Lettres, pages |
[7, 339] |
δὲ
ἐπιστήμη.
Περὶ
ἓν
οὖν
|
λαβὲ |
βουλόμενος
μαθεῖν
τὸ
νῦν
λεγόμενον, |
[7, 344] |
ἔσχεν
ἀφανῆ,
Διονύσιος
(δὲ
ἐζήτει
|
λαβεῖν, |
ἀπορῶν
δέ,
Θεοδότην
μεταπεμψάμενος
εἰς |
[7, 344] |
ἦ
δ'
ὅς,
περιθέουσιν
πελτασταὶ
|
λαβεῖν |
Ἡρακλείδην
ζητοῦντες,
ὁ
δὲ
εἶναί |
[1, 309] |
οὐδὲν
διαφέρει
δῆλον
ὅτι
καὶ
|
λαβεῖν |
καὶ
δοῦναι
τοσοῦτον,
ὥστε
κομισάμενος |
[7, 339] |
ᾤμην
τούτου
πρῶτον
ἔλεγχον
δεῖν
|
λαβεῖν, |
πότερον
ὄντως
εἴη
Διονύσιος
ἐξημμένος |
[2, 310] |
δὲ
(ἐλθὼν
εἰς
Συρακούσας
συμμάρτυρα
|
λαβεῖν |
σέ,
ἵνα
μοι
τιμῷτο
φιλοσοφία |
[7, 339] |
τούτων
(μή
τις
τὰ
τέτταρα
|
λάβῃ |
ἁμῶς
γέ
πως,
οὔποτε
τελέως |
[7, 339] |
ἢ
τέλος
ἐπιθῇ
πᾶσιν,
ἢ
|
λάβῃ |
δύναμιν
ὥστε
αὐτὸς
αὑτὸν
χωρὶς |
[7, 344] |
Τὰ
χρήματα
δὲ
ἃ
ἂν
|
λάβῃ, |
(κατὰ
Πελοπόννησον
μὲν
καὶ
Ἀθήνας |
[7, 349] |
προσπεσὼν
δ'
αὐτῷ
(ὁ
Θεοδότης,
|
λαβόμενος |
τῆς
χειρὸς
ἐδάκρυσέν
τε
καὶ |
[7, 344] |
ἐν
Σικελίᾳ,
τόν
τε
ὑὸν
|
λαβόντα |
καὶ
τὴν
γυναῖκα
ἀξιῶ
εἰς |
[8, 352] |
κακῶν,
τιμὰς
αὑτοῖς
καὶ
γένει
|
λαβόντες |
εἴς
τε
τὸν
ἔπειτα
καὶ |
[13, 360] |
μναῖ·
τοῦτ'
οὖν
ἔλαβον,
καὶ
|
λαβὼν |
αὐτός
(τε
ἐχρησάμην
καὶ
ὑμῖν |
[7, 344] |
τοῦτον,
εἰς
δὲ
ὥρας
ἄπιθι
|
(λαβὼν |
τὰ
χρήματα
ταῦτα·
καὶ
δίων |
[3, 315] |
σου
μὴ
ποιεῖν
ταῦτα,
ταύτην
|
λαβὼν |
ὡς
ἱκανὴν
πρόφασιν,
εἶπες
ὅτι |
[7, 349] |
δὲ
ἐξαίσιον
καὶ
ἀπροσδόκητον
μέγεθος
|
λάθοι |
τ'
ἂν
καὶ
λαθὸν
κατακλύσειεν |
[7, 349] |
μὲν
ἐσόμενος
οὐκ
ἂν
πάνυ
|
λάθοι, |
χειμώνων
δὲ
ἐξαίσιον
καὶ
ἀπροσδόκητον |
[7, 349] |
μέγεθος
λάθοι
τ'
ἂν
καὶ
|
λαθὸν |
κατακλύσειεν
βίᾳ.
αὐτὸν
δὴ
καὶ |
[7, 349] |
τῆς
ἄλλης
μοχθηρίας
τε
καὶ
|
λαιμαργίας, |
ἔλαθον,
ᾧ
δὴ
σφαλεὶς
κεῖται, |
[4, 320] |
Θεοδότου
καὶ
Ἡρακλείδου
ἥκουσιν
εἰς
|
Λακεδαίμονα |
καὶ
Αἴγιναν,
ἡμεῖς
δέ,
καθάπερ |
[2, 310] |
διαλέγωνται
ἄνθρωποι
καὶ
Παυσανίου
τοῦ
|
Λακεδαιμονίου, |
χαίρουσι
τὴν
Σιμωνίδου
συνουσίαν
παραφέροντες, |
[8, 352] |
ὄντας
βασιλέας,
εἴτ'
οὖν
τὴν
|
Λακωνικὴν |
δύναμιν
αὐτοῖς
δόντες
εἴτε
ἀφελόντες |
[13, 360] |
ὑμετέρου
ξένου,
εἴ
τι
δεοίμην,
|
λαμβάνειν, |
βουλόμενος
καὶ
ἄλλα
μείζονα
ἃ |
[7, 334] |
χρήματα
καὶ
ἄλλας
τιμὰς
πολλὰς
|
λαμβάνειν. |
Οὐ
γὰρ
διὰ
βαναύσου
φιλότητος |
[7, 339] |
τοῦ
περὶ
τὰ
τοιαῦτα
πεῖραν
|
λαμβάνειν |
οὐκ
ἀγεννὴς
ἀλλ'
ὄντως
τυράννοις |
[1, 309] |
οὐ
πολλῷ
δὲ
ἐλάττω
κἀμοὶ
|
λαμβάνοντι, |
διόπερ
οὐ
λαμβάνω.
σοὶ
δ' |
[1, 309] |
πάντων
μάλιστα,
τὰς
ὠφελίας
ὑμῶν
|
λαμβανόντων, |
τὰς
διαβολὰς
δυσχερεῖς
οὔσας
ὑπέμενον· |
[13, 360] |
δοκεῖ
καὶ
παρ'
οὗ
ἂν
|
λαμβάνω. |
Ἐμοὶ
δὴ
τοιοῦτον
νῦν
συμβέβηκεν. |
[1, 309] |
ἐλάττω
κἀμοὶ
λαμβάνοντι,
διόπερ
οὐ
|
λαμβάνω. |
σοὶ
δ'
οὐδὲν
διαφέρει
δῆλον |
[7, 349] |
πόλεως
πέμπουσιν
(τριακόντορόν
τε
καὶ
|
Λαμίσκον |
αὑτῶν
ἕνα,
ὃς
ἐλθὼν
ἐδεῖτο |
[1, 309] |
μόνος.
