HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Lettres

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


δ  =  5 formes différentes pour 161 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Lettres, pages
[2, 310]   οὐκ εὐαγές μοι ἀπέβη. Τὸ  δ'   αἴτιον οὐ λέγω ὅπερ ἂν
[7, 349]   ἠγανάκτει καὶ ἐμέμφετο Διονυσίῳ·  δ'   ἀκούσας ὅτι παρὰ Θεοδότην εἴην
[8, 352]   πειθομένους τε ἀπεργάζεται τοιούτους. Ὅτι  δ'   ἀληθῆ ταῦτ' ἐγὼ παρακελεύομαι, ἐὰν
[3, 315]   ἡμίσεα ἀποπέμψειν εἰς Κόρινθον, τὰ  δ'   ἄλλα τῷ παιδὶ καταλείψειν (αὐτοῦ.
[5, 321]   τε ἀεὶ καὶ σῴζεται, μιμουμένη  δ'   ἄλλην φθείρεται. Πρὸς ταῦτ' οὖν
[8, 352]   καὶ ἑταίροις εὖ πράττειν.  δ'   ἂν διανοηθέντες μάλιστα εὖ πράττοιτε
[2, 310]   ἴσως μὲν ἀκούσας του, τάχα  δ'   ἂν θείᾳ μοίρᾳ κατὰ τοῦθ'
[13, 360]   ὀλίγιστον γένηται τὸ (ἀνάλωμα,  δ'   ἂν μὴ δύνωμαι, σὴν εἶναι
[13, 360]   αἷς ἂν ἐγὼ ἐπιβιῶ· αἷς  δ'   ἂν μή, χαιρόντων. Καὶ ὧν
[7, 329]   ἐφιλονίκει πρὸς τὸ τοιοῦτον·  δ'   ἂν οὕτως ἐγένετο, εἴπερ ἐγίγνετο,
[7, 339]   τε καὶ ἐλέγχειν· ἐν οἷς  δ'   ἂν τὸ πέμπτον ἀποκρίνασθαι καὶ
[3, 315]   ἐμοῦ περὶ τῆς προσρήσεως· σὺ  δ'   ἀναγνοὺς αὐτά, ὅπῃ βούλει δέξασθαι,
[5, 321]   μὲν ἂν ἐπίστασθαι πάμπολλοι, πλεῖστον  δ'   ἀπολείπονται τοῦ κατανοεῖν αὐτὰς πλὴν
[4, 320]   οὖν μηδεὶς εἴη τοιοῦτος· ἐὰν  δ'   ἄρα καὶ γίγνηταί τις, σὺ
[2, 310]   παρ' ἐμοί, ἐκεῖνα τίμα· εἰ  δ'   ἄρα τὰ παρ' ἡμῶν σοι
[7, 349]   καὶ ἀλογίαν τῶν γενομένων.  δ'   ἄρα τινὶ νῦν ῥηθέντα εὐλογώτερα
[7, 329]   ἂν φαυλότατον ἡγοῦ σαυτόν· νῦν  δ'   ἄρα τὸ μῆκος τῆς πορείας
[3, 315]   ἀνθρώπων καταλελειμμένον, οὐκ ἄρχοντα, οἰόμενον  δ'   ἄρχειν, ὑπὸ δὲ τοιούτων ἀνθρώπων
[3, 315]   ἐπειδὴ πόλεμος ὑμᾶς κατεῖχεν, εἰρήνης  δ'   αὖ γενομένης ἐλθεῖν ἐμέ τε
[7, 334]   δὲ χειρούμενος ῥᾷον Ἱέρωνος· τούτων  δ'   αὖ γενομένων δι' ἀνδρὸς (δικαίου
[11, 358]   ἐλευθέρων, οὐκ ὀρθῶς διανοοῦνται. Τοῦτο  δ'   αὖ, εἰ μέν εἰσιν ἤδη
