Lettres, pages |
[7, 344] |
(δεινὸν
μή
τις
αὐτὸ
ἐπιλάθηται,
|
ἐὰν |
ἅπαξ
τῇ
ψυχῇ
περιλάβῃ·
πάντων |
[8, 352] |
δ'
ἀληθῆ
ταῦτ'
ἐγὼ
παρακελεύομαι,
|
ἐὰν |
γεύσησθε
τῶν
νῦν
λεγομένων
περὶ |
[4, 320] |
μὲν
οὖν
μηδεὶς
εἴη
τοιοῦτος·
|
ἐὰν |
δ'
ἄρα
καὶ
γίγνηταί
τις, |
[7, 329] |
καὶ
οὐκ
ἀφοσιωσάμενος
μόνον
ἐπαυσάμην.
|
Ἐὰν |
δὲ
μὴ
συμβουλεύηταί
μοι
τὸ |
[13, 360] |
ἐν
τῷ
νῦν
ταῦτά
ἐστιν·
|
ἐὰν |
δέ
τι
ἄλλο
γίγνηται
ἴδιον |
[7, 329] |
προσβιάζεσθαι
μὴ
νόσῳ
παραφροσύνης
ἐχομένους,
|
ἐὰν |
δέ
τινα
καθεστῶτα
ζῶσι
βίον, |
[5, 321] |
αὐτὸς
καὶ
ἐκεῖνον
πλεῖστα
ὠφελήσεις.
|
Ἐὰν |
δέ
τις
ἀκούσας
ταῦτα
εἴπῃ· |
[2, 310] |
ἐμπορευσάμενος
ἥξει
πάλιν·
καὶ
τοῦτο
|
ἐὰν |
δὶς
ἢ
τρὶς
ποιήσῃς
καὶ |
[7, 344] |
ἔφη,
Διονύσιον
ἐγὼ
πείθω
τουτονί,
|
ἐὰν |
ἐγὼ
γένωμαι
δεῦρο
Ἡρακλείδην
κομίσαι |
[8, 352] |
ἄρχοντα
στρατοπέδου,
Διονύσιον
τὸν
Διονυσίου,
|
ἐὰν |
ἐθέλῃ
ἑκὼν
εἰς
βασιλέως
σχῆμα |
[8, 352] |
δ'
ἔτι
καὶ
νῦν
ἀκούετε.
|
Ἐὰν |
ἐθέλῃ
τὸ
γένος
ὑμῖν
τὸ |
[7, 344] |
ὧν
φησιν,
ἀπελθόντος
δ'
ἐμοῦ
|
ἐὰν |
ἐπιστέλλῃ
Δίωνι
πιθανῶς,
αὐτός
τε |
[3, 315] |
λοιπῶν
τὰ
(μὲν
πολιτικὰ
χαίρειν
|
ἐᾶν, |
εὐλαβούμενον
τὰς
ἐκ
τῶν
φθόνων |
[13, 360] |
αὗται
ἡμῖν
προῖκες.
Ἔτι
δὲ
|
ἐὰν |
ἡ
μήτηρ
τελευτήσῃ
ἡ
ἐμή, |
[7, 334] |
πολλὰ
καὶ
Δίωνα
καὶ
Διονύσιον
|
ἐᾶν, |
καὶ
ἀπηχθόμην
ἀμφοῖν
ἀποκρινάμενος
ὅτι |
[7, 329] |
τῷ
συμβούλῳ
τὴν
μὲν
πολιτείαν
|
ἐᾶν |
καὶ
μὴ
(κινεῖν,
ὡς
ἀποθανουμένῳ |
[7, 329] |
καὶ
μὴ
(κινεῖν,
ὡς
ἀποθανουμένῳ
|
ἐὰν |
κινῇ,
ταῖς
δὲ
βουλήσεσιν
καὶ |
[7, 344] |
εἰμὶ
καὶ
ἃ
πράττω·
καὶ
|
ἐὰν |
μὲν
δὴ
ποιῇ
τι
Διονύσιος |
[7, 339] |
πόνον
ἔχει.
Ὁ
γὰρ
ἀκούσας,
|
ἐὰν |
μὲν
ὄντως
ᾖ
φιλόσοφος
οἰκεῖός |
[7, 324] |
δὲ
μὴ
καὶ
πλειόνων
ἔτι,
|
ἐὰν |
μὴ
νῦν
ὑμεῖς
ἐμοὶ
πείθησθε |
[7, 334] |
ἀνὴρ
τὴν
ψυχὴν
οὔτε
ἀκούει,
|
ἐάν |
τε
ἀκούσῃ,
καταγελῶν,
ὡς
οἴεται, |
[13, 360] |
τῆς
ἀναλώσεως,
ὅτι
πρῶτον
μὲν
|
ἐάν |
τι
δέῃ
ἐμὲ
ἀναλίσκειν
εἰς |
[13, 360] |
τοῖς
τε
ἄλλοις
καὶ
Ἀριστοκρίτῳ,
|
ἐάν |
τις
παρ'
ἐμοῦ
λόγος
ἢ |
[2, 310] |
Εἰ
μὲν
ὅλως
φιλοσοφίας
καταπεφρόνηκας,
|
ἐᾶν |
χαίρειν,
εἰ
δὲ
παρ'
ἑτέρου |
[8, 352] |
τὸ
δημοτικὸν
γένος,
ἥξει
δέ,
|
ἐάνπερ |
τῶν
εἰκότων
γίγνηταί
τι
καὶ |
[7, 344] |
δέομαι,
ἄν
τις
ἐντυγχάνῃ
Ἡρακλείδῃ
|
ἐάντ' |
ἐν
ἀγρῷ
ἐάντ'
ἐνθάδε,
μηδὲν |
[7, 344] |
ἐντυγχάνῃ
Ἡρακλείδῃ
ἐάντ'
ἐν
ἀγρῷ
|
ἐάντ' |
ἐνθάδε,
μηδὲν
ἄλλο
(αὐτῷ
φλαῦρον |
[3, 315] |
δ'
οὖν
πάντα
ταῦτα
χαίρειν
|
ἐάσας |
ἦλθον,
διανοηθεὶς
ὡς
οὐδένα
δεῖ |
[7, 324] |
τῶν
τοιούτων
ταχεῖαι
καὶ
πολλάκις
|
ἑαυταῖς |
ἐναντίαι
φερόμεναι
τὸ
δὲ
Δίωνος |
[7, 339] |
ἐν
τῇ
ψυχῇ
γενόμενον
αὐτὸ
|
ἑαυτὸ |
ἤδη
τρέφει.
Καίτοι
τοσόνδε
γε |
[7, 329] |
δέ
τινα
καθεστῶτα
ζῶσι
βίον,
|
ἑαυτοῖς |
ἀρέσκοντα,
ἐμοὶ
δὲ
μή,
μήτε |
[7, 329] |
τρόπου
τε
καὶ
ἤθους
συνουσίαν,
|
ἑαυτὸν |
δὲ
ἐπαινεῖν
μᾶλλον
ἢ
Δίωνα |
[7, 329] |
πορευθεὶς
δὲ
ὡς
λέγομεν,
καὶ
|
ἑαυτὸν |
ἔμφρονά
τε
καὶ
σώφρονα
ἀπεργασάμενος, |
[7, 349] |
δὲ
οὐκ
ἄν
τις
πλούσιον
|
ἑαυτὸν |
ποιήσῃ
καὶ
ἑταίρους
καὶ
πόλιν, |
[7, 334] |
μὲν
πρῶτον,
τὴν
πατρίδα
τὴν
|
ἑαυτοῦ, |
ἐπεὶ
τὴν
δουλείαν
αὐτῆς
ἀπήλλαξεν |
[7, 344] |
τῷ
πρόσθεν
Δίωνα
ἐῶν
τὰ
|
ἑαυτοῦ |
κεκτῆσθαι
καὶ
καρποῦσθαι
χρήματα,
τότε |
[7, 344] |
Διονύσιον
ἐκεῖ,
καρπούμενον
δὲ
τὰ
|
ἑαυτοῦ. |
Μετεπεμψάμην
μὲν
οὖν
καὶ
πρότερον |
[7, 349] |
συνωμότας
συναγαγών,
πένης
ὢν
καὶ
|
ἑαυτοῦ |
μὴ
κρατῶν,
ὑπὸ
δειλίας
τῆς |
[7, 344] |
τάδε.
Ἀξιῶ
ἐκεῖνον
ἀπολαβόντα
τὰ
|
ἑαυτοῦ |
οἰκεῖν
μὲν
ἐν
Πελοποννήσῳ,
μὴ |
[7, 349] |
καὶ
πολλῶν
ἀρχούσης
ἐλαττόνων,
τῇ
|
ἑαυτοῦ |
πόλει
τὰ
τῶν
σμικροτέρων
(χρήματα |
[8, 352] |
τυράννων
δύναμιν
ἀφικομένους
καὶ
διαφθείραντας
|
ἑαυτούς |
τε
καὶ
τὴν
πόλιν
ἑκατέρους |
[7, 334] |
τὰ
περὶ
τὴν
ἀρχὴν
ἀσφαλέστερον
|
ἑαυτῷ, |
Δίωνα
δὲ
ἠξίου
(διανοεῖσθαι
μὴ |
[7, 349] |
πολλῶν
ἐπιβουλεύειν
ἐμὲ
μετὰ
σοῦ
|
ἑαυτῷ |
καὶ
τῇ
τυραννίδι,
καὶ
ὅμως |
[7, 349] |
ἐπὶ
δύναμιν
ἑκὼν
εἶσιν
ἀλιτηριώδη
|
ἑαυτῷ |
τε
καὶ
γένει
εἰς
τὸν |
[7, 329] |
ἐμβεβλημένας
ἀλλ'
οἰκουμένας
παραλαβόντες,
ὅμως
|
(ἑβδομήκοντα |
ἔτη
διεφύλαξαν
τὴν
ἀρχὴν
ἄνδρας |
[7, 324] |
περὶ
τὰ
τυραννικὰ
νόμιμα
ζῶσιν
|
ἐβίω |
μέχρι
τοῦ
θανάτου
τοῦ
περὶ |
[7, 334] |
ἔπος
εἰπεῖν
ἅπαντας
τὰ
μέγιστα
|
ἔβλαψαν |
ἀνθρώπους,
οἱ
μὲν
τὸν
βουλόμενον |
[7, 334] |
παιδευθεὶς
(ἐνδίκως.
Ταῦτα
μὲν
Διονύσιος
|
ἔβλαψεν· |
τὰ
δὲ
ἄλλα
σμικρὰ
ἂν |
[7, 329] |
δὲ
ἐπαινεῖν
μᾶλλον
ἢ
Δίωνα
|
ἐβούλετό |
με
καὶ
φίλον
ἡγεῖσθαι
διαφερόντως |
[7, 344] |
δόξαντα
ἀπαγγελεῖν.
Ταῦτα
συνεθέμεθα
τότε.
|
Ἐβουλευόμην |
δὴ
τὸ
μετὰ
ταῦτα
κατ' |
[11, 358] |
ἀνὴρ
καλός
τε
καὶ
ἀγαθὸς
|
ἐγγένηται |
μεγάλην
δύναμιν
ἔχων·
τὸ
δ' |
[7, 344] |
γὰρ
ἐν
ἀλλοτρίαις
ἕξεσιν
οὐκ
|
ἐγγίγνεται |
ὥστε
ὁπόσοι
τῶν
δικαίων
τε |
[2, 310] |
τούτου
ὠδὶς
ἐν
τῇ
ψυχῇ
|
ἐγγιγνομένη, |
ἣν
εἰ
μή
τις
ἐξαιρεθήσεται, |
[7, 324] |
ὑπὸ
τῶν
ὀρθῶν
λόγων
ἔσχεν,
|
ἐγγιγνομένην |
δὲ
αὐτὴν
καὶ
ἐν
ἄλλοις |
[7, 344] |
μὴ
ἐπιβουλεύοντος
ἐμοί,
τούτων
δὲ
|
ἐγγυητὰς |
γίγνεσθαι
σέ
τε
καὶ
τοὺς |
[7, 339] |
ἔμπροσθεν
λεχθέντων
τριῶν.
Τούτων
δὲ
|
ἐγγύτατα |
μὲν
συγγενείᾳ
καὶ
ὁμοιότητι
τοῦ |
[7, 334] |
Οὐ
γὰρ
διὰ
βαναύσου
φιλότητος
|
ἐγεγόνει |
φίλος,
διὰ
δὲ
ἐλευθέρας
παιδείας |
[7, 344] |
δὴ
τούτων
ταύτῃ
μοι
βεβοηθημένον
|
ἐγεγόνει |
φιλοσοφίᾳ
καὶ
φίλοις·
τὸ
δὲ |
[7, 329] |
τῆς
πρὸς
τὴν
κάθοδον
ὑπηρεσίας
|
ἐγενέσθην |
ἑταίρω·
~ἐλθόντες
(δὲ
εἰς
Σικελίαν, |
[8, 352] |
εὐκλείας
σῴζεσθαι,
νόμος
(ἐπειδὴ
κύριος
|
ἐγένετο |
βασιλεὺς
τῶν
ἀνθρώπων,
ἀλλ'
οὐκ |
[7, 329] |
τοιοῦτον·
ᾗ
δ'
ἂν
οὕτως
|
ἐγένετο, |
εἴπερ
ἐγίγνετο,
κάλλιστα,
ὤκνει
(ὡς |
[8, 352] |
τὴν
ἅπασαν,
τόθ'
ὅτε
κίνδυνος
|
ἐγένετο |
ἔσχατος
Σικελίᾳ
τῇ
τῶν
Ἑλλήνων |
[7, 329] |
ποιήσασθαι,
Δαρείου
δὲ
ἑπταπλασίῳ
φαυλότερος
|
ἐγένετο, |
ὃς
οὐκ
ἀδελφοῖς
πιστεύσας
οὐδ' |
[7, 349] |
παντάπασι
κατηλλάγη,
οὐκ
ἄν
ποτε
|
ἐγένετο |
οὐδέν,
ὅσα
γε
δὴ
τἀνθρώπινα |
[3, 315] |
ἡμᾶς.
Καὶ
ταῦτα
μὲν
οὕτως
|
ἐγένετο |
τῆς
ἐμῆς
εἰς
Συρακούσας
ἀποδημίας |
[8, 352] |
πάντῃ
πάντως·
ὅθεν
αἱ
τυραννίδες
|
ἐγένοντο |
αὐτοῖς.
Δουλεία
γὰρ
καὶ
ἐλευθερία |
[7, 349] |
νῦν
γεγονότων
κακῶν
αὐτοὶ
αἴτιοι
|
ἐγένοντο |
αὑτοῖς,
ὧν,
εἰ
Διονύσιος
(ἀπέδωκεν |
[7, 334] |
ἀλλ'
οἷον
τοῦ
φόνου
αὐτόχειρες
|
ἐγένοντο, |
ὅπλα
ἔχοντες
ἐν
ταῖς
χερσὶν |
[7, 329] |
διεκελεύετο
καὶ
ἐδεῖτο
πάντως
μένειν·
|
ἐγίγνετο |
γάρ
οἱ
τὸ
μὲν
ἐμὲ |
[7, 329] |
δ'
ἂν
οὕτως
ἐγένετο,
εἴπερ
|
ἐγίγνετο, |
κάλλιστα,
ὤκνει
(ὡς
δὴ
μανθάνων |
[8, 357] |
ἄλλην,
εἴπερ
ἔργα
ἐπὶ
νῷ
|
ἐγίγνετο, |
κατῴκισα,
τοὺς
μὲν
βαρβάρους
ἣν |
[7, 349] |
ἑταίροις
παρακελεύηται
ὅπως
μηδεὶς
αὐτῷ
|
ἐγκαλεῖ |
πένης
φάσκων
εἶναι·
ταὐτὸν
δὲ |
[7, 344] |
ἡμῖν
εἰς
λόγους
περὶ
τῶν
|
ἐγκλημάτων |
αὐτῷ
τῶν
νῦν
γεγονότων,
ἂν |
[7, 334] |
τιμωρίας
παύσωνται
τρεπόμενοι
τῶν
ἐχθρῶν,
|
ἐγκρατεῖς |
δὲ
ὄντες
αὑτῶν,
θέμενοι
νόμους |
[7, 329] |
τὸ
καθ'
ἡμέραν
πρῶτον,
ὅπως
|
ἐγκρατὴς |
αὐτὸς
αὑτοῦ
ὅτι
μάλιστα
(ἔσεσθαι |
[7, 324] |
σοι
φέρει·
φιλοσοφία
δέ,
ἣν
|
ἐγκωμιάζεις |
ἀεὶ
καὶ
ἀτίμως
φῂς
ὑπὸ |
[7, 339] |
ἐν
Τάραντι,
τήν
τε
φιλοσοφίαν
|
ἐγκωμιάζουσαι |
τὴν
Διονυσίου,
καὶ
ὅτι,
ἂν |
[13, 360] |
προθύμως
σὲ
πανταχοῦ
καὶ
ἐμὲ
|
ἐγκωμιάζουσιν, |
καὶ
οὐχ
ἥκιστα
Φίλαγρος,
ὃς |
[13, 360] |
μὴ
πάνυ
μακρᾶς
ἐπιστολῆς
ἦν,
|
ἔγραψα |
ἂν
ἃ
ἔλεγεν,
νῦν
δὲ |
[7, 344] |
οὐδὲ
μεμαθηκὼς
ἦν
ὑγιὲς
ὧν
|
ἔγραψεν |
κατὰ
τὸν
ἐμὸν
λόγον·
ὁμοίως |
[7, 344] |
ἐκβάλλειν.
Οὔτε
γὰρ
ὑπομνημάτων
χάριν
|
ἔγραψεν |
οὐδὲν
γὰρ
(δεινὸν
μή
τις |
[7, 344] |
εὖ
εἴσεται,
εἴτ'
οὖν
Διονύσιος
|
ἔγραψέν |
τι
τῶν
περὶ
φύσεως
ἄκρων |
[8, 357] |
λεχθέντα,
οἷον
ὀνείρατα
θεῖα
ἐπιστάντα
|
ἐγρηγορόσιν, |
ἐναργῆ
τε
ἐξεργάσησθε
τελεσθέντα
καὶ |
[7, 324] |
νόμων
τε
καὶ
πολιτείας
ἀποτελεῖν
|
ἐγχειρήσοι, |
καὶ
νῦν
πειρατέον
εἶναι·
πείσας |
[13, 360] |
ὀνῆσαι,
μὴ
ἀναλωθὲν
δὲ
ἀλλ'
|
ἐγχρονισθὲν |
ἕως
ἄν
τις
παρὰ
σοῦ |
[7, 344] |
δὲ
οὕτω
γενομένων,
ἑωράκη
τε
|
ἐγὼ |
ἀκριβῶς
τὴν
ἐπιθυμίαν
τὴν
Διονυσίου |
[7, 324] |
γὰρ
κατ'
ἀρχὰς
εἰς
Συρακούσας
|
ἐγὼ |
ἀφικόμην,
σχεδὸν
ἔτη
τετταράκοντα
γεγονώς, |
[13, 360] |
τοιοῦτόν
σοί
ἐστιν
καὶ
αἰσχρόν.
|
Ἐγὼ |
(γὰρ
δὴ
ταῦτά
γε
ἐξήτασα, |
[7, 344] |
δὲ
ἄνευ
ὑμῶν
γιγνέσθω
ἀνελέσθαι.
|
Ἐγὼ |
γὰρ
ἐκείνῳ
μὲν
οὐ
σφόδρα |
[7, 344] |
αὐτός
μοι
πομπὴν
(παρασκευάσειν
ἔφη.
|
Ἐγὼ |
γὰρ
ἐν
τοῖς
ἀποστόλοις
πλοίοις |
[7, 334] |
τε
παρὰ
Διονύσιον
(πρὶν)
ἀφικέσθαι
|
ἐγὼ |
γὰρ
πρὶν
ἀπιέναι
ξενίαν
καὶ |
[2, 310] |
τινος,
γράμματα
πέμψαντα
ἐμὲ
ἐρέσθαι·
|
ἐγὼ |
γὰρ
τἀληθῆ
λέγειν
οὔτε
ὀκνήσω |
[7, 344] |
Διονύσιον
ἐγὼ
πείθω
τουτονί,
ἐὰν
|
ἐγὼ |
γένωμαι
δεῦρο
Ἡρακλείδην
κομίσαι
δυνατὸς |
[7, 334] |
αὑτῷ
γεγονέναι
τότε,
μετάστασιν
δέ·
|
ἐγὼ |
δ'
ἥξειν
ὡμολόγησα
ἐπὶ
τούτοις |
[8, 352] |
τῷ
τότε
χρόνῳ
τὴν
(πόλιν,
|
ἐγὼ |
δὲ
ἀπὸ
τυράννων
νῦν
δίς, |
[7, 324] |
τέ
εἰμι
ἔργῳ
καὶ
λόγῳ.
|
Ἐγὼ |
δέ,
εἰ
μὲν
δόξαν
καὶ |
[7, 349] |
τὼ
μὲν
ἑστάτην
σιγῇ
δακρύοντε,
|
ἐγὼ |
δὲ
εἶπον·
οἵδε
πεφόβηνται
μή |
[8, 352] |
ἐκείνου
καὶ
ἐμὴν
κοινὴν
συμβουλήν·
|
ἐγὼ |
δὲ
ἑρμηνεύσω
ἃν
ἐκεῖνος
ἔμπνους |
[7, 334] |
ἡμῶν
τῇ
μεταπέμψει
μὴ
ἀπειθεῖν.
|
Ἐγὼ |
δὲ
ᾔδη
μέν
που
(κατὰ |
[4, 320] |
διότι
καὶ
αὐτὸς
οὐκ
ἀγνοεῖς·
|
ἐγὼ |
δὲ
καὶ
ἐν
τοῖς
θεάτροις |
[2, 310] |
Πολυξένου
ἐθαύμασας
ὅτι
(πέμψαιμί
σοι·
|
ἐγὼ |
δὲ
καὶ
περὶ
Λυκόφρονος
καὶ |
[3, 315] |
καὶ
ἡδόμενον
βίοτον
διάσῳζε
τυράννου"
|
(ἐγὼ |
δὲ
οὐδὲ
ἀνθρώπῳ
κλήσει,
μήτι |
[7, 329] |
δίων
δὴ
πάντα
εἴη
διαπεπραγμένος.
|
Ἐγὼ |
δὲ
πάντα
ὑπέμενον,
τὴν
πρώτην |
[2, 310] |
σοι
οἴσει
ὡς
φιλοσόφῳ
ὄντι.
|
Ἐγὼ |
δὲ
σὲ
τιμῶν
μὴ
τιμῶντα |
[3, 315] |
(τὰς
πόλεις
τὰς
Ἑλληνίδας
κατοικίζειν·
|
ἐγὼ |
δὲ
συνεχώρουν
μεμνῆσθαι
καὶ
ἔτι |
[11, 358] |
διαπράξασθαι
ἐφ'
ἅπερ
σὺ
παρακαλεῖς.
|
Ἐγὼ |
δὲ
ταῦτα
γενέσθαι
ἂν
οὐ |
[7, 349] |
τῷ
κήπῳ,
ἐν
ᾧ
κατῴκουν
|
ἐγώ, |
δέοι
θῦσαι
θυσίαν
τινὰ
δεχήμερον· |
[7, 339] |
ῥηθέντα.
Πάντα
μὲν
οὖν
οὔτ'
|
ἐγὼ |
διεξῆλθον
οὔτε
(Διονύσιος
ἐδεῖτο·
πολλὰ |
[3, 315] |
σαφεστέρους
τούτων
εἰς
ἔλεγχον
λόγους
|
ἐγὼ |
δοίην
ἄν,
εἴ
τις
ἱκανή |
[7, 324] |
πειθοῦς,
ᾗ
σὲ
μάλιστα
ἠπιστάμην
|
ἐγὼ |
δυνάμενον
ἀνθρώπους
νέους
ἐπὶ
τὰ |
[2, 310] |
ἐγώ
φημι.
Νῦν
δὲ
μέγας
|
ἐγώ |
εἰμι
ἐμαυτὸν
παρέχων
τῷ
ἐμῷ |
[2, 310] |
(καὶ
εἶναι
σὸν
εὕρημα·
καὶ
|
ἐγὼ |
εἶπον
ὅτι
τοῦτο
εἰ
φαίνοιτό |
[2, 310] |
ᾗ
ἔχει,
ἐγὼ
φράσω.
Ἦλθον
|
ἐγὼ |
εἰς
Σικελίαν
δόξαν
ἔχων
πολὺ |
[13, 360] |
καὶ
τὰς
μητέρας
δὲ
αὐτῶν
|
ἐγὼ |
(ἐξέδωκα
καὶ
μετ'
ἄλλων
καὶ |
[7, 334] |
ὧν
τε
δίων
ὧν
τ'
|
ἐγὼ |
ἐπεχειρήσαμεν
Συρακούσαις
εὖ
φρονοῦντες
συμπρᾶξαι, |
[13, 360] |
τοῖς
ἐμοῖς
ἐπιτηδείοις,
αἷς
ἂν
|
ἐγὼ |
ἐπιβιῶ·
αἷς
δ'
ἂν
μή, |
[7, 329] |
νῦν
πράγματα.
Ἦλθον
Ἀθηναῖος
ἀνὴρ
|
ἐγώ, |
ἑταῖρος
Δίωνος,
σύμμαχος
αὐτῷ,
πρὸς |
[7, 349] |
τῶν
Δίωνος
δὲ
χρημάτων
οὔτ'
|
ἐγὼ |
ἔτι
ἀπῄτουν
οὔτε
τις
ἀπέδωκεν. |
[3, 315] |
εἰωθότα
αὐτῷ
κομίζεσθαι
καὶ
μᾶλλον
|
ἐγὼ |
ἔτι
καὶ
οὐχ
ἧττον
ἐμοῦ |
[13, 360] |
ἐκδοτέον·
τὰ
δὲ
νῦν
αὐτῶν
|
ἐγὼ |
εὐπορώτατος,
καὶ
τὰς
μητέρας
δὲ |
[3, 315] |
τὰ
τότε
γιγνόμενα,
ἵνα
μηδὲ
|
ἐγὼ |
ζητοίην
(τὰ
χρήματα
ἀποπέμπεσθαι.
Ἡνίκα |
[7, 324] |
ἐπὶ
προσήκοντα
πράγματά
με.
Καὶ
|
ἐγὼ |
θαυμαστὸν
οὐδὲν
ἔπαθον
ὑπὸ
νεότητος· |
[7, 344] |
μὲν
γὰρ
ὡς
εἶπόν
τε
|
ἐγὼ |
καὶ
ἅπαξ
μόνον,
ὕστερον
δὲ |
[7, 344] |
τὸ
δὲ
μετὰ
ταῦτα
ἐζῶμεν
|
ἐγὼ |
καὶ
(Διονύσιος,
ἐγὼ
μὲν
βλέπων |
[7, 329] |
Ἃ
δὴ
καὶ
Διονυσίῳ
συνεβουλεύομεν
|
ἐγὼ |
καὶ
Δίων,
ἐπειδὴ
τὰ
παρὰ |
[8, 357] |
δεσμοῦ
καὶ
φυγῆς.
Ταῦθ'
ὑμῖν
|
ἐγὼ |
καὶ
ζῶν
διενοήθην
γίγνεσθαι
καὶ |
[7, 349] |
γε
δὴ
τἀνθρώπινα
Δίωνα
γὰρ
|
ἐγὼ |
καὶ
τῷ
βούλεσθαι
καὶ
τῷ |
[6, 322] |
σοφίᾳ
τῇ
καλῇ
ταύτῃ,
φήμ'
|
ἐγώ, |
καίπερ
γέρων
ὤν,
προσδεῖν
σοφίας |
[3, 315] |
ταῦτα
ἢ
μὴ
ποιεῖν.
Ἔφην
|
ἐγὼ |
κάλλιστα
μνημονεῦσαί
σε.
Οὐκοῦν
παιδευθέντα, |
[7, 324] |
κατὰ
τὸ
σὸν
μέρος
νῦν
|
ἐγὼ |
καταλιπὼν
Συρακούσας
ἐνθάδε
πάρειμι.
Καὶ |
[7, 329] |
ἄνδρα.
Ταύτην
δὴ
τὴν
διάνοιαν
|
ἐγὼ |
κεκτημένος,
ὅταν
τίς
μοι
συμβουλεύηται |
[7, 334] |
ἀθλίαν
πάντως
πανταχῇ.
Δίωνα
δὴ
|
ἐγὼ |
λέγων
ταῦτά
τε
καὶ
ἄλλα |
[3, 315] |
ἄρα
σοῦ
ποτε
λέγοντος
ἀκούσας
|
ἐγὼ |
μέλλοντος
τάς
τε
Ἑλληνίδας
πόλεις |
[7, 344] |
ταῦτα
ἐζῶμεν
ἐγὼ
καὶ
(Διονύσιος,
|
ἐγὼ |
μὲν
βλέπων
ἔξω,
καθάπερ
ὄρνις |
[2, 310] |
Ἴσως
γὰρ
ὀξύτερον
ἐμοῦ
ἀκούει·
|
ἐγὼ |
μὲν
γὰρ
οὐκ
ἤκουσα.
Χρὴ |
[3, 315] |
ἱκανή
που
φαίνοιτο
κρίσις,
ὡς
|
ἐγὼ |
μὲν
ἐκέλευον,
σὺ
δ'
οὐκ |
[3, 315] |
σὺ
πάντα
τἀντεῦθεν
ἤδη
γενόμενα
|
ἐγὼ |
μὲν
ἠξίουν
δήπου
κατὰ
τὴν |
[1, 309] |
τοσοῦτον
παρ'
ὑμῖν
διατρίψαντα
χρόνον.
|
Ἐγὼ |
μὲν
οὖν
περὶ
ἐμαυτοῦ
βουλεύσομαι |
[13, 360] |
ἡ
ἀπ'
ἀλλήλων
ὠφελία.
Καὶ
|
ἐγὼ |
νῦν
τοῦτ'
αὐτὸ
παρασκευάζων,
τῶν |
[7, 334] |
Διονυσίου
πάντα
διακηκοότος
ὅσα
διενοούμην
|
ἐγώ. |
Ὁ
δὲ
οὔτε
ἄλλως
ἐστὶν |
[7, 334] |
γιγνόμενος
(οὐδὲν
ἀκηκοὼς
ὅτ'
ἐπεδήμουν
|
ἐγώ, |
ὅθεν
ἅμα
μὲν
εἰς
ἐπιθυμίαν |
[11, 358] |
παιδεύσων
οὔτε
οἱ
παιδευθησόμενοι,
ὡς
|
ἐγὼ |
οἶμαι,
εἰσὶν
ὑμῖν,
ἀλλὰ
τὸ |
[13, 360] |
(θυγατέρες
τῶν
ἀποθανουσῶν
τότε
ὅτ'
|
ἐγὼ |
οὐκ
ἐστεφανούμην,
σὺ
δ'
ἐκέλευες, |
[7, 349] |
καὶ
μάλα
τυραννικῶς,
σοί,
ἔφη,
|
ἐγὼ |
οὔτε
τι
σμικρὸν
οὔτε
μέγα |
[2, 310] |
ἐμῶν
ἐπιτηδείων·
εἰ
γὰρ
ἦρχον
|
ἐγὼ |
οὕτω
τῶν
τε
ἄλλων
καὶ |
[1, 309] |
~(Πλάτων
Διονυσίῳ
εὖ
πράττειν.
Διατρίψας
|
ἐγὼ |
παρ'
ὑμῖν
χρόνον
τοσοῦτον
καὶ |
[8, 352] |
τοιούτους.
Ὅτι
δ'
ἀληθῆ
ταῦτ'
|
ἐγὼ |
παρακελεύομαι,
ἐὰν
γεύσησθε
τῶν
νῦν |
[7, 349] |
μηδὲν
τοιοῦτον
ποιεῖν,
ὑπολαβὼν
δ'
|
ἐγὼ |
παραμυθούμενος,
θάρρει,
Θεοδότα,
ἔφην·
οὐ |
[7, 334] |
Ταῦτα
πρῶτον
μὲν
Δίωνα
ἐπεχείρησα
|
ἐγὼ |
πείθειν,
δεύτερον
δὲ
Διονύσιον,
τρίτους |
[7, 344] |
μέμνημαι.
Πλάτων
γάρ,
ἔφη,
Διονύσιον
|
ἐγὼ |
πείθω
τουτονί,
ἐὰν
ἐγὼ
γένωμαι |
[8, 352] |
μοι
φαίνεταί
πῃ
τὰ
νῦν,
|
ἐγὼ |
πειράσομαι
πάσῃ
παρρησίᾳ
καὶ
κοινῷ |
[2, 310] |
ἐκπεσεῖν.
Διὰ
ταῦτα
οὐδὲν
πώποτ'
|
ἐγὼ |
περὶ
τούτων
γέγραφα,
οὐδ'
ἔστιν |
[1, 309] |
ὑμῶν
ὑπάρχουσί
μοι
μάρτυρες,
ὧν
|
ἐγὼ |
πολλοῖς
συνηγωνισάμην,
ἀπολύσας
αὐτοὺς
οὐ |
[7, 324] |
γὰρ
καιρὸν
τὰ
νῦν.
Νέος
|
ἐγώ |
ποτε
ὢν
πολλοῖς
δὴ
ταὐτὸν |
[7, 344] |
περὶ
αὐτῶν,
καὶ
μὴν
ὡσαύτως
|
ἐγὼ |
πρὸς
ἐκεῖνον
αὖ
περὶ
τῶν |
[7, 324] |
πειράσομαι
δὲ
ἐξ
ἀρχῆς
αὐτὴν
|
ἐγὼ |
πρὸς
ὑμᾶς
διεξελθεῖν·
ἔχει
γὰρ |
[7, 324] |
σφόδρα,
ὡς
οὐδεὶς
πώποτε
ὧν
|
ἐγὼ |
προσέτυχον
νέων,
καὶ
τὸν
ἐπίλοιπον |
[7, 334] |
ταὐτὸν
ἐξειργασμένος
τούτῳ.
Δίωνα
γὰρ
|
ἐγὼ |
σαφῶς
οἶδα,
ὡς
οἷόν
τε |
[3, 315] |
διάβαλλε
λέγων
ὡς
οὐκ
εἴων
|
ἐγώ |
σε
πόλεις
Ἑλληνίδας
ἐρρούσας
(ὑπὸ |
[13, 360] |
δ'
οὖν
περὶ
τῶν
χρημάτων
|
ἐγώ |
σοι
παρρησιάσομαι·
δίκαιον
γάρ,
καὶ |
[7, 339] |
ὅσοι
φασὶν
εἰδέναι
περὶ
ὧν
|
ἐγὼ |
σπουδάζω,
εἴτ'
ἐμοῦ
ἀκηκοότες
εἴτ' |
[7, 349] |
Νὴ
τοὺς
θεούς,
ἦν
δ'
|
ἐγώ, |
σύ
γε,
ταῦτα
ἃ
σοῦ |
[7, 324] |
τότε
εἰς
Σικελίαν
ἐμὴν
ἄφιξιν;
|
ἐγὼ |
συγγενόμενος
Δίωνι
τότε
νέῳ
κινδυνεύω, |
[7, 339] |
οἶδ'
ὅτι
τὰ
μέτρια,
καὶ
|
ἐγὼ |
συγχωρήσομαι
εἰ
δὲ
μή,
οὐδέν |
[7, 324] |
(ἄνδρα
ἐμοὶ
πρεσβύτερον
Σωκράτη,
ὃν
|
ἐγὼ |
σχεδὸν
οὐκ
ἂν
αἰσχυνοίμην
εἰπὼν |
[2, 310] |
εὖ
ἀκούσωσιν.
Ὃ
δὴ
καὶ
|
ἐγὼ |
τεκμήριον
ποιοῦμαι
ὅτι
ἔστιν
τις |
[2, 310] |
λόγῳ·
περὶ
γὰρ
φιλοσοφίαν
φημὶ
|
(ἐγὼ |
τὴν
ἀληθινὴν
δόξαν
ἔσεσθαι
καὶ |
[2, 310] |
ἀρχῆς,
σὺ
καθηγοῦ,
ἕψομαι
δὲ
|
ἐγώ· |
τιμώμενος
γὰρ
(ὑπὸ
σοῦ
τιμήσω |
[13, 360] |
Ἀθήνησιν
καὶ
περὶ
τὰ
ἐμά.
|
Ἐγὼ |
τοῖς
σοῖς
χρήμασιν,
ὥσπερ
τότε |
[7, 344] |
ταῦτα
ὑπὲρ
ἐκείνου.
Τοῦτον
δὴ
|
ἐγὼ |
τὸν
λόγον
ἀκούσας
ἐδυσχέραινον
μέν, |
[7, 329] |
συμβαίνῃ
λεγόμενα.
Λέγω
δὴ
τάδε
|
ἐγώ. |
Τὸν
συμβουλεύοντα
ἀνδρὶ
κάμνοντι
καὶ |
[7, 344] |
δ'
ἐν
τῷ
κήπῳ
καὶ
|
ἐγὼ |
τότε
περιπατῶν
τὰ
μὲν
οὖν |
[7, 349] |
ἀδίκου
καὶ
φυγῆς.
Ἀκούσας
δ'
|
ἐγὼ |
τοὺς
μὲν
φίλους
παρακαλεῖν
αὐτὸν |
[7, 334] |
ἀποκτείνασιν
ἐκεῖνον
δικαιότατ'
ἂν
ὀργιζοίμην
|
ἐγὼ |
τρόπον
τινὰ
ὁμοιότατα
καὶ
Διονυσίῳ· |
[7, 344] |
δικαιότατον
οὕτως
ἔχειν.
Πληγεὶς
δ'
|
ἐγὼ |
τῷ
λεχθέντι
πάνυ
μὲν
ᾤμην |
[2, 310] |
ἐξαίρετον
εἶναι,
ὅτι
οὐκ
ἄρχω
|
ἐγὼ |
τῶν
ἐμῶν
ἐπιτηδείων·
εἰ
γὰρ |
[7, 329] |
Κατὰ
δὴ
τοῦτον
τὸν
τρόπον
|
ἐγὼ |
ὑμῖν
τ'
ἂν
συμβουλεύοιμι,
συνεβούλευον |
[7, 349] |
δίων
εἶχεν
βούλησιν
ἥνπερ
ἂν
|
ἐγὼ |
φαίην
δεῖν
ἐμὲ
καὶ
ἄλλον, |
[10, 358] |
καὶ
πιστὸν
καὶ
ὑγιές,
τοῦτο
|
ἐγώ |
φημι
εἶναι
τὴν
ἀληθινὴν
φιλοσοφίαν, |
[2, 310] |
τοῖς
τε
ἄλλοις
Ἕλλησιν,
ὡς
|
ἐγώ |
φημι.
Νῦν
δὲ
μέγας
ἐγώ |
[7, 344] |
ποτ'
ἄν;
πῶς
δ'
ἠτίμασεν,
|
ἐγὼ |
φράζοιμ'
ἄν.
Οὐ
πολὺν
χρόνον |
[2, 310] |
καὶ
τὸ
δίκαιον
ᾗ
ἔχει,
|
ἐγὼ |
φράσω.
Ἦλθον
ἐγὼ
εἰς
Σικελίαν |
[7, 334] |
αἰσχρὸν
καὶ
ἀνόσιον
οὔτε
παρίεμαι
|
ἔγωγε |
οὔτε
τι
λέγω
πολλοῖς
γὰρ |
[2, 310] |
τὰ
τῶν
μή.
Οἶμαι
δ'
|
ἔγωγε |
τοῖς
ἔμπροσθεν,
περὶ
ὧν
λέγω, |
[7, 349] |
(ὁ
Θεοδότης,
λαβόμενος
τῆς
χειρὸς
|
ἐδάκρυσέν |
τε
καὶ
ἱκέτευεν
μηδὲν
τοιοῦτον |
[3, 315] |
περὶ
σὲ
τούτων
(ὧν
ἔμπειρον
|
ἔδει |
γεγονέναι,
καὶ
σφόδρα
ἀγνῶτος
ἐμοί. |
[7, 324] |
τ'
ἐν
τοῖς
ἄστεσι
διοικεῖν
|
ἔδει |
τριάκοντα
δὲ
πάντων
(ἄρχοντες
κατέστησαν |
[8, 352] |
(εἴη,
μεταβαλεῖν.
Δυνατὸν
δέ,
ὡς
|
ἔδειξεν |
ἔργῳ
σοφὸς
ἀνὴρ
καὶ
ἀγαθὸς |
[7, 329] |
ἐπιτιθεμένοις
οὔτε
αὐτῷ
οὔτε
ἀλλήλοις,
|
ἔδειξέν |
τε
παράδειγμα
οἷον
χρὴ
τὸν |
[7, 349] |
Λαμίσκον
αὑτῶν
ἕνα,
ὃς
ἐλθὼν
|
ἐδεῖτο |
Διονυσίου
περὶ
ἐμοῦ,
λέγων
ὅτι |
[7, 324] |
βελτίστου
παρατρέψαι.
Λέγων
δὲ
τάδε
|
ἐδεῖτο, |
εἰ
καὶ
μακρότερα
εἰπεῖν.
Τίνας |
[7, 334] |
Δίωνα
δὲ
ἐπισχεῖν
ἔτι
ἐνιαυτὸν
|
ἐδεῖτο, |
ἐμὲ
δὲ
ἥκειν
ἐκ
παντὸς |
[7, 334] |
νῦν·
ὅθεν
ὁ
δίων
συντεταμένως
|
ἐδεῖτο |
ἡμῶν
τῇ
μεταπέμψει
μὴ
ἀπειθεῖν. |
[7, 334] |
ἐκέλευέ
τέ
με
πλεῖν
καὶ
|
ἐδεῖτο· |
καὶ
γὰρ
δὴ
λόγος
ἐχώρει |
[7, 344] |
Ὁ
δὲ
παρεμυθεῖτό
τε
καὶ
|
ἐδεῖτο |
μένειν,
οὐκ
οἰόμενός
οἱ
καλῶς |
[7, 329] |
τε
καὶ
θαρρεῖν
διεκελεύετο
καὶ
|
ἐδεῖτο |
πάντως
μένειν·
ἐγίγνετο
γάρ
οἱ |
[7, 324] |
μεταπέμπεσθαι
Διονύσιον
ἐμέ,
καὶ
αὐτὸς
|
ἐδεῖτο |
πέμπων
ἥκειν
ὅτι
τάχιστα
ἐκ |
[7, 339] |
οὔτ'
ἐγὼ
διεξῆλθον
οὔτε
(Διονύσιος
|
ἐδεῖτο· |
πολλὰ
γὰρ
αὐτὸς
καὶ
τὰ |
[13, 360] |
τῆς
ἧττον.
Οἱ
πρέσβεις
καὶ
|
ἐδέοντο |
ἐπιστέλλειν
σοι,
καὶ
εἰκός·
πάνυ |
[3, 315] |
δεόμεναι
σοὶ
πάντως
ἐμὲ
πείθεσθαι.
|
Ἐδόκει |
δὴ
πᾶσιν,
ἀρξαμένοις
ἀπὸ
Δίωνος, |
[7, 344] |
τότε
καὶ
ἔκπλοι
τῶν
νεῶν·
|
ἐδόκει |
δὴ
χαλεπαίνειν
μὲν
οὐ
δεῖν |
[13, 360] |
ἔργον
ἦν
πάνυ
κομψόν,
ὡς
|
ἐδόκει· |
ἐπριάμην
οὖν
αὐτὸ
βουλόμενός
σου |
[13, 360] |
παρὰ
Λεπτίνου,
λέγων
ἅ
μοι
|
ἐδόκει |
εὐσχημονέστατα
ἡμῖν
εἶναι
καὶ
ἀληθῆ |
[13, 360] |
τῶν
διαιρέσεων,
καὶ
ἄνδρα,
ὥσπερ
|
ἐδόκει |
ἡμῖν
τότε,
(ᾧ
γε
σὺ |
[13, 360] |
ῥᾳδίως
οἴσει
γιγνομένων,
καί
μοι
|
ἐδόκει |
οὐκ
ἠρέμα
ἂν
ἄχθεσθαι
εἰ |
[13, 360] |
τι
ῥῆμα
ἔχον,
ὡς
ἔμοιγε
|
ἐδόκεις |
καὶ
(τῷ
παρακατακειμένῳ
ἦν
δ' |
[7, 324] |
ἀπῆρα
οἴκοθεν,
οὐχ
ᾗ
τινες
|
ἐδόξαζον, |
ἀλλ'
αἰσχυνόμενος
μὲν
ἐμαυτὸν
τὸ |
[7, 349] |
ἄφιξιν
τὴν
δευτέραν,
ἀναγκαῖον
εἶναι
|
ἔδοξέ |
μοι
ῥηθῆναι
δεῖν
διὰ
τὴν |
[7, 349] |
μὴ
ἀποδοῦναι
τὰ
Δίωνος
χρήματα
|
ἔδοξεν |
ἔχθρας
λόγον
ἔχειν
ἂν
πρός |
[4, 320] |
καὶ
εἴ
τις
ἄλλος
πώποτε
|
ἔδοξεν |
ἤθει
καὶ
πολιτείᾳ
διενεγκεῖν,
ἄλλως |
[12, 359] |
ἠγάσθημεν
ὡς
ἔνι
μάλιστα,
καὶ
|
ἔδοξεν |
ἡμῖν
εἶναι
ὁ
ἀνὴρ
ἄξιος |
[7, 349] |
πρὸς
τὰ
γενόμενα
ἱκανὰς
ἔχειν
|
ἔδοξέν |
τῳ,
μετρίως
ἂν
ἡμῖν
καὶ |
[7, 334] |
ὅμως
δ'
οὖν
ἀσφαλέστερόν
μοι
|
ἔδοξεν |
χαίρειν
τότε
γε
πολλὰ
καὶ |
[7, 334] |
οὖν
ἔπεισα
ὅπῃ
δή
ποτ'
|
ἐδυνάμην |
Διονύσιον
ἀφεῖναί
με,
εἰρήνης
δὲ |
[7, 324] |
τότε
φευγόντων
φίλων,
ὅτε
φεύγοντες
|
ἐδυστύχουν |
αὐτοί.
Σκοποῦντι
δή
μοι
ταῦτά |
[7, 344] |
δὴ
ἐγὼ
τὸν
λόγον
ἀκούσας
|
ἐδυσχέραινον |
μέν,
ὅμως
δὲ
βουλευσάμενος
ἔφην |
[7, 324] |
τιν'
ἄλλα
τοιαῦτα
οὐ
σμικρά,
|
ἐδυσχέρανά |
τε
καὶ
ἐμαυτὸν
ἐπανήγαγον
ἀπὸ |
[1, 309] |
δὲ
χρυσίον
τὸ
λαμπρόν,
(ὅπερ
|
ἔδωκας |
εἰς
ἀποστολήν,
ἄγει
σοι
Βακχεῖος |
[9, 357] |
ἐπιστολὴν
φέροντες
ἣν
σὺ
αὐτοῖς
|
ἔδωκας, |
καὶ
ἀπαγγέλλοντες
τὰ
παρὰ
σοῦ. |
[13, 360] |
ἄξιον
ἐπαινέσαι
Λεπτίνην,
οὐχ
ὅτι
|
ἔδωκεν, |
ἀλλ'
ὅτι
προθύμως,
καὶ
τὰ |
[7, 339] |
βουληθέντων
ἀπολέσαι
με
διεκώλυσεν
καὶ
|
ἔδωκέν |
τι
μέρος
αἰδοῖ
τῶν
περὶ |
[7, 344] |
αὑτὸν
ἔσχεν
ἀφανῆ,
Διονύσιος
(δὲ
|
ἐζήτει |
λαβεῖν,
ἀπορῶν
δέ,
Θεοδότην
μεταπεμψάμενος |
[7, 344] |
φίλοις·
τὸ
δὲ
μετὰ
ταῦτα
|
ἐζῶμεν |
ἐγὼ
καὶ
(Διονύσιος,
ἐγὼ
μὲν |
[8, 352] |
Σικελιῶται
τότε
ὡς
ᾤοντο
εὐδαιμόνως
|
ἔζων, |
τρυφῶντές
τε
καὶ
ἅμα
ἀρχόντων |
[2, 310] |
μὲν
ταύτῃ.
Περὶ
δὲ
Πολυξένου
|
ἐθαύμασας |
ὅτι
(πέμψαιμί
σοι·
ἐγὼ
δὲ |
[7, 339] |
τῆς
διαίτης
ἔμπειρος
γεγονώς,
οὐκέτ'
|
ἐθέλειν |
δυσχεραίνων
παρ'
αὐτὸν
ἀφικνεῖσθαι.
Δίκαιος |
[2, 310] |
ἀλλ'
ἐμὲ
μέν
πως
ἀποπέμψασθαι
|
ἐθέλειν, |
ἑτέρους
δὲ
μεταπέμψασθαι,
καὶ
ζητεῖν |
[7, 329] |
δοκῇ
ζῆν
ἢ
συμβουλεύσαντος
ἂν
|
ἐθέλειν |
πείθεσθαι
περὶ
ὧν
ἀνακοινοῦται,
προθύμως |
[8, 352] |
στρατοπέδου,
Διονύσιον
τὸν
Διονυσίου,
ἐὰν
|
ἐθέλῃ |
ἑκὼν
εἰς
βασιλέως
σχῆμα
ἀπαλλάττεσθαι, |
[7, 344] |
δὲ
καὶ
τούτοισιν
ἔτι
μηδ'
|
ἐθέλῃ |
με
ἐκπέμπειν,
αὐτὸς
τῶν
ναυκλήρων |
[6, 322] |
πάντ'
ἀγαθὰ
ποιήσειν,
ἂν
θεὸς
|
ἐθέλῃ. |
Ταύτην
τὴν
ἐπιστολὴν
πάντας
ὑμᾶς |
[8, 352] |
ἔτι
καὶ
νῦν
ἀκούετε.
Ἐὰν
|
ἐθέλῃ |
τὸ
γένος
ὑμῖν
τὸ
Διονυσίου |
[7, 339] |
ταύτῃ
γιγνόμενα
ὅπῃπερ
ἂν
αὐτὸς
|
ἐθέλῃς |
θελήσεις
δὲ
οἶδ'
ὅτι
τὰ |
[7, 324] |
τότε
τῆς
ἀνοσίου
ἀγωγῆς
οὐκ
|
ἐθελήσαντα |
μετασχεῖν
περὶ
ἕνα
τῶν
τότε |
[7, 344] |
μὲν
ἐθέλοντος,
ἐμοῦ
δὲ
οὐκ
|
ἐθελήσαντος |
ἃ
προυκαλεῖτό
με
δρᾶν,
ἀλλ' |
[7, 334] |
χρῆσθαι
διαφθείραντες,
ὁ
δὲ
οὐδὲν
|
ἐθελήσας |
χρήσασθαι
δικαιοσύνῃ
(διὰ
πάσης
τῆς |
[7, 344] |
ἀβουλῶν
ἐμὲ
ἐκπλεῖν,
ἆρά
τις
|
ἐθελήσει |
με
ἄγειν
ναύτην
ὁρμώμενον
ἐκ |
[8, 352] |
πρότερον
ἐρρήθη,
πρέσβεις
οὓς
ἂν
|
ἐθελήσωσιν |
κυρίους
ποιησάμενοι
τῶν
διαλλαγῶν
εἴτε |
[7, 329] |
ἃς
αὐτὸς
ἀσπαζόμενος
οὐκ
ἂν
|
ἐθέλοιμι |
ζῆν.
Ταὐτὸν
δὴ
καὶ
περὶ |
[7, 329] |
δὲ
συμβουλεύσαιμ'
ἂν
καὶ
μὴ
|
ἐθέλοντά |
γε
προσβιαζοίμην·
(πατέρα
δὲ
ἢ |
[7, 334] |
ἡδονὰς
καὶ
τοῖς
νόμοις
μᾶλλον
|
ἐθέλοντές |
τε
καὶ
δυνάμενοι
δουλεύειν.