Τὸ
δὲ
χρυσίον
τὸ
|
λαμπρόν, |
(ὅπερ
ἔδωκας
εἰς
ἀποστολήν,
ἄγει |
[7, 334] |
ἀνθρώπων
Ἑλλήνων
τε
καὶ
βαρβάρων
|
λάμψασ' |
ἂν
ἱκανῶς
δόξαν
παρέστησεν
πᾶσιν |
[2, 310] |
ἡ
συνουσία
ἡμῶν
σιγᾶται.
Μὴ
|
λανθανέτω |
δέ
σε
ὅτι
οὐδ'
εἰς |
[4, 320] |
προσήκοντος
θεραπευτικὸς
εἶναι·
μὴ
οὖν
|
λανθανέτω |
σε
ὅτι
διὰ
τοῦ
ἀρέσκειν |
[11, 358] |
οἷσπερ
καὶ
νῦν
μένεις.
~(Πλάτων
|
Λαοδάμαντι |
εὖ
πράττειν.
Ἐπέστειλα
μέν
σοι |
[12, 359] |
οὗτοι
δ'
ἦσαν
τῶν
ἐπὶ
|
Λαομέδοντος |
ἐξαναστάντων
Τρώων
ἄνδρες
ἀγαθοί,
ὡς |
[2, 310] |
προθύμως
Ἀθήναζε.
Τὸν
ἐκ
τῶν
|
λατομιῶν |
εὖ
ἐποίησας
ἀφείς,
ἐλαφρὰ
δὲ |
[7, 344] |
σπουδῇ
τεθορυβημένω
θαυμαστῶς,
καὶ
Θεοδότης
|
λέγει, |
Πλάτων,
ἔφη,
παρῆσθα
χθὲς
οἷς |
[7, 344] |
Τῇ
μετὰ
ταῦτα
ἐλθὼν
ἡμέρᾳ
|
λέγει |
πρός
με
πιθανὸν
λόγον·
ἐμοὶ |
[7, 344] |
διακελευόμενος,
ἃ
νῦν
πρὸς
ἐμὲ
|
λέγει, |
ὡς
αὐτοῦ
μὲν
ἐθέλοντος,
ἐμοῦ |
[7, 339] |
ὧν
ἂν
ἐπιχειρῇ
γράφειν
ἢ
|
λέγειν, |
ἀγνοούντων
ἐνίοτε
ὡς
οὐχ
ἡ |
[7, 344] |
ἔτι
τὴν
ὀλοὴν
ἀναμετρήσαιμι
Χάρυβδιν"
|
λέγειν |
δὲ
πρὸς
Διονύσιον
ὅτι
μοι |
[4, 320] |
σοι
φαίνεται
εἶναι
τὸ
ἐμὲ
|
λέγειν, |
διότι
καὶ
αὐτὸς
οὐκ
ἀγνοεῖς· |
[7, 339] |
παρ'
αὐτὸν
ἀφικνεῖσθαι.
Δίκαιος
δὴ
|
λέγειν |
εἰμὶ
τἀληθὲς
καὶ
ὑπομένειν,
εἴ |
[5, 321] |
ἐξὸν
δ'
ἐν
τῷ
δήμῳ
|
λέγειν |
καὶ
συμβουλεύειν
αὐτῷ
τὰ
βέλτιστα |
[7, 329] |
διανοούμενον
χρὴ
ζῆν
τὸν
ἔμφρονα·
|
λέγειν |
μέν,
εἰ
μὴ
(καλῶς
αὐτῷ |
[3, 315] |
ἀφικομένου
δέ,
τἀναντία.
Αἰσχύνομαι
δὴ
|
λέγειν |
ὅσαι
τότε
ἐπιστολαὶ
παρὰ
σοῦ |
[13, 360] |
εὐσχημονέστατα
ἡμῖν
εἶναι
καὶ
ἀληθῆ
|
λέγειν, |
ὅτι
ἡμέτερον
εἴη
ὃ
εἰς |
[2, 310] |
ἐμὲ
ἐρέσθαι·
ἐγὼ
γὰρ
τἀληθῆ
|
λέγειν |
οὔτε
ὀκνήσω
οὔτε
αἰσχυνοῦμαι.
Ἐμοὶ |
[2, 310] |
τοῦ
φλαῦρόν
τι
ποιεῖν
ἢ
|
λέγειν |
περὶ
σέ·
Δίωνα
δὲ
μόνον |
[13, 360] |
Τὰ
μὲν
ἄλλ'
οὔπω
ἔχω
|
λέγειν, |
πρὶν
ἂν
παρὰ
σοῦ
ἔλθωσιν |
[3, 315] |
δέχου.
Φασὶν
δ'
οὐκ
ὀλίγοι
|
λέγειν |
σε
πρός
τινας
τῶν
παρὰ |
[7, 324] |
παρασκευῆς
θαυμαστῆς
τινος
μετὰ
τύχης
|
λέγειν |
τε
ἠναγκάσθην,
ἐπαινῶν
τὴν
ὀρθὴν |
[8, 352] |
θεῶν
χρὴ
πάντα
ἀρχόμενον
ἀεὶ
|
λέγειν |
τε
καὶ
νοεῖν
ἐπιτελὴς
δ' |
[2, 310] |
πρὸς
σὲ
εἰρηκότων,
ὧν
φασὶ
|
(λέγειν |
τὸν
ἕτερον
ὅτι
ἀκούοι
Ὀλυμπίασι |
[3, 315] |
ψεύδεσθαι
δόξω
καὶ
μὴ
τἀληθῆ
|
λέγειν. |
Φημὶ
γάρ
σε
Ἀρχεδήμου
παρόντος |
[11, 358] |
πολὺ
διαφέρει
πρὸς
ἅπαντα
ἃ
|
λέγεις |
αὐτὸν
ἀφικέσθαι
σε
Ἀθήναζε·
ἐπειδὴ |
[3, 315] |
οἴκαδ'
ἀποδημίας,
ἃ
νῦν
δὴ
|
λέγεις |
ἐμοὶ
μεμφόμενος,
ὡς
Ἡρακλείδου
τέ |
[2, 310] |
πάνυ
ἂν
σπουδάσαι
ὥστε
βελτίω
|
λέγεσθαι |
περὶ
αὑτῶν
ἢ
νῦν.
Τοῦτο |
[2, 310] |
τοῦ
λοιποῦ,
ὅταν
τι
τοιοῦτον
|
λέγῃ |
τις
περὶ
ἡμῶν
τινος,
γράμματα |
[13, 360] |
ἐμπείρως
ἔχων
τῶν
παρὰ
σοὶ
|
λέγοιμ' |
ἄν.
Οἱ
προσαγγέλλοντες
ἑκάστοτέ
σοι, |
[13, 360] |
Τὰ
μετὰ
ταῦτα
περὶ
Δίωνος
|
λέγοιμ' |
ἄν.
