Livre, Chap. |
[444, 0] |
δίκαια
πράττειν
δικαιοσύνην
ἐμποιεῖ,
(τὸ
|
δ’ |
ἄδικα
ἀδικίαν;
Ανάγκη.
Εστι
δὲ |
[444, 0] |
εἰς
ἀρετῆς
κτῆσιν
φέρει,
τὰ
|
δ’ |
αἰσχρὰ
εἰς
κακίας;
Ανάγκη.
~Τὸ |
[445, 0] |
πολιτείας
εἴη
ἂν
τρόπος,
ἐπονομασθείη
|
δ’ |
ἂν
καὶ
διχῇ·
ἐγγενομένου
μὲν |
[429, 0] |
αὐτῶν
τὸ
ἄνθος
ἀφαιρεῖσθαι·
ἃ
|
δ’ |
ἂν
μή,
οἶσθα
οἷα
δὴ |
[422, 0] |
γάρ
μοι
ὀρθῶς
λέγειν.
(Τί
|
δ’ |
ἂν
πρεσβείαν
πέμψαντες
εἰς
τὴν |
[426, 0] |
ὃς
ἂν
τοῦτο
δρᾷ·
ὃς
|
δ’ |
ἂν
σφᾶς
οὕτω
πολιτευομένους
ἥδιστα |
[423, 0] |
λεγόμενον
ἓν
μέγα
φυλάττωσι,
μᾶλλον
|
δ’ |
ἀντὶ
μεγάλου
ἱκανόν.
Τί
τοῦτο; |
[426, 0] |
καὶ
οὐδ’
ὁπωστιοῦν
ἐπαινῶ.
(Τί
|
δ’ |
αὖ
τοὺς
ἐθέλοντας
θεραπεύειν
τὰς |
[436, 0] |
ἄλλῳ
τῶν
ἐν
ἡμῖν,
ἐπιθυμοῦμεν
|
δ’ |
αὖ
τρίτῳ
τινὶ
τῶν
περὶ |
[438, 0] |
ἐστιν,
ὡς
ἐμοὶ
δοκεῖ,
τὰ
|
δ’ |
αὐτὰ
ἕκαστα
αὐτοῦ
ἑκάστου
μόνον. |
[425, 0] |
ἢ
οὐκ
οἴει;
Εγωγε.
Νομοθετεῖν
|
δ’ |
αὐτὰ
οἶμαι
εὔηθες·
οὔτε
γάρ |
[423, 0] |
σπουδαῖος,
εἰς
τοὺς
φύλακας.
τοῦτο
|
δ’ |
ἐβούλετο
δηλοῦν
ὅτι
καὶ
τοὺς |
[433, 0] |
τῷ
ἐπιθυμοῦντι
ἀκοῦσαι.
~(Αλλ’
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ἄκουε
εἴ
τι
ἄρα |
[445, 0] |
ἡμεῖς
διεληλύθαμεν.
Γελοῖον
γάρ,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ·
ἀλλ’
ὅμως
ἐπείπερ
ἐνταῦθα |
[441, 0] |
Ανάγκη,
ἔφη,
τρίτον.
Ναί,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ἄν
γε
τοῦ
λογιστικοῦ |
[439, 0] |
Φαίνεται.
Οὐ
δὴ
ἀλόγως,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ἀξιώσομεν
αὐτὰ
διττά
τε |
[438, 0] |
τὰ
προσγιγνόμενα.
~(Μήτοι
τις,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ἀσκέπτους
ἡμᾶς
ὄντας
θορυβήσῃ, |
[432, 0] |
δ’
ὅς.
Η
μήν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
βλακικόν
γε
ἡμῶν
τὸ |
[430, 0] |
τοῦτο
ἐκείνου.
(Αλλὰ
μέντοι,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
βούλομαί
γε,
εἰ
μὴ |
[437, 0] |
τῶν
ἐναντίων.
Τί
οὖν;
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ·
διψῆν
καὶ
πεινῆν
καὶ |
[439, 0] |
οὕτως.
