Lettres, pages |
[2, 310] |
οὐκ
εὐαγές
μοι
ἀπέβη.
Τὸ
|
δ' |
αἴτιον
οὐ
λέγω
ὅπερ
ἂν |
[7, 349] |
ἠγανάκτει
καὶ
ἐμέμφετο
Διονυσίῳ·
ὁ
|
δ' |
ἀκούσας
ὅτι
παρὰ
Θεοδότην
εἴην |
[8, 352] |
πειθομένους
τε
ἀπεργάζεται
τοιούτους.
Ὅτι
|
δ' |
ἀληθῆ
ταῦτ'
ἐγὼ
παρακελεύομαι,
ἐὰν |
[3, 315] |
ἡμίσεα
ἀποπέμψειν
εἰς
Κόρινθον,
τὰ
|
δ' |
ἄλλα
τῷ
παιδὶ
καταλείψειν
(αὐτοῦ. |
[5, 321] |
τε
ἀεὶ
καὶ
σῴζεται,
μιμουμένη
|
δ' |
ἄλλην
φθείρεται.
Πρὸς
ταῦτ'
οὖν |
[8, 352] |
καὶ
ἑταίροις
εὖ
πράττειν.
Ἃ
|
δ' |
ἂν
διανοηθέντες
μάλιστα
εὖ
πράττοιτε |
[2, 310] |
ἴσως
μὲν
ἀκούσας
του,
τάχα
|
δ' |
ἂν
θείᾳ
μοίρᾳ
κατὰ
τοῦθ' |
[13, 360] |
ὀλίγιστον
γένηται
τὸ
(ἀνάλωμα,
ὃ
|
δ' |
ἂν
μὴ
δύνωμαι,
σὴν
εἶναι |
[13, 360] |
αἷς
ἂν
ἐγὼ
ἐπιβιῶ·
αἷς
|
δ' |
ἂν
μή,
χαιρόντων.
Καὶ
ὧν |
[7, 329] |
ἐφιλονίκει
πρὸς
τὸ
τοιοῦτον·
ᾗ
|
δ' |
ἂν
οὕτως
ἐγένετο,
εἴπερ
ἐγίγνετο, |
[7, 339] |
τε
καὶ
ἐλέγχειν·
ἐν
οἷς
|
δ' |
ἂν
τὸ
πέμπτον
ἀποκρίνασθαι
καὶ |
[3, 315] |
ἐμοῦ
περὶ
τῆς
προσρήσεως·
σὺ
|
δ' |
ἀναγνοὺς
αὐτά,
ὅπῃ
βούλει
δέξασθαι, |
[5, 321] |
μὲν
ἂν
ἐπίστασθαι
πάμπολλοι,
πλεῖστον
|
δ' |
ἀπολείπονται
τοῦ
κατανοεῖν
αὐτὰς
πλὴν |
[4, 320] |
οὖν
μηδεὶς
εἴη
τοιοῦτος·
ἐὰν
|
δ' |
ἄρα
καὶ
γίγνηταί
τις,
σὺ |
[2, 310] |
παρ'
ἐμοί,
ἐκεῖνα
τίμα·
εἰ
|
δ' |
ἄρα
τὰ
παρ'
ἡμῶν
σοι |
[7, 349] |
καὶ
ἀλογίαν
τῶν
γενομένων.
ἰ
|
δ' |
ἄρα
τινὶ
νῦν
ῥηθέντα
εὐλογώτερα |
[7, 329] |
ἂν
φαυλότατον
ἡγοῦ
σαυτόν·
νῦν
|
δ' |
ἄρα
τὸ
μῆκος
τῆς
πορείας |
[3, 315] |
ἀνθρώπων
καταλελειμμένον,
οὐκ
ἄρχοντα,
οἰόμενον
|
δ' |
ἄρχειν,
ὑπὸ
δὲ
τοιούτων
ἀνθρώπων |
[3, 315] |
ἐπειδὴ
πόλεμος
ὑμᾶς
κατεῖχεν,
εἰρήνης
|
δ' |
αὖ
γενομένης
ἐλθεῖν
ἐμέ
τε |
[7, 334] |
δὲ
χειρούμενος
ῥᾷον
Ἱέρωνος·
τούτων
|
δ' |
αὖ
γενομένων
δι'
ἀνδρὸς
(δικαίου |
[11, 358] |
ἐλευθέρων,
οὐκ
ὀρθῶς
διανοοῦνται.
