Lettres, pages
[2, 310]	ἢ γῆς ἐν πτυχαῖς πάθῃ,	(ὁ	ἀναγνοὺς μὴ γνῷ. Ὧδε γὰρ
[12, 359]	μάλιστα, καὶ ἔδοξεν ἡμῖν εἶναι	ὁ	ἀνὴρ ἄξιος ἐκείνων τῶν πάλαι
[5, 321]	νῦν χρῆσθαι. Πολλὰ μὲν γὰρ	ὁ	ἀνὴρ χρήσιμος, μέγιστον δὲ οὗ
[13, 360]	ὑπόμνημα αὐτῆς σῷζέ τε, καὶ	ὁ	αὐτὸς ἴσθι.
[7, 324]	καὶ περὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς	ὁ	αὐτὸς λόγος ἂν εἴη, πόλις
[7, 339]	Καὶ μὴν περὶ λόγου γε	ὁ	αὐτὸς λόγος, εἴπερ ἐξ ὀνομάτων
[7, 339]	καὶ πάλιν ὁ λόγος ἧκεν	ὁ	αὐτός, τὸ μὴ δεῖν προδοῦναι
[7, 339]	πέμπτον ἀποκρίνασθαι καὶ δηλοῦν ἀναγκάζωμεν,	ὁ	βουλόμενος τῶν δυναμένων ἀνατρέπειν κρατεῖ.
[7, 339]	πραγμάτων καὶ ὅσον πόνον ἔχει.	Ὁ	γὰρ ἀκούσας, ἐὰν μὲν ὄντως
[7, 349]	πραχθέντων ἠγανάκτει καὶ ἐμέμφετο Διονυσίῳ·	ὁ	δ' ἀκούσας ὅτι παρὰ Θεοδότην
[2, 310]	βουλεύῃ, παρ' ἐμὲ τὸν Ἀρχέδημον,	ὁ	δ' ἐμπορευσάμενος ἥξει πάλιν· καὶ
[7, 329]	ἐπιθυμίαν ἔλθοι τῆς φιλοσόφου ζωῆς·	ὁ	δ' ἐνίκησεν ἀντιτείνων. Καὶ ὁ
[7, 344]	ἁθρόοι καὶ οὐκ ἔφασαν ἐπιτρέψειν.	Ὁ	δ' ἐπεχείρει (βιάζεσθαι κλείσας τὰς
[7, 324]	αὐτοῖς, εἴτε βούλοιτο εἴτε μή·	ὁ	δ' οὐκ ἐπείθετο, πᾶν δὲ
[7, 329]	πάντων τῶν τότε (γεγονότων αἴτιος.	Ὁ	δὲ αἰσθανόμενος πάντας ἡμᾶς οὕτω
[7, 349]	ταύτῃ πῃ γεγονέναι φανερὸς ἀποτετραμμένος.	Ὁ	δὲ ἀκούσας ἀνεφλέχθη τε καὶ
[7, 344]	καθάπερ ὄρνις ποθῶν ποθεν ἀναπτέσθαι,	ὁ	δὲ διαμηχανώμενος τίνα τρόπον ἀνασοβήσοι
[7, 334]	εἴη πρὸς ταῦτά μοι βλάβη.	Ὁ	δὲ Δίωνα ἀποκτείνας οὐκ οἶδεν
[7, 344]	περιθέουσιν πελτασταὶ λαβεῖν Ἡρακλείδην ζητοῦντες,	ὁ	δὲ εἶναί πῃ ταύτῃ κινδυνεύει·
[13, 360]	ἄλλα μείζονα ἃ ἐπέστελλες πέμπειν.	Ὁ	δὲ εἶπεν εἰκότα καὶ ἀνθρώπινα,
[7, 349]	με Θεοδότου. Κἀγώ, παντάπασιν, ἔφην·	ὁ	δέ, ἐκέλευε τοίνυν, ἔφη, σοὶ
[7, 349]	ἀγγέλους πέμπων Ἡρακλείδῃ φεύγειν διεκελεύετο.	Ὁ	δὲ ἐκπέμψας Τεισίαν καὶ πελταστὰς
[2, 310]	ὁ μὲν πλείω ἔχων πράγματα,	ὁ	δὲ ἐλάττω, μόγις ἀπαλλάττονται, σχεδὸν
[7, 344]	καὶ ταῦτα πάλιν αὐτὰ ἐπιστέλλειν.	Ὁ	δὲ ἑξῆς τούτοις πάνυ νεανικῶς
[7, 334]	τὸν βουλόμενον δικαιοσύνῃ χρῆσθαι διαφθείραντες,	ὁ	δὲ οὐδὲν ἐθελήσας χρήσασθαι δικαιοσύνῃ
[7, 344]	ἠδίκουν μὲν οὐδέν, ἠδικούμην δέ·	ὁ	δὲ οὐδέν με τοῦ καταμένειν
[7, 334]	πάντα διακηκοότος ὅσα διενοούμην ἐγώ.	Ὁ	δὲ οὔτε ἄλλως ἐστὶν ἀφυὴς
[7, 344]	ἀδύνατον εἴη Δίωνος οὕτω προπεπηλακισμένου.	Ὁ	δὲ παρεμυθεῖτό τε καὶ ἐδεῖτο
[7, 334]	ζῇ τὰ νῦν (οὐ καλῶς,	ὁ	δὲ πειθόμενος τέθνηκεν καλῶς· τὸ
[7, 349]	ἀπιέναι, καὶ μηδαμῶς ἄλλως ποιεῖν.	Ὁ	δὲ συνωμολόγησεν καὶ ἀπέπεμψεν ἐφόδια
[7, 329]	ἀμελοῖ τῆς ἀρχῆς ἐπιτρέψας ἐκείνῳ,	ὁ	δὲ σφετερίσαιτο καὶ Διονύσιον ἐκβάλοι
[7, 329]	κοινωνεῖν αὐτῷ τοῦ βίου παντός,	ὁ	δὲ τοῖς (διαβάλλουσιν καὶ λέγουσιν
[7, 349]	καταλαβὼν θεωροῦντα, ἤγγελλον τὰ γεγονότα·	ὁ	δὲ τὸν Δία ἐπιμαρτυράμενος εὐθὺς
[8, 352]	ὄντως εὐδαίμονας ἀποτελῶν τοὺς χρωμένους·	ὁ	δὲ τοὺς πλουσίους εὐδαίμονας ὀνομάζων
[7, 334]	εἴη γεγονὼς τὰ νῦν· ὅθεν	ὁ	δίων συντεταμένως ἐδεῖτο ἡμῶν τῇ
[7, 349]	θυμούμενος ἀφείη· προσπεσὼν δ' αὐτῷ	(ὁ	Θεοδότης, λαβόμενος τῆς χειρὸς ἐδάκρυσέν
[7, 344]	οὖν ὅπως, ἴττω Ζεύς, φησὶν	ὁ	Θηβαῖος· διεξῆλθον μὲν γὰρ ὡς
[7, 344]	τὴν οἰκίαν, ὅθεν οὐδ' ἂν	ὁ	θυρωρὸς ἤθελέν με ἀφεῖναι μὴ
[8, 357]	ἑτοίμως ἔχει, ταῦτα δὲ σχεδὸν	ὁ	κρίνων ἀδύνατα (οὐκ εὖ φρονεῖ.
[7, 339]	τορνευόμενον καὶ ἀπολλύμενον· ὧν αὐτὸς	ὁ	κύκλος, ὃν πέρι πάντ' ἐστὶν
[7, 339]	ἐφάπτεται πάντῃ αὐτὸς δέ, φαμέν,	ὁ	κύκλος οὔτε τι σμικρότερον οὔτε
[3, 315]	ἀπηργάσατο. Σχεδὸν δ' εἰς λόγον	ὁ	λόγος ἥκει μοι συνεχὴς τῷ
[7, 339]	οἷον (ἐξωθούντων με, καὶ πάλιν	ὁ	λόγος ἧκεν ὁ αὐτός, τὸ
[2, 310]	μόνον (ἐξαίρετον ποιῇ. Οὗτος δὲ	ὁ	λόγος σημαίνει, τὸ Δίωνα ἐξαίρετον
[7, 344]	τὰ δὲ διέφθαρται, οὐδ' ἂν	ὁ	Λυγκεὺς ἰδεῖν ποιήσειεν τοὺς τοιούτους.
[4, 320]	τὰ δὲ περὶ τῶν μελλόντων	ὁ	μέγιστός ἐστιν ἀγών. Ἀνδρείᾳ μὲν
[8, 352]	τῆς παρὰ τοῦ ἐμοῦ πατρός	ὁ	μὲν γὰρ ἀπὸ βαρβάρων ἠλευθέρωσεν
[7, 334]	ἀκούειν ἔξεστι τὸ μετὰ τοῦτο.	Ὁ	μὲν γὰρ δὴ πρῶτος χρόνος
[7, 349]	ᾠχόμην ἔξω. Τὸ μετὰ (ταῦτα	ὁ	μὲν ἐκυνήγει τὸν Ἡρακλείδην, Θεοδότης
[7, 344]	γεγονὼς πάντων τούτων· ὃν ἀκούσας	ὁ	μὲν Ἡρακλείδης ἐκποδὼν αὑτὸν ἔσχεν
[7, 334]	Διονύσιον βλέψαντες καὶ Δίωνα, ὧν	ὁ	μὲν μὴ πειθόμενος ζῇ τὰ
[7, 329]	ἐν τῷ τότε χρόνῳ, ἵνα	ὁ	μὲν παιδείᾳ δὴ τὸν νοῦν
[2, 310]	ἢ οὕτως κατ' ἀρχάς, καὶ	ὁ	μὲν πλείω ἔχων πράγματα, ὁ
[8, 352]	σώματί τε καὶ ψυχῇ. Καὶ	(ὁ	μὲν ταῦτα ἀπεργαζόμενος θεσμὸς νόμος
[13, 360]	προθυμότεροι ὦσιν ἡμῖν ὑπηρετεῖν. (Ἰατροκλῆς,	ὁ	μετὰ Μυρωνίδου τότε ἐλεύθερος ἀφεθεὶς
[11, 358]	τὸ παιδεῦσαι δεῖ τινος, οὔτε	ὁ	παιδεύσων οὔτε οἱ παιδευθησόμενοι, ὡς
[12, 359]	ἐξαναστάντων Τρώων ἄνδρες ἀγαθοί, ὡς	ὁ	παραδεδομένος μῦθος δηλοῖ. Τὰ δὲ
[7, 329]	κτήσεσθαι, ὅπως μὴ πάθοι ἅπερ	ὁ	πατὴρ αὐτοῦ, ὃς παραλαβὼν Σικελίας
[7, 329]	ἀλλ' οὐχ ὥσπερ νῦν τοὐναντίον	ὁ	πατὴρ αὐτοῦ φόρον ἐτάξατο φέρειν
[8, 352]	πολεμίοις σχεδόν, ἐξ οὗπερ γέγονεν	ὁ	πόλεμος, συγγένεια ἄρχει μία διὰ
[7, 339]	φιλοσοφίας ὥσπερ πυρός, ἢ μάτην	ὁ	πολὺς οὗτος ἔλθοι λόγος Ἀθήναζε.
[7, 339]	τε ὅσα μαθήματά ἐστιν καὶ	ὁ	πόνος (ἡλίκος καὶ δίαιτα ἡ
[7, 329]	ὁ δ' ἐνίκησεν ἀντιτείνων. Καὶ	ὁ	πρῶτος δὴ χρόνος τῆς εἰς
[7, 344]	τῷ μύθῳ τε καὶ πλάνῳ	ὁ	συνεπισπόμενος εὖ εἴσεται, εἴτ' οὖν
[7, 324]	πρῶτον ἀφικόμην. Ἐλθόντα δέ με	ὁ	ταύτῃ λεγόμενος αὖ βίος εὐδαίμων,
[1, 309]	εἰς ἀποστολήν, ἄγει σοι Βακχεῖος	ὁ	τὴν ἐπιστολὴν φέρων· οὔτε γὰρ
[7, 339]	(Ταύτῃ καὶ κατὰ ταῦτα διανοηθεὶς	ὁ	τοιοῦτος ζῇ, πράττων μὲν ἐν
[7, 324]	σύμφρονα ποιήσειεν. Τίς δ' ἦν	ὁ	τρόπος τῆς γενέσεως αὐτῆς, οὐκ
[7, 334]	κακὸν πάσχειν ἢ δρᾶσαι, ὧν	ὁ	φιλοχρήματος (πένης τε ἀνὴρ τὴν
[7, 334]	ἀνθρώποις δεσπόταις, μηδὲ ἄλλην πόλιν,	ὅ	γ' ἐμὸς λόγος, ἀλλ' ὑπὸ
[8, 352]	ἐμὴν συμβουλήν· καὶ νῦν δὲ	ὅ	γ' ἐμὸς λόγος ἂν εἴη
[6, 322]	χρῆσθαι συνθήκῃ (καὶ νόμῳ κυρίῳ,	ὅ	ἐστιν δίκαιον, ἐπομνύντας σπουδῇ τε
[13, 360]	ὡς ὀλίγιστον γένηται τὸ (ἀνάλωμα,	ὃ	δ' ἂν μὴ δύνωμαι, σὴν
[2, 310]	χρυσὸς ἐκκαθαίρεται μετὰ πολλῆς πραγματείας.	Ὃ	δὲ θαυμαστὸν αὐτοῦ γέγονεν, ἄκουσον.
[8, 352]	μέσον (ὀρθότατα φιλέλλην ἂν λεχθείη·	ὃ	δέ μοι φαίνεταί πῃ τὰ
[13, 360]	Πολυξένῳ τῶν Βρύσωνός τινι ἑταίρων.	Ὃ	δὲ σπάνιον ἐπὶ τούτοις, οὔτε
[7, 339]	πέμπτον δ' αὐτὸ (τιθέναι δεῖ	ὃ	δὴ γνωστόν τε καὶ ἀληθῶς
[7, 339]	καὶ τοῖς τῶν παρακουσμάτων μεστοῖς,	ὃ	δὴ κἀγὼ Διονύσιον εὐθὺς ἐλθὼν
[2, 310]	τὸν ἔπειτα χρόνον εὖ ἀκούσωσιν.	Ὃ	δὴ καὶ ἐγὼ τεκμήριον ποιοῦμαι
[7, 324]	καλλίστου τε καὶ ἀρίστου βίου·	ὃ	δὴ καὶ νῦν εἰ διαπράξαιτο
[8, 352]	ἀλλ' οὐκ ἄνθρωποι τύραννοι νόμων.	Ὃ	δὴ καὶ νῦν οὑμὸς λόγος
[2, 310]	δ' ἐσπούδακας. Ταῦτα δὴ διαβεβόηται.	Ὃ	δὴ μετὰ ταῦτα δίκαιόν ἐστι
[7, 329]	ἴσμεν ὅτι μεμειγμέναι ἀνάγκαις (εἰσίν	ὃ	δὴ μηχανώμενος διεκώλυέν μου τὸν
[7, 339]	αὐτοῦ, καὶ ταῦτα εἰς ἀμετακίνητον,	ὃ	δὴ πάσχει τὰ γεγραμμένα τύποις.
[2, 310]	Καὶ δὴ καὶ περὶ τοῦδε,	ὃ	δὴ τούτου τιμιώτερόν τ' ἐστὶν
[8, 352]	τὸ τῶν προγόνων νόσημα ἐμπέσωσιν,	ὃ	διὰ τὴν ἄγαν ἀναρχίαν οἱ
[11, 358]	σοί τε καὶ τοῖς οἰκισταῖς,	ὃ	εἰπόντος μὲν ἐμοῦ, φησὶν Ἡσίοδος,
[13, 360]	ἀληθῆ λέγειν, ὅτι ἡμέτερον εἴη	ὃ	εἰς τὴν ναῦν ἀναλώσαμεν τὴν
[3, 315]	πῶς; κἀγὼ τὸ μετὰ ταῦτα	ὃ	ἐπῄει μοι εἰπεῖν οὐκ εἶπον,
[4, 320]	Νῦν οὖν δῆλον μέν ἐστιν	ὃ	λέγω, ἀναμιμνῄσκειν δὲ ὅμως δεῖ
[7, 339]	ᾧ τοῦτ' αὐτό ἐστιν ὄνομα	ὃ	νῦν ἐφθέγμεθα. Λόγος δ' αὐτοῦ
[2, 310]	Διονυσίου καὶ Δωρίδος, τὸ ἐρώτημα	ὃ	πάντων αἴτιόν ἐστιν κακῶν, μᾶλλον
[2, 310]	κατὰ τὴν ἐμὴν δόξαν ηὑρήκαμεν	ὃ	σὺ ἐπέστειλας, ὅπως δεῖ πρὸς
[2, 310]	ἄκουε, ἵνα σοι καὶ ἀποκρίνωμαι	ὃ	σὺ ἐρωτᾷς, πῶς χρὴ ἔχειν
[7, 344]	ἦν μοι τῆς βουλῆς ἡγούμενος	ὅδε	(λόγος. Φέρε, εἰ διανοεῖται τούτων
[7, 339]	τε καὶ τὸν ἡγούμενον τὴν	ὁδόν,	οὐκ ἀνίησιν πρὶν ἂν ἢ
[7, 339]	ἄξιος τοῦ πράγματος θεῖος ὤν,	ὁδόν	τε ἡγεῖται θαυμαστὴν ἀκηκοέναι συντατέον
[2, 310]	Ἀγαμέμνονα δὲ καὶ Νέστορα καὶ	Ὀδυσσέα	καὶ Παλαμήδη ὡς δ' ἐμοὶ
[7, 329]	μὲν κατὰ τρόπον ὀρθῇ πορευομένης	ὁδῷ	τῆς πολιτείας συμβουλεύοιτό (τι τῶν
[13, 360]	δ' ἔστιν κηδεστής, ὃς τότε	ὅθ'	ἡμεῖς ἀπεπλέομεν ἐπολιανόμει. Ἔρρωσο καὶ
[8, 352]	ἐλεύθεροι δ' εἶεν πάντῃ πάντως·	ὅθεν	αἱ τυραννίδες ἐγένοντο αὐτοῖς. Δουλεία
[7, 334]	(οὐδὲν ἀκηκοὼς ὅτ' ἐπεδήμουν ἐγώ,	ὅθεν	ἅμα μὲν εἰς ἐπιθυμίαν ᾔει
[7, 324]	τῆς τε ἄλλης τρυφῆς ἠγαπηκώς·	ὅθεν	ἐπαχθέστερον τοῖς περὶ τὰ τυραννικὰ
[7, 324]	ἡλικίας τε ἤδη μετρίως ἔχον.	Ὅθεν	μοι σκοπουμένῳ καὶ διστάζοντι πότερον
[7, 334]	πάλιν εἴη γεγονὼς τὰ νῦν·	ὅθεν	ὁ δίων συντεταμένως ἐδεῖτο ἡμῶν
[7, 329]	εἰς ἀκρόπολιν ἀγαγὼν καὶ κατοικίσας	ὅθεν	οὐδ' ἂν εἷς ἔτι με
[7, 344]	κήπῳ τῷ περὶ τὴν οἰκίαν,	ὅθεν	οὐδ' ἂν ὁ θυρωρὸς ἤθελέν
[7, 329]	ἀνδρῶν, οὔτε ἄλλων δή (ποθεν	ὀθνείων	οὔτε ἀδελφῶν, οὓς ἔθρεψέν τε
[13, 360]	ὡς τάχιστα ἀπόδος, ἵνα καὶ	οἱ	ἄλλοι πρὸς τοῦτον ὁρῶντες προθυμότεροι
[12, 359]	πάλαι προγόνων· λέγονται γὰρ δὴ	οἱ	ἄνδρες οὗτοι Μύριοι εἶναι οὗτοι
[2, 310]	ζητεῖ καὶ συγγίγνεται· ἔπειτα καὶ	οἱ	ἄνθρωποι χαίρουσιν περὶ τούτων αὐτοί
[8, 352]	ἔπαθον, ἀμέτρῳ ἐλευθερίας χρώμενοι ἔρωτι.	Οἱ	γὰρ πρὸ Διονυσίου καὶ Ἱππαρίνου
[9, 357]	πατρὶς μερίζεται, τὸ δέ τι	οἱ	γεννήσαντες, τὸ δὲ οἱ λοιποὶ
[2, 310]	μὲν ἀνδραποδωδέστατοι οὐδὲν φροντίζοντες αὐτοῦ,	οἱ	δ' ἐπιεικέστατοι πᾶν ποιοῦντες ὅπως
[7, 344]	κλείσας τὰς τῆς ἀκροπόλεως πύλας,	οἱ	δ' ἐφέροντο εὐθὺς πρὸς τὰ
[7, 324]	ἀσεβῆ γὰρ οἱ μὲν εἰσήγαγον,	οἱ	δὲ κατεψηφίσαντο καὶ ἀπέκτειναν τὸν
[7, 339]	δὲ ἐναντίαν ταύτῃ μισῶν διατελεῖ.	Οἱ	δὲ ὄντως μὲν μὴ φιλόσοφοι,
[7, 349]	φράζων ἐν οἷς ὢν τυγχάνω·	οἱ	δὲ πρόφασίν τινα πρεσβείας πορισάμενοι
[7, 329]	εἰς πλοῖον ἐμβιβάσας, ἐξέβαλεν ἀτίμως.	Οἱ	δὴ Δίωνος τὸ μετὰ τοῦτο
[2, 310]	ἀπιστῶν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ· καὶ	οἱ	ἐπὶ τούτοις βοῶντες πολλοὶ ἦσαν,
[7, 339]	οὐ καταγέλαστοι γιγνόμεθα ὑπ' ἀλλήλων,	οἱ	ἐρωτώμενοι ὑπὸ (τῶν ἐρωτώντων, δυναμένων
[7, 344]	καὶ ἐδεῖτο μένειν, οὐκ οἰόμενός	οἱ	καλῶς ἔχειν ἐμὲ ἄγγελον αὐτὸν
[13, 360]	πρόσεχε τὸν νοῦν· πολλοὶ γὰρ	οἱ	κελεύοντες γράφειν, οὓς οὐ ῥᾴδιον
[13, 360]	σε διαβαλλόντων πρὸς τοὺς ἀνθρώπους	οἱ	κήδεσθαί σου φάσκοντες· τοῦτο γὰρ
[7, 334]	κακῶν τοῖς στασιάσασιν, πρὶν ἂν	οἱ	κρατήσαντες μάχαις καὶ ἐκβολαῖς ἀνθρώπων
[2, 310]	οὐκ, ἐπειδὰν ἡμεῖς τελευτήσωμεν, καὶ	οἱ	λόγοι οἱ περὶ ἡμῶν αὐτῶν
[9, 357]	τι οἱ γεννήσαντες, τὸ δὲ	οἱ	λοιποὶ φίλοι, πολλὰ δὲ καὶ
[2, 310]	καὶ τυγχάνουσιν κατά τινα φύσιν	οἱ	μὲν ἀνδραποδωδέστατοι οὐδὲν φροντίζοντες αὐτοῦ,
[7, 324]	Σωκράτει προσήκουσαν· ὡς ἀσεβῆ γὰρ	οἱ	μὲν εἰσήγαγον, οἱ δὲ κατεψηφίσαντο
[7, 334]	ἅπαντας τὰ μέγιστα ἔβλαψαν ἀνθρώπους,	οἱ	μὲν τὸν βουλόμενον δικαιοσύνῃ χρῆσθαι
[7, 334]	πάντα ἐστίν. Ἂν μὲν γὰρ	οἱ	νενικηκότες ἥττους αὑτοὺς τῶν νόμων
[11, 358]	τινος, οὔτε ὁ παιδεύσων οὔτε	οἱ	παιδευθησόμενοι, ὡς ἐγὼ οἶμαι, εἰσὶν
[2, 310]	τὸν ἔπειτα χρόνον σιγηθήσεται· τοιοῦτοι	οἱ	παραδεδεγμένοι εἰσὶν αὐτήν, ἅτε οὐκ
[13, 360]	χαιρόντων. Καὶ ὧν ἂν γένωνται	οἱ	πατέρες αὐτῶν ἐμοῦ πλουσιώτεροι, οὐκ
[8, 352]	διὰ τέλους, ἥν ποτε κατέστησαν	οἱ	πατέρες ὑμῶν ἐς ἀπορίαν ἐλθόντες
[9, 357]	εὖ πράττειν. Ἀφίκοντο πρὸς ἡμᾶς	οἱ	περὶ Ἄρχιππον καὶ Φιλωνίδην, (τήν
[2, 310]	ἡμεῖς τελευτήσωμεν, καὶ οἱ λόγοι	οἱ	περὶ ἡμῶν αὐτῶν σεσιγήσονται· ὥστ'
[1, 309]	διότι καὶ τῶν ἄλλων τραγῳδοποιῶν	οἱ	πλεῖστοι, ὅταν ὑπό τινος ἀποθνῄσκοντα
[2, 310]	δυνάστην. Καὶ δὴ ταῦτα μιμούμενοι	οἱ	ποιηταὶ Κρέοντα μὲν (καὶ Τειρεσίαν
[13, 360]	ἄρχει, θεοὶ δὲ τῆς ἧττον.	Οἱ	πρέσβεις καὶ ἐδέοντο ἐπιστέλλειν σοι,
[8, 352]	ἀρχῆς πάλιν ἐρῶσιν τυχεῖν, ὧν	οἱ	πρόγονοι τότε, μέγιστον, ἔσωσαν ἀπὸ
[13, 360]	τῶν παρὰ σοὶ λέγοιμ' ἄν.	Οἱ	προσαγγέλλοντες ἑκάστοτέ σοι, ὅτι ἂν
[2, 310]	Προμηθέα Διὶ ταύτῃ πῃ συνῆγον	οἱ	πρῶτοι ἄνθρωποι τούτων δὲ τοὺς
[7, 344]	τοῦ πατρὸς ἔθη, θυμωθέντες δὲ	οἱ	στρατιῶται συνελέγησαν ἁθρόοι καὶ οὐκ
[1, 309]	ὑμῖν δόξει πεπρᾶχθαι· πάντες γὰρ	οἱ	συμπολιτευόμενοι (μεθ' ὑμῶν ὑπάρχουσί μοι
[7, 349]	ὄντες αὐτὸν σφόδρα οὐκ ἔλαθον	οἱ	σφήλαντες, ὅσον δὲ ὕψος ἀμαθίας
[7, 339]	φιλόσοφοι, δόξαις δ' ἐπικεχρωσμένοι, καθάπερ	οἱ	τὰ σώματα ὑπὸ τῶν ἡλίων
[4, 320]	ἐπειδὴ πολλοὶ καὶ σχεδὸν (ἅπαντες	οἱ	τῇδε λέγουσιν ὡς πολλή ἐστιν
[7, 329]	ἐδεῖτο πάντως μένειν· ἐγίγνετο γάρ	οἱ	τὸ μὲν ἐμὲ φυγεῖν ἀπ'
[7, 329]	ἐπιβουλευόντων Διονυσίῳ, ὡς πολλαχόθεν ἐχώρουν	οἱ	τοιοῦτοι λόγοι, οἳ δὴ καὶ
[8, 352]	ὃ διὰ τὴν ἄγαν ἀναρχίαν	οἱ	τότε ἔπαθον, ἀμέτρῳ ἐλευθερίας χρώμενοι
[3, 315]	καὶ τὸν θεόν, ὡς ἤγγειλαν	οἱ	τότε θεωροῦντες, προσεῖπες ἐν Δελφοῖς
[7, 324]	μεταβολαῖς· καίτοι πολλῇ γε ἐχρήσαντο	οἱ	τότε κατελθόντες ἐπιεικείᾳ. Κατὰ δέ
[7, 349]	δέ μοι ἄλλοι τε καὶ	οἱ	τῶν ὑπηρεσιῶν ὄντες Ἀθήνηθεν, ἐμοὶ
[7, 329]	πολλαχόθεν ἐχώρουν οἱ τοιοῦτοι λόγοι,	οἳ	δὴ καὶ κρατήσαντες παρὰ Διονυσίῳ
[7, 334]	παλαιοῖς τε καὶ ἱεροῖς λόγοις,	οἳ	δὴ μηνύουσιν ἡμῖν ἀθάνατον ψυχὴν
[7, 334]	τινῶν ἔμμεστοι τῶν κατὰ φιλοσοφίαν·	οἳ	δοκοῦσί μοι Διονυσίῳ πειρᾶσθαι διαλέγεσθαι
[8, 352]	τε καὶ ἅμα ἀρχόντων ἄρχοντες·	οἳ	καὶ τοὺς δέκα στρατηγοὺς κατέλευσαν
[2, 310]	οὐκ ἐλάττω τριάκοντα ἐτῶν ἀκηκοότες,	οἳ	νῦν ἄρτι σφίσι φασὶν τὰ
[9, 357]	καὶ χώραν καταλιμπάνειν φαύλοις ἀνθρώποις,	οἳ	οὐκ ἀπὸ τοῦ βελτίστου πρὸς
[7, 344]	μάρτυσι μαχεῖται τὰ ἐναντία λέγουσιν,	οἳ	περὶ τῶν τοιούτων πάμπολυ Διονυσίου
[7, 349]	τε καὶ παντοδαπὰ χρώματα ἧκεν,	οἷ'	ἂν θυμούμενος ἀφείη· προσπεσὼν δ'
[11, 358]	τε γῆν καὶ κατὰ θάλατταν	οἷα	ἀπαντᾷ, καὶ νῦν πάντα κινδύνων
[7, 344]	οὖν γίγνηται τὰ νῦν ὑποφαίνοντα	οἷα	εἰκὸς αὐτὰ γίγνεσθαι, ἀπορῶ μὲν
[9, 357]	εἴ τις ἕλοιτο τοιαῦτα πράττειν	οἷα	καὶ σύ, σχεδὸν παντὶ δῆλον·
[11, 358]	καὶ ἀνάγκη, διανοεῖσθαι μέντοι αὐτὰ	οἷα	λέγω, καὶ μὴ ἀνοηταίνειν οἰομένους
[7, 344]	χρήματα ταῦτα· καὶ δίων εὖ	οἶδ'	ὅτι πολλὴν χάριν ἕξει σοι
[7, 339]	ἂν αὐτὸς ἐθέλῃς θελήσεις δὲ	οἶδ'	ὅτι τὰ μέτρια, καὶ ἐγὼ
[7, 339]	οὐδὲν τούτων. Ἄλλους μέν τινας	οἶδα	γεγραφότας περὶ τῶν αὐτῶν τούτων,
[7, 339]	οὐδὲν τῶν αὐτῶν ὧν ἀκούοι·	οἶδα	δὲ οὐδὲν τούτων. Ἄλλους μέν
[7, 339]	ἤδη τρέφει. Καίτοι τοσόνδε γε	οἶδα,	ὅτι γραφέντα ἢ λεχθέντα ὑπ'
[7, 344]	τὰ μὲν οὖν ἄλλα οὔτ'	οἶδα	οὔτ' ἤκουον διαλεγομένων, ἃ δὲ
[7, 344]	εἶπεν Θεοδότης ἐμοῦ πρὸς Διονύσιον,	οἶδά	τε καὶ μέμνημαι. Πλάτων γάρ,
[7, 334]	τούτῳ. Δίωνα γὰρ ἐγὼ σαφῶς	οἶδα,	ὡς οἷόν τε περὶ ἀνθρώπων
[7, 349]	σιγῇ δακρύοντε, ἐγὼ δὲ εἶπον·	οἵδε	πεφόβηνται μή τι σὺ παρὰ
[7, 344]	εἰδέναι τε οἴεται καὶ ἱκανῶς	οἶδεν,	εἴτε αὐτὸς εὑρὼν ἢ καὶ
[7, 334]	Ὁ δὲ Δίωνα ἀποκτείνας οὐκ	οἶδεν	ταὐτὸν ἐξειργασμένος τούτῳ. Δίωνα γὰρ
[7, 329]	πλοῦ καὶ τοῦ πόνου ἐπαιτιώμενος	οἴει	δόξαν κακίας ἀποφευξεῖσθαί ποτε; πολλοῦ
[3, 315]	καὶ ἐλείφθης μόνος. Ἆρ' οὖν	οἴει	μοι τότε πολιτικῶν εἶναι κοινωνίαν
[3, 315]	ἐν ἐμοὶ πρὸς σέ, εἰκότως	οἴει	ταύτῃ πάντα ταῦτα γεγονέναι. Καὶ
[7, 324]	ταύτην καὶ διετέλεσεν ἔχων, Συρακοσίους	οἴεσθαι	δεῖν ἐλευθέρους εἶναι, κατὰ νόμους
[7, 334]	Σικελικὸν βίον, μήτε παρακαλεῖν μήτε	οἴεσθαι	πιστὸν ἄν τι καὶ ὑγιὲς
[8, 352]	ἐλπίδι ἑκάτεροι γεγόνατε τοῦ νῦν	οἴεσθαι	σχεδὸν ἀεί τινος σμικροῦ ἐπιδεεῖς
[7, 344]	μόνον (ἅπαξ, οὕτως εἰδέναι τε	οἴεται	καὶ ἱκανῶς οἶδεν, εἴτε αὐτὸς
[7, 334]	ἐάν τε ἀκούσῃ, καταγελῶν, ὡς	οἴεται,	πανταχόθεν ἀναιδῶς ἁρπάζει πᾶν ὅτιπερ
[7, 334]	ἀναιδῶς ἁρπάζει πᾶν ὅτιπερ ἂν	οἴηται,	καθάπερ θηρίον, φαγεῖν ἢ πιεῖν
[4, 320]	τῶν φίλων, οὓς ἄν τις	οἴηται	μετὰ σπουδῆς κατ' εὔνοιαν παρακελεύεσθαι.
