HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Lettres

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


α  =  496 formes différentes pour 1466 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Lettres, pages
[7, 349]   κεῖται, Σικελίαν πένθει περιβαλὼν μυρίῳ.  (ὰ   δὴ μετὰ τὰ νῦν ῥηθέντα
[13, 360]   πόλιν ἔλαβον παρὰ Λεπτίνου, λέγων     μοι ἐδόκει εὐσχημονέστατα ἡμῖν εἶναι
[7, 329]   δήπου ἄν μοι βοηθὸς ἐφ'     σε παρεκάλουν, πάντων ἂν
[2, 310]   χαίρουσι τὴν Σιμωνίδου συνουσίαν παραφέροντες,     τε ἔπραξεν καὶ εἶπεν πρὸς
[7, 324]   ἐκείνοις ἅτε τεταραγμένοις πολλὰ γιγνόμενα     τις ἂν δυσχεράνειεν, καὶ οὐδέν
[7, 344]   ἐκεῖνος παρεχέτω. Τὰ χρήματα δὲ     ἂν λάβῃ, (κατὰ Πελοπόννησον μὲν
[8, 357]   Ἔστιν δὲ ταῦτα οὐκ ἀδύνατα·     γὰρ ἐν δυοῖν τε ὄντα
[8, 352]   τε καὶ ἑταίροις εὖ πράττειν.     δ' ἂν διανοηθέντες μάλιστα εὖ
[7, 344]   οὔτ' οἶδα οὔτ' ἤκουον διαλεγομένων,     δὲ ἐναντίον εἶπεν Θεοδότης ἐμοῦ
[11, 358]   οὐ πολλὴν ἐλπίδα ἔχω δι'     δέ, μακρᾶς ἑτέρας δέοιτ' ἂν
[7, 334]   φιλοτιμία κατήπειγεν αὐτόν δι'     δὲ οὐκ ἤκουσεν ἐν τῇ
[2, 310]   νῦν πιστότατα καὶ ἐναργέστατα φαίνεσθαι,     δὲ τότε πιστότατα, νῦν τοὐναντίον.
[7, 349]   ὀλιγίστων θανάτων καὶ φόνων γιγνομένην·     δὴ δίων νῦν πράττων, προτιμήσας
[7, 329]   μὴ τοιούτων ἀνδρῶν εἶναι.     δὴ καὶ Διονυσίῳ συνεβουλεύομεν ἐγὼ
[7, 324]   ἀνοσίων αὐτοῖς ἔργων γενέσθαι κοινωνός     δὴ πάντα καθορῶν καὶ εἴ
[2, 310]   αὐτά τ' ἔσται καὶ πάντα     εἰρήκαμεν; τὸν Ἀρχέδημον νῦν τε
[13, 360]   μακρᾶς ἐπιστολῆς ἦν, ἔγραψα ἂν     ἔλεγεν, νῦν δὲ Λεπτίνου πυνθάνου.
[13, 360]   λαμβάνειν, βουλόμενος καὶ ἄλλα μείζονα     ἐπέστελλες πέμπειν. δὲ εἶπεν
[8, 352]   τῶν δὲ ἀμύνασθαι (τοὺς δρῶντας·     κἂν ἄλλοις μυθολογοῦντες ἱκανοὶ γίγνοισθ'
[11, 358]   ὅτι πολὺ διαφέρει πρὸς ἅπαντα     λέγεις αὐτὸν ἀφικέσθαι σε Ἀθήναζε·
[8, 352]   τις αὐτὰ ἐκνίψειν. Νοήσατε δὲ     λέγω νῦν. Ἔσθ' ὑμῖν κατὰ
[3, 315]   ἐμῆς ἐκ Συρακουσῶν οἴκαδ' ἀποδημίας,     νῦν δὴ λέγεις ἐμοὶ μεμφόμενος,
[7, 344]   ἄλλοις πολλοῖς τῶν αὐτοῦ διακελευόμενος,     νῦν πρὸς ἐμὲ λέγει, ὡς
[7, 344]   οἷς τ' αὖτ' εἰμὶ καὶ     πράττω· καὶ ἐὰν μὲν δὴ
[7, 344]   ἐθέλοντος, ἐμοῦ δὲ οὐκ ἐθελήσαντος     προυκαλεῖτό με δρᾶν, ἀλλ' ὀλιγωρήσαντος
[7, 349]   δ' ἐγώ, σύ γε, ταῦτα     σοῦ νῦν οὗτος δεῖται μὴ
[8, 352]   ἡδονή. Τούτων δὴ ταύτῃ πεφυκότων,     συμβουλεύω Συρακοσίοις πᾶσιν φράζειν παρακελεύομαι
[7, 349]   δὴ μετὰ τὰ νῦν ῥηθέντα     συμβουλεύω, σχεδὸν εἴρηταί τέ μοι
[7, 334]   δεύτερα μήν· πρῶτα δ' ἦν     τὸ πρῶτον ἐπεχειρήθη μετ' αὐτοῦ
[8, 352]   πολλοῖς εἶναι ταῦτα συμβουλεύειν δεῖν     τοὺς μὲν πολεμίους ὡς πλεῖστα
[7, 329]   δίκαια, ὑμῖν πρῶτον μὲν συμβουλεύσας     χρὴ ποιεῖν ἐκ τῶν νῦν
[7, 339]   βίῳ τοῖς τε ἀνθρώποισι  μέγα   ὄφελος γράψαι καὶ τὴν φύσιν
[6, 322]   εἰ μή τι τὸ λυθὲν  μέγα   τύχοι γενόμενον, ἐπῳδῆς ἡστινοσοῦν μᾶλλον
[7, 349]   ἐγὼ οὔτε τι σμικρὸν οὔτε  μέγα   ὡμολόγησα. Νὴ τοὺς θεούς, ἦν
[13, 360]   ἄν τι σοὶ αὐτῷ διαφέρῃ  μέγα,   ὥστε ἀναλωθὲν μὲν ἤδη ὀνῆσαι,
[3, 315]   ἐμὲ σοὶ κοινῇ πραγματευσάμενον ἑκόντα  ὀλίγα   δὴ κατ' ἀρχάς, ὅτε τι
[13, 360]   πάνυ ὀλίγων τινῶν καὶ εἰς  ὀλίγα·   ἐπεὶ καὶ περὶ τούτου φοβούμενος
[7, 344]   γίγνεσθαι περὶ ἐμέ οὐ γὰρ  ὀλίγα   ἔσται σοὶ δὲ καὶ τοῖς
[7, 329]   κατέβαλον· ἵνα δ' ἐκπεράνωμεν οὐκ  ὀλίγα   πράγματα τὰ ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ,
[2, 310]   μόγις ἀπαλλάττονται, σχεδὸν δὲ οὐδεὶς  ὀλίγα.   Τούτων δὴ γεγονότων καὶ ἐχόντων
[7, 339]   ψυχῇ λόγῳ τε καὶ κατ'  ἔργα,   αἰσθήσεσιν εὐέλεγκτον τό τε λεγόμενον
[8, 357]   Σικελίαν ἂν τὴν ἄλλην, εἴπερ  ἔργα   ἐπὶ νῷ ἐγίγνετο, κατῴκισα, τοὺς
[7, 329]   ἵνα μὴ τὰ πάρεργα ὡς  ἔργα   μοι συμβαίνῃ λεγόμενα. Λέγω δὴ
[7, 329]   τὸ δεύτερον, ἵνα μὴ τὰ  πάρεργα   ὡς ἔργα μοι συμβαίνῃ λεγόμενα.
[7, 344]   μὲν ἐν Πελοποννήσῳ, μὴ ὡς  φυγάδα   δέ, ἀλλ' ὡς αὐτῷ καὶ
[7, 329]   σύμπαντα καὶ διαβολῶν (πρὸς τὴν  τυραννίδα   Δίωνος πέρι· ἤμυνον μὲν οὖν
[7, 329]   διατριβάς, οὔσας οὐκ ἀσχήμονας, ὑπὸ  τυραννίδα   δοκοῦσαν οὐ πρέπειν τοῖς ἐμοῖς
[8, 357]   κοινῆς ἐλευθερίας (διεπολέμησαν πρὸς τὴν  τυραννίδα,   τοὺς δ' ἔμπροσθεν οἰκητὰς τῶν
[7, 339]   οὐδὲν τούτων. Ἄλλους μέν τινας  οἶδα   γεγραφότας περὶ τῶν αὐτῶν τούτων,
[7, 339]   οὐδὲν τῶν αὐτῶν ὧν ἀκούοι·  οἶδα   δὲ οὐδὲν τούτων. Ἄλλους μέν
[7, 339]   ἤδη τρέφει. Καίτοι τοσόνδε γε  οἶδα,   ὅτι γραφέντα λεχθέντα ὑπ'
[7, 344]   τὰ μὲν οὖν ἄλλα οὔτ'  οἶδα   οὔτ' ἤκουον διαλεγομένων, δὲ
[7, 344]   εἶπεν Θεοδότης ἐμοῦ πρὸς Διονύσιον,  οἶδά   τε καὶ μέμνημαι. Πλάτων γάρ,
[7, 334]   τούτῳ. Δίωνα γὰρ ἐγὼ σαφῶς  οἶδα,   ὡς οἷόν τε περὶ ἀνθρώπων
[11, 358]   ταῦτα γενέσθαι ἂν οὐ πολλὴν  ἐλπίδα   ἔχω δι' δέ, μακρᾶς
[8, 352]   μὲν τὰς τύχας, ἐλεῶν δὲ  πατρίδα   καὶ ἱερῶν ἀθεραπευσίαν καὶ τάφους,
[7, 334]   τὸ Συρακούσας μὲν πρῶτον, τὴν  πατρίδα   τὴν ἑαυτοῦ, ἐπεὶ τὴν δουλείαν
[7, 329]   αὑτῷ, τούτου γὰρ αὐτὸν θαυμαστῶς  ἐνδεᾶ   γεγονέναι, λέγοντες οὐκ ἐναργῶς οὕτως
[2, 310]   ὡς δ' ἐμοὶ δοκεῖ, καὶ  Προμηθέα   Διὶ ταύτῃ πῃ συνῆγον οἱ
[7, 339]   καλούμενα εὐθέα κεκλῆσθαι τά τε  εὐθέα   δὴ στρογγύλα, καὶ οὐδὲν ἧττον
[7, 339]   οὐδὲν τὰ νῦν στρογγύλα καλούμενα  εὐθέα   κεκλῆσθαι τά τε εὐθέα δὴ
[8, 352]   κτώμενος. Τρίτον δὲ προκαλεῖσθαι χρὴ  βασιλέα   γίγνεσθαι Συρακουσῶν, ἑκόντα ἑκούσης τῆς
[8, 352]   δεσμοῦ καὶ μεταστάσεως τῶν πολιτῶν·  βασιλέα   δὲ τῶν τοιούτων δικῶν μὴ
[2, 310]   γὰρ ἔχει. Περὶ τὸν πάντων  βασιλέα   πάντ' ἐστὶ καὶ ἐκείνου ἕνεκα
[8, 352]   γνώμῃ καὶ ὑγιεῖ μετὰ θεῶν  βασιλέα   στήσασθε, πρῶτον μὲν τὸν ἐμὸν
[7, 329]   αὐτὸν ἐπεχείρει παιδεύσας καὶ θρέψας  βασιλέα   τῆς ἀρχῆς ἄξιον, οὕτω κοινωνεῖν
[7, 329]   οἷον χρὴ τὸν νομοθέτην καὶ  βασιλέα   τὸν ἀγαθὸν γίγνεσθαι· νόμους γὰρ
[8, 352]   γεγόνατε δεύτερον δὲ δὴ ποιεῖσθε  βασιλέα   τὸν τῷ μὲν ἐμῷ πατρὶ
[2, 310]   Μιλήσιον ὑμνεῖν εἰώθασιν ἅμα, καὶ  Περικλέα   καὶ Ἀναξαγόραν, καὶ Κροῖσον αὖ
[8, 352]   παλαιὰ τελευτὴ δοκοῦσα ἀρχῇ φυομένῃ  νέᾳ,   διολέσθαι δ' ὑπὸ τοῦ κύκλου
[8, 357]   μὴ ἐξεῖναι δικαστὴν γίγνεσθαι, ~(καθάπερ  ἱερέα   φόνου καθαρεύοντα καὶ δεσμοῦ καὶ
[8, 352]   οὐκ ὀρθῶς τῇ τῆς πόλεως  δωρεᾷ   κατακέχρηται, τούτων δίκας τὰς μὲν
[3, 315]   ἀποδόμενος οὐσίαν πᾶσαν τὰ μὲν  ἡμίσεα   ἀποπέμψειν εἰς Κόρινθον, τὰ δ'
[7, 344]   αὐτήν, πραθείσης δὲ τὰ μὲν  ἡμίσεα   ἐμοὶ δώσειν ἄγειν, τὰ δ'
[7, 344]   ἐμοὶ δώσειν ἄγειν, τὰ δ'  ἡμίσεα   τῷ παιδὶ καταλείψειν αὐτοῦ· τὸ
[2, 310]   Ἀγαμέμνονα δὲ καὶ Νέστορα καὶ  Ὀδυσσέα   καὶ Παλαμήδη ὡς δ' ἐμοὶ
[7, 339]   λυποῖ. Εἰ δέ μοι ἐφαίνετο  γραπτέα   θ' ἱκανῶς εἶναι πρὸς τοὺς
[3, 315]   ποιεῖν ἂν ᾠήθην, ἄλλα τε  βραχέα   ἄττα καὶ τὰ περὶ τῶν
[7, 329]   ἡσυχίαν δὲ ἄγοντα εὔχεσθαι τὰ  ἀγαθὰ   αὑτῷ τε καὶ τῇ πόλει.
[7, 324]   δυνάμενον ἀνθρώπους νέους ἐπὶ τὰ  ἀγαθὰ   καὶ τὰ δίκαια προτρέποντα εἰς
[6, 322]   φημὶ δὴ ταῦθ' ἡμᾶς πάντ'  ἀγαθὰ   ποιήσειν, ἂν θεὸς ἐθέλῃ. Ταύτην
[7, 324]   μόνον ἱκανῶς πάντα ἐξειργασμένος ἐσοίμην  ἀγαθά.   Ταύτῃ μὲν δὴ τῇ διανοίᾳ
[8, 352]   τοὺς δὲ φίλους ὡς πλεῖστα  ἀγαθά·   τὸ δὲ οὐδαμῶς ῥᾴδιον πολλὰ
[2, 310]   ἂν ἦν ἡμῖν τε πᾶσιν  ἀγαθὰ   τοῖς τε ἄλλοις Ἕλλησιν, ὡς
[7, 334]   αὐτοῦ Διονυσίου πραχθῆναι πᾶσιν κοινὰ  ἀγαθά,   τύχη δέ τις ἀνθρώπων κρείττων
[7, 339]   αὐτό ἐστιν ὄνομα νῦν  ἐφθέγμεθα.   Λόγος δ' αὐτοῦ τὸ δεύτερον,
[7, 344]   τούτων τὰ δόξαντα ἀπαγγελεῖν. Ταῦτα  συνεθέμεθα   τότε. Ἐβουλευόμην δὴ τὸ μετὰ
[7, 339]   προταθὲν τῶν εἰδώλων, οὐ καταγέλαστοι  γιγνόμεθα   ὑπ' ἀλλήλων, οἱ ἐρωτώμενοι ὑπὸ
[13, 360]   ἀποτεθέντα κατεσάπη· ἀλλ' αὖθις βέλτιον  ἐπιμελησόμεθα.   Περὶ δὲ φυτῶν Λεπτίνης σοι
[6, 322]   ἐπομνύντας, ὅν, ἂν ὄντως φιλοσοφῶμεν,  εἰσόμεθα   πάντες σαφῶς εἰς δύναμιν ἀνθρώπων
[7, 349]   ~(συνακολούθησον πρὸς Διονύσιον ἁπάσῃ μηχανῇ.  χόμεθα   οὖν καὶ εἰσήλθομεν παρ' αὐτόν,
[13, 360]   ξένος οὐδεὶς ὅστις δώσει, ὡς  ᾠόμεθα,   ἔπει καὶ ἄν τι σοὶ
[7, 329]   τὸ μετὰ τοῦτο πάντες φίλοι  ἐφοβούμεθα   μή τινα ἐπαιτιώμενος τιμωροῖτο ὡς
[3, 315]   τοῖς σοῖς τὴν (σὴν ἀρχὴν  ἀφαιρούμεθά   σε. Σὺ δ' εἰ μέν
[6, 322]   τε καὶ ὑμεῖς, ὅσον ἂν  δυνώμεθα   καὶ ἑκάστῳ παρείκῃ, κύρια τὰ
[13, 360]   ἀδελφῷ, ἐμῷ δ' ἑταίρῳ, θώρακα  δωρησώμεθα   ὁπλιτικὸν τῶν μαλακῶν τῶν πεζῶν,
[7, 344]   καὶ Θεοδότης λέγει, Πλάτων, ἔφη,  παρῆσθα   χθὲς οἷς περὶ Ἡρακλείδου Διονύσιος
[3, 315]   κάλλιστα μνημονεῦσαί σε. Οὐκοῦν παιδευθέντα,  ἔφησθα,   γεωμετρεῖν, πῶς; κἀγὼ τὸ
[2, 310]   κήπῳ ὑπὸ ταῖς δάφναις αὐτὸς  ἔφησθα   ἐννενοηκέναι (καὶ εἶναι σὸν εὕρημα·
[3, 315]   ἐπέστειλας, Δίωνα δ' εἰς αὖθις  ἔφησθα   μεταπέμψεσθαι. Διὰ ταῦτα οὐκ ἦλθον,
[3, 315]   μὴ ἀπολέσθαι διώλετο· ἐλθὼν δέ  οἶσθα   γὰρ δὴ σὺ πάντα τἀντεῦθεν
[4, 320]   τῶν ἄλλων ἀνθρώπων διαφέρειν τοὺς  οἶσθα   δήπου. Φανεροὺς οὖν δεῖ ἡμᾶς
[3, 315]   ἐμοὶ πείθεσθαι. Σὺ δ' αὐτὸς  οἶσθα   σαφέστατα τῶν (πολιτικῶν ἐμὲ σοὶ
[3, 315]   μὴ διανείμασθαι τοὺς διανειμαμένους, οὓς  οἶσθα   σύ· πρὸς δὲ τούτοις ᾤμην
[11, 358]   τῆς στραγγουρίας, ἐμὲ δὲ ἀφικόμενον  ἐνταῦθα   ἄσχημον ἂν εἴη μὴ διαπράξασθαι
[3, 315]   συνήθειαν γράφων Εὖ πράττειν, ὥσπερ  εἴωθα   ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς τοὺς φίλους
[13, 360]   ὡς ἂν δύνωμαι ὀλιγίστοις, ὅσα  ἀναγκαῖα   δίκαια εὐσχήμονα ἐμοί
[13, 360]   περὶ ταῦτα τὰ μὲν ἐμὰ  ἀναγκαῖα   σχεδόν τι ἐν τῷ νῦν
[13, 360]   δύνωμαι ὀλιγίστοις, ὅσα ἀναγκαῖα  δίκαια   εὐσχήμονα ἐμοί τε δοκεῖ
[7, 324]   ταύτης ἔστιν τά τε πολιτικὰ  δίκαια   καὶ τὰ τῶν ἰδιωτῶν πάντα
[7, 324]   ἐπὶ τὰ ἀγαθὰ καὶ τὰ  δίκαια   προτρέποντα εἰς φιλίαν τε καὶ
[7, 329]   ἔπραξα, ὡς εἰκότα τε καὶ  δίκαια,   ὑμῖν πρῶτον μὲν συμβουλεύσας
[8, 352]   ποτε τελεῖται, συνάπτει δὲ ἀεὶ  παλαιὰ   τελευτὴ δοκοῦσα ἀρχῇ φυομένῃ νέᾳ,
[7, 324]   τῶν πολιτῶν μεθ' ἑτέρων ἔπεμπον,  βίᾳ   ἄξοντα ὡς ἀποθανούμενον, (ἵνα δὴ
[7, 349]   τ' ἂν καὶ λαθὸν κατακλύσειεν  βίᾳ.   αὐτὸν δὴ καὶ Δίωνα ἔσφηλεν·
[7, 349]   ὅτι σὺ μετὰ τῶν ἄλλων  βίᾳ   τινὰ τρόπον σύσσιτον καὶ συνέστιον
[7, 334]   ὁρῶν, οἷς συνέπεται τῶν ἁρπαγμάτων  ἀνοσιουργία,   κακὸν ἡλίκον ἀεὶ μετ' ἀδικήματος
[7, 334]   τιμὰς πολλὰς λαμβάνειν. Οὐ γὰρ  διὰ   βαναύσου φιλότητος ἐγεγόνει φίλος, διὰ
[7, 334]   διὰ βαναύσου φιλότητος ἐγεγόνει φίλος,  διὰ   δὲ ἐλευθέρας παιδείας κοινωνίαν,
[7, 349]   τὰ γεγονότα· δὲ τὸν  Δία   ἐπιμαρτυράμενος εὐθὺς παρήγγελλεν ἐμοὶ καὶ
[7, 324]   ἐμοὶ βέλτιστα ἀνθρώποις εἶναι μηνύων  διὰ   λόγων καὶ πράττειν αὐτὰ συμβουλεύων,
[7, 329]   ἐμῆς ἐπιδημίας (τε καὶ διατριβῆς  διὰ   πάντα ταῦτα συνέβη γενόμενος. Μετὰ
[10, 358]   τέ σε νῦν καὶ γεγονέναι  διὰ   παντός, τὸ σοφώτατον ἦθος τῶν
[4, 320]   πράττειν. Οἶμαι μὲν φανερὰν εἶναι  διὰ   παντὸς τοῦ χρόνου τὴν ἐμὴν
[7, 334]   καὶ δύναμις ὄντως ἐν ταὐτῷ  διὰ   πάντων ἀνθρώπων Ἑλλήνων τε καὶ
[7, 339]   ἑκάστου, πεφυκυῖα (φαύλως. δὲ  διὰ   πάντων αὐτῶν διαγωγή, ἄνω καὶ
[7, 334]   δὲ οὐδὲν ἐθελήσας χρήσασθαι δικαιοσύνῃ  (διὰ   πάσης τῆς ἀρχῆς, μεγίστην δύναμιν
[3, 315]   καὶ σὴν λυκοφιλίαν καὶ ἀκοινωνίαν  διὰ   σὲ ἀπηργάσατο. Σχεδὸν δ' εἰς
[3, 315]   σοῦ καὶ παρ' ἄλλων ἦλθον  (διὰ   σὲ ἐξ Ἰταλίας καὶ Σικελίας,
[7, 344]   αὐτὰ πολλάκις διαφέρεσθαι· ποιήσω γὰρ  διὰ   σέ, ἔφη, Δίωνι τάδε. Ἀξιῶ
[9, 357]   τὸν λοιπὸν χρόνον ἕξομεν καὶ  διὰ   σὲ καὶ διὰ τὸν πατέρα
[3, 315]   φίλον καὶ ξένον κακῶς πράττοντα  διὰ   σέ, μηδὲν σοῦ χείρω, ἵνα
[7, 339]   ὀλίγοις ὁπόσοι δυνατοὶ ἀνευρεῖν αὐτοὶ  διὰ   σμικρᾶς ἐνδείξεως, τῶν τε δὴ
[7, 339]   τε καὶ ἱκανῶς ἔχειν προσεποιεῖτο  διὰ   τὰς ὑπὸ τῶν ἄλλων παρακοάς.
[2, 310]   τὰ γραφέντα μὴ οὐκ ἐκπεσεῖν.  Διὰ   ταῦτα οὐδὲν πώποτ' ἐγὼ περὶ
[3, 315]   δ' εἰς αὖθις ἔφησθα μεταπέμψεσθαι.  Διὰ   ταῦτα οὐκ ἦλθον, ἀλλὰ καὶ
[7, 329]   (ὡς οἷόν τε ἀνθρώπῳ μάλιστα,  διά   τε τὰ τοιαῦτα καταλιπὼν τὰς
[5, 321]   καὶ σὺ νῦν ἐνδεὴς εἶ  διά   τε τὴν ἡλικίαν καὶ διὰ
[8, 352]   πόλεμος, συγγένεια ἄρχει μία  διὰ   τέλους, ἥν ποτε κατέστησαν οἱ
[8, 352]   τῶν προγόνων νόσημα ἐμπέσωσιν,  διὰ   τὴν ἄγαν ἀναρχίαν οἱ τότε
[7, 349]   εἶναι ἔδοξέ μοι ῥηθῆναι δεῖν  διὰ   τὴν ἀτοπίαν καὶ ἀλογίαν τῶν
[3, 315]   ἐμῶν φίλων ἐμὲ αἰτιᾶσθαι ὡς  διὰ   τὴν ἐμὴν ῥᾳθυμίαν τὰ σφέτερα
[11, 358]   καὶ ἅμα οὐδὲ τῷ σώματι  διὰ   τὴν ἡλικίαν ἱκανῶς ἔχω πλανᾶσθαι
[13, 360]   γίγνηται ἴδιον δημόσιον ἀνάλωμα  διὰ   τὴν παρὰ σὲ ἄφιξιν, ὥσπερ
[4, 320]   ἀναιρεθέντος Διονυσίου διαφθαρῆναι τὰ πράγματα  διὰ   τὴν σήν τε καὶ Ἡρακλείδου
[7, 334]   αἰδοῖ καὶ φόβῳ, φόβῳ μὲν  διὰ   τὸ κρείττους αὐτῶν εἶναι δεικνύντες
[7, 334]   τὴν βίαν, αἰδοῖ δὲ αὖ  διὰ   τὸ κρείττους φαίνεσθαι περί τε
[6, 322]   ἀμυντικῆς δυνάμεως. Ἄπειροι γάρ εἰσι  διὰ   τὸ μεθ' ἡμῶν μετρίων ὄντων
[3, 315]   εἰς τὸ Συρακουσίων πλῆθος διεβλήθην  διὰ   τὸ μένειν ἐν ἀκροπόλει, τοὺς
[5, 321]   διά τε τὴν ἡλικίαν καὶ  διὰ   τὸ μὴ πολλοὺς αὐτοῦ πέρι
[3, 315]   εἰπεῖν ὧν ὑποσχόμενος οὐδὲν ἐποίησας,  διὰ   τὸ πλῆθος αὐτῶν συντέμνω. Τὰ
[7, 339]   δηλοῦν (ἢ τὸ ὂν ἑκάστου  διὰ   τὸ τῶν λόγων ἀσθενές· ὧν
[9, 357]   ἕξομεν καὶ διὰ σὲ καὶ  διὰ   τὸν πατέρα αὐτοῦ Φρυνίωνα καὶ
[4, 320]   μὴ οὖν λανθανέτω σε ὅτι  διὰ   τοῦ ἀρέσκειν τοῖς ἀνθρώποις καὶ
[3, 315]   Σὺ δ' εἰ μέν τι  διὰ   τοὺς λόγους τούτους ὠφελῇ, γιγνώσκεις
[8, 352]   ἱερῶν ἀθεραπευσίαν καὶ τάφους, μὴ  διὰ   φιλονικίαν πάντως πάντα ἀπολέσῃ βαρβάροις
[6, 322]   καὶ τῇ τῆς σπουδῆς ἀδελφῇ  παιδιᾷ,   καὶ τὸν τῶν πάντων θεὸν
[7, 349]   δὲ συνωμολόγησεν καὶ ἀπέπεμψεν  ἐφόδια   δούς, τῶν Δίωνος δὲ χρημάτων
[7, 344]   καὶ καρποῦσθαι χρήματα, τότε οὐκέτ'  εἴα   τοὺς ἐπιτρόπους αὐτοῦ πέμπειν εἰς
[4, 320]   τὸ (πράττειν ἐστίν, δ'  αὐθάδεια   ἐρημίᾳ σύνοικος. Εὐτύχει. ~Πλάτων Περδίκκᾳ
[7, 329]   τότε χρόνῳ, ἵνα μὲν  παιδείᾳ   δὴ τὸν νοῦν κηληθεὶς ἀμελοῖ
[7, 324]   ἑταιρίαν ἀλλήλοις (καθιστάναι ἑκάστοτε· ὧν  ἐνδείᾳ   κατὰ τὸ σὸν μέρος νῦν
[8, 357]   ὑφ' ἡμῶν λεχθέντα, οἷον ὀνείρατα  θεῖα   ἐπιστάντα ἐγρηγορόσιν, ἐναργῆ τε ἐξεργάσησθε
[2, 310]   ἀκούσας του, τάχα δ' ἂν  θείᾳ   μοίρᾳ κατὰ τοῦθ' ὁρμήσας, ἔπειτα
[7, 324]   μείζους περιμενοῦμεν τῶν νῦν παραγεγονότων  θείᾳ   τινὶ τύχῃ; καταλέγων δὲ τήν
[7, 334]   αὐτὰ ἀγαθῇ πρᾶξαι μοίρᾳ καὶ  θείᾳ   τινὶ τύχῃ. Συμβουλὴ μὲν δὴ
[7, 334]   καὶ βραχὺ δόξης ὀρθῆς μετέδωκεν  θεία   τις τύχη, ὡς οὐκ ἔστιν
[7, 344]   συγγενῆ τοῦ πράγματος οὔτ' ἂν  εὐμάθεια   ποιήσειέν ποτε οὔτε μνήμη τὴν
[4, 320]   ἂν καὶ ἑτέρων εἶναί τινων,  ἀληθείᾳ   δὲ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ μεγαλοπρεπείᾳ
[4, 320]   δίκαιον εἶναι τοὺς ὄντας τῇ  ἀληθείᾳ   ἐπιεικεῖς καὶ πράττοντας τοιαῦτα τυγχάνειν
[7, 324]   γε ἐχρήσαντο οἱ τότε κατελθόντες  ἐπιεικείᾳ.   Κατὰ δέ τινα τύχην αὖ
[8, 352]   πανάγαθον· μετρία δὲ θεῷ  δουλεία,   ἄμετρος δὲ τοῖς ἀνθρώποις·
[8, 352]   ὅθεν αἱ τυραννίδες ἐγένοντο αὐτοῖς.  Δουλεία   γὰρ καὶ ἐλευθερία ὑπερβάλλουσα μὲν
[6, 322]   τὰ ἐμὰ συμβουλῆς. Εὐτύχει. ~Πλάτων  Ἑρμείᾳ   καὶ Ἐράστῳ καὶ Κορίσκῳ εὖ
[6, 322]   ἀλλήλους εἰς τὰ (μέγιστα ὠφελεῖν.  Ἑρμείᾳ   μὲν γὰρ οὔτε ἵππων πλῆθος
[6, 322]   οὖν δὴ λέγω; σοὶ μέν,  Ἑρμεία,   πεπειραμένος Ἐράστου καὶ Κορίσκου πλέονα
[8, 352]   ἐξ οὗπερ γέγονεν πόλεμος,  συγγένεια   ἄρχει μία διὰ τέλους, ἥν
[7, 339]   τριῶν. Τούτων δὲ ἐγγύτατα μὲν  συγγενείᾳ   καὶ ὁμοιότητι τοῦ πέμπτου νοῦς
[7, 334]   τὸν νοῦν κεκτημένον μᾶλλον  συγγενείᾳ   ψυχῶν καὶ σωμάτων· ὥστε οὐκ
[4, 320]   ἀληθείᾳ δὲ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ  μεγαλοπρεπείᾳ   (καὶ τῇ περὶ πάντα ταῦτα
[4, 320]   μελλόντων μέγιστός ἐστιν ἀγών.  Ἀνδρείᾳ   μὲν γὰρ καὶ τάχει καὶ
[7, 334]   ἄφιξις· δὲ δὴ ὑστέρα  πορεία   τε καὶ πλοῦς ὡς εἰκότως
[3, 315]   καὶ καθεστηκυίᾳ, ὧν δὴ παντάπασιν  χρεία   τοῖς νοῦν καὶ σμικρὸν κεκτημένοις,
[2, 310]   ηὑρηκότι, ἀλλὰ πολλή μοι  πραγματεία   περὶ τοῦτ' εἴη· σὺ δὲ
[4, 320]   ἄλλος πώποτε ἔδοξεν ἤθει καὶ  πολιτείᾳ   διενεγκεῖν, ἄλλως τε καὶ ἐπειδὴ
[7, 324]   τε καὶ πᾶσα τότε  πολιτεία·   πάλιν δὲ βραδύτερον μέν, εἷλκεν
[3, 315]   καὶ ξένου πάλαι γεγονότος, ἐν  ἡλικίᾳ   δὲ ὄντος μέσῃ τε καὶ
[7, 344]   πρὸς τῇ σῇ, ἔφη, φανῇ  οἰκίᾳ,   πείσεσθαι φλαῦρον μηδὲν παρὰ τὰ
[7, 334]   δὴ πρῶτος χρόνος (τῆς ἐν  Σικελίᾳ   διατριβῆς μοι διεπεράνθη, καθάπερ εἶπον,
[3, 315]   τάς τε Ἑλληνίδας πόλεις ἐν  Σικελίᾳ   οἰκίζειν καὶ Συρακουσίους ἐπικουφίσαι, τὴν
[7, 339]   καὶ ἄλλους γνωρίμους τῶν ἐν  Σικελίᾳ·   οὗτοι δὲ ἡμῖν ἤγγελλον πάντες
[8, 352]   εἰς ἐρημίαν τῆς Ἑλληνικῆς φωνῆς  Σικελία   πᾶσα, Φοινίκων Ὀπικῶν μεταβαλοῦσα
[7, 339]   ὃν ἡγεῖτό με τῶν ἐν  (Σικελίᾳ   περὶ πλείστου ποιεῖσθαι, τῶν Ἀρχύτῃ
[7, 334]   ἦν γὰρ τότε πόλεμος ἐν  Σικελίᾳ   συνωμολογήσαμεν ἀμφότεροι. Διονύσιος μὲν ἔφη
[8, 352]   τόθ' ὅτε κίνδυνος ἐγένετο ἔσχατος  Σικελίᾳ   τῇ τῶν Ἑλλήνων ὑπὸ Καρχηδονίων
[7, 344]   δόξῃ δεῖν αὐτὸν οἰκεῖν ἐν  Σικελίᾳ,   τόν τε ὑὸν λαβόντα καὶ
[13, 360]   ἀεὶ ἡμῶν ἀπ' ἀλλήλων  ὠφελία.   Καὶ ἐγὼ νῦν τοῦτ' αὐτὸ
[8, 352]   γέγονεν πόλεμος, συγγένεια ἄρχει  μία   διὰ τέλους, ἥν ποτε κατέστησαν
[7, 324]   λόγος ἂν εἴη, πόλις τε  οὐδεμία   ἂν ἠρεμήσαι κατὰ νόμους οὐδ'
[7, 334]   οὐκ ἤκουσεν ἐν τῇ πρόσθεν  ἐπιδημίᾳ,   διεξήλθομεν ἐν τοῖς ἄνω ῥηθεῖσιν
[4, 320]   (πράττειν ἐστίν, δ' αὐθάδεια  ἐρημίᾳ   σύνοικος. Εὐτύχει. ~Πλάτων Περδίκκᾳ εὖ
[3, 315]   καὶ τὰ περὶ τῶν νόμων  προοίμια   σπουδάσαντα μετρίως, χωρὶς ὧν σὺ
[7, 334]   διακοῦσαι ἐναργέστερον, ἅμα δ'  φιλοτιμία   κατήπειγεν αὐτόν δι' δὲ
[7, 334]   δαίμων τις ἀλιτήριος ἐμπεσὼν  ἀνομίᾳ   καὶ ἀθεότητι καὶ τὸ μέγιστον
[7, 339]   καθ' ἡμέραν ὡς πρέπουσα  κοσμία   τῷ πράγματι, χαλεπὸν ἡγησάμενοι καὶ
[7, 324]   πράττειν τὰ κοινὰ καὶ πολιτικὰ  ἐπιθυμία.   Ἦν οὖν καὶ ἐν ἐκείνοις
[7, 334]   ὡς Διονύσιος θαυμαστῶς φιλοσοφίας ἐν  ἐπιθυμίᾳ   πάλιν εἴη γεγονὼς τὰ νῦν·
[7, 324]   ἦν ἐκείνου διάνοια καὶ  ἐπιθυμία,   σχεδὸν οὐκ εἰκάζων ἀλλ' ὡς
[8, 352]   κράτος. Τούτων δὴ χρὴ πάσῃ  προθυμίᾳ   πάντας τοὺς Ἕλληνας τέμνειν φάρμακον.