Τὰ
μὲν
ἄλλ'
οὔπω |
[7, 329] |
πάντα
ἀποτελεῖ·
πορευθεὶς
δὲ
ὡς
|
λέγομεν, |
καὶ
ἑαυτὸν
ἔμφρονά
τε
καὶ |
[7, 339] |
ἂν
εἴη
καὶ
ἄνευ
καιροῦ
|
λεγόμενα. |
Ἐπιστολαὶ
δὲ
ἄλλαι
ἐφοίτων
παρά |
[7, 344] |
τὸ
μαθεῖν
εἴς
τε
τὰ
|
λεγόμενα |
ἤθη
(πέφυκεν,
τὰ
δὲ
διέφθαρται, |
[7, 334] |
τε
οὖν
ἴσως
αὐτῷ
τὰ
|
λεγόμενα |
ᾐσχύνετό
τε
φανερὸς
γιγνόμενος
(οὐδὲν |
[2, 310] |
τε
καὶ
ἐνθουσιαστικώτερα.
Πολλάκις
δὲ
|
λεγόμενα |
καὶ
ἀεὶ
ἀκουόμενα
καὶ
πολλὰ |
[7, 329] |
καὶ
τὸ
δεύτερον
ἐν
Συρακοσίοις
|
λεγόμενα, |
καὶ
μάλα
ἀτόπῳ
τε
καὶ |
[7, 329] |
τοῖς
βαρβάροις.
Ταῦτα
ἦν
τὰ
|
λεγόμενα |
καὶ
παρακελευόμενα
ὑφ'
ἡμῶν
τῶν |
[7, 329] |
πάρεργα
ὡς
ἔργα
μοι
συμβαίνῃ
|
λεγόμενα. |
Λέγω
δὴ
τάδε
ἐγώ.
Τὸν |
[2, 310] |
οὐδ'
ἔσται,
τὰ
δὲ
νῦν
|
λεγόμενα |
Σωκράτους
ἐστὶν
καλοῦ
καὶ
νέου |
[7, 339] |
ἡγοῦμαι
τὴν
ἐπιχείρησιν
περὶ
αὐτῶν
|
λεγομένην |
ἀγαθόν,
εἰ
μή
τισιν
ὀλίγοις |
[7, 334] |
τὴν
ἀνδραποδώδη
καὶ
ἀχάριστον,
ἀφροδίσιον
|
λεγομένην |
οὐκ
ὀρθῶς,
ἡδονὴν
ποριεῖν
αὑτῷ |
[5, 321] |
σοὶ
ξενικὴν
καὶ
ἱερὰν
συμβουλὴν
|
λεγομένην |
συμβουλεύειν
(περί
τε
τῶν
ἄλλων |
[7, 324] |
εἶεν
πρὸς
τὸν
ὑπ'
ἐμοῦ
|
λεγόμενον |
ἀεὶ
λόγον
καὶ
βίον,
ἱκανώτατοί |
[7, 339] |
δὲ
πάλιν
αὖ
τὸ
νῦν
|
λεγόμενον |
δεῖ
μαθεῖν.
Κύκλος
ἕκαστος
τῶν |
[7, 339] |
ἔργα,
αἰσθήσεσιν
εὐέλεγκτον
τό
τε
|
λεγόμενον |
καὶ
δεικνύμενον
ἀεὶ
παρεχόμενον
ἕκαστον, |
[7, 339] |
λαβὲ
βουλόμενος
μαθεῖν
τὸ
νῦν
|
λεγόμενον, |
καὶ
πάντων
οὕτω
πέρι
νόησον. |
[7, 339] |
πέρι
νόησον.
Κύκλος
ἐστίν
τι
|
λεγόμενον, |
ᾧ
τοῦτ'
αὐτό
ἐστιν
ὄνομα |
[7, 334] |
χρόνον
τὸ
δὲ
Ἀθηναίων
πέρι
|
λεγόμενον, |
ὡς
αἰσχύνην
οὗτοι
περιῆψαν
τῇ |
[7, 324] |
Ἐλθόντα
δέ
με
ὁ
ταύτῃ
|
λεγόμενος |
αὖ
βίος
εὐδαίμων,
Ἰταλιωτικῶν
τε |
[8, 352] |
παρακελεύομαι,
ἐὰν
γεύσησθε
τῶν
νῦν
|
λεγομένων |
περὶ
νόμων,
ἔργῳ
γνώσεσθε·
ἣ |
[12, 359] |
ἄξιος
ἐκείνων
τῶν
πάλαι
προγόνων·
|
λέγονται |
γὰρ
δὴ
οἱ
ἄνδρες
οὗτοι |
[7, 329] |
γὰρ
αὐτὸν
θαυμαστῶς
ἐνδεᾶ
γεγονέναι,
|
λέγοντες |
οὐκ
ἐναργῶς
οὕτως
οὐ
γὰρ |
[9, 357] |
δὲ
παρὰ
σοῦ
διῆλθον
ἡμῖν,
|
λέγοντες |
ὑποδυσφορεῖν
σε
ὅτι
οὐ
δύνασαι |
[2, 310] |
ἐπὶ
τούτοις
βοῶντες
πολλοὶ
ἦσαν,
|
λέγοντες |
ὡς
σὺ
ἐμοῦ
μὲν
(καταπεφρόνηκας, |
[3, 315] |
(πρεσβευόντων
ὡς
ἄρα
σοῦ
ποτε
|
λέγοντος |
ἀκούσας
ἐγὼ
μέλλοντος
τάς
τε |
[7, 344] |
πολλοῖς
μάρτυσι
μαχεῖται
τὰ
ἐναντία
|
λέγουσιν, |
οἳ
περὶ
τῶν
τοιούτων
πάμπολυ |
[7, 329] |
ὁ
δὲ
τοῖς
(διαβάλλουσιν
καὶ
|
λέγουσιν |
ὡς
ἐπιβουλεύων
τῇ
τυραννίδι
δίων |
[4, 320] |
καὶ
σχεδὸν
(ἅπαντες
οἱ
τῇδε
|
λέγουσιν |
ὡς
πολλή
ἐστιν
ἐλπὶς
ἀναιρεθέντος |
[4, 320] |
οὖν
δῆλον
μέν
ἐστιν
ὃ
|
λέγω, |
ἀναμιμνῄσκειν
δὲ
ὅμως
δεῖ
ἡμᾶς |
[8, 352] |
τινι
δικαίῳ
λόγῳ
χρώμενος
δηλοῦν.
|
Λέγω |
γὰρ
δὴ
διαιτητοῦ
τινα
τρόπον |
[8, 357] |
κρίνων
ἀδύνατα
(οὐκ
εὖ
φρονεῖ.
|
Λέγω |
δὲ
τὰς
δύο
τήν
τε |
[7, 329] |
ὡς
ἔργα
μοι
συμβαίνῃ
λεγόμενα.
|
Λέγω |
δὴ
τάδε
ἐγώ.
