HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Lettres

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ω  =  44 formes différentes pour 279 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Lettres, pages
[13, 360]   τότε εἶπεν· που πολλά,     Διονύσιε, εἰς σοφίαν ὠφελῇ ὑπὸ
[3, 315]   ταῦτ' εἶναι βέλτιστα. Ῥητέον δέ,     Διονύσιε, καὶ τοὐπὶ τούτῳ τότε
[3, 315]   ἄνευ τοῦ πείθειν, τὸν κολοφῶνα,     θαυμάσιε, ταῖς ὑποσχέσεσιν ἁπάσαις νεανικώτατον
[2, 310]   ποῖόν τι μήν; τοῦτ' ἐστίν,     παῖ Διονυσίου καὶ Δωρίδος, τὸ
[7, 324]   ἡμᾶς φεύγων καὶ ἀνέροιτο εἰπών·     Πλάτων, ἥκω σοι φυγὰς οὐχ
[8, 352]   Δίωνος συμβουλή; τόνδε. Δέξασθε,     Συρακόσιοι, πάντων πρῶτον νόμους οἵτινες
[1, 309]   εἰσάγωσιν, ἀναβοῶντα ποιοῦσιν· (Φίλων ἔρημος,     τάλας, ἀπόλλυμαι· Χρυσίου δὲ σπάνει
[3, 315]   (Συρακοσίοις καὶ Σικελιώταις πᾶσιν. Ἀλλ'     τᾶν, εἰ μὲν μὴ φῂς
[13, 360]   ἄνδρα, ὥσπερ ἐδόκει ἡμῖν τότε,  (ᾧ   γε σὺ καὶ Ἀρχύτης, εἴπερ
[7, 349]   μοχθηρίας τε καὶ λαιμαργίας, ἔλαθον,     δὴ σφαλεὶς κεῖται, Σικελίαν πένθει
[7, 339]   σχήμασιν ἀλλ' ἐν ψυχαῖς ἐνόν,     δῆλον ἕτερόν τε ὂν αὐτοῦ
[7, 334]   που χρὴ πάντα τινὰ ἄνδρα,     καὶ βραχὺ δόξης ὀρθῆς μετέδωκεν
[7, 349]   γυναῖκας ἐν τῷ κήπῳ, ἐν     κατῴκουν ἐγώ, δέοι θῦσαι θυσίαν
[7, 334]   τε ἅμα καὶ ἐμμελῶς γέγονεν,     μέλει ἀκούειν ἔξεστι τὸ μετὰ
[7, 339]   νόησον. Κύκλος ἐστίν τι λεγόμενον,     τοῦτ' αὐτό ἐστιν ὄνομα
[2, 310]   πάθῃ, (ὁ ἀναγνοὺς μὴ γνῷ.  Ὧδε   γὰρ ἔχει. Περὶ τὸν πάντων
[2, 310]   μᾶλλον δὲ περὶ τούτου  ὠδὶς   ἐν τῇ ψυχῇ ἐγγιγνομένη, ἣν
[3, 315]   ἀλλὰ καὶ Δίωνι τότ' ἀπηχθόμην·  ᾤετο   γὰρ (εἶναι βέλτιον ἐλθεῖν ἐμὲ
[7, 349]   δ' ἐχθροῦ, καὶ οὐκ εὐνοεῖν  ᾤετό   με, ὅτι Δίωνι τὰ χρήματα
[5, 321]   εἰ μὴ μάτην μὲν κινδυνεύσειν  ᾤετο,   πλέον δ' οὐδὲν ποιήσειν. Ταὐτὸν
[7, 324]   συμβῆναι γενόμενον. Πρὸς δὴ τούτοις  ᾠήθη   δεῖν ἐκ παντὸς τρόπου εἰς
[3, 315]   ὅτε τι πλέον ποιεῖν ἂν  ᾠήθην,   ἄλλα τε βραχέα ἄττα καὶ
[7, 324]   θαυμαστὸν οὐδὲν ἔπαθον ὑπὸ νεότητος·  ᾠήθην   γὰρ αὐτοὺς ἔκ τινος ἀδίκου
[7, 324]   ὢν πολλοῖς δὴ ταὐτὸν ἔπαθον·  ᾠήθην,   εἰ θᾶττον ἐμαυτοῦ γενοίμην κύριος,
[11, 358]   οὕτω κατεσκευάσθησαν, καὶ ἔπειτα εὖ  ᾤκησαν,   ὑπὸ συμβάσεων πραγμάτων μεγάλων καὶ
[7, 329]   οὕτως ἐγένετο, εἴπερ ἐγίγνετο, κάλλιστα,  ὤκνει   (ὡς δὴ μανθάνων καὶ ἀκούων
[7, 344]   ὁρμώμενον ἐκ τῆς Διονυσίου οἰκίας;  ᾤκουν   γὰρ πρὸς τοῖς ἄλλοισιν κακοῖς
[7, 344]   μὲν οὔ, βροτοὶ δὲ φρένας  ὤλεσαν   αὐτοί. Τούτῳ δὴ τῷ μύθῳ
[7, 344]   ἐγὼ τῷ λεχθέντι πάνυ μὲν  ᾤμην   γελοῖον εἶναι ἀντιλέγειν ἔτι, ὅμως
[3, 315]   οἶσθα σύ· πρὸς δὲ τούτοις  ᾤμην   δεῖν τὰ κατ' ἐνιαυτὸν ἕκαστον
[7, 344]   διελεγόμην· οὐδὲν γὰρ ἔτι πλέον  ᾤμην   ποιεῖν. Μέχρι μὲν δὴ τούτων
[7, 339]   ἐμὲ πραγμάτων. (Ἐπειδὴ δὲ ἀφικόμην,  ᾤμην   τούτου πρῶτον ἔλεγχον δεῖν λαβεῖν,
[7, 344]   χθὲς οἷς περὶ Ἡρακλείδου Διονύσιος  ὡμολόγει   πρὸς ἐμὲ καὶ σέ; πῶς
[3, 315]   καὶ μόγις μέν, ὅμως δ'  ὡμολογήθη   νῷν (πλεῦσαι μὲν οἴκαδε ἐμέ,