[13, 360]   δὲ καὶ οἴνου γλυκέος δώδεκα  σταμνία   τοῖς παισὶ καὶ μέλιτος δύο.
[13, 360]   πεζῶν, καὶ ταῖς κέβητος θυγατράσι  χιτώνια   τρία ἑπταπήχη, μὴ τῶν πολυτελῶν
[7, 344]   εἰ δὲ ηὑρηκέναι μεμαθηκέναι,  ἄξια   δ' οὖν εἶναι πρὸς παιδείαν
[11, 358]   τε γῆν καὶ κατὰ θάλατταν  οἷα   ἀπαντᾷ, καὶ νῦν πάντα κινδύνων
[7, 344]   οὖν γίγνηται τὰ νῦν ὑποφαίνοντα  οἷα   εἰκὸς αὐτὰ γίγνεσθαι, ἀπορῶ μὲν
[9, 357]   εἴ τις ἕλοιτο τοιαῦτα πράττειν  οἷα   καὶ σύ, σχεδὸν παντὶ δῆλον·
[11, 358]   καὶ ἀνάγκη, διανοεῖσθαι μέντοι αὐτὰ  οἷα   λέγω, καὶ μὴ ἀνοηταίνειν οἰομένους
[7, 344]   εἴρηται σχεδόν. Ἐξέπλευσεν δὴ τὰ  πλοῖα   μετὰ τοῦτο, καὶ οὐκέτι μοι
[5, 321]   ὑπὸ τῶν ἔμπροσθεν πολλὰ καὶ  ἀνόμοια   τῇ ἐκείνου συμβουλῇ πράττειν· ἐπεὶ
[7, 324]   Τίς δ' ἦν ἐκείνου  διάνοια   καὶ ἐπιθυμία, σχεδὸν οὐκ εἰκάζων
[7, 324]   ἀγαθά. Ταύτῃ μὲν δὴ τῇ  διανοίᾳ   τε καὶ τόλμῃ ἀπῆρα οἴκοθεν,
[8, 352]   οὐδαμῶς. Νῦν οὖν τοῖς μὲν  ἐλευθερία   (γιγνέσθω μετὰ βασιλικῆς ἀρχῆς, τοῖς
[8, 352]   ἐγένοντο αὐτοῖς. Δουλεία γὰρ καὶ  ἐλευθερία   ὑπερβάλλουσα μὲν ἑκατέρα πάγκακον, ἔμμετρος
[8, 352]   μετά τε δήμου καὶ βουλῆς.  Δικαστήρια   δὲ ἄλλα μὲν ἄλλων, θανάτου
[8, 352]   ἔστω ταύτῃ ὅπῃ τις ὑπολαμβάνει·  σωτηρία   δ' οὖν οὕτως συνέβη τοῖς
[8, 352]   Διονυσίου τε καὶ Ἱππαρίνου ἐπὶ  σωτηρίᾳ   Σικελίας παύσασθαι τῶν νῦν παρόντων
[8, 352]   δὲ καὶ πρεσβύτερον Ἱππαρῖνον, ἐπὶ  σωτηρίᾳ   τῆς Σικελίας αὐτοκράτορας, ὥς φασιν,
[8, 352]   Τούτων μὲν δὴ σχεδὸν οὐκ  ἀπορία·   τῶν δὲ ὅσα γένοιτ' ἂν
[13, 360]   καὶ ταῖς κέβητος θυγατράσι χιτώνια  τρία   ἑπταπήχη, μὴ τῶν πολυτελῶν τῶν
[7, 339]   ὧν τὴν ἐπιστήμην ἀνάγκη παραγίγνεσθαι,  τρία,   τέταρτον δ' αὐτή πέμπτον δ'
[7, 334]   ὑμῶν Δωριστὶ ζῆν κατὰ τὰ  (πάτρια,   διώκοντα δὲ τόν τε τῶν
[8, 352]   πάγκακον, ἔμμετρος δὲ οὖσα πανάγαθον·  μετρία   δὲ θεῷ δουλεία, ἄμετρος
[7, 339]   θελήσεις δὲ οἶδ' ὅτι τὰ  μέτρια,   καὶ ἐγὼ συγχωρήσομαι εἰ δὲ
[6, 322]   ἂν δυνώμεθα καὶ ἑκάστῳ παρείκῃ,  κύρια   τὰ νῦν κεχρησμῳδημένα ἔσται. Τὸ
[8, 352]   τὰ νῦν, ἐγὼ πειράσομαι πάσῃ  παρρησίᾳ   καὶ κοινῷ τινι δικαίῳ λόγῳ
[7, 349]   νῦν πράττων, προτιμήσας τὸ πάσχειν  ἀνόσια   τοῦ δρᾶσαι πρότερον, διευλαβούμενος δὲ
[13, 360]   τρισὶν ἔτεσιν, δὲ οὔπω  ἐνιαυσία.   Ταύτας ἐκδοτέον ἐμοί ἐστιν καὶ
[7, 344]   τις ὀρθῶς, ἑκατὸν Δίωνος  οὐσία   ἂν δ' οὖν γίγνηται τὰ
[2, 310]   ὡς ἔπος (εἰπεῖν, οὔτε  συνουσία   ἡμῶν σιγᾶται. Μὴ λανθανέτω δέ
[5, 321]   ὡς ἔοικεν, προσποιεῖται μὲν τὰ  δημοκρατίᾳ   συμφέροντα εἰδέναι, ἐξὸν δ' ἐν
[7, 344]   ὅπῃ ποτὲ γέγονεν, τίνι πότ'  αἰτίᾳ   τὸ δεύτερον καὶ τὸ τρίτον,
[7, 339]   διαπονεῖν, ὡς μηδέποτε βαλεῖν ἐν  αἰτίᾳ   τὸν δεικνύντα ἀλλ' αὐτὸν αὑτόν,
[3, 315]   τὸν ἐμόν, μὴ ἀφικομένου δέ,  τἀναντία.   Αἰσχύνομαι δὴ λέγειν ὅσαι τότε
[7, 329]   σώσει, (μὴ ταύτῃ δὲ τραπόμενος  τἀναντία   πάντα ἀποτελεῖ· πορευθεὶς δὲ ὡς
[13, 360]   δὴ καὶ τὰ τοιαῦτα καὶ  τἀναντία   τούτων ἐμὲ ἀπαγγέλλειν, ὁποῖός τις
[3, 315]   αὐτός, ἀδικεῖς δ' οὖν ἐμὲ  τἀναντία   τῶν γενομένων λέγων. Ἄδην γὰρ
[7, 344]   φαῦλα, πολλοῖς μάρτυσι μαχεῖται τὰ  ἐναντία   λέγουσιν, οἳ περὶ τῶν τοιούτων
[8, 352]   εὐλαβεῖσθαι συμβουλεύοιμ' ἂν μή ποτε  ἀπληστίᾳ   ἐλευθερίας ἀκαίρου τινὸς εἰς τὸ
[3, 315]   δὲ ὄντος μέσῃ τε καὶ  καθεστηκυίᾳ,   ὧν δὴ παντάπασιν χρεία τοῖς
[7, 339]   τῶν τεττάρων φύσις ἑκάστου,  πεφυκυῖα   (φαύλως. δὲ διὰ πάντων
[6, 322]   Κορίσκῳ, πρὸς τῇ τῶν εἰδῶν  σοφίᾳ   τῇ καλῇ ταύτῃ, φήμ' ἐγώ,
[7, 324]   ἐμὸν ἔλαττον ὄνειδός σοι φέρει·  φιλοσοφία   δέ, ἣν ἐγκωμιάζεις ἀεὶ καὶ
[2, 310]   δόξαν ἔχων πολὺ τῶν ἐν  φιλοσοφίᾳ   διαφέρειν, βουλόμενος δὲ (ἐλθὼν εἰς
[2, 310]   λαβεῖν σέ, ἵνα μοι τιμῷτο  φιλοσοφία   καὶ παρὰ τῷ πλήθει. Τοῦτο
[7, 344]   τούτων ταύτῃ μοι βεβοηθημένον ἐγεγόνει  φιλοσοφίᾳ   καὶ φίλοις· τὸ δὲ μετὰ
[7, 334]   δύναμιν ἔχων, ἐν γενομένη  φιλοσοφία   τε καὶ δύναμις ὄντως ἐν
[8, 352]   καὶ φίλοις ὅτι σμικρότατα  κακὰ   ἀμφοῖν, ταῦτα οὔτε ῥᾴδιον ὁρᾶν
[7, 349]   φιλίας ἀγαθόν τι ποιεῖν βουληθῆτε·  κακὰ   δὲ ἕως ἂν ἐπιθυμῆτε, ἄλλους
[8, 352]   τὸ δὲ οὐδαμῶς ῥᾴδιον πολλὰ  κακὰ   δρῶντα τοὺς ἄλλους μὴ οὐ
[8, 352]   τοὺς μὲν πολεμίους ὡς πλεῖστα  κακὰ   ἐξεργάσεται, τοὺς δὲ φίλους ὡς
[7, 334]   τόλμαις ἀμαθίας, ἐξ ἧς πάντα  κακὰ   πᾶσιν ἐρρίζωται καὶ βλαστάνει καὶ
[13, 360]   μὲν ἀδελφῷ, ἐμῷ δ' ἑταίρῳ,  θώρακα   δωρησώμεθα ὁπλιτικὸν τῶν μαλακῶν τῶν
[13, 360]   δὲ Λεπτίνου πυνθάνου. Ἂν τὸν  θώρακα   ἄλλο τι ὧν ἐπιστέλλω
[7, 324]   ἄρχοντες, ἕνδεκα μὲν ἐν ἄστει,  δέκα   δ' ἐν Πειραεῖ περί τε
[13, 360]   ἐμή, οὐδὲν αὖ πλείονος  δέκα   μνῶν δέοι ἂν εἰς τὴν
[8, 352]   ἀρχόντων ἄρχοντες· οἳ καὶ τοὺς  δέκα   στρατηγοὺς κατέλευσαν βάλλοντες τοὺς πρὸ
[13, 360]   ναῦν ἀναλώσαμεν τὴν Λευκαδίαν, σχεδὸν  ἑκκαίδεκα   μναῖ· τοῦτ' οὖν ἔλαβον, καὶ
[7, 324]   πεντήκοντά τινες ἄνδρες προύστησαν ἄρχοντες,  ἕνδεκα   μὲν ἐν ἄστει, δέκα δ'
[13, 360]   Πέμπω δὲ καὶ οἴνου γλυκέος  δώδεκα   σταμνία τοῖς παισὶ καὶ μέλιτος
[8, 352]   μὲν τὸν ἐμὸν ὑὸν χαρίτων  ἕνεκα   διττῶν, τῆς τε παρ' ἐμοῦ
[7, 344]   κεῖται φιλοτιμίας δὲ αἰσχρᾶς, εἴπερ,  ἕνεκα,   εἴθ' ὡς αὑτοῦ τιθέμενος εἴθ'
[7, 329]   σπουδῇ μεταπεμπομένου Διονυσίου· ὧν δὲ  ἕνεκα   καὶ ὅσα ἔπραξα, ὡς εἰκότα
[4, 320]   τὸ συμπερανθῆναι, οὐκ ἄλλου τινὸς  ἕνεκα   μᾶλλον τῆς ἐπὶ τοῖς
[7, 339]   τὸ τῶν λόγων ἀσθενές· ὧν  ἕνεκα   νοῦν ἔχων οὐδεὶς τολμήσει ποτὲ
[3, 315]   ἀντ' εὐρυχωρίας. Ἀλλ' οὖν ὧν  ἕνεκα   πάντ' εἴρηται ταῦτ' ἐστί· μή
[2, 310]   βασιλέα πάντ' ἐστὶ καὶ ἐκείνου  ἕνεκα   πάντα, καὶ ἐκεῖνο αἴτιον ἁπάντων
[13, 360]   ἐρεῖ. Ἀργύριον δ' εἰς ταῦτα  ἕνεκά   τε τούτων καὶ εἰσφορῶν τινων
[7, 349]   καὶ εἰρήσθω· ὧν δ' ἐπανέλαβον  ἕνεκα   τὴν εἰς Σικελίαν ἄφιξιν τὴν
[7, 339]   τρίτον ἐπ' ἐμὲ τριήρη ῥᾳστώνης  ἕνεκα   τῆς πορείας, ἔπεμψεν δὲ Ἀρχέδημον,
[7, 329]   περὶ ταῦτα διέξειμι, τῶν ἐπανερωτώντων  ἕνεκα   τί δὴ βουλόμενος ἦλθον τὸ
[3, 315]   εἶπον, φοβούμενος μὴ σμικροῦ ῥήματος  ἕνεκα   τὸν ἔκπλουν ὃν προσεδόκων, μή
[7, 334]   Ταῦτα εἴρηται πάντα τῆς συμβουλῆς  ἕνεκα   τῶν Διωνείων φίλων καὶ συγγενῶν·
[3, 315]   πᾶν δρᾶν ὅπῃ σὺ προσέταττες,  ἕνεκα   χρημάτων δῆλον ὅτι· οὐδὲν γὰρ
[3, 315]   ὅτι τοῦτο αὐτὸ συντείνων οὐκ  ἀνῆκα   πώποτε· καὶ μόγις μέν, ὅμως
[7, 344]   τε ὑὸν λαβόντα καὶ τὴν  γυναῖκα   ἀξιῶ εἰς (Πελοπόννησον ἀποπλεῖν, οἰκεῖν
[3, 315]   ἐγὼ ζητοίην (τὰ χρήματα ἀποπέμπεσθαι.  Ἡνίκα   γὰρ Ἡρακλείδην ἐξέβαλες, οὔτε Συρακοσίοις
[7, 324]   ὅθεν ἐπαχθέστερον τοῖς περὶ τὰ  τυραννικὰ   νόμιμα ζῶσιν ἐβίω μέχρι τοῦ
[7, 324]   ἐκ ταύτης ἔστιν τά τε  πολιτικὰ   δίκαια καὶ τὰ τῶν ἰδιωτῶν
[7, 324]   ἐφαίνετο ὀρθῶς εἶναί μοι τὰ  πολιτικὰ   (διοικεῖν· οὔτε γὰρ ἄνευ φίλων
[7, 324]   τὸ πράττειν τὰ κοινὰ καὶ  πολιτικὰ   ἐπιθυμία. Ἦν οὖν καὶ ἐν
[7, 324]   τοὺς ἀνθρώπους τοὺς πράττοντας τὰ  πολιτικά,   καὶ τοὺς νόμους γε καὶ
[3, 315]   ταῦτα μὲν ταύτῃ περὶ τὰ  πολιτικὰ   κοινωνίας τῆς ἐμῆς καὶ σῆς·
[7, 339]   οὐ σμικρὰν οὖσαν πρὸς τὰ  πολιτικά,   παντάπασιν διαβαλοίην. Ταύτης δὴ τοιαύτης
[3, 315]   ἐκ τῶν λοιπῶν τὰ (μὲν  πολιτικὰ   χαίρειν ἐᾶν, εὐλαβούμενον τὰς ἐκ
[5, 321]   αὐθάδεια ἐρημίᾳ σύνοικος. Εὐτύχει. ~Πλάτων  Περδίκκᾳ   εὖ πράττειν. Εὐφραίῳ μὲν συνεβούλευσα,
[12, 359]   ὡς δέ ποτε τυγχάνει ἔχοντα,  ἀπέσταλκά   (σοι· περὶ δὲ τῆς φυλακῆς
[7, 344]   δὲ καὶ τοῖς σοῖς μᾶλλον  πεπίστευκα.   Ὅρα δὴ ταῦτα εἴ σοι
[13, 360]   τὰς μητέρας δὲ αὐτῶν ἐγὼ  (ἐξέδωκα   καὶ μετ' ἄλλων καὶ μετὰ
[7, 334]   τοῦ σώματος· διὸ καὶ τὰ  μεγάλα   ἁμαρτήματα καὶ ἀδικήματα σμικρότερον εἶναι
[7, 344]   τε καὶ τῶν ἄλλων ὅσα  καλὰ   μὴ προσφυεῖς εἰσιν καὶ συγγενεῖς,
[7, 329]   δεύτερον ἐν Συρακοσίοις λεγόμενα, καὶ  μάλα   ἀτόπῳ τε καὶ αἰσχρᾷ νίκῃ
[7, 339]   Διονύσιον εὐθὺς ἐλθὼν ᾐσθόμην καὶ  μάλα   πεπονθότα. Δεικνύναι δὴ δεῖ τοῖς
[3, 315]   ὀνείρατος γέγονεν εἶπες δὲ (καὶ  μάλα   πλαστῶς γελῶν, εἰ μέμνημαι, ὡς
[7, 344]   μετὰ ταῦτα κατ' ἐμαυτὸν γενόμενος,  μάλα   συγκεχυμένος· πρῶτος δ' ἦν μοι
[2, 310]   τ' ἐστὶν καὶ θειότερον, καὶ  μάλα   σφόδρ' αὐτῷ δηλωτέον, ὑπὲρ οὗ
[7, 349]   Καὶ ὃς ἐμβλέψας μοι καὶ  μάλα   τυραννικῶς, σοί, ἔφη, ἐγὼ οὔτε
[3, 315]   ὕστερον ὑμῶν τινας αὐτὰ διασκευωρεῖν,  δῆλα   μὴν ἑκάτερα ἔσται τοῖς τὸ
[2, 310]   καὶ δύναμις μεγάλη, καὶ ταῦτ'  ἄλληλα   ἀεὶ διώκει καὶ ζητεῖ καὶ
[7, 344]   εἶπον· μόγις δὲ τριβόμενα πρὸς  ἄλληλα   αὐτῶν ἕκαστα, ὀνόματα καὶ λόγοι
[11, 358]   μένεις. ~(Πλάτων Λαοδάμαντι εὖ πράττειν.  Ἐπέστειλα   μέν σοι καὶ πρότερον ὅτι
[2, 310]   ποτ' ἔφην ἐντετυχηκέναι τοῦθ' ηὑρηκότι,  ἀλλὰ   πολλή μοι πραγματεία περὶ
[8, 357]   ὅσοιπερ τῆς πόλεως κήδονται συνδοκεῖν.  Ἀλλὰ   θεοῖς τε πᾶσιν τιμὰς μετ'
[3, 315]   μεταπέμψεσθαι. Διὰ ταῦτα οὐκ ἦλθον,  ἀλλὰ   καὶ Δίωνι τότ' ἀπηχθόμην· ᾤετο
[2, 310]   μὴ μόνον ἐμὲ ἡσυχίαν ἄγειν,  ἀλλὰ   καὶ τοὺς ἐμοὺς ἐπιτηδείους τοῦ
[9, 357]   καὶ σύ, σχεδὸν παντὶ δῆλον·  ἀλλὰ   κἀκεῖνο δεῖ σε ἐνθυμεῖσθαι, ὅτι
[7, 324]   γενόμενος τοῦ ἀμύνασθαι τοὺς ἐχθρούς,  ἀλλὰ   λόγων καὶ πειθοῦς, σὲ
[13, 360]   ἐστιν ἐντυχεῖν οὔτε κακοήθει ἔοικεν,  ἀλλὰ   μᾶλλον ἐλαφρὸς καὶ εὐήθης (δόξειεν
[3, 315]   με οὐ κατὰ τὰς ὁμολογίας,  ἀλλὰ   μόνον ἥκειν ἐπέστειλας, Δίωνα δ'
[2, 310]   μετὰ τοῦτο ψυχή φησιν  ἀλλὰ   ποῖόν τι μήν; τοῦτ' ἐστίν,
[3, 315]   τινας ἑτέρους πείθεις λέγων αὐτά,  ἀλλὰ   πολὺ μᾶλλον (ἀπολογίας πρός τε
[7, 334]   λήξαι (πόλις ἐν αὑτῇ στασιάσασα,  ἀλλὰ   στάσεις καὶ ἔχθραι καὶ μίση
[3, 315]   τῆς ἐμῆς μεταβολῆς, εἰ μετεβαλόμην.  Ἀλλὰ   ταῦτα μὲν ταύτῃ γενόμενα τὴν
[9, 357]   ἡμῶν οὐχ αὑτῷ μόνον γέγονεν,  ἀλλὰ   τῆς γενέσεως ἡμῶν τὸ μέν
[11, 358]   ὡς ἐγὼ οἶμαι, εἰσὶν ὑμῖν,  ἀλλὰ   τὸ λοιπὸν τοῖς θεοῖς εὔχεσθε.
[7, 344]   εἶναι γὰρ αὐτὰ οὐ Δίωνος  ἀλλὰ   τοῦ ὑέος, ὄντος μὲν ἀδελφιδοῦ
[13, 360]   μὴ τῶν πολυτελῶν τῶν Ἀμοργίνων,  ἀλλὰ   τῶν Σικελικῶν τῶν λινῶν. Ἐπιεικῶς
[2, 310]   ὡς σὺ ἐμοῦ μὲν (καταπεφρόνηκας,  ἄλλα   δ' ἐσπούδακας. Ταῦτα δὴ διαβεβόηται.
[13, 360]   πλεόντων, ἡμέτερος ἐπιτήδειος καὶ τὰ  ἄλλα   καὶ περὶ φιλοσοφίαν χαρίεις. Τείσωνος
[7, 324]   τὴν ἔμπροσθεν πολιτείαν τά τε  ἄλλα   καὶ φίλον (ἄνδρα ἐμοὶ πρεσβύτερον
[7, 339]   ῥητὸν γὰρ οὐδαμῶς ἐστιν ὡς  ἄλλα   μαθήματα, ἀλλ' ἐκ πολλῆς συνουσίας
[13, 360]   τι δεοίμην, λαμβάνειν, βουλόμενος καὶ  ἄλλα   μείζονα ἐπέστελλες πέμπειν.