[5, 321]   δημοκρατίας, ἄλλη δ' ὀλιγαρχίας,  δ'   αὖ μοναρχίας· (ταύτας φαῖεν μὲν
[6, 322]   ἐπιμελεῖσθαι μειζόνως δεῖ. Ταύτην  δ'   αὖ τὴν δύναμιν Ἑρμείας μοι
[7, 324]   τάχ' ἂν συλλαμβανόντων θεῶν, γενομένου  δ'   αὖ τοῦ τοιούτου τόν τε
[4, 320]   καὶ τὸ (πράττειν ἐστίν,  δ'   αὐθάδεια ἐρημίᾳ σύνοικος. Εὐτύχει. ~Πλάτων
[7, 339]   ἐπιστήμην ἀνάγκη παραγίγνεσθαι, τρία, τέταρτον  δ'   αὐτή πέμπτον δ' αὐτὸ (τιθέναι
[7, 339]   τρία, τέταρτον δ' αὐτή πέμπτον  δ'   αὐτὸ (τιθέναι δεῖ δὴ
[7, 329]   συμφώνους πρὸς ἀρετὴν κτήσασθαι, μάλιστα  δ'   αὐτὸν αὑτῷ, τούτου γὰρ αὐτὸν
[3, 315]   φάσκοντας πάντα ἐμοὶ πείθεσθαι. Σὺ  δ'   αὐτὸς οἶσθα σαφέστατα τῶν (πολιτικῶν
[7, 339]   ὄνομα νῦν ἐφθέγμεθα. Λόγος  δ'   αὐτοῦ τὸ δεύτερον, ἐξ ὀνομάτων
[7, 349]   οἷ' ἂν θυμούμενος ἀφείη· προσπεσὼν  δ'   αὐτῷ (ὁ Θεοδότης, λαβόμενος τῆς
[7, 349]   ἱκέτευεν μηδὲν τοιοῦτον ποιεῖν, ὑπολαβὼν  δ'   ἐγὼ παραμυθούμενος, θάρρει, Θεοδότα, ἔφην·
[7, 349]   ὡμολόγησα. Νὴ τοὺς θεούς, ἦν  δ'   ἐγώ, σύ γε, ταῦτα
[7, 349]   ἐκβολῆς ἀδίκου καὶ φυγῆς. Ἀκούσας  δ'   ἐγὼ τοὺς μὲν φίλους παρακαλεῖν
[7, 344]   δὴ δικαιότατον οὕτως ἔχειν. Πληγεὶς  δ'   ἐγὼ τῷ λεχθέντι πάνυ μὲν
[2, 310]   τὰ τῶν μή. Οἶμαι  δ'   ἔγωγε τοῖς ἔμπροσθεν, περὶ ὧν
[3, 315]   (σὴν ἀρχὴν ἀφαιρούμεθά σε. Σὺ  δ'   εἰ μέν τι διὰ τοὺς
[8, 352]   ἀνθρώπων καὶ ἀνοήτων, εἰς βασιλέως  δ'   εἶδος πειρᾶσθαι μεταβάλλειν καὶ δουλεῦσαι
[8, 352]   δίκῃ μήτε νόμῳ δεσπότῃ, ἐλεύθεροι  δ'   εἶεν πάντῃ πάντως· ὅθεν αἱ
[8, 352]   λέγειν τε καὶ νοεῖν ἐπιτελὴς  δ'   εἴη σημαίνουσα ἡμῖν τοιόνδε τινὰ
[5, 321]   ἐπιμελούμενον περὶ ταῦτα διατρίβειν· δίκαιος  δ'   εἰμὶ καὶ σοὶ ξενικὴν καὶ
[7, 344]   τοῖς φίλοις κοινῇ συνδοκῇ· ταῦτα  δ'   εἶναι μὴ ἐπιβουλεύοντος ἐμοί, τούτων
[13, 360]   σοφίαν ὠφελῇ ὑπὸ Πλάτωνος· σὺ  δ'   εἶπες· καὶ εἰς ἄλλα πολλά,
[7, 349]   αὐτὸν ἐκέλευον, εἰ βούλοιντο· ἐμὲ  δ'   εἶπον ὅτι σὺ μετὰ τῶν
[7, 344]   γελοῖον εἶναι ἀντιλέγειν ἔτι, ὅμως  δ'   εἶπον ὅτι χρείη τὴν παρὰ
