HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre IV

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


δ  =  6 formes différentes pour 149 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[444, 0]   δίκαια πράττειν δικαιοσύνην ἐμποιεῖ, (τὸ  δ’   ἄδικα ἀδικίαν; Ανάγκη. Εστι δὲ
[444, 0]   εἰς ἀρετῆς κτῆσιν φέρει, τὰ  δ’   αἰσχρὰ εἰς κακίας; Ανάγκη. ~Τὸ
[445, 0]   πολιτείας εἴη ἂν τρόπος, ἐπονομασθείη  δ’   ἂν καὶ διχῇ· ἐγγενομένου μὲν
[429, 0]   αὐτῶν τὸ ἄνθος ἀφαιρεῖσθαι·  δ’   ἂν μή, οἶσθα οἷα δὴ
[422, 0]   γάρ μοι ὀρθῶς λέγειν. (Τί  δ’   ἂν πρεσβείαν πέμψαντες εἰς τὴν
[426, 0]   ὃς ἂν τοῦτο δρᾷ· ὃς  δ’   ἂν σφᾶς οὕτω πολιτευομένους ἥδιστα
[423, 0]   λεγόμενον ἓν μέγα φυλάττωσι, μᾶλλον  δ’   ἀντὶ μεγάλου ἱκανόν. Τί τοῦτο;
[426, 0]   καὶ οὐδ’ ὁπωστιοῦν ἐπαινῶ. (Τί  δ’   αὖ τοὺς ἐθέλοντας θεραπεύειν τὰς
[436, 0]   ἄλλῳ τῶν ἐν ἡμῖν, ἐπιθυμοῦμεν  δ’   αὖ τρίτῳ τινὶ τῶν περὶ
[438, 0]   ἐστιν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, τὰ  δ’   αὐτὰ ἕκαστα αὐτοῦ ἑκάστου μόνον.
[425, 0]   οὐκ οἴει; Εγωγε. Νομοθετεῖν  δ’   αὐτὰ οἶμαι εὔηθες· οὔτε γάρ
[423, 0]   σπουδαῖος, εἰς τοὺς φύλακας. τοῦτο  δ’   ἐβούλετο δηλοῦν ὅτι καὶ τοὺς
[433, 0]   τῷ ἐπιθυμοῦντι ἀκοῦσαι. ~(Αλλ’ ἦν  δ’   ἐγώ, ἄκουε εἴ τι ἄρα
[445, 0]   ἡμεῖς διεληλύθαμεν. Γελοῖον γάρ, ἦν  δ’   ἐγώ· ἀλλ’ ὅμως ἐπείπερ ἐνταῦθα
[441, 0]   Ανάγκη, ἔφη, τρίτον. Ναί, ἦν  δ’   ἐγώ, ἄν γε τοῦ λογιστικοῦ
[439, 0]   Φαίνεται. Οὐ δὴ ἀλόγως, ἦν  δ’   ἐγώ, ἀξιώσομεν αὐτὰ διττά τε
[438, 0]   τὰ προσγιγνόμενα. ~(Μήτοι τις, ἦν  δ’   ἐγώ, ἀσκέπτους ἡμᾶς ὄντας θορυβήσῃ,
[432, 0]   δ’ ὅς. Η μήν, ἦν  δ’   ἐγώ, βλακικόν γε ἡμῶν τὸ
[430, 0]   τοῦτο ἐκείνου. (Αλλὰ μέντοι, ἦν  δ’   ἐγώ, βούλομαί γε, εἰ μὴ
[437, 0]   τῶν ἐναντίων. Τί οὖν; ἦν  δ’   ἐγώ· διψῆν καὶ πεινῆν καὶ
[439, 0]   οὕτως. Ταῦτα μὲν τοίνυν, ἦν  δ’   ἐγώ, δύο ἡμῖν ὡρίσθω εἴδη
[433, 0]   ἀνάγκη, ἔφη. Αλλὰ μέντοι, ἦν  δ’   ἐγώ, εἰ δέοι γε κρῖναι