Τὸν
συμβουλεύοντα |
[2, 310] |
ἔγωγε
τοῖς
ἔμπροσθεν,
περὶ
ὧν
|
λέγω, |
εἰ
ἐξείη
αὐτοῖς
ἐπανορθώσασθαι
τὰς |
[11, 358] |
ἀνάγκη,
διανοεῖσθαι
μέντοι
αὐτὰ
οἷα
|
λέγω, |
καὶ
μὴ
ἀνοηταίνειν
οἰομένους
τι |
[2, 310] |
ἄλλων
τῶν
παρὰ
σοὶ
ὄντων
|
λέγω |
καὶ
πάλαι
καὶ
νῦν
τὸν |
[8, 352] |
αὐτὰ
ἐκνίψειν.
Νοήσατε
δὲ
ἃ
|
λέγω |
νῦν.
Ἔσθ'
ὑμῖν
κατὰ
Σικελίαν |
[2, 310] |
οὐδ'
ἠρέμα.
Τί
οὖν
δὴ
|
λέγω |
νυνί;
ἐρῶ
ἄνωθεν
ἀρξάμενος.
Πέφυκε |
[2, 310] |
ἀπέβη.
Τὸ
δ'
αἴτιον
οὐ
|
λέγω |
ὅπερ
ἂν
πολλοὶ
εἴποιεν,
ἀλλ' |
[7, 324] |
δεύτερον
συμβουλεύοντι.
Πῶς
οὖν
δὴ
|
λέγω |
πάντων
(ἀρχὴν
γεγονέναι
τὴν
τότε |
[13, 360] |
δαπάνην.
Τὸ
δὴ
μετὰ
ταῦτα
|
λέγω |
περὶ
τῶν
σῶν
αὖ
χρημάτων |
[7, 334] |
οὔτε
παρίεμαι
ἔγωγε
οὔτε
τι
|
λέγω |
πολλοῖς
γὰρ
καὶ
ἄλλοις
ὑμνεῖν |
[7, 339] |
τάχα
γὰρ
ἂν
περὶ
ὧν
|
λέγω |
σαφέστερον
ἂν
εἴη
λεχθέντων
αὐτῶν. |
[6, 322] |
ἐμπειρίας
εἰληφέναι.
Τί
οὖν
δὴ
|
λέγω; |
σοὶ
μέν,
Ἑρμεία,
πεπειραμένος
Ἐράστου |
[13, 360] |
(δόξειεν
ἂν
εἶναι.
Δεδιὼς
δὲ
|
λέγω |
ταῦτα,
ὅτι
ὑπὲρ
ἀνθρώπου
δόξαν |
[2, 310] |
διαφερομένους
ᾄδουσι.
Πάντα
δὴ
ταῦτα
|
λέγω |
τόδε
βουλόμενος
ἐνδείξασθαι,
(ὅτι
οὐκ, |
[2, 310] |
ἐμῷ
λόγῳ
ἑπόμενον.
Καὶ
ταῦτα
|
λέγω |
ὡς
οὐχ
ὑγιές
τι
Κρατιστόλου |
[13, 360] |
τὴν
πόλιν
ἔλαβον
παρὰ
Λεπτίνου,
|
λέγων |
ἅ
μοι
ἐδόκει
εὐσχημονέστατα
ἡμῖν |
[3, 315] |
οὖν
ἐμὲ
τἀναντία
τῶν
γενομένων
|
λέγων. |
Ἄδην
γὰρ
ὑπὸ
Φιλιστίδου
καὶ |
[3, 315] |
εἰ
δή
τινας
ἑτέρους
πείθεις
|
λέγων |
αὐτά,
ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον
(ἀπολογίας |
[7, 329] |
μήτε
ματαίως
ἐρεῖν
μήτε
ἀποθανεῖσθαι
|
λέγων, |
βίαν
δὲ
πατρίδι
πολιτείας
μεταβολῆς |
[7, 324] |
βίον
αὐτὸν
τοῦ
βελτίστου
παρατρέψαι.
|
Λέγων |
δὲ
τάδε
ἐδεῖτο,
εἰ
καὶ |
[7, 334] |
συμβουλὴν
καὶ
λόγον
τὸν
αὐτὸν
|
λέγων |
ἤδη
τρίτον
τρίτοις
ὑμῖν.
Μὴ |
[13, 360] |
τὰ
ἄλλα
περὶ
σὲ
(καὶ
|
λέγων |
καὶ
πράττων,
ὅτι
οἷός
τ' |
[3, 315] |
ἐμοὶ
πρέποντα
ἔχοις
ἄν
ποτε
|
λέγων |
μου
καταψεύσασθαι,
πρὸς
δὲ
τούτοις |
[7, 349] |
ἐλθὼν
ἐδεῖτο
Διονυσίου
περὶ
ἐμοῦ,
|
λέγων |
ὅτι
βουλοίμην
ἀπιέναι,
καὶ
μηδαμῶς |
[7, 344] |
δή
μοι
καὶ
(Διονύσιος
ἐμνήσθη
|
λέγων |
ὅτι
τὴν
ἡμίσειαν
τῆς
οὐσίας |
[2, 310] |
ἀγαθὸν
καὶ
ἐπὶ
τὰ
βελτίω
|
λέγων |
περὶ
τῶν
γεγονότων
διατελεῖ.
~Πλάτων |
[7, 344] |
Διονυσίῳ
δόξῃ.
Ταῦτα,
ἔφη,
συγχωρεῖς;
|
λέγων |
πρὸς
τὸν
Διονύσιον.
Συγχωρῶ·
μηδ' |
[7, 334] |
πάντως
πανταχῇ.
Δίωνα
δὴ
ἐγὼ
|
λέγων |
ταῦτά
τε
καὶ
ἄλλα
τοιαῦτα |
[7, 324] |
καὶ
παιδείας
ὡς
ἔχοι
σφόδρα
|
λέγων, |
τούς
τε
αὑτοῦ
ἀδελφιδοῦς
καὶ |
[3, 315] |
ταῦτ'
ἐστί·
μή
με
διάβαλλε
|
λέγων |
ὡς
οὐκ
εἴων
ἐγώ
σε |
[7, 339] |
δ'
οὖν
εἶναι
καὶ
νῦν
|
λεκτέος. |
Ἔστιν
τῶν
ὄντων
ἑκάστῳ,
δι' |
[7, 339] |
(εἴπερ
ὄντως
εἴη
τῳ
ταῦτα
|
λελεγμένα. |
Πορεύομαι
δὴ
τῷ
λογισμῷ
τούτῳ |
[8, 352] |
Ἔσθ'
ὑμῖν
κατὰ
Σικελίαν
πᾶσαν
|
λελυμένης |
τῆς
τυραννίδος
πᾶσα
μάχη
περὶ |
[7, 339] |
ἡ
ψυχὴ
τοῦ
γράψαντος
ἢ
|
λέξαντος |
ἐλέγχεται,
ἀλλ'
ἡ
τῶν
τεττάρων |
[13, 360] |
ἐπιμελῇ
τῶν
ἐπισταλέντων.