[3, 315]	εἴκοσι τῆς ἐμῆς ἐκ Συρακουσῶν	οἴκαδ'	ἀποδημίας, ἃ νῦν δὴ λέγεις
[7, 329]	διήμαρτεν. Ὕστερον δὲ δὴ κατιὼν	οἴκαδε	(Δίων ἀδελφὼ δύο προσλαμβάνει Ἀθήνηθεν,
[3, 315]	δ' ὡμολογήθη νῷν (πλεῦσαι μὲν	οἴκαδε	ἐμέ, ἐπειδὴ πόλεμος ὑμᾶς κατεῖχεν,
[3, 315]	τῆς πρώτης καὶ τῆς πάλιν	οἴκαδε	σωτηρίας· τὸ δὲ δεύτερον εἰρήνης
[7, 334]	νυνδὴ λόγοις ἐπειδὴ δ' οὖν	οἴκαδέ	τ' ἐσώθην καὶ καλοῦντος τὸ
[7, 329]	καὶ πολιτείαις, ὥστε αὑτῷ τε	οἰκείας	καὶ ἀλλήλαις εἶναι πρὸς τὰς
[7, 344]	ἄρα μὴ δόξῃ δεῖν αὐτὸν	οἰκεῖν	ἐν Σικελίᾳ, τόν τε ὑὸν
[7, 344]	Ἀξιῶ ἐκεῖνον ἀπολαβόντα τὰ ἑαυτοῦ	οἰκεῖν	μὲν ἐν Πελοποννήσῳ, μὴ ὡς
[7, 344]	γυναῖκα ἀξιῶ εἰς (Πελοπόννησον ἀποπλεῖν,	οἰκεῖν	τε βλάπτοντα μηδὲν Διονύσιον ἐκεῖ,
[3, 315]	καὶ Ἡρακλείδης ἐν διαβολαῖς εἶεν,	οἰκεῖοι	Δίωνος ὄντες, πᾶν (μηχανῴμην ὅπως
[7, 324]	κατέστησαν αὐτοκράτορες. Τούτων δή τινες	οἰκεῖοί	τε ὄντες καὶ γνώριμοι ἐτύγχανον
[7, 334]	καθάπερ εἶπον, πρὶν συμβουλεύειν τοῖς	οἰκείοις	καὶ ἑταίροις τοῖς περὶ Δίωνα·
[7, 349]	παρήγγελλεν ἐμοὶ καὶ τοῖς ἐμοῖς	(οἰκείοις	καὶ φίλοις παρασκευάζεσθαι τιμωρεῖσθαι Διονύσιον,
[8, 352]	νῦν εἰρημένα. ~(Πλάτων τοῖς Δίωνος	οἰκείοις	τε καὶ ἑταίροις εὖ πράττειν.
[7, 324]	ἀνθρώπων εὐδαιμόνων. ~Πλάτων τοῖς Δίωνος	οἰκείοις	τε καὶ ἑταίροις εὖ πράττειν.
[7, 339]	ἐὰν μὲν ὄντως ᾖ φιλόσοφος	οἰκεῖός	τε καὶ ἄξιος τοῦ πράγματος
[13, 360]	ψυχῆς λόγῳ, ἀνὴρ πᾶσιν ἡμῖν	οἰκεῖός	τε καὶ εὔνους. (Περὶ δὲ
[2, 310]	ἀληθὴς ἡ βάσανος, προσφύσεται, καὶ	οἰκεῖος	τούτοις τε καὶ ἡμῖν ἔσῃ.
[3, 315]	κατάγειν Δίωνα οἰκειωσάμενον, φράζων τὴν	οἰκειότητα,	ἣν εἰ ἐμοὶ τότε ἐπείθου,
[3, 315]	μαντεύεται· ἔπειτα τὰ Δίωνος τοὺς	οἰκείους	ἔχειν (ἠξίουν καὶ μὴ διανείμασθαι
[7, 344]	σέ τε καὶ τοὺς σοὺς	οἰκείους	καὶ τοὺς ἐνθάδε Δίωνος, ὑμῖν
[7, 324]	τε αὑτοῦ ἀδελφιδοῦς καὶ τοὺς	οἰκείους	ὡς εὐπαράκλητοι εἶεν πρὸς τὸν
[7, 329]	ἀκούων τῶν περὶ φιλοσοφίαν λόγων	οἰκειοῦσθαι	καὶ ἐμοὶ συγγίγνεσθαι, φοβούμενος τοὺς
[6, 322]	δέξησθε, εὐμενῶς καὶ ἱκανῶς παρασκευάζειν·	οἰκεῖτε	γὰρ δὴ γείτονές τε ὑμῖν
[7, 329]	ὁρμήσαντα φίλους ἄλλους αὑτῷ τῶν	οἰκείων	ἅμα καὶ ἡλικιωτῶν καὶ συμφώνους
[8, 352]	Λυκοῦργος, ὃς ἰδὼν τὸ τῶν	οἰκείων	γένος ἐν Ἄργει καὶ Μεσσήνῃ
[3, 315]	καὶ τῶν Δίωνος φίλων καὶ	οἰκείων,	καὶ ἐπειδὴ νῦν Θεοδότης καὶ
[3, 315]	καὶ παρ' ὅσους τῶν ἐμῶν	οἰκείων	καὶ τῶν γνωρίμων, καὶ πᾶσαι
[3, 315]	ἐπιστολῶν πρῶτον μὲν κατάγειν Δίωνα	οἰκειωσάμενον,	φράζων τὴν οἰκειότητα, ἣν εἰ
[2, 310]	ἡ δέησις καὶ περὶ τῶν	οἰκετῶν	αὐτοῦ καὶ περὶ Ἡγησίππου τοῦ
[8, 357]	εἰς τὰς ἀρχαίας καὶ πατρῴας	οἰκήσεις	κατοικίσας· ταὐτὰ δὲ ταῦτα καὶ
[1, 309]	σὺ δὲ τοιοῦτος ὢν τύραννος	οἰκήσεις	μόνος. Τὸ δὲ χρυσίον τὸ
[7, 349]	οὐκέτι μετεπέμψατό με εἰς τὴν	οἴκησιν	πάλιν, ὡς ἤδη σαφῶς Θεοδότου
[8, 357]	τὴν τυραννίδα, τοὺς δ' ἔμπροσθεν	οἰκητὰς	τῶν Ἑλληνικῶν τόπων εἰς τὰς
[7, 344]	πρὸς τῇ σῇ, ἔφη, φανῇ	οἰκίᾳ,	πείσεσθαι φλαῦρον μηδὲν παρὰ τὰ
[7, 344]	τῷ κήπῳ τῷ περὶ τὴν	οἰκίαν,	ὅθεν οὐδ' ἂν ὁ θυρωρὸς
[7, 344]	ναύτην ὁρμώμενον ἐκ τῆς Διονυσίου	οἰκίας;	ᾤκουν γὰρ πρὸς τοῖς ἄλλοισιν
[3, 315]	τε Ἑλληνίδας πόλεις ἐν Σικελίᾳ	οἰκίζειν	καὶ Συρακουσίους ἐπικουφίσαι, τὴν ἀρχὴν
[3, 315]	πόλεις Ἑλληνίδας ἐρρούσας (ὑπὸ βαρβάρων	οἰκίζειν,	οὐδὲ Συρακουσίους ἐπικουφίσαι βασιλείαν ἀντὶ
[11, 358]	(ἔχω σοί τε καὶ τοῖς	οἰκισταῖς,	ὃ εἰπόντος μὲν ἐμοῦ, φησὶν
[13, 360]	μνῶν δέοι ἂν εἰς τὴν	οἰκοδομίαν	τοῦ τάφου. Καὶ περὶ ταῦτα
[7, 334]	δεήσεσιν καὶ τιμαῖς ὅτι μεγίσταις	οἴκοθεν	μεταπέμψασθαι, μεταπεμψαμένους δὲ ὀμόσαντας δεῖσθαι
[7, 324]	διανοίᾳ τε καὶ τόλμῃ ἀπῆρα	οἴκοθεν,	οὐχ ᾗ τινες ἐδόξαζον, ἀλλ'
[7, 334]	καὶ παῖδας καὶ γυναῖκας κεκτημένους	οἴκοι	καὶ προγόνους αὑτῶν ὅτι μάλιστα
[7, 329]	πόλεις ὑπὸ βαρβάρων ἐμβεβλημένας ἀλλ'	οἰκουμένας	παραλαβόντες, ὅμως (ἑβδομήκοντα ἔτη διεφύλαξαν
[4, 320]	ὡς τοὺς ἐξ ἁπάσης τῆς	οἰκουμένης,	εἰ καὶ νεανικώτερόν ἐστιν εἰπεῖν,
[7, 324]	εἶναι, κατὰ νόμους τοὺς ἀρίστους	οἰκοῦντας·	ὥστε οὐδὲν θαυμαστὸν εἴ τις
[6, 322]	ἐμοὺς πέμπετε μομφῆς κατήγορον ἐπιστολήν·	οἶμαι	γὰρ δίκῃ τε καὶ αἰδοῖ
[2, 310]	μαντεύματα ἢ τὰ τῶν μή.	Οἶμαι	δ' ἔγωγε τοῖς ἔμπροσθεν, περὶ
[5, 321]	δ' οὐδὲν ποιήσειν. Ταὐτὸν δὴ	οἶμαι	δρᾶσαι ἂν καὶ τὴν ἐμὴν
[11, 358]	οὔτε οἱ παιδευθησόμενοι, ὡς ἐγὼ	οἶμαι,	εἰσὶν ὑμῖν, ἀλλὰ τὸ λοιπὸν
[13, 360]	σπουδῇ καὶ ὅσας ἂν μή,	οἶμαι	μέν σε μεμνῆσθαι, ὅμως δ'
[4, 320]	~Πλάτων Δίωνι Συρακοσίῳ εὖ πράττειν.	Οἶμαι	μὲν φανερὰν εἶναι διὰ παντὸς
[8, 357]	συνομολογησάντοιν τοῖς γε ἄλλοις Συρακουσίοις	οἶμαι	πᾶσιν ὅσοιπερ τῆς πόλεως κήδονται
[10, 358]	σοφίας τε καὶ δεινότητας κομψότητας	οἶμαι	προσαγορεύων ὀρθῶς ὀνομάζειν. Ἀλλ' ἔρρωσό
[13, 360]	ἄλλο δόξῃ. Πέμπω δὲ καὶ	οἴνου	γλυκέος δώδεκα σταμνία τοῖς παισὶ
[8, 352]	εἰ μὲν ῥᾳδίως ὑμεῖς ἀποφυγεῖν	οἷοί	τ' ἦτε αὐτοὺς καὶ ἄνευ
[4, 320]	ἡμᾶς γενέσθαι ὅτι ἐσμὲν τοιοῦτοι	οἷοίπερ	φαμέν, ἄλλως τε καὶ ἐπειδή,
[3, 315]	πολλῶν ἀνθρώπων καταλελειμμένον, οὐκ ἄρχοντα,	οἰόμενον	δ' ἄρχειν, ὑπὸ δὲ τοιούτων
[7, 344]	διενοούμην πλεῖν, τεθυμωμένος, πάσχειν τε	οἰόμενος	δεῖν, εἰ διακωλυοίμην, ὁτιοῦν, ἐπειδὴ
[7, 344]	τε καὶ ἐδεῖτο μένειν, οὐκ	οἰόμενός	οἱ καλῶς ἔχειν ἐμὲ ἄγγελον
[11, 358]	οἷα λέγω, καὶ μὴ ἀνοηταίνειν	οἰομένους	τι ἑτοίμως διαπράξασθαι. Εὐτύχει. ~Πλάτων
[7, 324]	κατὰ νόμους οὐδ' οὑστινασοῦν ἀνδρῶν	οἰομένων	ἀναλίσκειν μὲν δεῖν (πάντα εἰς
[7, 339]	αὐτὸ καὶ τοῦ συζῆν ἐξαίφνης,	οἷον	ἀπὸ πυρὸς (πηδήσαντος ἐξαφθὲν φῶς,
[7, 329]	νίκῃ τοῖς τῆς νίκης αἰτίοις.	Οἷον	γὰρ γέγονεν, ἀκοῦσαι χρὴ τοὺς
[7, 339]	δὲ Ἀθήνηθεν ἀτεχνῶς μετὰ δεήσεως	οἷον	(ἐξωθούντων με, καὶ πάλιν ὁ
[2, 310]	συνουσίαις καὶ (ἐν ταῖς ποιήσεσιν.	Οἷον	καὶ περὶ Ἱέρωνος ὅταν διαλέγωνται
[8, 357]	τὰ (νῦν ὑφ' ἡμῶν λεχθέντα,	οἷον	ὀνείρατα θεῖα ἐπιστάντα ἐγρηγορόσιν, ἐναργῆ
[7, 329]	μεγίστων περὶ τὸν αὑτοῦ βίον,	οἷον	περὶ χρημάτων κτήσεως (ἢ περὶ
[7, 324]	φίλων ἀνδρῶν καὶ ἑταίρων πιστῶν	οἷόν	τ' εἶναι πράττειν οὓς οὔθ'
[6, 322]	δύο, κοινῇ κατὰ δύναμιν ὡς	οἷόν	τ' ἐστὶν πλειστάκις, καὶ χρῆσθαι
[8, 352]	τὴν ἀρχήν, οὐδ' ἂν συμβουλεύειν	οἷόν	τ' ἦν τὰ μέλλοντα ῥηθήσεσθαι·
[7, 329]	λόγον ἐν δίκῃ τε (ὡς	οἷόν	τε ἀνθρώπῳ μάλιστα, διά τε
[7, 339]	ὅτι ἔστι πᾶν τὸ πρᾶγμα	οἷόν	τε (καὶ δι' ὅσων πραγμάτων
[7, 334]	γὰρ ἐγὼ σαφῶς οἶδα, ὡς	οἷόν	τε περὶ ἀνθρώπων ἄνθρωπον διισχυρίζεσθαι,
[2, 310]	χρῇ, σφόδρα χρῶ, εἰ δὲ	οἷόν	τε, Σπευσίππῳ χρῆσον καὶ ἀπόπεμψον.
[11, 358]	χαλεπὸν δὲ νοῆσαι. Εἰ γὰρ	οἷόν	τε ὑπὸ νόμων θέσεως καὶ
[7, 334]	ἑταῖρον καὶ ξένον προύδοσαν, ἀλλ'	οἷον	τοῦ φόνου αὐτόχειρες ἐγένοντο, ὅπλα
[7, 329]	οὔτε ἀλλήλοις, ἔδειξέν τε παράδειγμα	οἷον	χρὴ τὸν νομοθέτην καὶ βασιλέα
[3, 315]	περὶ σοῦ διισχυριζόμην ὡς οὐχ	οἷός	τ' ἔσοιο ἀνταρκέσαι τοῖς διαβάλλουσιν
[7, 329]	καθ' ὅσον ἠδυνάμην, σμικρὰ δ'	οἷός	τ' ἦ, μηνὶ δὲ σχεδὸν
[13, 360]	(καὶ λέγων καὶ πράττων, ὅτι	οἷός	τ' ἦν ἐπιτήδειος, φανερὸς ἦν.
[7, 329]	ὑπὸ τῶν βαρβάρων ἐκπεπορθημένας, οὐχ	οἷός	τ' ἦν κατοικίσας πολιτείας ἐν
[7, 329]	Τούτων κοινωνὸν τῆς ἀρχῆς οὐδένα	οἷός	τ' ἦν πειθοῖ καὶ διδαχῇ
[7, 324]	κοινωνεῖν διεκελεύεσθέ (μοι, καθ' ὅσον	οἷός	τέ εἰμι ἔργῳ καὶ λόγῳ.