Τοῦτο
|
δ' |
αὖ,
εἰ
μέν
εἰσιν
ἤδη |
[5, 321] |
δημοκρατίας,
ἄλλη
δ'
ὀλιγαρχίας,
ἡ
|
δ' |
αὖ
μοναρχίας·
(ταύτας
φαῖεν
μὲν |
[6, 322] |
ἐπιμελεῖσθαι
μειζόνως
ἢ
δεῖ.
Ταύτην
|
δ' |
αὖ
τὴν
δύναμιν
Ἑρμείας
μοι |
[7, 324] |
τάχ'
ἂν
συλλαμβανόντων
θεῶν,
γενομένου
|
δ' |
αὖ
τοῦ
τοιούτου
τόν
τε |
[4, 320] |
καὶ
τὸ
(πράττειν
ἐστίν,
ἡ
|
δ' |
αὐθάδεια
ἐρημίᾳ
σύνοικος.
Εὐτύχει.
~Πλάτων |
[7, 339] |
ἐπιστήμην
ἀνάγκη
παραγίγνεσθαι,
τρία,
τέταρτον
|
δ' |
αὐτή
πέμπτον
δ'
αὐτὸ
(τιθέναι |
[7, 339] |
τρία,
τέταρτον
δ'
αὐτή
πέμπτον
|
δ' |
αὐτὸ
(τιθέναι
δεῖ
ὃ
δὴ |
[7, 329] |
συμφώνους
πρὸς
ἀρετὴν
κτήσασθαι,
μάλιστα
|
δ' |
αὐτὸν
αὑτῷ,
τούτου
γὰρ
αὐτὸν |
[3, 315] |
φάσκοντας
πάντα
ἐμοὶ
πείθεσθαι.
Σὺ
|
δ' |
αὐτὸς
οἶσθα
σαφέστατα
τῶν
(πολιτικῶν |
[7, 339] |
ὄνομα
ὃ
νῦν
ἐφθέγμεθα.
Λόγος
|
δ' |
αὐτοῦ
τὸ
δεύτερον,
ἐξ
ὀνομάτων |
[7, 349] |
οἷ'
ἂν
θυμούμενος
ἀφείη·
προσπεσὼν
|
δ' |
αὐτῷ
(ὁ
Θεοδότης,
λαβόμενος
τῆς |
[7, 349] |
ἱκέτευεν
μηδὲν
τοιοῦτον
ποιεῖν,
ὑπολαβὼν
|
δ' |
ἐγὼ
παραμυθούμενος,
θάρρει,
Θεοδότα,
ἔφην· |
[7, 349] |
ὡμολόγησα.
Νὴ
τοὺς
θεούς,
ἦν
|
δ' |
ἐγώ,
σύ
γε,
ταῦτα
ἃ |
[7, 349] |
ἐκβολῆς
ἀδίκου
καὶ
φυγῆς.
Ἀκούσας
|
δ' |
ἐγὼ
τοὺς
μὲν
φίλους
παρακαλεῖν |
[7, 344] |
δὴ
δικαιότατον
οὕτως
ἔχειν.
Πληγεὶς
|
δ' |
ἐγὼ
τῷ
λεχθέντι
πάνυ
μὲν |
[2, 310] |
ἢ
τὰ
τῶν
μή.
Οἶμαι
|
δ' |
ἔγωγε
τοῖς
ἔμπροσθεν,
περὶ
ὧν |
[3, 315] |
(σὴν
ἀρχὴν
ἀφαιρούμεθά
σε.