Καὶ
νῦν
|
Λεπτίνῃ |
τῆς
ἀποδόσεως
τοῦ
ἀργυρίου
μὴ |
[13, 360] |
καὶ
τοῦτό
γε
ἄξιον
ἐπαινέσαι
|
Λεπτίνην, |
οὐχ
ὅτι
ἔδωκεν,
ἀλλ'
ὅτι |
[13, 360] |
ἐποιησάμην
τε
καὶ
ἄγει
σοι
|
Λεπτίνης, |
νέου
καὶ
ἀγαθοῦ
δημιουργοῦ·
ὄνομα |
[13, 360] |
βέλτιον
ἐπιμελησόμεθα.
Περὶ
δὲ
φυτῶν
|
Λεπτίνης |
σοι
ἐρεῖ.
Ἀργύριον
δ'
εἰς |
[13, 360] |
δὲ
οὔ.
Οὕτω
δὴ
παρὰ
|
Λεπτίνου |
ἔλαβον·
καὶ
τοῦτό
γε
ἄξιον |
[13, 360] |
εἰς
τὴν
πόλιν
ἔλαβον
παρὰ
|
Λεπτίνου, |
λέγων
ἅ
μοι
ἐδόκει
εὐσχημονέστατα |
[13, 360] |
ἂν
ἃ
ἔλεγεν,
νῦν
δὲ
|
Λεπτίνου |
πυνθάνου.
Ἂν
τὸν
θώρακα
ἢ |
[13, 360] |
εἰς
τὴν
ναῦν
ἀναλώσαμεν
τὴν
|
Λευκαδίαν, |
σχεδὸν
ἑκκαίδεκα
μναῖ·
τοῦτ'
οὖν |
[7, 339] |
λεχθέντα
ὑπ'
ἐμοῦ
βέλτιστ'
ἂν
|
λεχθείη· |
καὶ
μὴν
ὅτι
γεγραμμένα
κακῶς |
[8, 352] |
τὸ
μέσον
(ὀρθότατα
φιλέλλην
ἂν
|
λεχθείη· |
ὃ
δέ
μοι
φαίνεταί
πῃ |
[3, 315] |
Διονύσιε,
καὶ
τοὐπὶ
τούτῳ
τότε
|
λεχθέν. |
Ἠρόμην
γὰρ
δή
σε
πότερον |
[7, 344] |
ἑτέρων,
ἢ
φαῦλα
εἶναι
τὰ
|
λεχθέντα, |
ἢ
τὸ
τρίτον
οὐ
καθ' |
[8, 357] |
ἂν
τὰ
(νῦν
ὑφ'
ἡμῶν
|
λεχθέντα, |
οἷον
ὀνείρατα
θεῖα
ἐπιστάντα
ἐγρηγορόσιν, |
[7, 339] |
γε
οἶδα,
ὅτι
γραφέντα
ἢ
|
λεχθέντα |
ὑπ'
ἐμοῦ
βέλτιστ'
ἂν
λεχθείη· |
[7, 344] |
ἔχειν.
Πληγεὶς
δ'
ἐγὼ
τῷ
|
λεχθέντι |
πάνυ
μὲν
ᾤμην
γελοῖον
εἶναι |
[7, 339] |
ὧν
λέγω
σαφέστερον
ἂν
εἴη
|
λεχθέντων |
αὐτῶν.
Ἔστι
γάρ
τις
λόγος |
[7, 329] |
ἀποφευξεῖσθαί
ποτε;
πολλοῦ
καὶ
δεήσει.
|
Λεχθέντων |
δὲ
τούτων
τίς
ἂν
ἦν |
[7, 339] |
τῆς
φύσεως
τῶν
(τε
ἔμπροσθεν
|
λεχθέντων |
τριῶν.
Τούτων
δὲ
ἐγγύτατα
μὲν |
[13, 360] |
δημιουργοῦ·
ὄνομα
δ'
ἔστιν
αὐτῷ
|
Λεωχάρης. |
Ἕτερον
δὲ
παρ'
αὐτῷ
ἔργον |
[7, 324] |
ὀλιγαρχίας
καὶ
δημοκρατίας
μεταβαλλούσας
μηδέποτε
|
λήγειν, |
δικαίου
δὲ
καὶ
ἰσονόμου
πολιτείας |
[3, 315] |
καὶ
λύπη
γεννᾷ,
δυσμάθειαν
καὶ
|
λήθην |
καὶ
ἀφροσύνην
καὶ
ὕβριν
τίκτουσα |
[7, 334] |
ἔστιν
ὡς
ἄν
ποτε
κακῶν
|
λήξαι |
(πόλις
ἐν
αὑτῇ
στασιάσασα,
ἀλλὰ |
[7, 324] |
πάντα
κατιδεῖν·
κακῶν
οὖν
οὐ
|
(λήξειν |
τὰ
ἀνθρώπινα
γένη,
πρὶν
ἂν |
[7, 349] |
μοί
τινες
ἀπειλοῖεν,
εἴ
που
|
λήψονταί |
με,
διαφθερεῖν.
Μηχανῶμαι
δή
τινα |
[2, 310] |
ταῦτα
ἴσως
ἄλλαι
σε
ἀπορίαι
|
λήψονται. |
Πέμψεις
οὖν
αὖθις,
ἂν
ὀρθῶς |
[13, 360] |
Ἀμοργίνων,
ἀλλὰ
τῶν
Σικελικῶν
τῶν
|
λινῶν. |
Ἐπιεικῶς
δὲ
γιγνώσκεις
τοὔνομα
κέβητος· |
[7, 339] |
εὐμαθῆ
τε
καὶ
μνήμονα
καὶ
|
λογίζεσθαι |
δυνατὸν
ἐν
αὑτῷ
νήφοντα
ἀπεργάζηται· |
[8, 357] |
τε
ὄντα
ψυχαῖν
τυγχάνει
καὶ
|
λογισαμένοις |
εὑρεῖν
βέλτιστα
ἑτοίμως
ἔχει,
ταῦτα |
[7, 339] |
ταῦτα
λελεγμένα.