Ἄλλως |
[7, 329] |
καὶ
τἆλλα
ἤδη
παραινεῖν·
μὴ
|
ἐθέλοντι |
δέ,
φεύγοντα
ἀπὸ
τῆς
τοῦ |
[7, 329] |
μὲν
μεταβάλλειν
τὸν
βίον,
καὶ
|
ἐθέλοντι |
μὲν
πείθεσθαι
καὶ
τἆλλα
ἤδη |
[7, 344] |
ἐμὲ
λέγει,
ὡς
αὐτοῦ
μὲν
|
ἐθέλοντος, |
ἐμοῦ
δὲ
οὐκ
ἐθελήσαντος
ἃ |
[7, 329] |
τῆς
ὀρθῆς
πολιτείας
καὶ
μηδαμῇ
|
ἐθέλουσιν |
αὐτῆς
εἰς
ἴχνος
ἰέναι,
προαγορεύουσιν |
[13, 360] |
ἂν
οἴωνται
ἀνάλωμα
εἰσαγγέλλειν,
οὐκ
|
ἐθέλουσιν |
προσαγγέλλειν,
ὡς
δὴ
ἀπεχθησόμενοι·
(ἔθιζε |
[7, 324] |
τε
τῶν
νόμων
γράμματα
καὶ
|
ἔθη |
διεφθείρετο
καὶ
ἐπεδίδου
θαυμαστὸν
ὅσον, |
[7, 344] |
ποιεῖν
παρὰ
τὰ
τοῦ
πατρὸς
|
ἔθη, |
θυμωθέντες
δὲ
οἱ
στρατιῶται
συνελέγησαν |
[7, 324] |
καὶ
τοὺς
νόμους
γε
καὶ
|
ἔθη, |
ὅσῳ
μᾶλλον
διεσκόπουν
ἡλικίας
τε |
[13, 360] |
ἐθέλουσιν
προσαγγέλλειν,
ὡς
δὴ
ἀπεχθησόμενοι·
|
(ἔθιζε |
οὖν
αὐτοὺς
καὶ
ἀνάγκαζε
φράζειν |
[7, 329] |
(ποθεν
ὀθνείων
οὔτε
ἀδελφῶν,
οὓς
|
ἔθρεψέν |
τε
αὐτὸς
νεωτέρους
ὄντας,
ἔκ |
[7, 324] |
βίῳ·
ἐκ
γὰρ
τούτων
τῶν
|
ἐθῶν |
οὔτ'
ἂν
φρόνιμος
οὐδείς
ποτε |
[2, 310] |
αὑτά,
νῦν
σοι
ταῦτά
τε,
|
εἰ |
ἀληθὴς
ἡ
βάσανος,
προσφύσεται,
καὶ |
[7, 349] |
μὲν
φίλους
παρακαλεῖν
αὐτὸν
ἐκέλευον,
|
εἰ |
βούλοιντο·
ἐμὲ
δ'
εἶπον
ὅτι |
[5, 321] |
ἂν
καὶ
τὴν
ἐμὴν
συμβουλήν.
|
Εἰ |
γὰρ
δόξαιμεν
ἀνιάτως
ἔχειν,
πολλὰ |
[2, 310] |
ἄρχω
ἐγὼ
τῶν
ἐμῶν
ἐπιτηδείων·
|
εἰ |
γὰρ
ἦρχον
ἐγὼ
οὕτω
τῶν |
[11, 358] |
εἶναι
φαῦλον,
χαλεπὸν
δὲ
νοῆσαι.
|
Εἰ |
γὰρ
οἷόν
τε
ὑπὸ
νόμων |
[13, 360] |
ἐδόκει
οὐκ
ἠρέμα
ἂν
ἄχθεσθαι
|
εἰ |
γίγνοιτο.
Τὰ
δὲ
ἄλλα
περὶ |
[2, 310] |
τῶν
παρ'
ἐμοί,
ἐκεῖνα
τίμα·
|
εἰ |
δ'
ἄρα
τὰ
παρ'
ἡμῶν |
[11, 358] |
(τῆς
ἀρχῆς
ταύτης,
γένοιτ'
ἄν·
|
εἰ |
δ'
ἐπὶ
τὸ
παιδεῦσαι
δεῖ |
[3, 315] |
εἰρηκὼς
ταῦτα,
ἔχω
τὴν
δίκην·
|
εἰ |
δ'
ὁμολογεῖς,
τὸ
μετὰ
τοῦτο |
[7, 334] |
ξενοφόνων
τε
ἀνδρῶν
μισοῦντες
τόλμας.
|
Εἰ |
δ'
οὖν
ταῦτα
μὲν
ὕστερα |
[7, 344] |
Διονυσίου
κυριώτεροι
ἂν
εἶεν
κριταί·
|
εἰ |
δὲ
ηὑρηκέναι
ἢ
μεμαθηκέναι,
ἄξια |
[7, 324] |
αὐτὴν
ἔχετε
ἐκείνῳ,
σύμφημι
κοινωνήσειν,
|
εἰ |
δὲ
μή,
βουλεύσεσθαι
πολλάκις.
Τίς |
[13, 360] |
παρ'
αὐτοῦ
καὶ
τἆλλα
φιλοσόφει·
|
εἰ |
δὲ
μή,
ἐκδίδαξαί
τινα,
ἵνα |
[6, 322] |
ἀναγνῶναι
χρή,
μάλιστα
μὲν
ἁθρόους,
|
εἰ |
δὲ
μή,
κατὰ
δύο,
κοινῇ |
[7, 334] |
μεστὰ
καὶ
πάντων
κακῶν
ἀποφυγή·
|
εἰ |
δὲ
μή,
μήτ'
ἐμὲ
μήτ' |
[7, 339] |
τὰ
μέτρια,
καὶ
ἐγὼ
συγχωρήσομαι
|
εἰ |
δὲ
μή,
οὐδέν
σοι
τῶν |
[13, 360] |
τοῦ
μεγάλου
ἔλεγεν
περὶ
σοῦ·
|
εἰ |
δὲ
μὴ
πάνυ
μακρᾶς
ἐπιστολῆς |
[13, 360] |
ἂν
μὲν
αὐτός
τῳ
βούλῃ,
|
εἰ |
δὲ
μή,
Τηρίλλῳ
δός·
ἔστι |
[7, 339] |
οὐχ
ἥκιστ'
ἂν
ἐμὲ
λυποῖ.
|
Εἰ |
δέ
μοι
ἐφαίνετο
γραπτέα
θ' |
[2, 310] |
μὲν
αὐτὸς
χρῇ,
σφόδρα
χρῶ,
|
εἰ |
δὲ
οἷόν
τε,
Σπευσίππῳ
χρῆσον |
[7, 344] |
χώρᾳ
τῇ
καλλίστῃ
τῶν
τούτου·
|
εἰ |
δὲ
ὄντως
αὐτῷ
ταῦτ'
ἐσπουδασμένα |
[2, 310] |
ὅλως
φιλοσοφίας
καταπεφρόνηκας,
ἐᾶν
χαίρειν,
|
εἰ |
δὲ
παρ'
ἑτέρου
ἀκήκοας
ἢ |
[8, 352] |
τοῖς
σώσασιν
πάντας
χάριν
ἔχειν·
|
εἰ |
δέ
τι
τὸν
μετέπειτα
χρόνον |
[3, 315] |
προσδέομαι
πρός
τε
Συρακουσίους
καὶ
|
εἰ |
δή
τινας
ἑτέρους
πείθεις
λέγων |
[7, 344] |
τεθυμωμένος,
πάσχειν
τε
οἰόμενος
δεῖν,
|
εἰ |
διακωλυοίμην,
ὁτιοῦν,
ἐπειδὴ
περιφανῶς
ἠδίκουν |
[7, 344] |
βουλῆς
ἡγούμενος
ὅδε
(λόγος.
Φέρε,
|
εἰ |
διανοεῖται
τούτων
μηδὲν
ποιεῖν
Διονύσιος |
[7, 324] |
βίου·
ὃ
δὴ
καὶ
νῦν
|
εἰ |
διαπράξαιτο
ἐν
Διονυσίῳ
ὡς
ἐπεχείρησε, |
[7, 349] |
αὐτοὶ
αἴτιοι
ἐγένοντο
αὑτοῖς,
ὧν,
|
εἰ |
Διονύσιος
(ἀπέδωκεν
τὰ
χρήματα
Δίωνι |
[7, 334] |
δόξαν
τοῖς
πολλοῖς,
ἥπερ
ἄν,
|
εἰ |
Διονύσιος
ἐπείσθη,
παρὰ
πᾶσιν
ἂν |
[8, 352] |
τοὖργον
τοῦτο,
εἰς
βασιλείαν
δέ,
|
εἰ |
δυνατὸν
(εἴη,
μεταβαλεῖν.
Δυνατὸν
δέ, |
[11, 358] |
εἶναι,
μετὰ
τοῦτο
ἦν
δεύτερον,
|
εἰ |
δυνατὸν
ἐμὲ
ἀφικέσθαι
ἢ
Σωκράτη, |
[3, 315] |
οἰκειωσάμενον,
φράζων
τὴν
οἰκειότητα,
ἣν
|
εἰ |
ἐμοὶ
τότε
ἐπείθου,
τάχ'
ἂν |
[2, 310] |
τοῖς
ἔμπροσθεν,
περὶ
ὧν
λέγω,
|
εἰ |
ἐξείη
αὐτοῖς
ἐπανορθώσασθαι
τὰς
αὑτῶν |
[7, 324] |
πολλοῖς
δὴ
ταὐτὸν
ἔπαθον·
ᾠήθην,
|
εἰ |
θᾶττον
ἐμαυτοῦ
γενοίμην
κύριος,
ἐπὶ |
[7, 324] |
παρατρέψαι.
Λέγων
δὲ
τάδε
ἐδεῖτο,
|
εἰ |
καὶ
μακρότερα
εἰπεῖν.
Τίνας
γὰρ |
[4, 320] |
τοὺς
ἐξ
ἁπάσης
τῆς
οἰκουμένης,
|
εἰ |
καὶ
νεανικώτερόν
ἐστιν
εἰπεῖν,
εἰς |
[7, 334] |
ἄνθρωπον
διισχυρίζεσθαι,
ὅτι,
τὴν
ἀρχὴν
|
εἰ |
κατέσχεν,
ὡς
οὐκ
ἄν
ποτε |
[7, 329] |
σοὶ
γέγονεν;
~(καὶ
Μεγαροῖ
μὲν
|
εἰ |
κατοικοῦντες
ἐτυγχάνομεν,
ἦλθες
δήπου
ἄν |
[7, 329] |
μὴ
(καλῶς
αὐτῷ
φαίνοιτο
πολιτεύεσθαι,
|
εἰ |
μέλλοι
μήτε
ματαίως
ἐρεῖν
μήτε |
[4, 320] |
ἀναγκαῖον
εἶναι
πλανηθῆναι
πολὺν
τόπον,
|
εἰ |
μέλλουσιν
γνωσθῆναι·
τὸ
δὲ
νῦν |
[3, 315] |
δὲ
(καὶ
μάλα
πλαστῶς
γελῶν,
|
εἰ |
μέμνημαι,
ὡς
παιδευθέντα
με
ἐκέλευες |
[2, 310] |
ὡς
περὶ
τοιούτων·
(Φιλιστίωνι
δέ,
|
εἰ |
μὲν
αὐτὸς
χρῇ,
σφόδρα
χρῶ, |
[7, 344] |
τε
καὶ
ἀρετῆς
ζῆν
ἐπιμελούμενος.
|
Εἰ |
μὲν
γὰρ
φαῦλα,
πολλοῖς
μάρτυσι |
[8, 352] |
πάντας
τοὺς
Ἕλληνας
τέμνειν
φάρμακον.
|
Εἰ |
μὲν
δή
τις
ὀρθότερον
ἄμεινόν |
[7, 324] |
ἔργῳ
καὶ
λόγῳ.
Ἐγὼ
δέ,
|
εἰ |
μὲν
δόξαν
καὶ
ἐπιθυμίαν
τὴν |
[11, 358] |
ὀρθῶς
διανοοῦνται.
Τοῦτο
δ'
αὖ,
|
εἰ |
μέν
εἰσιν
ἤδη
ἄνδρες
ἄξιοι |
[7, 329] |
εἴη
κύριος
εἴτε
καὶ
πλείους,
|
εἰ |
μὲν
κατὰ
τρόπον
ὀρθῇ
πορευομένης |
[3, 315] |
Σικελιώταις
πᾶσιν.
Ἀλλ'
ὦ
τᾶν,
|
εἰ |
μὲν
μὴ
φῂς
εἰρηκέναι
εἰρηκὼς |
[2, 310] |
ἐμὲ
καὶ
σὲ
πρὸς
ἀλλήλους.
|
Εἰ |
μὲν
ὅλως
φιλοσοφίας
καταπεφρόνηκας,
ἐᾶν |
[7, 344] |
δόξαν
τὴν
(τῆς
μετοχῆς
γενομένης.
|
Εἰ |
μὲν
οὖν
ἐκ
τῆς
μιᾶς |
[8, 352] |
ἂν
ἐκ
τῶν
ὑπαρχόντων
αὐτοῖς;
|
εἰ |
μὲν
ῥᾳδίως
ὑμεῖς
ἀποφυγεῖν
οἷοί |
[3, 315] |
ἀρχὴν
ἀφαιρούμεθά
σε.
Σὺ
δ'
|
εἰ |
μέν
τι
διὰ
τοὺς
λόγους |
[3, 315] |
τις
εἶναι
τῆς
ἐμῆς
μεταβολῆς,
|
εἰ |
μετεβαλόμην.
Ἀλλὰ
ταῦτα
μὲν
ταύτῃ |
[7, 344] |
εἴτε
ἀρκεῖ
ταῦτα
αὐτῷ,
καὶ
|
εἰ |
μή,
βούλεται
δὲ
ἄλλ'
ἄττα |
[7, 329] |
ζῆν
τὸν
ἔμφρονα·
λέγειν
μέν,
|
εἰ |
μὴ
(καλῶς
αὐτῷ
φαίνοιτο
πολιτεύεσθαι, |
[5, 321] |
ἥδιστα
καθάπερ
πατρὶ
συνεβούλευεν
αὐτῷ,
|
εἰ |
μὴ
μάτην
μὲν
κινδυνεύσειν
ᾤετο, |
[8, 357] |
κρατήσας
τῶν
ἐχθρῶν
μεθ'
ὑμῶν,
|
εἰ |
μὴ
ξενικαὶ
ἐρινύες
ἐκώλυσαν,
κατέστησα |
[7, 329] |
κωλύοντος
ἐξήγαγε
Διονυσίου,
ἀλλ'
οὐδ'
|
εἰ |
μὴ
πέμπων
αὐτὸς
τὸν
κελεύοντα |
[2, 310] |
ἐμοῦ
πεμφθέντα
ἱκανῶς,
θαυμάζοιμ'
ἂν
|
εἰ |
μὴ
τὰ
νῦν
ἀπορούμενα
πολύ |
[6, 322] |
παρ'
ἡμῶν
ἐντεῦθεν
ἐλθόντας
λόγους,
|
εἰ |
μή
τι
τὸ
λυθὲν
μέγα |
[2, 310] |
ἐν
τῇ
ψυχῇ
ἐγγιγνομένη,
ἣν
|
εἰ |
μή
τις
ἐξαιρεθήσεται,
τῆς
ἀληθείας |
[7, 339] |
ἐπιχείρησιν
περὶ
αὐτῶν
λεγομένην
ἀγαθόν,
|
εἰ |
μή
τισιν
ὀλίγοις
ὁπόσοι
δυνατοὶ |
[3, 315] |
Καί
με
τούτων
ἐναντίον
διηρώτησας
|
εἰ |
μνημονεύω,
κατ'
ἀρχὰς
ὅτ'
ἦλθον, |
[7, 349] |
πάθος
ἂν
ἴσως
οὐ
θαυμαστὸν
|
εἰ |
πάθοι,
ὃν
χειμὼν
μὲν
ἐσόμενος |
[2, 310] |
ὑπέσχετο
δέ
μοι
καὶ
Φιλιστίων,
|
εἰ |
σὺ
ἀφείης
αὐτόν,
ἥξειν
προθύμως |
[7, 349] |
πρόσθεν,
πέμψας
τινὰ
ἠρώτα
με
|
εἰ |
συγγιγνοίμην
ὄντως
μεταπεμψαμένου
με
Θεοδότου. |
[7, 329] |
ἔμφρονά
τε
καὶ
σώφρονα
ἀπεργασάμενος,
|
εἰ |
τὰς
ἐξηρημωμένας
Σικελίας
πόλεις
κατοικίσειεν |
[2, 310] |
καὶ
ἐγὼ
εἶπον
ὅτι
τοῦτο
|
εἰ |
φαίνοιτό
σοι
οὕτως
ἔχειν,
πολλῶν |
[7, 324] |
ἢ
πῶς,
ὅμως
ἔρρεψε
δεῖν,
|
εἴ |
ποτέ
τις
τὰ
διανοηθέντα
(περὶ |
[7, 349] |
πελτασταῖς
καί
μοί
τινες
ἀπειλοῖεν,
|
εἴ |
που
λήψονταί
με,
διαφθερεῖν.
Μηχανῶμαι |
[7, 329] |
πρώτην
διάνοιαν
φυλάττων
ᾗπερ
ἀφικόμην,
|
εἴ |
πως
εἰς
ἐπιθυμίαν
ἔλθοι
τῆς |
[7, 344] |
μᾶλλον
πεπίστευκα.
Ὅρα
δὴ
ταῦτα
|
εἴ |
σοι
ἀρέσκει,
καὶ
μένε
ἐπὶ |
[2, 310] |
ἔτι,
σὺν
θεῷ
εἰπεῖν,
ἔξεστιν,
|
εἴ |
τι
ἄρα
μὴ
καλῶς
πέπρακται |
[3, 315] |
ἐν
ἀκροπόλει,
τοὺς
δ'
ἔξωθεν,
|
εἴ |
τι
γίγνοιτο
ἁμάρτημα,
πᾶν
εἰς |
[13, 360] |
οὗ
ἐκέλευες
τοῦ
ὑμετέρου
ξένου,
|
εἴ |
τι
δεοίμην,
λαμβάνειν,
βουλόμενος
καὶ |
[7, 329] |
μοίρας
παρέσχον,
ἐπονειδίστου
γενομένης
ἄν,
|
εἴ |
τι
καταμαλθακισθεὶς
καὶ
ἀποδειλιῶν
αἰσχύνης |
[7, 324] |
ἃ
δὴ
πάντα
καθορῶν
καὶ
|
εἴ |
τιν'
ἄλλα
τοιαῦτα
οὐ
σμικρά, |
[3, 315] |
τῆς
ἐμῆς
καὶ
σῆς·
καὶ
|
εἴ |
τινα
ἑτέραν
ἀλλοτριότητα
ἐνεῖδες
ἐν |
[4, 320] |
ἀποδείξων
καὶ
τὸν
Κῦρον,
καὶ
|
εἴ |
τις
ἄλλος
πώποτε
ἔδοξεν
ἤθει |
[7, 339] |
λέγειν
εἰμὶ
τἀληθὲς
καὶ
ὑπομένειν,
|
εἴ |
τις
ἄρα
τὰ
γεγονότα
ἀκούσας |
[8, 352] |
τοῖς
ἐχθροῖς
καὶ
πολεμίοις,
πλὴν
|
εἴ |
τις
αὐτῶν
ἀνοσιουργὸς
γέγονεν·
ταῦτα |
[9, 357] |
αὑτοῦ
πράττειν,
(ἄλλως
τε
καὶ
|
εἴ |
τις
ἕλοιτο
τοιαῦτα
πράττειν
οἷα |
[7, 324] |
ἀρίστους
οἰκοῦντας·
ὥστε
οὐδὲν
θαυμαστὸν
|
εἴ |
τις
θεῶν
καὶ
τοῦτον
εἰς |
[3, 315] |
ἔλεγχον
λόγους
ἐγὼ
δοίην
ἄν,
|
εἴ |
τις
ἱκανή
που
φαίνοιτο
κρίσις, |
[4, 320] |
αὐτοί
τε
ἀγωνίζεσθε
καὶ
ἡμῖν
|
εἴ |
του
δεῖ
ἐπιστέλλετε·
τὰ
δ' |
[7, 334] |
πέφυκεν
ἀθάνατος
ἡμῶν
οὐδείς,
οὔτ'
|
εἴ |
τῳ
συμβαίη,
γένοιτο
ἂν
εὐδαίμων, |
[5, 321] |
οὗ
καὶ
σὺ
νῦν
ἐνδεὴς
|
εἶ |
διά
τε
τὴν
ἡλικίαν
καὶ |
[7, 344] |
καὶ
καρποῦσθαι
χρήματα,
τότε
οὐκέτ'
|
εἴα |
τοὺς
ἐπιτρόπους
αὐτοῦ
πέμπειν
εἰς |
[13, 360] |
περὶ
μέντοι
ἐκείνων
ὧν
οὐκ
|
εἴας |
μεμνῆσθαι
πρὸς
αὐτόν,
οὔτε
ἐμνήσθην |
[5, 321] |
προσποιεῖται
μὲν
τὰ
δημοκρατίᾳ
συμφέροντα
|
εἰδέναι, |
ἐξὸν
δ'
ἐν
τῷ
δήμῳ |
[7, 334] |
παντοδαπαὶ
φυόμεναι
ἑκάστης
ἡμέρας
διαφοραί,
|
εἰδέναι |
μέν
που
χρὴ
πάντα
τινὰ |
[13, 360] |
εἶναι
καὶ
μὴ
φεύγειν
τὸ
|
εἰδέναι. |
Πάντων
γὰρ
ἄριστόν
σοι
ἔσται |
[7, 339] |
γεγραφότων
(καὶ
γραψόντων,
ὅσοι
φασὶν
|
εἰδέναι |
περὶ
ὧν
ἐγὼ
σπουδάζω,
εἴτ' |
[7, 339] |
γὰρ
αὐτὸς
καὶ
τὰ
μέγιστα
|
εἰδέναι |
τε
καὶ
ἱκανῶς
ἔχειν
προσεποιεῖτο |
[7, 344] |
Διονύσιος
ἀκούσας
μόνον
(ἅπαξ,
οὕτως
|
εἰδέναι |
τε
οἴεται
καὶ
ἱκανῶς
οἶδεν, |
[13, 360] |
τὰ
ἄλλα·
σὲ
γὰρ
δεῖ
|
εἰδέναι |
τε
τὰ
πάντα
κατὰ
δύναμιν |
[7, 339] |
τι,
τὸ
δὲ
τί,
ζητούσης
|
εἰδέναι |
τῆς
ψυχῆς,
τὸ
μὴ
ζητούμενον |
[7, 339] |
γε
μετὰ
θεὸν
Διονυσίῳ
χάριν
|
εἰδέναι |
χρεών,
ὅτι
πολλῶν
βουληθέντων
ἀπολέσαι |
[8, 352] |
καὶ
ἀνοήτων,
εἰς
βασιλέως
δ'
|
εἶδος |
πειρᾶσθαι
μεταβάλλειν
καὶ
δουλεῦσαι
νόμοις |
[7, 334] |
παρόντα
καιρὸν
ἀγαθῶν
καὶ
δικαίων
|
εἰδότα |
θείων
τε
καὶ
ἀνθρωπίνων.
Ταῦτα |
[7, 339] |
δὲ
λόγος,
τὸ
δὲ
τρίτον
|
εἴδωλον, |
τέταρτον
δὲ
ἐπιστήμη.
Περὶ
ἓν |
[7, 339] |
ἐξαρκεῖ
δὲ
τὸ
προταθὲν
τῶν
|
εἰδώλων, |
οὐ
καταγέλαστοι
γιγνόμεθα
ὑπ'
ἀλλήλων, |
[6, 322] |
καὶ
Κορίσκῳ,
πρὸς
τῇ
τῶν
|
εἰδῶν |
σοφίᾳ
τῇ
καλῇ
ταύτῃ,
φήμ' |
[7, 324] |
σχεδὸν
οὐκ
εἰκάζων
ἀλλ'
ὡς
|
εἰδὼς |
σαφῶς
εἴποιμ'
ἄν.
Ὅτε
γὰρ |
[7, 339] |
Ἔπεμψεν
δὲ
ἐπιστολὴν
πάνυ
μακράν,
|
εἰδὼς |
ὡς
πρὸς
Δίωνα
διεκείμην
καὶ |
[7, 344] |
τοιούτων
πάμπολυ
Διονυσίου
κυριώτεροι
ἂν
|
εἶεν |
κριταί·
εἰ
δὲ
ηὑρηκέναι
ἢ |
[3, 315] |
Θεοδότης
καὶ
Ἡρακλείδης
ἐν
διαβολαῖς
|
εἶεν, |
οἰκεῖοι
Δίωνος
ὄντες,
πᾶν
(μηχανῴμην |
[8, 352] |
μήτε
νόμῳ
δεσπότῃ,
ἐλεύθεροι
δ'
|
εἶεν |
πάντῃ
πάντως·
ὅθεν
αἱ
τυραννίδες |
[7, 324] |
καὶ
τοὺς
οἰκείους
ὡς
εὐπαράκλητοι
|
εἶεν |
πρὸς
τὸν
ὑπ'
ἐμοῦ
λεγόμενον |
[7, 344] |
Διονυσίῳ
τοῦτο
γέγονεν,
τάχ'
ἂν
|
εἴη, |
γέγονεν
δ'
οὖν
ὅπως,
ἴττω |
[7, 344] |
ταχὺ
διῆλθεν
ὡς
Ἡρακλείδης
αἴτιος
|
εἴη |
γεγονὼς
πάντων
τούτων·
ὃν
ἀκούσας |
[7, 334] |
θαυμαστῶς
φιλοσοφίας
ἐν
ἐπιθυμίᾳ
πάλιν
|
εἴη |
γεγονὼς
τὰ
νῦν·
ὅθεν
ὁ |
[7, 329] |
παραποδισθείη
καὶ
δίων
δὴ
πάντα
|
εἴη |
διαπεπραγμένος.
Ἐγὼ
δὲ
πάντα
ὑπέμενον, |
[7, 339] |
ἔλεγχον
δεῖν
λαβεῖν,
πότερον
ὄντως
|
εἴη |
Διονύσιος
ἐξημμένος
ὑπὸ
φιλοσοφίας
ὥσπερ |
[7, 344] |
Διονύσιον
ὅτι
μοι
μένειν
ἀδύνατον
|
εἴη |
Δίωνος
οὕτω
προπεπηλακισμένου.
Ὁ
δὲ |
[7, 339] |
ἴσον
ἀπέχον
πάντῃ,
λόγος
ἂν
|
εἴη |
ἐκείνου
ᾧπερ
στρογγύλον
καὶ
περιφερὲς |
[7, 339] |
εἶπεν,
τἆλλα
δὲ
(μακρὰ
ἂν
|
εἴη |
καὶ
ἄνευ
καιροῦ
λεγόμενα.
Ἐπιστολαὶ |
[8, 352] |
θεσμὸς
νόμος
ἂν
ὀρθῶς
ὑμῖν
|
εἴη |
κείμενος,
ὄντως
εὐδαίμονας
ἀποτελῶν
τοὺς |
[7, 329] |
καὶ
πόλει,
εἴτε
αὐτῆς
εἷς
|
εἴη |
κύριος
εἴτε
καὶ
πλείους,
εἰ |
[7, 339] |
περὶ
ὧν
λέγω
σαφέστερον
ἂν
|
εἴη |
λεχθέντων
αὐτῶν.
Ἔστι
γάρ
τις |
[8, 352] |
εἰς
βασιλείαν
δέ,
εἰ
δυνατὸν
|
(εἴη, |
μεταβαλεῖν.
Δυνατὸν
δέ,
ὡς
ἔδειξεν |
[11, 358] |
δὲ
ἀφικόμενον
ἐνταῦθα
ἄσχημον
ἂν
|
εἴη |
μὴ
διαπράξασθαι
ἐφ'
ἅπερ
σὺ |
[13, 360] |
καὶ
ἀληθῆ
λέγειν,
ὅτι
ἡμέτερον
|
εἴη |
ὃ
εἰς
τὴν
ναῦν
ἀναλώσαμεν |
[7, 324] |
ἀρετῆς
ὁ
αὐτὸς
λόγος
ἂν
|
εἴη, |
πόλις
τε
οὐδεμία
ἂν
ἠρεμήσαι |
[7, 324] |
μοι
σκοπουμένῳ
καὶ
διστάζοντι
πότερον
|
εἴη |
πορευτέον
καὶ
ὑπακουστέον
ἢ
πῶς, |
[7, 334] |
τὰ
δὲ
ἄλλα
σμικρὰ
ἂν
|
εἴη |
πρὸς
ταῦτά
μοι
βλάβη.
Ὁ |
[7, 339] |
ὡς
θαυμαστὸν
ὅσον
Διονύσιος
ἐπιδεδωκὼς
|
εἴη |
πρὸς
φιλοσοφίαν.
Ἔπεμψεν
δὲ
ἐπιστολὴν |
[8, 352] |
τε
καὶ
νοεῖν
ἐπιτελὴς
δ'
|
εἴη |
σημαίνουσα
ἡμῖν
τοιόνδε
τινὰ
λόγον· |
[2, 310] |
πολλή
μοι
πραγματεία
περὶ
τοῦτ'
|
εἴη· |
σὺ
δὲ
ἴσως
μὲν
ἀκούσας |
[8, 352] |
ὅ
γ'
ἐμὸς
λόγος
ἂν
|
εἴη |
σύμβουλος
τυράννῳ
παντὶ
φεύγειν
μὲν |
[7, 349] |
μετρίως
ἂν
ἡμῖν
καὶ
ἱκανῶς
|
εἴη |
τὰ
νῦν
εἰρημένα.
~(Πλάτων
τοῖς |
[4, 320] |
φιλοτιμίαν.
Μάλιστα
μὲν
οὖν
μηδεὶς
|
εἴη |
τοιοῦτος·
ἐὰν
δ'
ἄρα
καὶ |
[7, 339] |
τηλικούτου
ἀληθῶς
ὀνείδους,
(εἴπερ
ὄντως
|
εἴη |
τῳ
ταῦτα
λελεγμένα.
Πορεύομαι
δὴ |
[7, 349] |
δ'
ἀκούσας
ὅτι
παρὰ
Θεοδότην
|
εἴην |
εἰσεληλυθώς,
πρόφασιν
(αὖ
ταύτην
ἄλλην |
[7, 349] |
ἐμοὶ
πολῖται,
ἀπήγγελλον
ὅτι
διαβεβλημένος
|
εἴην |
ἐν
τοῖς
πελτασταῖς
καί
μοί |
[7, 334] |
ἀμφοῖν
ἀποκρινάμενος
ὅτι
γέρων
τε
|
εἴην |
καὶ
κατὰ
τὰς
ὁμολογίας
οὐδὲν |
[3, 315] |
ὅτι
καὶ
πάλαι
σοι
δῆλος
|
εἴην |
σοῦ
μὲν
οὐδὲν
φροντίζων,
Δίωνος |
[7, 329] |
τις
ἐν
Συρακούσαις,
ὡς
τεθνεὼς
|
εἴην |
ὑπὸ
Διονυσίου
τούτων
ὡς
πάντων |
[2, 310] |
σοι
οὕτως
ἔχειν,
πολλῶν
ἂν
|
εἴης |
λόγων
ἐμὲ
ἀπολελυκώς.
Οὐ
μὴν |
[7, 344] |
φιλοτιμίας
δὲ
αἰσχρᾶς,
εἴπερ,
ἕνεκα,
|
εἴθ' |
ὡς
αὑτοῦ
τιθέμενος
εἴθ'
ὡς |
[7, 339] |
εἴτ'
ἐμοῦ
ἀκηκοότες
εἴτ'
ἄλλων
|
εἴθ' |
ὡς
εὑρόντες
αὐτοί·
τούτους
οὐκ |
[7, 344] |
ἕνεκα,
εἴθ'
ὡς
αὑτοῦ
τιθέμενος
|
εἴθ' |
ὡς
παιδείας
δὴ
μέτοχος
ὤν, |
[7, 339] |
Ἐν
οἷσι
μὲν
οὖν
μηδ'
|
εἰθισμένοι |
τὸ
ἀληθὲς
ζητεῖν
ἐσμεν
ὑπὸ |
[5, 321] |
δῆμον
κατέλαβεν
(ἤδη
πρεσβύτερον
καὶ
|
εἰθισμένον |
ὑπὸ
τῶν
ἔμπροσθεν
πολλὰ
καὶ |
[7, 324] |
διάνοια
καὶ
ἐπιθυμία,
σχεδὸν
οὐκ
|
εἰκάζων |
ἀλλ'
ὡς
εἰδὼς
σαφῶς
εἴποιμ' |
[7, 344] |
γίγνηται
τὰ
νῦν
ὑποφαίνοντα
οἷα
|
εἰκὸς |
αὐτὰ
γίγνεσθαι,
ἀπορῶ
μὲν
ὅτι |
[13, 360] |
καὶ
ἐδέοντο
ἐπιστέλλειν
σοι,
καὶ
|
εἰκός· |
πάνυ
γὰρ
προθύμως
σὲ
πανταχοῦ |
[3, 315] |
καὶ
Ἀριστοκρίτου,
σχεδὸν
ἡμέραις
πρότερον
|
εἴκοσι |
τῆς
ἐμῆς
ἐκ
Συρακουσῶν
οἴκαδ' |
[13, 360] |
ἐπέστελλες
πέμπειν.
Ὁ
δὲ
εἶπεν
|
εἰκότα |
καὶ
ἀνθρώπινα,
ὅτι
καὶ
πρότερον |
[7, 329] |
ἕνεκα
καὶ
ὅσα
ἔπραξα,
ὡς
|
εἰκότα |
τε
καὶ
δίκαια,
ὑμῖν
πρῶτον |
[8, 352] |
γένος,
ἥξει
δέ,
ἐάνπερ
τῶν
|
εἰκότων |
γίγνηταί
τι
καὶ
ἀπευκτῶν,
σχεδὸν |
[3, 315] |
ἐνεῖδες
ἐν
ἐμοὶ
πρὸς
σέ,
|
εἰκότως |
οἴει
ταύτῃ
πάντα
ταῦτα
γεγονέναι. |
[3, 315] |
τὰς
ἀπολογίας,
πρῶτον
μὲν
ὡς
|
εἰκότως |
σοι
ἔφυγον
κοινωνεῖν
περὶ
τὰ |
[7, 334] |
πορεία
τε
καὶ
πλοῦς
ὡς
|
εἰκότως |
τε
ἅμα
καὶ
ἐμμελῶς
γέγονεν, |
[4, 320] |
τοὺς
ἀντιποιουμένους
τὰ
τοιαῦτα
τιμᾶν
|
εἰκότως |
τῶν
ἄλλων
διαφέρειν.
Νῦν
οὖν |
[6, 322] |
συγγεγονότι,
καὶ
τέχνῃ
δι'
ἐμπειρίας
|
εἰληφέναι. |
Τί
οὖν
δὴ
λέγω;
σοὶ |
[7, 324] |
πολιτεία·
πάλιν
δὲ
βραδύτερον
μέν,
|
εἷλκεν |
δέ
με
ὅμως
ἡ
(περὶ |
[8, 352] |
ὅλην
ἐκβαρβαρωθεῖσαν
γενέσθαι.
Τότε
γὰρ
|
εἵλοντο |
Διονύσιον
μὲν
ὡς
νέον
(καὶ |
[7, 349] |
σχεδὸν
οὐδενί,
κοινός
τε
ὑμῖν
|
εἰμι, |
ἄν
ποτέ
τι
πρὸς
ἀλλήλους |
[2, 310] |
φημι.
Νῦν
δὲ
μέγας
ἐγώ
|
εἰμι |
ἐμαυτὸν
παρέχων
τῷ
ἐμῷ
λόγῳ |
[7, 324] |
(μοι,
καθ'
ὅσον
οἷός
τέ
|
εἰμι |
ἔργῳ
καὶ
λόγῳ.
Ἐγὼ
δέ, |
[7, 344] |
ἐπιστέλλειν,
ἐν
οἷς
τ'
αὖτ'
|
εἰμὶ |
καὶ
ἃ
πράττω·
καὶ
ἐὰν |
[6, 322] |
Ἐράστῳ
πάλιν
Ἑρμείου
ἀντέχεσθαι
σύμβουλός
|
εἰμι |
καὶ
πειρᾶσθαι
ταῖς
(ἀνθέξεσιν
ἀλλήλων |
[5, 321] |
περὶ
ταῦτα
διατρίβειν·
δίκαιος
δ'
|
εἰμὶ |
καὶ
σοὶ
ξενικὴν
καὶ
ἱερὰν |
[7, 339] |
αὐτὸν
ἀφικνεῖσθαι.
Δίκαιος
δὴ
λέγειν
|
εἰμὶ |
τἀληθὲς
καὶ
ὑπομένειν,
εἴ
τις |
[7, 339] |
δόξαν
περὶ
τοῦ
πράγματος
ἐπαί̈
|
ειν |
οὐδέν.
Οὔκουν
ἐμόν
γε
περὶ |
[7, 329] |
ἔρημον
ἢ
μὴ
τοιούτων
ἀνδρῶν
|
εἶναι. |
Ἃ
δὴ
καὶ
Διονυσίῳ
συνεβουλεύομεν |
[7, 344] |
λεχθέντι
πάνυ
μὲν
ᾤμην
γελοῖον
|
εἶναι |
ἀντιλέγειν
ἔτι,
ὅμως
δ'
εἶπον |
[7, 339] |
ῥημάτων
σύγκειται,
μηδὲν
ἱκανῶς
βεβαίως
|
εἶναι |
βέβαιον·
μυρίος
δὲ
λόγος
αὖ |
[3, 315] |
Δίωνι
τότ'
ἀπηχθόμην·
ᾤετο
γὰρ
|
(εἶναι |
βέλτιον
ἐλθεῖν
ἐμὲ
καὶ
ὑπακοῦσαί |
[3, 315] |
ἔτι
νῦν
μοι
δοκεῖν
ταῦτ'
|
εἶναι |
βέλτιστα.
Ῥητέον
δέ,
ὦ
Διονύσιε, |
[7, 344] |
καθάπερ
ἐπιλελησμένος
τῆς
ἐπιστολῆς
παντάπασιν·
|
εἶναι |
γὰρ
αὐτὰ
οὐ
Δίωνος
ἀλλὰ |
[13, 360] |
ἐλαφρὸς
καὶ
εὐήθης
(δόξειεν
ἂν
|
εἶναι. |
Δεδιὼς
δὲ
λέγω
ταῦτα,
ὅτι |
[7, 334] |
μὲν
διὰ
τὸ
κρείττους
αὐτῶν
|
εἶναι |
δεικνύντες
τὴν
βίαν,
αἰδοῖ
δὲ |
[7, 344] |
ὅτι
τὴν
ἡμίσειαν
τῆς
οὐσίας
|
εἶναι |
δέοι
Δίωνος,
τὴν
δ'
ἡμίσειαν |
[4, 320] |
εὖ
πράττειν.
Οἶμαι
μὲν
φανερὰν
|
εἶναι |
διὰ
παντὸς
τοῦ
χρόνου
τὴν |
[7, 334] |
δὴ
μηνύουσιν
ἡμῖν
ἀθάνατον
ψυχὴν
|
εἶναι |
δικαστάς
τε
ἴσχειν
καὶ
τίνειν |
[13, 360] |
καὶ
ἔργῳ
μέτριός
μοι
δοκεῖ
|
εἶναι |
δίων.
(Κρατίνῳ
τῷ
Τιμοθέου
μὲν |
[7, 349] |
Σικελίαν
ἄφιξιν
τὴν
δευτέραν,
ἀναγκαῖον
|
εἶναι |
ἔδοξέ
μοι
ῥηθῆναι
δεῖν
διὰ |
[13, 360] |
ἅ
μοι
ἐδόκει
εὐσχημονέστατα
ἡμῖν
|
εἶναι |
καὶ
ἀληθῆ
λέγειν,
ὅτι
ἡμέτερον |
[8, 352] |
τῆς
ἀρχῆς
τὸν
ἄριστον
δόξαντ'
|
εἶναι |
καὶ
δικαιότατον·
τούτους
δὲ
τὸν |
[13, 360] |
πάντα
κατὰ
δύναμιν
καὶ
κριτὴν
|
εἶναι |
καὶ
μὴ
φεύγειν
τὸ
εἰδέναι. |
[7, 339] |
πρόσθεν
ῥηθείς,
ἔοικεν
δ'
οὖν
|
εἶναι |
καὶ
νῦν
λεκτέος.
Ἔστιν
τῶν |
[13, 360] |
καὶ
σὺ
δὴ
φῂς
ἀγαθὸν
|
εἶναι |
καὶ
φήσεις.
Μὴ
οὖν
σε |
[7, 324] |
ἔχων,
Συρακοσίους
οἴεσθαι
δεῖν
ἐλευθέρους
|
εἶναι, |
κατὰ
νόμους
τοὺς
ἀρίστους
οἰκοῦντας· |
[3, 315] |
οὖν
οἴει
μοι
τότε
πολιτικῶν
|
εἶναι |
κοινωνίαν
πρὸς
σέ,
τὸν
μὲν |
[7, 339] |
αὐτῶν
φαμεν
οὐδὲν
οὐδενὶ
(βέβαιον
|
εἶναι, |
κωλύειν
δ'
οὐδὲν
τὰ
νῦν |
[11, 358] |
ἐπειδὴ
δὲ
σὺ
φῂς
ἀδύνατον
|
εἶναι, |
μετὰ
τοῦτο
ἦν
δεύτερον,
εἰ |
[7, 344] |
φίλοις
κοινῇ
συνδοκῇ·
ταῦτα
δ'
|
εἶναι |
μὴ
ἐπιβουλεύοντος
ἐμοί,
τούτων
δὲ |
[4, 320] |
τισιν
ἐνδεεστέρως
τοῦ
προσήκοντος
θεραπευτικὸς
|
εἶναι· |
μὴ
οὖν
λανθανέτω
σε
ὅτι |
[7, 324] |
τὰ
δοκοῦντα
ἐμοὶ
βέλτιστα
ἀνθρώποις
|
εἶναι |
μηνύων
διὰ
λόγων
καὶ
πράττειν |
[7, 324] |
προύβαινον,
τοσούτῳ
χαλεπώτερον
ἐφαίνετο
ὀρθῶς
|
εἶναί |
μοι
τὰ
πολιτικὰ
(διοικεῖν·
οὔτε |
[7, 334] |
κεκτημένους
πάντας
(ἱκανήν
ἀριθμὸν
δὲ
|
εἶναι |
μυριάνδρῳ
πόλει
πεντήκοντα
ἱκανοὶ
τοιοῦτοι |
[7, 339] |
ἡγεῖται
θαυμαστὴν
ἀκηκοέναι
συντατέον
τε
|
εἶναι |
νῦν
καὶ
οὐ
βιωτὸν
ἄλλως |
[2, 310] |
τὰ
μὲν
τότε
ἀπιστότατα
δόξαντα
|
εἶναι |
νῦν
πιστότατα
καὶ
ἐναργέστατα
φαίνεσθαι, |
[12, 359] |
ἔνι
μάλιστα,
καὶ
ἔδοξεν
ἡμῖν
|
εἶναι |
ὁ
ἀνὴρ
ἄξιος
ἐκείνων
τῶν |
[7, 334] |
ἐξαιροῦμαι·
φημὶ
γὰρ
κἀκεῖνον
Ἀθηναῖον
|
εἶναι |
ὃς
οὐ
προύδωκεν
τὸν
αὐτὸν |
[2, 310] |
λόγος
σημαίνει,
τὸ
Δίωνα
ἐξαίρετον
|
εἶναι, |
ὅτι
οὐκ
ἄρχω
ἐγὼ
τῶν |
[12, 359] |
δὴ
οἱ
ἄνδρες
οὗτοι
Μύριοι
|
εἶναι |
οὗτοι
δ'
ἦσαν
τῶν
ἐπὶ |
[7, 324] |
ἀποτελεῖν
ἐγχειρήσοι,
καὶ
νῦν
πειρατέον
|
εἶναι· |
πείσας
γὰρ
ἕνα
μόνον
ἱκανῶς |
[7, 344] |
λαβεῖν
Ἡρακλείδην
ζητοῦντες,
ὁ
δὲ
|
εἶναί |
πῃ
ταύτῃ
κινδυνεύει·
ἀλλ'
ἡμῖν, |
[4, 320] |
(μὲν
γὰρ
ἄλλοις
συμβέβηκεν
ἀναγκαῖον
|
εἶναι |
πλανηθῆναι
πολὺν
τόπον,
εἰ
μέλλουσιν |
[7, 339] |
αὑτὸν
χωρὶς
τοῦ
δείξοντος
δυνατὸς
|
εἶναι |
ποδηγεῖν.
(Ταύτῃ
καὶ
κατὰ
ταῦτα |
[7, 324] |
καὶ
ἑταίρων
πιστῶν
οἷόν
τ'
|
εἶναι |
πράττειν
οὓς
οὔθ'
ὑπάρχοντας
ἦν |
[7, 344] |
ἢ
μεμαθηκέναι,
ἄξια
δ'
οὖν
|
εἶναι |
πρὸς
παιδείαν
ψυχῆς
ἐλευθέρας,
(πῶς |
[7, 344] |
ὅμως
δὲ
ἔφαμεν
ἑταῖροί
γε
|
εἶναι |
πρὸς
πᾶσαν
Σικελίαν.
Τῶν
δὴ |
[7, 329] |
αὑτῷ
τε
οἰκείας
καὶ
ἀλλήλαις
|
εἶναι |
πρὸς
τὰς
τῶν
βαρβάρων
βοηθείας, |
[7, 339] |
μοι
ἐφαίνετο
γραπτέα
θ'
ἱκανῶς
|
εἶναι |
πρὸς
τοὺς
πολλοὺς
καὶ
ῥητά, |
[3, 315] |
μοι
τὸ
δεύτερον
ἀπολογητέον
ἔφην
|
εἶναι. |
(Σκόπει
δὴ
καὶ
πρόσεχε
πάντως, |
[2, 310] |
δάφναις
αὐτὸς
ἔφησθα
ἐννενοηκέναι
(καὶ
|
εἶναι |
σὸν
εὕρημα·
καὶ
ἐγὼ
εἶπον |
[3, 315] |
ὁμολογεῖς,
τὸ
μετὰ
τοῦτο
ἡγησάμενος
|
εἶναι |
σοφὸν
τὸν
Στησίχορον,
τὴν
παλινῳδίαν |
[7, 344] |
ἔμπροσθεν
παρ'
ἑτέρων,
ἢ
φαῦλα
|
εἶναι |
τὰ
λεχθέντα,
ἢ
τὸ
τρίτον |
[13, 360] |
πρὸς
δόξαν
σοι,
δοκεῖν
δυσσύμβολον
|
(εἶναι. |
Τὰ
μετὰ
ταῦτα
περὶ
Δίωνος |
[8, 352] |
(ὀρθὴ
δοκεῖ
ἑκάστοτε
τοῖς
πολλοῖς
|
εἶναι |
ταῦτα
συμβουλεύειν
δεῖν
ἃ
τοὺς |
[7, 324] |
ἀφροδισίων
σπουδὰς
διαπονουμένας·
ἀναγκαῖον
δὲ
|
εἶναι |
ταύτας
τὰς
πόλεις
τυραννίδας
τε |
[7, 349] |
μηδεὶς
αὐτῷ
ἐγκαλεῖ
πένης
φάσκων
|
εἶναι· |
ταὐτὸν
δὲ
καὶ
τὴν
πόλιν |
[10, 358] |
Δίωνος
ἐν
τοῖς
μάλιστα
ἑταῖρον
|
εἶναί |
τέ
σε
νῦν
καὶ
γεγονέναι |
[10, 358] |
καὶ
ὑγιές,
τοῦτο
ἐγώ
φημι
|
εἶναι |
τὴν
ἀληθινὴν
φιλοσοφίαν,
τὰς
δὲ |
[7, 324] |
νομίζειν
δεῖν
τὴν
διάνοιαν
ὑμῶν
|
εἶναι |
τὴν
αὐτὴν
ἣν
εἶχεν
καὶ |
[13, 360] |
δ'
ἂν
μὴ
δύνωμαι,
σὴν
|
εἶναι |
τὴν
δαπάνην.
Τὸ
δὴ
μετὰ |
[3, 315] |
ἂν
ἕτερον
ἔφησεν
αἴτιόν
τις
|
εἶναι |
τῆς
ἐμῆς
μεταβολῆς,
εἰ
μετεβαλόμην. |
[11, 358] |
ποτε
πολιτείαν
κατασκευασθῆναι
ἄνευ
τοῦ
|
εἶναί |
τι
κύριον
ἐπιμελούμενον
ἐν
τῇ |
[4, 320] |
διενεγκεῖν
δόξειεν
ἂν
καὶ
ἑτέρων
|
εἶναί |
τινων,
ἀληθείᾳ
δὲ
καὶ
δικαιοσύνῃ |
[7, 324] |
ἐμαυτῷ
παντάπασι
λόγος
μόνον
ἀτεχνῶς
|
εἶναι |
τίς,
ἔργου
δὲ
οὐδενὸς
ἄν |
[4, 320] |
δὲ
ἴσως
γελοῖόν
σοι
φαίνεται
|
εἶναι |
τὸ
ἐμὲ
λέγειν,
διότι
καὶ |
[8, 352] |
σχεδὸν
ἀεί
τινος
σμικροῦ
ἐπιδεεῖς
|
εἶναι |
τὸ
μὴ
πάντα
κατὰ
νοῦν |
[5, 321] |
μὴ
πολλοὺς
αὐτοῦ
πέρι
συμβούλους
|
εἶναι |
τοῖς
νέοις.
Ἔστιν
γὰρ
δή |
[4, 320] |
καλοῖς
φιλοτιμίας·
(νομίζω
γὰρ
δίκαιον
|
εἶναι |
τοὺς
ὄντας
τῇ
ἀληθείᾳ
ἐπιεικεῖς |
[7, 329] |
πολλαπλασίαν
δὲ
ὄντως·
ἕτοιμον
γὰρ
|
εἶναι |
τούτων
γενομένων
πολὺ
μᾶλλον
δουλώσασθαι |
[7, 324] |
οὐκ
ἂν
αἰσχυνοίμην
εἰπὼν
δικαιότατον
|
εἶναι |
τῶν
τότε,
ἐπί
τινα
τῶν |
[11, 358] |
ἐμοῦ,
φησὶν
Ἡσίοδος,
δόξαι
ἂν
|
εἶναι |
φαῦλον,
χαλεπὸν
δὲ
νοῆσαι.
Εἰ |
[7, 344] |
καὶ
ὄντως
οὐκ
ἂν
δυνατὸς
|
εἶναι |
φρονήσεώς
τε
καὶ
ἀρετῆς
ζῆν |
[7, 334] |
μεγάλα
ἁμαρτήματα
καὶ
ἀδικήματα
σμικρότερον
|
εἶναι |
χρὴ
νομίζειν
κακὸν
πάσχειν
ἢ |
[7, 334] |
παρὰ
πᾶσιν
ἂν
ὡς
ἔπος
|
εἰπεῖν |
ἀνθρώποις
ἀπέσωσεν
γενομένη.
Νῦν
δὲ |
[2, 310] |
ἐπιτρέψειν.
Καὶ
περὶ
Λυσικλείδου
τἀληθὲς
|
εἰπεῖν |
ἄξιον·
μόνος
γὰρ
τῶν
ἐκ |
[7, 334] |
καὶ
τοὺς
ἄλλους
ὡς
ἔπος
|
εἰπεῖν |
ἅπαντας
τὰ
μέγιστα
ἔβλαψαν
ἀνθρώπους, |
[4, 320] |
οἰκουμένης,
εἰ
καὶ
νεανικώτερόν
ἐστιν
|
εἰπεῖν, |
εἰς
ἕνα
τόπον
ἀποβλέπειν,
καὶ |
[3, 315] |
αὐτά·
καὶ
μὴν
οὐ
χαλεπὸν
|
εἰπεῖν |
ἐναργῶς
ὡς
ἦν
ταῦτα
ἄριστα |
[2, 310] |
οὖν
ἡμῖν
ἔτι,
σὺν
θεῷ
|
εἰπεῖν, |
ἔξεστιν,
εἴ
τι
ἄρα
μὴ |
[4, 320] |
εἰς
τὸ
παρόν,
σὺν
θεῷ
|
εἰπεῖν, |
ἔχει
καλῶς,
τὰ
δὲ
περὶ |
[5, 321] |
πώποτε
ἀναστὰς
ἐφθέγξατο,
πρὸς
ταῦτ'
|
εἰπεῖν |
ὅτι
Πλάτων
ὀψὲ
ἐν
τῇ |
[1, 309] |
τοῦ
Εὐριπίδου
κατὰ
καιρόν
ἐστιν
|
εἰπεῖν, |
ὅτι
σοὶ
πραγμάτων
ἄλλων
ποτὲ |
[3, 315] |
μετὰ
ταῦτα
ὃ
ἐπῄει
μοι
|
εἰπεῖν |
οὐκ
εἶπον,
φοβούμενος
μὴ
σμικροῦ |
[2, 310] |
ἐσμεν
οὐδενὶ
Ἑλλήνων
ὡς
ἔπος
|
(εἰπεῖν, |
οὔτε
ἡ
συνουσία
ἡμῶν
σιγᾶται. |
[7, 339] |
ἀσαφείας
ἐμπίμπλησι
πάσης
ὡς
ἔπος
|
εἰπεῖν |
πάντ'
ἄνδρα.
Ἐν
οἷσι
μὲν |
[4, 320] |
τε
καὶ
ἐπειδή,
σὺν
θεῷ
|
εἰπεῖν, |
ῥᾴδιον
ἔσται.
Τοῖς
(μὲν
γὰρ |
[2, 310] |
ἔχει·
ὡς
δ'
ἐν
κεφαλαίῳ
|
εἰπεῖν, |
σοῦ
μὲν
τιμῶντος
ἀμφοτέροις
κόσμος, |
[7, 339] |
αὐτῶν
ἐν
νῷ
μοι
γέγονεν
|
εἰπεῖν· |
τάχα
γὰρ
ἂν
περὶ
ὧν |
[7, 324] |
τάδε
ἐδεῖτο,
εἰ
καὶ
μακρότερα
|
εἰπεῖν. |
Τίνας
γὰρ
καιρούς,
ἔφη,
μείζους |
[3, 315] |
παιδὶ
καταλείψειν
(αὐτοῦ.
Πολλὰ
ἔχων
|
εἰπεῖν |
ὧν
ὑποσχόμενος
οὐδὲν
ἐποίησας,
διὰ |
[13, 360] |
ἃ
ἐπέστελλες
πέμπειν.
Ὁ
δὲ
|
εἶπεν |
εἰκότα
καὶ
ἀνθρώπινα,
ὅτι
καὶ |
[13, 360] |
τῶν
καλῶν
τις
ὃς
τότε
|
εἶπεν· |
ἦ
που
πολλά,
ὦ
Διονύσιε, |
[7, 344] |
ἤκουον
διαλεγομένων,
ἃ
δὲ
ἐναντίον
|
εἶπεν |
Θεοδότης
ἐμοῦ
πρὸς
Διονύσιον,
οἶδά |
[8, 352] |
ἐκεῖνος
ἔμπνους
ὢν
καὶ
δυνάμενος
|
εἶπεν |
νῦν
πρὸς
ὑμᾶς.