Σὺ
|
δ' |
εἰ
μέν
τι
διὰ
τοὺς |
[8, 352] |
ἀνθρώπων
καὶ
ἀνοήτων,
εἰς
βασιλέως
|
δ' |
εἶδος
πειρᾶσθαι
μεταβάλλειν
καὶ
δουλεῦσαι |
[8, 352] |
δίκῃ
μήτε
νόμῳ
δεσπότῃ,
ἐλεύθεροι
|
δ' |
εἶεν
πάντῃ
πάντως·
ὅθεν
αἱ |
[8, 352] |
λέγειν
τε
καὶ
νοεῖν
ἐπιτελὴς
|
δ' |
εἴη
σημαίνουσα
ἡμῖν
τοιόνδε
τινὰ |
[5, 321] |
ἐπιμελούμενον
περὶ
ταῦτα
διατρίβειν·
δίκαιος
|
δ' |
εἰμὶ
καὶ
σοὶ
ξενικὴν
καὶ |
[7, 344] |
τοῖς
φίλοις
κοινῇ
συνδοκῇ·
ταῦτα
|
δ' |
εἶναι
μὴ
ἐπιβουλεύοντος
ἐμοί,
τούτων |
[13, 360] |
σοφίαν
ὠφελῇ
ὑπὸ
Πλάτωνος·
σὺ
|
δ' |
εἶπες·
καὶ
εἰς
ἄλλα
πολλά, |
[7, 349] |
αὐτὸν
ἐκέλευον,
εἰ
βούλοιντο·
ἐμὲ
|
δ' |
εἶπον
ὅτι
σὺ
μετὰ
τῶν |
[7, 344] |
γελοῖον
εἶναι
ἀντιλέγειν
ἔτι,
ὅμως
|
δ' |
εἶπον
ὅτι
χρείη
τὴν
παρὰ |
[3, 315] |
ἀλλὰ
μόνον
ἥκειν
ἐπέστειλας,
Δίωνα
|
δ' |
εἰς
αὖθις
ἔφησθα
μεταπέμψεσθαι.
Διὰ |
[2, 310] |
τοτὲ
μὲν
εἰς
φιλίαν,
τοτὲ
|
δ' |
εἰς
διαφοράν,
καὶ
τὰ
μὲν |
[3, 315] |
ἀκοινωνίαν
διὰ
σὲ
ἀπηργάσατο.
Σχεδὸν
|
δ' |
εἰς
λόγον
ὁ
λόγος
ἥκει |
[13, 360] |
φυτῶν
Λεπτίνης
σοι
ἐρεῖ.
Ἀργύριον
|
δ' |
εἰς
ταῦτα
ἕνεκά
τε
τούτων |
[2, 310] |
τοὺς
μὲν
εἰς
διαφοράν,
τοὺς
|
δ' |
εἰς
φιλίαν
ἀλλήλοις
ἰόντας,
τοὺς |
[7, 329] |
Διονυσίῳ
ἐξέβαλον
μὲν
Δίωνα,
ἡμᾶς
|
(δ' |
εἰς
φόβον
κατέβαλον·
ἵνα
δ' |
[7, 329] |
Διονύσιος
θαυμαστῶς
ὡς
ἀσπάζεται.
Τὸ
|
δ' |
εἶχεν
δὴ
πῶς;
τὸ
γὰρ |
[7, 344] |
ἄλλο
(αὐτῷ
φλαῦρον
γίγνεσθαι,
μεταστῆναι
|
δ' |
ἐκ
τῆς
χώρας,
ἕως
ἂν |
[7, 349] |
ἔλεγέν
τε
καὶ
ἐνόει
αὐτὸν
|
δ' |
ἐκβολῆς
ἀδίκου
καὶ
φυγῆς.
Ἀκούσας |
[13, 360] |
ὅτ'
ἐγὼ
οὐκ
ἐστεφανούμην,
σὺ
|
δ' |
ἐκέλευες,
τέτταρες,
ἡ
μὲν
νῦν |
[7, 329] |
(δ'
εἰς
φόβον
κατέβαλον·
ἵνα
|
δ' |
ἐκπεράνωμεν
οὐκ
ὀλίγα
πράγματα
τὰ |
[8, 352] |
καὶ
ὁπόσους
ἂν
συγχωρήσωσιν·
τούτους
|
(δ' |
ἐλθόντας
νόμους
μὲν
πρῶτον
θεῖναι |
[7, 324] |
καὶ
τοιαῦτα
ἕτερα
πάμπολλα,
τὴν
|
δ' |
ἐμὴν
δόξαν
τὸ
μὲν
περὶ |
[2, 310] |
καὶ
Ὀδυσσέα
καὶ
Παλαμήδη
ὡς
|
δ' |
ἐμοὶ
δοκεῖ,
καὶ
Προμηθέα
Διὶ |
[7, 344] |
ποιεῖν
Διονύσιος
ὧν
φησιν,
ἀπελθόντος
|
δ' |
ἐμοῦ
ἐὰν
ἐπιστέλλῃ
Δίωνι
πιθανῶς, |
[7, 349] |
τὸν
χρόνον
τοῦτον
μεῖναι.
