Lettres, pages |
[7, 349] |
ἀτοπίαν
καὶ
ἀλογίαν
τῶν
γενομένων.
|
ἰ |
δ'
ἄρα
τινὶ
νῦν
ῥηθέντα |
[4, 320] |
καὶ
γίγνηταί
τις,
σὺ
φαίνου
|
ἰατρεύων, |
καὶ
πρὸς
τὸ
βέλτιστον
(ἔλθοιτ' |
[7, 329] |
ἄνδρα
τε
ἡγοίμην
ἂν
καὶ
|
ἰατρικόν, |
τὸν
δὲ
ὑπομένοντα
τοὐναντίον
ἄνανδρόν |
[13, 360] |
ὁρῶντες
προθυμότεροι
ὦσιν
ἡμῖν
ὑπηρετεῖν.
|
(Ἰατροκλῆς, |
ὁ
μετὰ
Μυρωνίδου
τότε
ἐλεύθερος |
[8, 352] |
ἐλθόντας
ποι
τὰ
τοιαῦτα
ἐναργῶς
|
ἰδεῖν, |
ἀλλ'
ὅσα
νῦν
γέγονεν
τῇδε, |
[7, 344] |
διέφθαρται,
οὐδ'
ἂν
ὁ
Λυγκεὺς
|
ἰδεῖν |
ποιήσειεν
τοὺς
τοιούτους.
Ἑνὶ
δὲ |
[7, 344] |
τούτων
δεῖ
γιγνώσκειν
λόγῳ,
ὅταν
|
ἴδῃ |
τίς
του
συγγράμματα
γεγραμμένα
εἴτε |
[2, 310] |
καὶ
ἄλλων
ἀκούοντες
ἔν
τε
|
ἰδίαις |
συνουσίαις
καὶ
(ἐν
ταῖς
ποιήσεσιν. |
[13, 360] |
ἐὰν
δέ
τι
ἄλλο
γίγνηται
|
ἴδιον |
ἢ
δημόσιον
ἀνάλωμα
διὰ
τὴν |
[7, 329] |
αὐτὸς
νεωτέρους
ὄντας,
ἔκ
τε
|
ἰδιωτῶν |
ἄρχοντας
καὶ
ἐκ
πενήτων
πλουσίους |
[3, 315] |
οὐσίας
καὶ
ὑπερόγκους
τῶν
τε
|
ἰδιωτῶν |
καὶ
τῶν
μονάρχων
σχεδόν,
(ὅσῳπερ |
[7, 324] |
πολιτικὰ
δίκαια
καὶ
τὰ
τῶν
|
ἰδιωτῶν |
πάντα
κατιδεῖν·
κακῶν
οὖν
οὐ |
[8, 352] |
ταῦτα
οὔτε
ῥᾴδιον
ὁρᾶν
οὔτε
|
ἰδόντα |
ἐπιτελεῖν,
εὐχῇ
δὲ
προσέοικεν
ἡ |
[7, 339] |
σώματα
ὑπὸ
τῶν
ἡλίων
ἐπικεκαυμένοι,
|
ἰδόντες |
τε
ὅσα
μαθήματά
ἐστιν
καὶ |
[3, 315] |
προστάττοιμ'
ἄν,
πόρρω
γὰρ
ἡδονῆς
|
ἵδρυται |
καὶ
λύπης
τὸ
θεῖον,
ἀνθρώπῳ |
[8, 352] |
ἀνὴρ
καὶ
ἀγαθὸς
Λυκοῦργος,
ὃς
|
ἰδὼν |
τὸ
τῶν
οἰκείων
γένος
ἐν |
[3, 315] |
γνωρίμων,
καὶ
πᾶσαι
διακελευόμεναί
μοι
|
ἰέναι |
καὶ
δεόμεναι
σοὶ
πάντως
ἐμὲ |
[7, 324] |
τὰ
κοινὰ
τῆς
πόλεως
(εὐθὺς
|
ἰέναι. |
Καί
μοι
τύχαι
τινὲς
τῶν |
[7, 329] |
μηδαμῇ
ἐθέλουσιν
αὐτῆς
εἰς
ἴχνος
|
ἰέναι, |
προαγορεύουσιν
δὲ
τῷ
συμβούλῳ
τὴν |
[5, 321] |
εἰμὶ
καὶ
σοὶ
ξενικὴν
καὶ
|
ἱερὰν |
συμβουλὴν
λεγομένην
συμβουλεύειν
(περί