[3, 315]   ἀλλὰ μόνον ἥκειν ἐπέστειλας, Δίωνα  δ'   εἰς αὖθις ἔφησθα μεταπέμψεσθαι. Διὰ
[2, 310]   τοτὲ μὲν εἰς φιλίαν, τοτὲ  δ'   εἰς διαφοράν, καὶ τὰ μὲν
[3, 315]   ἀκοινωνίαν διὰ σὲ ἀπηργάσατο. Σχεδὸν  δ'   εἰς λόγον λόγος ἥκει
[13, 360]   φυτῶν Λεπτίνης σοι ἐρεῖ. Ἀργύριον  δ'   εἰς ταῦτα ἕνεκά τε τούτων
[2, 310]   τοὺς μὲν εἰς διαφοράν, τοὺς  δ'   εἰς φιλίαν ἀλλήλοις ἰόντας, τοὺς
[7, 329]   Διονυσίῳ ἐξέβαλον μὲν Δίωνα, ἡμᾶς  (δ'   εἰς φόβον κατέβαλον· ἵνα δ'
[7, 329]   Διονύσιος θαυμαστῶς ὡς ἀσπάζεται. Τὸ  δ'   εἶχεν δὴ πῶς; τὸ γὰρ
[7, 344]   ἄλλο (αὐτῷ φλαῦρον γίγνεσθαι, μεταστῆναι  δ'   ἐκ τῆς χώρας, ἕως ἂν
[7, 349]   ἔλεγέν τε καὶ ἐνόει αὐτὸν  δ'   ἐκβολῆς ἀδίκου καὶ φυγῆς. Ἀκούσας
[13, 360]   ὅτ' ἐγὼ οὐκ ἐστεφανούμην, σὺ  δ'   ἐκέλευες, τέτταρες, μὲν νῦν
[7, 329]   (δ' εἰς φόβον κατέβαλον· ἵνα  δ'   ἐκπεράνωμεν οὐκ ὀλίγα πράγματα τὰ
[8, 352]   καὶ ὁπόσους ἂν συγχωρήσωσιν· τούτους  (δ'   ἐλθόντας νόμους μὲν πρῶτον θεῖναι
[7, 324]   καὶ τοιαῦτα ἕτερα πάμπολλα, τὴν  δ'   ἐμὴν δόξαν τὸ μὲν περὶ
[2, 310]   καὶ Ὀδυσσέα καὶ Παλαμήδη ὡς  δ'   ἐμοὶ δοκεῖ, καὶ Προμηθέα Διὶ
[7, 344]   ποιεῖν Διονύσιος ὧν φησιν, ἀπελθόντος  δ'   ἐμοῦ ἐὰν ἐπιστέλλῃ Δίωνι πιθανῶς,
[7, 349]   τὸν χρόνον τοῦτον μεῖναι. Ὄντος  δ'   ἐμοῦ ἐκεῖ, Θεοδότης μεταπεμψάμενός με
[7, 329]   συναίτιον τῆς Δίωνος ἐπιβουλῆς· περὶ  δ'   ἐμοῦ καὶ διῆλθε λόγος τις
[2, 310]   παρ' ἐμὲ τὸν Ἀρχέδημον,  δ'   ἐμπορευσάμενος ἥξει πάλιν· καὶ τοῦτο
[11, 358]   ἐγγένηται μεγάλην δύναμιν ἔχων· τὸ  δ'   ἔμπροσθεν (αὐτὰ προθυμεῖσθαι μὲν χρὴ
[8, 357]   (διεπολέμησαν πρὸς τὴν τυραννίδα, τοὺς  δ'   ἔμπροσθεν οἰκητὰς τῶν Ἑλληνικῶν τόπων
[2, 310]   ὄνομα οὐ καλὸν ἔχει· ὡς  δ'   ἐν κεφαλαίῳ εἰπεῖν, σοῦ μὲν
[7, 324]   ἕνδεκα μὲν ἐν ἄστει, δέκα  δ'   ἐν Πειραεῖ περί τε ἀγορὰν
[7, 334]   δουλείαν αὐτῆς ἀπήλλαξεν φαιδρύνας ἐλευθέρας  δ'   ἐν σχήματι κατέστησεν, τὸ μετὰ