[429, 0]   Πῶς δή; (Τίς ἄν, ἦν  δ’   ἐγώ, εἰς ἄλλο τι ἀποβλέψας
[428, 0]   ὄντι σοφήν. Πότερον οὖν, ἦν  δ’   ἐγώ, ἐν τῇ πόλει οἴει
[445, 0]   ἔφη. Τοῦτο μὲν τοίνυν, ἦν  δ’   ἐγώ, ἓν εἶδος λέγω· οὔτε
[428, 0]   Δοκεῖ μοι. Τί δ’ ἦν  δ’   ἐγώ· ἔστι τις ἐπιστήμη ἐν
[430, 0]   ἔφη, λέγεις. Δύο μήν, ἦν  δ’   ἐγώ, ἔτι λοιπὰ δεῖ
[423, 0]   προστάξομεν. Καὶ τούτου γε, ἦν  δ’   ἐγώ, ἔτι φαυλότερον τόδε, οὗ
[432, 0]   μοι μετρίως χρήσῃ. Επου, ἦν  δ’   ἐγώ, εὐξάμενος μετ’ ἐμοῦ. Ποιήσω
[427, 0]   ποιήσομεν οὕτω. Ελπίζω τοίνυν, ἦν  δ’   ἐγώ, εὑρήσειν αὐτὸ ὧδε. οἶμαι
[430, 0]   Πῶς; Κόσμος πού τις, ἦν  δ’   ἐγώ, σωφροσύνη ἐστὶν καὶ
[427, 0]   οὕτω. Ωικισμένη μὲν τοίνυν, ἦν  δ’   ἐγώ, ἤδη ἄν σοι εἴη,
[445, 0]   πάντων ἀποκμητέον. (Δεῦρό νυν, ἦν  δ’   ἐγώ, ἵνα καὶ ἴδῃς ὅσα
[437, 0]   γε, ἔφη. Αλλ’ ὅμως, ἦν  δ’   ἐγώ, ἵνα μὴ ἀναγκαζώμεθα πάσας
[435, 0]   χαλεπὰ τὰ καλά. Φαίνεται, ἦν  δ’   ἐγώ. καὶ εὖ γ’ ἴσθι,
[436, 0]   μὲν δὴ οὕτως ἔχει, ἦν  δ’   ἐγώ, καὶ οὐδὲν χαλεπὸν γνῶναι.
[421, 0]   ποῖα δὴ ταῦτα; Πλοῦτος, ἦν  δ’   ἐγώ, καὶ πενία. Πῶς δή;
[422, 0]   ποῖα ταῦτα; ~(Πλοῦτός τε, ἦν  δ’   ἐγώ, καὶ πενία· ὡς τοῦ
[420, 0]   ἄλλο φρουροῦντες. Ναί, ἦν  δ'   ἐγώ, καὶ ταῦτά γε ἐπισίτιοι
[444, 0]   οὖν ταῦτα, ἔφη. (Οὐκοῦν, ἦν  δ’   ἐγώ, καὶ τὸ ἄδικα πράττειν
[421, 0]   δοκεῖς λέγειν. Αρ’ οὖν, ἦν  δ’   ἐγώ, καὶ τὸ τούτου ἀδελφὸν
[442, 0]   οὖν, ἔφη. Αρ’ οὖν, ἦν  δ’   ἐγώ, καὶ τοὺς ἔξωθεν πολεμίους
[423, 0]   τοῦτο; ἔφη. Τὴν παιδείαν, ἦν  δ’   ἐγώ, καὶ τροφήν· ἐὰν γὰρ
[441, 0]   ποτε. Ναὶ μὰ Δί’ ἦν  δ’   ἐγώ, καλῶς γε εἶπες. ἔτι
[430, 0]   ἀνδρείαν καλεῖν. (Αληθέστατα, ἦν  δ’   ἐγώ, λέγεις. Αποδέχομαι τοίνυν τοῦτο
[444, 0]   ἄρα; Φῶμεν. Εστω δή, ἦν  δ’   ἐγώ· μετὰ γὰρ τοῦτο σκεπτέον
[441, 0]   λέγεις. Ταῦτα μὲν ἄρα, ἦν  δ’   ἐγώ, μόγις διανενεύκαμεν, καὶ ἡμῖν
[440, 0]   ποιμένων πόλεως. Καλῶς γάρ, ἦν  δ’   ἐγώ, νοεῖς βούλομαι λέγειν.