[7, 339]	διαρρίπτειν τε καὶ ἐλέγχειν· ἐν	οἷς	δ' ἂν τὸ πέμπτον ἀποκρίνασθαι
[7, 344]	λέγει, Πλάτων, ἔφη, παρῆσθα χθὲς	οἷς	περὶ Ἡρακλείδου Διονύσιος ὡμολόγει πρὸς
[7, 334]	τυφλὸς ὢν καὶ οὐχ ὁρῶν,	οἷς	συνέπεται τῶν ἁρπαγμάτων ἀνοσιουργία, κακὸν
[7, 344]	μὲν Δίωνι ταῦτα ἐπιστέλλειν, ἐν	οἷς	τ' αὖτ' εἰμὶ καὶ ἃ
[3, 315]	δὲ τοιούτων ἀνθρώπων ἀρχόμενον; ἐν	οἷς	τί χρῆν ποιεῖν ἐμέ; μῶν
[7, 349]	φίλους εἰς Τάραντα, φράζων ἐν	οἷς	ὢν τυγχάνω· οἱ δὲ πρόφασίν
[13, 360]	δὲ εἴτε χαλεπῶς εἴτε ῥᾳδίως	οἴσει	γιγνομένων, καί μοι ἐδόκει οὐκ
[2, 310]	ἄλλους, πρὸς πολλῶν εὐδοξίαν σοι	οἴσει	ὡς φιλοσόφῳ ὄντι. Ἐγὼ δὲ
[3, 315]	μὴ ἀπολέσθαι διώλετο· ἐλθὼν δέ	οἶσθα	γὰρ δὴ σὺ πάντα τἀντεῦθεν
[4, 320]	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων διαφέρειν τοὺς	οἶσθα	δήπου. Φανεροὺς οὖν δεῖ ἡμᾶς
[3, 315]	ἐμοὶ πείθεσθαι. Σὺ δ' αὐτὸς	οἶσθα	σαφέστατα τῶν (πολιτικῶν ἐμὲ σοὶ
[3, 315]	μὴ διανείμασθαι τοὺς διανειμαμένους, οὓς	οἶσθα	σύ· πρὸς δὲ τούτοις ᾤμην
[7, 339]	ἔπος εἰπεῖν πάντ' ἄνδρα. Ἐν	οἷσι	μὲν οὖν μηδ' εἰθισμένοι τὸ
[10, 358]	καὶ μένε ἐν τοῖς ἤθεσιν	οἷσπερ	καὶ νῦν μένεις. ~(Πλάτων Λαοδάμαντι
[7, 344]	τε καὶ ὅπως ἤθελε καὶ	οἷστισι,	πρὸς ἐμὲ δὲ οὐδὲν ὅλως
[7, 344]	μὲν καὶ Ἀθήνας κείσθω παρ'	οἷστισιν	ἂν ὑμῖν δοκῇ, καρπούσθω δὲ
[8, 352]	ὦ Συρακόσιοι, πάντων πρῶτον νόμους	οἵτινες	(ἂν ὑμῖν φαίνωνται μὴ πρὸς
[7, 339]	γεγραφότας περὶ τῶν αὐτῶν τούτων,	οἵτινες	δέ, οὐδ' αὐτοὶ αὑτούς. Τοσόνδε
[7, 334]	Νῦν δὲ δὴ εὐφημῶμεν χάριν	οἰωνοῦ	τὸ τρίτον. Ὅμως δὲ μιμεῖσθαι
[13, 360]	προσαγγέλλοντες ἑκάστοτέ σοι, ὅτι ἂν	οἴωνται	ἀνάλωμα εἰσαγγέλλειν, οὐκ ἐθέλουσιν προσαγγέλλειν,
[2, 310]	ἐγὼ γὰρ τἀληθῆ λέγειν οὔτε	ὀκνήσω	οὔτε αἰσχυνοῦμαι. Ἐμοὶ δὲ δὴ
[13, 360]	μὲν νῦν ἐπίγαμος, ἡ δὲ	ὀκταέτις,	ἡ δὲ σμικρὸν πρὸς τρισὶν
[7, 334]	παίδων τε καὶ ἐκγόνοις, ἀλλ'	ὀλέθριος	πάντως ἡ πεῖρα, σμικρὰ δὲ
[8, 352]	τῶν Ἑλλήνων ὑπὸ Καρχηδονίων ἀνάστατον	ὅλην	ἐκβαρβαρωθεῖσαν γενέσθαι. Τότε γὰρ εἵλοντο
[7, 344]	ψεῦδος ἅμα καὶ ἀληθὲς τῆς	ὅλης	οὐσίας, μετὰ τριβῆς πάσης καὶ
[3, 315]	ἐμὲ σοὶ κοινῇ πραγματευσάμενον ἑκόντα	ὀλίγα	δὴ κατ' ἀρχάς, ὅτε τι
[13, 360]	πάνυ ὀλίγων τινῶν καὶ εἰς	ὀλίγα·	ἐπεὶ καὶ περὶ τούτου φοβούμενος
[7, 344]	γίγνεσθαι περὶ ἐμέ οὐ γὰρ	ὀλίγα	ἔσται σοὶ δὲ καὶ τοῖς
[7, 329]	κατέβαλον· ἵνα δ' ἐκπεράνωμεν οὐκ	ὀλίγα	πράγματα τὰ ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ,
[2, 310]	μόγις ἀπαλλάττονται, σχεδὸν δὲ οὐδεὶς	ὀλίγα.	Τούτων δὴ γεγονότων καὶ ἐχόντων
[5, 321]	ἄλλη μὲν δημοκρατίας, ἄλλη δ'	ὀλιγαρχίας,	ἡ δ' αὖ μοναρχίας· (ταύτας
[7, 324]	τὰς πόλεις τυραννίδας τε καὶ	ὀλιγαρχίας	καὶ δημοκρατίας μεταβαλλούσας μηδέποτε λήγειν,
[2, 310]	παραδεδεγμένοι εἰσὶν αὐτήν, ἅτε οὐκ	ὀλίγην	γεγενημένην οὐδ' ἠρέμα. Τί οὖν
[13, 360]	χρῶμαι δὲ ὡς ἂν δύνωμαι	ὀλιγίστοις,	ὅσα ἀναγκαῖα ἢ δίκαια ἢ
[13, 360]	ἐμὲ μὲν διαμάχεσθαι ὅπως ὡς	ὀλίγιστον	γένηται τὸ (ἀνάλωμα, ὃ δ'
[7, 349]	καὶ ἀρίστων, οὔ τι δι'	ὀλιγίστων	θανάτων καὶ φόνων γιγνομένην· ἃ
[3, 315]	ταύτῃ δέχου. Φασὶν δ' οὐκ	ὀλίγοι	λέγειν σε πρός τινας τῶν
[7, 339]	λεγομένην ἀγαθόν, εἰ μή τισιν	ὀλίγοις	ὁπόσοι δυνατοὶ ἀνευρεῖν αὐτοὶ διὰ
[7, 344]	μισθοφόρων τοὺς πρεσβυτέρους Διονύσιος ἐπεχείρησεν	ὀλιγομισθοτέρους	ποιεῖν παρὰ τὰ τοῦ πατρὸς
[7, 339]	τὸ δὲ μέγιστον, ὅπερ εἴπομεν	ὀλίγον	ἔμπροσθεν, ὅτι δυοῖν ὄντοιν, τοῦ
[7, 329]	οὐκ ὀλίγα πράγματα τὰ ἐν	ὀλίγῳ	χρόνῳ, ἐλθὼν ἐκ Πελοποννήσου καὶ
[7, 324]	δήπου τοὺς ἄνδρας ἐν χρόνῳ	ὀλίγῳ	χρυσὸν ἀποδείξαντας τὴν ἔμπροσθεν πολιτείαν
[5, 321]	ἀπολείπονται τοῦ κατανοεῖν αὐτὰς πλὴν	ὀλίγων	δή τινων. Ἥτις μὲν ἂν
[13, 360]	ζῴου ἀλλ' εὐμεταβόλου, πλὴν πάνυ	ὀλίγων	τινῶν καὶ εἰς ὀλίγα· ἐπεὶ
[7, 349]	αὐτῆς, τοῖς πολλοῖς τὰ τῶν	ὀλίγων	ὑπὸ ψηφισμάτων διανέμων, ἢ μεγάλης
[7, 344]	ἃ προυκαλεῖτό με δρᾶν, ἀλλ'	ὀλιγωρήσαντος	τῶν ἐκείνου τὸ παράπαν πραγμάτων,
[7, 344]	τὴν Σκύλλαν, ὄφρ' ἔτι τὴν	ὀλοὴν	ἀναμετρήσαιμι Χάρυβδιν" λέγειν δὲ πρὸς
[7, 339]	ὡς ἱκανῶς ἀκηκοότες εἰσὶν τὸ	ὅλον,	καὶ οὐδὲν ἔτι δέονταί τινων
[7, 349]	τε καὶ ἔμφρων, τὸ μὲν	ὅλον	οὐκ ἄν ποτε διαψευσθείη τῆς
[7, 349]	Ἐλθὼν δὲ εἰς Πελοπόννησον εἰς	Ὀλυμπίαν,	Δίωνα καταλαβὼν θεωροῦντα, ἤγγελλον τὰ
[2, 310]	(λέγειν τὸν ἕτερον ὅτι ἀκούοι	Ὀλυμπίασι	πολλῶν τινων τῶν μετ' ἐμοῦ
[7, 344]	οἷστισι, πρὸς ἐμὲ δὲ οὐδὲν	ὅλως	ἐφθέγγετο περὶ αὐτῶν, καὶ μὴν
[2, 310]	σὲ πρὸς ἀλλήλους. Εἰ μὲν	ὅλως	φιλοσοφίας καταπεφρόνηκας, ἐᾶν χαίρειν, εἰ
[3, 315]	πρὸς ἡδονὴν μετὰ αἰσχρᾶς βλάβης	ὁμιλοῦντας	τρεφούσας, οὗ κακὸν οὐδὲν μεῖζον
[7, 334]	ἂν ὀργιζοίμην ἐγὼ τρόπον τινὰ	ὁμοιότατα	καὶ Διονυσίῳ· ἀμφότεροι γὰρ ἐμὲ
[7, 339]	δὲ ἐγγύτατα μὲν συγγενείᾳ καὶ	ὁμοιότητι	τοῦ πέμπτου νοῦς πεπλησίακεν, τἆλλα
[7, 344]	ἔγραψεν κατὰ τὸν ἐμὸν λόγον·	ὁμοίως	γὰρ ἂν αὐτὰ ἐσέβετο ἐμοί,
[3, 315]	ἔχω τὴν δίκην· εἰ δ'	ὁμολογεῖς,	τὸ μετὰ τοῦτο ἡγησάμενος εἶναι
[3, 315]	μὲν ἠξίουν δήπου κατὰ τὴν	ὁμολογίαν	τῶν ἐπιστολῶν πρῶτον μὲν κατάγειν
[3, 315]	ἐκάλεις με οὐ κατὰ τὰς	ὁμολογίας,	ἀλλὰ μόνον ἥκειν ἐπέστειλας, Δίωνα
[7, 334]	τε εἴην καὶ κατὰ τὰς	ὁμολογίας	οὐδὲν γίγνοιτο τῶν τὰ νῦν
[2, 310]	εἰς διαφοράν, καὶ τὰ μὲν	ὁμονοοῦντας,	τὰ δὲ διαφερομένους ᾄδουσι. Πάντα
[7, 334]	μεγίσταις οἴκοθεν μεταπέμψασθαι, μεταπεμψαμένους δὲ	ὀμόσαντας	δεῖσθαι καὶ κελεύειν θεῖναι νόμους,
[1, 309]	αὐτάρκεις γύαι, ὡς ἀγαθῶν ἀνδρῶν	ὁμοφράδμων	νόησις. (ἔρρωσο, καὶ γίγνωσκε τοσοῦτον
[7, 344]	ᾤμην γελοῖον εἶναι ἀντιλέγειν ἔτι,	ὅμως	δ' εἶπον ὅτι χρείη τὴν
[13, 360]	μή, οἶμαι μέν σε μεμνῆσθαι,	ὅμως	δ' ἐννόει καὶ πάνυ πρόσεχε
[8, 352]	εἴρηται μὲν καὶ πρότερον ὑμῖν,	ὅμως	δ' ἔτι καὶ νῦν ἀκούετε.
[7, 334]	τοῖς νέοις πολλὰ τοιαῦτα γιγνόμενα,	ὅμως	δ' οὖν ἀσφαλέστερόν μοι ἔδοξεν
[3, 315]	ἡ τῆς ἄλλης ἐξουσίας δύναμις	ὅμως	δ' οὖν πάντα ταῦτα χαίρειν
[3, 315]	ἀνῆκα πώποτε· καὶ μόγις μέν,	ὅμως	δ' ὡμολογήθη νῷν (πλεῦσαι μὲν
[7, 344]	ἀπορῶ μὲν ὅτι χρήσομαι ἐμαυτῷ,	ὅμως	δὲ ἀναγκαῖον ἴσως ἐνιαυτόν γ'
[7, 344]	τὸν λόγον ἀκούσας ἐδυσχέραινον μέν,	ὅμως	δὲ βουλευσάμενος ἔφην εἰς τὴν
[7, 344]	με μηδὲν ἀποδοὺς τῶν Δίωνος·	ὅμως	δὲ ἔφαμεν ἑταῖροί γε εἶναι
[7, 334]	εὐφημῶμεν χάριν οἰωνοῦ τὸ τρίτον.	Ὅμως	δὲ μιμεῖσθαι μὲν συμβουλεύω Δίωνα
[4, 320]	ἐστιν ὃ λέγω, ἀναμιμνῄσκειν δὲ	ὅμως	δεῖ ἡμᾶς αὐτοὺς ὅτι προσήκει
[7, 329]	βαρβάρων ἐμβεβλημένας ἀλλ' οἰκουμένας παραλαβόντες,	ὅμως	(ἑβδομήκοντα ἔτη διεφύλαξαν τὴν ἀρχὴν
[7, 349]	πρότερον, διευλαβούμενος δὲ μὴ παθεῖν,	ὅμως	ἔπταισεν ἐπ' ἄκρον ἐλθὼν τοῦ
[7, 324]	πορευτέον καὶ ὑπακουστέον ἢ πῶς,	ὅμως	ἔρρεψε δεῖν, εἴ ποτέ τις
[7, 324]	βραδύτερον μέν, εἷλκεν δέ με	ὅμως	ἡ (περὶ τὸ πράττειν τὰ
[7, 349]	ἑαυτῷ καὶ τῇ τυραννίδι, καὶ	ὅμως	οὐκ ἀπέκτεινεν, (ᾐδέσθη δέ. Οὔτ'
[7, 339]	γνωστόν τε καὶ ἀληθῶς ἐστιν	ὄν	ἓν μὲν ὄνομα, δεύτερον δὲ
[7, 339]	οὐδὲν πάσχει, τούτων ὡς ἕτερον	ὄν.	Τέταρτον δὲ ἐπιστήμη καὶ νοῦς
[7, 339]	ἐνόν, ᾧ δῆλον ἕτερόν τε	ὂν	αὐτοῦ τοῦ κύκλου τῆς φύσεως
[7, 339]	περὶ ἕκαστον δηλοῦν (ἢ τὸ	ὂν	ἑκάστου διὰ τὸ τῶν λόγων
[7, 324]	ψυχῆς πέρι φύσει τε ἐμβριθὲς	ὂν	ἡλικίας τε ἤδη μετρίως ἔχον.
[8, 352]	φεύγουσιν τὸν δούλειον ζυγὸν ὡς	ὂν	κακόν, εὐλαβεῖσθαι συμβουλεύοιμ' ἂν μή
[6, 322]	καὶ αἰτίου πατέρα κύριον ἐπομνύντας,	ὅν,	ἂν ὄντως φιλοσοφῶμεν, εἰσόμεθα πάντες
[7, 344]	αἴτιος εἴη γεγονὼς πάντων τούτων·	ὃν	ἀκούσας ὁ μὲν Ἡρακλείδης ἐκποδὼν
[7, 324]	φίλον (ἄνδρα ἐμοὶ πρεσβύτερον Σωκράτη,	ὃν	ἐγὼ σχεδὸν οὐκ ἂν αἰσχυνοίμην
[7, 339]	τῆς πορείας, ἔπεμψεν δὲ Ἀρχέδημον,	ὃν	ἡγεῖτό με τῶν ἐν (Σικελίᾳ
[7, 339]	ἀπολλύμενον· ὧν αὐτὸς ὁ κύκλος,	ὃν	πέρι πάντ' ἐστὶν ταῦτα, οὐδὲν
[3, 315]	σμικροῦ ῥήματος ἕνεκα τὸν ἔκπλουν	ὃν	προσεδόκων, μή μοι στενὸς γίγνοιτο
[7, 349]	ἴσως οὐ θαυμαστὸν εἰ πάθοι,	ὃν	χειμὼν μὲν ἐσόμενος οὐκ ἂν
[2, 310]	τιμῶντος ἀμφοτέροις κόσμος, (ἐμοῦ δὲ	ὄνειδος	ἀμφοῖν. Περὶ μὲν οὖν τούτων
[7, 324]	Καὶ τὸ μὲν ἐμὸν ἔλαττον	ὄνειδός	σοι φέρει· φιλοσοφία δέ, ἣν
[7, 334]	καὶ σωμάτων· ὥστε οὐκ ἀξίω	(ὀνείδους	γεγόνατον τῇ πόλει τὼ Δίωνα
[7, 339]	τὸν αἴτιον γενέσθαι τηλικούτου ἀληθῶς	ὀνείδους,	(εἴπερ ὄντως εἴη τῳ ταῦτα
[8, 357]	(νῦν ὑφ' ἡμῶν λεχθέντα, οἷον	ὀνείρατα	θεῖα ἐπιστάντα ἐγρηγορόσιν, ἐναργῆ τε
[3, 315]	σοι ὕβρισμα νῦν ὕπαρ ἀντ'	ὀνείρατος	γέγονεν εἶπες δὲ (καὶ μάλα
[13, 360]	μέγα, ὥστε ἀναλωθὲν μὲν ἤδη	ὀνῆσαι,	μὴ ἀναλωθὲν δὲ ἀλλ' ἐγχρονισθὲν
[5, 321]	εἰς ταῦτ' οὖν αὐτῷ χρώμενος	ὀνήσῃ	τε αὐτὸς καὶ ἐκεῖνον πλεῖστα
[7, 324]	τοὺς ἐν αὐταῖς δυναστεύοντας μηδ'	ὄνομα	ἀκούοντας ἀνέχεσθαι. Ταῦτα δὴ πρὸς
[13, 360]	Λεπτίνης, νέου καὶ ἀγαθοῦ δημιουργοῦ·	ὄνομα	δ' ἔστιν αὐτῷ Λεωχάρης. Ἕτερον
[7, 339]	ἀληθῶς ἐστιν ὄν ἓν μὲν	ὄνομα,	δεύτερον δὲ λόγος, τὸ δὲ
[7, 339]	ἐκείνου ᾧπερ στρογγύλον καὶ περιφερὲς	(ὄνομα	καὶ κύκλος. Τρίτον δὲ τὸ
[13, 360]	χρῆσθαι δύναισθ' ἄν. Ἔστι δὲ	ὄνομα	μὲν Ἑλίκων, τὸ δὲ γένος
[7, 339]	λεγόμενον, ᾧ τοῦτ' αὐτό ἐστιν	ὄνομα	ὃ νῦν ἐφθέγμεθα. Λόγος δ'
[2, 310]	δ' ἴσμεν ὅτι παρὰ πᾶσιν	ὄνομα	οὐ καλὸν ἔχει· ὡς δ'
[7, 339]	ἐναντίας ἔχει ἐν αὑτῷ φύσεως.	Ὄνομά	τε αὐτῶν φαμεν οὐδὲν οὐδενὶ
[8, 352]	μὲν ἐμῷ πατρὶ ταὐτὸν κεκτημένον	ὄνομα,	ὑὸν δὲ Διονυσίου, χάριν τῆς
[10, 358]	δεινότητας κομψότητας οἶμαι προσαγορεύων ὀρθῶς	ὀνομάζειν.	Ἀλλ' ἔρρωσό τε καὶ μένε
[8, 352]	ὁ δὲ τοὺς πλουσίους εὐδαίμονας	ὀνομάζων	λόγος αὐτός τε ἄθλιος, γυναικῶν
[7, 334]	πολλούς τε καὶ ἀγαθοὺς καὶ	ὀνομαστοὺς	καὶ κτῆσιν κεκτημένους πάντας (ἱκανήν
[7, 344]	τριβόμενα πρὸς ἄλληλα αὐτῶν ἕκαστα,	ὀνόματα	καὶ λόγοι ὄψεις τε καὶ
[7, 339]	δ' αὐτοῦ τὸ δεύτερον, ἐξ	ὀνομάτων	καὶ ῥημάτων συγκείμενος· τὸ γὰρ
[7, 339]	ὁ αὐτὸς λόγος, εἴπερ ἐξ	ὀνομάτων	καὶ ῥημάτων σύγκειται, μηδὲν ἱκανῶς
[7, 324]	με, (τὸ πρῶτον πολλῆς μεστὸν	ὄντα	ὁρμῆς ἐπὶ τὸ πράττειν τὰ
[13, 360]	οὖν που αὐτὸν κατάστησον ὡς	ὄντα	σοι εὔνουν, καὶ ἄν τι
[8, 357]	ἃ γὰρ ἐν δυοῖν τε	ὄντα	ψυχαῖν τυγχάνει καὶ λογισαμένοις εὑρεῖν
[6, 322]	τὴν ἐπιστολὴν πάντας ὑμᾶς τρεῖς	ὄντας	ἀναγνῶναι χρή, μάλιστα μὲν ἁθρόους,
[8, 352]	βαρβάροις ἐπίχαρτος γενόμενος. Τρεῖς δ'	ὄντας	βασιλέας, εἴτ' οὖν τὴν Λακωνικὴν
[7, 329]	οὓς ἔθρεψέν τε αὐτὸς νεωτέρους	ὄντας,	ἔκ τε ἰδιωτῶν ἄρχοντας καὶ
[3, 315]	ἀλλήλων χωρὶς γεγονότας καὶ διαφόρους	ὄντας,	πειρᾶσθαι φίλους ἀλλήλοις ὅτι μάλιστα
[7, 334]	Ἑλλήνων οὓς ἂν πυνθάνωνται ἀρίστους	ὄντας,	πρῶτον μὲν γέροντας, καὶ παῖδας
[4, 320]	(νομίζω γὰρ δίκαιον εἶναι τοὺς	ὄντας	τῇ ἀληθείᾳ ἐπιεικεῖς καὶ πράττοντας
[7, 349]	τε καὶ οἱ τῶν ὑπηρεσιῶν	ὄντες	Ἀθήνηθεν, ἐμοὶ πολῖται, ἀπήγγελλον ὅτι
[7, 349]	Δίωνα ἔσφηλεν· κακοὶ μὲν γὰρ	ὄντες	αὐτὸν σφόδρα οὐκ ἔλαθον οἱ
[7, 334]	τρεπόμενοι τῶν ἐχθρῶν, ἐγκρατεῖς δὲ	ὄντες	αὑτῶν, θέμενοι νόμους κοινοὺς μηδὲν
[7, 324]	Τούτων δή τινες οἰκεῖοί τε	ὄντες	καὶ γνώριμοι ἐτύγχανον ἐμοί, καὶ
[3, 315]	ἐν διαβολαῖς εἶεν, οἰκεῖοι Δίωνος	ὄντες,	πᾶν (μηχανῴμην ὅπως οὗτοι μὴ
[2, 310]	εὐδοξίαν σοι οἴσει ὡς φιλοσόφῳ	ὄντι.	Ἐγὼ δὲ σὲ τιμῶν μὴ
[7, 339]	εἴπομεν ὀλίγον ἔμπροσθεν, ὅτι δυοῖν	ὄντοιν,	τοῦ τε ὄντος καὶ τοῦ
[7, 329]	φράζειν. Ἠσπάζετο μὲν ἀεὶ προϊ	όντος	τοῦ χρόνου μᾶλλον κατὰ τὴν
[7, 349]	προσέταττεν τὸν χρόνον τοῦτον μεῖναι.	Ὄντος	δ' ἐμοῦ ἐκεῖ, Θεοδότης μεταπεμψάμενός
[7, 339]	ὅτι δυοῖν ὄντοιν, τοῦ τε	ὄντος	καὶ τοῦ ποιοῦ τινος, οὐ
[7, 344]	οὐ Δίωνος ἀλλὰ τοῦ ὑέος,	ὄντος	μὲν ἀδελφιδοῦ (αὐτοῦ κατὰ νόμους
[3, 315]	τὰ σὰ βουλεύεσθαι, σοῦ δὲ	ὄντος	μὲν σφόδρα νέου, πολλῆς δὲ
[3, 315]	πάλαι γεγονότος, ἐν ἡλικίᾳ δὲ	ὄντος	μέσῃ τε καὶ καθεστηκυίᾳ, ὧν
[7, 349]	ὡς ἤδη σαφῶς Θεοδότου μὲν	ὄντος	μου καὶ Ἡρακλείδου φίλου, αὐτοῦ
[5, 321]	τῶν περὶ τὴν σὴν διατριβὴν	ὄντων·	εἰς ταῦτ' οὖν αὐτῷ χρώμενος
[7, 339]	καὶ νῦν λεκτέος. Ἔστιν τῶν	ὄντων	ἑκάστῳ, δι' ὧν τὴν ἐπιστήμην
[2, 310]	ἔσεσθαι καὶ λόγον ἡμῶν μὲν	ὄντων	ἐπιεικῶν βελτίω, φαύλων δέ, τοὐναντίον.
[6, 322]	διὰ τὸ μεθ' ἡμῶν μετρίων	ὄντων	καὶ οὐ κακῶν συχνὸν διατετριφέναι
[6, 322]	πάντων θεὸν ἡγεμόνα τῶν τε	ὄντων	καὶ τῶν μελλόντων, τοῦ τε
[2, 310]	τῶν ἄλλων τῶν παρὰ σοὶ	ὄντων	λέγω καὶ πάλαι καὶ νῦν
[7, 344]	δὴ πᾶς ἀνὴρ σπουδαῖος τῶν	ὄντων	σπουδαίων πέρι πολλοῦ δεῖ μὴ
[8, 352]	γνώμας ὑμῶν μετ' ἐπιθυμίας, ἀλλ'	ὄντων	τριῶν, ψυχῆς καὶ σώματος ἔτι
[7, 334]	ἑκάστῃ ἢ κεχωρισμένῃ. Πείθεσθαι δὲ	ὄντως	ἀεὶ χρὴ τοῖς παλαιοῖς τε
[7, 344]	καλλίστῃ τῶν τούτου· εἰ δὲ	ὄντως	αὐτῷ ταῦτ' ἐσπουδασμένα ἐν γράμμασιν
[7, 324]	τε καὶ ἑταιρίαν ἐν κινδύνοις	ὄντως	γεγονότος οὐ σμικροῖς. Εἴτ' οὖν
[7, 339]	πρῶτον ἔλεγχον δεῖν λαβεῖν, πότερον	ὄντως	εἴη Διονύσιος ἐξημμένος ὑπὸ φιλοσοφίας
[7, 339]	γενέσθαι τηλικούτου ἀληθῶς ὀνείδους, (εἴπερ	ὄντως	εἴη τῳ ταῦτα λελεγμένα. Πορεύομαι
[7, 334]	γενομένη φιλοσοφία τε καὶ δύναμις	ὄντως	ἐν ταὐτῷ διὰ πάντων ἀνθρώπων
[7, 339]	σωτῆρι τοῦτό γε οὖν ἔπραξα	ὄντως·	ἐσώθην γάρ τοι πάλιν εὐτυχῶς,
[7, 329]	ἀρχὴν μόνον ποιήσοι, πολλαπλασίαν δὲ	ὄντως·	ἕτοιμον γὰρ εἶναι τούτων γενομένων
[8, 352]	ἂν ὀρθῶς ὑμῖν εἴη κείμενος,	ὄντως	εὐδαίμονας ἀποτελῶν τοὺς χρωμένους· ὁ
[7, 339]	Ὁ γὰρ ἀκούσας, ἐὰν μὲν	ὄντως	ᾖ φιλόσοφος οἰκεῖός τε καὶ
[7, 339]	ταύτῃ μισῶν διατελεῖ. Οἱ δὲ	ὄντως	μὲν μὴ φιλόσοφοι, δόξαις δ'
[7, 349]	τινὰ ἠρώτα με εἰ συγγιγνοίμην	ὄντως	μεταπεμψαμένου με Θεοδότου. Κἀγώ, παντάπασιν,
[2, 310]	μή τις ἐξαιρεθήσεται, τῆς ἀληθείας	ὄντως	οὐ μή ποτε τύχῃ. Σὺ
[7, 344]	καθ' αὑτόν, μείζονα δέ, καὶ	ὄντως	οὐκ ἂν δυνατὸς εἶναι φρονήσεώς
[8, 352]	ἂν διανοηθέντες μάλιστα εὖ πράττοιτε	ὄντως,	πειράσομαι ταῦθ' ὑμῖν κατὰ δύναμιν
[7, 339]	πεῖραν λαμβάνειν οὐκ ἀγεννὴς ἀλλ'	ὄντως	τυράννοις πρέπων, ἄλλως τε καὶ
[7, 324]	πόλεσιν ἔκ τινος μοίρας θείας	ὄντως	φιλοσοφήσῃ. Ταύτην δὴ τὴν διάνοιαν
[6, 322]	πατέρα κύριον ἐπομνύντας, ὅν, ἂν	ὄντως	φιλοσοφῶμεν, εἰσόμεθα πάντες σαφῶς εἰς
[7, 324]	ὑπ' ἐμοῦ λόγους γενομένους, οὕτως	ὀξέως	ὑπήκουσεν (καὶ σφόδρα, ὡς οὐδεὶς
[2, 310]	ἐμοῦ σε κακηγορούντων. Ἴσως γὰρ	ὀξύτερον	ἐμοῦ ἀκούει· ἐγὼ μὲν γὰρ
[2, 310]	Τὸ δ' αἴτιον οὐ λέγω	ὅπερ	ἂν πολλοὶ εἴποιεν, ἀλλ' ὅτι
[3, 315]	ἦθος δυναμένοις κρίνειν. Ἀλλ' οὖν,	ὅπερ	ἀρτίως εἶπον, οὐ διαβολῆς προσδέομαι
[1, 309]	Τὸ δὲ χρυσίον τὸ λαμπρόν,	(ὅπερ	ἔδωκας εἰς ἀποστολήν, ἄγει σοι
[7, 339]	ὡς ἀσαφές, τὸ δὲ μέγιστον,	ὅπερ	εἴπομεν ὀλίγον ἔμπροσθεν, ὅτι δυοῖν
[7, 344]	τριβῆς πάσης καὶ χρόνου πολλοῦ,	ὅπερ	ἐν ἀρχαῖς εἶπον· μόγις δὲ
[3, 315]	χρῆν ποιεῖν ἐμέ; μῶν οὐχ	ὅπερ	ἐποίουν ἀναγκαῖον, ἐκ τῶν λοιπῶν
[7, 329]	πρὸς Δίωνα Συρακόσιοι τότε ἔπαθον	ὅπερ	καὶ Διονύσιος, ὅτε αὐτὸν ἐπεχείρει
[3, 315]	προσρήσεως· σὺ δ' ἀναγνοὺς αὐτά,	ὅπῃ	βούλει δέξασθαι, ταύτῃ δέχου. Φασὶν
[7, 334]	μετ' ἐκεῖνα δ' οὖν ἔπεισα	ὅπῃ	δή ποτ' ἐδυνάμην Διονύσιον ἀφεῖναί
[7, 344]	τὸ περὶ αὐτὰ γεγονὸς εὑρεῖν	ὅπῃ	ποτὲ γέγονεν, τίνι πότ' αἰτίᾳ
[7, 324]	τὸ μὲν περὶ τῶν νέων,	ὅπῃ	ποτὲ γενήσοιτο, εἶχεν φόβος αἱ
[3, 315]	ἀδικοῦντα ἑλέσθαι καὶ πᾶν δρᾶν	ὅπῃ	σὺ προσέταττες, ἕνεκα χρημάτων δῆλον
[7, 344]	(ἐπώλει τὴν οὐσίαν αὐτοῦ πᾶσαν,	ὅπῃ	τε καὶ ὅπως ἤθελε καὶ
[8, 352]	αἰτίαν συμβῆναι γενομένην, ἔστω ταύτῃ	ὅπῃ	τις ὑπολαμβάνει· σωτηρία δ' οὖν
[7, 339]	περὶ Δίωνα ὑπάρξει ταύτῃ γιγνόμενα	ὅπῃπερ	ἂν αὐτὸς ἐθέλῃς θελήσεις δὲ
[8, 352]	φωνῆς Σικελία πᾶσα, Φοινίκων ἢ	Ὀπικῶν	μεταβαλοῦσα εἴς τινα δυναστείαν καὶ
[7, 334]	οἷον τοῦ φόνου αὐτόχειρες ἐγένοντο,	ὅπλα	ἔχοντες ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοὶ
[13, 360]	ἐμῷ δ' ἑταίρῳ, θώρακα δωρησώμεθα	ὁπλιτικὸν	τῶν μαλακῶν τῶν πεζῶν, καὶ
[7, 324]	Πλάτων, ἥκω σοι φυγὰς οὐχ	ὁπλιτῶν	δεόμενος οὐδὲ ἱππέων ἐνδεὴς γενόμενος
[13, 360]	καὶ τἀναντία τούτων ἐμὲ ἀπαγγέλλειν,	ὁποῖός	τις ἂν ἕκαστος ἐμοὶ φαίνηται
[7, 339]	ἀγαθόν, εἰ μή τισιν ὀλίγοις	ὁπόσοι	δυνατοὶ ἀνευρεῖν αὐτοὶ διὰ σμικρᾶς
[7, 344]	ἀλλοτρίαις ἕξεσιν οὐκ ἐγγίγνεται ὥστε	ὁπόσοι	τῶν δικαίων τε καὶ τῶν
[8, 352]	εἴτε ἔξωθεν εἴτε ἀμφότερα καὶ	ὁπόσους	ἂν συγχωρήσωσιν· τούτους (δ' ἐλθόντας
[7, 339]	δεῖν οὖν αὐτὸ ἐξελέγξαι σαφῶς	ὁποτέρως	ποτὲ ἄρα ἔχοι, καὶ τοῦτ'
[13, 360]	εὐθὺς ὠφελήθην. Τοῦτ' οὖν διασωστέον,	ὅπως	ἂν αὐξάνηται ἀεὶ ἡμῶν ἡ
[2, 310]	οἱ δ' ἐπιεικέστατοι πᾶν ποιοῦντες	ὅπως	ἂν εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον
[11, 358]	πόλει τῆς καθ' ἡμέραν διαίτης,	ὅπως	ἂν ᾖ σώφρων τε καὶ
[7, 329]	σύμμαχος αὐτῷ, πρὸς τὸν τύραννον,	ὅπως	ἀντὶ πολέμου φιλίαν ποιήσαιμι· διαμαχόμενος
[2, 310]	δόξαν ηὑρήκαμεν ὃ σὺ ἐπέστειλας,	ὅπως	δεῖ πρὸς ἀλλήλους ἡμᾶς ἔχειν.