Τίν'
οὖν |
[2, 310] |
παραφέροντες,
ἅ
τε
ἔπραξεν
καὶ
|
εἶπεν |
πρὸς
αὐτούς·
καὶ
Περίανδρον
τὸν |
[7, 339] |
εἰπὼν
οὐδὲν
τὸ
μετὰ
τοῦτο
|
εἶπεν |
πρότερον
ἢ
ὡς
ἂν
εἰς |
[7, 339] |
κατὰ
νοῦν
γιγνόμενα.
Ταῦθ'
οὕτως
|
εἶπεν, |
τἆλλα
δὲ
(μακρὰ
ἂν
εἴη |
[7, 329] |
ᾗ
δ'
ἂν
οὕτως
ἐγένετο,
|
εἴπερ |
ἐγίγνετο,
κάλλιστα,
ὤκνει
(ὡς
δὴ |
[7, 344] |
βραχυτάτοις
κεῖται
φιλοτιμίας
δὲ
αἰσχρᾶς,
|
εἴπερ, |
ἕνεκα,
εἴθ'
ὡς
αὑτοῦ
τιθέμενος |
[7, 339] |
λόγου
γε
ὁ
αὐτὸς
λόγος,
|
εἴπερ |
ἐξ
ὀνομάτων
καὶ
ῥημάτων
σύγκειται, |
[8, 357] |
ταῦτα
Σικελίαν
ἂν
τὴν
ἄλλην,
|
εἴπερ |
ἔργα
ἐπὶ
νῷ
ἐγίγνετο,
κατῴκισα, |
[7, 344] |
οὐκ
ἦν
τούτῳ
ταῦτα
σπουδαιότατα,
|
εἴπερ |
ἔστ'
αὐτὸς
σπουδαῖος,
κεῖται
δέ |
[13, 360] |
(ᾧ
γε
σὺ
καὶ
Ἀρχύτης,
|
εἴπερ |
ἥκει
παρά
σε
Ἀρχύτης,
χρῆσθαι |
[7, 339] |
αἴτιον
γενέσθαι
τηλικούτου
ἀληθῶς
ὀνείδους,
|
(εἴπερ |
ὄντως
εἴη
τῳ
ταῦτα
λελεγμένα. |
[7, 324] |
ἱκανώτατοί
τε
Διονύσιον
συμπαρακαλεῖν,
ὥστε
|
εἴπερ |
ποτὲ
καὶ
νῦν
ἐλπὶς
πᾶσα |
[3, 315] |
νῦν
ὕπαρ
ἀντ'
ὀνείρατος
γέγονεν
|
εἶπες |
δὲ
(καὶ
μάλα
πλαστῶς
γελῶν, |
[13, 360] |
ἀνέστης
παρ'
ἐμὲ
καὶ
φιλοφρονούμενος
|
εἶπες |
εὖ
τι
ῥῆμα
ἔχον,
ὡς |
[13, 360] |
ὠφελῇ
ὑπὸ
Πλάτωνος·
σὺ
δ'
|
εἶπες· |
καὶ
εἰς
ἄλλα
πολλά,
ἐπεὶ |
[3, 315] |
ταύτην
λαβὼν
ὡς
ἱκανὴν
πρόφασιν,
|
εἶπες |
ὅτι
καὶ
πάλαι
σοι
δῆλος |
[5, 321] |
Ἐὰν
δέ
τις
ἀκούσας
ταῦτα
|
εἴπῃ· |
Πλάτων,
ὡς
ἔοικεν,
προσποιεῖται
μὲν |
[8, 352] |
Τίν'
οὖν
δή,
τις
ἂν
|
εἴποι, |
λόγον
ἀποφαίνεται
ἡμῖν
περὶ
τῶν |
[2, 310] |
οὐ
λέγω
ὅπερ
ἂν
πολλοὶ
|
εἴποιεν, |
ἀλλ'
ὅτι
ἐφαίνου
οὐ
πάνυ |
[7, 324] |
εἰκάζων
ἀλλ'
ὡς
εἰδὼς
σαφῶς
|
εἴποιμ' |
ἄν.
Ὅτε
γὰρ
κατ'
ἀρχὰς |
[7, 339] |
ἀσαφές,
τὸ
δὲ
μέγιστον,
ὅπερ
|
εἴπομεν |
ὀλίγον
ἔμπροσθεν,
ὅτι
δυοῖν
ὄντοιν, |
[6, 322] |
βίου·
διὸ
δὴ
τούτων
προσδεῖν
|
εἶπον, |
ἵνα
μὴ
ἀναγκάζωνται
τῆς
ἀληθινῆς |
[7, 349] |
ἂν
ἐπιθυμῆτε,
ἄλλους
παρακαλεῖτε.
Ταῦτα
|
εἶπον |
μεμισηκὼς
τὴν
περὶ
Σικελίαν
πλάνην |
[7, 344] |
χρόνου
πολλοῦ,
ὅπερ
ἐν
ἀρχαῖς
|
εἶπον· |
μόγις
δὲ
τριβόμενα
πρὸς
ἄλληλα |
[7, 334] |
καλοῦντος
τὸ
δεύτερον
ἀπηρνήθην,
καθάπερ
|
εἶπον |
νυνδή,
δοκεῖ
μοι
Διονύσιος
παντάπασιν |
[7, 349] |
ἑστάτην
σιγῇ
δακρύοντε,
ἐγὼ
δὲ
|
εἶπον· |
οἵδε
πεφόβηνται
μή
τι
σὺ |
[7, 349] |
ἐκέλευον,
εἰ
βούλοιντο·
ἐμὲ
δ'
|
εἶπον |
ὅτι
σὺ
μετὰ
τῶν
ἄλλων |
[2, 310] |
εἶναι
σὸν
εὕρημα·
καὶ
ἐγὼ
|
εἶπον |
ὅτι
τοῦτο
εἰ
φαίνοιτό
σοι |
[7, 344] |
εἶναι
ἀντιλέγειν
ἔτι,
ὅμως
δ'
|
εἶπον |
ὅτι
χρείη
τὴν
παρὰ
Δίωνος |
[3, 315] |
κρίνειν.
Ἀλλ'
οὖν,
ὅπερ
ἀρτίως
|
εἶπον, |
οὐ
διαβολῆς
προσδέομαι
πρός
τε |
[2, 310] |
δὴ
βασιλέως
πέρι
καὶ
ὧν
|
εἶπον, |
οὐδέν
ἐστιν
τοιοῦτον
τὸ
δὴ |
[3, 315] |
γεγενῆσθαι.
Τὴν
οὖν
ἀρχὴν
ὧν
|
εἶπον |
περὶ
προτέρων
ἄκουε
πρότερον.
Ἦλθον |
[7, 334] |
Σικελίᾳ
διατριβῆς
μοι
διεπεράνθη,
καθάπερ
|
εἶπον, |
πρὶν
συμβουλεύειν
τοῖς
οἰκείοις
καὶ |
[7, 344] |
μοι
δόξαντα,
εἰς
τὴν
ὑστεραίαν
|
εἶπον |
πρὸς
Διονύσιον
ὅτι
δέδοκταί
(μοι |
[7, 344] |
Θηβαῖος·
διεξῆλθον
μὲν
γὰρ
ὡς
|
εἶπόν |
τε
ἐγὼ
καὶ
ἅπαξ
μόνον, |
[3, 315] |
ὃ
ἐπῄει
μοι
εἰπεῖν
οὐκ
|
εἶπον, |
φοβούμενος
μὴ
σμικροῦ
ῥήματος
ἕνεκα |
[11, 358] |
τε
καὶ
τοῖς
οἰκισταῖς,
ὃ
|
εἰπόντος |
μὲν
ἐμοῦ,
φησὶν
Ἡσίοδος,
δόξαι |
[3, 315] |
μηδὲν
σοῦ
χείρω,
ἵνα
οὕτως
|
εἴπω, |
(τοῦτον
μὲν
προδοῦναι,
σὲ
δὲ |
[7, 324] |
ἐγὼ
σχεδὸν
οὐκ
ἂν
αἰσχυνοίμην
|
εἰπὼν |
δικαιότατον
εἶναι
τῶν
τότε,
ἐπί |
[5, 321] |
ἔχειν,
πολλὰ
ἂν
χαίρειν
ἡμῖν
|
εἰπὼν |
ἐκτὸς
(ἂν
γίγνοιτο
τῆς
περὶ |
[7, 339] |
(Πλάτωνι”
τὰ
νόμιμα
ἐπὶ
τούτοις
|
εἰπὼν |
οὐδὲν
τὸ
μετὰ
τοῦτο
εἶπεν |
[7, 349] |
οὗτος
δεῖται
μὴ
ποιεῖν·
καὶ
|
εἰπὼν |
ταῦτα
ἀποστρεφόμενος
ᾠχόμην
ἔξω.
Τὸ |
[7, 324] |
παρ'
ἡμᾶς
φεύγων
καὶ
ἀνέροιτο
|
εἰπών· |
Ὦ
Πλάτων,
ἥκω
σοι
φυγὰς |
[2, 310] |
τ'
ἔσται
καὶ
πάντα
ἃ
|
εἰρήκαμεν; |
τὸν
Ἀρχέδημον
νῦν
τε
ὀρθῶς |
[3, 315] |
δεύτερον
ὡς
οὐκ
ἐμὴν
ταύτην
|
εἴρηκας |
συμβουλὴν
οὐδὲ
διακώλυσιν,
μέλλοντί
σοι |
[3, 315] |
τᾶν,
εἰ
μὲν
μὴ
φῂς
|
εἰρηκέναι |
εἰρηκὼς
ταῦτα,
ἔχω
τὴν
δίκην· |
[2, 310] |
Κρατιστόλου
καὶ
Πολυξένου
πρὸς
σὲ
|
εἰρηκότων, |
ὧν
φασὶ
(λέγειν
τὸν
ἕτερον |
[3, 315] |
εἰ
μὲν
μὴ
φῂς
εἰρηκέναι
|
εἰρηκὼς |
ταῦτα,
ἔχω
τὴν
δίκην·
εἰ |
[7, 349] |
καὶ
ἱκανῶς
εἴη
τὰ
νῦν
|
εἰρημένα. |
~(Πλάτων
τοῖς
Δίωνος
οἰκείοις
τε |
[7, 344] |
φλαῦρον
μηδὲν
παρὰ
τὰ
νῦν
|
εἰρημένα. |
Τῇ
δὴ
μετὰ
ταύτην
τὴν |
[8, 352] |
ποτὲ
εὐεργέταις,
πολέμου
δὲ
καὶ
|
εἰρήνης |
ἄρχοντας
νομοφύλακας
ποιήσασθαι
ἀριθμὸν
τριάκοντα |
[3, 315] |
οἴκαδε
σωτηρίας·
τὸ
δὲ
δεύτερον
|
εἰρήνης |
γενομένης
ἐκάλεις
με
οὐ
κατὰ |
[3, 315] |
ἐμέ,
ἐπειδὴ
πόλεμος
ὑμᾶς
κατεῖχεν,
|
εἰρήνης |
δ'
αὖ
γενομένης
ἐλθεῖν
ἐμέ |
[7, 334] |
ποτ'
ἐδυνάμην
Διονύσιον
ἀφεῖναί
με,
|
εἰρήνης |
δὲ
γενομένης
ἦν
γὰρ
τότε |
[7, 334] |
τούτοις
τοῖς
λόγοις.
Γενομένης
δὲ
|
εἰρήνης, |
μετεπέμπετό
με,
Δίωνα
δὲ
ἐπισχεῖν |
[7, 334] |
Συμβουλὴ
μὲν
δὴ
καὶ
ἐπιστολὴ
|
εἰρήσθω |
καὶ
ἡ
παρὰ
Διονύσιον
ἐμὴ |
[3, 315] |
ψυχῇ.
Καὶ
ταῦτα
μὲν
οὕτως
|
εἰρήσθω |
παρ'
ἐμοῦ
περὶ
τῆς
προσρήσεως· |
[7, 349] |
σχεδὸν
εἴρηταί
τέ
μοι
καὶ
|
εἰρήσθω· |
ὧν
δ'
ἐπανέλαβον
ἕνεκα
τὴν |
[8, 352] |
καταστήσασθε
τρόπῳ
τινὶ
τοιῷδε,
(ὃς
|
εἴρηται |
μὲν
καὶ
πρότερον
ὑμῖν,
ὅμως |
[7, 334] |
ἐλλογίμω
πώποτε
ἄνδρε
γενομένω.
Ταῦτα
|
εἴρηται |
πάντα
τῆς
συμβουλῆς
ἕνεκα
τῶν |
[4, 320] |
καὶ
Αἴγιναν,
ἡμεῖς
δέ,
καθάπερ
|
εἴρηται, |
πολλὰ
ἀκούοντες
περὶ
τῶν
τῇδε |
[7, 344] |
ἐρρήθη,
ταῦτα
συνωμολογήσαμεν,
ὡς
νῦν
|
εἴρηται |
σχεδόν.
Ἐξέπλευσεν
δὴ
τὰ
πλοῖα |
[3, 315] |
Ἀλλ'
οὖν
ὧν
ἕνεκα
πάντ'
|
εἴρηται |
ταῦτ'
ἐστί·
μή
με
διάβαλλε |
[7, 349] |
νῦν
ῥηθέντα
ἃ
συμβουλεύω,
σχεδὸν
|
εἴρηταί |
τέ
μοι
καὶ
εἰρήσθω·
ὧν |
[7, 329] |
μηχανώμενος
διεκώλυέν
μου
τὸν
ἔκπλουν,
|
εἰς |
ἀκρόπολιν
ἀγαγὼν
καὶ
κατοικίσας
ὅθεν |
[13, 360] |
Πλάτωνος·
σὺ
δ'
εἶπες·
καὶ
|
εἰς |
ἄλλα
πολλά,
ἐπεὶ
καὶ
ἀπ' |
[10, 358] |
τὰς
δὲ
ἄλλας
τε
καὶ
|
εἰς |
ἄλλα
τεινούσας
σοφίας
τε
καὶ |
[7, 339] |
νενοημένα
ὑπ'
αὐτοῦ,
καὶ
ταῦτα
|
εἰς |
ἀμετακίνητον,
ὃ
δὴ
πάσχει
τὰ |
[7, 344] |
καὶ
οὐκ
ἂν
αὐτὰ
ἐτόλμησεν
|
εἰς |
ἀναρμοστίαν
καὶ
ἀπρέπειαν
ἐκβάλλειν.
Οὔτε |
[2, 310] |
μέντοι
μή
ποτε
ἐκπέσῃ
ταῦτα
|
εἰς |
ἀνθρώπους
ἀπαιδεύτους·
σχεδὸν
γάρ,
ὡς |
[7, 324] |
(πάντα
εἰς
ὑπερβολάς,
ἀργῶν
δὲ
|
εἰς |
ἅπαντα
ἡγουμένων
αὖ
δεῖν
γίγνεσθαι |
[1, 309] |
χρυσίον
τὸ
λαμπρόν,
(ὅπερ
ἔδωκας
|
εἰς |
ἀποστολήν,
ἄγει
σοι
Βακχεῖος
ὁ |
[7, 329] |
καὶ
πιστῶν,
οὗ
μεῖζον
σημεῖον
|
εἰς |
ἀρετὴν
καὶ
κακίαν
οὐκ
ἔστιν |
[7, 324] |
ὀρθῶς
γε
καὶ
ἀληθῶς
γένος
|
εἰς |
ἀρχὰς
ἔλθῃ
τὰς
πολιτικὰς
ἢ |
[3, 315] |
μόνον
ἥκειν
ἐπέστειλας,
Δίωνα
δ'
|
εἰς |
αὖθις
ἔφησθα
μεταπέμψεσθαι.
Διὰ
ταῦτα |
[7, 339] |
νοῦν
ἔχων
οὐδεὶς
τολμήσει
ποτὲ
|
εἰς |
αὐτὸ
τιθέναι
τὰ
νενοημένα
ὑπ' |
[8, 352] |
τοὔνομά
τε
καὶ
τοὖργον
τοῦτο,
|
εἰς |
βασιλείαν
δέ,
εἰ
δυνατὸν
(εἴη, |
[3, 315] |
ἐπικουφίσαι,
τὴν
ἀρχὴν
ἀντὶ
τυραννίδος
|
εἰς |
βασιλείαν
μεταστήσαντα,
ταῦτ'
ἄρα
σὲ |
[8, 352] |
πεινώντων
εὐδαιμόνισμα
ἀνθρώπων
καὶ
ἀνοήτων,
|
εἰς |
βασιλέως
δ'
εἶδος
πειρᾶσθαι
μεταβάλλειν |
[8, 352] |
τὸν
Διονυσίου,
ἐὰν
ἐθέλῃ
ἑκὼν
|
εἰς |
βασιλέως
σχῆμα
ἀπαλλάττεσθαι,
δεδιὼς
μὲν |
[7, 344] |
ἐπὶ
τούτοις
τὸν
ἐνιαυτὸν
τοῦτον,
|
εἰς |
δὲ
ὥρας
ἄπιθι
(λαβὼν
τὰ |
[2, 310] |
μὲν
εἰς
φιλίαν,
τοτὲ
δ'
|
εἰς |
διαφοράν,
καὶ
τὰ
μὲν
ὁμονοοῦντας, |
[2, 310] |
ἄνθρωποι
τούτων
δὲ
τοὺς
μὲν
|
εἰς |
διαφοράν,
τοὺς
δ'
εἰς
φιλίαν |
[7, 324] |
Σωκράτη
τοῦτον
δυναστεύοντές
τινες
εἰσάγουσιν
|
εἰς |
δικαστήριον,
ἀνοσιωτάτην
αἰτίαν
ἐπιβαλόντες
(καὶ |
[7, 334] |
Διὸς
τρίτου
σωτῆρος
χάριν,
εἶτα
|
εἰς |
Διονύσιον
βλέψαντες
καὶ
Δίωνα,
ὧν |
[7, 344] |
καὶ
νοῦς,
συντείνων
ὅτι
(μάλιστ'
|
εἰς |
δύναμιν
ἀνθρωπίνην.
Διὸ
δὴ
πᾶς |
[6, 322] |
ὄντως
φιλοσοφῶμεν,
εἰσόμεθα
πάντες
σαφῶς
|
εἰς |
δύναμιν
ἀνθρώπων
εὐδαιμόνων.
~Πλάτων
τοῖς |
[3, 315] |
δὲ
τούτοις
ἔτι
σαφεστέρους
τούτων
|
εἰς |
ἔλεγχον
λόγους
ἐγὼ
δοίην
ἄν, |
[3, 315] |
εἴ
τι
γίγνοιτο
ἁμάρτημα,
πᾶν
|
εἰς |
ἐμὲ
τρέπειν,
σὲ
φάσκοντας
πάντα |
[3, 315] |
μάλ'
ἀπεκρίνω
μεμηνιμένως
καὶ
ὑβριστικῶς
|
εἰς |
ἐμέ,
ὡς
ᾤου
διὸ
τὸ |
[4, 320] |
εἰ
καὶ
νεανικώτερόν
ἐστιν
εἰπεῖν,
|
εἰς |
ἕνα
τόπον
ἀποβλέπειν,
καὶ
ἐν |
[7, 324] |
ἐμὴν
συνουσίαν
ὡς
εὐπετῶς
ἐξηργάσατο
|
εἰς |
ἐπιθυμίαν
ἐλθεῖν
αὐτὸν
τοῦ
καλλίστου |
[7, 329] |
φυλάττων
ᾗπερ
ἀφικόμην,
εἴ
πως
|
εἰς |
ἐπιθυμίαν
ἔλθοι
τῆς
φιλοσόφου
ζωῆς· |
[7, 334] |
ἐπεδήμουν
ἐγώ,
ὅθεν
ἅμα
μὲν
|
εἰς |
ἐπιθυμίαν
ᾔει
τοῦ
διακοῦσαι
ἐναργέστερον, |
[8, 352] |
γίγνηταί
τι
καὶ
ἀπευκτῶν,
σχεδὸν
|
εἰς |
ἐρημίαν
τῆς
Ἑλληνικῆς
φωνῆς
Σικελία |
[3, 315] |
τοῖς
διαβάλλουσιν
ἡμᾶς
καὶ
βουλομένοις
|
εἰς |
ἔχθραν
ἐλθεῖν
ἑώρων
γὰρ
καὶ |
[7, 324] |
Ταύτην
δὴ
τὴν
διάνοιαν
ἔχων
|
εἰς |
Ἰταλίαν
τε
καὶ
Σικελίαν
ἦλθον, |
[7, 329] |
πολιτείας
καὶ
μηδαμῇ
ἐθέλουσιν
αὐτῆς
|
εἰς |
ἴχνος
ἰέναι,
προαγορεύουσιν
δὲ
τῷ |
[3, 315] |
πᾶσαν
τὰ
μὲν
ἡμίσεα
ἀποπέμψειν
|
εἰς |
Κόρινθον,
τὰ
δ'
ἄλλα
τῷ |
[4, 320] |
μὲν
Θεοδότου
καὶ
Ἡρακλείδου
ἥκουσιν
|
εἰς |
Λακεδαίμονα
καὶ
Αἴγιναν,
ἡμεῖς
δέ, |
[3, 315] |
διὰ
σὲ
ἀπηργάσατο.
Σχεδὸν
δ'
|
εἰς |
λόγον
ὁ
λόγος
ἥκει
μοι |
[7, 344] |
δεῦρο
Ἡρακλείδην
κομίσαι
δυνατὸς
ἡμῖν
|
εἰς |
λόγους
περὶ
τῶν
ἐγκλημάτων
αὐτῷ |
[6, 322] |
καὶ
πειρᾶσθαι
ταῖς
(ἀνθέξεσιν
ἀλλήλων
|
εἰς |
μίαν
ἀφικέσθαι
φιλίας
συμπλοκήν.
Ἂν |
[7, 329] |
πόλεσιν
ἑκάσταις
κεκτημένοι.
Διονύσιος
δὲ
|
εἰς |
μίαν
πόλιν
ἁθροίσας
πᾶσαν
Σικελίαν, |
[13, 360] |
πλὴν
πάνυ
ὀλίγων
τινῶν
καὶ
|
εἰς |
ὀλίγα·
ἐπεὶ
καὶ
περὶ
τούτου |
[7, 349] |
ἀπέδωκεν.
Ἐλθὼν
δὲ
εἰς
Πελοπόννησον
|
εἰς |
Ὀλυμπίαν,
Δίωνα
καταλαβὼν
θεωροῦντα,
ἤγγελλον |
[7, 344] |
λαβόντα
καὶ
τὴν
γυναῖκα
ἀξιῶ
|
εἰς |
(Πελοπόννησον
ἀποπλεῖν,
οἰκεῖν
τε
βλάπτοντα |
[7, 349] |
οὔτε
τις
ἀπέδωκεν.
Ἐλθὼν
δὲ
|
εἰς |
Πελοπόννησον
εἰς
Ὀλυμπίαν,
Δίωνα
καταλαβὼν |
[7, 344] |
εἴα
τοὺς
ἐπιτρόπους
αὐτοῦ
πέμπειν
|
εἰς |
Πελοπόννησον,
καθάπερ
ἐπιλελησμένος
τῆς
ἐπιστολῆς |
[7, 329] |
αἰτιώμενος
ἐπιβουλεύειν
τῇ
τυραννίδι,
σμικρὸν
|
εἰς |
πλοῖον
ἐμβιβάσας,
ἐξέβαλεν
ἀτίμως.
Οἱ |
[7, 349] |
ὧν
δ'
ἐπανέλαβον
ἕνεκα
τὴν
|
εἰς |
Σικελίαν
ἄφιξιν
τὴν
δευτέραν,
ἀναγκαῖον |
[2, 310] |
ἔχει,
ἐγὼ
φράσω.
Ἦλθον
ἐγὼ
|
εἰς |
Σικελίαν
δόξαν
ἔχων
πολὺ
τῶν |
[7, 324] |
πάντων
(ἀρχὴν
γεγονέναι
τὴν
τότε
|
εἰς |
Σικελίαν
ἐμὴν
ἄφιξιν;
ἐγὼ
συγγενόμενος |
[7, 329] |
ὁ
πρῶτος
δὴ
χρόνος
τῆς
|
εἰς |
Σικελίαν
ἐμῆς
ἐπιδημίας
(τε
καὶ |
[7, 334] |
ὑπηρεσίας
ἐγενέσθην
ἑταίρω·
~ἐλθόντες
(δὲ
|
εἰς |
Σικελίαν,
ἐπειδὴ
Δίωνα
ᾔσθοντο
διαβεβλημένον |
[7, 339] |
εἶπεν
πρότερον
ἢ
ὡς
ἂν
|
εἰς |
Σικελίαν
πεισθεὶς
ὑφ'
ἡμῶν
ἔλθῃς |
[13, 360] |
ἦ
που
πολλά,
ὦ
Διονύσιε,
|
εἰς |
σοφίαν
ὠφελῇ
ὑπὸ
Πλάτωνος·
σὺ |
[3, 315] |
μὲν
οὕτως
ἐγένετο
τῆς
ἐμῆς
|
εἰς |
Συρακούσας
ἀποδημίας
πέρι
τῆς
πρώτης |
[7, 324] |
δὴ
πρὸς
τοῖς
πρόσθε
διανοούμενος,
|
εἰς |
Συρακούσας
(διεπορεύθην,
ἴσως
μὲν
κατὰ |
[7, 324] |
ἄν.
Ὅτε
γὰρ
κατ'
ἀρχὰς
|
εἰς |
Συρακούσας
ἐγὼ
ἀφικόμην,
σχεδὸν
ἔτη |
[7, 339] |
προθυμίαν
τοῦ
ἐμὲ
πλεῖν
καὶ
|
εἰς |
Συρακούσας
ἐλθεῖν·
πρὸς
γὰρ
δὴ |
[7, 324] |
ᾠήθη
δεῖν
ἐκ
παντὸς
τρόπου
|
εἰς |
Συρακούσας
ὅτι
τάχιστα
ἐλθεῖν
ἐμὲ |
[3, 315] |
ἐλθεῖν
ἐμέ
τε
καὶ
Δίωνα
|
εἰς |
Συρακούσας,
σὲ
δὲ
καλεῖν
ἡμᾶς. |
[2, 310] |
φιλοσοφίᾳ
διαφέρειν,
βουλόμενος
δὲ
(ἐλθὼν
|
εἰς |
Συρακούσας
συμμάρτυρα
λαβεῖν
σέ,
ἵνα |
[3, 315] |
προτέρων
ἄκουε
πρότερον.
Ἦλθον
καλούμενος
|
εἰς |
Συρακούσας
ὑπό
τε
σοῦ
καὶ |
[2, 310] |
μαθεῖν
ποῖ'
ἄττα
ἐστίν,
βλέπουσα
|
εἰς |
τὰ
αὑτῆς
συγγενῆ,
ὧν
(οὐδὲν |
[6, 322] |
καὶ
χρείαν
ἔχοντες
ὥστε
ἀλλήλους
|
εἰς |
τὰ
(μέγιστα
ὠφελεῖν.
Ἑρμείᾳ
μὲν |
[6, 322] |
χρυσοῦ
προσγενομένου
γένοιτ'
ἂν
μείζων
|
εἰς |
τὰ
πάντα
δύναμις,
ἢ
φίλων |
[7, 349] |
Ἀρχύτην
καὶ
τοὺς
ἄλλους
φίλους
|
εἰς |
Τάραντα,
φράζων
ἐν
οἷς
ὢν |
[8, 357] |
ἔμπροσθεν
οἰκητὰς
τῶν
Ἑλληνικῶν
τόπων
|
εἰς |
τὰς
ἀρχαίας
καὶ
πατρῴας
οἰκήσεις |
[5, 321] |
περὶ
τὴν
σὴν
διατριβὴν
ὄντων·
|
εἰς |
ταῦτ'
οὖν
αὐτῷ
χρώμενος
ὀνήσῃ |
[13, 360] |
Λεπτίνης
σοι
ἐρεῖ.
Ἀργύριον
δ'
|
εἰς |
ταῦτα
ἕνεκά
τε
τούτων
καὶ |
[7, 324] |
τὸ
πράττειν
τὰ
κοινά,
βλέποντα
|
εἰς |
ταῦτα
καὶ
φερόμενα
ὁρῶντα
πάντῃ |
[2, 310] |
ἐρῶ
ἄνωθεν
ἀρξάμενος.
Πέφυκε
συνιέναι
|
εἰς |
ταὐτὸν
φρόνησίς
τε
καὶ
δύναμις |
[7, 324] |
εἴ
τις
θεῶν
καὶ
τοῦτον
|
εἰς |
τὴν
αὐτὴν
δόξαν
περὶ
πολιτείας |
[7, 349] |
φθάνει
δέ,
ὡς
ἐλέγετο,
Ἡρακλείδης
|
εἰς |
τὴν
Καρχηδονίων
ἐπικράτειαν
ἐκφυγὼν
ἡμέρας |
[13, 360] |
λέγειν,
ὅτι
ἡμέτερον
εἴη
ὃ
|
εἰς |
τὴν
ναῦν
ἀναλώσαμεν
τὴν
Λευκαδίαν, |
[7, 349] |
ἐρρήθη,
καὶ
οὐκέτι
μετεπέμψατό
με
|
εἰς |
τὴν
οἴκησιν
πάλιν,
ὡς
ἤδη |
[13, 360] |
ἢ
δέκα
μνῶν
δέοι
ἂν
|
εἰς |
τὴν
οἰκοδομίαν
τοῦ
τάφου.
Καὶ |
[13, 360] |
τε
τούτων
καὶ
εἰσφορῶν
τινων
|
εἰς |
τὴν
πόλιν
ἔλαβον
παρὰ
Λεπτίνου, |
[6, 322] |
ἂν
συμφῦσαι
καὶ
συνδῆσαι
πάλιν
|
εἰς |
τὴν
προϋ
πάρχουσαν
(φιλότητά
τε |
[7, 344] |
μέν,
ὅμως
δὲ
βουλευσάμενος
ἔφην
|
εἰς |
τὴν
ὑστεραίαν
αὐτῷ
περὶ
τούτων |
[7, 344] |
Διονυσίου
μηχανάς.
Ταῦτά
μοι
δόξαντα,
|
εἰς |
τὴν
ὑστεραίαν
εἶπον
πρὸς
Διονύσιον |
[7, 344] |
τούτων
μήποτε
μάθωσιν
ἀλήθειαν
ἀρετῆς
|
εἰς |
(τὸ
δυνατὸν
οὐδὲ
κακίας.
Ἅμα |
[8, 352] |
τοῦ
ὑπ'
ἐμοῦ
ῥηθησομένου,
ἐνεγκὼν
|
εἰς |
τὸ
μέσον
(ὀρθότατα
φιλέλλην
ἂν |
[4, 320] |
τῆς
προσηκούσης.
Τὰ
μὲν
οὖν
|
εἰς |
τὸ
παρόν,
σὺν
θεῷ
εἰπεῖν, |
[7, 324] |
ὅσῳ
μᾶλλον
διεσκόπουν
ἡλικίας
τε
|
εἰς |
τὸ
πρόσθε
προύβαινον,
τοσούτῳ
χαλεπώτερον |
[4, 320] |
πολλὴν
εἶχον
περὶ
αὐτῶν
σπουδὴν
|
εἰς |
τὸ
συμπερανθῆναι,
οὐκ
ἄλλου
τινὸς |
[3, 315] |
πολλῶν
πρὸς
τοὺς
μισθοφόρους
καὶ
|
εἰς |
τὸ
Συρακουσίων
πλῆθος
διεβλήθην
διὰ |
[8, 352] |
ποτε
ἀπληστίᾳ
ἐλευθερίας
ἀκαίρου
τινὸς
|
εἰς |
τὸ
τῶν
προγόνων
νόσημα
ἐμπέσωσιν, |
[7, 349] |
ἀλιτηριώδη
ἑαυτῷ
τε
καὶ
γένει
|
εἰς |
τὸν
ἀεὶ
χρόνον,
ἐπὶ
πολιτείαν |
[7, 329] |
ἂν
ῥᾷστά
τε
καὶ
τάχιστα
|
εἰς |
τὸν
ἀεὶ
χρόνον,
τὸν
μὲν |
[3, 315] |
αὐτοῦ
μιμησάμενος,
ἐκ
τοῦ
ψεύδους
|
εἰς |
τὸν
ἀληθῆ
λόγον
μεταστήσῃ.
~Πλάτων |
[7, 334] |
ἁρπάζειν
κέρδη
φιλεῖ,
οὐδὲν
τῶν
|
εἰς |
τὸν
ἔπειτα
καὶ
εἰς
τὸν |
[7, 334] |
ἄλλοις
ὑμνεῖν
ταῦτα
ἐπιμελὲς
(καὶ
|
εἰς |
τὸν
ἔπειτα
μελήσει
χρόνον
τὸ |
[2, 310] |
ἐπιεικέστατοι
πᾶν
ποιοῦντες
ὅπως
ἂν
|
εἰς |
τὸν
ἔπειτα
χρόνον
εὖ
ἀκούσωσιν. |
[2, 310] |
λανθανέτω
δέ
σε
ὅτι
οὐδ'
|
εἰς |
τὸν
ἔπειτα
χρόνον
σιγηθήσεται·
τοιοῦτοι |
[7, 344] |
λαβεῖν,
ἀπορῶν
δέ,
Θεοδότην
μεταπεμψάμενος
|
εἰς |
τὸν
κῆπον
ἔτυχον
δ'
ἐν |
[9, 357] |
καὶ
νῦν
ἐπιμέλειαν
ἔχομεν
καὶ
|
εἰς |
τὸν
λοιπὸν
χρόνον
ἕξομεν
καὶ |
[7, 334] |
τῶν
εἰς
τὸν
ἔπειτα
καὶ
|
εἰς |
τὸν
παρόντα
καιρὸν
ἀγαθῶν
καὶ |
[7, 344] |
βιασαμένοις
ἐλθεῖν
ἐμὲ
τὸ
(τρίτον
|
εἰς |
τὸν
πορθμὸν
τὸν
περὶ
τὴν |
[7, 334] |
Σικελίαν,
ἐπειδὴ
Δίωνα
ᾔσθοντο
διαβεβλημένον
|
εἰς |
τοὺς
ἐλευθερωθέντας
ὑπ'
αὐτοῦ
Σικελιώτας |
[8, 352] |
Ἄργει
καὶ
Μεσσήνῃ
ἐκ
βασιλέων
|
εἰς |
τυράννων
δύναμιν
ἀφικομένους
καὶ
διαφθείραντας |
[7, 324] |
οἰομένων
ἀναλίσκειν
μὲν
δεῖν
(πάντα
|
εἰς |
ὑπερβολάς,
ἀργῶν
δὲ
εἰς
ἅπαντα |
[7, 334] |
πᾶσιν
ἐρρίζωται
καὶ
βλαστάνει
καὶ
|
εἰς |
ὕστερον
ἀποτελεῖ
καρπὸν
τοῖς
γεννήσασιν |
[7, 344] |
μὴ
γράψας
ποτὲ
ἐν
ἀνθρώποις
|
εἰς |
φθόνον
καὶ
ἀπορίαν
καταβαλεῖ.
Ἑνὶ |
[2, 310] |
μὲν
εἰς
διαφοράν,
τοὺς
δ'
|
εἰς |
φιλίαν
ἀλλήλοις
ἰόντας,
τοὺς
δὲ |
[7, 324] |
ἀγαθὰ
καὶ
τὰ
δίκαια
προτρέποντα
|
εἰς |
φιλίαν
τε
καὶ
ἑταιρίαν
ἀλλήλοις |
[2, 310] |
ἰόντας,
τοὺς
δὲ
τοτὲ
μὲν
|
εἰς |
φιλίαν,
τοτὲ
δ'
εἰς
διαφοράν, |
[10, 358] |
παντός,
τὸ
σοφώτατον
ἦθος
τῶν
|
εἰς |
φιλοσοφίαν
παρεχόμενον·
τὸ
γὰρ
βέβαιον |
[7, 329] |
ἐξέβαλον
μὲν
Δίωνα,
ἡμᾶς
(δ'
|
εἰς |
φόβον
κατέβαλον·
ἵνα
δ'
ἐκπεράνωμεν |
[7, 339] |
ὄφελος
γράψαι
καὶ
τὴν
φύσιν
|
εἰς |
φῶς
(πᾶσιν
προαγαγεῖν;
ἀλλ'
οὔτε |
[13, 360] |
ἐάν
τι
δέῃ
ἐμὲ
ἀναλίσκειν
|
εἰς |
χορηγίαν
ἤ
τι
τοιοῦτον,
οὐκ |
[7, 344] |
ψυχῆς
εἴς
τε
τὸ
μαθεῖν
|
εἴς |
τε
τὰ
λεγόμενα
ἤθη
(πέφυκεν, |
[7, 344] |
τῶν
πολλῶν
ἕξις
τῆς
ψυχῆς
|
εἴς |
τε
τὸ
μαθεῖν
εἴς
τε |
[8, 352] |
τιμὰς
αὑτοῖς
καὶ
γένει
λαβόντες
|
εἴς |
τε
τὸν
ἔπειτα
καὶ
τὸν |
[8, 352] |
πᾶσα,
Φοινίκων
ἢ
Ὀπικῶν
μεταβαλοῦσα
|
εἴς |
τινα
δυναστείαν
καὶ
κράτος.
Τούτων |
[7, 329] |
δὴ
καὶ
πόλει,
εἴτε
αὐτῆς
|
εἷς |
εἴη
κύριος
εἴτε
καὶ
πλείους, |
[7, 329] |
καὶ
κατοικίσας
ὅθεν
οὐδ'
ἂν
|
εἷς |
ἔτι
με
ναύκληρος
μὴ
ὅτι |
[7, 324] |
μεταβολὴ
γίγνεται,
καὶ
τῆς
μεταβολῆς
|
εἷς |
καὶ
πεντήκοντά
τινες
ἄνδρες
προύστησαν |
[7, 329] |
χώρας
ἐξόδοις
ἀρχόντων
οὐδ'
ἂν
|
εἷς |
περιεῖδέν
με
μόνον
ἐκπορευόμενον,
ὃς |
[13, 360] |
σοι,
ὅτι
ἂν
οἴωνται
ἀνάλωμα
|
εἰσαγγέλλειν, |
οὐκ
ἐθέλουσιν
προσαγγέλλειν,
ὡς
δὴ |
[7, 324] |
ἡμῶν
Σωκράτη
τοῦτον
δυναστεύοντές
τινες
|
εἰσάγουσιν |
εἰς
δικαστήριον,
ἀνοσιωτάτην
αἰτίαν
ἐπιβαλόντες |
[1, 309] |
ὅταν
ὑπό
τινος
ἀποθνῄσκοντα
τύραννον
|
εἰσάγωσιν, |
ἀναβοῶντα
ποιοῦσιν·
(Φίλων
ἔρημος,
ὦ |
[7, 349] |
ἀκούσας
ὅτι
παρὰ
Θεοδότην
εἴην
|
εἰσεληλυθώς, |
πρόφασιν
(αὖ
ταύτην
ἄλλην
τῆς |
[7, 344] |
καὶ
πλάνῳ
ὁ
συνεπισπόμενος
εὖ
|
εἴσεται, |
εἴτ'
οὖν
Διονύσιος
ἔγραψέν
τι |
[7, 324] |
ὡς
ἀσεβῆ
γὰρ
οἱ
μὲν
|
εἰσήγαγον, |
οἱ
δὲ
κατεψηφίσαντο
καὶ
ἀπέκτειναν |
[7, 349] |
ἁπάσῃ
μηχανῇ.
χόμεθα
οὖν
καὶ
|
εἰσήλθομεν |
παρ'
αὐτόν,
καὶ
τὼ
μὲν |
[7, 334] |
συμπάσης,
φοβεῖσθαι
δὲ
μηδὲ
Ἀθήνας·
|
εἰσὶ |
γὰρ
καὶ
ἐκεῖ
πάντων
ἀνθρώπων |
[6, 322] |
τινος
ἀμυντικῆς
δυνάμεως.
Ἄπειροι
γάρ
|
εἰσι |
διὰ
τὸ
μεθ'
ἡμῶν
μετρίων |
[13, 360] |
Ἐμοὶ
δὴ
τοιοῦτον
νῦν
συμβέβηκεν.
|
Εἰσί |
μοι
ἀδελφιδῶν
(θυγατέρες
τῶν
ἀποθανουσῶν |
[2, 310] |
χρόνον
σιγηθήσεται·
τοιοῦτοι
οἱ
παραδεδεγμένοι
|
εἰσὶν |
αὐτήν,
ἅτε
οὐκ
ὀλίγην
γεγενημένην |
[2, 310] |
δὲ
θαυμαστὸν
αὐτοῦ
γέγονεν,
ἄκουσον.
|
Εἰσὶν |
γὰρ
ἄνθρωποι
ταῦτα
ἀκηκοότες
καὶ |
[11, 358] |
Τοῦτο
δ'
αὖ,
εἰ
μέν
|
εἰσιν |
ἤδη
ἄνδρες
ἄξιοι
(τῆς
ἀρχῆς |
[7, 344] |
ἄλλων
ὅσα
καλὰ
μὴ
προσφυεῖς
|
εἰσιν |
καὶ
συγγενεῖς,
ἄλλοι
δὲ
ἄλλων |
[7, 329] |
δεήσεις
ἴσμεν
ὅτι
μεμειγμέναι
ἀνάγκαις
|
(εἰσίν |
ὃ
δὴ
μηχανώμενος
διεκώλυέν
μου |
[7, 339] |
πείθουσιν
αὑτοὺς
ὡς
ἱκανῶς
ἀκηκοότες
|
εἰσὶν |
τὸ
ὅλον,
καὶ
οὐδὲν
ἔτι |
[11, 358] |
οἱ
παιδευθησόμενοι,
ὡς
ἐγὼ
οἶμαι,
|
εἰσὶν |
ὑμῖν,
ἀλλὰ
τὸ
λοιπὸν
τοῖς |
[7, 349] |
τὲ
οὐδεὶς
ἐπὶ
δύναμιν
ἑκὼν
|
εἶσιν |
ἀλιτηριώδη
ἑαυτῷ
τε
καὶ
γένει |
[6, 322] |
ἐπομνύντας,
ὅν,
ἂν
ὄντως
φιλοσοφῶμεν,
|
εἰσόμεθα |
πάντες
σαφῶς
εἰς
δύναμιν
ἀνθρώπων |
[13, 360] |
ταῦτα
ἕνεκά
τε
τούτων
καὶ
|
εἰσφορῶν |
τινων
εἰς
τὴν
πόλιν
ἔλαβον |
[7, 339] |
ἐγὼ
σπουδάζω,
εἴτ'
ἐμοῦ
ἀκηκοότες
|
εἴτ' |
ἄλλων
εἴθ'
ὡς
εὑρόντες
αὐτοί· |
[3, 315] |
ἀγνῶτος
ἐμοί.
Τὸ
μετὰ
τοῦτο
|
εἴτ' |
ἄνθρωπος
εἴτε
θεὸς
εἴτε
τύχη |
[7, 324] |
σμικροῖς.
Εἴτ'
οὖν
πάθοι
τι,
|
εἴτ' |
ἐκπεσὼν
ὑπὸ
Διονυσίου
καὶ
τῶν |
[7, 339] |
εἰδέναι
περὶ
ὧν
ἐγὼ
σπουδάζω,
|
εἴτ' |
ἐμοῦ
ἀκηκοότες
εἴτ'
ἄλλων
εἴθ' |
[7, 344] |
πλάνῳ
ὁ
συνεπισπόμενος
εὖ
εἴσεται,
|
εἴτ' |
οὖν
Διονύσιος
ἔγραψέν
τι
τῶν |
[7, 324] |
κινδύνοις
ὄντως
γεγονότος
οὐ
σμικροῖς.
|
Εἴτ' |
οὖν
πάθοι
τι,
εἴτ'
ἐκπεσὼν |
[8, 352] |
γενόμενος.
Τρεῖς
δ'
ὄντας
βασιλέας,
|
εἴτ' |
οὖν
τὴν
Λακωνικὴν
δύναμιν
αὐτοῖς |
[7, 334] |
πείθεσθε
Διὸς
τρίτου
σωτῆρος
χάριν,
|
εἶτα |
εἰς
Διονύσιον
βλέψαντες
καὶ
Δίωνα, |
[7, 349] |
τῆς
πρὸς
τὰς
ἡδονὰς
ἡττημένος,
|
(εἶτα |
τοὺς
τὰς
οὐσίας
κεκτημένους
ἀποκτείνας, |
[8, 352] |
εἴτε
τινὰς
αὐτόθεν
εἴτε
ἔξωθεν
|
εἴτε |
ἀμφότερα
καὶ
ὁπόσους
ἂν
συγχωρήσωσιν· |
[7, 344] |
νῦν
δεδογμένα
δηλοῦντα,
καὶ
ἐρωτᾶν
|
εἴτε |
ἀρκεῖ
ταῦτα
αὐτῷ,
καὶ
εἰ |
[7, 329] |
ἄτεχνον.
Ταὐτὸν
δὴ
καὶ
πόλει,
|
εἴτε |
αὐτῆς
εἷς
εἴη
κύριος
εἴτε |
[7, 344] |
τε
οἴεται
καὶ
ἱκανῶς
οἶδεν,
|
εἴτε |
αὐτὸς
εὑρὼν
ἢ
καὶ
μαθὼν |
[8, 352] |
τὴν
Λακωνικὴν
δύναμιν
αὐτοῖς
δόντες
|
εἴτε |
ἀφελόντες
καὶ
συνομολογησάμενοι,
καταστήσασθε
τρόπῳ |
[7, 344] |
Διονυσίου
φιλοσοφίας,
ἀγανακτεῖν
τε
ἐξῆν
|
εἴτε |
βουλοίμην
εἴτε
μή.
Ἦν
γὰρ |
[7, 324] |
δὴ
μετέχοι
τῶν
πραγμάτων
αὐτοῖς,
|
εἴτε |
βούλοιτο
εἴτε
μή·
ὁ
δ' |
[8, 352] |
ὥς
φασιν,
τυράννους
ἐπονομάζοντες.
Καὶ
|
εἴτε |
δὴ
θείαν
τις
ἡγεῖσθαι
βούλεται |
[7, 344] |
γεγραμμένα
εἴτε
ἐν
νόμοις
νομοθέτου
|
εἴτε |
ἐν
ἄλλοις
τισὶν
ἅττ'
οὖν, |
[7, 344] |
ἴδῃ
τίς
του
συγγράμματα
γεγραμμένα
|
εἴτε |
ἐν
νόμοις
νομοθέτου
εἴτε
ἐν |
[8, 352] |
τῶν
διαλλαγῶν
εἴτε
τινὰς
αὐτόθεν
|
εἴτε |
ἔξωθεν
εἴτε
ἀμφότερα
καὶ
ὁπόσους |
[3, 315] |
Τὸ
μετὰ
τοῦτο
εἴτ'
ἄνθρωπος
|
εἴτε |
θεὸς
εἴτε
τύχη
τις
μετὰ |
[7, 329] |
εἴτε
αὐτῆς
εἷς
εἴη
κύριος
|
εἴτε |
καὶ
πλείους,
εἰ
μὲν
κατὰ |
[8, 352] |
εἴτε
τὴν
τῶν
ἀρχόντων
ἀρετὴν
|
εἴτε |
καὶ
τὸ
συναμφότερον
μετὰ
τῶν |
[7, 344] |
καὶ
πρώτων
εἴτε
τις
ἐλάττων
|
εἴτε |
μείζων,
ὡς
οὐδὲν
ἀκηκοὼς
οὐδὲ |
[7, 344] |
ἀγανακτεῖν
τε
ἐξῆν
εἴτε
βουλοίμην
|
εἴτε |
μή.
Ἦν
γὰρ
θέρος
ἤδη |
[7, 324] |
τῶν
πραγμάτων
αὐτοῖς,
εἴτε
βούλοιτο
|
εἴτε |
μή·
ὁ
δ'
οὐκ
ἐπείθετο, |
[13, 360] |
διελέχθην,
ἐξεπειρώμην
δὲ
εἴτε
χαλεπῶς
|
εἴτε |
ῥᾳδίως
οἴσει
γιγνομένων,
καί
μοι |
[8, 352] |
ἡγεῖσθαι
βούλεται
τύχην
καὶ
θεὸν
|
εἴτε |
τὴν
τῶν
ἀρχόντων
ἀρετὴν
εἴτε |
[8, 352] |
ἐθελήσωσιν
κυρίους
ποιησάμενοι
τῶν
διαλλαγῶν
|
εἴτε |
τινὰς
αὐτόθεν
εἴτε
ἔξωθεν
εἴτε |
[7, 344] |
περὶ
φύσεως
ἄκρων
καὶ
πρώτων
|
εἴτε |
τις
ἐλάττων
εἴτε
μείζων,
ὡς |
[3, 315] |
τοῦτο
εἴτ'
ἄνθρωπος
εἴτε
θεὸς
|
εἴτε |
τύχη
τις
μετὰ
σοῦ
Δίωνα |
[13, 360] |
ἐμνήσθην
οὔτε
διελέχθην,
ἐξεπειρώμην
δὲ
|
εἴτε |
χαλεπῶς
εἴτε
ῥᾳδίως
οἴσει
γιγνομένων, |
[7, 324] |
σχεδὸν
ἔτη
τετταράκοντα
γεγονώς,
δίων
|
εἶχε |
τὴν
ἡλικίαν
ἣν
τὰ
νῦν |
[7, 324] |
Διονυσίῳ
ὡς
ἐπεχείρησε,
μεγάλας
ἐλπίδας
|
εἶχεν |
ἄνευ
σφαγῶν
καὶ
θανάτων
καὶ |
[7, 349] |
(Καίτοι
τήν
γε
αὐτὴν
δίων
|
εἶχεν |
βούλησιν
ἥνπερ
ἂν
ἐγὼ
φαίην |
[7, 329] |
θαυμαστῶς
ὡς
ἀσπάζεται.
Τὸ
δ'
|
εἶχεν |
δὴ
πῶς;
τὸ
γὰρ
ἀληθὲς |
[7, 324] |
ὑμῶν
εἶναι
τὴν
αὐτὴν
ἣν
|
εἶχεν |
καὶ
δίων,
καὶ
δὴ
καὶ |
[7, 324] |
τῶν
νέων,
ὅπῃ
ποτὲ
γενήσοιτο,
|
εἶχεν |
φόβος
αἱ
γὰρ
ἐπιθυμίαι
τῶν |
[7, 349] |
σφήλαντες,
ὅσον
δὲ
ὕψος
ἀμαθίας
|
(εἶχον |
καὶ
τῆς
ἄλλης
μοχθηρίας
τε |
[4, 320] |
συμβεβηκυίας
πράξεις,
καὶ
ὅτι
πολλὴν
|
εἶχον |
περὶ
αὐτῶν
σπουδὴν
εἰς
τὸ |
[3, 315] |
συνήθειαν
γράφων
Εὖ
πράττειν,
ὥσπερ
|
εἴωθα |
ἐν
ταῖς
ἐπιστολαῖς
τοὺς
φίλους |
[2, 310] |
καὶ
Θαλῆν
τὸν
Μιλήσιον
ὑμνεῖν
|
εἰώθασιν |
ἅμα,
καὶ
Περικλέα
καὶ
Ἀναξαγόραν, |
[3, 315] |
δεῖν
τὰ
κατ'
ἐνιαυτὸν
ἕκαστον
|
εἰωθότα |
αὐτῷ
κομίζεσθαι
καὶ
μᾶλλον
ἐγὼ |
[3, 315] |
με
διάβαλλε
λέγων
ὡς
οὐκ
|
εἴων |
ἐγώ
σε
πόλεις
Ἑλληνίδας
ἐρρούσας |
[8, 352] |
γένος
ἐν
Ἄργει
καὶ
Μεσσήνῃ
|
ἐκ |
βασιλέων
εἰς
τυράννων
δύναμιν
ἀφικομένους |
[7, 324] |
τούτῳ
ἐπιτηδεύματα
συνέπεται
τῷ
βίῳ·
|
ἐκ |
γὰρ
τούτων
τῶν
ἐθῶν
οὔτ' |
[13, 360] |
μὲν
Ἑλίκων,
τὸ
δὲ
γένος
|
ἐκ |
Κυζίκου,
μαθητὴς
δὲ
Εὐδόξου
καὶ |
[7, 324] |
τῶν
ὑπὸ
τὸν
οὐρανὸν
ἀνθρώπων
|
ἐκ |
νέου
ἐπιτηδεύων
δύναιτο
οὐχ
οὕτως |
[7, 324] |
Πρὸς
δὴ
τούτοις
ᾠήθη
δεῖν
|
ἐκ |
παντὸς
τρόπου
εἰς
Συρακούσας
ὅτι |
[7, 334] |
ἐνιαυτὸν
ἐδεῖτο,
ἐμὲ
δὲ
ἥκειν
|
ἐκ |
παντὸς
τρόπου
ἠξίου.
Δίων
μὲν |
[7, 324] |
ἐδεῖτο
πέμπων
ἥκειν
ὅτι
τάχιστα
|
ἐκ |
(παντὸς
τρόπου,
πρίν
τινας
ἄλλους |
[7, 329] |
τὰ
ἐν
ὀλίγῳ
χρόνῳ,
ἐλθὼν
|
ἐκ |
Πελοποννήσου
καὶ
Ἀθηνῶν
δίων
ἔργῳ |
[7, 334] |
ἔκ
τε
αὐτῆς
Σικελίας
καὶ
|
ἐκ |
Πελοποννήσου
συμπάσης,
φοβεῖσθαι
δὲ
μηδὲ |
[7, 329] |
ἔκ
τε
ἰδιωτῶν
ἄρχοντας
καὶ
|
ἐκ |
πενήτων
πλουσίους
ἐπεποιήκει
διαφερόντως.