Ὄντος
|
δ' |
ἐμοῦ
ἐκεῖ,
Θεοδότης
μεταπεμψάμενός
με |
[7, 329] |
συναίτιον
τῆς
Δίωνος
ἐπιβουλῆς·
περὶ
|
δ' |
ἐμοῦ
καὶ
διῆλθε
λόγος
τις |
[2, 310] |
παρ'
ἐμὲ
τὸν
Ἀρχέδημον,
ὁ
|
δ' |
ἐμπορευσάμενος
ἥξει
πάλιν·
καὶ
τοῦτο |
[11, 358] |
ἐγγένηται
μεγάλην
δύναμιν
ἔχων·
τὸ
|
δ' |
ἔμπροσθεν
(αὐτὰ
προθυμεῖσθαι
μὲν
χρὴ |
[8, 357] |
(διεπολέμησαν
πρὸς
τὴν
τυραννίδα,
τοὺς
|
δ' |
ἔμπροσθεν
οἰκητὰς
τῶν
Ἑλληνικῶν
τόπων |
[2, 310] |
ὄνομα
οὐ
καλὸν
ἔχει·
ὡς
|
δ' |
ἐν
κεφαλαίῳ
εἰπεῖν,
σοῦ
μὲν |
[7, 324] |
ἕνδεκα
μὲν
ἐν
ἄστει,
δέκα
|
δ' |
ἐν
Πειραεῖ
περί
τε
ἀγορὰν |
[7, 334] |
δουλείαν
αὐτῆς
ἀπήλλαξεν
φαιδρύνας
ἐλευθέρας
|
δ' |
ἐν
σχήματι
κατέστησεν,
τὸ
μετὰ |
[3, 315] |
καὶ
ἐπιστολαὶ
παρὰ
σοῦ,
τῶν
|
δ' |
ἐν
ταῖς
ἐπιστολαῖς
γραμμάτων
ἦρχεν |
[5, 321] |
τὰ
δημοκρατίᾳ
συμφέροντα
εἰδέναι,
ἐξὸν
|
δ' |
ἐν
τῷ
δήμῳ
λέγειν
καὶ |
[7, 344] |
μεταπεμψάμενος
εἰς
τὸν
κῆπον
ἔτυχον
|
δ' |
ἐν
τῷ
κήπῳ
καὶ
ἐγὼ |
[4, 320] |
εἴ
του
δεῖ
ἐπιστέλλετε·
τὰ
|
δ' |
ἐνθάδε
παραπλησίως
ἔχει
καθάπερ
καὶ |
[7, 329] |
ἔλθοι
τῆς
φιλοσόφου
ζωῆς·
ὁ
|
δ' |
ἐνίκησεν
ἀντιτείνων.
Καὶ
ὁ
πρῶτος |
[13, 360] |
οἶμαι
μέν
σε
μεμνῆσθαι,
ὅμως
|
δ' |
ἐννόει
καὶ
πάνυ
πρόσεχε
τὸν |
[8, 352] |
ἦν
τὰ
μέλλοντα
ῥηθήσεσθαι·
νῦν
|
(δ' |
ἐννοεῖν
ὑμᾶς
ἀμφοτέρους
χρεὼν
καὶ |
[7, 329] |
τὸ
τοῖς
τοιούτοις
συμβουλεύειν·
τοῖς
|
δ' |
ἔξω
τὸ
παράπαν
βαίνουσι
τῆς |
[3, 315] |
τὸ
μένειν
ἐν
ἀκροπόλει,
τοὺς
|
δ' |
ἔξωθεν,
εἴ
τι
γίγνοιτο
ἁμάρτημα, |
[7, 349] |
τέ
μοι
καὶ
εἰρήσθω·
ὧν
|
δ' |
ἐπανέλαβον
ἕνεκα
τὴν
εἰς
Σικελίαν |
[7, 344] |
καὶ
οὐκ
ἔφασαν
ἐπιτρέψειν.
Ὁ
|
δ' |
ἐπεχείρει
(βιάζεσθαι
κλείσας
τὰς
τῆς |
[11, 358] |
ἀρχῆς
ταύτης,
γένοιτ'
ἄν·
εἰ
|
δ' |
ἐπὶ
τὸ
παιδεῦσαι
δεῖ
τινος, |
[2, 310] |
ἀνδραποδωδέστατοι
οὐδὲν
φροντίζοντες
αὐτοῦ,
οἱ
|
δ' |
ἐπιεικέστατοι
πᾶν
ποιοῦντες
ὅπως
ἂν |
[7, 339] |
ὄντως
μὲν
μὴ
φιλόσοφοι,
δόξαις
|
δ' |
ἐπικεχρωσμένοι,
καθάπερ
οἱ
τὰ
σώματα |
[2, 310] |
σὺ
ἐμοῦ
μὲν
(καταπεφρόνηκας,
ἄλλα
|
δ' |
ἐσπούδακας.
