Pages
[311]	ἀργύριον ὡς τίνι ὄντι ἐν	νῷ	ἔχεις Πολυκλείτῳ τε καὶ Φειδίᾳ;
[311]	τίνι ὄντι τῷ Πρωταγόρᾳ ἐν	νῷ	ἔχετε χρήματα τελεῖν; τί ἂν
[309]	δοκεῖ σοφώτατος εἶναι Πρωταγόρας. (ΕΤ.	Ὢ	τί λέγεις; Πρωταγόρας ἐπιδεδήμηκεν; (ΣΩ.
[337]	Πρόδικον Ἱππίας ὁ σοφὸς εἶπεν,	Ὦ	ἄνδρες, ἔφη, οἱ παρόντες, ἡγοῦμαι
[358]	οἱ ἄλλοι. Τί δὲ δή,	ὦ	ἄνδρες, ἔφην ἐγώ, τὸ τοιόνδε;
[330]	ἐρωτήματι, καὶ εἴποιμ´ ἄν· Εὐφήμει,	ὦ	ἄνθρωπε· σχολῇ μεντἄν τι ἄλλο
[353]	ἡμῶν ὅτι Οὐκ ὀρθῶς λέγετε,	ὦ	ἄνθρωποι, ἀλλὰ ψεύδεσθε, ἔροιντ´ ἂν
[357]	καὶ τῷ Πρωταγόρᾳ ὁμολογεῖν. Εἶεν,	ὦ	ἄνθρωποι· ἐπεὶ δὲ δὴ ἡδονῆς
[314]	ἐγκεκλῃμένης τῆς θύρας ἀποκρινόμενος εἶπεν,	Ὦ	ἄνθρωποι, ἔφη, οὐκ ἀκηκόατε ὅτι
[354]	αὐτοὺς τὸ ἐναντίον εἰ ἐροίμεθα·	Ὦ	ἄνθρωποι οἱ λέγοντες αὖ ἀγαθὰ
[356]	ἄλλῃ ἔχει, φαίην ἄν, ταῦτα,	ὦ	ἄνθρωποι; οἶδ´ ὅτι οὐκ ἂν
[354]	ἔφην ἐγώ, εἴ με ἀνέροισθε,	ὦ	ἄνθρωποι, Τίνος οὖν δήποτε ἕνεκα
[353]	Συνέφη ὁ Πρωταγόρας. Οὐκοῦν φαίνεται,	ὦ	ἄνθρωποι, ὑμῖν, ὥς φαμεν ἐγώ
[353]	Πρωταγόρας φράσαι. ἄλλο τι γάρ,	ὦ	ἄνθρωποι, φατὲ ὑμῖν τοῦτο γίγνεσθαι
[343]	Πιττακὸν καὶ Σιμωνίδην ἀποκρινόμενον εἰπόντα·	Ὦ	ἄνθρωποι, χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι, ~τὸν
[313]	πωλοῦσιν, τάχα δ´ ἄν τινες,	ὦ	ἄριστε, καὶ τούτων ἀγνοοῖεν ὧν
[358]	ὅπως χαίρεις τὰ τοιαῦτα (ὀνομάζων,	ὦ	βέλτιστε Πρόδικε, τοῦτό μοι πρὸς
[313]	ἐγώ. καὶ ὅπως γε μή,	ὦ	ἑταῖρε, ὁ σοφιστὴς ἐπαινῶν ἃ
[310]	Εἰ γάρ, ἦ δ´ ὅς,	ὦ	Ζεῦ καὶ θεοί, ἐν (τούτῳ
[347]	Καὶ ὁ Ἀλκιβιάδης, Ναί, ἔφη,	ὦ	Ἱππία, εἰς αὖθίς γε· νῦν
[358]	δὲ δὴ μετὰ Πρωταγόρου ἐρωτῶ,	ὦ	Ἱππία τε καὶ Πρόδικε (κοινὸς
[311]	ἤρετο· Εἰπέ μοι, μέλλεις τελεῖν,	ὦ	Ἱππόκρατες, Ἱπποκράτει (μισθὸν ὡς τίνι
[312]	διανοοῦμαι χρὴ λέγειν. Ἀλλ´ ἄρα,	ὦ	Ἱππόκρατες, μὴ οὐ τοιαύτην ὑπολαμβάνεις
[313]	ὧν σὺ λέγεις. Ἆρ´ οὖν,	ὦ	Ἱππόκρατες, ὁ σοφιστὴς τυγχάνει ὢν
[311]	ἠρώτων, Εἰπέ μοι, ἔφην ἐγώ,	ὦ	Ἱππόκρατες, παρὰ Πρωταγόραν νῦν ἐπιχειρεῖς
[348]	Ἀλκιβιάδης πρὸς τὸν Καλλίαν βλέψας,	Ὦ	Καλλία, δοκεῖ σοι, ἔφη, καὶ
[336]	Ἀλκιβιάδης, Οὐ καλῶς λέγεις, ἔφη,	ὦ	Καλλία· Σωκράτης μὲν γὰρ ὅδε
[337]	Καλῶς μοι, ἔφη, δοκεῖς λέγειν,	ὦ	Κριτία· χρὴ γὰρ τοὺς ἐν
[314]	ὁτουοῦν· ~εἰ δὲ μή, ὅρα,	ὦ	μακάριε, (μὴ περὶ τοῖς φιλτάτοις
[309]	(ΣΩ. Πῶς δ´ οὐ μέλλει,	ὦ	μακάριε, τὸ σοφώτατον κάλλιον φαίνεσθαι;
[318]	Ὑπολαβὼν οὖν ὁ Πρωταγόρας εἶπεν·	Ὦ	νεανίσκε, ἔσται τοίνυν σοι, ἐὰν
[328]	εἶπον, βλέψας πρὸς τὸν Ἱπποκράτη·	Ὦ	παῖ Ἀπολλοδώρου, ὡς χάριν σοι
[335]	ἤδη δὲ ἀνειστήκη ὡς ἐξιών—	Ὦ	παῖ Ἱππονίκου, ἀεὶ μὲν ἔγωγέ
[344]	ἄνδρα ἀγαθόν, ὡς σὺ λέγεις,	ὦ	Πιττακέ, ἀδύνατον καὶ οὐκ ἀνθρώπειον,
[346]	τῷ Πιττακῷ λέγει ὅτι Ἐγώ,	(ὦ	Πιττακέ, οὐ διὰ ταῦτά σε
[344]	ἔμμεναι, ~τὸν δὲ (ἀποκρινόμενον ὅτι	Ὦ	Πιττακέ, οὐκ ἀληθῆ λέγεις· οὐ
[347]	μέσως ~(ἔλεγες ἐπιεικῆ καὶ ἀληθῆ,	ὦ	Πιττακέ, οὐκ ἄν ποτε ἔψεγον·
[344]	κακὸν ἔμμεναι· σὺ δὲ φῄς,	ὦ	Πιττακέ, χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι· τὸ
[343]	μὲν χαλεπὸν ἄνδρα ἀγαθόν ἐστιν,	ὦ	Πιττακέ, ὡς ἀληθῶς— οὐκ ἀληθείᾳ
[341]	γε δεῖ, ἔφη, οὕτως ἔχειν,	ὦ	Πρόδικε· ἀλλ´ ἐγὼ εὖ οἶδ´
[339]	τὸν Πρόδικον, καὶ καλέσας αὐτόν,	Ὦ	Πρόδικε, ἔφην ἐγώ, σὸς μέντοι
[336]	ἐγᾦμαι, Κριτίας ἦν ὁ εἰπών·	Ὦ	Πρόδικε καὶ Ἱππία, Καλλίας μὲν
[347]	ἐγὼ ψέγω. ταῦτά μοι δοκεῖ,	ὦ	Πρόδικε καὶ Πρωταγόρα, ἦν δ´
[340]	αὐτὸς αὑτῷ Σιμωνίδης. σὺ γάρ,	ὦ	Πρόδικε, προαπόφηναι τὴν σὴν γνώμην·
[358]	ὅπερ ἐγώ; (πρὸς σὲ λέγω,	ὦ	Πρόδικε) προσδοκίαν τινὰ λέγω κακοῦ
[341]	φωνὴν τοῦτον ἐρωτᾶν— τί ἔλεγεν,	ὦ	Πρόδικε, τὸ (χαλεπὸν" Σιμωνίδης; Κακόν,
[341]	καὶ μέμφεται, ἦν δ´ ἐγώ,	ὦ	Πρόδικε, τὸν Πιττακὸν λέγοντα χαλεπὸν
[334]	~Πότερον, ἦν δ´ ἐγώ, λέγεις,	ὦ	(Πρωταγόρα, ἃ μηδενὶ ἀνθρώπων ὠφέλιμά
[353]	ὁπῃοῦν; ἆρ´ οἰόμεθ´ ἂν αὐτούς,	ὦ	Πρωταγόρα, ἄλλο τι ἀποκρίνασθαι ἢ
[331]	ὦ Σώκρατες, ὁμολογεῖν. Τί οὖν,	ὦ	Πρωταγόρα, ἀποκρινούμεθα αὐτῷ, ταῦτα ὁμολογήσαντες,
[334]	εὖ λέγοι, καὶ ἐγὼ εἶπον·	Ὦ	Πρωταγόρα, ἐγὼ τυγχάνω ἐπιλήσμων τις
[320]	οὔτε τῶν ἀλλοτρίων. ἐγὼ οὖν,	ὦ	Πρωταγόρα, εἰς ταῦτα ἀποβλέπων οὐχ
[333]	σωφροσύνη αὖ φαίνεται· ἦ γάρ,	ὦ	Πρωταγόρα, ἔφην ἐγώ, ἢ ἄλλως
[341]	Πρόδικος ὅδε. ~κινδυνεύει γάρ τοι,	ὦ	(Πρωταγόρα, ἡ Προδίκου σοφία θεία
[347]	τὸ πρῶτον ἐγώ σε ἠρώτησα,	ὦ	Πρωταγόρα, ἡδέως ἂν ἐπὶ τέλος
[318]	Ἡ αὐτή μοι ἀρχή ἐστιν,	ὦ	Πρωταγόρα, ἥπερ ἄρτι, περὶ ὧν
[340]	ἄρα μοι εἴργασται, ὡς ἔοικεν,	ὦ	(Πρωταγόρα, καὶ εἰμί τις γελοῖος
[318]	ἑκάστης οὕτως ἐπιδώσει εἰς τί,	ὦ	Πρωταγόρα, καὶ περὶ τοῦ; Καὶ
[352]	τι εἰπεῖν· Ἴθι δή μοι,	ὦ	Πρωταγόρα, (καὶ τόδε τῆς διανοίας
[333]	ἐναντίον (εἶναι; Φημί. Πότερον οὖν,	ὦ	Πρωταγόρα, λύσωμεν τῶν λόγων; τὸ
[333]	Ἴθι δή, ἦν δ´ ἐγώ,	ὦ	Πρωταγόρα, μὴ ἀποκάμωμεν ἀλλὰ καὶ
[351]	ἔφη, ζῴη ἡδόμενος. Τί δή,	ὦ	Πρωταγόρα; μὴ καὶ σύ, ὥσπερ
[348]	ὡς ἀποκρινούμενος. Εἶπον δὴ ἐγώ·	Ὦ	Πρωταγόρα, μὴ οἴου διαλέγεσθαί μέ
[335]	ταῖς συνουσίαις, Ἀλλά τοι, ἔφην,	ὦ	Πρωταγόρα, οὐδ´ ἐγὼ λιπαρῶς ἔχω
[319]	ἅπερ νοῶ. ἐγὼ γὰρ τοῦτο,	ὦ	Πρωταγόρα, οὐκ ᾤμην διδακτὸν (εἶναι,
[360]	Καὶ ἐγὼ εἶπον· Τί δή,	ὦ	Πρωταγόρα, οὔτε σὺ φῂς ἃ
[361]	ἥκιστα εἴη διδακτόν. ἐγὼ οὖν,	ὦ	Πρωταγόρα, πάντα ταῦτα καθορῶν ἄνω
[341]	τεθραμμένος; Ἀκούεις δή, ἔφην ἐγώ,	ὦ	Πρωταγόρα, Προδίκου τοῦδε. (ἔχεις τι
[316]	τὸν Πρωταγόραν, (καὶ ἐγὼ εἶπον·	Ὦ	Πρωταγόρα, πρὸς σέ τοι ἤλθομεν
[329]	ὀλίγοις ἐστὶ παρεσκευασμένα. νῦν οὖν,	ὦ	Πρωταγόρα, σμικροῦ τινος ἐνδεής εἰμι
[331]	οὖν εἴποι· Ἀληθῆ ὅδε λέγει,	ὦ	Πρωταγόρα; σὺ φῂς οὐκ εἶναι
[359]	ἔφη. μέμνησαι, ἦν δ´ ἐγώ,	ὦ	Πρωταγόρα, ταῦτα ἀποκρινόμενος; Ὡμολόγει. Ἴθι
[337]	ἔλαττον. ἐγὼ μὲν καὶ αὐτός,	ὦ	Πρωταγόρα τε καὶ Σώκρατες, ἀξιῶ
[357]	ὡμολογοῦμεν, μετὰ τοῦτο ἤρεσθε ἡμᾶς·	Ὦ	Πρωταγόρα τε καὶ Σώκρατες, εἰ
[353]	ἀλλὰ ψεύδεσθε, ἔροιντ´ ἂν ἡμᾶς·	Ὦ	Πρωταγόρα τε καὶ Σώκρατες, εἰ
[330]	ἔροιτο ἐμέ τε καὶ σέ·	Ὦ	Πρωταγόρα τε καὶ Σώκρατες, εἴπετον
[337]	οὖν καὶ δέομαι καὶ συμβουλεύω,	ὦ	Πρωταγόρα τε καὶ Σώκρατες, συμβῆναι
[341]	Ἀλλὰ καὶ ἐγὼ οἶμαι, ἔφην,	ὦ	Πρωταγόρα, τοῦτο λέγειν Σιμωνίδην, καὶ
[318]	ἐπιδιδόναι. (Καὶ ἐγὼ ἀκούσας εἶπον·	Ὦ	Πρωταγόρα, τοῦτο μὲν οὐδὲν θαυμαστὸν
[351]	γίγνεται. Λέγεις δέ τινας, ἔφην,	ὦ	Πρωταγόρα, τῶν ἀνθρώπων εὖ ζῆν,
[340]	ἔμμεναι· ἔστιν δὲ οὐ ταὐτόν,	ὦ	Πρωταγόρα, ὥς φησιν Πρόδικος ὅδε,
[350]	εἴη; Οὐ καλῶς, ἔφη, μνημονεύεις,	ὦ	Σώκρατες, ἃ ἔλεγόν τε καὶ
[359]	ἔφη τεκμηρίῳ τῷδε· Εὑρήσεις γάρ,	ὦ	Σώκρατες, ἀνθρώπους ἀνοσιωτάτους μὲν ὄντας
[329]	Ἀλλὰ ῥᾴδιον τοῦτό γ´, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, ἀποκρίνασθαι, ὅτι ἑνὸς ὄντος
[353]	εἶναι; εἴπατον ἡμῖν. Τί δέ,	ὦ	Σώκρατες, δεῖ ἡμᾶς σκοπεῖσθαι τὴν
[336]	τὸ δημηγορεῖν. Ἀλλ´— ὁρᾷς; ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, δίκαια δοκεῖ λέγειν Πρωταγόρας
[327]	ἀνθρώπων (πονηρίαν. νῦν δὲ τρυφᾷς,	ὦ	Σώκρατες, διότι πάντες διδάσκαλοί εἰσιν
[335]	καὶ εἶπεν· Οὐκ ἀφήσομέν σε,	ὦ	Σώκρατες· ἐὰν γὰρ σὺ ἐξέλθῃς,
[338]	ἐρωτᾶν οὑτωσί πως· Ἡγοῦμαι, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, ἐγὼ ἀνδοὶ παιδείας ~μέγιστον
[328]	τοσοῦτον κατέθηκε. Τοιοῦτόν σοι, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, ἐγὼ καὶ μῦθον καὶ
[312]	σοφιστὴν παρέχων; Νὴ τὸν Δία,	ὦ	Σώκρατες, εἴπερ γε ἃ διανοοῦμαι
[325]	πᾶσαν ἐπιμέλειαν; οἴεσθαί γε χρή,	ὦ	Σώκρατες. ἐκ παίδων σμικρῶν ἀρξάμενοι,
[309]	Ἀλλ´ ἦ σοφῷ τινι ἡμῖν,	ὦ	Σώκρατες, ἐντυχὼν πάρει; (ΣΩ. Σοφωτάτῳ
[313]	Καὶ ὃς ἀκούσας, Ἔοικεν, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, ἐξ ὧν σὺ λέγεις.