[8, 352]   δήμου καὶ βουλῆς. Δικαστήρια δὲ  ἄλλα   μὲν ἄλλων, θανάτου δὲ καὶ
[7, 344]   τότε περιπατῶν τὰ μὲν οὖν  ἄλλα   οὔτ' οἶδα οὔτ' ἤκουον διαλεγομένων,
[13, 360]   ἀλλ' ὅτι προθύμως, καὶ τὰ  ἄλλα   περὶ σὲ (καὶ λέγων καὶ
[13, 360]   ἄχθεσθαι εἰ γίγνοιτο. Τὰ δὲ  ἄλλα   περὶ σὲ καὶ λόγῳ καὶ
[13, 360]   σὺ δ' εἶπες· καὶ εἰς  ἄλλα   πολλά, ἐπεὶ καὶ ἀπ' αὐτῆς
[7, 349]   Διονύσιος παρὰ τὰ χθὲς ὡμολογημένα  ἄλλα   ποτὲ δρᾶν. Καὶ ὃς ἐμβλέψας
[13, 360]   φράζειν καὶ ταῦτα καὶ τὰ  ἄλλα·   σὲ γὰρ δεῖ εἰδέναι τε
[7, 334]   μὲν Διονύσιος ἔβλαψεν· τὰ δὲ  ἄλλα   σμικρὰ ἂν εἴη πρὸς ταῦτά
[3, 315]   τι πλέον ποιεῖν ἂν ᾠήθην,  ἄλλα   τε βραχέα ἄττα καὶ τὰ
[10, 358]   δὲ ἄλλας τε καὶ εἰς  ἄλλα   τεινούσας σοφίας τε καὶ δεινότητας
[7, 334]   ἐγὼ λέγων ταῦτά τε καὶ  ἄλλα   τοιαῦτα ἔπειθον, καὶ τοῖς ἀποκτείνασιν
[7, 324]   πάντα καθορῶν καὶ εἴ τιν'  ἄλλα   τοιαῦτα οὐ σμικρά, ἐδυσχέρανά τε
[3, 315]   ἀποπέμψειν εἰς Κόρινθον, τὰ δ'  ἄλλα   τῷ παιδὶ καταλείψειν (αὐτοῦ. Πολλὰ
[5, 321]   ἂν χρήσιμος, καίπερ καὶ πρὸς  ἄλλα   ὢν ἀνδρεῖος· (τοὺς γὰρ τῆς
[7, 339]   νοῦν γιγνόμενα. Ταῦθ' οὕτως εἶπεν,  τἆλλα   δὲ (μακρὰ ἂν εἴη καὶ
[7, 339]   ὁμοιότητι τοῦ πέμπτου νοῦς πεπλησίακεν,  τἆλλα   δὲ πλέον ἀπέχει. Ταὐτὸν δὴ
[7, 329]   καὶ ἐθέλοντι μὲν πείθεσθαι καὶ  τἆλλα   ἤδη παραινεῖν· μὴ ἐθέλοντι δέ,
[13, 360]   καὶ ὀρθῶς ἀποδιδόμενα πρός τε  τἆλλα   καὶ πρὸς αὐτὴν τὴν τῶν
[7, 324]   μάλ' εὐμαθὴς ὢν πρός τε  τἆλλα   καὶ πρὸς τοὺς τότε ὑπ'
[7, 339]   Δίωνα ἕξει πραγμάτων οὔτε περὶ  τἆλλα   οὔτε περὶ αὐτὸν κατὰ νοῦν
[13, 360]   σχολάζῃς, (μάνθανε παρ' αὐτοῦ καὶ  τἆλλα   φιλοσόφει· εἰ δὲ μή, ἐκδίδαξαί
[4, 320]   πράττοντες τυγχάνετε, ὡς ἡμεῖς  πολλὰ   ἀκούοντες οὐδὲν ἴσμεν· καὶ νῦν
[4, 320]   Αἴγιναν, ἡμεῖς δέ, καθάπερ εἴρηται,  πολλὰ   ἀκούοντες περὶ τῶν τῇδε οὐδὲν
[5, 321]   Εἰ γὰρ δόξαιμεν ἀνιάτως ἔχειν,  πολλὰ   ἂν χαίρειν ἡμῖν εἰπὼν ἐκτὸς
[3, 315]   θεῖον, ἀνθρώπῳ δέ, ὅτι τὰ  πολλὰ   βλάβην ἡδονὴ καὶ λύπη γεννᾷ,
[7, 339]   ἐγὼ διεξῆλθον οὔτε (Διονύσιος ἐδεῖτο·  πολλὰ   γὰρ αὐτὸς καὶ τὰ μέγιστα
[7, 324]   καὶ ἐν ἐκείνοις ἅτε τεταραγμένοις  πολλὰ   γιγνόμενα τις ἂν δυσχεράνειεν,
[9, 357]   τὸ δὲ οἱ λοιποὶ φίλοι,  πολλὰ   δὲ καὶ τοῖς καιροῖς δίδοται
[7, 339]   δὴ τῷ λογισμῷ τούτῳ κατακαλυψάμενος  πολλὰ   δεδιὼς μαντευόμενός τε οὐ πάνυ
[13, 360]   δ' εἶπες· καὶ εἰς ἄλλα  πολλά,   ἐπεὶ καὶ ἀπ' αὐτῆς τῆς
[8, 352]   μὴ οὐ καὶ πάσχειν αὐτὸν  πολλὰ   ἕτερα. Δεῖ δὲ οὐ μακρὰν
[2, 310]   λεγόμενα καὶ ἀεὶ ἀκουόμενα καὶ  πολλὰ   ἔτη, μόγις ὥσπερ χρυσὸς ἐκκαθαίρεται
[3, 315]   ἄλλα τῷ παιδὶ καταλείψειν (αὐτοῦ.  Πολλὰ   ἔχων εἰπεῖν ὧν ὑποσχόμενος οὐδὲν
[5, 321]   καὶ εἰθισμένον ὑπὸ τῶν ἔμπροσθεν  πολλὰ   καὶ ἀνόμοια τῇ ἐκείνου συμβουλῇ
[7, 334]   μοι ἔδοξεν χαίρειν τότε γε  πολλὰ   καὶ Δίωνα καὶ Διονύσιον ἐᾶν,
[8, 352]   ἀγαθά· τὸ δὲ οὐδαμῶς ῥᾴδιον  πολλὰ   κακὰ δρῶντα τοὺς ἄλλους μὴ
[5, 321]   Εὐφραίῳ δεῖ τὰ νῦν χρῆσθαι.  Πολλὰ   μὲν γὰρ ἀνὴρ χρήσιμος,
[7, 349]   ἐμοῦ ἐκεῖ, Θεοδότης μεταπεμψάμενός με  πολλὰ   περὶ τῶν τότε πραχθέντων ἠγανάκτει
[7, 334]   (κατὰ τὴν φιλοσοφίαν τοῖς νέοις  πολλὰ   τοιαῦτα γιγνόμενα, ὅμως δ' οὖν
[13, 360]   ὃς τότε εἶπεν· που  πολλά,   Διονύσιε, εἰς σοφίαν ὠφελῇ
[2, 310]   δεδωρῆσθαι. Ταῦτα μὲν περὶ τούτων,  πολλὰ   ὡς περὶ τοιούτων· (Φιλιστίωνι δέ,
[7, 324]   ταῦτά τε καὶ τοιαῦτα ἕτερα  πάμπολλα,   τὴν δ' ἐμὴν δόξαν τὸ
[7, 334]   οἷον τοῦ φόνου αὐτόχειρες ἐγένοντο,  ὅπλα   ἔχοντες ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοὶ
[7, 334]   τις τύχη, ὡς οὐκ ἔστιν  παῦλα   κακῶν τοῖς στασιάσασιν, πρὶν ἂν
[7, 344]   μαθὼν ἔμπροσθεν παρ' ἑτέρων,  φαῦλα   εἶναι τὰ λεχθέντα, τὸ
[7, 344]   ζῆν ἐπιμελούμενος. Εἰ μὲν γὰρ  φαῦλα,   πολλοῖς μάρτυσι μαχεῖται τὰ ἐναντία
[7, 339]   κεκλῆσθαι τά τε εὐθέα δὴ  στρογγύλα,   καὶ οὐδὲν ἧττον βεβαίως ἕξειν
[7, 339]   κωλύειν δ' οὐδὲν τὰ νῦν  στρογγύλα   καλούμενα εὐθέα κεκλῆσθαι τά τε
[8, 352]   εὐδαιμόνως ἔζων, τρυφῶντές τε καὶ  ἅμα   ἀρχόντων ἄρχοντες· οἳ καὶ τοὺς
[7, 344]   εἰς (τὸ δυνατὸν οὐδὲ κακίας.  Ἅμα   γὰρ αὐτὰ ἀνάγκη μανθάνειν καὶ
[9, 357]   ἄτοπον ἴσως τὸ μὴ ὑπακούειν·  (ἅμα   γὰρ συμβαίνει καὶ χώραν καταλιμπάνειν
[7, 334]   ἐπιθυμίαν ᾔει τοῦ διακοῦσαι ἐναργέστερον,  ἅμα   δ' φιλοτιμία κατήπειγεν αὐτόν
[13, 360]   σοι παρρησιάσομαι· δίκαιον γάρ, καὶ  ἅμα   ἐμπείρως ἔχων τῶν παρὰ σοὶ
[7, 344]   ἀνάγκη μανθάνειν καὶ τὸ ψεῦδος  ἅμα   καὶ ἀληθὲς τῆς ὅλης οὐσίας,
[8, 352]   δείσας περὶ τῆς αὑτοῦ πόλεως  ἅμα   καὶ γένους, φάρμακον ἐπήνεγκεν τὴν
[7, 334]   καὶ πλοῦς ὡς εἰκότως τε  ἅμα   καὶ ἐμμελῶς γέγονεν, μέλει
[7, 329]   φίλους ἄλλους αὑτῷ τῶν οἰκείων  ἅμα   καὶ ἡλικιωτῶν καὶ συμφώνους πρὸς
[7, 344]   συγγενεῖς, ἄλλοι δὲ ἄλλων εὐμαθεῖς  ἅμα   καὶ μνήμονες, οὐδ' ὅσοι συγγενεῖς,
[2, 310]   Θαλῆν τὸν Μιλήσιον ὑμνεῖν εἰώθασιν  ἅμα,   καὶ Περικλέα καὶ Ἀναξαγόραν, καὶ
[7, 339]   Ταὐτὸν δὴ περί τε εὐθέος  ἅμα   καὶ περιφεροῦς σχήματος καὶ χρόας,
[7, 339]   τῆς φύσεώς τε καὶ ἕξεως  ἅμα   καὶ τῆς διαίτης ἔμπειρος γεγονώς,
[7, 334]   ἀκηκοὼς ὅτ' ἐπεδήμουν ἐγώ, ὅθεν  ἅμα   μὲν εἰς ἐπιθυμίαν ᾔει τοῦ
[6, 322]   ἐστιν δίκαιον, ἐπομνύντας σπουδῇ τε  ἅμα   μὴ ἀμούσῳ καὶ τῇ τῆς
[11, 358]   ἐπιστολῆς ἥτις πάντα διεξίοι καὶ  ἅμα   οὐδὲ τῷ σώματι διὰ τὴν
[13, 360]   σοι τῆς ἐπιστολῆς ἔστω καὶ  ἅμα   σύμβολον ὅτι παρ' ἐμοῦ ἐστιν·
[7, 339]   πολλῆς συνουσίας γιγνομένης περὶ τὸ  πρᾶγμα   αὐτὸ καὶ τοῦ συζῆν ἐξαίφνης,
[7, 339]   τοιούτοις ὅτι ἔστι πᾶν τὸ  πρᾶγμα   οἷόν τε (καὶ δι' ὅσων
[2, 310]   δὲ μεταπέμψασθαι, καὶ ζητεῖν τὸ  πρᾶγμα   τί τὸ ἐμόν ἐστιν, ἀπιστῶν,
[7, 329]   αὐτῷ οὔτε ἀλλήλοις, ἔδειξέν τε  παράδειγμα   οἷον χρὴ τὸν νομοθέτην καὶ
[13, 360]   Καὶ περὶ ταῦτα τὰ μὲν  ἐμὰ   ἀναγκαῖα σχεδόν τι ἐν τῷ
[13, 360]   τὰ Ἀθήνησιν καὶ περὶ τὰ  ἐμά.   Ἐγὼ τοῖς σοῖς χρήμασιν, ὥσπερ
[5, 321]   τῆς περὶ ἐμὲ καὶ τὰ  ἐμὰ   συμβουλῆς. Εὐτύχει. ~Πλάτων Ἑρμείᾳ καὶ
[13, 360]   γιγνομένων, καί μοι ἐδόκει οὐκ  ἠρέμα   ἂν ἄχθεσθαι εἰ γίγνοιτο. Τὰ
[2, 310]   ἅτε οὐκ ὀλίγην γεγενημένην οὐδ'  ἠρέμα.   Τί οὖν δὴ λέγω νυνί;
[1, 309]   οὐδεὶς πεποίηκεν. Κἀκεῖνο δὲ τὸ  ποίημα   τοῖς νοῦν ἔχουσιν οὐ κακῶς
[13, 360]   τὴν ἐπιστολὴν αὐτὴν  ὑπόμνημα   αὐτῆς σῷζέ τε, καὶ
[13, 360]   καὶ φιλοφρονούμενος εἶπες εὖ τι  ῥῆμα   ἔχον, ὡς ἔμοιγε ἐδόκεις καὶ
[2, 310]   ἔφησθα ἐννενοηκέναι (καὶ εἶναι σὸν  εὕρημα·   καὶ ἐγὼ εἶπον ὅτι τοῦτο
[8, 352]   τινὸς εἰς τὸ τῶν προγόνων  νόσημα   ἐμπέσωσιν, διὰ τὴν ἄγαν
[3, 315]   δ' ἔξωθεν, εἴ τι γίγνοιτο  ἁμάρτημα,   πᾶν εἰς ἐμὲ τρέπειν, σὲ
[2, 310]   παῖ Διονυσίου καὶ Δωρίδος, τὸ  ἐρώτημα   πάντων αἴτιόν ἐστιν κακῶν,
[8, 352]   ἐὰν ἐθέλῃ ἑκὼν εἰς βασιλέως  σχῆμα   ἀπαλλάττεσθαι, δεδιὼς μὲν τὰς τύχας,
[7, 334]   ἄν ποτε ἐπ' ἄλλο γε  (σχῆμα   ἀρχῆς ἐτράπετο ἐπὶ τὸ
[7, 339]   πῃ φράζουσα Διονύσιος (Πλάτωνι” τὰ  νόμιμα   ἐπὶ τούτοις εἰπὼν οὐδὲν τὸ
[7, 324]   ἐπαχθέστερον τοῖς περὶ τὰ τυραννικὰ  νόμιμα   ζῶσιν ἐβίω μέχρι τοῦ θανάτου
[2, 310]   ηὕρηκας τῶν παρ' ἐμοί, ἐκεῖνα  τίμα·   εἰ δ' ἄρα τὰ παρ'
[7, 344]   ἴσως ἐστὶν οὐκ ἔλαττον, ἂν  ἐκτιμᾷ   τις ὀρθῶς, ἑκατὸν Δίωνος
[7, 339]   ἐμόν γε περὶ αὐτῶν ἔστιν  σύγγραμμα   οὐδὲ μήποτε γένηται· ῥητὸν γὰρ
[2, 310]   περὶ τούτων γέγραφα, οὐδ' ἔστιν  σύγγραμμα   Πλάτωνος οὐδὲν οὐδ' ἔσται, τὰ
[7, 324]   τοὺς ἐν αὐταῖς δυναστεύοντας μηδ'  ὄνομα   ἀκούοντας ἀνέχεσθαι. Ταῦτα δὴ πρὸς
[13, 360]   Λεπτίνης, νέου καὶ ἀγαθοῦ δημιουργοῦ·  ὄνομα   δ' ἔστιν αὐτῷ Λεωχάρης. Ἕτερον
[7, 339]   ἀληθῶς ἐστιν ὄν ἓν μὲν  ὄνομα,   δεύτερον δὲ λόγος, τὸ δὲ
[7, 339]   ἐκείνου ᾧπερ στρογγύλον καὶ περιφερὲς  (ὄνομα   καὶ κύκλος. Τρίτον δὲ τὸ
[13, 360]   χρῆσθαι δύναισθ' ἄν. Ἔστι δὲ  ὄνομα   μὲν Ἑλίκων, τὸ δὲ γένος
[7, 339]   λεγόμενον, τοῦτ' αὐτό ἐστιν  ὄνομα   νῦν ἐφθέγμεθα. Λόγος δ'
[2, 310]   δ' ἴσμεν ὅτι παρὰ πᾶσιν  ὄνομα   οὐ καλὸν ἔχει· ὡς δ'
[7, 339]   ἐναντίας ἔχει ἐν αὑτῷ φύσεως.  Ὄνομά   τε αὐτῶν φαμεν οὐδὲν οὐδενὶ
[8, 352]   μὲν ἐμῷ πατρὶ ταὐτὸν κεκτημένον  ὄνομα,   ὑὸν δὲ Διονυσίου, χάριν τῆς
[13, 360]   τῶν λινῶν. Ἐπιεικῶς δὲ γιγνώσκεις  τοὔνομα   κέβητος· γεγραμμένος γάρ ἐστιν ἐν
[8, 352]   σύμβουλος τυράννῳ παντὶ φεύγειν μὲν  τοὔνομά   τε καὶ τοὖργον τοῦτο, εἰς
[8, 352]   καὶ φεύγειν φυγῇ ἀπλήστως πεινώντων  εὐδαιμόνισμα   ἀνθρώπων καὶ ἀνοήτων, εἰς βασιλέως
[3, 315]   ᾤου διὸ τὸ τότε σοι  ὕβρισμα   νῦν ὕπαρ ἀντ' ὀνείρατος γέγονεν
[13, 360]   ἄλλο γίγνηται ἴδιον δημόσιον  ἀνάλωμα   διὰ τὴν παρὰ σὲ ἄφιξιν,
[13, 360]   ἑκάστοτέ σοι, ὅτι ἂν οἴωνται  ἀνάλωμα   εἰσαγγέλλειν, οὐκ ἐθέλουσιν προσαγγέλλειν, ὡς
[13, 360]   ὅπως ὡς ὀλίγιστον γένηται τὸ  (ἀνάλωμα,   δ' ἂν μὴ δύνωμαι,
[7, 324]   τιν' ἄλλα τοιαῦτα οὐ σμικρά,  ἐδυσχέρανά   τε καὶ ἐμαυτὸν ἐπανήγαγον ἀπὸ
[8, 352]   τῶν νῦν ἀεὶ περυσινῶν ἀρχόντων,  (ἕνα   ἀφ' ἑκάστης τῆς ἀρχῆς τὸν
[7, 324]   τισιν, ὧν καὶ Διονύσιον ἡγήσατο  ἕνα   γενέσθαι τάχ' ἂν συλλαμβανόντων θεῶν,
[7, 339]   πλείστου ποιεῖσθαι, τῶν Ἀρχύτῃ συγγεγονότων  ἕνα,   καὶ ἄλλους γνωρίμους τῶν ἐν
[7, 324]   νῦν πειρατέον εἶναι· πείσας γὰρ  ἕνα   μόνον ἱκανῶς πάντα ἐξειργασμένος ἐσοίμην
[7, 349]   (τριακόντορόν τε καὶ Λαμίσκον αὑτῶν  ἕνα,   ὃς ἐλθὼν ἐδεῖτο Διονυσίου περὶ
[4, 320]   καὶ νεανικώτερόν ἐστιν εἰπεῖν, εἰς  ἕνα   τόπον ἀποβλέπειν, καὶ ἐν τούτῳ
[7, 324]   ἀγωγῆς οὐκ ἐθελήσαντα μετασχεῖν περὶ  ἕνα   τῶν τότε φευγόντων φίλων, ὅτε
[2, 310]   μόνῳ γέγονεν, ἀλλ' εὖ ἴσθι  μηδένα   πώποτέ μου τὸ πρῶτον ἀκούσαντα
[3, 315]   χαίρειν ἐάσας ἦλθον, διανοηθεὶς ὡς  οὐδένα   δεῖ τῶν ἐμῶν φίλων ἐμὲ
[8, 352]   τοὺς πρὸ (Διονυσίου, κατὰ νόμον  οὐδένα   κρίναντες, ἵνα δὴ δουλεύοιεν μηδενὶ
[7, 329]   διαφερόντως. Τούτων κοινωνὸν τῆς ἀρχῆς  οὐδένα   οἷός τ' ἦν πειθοῖ καὶ
[7, 344]   νόμους ἐπιτροπεύοντος. Τὰ μὲν δὴ  πεπραγμένα   μέχρι τούτου ταῦτ' ἦν ἐν
[7, 344]   οὐ (παντάπασιν ἔσται μοι καταγελάστως  πεπραγμένα   τάλαντα γὰρ ἴσως ἐστὶν οὐκ
[7, 339]   (εἴπερ ὄντως εἴη τῳ ταῦτα  λελεγμένα.   Πορεύομαι δὴ τῷ λογισμῷ τούτῳ
[7, 344]   παρ' αὐτὸν γράμματα τὰ νῦν  δεδογμένα   δηλοῦντα, καὶ ἐρωτᾶν εἴτε ἀρκεῖ
[7, 349]   τολμήσει Διονύσιος παρὰ τὰ χθὲς  ὡμολογημένα   ἄλλα ποτὲ δρᾶν. Καὶ ὃς
[7, 349]   τι σὺ παρὰ τὰ χθὲς  ὡμολογημένα   ποιήσῃς περὶ Ἡρακλείδην νεώτερον· δοκεῖ
[6, 322]   ἑκάστῳ παρείκῃ, κύρια τὰ νῦν  κεχρησμῳδημένα   ἔσται. Τὸ δὲ ἂν μὴ
[7, 339]   ποτὲ εἰς αὐτὸ τιθέναι τὰ  νενοημένα   ὑπ' αὐτοῦ, καὶ ταῦτα εἰς
[7, 349]   καὶ ἱκανῶς εἴη τὰ νῦν  εἰρημένα.   ~(Πλάτων τοῖς Δίωνος οἰκείοις τε
[7, 344]   φλαῦρον μηδὲν παρὰ τὰ νῦν  εἰρημένα.   Τῇ δὴ μετὰ ταύτην τὴν
[7, 344]   ὅταν ἴδῃ τίς του συγγράμματα  γεγραμμένα   εἴτε ἐν νόμοις νομοθέτου εἴτε
[7, 339]   ἂν λεχθείη· καὶ μὴν ὅτι  γεγραμμένα   κακῶς οὐχ ἥκιστ' ἂν ἐμὲ
[7, 339]   ἀμετακίνητον, δὴ πάσχει τὰ  γεγραμμένα   τύποις. Τοῦτο δὲ πάλιν αὖ
[7, 344]   ἐν ἀρχαῖς εἶπον· μόγις δὲ  τριβόμενα   πρὸς ἄλληλα αὐτῶν ἕκαστα, ὀνόματα
[7, 339]   ἂν εἴη καὶ ἄνευ καιροῦ  λεγόμενα.   Ἐπιστολαὶ δὲ ἄλλαι ἐφοίτων παρά
[7, 344]   τὸ μαθεῖν εἴς τε τὰ  λεγόμενα   ἤθη (πέφυκεν, τὰ δὲ διέφθαρται,
[7, 334]   τε οὖν ἴσως αὐτῷ τὰ  λεγόμενα   ᾐσχύνετό τε φανερὸς γιγνόμενος (οὐδὲν
[2, 310]   τε καὶ ἐνθουσιαστικώτερα. Πολλάκις δὲ  λεγόμενα   καὶ ἀεὶ ἀκουόμενα καὶ πολλὰ
[7, 329]   καὶ τὸ δεύτερον ἐν Συρακοσίοις  λεγόμενα,   καὶ μάλα ἀτόπῳ τε καὶ
[7, 329]   τοῖς βαρβάροις. Ταῦτα ἦν τὰ  λεγόμενα   καὶ παρακελευόμενα ὑφ' ἡμῶν τῶν
[7, 329]   πάρεργα ὡς ἔργα μοι συμβαίνῃ  λεγόμενα.   Λέγω δὴ τάδε ἐγώ. Τὸν
[2, 310]   οὐδ' ἔσται, τὰ δὲ νῦν  λεγόμενα   Σωκράτους ἐστὶν καλοῦ καὶ νέου
[13, 360]   ἀναλώματα ὀρθῶς ἀναλισκόμενα καὶ ὀρθῶς  ἀποδιδόμενα   πρός τε τἆλλα καὶ πρὸς
[13, 360]   ἀρχήν· τὰ γὰρ ἀναλώματα ὀρθῶς  ἀναλισκόμενα   καὶ ὀρθῶς ἀποδιδόμενα πρός τε
[7, 324]   ἐν ἐκείνοις ἅτε τεταραγμένοις πολλὰ  γιγνόμενα   τις ἂν δυσχεράνειεν, καὶ
[3, 315]   ἐκφοβεῖν ὡς ἀγνοοῦντα τὰ τότε  γιγνόμενα,   ἵνα μηδὲ ἐγὼ ζητοίην (τὰ
[7, 334]   φιλοσοφίαν τοῖς νέοις πολλὰ τοιαῦτα  γιγνόμενα,   ὅμως δ' οὖν ἀσφαλέστερόν μοι
[7, 339]   τὰ περὶ Δίωνα ὑπάρξει ταύτῃ  γιγνόμενα   ὅπῃπερ ἂν αὐτὸς ἐθέλῃς θελήσεις
[7, 339]   οὔτε περὶ αὐτὸν κατὰ νοῦν  γιγνόμενα.   Ταῦθ' οὕτως εἶπεν, τἆλλα δὲ
[3, 315]   δὴ σὺ πάντα τἀντεῦθεν ἤδη  γενόμενα   ἐγὼ μὲν ἠξίουν δήπου κατὰ
[7, 349]   ἐφάνη καὶ προφάσεις πρὸς τὰ  γενόμενα   ἱκανὰς ἔχειν ἔδοξέν τῳ, μετρίως
[3, 315]   μετεβαλόμην. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ταύτῃ  γενόμενα   τὴν ἐμὴν καὶ σὴν λυκοφιλίαν
[7, 324]   κοινά, βλέποντα εἰς ταῦτα καὶ  φερόμενα   ὁρῶντα πάντῃ πάντως, τελευτῶντα ἰλιγγιᾶν,
[7, 329]   Ταῦτα ἦν τὰ λεγόμενα καὶ  παρακελευόμενα   ὑφ' ἡμῶν τῶν ἐπιβουλευόντων Διονυσίῳ,
[2, 310]   Πολλάκις δὲ λεγόμενα καὶ ἀεὶ  ἀκουόμενα   καὶ πολλὰ ἔτη, μόγις ὥσπερ
[7, 344]   καὶ αἰσθήσεις, ἐν εὐμενέσιν ἐλέγχοις  ἐλεγχόμενα   καὶ ἄνευ φθόνων ἐρωτήσεσιν καὶ
[7, 344]   εἰ δὲ ὄντως αὐτῷ ταῦτ'  ἐσπουδασμένα   ἐν γράμμασιν (ἐτέθη, ἐξ ἄρα
[7, 339]   δ' οὐδὲν τὰ νῦν στρογγύλα  καλούμενα   εὐθέα κεκλῆσθαι τά τε εὐθέα
[2, 310]   ἂν εἰ μὴ τὰ νῦν  ἀπορούμενα   πολύ σοι διοίσει νῦν.
[7, 329]   ἡμᾶς (δ' εἰς φόβον κατέβαλον·  ἵνα   δ' ἐκπεράνωμεν οὐκ ὀλίγα πράγματα
[8, 352]   (Διονυσίου, κατὰ νόμον οὐδένα κρίναντες,  ἵνα   δὴ δουλεύοιεν μηδενὶ μήτε σὺν
[7, 324]   ἔπεμπον, βίᾳ ἄξοντα ὡς ἀποθανούμενον,  (ἵνα   δὴ μετέχοι τῶν πραγμάτων αὐτοῖς,
[13, 360]   σὺ αἴσθῃ, καὶ ὑπομιμνῄσκειν σε  ἵνα   ἐπιμελῇ τῶν ἐπισταλέντων. Καὶ νῦν
[13, 360]   ἀμελήσῃς, ἀλλ' ὡς τάχιστα ἀπόδος,  ἵνα   καὶ οἱ ἄλλοι πρὸς τοῦτον
[13, 360]   εἰ δὲ μή, ἐκδίδαξαί τινα,  ἵνα   κατὰ σχολὴν μανθάνων βελτίων γίγνῃ
[6, 322]   διὸ δὴ τούτων προσδεῖν εἶπον,  ἵνα   μὴ ἀναγκάζωνται τῆς ἀληθινῆς μὲν
[7, 329]   δὴ βουλόμενος ἦλθον τὸ δεύτερον,  ἵνα   μὴ τὰ πάρεργα ὡς ἔργα
[3, 315]   ὡς ἀγνοοῦντα τὰ τότε γιγνόμενα,  ἵνα   μηδὲ ἐγὼ ζητοίην (τὰ χρήματα
[2, 310]   εἰς Συρακούσας συμμάρτυρα λαβεῖν σέ,  ἵνα   μοι τιμῷτο φιλοσοφία καὶ παρὰ
[7, 329]   ἔπραττεν ἐν τῷ τότε χρόνῳ,  ἵνα   μὲν παιδείᾳ δὴ τὸν
[3, 315]   διὰ σέ, μηδὲν σοῦ χείρω,  ἵνα   οὕτως εἴπω, (τοῦτον μὲν προδοῦναι,
[1, 309]   καὶ γίγνωσκε τοσοῦτον ἡμῶν διημαρτηκώς,  ἵνα   πρὸς τοὺς ἄλλους βέλτιον προσφέρῃ.
[2, 310]   ταῦτα δίκαιόν ἐστι ποιεῖν, ἄκουε,  ἵνα   σοι καὶ ἀποκρίνωμαι σὺ
[7, 334]   τοῖς περὶ Δίωνα· τὸ μετ'  ἐκεῖνα   δ' οὖν ἔπεισα ὅπῃ δή
[2, 310]   βελτίονα ηὕρηκας τῶν παρ' ἐμοί,  ἐκεῖνα   τίμα· εἰ δ' ἄρα τὰ
[7, 334]   μετ' αὐτοῦ Διονυσίου πραχθῆναι πᾶσιν  κοινὰ   ἀγαθά, τύχη δέ τις ἀνθρώπων
[9, 357]   οὐ δύνασαι τῆς περὶ τὰ  κοινὰ   ἀσχολίας ἀπολυθῆναι. Ὅτι μὲν οὖν
[9, 357]   τῆς πατρίδος αὐτῆς πρὸς τὰ  κοινά,   ἄτοπον ἴσως τὸ μὴ ὑπακούειν·
[7, 324]   ὁρμῆς ἐπὶ τὸ πράττειν τὰ  κοινά,   βλέποντα εἰς ταῦτα καὶ φερόμενα
[7, 324]   (περὶ τὸ πράττειν τὰ  κοινὰ   καὶ πολιτικὰ ἐπιθυμία. Ἦν οὖν
[9, 357]   ἀπὸ τοῦ βελτίστου πρὸς τὰ  κοινὰ   προσέρχονται. Περὶ τούτων μὲν οὖν
[7, 324]   ἐμαυτοῦ γενοίμην κύριος, ἐπὶ τὰ  κοινὰ   τῆς πόλεως (εὐθὺς ἰέναι. Καί
[7, 324]   κακῶν οὖν οὐ (λήξειν τὰ  ἀνθρώπινα   γένη, πρὶν ἂν τὸ
[13, 360]   δὲ εἶπεν εἰκότα καὶ  ἀνθρώπινα,   ὅτι καὶ πρότερον ἀναλώσας τῷ
[7, 349]   ἐγένετο οὐδέν, ὅσα γε δὴ  τἀνθρώπινα   Δίωνα γὰρ ἐγὼ καὶ τῷ
[7, 344]   εὐθὺς πρὸς τὰ τείχη, παιῶνά  τινα   ἀναβοήσαντες βάρβαρον καὶ πολεμικόν· οὗ
[7, 334]   εἰδέναι μέν που χρὴ πάντα  τινὰ   ἄνδρα, καὶ βραχὺ δόξης
[7, 349]   κατῴκουν ἐγώ, δέοι θῦσαι θυσίαν  τινὰ   δεχήμερον· ἔξω δή με παρ'
[8, 352]   Φοινίκων Ὀπικῶν μεταβαλοῦσα εἴς  τινα   δυναστείαν καὶ κράτος. Τούτων δὴ
[7, 329]   τοῦτο πάντες φίλοι ἐφοβούμεθα μή  τινα   ἐπαιτιώμενος τιμωροῖτο ὡς συναίτιον τῆς
[3, 315]   ἐμῆς καὶ σῆς· καὶ εἴ  τινα   ἑτέραν ἀλλοτριότητα ἐνεῖδες ἐν ἐμοὶ
[7, 349]   ποιούμενος, ἀδελφὴν τῆς πρόσθεν, πέμψας  τινὰ   ἠρώτα με εἰ συγγιγνοίμην ὄντως
[13, 360]   φιλοσόφει· εἰ δὲ μή, ἐκδίδαξαί  τινα,   ἵνα κατὰ σχολὴν μανθάνων βελτίων
[7, 329]   νόσῳ παραφροσύνης ἐχομένους, ἐὰν δέ  τινα   καθεστῶτα ζῶσι βίον, ἑαυτοῖς ἀρέσκοντα,
[8, 352]   δ' εἴη σημαίνουσα ἡμῖν τοιόνδε  τινὰ   λόγον· νῦν ὑμῖν καὶ τοῖς
[7, 334]   δικαιότατ' ἂν ὀργιζοίμην ἐγὼ τρόπον  τινὰ   ὁμοιότατα καὶ Διονυσίῳ· ἀμφότεροι γὰρ
[7, 349]   ὢν τυγχάνω· οἱ δὲ πρόφασίν  τινα   πρεσβείας πορισάμενοι παρὰ τῆς πόλεως
[7, 344]   τὸν τότε ἔκπλουν μηχανᾶται τοιάνδε  τινά.   Τῇ μετὰ ταῦτα ἐλθὼν ἡμέρᾳ
[7, 349]   λήψονταί με, διαφθερεῖν. Μηχανῶμαι δή  τινα   τοιάνδε σωτηρίαν. Πέμπω παρ' Ἀρχύτην
[7, 344]   ποθεν ἀναπτέσθαι, δὲ διαμηχανώμενος  τίνα   τρόπον ἀνασοβήσοι με μηδὲν ἀποδοὺς
[7, 329]   ἐπιθυμίαις αὐτῶν ὑπηρετοῦντας συμβουλεύειν κελεύοιεν,  τίνα   τρόπον γίγνοιτ' ἂν ῥᾷστά τε
[8, 352]   δηλοῦν. Λέγω γὰρ δὴ διαιτητοῦ  τινα   τρόπον διαλεγόμενος ὡς δυοῖν, τυραννεύσαντί
[7, 324]   αὐτὰ συμβουλεύων, ἀγνοεῖν ὅτι τυραννίδος  τινὰ   τρόπον κατάλυσιν ἐσομένην μηχανώμενος ἐλάνθανον
[7, 349]   σὺ μετὰ τῶν ἄλλων βίᾳ  τινὰ   τρόπον σύσσιτον καὶ συνέστιον καὶ
[7, 324]   τότε κατελθόντες ἐπιεικείᾳ. Κατὰ δέ  τινα   τύχην αὖ τὸν ἑταῖρον ἡμῶν
[1, 309]   δοῦναι τοσοῦτον, ὥστε κομισάμενος ἄλλον  τινὰ   τῶν ἑταίρων θεράπευσον ὥσπερ ἐμέ·
[7, 324]   δικαιότατον εἶναι τῶν τότε, ἐπί  τινα   τῶν πολιτῶν μεθ' ἑτέρων ἔπεμπον,
[2, 310]   χρόνου, ἐπειδὴ καὶ τυγχάνουσιν κατά  τινα   φύσιν οἱ μὲν ἀνδραποδωδέστατοι οὐδὲν
[3, 315]   πολλὰ βλάβην ἡδονὴ καὶ λύπη  γεννᾷ,   δυσμάθειαν καὶ λήθην καὶ ἀφροσύνην
[3, 315]   τρεφούσας, οὗ κακὸν οὐδὲν μεῖζον  γεννᾷ   πλοῦτός τε καὶ τῆς
[6, 322]   Ἑρμεία, πεπειραμένος Ἐράστου καὶ Κορίσκου  πλέονα   σύ, φημὶ καὶ μηνύω
[13, 360]   δεοίμην, λαμβάνειν, βουλόμενος καὶ ἄλλα  μείζονα   ἐπέστελλες πέμπειν. δὲ
[7, 344]   τὸ τρίτον οὐ καθ' αὑτόν,  μείζονα   δέ, καὶ ὄντως οὐκ ἂν
[2, 310]   παρ' ἑτέρου ἀκήκοας αὐτὸς  βελτίονα   ηὕρηκας τῶν παρ' ἐμοί, ἐκεῖνα
[7, 344]   μὴ θαυμαστὸς ὢν ἄνθρωπος, τὸν  ἡγεμόνα   τούτων καὶ κύριον οὕτως εὐχερῶς
[6, 322]   καὶ τὸν τῶν πάντων θεὸν  ἡγεμόνα   τῶν τε ὄντων καὶ τῶν
[7, 339]   αὐτὸν μάλιστα εὐμαθῆ τε καὶ  μνήμονα   καὶ λογίζεσθαι δυνατὸν ἐν αὑτῷ
[13, 360]   ὅσα ἀναγκαῖα δίκαια  εὐσχήμονα   ἐμοί τε δοκεῖ καὶ παρ'
[4, 320]   Θεοδότου καὶ Ἡρακλείδου ἥκουσιν εἰς  Λακεδαίμονα   καὶ Αἴγιναν, ἡμεῖς δέ, καθάπερ
[7, 324]   νῦν γεγονότων κακῶν βίον ἂν  εὐδαίμονα   καὶ ἀληθινὸν ἐν πάσῃ τῇ
[2, 310]   συνάγουσιν, Πολύειδον δὲ καὶ Μίνω,  Ἀγαμέμνονα   δὲ καὶ Νέστορα καὶ Ὀδυσσέα
[3, 315]   ἔμφρονα κοινωνὸν ἀπολωλεκότι, τὸν δὲ  ἄφρονα   ὁρῶντι μετὰ πονηρῶν καὶ πολλῶν
[3, 315]   κοινωνίαν πρὸς σέ, τὸν μὲν  ἔμφρονα   κοινωνὸν ἀπολωλεκότι, τὸν δὲ ἄφρονα
[7, 329]   αὑτοῦ διανοούμενον χρὴ ζῆν τὸν  ἔμφρονα·   λέγειν μέν, εἰ μὴ (καλῶς
[7, 329]   δὲ ὡς λέγομεν, καὶ ἑαυτὸν  ἔμφρονά   τε καὶ σώφρονα ἀπεργασάμενος, εἰ
[7, 324]   δόξαν περὶ πολιτείας ἐκείνῳ γενέσθαι  σύμφρονα   ποιήσειεν. Τίς δ' ἦν
[7, 329]   καὶ ἑαυτὸν ἔμφρονά τε καὶ  σώφρονα   ἀπεργασάμενος, εἰ τὰς ἐξηρημωμένας Σικελίας
[7, 334]   εὔνοιαν καὶ τὴν τῆς τροφῆς  σώφρονα   δίαιταν, ἐπὶ λῳόνων δὲ ὀρνίθων
[7, 344]   ἐφέροντο εὐθὺς πρὸς τὰ τείχη,  παιῶνά   τινα ἀναβοήσαντες βάρβαρον καὶ πολεμικόν·
[7, 334]   (ὀνείδους γεγόνατον τῇ πόλει τὼ  Δίωνα   ἀποκτείναντε, ὡς ἐλλογίμω πώποτε ἄνδρε
[7, 334]   ταῦτά μοι βλάβη. δὲ  Δίωνα   ἀποκτείνας οὐκ οἶδεν ταὐτὸν ἐξειργασμένος
[7, 349]   οὐδέν, ὅσα γε δὴ τἀνθρώπινα  Δίωνα   γὰρ ἐγὼ καὶ τῷ βούλεσθαι
[7, 334]   οὐκ οἶδεν ταὐτὸν ἐξειργασμένος τούτῳ.  Δίωνα   γὰρ ἐγὼ σαφῶς οἶδα, ὡς
[3, 315]   ὁμολογίας, ἀλλὰ μόνον ἥκειν ἐπέστειλας,  Δίωνα   δ' εἰς αὖθις ἔφησθα μεταπέμψεσθαι.