τε |
[8, 357] |
μὴ
ἐξεῖναι
δικαστὴν
γίγνεσθαι,
~(καθάπερ
|
ἱερέα |
φόνου
καθαρεύοντα
καὶ
δεσμοῦ
καὶ |
[7, 334] |
χρὴ
τοῖς
παλαιοῖς
τε
καὶ
|
ἱεροῖς |
λόγοις,
οἳ
δὴ
μηνύουσιν
ἡμῖν |
[8, 352] |
τύχας,
ἐλεῶν
δὲ
πατρίδα
καὶ
|
ἱερῶν |
ἀθεραπευσίαν
καὶ
τάφους,
μὴ
διὰ |
[7, 349] |
σύσσιτον
καὶ
συνέστιον
καὶ
κοινωνὸν
|
ἱερῶν |
Διονυσίῳ
ἐποίησας,
ὃς
ἴσως
ἡγεῖτο |
[8, 352] |
ᾗ
βασιλέας
ἁρμόττει
γίγνεσθαι
κυρίους
|
ἱερῶν |
τε
καὶ
ὅσων
ἄλλων
πρέπει |
[2, 310] |
ταῖς
ποιήσεσιν.
Οἷον
καὶ
περὶ
|
Ἱέρωνος |
ὅταν
διαλέγωνται
ἄνθρωποι
καὶ
Παυσανίου |
[7, 334] |
ἐκβάλλων,
τοὺς
δὲ
χειρούμενος
ῥᾷον
|
Ἱέρωνος· |
τούτων
δ'
αὖ
γενομένων
δι' |
[13, 360] |
παρ'
ἐμοῦ
λόγος
ἢ
ἐπιστολὴ
|
ἴῃ |
παρὰ
σέ,
ἐπιμελεῖσθαι
ὅπως
ὡς |
[7, 349] |
καὶ
προφάσεις
πρὸς
τὰ
γενόμενα
|
ἱκανὰς |
ἔχειν
ἔδοξέν
τῳ,
μετρίως
ἂν |
[3, 315] |
ἐγὼ
δοίην
ἄν,
εἴ
τις
|
ἱκανή |
που
φαίνοιτο
κρίσις,
ὡς
ἐγὼ |
[7, 334] |
ὀνομαστοὺς
καὶ
κτῆσιν
κεκτημένους
πάντας
|
(ἱκανήν |
ἀριθμὸν
δὲ
εἶναι
μυριάνδρῳ
πόλει |
[3, 315] |
ποιεῖν
ταῦτα,
ταύτην
λαβὼν
ὡς
|
ἱκανὴν |
πρόφασιν,
εἶπες
ὅτι
καὶ
πάλαι |
[8, 352] |
δρῶντας·
ἃ
κἂν
ἄλλοις
μυθολογοῦντες
|
ἱκανοὶ |
γίγνοισθ'
ἂν
ἑκάστοτε
διδάσκαλοι.
Τούτων |
[7, 334] |
δὲ
εἶναι
μυριάνδρῳ
πόλει
πεντήκοντα
|
ἱκανοὶ |
τοιοῦτοι
τούτους
δὴ
δεήσεσιν
καὶ |
[1, 309] |
γὰρ
ἐφόδιον
ἐκεῖνό
γ'
ἦν
|
ἱκανὸν |
οὔτε
πρὸς
τὸν
ἄλλον
βίον |
[7, 339] |
δὲ
αὐτῶν
πείθουσιν
αὑτοὺς
ὡς
|
ἱκανῶς |
ἀκηκοότες
εἰσὶν
τὸ
ὅλον,
καὶ |
[2, 310] |
κατὰ
τὸν
ἐκείνου
λόγον,
οὐχ
|
ἱκανῶς |
ἀποδεδεῖχθαί
σοι
περὶ
τῆς
τοῦ |
[7, 339] |
ὀνομάτων
καὶ
ῥημάτων
σύγκειται,
μηδὲν
|
ἱκανῶς |
βεβαίως
εἶναι
βέβαιον·
μυρίος
δὲ |
[7, 334] |
τε
καὶ
βαρβάρων
λάμψασ'
ἂν
|
ἱκανῶς |
δόξαν
παρέστησεν
πᾶσιν
τὴν
ἀληθῆ, |
[7, 349] |
τῳ,
μετρίως
ἂν
ἡμῖν
καὶ
|
ἱκανῶς |
εἴη
τὰ
νῦν
εἰρημένα.