[361]	ὁ Πρωταγόρας, Ἐγὼ μέν, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, ἐπαινῶ σου τὴν προθυμίαν
[317]	Νῦν δὴ ἄν, ἔφη, λέγοις,	ὦ	Σώκρατες, ἐπειδὴ καὶ οἵδε πάρεισιν,
[351]	ὅσον ἀνιαρά, κακά; Οὐκ οἶδα,	ὦ	Σώκρατες, ἔφη, ἁπλῶς οὕτως, ὡς
[310]	καὶ τῇ φωνῇ μέγα λέγων,	Ὦ	Σώκρατες, ἔφη, ἐγρήγορας ἢ καθεύδεις;
[335]	τρόπῳ πρός με, τῇ βραχυλογίᾳ.	Ὦ	Σώκρατες, ἔφη, ἐγὼ πολλοῖς ἤδη
[320]	μὴ φθονήσῃς ἀλλ´ ἐπίδειξον. Ἀλλ´,	ὦ	Σώκρατες, ἔφη, οὐ φθονήσω· ἀλλὰ
[312]	Τί ἂν εἴποιμεν αὐτὸν εἶναι,	ὦ	Σώκρατες, ἢ ἐπιστάτην τοῦ ποιῆσαι
[361]	ἐπιστήμη ὅλον, ὡς σὺ σπεύδεις,	ὦ	Σώκρατες, θαυμάσιον ἔσται μὴ διδακτὸν
[324]	παρασκευαστὸν ἡγοῦνται ἀρετήν, ἀποδέδεικταί σοι,	ὦ	Σώκρατες, ἱκανῶς, ὥς γέ μοι
[352]	ποιοῦντας. Πολλὰ γὰρ οἶμαι, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, καὶ ἄλλα οὐκ ὀρθῶς
[352]	δοκεῖ, ἔφη, ὥσπερ σὺ λέγεις,	ὦ	Σώκρατες, καὶ ἅμα, (εἴπερ τῳ
[326]	ἀρετῆς ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ, θαυμάζεις,	ὦ	Σώκρατες, καὶ ἀπορεῖς εἰ διδακτόν
[322]	ὡς νόσον πόλεως. οὕτω δή,	ὦ	Σώκρατες, καὶ διὰ ταῦτα οἵ
[330]	ἔοικε; Ἀλλ´ οὕτως, ἔφη, ἔχει,	ὦ	Σώκρατες. Καὶ ἐγὼ εἶπον· Οὐδὲν
[318]	Σύ τε καλῶς ἐρωτᾷς, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, καὶ ἐγὼ τοῖς καλῶς
[347]	Εὖ μέν μοι δοκεῖς, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, καὶ σὺ περὶ τοῦ
[340]	Πρωταγόρας, Τὸ ἐπανόρθωμά σοι, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, μεῖζον ἁμάρτημα ἔχει ἢ
[342]	λέγοντος, Εἰ σὺ βούλει, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες· ὁ δὲ Πρόδικός τε
[331]	ἂν αὐτῷ ἀποκρίναιο; Ἀνάγκη, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, ὁμολογεῖν. Τί οὖν, ὦ
[310]	γελάσας, Νὴ τοὺς θεούς, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, ὅτι γε μόνος ἐστὶ
[349]	Ἀλλ´ ἐγώ σοι, ἔφη, λέγω,	ὦ	Σώκρατες, ὅτι ταῦτα πάντα μόρια
[324]	βελτίους ποιοῦσιν. τούτου δὴ πέρι,	ὦ	Σώκρατες, οὐκέτι μῦθόν σοι ἐρῶ
[331]	Οὐ πάνυ μοι δοκεῖ, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, οὕτως ἁπλοῦν (εἶναι, ὥστε
[359]	ἐπὶ τὰ δεινά; Λέγεται δή,	ὦ	Σώκρατες, οὕτως ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων.
[359]	οἱ ἀνδρεῖοι. Ἀλλὰ μέντοι, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, πᾶν γε τοὐναντίον ἐστὶν
[310]	τὸ πρότερον ἐπεδήμησε. ἀλλὰ γάρ,	ὦ	Σώκρατες, πάντες τὸν ἄνδρα ἐπαινοῦσιν
[341]	Ἀλλὰ τί οἴει, ἔφη, λέγειν,	ὦ	Σώκρατες, Σιμωνίδην ἄλλο ἢ τοῦτο,
[351]	Ὥσπερ σὺ λέγεις, ἔφη, ἑκάστοτε,	ὦ	Σώκρατες, σκοπώμεθα αὐτό, καὶ ἐὰν
[311]	σφόδρα σπουδάζοντας ἔροιτο· Εἰπέ μοι,	ὦ	Σώκρατές τε καὶ Ἱππόκρατες, ὡς
[361]	ἂν ὅτι Ἄτοποί γ´ ἐστέ,	ὦ	Σώκρατές τε καὶ Πρωταγόρα· σὺ
[360]	δέ. Φιλονικεῖν μοι, ἔφη, δοκεῖς,	ὦ	Σώκρατες, τὸ ἐμὲ εἶναι τὸν
[319]	μὲν οὖν τοῦτό ἐστιν, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, τὸ ἐπάγγελμα ὃ ἐπαγγέλλομαι.
[356]	λέγοι ὅτι Ἀλλὰ πολὺ διαφέρει,	ὦ	Σώκρατες, τὸ παραχρῆμα ἡδὺ τοῦ
[311]	Σοφιστὴν δή τοι ὀνομάζουσί γε,	ὦ	Σώκρατες, τὸν ἄνδρα εἶναι, ἔφη.
[324]	γὰρ ἐθέλεις ἐννοῆσαι τὸ κολάζειν,	ὦ	Σώκρατες, τοὺς ἀδικοῦντας τί ποτε
[333]	ἀδικεῖ; Αἰσχυνοίμην ἂν ἔγωγ´, ἔφη,	ὦ	Σώκρατες, τοῦτο ὁμολογεῖν, ἐπεὶ πολλοί
[323]	ἢ μὴ εἶναι πόλεις. αὕτη,	ὦ	Σώκρατες, τούτου αἰτία. Ἵνα δὲ
[328]	διδάξειεν, οὐ ῥᾴδιον οἶμαι εἶναι,	ὦ	Σώκρατες, τούτων διδάσκαλον φανῆναι, τῶν
[327]	οἴει ἄν τι, ἔφη, μᾶλλον,	ὦ	Σώκρατες, τῶν ἀγαθῶν αὐλητῶν ἀγαθοὺς
[316]	μετ´ ἄλλων. Ὀρθῶς, ἔφη, προμηθῇ,	ὦ	Σώκρατες, ὑπὲρ ἐμοῦ. ξένον γὰρ
[309]	~(ΕΤ. Πόθεν,	ὦ	Σώκρατες, φαίνῃ; ἢ δῆλα δὴ
[313]	ἔμοιγε τοιοῦτός τις. Τρέφεται δέ,	ὦ	Σώκρατες, ψυχὴ τίνι; Μαθήμασιν δήπου,
[309]	ἐφαίνετο ἀνὴρ ἔτι, ἀνὴρ μέντοι,	ὦ	Σώκρατες, ὥς γ´ ἐν αὐτοῖς
[329]	καὶ σμικρότητι; Ἐκείνως μοι φαίνεται,	ὦ	(Σώκρατες, ὥσπερ τὰ τοῦ προσώπου
[323]	τε καὶ ἐξ ἐπιμελείας παραγίγνεσθαι	ᾧ	ἂν παραγίγνηται, τοῦτό σοι μετὰ
[359]	ἀκολαστοτάτους καὶ ἀμαθεστάτους, ἀνδρειοτάτους δέ·	ᾧ	γνώσῃ ὅτι πολὺ διαφέρει ἡ
[325]	ζημία ἐὰν μὴ ἐπίστωνται, ἐφ´	ᾧ	δὲ ἥ τε ζημία θάνατος
[333]	ἐναντίον εἶναι, ἢ ἐκεῖνον ἐν	ᾧ	ἐλέγετο ἕτερον εἶναι σωφροσύνης σοφία,
[321]	Ἡφαίστου οἴκημα τὸ κοινόν, ἐν	ᾧ	(ἐφιλοτεχνείτην, λαθὼν εἰσέρχεται, καὶ κλέψας
[313]	ὅτι ποτ´ ἔστιν φαίνῃ ἀγνοῶν,	ᾧ	μέλλεις σαυτὸν ἐπιτρέπειν; Καὶ ὃς
[313]	ἡγῇ, τὴν ψυχήν, καὶ ἐν	ᾧ	πάντ´ ἐστὶν τὰ σὰ ἢ
[342]	ἀνδρείᾳ περιεῖναι, ἡγούμενοι, εἰ γνωσθεῖεν	ᾧ	περίεισιν, πάντας τοῦτο ἀσκήσειν, τὴν
[315]	ἦν δὲ ἐν οἰκήματί τινι,	ᾧ	πρὸ τοῦ μὲν ὡς ταμιείῳ
[345]	κακὸς ἰατρὸς γένοιτο; δῆλον ὅτι	ᾧ	πρῶτον μὲν ὑπάρχει ἰατρῷ εἶναι,
[361]	καὶ σωφροσύνη καὶ ἡ ἀνδρεία,	ᾧ	τρόπῳ μάλιστ´ ἂν διδακτὸν φανείη
[361]	ὁ Προμηθεὺς μᾶλλον τοῦ Ἐπιμηθέως·	ᾧ	χρώμενος ἐγὼ καὶ προμηθούμενος ὑπὲρ
[342]	ἄλλοι. Ἐγὼ τοίνυν, ἦν δ´	ἐγώ,	ἅ γέ μοι δοκεῖ περὶ
[318]	ἐπὶ τὸ βέλτιον ἐπιδιδόναι. (Καὶ	ἐγὼ	ἀκούσας εἶπον· Ὦ Πρωταγόρα, τοῦτο
[359]	ὅτι ἀδύνατον. Καὶ τοῦτο, ἔφην	ἐγώ,	ἀληθὲς λέγεις· ὥστ´ εἰ τοῦτο
[312]	λέγειν; Ἴσως ἄν, ἦν δ´	ἐγώ,	ἀληθῆ λέγοιμεν, οὐ μέντοι ἱκανῶς
[343]	αὐτὸ κοινῇ ἅπαντες, εἰ ἄρα	ἐγὼ	ἀληθῆ λέγω. εὐθὺς γὰρ τὸ
[349]	τούτων. ὧδε δὲ γνώσῃ ὅτι	ἐγὼ	ἀληθῆ λέγω· εὑρήσεις γὰρ πολλοὺς
[334]	ἢ δεῖ; Μηδαμῶς, ἦν δ´	ἐγώ.	Ἀλλ´ ὅσα δεῖ; ἔφη. (Ναί,
[359]	δοκεῖ οὕτως. Ὀρθῶς γε, ἔφην	ἐγώ.	~(ἀλλὰ ποτέρους φῂς εἰς τὸν
[330]	δὲ αὐτῶν ἐστιν, ἦν δ´	ἐγώ,	ἄλλο, τὸ δὲ ἄλλο; Ναί.
[360]	δοκεῖ εἶναι. Οὔτοι, ἦν δ´	ἐγώ,	ἄλλου ἕνεκα ἐρωτῶ πάντα ταῦτα
[310]	Ἀλλὰ ναὶ μὰ Δία, ἔφην	ἐγώ,	ἂν αὐτῷ διδῷς ἀργύριον καὶ
[332]	Συνωμολόγει. (Ἴθι δή, ἦν δ´	ἐγώ,	ἀναλογισώμεθα τὰ ὡμολογημένα ἡμῖν. ὡμολογήκαμεν
[338]	πως· Ἡγοῦμαι, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	ἐγὼ	ἀνδοὶ παιδείας ~μέγιστον μέρος εἶναι
[349]	δὲ διαφερόντως. (Ἔχε δή, ἔφην	ἐγώ·	ἄξιον γάρ τοι ἐπισκέψασθαι ὃ
[338]	τὸν ἀποκρινόμενον ἀποκρίνεσθαι· ἐπειδὰν δὲ	ἐγὼ	ἀποκρίνωμαι ὁπός´ ἂν οὗτος βούληται
[311]	εἰς τὴν αὐλὴν περιῇμεν· καὶ	ἐγὼ	(ἀποπειρώμενος τοῦ Ἱπποκράτους τῆς ῥώμης
[319]	παρασκευαστὸν ἀνθρώποις, δίκαιός εἰμι εἰπεῖν.	ἐγὼ	γὰρ Ἀθηναίους, ὥσπερ καὶ οἱ
[310]	ἵνα ὑπὲρ ἐμοῦ διαλεχθῇς αὐτῷ.	ἐγὼ	γὰρ ἅμα μὲν καὶ νεώτερός
[328]	ποιοῦμαι (ἀκηκοέναι ἃ ἀκήκοα Πρωταγόρου.	ἐγὼ	γὰρ ἐν μὲν τῷ ἔμπροσθεν
[351]	καλεῖς κακὰ καὶ ἀνιαρὰ ἀγαθά;	ἐγὼ	γὰρ λέγω, καθ´ ὃ ἡδέα
[345]	τινῶν οἳ ἑκόντες κακὰ ποιοῦσιν.	ἐγὼ	γὰρ σχεδόν τι οἶμαι τοῦτο,
[319]	σὲ εἰρήσεται ἢ ἅπερ νοῶ.	ἐγὼ	γὰρ τοῦτο, ὦ Πρωταγόρα, οὐκ
[310]	ἀναστὰς οὕτω δεῦρο ἐπορευόμην. Καὶ	ἐγὼ	γιγνώσκων αὐτοῦ τὴν ἀνδρείαν καὶ
[338]	(Πρωταγόρας ἀποκρίνεσθαι, οὗτος μὲν ἐρωτάτω,	ἐγὼ	δὲ ἀποκρινοῦμαι, καὶ ἅμα πειράσομαι
[331]	~Πρωταγόρας γὰρ (ὅδε ταῦτα ἀπεκρίνατο,	ἐγὼ	δὲ ἠρώτων. εἰ οὖν εἴποι·
[350]	ὁμολογίαν ἡ σοφία ἐστὶν ἰσχύς.	ἐγὼ	δὲ οὐδαμοῦ οὐδ´ ἐνταῦθα ὁμολογῶ
[335]	συνουσίας ποιεῖσθαι (σοφὸς γὰρ εἶ—	ἐγὼ	δὲ τὰ μακρὰ ταῦτα ἀδύνατος,
[316]	ἄλλαι δυσμένειαί τε καὶ ἐπιβουλαί.	ἐγὼ	δὲ τὴν σοφιστικὴν τέχνην φημὶ
[317]	ταῖς τέχναις ταύταις παραπετάσμασιν ἐχρήσαντο.	~ἐγὼ	δὲ τούτοις (ἅπασιν κατὰ τοῦτο
[339]	τὰ ἔμπροσθεν; Οἶδα, ἦν δ´	ἐγώ.	Δοκεῖ οὖν σοι, ἔφη, ταῦτα
[335]	ἐπειδὰν σὺ βούλῃ διαλέγεσθαι ὡς	ἐγὼ	δύναμαι ἕπεσθαι, τότε σοι διαλέξομαι.