[7, 334]   Γενομένης δὲ εἰρήνης, μετεπέμπετό με,  Δίωνα   δὲ ἐπισχεῖν ἔτι ἐνιαυτὸν ἐδεῖτο,
[7, 334]   περὶ τὴν ἀρχὴν ἀσφαλέστερον ἑαυτῷ,  Δίωνα   δὲ ἠξίου (διανοεῖσθαι μὴ φυγὴν
[2, 310]   ποιεῖν λέγειν περὶ σέ·  Δίωνα   δὲ μόνον (ἐξαίρετον ποιῇ. Οὗτος
[7, 334]   τε καὶ ἀθλίαν πάντως πανταχῇ.  Δίωνα   δὴ ἐγὼ λέγων ταῦτά τε
[3, 315]   σοῦ σφόδρα προθυμουμένου, νῦν δὲ  Δίωνα   διδάσκοιμι δρᾶν αὐτὰ ταῦτα, καὶ
[7, 339]   πάνυ μακράν, εἰδὼς ὡς πρὸς  Δίωνα   διεκείμην καὶ τὴν αὖ Δίωνος
[7, 329]   μηνὶ δὲ σχεδὸν ἴσως τετάρτῳ  Δίωνα   Διονύσιος αἰτιώμενος ἐπιβουλεύειν τῇ τυραννίδι,
[7, 329]   ἑαυτὸν δὲ ἐπαινεῖν μᾶλλον  Δίωνα   ἐβούλετό με καὶ φίλον ἡγεῖσθαι
[3, 315]   γενομένης ἐλθεῖν ἐμέ τε καὶ  Δίωνα   εἰς Συρακούσας, σὲ δὲ καλεῖν
[2, 310]   δὲ λόγος σημαίνει, τὸ  Δίωνα   ἐξαίρετον εἶναι, ὅτι οὐκ ἄρχω
[3, 315]   εἴτε τύχη τις μετὰ σοῦ  Δίωνα   ἐξέβαλεν, καὶ ἐλείφθης μόνος. Ἆρ'
[7, 339]   μή, οὐδέν σοι τῶν περὶ  Δίωνα   ἕξει πραγμάτων οὔτε περὶ τἆλλα
[7, 334]   καὶ ἀνθρωπίνων. Ταῦτα πρῶτον μὲν  Δίωνα   ἐπεχείρησα ἐγὼ πείθειν, δεύτερον δὲ
[7, 349]   κατακλύσειεν βίᾳ. αὐτὸν δὴ καὶ  Δίωνα   ἔσφηλεν· κακοὶ μὲν γὰρ ὄντες
[7, 344]   μετὰ τοῦτο, ἐν τῷ πρόσθεν  Δίωνα   ἐῶν τὰ ἑαυτοῦ κεκτῆσθαι καὶ
[7, 329]   κρατήσαντες παρὰ Διονυσίῳ ἐξέβαλον μὲν  Δίωνα,   ἡμᾶς (δ' εἰς φόβον κατέβαλον·
[7, 334]   ~ἐλθόντες (δὲ εἰς Σικελίαν, ἐπειδὴ  Δίωνα   ᾔσθοντο διαβεβλημένον εἰς τοὺς ἐλευθερωθέντας
[7, 334]   χαίρειν τότε γε πολλὰ καὶ  Δίωνα   καὶ Διονύσιον ἐᾶν, καὶ ἀπηχθόμην
[7, 334]   ἀμφότεροι. Διονύσιος μὲν ἔφη μεταπέμψεσθαι  Δίωνα   καὶ ἐμὲ πάλιν, καταστησάμενος τὰ
[7, 349]   φράζειν ὅτι καλῶς οὐδαμῇ ποιεῖς  Δίωνα   καὶ τοὺς Δίωνος φίλους ἀεὶ
[7, 324]   τῶν νῦν γεγονότων πραγμάτων περὶ  Δίωνα   καὶ τῶν περὶ Συρακούσας· δέος
[7, 349]   δὲ εἰς Πελοπόννησον εἰς Ὀλυμπίαν,  Δίωνα   καταλαβὼν θεωροῦντα, ἤγγελλον τὰ γεγονότα·
[7, 339]   αὐτός, τὸ μὴ δεῖν προδοῦναι  Δίωνα   μηδὲ τοὺς ἐν Τάραντι ξένους
[3, 315]   τῶν ἐπιστολῶν πρῶτον μὲν κατάγειν  Δίωνα   οἰκειωσάμενον, φράζων τὴν οἰκειότητα, ἣν
[7, 329]   δὶς τὴν πόλιν, ταὐτὸν πρὸς  Δίωνα   Συρακόσιοι τότε ἔπαθον ὅπερ καὶ
[7, 334]   οἰκείοις καὶ ἑταίροις τοῖς περὶ  Δίωνα·   τὸ μετ' ἐκεῖνα δ' οὖν
[7, 334]   Ὅμως δὲ μιμεῖσθαι μὲν συμβουλεύω  Δίωνα   ὑμῖν τοῖς φίλοις τήν τε
[7, 339]   πρῶτον μέν σοι τὰ περὶ  Δίωνα   ὑπάρξει ταύτῃ γιγνόμενα ὅπῃπερ ἂν
[3, 315]   χρήματα πάντα ἀποδόμενος, οὐ πείσας  Δίωνα,   φάσκων οὐ πωλήσειν ἄνευ τοῦ
[7, 334]   εἶτα εἰς Διονύσιον βλέψαντες καὶ  Δίωνα,   ὧν μὲν μὴ πειθόμενος
[9, 357]   καὶ διὰ τὸν πατέρα αὐτοῦ  Φρυνίωνα   καὶ δι' αὐτὸν τὸν νεανίσκον.
[2, 310]   Ἀναξαγόραν, καὶ Κροῖσον αὖ καὶ  Σόλωνα   ὡς σοφοὺς καὶ Κῦρον ὡς
[7, 329]   (τὸ πρότερον πάλιν, ὡς  Πλάτωνα   Διονύσιος θαυμαστῶς ὡς ἀσπάζεται. Τὸ
[3, 315]   πωλήσειν ἄνευ τοῦ πείθειν, τὸν  κολοφῶνα,   θαυμάσιε, ταῖς ὑποσχέσεσιν ἁπάσαις
[7, 339]   τῷ σωτῆρι τοῦτό γε οὖν  ἔπραξα   ὄντως· ἐσώθην γάρ τοι πάλιν
[7, 329]   ὧν δὲ ἕνεκα καὶ ὅσα  ἔπραξα,   ὡς εἰκότα τε καὶ δίκαια,
[3, 315]   ἄλλοις Ἕλλησιν, ὡς ἐμὴ  δόξα   μαντεύεται· ἔπειτα τὰ Δίωνος τοὺς
[7, 339]   ἐπιστήμη καὶ νοῦς ἀληθής τε  δόξα   περὶ ταῦτ' ἐστίν· ὡς δὲ
[7, 349]   δὲ ἀκούσας ἀνεφλέχθη τε καὶ  παντοδαπὰ   χρώματα ἧκεν, οἷ' ἂν θυμούμενος
[7, 344]   ἐσπουδασμένα ἐν γράμμασιν (ἐτέθη, ἐξ  ἄρα   δή τοι ἔπειτα, θεοὶ μὲν
[7, 339]   αὐτὸ ἐξελέγξαι σαφῶς ὁποτέρως ποτὲ  ἄρα   ἔχοι, καὶ τοῦτ' αὐτὸ μηδαμῇ
[4, 320]   μηδεὶς εἴη τοιοῦτος· ἐὰν δ'  ἄρα   καὶ γίγνηταί τις, σὺ φαίνου
[7, 344]   αὐτῷ τῶν νῦν γεγονότων, ἂν  ἄρα   μὴ δόξῃ δεῖν αὐτὸν οἰκεῖν
[2, 310]   θεῷ εἰπεῖν, ἔξεστιν, εἴ τι  ἄρα   μὴ καλῶς πέπρακται κατὰ τὴν
[3, 315]   τυραννίδος εἰς βασιλείαν μεταστήσαντα, ταῦτ'  ἄρα   σὲ μὲν τότε διεκώλυσα, ὡς
[3, 315]   τῶν παρὰ σὲ (πρεσβευόντων ὡς  ἄρα   σοῦ ποτε λέγοντος ἀκούσας ἐγὼ
[7, 339]   τἀληθὲς καὶ ὑπομένειν, εἴ τις  ἄρα   τὰ γεγονότα ἀκούσας καταφρονήσει τῆς
[2, 310]   ἐμοί, ἐκεῖνα τίμα· εἰ δ'  ἄρα   τὰ παρ' ἡμῶν σοι ἀρέσκει,
[6, 322]   συμπλοκήν. Ἂν δέ τις ὑμῶν  ἄρα   ταύτην πῃ λύειν δοκῇ τὸ
[7, 349]   ἀλογίαν τῶν γενομένων. δ'  ἄρα   τινὶ νῦν ῥηθέντα εὐλογώτερα ἐφάνη
[7, 329]   φαυλότατον ἡγοῦ σαυτόν· νῦν δ'  ἄρα   τὸ μῆκος τῆς πορείας καὶ
[7, 344]   ῥᾳδίως ὡς ἀβουλῶν ἐμὲ ἐκπλεῖν,  ἆρά   τις ἐθελήσει με ἄγειν ναύτην
[13, 360]   τὴν χεῖρα ἠσθένει. Καὶ (Φιλαίδης  παρὰ   βασιλέως ἥκων τοῦ μεγάλου ἔλεγεν
[7, 334]   καὶ ἐπιστολὴ εἰρήσθω καὶ  παρὰ   Διονύσιον ἐμὴ προτέρα ἄφιξις·
[7, 329]   ὃς οὐκ ἂν συλλαβὼν εὐθέως  παρὰ   Διονύσιον πάλιν ἀπήγαγεν, ἄλλως τε
[7, 334]   τὸ μετὰ τοῦτο Ἀρχύτης τε  παρὰ   Διονύσιον (πρὶν) ἀφικέσθαι ἐγὼ γὰρ
[7, 344]   μὴ πεμφθείσης αὐτῷ τινος ἐντολῆς  παρὰ   Διονυσίου ἂν δὲ περιμείνω τὸν
[7, 329]   λόγοι, οἳ δὴ καὶ κρατήσαντες  παρὰ   Διονυσίῳ ἐξέβαλον μὲν Δίωνα, ἡμᾶς
[7, 344]   δ' εἶπον ὅτι χρείη τὴν  παρὰ   Δίωνος ἐπιστολὴν περιμένειν ἡμᾶς καὶ
[7, 349]   Διονυσίῳ· δ' ἀκούσας ὅτι  παρὰ   Θεοδότην εἴην εἰσεληλυθώς, πρόφασιν (αὖ
[13, 360]   πλείω δὲ οὔ. Οὕτω δὴ  παρὰ   Λεπτίνου ἔλαβον· καὶ τοῦτό γε
[13, 360]   τινων εἰς τὴν πόλιν ἔλαβον  παρὰ   Λεπτίνου, λέγων μοι ἐδόκει
[4, 320]   οὐδὲν ἴσμεν· καὶ νῦν ἐπιστολαὶ  παρὰ   μὲν Θεοδότου καὶ Ἡρακλείδου ἥκουσιν
[7, 339]   ἐν αἷστισιν ἂν πράξεσιν,  παρὰ   πάντα δὲ ἀεὶ φιλοσοφίας ἐχόμενος
[7, 334]   ἥπερ ἄν, εἰ Διονύσιος ἐπείσθη,  παρὰ   πᾶσιν ἂν ὡς ἔπος εἰπεῖν
[2, 310]   διώκειν, τοῦτο δ' ἴσμεν ὅτι  παρὰ   πᾶσιν ὄνομα οὐ καλὸν ἔχει·
[13, 360]   σὺ καὶ Ἀρχύτης, εἴπερ ἥκει  παρά   σε Ἀρχύτης, χρῆσθαι δύναισθ' ἄν.
[13, 360]   δημόσιον ἀνάλωμα διὰ τὴν  παρὰ   σὲ ἄφιξιν, ὥσπερ τότε ἔλεγον
[13, 360]   ἐμοῦ λόγος ἐπιστολὴ ἴῃ  παρὰ   σέ, ἐπιμελεῖσθαι ὅπως ὡς τάχιστα
[3, 315]   λέγειν σε πρός τινας τῶν  παρὰ   σὲ (πρεσβευόντων ὡς ἄρα σοῦ
[13, 360]   καὶ ἅμα ἐμπείρως ἔχων τῶν  παρὰ   σοὶ λέγοιμ' ἄν. Οἱ προσαγγέλλοντες
[2, 310]   Λυκόφρονος καὶ τῶν ἄλλων τῶν  παρὰ   σοὶ ὄντων λέγω καὶ πάλαι
[9, 357]   παντελῶς ἦν ἐργώδη τὰ δὲ  παρὰ   σοῦ διῆλθον ἡμῖν, λέγοντες ὑποδυσφορεῖν
[13, 360]   ἀλλ' ἐγχρονισθὲν ἕως ἄν τις  παρὰ   σοῦ ἔλθῃ, βλάψαι, πρὸς τῷ
[12, 359]   Ταραντίνῳ εὖ πράττειν. Τὰ μὲν  παρὰ   σοῦ ἐλθόνθ' ὑπομνήματα θαυμαστῶς ὡς
[13, 360]   οὔπω ἔχω λέγειν, πρὶν ἂν  παρὰ   σοῦ ἔλθωσιν αἱ ἐπιστολαί, ὥσπερ
[3, 315]   δὴ λέγειν ὅσαι τότε ἐπιστολαὶ  παρὰ   σοῦ καὶ παρ' ἄλλων ἦλθον
[9, 357]   αὐτοῖς ἔδωκας, καὶ ἀπαγγέλλοντες τὰ  παρὰ   σοῦ. Τὰ μὲν οὖν πρὸς
[3, 315]   ἐνιαυτῷ τριήρης ἀφίκετο καὶ ἐπιστολαὶ  παρὰ   σοῦ, τῶν δ' ἐν ταῖς
[7, 344]   φανῇ οἰκίᾳ, πείσεσθαι φλαῦρον μηδὲν  παρὰ   τὰ νῦν εἰρημένα. Τῇ δὴ
[7, 344]   πρεσβυτέρους Διονύσιος ἐπεχείρησεν ὀλιγομισθοτέρους ποιεῖν  παρὰ   τὰ τοῦ πατρὸς ἔθη, θυμωθέντες
[2, 310]   συγγιγνόμενός τε ἄλλοις καὶ παραθεώμενος  (παρὰ   τὰ τῶν ἄλλων καὶ αὐτὰ
[7, 349]   ἔφην· οὐ γὰρ τολμήσει Διονύσιος  παρὰ   τὰ χθὲς ὡμολογημένα ἄλλα ποτὲ
[7, 349]   οἵδε πεφόβηνται μή τι σὺ  παρὰ   τὰ χθὲς ὡμολογημένα ποιήσῃς περὶ
[7, 339]   λεγόμενα. Ἐπιστολαὶ δὲ ἄλλαι ἐφοίτων  παρά   τε Ἀρχύτου καὶ τῶν ἐν
[7, 349]   δὲ πρόφασίν τινα πρεσβείας πορισάμενοι  παρὰ   τῆς πόλεως πέμπουσιν (τριακόντορόν τε
[8, 352]   τε παρ' ἐμοῦ καὶ τῆς  παρὰ   τοῦ ἐμοῦ πατρός μὲν
[7, 329]   ἐγὼ καὶ Δίων, ἐπειδὴ τὰ  παρὰ   τοῦ πατρὸς (αὐτῷ συνεβεβήκει οὕτως,
[2, 310]   ἵνα μοι τιμῷτο φιλοσοφία καὶ  παρὰ   τῷ πλήθει. Τοῦτο δ' οὐκ
[3, 315]   δρᾶν τοῦτο, θεῷ μέν, ὅτι  παρὰ   φύσιν προστάττοιμ' ἄν, πόρρω γὰρ
[7, 339]   (τῶν ἐρωτώντων, δυναμένων δὲ τὰ  τέτταρα   διαρρίπτειν τε καὶ ἐλέγχειν· ἐν
[7, 339]   ἂν τούτων (μή τις τὰ  τέτταρα   λάβῃ ἁμῶς γέ πως, οὔποτε
[7, 324]   τά τε ἄλλα καὶ φίλον  (ἄνδρα   ἐμοὶ πρεσβύτερον Σωκράτη, ὃν ἐγὼ
[7, 339]   πάσης ὡς ἔπος εἰπεῖν πάντ'  ἄνδρα.   Ἐν οἷσι μὲν οὖν μηδ'
[13, 360]   οὐδεὶς οὐδὲν φλαῦρον ἔλεγεν τὸν  ἄνδρα.   Σκόπει δὲ καὶ αὐτὸς καὶ
[1, 309]   ἄλλων ποτὲ συμπεσόντων. Εὔξῃ τοιοῦτον  ἄνδρα   σοι παρεστάναι. Ὑπομνῆσαι δέ σε
[7, 329]   ἄνανδρον, τὸν δ' οὐχ ὑπομένοντα  ἄνδρα.   Ταύτην δὴ τὴν διάνοιαν ἐγὼ
[7, 329]   ἀπὸ τῆς τοῦ τοιούτου συμβουλῆς  ἄνδρα   τε ἡγοίμην ἂν καὶ ἰατρικόν,
[7, 334]   μέν που χρὴ πάντα τινὰ  ἄνδρα,   καὶ βραχὺ δόξης ὀρθῆς
[13, 360]   σοι καὶ τῶν διαιρέσεων, καὶ  ἄνδρα,   ὥσπερ ἐδόκει ἡμῖν τότε, (ᾧ
[3, 315]   (ὧν ἔμπειρον ἔδει γεγονέναι, καὶ  σφόδρα   ἀγνῶτος ἐμοί. Τὸ μετὰ τοῦτο
[7, 324]   τε καὶ παιδείας ὡς ἔχοι  σφόδρα   λέγων, τούς τε αὑτοῦ ἀδελφιδοῦς
[3, 315]   βουλεύεσθαι, σοῦ δὲ ὄντος μὲν  σφόδρα   νέου, πολλῆς δὲ ἀπειρίας οὔσης
[7, 349]   κακοὶ μὲν γὰρ ὄντες αὐτὸν  σφόδρα   οὐκ ἔλαθον οἱ σφήλαντες, ὅσον
[7, 344]   Ἐγὼ γὰρ ἐκείνῳ μὲν οὐ  σφόδρα   πιστεύω τούτοις χρώμενον ἂν τοῖς
[3, 315]   διεκώλυσα, ὡς σὺ φῄς, σοῦ  σφόδρα   προθυμουμένου, νῦν δὲ Δίωνα διδάσκοιμι
[7, 324]   δὴ τὴν πόλιν, ὥστε αὐτοῖς  σφόδρα   προσεῖχον τὸν νοῦν, τί πράξοιεν.
[7, 329]   δὲ μένειν διὸ δὴ καὶ  σφόδρα   προσεποιεῖτο δεῖσθαι. Τὰς δὲ τῶν
[2, 310]   δέ, εἰ μὲν αὐτὸς χρῇ,  σφόδρα   χρῶ, εἰ δὲ οἷόν τε,
[7, 324]   γενομένους, οὕτως ὀξέως ὑπήκουσεν (καὶ  σφόδρα,   ὡς οὐδεὶς πώποτε ὧν ἐγὼ
[8, 352]   τῶν νόμων· (τοῖς δὲ δὴ  ἐλεύθερα   διώκουσιν ἤθη καὶ φεύγουσιν τὸν
[7, 334]   πεῖρα, σμικρὰ δὲ καὶ  ἀνελεύθερα   ψυχῶν ἤθη τὰ τοιαῦτα ἁρπάζειν
[7, 344]   τινά. Τῇ μετὰ ταῦτα ἐλθὼν  ἡμέρᾳ   λέγει πρός με πιθανὸν λόγον·
[3, 315]   τινας αὐτὰ διασκευωρεῖν, δῆλα μὴν  ἑκάτερα   ἔσται τοῖς τὸ ἐμὸν ἦθος
[8, 352]   γὰρ καὶ ἐλευθερία ὑπερβάλλουσα μὲν  ἑκατέρα   πάγκακον, ἔμμετρος δὲ οὖσα πανάγαθον·
[9, 357]   διὰ σὲ καὶ διὰ τὸν  πατέρα   αὐτοῦ Φρυνίωνα καὶ δι' αὐτὸν
[7, 329]   καὶ μὴ ἐθέλοντά γε προσβιαζοίμην·  (πατέρα   δὲ μητέρα οὐχ ὅσιον
[6, 322]   τοῦ τε ἡγεμόνος καὶ αἰτίου  πατέρα   κύριον ἐπομνύντας, ὅν, ἂν ὄντως
[8, 352]   οὐ καὶ πάσχειν αὐτὸν πολλὰ  ἕτερα.   Δεῖ δὲ οὐ μακρὰν ἐλθόντας
[7, 324]   ἦν ταῦτά τε καὶ τοιαῦτα  ἕτερα   πάμπολλα, τὴν δ' ἐμὴν δόξαν
[3, 315]   διὰ τὴν ἐμὴν ῥᾳθυμίαν τὰ  σφέτερα   (πάντα ἐξὸν μὴ ἀπολέσθαι διώλετο·
[7, 329]   γε προσβιαζοίμην· (πατέρα δὲ  μητέρα   οὐχ ὅσιον ἡγοῦμαι προσβιάζεσθαι μὴ
[7, 324]   δὲ τάδε ἐδεῖτο, εἰ καὶ  μακρότερα   εἰπεῖν. Τίνας γὰρ καιρούς, ἔφη,
[7, 339]   (σέμν' ἄττα μεμαθηκότας. Ἔτι δὲ  μακρότερα   περὶ αὐτῶν ἐν νῷ μοι
[7, 334]   καὶ παρὰ Διονύσιον ἐμὴ  προτέρα   ἄφιξις· δὲ δὴ ὑστέρα
[2, 310]   ἔστιν τούτων πρὸς τοὺς πολλοὺς  καταγελαστότερα   ἀκούσματα, οὐδ' αὖ πρὸς τοὺς
[2, 310]   οὐδ' αὖ πρὸς τοὺς εὐφυεῖς  θαυμαστότερά   τε καὶ ἐνθουσιαστικώτερα. Πολλάκις δὲ
[6, 322]   μαρτυρῶ μὴ ῥᾳδίως εὑρήσειν σε  ἀξιοπιστότερα   ἤθη τούτων τῶν γειτόνων· ἔχεσθαι
[8, 352]   τινὰς αὐτόθεν εἴτε ἔξωθεν εἴτε  ἀμφότερα   καὶ ὁπόσους ἂν συγχωρήσωσιν· τούτους
[7, 334]   προτέρα ἄφιξις· δὲ δὴ  ὑστέρα   πορεία τε καὶ πλοῦς ὡς
[7, 334]   Εἰ δ' οὖν ταῦτα μὲν  ὕστερα   γένοιτ' ἄν, κατεπείγουσιν δὲ ὑμᾶς
[2, 310]   καλῶν· δεύτερον δὲ πέρι τὰ  δεύτερα,   καὶ τρίτον πέρι τὰ τρίτα.
[7, 334]   ἐπεχειρήσαμεν Συρακούσαις εὖ φρονοῦντες συμπρᾶξαι,  δεύτερα   μήν· πρῶτα δ' ἦν
[7, 349]   δ' ἄρα τινὶ νῦν ῥηθέντα  εὐλογώτερα   ἐφάνη καὶ προφάσεις πρὸς τὰ
[2, 310]   αἱ δὲ μοχθηρόταται οὔ φασι,  κυριώτερα   δὲ τὰ τῶν θείων ἀνδρῶν
[2, 310]   τοὺς εὐφυεῖς θαυμαστότερά τε καὶ  ἐνθουσιαστικώτερα.   Πολλάκις δὲ λεγόμενα καὶ ἀεὶ
[7, 324]   τῇ διανοίᾳ τε καὶ τόλμῃ  ἀπῆρα   οἴκοθεν, οὐχ τινες ἐδόξαζον,
[7, 339]   τινων πραγμάτων. μὲν δὴ  πεῖρα   αὕτη γίγνεται σαφής τε
[7, 334]   ἐκγόνοις, ἀλλ' ὀλέθριος πάντως  πεῖρα,   σμικρὰ δὲ καὶ ἀνελεύθερα ψυχῶν
[13, 360]   ἥκιστα Φίλαγρος, ὃς τότε τὴν  χεῖρα   ἠσθένει. Καὶ (Φιλαίδης παρὰ βασιλέως
[7, 334]   πειρᾶσθε εὐτυχέστερον αὐτὰ ἀγαθῇ πρᾶξαι  μοίρᾳ   καὶ θείᾳ τινὶ τύχῃ. Συμβουλὴ
[2, 310]   του, τάχα δ' ἂν θείᾳ  μοίρᾳ   κατὰ τοῦθ' ὁρμήσας, ἔπειτα αὐτοῦ
[7, 339]   Ταῦθ' οὕτως εἶπεν, τἆλλα δὲ  (μακρὰ   ἂν εἴη καὶ ἄνευ καιροῦ
[7, 334]   Διονύσιος ἔβλαψεν· τὰ δὲ ἄλλα  σμικρὰ   ἂν εἴη πρὸς ταῦτά μοι
[7, 329]   μὲν οὖν καθ' ὅσον ἠδυνάμην,  σμικρὰ   δ' οἷός τ' ἦ, μηνὶ
[7, 334]   ἀλλ' ὀλέθριος πάντως πεῖρα,  σμικρὰ   δὲ καὶ ἀνελεύθερα ψυχῶν ἤθη
[7, 324]   εἴ τιν' ἄλλα τοιαῦτα οὐ  σμικρά,   ἐδυσχέρανά τε καὶ ἐμαυτὸν ἐπανήγαγον
[13, 360]   σου μόλις κομίσαιτο, καὶ νῦν  σμικρὰ   μὲν δοίη ἄν, πλείω δὲ
[7, 344]   καὶ τοῖς σοῖς μᾶλλον πεπίστευκα.  Ὅρα   δὴ ταῦτα εἴ σοι ἀρέσκει,
[2, 310]   καὶ Μίνω, Ἀγαμέμνονα δὲ καὶ  Νέστορα   καὶ Ὀδυσσέα καὶ Παλαμήδη ὡς
[7, 339]   αὑτόν, μὴ δυνάμενον πάντα τὰ  πρόσφορα   ἐπιτηδεύειν τῷ πράγματι. Οὕτω δὴ
[7, 329]   χρήμασιν γενέσθαι μετ' αὐτοῦ ἐμὲ  μάρτυρά   τε καὶ φίλον πρὸς τὴν
[2, 310]   βουλόμενος δὲ (ἐλθὼν εἰς Συρακούσας  συμμάρτυρα   λαβεῖν σέ, ἵνα μοι τιμῷτο
[2, 310]   τῶν λατομιῶν εὖ ἐποίησας ἀφείς,  ἐλαφρὰ   δὲ δέησις καὶ περὶ
[7, 329]   καὶ μάλα ἀτόπῳ τε καὶ  αἰσχρᾷ   νίκῃ τοῖς τῆς νίκης αἰτίοις.
[7, 324]   καὶ ἀληθινὸν ἐν πάσῃ τῇ  χώρᾳ   κατασκευάσαι. Ταῦτα δίων ὀρθῶς διανοηθεὶς
[7, 344]   σπουδαῖος, κεῖται δέ που ἐν  χώρᾳ   τῇ καλλίστῃ τῶν τούτου· εἰ
[3, 315]   τοσούτων ὅσα ἦν τότε τὰ  σὰ   βουλεύεσθαι, σοῦ δὲ ὄντος μὲν
[13, 360]   σοι ἔχει, περί τε τὰ  σὰ   τὰ Ἀθήνησιν καὶ περὶ τὰ
[7, 324]   εἴπερ ποτὲ καὶ νῦν ἐλπὶς  πᾶσα   ἀποτελεσθήσεται τοῦ τοὺς αὐτοὺς φιλοσόφους
[7, 324]   τὰ τῶν τριάκοντά τε καὶ  πᾶσα   τότε πολιτεία· πάλιν δὲ
[8, 352]   Σικελίαν πᾶσαν λελυμένης τῆς τυραννίδος  πᾶσα   μάχη περὶ αὐτῶν τούτων, τῶν
[8, 352]   ἐρημίαν τῆς Ἑλληνικῆς φωνῆς Σικελία  πᾶσα,   Φοινίκων Ὀπικῶν μεταβαλοῦσα εἴς
[7, 334]   κακῶν λήξαι (πόλις ἐν αὑτῇ  στασιάσασα,   ἀλλὰ στάσεις καὶ ἔχθραι καὶ
[13, 360]   Ἐγὼ (γὰρ δὴ ταῦτά γε  ἐξήτασα,   παρ' Ἀνδρομήδη τὸν Αἰγινήτην πέμψας
[7, 334]   μετάστασιν δέ· ἐγὼ δ' ἥξειν  ὡμολόγησα   ἐπὶ τούτοις τοῖς λόγοις. Γενομένης
[7, 349]   οὔτε τι σμικρὸν οὔτε μέγα  ὡμολόγησα.   Νὴ τοὺς θεούς, ἦν δ'
[7, 329]   συνέβη γενόμενος. Μετὰ δὲ τοῦτο  ἀπεδήμησά   τε καὶ πάλιν ἀφικόμην πάσῃ
[7, 334]   ἀνθρωπίνων. Ταῦτα πρῶτον μὲν Δίωνα  ἐπεχείρησα   ἐγὼ πείθειν, δεύτερον δὲ Διονύσιον,
[8, 357]   εἰ μὴ ξενικαὶ ἐρινύες ἐκώλυσαν,  κατέστησα   ᾗπερ καὶ διενοούμην, καὶ μετὰ
[7, 334]   τὸ μετ' ἐκεῖνα δ' οὖν  ἔπεισα   ὅπῃ δή ποτ' ἐδυνάμην Διονύσιον
[8, 357]   εἴπερ ἔργα ἐπὶ νῷ ἐγίγνετο,  κατῴκισα,   τοὺς μὲν βαρβάρους ἣν νῦν
[13, 360]   δὲ ὡς ἂν δύνωμαι ὀλιγίστοις,  ὅσα   ἀναγκαῖα δίκαια εὐσχήμονα
[7, 349]   οὐκ ἄν ποτε ἐγένετο οὐδέν,  ὅσα   γε δὴ τἀνθρώπινα Δίωνα γὰρ
[8, 352]   σχεδὸν οὐκ ἀπορία· τῶν δὲ  ὅσα   γένοιτ' ἂν πᾶσιν συμφέροντα
[7, 334]   τοιαῦτα, ὡς Διονυσίου πάντα διακηκοότος  ὅσα   διενοούμην ἐγώ. δὲ οὔτε
[7, 329]   Διονυσίου· ὧν δὲ ἕνεκα καὶ  ὅσα   ἔπραξα, ὡς εἰκότα τε καὶ
[7, 329]   τῇ τυραννίδι δίων πράττοι πάντα  ὅσα   ἔπραττεν ἐν τῷ τότε χρόνῳ,
[3, 315]   σμικρὸν κεκτημένοις, μέλλουσιν περὶ τοσούτων  ὅσα   ἦν τότε τὰ σὰ βουλεύεσθαι,
[8, 352]   δὲ τὸν ἐπιόντα ἐνιαυτὸν δικάζειν  ὅσα   θανάτου καὶ δεσμοῦ καὶ μεταστάσεως
[7, 344]   δικαίων τε καὶ τῶν ἄλλων  ὅσα   καλὰ μὴ προσφυεῖς εἰσιν καὶ
[7, 339]   τῶν ἡλίων ἐπικεκαυμένοι, ἰδόντες τε  ὅσα   μαθήματά ἐστιν καὶ πόνος
[6, 322]   Ἑρμείας μοι φαίνεται φύσει τε,  ὅσα   (μήπω συγγεγονότι, καὶ τέχνῃ δι'
[8, 352]   τὰ τοιαῦτα ἐναργῶς ἰδεῖν, ἀλλ'  ὅσα   νῦν γέγονεν τῇδε, αὐτοῦ περὶ
[7, 324]   περί τε ἀγορὰν ἑκάτεροι τούτων  ὅσα   τ' ἐν τοῖς ἄστεσι διοικεῖν
[7, 324]   μηδέποτε κοιμώμενον μόνον νύκτωρ, (καὶ  ὅσα   τούτῳ ἐπιτηδεύματα συνέπεται τῷ βίῳ·
[5, 321]   Περδίκκᾳ εὖ πράττειν. Εὐφραίῳ μὲν  συνεβούλευσα,   καθάπερ ἐπέστελλες, τῶν σῶν ἐπιμελούμενον
[3, 315]   ταῦτ' ἄρα σὲ μὲν τότε  διεκώλυσα,   ὡς σὺ φῄς, σοῦ σφόδρα
[13, 360]   μὲν οὖν Σπευσίππῳ γαμεῖται, ἀδελφῆς  οὖσα   αὐτῷ θυγάτηρ. Δεῖ δὴ ταύτῃ
[8, 352]   μὲν ἑκατέρα πάγκακον, ἔμμετρος δὲ  οὖσα   πανάγαθον· μετρία δὲ θεῷ
[7, 339]   ἔχουσα ἐπιστολή, τῇδέ πῃ  φράζουσα   Διονύσιος (Πλάτωνι” τὰ νόμιμα ἐπὶ
[2, 310]   προσφέρῃ. ~Πλάτων Διονυσίῳ εὖ πράττειν.  Ἤκουσα   Ἀρχεδήμου ὅτι σὺ ἡγῇ χρῆναι
[2, 310]   ἀκούει· ἐγὼ μὲν γὰρ οὐκ  ἤκουσα.   Χρὴ δέ, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,
[8, 352]   συνάπτει δὲ ἀεὶ παλαιὰ τελευτὴ  δοκοῦσα   ἀρχῇ φυομένῃ νέᾳ, διολέσθαι δ'
[8, 352]   Σικελία πᾶσα, Φοινίκων Ὀπικῶν  μεταβαλοῦσα   εἴς τινα δυναστείαν καὶ κράτος.