[435, 0]   χρὴ οὕτως. Αρ’ οὖν, ἦν  δ’   ἐγώ, γε ταὐτὸν ἄν
[438, 0]   ταῦτα λέγων. Αλλὰ μέντοι, ἦν  δ’   ἐγώ, ὅσα γ’ ἐστὶ τοιαῦτα
[440, 0]   Δία, ἔφη. (Τί δέ, ἦν  δ’   ἐγώ, ὅταν τις οἴηται ἀδικεῖν;
[431, 0]   που, ἔφη. Ορᾷς οὖν, ἦν  δ’   ἐγώ, ὅτι ἐπιεικῶς ἐμαντευόμεθα ἄρτι
[429, 0]   Αλλὰ βούλομαι. Οὐκοῦν οἶσθα, ἦν  δ’   ἐγώ, ὅτι οἱ βαφῆς, ἐπειδὰν
[422, 0]   μὴ πλουτούσῃ. Εὐδαίμων εἶ, ἦν  δ’   ἐγώ, ὅτι οἴει ἄξιον εἶναι
[422, 0]   πλουσίαν ἀναγκασθῇ πολεμεῖν. Δῆλον, ἦν  δ’   ἐγώ, ὅτι πρὸς μὲν μίαν
[439, 0]   ~(Τὸ δὲ δὴ δίψος, ἦν  δ’   ἐγώ, οὐ τούτων θήσεις τῶν
[423, 0]   τὸν Δί’ ἔφη. Οὐκοῦν, ἦν  δ’   ἐγώ, οὗτος ἂν εἴη καὶ
[424, 0]   καὶ δημοσίᾳ ἀνατρέψῃ. Εἶεν, ἦν  δ’   ἐγώ· οὕτω τοῦτ’ ἔχει; Δοκεῖ
[442, 0]   ἔφη, δοκεῖ. Ωδε γάρ, ἦν  δ’   ἐγώ, παντάπασιν ἂν βεβαιωσαίμεθα (εἴ
[445, 0]   Πόσοι δή; (Πέντε μέν, ἦν  δ’   ἐγώ, πολιτειῶν, πέντε δὲ ψυχῆς.
[445, 0]   Πῶς λέγεις; ἔφη. Οσοι, ἦν  δ’   ἐγώ, πολιτειῶν τρόποι εἰσὶν εἴδη
[430, 0]   εἶναι. Καὶ γὰρ ἀποδέχου, ἦν  δ’   ἐγώ, πολιτικήν γε, καὶ ὀρθῶς
[435, 0]   σκόπει. (Αρ’ οὖν ἡμῖν, ἦν  δ’   ἐγώ, πολλὴ ἀνάγκη ὁμολογεῖν ὅτι
[420, 0]   Ναί. Τὸν αὐτὸν οἶμον, ἦν  δ’   ἐγώ, πορευόμενοι εὑρήσομεν, ὡς ἐγᾦμαι,
[439, 0]   ἑτέρῳ, τῷ ἐπιθυμητικῷ. Αλλ’ ἦν  δ’   ἐγώ, ποτὲ ἀκούσας τι† πιστεύω
[431, 0]   ἔοικεν, ἔφη. Απόβλεπε τοίνυν, ἦν  δ’   ἐγώ, πρὸς τὴν νέαν ἡμῖν
[434, 0]   ἔχειν ταύτῃ. Μηδέν, ἦν  δ’   ἐγώ, πω πάνυ παγίως αὐτὸ
[432, 0]   μοι, ἔφη, συνδοκεῖ. Εἶεν, ἦν  δ’   ἐγώ· τὰ μὲν τρία ἡμῖν
[437, 0]   ποιεῖν. (Αρ’ ἂν> οὖν, ἦν  δ’   ἐγώ, τὸ ἐπινεύειν τῷ ἀνανεύειν
[427, 0]   ποιοῦσιν. Εγὼ μὲν τοίνυν, ἦν  δ’   ἐγώ, τὸ τοιοῦτον εἶδος νόμων
[433, 0]   λέγ’ ἔφη. Δοκεῖ μοι, ἦν  δ’   ἐγώ, τὸ ὑπόλοιπον ἐν τῇ
[426, 0]   τοιαῦτα πάθη. Τί δέ; ἦν  δ’   ἐγώ· τόδε αὐτῶν οὐ χαρίεν,
[426, 0]   Πῶς λέγεις; οὐ συγγιγνώσκεις, ἦν  δ’   ἐγώ, τοῖς ἀνδράσιν; οἴει
[444, 0]   Σώκρατες, ἀληθῆ λέγεις. Εἶεν, ἦν  δ’   ἐγώ· τὸν μὲν δίκαιον καὶ
[423, 0]   ἔφη, ὅρος; Οἶμαι μέν, ἦν  δ’   ἐγώ, τόνδε· μέχρι οὗ ἂν
[444, 0]   δικαιοσύνη; Πῶς δή; Οτι, ἦν  δ’   ἐγώ, τυγχάνει οὐδὲν διαφέροντα τῶν