[336]	τῶν ἀκουόντων· ἐπεὶ Σωκράτη γε	ἐγὼ	ἐγγυῶμαι μὴ ἐπιλήσεσθαι, οὐχ ὅτι
[335]	ὄνομα ἐν τοῖς Ἕλλησιν. Καὶ	ἐγώ—	ἔγνων γὰρ ὅτι οὐκ ἤρεσεν
[353]	ὥσπερ ἤρξω. (Πάλιν τοίνυν, ἔφην	ἐγώ,	εἰ ἔροιντο ἡμᾶς· Τί οὖν
[333]	Ἔστω, ἔφη. Πότερον, ἦν δ´	ἐγώ,	εἰ εὖ πράττουσιν ἀδικοῦντες ἢ
[354]	ὁ Πρωταγόρας. Πάλιν τοίνυν, ἔφην	ἐγώ,	εἴ με ἀνέροισθε, ὦ ἄνθρωποι,
[353]	τοῦτο λέγουσιν; (Οἶμαι, ἦν δ´	ἐγώ,	εἶναί τι ἡμῖν τοῦτο πρὸς
[359]	ἀποκρινόμενος; Ὡμολόγει. Ἴθι δή, ἔφην	ἐγώ,	εἰπὲ ἡμῖν, ἐπὶ τί λέγεις
[329]	ἀρετὴν φῂς διδακτὸν εἶναι, καὶ	ἐγὼ	εἴπερ ἄλλῳ τῳ ἀνθρώπων πειθοίμην
[360]	δ´ ὅς. Οὐκοῦν, ἦν δ´	ἐγώ,	εἴπερ καλὸν καὶ ἀγαθόν, καὶ
[347]	ἀποκρίνεσθαι, ἐρωτᾶν τὸν ἕτερον. Καὶ	ἐγὼ	εἶπον· Ἐπιτρέπω μὲν ἔγωγε Πρωταγόρᾳ
[335]	ἀλλὰ χάρισαι ἡμῖν πᾶσιν. Καὶ	ἐγὼ	εἶπον— ἤδη δὲ ἀνειστήκη ὡς
[340]	ἔχει ἢ ὃ ἐπανορθοῖς. Καὶ	ἐγὼ	εἶπον· Κακὸν ἄρα μοι εἴργασται,
[313]	οὐκέτι ἔχω σοι λέγειν. ~(Καὶ	ἐγὼ	εἶπον μετὰ τοῦτο· Τί οὖν;
[311]	τῷ Ἱππονίκου· ἀλλ´ ἴωμεν. Καὶ	ἐγὼ	εἶπον· Μήπω, ἀγαθέ, ἐκεῖσε ἴωμεν—
[340]	ὡς ἅπασιν δοκεῖ ἀνθρώποις. Καὶ	ἐγὼ	εἶπον· Νὴ τὸν Δία, εἰς
[318]	ἐμὲ ὑπὲρ τοῦ νεανίσκου. ~(Καὶ	ἐγὼ	εἶπον ὅτι Ἡ αὐτή μοι
[339]	ἢ πᾶν σοι διεξέλθω; Καὶ	ἐγὼ	εἶπον ὅτι Οὐδὲν δεῖ· ἐπίσταμαί
[330]	ἔφη, ἔχει, ὦ Σώκρατες. Καὶ	ἐγὼ	εἶπον· Οὐδὲν ἄρα ἐστὶν τῶν
[360]	ἐπινεῦσαι ἠθέλησεν ἐσίγα τε. Καὶ	ἐγὼ	εἶπον· Τί δή, ὦ Πρωταγόρα,
[334]	ἀνεθορύβησαν ὡς εὖ λέγοι, καὶ	ἐγὼ	εἶπον· Ὦ Πρωταγόρα, ἐγὼ τυγχάνω
[316]	προσῇμεν πρὸς τὸν Πρωταγόραν, (καὶ	ἐγὼ	εἶπον· Ὦ Πρωταγόρα, πρὸς σέ
[349]	ὅπως οὔ. καὶ νῦν δὴ	ἐγὼ	ἐκεῖνα, ἅπερ τὸ πρῶτον ἠρώτων
[329]	ἢ ταῦτ´ ἐστὶν ἃ νυνδὴ	ἐγὼ	(ἔλεγον πάντα ὀνόματα τοῦ αὐτοῦ
[352]	ἢ λύπης ἢ ὧν νυνδὴ	ἐγὼ	ἔλεγον ὑπό τινος τούτων κρατουμένους
[336]	σοι ὅτι πολὺ σοῦ μᾶλλον	ἐγὼ	ἐμαυτοῦ δέομαι θέουσιν τούτοις ἀκολουθεῖν,
[341]	ἄπειρος εἶναι φαίνῃ, οὐχ ὥσπερ	ἐγὼ	ἔμπειρος διὰ τὸ μαθητὴς εἶναι
[340]	ἔφη ὁ Πρόδικος. Οὐκοῦν, ἔφην	ἐγώ,	ἐν μὲν τοῖς πρώτοις αὐτὸς
[326]	οὐδὲν γὰρ θαυμαστόν, εἴπερ ἀληθῆ	ἐγὼ	ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἔλεγον, ὅτι
[360]	Ἐπένευσε. Ἀλλὰ μήν, ἦν δ´	ἐγώ,	ἐναντίον (ἀνδρεία δειλίᾳ. Ἔφη. Οὐκοῦν
[348]	ἕως ἂν ἐντύχῃ. ὥσπερ καὶ	ἐγὼ	ἕνεκα τούτου σοὶ ἡδέως διαλέγομαι
[332]	Οὐκ ἔφη. Οὐκοῦν, ἦν δ´	ἐγώ,	ἑνὶ ἑκάστῳ τῶν ἐναντίων ἓν
[333]	συνεχώρησεν ἀποκρίνεσθαι. Ἴθι δή, ἔφην	ἐγώ,	ἐξ ἀρχῆς μοι ἀπόκριναι. δοκοῦσί
[346]	αἰσχρόν, ἄκων δ´ ἔστιν οὓς	ἐγὼ	ἐπαινῶ καὶ φιλῶ. σὲ οὖν,
[332]	δοκεῖς οἴεσθαι. Ἀλλὰ μήν, ἔφην	ἐγώ,	ἐπειδὴ δυσχερῶς δοκεῖς μοι ἔχειν
[358]	συνεδόκει. Ἄλλο τι οὖν, ἔφην	ἐγώ,	ἐπί γε τὰ κακὰ οὐδεὶς
[328]	ἐπιδειξάμενος ἀπεπαύσατο τοῦ λόγου. καὶ	ἐγὼ	ἐπὶ μὲν πολὺν χρόνον κεκηλημένος
[319]	πράττειν καὶ λέγειν. Ἆρα, ἔφην	ἐγώ,	ἕπομαί σου τῷ λόγῳ; δοκεῖς
[310]	Εὖ ἂν λέγοις, ἦν δ´	ἐγώ·	ἔστι δὲ τί, καὶ τοῦ
[332]	Συνέφη. Φέρε δή, ἦν δ´	ἐγώ,	ἔστιν τι καλόν; Συνεχώρει. Τούτῳ
[341]	οὕτως ἔχειν, ὦ Πρόδικε· ἀλλ´	ἐγὼ	εὖ οἶδ´ ὅτι καὶ Σιμωνίδης
[359]	ἄλλων μορίων τῆς ἀρετῆς. καὶ	ἐγὼ	εὐθὺς τότε πάνυ ἐθαύμασα τὴν
[333]	ἦ γάρ, ὦ Πρωταγόρα, ἔφην	ἐγώ,	ἢ ἄλλως πως; Ὡμολόγησεν καὶ
[341]	οὑτοσὶ νουθετεῖ ἑκάστοτε, ὅταν ἐπαινῶν	ἐγὼ	ἢ σὲ ἢ ἄλλον τινὰ
[351]	βούλει ἡγεμονεύειν τῆς σκέψεως, ἢ	ἐγὼ	ἡγῶμαι; Δίκαιος, ἔφη, σὺ ἡγεῖσθαι·
[311]	ἔνδον καταλάβωμεν; καταλύει δ´, ὡς	ἐγὼ	ἤκουσα, παρὰ Καλλίᾳ τῷ Ἱππονίκου·
[352]	ἄλλα πράττειν· καὶ ὅσους δὴ	ἐγὼ	ἠρόμην ὅτι ποτε αἴτιόν ἐστι
[331]	σμικρὸν ἔχῃ τὸ ὅμοιον. Καὶ	ἐγὼ	θαυμάσας εἶπον πρὸς αὐτόν· Ἦ
[329]	πρόσωπον. Πότερον οὖν, ἦν δ´	ἐγώ,	καὶ μεταλαμβάνουσιν οἱ ἄνθρωποι τούτων
[328]	Τοιοῦτόν σοι, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	ἐγὼ	καὶ μῦθον καὶ λόγον εἴρηκα,
[313]	τίνι; Μαθήμασιν δήπου, ἦν δ´	ἐγώ.	καὶ ὅπως γε μή, ὦ
[361]	μᾶλλον τοῦ Ἐπιμηθέως· ᾧ χρώμενος	ἐγὼ	καὶ προμηθούμενος ὑπὲρ τοῦ βίου
[338]	αὐτὸ τὸ ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι, καὶ	ἐγὼ	καὶ ὑμεῖς κοινῇ δεησόμεθα αὐτοῦ
[358]	ἅπασιν ἡμῖν. Τί οὖν; ἔφην	ἐγώ,	καλεῖτέ τι δέος καὶ φόβον;
[359]	δὲ οὐκ ἐθέλουσιν. Πότερον, ἔφην	ἐγώ,	καλὸν ὂν ἰέναι ἢ αἰσχρόν;
[339]	ὀρθῶς, ἢ οὔ; Πάνυ, ἔφην	ἐγώ,	καλῶς τε καὶ ὀρθῶς. Δοκεῖ
[330]	Οὐκ ἔφη. Φέρε δή, ἔφην	ἐγώ,	κοινῇ σκεψώμεθα ποῖόν τι αὐτῶν
[359]	ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων. Ἀληθῆ, ἔφην	ἐγώ,	λέγεις· ἀλλ´ οὐ τοῦτο (ἐρωτῶ,
[350]	μαινόμενοί εἰσιν. Πῶς οὖν, ἔφην	ἐγώ,	λέγεις τοὺς ἀνδρείους; οὐχὶ τοὺς
[334]	ἠρέμα ἠρόμην. ~Πότερον, ἦν δ´	ἐγώ,	λέγεις, ὦ (Πρωταγόρα, ἃ μηδενὶ
[354]	λυπεῖσθαι (ἀγαθόν, ἢ πρὸς ὃ	ἐγὼ	λέγω, ἔχετε ἡμῖν εἰπεῖν· ἀλλ´
[335]	τοι, ἔφην, ὦ Πρωταγόρα, οὐδ´	ἐγὼ	λιπαρῶς ἔχω παρὰ τὰ σοὶ
[340]	δέ γε Πιττακόν, ἦν δ´	ἐγώ,	μέμφεται, οὐχ ὡς οἴεται Πρωταγόρας,
[330]	τοῦτο δίκαιόν ἐστιν ἢ ἄδικον;	ἐγὼ	μὲν ἂν αὐτῷ ἀποκριναίμην ὅτι
[331]	δὲ ἀνόσιον; τί αὐτῷ ἀποκρινούμεθα;	ἐγὼ	μὲν γὰρ αὐτὸς ὑπέρ γε
[336]	Κρίσωνα θέοντας, τούτου δέου συγκαθεῖναι·	ἐγὼ	μὲν γὰρ οὐ δύναμαι ταχὺ
[361]	ταῦτα συνδιασκοποίην. Καὶ ὁ Πρωταγόρας,	Ἐγὼ	μέν, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἐπαινῶ
[312]	τί ἡγῇ εἶναι τὸν σοφιστήν;	Ἐγὼ	μέν, ἦ δ´ ὅς, ὥσπερ
[337]	πλέον, τῷ δὲ ἀμαθεστέρῳ ἔλαττον.	ἐγὼ	μὲν καὶ αὐτός, ὦ Πρωταγόρα
[361]	σὺ μακρὸν λόγον ἑκάτερος ἀπετείναμεν,	ἐγὼ	μὲν λέγων ὡς οὐ διδακτὸν
[353]	γιγνόμενα, νόσους τε καὶ τἆλλα.	Ἐγὼ	μὲν οἶμαι, ἔφη ὁ Πρωταγόρας,
[337]	φαυλοτάτους τῶν ἀνθρώπων διαφέρεσθαι ἀλλήλοις.	ἐγὼ	μὲν οὖν καὶ δέομαι καὶ
[360]	ἔφη, πέρανον. Ἕν γ´, ἔφην	ἐγώ,	μόνον (ἐρόμενος ἔτι σέ, εἴ
[346]	δίκαν ὑγιὴς ἀνήρ· οὔ μιν	ἐγὼ	μωμήσομαι— οὐ γάρ εἰμι φιλόμωμος—
[350]	ἔφη. (Οὐκοῦν οὗτοι, ἦν δ´	ἐγώ,	οἱ οὕτω θαρραλέοι ὄντες οὐκ
[328]	εἰς ἀρετήν, ἀγαπητόν. ὧν δὴ	ἐγὼ	οἶμαι εἷς εἶναι, καὶ διαφερόντως
[341]	πολλῶν πραγμάτων γίγνηται. Ἀλλὰ καὶ	ἐγὼ	οἶμαι, ἔφην, ὦ Πρωταγόρα, τοῦτο
[339]	ποιητής; Οὐ καλῶς, ἦν δ´	ἐγώ.	Ὅρα δή, ἔφη, (βέλτιον. Ἀλλ´,
[338]	ἑλέσθαι ἐδέοντο ἐπιστάτην. εἶπον οὖν	ἐγὼ	ὅτι αἰσχρὸν εἴη βραβευτὴν ἑλέσθαι
[334]	σοί; Ἀκήκοα γοῦν, ἦν δ´	ἐγώ,	ὅτι σὺ οἷός τ´ εἶ
[317]	ἀφιγμένοι εἶμεν— Τί οὖν, ἔφην	ἐγώ,	οὐ καὶ Πρόδικον καὶ Ἱππίαν
[351]	Ἡδέα δὲ καλεῖς, ἦν δ´	ἐγώ,	οὐ τὰ ἡδονῆς (μετέχοντα ἢ
[335]	οὖν σου παραμεῖναι ἡμῖν· ὡς	ἐγὼ	οὐδ´ ἂν ἑνὸς ἥδιον ἀκούσαιμι
[331]	δίκαιον. Μή μοι, ἦν δ´	ἐγώ·	οὐδὲν γὰρ δέομαι τὸ εἰ
[316]	ἄλλων; Ἡμῖν μέν, ἦν δ´	ἐγώ,	οὐδὲν διαφέρει· ἀκούσας δὲ οὗ
[317]	τοῖς ἄλλοις καὶ πανοῦργον εἶναι.	ἐγὼ	οὖν τούτων τὴν ἐναντίαν ἅπασαν
[320]	τῶν οἰκείων οὔτε τῶν ἀλλοτρίων.	ἐγὼ	οὖν, ὦ Πρωταγόρα, εἰς ταῦτα
[361]	οὕτως ἂν ἥκιστα εἴη διδακτόν.	ἐγὼ	οὖν, ὦ Πρωταγόρα, πάντα ταῦτα
[314]	σχολὴ αὐτῷ; Ἀλλ´ ὠγαθέ, ἔφην	ἐγώ,	οὔτε παρὰ Καλλίαν ἥκομεν οὔτε
[362]	τι τρέπεσθαι. ~(Ἀλλ´, ἦν δ´	ἐγώ,	οὕτω χρὴ ποιεῖν, εἴ σοι
[346]	καὶ μηδὲν κακὸν ποιῇ, ὡς	ἐγὼ	πάντας φιλέω καὶ ἐπαίνημι— καὶ
[311]	ὅτι ἀγαλματοποιός. Εἶεν, ἦν δ´	ἐγώ·	(παρὰ δὲ δὴ Πρωταγόραν νῦν
[340]	τῷ ἀνδρί. δοκῶ οὖν μοι	ἐγὼ	παρακαλεῖν σέ· ὥσπερ ἔφη Ὅμηρος
[316]	καλός, ὡς φῂς σὺ καὶ	ἐγὼ	πείθομαι, καὶ Κριτίας ὁ Καλλαίσχρου.
[340]	ἔφη. Πῶς δή; ἦν δ´	ἐγώ.	Πολλὴ ἄν, ἔφη, ἀμαθία εἴη
[335]	τῇ βραχυλογίᾳ. Ὦ Σώκρατες, ἔφη,	ἐγὼ	πολλοῖς ἤδη εἰς ἀγῶνα λόγων
[334]	δεῖ; ἔφη. (Ναί, ἦν δ´	ἐγώ.	Πότερα οὖν ὅσα ἐμοὶ δοκεῖ
[328]	ἐὰν μὲν βούληται, ἀποδέδωκεν ὃ	ἐγὼ	πράττομαι ἀργύριον· (ἐὰν δὲ μή,
[358]	δ´ οὔ. Ἀλλ´ οὐδέν, ἔφην	ἐγώ,	Πρόδικε, διαφέρει· ἀλλὰ τόδε. εἰ
[359]	δὴ τούτων ὑποκειμένων, ἦν δ´	ἐγώ,	Πρόδικέ τε καὶ Ἱππία, ἀπολογείσθω
[312]	γενησόμενος. Σὺ δέ, ἦν δ´	ἐγώ,	πρὸς θεῶν, οὐκ ἂν αἰσχύνοιο
[358]	καὶ φόβον; καὶ ἆρα ὅπερ	ἐγώ;	(πρὸς σὲ λέγω, ὦ Πρόδικε)
[347]	περὶ δὲ ὧν τὸ πρῶτον	ἐγώ	σε ἠρώτησα, ὦ Πρωταγόρα, ἡδέως
[340]	ἀνέρος ἀμφότεροί περσχῶμεν, ἀτὰρ καὶ	ἐγὼ	σὲ παρακαλῶ, μὴ ἡμῖν ὁ
[347]	Πρόδικε καὶ Πρωταγόρα, ἦν δ´	ἐγώ,	Σιμωνίδης διανοούμενος πεποιηκέναι τοῦτο τὸ
[349]	ἀποπειρώμενός (μου ταῦτα ἔλεγες. Ἀλλ´	ἐγώ	σοι, ἔφη, λέγω, ὦ Σώκρατες,
[339]	μὴ τὶ λέγοι) ἀτάρ, ἔφην	ἐγώ,	σοὶ οὐ φαίνεται; Πῶς γὰρ
[339]	καλέσας αὐτόν, Ὦ Πρόδικε, ἔφην	ἐγώ,	σὸς μέντοι Σιμωνίδης πολίτης· ~(δίκαιος
[330]	ταῦτα μόρια (τῆς ἀρετῆς, ἔφην	ἐγώ,	σοφία τε καὶ ἀνδρεία; Πάντων
[351]	ἀμφισβητήσομεν. Πότερον οὖν, ἦν δ´	ἐγώ,	σὺ βούλει ἡγεμονεύειν τῆς σκέψεως,
[310]	στὰς παρ´ ἐμοί. Πρῴην, ἔφην	ἐγώ·	σὺ δὲ ἄρτι πέπυσαι; Νὴ
[352]	ἀνθρωπείων πραγμάτων. Καλῶς γε, ἔφην	ἐγώ,	σὺ λέγων καὶ ἀληθῆ. οἶσθα
[333]	Λέγω. Ἆρ´ οὖν, ἦν δ´	ἐγώ,	ταῦτ´ ἐστὶν ἀγαθὰ ἅ ἐστιν
[342]	γυναῖκες. γνοῖτε δ´ ἂν ὅτι	ἐγὼ	ταῦτα ἀληθῆ λέγω καὶ Λακεδαιμόνιοι
[316]	Πρωταγόρα, πρὸς σέ τοι ἤλθομεν	ἐγώ	τε καὶ Ἱπποκράτης οὗτος. Πότερον,
[353]	ὦ ἄνθρωποι, ὑμῖν, ὥς φαμεν	ἐγώ	τε καὶ Πρωταγόρας, δι´ οὐδὲν
[353]	Ἀκούετε δή· πειρασόμεθα γὰρ ὑμῖν	ἐγώ	τε καὶ Πρωταγόρας φράσαι. ἄλλο
[311]	δὲ δὴ Πρωταγόραν νῦν ἀφικόμενοι	ἐγώ	τε καὶ σὺ ἀργύριον ἐκείνῳ
[361]	κατάδηλον γένοιτο ἐκεῖνο περὶ οὗ	ἐγώ	τε καὶ σὺ μακρὸν λόγον
[339]	τοῦ αὐτοῦ μὲν περὶ οὗπερ	ἐγώ	τε καὶ σὺ νῦν διαλεγόμεθα,
[353]	ἄν. Οὐκοῦν ἐροίμεθ´ ἂν αὐτοὺς	ἐγώ	τε καὶ σὺ πάλιν· Πονηρὰ
[319]	ἐπαγγέλλομαι. Ἦ καλόν, ἦν δ´	ἐγώ,	τέχνημα ἄρα κέκτησαι, εἴπερ κέκτησαι·
[352]	λόγου. ~(Ἆρ´ οὖν, ἦν δ´	ἐγώ,	τῇδέ πῃ καταφανὲς ἂν ἡμῖν
[310]	ἔφη, ἐγρήγορας ἢ καθεύδεις; Καὶ	ἐγὼ	τὴν φωνὴν γνοὺς αὐτοῦ, Ἱπποκράτης,
[358]	ὠφέλιμον; Συνεδόκει. Εἰ ἄρα, ἔφην	ἐγώ,	τὸ ἡδὺ ἀγαθόν ἐστιν, οὐδεὶς
[358]	εἰρημένα. Ὁμολογεῖτε ἄρα, ἦν δ´	ἐγώ,	τὸ μὲν ἡδὺ ἀγαθὸν εἶναι,
[339]	καὶ ἔπαινον (τῶν ἀκουόντων· καὶ	ἐγὼ	τὸ μὲν πρῶτον, ὡσπερεὶ ὑπὸ
[349]	γε. Πότερον οὖν, ἦν δ´	ἐγώ,	τὸ μέν τι αὐτοῦ αἰσχρόν,
[345]	φησὶ γάρ— τοὔνεκεν οὔ ποτ´	ἐγὼ	τὸ μὴ γενέσθαι δυνατὸν διζήμενος
[358]	δὲ δή, ὦ ἄνδρες, ἔφην	ἐγώ,	τὸ τοιόνδε; αἱ ἐπὶ τούτου
[342]	ἐκελευέτην πάνυ, καὶ οἱ ἄλλοι.	Ἐγὼ	τοίνυν, ἦν δ´ ἐγώ, ἅ
[352]	ἐπίδειξον, ἵνα ἐπισκέψωμαι σαφέστερον, καὶ	ἐγὼ	τοιοῦτόν τι ποθῶ πρὸς τὴν
[318]	ἐρωτᾷς, ἔφη, ὦ Σώκρατες, καὶ	ἐγὼ	τοῖς καλῶς ἐρωτῶσι χαίρω ἀποκρινόμενος.