[7, 349]   τολμήσει Διονύσιος παρὰ τὰ χθὲς  ὡμολογημένα   ἄλλα ποτὲ δρᾶν. Καὶ ὃς
[7, 349]   τι σὺ παρὰ τὰ χθὲς  ὡμολογημένα   ποιήσῃς περὶ Ἡρακλείδην νεώτερον· δοκεῖ
[7, 334]   μετάστασιν δέ· ἐγὼ δ' ἥξειν  ὡμολόγησα   ἐπὶ τούτοις τοῖς λόγοις. Γενομένης
[7, 349]   οὔτε τι σμικρὸν οὔτε μέγα  ὡμολόγησα.   Νὴ τοὺς θεούς, ἦν δ'
[1, 309]   ὑπέμενον· ᾔδη γὰρ ὅτι τῶν  ὠμοτέρων   οὐδὲν ἐμοῦ συνεθέλοντος ὑμῖν δόξει
[7, 344]   εἴθ' ὡς παιδείας δὴ μέτοχος  ὤν,   ἧς οὐκ ἄξιος ἦν ἀγαπῶν
[7, 339]   καὶ ἄξιος τοῦ πράγματος θεῖος  ὤν,   ὁδόν τε ἡγεῖται θαυμαστὴν ἀκηκοέναι
[6, 322]   ταύτῃ, φήμ' ἐγώ, καίπερ γέρων  ὤν,   προσδεῖν σοφίας τῆς περὶ τοὺς
[5, 321]   χρήσιμος, καίπερ καὶ πρὸς ἄλλα  ὢν   ἀνδρεῖος· (τοὺς γὰρ τῆς μοναρχίας
[7, 344]   ἐλευθέρας, (πῶς ἄν, μὴ θαυμαστὸς  ὢν   ἄνθρωπος, τὸν ἡγεμόνα τούτων καὶ
[8, 352]   δὲ ἑρμηνεύσω ἃν ἐκεῖνος ἔμπνους  ὢν   καὶ δυνάμενος εἶπεν νῦν πρὸς
[7, 349]   ἐπιβουλεύσας καὶ συνωμότας συναγαγών, πένης  ὢν   καὶ ἑαυτοῦ μὴ κρατῶν, ὑπὸ
[7, 334]   ἡδονὴν ποριεῖν αὑτῷ τοὐμπίμπλασθαι, τυφλὸς  ὢν   καὶ οὐχ ὁρῶν, οἷς συνέπεται
[8, 352]   τε ἄθλιος, γυναικῶν καὶ παίδων  ὢν   λόγος ἄνους, τοὺς πειθομένους τε
[7, 324]   τὰ νῦν. Νέος ἐγώ ποτε  ὢν   πολλοῖς δὴ ταὐτὸν ἔπαθον· ᾠήθην,
[7, 324]   μὲν γὰρ δή, μάλ' εὐμαθὴς  ὢν   πρός τε τἆλλα καὶ πρὸς
[7, 349]   εἰς Τάραντα, φράζων ἐν οἷς  ὢν   τυγχάνω· οἱ δὲ πρόφασίν τινα
[1, 309]   τρόπον ἀπανθρωπότερον, σὺ δὲ τοιοῦτος  ὢν   τύραννος οἰκήσεις μόνος. Τὸ δὲ
[7, 339]   αὑτοῦ τέχνην, οὐδὲν τῶν αὐτῶν  ὧν   ἀκούοι· οἶδα δὲ οὐδὲν τούτων.
[13, 360]   δ' ἂν μή, χαιρόντων. Καὶ  ὧν   ἂν γένωνται οἱ πατέρες αὐτῶν
[7, 339]   τῶν ἀκουόντων δοκεῖν μηδὲν γιγνώσκειν  ὧν   ἂν ἐπιχειρῇ γράφειν λέγειν,
[7, 329]   ἀνὴρ αὑτόν τε καὶ ἐκείνους  ὧν   ἂν ἡγεμὼν γίγνηται σώσει, (μὴ
[5, 321]   συμβουλεύειν (περί τε τῶν ἄλλων  ὧν   ἂν φράζῃς καὶ ὡς Εὐφραίῳ
[7, 329]   συμβουλεύσαντος ἂν ἐθέλειν πείθεσθαι περὶ  ὧν   ἀνακοινοῦται, προθύμως συμβουλεύω καὶ οὐκ
[8, 352]   δὲ ἀπὸ τυράννων νῦν δίς,  ὧν   αὐτοὶ μάρτυρες ὑμεῖς γεγόνατε δεύτερον
[7, 339]   ἐξαλειφόμενον καὶ τορνευόμενον καὶ ἀπολλύμενον·  ὧν   αὐτὸς κύκλος, ὃν πέρι
[7, 349]   εἴρηταί τέ μοι καὶ εἰρήσθω·  ὧν   δ' ἐπανέλαβον ἕνεκα τὴν εἰς
[7, 329]   ἀφικόμην πάσῃ σπουδῇ μεταπεμπομένου Διονυσίου·  ὧν   δὲ ἕνεκα καὶ ὅσα ἔπραξα,
[3, 315]   ὄντος μέσῃ τε καὶ καθεστηκυίᾳ,  ὧν   δὴ παντάπασιν χρεία τοῖς νοῦν
[7, 344]   ἀκηκοὼς οὐδὲ μεμαθηκὼς ἦν ὑγιὲς  ὧν   ἔγραψεν κατὰ τὸν ἐμὸν λόγον·
[1, 309]   (μεθ' ὑμῶν ὑπάρχουσί μοι μάρτυρες,  ὧν   ἐγὼ πολλοῖς συνηγωνισάμην, ἀπολύσας αὐτοὺς
[7, 324]   (καὶ σφόδρα, ὡς οὐδεὶς πώποτε  ὧν   ἐγὼ προσέτυχον νέων, καὶ τὸν
[7, 339]   γραψόντων, ὅσοι φασὶν εἰδέναι περὶ  ὧν   ἐγὼ σπουδάζω, εἴτ' ἐμοῦ ἀκηκοότες
[7, 349]   κακῶν αὐτοὶ αἴτιοι ἐγένοντο αὑτοῖς,  ὧν,   εἰ Διονύσιος (ἀπέδωκεν τὰ χρήματα
[2, 310]   Τοῦ δὴ βασιλέως πέρι καὶ  ὧν   εἶπον, οὐδέν ἐστιν τοιοῦτον τὸ
[3, 315]   ἐμὲ γεγενῆσθαι. Τὴν οὖν ἀρχὴν  ὧν   εἶπον περὶ προτέρων ἄκουε πρότερον.