Τούτων |
[7, 339] |
ἐστιν
ὡς
ἄλλα
μαθήματα,
ἀλλ'
|
ἐκ |
πολλῆς
συνουσίας
γιγνομένης
περὶ
τὸ |
[2, 310] |
εἰπεῖν
ἄξιον·
μόνος
γὰρ
τῶν
|
ἐκ |
Σικελίας
Ἀθήναζε
ἀφικομένων
οὐδὲν
μετεβάλετο |
[7, 339] |
χρόνῳ
τῆς
μεταπέμψεως,
τῶν
μὲν
|
ἐκ |
Σικελίας
τε
καὶ
Ἰταλίας
ἑλκόντων, |
[7, 334] |
γὰρ
δὴ
λόγος
ἐχώρει
πολὺς
|
ἐκ |
Σικελίας
ὡς
Διονύσιος
θαυμαστῶς
φιλοσοφίας |
[3, 315] |
ἡμέραις
πρότερον
εἴκοσι
τῆς
ἐμῆς
|
ἐκ |
Συρακουσῶν
οἴκαδ'
ἀποδημίας,
ἃ
νῦν |
[7, 324] |
ἐπαινῶν
τὴν
ὀρθὴν
φιλοσοφίαν,
ὡς
|
ἐκ |
ταύτης
ἔστιν
τά
τε
πολιτικὰ |
[7, 349] |
με
πιθανόν,
καὶ
πρῶτον
μὲν
|
ἐκ |
τῆς
ἀκροπόλεως
ἐκπέμπει
με,
εὑρὼν |
[7, 329] |
δὲ
σφετερίσαιτο
καὶ
Διονύσιον
ἐκβάλοι
|
ἐκ |
τῆς
ἀρχῆς
δόλῳ.
Ταῦτα
τότε |
[7, 344] |
ἐθελήσει
με
ἄγειν
ναύτην
ὁρμώμενον
|
ἐκ |
τῆς
Διονυσίου
οἰκίας;
ᾤκουν
γὰρ |
[7, 344] |
μετοχῆς
γενομένης.
Εἰ
μὲν
οὖν
|
ἐκ |
τῆς
μιᾶς
συνουσίας
Διονυσίῳ
τοῦτο |
[7, 329] |
ἐκ
φιλοσοφίας
γεγονότε
φίλω,
ἀλλ'
|
ἐκ |
τῆς
περιτρεχούσης
ἑταιρίας
ταύτης
τῆς |
[7, 329] |
φίλω
ἐκ
τούτων
τε
καὶ
|
ἐκ |
τῆς
πρὸς
τὴν
κάθοδον
ὑπηρεσίας |
[7, 344] |
(αὐτῷ
φλαῦρον
γίγνεσθαι,
μεταστῆναι
δ'
|
ἐκ |
τῆς
χώρας,
ἕως
ἂν
ἄλλο |
[7, 329] |
τῆς
τῶν
πλείστων
φίλων,
ἣν
|
ἐκ |
τοῦ
ξενίζειν
τε
καὶ
μυεῖν |
[3, 315] |
Στησίχορον,
τὴν
παλινῳδίαν
αὐτοῦ
μιμησάμενος,
|
ἐκ |
τοῦ
ψεύδους
εἰς
τὸν
ἀληθῆ |
[7, 344] |
καὶ
ἀπορίαν
καταβαλεῖ.
Ἑνὶ
δὴ
|
ἐκ |
τούτων
δεῖ
γιγνώσκειν
λόγῳ,
ὅταν |
[7, 329] |
τούτω
τὼ
συγκαταγαγόντε
αὐτὸν
φίλω
|
ἐκ |
τούτων
τε
καὶ
ἐκ
τῆς |
[7, 339] |
καὶ
ῥημάτων
συγκείμενος·
τὸ
γὰρ
|
ἐκ |
τῶν
ἐσχάτων
ἐπὶ
τὸ
μέσον |
[2, 310] |
αὐτόν,
ἥξειν
προθύμως
Ἀθήναζε.
Τὸν
|
ἐκ |
τῶν
λατομιῶν
εὖ
ἐποίησας
ἀφείς, |
[3, 315] |
μῶν
οὐχ
ὅπερ
ἐποίουν
ἀναγκαῖον,
|
ἐκ |
τῶν
λοιπῶν
τὰ
(μὲν
πολιτικὰ |
[8, 352] |
τούτοις
τε
ἐκλεκτοὺς
γίγνεσθαι
δικαστὰς
|
ἐκ |
τῶν
νῦν
ἀεὶ
περυσινῶν
ἀρχόντων, |
[7, 329] |
μὲν
συμβουλεύσας
ἃ
χρὴ
ποιεῖν
|
ἐκ |
τῶν
νῦν
γεγονότων,
ὕστερον
τὰ |
[8, 352] |
δίκαι
ἀναγκαίως
ὀρθαὶ
γίγνοιντ'
ἂν
|
ἐκ |
τῶν
ὑπαρχόντων
αὐτοῖς;
εἰ
μὲν |
[3, 315] |
πολιτικὰ
χαίρειν
ἐᾶν,
εὐλαβούμενον
τὰς
|
ἐκ |
τῶν
φθόνων
διαβολάς,
ὑμᾶς
δὲ |
[7, 329] |
οὕτω
διατεθέντας,
φοβούμενος
μὴ
μεῖζον
|
ἐκ |
τῶν
φόβων
γένοιτό
τι,
φιλοφρόνως |
[7, 329] |
ἀδελφὼ
δύο
προσλαμβάνει
Ἀθήνηθεν,
οὐκ
|
ἐκ |
φιλοσοφίας
γεγονότε
φίλω,
ἀλλ'
ἐκ |
[7, 334] |
Σικελίας
κατοικισμόν
τε
καὶ
ἰσονομίαν
|
ἔκ |
τε
αὐτῆς
Σικελίας
καὶ
ἐκ |
[7, 329] |
ἔθρεψέν
τε
αὐτὸς
νεωτέρους
ὄντας,
|
ἔκ |
τε
ἰδιωτῶν
ἄρχοντας
καὶ
ἐκ |
[7, 324] |
ὑπὸ
νεότητος·
ᾠήθην
γὰρ
αὐτοὺς
|
ἔκ |
τινος
ἀδίκου
βίου
ἐπὶ
δίκαιον |
[7, 324] |
τῶν
δυναστευόντων
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
|
ἔκ |
τινος
μοίρας
θείας
ὄντως
φιλοσοφήσῃ. |
[3, 315] |
τὸ
δὲ
δεύτερον
εἰρήνης
γενομένης
|
ἐκάλεις |
με
οὐ
κατὰ
τὰς
ὁμολογίας, |
[7, 344] |
δὲ
τριβόμενα
πρὸς
ἄλληλα
αὐτῶν
|
ἕκαστα, |
ὀνόματα
καὶ
λόγοι
ὄψεις
τε |
[7, 329] |
χειρώσεως,
διένειμέ
τε
μέρη
μείζω
|
ἕκαστα |
Σικελίας
πάσης
ἑπτά,
καὶ
πιστοῖς |
[7, 329] |
τ'
ἦν
κατοικίσας
πολιτείας
ἐν
|
ἑκάσταις |
καταστήσασθαι
πιστὰς
ἑταίρων
ἀνδρῶν,
οὔτε |
[7, 329] |
ἄνδρας
φίλους
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
|
ἑκάσταις |
κεκτημένοι.
Διονύσιος
δὲ
εἰς
μίαν |
[7, 334] |
σώματος
οὔσῃ
ψυχῇ
τοῦτο
συμβήσεται
|
ἑκάστῃ |
ἢ
κεχωρισμένῃ.
Πείθεσθαι
δὲ
ὄντως |
[7, 334] |
(στάσεων
πολλαὶ
καὶ
παντοδαπαὶ
φυόμεναι
|
ἑκάστης |
ἡμέρας
διαφοραί,
εἰδέναι
μέν
που |
[5, 321] |
δή
τις
φωνὴ
τῶν
πολιτειῶν
|
ἑκάστης |
καθαπερεί
τινων
ζῴων,
ἄλλη
μὲν |
[8, 352] |
ἀεὶ
περυσινῶν
ἀρχόντων,
(ἕνα
ἀφ'
|
ἑκάστης |
τῆς
ἀρχῆς
τὸν
ἄριστον
δόξαντ' |
[7, 339] |
λεγόμενον
καὶ
δεικνύμενον
ἀεὶ
παρεχόμενον
|
ἕκαστον, |
ἀπορίας
τε
καὶ
ἀσαφείας
ἐμπίμπλησι |
[7, 339] |
ἐπιχειρεῖ
τὸ
ποῖόν
τι
περὶ
|
ἕκαστον |
δηλοῦν
(ἢ
τὸ
ὂν
ἑκάστου |
[3, 315] |
ᾤμην
δεῖν
τὰ
κατ'
ἐνιαυτὸν
|
ἕκαστον |
εἰωθότα
αὐτῷ
κομίζεσθαι
καὶ
μᾶλλον |
[7, 344] |
ἀποκρίσεσιν
χρωμένων,
ἐξέλαμψε
φρόνησις
περὶ
|
ἕκαστον |
καὶ
νοῦς,
συντείνων
ὅτι
(μάλιστ' |
[7, 339] |
ἄνω
καὶ
κάτω
μεταβαίνουσα
ἐφ'
|
ἕκαστον, |
μόγις
ἐπιστήμην
ἐνέτεκεν
εὖ
πεφυκότος |
[7, 339] |
τῆς
ψυχῆς,
τὸ
μὴ
ζητούμενον
|
ἕκαστον |
τῶν
τεττάρων
προτεῖνον
τῇ
ψυχῇ |
[13, 360] |
ἐμὲ
ἀπαγγέλλειν,
ὁποῖός
τις
ἂν
|
ἕκαστος |
ἐμοὶ
φαίνηται
περὶ
σέ.
Τὸ |
[9, 357] |
κἀκεῖνο
δεῖ
σε
ἐνθυμεῖσθαι,
ὅτι
|
ἕκαστος |
ἡμῶν
οὐχ
αὑτῷ
μόνον
γέγονεν, |
[7, 339] |
νῦν
λεγόμενον
δεῖ
μαθεῖν.
Κύκλος
|
ἕκαστος |
τῶν
ἐν
ταῖς
πράξεσι
γραφομένων |
[8, 352] |
ἄλλοις
μυθολογοῦντες
ἱκανοὶ
γίγνοισθ'
ἂν
|
ἑκάστοτε |
διδάσκαλοι.
Τούτων
μὲν
δὴ
σχεδὸν |
[13, 360] |
σοὶ
λέγοιμ'
ἄν.
Οἱ
προσαγγέλλοντες
|
ἑκάστοτέ |
σοι,
ὅτι
ἂν
οἴωνται
ἀνάλωμα |
[8, 352] |
μεγάλων
καὶ
μυρίων
κακῶν
αἴτιον
|
ἑκάστοτε |
συμβαίνει
γιγνόμενον,
καὶ
πέρας
οὐδέν |
[8, 352] |
περὶ
τῶν
τοιούτων
(ὀρθὴ
δοκεῖ
|
ἑκάστοτε |
τοῖς
πολλοῖς
εἶναι
ταῦτα
συμβουλεύειν |
[7, 324] |
τε
καὶ
ἑταιρίαν
ἀλλήλοις
(καθιστάναι
|
ἑκάστοτε· |
ὧν
ἐνδείᾳ
κατὰ
τὸ
σὸν |
[7, 339] |
ἕκαστον
δηλοῦν
(ἢ
τὸ
ὂν
|
ἑκάστου |
διὰ
τὸ
τῶν
λόγων
ἀσθενές· |
[7, 334] |
κακὸν
ἡλίκον
ἀεὶ
μετ'
ἀδικήματος
|
ἑκάστου, |
ἣν
ἀναγκαῖον
τῷ
ἀδικήσαντι
συνεφέλκειν |
[7, 339] |
ἀλλ'
ἡ
τῶν
τεττάρων
φύσις
|
ἑκάστου, |
πεφυκυῖα
(φαύλως.
Ἡ
δὲ
διὰ |
[7, 339] |
μυρίος
δὲ
λόγος
αὖ
περὶ
|
ἑκάστου |
τῶν
τεττάρων
ὡς
ἀσαφές,
τὸ |
[7, 339] |
νῦν
λεκτέος.
Ἔστιν
τῶν
ὄντων
|
ἑκάστῳ, |
δι'
ὧν
τὴν
ἐπιστήμην
ἀνάγκη |
[6, 322] |
ὑμεῖς,
ὅσον
ἂν
δυνώμεθα
καὶ
|
ἑκάστῳ |
παρείκῃ,
κύρια
τὰ
νῦν
κεχρησμῳδημένα |
[3, 315] |
τινας
αὐτὰ
διασκευωρεῖν,
δῆλα
μὴν
|
ἑκάτερα |
ἔσται
τοῖς
τὸ
ἐμὸν
ἦθος |
[8, 352] |
γὰρ
καὶ
ἐλευθερία
ὑπερβάλλουσα
μὲν
|
ἑκατέρα |
πάγκακον,
ἔμμετρος
δὲ
οὖσα
πανάγαθον· |
[8, 352] |
τε
καὶ
τὴν
πόλιν
ἑκατέρους
|
ἑκατέραν, |
δείσας
περὶ
τῆς
αὑτοῦ
πόλεως |
[8, 352] |
καὶ
ἀναμιμνῄσκεσθαι
ποσάκις
ἐν
ἐλπίδι
|
ἑκάτεροι |
γεγόνατε
τοῦ
νῦν
οἴεσθαι
σχεδὸν |
[7, 324] |
ἐν
Πειραεῖ
περί
τε
ἀγορὰν
|
ἑκάτεροι |
τούτων
ὅσα
τ'
ἐν
τοῖς |
[8, 352] |
ἑαυτούς
τε
καὶ
τὴν
πόλιν
|
ἑκατέρους |
ἑκατέραν,
δείσας
περὶ
τῆς
αὑτοῦ |
[8, 352] |
τε
καὶ
τυραννευθέντι,
ὡς
ἑνὶ
|
ἑκατέρῳ |
παλαιὰν
ἐμὴν
συμβουλήν·
καὶ
νῦν |
[7, 344] |
ἔλαττον,
ἂν
ἐκτιμᾷ
τις
ὀρθῶς,
|
ἑκατὸν |
ἡ
Δίωνος
οὐσία
ἂν
δ' |
[7, 344] |
ἐτόλμησεν
εἰς
ἀναρμοστίαν
καὶ
ἀπρέπειαν
|
ἐκβάλλειν. |
Οὔτε
γὰρ
ὑπομνημάτων
χάριν
ἔγραψεν |
[7, 334] |
τῶν
βαρβάρων
ποιεῖν,
τοὺς
μὲν
|
ἐκβάλλων, |
τοὺς
δὲ
χειρούμενος
ῥᾷον
Ἱέρωνος· |
[7, 329] |
ὁ
δὲ
σφετερίσαιτο
καὶ
Διονύσιον
|
ἐκβάλοι |
ἐκ
τῆς
ἀρχῆς
δόλῳ.
Ταῦτα |
[8, 352] |
Ἑλλήνων
ὑπὸ
Καρχηδονίων
ἀνάστατον
ὅλην
|
ἐκβαρβαρωθεῖσαν |
γενέσθαι.
Τότε
γὰρ
εἵλοντο
Διονύσιον |
[7, 334] |
ἂν
οἱ
κρατήσαντες
μάχαις
καὶ
|
ἐκβολαῖς |
ἀνθρώπων
καὶ
σφαγαῖς
μνησικακοῦντες
(καὶ |
[7, 349] |
τε
καὶ
ἐνόει
αὐτὸν
δ'
|
ἐκβολῆς |
ἀδίκου
καὶ
φυγῆς.
Ἀκούσας
δ' |
[7, 329] |
φίλον
πρὸς
τὴν
εὐπρέπειαν
τῆς
|
ἐκβολῆς |
τῆς
Δίωνος
αὐτῷ
γίγνεσθαι,
τούτων |
[7, 334] |
καὶ
παισὶ
παίδων
τε
καὶ
|
ἐκγόνοις, |
ἀλλ'
ὀλέθριος
πάντως
ἡ
πεῖρα, |
[13, 360] |
τἆλλα
φιλοσόφει·
εἰ
δὲ
μή,
|
ἐκδίδαξαί |
τινα,
ἵνα
κατὰ
σχολὴν
μανθάνων |
[13, 360] |
ἡ
δὲ
οὔπω
ἐνιαυσία.
Ταύτας
|
ἐκδοτέον |
ἐμοί
ἐστιν
καὶ
τοῖς
ἐμοῖς |
[13, 360] |
πατέρες
αὐτῶν
ἐμοῦ
πλουσιώτεροι,
οὐκ
|
ἐκδοτέον· |
τὰ
δὲ
νῦν
αὐτῶν
ἐγὼ |
[7, 349] |
τοῦτον
μεῖναι.
Ὄντος
δ'
ἐμοῦ
|
ἐκεῖ, |
Θεοδότης
μεταπεμψάμενός
με
πολλὰ
περὶ |
[7, 344] |
οἰκεῖν
τε
βλάπτοντα
μηδὲν
Διονύσιον
|
ἐκεῖ, |
καρπούμενον
δὲ
τὰ
ἑαυτοῦ.
Μετεπεμψάμην |
[7, 334] |
μηδὲ
Ἀθήνας·
εἰσὶ
γὰρ
καὶ
|
ἐκεῖ |
πάντων
ἀνθρώπων
διαφέροντες
πρὸς
ἀρετήν, |
[7, 334] |
τοῖς
περὶ
Δίωνα·
τὸ
μετ'
|
ἐκεῖνα |
δ'
οὖν
ἔπεισα
ὅπῃ
δή |
[2, 310] |
βελτίονα
ηὕρηκας
τῶν
παρ'
ἐμοί,
|
ἐκεῖνα |
τίμα·
εἰ
δ'
ἄρα
τὰ |
[3, 315] |
διαβολὴν
καὶ
τὴν
νῦν
μετ'
|
ἐκείνην |
μείζω
φυομένην
καὶ
σφοδροτέραν.
Πρὸς |
[2, 310] |
καὶ
ἐκείνου
ἕνεκα
πάντα,
καὶ
|
ἐκεῖνο |
αἴτιον
ἁπάντων
τῶν
καλῶν·
δεύτερον |
[1, 309] |
ἐπιστολὴν
φέρων·
οὔτε
γὰρ
ἐφόδιον
|
ἐκεῖνό |
γ'
ἦν
ἱκανὸν
οὔτε
πρὸς |
[7, 324] |
ἐπιθυμία.
Ἦν
οὖν
καὶ
ἐν
|
ἐκείνοις |
ἅτε
τεταραγμένοις
πολλὰ
γιγνόμενα
ἅ |
[7, 344] |
σέ,
ἔφη,
Δίωνι
τάδε.
Ἀξιῶ
|
ἐκεῖνον |
ἀπολαβόντα
τὰ
ἑαυτοῦ
οἰκεῖν
μὲν |
[4, 320] |
ὁρώμενος
παρασκευάζου
τόν
τε
Λυκοῦργον
|
ἐκεῖνον |
ἀρχαῖον
ἀποδείξων
καὶ
τὸν
Κῦρον, |
[7, 344] |
καὶ
μὴν
ὡσαύτως
ἐγὼ
πρὸς
|
ἐκεῖνον |
αὖ
περὶ
τῶν
Δίωνος
πραγμάτων |
[7, 334] |
τοιαῦτα
ἔπειθον,
καὶ
τοῖς
ἀποκτείνασιν
|
ἐκεῖνον |
δικαιότατ'
ἂν
ὀργιζοίμην
ἐγὼ
τρόπον |
[5, 321] |
χρώμενος
ὀνήσῃ
τε
αὐτὸς
καὶ
|
ἐκεῖνον |
πλεῖστα
ὠφελήσεις.
Ἐὰν
δέ
τις |
[7, 344] |
νεωτερίζειν
μηδέν
πω
τῶν
περὶ
|
ἐκεῖνον. |
Ταῦτα
ἐρρήθη,
ταῦτα
συνωμολογήσαμεν,
ὡς |
[8, 352] |
συμβουλήν·
ἐγὼ
δὲ
ἑρμηνεύσω
ἃν
|
ἐκεῖνος |
ἔμπνους
ὢν
καὶ
δυνάμενος
εἶπεν |
[7, 344] |
Δίωνος,
ὑμῖν
δὲ
τὸ
βέβαιον
|
ἐκεῖνος |
παρεχέτω.
Τὰ
χρήματα
δὲ
ἃ |
[7, 334] |
ἐπὶ
λῳόνων
δὲ
ὀρνίθων
τὰς
|
ἐκείνου |
βουλήσεις
πειρᾶσθαι
ἀποτελεῖν
αἳ
δὲ |
[7, 324] |
πολλάκις.
Τίς
δ'
ἦν
ἡ
|
ἐκείνου |
διάνοια
καὶ
ἐπιθυμία,
σχεδὸν
οὐκ |
[2, 310] |
πάντων
βασιλέα
πάντ'
ἐστὶ
καὶ
|
ἐκείνου |
ἕνεκα
πάντα,
καὶ
ἐκεῖνο
αἴτιον |
[8, 352] |
φράζειν
παρακελεύομαι
τοῖς
Δίωνος
φίλοις
|
ἐκείνου |
καὶ
ἐμὴν
κοινὴν
συμβουλήν·
ἐγὼ |
[2, 310] |
Φῂς
γὰρ
δὴ
κατὰ
τὸν
|
ἐκείνου |
λόγον,
οὐχ
ἱκανῶς
ἀποδεδεῖχθαί
σοι |
[13, 360] |
Εὐδόξου
καὶ
περὶ
πάντα
τὰ
|
ἐκείνου |
πάνυ
χαριέντως
ἔχων·
ἔτι
δὲ |
[5, 321] |
ἔμπροσθεν
πολλὰ
καὶ
ἀνόμοια
τῇ
|
ἐκείνου |
συμβουλῇ
πράττειν·
ἐπεὶ
πάντων
ἂν |
[7, 344] |
με
δρᾶν,
ἀλλ'
ὀλιγωρήσαντος
τῶν
|
ἐκείνου |
τὸ
παράπαν
πραγμάτων,
πρὸς
δὲ |
[7, 344] |
ἕξει
σοι
διαπραξαμένῳ
ταῦτα
ὑπὲρ
|
ἐκείνου. |
Τοῦτον
δὴ
ἐγὼ
τὸν
λόγον |
[7, 339] |
ἀπέχον
πάντῃ,
λόγος
ἂν
εἴη
|
ἐκείνου |
ᾧπερ
στρογγύλον
καὶ
περιφερὲς
(ὄνομα |
[2, 310] |
τις
ἀδικῇ
ἢ
τοῦτον
ἢ
|
ἐκείνους |
καὶ
σὺ
αἴσθῃ,
μὴ
ἐπιτρέψειν. |
[7, 329] |
πᾶς
ἀνὴρ
αὑτόν
τε
καὶ
|
ἐκείνους |
ὧν
ἂν
ἡγεμὼν
γίγνηται
σώσει, |
[7, 324] |
τὴν
αὐτὴν
δόξαν
περὶ
πολιτείας
|
ἐκείνῳ |
γενέσθαι
σύμφρονα
ποιήσειεν.
Τίς
δ' |
[7, 344] |
ὑμῶν
γιγνέσθω
ἀνελέσθαι.
Ἐγὼ
γὰρ
|
ἐκείνῳ |
μὲν
οὐ
σφόδρα
πιστεύω
τούτοις |
[7, 329] |
κηληθεὶς
ἀμελοῖ
τῆς
ἀρχῆς
ἐπιτρέψας
|
ἐκείνῳ, |
ὁ
δὲ
σφετερίσαιτο
καὶ
Διονύσιον |
[7, 324] |
καὶ
ἐπιθυμίαν
τὴν
αὐτὴν
ἔχετε
|
ἐκείνῳ, |
σύμφημι
κοινωνήσειν,
εἰ
δὲ
μή, |
[7, 344] |
καὶ
δεῦρο
ἐξὸν
ἀποδημεῖν,
ὅταν
|
ἐκείνῳ |
τε
καὶ
ἐμοὶ
καὶ
ὑμῖν |
[12, 359] |
ἡμῖν
εἶναι
ὁ
ἀνὴρ
ἄξιος
|
ἐκείνων |
τῶν
πάλαι
προγόνων·
λέγονται
γὰρ |
[13, 360] |
ἐπιστολαί,
ὥσπερ
ἔφης·
περὶ
μέντοι
|
ἐκείνων |
ὧν
οὐκ
εἴας
μεμνῆσθαι
πρὸς |
[7, 334] |
τρόπου
ἠξίου.
Δίων
μὲν
οὖν
|
ἐκέλευέ |
τέ
με
πλεῖν
καὶ
ἐδεῖτο· |
[7, 349] |
Κἀγώ,
παντάπασιν,
ἔφην·
ὁ
δέ,
|
ἐκέλευε |
τοίνυν,
ἔφη,
σοὶ
φράζειν
ὅτι |
[7, 349] |
ἐκπέμψας
Τεισίαν
καὶ
πελταστὰς
διώκειν
|
ἐκέλευε· |
φθάνει
δέ,
ὡς
ἐλέγετο,
Ἡρακλείδης |
[3, 315] |
εἰ
μέμνημαι,
ὡς
παιδευθέντα
με
|
ἐκέλευες |
ποιεῖν
πάντα
ταῦτα
ἢ
μὴ |
[13, 360] |
ἐγὼ
οὐκ
ἐστεφανούμην,
σὺ
δ'
|
ἐκέλευες, |
τέτταρες,
ἡ
μὲν
νῦν
ἐπίγαμος, |
[13, 360] |
Αἰγινήτην
πέμψας
Ἔραστον,
παρ'
οὗ
|
ἐκέλευες |
τοῦ
ὑμετέρου
ξένου,
εἴ
τι |
[7, 349] |
τοὺς
μὲν
φίλους
παρακαλεῖν
αὐτὸν
|
ἐκέλευον, |
εἰ
βούλοιντο·
ἐμὲ
δ'
εἶπον |
[3, 315] |
φαίνοιτο
κρίσις,
ὡς
ἐγὼ
μὲν
|
ἐκέλευον, |
σὺ
δ'
οὐκ
ἤθελες
πράττειν |
[2, 310] |
πολλὰ
ἔτη,
μόγις
ὥσπερ
χρυσὸς
|
ἐκκαθαίρεται |
μετὰ
πολλῆς
πραγματείας.
Ὃ
δὲ |
[13, 360] |
ναῦν
ἀναλώσαμεν
τὴν
Λευκαδίαν,
σχεδὸν
|
ἑκκαίδεκα |
μναῖ·
τοῦτ'
οὖν
ἔλαβον,
καὶ |
[8, 352] |
τριάκοντα
ὑπάρχειν·
πρὸς
τούτοις
τε
|
ἐκλεκτοὺς |
γίγνεσθαι
δικαστὰς
ἐκ
τῶν
νῦν |
[2, 310] |
φυλακὴ
τὸ
μὴ
γράφειν
ἀλλ'
|
ἐκμανθάνειν· |
(οὐ
γὰρ
ἔστιν
τὰ
γραφέντα |
[8, 352] |
οὐκ
ἄν
ποτέ
τις
αὐτὰ
|
ἐκνίψειν. |
Νοήσατε
δὲ
ἃ
λέγω
νῦν. |
[8, 352] |
προκαλεῖσθαι
χρὴ
βασιλέα
γίγνεσθαι
Συρακουσῶν,
|
ἑκόντα |
ἑκούσης
τῆς
πόλεως,
τὸν
νῦν |
[3, 315] |
(πολιτικῶν
ἐμὲ
σοὶ
κοινῇ
πραγματευσάμενον
|
ἑκόντα |
ὀλίγα
δὴ
κατ'
ἀρχάς,
ὅτε |
[8, 352] |
τὰς
μεγίστας
τιμὰς
κεκτημένους
παρ'
|
ἑκόντων |
τε
ἀνθρώπων
καὶ
τῶν
νόμων· |
[7, 334] |
μετὰ
τοῦτ'
ἂν
πάσῃ
μηχανῇ
|
ἐκόσμησεν |
νόμοις
τοῖς
προσήκουσίν
τε
καὶ |
[8, 352] |
χρὴ
βασιλέα
γίγνεσθαι
Συρακουσῶν,
ἑκόντα
|
ἑκούσης |
τῆς
πόλεως,
τὸν
νῦν
τοῦ |
[7, 349] |
πρῶτον
μὲν
ἐκ
τῆς
ἀκροπόλεως
|
ἐκπέμπει |
με,
εὑρὼν
(πρόφασιν
ὡς
τὰς |
[7, 344] |
τούτοισιν
ἔτι
μηδ'
ἐθέλῃ
με
|
ἐκπέμπειν, |
αὐτὸς
τῶν
ναυκλήρων
(μηδενὶ
προστάττων, |
[7, 349] |
Ἡρακλείδῃ
φεύγειν
διεκελεύετο.
Ὁ
δὲ
|
ἐκπέμψας |
Τεισίαν
καὶ
πελταστὰς
διώκειν
ἐκέλευε· |
[7, 329] |
μεγάλας
πόλεις
ὑπὸ
τῶν
βαρβάρων
|
ἐκπεπορθημένας, |
οὐχ
οἷός
τ'
ἦν
κατοικίσας |
[7, 329] |
εἰς
φόβον
κατέβαλον·
ἵνα
δ'
|
ἐκπεράνωμεν |
οὐκ
ὀλίγα
πράγματα
τὰ
ἐν |
[2, 310] |
ἔστιν
τὰ
γραφέντα
μὴ
οὐκ
|
ἐκπεσεῖν. |
Διὰ
ταῦτα
οὐδὲν
πώποτ'
ἐγὼ |
[2, 310] |
θεοφιλεστέραν.
Εὐλαβοῦ
μέντοι
μή
ποτε
|
ἐκπέσῃ |
ταῦτα
εἰς
ἀνθρώπους
ἀπαιδεύτους·
σχεδὸν |
[2, 310] |
σοι
μεταμελήσῃ
τῶν
νῦν
ἀναξίως
|
ἐκπεσόντων. |
Μεγίστη
δὲ
φυλακὴ
τὸ
μὴ |
[7, 324] |
Εἴτ'
οὖν
πάθοι
τι,
εἴτ'
|
ἐκπεσὼν |
ὑπὸ
Διονυσίου
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[7, 344] |
πᾶσιν
ῥᾳδίως
ὡς
ἀβουλῶν
ἐμὲ
|
ἐκπλεῖν, |
ἆρά
τις
ἐθελήσει
με
ἄγειν |
[1, 309] |
ὑμῶν
ἀποστελλόντων
προσήκει
καὶ
κελευόντων
|
ἐκπλεῦσαι, |
τοσοῦτον
παρ'
ὑμῖν
διατρίψαντα
χρόνον. |
[7, 344] |
γὰρ
θέρος
ἤδη
τότε
καὶ
|
ἔκπλοι |
τῶν
νεῶν·
ἐδόκει
δὴ
χαλεπαίνειν |
[7, 329] |
δὴ
μηχανώμενος
διεκώλυέν
μου
τὸν
|
ἔκπλουν, |
εἰς
ἀκρόπολιν
ἀγαγὼν
καὶ
κατοικίσας |
[7, 344] |
μηχανὴν
τοῦ
μεῖναι
τὸν
τότε
|
ἔκπλουν |
μηχανᾶται
τοιάνδε
τινά.
Τῇ
μετὰ |
[3, 315] |
μὴ
σμικροῦ
ῥήματος
ἕνεκα
τὸν
|
ἔκπλουν |
ὃν
προσεδόκων,
μή
μοι
στενὸς |
[7, 344] |
Δίων,
ἔφη,
καὶ
τὰ
Δίωνος
|
(ἐκποδὼν |
ἀπαλλαχθήτω
τοῦ
περὶ
αὐτὰ
πολλάκις |
[7, 344] |
ὃν
ἀκούσας
ὁ
μὲν
Ἡρακλείδης
|
ἐκποδὼν |
αὑτὸν
ἔσχεν
ἀφανῆ,
Διονύσιος
(δὲ |
[7, 329] |
ἂν
εἷς
περιεῖδέν
με
μόνον
|
ἐκπορευόμενον, |
ὃς
οὐκ
ἂν
συλλαβὼν
εὐθέως |
[7, 329] |
γε
ὑπηρετεῖν
αὐτοῖς,
πληρώσεις
ἐπιθυμιῶν
|
ἐκπορίζοντα |
ἃς
αὐτὸς
ἀσπαζόμενος
οὐκ
ἂν |
[7, 344] |
ἴσως
ἐστὶν
οὐκ
ἔλαττον,
ἂν
|
ἐκτιμᾷ |
τις
ὀρθῶς,
ἑκατὸν
ἡ
Δίωνος |
[5, 321] |
πολλὰ
ἂν
χαίρειν
ἡμῖν
εἰπὼν
|
ἐκτὸς |
(ἂν
γίγνοιτο
τῆς
περὶ
ἐμὲ |
[7, 349] |
Τὸ
μετὰ
(ταῦτα
ὁ
μὲν
|
ἐκυνήγει |
τὸν
Ἡρακλείδην,
Θεοδότης
δὲ
ἀγγέλους |
[3, 315] |
δικαίαν
οὔτε
συμφέρουσαν
ηὗρες,
ἐμὲ
|
ἐκφοβεῖν |
ὡς
ἀγνοοῦντα
τὰ
τότε
γιγνόμενα, |
[7, 349] |
Ἡρακλείδης
εἰς
τὴν
Καρχηδονίων
ἐπικράτειαν
|
ἐκφυγὼν |
ἡμέρας
σμικρῷ
τινι
μέρει.
Τὸ |
[8, 357] |
ὑμῶν,
εἰ
μὴ
ξενικαὶ
ἐρινύες
|
ἐκώλυσαν, |
κατέστησα
ᾗπερ
καὶ
διενοούμην,
καὶ |
[7, 324] |
ἔργου
δὲ
οὐδενὸς
ἄν
ποτε
|
ἑκὼν |
ἀνθάψασθαι,
κινδυνεύσειν
δὲ
προδοῦναι
πρῶτον |
[8, 352] |
Διονύσιον
τὸν
Διονυσίου,
ἐὰν
ἐθέλῃ
|
ἑκὼν |
εἰς
βασιλέως
σχῆμα
ἀπαλλάττεσθαι,
δεδιὼς |
[7, 349] |
πo
τὲ
οὐδεὶς
ἐπὶ
δύναμιν
|
ἑκὼν |
εἶσιν
ἀλιτηριώδη
ἑαυτῷ
τε
καὶ |
[2, 310] |
διαφέρεις
αὐτῶν,
καὶ
οὐδεὶς
αὐτῶν
|
ἑκὼν |
ἐξελέγχεται,
ὥς
τινες
ὑπολαμβάνουσιν,
ἀλλ' |
[8, 352] |
τρόπου·
ὃς
γενόμενος
τυράννου
πατρὸς
|
ἑκὼν |
τὴν
πόλιν
ἐλευθεροῖ,
τιμὴν
αὑτῷ |
[12, 359] |
ὑπομνήματα
θαυμαστῶς
ὡς
(ἅσμενοί
τε
|
ἐλάβομεν |
καὶ
τοῦ
γράψαντος
αὐτὰ
ἠγάσθημεν |
[13, 360] |
σχεδὸν
ἑκκαίδεκα
μναῖ·
τοῦτ'
οὖν
|
ἔλαβον, |
καὶ
λαβὼν
αὐτός
(τε
ἐχρησάμην |
[13, 360] |
οὔ.
Οὕτω
δὴ
παρὰ
Λεπτίνου
|
ἔλαβον· |
καὶ
τοῦτό
γε
ἄξιον
ἐπαινέσαι |
[13, 360] |
εἰσφορῶν
τινων
εἰς
τὴν
πόλιν
|
ἔλαβον |
παρὰ
Λεπτίνου,
λέγων
ἅ
μοι |
[7, 349] |
γὰρ
ὄντες
αὐτὸν
σφόδρα
οὐκ
|
ἔλαθον |
οἱ
σφήλαντες,
ὅσον
δὲ
ὕψος |
[7, 349] |
ἄλλης
μοχθηρίας
τε
καὶ
λαιμαργίας,
|
ἔλαθον, |
ᾧ
δὴ
σφαλεὶς
κεῖται,
Σικελίαν |
[7, 324] |
τινὰ
τρόπον
κατάλυσιν
ἐσομένην
μηχανώμενος
|
ἐλάνθανον |
ἐμαυτόν.
Δίων
μὲν
γὰρ
δή, |
[7, 344] |
τάλαντα
γὰρ
ἴσως
ἐστὶν
οὐκ
|
ἔλαττον, |
ἂν
ἐκτιμᾷ
τις
ὀρθῶς,
ἑκατὸν |
[7, 324] |
πάρειμι.
Καὶ
τὸ
μὲν
ἐμὸν
|
ἔλαττον |
ὄνειδός
σοι
φέρει·
φιλοσοφία
δέ, |
[7, 349] |
προεστὼς
πόλεως
καὶ
πολλῶν
ἀρχούσης
|
ἐλαττόνων, |
τῇ
ἑαυτοῦ
πόλει
τὰ
τῶν |
[1, 309] |
σοὶ
παρασκευάζον,
οὐ
πολλῷ
δὲ
|
ἐλάττω |
κἀμοὶ
λαμβάνοντι,
διόπερ
οὐ
λαμβάνω. |
[2, 310] |
πλείω
ἔχων
πράγματα,
ὁ
δὲ
|
ἐλάττω, |
μόγις
ἀπαλλάττονται,
σχεδὸν
δὲ
οὐδεὶς |
[2, 310] |
κρῖναι,
γέροντες
ἤδη
καὶ
οὐκ
|
ἐλάττω |
τριάκοντα
ἐτῶν
ἀκηκοότες,
οἳ
νῦν |
[7, 344] |
ἄκρων
καὶ
πρώτων
εἴτε
τις
|
ἐλάττων |
εἴτε
μείζων,
ὡς
οὐδὲν
ἀκηκοὼς |
[2, 310] |
τῶν
λατομιῶν
εὖ
ἐποίησας
ἀφείς,
|
ἐλαφρὰ |
δὲ
ἡ
δέησις
καὶ
περὶ |
[13, 360] |
οὔτε
κακοήθει
ἔοικεν,
ἀλλὰ
μᾶλλον
|
ἐλαφρὸς |
καὶ
εὐήθης
(δόξειεν
ἂν
εἶναι. |
[13, 360] |
ἐπιστολῆς
ἦν,
ἔγραψα
ἂν
ἃ
|
ἔλεγεν, |
νῦν
δὲ
Λεπτίνου
πυνθάνου.
Ἂν |
[13, 360] |
παρὰ
βασιλέως
ἥκων
τοῦ
μεγάλου
|
ἔλεγεν |
περὶ
σοῦ·
εἰ
δὲ
μὴ |
[7, 349] |
μὲν
ξεναπατίας
χάριν
οὕτω
γὰρ
|
ἔλεγέν |
τε
καὶ
ἐνόει
αὐτὸν
δ' |
[13, 360] |
αὐτοῦ,
καὶ
οὐδεὶς
οὐδὲν
φλαῦρον
|
ἔλεγεν |
τὸν
ἄνδρα.
Σκόπει
δὲ
καὶ |
[7, 349] |
διώκειν
ἐκέλευε·
φθάνει
δέ,
ὡς
|
ἐλέγετο, |
Ἡρακλείδης
εἰς
τὴν
Καρχηδονίων
ἐπικράτειαν |
[7, 344] |
γ'
ἔτι
πονῆσαι
καὶ
ἔργοις
|
ἐλέγξαι |
πειρᾶσθαι
τὰς
Διονυσίου
μηχανάς.
Ταῦτά |
[13, 360] |
παρὰ
σὲ
ἄφιξιν,
ὥσπερ
τότε
|
ἔλεγον |
δεῖ
ποιεῖν,
ἐμὲ
μὲν
διαμάχεσθαι |
[13, 360] |
σοῖς
χρήμασιν,
ὥσπερ
τότε
σοι
|
ἔλεγον, |
χρήσομαι
καθάπερ
τοῖς
τῶν
ἄλλων |
[7, 339] |
τὰ
τέτταρα
διαρρίπτειν
τε
καὶ
|
ἐλέγχειν· |
ἐν
οἷς
δ'
ἂν
τὸ |
[7, 339] |
ψυχὴ
τοῦ
γράψαντος
ἢ
λέξαντος
|
ἐλέγχεται, |
ἀλλ'
ἡ
τῶν
τεττάρων
φύσις |
[7, 344] |
τε
καὶ
αἰσθήσεις,
ἐν
εὐμενέσιν
|
ἐλέγχοις |
ἐλεγχόμενα
καὶ
ἄνευ
φθόνων
ἐρωτήσεσιν |
[7, 344] |
καὶ
αἰσθήσεις,
ἐν
εὐμενέσιν
ἐλέγχοις
|
ἐλεγχόμενα |
καὶ
ἄνευ
φθόνων
ἐρωτήσεσιν
καὶ |
[7, 339] |
δὲ
ἀφικόμην,
ᾤμην
τούτου
πρῶτον
|
ἔλεγχον |
δεῖν
λαβεῖν,
πότερον
ὄντως
εἴη |
[3, 315] |
τούτοις
ἔτι
σαφεστέρους
τούτων
εἰς
|
ἔλεγχον |
λόγους
ἐγὼ
δοίην
ἄν,
εἴ |
[8, 352] |
κινδύνων
καὶ
πόνων,
ἢ
κεῖνοι
|
ἑλεῖν |
εὐπετῶς
πάλιν
τὴν
ἀρχήν,
οὐδ' |
[8, 352] |
τότε
οὔτε
λόγος
οὔτ'
ἐλπὶς
|
ἐλείπετ' |
ἂν
οὐδαμῇ
οὐδαμῶς.
Νῦν
οὖν |
[3, 315] |
μετὰ
σοῦ
Δίωνα
ἐξέβαλεν,
καὶ
|
ἐλείφθης |
μόνος.
Ἆρ'
οὖν
οἴει
μοι |
[3, 315] |
προδοῦναι,
σὲ
δὲ
τὸν
ἀδικοῦντα
|
ἑλέσθαι |
καὶ
πᾶν
δρᾶν
ὅπῃ
σὺ |
[8, 352] |
τῶν
νόμων·
(τοῖς
δὲ
δὴ
|
ἐλεύθερα |
διώκουσιν
ἤθη
καὶ
φεύγουσιν
τὸν |
[7, 334] |
πρᾶξαι,
πᾶσαν
Σικελίαν
κατοικίζειν
καὶ
|
ἐλευθέραν |
ἀπὸ
τῶν
βαρβάρων
ποιεῖν,
τοὺς |
[7, 334] |
τὴν
δουλείαν
αὐτῆς
ἀπήλλαξεν
φαιδρύνας
|
ἐλευθέρας |
δ'
ἐν
σχήματι
κατέστησεν,
τὸ |
[7, 334] |
φιλότητος
ἐγεγόνει
φίλος,
διὰ
δὲ
|
ἐλευθέρας |
παιδείας
κοινωνίαν,
ᾗ
μόνῃ
χρὴ |
[7, 344] |
οὖν
εἶναι
πρὸς
παιδείαν
ψυχῆς
|
ἐλευθέρας, |
(πῶς
ἄν,
μὴ
θαυμαστὸς
ὢν |
[8, 352] |
οὐδαμῶς.
Νῦν
οὖν
τοῖς
μὲν
|
ἐλευθερία |
(γιγνέσθω
μετὰ
βασιλικῆς
ἀρχῆς,
τοῖς |
[8, 352] |
ἐγένοντο
αὐτοῖς.
Δουλεία
γὰρ
καὶ
|
ἐλευθερία |
ὑπερβάλλουσα
μὲν
ἑκατέρα
πάγκακον,
ἔμμετρος |
[8, 352] |
συμβουλεύοιμ'
ἂν
μή
ποτε
ἀπληστίᾳ
|
ἐλευθερίας |
ἀκαίρου
τινὸς
εἰς
τὸ
τῶν |
[8, 357] |
ὅσοι
μὴ
ὑπὲρ
τῆς
κοινῆς
|
ἐλευθερίας |
(διεπολέμησαν
πρὸς
τὴν
τυραννίδα,
τοὺς |
[8, 352] |
ἀναρχίαν
οἱ
τότε
ἔπαθον,
ἀμέτρῳ
|
ἐλευθερίας |
χρώμενοι
ἔρωτι.
Οἱ
γὰρ
πρὸ |
[8, 352] |
σὺν
δίκῃ
μήτε
νόμῳ
δεσπότῃ,
|
ἐλεύθεροι |
δ'
εἶεν
πάντῃ
πάντως·
ὅθεν |
[8, 352] |
τυράννου
πατρὸς
ἑκὼν
τὴν
πόλιν
|
ἐλευθεροῖ, |
τιμὴν
αὑτῷ
καὶ
γένει
ἀείζωον |
[13, 360] |
(Ἰατροκλῆς,
ὁ
μετὰ
Μυρωνίδου
τότε
|
ἐλεύθερος |
ἀφεθεὶς
ὑπ'
ἐμοῦ,
πλεῖ
νῦν |
[7, 324] |
διετέλεσεν
ἔχων,
Συρακοσίους
οἴεσθαι
δεῖν
|
ἐλευθέρους |
εἶναι,
κατὰ
νόμους
τοὺς
ἀρίστους |
[7, 334] |
Δίωνα
ᾔσθοντο
διαβεβλημένον
εἰς
τοὺς
|
ἐλευθερωθέντας |
ὑπ'
αὐτοῦ
Σικελιώτας
ὡς
ἐπιβουλεύοντα |
[11, 358] |
καὶ
ἀνδρικὴ
δούλων
τε
καὶ
|
ἐλευθέρων, |
οὐκ
ὀρθῶς
διανοοῦνται.
Τοῦτο
δ' |
[8, 352] |
ἀπαλλάττεσθαι,
δεδιὼς
μὲν
τὰς
τύχας,
|
ἐλεῶν |
δὲ
πατρίδα
καὶ
ἱερῶν
ἀθεραπευσίαν |
[7, 324] |
ὡς
εὐπετῶς
ἐξηργάσατο
εἰς
ἐπιθυμίαν
|
ἐλθεῖν |
αὐτὸν
τοῦ
καλλίστου
τε
καὶ |
[3, 315] |
ἀπηχθόμην·
ᾤετο
γὰρ
(εἶναι
βέλτιον
|
ἐλθεῖν |
ἐμὲ
καὶ
ὑπακοῦσαί
σοι.
Τὸ |
[7, 324] |
τρόπου
εἰς
Συρακούσας
ὅτι
τάχιστα
|
ἐλθεῖν |
ἐμὲ
(κοινωνὸν
τούτων,
μεμνημένος
τήν |
[3, 315] |
κατεῖχεν,
εἰρήνης
δ'
αὖ
γενομένης
|
ἐλθεῖν |
ἐμέ
τε
καὶ
Δίωνα
εἰς |
[7, 344] |
ἐμαυτῷ
τε
καὶ
τοῖς
βιασαμένοις
|
ἐλθεῖν |
ἐμὲ
τὸ
(τρίτον
εἰς
τὸν |
[3, 315] |
ἡμᾶς
καὶ
βουλομένοις
εἰς
ἔχθραν
|
ἐλθεῖν |
ἑώρων
γὰρ
καὶ
τότε
καὶ |
[7, 344] |
ἐμὲ
ἄγγελον
αὐτὸν
τῶν
τοιούτων
|
ἐλθεῖν |
ὅτι
τάχος·
οὐ
πείθων
δὲ |
[7, 339] |
ἐμὲ
πλεῖν
καὶ
εἰς
Συρακούσας
|
ἐλθεῖν· |
πρὸς
γὰρ
δὴ
πάντα
ταῦτα |
[7, 339] |
λόγου
πραγμάτων,
εὐμαθῆ,
πρὸς
ἔρωτα
|
ἐλθεῖν |
τοῦ
βελτίστου
βίου·
δεῖν
οὖν |
[13, 360] |
ἕως
ἄν
τις
παρὰ
σοῦ
|
ἔλθῃ, |
βλάψαι,
πρὸς
τῷ
χαλεπῷ
τὸ |
[2, 310] |
δηλώσει
δέ
σοι
Ἀρχέδημος,
ἐπειδὰν
|
ἔλθῃ. |
Καὶ
δὴ
καὶ
περὶ
τοῦδε, |
[2, 310] |
πέμψας,
καὶ
τὸ
λοιπόν,
ἐπειδὰν
|
ἔλθῃ |
πρὸς
σὲ
καὶ
ἀπαγγείλῃ
τὰ |
[7, 324] |
καὶ
ἀληθῶς
γένος
εἰς
ἀρχὰς
|
ἔλθῃ |
τὰς
πολιτικὰς
ἢ
τὸ
τῶν |
[7, 339] |
εἰς
Σικελίαν
πεισθεὶς
ὑφ'
ἡμῶν
|
ἔλθῃς |
τὰ
νῦν,
πρῶτον
μέν
σοι |
[7, 339] |
ἢ
μάτην
ὁ
πολὺς
οὗτος
|
ἔλθοι |
λόγος
Ἀθήναζε.
Ἔστιν
δή
τις |
[7, 324] |
Διονυσίου
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἐχθρῶν
|
ἔλθοι |
παρ'
ἡμᾶς
φεύγων
καὶ
ἀνέροιτο |
[7, 329] |
ἀφικόμην,
εἴ
πως
εἰς
ἐπιθυμίαν
|
ἔλθοι |
τῆς
φιλοσόφου
ζωῆς·
ὁ
δ' |
[4, 320] |
ἰατρεύων,
καὶ
πρὸς
τὸ
βέλτιστον
|
(ἔλθοιτ' |
ἄν.
Ταῦτα
δὲ
ἴσως
γελοῖόν |
[12, 359] |
πράττειν.
Τὰ
μὲν
παρὰ
σοῦ
|
ἐλθόνθ' |
ὑπομνήματα
θαυμαστῶς
ὡς
(ἅσμενοί
τε |
[7, 324] |
Σικελίαν
ἦλθον,
ὅτε
πρῶτον
ἀφικόμην.
|
Ἐλθόντα |
δέ
με
ὁ
ταύτῃ
λεγόμενος |
[6, 322] |
αἰδοῖ
τοὺς
παρ'
ἡμῶν
ἐντεῦθεν
|
ἐλθόντας |
λόγους,
εἰ
μή
τι
τὸ |
[8, 352] |
ὁπόσους
ἂν
συγχωρήσωσιν·
τούτους
(δ'
|
ἐλθόντας |
νόμους
μὲν
πρῶτον
θεῖναι
καὶ |
[8, 352] |
ἕτερα.
Δεῖ
δὲ
οὐ
μακρὰν
|
ἐλθόντας |
ποι
τὰ
τοιαῦτα
ἐναργῶς
ἰδεῖν, |
[7, 334] |
τὴν
κάθοδον
ὑπηρεσίας
ἐγενέσθην
ἑταίρω·
|
~ἐλθόντες |
(δὲ
εἰς
Σικελίαν,
ἐπειδὴ
Δίωνα |
[8, 352] |
οἱ
πατέρες
ὑμῶν
ἐς
ἀπορίαν
|
ἐλθόντες |
τὴν
ἅπασαν,
τόθ'
ὅτε
κίνδυνος |
[7, 339] |
οὐ
πάνυ
καλῶς,
ὡς
ἔοικεν
|
ἐλθὼν |
δ'
οὖν
τὸ
τρίτον
τῷ |
[7, 349] |
ἔτι
ἀπῄτουν
οὔτε
τις
ἀπέδωκεν.
|
Ἐλθὼν |
δὲ
εἰς
Πελοπόννησον
εἰς
Ὀλυμπίαν, |
[3, 315] |
(πάντα
ἐξὸν
μὴ
ἀπολέσθαι
διώλετο·
|
ἐλθὼν |
δέ
οἶσθα
γὰρ
δὴ
σὺ |
[7, 329] |
καὶ
ἀποδειλιῶν
αἰσχύνης
μετέσχον
κακῆς.
|
Ἐλθὼν |
δέ
οὐ
γὰρ
δεῖ
μηκύνειν |
[7, 349] |
καὶ
Λαμίσκον
αὑτῶν
ἕνα,
ὃς
|
ἐλθὼν |
ἐδεῖτο
Διονυσίου
περὶ
ἐμοῦ,
λέγων |
[2, 310] |
ἐν
φιλοσοφίᾳ
διαφέρειν,
βουλόμενος
δὲ
|
(ἐλθὼν |
εἰς
Συρακούσας
συμμάρτυρα
λαβεῖν
σέ, |
[7, 329] |
πράγματα
τὰ
ἐν
ὀλίγῳ
χρόνῳ,
|
ἐλθὼν |
ἐκ
Πελοποννήσου
καὶ
Ἀθηνῶν
δίων |
[7, 344] |
τοιάνδε
τινά.
Τῇ
μετὰ
ταῦτα
|
ἐλθὼν |
ἡμέρᾳ
λέγει
πρός
με
πιθανὸν |
[7, 339] |
ὃ
δὴ
κἀγὼ
Διονύσιον
εὐθὺς
|
ἐλθὼν |
ᾐσθόμην
καὶ
μάλα
πεπονθότα.