[312]	ἤ σε λανθάνει; ἦν δ´	ἐγώ.	Τοῦ πέρι; Ὅτι μέλλεις τὴν
[312]	σοφῶν ἐπιστήμονα. Οὐκοῦν, ἦν δ´	ἐγώ,	τοῦτο μὲν ἔξεστι λέγειν καὶ
[310]	Τί οὖν σοι, ἦν δ´	ἐγώ,	τοῦτο; μῶν τί σε ἀδικεῖ
[334]	καὶ ἐγὼ εἶπον· Ὦ Πρωταγόρα,	ἐγὼ	τυγχάνω ἐπιλήσμων τις ὢν ἄνθρωπος,
[337]	ἄνδρες, ἔφη, οἱ παρόντες, ἡγοῦμαι	ἐγὼ	ὑμᾶς συγγενεῖς τε καὶ οἰκείους
[317]	ὄντων τὸν λόγον ποιεῖσθαι. Καὶ	ἐγώ—	ὑπώπτευσα γὰρ βούλεσθαι αὐτὸν τῷ
[322]	ὡς σὺ φῄς— εἰκότως, ὡς	ἐγώ	φημι— ~ὅταν δὲ εἰς συμβουλὴν
[338]	ἅμα πειράσομαι αὐτῷ δεῖξαι ὡς	ἐγώ	φημι χρῆναι τὸν ἀποκρινόμενον ἀποκρίνεσθαι·
[347]	ἀληθῆ λέγειν, διὰ ταῦτά σε	ἐγὼ	ψέγω. ταῦτά μοι δοκεῖ, ὦ
[311]	καὶ ἠρώτων, Εἰπέ μοι, ἔφην	ἐγώ,	ὦ Ἱππόκρατες, παρὰ Πρωταγόραν νῦν
[346]	καὶ τῷ Πιττακῷ λέγει ὅτι	Ἐγώ,	(ὦ Πιττακέ, οὐ διὰ ταῦτά
[341]	ἄρα καὶ μέμφεται, ἦν δ´	ἐγώ,	ὦ Πρόδικε, τὸν Πιττακὸν λέγοντα
[333]	ὄν. Ἴθι δή, ἦν δ´	ἐγώ,	ὦ Πρωταγόρα, μὴ ἀποκάμωμεν ἀλλὰ
[348]	αὑτὸν ὡς ἀποκρινούμενος. Εἶπον δὴ	ἐγώ·	Ὦ Πρωταγόρα, μὴ οἴου διαλέγεσθαί
[341]	βαρβάρῳ τεθραμμένος; Ἀκούεις δή, ἔφην	ἐγώ,	ὦ Πρωταγόρα, Προδίκου τοῦδε. (ἔχεις
[359]	γ´, ἔφη. μέμνησαι, ἦν δ´	ἐγώ,	ὦ Πρωταγόρα, ταῦτα ἀποκρινόμενος; Ὡμολόγει.
[359]	ἔχειν δύναμιν· ἀλλ´ οὐ ταῦτα	λέγω,	ἀλλ´ ἃ τὸ ὕστερον εἶπεν.
[333]	Λέγεις οὖν ἀγαθὰ ἄττα εἶναι;	Λέγω.	Ἆρ´ οὖν, ἦν δ´ ἐγώ,
[361]	μὲν τηλικούτων καὶ πάνυ· καὶ	λέγω	γε ὅτι οὐκ ἂν θαυμάζοιμι
[343]	ἅπαντες, εἰ ἄρα ἐγὼ ἀληθῆ	λέγω.	εὐθὺς γὰρ τὸ πρῶτον τοῦ
[349]	δὲ γνώσῃ ὅτι ἐγὼ ἀληθῆ	λέγω·	εὑρήσεις γὰρ πολλοὺς τῶν ἀνθρώπων
[354]	(ἀγαθόν, ἢ πρὸς ὃ ἐγὼ	λέγω,	ἔχετε ἡμῖν εἰπεῖν· ἀλλ´ οὐχ
[351]	καὶ ἀνιαρὰ ἀγαθά; ἐγὼ γὰρ	λέγω,	καθ´ ὃ ἡδέα ἐστίν, ἆρα
[351]	Πάνυ γ´, ἔφη. Τοῦτο τοίνυν	λέγω,	καθ´ ὅσον ἡδέα ἐστίν, εἰ
[342]	ἂν ὅτι ἐγὼ ταῦτα ἀληθῆ	λέγω	καὶ Λακεδαιμόνιοι πρὸς φιλοσοφίαν καὶ
[358]	λέγω, ὦ Πρόδικε) προσδοκίαν τινὰ	λέγω	κακοῦ τοῦτο, εἴτε φόβον εἴτε
[331]	ἐμέ τε καὶ σέ" τοῦτο	λέγω,	οἰόμενος οὕτω τὸν λόγον βέλτιστ´
[323]	ἡγεῖσθαι παντὶ μετεῖναι αὐτῆς, ταῦτα	λέγω·	ὅτι δὲ αὐτὴν οὐ φύσει
[360]	ἀποκρινόμενον· χαριοῦμαι οὖν σοι, καὶ	λέγω	ὅτι ἐκ τῶν ὡμολογημένων ἀδύνατόν
[343]	ἄγαν. τοῦ δὴ ἕνεκα ταῦτα	λέγω;	ὅτι οὗτος ὁ τρόπος ἦν
[341]	ἢ σὲ ἢ ἄλλον τινὰ	λέγω	ὅτι Πρωταγόρας σοφὸς καὶ δεινός
[327]	ἰδιωτεύειν. εἰ γὰρ δὴ ὃ	λέγω	οὕτως ἔχει— ἔχει δὲ μάλιστα
[316]	ἄλλοι πολλοί. οὗτοι πάντες, ὥσπερ	λέγω,	φοβηθέντες τὸν φθόνον ταῖς τέχναις
[358]	ἆρα ὅπερ ἐγώ; (πρὸς σὲ	λέγω,	ὦ Πρόδικε) προσδοκίαν τινὰ λέγω
[349]	ἔλεγες. Ἀλλ´ ἐγώ σοι, ἔφη,	λέγω,	ὦ Σώκρατες, ὅτι ταῦτα πάντα
[346]	Πιττακέ, οὐ διὰ ταῦτά σε	ψέγω,	ὅτι εἰμὶ φιλόψογος, ἐπεὶ— ἔμοιγ´
[347]	λέγειν, διὰ ταῦτά σε ἐγὼ	ψέγω.	ταῦτά μοι δοκεῖ, ὦ Πρόδικε
[341]	οἷός τ´ ἔσῃ τῷ σαυτοῦ	λόγῳ	βοηθεῖν. ἐπεὶ ὅτι γε Σιμωνίδης
[320]	νεωτέροις, μῦθον λέγων ἐπιδείξω ἢ	λόγῳ	διεξελθών; Πολλοὶ οὖν αὐτῷ ὑπέλαβον
[319]	ἔφην ἐγώ, ἕπομαί σου τῷ	λόγῳ;	δοκεῖς γάρ μοι λέγειν τὴν
[337]	ἄνευ ἀπάτης, ἐπαινεῖσθαι δὲ ἐν	λόγῳ	πολλάκις παρὰ δόξαν ψευδομένων— (ἡμεῖς
[329]	αὐτὰ δίελθέ μοι ἀκριβῶς τῷ	λόγῳ,	πότερον ἓν μέν τί ἐστιν
[317]	ἐναντίαν ἅπασαν ὁδὸν ἐλήλυθα, καὶ	ὁμολογῶ	τε σοφιστὴς εἶναι καὶ παιδεύειν
[350]	ἐγὼ δὲ οὐδαμοῦ οὐδ´ ἐνταῦθα	ὁμολογῶ	τοὺς δυνατοὺς ἰσχυροὺς εἶναι, τοὺς
[356]	τὸ πόρρω στήσας ἐν τῷ	ζυγῷ,	εἰπὲ πότερα πλείω ἐστίν. ἐὰν
[322]	οὖν τρόπον δοίη δίκην καὶ	αἰδῶ	ἀνθρώποις· Πότερον ὡς αἱ τέχναι
[322]	δημιουργοί· καὶ δίκην δὴ καὶ	αἰδῶ	(οὕτω θῶ ἐν τοῖς ἀνθρώποις,
[329]	Ζεὺς τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν	αἰδῶ	πέμψειε τοῖς ἀνθρώποις, καὶ αὖ
[322]	Ἑρμῆν πέμπει ἄγοντα εἰς ἀνθρώπους	αἰδῶ	τε καὶ δίκην, ἵν´ εἶεν
[353]	μὴ βούλει, εἴ σοι φίλον,	ἐῶ	χαίρειν. Ἀλλ´, ἔφη, ὀρθῶς λέγεις·
[317]	πρὸς ταύτῃ ἔσκεμμαι, ὥστε, σὺν	θεῷ	εἰπεῖν, μηδὲν δεινὸν πάσχειν διὰ
[341]	τοῦτο ἂν ἔχειν καὶ τῷ	θεῷ	τοῦτο γέρας ἀπένειμε μόνῳ· ἀκόλαστον
[345]	ἐς ἄπρακτον ἐλπίδα μοῖραν αἰῶνος	βαλέω,	πανάμωμον ἄνθρωπον, εὐρυεδοῦς ὅσοι καρπὸν
[345]	χθονός· ἐπί θ´ ὑμῖν εὑρὼν	ἀπαγγελέω,	(φησίν— οὕτω σφόδρα καὶ δι´
[346]	χθονός, ἐπί θ´ ὑμῖν εὑρὼν	ἀπαγγελέω·	ὥστε τούτου γ´ ἕνεκα οὐδένα
[346]	τὸ πάντας δὲ ἐπαίνημι καὶ	φιλέω	ἑκών— ἐνταῦθα δεῖ ἐν τῷ
[345]	ῥήματι— πάντας δ´ ἐπαίνημι καὶ	φιλέω	ἑκὼν ὅστις ἕρδῃ μηδὲν αἰσχρόν·
[346]	κακὸν ποιῇ, ὡς ἐγὼ πάντας	φιλέω	καὶ ἐπαίνημι— καὶ τῇ φωνῇ
[333]	τὸν γὰρ λόγον ἔγωγε μάλιστα	ἐξετάζω,	συμβαίνει μέντοι ἴσως καὶ ἐμὲ
[356]	ἡδέα πρὸς ἡδέα ἱστῇς, τὰ	μείζω	ἀεὶ καὶ πλείω ληπτέα· ἐὰν
[355]	τοῦτο λέγετε, ἀντὶ ἐλαττόνων ἀγαθῶν	μείζω	κακὰ λαμβάνειν. Ταῦτα μὲν οὖν
[356]	τὰ αὐτὰ μεγέθη ἐγγύθεν μὲν	μείζω,	πόρρωθεν δὲ ἐλάττω· ἢ οὔ;
[355]	τι ἢ ὅταν τὰ μὲν	μείζω,	τὰ δὲ (σμικρότερα ᾖ; ἢ
[356]	καὶ ἔλλειψις; ταῦτα δ´ ἐστὶ	μείζω	τε καὶ σμικρότερα γιγνόμενα ἀλλήλων
[322]	δίκην δὴ καὶ αἰδῶ (οὕτω	θῶ	ἐν τοῖς ἀνθρώποις, ἢ ἐπὶ
[345]	μὲν ὑπάρχει ἰατρῷ εἶναι, ἔπειτα	ἀγαθῷ	ἰατρῷ— οὗτος γὰρ ἂν καὶ
[355]	ἡδεῖ τε καὶ ἀνιαρῷ καὶ	ἀγαθῷ	καὶ κακῷ, ἀλλ´ ἐπειδὴ δύο
[355]	ὀνόμασιν προσαγορεύωμεν αὐτά, πρῶτον μὲν	ἀγαθῷ	καὶ κακῷ, ἔπειτα αὖθις ἡδεῖ
[312]	τὴν ψυχὴν οἶσθα, οὔτ´ εἰ	ἀγαθῷ	οὔτ´ εἰ κακῷ πράγματι. Οἶμαί
[339]	τὸ ᾆσμα, ἢ πᾶν σοι	διεξέλθω;	Καὶ ἐγὼ εἶπον ὅτι Οὐδὲν
[352]	σαφέστερον, καὶ ἐγὼ τοιοῦτόν τι	ποθῶ	πρὸς τὴν σκέψιν· θεασάμενος ὅτι
[329]	ὄντος. τοῦτ´ ἐστὶν ὃ ἔτι	ἐπιποθῶ.	Ἀλλὰ ῥᾴδιον τοῦτό γ´, ἔφη,
[336]	ἐξαρκεῖ Σωκράτει· εἰ δὲ ἀντιποιεῖται,	διαλεγέσθω	ἐρωτῶν τε καὶ ἀποκρινόμενος, μὴ
[348]	γὰρ οὐ δοκεῖ· ἀλλ´ ἤτοι	διαλεγέσθω	ἢ εἰπέτω ὅτι οὐκ ἐθέλει
[359]	ἐγώ, Πρόδικέ τε καὶ Ἱππία,	ἀπολογείσθω	ἡμῖν Πρωταγόρας ὅδε ἃ τὸ
[361]	οὖν μοι καὶ ἐν τῷ	μύθῳ	ὁ Προμηθεὺς μᾶλλον τοῦ Ἐπιμηθέως·
[318]	γραφικήν· κἂν εἰ Ὀρθαγόρᾳ τῷ	Θηβαίῳ	συγγενόμενος, ἀκούσας ἐκείνου ταὐτὰ ταῦτα
[334]	ἀπαγορεύουσιν τοῖς ἀσθενοῦσιν μὴ χρῆσθαι	ἐλαίῳ	ἀλλ´ ἢ ὅτι σμικροτάτῳ ἐν
[327]	Φερεκράτης ὁ ποιητὴς ἐδίδαξεν ἐπὶ	Ληναίῳ.	ἦ σφόδρα ἐν τοῖς τοιούτοις
[335]	εἰ δέοιό μου Κρίσωνι τῷ	Ἱμεραίῳ	δρομεῖ ἀκμάζοντι ἕπεσθαι, ἢ τῶν
[349]	ἐπὶ ἑνὶ εἶναι, ἀλλὰ (ἕκαστον	ἰδίῳ	πράγματι τῶν ὀνομάτων τούτων ἐπικεῖσθαι,
[314]	δὲ οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ	ἀγγείῳ	ἀπενεγκεῖν, ἀλλ´ ἀνάγκη καταθέντα τὴν
[315]	ᾧ πρὸ τοῦ μὲν ὡς	ταμιείῳ	ἐχρῆτο Ἱππόνικος, νῦν δὲ ὑπὸ
[332]	ἓν ἑνὶ μόνον ἐναντίον εἶναι,	πλείω	δὲ μή; Ὡμολογήκαμεν. Τὸ δὲ
[356]	ἐν τῷ ζυγῷ, εἰπὲ πότερα	πλείω	ἐστίν. ἐὰν μὲν γὰρ ἡδέα
[356]	καὶ σμικρότερα γιγνόμενα ἀλλήλων καὶ	πλείω	καὶ ἐλάττω καὶ μᾶλλον καὶ
[356]	ἱστῇς, τὰ μείζω ἀεὶ καὶ	πλείω	ληπτέα· ἐὰν δὲ λυπηρὰ πρὸς
[355]	τὰ δὲ (σμικρότερα ᾖ; ἢ	πλείω,	τὰ δὲ ἐλάττω ᾖ; οὐχ
[337]	ὦ Πρωταγόρα τε καὶ Σώκρατες,	ἀξιῶ	ὑμᾶς συγχωρεῖν καὶ ἀλλήλοις περὶ
[337]	νόμῳ· τὸ γὰρ ὅμοιον τῷ	ὁμοίῳ	φύσει συγγενές ἐστιν, ὁ δὲ
[340]	ἰατρός· ἰώμενος μεῖζον τὸ νόσημα	ποιῶ.	Ἀλλ´ οὕτως ἔχει, ἔφη. Πῶς
[359]	ἀνδρείαν, γνώσεσθαι δέ μ´ ἔφη	τεκμηρίῳ	τῷδε· Εὑρήσεις γάρ, ὦ Σώκρατες,
[358]	οὔτε εἰδὼς οὔτε οἰόμενος ἄλλα	βελτίω	εἶναι ἢ (ἃ ποιεῖ, καὶ
[317]	ἀνθρώπους, καὶ εὐλάβειαν ταύτην οἶμαι	βελτίω	ἐκείνης εἶναι, τὸ ὁμολογεῖν μᾶλλον
[320]	αὐτοὶ ἀγαθοὶ ὄντες οὐδένα πώποτε	βελτίω	ἐποίησαν οὔτε τῶν οἰκείων οὔτε
[318]	αὐτὸν ἐπανέροιτο· Τί δὴ φῂς	βελτίω	ἔσεσθαι καὶ εἰς τί ἐπιδώσειν;
[326]	παιδοτρίβου πέμπουσιν, ἵνα τὰ σώματα	βελτίω	ἔχοντες ὑπηρετῶσι τῇ διανοίᾳ χρηστῇ
[358]	ἔπειτα ποιεῖ ταῦτα, ἐξὸν τὰ	βελτίω·	οὐδὲ τὸ ἥττω εἶναι αὑτοῦ
[342]	φαίνεσθαι τὸν προσδιαλεγόμενον παιδὸς μηδὲν	βελτίω.	τοῦτο οὖν αὐτὸ καὶ τῶν
[338]	εἰ δὲ αἱρήσεσθε μὲν μηδὲν	βελτίω,	φήσετε δέ, αἰσχρὸν καὶ τοῦτο
[355]	καὶ ἀνιαρῷ καὶ ἀγαθῷ καὶ	κακῷ,	ἀλλ´ ἐπειδὴ δύο ἐφάνη ταῦτα,
[344]	τῷ μὲν γὰρ ἐσθλῷ ἐγχωρεῖ	κακῷ	γενέσθαι, ὥσπερ καὶ παρ´ ἄλλου
[355]	αὐτά, πρῶτον μὲν ἀγαθῷ καὶ	κακῷ,	ἔπειτα αὖθις ἡδεῖ τε (καὶ
[344]	ἄλλοτε δ´ ἐσθλός· (τῷ δὲ	κακῷ	οὐκ ἐγχωρεῖ γενέσθαι, ἀλλ´ ἀεὶ
[312]	οὔτ´ εἰ ἀγαθῷ οὔτ´ εἰ	κακῷ	πράγματι. Οἶμαί γ´, ἔφη, εἰδέναι.