[3, 315]   ἀπειρίας οὔσης περὶ σὲ τούτων  (ὧν   ἔμπειρον ἔδει γεγονέναι, καὶ σφόδρα
[7, 324]   καὶ ἑταιρίαν ἀλλήλοις (καθιστάναι ἑκάστοτε·  ὧν   ἐνδείᾳ κατὰ τὸ σὸν μέρος
[7, 339]   διὰ τὸ τῶν λόγων ἀσθενές·  ὧν   ἕνεκα νοῦν ἔχων οὐδεὶς τολμήσει
[3, 315]   γίγνοιτο ἀντ' εὐρυχωρίας. Ἀλλ' οὖν  ὧν   ἕνεκα πάντ' εἴρηται ταῦτ' ἐστί·
[12, 359]   δὲ παρ' ἐμοὶ ὑπομνήματα, περὶ  ὧν   ἐπέστειλας, ἱκανῶς μὲν οὔπω ἔχει,
[13, 360]   μὲν δὴ ταύτῃ. (Περὶ δὲ  ὧν   ἐπέστελλές μοι ἀποπέμπειν σοι, τὸν
[13, 360]   τὸν θώρακα ἄλλο τι  ὧν   ἐπιστέλλω πέμπῃς, ἂν μὲν αὐτός
[7, 324]   γιγνομένην δ' οὖν ἔν τισιν,  ὧν   καὶ Διονύσιον ἡγήσατο ἕνα γενέσθαι
[2, 310]   δ' ἔγωγε τοῖς ἔμπροσθεν, περὶ  ὧν   λέγω, εἰ ἐξείη αὐτοῖς ἐπανορθώσασθαι
[7, 339]   εἰπεῖν· τάχα γὰρ ἂν περὶ  ὧν   λέγω σαφέστερον ἂν εἴη λεχθέντων
[7, 334]   εἰς Διονύσιον βλέψαντες καὶ Δίωνα,  ὧν   μὲν μὴ πειθόμενος ζῇ
[7, 334]   νομίζειν κακὸν πάσχειν δρᾶσαι,  ὧν   φιλοχρήματος (πένης τε ἀνὴρ
[8, 352]   τῆς ἀρχῆς πάλιν ἐρῶσιν τυχεῖν,  ὧν   οἱ πρόγονοι τότε, μέγιστον, ἔσωσαν
[2, 310]   βλέπουσα εἰς τὰ αὑτῆς συγγενῆ,  ὧν   (οὐδὲν ἱκανῶς ἔχει. Τοῦ δὴ
[13, 360]   ὥσπερ ἔφης· περὶ μέντοι ἐκείνων  ὧν   οὐκ εἴας μεμνῆσθαι πρὸς αὐτόν,
[3, 315]   νόμων προοίμια σπουδάσαντα μετρίως, χωρὶς  ὧν   σὺ προσέγραψας τις ἕτερος·
[7, 334]   ἐστιν ἀδελφὰ ὧν τε δίων  ὧν   τ' ἐγὼ ἐπεχειρήσαμεν Συρακούσαις εὖ
[7, 334]   ἐπεσταλμένοις. Ταῦτα γάρ ἐστιν ἀδελφὰ  ὧν   τε δίων ὧν τ' ἐγὼ
[7, 339]   Ἔστιν τῶν ὄντων ἑκάστῳ, δι'  ὧν   τὴν ἐπιστήμην ἀνάγκη παραγίγνεσθαι, τρία,
[7, 339]   καὶ ἀκούω γεγραφέναι αὐτὸν περὶ  ὧν   τότε ἤκουσε, συνθέντα ὡς αὑτοῦ
[3, 315]   καταλείψειν (αὐτοῦ. Πολλὰ ἔχων εἰπεῖν  ὧν   ὑποσχόμενος οὐδὲν ἐποίησας, διὰ τὸ
[2, 310]   καὶ Πολυξένου πρὸς σὲ εἰρηκότων,  ὧν   φασὶ (λέγειν τὸν ἕτερον ὅτι
[7, 344]   διανοεῖται τούτων μηδὲν ποιεῖν Διονύσιος  ὧν   φησιν, ἀπελθόντος δ' ἐμοῦ ἐὰν
[7, 344]   μὲν δὴ ποιῇ τι Διονύσιος  ὧν   φησιν, οὐ (παντάπασιν ἔσται μοι
[11, 358]   τε ὑπὸ νόμων θέσεως καὶ  ὧντινων   εὖ ποτε πολιτείαν κατασκευασθῆναι ἄνευ
[13, 360]   ξένος οὐδεὶς ὅστις δώσει, ὡς  ᾠόμεθα,   ἔπει καὶ ἄν τι σοὶ
[8, 352]   Ἱππαρίνου ἀρξάντων Σικελιῶται τότε ὡς  ᾤοντο   εὐδαιμόνως ἔζων, τρυφῶντές τε καὶ
[3, 315]   καὶ ὑβριστικῶς εἰς ἐμέ, ὡς  ᾤου   διὸ τὸ τότε σοι ὕβρισμα
[7, 339]   πάντῃ, λόγος ἂν εἴη ἐκείνου  ᾧπερ   στρογγύλον καὶ περιφερὲς (ὄνομα καὶ
[7, 344]   τὸν ἐνιαυτὸν τοῦτον, εἰς δὲ  ὥρας   ἄπιθι (λαβὼν τὰ χρήματα ταῦτα·
[7, 344]   προστάττων, ἐνδείξηται δὲ πᾶσιν ῥᾳδίως  ὡς   ἀβουλῶν ἐμὲ ἐκπλεῖν, ἆρά τις
[1, 309]   εὐρυπέδου γόνιμοι βρίθοντες αὐτάρκεις γύαι,  ὡς   ἀγαθῶν ἀνδρῶν ὁμοφράδμων νόησις. (ἔρρωσο,
[3, 315]   οὔτε συμφέρουσαν ηὗρες, ἐμὲ ἐκφοβεῖν  ὡς   ἀγνοοῦντα τὰ τότε γιγνόμενα, ἵνα