[429, 0]   καὶ γελοῖα. Τοιοῦτον τοίνυν, ἦν  δ’   ἐγώ, ὑπόλαβε κατὰ δύναμιν ἐργάζεσθαι
[422, 0]   γε. Οὐδ’ εἰ ἐξείη, ἦν  δ’   ἐγώ, ὑποφεύγοντι τὸν πρότερον ἀεὶ
[438, 0]   Εστιν οὕτω. Τοῦτο τοίνυν, ἦν  δ’   ἐγώ, φάθι με τότε βούλεσθαι
[431, 0]   Τί δ’ οὔ; Αλλ’ ἦν  δ’   ἐγώ, φαίνεταί μοι βούλεσθαι λέγειν
[422, 0]   τί μήν; ἔφη. Μειζόνως, ἦν  δ’   ἐγώ, χρὴ προσαγορεύειν τὰς ἄλλας·
[423, 0]   τοῦτο ἐκείνου σμικρότερον. Οὔτοι, ἦν  δ’   ἐγώ, ἀγαθὲ Αδείμαντε, ὡς
[422, 0]   γε, ἔφη. Τί οὖν, ἦν  δ’   ἐγώ, Αδείμαντε; εἷς πύκτης
[425, 0]   Πῶς γάρ; Κινδυνεύει γοῦν, ἦν  δ’   ἐγώ, Αδείμαντε, ἐκ τῆς
[435, 0]   Εἰς φαῦλόν γε αὖ, ἦν  δ’   ἐγώ, θαυμάσιε, σκέμμα ἐμπεπτώκαμεν
[433, 0]   Εἰρήκαμεν γάρ. Τοῦτο τοίνυν, ἦν  δ’   ἐγώ, φίλε, κινδυνεύει τρόπον
[424, 0]   πεπεισμένων. (Τὸ δὴ φυλακτήριον, ἦν  δ’   ἐγώ, ὡς ἔοικεν, ἐνταῦθά που
[445, 0]   μόνον λέγε. Καὶ μήν, ἦν  δ’   ἐγώ, ὥσπερ ἀπὸ σκοπιᾶς μοι
[437, 0]   Οὐκοῦν τὴν μὲν ποτοῦ, τὴν  δ’   ἐδωδῆς; Ναί. Αρ’ οὖν, καθ’
[421, 0]   ἥκιστα κακούργους τῆς πόλεως,  δ’   ἐκεῖνο λέγων γεωργούς τινας καὶ
[434, 0]   τότε ἄλλο τι σκεψόμεθα. νῦν  δ’   ἐκτελέσωμεν τὴν σκέψιν ἣν ᾠήθημεν,
[445, 0]   ἄπειρα δὲ τῆς κακίας, τέτταρα  δ’   ἐν αὐτοῖς ἄττα ὧν καὶ
[423, 0]   πενήτων, δὲ πλουσίων· τούτων  δ’   ἐν ἑκατέρᾳ πάνυ πολλαί, αἷς
[441, 0]   μὲν ἐν πόλει, τὰ αὐτὰ  δ’   ἐν ἑνὸς ἑκάστου τῇ ψυχῇ
[441, 0]   εὐθὺς γενόμενα μεστά ἐστι, λογισμοῦ  δ’   ἔνιοι μὲν ἔμοιγε δοκοῦσιν οὐδέποτε
[440, 0]   τὸν θυμὸν τοῦ τοιούτου; ταῖς  δ’   ἐπιθυμίαις αὐτὸν κοινωνήσαντα, αἱροῦντος λόγου
[421, 0]   θεατέον εἰ ἐκείνῃ ἐγγίγνεται, τοὺς  δ’   ἐπικούρους τούτους καὶ τοὺς (φύλακας
[428, 0]   ἀλλὰ γεωργική. Δοκεῖ μοι. Τί  δ’   ἦν δ’ ἐγώ· ἔστι τις
[438, 0]   ἐπιστήμη, ἀλλὰ ποιοῦ τινος, τοῦτο  δ’   ἦν ὑγιεινὸν καὶ νοσῶδες, ποιὰ
[419, 0]   ~Πολιτεία  Δ.   (Καὶ Ἀδείμαντος ὑπολαβών, τί
[423, 0]   μὲν ἀεὶ πολλοῖς χρήσῃ, πολεμίοις  δ’   ὀλίγοις. καὶ ἕως ἂν
[425, 0]   τοὐναντίον. Τί γὰρ οὔκ;  δ’   ὅς. Εγὼ μὲν τοίνυν, εἶπον,
[420, 0]   τῆς κατηγορίας ἀπολείπεις. Ἀλλ'  δ'   ὅς, ἔστω καὶ ταῦτα κατηγορημένα.