[331]	προσέοικεν, καὶ τὸ σκληρὸν τῷ	μαλακῷ,	καὶ τἆλλα ἃ δοκεῖ ἐναντιώτατα
[346]	ἀναγκαζόμενος. ταῦτα δὴ καὶ τῷ	Πιττακῷ	λέγει ὅτι Ἐγώ, (ὦ Πιττακέ,
[341]	ἢ τοῦτο, καὶ ὀνειδίζειν τῷ	Πιττακῷ	ὅτι τὰ ὀνόματα οὐκ ἠπίστατο
[310]	ἀλλ´ αὐτὰ ταῦτα καὶ νῦν	ἥκω	παρὰ σέ, ἵνα ὑπὲρ ἐμοῦ
[358]	τε καὶ φόβος εἶναι τοῦτο,	(Προδίκῳ	δὲ δέος, φόβος δ´ οὔ.
[317]	γὰρ βούλεσθαι αὐτὸν τῷ τε	Προδίκῳ	καὶ τῷ Ἱππίᾳ ἐνδείξασθαι καὶ
[340]	~(δίκαιος εἶ βοηθεῖν τῷ ἀνδρί.	δοκῶ	οὖν μοι ἐγὼ παρακαλεῖν σέ·
[358]	ἔστω ὑμῖν ὁ λόγος) πότερον	δοκῶ	ὑμῖν ἀληθῆ λέγειν ἢ ψεύδεσθαι.
[318]	δὴ καὶ σὺ εἰπὲ τῷ	νεανίσκῳ	καὶ ἐμοὶ ὑπὲρ (τούτου ἐρωτῶντι,
[333]	τοῖς ἀνθρώποις ὠφέλιμα ᾖ, ἔγωγε	καλῶ	ἀγαθά. Καί μοι ἐδόκει ὁ
[362]	πάλαι ὥρα, ἀλλὰ Καλλίᾳ τῷ	καλῷ	χαριζόμενος παρέμεινα. Ταῦτ´ εἰπόντες καὶ
[340]	περσχῶμεν, ἀτὰρ καὶ ἐγὼ σὲ	παρακαλῶ,	μὴ ἡμῖν ὁ Πρωταγόρας τὸν
[309]	ἔρχομαι. ἄτοπον μέντοι τί σοι	ἐθέλω	εἰπεῖν· παρόντος γὰρ ἐκείνου, οὔτε
[338]	οὐδέν μοι διαφέρει. ἀλλ´ οὑτωσὶ	ἐθέλω	ποιῆσαι, ἵν´ ὃ προθυμεῖσθε συνουσία
[341]	Σιμωνίδης ἐν τούτῳ τῷ ᾄσματι,	ἐθέλω	σοι εἰπεῖν, ~(εἰ βούλει λαβεῖν
[347]	δίκαιόν ἐστιν ἃ ὡμολογησάτην πρὸς	ἀλλήλω	Πρωταγόρας καὶ Σωκράτης, Πρωταγόρας μὲν
[344]	ταὐτὰ ταῦτα. τῷ μὲν γὰρ	ἐσθλῷ	ἐγχωρεῖ κακῷ γενέσθαι, ὥσπερ καὶ
[346]	ἔστιν οὓς ἐγὼ ἐπαινῶ καὶ	φιλῶ.	σὲ οὖν, καὶ εἰ μέσως
[335]	ἀτὰρ (καὶ νῦν ἐπαινῶ καὶ	φιλῶ,	ὥστε βουλοίμην ἂν χαρίζεσθαί σοι,
[315]	ἔνθεν καὶ ἔνθεν, καὶ ἐν	κύκλῳ	περιιόντες ἀεὶ εἰς τὸ ὄπισθεν
[314]	μαθήματα δὲ οὐκ ἔστιν ἐν	ἄλλῳ	ἀγγείῳ ἀπενεγκεῖν, ἀλλ´ ἀνάγκη καταθέντα
[352]	Σώκρατες, καὶ ἅμα, (εἴπερ τῳ	ἄλλῳ,	αἰσχρόν ἐστι καὶ ἐμοὶ σοφίαν
[356]	λύπῃ; οὐ γὰρ ἔσθ´ ὅτῳ	ἄλλῳ.	ἀλλ´ ὥσπερ (ἀγαθὸς ἱστάναι ἄνθρωπος,
[309]	γὰρ δήπου τινὶ καλλίονι ἐνέτυχες	ἄλλῳ	ἔν γε τῇδε τῇ πόλει.
[348]	ἢ ἄλλος ὅστις ἂν βούληται	ἄλλῳ.	(Καὶ ὁ Πρωταγόρας αἰσχυνθείς, ὥς
[320]	οὔτε αὐτὸς παιδεύει οὔτε τῳ	ἄλλῳ	παραδίδωσιν, ἀλλ´ αὐτοὶ περιιόντες νέμονται
[334]	τοῦ ἀνθρώπου ἀρωγὸν καὶ τῷ	ἄλλῳ	σώματι. οὕτω δὲ ποικίλον τί
[348]	σοὶ ἡδέως διαλέγομαι μᾶλλον ἢ	ἄλλῳ	τινί, ἡγούμενός σε βέλτιστ´ ἂν
[329]	διδακτὸν εἶναι, καὶ ἐγὼ εἴπερ	ἄλλῳ	τῳ ἀνθρώπων πειθοίμην ἄν, καὶ
[348]	μὲν ταῦτα συνειδῶμεν, Σωκράτης δὲ	ἄλλῳ	τῳ διαλέγηται ἢ ἄλλος ὅστις
[318]	οὐ πείσεται ἅπερ ἂν ἔπαθεν	ἄλλῳ	τῳ συγγενόμενος τῶν σοφιστῶν. οἱ
[356]	καὶ ἡδέος καὶ λυπηροῦ, Μῶν	ἄλλῳ	τῳ, φαίην ἂν ἔγωγε, ἢ
[334]	ἀποκρίσεις καὶ βραχυτέρας ποίει, εἰ	μέλλω	σοι ἕπεσθαι. Πῶς οὖν κελεύεις
[349]	ὅμοιά ἐστιν ἀλλήλοις καὶ τῷ	ὅλῳ	οὗ μόριά ἐστιν, ἀλλ´ ὡς
[349]	τοῦ προσώπου μόρια καὶ τῷ	ὅλῳ	οὗ μόριά ἐστιν καὶ ἀλλήλοις
[338]	καὶ τοῦτο τῷδε γίγνεται, ὥσπερ	φαύλῳ	ἀνθρώπῳ ἐπιστάτην αἱρεῖσθαι, ἐπεὶ τό
[322]	τοῖς ἀνθρώποις, ἢ ἐπὶ πάντας	νείμω;	Ἐπὶ πάντας, ἔφη ὁ Ζεύς,
[322]	τέχναι νενέμηνται, οὕτω καὶ ταύτας	νείμω;	νενέμηνται δὲ ὧδε· εἷς ἔχων
[337]	πολίτας ἅπαντας εἶναι— (φύσει, οὐ	νόμῳ·	τὸ γὰρ ὅμοιον τῷ ὁμοίῳ
[315]	ἐκείνου, εὖ πως καὶ ἐν	κόσμῳ	περιεσχίζοντο οὗτοι οἱ ἐπήκοοι ἔνθεν
[349]	πρῶτον ἠρώτων περὶ τούτων, πάλιν	ἐπιθυμῶ	ἐξ ἀρχῆς τὰ μὲν ἀναμνησθῆναι
[361]	ὦ Πρωταγόρα, πάντα ταῦτα καθορῶν	ἄνω	κάτω ταραττόμενα δεινῶς, πᾶσαν προθυμίαν
[356]	μὲν ἡμᾶς ἐπλάνα καὶ ἐποίει	ἄνω	τε καὶ κάτω πολλάκις μεταλαμβάνειν
[334]	ἐγὼ εἶπον· Ὦ Πρωταγόρα, ἐγὼ	τυγχάνω	ἐπιλήσμων τις ὢν ἄνθρωπος, καὶ
[361]	πολλοὺς δὴ εἴρηκα ὅτι ὧν	ἐντυγχάνω	πολὺ μάλιστα ἄγαμαι σέ, τῶν
[343]	(ἅτε φιλότιμος ὢν ἐπὶ σοφίᾳ,	ἔγνω	ὅτι εἰ καθέλοι τοῦτο τὸ
[313]	ἐπιτρεπτέον εἴτε καὶ οὐ τῷ	ἀφικομένῳ	τούτῳ ξένῳ τὴν σὴν ψυχήν,
[332]	ἂν ἀφρόνως πράττηται τῷ σωφρόνως	πραττομένῳ;	Ἔφη. Τὸ δὲ σωφρόνως πραττόμενον
[348]	Ὅμηρον τὸ— (σύν τε δύ´	ἐρχομένω,	καί τε πρὸ ὃ τοῦ
[350]	ἐμοῦ ὁμολογήσαντος ἐξείη ἄν σοι,	χρωμένῳ	τοῖς αὐτοῖς τεκμηρίοις τούτοις, λέγειν
[309]	φῄς; ἀστῷ ἢ ξένῳ; (ΣΩ.	Ξένῳ.	(ΕΤ. Ποδαπῷ; (ΣΩ. Ἀβδηρίτῃ. (ΕΤ.
[309]	(ΕΤ. Τί φῄς; ἀστῷ ἢ	ξένῳ;	(ΣΩ. Ξένῳ. (ΕΤ. Ποδαπῷ; (ΣΩ.
[313]	καὶ οὐ τῷ ἀφικομένῳ τούτῳ	ξένῳ	τὴν σὴν ψυχήν, ἀλλ´ ἑσπέρας
[346]	ἄκων δ´ ἔστιν οὓς ἐγὼ	ἐπαινῶ	καὶ φιλῶ. σὲ οὖν, καὶ
[335]	φιλοσοφίαν ἄγαμαι, ἀτὰρ (καὶ νῦν	ἐπαινῶ	καὶ φιλῶ, ὥστε βουλοίμην ἂν
[361]	Ἐγὼ μέν, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	ἐπαινῶ	σου τὴν προθυμίαν καὶ τὴν
[355]	ἀντὶ τῆς ἡδονῆς τὸ ἀγαθόν—	ἐκείνῳ	δὴ ἀποκρινώμεθα καὶ λέγωμεν ὅτι
[311]	ἀργύριον τελεῖν ὑπὲρ σαυτοῦ μισθὸν	ἐκείνῳ,	εἴ τίς σε ἤρετο· Εἰπέ
[318]	βελτίων καθ´ ἡμέραν ἔσται συγγιγνόμενος	ἐκείνῳ,	εἴποι ἂν ὅτι εἰς αὔλησιν·
[311]	ἐγώ τε καὶ σὺ ἀργύριον	ἐκείνῳ	μισθὸν ἕτοιμοι ἐσόμεθα τελεῖν ὑπὲρ
[311]	νῦν ἐπιχειρεῖς ἰέναι, ἀργύριον τελῶν	ἐκείνῳ	μισθὸν ὑπὲρ σεαυτοῦ, ὡς παρὰ
[356]	ἔχοιεν ἄλλως λέγειν. Συνεδόκει καὶ	ἐκείνῳ.	Ὅτε δὴ τοῦτο οὕτως ἔχει,
[309]	ἡμέραν. (ΕΤ. Καὶ ἄρτι ἄρα	ἐκείνῳ	συγγεγονὼς ἥκεις; ~(ΣΩ. Πάνυ γε,
[327]	ἀνθρώποις γενόμενος, ὥσπερ οἱ ἐν	ἐκείνῳ	τῷ χορῷ μισάνθρωποι, ἀγαπήσαις ἂν
[311]	ὡς τίνι ὄντι; τί ἂν	ἀπεκρίνω;	Εἶπον ἄν, ἔφη, ὅτι ὡς
[311]	τε καὶ Φειδίᾳ; τί ἂν	ἀπεκρίνω;	Εἶπον ἂν ὡς ἀγαλματοποιοῖς. Ὡς
[341]	τῷ θεῷ τοῦτο γέρας ἀπένειμε	μόνῳ·	ἀκόλαστον γὰρ ἄν τινα λέγοι
[316]	καὶ Ἱπποκράτης οὗτος. Πότερον, ἔφη,	μόνῳ	βουλόμενοι διαλεχθῆναι ἢ καὶ μετὰ
[315]	τὸν Ἱππίαν, ὁ δ´ ἐν	θρόνῳ	καθήμενος ἑκάστοις αὐτῶν διέκρινεν καὶ
[315]	τῷ κατ´ ἀντικρὺ προστῴῳ ἐν	θρόνῳ·	περὶ αὐτὸν δ´ ἐκάθηντο ἐπὶ
[328]	γὰρ ἐν μὲν τῷ ἔμπροσθεν	χρόνῳ	ἡγούμην οὐκ εἶναι ἀνθρωπίνην ἐπιμέλειαν
[347]	αὐτοῦ εὖ ἔχων, ὃν ὑμῖν	ἐπιδείξω,	ἂν βούλησθε. Καὶ ὁ Ἀλκιβιάδης,
[320]	ὡς πρεσβύτερος νεωτέροις, μῦθον λέγων	ἐπιδείξω	ἢ λόγῳ διεξελθών; Πολλοὶ οὖν
[353]	ὀρθῶς λέγεις· καὶ πέραινε ὥσπερ	ἤρξω.	(Πάλιν τοίνυν, ἔφην ἐγώ, εἰ
[319]	γε σὲ εἰρήσεται ἢ ἅπερ	νοῶ.	ἐγὼ γὰρ τοῦτο, ὦ Πρωταγόρα,
[339]	χερσίν τε καὶ ποσὶ καὶ	νόῳ	τετράγωνον, ἄνευ ψόγου τετυγμένον. τοῦτο
[344]	χερσί τε καὶ ποσὶ καὶ	νόῳ	τετράγωνον, ἄνευ ψόγου τετυγμένον, χαλεπὸν
[309]	ἢ ξένῳ; (ΣΩ. Ξένῳ. (ΕΤ.	Ποδαπῷ;	(ΣΩ. Ἀβδηρίτῃ. (ΕΤ. Καὶ οὕτω
[347]	τὸν ἕτερον. Καὶ ἐγὼ εἶπον·	Ἐπιτρέπω	μὲν ἔγωγε Πρωταγόρᾳ ὁπότερον αὐτῷ
[311]	ἀλλ´ ἴωμεν. Καὶ ἐγὼ εἶπον·	Μήπω,	ἀγαθέ, ἐκεῖσε ἴωμεν— πρῲ γάρ
[326]	ἀτεχνῶς ὥσπερ οἱ γραμματισταὶ τοῖς	μήπω	δεινοῖς γράφειν τῶν παίδων ὑπογράψαντες
[331]	ἕτερον. ὥστε τούτῳ γε τῷ	τρόπῳ	(κἂν ταῦτα ἐλέγχοις, εἰ βούλοιο,
[361]	σωφροσύνη καὶ ἡ ἀνδρεία, ᾧ	τρόπῳ	μάλιστ´ ἂν διδακτὸν φανείη ἡ
[350]	ταὐτὸν εἶναι· τούτῳ δὲ τῷ	τρόπῳ	μετιὼν καὶ τὴν ἰσχὺν οἰηθείης
[335]	ἐμοὶ διαλέξεσθαι, τῷ ἑτέρῳ χρῶ	τρόπῳ	πρός με, τῇ βραχυλογίᾳ. Ὦ
[328]	ἄλλοι ἄλλων δημιουργῶν. τῶνδε δὲ	(οὔπω	ἄξιον τοῦτο κατηγορεῖν· ἔτι γὰρ
[322]	πόλεμον ἐνδεής πολιτικὴν γὰρ τέχνην	οὔπω	εἶχον, ἧς μέρος πολεμική— ἐζήτουν
[338]	τοῦτο τῷδε γίγνεται, ὥσπερ φαύλῳ	ἀνθρώπῳ	ἐπιστάτην αἱρεῖσθαι, ἐπεὶ τό γ´
[352]	ὄντος διανοοῦνται, ἀλλ´ ἐνούσης πολλάκις	ἀνθρώπῳ	ἐπιστήμης οὐ τὴν ἐπιστήμην αὐτοῦ
[321]	ὁ Προμηθεὺς ἥντινα σωτηρίαν τῷ	ἀνθρώπῳ	εὕροι, (κλέπτει Ἡφαίστου καὶ Ἀθηνᾶς
[352]	εἶναι τὴν φρόνησιν βοηθεῖν τῷ	ἀνθρώπῳ;	Καὶ δοκεῖ, ἔφη, ὥσπερ σὺ
[321]	ἄλλην τὴν τῆς Ἀθηνᾶς δίδωσιν	ἀνθρώπῳ,	~καὶ ἐκ τούτου εὐπορία μὲν
[321]	γενέσθαι— καὶ οὕτω δὴ δωρεῖται	ἀνθρώπῳ.	τὴν μὲν οὖν περὶ τὸν
[334]	τοῦ (σώματος ἀγαθόν ἐστιν τῷ	ἀνθρώπῳ,	τοῖς δ´ ἐντὸς ταὐτὸν τοῦτο
[322]	~καὶ ἐκ τούτου εὐπορία μὲν	ἀνθρώπῳ	τοῦ (βίου γίγνεται, Προμηθέα δὲ
[341]	Λέσβιος ὢν καὶ ἐν φωνῇ	βαρβάρῳ	τεθραμμένος; Ἀκούεις δή, ἔφην ἐγώ,
[355]	ἔπειτα αὖθις ἡδεῖ τε (καὶ	ἀνιαρῷ.	θέμενοι δὴ οὕτω λέγωμεν ὅτι
[355]	χρώμεθα ἅμα, ἡδεῖ τε καὶ	ἀνιαρῷ	καὶ ἀγαθῷ καὶ κακῷ, ἀλλ´
[324]	ὦ Σώκρατες, οὐκέτι μῦθόν σοι	ἐρῶ	ἀλλὰ λόγον. ὧδε γὰρ ἐννόησον·
[337]	ἀμφοτέρων, μὴ ἴσον δὲ νεῖμαι	ἑκατέρῳ,	ἀλλὰ τῷ μὲν σοφωτέρῳ πλέον,
[335]	οὖν μέλλεις ἐμοὶ διαλέξεσθαι, τῷ	ἑτέρῳ	χρῶ τρόπῳ πρός με, τῇ
[315]	τὸ μειράκιον, καὶ τὼ Ἀδειμάντω	ἀμφοτέρω,	ὅ τε Κήπιδος καὶ ὁ
[337]	μὲν σοφωτέρῳ πλέον, τῷ δὲ	ἀμαθεστέρῳ	ἔλαττον. ἐγὼ μὲν καὶ αὐτός,
[357]	καὶ σμικροτέρου καὶ πορρωτέρω καὶ	ἐγγυτέρω,	ἆρα πρῶτον μὲν οὐ μετρητικὴ
[357]	καὶ (μείζονος καὶ σμικροτέρου καὶ	πορρωτέρω	καὶ ἐγγυτέρω, ἆρα πρῶτον μὲν
[337]	νεῖμαι ἑκατέρῳ, ἀλλὰ τῷ μὲν	σοφωτέρῳ	πλέον, τῷ δὲ ἀμαθεστέρῳ ἔλαττον.