[7, 329]	μὲν τὸ καθ' ἡμέραν πρῶτον,	ὅπως	ἐγκρατὴς αὐτὸς αὑτοῦ ὅτι μάλιστα
[7, 344]	αὐτοῦ πᾶσαν, ὅπῃ τε καὶ	ὅπως	ἤθελε καὶ οἷστισι, πρὸς ἐμὲ
[7, 344]	ἂν εἴη, γέγονεν δ' οὖν	ὅπως,	ἴττω Ζεύς, φησὶν ὁ Θηβαῖος·
[7, 329]	φίλους τε καὶ ἑταίρους κτήσεσθαι,	ὅπως	μὴ πάθοι ἅπερ ὁ πατὴρ
[7, 349]	συνεργοῖς τε καὶ ἑταίροις παρακελεύηται	ὅπως	μηδεὶς αὐτῷ ἐγκαλεῖ πένης φάσκων
[3, 315]	οἰκεῖοι Δίωνος ὄντες, πᾶν (μηχανῴμην	ὅπως	οὗτοι μὴ δώσουσιν δίκην. Καὶ
[13, 360]	μανθάνων βελτίων γίγνῃ καὶ εὐδοξῇς,	ὅπως	τὸ δι' ἐμὲ ὠφελεῖσθαί σοι
[13, 360]	δεῖ ποιεῖν, ἐμὲ μὲν διαμάχεσθαι	ὅπως	ὡς ὀλίγιστον γένηται τὸ (ἀνάλωμα,
[13, 360]	ἐπιστολὴ ἴῃ παρὰ σέ, ἐπιμελεῖσθαι	ὅπως	ὡς τάχιστα σὺ αἴσθῃ, καὶ
[13, 360]	Μάλιστα μὲν οὖν, ἂν καὶ	ὁπωστιοῦν	σχολάζῃς, (μάνθανε παρ' αὐτοῦ καὶ
[7, 344]	καὶ τοῖς σοῖς μᾶλλον πεπίστευκα.	Ὅρα	δὴ ταῦτα εἴ σοι ἀρέσκει,
[8, 352]	κακὰ ἀμφοῖν, ταῦτα οὔτε ῥᾴδιον	ὁρᾶν	οὔτε ἰδόντα ἐπιτελεῖν, εὐχῇ δὲ
[7, 334]	τοῖς ἀποκτείνασιν ἐκεῖνον δικαιότατ' ἂν	ὀργιζοίμην	ἐγὼ τρόπον τινὰ ὁμοιότατα καὶ
[2, 310]	οὖν ἀνθρωπίνη ψυχὴ περὶ αὐτὰ	ὀρέγεται	μαθεῖν ποῖ' ἄττα ἐστίν, βλέπουσα
[8, 352]	Τίνες οὖν δὴ δίκαι ἀναγκαίως	ὀρθαὶ	γίγνοιντ' ἂν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων
[8, 352]	Συμβουλὴ δὴ περὶ τῶν τοιούτων	(ὀρθὴ	δοκεῖ ἑκάστοτε τοῖς πολλοῖς εἶναι
[7, 329]	πλείους, εἰ μὲν κατὰ τρόπον	ὀρθῇ	πορευομένης ὁδῷ τῆς πολιτείας συμβουλεύοιτό
[7, 324]	λέγειν τε ἠναγκάσθην, ἐπαινῶν τὴν	ὀρθὴν	φιλοσοφίαν, ὡς ἐκ ταύτης ἔστιν
[7, 339]	ἄλλων τοὺς μὲν καταφρονήσεως οὐκ	ὀρθῆς	ἐμπλήσειεν ἂν οὐδαμῇ ἐμμελῶς, τοὺς
[7, 334]	ἄνδρα, ᾧ καὶ βραχὺ δόξης	ὀρθῆς	μετέδωκεν θεία τις τύχη, ὡς
[7, 329]	ἔξω τὸ παράπαν βαίνουσι τῆς	ὀρθῆς	πολιτείας καὶ μηδαμῇ ἐθέλουσιν αὐτῆς
[7, 334]	πάσχειν ὅτι ἂν πάσχῃ πᾶν	ὀρθὸν	καὶ καλόν. Οὔτε γὰρ πέφυκεν
[8, 352]	ῥηθησομένου, ἐνεγκὼν εἰς τὸ μέσον	(ὀρθότατα	φιλέλλην ἂν λεχθείη· ὃ δέ
[8, 352]	φάρμακον. Εἰ μὲν δή τις	ὀρθότερον	ἄμεινόν τ' ἔχει τοῦ ὑπ'
[7, 324]	διάνοιαν, ἣν (αὐτὸς ὑπὸ τῶν	ὀρθῶν	λόγων ἔσχεν, ἐγγιγνομένην δὲ αὐτὴν
[3, 315]	~Πλάτων Διονυσίῳ χαίρειν” Ἐπιστείλας ἆρ'	ὀρθῶς	ἂν (τυγχάνοιμι τῆς βελτίστης προσρήσεως;
[13, 360]	τὴν ἀρχήν· τὰ γὰρ ἀναλώματα	ὀρθῶς	ἀναλισκόμενα καὶ ὀρθῶς ἀποδιδόμενα πρός
[13, 360]	γὰρ ἀναλώματα ὀρθῶς ἀναλισκόμενα καὶ	ὀρθῶς	ἀποδιδόμενα πρός τε τἆλλα καὶ
[2, 310]	λήψονται. Πέμψεις οὖν αὖθις, ἂν	ὀρθῶς	βουλεύῃ, παρ' ἐμὲ τὸν Ἀρχέδημον,
[7, 324]	ἂν ἢ τὸ τῶν φιλοσοφούντων	ὀρθῶς	γε καὶ ἀληθῶς γένος εἰς
[7, 324]	τῇ χώρᾳ κατασκευάσαι. Ταῦτα δίων	ὀρθῶς	διανοηθεὶς ἔπεισε μεταπέμπεσθαι Διονύσιον ἐμέ,
[11, 358]	δούλων τε καὶ ἐλευθέρων, οὐκ	ὀρθῶς	διανοοῦνται. Τοῦτο δ' αὖ, εἰ
[7, 324]	πρόσθε προύβαινον, τοσούτῳ χαλεπώτερον ἐφαίνετο	ὀρθῶς	εἶναί μοι τὰ πολιτικὰ (διοικεῖν·
[7, 344]	οὐκ ἔλαττον, ἂν ἐκτιμᾷ τις	ὀρθῶς,	ἑκατὸν ἡ Δίωνος οὐσία ἂν
[2, 310]	εἰρήκαμεν; τὸν Ἀρχέδημον νῦν τε	ὀρθῶς	ἐποίησας πέμψας, καὶ τὸ λοιπόν,
[2, 310]	ταῦτα. Τὸ δὲ σφαιρίον οὐκ	ὀρθῶς	ἔχει· δηλώσει δέ σοι Ἀρχέδημος,
[7, 334]	καὶ ἀχάριστον, ἀφροδίσιον λεγομένην οὐκ	ὀρθῶς,	ἡδονὴν ποριεῖν αὑτῷ τοὐμπίμπλασθαι, τυφλὸς
[10, 358]	καὶ δεινότητας κομψότητας οἶμαι προσαγορεύων	ὀρθῶς	ὀνομάζειν. Ἀλλ' ἔρρωσό τε καὶ
[8, 352]	μετέπειτα χρόνον ἡ τυραννὶς οὐκ	ὀρθῶς	τῇ τῆς πόλεως δωρεᾷ κατακέχρηται,
[8, 352]	ταῦτα ἀπεργαζόμενος θεσμὸς νόμος ἂν	ὀρθῶς	ὑμῖν εἴη κείμενος, ὄντως εὐδαίμονας
[7, 324]	(τὸ πρῶτον πολλῆς μεστὸν ὄντα	ὁρμῆς	ἐπὶ τὸ πράττειν τὰ κοινά,
[7, 329]	προσηκουσῶν γεγονέναι, πρῶτον ἔπειτα ταύτῃ	ὁρμήσαντα	φίλους ἄλλους αὑτῷ τῶν οἰκείων
[7, 349]	κατεῖχον ἂν ῥᾳδίως νῦν δὲ	ὁρμήσαντες	ἐπ' ἀλλήλους κακῶν πάντα ἐμπεπλήκασιν.
[2, 310]	ἂν θείᾳ μοίρᾳ κατὰ τοῦθ'	ὁρμήσας,	ἔπειτα αὐτοῦ τὰς ἀποδείξεις ὡς
[7, 344]	τις ἐθελήσει με ἄγειν ναύτην	ὁρμώμενον	ἐκ τῆς Διονυσίου οἰκίας; ᾤκουν
[7, 334]	σώφρονα δίαιταν, ἐπὶ λῳόνων δὲ	ὀρνίθων	τὰς ἐκείνου βουλήσεις πειρᾶσθαι ἀποτελεῖν
[7, 344]	ἐγὼ μὲν βλέπων ἔξω, καθάπερ	ὄρνις	ποθῶν ποθεν ἀναπτέσθαι, ὁ δὲ
[3, 315]	γὰρ καὶ τότε καὶ νῦν	ὁρῶ	τὰς μεγάλας οὐσίας καὶ ὑπερόγκους
[4, 320]	δὲ καὶ ἐν τοῖς θεάτροις	ὁρῶ	τοὺς ἀγωνιστὰς ὑπὸ τῶν παίδων
[4, 320]	σέ. Ὡς οὖν ὑπὸ πάντων	ὁρώμενος	παρασκευάζου τόν τε Λυκοῦργον ἐκεῖνον
[7, 324]	τὸν νοῦν, τί πράξοιεν. Καὶ	ὁρῶν	δήπου τοὺς ἄνδρας ἐν χρόνῳ
[7, 324]	δὲ αὐτὴν καὶ ἐν ἄλλοις	ὁρῶν	κατενόει, πολλοῖς μὲν οὔ, γιγνομένην
[7, 344]	οὐδέν με τοῦ καταμένειν προσιέμενον	ὁρῶν,	μηχανὴν τοῦ μεῖναι τὸν τότε
[7, 334]	τοὐμπίμπλασθαι, τυφλὸς ὢν καὶ οὐχ	ὁρῶν,	οἷς συνέπεται τῶν ἁρπαγμάτων ἀνοσιουργία,
[7, 324]	βλέποντα εἰς ταῦτα καὶ φερόμενα	ὁρῶντα	πάντῃ πάντως, τελευτῶντα ἰλιγγιᾶν, καὶ
[13, 360]	καὶ οἱ ἄλλοι πρὸς τοῦτον	ὁρῶντες	προθυμότεροι ὦσιν ἡμῖν ὑπηρετεῖν. (Ἰατροκλῆς,
[3, 315]	κοινωνὸν ἀπολωλεκότι, τὸν δὲ ἄφρονα	ὁρῶντι	μετὰ πονηρῶν καὶ πολλῶν ἀνθρώπων
[7, 344]	ἔφην. Νῦν τοίνυν, ἦ δ'	ὅς,	περιθέουσιν πελτασταὶ λαβεῖν Ἡρακλείδην ζητοῦντες,
[7, 334]	οὔτε πόλις οὔτ' ἀνὴρ οὐδείς,	ὃς	ἂν μὴ μετὰ φρονήσεως ὑπὸ
[8, 352]	νῦν βοηθείας καὶ ὁσίου τρόπου·	ὃς	γενόμενος τυράννου πατρὸς ἑκὼν τὴν
[8, 352]	συνομολογησάμενοι, καταστήσασθε τρόπῳ τινὶ τοιῷδε,	(ὃς	εἴρηται μὲν καὶ πρότερον ὑμῖν,
[7, 349]	τε καὶ Λαμίσκον αὑτῶν ἕνα,	ὃς	ἐλθὼν ἐδεῖτο Διονυσίου περὶ ἐμοῦ,
[7, 349]	ὡμολογημένα ἄλλα ποτὲ δρᾶν. Καὶ	ὃς	ἐμβλέψας μοι καὶ μάλα τυραννικῶς,
[8, 352]	σοφὸς ἀνὴρ καὶ ἀγαθὸς Λυκοῦργος,	ὃς	ἰδὼν τὸ τῶν οἰκείων γένος
[7, 349]	καὶ κοινωνὸν ἱερῶν Διονυσίῳ ἐποίησας,	ὃς	ἴσως ἡγεῖτο διαβαλλόντων πολλῶν ἐπιβουλεύειν
[7, 334]	φημὶ γὰρ κἀκεῖνον Ἀθηναῖον εἶναι	ὃς	οὐ προύδωκεν τὸν αὐτὸν τοῦτον,
[7, 329]	Δαρείου δὲ ἑπταπλασίῳ φαυλότερος ἐγένετο,	ὃς	οὐκ ἀδελφοῖς πιστεύσας οὐδ' ὑφ'
[7, 329]	εἷς περιεῖδέν με μόνον ἐκπορευόμενον,	ὃς	οὐκ ἂν συλλαβὼν εὐθέως παρὰ
[7, 329]	πάθοι ἅπερ ὁ πατὴρ αὐτοῦ,	ὃς	παραλαβὼν Σικελίας πολλὰς καὶ μεγάλας
[13, 360]	δ' οὗτος τῶν καλῶν τις	ὃς	τότε εἶπεν· ἦ που πολλά,
[13, 360]	χαρίεις. Τείσωνος δ' ἔστιν κηδεστής,	ὃς	τότε ὅθ' ἡμεῖς ἀπεπλέομεν ἐπολιανόμει.
[13, 360]	ἐγκωμιάζουσιν, καὶ οὐχ ἥκιστα Φίλαγρος,	ὃς	τότε τὴν χεῖρα ἠσθένει. Καὶ
[13, 360]	δὲ ὡς ἂν δύνωμαι ὀλιγίστοις,	ὅσα	ἀναγκαῖα ἢ δίκαια ἢ εὐσχήμονα
[7, 349]	οὐκ ἄν ποτε ἐγένετο οὐδέν,	ὅσα	γε δὴ τἀνθρώπινα Δίωνα γὰρ
[8, 352]	σχεδὸν οὐκ ἀπορία· τῶν δὲ	ὅσα	γένοιτ' ἂν ἢ πᾶσιν συμφέροντα
[7, 334]	τοιαῦτα, ὡς Διονυσίου πάντα διακηκοότος	ὅσα	διενοούμην ἐγώ. Ὁ δὲ οὔτε
[7, 329]	Διονυσίου· ὧν δὲ ἕνεκα καὶ	ὅσα	ἔπραξα, ὡς εἰκότα τε καὶ
[7, 329]	τῇ τυραννίδι δίων πράττοι πάντα	ὅσα	ἔπραττεν ἐν τῷ τότε χρόνῳ,
[3, 315]	σμικρὸν κεκτημένοις, μέλλουσιν περὶ τοσούτων	ὅσα	ἦν τότε τὰ σὰ βουλεύεσθαι,
[8, 352]	δὲ τὸν ἐπιόντα ἐνιαυτὸν δικάζειν	ὅσα	θανάτου καὶ δεσμοῦ καὶ μεταστάσεως
[7, 344]	δικαίων τε καὶ τῶν ἄλλων	ὅσα	καλὰ μὴ προσφυεῖς εἰσιν καὶ
[7, 339]	τῶν ἡλίων ἐπικεκαυμένοι, ἰδόντες τε	ὅσα	μαθήματά ἐστιν καὶ ὁ πόνος
[6, 322]	Ἑρμείας μοι φαίνεται φύσει τε,	ὅσα	(μήπω συγγεγονότι, καὶ τέχνῃ δι'
[8, 352]	τὰ τοιαῦτα ἐναργῶς ἰδεῖν, ἀλλ'	ὅσα	νῦν γέγονεν τῇδε, αὐτοῦ περὶ
[7, 324]	περί τε ἀγορὰν ἑκάτεροι τούτων	ὅσα	τ' ἐν τοῖς ἄστεσι διοικεῖν
[7, 324]	μηδέποτε κοιμώμενον μόνον νύκτωρ, (καὶ	ὅσα	τούτῳ ἐπιτηδεύματα συνέπεται τῷ βίῳ·
[3, 315]	δέ, τἀναντία. Αἰσχύνομαι δὴ λέγειν	ὅσαι	τότε ἐπιστολαὶ παρὰ σοῦ καὶ
[13, 360]	τε ἂν ἐπιστέλλω σπουδῇ καὶ	ὅσας	ἂν μή, οἶμαι μέν σε
[13, 360]	συμβόλου τοῦ περὶ τὰς ἐπιστολάς,	ὅσας	τε ἂν ἐπιστέλλω σπουδῇ καὶ
[7, 329]	(πατέρα δὲ ἢ μητέρα οὐχ	ὅσιον	ἡγοῦμαι προσβιάζεσθαι μὴ νόσῳ παραφροσύνης
[7, 349]	τῶν (ἐχθρῶν, θαυμαστὸν παθὼν οὐδέν.	Ὅσιος	γὰρ ἄνθρωπος ἀνοσίων πέρι, σώφρων
[8, 352]	τε δὴ νῦν βοηθείας καὶ	ὁσίου	τρόπου· ὃς γενόμενος τυράννου πατρὸς
[7, 334]	ἤτοι ἐν αὑτῷ κεκτημένος ἢ	ὁσίων	ἀνδρῶν ἀρχόντων ἐν ἤθεσιν τραφείς
[8, 357]	βαρβάρους ἣν νῦν ἔχουσιν ἀφελόμενος,	ὅσοι	μὴ ὑπὲρ τῆς κοινῆς ἐλευθερίας
[7, 344]	εὐμαθεῖς ἅμα καὶ μνήμονες, οὐδ'	ὅσοι	συγγενεῖς, δυσμαθεῖς δὲ καὶ ἀμνήμονες,
[7, 339]	φράζειν τῶν γεγραφότων (καὶ γραψόντων,	ὅσοι	φασὶν εἰδέναι περὶ ὧν ἐγὼ
[8, 357]	γε ἄλλοις Συρακουσίοις οἶμαι πᾶσιν	ὅσοιπερ	τῆς πόλεως κήδονται συνδοκεῖν. Ἀλλὰ
[8, 357]	εὐχῶν δόντες, τοῖς τε ἄλλοις	ὅσοις	μετὰ θεῶν πρέπει, πείθοντες καὶ
[6, 322]	ἅπαντες ἡμεῖς τε καὶ ὑμεῖς,	ὅσον	ἂν δυνώμεθα καὶ ἑκάστῳ παρείκῃ,
[7, 349]	σφόδρα οὐκ ἔλαθον οἱ σφήλαντες,	ὅσον	δὲ ὕψος ἀμαθίας (εἶχον καὶ
[7, 339]	τὸν αὐτὸν λόγον, ὡς θαυμαστὸν	ὅσον	Διονύσιος ἐπιδεδωκὼς εἴη πρὸς φιλοσοφίαν.
[7, 324]	τὰ νῦν μετ' ἐμοῦ μέρος	ὅσον	ἐπὶ σοὶ γέγονεν; ~(καὶ Μεγαροῖ
[7, 329]	πέρι· ἤμυνον μὲν οὖν καθ'	ὅσον	ἠδυνάμην, σμικρὰ δ' οἷός τ'
[7, 324]	καὶ κοινωνεῖν διεκελεύεσθέ (μοι, καθ'	ὅσον	οἷός τέ εἰμι ἔργῳ καὶ
[7, 339]	(καὶ δι' ὅσων πραγμάτων καὶ	ὅσον	πόνον ἔχει. Ὁ γὰρ ἀκούσας,
[7, 324]	ἔθη διεφθείρετο καὶ ἐπεδίδου θαυμαστὸν	ὅσον,	ὥστε με, (τὸ πρῶτον πολλῆς
[3, 315]	Ἰταλίας καὶ Σικελίας, καὶ παρ'	ὅσους	τῶν ἐμῶν οἰκείων καὶ τῶν
[13, 360]	οὐκ ἔστι σοι ξένος οὐδεὶς	ὅστις	δώσει, ὡς ᾠόμεθα, ἔπει καὶ
[7, 349]	φαίην δεῖν ἐμὲ καὶ ἄλλον,	ὅστις	μέτριος, περί τε τῆς αὑτοῦ
[7, 324]	τοὺς νόμους γε καὶ ἔθη,	ὅσῳ	μᾶλλον διεσκόπουν ἡλικίας τε εἰς
[8, 352]	γίγνεσθαι κυρίους ἱερῶν τε καὶ	ὅσων	ἄλλων πρέπει τοῖς γενομένοις ποτὲ
[7, 339]	πρᾶγμα οἷόν τε (καὶ δι'	ὅσων	πραγμάτων καὶ ὅσον πόνον ἔχει.
[3, 315]	ἰδιωτῶν καὶ τῶν μονάρχων σχεδόν,	(ὅσῳπερ	ἂν μείζους ὦσιν, τοσούτῳ πλείους
[13, 360]	ἀδελφιδῶν (θυγατέρες τῶν ἀποθανουσῶν τότε	ὅτ'	ἐγὼ οὐκ ἐστεφανούμην, σὺ δ'
[7, 334]	τε φανερὸς γιγνόμενος (οὐδὲν ἀκηκοὼς	ὅτ'	ἐπεδήμουν ἐγώ, ὅθεν ἅμα μὲν
[3, 315]	διηρώτησας εἰ μνημονεύω, κατ' ἀρχὰς	ὅτ'	ἦλθον, κελεύων σε (τὰς πόλεις
[7, 329]	πατρίδι πολιτείας μεταβολῆς μὴ προσφέρειν,	ὅταν	ἄνευ φυγῆς καὶ σφαγῆς ἀνδρῶν
[2, 310]	ποιήσεσιν. Οἷον καὶ περὶ Ἱέρωνος	ὅταν	διαλέγωνται ἄνθρωποι καὶ Παυσανίου τοῦ
[7, 344]	αὐτῷ καὶ δεῦρο ἐξὸν ἀποδημεῖν,	ὅταν	ἐκείνῳ τε καὶ ἐμοὶ καὶ
[11, 358]	κατὰ τὰς ἄλλας πράξεις γενομένων,	ὅταν	ἐν τοιούτοις καιροῖς ἀνὴρ καλός
[7, 344]	ἐκ τούτων δεῖ γιγνώσκειν λόγῳ,	ὅταν	ἴδῃ τίς του συγγράμματα γεγραμμένα
[2, 310]	οὑτωσί σε ποιεῖν τοῦ λοιποῦ,	ὅταν	τι τοιοῦτον λέγῃ τις περὶ
[7, 334]	καὶ τίνειν τὰς μεγίστας τιμωρίας,	ὅταν	τις ἀπαλλαχθῇ τοῦ σώματος· διὸ
[7, 329]	δὴ τὴν διάνοιαν ἐγὼ κεκτημένος,	ὅταν	τίς μοι συμβουλεύηται περί τινος
[1, 309]	τῶν ἄλλων τραγῳδοποιῶν οἱ πλεῖστοι,	ὅταν	ὑπό τινος ἀποθνῄσκοντα τύραννον εἰσάγωσιν,
[7, 334]	Τοὺς δὴ κρατήσαντας ἀεὶ χρή,	ὅτανπερ	ἐπιθυμήσωσιν σωτηρίας, αὐτοὺς ἐν αὑτοῖς
[7, 329]	τότε ἔπαθον ὅπερ καὶ Διονύσιος,	ὅτε	αὐτὸν ἐπεχείρει παιδεύσας καὶ θρέψας
[7, 324]	ὡς εἰδὼς σαφῶς εἴποιμ' ἄν.	Ὅτε	γὰρ κατ' ἀρχὰς εἰς Συρακούσας
[7, 344]	οὐκέτι μοι δυνατὸν ἦν πλεῖν,	ὅτε	δή μοι καὶ (Διονύσιος ἐμνήσθη
[8, 352]	ἀπορίαν ἐλθόντες τὴν ἅπασαν, τόθ'	ὅτε	κίνδυνος ἐγένετο ἔσχατος Σικελίᾳ τῇ
[7, 324]	Ἰταλίαν τε καὶ Σικελίαν ἦλθον,	ὅτε	πρῶτον ἀφικόμην. Ἐλθόντα δέ με
[3, 315]	ἑκόντα ὀλίγα δὴ κατ' ἀρχάς,	ὅτε	τι πλέον ποιεῖν ἂν ᾠήθην,
[7, 324]	ἕνα τῶν τότε φευγόντων φίλων,	ὅτε	φεύγοντες ἐδυστύχουν αὐτοί. Σκοποῦντι δή
[2, 310]	ὧν φασὶ (λέγειν τὸν ἕτερον	ὅτι	ἀκούοι Ὀλυμπίασι πολλῶν τινων τῶν
[7, 339]	φιλοσοφίαν ἐγκωμιάζουσαι τὴν Διονυσίου, καὶ	ὅτι,	ἂν μὴ ἀφίκωμαι νῦν, τὴν
[13, 360]	ἄν. Οἱ προσαγγέλλοντες ἑκάστοτέ σοι,	ὅτι	ἂν οἴωνται ἀνάλωμα εἰσαγγέλλειν, οὐκ
[7, 334]	αὑτῷ τε καὶ πόλει πάσχειν	ὅτι	ἂν πάσχῃ πᾶν ὀρθὸν καὶ
[7, 349]	ἐδεῖτο Διονυσίου περὶ ἐμοῦ, λέγων	ὅτι	βουλοίμην ἀπιέναι, καὶ μηδαμῶς ἄλλως
[7, 339]	βέλτιστ' ἂν λεχθείη· καὶ μὴν	ὅτι	γεγραμμένα κακῶς οὐχ ἥκιστ' ἂν
[7, 334]	ἐᾶν, καὶ ἀπηχθόμην ἀμφοῖν ἀποκρινάμενος	ὅτι	γέρων τε εἴην καὶ κατὰ
[7, 339]	τρέφει. Καίτοι τοσόνδε γε οἶδα,	ὅτι	γραφέντα ἢ λεχθέντα ὑπ' ἐμοῦ
[8, 352]	τοὺς πειθομένους τε ἀπεργάζεται τοιούτους.	Ὅτι	δ' ἀληθῆ ταῦτ' ἐγὼ παρακελεύομαι,
[7, 344]	τὴν ὑστεραίαν εἶπον πρὸς Διονύσιον	ὅτι	δέδοκταί (μοι μένειν· ἀξιῶ μήν,
[4, 320]	εἶναι· μὴ οὖν λανθανέτω σε	ὅτι	διὰ τοῦ ἀρέσκειν τοῖς ἀνθρώποις
[7, 349]	ὄντες Ἀθήνηθεν, ἐμοὶ πολῖται, ἀπήγγελλον	ὅτι	διαβεβλημένος εἴην ἐν τοῖς πελτασταῖς
[2, 310]	δόξεις τιμᾶν, καὶ αὐτὸ τοῦτο,	ὅτι	διεσκόπεις καὶ ἄλλους, πρὸς πολλῶν
[7, 349]	καὶ οὐκ εὐνοεῖν ᾤετό με,	ὅτι	Δίωνι τὰ χρήματα ἔρρει παντελῶς.