Δεικνύναι |
[7, 329] |
τοῖς
ἐμοῖς
λόγοις
οὐδὲ
ἐμοί·
|
ἐλθών |
τε
ἐμαυτὸν
ἠλευθέρωσα
Διὸς
ξενίου |
[7, 349] |
παθεῖν,
ὅμως
ἔπταισεν
ἐπ'
ἄκρον
|
ἐλθὼν |
τοῦ
περιγενέσθαι
τῶν
(ἐχθρῶν,
θαυμαστὸν |
[13, 360] |
λέγειν,
πρὶν
ἂν
παρὰ
σοῦ
|
ἔλθωσιν |
αἱ
ἐπιστολαί,
ὥσπερ
ἔφης·
περὶ |
[13, 360] |
ἄν.
Ἔστι
δὲ
ὄνομα
μὲν
|
Ἑλίκων, |
τὸ
δὲ
γένος
ἐκ
Κυζίκου, |
[7, 339] |
ἐκ
Σικελίας
τε
καὶ
Ἰταλίας
|
ἑλκόντων, |
τῶν
δὲ
Ἀθήνηθεν
ἀτεχνῶς
μετὰ |
[8, 352] |
χρὴ
πάσῃ
προθυμίᾳ
πάντας
τοὺς
|
Ἕλληνας |
τέμνειν
φάρμακον.
Εἰ
μὲν
δή |
[8, 352] |
μέγιστον,
ἔσωσαν
ἀπὸ
βαρβάρων
τοὺς
|
Ἕλληνας, |
ὥστ'
ἐξεῖναι
περὶ
πολιτείας
νῦν |
[3, 315] |
οὐκ
εἴων
ἐγώ
σε
πόλεις
|
Ἑλληνίδας |
ἐρρούσας
(ὑπὸ
βαρβάρων
οἰκίζειν,
οὐδὲ |
[3, 315] |
κελεύων
σε
(τὰς
πόλεις
τὰς
|
Ἑλληνίδας |
κατοικίζειν·
ἐγὼ
δὲ
συνεχώρουν
μεμνῆσθαι |
[3, 315] |
οὐδὲ
διακώλυσιν,
μέλλοντί
σοι
κατοικίζειν
|
Ἑλληνίδας |
(πόλεις
ἐμποδὼν
ἐμὲ
γεγενῆσθαι.
Τὴν |
[3, 315] |
ἀκούσας
ἐγὼ
μέλλοντος
τάς
τε
|
Ἑλληνίδας |
πόλεις
ἐν
Σικελίᾳ
οἰκίζειν
καὶ |
[8, 352] |
ἀπευκτῶν,
σχεδὸν
εἰς
ἐρημίαν
τῆς
|
Ἑλληνικῆς |
φωνῆς
Σικελία
πᾶσα,
Φοινίκων
ἢ |
[8, 357] |
τοὺς
δ'
ἔμπροσθεν
οἰκητὰς
τῶν
|
Ἑλληνικῶν |
τόπων
εἰς
τὰς
ἀρχαίας
καὶ |
[7, 334] |
ἐν
αὑτοῖς
ἄνδρας
προκρῖναι
τῶν
|
Ἑλλήνων |
οὓς
ἂν
πυνθάνωνται
ἀρίστους
ὄντας, |
[7, 329] |
οὐκ
αὐτοὶ
κατοικίσαντες,
πολλὰς
τῶν
|
Ἑλλήνων |
πόλεις
ὑπὸ
βαρβάρων
ἐμβεβλημένας
ἀλλ' |
[7, 334] |
ἐν
ταὐτῷ
διὰ
πάντων
ἀνθρώπων
|
Ἑλλήνων |
τε
καὶ
βαρβάρων
λάμψασ'
ἂν |
[8, 352] |
ἐγένετο
ἔσχατος
Σικελίᾳ
τῇ
τῶν
|
Ἑλλήνων |
ὑπὸ
Καρχηδονίων
ἀνάστατον
ὅλην
ἐκβαρβαρωθεῖσαν |
[2, 310] |
αὐτοὶ
(ἂν)
ἀγνῶτές
ἐσμεν
οὐδενὶ
|
Ἑλλήνων |
ὡς
ἔπος
(εἰπεῖν,
οὔτε
ἡ |
[2, 310] |
πᾶσιν
ἀγαθὰ
τοῖς
τε
ἄλλοις
|
Ἕλλησιν, |
ὡς
ἐγώ
φημι.
Νῦν
δὲ |
[3, 315] |
καὶ
Συρακούσαις
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
|
Ἕλλησιν, |
ὡς
ἡ
ἐμὴ
δόξα
μαντεύεται· |
[7, 334] |
πόλει
τὼ
Δίωνα
ἀποκτείναντε,
ὡς
|
ἐλλογίμω |
πώποτε
ἄνδρε
γενομένω.
Ταῦτα
εἴρηται |
[9, 357] |
(ἄλλως
τε
καὶ
εἴ
τις
|
ἕλοιτο |
τοιαῦτα
πράττειν
οἷα
καὶ
σύ, |
[11, 358] |
ταῦτα
γενέσθαι
ἂν
οὐ
πολλὴν
|
ἐλπίδα |
ἔχω
δι'
ἃ
δέ,
μακρᾶς |
[7, 324] |
ἐν
Διονυσίῳ
ὡς
ἐπεχείρησε,
μεγάλας
|
ἐλπίδας |
εἶχεν
ἄνευ
σφαγῶν
καὶ
θανάτων |
[8, 352] |
χρεὼν
καὶ
ἀναμιμνῄσκεσθαι
ποσάκις
ἐν
|
ἐλπίδι |
ἑκάτεροι
γεγόνατε
τοῦ
νῦν
οἴεσθαι |
[7, 339] |
τοὺς
δὲ
ὑψηλῆς
καὶ
χαύνης
|
ἐλπίδος, |
ὡς
(σέμν'
ἄττα
μεμαθηκότας.
Ἔτι |
[8, 352] |
ταῦθ'
ὑμῖν
κατὰ
δύναμιν
διεξελθεῖν.
|
Ἐλπίζω |
δὲ
οὐχ
ὑμῖν
μόνοις
συμβουλεύσειν |
[5, 321] |
μοναρχίας
λόγους
οὐχ
ἥκιστ'
αὐτὸν
|
ἐλπίζω |
συνεξευρήσειν
τῶν
περὶ
τὴν
σὴν |
[4, 320] |
τῇδε
λέγουσιν
ὡς
πολλή
ἐστιν
|
ἐλπὶς |
ἀναιρεθέντος
Διονυσίου
διαφθαρῆναι
τὰ
πράγματα |
[8, 352] |
δὲ
τότε
οὔτε
λόγος
οὔτ'
|
ἐλπὶς |
ἐλείπετ'
ἂν
οὐδαμῇ
οὐδαμῶς.
Νῦν |
[7, 324] |
ὥστε
εἴπερ
ποτὲ
καὶ
νῦν
|
ἐλπὶς |
πᾶσα
ἀποτελεσθήσεται
τοῦ
τοὺς
αὐτοὺς |
[13, 360] |
Καὶ
περὶ
ταῦτα
τὰ
μὲν
|
ἐμὰ |
ἀναγκαῖα
σχεδόν
τι
ἐν
τῷ |
[13, 360] |
τὰ
Ἀθήνησιν
καὶ
περὶ
τὰ
|
ἐμά. |
Ἐγὼ
τοῖς
σοῖς
χρήμασιν,
ὥσπερ |
[5, 321] |
τῆς
περὶ
ἐμὲ
καὶ
τὰ
|
ἐμὰ |
συμβουλῆς.
Εὐτύχει.
~Πλάτων
Ἑρμείᾳ
καὶ |
[7, 344] |
δὴ
τὸ
μετὰ
ταῦτα
κατ'
|
ἐμαυτὸν |
γενόμενος,
μάλα
συγκεχυμένος·
πρῶτος
δ' |
[7, 324] |
τρόπον
κατάλυσιν
ἐσομένην
μηχανώμενος
ἐλάνθανον
|
ἐμαυτόν. |
Δίων
μὲν
γὰρ
δή,
μάλ' |
[7, 324] |
οὐ
σμικρά,
ἐδυσχέρανά
τε
καὶ
|
ἐμαυτὸν |
ἐπανήγαγον
ἀπὸ
τῶν
τότε
κακῶν. |
[7, 329] |
λόγοις
οὐδὲ
ἐμοί·
ἐλθών
τε
|
ἐμαυτὸν |
ἠλευθέρωσα
Διὸς
ξενίου
καὶ
τῆς |
[2, 310] |
Νῦν
δὲ
μέγας
ἐγώ
εἰμι
|
ἐμαυτὸν |
παρέχων
τῷ
ἐμῷ
λόγῳ
ἑπόμενον. |
[7, 324] |
τινες
ἐδόξαζον,
ἀλλ'
αἰσχυνόμενος
μὲν
|
ἐμαυτὸν |
τὸ
μέγιστον,
μὴ
δόξαιμί
ποτε |
[1, 309] |
χρόνον.
Ἐγὼ
μὲν
οὖν
περὶ
|
ἐμαυτοῦ |
βουλεύσομαι
τὸ
λοιπὸν
τρόπον
ἀπανθρωπότερον, |
[7, 324] |
ταὐτὸν
ἔπαθον·
ᾠήθην,
εἰ
θᾶττον
|
ἐμαυτοῦ |
γενοίμην
κύριος,
ἐπὶ
τὰ
κοινὰ |
[7, 329] |
τε
τὰ
τοιαῦτα
καταλιπὼν
τὰς
|
ἐμαυτοῦ |
διατριβάς,
οὔσας
οὐκ
ἀσχήμονας,
ὑπὸ |
[7, 344] |
γίγνεσθαι,
ἀπορῶ
μὲν
ὅτι
χρήσομαι
|
ἐμαυτῷ, |
ὅμως
δὲ
ἀναγκαῖον
ἴσως
ἐνιαυτόν |
[7, 324] |
τὸ
μέγιστον,
μὴ
δόξαιμί
ποτε
|
ἐμαυτῷ |
παντάπασι
λόγος
μόνον
ἀτεχνῶς
εἶναι |
[7, 344] |
δεῖν
ἐμὲ
Διονυσίῳ
μᾶλλον
ἢ
|
ἐμαυτῷ |
τε
καὶ
τοῖς
βιασαμένοις
ἐλθεῖν |
[7, 344] |
γὰρ
ἐν
τοῖς
ἀποστόλοις
πλοίοις
|
ἐμβὰς |
διενοούμην
πλεῖν,
τεθυμωμένος,
πάσχειν
τε |
[7, 329] |
τῶν
Ἑλλήνων
πόλεις
ὑπὸ
βαρβάρων
|
ἐμβεβλημένας |
ἀλλ'
οἰκουμένας
παραλαβόντες,
ὅμως
(ἑβδομήκοντα |
[7, 329] |
τῇ
τυραννίδι,
σμικρὸν
εἰς
πλοῖον
|
ἐμβιβάσας, |
ἐξέβαλεν
ἀτίμως.
Οἱ
δὴ
Δίωνος |
[7, 349] |
ἄλλα
ποτὲ
δρᾶν.
Καὶ
ὃς
|
ἐμβλέψας |
μοι
καὶ
μάλα
τυραννικῶς,
σοί, |
[7, 324] |
τῆς
ψυχῆς
πέρι
φύσει
τε
|
ἐμβριθὲς |
ὂν
ἡλικίας
τε
ἤδη
μετρίως |
[7, 344] |
οὐκ
οἰόμενός
οἱ
καλῶς
ἔχειν
|
ἐμὲ |
ἄγγελον
αὐτὸν
τῶν
τοιούτων
ἐλθεῖν |
[3, 315] |
οὐδένα
δεῖ
τῶν
ἐμῶν
φίλων
|
ἐμὲ |
αἰτιᾶσθαι
ὡς
διὰ
τὴν
ἐμὴν |
[13, 360] |
πρῶτον
μὲν
ἐάν
τι
δέῃ
|
ἐμὲ |
ἀναλίσκειν
εἰς
χορηγίαν
ἤ
τι |
[13, 360] |
τὰ
τοιαῦτα
καὶ
τἀναντία
τούτων
|
ἐμὲ |
ἀπαγγέλλειν,
ὁποῖός
τις
ἂν
ἕκαστος |
[2, 310] |
ἔχειν,
πολλῶν
ἂν
εἴης
λόγων
|
ἐμὲ |
ἀπολελυκώς.
Οὐ
μὴν
ἄλλῳ
γέ |
[11, 358] |
τοῦτο
ἦν
δεύτερον,
εἰ
δυνατὸν
|
ἐμὲ |
ἀφικέσθαι
ἢ
Σωκράτη,
ὥσπερ
ἐπέστειλας. |
[3, 315] |
σοι
κατοικίζειν
Ἑλληνίδας
(πόλεις
ἐμποδὼν
|
ἐμὲ |
γεγενῆσθαι.
Τὴν
οὖν
ἀρχὴν
ὧν |
[7, 349] |
παρακαλεῖν
αὐτὸν
ἐκέλευον,
εἰ
βούλοιντο·
|
ἐμὲ |
δ'
εἶπον
ὅτι
σὺ
μετὰ |
[11, 358] |
περὶ
ἀσθένειαν
τὴν
τῆς
στραγγουρίας,
|
ἐμὲ |
δὲ
ἀφικόμενον
ἐνταῦθα
ἄσχημον
ἂν |
[7, 334] |
δὲ
ἐπισχεῖν
ἔτι
ἐνιαυτὸν
ἐδεῖτο,
|
ἐμὲ |
δὲ
ἥκειν
ἐκ
παντὸς
τρόπου |
[7, 344] |
ὅπως
ἤθελε
καὶ
οἷστισι,
πρὸς
|
ἐμὲ |
δὲ
οὐδὲν
ὅλως
ἐφθέγγετο
περὶ |
[7, 349] |
(αὖ
ταύτην
ἄλλην
τῆς
πρὸς
|
ἐμὲ |
διαφορᾶς
ποιούμενος,
ἀδελφὴν
τῆς
πρόσθεν, |
[7, 344] |
δὴ
χαλεπαίνειν
μὲν
οὐ
δεῖν
|
ἐμὲ |
Διονυσίῳ
μᾶλλον
ἢ
ἐμαυτῷ
τε |
[13, 360] |
γὰρ
προθύμως
σὲ
πανταχοῦ
καὶ
|
ἐμὲ |
ἐγκωμιάζουσιν,
καὶ
οὐχ
ἥκιστα
Φίλαγρος, |
[7, 344] |
δὲ
πᾶσιν
ῥᾳδίως
ὡς
ἀβουλῶν
|
ἐμὲ |
ἐκπλεῖν,
ἆρά
τις
ἐθελήσει
με |
[3, 315] |
οὔτε
δικαίαν
οὔτε
συμφέρουσαν
ηὗρες,
|
ἐμὲ |
ἐκφοβεῖν
ὡς
ἀγνοοῦντα
τὰ
τότε |
[2, 310] |
τύχῃ.
Σὺ
δὲ
τοῦτο
πρὸς
|
ἐμὲ |
ἐν
τῷ
κήπῳ
ὑπὸ
ταῖς |
[3, 315] |
ὡμολογήθη
νῷν
(πλεῦσαι
μὲν
οἴκαδε
|
ἐμέ, |
ἐπειδὴ
πόλεμος
ὑμᾶς
κατεῖχεν,
εἰρήνης |
[2, 310] |
περὶ
ἡμῶν
τινος,
γράμματα
πέμψαντα
|
ἐμὲ |
ἐρέσθαι·
ἐγὼ
γὰρ
τἀληθῆ
λέγειν |
[2, 310] |
χρῆναι
περὶ
σοῦ
μὴ
μόνον
|
ἐμὲ |
ἡσυχίαν
ἄγειν,
ἀλλὰ
καὶ
τοὺς |
[1, 309] |
τινὰ
τῶν
ἑταίρων
θεράπευσον
ὥσπερ
|
ἐμέ· |
κἀγὼ
γὰρ
(ἱκανῶς
ὑπὸ
σοῦ |
[7, 349] |
ἥνπερ
ἂν
ἐγὼ
φαίην
δεῖν
|
ἐμὲ |
καὶ
ἄλλον,
ὅστις
μέτριος,
περί |
[7, 324] |
ὀρθῶς
διανοηθεὶς
ἔπεισε
μεταπέμπεσθαι
Διονύσιον
|
ἐμέ, |
καὶ
αὐτὸς
ἐδεῖτο
πέμπων
ἥκειν |
[2, 310] |
σὺ
ἐρωτᾷς,
πῶς
χρὴ
ἔχειν
|
ἐμὲ |
καὶ
σὲ
πρὸς
ἀλλήλους.
Εἰ |
[7, 344] |
περὶ
Ἡρακλείδου
Διονύσιος
ὡμολόγει
πρὸς
|
ἐμὲ |
καὶ
σέ;
πῶς
δὲ
οὔκ; |
[5, 321] |
ἐκτὸς
(ἂν
γίγνοιτο
τῆς
περὶ
|
ἐμὲ |
καὶ
τὰ
ἐμὰ
συμβουλῆς.
Εὐτύχει. |
[7, 334] |
ὁμοιότατα
καὶ
Διονυσίῳ·
ἀμφότεροι
γὰρ
|
ἐμὲ |
καὶ
τοὺς
ἄλλους
ὡς
ἔπος |
[6, 322] |
οὐ
παντάπασιν
βέβαιον
δεῦρο
παρ'
|
ἐμὲ |
καὶ
τοὺς
ἐμοὺς
πέμπετε
μομφῆς |
[3, 315] |
ᾤετο
γὰρ
(εἶναι
βέλτιον
ἐλθεῖν
|
ἐμὲ |
καὶ
ὑπακοῦσαί
σοι.
Τὸ
δὲ |
[13, 360] |
κατακείμενος
ἀπ'
ἐμοῦ,
ἀνέστης
παρ'
|
ἐμὲ |
καὶ
φιλοφρονούμενος
εἶπες
εὖ
τι |
[7, 324] |
εἰς
Συρακούσας
ὅτι
τάχιστα
ἐλθεῖν
|
ἐμὲ |
(κοινωνὸν
τούτων,
μεμνημένος
τήν
τε |
[7, 344] |
αὐτοῦ
διακελευόμενος,
ἃ
νῦν
πρὸς
|
ἐμὲ |
λέγει,
ὡς
αὐτοῦ
μὲν
ἐθέλοντος, |
[4, 320] |
γελοῖόν
σοι
φαίνεται
εἶναι
τὸ
|
ἐμὲ |
λέγειν,
διότι
καὶ
αὐτὸς
οὐκ |
[7, 339] |
γεγραμμένα
κακῶς
οὐχ
ἥκιστ'
ἂν
|
ἐμὲ |
λυποῖ.
Εἰ
δέ
μοι
ἐφαίνετο |
[2, 310] |
ἡμῶν
σοι
ἀρέσκει,
τιμητέον
καὶ
|
ἐμὲ |
μάλιστα.
Νῦν
οὖν,
ὥσπερ
καὶ |
[7, 329] |
καὶ
χρήμασιν
γενέσθαι
μετ'
αὐτοῦ
|
ἐμὲ |
μάρτυρά
τε
καὶ
φίλον
πρὸς |
[13, 360] |
ὥσπερ
τότε
ἔλεγον
δεῖ
ποιεῖν,
|
ἐμὲ |
μὲν
διαμάχεσθαι
ὅπως
ὡς
ὀλίγιστον |
[2, 310] |
πάνυ
ἐμοὶ
πιστεύειν
σύ,
ἀλλ'
|
ἐμὲ |
μέν
πως
ἀποπέμψασθαι
ἐθέλειν,
ἑτέρους |
[7, 349] |
ἴσως
ἡγεῖτο
διαβαλλόντων
πολλῶν
ἐπιβουλεύειν
|
ἐμὲ |
μετὰ
σοῦ
ἑαυτῷ
καὶ
τῇ |
[7, 334] |
ἀποφυγή·
εἰ
δὲ
μή,
μήτ'
|
ἐμὲ |
μήτ'
ἄλλον
κοινωνὸν
παρακαλεῖν
ἐπὶ |
[3, 315] |
ἐν
οἷς
τί
χρῆν
ποιεῖν
|
ἐμέ; |
μῶν
οὐχ
ὅπερ
ἐποίουν
ἀναγκαῖον, |
[7, 344] |
τοῖς
χρήμασιν
δίκαιον
γίγνεσθαι
περὶ
|
ἐμέ |
οὐ
γὰρ
ὀλίγα
ἔσται
σοὶ |
[7, 334] |
μὲν
ἔφη
μεταπέμψεσθαι
Δίωνα
καὶ
|
ἐμὲ |
πάλιν,
καταστησάμενος
τὰ
περὶ
τὴν |
[7, 329] |
γὰρ
γέγονεν,
ἀκοῦσαι
χρὴ
τοὺς
|
(ἐμὲ |
παρακαλοῦντας
πρὸς
τὰ
νῦν
πράγματα. |
[7, 329] |
ἀνελάμβανεν,
καὶ
δὴ
καὶ
τὸν
|
ἐμὲ |
παρεμυθεῖτό
τε
καὶ
θαρρεῖν
διεκελεύετο |
[3, 315] |
ἰέναι
καὶ
δεόμεναι
σοὶ
πάντως
|
ἐμὲ |
πείθεσθαι.
Ἐδόκει
δὴ
πᾶσιν,
ἀρξαμένοις |
[7, 344] |
μὴ
κύριον
ἡγεῖσθαί
σε
Δίωνος
|
ἐμέ, |
πέμπειν
δὲ
μετ'
ἐμοῦ
σὲ |
[7, 339] |
τὴν
αὖ
Δίωνος
προθυμίαν
τοῦ
|
ἐμὲ |
πλεῖν
καὶ
εἰς
Συρακούσας
ἐλθεῖν· |
[3, 315] |
πᾶσιν,
ἀρξαμένοις
ἀπὸ
Δίωνος,
δεῖν
|
ἐμὲ |
πλεῦσαι
καὶ
μὴ
μαλθακίζεσθαι.
Καίτοι |
[7, 339] |
τι
μέρος
αἰδοῖ
τῶν
περὶ
|
ἐμὲ |
πραγμάτων.
(Ἐπειδὴ
δὲ
ἀφικόμην,
ᾤμην |
[3, 315] |
αὐτὸς
οἶσθα
σαφέστατα
τῶν
(πολιτικῶν
|
ἐμὲ |
σοὶ
κοινῇ
πραγματευσάμενον
ἑκόντα
ὀλίγα |
[3, 315] |
γιγνώσκεις
αὐτός,
ἀδικεῖς
δ'
οὖν
|
ἐμὲ |
τἀναντία
τῶν
γενομένων
λέγων.
Ἄδην |
[3, 315] |
εἰρήνης
δ'
αὖ
γενομένης
ἐλθεῖν
|
ἐμέ |
τε
καὶ
Δίωνα
εἰς
Συρακούσας, |
[2, 310] |
ἕξω.
Ἔτι
δὲ
σὺ
μὲν
|
ἐμὲ |
τιμῶν
καὶ
τούτου
καθηγούμενος
φιλοσοφίαν |
[7, 344] |
τε
καὶ
τοῖς
βιασαμένοις
ἐλθεῖν
|
ἐμὲ |
τὸ
(τρίτον
εἰς
τὸν
πορθμὸν |
[7, 339] |
τοῦτ'
αὐτὸ
μηδαμῇ
προδοῦναι
μηδ'
|
ἐμὲ |
τὸν
αἴτιον
γενέσθαι
τηλικούτου
ἀληθῶς |
[2, 310] |
αὖθις,
ἂν
ὀρθῶς
βουλεύῃ,
παρ'
|
ἐμὲ |
τὸν
Ἀρχέδημον,
ὁ
δ'
ἐμπορευσάμενος |
[3, 315] |
τι
γίγνοιτο
ἁμάρτημα,
πᾶν
εἰς
|
ἐμὲ |
τρέπειν,
σὲ
φάσκοντας
πάντα
ἐμοὶ |
[7, 339] |
γὰρ
δὴ
Διονύσιος
τρίτον
ἐπ'
|
ἐμὲ |
τριήρη
ῥᾳστώνης
ἕνεκα
τῆς
πορείας, |
[7, 329] |
ἐγίγνετο
γάρ
οἱ
τὸ
μὲν
|
ἐμὲ |
φυγεῖν
ἀπ'
αὐτοῦ
καλὸν
οὐδέν, |
[3, 315] |
ἀπεκρίνω
μεμηνιμένως
καὶ
ὑβριστικῶς
εἰς
|
ἐμέ, |
ὡς
ᾤου
διὸ
τὸ
τότε |
[13, 360] |
καὶ
εὐδοξῇς,
ὅπως
τὸ
δι'
|
ἐμὲ |
ὠφελεῖσθαί
σοι
μὴ
ἀνιῇ.
Καὶ |
[7, 349] |
τῶν
τότε
πραχθέντων
ἠγανάκτει
καὶ
|
ἐμέμφετο |
Διονυσίῳ·
ὁ
δ'
ἀκούσας
ὅτι |
[3, 315] |
τοῖς
ἄλλοις
Ἕλλησιν,
ὡς
ἡ
|
ἐμὴ |
δόξα
μαντεύεται·
ἔπειτα
τὰ
Δίωνος |
[13, 360] |
ἐὰν
ἡ
μήτηρ
τελευτήσῃ
ἡ
|
ἐμή, |
οὐδὲν
αὖ
πλείονος
ἢ
δέκα |
[7, 334] |
εἰρήσθω
καὶ
ἡ
παρὰ
Διονύσιον
|
ἐμὴ |
προτέρα
ἄφιξις·
ἡ
δὲ
δὴ |
[7, 324] |
γεγονέναι
τὴν
τότε
εἰς
Σικελίαν
|
ἐμὴν |
ἄφιξιν;
ἐγὼ
συγγενόμενος
Δίωνι
τότε |
[2, 310] |
ἐχόντων
οὕτω,
σχεδὸν
κατὰ
τὴν
|
ἐμὴν |
δόξαν
ηὑρήκαμεν
ὃ
σὺ
ἐπέστειλας, |
[7, 339] |
οὐκ
ἔστιν
κατά
γε
τὴν
|
ἐμὴν |
δόξαν
περὶ
τοῦ
πράγματος
ἐπαί̈ |
[7, 324] |
τοιαῦτα
ἕτερα
πάμπολλα,
τὴν
δ'
|
ἐμὴν |
δόξαν
τὸ
μὲν
περὶ
τῶν |
[3, 315] |
ταῦτα
μὲν
ταύτῃ
γενόμενα
τὴν
|
ἐμὴν |
καὶ
σὴν
λυκοφιλίαν
καὶ
ἀκοινωνίαν |
[8, 352] |
τοῖς
Δίωνος
φίλοις
ἐκείνου
καὶ
|
ἐμὴν |
κοινὴν
συμβουλήν·
ἐγὼ
δὲ
ἑρμηνεύσω |
[4, 320] |
διὰ
παντὸς
τοῦ
χρόνου
τὴν
|
ἐμὴν |
προθυμίαν
περὶ
τὰς
συμβεβηκυίας
πράξεις, |
[3, 315] |
ἐμὲ
αἰτιᾶσθαι
ὡς
διὰ
τὴν
|
ἐμὴν |
ῥᾳθυμίαν
τὰ
σφέτερα
(πάντα
ἐξὸν |
[5, 321] |
οἶμαι
δρᾶσαι
ἂν
καὶ
τὴν
|
ἐμὴν |
συμβουλήν.
Εἰ
γὰρ
δόξαιμεν
ἀνιάτως |
[8, 352] |
τυραννευθέντι,
ὡς
ἑνὶ
ἑκατέρῳ
παλαιὰν
|
ἐμὴν |
συμβουλήν·
καὶ
νῦν
δὲ
ὅ |
[3, 315] |
προσρήσεως;
Ἢ
μᾶλλον
κατὰ
τὴν
|
ἐμὴν |
συνήθειαν
γράφων
Εὖ
πράττειν,
ὥσπερ |
[7, 324] |
μεμνημένος
τήν
τε
αὑτοῦ
καὶ
|
ἐμὴν |
συνουσίαν
ὡς
εὐπετῶς
ἐξηργάσατο
εἰς |
[3, 315] |
τὸ
δὲ
δεύτερον
ὡς
οὐκ
|
ἐμὴν |
ταύτην
εἴρηκας
συμβουλὴν
οὐδὲ
διακώλυσιν, |
[3, 315] |
ταῦτα
μὲν
οὕτως
ἐγένετο
τῆς
|
ἐμῆς |
εἰς
Συρακούσας
ἀποδημίας
πέρι
τῆς |
[3, 315] |
σχεδὸν
ἡμέραις
πρότερον
εἴκοσι
τῆς
|
ἐμῆς |
ἐκ
Συρακουσῶν
οἴκαδ'
ἀποδημίας,
ἃ |
[7, 329] |
δὴ
χρόνος
τῆς
εἰς
Σικελίαν
|
ἐμῆς |
ἐπιδημίας
(τε
καὶ
διατριβῆς
διὰ |
[3, 315] |
περὶ
τὰ
πολιτικὰ
κοινωνίας
τῆς
|
ἐμῆς |
καὶ
σῆς·
καὶ
εἴ
τινα |
[3, 315] |
ἔφησεν
αἴτιόν
τις
εἶναι
τῆς
|
ἐμῆς |
μεταβολῆς,
εἰ
μετεβαλόμην.
Ἀλλὰ
ταῦτα |
[2, 310] |
μετεβάλετο
περὶ
τῆς
σῆς
καὶ
|
ἐμῆς |
συνουσίας,
ἀλλ'
ἀεί
τι
ἀγαθὸν |
[7, 339] |
τὰ
γεγονότα
ἀκούσας
καταφρονήσει
τῆς
|
ἐμῆς |
φιλοσοφίας,
τὸν
τύραννον
δὲ
ἡγήσεται |
[7, 334] |
ὡς
εἰκότως
τε
ἅμα
καὶ
|
ἐμμελῶς |
γέγονεν,
ᾧ
μέλει
ἀκούειν
ἔξεστι |
[7, 339] |
οὐκ
ὀρθῆς
ἐμπλήσειεν
ἂν
οὐδαμῇ
|
ἐμμελῶς, |
τοὺς
δὲ
ὑψηλῆς
καὶ
χαύνης |
[7, 334] |
τούτων
τινὲς
ἄλλοι,
παρακουσμάτων
τινῶν
|
ἔμμεστοι |
τῶν
κατὰ
φιλοσοφίαν·
οἳ
δοκοῦσί |
[8, 352] |
ἐλευθερία
ὑπερβάλλουσα
μὲν
ἑκατέρα
πάγκακον,
|
ἔμμετρος |
δὲ
οὖσα
πανάγαθον·
μετρία
δὲ |
[13, 360] |
μετὰ
τῶν
πεμπομένων
παρ'
ἐμοῦ·
|
ἔμμισθον |
οὖν
που
αὐτὸν
κατάστησον
ὡς |
[7, 344] |
ὅτε
δή
μοι
καὶ
(Διονύσιος
|
ἐμνήσθη |
λέγων
ὅτι
τὴν
ἡμίσειαν
τῆς |
[13, 360] |
εἴας
μεμνῆσθαι
πρὸς
αὐτόν,
οὔτε
|
ἐμνήσθην |
οὔτε
διελέχθην,
ἐξεπειρώμην
δὲ
εἴτε |
[7, 324] |
τότε
νέῳ
κινδυνεύω,
τὰ
δοκοῦντα
|
ἐμοὶ |
βέλτιστα
ἀνθρώποις
εἶναι
μηνύων
διὰ |
[2, 310] |
λέγειν
οὔτε
ὀκνήσω
οὔτε
αἰσχυνοῦμαι.
|
Ἐμοὶ |
δὲ
δὴ
καὶ
σοὶ
τὰ |
[7, 329] |
καθεστῶτα
ζῶσι
βίον,
ἑαυτοῖς
ἀρέσκοντα,
|
ἐμοὶ |
δὲ
μή,
μήτε
ἀπεχθάνεσθαι
μάτην |
[13, 360] |
καὶ
παρ'
οὗ
ἂν
λαμβάνω.
|
Ἐμοὶ |
δὴ
τοιοῦτον
νῦν
συμβέβηκεν.
Εἰσί |
[3, 315] |
οὔτε
Συρακοσίοις
δοκοῦν
δικαίως
οὔτ'
|
ἐμοί, |
διότι
μετὰ
Θεοδότου
καὶ
Εὐρυβίου |
[2, 310] |
τὸ
ἐμόν
ἐστιν,
ἀπιστῶν,
ὡς
|
ἐμοὶ |
δοκεῖ·
καὶ
οἱ
ἐπὶ
τούτοις |
[2, 310] |
Ὀδυσσέα
καὶ
Παλαμήδη
ὡς
δ'
|
ἐμοὶ |
δοκεῖ,
καὶ
Προμηθέα
Διὶ
ταύτῃ |
[2, 310] |
ἀνθρώπους
ἀπαιδεύτους·
σχεδὸν
γάρ,
ὡς
|
ἐμοὶ |
δοκεῖ,
οὐκ
ἔστιν
τούτων
πρὸς |
[2, 310] |
οὐκ
ἤκουσα.
Χρὴ
δέ,
ὡς
|
ἐμοὶ |
δοκεῖ,
οὑτωσί
σε
ποιεῖν
τοῦ |
[7, 344] |
πραθείσης
δὲ
τὰ
μὲν
ἡμίσεα
|
ἐμοὶ |
δώσειν
ἄγειν,
τὰ
δ'
ἡμίσεα |
[2, 310] |
αὐτὸς
βελτίονα
ηὕρηκας
τῶν
παρ'
|
ἐμοί, |
ἐκεῖνα
τίμα·
εἰ
δ'
ἄρα |
[7, 329] |
πρέπειν
τοῖς
ἐμοῖς
λόγοις
οὐδὲ
|
ἐμοί· |
ἐλθών
τε
ἐμαυτὸν
ἠλευθέρωσα
Διὸς |
[13, 360] |
δὲ
οὔπω
ἐνιαυσία.
Ταύτας
ἐκδοτέον
|
ἐμοί |
ἐστιν
καὶ
τοῖς
ἐμοῖς
ἐπιτηδείοις, |
[7, 324] |
τε
ὄντες
καὶ
γνώριμοι
ἐτύγχανον
|
ἐμοί, |
καὶ
δὴ
καὶ
παρεκάλουν
εὐθὺς |
[3, 315] |
Δίωνος,
τοῦ
μὲν
δεδοκιμασμένου
παρ'
|
ἐμοὶ |
καὶ
ξένου
πάλαι
γεγονότος,
ἐν |
[7, 344] |
ὁμοίως
γὰρ
ἂν
αὐτὰ
ἐσέβετο
|
ἐμοί, |
καὶ
οὐκ
ἂν
αὐτὰ
ἐτόλμησεν |
[7, 344] |
λέγει
πρός
με
πιθανὸν
λόγον·
|
ἐμοὶ |
καὶ
σοὶ
Δίων,
ἔφη,
καὶ |
[7, 349] |
τὸν
Δία
ἐπιμαρτυράμενος
εὐθὺς
παρήγγελλεν
|
ἐμοὶ |
καὶ
τοῖς
ἐμοῖς
(οἰκείοις
καὶ |
[7, 344] |
ἀποδημεῖν,
ὅταν
ἐκείνῳ
τε
καὶ
|
ἐμοὶ |
καὶ
ὑμῖν
τοῖς
φίλοις
κοινῇ |
[3, 315] |
ἀποδημίας,
ἃ
νῦν
δὴ
λέγεις
|
ἐμοὶ |
μεμφόμενος,
ὡς
Ἡρακλείδου
τέ
μοι |
[3, 315] |
ἐμὲ
τρέπειν,
σὲ
φάσκοντας
πάντα
|
ἐμοὶ |
πείθεσθαι.
Σὺ
δ'
αὐτὸς
οἶσθα |
[7, 334] |
τρίτους
δὲ
ὑμᾶς
νῦν.
Καὶ
|
ἐμοὶ |
πείθεσθε
Διὸς
τρίτου
σωτῆρος
χάριν, |
[7, 324] |
ἔτι,
ἐὰν
μὴ
νῦν
ὑμεῖς
|
ἐμοὶ |
πείθησθε
τὸ
δεύτερον
συμβουλεύοντι.
Πῶς |
[2, 310] |
ἀλλ'
ὅτι
ἐφαίνου
οὐ
πάνυ
|
ἐμοὶ |
πιστεύειν
σύ,
ἀλλ'
ἐμὲ
μέν |
[7, 349] |
οἱ
τῶν
ὑπηρεσιῶν
ὄντες
Ἀθήνηθεν,
|
ἐμοὶ |
πολῖται,
ἀπήγγελλον
ὅτι
διαβεβλημένος
εἴην |
[3, 315] |
μεταστήσαντα.
Τούτων
γὰρ
οὔθ'
ἧττον
|
ἐμοὶ |
πρέποντα
ἔχοις
ἄν
ποτε
λέγων |
[7, 324] |
τε
ἄλλα
καὶ
φίλον
(ἄνδρα
|
ἐμοὶ |
πρεσβύτερον
Σωκράτη,
ὃν
ἐγὼ
σχεδὸν |
[3, 315] |
τινα
ἑτέραν
ἀλλοτριότητα
ἐνεῖδες
ἐν
|
ἐμοὶ |
πρὸς
σέ,
εἰκότως
οἴει
ταύτῃ |
[7, 329] |
περὶ
φιλοσοφίαν
λόγων
οἰκειοῦσθαι
καὶ
|
ἐμοὶ |
συγγίγνεσθαι,
φοβούμενος
τοὺς
τῶν
διαβαλλόντων |
[13, 360] |
ἀναγκαῖα
ἢ
δίκαια
ἢ
εὐσχήμονα
|
ἐμοί |
τε
δοκεῖ
καὶ
παρ'
οὗ |
[3, 315] |
ἔδει
γεγονέναι,
καὶ
σφόδρα
ἀγνῶτος
|
ἐμοί. |
Τὸ
μετὰ
τοῦτο
εἴτ'
ἄνθρωπος |
[3, 315] |
φράζων
τὴν
οἰκειότητα,
ἣν
εἰ
|
ἐμοὶ |
τότε
ἐπείθου,
τάχ'
ἂν
βέλτιον |
[7, 344] |
ταῦτα
δ'
εἶναι
μὴ
ἐπιβουλεύοντος
|
ἐμοί, |
τούτων
δὲ
ἐγγυητὰς
γίγνεσθαι
σέ |
[12, 359] |
μῦθος
δηλοῖ.
Τὰ
δὲ
παρ'
|
ἐμοὶ |
ὑπομνήματα,
περὶ
ὧν
ἐπέστειλας,
ἱκανῶς |
[6, 322] |
Ἐράστῳ
καὶ
Κορίσκῳ
εὖ
πράττειν.
|
Ἐμοὶ |
φαίνεται
θεῶν
τις
ὑμῖν
τύχην |
[13, 360] |
ἀπαγγέλλειν,
ὁποῖός
τις
ἂν
ἕκαστος
|
ἐμοὶ |
φαίνηται
περὶ
σέ.
Τὸ
δ' |
[13, 360] |
εὖ
τι
ῥῆμα
ἔχον,
ὡς
|
ἔμοιγε |
ἐδόκεις
καὶ
(τῷ
παρακατακειμένῳ
ἦν |
[13, 360] |
ἐκδοτέον
ἐμοί
ἐστιν
καὶ
τοῖς
|
ἐμοῖς |
ἐπιτηδείοις,
αἷς
ἂν
ἐγὼ
ἐπιβιῶ· |
[7, 329] |
τυραννίδα
δοκοῦσαν
οὐ
πρέπειν
τοῖς
|
ἐμοῖς |
λόγοις
οὐδὲ
ἐμοί·
ἐλθών
τε |
[7, 349] |
εὐθὺς
παρήγγελλεν
ἐμοὶ
καὶ
τοῖς
|
ἐμοῖς |
(οἰκείοις
καὶ
φίλοις
παρασκευάζεσθαι
τιμωρεῖσθαι |
[7, 339] |
πράγματος
ἐπαί̈
ειν
οὐδέν.
Οὔκουν
|
ἐμόν |
γε
περὶ
αὐτῶν
ἔστιν
σύγγραμμα |
[7, 324] |
ἐνθάδε
πάρειμι.
Καὶ
τὸ
μὲν
|
ἐμὸν |
ἔλαττον
ὄνειδός
σοι
φέρει·
φιλοσοφία |
[2, 310] |
ζητεῖν
τὸ
πρᾶγμα
τί
τὸ
|
ἐμόν |
ἐστιν,
ἀπιστῶν,
ὡς
ἐμοὶ
δοκεῖ· |
[3, 315] |
μὴν
ἑκάτερα
ἔσται
τοῖς
τὸ
|
ἐμὸν |
ἦθος
δυναμένοις
κρίνειν.
Ἀλλ'
οὖν, |
[7, 344] |
ὑγιὲς
ὧν
ἔγραψεν
κατὰ
τὸν
|
ἐμὸν |
λόγον·
ὁμοίως
γὰρ
ἂν
αὐτὰ |
[3, 315] |
πράγματα
πάντα
κατὰ
νοῦν
τὸν
|
ἐμόν, |
μὴ
ἀφικομένου
δέ,
τἀναντία.
Αἰσχύνομαι |
[8, 352] |
βασιλέα
στήσασθε,
πρῶτον
μὲν
τὸν
|
ἐμὸν |
ὑὸν
χαρίτων
ἕνεκα
διττῶν,
τῆς |
[7, 334] |
μηδὲ
ἄλλην
πόλιν,
ὅ
γ'
|
ἐμὸς |
λόγος,
ἀλλ'
ὑπὸ
νόμοις·
οὔτε |
[8, 352] |
καὶ
νῦν
δὲ
ὅ
γ'
|
ἐμὸς |
λόγος
ἂν
εἴη
σύμβουλος
τυράννῳ |
[7, 339] |
περὶ
ὧν
ἐγὼ
σπουδάζω,
εἴτ'
|
ἐμοῦ |
ἀκηκοότες
εἴτ'
ἄλλων
εἴθ'
ὡς |
[2, 310] |
σε
κακηγορούντων.
Ἴσως
γὰρ
ὀξύτερον
|
ἐμοῦ |
ἀκούει·
ἐγὼ
μὲν
γὰρ
οὐκ |
[13, 360] |
ἑστιῶν
νεανίσκους,
πόρρω
κατακείμενος
ἀπ'
|
ἐμοῦ, |
ἀνέστης
παρ'
ἐμὲ
καὶ
φιλοφρονούμενος |
[7, 339] |
ὅτι
γραφέντα
ἢ
λεχθέντα
ὑπ'
|
ἐμοῦ |
βέλτιστ'
ἂν
λεχθείη·
καὶ
μὴν |
[2, 310] |
σοῦ
μὲν
τιμῶντος
ἀμφοτέροις
κόσμος,
|
(ἐμοῦ |
δὲ
ὄνειδος
ἀμφοῖν.
Περὶ
μὲν |
[7, 344] |
λέγει,
ὡς
αὐτοῦ
μὲν
ἐθέλοντος,
|
ἐμοῦ |
δὲ
οὐκ
ἐθελήσαντος
ἃ
προυκαλεῖτό |
[7, 349] |
καὶ
οὐ
πειθόμενοι
ταῖς
ὑπ'
|
ἐμοῦ |
διαλλάξεσιν
πάντων
τῶν
νῦν
γεγονότων |
[7, 344] |
Διονύσιος
ὧν
φησιν,
ἀπελθόντος
δ'
|
ἐμοῦ |
ἐὰν
ἐπιστέλλῃ
Δίωνι
πιθανῶς,
αὐτός |
[7, 349] |
χρόνον
τοῦτον
μεῖναι.
Ὄντος
δ'
|
ἐμοῦ |
ἐκεῖ,
Θεοδότης
μεταπεμψάμενός
με
πολλὰ |
[13, 360] |
νῦν
μετὰ
τῶν
πεμπομένων
παρ'
|
ἐμοῦ· |
ἔμμισθον
οὖν
που
αὐτὸν
κατάστησον |
[13, 360] |
καὶ
ἅμα
σύμβολον
ὅτι
παρ'
|
ἐμοῦ |
ἐστιν·
τοὺς
Λοκρούς
ποθ'
ἑστιῶν |
[7, 329] |
τῆς
Δίωνος
ἐπιβουλῆς·
περὶ
δ'
|
ἐμοῦ |
καὶ
διῆλθε
λόγος
τις
ἐν |
[7, 339] |
καὶ
ὁτιοῦν,
πολλάκις
μὲν
ὑπ'
|
ἐμοῦ |
καὶ
πρόσθεν
ῥηθείς,
ἔοικεν
δ' |
[13, 360] |
καὶ
τοὺς
συσφαιριστὰς
ἀσπάζου
ὑπὲρ
|
ἐμοῦ, |
καὶ
πρόσταττε
τοῖς
τε
ἄλλοις |
[8, 352] |
ἕνεκα
διττῶν,
τῆς
τε
παρ'
|
ἐμοῦ |
καὶ
τῆς
παρὰ
τοῦ
ἐμοῦ |
[7, 324] |
εὐπαράκλητοι
εἶεν
πρὸς
τὸν
ὑπ'
|
ἐμοῦ |
λεγόμενον
ἀεὶ
λόγον
καὶ
βίον, |
[7, 349] |
ὃς
ἐλθὼν
ἐδεῖτο
Διονυσίου
περὶ
|
ἐμοῦ, |
λέγων
ὅτι
βουλοίμην
ἀπιέναι,
καὶ |
[13, 360] |
καὶ
Ἀριστοκρίτῳ,
ἐάν
τις
παρ'
|
ἐμοῦ |
λόγος
ἢ
ἐπιστολὴ
ἴῃ
παρὰ |
[7, 324] |
καὶ
πρὸς
τοὺς
τότε
ὑπ'
|
ἐμοῦ |
λόγους
γενομένους,
οὕτως
ὀξέως
ὑπήκουσεν |
[2, 310] |
πολλοὶ
ἦσαν,
λέγοντες
ὡς
σὺ
|
ἐμοῦ |
μὲν
(καταπεφρόνηκας,
ἄλλα
δ'
ἐσπούδακας. |
[7, 324] |
οὐ
προδέδοται
τὰ
νῦν
μετ'
|
ἐμοῦ |
μέρος
ὅσον
ἐπὶ
σοὶ
γέγονεν; |
[2, 310] |
σὲ
καὶ
ἀπαγγείλῃ
τὰ
παρ'
|
ἐμοῦ, |
μετὰ
ταῦτα
ἴσως
ἄλλαι
σε |
[7, 339] |
Διονύσιον
αὐτοῖς
γενομένην
φιλίαν
δι'
|
ἐμοῦ, |
οὐ
σμικρὰν
οὖσαν
πρὸς
τὰ |
[3, 315] |
ἐγὼ
ἔτι
καὶ
οὐχ
ἧττον
|
ἐμοῦ |
παραγενομένου
πέμπεσθαι.
Τούτων
οὐδενὸς
τυγχάνων, |
[8, 352] |
ἐμοῦ
καὶ
τῆς
παρὰ
τοῦ
|
ἐμοῦ |
πατρός
ὁ
μὲν
γὰρ
ἀπὸ |
[2, 310] |
ποιήσῃς
καὶ
(βασανίσῃς
τὰ
παρ'
|
ἐμοῦ |
πεμφθέντα
ἱκανῶς,
θαυμάζοιμ'
ἂν
εἰ |
[3, 315] |
ταῦτα
μὲν
οὕτως
εἰρήσθω
παρ'
|
ἐμοῦ |
περὶ
τῆς
προσρήσεως·
σὺ
δ' |
[13, 360] |
Μυρωνίδου
τότε
ἐλεύθερος
ἀφεθεὶς
ὑπ'
|
ἐμοῦ, |
πλεῖ
νῦν
μετὰ
τῶν
πεμπομένων |
[13, 360] |
ἂν
γένωνται
οἱ
πατέρες
αὐτῶν
|
ἐμοῦ |
πλουσιώτεροι,
οὐκ
ἐκδοτέον·
τὰ
δὲ |
[7, 344] |
ἃ
δὲ
ἐναντίον
εἶπεν
Θεοδότης
|
ἐμοῦ |
πρὸς
Διονύσιον,
οἶδά
τε
καὶ |
[8, 352] |
ἄμεινόν
τ'
ἔχει
τοῦ
ὑπ'
|
ἐμοῦ |
ῥηθησομένου,
ἐνεγκὼν
εἰς
τὸ
μέσον |
[7, 334] |
αἳ
δὲ
ἦσαν,
ἀκηκόατε
παρ'
|
ἐμοῦ |
σαφῶς
τὸν
δὲ
μὴ
δυνάμενον |
[2, 310] |
Ὀλυμπίασι
πολλῶν
τινων
τῶν
μετ'
|
ἐμοῦ |
σε
κακηγορούντων.
Ἴσως
γὰρ
ὀξύτερον |
[7, 344] |
Δίωνος
ἐμέ,
πέμπειν
δὲ
μετ'
|
ἐμοῦ |
σὲ
παρ'
αὐτὸν
γράμματα
τὰ |
[1, 309] |
γὰρ
ὅτι
τῶν
ὠμοτέρων
οὐδὲν
|
ἐμοῦ |
συνεθέλοντος
ὑμῖν
δόξει
πεπρᾶχθαι·
πάντες |
[13, 360] |
καὶ
ὑγιαίνοντος
καὶ
ἀσθενοῦντος
ἀξίως
|
ἐμοῦ |
τε
καὶ
σοῦ.
Δὸς
οὖν |
[8, 357] |
Διονυσίου
ὑέος
καὶ
τὴν
τοῦ
|
ἐμοῦ |
ὑέος·
τούτοιν
γὰρ
συνομολογησάντοιν
τοῖς |
[11, 358] |
τοῖς
οἰκισταῖς,
ὃ
εἰπόντος
μὲν
|
ἐμοῦ, |
φησὶν
Ἡσίοδος,
δόξαι
ἂν
εἶναι |
[2, 310] |
ἡσυχίαν
ἄγειν,
ἀλλὰ
καὶ
τοὺς
|
ἐμοὺς |
ἐπιτηδείους
τοῦ
φλαῦρόν
τι
ποιεῖν |
[6, 322] |
δεῦρο
παρ'
ἐμὲ
καὶ
τοὺς
|
ἐμοὺς |
πέμπετε
μομφῆς
κατήγορον
ἐπιστολήν·
οἶμαι |
[6, 322] |
(μήπω
συγγεγονότι,
καὶ
τέχνῃ
δι'
|
ἐμπειρίας |
εἰληφέναι.
Τί
οὖν
δὴ
λέγω; |
[3, 315] |
οὔσης
περὶ
σὲ
τούτων
(ὧν
|
ἔμπειρον |
ἔδει
γεγονέναι,
καὶ
σφόδρα
ἀγνῶτος |
[7, 339] |
ἕξεως
ἅμα
καὶ
τῆς
διαίτης
|
ἔμπειρος |
γεγονώς,
οὐκέτ'
ἐθέλειν
δυσχεραίνων
παρ' |
[13, 360] |
παρρησιάσομαι·
δίκαιον
γάρ,
καὶ
ἅμα
|
ἐμπείρως |
ἔχων
τῶν
παρὰ
σοὶ
λέγοιμ' |
[7, 349] |
ὁρμήσαντες
ἐπ'
ἀλλήλους
κακῶν
πάντα
|
ἐμπεπλήκασιν. |
(Καίτοι
τήν
γε
αὐτὴν
δίων |
[7, 334] |
τις
δαίμων
ἤ
τις
ἀλιτήριος
|
ἐμπεσὼν |
ἀνομίᾳ
καὶ
ἀθεότητι
καὶ
τὸ |
[8, 352] |
εἰς
τὸ
τῶν
προγόνων
νόσημα
|
ἐμπέσωσιν, |
ὃ
διὰ
τὴν
ἄγαν
ἀναρχίαν |
[7, 324] |
ἤρεσεν,
δίς
τε
τῆς
ἡμέρας
|
ἐμπιμπλάμενον |
ζῆν
καὶ
μηδέποτε
κοιμώμενον
μόνον |
[7, 339] |
ἕκαστον,
ἀπορίας
τε
καὶ
ἀσαφείας
|
ἐμπίμπλησι |
πάσης
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
πάντ' |
[7, 339] |
τοὺς
μὲν
καταφρονήσεως
οὐκ
ὀρθῆς
|
ἐμπλήσειεν |
ἂν
οὐδαμῇ
ἐμμελῶς,
τοὺς
δὲ |
[8, 352] |
ἐγὼ
δὲ
ἑρμηνεύσω
ἃν
ἐκεῖνος
|
ἔμπνους |
ὢν
καὶ
δυνάμενος
εἶπεν
νῦν |
[3, 315] |
μέλλοντί
σοι
κατοικίζειν
Ἑλληνίδας
(πόλεις
|
ἐμποδὼν |
ἐμὲ
γεγενῆσθαι.
Τὴν
οὖν
ἀρχὴν |
[2, 310] |
ἐμὲ
τὸν
Ἀρχέδημον,
ὁ
δ'
|
ἐμπορευσάμενος |
ἥξει
πάλιν·
καὶ
τοῦτο
ἐὰν |
[2, 310] |
οὔτε
σὺ
στείλῃς
οὔτε
Ἀρχέδημος
|
ἐμπορεύσεται |
καλλίω
(καὶ
θεοφιλεστέραν.
Εὐλαβοῦ
μέντοι |
[2, 310] |
οὐ
μὴ
γάρ
ποτε
τῆς
|
ἐμπορίας |
ταύτης
οὔτε
σὺ
στείλῃς
οὔτε |
[7, 329] |
κελεύοντα
ἐξαγαγεῖν
ἐπέστελλεν,
οὔτ'
ἂν
|
ἔμπορος |
οὔτε
τῶν
ἐν
ταῖς
τῆς |
[11, 358] |
μεγάλην
δύναμιν
ἔχων·
τὸ
δ'
|
ἔμπροσθεν |
(αὐτὰ
προθυμεῖσθαι
μὲν
χρὴ
καὶ |
[7, 339] |
κύκλου
τῆς
φύσεως
τῶν
(τε
|
ἔμπροσθεν |
λεχθέντων
τριῶν.