Πορεύομαι
δὴ
τῷ
|
λογισμῷ |
τούτῳ
κατακαλυψάμενος
πολλὰ
δεδιὼς
μαντευόμενός |
[2, 310] |
ἐπειδὰν
ἡμεῖς
τελευτήσωμεν,
καὶ
οἱ
|
λόγοι |
οἱ
περὶ
ἡμῶν
αὐτῶν
σεσιγήσονται· |
[7, 329] |
ὡς
πολλαχόθεν
ἐχώρουν
οἱ
τοιοῦτοι
|
λόγοι, |
οἳ
δὴ
καὶ
κρατήσαντες
παρὰ |
[7, 344] |
ἄλληλα
αὐτῶν
ἕκαστα,
ὀνόματα
καὶ
|
λόγοι |
ὄψεις
τε
καὶ
αἰσθήσεις,
ἐν |
[7, 334] |
ἥξειν
ὡμολόγησα
ἐπὶ
τούτοις
τοῖς
|
λόγοις. |
Γενομένης
δὲ
εἰρήνης,
μετεπέμπετό
με, |
[7, 334] |
ἐν
τοῖς
ἄνω
ῥηθεῖσιν
νυνδὴ
|
λόγοις |
ἐπειδὴ
δ'
οὖν
οἴκαδέ
τ' |
[7, 339] |
Καὶ
ποιεῖ
τὸν
ἐξηγούμενον
ἐν
|
λόγοις |
ἢ
γράμμασιν
ἢ
ἀποκρίσεσιν
τοῖς |
[13, 360] |
γάρ
ἐστιν
ἐν
τοῖς
Σωκρατείοις
|
λόγοις |
μετὰ
Σιμμίου
Σωκράτει
διαλεγόμενος
ἐν |
[7, 334] |
τοῖς
παλαιοῖς
τε
καὶ
ἱεροῖς
|
λόγοις, |
οἳ
δὴ
μηνύουσιν
ἡμῖν
ἀθάνατον |
[7, 329] |
δοκοῦσαν
οὐ
πρέπειν
τοῖς
ἐμοῖς
|
λόγοις |
οὐδὲ
ἐμοί·
ἐλθών
τε
ἐμαυτὸν |
[7, 329] |
αἰνιττόμενοι
δὲ
καὶ
διαμαχόμενοι
τοῖς
|
λόγοις |
ὡς
οὕτω
μὲν
πᾶς
ἀνὴρ |
[7, 344] |
ἐκείνου.
Τοῦτον
δὴ
ἐγὼ
τὸν
|
λόγον |
ἀκούσας
ἐδυσχέραινον
μέν,
ὅμως
δὲ |
[8, 352] |
οὖν
δή,
τις
ἂν
εἴποι,
|
λόγον |
ἀποφαίνεται
ἡμῖν
περὶ
τῶν
νῦν |
[7, 344] |
ἡμέρᾳ
λέγει
πρός
με
πιθανὸν
|
λόγον· |
ἐμοὶ
καὶ
σοὶ
Δίων,
ἔφη, |
[7, 329] |
ἔστιν.
Ἀλλ'
ἦλθον
μὲν
κατὰ
|
λόγον |
ἐν
δίκῃ
τε
(ὡς
οἷόν |
[7, 349] |
τὰ
Δίωνος
χρήματα
ἔδοξεν
ἔχθρας
|
λόγον |
ἔχειν
ἂν
πρός
με
πιθανόν, |
[2, 310] |
τὴν
ἀληθινὴν
δόξαν
ἔσεσθαι
καὶ
|
λόγον |
ἡμῶν
μὲν
ὄντων
ἐπιεικῶν
βελτίω, |
[7, 324] |
τὸν
ὑπ'
ἐμοῦ
λεγόμενον
ἀεὶ
|
λόγον |
καὶ
βίον,
ἱκανώτατοί
τε
Διονύσιον |
[3, 315] |
τοῦ
ψεύδους
εἰς
τὸν
ἀληθῆ
|
λόγον |
μεταστήσῃ.
~Πλάτων
Δίωνι
Συρακοσίῳ
εὖ |
[8, 352] |
εἴη
σημαίνουσα
ἡμῖν
τοιόνδε
τινὰ
|
λόγον· |
νῦν
ὑμῖν
καὶ
τοῖς
πολεμίοις |
[3, 315] |
σὲ
ἀπηργάσατο.
Σχεδὸν
δ'
εἰς
|
λόγον |
ὁ
λόγος
ἥκει
μοι
συνεχὴς |
[7, 344] |
ὧν
ἔγραψεν
κατὰ
τὸν
ἐμὸν
|
λόγον· |
ὁμοίως
γὰρ
ἂν
αὐτὰ
ἐσέβετο |
[2, 310] |
πάλαι
καὶ
νῦν
τὸν
αὐτὸν
|
λόγον, |
ὅτι
πρὸς
τὸ
διαλεχθῆναι
καὶ |
[2, 310] |
γὰρ
δὴ
κατὰ
τὸν
ἐκείνου
|
λόγον, |
οὐχ
ἱκανῶς
ἀποδεδεῖχθαί
σοι
περὶ |
[7, 334] |
τούτοις
τὴν
αὐτὴν
συμβουλὴν
καὶ
|
λόγον |
τὸν
αὐτὸν
λέγων
ἤδη
τρίτον |
[7, 339] |
ἡμῖν
ἤγγελλον
πάντες
τὸν
αὐτὸν
|
λόγον, |
ὡς
θαυμαστὸν
ὅσον
Διονύσιος
ἐπιδεδωκὼς |
[7, 339] |
μάτην
ὁ
πολὺς
οὗτος
ἔλθοι
|
λόγος |
Ἀθήναζε.
Ἔστιν
δή
τις
τρόπος |
[7, 339] |
λεχθέντων
αὐτῶν.
Ἔστι
γάρ
τις
|
λόγος |
ἀληθής,
ἐναντίος
τῷ
τολμήσαντι
γράφειν |
[7, 334] |
ἄλλην
πόλιν,
ὅ
γ'
ἐμὸς
|
λόγος, |
ἀλλ'
ὑπὸ
νόμοις·
οὔτε
γὰρ |
[7, 339] |
τὸ
μέσον
ἴσον
ἀπέχον
πάντῃ,
|
λόγος |
ἂν
εἴη
ἐκείνου
ᾧπερ
στρογγύλον |
[7, 324] |
τῆς
ἄλλης
ἀρετῆς
ὁ
αὐτὸς
|
λόγος |
ἂν
εἴη,
πόλις
τε
οὐδεμία |
[8, 352] |
νῦν
δὲ
ὅ
γ'
ἐμὸς
|
λόγος |
ἂν
εἴη
σύμβουλος
τυράννῳ
παντὶ |
[8, 352] |
ἄθλιος,
γυναικῶν
καὶ
παίδων
ὢν
|
λόγος |
ἄνους,
τοὺς
πειθομένους
τε
ἀπεργάζεται |
[7, 339] |
βεβαίως
εἶναι
βέβαιον·
μυρίος
δὲ
|
λόγος |
αὖ
περὶ
ἑκάστου
τῶν
τεττάρων |
[8, 352] |
δὲ
τοὺς
πλουσίους
εὐδαίμονας
ὀνομάζων
|
λόγος |
αὐτός
τε
ἄθλιος,
γυναικῶν
καὶ |
[7, 339] |
ἐστιν
ὄνομα
ὃ
νῦν
ἐφθέγμεθα.