[3, 315]   καὶ ἐπιστολαὶ παρὰ σοῦ, τῶν  δ'   ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς γραμμάτων ἦρχεν
[5, 321]   τὰ δημοκρατίᾳ συμφέροντα εἰδέναι, ἐξὸν  δ'   ἐν τῷ δήμῳ λέγειν καὶ
[7, 344]   μεταπεμψάμενος εἰς τὸν κῆπον ἔτυχον  δ'   ἐν τῷ κήπῳ καὶ ἐγὼ
[4, 320]   εἴ του δεῖ ἐπιστέλλετε· τὰ  δ'   ἐνθάδε παραπλησίως ἔχει καθάπερ καὶ
[7, 329]   ἔλθοι τῆς φιλοσόφου ζωῆς·  δ'   ἐνίκησεν ἀντιτείνων. Καὶ πρῶτος
[13, 360]   οἶμαι μέν σε μεμνῆσθαι, ὅμως  δ'   ἐννόει καὶ πάνυ πρόσεχε τὸν
[8, 352]   ἦν τὰ μέλλοντα ῥηθήσεσθαι· νῦν  (δ'   ἐννοεῖν ὑμᾶς ἀμφοτέρους χρεὼν καὶ
[7, 329]   τὸ τοῖς τοιούτοις συμβουλεύειν· τοῖς  δ'   ἔξω τὸ παράπαν βαίνουσι τῆς
[3, 315]   τὸ μένειν ἐν ἀκροπόλει, τοὺς  δ'   ἔξωθεν, εἴ τι γίγνοιτο ἁμάρτημα,
[7, 349]   τέ μοι καὶ εἰρήσθω· ὧν  δ'   ἐπανέλαβον ἕνεκα τὴν εἰς Σικελίαν
[7, 344]   καὶ οὐκ ἔφασαν ἐπιτρέψειν.  δ'   ἐπεχείρει (βιάζεσθαι κλείσας τὰς τῆς
[11, 358]   ἀρχῆς ταύτης, γένοιτ' ἄν· εἰ  δ'   ἐπὶ τὸ παιδεῦσαι δεῖ τινος,
[2, 310]   ἀνδραποδωδέστατοι οὐδὲν φροντίζοντες αὐτοῦ, οἱ  δ'   ἐπιεικέστατοι πᾶν ποιοῦντες ὅπως ἂν
[7, 339]   ὄντως μὲν μὴ φιλόσοφοι, δόξαις  δ'   ἐπικεχρωσμένοι, καθάπερ οἱ τὰ σώματα
[2, 310]   σὺ ἐμοῦ μὲν (καταπεφρόνηκας, ἄλλα  δ'   ἐσπούδακας. Ταῦτα δὴ διαβεβόηται.
[13, 360]   νέου καὶ ἀγαθοῦ δημιουργοῦ· ὄνομα  δ'   ἔστιν αὐτῷ Λεωχάρης. Ἕτερον δὲ
[13, 360]   καὶ περὶ φιλοσοφίαν χαρίεις. Τείσωνος  δ'   ἔστιν κηδεστής, ὃς τότε ὅθ'
[13, 360]   τῷ Τιμοθέου μὲν ἀδελφῷ, ἐμῷ  δ'   ἑταίρῳ, θώρακα δωρησώμεθα ὁπλιτικὸν τῶν
[8, 352]   μὲν καὶ πρότερον ὑμῖν, ὅμως  δ'   ἔτι καὶ νῦν ἀκούετε. Ἐὰν
[7, 344]   τὰς τῆς ἀκροπόλεως πύλας, οἱ  δ'   ἐφέροντο εὐθὺς πρὸς τὰ τείχη,
[7, 349]   μου καὶ Ἡρακλείδου φίλου, αὐτοῦ  δ'   ἐχθροῦ, καὶ οὐκ εὐνοεῖν ᾤετό
[7, 334]   ᾔει τοῦ διακοῦσαι ἐναργέστερον, ἅμα  δ'   φιλοτιμία κατήπειγεν αὐτόν δι'
[7, 344]   ἡμίσεα ἐμοὶ δώσειν ἄγειν, τὰ  δ'   ἡμίσεα τῷ παιδὶ καταλείψειν αὐτοῦ·