[4, 320]	οὐδὲν ἴσμεν. Ἐνθυμοῦ δὲ καὶ	ὅτι	δοκεῖς τισιν ἐνδεεστέρως τοῦ προσήκοντος
[7, 339]	μέγιστον, ὅπερ εἴπομεν ὀλίγον ἔμπροσθεν,	ὅτι	δυοῖν ὄντοιν, τοῦ τε ὄντος
[13, 360]	γε ἄξιον ἐπαινέσαι Λεπτίνην, οὐχ	ὅτι	ἔδωκεν, ἀλλ' ὅτι προθύμως, καὶ
[9, 357]	ἀλλὰ κἀκεῖνο δεῖ σε ἐνθυμεῖσθαι,	ὅτι	ἕκαστος ἡμῶν οὐχ αὑτῷ μόνον
[4, 320]	Φανεροὺς οὖν δεῖ ἡμᾶς γενέσθαι	ὅτι	ἐσμὲν τοιοῦτοι οἷοίπερ φαμέν, ἄλλως
[7, 339]	Δεικνύναι δὴ δεῖ τοῖς τοιούτοις	ὅτι	ἔστι πᾶν τὸ πρᾶγμα οἷόν
[2, 310]	δὴ καὶ ἐγὼ τεκμήριον ποιοῦμαι	ὅτι	ἔστιν τις αἴσθησις τοῖς τεθνεῶσιν
[2, 310]	ὅπερ ἂν πολλοὶ εἴποιεν, ἀλλ'	ὅτι	ἐφαίνου οὐ πάνυ ἐμοὶ πιστεύειν
[13, 360]	ἡμῖν εἶναι καὶ ἀληθῆ λέγειν,	ὅτι	ἡμέτερον εἴη ὃ εἰς τὴν
[1, 309]	σοὶ δ' οὐδὲν διαφέρει δῆλον	ὅτι	καὶ λαβεῖν καὶ δοῦναι τοσοῦτον,
[3, 315]	λαβὼν ὡς ἱκανὴν πρόφασιν, εἶπες	ὅτι	καὶ πάλαι σοι δῆλος εἴην
[13, 360]	δὲ εἶπεν εἰκότα καὶ ἀνθρώπινα,	ὅτι	καὶ πρότερον ἀναλώσας τῷ πατρί
[7, 324]	περὶ πασῶν τῶν νῦν πόλεων	ὅτι	κακῶς σύμπασαι πολιτεύονται τὰ γὰρ
[7, 349]	ἐκέλευε τοίνυν, ἔφη, σοὶ φράζειν	ὅτι	καλῶς οὐδαμῇ ποιεῖς Δίωνα καὶ
[7, 329]	εἷς ἔτι με ναύκληρος μὴ	ὅτι	κωλύοντος ἐξήγαγε Διονυσίου, ἀλλ' οὐδ'
[7, 344]	περὶ ἕκαστον καὶ νοῦς, συντείνων	ὅτι	(μάλιστ' εἰς δύναμιν ἀνθρωπίνην. Διὸ
[7, 329]	πρῶτον, ὅπως ἐγκρατὴς αὐτὸς αὑτοῦ	ὅτι	μάλιστα (ἔσεσθαι μέλλοι καὶ πιστοὺς
[3, 315]	διαφόρους ὄντας, πειρᾶσθαι φίλους ἀλλήλοις	ὅτι	μάλιστα ποιεῖν; τούτων δὴ καὶ
[7, 334]	κεκτημένους οἴκοι καὶ προγόνους αὑτῶν	ὅτι	μάλιστα πολλούς τε καὶ ἀγαθοὺς
[7, 334]	τούτους δὴ δεήσεσιν καὶ τιμαῖς	ὅτι	μεγίσταις οἴκοθεν μεταπέμψασθαι, μεταπεμψαμένους δὲ
[7, 329]	δὲ τῶν τυράννων δεήσεις ἴσμεν	ὅτι	μεμειγμέναι ἀνάγκαις (εἰσίν ὃ δὴ
[9, 357]	περὶ τὰ κοινὰ ἀσχολίας ἀπολυθῆναι.	Ὅτι	μὲν οὖν ἥδιστόν ἐστιν ἐν
[13, 360]	καὶ ἀπ' αὐτῆς τῆς μεταπέμψεως,	ὅτι	μετεπεμψάμην αὐτόν, δι' αὐτὸ τοῦτο
[7, 344]	Χάρυβδιν" λέγειν δὲ πρὸς Διονύσιον	ὅτι	μοι μένειν ἀδύνατον εἴη Δίωνος
[13, 360]	βουλόμενός σου τῇ γυναικὶ δοῦναι,	ὅτι	μου ἐπεμελεῖτο καὶ ὑγιαίνοντος καὶ
[13, 360]	σὲ (καὶ λέγων καὶ πράττων,	ὅτι	οἷός τ' ἦν ἐπιτήδειος, φανερὸς
[9, 357]	διῆλθον ἡμῖν, λέγοντες ὑποδυσφορεῖν σε	ὅτι	οὐ δύνασαι τῆς περὶ τὰ
[2, 310]	σιγᾶται. Μὴ λανθανέτω δέ σε	ὅτι	οὐδ' εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον
[3, 315]	σὺ προσέταττες, ἕνεκα χρημάτων δῆλον	ὅτι·	οὐδὲν γὰρ ἂν ἕτερον ἔφησεν
[2, 310]	σημαίνει, τὸ Δίωνα ἐξαίρετον εἶναι,	ὅτι	οὐκ ἄρχω ἐγὼ τῶν ἐμῶν
[2, 310]	ταῦτα λέγω τόδε βουλόμενος ἐνδείξασθαι,	(ὅτι	οὐκ, ἐπειδὰν ἡμεῖς τελευτήσωμεν, καὶ
[13, 360]	ἐπιστολῆς ἔστω καὶ ἅμα σύμβολον	ὅτι	παρ' ἐμοῦ ἐστιν· τοὺς Λοκρούς
[7, 349]	ἐμέμφετο Διονυσίῳ· ὁ δ' ἀκούσας	ὅτι	παρὰ Θεοδότην εἴην εἰσεληλυθώς, πρόφασιν
[2, 310]	καὶ διώκειν, τοῦτο δ' ἴσμεν	ὅτι	παρὰ πᾶσιν ὄνομα οὐ καλὸν
[3, 315]	ἂν δρᾶν τοῦτο, θεῷ μέν,	ὅτι	παρὰ φύσιν προστάττοιμ' ἄν, πόρρω
[2, 310]	ταύτῃ. Περὶ δὲ Πολυξένου ἐθαύμασας	ὅτι	(πέμψαιμί σοι· ἐγὼ δὲ καὶ
[4, 320]	ὑμῶν παρόντων. Ἐπιστέλλετε (δὲ καὶ	ὅτι	πέπρακται ὑμῖν ἢ πράττοντες τυγχάνετε,
[5, 321]	ἀναστὰς ἐφθέγξατο, πρὸς ταῦτ' εἰπεῖν	ὅτι	Πλάτων ὀψὲ ἐν τῇ πατρίδι
[4, 320]	περὶ τὰς συμβεβηκυίας πράξεις, καὶ	ὅτι	πολλὴν εἶχον περὶ αὐτῶν σπουδὴν
[7, 344]	ταῦτα· καὶ δίων εὖ οἶδ'	ὅτι	πολλὴν χάριν ἕξει σοι διαπραξαμένῳ
[7, 339]	θεὸν Διονυσίῳ χάριν εἰδέναι χρεών,	ὅτι	πολλῶν βουληθέντων ἀπολέσαι με διεκώλυσεν
[11, 358]	Ἐπέστειλα μέν σοι καὶ πρότερον	ὅτι	πολὺ διαφέρει πρὸς ἅπαντα ἃ
[13, 360]	Λεπτίνην, οὐχ ὅτι ἔδωκεν, ἀλλ'	ὅτι	προθύμως, καὶ τὰ ἄλλα περὶ
[2, 310]	καὶ νῦν τὸν αὐτὸν λόγον,	ὅτι	πρὸς τὸ διαλεχθῆναι καὶ φύσει
[4, 320]	δὲ ὅμως δεῖ ἡμᾶς αὐτοὺς	ὅτι	προσήκει πλέον ἢ παίδων τῶν
[13, 360]	χρημάτων τῶν Ἀθήνησιν τῆς ἀναλώσεως,	ὅτι	πρῶτον μὲν ἐάν τι δέῃ
[8, 352]	ἐχθροῖς τε καὶ φίλοις ἢ	ὅτι	σμικρότατα κακὰ ἀμφοῖν, ταῦτα οὔτε
[1, 309]	Εὐριπίδου κατὰ καιρόν ἐστιν εἰπεῖν,	ὅτι	σοὶ πραγμάτων ἄλλων ποτὲ συμπεσόντων.
[2, 310]	Διονυσίῳ εὖ πράττειν. Ἤκουσα Ἀρχεδήμου	ὅτι	σὺ ἡγῇ χρῆναι περὶ σοῦ
[7, 349]	εἰ βούλοιντο· ἐμὲ δ' εἶπον	ὅτι	σὺ μετὰ τῶν ἄλλων βίᾳ
[7, 339]	αὐτὸς ἐθέλῃς θελήσεις δὲ οἶδ'	ὅτι	τὰ μέτρια, καὶ ἐγὼ συγχωρήσομαι
[3, 315]	λύπης τὸ θεῖον, ἀνθρώπῳ δέ,	ὅτι	τὰ πολλὰ βλάβην ἡδονὴ καὶ
[7, 324]	καὶ αὐτὸς ἐδεῖτο πέμπων ἥκειν	ὅτι	τάχιστα ἐκ (παντὸς τρόπου, πρίν
[7, 324]	ἐκ παντὸς τρόπου εἰς Συρακούσας	ὅτι	τάχιστα ἐλθεῖν ἐμὲ (κοινωνὸν τούτων,
[7, 344]	καὶ ἀξιοῖ, καὶ ταῦτα ἐπιστέλλειν	ὅτι	τάχιστα, σὲ δὲ νεωτερίζειν μηδέν
[7, 344]	ἄγγελον αὐτὸν τῶν τοιούτων ἐλθεῖν	ὅτι	τάχος· οὐ πείθων δὲ αὐτός
[7, 334]	τε περὶ ἀνθρώπων ἄνθρωπον διισχυρίζεσθαι,	ὅτι,	τὴν ἀρχὴν εἰ κατέσχεν, ὡς
[7, 344]	μοι καὶ (Διονύσιος ἐμνήσθη λέγων	ὅτι	τὴν ἡμίσειαν τῆς οὐσίας εἶναι
[8, 352]	νοῦν πράττειν, καὶ δὴ καὶ	ὅτι	τὸ σμικρὸν τοῦτο μεγάλων καὶ
[3, 315]	τούτων δὴ καὶ σὺ μάρτυς,	ὅτι	τοῦτο αὐτὸ συντείνων οὐκ ἀνῆκα
[2, 310]	σὸν εὕρημα· καὶ ἐγὼ εἶπον	ὅτι	τοῦτο εἰ φαίνοιτό σοι οὕτως
[7, 324]	καὶ πράττειν αὐτὰ συμβουλεύων, ἀγνοεῖν	ὅτι	τυραννίδος τινὰ τρόπον κατάλυσιν ἐσομένην
[1, 309]	δυσχερεῖς οὔσας ὑπέμενον· ᾔδη γὰρ	ὅτι	τῶν ὠμοτέρων οὐδὲν ἐμοῦ συνεθέλοντος
[13, 360]	εἶναι. Δεδιὼς δὲ λέγω ταῦτα,	ὅτι	ὑπὲρ ἀνθρώπου δόξαν ἀποφαίνομαι, οὐ
[7, 344]	ἀντιλέγειν ἔτι, ὅμως δ' εἶπον	ὅτι	χρείη τὴν παρὰ Δίωνος ἐπιστολὴν
[7, 344]	εἰκὸς αὐτὰ γίγνεσθαι, ἀπορῶ μὲν	ὅτι	χρήσομαι ἐμαυτῷ, ὅμως δὲ ἀναγκαῖον
[7, 344]	τε οἰόμενος δεῖν, εἰ διακωλυοίμην,	ὁτιοῦν,	ἐπειδὴ περιφανῶς ἠδίκουν μὲν οὐδέν,
[7, 339]	τολμήσαντι γράφειν τῶν τοιούτων καὶ	ὁτιοῦν,	πολλάκις μὲν ὑπ' ἐμοῦ καὶ
[7, 334]	οἴεται, πανταχόθεν ἀναιδῶς ἁρπάζει πᾶν	ὅτιπερ	ἂν οἴηται, καθάπερ θηρίον, φαγεῖν
[7, 344]	δὴ δεῖ τὸ μετὰ τοῦτο,	ὅτῳ	μέλει τὸ περὶ αὐτὰ γεγονὸς
[7, 339]	συντατέον τε εἶναι νῦν καὶ	οὐ	βιωτὸν ἄλλως ποιοῦντι· μετὰ τοῦτο
[7, 339]	περὶ ποιήματα καὶ παθήματα σύμπαντα·	οὐ	γὰρ ἂν τούτων (μή τις
[7, 329]	αἰσχύνης μετέσχον κακῆς. Ἐλθὼν δέ	οὐ	γὰρ δεῖ μηκύνειν ηὗρον στάσεως
[7, 334]	καὶ ἄλλας τιμὰς πολλὰς λαμβάνειν.	Οὐ	γὰρ διὰ βαναύσου φιλότητος ἐγεγόνει
[2, 310]	τὸ μὴ γράφειν ἀλλ' ἐκμανθάνειν·	(οὐ	γὰρ ἔστιν τὰ γραφέντα μὴ
[7, 324]	οὔθ' ὑπάρχοντας ἦν εὑρεῖν εὐπετές,	οὐ	γὰρ ἔτι ἐν τοῖς τῶν
[7, 329]	γεγονέναι, λέγοντες οὐκ ἐναργῶς οὕτως	οὐ	γὰρ ἦν ἀσφαλές αἰνιττόμενοι δὲ
[7, 344]	χρήμασιν δίκαιον γίγνεσθαι περὶ ἐμέ	οὐ	γὰρ ὀλίγα ἔσται σοὶ δὲ
[7, 349]	ἐγὼ παραμυθούμενος, θάρρει, Θεοδότα, ἔφην·	οὐ	γὰρ τολμήσει Διονύσιος παρὰ τὰ
[7, 344]	νεῶν· ἐδόκει δὴ χαλεπαίνειν μὲν	οὐ	δεῖν ἐμὲ Διονυσίῳ μᾶλλον ἢ
[3, 315]	Ἀλλ' οὖν, ὅπερ ἀρτίως εἶπον,	οὐ	διαβολῆς προσδέομαι πρός τε Συρακουσίους
[7, 344]	καὶ τὸ τρίτον, πλεονάκις τε	οὐ	διεξῇμεν· πότερον Διονύσιος ἀκούσας μόνον
[7, 329]	πρὸς τὰς τῶν βαρβάρων βοηθείας,	οὐ	(διπλασίαν τὴν πατρῴαν ἀρχὴν μόνον
[7, 344]	ἐπιστολῆς παντάπασιν· εἶναι γὰρ αὐτὰ	οὐ	Δίωνος ἀλλὰ τοῦ ὑέος, ὄντος
[9, 357]	ἡμῖν, λέγοντες ὑποδυσφορεῖν σε ὅτι	οὐ	δύνασαι τῆς περὶ τὰ κοινὰ
[7, 349]	δὲ ἀγαθοῦ πάθος ἂν ἴσως	οὐ	θαυμαστὸν εἰ πάθοι, ὃν χειμὼν
[7, 344]	τὰ λεχθέντα, ἢ τὸ τρίτον	οὐ	καθ' αὑτόν, μείζονα δέ, καὶ
[8, 352]	κακὰ δρῶντα τοὺς ἄλλους μὴ	οὐ	καὶ πάσχειν αὐτὸν πολλὰ ἕτερα.
[6, 322]	μεθ' ἡμῶν μετρίων ὄντων καὶ	οὐ	κακῶν συχνὸν διατετριφέναι τοῦ βίου·
[1, 309]	τὸ ποίημα τοῖς νοῦν ἔχουσιν	οὐ	κακῶς ἔχειν δοκεῖ Οὐ χρυσὸς
[2, 310]	ἴσμεν ὅτι παρὰ πᾶσιν ὄνομα	οὐ	καλὸν ἔχει· ὡς δ' ἐν
[7, 334]	μὴ πειθόμενος ζῇ τὰ νῦν	(οὐ	καλῶς, ὁ δὲ πειθόμενος τέθνηκεν
[3, 315]	δεύτερον εἰρήνης γενομένης ἐκάλεις με	οὐ	κατὰ τὰς ὁμολογίας, ἀλλὰ μόνον
[7, 339]	δὲ τὸ προταθὲν τῶν εἰδώλων,	οὐ	καταγέλαστοι γιγνόμεθα ὑπ' ἀλλήλων, οἱ
[2, 310]	τὰς ἀποδείξεις ὡς ἔχων βεβαίως	οὐ	κατέδησας, ἀλλ' ᾄττει σοι τοτὲ
[1, 309]	δὲ ἐλάττω κἀμοὶ λαμβάνοντι, διόπερ	οὐ	λαμβάνω. σοὶ δ' οὐδὲν διαφέρει
[2, 310]	μοι ἀπέβη. Τὸ δ' αἴτιον	οὐ	λέγω ὅπερ ἂν πολλοὶ εἴποιεν,
[7, 324]	ἰδιωτῶν πάντα κατιδεῖν· κακῶν οὖν	οὐ	(λήξειν τὰ ἀνθρώπινα γένη, πρὶν
[8, 352]	αὐτὸν πολλὰ ἕτερα. Δεῖ δὲ	οὐ	μακρὰν ἐλθόντας ποι τὰ τοιαῦτα
[2, 310]	νῦν. Θαρροῦντες οὖν ποιεῖτε οὕτως·	οὐ	μὴ γάρ ποτε τῆς ἐμπορίας
[2, 310]	τις ἐξαιρεθήσεται, τῆς ἀληθείας ὄντως	οὐ	μή ποτε τύχῃ. Σὺ δὲ
[2, 310]	ἂν εἴης λόγων ἐμὲ ἀπολελυκώς.	Οὐ	μὴν ἄλλῳ γέ ποτ' ἔφην
[7, 334]	Σικελιώτας ὡς ἐπιβουλεύοντα γενέσθαι τύραννον,	οὐ	μόνον τὸν ἑταῖρον καὶ ξένον
[6, 322]	λύειν δοκῇ τὸ γὰρ ἀνθρώπινον	οὐ	παντάπασιν βέβαιον δεῦρο παρ' ἐμὲ
[7, 344]	ποιῇ τι Διονύσιος ὧν φησιν,	οὐ	(παντάπασιν ἔσται μοι καταγελάστως πεπραγμένα
[2, 310]	πολλοὶ εἴποιεν, ἀλλ' ὅτι ἐφαίνου	οὐ	πάνυ ἐμοὶ πιστεύειν σύ, ἀλλ'
[7, 339]	κατακαλυψάμενος πολλὰ δεδιὼς μαντευόμενός τε	οὐ	πάνυ καλῶς, ὡς ἔοικεν ἐλθὼν
[7, 349]	καὶ ἀτυχίαν· ἀπειθοῦντες δὲ καὶ	οὐ	πειθόμενοι ταῖς ὑπ' ἐμοῦ διαλλάξεσιν
[7, 344]	τῶν τοιούτων ἐλθεῖν ὅτι τάχος·	οὐ	πείθων δὲ αὐτός μοι πομπὴν
[3, 315]	γὰρ δὴ χρήματα πάντα ἀποδόμενος,	οὐ	πείσας Δίωνα, φάσκων οὐ πωλήσειν
[11, 358]	Ἐγὼ δὲ ταῦτα γενέσθαι ἂν	οὐ	πολλὴν ἐλπίδα ἔχω δι' ἃ
[1, 309]	πλείστην τῷ διδόντι σοὶ παρασκευάζον,	οὐ	πολλῷ δὲ ἐλάττω κἀμοὶ λαμβάνοντι,
[7, 324]	τῶν τότε κακῶν. Χρόνῳ δὲ	οὐ	πολλῷ μετέπεσε τὰ τῶν τριάκοντά
[7, 344]	δ' ἠτίμασεν, ἐγὼ φράζοιμ' ἄν.	Οὐ	πολὺν χρόνον διαλιπὼν τὸ μετὰ
[7, 329]	οὐκ ἀσχήμονας, ὑπὸ τυραννίδα δοκοῦσαν	οὐ	πρέπειν τοῖς ἐμοῖς λόγοις οὐδὲ
[7, 324]	τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων φέρεσθαι, πῶς	οὐ	προδέδοται τὰ νῦν μετ' ἐμοῦ
[7, 334]	γὰρ κἀκεῖνον Ἀθηναῖον εἶναι ὃς	οὐ	προύδωκεν τὸν αὐτὸν τοῦτον, ἐξὸν
[3, 315]	ἀποδόμενος, οὐ πείσας Δίωνα, φάσκων	οὐ	πωλήσειν ἄνευ τοῦ πείθειν, τὸν
[5, 321]	καὶ συμβουλεύειν αὐτῷ τὰ βέλτιστα	οὐ	πώποτε ἀναστὰς ἐφθέγξατο, πρὸς ταῦτ'
[7, 344]	καὶ ἅπαξ μόνον, ὕστερον δὲ	οὐ	πώποτε ἔτι. Ἐννοεῖν δὴ δεῖ
[13, 360]	γὰρ οἱ κελεύοντες γράφειν, οὓς	οὐ	ῥᾴδιον φανερῶς διωθεῖσθαι. Τῆς μὲν
[7, 324]	καὶ εἴ τιν' ἄλλα τοιαῦτα	οὐ	σμικρά, ἐδυσχέρανά τε καὶ ἐμαυτὸν
[7, 339]	αὐτοῖς γενομένην φιλίαν δι' ἐμοῦ,	οὐ	σμικρὰν οὖσαν πρὸς τὰ πολιτικά,
[1, 309]	ἐγὼ πολλοῖς συνηγωνισάμην, ἀπολύσας αὐτοὺς	οὐ	σμικρᾶς ζημίας. Αὐτοκράτωρ δὲ πολλάκις
[7, 324]	ἑταιρίαν ἐν κινδύνοις ὄντως γεγονότος	οὐ	σμικροῖς. Εἴτ' οὖν πάθοι τι,
[2, 310]	οὐδέν ἐστιν τοιοῦτον. Καὶ τοῦτο	οὐ	σοὶ μόνῳ γέγονεν, ἀλλ' εὖ
[7, 344]	ἀνελέσθαι. Ἐγὼ γὰρ ἐκείνῳ μὲν	οὐ	σφόδρα πιστεύω τούτοις χρώμενον ἂν
[7, 339]	ὄντος καὶ τοῦ ποιοῦ τινος,	οὐ	τὸ (ποιόν τι, τὸ δὲ
[13, 360]	ὅτι ὑπὲρ ἀνθρώπου δόξαν ἀποφαίνομαι,	οὐ	φαύλου ζῴου ἀλλ' εὐμεταβόλου, πλὴν
[3, 315]	ἤθελες πράττειν αὐτά· καὶ μὴν	οὐ	χαλεπὸν εἰπεῖν ἐναργῶς ὡς ἦν
[9, 357]	μὲν οὖν πρὸς τὴν πόλιν	οὐ	χαλεπῶς διεπράξαντο καὶ γὰρ οὐδὲ
[1, 309]	ἔχουσιν οὐ κακῶς ἔχειν δοκεῖ	Οὐ	χρυσὸς ἀγλαὸς σπανιώτατος ἐν θνατῶν
[7, 344]	δή τοι ἔπειτα, θεοὶ μὲν	οὔ,	βροτοὶ δὲ φρένας ὤλεσαν αὐτοί.