[8, 352]   αὐτοῖς. Δουλεία γὰρ καὶ ἐλευθερία  ὑπερβάλλουσα   μὲν ἑκατέρα πάγκακον, ἔμμετρος δὲ
[7, 339]   αὐτῶν διαγωγή, ἄνω καὶ κάτω  μεταβαίνουσα   ἐφ' ἕκαστον, μόγις ἐπιστήμην ἐνέτεκεν
[8, 352]   καὶ νοεῖν ἐπιτελὴς δ' εἴη  σημαίνουσα   ἡμῖν τοιόνδε τινὰ λόγον· νῦν
[2, 310]   ὀρέγεται μαθεῖν ποῖ' ἄττα ἐστίν,  βλέπουσα   εἰς τὰ αὑτῆς συγγενῆ, ὧν
[7, 339]   δίαιτα καθ' ἡμέραν ὡς  πρέπουσα   κοσμία τῷ πράγματι, χαλεπὸν
[3, 315]   λήθην καὶ ἀφροσύνην καὶ ὕβριν  τίκτουσα   ἐν τῇ ψυχῇ. Καὶ ταῦτα
[7, 339]   ταῦτα ἦν παρεσκευασμένη τὴν ἀρχὴν  ἔχουσα   ἐπιστολή, τῇδέ πῃ φράζουσα
[7, 329]   οὐδὲ ἐμοί· ἐλθών τε ἐμαυτὸν  ἠλευθέρωσα   Διὸς ξενίου καὶ τῆς φιλοσόφου
[7, 329]   ἀρίστην, ἡσυχίαν δὲ ἄγοντα εὔχεσθαι  τὰ   ἀγαθὰ αὑτῷ τε καὶ τῇ
[7, 324]   ἐγὼ δυνάμενον ἀνθρώπους νέους ἐπὶ  τὰ   ἀγαθὰ καὶ τὰ δίκαια προτρέποντα
[13, 360]   ἔχει, περί τε τὰ σὰ  τὰ   Ἀθήνησιν καὶ περὶ τὰ ἐμά.
[13, 360]   ἀεὶ πλεόντων, ἡμέτερος ἐπιτήδειος καὶ  τὰ   ἄλλα καὶ περὶ φιλοσοφίαν χαρίεις.
[13, 360]   ἔδωκεν, ἀλλ' ὅτι προθύμως, καὶ  τὰ   ἄλλα περὶ σὲ (καὶ λέγων
[13, 360]   ἀνάγκαζε φράζειν καὶ ταῦτα καὶ  τὰ   ἄλλα· σὲ γὰρ δεῖ εἰδέναι
[7, 324]   κατιδεῖν· κακῶν οὖν οὐ (λήξειν  τὰ   ἀνθρώπινα γένη, πρὶν ἂν
[2, 310]   ποῖ' ἄττα ἐστίν, βλέπουσα εἰς  τὰ   αὑτῆς συγγενῆ, ὧν (οὐδὲν ἱκανῶς
[5, 321]   δήμῳ λέγειν καὶ συμβουλεύειν αὐτῷ  τὰ   βέλτιστα οὐ πώποτε ἀναστὰς ἐφθέγξατο,
[2, 310]   ἀεί τι ἀγαθὸν καὶ ἐπὶ  τὰ   βελτίω λέγων περὶ τῶν γεγονότων
[13, 360]   σοι ἔσται πρὸς τὴν ἀρχήν·  τὰ   γὰρ ἀναλώματα ὀρθῶς ἀναλισκόμενα καὶ
[3, 315]   διὰ τὸ πλῆθος αὐτῶν συντέμνω.  Τὰ   γὰρ δὴ χρήματα πάντα ἀποδόμενος,
[7, 324]   πόλεων ὅτι κακῶς σύμπασαι πολιτεύονται  τὰ   γὰρ τῶν νόμων αὐταῖς σχεδὸν
[7, 339]   καὶ ὑπομένειν, εἴ τις ἄρα  τὰ   γεγονότα ἀκούσας καταφρονήσει τῆς ἐμῆς
[7, 349]   Ὀλυμπίαν, Δίωνα καταλαβὼν θεωροῦντα, ἤγγελλον  τὰ   γεγονότα· δὲ τὸν Δία
[7, 339]   εἰς ἀμετακίνητον, δὴ πάσχει  τὰ   γεγραμμένα τύποις. Τοῦτο δὲ πάλιν
[7, 349]   εὐλογώτερα ἐφάνη καὶ προφάσεις πρὸς  τὰ   γενόμενα ἱκανὰς ἔχειν ἔδοξέν τῳ,
[2, 310]   ἀλλ' ἐκμανθάνειν· (οὐ γὰρ ἔστιν  τὰ   γραφέντα μὴ οὐκ ἐκπεσεῖν. Διὰ
[3, 315]   μὲν ἡμίσεα ἀποπέμψειν εἰς Κόρινθον,  τὰ   δ' ἄλλα τῷ παιδὶ καταλείψειν
[4, 320]   ἡμῖν εἴ του δεῖ ἐπιστέλλετε·  τὰ   δ' ἐνθάδε παραπλησίως ἔχει καθάπερ
[7, 344]   μὲν ἡμίσεα ἐμοὶ δώσειν ἄγειν,  τὰ   δ' ἡμίσεα τῷ παιδὶ καταλείψειν
[13, 360]   ἠρέμα ἂν ἄχθεσθαι εἰ γίγνοιτο.  Τὰ   δὲ ἄλλα περὶ σὲ καὶ
[7, 334]   (ἐνδίκως. Ταῦτα μὲν Διονύσιος ἔβλαψεν·  τὰ   δὲ ἄλλα σμικρὰ ἂν εἴη
[2, 310]   διαφοράν, καὶ τὰ μὲν ὁμονοοῦντας,  τὰ   δὲ διαφερομένους ᾄδουσι. Πάντα δὴ
[7, 344]   τε τὰ λεγόμενα ἤθη (πέφυκεν,  τὰ   δὲ διέφθαρται, οὐδ' ἂν
[13, 360]   δὲ ὕστερον ἤλθομεν τῆς ἀποθέσεως,  τὰ   δὲ μύρτα ἀποτεθέντα κατεσάπη· ἀλλ'
[13, 360]   αὐτῶν ἐμοῦ πλουσιώτεροι, οὐκ ἐκδοτέον·  τὰ   δὲ νῦν αὐτῶν ἐγὼ εὐπορώτατος,
[2, 310]   σύγγραμμα Πλάτωνος οὐδὲν οὐδ' ἔσται,  τὰ   δὲ νῦν λεγόμενα Σωκράτους ἐστὶν
[7, 334]   δέ τις ἀνθρώπων κρείττων διεφόρησεν.  (Τὰ   δὲ νῦν ὑμεῖς πειρᾶσθε εὐτυχέστερον
[12, 359]   ὡς παραδεδομένος μῦθος δηλοῖ.  Τὰ   δὲ παρ' ἐμοὶ ὑπομνήματα, περὶ
[9, 357]   γὰρ οὐδὲ παντελῶς ἦν ἐργώδη  τὰ   δὲ παρὰ σοῦ διῆλθον ἡμῖν,
[4, 320]   σὺν θεῷ εἰπεῖν, ἔχει καλῶς,  τὰ   δὲ περὶ τῶν μελλόντων
[2, 310]   τῶν καλῶν· δεύτερον δὲ πέρι  τὰ   δεύτερα, καὶ τρίτον πέρι τὰ
[5, 321]   Πλάτων, ὡς ἔοικεν, προσποιεῖται μὲν  τὰ   δημοκρατίᾳ συμφέροντα εἰδέναι, ἐξὸν δ'
[7, 324]   ἔρρεψε δεῖν, εἴ ποτέ τις  τὰ   διανοηθέντα (περὶ νόμων τε καὶ
[7, 324]   νέους ἐπὶ τὰ ἀγαθὰ καὶ  τὰ   δίκαια προτρέποντα εἰς φιλίαν τε
[7, 344]   καὶ σοὶ Δίων, ἔφη, καὶ  τὰ   Δίωνος (ἐκποδὼν ἀπαλλαχθήτω τοῦ περὶ
[3, 315]   γραμμάτων ἦρχεν ὡς, ἂν ἀφίκωμαι,  τὰ   Δίωνός μοι γενήσοιτο πράγματα πάντα
[3, 315]   ἐμὴ δόξα μαντεύεται· ἔπειτα  τὰ   Δίωνος τοὺς οἰκείους ἔχειν (ἠξίουν
[7, 349]   ἐπιβουλὴ Διονυσίῳ τοῦ μὴ ἀποδοῦναι  τὰ   Δίωνος χρήματα ἔδοξεν ἔχθρας λόγον
[7, 324]   συγγενόμενος Δίωνι τότε νέῳ κινδυνεύω,  τὰ   δοκοῦντα ἐμοὶ βέλτιστα ἀνθρώποις εἶναι
[7, 344]   τὴν ὑστεραίαν αὐτῷ περὶ τούτων  τὰ   δόξαντα ἀπαγγελεῖν. Ταῦτα συνεθέμεθα τότε.
[7, 344]   ἐν τῷ πρόσθεν Δίωνα ἐῶν  τὰ   ἑαυτοῦ κεκτῆσθαι καὶ καρποῦσθαι χρήματα,
[7, 344]   μηδὲν Διονύσιον ἐκεῖ, καρπούμενον δὲ  τὰ   ἑαυτοῦ. Μετεπεμψάμην μὲν οὖν καὶ
[7, 344]   Δίωνι τάδε. Ἀξιῶ ἐκεῖνον ἀπολαβόντα  τὰ   ἑαυτοῦ οἰκεῖν μὲν ἐν Πελοποννήσῳ,
[13, 360]   δὲ Εὐδόξου καὶ περὶ πάντα  τὰ   ἐκείνου πάνυ χαριέντως ἔχων· ἔτι
[13, 360]   σὰ τὰ Ἀθήνησιν καὶ περὶ  τὰ   ἐμά. Ἐγὼ τοῖς σοῖς χρήμασιν,
[5, 321]   γίγνοιτο τῆς περὶ ἐμὲ καὶ  τὰ   ἐμὰ συμβουλῆς. Εὐτύχει. ~Πλάτων Ἑρμείᾳ
[7, 329]   δ' ἐκπεράνωμεν οὐκ ὀλίγα πράγματα  τὰ   ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ, ἐλθὼν ἐκ
[7, 344]   γὰρ φαῦλα, πολλοῖς μάρτυσι μαχεῖται  τὰ   ἐναντία λέγουσιν, οἳ περὶ τῶν
[3, 315]   πρὸς δὲ τούτοις ᾤμην δεῖν  τὰ   κατ' ἐνιαυτὸν ἕκαστον εἰωθότα αὐτῷ
[9, 357]   ὅτι οὐ δύνασαι τῆς περὶ  τὰ   κοινὰ ἀσχολίας ἀπολυθῆναι. Ὅτι μὲν
[9, 357]   δὲ τῆς πατρίδος αὐτῆς πρὸς  τὰ   κοινά, ἄτοπον ἴσως τὸ μὴ
[7, 324]   ὄντα ὁρμῆς ἐπὶ τὸ πράττειν  τὰ   κοινά, βλέποντα εἰς ταῦτα καὶ
[7, 324]   ὅμως (περὶ τὸ πράττειν  τὰ   κοινὰ καὶ πολιτικὰ ἐπιθυμία. Ἦν
[9, 357]   οὐκ ἀπὸ τοῦ βελτίστου πρὸς  τὰ   κοινὰ προσέρχονται. Περὶ τούτων μὲν
[7, 324]   θᾶττον ἐμαυτοῦ γενοίμην κύριος, ἐπὶ  τὰ   κοινὰ τῆς πόλεως (εὐθὺς ἰέναι.
[7, 344]   τε τὸ μαθεῖν εἴς τε  τὰ   λεγόμενα ἤθη (πέφυκεν, τὰ δὲ
[7, 334]   ἤρεσκέν τε οὖν ἴσως αὐτῷ  τὰ   λεγόμενα ᾐσχύνετό τε φανερὸς γιγνόμενος
[7, 329]   φέρειν τοῖς βαρβάροις. Ταῦτα ἦν  τὰ   λεγόμενα καὶ παρακελευόμενα ὑφ' ἡμῶν
[7, 344]   παρ' ἑτέρων, φαῦλα εἶναι  τὰ   λεχθέντα, τὸ τρίτον οὐ
[7, 334]   ἀπαλλαχθῇ τοῦ σώματος· διὸ καὶ  τὰ   μεγάλα ἁμαρτήματα καὶ ἀδικήματα σμικρότερον
[7, 334]   ἄλλους ὡς ἔπος εἰπεῖν ἅπαντας  τὰ   μέγιστα ἔβλαψαν ἀνθρώπους, οἱ μὲν
[7, 339]   ἐδεῖτο· πολλὰ γὰρ αὐτὸς καὶ  τὰ   μέγιστα εἰδέναι τε καὶ ἱκανῶς
[7, 349]   ἐν δυνάμει καὶ τιμαῖσιν γενέσθαι  τὰ   μέγιστα ἐν ταῖς μεγίσταις. Ἔστιν
[6, 322]   χρείαν ἔχοντες ὥστε ἀλλήλους εἰς  τὰ   (μέγιστα ὠφελεῖν. Ἑρμείᾳ μὲν γὰρ
[8, 352]   ἂν συμβουλεύειν οἷόν τ' ἦν  τὰ   μέλλοντα ῥηθήσεσθαι· νῦν (δ' ἐννοεῖν
[13, 360]   ταῦτα περὶ Δίωνος λέγοιμ' ἄν.  Τὰ   μὲν ἄλλ' οὔπω ἔχω λέγειν,
[7, 324]   πόλεων ἄρχοντας μεγάλων (συμβῆναι γενομένους.  Τὰ   μὲν δὴ παρακελεύματα ἦν ταῦτά
[7, 344]   ἀδελφιδοῦ (αὐτοῦ κατὰ νόμους ἐπιτροπεύοντος.  Τὰ   μὲν δὴ πεπραγμένα μέχρι τούτου
[13, 360]   τοῦ τάφου. Καὶ περὶ ταῦτα  τὰ   μὲν ἐμὰ ἀναγκαῖα σχεδόν τι
[3, 315]   τὴν Δίωνος ἀποδόμενος οὐσίαν πᾶσαν  τὰ   μὲν ἡμίσεα ἀποπέμψειν εἰς Κόρινθον,
[7, 344]   δὴ πωλήσειν αὐτήν, πραθείσης δὲ  τὰ   μὲν ἡμίσεα ἐμοὶ δώσειν ἄγειν,
[2, 310]   τοτὲ δ' εἰς διαφοράν, καὶ  τὰ   μὲν ὁμονοοῦντας, τὰ δὲ διαφερομένους
[7, 344]   κήπῳ καὶ ἐγὼ τότε περιπατῶν  τὰ   μὲν οὖν ἄλλα οὔτ' οἶδα
[4, 320]   τοιαῦτα τυγχάνειν δόξης τῆς προσηκούσης.  Τὰ   μὲν οὖν εἰς τὸ παρόν,
[9, 357]   καὶ ἀπαγγέλλοντες τὰ παρὰ σοῦ.  Τὰ   μὲν οὖν πρὸς τὴν πόλιν
[12, 359]   ~Πλάτων Ἀρχύτᾳ Ταραντίνῳ εὖ πράττειν.  Τὰ   μὲν παρὰ σοῦ ἐλθόνθ' ὑπομνήματα
[3, 315]   ἐποίουν ἀναγκαῖον, ἐκ τῶν λοιπῶν  τὰ   (μὲν πολιτικὰ χαίρειν ἐᾶν, εὐλαβούμενον
[2, 310]   οἳ νῦν ἄρτι σφίσι φασὶν  τὰ   μὲν τότε ἀπιστότατα δόξαντα εἶναι
[13, 360]   δόξαν σοι, δοκεῖν δυσσύμβολον (εἶναι.  Τὰ   μετὰ ταῦτα περὶ Δίωνος λέγοιμ'
[7, 339]   ἐθέλῃς θελήσεις δὲ οἶδ' ὅτι  τὰ   μέτρια, καὶ ἐγὼ συγχωρήσομαι εἰ
[7, 339]   τολμήσει ποτὲ εἰς αὐτὸ τιθέναι  τὰ   νενοημένα ὑπ' αὐτοῦ, καὶ ταῦτα
[7, 339]   τῇδέ πῃ φράζουσα Διονύσιος (Πλάτωνι”  τὰ   νόμιμα ἐπὶ τούτοις εἰπὼν οὐδὲν
[2, 310]   ἱκανῶς, θαυμάζοιμ' ἂν εἰ μὴ  τὰ   νῦν ἀπορούμενα πολύ σοι διοίσει
[7, 344]   ἐμοῦ σὲ παρ' αὐτὸν γράμματα  τὰ   νῦν δεδογμένα δηλοῦντα, καὶ ἐρωτᾶν
[8, 352]   δέ μοι φαίνεταί πῃ  τὰ   νῦν, ἐγὼ πειράσομαι πάσῃ παρρησίᾳ
[7, 349]   ἂν ἡμῖν καὶ ἱκανῶς εἴη  τὰ   νῦν εἰρημένα. ~(Πλάτων τοῖς Δίωνος
[7, 344]   οἰκίᾳ, πείσεσθαι φλαῦρον μηδὲν παρὰ  τὰ   νῦν εἰρημένα. Τῇ δὴ μετὰ
[7, 324]   δίων εἶχε τὴν ἡλικίαν ἣν  τὰ   νῦν Ἱππαρῖνος γέγονεν, καὶ ἣν
[6, 322]   δυνώμεθα καὶ ἑκάστῳ παρείκῃ, κύρια  τὰ   νῦν κεχρησμῳδημένα ἔσται. Τὸ δὲ
[7, 324]   ἀνθρώπων φέρεσθαι, πῶς οὐ προδέδοται  τὰ   νῦν μετ' ἐμοῦ μέρος ὅσον
[7, 324]   ὑμᾶς διεξελθεῖν· ἔχει γὰρ καιρὸν  τὰ   νῦν. Νέος ἐγώ ποτε ὢν
[7, 334]   ἐν ἐπιθυμίᾳ πάλιν εἴη γεγονὼς  τὰ   νῦν· ὅθεν δίων συντεταμένως
[7, 334]   μὲν μὴ πειθόμενος ζῇ  τὰ   νῦν (οὐ καλῶς, δὲ
[7, 329]   χρὴ τοὺς (ἐμὲ παρακαλοῦντας πρὸς  τὰ   νῦν πράγματα. Ἦλθον Ἀθηναῖος ἀνὴρ
[7, 334]   τὰς ὁμολογίας οὐδὲν γίγνοιτο τῶν  τὰ   νῦν πραττομένων. Ἔοικεν δὴ τὸ
[7, 339]   Σικελίαν πεισθεὶς ὑφ' ἡμῶν ἔλθῃς  τὰ   νῦν, πρῶτον μέν σοι τὰ
[7, 349]   περιβαλὼν μυρίῳ. (ὰ δὴ μετὰ  τὰ   νῦν ῥηθέντα συμβουλεύω, σχεδὸν
[7, 339]   (βέβαιον εἶναι, κωλύειν δ' οὐδὲν  τὰ   νῦν στρογγύλα καλούμενα εὐθέα κεκλῆσθαι
[7, 344]   οὐσία ἂν δ' οὖν γίγνηται  τὰ   νῦν ὑποφαίνοντα οἷα εἰκὸς αὐτὰ
[8, 357]   πάντως μὴ ἀποστῆτε, πρὶν ἂν  τὰ   (νῦν ὑφ' ἡμῶν λεχθέντα, οἷον
[5, 321]   φράζῃς καὶ ὡς Εὐφραίῳ δεῖ  τὰ   νῦν χρῆσθαι. Πολλὰ μὲν γὰρ
[6, 322]   προσγενομένου γένοιτ' ἂν μείζων εἰς  τὰ   πάντα δύναμις, φίλων βεβαίων
[7, 334]   τῶν νόμων ἐν τούτῳ δὴ  τὰ   πάντα ἐστίν. Ἂν μὲν γὰρ
[13, 360]   σὲ γὰρ δεῖ εἰδέναι τε  τὰ   πάντα κατὰ δύναμιν καὶ κριτὴν
[2, 310]   ἔλθῃ πρὸς σὲ καὶ ἀπαγγείλῃ  τὰ   παρ' ἐμοῦ, μετὰ ταῦτα ἴσως
[2, 310]   τρὶς ποιήσῃς καὶ (βασανίσῃς  τὰ   παρ' ἐμοῦ πεμφθέντα ἱκανῶς, θαυμάζοιμ'
[2, 310]   ἐκεῖνα τίμα· εἰ δ' ἄρα  τὰ   παρ' ἡμῶν σοι ἀρέσκει, τιμητέον
[9, 357]   σὺ αὐτοῖς ἔδωκας, καὶ ἀπαγγέλλοντες  τὰ   παρὰ σοῦ. Τὰ μὲν οὖν
[7, 329]   συνεβουλεύομεν ἐγὼ καὶ Δίων, ἐπειδὴ  τὰ   παρὰ τοῦ πατρὸς (αὐτῷ συνεβεβήκει
[7, 329]   ἦλθον τὸ δεύτερον, ἵνα μὴ  τὰ   πάρεργα ὡς ἔργα μοι συμβαίνῃ
[7, 334]   δυνάμενον ὑμῶν Δωριστὶ ζῆν κατὰ  τὰ   (πάτρια, διώκοντα δὲ τόν τε
[7, 329]   γὰρ δεῖ μηκύνειν ηὗρον στάσεως  τὰ   περὶ Διονύσιον μεστὰ σύμπαντα καὶ
[7, 339]   τὰ νῦν, πρῶτον μέν σοι  τὰ   περὶ Δίωνα ὑπάρξει ταύτῃ γιγνόμενα
[7, 329]   ἐκ τῶν νῦν γεγονότων, ὕστερον  τὰ   περὶ ταῦτα διέξειμι, τῶν ἐπανερωτώντων
[7, 334]   Δίωνα καὶ ἐμὲ πάλιν, καταστησάμενος  τὰ   περὶ τὴν ἀρχὴν ἀσφαλέστερον ἑαυτῷ,
[3, 315]   ἄλλα τε βραχέα ἄττα καὶ  τὰ   περὶ τῶν νόμων προοίμια σπουδάσαντα
[7, 344]   νῦν εἴρηται σχεδόν. Ἐξέπλευσεν δὴ  τὰ   πλοῖα μετὰ τοῦτο, καὶ οὐκέτι
[7, 324]   χαλεπώτερον ἐφαίνετο ὀρθῶς εἶναί μοι  τὰ   πολιτικὰ (διοικεῖν· οὔτε γὰρ ἄνευ
[7, 324]   καὶ τοὺς ἀνθρώπους τοὺς πράττοντας  τὰ   πολιτικά, καὶ τοὺς νόμους γε
[3, 315]   Καὶ ταῦτα μὲν ταύτῃ περὶ  τὰ   πολιτικὰ κοινωνίας τῆς ἐμῆς καὶ
[7, 339]   ἐμοῦ, οὐ σμικρὰν οὖσαν πρὸς  τὰ   πολιτικά, παντάπασιν διαβαλοίην. Ταύτης δὴ
[3, 315]   τὸ θεῖον, ἀνθρώπῳ δέ, ὅτι  τὰ   πολλὰ βλάβην ἡδονὴ καὶ λύπη
[4, 320]   ἐστιν ἐλπὶς ἀναιρεθέντος Διονυσίου διαφθαρῆναι  τὰ   πράγματα διὰ τὴν σήν τε
[2, 310]   Ἐμοὶ δὲ δὴ καὶ σοὶ  τὰ   πρὸς ἀλλήλους οὑτωσὶ τυγχάνει ἔχοντα·
[7, 339]   αὐτὸν αὑτόν, μὴ δυνάμενον πάντα  τὰ   πρόσφορα ἐπιτηδεύειν τῷ πράγματι. Οὕτω
[7, 339]   δὴ καὶ Διονυσίῳ τότ' ἐρρήθη  τὰ   ῥηθέντα. Πάντα μὲν οὖν οὔτ'
[3, 315]   περὶ τοσούτων ὅσα ἦν τότε  τὰ   σὰ βουλεύεσθαι, σοῦ δὲ ὄντος
[13, 360]   ὥς σοι ἔχει, περί τε  τὰ   σὰ τὰ Ἀθήνησιν καὶ περὶ
[8, 352]   δὲ οὐχ ὑμῖν μόνοις συμβουλεύσειν  τὰ   συμφέροντα, μάλιστά γε μὴν (ὑμῖν,
[3, 315]   ὡς διὰ τὴν ἐμὴν ῥᾳθυμίαν  τὰ   σφέτερα (πάντα ἐξὸν μὴ ἀπολέσθαι
[7, 339]   δόξαις δ' ἐπικεχρωσμένοι, καθάπερ οἱ  τὰ   σώματα ὑπὸ τῶν ἡλίων ἐπικεκαυμένοι,
[7, 324]   χρυσὸν ἀποδείξαντας τὴν ἔμπροσθεν πολιτείαν  τά   τε ἄλλα καὶ φίλον (ἄνδρα
[7, 339]   νῦν στρογγύλα καλούμενα εὐθέα κεκλῆσθαι  τά   τε εὐθέα δὴ στρογγύλα, καὶ
[7, 324]   φιλοσοφίαν, ὡς ἐκ ταύτης ἔστιν  τά   τε πολιτικὰ δίκαια καὶ τὰ
[7, 324]   ἦν κτᾶσθαι μετά τινος ῥᾳστώνης  τά   τε τῶν νόμων γράμματα καὶ
[7, 344]   οἱ δ' ἐφέροντο εὐθὺς πρὸς  τὰ   τείχη, παιῶνά τινα ἀναβοήσαντες βάρβαρον
[7, 339]   ὑπὸ (τῶν ἐρωτώντων, δυναμένων δὲ  τὰ   τέτταρα διαρρίπτειν τε καὶ ἐλέγχειν·
[7, 339]   γὰρ ἂν τούτων (μή τις  τὰ   τέτταρα λάβῃ ἁμῶς γέ πως,
[3, 315]   εἰκότως σοι ἔφυγον κοινωνεῖν περὶ  τὰ   τῆς πόλεως πράγματα, τὸ δὲ
[7, 334]   δὲ καὶ ἀνελεύθερα ψυχῶν ἤθη  τὰ   τοιαῦτα ἁρπάζειν κέρδη φιλεῖ, οὐδὲν
[8, 352]   δὲ οὐ μακρὰν ἐλθόντας ποι  τὰ   τοιαῦτα ἐναργῶς ἰδεῖν, ἀλλ' ὅσα
[13, 360]   ἦν. Χρὴ γὰρ δὴ καὶ  τὰ   τοιαῦτα καὶ τἀναντία τούτων ἐμὲ
[7, 329]   τε ἀνθρώπῳ μάλιστα, διά τε  τὰ   τοιαῦτα καταλιπὼν τὰς ἐμαυτοῦ διατριβάς,
[7, 339]   δή τις τρόπος τοῦ περὶ  τὰ   τοιαῦτα πεῖραν λαμβάνειν οὐκ ἀγεννὴς
[4, 320]   συμφαίη τις ἂν τοὺς ἀντιποιουμένους  τὰ   τοιαῦτα τιμᾶν εἰκότως τῶν ἄλλων
[7, 334]   Διονυσίῳ πειρᾶσθαι διαλέγεσθαι τῶν περὶ  τὰ   τοιαῦτα, ὡς Διονυσίου πάντα διακηκοότος
[3, 315]   ηὗρες, ἐμὲ ἐκφοβεῖν ὡς ἀγνοοῦντα  τὰ   τότε γιγνόμενα, ἵνα μηδὲ ἐγὼ
[7, 344]   Διονύσιος ἐπεχείρησεν ὀλιγομισθοτέρους ποιεῖν παρὰ  τὰ   τοῦ πατρὸς ἔθη, θυμωθέντες δὲ
[7, 349]   ἀποκτείνας, ἐχθροὺς καλῶν τούτους, διαφορῇ  τὰ   τούτων χρήματα καὶ τοῖς συνεργοῖς
[2, 310]   τὰ δεύτερα, καὶ τρίτον πέρι  τὰ   τρίτα. οὖν ἀνθρωπίνη ψυχὴ
[7, 324]   ἠγαπηκώς· ὅθεν ἐπαχθέστερον τοῖς περὶ  τὰ   τυραννικὰ νόμιμα ζῶσιν ἐβίω μέχρι
[2, 310]   τε ἄλλοις καὶ παραθεώμενος (παρὰ  τὰ   τῶν ἄλλων καὶ αὐτὰ καθ'
[2, 310]   μοχθηρόταται οὔ φασι, κυριώτερα δὲ  τὰ   τῶν θείων ἀνδρῶν μαντεύματα
[7, 324]   τά τε πολιτικὰ δίκαια καὶ  τὰ   τῶν ἰδιωτῶν πάντα κατιδεῖν· κακῶν
[2, 310]   τῶν θείων ἀνδρῶν μαντεύματα  τὰ   τῶν μή. Οἶμαι δ' ἔγωγε
[7, 349]   τιμᾶται ὑπ' αὐτῆς, τοῖς πολλοῖς  τὰ   τῶν ὀλίγων ὑπὸ ψηφισμάτων διανέμων,
[7, 349]   ἀρχούσης ἐλαττόνων, τῇ ἑαυτοῦ πόλει  τὰ   τῶν σμικροτέρων (χρήματα διανέμῃ μὴ
[7, 324]   Χρόνῳ δὲ οὐ πολλῷ μετέπεσε  τὰ   τῶν τριάκοντά τε καὶ πᾶσα
[7, 349]   οὐ γὰρ τολμήσει Διονύσιος παρὰ  τὰ   χθὲς ὡμολογημένα ἄλλα ποτὲ δρᾶν.