Ταῦτα
δὴ
διαβεβόηται.
Ὃ |
[13, 360] |
νέου
καὶ
ἀγαθοῦ
δημιουργοῦ·
ὄνομα
|
δ' |
ἔστιν
αὐτῷ
Λεωχάρης.
Ἕτερον
δὲ |
[13, 360] |
καὶ
περὶ
φιλοσοφίαν
χαρίεις.
Τείσωνος
|
δ' |
ἔστιν
κηδεστής,
ὃς
τότε
ὅθ' |
[13, 360] |
τῷ
Τιμοθέου
μὲν
ἀδελφῷ,
ἐμῷ
|
δ' |
ἑταίρῳ,
θώρακα
δωρησώμεθα
ὁπλιτικὸν
τῶν |
[8, 352] |
μὲν
καὶ
πρότερον
ὑμῖν,
ὅμως
|
δ' |
ἔτι
καὶ
νῦν
ἀκούετε.
Ἐὰν |
[7, 344] |
τὰς
τῆς
ἀκροπόλεως
πύλας,
οἱ
|
δ' |
ἐφέροντο
εὐθὺς
πρὸς
τὰ
τείχη, |
[7, 349] |
μου
καὶ
Ἡρακλείδου
φίλου,
αὐτοῦ
|
δ' |
ἐχθροῦ,
καὶ
οὐκ
εὐνοεῖν
ᾤετό |
[7, 334] |
ᾔει
τοῦ
διακοῦσαι
ἐναργέστερον,
ἅμα
|
δ' |
ἡ
φιλοτιμία
κατήπειγεν
αὐτόν
δι' |
[7, 344] |
ἡμίσεα
ἐμοὶ
δώσειν
ἄγειν,
τὰ
|
δ' |
ἡμίσεα
τῷ
παιδὶ
καταλείψειν
αὐτοῦ· |
[7, 344] |
οὐσίας
εἶναι
δέοι
Δίωνος,
τὴν
|
δ' |
ἡμίσειαν
τοῦ
ὑέος·
ἔφη
δὴ |
[7, 334] |
φρονοῦντες
συμπρᾶξαι,
δεύτερα
μήν·
πρῶτα
|
δ' |
ἦν
ἃ
τὸ
πρῶτον
ἐπεχειρήθη |
[7, 324] |
δὲ
μή,
βουλεύσεσθαι
πολλάκις.
Τίς
|
δ' |
ἦν
ἡ
ἐκείνου
διάνοια
καὶ |
[7, 344] |
ἐμαυτὸν
γενόμενος,
μάλα
συγκεχυμένος·
πρῶτος
|
δ' |
ἦν
μοι
τῆς
βουλῆς
ἡγούμενος |
[7, 324] |
ἐκείνῳ
γενέσθαι
σύμφρονα
ποιήσειεν.
Τίς
|
δ' |
ἦν
ὁ
τρόπος
τῆς
γενέσεως |
[7, 334] |
γεγονέναι
τότε,
μετάστασιν
δέ·
ἐγὼ
|
δ' |
ἥξειν
ὡμολόγησα
ἐπὶ
τούτοις
τοῖς |
[12, 359] |
ἄνδρες
οὗτοι
Μύριοι
εἶναι
οὗτοι
|
δ' |
ἦσαν
τῶν
ἐπὶ
Λαομέδοντος
ἐξαναστάντων |
[7, 344] |
εὐχερῶς
ἠτίμασέν
ποτ'
ἄν;
πῶς
|
δ' |
ἠτίμασεν,
ἐγὼ
φράζοιμ'
ἄν.