Τούτων
δὲ
ἐγγύτατα |
[8, 357] |
πρὸς
τὴν
τυραννίδα,
τοὺς
δ'
|
ἔμπροσθεν |
οἰκητὰς
τῶν
Ἑλληνικῶν
τόπων
εἰς |
[7, 339] |
δὲ
μέγιστον,
ὅπερ
εἴπομεν
ὀλίγον
|
ἔμπροσθεν, |
ὅτι
δυοῖν
ὄντοιν,
τοῦ
τε |
[7, 344] |
αὐτὸς
εὑρὼν
ἢ
καὶ
μαθὼν
|
ἔμπροσθεν |
παρ'
ἑτέρων,
ἢ
φαῦλα
εἶναι |
[2, 310] |
μή.
Οἶμαι
δ'
ἔγωγε
τοῖς
|
ἔμπροσθεν, |
περὶ
ὧν
λέγω,
εἰ
ἐξείη |
[11, 358] |
γὰρ
σχεδόν
τι
καὶ
αἱ
|
ἔμπροσθεν |
πόλεις
οὕτω
κατεσκευάσθησαν,
καὶ
ἔπειτα |
[7, 324] |
χρόνῳ
ὀλίγῳ
χρυσὸν
ἀποδείξαντας
τὴν
|
ἔμπροσθεν |
πολιτείαν
τά
τε
ἄλλα
καὶ |
[5, 321] |
πρεσβύτερον
καὶ
εἰθισμένον
ὑπὸ
τῶν
|
ἔμπροσθεν |
πολλὰ
καὶ
ἀνόμοια
τῇ
ἐκείνου |
[2, 310] |
μὴ
καλῶς
πέπρακται
κατὰ
τὴν
|
ἔμπροσθεν |
συνουσίαν,
ἐπανορθώσασθαι
καὶ
ἔργῳ
καὶ |
[3, 315] |
κοινωνίαν
πρὸς
σέ,
τὸν
μὲν
|
ἔμφρονα |
κοινωνὸν
ἀπολωλεκότι,
τὸν
δὲ
ἄφρονα |
[7, 329] |
αὑτοῦ
διανοούμενον
χρὴ
ζῆν
τὸν
|
ἔμφρονα· |
λέγειν
μέν,
εἰ
μὴ
(καλῶς |
[7, 329] |
δὲ
ὡς
λέγομεν,
καὶ
ἑαυτὸν
|
ἔμφρονά |
τε
καὶ
σώφρονα
ἀπεργασάμενος,
εἰ |
[7, 349] |
ἀνοσίων
πέρι,
σώφρων
τε
καὶ
|
ἔμφρων, |
τὸ
μὲν
ὅλον
οὐκ
ἄν |
[13, 360] |
(Κρατίνῳ
τῷ
Τιμοθέου
μὲν
ἀδελφῷ,
|
ἐμῷ |
δ'
ἑταίρῳ,
θώρακα
δωρησώμεθα
ὁπλιτικὸν |
[2, 310] |
ἐγώ
εἰμι
ἐμαυτὸν
παρέχων
τῷ
|
ἐμῷ |
λόγῳ
ἑπόμενον.
Καὶ
ταῦτα
λέγω |
[8, 352] |
ποιεῖσθε
βασιλέα
τὸν
τῷ
μὲν
|
ἐμῷ |
πατρὶ
ταὐτὸν
κεκτημένον
ὄνομα,
ὑὸν |
[2, 310] |
ὅτι
οὐκ
ἄρχω
ἐγὼ
τῶν
|
ἐμῶν |
ἐπιτηδείων·
εἰ
γὰρ
ἦρχον
ἐγὼ |
[3, 315] |
Σικελίας,
καὶ
παρ'
ὅσους
τῶν
|
ἐμῶν |
οἰκείων
καὶ
τῶν
γνωρίμων,
καὶ |
[3, 315] |
διανοηθεὶς
ὡς
οὐδένα
δεῖ
τῶν
|
ἐμῶν |
φίλων
ἐμὲ
αἰτιᾶσθαι
ὡς
διὰ |
[7, 344] |
ἄν
τις
ἐντυγχάνῃ
Ἡρακλείδῃ
ἐάντ'
|
ἐν |
ἀγρῷ
ἐάντ'
ἐνθάδε,
μηδὲν
ἄλλο |
[7, 339] |
ὁ
τοιοῦτος
ζῇ,
πράττων
μὲν
|
ἐν |
αἷστισιν
ἂν
ᾖ
πράξεσιν,
παρὰ |
[7, 339] |
ἀδυνάτους
διαπονεῖν,
ὡς
μηδέποτε
βαλεῖν
|
ἐν |
αἰτίᾳ
τὸν
δεικνύντα
ἀλλ'
αὐτὸν |
[3, 315] |
πλῆθος
διεβλήθην
διὰ
τὸ
μένειν
|
ἐν |
ἀκροπόλει,
τοὺς
δ'
ἔξωθεν,
εἴ |
[7, 324] |
ἔσχεν,
ἐγγιγνομένην
δὲ
αὐτὴν
καὶ
|
ἐν |
ἄλλοις
ὁρῶν
κατενόει,
πολλοῖς
μὲν |
[7, 344] |
εἴτε
ἐν
νόμοις
νομοθέτου
εἴτε
|
ἐν |
ἄλλοις
τισὶν
ἅττ'
οὖν,
ὡς |
[7, 344] |
οὔτε
μνήμη
τὴν
ἀρχὴν
γὰρ
|
ἐν |
ἀλλοτρίαις
ἕξεσιν
οὐκ
ἐγγίγνεται
ὥστε |
[7, 344] |
πολλοῦ
δεῖ
μὴ
γράψας
ποτὲ
|
ἐν |
ἀνθρώποις
εἰς
φθόνον
καὶ
ἀπορίαν |
[8, 352] |
ἰδὼν
τὸ
τῶν
οἰκείων
γένος
|
ἐν |
Ἄργει
καὶ
Μεσσήνῃ
ἐκ
βασιλέων |
[7, 344] |
πάσης
καὶ
χρόνου
πολλοῦ,
ὅπερ
|
ἐν |
ἀρχαῖς
εἶπον·
μόγις
δὲ
τριβόμενα |
[7, 324] |
ἄνδρες
προύστησαν
ἄρχοντες,
ἕνδεκα
μὲν
|
ἐν |
ἄστει,
δέκα
δ'
ἐν
Πειραεῖ |
[7, 324] |
δὲ
καὶ
ἰσονόμου
πολιτείας
τοὺς
|
ἐν |
αὐταῖς
δυναστεύοντας
μηδ'
ὄνομα
ἀκούοντας |
[7, 324] |
Σικελίας
(καὶ
τὴν
αὑτοῦ
δύναμιν
|
ἐν |
αὐτῇ,
καὶ
τὴν
νεότητα
καὶ |
[7, 334] |
ἄν
ποτε
κακῶν
λήξαι
(πόλις
|
ἐν |
αὑτῇ
στασιάσασα,
ἀλλὰ
στάσεις
καὶ |
[7, 334] |
χρή,
ὅτανπερ
ἐπιθυμήσωσιν
σωτηρίας,
αὐτοὺς
|
ἐν |
αὑτοῖς
ἄνδρας
προκρῖναι
τῶν
Ἑλλήνων |
[7, 334] |
δικαιοσύνῃ
διαγάγῃ
τὸν
βίον,
ἤτοι
|
ἐν |
αὑτῷ
κεκτημένος
ἢ
ὁσίων
ἀνδρῶν |
[7, 339] |
καὶ
μνήμονα
καὶ
λογίζεσθαι
δυνατὸν
|
ἐν |
αὑτῷ
νήφοντα
ἀπεργάζηται·
τὴν
δὲ |
[7, 324] |
δὲ
τοῦτο
διενοήθη
μὴ
μόνον
|
ἐν |
αὑτῷ
ποτ'
ἂν
γενέσθαι
ταύτην |
[7, 339] |
οὔτε
μεῖζον
τῆς
ἐναντίας
ἔχει
|
ἐν |
αὑτῷ
φύσεως.
Ὄνομά
τε
αὐτῶν |
[7, 344] |
τῇ
ψυχῇ
περιλάβῃ·
πάντων
γὰρ
|
ἐν |
βραχυτάτοις
κεῖται
φιλοτιμίας
δὲ
αἰσχρᾶς, |
[7, 344] |
δὲ
ὄντως
αὐτῷ
ταῦτ'
ἐσπουδασμένα
|
ἐν |
γράμμασιν
(ἐτέθη,
ἐξ
ἄρα
δή |
[3, 315] |
ἤγγειλαν
οἱ
τότε
θεωροῦντες,
προσεῖπες
|
ἐν |
Δελφοῖς
αὐτῷ
τούτῳ
θωπεύσας
τῷ |
[3, 315] |
ἐπειδὴ
νῦν
Θεοδότης
καὶ
Ἡρακλείδης
|
ἐν |
διαβολαῖς
εἶεν,
οἰκεῖοι
Δίωνος
ὄντες, |
[7, 329] |
Ἀλλ'
ἦλθον
μὲν
κατὰ
λόγον
|
ἐν |
δίκῃ
τε
(ὡς
οἷόν
τε |
[7, 324] |
δὴ
καὶ
νῦν
εἰ
διαπράξαιτο
|
ἐν |
Διονυσίῳ
ὡς
ἐπεχείρησε,
μεγάλας
ἐλπίδας |
[7, 349] |
τῆς
αὑτοῦ
διανοοῖτ'
ἂν
εὐεργετῶν
|
ἐν |
δυνάμει
καὶ
τιμαῖσιν
γενέσθαι
τὰ |
[8, 357] |
ταῦτα
οὐκ
ἀδύνατα·
ἃ
γὰρ
|
ἐν |
δυοῖν
τε
ὄντα
ψυχαῖν
τυγχάνει |
[7, 329] |
οἷός
τ'
ἦν
κατοικίσας
πολιτείας
|
ἐν |
ἑκάσταις
καταστήσασθαι
πιστὰς
ἑταίρων
ἀνδρῶν, |
[7, 324] |
πολιτικὰ
ἐπιθυμία.
Ἦν
οὖν
καὶ
|
ἐν |
ἐκείνοις
ἅτε
τεταραγμένοις
πολλὰ
γιγνόμενα |
[8, 352] |
ἀμφοτέρους
χρεὼν
καὶ
ἀναμιμνῄσκεσθαι
ποσάκις
|
ἐν |
ἐλπίδι
ἑκάτεροι
γεγόνατε
τοῦ
νῦν |
[3, 315] |
εἴ
τινα
ἑτέραν
ἀλλοτριότητα
ἐνεῖδες
|
ἐν |
ἐμοὶ
πρὸς
σέ,
εἰκότως
οἴει |
[7, 334] |
Σικελίας
ὡς
Διονύσιος
θαυμαστῶς
φιλοσοφίας
|
ἐν |
ἐπιθυμίᾳ
πάλιν
εἴη
γεγονὼς
τὰ |
[7, 344] |
λόγοι
ὄψεις
τε
καὶ
αἰσθήσεις,
|
ἐν |
εὐμενέσιν
ἐλέγχοις
ἐλεγχόμενα
καὶ
ἄνευ |
[8, 352] |
πρῶτον
θεῖναι
καὶ
πολιτείαν
τοιαύτην,
|
ἐν |
ᾗ
βασιλέας
ἁρμόττει
γίγνεσθαι
κυρίους |
[7, 334] |
τῆς
ἀρχῆς,
μεγίστην
δύναμιν
ἔχων,
|
ἐν |
ᾗ
γενομένη
φιλοσοφία
τε
καὶ |
[7, 334] |
κεκτημένος
ἢ
ὁσίων
ἀνδρῶν
ἀρχόντων
|
ἐν |
ἤθεσιν
τραφείς
τε
καὶ
παιδευθεὶς |
[3, 315] |
ἐμοὶ
καὶ
ξένου
πάλαι
γεγονότος,
|
ἐν |
ἡλικίᾳ
δὲ
ὄντος
μέσῃ
τε |
[1, 309] |
δοκεῖ
Οὐ
χρυσὸς
ἀγλαὸς
σπανιώτατος
|
ἐν |
θνατῶν
δυσελπίστῳ
βίῳ,
οὐδ'
ἀδάμας |
[2, 310] |
οὐ
καλὸν
ἔχει·
ὡς
δ'
|
ἐν |
κεφαλαίῳ
εἰπεῖν,
σοῦ
μὲν
τιμῶντος |
[7, 324] |
Δίωνος
ξενίαν
τε
καὶ
ἑταιρίαν
|
ἐν |
κινδύνοις
ὄντως
γεγονότος
οὐ
σμικροῖς. |
[7, 339] |
κρατεῖ.
Καὶ
ποιεῖ
τὸν
ἐξηγούμενον
|
ἐν |
λόγοις
ἢ
γράμμασιν
ἢ
ἀποκρίσεσιν |
[7, 324] |
ἐχθρῶν
γίγνεσθαί
τινών
τισιν
μείζους
|
ἐν |
μεταβολαῖς·
καίτοι
πολλῇ
γε
ἐχρήσαντο |
[7, 344] |
τίς
του
συγγράμματα
γεγραμμένα
εἴτε
|
ἐν |
νόμοις
νομοθέτου
εἴτε
ἐν
ἄλλοις |
[7, 339] |
Ἔτι
δὲ
μακρότερα
περὶ
αὐτῶν
|
ἐν |
νῷ
μοι
γέγονεν
εἰπεῖν·
τάχα |
[7, 339] |
τέτταρα
διαρρίπτειν
τε
καὶ
ἐλέγχειν·
|
ἐν |
οἷς
δ'
ἂν
τὸ
πέμπτον |
[7, 344] |
ἕξω
μὲν
Δίωνι
ταῦτα
ἐπιστέλλειν,
|
ἐν |
οἷς
τ'
αὖτ'
εἰμὶ
καὶ |
[3, 315] |
ὑπὸ
δὲ
τοιούτων
ἀνθρώπων
ἀρχόμενον;
|
ἐν |
οἷς
τί
χρῆν
ποιεῖν
ἐμέ; |
[7, 349] |
ἄλλους
φίλους
εἰς
Τάραντα,
φράζων
|
ἐν |
οἷς
ὢν
τυγχάνω·
οἱ
δὲ |
[7, 339] |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
πάντ'
ἄνδρα.
|
Ἐν |
οἷσι
μὲν
οὖν
μηδ'
εἰθισμένοι |
[7, 329] |
ἐκπεράνωμεν
οὐκ
ὀλίγα
πράγματα
τὰ
|
ἐν |
ὀλίγῳ
χρόνῳ,
ἐλθὼν
ἐκ
Πελοποννήσου |
[7, 324] |
βίον
ἂν
εὐδαίμονα
καὶ
ἀληθινὸν
|
ἐν |
πάσῃ
τῇ
χώρᾳ
κατασκευάσαι.
Ταῦτα |
[7, 324] |
μὲν
ἐν
ἄστει,
δέκα
δ'
|
ἐν |
Πειραεῖ
περί
τε
ἀγορὰν
ἑκάτεροι |
[7, 344] |
ἀπολαβόντα
τὰ
ἑαυτοῦ
οἰκεῖν
μὲν
|
ἐν |
Πελοποννήσῳ,
μὴ
ὡς
φυγάδα
δέ, |
[2, 310] |
δέλτος
ἢ
πόντου
ἢ
γῆς
|
ἐν |
πτυχαῖς
πάθῃ,
(ὁ
ἀναγνοὺς
μὴ |
[7, 334] |
γὰρ
δὴ
πρῶτος
χρόνος
(τῆς
|
ἐν |
Σικελίᾳ
διατριβῆς
μοι
διεπεράνθη,
καθάπερ |
[3, 315] |
μέλλοντος
τάς
τε
Ἑλληνίδας
πόλεις
|
ἐν |
Σικελίᾳ
οἰκίζειν
καὶ
Συρακουσίους
ἐπικουφίσαι, |
[7, 339] |
ἕνα,
καὶ
ἄλλους
γνωρίμους
τῶν
|
ἐν |
Σικελίᾳ·
οὗτοι
δὲ
ἡμῖν
ἤγγελλον |
[7, 339] |
Ἀρχέδημον,
ὃν
ἡγεῖτό
με
τῶν
|
ἐν |
(Σικελίᾳ
περὶ
πλείστου
ποιεῖσθαι,
τῶν |
[7, 334] |
γενομένης
ἦν
γὰρ
τότε
πόλεμος
|
ἐν |
Σικελίᾳ
συνωμολογήσαμεν
ἀμφότεροι.
Διονύσιος
μὲν |
[7, 344] |
μὴ
δόξῃ
δεῖν
αὐτὸν
οἰκεῖν
|
ἐν |
Σικελίᾳ,
τόν
τε
ὑὸν
λαβόντα |
[7, 329] |
τότε
ἐνίκησεν
καὶ
τὸ
δεύτερον
|
ἐν |
Συρακοσίοις
λεγόμενα,
καὶ
μάλα
ἀτόπῳ |
[7, 334] |
ποιήσας
ἀπέπλεον
ἄλλοι
τέ
τινες
|
ἐν |
Συρακούσαις
ἦσαν
Δίωνός
τε
ἄττα |
[8, 352] |
(ὑμῖν,
καὶ
δευτέροις
πᾶσιν
τοῖς
|
ἐν |
Συρακούσαις,
τρίτοις
δὲ
ὑμῶν
καὶ |
[7, 329] |
ἐμοῦ
καὶ
διῆλθε
λόγος
τις
|
ἐν |
Συρακούσαις,
ὡς
τεθνεὼς
εἴην
ὑπὸ |
[7, 334] |
αὐτῆς
ἀπήλλαξεν
φαιδρύνας
ἐλευθέρας
δ'
|
ἐν |
σχήματι
κατέστησεν,
τὸ
μετὰ
τοῦτ' |
[7, 339] |
θετέον,
οὐκ
ἐν
φωναῖς
οὐδ'
|
ἐν |
σωμάτων
σχήμασιν
ἀλλ'
ἐν
ψυχαῖς |
[3, 315] |
ἐπιστολαὶ
παρὰ
σοῦ,
τῶν
δ'
|
ἐν |
ταῖς
ἐπιστολαῖς
γραμμάτων
ἦρχεν
ὡς, |
[3, 315] |
γράφων
Εὖ
πράττειν,
ὥσπερ
εἴωθα
|
ἐν |
ταῖς
ἐπιστολαῖς
τοὺς
φίλους
προσαγορεύειν; |
[7, 349] |
καὶ
τιμαῖσιν
γενέσθαι
τὰ
μέγιστα
|
ἐν |
ταῖς
μεγίσταις.
Ἔστιν
δὲ
οὐκ |
[2, 310] |
ἔν
τε
ἰδίαις
συνουσίαις
καὶ
|
(ἐν |
ταῖς
ποιήσεσιν.
Οἷον
καὶ
περὶ |
[7, 324] |
πολιτικὰς
ἢ
τὸ
τῶν
δυναστευόντων
|
ἐν |
ταῖς
πόλεσιν
ἔκ
τινος
μοίρας |
[7, 329] |
διεφύλαξαν
τὴν
ἀρχὴν
ἄνδρας
φίλους
|
ἐν |
ταῖς
πόλεσιν
ἑκάσταις
κεκτημένοι.
Διονύσιος |
[11, 358] |
ἀπαντᾷ,
καὶ
νῦν
πάντα
κινδύνων
|
ἐν |
ταῖς
πορείαις
ἐστὶ
μεστά.
Συμβουλεῦσαι |
[7, 339] |
δεῖ
μαθεῖν.
Κύκλος
ἕκαστος
τῶν
|
ἐν |
ταῖς
πράξεσι
γραφομένων
ἢ
καὶ |
[7, 329] |
οὔτ'
ἂν
ἔμπορος
οὔτε
τῶν
|
ἐν |
ταῖς
τῆς
χώρας
ἐξόδοις
ἀρχόντων |
[7, 334] |
φόνου
αὐτόχειρες
ἐγένοντο,
ὅπλα
ἔχοντες
|
ἐν |
ταῖς
χερσὶν
αὐτοὶ
τοῖς
φονεῦσι |
[7, 334] |
καὶ
φιλίαν
Ἀρχύτῃ
καὶ
τοῖς
|
ἐν |
(Τάραντι
καὶ
Διονυσίῳ
ποιήσας
ἀπέπλεον |
[7, 339] |
δεῖν
προδοῦναι
Δίωνα
μηδὲ
τοὺς
|
ἐν |
Τάραντι
ξένους
τε
καὶ
ἑταίρους, |
[7, 339] |
παρά
τε
Ἀρχύτου
καὶ
τῶν
|
ἐν |
Τάραντι,
τήν
τε
φιλοσοφίαν
ἐγκωμιάζουσαι |
[7, 334] |
φιλοσοφία
τε
καὶ
δύναμις
ὄντως
|
ἐν |
ταὐτῷ
διὰ
πάντων
ἀνθρώπων
Ἑλλήνων |
[5, 321] |
ταῦτ'
εἰπεῖν
ὅτι
Πλάτων
ὀψὲ
|
ἐν |
τῇ
πατρίδι
γέγονεν
καὶ
τὸν |
[11, 358] |
τοῦ
εἶναί
τι
κύριον
ἐπιμελούμενον
|
ἐν |
τῇ
πόλει
τῆς
καθ'
ἡμέραν |
[7, 334] |
δι'
ἃ
δὲ
οὐκ
ἤκουσεν
|
ἐν |
τῇ
πρόσθεν
ἐπιδημίᾳ,
διεξήλθομεν
ἐν |
[7, 339] |
ἀπὸ
πυρὸς
(πηδήσαντος
ἐξαφθὲν
φῶς,
|
ἐν |
τῇ
ψυχῇ
γενόμενον
αὐτὸ
ἑαυτὸ |
[2, 310] |
δὲ
ἡ
περὶ
τούτου
ὠδὶς
|
ἐν |
τῇ
ψυχῇ
ἐγγιγνομένη,
ἣν
εἰ |
[3, 315] |
καὶ
ἀφροσύνην
καὶ
ὕβριν
τίκτουσα
|
ἐν |
τῇ
ψυχῇ.
Καὶ
ταῦτα
μὲν |
[11, 358] |
τὰς
ἄλλας
πράξεις
γενομένων,
ὅταν
|
ἐν |
τοιούτοις
καιροῖς
ἀνὴρ
καλός
τε |
[7, 334] |
ἐν
τῇ
πρόσθεν
ἐπιδημίᾳ,
διεξήλθομεν
|
ἐν |
τοῖς
ἄνω
ῥηθεῖσιν
νυνδὴ
λόγοις |
[7, 344] |
πομπὴν
(παρασκευάσειν
ἔφη.
Ἐγὼ
γὰρ
|
ἐν |
τοῖς
ἀποστόλοις
πλοίοις
ἐμβὰς
διενοούμην |
[7, 324] |
ἀγορὰν
ἑκάτεροι
τούτων
ὅσα
τ'
|
ἐν |
τοῖς
ἄστεσι
διοικεῖν
ἔδει
τριάκοντα |
[10, 358] |
Ἀλλ'
ἔρρωσό
τε
καὶ
μένε
|
ἐν |
τοῖς
ἤθεσιν
οἷσπερ
καὶ
νῦν |
[4, 320] |
οὐκ
ἀγνοεῖς·
ἐγὼ
δὲ
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
θεάτροις
ὁρῶ
τοὺς
ἀγωνιστὰς |
[10, 358] |
Ἀριστοδώρῳ
εὖ
πράττειν.
Ἀκούω
Δίωνος
|
ἐν |
τοῖς
μάλιστα
ἑταῖρον
εἶναί
τέ |
[7, 349] |
μετὰ
τοῦτο
ἔξω
τῆς
ἀκροπόλεως
|
ἐν |
τοῖς
μισθοφόροις·
προσιόντες
δέ
μοι |
[7, 349] |
πολῖται,
ἀπήγγελλον
ὅτι
διαβεβλημένος
εἴην
|
ἐν |
τοῖς
πελτασταῖς
καί
μοί
τινες |
[13, 360] |
τοὔνομα
κέβητος·
γεγραμμένος
γάρ
ἐστιν
|
ἐν |
τοῖς
Σωκρατείοις
λόγοις
μετὰ
Σιμμίου |
[7, 324] |
εὑρεῖν
εὐπετές,
οὐ
γὰρ
ἔτι
|
ἐν |
τοῖς
τῶν
πατέρων
ἤθεσιν
καὶ |
[7, 334] |
πόλει.
Τεθέντων
δὲ
τῶν
νόμων
|
ἐν |
τούτῳ
δὴ
τὰ
πάντα
ἐστίν. |
[4, 320] |
εἰς
ἕνα
τόπον
ἀποβλέπειν,
καὶ
|
ἐν |
τούτῳ
μάλιστα
πρὸς
σέ.
Ὡς |
[7, 339] |
τούτου
κάλλιον
ἐπέπρακτ'
ἂν
ἡμῖν
|
ἐν |
τῷ
βίῳ
ἢ
τοῖς
τε |
[9, 357] |
Ὅτι
μὲν
οὖν
ἥδιστόν
ἐστιν
|
ἐν |
τῷ
βίῳ
τὸ
τὰ
αὑτοῦ |
[5, 321] |
δημοκρατίᾳ
συμφέροντα
εἰδέναι,
ἐξὸν
δ'
|
ἐν |
τῷ
δήμῳ
λέγειν
καὶ
συμβουλεύειν |
[7, 349] |
εὑρὼν
(πρόφασιν
ὡς
τὰς
γυναῖκας
|
ἐν |
τῷ
κήπῳ,
ἐν
ᾧ
κατῴκουν |
[3, 315] |
Φημὶ
γάρ
σε
Ἀρχεδήμου
παρόντος
|
ἐν |
τῷ
κήπῳ
καὶ
Ἀριστοκρίτου,
σχεδὸν |
[7, 344] |
εἰς
τὸν
κῆπον
ἔτυχον
δ'
|
ἐν |
τῷ
κήπῳ
καὶ
ἐγὼ
τότε |
[7, 344] |
γὰρ
πρὸς
τοῖς
ἄλλοισιν
κακοῖς
|
ἐν |
τῷ
κήπῳ
τῷ
περὶ
τὴν |
[2, 310] |
Σὺ
δὲ
τοῦτο
πρὸς
ἐμὲ
|
ἐν |
τῷ
κήπῳ
ὑπὸ
ταῖς
δάφναις |
[13, 360] |
μὲν
ἐμὰ
ἀναγκαῖα
σχεδόν
τι
|
ἐν |
τῷ
νῦν
ταῦτά
ἐστιν·
ἐὰν |
[13, 360] |
λόγοις
μετὰ
Σιμμίου
Σωκράτει
διαλεγόμενος
|
ἐν |
τῷ
περὶ
ψυχῆς
λόγῳ,
ἀνὴρ |
[7, 344] |
χρόνον
διαλιπὼν
τὸ
μετὰ
τοῦτο,
|
ἐν |
τῷ
πρόσθεν
Δίωνα
ἐῶν
τὰ |
[7, 329] |
δίων
πράττοι
πάντα
ὅσα
ἔπραττεν
|
ἐν |
τῷ
τότε
χρόνῳ,
ἵνα
ὁ |
[8, 352] |
μὲν
γὰρ
ἀπὸ
βαρβάρων
ἠλευθέρωσεν
|
ἐν |
τῷ
τότε
χρόνῳ
τὴν
(πόλιν, |
[7, 339] |
διαβαλοίην.
Ταύτης
δὴ
τοιαύτης
γενομένης
|
ἐν |
τῷ
τότε
χρόνῳ
τῆς
μεταπέμψεως, |
[7, 344] |
πεπραγμένα
μέχρι
τούτου
ταῦτ'
ἦν
|
ἐν |
τῷ
τότε
χρόνῳ,
τούτων
δὲ |
[2, 310] |
Σικελίαν
δόξαν
ἔχων
πολὺ
τῶν
|
ἐν |
φιλοσοφίᾳ
διαφέρειν,
βουλόμενος
δὲ
(ἐλθὼν |
[7, 339] |
τοῦτο
αὖ
πᾶν
θετέον,
οὐκ
|
ἐν |
φωναῖς
οὐδ'
ἐν
σωμάτων
σχήμασιν |
[7, 324] |
Καὶ
ὁρῶν
δήπου
τοὺς
ἄνδρας
|
ἐν |
χρόνῳ
ὀλίγῳ
χρυσὸν
ἀποδείξαντας
τὴν |
[7, 344] |
αὐτὸς
σπουδαῖος,
κεῖται
δέ
που
|
ἐν |
χώρᾳ
τῇ
καλλίστῃ
τῶν
τούτου· |
[7, 339] |
οὐδ'
ἐν
σωμάτων
σχήμασιν
ἀλλ'
|
ἐν |
ψυχαῖς
ἐνόν,
ᾧ
δῆλον
ἕτερόν |
[7, 339] |
καὶ
ζῴου
σύμπαντος
πέρι
καὶ
|
ἐν |
ψυχαῖς
ἤθους,
καὶ
περὶ
ποιήματα |
[7, 349] |
τὰς
γυναῖκας
ἐν
τῷ
κήπῳ,
|
ἐν |
ᾧ
κατῴκουν
ἐγώ,
δέοι
θῦσαι |
[2, 310] |
τε
διαλεγόμενοι
καὶ
ἄλλων
ἀκούοντες
|
ἔν |
τε
ἰδίαις
συνουσίαις
καὶ
(ἐν |
[7, 329] |
μέν
μοι
τὸ
καθ'
ἡμέραν
|
ἔν |
τινι
τρόπῳ
δοκῇ
ζῆν
ἢ |
[7, 324] |
μὲν
οὔ,
γιγνομένην
δ'
οὖν
|
ἔν |
τισιν,
ὧν
καὶ
Διονύσιον
ἡγήσατο |
[7, 339] |
τε
καὶ
ἀληθῶς
ἐστιν
ὄν
|
ἓν |
μὲν
ὄνομα,
δεύτερον
δὲ
λόγος, |
[7, 339] |
εἴδωλον,
τέταρτον
δὲ
ἐπιστήμη.
Περὶ
|
ἓν |
οὖν
λαβὲ
βουλόμενος
μαθεῖν
τὸ |
[7, 339] |
περὶ
ταῦτ'
ἐστίν·
ὡς
δὲ
|
ἓν |
τοῦτο
αὖ
πᾶν
θετέον,
οὐκ |
[8, 352] |
τῶν
νῦν
ἀεὶ
περυσινῶν
ἀρχόντων,
|
(ἕνα |
ἀφ'
ἑκάστης
τῆς
ἀρχῆς
τὸν |
[7, 324] |
τισιν,
ὧν
καὶ
Διονύσιον
ἡγήσατο
|
ἕνα |
γενέσθαι
τάχ'
ἂν
συλλαμβανόντων
θεῶν, |
[7, 339] |
πλείστου
ποιεῖσθαι,
τῶν
Ἀρχύτῃ
συγγεγονότων
|
ἕνα, |
καὶ
ἄλλους
γνωρίμους
τῶν
ἐν |
[7, 324] |
νῦν
πειρατέον
εἶναι·
πείσας
γὰρ
|
ἕνα |
μόνον
ἱκανῶς
πάντα
ἐξειργασμένος
ἐσοίμην |
[7, 349] |
(τριακόντορόν
τε
καὶ
Λαμίσκον
αὑτῶν
|
ἕνα, |
ὃς
ἐλθὼν
ἐδεῖτο
Διονυσίου
περὶ |
[4, 320] |
καὶ
νεανικώτερόν
ἐστιν
εἰπεῖν,
εἰς
|
ἕνα |
τόπον
ἀποβλέπειν,
καὶ
ἐν
τούτῳ |
[7, 324] |
ἀγωγῆς
οὐκ
ἐθελήσαντα
μετασχεῖν
περὶ
|
ἕνα |
τῶν
τότε
φευγόντων
φίλων,
ὅτε |
[7, 344] |
φαῦλα,
πολλοῖς
μάρτυσι
μαχεῖται
τὰ
|
ἐναντία |
λέγουσιν,
οἳ
περὶ
τῶν
τοιούτων |
[7, 324] |
τοιούτων
ταχεῖαι
καὶ
πολλάκις
ἑαυταῖς
|
ἐναντίαι |
φερόμεναι
τὸ
δὲ
Δίωνος
ἦθος |
[7, 339] |
αὑτῷ
νήφοντα
ἀπεργάζηται·
τὴν
δὲ
|
ἐναντίαν |
ταύτῃ
μισῶν
διατελεῖ.
Οἱ
δὲ |
[7, 339] |
τι
σμικρότερον
οὔτε
μεῖζον
τῆς
|
ἐναντίας |
ἔχει
ἐν
αὑτῷ
φύσεως.
Ὄνομά |
[3, 315] |
σοῦ
μέλοι.
Καί
με
τούτων
|
ἐναντίον |
διηρώτησας
εἰ
μνημονεύω,
κατ'
ἀρχὰς |
[7, 344] |
οὔτ'
ἤκουον
διαλεγομένων,
ἃ
δὲ
|
ἐναντίον |
εἶπεν
Θεοδότης
ἐμοῦ
πρὸς
Διονύσιον, |
[7, 339] |
Ἔστι
γάρ
τις
λόγος
ἀληθής,
|
ἐναντίος |
τῷ
τολμήσαντι
γράφειν
τῶν
τοιούτων |
[7, 339] |
ἢ
καὶ
τορνευθέντων
μεστὸς
τοῦ
|
ἐναντίου |
ἐστὶν
τῷ
πέμπτῳ
τοῦ
γὰρ |
[7, 339] |
βεβαίως
ἕξειν
τοῖς
μεταθεμένοις
καὶ
|
ἐναντίως |
καλοῦσιν.
Καὶ
μὴν
περὶ
λόγου |
[2, 310] |
δόξαντα
εἶναι
νῦν
πιστότατα
καὶ
|
ἐναργέστατα |
φαίνεσθαι,
ἃ
δὲ
τότε
πιστότατα, |
[7, 334] |
εἰς
ἐπιθυμίαν
ᾔει
τοῦ
διακοῦσαι
|
ἐναργέστερον, |
ἅμα
δ'
ἡ
φιλοτιμία
κατήπειγεν |
[8, 357] |
οἷον
ὀνείρατα
θεῖα
ἐπιστάντα
ἐγρηγορόσιν,
|
ἐναργῆ |
τε
ἐξεργάσησθε
τελεσθέντα
καὶ
εὐτυχῆ. |
[8, 352] |
μακρὰν
ἐλθόντας
ποι
τὰ
τοιαῦτα
|
ἐναργῶς |
ἰδεῖν,
ἀλλ'
ὅσα
νῦν
γέγονεν |
[7, 329] |
θαυμαστῶς
ἐνδεᾶ
γεγονέναι,
λέγοντες
οὐκ
|
ἐναργῶς |
οὕτως
οὐ
γὰρ
ἦν
ἀσφαλές |
[3, 315] |
καὶ
μὴν
οὐ
χαλεπὸν
εἰπεῖν
|
ἐναργῶς |
ὡς
ἦν
ταῦτα
ἄριστα
πραχθέντα |
[7, 329] |
αὑτῷ,
τούτου
γὰρ
αὐτὸν
θαυμαστῶς
|
ἐνδεᾶ |
γεγονέναι,
λέγοντες
οὐκ
ἐναργῶς
οὕτως |
[4, 320] |
δὲ
καὶ
ὅτι
δοκεῖς
τισιν
|
ἐνδεεστέρως |
τοῦ
προσήκοντος
θεραπευτικὸς
εἶναι·
μὴ |
[7, 324] |
οὐχ
ὁπλιτῶν
δεόμενος
οὐδὲ
ἱππέων
|
ἐνδεὴς |
γενόμενος
τοῦ
ἀμύνασθαι
τοὺς
ἐχθρούς, |
[5, 321] |
δὲ
οὗ
καὶ
σὺ
νῦν
|
ἐνδεὴς |
εἶ
διά
τε
τὴν
ἡλικίαν |
[7, 324] |
ἑταιρίαν
ἀλλήλοις
(καθιστάναι
ἑκάστοτε·
ὧν
|
ἐνδείᾳ |
κατὰ
τὸ
σὸν
μέρος
νῦν |
[2, 310] |
δὴ
ταῦτα
λέγω
τόδε
βουλόμενος
|
ἐνδείξασθαι, |
(ὅτι
οὐκ,
ἐπειδὰν
ἡμεῖς
τελευτήσωμεν, |
[7, 339] |
δυνατοὶ
ἀνευρεῖν
αὐτοὶ
διὰ
σμικρᾶς
|
ἐνδείξεως, |
τῶν
τε
δὴ
ἄλλων
τοὺς |
[7, 344] |
αὐτὸς
τῶν
ναυκλήρων
(μηδενὶ
προστάττων,
|
ἐνδείξηται |
δὲ
πᾶσιν
ῥᾳδίως
ὡς
ἀβουλῶν |
[7, 324] |
πεντήκοντά
τινες
ἄνδρες
προύστησαν
ἄρχοντες,
|
ἕνδεκα |
μὲν
ἐν
ἄστει,
δέκα
δ' |
[3, 315] |
ἔχοντί
γε
νοῦν
ἀνδρὶ
φαινοίμην
|
ἐνδίκως, |
πεισθεὶς
ὑπὸ
τοῦ
μεγέθους
τῆς |
[7, 334] |
ἤθεσιν
τραφείς
τε
καὶ
παιδευθεὶς
|
(ἐνδίκως. |
Ταῦτα
μὲν
Διονύσιος
ἔβλαψεν·
τὰ |
[8, 352] |
ἔχει
τοῦ
ὑπ'
ἐμοῦ
ῥηθησομένου,
|
ἐνεγκὼν |
εἰς
τὸ
μέσον
(ὀρθότατα
φιλέλλην |
[3, 315] |
καὶ
εἴ
τινα
ἑτέραν
ἀλλοτριότητα
|
ἐνεῖδες |
ἐν
ἐμοὶ
πρὸς
σέ,
εἰκότως |
[8, 352] |
μὲν
τὸν
ἐμὸν
ὑὸν
χαρίτων
|
ἕνεκα |
διττῶν,
τῆς
τε
παρ'
ἐμοῦ |
[7, 344] |
κεῖται
φιλοτιμίας
δὲ
αἰσχρᾶς,
εἴπερ,
|
ἕνεκα, |
εἴθ'
ὡς
αὑτοῦ
τιθέμενος
εἴθ' |
[7, 329] |
σπουδῇ
μεταπεμπομένου
Διονυσίου·
ὧν
δὲ
|
ἕνεκα |
καὶ
ὅσα
ἔπραξα,
ὡς
εἰκότα |
[4, 320] |
τὸ
συμπερανθῆναι,
οὐκ
ἄλλου
τινὸς
|
ἕνεκα |
μᾶλλον
ἢ
τῆς
ἐπὶ
τοῖς |
[7, 339] |
τὸ
τῶν
λόγων
ἀσθενές·
ὧν
|
ἕνεκα |
νοῦν
ἔχων
οὐδεὶς
τολμήσει
ποτὲ |
[3, 315] |
ἀντ'
εὐρυχωρίας.
Ἀλλ'
οὖν
ὧν
|
ἕνεκα |
πάντ'
εἴρηται
ταῦτ'
ἐστί·
μή |
[2, 310] |
βασιλέα
πάντ'
ἐστὶ
καὶ
ἐκείνου
|
ἕνεκα |
πάντα,
καὶ
ἐκεῖνο
αἴτιον
ἁπάντων |
[13, 360] |
ἐρεῖ.
Ἀργύριον
δ'
εἰς
ταῦτα
|
ἕνεκά |
τε
τούτων
καὶ
εἰσφορῶν
τινων |
[7, 349] |
καὶ
εἰρήσθω·
ὧν
δ'
ἐπανέλαβον
|
ἕνεκα |
τὴν
εἰς
Σικελίαν
ἄφιξιν
τὴν |
[7, 339] |
τρίτον
ἐπ'
ἐμὲ
τριήρη
ῥᾳστώνης
|
ἕνεκα |
τῆς
πορείας,
ἔπεμψεν
δὲ
Ἀρχέδημον, |
[7, 329] |
περὶ
ταῦτα
διέξειμι,
τῶν
ἐπανερωτώντων
|
ἕνεκα |
τί
δὴ
βουλόμενος
ἦλθον
τὸ |
[3, 315] |
εἶπον,
φοβούμενος
μὴ
σμικροῦ
ῥήματος
|
ἕνεκα |
τὸν
ἔκπλουν
ὃν
προσεδόκων,
μή |
[7, 334] |
Ταῦτα
εἴρηται
πάντα
τῆς
συμβουλῆς
|
ἕνεκα |
τῶν
Διωνείων
φίλων
καὶ
συγγενῶν· |
[3, 315] |
πᾶν
δρᾶν
ὅπῃ
σὺ
προσέταττες,
|
ἕνεκα |
χρημάτων
δῆλον
ὅτι·
οὐδὲν
γὰρ |
[7, 339] |
μεταβαίνουσα
ἐφ'
ἕκαστον,
μόγις
ἐπιστήμην
|
ἐνέτεκεν |
εὖ
πεφυκότος
εὖ
πεφυκότι·
κακῶς |
[2, 310] |
τις
αἴσθησις
τοῖς
τεθνεῶσιν
τῶν
|
ἐνθάδε· |
αἱ
γὰρ
βέλτισται
(ψυχαὶ
μαντεύονται |
[7, 344] |
τοὺς
σοὺς
οἰκείους
καὶ
τοὺς
|
ἐνθάδε |
Δίωνος,
ὑμῖν
δὲ
τὸ
βέβαιον |
[7, 344] |
Ἡρακλείδῃ
ἐάντ'
ἐν
ἀγρῷ
ἐάντ'
|
ἐνθάδε, |
μηδὲν
ἄλλο
(αὐτῷ
φλαῦρον
γίγνεσθαι, |
[4, 320] |
του
δεῖ
ἐπιστέλλετε·
τὰ
δ'
|
ἐνθάδε |
παραπλησίως
ἔχει
καθάπερ
καὶ
ὑμῶν |
[7, 324] |
μέρος
νῦν
ἐγὼ
καταλιπὼν
Συρακούσας
|
ἐνθάδε |
πάρειμι.
Καὶ
τὸ
μὲν
ἐμὸν |
[2, 310] |
τοὺς
εὐφυεῖς
θαυμαστότερά
τε
καὶ
|
ἐνθουσιαστικώτερα. |
Πολλάκις
δὲ
λεγόμενα
καὶ
ἀεὶ |
[9, 357] |
δῆλον·
ἀλλὰ
κἀκεῖνο
δεῖ
σε
|
ἐνθυμεῖσθαι, |
ὅτι
ἕκαστος
ἡμῶν
οὐχ
αὑτῷ |
[4, 320] |
περὶ
τῶν
τῇδε
οὐδὲν
ἴσμεν.
|
Ἐνθυμοῦ |
δὲ
καὶ
ὅτι
δοκεῖς
τισιν |
[12, 359] |
τοῦ
γράψαντος
αὐτὰ
ἠγάσθημεν
ὡς
|
ἔνι |
μάλιστα,
καὶ
ἔδοξεν
ἡμῖν
εἶναι |
[7, 344] |
Λυγκεὺς
ἰδεῖν
ποιήσειεν
τοὺς
τοιούτους.
|
Ἑνὶ |
δὲ
λόγῳ,
τὸν
μὴ
συγγενῆ |
[7, 344] |
εἰς
φθόνον
καὶ
ἀπορίαν
καταβαλεῖ.
|
Ἑνὶ |
δὴ
ἐκ
τούτων
δεῖ
γιγνώσκειν |
[8, 352] |
τυραννεύσαντί
τε
καὶ
τυραννευθέντι,
ὡς
|
ἑνὶ |
ἑκατέρῳ
παλαιὰν
ἐμὴν
συμβουλήν·
καὶ |
[13, 360] |
τρισὶν
ἔτεσιν,
ἡ
δὲ
οὔπω
|
ἐνιαυσία. |
Ταύτας
ἐκδοτέον
ἐμοί
ἐστιν
καὶ |
[7, 344] |
ἐμαυτῷ,
ὅμως
δὲ
ἀναγκαῖον
ἴσως
|
ἐνιαυτόν |
γ'
ἔτι
πονῆσαι
καὶ
ἔργοις |
[8, 352] |
δικαιότατον·
τούτους
δὲ
τὸν
ἐπιόντα
|
ἐνιαυτὸν |
δικάζειν
ὅσα
θανάτου
καὶ
δεσμοῦ |
[7, 334] |
με,
Δίωνα
δὲ
ἐπισχεῖν
ἔτι
|
ἐνιαυτὸν |
ἐδεῖτο,
ἐμὲ
δὲ
ἥκειν
ἐκ |
[3, 315] |
τούτοις
ᾤμην
δεῖν
τὰ
κατ'
|
ἐνιαυτὸν |
ἕκαστον
εἰωθότα
αὐτῷ
κομίζεσθαι
καὶ |
[7, 344] |
Διονυσίου
ἂν
δὲ
περιμείνω
τὸν
|
ἐνιαυτόν, |
ἕξω
μὲν
Δίωνι
ταῦτα
ἐπιστέλλειν, |
[7, 344] |
καὶ
μένε
ἐπὶ
τούτοις
τὸν
|
ἐνιαυτὸν |
τοῦτον,
εἰς
δὲ
ὥρας
ἄπιθι |
[3, 315] |
ταῦτα
ἔπειθές
με
μεῖναι
τὸν
|
ἐνιαυτόν, |
φάσκων
τὴν
Δίωνος
ἀποδόμενος
οὐσίαν |
[3, 315] |
Τὸ
δὲ
μετὰ
ταῦτα
ὕστερον
|
ἐνιαυτῷ |
τριήρης
ἀφίκετο
καὶ
ἐπιστολαὶ
παρὰ |
[7, 329] |
τῆς
φιλοσόφου
ζωῆς·
ὁ
δ'
|
ἐνίκησεν |
ἀντιτείνων.
Καὶ
ὁ
πρῶτος
δὴ |
[7, 329] |
τῆς
ἀρχῆς
δόλῳ.
Ταῦτα
τότε
|
ἐνίκησεν |
καὶ
τὸ
δεύτερον
ἐν
Συρακοσίοις |
[7, 339] |
οὔτε
δὴ
(ἐπιτηδεύειν
δυνατοὶ
γίγνονται,
|
ἔνιοι |
δὲ
αὐτῶν
πείθουσιν
αὑτοὺς
ὡς |
[7, 339] |
ἐπιχειρῇ
γράφειν
ἢ
λέγειν,
ἀγνοούντων
|
ἐνίοτε |
ὡς
οὐχ
ἡ
ψυχὴ
τοῦ |
[2, 310] |
ὑπὸ
ταῖς
δάφναις
αὐτὸς
ἔφησθα
|
ἐννενοηκέναι |
(καὶ
εἶναι
σὸν
εὕρημα·
καὶ |
[13, 360] |
μέν
σε
μεμνῆσθαι,
ὅμως
δ'
|
ἐννόει |
καὶ
πάνυ
πρόσεχε
τὸν
νοῦν· |
[7, 344] |
ὕστερον
δὲ
οὐ
πώποτε
ἔτι.
|
Ἐννοεῖν |
δὴ
δεῖ
τὸ
μετὰ
τοῦτο, |
[8, 352] |
τὰ
μέλλοντα
ῥηθήσεσθαι·
νῦν
(δ'
|
ἐννοεῖν |
ὑμᾶς
ἀμφοτέρους
χρεὼν
καὶ
ἀναμιμνῄσκεσθαι |
[7, 349] |
οὕτω
γὰρ
ἔλεγέν
τε
καὶ
|
ἐνόει |
αὐτὸν
δ'
ἐκβολῆς
ἀδίκου
καὶ |
[7, 339] |
σωμάτων
σχήμασιν
ἀλλ'
ἐν
ψυχαῖς
|
ἐνόν, |
ᾧ
δῆλον
ἕτερόν
τε
ὂν |
[7, 329] |
Ἀθηνῶν
δίων
ἔργῳ
τὸν
Διονύσιον
|
ἐνουθέτησεν. |
Ἐπειδὴ
δ'
οὖν
ἠλευθέρωσέν
τε |
[11, 358] |
τῆς
στραγγουρίας,
ἐμὲ
δὲ
ἀφικόμενον
|
ἐνταῦθα |
ἄσχημον
ἂν
εἴη
μὴ
διαπράξασθαι |
[2, 310] |
μὴν
ἄλλῳ
γέ
ποτ'
ἔφην
|
ἐντετυχηκέναι |
τοῦθ'
ηὑρηκότι,
ἀλλὰ
ἡ
πολλή |
[6, 322] |
καὶ
αἰδοῖ
τοὺς
παρ'
ἡμῶν
|
ἐντεῦθεν |
ἐλθόντας
λόγους,
εἰ
μή
τι |
[8, 352] |
χρημάτων,
τὴν
τῆς
ψυχῆς
ἀρετὴν
|
ἐντιμοτάτην |
ποιοῦντες,
δευτέραν
δὲ
τὴν
τοῦ |
[7, 344] |
ἀφεῖναι
μὴ
πεμφθείσης
αὐτῷ
τινος
|
ἐντολῆς |
παρὰ
Διονυσίου
ἂν
δὲ
περιμείνω |
[7, 344] |
ἀξιῶ
καὶ
δέομαι,
ἄν
τις
|
ἐντυγχάνῃ |
Ἡρακλείδῃ
ἐάντ'
ἐν
ἀγρῷ
ἐάντ' |
[13, 360] |
καὶ
ἀπιστῶν
ἐσκόπουν
αὐτός
τε
|
ἐντυγχάνων |
καὶ
ἐπυνθανόμην
τῶν
πολιτῶν
αὐτοῦ, |
[13, 360] |
ἐπὶ
τούτοις,
οὔτε
ἄχαρίς
ἐστιν
|
ἐντυχεῖν |
οὔτε
κακοήθει
ἔοικεν,
ἀλλὰ
μᾶλλον |
[7, 324] |
(παντὸς
τρόπου,
πρίν
τινας
ἄλλους
|
ἐντυχόντας |
Διονυσίῳ
ἐπ'
ἄλλον
βίον
αὐτὸν |
[4, 320] |
σὲ
τοιοῦτόν
ἐστιν,
ὡς
τοὺς
|
ἐξ |
ἁπάσης
τῆς
οἰκουμένης,
εἰ
καὶ |
[7, 344] |
ταῦτ'
ἐσπουδασμένα
ἐν
γράμμασιν
(ἐτέθη,
|
ἐξ |
ἄρα
δή
τοι
ἔπειτα,
θεοὶ |
[7, 324] |
καὶ
μὴ
νέῳ,
πειράσομαι
δὲ
|
ἐξ |
ἀρχῆς
αὐτὴν
ἐγὼ
πρὸς
ὑμᾶς |
[2, 310] |
μάλιστα.
Νῦν
οὖν,
ὥσπερ
καὶ
|
ἐξ |
ἀρχῆς,
σὺ
καθηγοῦ,
ἕψομαι
δὲ |
[7, 334] |
καὶ
τὸ
μέγιστον
τόλμαις
ἀμαθίας,
|
ἐξ |
ἧς
πάντα
κακὰ
πᾶσιν
ἐρρίζωται |
[3, 315] |
παρ'
ἄλλων
ἦλθον
(διὰ
σὲ
|
ἐξ |
Ἰταλίας
καὶ
Σικελίας,
καὶ
παρ' |
[7, 339] |
Λόγος
δ'
αὐτοῦ
τὸ
δεύτερον,
|
ἐξ |
ὀνομάτων
καὶ
ῥημάτων
συγκείμενος·
τὸ |
[7, 339] |
γε
ὁ
αὐτὸς
λόγος,
εἴπερ
|
ἐξ |
ὀνομάτων
καὶ
ῥημάτων
σύγκειται,
μηδὲν |
[8, 352] |
ὑμῖν
καὶ
τοῖς
πολεμίοις
σχεδόν,
|
ἐξ |
οὗπερ
γέγονεν
ὁ
πόλεμος,
συγγένεια |
[7, 329] |
μὴ
πέμπων
αὐτὸς
τὸν
κελεύοντα
|
ἐξαγαγεῖν |
ἐπέστελλεν,
οὔτ'
ἂν
ἔμπορος
οὔτε |
[2, 310] |
ἐγγιγνομένη,
ἣν
εἰ
μή
τις
|
ἐξαιρεθήσεται, |
τῆς
ἀληθείας
ὄντως
οὐ
μή |
[2, 310] |
ὁ
λόγος
σημαίνει,
τὸ
Δίωνα
|
ἐξαίρετον |
εἶναι,
ὅτι
οὐκ
ἄρχω
ἐγὼ |
[2, 310] |
περὶ
σέ·
Δίωνα
δὲ
μόνον
|
(ἐξαίρετον |
ποιῇ.