[318]	καὶ ἐγὼ τοῖς καλῶς ἐρωτῶσι	χαίρω	ἀποκρινόμενος. Ἱπποκράτης γὰρ παρ´ ἐμὲ
[338]	οὐκ ὀρθῶς ἂν ἔχοι τὸν	χείρω	τῶν βελτιόνων ἐπιστατεῖν, εἴτε ὅμοιος,
[319]	ἄλλοι Ἕλληνες, φημὶ σοφοὺς εἶναι.	ὁρῶ	οὖν, ὅταν συλλεγῶμεν εἰς τὴν
[348]	τι βουλόμενον ἢ ἃ αὐτὸς	ἀπορῶ	ἑκάστοτε, ταῦτα διασκέψασθαι. ἡγοῦμαι γὰρ
[327]	ὥσπερ οἱ ἐν ἐκείνῳ τῷ	χορῷ	μισάνθρωποι, ἀγαπήσαις ἂν εἰ ἐντύχοις
[315]	καὶ τῶν ἐπιχωρίων ἐν τῷ	χορῷ.	τοῦτον τὸν χορὸν μάλιστα ἔγωγε
[311]	εἶπον· Μήπω, ἀγαθέ, ἐκεῖσε ἴωμεν—	πρῲ	γάρ ἐστιν— ἀλλὰ δεῦρο ἐξαναστῶμεν
[356]	ἐάντε τὰ ἐγγὺς ὑπὸ τῶν	πόρρω	ἐάντε τὰ πόρρω ὑπὸ τῶν
[310]	σὲ ἰέναι, ἔπειτά μοι λίαν	πόρρω	ἔδοξε τῶν νυκτῶν εἶναι· ἐπειδὴ
[356]	τὸ ἕτερον, εἴτ´ ἐγγὺς εἴτε	πόρρω	εἴη; ~τί ἂν ἔσῳζεν ἡμῖν
[356]	καὶ τὸ ἐγγὺς καὶ τὸ	πόρρω	στήσας ἐν τῷ ζυγῷ, εἰπὲ
[356]	ὑπὸ τῶν πόρρω ἐάντε τὰ	πόρρω	ὑπὸ τῶν ἐγγύς, ταύτην τὴν
[345]	ὅτι ᾧ πρῶτον μὲν ὑπάρχει	ἰατρῷ	εἶναι, ἔπειτα ἀγαθῷ ἰατρῷ— οὗτος
[345]	ὑπάρχει ἰατρῷ εἶναι, ἔπειτα ἀγαθῷ	ἰατρῷ—	οὗτος γὰρ ἂν καὶ κακὸς
[311]	Εἶπον ἄν, ἔφη, ὅτι ὡς	ἰατρῷ.	Ὡς τίς γενησόμενος; Ὡς ἰατρός,
[314]	οὕτως ἐσίοιμεν, στάντες ἐν τῷ	προθύρῳ	διελεγόμεθα ἕως συνωμολογήσαμεν ἀλλήλοις. δοκεῖ
[314]	ἐπορευόμεθα· ἐπειδὴ δὲ ἐν τῷ	προθύρῳ	ἐγενόμεθα, ἐπιστάντες περί τινος λόγου
[335]	μέλλεις ἐμοὶ διαλέξεσθαι, τῷ ἑτέρῳ	χρῶ	τρόπῳ πρός με, τῇ βραχυλογίᾳ.
[309]	ξένῳ; (ΣΩ. Ξένῳ. (ΕΤ. Ποδαπῷ;	(ΣΩ.	Ἀβδηρίτῃ. (ΕΤ. Καὶ οὕτω καλός
[310]	καὶ ἡμεῖς σοί, ἐὰν λέγῃς.	(ΣΩ.	Διπλῆ ἂν εἴη ἡ χάρις.
[309]	εἰρῆσθαι, καὶ πώγωνος ἤδη ὑποπιμπλάμενος.	(ΣΩ.	Εἶτα τί τοῦτο; οὐ σὺ
[309]	πρός σε ὁ νεανίας διάκειται;	(ΣΩ.	Εὖ, ἔμοιγε ἔδοξεν, οὐχ ἥκιστα
[309]	ἔν γε τῇδε τῇ πόλει.	(ΣΩ.	Καὶ πολύ γε. (ΕΤ. Τί
[309]	Τί φῄς; ἀστῷ ἢ ξένῳ;	(ΣΩ.	Ξένῳ. (ΕΤ. Ποδαπῷ; (ΣΩ. Ἀβδηρίτῃ.
[310]	ἄρτι ἄρα ἐκείνῳ συγγεγονὼς ἥκεις;	~(ΣΩ.	Πάνυ γε, πολλὰ καὶ εἰπὼν
[310]	ἐνταυθί, ἐξαναστήσας τὸν παῖδα τουτονί;	(ΣΩ.	Πάνυ μὲν οὖν· καὶ χάριν
[309]	Κλεινίου ὑέος καλλίων σοι φανῆναι;	(ΣΩ.	Πῶς δ´ οὐ μέλλει, ὦ
[309]	ἡμῖν, ὦ Σώκρατες, ἐντυχὼν πάρει;	(ΣΩ.	Σοφωτάτῳ μὲν οὖν δήπου τῶν
[309]	Ὢ τί λέγεις; Πρωταγόρας ἐπιδεδήμηκεν;	(ΣΩ.	Τρίτην γε ἤδη ἡμέραν. (ΕΤ.
[310]	ἀκούσας. (ΕΤ. Τί οὖν οὐ	διηγήσω	ἡμῖν τὴν συνουσίαν, εἰ μή
[320]	Ἀλλ´, ὦ Σώκρατες, ἔφη, οὐ	φθονήσω·	ἀλλὰ πότερον ὑμῖν, ὡς πρεσβύτερος
[356]	οὕτως ἔχει, τόδε μοι ἀποκρίνασθε,	φήσω.	φαίνεται ὑμῖν τῇ ὄψει τὰ
[310]	ἐπειδὴ αὐτῷ ἀνέῳξέ τις, εὐθὺς	εἴσω	ᾔει ἐπειγόμενος, καὶ τῇ φωνῇ
[313]	τῷ πατρὶ οὔτε τῷ ἀδελφῷ	(ἐπεκοινώσω	οὔτε ἡμῶν τῶν ἑταίρων οὐδενί,
[315]	τ´ ἦν τὸ μειράκιον, καὶ	τὼ	Ἀδειμάντω ἀμφοτέρω, ὅ τε Κήπιδος
[313]	τούτου οὔτε τῷ πατρὶ οὔτε	τῷ	ἀδελφῷ (ἐπεκοινώσω οὔτε ἡμῶν τῶν
[313]	πόλεις καὶ πωλοῦντες καὶ καπηλεύοντες	τῷ	ἀεὶ ἐπιθυμοῦντι ἐπαινοῦσιν μὲν πάντα
[356]	ἔχειν τὴν ψυχὴν μένουσαν ἐπὶ	τῷ	ἀληθεῖ καὶ ἔσωσεν ἂν τὸν
[352]	ὦ Σώκρατες, καὶ ἅμα, (εἴπερ	τῳ	ἄλλῳ, αἰσχρόν ἐστι καὶ ἐμοὶ
[320]	ἐστιν οὔτε αὐτὸς παιδεύει οὔτε	τῳ	ἄλλῳ παραδίδωσιν, ἀλλ´ αὐτοὶ περιιόντες
[334]	δὲ τοῦ ἀνθρώπου ἀρωγὸν καὶ	τῷ	ἄλλῳ σώματι. οὕτω δὲ ποικίλον
[340]	Σιμωνίδης πολίτης· ~(δίκαιος εἶ βοηθεῖν	τῷ	ἀνδρί. δοκῶ οὖν μοι ἐγὼ
[321]	σχόμενος ὁ Προμηθεὺς ἥντινα σωτηρίαν	τῷ	ἀνθρώπῳ εὕροι, (κλέπτει Ἡφαίστου καὶ
[352]	ἱκανὴν εἶναι τὴν φρόνησιν βοηθεῖν	τῷ	ἀνθρώπῳ; Καὶ δοκεῖ, ἔφη, ὥσπερ
[334]	ἔξωθεν τοῦ (σώματος ἀγαθόν ἐστιν	τῷ	ἀνθρώπῳ, τοῖς δ´ ἐντὸς ταὐτὸν
[336]	καὶ δέξασθαι θαυμάζοιμ´ ἂν εἴ	τῳ	ἀνθρώπων παραχωρεῖ. εἰ μὲν οὖν
[329]	εἶναι, καὶ ἐγὼ εἴπερ ἄλλῳ	τῳ	ἀνθρώπων πειθοίμην ἄν, καὶ σοὶ
[343]	συνελθόντες (ἀπαρχὴν τῆς σοφίας ἀνέθεσαν	τῷ	Ἀπόλλωνι εἰς τὸν νεὼν τὸν
[341]	δοκεῖ διανοεῖσθαι Σιμωνίδης ἐν τούτῳ	τῷ	ᾄσματι, ἐθέλω σοι εἰπεῖν, ~(εἰ
[344]	καὶ περὶ ἑκάστου τῶν (ἐν	τῷ	ᾄσματι εἰρημένων ἀποδεῖξαι ὡς εὖ
[343]	ἀλλ´ ὑπερβατὸν δεῖ θεῖναι ἐν	τῷ	ᾄσματι τὸ ἀλαθέως, οὑτωσί πως
[336]	εἴ τι δέῃ θεάσασθαι ἐν	τῷ	αὐτῷ ἐμέ τε καὶ Κρίσωνα
[313]	εἴτ´ ἐπιτρεπτέον εἴτε καὶ οὐ	τῷ	ἀφικομένῳ τούτῳ ξένῳ τὴν σὴν
[322]	διεφθείροντο. (Ζεὺς οὖν δείσας περὶ	τῷ	γένει ἡμῶν μὴ ἀπόλοιτο πᾶν,
[321]	ἀναλισκομένοις ὑπὸ τούτων πολυγονίαν, σωτηρίαν	τῷ	γένει πορίζων. ἅτε δὴ οὖν
[340]	τὸ αὐτό ἐστιν τὸ εἶναι	τῷ	γενέσθαι, οὐκ ἐναντία λέγει ὁ
[337]	ἀλλὰ τῷ μὲν σοφωτέρῳ πλέον,	τῷ	δὲ ἀμαθεστέρῳ ἔλαττον. ἐγὼ μὲν
[344]	μὲν κακός, ἄλλοτε δ´ ἐσθλός·	(τῷ	δὲ κακῷ οὐκ ἐγχωρεῖ γενέσθαι,
[321]	ἦν γὰρ παρὰ τῷ Διί.	τῷ	δὲ Προμηθεῖ εἰς μὲν τὴν
[313]	τὸ σῶμα ἐπιτρέπειν σε ἔδει	τῳ	διακινδυνεύοντα ἢ χρηστὸν αὐτὸ γενέσθαι
[348]	ταῦτα συνειδῶμεν, Σωκράτης δὲ ἄλλῳ	τῳ	διαλέγηται ἢ ἄλλος ὅστις ἂν
[321]	οὐκ εἶχεν· ἦν γὰρ παρὰ	τῷ	Διί. τῷ δὲ Προμηθεῖ εἰς
[346]	φιλέω ἑκών— ἐνταῦθα δεῖ ἐν	τῷ	ἑκών διαλαβεῖν λέγοντα— ὅστις ἕρδῃ
[328]	Πρωταγόρου. ἐγὼ γὰρ ἐν μὲν	τῷ	ἔμπροσθεν χρόνῳ ἡγούμην οὐκ εἶναι
[330]	ὅσιον; ἀγανακτήσαιμ´ ἂν ἔγωγ´, ἔφην,	τῷ	ἐρωτήματι, καὶ εἴποιμ´ ἄν· Εὐφήμει,
[330]	εἶναι, φαίην ἂν ἔγωγε ἀποκρινόμενος	τῷ	(ἐρωτῶντι· οὐκοῦν καὶ σύ; Ναί,
[333]	δὲ ἑκάτερον ἀρετῆς, καὶ πρὸς	τῷ	ἕτερον εἶναι καὶ ἀνόμοια καὶ
[335]	εἰ οὖν μέλλεις ἐμοὶ διαλέξεσθαι,	τῷ	ἑτέρῳ χρῶ τρόπῳ πρός με,
[356]	καὶ τὸ πόρρω στήσας ἐν	τῷ	ζυγῷ, εἰπὲ πότερα πλείω ἐστίν.
[335]	ἀκμάζοντι ἕπεσθαι, ἢ τῶν δολιχοδρόμων	τῳ	ἢ τῶν ἡμεροδρόμων διαθεῖν τε
[321]	ἦν ἄνευ πυρὸς αὐτὴν κτητήν	τῳ	ἢ χρησίμην γενέσθαι— καὶ οὕτω
[325]	θεραπευθεῖσιν εἰς ἀρετήν, καὶ πρὸς	τῷ	θανάτῳ χρημάτων τε δημεύσεις καὶ
[341]	μόνον τοῦτο ἂν ἔχειν καὶ	τῷ	θεῷ τοῦτο γέρας ἀπένειμε μόνῳ·
[318]	πρὸς γραφικήν· κἂν εἰ Ὀρθαγόρᾳ	τῷ	Θηβαίῳ συγγενόμενος, ἀκούσας ἐκείνου ταὐτὰ
[335]	ἂν εἰ δέοιό μου Κρίσωνι	τῷ	Ἱμεραίῳ δρομεῖ ἀκμάζοντι ἕπεσθαι, ἢ
[317]	καὶ τῶν κλινῶν κατεσκευάζομεν παρὰ	τῷ	Ἱππίᾳ— ἐκεῖ γὰρ προϋπῆρχε τὰ
[317]	αὐτὸν τῷ τε Προδίκῳ καὶ	τῷ	Ἱππίᾳ ἐνδείξασθαι καὶ καλλωπίσασθαι ὅτι
[311]	ὡς ἐγὼ ἤκουσα, παρὰ Καλλίᾳ	τῷ	Ἱππονίκου· ἀλλ´ ἴωμεν. Καὶ ἐγὼ
[362]	ἰέναι πάλαι ὥρα, ἀλλὰ Καλλίᾳ	τῷ	καλῷ χαριζόμενος παρέμεινα. Ταῦτ´ εἰπόντες
[315]	Ἱππίαν τὸν (Ἠλεῖον, καθήμενον ἐν	τῷ	κατ´ ἀντικρὺ προστῴῳ ἐν θρόνῳ·
[319]	Ἆρα, ἔφην ἐγώ, ἕπομαί σου	τῷ	λόγῳ; δοκεῖς γάρ μοι λέγειν
[329]	οὖν αὐτὰ δίελθέ μοι ἀκριβῶς	τῷ	λόγῳ, πότερον ἓν μέν τί
[328]	πλείονος, ὥστε καὶ αὐτῷ δοκεῖν	τῷ	μαθόντι. διὰ ταῦτα καὶ τὸν
[331]	ὅπῃ προσέοικεν, καὶ τὸ σκληρὸν	τῷ	μαλακῷ, καὶ τἆλλα ἃ δοκεῖ
[342]	ἔλεγε τοὺς σοφιστάς, ἀλλὰ δοκῶσιν	τῷ	μάχεσθαι καὶ ἀνδρείᾳ περιεῖναι, ἡγούμενοι,
[331]	πῃ προσέοικεν. τὸ γὰρ λευκὸν	τῷ	μέλανι ἔστιν ὅπῃ προσέοικεν, καὶ
[344]	θείη, καὶ ἰατρὸν ταὐτὰ ταῦτα.	τῷ	μὲν γὰρ ἐσθλῷ ἐγχωρεῖ κακῷ
[337]	ἴσον δὲ νεῖμαι ἑκατέρῳ, ἀλλὰ	τῷ	μὲν σοφωτέρῳ πλέον, τῷ δὲ
[361]	ἤρεσεν οὖν μοι καὶ ἐν	τῷ	μύθῳ ὁ Προμηθεὺς μᾶλλον τοῦ
[318]	οὕτω δὴ καὶ σὺ εἰπὲ	τῷ	νεανίσκῳ καὶ ἐμοὶ ὑπὲρ (τούτου
[316]	τῆς φωνῆς βόμβος τις ἐν	τῷ	οἰκήματι γιγνόμενος ἀσαφῆ ἐποίει τὰ
[349]	μόρια ὅμοιά ἐστιν ἀλλήλοις καὶ	τῷ	ὅλῳ οὗ μόριά ἐστιν, ἀλλ´
[349]	τὰ τοῦ προσώπου μόρια καὶ	τῷ	ὅλῳ οὗ μόριά ἐστιν καὶ
[337]	οὐ νόμῳ· τὸ γὰρ ὅμοιον	τῷ	ὁμοίῳ φύσει συγγενές ἐστιν, ὁ
[323]	δὲ μὴ οἴῃ ἀπατᾶσθαι ὡς	τῷ	ὄντι ἡγοῦνται πάντες ἄνθρωποι πάντα
[328]	ἐπεὶ δὲ δὴ ᾐσθόμην ὅτι	τῷ	ὄντι πεπαυμένος εἴη, μόγις πως
[330]	δὴ ὅτι οὕτως ἔχει, εἴπερ	τῷ	παραδείγματί γε ἔοικε; Ἀλλ´ οὕτως,
[354]	ἀγαθὰ αὐτὰ καλεῖτε, ὅτι ἐν	τῷ	παραχρῆμα ὀδύνας τὰς ἐσχάτας παρέχει
[353]	ὅτι τὴν ἡδονὴν ταύτην ἐν	τῷ	παραχρῆμα παρέχει καὶ ἡδύ ἐστιν
[313]	γενομένου, περὶ δὲ τούτου οὔτε	τῷ	πατρὶ οὔτε τῷ ἀδελφῷ (ἐπεκοινώσω
[346]	ἀλλ´ ἀναγκαζόμενος. ταῦτα δὴ καὶ	τῷ	Πιττακῷ λέγει ὅτι Ἐγώ, (ὦ
[341]	ἄλλο ἢ τοῦτο, καὶ ὀνειδίζειν	τῷ	Πιττακῷ ὅτι τὰ ὀνόματα οὐκ
[347]	ἀλλήλοις δι´ ἑαυτῶν συνεῖναι ἐν	τῷ	πότῳ μηδὲ διὰ τῆς ἑαυτῶν
[332]	ἀφροσύνην τι καλεῖς; Ἔφη. Τούτῳ	τῷ	πράγματι οὐ πᾶν τοὐναντίον ἐστὶν
[314]	διαπερανάμενοι οὕτως ἐσίοιμεν, στάντες ἐν	τῷ	προθύρῳ διελεγόμεθα ἕως συνωμολογήσαμεν ἀλλήλοις.