Οὐ |
[2, 310] |
θαυμάζειν
τε
καὶ
διώκειν,
τοῦτο
|
δ' |
ἴσμεν
ὅτι
παρὰ
πᾶσιν
ὄνομα |
[7, 329] |
οὖν
καθ'
ὅσον
ἠδυνάμην,
σμικρὰ
|
δ' |
οἷός
τ'
ἦ,
μηνὶ
δὲ |
[5, 321] |
ζῴων,
ἄλλη
μὲν
δημοκρατίας,
ἄλλη
|
δ' |
ὀλιγαρχίας,
ἡ
δ'
αὖ
μοναρχίας· |
[3, 315] |
ταῦτα,
ἔχω
τὴν
δίκην·
εἰ
|
δ' |
ὁμολογεῖς,
τὸ
μετὰ
τοῦτο
ἡγησάμενος |
[8, 352] |
ἀπολέσῃ
βαρβάροις
ἐπίχαρτος
γενόμενος.
Τρεῖς
|
δ' |
ὄντας
βασιλέας,
εἴτ'
οὖν
τὴν |
[7, 344] |
οὔκ;
ἔφην.
Νῦν
τοίνυν,
ἦ
|
δ' |
ὅς,
περιθέουσιν
πελτασταὶ
λαβεῖν
Ἡρακλείδην |
[1, 309] |
λαμβάνοντι,
διόπερ
οὐ
λαμβάνω.
σοὶ
|
δ' |
οὐδὲν
διαφέρει
δῆλον
ὅτι
καὶ |
[5, 321] |
μάτην
μὲν
κινδυνεύσειν
ᾤετο,
πλέον
|
δ' |
οὐδὲν
ποιήσειν.
Ταὐτὸν
δὴ
οἶμαι |
[7, 339] |
οὐδὲν
οὐδενὶ
(βέβαιον
εἶναι,
κωλύειν
|
δ' |
οὐδὲν
τὰ
νῦν
στρογγύλα
καλούμενα |
[7, 324] |
εἴτε
βούλοιτο
εἴτε
μή·
ὁ
|
δ' |
οὐκ
ἐπείθετο,
πᾶν
δὲ
παρεκινδύνευσεν |
[2, 310] |
καὶ
παρὰ
τῷ
πλήθει.
Τοῦτο
|
δ' |
οὐκ
εὐαγές
μοι
ἀπέβη.
Τὸ |
[3, 315] |
ὡς
ἐγὼ
μὲν
ἐκέλευον,
σὺ
|
δ' |
οὐκ
ἤθελες
πράττειν
αὐτά·
καὶ |
[3, 315] |
βούλει
δέξασθαι,
ταύτῃ
δέχου.
Φασὶν
|
δ' |
οὐκ
ὀλίγοι
λέγειν
σε
πρός |
[7, 334] |
νέοις
πολλὰ
τοιαῦτα
γιγνόμενα,
ὅμως
|
δ' |
οὖν
ἀσφαλέστερόν
μοι
ἔδοξεν
χαίρειν |
[7, 344] |
ἑκατὸν
ἡ
Δίωνος
οὐσία
ἂν
|
δ' |
οὖν
γίγνηται
τὰ
νῦν
ὑποφαίνοντα |
[7, 339] |
ἐμοῦ
καὶ
πρόσθεν
ῥηθείς,
ἔοικεν
|
δ' |
οὖν
εἶναι
καὶ
νῦν
λεκτέος. |
[7, 344] |
δὲ
ηὑρηκέναι
ἢ
μεμαθηκέναι,
ἄξια
|
δ' |
οὖν
εἶναι
πρὸς
παιδείαν
ψυχῆς |
[3, 315] |
τούτους
ὠφελῇ,
γιγνώσκεις
αὐτός,
ἀδικεῖς
|
δ' |
οὖν
ἐμὲ
τἀναντία
τῶν
γενομένων |
[7, 324] |
κατενόει,
πολλοῖς
μὲν
οὔ,
γιγνομένην
|
δ' |
οὖν
ἔν
τισιν,
ὧν
καὶ |
[7, 334] |
περὶ
Δίωνα·
τὸ
μετ'
ἐκεῖνα
|
δ' |
οὖν
ἔπεισα
ὅπῃ
δή
ποτ' |
[7, 329] |
ἔργῳ
τὸν
Διονύσιον
ἐνουθέτησεν.