[7, 324]	ἄλλοις ὁρῶν κατενόει, πολλοῖς μὲν	οὔ,	γιγνομένην δ' οὖν ἔν τισιν,
[13, 360]	μὲν δοίη ἄν, πλείω δὲ	οὔ.	Οὕτω δὴ παρὰ Λεπτίνου ἔλαβον·
[7, 349]	τῶν δικαιοτάτων τε καὶ ἀρίστων,	οὔ	τι δι' ὀλιγίστων θανάτων καὶ
[2, 310]	οὕτως ἔχειν, αἱ δὲ μοχθηρόταται	οὔ	φασι, κυριώτερα δὲ τὰ τῶν
[13, 360]	ἐμοί τε δοκεῖ καὶ παρ'	οὗ	ἂν λαμβάνω. Ἐμοὶ δὴ τοιοῦτον
[7, 344]	τινα ἀναβοήσαντες βάρβαρον καὶ πολεμικόν·	οὗ	δὴ περιδεὴς Διονύσιος γενόμενος ἅπαντα
[13, 360]	τὸν Αἰγινήτην πέμψας Ἔραστον, παρ'	οὗ	ἐκέλευες τοῦ ὑμετέρου ξένου, εἴ
[5, 321]	ὁ ἀνὴρ χρήσιμος, μέγιστον δὲ	οὗ	καὶ σὺ νῦν ἐνδεὴς εἶ
[3, 315]	μετὰ αἰσχρᾶς βλάβης ὁμιλοῦντας τρεφούσας,	οὗ	κακὸν οὐδὲν μεῖζον γεννᾷ πλοῦτός
[7, 329]	ἦν ἀνδρῶν φίλων καὶ πιστῶν,	οὗ	μεῖζον σημεῖον εἰς ἀρετὴν καὶ
[3, 315]	συνεχὴς τῷ νυνδὴ γενόμενος, περὶ	οὗ	μοι τὸ δεύτερον ἀπολογητέον ἔφην
[2, 310]	μάλα σφόδρ' αὐτῷ δηλωτέον, ὑπὲρ	οὗ	σὺ πέπομφας ἀπορούμενος. Φῂς γὰρ
[1, 309]	σπανιώτατος ἐν θνατῶν δυσελπίστῳ βίῳ,	οὐδ'	ἀδάμας οὐδ' ἀργύρου κλῖναι πρὸς
[2, 310]	ἐπιμελούμενοι οὐδὲν ἂν εὐσεβέστερον πράττοιμεν,	οὐδ'	ἀμελοῦντες ἀσεβέστερον. Ὡς δὴ δεῖ
[7, 329]	ἀκρόπολιν ἀγαγὼν καὶ κατοικίσας ὅθεν	οὐδ'	ἂν εἷς ἔτι με ναύκληρος
[7, 329]	ταῖς τῆς χώρας ἐξόδοις ἀρχόντων	οὐδ'	ἂν εἷς περιεῖδέν με μόνον
[7, 324]	θαυμαστῇ φύσει κραθήσεται σώφρων δὲ	οὐδ'	ἂν μελλήσαι ποτὲ γενέσθαι, καὶ
[7, 344]	τῷ περὶ τὴν οἰκίαν, ὅθεν	οὐδ'	ἂν ὁ θυρωρὸς ἤθελέν με
[7, 344]	ἤθη (πέφυκεν, τὰ δὲ διέφθαρται,	οὐδ'	ἂν ὁ Λυγκεὺς ἰδεῖν ποιήσειεν
[8, 352]	ἑλεῖν εὐπετῶς πάλιν τὴν ἀρχήν,	οὐδ'	ἂν συμβουλεύειν οἷόν τ' ἦν
[7, 329]	οὐκ ἔρχομαι συμβουλεύσων, βιασόμενος δὲ	οὐδ'	ἂν ὑὸς ᾖ μου. Δούλῳ
[1, 309]	θνατῶν δυσελπίστῳ βίῳ, οὐδ' ἀδάμας	οὐδ'	ἀργύρου κλῖναι πρὸς ἄνθρωπον δοκιμαζόμεν'
[2, 310]	πρὸς τοὺς πολλοὺς καταγελαστότερα ἀκούσματα,	οὐδ'	αὖ πρὸς τοὺς εὐφυεῖς θαυμαστότερά
[6, 322]	πλῆθος οὔτε ἄλλης πολεμικῆς συμμαχίας	οὐδ'	αὖ χρυσοῦ προσγενομένου γένοιτ' ἂν
[7, 339]	τῶν αὐτῶν τούτων, οἵτινες δέ,	οὐδ'	αὐτοὶ αὑτούς. Τοσόνδε γε μὴν
[7, 329]	ὅτι κωλύοντος ἐξήγαγε Διονυσίου, ἀλλ'	οὐδ'	εἰ μὴ πέμπων αὐτὸς τὸν
[2, 310]	Μὴ λανθανέτω δέ σε ὅτι	οὐδ'	εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον σιγηθήσεται·
[7, 339]	πᾶν θετέον, οὐκ ἐν φωναῖς	οὐδ'	ἐν σωμάτων σχήμασιν ἀλλ' ἐν
[2, 310]	οὐδ' ἔστιν σύγγραμμα Πλάτωνος οὐδὲν	οὐδ'	ἔσται, τὰ δὲ νῦν λεγόμενα
[2, 310]	πώποτ' ἐγὼ περὶ τούτων γέγραφα,	οὐδ'	ἔστιν σύγγραμμα Πλάτωνος οὐδὲν οὐδ'
[2, 310]	αὐτήν, ἅτε οὐκ ὀλίγην γεγενημένην	οὐδ'	ἠρέμα. Τί οὖν δὴ λέγω
[7, 344]	ἄλλων εὐμαθεῖς ἅμα καὶ μνήμονες,	οὐδ'	ὅσοι συγγενεῖς, δυσμαθεῖς δὲ καὶ
[7, 324]	οὐδεμία ἂν ἠρεμήσαι κατὰ νόμους	οὐδ'	οὑστινασοῦν ἀνδρῶν οἰομένων ἀναλίσκειν μὲν
[7, 329]	ἐγένετο, ὃς οὐκ ἀδελφοῖς πιστεύσας	οὐδ'	ὑφ' αὑτοῦ τραφεῖσιν, κοινωνοῖς δὲ
[7, 339]	καταφρονήσεως οὐκ ὀρθῆς ἐμπλήσειεν ἂν	οὐδαμῇ	ἐμμελῶς, τοὺς δὲ ὑψηλῆς καὶ
[7, 324]	τε καὶ Συρακουσίων τραπεζῶν πλήρης,	οὐδαμῇ	οὐδαμῶς ἤρεσεν, δίς τε τῆς
[8, 352]	λόγος οὔτ' ἐλπὶς ἐλείπετ' ἂν	οὐδαμῇ	οὐδαμῶς. Νῦν οὖν τοῖς μὲν
[7, 349]	ἔφη, σοὶ φράζειν ὅτι καλῶς	οὐδαμῇ	ποιεῖς Δίωνα καὶ τοὺς Δίωνος
[7, 339]	οὐδὲ μήποτε γένηται· ῥητὸν γὰρ	οὐδαμῶς	ἐστιν ὡς ἄλλα μαθήματα, ἀλλ'
[7, 324]	καὶ Συρακουσίων τραπεζῶν πλήρης, οὐδαμῇ	οὐδαμῶς	ἤρεσεν, δίς τε τῆς ἡμέρας
[8, 352]	οὔτ' ἐλπὶς ἐλείπετ' ἂν οὐδαμῇ	οὐδαμῶς.	Νῦν οὖν τοῖς μὲν ἐλευθερία
[8, 352]	ὡς πλεῖστα ἀγαθά· τὸ δὲ	οὐδαμῶς	ῥᾴδιον πολλὰ κακὰ δρῶντα τοὺς
[3, 315]	βίοτον διάσῳζε τυράννου" (ἐγὼ δὲ	οὐδὲ	ἀνθρώπῳ κλήσει, μήτι δὴ θεῷ,
[1, 309]	ἄνθρωπον δοκιμαζόμεν' ἀστράπτει πρὸς ὄψεις·	οὐδὲ	γαίας εὐρυπέδου γόνιμοι βρίθοντες αὐτάρκεις
[3, 315]	οὐκ ἐμὴν ταύτην εἴρηκας συμβουλὴν	οὐδὲ	διακώλυσιν, μέλλοντί σοι κατοικίζειν Ἑλληνίδας
[7, 329]	οὐ πρέπειν τοῖς ἐμοῖς λόγοις	οὐδὲ	ἐμοί· ἐλθών τε ἐμαυτὸν ἠλευθέρωσα
[7, 324]	σοι φυγὰς οὐχ ὁπλιτῶν δεόμενος	οὐδὲ	ἱππέων ἐνδεὴς γενόμενος τοῦ ἀμύνασθαι
[7, 344]	ἀλήθειαν ἀρετῆς εἰς (τὸ δυνατὸν	οὐδὲ	κακίας. Ἅμα γὰρ αὐτὰ ἀνάγκη
[7, 344]	εἴτε μείζων, ὡς οὐδὲν ἀκηκοὼς	οὐδὲ	μεμαθηκὼς ἦν ὑγιὲς ὧν ἔγραψεν
[7, 339]	γε περὶ αὐτῶν ἔστιν σύγγραμμα	οὐδὲ	μήποτε γένηται· ῥητὸν γὰρ οὐδαμῶς
[9, 357]	οὐ χαλεπῶς διεπράξαντο καὶ γὰρ	οὐδὲ	παντελῶς ἦν ἐργώδη τὰ δὲ
[3, 315]	Ἑλληνίδας ἐρρούσας (ὑπὸ βαρβάρων οἰκίζειν,	οὐδὲ	Συρακουσίους ἐπικουφίσαι βασιλείαν ἀντὶ τυραννίδος
[11, 358]	ἥτις πάντα διεξίοι καὶ ἅμα	οὐδὲ	τῷ σώματι διὰ τὴν ἡλικίαν
[2, 310]	λόγων πάμπολυ διαφέρεις αὐτῶν, καὶ	οὐδεὶς	αὐτῶν ἑκὼν ἐξελέγχεται, ὥς τινες
[7, 349]	Δίων οὔτε ἄλλος πo τὲ	οὐδεὶς	ἐπὶ δύναμιν ἑκὼν εἶσιν ἀλιτηριώδη
[2, 310]	ἐλάττω, μόγις ἀπαλλάττονται, σχεδὸν δὲ	οὐδεὶς	ὀλίγα. Τούτων δὴ γεγονότων καὶ
[7, 334]	εὐδαίμων οὔτε πόλις οὔτ' ἀνὴρ	οὐδείς,	ὃς ἂν μὴ μετὰ φρονήσεως
[13, 360]	τοιοῦτον, οὐκ ἔστι σοι ξένος	οὐδεὶς	ὅστις δώσει, ὡς ᾠόμεθα, ἔπει
[13, 360]	ἐπυνθανόμην τῶν πολιτῶν αὐτοῦ, καὶ	οὐδεὶς	οὐδὲν φλαῦρον ἔλεγεν τὸν ἄνδρα.
[7, 334]	Οὔτε γὰρ πέφυκεν ἀθάνατος ἡμῶν	οὐδείς,	οὔτ' εἴ τῳ συμβαίη, γένοιτο
[1, 309]	ἀπόλλυμαι· Χρυσίου δὲ σπάνει ἀπολλύμενον	οὐδεὶς	πεποίηκεν. Κἀκεῖνο δὲ τὸ ποίημα
[7, 324]	τῶν ἐθῶν οὔτ' ἂν φρόνιμος	οὐδείς	ποτε γενέσθαι τῶν ὑπὸ τὸν
[7, 324]	ὀξέως ὑπήκουσεν (καὶ σφόδρα, ὡς	οὐδεὶς	πώποτε ὧν ἐγὼ προσέτυχον νέων,
[7, 339]	ἀσθενές· ὧν ἕνεκα νοῦν ἔχων	οὐδεὶς	τολμήσει ποτὲ εἰς αὐτὸ τιθέναι
[7, 324]	λόγος ἂν εἴη, πόλις τε	οὐδεμία	ἂν ἠρεμήσαι κατὰ νόμους οὐδ'
[7, 334]	λεγόμενα ᾐσχύνετό τε φανερὸς γιγνόμενος	(οὐδὲν	ἀκηκοὼς ὅτ' ἐπεδήμουν ἐγώ, ὅθεν
[7, 344]	τις ἐλάττων εἴτε μείζων, ὡς	οὐδὲν	ἀκηκοὼς οὐδὲ μεμαθηκὼς ἦν ὑγιὲς
[2, 310]	Καίτοι περὶ τούτου ἡμεῖς ἐπιμελούμενοι	οὐδὲν	ἂν εὐσεβέστερον πράττοιμεν, οὐδ' ἀμελοῦντες
[13, 360]	ἡ μήτηρ τελευτήσῃ ἡ ἐμή,	οὐδὲν	αὖ πλείονος ἢ δέκα μνῶν
[3, 315]	προσέταττες, ἕνεκα χρημάτων δῆλον ὅτι·	οὐδὲν	γὰρ ἂν ἕτερον ἔφησεν αἴτιόν
[7, 344]	Οὔτε γὰρ ὑπομνημάτων χάριν ἔγραψεν	οὐδὲν	γὰρ (δεινὸν μή τις αὐτὸ
[7, 344]	Δίωνος πραγμάτων οὐδὲν ἔτι διελεγόμην·	οὐδὲν	γὰρ ἔτι πλέον ᾤμην ποιεῖν.
[7, 334]	εἴην καὶ κατὰ τὰς ὁμολογίας	οὐδὲν	γίγνοιτο τῶν τὰ νῦν πραττομένων.
[12, 359]	τῆς φυλακῆς ἀμφότεροι συμφωνοῦμεν, ὥστ'	οὐδὲν	δεῖ παρακελεύεσθαι. ~(Πλάτων Διονυσίῳ τυράννῳ
[1, 309]	διόπερ οὐ λαμβάνω. σοὶ δ'	οὐδὲν	διαφέρει δῆλον ὅτι καὶ λαβεῖν
[7, 334]	δικαιοσύνῃ χρῆσθαι διαφθείραντες, ὁ δὲ	οὐδὲν	ἐθελήσας χρήσασθαι δικαιοσύνῃ (διὰ πάσης
[1, 309]	ᾔδη γὰρ ὅτι τῶν ὠμοτέρων	οὐδὲν	ἐμοῦ συνεθέλοντος ὑμῖν δόξει πεπρᾶχθαι·
[7, 324]	πράγματά με. Καὶ ἐγὼ θαυμαστὸν	οὐδὲν	ἔπαθον ὑπὸ νεότητος· ᾠήθην γὰρ
[3, 315]	Πολλὰ ἔχων εἰπεῖν ὧν ὑποσχόμενος	οὐδὲν	ἐποίησας, διὰ τὸ πλῆθος αὐτῶν
[2, 310]	(περὶ τὸ φανταζόμενον, τὸ δὲ	οὐδέν	ἐστιν τοιοῦτον. Καὶ τοῦτο οὐ
[2, 310]	βασιλέως πέρι καὶ ὧν εἶπον,	οὐδέν	ἐστιν τοιοῦτον τὸ δὴ μετὰ
[7, 339]	ἀκηκοότες εἰσὶν τὸ ὅλον, καὶ	οὐδὲν	ἔτι δέονταί τινων πραγμάτων. Ἡ
[7, 344]	αὖ περὶ τῶν Δίωνος πραγμάτων	οὐδὲν	ἔτι διελεγόμην· οὐδὲν γὰρ ἔτι
[7, 344]	ὁτιοῦν, ἐπειδὴ περιφανῶς ἠδίκουν μὲν	οὐδέν,	ἠδικούμην δέ· ὁ δὲ οὐδέν
[7, 339]	τε εὐθέα δὴ στρογγύλα, καὶ	οὐδὲν	ἧττον βεβαίως ἕξειν τοῖς μεταθεμένοις
[7, 324]	νόμους τοὺς ἀρίστους οἰκοῦντας· ὥστε	οὐδὲν	θαυμαστὸν εἴ τις θεῶν καὶ
[7, 339]	αὐτῷ δέ μοι ὑπῆν ὡς	οὐδὲν	θαυμαστὸν νέον ἄνθρωπον παρακούοντα ἀξίων
[2, 310]	εἰς τὰ αὑτῆς συγγενῆ, ὧν	(οὐδὲν	ἱκανῶς ἔχει. Τοῦ δὴ βασιλέως
[4, 320]	πολλὰ ἀκούοντες περὶ τῶν τῇδε	οὐδὲν	ἴσμεν. Ἐνθυμοῦ δὲ καὶ ὅτι
[4, 320]	τυγχάνετε, ὡς ἡμεῖς πολλὰ ἀκούοντες	οὐδὲν	ἴσμεν· καὶ νῦν ἐπιστολαὶ παρὰ
[7, 334]	πολλοῖς· κακὸν γὰρ καὶ ἀγαθὸν	οὐδὲν	λόγου ἄξιόν (ἐστιν τοῖς ἀψύχοις,
[7, 344]	οὐδέν, ἠδικούμην δέ· ὁ δὲ	οὐδέν	με τοῦ καταμένειν προσιέμενον ὁρῶν,
[3, 315]	βλάβης ὁμιλοῦντας τρεφούσας, οὗ κακὸν	οὐδὲν	μεῖζον γεννᾷ πλοῦτός τε καὶ
[2, 310]	τῶν ἐκ Σικελίας Ἀθήναζε ἀφικομένων	οὐδὲν	μετεβάλετο περὶ τῆς σῆς καὶ
[7, 344]	καὶ οἷστισι, πρὸς ἐμὲ δὲ	οὐδὲν	ὅλως ἐφθέγγετο περὶ αὐτῶν, καὶ
[7, 349]	κατηλλάγη, οὐκ ἄν ποτε ἐγένετο	οὐδέν,	ὅσα γε δὴ τἀνθρώπινα Δίωνα
[7, 349]	περιγενέσθαι τῶν (ἐχθρῶν, θαυμαστὸν παθὼν	οὐδέν.	Ὅσιος γὰρ ἄνθρωπος ἀνοσίων πέρι,
[2, 310]	γέγραφα, οὐδ' ἔστιν σύγγραμμα Πλάτωνος	οὐδὲν	οὐδ' ἔσται, τὰ δὲ νῦν
[7, 339]	φύσεως. Ὄνομά τε αὐτῶν φαμεν	οὐδὲν	οὐδενὶ (βέβαιον εἶναι, κωλύειν δ'
[7, 339]	περὶ τοῦ πράγματος ἐπαί̈ ειν	οὐδέν.	Οὔκουν ἐμόν γε περὶ αὐτῶν
[7, 339]	ὃν πέρι πάντ' ἐστὶν ταῦτα,	οὐδὲν	πάσχει, τούτων ὡς ἕτερον ὄν.
[13, 360]	αὐτῷ θυγάτηρ. Δεῖ δὴ ταύτῃ	οὐδὲν	πλέον ἢ τριάκοντα μνῶν· μέτριαι
[5, 321]	μὲν κινδυνεύσειν ᾤετο, πλέον δ'	οὐδὲν	ποιήσειν. Ταὐτὸν δὴ οἶμαι δρᾶσαι
[8, 352]	ἑκάστοτε συμβαίνει γιγνόμενον, καὶ πέρας	οὐδέν	ποτε τελεῖται, συνάπτει δὲ ἀεὶ
[2, 310]	μὴ οὐκ ἐκπεσεῖν. Διὰ ταῦτα	οὐδὲν	πώποτ' ἐγὼ περὶ τούτων γέγραφα,
[7, 339]	ἐγὼ συγχωρήσομαι εἰ δὲ μή,	οὐδέν	σοι τῶν περὶ Δίωνα ἕξει
[7, 339]	οὐδενὶ (βέβαιον εἶναι, κωλύειν δ'	οὐδὲν	τὰ νῦν στρογγύλα καλούμενα εὐθέα
[7, 324]	ἅ τις ἂν δυσχεράνειεν, καὶ	οὐδέν	τι θαυμαστὸν ἦν τιμωρίας ἐχθρῶν
[7, 329]	ἐμὲ φυγεῖν ἀπ' αὐτοῦ καλὸν	οὐδέν,	τὸ δὲ μένειν διὸ δὴ
[7, 339]	τὰ νόμιμα ἐπὶ τούτοις εἰπὼν	οὐδὲν	τὸ μετὰ τοῦτο εἶπεν πρότερον
[7, 329]	ἀρετὴν καὶ κακίαν οὐκ ἔστιν	οὐδέν,	τοῦ ἔρημον ἢ μὴ τοιούτων
[7, 339]	αὐτῶν ὧν ἀκούοι· οἶδα δὲ	οὐδὲν	τούτων. Ἄλλους μέν τινας οἶδα
[7, 339]	ἤκουσε, συνθέντα ὡς αὑτοῦ τέχνην,	οὐδὲν	τῶν αὐτῶν ὧν ἀκούοι· οἶδα
[7, 334]	τὰ τοιαῦτα ἁρπάζειν κέρδη φιλεῖ,	οὐδὲν	τῶν εἰς τὸν ἔπειτα καὶ
[13, 360]	τῶν πολιτῶν αὐτοῦ, καὶ οὐδεὶς	οὐδὲν	φλαῦρον ἔλεγεν τὸν ἄνδρα. Σκόπει
[2, 310]	τινα φύσιν οἱ μὲν ἀνδραποδωδέστατοι	οὐδὲν	φροντίζοντες αὐτοῦ, οἱ δ' ἐπιεικέστατοι
[3, 315]	σοι δῆλος εἴην σοῦ μὲν	οὐδὲν	φροντίζων, Δίωνος δὲ καὶ τῶν
[3, 315]	χαίρειν ἐάσας ἦλθον, διανοηθεὶς ὡς	οὐδένα	δεῖ τῶν ἐμῶν φίλων ἐμὲ
[8, 352]	τοὺς πρὸ (Διονυσίου, κατὰ νόμον	οὐδένα	κρίναντες, ἵνα δὴ δουλεύοιεν μηδενὶ
[7, 329]	διαφερόντως. Τούτων κοινωνὸν τῆς ἀρχῆς	οὐδένα	οἷός τ' ἦν πειθοῖ καὶ
[7, 344]	συγγενεῖς, δυσμαθεῖς δὲ καὶ ἀμνήμονες,	οὐδένες	τούτων μήποτε μάθωσιν ἀλήθειαν ἀρετῆς
[7, 339]	Ὄνομά τε αὐτῶν φαμεν οὐδὲν	οὐδενὶ	(βέβαιον εἶναι, κωλύειν δ' οὐδὲν
[2, 310]	οὔτε αὐτοὶ (ἂν) ἀγνῶτές ἐσμεν	οὐδενὶ	Ἑλλήνων ὡς ἔπος (εἰπεῖν, οὔτε
[7, 349]	ἡλικίαν ἔχω συμπολεμεῖν ἔτι σχεδὸν	οὐδενί,	κοινός τε ὑμῖν εἰμι, ἄν
[7, 329]	πᾶσαν Σικελίαν, ὑπὸ σοφίας πιστεύων	οὐδενί,	μόγις ἐσώθη· πένης γὰρ ἦν
[7, 324]	ἀτεχνῶς εἶναι τίς, ἔργου δὲ	οὐδενὸς	ἄν ποτε ἑκὼν ἀνθάψασθαι, κινδυνεύσειν
[3, 315]	ἧττον ἐμοῦ παραγενομένου πέμπεσθαι. Τούτων	οὐδενὸς	τυγχάνων, ἠξίουν ἀπιέναι. Τὸ μετὰ
[3, 315]	ἀντὶ τυραννίδος μεταστήσαντα. Τούτων γὰρ	οὔθ'	ἧττον ἐμοὶ πρέποντα ἔχοις ἄν
[7, 324]	οἷόν τ' εἶναι πράττειν οὓς	οὔθ'	ὑπάρχοντας ἦν εὑρεῖν εὐπετές, οὐ
[7, 339]	περὶ τὰ τοιαῦτα πεῖραν λαμβάνειν	οὐκ	ἀγεννὴς ἀλλ' ὄντως τυράννοις πρέπων,
[4, 320]	ἐμὲ λέγειν, διότι καὶ αὐτὸς	οὐκ	ἀγνοεῖς· ἐγὼ δὲ καὶ ἐν
[7, 329]	δὲ ἑπταπλασίῳ φαυλότερος ἐγένετο, ὃς	οὐκ	ἀδελφοῖς πιστεύσας οὐδ' ὑφ' αὑτοῦ
[8, 357]	ἡγεῖσθαι κοινῇ. Ἔστιν δὲ ταῦτα	οὐκ	ἀδύνατα· ἃ γὰρ ἐν δυοῖν
[4, 320]	αὐτῶν σπουδὴν εἰς τὸ συμπερανθῆναι,	οὐκ	ἄλλου τινὸς ἕνεκα μᾶλλον ἢ
[7, 334]	παρέστησεν πᾶσιν τὴν ἀληθῆ, ὡς	οὐκ	ἄν ποτε γένοιτο εὐδαίμων οὔτε
[7, 349]	καὶ ἔμφρων, τὸ μὲν ὅλον	οὐκ	ἄν ποτε διαψευσθείη τῆς ψυχῆς
[7, 349]	Δίωνι ἢ καὶ παντάπασι κατηλλάγη,	οὐκ	ἄν ποτε ἐγένετο οὐδέν, ὅσα
[7, 334]	τὴν ἀρχὴν εἰ κατέσχεν, ὡς	οὐκ	ἄν ποτε ἐπ' ἄλλο γε
[8, 352]	γέγονεν· ταῦτα γὰρ ἀνίατα καὶ	οὐκ	ἄν ποτέ τις αὐτὰ ἐκνίψειν.