Οὗτος
δὲ
ὁ
λόγος |
[7, 334] |
αἰσχύνην
οὗτοι
περιῆψαν
τῇ
πόλει,
|
ἐξαιροῦμαι· |
φημὶ
γὰρ
κἀκεῖνον
Ἀθηναῖον
εἶναι |
[7, 349] |
ἂν
πάνυ
λάθοι,
χειμώνων
δὲ
|
ἐξαίσιον |
καὶ
ἀπροσδόκητον
μέγεθος
λάθοι
τ' |
[7, 339] |
πρᾶγμα
αὐτὸ
καὶ
τοῦ
συζῆν
|
ἐξαίφνης, |
οἷον
ἀπὸ
πυρὸς
(πηδήσαντος
ἐξαφθὲν |
[7, 339] |
δὲ
τὸ
ζωγραφούμενόν
τε
καὶ
|
ἐξαλειφόμενον |
καὶ
τορνευόμενον
καὶ
ἀπολλύμενον·
ὧν |
[12, 359] |
δ'
ἦσαν
τῶν
ἐπὶ
Λαομέδοντος
|
ἐξαναστάντων |
Τρώων
ἄνδρες
ἀγαθοί,
ὡς
ὁ |
[7, 339] |
ζητεῖν
ἐσμεν
ὑπὸ
πονηρᾶς
τροφῆς,
|
ἐξαρκεῖ |
δὲ
τὸ
προταθὲν
τῶν
εἰδώλων, |
[7, 339] |
ἐξαίφνης,
οἷον
ἀπὸ
πυρὸς
(πηδήσαντος
|
ἐξαφθὲν |
φῶς,
ἐν
τῇ
ψυχῇ
γενόμενον |
[7, 329] |
τυραννίδι,
σμικρὸν
εἰς
πλοῖον
ἐμβιβάσας,
|
ἐξέβαλεν |
ἀτίμως.
Οἱ
δὴ
Δίωνος
τὸ |
[3, 315] |
τύχη
τις
μετὰ
σοῦ
Δίωνα
|
ἐξέβαλεν, |
καὶ
ἐλείφθης
μόνος.
Ἆρ'
οὖν |
[3, 315] |
χρήματα
ἀποπέμπεσθαι.
Ἡνίκα
γὰρ
Ἡρακλείδην
|
ἐξέβαλες, |
οὔτε
Συρακοσίοις
δοκοῦν
δικαίως
οὔτ' |
[7, 329] |
δὴ
καὶ
κρατήσαντες
παρὰ
Διονυσίῳ
|
ἐξέβαλον |
μὲν
Δίωνα,
ἡμᾶς
(δ'
εἰς |
[13, 360] |
τὰς
μητέρας
δὲ
αὐτῶν
ἐγὼ
|
(ἐξέδωκα |
καὶ
μετ'
ἄλλων
καὶ
μετὰ |
[7, 339] |
οὐδέν
σοι
τῶν
περὶ
Δίωνα
|
ἕξει |
πραγμάτων
οὔτε
περὶ
τἆλλα
οὔτε |
[7, 344] |
εὖ
οἶδ'
ὅτι
πολλὴν
χάριν
|
ἕξει |
σοι
διαπραξαμένῳ
ταῦτα
ὑπὲρ
ἐκείνου. |
[2, 310] |
ἔμπροσθεν,
περὶ
ὧν
λέγω,
εἰ
|
ἐξείη |
αὐτοῖς
ἐπανορθώσασθαι
τὰς
αὑτῶν
συνουσίας, |
[7, 339] |
στρογγύλα,
καὶ
οὐδὲν
ἧττον
βεβαίως
|
ἕξειν |
τοῖς
μεταθεμένοις
καὶ
ἐναντίως
καλοῦσιν. |
[8, 352] |
δὲ
τῶν
τοιούτων
δικῶν
μὴ
|
ἐξεῖναι |
δικαστὴν
γίγνεσθαι,
~(καθάπερ
ἱερέα
φόνου |
[8, 352] |
ἀπὸ
βαρβάρων
τοὺς
Ἕλληνας,
ὥστ'
|
ἐξεῖναι |
περὶ
πολιτείας
νῦν
ποιεῖσθαι
λόγους· |
[7, 324] |
γὰρ
ἕνα
μόνον
ἱκανῶς
πάντα
|
ἐξειργασμένος |
ἐσοίμην
ἀγαθά.
Ταύτῃ
μὲν
δὴ |
[7, 334] |
Δίωνα
ἀποκτείνας
οὐκ
οἶδεν
ταὐτὸν
|
ἐξειργασμένος |
τούτῳ.
Δίωνα
γὰρ
ἐγὼ
σαφῶς |
[7, 344] |
φθόνων
ἐρωτήσεσιν
καὶ
ἀποκρίσεσιν
χρωμένων,
|
ἐξέλαμψε |
φρόνησις
περὶ
ἕκαστον
καὶ
νοῦς, |
[7, 339] |
βελτίστου
βίου·
δεῖν
οὖν
αὐτὸ
|
ἐξελέγξαι |
σαφῶς
ὁποτέρως
ποτὲ
ἄρα
ἔχοι, |
[2, 310] |
αὐτῶν,
καὶ
οὐδεὶς
αὐτῶν
ἑκὼν
|
ἐξελέγχεται, |
ὥς
τινες
ὑπολαμβάνουσιν,
ἀλλ'
ἄκοντες. |
[13, 360] |
αὐτόν,
οὔτε
ἐμνήσθην
οὔτε
διελέχθην,
|
ἐξεπειρώμην |
δὲ
εἴτε
χαλεπῶς
εἴτε
ῥᾳδίως |
[7, 344] |
συνωμολογήσαμεν,
ὡς
νῦν
εἴρηται
σχεδόν.
|
Ἐξέπλευσεν |
δὴ
τὰ
πλοῖα
μετὰ
τοῦτο, |
[8, 352] |
μὲν
πολεμίους
ὡς
πλεῖστα
κακὰ
|
ἐξεργάσεται, |
τοὺς
δὲ
φίλους
ὡς
πλεῖστα |
[8, 357] |
θεῖα
ἐπιστάντα
ἐγρηγορόσιν,
ἐναργῆ
τε
|
ἐξεργάσησθε |
τελεσθέντα
καὶ
εὐτυχῆ.
~Πλάτων
Ἀρχύτᾳ |
[7, 344] |
τὴν
ἀρχὴν
γὰρ
ἐν
ἀλλοτρίαις
|
ἕξεσιν |
οὐκ
ἐγγίγνεται
ὥστε
ὁπόσοι
τῶν |
[7, 334] |
ἐμμελῶς
γέγονεν,
ᾧ
μέλει
ἀκούειν
|
ἔξεστι |
τὸ
μετὰ
τοῦτο.
Ὁ
μὲν |
[2, 310] |
ἡμῖν
ἔτι,
σὺν
θεῷ
εἰπεῖν,
|
ἔξεστιν, |
εἴ
τι
ἄρα
μὴ
καλῶς |
[7, 339] |
(αὐτοῦ
τῆς
φύσεώς
τε
καὶ
|
ἕξεως |
ἅμα
καὶ
τῆς
διαίτης
ἔμπειρος |
[7, 329] |
με
ναύκληρος
μὴ
ὅτι
κωλύοντος
|
ἐξήγαγε |
Διονυσίου,
ἀλλ'
οὐδ'
εἰ
μὴ |
[7, 339] |
ἀνατρέπειν
κρατεῖ.
Καὶ
ποιεῖ
τὸν
|
ἐξηγούμενον |
ἐν
λόγοις
ἢ
γράμμασιν
ἢ |
[7, 339] |
λαβεῖν,
πότερον
ὄντως
εἴη
Διονύσιος
|
ἐξημμένος |
ὑπὸ
φιλοσοφίας
ὥσπερ
πυρός,
ἢ |
[7, 344] |
τὴν
Διονυσίου
φιλοσοφίας,
ἀγανακτεῖν
τε
|
ἐξῆν |
εἴτε
βουλοίμην
εἴτε
μή.
Ἦν |
[7, 324] |
καὶ
ἐμὴν
συνουσίαν
ὡς
εὐπετῶς
|
ἐξηργάσατο |
εἰς
ἐπιθυμίαν
ἐλθεῖν
αὐτὸν
τοῦ |
[7, 329] |
καὶ
σώφρονα
ἀπεργασάμενος,
εἰ
τὰς
|
ἐξηρημωμένας |
Σικελίας
πόλεις
κατοικίσειεν
νόμοις
τε |
[7, 344] |
πάλιν
αὐτὰ
ἐπιστέλλειν.
Ὁ
δὲ
|
ἑξῆς |
τούτοις
πάνυ
νεανικῶς
(ἐπώλει
τὴν |
[13, 360] |
Ἐγὼ
(γὰρ
δὴ
ταῦτά
γε
|
ἐξήτασα, |
παρ'
Ἀνδρομήδη
τὸν
Αἰγινήτην
πέμψας |
[7, 344] |
φυῇ,
~ὡς
ἡ
τῶν
πολλῶν
|
ἕξις |
τῆς
ψυχῆς
εἴς
τε
τὸ |
[7, 329] |
τῶν
ἐν
ταῖς
τῆς
χώρας
|
ἐξόδοις |
ἀρχόντων
οὐδ'
ἂν
εἷς
περιεῖδέν |
[9, 357] |
καὶ
εἰς
τὸν
λοιπὸν
χρόνον
|
ἕξομεν |
καὶ
διὰ
σὲ
καὶ
διὰ |
[7, 344] |
ἀλλ'
ὡς
αὐτῷ
καὶ
δεῦρο
|
ἐξὸν |
ἀποδημεῖν,
ὅταν
ἐκείνῳ
τε
καὶ |
[5, 321] |
μὲν
τὰ
δημοκρατίᾳ
συμφέροντα
εἰδέναι,
|
ἐξὸν |
δ'
ἐν
τῷ
δήμῳ
λέγειν |
[3, 315] |
ἐμὴν
ῥᾳθυμίαν
τὰ
σφέτερα
(πάντα
|
ἐξὸν |
μὴ
ἀπολέσθαι
διώλετο·
ἐλθὼν
δέ |
[7, 334] |
οὐ
προύδωκεν
τὸν
αὐτὸν
τοῦτον,
|
ἐξὸν |
χρήματα
καὶ
ἄλλας
τιμὰς
πολλὰς |
[3, 315] |
τε
καὶ
ἡ
τῆς
ἄλλης
|
ἐξουσίας |
δύναμις
ὅμως
δ'
οὖν
πάντα |
[7, 349] |
δέοι
θῦσαι
θυσίαν
τινὰ
δεχήμερον·
|
ἔξω |
δή
με
παρ'
Ἀρχεδήμῳ
προσέταττεν |
[7, 344] |
καὶ
(Διονύσιος,
ἐγὼ
μὲν
βλέπων
|
ἔξω, |
καθάπερ
ὄρνις
ποθῶν
ποθεν
ἀναπτέσθαι, |
[7, 349] |
(κουν
δὴ
τὸ
μετὰ
τοῦτο
|
ἔξω |
τῆς
ἀκροπόλεως
ἐν
τοῖς
μισθοφόροις· |
[7, 349] |
καὶ
εἰπὼν
ταῦτα
ἀποστρεφόμενος
ᾠχόμην
|
ἔξω. |
Τὸ
μετὰ
(ταῦτα
ὁ
μὲν |
[7, 329] |
τοῖς
τοιούτοις
συμβουλεύειν·
τοῖς
δ'
|
ἔξω |
τὸ
παράπαν
βαίνουσι
τῆς
ὀρθῆς |
[2, 310] |
σέ,
μὴ
τιμώμενος
δὲ
ἡσυχίαν
|
ἕξω. |
Ἔτι
δὲ
σὺ
μὲν
ἐμὲ |
[7, 344] |
ἂν
δὲ
περιμείνω
τὸν
ἐνιαυτόν,
|
ἕξω |
μὲν
Δίωνι
ταῦτα
ἐπιστέλλειν,
ἐν |
[3, 315] |
μένειν
ἐν
ἀκροπόλει,
τοὺς
δ'
|
ἔξωθεν, |
εἴ
τι
γίγνοιτο
ἁμάρτημα,
πᾶν |
[8, 352] |
διαλλαγῶν
εἴτε
τινὰς
αὐτόθεν
εἴτε
|
ἔξωθεν |
εἴτε
ἀμφότερα
καὶ
ὁπόσους
ἂν |
[7, 339] |
Ἀθήνηθεν
ἀτεχνῶς
μετὰ
δεήσεως
οἷον
|
(ἐξωθούντων |
με,
καὶ
πάλιν
ὁ
λόγος |
[2, 310] |
αὐτῶν
ἐστιν.
Ἀνάγκη
γάρ,
ὡς
|
ἔοικε, |
μέλειν
ἡμῖν
καὶ
τοῦ
ἔπειτα |
[13, 360] |
ἄχαρίς
ἐστιν
ἐντυχεῖν
οὔτε
κακοήθει
|
ἔοικεν, |
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἐλαφρὸς
καὶ
εὐήθης |
[7, 339] |
ὑπ'
ἐμοῦ
καὶ
πρόσθεν
ῥηθείς,
|
ἔοικεν |
δ'
οὖν
εἶναι
καὶ
νῦν |
[7, 334] |
γίγνοιτο
τῶν
τὰ
νῦν
πραττομένων.
|
Ἔοικεν |
δὴ
τὸ
μετὰ
τοῦτο
Ἀρχύτης |
[7, 339] |
τε
οὐ
πάνυ
καλῶς,
ὡς
|
ἔοικεν |
ἐλθὼν
δ'
οὖν
τὸ
τρίτον |
[7, 324] |
(διεπορεύθην,
ἴσως
μὲν
κατὰ
τύχην,
|
ἔοικεν |
μὴν
τότε
μηχανωμένῳ
τινὶ
τῶν |
[5, 321] |
ἀκούσας
ταῦτα
εἴπῃ·
Πλάτων,
ὡς
|
ἔοικεν, |
προσποιεῖται
μὲν
τὰ
δημοκρατίᾳ
συμφέροντα |
[7, 349] |
δὲ
μὴ
παθεῖν,
ὅμως
ἔπταισεν
|
ἐπ' |
ἄκρον
ἐλθὼν
τοῦ
περιγενέσθαι
τῶν |
[7, 349] |
ἂν
ῥᾳδίως
νῦν
δὲ
ὁρμήσαντες
|
ἐπ' |
ἀλλήλους
κακῶν
πάντα
ἐμπεπλήκασιν.
(Καίτοι |
[7, 334] |
κατέσχεν,
ὡς
οὐκ
ἄν
ποτε
|
ἐπ' |
ἄλλο
γε
(σχῆμα
ἀρχῆς
ἐτράπετο |
[7, 324] |
πρίν
τινας
ἄλλους
ἐντυχόντας
Διονυσίῳ
|
ἐπ' |
ἄλλον
βίον
αὐτὸν
τοῦ
βελτίστου |
[7, 339] |
μὲν
γὰρ
δὴ
Διονύσιος
τρίτον
|
ἐπ' |
ἐμὲ
τριήρη
ῥᾳστώνης
ἕνεκα
τῆς |
[8, 352] |
τὴν
ἄγαν
ἀναρχίαν
οἱ
τότε
|
ἔπαθον, |
ἀμέτρῳ
ἐλευθερίας
χρώμενοι
ἔρωτι.
Οἱ |
[7, 329] |
ταὐτὸν
πρὸς
Δίωνα
Συρακόσιοι
τότε
|
ἔπαθον |
ὅπερ
καὶ
Διονύσιος,
ὅτε
αὐτὸν |
[7, 324] |
με.
Καὶ
ἐγὼ
θαυμαστὸν
οὐδὲν
|
ἔπαθον |
ὑπὸ
νεότητος·
ᾠήθην
γὰρ
αὐτοὺς |
[7, 324] |
ποτε
ὢν
πολλοῖς
δὴ
ταὐτὸν
|
ἔπαθον· |
ᾠήθην,
εἰ
θᾶττον
ἐμαυτοῦ
γενοίμην |
[7, 339] |
ἐμὴν
δόξαν
περὶ
τοῦ
πράγματος
|
ἐπαί̈ |
ειν
οὐδέν.
Οὔκουν
ἐμόν
γε |
[7, 329] |
καὶ
ἤθους
συνουσίαν,
ἑαυτὸν
δὲ
|
ἐπαινεῖν |
μᾶλλον
ἢ
Δίωνα
ἐβούλετό
με |
[13, 360] |
ἔλαβον·
καὶ
τοῦτό
γε
ἄξιον
|
ἐπαινέσαι |
Λεπτίνην,
οὐχ
ὅτι
ἔδωκεν,
ἀλλ' |
[7, 324] |
μετὰ
τύχης
λέγειν
τε
ἠναγκάσθην,
|
ἐπαινῶν |
τὴν
ὀρθὴν
φιλοσοφίαν,
ὡς
ἐκ |
[7, 329] |
τοῦ
πλοῦ
καὶ
τοῦ
πόνου
|
ἐπαιτιώμενος |
οἴει
δόξαν
κακίας
ἀποφευξεῖσθαί
ποτε; |
[7, 329] |
πάντες
φίλοι
ἐφοβούμεθα
μή
τινα
|
ἐπαιτιώμενος |
τιμωροῖτο
ὡς
συναίτιον
τῆς
Δίωνος |
[7, 349] |
μοι
καὶ
εἰρήσθω·
ὧν
δ'
|
ἐπανέλαβον |
ἕνεκα
τὴν
εἰς
Σικελίαν
ἄφιξιν |
[7, 329] |
τὰ
περὶ
ταῦτα
διέξειμι,
τῶν
|
ἐπανερωτώντων |
ἕνεκα
τί
δὴ
βουλόμενος
ἦλθον |
[7, 324] |
σμικρά,
ἐδυσχέρανά
τε
καὶ
ἐμαυτὸν
|
ἐπανήγαγον |
ἀπὸ
τῶν
τότε
κακῶν.
Χρόνῳ |
[2, 310] |
πέπρακται
κατὰ
τὴν
ἔμπροσθεν
συνουσίαν,
|
ἐπανορθώσασθαι |
καὶ
ἔργῳ
καὶ
λόγῳ·
περὶ |
[2, 310] |
ὧν
λέγω,
εἰ
ἐξείη
αὐτοῖς
|
ἐπανορθώσασθαι |
τὰς
αὑτῶν
συνουσίας,
πάνυ
ἂν |
[7, 329] |
συμβουλεύω
καὶ
οὐκ
ἀφοσιωσάμενος
μόνον
|
ἐπαυσάμην. |
Ἐὰν
δὲ
μὴ
συμβουλεύηταί
μοι |
[7, 324] |
τε
ἄλλης
τρυφῆς
ἠγαπηκώς·
ὅθεν
|
ἐπαχθέστερον |
τοῖς
περὶ
τὰ
τυραννικὰ
νόμιμα |
[7, 334] |
φανερὸς
γιγνόμενος
(οὐδὲν
ἀκηκοὼς
ὅτ'
|
ἐπεδήμουν |
ἐγώ,
ὅθεν
ἅμα
μὲν
εἰς |
[7, 324] |
γράμματα
καὶ
ἔθη
διεφθείρετο
καὶ
|
ἐπεδίδου |
θαυμαστὸν
ὅσον,
ὥστε
με,
(τὸ |
[3, 315] |
θαυμάσιε,
ταῖς
ὑποσχέσεσιν
ἁπάσαις
νεανικώτατον
|
ἐπέθηκας· |
μηχανὴν
γὰρ
οὔτε
καλὴν
οὔτε |
[2, 310] |
δεῖ
πρὸς
ἀλλήλους
ἡμᾶς
ἔχειν.
|
Ἐπεὶ |
γὰρ
βασανίζεις
αὐτὰ
συγγιγνόμενός
τε |
[13, 360] |
εἶπες·
καὶ
εἰς
ἄλλα
πολλά,
|
ἐπεὶ |
καὶ
ἀπ'
αὐτῆς
τῆς
μεταπέμψεως, |
[13, 360] |
ὀλίγων
τινῶν
καὶ
εἰς
ὀλίγα·
|
ἐπεὶ |
καὶ
περὶ
τούτου
φοβούμενος
καὶ |
[5, 321] |
ἀνόμοια
τῇ
ἐκείνου
συμβουλῇ
πράττειν·
|
ἐπεὶ |
πάντων
ἂν
ἥδιστα
καθάπερ
πατρὶ |
[7, 334] |
πρῶτον,
τὴν
πατρίδα
τὴν
ἑαυτοῦ,
|
ἐπεὶ |
τὴν
δουλείαν
αὐτῆς
ἀπήλλαξεν
φαιδρύνας |
[13, 360] |
οὐδεὶς
ὅστις
δώσει,
ὡς
ᾠόμεθα,
|
ἔπει |
καὶ
ἄν
τι
σοὶ
αὐτῷ |
[2, 310] |
ἔχει·
δηλώσει
δέ
σοι
Ἀρχέδημος,
|
ἐπειδὰν |
ἔλθῃ.
Καὶ
δὴ
καὶ
περὶ |
[2, 310] |
ἐποίησας
πέμψας,
καὶ
τὸ
λοιπόν,
|
ἐπειδὰν |
ἔλθῃ
πρὸς
σὲ
καὶ
ἀπαγγείλῃ |
[2, 310] |
τόδε
βουλόμενος
ἐνδείξασθαι,
(ὅτι
οὐκ,
|
ἐπειδὰν |
ἡμεῖς
τελευτήσωμεν,
καὶ
οἱ
λόγοι |
[7, 329] |
δίων
ἔργῳ
τὸν
Διονύσιον
ἐνουθέτησεν.
|
Ἐπειδὴ |
δ'
οὖν
ἠλευθέρωσέν
τε
καὶ |
[7, 334] |
τοῖς
ἄνω
ῥηθεῖσιν
νυνδὴ
λόγοις
|
ἐπειδὴ |
δ'
οὖν
οἴκαδέ
τ'
ἐσώθην |
[7, 339] |
αἰδοῖ
τῶν
περὶ
ἐμὲ
πραγμάτων.
|
(Ἐπειδὴ |
δὲ
ἀφικόμην,
ᾤμην
τούτου
πρῶτον |
[11, 358] |
λέγεις
αὐτὸν
ἀφικέσθαι
σε
Ἀθήναζε·
|
ἐπειδὴ |
δὲ
σὺ
φῂς
ἀδύνατον
εἶναι, |
[7, 334] |
ἑταίρω·
~ἐλθόντες
(δὲ
εἰς
Σικελίαν,
|
ἐπειδὴ |
Δίωνα
ᾔσθοντο
διαβεβλημένον
εἰς
τοὺς |
[2, 310] |
ἡμῖν
καὶ
τοῦ
ἔπειτα
χρόνου,
|
ἐπειδὴ |
καὶ
τυγχάνουσιν
κατά
τινα
φύσιν |
[8, 352] |
Δεξάμενοι
δὲ
τοὺς
τοιούτους
νόμους,
|
(ἐπειδὴ |
κατέχει
κίνδυνος
Σικελίαν,
καὶ
οὔτε |
[8, 352] |
ἤδη
μετ'
εὐκλείας
σῴζεσθαι,
νόμος
|
(ἐπειδὴ |
κύριος
ἐγένετο
βασιλεὺς
τῶν
ἀνθρώπων, |
[3, 315] |
Δίωνος
φίλων
καὶ
οἰκείων,
καὶ
|
ἐπειδὴ |
νῦν
Θεοδότης
καὶ
Ἡρακλείδης
ἐν |
[7, 344] |
οἰόμενος
δεῖν,
εἰ
διακωλυοίμην,
ὁτιοῦν,
|
ἐπειδὴ |
περιφανῶς
ἠδίκουν
μὲν
οὐδέν,
ἠδικούμην |
[3, 315] |
νῷν
(πλεῦσαι
μὲν
οἴκαδε
ἐμέ,
|
ἐπειδὴ |
πόλεμος
ὑμᾶς
κατεῖχεν,
εἰρήνης
δ' |
[4, 320] |
πολιτείᾳ
διενεγκεῖν,
ἄλλως
τε
καὶ
|
ἐπειδὴ |
πολλοὶ
καὶ
σχεδὸν
(ἅπαντες
οἱ |
[4, 320] |
οἷοίπερ
φαμέν,
ἄλλως
τε
καὶ
|
ἐπειδή, |
σὺν
θεῷ
εἰπεῖν,
ῥᾴδιον
ἔσται. |
[7, 329] |
Διονυσίῳ
συνεβουλεύομεν
ἐγὼ
καὶ
Δίων,
|
ἐπειδὴ |
τὰ
παρὰ
τοῦ
πατρὸς
(αὐτῷ |
[3, 315] |
ἠξίουν
ἀπιέναι.
Τὸ
μετὰ
ταῦτα
|
ἔπειθές |
με
μεῖναι
τὸν
ἐνιαυτόν,
φάσκων |
[7, 324] |
εἴτε
μή·
ὁ
δ'
οὐκ
|
ἐπείθετο, |
πᾶν
δὲ
παρεκινδύνευσεν
παθεῖν
πρὶν |
[7, 334] |
ταῦτά
τε
καὶ
ἄλλα
τοιαῦτα
|
ἔπειθον, |
καὶ
τοῖς
ἀποκτείνασιν
ἐκεῖνον
δικαιότατ' |
[3, 315] |
οἰκειότητα,
ἣν
εἰ
ἐμοὶ
τότε
|
ἐπείθου, |
τάχ'
ἂν
βέλτιον
τῶν
νῦν |
[7, 334] |
τὸ
μετ'
ἐκεῖνα
δ'
οὖν
|
ἔπεισα |
ὅπῃ
δή
ποτ'
ἐδυνάμην
Διονύσιον |
[7, 324] |
κατασκευάσαι.
Ταῦτα
δίων
ὀρθῶς
διανοηθεὶς
|
ἔπεισε |
μεταπέμπεσθαι
Διονύσιον
ἐμέ,
καὶ
αὐτὸς |
[7, 334] |
πολλοῖς,
ἥπερ
ἄν,
εἰ
Διονύσιος
|
ἐπείσθη, |
παρὰ
πᾶσιν
ἂν
ὡς
ἔπος |
[2, 310] |
θείᾳ
μοίρᾳ
κατὰ
τοῦθ'
ὁρμήσας,
|
ἔπειτα |
αὐτοῦ
τὰς
ἀποδείξεις
ὡς
ἔχων |
[11, 358] |
ἔμπροσθεν
πόλεις
οὕτω
κατεσκευάσθησαν,
καὶ
|
ἔπειτα |
εὖ
ᾤκησαν,
ὑπὸ
συμβάσεων
πραγμάτων |
[7, 344] |
(ἐτέθη,
ἐξ
ἄρα
δή
τοι
|
ἔπειτα, |
θεοὶ
μὲν
οὔ,
βροτοὶ
δὲ |
[7, 334] |
φιλεῖ,
οὐδὲν
τῶν
εἰς
τὸν
|
ἔπειτα |
καὶ
εἰς
τὸν
παρόντα
καιρὸν |
[2, 310] |
διώκει
καὶ
ζητεῖ
καὶ
συγγίγνεται·
|
ἔπειτα |
καὶ
οἱ
ἄνθρωποι
χαίρουσιν
περὶ |
[8, 352] |
γένει
λαβόντες
εἴς
τε
τὸν
|
ἔπειτα |
καὶ
τὸν
νῦν
χρόνον,
ἐπὶ |
[7, 334] |
ταῦτα
ἐπιμελὲς
(καὶ
εἰς
τὸν
|
ἔπειτα |
μελήσει
χρόνον
τὸ
δὲ
Ἀθηναίων |
[3, 315] |
ὡς
ἡ
ἐμὴ
δόξα
μαντεύεται·
|
ἔπειτα |
τὰ
Δίωνος
τοὺς
οἰκείους
ἔχειν |
[7, 329] |
συνουσιῶν
τῶν
προσηκουσῶν
γεγονέναι,
πρῶτον
|
ἔπειτα |
ταύτῃ
ὁρμήσαντα
φίλους
ἄλλους
αὑτῷ |
[2, 310] |
ποιοῦντες
ὅπως
ἂν
εἰς
τὸν
|
ἔπειτα |
χρόνον
εὖ
ἀκούσωσιν.
Ὃ
δὴ |
[2, 310] |
σε
ὅτι
οὐδ'
εἰς
τὸν
|
ἔπειτα |
χρόνον
σιγηθήσεται·
τοιοῦτοι
οἱ
παραδεδεγμένοι |
[2, 310] |
ἔοικε,
μέλειν
ἡμῖν
καὶ
τοῦ
|
ἔπειτα |
χρόνου,
ἐπειδὴ
καὶ
τυγχάνουσιν
κατά |
[13, 360] |
τῇ
γυναικὶ
δοῦναι,
ὅτι
μου
|
ἐπεμελεῖτο |
καὶ
ὑγιαίνοντος
καὶ
ἀσθενοῦντος
ἀξίως |
[7, 324] |
τινα
τῶν
πολιτῶν
μεθ'
ἑτέρων
|
ἔπεμπον, |
βίᾳ
ἄξοντα
ὡς
ἀποθανούμενον,
(ἵνα |
[7, 339] |
τύραννον
δὲ
ἡγήσεται
νοῦν
ἔχειν.
|
Ἔπεμψε |
μὲν
γὰρ
δὴ
Διονύσιος
τρίτον |
[7, 339] |
τριήρη
ῥᾳστώνης
ἕνεκα
τῆς
πορείας,
|
ἔπεμψεν |
δὲ
Ἀρχέδημον,
ὃν
ἡγεῖτό
με |
[7, 339] |
Διονύσιος
ἐπιδεδωκὼς
εἴη
πρὸς
φιλοσοφίαν.
|
Ἔπεμψεν |
δὲ
ἐπιστολὴν
πάνυ
μακράν,
εἰδὼς |
[7, 329] |
ἄρχοντας
καὶ
ἐκ
πενήτων
πλουσίους
|
ἐπεποιήκει |
διαφερόντως.
Τούτων
κοινωνὸν
τῆς
ἀρχῆς |
[7, 339] |
καὶ
ῥητά,
τί
τούτου
κάλλιον
|
ἐπέπρακτ' |
ἂν
ἡμῖν
ἐν
τῷ
βίῳ |
[7, 334] |
τὸν
μὴ
πειθόμενον
τοῖς
νῦν
|
ἐπεσταλμένοις. |
Ταῦτα
γάρ
ἐστιν
ἀδελφὰ
ὧν |
[11, 358] |
μένεις.
~(Πλάτων
Λαοδάμαντι
εὖ
πράττειν.
|
Ἐπέστειλα |
μέν
σοι
καὶ
πρότερον
ὅτι |
[2, 310] |
καὶ
περὶ
Ἡγησίππου
τοῦ
Ἀρίστωνος·
|
ἐπέστειλας |
(γάρ
μοι,
ἄν
τις
ἀδικῇ |
[3, 315] |
τὰς
ὁμολογίας,
ἀλλὰ
μόνον
ἥκειν
|
ἐπέστειλας, |
Δίωνα
δ'
εἰς
αὖθις
ἔφησθα |
[12, 359] |
παρ'
ἐμοὶ
ὑπομνήματα,
περὶ
ὧν
|
ἐπέστειλας, |
ἱκανῶς
μὲν
οὔπω
ἔχει,
ὡς |
[11, 358] |
ἐμὲ
ἀφικέσθαι
ἢ
Σωκράτη,
ὥσπερ
|
ἐπέστειλας. |
Νῦν
δὲ
(Σωκράτης
μέν
ἐστιν |
[2, 310] |
ἐμὴν
δόξαν
ηὑρήκαμεν
ὃ
σὺ
|
ἐπέστειλας, |
ὅπως
δεῖ
πρὸς
ἀλλήλους
ἡμᾶς |
[7, 324] |
τε
καὶ
ἑταίροις
εὖ
πράττειν.
|
Ἐπεστείλατέ |
μοι
νομίζειν
δεῖν
τὴν
διάνοιαν |
[7, 329] |
πέμπων
αὐτὸς
τὸν
κελεύοντα
ἐξαγαγεῖν
|
ἐπέστελλεν, |
οὔτ'
ἂν
ἔμπορος
οὔτε
τῶν |
[13, 360] |
δὴ
ταύτῃ.
(Περὶ
δὲ
ὧν
|
ἐπέστελλές |
μοι
ἀποπέμπειν
σοι,
τὸν
μὲν |
[13, 360] |
βουλόμενος
καὶ
ἄλλα
μείζονα
ἃ
|
ἐπέστελλες |
πέμπειν.
Ὁ
δὲ
εἶπεν
εἰκότα |
[5, 321] |
πράττειν.
Εὐφραίῳ
μὲν
συνεβούλευσα,
καθάπερ
|
ἐπέστελλες, |
τῶν
σῶν
ἐπιμελούμενον
περὶ
ταῦτα |
[7, 344] |
οὐκ
ἔφασαν
ἐπιτρέψειν.
Ὁ
δ'
|
ἐπεχείρει |
(βιάζεσθαι
κλείσας
τὰς
τῆς
ἀκροπόλεως |
[7, 329] |
ὅπερ
καὶ
Διονύσιος,
ὅτε
αὐτὸν
|
ἐπεχείρει |
παιδεύσας
καὶ
θρέψας
βασιλέα
τῆς |
[7, 334] |
δ'
ἦν
ἃ
τὸ
πρῶτον
|
ἐπεχειρήθη |
μετ'
αὐτοῦ
Διονυσίου
πραχθῆναι
πᾶσιν |
[7, 334] |
ἀνθρωπίνων.
Ταῦτα
πρῶτον
μὲν
Δίωνα
|
ἐπεχείρησα |
ἐγὼ
πείθειν,
δεύτερον
δὲ
Διονύσιον, |
[7, 334] |
τε
δίων
ὧν
τ'
ἐγὼ
|
ἐπεχειρήσαμεν |
Συρακούσαις
εὖ
φρονοῦντες
συμπρᾶξαι,
δεύτερα |
[7, 324] |
εἰ
διαπράξαιτο
ἐν
Διονυσίῳ
ὡς
|
ἐπεχείρησε, |
μεγάλας
ἐλπίδας
εἶχεν
ἄνευ
σφαγῶν |
[7, 344] |
δὴ
μισθοφόρων
τοὺς
πρεσβυτέρους
Διονύσιος
|
ἐπεχείρησεν |
ὀλιγομισθοτέρους
ποιεῖν
παρὰ
τὰ
τοῦ |
[3, 315] |
κἀγὼ
τὸ
μετὰ
ταῦτα
ὃ
|
ἐπῄει |
μοι
εἰπεῖν
οὐκ
εἶπον,
φοβούμενος |
[8, 352] |
πόλεως
ἅμα
καὶ
γένους,
φάρμακον
|
ἐπήνεγκεν |
τὴν
τῶν
γερόντων
ἀρχὴν
καὶ |
[7, 329] |
πολὺ
μᾶλλον
δουλώσασθαι
Καρχηδονίους
τῆς
|
ἐπὶ |
Γέλωνος
αὐτοῖς
γενομένης
δουλείας,
ἀλλ' |
[8, 352] |
αὐτῶν,
ἄν
τι
παράνομον
πράττωσιν·
|
ἐπὶ |
δὲ
τούτοις
σύμπασιν
ἀδόλῳ
γνώμῃ |
[7, 324] |
αὐτοὺς
ἔκ
τινος
ἀδίκου
βίου
|
ἐπὶ |
δίκαιον
τρόπον
ἄγοντας
διοικήσειν
δὴ |
[7, 349] |
οὔτε
ἄλλος
πo
τὲ
οὐδεὶς
|
ἐπὶ |
δύναμιν
ἑκὼν
εἶσιν
ἀλιτηριώδη
ἑαυτῷ |
[12, 359] |
εἶναι
οὗτοι
δ'
ἦσαν
τῶν
|
ἐπὶ |
Λαομέδοντος
ἐξαναστάντων
Τρώων
ἄνδρες
ἀγαθοί, |
[7, 334] |
τὴν
τῆς
τροφῆς
σώφρονα
δίαιταν,
|
ἐπὶ |
λῳόνων
δὲ
ὀρνίθων
τὰς
ἐκείνου |
[8, 357] |
ἂν
τὴν
ἄλλην,
εἴπερ
ἔργα
|
ἐπὶ |
νῷ
ἐγίγνετο,
κατῴκισα,
τοὺς
μὲν |
[7, 334] |
ποτε,
τοὺς
δὲ
ἄλλους
παρακαλεῖν
|
ἐπὶ |
πάσης
Σικελίας
κατοικισμόν
τε
καὶ |
[7, 349] |
γένει
εἰς
τὸν
ἀεὶ
χρόνον,
|
ἐπὶ |
πολιτείαν
δὲ
καὶ
νόμων
κατασκευὴν |
[7, 324] |
δὴ
καὶ
παρεκάλουν
εὐθὺς
ὡς
|
ἐπὶ |
προσήκοντα
πράγματά
με.
Καὶ
ἐγὼ |
[7, 324] |
νῦν
μετ'
ἐμοῦ
μέρος
ὅσον
|
ἐπὶ |
σοὶ
γέγονεν;
~(καὶ
Μεγαροῖ
μὲν |
[8, 352] |
τὸ
Διονυσίου
τε
καὶ
Ἱππαρίνου
|
ἐπὶ |
σωτηρίᾳ
Σικελίας
παύσασθαι
τῶν
νῦν |
[8, 352] |
σύμβουλον
δὲ
καὶ
πρεσβύτερον
Ἱππαρῖνον,
|
ἐπὶ |
σωτηρίᾳ
τῆς
Σικελίας
αὐτοκράτορας,
ὥς |
[7, 324] |
ἠπιστάμην
ἐγὼ
δυνάμενον
ἀνθρώπους
νέους
|
ἐπὶ |
τὰ
ἀγαθὰ
καὶ
τὰ
δίκαια |
[2, 310] |
ἀλλ'
ἀεί
τι
ἀγαθὸν
καὶ
|
ἐπὶ |
τὰ
βελτίω
λέγων
περὶ
τῶν |
[7, 324] |
εἰ
θᾶττον
ἐμαυτοῦ
γενοίμην
κύριος,
|
ἐπὶ |
τὰ
κοινὰ
τῆς
πόλεως
(εὐθὺς |
[8, 352] |
μὲν
ὡς
νέον
(καὶ
πολεμικὸν
|
ἐπὶ |
τὰς
τοῦ
πολέμου
πρεπούσας
αὐτῷ |
[8, 357] |
καὶ
πράττειν
τε
καὶ
παρακαλεῖν
|
ἐπὶ |
ταύτας
τὰς
πράξεις
πάντας,
τὸν |
[7, 334] |
ἣν
ἀναγκαῖον
τῷ
ἀδικήσαντι
συνεφέλκειν
|
ἐπί |
τε
γῇ
στρεφομένῳ
καὶ
ὑπὸ |
[7, 334] |
ἀνθρώπων
καὶ
σφαγαῖς
μνησικακοῦντες
(καὶ
|
ἐπὶ |
τιμωρίας
παύσωνται
τρεπόμενοι
τῶν
ἐχθρῶν, |
[7, 324] |
εἰπὼν
δικαιότατον
εἶναι
τῶν
τότε,
|
ἐπί |
τινα
τῶν
πολιτῶν
μεθ'
ἑτέρων |
[7, 339] |
τὸ
γὰρ
ἐκ
τῶν
ἐσχάτων
|
ἐπὶ |
τὸ
μέσον
ἴσον
ἀπέχον
πάντῃ, |
[11, 358] |
ταύτης,
γένοιτ'
ἄν·
εἰ
δ'
|
ἐπὶ |
τὸ
παιδεῦσαι
δεῖ
τινος,
οὔτε |
[7, 324] |
πρῶτον
πολλῆς
μεστὸν
ὄντα
ὁρμῆς
|
ἐπὶ |
τὸ
πράττειν
τὰ
κοινά,
βλέποντα |
[7, 334] |
γε
(σχῆμα
ἀρχῆς
ἐτράπετο
ἢ
|
ἐπὶ |
τὸ
Συρακούσας
μὲν
πρῶτον,
τὴν |
[4, 320] |
τινὸς
ἕνεκα
μᾶλλον
ἢ
τῆς
|
ἐπὶ |
τοῖς
καλοῖς
φιλοτιμίας·
(νομίζω
γὰρ |
[7, 334] |
ἐμὲ
μήτ'
ἄλλον
κοινωνὸν
παρακαλεῖν
|
ἐπὶ |
τὸν
μὴ
πειθόμενον
τοῖς
νῦν |
[7, 329] |
δῆλος
ᾖ
μηδαμῇ
πεισόμενος,
αὐτόκλητος
|
ἐπὶ |
τὸν
τοιοῦτον
οὐκ
ἔρχομαι
συμβουλεύσων, |
[2, 310] |
ὡς
ἐμοὶ
δοκεῖ·
καὶ
οἱ
|
ἐπὶ |
τούτοις
βοῶντες
πολλοὶ
ἦσαν,
λέγοντες |
[7, 339] |
φράζουσα
Διονύσιος
(Πλάτωνι”
τὰ
νόμιμα
|
ἐπὶ |
τούτοις
εἰπὼν
οὐδὲν
τὸ
μετὰ |
[8, 352] |
ἔπειτα
καὶ
τὸν
νῦν
χρόνον,
|
ἐπὶ |
τούτοις
καλεῖτε,
ὥσπερ
καὶ
πρότερον |
[13, 360] |
τινι
ἑταίρων.
Ὃ
δὲ
σπάνιον
|
ἐπὶ |
τούτοις,
οὔτε
ἄχαρίς
ἐστιν
ἐντυχεῖν |
[7, 334] |
δέ·
ἐγὼ
δ'
ἥξειν
ὡμολόγησα
|
ἐπὶ |
τούτοις
τοῖς
λόγοις.
Γενομένης
δὲ |
[7, 344] |
εἴ
σοι
ἀρέσκει,
καὶ
μένε
|
ἐπὶ |
τούτοις
τὸν
ἐνιαυτὸν
τοῦτον,
εἰς |
[7, 324] |
εἰσάγουσιν
εἰς
δικαστήριον,
ἀνοσιωτάτην
αἰτίαν
|
ἐπιβαλόντες |
(καὶ
πάντων
ἥκιστα
Σωκράτει
προσήκουσαν· |
[13, 360] |
ἐμοῖς
ἐπιτηδείοις,
αἷς
ἂν
ἐγὼ
|
ἐπιβιῶ· |
αἷς
δ'
ἂν
μή,
χαιρόντων. |
[7, 349] |
ὃς
ἴσως
ἡγεῖτο
διαβαλλόντων
πολλῶν
|
ἐπιβουλεύειν |
ἐμὲ
μετὰ
σοῦ
ἑαυτῷ
καὶ |
[7, 329] |
ἴσως
τετάρτῳ
Δίωνα
Διονύσιος
αἰτιώμενος
|
ἐπιβουλεύειν |
τῇ
τυραννίδι,
σμικρὸν
εἰς
πλοῖον |
[7, 334] |
ἐλευθερωθέντας
ὑπ'
αὐτοῦ
Σικελιώτας
ὡς
|
ἐπιβουλεύοντα |
γενέσθαι
τύραννον,
οὐ
μόνον
τὸν |
[7, 344] |
συνδοκῇ·
ταῦτα
δ'
εἶναι
μὴ
|
ἐπιβουλεύοντος |
ἐμοί,
τούτων
δὲ
ἐγγυητὰς
γίγνεσθαι |
[7, 329] |
καὶ
παρακελευόμενα
ὑφ'
ἡμῶν
τῶν
|
ἐπιβουλευόντων |
Διονυσίῳ,
ὡς
πολλαχόθεν
ἐχώρουν
οἱ |
[7, 349] |
ποιήσῃ
καὶ
ἑταίρους
καὶ
πόλιν,
|
ἐπιβουλεύσας |
καὶ
συνωμότας
συναγαγών,
πένης
ὢν |
[7, 329] |
τοῖς
(διαβάλλουσιν
καὶ
λέγουσιν
ὡς
|
ἐπιβουλεύων |
τῇ
τυραννίδι
δίων
πράττοι
πάντα |
[7, 349] |
δὴ
μετὰ
τοῦτο
ἡ
πάλαι
|
ἐπιβουλὴ |
Διονυσίῳ
τοῦ
μὴ
ἀποδοῦναι
τὰ |
[7, 329] |
τιμωροῖτο
ὡς
συναίτιον
τῆς
Δίωνος
|
ἐπιβουλῆς· |
περὶ
δ'
ἐμοῦ
καὶ
διῆλθε |
[13, 360] |
ἐκέλευες,
τέτταρες,
ἡ
μὲν
νῦν
|
ἐπίγαμος, |
ἡ
δὲ
ὀκταέτις,
ἡ
δὲ |
[7, 339] |
λόγον,
ὡς
θαυμαστὸν
ὅσον
Διονύσιος
|
ἐπιδεδωκὼς |
εἴη
πρὸς
φιλοσοφίαν.
Ἔπεμψεν
δὲ |
[8, 352] |
οἴεσθαι
σχεδὸν
ἀεί
τινος
σμικροῦ
|
ἐπιδεεῖς |
εἶναι
τὸ
μὴ
πάντα
κατὰ |
[7, 334] |
οὐκ
ἤκουσεν
ἐν
τῇ
πρόσθεν
|
ἐπιδημίᾳ, |
διεξήλθομεν
ἐν
τοῖς
ἄνω
ῥηθεῖσιν |
[7, 329] |
χρόνος
τῆς
εἰς
Σικελίαν
ἐμῆς
|
ἐπιδημίας |
(τε
καὶ
διατριβῆς
διὰ
πάντα |
[7, 324] |
γε
ἐχρήσαντο
οἱ
τότε
κατελθόντες
|
ἐπιεικείᾳ. |
Κατὰ
δέ
τινα
τύχην
αὖ |
[4, 320] |
εἶναι
τοὺς
ὄντας
τῇ
ἀληθείᾳ
|
ἐπιεικεῖς |
καὶ
πράττοντας
τοιαῦτα
τυγχάνειν
δόξης |
[2, 310] |
οὐδὲν
φροντίζοντες
αὐτοῦ,
οἱ
δ'
|
ἐπιεικέστατοι |
πᾶν
ποιοῦντες
ὅπως
ἂν
εἰς |
[2, 310] |
καὶ
λόγον
ἡμῶν
μὲν
ὄντων
|
ἐπιεικῶν |
βελτίω,
φαύλων
δέ,
τοὐναντίον.
Καίτοι |
[13, 360] |
ἀλλὰ
τῶν
Σικελικῶν
τῶν
λινῶν.
|
Ἐπιεικῶς |
δὲ
γιγνώσκεις
τοὔνομα
κέβητος·
γεγραμμένος |
[8, 352] |
τῇ
τῆς
τυραννίδος
ἀποφυγῇ
τέλος
|
ἐπιθεῖναι. |
Συμβουλὴ
δὴ
περὶ
τῶν
τοιούτων |
[7, 339] |
ἀνίησιν
πρὶν
ἂν
ἢ
τέλος
|
ἐπιθῇ |
πᾶσιν,
ἢ
λάβῃ
δύναμιν
ὥστε |
[7, 334] |
δὴ
κρατήσαντας
ἀεὶ
χρή,
ὅτανπερ
|
ἐπιθυμήσωσιν |
σωτηρίας,
αὐτοὺς
ἐν
αὑτοῖς
ἄνδρας |
[7, 349] |
βουληθῆτε·
κακὰ
δὲ
ἕως
ἂν
|
ἐπιθυμῆτε, |
ἄλλους
παρακαλεῖτε.
Ταῦτα
εἶπον
μεμισηκὼς |
[7, 324] |
πράττειν
τὰ
κοινὰ
καὶ
πολιτικὰ
|
ἐπιθυμία. |
Ἦν
οὖν
καὶ
ἐν
ἐκείνοις |
[7, 334] |
ὡς
Διονύσιος
θαυμαστῶς
φιλοσοφίας
ἐν
|
ἐπιθυμίᾳ |
πάλιν
εἴη
γεγονὼς
τὰ
νῦν· |
[7, 324] |
ἦν
ἡ
ἐκείνου
διάνοια
καὶ
|
ἐπιθυμία, |
σχεδὸν
οὐκ
εἰκάζων
ἀλλ'
ὡς |
[7, 324] |
γενήσοιτο,
εἶχεν
φόβος
αἱ
γὰρ
|
ἐπιθυμίαι |
τῶν
τοιούτων
ταχεῖαι
καὶ
πολλάκις |
[7, 329] |
κινῇ,
ταῖς
δὲ
βουλήσεσιν
καὶ
|
ἐπιθυμίαις |
αὐτῶν
ὑπηρετοῦντας
συμβουλεύειν
κελεύοιεν,
τίνα |
[7, 324] |
συνουσίαν
ὡς
εὐπετῶς
ἐξηργάσατο
εἰς
|
ἐπιθυμίαν |
ἐλθεῖν
αὐτὸν
τοῦ
καλλίστου
τε |
[7, 329] |
ᾗπερ
ἀφικόμην,
εἴ
πως
εἰς
|
ἐπιθυμίαν |
ἔλθοι
τῆς
φιλοσόφου
ζωῆς·
ὁ |
[7, 334] |
ἐγώ,
ὅθεν
ἅμα
μὲν
εἰς
|
ἐπιθυμίαν |
ᾔει
τοῦ
διακοῦσαι
ἐναργέστερον,
ἅμα |
[7, 324] |
δέ,
εἰ
μὲν
δόξαν
καὶ
|
ἐπιθυμίαν |
τὴν
αὐτὴν
ἔχετε
ἐκείνῳ,
σύμφημι |
[7, 344] |
ἑωράκη
τε
ἐγὼ
ἀκριβῶς
τὴν
|
ἐπιθυμίαν |
τὴν
Διονυσίου
φιλοσοφίας,
ἀγανακτεῖν
τε |
[7, 324] |
καὶ
τὴν
νεότητα
καὶ
τὴν
|
ἐπιθυμίαν |
τὴν
Διονυσίου,
φιλοσοφίας
τε
καὶ |
[8, 352] |
τρέψοντες
τὰς
γνώμας
ὑμῶν
μετ'
|
ἐπιθυμίας, |
ἀλλ'
ὄντων
τριῶν,
ψυχῆς
καὶ |
[7, 329] |
κολακεύοντά
γε
ὑπηρετεῖν
αὐτοῖς,
πληρώσεις
|
ἐπιθυμιῶν |
ἐκπορίζοντα
ἃς
αὐτὸς
ἀσπαζόμενος
οὐκ |
[7, 339] |
τὰ
σώματα
ὑπὸ
τῶν
ἡλίων
|
ἐπικεκαυμένοι, |
ἰδόντες
τε
ὅσα
μαθήματά
ἐστιν |
[7, 339] |
μὲν
μὴ
φιλόσοφοι,
δόξαις
δ'
|
ἐπικεχρωσμένοι, |
καθάπερ
οἱ
τὰ
σώματα
ὑπὸ |
[7, 334] |
χερσὶν
αὐτοὶ
τοῖς
φονεῦσι
παρεστῶτες
|
ἐπίκουροι. |
Καὶ
τὸ
μὲν
αἰσχρὸν
καὶ |
[3, 315] |
(ὑπὸ
βαρβάρων
οἰκίζειν,
οὐδὲ
Συρακουσίους
|
ἐπικουφίσαι |
βασιλείαν
ἀντὶ
τυραννίδος
μεταστήσαντα.
Τούτων |
[3, 315] |
ἐν
Σικελίᾳ
οἰκίζειν
καὶ
Συρακουσίους
|
ἐπικουφίσαι, |
τὴν
ἀρχὴν
ἀντὶ
τυραννίδος
εἰς |
[7, 349] |
ἐλέγετο,
Ἡρακλείδης
εἰς
τὴν
Καρχηδονίων
|
ἐπικράτειαν |
ἐκφυγὼν
ἡμέρας
σμικρῷ
τινι
μέρει. |
[7, 344] |
γὰρ
(δεινὸν
μή
τις
αὐτὸ
|
ἐπιλάθηται, |
ἐὰν
ἅπαξ
τῇ
ψυχῇ
περιλάβῃ· |
[7, 344] |
αὐτοῦ
πέμπειν
εἰς
Πελοπόννησον,
καθάπερ
|
ἐπιλελησμένος |
τῆς
ἐπιστολῆς
παντάπασιν·
εἶναι
γὰρ |
[7, 324] |
ἐγὼ
προσέτυχον
νέων,
καὶ
τὸν
|
ἐπίλοιπον |
βίον
ζῆν
ἠθέλησεν
διαφερόντως
τῶν |
[7, 349] |
γεγονότα·
ὁ
δὲ
τὸν
Δία
|
ἐπιμαρτυράμενος |
εὐθὺς
παρήγγελλεν
ἐμοὶ
καὶ
τοῖς |
[9, 357] |
ἱκανῶς,
Ἐχεκράτους
δὲ
καὶ
νῦν
|
ἐπιμέλειαν |
ἔχομεν
καὶ
εἰς
τὸν
λοιπὸν |
[7, 329] |
(ἢ
περὶ
σώματος
ἢ
ψυχῆς
|
ἐπιμελείας, |
ἂν
μέν
μοι
τὸ
καθ' |
[6, 322] |
δὲ
ἀνθρωπίνης
τε
καὶ
ἀναγκαίας
|
ἐπιμελεῖσθαι |
μειζόνως
ἢ
δεῖ.
Ταύτην
δ' |
[13, 360] |
ἢ
ἐπιστολὴ
ἴῃ
παρὰ
σέ,
|
ἐπιμελεῖσθαι |
ὅπως
ὡς
τάχιστα
σὺ
αἴσθῃ, |
[7, 334] |
γὰρ
καὶ
ἄλλοις
ὑμνεῖν
ταῦτα
|
ἐπιμελὲς |
(καὶ
εἰς
τὸν
ἔπειτα
μελήσει |
[13, 360] |
αἴσθῃ,
καὶ
ὑπομιμνῄσκειν
σε
ἵνα
|
ἐπιμελῇ |
τῶν
ἐπισταλέντων.
Καὶ
νῦν
Λεπτίνῃ |
[13, 360] |
ἀποτεθέντα
κατεσάπη·
ἀλλ'
αὖθις
βέλτιον
|
ἐπιμελησόμεθα. |
Περὶ
δὲ
φυτῶν
Λεπτίνης
σοι |
[2, 310] |
περὶ
ἡμῶν
αὐτῶν
σεσιγήσονται·
ὥστ'
|
ἐπιμελητέον |
αὐτῶν
ἐστιν.