|
Λόγος |
δ'
αὐτοῦ
τὸ
δεύτερον,
ἐξ |
[7, 344] |
τοῖς
τότε
συλλεχθεῖσι
τῶν
πελταστῶν.
|
Λόγος |
δή
τις
ταχὺ
διῆλθεν
ὡς |
[7, 339] |
περὶ
λόγου
γε
ὁ
αὐτὸς
|
λόγος, |
εἴπερ
ἐξ
ὀνομάτων
καὶ
ῥημάτων |
[7, 334] |
καὶ
ἐδεῖτο·
καὶ
γὰρ
δὴ
|
λόγος |
ἐχώρει
πολὺς
ἐκ
Σικελίας
ὡς |
[13, 360] |
Ἀριστοκρίτῳ,
ἐάν
τις
παρ'
ἐμοῦ
|
λόγος |
ἢ
ἐπιστολὴ
ἴῃ
παρὰ
σέ, |
[3, 315] |
Σχεδὸν
δ'
εἰς
λόγον
ὁ
|
λόγος |
ἥκει
μοι
συνεχὴς
τῷ
νυνδὴ |
[7, 339] |
(ἐξωθούντων
με,
καὶ
πάλιν
ὁ
|
λόγος |
ἧκεν
ὁ
αὐτός,
τὸ
μὴ |
[7, 324] |
μὴ
δόξαιμί
ποτε
ἐμαυτῷ
παντάπασι
|
λόγος |
μόνον
ἀτεχνῶς
εἶναι
τίς,
ἔργου |
[8, 352] |
λόγους·
ἔρρουσι
δὲ
τότε
οὔτε
|
λόγος |
οὔτ'
ἐλπὶς
ἐλείπετ'
ἂν
οὐδαμῇ |
[8, 352] |
Ὃ
δὴ
καὶ
νῦν
οὑμὸς
|
λόγος |
πᾶσιν
παρακελεύεται,
τοῖς
μὲν
τυραννίδος |
[2, 310] |
(ἐξαίρετον
ποιῇ.
Οὗτος
δὲ
ὁ
|
λόγος |
σημαίνει,
τὸ
Δίωνα
ἐξαίρετον
εἶναι, |
[7, 329] |
περὶ
δ'
ἐμοῦ
καὶ
διῆλθε
|
λόγος |
τις
ἐν
Συρακούσαις,
ὡς
τεθνεὼς |
[7, 339] |
ἓν
μὲν
ὄνομα,
δεύτερον
δὲ
|
λόγος, |
τὸ
δὲ
τρίτον
εἴδωλον,
τέταρτον |
[7, 344] |
μοι
τῆς
βουλῆς
ἡγούμενος
ὅδε
|
(λόγος. |
Φέρε,
εἰ
διανοεῖται
τούτων
μηδὲν |
[7, 334] |
κακὸν
γὰρ
καὶ
ἀγαθὸν
οὐδὲν
|
λόγου |
ἄξιόν
(ἐστιν
τοῖς
ἀψύχοις,
ἀλλ' |
[7, 339] |
ἐναντίως
καλοῦσιν.
Καὶ
μὴν
περὶ
|
λόγου |
γε
ὁ
αὐτὸς
λόγος,
εἴπερ |
[8, 352] |
συμβουλή
τε
καὶ
ἐπιχείρησις
τοῦ
|
λόγου. |
Ἔστω
δὴ
παντάπασι
(μὲν
εὐχή |
[7, 339] |
θαυμαστὸν
νέον
ἄνθρωπον
παρακούοντα
ἀξίων
|
λόγου |
πραγμάτων,
εὐμαθῆ,
πρὸς
ἔρωτα
ἐλθεῖν |
[7, 324] |
πρὸς
τοὺς
τότε
ὑπ'
ἐμοῦ
|
λόγους |
γενομένους,
οὕτως
ὀξέως
ὑπήκουσεν
(καὶ |
[3, 315] |
ἔτι
σαφεστέρους
τούτων
εἰς
ἔλεγχον
|
λόγους |
ἐγὼ
δοίην
ἄν,
εἴ
τις |
[6, 322] |
τοὺς
παρ'
ἡμῶν
ἐντεῦθεν
ἐλθόντας
|
λόγους, |
εἰ
μή
τι
τὸ
λυθὲν |
[8, 352] |
ἐξεῖναι
περὶ
πολιτείας
νῦν
ποιεῖσθαι
|
λόγους· |
ἔρρουσι
δὲ
τότε
οὔτε
λόγος |
[7, 329] |
συγγίγνεσθαι,
φοβούμενος
τοὺς
τῶν
διαβαλλόντων
|
λόγους, |
μή
πῃ
παραποδισθείη
καὶ
δίων |
[5, 321] |
ἀνδρεῖος·
(τοὺς
γὰρ
τῆς
μοναρχίας
|
λόγους |
οὐχ
ἥκιστ'
αὐτὸν
ἐλπίζω
συνεξευρήσειν |
[7, 344] |
Ἡρακλείδην
κομίσαι
δυνατὸς
ἡμῖν
εἰς
|
λόγους |
περὶ
τῶν
ἐγκλημάτων
αὐτῷ
τῶν |
[3, 315] |
εἰ
μέν
τι
διὰ
τοὺς
|
λόγους |
τούτους
ὠφελῇ,
γιγνώσκεις
αὐτός,
ἀδικεῖς |
[13, 360] |
διαλεγόμενος
ἐν
τῷ
περὶ
ψυχῆς
|
λόγῳ, |
ἀνὴρ
πᾶσιν
ἡμῖν
οἰκεῖός
τε |
[7, 324] |
οἷός
τέ
εἰμι
ἔργῳ
καὶ
|
λόγῳ. |
Ἐγὼ
δέ,
εἰ
μὲν
δόξαν |
[2, 310] |
εἰμι
ἐμαυτὸν
παρέχων
τῷ
ἐμῷ
|
λόγῳ |
ἑπόμενον.
Καὶ
ταῦτα
λέγω
ὡς |
[13, 360] |
δὲ
ἄλλα
περὶ
σὲ
καὶ
|
λόγῳ |
καὶ
ἔργῳ
μέτριός
μοι
δοκεῖ |
[7, 344] |
δὴ
ἐκ
τούτων
δεῖ
γιγνώσκειν
|
λόγῳ, |
ὅταν
ἴδῃ
τίς
του
συγγράμματα |
[2, 310] |
συνουσίαν,
ἐπανορθώσασθαι
καὶ
ἔργῳ
καὶ
|
λόγῳ· |
περὶ
γὰρ
φιλοσοφίαν
φημὶ
(ἐγὼ |
[7, 339] |
τῶν
τεττάρων
προτεῖνον
τῇ
ψυχῇ
|
λόγῳ |
τε
καὶ
κατ'
ἔργα,
αἰσθήσεσιν |
[7, 344] |
ποιήσειεν
τοὺς
τοιούτους.