[7, 344]   οὐσίας εἶναι δέοι Δίωνος, τὴν  δ'   ἡμίσειαν τοῦ ὑέος· ἔφη δὴ
[7, 334]   φρονοῦντες συμπρᾶξαι, δεύτερα μήν· πρῶτα  δ'   ἦν τὸ πρῶτον ἐπεχειρήθη
[7, 324]   δὲ μή, βουλεύσεσθαι πολλάκις. Τίς  δ'   ἦν ἐκείνου διάνοια καὶ
[7, 344]   ἐμαυτὸν γενόμενος, μάλα συγκεχυμένος· πρῶτος  δ'   ἦν μοι τῆς βουλῆς ἡγούμενος
[7, 324]   ἐκείνῳ γενέσθαι σύμφρονα ποιήσειεν. Τίς  δ'   ἦν τρόπος τῆς γενέσεως
[7, 334]   γεγονέναι τότε, μετάστασιν δέ· ἐγὼ  δ'   ἥξειν ὡμολόγησα ἐπὶ τούτοις τοῖς
[12, 359]   ἄνδρες οὗτοι Μύριοι εἶναι οὗτοι  δ'   ἦσαν τῶν ἐπὶ Λαομέδοντος ἐξαναστάντων
[7, 344]   εὐχερῶς ἠτίμασέν ποτ' ἄν; πῶς  δ'   ἠτίμασεν, ἐγὼ φράζοιμ' ἄν. Οὐ
[2, 310]   θαυμάζειν τε καὶ διώκειν, τοῦτο  δ'   ἴσμεν ὅτι παρὰ πᾶσιν ὄνομα
[7, 329]   οὖν καθ' ὅσον ἠδυνάμην, σμικρὰ  δ'   οἷός τ' ἦ, μηνὶ δὲ
[5, 321]   ζῴων, ἄλλη μὲν δημοκρατίας, ἄλλη  δ'   ὀλιγαρχίας, δ' αὖ μοναρχίας·
[3, 315]   ταῦτα, ἔχω τὴν δίκην· εἰ  δ'   ὁμολογεῖς, τὸ μετὰ τοῦτο ἡγησάμενος
[8, 352]   ἀπολέσῃ βαρβάροις ἐπίχαρτος γενόμενος. Τρεῖς  δ'   ὄντας βασιλέας, εἴτ' οὖν τὴν
[7, 344]   οὔκ; ἔφην. Νῦν τοίνυν,  δ'   ὅς, περιθέουσιν πελτασταὶ λαβεῖν Ἡρακλείδην
[1, 309]   λαμβάνοντι, διόπερ οὐ λαμβάνω. σοὶ  δ'   οὐδὲν διαφέρει δῆλον ὅτι καὶ
[5, 321]   μάτην μὲν κινδυνεύσειν ᾤετο, πλέον  δ'   οὐδὲν ποιήσειν. Ταὐτὸν δὴ οἶμαι
[7, 339]   οὐδὲν οὐδενὶ (βέβαιον εἶναι, κωλύειν  δ'   οὐδὲν τὰ νῦν στρογγύλα καλούμενα
[7, 324]   εἴτε βούλοιτο εἴτε μή·  δ'   οὐκ ἐπείθετο, πᾶν δὲ παρεκινδύνευσεν
[2, 310]   καὶ παρὰ τῷ πλήθει. Τοῦτο  δ'   οὐκ εὐαγές μοι ἀπέβη. Τὸ
[3, 315]   ὡς ἐγὼ μὲν ἐκέλευον, σὺ  δ'   οὐκ ἤθελες πράττειν αὐτά· καὶ
[3, 315]   βούλει δέξασθαι, ταύτῃ δέχου. Φασὶν  δ'   οὐκ ὀλίγοι λέγειν σε πρός
[7, 334]   νέοις πολλὰ τοιαῦτα γιγνόμενα, ὅμως  δ'   οὖν ἀσφαλέστερόν μοι ἔδοξεν χαίρειν
[7, 344]   ἑκατὸν Δίωνος οὐσία ἂν  δ'   οὖν γίγνηται τὰ νῦν ὑποφαίνοντα
[7, 339]   ἐμοῦ καὶ πρόσθεν ῥηθείς, ἔοικεν  δ'   οὖν εἶναι καὶ νῦν λεκτέος.