[7, 349]   πεφόβηνται μή τι σὺ παρὰ  τὰ   χθὲς ὡμολογημένα ποιήσῃς περὶ Ἡρακλείδην
[3, 315]   γιγνόμενα, ἵνα μηδὲ ἐγὼ ζητοίην  (τὰ   χρήματα ἀποπέμπεσθαι. Ἡνίκα γὰρ Ἡρακλείδην
[7, 344]   δὲ τὸ βέβαιον ἐκεῖνος παρεχέτω.  Τὰ   χρήματα δὲ ἂν λάβῃ,
[7, 349]   αὑτοῖς, ὧν, εἰ Διονύσιος (ἀπέδωκεν  τὰ   χρήματα Δίωνι καὶ παντάπασι
[7, 349]   εὐνοεῖν ᾤετό με, ὅτι Δίωνι  τὰ   χρήματα ἔρρει παντελῶς. (κουν δὴ
[7, 344]   εἰς δὲ ὥρας ἄπιθι (λαβὼν  τὰ   χρήματα ταῦτα· καὶ δίων εὖ
[8, 352]   αὐτῶν ἀνοσιουργὸς γέγονεν· ταῦτα γὰρ  ἀνίατα   καὶ οὐκ ἄν ποτέ τις
[7, 339]   εὑρόντες αὐτοί· τούτους οὐκ ἔστιν  κατά   γε τὴν ἐμὴν δόξαν περὶ
[7, 324]   ἐχρήσαντο οἱ τότε κατελθόντες ἐπιεικείᾳ.  Κατὰ   δέ τινα τύχην αὖ τὸν
[7, 329]   αὑτῷ τε καὶ τῇ πόλει.  Κατὰ   δὴ τοῦτον τὸν τρόπον ἐγὼ
[7, 349]   τῶν σμικροτέρων (χρήματα διανέμῃ μὴ  κατὰ   δίκην. Οὕτω μὲν γὰρ οὔτε
[8, 352]   πράττοιτε ὄντως, πειράσομαι ταῦθ' ὑμῖν  κατὰ   δύναμιν διεξελθεῖν. Ἐλπίζω δὲ οὐχ
[13, 360]   δεῖ εἰδέναι τε τὰ πάντα  κατὰ   δύναμιν καὶ κριτὴν εἶναι καὶ
[6, 322]   δὲ μή, κατὰ δύο, κοινῇ  κατὰ   δύναμιν ὡς οἷόν τ' ἐστὶν
[6, 322]   μὲν ἁθρόους, εἰ δὲ μή,  κατὰ   δύο, κοινῇ κατὰ δύναμιν ὡς
[11, 358]   κινδυνεύειν κατά τε γῆν καὶ  κατὰ   θάλατταν οἷα ἀπαντᾷ, καὶ νῦν
[1, 309]   Καί μοι τὸ τοῦ Εὐριπίδου  κατὰ   καιρόν ἐστιν εἰπεῖν, ὅτι σοὶ
[7, 329]   οὐκ ἔστιν. Ἀλλ' ἦλθον μὲν  κατὰ   λόγον ἐν δίκῃ τε (ὡς
[8, 352]   κατέλευσαν βάλλοντες τοὺς πρὸ (Διονυσίου,  κατὰ   νόμον οὐδένα κρίναντες, ἵνα δὴ
[7, 344]   ὑέος, ὄντος μὲν ἀδελφιδοῦ (αὐτοῦ  κατὰ   νόμους ἐπιτροπεύοντος. Τὰ μὲν δὴ
[7, 324]   πόλις τε οὐδεμία ἂν ἠρεμήσαι  κατὰ   νόμους οὐδ' οὑστινασοῦν ἀνδρῶν οἰομένων
[7, 324]   Συρακοσίους οἴεσθαι δεῖν ἐλευθέρους εἶναι,  κατὰ   νόμους τοὺς ἀρίστους οἰκοῦντας· ὥστε
[7, 339]   περὶ τἆλλα οὔτε περὶ αὐτὸν  κατὰ   νοῦν γιγνόμενα. Ταῦθ' οὕτως εἶπεν,
[8, 352]   ἐπιδεεῖς εἶναι τὸ μὴ πάντα  κατὰ   νοῦν πράττειν, καὶ δὴ καὶ
[3, 315]   Δίωνός μοι γενήσοιτο πράγματα πάντα  κατὰ   νοῦν τὸν ἐμόν, μὴ ἀφικομένου
[7, 344]   χρήματα δὲ ἂν λάβῃ,  (κατὰ   Πελοπόννησον μὲν καὶ Ἀθήνας κείσθω
[11, 358]   ὑπὸ συμβάσεων πραγμάτων μεγάλων καὶ  κατὰ   πόλεμον καὶ κατὰ τὰς ἄλλας
[8, 352]   λέγω νῦν. Ἔσθ' ὑμῖν  κατὰ   Σικελίαν πᾶσαν λελυμένης τῆς τυραννίδος
[13, 360]   δὲ μή, ἐκδίδαξαί τινα, ἵνα  κατὰ   σχολὴν μανθάνων βελτίων γίγνῃ καὶ
[7, 334]   μὴ δυνάμενον ὑμῶν Δωριστὶ ζῆν  κατὰ   τὰ (πάτρια, διώκοντα δὲ τόν
[11, 358]   μεγάλων καὶ κατὰ πόλεμον καὶ  κατὰ   τὰς ἄλλας πράξεις γενομένων, ὅταν
[3, 315]   εἰρήνης γενομένης ἐκάλεις με οὐ  κατὰ   τὰς ὁμολογίας, ἀλλὰ μόνον ἥκειν
[7, 334]   ὅτι γέρων τε εἴην καὶ  κατὰ   τὰς ὁμολογίας οὐδὲν γίγνοιτο τῶν
[7, 339]   δυνατὸς εἶναι ποδηγεῖν. (Ταύτῃ καὶ  κατὰ   ταῦτα διανοηθεὶς τοιοῦτος ζῇ,
[11, 358]   ἱκανῶς ἔχω πλανᾶσθαι καὶ κινδυνεύειν  κατά   τε γῆν καὶ κατὰ θάλατταν
[2, 310]   γεγονότων καὶ ἐχόντων οὕτω, σχεδὸν  κατὰ   τὴν ἐμὴν δόξαν ηὑρήκαμεν
[3, 315]   τῆς βελτίστης προσρήσεως; μᾶλλον  κατὰ   τὴν ἐμὴν συνήθειαν γράφων Εὖ
[2, 310]   τι ἄρα μὴ καλῶς πέπρακται  κατὰ   τὴν ἔμπροσθεν συνουσίαν, ἐπανορθώσασθαι καὶ
[3, 315]   γενόμενα ἐγὼ μὲν ἠξίουν δήπου  κατὰ   τὴν ὁμολογίαν τῶν ἐπιστολῶν πρῶτον
[7, 329]   προϊ όντος τοῦ χρόνου μᾶλλον  κατὰ   τὴν τοῦ τρόπου τε καὶ
[7, 334]   Ἐγὼ δὲ ᾔδη μέν που  (κατὰ   τὴν φιλοσοφίαν τοῖς νέοις πολλὰ
[2, 310]   ἔπειτα χρόνου, ἐπειδὴ καὶ τυγχάνουσιν  κατά   τινα φύσιν οἱ μὲν ἀνδραποδωδέστατοι
[7, 324]   ἀλλήλοις (καθιστάναι ἑκάστοτε· ὧν ἐνδείᾳ  κατὰ   τὸ σὸν μέρος νῦν ἐγὼ
[2, 310]   πέπομφας ἀπορούμενος. Φῂς γὰρ δὴ  κατὰ   τὸν ἐκείνου λόγον, οὐχ ἱκανῶς
[7, 344]   μεμαθηκὼς ἦν ὑγιὲς ὧν ἔγραψεν  κατὰ   τὸν ἐμὸν λόγον· ὁμοίως γὰρ
[2, 310]   τάχα δ' ἂν θείᾳ μοίρᾳ  κατὰ   τοῦθ' ὁρμήσας, ἔπειτα αὐτοῦ τὰς
[7, 329]   εἴτε καὶ πλείους, εἰ μὲν  κατὰ   τρόπον ὀρθῇ πορευομένης ὁδῷ τῆς
[7, 324]   εἰς Συρακούσας (διεπορεύθην, ἴσως μὲν  κατὰ   τύχην, ἔοικεν μὴν τότε μηχανωμένῳ
[7, 334]   ἄλλοι, παρακουσμάτων τινῶν ἔμμεστοι τῶν  κατὰ   φιλοσοφίαν· οἳ δοκοῦσί μοι Διονυσίῳ
[7, 339]   σώματος ἅπαντος σκευαστοῦ τε καὶ  κατὰ   φύσιν γεγονότος, πυρὸς ὕδατός τε
[4, 320]   ἐλπὶς ἀναιρεθέντος Διονυσίου διαφθαρῆναι τὰ  πράγματα   διὰ τὴν σήν τε καὶ
[7, 329]   (ἐμὲ παρακαλοῦντας πρὸς τὰ νῦν  πράγματα.   Ἦλθον Ἀθηναῖος ἀνὴρ ἐγώ, ἑταῖρος
[7, 324]   παρεκάλουν εὐθὺς ὡς ἐπὶ προσήκοντα  πράγματά   με. Καὶ ἐγὼ θαυμαστὸν οὐδὲν
[2, 310]   καὶ μὲν πλείω ἔχων  πράγματα,   δὲ ἐλάττω, μόγις ἀπαλλάττονται,
[3, 315]   ἀφίκωμαι, τὰ Δίωνός μοι γενήσοιτο  πράγματα   πάντα κατὰ νοῦν τὸν ἐμόν,
[7, 329]   ἵνα δ' ἐκπεράνωμεν οὐκ ὀλίγα  πράγματα   τὰ ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ, ἐλθὼν
[3, 315]   κοινωνεῖν περὶ τὰ τῆς πόλεως  πράγματα,   τὸ δὲ δεύτερον ὡς οὐκ
[7, 339]   γὰρ οὐδαμῶς ἐστιν ὡς ἄλλα  μαθήματα,   ἀλλ' ἐκ πολλῆς συνουσίας γιγνομένης
[7, 339]   ἡλίων ἐπικεκαυμένοι, ἰδόντες τε ὅσα  μαθήματά   ἐστιν καὶ πόνος (ἡλίκος
[7, 339]   ἤθους, καὶ περὶ ποιήματα καὶ  παθήματα   σύμπαντα· οὐ γὰρ ἂν τούτων
[7, 339]   ἐν ψυχαῖς ἤθους, καὶ περὶ  ποιήματα   καὶ παθήματα σύμπαντα· οὐ γὰρ
[7, 334]   καὶ τὰ μεγάλα ἁμαρτήματα καὶ  ἀδικήματα   σμικρότερον εἶναι χρὴ νομίζειν κακὸν
[12, 359]   Τὰ μὲν παρὰ σοῦ ἐλθόνθ'  ὑπομνήματα   θαυμαστῶς ὡς (ἅσμενοί τε ἐλάβομεν
[12, 359]   δηλοῖ. Τὰ δὲ παρ' ἐμοὶ  ὑπομνήματα,   περὶ ὧν ἐπέστειλας, ἱκανῶς μὲν
[3, 315]   ἵνα μηδὲ ἐγὼ ζητοίην (τὰ  χρήματα   ἀποπέμπεσθαι. Ἡνίκα γὰρ Ἡρακλείδην ἐξέβαλες,
[7, 344]   τὸ βέβαιον ἐκεῖνος παρεχέτω. Τὰ  χρήματα   δὲ ἂν λάβῃ, (κατὰ
[7, 349]   ἑαυτοῦ πόλει τὰ τῶν σμικροτέρων  (χρήματα   διανέμῃ μὴ κατὰ δίκην. Οὕτω
[7, 349]   ὧν, εἰ Διονύσιος (ἀπέδωκεν τὰ  χρήματα   Δίωνι καὶ παντάπασι κατηλλάγη,
[7, 349]   τοῦ μὴ ἀποδοῦναι τὰ Δίωνος  χρήματα   ἔδοξεν ἔχθρας λόγον ἔχειν ἂν
[7, 349]   ᾤετό με, ὅτι Δίωνι τὰ  χρήματα   ἔρρει παντελῶς. (κουν δὴ τὸ
[7, 334]   προύδωκεν τὸν αὐτὸν τοῦτον, ἐξὸν  χρήματα   καὶ ἄλλας τιμὰς πολλὰς λαμβάνειν.
[7, 349]   καλῶν τούτους, διαφορῇ τὰ τούτων  χρήματα   καὶ τοῖς συνεργοῖς τε καὶ
[3, 315]   αὐτῶν συντέμνω. Τὰ γὰρ δὴ  χρήματα   πάντα ἀποδόμενος, οὐ πείσας Δίωνα,
[7, 344]   δὲ ὥρας ἄπιθι (λαβὼν τὰ  χρήματα   ταῦτα· καὶ δίων εὖ οἶδ'
[7, 344]   τὰ ἑαυτοῦ κεκτῆσθαι καὶ καρποῦσθαι  χρήματα,   τότε οὐκέτ' εἴα τοὺς ἐπιτρόπους
[7, 334]   σώματος· διὸ καὶ τὰ μεγάλα  ἁμαρτήματα   καὶ ἀδικήματα σμικρότερον εἶναι χρὴ
[7, 324]   ῥᾳστώνης τά τε τῶν νόμων  γράμματα   καὶ ἔθη διεφθείρετο καὶ ἐπεδίδου
[2, 310]   λέγῃ τις περὶ ἡμῶν τινος,  γράμματα   πέμψαντα ἐμὲ ἐρέσθαι· ἐγὼ γὰρ
[7, 344]   μετ' ἐμοῦ σὲ παρ' αὐτὸν  γράμματα   τὰ νῦν δεδογμένα δηλοῦντα, καὶ
[7, 344]   λόγῳ, ὅταν ἴδῃ τίς του  συγγράμματα   γεγραμμένα εἴτε ἐν νόμοις νομοθέτου
[7, 344]   τριβόμενα πρὸς ἄλληλα αὐτῶν ἕκαστα,  ὀνόματα   καὶ λόγοι ὄψεις τε καὶ
[2, 310]   τούτων πρὸς τοὺς πολλοὺς καταγελαστότερα  ἀκούσματα,   οὐδ' αὖ πρὸς τοὺς εὐφυεῖς
[7, 324]   μόνον νύκτωρ, (καὶ ὅσα τούτῳ  ἐπιτηδεύματα   συνέπεται τῷ βίῳ· ἐκ γὰρ
[7, 324]   (συμβῆναι γενομένους. Τὰ μὲν δὴ  παρακελεύματα   ἦν ταῦτά τε καὶ τοιαῦτα
[2, 310]   δὲ τὰ τῶν θείων ἀνδρῶν  μαντεύματα   τὰ τῶν μή. Οἶμαι
[13, 360]   πρὸς τὴν ἀρχήν· τὰ γὰρ  ἀναλώματα   ὀρθῶς ἀναλισκόμενα καὶ ὀρθῶς ἀποδιδόμενα
[7, 349]   ἀκούσας ἀνεφλέχθη τε καὶ παντοδαπὰ  χρώματα   ἧκεν, οἷ' ἂν θυμούμενος ἀφείη·
[7, 339]   δ' ἐπικεχρωσμένοι, καθάπερ οἱ τὰ  σώματα   ὑπὸ τῶν ἡλίων ἐπικεκαυμένοι, ἰδόντες
[8, 357]   κοινῇ. Ἔστιν δὲ ταῦτα οὐκ  ἀδύνατα·   γὰρ ἐν δυοῖν τε
[8, 357]   ταῦτα δὲ σχεδὸν κρίνων  ἀδύνατα   (οὐκ εὖ φρονεῖ. Λέγω δὲ
[8, 357]   (νῦν ὑφ' ἡμῶν λεχθέντα, οἷον  ὀνείρατα   θεῖα ἐπιστάντα ἐγρηγορόσιν, ἐναργῆ τε
[8, 352]   ῥηθησομένου, ἐνεγκὼν εἰς τὸ μέσον  (ὀρθότατα   φιλέλλην ἂν λεχθείη· δέ
[7, 344]   ὡς οὐκ ἦν τούτῳ ταῦτα  σπουδαιότατα,   εἴπερ ἔστ' αὐτὸς σπουδαῖος, κεῖται
[7, 334]   ἂν ὀργιζοίμην ἐγὼ τρόπον τινὰ  ὁμοιότατα   καὶ Διονυσίῳ· ἀμφότεροι γὰρ ἐμὲ
[8, 352]   τε καὶ φίλοις ὅτι  σμικρότατα   κακὰ ἀμφοῖν, ταῦτα οὔτε ῥᾴδιον
[2, 310]   τότε ἀπιστότατα δόξαντα εἶναι νῦν  πιστότατα   καὶ ἐναργέστατα φαίνεσθαι, δὲ
[2, 310]   ἐναργέστατα φαίνεσθαι, δὲ τότε  πιστότατα,   νῦν τοὐναντίον. Πρὸς ταῦτ' οὖν
[2, 310]   σφίσι φασὶν τὰ μὲν τότε  ἀπιστότατα   δόξαντα εἶναι νῦν πιστότατα καὶ
[2, 310]   δόξαντα εἶναι νῦν πιστότατα καὶ  ἐναργέστατα   φαίνεσθαι, δὲ τότε πιστότατα,
[13, 360]   Λεπτίνου, λέγων μοι ἐδόκει  εὐσχημονέστατα   ἡμῖν εἶναι καὶ ἀληθῆ λέγειν,
[3, 315]   πείθεσθαι. Σὺ δ' αὐτὸς οἶσθα  σαφέστατα   τῶν (πολιτικῶν ἐμὲ σοὶ κοινῇ
[7, 339]   ἔμπροσθεν λεχθέντων τριῶν. Τούτων δὲ  ἐγγύτατα   μὲν συγγενείᾳ καὶ ὁμοιότητι τοῦ
[3, 315]   τοὺς διαβάλλοντας καὶ πρὸς ἡδονὴν  μετὰ   αἰσχρᾶς βλάβης ὁμιλοῦντας τρεφούσας, οὗ
[8, 352]   οὖν τοῖς μὲν ἐλευθερία (γιγνέσθω  μετὰ   βασιλικῆς ἀρχῆς, τοῖς δὲ ἀρχὴ
[7, 329]   διὰ πάντα ταῦτα συνέβη γενόμενος.  Μετὰ   δὲ τοῦτο ἀπεδήμησά τε καὶ
[7, 324]   θανάτου τοῦ περὶ Διονύσιον γενομένου.  Μετὰ   δὲ τοῦτο διενοήθη μὴ μόνον
[7, 339]   ἑλκόντων, τῶν δὲ Ἀθήνηθεν ἀτεχνῶς  μετὰ   δεήσεως οἷον (ἐξωθούντων με, καὶ
[7, 329]   συμβουλεύοιμι, συνεβούλευον δὲ καὶ Διονυσίῳ  μετὰ   Δίωνος, ζῆν μὲν τὸ καθ'
[13, 360]   (ἐξέδωκα καὶ μετ' ἄλλων καὶ  μετὰ   Δίωνος. μὲν οὖν Σπευσίππῳ
[3, 315]   δοκοῦν δικαίως οὔτ' ἐμοί, διότι  μετὰ   Θεοδότου καὶ Εὐρυβίου συνεδεήθην σου
[7, 339]   πάλιν εὐτυχῶς, καὶ τούτων γε  μετὰ   θεὸν Διονυσίῳ χάριν εἰδέναι χρεών,
[8, 352]   σύμπασιν ἀδόλῳ γνώμῃ καὶ ὑγιεῖ  μετὰ   θεῶν βασιλέα στήσασθε, πρῶτον μὲν
[8, 357]   δόντες, τοῖς τε ἄλλοις ὅσοις  μετὰ   θεῶν πρέπει, πείθοντες καὶ προκαλούμενοι
[13, 360]   ὦσιν ἡμῖν ὑπηρετεῖν. (Ἰατροκλῆς,  μετὰ   Μυρωνίδου τότε ἐλεύθερος ἀφεθεὶς ὑπ'
[2, 310]   ἔτη, μόγις ὥσπερ χρυσὸς ἐκκαθαίρεται  μετὰ   πολλῆς πραγματείας. δὲ θαυμαστὸν
[3, 315]   ἀπολωλεκότι, τὸν δὲ ἄφρονα ὁρῶντι  μετὰ   πονηρῶν καὶ πολλῶν ἀνθρώπων καταλελειμμένον,
[13, 360]   ἐστιν ἐν τοῖς Σωκρατείοις λόγοις  μετὰ   Σιμμίου Σωκράτει διαλεγόμενος ἐν τῷ
[3, 315]   εἴτε θεὸς εἴτε τύχη τις  μετὰ   σοῦ Δίωνα ἐξέβαλεν, καὶ ἐλείφθης
[7, 349]   ἡγεῖτο διαβαλλόντων πολλῶν ἐπιβουλεύειν ἐμὲ  μετὰ   σοῦ ἑαυτῷ καὶ τῇ τυραννίδι,
[4, 320]   φίλων, οὓς ἄν τις οἴηται  μετὰ   σπουδῆς κατ' εὔνοιαν παρακελεύεσθαι. Νῦν
[7, 334]   (ἐστιν τοῖς ἀψύχοις, ἀλλ'  μετὰ   σώματος οὔσῃ ψυχῇ τοῦτο συμβήσεται
[7, 349]   πένθει περιβαλὼν μυρίῳ. (ὰ δὴ  μετὰ   τὰ νῦν ῥηθέντα συμβουλεύω,
[2, 310]   Ταῦτα δὴ διαβεβόηται. δὴ  μετὰ   ταῦτα δίκαιόν ἐστι ποιεῖν, ἄκουε,
[7, 344]   φιλοσοφίᾳ καὶ φίλοις· τὸ δὲ  μετὰ   ταῦτα ἐζῶμεν ἐγὼ καὶ (Διονύσιος,
[7, 344]   ἔκπλουν μηχανᾶται τοιάνδε τινά. Τῇ  μετὰ   ταῦτα ἐλθὼν ἡμέρᾳ λέγει πρός
[3, 315]   οὐδενὸς τυγχάνων, ἠξίουν ἀπιέναι. Τὸ  μετὰ   ταῦτα ἔπειθές με μεῖναι τὸν
[2, 310]   καὶ ἀπαγγείλῃ τὰ παρ' ἐμοῦ,  μετὰ   ταῦτα ἴσως ἄλλαι σε ἀπορίαι
[7, 344]   συνεθέμεθα τότε. Ἐβουλευόμην δὴ τὸ  μετὰ   ταῦτα κατ' ἐμαυτὸν γενόμενος, μάλα
[13, 360]   εἶναι τὴν δαπάνην. Τὸ δὴ  μετὰ   ταῦτα λέγω περὶ τῶν σῶν
[7, 349]   ταῦτα ἀποστρεφόμενος ᾠχόμην ἔξω. Τὸ  μετὰ   (ταῦτα μὲν ἐκυνήγει τὸν
[3, 315]   γεωμετρεῖν, πῶς; κἀγὼ τὸ  μετὰ   ταῦτα ἐπῄει μοι εἰπεῖν
[13, 360]   σοι, δοκεῖν δυσσύμβολον (εἶναι. Τὰ  μετὰ   ταῦτα περὶ Δίωνος λέγοιμ' ἄν.
[8, 357]   κατέστησα ᾗπερ καὶ διενοούμην, καὶ  μετὰ   ταῦτα Σικελίαν ἂν τὴν ἄλλην,
[3, 315]   καὶ ὑπακοῦσαί σοι. Τὸ δὲ  μετὰ   ταῦτα ὕστερον ἐνιαυτῷ τριήρης ἀφίκετο
[7, 344]   τὰ νῦν εἰρημένα. Τῇ δὴ  μετὰ   ταύτην τὴν ἡμέραν δείλης Εὐρύβιος
[8, 352]   ποιήσασθαι ἀριθμὸν τριάκοντα καὶ πέντε  μετά   τε δήμου καὶ βουλῆς. Δικαστήρια
[7, 324]   τε ἄλλους ἀδύνατον ἦν κτᾶσθαι  μετά   τινος ῥᾳστώνης τά τε τῶν
[7, 334]   δ' ἐν σχήματι κατέστησεν, τὸ  μετὰ   τοῦτ' ἂν πάσῃ μηχανῇ ἐκόσμησεν
[7, 334]   νῦν πραττομένων. Ἔοικεν δὴ τὸ  μετὰ   τοῦτο Ἀρχύτης τε παρὰ Διονύσιον
[7, 339]   καὶ οὐ βιωτὸν ἄλλως ποιοῦντι·  μετὰ   τοῦτο δὴ συντείνας αὐτός τε
[7, 339]   ἐπὶ τούτοις εἰπὼν οὐδὲν τὸ  μετὰ   τοῦτο εἶπεν πρότερον ὡς
[3, 315]   καὶ σφόδρα ἀγνῶτος ἐμοί. Τὸ  μετὰ   τοῦτο εἴτ' ἄνθρωπος εἴτε θεὸς
[7, 344]   Οὐ πολὺν χρόνον διαλιπὼν τὸ  μετὰ   τοῦτο, ἐν τῷ πρόσθεν Δίωνα
[7, 349]   ἔρρει παντελῶς. (κουν δὴ τὸ  μετὰ   τοῦτο ἔξω τῆς ἀκροπόλεως ἐν
[7, 349]   σμικρῷ τινι μέρει. Τὸ δὴ  μετὰ   τοῦτο πάλαι ἐπιβουλὴ Διονυσίῳ
[2, 310]   οὐδέν ἐστιν τοιοῦτον τὸ δὴ  μετὰ   τοῦτο ψυχή φησιν ἀλλὰ
[3, 315]   δίκην· εἰ δ' ὁμολογεῖς, τὸ  μετὰ   τοῦτο ἡγησάμενος εἶναι σοφὸν τὸν
[11, 358]   δὲ σὺ φῂς ἀδύνατον εἶναι,  μετὰ   τοῦτο ἦν δεύτερον, εἰ δυνατὸν
[7, 344]   σχεδόν. Ἐξέπλευσεν δὴ τὰ πλοῖα  μετὰ   τοῦτο, καὶ οὐκέτι μοι δυνατὸν
[7, 334]   μέλει ἀκούειν ἔξεστι τὸ  μετὰ   τοῦτο. μὲν γὰρ δὴ
[7, 344]   ἔτι. Ἐννοεῖν δὴ δεῖ τὸ  μετὰ   τοῦτο, ὅτῳ μέλει τὸ περὶ
[7, 329]   ἀτίμως. Οἱ δὴ Δίωνος τὸ  μετὰ   τοῦτο πάντες φίλοι ἐφοβούμεθα μή
[13, 360]   ὑμῖν ταῦτα ἀπέπεμψα. Τὸ δὴ  μετὰ   τοῦτο περὶ χρημάτων ἄκουε ὥς
[7, 344]   καὶ ἀληθὲς τῆς ὅλης οὐσίας,  μετὰ   τριβῆς πάσης καὶ χρόνου πολλοῦ,
[7, 324]   ἐστιν ἄνευ παρασκευῆς θαυμαστῆς τινος  μετὰ   τύχης λέγειν τε ἠναγκάσθην, ἐπαινῶν
[7, 349]   ἐμὲ δ' εἶπον ὅτι σὺ  μετὰ   τῶν ἄλλων βίᾳ τινὰ τρόπον
[13, 360]   ἀφεθεὶς ὑπ' ἐμοῦ, πλεῖ νῦν  μετὰ   τῶν πεμπομένων παρ' ἐμοῦ· ἔμμισθον
[8, 352]   ἀρετὴν εἴτε καὶ τὸ συναμφότερον  μετὰ   τῶν τότε πολιτῶν τῆς σωτηρίας
[7, 334]   ἀνὴρ οὐδείς, ὃς ἂν μὴ  μετὰ   φρονήσεως ὑπὸ δικαιοσύνῃ διαγάγῃ τὸν
[7, 339]   εἶναι πρὸς τοὺς πολλοὺς καὶ  ῥητά,   τί τούτου κάλλιον ἐπέπρακτ' ἂν
[7, 324]   δύναμιν ἐν αὐτῇ, καὶ τὴν  νεότητα   καὶ τὴν ἐπιθυμίαν τὴν Διονυσίου,
[3, 315]   κατάγειν Δίωνα οἰκειωσάμενον, φράζων τὴν  οἰκειότητα,   ἣν εἰ ἐμοὶ τότε ἐπείθου,
[3, 315]   σῆς· καὶ εἴ τινα ἑτέραν  ἀλλοτριότητα   ἐνεῖδες ἐν ἐμοὶ πρὸς σέ,
[6, 322]   πάλιν εἰς τὴν προϋ πάρχουσαν  (φιλότητά   τε καὶ κοινωνίαν, ἣν ἂν
[8, 352]   τε φεύγουσιν τῆς ἀρχῆς τὴν  χαλεπότητα   ὑμῖν καὶ τοῖς τῆς ἀρχῆς
[7, 339]   καὶ πόνος (ἡλίκος καὶ  δίαιτα   καθ' ἡμέραν ὡς πρέπουσα
[7, 334]   πείθεσθε Διὸς τρίτου σωτῆρος χάριν,  εἶτα   εἰς Διονύσιον βλέψαντες καὶ Δίωνα,
[7, 349]   τῆς πρὸς τὰς ἡδονὰς ἡττημένος,  (εἶτα   τοὺς τὰς οὐσίας κεκτημένους ἀποκτείνας,
[2, 310]   θείᾳ μοίρᾳ κατὰ τοῦθ' ὁρμήσας,  ἔπειτα   αὐτοῦ τὰς ἀποδείξεις ὡς ἔχων
[11, 358]   ἔμπροσθεν πόλεις οὕτω κατεσκευάσθησαν, καὶ  ἔπειτα   εὖ ᾤκησαν, ὑπὸ συμβάσεων πραγμάτων
[7, 344]   (ἐτέθη, ἐξ ἄρα δή τοι  ἔπειτα,   θεοὶ μὲν οὔ, βροτοὶ δὲ
[7, 334]   φιλεῖ, οὐδὲν τῶν εἰς τὸν  ἔπειτα   καὶ εἰς τὸν παρόντα καιρὸν
[2, 310]   διώκει καὶ ζητεῖ καὶ συγγίγνεται·  ἔπειτα   καὶ οἱ ἄνθρωποι χαίρουσιν περὶ
[8, 352]   γένει λαβόντες εἴς τε τὸν  ἔπειτα   καὶ τὸν νῦν χρόνον, ἐπὶ
[7, 334]   ταῦτα ἐπιμελὲς (καὶ εἰς τὸν  ἔπειτα   μελήσει χρόνον τὸ δὲ Ἀθηναίων
[3, 315]   ὡς ἐμὴ δόξα μαντεύεται·  ἔπειτα   τὰ Δίωνος τοὺς οἰκείους ἔχειν
[7, 329]   συνουσιῶν τῶν προσηκουσῶν γεγονέναι, πρῶτον  ἔπειτα   ταύτῃ ὁρμήσαντα φίλους ἄλλους αὑτῷ
[2, 310]   ποιοῦντες ὅπως ἂν εἰς τὸν  ἔπειτα   χρόνον εὖ ἀκούσωσιν. δὴ
[2, 310]   σε ὅτι οὐδ' εἰς τὸν  ἔπειτα   χρόνον σιγηθήσεται· τοιοῦτοι οἱ παραδεδεγμένοι
[2, 310]   ἔοικε, μέλειν ἡμῖν καὶ τοῦ  ἔπειτα   χρόνου, ἐπειδὴ καὶ τυγχάνουσιν κατά
[8, 352]   ἔχειν· εἰ δέ τι τὸν  μετέπειτα   χρόνον τυραννὶς οὐκ ὀρθῶς
[2, 310]   δεύτερα, καὶ τρίτον πέρι τὰ  τρίτα.   οὖν ἀνθρωπίνη ψυχὴ περὶ
[7, 344]   (παντάπασιν ἔσται μοι καταγελάστως πεπραγμένα  τάλαντα   γὰρ ἴσως ἐστὶν οὐκ ἔλαττον,
[7, 344]   ὑστεραίαν αὐτῷ περὶ τούτων τὰ  δόξαντα   ἀπαγγελεῖν. Ταῦτα συνεθέμεθα τότε. Ἐβουλευόμην
[2, 310]   φασὶν τὰ μὲν τότε ἀπιστότατα  δόξαντα   εἶναι νῦν πιστότατα καὶ ἐναργέστατα
[7, 344]   τὰς Διονυσίου μηχανάς. Ταῦτά μοι  δόξαντα,   εἰς τὴν ὑστεραίαν εἶπον πρὸς
[2, 310]   οὖν αὐτά τ' ἔσται καὶ  πάντα   εἰρήκαμεν; τὸν Ἀρχέδημον νῦν
[3, 315]   συντέμνω. Τὰ γὰρ δὴ χρήματα  πάντα   ἀποδόμενος, οὐ πείσας Δίωνα, φάσκων
[8, 352]   τάφους, μὴ διὰ φιλονικίαν πάντως  πάντα   ἀπολέσῃ βαρβάροις ἐπίχαρτος γενόμενος. Τρεῖς
[7, 329]   (μὴ ταύτῃ δὲ τραπόμενος τἀναντία  πάντα   ἀποτελεῖ· πορευθεὶς δὲ ὡς λέγομεν,
[8, 352]   τις ἀπὸ γὰρ θεῶν χρὴ  πάντα   ἀρχόμενον ἀεὶ λέγειν τε καὶ
[7, 339]   αἷστισιν ἂν πράξεσιν, παρὰ  πάντα   δὲ ἀεὶ φιλοσοφίας ἐχόμενος καὶ
[2, 310]   ὁμονοοῦντας, τὰ δὲ διαφερομένους ᾄδουσι.  Πάντα   δὴ ταῦτα λέγω τόδε βουλόμενος
[7, 334]   περὶ τὰ τοιαῦτα, ὡς Διονυσίου  πάντα   διακηκοότος ὅσα διενοούμην ἐγώ.