Ἐπειδὴ
|
δ' |
οὖν
ἠλευθέρωσέν
τε
καὶ
ἀπέδωκεν |
[7, 334] |
ἄνω
ῥηθεῖσιν
νυνδὴ
λόγοις
ἐπειδὴ
|
δ' |
οὖν
οἴκαδέ
τ'
ἐσώθην
καὶ |
[7, 344] |
γέγονεν,
τάχ'
ἂν
εἴη,
γέγονεν
|
δ' |
οὖν
ὅπως,
ἴττω
Ζεύς,
φησὶν |
[8, 352] |
ταύτῃ
ὅπῃ
τις
ὑπολαμβάνει·
σωτηρία
|
δ' |
οὖν
οὕτως
συνέβη
τοῖς
τότε |
[3, 315] |
τῆς
ἄλλης
ἐξουσίας
δύναμις
ὅμως
|
δ' |
οὖν
πάντα
ταῦτα
χαίρειν
ἐάσας |
[13, 360] |
ἐμοὶ
φαίνηται
περὶ
σέ.
Τὸ
|
δ' |
οὖν
περὶ
τῶν
χρημάτων
ἐγώ |
[7, 334] |
τε
ἀνδρῶν
μισοῦντες
τόλμας.
Εἰ
|
δ' |
οὖν
ταῦτα
μὲν
ὕστερα
γένοιτ' |
[7, 339] |
πάνυ
καλῶς,
ὡς
ἔοικεν
ἐλθὼν
|
δ' |
οὖν
τὸ
τρίτον
τῷ
σωτῆρι |
[13, 360] |
ἐδόκεις
καὶ
(τῷ
παρακατακειμένῳ
ἦν
|
δ' |
οὗτος
τῶν
καλῶν
τις
ὃς |
[7, 329] |
τοιαύτας
ἡγοίμην
ἂν
ἄνανδρον,
τὸν
|
δ' |
οὐχ
ὑπομένοντα
ἄνδρα.
Ταύτην
δὴ |
[8, 352] |
δοκοῦσα
ἀρχῇ
φυομένῃ
νέᾳ,
διολέσθαι
|
δ' |
ὑπὸ
τοῦ
κύκλου
(τούτου
κινδυνεύσει |
[3, 315] |
πώποτε·
καὶ
μόγις
μέν,
ὅμως
|
δ' |
ὡμολογήθη
νῷν
(πλεῦσαι
μὲν
οἴκαδε |
[3, 315] |
εἴκοσι
τῆς
ἐμῆς
ἐκ
Συρακουσῶν
|
οἴκαδ' |
ἀποδημίας,
ἃ
νῦν
δὴ
λέγεις |
[7, 344] |
λέγων
πρὸς
τὸν
Διονύσιον.
Συγχωρῶ·
|
μηδ' |
ἂν
πρὸς
τῇ
σῇ,
ἔφη, |
[7, 344] |
πρὸς
δὲ
καὶ
τούτοισιν
ἔτι
|
μηδ' |
ἐθέλῃ
με
ἐκπέμπειν,
αὐτὸς
τῶν |
[7, 339] |
ἄνδρα.
Ἐν
οἷσι
μὲν
οὖν
|
μηδ' |
εἰθισμένοι
τὸ
ἀληθὲς
ζητεῖν
ἐσμεν |
[7, 339] |
καὶ
τοῦτ'
αὐτὸ
μηδαμῇ
προδοῦναι
|
μηδ' |
ἐμὲ
τὸν
αἴτιον
γενέσθαι
τηλικούτου |
[7, 324] |
πολιτείας
τοὺς
ἐν
αὐταῖς
δυναστεύοντας
|
μηδ' |
ὄνομα
ἀκούοντας
ἀνέχεσθαι.
Ταῦτα
δὴ |
[7, 344] |
χρήματα
ταῦτα·
καὶ
δίων
εὖ
|
οἶδ' |
ὅτι
πολλὴν
χάριν
ἕξει
σοι |
[7, 339] |
ἂν
αὐτὸς
ἐθέλῃς
θελήσεις
δὲ
|
οἶδ' |
ὅτι
τὰ
μέτρια,
καὶ
ἐγὼ |
[1, 309] |
σπανιώτατος
ἐν
θνατῶν
δυσελπίστῳ
βίῳ,
|
οὐδ' |
ἀδάμας
οὐδ'
ἀργύρου
κλῖναι
πρὸς |
[2, 310] |
ἐπιμελούμενοι
οὐδὲν
ἂν
εὐσεβέστερον
πράττοιμεν,
|
οὐδ' |
ἀμελοῦντες
ἀσεβέστερον.