[7, 349]	ἐν ταῖς μεγίσταις. Ἔστιν δὲ	οὐκ	ἄν τις πλούσιον ἑαυτὸν ποιήσῃ
[7, 324]	πρεσβύτερον Σωκράτη, ὃν ἐγὼ σχεδὸν	οὐκ	ἂν αἰσχυνοίμην εἰπὼν δικαιότατον εἶναι
[7, 344]	ἂν αὐτὰ ἐσέβετο ἐμοί, καὶ	οὐκ	ἂν αὐτὰ ἐτόλμησεν εἰς ἀναρμοστίαν
[7, 344]	αὑτόν, μείζονα δέ, καὶ ὄντως	οὐκ	ἂν δυνατὸς εἶναι φρονήσεώς τε
[7, 329]	ἐπιθυμιῶν ἐκπορίζοντα ἃς αὐτὸς ἀσπαζόμενος	οὐκ	ἂν ἐθέλοιμι ζῆν. Ταὐτὸν δὴ
[7, 349]	πάθοι, ὃν χειμὼν μὲν ἐσόμενος	οὐκ	ἂν πάνυ λάθοι, χειμώνων δὲ
[7, 329]	περιεῖδέν με μόνον ἐκπορευόμενον, ὃς	οὐκ	ἂν συλλαβὼν εὐθέως παρὰ Διονύσιον
[3, 315]	μάρτυς, ὅτι τοῦτο αὐτὸ συντείνων	οὐκ	ἀνῆκα πώποτε· καὶ μόγις μέν,
[8, 352]	ἐγένετο βασιλεὺς τῶν ἀνθρώπων, ἀλλ'	οὐκ	ἄνθρωποι τύραννοι νόμων. Ὃ δὴ
[7, 339]	καὶ τὸν ἡγούμενον τὴν ὁδόν,	οὐκ	ἀνίησιν πρὶν ἂν ἢ τέλος
[7, 344]	παιδείας δὴ μέτοχος ὤν, ἧς	οὐκ	ἄξιος ἦν ἀγαπῶν δόξαν τὴν
[7, 334]	συγγενείᾳ ψυχῶν καὶ σωμάτων· ὥστε	οὐκ	ἀξίω (ὀνείδους γεγόνατον τῇ πόλει
[7, 324]	ὁ τρόπος τῆς γενέσεως αὐτῆς,	οὐκ	ἀπάξιον ἀκοῦσαι νέῳ καὶ μὴ
[7, 349]	καὶ τῇ τυραννίδι, καὶ ὅμως	οὐκ	ἀπέκτεινεν, (ᾐδέσθη δέ. Οὔτ' οὖν
[9, 357]	χώραν καταλιμπάνειν φαύλοις ἀνθρώποις, οἳ	οὐκ	ἀπὸ τοῦ βελτίστου πρὸς τὰ
[8, 352]	διδάσκαλοι. Τούτων μὲν δὴ σχεδὸν	οὐκ	ἀπορία· τῶν δὲ ὅσα γένοιτ'
[3, 315]	πονηρῶν καὶ πολλῶν ἀνθρώπων καταλελειμμένον,	οὐκ	ἄρχοντα, οἰόμενον δ' ἄρχειν, ὑπὸ
[2, 310]	τὸ Δίωνα ἐξαίρετον εἶναι, ὅτι	οὐκ	ἄρχω ἐγὼ τῶν ἐμῶν ἐπιτηδείων·
[7, 329]	καταλιπὼν τὰς ἐμαυτοῦ διατριβάς, οὔσας	οὐκ	ἀσχήμονας, ὑπὸ τυραννίδα δοκοῦσαν οὐ
[7, 329]	Ἔτι δὲ Ἀθηναῖοι πρὸς τούτοις,	οὐκ	αὐτοὶ κατοικίσαντες, πολλὰς τῶν Ἑλλήνων
[7, 329]	ὧν ἀνακοινοῦται, προθύμως συμβουλεύω καὶ	οὐκ	ἀφοσιωσάμενος μόνον ἐπαυσάμην. Ἐὰν δὲ
[7, 344]	ἀρχὴν γὰρ ἐν ἀλλοτρίαις ἕξεσιν	οὐκ	ἐγγίγνεται ὥστε ὁπόσοι τῶν δικαίων
[7, 324]	τὸν τότε τῆς ἀνοσίου ἀγωγῆς	οὐκ	ἐθελήσαντα μετασχεῖν περὶ ἕνα τῶν
[7, 344]	αὐτοῦ μὲν ἐθέλοντος, ἐμοῦ δὲ	οὐκ	ἐθελήσαντος ἃ προυκαλεῖτό με δρᾶν,
[13, 360]	ὅτι ἂν οἴωνται ἀνάλωμα εἰσαγγέλλειν,	οὐκ	ἐθέλουσιν προσαγγέλλειν, ὡς δὴ ἀπεχθησόμενοι·
[13, 360]	ἔφης· περὶ μέντοι ἐκείνων ὧν	οὐκ	εἴας μεμνῆσθαι πρὸς αὐτόν, οὔτε
[7, 324]	ἐκείνου διάνοια καὶ ἐπιθυμία, σχεδὸν	οὐκ	εἰκάζων ἀλλ' ὡς εἰδὼς σαφῶς
[3, 315]	ταῦτα ὃ ἐπῄει μοι εἰπεῖν	οὐκ	εἶπον, φοβούμενος μὴ σμικροῦ ῥήματος
[3, 315]	μή με διάβαλλε λέγων ὡς	οὐκ	εἴων ἐγώ σε πόλεις Ἑλληνίδας
[7, 329]	(Δίων ἀδελφὼ δύο προσλαμβάνει Ἀθήνηθεν,	οὐκ	ἐκ φιλοσοφίας γεγονότε φίλω, ἀλλ'
[13, 360]	οἱ πατέρες αὐτῶν ἐμοῦ πλουσιώτεροι,	οὐκ	ἐκδοτέον· τὰ δὲ νῦν αὐτῶν
[2, 310]	γὰρ ἔστιν τὰ γραφέντα μὴ	οὐκ	ἐκπεσεῖν. Διὰ ταῦτα οὐδὲν πώποτ'
[7, 349]	μὲν γὰρ ὄντες αὐτὸν σφόδρα	οὐκ	ἔλαθον οἱ σφήλαντες, ὅσον δὲ
[7, 344]	πεπραγμένα τάλαντα γὰρ ἴσως ἐστὶν	οὐκ	ἔλαττον, ἂν ἐκτιμᾷ τις ὀρθῶς,
[2, 310]	πάντως κρῖναι, γέροντες ἤδη καὶ	οὐκ	ἐλάττω τριάκοντα ἐτῶν ἀκηκοότες, οἳ
[3, 315]	πράγματα, τὸ δὲ δεύτερον ὡς	οὐκ	ἐμὴν ταύτην εἴρηκας συμβουλὴν οὐδὲ
[7, 339]	ἓν τοῦτο αὖ πᾶν θετέον,	οὐκ	ἐν φωναῖς οὐδ' ἐν σωμάτων
[7, 329]	αὐτὸν θαυμαστῶς ἐνδεᾶ γεγονέναι, λέγοντες	οὐκ	ἐναργῶς οὕτως οὐ γὰρ ἦν
[2, 310]	λέγω τόδε βουλόμενος ἐνδείξασθαι, (ὅτι	οὐκ,	ἐπειδὰν ἡμεῖς τελευτήσωμεν, καὶ οἱ
[7, 324]	βούλοιτο εἴτε μή· ὁ δ'	οὐκ	ἐπείθετο, πᾶν δὲ παρεκινδύνευσεν παθεῖν
[7, 329]	πιστοῖς ἐχρήσατο τοῖς κοινωνοῖς καὶ	οὐκ	ἐπιτιθεμένοις οὔτε αὐτῷ οὔτε ἀλλήλοις,
[7, 329]	πεισόμενος, αὐτόκλητος ἐπὶ τὸν τοιοῦτον	οὐκ	ἔρχομαι συμβουλεύσων, βιασόμενος δὲ οὐδ'
[6, 322]	δὲ ἂν μὴ δρῶμεν ταῦτα	οὐκ	ἐρῶ· φήμην γὰρ ἀγαθὴν μαντεύομαι,
[13, 360]	τῶν ἀποθανουσῶν τότε ὅτ' ἐγὼ	οὐκ	ἐστεφανούμην, σὺ δ' ἐκέλευες, τέτταρες,
[13, 360]	εἰς χορηγίαν ἤ τι τοιοῦτον,	οὐκ	ἔστι σοι ξένος οὐδεὶς ὅστις
[7, 329]	μοι πρὸς ταῦτα εὐσχήμων ἀπόκρισις;	οὐκ	ἔστιν. Ἀλλ' ἦλθον μὲν κατὰ
[7, 339]	εἴθ' ὡς εὑρόντες αὐτοί· τούτους	οὐκ	ἔστιν κατά γε τὴν ἐμὴν
[7, 329]	σημεῖον εἰς ἀρετὴν καὶ κακίαν	οὐκ	ἔστιν οὐδέν, τοῦ ἔρημον ἢ
[7, 334]	μετέδωκεν θεία τις τύχη, ὡς	οὐκ	ἔστιν παῦλα κακῶν τοῖς στασιάσασιν,
[2, 310]	σχεδὸν γάρ, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,	οὐκ	ἔστιν τούτων πρὸς τοὺς πολλοὺς
[7, 334]	καὶ δυνάμενοι δουλεύειν. Ἄλλως δὲ	οὐκ	ἔστιν ὡς ἄν ποτε κακῶν
[8, 357]	δὲ σχεδὸν ὁ κρίνων ἀδύνατα	(οὐκ	εὖ φρονεῖ. Λέγω δὲ τὰς
[2, 310]	παρὰ τῷ πλήθει. Τοῦτο δ'	οὐκ	εὐαγές μοι ἀπέβη. Τὸ δ'
[7, 349]	φίλου, αὐτοῦ δ' ἐχθροῦ, καὶ	οὐκ	εὐνοεῖν ᾤετό με, ὅτι Δίωνι
[7, 344]	οἱ στρατιῶται συνελέγησαν ἁθρόοι καὶ	οὐκ	ἔφασαν ἐπιτρέψειν. Ὁ δ' ἐπεχείρει
[3, 315]	ἐγὼ μὲν ἐκέλευον, σὺ δ'	οὐκ	ἤθελες πράττειν αὐτά· καὶ μὴν
[2, 310]	ἐμοῦ ἀκούει· ἐγὼ μὲν γὰρ	οὐκ	ἤκουσα. Χρὴ δέ, ὡς ἐμοὶ
[7, 334]	κατήπειγεν αὐτόν δι' ἃ δὲ	οὐκ	ἤκουσεν ἐν τῇ πρόσθεν ἐπιδημίᾳ,
[3, 315]	αὖθις ἔφησθα μεταπέμψεσθαι. Διὰ ταῦτα	οὐκ	ἦλθον, ἀλλὰ καὶ Δίωνι τότ'
[7, 344]	ἄλλοις τισὶν ἅττ' οὖν, ὡς	οὐκ	ἦν τούτῳ ταῦτα σπουδαιότατα, εἴπερ
[13, 360]	οἴσει γιγνομένων, καί μοι ἐδόκει	οὐκ	ἠρέμα ἂν ἄχθεσθαι εἰ γίγνοιτο.
[7, 334]	βλάβη. Ὁ δὲ Δίωνα ἀποκτείνας	οὐκ	οἶδεν ταὐτὸν ἐξειργασμένος τούτῳ. Δίωνα
[7, 344]	παρεμυθεῖτό τε καὶ ἐδεῖτο μένειν,	οὐκ	οἰόμενός οἱ καλῶς ἔχειν ἐμὲ
[7, 329]	φόβον κατέβαλον· ἵνα δ' ἐκπεράνωμεν	οὐκ	ὀλίγα πράγματα τὰ ἐν ὀλίγῳ
[2, 310]	οἱ παραδεδεγμένοι εἰσὶν αὐτήν, ἅτε	οὐκ	ὀλίγην γεγενημένην οὐδ' ἠρέμα. Τί
[3, 315]	δέξασθαι, ταύτῃ δέχου. Φασὶν δ'	οὐκ	ὀλίγοι λέγειν σε πρός τινας
[7, 339]	δὴ ἄλλων τοὺς μὲν καταφρονήσεως	οὐκ	ὀρθῆς ἐμπλήσειεν ἂν οὐδαμῇ ἐμμελῶς,
[11, 358]	ἀνδρικὴ δούλων τε καὶ ἐλευθέρων,	οὐκ	ὀρθῶς διανοοῦνται. Τοῦτο δ' αὖ,
[2, 310]	τούτων ταῦτα. Τὸ δὲ σφαιρίον	οὐκ	ὀρθῶς ἔχει· δηλώσει δέ σοι
[7, 334]	ἀνδραποδώδη καὶ ἀχάριστον, ἀφροδίσιον λεγομένην	οὐκ	ὀρθῶς, ἡδονὴν ποριεῖν αὑτῷ τοὐμπίμπλασθαι,
[8, 352]	τὸν μετέπειτα χρόνον ἡ τυραννὶς	οὐκ	ὀρθῶς τῇ τῆς πόλεως δωρεᾷ
[7, 344]	ἐμὲ καὶ σέ; πῶς δὲ	οὔκ;	ἔφην. Νῦν τοίνυν, ἦ δ'
[7, 339]	καὶ τῆς διαίτης ἔμπειρος γεγονώς,	οὐκέτ'	ἐθέλειν δυσχεραίνων παρ' αὐτὸν ἀφικνεῖσθαι.
[7, 344]	κεκτῆσθαι καὶ καρποῦσθαι χρήματα, τότε	οὐκέτ'	εἴα τοὺς ἐπιτρόπους αὐτοῦ πέμπειν
[7, 349]	αὐτοῦ ποιούμενος. Ταῦτ' ἐρρήθη, καὶ	οὐκέτι	μετεπέμψατό με εἰς τὴν οἴκησιν
[7, 344]	τὰ πλοῖα μετὰ τοῦτο, καὶ	οὐκέτι	μοι δυνατὸν ἦν πλεῖν, ὅτε
[3, 315]	Ἔφην ἐγὼ κάλλιστα μνημονεῦσαί σε.	Οὐκοῦν	παιδευθέντα, ἔφησθα, γεωμετρεῖν, ἢ πῶς;
[7, 339]	τοῦ πράγματος ἐπαί̈ ειν οὐδέν.	Οὔκουν	ἐμόν γε περὶ αὐτῶν ἔστιν
[8, 352]	νόμων. Ὃ δὴ καὶ νῦν	οὑμὸς	λόγος πᾶσιν παρακελεύεται, τοῖς μὲν
[7, 344]	ἐγὼ τότε περιπατῶν τὰ μὲν	οὖν	ἄλλα οὔτ' οἶδα οὔτ' ἤκουον
[13, 360]	αὐτὸς καὶ εὐλαβοῦ. Μάλιστα μὲν	οὖν,	ἂν καὶ ὁπωστιοῦν σχολάζῃς, (μάνθανε
[2, 310]	τρίτον πέρι τὰ τρίτα. Ἡ	οὖν	ἀνθρωπίνη ψυχὴ περὶ αὐτὰ ὀρέγεται
[7, 344]	μεταπέμψομαι δὲ καὶ νῦν, ἄντ'	οὖν	ἀπὸ τῆς προτέρας μεταπομπῆς ἄντε
[3, 315]	(πόλεις ἐμποδὼν ἐμὲ γεγενῆσθαι. Τὴν	οὖν	ἀρχὴν ὧν εἶπον περὶ προτέρων
[7, 334]	πολλὰ τοιαῦτα γιγνόμενα, ὅμως δ'	οὖν	ἀσφαλέστερόν μοι ἔδοξεν χαίρειν τότε
[2, 310]	ἄλλαι σε ἀπορίαι λήψονται. Πέμψεις	οὖν	αὖθις, ἂν ὀρθῶς βουλεύῃ, παρ'
[2, 310]	τε καὶ ἡμῖν ἔσῃ. Πῶς	οὖν	αὐτά τ' ἔσται καὶ πάντα
[13, 360]	ἐμοῦ τε καὶ σοῦ. Δὸς	οὖν	αὐτῇ, ἂν μή τι σοὶ
[13, 360]	πάνυ κομψόν, ὡς ἐδόκει· ἐπριάμην	οὖν	αὐτὸ βουλόμενός σου τῇ γυναικὶ
[7, 339]	ἐλθεῖν τοῦ βελτίστου βίου· δεῖν	οὖν	αὐτὸ ἐξελέγξαι σαφῶς ὁποτέρως ποτὲ
[4, 320]	σπουδῆς κατ' εὔνοιαν παρακελεύεσθαι. Νῦν	οὖν	αὐτοί τε ἀγωνίζεσθε καὶ ἡμῖν
[13, 360]	προσαγγέλλειν, ὡς δὴ ἀπεχθησόμενοι· (ἔθιζε	οὖν	αὐτοὺς καὶ ἀνάγκαζε φράζειν καὶ
[5, 321]	σὴν διατριβὴν ὄντων· εἰς ταῦτ'	οὖν	αὐτῷ χρώμενος ὀνήσῃ τε αὐτὸς
[8, 352]	συνέβη τοῖς τότε γενομένοις. Τοιούτων	οὖν	(αὐτῶν γεγονότων, δίκαιόν που τοῖς
[7, 344]	ἡ Δίωνος οὐσία ἂν δ'	οὖν	γίγνηται τὰ νῦν ὑποφαίνοντα οἷα
[4, 320]	διαφέρειν τοὺς οἶσθα δήπου. Φανεροὺς	οὖν	δεῖ ἡμᾶς γενέσθαι ὅτι ἐσμὲν
[8, 352]	ἔχει, τὰς δὲ τινέτω. Τίνες	οὖν	δὴ δίκαι ἀναγκαίως ὀρθαὶ γίγνοιντ'
[2, 310]	ὀλίγην γεγενημένην οὐδ' ἠρέμα. Τί	οὖν	δὴ λέγω νυνί; ἐρῶ ἄνωθεν
[7, 324]	πείθησθε τὸ δεύτερον συμβουλεύοντι. Πῶς	οὖν	δὴ λέγω πάντων (ἀρχὴν γεγονέναι
[6, 322]	τέχνῃ δι' ἐμπειρίας εἰληφέναι. Τί	οὖν	δὴ λέγω; σοὶ μέν, Ἑρμεία,
[8, 352]	εἶπεν νῦν πρὸς ὑμᾶς. Τίν'	οὖν	δή, τις ἂν εἴποι, λόγον
[4, 320]	εἰκότως τῶν ἄλλων διαφέρειν. Νῦν	οὖν	δῆλον μέν ἐστιν ὃ λέγω,
[13, 360]	αὐτὸ τοῦτο εὐθὺς ὠφελήθην. Τοῦτ'	οὖν	διασωστέον, ὅπως ἂν αὐξάνηται ἀεὶ
[7, 344]	ὁ συνεπισπόμενος εὖ εἴσεται, εἴτ'	οὖν	Διονύσιος ἔγραψέν τι τῶν περὶ
[7, 339]	καὶ πρόσθεν ῥηθείς, ἔοικεν δ'	οὖν	εἶναι καὶ νῦν λεκτέος. Ἔστιν
[7, 344]	ηὑρηκέναι ἢ μεμαθηκέναι, ἄξια δ'	οὖν	εἶναι πρὸς παιδείαν ψυχῆς ἐλευθέρας,
[4, 320]	δόξης τῆς προσηκούσης. Τὰ μὲν	οὖν	εἰς τὸ παρόν, σὺν θεῷ
[7, 344]	(τῆς μετοχῆς γενομένης. Εἰ μὲν	οὖν	ἐκ τῆς μιᾶς συνουσίας Διονυσίῳ
[7, 334]	παντὸς τρόπου ἠξίου. Δίων μὲν	οὖν	ἐκέλευέ τέ με πλεῖν καὶ
[13, 360]	Λευκαδίαν, σχεδὸν ἑκκαίδεκα μναῖ· τοῦτ'	οὖν	ἔλαβον, καὶ λαβὼν αὐτός (τε
[3, 315]	ὠφελῇ, γιγνώσκεις αὐτός, ἀδικεῖς δ'	οὖν	ἐμὲ τἀναντία τῶν γενομένων λέγων.
[7, 324]	πολλοῖς μὲν οὔ, γιγνομένην δ'	οὖν	ἔν τισιν, ὧν καὶ Διονύσιον
[7, 334]	Δίωνα· τὸ μετ' ἐκεῖνα δ'	οὖν	ἔπεισα ὅπῃ δή ποτ' ἐδυνάμην
[7, 339]	τρίτον τῷ σωτῆρι τοῦτό γε	οὖν	ἔπραξα ὄντως· ἐσώθην γάρ τοι
[5, 321]	δ' ἄλλην φθείρεται. Πρὸς ταῦτ'	οὖν	Εὐφραῖός σοι γίγνοιτ' οὐχ ἥκιστα
[9, 357]	κοινὰ ἀσχολίας ἀπολυθῆναι. Ὅτι μὲν	οὖν	ἥδιστόν ἐστιν ἐν τῷ βίῳ
[7, 329]	τὸν Διονύσιον ἐνουθέτησεν. Ἐπειδὴ δ'	οὖν	ἠλευθέρωσέν τε καὶ ἀπέδωκεν αὐτοῖς
[7, 349]	οὐκ ἀπέκτεινεν, (ᾐδέσθη δέ. Οὔτ'	οὖν	ἡλικίαν ἔχω συμπολεμεῖν ἔτι σχεδὸν
[2, 310]	περὶ αὑτῶν ἢ νῦν. Τοῦτο	οὖν	ἡμῖν ἔτι, σὺν θεῷ εἰπεῖν,
[9, 357]	κοινὰ προσέρχονται. Περὶ τούτων μὲν	οὖν	ἱκανῶς, Ἐχεκράτους δὲ καὶ νῦν
[7, 334]	φιλότιμός τε θαυμαστῶς· ἤρεσκέν τε	οὖν	ἴσως αὐτῷ τὰ λεγόμενα ᾐσχύνετό
[7, 329]	τυραννίδα Δίωνος πέρι· ἤμυνον μὲν	οὖν	καθ' ὅσον ἠδυνάμην, σμικρὰ δ'
[7, 349]	πρὸς Διονύσιον ἁπάσῃ μηχανῇ. χόμεθα	οὖν	καὶ εἰσήλθομεν παρ' αὐτόν, καὶ
[7, 324]	κοινὰ καὶ πολιτικὰ ἐπιθυμία. Ἦν	οὖν	καὶ ἐν ἐκείνοις ἅτε τεταραγμένοις
[7, 344]	δὲ τὰ ἑαυτοῦ. Μετεπεμψάμην μὲν	οὖν	καὶ πρότερον αὐτόν, μεταπέμψομαι δὲ
[7, 339]	τέταρτον δὲ ἐπιστήμη. Περὶ ἓν	οὖν	λαβὲ βουλόμενος μαθεῖν τὸ νῦν
[4, 320]	τοῦ προσήκοντος θεραπευτικὸς εἶναι· μὴ	οὖν	λανθανέτω σε ὅτι διὰ τοῦ
[7, 339]	πάντ' ἄνδρα. Ἐν οἷσι μὲν	οὖν	μηδ' εἰθισμένοι τὸ ἀληθὲς ζητεῖν
[4, 320]	ἄλλων γνωρίμων φιλοτιμίαν. Μάλιστα μὲν	οὖν	μηδεὶς εἴη τοιοῦτος· ἐὰν δ'
[3, 315]	ἐξέβαλεν, καὶ ἐλείφθης μόνος. Ἆρ'	οὖν	οἴει μοι τότε πολιτικῶν εἶναι
[7, 334]	ῥηθεῖσιν νυνδὴ λόγοις ἐπειδὴ δ'	οὖν	οἴκαδέ τ' ἐσώθην καὶ καλοῦντος
[3, 315]	ἐμὸν ἦθος δυναμένοις κρίνειν. Ἀλλ'	οὖν,	ὅπερ ἀρτίως εἶπον, οὐ διαβολῆς
[7, 344]	τάχ' ἂν εἴη, γέγονεν δ'	οὖν	ὅπως, ἴττω Ζεύς, φησὶν ὁ
[7, 324]	τῶν ἰδιωτῶν πάντα κατιδεῖν· κακῶν	οὖν	οὐ (λήξειν τὰ ἀνθρώπινα γένη,
[7, 339]	ἐρρήθη τὰ ῥηθέντα. Πάντα μὲν	οὖν	οὔτ' ἐγὼ διεξῆλθον οὔτε (Διονύσιος
[8, 352]	ὅπῃ τις ὑπολαμβάνει· σωτηρία δ'	οὖν	οὕτως συνέβη τοῖς τότε γενομένοις.
[7, 324]	ὄντως γεγονότος οὐ σμικροῖς. Εἴτ'	οὖν	πάθοι τι, εἴτ' ἐκπεσὼν ὑπὸ
[3, 315]	ἄλλης ἐξουσίας δύναμις ὅμως δ'	οὖν	πάντα ταῦτα χαίρειν ἐάσας ἦλθον,
[1, 309]	ὑμῖν διατρίψαντα χρόνον. Ἐγὼ μὲν	οὖν	περὶ ἐμαυτοῦ βουλεύσομαι τὸ λοιπὸν
[13, 360]	φαίνηται περὶ σέ. Τὸ δ'	οὖν	περὶ τῶν χρημάτων ἐγώ σοι
[2, 310]	σοι διοίσει ἢ νῦν. Θαρροῦντες	οὖν	ποιεῖτε οὕτως· οὐ μὴ γάρ
[13, 360]	τῶν πεμπομένων παρ' ἐμοῦ· ἔμμισθον	οὖν	που αὐτὸν κατάστησον ὡς ὄντα
[9, 357]	τὰ παρὰ σοῦ. Τὰ μὲν	οὖν	πρὸς τὴν πόλιν οὐ χαλεπῶς
[13, 360]	ἀγαθὸν εἶναι καὶ φήσεις. Μὴ	οὖν	σε διαβαλλόντων πρὸς τοὺς ἀνθρώπους
[2, 310]	πιστότατα, νῦν τοὐναντίον. Πρὸς ταῦτ'	οὖν	σκοπῶν εὐλαβοῦ μή ποτέ σοι
[13, 360]	καὶ μετὰ Δίωνος. Ἡ μὲν	οὖν	Σπευσίππῳ γαμεῖται, ἀδελφῆς οὖσα αὐτῷ
[7, 334]	ἀνδρῶν μισοῦντες τόλμας. Εἰ δ'	οὖν	ταῦτα μὲν ὕστερα γένοιτ' ἄν,
[8, 352]	Τρεῖς δ' ὄντας βασιλέας, εἴτ'	οὖν	τὴν Λακωνικὴν δύναμιν αὐτοῖς δόντες
[7, 339]	καλῶς, ὡς ἔοικεν ἐλθὼν δ'	οὖν	τὸ τρίτον τῷ σωτῆρι τοῦτό
[8, 352]	ἐλείπετ' ἂν οὐδαμῇ οὐδαμῶς. Νῦν	οὖν	τοῖς μὲν ἐλευθερία (γιγνέσθω μετὰ
[2, 310]	δὲ ὄνειδος ἀμφοῖν. Περὶ μὲν	οὖν	τούτων ταῦτα. Τὸ δὲ σφαιρίον
[5, 321]	δή τινων. Ἥτις μὲν ἂν	οὖν	τῶν πολιτειῶν τὴν αὑτῆς φθέγγηται
[4, 320]	τούτῳ μάλιστα πρὸς σέ. Ὡς	οὖν	ὑπὸ πάντων ὁρώμενος παρασκευάζου τόν
[3, 315]	στενὸς γίγνοιτο ἀντ' εὐρυχωρίας. Ἀλλ'	οὖν	ὧν ἕνεκα πάντ' εἴρηται ταῦτ'
[7, 344]	εἴτε ἐν ἄλλοις τισὶν ἅττ'	οὖν,	ὡς οὐκ ἦν τούτῳ ταῦτα
[2, 310]	τιμητέον καὶ ἐμὲ μάλιστα. Νῦν	οὖν,	ὥσπερ καὶ ἐξ ἀρχῆς, σὺ
[8, 352]	καὶ τοῖς πολεμίοις σχεδόν, ἐξ	οὗπερ	γέγονεν ὁ πόλεμος, συγγένεια ἄρχει
[7, 339]	τέτταρα λάβῃ ἁμῶς γέ πως,	οὔποτε	τελέως ἐπιστήμης τοῦ πέμπτου μέτοχος
[13, 360]	πρὸς τρισὶν ἔτεσιν, ἡ δὲ	οὔπω	ἐνιαυσία. Ταύτας ἐκδοτέον ἐμοί ἐστιν
[12, 359]	περὶ ὧν ἐπέστειλας, ἱκανῶς μὲν	οὔπω	ἔχει, ὡς δέ ποτε τυγχάνει
[13, 360]	λέγοιμ' ἄν. Τὰ μὲν ἄλλ'	οὔπω	ἔχω λέγειν, πρὶν ἂν παρὰ
[7, 324]	ποτε γενέσθαι τῶν ὑπὸ τὸν	οὐρανὸν	ἀνθρώπων ἐκ νέου ἐπιτηδεύων δύναιτο
[4, 320]	δὴ ὑπό γε τῶν φίλων,	οὓς	ἄν τις οἴηται μετὰ σπουδῆς
[8, 352]	ὥσπερ καὶ πρότερον ἐρρήθη, πρέσβεις	οὓς	ἂν ἐθελήσωσιν κυρίους ποιησάμενοι τῶν
[7, 334]	αὑτοῖς ἄνδρας προκρῖναι τῶν Ἑλλήνων	οὓς	ἂν πυνθάνωνται ἀρίστους ὄντας, πρῶτον
[7, 329]	δή (ποθεν ὀθνείων οὔτε ἀδελφῶν,	οὓς	ἔθρεψέν τε αὐτὸς νεωτέρους ὄντας,
[3, 315]	καὶ μὴ διανείμασθαι τοὺς διανειμαμένους,	οὓς	οἶσθα σύ· πρὸς δὲ τούτοις
[13, 360]	πολλοὶ γὰρ οἱ κελεύοντες γράφειν,	οὓς	οὐ ῥᾴδιον φανερῶς διωθεῖσθαι. Τῆς
[7, 324]	πιστῶν οἷόν τ' εἶναι πράττειν	οὓς	οὔθ' ὑπάρχοντας ἦν εὑρεῖν εὐπετές,
[13, 360]	μὲν οὖν Σπευσίππῳ γαμεῖται, ἀδελφῆς	οὖσα	αὐτῷ θυγάτηρ. Δεῖ δὴ ταύτῃ
[8, 352]	μὲν ἑκατέρα πάγκακον, ἔμμετρος δὲ	οὖσα	πανάγαθον· μετρία δὲ ἡ θεῷ
[7, 334]	αὐτοὺς χρῆσθαι τοῖς νόμοις διτταῖς	οὔσαις	ἀνάγκαις, αἰδοῖ καὶ φόβῳ, φόβῳ
[7, 339]	φιλίαν δι' ἐμοῦ, οὐ σμικρὰν	οὖσαν	πρὸς τὰ πολιτικά, παντάπασιν διαβαλοίην.