Ταῦτα
μὲν
τοίνυν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
δύο
ἡμῖν
ὡρίσθω
εἴδη |
[433, 0] |
ἀνάγκη,
ἔφη.
Αλλὰ
μέντοι,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
εἰ
δέοι
γε
κρῖναι |
[429, 0] |
Πῶς
δή;
(Τίς
ἄν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
εἰς
ἄλλο
τι
ἀποβλέψας |
[428, 0] |
ὄντι
σοφήν.
Πότερον
οὖν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ἐν
τῇ
πόλει
οἴει |
[445, 0] |
ἔφη.
Τοῦτο
μὲν
τοίνυν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ἓν
εἶδος
λέγω·
οὔτε |
[428, 0] |
Δοκεῖ
μοι.
Τί
δ’
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ·
ἔστι
τις
ἐπιστήμη
ἐν |
[430, 0] |
ἔφη,
λέγεις.
Δύο
μήν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ἔτι
λοιπὰ
ἃ
δεῖ |
[423, 0] |
προστάξομεν.
Καὶ
τούτου
γε,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ἔτι
φαυλότερον
τόδε,
οὗ |
[432, 0] |
μοι
μετρίως
χρήσῃ.
Επου,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
εὐξάμενος
μετ’
ἐμοῦ.
Ποιήσω |
[427, 0] |
ποιήσομεν
οὕτω.
Ελπίζω
τοίνυν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
εὑρήσειν
αὐτὸ
ὧδε.
οἶμαι |
[430, 0] |
Πῶς;
Κόσμος
πού
τις,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ἡ
σωφροσύνη
ἐστὶν
καὶ |
[427, 0] |
οὕτω.
Ωικισμένη
μὲν
τοίνυν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ἤδη
ἄν
σοι
εἴη, |
[445, 0] |
πάντων
ἀποκμητέον.
(Δεῦρό
νυν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ἵνα
καὶ
ἴδῃς
ὅσα |
[437, 0] |
γε,
ἔφη.
Αλλ’
ὅμως,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ἵνα
μὴ
ἀναγκαζώμεθα
πάσας |
[435, 0] |
χαλεπὰ
τὰ
καλά.
Φαίνεται,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ.
καὶ
εὖ
γ’
ἴσθι, |
[436, 0] |
μὲν
δὴ
οὕτως
ἔχει,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
καὶ
οὐδὲν
χαλεπὸν
γνῶναι. |
[421, 0] |
ποῖα
δὴ
ταῦτα;
Πλοῦτος,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
καὶ
πενία.
Πῶς
δή; |
[422, 0] |
ποῖα
ταῦτα;
~(Πλοῦτός
τε,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
καὶ
πενία·
ὡς
τοῦ |
[420, 0] |
ἄλλο
ἢ
φρουροῦντες.
Ναί,
ἦν
|
δ' |
ἐγώ,
καὶ
ταῦτά
γε
ἐπισίτιοι |
[444, 0] |
οὖν
ταῦτα,
ἔφη.
(Οὐκοῦν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
καὶ
τὸ
ἄδικα
πράττειν |
[421, 0] |
δοκεῖς
λέγειν.
Αρ’
οὖν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
καὶ
τὸ
τούτου
ἀδελφὸν |
[442, 0] |
οὖν,
ἔφη.
Αρ’
οὖν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
καὶ
τοὺς
ἔξωθεν
πολεμίους |
[423, 0] |
τοῦτο;
ἔφη.
Τὴν
παιδείαν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
καὶ
τροφήν·
ἐὰν
γὰρ |
[441, 0] |
ποτε.
Ναὶ
μὰ
Δί’
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
καλῶς
γε
εἶπες.
ἔτι |
[430, 0] |
ἢ
ἀνδρείαν
καλεῖν.
(Αληθέστατα,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
λέγεις.
Αποδέχομαι
τοίνυν
τοῦτο |
[444, 0] |
ἄρα;
Φῶμεν.