[314]	ταῦτα ἐπορευόμεθα· ἐπειδὴ δὲ ἐν	τῷ	προθύρῳ ἐγενόμεθα, ἐπιστάντες περί τινος
[315]	καλῶς ηὐλαβοῦντο μηδέποτε ἐμποδὼν ἐν	τῷ	πρόσθεν εἶναι Πρωταγόρου, ἀλλ´ ἐπειδὴ
[314]	δὲ εἰσήλθομεν, κατελάβομεν Πρωταγόραν ἐν	τῷ	προστῴῳ περιπατοῦντα, ἑξῆς δ´ αὐτῷ
[311]	καὶ Ἱππόκρατες, ὡς τίνι ὄντι	τῷ	Πρωταγόρᾳ ἐν νῷ ἔχετε χρήματα
[357]	ἢ οὔ; Ἐδόκουν ἂν καὶ	τῷ	Πρωταγόρᾳ ὁμολογεῖν. Εἶεν, ὦ ἄνθρωποι·
[341]	ἀποπειρᾶσθαι εἰ οἷός τ´ ἔσῃ	τῷ	σαυτοῦ λόγῳ βοηθεῖν. ἐπεὶ ὅτι
[318]	πείσεται ἅπερ ἂν ἔπαθεν ἄλλῳ	τῳ	συγγενόμενος τῶν σοφιστῶν. οἱ μὲν
[337]	ἢ ἄλλο ἡδὺ πάσχοντα αὐτῷ	τῷ	σώματι. Ταῦτα οὖν εἰπόντος τοῦ
[332]	ἄρα ἐστὶν τὸ ἀφρόνως πράττειν	τῷ	σωφρόνως; Ἔφη. Οὐκοῦν τὰ μὲν
[332]	πράττεσθαι ὃ ἂν ἀφρόνως πράττηται	τῷ	σωφρόνως πραττομένῳ; Ἔφη. Τὸ δὲ
[356]	ἦν τὸ εὖ πράττειν, ἐν	τῷ	τὰ μὲν μεγάλα μήκη καὶ
[317]	ἐγώ— ὑπώπτευσα γὰρ βούλεσθαι αὐτὸν	τῷ	τε Προδίκῳ καὶ τῷ Ἱππίᾳ
[345]	δι´ ὅλου τοῦ ᾄσματος ἐπεξέρχεται	τῷ	τοῦ Πιττακοῦ ῥήματι— πάντας δ´
[331]	τὸ ἕτερον. ὥστε τούτῳ γε	τῷ	τρόπῳ (κἂν ταῦτα ἐλέγχοις, εἰ
[350]	σοφίαν ταὐτὸν εἶναι· τούτῳ δὲ	τῷ	τρόπῳ μετιὼν καὶ τὴν ἰσχὺν
[356]	ἡδέος καὶ λυπηροῦ, Μῶν ἄλλῳ	τῳ,	φαίην ἂν ἔγωγε, ἢ ἡδονῇ
[342]	εἰ γὰρ ἐθέλει τις Λακεδαιμονίων	τῷ	φαυλοτάτῳ συγγενέσθαι, τὰ μὲν πολλὰ
[327]	γενόμενος, ὥσπερ οἱ ἐν ἐκείνῳ	τῷ	χορῷ μισάνθρωποι, ἀγαπήσαις ἂν εἰ
[315]	τινες καὶ τῶν ἐπιχωρίων ἐν	τῷ	χορῷ. τοῦτον τὸν χορὸν μάλιστα
[327]	μισάνθρωποι, ἀγαπήσαις ἂν εἰ ἐντύχοις	Εὐρυβάτῳ	καὶ Φρυνώνδᾳ, καὶ ἀνολοφύραι´ ἂν
[356]	καὶ ἐποίει ἄνω τε καὶ	κάτω	πολλάκις μεταλαμβάνειν ταὐτὰ καὶ μεταμέλειν
[361]	Πρωταγόρα, πάντα ταῦτα καθορῶν ἄνω	κάτω	ταραττόμενα δεινῶς, πᾶσαν προθυμίαν ἔχω
[325]	εἰς ἀρετήν, καὶ πρὸς τῷ	θανάτῳ	χρημάτων τε δημεύσεις καὶ ὡς
[342]	γὰρ ἐθέλει τις Λακεδαιμονίων τῷ	φαυλοτάτῳ	συγγενέσθαι, τὰ μὲν πολλὰ ἐν
[334]	χρῆσθαι ἐλαίῳ ἀλλ´ ἢ ὅτι	σμικροτάτῳ	ἐν τούτοις οἷς μέλλει ἔδεσθαι,
[338]	βούλεται (Πρωταγόρας ἀποκρίνεσθαι, οὗτος μὲν	ἐρωτάτω,	ἐγὼ δὲ ἀποκρινοῦμαι, καὶ ἅμα
[309]	ὦ Σώκρατες, ἐντυχὼν πάρει; (ΣΩ.	Σοφωτάτῳ	μὲν οὖν δήπου τῶν γε
[344]	καὶ τὸ ἀλαθέως ὀρθῶς ἐπ´	ἐσχάτῳ	κείμενον· καὶ τὰ ἐπιόντα πάντα
[348]	δοκεῖ· ἀλλ´ ἤτοι διαλεγέσθω ἢ	εἰπέτω	ὅτι οὐκ ἐθέλει διαλέγεσθαι, ἵνα
[338]	ἐρωτᾶν, πάλιν οὗτος ἐμοὶ λόγον	ὑποσχέτω	ὁμοίως. ἐὰν οὖν μὴ δοκῇ
[346]	ὥστε μὴ ψέγειν. καὶ οὐ	ζητῶ,	ἔφη, πανάμωμον ἄνθρωπον, εὐρυεδοῦς ὅσοι
[311]	τίνι ὄντι ἐν νῷ ἔχεις	Πολυκλείτῳ	τε καὶ Φειδίᾳ; τί ἂν
[315]	ἦν τὸ μειράκιον, καὶ τὼ	Ἀδειμάντω	ἀμφοτέρω, ὅ τε Κήπιδος καὶ
[356]	καὶ λύπῃ; οὐ γὰρ ἔσθ´	ὅτῳ	ἄλλῳ. ἀλλ´ ὥσπερ (ἀγαθὸς ἱστάναι
[348]	τε νοήσῃ, αὐτίκα περιιὼν ζητεῖ	ὅτῳ	ἐπιδείξηται καὶ μεθ´ ὅτου βεβαιώσηται,
[312]	καίτοι εἰ τοῦτ´ ἀγνοεῖς, οὐδὲ	ὅτῳ	παραδίδως τὴν ψυχὴν οἶσθα, οὔτ´
[347]	δι´ ἑαυτῶν συνεῖναι ἐν τῷ	πότῳ	μηδὲ διὰ τῆς ἑαυτῶν φωνῆς
[309]	πολύ γε. (ΕΤ. Τί φῄς;	ἀστῷ	ἢ ξένῳ; (ΣΩ. Ξένῳ. (ΕΤ.
[343]	τοιαύτην οὖσαν, ῥήματα βραχέα ἀξιομνημόνευτα	ἑκάστῳ	εἰρημένα· οὗτοι καὶ κοινῇ συνελθόντες
[321]	στρωμνὴ οἰκεία τε καὶ αὐτοφυὴς	ἑκάστῳ·	καὶ (ὑποδῶν τὰ μὲν ὁπλαῖς,
[332]	Οὐκοῦν, ἦν δ´ ἐγώ, ἑνὶ	ἑκάστῳ	τῶν ἐναντίων ἓν μόνον ἐστὶν
[349]	ἐπὶ ἑνὶ πράγματί ἐστιν, ἢ	ἑκάστῳ	τῶν ὀνομάτων τούτων ὑπόκειταί τις
[333]	φρονεῖν εὖ βουλεύεσθαι, ὅτι ἀδικοῦσιν;	Ἔστω,	ἔφη. Πότερον, ἦν δ´ ἐγώ,
[333]	δοκοῦσί τινές σοι σωφρονεῖν ἀδικοῦντες;	Ἔστω,	ἔφη. Τὸ δὲ σωφρονεῖν λέγεις
[331]	διαφέρει; ἔφη· εἰ γὰρ βούλει,	ἔστω	ἡμῖν καὶ δικαιοσύνη ὅσιον καὶ
[358]	καὶ Πρόδικε (κοινὸς γὰρ δὴ	ἔστω	ὑμῖν ὁ λόγος) πότερον δοκῶ
[319]	λέγοντι οὐκ ἔχω ὅπως {ἂν}	ἀπιστῶ.	ὅθεν δὲ αὐτὸ ἡγοῦμαι οὐ
[356]	ἐγγύθεν μὲν μείζω, πόρρωθεν δὲ	ἐλάττω·	ἢ οὔ; Φήσουσιν. Καὶ τὰ
[355]	ᾖ; ἢ πλείω, τὰ δὲ	ἐλάττω	ᾖ; οὐχ ἕξομεν εἰπεῖν ἄλλο
[356]	γιγνόμενα ἀλλήλων καὶ πλείω καὶ	ἐλάττω	καὶ μᾶλλον καὶ ἧττον. εἰ
[356]	δὲ λυπηρὰ πρὸς λυπηρά, τὰ	ἐλάττω	καὶ σμικρότερα· ἐὰν δὲ ἡδέα
[357]	ὥστε τοῦτ´ ἐστὶν τὸ ἡδονῆς	ἥττω	εἶναι, ἀμαθία ἡ μεγίστη, ἧς
[358]	ἐξὸν τὰ βελτίω· οὐδὲ τὸ	ἥττω	εἶναι αὑτοῦ ἄλλο τι τοῦτ´
[359]	εἶναι οὐδεὶς ἔρχεται, ἐπειδὴ τὸ	ἥττω	εἶναι ἑαυτοῦ ηὑρέθη ἀμαθία οὖσα.
[354]	ὃ ὑμεῖς καλεῖτε τῶν ἡδονῶν	ἥττω	εἶναι· ἔπειτα ἐν τούτῳ εἰσὶν
[353]	φατε τοῦτο εἶναι, ὃ ἡμεῖς	ἥττω	εἶναι τῶν ἡδονῶν ἐλέγομεν; εἴποιμ´
[355]	γὰρ ἂν ἐξημάρτανεν ὅν φαμεν	ἥττω	εἶναι τῶν ἡδονῶν. Κατὰ τί
[358]	τοῦτ´ ἐστὶν ἢ ἀμαθία, οὐδὲ	κρείττω	ἑαυτοῦ ἄλλο τι ἢ σοφία.