[7, 344]   δὲ ηὑρηκέναι μεμαθηκέναι, ἄξια  δ'   οὖν εἶναι πρὸς παιδείαν ψυχῆς
[3, 315]   τούτους ὠφελῇ, γιγνώσκεις αὐτός, ἀδικεῖς  δ'   οὖν ἐμὲ τἀναντία τῶν γενομένων
[7, 324]   κατενόει, πολλοῖς μὲν οὔ, γιγνομένην  δ'   οὖν ἔν τισιν, ὧν καὶ
[7, 334]   περὶ Δίωνα· τὸ μετ' ἐκεῖνα  δ'   οὖν ἔπεισα ὅπῃ δή ποτ'
[7, 329]   ἔργῳ τὸν Διονύσιον ἐνουθέτησεν. Ἐπειδὴ  δ'   οὖν ἠλευθέρωσέν τε καὶ ἀπέδωκεν
[7, 334]   ἄνω ῥηθεῖσιν νυνδὴ λόγοις ἐπειδὴ  δ'   οὖν οἴκαδέ τ' ἐσώθην καὶ
[7, 344]   γέγονεν, τάχ' ἂν εἴη, γέγονεν  δ'   οὖν ὅπως, ἴττω Ζεύς, φησὶν
[8, 352]   ταύτῃ ὅπῃ τις ὑπολαμβάνει· σωτηρία  δ'   οὖν οὕτως συνέβη τοῖς τότε
[3, 315]   τῆς ἄλλης ἐξουσίας δύναμις ὅμως  δ'   οὖν πάντα ταῦτα χαίρειν ἐάσας
[13, 360]   ἐμοὶ φαίνηται περὶ σέ. Τὸ  δ'   οὖν περὶ τῶν χρημάτων ἐγώ
[7, 334]   τε ἀνδρῶν μισοῦντες τόλμας. Εἰ  δ'   οὖν ταῦτα μὲν ὕστερα γένοιτ'
[7, 339]   πάνυ καλῶς, ὡς ἔοικεν ἐλθὼν  δ'   οὖν τὸ τρίτον τῷ σωτῆρι
[13, 360]   ἐδόκεις καὶ (τῷ παρακατακειμένῳ ἦν  δ'   οὗτος τῶν καλῶν τις ὃς
[7, 329]   τοιαύτας ἡγοίμην ἂν ἄνανδρον, τὸν  δ'   οὐχ ὑπομένοντα ἄνδρα. Ταύτην δὴ
[8, 352]   δοκοῦσα ἀρχῇ φυομένῃ νέᾳ, διολέσθαι  δ'   ὑπὸ τοῦ κύκλου (τούτου κινδυνεύσει
[3, 315]   πώποτε· καὶ μόγις μέν, ὅμως  δ'   ὡμολογήθη νῷν (πλεῦσαι μὲν οἴκαδε
[3, 315]   εἴκοσι τῆς ἐμῆς ἐκ Συρακουσῶν  οἴκαδ'   ἀποδημίας, νῦν δὴ λέγεις
[7, 344]   λέγων πρὸς τὸν Διονύσιον. Συγχωρῶ·  μηδ'   ἂν πρὸς τῇ σῇ, ἔφη,
[7, 344]   πρὸς δὲ καὶ τούτοισιν ἔτι  μηδ'   ἐθέλῃ με ἐκπέμπειν, αὐτὸς τῶν
[7, 339]   ἄνδρα. Ἐν οἷσι μὲν οὖν  μηδ'   εἰθισμένοι τὸ ἀληθὲς ζητεῖν ἐσμεν
[7, 339]   καὶ τοῦτ' αὐτὸ μηδαμῇ προδοῦναι  μηδ'   ἐμὲ τὸν αἴτιον γενέσθαι τηλικούτου
[7, 324]   πολιτείας τοὺς ἐν αὐταῖς δυναστεύοντας  μηδ'   ὄνομα ἀκούοντας ἀνέχεσθαι. Ταῦτα δὴ
[7, 344]   χρήματα ταῦτα· καὶ δίων εὖ  οἶδ'   ὅτι πολλὴν χάριν ἕξει σοι
[7, 339]   ἂν αὐτὸς ἐθέλῃς θελήσεις δὲ  οἶδ'   ὅτι τὰ μέτρια, καὶ ἐγὼ