[7, 334]   τὸ δὲ Ἀθηναίων πέρι λεγόμενον,  ὡς   αἰσχύνην οὗτοι περιῆψαν τῇ πόλει,
[7, 339]   γένηται· ῥητὸν γὰρ οὐδαμῶς ἐστιν  ὡς   ἄλλα μαθήματα, ἀλλ' ἐκ πολλῆς
[7, 334]   δουλεύειν. Ἄλλως δὲ οὐκ ἔστιν  ὡς   ἄν ποτε κακῶν λήξαι (πόλις
[3, 315]   ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς γραμμάτων ἦρχεν  ὡς,   ἂν ἀφίκωμαι, τὰ Δίωνός μοι
[13, 360]   τῶν ἄλλων ἐπιτηδείων, χρῶμαι δὲ  ὡς   ἂν δύνωμαι ὀλιγίστοις, ὅσα ἀναγκαῖα
[7, 339]   μετὰ τοῦτο εἶπεν πρότερον  ὡς   ἂν εἰς Σικελίαν πεισθεὶς ὑφ'
[7, 324]   μεθ' ἑτέρων ἔπεμπον, βίᾳ ἄξοντα  ὡς   ἀποθανούμενον, (ἵνα δὴ μετέχοι τῶν
[7, 329]   πολιτείαν ἐᾶν καὶ μὴ (κινεῖν,  ὡς   ἀποθανουμένῳ ἐὰν κινῇ, ταῖς δὲ
[3, 315]   τινας τῶν παρὰ σὲ (πρεσβευόντων  ὡς   ἄρα σοῦ ποτε λέγοντος ἀκούσας
[7, 339]   αὖ περὶ ἑκάστου τῶν τεττάρων  ὡς   ἀσαφές, τὸ δὲ μέγιστον, ὅπερ
[7, 324]   (καὶ πάντων ἥκιστα Σωκράτει προσήκουσαν·  ὡς   ἀσεβῆ γὰρ οἱ μὲν εἰσήγαγον,
[12, 359]   παρὰ σοῦ ἐλθόνθ' ὑπομνήματα θαυμαστῶς  ὡς   (ἅσμενοί τε ἐλάβομεν καὶ τοῦ
[7, 329]   πάλιν, ὡς Πλάτωνα Διονύσιος θαυμαστῶς  ὡς   ἀσπάζεται. Τὸ δ' εἶχεν δὴ
[7, 344]   νῦν πρὸς ἐμὲ λέγει,  ὡς   αὐτοῦ μὲν ἐθέλοντος, ἐμοῦ δὲ
[7, 339]   περὶ ὧν τότε ἤκουσε, συνθέντα  ὡς   αὑτοῦ τέχνην, οὐδὲν τῶν αὐτῶν
[7, 344]   δὲ αἰσχρᾶς, εἴπερ, ἕνεκα, εἴθ'  ὡς   αὑτοῦ τιθέμενος εἴθ' ὡς παιδείας
[7, 344]   μὴ ὡς φυγάδα δέ, ἀλλ'  ὡς   αὐτῷ καὶ δεῦρο ἐξὸν ἀποδημεῖν,
[2, 310]   Νέστορα καὶ Ὀδυσσέα καὶ Παλαμήδη  ὡς   δ' ἐμοὶ δοκεῖ, καὶ Προμηθέα
[2, 310]   πᾶσιν ὄνομα οὐ καλὸν ἔχει·  ὡς   δ' ἐν κεφαλαίῳ εἰπεῖν, σοῦ
[7, 339]   τε δόξα περὶ ταῦτ' ἐστίν·  ὡς   δὲ ἓν τοῦτο αὖ πᾶν
[12, 359]   ἐπέστειλας, ἱκανῶς μὲν οὔπω ἔχει,  ὡς   δέ ποτε τυγχάνει ἔχοντα, ἀπέσταλκά
[13, 360]   ἀνάλωμα εἰσαγγέλλειν, οὐκ ἐθέλουσιν προσαγγέλλειν,  ὡς   δὴ ἀπεχθησόμενοι· (ἔθιζε οὖν αὐτοὺς
[2, 310]   εὐσεβέστερον πράττοιμεν, οὐδ' ἀμελοῦντες ἀσεβέστερον.  Ὡς   δὴ δεῖ γίγνεσθαι, καὶ τὸ
[7, 329]   ἐγένετο, εἴπερ ἐγίγνετο, κάλλιστα, ὤκνει  (ὡς   δὴ μανθάνων καὶ ἀκούων τῶν
[3, 315]   τῶν ἐμῶν φίλων ἐμὲ αἰτιᾶσθαι  ὡς   διὰ τὴν ἐμὴν ῥᾳθυμίαν τὰ
[7, 334]   λόγος ἐχώρει πολὺς ἐκ Σικελίας  ὡς   Διονύσιος θαυμαστῶς φιλοσοφίας ἐν ἐπιθυμίᾳ
[7, 334]   διαλέγεσθαι τῶν περὶ τὰ τοιαῦτα,  ὡς   Διονυσίου πάντα διακηκοότος ὅσα διενοούμην
[7, 334]   τῳ συμβαίη, γένοιτο ἂν εὐδαίμων,  ὡς   δοκεῖ τοῖς πολλοῖς· κακὸν γὰρ
[2, 310]   Σόλωνα ὡς σοφοὺς καὶ Κῦρον  ὡς   δυνάστην. Καὶ δὴ ταῦτα μιμούμενοι
[8, 352]   δὴ διαιτητοῦ τινα τρόπον διαλεγόμενος  ὡς   δυοῖν, τυραννεύσαντί τε καὶ τυραννευθέντι,
[3, 315]   τις ἱκανή που φαίνοιτο κρίσις,  ὡς   ἐγὼ μὲν ἐκέλευον, σὺ δ'
[11, 358]   παιδεύσων οὔτε οἱ παιδευθησόμενοι,  ὡς   ἐγὼ οἶμαι, εἰσὶν ὑμῖν, ἀλλὰ
[2, 310]   ἀγαθὰ τοῖς τε ἄλλοις Ἕλλησιν,  ὡς   ἐγώ φημι. Νῦν δὲ μέγας
[8, 352]   δυνατὸν (εἴη, μεταβαλεῖν. Δυνατὸν δέ,  ὡς   ἔδειξεν ἔργῳ σοφὸς ἀνὴρ καὶ
[13, 360]   αὐτῷ ἔργον ἦν πάνυ κομψόν,  ὡς   ἐδόκει· ἐπριάμην οὖν αὐτὸ βουλόμενός
[7, 324]   ἐπιθυμία, σχεδὸν οὐκ εἰκάζων ἀλλ'  ὡς   εἰδὼς σαφῶς εἴποιμ' ἄν. Ὅτε
[7, 329]   δὲ ἕνεκα καὶ ὅσα ἔπραξα,  ὡς   εἰκότα τε καὶ δίκαια, ὑμῖν
[3, 315]   ποιήσασθαι τὰς ἀπολογίας, πρῶτον μὲν  ὡς   εἰκότως σοι ἔφυγον κοινωνεῖν περὶ
[7, 334]   ὑστέρα πορεία τε καὶ πλοῦς  ὡς   εἰκότως τε ἅμα καὶ ἐμμελῶς
[7, 344]   Θηβαῖος· διεξῆλθον μὲν γὰρ  ὡς   εἶπόν τε ἐγὼ καὶ ἅπαξ
[7, 324]   ἠναγκάσθην, ἐπαινῶν τὴν ὀρθὴν φιλοσοφίαν,  ὡς   ἐκ ταύτης ἔστιν τά τε
[7, 349]   πελταστὰς διώκειν ἐκέλευε· φθάνει δέ,  ὡς   ἐλέγετο, Ἡρακλείδης εἰς τὴν Καρχηδονίων
[7, 334]   τῇ πόλει τὼ Δίωνα ἀποκτείναντε,  ὡς   ἐλλογίμω πώποτε ἄνδρε γενομένω. Ταῦτα
[2, 310]   τί τὸ ἐμόν ἐστιν, ἀπιστῶν,  ὡς   ἐμοὶ δοκεῖ· καὶ οἱ ἐπὶ
[2, 310]   εἰς ἀνθρώπους ἀπαιδεύτους· σχεδὸν γάρ,  ὡς   ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ ἔστιν τούτων
[2, 310]   γὰρ οὐκ ἤκουσα. Χρὴ δέ,  ὡς   ἐμοὶ δοκεῖ, οὑτωσί σε ποιεῖν
[13, 360]   εἶπες εὖ τι ῥῆμα ἔχον,  ὡς   ἔμοιγε ἐδόκεις καὶ (τῷ παρακατακειμένῳ
[12, 359]   καὶ τοῦ γράψαντος αὐτὰ ἠγάσθημεν  ὡς   ἔνι μάλιστα, καὶ ἔδοξεν ἡμῖν
[8, 352]   δυοῖν, τυραννεύσαντί τε καὶ τυραννευθέντι,  ὡς   ἑνὶ ἑκατέρῳ παλαιὰν ἐμὴν συμβουλήν·
[2, 310]   ἐπιμελητέον αὐτῶν ἐστιν. Ἀνάγκη γάρ,  ὡς   ἔοικε, μέλειν ἡμῖν καὶ τοῦ
[7, 339]   μαντευόμενός τε οὐ πάνυ καλῶς,  ὡς   ἔοικεν ἐλθὼν δ' οὖν τὸ
[5, 321]   τις ἀκούσας ταῦτα εἴπῃ· Πλάτων,  ὡς   ἔοικεν, προσποιεῖται μὲν τὰ δημοκρατίᾳ
[7, 324]   νῦν εἰ διαπράξαιτο ἐν Διονυσίῳ  ὡς   ἐπεχείρησε, μεγάλας ἐλπίδας εἶχεν ἄνευ
[7, 324]   καὶ δὴ καὶ παρεκάλουν εὐθὺς  ὡς   ἐπὶ προσήκοντα πράγματά με. Καὶ
[7, 334]   τοὺς ἐλευθερωθέντας ὑπ' αὐτοῦ Σικελιώτας  ὡς   ἐπιβουλεύοντα γενέσθαι τύραννον, οὐ μόνον
[7, 329]   δὲ τοῖς (διαβάλλουσιν καὶ λέγουσιν  ὡς   ἐπιβουλεύων τῇ τυραννίδι δίων πράττοι
[7, 334]   Διονύσιος ἐπείσθη, παρὰ πᾶσιν ἂν  ὡς   ἔπος εἰπεῖν ἀνθρώποις ἀπέσωσεν γενομένη.
[7, 334]   γὰρ ἐμὲ καὶ τοὺς ἄλλους  ὡς   ἔπος εἰπεῖν ἅπαντας τὰ μέγιστα
[2, 310]   (ἂν) ἀγνῶτές ἐσμεν οὐδενὶ Ἑλλήνων  ὡς   ἔπος (εἰπεῖν, οὔτε συνουσία
[7, 339]   τε καὶ ἀσαφείας ἐμπίμπλησι πάσης  ὡς   ἔπος εἰπεῖν πάντ' ἄνδρα. Ἐν
[7, 329]   δεύτερον, ἵνα μὴ τὰ πάρεργα  ὡς   ἔργα μοι συμβαίνῃ λεγόμενα. Λέγω
[7, 339]   ἐστὶν ταῦτα, οὐδὲν πάσχει, τούτων  ὡς   ἕτερον ὄν. Τέταρτον δὲ ἐπιστήμη
[7, 324]   αὑτοῦ ἀδελφιδοῦς καὶ τοὺς οἰκείους  ὡς   εὐπαράκλητοι εἶεν πρὸς τὸν ὑπ'
[7, 324]   τε αὑτοῦ καὶ ἐμὴν συνουσίαν  ὡς   εὐπετῶς ἐξηργάσατο εἰς ἐπιθυμίαν ἐλθεῖν
[7, 339]   ἐμοῦ ἀκηκοότες εἴτ' ἄλλων εἴθ'  ὡς   εὑρόντες αὐτοί· τούτους οὐκ ἔστιν
[5, 321]   ἄλλων ὧν ἂν φράζῃς καὶ  ὡς   Εὐφραίῳ δεῖ τὰ νῦν χρῆσθαι.
[7, 324]   Διονυσίου, φιλοσοφίας τε καὶ παιδείας  ὡς   ἔχοι σφόδρα λέγων, τούς τε
[2, 310]   ὁρμήσας, ἔπειτα αὐτοῦ τὰς ἀποδείξεις  ὡς   ἔχων βεβαίως οὐ κατέδησας, ἀλλ'
[3, 315]   Συρακούσαις καὶ τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν,  ὡς   ἐμὴ δόξα μαντεύεται· ἔπειτα
[7, 344]   πεφυκότι· κακῶς δὲ ἂν φυῇ,  ~ὡς   τῶν πολλῶν ἕξις τῆς
[3, 315]   γὰρ δὴ καὶ τὸν θεόν,  ὡς   ἤγγειλαν οἱ τότε θεωροῦντες, προσεῖπες
[7, 349]   με εἰς τὴν οἴκησιν πάλιν,  ὡς   ἤδη σαφῶς Θεοδότου μὲν ὄντος
[4, 320]   πέπρακται ὑμῖν πράττοντες τυγχάνετε,  ὡς   ἡμεῖς πολλὰ ἀκούοντες οὐδὲν ἴσμεν·
[3, 315]   μὴν οὐ χαλεπὸν εἰπεῖν ἐναργῶς  ὡς   ἦν ταῦτα ἄριστα πραχθέντα καὶ
[7, 344]   Λόγος δή τις ταχὺ διῆλθεν  ὡς   Ἡρακλείδης αἴτιος εἴη γεγονὼς πάντων
[3, 315]   νῦν δὴ λέγεις ἐμοὶ μεμφόμενος,  ὡς   Ἡρακλείδου τέ μοι καὶ τῶν
[7, 339]   ἤγγελλον πάντες τὸν αὐτὸν λόγον,  ὡς   θαυμαστὸν ὅσον Διονύσιος ἐπιδεδωκὼς εἴη
[3, 315]   μὴ ποιεῖν ταῦτα, ταύτην λαβὼν  ὡς   ἱκανὴν πρόφασιν, εἶπες ὅτι καὶ
[7, 339]   ἔνιοι δὲ αὐτῶν πείθουσιν αὑτοὺς  ὡς   ἱκανῶς ἀκηκοότες εἰσὶν τὸ ὅλον,
[7, 329]   τἀναντία πάντα ἀποτελεῖ· πορευθεὶς δὲ  ὡς   λέγομεν, καὶ ἑαυτὸν ἔμφρονά τε
[7, 339]   τρυφῶντάς τε καὶ ἀδυνάτους διαπονεῖν,  ὡς   μηδέποτε βαλεῖν ἐν αἰτίᾳ τὸν
[8, 352]   Τότε γὰρ εἵλοντο Διονύσιον μὲν  ὡς   νέον (καὶ πολεμικὸν ἐπὶ τὰς
[7, 344]   ἐκεῖνον. Ταῦτα ἐρρήθη, ταῦτα συνωμολογήσαμεν,  ὡς   νῦν εἴρηται σχεδόν. Ἐξέπλευσεν δὴ
[12, 359]   Λαομέδοντος ἐξαναστάντων Τρώων ἄνδρες ἀγαθοί,  ὡς   παραδεδομένος μῦθος δηλοῖ. Τὰ
[7, 334]   ἀκούει, ἐάν τε ἀκούσῃ, καταγελῶν,  ὡς   οἴεται, πανταχόθεν ἀναιδῶς ἁρπάζει πᾶν
[6, 322]   κατὰ δύο, κοινῇ κατὰ δύναμιν  ὡς   οἷόν τ' ἐστὶν πλειστάκις, καὶ
[7, 329]   κατὰ λόγον ἐν δίκῃ τε  (ὡς   οἷόν τε ἀνθρώπῳ μάλιστα, διά
[7, 334]   Δίωνα γὰρ ἐγὼ σαφῶς οἶδα,  ὡς   οἷόν τε περὶ ἀνθρώπων ἄνθρωπον
[13, 360]   ποιεῖν, ἐμὲ μὲν διαμάχεσθαι ὅπως  ὡς   ὀλίγιστον γένηται τὸ (ἀνάλωμα,
[8, 352]   καὶ φεύγουσιν τὸν δούλειον ζυγὸν  ὡς   ὂν κακόν, εὐλαβεῖσθαι συμβουλεύοιμ' ἂν
[13, 360]   ἔμμισθον οὖν που αὐτὸν κατάστησον  ὡς   ὄντα σοι εὔνουν, καὶ ἄν
[7, 324]   οὕτως ὀξέως ὑπήκουσεν (καὶ σφόδρα,  ὡς   οὐδεὶς πώποτε ὧν ἐγὼ προσέτυχον
[7, 344]   εἴτε τις ἐλάττων εἴτε μείζων,  ὡς   οὐδὲν ἀκηκοὼς οὐδὲ μεμαθηκὼς ἦν
[7, 339]   ἑταίρους, αὐτῷ δέ μοι ὑπῆν  ὡς   οὐδὲν θαυμαστὸν νέον ἄνθρωπον παρακούοντα
[3, 315]   ταῦτα χαίρειν ἐάσας ἦλθον, διανοηθεὶς  ὡς   οὐδένα δεῖ τῶν ἐμῶν φίλων
[7, 334]   δόξαν παρέστησεν πᾶσιν τὴν ἀληθῆ,  ὡς   οὐκ ἄν ποτε γένοιτο εὐδαίμων
[7, 334]   ὅτι, τὴν ἀρχὴν εἰ κατέσχεν,  ὡς   οὐκ ἄν ποτε ἐπ' ἄλλο
[3, 315]   ἐστί· μή με διάβαλλε λέγων  ὡς   οὐκ εἴων ἐγώ σε πόλεις
[3, 315]   πόλεως πράγματα, τὸ δὲ δεύτερον  ὡς   οὐκ ἐμὴν ταύτην εἴρηκας συμβουλὴν
[7, 334]   ὀρθῆς μετέδωκεν θεία τις τύχη,  ὡς   οὐκ ἔστιν παῦλα κακῶν τοῖς
[7, 344]   ἐν ἄλλοις τισὶν ἅττ' οὖν,  ὡς   οὐκ ἦν τούτῳ ταῦτα σπουδαιότατα,
[4, 320]   ἐν τούτῳ μάλιστα πρὸς σέ.  Ὡς   οὖν ὑπὸ πάντων ὁρώμενος παρασκευάζου
[7, 329]   δὲ καὶ διαμαχόμενοι τοῖς λόγοις  ὡς   οὕτω μὲν πᾶς ἀνὴρ αὑτόν
[7, 339]   γράφειν λέγειν, ἀγνοούντων ἐνίοτε  ὡς   οὐχ ψυχὴ τοῦ γράψαντος
[3, 315]   προυτεινόμην καὶ περὶ σοῦ διισχυριζόμην  ὡς   οὐχ οἷός τ' ἔσοιο ἀνταρκέσαι
[2, 310]   λόγῳ ἑπόμενον. Καὶ ταῦτα λέγω  ὡς   οὐχ ὑγιές τι Κρατιστόλου καὶ
[7, 344]   εἴθ' ὡς αὑτοῦ τιθέμενος εἴθ'  ὡς   παιδείας δὴ μέτοχος ὤν, ἧς
[3, 315]   μάλα πλαστῶς γελῶν, εἰ μέμνημαι,  ὡς   παιδευθέντα με ἐκέλευες ποιεῖν πάντα
[7, 329]   τεθνεὼς εἴην ὑπὸ Διονυσίου τούτων  ὡς   πάντων τῶν τότε (γεγονότων αἴτιος.
[2, 310]   Ταῦτα μὲν περὶ τούτων, πολλὰ  ὡς   περὶ τοιούτων· (Φιλιστίωνι δέ, εἰ
[7, 329]   τοὐναντίον (τὸ πρότερον πάλιν,  ὡς   Πλάτωνα Διονύσιος θαυμαστῶς ὡς ἀσπάζεται.
[8, 352]   κακὰ ἐξεργάσεται, τοὺς δὲ φίλους  ὡς   πλεῖστα ἀγαθά· τὸ δὲ οὐδαμῶς
[8, 352]   δεῖν τοὺς μὲν πολεμίους  ὡς   πλεῖστα κακὰ ἐξεργάσεται, τοὺς δὲ
[7, 329]   ὑφ' ἡμῶν τῶν ἐπιβουλευόντων Διονυσίῳ,  ὡς   πολλαχόθεν ἐχώρουν οἱ τοιοῦτοι λόγοι,
[4, 320]   σχεδὸν (ἅπαντες οἱ τῇδε λέγουσιν  ὡς   πολλή ἐστιν ἐλπὶς ἀναιρεθέντος Διονυσίου
[7, 339]   καὶ δίαιτα καθ' ἡμέραν  ὡς   πρέπουσα κοσμία τῷ πράγματι,
[7, 339]   δὲ ἐπιστολὴν πάνυ μακράν, εἰδὼς  ὡς   πρὸς Δίωνα διεκείμην καὶ τὴν
[7, 339]   δὲ ὑψηλῆς καὶ χαύνης ἐλπίδος,  ὡς   (σέμν' ἄττα μεμαθηκότας. Ἔτι δὲ
[2, 310]   καὶ Κροῖσον αὖ καὶ Σόλωνα  ὡς   σοφοὺς καὶ Κῦρον ὡς δυνάστην.
[2, 310]   τούτοις βοῶντες πολλοὶ ἦσαν, λέγοντες  ὡς   σὺ ἐμοῦ μὲν (καταπεφρόνηκας, ἄλλα
[3, 315]   ἄρα σὲ μὲν τότε διεκώλυσα,  ὡς   σὺ φῄς, σοῦ σφόδρα προθυμουμένου,
[7, 329]   ἐφοβούμεθα μή τινα ἐπαιτιώμενος τιμωροῖτο  ὡς   συναίτιον τῆς Δίωνος ἐπιβουλῆς· περὶ
[7, 349]   ἀκροπόλεως ἐκπέμπει με, εὑρὼν (πρόφασιν  ὡς   τὰς γυναῖκας ἐν τῷ κήπῳ,
[13, 360]   τοῦ ἀργυρίου μὴ ἀμελήσῃς, ἀλλ'  ὡς   τάχιστα ἀπόδος, ἵνα καὶ οἱ
[13, 360]   ἴῃ παρὰ σέ, ἐπιμελεῖσθαι ὅπως  ὡς   τάχιστα σὺ αἴσθῃ, καὶ ὑπομιμνῄσκειν
[7, 329]   διῆλθε λόγος τις ἐν Συρακούσαις,  ὡς   τεθνεὼς εἴην ὑπὸ Διονυσίου τούτων
[4, 320]   ὑπάρχον περὶ σὲ τοιοῦτόν ἐστιν,  ὡς   τοὺς ἐξ ἁπάσης τῆς οἰκουμένης,
[3, 315]   θωπεύσας τῷ ῥήματι, καὶ γέγραφας,  ὡς   φασί, αῖρε καὶ ἡδόμενον βίοτον
[2, 310]   πρὸς πολλῶν εὐδοξίαν σοι οἴσει  ὡς   φιλοσόφῳ ὄντι. Ἐγὼ δὲ σὲ
[7, 344]   οἰκεῖν μὲν ἐν Πελοποννήσῳ, μὴ  ὡς   φυγάδα δέ, ἀλλ' ὡς αὐτῷ
[13, 360]   σοι ξένος οὐδεὶς ὅστις δώσει,  ὡς   ᾠόμεθα, ἔπει καὶ ἄν τι
[8, 352]   καὶ Ἱππαρίνου ἀρξάντων Σικελιῶται τότε  ὡς   ᾤοντο εὐδαιμόνως ἔζων, τρυφῶντές τε
[3, 315]   μεμηνιμένως καὶ ὑβριστικῶς εἰς ἐμέ,  ὡς   ᾤου διὸ τὸ τότε σοι
[13, 360]   μετὰ τοῦτο περὶ χρημάτων ἄκουε  ὥς   σοι ἔχει, περί τε τὰ
[2, 310]   καὶ οὐδεὶς αὐτῶν ἑκὼν ἐξελέγχεται,  ὥς   τινες ὑπολαμβάνουσιν, ἀλλ' ἄκοντες. Καὶ
[8, 352]   ἐπὶ σωτηρίᾳ τῆς Σικελίας αὐτοκράτορας,  ὥς   φασιν, τυράννους ἐπονομάζοντες. Καὶ εἴτε
[7, 344]   ἐφθέγγετο περὶ αὐτῶν, καὶ μὴν  ὡσαύτως   ἐγὼ πρὸς ἐκεῖνον αὖ περὶ
[13, 360]   ἄλλοι πρὸς τοῦτον ὁρῶντες προθυμότεροι  ὦσιν   ἡμῖν ὑπηρετεῖν. (Ἰατροκλῆς, μετὰ
[3, 315]   μονάρχων σχεδόν, (ὅσῳπερ ἂν μείζους  ὦσιν,   τοσούτῳ πλείους καὶ μείζους τοὺς
[13, 360]   καὶ τῶν διαιρέσεων, καὶ ἄνδρα,  ὥσπερ   ἐδόκει ἡμῖν τότε, (ᾧ γε
[3, 315]   ἐμὴν συνήθειαν γράφων Εὖ πράττειν,  ὥσπερ   εἴωθα ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς τοὺς
[1, 309]   ἄλλον τινὰ τῶν ἑταίρων θεράπευσον  ὥσπερ   ἐμέ· κἀγὼ γὰρ (ἱκανῶς ὑπὸ
[11, 358]   δυνατὸν ἐμὲ ἀφικέσθαι Σωκράτη,  ὥσπερ   ἐπέστειλας. Νῦν δὲ (Σωκράτης μέν
[13, 360]   παρὰ σοῦ ἔλθωσιν αἱ ἐπιστολαί,  ὥσπερ   ἔφης· περὶ μέντοι ἐκείνων ὧν
[2, 310]   καὶ ἐμὲ μάλιστα. Νῦν οὖν,  ὥσπερ   καὶ ἐξ ἀρχῆς, σὺ καθηγοῦ,
[8, 352]   νῦν χρόνον, ἐπὶ τούτοις καλεῖτε,  ὥσπερ   καὶ πρότερον ἐρρήθη, πρέσβεις οὓς
[7, 329]   αὐτοῖς γενομένης δουλείας, ἀλλ' οὐχ  ὥσπερ   νῦν τοὐναντίον πατὴρ αὐτοῦ
[7, 339]   εἴη Διονύσιος ἐξημμένος ὑπὸ φιλοσοφίας  ὥσπερ   πυρός, μάτην πολὺς
[13, 360]   διὰ τὴν παρὰ σὲ ἄφιξιν,  ὥσπερ   τότε ἔλεγον δεῖ ποιεῖν, ἐμὲ
[13, 360]   ἐμά. Ἐγὼ τοῖς σοῖς χρήμασιν,  ὥσπερ   τότε σοι ἔλεγον, χρήσομαι καθάπερ
[2, 310]   ἀκουόμενα καὶ πολλὰ ἔτη, μόγις  ὥσπερ   χρυσὸς ἐκκαθαίρεται μετὰ πολλῆς πραγματείας.
[8, 352]   ἔσωσαν ἀπὸ βαρβάρων τοὺς Ἕλληνας,  ὥστ'   ἐξεῖναι περὶ πολιτείας νῦν ποιεῖσθαι
[2, 310]   οἱ περὶ ἡμῶν αὐτῶν σεσιγήσονται·  ὥστ'   ἐπιμελητέον αὐτῶν ἐστιν. Ἀνάγκη γάρ,
[12, 359]   δὲ τῆς φυλακῆς ἀμφότεροι συμφωνοῦμεν,  ὥστ'   οὐδὲν δεῖ παρακελεύεσθαι. ~(Πλάτων Διονυσίῳ
[6, 322]   ὑμῖν αὐτοῖς καὶ χρείαν ἔχοντες  ὥστε   ἀλλήλους εἰς τὰ (μέγιστα ὠφελεῖν.
[13, 360]   τι σοὶ αὐτῷ διαφέρῃ μέγα,  ὥστε   ἀναλωθὲν μὲν ἤδη ὀνῆσαι, μὴ
[7, 324]   ἄγοντας διοικήσειν δὴ τὴν πόλιν,  ὥστε   αὐτοῖς σφόδρα προσεῖχον τὸν νοῦν,
[7, 339]   ἐπιθῇ πᾶσιν, λάβῃ δύναμιν  ὥστε   αὐτὸς αὑτὸν χωρὶς τοῦ δείξοντος
[7, 329]   νόμοις τε συνδήσειεν καὶ πολιτείαις,  ὥστε   αὑτῷ τε οἰκείας καὶ ἀλλήλαις
[2, 310]   αὑτῶν συνουσίας, πάνυ ἂν σπουδάσαι  ὥστε   βελτίω λέγεσθαι περὶ αὑτῶν
[8, 352]   δεσμὸν τῆς βασιλικῆς ἀρχῆς σωτήριον,  ὥστε   γενεὰς τοσαύτας ἤδη μετ' εὐκλείας
[7, 324]   βίον, ἱκανώτατοί τε Διονύσιον συμπαρακαλεῖν,  ὥστε   εἴπερ ποτὲ καὶ νῦν ἐλπὶς
[1, 309]   καὶ λαβεῖν καὶ δοῦναι τοσοῦτον,  ὥστε   κομισάμενος ἄλλον τινὰ τῶν ἑταίρων
[7, 324]   διεφθείρετο καὶ ἐπεδίδου θαυμαστὸν ὅσον,  ὥστε   με, (τὸ πρῶτον πολλῆς μεστὸν
[7, 344]   ἐν ἀλλοτρίαις ἕξεσιν οὐκ ἐγγίγνεται  ὥστε   ὁπόσοι τῶν δικαίων τε καὶ
[7, 324]   κατὰ νόμους τοὺς ἀρίστους οἰκοῦντας·  ὥστε   οὐδὲν θαυμαστὸν εἴ τις θεῶν
[7, 334]   συγγενείᾳ ψυχῶν καὶ σωμάτων·  ὥστε   οὐκ ἀξίω (ὀνείδους γεγόνατον τῇ
[6, 322]   ὥστε ἀλλήλους εἰς τὰ (μέγιστα  ὠφελεῖν.   Ἑρμείᾳ μὲν γὰρ οὔτε ἵππων
[13, 360]   εὐδοξῇς, ὅπως τὸ δι' ἐμὲ  ὠφελεῖσθαί   σοι μὴ ἀνιῇ. Καὶ ταῦτα
[3, 315]   τι διὰ τοὺς λόγους τούτους  ὠφελῇ,   γιγνώσκεις αὐτός, ἀδικεῖς δ' οὖν
[13, 360]   πολλά, Διονύσιε, εἰς σοφίαν  ὠφελῇ   ὑπὸ Πλάτωνος· σὺ δ' εἶπες·
[13, 360]   αὐτόν, δι' αὐτὸ τοῦτο εὐθὺς  ὠφελήθην.   Τοῦτ' οὖν διασωστέον, ὅπως ἂν
[5, 321]   τε αὐτὸς καὶ ἐκεῖνον πλεῖστα  ὠφελήσεις.   Ἐὰν δέ τις ἀκούσας ταῦτα
[13, 360]   ἀεὶ ἡμῶν ἀπ' ἀλλήλων  ὠφελία.   Καὶ ἐγὼ νῦν τοῦτ' αὐτὸ
[1, 309]   ἀρχὴν πεπιστευμένος πάντων μάλιστα, τὰς  ὠφελίας   ὑμῶν λαμβανόντων, τὰς διαβολὰς δυσχερεῖς
[7, 349]   ποιεῖν· καὶ εἰπὼν ταῦτα ἀποστρεφόμενος  ᾠχόμην   ἔξω. Τὸ μετὰ (ταῦτα




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 4/10/2007