[314]	οὐκ ἀκηκόατε ὅτι οὐ σχολὴ	αὐτῷ;	Ἀλλ´ ὠγαθέ, ἔφην ἐγώ, οὔτε
[310]	πάνυ σφόδρα ἔκρουε, καὶ ἐπειδὴ	αὐτῷ	ἀνέῳξέ τις, εὐθὺς εἴσω ᾔει
[318]	τῆς σῆς συνουσίας· ὅτι οὖν	αὐτῷ	ἀποβήσεται, ἐάν σοι συνῇ, ἡδέως
[311]	ἔχετε χρήματα τελεῖν; τί ἂν	αὐτῷ	(ἀποκριναίμεθα; τί ὄνομα ἄλλο γε
[330]	ἢ ἄδικον; ἐγὼ μὲν ἂν	αὐτῷ	ἀποκριναίμην ὅτι δίκαιον· σὺ δὲ
[331]	ὁ λόγος ἐστίν; τί ἂν	αὐτῷ	ἀποκρίναιο; Ἀνάγκη, ἔφη, ὦ Σώκρατες,
[331]	(ἄρα, τὸ δὲ ἀνόσιον; τί	αὐτῷ	ἀποκρινούμεθα; ἐγὼ μὲν γὰρ αὐτὸς
[321]	~ἃ δὲ ηὖξε μεγέθει, τῷδε	(αὐτῷ	αὐτὰ ἔσῳζεν· καὶ τἆλλα οὕτως
[318]	σοῦ, ὅτι ἑκάστης ἡμέρας συνὼν	αὐτῷ	βελτίων ἔσται καὶ ἐπιδώσει, εἰ
[338]	δὲ ἀποκρινοῦμαι, καὶ ἅμα πειράσομαι	αὐτῷ	δεῖξαι ὡς ἐγώ φημι χρῆναι
[331]	ἀλλά τί μοι δοκεῖ ἐν	αὐτῷ	διάφορον εἶναι. ἀλλὰ τί τοῦτο
[310]	μὰ Δία, ἔφην ἐγώ, ἂν	αὐτῷ	διδῷς ἀργύριον καὶ πείθῃς ἐκεῖνον,
[328]	καὶ ἔτι πλείονος, ὥστε καὶ	αὐτῷ	δοκεῖν τῷ μαθόντι. διὰ ταῦτα
[310]	σέ, ἵνα ὑπὲρ ἐμοῦ διαλεχθῇς	αὐτῷ.	ἐγὼ γὰρ ἅμα μὲν καὶ
[315]	πάνυ καλός. ἔδοξα ἀκοῦσαι ὄνομα	αὐτῷ	εἶναι Ἀγάθωνα, καὶ οὐκ ἂν
[313]	ποιῇ, εἴτε χρὴ ἐπιτρέπειν σαυτὸν	αὐτῷ	εἴτε μή, ἕτοιμος δ´ εἶ
[336]	τι δέῃ θεάσασθαι ἐν τῷ	αὐτῷ	ἐμέ τε καὶ Κρίσωνα θέοντας,
[319]	μαθών, οὐδὲ ὄντος διδασκάλου οὐδενὸς	αὐτῷ,	ἔπειτα συμβουλεύειν ἐπιχειρεῖ· δῆλον γὰρ
[315]	πολλοῖς, ὡς ἐφαίνετο· παρεκάθηντο δὲ	αὐτῷ	ἐπὶ ταῖς πλησίον κλίναις Παυσανίας
[321]	ἠπόρει ὅτι χρήσαιτο. ἀποροῦντι δὲ	αὐτῷ	ἔρχεται Προμηθεὺς ἐπισκεψόμενος τὴν νομήν,
[347]	Ἐπιτρέπω μὲν ἔγωγε Πρωταγόρᾳ ὁπότερον	αὐτῷ	ἥδιον· εἰ δὲ βούλεται, περὶ
[354]	λύπας μείζους παρασκευάζῃ τῶν ἐν	(αὐτῷ	ἡδονῶν· ἐπεὶ εἰ κατ´ ἄλλο
[318]	ὅδε Πρωταγόρᾳ συγγενόμενος, ᾗ ἂν	αὐτῷ	ἡμέρᾳ συγγένηται, βελτίων ἄπεισι γενόμενος
[321]	ἄλογα· λοιπὸν δὴ ἀκόσμητον ἔτι	αὐτῷ	ἦν τὸ ἀνθρώπων γένος, καὶ
[320]	τούτῳ οὐκ ἔχων ὅτι χρήσαιτο	αὐτῷ.	καὶ ἄλλους σοι παμπόλλους ἔχω
[314]	ἔφη, σοφισταί τινες· οὐ σχολὴ	αὐτῷ·	καὶ ἅμα ἀμφοῖν τοῖν χεροῖν
[318]	εἰς τί ἐπιδώσειν; εἴποι ἂν	αὐτῷ	ὁ Ζεύξιππος ὅτι πρὸς γραφικήν·
[312]	ζωγράφοι ἐπιστήμονες, εἴποιμεν ἄν που	αὐτῷ	ὅτι τῶν πρὸς τὴν ἀπεργασίαν
[354]	ἢ μείζους λύπας τῶν ἐν	αὐτῷ	οὐσῶν ἀπαλλάττῃ ἢ μείζους ἡδονὰς
[312]	σοφῶν ἐστιν; τί ἂν ἀποκρινοίμεθα	αὐτῷ;	ποίας ἐργασίας ἐπιστάτης; Τί ἂν
[314]	τῷ προστῴῳ περιπατοῦντα, ἑξῆς δ´	αὐτῷ	συμπεριεπάτουν ἐκ μὲν τοῦ ἐπὶ
[331]	Τί οὖν, ὦ Πρωταγόρα, ἀποκρινούμεθα	αὐτῷ,	ταῦτα ὁμολογήσαντες, ἐὰν ἡμᾶς ἐπανέρηται·
[337]	τι ἢ ἄλλο ἡδὺ πάσχοντα	αὐτῷ	τῷ σώματι. Ταῦτα οὖν εἰπόντος
[320]	ἢ λόγῳ διεξελθών; Πολλοὶ οὖν	αὐτῷ	ὑπέλαβον τῶν παρακαθημένων ὁποτέρως βούλοιτο
[340]	ἐναντία λέγει ὁ Σιμωνίδης αὐτὸς	αὑτῷ.	καὶ ἴσως ἂν (φαίη Πρόδικος
[339]	καίτοι ὁπότε τὸν ταὐτὰ λέγοντα	αὑτῷ	μέμφεται, δῆλον ὅτι καὶ ἑαυτὸν
[339]	πεποιῆσθαι, εἰ ἐναντία λέγει αὐτὸς	αὑτῷ	ὁ ποιητής; Οὐ καλῶς, ἦν
[340]	γὰρ φαίνεται ἐναντία λέγειν αὐτὸς	αὑτῷ	Σιμωνίδης. σὺ γάρ, ὦ Πρόδικε,
[335]	γὰρ ὅτι οὐκ ἤρεσεν αὐτὸς	αὑτῷ	ταῖς (ἀποκρίσεσιν ταῖς ἔμπροσθεν, καὶ
[336]	δίκαια δοκεῖ λέγειν Πρωταγόρας ἀξιῶν	αὑτῷ	τε ἐξεῖναι διαλέγεσθαι ὅπως βούλεται,
[340]	οὐχ ὡς οἴεται Πρωταγόρας, ταὐτὸν	ἑαυτῷ	λέγοντα, ἀλλ´ ἄλλο. οὐ γὰρ
[339]	φησιν ἀποδέχεσθαι αὐτοῦ τὰ αὐτὰ	ἑαυτῷ	λέγοντος; καίτοι ὁπότε τὸν ταὐτὰ
[339]	γὰρ ἂν (φαίνοιτο ὁμολογεῖν αὐτὸς	ἑαυτῷ	ὁ ταῦτα ἀμφότερα λέγων, ὅς
[339]	καὶ Πιττακὸν τὸν ταὐτὰ λέγοντα	ἑαυτῷ,	ὅτι χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι, τοῦτον
[316]	ὀθνείων, καὶ πρεσβυτέρων καὶ νεωτέρων,	ἑαυτῷ	συνεῖναι ὡς βελτίους ἐσομένους διὰ
[361]	ἀρετὴ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν, νῦν	σεαυτῷ	τἀναντία (σπεύδεις, ἐπιχειρῶν ἀποδεῖξαι ὡς
[348]	ποιεῖν ἀγαθούς, καὶ οὕτω πεπίστευκας	σαυτῷ,	ὥστε καὶ ἄλλων ταύτην τὴν
[325]	ἀποκτείνειν— εἰ οὕτω μὲν ἔχει,	οὕτω	δ´ αὐτοῦ πεφυκότος οἱ ἀγαθοὶ
[328]	τῶν δὲ ἀπείρων παντάπασι ῥᾴδιον,	οὕτω	δὲ ἀρετῆς καὶ τῶν ἄλλων
[347]	κἂν πάνυ (πολὺν οἶνον πίωσιν.	οὕτω	δὲ καὶ αἱ τοιαίδε συνουσίαι,
[313]	τύχῃ γυμναστικὸς ἢ ἰατρὸς ὤν.	οὕτω	δὲ καὶ οἱ τὰ μαθήματα
[351]	φύσεως καὶ εὐτροφίας τῶν σωμάτων.	οὕτω	δὲ κἀκεῖ οὐ ταὐτὸν εἶναι
[334]	ἀρωγὸν καὶ τῷ ἄλλῳ σώματι.	οὕτω	δὲ ποικίλον τί ἐστιν τὸ
[310]	ὁ ὕπνος ἀνῆκεν, εὐθὺς ἀναστὰς	οὕτω	δεῦρο ἐπορευόμην. Καὶ ἐγὼ γιγνώσκων
[321]	τῳ ἢ χρησίμην γενέσθαι— καὶ	οὕτω	δὴ δωρεῖται ἀνθρώπῳ. τὴν μὲν
[318]	εἴποι ἂν ὅτι εἰς αὔλησιν·	οὕτω	δὴ καὶ σὺ εἰπὲ τῷ
[322]	τὰς ἐκ γῆς τροφὰς ηὕρετο.	οὕτω	δὴ παρεσκευασμένοι κατ´ ἀρχὰς (ἄνθρωποι
[359]	ἑκόντα. ~Ἐδόκει (καὶ ταῦτα πᾶσιν.	Οὕτω	δὴ τούτων ὑποκειμένων, ἦν δ´
[322]	μετέχειν κτείνειν ὡς νόσον πόλεως.	οὕτω	δή, ὦ Σώκρατες, καὶ διὰ
[319]	ὧν οἴονται ἐν τέχνῃ εἶναι,	οὕτω	διαπράττονται· ἐπειδὰν δέ τι περὶ
[335]	ὁ ἀντιλέγων ἐκέλευέν με διαλέγεσθαι,	οὕτω	διελεγόμην, οὐδενὸς ἂν βελτίων ἐφαινόμην
[344]	ἀλλὰ μακρὸν ἂν εἴη αὐτὸ	οὕτω	διελθεῖν· ἀλλὰ τὸν τύπον αὐτοῦ
[350]	οὗτοι, ἦν δ´ ἐγώ, οἱ	οὕτω	θαρραλέοι ὄντες οὐκ ἀνδρεῖοι ἀλλὰ
[322]	καὶ δίκην δὴ καὶ αἰδῶ	(οὕτω	θῶ ἐν τοῖς ἀνθρώποις, ἢ
[327]	καὶ τὰ νόμιμα— εἰ οὖν	οὕτω	καὶ ἐν αὐλήσει πᾶσαν προθυμίαν
[336]	τε καὶ αὐτὰ τὰ ἐρωτώμενα,	οὕτω	καὶ νῦν ἀποκρίνεσθαι· (εἰ δὲ
[334]	φθέγγεσθαι ἢ πρὸς τοὺς ἄλλους,	οὕτω	καὶ νῦν, ἐπειδὴ ἐπιλήσμονι ἐνέτυχες,
[345]	δῆλον ὅτι οὐδὲ κακὸς ἰατρός.	οὕτω	καὶ ὁ μὲν ἀγαθὸς ἀνὴρ
[330]	κατὰ τὰ ἄλλα· ἆρ´ οὖν	οὕτω	καὶ τὰ τῆς ἀρετῆς μόρια
[322]	Πότερον ὡς αἱ τέχναι νενέμηνται,	οὕτω	καὶ ταύτας νείμω; νενέμηνται δὲ
[344]	ποιῆσαι, τὸν δὲ κείμενον (οὔ,	οὕτω	καὶ τὸν εὐμήχανον ὄντα ποτὲ
[309]	Ποδαπῷ; (ΣΩ. Ἀβδηρίτῃ. (ΕΤ. Καὶ	οὕτω	καλός τις ὁ ξένος ἔδοξέν
[355]	τε (καὶ ἀνιαρῷ. θέμενοι δὴ	οὕτω	λέγωμεν ὅτι Γιγνώσκων ὁ ἄνθρωπος
[325]	τῶν πόλεων ἢ ἀποκτείνειν— εἰ	οὕτω	μὲν ἔχει, οὕτω δ´ αὐτοῦ
[355]	κακὰ λαμβάνειν. Ταῦτα μὲν οὖν	οὕτω.	μεταλάβωμεν δὴ τὰ ὀνόματα πάλιν
[350]	σοφίαν. πρῶτον μὲν γὰρ εἰ	οὕτω	μετιὼν ἔροιό με εἰ οἱ
[320]	δέ μου, ἔφη, ἐπίσκεψαι· καὶ	οὕτω	πείσας νέμει. νέμων δὲ τοῖς
[348]	τ´ εἶ ποιεῖν ἀγαθούς, καὶ	οὕτω	πεπίστευκας σαυτῷ, ὥστε καὶ ἄλλων
[338]	πάντες κοινῇ ἐπιστατήσετε. Ἐδόκει πᾶσιν	οὕτω	ποιητέον εἶναι· καὶ ὁ Πρωταγόρας
[325]	ἄλλο βούληται μανθάνειν ἢ πράττειν,	οὕτω	πράττειν, ἄνευ δὲ τούτου μή,
[332]	ὠφελίμως, τότε σωφρονεῖν σοι δοκοῦσιν	οὕτω	πράττοντες, ἢ {εἰ} τοὐναντίον {ἔπραττον}
[332]	ἀφρόνως πράττουσιν καὶ οὐ σωφρονοῦσιν	οὕτω	πράττοντες; Συνδοκεῖ μοι, ἔφη. Τοὐναντίον
[329]	ἐπιλάβηταί τις, καὶ οἱ ῥήτορες	οὕτω,	σμικρὰ (ἐρωτηθέντες δόλιχον κατατείνουσι τοῦ
[331]	εἶπον πρὸς αὐτόν· Ἦ γὰρ	οὕτω	σοι τὸ δίκαιον καὶ τὸ
[345]	θ´ ὑμῖν εὑρὼν ἀπαγγελέω, (φησίν—	οὕτω	σφόδρα καὶ δι´ ὅλου τοῦ
[311]	οὖν τις ἡμᾶς περὶ ταῦτα	οὕτω	σφόδρα σπουδάζοντας ἔροιτο· Εἰπέ μοι,
[326]	παίδων ὑπογράψαντες γραμμὰς τῇ γραφίδι	οὕτω	τὸ γραμματεῖον διδόασιν καὶ ἀναγκάζουσι
[331]	καὶ σέ" τοῦτο λέγω, οἰόμενος	οὕτω	τὸν λόγον βέλτιστ´ (ἂν ἐλέγχεσθαι,
[344]	ἄνευ ψόγου τετυγμένον, χαλεπὸν ἀλαθέως.	οὕτω	φαίνεται {τὸ} πρὸς λόγον τὸ
[340]	ἀμαθία εἴη τοῦ ποιητοῦ, εἰ	οὕτω	φαῦλόν τί φησιν εἶναι τὴν
[362]	τρέπεσθαι. ~(Ἀλλ´, ἦν δ´ ἐγώ,	οὕτω	χρὴ ποιεῖν, εἴ σοι δοκεῖ.
[324]	(εἴπερ μέλλει πόλις εἶναι; ἐν	τούτῳ	γὰρ αὕτη λύεται ἡ ἀπορία
[331]	ἕτερον οἷον τὸ ἕτερον. ὥστε	τούτῳ	γε τῷ τρόπῳ (κἂν ταῦτα
[350]	καὶ τὴν σοφίαν ταὐτὸν εἶναι·	τούτῳ	δὲ τῷ τρόπῳ μετιὼν καὶ
[310]	ὦ Ζεῦ καὶ θεοί, ἐν	(τούτῳ	εἴη· ὡς οὔτ´ ἂν τῶν
[354]	ἡδονῶν ἥττω εἶναι· ἔπειτα ἐν	τούτῳ	εἰσὶν πᾶσαι αἱ ἀποδείξεις. ἀλλ´
[343]	τὸ ῥῆμα καὶ τούτου ἕνεκα	τούτῳ	ἐπιβουλεύων κολοῦσαι αὐτὸ ἅπαν τὸ
[332]	δέ; ἔστιν τι ἀγαθόν; Ἔστιν.	Τούτῳ	ἔστιν τι ἐναντίον πλὴν τὸ
[332]	ἐγώ, ἔστιν τι καλόν; Συνεχώρει.	Τούτῳ	ἔστιν τι ἐναντίον πλὴν τὸ
[356]	Φαῖεν ἄν. Εἰ οὖν (ἐν	τούτῳ	ἡμῖν ἦν τὸ εὖ πράττειν,
[317]	προϋπῆρχε τὰ βάθρα— ἐν δὲ	τούτῳ	Καλλίας τε καὶ Ἀλκιβιάδης (ἡκέτην
[343]	οὐκ ἀληθείᾳ ἀγαθόν, οὐκ ἐπὶ	τούτῳ	λέγει τὴν ἀλήθειαν, ὡς ἄρα
[344]	κείμενον· καὶ τὰ ἐπιόντα πάντα	τούτῳ	μαρτυρεῖ, ὅτι οὕτως εἴρηται. πολλὰ
[348]	ὅτι οὐκ ἐθέλει διαλέγεσθαι, ἵνα	τούτῳ	μὲν ταῦτα συνειδῶμεν, Σωκράτης δὲ
[332]	τι ὀξὺ ἐν φωνῇ; Ἔφη.	Τούτῳ	μὴ ἔστιν τι ἐναντίον ἄλλο
[313]	εἴτε καὶ οὐ τῷ ἀφικομένῳ	τούτῳ	ξένῳ τὴν σὴν ψυχήν, ἀλλ´
[350]	μὴ ἐπισταμένων ἄλλων, καὶ ἐν	τούτῳ	οἴει τὴν ἀνδρείαν καὶ τὴν
[320]	πρὶν ἓξ μῆνας γεγονέναι, (ἀπέδωκε	τούτῳ	οὐκ ἔχων ὅτι χρήσαιτο αὐτῷ.
[324]	γὰρ κολάζει τοὺς ἀδικοῦντας πρὸς	τούτῳ	τὸν νοῦν ἔχων καὶ τούτου
[341]	μοι δοκεῖ διανοεῖσθαι Σιμωνίδης ἐν	τούτῳ	τῷ ᾄσματι, ἐθέλω σοι εἰπεῖν,
[332]	ἐπισκεψώμεθα. ἀφροσύνην τι καλεῖς; Ἔφη.	Τούτῳ	τῷ πράγματι οὐ πᾶν τοὐναντίον
[359]	ἐγώ, λέγεις· ἀλλ´ οὐ τοῦτο	(ἐρωτῶ,	ἀλλὰ σὺ ἐπὶ τί φῂς
[360]	Πρωταγόρα, οὔτε σὺ φῂς ἃ	ἐρωτῶ	οὔτε ἀπόφῃς; Αὐτός, ἔφη, πέρανον.
[360]	ἦν δ´ ἐγώ, ἄλλου ἕνεκα	ἐρωτῶ	πάντα ταῦτα ἢ σκέψασθαι βουλόμενος
[358]	ὑμᾶς δὲ δὴ μετὰ Πρωταγόρου	ἐρωτῶ,	ὦ Ἱππία τε καὶ Πρόδικε
[337]	μὲν οὖν καὶ δέομαι καὶ	συμβουλεύω,	ὦ Πρωταγόρα τε καὶ Σώκρατες,
[325]	εἶναι, καὶ συλλήβδην ἓν αὐτὸ	προσαγορεύω	εἶναι ἀνδρὸς ἀρετήν— εἰ τοῦτ´
[320]	εἶναι ἀρετήν· ἐπειδὴ δέ σου	ἀκούω	ταῦτα λέγοντος, κάμπτομαι καὶ οἶμαί
[313]	οὔτε τῷ πατρὶ οὔτε τῷ	ἀδελφῷ	(ἐπεκοινώσω οὔτε ἡμῶν τῶν ἑταίρων
[309]	κάλλιον φαίνεσθαι; (ΕΤ. Ἀλλ´ ἦ	σοφῷ	τινι ἡμῖν, ὦ Σώκρατες, ἐντυχὼν
[361]	κάτω ταραττόμενα δεινῶς, πᾶσαν προθυμίαν	ἔχω	καταφανῆ αὐτὰ γενέσθαι, καὶ βουλοίμην
[320]	αὐτῷ. καὶ ἄλλους σοι παμπόλλους	ἔχω	λέγειν, οἳ αὐτοὶ ἀγαθοὶ ὄντες
[342]	βούλει λαβεῖν μου πεῖραν ὅπως	ἔχω,	ὃ σὺ λέγεις τοῦτο, περὶ
[319]	(εἶναι, σοὶ δὲ λέγοντι οὐκ	ἔχω	ὅπως {ἂν} ἀπιστῶ. ὅθεν δὲ
[328]	παῖ Ἀπολλοδώρου, ὡς χάριν σοι	ἔχω	ὅτι προύτρεψάς με ὧδε ἀφικέσθαι·
[335]	ὦ Πρωταγόρα, οὐδ´ ἐγὼ λιπαρῶς	ἔχω	παρὰ τὰ σοὶ δοκοῦντα τὴν
[312]	ποιεῖ; Μὰ Δί´, ἔφη, οὐκέτι	ἔχω	σοι λέγειν. ~(Καὶ ἐγὼ εἶπον
[313]	γενέσθαι ἢ πονηρόν, πολλὰ ἂν	περιεσκέψω	εἴτ´ ἐπιτρεπτέον εἴτε οὔ, καὶ
[315]	καθήμενον ἐν τῷ κατ´ ἀντικρὺ	προστῴῳ	ἐν θρόνῳ· περὶ αὐτὸν δ´
[314]	εἰσήλθομεν, κατελάβομεν Πρωταγόραν ἐν τῷ	προστῴῳ	περιπατοῦντα, ἑξῆς δ´ αὐτῷ συμπεριεπάτουν