Ὡς
δὴ
δεῖ |
[7, 329] |
ἀκρόπολιν
ἀγαγὼν
καὶ
κατοικίσας
ὅθεν
|
οὐδ' |
ἂν
εἷς
ἔτι
με
ναύκληρος |
[7, 329] |
ταῖς
τῆς
χώρας
ἐξόδοις
ἀρχόντων
|
οὐδ' |
ἂν
εἷς
περιεῖδέν
με
μόνον |
[7, 324] |
θαυμαστῇ
φύσει
κραθήσεται
σώφρων
δὲ
|
οὐδ' |
ἂν
μελλήσαι
ποτὲ
γενέσθαι,
καὶ |
[7, 344] |
τῷ
περὶ
τὴν
οἰκίαν,
ὅθεν
|
οὐδ' |
ἂν
ὁ
θυρωρὸς
ἤθελέν
με |
[7, 344] |
ἤθη
(πέφυκεν,
τὰ
δὲ
διέφθαρται,
|
οὐδ' |
ἂν
ὁ
Λυγκεὺς
ἰδεῖν
ποιήσειεν |
[8, 352] |
ἑλεῖν
εὐπετῶς
πάλιν
τὴν
ἀρχήν,
|
οὐδ' |
ἂν
συμβουλεύειν
οἷόν
τ'
ἦν |
[7, 329] |
οὐκ
ἔρχομαι
συμβουλεύσων,
βιασόμενος
δὲ
|
οὐδ' |
ἂν
ὑὸς
ᾖ
μου.
Δούλῳ |
[1, 309] |
θνατῶν
δυσελπίστῳ
βίῳ,
οὐδ'
ἀδάμας
|
οὐδ' |
ἀργύρου
κλῖναι
πρὸς
ἄνθρωπον
δοκιμαζόμεν' |
[2, 310] |
πρὸς
τοὺς
πολλοὺς
καταγελαστότερα
ἀκούσματα,
|
οὐδ' |
αὖ
πρὸς
τοὺς
εὐφυεῖς
θαυμαστότερά |
[6, 322] |
πλῆθος
οὔτε
ἄλλης
πολεμικῆς
συμμαχίας
|
οὐδ' |
αὖ
χρυσοῦ
προσγενομένου
γένοιτ'
ἂν |
[7, 339] |
τῶν
αὐτῶν
τούτων,
οἵτινες
δέ,
|
οὐδ' |
αὐτοὶ
αὑτούς.
Τοσόνδε
γε
μὴν |
[7, 329] |
ὅτι
κωλύοντος
ἐξήγαγε
Διονυσίου,
ἀλλ'
|
οὐδ' |
εἰ
μὴ
πέμπων
αὐτὸς
τὸν |
[2, 310] |
Μὴ
λανθανέτω
δέ
σε
ὅτι
|
οὐδ' |
εἰς
τὸν
ἔπειτα
χρόνον
σιγηθήσεται· |
[7, 339] |
πᾶν
θετέον,
οὐκ
ἐν
φωναῖς
|
οὐδ' |
ἐν
σωμάτων
σχήμασιν
ἀλλ'
ἐν |
[2, 310] |
οὐδ'
ἔστιν
σύγγραμμα
Πλάτωνος
οὐδὲν
|
οὐδ' |
ἔσται,
τὰ
δὲ
νῦν
λεγόμενα |
[2, 310] |
πώποτ'
ἐγὼ
περὶ
τούτων
γέγραφα,
|
οὐδ' |
ἔστιν
σύγγραμμα
Πλάτωνος
οὐδὲν
οὐδ' |
[2, 310] |
αὐτήν,
ἅτε
οὐκ
ὀλίγην
γεγενημένην
|
οὐδ' |
ἠρέμα.
Τί
οὖν
δὴ
λέγω |
[7, 344] |
ἄλλων
εὐμαθεῖς
ἅμα
καὶ
μνήμονες,
|
οὐδ' |
ὅσοι
συγγενεῖς,
δυσμαθεῖς
δὲ
καὶ |
[7, 324] |
οὐδεμία
ἂν
ἠρεμήσαι
κατὰ
νόμους
|
οὐδ' |
οὑστινασοῦν
ἀνδρῶν
οἰομένων
ἀναλίσκειν
μὲν |
[7, 329] |
ἐγένετο,
ὃς
οὐκ
ἀδελφοῖς
πιστεύσας
|
οὐδ' |
ὑφ'
αὑτοῦ
τραφεῖσιν,
κοινωνοῖς
δὲ |