[434, 0]   (Οὐκ ἄλλῃ ἔμοιγε δοκεῖ,  δ’   ὅς, ἔχειν ταύτῃ. Μηδέν,
[432, 0]   ἐκφευξεῖσθαι ἡμᾶς. Εὖ ἀγγέλλεις,  δ’   ὅς. Η μήν, ἦν δ’
[428, 0]   καὶ ἐν τίσιν; Αὕτη,  δ’   ὅς, φυλακική, καὶ ἐν
[432, 0]   Ποιήσω ταῦτα, ἀλλὰ μόνον,  δ’   ὅς, ἡγοῦ. Καὶ μήν, εἶπον
[427, 0]   τῶν νομοθετημάτων. Τὰ ποῖα;  δ’   ὅς. Ιερῶν τε ἱδρύσεις καὶ
[438, 0]   ἐλάττονος; Αλλὰ τί μήν;  δ’   ὅς. (Καὶ τὰ πλείω δὴ
[442, 0]   καὶ ῥυθμῷ; Κομιδῇ γε,  δ’   ὅς. Καὶ τούτω δὴ οὕτω
[421, 0]   τοῦ μεταλαμβάνειν εὐδαιμονίας. Αλλ’  δ’   ὅς, καλῶς μοι δοκεῖς λέγειν.
[430, 0]   ἄλλο λέγεις. Αλλ’ οὐδέν,  δ’   ὅς, λέγω· δοκεῖς γάρ μοι
[441, 0]   αὑτοῦ πράττων. Καὶ μάλα,  δ’   ὅς, μνημονευτέον. Οὐκοῦν τῷ μὲν
[442, 0]   στασιάζωσιν αὐτῷ; Σωφροσύνη γοῦν,  δ’   ὅς, οὐκ ἄλλο τί ἐστιν
[443, 0]   καὶ πόλεις; Μὰ Δία,  δ’   ὅς, οὐκ ἔγωγε. Τέλεον ἄρα
[437, 0]   καὶ ἣν πεῖναν; Φήσομεν,  δ’   ὅς. Οὐκοῦν τὴν μὲν ποτοῦ,
[425, 0]   Εἰ δὲ μή γε,  δ’   ὅς, πολλὰ τοιαῦτα τιθέμενοι ἀεὶ
[422, 0]   τοιαύτας ῥᾷον. Πῶς εἶπες;  δ’   ὅς. Πρῶτον μέν που, εἶπον,
[439, 0]   δὲ δήπου δίψος— Εγωγε,  δ’   ὅς· πώματός γε. Οὐκοῦν ποιοῦ
[428, 0]   περὶ αὐτὴν φαίνεται. Τί;  δ’   ὅς. Σοφὴ μὲν τῷ ὄντι
[437, 0]   γὰρ ταύτῃ διοίσει. Αλλ’  δ’   ὅς, τῶν ἐναντίων. Τί οὖν;
[444, 0]   αὖ ἐπιστατοῦσαν δόξαν. Παντάπασιν,  δ’   ὅς, Σώκρατες, ἀληθῆ λέγεις.
[444, 0]   οἵου πρέπειν αὐτῷ δουλεύειν, τῷ  δ’   οὐ δουλεύειν ἀρχικοῦ γένους ὄντι;
[431, 0]   ἐν ἅπασιν τούτοις προσαγορεύεται. Τί  δ’   οὔ; Αλλ’ ἦν δ’ ἐγώ,
[433, 0]   οὐκ ἐπολυπραγμόνει. Δύσκριτον, ἔφη· πῶς  δ’   οὔ; Ενάμιλλον ἄρα, ὡς ἔοικε,
[434, 0]   οὐκ ἀδικίαν φήσεις εἶναι; Πῶς  δ’   οὔ; Τοῦτο μὲν ἄρα ἀδικία.