[1, 309]   σπανιώτατος ἐν θνατῶν δυσελπίστῳ βίῳ,  οὐδ'   ἀδάμας οὐδ' ἀργύρου κλῖναι πρὸς
[2, 310]   ἐπιμελούμενοι οὐδὲν ἂν εὐσεβέστερον πράττοιμεν,  οὐδ'   ἀμελοῦντες ἀσεβέστερον. Ὡς δὴ δεῖ
[7, 329]   ἀκρόπολιν ἀγαγὼν καὶ κατοικίσας ὅθεν  οὐδ'   ἂν εἷς ἔτι με ναύκληρος
[7, 329]   ταῖς τῆς χώρας ἐξόδοις ἀρχόντων  οὐδ'   ἂν εἷς περιεῖδέν με μόνον
[7, 324]   θαυμαστῇ φύσει κραθήσεται σώφρων δὲ  οὐδ'   ἂν μελλήσαι ποτὲ γενέσθαι, καὶ
[7, 344]   τῷ περὶ τὴν οἰκίαν, ὅθεν  οὐδ'   ἂν θυρωρὸς ἤθελέν με
[7, 344]   ἤθη (πέφυκεν, τὰ δὲ διέφθαρται,  οὐδ'   ἂν Λυγκεὺς ἰδεῖν ποιήσειεν
[8, 352]   ἑλεῖν εὐπετῶς πάλιν τὴν ἀρχήν,  οὐδ'   ἂν συμβουλεύειν οἷόν τ' ἦν
[7, 329]   οὐκ ἔρχομαι συμβουλεύσων, βιασόμενος δὲ  οὐδ'   ἂν ὑὸς μου. Δούλῳ
[1, 309]   θνατῶν δυσελπίστῳ βίῳ, οὐδ' ἀδάμας  οὐδ'   ἀργύρου κλῖναι πρὸς ἄνθρωπον δοκιμαζόμεν'
[2, 310]   πρὸς τοὺς πολλοὺς καταγελαστότερα ἀκούσματα,  οὐδ'   αὖ πρὸς τοὺς εὐφυεῖς θαυμαστότερά
[6, 322]   πλῆθος οὔτε ἄλλης πολεμικῆς συμμαχίας  οὐδ'   αὖ χρυσοῦ προσγενομένου γένοιτ' ἂν
[7, 339]   τῶν αὐτῶν τούτων, οἵτινες δέ,  οὐδ'   αὐτοὶ αὑτούς. Τοσόνδε γε μὴν
[7, 329]   ὅτι κωλύοντος ἐξήγαγε Διονυσίου, ἀλλ'  οὐδ'   εἰ μὴ πέμπων αὐτὸς τὸν
[2, 310]   Μὴ λανθανέτω δέ σε ὅτι  οὐδ'   εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον σιγηθήσεται·
[7, 339]   πᾶν θετέον, οὐκ ἐν φωναῖς  οὐδ'   ἐν σωμάτων σχήμασιν ἀλλ' ἐν
[2, 310]   οὐδ' ἔστιν σύγγραμμα Πλάτωνος οὐδὲν  οὐδ'   ἔσται, τὰ δὲ νῦν λεγόμενα
[2, 310]   πώποτ' ἐγὼ περὶ τούτων γέγραφα,  οὐδ'   ἔστιν σύγγραμμα Πλάτωνος οὐδὲν οὐδ'
[2, 310]   αὐτήν, ἅτε οὐκ ὀλίγην γεγενημένην  οὐδ'   ἠρέμα. Τί οὖν δὴ λέγω
[7, 344]   ἄλλων εὐμαθεῖς ἅμα καὶ μνήμονες,  οὐδ'   ὅσοι συγγενεῖς, δυσμαθεῖς δὲ καὶ
[7, 324]   οὐδεμία ἂν ἠρεμήσαι κατὰ νόμους  οὐδ'   οὑστινασοῦν ἀνδρῶν οἰομένων ἀναλίσκειν μὲν
[7, 329]   ἐγένετο, ὃς οὐκ ἀδελφοῖς πιστεύσας  οὐδ'   ὑφ' αὑτοῦ τραφεῖσιν, κοινωνοῖς δὲ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 4/10/2007