[11, 358]   ἑτέρας δέοιτ' ἂν ἐπιστολῆς ἥτις  πάντα   διεξίοι καὶ ἅμα οὐδὲ τῷ
[6, 322]   γένοιτ' ἂν μείζων εἰς τὰ  πάντα   δύναμις, φίλων βεβαίων τε
[7, 329]   πῃ παραποδισθείη καὶ δίων δὴ  πάντα   εἴη διαπεπραγμένος. Ἐγὼ δὲ πάντα
[7, 324]   ἀνδρῶν οἰομένων ἀναλίσκειν μὲν δεῖν  (πάντα   εἰς ὑπερβολάς, ἀργῶν δὲ εἰς
[3, 315]   εἰς ἐμὲ τρέπειν, σὲ φάσκοντας  πάντα   ἐμοὶ πείθεσθαι. Σὺ δ' αὐτὸς
[7, 349]   δὲ ὁρμήσαντες ἐπ' ἀλλήλους κακῶν  πάντα   ἐμπεπλήκασιν. (Καίτοι τήν γε αὐτὴν
[7, 324]   πείσας γὰρ ἕνα μόνον ἱκανῶς  πάντα   ἐξειργασμένος ἐσοίμην ἀγαθά. Ταύτῃ μὲν
[3, 315]   τὴν ἐμὴν ῥᾳθυμίαν τὰ σφέτερα  (πάντα   ἐξὸν μὴ ἀπολέσθαι διώλετο· ἐλθὼν
[7, 334]   νόμων ἐν τούτῳ δὴ τὰ  πάντα   ἐστίν. Ἂν μὲν γὰρ οἱ
[7, 324]   ἔργων γενέσθαι κοινωνός δὴ  πάντα   καθορῶν καὶ εἴ τιν' ἄλλα
[2, 310]   πάντ' ἐστὶ καὶ ἐκείνου ἕνεκα  πάντα,   καὶ ἐκεῖνο αἴτιον ἁπάντων τῶν
[7, 334]   μέγιστον τόλμαις ἀμαθίας, ἐξ ἧς  πάντα   κακὰ πᾶσιν ἐρρίζωται καὶ βλαστάνει
[13, 360]   γὰρ δεῖ εἰδέναι τε τὰ  πάντα   κατὰ δύναμιν καὶ κριτὴν εἶναι
[8, 352]   σμικροῦ ἐπιδεεῖς εἶναι τὸ μὴ  πάντα   κατὰ νοῦν πράττειν, καὶ δὴ
[3, 315]   τὰ Δίωνός μοι γενήσοιτο πράγματα  πάντα   κατὰ νοῦν τὸν ἐμόν, μὴ
[7, 324]   δίκαια καὶ τὰ τῶν ἰδιωτῶν  πάντα   κατιδεῖν· κακῶν οὖν οὐ (λήξειν
[11, 358]   θάλατταν οἷα ἀπαντᾷ, καὶ νῦν  πάντα   κινδύνων ἐν ταῖς πορείαις ἐστὶ
[7, 339]   Διονυσίῳ τότ' ἐρρήθη τὰ ῥηθέντα.  Πάντα   μὲν οὖν οὔτ' ἐγὼ διεξῆλθον
[7, 329]   ἐπιβουλεύων τῇ τυραννίδι δίων πράττοι  πάντα   ὅσα ἔπραττεν ἐν τῷ τότε
[13, 360]   μαθητὴς δὲ Εὐδόξου καὶ περὶ  πάντα   τὰ ἐκείνου πάνυ χαριέντως ἔχων·
[7, 339]   ἀλλ' αὐτὸν αὑτόν, μὴ δυνάμενον  πάντα   τὰ πρόσφορα ἐπιτηδεύειν τῷ πράγματι.
[3, 315]   δέ οἶσθα γὰρ δὴ σὺ  πάντα   τἀντεῦθεν ἤδη γενόμενα ἐγὼ μὲν
[3, 315]   πρὸς σέ, εἰκότως οἴει ταύτῃ  πάντα   ταῦτα γεγονέναι. Καὶ μὴ θαύμαζε·
[4, 320]   καὶ μεγαλοπρεπείᾳ (καὶ τῇ περὶ  πάντα   ταῦτα εὐσχημοσύνῃ, συμφαίη τις ἂν
[3, 315]   ὡς παιδευθέντα με ἐκέλευες ποιεῖν  πάντα   ταῦτα μὴ ποιεῖν. Ἔφην
[7, 339]   Συρακούσας ἐλθεῖν· πρὸς γὰρ δὴ  πάντα   ταῦτα ἦν παρεσκευασμένη τὴν ἀρχὴν
[7, 329]   ἐπιδημίας (τε καὶ διατριβῆς διὰ  πάντα   ταῦτα συνέβη γενόμενος. Μετὰ δὲ
[3, 315]   ἐξουσίας δύναμις ὅμως δ' οὖν  πάντα   ταῦτα χαίρειν ἐάσας ἦλθον, διανοηθεὶς
[7, 334]   πώποτε ἄνδρε γενομένω. Ταῦτα εἴρηται  πάντα   τῆς συμβουλῆς ἕνεκα τῶν Διωνείων
[7, 334]   διαφοραί, εἰδέναι μέν που χρὴ  πάντα   τινὰ ἄνδρα, καὶ βραχὺ
[7, 334]   καρπὸν τοῖς γεννήσασιν πικρότατον, αὕτη  πάντα   τὸ δεύτερον ἀνέτρεψέν τε καὶ
[7, 329]   πάντα εἴη διαπεπραγμένος. Ἐγὼ δὲ  πάντα   ὑπέμενον, τὴν πρώτην διάνοιαν φυλάττων
[11, 358]   γῆν καὶ κατὰ θάλατταν οἷα  ἀπαντᾷ,   καὶ νῦν πάντα κινδύνων ἐν
[11, 358]   πρότερον ὅτι πολὺ διαφέρει πρὸς  ἅπαντα   λέγεις αὐτὸν ἀφικέσθαι σε
[7, 324]   εἰς ὑπερβολάς, ἀργῶν δὲ εἰς  ἅπαντα   ἡγουμένων αὖ δεῖν γίγνεσθαι πλὴν
[7, 344]   οὗ δὴ περιδεὴς Διονύσιος γενόμενος  ἅπαντα   συνεχώρησεν καὶ ἔτι πλείω τοῖς
[7, 329]   στάσεως τὰ περὶ Διονύσιον μεστὰ  σύμπαντα   καὶ διαβολῶν (πρὸς τὴν τυραννίδα
[7, 339]   καὶ περὶ ποιήματα καὶ παθήματα  σύμπαντα·   οὐ γὰρ ἂν τούτων (μή
[7, 349]   καὶ τοὺς ἄλλους φίλους εἰς  Τάραντα,   φράζων ἐν οἷς ὢν τυγχάνω·
[3, 315]   τὰ περὶ τῶν νόμων προοίμια  σπουδάσαντα   μετρίως, χωρὶς ὧν σὺ προσέγραψας
[7, 324]   τότε τῆς ἀνοσίου ἀγωγῆς οὐκ  ἐθελήσαντα   μετασχεῖν περὶ ἕνα τῶν τότε
[7, 329]   προσηκουσῶν γεγονέναι, πρῶτον ἔπειτα ταύτῃ  ὁρμήσαντα   φίλους ἄλλους αὑτῷ τῶν οἰκείων
[3, 315]   ἀρχὴν ἀντὶ τυραννίδος εἰς βασιλείαν  μεταστήσαντα,   ταῦτ' ἄρα σὲ μὲν τότε
[3, 315]   Συρακουσίους ἐπικουφίσαι βασιλείαν ἀντὶ τυραννίδος  μεταστήσαντα.   Τούτων γὰρ οὔθ' ἧττον ἐμοὶ
[2, 310]   μηδένα πώποτέ μου τὸ πρῶτον  ἀκούσαντα   ἔχειν ἄλλως πως οὕτως
[8, 357]   ἡμῶν λεχθέντα, οἷον ὀνείρατα θεῖα  ἐπιστάντα   ἐγρηγορόσιν, ἐναργῆ τε ἐξεργάσησθε τελεσθέντα
[1, 309]   κελευόντων ἐκπλεῦσαι, τοσοῦτον παρ' ὑμῖν  διατρίψαντα   χρόνον. Ἐγὼ μὲν οὖν περὶ
[2, 310]   τις περὶ ἡμῶν τινος, γράμματα  πέμψαντα   ἐμὲ ἐρέσθαι· ἐγὼ γὰρ τἀληθῆ
[13, 360]   τῆς ἀποθέσεως, τὰ δὲ μύρτα  ἀποτεθέντα   κατεσάπη· ἀλλ' αὖθις βέλτιον ἐπιμελησόμεθα.
[7, 324]   δεῖν, εἴ ποτέ τις τὰ  διανοηθέντα   (περὶ νόμων τε καὶ πολιτείας
[7, 349]   (ὰ δὴ μετὰ τὰ νῦν  ῥηθέντα   συμβουλεύω, σχεδὸν εἴρηταί τέ
[7, 349]   δ' ἄρα τινὶ νῦν  ῥηθέντα   εὐλογώτερα ἐφάνη καὶ προφάσεις πρὸς
[7, 339]   καὶ Διονυσίῳ τότ' ἐρρήθη τὰ  ῥηθέντα.   Πάντα μὲν οὖν οὔτ' ἐγὼ
[7, 339]   αὐτὸν περὶ ὧν τότε ἤκουσε,  συνθέντα   ὡς αὑτοῦ τέχνην, οὐδὲν τῶν
[8, 357]   ἐπιστάντα ἐγρηγορόσιν, ἐναργῆ τε ἐξεργάσησθε  τελεσθέντα   καὶ εὐτυχῆ. ~Πλάτων Ἀρχύτᾳ Ταραντίνῳ
[3, 315]   ἐγὼ κάλλιστα μνημονεῦσαί σε. Οὐκοῦν  παιδευθέντα,   ἔφησθα, γεωμετρεῖν, πῶς; κἀγὼ
[3, 315]   πλαστῶς γελῶν, εἰ μέμνημαι, ὡς  παιδευθέντα   με ἐκέλευες ποιεῖν πάντα ταῦτα
[2, 310]   καὶ (βασανίσῃς τὰ παρ' ἐμοῦ  πεμφθέντα   ἱκανῶς, θαυμάζοιμ' ἂν εἰ μὴ
[3, 315]   ἐναργῶς ὡς ἦν ταῦτα ἄριστα  πραχθέντα   καὶ σοὶ καὶ (Συρακοσίοις καὶ
[7, 344]   ἑτέρων, φαῦλα εἶναι τὰ  λεχθέντα,   τὸ τρίτον οὐ καθ'
[8, 357]   ἂν τὰ (νῦν ὑφ' ἡμῶν  λεχθέντα,   οἷον ὀνείρατα θεῖα ἐπιστάντα ἐγρηγορόσιν,
[7, 339]   γε οἶδα, ὅτι γραφέντα  λεχθέντα   ὑπ' ἐμοῦ βέλτιστ' ἂν λεχθείη·
[7, 339]   Καίτοι τοσόνδε γε οἶδα, ὅτι  γραφέντα   λεχθέντα ὑπ' ἐμοῦ βέλτιστ'
[2, 310]   ἐκμανθάνειν· (οὐ γὰρ ἔστιν τὰ  γραφέντα   μὴ οὐκ ἐκπεσεῖν. Διὰ ταῦτα
[7, 324]   με, (τὸ πρῶτον πολλῆς μεστὸν  ὄντα   ὁρμῆς ἐπὶ τὸ πράττειν τὰ
[13, 360]   οὖν που αὐτὸν κατάστησον ὡς  ὄντα   σοι εὔνουν, καὶ ἄν τι
[8, 357]   γὰρ ἐν δυοῖν τε  ὄντα   ψυχαῖν τυγχάνει καὶ λογισαμένοις εὑρεῖν
[7, 344]   ἐν Σικελίᾳ, τόν τε ὑὸν  λαβόντα   καὶ τὴν γυναῖκα ἀξιῶ εἰς
[7, 344]   ἔφη, Δίωνι τάδε. Ἀξιῶ ἐκεῖνον  ἀπολαβόντα   τὰ ἑαυτοῦ οἰκεῖν μὲν ἐν
[7, 329]   γίγνεσθαι τὴν ἀρίστην, ἡσυχίαν δὲ  ἄγοντα   εὔχεσθαι τὰ ἀγαθὰ αὑτῷ τε
[7, 329]   ἤδη παραινεῖν· μὴ ἐθέλοντι δέ,  φεύγοντα   ἀπὸ τῆς τοῦ τοιούτου συμβουλῆς
[8, 352]   ταῦτα οὔτε ῥᾴδιον ὁρᾶν οὔτε  ἰδόντα   ἐπιτελεῖν, εὐχῇ δὲ προσέοικεν
[2, 310]   δὴ ταῦτα μιμούμενοι οἱ ποιηταὶ  Κρέοντα   μὲν (καὶ Τειρεσίαν συνάγουσιν, Πολύειδον
[7, 329]   γε ὑπηρετεῖν αὐτοῖς, πληρώσεις ἐπιθυμιῶν  ἐκπορίζοντα   ἃς αὐτὸς ἀσπαζόμενος οὐκ ἂν
[7, 324]   Σικελίαν ἦλθον, ὅτε πρῶτον ἀφικόμην.  Ἐλθόντα   δέ με ταύτῃ λεγόμενος
[8, 352]   καὶ δικαιότατον· τούτους δὲ τὸν  ἐπιόντα   ἐνιαυτὸν δικάζειν ὅσα θανάτου καὶ
[7, 324]   ἐν τοῖς ἄστεσι διοικεῖν ἔδει  τριάκοντα   δὲ πάντων (ἄρχοντες κατέστησαν αὐτοκράτορες.
[2, 310]   γέροντες ἤδη καὶ οὐκ ἐλάττω  τριάκοντα   ἐτῶν ἀκηκοότες, οἳ νῦν ἄρτι
[8, 352]   εἰρήνης ἄρχοντας νομοφύλακας ποιήσασθαι ἀριθμὸν  τριάκοντα   καὶ πέντε μετά τε δήμου
[13, 360]   δὴ ταύτῃ οὐδὲν πλέον  τριάκοντα   μνῶν· μέτριαι γὰρ αὗται ἡμῖν
[7, 324]   οὐ πολλῷ μετέπεσε τὰ τῶν  τριάκοντά   τε καὶ πᾶσα τότε
[8, 352]   φυγῆς τούς τε πέντε καὶ  τριάκοντα   ὑπάρχειν· πρὸς τούτοις τε ἐκλεκτοὺς
[7, 324]   Συρακούσας ἐγὼ ἀφικόμην, σχεδὸν ἔτη  τετταράκοντα   γεγονώς, δίων εἶχε τὴν ἡλικίαν
[8, 352]   προκαλεῖσθαι χρὴ βασιλέα γίγνεσθαι Συρακουσῶν,  ἑκόντα   ἑκούσης τῆς πόλεως, τὸν νῦν
[3, 315]   (πολιτικῶν ἐμὲ σοὶ κοινῇ πραγματευσάμενον  ἑκόντα   ὀλίγα δὴ κατ' ἀρχάς, ὅτε
[7, 329]   ἐμβεβλημένας ἀλλ' οἰκουμένας παραλαβόντες, ὅμως  (ἑβδομήκοντα   ἔτη διεφύλαξαν τὴν ἀρχὴν ἄνδρας
[7, 324]   καὶ παρεκάλουν εὐθὺς ὡς ἐπὶ  προσήκοντα   πράγματά με. Καὶ ἐγὼ θαυμαστὸν
[7, 334]   ἀριθμὸν δὲ εἶναι μυριάνδρῳ πόλει  πεντήκοντα   ἱκανοὶ τοιοῦτοι τούτους δὴ δεήσεσιν
[7, 324]   καὶ τῆς μεταβολῆς εἷς καὶ  πεντήκοντά   τινες ἄνδρες προύστησαν ἄρχοντες, ἕνδεκα
[7, 329]   τινα καθεστῶτα ζῶσι βίον, ἑαυτοῖς  ἀρέσκοντα,   ἐμοὶ δὲ μή, μήτε ἀπεχθάνεσθαι
[1, 309]   οἱ πλεῖστοι, ὅταν ὑπό τινος  ἀποθνῄσκοντα   τύραννον εἰσάγωσιν, ἀναβοῶντα ποιοῦσιν· (Φίλων
[7, 334]   Δωριστὶ ζῆν κατὰ τὰ (πάτρια,  διώκοντα   δὲ τόν τε τῶν Δίωνος
[8, 357]   τὰς πράξεις πάντας, τὸν μὴ  θέλοντα   δὲ πολέμιον ἡγεῖσθαι κοινῇ. Ἔστιν
[7, 329]   δὲ συμβουλεύσαιμ' ἂν καὶ μὴ  ἐθέλοντά   γε προσβιαζοίμην· (πατέρα δὲ
[8, 352]   συμβουλεύειν οἷόν τ' ἦν τὰ  μέλλοντα   ῥηθήσεσθαι· νῦν (δ' ἐννοεῖν ὑμᾶς
[7, 329]   ἂν ἄνανδρον, τὸν δ' οὐχ  ὑπομένοντα   ἄνδρα. Ταύτην δὴ τὴν διάνοιαν
[7, 329]   τὸν ἀεὶ χρόνον, τὸν μὲν  ὑπομένοντα   συμβουλὰς τοιαύτας ἡγοίμην ἂν ἄνανδρον,
[7, 329]   ἂν καὶ ἰατρικόν, τὸν δὲ  ὑπομένοντα   τοὐναντίον ἄνανδρόν τε καὶ ἄτεχνον.
[7, 344]   δ' οὖν γίγνηται τὰ νῦν  ὑποφαίνοντα   οἷα εἰκὸς αὐτὰ γίγνεσθαι, ἀπορῶ
[7, 324]   πολιτῶν μεθ' ἑτέρων ἔπεμπον, βίᾳ  ἄξοντα   ὡς ἀποθανούμενον, (ἵνα δὴ μετέχοι
[7, 324]   ἐπὶ τὸ πράττειν τὰ κοινά,  βλέποντα   εἰς ταῦτα καὶ φερόμενα ὁρῶντα
[3, 315]   Τούτων γὰρ οὔθ' ἧττον ἐμοὶ  πρέποντα   ἔχοις ἄν ποτε λέγων μου
[7, 324]   τὰ ἀγαθὰ καὶ τὰ δίκαια  προτρέποντα   εἰς φιλίαν τε καὶ ἑταιρίαν
[7, 334]   τὸν ἔπειτα καὶ εἰς τὸν  παρόντα   καιρὸν ἀγαθῶν καὶ δικαίων εἰδότα
[5, 321]   ἔοικεν, προσποιεῖται μὲν τὰ δημοκρατίᾳ  συμφέροντα   εἰδέναι, ἐξὸν δ' ἐν τῷ
[8, 352]   ὅσα γένοιτ' ἂν πᾶσιν  συμφέροντα   ἐχθροῖς τε καὶ φίλοις
[8, 352]   οὐχ ὑμῖν μόνοις συμβουλεύσειν τὰ  συμφέροντα,   μάλιστά γε μὴν (ὑμῖν, καὶ
[7, 344]   εἰς (Πελοπόννησον ἀποπλεῖν, οἰκεῖν τε  βλάπτοντα   μηδὲν Διονύσιον ἐκεῖ, καρπούμενον δὲ
[3, 315]   παλαιὸν φίλον καὶ ξένον κακῶς  πράττοντα   διὰ σέ, μηδὲν σοῦ χείρω,
[7, 329]   ἀπεχθάνεσθαι μάτην νουθετοῦντα μήτε δὴ  κολακεύοντά   γε ὑπηρετεῖν αὐτοῖς, πληρώσεις ἐπιθυμιῶν
[7, 329]   εἰ μὴ πέμπων αὐτὸς τὸν  κελεύοντα   ἐξαγαγεῖν ἐπέστελλεν, οὔτ' ἂν ἔμπορος
[7, 334]   ἐλευθερωθέντας ὑπ' αὐτοῦ Σικελιώτας ὡς  ἐπιβουλεύοντα   γενέσθαι τύραννον, οὐ μόνον τὸν
[7, 329]   Λέγω δὴ τάδε ἐγώ. Τὸν  συμβουλεύοντα   ἀνδρὶ κάμνοντι καὶ δίαιταν διαιτωμένῳ
[8, 357]   δικαστὴν γίγνεσθαι, ~(καθάπερ ἱερέα φόνου  καθαρεύοντα   καὶ δεσμοῦ καὶ φυγῆς. Ταῦθ'
[7, 339]   ὡς οὐδὲν θαυμαστὸν νέον ἄνθρωπον  παρακούοντα   ἀξίων λόγου πραγμάτων, εὐμαθῆ, πρὸς
[7, 339]   καὶ λογίζεσθαι δυνατὸν ἐν αὑτῷ  νήφοντα   ἀπεργάζηται· τὴν δὲ ἐναντίαν ταύτῃ
[12, 359]   ἔχει, ὡς δέ ποτε τυγχάνει  ἔχοντα,   ἀπέσταλκά (σοι· περὶ δὲ τῆς
[7, 324]   τῶν νόμων αὐταῖς σχεδὸν ἀνιάτως  ἔχοντά   ἐστιν ἄνευ παρασκευῆς θαυμαστῆς τινος
[2, 310]   τὰ πρὸς ἀλλήλους οὑτωσὶ τυγχάνει  ἔχοντα·   οὔτε αὐτοὶ (ἂν) ἀγνῶτές ἐσμεν
[3, 315]   καὶ πολλῶν ἀνθρώπων καταλελειμμένον, οὐκ  ἄρχοντα,   οἰόμενον δ' ἄρχειν, ὑπὸ δὲ
[8, 352]   τὸν νῦν τοῦ τῶν (πολεμίων  ἄρχοντα   στρατοπέδου, Διονύσιον τὸν Διονυσίου, ἐὰν
[7, 339]   μηδέποτε βαλεῖν ἐν αἰτίᾳ τὸν  δεικνύντα   ἀλλ' αὐτὸν αὑτόν, μὴ δυνάμενον
[3, 315]   μὲν προδοῦναι, σὲ δὲ τὸν  ἀδικοῦντα   ἑλέσθαι καὶ πᾶν δρᾶν ὅπῃ
[7, 324]   Δίωνι τότε νέῳ κινδυνεύω, τὰ  δοκοῦντα   ἐμοὶ βέλτιστα ἀνθρώποις εἶναι μηνύων
[7, 344]   αὐτὸν γράμματα τὰ νῦν δεδογμένα  δηλοῦντα,   καὶ ἐρωτᾶν εἴτε ἀρκεῖ ταῦτα
[3, 315]   συμφέρουσαν ηὗρες, ἐμὲ ἐκφοβεῖν ὡς  ἀγνοοῦντα   τὰ τότε γιγνόμενα, ἵνα μηδὲ
[7, 349]   Πελοπόννησον εἰς Ὀλυμπίαν, Δίωνα καταλαβὼν  θεωροῦντα,   ἤγγελλον τὰ γεγονότα· δὲ
[7, 329]   δὲ μή, μήτε ἀπεχθάνεσθαι μάτην  νουθετοῦντα   μήτε δὴ κολακεύοντά γε ὑπηρετεῖν
[2, 310]   Ἐγὼ δὲ σὲ τιμῶν μὴ  τιμῶντα   πλοῦτον δόξω θαυμάζειν τε καὶ
[1, 309]   ὑπό τινος ἀποθνῄσκοντα τύραννον εἰσάγωσιν,  ἀναβοῶντα   ποιοῦσιν· (Φίλων ἔρημος, τάλας,
[8, 352]   δὲ οὐδαμῶς ῥᾴδιον πολλὰ κακὰ  δρῶντα   τοὺς ἄλλους μὴ οὐ καὶ
[7, 324]   βλέποντα εἰς ταῦτα καὶ φερόμενα  ὁρῶντα   πάντῃ πάντως, τελευτῶντα ἰλιγγιᾶν, καὶ
[7, 324]   πράττειν αὖ περιμένειν ἀεὶ καιρούς,  τελευτῶντα   δὲ νοῆσαι περὶ πασῶν τῶν
[7, 324]   καὶ φερόμενα ὁρῶντα πάντῃ πάντως,  τελευτῶντα   ἰλιγγιᾶν, καὶ τοῦ μὲν σκοπεῖν
[7, 334]   παρόντα καιρὸν ἀγαθῶν καὶ δικαίων  εἰδότα   θείων τε καὶ ἀνθρωπίνων. Ταῦτα
[7, 349]   ὑπολαβὼν δ' ἐγὼ παραμυθούμενος, θάρρει,  Θεοδότα,   ἔφην· οὐ γὰρ τολμήσει Διονύσιος
[7, 339]   εὐθὺς ἐλθὼν ᾐσθόμην καὶ μάλα  πεπονθότα.   Δεικνύναι δὴ δεῖ τοῖς τοιούτοις
[3, 315]   δεῖν τὰ κατ' ἐνιαυτὸν ἕκαστον  εἰωθότα   αὐτῷ κομίζεσθαι καὶ μᾶλλον ἐγὼ
[13, 360]   ἐπέστελλες πέμπειν. δὲ εἶπεν  εἰκότα   καὶ ἀνθρώπινα, ὅτι καὶ πρότερον
[7, 329]   ἕνεκα καὶ ὅσα ἔπραξα, ὡς  εἰκότα   τε καὶ δίκαια, ὑμῖν πρῶτον
[7, 339]   ὑπομένειν, εἴ τις ἄρα τὰ  γεγονότα   ἀκούσας καταφρονήσει τῆς ἐμῆς φιλοσοφίας,
[7, 349]   Δίωνα καταλαβὼν θεωροῦντα, ἤγγελλον τὰ  γεγονότα·   δὲ τὸν Δία ἐπιμαρτυράμενος
[7, 329]   μέρη μείζω ἕκαστα Σικελίας πάσης  ἑπτά,   καὶ πιστοῖς ἐχρήσατο τοῖς κοινωνοῖς
[13, 360]   ἤλθομεν τῆς ἀποθέσεως, τὰ δὲ  μύρτα   ἀποτεθέντα κατεσάπη· ἀλλ' αὖθις βέλτιον
[7, 344]   δὲ τριβόμενα πρὸς ἄλληλα αὐτῶν  ἕκαστα,   ὀνόματα καὶ λόγοι ὄψεις τε
[7, 329]   χειρώσεως, διένειμέ τε μέρη μείζω  ἕκαστα   Σικελίας πάσης ἑπτά, καὶ πιστοῖς
[7, 329]   κελεύοιεν, τίνα τρόπον γίγνοιτ' ἂν  ῥᾷστά   τε καὶ τάχιστα εἰς τὸν
[7, 334]   ἔσται σωτηρίας τε καὶ εὐδαιμονίας  μεστὰ   καὶ πάντων κακῶν ἀποφυγή· εἰ
[11, 358]   κινδύνων ἐν ταῖς πορείαις ἐστὶ  μεστά.   Συμβουλεῦσαι μέντοι (ἔχω σοί τε
[7, 329]   ηὗρον στάσεως τὰ περὶ Διονύσιον  μεστὰ   σύμπαντα καὶ διαβολῶν (πρὸς τὴν
[7, 334]   ὡς ἔπος εἰπεῖν ἅπαντας τὰ  μέγιστα   ἔβλαψαν ἀνθρώπους, οἱ μὲν τὸν
[7, 339]   πολλὰ γὰρ αὐτὸς καὶ τὰ  μέγιστα   εἰδέναι τε καὶ ἱκανῶς ἔχειν
[7, 349]   δυνάμει καὶ τιμαῖσιν γενέσθαι τὰ  μέγιστα   ἐν ταῖς μεγίσταις. Ἔστιν δὲ
[6, 322]   ἔχοντες ὥστε ἀλλήλους εἰς τὰ  (μέγιστα   ὠφελεῖν. Ἑρμείᾳ μὲν γὰρ οὔτε
[5, 321]   συμβουλῇ πράττειν· ἐπεὶ πάντων ἂν  ἥδιστα   καθάπερ πατρὶ συνεβούλευεν αὐτῷ, εἰ
[8, 352]   ἐξεργάσεται, τοὺς δὲ φίλους ὡς  πλεῖστα   ἀγαθά· τὸ δὲ οὐδαμῶς ῥᾴδιον
[8, 352]   τοὺς μὲν πολεμίους ὡς  πλεῖστα   κακὰ ἐξεργάσεται, τοὺς δὲ φίλους
[5, 321]   ὀνήσῃ τε αὐτὸς καὶ ἐκεῖνον  πλεῖστα   ὠφελήσεις. Ἐὰν δέ τις ἀκούσας
[5, 321]   οὖν Εὐφραῖός σοι γίγνοιτ' οὐχ  ἥκιστα   ἂν χρήσιμος, καίπερ καὶ πρὸς
[7, 324]   ἀνοσιωτάτην αἰτίαν ἐπιβαλόντες (καὶ πάντων  ἥκιστα   Σωκράτει προσήκουσαν· ὡς ἀσεβῆ γὰρ
[13, 360]   καὶ ἐμὲ ἐγκωμιάζουσιν, καὶ οὐχ  ἥκιστα   Φίλαγρος, ὃς τότε τὴν χεῖρα
[8, 352]   ὑμῖν μόνοις συμβουλεύσειν τὰ συμφέροντα,  μάλιστά   γε μὴν (ὑμῖν, καὶ δευτέροις
[7, 329]   καὶ συμφώνους πρὸς ἀρετὴν κτήσασθαι,  μάλιστα   δ' αὐτὸν αὑτῷ, τούτου γὰρ
[7, 329]   τε (ὡς οἷόν τε ἀνθρώπῳ  μάλιστα,   διά τε τὰ τοιαῦτα καταλιπὼν
[7, 329]   ὅπως ἐγκρατὴς αὐτὸς αὑτοῦ ὅτι  μάλιστα   (ἔσεσθαι μέλλοι καὶ πιστοὺς φίλους
[10, 358]   πράττειν. Ἀκούω Δίωνος ἐν τοῖς  μάλιστα   ἑταῖρον εἶναί τέ σε νῦν
[8, 352]   πράττειν. δ' ἂν διανοηθέντες  μάλιστα   εὖ πράττοιτε ὄντως, πειράσομαι ταῦθ'
[7, 339]   καθ' ἡμέραν ἥτις ἂν αὐτὸν  μάλιστα   εὐμαθῆ τε καὶ μνήμονα καὶ
[7, 324]   λόγων καὶ πειθοῦς, σὲ  μάλιστα   ἠπιστάμην ἐγὼ δυνάμενον ἀνθρώπους νέους
[12, 359]   γράψαντος αὐτὰ ἠγάσθημεν ὡς ἔνι  μάλιστα,   καὶ ἔδοξεν ἡμῖν εἶναι
[6, 322]   ὑμᾶς τρεῖς ὄντας ἀναγνῶναι χρή,  μάλιστα   μὲν ἁθρόους, εἰ δὲ μή,
[13, 360]   δὲ καὶ αὐτὸς καὶ εὐλαβοῦ.  Μάλιστα   μὲν οὖν, ἂν καὶ ὁπωστιοῦν
[4, 320]   καὶ τῶν ἄλλων γνωρίμων φιλοτιμίαν.  Μάλιστα   μὲν οὖν μηδεὶς εἴη τοιοῦτος·
[2, 310]   σοι ἀρέσκει, τιμητέον καὶ ἐμὲ  μάλιστα.   Νῦν οὖν, ὥσπερ καὶ ἐξ
[3, 315]   ὄντας, πειρᾶσθαι φίλους ἀλλήλοις ὅτι  μάλιστα   ποιεῖν; τούτων δὴ καὶ σὺ
[7, 334]   οἴκοι καὶ προγόνους αὑτῶν ὅτι  μάλιστα   πολλούς τε καὶ ἀγαθοὺς καὶ
[4, 320]   τόπον ἀποβλέπειν, καὶ ἐν τούτῳ  μάλιστα   πρὸς σέ. Ὡς οὖν ὑπὸ
[1, 309]   τὴν ὑμετέραν ἀρχὴν πεπιστευμένος πάντων  μάλιστα,   τὰς ὠφελίας ὑμῶν λαμβανόντων, τὰς
[3, 315]   μὴ ποιεῖν. Ἔφην ἐγὼ  κάλλιστα   μνημονεῦσαί σε. Οὐκοῦν παιδευθέντα, ἔφησθα,
[7, 329]   ἂν οὕτως ἐγένετο, εἴπερ ἐγίγνετο,  κάλλιστα,   ὤκνει (ὡς δὴ μανθάνων καὶ
[3, 315]   εἰπεῖν ἐναργῶς ὡς ἦν ταῦτα  ἄριστα   πραχθέντα καὶ σοὶ καὶ (Συρακοσίοις
[7, 324]   νέῳ κινδυνεύω, τὰ δοκοῦντα ἐμοὶ  βέλτιστα   ἀνθρώποις εἶναι μηνύων διὰ λόγων
[8, 357]   ψυχαῖν τυγχάνει καὶ λογισαμένοις εὑρεῖν  βέλτιστα   ἑτοίμως ἔχει, ταῦτα δὲ σχεδὸν
[5, 321]   λέγειν καὶ συμβουλεύειν αὐτῷ τὰ  βέλτιστα   οὐ πώποτε ἀναστὰς ἐφθέγξατο, πρὸς
[3, 315]   νῦν μοι δοκεῖν ταῦτ' εἶναι  βέλτιστα.   Ῥητέον δέ, Διονύσιε, καὶ
[13, 360]   ἀργυρίου μὴ ἀμελήσῃς, ἀλλ' ὡς  τάχιστα   ἀπόδος, ἵνα καὶ οἱ ἄλλοι
[7, 329]   γίγνοιτ' ἂν ῥᾷστά τε καὶ  τάχιστα   εἰς τὸν ἀεὶ χρόνον, τὸν
[7, 324]   αὐτὸς ἐδεῖτο πέμπων ἥκειν ὅτι  τάχιστα   ἐκ (παντὸς τρόπου, πρίν τινας
[7, 324]   παντὸς τρόπου εἰς Συρακούσας ὅτι  τάχιστα   ἐλθεῖν ἐμὲ (κοινωνὸν τούτων, μεμνημένος
[7, 344]   ἀξιοῖ, καὶ ταῦτα ἐπιστέλλειν ὅτι  τάχιστα,   σὲ δὲ νεωτερίζειν μηδέν πω
[13, 360]   παρὰ σέ, ἐπιμελεῖσθαι ὅπως ὡς  τάχιστα   σὺ αἴσθῃ, καὶ ὑπομιμνῄσκειν σε
[7, 334]   ἐν Συρακούσαις ἦσαν Δίωνός τε  ἄττα   διακηκοότες καὶ τούτων τινὲς ἄλλοι,
[2, 310]   περὶ αὐτὰ ὀρέγεται μαθεῖν ποῖ'  ἄττα   ἐστίν, βλέπουσα εἰς τὰ αὑτῆς
[7, 344]   εἰ μή, βούλεται δὲ ἄλλ'  ἄττα   καὶ ἀξιοῖ, καὶ ταῦτα ἐπιστέλλειν
[3, 315]   ἂν ᾠήθην, ἄλλα τε βραχέα  ἄττα   καὶ τὰ περὶ τῶν νόμων
[7, 339]   καὶ χαύνης ἐλπίδος, ὡς (σέμν'  ἄττα   μεμαθηκότας. Ἔτι δὲ μακρότερα περὶ
[7, 334]   δὲ νῦν ὑμεῖς πειρᾶσθε εὐτυχέστερον  αὐτὰ   ἀγαθῇ πρᾶξαι μοίρᾳ καὶ θείᾳ
[3, 315]   δή τινας ἑτέρους πείθεις λέγων  αὐτά,   ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον (ἀπολογίας πρός
[7, 344]   δυνατὸν οὐδὲ κακίας. Ἅμα γὰρ  αὐτὰ   ἀνάγκη μανθάνειν καὶ τὸ ψεῦδος
[7, 344]   τοῦτο, ὅτῳ μέλει τὸ περὶ  αὐτὰ   γεγονὸς εὑρεῖν ὅπῃ ποτὲ γέγονεν,
[7, 344]   τὰ νῦν ὑποφαίνοντα οἷα εἰκὸς  αὐτὰ   γίγνεσθαι, ἀπορῶ μὲν ὅτι χρήσομαι
[3, 315]   ἀκούω γὰρ ὕστερον ὑμῶν τινας  αὐτὰ   διασκευωρεῖν, δῆλα μὴν ἑκάτερα ἔσται
[8, 352]   καὶ οὐκ ἄν ποτέ τις  αὐτὰ   ἐκνίψειν. Νοήσατε δὲ λέγω
[7, 344]   περιμένειν ἡμᾶς καὶ ταῦτα πάλιν  αὐτὰ   ἐπιστέλλειν. δὲ ἑξῆς τούτοις
[7, 344]   ἐμὸν λόγον· ὁμοίως γὰρ ἂν  αὐτὰ   ἐσέβετο ἐμοί, καὶ οὐκ ἂν
[7, 344]   ἐσέβετο ἐμοί, καὶ οὐκ ἂν  αὐτὰ   ἐτόλμησεν εἰς ἀναρμοστίαν καὶ ἀπρέπειαν
[12, 359]   τε ἐλάβομεν καὶ τοῦ γράψαντος  αὐτὰ   ἠγάσθημεν ὡς ἔνι μάλιστα, καὶ
[2, 310]   (παρὰ τὰ τῶν ἄλλων καὶ  αὐτὰ   καθ' αὑτά, νῦν σοι ταῦτά
[3, 315]   σὺ δ' οὐκ ἤθελες πράττειν  αὐτά·   καὶ μὴν οὐ χαλεπὸν εἰπεῖν
[11, 358]   χρὴ καὶ ἀνάγκη, διανοεῖσθαι μέντοι  αὐτὰ   οἷα λέγω, καὶ μὴ ἀνοηταίνειν
[3, 315]   τῆς προσρήσεως· σὺ δ' ἀναγνοὺς  αὐτά,   ὅπῃ βούλει δέξασθαι, ταύτῃ δέχου.
[2, 310]   οὖν ἀνθρωπίνη ψυχὴ περὶ  αὐτὰ   ὀρέγεται μαθεῖν ποῖ' ἄττα ἐστίν,
[7, 344]   τῆς ἐπιστολῆς παντάπασιν· εἶναι γὰρ  αὐτὰ   οὐ Δίωνος ἀλλὰ τοῦ ὑέος,
[7, 344]   Δίωνος (ἐκποδὼν ἀπαλλαχθήτω τοῦ περὶ  αὐτὰ   πολλάκις διαφέρεσθαι· ποιήσω γὰρ διὰ
[11, 358]   δύναμιν ἔχων· τὸ δ' ἔμπροσθεν  (αὐτὰ   προθυμεῖσθαι μὲν χρὴ καὶ ἀνάγκη,
[2, 310]   ἡμᾶς ἔχειν. Ἐπεὶ γὰρ βασανίζεις  αὐτὰ   συγγιγνόμενός τε ἄλλοις καὶ παραθεώμενος
[7, 324]   μηνύων διὰ λόγων καὶ πράττειν  αὐτὰ   συμβουλεύων, ἀγνοεῖν ὅτι τυραννίδος τινὰ
[2, 310]   καὶ ἡμῖν ἔσῃ. Πῶς οὖν  αὐτά   τ' ἔσται καὶ πάντα
[7, 324]   ἄμεινον ἂν γίγνοιτο περί τε  αὐτὰ   ταῦτα καὶ (δὴ καὶ περὶ
[3, 315]   νῦν δὲ Δίωνα διδάσκοιμι δρᾶν  αὐτὰ   ταῦτα, καὶ τοῖς διανοήμασιν τοῖς
[2, 310]   τῶν ἄλλων καὶ αὐτὰ καθ'  αὑτά,   νῦν σοι ταῦτά τε, εἰ
[7, 334]   καὶ ἀνελεύθερα ψυχῶν ἤθη τὰ  τοιαῦτα   ἁρπάζειν κέρδη φιλεῖ, οὐδὲν τῶν
[7, 334]   τὴν φιλοσοφίαν τοῖς νέοις πολλὰ  τοιαῦτα   γιγνόμενα, ὅμως δ' οὖν ἀσφαλέστερόν
[8, 352]   οὐ μακρὰν ἐλθόντας ποι τὰ  τοιαῦτα   ἐναργῶς ἰδεῖν, ἀλλ' ὅσα νῦν
[7, 334]   λέγων ταῦτά τε καὶ ἄλλα  τοιαῦτα   ἔπειθον, καὶ τοῖς ἀποκτείνασιν ἐκεῖνον
[7, 324]   παρακελεύματα ἦν ταῦτά τε καὶ  τοιαῦτα   ἕτερα πάμπολλα, τὴν δ' ἐμὴν
[13, 360]   Χρὴ γὰρ δὴ καὶ τὰ  τοιαῦτα   καὶ τἀναντία τούτων ἐμὲ ἀπαγγέλλειν,
[7, 329]   ἀνθρώπῳ μάλιστα, διά τε τὰ  τοιαῦτα   καταλιπὼν τὰς ἐμαυτοῦ διατριβάς, οὔσας
[7, 324]   καθορῶν καὶ εἴ τιν' ἄλλα  τοιαῦτα   οὐ σμικρά, ἐδυσχέρανά τε καὶ
[7, 339]   τις τρόπος τοῦ περὶ τὰ  τοιαῦτα   πεῖραν λαμβάνειν οὐκ ἀγεννὴς ἀλλ'
[9, 357]   τε καὶ εἴ τις ἕλοιτο  τοιαῦτα   πράττειν οἷα καὶ σύ, σχεδὸν
[4, 320]   τις ἂν τοὺς ἀντιποιουμένους τὰ  τοιαῦτα   τιμᾶν εἰκότως τῶν ἄλλων διαφέρειν.
[4, 320]   τῇ ἀληθείᾳ ἐπιεικεῖς καὶ πράττοντας  τοιαῦτα   τυγχάνειν δόξης τῆς προσηκούσης. Τὰ
[7, 334]   πειρᾶσθαι διαλέγεσθαι τῶν περὶ τὰ  τοιαῦτα,   ὡς Διονυσίου πάντα διακηκοότος ὅσα
[7, 349]   ἦν δ' ἐγώ, σύ γε,  ταῦτα   σοῦ νῦν οὗτος δεῖται
[2, 310]   γέγονεν, ἄκουσον. Εἰσὶν γὰρ ἄνθρωποι  ταῦτα   ἀκηκοότες καὶ πλείους, δυνατοὶ (μὲν
[13, 360]   αὐτός (τε ἐχρησάμην καὶ ὑμῖν  ταῦτα   ἀπέπεμψα. Τὸ δὴ μετὰ τοῦτο
[8, 352]   καὶ ψυχῇ. Καὶ (ὁ μὲν  ταῦτα   ἀπεργαζόμενος θεσμὸς νόμος ἂν ὀρθῶς
[7, 349]   δεῖται μὴ ποιεῖν· καὶ εἰπὼν  ταῦτα   ἀποστρεφόμενος ᾠχόμην ἔξω. Τὸ μετὰ
[3, 315]   χαλεπὸν εἰπεῖν ἐναργῶς ὡς ἦν  ταῦτα   ἄριστα πραχθέντα καὶ σοὶ καὶ
[7, 344]   δηλοῦντα, καὶ ἐρωτᾶν εἴτε ἀρκεῖ  ταῦτα   αὐτῷ, καὶ εἰ μή, βούλεται
[8, 352]   εἴ τις αὐτῶν ἀνοσιουργὸς γέγονεν·  ταῦτα   γὰρ ἀνίατα καὶ οὐκ ἄν
[7, 334]   μὴ πειθόμενον τοῖς νῦν ἐπεσταλμένοις.  Ταῦτα   γάρ ἐστιν ἀδελφὰ ὧν τε
[13, 360]   καὶ αἰσχρόν. Ἐγὼ (γὰρ δὴ  ταῦτά   γε ἐξήτασα, παρ' Ἀνδρομήδη τὸν
[3, 315]   σέ, εἰκότως οἴει ταύτῃ πάντα  ταῦτα   γεγονέναι. Καὶ μὴ θαύμαζε· κακὸς
[11, 358]   ἅπερ σὺ παρακαλεῖς. Ἐγὼ δὲ  ταῦτα   γενέσθαι ἂν οὐ πολλὴν ἐλπίδα
[7, 344]   ὑμῖν τοῖς φίλοις κοινῇ συνδοκῇ·  ταῦτα   δ' εἶναι μὴ ἐπιβουλεύοντος ἐμοί,
[4, 320]   πρὸς τὸ βέλτιστον (ἔλθοιτ' ἄν.  Ταῦτα   δὲ ἴσως γελοῖόν σοι φαίνεται
[8, 357]   λογισαμένοις εὑρεῖν βέλτιστα ἑτοίμως ἔχει,  ταῦτα   δὲ σχεδὸν κρίνων ἀδύνατα
[2, 310]   μὲν (καταπεφρόνηκας, ἄλλα δ' ἐσπούδακας.  Ταῦτα   δὴ διαβεβόηται. δὴ μετὰ
[7, 324]   δυναστεύοντας μηδ' ὄνομα ἀκούοντας ἀνέχεσθαι.  Ταῦτα   δὴ πρὸς τοῖς πρόσθε διανοούμενος,
[7, 339]   εἶναι ποδηγεῖν. (Ταύτῃ καὶ κατὰ  ταῦτα   διανοηθεὶς τοιοῦτος ζῇ, πράττων
[5, 321]   ἐπέστελλες, τῶν σῶν ἐπιμελούμενον περὶ  ταῦτα   διατρίβειν· δίκαιος δ' εἰμὶ καὶ
[7, 329]   νῦν γεγονότων, ὕστερον τὰ περὶ  ταῦτα   διέξειμι, τῶν ἐπανερωτώντων ἕνεκα τί
[2, 310]   δὴ διαβεβόηται. δὴ μετὰ  ταῦτα   δίκαιόν ἐστι ποιεῖν, ἄκουε, ἵνα
[7, 324]   ἐν πάσῃ τῇ χώρᾳ κατασκευάσαι.  Ταῦτα   δίων ὀρθῶς διανοηθεὶς ἔπεισε μεταπέμπεσθαι
[7, 344]   καὶ φίλοις· τὸ δὲ μετὰ  ταῦτα   ἐζῶμεν ἐγὼ καὶ (Διονύσιος, ἐγὼ
[7, 344]   σοῖς μᾶλλον πεπίστευκα. Ὅρα δὴ  ταῦτα   εἴ σοι ἀρέσκει, καὶ μένε
[5, 321]   ὠφελήσεις. Ἐὰν δέ τις ἀκούσας  ταῦτα   εἴπῃ· Πλάτων, ὡς ἔοικεν, προσποιεῖται
[7, 349]   ἕως ἂν ἐπιθυμῆτε, ἄλλους παρακαλεῖτε.  Ταῦτα   εἶπον μεμισηκὼς τὴν περὶ Σικελίαν
[7, 334]   ὡς ἐλλογίμω πώποτε ἄνδρε γενομένω.  Ταῦτα   εἴρηται πάντα τῆς συμβουλῆς ἕνεκα
[7, 339]   τὰ νενοημένα ὑπ' αὐτοῦ, καὶ  ταῦτα   εἰς ἀμετακίνητον, δὴ πάσχει
[2, 310]   Εὐλαβοῦ μέντοι μή ποτε ἐκπέσῃ  ταῦτα   εἰς ἀνθρώπους ἀπαιδεύτους· σχεδὸν γάρ,
[7, 344]   μηχανᾶται τοιάνδε τινά. Τῇ μετὰ  ταῦτα   ἐλθὼν ἡμέρᾳ λέγει πρός με
[13, 360]   σοι ἐρεῖ. Ἀργύριον δ' εἰς  ταῦτα   ἕνεκά τε τούτων καὶ εἰσφορῶν
[3, 315]   τυγχάνων, ἠξίουν ἀπιέναι. Τὸ μετὰ  ταῦτα   ἔπειθές με μεῖναι τὸν ἐνιαυτόν,
[7, 334]   πολλοῖς γὰρ καὶ ἄλλοις ὑμνεῖν  ταῦτα   ἐπιμελὲς (καὶ εἰς τὸν ἔπειτα
[7, 344]   τὸν ἐνιαυτόν, ἕξω μὲν Δίωνι  ταῦτα   ἐπιστέλλειν, ἐν οἷς τ' αὖτ'
[7, 344]   ἄλλ' ἄττα καὶ ἀξιοῖ, καὶ  ταῦτα   ἐπιστέλλειν ὅτι τάχιστα, σὲ δὲ
[7, 344]   μηδέν πω τῶν περὶ ἐκεῖνον.  Ταῦτα   ἐρρήθη, ταῦτα συνωμολογήσαμεν, ὡς νῦν
[13, 360]   σχεδόν τι ἐν τῷ νῦν  ταῦτά   ἐστιν· ἐὰν δέ τι ἄλλο
[4, 320]   μεγαλοπρεπείᾳ (καὶ τῇ περὶ πάντα  ταῦτα   εὐσχημοσύνῃ, συμφαίη τις ἂν τοὺς
[7, 329]   τίς ἂν ἦν μοι πρὸς  ταῦτα   εὐσχήμων ἀπόκρισις; οὐκ ἔστιν. Ἀλλ'
[7, 344]   ἂν ἄλλο τι Διονυσίῳ δόξῃ.  Ταῦτα,   ἔφη, συγχωρεῖς; λέγων πρὸς τὸν
[3, 315]   μὲν μὴ φῂς εἰρηκέναι εἰρηκὼς  ταῦτα,   ἔχω τὴν δίκην· εἰ δ'
[3, 315]   παιδευθέντα με ἐκέλευες ποιεῖν πάντα  ταῦτα   μὴ ποιεῖν. Ἔφην ἐγὼ
[7, 339]   ἐλθεῖν· πρὸς γὰρ δὴ πάντα  ταῦτα   ἦν παρεσκευασμένη τὴν ἀρχὴν ἔχουσα
[7, 329]   φόρον ἐτάξατο φέρειν τοῖς βαρβάροις.  Ταῦτα   ἦν τὰ λεγόμενα καὶ παρακελευόμενα
[2, 310]   ἀπαγγείλῃ τὰ παρ' ἐμοῦ, μετὰ  ταῦτα   ἴσως ἄλλαι σε ἀπορίαι λήψονται.
[7, 324]   ἂν γίγνοιτο περί τε αὐτὰ  ταῦτα   καὶ (δὴ καὶ περὶ τὴν
[7, 344]   ὥρας ἄπιθι (λαβὼν τὰ χρήματα  ταῦτα·   καὶ δίων εὖ οἶδ' ὅτι
[8, 357]   πατρῴας οἰκήσεις κατοικίσας· ταὐτὰ δὲ  ταῦτα   καὶ νῦν πᾶσιν συμβουλεύω κοινῇ
[13, 360]   αὐτοὺς καὶ ἀνάγκαζε φράζειν καὶ  ταῦτα   καὶ τὰ ἄλλα· σὲ γὰρ
[3, 315]   δὲ Δίωνα διδάσκοιμι δρᾶν αὐτὰ  ταῦτα,   καὶ τοῖς διανοήμασιν τοῖς σοῖς
[7, 324]   πράττειν τὰ κοινά, βλέποντα εἰς  ταῦτα   καὶ φερόμενα ὁρῶντα πάντῃ πάντως,
[7, 344]   τότε. Ἐβουλευόμην δὴ τὸ μετὰ  ταῦτα   κατ' ἐμαυτὸν γενόμενος, μάλα συγκεχυμένος·
[13, 360]   τὴν δαπάνην. Τὸ δὴ μετὰ  ταῦτα   λέγω περὶ τῶν σῶν αὖ
[2, 310]   δὲ διαφερομένους ᾄδουσι. Πάντα δὴ  ταῦτα   λέγω τόδε βουλόμενος ἐνδείξασθαι, (ὅτι
[2, 310]   τῷ ἐμῷ λόγῳ ἑπόμενον. Καὶ  ταῦτα   λέγω ὡς οὐχ ὑγιές τι
[7, 339]   ὀνείδους, (εἴπερ ὄντως εἴη τῳ  ταῦτα   λελεγμένα. Πορεύομαι δὴ τῷ λογισμῷ
[13, 360]   ὠφελεῖσθαί σοι μὴ ἀνιῇ. Καὶ  ταῦτα   μὲν δὴ ταύτῃ. (Περὶ δὲ
[7, 334]   τραφείς τε καὶ παιδευθεὶς (ἐνδίκως.  Ταῦτα   μὲν Διονύσιος ἔβλαψεν· τὰ δὲ
[3, 315]   σὲ δὲ καλεῖν ἡμᾶς. Καὶ  ταῦτα   μὲν οὕτως ἐγένετο τῆς ἐμῆς
[3, 315]   τίκτουσα ἐν τῇ ψυχῇ. Καὶ  ταῦτα   μὲν οὕτως εἰρήσθω παρ' ἐμοῦ
[2, 310]   κεχρῆσθαί τε αὐτοῖς καὶ δεδωρῆσθαι.  Ταῦτα   μὲν περὶ τούτων, πολλὰ ὡς
[3, 315]   ἐμῆς μεταβολῆς, εἰ μετεβαλόμην. Ἀλλὰ  ταῦτα   μὲν ταύτῃ γενόμενα τὴν ἐμὴν
[2, 310]   νῦν πρῶτον πολλάκις ἀναγνοὺς κατάκαυσον.  Ταῦτα   μὲν ταύτῃ. Περὶ δὲ Πολυξένου
[3, 315]   οὗτοι μὴ δώσουσιν δίκην. Καὶ  ταῦτα   μὲν ταύτῃ περὶ τὰ πολιτικὰ
[7, 334]   μισοῦντες τόλμας. Εἰ δ' οὖν  ταῦτα   μὲν ὕστερα γένοιτ' ἄν, κατεπείγουσιν
[2, 310]   Κῦρον ὡς δυνάστην. Καὶ δὴ  ταῦτα   μιμούμενοι οἱ ποιηταὶ Κρέοντα μὲν
[7, 334]   ἄλλα σμικρὰ ἂν εἴη πρὸς  ταῦτά   μοι βλάβη. δὲ Δίωνα
[7, 344]   ἐλέγξαι πειρᾶσθαι τὰς Διονυσίου μηχανάς.  Ταῦτά   μοι δόξαντα, εἰς τὴν ὑστεραίαν
[7, 349]   ἀποστρεφόμενος ᾠχόμην ἔξω. Τὸ μετὰ  (ταῦτα   μὲν ἐκυνήγει τὸν Ἡρακλείδην,
[3, 315]   πῶς; κἀγὼ τὸ μετὰ  ταῦτα   ἐπῄει μοι εἰπεῖν οὐκ
[13, 360]   ἂν εἶναι. Δεδιὼς δὲ λέγω  ταῦτα,   ὅτι ὑπὲρ ἀνθρώπου δόξαν ἀποφαίνομαι,
[7, 339]   κύκλος, ὃν πέρι πάντ' ἐστὶν  ταῦτα,   οὐδὲν πάσχει, τούτων ὡς ἕτερον
[2, 310]   γραφέντα μὴ οὐκ ἐκπεσεῖν. Διὰ  ταῦτα   οὐδὲν πώποτ' ἐγὼ περὶ τούτων
[8, 357]   πολέμιον ἡγεῖσθαι κοινῇ. Ἔστιν δὲ  ταῦτα   οὐκ ἀδύνατα· γὰρ ἐν
[6, 322]   Τὸ δὲ ἂν μὴ δρῶμεν  ταῦτα   οὐκ ἐρῶ· φήμην γὰρ ἀγαθὴν
[3, 315]   εἰς αὖθις ἔφησθα μεταπέμψεσθαι. Διὰ  ταῦτα   οὐκ ἦλθον, ἀλλὰ καὶ Δίωνι
[8, 352]   ὅτι σμικρότατα κακὰ ἀμφοῖν,  ταῦτα   οὔτε ῥᾴδιον ὁρᾶν οὔτε ἰδόντα
[2, 310]   αἱ γὰρ βέλτισται (ψυχαὶ μαντεύονται  ταῦτα   οὕτως ἔχειν, αἱ δὲ μοχθηρόταται
[7, 339]   μέτοχος ἔσται. Πρὸς γὰρ τούτοις  ταῦτα   οὐχ ἧττον ἐπιχειρεῖ τὸ ποῖόν
[7, 344]   Δίωνος ἐπιστολὴν περιμένειν ἡμᾶς καὶ  ταῦτα   πάλιν αὐτὰ ἐπιστέλλειν. δὲ
[13, 360]   δοκεῖν δυσσύμβολον (εἶναι. Τὰ μετὰ  ταῦτα   περὶ Δίωνος λέγοιμ' ἄν. Τὰ
[7, 334]   εἰδότα θείων τε καὶ ἀνθρωπίνων.  Ταῦτα   πρῶτον μὲν Δίωνα ἐπεχείρησα ἐγὼ
[8, 357]   ᾗπερ καὶ διενοούμην, καὶ μετὰ  ταῦτα   Σικελίαν ἂν τὴν ἄλλην, εἴπερ
[7, 344]   οὖν, ὡς οὐκ ἦν τούτῳ  ταῦτα   σπουδαιότατα, εἴπερ ἔστ' αὐτὸς σπουδαῖος,
[8, 352]   δοκεῖ ἑκάστοτε τοῖς πολλοῖς εἶναι  ταῦτα   συμβουλεύειν δεῖν τοὺς μὲν
[7, 329]   (τε καὶ διατριβῆς διὰ πάντα  ταῦτα   συνέβη γενόμενος. Μετὰ δὲ τοῦτο
[7, 344]   περὶ τούτων τὰ δόξαντα ἀπαγγελεῖν.  Ταῦτα   συνεθέμεθα τότε. Ἐβουλευόμην δὴ τὸ
[7, 344]   τῶν περὶ ἐκεῖνον. Ταῦτα ἐρρήθη,  ταῦτα   συνωμολογήσαμεν, ὡς νῦν εἴρηται σχεδόν.
[13, 360]   οἰκοδομίαν τοῦ τάφου. Καὶ περὶ  ταῦτα   τὰ μὲν ἐμὰ ἀναγκαῖα σχεδόν
[3, 315]   Εὐρυβίου συνεδεήθην σου μὴ ποιεῖν  ταῦτα,   ταύτην λαβὼν ὡς ἱκανὴν πρόφασιν,
[2, 310]   αὐτὰ καθ' αὑτά, νῦν σοι  ταῦτά   τε, εἰ ἀληθὴς βάσανος,
[7, 334]   πανταχῇ. Δίωνα δὴ ἐγὼ λέγων  ταῦτά   τε καὶ ἄλλα τοιαῦτα ἔπειθον,
[7, 324]   Τὰ μὲν δὴ παρακελεύματα ἦν  ταῦτά   τε καὶ τοιαῦτα ἕτερα πάμπολλα,
[7, 324]   ἐδυστύχουν αὐτοί. Σκοποῦντι δή μοι  ταῦτά   τε καὶ τοὺς ἀνθρώπους τοὺς
[2, 310]   ἀμφοῖν. Περὶ μὲν οὖν τούτων  ταῦτα.   Τὸ δὲ σφαιρίον οὐκ ὀρθῶς
[7, 329]   ἐκβάλοι ἐκ τῆς ἀρχῆς δόλῳ.  Ταῦτα   τότε ἐνίκησεν καὶ τὸ δεύτερον
[7, 344]   πολλὴν χάριν ἕξει σοι διαπραξαμένῳ  ταῦτα   ὑπὲρ ἐκείνου. Τοῦτον δὴ ἐγὼ
[3, 315]   ὑπακοῦσαί σοι. Τὸ δὲ μετὰ  ταῦτα   ὕστερον ἐνιαυτῷ τριήρης ἀφίκετο καὶ
[3, 315]   δύναμις ὅμως δ' οὖν πάντα  ταῦτα   χαίρειν ἐάσας ἦλθον, διανοηθεὶς ὡς
[8, 357]   ἀρχαίας καὶ πατρῴας οἰκήσεις κατοικίσας·  ταὐτὰ   δὲ ταῦτα καὶ νῦν πᾶσιν
[9, 357]   ἐξεργάσησθε τελεσθέντα καὶ εὐτυχῆ. ~Πλάτων  Ἀρχύτᾳ   Ταραντίνῳ εὖ πράττειν. Ἀφίκοντο πρὸς
[12, 359]   τι ἑτοίμως διαπράξασθαι. Εὐτύχει. ~Πλάτων  Ἀρχύτᾳ   Ταραντίνῳ εὖ πράττειν. Τὰ μὲν
[7, 339]   ἀξίων λόγου πραγμάτων, εὐμαθῆ, πρὸς  ἔρωτα   ἐλθεῖν τοῦ βελτίστου βίου· δεῖν
[7, 349]   ἀδελφὴν τῆς πρόσθεν, πέμψας τινὰ  ἠρώτα   με εἰ συγγιγνοίμην ὄντως μεταπεμψαμένου
[7, 334]   εὖ φρονοῦντες συμπρᾶξαι, δεύτερα μήν·  πρῶτα   δ' ἦν τὸ πρῶτον
[7, 329]   παραφροσύνης ἐχομένους, ἐὰν δέ τινα  καθεστῶτα   ζῶσι βίον, ἑαυτοῖς ἀρέσκοντα, ἐμοὶ
[2, 310]   οὐδὲν πώποτ' ἐγὼ περὶ τούτων  γέγραφα,   οὐδ' ἔστιν σύγγραμμα Πλάτωνος οὐδὲν
[7, 334]   νῦν ἐπεσταλμένοις. Ταῦτα γάρ ἐστιν  ἀδελφὰ   ὧν τε δίων ὧν τ'
[7, 339]   ἐν νῷ μοι γέγονεν εἰπεῖν·  τάχα   γὰρ ἂν περὶ ὧν λέγω
[2, 310]   δὲ ἴσως μὲν ἀκούσας του,  τάχα   δ' ἂν θείᾳ μοίρᾳ κατὰ
[13, 360]   μὴ πάνυ μακρᾶς ἐπιστολῆς ἦν,  ἔγραψα   ἂν ἔλεγεν, νῦν δὲ
[13, 360]   (τε ἐχρησάμην καὶ ὑμῖν ταῦτα  ἀπέπεμψα.   Τὸ δὴ μετὰ τοῦτο περὶ
[9, 357]   ἐστιν ἐν τῷ βίῳ τὸ  τὰ   αὑτοῦ πράττειν, (ἄλλως τε καὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 4/10/2007