Ἀνάγκη
γάρ,
ὡς |
[2, 310] |
τοὐναντίον.
Καίτοι
περὶ
τούτου
ἡμεῖς
|
ἐπιμελούμενοι |
οὐδὲν
ἂν
εὐσεβέστερον
πράττοιμεν,
οὐδ' |
[11, 358] |
ἄνευ
τοῦ
εἶναί
τι
κύριον
|
ἐπιμελούμενον |
ἐν
τῇ
πόλει
τῆς
καθ' |
[5, 321] |
συνεβούλευσα,
καθάπερ
ἐπέστελλες,
τῶν
σῶν
|
ἐπιμελούμενον |
περὶ
ταῦτα
διατρίβειν·
δίκαιος
δ' |
[7, 344] |
φρονήσεώς
τε
καὶ
ἀρετῆς
ζῆν
|
ἐπιμελούμενος. |
Εἰ
μὲν
γὰρ
φαῦλα,
πολλοῖς |
[8, 352] |
καὶ
δικαιότατον·
τούτους
δὲ
τὸν
|
ἐπιόντα |
ἐνιαυτὸν
δικάζειν
ὅσα
θανάτου
καὶ |
[13, 360] |
ὑπομιμνῄσκειν
σε
ἵνα
ἐπιμελῇ
τῶν
|
ἐπισταλέντων. |
Καὶ
νῦν
Λεπτίνῃ
τῆς
ἀποδόσεως |
[8, 357] |
ἡμῶν
λεχθέντα,
οἷον
ὀνείρατα
θεῖα
|
ἐπιστάντα |
ἐγρηγορόσιν,
ἐναργῆ
τε
ἐξεργάσησθε
τελεσθέντα |
[5, 321] |
μοναρχίας·
(ταύτας
φαῖεν
μὲν
ἂν
|
ἐπίστασθαι |
πάμπολλοι,
πλεῖστον
δ'
ἀπολείπονται
τοῦ |
[3, 315] |
γεγονότων
διατελεῖ.
~Πλάτων
Διονυσίῳ
χαίρειν”
|
Ἐπιστείλας |
ἆρ'
ὀρθῶς
ἂν
(τυγχάνοιμι
τῆς |
[7, 344] |
ἐνιαυτόν,
ἕξω
μὲν
Δίωνι
ταῦτα
|
ἐπιστέλλειν, |
ἐν
οἷς
τ'
αὖτ'
εἰμὶ |
[7, 344] |
ἡμᾶς
καὶ
ταῦτα
πάλιν
αὐτὰ
|
ἐπιστέλλειν. |
Ὁ
δὲ
ἑξῆς
τούτοις
πάνυ |
[7, 344] |
ἄττα
καὶ
ἀξιοῖ,
καὶ
ταῦτα
|
ἐπιστέλλειν |
ὅτι
τάχιστα,
σὲ
δὲ
νεωτερίζειν |
[13, 360] |
ἧττον.
Οἱ
πρέσβεις
καὶ
ἐδέοντο
|
ἐπιστέλλειν |
σοι,
καὶ
εἰκός·
πάνυ
γὰρ |
[4, 320] |
ἔχει
καθάπερ
καὶ
ὑμῶν
παρόντων.
|
Ἐπιστέλλετε |
(δὲ
καὶ
ὅτι
πέπρακται
ὑμῖν |
[4, 320] |
καὶ
ἡμῖν
εἴ
του
δεῖ
|
ἐπιστέλλετε· |
τὰ
δ'
ἐνθάδε
παραπλησίως
ἔχει |
[7, 344] |
φησιν,
ἀπελθόντος
δ'
ἐμοῦ
ἐὰν
|
ἐπιστέλλῃ |
Δίωνι
πιθανῶς,
αὐτός
τε
καὶ |
[13, 360] |
θώρακα
ἢ
ἄλλο
τι
ὧν
|
ἐπιστέλλω |
πέμπῃς,
ἂν
μὲν
αὐτός
τῳ |
[13, 360] |
τὰς
ἐπιστολάς,
ὅσας
τε
ἂν
|
ἐπιστέλλω |
σπουδῇ
καὶ
ὅσας
ἂν
μή, |
[7, 339] |
ὡς
ἕτερον
ὄν.
Τέταρτον
δὲ
|
ἐπιστήμη |
καὶ
νοῦς
ἀληθής
τε
δόξα |
[7, 339] |
δὲ
τρίτον
εἴδωλον,
τέταρτον
δὲ
|
ἐπιστήμη. |
Περὶ
ἓν
οὖν
λαβὲ
βουλόμενος |
[7, 339] |
ὄντων
ἑκάστῳ,
δι'
ὧν
τὴν
|
ἐπιστήμην |
ἀνάγκη
παραγίγνεσθαι,
τρία,
τέταρτον
δ' |
[7, 339] |
κάτω
μεταβαίνουσα
ἐφ'
ἕκαστον,
μόγις
|
ἐπιστήμην |
ἐνέτεκεν
εὖ
πεφυκότος
εὖ
πεφυκότι· |
[7, 339] |
ἁμῶς
γέ
πως,
οὔποτε
τελέως
|
ἐπιστήμης |
τοῦ
πέμπτου
μέτοχος
ἔσται.
Πρὸς |
[7, 339] |
εἴη
καὶ
ἄνευ
καιροῦ
λεγόμενα.
|
Ἐπιστολαὶ |
δὲ
ἄλλαι
ἐφοίτων
παρά
τε |
[4, 320] |
ἀκούοντες
οὐδὲν
ἴσμεν·
καὶ
νῦν
|
ἐπιστολαὶ |
παρὰ
μὲν
Θεοδότου
καὶ
Ἡρακλείδου |
[3, 315] |
Αἰσχύνομαι
δὴ
λέγειν
ὅσαι
τότε
|
ἐπιστολαὶ |
παρὰ
σοῦ
καὶ
παρ'
ἄλλων |
[3, 315] |
ὕστερον
ἐνιαυτῷ
τριήρης
ἀφίκετο
καὶ
|
ἐπιστολαὶ |
παρὰ
σοῦ,
τῶν
δ'
ἐν |
[13, 360] |
ἂν
παρὰ
σοῦ
ἔλθωσιν
αἱ
|
ἐπιστολαί, |
ὥσπερ
ἔφης·
περὶ
μέντοι
ἐκείνων |
[3, 315] |
σοῦ,
τῶν
δ'
ἐν
ταῖς
|
ἐπιστολαῖς |
γραμμάτων
ἦρχεν
ὡς,
ἂν
ἀφίκωμαι, |
[3, 315] |
πράττειν,
ὥσπερ
εἴωθα
ἐν
ταῖς
|
ἐπιστολαῖς |
τοὺς
φίλους
προσαγορεύειν;
σὺ
μὲν |
[13, 360] |
τοῦ
συμβόλου
τοῦ
περὶ
τὰς
|
ἐπιστολάς, |
ὅσας
τε
ἂν
ἐπιστέλλω
σπουδῇ |
[7, 334] |
τύχῃ.
Συμβουλὴ
μὲν
δὴ
καὶ
|
ἐπιστολὴ |
εἰρήσθω
καὶ
ἡ
παρὰ
Διονύσιον |
[13, 360] |
τις
παρ'
ἐμοῦ
λόγος
ἢ
|
ἐπιστολὴ |
ἴῃ
παρὰ
σέ,
ἐπιμελεῖσθαι
ὅπως |
[7, 339] |
παρεσκευασμένη
τὴν
ἀρχὴν
ἔχουσα
ἡ
|
ἐπιστολή, |
τῇδέ
πῃ
φράζουσα
Διονύσιος
(Πλάτωνι” |
[13, 360] |
βούλῃ,
αὐτῷ
χρῷ.
αὶ
τὴν
|
ἐπιστολὴν |
ἢ
αὐτὴν
ἢ
ὑπόμνημα
αὐτῆς |
[6, 322] |
τοὺς
ἐμοὺς
πέμπετε
μομφῆς
κατήγορον
|
ἐπιστολήν· |
οἶμαι
γὰρ
δίκῃ
τε
καὶ |
[6, 322] |
ἂν
θεὸς
ἐθέλῃ.
Ταύτην
τὴν
|
ἐπιστολὴν |
πάντας
ὑμᾶς
τρεῖς
ὄντας
ἀναγνῶναι |
[7, 339] |
εἴη
πρὸς
φιλοσοφίαν.
Ἔπεμψεν
δὲ
|
ἐπιστολὴν |
πάνυ
μακράν,
εἰδὼς
ὡς
πρὸς |
[7, 344] |
ὅτι
χρείη
τὴν
παρὰ
Δίωνος
|
ἐπιστολὴν |
περιμένειν
ἡμᾶς
καὶ
ταῦτα
πάλιν |
[2, 310] |
Ἔρρωσο
καὶ
πείθου,
καὶ
τὴν
|
ἐπιστολὴν |
ταύτην
νῦν
πρῶτον
πολλάκις
ἀναγνοὺς |
[9, 357] |
Ἄρχιππον
καὶ
Φιλωνίδην,
(τήν
τε
|
ἐπιστολὴν |
φέροντες
ἣν
σὺ
αὐτοῖς
ἔδωκας, |
[1, 309] |
ἄγει
σοι
Βακχεῖος
ὁ
τὴν
|
ἐπιστολὴν |
φέρων·
οὔτε
γὰρ
ἐφόδιον
ἐκεῖνό |
[13, 360] |
εὖ
πράττειν.
Ἀρχή
σοι
τῆς
|
ἐπιστολῆς |
ἔστω
καὶ
ἅμα
σύμβολον
ὅτι |
[13, 360] |
εἰ
δὲ
μὴ
πάνυ
μακρᾶς
|
ἐπιστολῆς |
ἦν,
ἔγραψα
ἂν
ἃ
ἔλεγεν, |
[11, 358] |
δέ,
μακρᾶς
ἑτέρας
δέοιτ'
ἂν
|
ἐπιστολῆς |
ἥτις
πάντα
διεξίοι
καὶ
ἅμα |
[13, 360] |
διωθεῖσθαι.
Τῆς
μὲν
γὰρ
σπουδαίας
|
ἐπιστολῆς |
θεὸς
ἄρχει,
θεοὶ
δὲ
τῆς |
[7, 344] |
εἰς
Πελοπόννησον,
καθάπερ
ἐπιλελησμένος
τῆς
|
ἐπιστολῆς |
παντάπασιν·
εἶναι
γὰρ
αὐτὰ
οὐ |
[3, 315] |
δήπου
κατὰ
τὴν
ὁμολογίαν
τῶν
|
ἐπιστολῶν |
πρῶτον
μὲν
κατάγειν
Δίωνα
οἰκειωσάμενον, |
[7, 334] |
εἰρήνης,
μετεπέμπετό
με,
Δίωνα
δὲ
|
ἐπισχεῖν |
ἔτι
ἐνιαυτὸν
ἐδεῖτο,
ἐμὲ
δὲ |
[8, 352] |
οὔτε
ῥᾴδιον
ὁρᾶν
οὔτε
ἰδόντα
|
ἐπιτελεῖν, |
εὐχῇ
δὲ
προσέοικεν
ἡ
τοιαύτη |
[8, 352] |
ἀεὶ
λέγειν
τε
καὶ
νοεῖν
|
ἐπιτελὴς |
δ'
εἴη
σημαίνουσα
ἡμῖν
τοιόνδε |
[13, 360] |
ἐμοί
ἐστιν
καὶ
τοῖς
ἐμοῖς
|
ἐπιτηδείοις, |
αἷς
ἂν
ἐγὼ
ἐπιβιῶ·
αἷς |
[13, 360] |
δὲ
τῶν
ἀεὶ
πλεόντων,
ἡμέτερος
|
ἐπιτήδειος |
καὶ
τὰ
ἄλλα
καὶ
περὶ |
[13, 360] |
πράττων,
ὅτι
οἷός
τ'
ἦν
|
ἐπιτήδειος, |
φανερὸς
ἦν.
Χρὴ
γὰρ
δὴ |
[2, 310] |
ἄγειν,
ἀλλὰ
καὶ
τοὺς
ἐμοὺς
|
ἐπιτηδείους |
τοῦ
φλαῦρόν
τι
ποιεῖν
ἢ |
[2, 310] |
οὐκ
ἄρχω
ἐγὼ
τῶν
ἐμῶν
|
ἐπιτηδείων· |
εἰ
γὰρ
ἦρχον
ἐγὼ
οὕτω |
[13, 360] |
χρήσομαι
καθάπερ
τοῖς
τῶν
ἄλλων
|
ἐπιτηδείων, |
χρῶμαι
δὲ
ὡς
ἂν
δύνωμαι |
[7, 339] |
καὶ
ἀδύνατον
αὑτοῖς,
οὔτε
δὴ
|
(ἐπιτηδεύειν |
δυνατοὶ
γίγνονται,
ἔνιοι
δὲ
αὐτῶν |
[7, 339] |
μὴ
δυνάμενον
πάντα
τὰ
πρόσφορα
|
ἐπιτηδεύειν |
τῷ
πράγματι.
Οὕτω
δὴ
καὶ |
[7, 324] |
τοῖς
τῶν
πατέρων
ἤθεσιν
καὶ
|
ἐπιτηδεύμασιν |
ἡ
πόλις
ἡμῶν
διῳκεῖτο,
καινούς |
[7, 324] |
μόνον
νύκτωρ,
(καὶ
ὅσα
τούτῳ
|
ἐπιτηδεύματα |
συνέπεται
τῷ
βίῳ·
ἐκ
γὰρ |
[7, 324] |
τὸν
οὐρανὸν
ἀνθρώπων
ἐκ
νέου
|
ἐπιτηδεύων |
δύναιτο
οὐχ
οὕτως
θαυμαστῇ
φύσει |
[7, 329] |
ἐχρήσατο
τοῖς
κοινωνοῖς
καὶ
οὐκ
|
ἐπιτιθεμένοις |
οὔτε
αὐτῷ
οὔτε
ἀλλήλοις,
ἔδειξέν |
[7, 329] |
νοῦν
κηληθεὶς
ἀμελοῖ
τῆς
ἀρχῆς
|
ἐπιτρέψας |
ἐκείνῳ,
ὁ
δὲ
σφετερίσαιτο
καὶ |
[2, 310] |
ἐκείνους
καὶ
σὺ
αἴσθῃ,
μὴ
|
ἐπιτρέψειν. |
Καὶ
περὶ
Λυσικλείδου
τἀληθὲς
εἰπεῖν |
[7, 344] |
συνελέγησαν
ἁθρόοι
καὶ
οὐκ
ἔφασαν
|
ἐπιτρέψειν. |
Ὁ
δ'
ἐπεχείρει
(βιάζεσθαι
κλείσας |
[7, 344] |
μὲν
ἀδελφιδοῦ
(αὐτοῦ
κατὰ
νόμους
|
ἐπιτροπεύοντος. |
Τὰ
μὲν
δὴ
πεπραγμένα
μέχρι |
[7, 344] |
χρήματα,
τότε
οὐκέτ'
εἴα
τοὺς
|
ἐπιτρόπους |
αὐτοῦ
πέμπειν
εἰς
Πελοπόννησον,
καθάπερ |
[8, 352] |
φιλονικίαν
πάντως
πάντα
ἀπολέσῃ
βαρβάροις
|
ἐπίχαρτος |
γενόμενος.
Τρεῖς
δ'
ὄντας
βασιλέας, |
[7, 339] |
γὰρ
τούτοις
ταῦτα
οὐχ
ἧττον
|
ἐπιχειρεῖ |
τὸ
ποῖόν
τι
περὶ
ἕκαστον |
[7, 339] |
δοκεῖν
μηδὲν
γιγνώσκειν
ὧν
ἂν
|
ἐπιχειρῇ |
γράφειν
ἢ
λέγειν,
ἀγνοούντων
ἐνίοτε |
[7, 339] |
ἀλλ'
οὔτε
ἀνθρώποις
ἡγοῦμαι
τὴν
|
ἐπιχείρησιν |
περὶ
αὐτῶν
λεγομένην
ἀγαθόν,
εἰ |
[8, 352] |
ἡ
τοιαύτη
συμβουλή
τε
καὶ
|
ἐπιχείρησις |
τοῦ
λόγου.
Ἔστω
δὴ
παντάπασι |
[8, 352] |
αὐτοῦ
περὶ
Σικελίαν,
τῶν
μὲν
|
ἐπιχειρούντων |
δρᾶν,
τῶν
δὲ
ἀμύνασθαι
(τοὺς |
[13, 360] |
ἀποπέμπειν
σοι,
τὸν
μὲν
Ἀπόλλω
|
ἐποιησάμην |
τε
καὶ
ἄγει
σοι
Λεπτίνης, |
[2, 310] |
Τὸν
ἐκ
τῶν
λατομιῶν
εὖ
|
ἐποίησας |
ἀφείς,
ἐλαφρὰ
δὲ
ἡ
δέησις |
[3, 315] |
ἔχων
εἰπεῖν
ὧν
ὑποσχόμενος
οὐδὲν
|
ἐποίησας, |
διὰ
τὸ
πλῆθος
αὐτῶν
συντέμνω. |
[7, 349] |
συνέστιον
καὶ
κοινωνὸν
ἱερῶν
Διονυσίῳ
|
ἐποίησας, |
ὃς
ἴσως
ἡγεῖτο
διαβαλλόντων
πολλῶν |
[2, 310] |
τὸν
Ἀρχέδημον
νῦν
τε
ὀρθῶς
|
ἐποίησας |
πέμψας,
καὶ
τὸ
λοιπόν,
ἐπειδὰν |
[3, 315] |
ποιεῖν
ἐμέ;
μῶν
οὐχ
ὅπερ
|
ἐποίουν |
ἀναγκαῖον,
ἐκ
τῶν
λοιπῶν
τὰ |
[13, 360] |
ὃς
τότε
ὅθ'
ἡμεῖς
ἀπεπλέομεν
|
ἐπολιανόμει. |
Ἔρρωσο
καὶ
φιλοσόφει
καὶ
τοὺς |
[5, 321] |
καὶ
τῇ
φωνῇ
τὰς
πράξεις
|
ἑπομένας |
ἀποδιδῷ,
θάλλει
τε
ἀεὶ
καὶ |
[2, 310] |
ἐμαυτὸν
παρέχων
τῷ
ἐμῷ
λόγῳ
|
ἑπόμενον. |
Καὶ
ταῦτα
λέγω
ὡς
οὐχ |
[6, 322] |
ἡγεμόνος
καὶ
αἰτίου
πατέρα
κύριον
|
ἐπομνύντας, |
ὅν,
ἂν
ὄντως
φιλοσοφῶμεν,
εἰσόμεθα |
[6, 322] |
νόμῳ
κυρίῳ,
ὅ
ἐστιν
δίκαιον,
|
ἐπομνύντας |
σπουδῇ
τε
ἅμα
μὴ
ἀμούσῳ |
[7, 329] |
τῆς
φιλοσόφου
ἀνέγκλητον
μοίρας
παρέσχον,
|
ἐπονειδίστου |
γενομένης
ἄν,
εἴ
τι
καταμαλθακισθεὶς |
[8, 352] |
Σικελίας
αὐτοκράτορας,
ὥς
φασιν,
τυράννους
|
ἐπονομάζοντες. |
Καὶ
εἴτε
δὴ
θείαν
τις |
[7, 329] |
ξενίζειν
τε
καὶ
μυεῖν
καὶ
|
ἐποπτεύειν |
πραγματεύονται,
καὶ
δὴ
καὶ
τούτω |
[7, 334] |
ἐπείσθη,
παρὰ
πᾶσιν
ἂν
ὡς
|
ἔπος |
εἰπεῖν
ἀνθρώποις
ἀπέσωσεν
γενομένη.
Νῦν |
[7, 334] |
ἐμὲ
καὶ
τοὺς
ἄλλους
ὡς
|
ἔπος |
εἰπεῖν
ἅπαντας
τὰ
μέγιστα
ἔβλαψαν |
[2, 310] |
ἀγνῶτές
ἐσμεν
οὐδενὶ
Ἑλλήνων
ὡς
|
ἔπος |
(εἰπεῖν,
οὔτε
ἡ
συνουσία
ἡμῶν |
[7, 339] |
καὶ
ἀσαφείας
ἐμπίμπλησι
πάσης
ὡς
|
ἔπος |
εἰπεῖν
πάντ'
ἄνδρα.
Ἐν
οἷσι |
[7, 339] |
τῷ
σωτῆρι
τοῦτό
γε
οὖν
|
ἔπραξα |
ὄντως·
ἐσώθην
γάρ
τοι
πάλιν |
[7, 329] |
ὧν
δὲ
ἕνεκα
καὶ
ὅσα
|
ἔπραξα, |
ὡς
εἰκότα
τε
καὶ
δίκαια, |
[2, 310] |
Σιμωνίδου
συνουσίαν
παραφέροντες,
ἅ
τε
|
ἔπραξεν |
καὶ
εἶπεν
πρὸς
αὐτούς·
καὶ |
[7, 329] |
τυραννίδι
δίων
πράττοι
πάντα
ὅσα
|
ἔπραττεν |
ἐν
τῷ
τότε
χρόνῳ,
ἵνα |
[13, 360] |
ἦν
πάνυ
κομψόν,
ὡς
ἐδόκει·
|
ἐπριάμην |
οὖν
αὐτὸ
βουλόμενός
σου
τῇ |
[7, 329] |
μέρη
μείζω
ἕκαστα
Σικελίας
πάσης
|
ἑπτά, |
καὶ
πιστοῖς
ἐχρήσατο
τοῖς
κοινωνοῖς |
[7, 349] |
διευλαβούμενος
δὲ
μὴ
παθεῖν,
ὅμως
|
ἔπταισεν |
ἐπ'
ἄκρον
ἐλθὼν
τοῦ
περιγενέσθαι |
[13, 360] |
ταῖς
κέβητος
θυγατράσι
χιτώνια
τρία
|
ἑπταπήχη, |
μὴ
τῶν
πολυτελῶν
τῶν
Ἀμοργίνων, |
[7, 329] |
συγγενείαις
ἀπεργασάμενος
ποιήσασθαι,
Δαρείου
δὲ
|
ἑπταπλασίῳ |
φαυλότερος
ἐγένετο,
ὃς
οὐκ
ἀδελφοῖς |
[13, 360] |
ἐσκόπουν
αὐτός
τε
ἐντυγχάνων
καὶ
|
ἐπυνθανόμην |
τῶν
πολιτῶν
αὐτοῦ,
καὶ
οὐδεὶς |
[6, 322] |
τὸ
λυθὲν
μέγα
τύχοι
γενόμενον,
|
ἐπῳδῆς |
ἡστινοσοῦν
μᾶλλον
ἂν
συμφῦσαι
καὶ |
[7, 344] |
δὲ
ἑξῆς
τούτοις
πάνυ
νεανικῶς
|
(ἐπώλει |
τὴν
οὐσίαν
αὐτοῦ
πᾶσαν,
ὅπῃ |
[13, 360] |
παρ'
Ἀνδρομήδη
τὸν
Αἰγινήτην
πέμψας
|
Ἔραστον, |
παρ'
οὗ
ἐκέλευες
τοῦ
ὑμετέρου |
[6, 322] |
λέγω;
σοὶ
μέν,
Ἑρμεία,
πεπειραμένος
|
Ἐράστου |
καὶ
Κορίσκου
πλέονα
ἢ
σύ, |
[6, 322] |
τε
καὶ
ἦθος
ἐχόντων
ὑγιές·
|
Ἐράστῳ |
δὲ
καὶ
Κορίσκῳ,
πρὸς
τῇ |
[6, 322] |
συμβουλῆς.
Εὐτύχει.
~Πλάτων
Ἑρμείᾳ
καὶ
|
Ἐράστῳ |
καὶ
Κορίσκῳ
εὖ
πράττειν.
Ἐμοὶ |
[6, 322] |
πάρεργον
ἡγουμένῳ.
Κορίσκῳ
δὲ
καὶ
|
Ἐράστῳ |
πάλιν
Ἑρμείου
ἀντέχεσθαι
σύμβουλός
εἰμι |
[7, 339] |
ψυχῇ
λόγῳ
τε
καὶ
κατ'
|
ἔργα, |
αἰσθήσεσιν
εὐέλεγκτον
τό
τε
λεγόμενον |
[8, 357] |
Σικελίαν
ἂν
τὴν
ἄλλην,
εἴπερ
|
ἔργα |
ἐπὶ
νῷ
ἐγίγνετο,
κατῴκισα,
τοὺς |
[7, 329] |
ἵνα
μὴ
τὰ
πάρεργα
ὡς
|
ἔργα |
μοι
συμβαίνῃ
λεγόμενα.
Λέγω
δὴ |
[7, 344] |
ἐνιαυτόν
γ'
ἔτι
πονῆσαι
καὶ
|
ἔργοις |
ἐλέγξαι
πειρᾶσθαι
τὰς
Διονυσίου
μηχανάς. |
[13, 360] |
Λεωχάρης.
Ἕτερον
δὲ
παρ'
αὐτῷ
|
ἔργον |
ἦν
πάνυ
κομψόν,
ὡς
ἐδόκει· |
[7, 324] |
λόγος
μόνον
ἀτεχνῶς
εἶναι
τίς,
|
ἔργου |
δὲ
οὐδενὸς
ἄν
ποτε
ἑκὼν |
[8, 352] |
τῶν
νῦν
λεγομένων
περὶ
νόμων,
|
ἔργῳ |
γνώσεσθε·
ἣ
δὴ
βάσανος
ἀληθεστάτη |
[7, 324] |
καθ'
ὅσον
οἷός
τέ
εἰμι
|
ἔργῳ |
καὶ
λόγῳ.
Ἐγὼ
δέ,
εἰ |
[2, 310] |
τὴν
ἔμπροσθεν
συνουσίαν,
ἐπανορθώσασθαι
καὶ
|
ἔργῳ |
καὶ
λόγῳ·
περὶ
γὰρ
φιλοσοφίαν |
[13, 360] |
περὶ
σὲ
καὶ
λόγῳ
καὶ
|
ἔργῳ |
μέτριός
μοι
δοκεῖ
εἶναι
δίων. |
[8, 352] |
μεταβαλεῖν.
Δυνατὸν
δέ,
ὡς
ἔδειξεν
|
ἔργῳ |
σοφὸς
ἀνὴρ
καὶ
ἀγαθὸς
Λυκοῦργος, |
[7, 329] |
ἐκ
Πελοποννήσου
καὶ
Ἀθηνῶν
δίων
|
ἔργῳ |
τὸν
Διονύσιον
ἐνουθέτησεν.
Ἐπειδὴ
δ' |
[9, 357] |
καὶ
γὰρ
οὐδὲ
παντελῶς
ἦν
|
ἐργώδη |
τὰ
δὲ
παρὰ
σοῦ
διῆλθον |
[7, 324] |
παρεκινδύνευσεν
παθεῖν
πρὶν
ἀνοσίων
αὐτοῖς
|
ἔργων |
γενέσθαι
κοινωνός
ἃ
δὴ
πάντα |
[13, 360] |
Περὶ
δὲ
φυτῶν
Λεπτίνης
σοι
|
ἐρεῖ. |
Ἀργύριον
δ'
εἰς
ταῦτα
ἕνεκά |
[7, 329] |
πολιτεύεσθαι,
εἰ
μέλλοι
μήτε
ματαίως
|
ἐρεῖν |
μήτε
ἀποθανεῖσθαι
λέγων,
βίαν
δὲ |
[2, 310] |
ἡμῶν
τινος,
γράμματα
πέμψαντα
ἐμὲ
|
ἐρέσθαι· |
ἐγὼ
γὰρ
τἀληθῆ
λέγειν
οὔτε |
[4, 320] |
(πράττειν
ἐστίν,
ἡ
δ'
αὐθάδεια
|
ἐρημίᾳ |
σύνοικος.
Εὐτύχει.
~Πλάτων
Περδίκκᾳ
εὖ |
[8, 352] |
τι
καὶ
ἀπευκτῶν,
σχεδὸν
εἰς
|
ἐρημίαν |
τῆς
Ἑλληνικῆς
φωνῆς
Σικελία
πᾶσα, |
[7, 329] |
κακίαν
οὐκ
ἔστιν
οὐδέν,
τοῦ
|
ἔρημον |
ἢ
μὴ
τοιούτων
ἀνδρῶν
εἶναι. |
[1, 309] |
τύραννον
εἰσάγωσιν,
ἀναβοῶντα
ποιοῦσιν·
(Φίλων
|
ἔρημος, |
ὦ
τάλας,
ἀπόλλυμαι·
Χρυσίου
δὲ |
[8, 357] |
μεθ'
ὑμῶν,
εἰ
μὴ
ξενικαὶ
|
ἐρινύες |
ἐκώλυσαν,
κατέστησα
ᾗπερ
καὶ
διενοούμην, |
[6, 322] |
τὰ
ἐμὰ
συμβουλῆς.
Εὐτύχει.
~Πλάτων
|
Ἑρμείᾳ |
καὶ
Ἐράστῳ
καὶ
Κορίσκῳ
εὖ |
[6, 322] |
ἀλλήλους
εἰς
τὰ
(μέγιστα
ὠφελεῖν.
|
Ἑρμείᾳ |
μὲν
γὰρ
οὔτε
ἵππων
πλῆθος |
[6, 322] |
οὖν
δὴ
λέγω;
σοὶ
μέν,
|
Ἑρμεία, |
πεπειραμένος
Ἐράστου
καὶ
Κορίσκου
πλέονα |
[6, 322] |
Ταύτην
δ'
αὖ
τὴν
δύναμιν
|
Ἑρμείας |
μοι
φαίνεται
φύσει
τε,
ὅσα |
[6, 322] |
Κορίσκῳ
δὲ
καὶ
Ἐράστῳ
πάλιν
|
Ἑρμείου |
ἀντέχεσθαι
σύμβουλός
εἰμι
καὶ
πειρᾶσθαι |
[8, 352] |
ἐμὴν
κοινὴν
συμβουλήν·
ἐγὼ
δὲ
|
ἑρμηνεύσω |
ἃν
ἐκεῖνος
ἔμπνους
ὢν
καὶ |
[7, 349] |
με,
ὅτι
Δίωνι
τὰ
χρήματα
|
ἔρρει |
παντελῶς.
(κουν
δὴ
τὸ
μετὰ |
[7, 324] |
καὶ
ὑπακουστέον
ἢ
πῶς,
ὅμως
|
ἔρρεψε |
δεῖν,
εἴ
ποτέ
τις
τὰ |
[7, 349] |
περὶ
πλείονος
αὐτοῦ
ποιούμενος.
Ταῦτ'
|
ἐρρήθη, |
καὶ
οὐκέτι
μετεπέμψατό
με
εἰς |
[8, 352] |
τούτοις
καλεῖτε,
ὥσπερ
καὶ
πρότερον
|
ἐρρήθη, |
πρέσβεις
οὓς
ἂν
ἐθελήσωσιν
κυρίους |
[7, 339] |
Οὕτω
δὴ
καὶ
Διονυσίῳ
τότ'
|
ἐρρήθη |
τὰ
ῥηθέντα.
Πάντα
μὲν
οὖν |
[7, 344] |
πω
τῶν
περὶ
ἐκεῖνον.
Ταῦτα
|
ἐρρήθη, |
ταῦτα
συνωμολογήσαμεν,
ὡς
νῦν
εἴρηται |
[7, 334] |
ἐξ
ἧς
πάντα
κακὰ
πᾶσιν
|
ἐρρίζωται |
καὶ
βλαστάνει
καὶ
εἰς
ὕστερον |
[3, 315] |
εἴων
ἐγώ
σε
πόλεις
Ἑλληνίδας
|
ἐρρούσας |
(ὑπὸ
βαρβάρων
οἰκίζειν,
οὐδὲ
Συρακουσίους |
[8, 352] |
περὶ
πολιτείας
νῦν
ποιεῖσθαι
λόγους·
|
ἔρρουσι |
δὲ
τότε
οὔτε
λόγος
οὔτ' |
[1, 309] |
ὡς
ἀγαθῶν
ἀνδρῶν
ὁμοφράδμων
νόησις.
|
(ἔρρωσο, |
καὶ
γίγνωσκε
τοσοῦτον
ἡμῶν
διημαρτηκώς, |
[2, 310] |
ἐστὶν
καλοῦ
καὶ
νέου
γεγονότος.
|
Ἔρρωσο |
καὶ
πείθου,
καὶ
τὴν
ἐπιστολὴν |
[13, 360] |
τότε
ὅθ'
ἡμεῖς
ἀπεπλέομεν
ἐπολιανόμει.
|
Ἔρρωσο |
καὶ
φιλοσόφει
καὶ
τοὺς
ἄλλους |
[10, 358] |
οἶμαι
προσαγορεύων
ὀρθῶς
ὀνομάζειν.
Ἀλλ'
|
ἔρρωσό |
τε
καὶ
μένε
ἐν
τοῖς |
[7, 329] |
αὐτόκλητος
ἐπὶ
τὸν
τοιοῦτον
οὐκ
|
ἔρχομαι |
συμβουλεύσων,
βιασόμενος
δὲ
οὐδ'
ἂν |
[2, 310] |
Τί
οὖν
δὴ
λέγω
νυνί;
|
ἐρῶ |
ἄνωθεν
ἀρξάμενος.
Πέφυκε
συνιέναι
εἰς |
[6, 322] |
ἂν
μὴ
δρῶμεν
ταῦτα
οὐκ
|
ἐρῶ· |
φήμην
γὰρ
ἀγαθὴν
μαντεύομαι,
καὶ |
[8, 352] |
καὶ
τοῖς
τῆς
ἀρχῆς
πάλιν
|
ἐρῶσιν |
τυχεῖν,
ὧν
οἱ
πρόγονοι
τότε, |
[7, 339] |
ἀξίων
λόγου
πραγμάτων,
εὐμαθῆ,
πρὸς
|
ἔρωτα |
ἐλθεῖν
τοῦ
βελτίστου
βίου·
δεῖν |
[7, 344] |
τὰ
νῦν
δεδογμένα
δηλοῦντα,
καὶ
|
ἐρωτᾶν |
εἴτε
ἀρκεῖ
ταῦτα
αὐτῷ,
καὶ |
[2, 310] |
σοι
καὶ
ἀποκρίνωμαι
ὃ
σὺ
|
ἐρωτᾷς, |
πῶς
χρὴ
ἔχειν
ἐμὲ
καὶ |
[2, 310] |
παῖ
Διονυσίου
καὶ
Δωρίδος,
τὸ
|
ἐρώτημα |
ὃ
πάντων
αἴτιόν
ἐστιν
κακῶν, |
[7, 344] |
ἐλέγχοις
ἐλεγχόμενα
καὶ
ἄνευ
φθόνων
|
ἐρωτήσεσιν |
καὶ
ἀποκρίσεσιν
χρωμένων,
ἐξέλαμψε
φρόνησις |
[8, 352] |
τότε
ἔπαθον,
ἀμέτρῳ
ἐλευθερίας
χρώμενοι
|
ἔρωτι. |
Οἱ
γὰρ
πρὸ
Διονυσίου
καὶ |
[7, 339] |
καταγέλαστοι
γιγνόμεθα
ὑπ'
ἀλλήλων,
οἱ
|
ἐρωτώμενοι |
ὑπὸ
(τῶν
ἐρωτώντων,
δυναμένων
δὲ |
[7, 339] |
ἀλλήλων,
οἱ
ἐρωτώμενοι
ὑπὸ
(τῶν
|
ἐρωτώντων, |
δυναμένων
δὲ
τὰ
τέτταρα
διαρρίπτειν |
[8, 352] |
ποτε
κατέστησαν
οἱ
πατέρες
ὑμῶν
|
ἐς |
ἀπορίαν
ἐλθόντες
τὴν
ἅπασαν,
τόθ' |
[7, 324] |
ἡγουμένων
αὖ
δεῖν
γίγνεσθαι
πλὴν
|
ἐς |
εὐωχίας
καὶ
πότους
καὶ
ἀφροδισίων |
[7, 344] |
λόγον·
ὁμοίως
γὰρ
ἂν
αὐτὰ
|
ἐσέβετο |
ἐμοί,
καὶ
οὐκ
ἂν
αὐτὰ |
[2, 310] |
φημὶ
(ἐγὼ
τὴν
ἀληθινὴν
δόξαν
|
ἔσεσθαι |
καὶ
λόγον
ἡμῶν
μὲν
ὄντων |
[7, 329] |
ἐγκρατὴς
αὐτὸς
αὑτοῦ
ὅτι
μάλιστα
|
(ἔσεσθαι |
μέλλοι
καὶ
πιστοὺς
φίλους
τε |
[2, 310] |
οἰκεῖος
τούτοις
τε
καὶ
ἡμῖν
|
ἔσῃ. |
Πῶς
οὖν
αὐτά
τ'
ἔσται |
[8, 352] |
Νοήσατε
δὲ
ἃ
λέγω
νῦν.
|
Ἔσθ' |
ὑμῖν
κατὰ
Σικελίαν
πᾶσαν
λελυμένης |
[13, 360] |
περὶ
τούτου
φοβούμενος
καὶ
ἀπιστῶν
|
ἐσκόπουν |
αὐτός
τε
ἐντυγχάνων
καὶ
ἐπυνθανόμην |
[2, 310] |
ἔχοντα·
οὔτε
αὐτοὶ
(ἂν)
ἀγνῶτές
|
ἐσμεν |
οὐδενὶ
Ἑλλήνων
ὡς
ἔπος
(εἰπεῖν, |
[4, 320] |
οὖν
δεῖ
ἡμᾶς
γενέσθαι
ὅτι
|
ἐσμὲν |
τοιοῦτοι
οἷοίπερ
φαμέν,
ἄλλως
τε |
[7, 339] |
μηδ'
εἰθισμένοι
τὸ
ἀληθὲς
ζητεῖν
|
ἐσμεν |
ὑπὸ
πονηρᾶς
τροφῆς,
ἐξαρκεῖ
δὲ |
[7, 324] |
ἕνα
μόνον
ἱκανῶς
πάντα
ἐξειργασμένος
|
ἐσοίμην |
ἀγαθά.
Ταύτῃ
μὲν
δὴ
τῇ |
[3, 315] |
διισχυριζόμην
ὡς
οὐχ
οἷός
τ'
|
ἔσοιο |
ἀνταρκέσαι
τοῖς
διαβάλλουσιν
ἡμᾶς
καὶ |
[7, 324] |
ὅτι
τυραννίδος
τινὰ
τρόπον
κατάλυσιν
|
ἐσομένην |
μηχανώμενος
ἐλάνθανον
ἐμαυτόν.
Δίων
μὲν |
[7, 349] |
εἰ
πάθοι,
ὃν
χειμὼν
μὲν
|
ἐσόμενος |
οὐκ
ἂν
πάνυ
λάθοι,
χειμώνων |
[2, 310] |
ἐμοῦ
μὲν
(καταπεφρόνηκας,
ἄλλα
δ'
|
ἐσπούδακας. |
Ταῦτα
δὴ
διαβεβόηται.
Ὃ
δὴ |
[7, 344] |
εἰ
δὲ
ὄντως
αὐτῷ
ταῦτ'
|
ἐσπουδασμένα |
ἐν
γράμμασιν
(ἐτέθη,
ἐξ
ἄρα |
[7, 344] |
ἦν
τούτῳ
ταῦτα
σπουδαιότατα,
εἴπερ
|
ἔστ' |
αὐτὸς
σπουδαῖος,
κεῖται
δέ
που |
[2, 310] |
ἔσῃ.
Πῶς
οὖν
αὐτά
τ'
|
ἔσται |
καὶ
πάντα
ἃ
εἰρήκαμεν;
τὸν |
[7, 344] |
Διονύσιος
ὧν
φησιν,
οὐ
(παντάπασιν
|
ἔσται |
μοι
καταγελάστως
πεπραγμένα
τάλαντα
γὰρ |
[7, 339] |
τελέως
ἐπιστήμης
τοῦ
πέμπτου
μέτοχος
|
ἔσται. |
Πρὸς
γὰρ
τούτοις
ταῦτα
οὐχ |
[13, 360] |
εἰδέναι.
Πάντων
γὰρ
ἄριστόν
σοι
|
ἔσται |
πρὸς
τὴν
ἀρχήν·
τὰ
γὰρ |
[7, 344] |
περὶ
ἐμέ
οὐ
γὰρ
ὀλίγα
|
ἔσται |
σοὶ
δὲ
καὶ
τοῖς
σοῖς |
[7, 334] |
(μᾶλλον
τῶν
νενικημένων
παρέχωνται,
πάντ'
|
ἔσται |
σωτηρίας
τε
καὶ
εὐδαιμονίας
μεστὰ |
[2, 310] |
ἔστιν
σύγγραμμα
Πλάτωνος
οὐδὲν
οὐδ'
|
ἔσται, |
τὰ
δὲ
νῦν
λεγόμενα
Σωκράτους |
[6, 322] |
παρείκῃ,
κύρια
τὰ
νῦν
κεχρησμῳδημένα
|
ἔσται. |
Τὸ
δὲ
ἂν
μὴ
δρῶμεν |
[4, 320] |
ἐπειδή,
σὺν
θεῷ
εἰπεῖν,
ῥᾴδιον
|
ἔσται. |
Τοῖς
(μὲν
γὰρ
ἄλλοις
συμβέβηκεν |
[3, 315] |
αὐτὰ
διασκευωρεῖν,
δῆλα
μὴν
ἑκάτερα
|
ἔσται |
τοῖς
τὸ
ἐμὸν
ἦθος
δυναμένοις |
[7, 349] |
παρ'
αὐτόν,
καὶ
τὼ
μὲν
|
ἑστάτην |
σιγῇ
δακρύοντε,
ἐγὼ
δὲ
εἶπον· |
[13, 360] |
ἀποθανουσῶν
τότε
ὅτ'
ἐγὼ
οὐκ
|
ἐστεφανούμην, |
σὺ
δ'
ἐκέλευες,
τέτταρες,
ἡ |
[2, 310] |
Περὶ
τὸν
πάντων
βασιλέα
πάντ'
|
ἐστὶ |
καὶ
ἐκείνου
ἕνεκα
πάντα,
καὶ |
[11, 358] |
πάντα
κινδύνων
ἐν
ταῖς
πορείαις
|
ἐστὶ |
μεστά.
Συμβουλεῦσαι
μέντοι
(ἔχω
σοί |
[3, 315] |
ὧν
ἕνεκα
πάντ'
εἴρηται
ταῦτ'
|
ἐστί· |
μή
με
διάβαλλε
λέγων
ὡς |
[2, 310] |
Ὃ
δὴ
μετὰ
ταῦτα
δίκαιόν
|
ἐστι |
ποιεῖν,
ἄκουε,
ἵνα
σοι
καὶ |
[7, 339] |
σαφέστερον
ἂν
εἴη
λεχθέντων
αὐτῶν.
|
Ἔστι |
γάρ
τις
λόγος
ἀληθής,
ἐναντίος |
[13, 360] |
σε
Ἀρχύτης,
χρῆσθαι
δύναισθ'
ἄν.
|
Ἔστι |
δὲ
ὄνομα
μὲν
Ἑλίκων,
τὸ |
[13, 360] |
εἰ
δὲ
μή,
Τηρίλλῳ
δός·
|
ἔστι |
δὲ
τῶν
ἀεὶ
πλεόντων,
ἡμέτερος |
[7, 339] |
δὴ
δεῖ
τοῖς
τοιούτοις
ὅτι
|
ἔστι |
πᾶν
τὸ
πρᾶγμα
οἷόν
τε |
[13, 360] |
χορηγίαν
ἤ
τι
τοιοῦτον,
οὐκ
|
ἔστι |
σοι
ξένος
οὐδεὶς
ὅστις
δώσει, |
[4, 320] |
περὶ
τῶν
μελλόντων
ὁ
μέγιστός
|
ἐστιν |
ἀγών.
Ἀνδρείᾳ
μὲν
γὰρ
καὶ |
[7, 334] |
τοῖς
νῦν
ἐπεσταλμένοις.
Ταῦτα
γάρ
|
ἐστιν |
ἀδελφὰ
ὧν
τε
δίων
ὧν |
[7, 334] |
ἐν
τούτῳ
δὴ
τὰ
πάντα
|
ἐστίν. |
Ἂν
μὲν
γὰρ
οἱ
νενικηκότες |
[2, 310] |
αὐτῶν
σεσιγήσονται·
ὥστ'
ἐπιμελητέον
αὐτῶν
|
ἐστιν. |
Ἀνάγκη
γάρ,
ὡς
ἔοικε,
μέλειν |
[7, 324] |
νόμων
αὐταῖς
σχεδὸν
ἀνιάτως
ἔχοντά
|
ἐστιν |
ἄνευ
παρασκευῆς
θαυμαστῆς
τινος
μετὰ |
[2, 310] |
τὸ
πρᾶγμα
τί
τὸ
ἐμόν
|
ἐστιν, |
ἀπιστῶν,
ὡς
ἐμοὶ
δοκεῖ·
καὶ |
[7, 334] |
ἐγώ.
Ὁ
δὲ
οὔτε
ἄλλως
|
ἐστὶν |
ἀφυὴς
πρὸς
τὴν
τοῦ
μανθάνειν |
[2, 310] |
αὐτὰ
ὀρέγεται
μαθεῖν
ποῖ'
ἄττα
|
ἐστίν, |
βλέπουσα
εἰς
τὰ
αὑτῆς
συγγενῆ, |
[6, 322] |
συνθήκῃ
(καὶ
νόμῳ
κυρίῳ,
ὅ
|
ἐστιν |
δίκαιον,
ἐπομνύντας
σπουδῇ
τε
ἅμα |
[13, 360] |
τι
ἐν
τῷ
νῦν
ταῦτά
|
ἐστιν· |
ἐὰν
δέ
τι
ἄλλο
γίγνηται |
[4, 320] |
τῆς
οἰκουμένης,
εἰ
καὶ
νεανικώτερόν
|
ἐστιν |
εἰπεῖν,
εἰς
ἕνα
τόπον
ἀποβλέπειν, |
[1, 309] |
τὸ
τοῦ
Εὐριπίδου
κατὰ
καιρόν
|
ἐστιν |
εἰπεῖν,
ὅτι
σοὶ
πραγμάτων
ἄλλων |
[4, 320] |
οἱ
τῇδε
λέγουσιν
ὡς
πολλή
|
ἐστιν |
ἐλπὶς
ἀναιρεθέντος
Διονυσίου
διαφθαρῆναι
τὰ |
[13, 360] |
γιγνώσκεις
τοὔνομα
κέβητος·
γεγραμμένος
γάρ
|
ἐστιν |
ἐν
τοῖς
Σωκρατείοις
λόγοις
μετὰ |
[9, 357] |
ἀπολυθῆναι.
Ὅτι
μὲν
οὖν
ἥδιστόν
|
ἐστιν |
ἐν
τῷ
βίῳ
τὸ
τὰ |
[13, 360] |
σπάνιον
ἐπὶ
τούτοις,
οὔτε
ἄχαρίς
|
ἐστιν |
ἐντυχεῖν
οὔτε
κακοήθει
ἔοικεν,
ἀλλὰ |
[4, 320] |
τοῖς
ἀνθρώποις
καὶ
τὸ
(πράττειν
|
ἐστίν, |
ἡ
δ'
αὐθάδεια
ἐρημίᾳ
σύνοικος. |
[13, 360] |
τῷ
χαλεπῷ
τὸ
τοιοῦτόν
σοί
|
ἐστιν |
καὶ
αἰσχρόν.
Ἐγὼ
(γὰρ
δὴ |
[2, 310] |
ὃ
δὴ
τούτου
τιμιώτερόν
τ'
|
ἐστὶν |
καὶ
θειότερον,
καὶ
μάλα
σφόδρ' |
[7, 339] |
ἐπικεκαυμένοι,
ἰδόντες
τε
ὅσα
μαθήματά
|
ἐστιν |
καὶ
ὁ
πόνος
(ἡλίκος
καὶ |
[13, 360] |
οὔπω
ἐνιαυσία.
Ταύτας
ἐκδοτέον
ἐμοί
|
ἐστιν |
καὶ
τοῖς
ἐμοῖς
ἐπιτηδείοις,
αἷς |
[2, 310] |
τὸ
ἐρώτημα
ὃ
πάντων
αἴτιόν
|
ἐστιν |
κακῶν,
μᾶλλον
δὲ
ἡ
περὶ |
[2, 310] |
τὰ
δὲ
νῦν
λεγόμενα
Σωκράτους
|
ἐστὶν |
καλοῦ
καὶ
νέου
γεγονότος.
Ἔρρωσο |
[4, 320] |
διαφέρειν.
Νῦν
οὖν
δῆλον
μέν
|
ἐστιν |
ὃ
λέγω,
ἀναμιμνῄσκειν
δὲ
ὅμως |
[7, 339] |
δὴ
γνωστόν
τε
καὶ
ἀληθῶς
|
ἐστιν |
ὄν
ἓν
μὲν
ὄνομα,
δεύτερον |
[7, 339] |
τι
λεγόμενον,
ᾧ
τοῦτ'
αὐτό
|
ἐστιν |
ὄνομα
ὃ
νῦν
ἐφθέγμεθα.
Λόγος |
[7, 344] |
καταγελάστως
πεπραγμένα
τάλαντα
γὰρ
ἴσως
|
ἐστὶν |
οὐκ
ἔλαττον,
ἂν
ἐκτιμᾷ
τις |
[11, 358] |
ἐπέστειλας.
Νῦν
δὲ
(Σωκράτης
μέν
|
ἐστιν |
περὶ
ἀσθένειαν
τὴν
τῆς
στραγγουρίας, |
[6, 322] |
κατὰ
δύναμιν
ὡς
οἷόν
τ'
|
ἐστὶν |
πλειστάκις,
καὶ
χρῆσθαι
συνθήκῃ
(καὶ |
[7, 339] |
ὁ
κύκλος,
ὃν
πέρι
πάντ'
|
ἐστὶν |
ταῦτα,
οὐδὲν
πάσχει,
τούτων
ὡς |
[7, 339] |
πάντων
οὕτω
πέρι
νόησον.
Κύκλος
|
ἐστίν |
τι
λεγόμενον,
ᾧ
τοῦτ'
αὐτό |
[2, 310] |
τὸ
φανταζόμενον,
τὸ
δὲ
οὐδέν
|
ἐστιν |
τοιοῦτον.
Καὶ
τοῦτο
οὐ
σοὶ |
[2, 310] |
πέρι
καὶ
ὧν
εἶπον,
οὐδέν
|
ἐστιν |
τοιοῦτον
τὸ
δὴ
μετὰ
τοῦτο |
[7, 334] |
καὶ
ἀγαθὸν
οὐδὲν
λόγου
ἄξιόν
|
(ἐστιν |
τοῖς
ἀψύχοις,
ἀλλ'
ἢ
μετὰ |
[13, 360] |
ἅμα
σύμβολον
ὅτι
παρ'
ἐμοῦ
|
ἐστιν· |
τοὺς
Λοκρούς
ποθ'
ἑστιῶν
νεανίσκους, |
[7, 339] |
καὶ
τορνευθέντων
μεστὸς
τοῦ
ἐναντίου
|
ἐστὶν |
τῷ
πέμπτῳ
τοῦ
γὰρ
εὐθέος |
[2, 310] |
ἀλλὰ
ποῖόν
τι
μήν;
τοῦτ'
|
ἐστίν, |
ὦ
παῖ
Διονυσίου
καὶ
Δωρίδος, |
[7, 339] |
μήποτε
γένηται·
ῥητὸν
γὰρ
οὐδαμῶς
|
ἐστιν |
ὡς
ἄλλα
μαθήματα,
ἀλλ'
ἐκ |
[7, 339] |
ἀληθής
τε
δόξα
περὶ
ταῦτ'
|
ἐστίν· |
ὡς
δὲ
ἓν
τοῦτο
αὖ |
[4, 320] |
νῦν
ὑπάρχον
περὶ
σὲ
τοιοῦτόν
|
ἐστιν, |
ὡς
τοὺς
ἐξ
ἁπάσης
τῆς |
[7, 329] |
πρὸς
ταῦτα
εὐσχήμων
ἀπόκρισις;
οὐκ
|
ἔστιν. |
Ἀλλ'
ἦλθον
μὲν
κατὰ
λόγον |
[13, 360] |
καὶ
ἀγαθοῦ
δημιουργοῦ·
ὄνομα
δ'
|
ἔστιν |
αὐτῷ
Λεωχάρης.
Ἕτερον
δὲ
παρ' |
[5, 321] |
πέρι
συμβούλους
εἶναι
τοῖς
νέοις.
|
Ἔστιν |
γὰρ
δή
τις
φωνὴ
τῶν |
[7, 349] |
τὰ
μέγιστα
ἐν
ταῖς
μεγίσταις.
|
Ἔστιν |
δὲ
οὐκ
ἄν
τις
πλούσιον |
[8, 357] |
θέλοντα
δὲ
πολέμιον
ἡγεῖσθαι
κοινῇ.
|
Ἔστιν |
δὲ
ταῦτα
οὐκ
ἀδύνατα·
ἃ |
[7, 339] |
πολὺς
οὗτος
ἔλθοι
λόγος
Ἀθήναζε.
|
Ἔστιν |
δή
τις
τρόπος
τοῦ
περὶ |
[7, 339] |
ὡς
εὑρόντες
αὐτοί·
τούτους
οὐκ
|
ἔστιν |
κατά
γε
τὴν
ἐμὴν
δόξαν |
[13, 360] |
περὶ
φιλοσοφίαν
χαρίεις.
Τείσωνος
δ'
|
ἔστιν |
κηδεστής,
ὃς
τότε
ὅθ'
ἡμεῖς |
[7, 329] |
εἰς
ἀρετὴν
καὶ
κακίαν
οὐκ
|
ἔστιν |
οