Lettres, pages |
[7, 349] |
κεῖται,
Σικελίαν
πένθει
περιβαλὼν
μυρίῳ.
|
(ὰ |
δὴ
μετὰ
τὰ
νῦν
ῥηθέντα |
[13, 360] |
πόλιν
ἔλαβον
παρὰ
Λεπτίνου,
λέγων
|
ἅ |
μοι
ἐδόκει
εὐσχημονέστατα
ἡμῖν
εἶναι |
[7, 329] |
δήπου
ἄν
μοι
βοηθὸς
ἐφ'
|
ἅ |
σε
παρεκάλουν,
ἢ
πάντων
ἂν |
[2, 310] |
χαίρουσι
τὴν
Σιμωνίδου
συνουσίαν
παραφέροντες,
|
ἅ |
τε
ἔπραξεν
καὶ
εἶπεν
πρὸς |
[7, 324] |
ἐκείνοις
ἅτε
τεταραγμένοις
πολλὰ
γιγνόμενα
|
ἅ |
τις
ἂν
δυσχεράνειεν,
καὶ
οὐδέν |
[7, 344] |
ἐκεῖνος
παρεχέτω.
Τὰ
χρήματα
δὲ
|
ἃ |
ἂν
λάβῃ,
(κατὰ
Πελοπόννησον
μὲν |
[8, 357] |
Ἔστιν
δὲ
ταῦτα
οὐκ
ἀδύνατα·
|
ἃ |
γὰρ
ἐν
δυοῖν
τε
ὄντα |
[8, 352] |
τε
καὶ
ἑταίροις
εὖ
πράττειν.
|
Ἃ |
δ'
ἂν
διανοηθέντες
μάλιστα
εὖ |
[7, 344] |
οὔτ'
οἶδα
οὔτ'
ἤκουον
διαλεγομένων,
|
ἃ |
δὲ
ἐναντίον
εἶπεν
Θεοδότης
ἐμοῦ |
[11, 358] |
οὐ
πολλὴν
ἐλπίδα
ἔχω
δι'
|
ἃ |
δέ,
μακρᾶς
ἑτέρας
δέοιτ'
ἂν |
[7, 334] |
ἡ
φιλοτιμία
κατήπειγεν
αὐτόν
δι'
|
ἃ |
δὲ
οὐκ
ἤκουσεν
ἐν
τῇ |
[2, 310] |
νῦν
πιστότατα
καὶ
ἐναργέστατα
φαίνεσθαι,
|
ἃ |
δὲ
τότε
πιστότατα,
νῦν
τοὐναντίον. |
[7, 349] |
ὀλιγίστων
θανάτων
καὶ
φόνων
γιγνομένην·
|
ἃ |
δὴ
δίων
νῦν
πράττων,
προτιμήσας |
[7, 329] |
ἢ
μὴ
τοιούτων
ἀνδρῶν
εἶναι.
|
Ἃ |
δὴ
καὶ
Διονυσίῳ
συνεβουλεύομεν
ἐγὼ |
[7, 324] |
ἀνοσίων
αὐτοῖς
ἔργων
γενέσθαι
κοινωνός
|
ἃ |
δὴ
πάντα
καθορῶν
καὶ
εἴ |
[2, 310] |
αὐτά
τ'
ἔσται
καὶ
πάντα
|
ἃ |
εἰρήκαμεν;
τὸν
Ἀρχέδημον
νῦν
τε |
[13, 360] |
μακρᾶς
ἐπιστολῆς
ἦν,
ἔγραψα
ἂν
|
ἃ |
ἔλεγεν,
νῦν
δὲ
Λεπτίνου
πυνθάνου. |
[13, 360] |
λαμβάνειν,
βουλόμενος
καὶ
ἄλλα
μείζονα
|
ἃ |
ἐπέστελλες
πέμπειν.
Ὁ
δὲ
εἶπεν |
[8, 352] |
τῶν
δὲ
ἀμύνασθαι
(τοὺς
δρῶντας·
|
ἃ |
κἂν
ἄλλοις
μυθολογοῦντες
ἱκανοὶ
γίγνοισθ' |
[11, 358] |
ὅτι
πολὺ
διαφέρει
πρὸς
ἅπαντα
|
ἃ |
λέγεις
αὐτὸν
ἀφικέσθαι
σε
Ἀθήναζε· |
[8, 352] |
τις
αὐτὰ
ἐκνίψειν.
Νοήσατε
δὲ
|
ἃ |
λέγω
νῦν.
Ἔσθ'
ὑμῖν
κατὰ |
[3, 315] |
ἐμῆς
ἐκ
Συρακουσῶν
οἴκαδ'
ἀποδημίας,
|
ἃ |
νῦν
δὴ
λέγεις
ἐμοὶ
μεμφόμενος, |
[7, 344] |
ἄλλοις
πολλοῖς
τῶν
αὐτοῦ
διακελευόμενος,
|
ἃ |
νῦν
πρὸς
ἐμὲ
λέγει,
ὡς |
[7, 344] |
οἷς
τ'
αὖτ'
εἰμὶ
καὶ
|
ἃ |
πράττω·
καὶ
ἐὰν
μὲν
δὴ |
[7, 344] |
ἐθέλοντος,
ἐμοῦ
δὲ
οὐκ
ἐθελήσαντος
|
ἃ |
προυκαλεῖτό
με
δρᾶν,
ἀλλ'
ὀλιγωρήσαντος |
[7, 349] |
δ'
ἐγώ,
σύ
γε,
ταῦτα
|
ἃ |
σοῦ
νῦν
οὗτος
δεῖται
μὴ |
[8, 352] |
ἡδονή.
Τούτων
δὴ
ταύτῃ
πεφυκότων,
|
ἃ |
συμβουλεύω
Συρακοσίοις
πᾶσιν
φράζειν
παρακελεύομαι |
[7, 349] |
δὴ
μετὰ
τὰ
νῦν
ῥηθέντα
|
ἃ |
συμβουλεύω,
σχεδὸν
εἴρηταί
τέ
μοι |
[7, 334] |
δεύτερα
μήν·
πρῶτα
δ'
ἦν
|
ἃ |
τὸ
πρῶτον
ἐπεχειρήθη
μετ'
αὐτοῦ |
[8, 352] |
πολλοῖς
εἶναι
ταῦτα
συμβουλεύειν
δεῖν
|
ἃ |
τοὺς
μὲν
πολεμίους
ὡς
πλεῖστα |
[7, 329] |
δίκαια,
ὑμῖν
πρῶτον
μὲν
συμβουλεύσας
|
ἃ |
χρὴ
ποιεῖν
ἐκ
τῶν
νῦν |
[7, 339] |
βίῳ
ἢ
τοῖς
τε
ἀνθρώποισι
|
μέγα |
ὄφελος
γράψαι
καὶ
τὴν
φύσιν |
[6, 322] |
εἰ
μή
τι
τὸ
λυθὲν
|
μέγα |
τύχοι
γενόμενον,
ἐπῳδῆς
ἡστινοσοῦν
μᾶλλον |
[7, 349] |
ἐγὼ
οὔτε
τι
σμικρὸν
οὔτε
|
μέγα |
ὡμολόγησα.
Νὴ
τοὺς
θεούς,
ἦν |
[13, 360] |
ἄν
τι
σοὶ
αὐτῷ
διαφέρῃ
|
μέγα, |
ὥστε
ἀναλωθὲν
μὲν
ἤδη
ὀνῆσαι, |
[3, 315] |
ἐμὲ
σοὶ
κοινῇ
πραγματευσάμενον
ἑκόντα
|
ὀλίγα |
δὴ
κατ'
ἀρχάς,
ὅτε
τι |
[13, 360] |
πάνυ
ὀλίγων
τινῶν
καὶ
εἰς
|
ὀλίγα· |
ἐπεὶ
καὶ
περὶ
τούτου
φοβούμενος |
[7, 344] |
γίγνεσθαι
περὶ
ἐμέ
οὐ
γὰρ
|
ὀλίγα |
ἔσται
σοὶ
δὲ
καὶ
τοῖς |
[7, 329] |
κατέβαλον·
ἵνα
δ'
ἐκπεράνωμεν
οὐκ
|
ὀλίγα |
πράγματα
τὰ
ἐν
ὀλίγῳ
χρόνῳ, |
[2, 310] |
μόγις
ἀπαλλάττονται,
σχεδὸν
δὲ
οὐδεὶς
|
ὀλίγα. |
Τούτων
δὴ
γεγονότων
καὶ
ἐχόντων |
[7, 339] |
ψυχῇ
λόγῳ
τε
καὶ
κατ'
|
ἔργα, |
αἰσθήσεσιν
εὐέλεγκτον
τό
τε
λεγόμενον |
[8, 357] |
Σικελίαν
ἂν
τὴν
ἄλλην,
εἴπερ
|
ἔργα |
ἐπὶ
νῷ
ἐγίγνετο,
κατῴκισα,
τοὺς |
[7, 329] |
ἵνα
μὴ
τὰ
πάρεργα
ὡς
|
ἔργα |
μοι
συμβαίνῃ
λεγόμενα.
Λέγω
δὴ |
[7, 329] |
τὸ
δεύτερον,
ἵνα
μὴ
τὰ
|
πάρεργα |
ὡς
ἔργα
μοι
συμβαίνῃ
λεγόμενα. |
[7, 344] |
μὲν
ἐν
Πελοποννήσῳ,
μὴ
ὡς
|
φυγάδα |
δέ,
ἀλλ'
ὡς
αὐτῷ
καὶ |
[7, 329] |
σύμπαντα
καὶ
διαβολῶν
(πρὸς
τὴν
|
τυραννίδα |
Δίωνος
πέρι·
ἤμυνον
μὲν
οὖν |
[7, 329] |
διατριβάς,
οὔσας
οὐκ
ἀσχήμονας,
ὑπὸ
|
τυραννίδα |
δοκοῦσαν
οὐ
πρέπειν
τοῖς
ἐμοῖς |
[8, 357] |
κοινῆς
ἐλευθερίας
(διεπολέμησαν
πρὸς
τὴν
|
τυραννίδα, |
τοὺς
δ'
ἔμπροσθεν
οἰκητὰς
τῶν |
[7, 339] |
οὐδὲν
τούτων.
Ἄλλους
μέν
τινας
|
οἶδα |
γεγραφότας
περὶ
τῶν
αὐτῶν
τούτων, |
[7, 339] |
οὐδὲν
τῶν
αὐτῶν
ὧν
ἀκούοι·
|
οἶδα |
δὲ
οὐδὲν
τούτων.
Ἄλλους
μέν |
[7, 339] |
ἤδη
τρέφει.
Καίτοι
τοσόνδε
γε
|
οἶδα, |
ὅτι
γραφέντα
ἢ
λεχθέντα
ὑπ' |
[7, 344] |
τὰ
μὲν
οὖν
ἄλλα
οὔτ'
|
οἶδα |
οὔτ'
ἤκουον
διαλεγομένων,
ἃ
δὲ |
[7, 344] |
εἶπεν
Θεοδότης
ἐμοῦ
πρὸς
Διονύσιον,
|
οἶδά |
τε
καὶ
μέμνημαι.
Πλάτων
γάρ, |
[7, 334] |
τούτῳ.
Δίωνα
γὰρ
ἐγὼ
σαφῶς
|
οἶδα, |
ὡς
οἷόν
τε
περὶ
ἀνθρώπων |
[11, 358] |
ταῦτα
γενέσθαι
ἂν
οὐ
πολλὴν
|
ἐλπίδα |
ἔχω
δι'
ἃ
δέ,
μακρᾶς |
[8, 352] |
μὲν
τὰς
τύχας,
ἐλεῶν
δὲ
|
πατρίδα |
καὶ
ἱερῶν
ἀθεραπευσίαν
καὶ
τάφους, |
[7, 334] |
τὸ
Συρακούσας
μὲν
πρῶτον,
τὴν
|
πατρίδα |
τὴν
ἑαυτοῦ,
ἐπεὶ
τὴν
δουλείαν |
[7, 329] |
αὑτῷ,
τούτου
γὰρ
αὐτὸν
θαυμαστῶς
|
ἐνδεᾶ |
γεγονέναι,
λέγοντες
οὐκ
ἐναργῶς
οὕτως |
[2, 310] |
ὡς
δ'
ἐμοὶ
δοκεῖ,
καὶ
|
Προμηθέα |
Διὶ
ταύτῃ
πῃ
συνῆγον
οἱ |
[7, 339] |
καλούμενα
εὐθέα
κεκλῆσθαι
τά
τε
|
εὐθέα |
δὴ
στρογγύλα,
καὶ
οὐδὲν
ἧττον |
[7, 339] |
οὐδὲν
τὰ
νῦν
στρογγύλα
καλούμενα
|
εὐθέα |
κεκλῆσθαι
τά
τε
εὐθέα
δὴ |
[8, 352] |
κτώμενος.
Τρίτον
δὲ
προκαλεῖσθαι
χρὴ
|
βασιλέα |
γίγνεσθαι
Συρακουσῶν,
ἑκόντα
ἑκούσης
τῆς |
[8, 352] |
δεσμοῦ
καὶ
μεταστάσεως
τῶν
πολιτῶν·
|
βασιλέα |
δὲ
τῶν
τοιούτων
δικῶν
μὴ |
[2, 310] |
γὰρ
ἔχει.
Περὶ
τὸν
πάντων
|
βασιλέα |
πάντ'
ἐστὶ
καὶ
ἐκείνου
ἕνεκα |
[8, 352] |
γνώμῃ
καὶ
ὑγιεῖ
μετὰ
θεῶν
|
βασιλέα |
στήσασθε,
πρῶτον
μὲν
τὸν
ἐμὸν |
[7, 329] |
αὐτὸν
ἐπεχείρει
παιδεύσας
καὶ
θρέψας
|
βασιλέα |
τῆς
ἀρχῆς
ἄξιον,
οὕτω
κοινωνεῖν |
[7, 329] |
οἷον
χρὴ
τὸν
νομοθέτην
καὶ
|
βασιλέα |
τὸν
ἀγαθὸν
γίγνεσθαι·
νόμους
γὰρ |
[8, 352] |
γεγόνατε
δεύτερον
δὲ
δὴ
ποιεῖσθε
|
βασιλέα |
τὸν
τῷ
μὲν
ἐμῷ
πατρὶ |
[2, 310] |
Μιλήσιον
ὑμνεῖν
εἰώθασιν
ἅμα,
καὶ
|
Περικλέα |
καὶ
Ἀναξαγόραν,
καὶ
Κροῖσον
αὖ |
[8, 352] |
παλαιὰ
τελευτὴ
δοκοῦσα
ἀρχῇ
φυομένῃ
|
νέᾳ, |
διολέσθαι
δ'
ὑπὸ
τοῦ
κύκλου |
[8, 357] |
μὴ
ἐξεῖναι
δικαστὴν
γίγνεσθαι,
~(καθάπερ
|
ἱερέα |
φόνου
καθαρεύοντα
καὶ
δεσμοῦ
καὶ |
[8, 352] |
οὐκ
ὀρθῶς
τῇ
τῆς
πόλεως
|
δωρεᾷ |
κατακέχρηται,
τούτων
δίκας
τὰς
μὲν |
[3, 315] |
ἀποδόμενος
οὐσίαν
πᾶσαν
τὰ
μὲν
|
ἡμίσεα |
ἀποπέμψειν
εἰς
Κόρινθον,
τὰ
δ' |
[7, 344] |
αὐτήν,
πραθείσης
δὲ
τὰ
μὲν
|
ἡμίσεα |
ἐμοὶ
δώσειν
ἄγειν,
τὰ
δ' |
[7, 344] |
ἐμοὶ
δώσειν
ἄγειν,
τὰ
δ'
|
ἡμίσεα |
τῷ
παιδὶ
καταλείψειν
αὐτοῦ·
τὸ |
[2, 310] |
Ἀγαμέμνονα
δὲ
καὶ
Νέστορα
καὶ
|
Ὀδυσσέα |
καὶ
Παλαμήδη
ὡς
δ'
ἐμοὶ |
[7, 339] |
λυποῖ.
Εἰ
δέ
μοι
ἐφαίνετο
|
γραπτέα |
θ'
ἱκανῶς
εἶναι
πρὸς
τοὺς |
[3, 315] |
ποιεῖν
ἂν
ᾠήθην,
ἄλλα
τε
|
βραχέα |
ἄττα
καὶ
τὰ
περὶ
τῶν |
[7, 329] |
ἡσυχίαν
δὲ
ἄγοντα
εὔχεσθαι
τὰ
|
ἀγαθὰ |
αὑτῷ
τε
καὶ
τῇ
πόλει. |
[7, 324] |
δυνάμενον
ἀνθρώπους
νέους
ἐπὶ
τὰ
|
ἀγαθὰ |
καὶ
τὰ
δίκαια
προτρέποντα
εἰς |
[6, 322] |
φημὶ
δὴ
ταῦθ'
ἡμᾶς
πάντ'
|
ἀγαθὰ |
ποιήσειν,
ἂν
θεὸς
ἐθέλῃ.
Ταύτην |
[7, 324] |
μόνον
ἱκανῶς
πάντα
ἐξειργασμένος
ἐσοίμην
|
ἀγαθά. |
Ταύτῃ
μὲν
δὴ
τῇ
διανοίᾳ |
[8, 352] |
τοὺς
δὲ
φίλους
ὡς
πλεῖστα
|
ἀγαθά· |
τὸ
δὲ
οὐδαμῶς
ῥᾴδιον
πολλὰ |
[2, 310] |
ἂν
ἦν
ἡμῖν
τε
πᾶσιν
|
ἀγαθὰ |
τοῖς
τε
ἄλλοις
Ἕλλησιν,
ὡς |
[7, 334] |
αὐτοῦ
Διονυσίου
πραχθῆναι
πᾶσιν
κοινὰ
|
ἀγαθά, |
τύχη
δέ
τις
ἀνθρώπων
κρείττων |
[7, 339] |
αὐτό
ἐστιν
ὄνομα
ὃ
νῦν
|
ἐφθέγμεθα. |
Λόγος
δ'
αὐτοῦ
τὸ
δεύτερον, |
[7, 344] |
τούτων
τὰ
δόξαντα
ἀπαγγελεῖν.
Ταῦτα
|
συνεθέμεθα |
τότε.
Ἐβουλευόμην
δὴ
τὸ
μετὰ |
[7, 339] |
προταθὲν
τῶν
εἰδώλων,
οὐ
καταγέλαστοι
|
γιγνόμεθα |
ὑπ'
ἀλλήλων,
οἱ
ἐρωτώμενοι
ὑπὸ |
[13, 360] |
ἀποτεθέντα
κατεσάπη·
ἀλλ'
αὖθις
βέλτιον
|
ἐπιμελησόμεθα. |
Περὶ
δὲ
φυτῶν
Λεπτίνης
σοι |
[6, 322] |
ἐπομνύντας,
ὅν,
ἂν
ὄντως
φιλοσοφῶμεν,
|
εἰσόμεθα |
πάντες
σαφῶς
εἰς
δύναμιν
ἀνθρώπων |
[7, 349] |
~(συνακολούθησον
πρὸς
Διονύσιον
ἁπάσῃ
μηχανῇ.
|
χόμεθα |
οὖν
καὶ
εἰσήλθομεν
παρ'
αὐτόν, |
[13, 360] |
ξένος
οὐδεὶς
ὅστις
δώσει,
ὡς
|
ᾠόμεθα, |
ἔπει
καὶ
ἄν
τι
σοὶ |
[7, 329] |
τὸ
μετὰ
τοῦτο
πάντες
φίλοι
|
ἐφοβούμεθα |
μή
τινα
ἐπαιτιώμενος
τιμωροῖτο
ὡς |
[3, 315] |
τοῖς
σοῖς
τὴν
(σὴν
ἀρχὴν
|
ἀφαιρούμεθά |
σε.
Σὺ
δ'
εἰ
μέν |
[6, 322] |
τε
καὶ
ὑμεῖς,
ὅσον
ἂν
|
δυνώμεθα |
καὶ
ἑκάστῳ
παρείκῃ,
κύρια
τὰ |
[13, 360] |
ἀδελφῷ,
ἐμῷ
δ'
ἑταίρῳ,
θώρακα
|
δωρησώμεθα |
ὁπλιτικὸν
τῶν
μαλακῶν
τῶν
πεζῶν, |
[7, 344] |
καὶ
Θεοδότης
λέγει,
Πλάτων,
ἔφη,
|
παρῆσθα |
χθὲς
οἷς
περὶ
Ἡρακλείδου
Διονύσιος |
[3, 315] |
κάλλιστα
μνημονεῦσαί
σε.
Οὐκοῦν
παιδευθέντα,
|
ἔφησθα, |
γεωμετρεῖν,
ἢ
πῶς;
κἀγὼ
τὸ |
[2, 310] |
κήπῳ
ὑπὸ
ταῖς
δάφναις
αὐτὸς
|
ἔφησθα |
ἐννενοηκέναι
(καὶ
εἶναι
σὸν
εὕρημα· |
[3, 315] |
ἐπέστειλας,
Δίωνα
δ'
εἰς
αὖθις
|
ἔφησθα |
μεταπέμψεσθαι.
Διὰ
ταῦτα
οὐκ
ἦλθον, |
[3, 315] |
μὴ
ἀπολέσθαι
διώλετο·
ἐλθὼν
δέ
|
οἶσθα |
γὰρ
δὴ
σὺ
πάντα
τἀντεῦθεν |
[4, 320] |
τῶν
ἄλλων
ἀνθρώπων
διαφέρειν
τοὺς
|
οἶσθα |
δήπου.
Φανεροὺς
οὖν
δεῖ
ἡμᾶς |
[3, 315] |
ἐμοὶ
πείθεσθαι.
Σὺ
δ'
αὐτὸς
|
οἶσθα |
σαφέστατα
τῶν
(πολιτικῶν
ἐμὲ
σοὶ |
[3, 315] |
μὴ
διανείμασθαι
τοὺς
διανειμαμένους,
οὓς
|
οἶσθα |
σύ·
πρὸς
δὲ
τούτοις
ᾤμην |
[11, 358] |
τῆς
στραγγουρίας,
ἐμὲ
δὲ
ἀφικόμενον
|
ἐνταῦθα |
ἄσχημον
ἂν
εἴη
μὴ
διαπράξασθαι |
[3, 315] |
συνήθειαν
γράφων
Εὖ
πράττειν,
ὥσπερ
|
εἴωθα |
ἐν
ταῖς
ἐπιστολαῖς
τοὺς
φίλους |
[13, 360] |
ὡς
ἂν
δύνωμαι
ὀλιγίστοις,
ὅσα
|
ἀναγκαῖα |
ἢ
δίκαια
ἢ
εὐσχήμονα
ἐμοί |
[13, 360] |
περὶ
ταῦτα
τὰ
μὲν
ἐμὰ
|
ἀναγκαῖα |
σχεδόν
τι
ἐν
τῷ
νῦν |
[13, 360] |
δύνωμαι
ὀλιγίστοις,
ὅσα
ἀναγκαῖα
ἢ
|
δίκαια |
ἢ
εὐσχήμονα
ἐμοί
τε
δοκεῖ |
[7, 324] |
ταύτης
ἔστιν
τά
τε
πολιτικὰ
|
δίκαια |
καὶ
τὰ
τῶν
ἰδιωτῶν
πάντα |
[7, 324] |
ἐπὶ
τὰ
ἀγαθὰ
καὶ
τὰ
|
δίκαια |
προτρέποντα
εἰς
φιλίαν
τε
καὶ |
[7, 329] |
ἔπραξα,
ὡς
εἰκότα
τε
καὶ
|
δίκαια, |
ὑμῖν
πρῶτον
μὲν
συμβουλεύσας
ἃ |
[8, 352] |
ποτε
τελεῖται,
συνάπτει
δὲ
ἀεὶ
|
παλαιὰ |
τελευτὴ
δοκοῦσα
ἀρχῇ
φυομένῃ
νέᾳ, |
[7, 324] |
τῶν
πολιτῶν
μεθ'
ἑτέρων
ἔπεμπον,
|
βίᾳ |
ἄξοντα
ὡς
ἀποθανούμενον,
(ἵνα
δὴ |
[7, 349] |
τ'
ἂν
καὶ
λαθὸν
κατακλύσειεν
|
βίᾳ. |
αὐτὸν
δὴ
καὶ
Δίωνα
ἔσφηλεν· |
[7, 349] |
ὅτι
σὺ
μετὰ
τῶν
ἄλλων
|
βίᾳ |
τινὰ
τρόπον
σύσσιτον
καὶ
συνέστιον |
[7, 334] |
ὁρῶν,
οἷς
συνέπεται
τῶν
ἁρπαγμάτων
|
ἀνοσιουργία, |
κακὸν
ἡλίκον
ἀεὶ
μετ'
ἀδικήματος |
[7, 334] |
τιμὰς
πολλὰς
λαμβάνειν.
Οὐ
γὰρ
|
διὰ |
βαναύσου
φιλότητος
ἐγεγόνει
φίλος,
διὰ |
[7, 334] |
διὰ
βαναύσου
φιλότητος
ἐγεγόνει
φίλος,
|
διὰ |
δὲ
ἐλευθέρας
παιδείας
κοινωνίαν,
ᾗ |
[7, 349] |
τὰ
γεγονότα·
ὁ
δὲ
τὸν
|
Δία |
ἐπιμαρτυράμενος
εὐθὺς
παρήγγελλεν
ἐμοὶ
καὶ |
[7, 324] |
ἐμοὶ
βέλτιστα
ἀνθρώποις
εἶναι
μηνύων
|
διὰ |
λόγων
καὶ
πράττειν
αὐτὰ
συμβουλεύων, |
[7, 329] |
ἐμῆς
ἐπιδημίας
(τε
καὶ
διατριβῆς
|
διὰ |
πάντα
ταῦτα
συνέβη
γενόμενος.
Μετὰ |
[10, 358] |
τέ
σε
νῦν
καὶ
γεγονέναι
|
διὰ |
παντός,
τὸ
σοφώτατον
ἦθος
τῶν |
[4, 320] |
πράττειν.
Οἶμαι
μὲν
φανερὰν
εἶναι
|
διὰ |
παντὸς
τοῦ
χρόνου
τὴν
ἐμὴν |
[7, 334] |
καὶ
δύναμις
ὄντως
ἐν
ταὐτῷ
|
διὰ |
πάντων
ἀνθρώπων
Ἑλλήνων
τε
καὶ |
[7, 339] |
ἑκάστου,
πεφυκυῖα
(φαύλως.
Ἡ
δὲ
|
διὰ |
πάντων
αὐτῶν
διαγωγή,
ἄνω
καὶ |
[7, 334] |
δὲ
οὐδὲν
ἐθελήσας
χρήσασθαι
δικαιοσύνῃ
|
(διὰ |
πάσης
τῆς
ἀρχῆς,
μεγίστην
δύναμιν |
[3, 315] |
καὶ
σὴν
λυκοφιλίαν
καὶ
ἀκοινωνίαν
|
διὰ |
σὲ
ἀπηργάσατο.
Σχεδὸν
δ'
εἰς |
[3, 315] |
σοῦ
καὶ
παρ'
ἄλλων
ἦλθον
|
(διὰ |
σὲ
ἐξ
Ἰταλίας
καὶ
Σικελίας, |
[7, 344] |
αὐτὰ
πολλάκις
διαφέρεσθαι·
ποιήσω
γὰρ
|
διὰ |
σέ,
ἔφη,
Δίωνι
τάδε.
Ἀξιῶ |
[9, 357] |
τὸν
λοιπὸν
χρόνον
ἕξομεν
καὶ
|
διὰ |
σὲ
καὶ
διὰ
τὸν
πατέρα |
[3, 315] |
φίλον
καὶ
ξένον
κακῶς
πράττοντα
|
διὰ |
σέ,
μηδὲν
σοῦ
χείρω,
ἵνα |
[7, 339] |
ὀλίγοις
ὁπόσοι
δυνατοὶ
ἀνευρεῖν
αὐτοὶ
|
διὰ |
σμικρᾶς
ἐνδείξεως,
τῶν
τε
δὴ |
[7, 339] |
τε
καὶ
ἱκανῶς
ἔχειν
προσεποιεῖτο
|
διὰ |
τὰς
ὑπὸ
τῶν
ἄλλων
παρακοάς. |
[2, 310] |
τὰ
γραφέντα
μὴ
οὐκ
ἐκπεσεῖν.
|
Διὰ |
ταῦτα
οὐδὲν
πώποτ'
ἐγὼ
περὶ |
[3, 315] |
δ'
εἰς
αὖθις
ἔφησθα
μεταπέμψεσθαι.
|
Διὰ |
ταῦτα
οὐκ
ἦλθον,
ἀλλὰ
καὶ |
[7, 329] |
(ὡς
οἷόν
τε
ἀνθρώπῳ
μάλιστα,
|
διά |
τε
τὰ
τοιαῦτα
καταλιπὼν
τὰς |
[5, 321] |
καὶ
σὺ
νῦν
ἐνδεὴς
εἶ
|
διά |
τε
τὴν
ἡλικίαν
καὶ
διὰ |
[8, 352] |
ὁ
πόλεμος,
συγγένεια
ἄρχει
μία
|
διὰ |
τέλους,
ἥν
ποτε
κατέστησαν
οἱ |
[8, 352] |
τῶν
προγόνων
νόσημα
ἐμπέσωσιν,
ὃ
|
διὰ |
τὴν
ἄγαν
ἀναρχίαν
οἱ
τότε |
[7, 349] |
εἶναι
ἔδοξέ
μοι
ῥηθῆναι
δεῖν
|
διὰ |
τὴν
ἀτοπίαν
καὶ
ἀλογίαν
τῶν |
[3, 315] |
ἐμῶν
φίλων
ἐμὲ
αἰτιᾶσθαι
ὡς
|
διὰ |
τὴν
ἐμὴν
ῥᾳθυμίαν
τὰ
σφέτερα |
[11, 358] |
καὶ
ἅμα
οὐδὲ
τῷ
σώματι
|
διὰ |
τὴν
ἡλικίαν
ἱκανῶς
ἔχω
πλανᾶσθαι |
[13, 360] |
γίγνηται
ἴδιον
ἢ
δημόσιον
ἀνάλωμα
|
διὰ |
τὴν
παρὰ
σὲ
ἄφιξιν,
ὥσπερ |
[4, 320] |
ἀναιρεθέντος
Διονυσίου
διαφθαρῆναι
τὰ
πράγματα
|
διὰ |
τὴν
σήν
τε
καὶ
Ἡρακλείδου |
[7, 334] |
αἰδοῖ
καὶ
φόβῳ,
φόβῳ
μὲν
|
διὰ |
τὸ
κρείττους
αὐτῶν
εἶναι
δεικνύντες |
[7, 334] |
τὴν
βίαν,
αἰδοῖ
δὲ
αὖ
|
διὰ |
τὸ
κρείττους
φαίνεσθαι
περί
τε |
[6, 322] |
ἀμυντικῆς
δυνάμεως.
Ἄπειροι
γάρ
εἰσι
|
διὰ |
τὸ
μεθ'
ἡμῶν
μετρίων
ὄντων |
[3, 315] |
εἰς
τὸ
Συρακουσίων
πλῆθος
διεβλήθην
|
διὰ |
τὸ
μένειν
ἐν
ἀκροπόλει,
τοὺς |
[5, 321] |
διά
τε
τὴν
ἡλικίαν
καὶ
|
διὰ |
τὸ
μὴ
πολλοὺς
αὐτοῦ
πέρι |
[3, 315] |
εἰπεῖν
ὧν
ὑποσχόμενος
οὐδὲν
ἐποίησας,
|
διὰ |
τὸ
πλῆθος
αὐτῶν
συντέμνω.
Τὰ |
[7, 339] |
δηλοῦν
(ἢ
τὸ
ὂν
ἑκάστου
|
διὰ |
τὸ
τῶν
λόγων
ἀσθενές·
ὧν |
[9, 357] |
ἕξομεν
καὶ
διὰ
σὲ
καὶ
|
διὰ |
τὸν
πατέρα
αὐτοῦ
Φρυνίωνα
καὶ |
[4, 320] |
μὴ
οὖν
λανθανέτω
σε
ὅτι
|
διὰ |
τοῦ
ἀρέσκειν
τοῖς
ἀνθρώποις
καὶ |
[3, 315] |
Σὺ
δ'
εἰ
μέν
τι
|
διὰ |
τοὺς
λόγους
τούτους
ὠφελῇ,
γιγνώσκεις |
[8, 352] |
ἱερῶν
ἀθεραπευσίαν
καὶ
τάφους,
μὴ
|
διὰ |
φιλονικίαν
πάντως
πάντα
ἀπολέσῃ
βαρβάροις |
[6, 322] |
καὶ
τῇ
τῆς
σπουδῆς
ἀδελφῇ
|
παιδιᾷ, |
καὶ
τὸν
τῶν
πάντων
θεὸν |
[7, 349] |
Ὁ
δὲ
συνωμολόγησεν
καὶ
ἀπέπεμψεν
|
ἐφόδια |
δούς,
τῶν
Δίωνος
δὲ
χρημάτων |
[7, 344] |
καὶ
καρποῦσθαι
χρήματα,
τότε
οὐκέτ'
|
εἴα |
τοὺς
ἐπιτρόπους
αὐτοῦ
πέμπειν
εἰς |
[4, 320] |
τὸ
(πράττειν
ἐστίν,
ἡ
δ'
|
αὐθάδεια |
ἐρημίᾳ
σύνοικος.
Εὐτύχει.
~Πλάτων
Περδίκκᾳ |
[7, 329] |
τότε
χρόνῳ,
ἵνα
ὁ
μὲν
|
παιδείᾳ |
δὴ
τὸν
νοῦν
κηληθεὶς
ἀμελοῖ |
[7, 324] |
ἑταιρίαν
ἀλλήλοις
(καθιστάναι
ἑκάστοτε·
ὧν
|
ἐνδείᾳ |
κατὰ
τὸ
σὸν
μέρος
νῦν |
[8, 357] |
ὑφ'
ἡμῶν
λεχθέντα,
οἷον
ὀνείρατα
|
θεῖα |
ἐπιστάντα
ἐγρηγορόσιν,
ἐναργῆ
τε
ἐξεργάσησθε |
[2, 310] |
ἀκούσας
του,
τάχα
δ'
ἂν
|
θείᾳ |
μοίρᾳ
κατὰ
τοῦθ'
ὁρμήσας,
ἔπειτα |
[7, 324] |
μείζους
περιμενοῦμεν
τῶν
νῦν
παραγεγονότων
|
θείᾳ |
τινὶ
τύχῃ;
καταλέγων
δὲ
τήν |
[7, 334] |
αὐτὰ
ἀγαθῇ
πρᾶξαι
μοίρᾳ
καὶ
|
θείᾳ |
τινὶ
τύχῃ.
Συμβουλὴ
μὲν
δὴ |
[7, 334] |
καὶ
βραχὺ
δόξης
ὀρθῆς
μετέδωκεν
|
θεία |
τις
τύχη,
ὡς
οὐκ
ἔστιν |
[7, 344] |
συγγενῆ
τοῦ
πράγματος
οὔτ'
ἂν
|
εὐμάθεια |
ποιήσειέν
ποτε
οὔτε
μνήμη
τὴν |
[4, 320] |
ἂν
καὶ
ἑτέρων
εἶναί
τινων,
|
ἀληθείᾳ |
δὲ
καὶ
δικαιοσύνῃ
καὶ
μεγαλοπρεπείᾳ |
[4, 320] |
δίκαιον
εἶναι
τοὺς
ὄντας
τῇ
|
ἀληθείᾳ |
ἐπιεικεῖς
καὶ
πράττοντας
τοιαῦτα
τυγχάνειν |
[7, 324] |
γε
ἐχρήσαντο
οἱ
τότε
κατελθόντες
|
ἐπιεικείᾳ. |
Κατὰ
δέ
τινα
τύχην
αὖ |
[8, 352] |
πανάγαθον·
μετρία
δὲ
ἡ
θεῷ
|
δουλεία, |
ἄμετρος
δὲ
ἡ
τοῖς
ἀνθρώποις· |
[8, 352] |
ὅθεν
αἱ
τυραννίδες
ἐγένοντο
αὐτοῖς.
|
Δουλεία |
γὰρ
καὶ
ἐλευθερία
ὑπερβάλλουσα
μὲν |
[6, 322] |
τὰ
ἐμὰ
συμβουλῆς.
Εὐτύχει.
~Πλάτων
|
Ἑρμείᾳ |
καὶ
Ἐράστῳ
καὶ
Κορίσκῳ
εὖ |
[6, 322] |
ἀλλήλους
εἰς
τὰ
(μέγιστα
ὠφελεῖν.
|
Ἑρμείᾳ |
μὲν
γὰρ
οὔτε
ἵππων
πλῆθος |
[6, 322] |
οὖν
δὴ
λέγω;
σοὶ
μέν,
|
Ἑρμεία, |
πεπειραμένος
Ἐράστου
καὶ
Κορίσκου
πλέονα |
[8, 352] |
ἐξ
οὗπερ
γέγονεν
ὁ
πόλεμος,
|
συγγένεια |
ἄρχει
μία
διὰ
τέλους,
ἥν |
[7, 339] |
τριῶν.
Τούτων
δὲ
ἐγγύτατα
μὲν
|
συγγενείᾳ |
καὶ
ὁμοιότητι
τοῦ
πέμπτου
νοῦς |
[7, 334] |
τὸν
νοῦν
κεκτημένον
μᾶλλον
ἢ
|
συγγενείᾳ |
ψυχῶν
καὶ
σωμάτων·
ὥστε
οὐκ |
[4, 320] |
ἀληθείᾳ
δὲ
καὶ
δικαιοσύνῃ
καὶ
|
μεγαλοπρεπείᾳ |
(καὶ
τῇ
περὶ
πάντα
ταῦτα |
[4, 320] |
μελλόντων
ὁ
μέγιστός
ἐστιν
ἀγών.
|
Ἀνδρείᾳ |
μὲν
γὰρ
καὶ
τάχει
καὶ |
[7, 334] |
ἄφιξις·
ἡ
δὲ
δὴ
ὑστέρα
|
πορεία |
τε
καὶ
πλοῦς
ὡς
εἰκότως |
[3, 315] |
καὶ
καθεστηκυίᾳ,
ὧν
δὴ
παντάπασιν
|
χρεία |
τοῖς
νοῦν
καὶ
σμικρὸν
κεκτημένοις, |
[2, 310] |
ηὑρηκότι,
ἀλλὰ
ἡ
πολλή
μοι
|
πραγματεία |
περὶ
τοῦτ'
εἴη·
σὺ
δὲ |
[4, 320] |
ἄλλος
πώποτε
ἔδοξεν
ἤθει
καὶ
|
πολιτείᾳ |
διενεγκεῖν,
ἄλλως
τε
καὶ
ἐπειδὴ |
[7, 324] |
τε
καὶ
πᾶσα
ἡ
τότε
|
πολιτεία· |
πάλιν
δὲ
βραδύτερον
μέν,
εἷλκεν |
[3, 315] |
καὶ
ξένου
πάλαι
γεγονότος,
ἐν
|
ἡλικίᾳ |
δὲ
ὄντος
μέσῃ
τε
καὶ |
[7, 344] |
πρὸς
τῇ
σῇ,
ἔφη,
φανῇ
|
οἰκίᾳ, |
πείσεσθαι
φλαῦρον
μηδὲν
παρὰ
τὰ |
[7, 334] |
δὴ
πρῶτος
χρόνος
(τῆς
ἐν
|
Σικελίᾳ |
διατριβῆς
μοι
διεπεράνθη,
καθάπερ
εἶπον, |
[3, 315] |
τάς
τε
Ἑλληνίδας
πόλεις
ἐν
|
Σικελίᾳ |
οἰκίζειν
καὶ
Συρακουσίους
ἐπικουφίσαι,
τὴν |
[7, 339] |
καὶ
ἄλλους
γνωρίμους
τῶν
ἐν
|
Σικελίᾳ· |
οὗτοι
δὲ
ἡμῖν
ἤγγελλον
πάντες |
[8, 352] |
εἰς
ἐρημίαν
τῆς
Ἑλληνικῆς
φωνῆς
|
Σικελία |
πᾶσα,
Φοινίκων
ἢ
Ὀπικῶν
μεταβαλοῦσα |
[7, 339] |
ὃν
ἡγεῖτό
με
τῶν
ἐν
|
(Σικελίᾳ |
περὶ
πλείστου
ποιεῖσθαι,
τῶν
Ἀρχύτῃ |
[7, 334] |
ἦν
γὰρ
τότε
πόλεμος
ἐν
|
Σικελίᾳ |
συνωμολογήσαμεν
ἀμφότεροι.
Διονύσιος
μὲν
ἔφη |
[8, 352] |
τόθ'
ὅτε
κίνδυνος
ἐγένετο
ἔσχατος
|
Σικελίᾳ |
τῇ
τῶν
Ἑλλήνων
ὑπὸ
Καρχηδονίων |
[7, 344] |
δόξῃ
δεῖν
αὐτὸν
οἰκεῖν
ἐν
|
Σικελίᾳ, |
τόν
τε
ὑὸν
λαβόντα
καὶ |
[13, 360] |
ἀεὶ
ἡμῶν
ἡ
ἀπ'
ἀλλήλων
|
ὠφελία. |
Καὶ
ἐγὼ
νῦν
τοῦτ'
αὐτὸ |
[8, 352] |
γέγονεν
ὁ
πόλεμος,
συγγένεια
ἄρχει
|
μία |
διὰ
τέλους,
ἥν
ποτε
κατέστησαν |
[7, 324] |
λόγος
ἂν
εἴη,
πόλις
τε
|
οὐδεμία |
ἂν
ἠρεμήσαι
κατὰ
νόμους
οὐδ' |
[7, 334] |
οὐκ
ἤκουσεν
ἐν
τῇ
πρόσθεν
|
ἐπιδημίᾳ, |
διεξήλθομεν
ἐν
τοῖς
ἄνω
ῥηθεῖσιν |
[4, 320] |
(πράττειν
ἐστίν,
ἡ
δ'
αὐθάδεια
|
ἐρημίᾳ |
σύνοικος.
Εὐτύχει.
~Πλάτων
Περδίκκᾳ
εὖ |
[3, 315] |
καὶ
τὰ
περὶ
τῶν
νόμων
|
προοίμια |
σπουδάσαντα
μετρίως,
χωρὶς
ὧν
σὺ |
[7, 334] |
διακοῦσαι
ἐναργέστερον,
ἅμα
δ'
ἡ
|
φιλοτιμία |
κατήπειγεν
αὐτόν
δι'
ἃ
δὲ |
[7, 334] |
δαίμων
ἤ
τις
ἀλιτήριος
ἐμπεσὼν
|
ἀνομίᾳ |
καὶ
ἀθεότητι
καὶ
τὸ
μέγιστον |
[7, 339] |
καθ'
ἡμέραν
ὡς
πρέπουσα
ἡ
|
κοσμία |
τῷ
πράγματι,
χαλεπὸν
ἡγησάμενοι
καὶ |
[7, 324] |
πράττειν
τὰ
κοινὰ
καὶ
πολιτικὰ
|
ἐπιθυμία. |
Ἦν
οὖν
καὶ
ἐν
ἐκείνοις |
[7, 334] |
ὡς
Διονύσιος
θαυμαστῶς
φιλοσοφίας
ἐν
|
ἐπιθυμίᾳ |
πάλιν
εἴη
γεγονὼς
τὰ
νῦν· |
[7, 324] |
ἦν
ἡ
ἐκείνου
διάνοια
καὶ
|
ἐπιθυμία, |
σχεδὸν
οὐκ
εἰκάζων
ἀλλ'
ὡς |
[8, 352] |
κράτος.
Τούτων
δὴ
χρὴ
πάσῃ
|
προθυμίᾳ |
πάντας
τοὺς
Ἕλληνας
τέμνειν
φάρμακον. |
[13, 360] |
δὲ
καὶ
οἴνου
γλυκέος
δώδεκα
|
σταμνία |
τοῖς
παισὶ
καὶ
μέλιτος
δύο. |
[13, 360] |
πεζῶν,
καὶ
ταῖς
κέβητος
θυγατράσι
|
χιτώνια |
τρία
ἑπταπήχη,
μὴ
τῶν
πολυτελῶν |
[7, 344] |
εἰ
δὲ
ηὑρηκέναι
ἢ
μεμαθηκέναι,
|
ἄξια |
δ'
οὖν
εἶναι
πρὸς
παιδείαν |
[11, 358] |
τε
γῆν
καὶ
κατὰ
θάλατταν
|
οἷα |
ἀπαντᾷ,
καὶ
νῦν
πάντα
κινδύνων |
[7, 344] |
οὖν
γίγνηται
τὰ
νῦν
ὑποφαίνοντα
|
οἷα |
εἰκὸς
αὐτὰ
γίγνεσθαι,
ἀπορῶ
μὲν |
[9, 357] |
εἴ
τις
ἕλοιτο
τοιαῦτα
πράττειν
|
οἷα |
καὶ
σύ,
σχεδὸν
παντὶ
δῆλον· |
[11, 358] |
καὶ
ἀνάγκη,
διανοεῖσθαι
μέντοι
αὐτὰ
|
οἷα |
λέγω,
καὶ
μὴ
ἀνοηταίνειν
οἰομένους |
[7, 344] |
εἴρηται
σχεδόν.
Ἐξέπλευσεν
δὴ
τὰ
|
πλοῖα |
μετὰ
τοῦτο,
καὶ
οὐκέτι
μοι |
[5, 321] |
ὑπὸ
τῶν
ἔμπροσθεν
πολλὰ
καὶ
|
ἀνόμοια |
τῇ
ἐκείνου
συμβουλῇ
πράττειν·
ἐπεὶ |
[7, 324] |
Τίς
δ'
ἦν
ἡ
ἐκείνου
|
διάνοια |
καὶ
ἐπιθυμία,
σχεδὸν
οὐκ
εἰκάζων |
[7, 324] |
ἀγαθά.
Ταύτῃ
μὲν
δὴ
τῇ
|
διανοίᾳ |
τε
καὶ
τόλμῃ
ἀπῆρα
οἴκοθεν, |
[8, 352] |
οὐδαμῶς.
Νῦν
οὖν
τοῖς
μὲν
|
ἐλευθερία |
(γιγνέσθω
μετὰ
βασιλικῆς
ἀρχῆς,
τοῖς |
[8, 352] |
ἐγένοντο
αὐτοῖς.
Δουλεία
γὰρ
καὶ
|
ἐλευθερία |
ὑπερβάλλουσα
μὲν
ἑκατέρα
πάγκακον,
ἔμμετρος |
[8, 352] |
μετά
τε
δήμου
καὶ
βουλῆς.
|
Δικαστήρια |
δὲ
ἄλλα
μὲν
ἄλλων,
θανάτου |
[8, 352] |
ἔστω
ταύτῃ
ὅπῃ
τις
ὑπολαμβάνει·
|
σωτηρία |
δ'
οὖν
οὕτως
συνέβη
τοῖς |
[8, 352] |
Διονυσίου
τε
καὶ
Ἱππαρίνου
ἐπὶ
|
σωτηρίᾳ |
Σικελίας
παύσασθαι
τῶν
νῦν
παρόντων |
[8, 352] |
δὲ
καὶ
πρεσβύτερον
Ἱππαρῖνον,
ἐπὶ
|
σωτηρίᾳ |
τῆς
Σικελίας
αὐτοκράτορας,
ὥς
φασιν, |
[8, 352] |
Τούτων
μὲν
δὴ
σχεδὸν
οὐκ
|
ἀπορία· |
τῶν
δὲ
ὅσα
γένοιτ'
ἂν |
[13, 360] |
καὶ
ταῖς
κέβητος
θυγατράσι
χιτώνια
|
τρία |
ἑπταπήχη,
μὴ
τῶν
πολυτελῶν
τῶν |
[7, 339] |
ὧν
τὴν
ἐπιστήμην
ἀνάγκη
παραγίγνεσθαι,
|
τρία, |
τέταρτον
δ'
αὐτή
πέμπτον
δ' |
[7, 334] |
ὑμῶν
Δωριστὶ
ζῆν
κατὰ
τὰ
|
(πάτρια, |
διώκοντα
δὲ
τόν
τε
τῶν |
[8, 352] |
πάγκακον,
ἔμμετρος
δὲ
οὖσα
πανάγαθον·
|
μετρία |
δὲ
ἡ
θεῷ
δουλεία,
ἄμετρος |
[7, 339] |
θελήσεις
δὲ
οἶδ'
ὅτι
τὰ
|
μέτρια, |
καὶ
ἐγὼ
συγχωρήσομαι
εἰ
δὲ |
[6, 322] |
ἂν
δυνώμεθα
καὶ
ἑκάστῳ
παρείκῃ,
|
κύρια |
τὰ
νῦν
κεχρησμῳδημένα
ἔσται.
Τὸ |
[8, 352] |
τὰ
νῦν,
ἐγὼ
πειράσομαι
πάσῃ
|
παρρησίᾳ |
καὶ
κοινῷ
τινι
δικαίῳ
λόγῳ |
[7, 349] |
νῦν
πράττων,
προτιμήσας
τὸ
πάσχειν
|
ἀνόσια |
τοῦ
δρᾶσαι
πρότερον,
διευλαβούμενος
δὲ |
[13, 360] |
τρισὶν
ἔτεσιν,
ἡ
δὲ
οὔπω
|
ἐνιαυσία. |
Ταύτας
ἐκδοτέον
ἐμοί
ἐστιν
καὶ |
[7, 344] |
τις
ὀρθῶς,
ἑκατὸν
ἡ
Δίωνος
|
οὐσία |
ἂν
δ'
οὖν
γίγνηται
τὰ |
[2, 310] |
ὡς
ἔπος
(εἰπεῖν,
οὔτε
ἡ
|
συνουσία |
ἡμῶν
σιγᾶται.
Μὴ
λανθανέτω
δέ |
[5, 321] |
ὡς
ἔοικεν,
προσποιεῖται
μὲν
τὰ
|
δημοκρατίᾳ |
συμφέροντα
εἰδέναι,
ἐξὸν
δ'
ἐν |
[7, 344] |
ὅπῃ
ποτὲ
γέγονεν,
τίνι
πότ'
|
αἰτίᾳ |
τὸ
δεύτερον
καὶ
τὸ
τρίτον, |
[7, 339] |
διαπονεῖν,
ὡς
μηδέποτε
βαλεῖν
ἐν
|
αἰτίᾳ |
τὸν
δεικνύντα
ἀλλ'
αὐτὸν
αὑτόν, |
[3, 315] |
τὸν
ἐμόν,
μὴ
ἀφικομένου
δέ,
|
τἀναντία. |
Αἰσχύνομαι
δὴ
λέγειν
ὅσαι
τότε |
[7, 329] |
σώσει,
(μὴ
ταύτῃ
δὲ
τραπόμενος
|
τἀναντία |
πάντα
ἀποτελεῖ·
πορευθεὶς
δὲ
ὡς |
[13, 360] |
δὴ
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
καὶ
|
τἀναντία |
τούτων
ἐμὲ
ἀπαγγέλλειν,
ὁποῖός
τις |
[3, 315] |
αὐτός,
ἀδικεῖς
δ'
οὖν
ἐμὲ
|
τἀναντία |
τῶν
γενομένων
λέγων.
Ἄδην
γὰρ |
[7, 344] |
φαῦλα,
πολλοῖς
μάρτυσι
μαχεῖται
τὰ
|
ἐναντία |
λέγουσιν,
οἳ
περὶ
τῶν
τοιούτων |
[8, 352] |
εὐλαβεῖσθαι
συμβουλεύοιμ'
ἂν
μή
ποτε
|
ἀπληστίᾳ |
ἐλευθερίας
ἀκαίρου
τινὸς
εἰς
τὸ |
[3, 315] |
δὲ
ὄντος
μέσῃ
τε
καὶ
|
καθεστηκυίᾳ, |
ὧν
δὴ
παντάπασιν
χρεία
τοῖς |
[7, 339] |
ἡ
τῶν
τεττάρων
φύσις
ἑκάστου,
|
πεφυκυῖα |
(φαύλως.
Ἡ
δὲ
διὰ
πάντων |
[6, 322] |
Κορίσκῳ,
πρὸς
τῇ
τῶν
εἰδῶν
|
σοφίᾳ |
τῇ
καλῇ
ταύτῃ,
φήμ'
ἐγώ, |
[7, 324] |
ἐμὸν
ἔλαττον
ὄνειδός
σοι
φέρει·
|
φιλοσοφία |
δέ,
ἣν
ἐγκωμιάζεις
ἀεὶ
καὶ |
[2, 310] |
δόξαν
ἔχων
πολὺ
τῶν
ἐν
|
φιλοσοφίᾳ |
διαφέρειν,
βουλόμενος
δὲ
(ἐλθὼν
εἰς |
[2, 310] |
λαβεῖν
σέ,
ἵνα
μοι
τιμῷτο
|
φιλοσοφία |
καὶ
παρὰ
τῷ
πλήθει.
Τοῦτο |
[7, 344] |
τούτων
ταύτῃ
μοι
βεβοηθημένον
ἐγεγόνει
|
φιλοσοφίᾳ |
καὶ
φίλοις·
τὸ
δὲ
μετὰ |
[7, 334] |
δύναμιν
ἔχων,
ἐν
ᾗ
γενομένη
|
φιλοσοφία |
τε
καὶ
δύναμις
ὄντως
ἐν |
[8, 352] |
καὶ
φίλοις
ἢ
ὅτι
σμικρότατα
|
κακὰ |
ἀμφοῖν,
ταῦτα
οὔτε
ῥᾴδιον
ὁρᾶν |
[7, 349] |
φιλίας
ἀγαθόν
τι
ποιεῖν
βουληθῆτε·
|
κακὰ |
δὲ
ἕως
ἂν
ἐπιθυμῆτε,
ἄλλους |
[8, 352] |
τὸ
δὲ
οὐδαμῶς
ῥᾴδιον
πολλὰ
|
κακὰ |
δρῶντα
τοὺς
ἄλλους
μὴ
οὐ |
[8, 352] |
τοὺς
μὲν
πολεμίους
ὡς
πλεῖστα
|
κακὰ |
ἐξεργάσεται,
τοὺς
δὲ
φίλους
ὡς |
[7, 334] |
τόλμαις
ἀμαθίας,
ἐξ
ἧς
πάντα
|
κακὰ |
πᾶσιν
ἐρρίζωται
καὶ
βλαστάνει
καὶ |
[13, 360] |
μὲν
ἀδελφῷ,
ἐμῷ
δ'
ἑταίρῳ,
|
θώρακα |
δωρησώμεθα
ὁπλιτικὸν
τῶν
μαλακῶν
τῶν |
[13, 360] |
δὲ
Λεπτίνου
πυνθάνου.
Ἂν
τὸν
|
θώρακα |
ἢ
ἄλλο
τι
ὧν
ἐπιστέλλω |
[7, 324] |
ἄρχοντες,
ἕνδεκα
μὲν
ἐν
ἄστει,
|
δέκα |
δ'
ἐν
Πειραεῖ
περί
τε |
[13, 360] |
ἐμή,
οὐδὲν
αὖ
πλείονος
ἢ
|
δέκα |
μνῶν
δέοι
ἂν
εἰς
τὴν |
[8, 352] |
ἀρχόντων
ἄρχοντες·
οἳ
καὶ
τοὺς
|
δέκα |
στρατηγοὺς
κατέλευσαν
βάλλοντες
τοὺς
πρὸ |
[13, 360] |
ναῦν
ἀναλώσαμεν
τὴν
Λευκαδίαν,
σχεδὸν
|
ἑκκαίδεκα |
μναῖ·
τοῦτ'
οὖν
ἔλαβον,
καὶ |
[7, 324] |
πεντήκοντά
τινες
ἄνδρες
προύστησαν
ἄρχοντες,
|
ἕνδεκα |
μὲν
ἐν
ἄστει,
δέκα
δ' |
[13, 360] |
Πέμπω
δὲ
καὶ
οἴνου
γλυκέος
|
δώδεκα |
σταμνία
τοῖς
παισὶ
καὶ
μέλιτος |
[8, 352] |
μὲν
τὸν
ἐμὸν
ὑὸν
χαρίτων
|
ἕνεκα |
διττῶν,
τῆς
τε
παρ'
ἐμοῦ |
[7, 344] |
κεῖται
φιλοτιμίας
δὲ
αἰσχρᾶς,
εἴπερ,
|
ἕνεκα, |
εἴθ'
ὡς
αὑτοῦ
τιθέμενος
εἴθ' |
[7, 329] |
σπουδῇ
μεταπεμπομένου
Διονυσίου·
ὧν
δὲ
|
ἕνεκα |
καὶ
ὅσα
ἔπραξα,
ὡς
εἰκότα |
[4, 320] |
τὸ
συμπερανθῆναι,
οὐκ
ἄλλου
τινὸς
|
ἕνεκα |
μᾶλλον
ἢ
τῆς
ἐπὶ
τοῖς |
[7, 339] |
τὸ
τῶν
λόγων
ἀσθενές·
ὧν
|
ἕνεκα |
νοῦν
ἔχων
οὐδεὶς
τολμήσει
ποτὲ |
[3, 315] |
ἀντ'
εὐρυχωρίας.
Ἀλλ'
οὖν
ὧν
|
ἕνεκα |
πάντ'
εἴρηται
ταῦτ'
ἐστί·
μή |
[2, 310] |
βασιλέα
πάντ'
ἐστὶ
καὶ
ἐκείνου
|
ἕνεκα |
πάντα,
καὶ
ἐκεῖνο
αἴτιον
ἁπάντων |
[13, 360] |
ἐρεῖ.
Ἀργύριον
δ'
εἰς
ταῦτα
|
ἕνεκά |
τε
τούτων
καὶ
εἰσφορῶν
τινων |
[7, 349] |
καὶ
εἰρήσθω·
ὧν
δ'
ἐπανέλαβον
|
ἕνεκα |
τὴν
εἰς
Σικελίαν
ἄφιξιν
τὴν |
[7, 339] |
τρίτον
ἐπ'
ἐμὲ
τριήρη
ῥᾳστώνης
|
ἕνεκα |
τῆς
πορείας,
ἔπεμψεν
δὲ
Ἀρχέδημον, |
[7, 329] |
περὶ
ταῦτα
διέξειμι,
τῶν
ἐπανερωτώντων
|
ἕνεκα |
τί
δὴ
βουλόμενος
ἦλθον
τὸ |
[3, 315] |
εἶπον,
φοβούμενος
μὴ
σμικροῦ
ῥήματος
|
ἕνεκα |
τὸν
ἔκπλουν
ὃν
προσεδόκων,
μή |
[7, 334] |
Ταῦτα
εἴρηται
πάντα
τῆς
συμβουλῆς
|
ἕνεκα |
τῶν
Διωνείων
φίλων
καὶ
συγγενῶν· |
[3, 315] |
πᾶν
δρᾶν
ὅπῃ
σὺ
προσέταττες,
|
ἕνεκα |
χρημάτων
δῆλον
ὅτι·
οὐδὲν
γὰρ |
[3, 315] |
ὅτι
τοῦτο
αὐτὸ
συντείνων
οὐκ
|
ἀνῆκα |
πώποτε·
καὶ
μόγις
μέν,
ὅμως |
[7, 344] |
τε
ὑὸν
λαβόντα
καὶ
τὴν
|
γυναῖκα |
ἀξιῶ
εἰς
(Πελοπόννησον
ἀποπλεῖν,
οἰκεῖν |
[3, 315] |
ἐγὼ
ζητοίην
(τὰ
χρήματα
ἀποπέμπεσθαι.
|
Ἡνίκα |
γὰρ
Ἡρακλείδην
ἐξέβαλες,
οὔτε
Συρακοσίοις |
[7, 324] |
ὅθεν
ἐπαχθέστερον
τοῖς
περὶ
τὰ
|
τυραννικὰ |
νόμιμα
ζῶσιν
ἐβίω
μέχρι
τοῦ |
[7, 324] |
ἐκ
ταύτης
ἔστιν
τά
τε
|
πολιτικὰ |
δίκαια
καὶ
τὰ
τῶν
ἰδιωτῶν |
[7, 324] |
ἐφαίνετο
ὀρθῶς
εἶναί
μοι
τὰ
|
πολιτικὰ |
(διοικεῖν·
οὔτε
γὰρ
ἄνευ
φίλων |
[7, 324] |
τὸ
πράττειν
τὰ
κοινὰ
καὶ
|
πολιτικὰ |
ἐπιθυμία.
Ἦν
οὖν
καὶ
ἐν |
[7, 324] |
τοὺς
ἀνθρώπους
τοὺς
πράττοντας
τὰ
|
πολιτικά, |
καὶ
τοὺς
νόμους
γε
καὶ |
[3, 315] |
ταῦτα
μὲν
ταύτῃ
περὶ
τὰ
|
πολιτικὰ |
κοινωνίας
τῆς
ἐμῆς
καὶ
σῆς· |
[7, 339] |
οὐ
σμικρὰν
οὖσαν
πρὸς
τὰ
|
πολιτικά, |
παντάπασιν
διαβαλοίην.
Ταύτης
δὴ
τοιαύτης |
[3, 315] |
ἐκ
τῶν
λοιπῶν
τὰ
(μὲν
|
πολιτικὰ |
χαίρειν
ἐᾶν,
εὐλαβούμενον
τὰς
ἐκ |
[5, 321] |
αὐθάδεια
ἐρημίᾳ
σύνοικος.
Εὐτύχει.
~Πλάτων
|
Περδίκκᾳ |
εὖ
πράττειν.
Εὐφραίῳ
μὲν
συνεβούλευσα, |
[12, 359] |
ὡς
δέ
ποτε
τυγχάνει
ἔχοντα,
|
ἀπέσταλκά |
(σοι·
περὶ
δὲ
τῆς
φυλακῆς |
[7, 344] |
δὲ
καὶ
τοῖς
σοῖς
μᾶλλον
|
πεπίστευκα. |
Ὅρα
δὴ
ταῦτα
εἴ
σοι |
[13, 360] |
τὰς
μητέρας
δὲ
αὐτῶν
ἐγὼ
|
(ἐξέδωκα |
καὶ
μετ'
ἄλλων
καὶ
μετὰ |
[7, 334] |
τοῦ
σώματος·
διὸ
καὶ
τὰ
|
μεγάλα |
ἁμαρτήματα
καὶ
ἀδικήματα
σμικρότερον
εἶναι |
[7, 344] |
τε
καὶ
τῶν
ἄλλων
ὅσα
|
καλὰ |
μὴ
προσφυεῖς
εἰσιν
καὶ
συγγενεῖς, |
[7, 329] |
δεύτερον
ἐν
Συρακοσίοις
λεγόμενα,
καὶ
|
μάλα |
ἀτόπῳ
τε
καὶ
αἰσχρᾷ
νίκῃ |
[7, 339] |
Διονύσιον
εὐθὺς
ἐλθὼν
ᾐσθόμην
καὶ
|
μάλα |
πεπονθότα.
Δεικνύναι
δὴ
δεῖ
τοῖς |
[3, 315] |
ὀνείρατος
γέγονεν
εἶπες
δὲ
(καὶ
|
μάλα |
πλαστῶς
γελῶν,
εἰ
μέμνημαι,
ὡς |
[7, 344] |
μετὰ
ταῦτα
κατ'
ἐμαυτὸν
γενόμενος,
|
μάλα |
συγκεχυμένος·
πρῶτος
δ'
ἦν
μοι |
[2, 310] |
τ'
ἐστὶν
καὶ
θειότερον,
καὶ
|
μάλα |
σφόδρ'
αὐτῷ
δηλωτέον,
ὑπὲρ
οὗ |
[7, 349] |
Καὶ
ὃς
ἐμβλέψας
μοι
καὶ
|
μάλα |
τυραννικῶς,
σοί,
ἔφη,
ἐγὼ
οὔτε |
[3, 315] |
ὕστερον
ὑμῶν
τινας
αὐτὰ
διασκευωρεῖν,
|
δῆλα |
μὴν
ἑκάτερα
ἔσται
τοῖς
τὸ |
[2, 310] |
καὶ
δύναμις
μεγάλη,
καὶ
ταῦτ'
|
ἄλληλα |
ἀεὶ
διώκει
καὶ
ζητεῖ
καὶ |
[7, 344] |
εἶπον·
μόγις
δὲ
τριβόμενα
πρὸς
|
ἄλληλα |
αὐτῶν
ἕκαστα,
ὀνόματα
καὶ
λόγοι |
[11, 358] |
μένεις.
~(Πλάτων
Λαοδάμαντι
εὖ
πράττειν.
|
Ἐπέστειλα |
μέν
σοι
καὶ
πρότερον
ὅτι |
[2, 310] |
ποτ'
ἔφην
ἐντετυχηκέναι
τοῦθ'
ηὑρηκότι,
|
ἀλλὰ |
ἡ
πολλή
μοι
πραγματεία
περὶ |
[8, 357] |
ὅσοιπερ
τῆς
πόλεως
κήδονται
συνδοκεῖν.
|
Ἀλλὰ |
θεοῖς
τε
πᾶσιν
τιμὰς
μετ' |
[3, 315] |
μεταπέμψεσθαι.
Διὰ
ταῦτα
οὐκ
ἦλθον,
|
ἀλλὰ |
καὶ
Δίωνι
τότ'
ἀπηχθόμην·
ᾤετο |
[2, 310] |
μὴ
μόνον
ἐμὲ
ἡσυχίαν
ἄγειν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τοὺς
ἐμοὺς
ἐπιτηδείους
τοῦ |
[9, 357] |
καὶ
σύ,
σχεδὸν
παντὶ
δῆλον·
|
ἀλλὰ |
κἀκεῖνο
δεῖ
σε
ἐνθυμεῖσθαι,
ὅτι |
[7, 324] |
γενόμενος
τοῦ
ἀμύνασθαι
τοὺς
ἐχθρούς,
|
ἀλλὰ |
λόγων
καὶ
πειθοῦς,
ᾗ
σὲ |
[13, 360] |
ἐστιν
ἐντυχεῖν
οὔτε
κακοήθει
ἔοικεν,
|
ἀλλὰ |
μᾶλλον
ἐλαφρὸς
καὶ
εὐήθης
(δόξειεν |
[3, 315] |
με
οὐ
κατὰ
τὰς
ὁμολογίας,
|
ἀλλὰ |
μόνον
ἥκειν
ἐπέστειλας,
Δίωνα
δ' |
[2, 310] |
μετὰ
τοῦτο
ἡ
ψυχή
φησιν
|
ἀλλὰ |
ποῖόν
τι
μήν;
τοῦτ'
ἐστίν, |
[3, 315] |
τινας
ἑτέρους
πείθεις
λέγων
αὐτά,
|
ἀλλὰ |
πολὺ
μᾶλλον
(ἀπολογίας
πρός
τε |
[7, 334] |
λήξαι
(πόλις
ἐν
αὑτῇ
στασιάσασα,
|
ἀλλὰ |
στάσεις
καὶ
ἔχθραι
καὶ
μίση |
[3, 315] |
τῆς
ἐμῆς
μεταβολῆς,
εἰ
μετεβαλόμην.
|
Ἀλλὰ |
ταῦτα
μὲν
ταύτῃ
γενόμενα
τὴν |
[9, 357] |
ἡμῶν
οὐχ
αὑτῷ
μόνον
γέγονεν,
|
ἀλλὰ |
τῆς
γενέσεως
ἡμῶν
τὸ
μέν |
[11, 358] |
ὡς
ἐγὼ
οἶμαι,
εἰσὶν
ὑμῖν,
|
ἀλλὰ |
τὸ
λοιπὸν
τοῖς
θεοῖς
εὔχεσθε. |
[7, 344] |
εἶναι
γὰρ
αὐτὰ
οὐ
Δίωνος
|
ἀλλὰ |
τοῦ
ὑέος,
ὄντος
μὲν
ἀδελφιδοῦ |
[13, 360] |
μὴ
τῶν
πολυτελῶν
τῶν
Ἀμοργίνων,
|
ἀλλὰ |
τῶν
Σικελικῶν
τῶν
λινῶν.
Ἐπιεικῶς |
[2, 310] |
ὡς
σὺ
ἐμοῦ
μὲν
(καταπεφρόνηκας,
|
ἄλλα |
δ'
ἐσπούδακας.
Ταῦτα
δὴ
διαβεβόηται. |
[13, 360] |
πλεόντων,
ἡμέτερος
ἐπιτήδειος
καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
καὶ
περὶ
φιλοσοφίαν
χαρίεις.
Τείσωνος |
[7, 324] |
τὴν
ἔμπροσθεν
πολιτείαν
τά
τε
|
ἄλλα |
καὶ
φίλον
(ἄνδρα
ἐμοὶ
πρεσβύτερον |
[7, 339] |
ῥητὸν
γὰρ
οὐδαμῶς
ἐστιν
ὡς
|
ἄλλα |
μαθήματα,
ἀλλ'
ἐκ
πολλῆς
συνουσίας |
[13, 360] |
τι
δεοίμην,
λαμβάνειν,
βουλόμενος
καὶ
|
ἄλλα |
μείζονα
ἃ
ἐπέστελλες
πέμπειν.
Ὁ |
[8, 352] |
δήμου
καὶ
βουλῆς.
Δικαστήρια
δὲ
|
ἄλλα |
μὲν
ἄλλων,
θανάτου
δὲ
καὶ |
[7, 344] |
τότε
περιπατῶν
τὰ
μὲν
οὖν
|
ἄλλα |
οὔτ'
οἶδα
οὔτ'
ἤκουον
διαλεγομένων, |
[13, 360] |
ἀλλ'
ὅτι
προθύμως,
καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
περὶ
σὲ
(καὶ
λέγων
καὶ |
[13, 360] |
ἄχθεσθαι
εἰ
γίγνοιτο.
Τὰ
δὲ
|
ἄλλα |
περὶ
σὲ
καὶ
λόγῳ
καὶ |
[13, 360] |
σὺ
δ'
εἶπες·
καὶ
εἰς
|
ἄλλα |
πολλά,
ἐπεὶ
καὶ
ἀπ'
αὐτῆς |
[7, 349] |
Διονύσιος
παρὰ
τὰ
χθὲς
ὡμολογημένα
|
ἄλλα |
ποτὲ
δρᾶν.
Καὶ
ὃς
ἐμβλέψας |
[13, 360] |
φράζειν
καὶ
ταῦτα
καὶ
τὰ
|
ἄλλα· |
σὲ
γὰρ
δεῖ
εἰδέναι
τε |
[7, 334] |
μὲν
Διονύσιος
ἔβλαψεν·
τὰ
δὲ
|
ἄλλα |
σμικρὰ
ἂν
εἴη
πρὸς
ταῦτά |
[3, 315] |
τι
πλέον
ποιεῖν
ἂν
ᾠήθην,
|
ἄλλα |
τε
βραχέα
ἄττα
καὶ
τὰ |
[10, 358] |
δὲ
ἄλλας
τε
καὶ
εἰς
|
ἄλλα |
τεινούσας
σοφίας
τε
καὶ
δεινότητας |
[7, 334] |
ἐγὼ
λέγων
ταῦτά
τε
καὶ
|
ἄλλα |
τοιαῦτα
ἔπειθον,
καὶ
τοῖς
ἀποκτείνασιν |
[7, 324] |
πάντα
καθορῶν
καὶ
εἴ
τιν'
|
ἄλλα |
τοιαῦτα
οὐ
σμικρά,
ἐδυσχέρανά
τε |
[3, 315] |
ἀποπέμψειν
εἰς
Κόρινθον,
τὰ
δ'
|
ἄλλα |
τῷ
παιδὶ
καταλείψειν
(αὐτοῦ.
Πολλὰ |
[5, 321] |
ἂν
χρήσιμος,
καίπερ
καὶ
πρὸς
|
ἄλλα |
ὢν
ἀνδρεῖος·
(τοὺς
γὰρ
τῆς |
[7, 339] |
νοῦν
γιγνόμενα.
Ταῦθ'
οὕτως
εἶπεν,
|
τἆλλα |
δὲ
(μακρὰ
ἂν
εἴη
καὶ |
[7, 339] |
ὁμοιότητι
τοῦ
πέμπτου
νοῦς
πεπλησίακεν,
|
τἆλλα |
δὲ
πλέον
ἀπέχει.
Ταὐτὸν
δὴ |
[7, 329] |
καὶ
ἐθέλοντι
μὲν
πείθεσθαι
καὶ
|
τἆλλα |
ἤδη
παραινεῖν·
μὴ
ἐθέλοντι
δέ, |
[13, 360] |
καὶ
ὀρθῶς
ἀποδιδόμενα
πρός
τε
|
τἆλλα |
καὶ
πρὸς
αὐτὴν
τὴν
τῶν |
[7, 324] |
μάλ'
εὐμαθὴς
ὢν
πρός
τε
|
τἆλλα |
καὶ
πρὸς
τοὺς
τότε
ὑπ' |
[7, 339] |
Δίωνα
ἕξει
πραγμάτων
οὔτε
περὶ
|
τἆλλα |
οὔτε
περὶ
αὐτὸν
κατὰ
νοῦν |
[13, 360] |
σχολάζῃς,
(μάνθανε
παρ'
αὐτοῦ
καὶ
|
τἆλλα |
φιλοσόφει·
εἰ
δὲ
μή,
ἐκδίδαξαί |
[4, 320] |
ἢ
πράττοντες
τυγχάνετε,
ὡς
ἡμεῖς
|
πολλὰ |
ἀκούοντες
οὐδὲν
ἴσμεν·
καὶ
νῦν |
[4, 320] |
Αἴγιναν,
ἡμεῖς
δέ,
καθάπερ
εἴρηται,
|
πολλὰ |
ἀκούοντες
περὶ
τῶν
τῇδε
οὐδὲν |
[5, 321] |
Εἰ
γὰρ
δόξαιμεν
ἀνιάτως
ἔχειν,
|
πολλὰ |
ἂν
χαίρειν
ἡμῖν
εἰπὼν
ἐκτὸς |
[3, 315] |
θεῖον,
ἀνθρώπῳ
δέ,
ὅτι
τὰ
|
πολλὰ |
βλάβην
ἡδονὴ
καὶ
λύπη
γεννᾷ, |
[7, 339] |
ἐγὼ
διεξῆλθον
οὔτε
(Διονύσιος
ἐδεῖτο·
|
πολλὰ |
γὰρ
αὐτὸς
καὶ
τὰ
μέγιστα |
[7, 324] |
καὶ
ἐν
ἐκείνοις
ἅτε
τεταραγμένοις
|
πολλὰ |
γιγνόμενα
ἅ
τις
ἂν
δυσχεράνειεν, |
[9, 357] |
τὸ
δὲ
οἱ
λοιποὶ
φίλοι,
|
πολλὰ |
δὲ
καὶ
τοῖς
καιροῖς
δίδοται |
[7, 339] |
δὴ
τῷ
λογισμῷ
τούτῳ
κατακαλυψάμενος
|
πολλὰ |
δεδιὼς
μαντευόμενός
τε
οὐ
πάνυ |
[13, 360] |
δ'
εἶπες·
καὶ
εἰς
ἄλλα
|
πολλά, |
ἐπεὶ
καὶ
ἀπ'
αὐτῆς
τῆς |
[8, 352] |
μὴ
οὐ
καὶ
πάσχειν
αὐτὸν
|
πολλὰ |
ἕτερα.
Δεῖ
δὲ
οὐ
μακρὰν |
[2, 310] |
λεγόμενα
καὶ
ἀεὶ
ἀκουόμενα
καὶ
|
πολλὰ |
ἔτη,
μόγις
ὥσπερ
χρυσὸς
ἐκκαθαίρεται |
[3, 315] |
ἄλλα
τῷ
παιδὶ
καταλείψειν
(αὐτοῦ.
|
Πολλὰ |
ἔχων
εἰπεῖν
ὧν
ὑποσχόμενος
οὐδὲν |
[5, 321] |
καὶ
εἰθισμένον
ὑπὸ
τῶν
ἔμπροσθεν
|
πολλὰ |
καὶ
ἀνόμοια
τῇ
ἐκείνου
συμβουλῇ |
[7, 334] |
μοι
ἔδοξεν
χαίρειν
τότε
γε
|
πολλὰ |
καὶ
Δίωνα
καὶ
Διονύσιον
ἐᾶν, |
[8, 352] |
ἀγαθά·
τὸ
δὲ
οὐδαμῶς
ῥᾴδιον
|
πολλὰ |
κακὰ
δρῶντα
τοὺς
ἄλλους
μὴ |
[5, 321] |
Εὐφραίῳ
δεῖ
τὰ
νῦν
χρῆσθαι.
|
Πολλὰ |
μὲν
γὰρ
ὁ
ἀνὴρ
χρήσιμος, |
[7, 349] |
ἐμοῦ
ἐκεῖ,
Θεοδότης
μεταπεμψάμενός
με
|
πολλὰ |
περὶ
τῶν
τότε
πραχθέντων
ἠγανάκτει |
[7, 334] |
(κατὰ
τὴν
φιλοσοφίαν
τοῖς
νέοις
|
πολλὰ |
τοιαῦτα
γιγνόμενα,
ὅμως
δ'
οὖν |
[13, 360] |
ὃς
τότε
εἶπεν·
ἦ
που
|
πολλά, |
ὦ
Διονύσιε,
εἰς
σοφίαν
ὠφελῇ |
[2, 310] |
δεδωρῆσθαι.
Ταῦτα
μὲν
περὶ
τούτων,
|
πολλὰ |
ὡς
περὶ
τοιούτων·
(Φιλιστίωνι
δέ, |
[7, 324] |
ταῦτά
τε
καὶ
τοιαῦτα
ἕτερα
|
πάμπολλα, |
τὴν
δ'
ἐμὴν
δόξαν
τὸ |
[7, 334] |
οἷον
τοῦ
φόνου
αὐτόχειρες
ἐγένοντο,
|
ὅπλα |
ἔχοντες
ἐν
ταῖς
χερσὶν
αὐτοὶ |
[7, 334] |
τις
τύχη,
ὡς
οὐκ
ἔστιν
|
παῦλα |
κακῶν
τοῖς
στασιάσασιν,
πρὶν
ἂν |
[7, 344] |
μαθὼν
ἔμπροσθεν
παρ'
ἑτέρων,
ἢ
|
φαῦλα |
εἶναι
τὰ
λεχθέντα,
ἢ
τὸ |
[7, 344] |
ζῆν
ἐπιμελούμενος.
Εἰ
μὲν
γὰρ
|
φαῦλα, |
πολλοῖς
μάρτυσι
μαχεῖται
τὰ
ἐναντία |
[7, 339] |
κεκλῆσθαι
τά
τε
εὐθέα
δὴ
|
στρογγύλα, |
καὶ
οὐδὲν
ἧττον
βεβαίως
ἕξειν |
[7, 339] |
κωλύειν
δ'
οὐδὲν
τὰ
νῦν
|
στρογγύλα |
καλούμενα
εὐθέα
κεκλῆσθαι
τά
τε |
[8, 352] |
εὐδαιμόνως
ἔζων,
τρυφῶντές
τε
καὶ
|
ἅμα |
ἀρχόντων
ἄρχοντες·
οἳ
καὶ
τοὺς |
[7, 344] |
εἰς
(τὸ
δυνατὸν
οὐδὲ
κακίας.
|
Ἅμα |
γὰρ
αὐτὰ
ἀνάγκη
μανθάνειν
καὶ |
[9, 357] |
ἄτοπον
ἴσως
τὸ
μὴ
ὑπακούειν·
|
(ἅμα |
γὰρ
συμβαίνει
καὶ
χώραν
καταλιμπάνειν |
[7, 334] |
ἐπιθυμίαν
ᾔει
τοῦ
διακοῦσαι
ἐναργέστερον,
|
ἅμα |
δ'
ἡ
φιλοτιμία
κατήπειγεν
αὐτόν |
[13, 360] |
σοι
παρρησιάσομαι·
δίκαιον
γάρ,
καὶ
|
ἅμα |
ἐμπείρως
ἔχων
τῶν
παρὰ
σοὶ |
[7, 344] |
ἀνάγκη
μανθάνειν
καὶ
τὸ
ψεῦδος
|
ἅμα |
καὶ
ἀληθὲς
τῆς
ὅλης
οὐσίας, |
[8, 352] |
δείσας
περὶ
τῆς
αὑτοῦ
πόλεως
|
ἅμα |
καὶ
γένους,
φάρμακον
ἐπήνεγκεν
τὴν |
[7, 334] |
καὶ
πλοῦς
ὡς
εἰκότως
τε
|
ἅμα |
καὶ
ἐμμελῶς
γέγονεν,
ᾧ
μέλει |
[7, 329] |
φίλους
ἄλλους
αὑτῷ
τῶν
οἰκείων
|
ἅμα |
καὶ
ἡλικιωτῶν
καὶ
συμφώνους
πρὸς |
[7, 344] |
συγγενεῖς,
ἄλλοι
δὲ
ἄλλων
εὐμαθεῖς
|
ἅμα |
καὶ
μνήμονες,
οὐδ'
ὅσοι
συγγενεῖς, |
[2, 310] |
Θαλῆν
τὸν
Μιλήσιον
ὑμνεῖν
εἰώθασιν
|
ἅμα, |
καὶ
Περικλέα
καὶ
Ἀναξαγόραν,
καὶ |
[7, 339] |
Ταὐτὸν
δὴ
περί
τε
εὐθέος
|
ἅμα |
καὶ
περιφεροῦς
σχήματος
καὶ
χρόας, |
[7, 339] |
τῆς
φύσεώς
τε
καὶ
ἕξεως
|
ἅμα |
καὶ
τῆς
διαίτης
ἔμπειρος
γεγονώς, |
[7, 334] |
ἀκηκοὼς
ὅτ'
ἐπεδήμουν
ἐγώ,
ὅθεν
|
ἅμα |
μὲν
εἰς
ἐπιθυμίαν
ᾔει
τοῦ |
[6, 322] |
ἐστιν
δίκαιον,
ἐπομνύντας
σπουδῇ
τε
|
ἅμα |
μὴ
ἀμούσῳ
καὶ
τῇ
τῆς |
[11, 358] |
ἐπιστολῆς
ἥτις
πάντα
διεξίοι
καὶ
|
ἅμα |
οὐδὲ
τῷ
σώματι
διὰ
τὴν |
[13, 360] |
σοι
τῆς
ἐπιστολῆς
ἔστω
καὶ
|
ἅμα |
σύμβολον
ὅτι
παρ'
ἐμοῦ
ἐστιν· |
[7, 339] |
πολλῆς
συνουσίας
γιγνομένης
περὶ
τὸ
|
πρᾶγμα |
αὐτὸ
καὶ
τοῦ
συζῆν
ἐξαίφνης, |
[7, 339] |
τοιούτοις
ὅτι
ἔστι
πᾶν
τὸ
|
πρᾶγμα |
οἷόν
τε
(καὶ
δι'
ὅσων |
[2, 310] |
δὲ
μεταπέμψασθαι,
καὶ
ζητεῖν
τὸ
|
πρᾶγμα |
τί
τὸ
ἐμόν
ἐστιν,
ἀπιστῶν, |
[7, 329] |
αὐτῷ
οὔτε
ἀλλήλοις,
ἔδειξέν
τε
|
παράδειγμα |
οἷον
χρὴ
τὸν
νομοθέτην
καὶ |
[13, 360] |
Καὶ
περὶ
ταῦτα
τὰ
μὲν
|
ἐμὰ |
ἀναγκαῖα
σχεδόν
τι
ἐν
τῷ |
[13, 360] |
τὰ
Ἀθήνησιν
καὶ
περὶ
τὰ
|
ἐμά. |
Ἐγὼ
τοῖς
σοῖς
χρήμασιν,
ὥσπερ |
[5, 321] |
τῆς
περὶ
ἐμὲ
καὶ
τὰ
|
ἐμὰ |
συμβουλῆς.
Εὐτύχει.
~Πλάτων
Ἑρμείᾳ
καὶ |
[13, 360] |
γιγνομένων,
καί
μοι
ἐδόκει
οὐκ
|
ἠρέμα |
ἂν
ἄχθεσθαι
εἰ
γίγνοιτο.
Τὰ |
[2, 310] |
ἅτε
οὐκ
ὀλίγην
γεγενημένην
οὐδ'
|
ἠρέμα. |
Τί
οὖν
δὴ
λέγω
νυνί; |
[1, 309] |
οὐδεὶς
πεποίηκεν.
Κἀκεῖνο
δὲ
τὸ
|
ποίημα |
τοῖς
νοῦν
ἔχουσιν
οὐ
κακῶς |
[13, 360] |
τὴν
ἐπιστολὴν
ἢ
αὐτὴν
ἢ
|
ὑπόμνημα |
αὐτῆς
σῷζέ
τε,
καὶ
ὁ |
[13, 360] |
καὶ
φιλοφρονούμενος
εἶπες
εὖ
τι
|
ῥῆμα |
ἔχον,
ὡς
ἔμοιγε
ἐδόκεις
καὶ |
[2, 310] |
ἔφησθα
ἐννενοηκέναι
(καὶ
εἶναι
σὸν
|
εὕρημα· |
καὶ
ἐγὼ
εἶπον
ὅτι
τοῦτο |
[8, 352] |
τινὸς
εἰς
τὸ
τῶν
προγόνων
|
νόσημα |
ἐμπέσωσιν,
ὃ
διὰ
τὴν
ἄγαν |
[3, 315] |
δ'
ἔξωθεν,
εἴ
τι
γίγνοιτο
|
ἁμάρτημα, |
πᾶν
εἰς
ἐμὲ
τρέπειν,
σὲ |
[2, 310] |
παῖ
Διονυσίου
καὶ
Δωρίδος,
τὸ
|
ἐρώτημα |
ὃ
πάντων
αἴτιόν
ἐστιν
κακῶν, |
[8, 352] |
ἐὰν
ἐθέλῃ
ἑκὼν
εἰς
βασιλέως
|
σχῆμα |
ἀπαλλάττεσθαι,
δεδιὼς
μὲν
τὰς
τύχας, |
[7, 334] |
ἄν
ποτε
ἐπ'
ἄλλο
γε
|
(σχῆμα |
ἀρχῆς
ἐτράπετο
ἢ
ἐπὶ
τὸ |
[7, 339] |
πῃ
φράζουσα
Διονύσιος
(Πλάτωνι”
τὰ
|
νόμιμα |
ἐπὶ
τούτοις
εἰπὼν
οὐδὲν
τὸ |
[7, 324] |
ἐπαχθέστερον
τοῖς
περὶ
τὰ
τυραννικὰ
|
νόμιμα |
ζῶσιν
ἐβίω
μέχρι
τοῦ
θανάτου |
[2, 310] |
ηὕρηκας
τῶν
παρ'
ἐμοί,
ἐκεῖνα
|
τίμα· |
εἰ
δ'
ἄρα
τὰ
παρ' |
[7, 344] |
ἴσως
ἐστὶν
οὐκ
ἔλαττον,
ἂν
|
ἐκτιμᾷ |
τις
ὀρθῶς,
ἑκατὸν
ἡ
Δίωνος |
[7, 339] |
ἐμόν
γε
περὶ
αὐτῶν
ἔστιν
|
σύγγραμμα |
οὐδὲ
μήποτε
γένηται·
ῥητὸν
γὰρ |
[2, 310] |
περὶ
τούτων
γέγραφα,
οὐδ'
ἔστιν
|
σύγγραμμα |
Πλάτωνος
οὐδὲν
οὐδ'
ἔσται,
τὰ |
[7, 324] |
τοὺς
ἐν
αὐταῖς
δυναστεύοντας
μηδ'
|
ὄνομα |
ἀκούοντας
ἀνέχεσθαι.
Ταῦτα
δὴ
πρὸς |
[13, 360] |
Λεπτίνης,
νέου
καὶ
ἀγαθοῦ
δημιουργοῦ·
|
ὄνομα |
δ'
ἔστιν
αὐτῷ
Λεωχάρης.
Ἕτερον |
[7, 339] |
ἀληθῶς
ἐστιν
ὄν
ἓν
μὲν
|
ὄνομα, |
δεύτερον
δὲ
λόγος,
τὸ
δὲ |
[7, 339] |
ἐκείνου
ᾧπερ
στρογγύλον
καὶ
περιφερὲς
|
(ὄνομα |
καὶ
κύκλος.
Τρίτον
δὲ
τὸ |
[13, 360] |
χρῆσθαι
δύναισθ'
ἄν.
Ἔστι
δὲ
|
ὄνομα |
μὲν
Ἑλίκων,
τὸ
δὲ
γένος |
[7, 339] |
λεγόμενον,
ᾧ
τοῦτ'
αὐτό
ἐστιν
|
ὄνομα |
ὃ
νῦν
ἐφθέγμεθα.
Λόγος
δ' |
[2, 310] |
δ'
ἴσμεν
ὅτι
παρὰ
πᾶσιν
|
ὄνομα |
οὐ
καλὸν
ἔχει·
ὡς
δ' |
[7, 339] |
ἐναντίας
ἔχει
ἐν
αὑτῷ
φύσεως.
|
Ὄνομά |
τε
αὐτῶν
φαμεν
οὐδὲν
οὐδενὶ |
[8, 352] |
μὲν
ἐμῷ
πατρὶ
ταὐτὸν
κεκτημένον
|
ὄνομα, |
ὑὸν
δὲ
Διονυσίου,
χάριν
τῆς |
[13, 360] |
τῶν
λινῶν.
Ἐπιεικῶς
δὲ
γιγνώσκεις
|
τοὔνομα |
κέβητος·
γεγραμμένος
γάρ
ἐστιν
ἐν |
[8, 352] |
σύμβουλος
τυράννῳ
παντὶ
φεύγειν
μὲν
|
τοὔνομά |
τε
καὶ
τοὖργον
τοῦτο,
εἰς |
[8, 352] |
καὶ
φεύγειν
φυγῇ
ἀπλήστως
πεινώντων
|
εὐδαιμόνισμα |
ἀνθρώπων
καὶ
ἀνοήτων,
εἰς
βασιλέως |
[3, 315] |
ᾤου
διὸ
τὸ
τότε
σοι
|
ὕβρισμα |
νῦν
ὕπαρ
ἀντ'
ὀνείρατος
γέγονεν |
[13, 360] |
ἄλλο
γίγνηται
ἴδιον
ἢ
δημόσιον
|
ἀνάλωμα |
διὰ
τὴν
παρὰ
σὲ
ἄφιξιν, |
[13, 360] |
ἑκάστοτέ
σοι,
ὅτι
ἂν
οἴωνται
|
ἀνάλωμα |
εἰσαγγέλλειν,
οὐκ
ἐθέλουσιν
προσαγγέλλειν,
ὡς |
[13, 360] |
ὅπως
ὡς
ὀλίγιστον
γένηται
τὸ
|
(ἀνάλωμα, |
ὃ
δ'
ἂν
μὴ
δύνωμαι, |
[7, 324] |
τιν'
ἄλλα
τοιαῦτα
οὐ
σμικρά,
|
ἐδυσχέρανά |
τε
καὶ
ἐμαυτὸν
ἐπανήγαγον
ἀπὸ |
[8, 352] |
τῶν
νῦν
ἀεὶ
περυσινῶν
ἀρχόντων,
|
(ἕνα |
ἀφ'
ἑκάστης
τῆς
ἀρχῆς
τὸν |
[7, 324] |
τισιν,
ὧν
καὶ
Διονύσιον
ἡγήσατο
|
ἕνα |
γενέσθαι
τάχ'
ἂν
συλλαμβανόντων
θεῶν, |
[7, 339] |
πλείστου
ποιεῖσθαι,
τῶν
Ἀρχύτῃ
συγγεγονότων
|
ἕνα, |
καὶ
ἄλλους
γνωρίμους
τῶν
ἐν |
[7, 324] |
νῦν
πειρατέον
εἶναι·
πείσας
γὰρ
|
ἕνα |
μόνον
ἱκανῶς
πάντα
ἐξειργασμένος
ἐσοίμην |
[7, 349] |
(τριακόντορόν
τε
καὶ
Λαμίσκον
αὑτῶν
|
ἕνα, |
ὃς
ἐλθὼν
ἐδεῖτο
Διονυσίου
περὶ |
[4, 320] |
καὶ
νεανικώτερόν
ἐστιν
εἰπεῖν,
εἰς
|
ἕνα |
τόπον
ἀποβλέπειν,
καὶ
ἐν
τούτῳ |
[7, 324] |
ἀγωγῆς
οὐκ
ἐθελήσαντα
μετασχεῖν
περὶ
|
ἕνα |
τῶν
τότε
φευγόντων
φίλων,
ὅτε |
[2, 310] |
μόνῳ
γέγονεν,
ἀλλ'
εὖ
ἴσθι
|
μηδένα |
πώποτέ
μου
τὸ
πρῶτον
ἀκούσαντα |
[3, 315] |
χαίρειν
ἐάσας
ἦλθον,
διανοηθεὶς
ὡς
|
οὐδένα |
δεῖ
τῶν
ἐμῶν
φίλων
ἐμὲ |
[8, 352] |
τοὺς
πρὸ
(Διονυσίου,
κατὰ
νόμον
|
οὐδένα |
κρίναντες,
ἵνα
δὴ
δουλεύοιεν
μηδενὶ |
[7, 329] |
διαφερόντως.
Τούτων
κοινωνὸν
τῆς
ἀρχῆς
|
οὐδένα |
οἷός
τ'
ἦν
πειθοῖ
καὶ |
[7, 344] |
νόμους
ἐπιτροπεύοντος.
Τὰ
μὲν
δὴ
|
πεπραγμένα |
μέχρι
τούτου
ταῦτ'
ἦν
ἐν |
[7, 344] |
οὐ
(παντάπασιν
ἔσται
μοι
καταγελάστως
|
πεπραγμένα |
τάλαντα
γὰρ
ἴσως
ἐστὶν
οὐκ |
[7, 339] |
(εἴπερ
ὄντως
εἴη
τῳ
ταῦτα
|
λελεγμένα. |
Πορεύομαι
δὴ
τῷ
λογισμῷ
τούτῳ |
[7, 344] |
παρ'
αὐτὸν
γράμματα
τὰ
νῦν
|
δεδογμένα |
δηλοῦντα,
καὶ
ἐρωτᾶν
εἴτε
ἀρκεῖ |
[7, 349] |
τολμήσει
Διονύσιος
παρὰ
τὰ
χθὲς
|
ὡμολογημένα |
ἄλλα
ποτὲ
δρᾶν.
Καὶ
ὃς |
[7, 349] |
τι
σὺ
παρὰ
τὰ
χθὲς
|
ὡμολογημένα |
ποιήσῃς
περὶ
Ἡρακλείδην
νεώτερον·
δοκεῖ |
[6, 322] |
ἑκάστῳ
παρείκῃ,
κύρια
τὰ
νῦν
|
κεχρησμῳδημένα |
ἔσται.
Τὸ
δὲ
ἂν
μὴ |
[7, 339] |
ποτὲ
εἰς
αὐτὸ
τιθέναι
τὰ
|
νενοημένα |
ὑπ'
αὐτοῦ,
καὶ
ταῦτα
εἰς |
[7, 349] |
καὶ
ἱκανῶς
εἴη
τὰ
νῦν
|
εἰρημένα. |
~(Πλάτων
τοῖς
Δίωνος
οἰκείοις
τε |
[7, 344] |
φλαῦρον
μηδὲν
παρὰ
τὰ
νῦν
|
εἰρημένα. |
Τῇ
δὴ
μετὰ
ταύτην
τὴν |
[7, 344] |
ὅταν
ἴδῃ
τίς
του
συγγράμματα
|
γεγραμμένα |
εἴτε
ἐν
νόμοις
νομοθέτου
εἴτε |
[7, 339] |
ἂν
λεχθείη·
καὶ
μὴν
ὅτι
|
γεγραμμένα |
κακῶς
οὐχ
ἥκιστ'
ἂν
ἐμὲ |
[7, 339] |
ἀμετακίνητον,
ὃ
δὴ
πάσχει
τὰ
|
γεγραμμένα |
τύποις.
Τοῦτο
δὲ
πάλιν
αὖ |
[7, 344] |
ἐν
ἀρχαῖς
εἶπον·
μόγις
δὲ
|
τριβόμενα |
πρὸς
ἄλληλα
αὐτῶν
ἕκαστα,
ὀνόματα |
[7, 339] |
ἂν
εἴη
καὶ
ἄνευ
καιροῦ
|
λεγόμενα. |
Ἐπιστολαὶ
δὲ
ἄλλαι
ἐφοίτων
παρά |
[7, 344] |
τὸ
μαθεῖν
εἴς
τε
τὰ
|
λεγόμενα |
ἤθη
(πέφυκεν,
τὰ
δὲ
διέφθαρται, |
[7, 334] |
τε
οὖν
ἴσως
αὐτῷ
τὰ
|
λεγόμενα |
ᾐσχύνετό
τε
φανερὸς
γιγνόμενος
(οὐδὲν |
[2, 310] |
τε
καὶ
ἐνθουσιαστικώτερα.
Πολλάκις
δὲ
|
λεγόμενα |
καὶ
ἀεὶ
ἀκουόμενα
καὶ
πολλὰ |
[7, 329] |
καὶ
τὸ
δεύτερον
ἐν
Συρακοσίοις
|
λεγόμενα, |
καὶ
μάλα
ἀτόπῳ
τε
καὶ |
[7, 329] |
τοῖς
βαρβάροις.
Ταῦτα
ἦν
τὰ
|
λεγόμενα |
καὶ
παρακελευόμενα
ὑφ'
ἡμῶν
τῶν |
[7, 329] |
πάρεργα
ὡς
ἔργα
μοι
συμβαίνῃ
|
λεγόμενα. |
Λέγω
δὴ
τάδε
ἐγώ.
Τὸν |
[2, 310] |
οὐδ'
ἔσται,
τὰ
δὲ
νῦν
|
λεγόμενα |
Σωκράτους
ἐστὶν
καλοῦ
καὶ
νέου |
[13, 360] |
ἀναλώματα
ὀρθῶς
ἀναλισκόμενα
καὶ
ὀρθῶς
|
ἀποδιδόμενα |
πρός
τε
τἆλλα
καὶ
πρὸς |
[13, 360] |
ἀρχήν·
τὰ
γὰρ
ἀναλώματα
ὀρθῶς
|
ἀναλισκόμενα |
καὶ
ὀρθῶς
ἀποδιδόμενα
πρός
τε |
[7, 324] |
ἐν
ἐκείνοις
ἅτε
τεταραγμένοις
πολλὰ
|
γιγνόμενα |
ἅ
τις
ἂν
δυσχεράνειεν,
καὶ |
[3, 315] |
ἐκφοβεῖν
ὡς
ἀγνοοῦντα
τὰ
τότε
|
γιγνόμενα, |
ἵνα
μηδὲ
ἐγὼ
ζητοίην
(τὰ |
[7, 334] |
φιλοσοφίαν
τοῖς
νέοις
πολλὰ
τοιαῦτα
|
γιγνόμενα, |
ὅμως
δ'
οὖν
ἀσφαλέστερόν
μοι |
[7, 339] |
τὰ
περὶ
Δίωνα
ὑπάρξει
ταύτῃ
|
γιγνόμενα |
ὅπῃπερ
ἂν
αὐτὸς
ἐθέλῃς
θελήσεις |
[7, 339] |
οὔτε
περὶ
αὐτὸν
κατὰ
νοῦν
|
γιγνόμενα. |
Ταῦθ'
οὕτως
εἶπεν,
τἆλλα
δὲ |
[3, 315] |
δὴ
σὺ
πάντα
τἀντεῦθεν
ἤδη
|
γενόμενα |
ἐγὼ
μὲν
ἠξίουν
δήπου
κατὰ |
[7, 349] |
ἐφάνη
καὶ
προφάσεις
πρὸς
τὰ
|
γενόμενα |
ἱκανὰς
ἔχειν
ἔδοξέν
τῳ,
μετρίως |
[3, 315] |
μετεβαλόμην.
Ἀλλὰ
ταῦτα
μὲν
ταύτῃ
|
γενόμενα |
τὴν
ἐμὴν
καὶ
σὴν
λυκοφιλίαν |
[7, 324] |
κοινά,
βλέποντα
εἰς
ταῦτα
καὶ
|
φερόμενα |
ὁρῶντα
πάντῃ
πάντως,
τελευτῶντα
ἰλιγγιᾶν, |
[7, 329] |
Ταῦτα
ἦν
τὰ
λεγόμενα
καὶ
|
παρακελευόμενα |
ὑφ'
ἡμῶν
τῶν
ἐπιβουλευόντων
Διονυσίῳ, |
[2, 310] |
Πολλάκις
δὲ
λεγόμενα
καὶ
ἀεὶ
|
ἀκουόμενα |
καὶ
πολλὰ
ἔτη,
μόγις
ὥσπερ |
[7, 344] |
καὶ
αἰσθήσεις,
ἐν
εὐμενέσιν
ἐλέγχοις
|
ἐλεγχόμενα |
καὶ
ἄνευ
φθόνων
ἐρωτήσεσιν
καὶ |
[7, 344] |
εἰ
δὲ
ὄντως
αὐτῷ
ταῦτ'
|
ἐσπουδασμένα |
ἐν
γράμμασιν
(ἐτέθη,
ἐξ
ἄρα |
[7, 339] |
δ'
οὐδὲν
τὰ
νῦν
στρογγύλα
|
καλούμενα |
εὐθέα
κεκλῆσθαι
τά
τε
εὐθέα |
[2, 310] |
ἂν
εἰ
μὴ
τὰ
νῦν
|
ἀπορούμενα |
πολύ
σοι
διοίσει
ἢ
νῦν. |
[7, 329] |
ἡμᾶς
(δ'
εἰς
φόβον
κατέβαλον·
|
ἵνα |
δ'
ἐκπεράνωμεν
οὐκ
ὀλίγα
πράγματα |
[8, 352] |
(Διονυσίου,
κατὰ
νόμον
οὐδένα
κρίναντες,
|
ἵνα |
δὴ
δουλεύοιεν
μηδενὶ
μήτε
σὺν |
[7, 324] |
ἔπεμπον,
βίᾳ
ἄξοντα
ὡς
ἀποθανούμενον,
|
(ἵνα |
δὴ
μετέχοι
τῶν
πραγμάτων
αὐτοῖς, |
[13, 360] |
σὺ
αἴσθῃ,
καὶ
ὑπομιμνῄσκειν
σε
|
ἵνα |
ἐπιμελῇ
τῶν
ἐπισταλέντων.
Καὶ
νῦν |
[13, 360] |
ἀμελήσῃς,
ἀλλ'
ὡς
τάχιστα
ἀπόδος,
|
ἵνα |
καὶ
οἱ
ἄλλοι
πρὸς
τοῦτον |
[13, 360] |
εἰ
δὲ
μή,
ἐκδίδαξαί
τινα,
|
ἵνα |
κατὰ
σχολὴν
μανθάνων
βελτίων
γίγνῃ |
[6, 322] |
διὸ
δὴ
τούτων
προσδεῖν
εἶπον,
|
ἵνα |
μὴ
ἀναγκάζωνται
τῆς
ἀληθινῆς
μὲν |
[7, 329] |
δὴ
βουλόμενος
ἦλθον
τὸ
δεύτερον,
|
ἵνα |
μὴ
τὰ
πάρεργα
ὡς
ἔργα |
[3, 315] |
ὡς
ἀγνοοῦντα
τὰ
τότε
γιγνόμενα,
|
ἵνα |
μηδὲ
ἐγὼ
ζητοίην
(τὰ
χρήματα |
[2, 310] |
εἰς
Συρακούσας
συμμάρτυρα
λαβεῖν
σέ,
|
ἵνα |
μοι
τιμῷτο
φιλοσοφία
καὶ
παρὰ |
[7, 329] |
ἔπραττεν
ἐν
τῷ
τότε
χρόνῳ,
|
ἵνα |
ὁ
μὲν
παιδείᾳ
δὴ
τὸν |
[3, 315] |
διὰ
σέ,
μηδὲν
σοῦ
χείρω,
|
ἵνα |
οὕτως
εἴπω,
(τοῦτον
μὲν
προδοῦναι, |
[1, 309] |
καὶ
γίγνωσκε
τοσοῦτον
ἡμῶν
διημαρτηκώς,
|
ἵνα |
πρὸς
τοὺς
ἄλλους
βέλτιον
προσφέρῃ. |
[2, 310] |
ταῦτα
δίκαιόν
ἐστι
ποιεῖν,
ἄκουε,
|
ἵνα |
σοι
καὶ
ἀποκρίνωμαι
ὃ
σὺ |
[7, 334] |
τοῖς
περὶ
Δίωνα·
τὸ
μετ'
|
ἐκεῖνα |
δ'
οὖν
ἔπεισα
ὅπῃ
δή |
[2, 310] |
βελτίονα
ηὕρηκας
τῶν
παρ'
ἐμοί,
|
ἐκεῖνα |
τίμα·
εἰ
δ'
ἄρα
τὰ |
[7, 334] |
μετ'
αὐτοῦ
Διονυσίου
πραχθῆναι
πᾶσιν
|
κοινὰ |
ἀγαθά,
τύχη
δέ
τις
ἀνθρώπων |
[9, 357] |
οὐ
δύνασαι
τῆς
περὶ
τὰ
|
κοινὰ |
ἀσχολίας
ἀπολυθῆναι.
Ὅτι
μὲν
οὖν |
[9, 357] |
τῆς
πατρίδος
αὐτῆς
πρὸς
τὰ
|
κοινά, |
ἄτοπον
ἴσως
τὸ
μὴ
ὑπακούειν· |
[7, 324] |
ὁρμῆς
ἐπὶ
τὸ
πράττειν
τὰ
|
κοινά, |
βλέποντα
εἰς
ταῦτα
καὶ
φερόμενα |
[7, 324] |
ἡ
(περὶ
τὸ
πράττειν
τὰ
|
κοινὰ |
καὶ
πολιτικὰ
ἐπιθυμία.
Ἦν
οὖν |
[9, 357] |
ἀπὸ
τοῦ
βελτίστου
πρὸς
τὰ
|
κοινὰ |
προσέρχονται.
Περὶ
τούτων
μὲν
οὖν |
[7, 324] |
ἐμαυτοῦ
γενοίμην
κύριος,
ἐπὶ
τὰ
|
κοινὰ |
τῆς
πόλεως
(εὐθὺς
ἰέναι.
Καί |
[7, 324] |
κακῶν
οὖν
οὐ
(λήξειν
τὰ
|
ἀνθρώπινα |
γένη,
πρὶν
ἂν
ἢ
τὸ |
[13, 360] |
Ὁ
δὲ
εἶπεν
εἰκότα
καὶ
|
ἀνθρώπινα, |
ὅτι
καὶ
πρότερον
ἀναλώσας
τῷ |
[7, 349] |
ἐγένετο
οὐδέν,
ὅσα
γε
δὴ
|
τἀνθρώπινα |
Δίωνα
γὰρ
ἐγὼ
καὶ
τῷ |
[7, 344] |
εὐθὺς
πρὸς
τὰ
τείχη,
παιῶνά
|
τινα |
ἀναβοήσαντες
βάρβαρον
καὶ
πολεμικόν·
οὗ |
[7, 334] |
εἰδέναι
μέν
που
χρὴ
πάντα
|
τινὰ |
ἄνδρα,
ᾧ
καὶ
βραχὺ
δόξης |
[7, 349] |
κατῴκουν
ἐγώ,
δέοι
θῦσαι
θυσίαν
|
τινὰ |
δεχήμερον·
ἔξω
δή
με
παρ' |
[8, 352] |
Φοινίκων
ἢ
Ὀπικῶν
μεταβαλοῦσα
εἴς
|
τινα |
δυναστείαν
καὶ
κράτος.
Τούτων
δὴ |
[7, 329] |
τοῦτο
πάντες
φίλοι
ἐφοβούμεθα
μή
|
τινα |
ἐπαιτιώμενος
τιμωροῖτο
ὡς
συναίτιον
τῆς |
[3, 315] |
ἐμῆς
καὶ
σῆς·
καὶ
εἴ
|
τινα |
ἑτέραν
ἀλλοτριότητα
ἐνεῖδες
ἐν
ἐμοὶ |
[7, 349] |
ποιούμενος,
ἀδελφὴν
τῆς
πρόσθεν,
πέμψας
|
τινὰ |
ἠρώτα
με
εἰ
συγγιγνοίμην
ὄντως |
[13, 360] |
φιλοσόφει·
εἰ
δὲ
μή,
ἐκδίδαξαί
|
τινα, |
ἵνα
κατὰ
σχολὴν
μανθάνων
βελτίων |
[7, 329] |
νόσῳ
παραφροσύνης
ἐχομένους,
ἐὰν
δέ
|
τινα |
καθεστῶτα
ζῶσι
βίον,
ἑαυτοῖς
ἀρέσκοντα, |
[8, 352] |
δ'
εἴη
σημαίνουσα
ἡμῖν
τοιόνδε
|
τινὰ |
λόγον·
νῦν
ὑμῖν
καὶ
τοῖς |
[7, 334] |
δικαιότατ'
ἂν
ὀργιζοίμην
ἐγὼ
τρόπον
|
τινὰ |
ὁμοιότατα
καὶ
Διονυσίῳ·
ἀμφότεροι
γὰρ |
[7, 349] |
ὢν
τυγχάνω·
οἱ
δὲ
πρόφασίν
|
τινα |
πρεσβείας
πορισάμενοι
παρὰ
τῆς
πόλεως |
[7, 344] |
τὸν
τότε
ἔκπλουν
μηχανᾶται
τοιάνδε
|
τινά. |
Τῇ
μετὰ
ταῦτα
ἐλθὼν
ἡμέρᾳ |
[7, 349] |
λήψονταί
με,
διαφθερεῖν.
Μηχανῶμαι
δή
|
τινα |
τοιάνδε
σωτηρίαν.
Πέμπω
παρ'
Ἀρχύτην |
[7, 344] |
ποθεν
ἀναπτέσθαι,
ὁ
δὲ
διαμηχανώμενος
|
τίνα |
τρόπον
ἀνασοβήσοι
με
μηδὲν
ἀποδοὺς |
[7, 329] |
ἐπιθυμίαις
αὐτῶν
ὑπηρετοῦντας
συμβουλεύειν
κελεύοιεν,
|
τίνα |
τρόπον
γίγνοιτ'
ἂν
ῥᾷστά
τε |
[8, 352] |
δηλοῦν.
Λέγω
γὰρ
δὴ
διαιτητοῦ
|
τινα |
τρόπον
διαλεγόμενος
ὡς
δυοῖν,
τυραννεύσαντί |
[7, 324] |
αὐτὰ
συμβουλεύων,
ἀγνοεῖν
ὅτι
τυραννίδος
|
τινὰ |
τρόπον
κατάλυσιν
ἐσομένην
μηχανώμενος
ἐλάνθανον |
[7, 349] |
σὺ
μετὰ
τῶν
ἄλλων
βίᾳ
|
τινὰ |
τρόπον
σύσσιτον
καὶ
συνέστιον
καὶ |
[7, 324] |
τότε
κατελθόντες
ἐπιεικείᾳ.
Κατὰ
δέ
|
τινα |
τύχην
αὖ
τὸν
ἑταῖρον
ἡμῶν |
[1, 309] |
δοῦναι
τοσοῦτον,
ὥστε
κομισάμενος
ἄλλον
|
τινὰ |
τῶν
ἑταίρων
θεράπευσον
ὥσπερ
ἐμέ· |
[7, 324] |
δικαιότατον
εἶναι
τῶν
τότε,
ἐπί
|
τινα |
τῶν
πολιτῶν
μεθ'
ἑτέρων
ἔπεμπον, |
[2, 310] |
χρόνου,
ἐπειδὴ
καὶ
τυγχάνουσιν
κατά
|
τινα |
φύσιν
οἱ
μὲν
ἀνδραποδωδέστατοι
οὐδὲν |
[3, 315] |
πολλὰ
βλάβην
ἡδονὴ
καὶ
λύπη
|
γεννᾷ, |
δυσμάθειαν
καὶ
λήθην
καὶ
ἀφροσύνην |
[3, 315] |
τρεφούσας,
οὗ
κακὸν
οὐδὲν
μεῖζον
|
γεννᾷ |
πλοῦτός
τε
καὶ
ἡ
τῆς |
[6, 322] |
Ἑρμεία,
πεπειραμένος
Ἐράστου
καὶ
Κορίσκου
|
πλέονα |
ἢ
σύ,
φημὶ
καὶ
μηνύω |
[13, 360] |
δεοίμην,
λαμβάνειν,
βουλόμενος
καὶ
ἄλλα
|
μείζονα |
ἃ
ἐπέστελλες
πέμπειν.
Ὁ
δὲ |
[7, 344] |
τὸ
τρίτον
οὐ
καθ'
αὑτόν,
|
μείζονα |
δέ,
καὶ
ὄντως
οὐκ
ἂν |
[2, 310] |
παρ'
ἑτέρου
ἀκήκοας
ἢ
αὐτὸς
|
βελτίονα |
ηὕρηκας
τῶν
παρ'
ἐμοί,
ἐκεῖνα |
[7, 344] |
μὴ
θαυμαστὸς
ὢν
ἄνθρωπος,
τὸν
|
ἡγεμόνα |
τούτων
καὶ
κύριον
οὕτως
εὐχερῶς |
[6, 322] |
καὶ
τὸν
τῶν
πάντων
θεὸν
|
ἡγεμόνα |
τῶν
τε
ὄντων
καὶ
τῶν |
[7, 339] |
αὐτὸν
μάλιστα
εὐμαθῆ
τε
καὶ
|
μνήμονα |
καὶ
λογίζεσθαι
δυνατὸν
ἐν
αὑτῷ |
[13, 360] |
ὅσα
ἀναγκαῖα
ἢ
δίκαια
ἢ
|
εὐσχήμονα |
ἐμοί
τε
δοκεῖ
καὶ
παρ' |
[4, 320] |
Θεοδότου
καὶ
Ἡρακλείδου
ἥκουσιν
εἰς
|
Λακεδαίμονα |
καὶ
Αἴγιναν,
ἡμεῖς
δέ,
καθάπερ |
[7, 324] |
νῦν
γεγονότων
κακῶν
βίον
ἂν
|
εὐδαίμονα |
καὶ
ἀληθινὸν
ἐν
πάσῃ
τῇ |
[2, 310] |
συνάγουσιν,
Πολύειδον
δὲ
καὶ
Μίνω,
|
Ἀγαμέμνονα |
δὲ
καὶ
Νέστορα
καὶ
Ὀδυσσέα |
[3, 315] |
ἔμφρονα
κοινωνὸν
ἀπολωλεκότι,
τὸν
δὲ
|
ἄφρονα |
ὁρῶντι
μετὰ
πονηρῶν
καὶ
πολλῶν |
[3, 315] |
κοινωνίαν
πρὸς
σέ,
τὸν
μὲν
|
ἔμφρονα |
κοινωνὸν
ἀπολωλεκότι,
τὸν
δὲ
ἄφρονα |
[7, 329] |
αὑτοῦ
διανοούμενον
χρὴ
ζῆν
τὸν
|
ἔμφρονα· |
λέγειν
μέν,
εἰ
μὴ
(καλῶς |
[7, 329] |
δὲ
ὡς
λέγομεν,
καὶ
ἑαυτὸν
|
ἔμφρονά |
τε
καὶ
σώφρονα
ἀπεργασάμενος,
εἰ |
[7, 324] |
δόξαν
περὶ
πολιτείας
ἐκείνῳ
γενέσθαι
|
σύμφρονα |
ποιήσειεν.
Τίς
δ'
ἦν
ὁ |
[7, 329] |
καὶ
ἑαυτὸν
ἔμφρονά
τε
καὶ
|
σώφρονα |
ἀπεργασάμενος,
εἰ
τὰς
ἐξηρημωμένας
Σικελίας |
[7, 334] |
εὔνοιαν
καὶ
τὴν
τῆς
τροφῆς
|
σώφρονα |
δίαιταν,
ἐπὶ
λῳόνων
δὲ
ὀρνίθων |
[7, 344] |
ἐφέροντο
εὐθὺς
πρὸς
τὰ
τείχη,
|
παιῶνά |
τινα
ἀναβοήσαντες
βάρβαρον
καὶ
πολεμικόν· |
[7, 334] |
(ὀνείδους
γεγόνατον
τῇ
πόλει
τὼ
|
Δίωνα |
ἀποκτείναντε,
ὡς
ἐλλογίμω
πώποτε
ἄνδρε |
[7, 334] |
ταῦτά
μοι
βλάβη.
Ὁ
δὲ
|
Δίωνα |
ἀποκτείνας
οὐκ
οἶδεν
ταὐτὸν
ἐξειργασμένος |
[7, 349] |
οὐδέν,
ὅσα
γε
δὴ
τἀνθρώπινα
|
Δίωνα |
γὰρ
ἐγὼ
καὶ
τῷ
βούλεσθαι |
[7, 334] |
οὐκ
οἶδεν
ταὐτὸν
ἐξειργασμένος
τούτῳ.
|
Δίωνα |
γὰρ
ἐγὼ
σαφῶς
οἶδα,
ὡς |
[3, 315] |
ὁμολογίας,
ἀλλὰ
μόνον
ἥκειν
ἐπέστειλας,
|
Δίωνα |
δ'
εἰς
αὖθις
ἔφησθα
μεταπέμψεσθαι. |
[7, 334] |
Γενομένης
δὲ
εἰρήνης,
μετεπέμπετό
με,
|
Δίωνα |
δὲ
ἐπισχεῖν
ἔτι
ἐνιαυτὸν
ἐδεῖτο, |
[7, 334] |
περὶ
τὴν
ἀρχὴν
ἀσφαλέστερον
ἑαυτῷ,
|
Δίωνα |
δὲ
ἠξίου
(διανοεῖσθαι
μὴ
φυγὴν |
[2, 310] |
ποιεῖν
ἢ
λέγειν
περὶ
σέ·
|
Δίωνα |
δὲ
μόνον
(ἐξαίρετον
ποιῇ.
Οὗτος |
[7, 334] |
τε
καὶ
ἀθλίαν
πάντως
πανταχῇ.
|
Δίωνα |
δὴ
ἐγὼ
λέγων
ταῦτά
τε |
[3, 315] |
σοῦ
σφόδρα
προθυμουμένου,
νῦν
δὲ
|
Δίωνα |
διδάσκοιμι
δρᾶν
αὐτὰ
ταῦτα,
καὶ |
[7, 339] |
πάνυ
μακράν,
εἰδὼς
ὡς
πρὸς
|
Δίωνα |
διεκείμην
καὶ
τὴν
αὖ
Δίωνος |
[7, 329] |
μηνὶ
δὲ
σχεδὸν
ἴσως
τετάρτῳ
|
Δίωνα |
Διονύσιος
αἰτιώμενος
ἐπιβουλεύειν
τῇ
τυραννίδι, |
[7, 329] |
ἑαυτὸν
δὲ
ἐπαινεῖν
μᾶλλον
ἢ
|
Δίωνα |
ἐβούλετό
με
καὶ
φίλον
ἡγεῖσθαι |
[3, 315] |
γενομένης
ἐλθεῖν
ἐμέ
τε
καὶ
|
Δίωνα |
εἰς
Συρακούσας,
σὲ
δὲ
καλεῖν |
[2, 310] |
δὲ
ὁ
λόγος
σημαίνει,
τὸ
|
Δίωνα |
ἐξαίρετον
εἶναι,
ὅτι
οὐκ
ἄρχω |
[3, 315] |
εἴτε
τύχη
τις
μετὰ
σοῦ
|
Δίωνα |
ἐξέβαλεν,
καὶ
ἐλείφθης
μόνος.
Ἆρ' |
[7, 339] |
μή,
οὐδέν
σοι
τῶν
περὶ
|
Δίωνα |
ἕξει
πραγμάτων
οὔτε
περὶ
τἆλλα |
[7, 334] |
καὶ
ἀνθρωπίνων.
Ταῦτα
πρῶτον
μὲν
|
Δίωνα |
ἐπεχείρησα
ἐγὼ
πείθειν,
δεύτερον
δὲ |
[7, 349] |
κατακλύσειεν
βίᾳ.
αὐτὸν
δὴ
καὶ
|
Δίωνα |
ἔσφηλεν·
κακοὶ
μὲν
γὰρ
ὄντες |
[7, 344] |
μετὰ
τοῦτο,
ἐν
τῷ
πρόσθεν
|
Δίωνα |
ἐῶν
τὰ
ἑαυτοῦ
κεκτῆσθαι
καὶ |
[7, 329] |
κρατήσαντες
παρὰ
Διονυσίῳ
ἐξέβαλον
μὲν
|
Δίωνα, |
ἡμᾶς
(δ'
εἰς
φόβον
κατέβαλον· |
[7, 334] |
~ἐλθόντες
(δὲ
εἰς
Σικελίαν,
ἐπειδὴ
|
Δίωνα |
ᾔσθοντο
διαβεβλημένον
εἰς
τοὺς
ἐλευθερωθέντας |
[7, 334] |
χαίρειν
τότε
γε
πολλὰ
καὶ
|
Δίωνα |
καὶ
Διονύσιον
ἐᾶν,
καὶ
ἀπηχθόμην |
[7, 334] |
ἀμφότεροι.
Διονύσιος
μὲν
ἔφη
μεταπέμψεσθαι
|
Δίωνα |
καὶ
ἐμὲ
πάλιν,
καταστησάμενος
τὰ |
[7, 349] |
φράζειν
ὅτι
καλῶς
οὐδαμῇ
ποιεῖς
|
Δίωνα |
καὶ
τοὺς
Δίωνος
φίλους
ἀεὶ |
[7, 324] |
τῶν
νῦν
γεγονότων
πραγμάτων
περὶ
|
Δίωνα |
καὶ
τῶν
περὶ
Συρακούσας·
δέος |
[7, 349] |
δὲ
εἰς
Πελοπόννησον
εἰς
Ὀλυμπίαν,
|
Δίωνα |
καταλαβὼν
θεωροῦντα,
ἤγγελλον
τὰ
γεγονότα· |
[7, 339] |
αὐτός,
τὸ
μὴ
δεῖν
προδοῦναι
|
Δίωνα |
μηδὲ
τοὺς
ἐν
Τάραντι
ξένους |
[3, 315] |
τῶν
ἐπιστολῶν
πρῶτον
μὲν
κατάγειν
|
Δίωνα |
οἰκειωσάμενον,
φράζων
τὴν
οἰκειότητα,
ἣν |
[7, 329] |
δὶς
τὴν
πόλιν,
ταὐτὸν
πρὸς
|
Δίωνα |
Συρακόσιοι
τότε
ἔπαθον
ὅπερ
καὶ |
[7, 334] |
οἰκείοις
καὶ
ἑταίροις
τοῖς
περὶ
|
Δίωνα· |
τὸ
μετ'
ἐκεῖνα
δ'
οὖν |
[7, 334] |
Ὅμως
δὲ
μιμεῖσθαι
μὲν
συμβουλεύω
|
Δίωνα |
ὑμῖν
τοῖς
φίλοις
τήν
τε |
[7, 339] |
πρῶτον
μέν
σοι
τὰ
περὶ
|
Δίωνα |
ὑπάρξει
ταύτῃ
γιγνόμενα
ὅπῃπερ
ἂν |
[3, 315] |
χρήματα
πάντα
ἀποδόμενος,
οὐ
πείσας
|
Δίωνα, |
φάσκων
οὐ
πωλήσειν
ἄνευ
τοῦ |
[7, 334] |
εἶτα
εἰς
Διονύσιον
βλέψαντες
καὶ
|
Δίωνα, |
ὧν
ὁ
μὲν
μὴ
πειθόμενος |
[9, 357] |
καὶ
διὰ
τὸν
πατέρα
αὐτοῦ
|
Φρυνίωνα |
καὶ
δι'
αὐτὸν
τὸν
νεανίσκον. |
[2, 310] |
Ἀναξαγόραν,
καὶ
Κροῖσον
αὖ
καὶ
|
Σόλωνα |
ὡς
σοφοὺς
καὶ
Κῦρον
ὡς |
[7, 329] |
ἢ
(τὸ
πρότερον
πάλιν,
ὡς
|
Πλάτωνα |
Διονύσιος
θαυμαστῶς
ὡς
ἀσπάζεται.
Τὸ |
[3, 315] |
πωλήσειν
ἄνευ
τοῦ
πείθειν,
τὸν
|
κολοφῶνα, |
ὦ
θαυμάσιε,
ταῖς
ὑποσχέσεσιν
ἁπάσαις |
[7, 339] |
τῷ
σωτῆρι
τοῦτό
γε
οὖν
|
ἔπραξα |
ὄντως·
ἐσώθην
γάρ
τοι
πάλιν |
[7, 329] |
ὧν
δὲ
ἕνεκα
καὶ
ὅσα
|
ἔπραξα, |
ὡς
εἰκότα
τε
καὶ
δίκαια, |
[3, 315] |
ἄλλοις
Ἕλλησιν,
ὡς
ἡ
ἐμὴ
|
δόξα |
μαντεύεται·
ἔπειτα
τὰ
Δίωνος
τοὺς |
[7, 339] |
ἐπιστήμη
καὶ
νοῦς
ἀληθής
τε
|
δόξα |
περὶ
ταῦτ'
ἐστίν·
ὡς
δὲ |
[7, 349] |
δὲ
ἀκούσας
ἀνεφλέχθη
τε
καὶ
|
παντοδαπὰ |
χρώματα
ἧκεν,
οἷ'
ἂν
θυμούμενος |
[7, 344] |
ἐσπουδασμένα
ἐν
γράμμασιν
(ἐτέθη,
ἐξ
|
ἄρα |
δή
τοι
ἔπειτα,
θεοὶ
μὲν |
[7, 339] |
αὐτὸ
ἐξελέγξαι
σαφῶς
ὁποτέρως
ποτὲ
|
ἄρα |
ἔχοι,
καὶ
τοῦτ'
αὐτὸ
μηδαμῇ |
[4, 320] |
μηδεὶς
εἴη
τοιοῦτος·
ἐὰν
δ'
|
ἄρα |
καὶ
γίγνηταί
τις,
σὺ
φαίνου |
[7, 344] |
αὐτῷ
τῶν
νῦν
γεγονότων,
ἂν
|
ἄρα |
μὴ
δόξῃ
δεῖν
αὐτὸν
οἰκεῖν |
[2, 310] |
θεῷ
εἰπεῖν,
ἔξεστιν,
εἴ
τι
|
ἄρα |
μὴ
καλῶς
πέπρακται
κατὰ
τὴν |
[3, 315] |
τυραννίδος
εἰς
βασιλείαν
μεταστήσαντα,
ταῦτ'
|
ἄρα |
σὲ
μὲν
τότε
διεκώλυσα,
ὡς |
[3, 315] |
τῶν
παρὰ
σὲ
(πρεσβευόντων
ὡς
|
ἄρα |
σοῦ
ποτε
λέγοντος
ἀκούσας
ἐγὼ |
[7, 339] |
τἀληθὲς
καὶ
ὑπομένειν,
εἴ
τις
|
ἄρα |
τὰ
γεγονότα
ἀκούσας
καταφρονήσει
τῆς |
[2, 310] |
ἐμοί,
ἐκεῖνα
τίμα·
εἰ
δ'
|
ἄρα |
τὰ
παρ'
ἡμῶν
σοι
ἀρέσκει, |
[6, 322] |
συμπλοκήν.
Ἂν
δέ
τις
ὑμῶν
|
ἄρα |
ταύτην
πῃ
λύειν
δοκῇ
τὸ |
[7, 349] |
ἀλογίαν
τῶν
γενομένων.
ἰ
δ'
|
ἄρα |
τινὶ
νῦν
ῥηθέντα
εὐλογώτερα
ἐφάνη |
[7, 329] |
φαυλότατον
ἡγοῦ
σαυτόν·
νῦν
δ'
|
ἄρα |
τὸ
μῆκος
τῆς
πορείας
καὶ |
[7, 344] |
ῥᾳδίως
ὡς
ἀβουλῶν
ἐμὲ
ἐκπλεῖν,
|
ἆρά |
τις
ἐθελήσει
με
ἄγειν
ναύτην |
[13, 360] |
τὴν
χεῖρα
ἠσθένει.
Καὶ
(Φιλαίδης
|
παρὰ |
βασιλέως
ἥκων
τοῦ
μεγάλου
ἔλεγεν |
[7, 334] |
καὶ
ἐπιστολὴ
εἰρήσθω
καὶ
ἡ
|
παρὰ |
Διονύσιον
ἐμὴ
προτέρα
ἄφιξις·
ἡ |
[7, 329] |
ὃς
οὐκ
ἂν
συλλαβὼν
εὐθέως
|
παρὰ |
Διονύσιον
πάλιν
ἀπήγαγεν,
ἄλλως
τε |
[7, 334] |
τὸ
μετὰ
τοῦτο
Ἀρχύτης
τε
|
παρὰ |
Διονύσιον
(πρὶν)
ἀφικέσθαι
ἐγὼ
γὰρ |
[7, 344] |
μὴ
πεμφθείσης
αὐτῷ
τινος
ἐντολῆς
|
παρὰ |
Διονυσίου
ἂν
δὲ
περιμείνω
τὸν |
[7, 329] |
λόγοι,
οἳ
δὴ
καὶ
κρατήσαντες
|
παρὰ |
Διονυσίῳ
ἐξέβαλον
μὲν
Δίωνα,
ἡμᾶς |
[7, 344] |
δ'
εἶπον
ὅτι
χρείη
τὴν
|
παρὰ |
Δίωνος
ἐπιστολὴν
περιμένειν
ἡμᾶς
καὶ |
[7, 349] |
Διονυσίῳ·
ὁ
δ'
ἀκούσας
ὅτι
|
παρὰ |
Θεοδότην
εἴην
εἰσεληλυθώς,
πρόφασιν
(αὖ |
[13, 360] |
πλείω
δὲ
οὔ.
Οὕτω
δὴ
|
παρὰ |
Λεπτίνου
ἔλαβον·
καὶ
τοῦτό
γε |
[13, 360] |
τινων
εἰς
τὴν
πόλιν
ἔλαβον
|
παρὰ |
Λεπτίνου,
λέγων
ἅ
μοι
ἐδόκει |
[4, 320] |
οὐδὲν
ἴσμεν·
καὶ
νῦν
ἐπιστολαὶ
|
παρὰ |
μὲν
Θεοδότου
καὶ
Ἡρακλείδου
ἥκουσιν |
[7, 339] |
ἐν
αἷστισιν
ἂν
ᾖ
πράξεσιν,
|
παρὰ |
πάντα
δὲ
ἀεὶ
φιλοσοφίας
ἐχόμενος |
[7, 334] |
ἥπερ
ἄν,
εἰ
Διονύσιος
ἐπείσθη,
|
παρὰ |
πᾶσιν
ἂν
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν |
[2, 310] |
διώκειν,
τοῦτο
δ'
ἴσμεν
ὅτι
|
παρὰ |
πᾶσιν
ὄνομα
οὐ
καλὸν
ἔχει· |
[13, 360] |
σὺ
καὶ
Ἀρχύτης,
εἴπερ
ἥκει
|
παρά |
σε
Ἀρχύτης,
χρῆσθαι
δύναισθ'
ἄν. |
[13, 360] |
ἢ
δημόσιον
ἀνάλωμα
διὰ
τὴν
|
παρὰ |
σὲ
ἄφιξιν,
ὥσπερ
τότε
ἔλεγον |
[13, 360] |
ἐμοῦ
λόγος
ἢ
ἐπιστολὴ
ἴῃ
|
παρὰ |
σέ,
ἐπιμελεῖσθαι
ὅπως
ὡς
τάχιστα |
[3, 315] |
λέγειν
σε
πρός
τινας
τῶν
|
παρὰ |
σὲ
(πρεσβευόντων
ὡς
ἄρα
σοῦ |
[13, 360] |
καὶ
ἅμα
ἐμπείρως
ἔχων
τῶν
|
παρὰ |
σοὶ
λέγοιμ'
ἄν.
Οἱ
προσαγγέλλοντες |
[2, 310] |
Λυκόφρονος
καὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν
|
παρὰ |
σοὶ
ὄντων
λέγω
καὶ
πάλαι |
[9, 357] |
παντελῶς
ἦν
ἐργώδη
τὰ
δὲ
|
παρὰ |
σοῦ
διῆλθον
ἡμῖν,
λέγοντες
ὑποδυσφορεῖν |
[13, 360] |
ἀλλ'
ἐγχρονισθὲν
ἕως
ἄν
τις
|
παρὰ |
σοῦ
ἔλθῃ,
βλάψαι,
πρὸς
τῷ |
[12, 359] |
Ταραντίνῳ
εὖ
πράττειν.
Τὰ
μὲν
|
παρὰ |
σοῦ
ἐλθόνθ'
ὑπομνήματα
θαυμαστῶς
ὡς |
[13, 360] |
οὔπω
ἔχω
λέγειν,
πρὶν
ἂν
|
παρὰ |
σοῦ
ἔλθωσιν
αἱ
ἐπιστολαί,
ὥσπερ |
[3, 315] |
δὴ
λέγειν
ὅσαι
τότε
ἐπιστολαὶ
|
παρὰ |
σοῦ
καὶ
παρ'
ἄλλων
ἦλθον |
[9, 357] |
αὐτοῖς
ἔδωκας,
καὶ
ἀπαγγέλλοντες
τὰ
|
παρὰ |
σοῦ.
Τὰ
μὲν
οὖν
πρὸς |
[3, 315] |
ἐνιαυτῷ
τριήρης
ἀφίκετο
καὶ
ἐπιστολαὶ
|
παρὰ |
σοῦ,
τῶν
δ'
ἐν
ταῖς |
[7, 344] |
φανῇ
οἰκίᾳ,
πείσεσθαι
φλαῦρον
μηδὲν
|
παρὰ |
τὰ
νῦν
εἰρημένα.
Τῇ
δὴ |
[7, 344] |
πρεσβυτέρους
Διονύσιος
ἐπεχείρησεν
ὀλιγομισθοτέρους
ποιεῖν
|
παρὰ |
τὰ
τοῦ
πατρὸς
ἔθη,
θυμωθέντες |
[2, 310] |
συγγιγνόμενός
τε
ἄλλοις
καὶ
παραθεώμενος
|
(παρὰ |
τὰ
τῶν
ἄλλων
καὶ
αὐτὰ |
[7, 349] |
ἔφην·
οὐ
γὰρ
τολμήσει
Διονύσιος
|
παρὰ |
τὰ
χθὲς
ὡμολογημένα
ἄλλα
ποτὲ |
[7, 349] |
οἵδε
πεφόβηνται
μή
τι
σὺ
|
παρὰ |
τὰ
χθὲς
ὡμολογημένα
ποιήσῃς
περὶ |
[7, 339] |
λεγόμενα.
Ἐπιστολαὶ
δὲ
ἄλλαι
ἐφοίτων
|
παρά |
τε
Ἀρχύτου
καὶ
τῶν
ἐν |
[7, 349] |
δὲ
πρόφασίν
τινα
πρεσβείας
πορισάμενοι
|
παρὰ |
τῆς
πόλεως
πέμπουσιν
(τριακόντορόν
τε |
[8, 352] |
τε
παρ'
ἐμοῦ
καὶ
τῆς
|
παρὰ |
τοῦ
ἐμοῦ
πατρός
ὁ
μὲν |
[7, 329] |
ἐγὼ
καὶ
Δίων,
ἐπειδὴ
τὰ
|
παρὰ |
τοῦ
πατρὸς
(αὐτῷ
συνεβεβήκει
οὕτως, |
[2, 310] |
ἵνα
μοι
τιμῷτο
φιλοσοφία
καὶ
|
παρὰ |
τῷ
πλήθει.
Τοῦτο
δ'
οὐκ |
[3, 315] |
δρᾶν
τοῦτο,
θεῷ
μέν,
ὅτι
|
παρὰ |
φύσιν
προστάττοιμ'
ἄν,
πόρρω
γὰρ |
[7, 339] |
(τῶν
ἐρωτώντων,
δυναμένων
δὲ
τὰ
|
τέτταρα |
διαρρίπτειν
τε
καὶ
ἐλέγχειν·
ἐν |
[7, 339] |
ἂν
τούτων
(μή
τις
τὰ
|
τέτταρα |
λάβῃ
ἁμῶς
γέ
πως,
οὔποτε |
[7, 324] |
τά
τε
ἄλλα
καὶ
φίλον
|
(ἄνδρα |
ἐμοὶ
πρεσβύτερον
Σωκράτη,
ὃν
ἐγὼ |
[7, 339] |
πάσης
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
πάντ'
|
ἄνδρα. |
Ἐν
οἷσι
μὲν
οὖν
μηδ' |
[13, 360] |
οὐδεὶς
οὐδὲν
φλαῦρον
ἔλεγεν
τὸν
|
ἄνδρα. |
Σκόπει
δὲ
καὶ
αὐτὸς
καὶ |
[1, 309] |
ἄλλων
ποτὲ
συμπεσόντων.
Εὔξῃ
τοιοῦτον
|
ἄνδρα |
σοι
παρεστάναι.
Ὑπομνῆσαι
δέ
σε |
[7, 329] |
ἄνανδρον,
τὸν
δ'
οὐχ
ὑπομένοντα
|
ἄνδρα. |
Ταύτην
δὴ
τὴν
διάνοιαν
ἐγὼ |
[7, 329] |
ἀπὸ
τῆς
τοῦ
τοιούτου
συμβουλῆς
|
ἄνδρα |
τε
ἡγοίμην
ἂν
καὶ
ἰατρικόν, |
[7, 334] |
μέν
που
χρὴ
πάντα
τινὰ
|
ἄνδρα, |
ᾧ
καὶ
βραχὺ
δόξης
ὀρθῆς |
[13, 360] |
σοι
καὶ
τῶν
διαιρέσεων,
καὶ
|
ἄνδρα, |
ὥσπερ
ἐδόκει
ἡμῖν
τότε,
(ᾧ |
[3, 315] |
(ὧν
ἔμπειρον
ἔδει
γεγονέναι,
καὶ
|
σφόδρα |
ἀγνῶτος
ἐμοί.
Τὸ
μετὰ
τοῦτο |
[7, 324] |
τε
καὶ
παιδείας
ὡς
ἔχοι
|
σφόδρα |
λέγων,
τούς
τε
αὑτοῦ
ἀδελφιδοῦς |
[3, 315] |
βουλεύεσθαι,
σοῦ
δὲ
ὄντος
μὲν
|
σφόδρα |
νέου,
πολλῆς
δὲ
ἀπειρίας
οὔσης |
[7, 349] |
κακοὶ
μὲν
γὰρ
ὄντες
αὐτὸν
|
σφόδρα |
οὐκ
ἔλαθον
οἱ
σφήλαντες,
ὅσον |
[7, 344] |
Ἐγὼ
γὰρ
ἐκείνῳ
μὲν
οὐ
|
σφόδρα |
πιστεύω
τούτοις
χρώμενον
ἂν
τοῖς |
[3, 315] |
διεκώλυσα,
ὡς
σὺ
φῄς,
σοῦ
|
σφόδρα |
προθυμουμένου,
νῦν
δὲ
Δίωνα
διδάσκοιμι |
[7, 324] |
δὴ
τὴν
πόλιν,
ὥστε
αὐτοῖς
|
σφόδρα |
προσεῖχον
τὸν
νοῦν,
τί
πράξοιεν. |
[7, 329] |
δὲ
μένειν
διὸ
δὴ
καὶ
|
σφόδρα |
προσεποιεῖτο
δεῖσθαι.
Τὰς
δὲ
τῶν |
[2, 310] |
δέ,
εἰ
μὲν
αὐτὸς
χρῇ,
|
σφόδρα |
χρῶ,
εἰ
δὲ
οἷόν
τε, |
[7, 324] |
γενομένους,
οὕτως
ὀξέως
ὑπήκουσεν
(καὶ
|
σφόδρα, |
ὡς
οὐδεὶς
πώποτε
ὧν
ἐγὼ |
[8, 352] |
τῶν
νόμων·
(τοῖς
δὲ
δὴ
|
ἐλεύθερα |
διώκουσιν
ἤθη
καὶ
φεύγουσιν
τὸν |
[7, 334] |
ἡ
πεῖρα,
σμικρὰ
δὲ
καὶ
|
ἀνελεύθερα |
ψυχῶν
ἤθη
τὰ
τοιαῦτα
ἁρπάζειν |
[7, 344] |
τινά.
Τῇ
μετὰ
ταῦτα
ἐλθὼν
|
ἡμέρᾳ |
λέγει
πρός
με
πιθανὸν
λόγον· |
[3, 315] |
τινας
αὐτὰ
διασκευωρεῖν,
δῆλα
μὴν
|
ἑκάτερα |
ἔσται
τοῖς
τὸ
ἐμὸν
ἦθος |
[8, 352] |
γὰρ
καὶ
ἐλευθερία
ὑπερβάλλουσα
μὲν
|
ἑκατέρα |
πάγκακον,
ἔμμετρος
δὲ
οὖσα
πανάγαθον· |
[9, 357] |
διὰ
σὲ
καὶ
διὰ
τὸν
|
πατέρα |
αὐτοῦ
Φρυνίωνα
καὶ
δι'
αὐτὸν |
[7, 329] |
καὶ
μὴ
ἐθέλοντά
γε
προσβιαζοίμην·
|
(πατέρα |
δὲ
ἢ
μητέρα
οὐχ
ὅσιον |
[6, 322] |
τοῦ
τε
ἡγεμόνος
καὶ
αἰτίου
|
πατέρα |
κύριον
ἐπομνύντας,
ὅν,
ἂν
ὄντως |
[8, 352] |
οὐ
καὶ
πάσχειν
αὐτὸν
πολλὰ
|
ἕτερα. |
Δεῖ
δὲ
οὐ
μακρὰν
ἐλθόντας |
[7, 324] |
ἦν
ταῦτά
τε
καὶ
τοιαῦτα
|
ἕτερα |
πάμπολλα,
τὴν
δ'
ἐμὴν
δόξαν |
[3, 315] |
διὰ
τὴν
ἐμὴν
ῥᾳθυμίαν
τὰ
|
σφέτερα |
(πάντα
ἐξὸν
μὴ
ἀπολέσθαι
διώλετο· |
[7, 329] |
γε
προσβιαζοίμην·
(πατέρα
δὲ
ἢ
|
μητέρα |
οὐχ
ὅσιον
ἡγοῦμαι
προσβιάζεσθαι
μὴ |
[7, 324] |
δὲ
τάδε
ἐδεῖτο,
εἰ
καὶ
|
μακρότερα |
εἰπεῖν.
Τίνας
γὰρ
καιρούς,
ἔφη, |
[7, 339] |
(σέμν'
ἄττα
μεμαθηκότας.
Ἔτι
δὲ
|
μακρότερα |
περὶ
αὐτῶν
ἐν
νῷ
μοι |
[7, 334] |
καὶ
ἡ
παρὰ
Διονύσιον
ἐμὴ
|
προτέρα |
ἄφιξις·
ἡ
δὲ
δὴ
ὑστέρα |
[2, 310] |
ἔστιν
τούτων
πρὸς
τοὺς
πολλοὺς
|
καταγελαστότερα |
ἀκούσματα,
οὐδ'
αὖ
πρὸς
τοὺς |
[2, 310] |
οὐδ'
αὖ
πρὸς
τοὺς
εὐφυεῖς
|
θαυμαστότερά |
τε
καὶ
ἐνθουσιαστικώτερα.
Πολλάκις
δὲ |
[6, 322] |
μαρτυρῶ
μὴ
ῥᾳδίως
εὑρήσειν
σε
|
ἀξιοπιστότερα |
ἤθη
τούτων
τῶν
γειτόνων·
ἔχεσθαι |
[8, 352] |
τινὰς
αὐτόθεν
εἴτε
ἔξωθεν
εἴτε
|
ἀμφότερα |
καὶ
ὁπόσους
ἂν
συγχωρήσωσιν·
τούτους |
[7, 334] |
προτέρα
ἄφιξις·
ἡ
δὲ
δὴ
|
ὑστέρα |
πορεία
τε
καὶ
πλοῦς
ὡς |
[7, 334] |
Εἰ
δ'
οὖν
ταῦτα
μὲν
|
ὕστερα |
γένοιτ'
ἄν,
κατεπείγουσιν
δὲ
ὑμᾶς |
[2, 310] |
καλῶν·
δεύτερον
δὲ
πέρι
τὰ
|
δεύτερα, |
καὶ
τρίτον
πέρι
τὰ
τρίτα. |
[7, 334] |
ἐπεχειρήσαμεν
Συρακούσαις
εὖ
φρονοῦντες
συμπρᾶξαι,
|
δεύτερα |
μήν·
πρῶτα
δ'
ἦν
ἃ |
[7, 349] |
δ'
ἄρα
τινὶ
νῦν
ῥηθέντα
|
εὐλογώτερα |
ἐφάνη
καὶ
προφάσεις
πρὸς
τὰ |
[2, 310] |
αἱ
δὲ
μοχθηρόταται
οὔ
φασι,
|
κυριώτερα |
δὲ
τὰ
τῶν
θείων
ἀνδρῶν |
[2, 310] |
τοὺς
εὐφυεῖς
θαυμαστότερά
τε
καὶ
|
ἐνθουσιαστικώτερα. |
Πολλάκις
δὲ
λεγόμενα
καὶ
ἀεὶ |
[7, 324] |
τῇ
διανοίᾳ
τε
καὶ
τόλμῃ
|
ἀπῆρα |
οἴκοθεν,
οὐχ
ᾗ
τινες
ἐδόξαζον, |
[7, 339] |
τινων
πραγμάτων.
Ἡ
μὲν
δὴ
|
πεῖρα |
αὕτη
γίγνεται
ἡ
σαφής
τε |
[7, 334] |
ἐκγόνοις,
ἀλλ'
ὀλέθριος
πάντως
ἡ
|
πεῖρα, |
σμικρὰ
δὲ
καὶ
ἀνελεύθερα
ψυχῶν |
[13, 360] |
ἥκιστα
Φίλαγρος,
ὃς
τότε
τὴν
|
χεῖρα |
ἠσθένει.
Καὶ
(Φιλαίδης
παρὰ
βασιλέως |
[7, 334] |
πειρᾶσθε
εὐτυχέστερον
αὐτὰ
ἀγαθῇ
πρᾶξαι
|
μοίρᾳ |
καὶ
θείᾳ
τινὶ
τύχῃ.
Συμβουλὴ |
[2, 310] |
του,
τάχα
δ'
ἂν
θείᾳ
|
μοίρᾳ |
κατὰ
τοῦθ'
ὁρμήσας,
ἔπειτα
αὐτοῦ |
[7, 339] |
Ταῦθ'
οὕτως
εἶπεν,
τἆλλα
δὲ
|
(μακρὰ |
ἂν
εἴη
καὶ
ἄνευ
καιροῦ |
[7, 334] |
Διονύσιος
ἔβλαψεν·
τὰ
δὲ
ἄλλα
|
σμικρὰ |
ἂν
εἴη
πρὸς
ταῦτά
μοι |
[7, 329] |
μὲν
οὖν
καθ'
ὅσον
ἠδυνάμην,
|
σμικρὰ |
δ'
οἷός
τ'
ἦ,
μηνὶ |
[7, 334] |
ἀλλ'
ὀλέθριος
πάντως
ἡ
πεῖρα,
|
σμικρὰ |
δὲ
καὶ
ἀνελεύθερα
ψυχῶν
ἤθη |
[7, 324] |
εἴ
τιν'
ἄλλα
τοιαῦτα
οὐ
|
σμικρά, |
ἐδυσχέρανά
τε
καὶ
ἐμαυτὸν
ἐπανήγαγον |
[13, 360] |
σου
μόλις
κομίσαιτο,
καὶ
νῦν
|
σμικρὰ |
μὲν
δοίη
ἄν,
πλείω
δὲ |
[7, 344] |
καὶ
τοῖς
σοῖς
μᾶλλον
πεπίστευκα.
|
Ὅρα |
δὴ
ταῦτα
εἴ
σοι
ἀρέσκει, |
[2, 310] |
καὶ
Μίνω,
Ἀγαμέμνονα
δὲ
καὶ
|
Νέστορα |
καὶ
Ὀδυσσέα
καὶ
Παλαμήδη
ὡς |
[7, 339] |
αὑτόν,
μὴ
δυνάμενον
πάντα
τὰ
|
πρόσφορα |
ἐπιτηδεύειν
τῷ
πράγματι.
Οὕτω
δὴ |
[7, 329] |
χρήμασιν
γενέσθαι
μετ'
αὐτοῦ
ἐμὲ
|
μάρτυρά |
τε
καὶ
φίλον
πρὸς
τὴν |
[2, 310] |
βουλόμενος
δὲ
(ἐλθὼν
εἰς
Συρακούσας
|
συμμάρτυρα |
λαβεῖν
σέ,
ἵνα
μοι
τιμῷτο |
[2, 310] |
τῶν
λατομιῶν
εὖ
ἐποίησας
ἀφείς,
|
ἐλαφρὰ |
δὲ
ἡ
δέησις
καὶ
περὶ |
[7, 329] |
καὶ
μάλα
ἀτόπῳ
τε
καὶ
|
αἰσχρᾷ |
νίκῃ
τοῖς
τῆς
νίκης
αἰτίοις. |
[7, 324] |
καὶ
ἀληθινὸν
ἐν
πάσῃ
τῇ
|
χώρᾳ |
κατασκευάσαι.
Ταῦτα
δίων
ὀρθῶς
διανοηθεὶς |
[7, 344] |
σπουδαῖος,
κεῖται
δέ
που
ἐν
|
χώρᾳ |
τῇ
καλλίστῃ
τῶν
τούτου·
εἰ |
[3, 315] |
τοσούτων
ὅσα
ἦν
τότε
τὰ
|
σὰ |
βουλεύεσθαι,
σοῦ
δὲ
ὄντος
μὲν |
[13, 360] |
σοι
ἔχει,
περί
τε
τὰ
|
σὰ |
τὰ
Ἀθήνησιν
καὶ
περὶ
τὰ |
[7, 324] |
εἴπερ
ποτὲ
καὶ
νῦν
ἐλπὶς
|
πᾶσα |
ἀποτελεσθήσεται
τοῦ
τοὺς
αὐτοὺς
φιλοσόφους |
[7, 324] |
τὰ
τῶν
τριάκοντά
τε
καὶ
|
πᾶσα |
ἡ
τότε
πολιτεία·
πάλιν
δὲ |
[8, 352] |
Σικελίαν
πᾶσαν
λελυμένης
τῆς
τυραννίδος
|
πᾶσα |
μάχη
περὶ
αὐτῶν
τούτων,
τῶν |
[8, 352] |
ἐρημίαν
τῆς
Ἑλληνικῆς
φωνῆς
Σικελία
|
πᾶσα, |
Φοινίκων
ἢ
Ὀπικῶν
μεταβαλοῦσα
εἴς |
[7, 334] |
κακῶν
λήξαι
(πόλις
ἐν
αὑτῇ
|
στασιάσασα, |
ἀλλὰ
στάσεις
καὶ
ἔχθραι
καὶ |
[13, 360] |
Ἐγὼ
(γὰρ
δὴ
ταῦτά
γε
|
ἐξήτασα, |
παρ'
Ἀνδρομήδη
τὸν
Αἰγινήτην
πέμψας |
[7, 334] |
μετάστασιν
δέ·
ἐγὼ
δ'
ἥξειν
|
ὡμολόγησα |
ἐπὶ
τούτοις
τοῖς
λόγοις.
Γενομένης |
[7, 349] |
οὔτε
τι
σμικρὸν
οὔτε
μέγα
|
ὡμολόγησα. |
Νὴ
τοὺς
θεούς,
ἦν
δ' |
[7, 329] |
συνέβη
γενόμενος.
Μετὰ
δὲ
τοῦτο
|
ἀπεδήμησά |
τε
καὶ
πάλιν
ἀφικόμην
πάσῃ |
[7, 334] |
ἀνθρωπίνων.
Ταῦτα
πρῶτον
μὲν
Δίωνα
|
ἐπεχείρησα |
ἐγὼ
πείθειν,
δεύτερον
δὲ
Διονύσιον, |
[8, 357] |
εἰ
μὴ
ξενικαὶ
ἐρινύες
ἐκώλυσαν,
|
κατέστησα |
ᾗπερ
καὶ
διενοούμην,
καὶ
μετὰ |
[7, 334] |
τὸ
μετ'
ἐκεῖνα
δ'
οὖν
|
ἔπεισα |
ὅπῃ
δή
ποτ'
ἐδυνάμην
Διονύσιον |
[8, 357] |
εἴπερ
ἔργα
ἐπὶ
νῷ
ἐγίγνετο,
|
κατῴκισα, |
τοὺς
μὲν
βαρβάρους
ἣν
νῦν |
[13, 360] |
δὲ
ὡς
ἂν
δύνωμαι
ὀλιγίστοις,
|
ὅσα |
ἀναγκαῖα
ἢ
δίκαια
ἢ
εὐσχήμονα |
[7, 349] |
οὐκ
ἄν
ποτε
ἐγένετο
οὐδέν,
|
ὅσα |
γε
δὴ
τἀνθρώπινα
Δίωνα
γὰρ |
[8, 352] |
σχεδὸν
οὐκ
ἀπορία·
τῶν
δὲ
|
ὅσα |
γένοιτ'
ἂν
ἢ
πᾶσιν
συμφέροντα |
[7, 334] |
τοιαῦτα,
ὡς
Διονυσίου
πάντα
διακηκοότος
|
ὅσα |
διενοούμην
ἐγώ.
Ὁ
δὲ
οὔτε |
[7, 329] |
Διονυσίου·
ὧν
δὲ
ἕνεκα
καὶ
|
ὅσα |
ἔπραξα,
ὡς
εἰκότα
τε
καὶ |
[7, 329] |
τῇ
τυραννίδι
δίων
πράττοι
πάντα
|
ὅσα |
ἔπραττεν
ἐν
τῷ
τότε
χρόνῳ, |
[3, 315] |
σμικρὸν
κεκτημένοις,
μέλλουσιν
περὶ
τοσούτων
|
ὅσα |
ἦν
τότε
τὰ
σὰ
βουλεύεσθαι, |
[8, 352] |
δὲ
τὸν
ἐπιόντα
ἐνιαυτὸν
δικάζειν
|
ὅσα |
θανάτου
καὶ
δεσμοῦ
καὶ
μεταστάσεως |
[7, 344] |
δικαίων
τε
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
ὅσα |
καλὰ
μὴ
προσφυεῖς
εἰσιν
καὶ |
[7, 339] |
τῶν
ἡλίων
ἐπικεκαυμένοι,
ἰδόντες
τε
|
ὅσα |
μαθήματά
ἐστιν
καὶ
ὁ
πόνος |
[6, 322] |
Ἑρμείας
μοι
φαίνεται
φύσει
τε,
|
ὅσα |
(μήπω
συγγεγονότι,
καὶ
τέχνῃ
δι' |
[8, 352] |
τὰ
τοιαῦτα
ἐναργῶς
ἰδεῖν,
ἀλλ'
|
ὅσα |
νῦν
γέγονεν
τῇδε,
αὐτοῦ
περὶ |
[7, 324] |
περί
τε
ἀγορὰν
ἑκάτεροι
τούτων
|
ὅσα |
τ'
ἐν
τοῖς
ἄστεσι
διοικεῖν |
[7, 324] |
μηδέποτε
κοιμώμενον
μόνον
νύκτωρ,
(καὶ
|
ὅσα |
τούτῳ
ἐπιτηδεύματα
συνέπεται
τῷ
βίῳ· |
[5, 321] |
Περδίκκᾳ
εὖ
πράττειν.
Εὐφραίῳ
μὲν
|
συνεβούλευσα, |
καθάπερ
ἐπέστελλες,
τῶν
σῶν
ἐπιμελούμενον |
[3, 315] |
ταῦτ'
ἄρα
σὲ
μὲν
τότε
|
διεκώλυσα, |
ὡς
σὺ
φῄς,
σοῦ
σφόδρα |
[13, 360] |
μὲν
οὖν
Σπευσίππῳ
γαμεῖται,
ἀδελφῆς
|
οὖσα |
αὐτῷ
θυγάτηρ.
Δεῖ
δὴ
ταύτῃ |
[8, 352] |
μὲν
ἑκατέρα
πάγκακον,
ἔμμετρος
δὲ
|
οὖσα |
πανάγαθον·
μετρία
δὲ
ἡ
θεῷ |
[7, 339] |
ἔχουσα
ἡ
ἐπιστολή,
τῇδέ
πῃ
|
φράζουσα |
Διονύσιος
(Πλάτωνι”
τὰ
νόμιμα
ἐπὶ |
[2, 310] |
προσφέρῃ.
~Πλάτων
Διονυσίῳ
εὖ
πράττειν.
|
Ἤκουσα |
Ἀρχεδήμου
ὅτι
σὺ
ἡγῇ
χρῆναι |
[2, 310] |
ἀκούει·
ἐγὼ
μὲν
γὰρ
οὐκ
|
ἤκουσα. |
Χρὴ
δέ,
ὡς
ἐμοὶ
δοκεῖ, |
[8, 352] |
συνάπτει
δὲ
ἀεὶ
παλαιὰ
τελευτὴ
|
δοκοῦσα |
ἀρχῇ
φυομένῃ
νέᾳ,
διολέσθαι
δ' |
[8, 352] |
Σικελία
πᾶσα,
Φοινίκων
ἢ
Ὀπικῶν
|
μεταβαλοῦσα |
εἴς
τινα
δυναστείαν
καὶ
κράτος. |
[8, 352] |
αὐτοῖς.
Δουλεία
γὰρ
καὶ
ἐλευθερία
|
ὑπερβάλλουσα |
μὲν
ἑκατέρα
πάγκακον,
ἔμμετρος
δὲ |
[7, 339] |
αὐτῶν
διαγωγή,
ἄνω
καὶ
κάτω
|
μεταβαίνουσα |
ἐφ'
ἕκαστον,
μόγις
ἐπιστήμην
ἐνέτεκεν |
[8, 352] |
καὶ
νοεῖν
ἐπιτελὴς
δ'
εἴη
|
σημαίνουσα |
ἡμῖν
τοιόνδε
τινὰ
λόγον·
νῦν |
[2, 310] |
ὀρέγεται
μαθεῖν
ποῖ'
ἄττα
ἐστίν,
|
βλέπουσα |
εἰς
τὰ
αὑτῆς
συγγενῆ,
ὧν |
[7, 339] |
δίαιτα
ἡ
καθ'
ἡμέραν
ὡς
|
πρέπουσα |
ἡ
κοσμία
τῷ
πράγματι,
χαλεπὸν |
[3, 315] |
λήθην
καὶ
ἀφροσύνην
καὶ
ὕβριν
|
τίκτουσα |
ἐν
τῇ
ψυχῇ.
Καὶ
ταῦτα |
[7, 339] |
ταῦτα
ἦν
παρεσκευασμένη
τὴν
ἀρχὴν
|
ἔχουσα |
ἡ
ἐπιστολή,
τῇδέ
πῃ
φράζουσα |
[7, 329] |
οὐδὲ
ἐμοί·
ἐλθών
τε
ἐμαυτὸν
|
ἠλευθέρωσα |
Διὸς
ξενίου
καὶ
τῆς
φιλοσόφου |
[7, 329] |
ἀρίστην,
ἡσυχίαν
δὲ
ἄγοντα
εὔχεσθαι
|
τὰ |
ἀγαθὰ
αὑτῷ
τε
καὶ
τῇ |
[7, 324] |
ἐγὼ
δυνάμενον
ἀνθρώπους
νέους
ἐπὶ
|
τὰ |
ἀγαθὰ
καὶ
τὰ
δίκαια
προτρέποντα |
[13, 360] |
ἔχει,
περί
τε
τὰ
σὰ
|
τὰ |
Ἀθήνησιν
καὶ
περὶ
τὰ
ἐμά. |
[13, 360] |
ἀεὶ
πλεόντων,
ἡμέτερος
ἐπιτήδειος
καὶ
|
τὰ |
ἄλλα
καὶ
περὶ
φιλοσοφίαν
χαρίεις. |
[13, 360] |
ἔδωκεν,
ἀλλ'
ὅτι
προθύμως,
καὶ
|
τὰ |
ἄλλα
περὶ
σὲ
(καὶ
λέγων |
[13, 360] |
ἀνάγκαζε
φράζειν
καὶ
ταῦτα
καὶ
|
τὰ |
ἄλλα·
σὲ
γὰρ
δεῖ
εἰδέναι |
[7, 324] |
κατιδεῖν·
κακῶν
οὖν
οὐ
(λήξειν
|
τὰ |
ἀνθρώπινα
γένη,
πρὶν
ἂν
ἢ |
[2, 310] |
ποῖ'
ἄττα
ἐστίν,
βλέπουσα
εἰς
|
τὰ |
αὑτῆς
συγγενῆ,
ὧν
(οὐδὲν
ἱκανῶς |
[5, 321] |
δήμῳ
λέγειν
καὶ
συμβουλεύειν
αὐτῷ
|
τὰ |
βέλτιστα
οὐ
πώποτε
ἀναστὰς
ἐφθέγξατο, |
[2, 310] |
ἀεί
τι
ἀγαθὸν
καὶ
ἐπὶ
|
τὰ |
βελτίω
λέγων
περὶ
τῶν
γεγονότων |
[13, 360] |
σοι
ἔσται
πρὸς
τὴν
ἀρχήν·
|
τὰ |
γὰρ
ἀναλώματα
ὀρθῶς
ἀναλισκόμενα
καὶ |
[3, 315] |
διὰ
τὸ
πλῆθος
αὐτῶν
συντέμνω.
|
Τὰ |
γὰρ
δὴ
χρήματα
πάντα
ἀποδόμενος, |
[7, 324] |
πόλεων
ὅτι
κακῶς
σύμπασαι
πολιτεύονται
|
τὰ |
γὰρ
τῶν
νόμων
αὐταῖς
σχεδὸν |
[7, 339] |
καὶ
ὑπομένειν,
εἴ
τις
ἄρα
|
τὰ |
γεγονότα
ἀκούσας
καταφρονήσει
τῆς
ἐμῆς |
[7, 349] |
Ὀλυμπίαν,
Δίωνα
καταλαβὼν
θεωροῦντα,
ἤγγελλον
|
τὰ |
γεγονότα·
ὁ
δὲ
τὸν
Δία |
[7, 339] |
εἰς
ἀμετακίνητον,
ὃ
δὴ
πάσχει
|
τὰ |
γεγραμμένα
τύποις.
Τοῦτο
δὲ
πάλιν |
[7, 349] |
εὐλογώτερα
ἐφάνη
καὶ
προφάσεις
πρὸς
|
τὰ |
γενόμενα
ἱκανὰς
ἔχειν
ἔδοξέν
τῳ, |
[2, 310] |
ἀλλ'
ἐκμανθάνειν·
(οὐ
γὰρ
ἔστιν
|
τὰ |
γραφέντα
μὴ
οὐκ
ἐκπεσεῖν.
Διὰ |
[3, 315] |
μὲν
ἡμίσεα
ἀποπέμψειν
εἰς
Κόρινθον,
|
τὰ |
δ'
ἄλλα
τῷ
παιδὶ
καταλείψειν |
[4, 320] |
ἡμῖν
εἴ
του
δεῖ
ἐπιστέλλετε·
|
τὰ |
δ'
ἐνθάδε
παραπλησίως
ἔχει
καθάπερ |
[7, 344] |
μὲν
ἡμίσεα
ἐμοὶ
δώσειν
ἄγειν,
|
τὰ |
δ'
ἡμίσεα
τῷ
παιδὶ
καταλείψειν |
[13, 360] |
ἠρέμα
ἂν
ἄχθεσθαι
εἰ
γίγνοιτο.
|
Τὰ |
δὲ
ἄλλα
περὶ
σὲ
καὶ |
[7, 334] |
(ἐνδίκως.
Ταῦτα
μὲν
Διονύσιος
ἔβλαψεν·
|
τὰ |
δὲ
ἄλλα
σμικρὰ
ἂν
εἴη |
[2, 310] |
διαφοράν,
καὶ
τὰ
μὲν
ὁμονοοῦντας,
|
τὰ |
δὲ
διαφερομένους
ᾄδουσι.
Πάντα
δὴ |
[7, 344] |
τε
τὰ
λεγόμενα
ἤθη
(πέφυκεν,
|
τὰ |
δὲ
διέφθαρται,
οὐδ'
ἂν
ὁ |
[13, 360] |
δὲ
ὕστερον
ἤλθομεν
τῆς
ἀποθέσεως,
|
τὰ |
δὲ
μύρτα
ἀποτεθέντα
κατεσάπη·
ἀλλ' |
[13, 360] |
αὐτῶν
ἐμοῦ
πλουσιώτεροι,
οὐκ
ἐκδοτέον·
|
τὰ |
δὲ
νῦν
αὐτῶν
ἐγὼ
εὐπορώτατος, |
[2, 310] |
σύγγραμμα
Πλάτωνος
οὐδὲν
οὐδ'
ἔσται,
|
τὰ |
δὲ
νῦν
λεγόμενα
Σωκράτους
ἐστὶν |
[7, 334] |
δέ
τις
ἀνθρώπων
κρείττων
διεφόρησεν.
|
(Τὰ |
δὲ
νῦν
ὑμεῖς
πειρᾶσθε
εὐτυχέστερον |
[12, 359] |
ὡς
ὁ
παραδεδομένος
μῦθος
δηλοῖ.
|
Τὰ |
δὲ
παρ'
ἐμοὶ
ὑπομνήματα,
περὶ |
[9, 357] |
γὰρ
οὐδὲ
παντελῶς
ἦν
ἐργώδη
|
τὰ |
δὲ
παρὰ
σοῦ
διῆλθον
ἡμῖν, |
[4, 320] |
σὺν
θεῷ
εἰπεῖν,
ἔχει
καλῶς,
|
τὰ |
δὲ
περὶ
τῶν
μελλόντων
ὁ |
[2, 310] |
τῶν
καλῶν·
δεύτερον
δὲ
πέρι
|
τὰ |
δεύτερα,
καὶ
τρίτον
πέρι
τὰ |
[5, 321] |
Πλάτων,
ὡς
ἔοικεν,
προσποιεῖται
μὲν
|
τὰ |
δημοκρατίᾳ
συμφέροντα
εἰδέναι,
ἐξὸν
δ' |
[7, 324] |
ἔρρεψε
δεῖν,
εἴ
ποτέ
τις
|
τὰ |
διανοηθέντα
(περὶ
νόμων
τε
καὶ |
[7, 324] |
νέους
ἐπὶ
τὰ
ἀγαθὰ
καὶ
|
τὰ |
δίκαια
προτρέποντα
εἰς
φιλίαν
τε |
[7, 344] |
καὶ
σοὶ
Δίων,
ἔφη,
καὶ
|
τὰ |
Δίωνος
(ἐκποδὼν
ἀπαλλαχθήτω
τοῦ
περὶ |
[3, 315] |
γραμμάτων
ἦρχεν
ὡς,
ἂν
ἀφίκωμαι,
|
τὰ |
Δίωνός
μοι
γενήσοιτο
πράγματα
πάντα |
[3, 315] |
ἡ
ἐμὴ
δόξα
μαντεύεται·
ἔπειτα
|
τὰ |
Δίωνος
τοὺς
οἰκείους
ἔχειν
(ἠξίουν |
[7, 349] |
ἐπιβουλὴ
Διονυσίῳ
τοῦ
μὴ
ἀποδοῦναι
|
τὰ |
Δίωνος
χρήματα
ἔδοξεν
ἔχθρας
λόγον |
[7, 324] |
συγγενόμενος
Δίωνι
τότε
νέῳ
κινδυνεύω,
|
τὰ |
δοκοῦντα
ἐμοὶ
βέλτιστα
ἀνθρώποις
εἶναι |
[7, 344] |
τὴν
ὑστεραίαν
αὐτῷ
περὶ
τούτων
|
τὰ |
δόξαντα
ἀπαγγελεῖν.
Ταῦτα
συνεθέμεθα
τότε. |
[7, 344] |
ἐν
τῷ
πρόσθεν
Δίωνα
ἐῶν
|
τὰ |
ἑαυτοῦ
κεκτῆσθαι
καὶ
καρποῦσθαι
χρήματα, |
[7, 344] |
μηδὲν
Διονύσιον
ἐκεῖ,
καρπούμενον
δὲ
|
τὰ |
ἑαυτοῦ.
Μετεπεμψάμην
μὲν
οὖν
καὶ |
[7, 344] |
Δίωνι
τάδε.
Ἀξιῶ
ἐκεῖνον
ἀπολαβόντα
|
τὰ |
ἑαυτοῦ
οἰκεῖν
μὲν
ἐν
Πελοποννήσῳ, |
[13, 360] |
δὲ
Εὐδόξου
καὶ
περὶ
πάντα
|
τὰ |
ἐκείνου
πάνυ
χαριέντως
ἔχων·
ἔτι |
[13, 360] |
σὰ
τὰ
Ἀθήνησιν
καὶ
περὶ
|
τὰ |
ἐμά.
Ἐγὼ
τοῖς
σοῖς
χρήμασιν, |
[5, 321] |
γίγνοιτο
τῆς
περὶ
ἐμὲ
καὶ
|
τὰ |
ἐμὰ
συμβουλῆς.
Εὐτύχει.
~Πλάτων
Ἑρμείᾳ |
[7, 329] |
δ'
ἐκπεράνωμεν
οὐκ
ὀλίγα
πράγματα
|
τὰ |
ἐν
ὀλίγῳ
χρόνῳ,
ἐλθὼν
ἐκ |
[7, 344] |
γὰρ
φαῦλα,
πολλοῖς
μάρτυσι
μαχεῖται
|
τὰ |
ἐναντία
λέγουσιν,
οἳ
περὶ
τῶν |
[3, 315] |
πρὸς
δὲ
τούτοις
ᾤμην
δεῖν
|
τὰ |
κατ'
ἐνιαυτὸν
ἕκαστον
εἰωθότα
αὐτῷ |
[9, 357] |
ὅτι
οὐ
δύνασαι
τῆς
περὶ
|
τὰ |
κοινὰ
ἀσχολίας
ἀπολυθῆναι.
Ὅτι
μὲν |
[9, 357] |
δὲ
τῆς
πατρίδος
αὐτῆς
πρὸς
|
τὰ |
κοινά,
ἄτοπον
ἴσως
τὸ
μὴ |
[7, 324] |
ὄντα
ὁρμῆς
ἐπὶ
τὸ
πράττειν
|
τὰ |
κοινά,
βλέποντα
εἰς
ταῦτα
καὶ |
[7, 324] |
ὅμως
ἡ
(περὶ
τὸ
πράττειν
|
τὰ |
κοινὰ
καὶ
πολιτικὰ
ἐπιθυμία.
Ἦν |
[9, 357] |
οὐκ
ἀπὸ
τοῦ
βελτίστου
πρὸς
|
τὰ |
κοινὰ
προσέρχονται.
Περὶ
τούτων
μὲν |
[7, 324] |
θᾶττον
ἐμαυτοῦ
γενοίμην
κύριος,
ἐπὶ
|
τὰ |
κοινὰ
τῆς
πόλεως
(εὐθὺς
ἰέναι. |
[7, 344] |
τε
τὸ
μαθεῖν
εἴς
τε
|
τὰ |
λεγόμενα
ἤθη
(πέφυκεν,
τὰ
δὲ |
[7, 334] |
ἤρεσκέν
τε
οὖν
ἴσως
αὐτῷ
|
τὰ |
λεγόμενα
ᾐσχύνετό
τε
φανερὸς
γιγνόμενος |
[7, 329] |
φέρειν
τοῖς
βαρβάροις.
Ταῦτα
ἦν
|
τὰ |
λεγόμενα
καὶ
παρακελευόμενα
ὑφ'
ἡμῶν |
[7, 344] |
παρ'
ἑτέρων,
ἢ
φαῦλα
εἶναι
|
τὰ |
λεχθέντα,
ἢ
τὸ
τρίτον
οὐ |
[7, 334] |
ἀπαλλαχθῇ
τοῦ
σώματος·
διὸ
καὶ
|
τὰ |
μεγάλα
ἁμαρτήματα
καὶ
ἀδικήματα
σμικρότερον |
[7, 334] |
ἄλλους
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
ἅπαντας
|
τὰ |
μέγιστα
ἔβλαψαν
ἀνθρώπους,
οἱ
μὲν |
[7, 339] |
ἐδεῖτο·
πολλὰ
γὰρ
αὐτὸς
καὶ
|
τὰ |
μέγιστα
εἰδέναι
τε
καὶ
ἱκανῶς |
[7, 349] |
ἐν
δυνάμει
καὶ
τιμαῖσιν
γενέσθαι
|
τὰ |
μέγιστα
ἐν
ταῖς
μεγίσταις.
Ἔστιν |
[6, 322] |
χρείαν
ἔχοντες
ὥστε
ἀλλήλους
εἰς
|
τὰ |
(μέγιστα
ὠφελεῖν.
Ἑρμείᾳ
μὲν
γὰρ |
[8, 352] |
ἂν
συμβουλεύειν
οἷόν
τ'
ἦν
|
τὰ |
μέλλοντα
ῥηθήσεσθαι·
νῦν
(δ'
ἐννοεῖν |
[13, 360] |
ταῦτα
περὶ
Δίωνος
λέγοιμ'
ἄν.
|
Τὰ |
μὲν
ἄλλ'
οὔπω
ἔχω
λέγειν, |
[7, 324] |
πόλεων
ἄρχοντας
μεγάλων
(συμβῆναι
γενομένους.
|
Τὰ |
μὲν
δὴ
παρακελεύματα
ἦν
ταῦτά |
[7, 344] |
ἀδελφιδοῦ
(αὐτοῦ
κατὰ
νόμους
ἐπιτροπεύοντος.
|
Τὰ |
μὲν
δὴ
πεπραγμένα
μέχρι
τούτου |
[13, 360] |
τοῦ
τάφου.
Καὶ
περὶ
ταῦτα
|
τὰ |
μὲν
ἐμὰ
ἀναγκαῖα
σχεδόν
τι |
[3, 315] |
τὴν
Δίωνος
ἀποδόμενος
οὐσίαν
πᾶσαν
|
τὰ |
μὲν
ἡμίσεα
ἀποπέμψειν
εἰς
Κόρινθον, |
[7, 344] |
δὴ
πωλήσειν
αὐτήν,
πραθείσης
δὲ
|
τὰ |
μὲν
ἡμίσεα
ἐμοὶ
δώσειν
ἄγειν, |
[2, 310] |
τοτὲ
δ'
εἰς
διαφοράν,
καὶ
|
τὰ |
μὲν
ὁμονοοῦντας,
τὰ
δὲ
διαφερομένους |
[7, 344] |
κήπῳ
καὶ
ἐγὼ
τότε
περιπατῶν
|
τὰ |
μὲν
οὖν
ἄλλα
οὔτ'
οἶδα |
[4, 320] |
τοιαῦτα
τυγχάνειν
δόξης
τῆς
προσηκούσης.
|
Τὰ |
μὲν
οὖν
εἰς
τὸ
παρόν, |
[9, 357] |
καὶ
ἀπαγγέλλοντες
τὰ
παρὰ
σοῦ.
|
Τὰ |
μὲν
οὖν
πρὸς
τὴν
πόλιν |
[12, 359] |
~Πλάτων
Ἀρχύτᾳ
Ταραντίνῳ
εὖ
πράττειν.
|
Τὰ |
μὲν
παρὰ
σοῦ
ἐλθόνθ'
ὑπομνήματα |
[3, 315] |
ἐποίουν
ἀναγκαῖον,
ἐκ
τῶν
λοιπῶν
|
τὰ |
(μὲν
πολιτικὰ
χαίρειν
ἐᾶν,
εὐλαβούμενον |
[2, 310] |
οἳ
νῦν
ἄρτι
σφίσι
φασὶν
|
τὰ |
μὲν
τότε
ἀπιστότατα
δόξαντα
εἶναι |
[13, 360] |
δόξαν
σοι,
δοκεῖν
δυσσύμβολον
(εἶναι.
|
Τὰ |
μετὰ
ταῦτα
περὶ
Δίωνος
λέγοιμ' |
[7, 339] |
ἐθέλῃς
θελήσεις
δὲ
οἶδ'
ὅτι
|
τὰ |
μέτρια,
καὶ
ἐγὼ
συγχωρήσομαι
εἰ |
[7, 339] |
τολμήσει
ποτὲ
εἰς
αὐτὸ
τιθέναι
|
τὰ |
νενοημένα
ὑπ'
αὐτοῦ,
καὶ
ταῦτα |
[7, 339] |
τῇδέ
πῃ
φράζουσα
Διονύσιος
(Πλάτωνι”
|
τὰ |
νόμιμα
ἐπὶ
τούτοις
εἰπὼν
οὐδὲν |
[2, 310] |
ἱκανῶς,
θαυμάζοιμ'
ἂν
εἰ
μὴ
|
τὰ |
νῦν
ἀπορούμενα
πολύ
σοι
διοίσει |
[7, 344] |
ἐμοῦ
σὲ
παρ'
αὐτὸν
γράμματα
|
τὰ |
νῦν
δεδογμένα
δηλοῦντα,
καὶ
ἐρωτᾶν |
[8, 352] |
ὃ
δέ
μοι
φαίνεταί
πῃ
|
τὰ |
νῦν,
ἐγὼ
πειράσομαι
πάσῃ
παρρησίᾳ |
[7, 349] |
ἂν
ἡμῖν
καὶ
ἱκανῶς
εἴη
|
τὰ |
νῦν
εἰρημένα.
~(Πλάτων
τοῖς
Δίωνος |
[7, 344] |
οἰκίᾳ,
πείσεσθαι
φλαῦρον
μηδὲν
παρὰ
|
τὰ |
νῦν
εἰρημένα.
Τῇ
δὴ
μετὰ |
[7, 324] |
δίων
εἶχε
τὴν
ἡλικίαν
ἣν
|
τὰ |
νῦν
Ἱππαρῖνος
γέγονεν,
καὶ
ἣν |
[6, 322] |
δυνώμεθα
καὶ
ἑκάστῳ
παρείκῃ,
κύρια
|
τὰ |
νῦν
κεχρησμῳδημένα
ἔσται.
Τὸ
δὲ |
[7, 324] |
ἀνθρώπων
φέρεσθαι,
πῶς
οὐ
προδέδοται
|
τὰ |
νῦν
μετ'
ἐμοῦ
μέρος
ὅσον |
[7, 324] |
ὑμᾶς
διεξελθεῖν·
ἔχει
γὰρ
καιρὸν
|
τὰ |
νῦν.
Νέος
ἐγώ
ποτε
ὢν |
[7, 334] |
ἐν
ἐπιθυμίᾳ
πάλιν
εἴη
γεγονὼς
|
τὰ |
νῦν·
ὅθεν
ὁ
δίων
συντεταμένως |
[7, 334] |
ὁ
μὲν
μὴ
πειθόμενος
ζῇ
|
τὰ |
νῦν
(οὐ
καλῶς,
ὁ
δὲ |
[7, 329] |
χρὴ
τοὺς
(ἐμὲ
παρακαλοῦντας
πρὸς
|
τὰ |
νῦν
πράγματα.
Ἦλθον
Ἀθηναῖος
ἀνὴρ |
[7, 334] |
τὰς
ὁμολογίας
οὐδὲν
γίγνοιτο
τῶν
|
τὰ |
νῦν
πραττομένων.
Ἔοικεν
δὴ
τὸ |
[7, 339] |
Σικελίαν
πεισθεὶς
ὑφ'
ἡμῶν
ἔλθῃς
|
τὰ |
νῦν,
πρῶτον
μέν
σοι
τὰ |
[7, 349] |
περιβαλὼν
μυρίῳ.
(ὰ
δὴ
μετὰ
|
τὰ |
νῦν
ῥηθέντα
ἃ
συμβουλεύω,
σχεδὸν |
[7, 339] |
(βέβαιον
εἶναι,
κωλύειν
δ'
οὐδὲν
|
τὰ |
νῦν
στρογγύλα
καλούμενα
εὐθέα
κεκλῆσθαι |
[7, 344] |
οὐσία
ἂν
δ'
οὖν
γίγνηται
|
τὰ |
νῦν
ὑποφαίνοντα
οἷα
εἰκὸς
αὐτὰ |
[8, 357] |
πάντως
μὴ
ἀποστῆτε,
πρὶν
ἂν
|
τὰ |
(νῦν
ὑφ'
ἡμῶν
λεχθέντα,
οἷον |
[5, 321] |
φράζῃς
καὶ
ὡς
Εὐφραίῳ
δεῖ
|
τὰ |
νῦν
χρῆσθαι.
Πολλὰ
μὲν
γὰρ |
[6, 322] |
προσγενομένου
γένοιτ'
ἂν
μείζων
εἰς
|
τὰ |
πάντα
δύναμις,
ἢ
φίλων
βεβαίων |
[7, 334] |
τῶν
νόμων
ἐν
τούτῳ
δὴ
|
τὰ |
πάντα
ἐστίν.
Ἂν
μὲν
γὰρ |
[13, 360] |
σὲ
γὰρ
δεῖ
εἰδέναι
τε
|
τὰ |
πάντα
κατὰ
δύναμιν
καὶ
κριτὴν |
[2, 310] |
ἔλθῃ
πρὸς
σὲ
καὶ
ἀπαγγείλῃ
|
τὰ |
παρ'
ἐμοῦ,
μετὰ
ταῦτα
ἴσως |
[2, 310] |
ἢ
τρὶς
ποιήσῃς
καὶ
(βασανίσῃς
|
τὰ |
παρ'
ἐμοῦ
πεμφθέντα
ἱκανῶς,
θαυμάζοιμ' |
[2, 310] |
ἐκεῖνα
τίμα·
εἰ
δ'
ἄρα
|
τὰ |
παρ'
ἡμῶν
σοι
ἀρέσκει,
τιμητέον |
[9, 357] |
σὺ
αὐτοῖς
ἔδωκας,
καὶ
ἀπαγγέλλοντες
|
τὰ |
παρὰ
σοῦ.
Τὰ
μὲν
οὖν |
[7, 329] |
συνεβουλεύομεν
ἐγὼ
καὶ
Δίων,
ἐπειδὴ
|
τὰ |
παρὰ
τοῦ
πατρὸς
(αὐτῷ
συνεβεβήκει |
[7, 329] |
ἦλθον
τὸ
δεύτερον,
ἵνα
μὴ
|
τὰ |
πάρεργα
ὡς
ἔργα
μοι
συμβαίνῃ |
[7, 334] |
δυνάμενον
ὑμῶν
Δωριστὶ
ζῆν
κατὰ
|
τὰ |
(πάτρια,
διώκοντα
δὲ
τόν
τε |
[7, 329] |
γὰρ
δεῖ
μηκύνειν
ηὗρον
στάσεως
|
τὰ |
περὶ
Διονύσιον
μεστὰ
σύμπαντα
καὶ |
[7, 339] |
τὰ
νῦν,
πρῶτον
μέν
σοι
|
τὰ |
περὶ
Δίωνα
ὑπάρξει
ταύτῃ
γιγνόμενα |
[7, 329] |
ἐκ
τῶν
νῦν
γεγονότων,
ὕστερον
|
τὰ |
περὶ
ταῦτα
διέξειμι,
τῶν
ἐπανερωτώντων |
[7, 334] |
Δίωνα
καὶ
ἐμὲ
πάλιν,
καταστησάμενος
|
τὰ |
περὶ
τὴν
ἀρχὴν
ἀσφαλέστερον
ἑαυτῷ, |
[3, 315] |
ἄλλα
τε
βραχέα
ἄττα
καὶ
|
τὰ |
περὶ
τῶν
νόμων
προοίμια
σπουδάσαντα |
[7, 344] |
νῦν
εἴρηται
σχεδόν.
Ἐξέπλευσεν
δὴ
|
τὰ |
πλοῖα
μετὰ
τοῦτο,
καὶ
οὐκέτι |
[7, 324] |
χαλεπώτερον
ἐφαίνετο
ὀρθῶς
εἶναί
μοι
|
τὰ |
πολιτικὰ
(διοικεῖν·
οὔτε
γὰρ
ἄνευ |
[7, 324] |
καὶ
τοὺς
ἀνθρώπους
τοὺς
πράττοντας
|
τὰ |
πολιτικά,
καὶ
τοὺς
νόμους
γε |
[3, 315] |
Καὶ
ταῦτα
μὲν
ταύτῃ
περὶ
|
τὰ |
πολιτικὰ
κοινωνίας
τῆς
ἐμῆς
καὶ |
[7, 339] |
ἐμοῦ,
οὐ
σμικρὰν
οὖσαν
πρὸς
|
τὰ |
πολιτικά,
παντάπασιν
διαβαλοίην.
Ταύτης
δὴ |
[3, 315] |
τὸ
θεῖον,
ἀνθρώπῳ
δέ,
ὅτι
|
τὰ |
πολλὰ
βλάβην
ἡδονὴ
καὶ
λύπη |
[4, 320] |
ἐστιν
ἐλπὶς
ἀναιρεθέντος
Διονυσίου
διαφθαρῆναι
|
τὰ |
πράγματα
διὰ
τὴν
σήν
τε |
[2, 310] |
Ἐμοὶ
δὲ
δὴ
καὶ
σοὶ
|
τὰ |
πρὸς
ἀλλήλους
οὑτωσὶ
τυγχάνει
ἔχοντα· |
[7, 339] |
αὐτὸν
αὑτόν,
μὴ
δυνάμενον
πάντα
|
τὰ |
πρόσφορα
ἐπιτηδεύειν
τῷ
πράγματι.
Οὕτω |
[7, 339] |
δὴ
καὶ
Διονυσίῳ
τότ'
ἐρρήθη
|
τὰ |
ῥηθέντα.
Πάντα
μὲν
οὖν
οὔτ' |
[3, 315] |
περὶ
τοσούτων
ὅσα
ἦν
τότε
|
τὰ |
σὰ
βουλεύεσθαι,
σοῦ
δὲ
ὄντος |
[13, 360] |
ὥς
σοι
ἔχει,
περί
τε
|
τὰ |
σὰ
τὰ
Ἀθήνησιν
καὶ
περὶ |
[8, 352] |
δὲ
οὐχ
ὑμῖν
μόνοις
συμβουλεύσειν
|
τὰ |
συμφέροντα,
μάλιστά
γε
μὴν
(ὑμῖν, |
[3, 315] |
ὡς
διὰ
τὴν
ἐμὴν
ῥᾳθυμίαν
|
τὰ |
σφέτερα
(πάντα
ἐξὸν
μὴ
ἀπολέσθαι |
[7, 339] |
δόξαις
δ'
ἐπικεχρωσμένοι,
καθάπερ
οἱ
|
τὰ |
σώματα
ὑπὸ
τῶν
ἡλίων
ἐπικεκαυμένοι, |
[7, 324] |
χρυσὸν
ἀποδείξαντας
τὴν
ἔμπροσθεν
πολιτείαν
|
τά |
τε
ἄλλα
καὶ
φίλον
(ἄνδρα |
[7, 339] |
νῦν
στρογγύλα
καλούμενα
εὐθέα
κεκλῆσθαι
|
τά |
τε
εὐθέα
δὴ
στρογγύλα,
καὶ |
[7, 324] |
φιλοσοφίαν,
ὡς
ἐκ
ταύτης
ἔστιν
|
τά |
τε
πολιτικὰ
δίκαια
καὶ
τὰ |
[7, 324] |
ἦν
κτᾶσθαι
μετά
τινος
ῥᾳστώνης
|
τά |
τε
τῶν
νόμων
γράμματα
καὶ |
[7, 344] |
οἱ
δ'
ἐφέροντο
εὐθὺς
πρὸς
|
τὰ |
τείχη,
παιῶνά
τινα
ἀναβοήσαντες
βάρβαρον |
[7, 339] |
ὑπὸ
(τῶν
ἐρωτώντων,
δυναμένων
δὲ
|
τὰ |
τέτταρα
διαρρίπτειν
τε
καὶ
ἐλέγχειν· |
[7, 339] |
γὰρ
ἂν
τούτων
(μή
τις
|
τὰ |
τέτταρα
λάβῃ
ἁμῶς
γέ
πως, |
[3, 315] |
εἰκότως
σοι
ἔφυγον
κοινωνεῖν
περὶ
|
τὰ |
τῆς
πόλεως
πράγματα,
τὸ
δὲ |
[7, 334] |
δὲ
καὶ
ἀνελεύθερα
ψυχῶν
ἤθη
|
τὰ |
τοιαῦτα
ἁρπάζειν
κέρδη
φιλεῖ,
οὐδὲν |
[8, 352] |
δὲ
οὐ
μακρὰν
ἐλθόντας
ποι
|
τὰ |
τοιαῦτα
ἐναργῶς
ἰδεῖν,
ἀλλ'
ὅσα |
[13, 360] |
ἦν.
Χρὴ
γὰρ
δὴ
καὶ
|
τὰ |
τοιαῦτα
καὶ
τἀναντία
τούτων
ἐμὲ |
[7, 329] |
τε
ἀνθρώπῳ
μάλιστα,
διά
τε
|
τὰ |
τοιαῦτα
καταλιπὼν
τὰς
ἐμαυτοῦ
διατριβάς, |
[7, 339] |
δή
τις
τρόπος
τοῦ
περὶ
|
τὰ |
τοιαῦτα
πεῖραν
λαμβάνειν
οὐκ
ἀγεννὴς |
[4, 320] |
συμφαίη
τις
ἂν
τοὺς
ἀντιποιουμένους
|
τὰ |
τοιαῦτα
τιμᾶν
εἰκότως
τῶν
ἄλλων |
[7, 334] |
Διονυσίῳ
πειρᾶσθαι
διαλέγεσθαι
τῶν
περὶ
|
τὰ |
τοιαῦτα,
ὡς
Διονυσίου
πάντα
διακηκοότος |
[3, 315] |
ηὗρες,
ἐμὲ
ἐκφοβεῖν
ὡς
ἀγνοοῦντα
|
τὰ |
τότε
γιγνόμενα,
ἵνα
μηδὲ
ἐγὼ |
[7, 344] |
Διονύσιος
ἐπεχείρησεν
ὀλιγομισθοτέρους
ποιεῖν
παρὰ
|
τὰ |
τοῦ
πατρὸς
ἔθη,
θυμωθέντες
δὲ |
[7, 349] |
ἀποκτείνας,
ἐχθροὺς
καλῶν
τούτους,
διαφορῇ
|
τὰ |
τούτων
χρήματα
καὶ
τοῖς
συνεργοῖς |
[2, 310] |
τὰ
δεύτερα,
καὶ
τρίτον
πέρι
|
τὰ |
τρίτα.
Ἡ
οὖν
ἀνθρωπίνη
ψυχὴ |
[7, 324] |
ἠγαπηκώς·
ὅθεν
ἐπαχθέστερον
τοῖς
περὶ
|
τὰ |
τυραννικὰ
νόμιμα
ζῶσιν
ἐβίω
μέχρι |
[2, 310] |
τε
ἄλλοις
καὶ
παραθεώμενος
(παρὰ
|
τὰ |
τῶν
ἄλλων
καὶ
αὐτὰ
καθ' |
[2, 310] |
μοχθηρόταται
οὔ
φασι,
κυριώτερα
δὲ
|
τὰ |
τῶν
θείων
ἀνδρῶν
μαντεύματα
ἢ |
[7, 324] |
τά
τε
πολιτικὰ
δίκαια
καὶ
|
τὰ |
τῶν
ἰδιωτῶν
πάντα
κατιδεῖν·
κακῶν |
[2, 310] |
τῶν
θείων
ἀνδρῶν
μαντεύματα
ἢ
|
τὰ |
τῶν
μή.
Οἶμαι
δ'
ἔγωγε |
[7, 349] |
τιμᾶται
ὑπ'
αὐτῆς,
τοῖς
πολλοῖς
|
τὰ |
τῶν
ὀλίγων
ὑπὸ
ψηφισμάτων
διανέμων, |
[7, 349] |
ἀρχούσης
ἐλαττόνων,
τῇ
ἑαυτοῦ
πόλει
|
τὰ |
τῶν
σμικροτέρων
(χρήματα
διανέμῃ
μὴ |
[7, 324] |
Χρόνῳ
δὲ
οὐ
πολλῷ
μετέπεσε
|
τὰ |
τῶν
τριάκοντά
τε
καὶ
πᾶσα |
[7, 349] |
οὐ
γὰρ
τολμήσει
Διονύσιος
παρὰ
|
τὰ |
χθὲς
ὡμολογημένα
ἄλλα
ποτὲ
δρᾶν. |
[7, 349] |
πεφόβηνται
μή
τι
σὺ
παρὰ
|
τὰ |
χθὲς
ὡμολογημένα
ποιήσῃς
περὶ
Ἡρακλείδην |
[3, 315] |
γιγνόμενα,
ἵνα
μηδὲ
ἐγὼ
ζητοίην
|
(τὰ |
χρήματα
ἀποπέμπεσθαι.
Ἡνίκα
γὰρ
Ἡρακλείδην |
[7, 344] |
δὲ
τὸ
βέβαιον
ἐκεῖνος
παρεχέτω.
|
Τὰ |
χρήματα
δὲ
ἃ
ἂν
λάβῃ, |
[7, 349] |
αὑτοῖς,
ὧν,
εἰ
Διονύσιος
(ἀπέδωκεν
|
τὰ |
χρήματα
Δίωνι
ἢ
καὶ
παντάπασι |
[7, 349] |
εὐνοεῖν
ᾤετό
με,
ὅτι
Δίωνι
|
τὰ |
χρήματα
ἔρρει
παντελῶς.
(κουν
δὴ |
[7, 344] |
εἰς
δὲ
ὥρας
ἄπιθι
(λαβὼν
|
τὰ |
χρήματα
ταῦτα·
καὶ
δίων
εὖ |
[8, 352] |
αὐτῶν
ἀνοσιουργὸς
γέγονεν·
ταῦτα
γὰρ
|
ἀνίατα |
καὶ
οὐκ
ἄν
ποτέ
τις |
[7, 339] |
εὑρόντες
αὐτοί·
τούτους
οὐκ
ἔστιν
|
κατά |
γε
τὴν
ἐμὴν
δόξαν
περὶ |
[7, 324] |
ἐχρήσαντο
οἱ
τότε
κατελθόντες
ἐπιεικείᾳ.
|
Κατὰ |
δέ
τινα
τύχην
αὖ
τὸν |
[7, 329] |
αὑτῷ
τε
καὶ
τῇ
πόλει.
|
Κατὰ |
δὴ
τοῦτον
τὸν
τρόπον
ἐγὼ |
[7, 349] |
τῶν
σμικροτέρων
(χρήματα
διανέμῃ
μὴ
|
κατὰ |
δίκην.
Οὕτω
μὲν
γὰρ
οὔτε |
[8, 352] |
πράττοιτε
ὄντως,
πειράσομαι
ταῦθ'
ὑμῖν
|
κατὰ |
δύναμιν
διεξελθεῖν.
Ἐλπίζω
δὲ
οὐχ |
[13, 360] |
δεῖ
εἰδέναι
τε
τὰ
πάντα
|
κατὰ |
δύναμιν
καὶ
κριτὴν
εἶναι
καὶ |
[6, 322] |
δὲ
μή,
κατὰ
δύο,
κοινῇ
|
κατὰ |
δύναμιν
ὡς
οἷόν
τ'
ἐστὶν |
[6, 322] |
μὲν
ἁθρόους,
εἰ
δὲ
μή,
|
κατὰ |
δύο,
κοινῇ
κατὰ
δύναμιν
ὡς |
[11, 358] |
κινδυνεύειν
κατά
τε
γῆν
καὶ
|
κατὰ |
θάλατταν
οἷα
ἀπαντᾷ,
καὶ
νῦν |
[1, 309] |
Καί
μοι
τὸ
τοῦ
Εὐριπίδου
|
κατὰ |
καιρόν
ἐστιν
εἰπεῖν,
ὅτι
σοὶ |
[7, 329] |
οὐκ
ἔστιν.
Ἀλλ'
ἦλθον
μὲν
|
κατὰ |
λόγον
ἐν
δίκῃ
τε
(ὡς |
[8, 352] |
κατέλευσαν
βάλλοντες
τοὺς
πρὸ
(Διονυσίου,
|
κατὰ |
νόμον
οὐδένα
κρίναντες,
ἵνα
δὴ |
[7, 344] |
ὑέος,
ὄντος
μὲν
ἀδελφιδοῦ
(αὐτοῦ
|
κατὰ |
νόμους
ἐπιτροπεύοντος.
Τὰ
μὲν
δὴ |
[7, 324] |
πόλις
τε
οὐδεμία
ἂν
ἠρεμήσαι
|
κατὰ |
νόμους
οὐδ'
οὑστινασοῦν
ἀνδρῶν
οἰομένων |
[7, 324] |
Συρακοσίους
οἴεσθαι
δεῖν
ἐλευθέρους
εἶναι,
|
κατὰ |
νόμους
τοὺς
ἀρίστους
οἰκοῦντας·
ὥστε |
[7, 339] |
περὶ
τἆλλα
οὔτε
περὶ
αὐτὸν
|
κατὰ |
νοῦν
γιγνόμενα.
Ταῦθ'
οὕτως
εἶπεν, |
[8, 352] |
ἐπιδεεῖς
εἶναι
τὸ
μὴ
πάντα
|
κατὰ |
νοῦν
πράττειν,
καὶ
δὴ
καὶ |
[3, 315] |
Δίωνός
μοι
γενήσοιτο
πράγματα
πάντα
|
κατὰ |
νοῦν
τὸν
ἐμόν,
μὴ
ἀφικομένου |
[7, 344] |
χρήματα
δὲ
ἃ
ἂν
λάβῃ,
|
(κατὰ |
Πελοπόννησον
μὲν
καὶ
Ἀθήνας
κείσθω |
[11, 358] |
ὑπὸ
συμβάσεων
πραγμάτων
μεγάλων
καὶ
|
κατὰ |
πόλεμον
καὶ
κατὰ
τὰς
ἄλλας |
[8, 352] |
ἃ
λέγω
νῦν.
Ἔσθ'
ὑμῖν
|
κατὰ |
Σικελίαν
πᾶσαν
λελυμένης
τῆς
τυραννίδος |
[13, 360] |
δὲ
μή,
ἐκδίδαξαί
τινα,
ἵνα
|
κατὰ |
σχολὴν
μανθάνων
βελτίων
γίγνῃ
καὶ |
[7, 334] |
μὴ
δυνάμενον
ὑμῶν
Δωριστὶ
ζῆν
|
κατὰ |
τὰ
(πάτρια,
διώκοντα
δὲ
τόν |
[11, 358] |
μεγάλων
καὶ
κατὰ
πόλεμον
καὶ
|
κατὰ |
τὰς
ἄλλας
πράξεις
γενομένων,
ὅταν |
[3, 315] |
εἰρήνης
γενομένης
ἐκάλεις
με
οὐ
|
κατὰ |
τὰς
ὁμολογίας,
ἀλλὰ
μόνον
ἥκειν |
[7, 334] |
ὅτι
γέρων
τε
εἴην
καὶ
|
κατὰ |
τὰς
ὁμολογίας
οὐδὲν
γίγνοιτο
τῶν |
[7, 339] |
δυνατὸς
εἶναι
ποδηγεῖν.
(Ταύτῃ
καὶ
|
κατὰ |
ταῦτα
διανοηθεὶς
ὁ
τοιοῦτος
ζῇ, |
[11, 358] |
ἱκανῶς
ἔχω
πλανᾶσθαι
καὶ
κινδυνεύειν
|
κατά |
τε
γῆν
καὶ
κατὰ
θάλατταν |
[2, 310] |
γεγονότων
καὶ
ἐχόντων
οὕτω,
σχεδὸν
|
κατὰ |
τὴν
ἐμὴν
δόξαν
ηὑρήκαμεν
ὃ |
[3, 315] |
τῆς
βελτίστης
προσρήσεως;
Ἢ
μᾶλλον
|
κατὰ |
τὴν
ἐμὴν
συνήθειαν
γράφων
Εὖ |
[2, 310] |
τι
ἄρα
μὴ
καλῶς
πέπρακται
|
κατὰ |
τὴν
ἔμπροσθεν
συνουσίαν,
ἐπανορθώσασθαι
καὶ |
[3, 315] |
γενόμενα
ἐγὼ
μὲν
ἠξίουν
δήπου
|
κατὰ |
τὴν
ὁμολογίαν
τῶν
ἐπιστολῶν
πρῶτον |
[7, 329] |
προϊ
όντος
τοῦ
χρόνου
μᾶλλον
|
κατὰ |
τὴν
τοῦ
τρόπου
τε
καὶ |
[7, 334] |
Ἐγὼ
δὲ
ᾔδη
μέν
που
|
(κατὰ |
τὴν
φιλοσοφίαν
τοῖς
νέοις
πολλὰ |
[2, 310] |
ἔπειτα
χρόνου,
ἐπειδὴ
καὶ
τυγχάνουσιν
|
κατά |
τινα
φύσιν
οἱ
μὲν
ἀνδραποδωδέστατοι |
[7, 324] |
ἀλλήλοις
(καθιστάναι
ἑκάστοτε·
ὧν
ἐνδείᾳ
|
κατὰ |
τὸ
σὸν
μέρος
νῦν
ἐγὼ |
[2, 310] |
πέπομφας
ἀπορούμενος.
Φῂς
γὰρ
δὴ
|
κατὰ |
τὸν
ἐκείνου
λόγον,
οὐχ
ἱκανῶς |
[7, 344] |
μεμαθηκὼς
ἦν
ὑγιὲς
ὧν
ἔγραψεν
|
κατὰ |
τὸν
ἐμὸν
λόγον·
ὁμοίως
γὰρ |
[2, 310] |
τάχα
δ'
ἂν
θείᾳ
μοίρᾳ
|
κατὰ |
τοῦθ'
ὁρμήσας,
ἔπειτα
αὐτοῦ
τὰς |
[7, 329] |
εἴτε
καὶ
πλείους,
εἰ
μὲν
|
κατὰ |
τρόπον
ὀρθῇ
πορευομένης
ὁδῷ
τῆς |
[7, 324] |
εἰς
Συρακούσας
(διεπορεύθην,
ἴσως
μὲν
|
κατὰ |
τύχην,
ἔοικεν
μὴν
τότε
μηχανωμένῳ |
[7, 334] |
ἄλλοι,
παρακουσμάτων
τινῶν
ἔμμεστοι
τῶν
|
κατὰ |
φιλοσοφίαν·
οἳ
δοκοῦσί
μοι
Διονυσίῳ |
[7, 339] |
σώματος
ἅπαντος
σκευαστοῦ
τε
καὶ
|
κατὰ |
φύσιν
γεγονότος,
πυρὸς
ὕδατός
τε |
[4, 320] |
ἐλπὶς
ἀναιρεθέντος
Διονυσίου
διαφθαρῆναι
τὰ
|
πράγματα |
διὰ
τὴν
σήν
τε
καὶ |
[7, 329] |
(ἐμὲ
παρακαλοῦντας
πρὸς
τὰ
νῦν
|
πράγματα. |
Ἦλθον
Ἀθηναῖος
ἀνὴρ
ἐγώ,
ἑταῖρος |
[7, 324] |
παρεκάλουν
εὐθὺς
ὡς
ἐπὶ
προσήκοντα
|
πράγματά |
με.
Καὶ
ἐγὼ
θαυμαστὸν
οὐδὲν |
[2, 310] |
καὶ
ὁ
μὲν
πλείω
ἔχων
|
πράγματα, |
ὁ
δὲ
ἐλάττω,
μόγις
ἀπαλλάττονται, |
[3, 315] |
ἀφίκωμαι,
τὰ
Δίωνός
μοι
γενήσοιτο
|
πράγματα |
πάντα
κατὰ
νοῦν
τὸν
ἐμόν, |
[7, 329] |
ἵνα
δ'
ἐκπεράνωμεν
οὐκ
ὀλίγα
|
πράγματα |
τὰ
ἐν
ὀλίγῳ
χρόνῳ,
ἐλθὼν |
[3, 315] |
κοινωνεῖν
περὶ
τὰ
τῆς
πόλεως
|
πράγματα, |
τὸ
δὲ
δεύτερον
ὡς
οὐκ |
[7, 339] |
γὰρ
οὐδαμῶς
ἐστιν
ὡς
ἄλλα
|
μαθήματα, |
ἀλλ'
ἐκ
πολλῆς
συνουσίας
γιγνομένης |
[7, 339] |
ἡλίων
ἐπικεκαυμένοι,
ἰδόντες
τε
ὅσα
|
μαθήματά |
ἐστιν
καὶ
ὁ
πόνος
(ἡλίκος |
[7, 339] |
ἤθους,
καὶ
περὶ
ποιήματα
καὶ
|
παθήματα |
σύμπαντα·
οὐ
γὰρ
ἂν
τούτων |
[7, 339] |
ἐν
ψυχαῖς
ἤθους,
καὶ
περὶ
|
ποιήματα |
καὶ
παθήματα
σύμπαντα·
οὐ
γὰρ |
[7, 334] |
καὶ
τὰ
μεγάλα
ἁμαρτήματα
καὶ
|
ἀδικήματα |
σμικρότερον
εἶναι
χρὴ
νομίζειν
κακὸν |
[12, 359] |
Τὰ
μὲν
παρὰ
σοῦ
ἐλθόνθ'
|
ὑπομνήματα |
θαυμαστῶς
ὡς
(ἅσμενοί
τε
ἐλάβομεν |
[12, 359] |
δηλοῖ.
Τὰ
δὲ
παρ'
ἐμοὶ
|
ὑπομνήματα, |
περὶ
ὧν
ἐπέστειλας,
ἱκανῶς
μὲν |
[3, 315] |
ἵνα
μηδὲ
ἐγὼ
ζητοίην
(τὰ
|
χρήματα |
ἀποπέμπεσθαι.
Ἡνίκα
γὰρ
Ἡρακλείδην
ἐξέβαλες, |
[7, 344] |
τὸ
βέβαιον
ἐκεῖνος
παρεχέτω.
Τὰ
|
χρήματα |
δὲ
ἃ
ἂν
λάβῃ,
(κατὰ |
[7, 349] |
ἑαυτοῦ
πόλει
τὰ
τῶν
σμικροτέρων
|
(χρήματα |
διανέμῃ
μὴ
κατὰ
δίκην.
Οὕτω |
[7, 349] |
ὧν,
εἰ
Διονύσιος
(ἀπέδωκεν
τὰ
|
χρήματα |
Δίωνι
ἢ
καὶ
παντάπασι
κατηλλάγη, |
[7, 349] |
τοῦ
μὴ
ἀποδοῦναι
τὰ
Δίωνος
|
χρήματα |
ἔδοξεν
ἔχθρας
λόγον
ἔχειν
ἂν |
[7, 349] |
ᾤετό
με,
ὅτι
Δίωνι
τὰ
|
χρήματα |
ἔρρει
παντελῶς.
(κουν
δὴ
τὸ |
[7, 334] |
προύδωκεν
τὸν
αὐτὸν
τοῦτον,
ἐξὸν
|
χρήματα |
καὶ
ἄλλας
τιμὰς
πολλὰς
λαμβάνειν. |
[7, 349] |
καλῶν
τούτους,
διαφορῇ
τὰ
τούτων
|
χρήματα |
καὶ
τοῖς
συνεργοῖς
τε
καὶ |
[3, 315] |
αὐτῶν
συντέμνω.
Τὰ
γὰρ
δὴ
|
χρήματα |
πάντα
ἀποδόμενος,
οὐ
πείσας
Δίωνα, |
[7, 344] |
δὲ
ὥρας
ἄπιθι
(λαβὼν
τὰ
|
χρήματα |
ταῦτα·
καὶ
δίων
εὖ
οἶδ' |
[7, 344] |
τὰ
ἑαυτοῦ
κεκτῆσθαι
καὶ
καρποῦσθαι
|
χρήματα, |
τότε
οὐκέτ'
εἴα
τοὺς
ἐπιτρόπους |
[7, 334] |
σώματος·
διὸ
καὶ
τὰ
μεγάλα
|
ἁμαρτήματα |
καὶ
ἀδικήματα
σμικρότερον
εἶναι
χρὴ |
[7, 324] |
ῥᾳστώνης
τά
τε
τῶν
νόμων
|
γράμματα |
καὶ
ἔθη
διεφθείρετο
καὶ
ἐπεδίδου |
[2, 310] |
λέγῃ
τις
περὶ
ἡμῶν
τινος,
|
γράμματα |
πέμψαντα
ἐμὲ
ἐρέσθαι·
ἐγὼ
γὰρ |
[7, 344] |
μετ'
ἐμοῦ
σὲ
παρ'
αὐτὸν
|
γράμματα |
τὰ
νῦν
δεδογμένα
δηλοῦντα,
καὶ |
[7, 344] |
λόγῳ,
ὅταν
ἴδῃ
τίς
του
|
συγγράμματα |
γεγραμμένα
εἴτε
ἐν
νόμοις
νομοθέτου |
[7, 344] |
τριβόμενα
πρὸς
ἄλληλα
αὐτῶν
ἕκαστα,
|
ὀνόματα |
καὶ
λόγοι
ὄψεις
τε
καὶ |
[2, 310] |
τούτων
πρὸς
τοὺς
πολλοὺς
καταγελαστότερα
|
ἀκούσματα, |
οὐδ'
αὖ
πρὸς
τοὺς
εὐφυεῖς |
[7, 324] |
μόνον
νύκτωρ,
(καὶ
ὅσα
τούτῳ
|
ἐπιτηδεύματα |
συνέπεται
τῷ
βίῳ·
ἐκ
γὰρ |
[7, 324] |
(συμβῆναι
γενομένους.
Τὰ
μὲν
δὴ
|
παρακελεύματα |
ἦν
ταῦτά
τε
καὶ
τοιαῦτα |
[2, 310] |
δὲ
τὰ
τῶν
θείων
ἀνδρῶν
|
μαντεύματα |
ἢ
τὰ
τῶν
μή.
Οἶμαι |
[13, 360] |
πρὸς
τὴν
ἀρχήν·
τὰ
γὰρ
|
ἀναλώματα |
ὀρθῶς
ἀναλισκόμενα
καὶ
ὀρθῶς
ἀποδιδόμενα |
[7, 349] |
ἀκούσας
ἀνεφλέχθη
τε
καὶ
παντοδαπὰ
|
χρώματα |
ἧκεν,
οἷ'
ἂν
θυμούμενος
ἀφείη· |
[7, 339] |
δ'
ἐπικεχρωσμένοι,
καθάπερ
οἱ
τὰ
|
σώματα |
ὑπὸ
τῶν
ἡλίων
ἐπικεκαυμένοι,
ἰδόντες |
[8, 357] |
κοινῇ.
Ἔστιν
δὲ
ταῦτα
οὐκ
|
ἀδύνατα· |
ἃ
γὰρ
ἐν
δυοῖν
τε |
[8, 357] |
ταῦτα
δὲ
σχεδὸν
ὁ
κρίνων
|
ἀδύνατα |
(οὐκ
εὖ
φρονεῖ.
Λέγω
δὲ |
[8, 357] |
(νῦν
ὑφ'
ἡμῶν
λεχθέντα,
οἷον
|
ὀνείρατα |
θεῖα
ἐπιστάντα
ἐγρηγορόσιν,
ἐναργῆ
τε |
[8, 352] |
ῥηθησομένου,
ἐνεγκὼν
εἰς
τὸ
μέσον
|
(ὀρθότατα |
φιλέλλην
ἂν
λεχθείη·
ὃ
δέ |
[7, 344] |
ὡς
οὐκ
ἦν
τούτῳ
ταῦτα
|
σπουδαιότατα, |
εἴπερ
ἔστ'
αὐτὸς
σπουδαῖος,
κεῖται |
[7, 334] |
ἂν
ὀργιζοίμην
ἐγὼ
τρόπον
τινὰ
|
ὁμοιότατα |
καὶ
Διονυσίῳ·
ἀμφότεροι
γὰρ
ἐμὲ |
[8, 352] |
τε
καὶ
φίλοις
ἢ
ὅτι
|
σμικρότατα |
κακὰ
ἀμφοῖν,
ταῦτα
οὔτε
ῥᾴδιον |
[2, 310] |
τότε
ἀπιστότατα
δόξαντα
εἶναι
νῦν
|
πιστότατα |
καὶ
ἐναργέστατα
φαίνεσθαι,
ἃ
δὲ |
[2, 310] |
ἐναργέστατα
φαίνεσθαι,
ἃ
δὲ
τότε
|
πιστότατα, |
νῦν
τοὐναντίον.
Πρὸς
ταῦτ'
οὖν |
[2, 310] |
σφίσι
φασὶν
τὰ
μὲν
τότε
|
ἀπιστότατα |
δόξαντα
εἶναι
νῦν
πιστότατα
καὶ |
[2, 310] |
δόξαντα
εἶναι
νῦν
πιστότατα
καὶ
|
ἐναργέστατα |
φαίνεσθαι,
ἃ
δὲ
τότε
πιστότατα, |
[13, 360] |
Λεπτίνου,
λέγων
ἅ
μοι
ἐδόκει
|
εὐσχημονέστατα |
ἡμῖν
εἶναι
καὶ
ἀληθῆ
λέγειν, |
[3, 315] |
πείθεσθαι.
Σὺ
δ'
αὐτὸς
οἶσθα
|
σαφέστατα |
τῶν
(πολιτικῶν
ἐμὲ
σοὶ
κοινῇ |
[7, 339] |
ἔμπροσθεν
λεχθέντων
τριῶν.
Τούτων
δὲ
|
ἐγγύτατα |
μὲν
συγγενείᾳ
καὶ
ὁμοιότητι
τοῦ |
[3, 315] |
τοὺς
διαβάλλοντας
καὶ
πρὸς
ἡδονὴν
|
μετὰ |
αἰσχρᾶς
βλάβης
ὁμιλοῦντας
τρεφούσας,
οὗ |
[8, 352] |
οὖν
τοῖς
μὲν
ἐλευθερία
(γιγνέσθω
|
μετὰ |
βασιλικῆς
ἀρχῆς,
τοῖς
δὲ
ἀρχὴ |
[7, 329] |
διὰ
πάντα
ταῦτα
συνέβη
γενόμενος.
|
Μετὰ |
δὲ
τοῦτο
ἀπεδήμησά
τε
καὶ |
[7, 324] |
θανάτου
τοῦ
περὶ
Διονύσιον
γενομένου.
|
Μετὰ |
δὲ
τοῦτο
διενοήθη
μὴ
μόνον |
[7, 339] |
ἑλκόντων,
τῶν
δὲ
Ἀθήνηθεν
ἀτεχνῶς
|
μετὰ |
δεήσεως
οἷον
(ἐξωθούντων
με,
καὶ |
[7, 329] |
συμβουλεύοιμι,
συνεβούλευον
δὲ
καὶ
Διονυσίῳ
|
μετὰ |
Δίωνος,
ζῆν
μὲν
τὸ
καθ' |
[13, 360] |
(ἐξέδωκα
καὶ
μετ'
ἄλλων
καὶ
|
μετὰ |
Δίωνος.
Ἡ
μὲν
οὖν
Σπευσίππῳ |
[3, 315] |
δοκοῦν
δικαίως
οὔτ'
ἐμοί,
διότι
|
μετὰ |
Θεοδότου
καὶ
Εὐρυβίου
συνεδεήθην
σου |
[7, 339] |
πάλιν
εὐτυχῶς,
καὶ
τούτων
γε
|
μετὰ |
θεὸν
Διονυσίῳ
χάριν
εἰδέναι
χρεών, |
[8, 352] |
σύμπασιν
ἀδόλῳ
γνώμῃ
καὶ
ὑγιεῖ
|
μετὰ |
θεῶν
βασιλέα
στήσασθε,
πρῶτον
μὲν |
[8, 357] |
δόντες,
τοῖς
τε
ἄλλοις
ὅσοις
|
μετὰ |
θεῶν
πρέπει,
πείθοντες
καὶ
προκαλούμενοι |
[13, 360] |
ὦσιν
ἡμῖν
ὑπηρετεῖν.
(Ἰατροκλῆς,
ὁ
|
μετὰ |
Μυρωνίδου
τότε
ἐλεύθερος
ἀφεθεὶς
ὑπ' |
[2, 310] |
ἔτη,
μόγις
ὥσπερ
χρυσὸς
ἐκκαθαίρεται
|
μετὰ |
πολλῆς
πραγματείας.
Ὃ
δὲ
θαυμαστὸν |
[3, 315] |
ἀπολωλεκότι,
τὸν
δὲ
ἄφρονα
ὁρῶντι
|
μετὰ |
πονηρῶν
καὶ
πολλῶν
ἀνθρώπων
καταλελειμμένον, |
[13, 360] |
ἐστιν
ἐν
τοῖς
Σωκρατείοις
λόγοις
|
μετὰ |
Σιμμίου
Σωκράτει
διαλεγόμενος
ἐν
τῷ |
[3, 315] |
εἴτε
θεὸς
εἴτε
τύχη
τις
|
μετὰ |
σοῦ
Δίωνα
ἐξέβαλεν,
καὶ
ἐλείφθης |
[7, 349] |
ἡγεῖτο
διαβαλλόντων
πολλῶν
ἐπιβουλεύειν
ἐμὲ
|
μετὰ |
σοῦ
ἑαυτῷ
καὶ
τῇ
τυραννίδι, |
[4, 320] |
φίλων,
οὓς
ἄν
τις
οἴηται
|
μετὰ |
σπουδῆς
κατ'
εὔνοιαν
παρακελεύεσθαι.
Νῦν |
[7, 334] |
(ἐστιν
τοῖς
ἀψύχοις,
ἀλλ'
ἢ
|
μετὰ |
σώματος
οὔσῃ
ψυχῇ
τοῦτο
συμβήσεται |
[7, 349] |
πένθει
περιβαλὼν
μυρίῳ.
(ὰ
δὴ
|
μετὰ |
τὰ
νῦν
ῥηθέντα
ἃ
συμβουλεύω, |
[2, 310] |
Ταῦτα
δὴ
διαβεβόηται.
Ὃ
δὴ
|
μετὰ |
ταῦτα
δίκαιόν
ἐστι
ποιεῖν,
ἄκουε, |
[7, 344] |
φιλοσοφίᾳ
καὶ
φίλοις·
τὸ
δὲ
|
μετὰ |
ταῦτα
ἐζῶμεν
ἐγὼ
καὶ
(Διονύσιος, |
[7, 344] |
ἔκπλουν
μηχανᾶται
τοιάνδε
τινά.
Τῇ
|
μετὰ |
ταῦτα
ἐλθὼν
ἡμέρᾳ
λέγει
πρός |
[3, 315] |
οὐδενὸς
τυγχάνων,
ἠξίουν
ἀπιέναι.
Τὸ
|
μετὰ |
ταῦτα
ἔπειθές
με
μεῖναι
τὸν |
[2, 310] |
καὶ
ἀπαγγείλῃ
τὰ
παρ'
ἐμοῦ,
|
μετὰ |
ταῦτα
ἴσως
ἄλλαι
σε
ἀπορίαι |
[7, 344] |
συνεθέμεθα
τότε.
Ἐβουλευόμην
δὴ
τὸ
|
μετὰ |
ταῦτα
κατ'
ἐμαυτὸν
γενόμενος,
μάλα |
[13, 360] |
εἶναι
τὴν
δαπάνην.
Τὸ
δὴ
|
μετὰ |
ταῦτα
λέγω
περὶ
τῶν
σῶν |
[7, 349] |
ταῦτα
ἀποστρεφόμενος
ᾠχόμην
ἔξω.
Τὸ
|
μετὰ |
(ταῦτα
ὁ
μὲν
ἐκυνήγει
τὸν |
[3, 315] |
γεωμετρεῖν,
ἢ
πῶς;
κἀγὼ
τὸ
|
μετὰ |
ταῦτα
ὃ
ἐπῄει
μοι
εἰπεῖν |
[13, 360] |
σοι,
δοκεῖν
δυσσύμβολον
(εἶναι.
Τὰ
|
μετὰ |
ταῦτα
περὶ
Δίωνος
λέγοιμ'
ἄν. |
[8, 357] |
κατέστησα
ᾗπερ
καὶ
διενοούμην,
καὶ
|
μετὰ |
ταῦτα
Σικελίαν
ἂν
τὴν
ἄλλην, |
[3, 315] |
καὶ
ὑπακοῦσαί
σοι.
Τὸ
δὲ
|
μετὰ |
ταῦτα
ὕστερον
ἐνιαυτῷ
τριήρης
ἀφίκετο |
[7, 344] |
τὰ
νῦν
εἰρημένα.
Τῇ
δὴ
|
μετὰ |
ταύτην
τὴν
ἡμέραν
δείλης
Εὐρύβιος |
[8, 352] |
ποιήσασθαι
ἀριθμὸν
τριάκοντα
καὶ
πέντε
|
μετά |
τε
δήμου
καὶ
βουλῆς.
Δικαστήρια |
[7, 324] |
τε
ἄλλους
ἀδύνατον
ἦν
κτᾶσθαι
|
μετά |
τινος
ῥᾳστώνης
τά
τε
τῶν |
[7, 334] |
δ'
ἐν
σχήματι
κατέστησεν,
τὸ
|
μετὰ |
τοῦτ'
ἂν
πάσῃ
μηχανῇ
ἐκόσμησεν |
[7, 334] |
νῦν
πραττομένων.
Ἔοικεν
δὴ
τὸ
|
μετὰ |
τοῦτο
Ἀρχύτης
τε
παρὰ
Διονύσιον |
[7, 339] |
καὶ
οὐ
βιωτὸν
ἄλλως
ποιοῦντι·
|
μετὰ |
τοῦτο
δὴ
συντείνας
αὐτός
τε |
[7, 339] |
ἐπὶ
τούτοις
εἰπὼν
οὐδὲν
τὸ
|
μετὰ |
τοῦτο
εἶπεν
πρότερον
ἢ
ὡς |
[3, 315] |
καὶ
σφόδρα
ἀγνῶτος
ἐμοί.
Τὸ
|
μετὰ |
τοῦτο
εἴτ'
ἄνθρωπος
εἴτε
θεὸς |
[7, 344] |
Οὐ
πολὺν
χρόνον
διαλιπὼν
τὸ
|
μετὰ |
τοῦτο,
ἐν
τῷ
πρόσθεν
Δίωνα |
[7, 349] |
ἔρρει
παντελῶς.
(κουν
δὴ
τὸ
|
μετὰ |
τοῦτο
ἔξω
τῆς
ἀκροπόλεως
ἐν |
[7, 349] |
σμικρῷ
τινι
μέρει.
Τὸ
δὴ
|
μετὰ |
τοῦτο
ἡ
πάλαι
ἐπιβουλὴ
Διονυσίῳ |
[2, 310] |
οὐδέν
ἐστιν
τοιοῦτον
τὸ
δὴ
|
μετὰ |
τοῦτο
ἡ
ψυχή
φησιν
ἀλλὰ |
[3, 315] |
δίκην·
εἰ
δ'
ὁμολογεῖς,
τὸ
|
μετὰ |
τοῦτο
ἡγησάμενος
εἶναι
σοφὸν
τὸν |
[11, 358] |
δὲ
σὺ
φῂς
ἀδύνατον
εἶναι,
|
μετὰ |
τοῦτο
ἦν
δεύτερον,
εἰ
δυνατὸν |
[7, 344] |
σχεδόν.
Ἐξέπλευσεν
δὴ
τὰ
πλοῖα
|
μετὰ |
τοῦτο,
καὶ
οὐκέτι
μοι
δυνατὸν |
[7, 334] |
ᾧ
μέλει
ἀκούειν
ἔξεστι
τὸ
|
μετὰ |
τοῦτο.
Ὁ
μὲν
γὰρ
δὴ |
[7, 344] |
ἔτι.
Ἐννοεῖν
δὴ
δεῖ
τὸ
|
μετὰ |
τοῦτο,
ὅτῳ
μέλει
τὸ
περὶ |
[7, 329] |
ἀτίμως.
Οἱ
δὴ
Δίωνος
τὸ
|
μετὰ |
τοῦτο
πάντες
φίλοι
ἐφοβούμεθα
μή |
[13, 360] |
ὑμῖν
ταῦτα
ἀπέπεμψα.
Τὸ
δὴ
|
μετὰ |
τοῦτο
περὶ
χρημάτων
ἄκουε
ὥς |
[7, 344] |
καὶ
ἀληθὲς
τῆς
ὅλης
οὐσίας,
|
μετὰ |
τριβῆς
πάσης
καὶ
χρόνου
πολλοῦ, |
[7, 324] |
ἐστιν
ἄνευ
παρασκευῆς
θαυμαστῆς
τινος
|
μετὰ |
τύχης
λέγειν
τε
ἠναγκάσθην,
ἐπαινῶν |
[7, 349] |
ἐμὲ
δ'
εἶπον
ὅτι
σὺ
|
μετὰ |
τῶν
ἄλλων
βίᾳ
τινὰ
τρόπον |
[13, 360] |
ἀφεθεὶς
ὑπ'
ἐμοῦ,
πλεῖ
νῦν
|
μετὰ |
τῶν
πεμπομένων
παρ'
ἐμοῦ·
ἔμμισθον |
[8, 352] |
ἀρετὴν
εἴτε
καὶ
τὸ
συναμφότερον
|
μετὰ |
τῶν
τότε
πολιτῶν
τῆς
σωτηρίας |
[7, 334] |
ἀνὴρ
οὐδείς,
ὃς
ἂν
μὴ
|
μετὰ |
φρονήσεως
ὑπὸ
δικαιοσύνῃ
διαγάγῃ
τὸν |
[7, 339] |
εἶναι
πρὸς
τοὺς
πολλοὺς
καὶ
|
ῥητά, |
τί
τούτου
κάλλιον
ἐπέπρακτ'
ἂν |
[7, 324] |
δύναμιν
ἐν
αὐτῇ,
καὶ
τὴν
|
νεότητα |
καὶ
τὴν
ἐπιθυμίαν
τὴν
Διονυσίου, |
[3, 315] |
κατάγειν
Δίωνα
οἰκειωσάμενον,
φράζων
τὴν
|
οἰκειότητα, |
ἣν
εἰ
ἐμοὶ
τότε
ἐπείθου, |
[3, 315] |
σῆς·
καὶ
εἴ
τινα
ἑτέραν
|
ἀλλοτριότητα |
ἐνεῖδες
ἐν
ἐμοὶ
πρὸς
σέ, |
[6, 322] |
πάλιν
εἰς
τὴν
προϋ
πάρχουσαν
|
(φιλότητά |
τε
καὶ
κοινωνίαν,
ἣν
ἂν |
[8, 352] |
τε
φεύγουσιν
τῆς
ἀρχῆς
τὴν
|
χαλεπότητα |
ὑμῖν
καὶ
τοῖς
τῆς
ἀρχῆς |
[7, 339] |
καὶ
ὁ
πόνος
(ἡλίκος
καὶ
|
δίαιτα |
ἡ
καθ'
ἡμέραν
ὡς
πρέπουσα |
[7, 334] |
πείθεσθε
Διὸς
τρίτου
σωτῆρος
χάριν,
|
εἶτα |
εἰς
Διονύσιον
βλέψαντες
καὶ
Δίωνα, |
[7, 349] |
τῆς
πρὸς
τὰς
ἡδονὰς
ἡττημένος,
|
(εἶτα |
τοὺς
τὰς
οὐσίας
κεκτημένους
ἀποκτείνας, |
[2, 310] |
θείᾳ
μοίρᾳ
κατὰ
τοῦθ'
ὁρμήσας,
|
ἔπειτα |
αὐτοῦ
τὰς
ἀποδείξεις
ὡς
ἔχων |
[11, 358] |
ἔμπροσθεν
πόλεις
οὕτω
κατεσκευάσθησαν,
καὶ
|
ἔπειτα |
εὖ
ᾤκησαν,
ὑπὸ
συμβάσεων
πραγμάτων |
[7, 344] |
(ἐτέθη,
ἐξ
ἄρα
δή
τοι
|
ἔπειτα, |
θεοὶ
μὲν
οὔ,
βροτοὶ
δὲ |
[7, 334] |
φιλεῖ,
οὐδὲν
τῶν
εἰς
τὸν
|
ἔπειτα |
καὶ
εἰς
τὸν
παρόντα
καιρὸν |
[2, 310] |
διώκει
καὶ
ζητεῖ
καὶ
συγγίγνεται·
|
ἔπειτα |
καὶ
οἱ
ἄνθρωποι
χαίρουσιν
περὶ |
[8, 352] |
γένει
λαβόντες
εἴς
τε
τὸν
|
ἔπειτα |
καὶ
τὸν
νῦν
χρόνον,
ἐπὶ |
[7, 334] |
ταῦτα
ἐπιμελὲς
(καὶ
εἰς
τὸν
|
ἔπειτα |
μελήσει
χρόνον
τὸ
δὲ
Ἀθηναίων |
[3, 315] |
ὡς
ἡ
ἐμὴ
δόξα
μαντεύεται·
|
ἔπειτα |
τὰ
Δίωνος
τοὺς
οἰκείους
ἔχειν |
[7, 329] |
συνουσιῶν
τῶν
προσηκουσῶν
γεγονέναι,
πρῶτον
|
ἔπειτα |
ταύτῃ
ὁρμήσαντα
φίλους
ἄλλους
αὑτῷ |
[2, 310] |
ποιοῦντες
ὅπως
ἂν
εἰς
τὸν
|
ἔπειτα |
χρόνον
εὖ
ἀκούσωσιν.
Ὃ
δὴ |
[2, 310] |
σε
ὅτι
οὐδ'
εἰς
τὸν
|
ἔπειτα |
χρόνον
σιγηθήσεται·
τοιοῦτοι
οἱ
παραδεδεγμένοι |
[2, 310] |
ἔοικε,
μέλειν
ἡμῖν
καὶ
τοῦ
|
ἔπειτα |
χρόνου,
ἐπειδὴ
καὶ
τυγχάνουσιν
κατά |
[8, 352] |
ἔχειν·
εἰ
δέ
τι
τὸν
|
μετέπειτα |
χρόνον
ἡ
τυραννὶς
οὐκ
ὀρθῶς |
[2, 310] |
δεύτερα,
καὶ
τρίτον
πέρι
τὰ
|
τρίτα. |
Ἡ
οὖν
ἀνθρωπίνη
ψυχὴ
περὶ |
[7, 344] |
(παντάπασιν
ἔσται
μοι
καταγελάστως
πεπραγμένα
|
τάλαντα |
γὰρ
ἴσως
ἐστὶν
οὐκ
ἔλαττον, |
[7, 344] |
ὑστεραίαν
αὐτῷ
περὶ
τούτων
τὰ
|
δόξαντα |
ἀπαγγελεῖν.
Ταῦτα
συνεθέμεθα
τότε.
Ἐβουλευόμην |
[2, 310] |
φασὶν
τὰ
μὲν
τότε
ἀπιστότατα
|
δόξαντα |
εἶναι
νῦν
πιστότατα
καὶ
ἐναργέστατα |
[7, 344] |
τὰς
Διονυσίου
μηχανάς.
Ταῦτά
μοι
|
δόξαντα, |
εἰς
τὴν
ὑστεραίαν
εἶπον
πρὸς |
[2, 310] |
οὖν
αὐτά
τ'
ἔσται
καὶ
|
πάντα |
ἃ
εἰρήκαμεν;
τὸν
Ἀρχέδημον
νῦν |
[3, 315] |
συντέμνω.
Τὰ
γὰρ
δὴ
χρήματα
|
πάντα |
ἀποδόμενος,
οὐ
πείσας
Δίωνα,
φάσκων |
[8, 352] |
τάφους,
μὴ
διὰ
φιλονικίαν
πάντως
|
πάντα |
ἀπολέσῃ
βαρβάροις
ἐπίχαρτος
γενόμενος.
Τρεῖς |
[7, 329] |
(μὴ
ταύτῃ
δὲ
τραπόμενος
τἀναντία
|
πάντα |
ἀποτελεῖ·
πορευθεὶς
δὲ
ὡς
λέγομεν, |
[8, 352] |
τις
ἀπὸ
γὰρ
θεῶν
χρὴ
|
πάντα |
ἀρχόμενον
ἀεὶ
λέγειν
τε
καὶ |
[7, 339] |
αἷστισιν
ἂν
ᾖ
πράξεσιν,
παρὰ
|
πάντα |
δὲ
ἀεὶ
φιλοσοφίας
ἐχόμενος
καὶ |
[2, 310] |
ὁμονοοῦντας,
τὰ
δὲ
διαφερομένους
ᾄδουσι.
|
Πάντα |
δὴ
ταῦτα
λέγω
τόδε
βουλόμενος |
[7, 334] |
περὶ
τὰ
τοιαῦτα,
ὡς
Διονυσίου
|
πάντα |
διακηκοότος
ὅσα
διενοούμην
ἐγώ.
Ὁ |
[11, 358] |
ἑτέρας
δέοιτ'
ἂν
ἐπιστολῆς
ἥτις
|
πάντα |
διεξίοι
καὶ
ἅμα
οὐδὲ
τῷ |
[6, 322] |
γένοιτ'
ἂν
μείζων
εἰς
τὰ
|
πάντα |
δύναμις,
ἢ
φίλων
βεβαίων
τε |
[7, 329] |
πῃ
παραποδισθείη
καὶ
δίων
δὴ
|
πάντα |
εἴη
διαπεπραγμένος.
Ἐγὼ
δὲ
πάντα |
[7, 324] |
ἀνδρῶν
οἰομένων
ἀναλίσκειν
μὲν
δεῖν
|
(πάντα |
εἰς
ὑπερβολάς,
ἀργῶν
δὲ
εἰς |
[3, 315] |
εἰς
ἐμὲ
τρέπειν,
σὲ
φάσκοντας
|
πάντα |
ἐμοὶ
πείθεσθαι.
Σὺ
δ'
αὐτὸς |
[7, 349] |
δὲ
ὁρμήσαντες
ἐπ'
ἀλλήλους
κακῶν
|
πάντα |
ἐμπεπλήκασιν.
(Καίτοι
τήν
γε
αὐτὴν |
[7, 324] |
πείσας
γὰρ
ἕνα
μόνον
ἱκανῶς
|
πάντα |
ἐξειργασμένος
ἐσοίμην
ἀγαθά.
Ταύτῃ
μὲν |
[3, 315] |
τὴν
ἐμὴν
ῥᾳθυμίαν
τὰ
σφέτερα
|
(πάντα |
ἐξὸν
μὴ
ἀπολέσθαι
διώλετο·
ἐλθὼν |
[7, 334] |
νόμων
ἐν
τούτῳ
δὴ
τὰ
|
πάντα |
ἐστίν.
Ἂν
μὲν
γὰρ
οἱ |
[7, 324] |
ἔργων
γενέσθαι
κοινωνός
ἃ
δὴ
|
πάντα |
καθορῶν
καὶ
εἴ
τιν'
ἄλλα |
[2, 310] |
πάντ'
ἐστὶ
καὶ
ἐκείνου
ἕνεκα
|
πάντα, |
καὶ
ἐκεῖνο
αἴτιον
ἁπάντων
τῶν |
[7, 334] |
μέγιστον
τόλμαις
ἀμαθίας,
ἐξ
ἧς
|
πάντα |
κακὰ
πᾶσιν
ἐρρίζωται
καὶ
βλαστάνει |
[13, 360] |
γὰρ
δεῖ
εἰδέναι
τε
τὰ
|
πάντα |
κατὰ
δύναμιν
καὶ
κριτὴν
εἶναι |
[8, 352] |
σμικροῦ
ἐπιδεεῖς
εἶναι
τὸ
μὴ
|
πάντα |
κατὰ
νοῦν
πράττειν,
καὶ
δὴ |
[3, 315] |
τὰ
Δίωνός
μοι
γενήσοιτο
πράγματα
|
πάντα |
κατὰ
νοῦν
τὸν
ἐμόν,
μὴ |
[7, 324] |
δίκαια
καὶ
τὰ
τῶν
ἰδιωτῶν
|
πάντα |
κατιδεῖν·
κακῶν
οὖν
οὐ
(λήξειν |
[11, 358] |
θάλατταν
οἷα
ἀπαντᾷ,
καὶ
νῦν
|
πάντα |
κινδύνων
ἐν
ταῖς
πορείαις
ἐστὶ |
[7, 339] |
Διονυσίῳ
τότ'
ἐρρήθη
τὰ
ῥηθέντα.
|
Πάντα |
μὲν
οὖν
οὔτ'
ἐγὼ
διεξῆλθον |
[7, 329] |
ἐπιβουλεύων
τῇ
τυραννίδι
δίων
πράττοι
|
πάντα |
ὅσα
ἔπραττεν
ἐν
τῷ
τότε |
[13, 360] |
μαθητὴς
δὲ
Εὐδόξου
καὶ
περὶ
|
πάντα |
τὰ
ἐκείνου
πάνυ
χαριέντως
ἔχων· |
[7, 339] |
ἀλλ'
αὐτὸν
αὑτόν,
μὴ
δυνάμενον
|
πάντα |
τὰ
πρόσφορα
ἐπιτηδεύειν
τῷ
πράγματι. |
[3, 315] |
δέ
οἶσθα
γὰρ
δὴ
σὺ
|
πάντα |
τἀντεῦθεν
ἤδη
γενόμενα
ἐγὼ
μὲν |
[3, 315] |
πρὸς
σέ,
εἰκότως
οἴει
ταύτῃ
|
πάντα |
ταῦτα
γεγονέναι.
Καὶ
μὴ
θαύμαζε· |
[4, 320] |
καὶ
μεγαλοπρεπείᾳ
(καὶ
τῇ
περὶ
|
πάντα |
ταῦτα
εὐσχημοσύνῃ,
συμφαίη
τις
ἂν |
[3, 315] |
ὡς
παιδευθέντα
με
ἐκέλευες
ποιεῖν
|
πάντα |
ταῦτα
ἢ
μὴ
ποιεῖν.
Ἔφην |
[7, 339] |
Συρακούσας
ἐλθεῖν·
πρὸς
γὰρ
δὴ
|
πάντα |
ταῦτα
ἦν
παρεσκευασμένη
τὴν
ἀρχὴν |
[7, 329] |
ἐπιδημίας
(τε
καὶ
διατριβῆς
διὰ
|
πάντα |
ταῦτα
συνέβη
γενόμενος.
Μετὰ
δὲ |
[3, 315] |
ἐξουσίας
δύναμις
ὅμως
δ'
οὖν
|
πάντα |
ταῦτα
χαίρειν
ἐάσας
ἦλθον,
διανοηθεὶς |
[7, 334] |
πώποτε
ἄνδρε
γενομένω.
Ταῦτα
εἴρηται
|
πάντα |
τῆς
συμβουλῆς
ἕνεκα
τῶν
Διωνείων |
[7, 334] |
διαφοραί,
εἰδέναι
μέν
που
χρὴ
|
πάντα |
τινὰ
ἄνδρα,
ᾧ
καὶ
βραχὺ |
[7, 334] |
καρπὸν
τοῖς
γεννήσασιν
πικρότατον,
αὕτη
|
πάντα |
τὸ
δεύτερον
ἀνέτρεψέν
τε
καὶ |
[7, 329] |
πάντα
εἴη
διαπεπραγμένος.
Ἐγὼ
δὲ
|
πάντα |
ὑπέμενον,
τὴν
πρώτην
διάνοιαν
φυλάττων |
[11, 358] |
γῆν
καὶ
κατὰ
θάλατταν
οἷα
|
ἀπαντᾷ, |
καὶ
νῦν
πάντα
κινδύνων
ἐν |
[11, 358] |
πρότερον
ὅτι
πολὺ
διαφέρει
πρὸς
|
ἅπαντα |
ἃ
λέγεις
αὐτὸν
ἀφικέσθαι
σε |
[7, 324] |
εἰς
ὑπερβολάς,
ἀργῶν
δὲ
εἰς
|
ἅπαντα |
ἡγουμένων
αὖ
δεῖν
γίγνεσθαι
πλὴν |
[7, 344] |
οὗ
δὴ
περιδεὴς
Διονύσιος
γενόμενος
|
ἅπαντα |
συνεχώρησεν
καὶ
ἔτι
πλείω
τοῖς |
[7, 329] |
στάσεως
τὰ
περὶ
Διονύσιον
μεστὰ
|
σύμπαντα |
καὶ
διαβολῶν
(πρὸς
τὴν
τυραννίδα |
[7, 339] |
καὶ
περὶ
ποιήματα
καὶ
παθήματα
|
σύμπαντα· |
οὐ
γὰρ
ἂν
τούτων
(μή |
[7, 349] |
καὶ
τοὺς
ἄλλους
φίλους
εἰς
|
Τάραντα, |
φράζων
ἐν
οἷς
ὢν
τυγχάνω· |
[3, 315] |
τὰ
περὶ
τῶν
νόμων
προοίμια
|
σπουδάσαντα |
μετρίως,
χωρὶς
ὧν
σὺ
προσέγραψας |
[7, 324] |
τότε
τῆς
ἀνοσίου
ἀγωγῆς
οὐκ
|
ἐθελήσαντα |
μετασχεῖν
περὶ
ἕνα
τῶν
τότε |
[7, 329] |
προσηκουσῶν
γεγονέναι,
πρῶτον
ἔπειτα
ταύτῃ
|
ὁρμήσαντα |
φίλους
ἄλλους
αὑτῷ
τῶν
οἰκείων |
[3, 315] |
ἀρχὴν
ἀντὶ
τυραννίδος
εἰς
βασιλείαν
|
μεταστήσαντα, |
ταῦτ'
ἄρα
σὲ
μὲν
τότε |
[3, 315] |
Συρακουσίους
ἐπικουφίσαι
βασιλείαν
ἀντὶ
τυραννίδος
|
μεταστήσαντα. |
Τούτων
γὰρ
οὔθ'
ἧττον
ἐμοὶ |
[2, 310] |
μηδένα
πώποτέ
μου
τὸ
πρῶτον
|
ἀκούσαντα |
ἔχειν
ἄλλως
πως
ἢ
οὕτως |
[8, 357] |
ἡμῶν
λεχθέντα,
οἷον
ὀνείρατα
θεῖα
|
ἐπιστάντα |
ἐγρηγορόσιν,
ἐναργῆ
τε
ἐξεργάσησθε
τελεσθέντα |
[1, 309] |
κελευόντων
ἐκπλεῦσαι,
τοσοῦτον
παρ'
ὑμῖν
|
διατρίψαντα |
χρόνον.
Ἐγὼ
μὲν
οὖν
περὶ |
[2, 310] |
τις
περὶ
ἡμῶν
τινος,
γράμματα
|
πέμψαντα |
ἐμὲ
ἐρέσθαι·
ἐγὼ
γὰρ
τἀληθῆ |
[13, 360] |
τῆς
ἀποθέσεως,
τὰ
δὲ
μύρτα
|
ἀποτεθέντα |
κατεσάπη·
ἀλλ'
αὖθις
βέλτιον
ἐπιμελησόμεθα. |
[7, 324] |
δεῖν,
εἴ
ποτέ
τις
τὰ
|
διανοηθέντα |
(περὶ
νόμων
τε
καὶ
πολιτείας |
[7, 349] |
(ὰ
δὴ
μετὰ
τὰ
νῦν
|
ῥηθέντα |
ἃ
συμβουλεύω,
σχεδὸν
εἴρηταί
τέ |
[7, 349] |
ἰ
δ'
ἄρα
τινὶ
νῦν
|
ῥηθέντα |
εὐλογώτερα
ἐφάνη
καὶ
προφάσεις
πρὸς |
[7, 339] |
καὶ
Διονυσίῳ
τότ'
ἐρρήθη
τὰ
|
ῥηθέντα. |
Πάντα
μὲν
οὖν
οὔτ'
ἐγὼ |
[7, 339] |
αὐτὸν
περὶ
ὧν
τότε
ἤκουσε,
|
συνθέντα |
ὡς
αὑτοῦ
τέχνην,
οὐδὲν
τῶν |
[8, 357] |
ἐπιστάντα
ἐγρηγορόσιν,
ἐναργῆ
τε
ἐξεργάσησθε
|
τελεσθέντα |
καὶ
εὐτυχῆ.
~Πλάτων
Ἀρχύτᾳ
Ταραντίνῳ |
[3, 315] |
ἐγὼ
κάλλιστα
μνημονεῦσαί
σε.
Οὐκοῦν
|
παιδευθέντα, |
ἔφησθα,
γεωμετρεῖν,
ἢ
πῶς;
κἀγὼ |
[3, 315] |
πλαστῶς
γελῶν,
εἰ
μέμνημαι,
ὡς
|
παιδευθέντα |
με
ἐκέλευες
ποιεῖν
πάντα
ταῦτα |
[2, 310] |
καὶ
(βασανίσῃς
τὰ
παρ'
ἐμοῦ
|
πεμφθέντα |
ἱκανῶς,
θαυμάζοιμ'
ἂν
εἰ
μὴ |
[3, 315] |
ἐναργῶς
ὡς
ἦν
ταῦτα
ἄριστα
|
πραχθέντα |
καὶ
σοὶ
καὶ
(Συρακοσίοις
καὶ |
[7, 344] |
ἑτέρων,
ἢ
φαῦλα
εἶναι
τὰ
|
λεχθέντα, |
ἢ
τὸ
τρίτον
οὐ
καθ' |
[8, 357] |
ἂν
τὰ
(νῦν
ὑφ'
ἡμῶν
|
λεχθέντα, |
οἷον
ὀνείρατα
θεῖα
ἐπιστάντα
ἐγρηγορόσιν, |
[7, 339] |
γε
οἶδα,
ὅτι
γραφέντα
ἢ
|
λεχθέντα |
ὑπ'
ἐμοῦ
βέλτιστ'
ἂν
λεχθείη· |
[7, 339] |
Καίτοι
τοσόνδε
γε
οἶδα,
ὅτι
|
γραφέντα |
ἢ
λεχθέντα
ὑπ'
ἐμοῦ
βέλτιστ' |
[2, 310] |
ἐκμανθάνειν·
(οὐ
γὰρ
ἔστιν
τὰ
|
γραφέντα |
μὴ
οὐκ
ἐκπεσεῖν.
Διὰ
ταῦτα |
[7, 324] |
με,
(τὸ
πρῶτον
πολλῆς
μεστὸν
|
ὄντα |
ὁρμῆς
ἐπὶ
τὸ
πράττειν
τὰ |
[13, 360] |
οὖν
που
αὐτὸν
κατάστησον
ὡς
|
ὄντα |
σοι
εὔνουν,
καὶ
ἄν
τι |
[8, 357] |
ἃ
γὰρ
ἐν
δυοῖν
τε
|
ὄντα |
ψυχαῖν
τυγχάνει
καὶ
λογισαμένοις
εὑρεῖν |
[7, 344] |
ἐν
Σικελίᾳ,
τόν
τε
ὑὸν
|
λαβόντα |
καὶ
τὴν
γυναῖκα
ἀξιῶ
εἰς |
[7, 344] |
ἔφη,
Δίωνι
τάδε.
Ἀξιῶ
ἐκεῖνον
|
ἀπολαβόντα |
τὰ
ἑαυτοῦ
οἰκεῖν
μὲν
ἐν |
[7, 329] |
γίγνεσθαι
τὴν
ἀρίστην,
ἡσυχίαν
δὲ
|
ἄγοντα |
εὔχεσθαι
τὰ
ἀγαθὰ
αὑτῷ
τε |
[7, 329] |
ἤδη
παραινεῖν·
μὴ
ἐθέλοντι
δέ,
|
φεύγοντα |
ἀπὸ
τῆς
τοῦ
τοιούτου
συμβουλῆς |
[8, 352] |
ταῦτα
οὔτε
ῥᾴδιον
ὁρᾶν
οὔτε
|
ἰδόντα |
ἐπιτελεῖν,
εὐχῇ
δὲ
προσέοικεν
ἡ |
[2, 310] |
δὴ
ταῦτα
μιμούμενοι
οἱ
ποιηταὶ
|
Κρέοντα |
μὲν
(καὶ
Τειρεσίαν
συνάγουσιν,
Πολύειδον |
[7, 329] |
γε
ὑπηρετεῖν
αὐτοῖς,
πληρώσεις
ἐπιθυμιῶν
|
ἐκπορίζοντα |
ἃς
αὐτὸς
ἀσπαζόμενος
οὐκ
ἂν |
[7, 324] |
Σικελίαν
ἦλθον,
ὅτε
πρῶτον
ἀφικόμην.
|
Ἐλθόντα |
δέ
με
ὁ
ταύτῃ
λεγόμενος |
[8, 352] |
καὶ
δικαιότατον·
τούτους
δὲ
τὸν
|
ἐπιόντα |
ἐνιαυτὸν
δικάζειν
ὅσα
θανάτου
καὶ |
[7, 324] |
ἐν
τοῖς
ἄστεσι
διοικεῖν
ἔδει
|
τριάκοντα |
δὲ
πάντων
(ἄρχοντες
κατέστησαν
αὐτοκράτορες. |
[2, 310] |
γέροντες
ἤδη
καὶ
οὐκ
ἐλάττω
|
τριάκοντα |
ἐτῶν
ἀκηκοότες,
οἳ
νῦν
ἄρτι |
[8, 352] |
εἰρήνης
ἄρχοντας
νομοφύλακας
ποιήσασθαι
ἀριθμὸν
|
τριάκοντα |
καὶ
πέντε
μετά
τε
δήμου |
[13, 360] |
δὴ
ταύτῃ
οὐδὲν
πλέον
ἢ
|
τριάκοντα |
μνῶν·
μέτριαι
γὰρ
αὗται
ἡμῖν |
[7, 324] |
οὐ
πολλῷ
μετέπεσε
τὰ
τῶν
|
τριάκοντά |
τε
καὶ
πᾶσα
ἡ
τότε |
[8, 352] |
φυγῆς
τούς
τε
πέντε
καὶ
|
τριάκοντα |
ὑπάρχειν·
πρὸς
τούτοις
τε
ἐκλεκτοὺς |
[7, 324] |
Συρακούσας
ἐγὼ
ἀφικόμην,
σχεδὸν
ἔτη
|
τετταράκοντα |
γεγονώς,
δίων
εἶχε
τὴν
ἡλικίαν |
[8, 352] |
προκαλεῖσθαι
χρὴ
βασιλέα
γίγνεσθαι
Συρακουσῶν,
|
ἑκόντα |
ἑκούσης
τῆς
πόλεως,
τὸν
νῦν |
[3, 315] |
(πολιτικῶν
ἐμὲ
σοὶ
κοινῇ
πραγματευσάμενον
|
ἑκόντα |
ὀλίγα
δὴ
κατ'
ἀρχάς,
ὅτε |
[7, 329] |
ἐμβεβλημένας
ἀλλ'
οἰκουμένας
παραλαβόντες,
ὅμως
|
(ἑβδομήκοντα |
ἔτη
διεφύλαξαν
τὴν
ἀρχὴν
ἄνδρας |
[7, 324] |
καὶ
παρεκάλουν
εὐθὺς
ὡς
ἐπὶ
|
προσήκοντα |
πράγματά
με.
Καὶ
ἐγὼ
θαυμαστὸν |
[7, 334] |
ἀριθμὸν
δὲ
εἶναι
μυριάνδρῳ
πόλει
|
πεντήκοντα |
ἱκανοὶ
τοιοῦτοι
τούτους
δὴ
δεήσεσιν |
[7, 324] |
καὶ
τῆς
μεταβολῆς
εἷς
καὶ
|
πεντήκοντά |
τινες
ἄνδρες
προύστησαν
ἄρχοντες,
ἕνδεκα |
[7, 329] |
τινα
καθεστῶτα
ζῶσι
βίον,
ἑαυτοῖς
|
ἀρέσκοντα, |
ἐμοὶ
δὲ
μή,
μήτε
ἀπεχθάνεσθαι |
[1, 309] |
οἱ
πλεῖστοι,
ὅταν
ὑπό
τινος
|
ἀποθνῄσκοντα |
τύραννον
εἰσάγωσιν,
ἀναβοῶντα
ποιοῦσιν·
(Φίλων |
[7, 334] |
Δωριστὶ
ζῆν
κατὰ
τὰ
(πάτρια,
|
διώκοντα |
δὲ
τόν
τε
τῶν
Δίωνος |
[8, 357] |
τὰς
πράξεις
πάντας,
τὸν
μὴ
|
θέλοντα |
δὲ
πολέμιον
ἡγεῖσθαι
κοινῇ.
Ἔστιν |
[7, 329] |
δὲ
συμβουλεύσαιμ'
ἂν
καὶ
μὴ
|
ἐθέλοντά |
γε
προσβιαζοίμην·
(πατέρα
δὲ
ἢ |
[8, 352] |
συμβουλεύειν
οἷόν
τ'
ἦν
τὰ
|
μέλλοντα |
ῥηθήσεσθαι·
νῦν
(δ'
ἐννοεῖν
ὑμᾶς |
[7, 329] |
ἂν
ἄνανδρον,
τὸν
δ'
οὐχ
|
ὑπομένοντα |
ἄνδρα.
Ταύτην
δὴ
τὴν
διάνοιαν |
[7, 329] |
τὸν
ἀεὶ
χρόνον,
τὸν
μὲν
|
ὑπομένοντα |
συμβουλὰς
τοιαύτας
ἡγοίμην
ἂν
ἄνανδρον, |
[7, 329] |
ἂν
καὶ
ἰατρικόν,
τὸν
δὲ
|
ὑπομένοντα |
τοὐναντίον
ἄνανδρόν
τε
καὶ
ἄτεχνον. |
[7, 344] |
δ'
οὖν
γίγνηται
τὰ
νῦν
|
ὑποφαίνοντα |
οἷα
εἰκὸς
αὐτὰ
γίγνεσθαι,
ἀπορῶ |
[7, 324] |
πολιτῶν
μεθ'
ἑτέρων
ἔπεμπον,
βίᾳ
|
ἄξοντα |
ὡς
ἀποθανούμενον,
(ἵνα
δὴ
μετέχοι |
[7, 324] |
ἐπὶ
τὸ
πράττειν
τὰ
κοινά,
|
βλέποντα |
εἰς
ταῦτα
καὶ
φερόμενα
ὁρῶντα |
[3, 315] |
Τούτων
γὰρ
οὔθ'
ἧττον
ἐμοὶ
|
πρέποντα |
ἔχοις
ἄν
ποτε
λέγων
μου |
[7, 324] |
τὰ
ἀγαθὰ
καὶ
τὰ
δίκαια
|
προτρέποντα |
εἰς
φιλίαν
τε
καὶ
ἑταιρίαν |
[7, 334] |
τὸν
ἔπειτα
καὶ
εἰς
τὸν
|
παρόντα |
καιρὸν
ἀγαθῶν
καὶ
δικαίων
εἰδότα |
[5, 321] |
ἔοικεν,
προσποιεῖται
μὲν
τὰ
δημοκρατίᾳ
|
συμφέροντα |
εἰδέναι,
ἐξὸν
δ'
ἐν
τῷ |
[8, 352] |
ὅσα
γένοιτ'
ἂν
ἢ
πᾶσιν
|
συμφέροντα |
ἐχθροῖς
τε
καὶ
φίλοις
ἢ |
[8, 352] |
οὐχ
ὑμῖν
μόνοις
συμβουλεύσειν
τὰ
|
συμφέροντα, |
μάλιστά
γε
μὴν
(ὑμῖν,
καὶ |
[7, 344] |
εἰς
(Πελοπόννησον
ἀποπλεῖν,
οἰκεῖν
τε
|
βλάπτοντα |
μηδὲν
Διονύσιον
ἐκεῖ,
καρπούμενον
δὲ |
[3, 315] |
παλαιὸν
φίλον
καὶ
ξένον
κακῶς
|
πράττοντα |
διὰ
σέ,
μηδὲν
σοῦ
χείρω, |
[7, 329] |
ἀπεχθάνεσθαι
μάτην
νουθετοῦντα
μήτε
δὴ
|
κολακεύοντά |
γε
ὑπηρετεῖν
αὐτοῖς,
πληρώσεις
ἐπιθυμιῶν |
[7, 329] |
εἰ
μὴ
πέμπων
αὐτὸς
τὸν
|
κελεύοντα |
ἐξαγαγεῖν
ἐπέστελλεν,
οὔτ'
ἂν
ἔμπορος |
[7, 334] |
ἐλευθερωθέντας
ὑπ'
αὐτοῦ
Σικελιώτας
ὡς
|
ἐπιβουλεύοντα |
γενέσθαι
τύραννον,
οὐ
μόνον
τὸν |
[7, 329] |
Λέγω
δὴ
τάδε
ἐγώ.
Τὸν
|
συμβουλεύοντα |
ἀνδρὶ
κάμνοντι
καὶ
δίαιταν
διαιτωμένῳ |
[8, 357] |
δικαστὴν
γίγνεσθαι,
~(καθάπερ
ἱερέα
φόνου
|
καθαρεύοντα |
καὶ
δεσμοῦ
καὶ
φυγῆς.
Ταῦθ' |
[7, 339] |
ὡς
οὐδὲν
θαυμαστὸν
νέον
ἄνθρωπον
|
παρακούοντα |
ἀξίων
λόγου
πραγμάτων,
εὐμαθῆ,
πρὸς |
[7, 339] |
καὶ
λογίζεσθαι
δυνατὸν
ἐν
αὑτῷ
|
νήφοντα |
ἀπεργάζηται·
τὴν
δὲ
ἐναντίαν
ταύτῃ |
[12, 359] |
ἔχει,
ὡς
δέ
ποτε
τυγχάνει
|
ἔχοντα, |
ἀπέσταλκά
(σοι·
περὶ
δὲ
τῆς |
[7, 324] |
τῶν
νόμων
αὐταῖς
σχεδὸν
ἀνιάτως
|
ἔχοντά |
ἐστιν
ἄνευ
παρασκευῆς
θαυμαστῆς
τινος |
[2, 310] |
τὰ
πρὸς
ἀλλήλους
οὑτωσὶ
τυγχάνει
|
ἔχοντα· |
οὔτε
αὐτοὶ
(ἂν)
ἀγνῶτές
ἐσμεν |
[3, 315] |
καὶ
πολλῶν
ἀνθρώπων
καταλελειμμένον,
οὐκ
|
ἄρχοντα, |
οἰόμενον
δ'
ἄρχειν,
ὑπὸ
δὲ |
[8, 352] |
τὸν
νῦν
τοῦ
τῶν
(πολεμίων
|
ἄρχοντα |
στρατοπέδου,
Διονύσιον
τὸν
Διονυσίου,
ἐὰν |
[7, 339] |
μηδέποτε
βαλεῖν
ἐν
αἰτίᾳ
τὸν
|
δεικνύντα |
ἀλλ'
αὐτὸν
αὑτόν,
μὴ
δυνάμενον |
[3, 315] |
μὲν
προδοῦναι,
σὲ
δὲ
τὸν
|
ἀδικοῦντα |
ἑλέσθαι
καὶ
πᾶν
δρᾶν
ὅπῃ |
[7, 324] |
Δίωνι
τότε
νέῳ
κινδυνεύω,
τὰ
|
δοκοῦντα |
ἐμοὶ
βέλτιστα
ἀνθρώποις
εἶναι
μηνύων |
[7, 344] |
αὐτὸν
γράμματα
τὰ
νῦν
δεδογμένα
|
δηλοῦντα, |
καὶ
ἐρωτᾶν
εἴτε
ἀρκεῖ
ταῦτα |
[3, 315] |
συμφέρουσαν
ηὗρες,
ἐμὲ
ἐκφοβεῖν
ὡς
|
ἀγνοοῦντα |
τὰ
τότε
γιγνόμενα,
ἵνα
μηδὲ |
[7, 349] |
Πελοπόννησον
εἰς
Ὀλυμπίαν,
Δίωνα
καταλαβὼν
|
θεωροῦντα, |
ἤγγελλον
τὰ
γεγονότα·
ὁ
δὲ |
[7, 329] |
δὲ
μή,
μήτε
ἀπεχθάνεσθαι
μάτην
|
νουθετοῦντα |
μήτε
δὴ
κολακεύοντά
γε
ὑπηρετεῖν |
[2, 310] |
Ἐγὼ
δὲ
σὲ
τιμῶν
μὴ
|
τιμῶντα |
πλοῦτον
δόξω
θαυμάζειν
τε
καὶ |
[1, 309] |
ὑπό
τινος
ἀποθνῄσκοντα
τύραννον
εἰσάγωσιν,
|
ἀναβοῶντα |
ποιοῦσιν·
(Φίλων
ἔρημος,
ὦ
τάλας, |
[8, 352] |
δὲ
οὐδαμῶς
ῥᾴδιον
πολλὰ
κακὰ
|
δρῶντα |
τοὺς
ἄλλους
μὴ
οὐ
καὶ |
[7, 324] |
βλέποντα
εἰς
ταῦτα
καὶ
φερόμενα
|
ὁρῶντα |
πάντῃ
πάντως,
τελευτῶντα
ἰλιγγιᾶν,
καὶ |
[7, 324] |
πράττειν
αὖ
περιμένειν
ἀεὶ
καιρούς,
|
τελευτῶντα |
δὲ
νοῆσαι
περὶ
πασῶν
τῶν |
[7, 324] |
καὶ
φερόμενα
ὁρῶντα
πάντῃ
πάντως,
|
τελευτῶντα |
ἰλιγγιᾶν,
καὶ
τοῦ
μὲν
σκοπεῖν |
[7, 334] |
παρόντα
καιρὸν
ἀγαθῶν
καὶ
δικαίων
|
εἰδότα |
θείων
τε
καὶ
ἀνθρωπίνων.
Ταῦτα |
[7, 349] |
ὑπολαβὼν
δ'
ἐγὼ
παραμυθούμενος,
θάρρει,
|
Θεοδότα, |
ἔφην·
οὐ
γὰρ
τολμήσει
Διονύσιος |
[7, 339] |
εὐθὺς
ἐλθὼν
ᾐσθόμην
καὶ
μάλα
|
πεπονθότα. |
Δεικνύναι
δὴ
δεῖ
τοῖς
τοιούτοις |
[3, 315] |
δεῖν
τὰ
κατ'
ἐνιαυτὸν
ἕκαστον
|
εἰωθότα |
αὐτῷ
κομίζεσθαι
καὶ
μᾶλλον
ἐγὼ |
[13, 360] |
ἐπέστελλες
πέμπειν.
Ὁ
δὲ
εἶπεν
|
εἰκότα |
καὶ
ἀνθρώπινα,
ὅτι
καὶ
πρότερον |
[7, 329] |
ἕνεκα
καὶ
ὅσα
ἔπραξα,
ὡς
|
εἰκότα |
τε
καὶ
δίκαια,
ὑμῖν
πρῶτον |
[7, 339] |
ὑπομένειν,
εἴ
τις
ἄρα
τὰ
|
γεγονότα |
ἀκούσας
καταφρονήσει
τῆς
ἐμῆς
φιλοσοφίας, |
[7, 349] |
Δίωνα
καταλαβὼν
θεωροῦντα,
ἤγγελλον
τὰ
|
γεγονότα· |
ὁ
δὲ
τὸν
Δία
ἐπιμαρτυράμενος |
[7, 329] |
μέρη
μείζω
ἕκαστα
Σικελίας
πάσης
|
ἑπτά, |
καὶ
πιστοῖς
ἐχρήσατο
τοῖς
κοινωνοῖς |
[13, 360] |
ἤλθομεν
τῆς
ἀποθέσεως,
τὰ
δὲ
|
μύρτα |
ἀποτεθέντα
κατεσάπη·
ἀλλ'
αὖθις
βέλτιον |
[7, 344] |
δὲ
τριβόμενα
πρὸς
ἄλληλα
αὐτῶν
|
ἕκαστα, |
ὀνόματα
καὶ
λόγοι
ὄψεις
τε |
[7, 329] |
χειρώσεως,
διένειμέ
τε
μέρη
μείζω
|
ἕκαστα |
Σικελίας
πάσης
ἑπτά,
καὶ
πιστοῖς |
[7, 329] |
κελεύοιεν,
τίνα
τρόπον
γίγνοιτ'
ἂν
|
ῥᾷστά |
τε
καὶ
τάχιστα
εἰς
τὸν |
[7, 334] |
ἔσται
σωτηρίας
τε
καὶ
εὐδαιμονίας
|
μεστὰ |
καὶ
πάντων
κακῶν
ἀποφυγή·
εἰ |
[11, 358] |
κινδύνων
ἐν
ταῖς
πορείαις
ἐστὶ
|
μεστά. |
Συμβουλεῦσαι
μέντοι
(ἔχω
σοί
τε |
[7, 329] |
ηὗρον
στάσεως
τὰ
περὶ
Διονύσιον
|
μεστὰ |
σύμπαντα
καὶ
διαβολῶν
(πρὸς
τὴν |
[7, 334] |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
ἅπαντας
τὰ
|
μέγιστα |
ἔβλαψαν
ἀνθρώπους,
οἱ
μὲν
τὸν |
[7, 339] |
πολλὰ
γὰρ
αὐτὸς
καὶ
τὰ
|
μέγιστα |
εἰδέναι
τε
καὶ
ἱκανῶς
ἔχειν |
[7, 349] |
δυνάμει
καὶ
τιμαῖσιν
γενέσθαι
τὰ
|
μέγιστα |
ἐν
ταῖς
μεγίσταις.
Ἔστιν
δὲ |
[6, 322] |
ἔχοντες
ὥστε
ἀλλήλους
εἰς
τὰ
|
(μέγιστα |
ὠφελεῖν.
Ἑρμείᾳ
μὲν
γὰρ
οὔτε |
[5, 321] |
συμβουλῇ
πράττειν·
ἐπεὶ
πάντων
ἂν
|
ἥδιστα |
καθάπερ
πατρὶ
συνεβούλευεν
αὐτῷ,
εἰ |
[8, 352] |
ἐξεργάσεται,
τοὺς
δὲ
φίλους
ὡς
|
πλεῖστα |
ἀγαθά·
τὸ
δὲ
οὐδαμῶς
ῥᾴδιον |
[8, 352] |
ἃ
τοὺς
μὲν
πολεμίους
ὡς
|
πλεῖστα |
κακὰ
ἐξεργάσεται,
τοὺς
δὲ
φίλους |
[5, 321] |
ὀνήσῃ
τε
αὐτὸς
καὶ
ἐκεῖνον
|
πλεῖστα |
ὠφελήσεις.
Ἐὰν
δέ
τις
ἀκούσας |
[5, 321] |
οὖν
Εὐφραῖός
σοι
γίγνοιτ'
οὐχ
|
ἥκιστα |
ἂν
χρήσιμος,
καίπερ
καὶ
πρὸς |
[7, 324] |
ἀνοσιωτάτην
αἰτίαν
ἐπιβαλόντες
(καὶ
πάντων
|
ἥκιστα |
Σωκράτει
προσήκουσαν·
ὡς
ἀσεβῆ
γὰρ |
[13, 360] |
καὶ
ἐμὲ
ἐγκωμιάζουσιν,
καὶ
οὐχ
|
ἥκιστα |
Φίλαγρος,
ὃς
τότε
τὴν
χεῖρα |
[8, 352] |
ὑμῖν
μόνοις
συμβουλεύσειν
τὰ
συμφέροντα,
|
μάλιστά |
γε
μὴν
(ὑμῖν,
καὶ
δευτέροις |
[7, 329] |
καὶ
συμφώνους
πρὸς
ἀρετὴν
κτήσασθαι,
|
μάλιστα |
δ'
αὐτὸν
αὑτῷ,
τούτου
γὰρ |
[7, 329] |
τε
(ὡς
οἷόν
τε
ἀνθρώπῳ
|
μάλιστα, |
διά
τε
τὰ
τοιαῦτα
καταλιπὼν |
[7, 329] |
ὅπως
ἐγκρατὴς
αὐτὸς
αὑτοῦ
ὅτι
|
μάλιστα |
(ἔσεσθαι
μέλλοι
καὶ
πιστοὺς
φίλους |
[10, 358] |
πράττειν.
Ἀκούω
Δίωνος
ἐν
τοῖς
|
μάλιστα |
ἑταῖρον
εἶναί
τέ
σε
νῦν |
[8, 352] |
πράττειν.
Ἃ
δ'
ἂν
διανοηθέντες
|
μάλιστα |
εὖ
πράττοιτε
ὄντως,
πειράσομαι
ταῦθ' |
[7, 339] |
καθ'
ἡμέραν
ἥτις
ἂν
αὐτὸν
|
μάλιστα |
εὐμαθῆ
τε
καὶ
μνήμονα
καὶ |
[7, 324] |
λόγων
καὶ
πειθοῦς,
ᾗ
σὲ
|
μάλιστα |
ἠπιστάμην
ἐγὼ
δυνάμενον
ἀνθρώπους
νέους |
[12, 359] |
γράψαντος
αὐτὰ
ἠγάσθημεν
ὡς
ἔνι
|
μάλιστα, |
καὶ
ἔδοξεν
ἡμῖν
εἶναι
ὁ |
[6, 322] |
ὑμᾶς
τρεῖς
ὄντας
ἀναγνῶναι
χρή,
|
μάλιστα |
μὲν
ἁθρόους,
εἰ
δὲ
μή, |
[13, 360] |
δὲ
καὶ
αὐτὸς
καὶ
εὐλαβοῦ.
|
Μάλιστα |
μὲν
οὖν,
ἂν
καὶ
ὁπωστιοῦν |
[4, 320] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
γνωρίμων
φιλοτιμίαν.
|
Μάλιστα |
μὲν
οὖν
μηδεὶς
εἴη
τοιοῦτος· |
[2, 310] |
σοι
ἀρέσκει,
τιμητέον
καὶ
ἐμὲ
|
μάλιστα. |
Νῦν
οὖν,
ὥσπερ
καὶ
ἐξ |
[3, 315] |
ὄντας,
πειρᾶσθαι
φίλους
ἀλλήλοις
ὅτι
|
μάλιστα |
ποιεῖν;
τούτων
δὴ
καὶ
σὺ |
[7, 334] |
οἴκοι
καὶ
προγόνους
αὑτῶν
ὅτι
|
μάλιστα |
πολλούς
τε
καὶ
ἀγαθοὺς
καὶ |
[4, 320] |
τόπον
ἀποβλέπειν,
καὶ
ἐν
τούτῳ
|
μάλιστα |
πρὸς
σέ.
Ὡς
οὖν
ὑπὸ |
[1, 309] |
τὴν
ὑμετέραν
ἀρχὴν
πεπιστευμένος
πάντων
|
μάλιστα, |
τὰς
ὠφελίας
ὑμῶν
λαμβανόντων,
τὰς |
[3, 315] |
ἢ
μὴ
ποιεῖν.
Ἔφην
ἐγὼ
|
κάλλιστα |
μνημονεῦσαί
σε.
Οὐκοῦν
παιδευθέντα,
ἔφησθα, |
[7, 329] |
ἂν
οὕτως
ἐγένετο,
εἴπερ
ἐγίγνετο,
|
κάλλιστα, |
ὤκνει
(ὡς
δὴ
μανθάνων
καὶ |
[3, 315] |
εἰπεῖν
ἐναργῶς
ὡς
ἦν
ταῦτα
|
ἄριστα |
πραχθέντα
καὶ
σοὶ
καὶ
(Συρακοσίοις |
[7, 324] |
νέῳ
κινδυνεύω,
τὰ
δοκοῦντα
ἐμοὶ
|
βέλτιστα |
ἀνθρώποις
εἶναι
μηνύων
διὰ
λόγων |
[8, 357] |
ψυχαῖν
τυγχάνει
καὶ
λογισαμένοις
εὑρεῖν
|
βέλτιστα |
ἑτοίμως
ἔχει,
ταῦτα
δὲ
σχεδὸν |
[5, 321] |
λέγειν
καὶ
συμβουλεύειν
αὐτῷ
τὰ
|
βέλτιστα |
οὐ
πώποτε
ἀναστὰς
ἐφθέγξατο,
πρὸς |
[3, 315] |
νῦν
μοι
δοκεῖν
ταῦτ'
εἶναι
|
βέλτιστα. |
Ῥητέον
δέ,
ὦ
Διονύσιε,
καὶ |
[13, 360] |
ἀργυρίου
μὴ
ἀμελήσῃς,
ἀλλ'
ὡς
|
τάχιστα |
ἀπόδος,
ἵνα
καὶ
οἱ
ἄλλοι |
[7, 329] |
γίγνοιτ'
ἂν
ῥᾷστά
τε
καὶ
|
τάχιστα |
εἰς
τὸν
ἀεὶ
χρόνον,
τὸν |
[7, 324] |
αὐτὸς
ἐδεῖτο
πέμπων
ἥκειν
ὅτι
|
τάχιστα |
ἐκ
(παντὸς
τρόπου,
πρίν
τινας |
[7, 324] |
παντὸς
τρόπου
εἰς
Συρακούσας
ὅτι
|
τάχιστα |
ἐλθεῖν
ἐμὲ
(κοινωνὸν
τούτων,
μεμνημένος |
[7, 344] |
ἀξιοῖ,
καὶ
ταῦτα
ἐπιστέλλειν
ὅτι
|
τάχιστα, |
σὲ
δὲ
νεωτερίζειν
μηδέν
πω |
[13, 360] |
παρὰ
σέ,
ἐπιμελεῖσθαι
ὅπως
ὡς
|
τάχιστα |
σὺ
αἴσθῃ,
καὶ
ὑπομιμνῄσκειν
σε |
[7, 334] |
ἐν
Συρακούσαις
ἦσαν
Δίωνός
τε
|
ἄττα |
διακηκοότες
καὶ
τούτων
τινὲς
ἄλλοι, |
[2, 310] |
περὶ
αὐτὰ
ὀρέγεται
μαθεῖν
ποῖ'
|
ἄττα |
ἐστίν,
βλέπουσα
εἰς
τὰ
αὑτῆς |
[7, 344] |
εἰ
μή,
βούλεται
δὲ
ἄλλ'
|
ἄττα |
καὶ
ἀξιοῖ,
καὶ
ταῦτα
ἐπιστέλλειν |
[3, 315] |
ἂν
ᾠήθην,
ἄλλα
τε
βραχέα
|
ἄττα |
καὶ
τὰ
περὶ
τῶν
νόμων |
[7, 339] |
καὶ
χαύνης
ἐλπίδος,
ὡς
(σέμν'
|
ἄττα |
μεμαθηκότας.
Ἔτι
δὲ
μακρότερα
περὶ |
[7, 334] |
δὲ
νῦν
ὑμεῖς
πειρᾶσθε
εὐτυχέστερον
|
αὐτὰ |
ἀγαθῇ
πρᾶξαι
μοίρᾳ
καὶ
θείᾳ |
[3, 315] |
δή
τινας
ἑτέρους
πείθεις
λέγων
|
αὐτά, |
ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον
(ἀπολογίας
πρός |
[7, 344] |
δυνατὸν
οὐδὲ
κακίας.
Ἅμα
γὰρ
|
αὐτὰ |
ἀνάγκη
μανθάνειν
καὶ
τὸ
ψεῦδος |
[7, 344] |
τοῦτο,
ὅτῳ
μέλει
τὸ
περὶ
|
αὐτὰ |
γεγονὸς
εὑρεῖν
ὅπῃ
ποτὲ
γέγονεν, |
[7, 344] |
τὰ
νῦν
ὑποφαίνοντα
οἷα
εἰκὸς
|
αὐτὰ |
γίγνεσθαι,
ἀπορῶ
μὲν
ὅτι
χρήσομαι |
[3, 315] |
ἀκούω
γὰρ
ὕστερον
ὑμῶν
τινας
|
αὐτὰ |
διασκευωρεῖν,
δῆλα
μὴν
ἑκάτερα
ἔσται |
[8, 352] |
καὶ
οὐκ
ἄν
ποτέ
τις
|
αὐτὰ |
ἐκνίψειν.
Νοήσατε
δὲ
ἃ
λέγω |
[7, 344] |
περιμένειν
ἡμᾶς
καὶ
ταῦτα
πάλιν
|
αὐτὰ |
ἐπιστέλλειν.
Ὁ
δὲ
ἑξῆς
τούτοις |
[7, 344] |
ἐμὸν
λόγον·
ὁμοίως
γὰρ
ἂν
|
αὐτὰ |
ἐσέβετο
ἐμοί,
καὶ
οὐκ
ἂν |
[7, 344] |
ἐσέβετο
ἐμοί,
καὶ
οὐκ
ἂν
|
αὐτὰ |
ἐτόλμησεν
εἰς
ἀναρμοστίαν
καὶ
ἀπρέπειαν |
[12, 359] |
τε
ἐλάβομεν
καὶ
τοῦ
γράψαντος
|
αὐτὰ |
ἠγάσθημεν
ὡς
ἔνι
μάλιστα,
καὶ |
[2, 310] |
(παρὰ
τὰ
τῶν
ἄλλων
καὶ
|
αὐτὰ |
καθ'
αὑτά,
νῦν
σοι
ταῦτά |
[3, 315] |
σὺ
δ'
οὐκ
ἤθελες
πράττειν
|
αὐτά· |
καὶ
μὴν
οὐ
χαλεπὸν
εἰπεῖν |
[11, 358] |
χρὴ
καὶ
ἀνάγκη,
διανοεῖσθαι
μέντοι
|
αὐτὰ |
οἷα
λέγω,
καὶ
μὴ
ἀνοηταίνειν |
[3, 315] |
τῆς
προσρήσεως·
σὺ
δ'
ἀναγνοὺς
|
αὐτά, |
ὅπῃ
βούλει
δέξασθαι,
ταύτῃ
δέχου. |
[2, 310] |
Ἡ
οὖν
ἀνθρωπίνη
ψυχὴ
περὶ
|
αὐτὰ |
ὀρέγεται
μαθεῖν
ποῖ'
ἄττα
ἐστίν, |
[7, 344] |
τῆς
ἐπιστολῆς
παντάπασιν·
εἶναι
γὰρ
|
αὐτὰ |
οὐ
Δίωνος
ἀλλὰ
τοῦ
ὑέος, |
[7, 344] |
Δίωνος
(ἐκποδὼν
ἀπαλλαχθήτω
τοῦ
περὶ
|
αὐτὰ |
πολλάκις
διαφέρεσθαι·
ποιήσω
γὰρ
διὰ |
[11, 358] |
δύναμιν
ἔχων·
τὸ
δ'
ἔμπροσθεν
|
(αὐτὰ |
προθυμεῖσθαι
μὲν
χρὴ
καὶ
ἀνάγκη, |
[2, 310] |
ἡμᾶς
ἔχειν.
Ἐπεὶ
γὰρ
βασανίζεις
|
αὐτὰ |
συγγιγνόμενός
τε
ἄλλοις
καὶ
παραθεώμενος |
[7, 324] |
μηνύων
διὰ
λόγων
καὶ
πράττειν
|
αὐτὰ |
συμβουλεύων,
ἀγνοεῖν
ὅτι
τυραννίδος
τινὰ |
[2, 310] |
καὶ
ἡμῖν
ἔσῃ.
Πῶς
οὖν
|
αὐτά |
τ'
ἔσται
καὶ
πάντα
ἃ |
[7, 324] |
ἄμεινον
ἂν
γίγνοιτο
περί
τε
|
αὐτὰ |
ταῦτα
καὶ
(δὴ
καὶ
περὶ |
[3, 315] |
νῦν
δὲ
Δίωνα
διδάσκοιμι
δρᾶν
|
αὐτὰ |
ταῦτα,
καὶ
τοῖς
διανοήμασιν
τοῖς |
[2, 310] |
τῶν
ἄλλων
καὶ
αὐτὰ
καθ'
|
αὑτά, |
νῦν
σοι
ταῦτά
τε,
εἰ |
[7, 334] |
καὶ
ἀνελεύθερα
ψυχῶν
ἤθη
τὰ
|
τοιαῦτα |
ἁρπάζειν
κέρδη
φιλεῖ,
οὐδὲν
τῶν |
[7, 334] |
τὴν
φιλοσοφίαν
τοῖς
νέοις
πολλὰ
|
τοιαῦτα |
γιγνόμενα,
ὅμως
δ'
οὖν
ἀσφαλέστερόν |
[8, 352] |
οὐ
μακρὰν
ἐλθόντας
ποι
τὰ
|
τοιαῦτα |
ἐναργῶς
ἰδεῖν,
ἀλλ'
ὅσα
νῦν |
[7, 334] |
λέγων
ταῦτά
τε
καὶ
ἄλλα
|
τοιαῦτα |
ἔπειθον,
καὶ
τοῖς
ἀποκτείνασιν
ἐκεῖνον |
[7, 324] |
παρακελεύματα
ἦν
ταῦτά
τε
καὶ
|
τοιαῦτα |
ἕτερα
πάμπολλα,
τὴν
δ'
ἐμὴν |
[13, 360] |
Χρὴ
γὰρ
δὴ
καὶ
τὰ
|
τοιαῦτα |
καὶ
τἀναντία
τούτων
ἐμὲ
ἀπαγγέλλειν, |
[7, 329] |
ἀνθρώπῳ
μάλιστα,
διά
τε
τὰ
|
τοιαῦτα |
καταλιπὼν
τὰς
ἐμαυτοῦ
διατριβάς,
οὔσας |
[7, 324] |
καθορῶν
καὶ
εἴ
τιν'
ἄλλα
|
τοιαῦτα |
οὐ
σμικρά,
ἐδυσχέρανά
τε
καὶ |
[7, 339] |
τις
τρόπος
τοῦ
περὶ
τὰ
|
τοιαῦτα |
πεῖραν
λαμβάνειν
οὐκ
ἀγεννὴς
ἀλλ' |
[9, 357] |
τε
καὶ
εἴ
τις
ἕλοιτο
|
τοιαῦτα |
πράττειν
οἷα
καὶ
σύ,
σχεδὸν |
[4, 320] |
τις
ἂν
τοὺς
ἀντιποιουμένους
τὰ
|
τοιαῦτα |
τιμᾶν
εἰκότως
τῶν
ἄλλων
διαφέρειν. |
[4, 320] |
τῇ
ἀληθείᾳ
ἐπιεικεῖς
καὶ
πράττοντας
|
τοιαῦτα |
τυγχάνειν
δόξης
τῆς
προσηκούσης.
Τὰ |
[7, 334] |
πειρᾶσθαι
διαλέγεσθαι
τῶν
περὶ
τὰ
|
τοιαῦτα, |
ὡς
Διονυσίου
πάντα
διακηκοότος
ὅσα |
[7, 349] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
σύ
γε,
|
ταῦτα |
ἃ
σοῦ
νῦν
οὗτος
δεῖται |
[2, 310] |
γέγονεν,
ἄκουσον.
Εἰσὶν
γὰρ
ἄνθρωποι
|
ταῦτα |
ἀκηκοότες
καὶ
πλείους,
δυνατοὶ
(μὲν |
[13, 360] |
αὐτός
(τε
ἐχρησάμην
καὶ
ὑμῖν
|
ταῦτα |
ἀπέπεμψα.
Τὸ
δὴ
μετὰ
τοῦτο |
[8, 352] |
καὶ
ψυχῇ.
Καὶ
(ὁ
μὲν
|
ταῦτα |
ἀπεργαζόμενος
θεσμὸς
νόμος
ἂν
ὀρθῶς |
[7, 349] |
δεῖται
μὴ
ποιεῖν·
καὶ
εἰπὼν
|
ταῦτα |
ἀποστρεφόμενος
ᾠχόμην
ἔξω.
Τὸ
μετὰ |
[3, 315] |
χαλεπὸν
εἰπεῖν
ἐναργῶς
ὡς
ἦν
|
ταῦτα |
ἄριστα
πραχθέντα
καὶ
σοὶ
καὶ |
[7, 344] |
δηλοῦντα,
καὶ
ἐρωτᾶν
εἴτε
ἀρκεῖ
|
ταῦτα |
αὐτῷ,
καὶ
εἰ
μή,
βούλεται |
[8, 352] |
εἴ
τις
αὐτῶν
ἀνοσιουργὸς
γέγονεν·
|
ταῦτα |
γὰρ
ἀνίατα
καὶ
οὐκ
ἄν |
[7, 334] |
μὴ
πειθόμενον
τοῖς
νῦν
ἐπεσταλμένοις.
|
Ταῦτα |
γάρ
ἐστιν
ἀδελφὰ
ὧν
τε |
[13, 360] |
καὶ
αἰσχρόν.
Ἐγὼ
(γὰρ
δὴ
|
ταῦτά |
γε
ἐξήτασα,
παρ'
Ἀνδρομήδη
τὸν |
[3, 315] |
σέ,
εἰκότως
οἴει
ταύτῃ
πάντα
|
ταῦτα |
γεγονέναι.
Καὶ
μὴ
θαύμαζε·
κακὸς |
[11, 358] |
ἅπερ
σὺ
παρακαλεῖς.
Ἐγὼ
δὲ
|
ταῦτα |
γενέσθαι
ἂν
οὐ
πολλὴν
ἐλπίδα |
[7, 344] |
ὑμῖν
τοῖς
φίλοις
κοινῇ
συνδοκῇ·
|
ταῦτα |
δ'
εἶναι
μὴ
ἐπιβουλεύοντος
ἐμοί, |
[4, 320] |
πρὸς
τὸ
βέλτιστον
(ἔλθοιτ'
ἄν.
|
Ταῦτα |
δὲ
ἴσως
γελοῖόν
σοι
φαίνεται |
[8, 357] |
λογισαμένοις
εὑρεῖν
βέλτιστα
ἑτοίμως
ἔχει,
|
ταῦτα |
δὲ
σχεδὸν
ὁ
κρίνων
ἀδύνατα |
[2, 310] |
μὲν
(καταπεφρόνηκας,
ἄλλα
δ'
ἐσπούδακας.
|
Ταῦτα |
δὴ
διαβεβόηται.
Ὃ
δὴ
μετὰ |
[7, 324] |
δυναστεύοντας
μηδ'
ὄνομα
ἀκούοντας
ἀνέχεσθαι.
|
Ταῦτα |
δὴ
πρὸς
τοῖς
πρόσθε
διανοούμενος, |
[7, 339] |
εἶναι
ποδηγεῖν.
(Ταύτῃ
καὶ
κατὰ
|
ταῦτα |
διανοηθεὶς
ὁ
τοιοῦτος
ζῇ,
πράττων |
[5, 321] |
ἐπέστελλες,
τῶν
σῶν
ἐπιμελούμενον
περὶ
|
ταῦτα |
διατρίβειν·
δίκαιος
δ'
εἰμὶ
καὶ |
[7, 329] |
νῦν
γεγονότων,
ὕστερον
τὰ
περὶ
|
ταῦτα |
διέξειμι,
τῶν
ἐπανερωτώντων
ἕνεκα
τί |
[2, 310] |
δὴ
διαβεβόηται.
Ὃ
δὴ
μετὰ
|
ταῦτα |
δίκαιόν
ἐστι
ποιεῖν,
ἄκουε,
ἵνα |
[7, 324] |
ἐν
πάσῃ
τῇ
χώρᾳ
κατασκευάσαι.
|
Ταῦτα |
δίων
ὀρθῶς
διανοηθεὶς
ἔπεισε
μεταπέμπεσθαι |
[7, 344] |
καὶ
φίλοις·
τὸ
δὲ
μετὰ
|
ταῦτα |
ἐζῶμεν
ἐγὼ
καὶ
(Διονύσιος,
ἐγὼ |
[7, 344] |
σοῖς
μᾶλλον
πεπίστευκα.
Ὅρα
δὴ
|
ταῦτα |
εἴ
σοι
ἀρέσκει,
καὶ
μένε |
[5, 321] |
ὠφελήσεις.
Ἐὰν
δέ
τις
ἀκούσας
|
ταῦτα |
εἴπῃ·
Πλάτων,
ὡς
ἔοικεν,
προσποιεῖται |
[7, 349] |
ἕως
ἂν
ἐπιθυμῆτε,
ἄλλους
παρακαλεῖτε.
|
Ταῦτα |
εἶπον
μεμισηκὼς
τὴν
περὶ
Σικελίαν |
[7, 334] |
ὡς
ἐλλογίμω
πώποτε
ἄνδρε
γενομένω.
|
Ταῦτα |
εἴρηται
πάντα
τῆς
συμβουλῆς
ἕνεκα |
[7, 339] |
τὰ
νενοημένα
ὑπ'
αὐτοῦ,
καὶ
|
ταῦτα |
εἰς
ἀμετακίνητον,
ὃ
δὴ
πάσχει |
[2, 310] |
Εὐλαβοῦ
μέντοι
μή
ποτε
ἐκπέσῃ
|
ταῦτα |
εἰς
ἀνθρώπους
ἀπαιδεύτους·
σχεδὸν
γάρ, |
[7, 344] |
μηχανᾶται
τοιάνδε
τινά.
Τῇ
μετὰ
|
ταῦτα |
ἐλθὼν
ἡμέρᾳ
λέγει
πρός
με |
[13, 360] |
σοι
ἐρεῖ.
Ἀργύριον
δ'
εἰς
|
ταῦτα |
ἕνεκά
τε
τούτων
καὶ
εἰσφορῶν |
[3, 315] |
τυγχάνων,
ἠξίουν
ἀπιέναι.
Τὸ
μετὰ
|
ταῦτα |
ἔπειθές
με
μεῖναι
τὸν
ἐνιαυτόν, |
[7, 334] |
πολλοῖς
γὰρ
καὶ
ἄλλοις
ὑμνεῖν
|
ταῦτα |
ἐπιμελὲς
(καὶ
εἰς
τὸν
ἔπειτα |
[7, 344] |
τὸν
ἐνιαυτόν,
ἕξω
μὲν
Δίωνι
|
ταῦτα |
ἐπιστέλλειν,
ἐν
οἷς
τ'
αὖτ' |
[7, 344] |
ἄλλ'
ἄττα
καὶ
ἀξιοῖ,
καὶ
|
ταῦτα |
ἐπιστέλλειν
ὅτι
τάχιστα,
σὲ
δὲ |
[7, 344] |
μηδέν
πω
τῶν
περὶ
ἐκεῖνον.
|
Ταῦτα |
ἐρρήθη,
ταῦτα
συνωμολογήσαμεν,
ὡς
νῦν |
[13, 360] |
σχεδόν
τι
ἐν
τῷ
νῦν
|
ταῦτά |
ἐστιν·
ἐὰν
δέ
τι
ἄλλο |
[4, 320] |
μεγαλοπρεπείᾳ
(καὶ
τῇ
περὶ
πάντα
|
ταῦτα |
εὐσχημοσύνῃ,
συμφαίη
τις
ἂν
τοὺς |
[7, 329] |
τίς
ἂν
ἦν
μοι
πρὸς
|
ταῦτα |
εὐσχήμων
ἀπόκρισις;
οὐκ
ἔστιν.
Ἀλλ' |
[7, 344] |
ἂν
ἄλλο
τι
Διονυσίῳ
δόξῃ.
|
Ταῦτα, |
ἔφη,
συγχωρεῖς;
λέγων
πρὸς
τὸν |
[3, 315] |
μὲν
μὴ
φῂς
εἰρηκέναι
εἰρηκὼς
|
ταῦτα, |
ἔχω
τὴν
δίκην·
εἰ
δ' |
[3, 315] |
παιδευθέντα
με
ἐκέλευες
ποιεῖν
πάντα
|
ταῦτα |
ἢ
μὴ
ποιεῖν.
Ἔφην
ἐγὼ |
[7, 339] |
ἐλθεῖν·
πρὸς
γὰρ
δὴ
πάντα
|
ταῦτα |
ἦν
παρεσκευασμένη
τὴν
ἀρχὴν
ἔχουσα |
[7, 329] |
φόρον
ἐτάξατο
φέρειν
τοῖς
βαρβάροις.
|
Ταῦτα |
ἦν
τὰ
λεγόμενα
καὶ
παρακελευόμενα |
[2, 310] |
ἀπαγγείλῃ
τὰ
παρ'
ἐμοῦ,
μετὰ
|
ταῦτα |
ἴσως
ἄλλαι
σε
ἀπορίαι
λήψονται. |
[7, 324] |
ἂν
γίγνοιτο
περί
τε
αὐτὰ
|
ταῦτα |
καὶ
(δὴ
καὶ
περὶ
τὴν |
[7, 344] |
ὥρας
ἄπιθι
(λαβὼν
τὰ
χρήματα
|
ταῦτα· |
καὶ
δίων
εὖ
οἶδ'
ὅτι |
[8, 357] |
πατρῴας
οἰκήσεις
κατοικίσας·
ταὐτὰ
δὲ
|
ταῦτα |
καὶ
νῦν
πᾶσιν
συμβουλεύω
κοινῇ |
[13, 360] |
αὐτοὺς
καὶ
ἀνάγκαζε
φράζειν
καὶ
|
ταῦτα |
καὶ
τὰ
ἄλλα·
σὲ
γὰρ |
[3, 315] |
δὲ
Δίωνα
διδάσκοιμι
δρᾶν
αὐτὰ
|
ταῦτα, |
καὶ
τοῖς
διανοήμασιν
τοῖς
σοῖς |
[7, 324] |
πράττειν
τὰ
κοινά,
βλέποντα
εἰς
|
ταῦτα |
καὶ
φερόμενα
ὁρῶντα
πάντῃ
πάντως, |
[7, 344] |
τότε.
Ἐβουλευόμην
δὴ
τὸ
μετὰ
|
ταῦτα |
κατ'
ἐμαυτὸν
γενόμενος,
μάλα
συγκεχυμένος· |
[13, 360] |
τὴν
δαπάνην.
Τὸ
δὴ
μετὰ
|
ταῦτα |
λέγω
περὶ
τῶν
σῶν
αὖ |
[2, 310] |
δὲ
διαφερομένους
ᾄδουσι.
Πάντα
δὴ
|
ταῦτα |
λέγω
τόδε
βουλόμενος
ἐνδείξασθαι,
(ὅτι |
[2, 310] |
τῷ
ἐμῷ
λόγῳ
ἑπόμενον.
Καὶ
|
ταῦτα |
λέγω
ὡς
οὐχ
ὑγιές
τι |
[7, 339] |
ὀνείδους,
(εἴπερ
ὄντως
εἴη
τῳ
|
ταῦτα |
λελεγμένα.
Πορεύομαι
δὴ
τῷ
λογισμῷ |
[13, 360] |
ὠφελεῖσθαί
σοι
μὴ
ἀνιῇ.
Καὶ
|
ταῦτα |
μὲν
δὴ
ταύτῃ.
(Περὶ
δὲ |
[7, 334] |
τραφείς
τε
καὶ
παιδευθεὶς
(ἐνδίκως.
|
Ταῦτα |
μὲν
Διονύσιος
ἔβλαψεν·
τὰ
δὲ |
[3, 315] |
σὲ
δὲ
καλεῖν
ἡμᾶς.
Καὶ
|
ταῦτα |
μὲν
οὕτως
ἐγένετο
τῆς
ἐμῆς |
[3, 315] |
τίκτουσα
ἐν
τῇ
ψυχῇ.
Καὶ
|
ταῦτα |
μὲν
οὕτως
εἰρήσθω
παρ'
ἐμοῦ |
[2, 310] |
κεχρῆσθαί
τε
αὐτοῖς
καὶ
δεδωρῆσθαι.
|
Ταῦτα |
μὲν
περὶ
τούτων,
πολλὰ
ὡς |
[3, 315] |
ἐμῆς
μεταβολῆς,
εἰ
μετεβαλόμην.
Ἀλλὰ
|
ταῦτα |
μὲν
ταύτῃ
γενόμενα
τὴν
ἐμὴν |
[2, 310] |
νῦν
πρῶτον
πολλάκις
ἀναγνοὺς
κατάκαυσον.
|
Ταῦτα |
μὲν
ταύτῃ.
Περὶ
δὲ
Πολυξένου |
[3, 315] |
οὗτοι
μὴ
δώσουσιν
δίκην.
Καὶ
|
ταῦτα |
μὲν
ταύτῃ
περὶ
τὰ
πολιτικὰ |
[7, 334] |
μισοῦντες
τόλμας.
Εἰ
δ'
οὖν
|
ταῦτα |
μὲν
ὕστερα
γένοιτ'
ἄν,
κατεπείγουσιν |
[2, 310] |
Κῦρον
ὡς
δυνάστην.
Καὶ
δὴ
|
ταῦτα |
μιμούμενοι
οἱ
ποιηταὶ
Κρέοντα
μὲν |
[7, 334] |
ἄλλα
σμικρὰ
ἂν
εἴη
πρὸς
|
ταῦτά |
μοι
βλάβη.
Ὁ
δὲ
Δίωνα |
[7, 344] |
ἐλέγξαι
πειρᾶσθαι
τὰς
Διονυσίου
μηχανάς.
|
Ταῦτά |
μοι
δόξαντα,
εἰς
τὴν
ὑστεραίαν |
[7, 349] |
ἀποστρεφόμενος
ᾠχόμην
ἔξω.
Τὸ
μετὰ
|
(ταῦτα |
ὁ
μὲν
ἐκυνήγει
τὸν
Ἡρακλείδην, |
[3, 315] |
ἢ
πῶς;
κἀγὼ
τὸ
μετὰ
|
ταῦτα |
ὃ
ἐπῄει
μοι
εἰπεῖν
οὐκ |
[13, 360] |
ἂν
εἶναι.
Δεδιὼς
δὲ
λέγω
|
ταῦτα, |
ὅτι
ὑπὲρ
ἀνθρώπου
δόξαν
ἀποφαίνομαι, |
[7, 339] |
κύκλος,
ὃν
πέρι
πάντ'
ἐστὶν
|
ταῦτα, |
οὐδὲν
πάσχει,
τούτων
ὡς
ἕτερον |
[2, 310] |
γραφέντα
μὴ
οὐκ
ἐκπεσεῖν.
Διὰ
|
ταῦτα |
οὐδὲν
πώποτ'
ἐγὼ
περὶ
τούτων |
[8, 357] |
πολέμιον
ἡγεῖσθαι
κοινῇ.
Ἔστιν
δὲ
|
ταῦτα |
οὐκ
ἀδύνατα·
ἃ
γὰρ
ἐν |
[6, 322] |
Τὸ
δὲ
ἂν
μὴ
δρῶμεν
|
ταῦτα |
οὐκ
ἐρῶ·
φήμην
γὰρ
ἀγαθὴν |
[3, 315] |
εἰς
αὖθις
ἔφησθα
μεταπέμψεσθαι.
Διὰ
|
ταῦτα |
οὐκ
ἦλθον,
ἀλλὰ
καὶ
Δίωνι |
[8, 352] |
ἢ
ὅτι
σμικρότατα
κακὰ
ἀμφοῖν,
|
ταῦτα |
οὔτε
ῥᾴδιον
ὁρᾶν
οὔτε
ἰδόντα |
[2, 310] |
αἱ
γὰρ
βέλτισται
(ψυχαὶ
μαντεύονται
|
ταῦτα |
οὕτως
ἔχειν,
αἱ
δὲ
μοχθηρόταται |
[7, 339] |
μέτοχος
ἔσται.
Πρὸς
γὰρ
τούτοις
|
ταῦτα |
οὐχ
ἧττον
ἐπιχειρεῖ
τὸ
ποῖόν |
[7, 344] |
Δίωνος
ἐπιστολὴν
περιμένειν
ἡμᾶς
καὶ
|
ταῦτα |
πάλιν
αὐτὰ
ἐπιστέλλειν.
Ὁ
δὲ |
[13, 360] |
δοκεῖν
δυσσύμβολον
(εἶναι.
Τὰ
μετὰ
|
ταῦτα |
περὶ
Δίωνος
λέγοιμ'
ἄν.
Τὰ |
[7, 334] |
εἰδότα
θείων
τε
καὶ
ἀνθρωπίνων.
|
Ταῦτα |
πρῶτον
μὲν
Δίωνα
ἐπεχείρησα
ἐγὼ |
[8, 357] |
ᾗπερ
καὶ
διενοούμην,
καὶ
μετὰ
|
ταῦτα |
Σικελίαν
ἂν
τὴν
ἄλλην,
εἴπερ |
[7, 344] |
οὖν,
ὡς
οὐκ
ἦν
τούτῳ
|
ταῦτα |
σπουδαιότατα,
εἴπερ
ἔστ'
αὐτὸς
σπουδαῖος, |
[8, 352] |
δοκεῖ
ἑκάστοτε
τοῖς
πολλοῖς
εἶναι
|
ταῦτα |
συμβουλεύειν
δεῖν
ἃ
τοὺς
μὲν |
[7, 329] |
(τε
καὶ
διατριβῆς
διὰ
πάντα
|
ταῦτα |
συνέβη
γενόμενος.
Μετὰ
δὲ
τοῦτο |
[7, 344] |
περὶ
τούτων
τὰ
δόξαντα
ἀπαγγελεῖν.
|
Ταῦτα |
συνεθέμεθα
τότε.
Ἐβουλευόμην
δὴ
τὸ |
[7, 344] |
τῶν
περὶ
ἐκεῖνον.
Ταῦτα
ἐρρήθη,
|
ταῦτα |
συνωμολογήσαμεν,
ὡς
νῦν
εἴρηται
σχεδόν. |
[13, 360] |
οἰκοδομίαν
τοῦ
τάφου.
Καὶ
περὶ
|
ταῦτα |
τὰ
μὲν
ἐμὰ
ἀναγκαῖα
σχεδόν |
[3, 315] |
Εὐρυβίου
συνεδεήθην
σου
μὴ
ποιεῖν
|
ταῦτα, |
ταύτην
λαβὼν
ὡς
ἱκανὴν
πρόφασιν, |
[2, 310] |
αὐτὰ
καθ'
αὑτά,
νῦν
σοι
|
ταῦτά |
τε,
εἰ
ἀληθὴς
ἡ
βάσανος, |
[7, 334] |
πανταχῇ.
Δίωνα
δὴ
ἐγὼ
λέγων
|
ταῦτά |
τε
καὶ
ἄλλα
τοιαῦτα
ἔπειθον, |
[7, 324] |
Τὰ
μὲν
δὴ
παρακελεύματα
ἦν
|
ταῦτά |
τε
καὶ
τοιαῦτα
ἕτερα
πάμπολλα, |
[7, 324] |
ἐδυστύχουν
αὐτοί.
Σκοποῦντι
δή
μοι
|
ταῦτά |
τε
καὶ
τοὺς
ἀνθρώπους
τοὺς |
[2, 310] |
ἀμφοῖν.
Περὶ
μὲν
οὖν
τούτων
|
ταῦτα. |
Τὸ
δὲ
σφαιρίον
οὐκ
ὀρθῶς |
[7, 329] |
ἐκβάλοι
ἐκ
τῆς
ἀρχῆς
δόλῳ.
|
Ταῦτα |
τότε
ἐνίκησεν
καὶ
τὸ
δεύτερον |
[7, 344] |
πολλὴν
χάριν
ἕξει
σοι
διαπραξαμένῳ
|
ταῦτα |
ὑπὲρ
ἐκείνου.
Τοῦτον
δὴ
ἐγὼ |
[3, 315] |
ὑπακοῦσαί
σοι.
Τὸ
δὲ
μετὰ
|
ταῦτα |
ὕστερον
ἐνιαυτῷ
τριήρης
ἀφίκετο
καὶ |
[3, 315] |
δύναμις
ὅμως
δ'
οὖν
πάντα
|
ταῦτα |
χαίρειν
ἐάσας
ἦλθον,
διανοηθεὶς
ὡς |
[8, 357] |
ἀρχαίας
καὶ
πατρῴας
οἰκήσεις
κατοικίσας·
|
ταὐτὰ |
δὲ
ταῦτα
καὶ
νῦν
πᾶσιν |
[9, 357] |
ἐξεργάσησθε
τελεσθέντα
καὶ
εὐτυχῆ.
~Πλάτων
|
Ἀρχύτᾳ |
Ταραντίνῳ
εὖ
πράττειν.
Ἀφίκοντο
πρὸς |
[12, 359] |
τι
ἑτοίμως
διαπράξασθαι.
Εὐτύχει.
~Πλάτων
|
Ἀρχύτᾳ |
Ταραντίνῳ
εὖ
πράττειν.
Τὰ
μὲν |
[7, 339] |
ἀξίων
λόγου
πραγμάτων,
εὐμαθῆ,
πρὸς
|
ἔρωτα |
ἐλθεῖν
τοῦ
βελτίστου
βίου·
δεῖν |
[7, 349] |
ἀδελφὴν
τῆς
πρόσθεν,
πέμψας
τινὰ
|
ἠρώτα |
με
εἰ
συγγιγνοίμην
ὄντως
μεταπεμψαμένου |
[7, 334] |
εὖ
φρονοῦντες
συμπρᾶξαι,
δεύτερα
μήν·
|
πρῶτα |
δ'
ἦν
ἃ
τὸ
πρῶτον |
[7, 329] |
παραφροσύνης
ἐχομένους,
ἐὰν
δέ
τινα
|
καθεστῶτα |
ζῶσι
βίον,
ἑαυτοῖς
ἀρέσκοντα,
ἐμοὶ |
[2, 310] |
οὐδὲν
πώποτ'
ἐγὼ
περὶ
τούτων
|
γέγραφα, |
οὐδ'
ἔστιν
σύγγραμμα
Πλάτωνος
οὐδὲν |
[7, 334] |
νῦν
ἐπεσταλμένοις.
Ταῦτα
γάρ
ἐστιν
|
ἀδελφὰ |
ὧν
τε
δίων
ὧν
τ' |
[7, 339] |
ἐν
νῷ
μοι
γέγονεν
εἰπεῖν·
|
τάχα |
γὰρ
ἂν
περὶ
ὧν
λέγω |
[2, 310] |
δὲ
ἴσως
μὲν
ἀκούσας
του,
|
τάχα |
δ'
ἂν
θείᾳ
μοίρᾳ
κατὰ |
[13, 360] |
μὴ
πάνυ
μακρᾶς
ἐπιστολῆς
ἦν,
|
ἔγραψα |
ἂν
ἃ
ἔλεγεν,
νῦν
δὲ |
[13, 360] |
(τε
ἐχρησάμην
καὶ
ὑμῖν
ταῦτα
|
ἀπέπεμψα. |
Τὸ
δὴ
μετὰ
τοῦτο
περὶ |
[9, 357] |
ἐστιν
ἐν
τῷ
βίῳ
τὸ
|
τὰ |
αὑτοῦ
πράττειν,
(ἄλλως
τε
καὶ |