Ἑνὶ
δὲ
|
λόγῳ, |
τὸν
μὴ
συγγενῆ
τοῦ
πράγματος |
[8, 352] |
παρρησίᾳ
καὶ
κοινῷ
τινι
δικαίῳ
|
λόγῳ |
χρώμενος
δηλοῦν.
Λέγω
γὰρ
δὴ |
[7, 339] |
ὂν
ἑκάστου
διὰ
τὸ
τῶν
|
λόγων |
ἀσθενές·
ὧν
ἕνεκα
νοῦν
ἔχων |
[2, 310] |
οὕτως
ἔχειν,
πολλῶν
ἂν
εἴης
|
λόγων |
ἐμὲ
ἀπολελυκώς.
Οὐ
μὴν
ἄλλῳ |
[7, 324] |
ἣν
(αὐτὸς
ὑπὸ
τῶν
ὀρθῶν
|
λόγων |
ἔσχεν,
ἐγγιγνομένην
δὲ
αὐτὴν
καὶ |
[7, 324] |
τοῦ
ἀμύνασθαι
τοὺς
ἐχθρούς,
ἀλλὰ
|
λόγων |
καὶ
πειθοῦς,
ᾗ
σὲ
μάλιστα |
[7, 324] |
βέλτιστα
ἀνθρώποις
εἶναι
μηνύων
διὰ
|
λόγων |
καὶ
πράττειν
αὐτὰ
συμβουλεύων,
ἀγνοεῖν |
[7, 329] |
καὶ
ἀκούων
τῶν
περὶ
φιλοσοφίαν
|
λόγων |
οἰκειοῦσθαι
καὶ
ἐμοὶ
συγγίγνεσθαι,
φοβούμενος |
[2, 310] |
φύσει
καὶ
τῇ
μεθόδῳ
τῶν
|
λόγων |
πάμπολυ
διαφέρεις
αὐτῶν,
καὶ
οὐδεὶς |
[7, 324] |
πολλῶν
γὰρ
τῆς
τότε
πολιτείας
|
λοιδορουμένης |
μεταβολὴ
γίγνεται,
καὶ
τῆς
μεταβολῆς |
[9, 357] |
οἱ
γεννήσαντες,
τὸ
δὲ
οἱ
|
λοιποὶ |
φίλοι,
πολλὰ
δὲ
καὶ
τοῖς |
[2, 310] |
ὀρθῶς
ἐποίησας
πέμψας,
καὶ
τὸ
|
λοιπόν, |
ἐπειδὰν
ἔλθῃ
πρὸς
σὲ
καὶ |
[11, 358] |
οἶμαι,
εἰσὶν
ὑμῖν,
ἀλλὰ
τὸ
|
λοιπὸν |
τοῖς
θεοῖς
εὔχεσθε.
Καὶ
γὰρ |
[1, 309] |
οὖν
περὶ
ἐμαυτοῦ
βουλεύσομαι
τὸ
|
λοιπὸν |
τρόπον
ἀπανθρωπότερον,
σὺ
δὲ
τοιοῦτος |
[9, 357] |
ἐπιμέλειαν
ἔχομεν
καὶ
εἰς
τὸν
|
λοιπὸν |
χρόνον
ἕξομεν
καὶ
διὰ
σὲ |
[2, 310] |
δοκεῖ,
οὑτωσί
σε
ποιεῖν
τοῦ
|
λοιποῦ, |
ὅταν
τι
τοιοῦτον
λέγῃ
τις |
[7, 324] |
καὶ
ἀτίμως
φῂς
ὑπὸ
τῶν
|
λοιπῶν |
ἀνθρώπων
φέρεσθαι,
πῶς
οὐ
προδέδοται |
[3, 315] |
ὅπερ
ἐποίουν
ἀναγκαῖον,
ἐκ
τῶν
|
λοιπῶν |
τὰ
(μὲν
πολιτικὰ
χαίρειν
ἐᾶν, |
[13, 360] |
ὅτι
παρ'
ἐμοῦ
ἐστιν·
τοὺς
|
Λοκρούς |
ποθ'
ἑστιῶν
νεανίσκους,
πόρρω
κατακείμενος |
[7, 344] |
δὲ
διέφθαρται,
οὐδ'
ἂν
ὁ
|
Λυγκεὺς |
ἰδεῖν
ποιήσειεν
τοὺς
τοιούτους.
Ἑνὶ |
[6, 322] |
τις
ὑμῶν
ἄρα
ταύτην
πῃ
|
λύειν |
δοκῇ
τὸ
γὰρ
ἀνθρώπινον
οὐ |
[6, 322] |
λόγους,
εἰ
μή
τι
τὸ
|
λυθὲν |
μέγα
τύχοι
γενόμενον,
ἐπῳδῆς
ἡστινοσοῦν |
[4, 320] |
πάντων
ὁρώμενος
παρασκευάζου
τόν
τε
|
Λυκοῦργον |
ἐκεῖνον
ἀρχαῖον
ἀποδείξων
καὶ
τὸν |
[8, 352] |
ἔργῳ
σοφὸς
ἀνὴρ
καὶ
ἀγαθὸς
|
Λυκοῦργος, |
ὃς
ἰδὼν
τὸ
τῶν
οἰκείων |
[3, 315] |
γενόμενα
τὴν
ἐμὴν
καὶ
σὴν
|
λυκοφιλίαν |
καὶ
ἀκοινωνίαν
διὰ
σὲ
ἀπηργάσατο. |
[2, 310] |
σοι·
ἐγὼ
δὲ
καὶ
περὶ
|
Λυκόφρονος |
καὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν
παρὰ |
[3, 315] |
τὰ
πολλὰ
βλάβην
ἡδονὴ
καὶ
|
λύπη |
γεννᾷ,
δυσμάθειαν
καὶ
λήθην
καὶ |
[3, 315] |
πόρρω
γὰρ
ἡδονῆς
ἵδρυται
καὶ
|
λύπης |
τὸ
θεῖον,
ἀνθρώπῳ
δέ,
ὅτι |
[7, 339] |
κακῶς
οὐχ
ἥκιστ'
ἂν
ἐμὲ
|
λυποῖ. |
Εἰ
δέ
μοι
ἐφαίνετο
γραπτέα |
[2, 310] |
αἴσθῃ,
μὴ
ἐπιτρέψειν.
Καὶ
περὶ
|
Λυσικλείδου |
τἀληθὲς
εἰπεῖν
ἄξιον·
μόνος
γὰρ |
[7, 334] |
τῆς
τροφῆς
σώφρονα
δίαιταν,
ἐπὶ
|
λῳόνων |
δὲ
ὀρνίθων
τὰς
ἐκείνου
βουλήσεις |