Εστω
δή,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ·
μετὰ
γὰρ
τοῦτο
σκεπτέον |
[441, 0] |
λέγεις.
Ταῦτα
μὲν
ἄρα,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
μόγις
διανενεύκαμεν,
καὶ
ἡμῖν |
[440, 0] |
ποιμένων
πόλεως.
Καλῶς
γάρ,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
νοεῖς
ὃ
βούλομαι
λέγειν. |
[435, 0] |
χρὴ
οὕτως.
Αρ’
οὖν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὅ
γε
ταὐτὸν
ἄν |
[438, 0] |
ταῦτα
λέγων.
Αλλὰ
μέντοι,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὅσα
γ’
ἐστὶ
τοιαῦτα |
[440, 0] |
Δία,
ἔφη.
(Τί
δέ,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὅταν
τις
οἴηται
ἀδικεῖν; |
[431, 0] |
που,
ἔφη.
Ορᾷς
οὖν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὅτι
ἐπιεικῶς
ἐμαντευόμεθα
ἄρτι |
[429, 0] |
Αλλὰ
βούλομαι.
Οὐκοῦν
οἶσθα,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὅτι
οἱ
βαφῆς,
ἐπειδὰν |
[422, 0] |
μὴ
πλουτούσῃ.
Εὐδαίμων
εἶ,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὅτι
οἴει
ἄξιον
εἶναι |
[422, 0] |
πλουσίαν
ἀναγκασθῇ
πολεμεῖν.
Δῆλον,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὅτι
πρὸς
μὲν
μίαν |
[439, 0] |
~(Τὸ
δὲ
δὴ
δίψος,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
οὐ
τούτων
θήσεις
τῶν |
[423, 0] |
τὸν
Δί’
ἔφη.
Οὐκοῦν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
οὗτος
ἂν
εἴη
καὶ |
[424, 0] |
καὶ
δημοσίᾳ
ἀνατρέψῃ.
Εἶεν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ·
οὕτω
τοῦτ’
ἔχει;
Δοκεῖ |
[442, 0] |
ἔφη,
δοκεῖ.
Ωδε
γάρ,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
παντάπασιν
ἂν
βεβαιωσαίμεθα
(εἴ |
[445, 0] |
Πόσοι
δή;
(Πέντε
μέν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
πολιτειῶν,
πέντε
δὲ
ψυχῆς. |
[445, 0] |
Πῶς
λέγεις;
ἔφη.
Οσοι,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
πολιτειῶν
τρόποι
εἰσὶν
εἴδη |
[430, 0] |
εἶναι.
Καὶ
γὰρ
ἀποδέχου,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
πολιτικήν
γε,
καὶ
ὀρθῶς |
[435, 0] |
σκόπει.
(Αρ’
οὖν
ἡμῖν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
πολλὴ
ἀνάγκη
ὁμολογεῖν
ὅτι |
[420, 0] |
Ναί.
Τὸν
αὐτὸν
οἶμον,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
πορευόμενοι
εὑρήσομεν,
ὡς
ἐγᾦμαι, |
[439, 0] |
ἑτέρῳ,
τῷ
ἐπιθυμητικῷ.
Αλλ’
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ποτὲ
ἀκούσας
τι†
πιστεύω |
[431, 0] |
ἔοικεν,
ἔφη.
Απόβλεπε
τοίνυν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
πρὸς
τὴν
νέαν
ἡμῖν |
[434, 0] |
ἔχειν
ἢ
ταύτῃ.
Μηδέν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
πω
πάνυ
παγίως
αὐτὸ |
[432, 0] |
μοι,
ἔφη,
συνδοκεῖ.
Εἶεν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ·
τὰ
μὲν
τρία
ἡμῖν |
[437, 0] |
ποιεῖν.
(Αρ’
ἂν>
οὖν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
τὸ
ἐπινεύειν
τῷ
ἀνανεύειν |
[427, 0] |
ποιοῦσιν.
Εγὼ
μὲν
τοίνυν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
τὸ
τοιοῦτον
εἶδος
νόμων |
[433, 0] |
λέγ’
ἔφη.
Δοκεῖ
μοι,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
τὸ
ὑπόλοιπον
ἐν
τῇ |
[426, 0] |
τοιαῦτα
πάθη.
Τί
δέ;
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ·
τόδε
αὐτῶν
οὐ
χαρίεν, |
[426, 0] |
Πῶς
λέγεις;
οὐ
συγγιγνώσκεις,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
τοῖς
ἀνδράσιν;
ἢ
οἴει |
[444, 0] |
Σώκρατες,
ἀληθῆ
λέγεις.
Εἶεν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ·
τὸν
μὲν
δίκαιον
καὶ |
[423, 0] |
ἔφη,
ὅρος;
Οἶμαι
μέν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
τόνδε·
μέχρι
οὗ
ἂν |
[444, 0] |
δικαιοσύνη;
Πῶς
δή;
Οτι,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
τυγχάνει
οὐδὲν
διαφέροντα
τῶν |
[429, 0] |
καὶ
γελοῖα.
Τοιοῦτον
τοίνυν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὑπόλαβε
κατὰ
δύναμιν
ἐργάζεσθαι |
[422, 0] |
γε.
Οὐδ’
εἰ
ἐξείη,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὑποφεύγοντι
τὸν
πρότερον
ἀεὶ |
[438, 0] |
Εστιν
οὕτω.
Τοῦτο
τοίνυν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
φάθι
με
τότε
βούλεσθαι |
[431, 0] |
Τί
δ’
οὔ;
Αλλ’
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
φαίνεταί
μοι
βούλεσθαι
λέγειν |
[422, 0] |
τί
μήν;
ἔφη.
Μειζόνως,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
χρὴ
προσαγορεύειν
τὰς
ἄλλας· |
[423, 0] |
τοῦτο
ἐκείνου
σμικρότερον.
Οὔτοι,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὦ
ἀγαθὲ
Αδείμαντε,
ὡς |
[422, 0] |
γε,
ἔφη.
Τί
οὖν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὦ
Αδείμαντε;
εἷς
πύκτης |
[425, 0] |
Πῶς
γάρ;
Κινδυνεύει
γοῦν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὦ
Αδείμαντε,
ἐκ
τῆς |
[435, 0] |
Εἰς
φαῦλόν
γε
αὖ,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὦ
θαυμάσιε,
σκέμμα
ἐμπεπτώκαμεν |
[433, 0] |
Εἰρήκαμεν
γάρ.
Τοῦτο
τοίνυν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὦ
φίλε,
κινδυνεύει
τρόπον |
[424, 0] |
πεπεισμένων.
(Τὸ
δὴ
φυλακτήριον,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὡς
ἔοικεν,
ἐνταῦθά
που |
[445, 0] |
μόνον
λέγε.
Καὶ
μήν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὥσπερ
ἀπὸ
σκοπιᾶς
μοι |
[437, 0] |
Οὐκοῦν
τὴν
μὲν
ποτοῦ,
τὴν
|
δ’ |
ἐδωδῆς;
Ναί.
Αρ’
οὖν,
καθ’ |
[421, 0] |
ἥκιστα
κακούργους
τῆς
πόλεως,
ὁ
|
δ’ |
ἐκεῖνο
λέγων
γεωργούς
τινας
καὶ |
[434, 0] |
τότε
ἄλλο
τι
σκεψόμεθα.
νῦν
|
δ’ |
ἐκτελέσωμεν
τὴν
σκέψιν
ἣν
ᾠήθημεν, |
[445, 0] |
ἄπειρα
δὲ
τῆς
κακίας,
τέτταρα
|
δ’ |
ἐν
αὐτοῖς
ἄττα
ὧν
καὶ |
[423, 0] |
πενήτων,
ἡ
δὲ
πλουσίων·
τούτων
|
δ’ |
ἐν
ἑκατέρᾳ
πάνυ
πολλαί,
αἷς |
[441, 0] |
μὲν
ἐν
πόλει,
τὰ
αὐτὰ
|
δ’ |
ἐν
ἑνὸς
ἑκάστου
τῇ
ψυχῇ |
[441, 0] |
εὐθὺς
γενόμενα
μεστά
ἐστι,
λογισμοῦ
|
δ’ |
ἔνιοι
μὲν
ἔμοιγε
δοκοῦσιν
οὐδέποτε |
[440, 0] |
τὸν
θυμὸν
τοῦ
τοιούτου;
ταῖς
|
δ’ |
ἐπιθυμίαις
αὐτὸν
κοινωνήσαντα,
αἱροῦντος
λόγου |
[421, 0] |
θεατέον
εἰ
ἐκείνῃ
ἐγγίγνεται,
τοὺς
|
δ’ |
ἐπικούρους
τούτους
καὶ
τοὺς
(φύλακας |
[428, 0] |
ἀλλὰ
γεωργική.
Δοκεῖ
μοι.
Τί
|
δ’ |
ἦν
δ’
ἐγώ·
ἔστι
τις |
[438, 0] |
ἐπιστήμη,
ἀλλὰ
ποιοῦ
τινος,
τοῦτο
|
δ’ |
ἦν
ὑγιεινὸν
καὶ
νοσῶδες,
ποιὰ |
[419, 0] |
~Πολιτεία
|
Δ. |
(Καὶ
ὁ
Ἀδείμαντος
ὑπολαβών,
τί |
[423, 0] |
μὲν
ἀεὶ
πολλοῖς
χρήσῃ,
πολεμίοις
|
δ’ |
ὀλίγοις.
καὶ
ἕως
ἂν
ἡ |
[425, 0] |
τοὐναντίον.
Τί
γὰρ
οὔκ;
ἦ
|
δ’ |
ὅς.
Εγὼ
μὲν
τοίνυν,
εἶπον, |
[420, 0] |
τῆς
κατηγορίας
ἀπολείπεις.
Ἀλλ'
ἦ
|
δ' |
ὅς,
ἔστω
καὶ
ταῦτα
κατηγορημένα. |
[434, 0] |
(Οὐκ
ἄλλῃ
ἔμοιγε
δοκεῖ,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
ἔχειν
ἢ
ταύτῃ.
Μηδέν, |
[432, 0] |
ἐκφευξεῖσθαι
ἡμᾶς.
Εὖ
ἀγγέλλεις,
ἦ
|
δ’ |
ὅς.
Η
μήν,
ἦν
δ’ |
[428, 0] |
καὶ
ἐν
τίσιν;
Αὕτη,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
ἡ
φυλακική,
καὶ
ἐν |
[432, 0] |
Ποιήσω
ταῦτα,
ἀλλὰ
μόνον,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
ἡγοῦ.
Καὶ
μήν,
εἶπον |
[427, 0] |
τῶν
νομοθετημάτων.
Τὰ
ποῖα;
ἦ
|
δ’ |
ὅς.
Ιερῶν
τε
ἱδρύσεις
καὶ |
[438, 0] |
ἐλάττονος;
Αλλὰ
τί
μήν;
ἦ
|
δ’ |
ὅς.
(Καὶ
τὰ
πλείω
δὴ |
[442, 0] |
καὶ
ῥυθμῷ;
Κομιδῇ
γε,
ἦ
|
δ’ |
ὅς.
Καὶ
τούτω
δὴ
οὕτω |
[421, 0] |
τοῦ
μεταλαμβάνειν
εὐδαιμονίας.
Αλλ’
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
καλῶς
μοι
δοκεῖς
λέγειν. |
[430, 0] |
ἄλλο
λέγεις.
Αλλ’
οὐδέν,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
λέγω·
δοκεῖς
γάρ
μοι |
[441, 0] |
αὑτοῦ
πράττων.
Καὶ
μάλα,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
μνημονευτέον.
Οὐκοῦν
τῷ
μὲν |
[442, 0] |
στασιάζωσιν
αὐτῷ;
Σωφροσύνη
γοῦν,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
οὐκ
ἄλλο
τί
ἐστιν |
[443, 0] |
καὶ
πόλεις;
Μὰ
Δία,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
οὐκ
ἔγωγε.
Τέλεον
ἄρα |
[437, 0] |
καὶ
ἣν
πεῖναν;
Φήσομεν,
ἦ
|
δ’ |
ὅς.
Οὐκοῦν
τὴν
μὲν
ποτοῦ, |
[425, 0] |
Εἰ
δὲ
μή
γε,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
πολλὰ
τοιαῦτα
τιθέμενοι
ἀεὶ |
[422, 0] |
τοιαύτας
ῥᾷον.
Πῶς
εἶπες;
ἦ
|
δ’ |
ὅς.
Πρῶτον
μέν
που,
εἶπον, |
[439, 0] |
δὲ
δήπου
δίψος—
Εγωγε,
ἦ
|
δ’ |
ὅς·
πώματός
γε.
Οὐκοῦν
ποιοῦ |
[428, 0] |
περὶ
αὐτὴν
φαίνεται.
Τί;
ἦ
|
δ’ |
ὅς.
Σοφὴ
μὲν
τῷ
ὄντι |
[437, 0] |
γὰρ
ταύτῃ
διοίσει.
Αλλ’
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
τῶν
ἐναντίων.
Τί
οὖν; |
[444, 0] |
αὖ
ἐπιστατοῦσαν
δόξαν.
Παντάπασιν,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
ὦ
Σώκρατες,
ἀληθῆ
λέγεις. |
[444, 0] |
οἵου
πρέπειν
αὐτῷ
δουλεύειν,
τῷ
|
δ’ |
οὐ
δουλεύειν
ἀρχικοῦ
γένους
ὄντι; |
[431, 0] |
ἐν
ἅπασιν
τούτοις
προσαγορεύεται.
Τί
|
δ’ |
οὔ;
Αλλ’
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[433, 0] |
οὐκ
ἐπολυπραγμόνει.
Δύσκριτον,
ἔφη·
πῶς
|
δ’ |
οὔ;
Ενάμιλλον
ἄρα,
ὡς
ἔοικε, |
[434, 0] |
οὐκ
ἀδικίαν
φήσεις
εἶναι;
Πῶς
|
δ’ |
οὔ;
Τοῦτο
μὲν
ἄρα
ἀδικία. |
[421, 0] |
διδάσκῃ
χείρους
δημιουργοὺς
διδάξεται.
Πῶς
|
δ’ |
οὔ;
Υπ’
ἀμφοτέρων
δή,
πενίας |
[440, 0] |
σαυτῷ
τοῦ
τοιούτου
αἰσθέσθαι,
οἶμαι
|
δ’ |
οὐδ’
ἐν
ἄλλῳ.
Οὐ
μὰ |
[439, 0] |
ποιόν
τι
καὶ
δίψος,
δίψος
|
δ’ |
οὖν
αὐτὸ
οὔτε
πολλοῦ
οὔτε |
[440, 0] |
μάχοιτό
τε
καὶ
(παρακαλύπτοιτο,
κρατούμενος
|
δ’ |
οὖν
ὑπὸ
τῆς
ἐπιθυμίας,
διελκύσας |
[424, 0] |
νέον,
καὶ
τοῦτο
ἐπαινῇ.
δεῖ
|
δ’ |
οὔτ’
ἐπαινεῖν
τὸ
τοιοῦτον
οὔτε |
[425, 0] |
ἄνδρας
αὐξάνεσθαι
ἀδύνατον
ὄν;
Πῶς
|
δ’ |
οὐχί;
ἔφη.
Οταν
δὴ
ἄρα |
[420, 0] |
γράφειν,
ὥστε
μηδὲ
ὀφθαλμοὺς
φαίνεσθαι,
|
μηδ’ |
αὖ
τἆλλα
μέρη,
ἀλλ’
ἄθρει |
[437, 0] |
τὸ
ἀβουλεῖν
καὶ
μὴ
ἐθέλειν
|
μηδ’ |
ἐπιθυμεῖν
οὐκ
εἰς
τὸ
ἀπωθεῖν |
[430, 0] |
κρείττω
δὴ
αὑτοῦ
ἀποφαίνοντες
οὐκ
|
οἶδ’ |
ὅντινα
τρόπον,
καὶ
ἄλλα
ἄττα |
[420, 0] |
λαμβάνοντες
ὥσπερ
οἱ
ἄλλοι,
ὥστε
|
οὐδ' |
ἂν
ἀποδημῆσαι
βούλωνται
ἰδίᾳ,
ἐξέσται |
[429, 0] |
τε
καὶ
στρατεύεται
ὑπὲρ
αὐτῆς;
|
Οὐδ’ |
ἂν
εἷς,
ἔφη,
εἰς
ἄλλο |
[426, 0] |
ἀνδρῶν.
Οὐ
μέντοι
μὰ
Δία.
|
Οὐδ’ |
ἂν
ἡ
πόλις
ἄρα,
ὅπερ |
[420, 0] |
ἐξέσται
αὐτοῖς,
οὐδ'
ἑταίραις
διδόναι,
|
οὐδ' |
ἀναλίσκειν
ἄν
ποι
βούλωνται
ἄλλοσε, |
[422, 0] |
ὅτι
Ημεῖς
μὲν
οὐδὲν
χρυσίῳ
|
οὐδ’ |
ἀργυρίῳ
χρώμεθα,
οὐδ’
ἡμῖν
θέμις, |
[426, 0] |
φάρμακα
οὔτε
καύσεις
οὔτε
τομαὶ
|
οὐδ’ |
αὖ
ἐπῳδαὶ
αὐτὸν
οὐδὲ
περίαπτα |
[422, 0] |
ἂν
ἴσως,
ἔφη,
ἅμα
γε.
|
Οὐδ’ |
εἰ
ἐξείη,
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[440, 0] |
τοῦ
τοιούτου
αἰσθέσθαι,
οἶμαι
δ’
|
οὐδ’ |
ἐν
ἄλλῳ.
Οὐ
μὰ
τὸν |
[439, 0] |
ὀλίγου,
οὔτε
ἀγαθοῦ
οὔτε
κακοῦ,
|
οὐδ’ |
ἑνὶ
λόγῳ
ποιοῦ
τινος,
ἀλλ’ |
[420, 0] |
ἀποδημῆσαι
βούλωνται
ἰδίᾳ,
ἐξέσται
αὐτοῖς,
|
οὐδ' |
ἑταίραις
διδόναι,
οὐδ'
ἀναλίσκειν
ἄν |
[422, 0] |
οὐδὲν
χρυσίῳ
οὐδ’
ἀργυρίῳ
χρώμεθα,
|
οὐδ’ |
ἡμῖν
θέμις,
ὑμῖν
δέ·
συμπολεμήσαντες |
[428, 0] |
ἤ
τινα
ἄλλην
τῶν
τοιούτων;
|
Οὐδ’ |
ἡντινοῦν,
ἔφη.
Οὐδὲ
τὴν
ὑπὲρ |
[443, 0] |
οὗτος
εἴη;
ἐκτός.
Καὶ
μὴν
|
οὐδ’ |
ὁπωστιοῦν
γ’
ἂν
ἄπιστος
ἢ |
[426, 0] |
ἔφη,
ἔμοιγε
δοκοῦσι
δρᾶν,
καὶ
|
οὐδ’ |
ὁπωστιοῦν
ἐπαινῶ.
(Τί
δ’
αὖ |