[7, 329]	τοιαῦτα καταλιπὼν τὰς ἐμαυτοῦ διατριβάς,	οὔσας	οὐκ ἀσχήμονας, ὑπὸ τυραννίδα δοκοῦσαν
[1, 309]	ὑμῶν λαμβανόντων, τὰς διαβολὰς δυσχερεῖς	οὔσας	ὑπέμενον· ᾔδη γὰρ ὅτι τῶν
[7, 334]	ἀψύχοις, ἀλλ' ἢ μετὰ σώματος	οὔσῃ	ψυχῇ τοῦτο συμβήσεται ἑκάστῃ ἢ
[3, 315]	σφόδρα νέου, πολλῆς δὲ ἀπειρίας	οὔσης	περὶ σὲ τούτων (ὧν ἔμπειρον
[7, 344]	τις ὀρθῶς, ἑκατὸν ἡ Δίωνος	οὐσία	ἂν δ' οὖν γίγνηται τὰ
[7, 344]	τούτοις πάνυ νεανικῶς (ἐπώλει τὴν	οὐσίαν	αὐτοῦ πᾶσαν, ὅπῃ τε καὶ
[3, 315]	ἐνιαυτόν, φάσκων τὴν Δίωνος ἀποδόμενος	οὐσίαν	πᾶσαν τὰ μὲν ἡμίσεα ἀποπέμψειν
[7, 344]	λέγων ὅτι τὴν ἡμίσειαν τῆς	οὐσίας	εἶναι δέοι Δίωνος, τὴν δ'
[3, 315]	καὶ νῦν ὁρῶ τὰς μεγάλας	οὐσίας	καὶ ὑπερόγκους τῶν τε ἰδιωτῶν
[7, 349]	ἡδονὰς ἡττημένος, (εἶτα τοὺς τὰς	οὐσίας	κεκτημένους ἀποκτείνας, ἐχθροὺς καλῶν τούτους,
[7, 344]	ἅμα καὶ ἀληθὲς τῆς ὅλης	οὐσίας,	μετὰ τριβῆς πάσης καὶ χρόνου
[7, 324]	ἂν ἠρεμήσαι κατὰ νόμους οὐδ'	οὑστινασοῦν	ἀνδρῶν οἰομένων ἀναλίσκειν μὲν δεῖν
[7, 329]	αὐτὸς τὸν κελεύοντα ἐξαγαγεῖν ἐπέστελλεν,	οὔτ'	ἂν ἔμπορος οὔτε τῶν ἐν
[7, 344]	τὸν μὴ συγγενῆ τοῦ πράγματος	οὔτ'	ἂν εὐμάθεια ποιήσειέν ποτε οὔτε
[7, 324]	ἐκ γὰρ τούτων τῶν ἐθῶν	οὔτ'	ἂν φρόνιμος οὐδείς ποτε γενέσθαι
[7, 334]	ποτε γένοιτο εὐδαίμων οὔτε πόλις	οὔτ'	ἀνὴρ οὐδείς, ὃς ἂν μὴ
[8, 352]	Σικελίαν, καὶ οὔτε κρατεῖτε ἱκανῶς	οὔτ'	αὖ διαφερόντως κρατεῖσθε, δίκαιον ἂν
[7, 339]	τὰ ῥηθέντα. Πάντα μὲν οὖν	οὔτ'	ἐγὼ διεξῆλθον οὔτε (Διονύσιος ἐδεῖτο·
[7, 349]	δούς, τῶν Δίωνος δὲ χρημάτων	οὔτ'	ἐγὼ ἔτι ἀπῄτουν οὔτε τις
[7, 334]	γὰρ πέφυκεν ἀθάνατος ἡμῶν οὐδείς,	οὔτ'	εἴ τῳ συμβαίη, γένοιτο ἂν
[8, 352]	ἔρρουσι δὲ τότε οὔτε λόγος	οὔτ'	ἐλπὶς ἐλείπετ' ἂν οὐδαμῇ οὐδαμῶς.
[3, 315]	ἐξέβαλες, οὔτε Συρακοσίοις δοκοῦν δικαίως	οὔτ'	ἐμοί, διότι μετὰ Θεοδότου καὶ
[7, 344]	μὲν οὖν ἄλλα οὔτ' οἶδα	οὔτ'	ἤκουον διαλεγομένων, ἃ δὲ ἐναντίον
[7, 344]	περιπατῶν τὰ μὲν οὖν ἄλλα	οὔτ'	οἶδα οὔτ' ἤκουον διαλεγομένων, ἃ
[7, 349]	ὅμως οὐκ ἀπέκτεινεν, (ᾐδέσθη δέ.	Οὔτ'	οὖν ἡλικίαν ἔχω συμπολεμεῖν ἔτι
[13, 360]	κήδεσθαί σου φάσκοντες· τοῦτο γὰρ	οὔτε	ἀγαθὸν οὔτε καλὸν πρὸς δόξαν
[7, 329]	οὔτε ἄλλων δή (ποθεν ὀθνείων	οὔτε	ἀδελφῶν, οὓς ἔθρεψέν τε αὐτὸς
[2, 310]	γὰρ τἀληθῆ λέγειν οὔτε ὀκνήσω	οὔτε	αἰσχυνοῦμαι. Ἐμοὶ δὲ δὴ καὶ
[7, 334]	(πένης τε ἀνὴρ τὴν ψυχὴν	οὔτε	ἀκούει, ἐάν τε ἀκούσῃ, καταγελῶν,
[7, 329]	καὶ οὐκ ἐπιτιθεμένοις οὔτε αὐτῷ	οὔτε	ἀλλήλοις, ἔδειξέν τε παράδειγμα οἷον
[6, 322]	μὲν γὰρ οὔτε ἵππων πλῆθος	οὔτε	ἄλλης πολεμικῆς συμμαχίας οὐδ' αὖ
[7, 349]	Οὕτω μὲν γὰρ οὔτε Δίων	οὔτε	ἄλλος πo τὲ οὐδεὶς ἐπὶ
[7, 329]	ἑκάσταις καταστήσασθαι πιστὰς ἑταίρων ἀνδρῶν,	οὔτε	ἄλλων δή (ποθεν ὀθνείων οὔτε
[7, 334]	ὅσα διενοούμην ἐγώ. Ὁ δὲ	οὔτε	ἄλλως ἐστὶν ἀφυὴς πρὸς τὴν
[7, 339]	εἰς φῶς (πᾶσιν προαγαγεῖν; ἀλλ'	οὔτε	ἀνθρώποις ἡγοῦμαι τὴν ἐπιχείρησιν περὶ
[2, 310]	ἐμπορίας ταύτης οὔτε σὺ στείλῃς	οὔτε	Ἀρχέδημος ἐμπορεύσεται καλλίω (καὶ θεοφιλεστέραν.
[2, 310]	πρὸς ἀλλήλους οὑτωσὶ τυγχάνει ἔχοντα·	οὔτε	αὐτοὶ (ἂν) ἀγνῶτές ἐσμεν οὐδενὶ
[7, 329]	τοῖς κοινωνοῖς καὶ οὐκ ἐπιτιθεμένοις	οὔτε	αὐτῷ οὔτε ἀλλήλοις, ἔδειξέν τε
[13, 360]	Ὃ δὲ σπάνιον ἐπὶ τούτοις,	οὔτε	ἄχαρίς ἐστιν ἐντυχεῖν οὔτε κακοήθει
[7, 324]	εἶναί μοι τὰ πολιτικὰ (διοικεῖν·	οὔτε	γὰρ ἄνευ φίλων ἀνδρῶν καὶ
[1, 309]	Βακχεῖος ὁ τὴν ἐπιστολὴν φέρων·	οὔτε	γὰρ ἐφόδιον ἐκεῖνό γ' ἦν
[7, 334]	πάσχῃ πᾶν ὀρθὸν καὶ καλόν.	Οὔτε	γὰρ πέφυκεν ἀθάνατος ἡμῶν οὐδείς,
[7, 334]	ἐμὸς λόγος, ἀλλ' ὑπὸ νόμοις·	οὔτε	γὰρ τοῖς δουλουμένοις οὔτε τοῖς
[7, 344]	εἰς ἀναρμοστίαν καὶ ἀπρέπειαν ἐκβάλλειν.	Οὔτε	γὰρ ὑπομνημάτων χάριν ἔγραψεν οὐδὲν
[7, 339]	χαλεπὸν ἡγησάμενοι καὶ ἀδύνατον αὑτοῖς,	οὔτε	δὴ (ἐπιτηδεύειν δυνατοὶ γίγνονται, ἔνιοι
[13, 360]	μεμνῆσθαι πρὸς αὐτόν, οὔτε ἐμνήσθην	οὔτε	διελέχθην, ἐξεπειρώμην δὲ εἴτε χαλεπῶς
[3, 315]	γὰρ οὔτε καλὴν οὔτε κομψὴν	οὔτε	δικαίαν οὔτε συμφέρουσαν ηὗρες, ἐμὲ
[7, 339]	μὲν οὖν οὔτ' ἐγὼ διεξῆλθον	οὔτε	(Διονύσιος ἐδεῖτο· πολλὰ γὰρ αὐτὸς
[7, 349]	κατὰ δίκην. Οὕτω μὲν γὰρ	οὔτε	Δίων οὔτε ἄλλος πo τὲ
[13, 360]	οὐκ εἴας μεμνῆσθαι πρὸς αὐτόν,	οὔτε	ἐμνήσθην οὔτε διελέχθην, ἐξεπειρώμην δὲ
[2, 310]	οὐδενὶ Ἑλλήνων ὡς ἔπος (εἰπεῖν,	οὔτε	ἡ συνουσία ἡμῶν σιγᾶται. Μὴ
[8, 352]	ἀμφοῖν, ταῦτα οὔτε ῥᾴδιον ὁρᾶν	οὔτε	ἰδόντα ἐπιτελεῖν, εὐχῇ δὲ προσέοικεν
[6, 322]	(μέγιστα ὠφελεῖν. Ἑρμείᾳ μὲν γὰρ	οὔτε	ἵππων πλῆθος οὔτε ἄλλης πολεμικῆς
[13, 360]	τούτοις, οὔτε ἄχαρίς ἐστιν ἐντυχεῖν	οὔτε	κακοήθει ἔοικεν, ἀλλὰ μᾶλλον ἐλαφρὸς
[3, 315]	ἁπάσαις νεανικώτατον ἐπέθηκας· μηχανὴν γὰρ	οὔτε	καλὴν οὔτε κομψὴν οὔτε δικαίαν
[13, 360]	φάσκοντες· τοῦτο γὰρ οὔτε ἀγαθὸν	οὔτε	καλὸν πρὸς δόξαν σοι, δοκεῖν
[3, 315]	ἐπέθηκας· μηχανὴν γὰρ οὔτε καλὴν	οὔτε	κομψὴν οὔτε δικαίαν οὔτε συμφέρουσαν
[8, 352]	(ἐπειδὴ κατέχει κίνδυνος Σικελίαν, καὶ	οὔτε	κρατεῖτε ἱκανῶς οὔτ' αὖ διαφερόντως
[8, 352]	ποιεῖσθαι λόγους· ἔρρουσι δὲ τότε	οὔτε	λόγος οὔτ' ἐλπὶς ἐλείπετ' ἂν
[7, 349]	ἔφη, ἐγὼ οὔτε τι σμικρὸν	οὔτε	μέγα ὡμολόγησα. Νὴ τοὺς θεούς,
[7, 339]	ὁ κύκλος οὔτε τι σμικρότερον	οὔτε	μεῖζον τῆς ἐναντίας ἔχει ἐν
[7, 344]	οὔτ' ἂν εὐμάθεια ποιήσειέν ποτε	οὔτε	μνήμη τὴν ἀρχὴν γὰρ ἐν
[11, 358]	ἐπὶ τὸ παιδεῦσαι δεῖ τινος,	οὔτε	ὁ παιδεύσων οὔτε οἱ παιδευθησόμενοι,
[11, 358]	δεῖ τινος, οὔτε ὁ παιδεύσων	οὔτε	οἱ παιδευθησόμενοι, ὡς ἐγὼ οἶμαι,
[2, 310]	ἐρέσθαι· ἐγὼ γὰρ τἀληθῆ λέγειν	οὔτε	ὀκνήσω οὔτε αἰσχυνοῦμαι. Ἐμοὶ δὲ
[7, 334]	τὸ μὲν αἰσχρὸν καὶ ἀνόσιον	οὔτε	παρίεμαι ἔγωγε οὔτε τι λέγω
[7, 339]	ἕξει πραγμάτων οὔτε περὶ τἆλλα	οὔτε	περὶ αὐτὸν κατὰ νοῦν γιγνόμενα.
[7, 339]	τῶν περὶ Δίωνα ἕξει πραγμάτων	οὔτε	περὶ τἆλλα οὔτε περὶ αὐτὸν
[7, 334]	οὐκ ἄν ποτε γένοιτο εὐδαίμων	οὔτε	πόλις οὔτ' ἀνὴρ οὐδείς, ὃς
[1, 309]	ἐφόδιον ἐκεῖνό γ' ἦν ἱκανὸν	οὔτε	πρὸς τὸν ἄλλον βίον συμφέρον,
[8, 352]	ὅτι σμικρότατα κακὰ ἀμφοῖν, ταῦτα	οὔτε	ῥᾴδιον ὁρᾶν οὔτε ἰδόντα ἐπιτελεῖν,
[2, 310]	γάρ ποτε τῆς ἐμπορίας ταύτης	οὔτε	σὺ στείλῃς οὔτε Ἀρχέδημος ἐμπορεύσεται
[3, 315]	καλὴν οὔτε κομψὴν οὔτε δικαίαν	οὔτε	συμφέρουσαν ηὗρες, ἐμὲ ἐκφοβεῖν ὡς
[3, 315]	ἀποπέμπεσθαι. Ἡνίκα γὰρ Ἡρακλείδην ἐξέβαλες,	οὔτε	Συρακοσίοις δοκοῦν δικαίως οὔτ' ἐμοί,
[7, 334]	καὶ ἀνόσιον οὔτε παρίεμαι ἔγωγε	οὔτε	τι λέγω πολλοῖς γὰρ καὶ
[7, 349]	μάλα τυραννικῶς, σοί, ἔφη, ἐγὼ	οὔτε	τι σμικρὸν οὔτε μέγα ὡμολόγησα.
[7, 339]	αὐτὸς δέ, φαμέν, ὁ κύκλος	οὔτε	τι σμικρότερον οὔτε μεῖζον τῆς
[7, 349]	χρημάτων οὔτ' ἐγὼ ἔτι ἀπῄτουν	οὔτε	τις ἀπέδωκεν. Ἐλθὼν δὲ εἰς
[7, 334]	νόμοις· οὔτε γὰρ τοῖς δουλουμένοις	οὔτε	τοῖς δουλωθεῖσιν ἄμεινον, (αὐτοῖς καὶ
[7, 329]	ἐξαγαγεῖν ἐπέστελλεν, οὔτ' ἂν ἔμπορος	οὔτε	τῶν ἐν ταῖς τῆς χώρας
[12, 359]	οἱ ἄνδρες οὗτοι Μύριοι εἶναι	οὗτοι	δ' ἦσαν τῶν ἐπὶ Λαομέδοντος
[7, 339]	ἄλλους γνωρίμους τῶν ἐν Σικελίᾳ·	οὗτοι	δὲ ἡμῖν ἤγγελλον πάντες τὸν
[3, 315]	Δίωνος ὄντες, πᾶν (μηχανῴμην ὅπως	οὗτοι	μὴ δώσουσιν δίκην. Καὶ ταῦτα
[12, 359]	λέγονται γὰρ δὴ οἱ ἄνδρες	οὗτοι	Μύριοι εἶναι οὗτοι δ' ἦσαν
[7, 334]	Ἀθηναίων πέρι λεγόμενον, ὡς αἰσχύνην	οὗτοι	περιῆψαν τῇ πόλει, ἐξαιροῦμαι· φημὶ
[2, 310]	Δίωνα δὲ μόνον (ἐξαίρετον ποιῇ.	Οὗτος	δὲ ὁ λόγος σημαίνει, τὸ
[7, 349]	γε, ταῦτα ἃ σοῦ νῦν	οὗτος	δεῖται μὴ ποιεῖν· καὶ εἰπὼν
[7, 339]	πυρός, ἢ μάτην ὁ πολὺς	οὗτος	ἔλθοι λόγος Ἀθήναζε. Ἔστιν δή
[13, 360]	καὶ (τῷ παρακατακειμένῳ ἦν δ'	οὗτος	τῶν καλῶν τις ὃς τότε
[7, 349]	Διονύσιον, ἡμᾶς μὲν ξεναπατίας χάριν	οὕτω	γὰρ ἔλεγέν τε καὶ ἐνόει
[7, 344]	τῷ τότε χρόνῳ, τούτων δὲ	οὕτω	γενομένων, ἑωράκη τε ἐγὼ ἀκριβῶς
[7, 339]	τὰ πρόσφορα ἐπιτηδεύειν τῷ πράγματι.	Οὕτω	δὴ καὶ Διονυσίῳ τότ' ἐρρήθη
[13, 360]	δοίη ἄν, πλείω δὲ οὔ.	Οὕτω	δὴ παρὰ Λεπτίνου ἔλαβον· καὶ
[7, 334]	καὶ μίση καὶ ἀπιστίαι ταῖς	οὕτω	διατεθείσαις πόλεσιν αὐταῖς πρὸς αὑτὰς
[7, 329]	Ὁ δὲ αἰσθανόμενος πάντας ἡμᾶς	οὕτω	διατεθέντας, φοβούμενος μὴ μεῖζον ἐκ
[11, 358]	τι καὶ αἱ ἔμπροσθεν πόλεις	οὕτω	κατεσκευάσθησαν, καὶ ἔπειτα εὖ ᾤκησαν,
[7, 329]	θρέψας βασιλέα τῆς ἀρχῆς ἄξιον,	οὕτω	κοινωνεῖν αὐτῷ τοῦ βίου παντός,
[7, 349]	(χρήματα διανέμῃ μὴ κατὰ δίκην.	Οὕτω	μὲν γὰρ οὔτε Δίων οὔτε
[7, 329]	καὶ διαμαχόμενοι τοῖς λόγοις ὡς	οὕτω	μὲν πᾶς ἀνὴρ αὑτόν τε
[7, 339]	τὸ νῦν λεγόμενον, καὶ πάντων	οὕτω	πέρι νόησον. Κύκλος ἐστίν τι
[7, 344]	μοι μένειν ἀδύνατον εἴη Δίωνος	οὕτω	προπεπηλακισμένου. Ὁ δὲ παρεμυθεῖτό τε
[2, 310]	Τούτων δὴ γεγονότων καὶ ἐχόντων	οὕτω,	σχεδὸν κατὰ τὴν ἐμὴν δόξαν
[7, 349]	δὲ καὶ τὴν πόλιν ἂν	οὕτω	τις εὐεργετῶν τιμᾶται ὑπ' αὐτῆς,
[2, 310]	ἐπιτηδείων· εἰ γὰρ ἦρχον ἐγὼ	οὕτω	τῶν τε ἄλλων καὶ σοῦ
[7, 329]	παρὰ τοῦ πατρὸς (αὐτῷ συνεβεβήκει	οὕτως,	ἀνομιλήτῳ μὲν παιδείας, ἀνομιλήτῳ δὲ
[7, 329]	τὸ τοιοῦτον· ᾗ δ' ἂν	οὕτως	ἐγένετο, εἴπερ ἐγίγνετο, κάλλιστα, ὤκνει
[3, 315]	καλεῖν ἡμᾶς. Καὶ ταῦτα μὲν	οὕτως	ἐγένετο τῆς ἐμῆς εἰς Συρακούσας
[7, 344]	πότερον Διονύσιος ἀκούσας μόνον (ἅπαξ,	οὕτως	εἰδέναι τε οἴεται καὶ ἱκανῶς
[7, 339]	αὐτὸν κατὰ νοῦν γιγνόμενα. Ταῦθ'	οὕτως	εἶπεν, τἆλλα δὲ (μακρὰ ἂν
[3, 315]	σέ, μηδὲν σοῦ χείρω, ἵνα	οὕτως	εἴπω, (τοῦτον μὲν προδοῦναι, σὲ
[3, 315]	τῇ ψυχῇ. Καὶ ταῦτα μὲν	οὕτως	εἰρήσθω παρ' ἐμοῦ περὶ τῆς
[7, 344]	τὸν ἡγεμόνα τούτων καὶ κύριον	οὕτως	εὐχερῶς ἠτίμασέν ποτ' ἄν; πῶς
[2, 310]	γὰρ βέλτισται (ψυχαὶ μαντεύονται ταῦτα	οὕτως	ἔχειν, αἱ δὲ μοχθηρόταται οὔ
[7, 344]	αὐτοῦ· τὸ γὰρ δὴ δικαιότατον	οὕτως	ἔχειν. Πληγεὶς δ' ἐγὼ τῷ
[2, 310]	ὅτι τοῦτο εἰ φαίνοιτό σοι	οὕτως	ἔχειν, πολλῶν ἂν εἴης λόγων
[7, 324]	ἐκ νέου ἐπιτηδεύων δύναιτο οὐχ	οὕτως	θαυμαστῇ φύσει κραθήσεται σώφρων δὲ
[2, 310]	ἀκούσαντα ἔχειν ἄλλως πως ἢ	οὕτως	κατ' ἀρχάς, καὶ ὁ μὲν
[7, 324]	τότε ὑπ' ἐμοῦ λόγους γενομένους,	οὕτως	ὀξέως ὑπήκουσεν (καὶ σφόδρα, ὡς
[7, 329]	ἐνδεᾶ γεγονέναι, λέγοντες οὐκ ἐναργῶς	οὕτως	οὐ γὰρ ἦν ἀσφαλές αἰνιττόμενοι
[2, 310]	ἢ νῦν. Θαρροῦντες οὖν ποιεῖτε	οὕτως·	οὐ μὴ γάρ ποτε τῆς
[8, 352]	τις ὑπολαμβάνει· σωτηρία δ' οὖν	οὕτως	συνέβη τοῖς τότε γενομένοις. Τοιούτων
[2, 310]	ἀλλ' ᾄττει σοι τοτὲ μὲν	οὕτως,	τοτὲ δὲ ἄλλως (περὶ τὸ
[2, 310]	Χρὴ δέ, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,	οὑτωσί	σε ποιεῖν τοῦ λοιποῦ, ὅταν
[2, 310]	καὶ σοὶ τὰ πρὸς ἀλλήλους	οὑτωσὶ	τυγχάνει ἔχοντα· οὔτε αὐτοὶ (ἂν)
[9, 357]	σε ἐνθυμεῖσθαι, ὅτι ἕκαστος ἡμῶν	οὐχ	αὑτῷ μόνον γέγονεν, ἀλλὰ τῆς
[7, 339]	ἢ λέγειν, ἀγνοούντων ἐνίοτε ὡς	οὐχ	ἡ ψυχὴ τοῦ γράψαντος ἢ
[7, 324]	τε καὶ τόλμῃ ἀπῆρα οἴκοθεν,	οὐχ	ᾗ τινες ἐδόξαζον, ἀλλ' αἰσχυνόμενος
[7, 339]	καὶ μὴν ὅτι γεγραμμένα κακῶς	οὐχ	ἥκιστ' ἂν ἐμὲ λυποῖ. Εἰ
[5, 321]	(τοὺς γὰρ τῆς μοναρχίας λόγους	οὐχ	ἥκιστ' αὐτὸν ἐλπίζω συνεξευρήσειν τῶν
[5, 321]	ταῦτ' οὖν Εὐφραῖός σοι γίγνοιτ'	οὐχ	ἥκιστα ἂν χρήσιμος, καίπερ καὶ
[13, 360]	πανταχοῦ καὶ ἐμὲ ἐγκωμιάζουσιν, καὶ	οὐχ	ἥκιστα Φίλαγρος, ὃς τότε τὴν
[3, 315]	καὶ μᾶλλον ἐγὼ ἔτι καὶ	οὐχ	ἧττον ἐμοῦ παραγενομένου πέμπεσθαι. Τούτων
[7, 339]	ἔσται. Πρὸς γὰρ τούτοις ταῦτα	οὐχ	ἧττον ἐπιχειρεῖ τὸ ποῖόν τι
[2, 310]	δὴ κατὰ τὸν ἐκείνου λόγον,	οὐχ	ἱκανῶς ἀποδεδεῖχθαί σοι περὶ τῆς
[3, 315]	καὶ περὶ σοῦ διισχυριζόμην ὡς	οὐχ	οἷός τ' ἔσοιο ἀνταρκέσαι τοῖς
[7, 329]	πόλεις ὑπὸ τῶν βαρβάρων ἐκπεπορθημένας,	οὐχ	οἷός τ' ἦν κατοικίσας πολιτείας
[3, 315]	τί χρῆν ποιεῖν ἐμέ; μῶν	οὐχ	ὅπερ ἐποίουν ἀναγκαῖον, ἐκ τῶν
[7, 324]	Ὦ Πλάτων, ἥκω σοι φυγὰς	οὐχ	ὁπλιτῶν δεόμενος οὐδὲ ἱππέων ἐνδεὴς
[7, 334]	αὑτῷ τοὐμπίμπλασθαι, τυφλὸς ὢν καὶ	οὐχ	ὁρῶν, οἷς συνέπεται τῶν ἁρπαγμάτων
[7, 329]	προσβιαζοίμην· (πατέρα δὲ ἢ μητέρα	οὐχ	ὅσιον ἡγοῦμαι προσβιάζεσθαι μὴ νόσῳ
[13, 360]	τοῦτό γε ἄξιον ἐπαινέσαι Λεπτίνην,	οὐχ	ὅτι ἔδωκεν, ἀλλ' ὅτι προθύμως,
[7, 324]	ἀνθρώπων ἐκ νέου ἐπιτηδεύων δύναιτο	οὐχ	οὕτως θαυμαστῇ φύσει κραθήσεται σώφρων
[2, 310]	ἑπόμενον. Καὶ ταῦτα λέγω ὡς	οὐχ	ὑγιές τι Κρατιστόλου καὶ Πολυξένου
[8, 352]	κατὰ δύναμιν διεξελθεῖν. Ἐλπίζω δὲ	οὐχ	ὑμῖν μόνοις συμβουλεύσειν τὰ συμφέροντα,
[7, 329]	ἡγοίμην ἂν ἄνανδρον, τὸν δ'	οὐχ	ὑπομένοντα ἄνδρα. Ταύτην δὴ τὴν
[7, 329]	Γέλωνος αὐτοῖς γενομένης δουλείας, ἀλλ'	οὐχ	ὥσπερ νῦν τοὐναντίον ὁ πατὴρ
[7, 339]	ἢ τοῖς τε ἀνθρώποισι μέγα	ὄφελος	γράψαι καὶ τὴν φύσιν εἰς
[7, 344]	πορθμὸν τὸν περὶ τὴν Σκύλλαν,	ὄφρ'	ἔτι τὴν ὀλοὴν ἀναμετρήσαιμι Χάρυβδιν"
[5, 321]	πρὸς ταῦτ' εἰπεῖν ὅτι Πλάτων	ὀψὲ	ἐν τῇ πατρίδι γέγονεν καὶ
[1, 309]	πρὸς ἄνθρωπον δοκιμαζόμεν' ἀστράπτει πρὸς	ὄψεις·	οὐδὲ γαίας εὐρυπέδου γόνιμοι βρίθοντες
[7, 344]	αὐτῶν ἕκαστα, ὀνόματα καὶ λόγοι	ὄψεις	τε καὶ αἰσθήσεις, ἐν εὐμενέσιν