[421, 0]   διδάσκῃ χείρους δημιουργοὺς διδάξεται. Πῶς  δ’   οὔ; Υπ’ ἀμφοτέρων δή, πενίας
[440, 0]   σαυτῷ τοῦ τοιούτου αἰσθέσθαι, οἶμαι  δ’   οὐδ’ ἐν ἄλλῳ. Οὐ μὰ
[439, 0]   ποιόν τι καὶ δίψος, δίψος  δ’   οὖν αὐτὸ οὔτε πολλοῦ οὔτε
[440, 0]   μάχοιτό τε καὶ (παρακαλύπτοιτο, κρατούμενος  δ’   οὖν ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας, διελκύσας
[424, 0]   νέον, καὶ τοῦτο ἐπαινῇ. δεῖ  δ’   οὔτ’ ἐπαινεῖν τὸ τοιοῦτον οὔτε
[425, 0]   ἄνδρας αὐξάνεσθαι ἀδύνατον ὄν; Πῶς  δ’   οὐχί; ἔφη. Οταν δὴ ἄρα
[420, 0]   γράφειν, ὥστε μηδὲ ὀφθαλμοὺς φαίνεσθαι,  μηδ’   αὖ τἆλλα μέρη, ἀλλ’ ἄθρει
[437, 0]   τὸ ἀβουλεῖν καὶ μὴ ἐθέλειν  μηδ’   ἐπιθυμεῖν οὐκ εἰς τὸ ἀπωθεῖν
[430, 0]   κρείττω δὴ αὑτοῦ ἀποφαίνοντες οὐκ  οἶδ’   ὅντινα τρόπον, καὶ ἄλλα ἄττα
[420, 0]   λαμβάνοντες ὥσπερ οἱ ἄλλοι, ὥστε  οὐδ'   ἂν ἀποδημῆσαι βούλωνται ἰδίᾳ, ἐξέσται
[429, 0]   τε καὶ στρατεύεται ὑπὲρ αὐτῆς;  Οὐδ’   ἂν εἷς, ἔφη, εἰς ἄλλο
[426, 0]   ἀνδρῶν. Οὐ μέντοι μὰ Δία.  Οὐδ’   ἂν πόλις ἄρα, ὅπερ
[420, 0]   ἐξέσται αὐτοῖς, οὐδ' ἑταίραις διδόναι,  οὐδ'   ἀναλίσκειν ἄν ποι βούλωνται ἄλλοσε,
[422, 0]   ὅτι Ημεῖς μὲν οὐδὲν χρυσίῳ  οὐδ’   ἀργυρίῳ χρώμεθα, οὐδ’ ἡμῖν θέμις,
[426, 0]   φάρμακα οὔτε καύσεις οὔτε τομαὶ  οὐδ’   αὖ ἐπῳδαὶ αὐτὸν οὐδὲ περίαπτα
[422, 0]   ἂν ἴσως, ἔφη, ἅμα γε.  Οὐδ’   εἰ ἐξείη, ἦν δ’ ἐγώ,
[440, 0]   τοῦ τοιούτου αἰσθέσθαι, οἶμαι δ’  οὐδ’   ἐν ἄλλῳ. Οὐ μὰ τὸν
[439, 0]   ὀλίγου, οὔτε ἀγαθοῦ οὔτε κακοῦ,  οὐδ’   ἑνὶ λόγῳ ποιοῦ τινος, ἀλλ’
[420, 0]   ἀποδημῆσαι βούλωνται ἰδίᾳ, ἐξέσται αὐτοῖς,  οὐδ'   ἑταίραις διδόναι, οὐδ' ἀναλίσκειν ἄν
[422, 0]   οὐδὲν χρυσίῳ οὐδ’ ἀργυρίῳ χρώμεθα,  οὐδ’   ἡμῖν θέμις, ὑμῖν δέ· συμπολεμήσαντες
[428, 0]   τινα ἄλλην τῶν τοιούτων;  Οὐδ’   ἡντινοῦν, ἔφη. Οὐδὲ τὴν ὑπὲρ
[443, 0]   οὗτος εἴη; ἐκτός. Καὶ μὴν  οὐδ’   ὁπωστιοῦν γ’ ἂν ἄπιστος
[426, 0]   ἔφη, ἔμοιγε δοκοῦσι δρᾶν, καὶ  οὐδ’   ὁπωστιοῦν ἐπαινῶ. (Τί δ’ αὖ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 1/03/2006