~(Πλάτων |
[7, 339] |
δέ
μοι
ἐφαίνετο
γραπτέα
θ'
|
ἱκανῶς |
εἶναι
πρὸς
τοὺς
πολλοὺς
καὶ |
[2, 310] |
τὰ
αὑτῆς
συγγενῆ,
ὧν
(οὐδὲν
|
ἱκανῶς |
ἔχει.
Τοῦ
δὴ
βασιλέως
πέρι |
[7, 339] |
τὰ
μέγιστα
εἰδέναι
τε
καὶ
|
ἱκανῶς |
ἔχειν
προσεποιεῖτο
διὰ
τὰς
ὑπὸ |
[9, 357] |
προσέρχονται.
Περὶ
τούτων
μὲν
οὖν
|
ἱκανῶς, |
Ἐχεκράτους
δὲ
καὶ
νῦν
ἐπιμέλειαν |
[11, 358] |
τῷ
σώματι
διὰ
τὴν
ἡλικίαν
|
ἱκανῶς |
ἔχω
πλανᾶσθαι
καὶ
κινδυνεύειν
κατά |
[2, 310] |
(βασανίσῃς
τὰ
παρ'
ἐμοῦ
πεμφθέντα
|
ἱκανῶς, |
θαυμάζοιμ'
ἂν
εἰ
μὴ
τὰ |
[12, 359] |
ἐμοὶ
ὑπομνήματα,
περὶ
ὧν
ἐπέστειλας,
|
ἱκανῶς |
μὲν
οὔπω
ἔχει,
ὡς
δέ |
[7, 344] |
οὕτως
εἰδέναι
τε
οἴεται
καὶ
|
ἱκανῶς |
οἶδεν,
εἴτε
αὐτὸς
εὑρὼν
ἢ |
[8, 352] |
κίνδυνος
Σικελίαν,
καὶ
οὔτε
κρατεῖτε
|
ἱκανῶς |
οὔτ'
αὖ
διαφερόντως
κρατεῖσθε,
δίκαιον |
[7, 324] |
εἶναι·
πείσας
γὰρ
ἕνα
μόνον
|
ἱκανῶς |
πάντα
ἐξειργασμένος
ἐσοίμην
ἀγαθά.
Ταύτῃ |
[6, 322] |
ἂν
εὖ
δέξησθε,
εὐμενῶς
καὶ
|
ἱκανῶς |
παρασκευάζειν·
οἰκεῖτε
γὰρ
δὴ
γείτονές |
[1, 309] |
θεράπευσον
ὥσπερ
ἐμέ·
κἀγὼ
γὰρ
|
(ἱκανῶς |
ὑπὸ
σοῦ
τεθεράπευμαι.
Καί
μοι |
[7, 324] |
λεγόμενον
ἀεὶ
λόγον
καὶ
βίον,
|
ἱκανώτατοί |
τε
Διονύσιον
συμπαρακαλεῖν,
ὥστε
εἴπερ |
[7, 349] |
τῆς
χειρὸς
ἐδάκρυσέν
τε
καὶ
|
ἱκέτευεν |
μηδὲν
τοιοῦτον
ποιεῖν,
ὑπολαβὼν
δ' |
[7, 324] |
φερόμενα
ὁρῶντα
πάντῃ
πάντως,
τελευτῶντα
|
ἰλιγγιᾶν, |
καὶ
τοῦ
μὲν
σκοπεῖν
μὴ |
[2, 310] |
Φραστέον
δή
σοι
δι'
αἰνιγμῶν,
|
ἵν' |
ἄν
τι
ἡ
δέλτος
ἢ |
[7, 329] |
ἡμᾶς
(δ'
εἰς
φόβον
κατέβαλον·
|
ἵνα |
δ'
ἐκπεράνωμεν
οὐκ
ὀλίγα
πράγματα |
[8, 352] |
(Διονυσίου,
κατὰ
νόμον
οὐδένα
κρίναντες,
|
ἵνα |
δὴ
δουλεύοιεν
μηδενὶ
μήτε
σὺν |
[7, 324] |
ἔπεμπον,
βίᾳ
ἄξοντα
ὡς
ἀποθανούμενον,
|
(ἵνα |
δὴ
μετέχοι
τῶν
πραγμάτων
αὐτοῖς, |
[13, 360] |
σὺ
αἴσθῃ,
καὶ
ὑπομιμνῄσκειν
σε
|
ἵνα |
ἐπιμελῇ
τῶν
ἐπισταλέντων.
Καὶ
νῦν |
[13, 360] |
ἀμελήσῃς,
ἀλλ'
ὡς
τάχιστα
ἀπόδος,
|
ἵνα |
καὶ
οἱ
ἄλλοι
πρὸς
τοῦτον |
[13, 360] |
εἰ
δὲ
μή,
ἐκδίδαξαί
τινα,
|
ἵνα |
κατὰ
σχολὴν
μανθάνων
βελτίων
γίγνῃ |
[6, 322] |
διὸ
δὴ
τούτων
προσδεῖν
εἶπον,
|
ἵνα |
μὴ
ἀναγκάζωνται
τῆς
ἀληθινῆς
μὲν |
[7, 329] |
δὴ
βουλόμενος
ἦλθον
τὸ
δεύτερον,
|
ἵνα |
μὴ
τὰ
πάρεργα
ὡς
ἔργα |
[3, 315] |
ὡς
ἀγνοοῦντα
τὰ
τότε
γιγνόμενα,
|
ἵνα |
μηδὲ
ἐγὼ
ζητοίην
(τὰ
χρήματα |
[2, 310] |
εἰς
Συρακούσας
συμμάρτυρα
λαβεῖν
σέ,
|
ἵνα |
μοι
τιμῷτο
φιλοσοφία
καὶ
παρὰ |
[7, 329] |
ἔπραττεν
ἐν
τῷ
τότε
χρόνῳ,
|
ἵνα |
ὁ
μὲν
παιδείᾳ
δὴ
τὸν |
[3, 315] |
διὰ
σέ,
μηδὲν
σοῦ
χείρω,
|
ἵνα |
οὕτως
εἴπω,
(τοῦτον
μὲν
προδοῦναι, |
[1, 309] |
καὶ
γίγνωσκε
τοσοῦτον
ἡμῶν
διημαρτηκώς,
|
ἵνα |
πρὸς
τοὺς
ἄλλους
βέλτιον
προσφέρῃ. |
[2, 310] |
ταῦτα
δίκαιόν
ἐστι
ποιεῖν,
ἄκουε,
|
ἵνα |
σοι
καὶ
ἀποκρίνωμαι
ὃ
σὺ |
[2, 310] |
τοὺς
δ'
εἰς
φιλίαν
ἀλλήλοις
|
ἰόντας, |
τοὺς
δὲ
τοτὲ
μὲν
εἰς |
[8, 352] |
πράξεις,
σύμβουλον
δὲ
καὶ
πρεσβύτερον
|
Ἱππαρῖνον, |
ἐπὶ
σωτηρίᾳ
τῆς
Σικελίας
αὐτοκράτορας, |
[7, 324] |
τὴν
ἡλικίαν
ἣν
τὰ
νῦν
|
Ἱππαρῖνος |
γέγονεν,
καὶ
ἣν
ἔσχεν
(τότε |
[8, 352] |
Οἱ
γὰρ
πρὸ
Διονυσίου
καὶ
|
Ἱππαρίνου |
ἀρξάντων
Σικελιῶται
τότε
ὡς
ᾤοντο |
[8, 352] |
ὑμῖν
τὸ
Διονυσίου
τε
καὶ
|
Ἱππαρίνου |
ἐπὶ
σωτηρίᾳ
Σικελίας
παύσασθαι
τῶν |
[8, 357] |
δὲ
τὰς
δύο
τήν
τε
|
Ἱππαρίνου |
τοῦ
Διονυσίου
ὑέος
καὶ
τὴν |
[7, 324] |
φυγὰς
οὐχ
ὁπλιτῶν
δεόμενος
οὐδὲ
|
ἱππέων |
ἐνδεὴς
γενόμενος
τοῦ
ἀμύνασθαι
τοὺς |
[6, 322] |
ὠφελεῖν.
Ἑρμείᾳ
μὲν
γὰρ
οὔτε
|
ἵππων |
πλῆθος
οὔτε
ἄλλης
πολεμικῆς
συμμαχίας |
[13, 360] |
σῷζέ
τε,
καὶ
ὁ
αὐτὸς
|
ἴσθι. |
|
[2, 310] |
σοὶ
μόνῳ
γέγονεν,
ἀλλ'
εὖ
|
ἴσθι |
μηδένα
πώποτέ
μου
τὸ
πρῶτον |
[4, 320] |
ἀκούοντες
περὶ
τῶν
τῇδε
οὐδὲν
|
ἴσμεν. |
Ἐνθυμοῦ
δὲ
καὶ
ὅτι
δοκεῖς |
[4, 320] |
ὡς
ἡμεῖς
πολλὰ
ἀκούοντες
οὐδὲν
|
ἴσμεν· |
καὶ
νῦν
ἐπιστολαὶ
παρὰ
μὲν |
[7, 329] |
Τὰς
δὲ
τῶν
τυράννων
δεήσεις
|
ἴσμεν |
ὅτι
μεμειγμέναι
ἀνάγκαις
(εἰσίν
ὃ |
[2, 310] |
τε
καὶ
διώκειν,
τοῦτο
δ'
|
ἴσμεν |
ὅτι
παρὰ
πᾶσιν
ὄνομα
οὐ |
[13, 360] |
ἔχων·
ἔτι
δὲ
καὶ
τῶν
|
Ἰσοκράτους |
μαθητῶν
τῳ
συγγέγονεν
καὶ
Πολυξένῳ |
[7, 339] |
τῶν
ἐσχάτων
ἐπὶ
τὸ
μέσον
|
ἴσον |
ἀπέχον
πάντῃ,
λόγος
ἂν
εἴη |
[7, 334] |
νικηθεῖσιν
νέμειν
πλέον,
τὸ
δὲ
|
ἴσον |
καὶ
κοινὸν
πάσῃ
τῇ
πόλει. |
[7, 334] |
πάσης
Σικελίας
κατοικισμόν
τε
καὶ
|
ἰσονομίαν |
ἔκ
τε
αὐτῆς
Σικελίας
καὶ |
[7, 324] |
μηδέποτε
λήγειν,
δικαίου
δὲ
καὶ
|
ἰσονόμου |
πολιτείας
τοὺς
ἐν
αὐταῖς
δυναστεύοντας |
[13, 360] |
τοῖς
παισὶ
καὶ
μέλιτος
δύο.
|
(Ἰσχάδων |
δὲ
ὕστερον
ἤλθομεν
τῆς
ἀποθέσεως, |
[7, 334] |
ἀθάνατον
ψυχὴν
εἶναι
δικαστάς
τε
|
ἴσχειν |
καὶ
τίνειν
τὰς
μεγίστας
τιμωρίας, |
[2, 310] |
τὰ
παρ'
ἐμοῦ,
μετὰ
ταῦτα
|
ἴσως |
ἄλλαι
σε
ἀπορίαι
λήψονται.
Πέμψεις |
[7, 334] |
τε
θαυμαστῶς·
ἤρεσκέν
τε
οὖν
|
ἴσως |
αὐτῷ
τὰ
λεγόμενα
ᾐσχύνετό
τε |
[2, 310] |
τῶν
μετ'
ἐμοῦ
σε
κακηγορούντων.
|
Ἴσως |
γὰρ
ὀξύτερον
ἐμοῦ
ἀκούει·
ἐγὼ |
[4, 320] |
βέλτιστον
(ἔλθοιτ'
ἄν.
Ταῦτα
δὲ
|
ἴσως |
γελοῖόν
σοι
φαίνεται
εἶναι
τὸ |
[7, 344] |
χρήσομαι
ἐμαυτῷ,
ὅμως
δὲ
ἀναγκαῖον
|
ἴσως |
ἐνιαυτόν
γ'
ἔτι
πονῆσαι
καὶ |
[7, 344] |
μοι
καταγελάστως
πεπραγμένα
τάλαντα
γὰρ
|
ἴσως |
ἐστὶν
οὐκ
ἔλαττον,
ἂν
ἐκτιμᾷ |
[7, 349] |
κοινωνὸν
ἱερῶν
Διονυσίῳ
ἐποίησας,
ὃς
|
ἴσως |
ἡγεῖτο
διαβαλλόντων
πολλῶν
ἐπιβουλεύειν
ἐμὲ |
[8, 352] |
αὖ
διαφερόντως
κρατεῖσθε,
δίκαιον
ἂν
|
ἴσως |
καὶ
συμφέρον
γίγνοιτο
ὑμῖν
πᾶσιν |
[2, 310] |
περὶ
τοῦτ'
εἴη·
σὺ
δὲ
|
ἴσως |
μὲν
ἀκούσας
του,
τάχα
δ' |
[7, 324] |
πρόσθε
διανοούμενος,
εἰς
Συρακούσας
(διεπορεύθην,
|
ἴσως |
μὲν
κατὰ
τύχην,
ἔοικεν
μὴν |
[7, 349] |
κυβερνήτου
δὲ
ἀγαθοῦ
πάθος
ἂν
|
ἴσως |
οὐ
θαυμαστὸν
εἰ
πάθοι,
ὃν |
[7, 329] |
τ'
ἦ,
μηνὶ
δὲ
σχεδὸν
|
ἴσως |
τετάρτῳ
Δίωνα
Διονύσιος
αἰτιώμενος
ἐπιβουλεύειν |
[9, 357] |
αὐτῆς
πρὸς
τὰ
κοινά,
ἄτοπον
|
ἴσως |
τὸ
μὴ
ὑπακούειν·
(ἅμα
γὰρ |
[7, 324] |
δὴ
τὴν
διάνοιαν
ἔχων
εἰς
|
Ἰταλίαν |
τε
καὶ
Σικελίαν
ἦλθον,
ὅτε |
[7, 339] |
μὲν
ἐκ
Σικελίας
τε
καὶ
|
Ἰταλίας |
ἑλκόντων,
τῶν
δὲ
Ἀθήνηθεν
ἀτεχνῶς |
[3, 315] |
ἄλλων
ἦλθον
(διὰ
σὲ
ἐξ
|
Ἰταλίας |
καὶ
Σικελίας,
καὶ
παρ'
ὅσους |
[7, 324] |
δὲ
τήν
τε
ἀρχὴν
τῆς
|
Ἰταλίας |
καὶ
Σικελίας
(καὶ
τὴν
αὑτοῦ |
[7, 324] |
ταύτῃ
λεγόμενος
αὖ
βίος
εὐδαίμων,
|
Ἰταλιωτικῶν |
τε
καὶ
Συρακουσίων
τραπεζῶν
πλήρης, |
[7, 324] |
ζῆν
ἠθέλησεν
διαφερόντως
τῶν
πολλῶν
|
Ἰταλιωτῶν |
τε
καὶ
Σικελιωτῶν,
ἀρετὴν
περὶ |
[7, 344] |
εἴη,
γέγονεν
δ'
οὖν
ὅπως,
|
ἴττω |
Ζεύς,
φησὶν
ὁ
Θηβαῖος·
διεξῆλθον |
[7, 329] |
καὶ
μηδαμῇ
ἐθέλουσιν
αὐτῆς
εἰς
|
ἴχνος |
ἰέναι,
προαγορεύουσιν
δὲ
τῷ
συμβούλῳ |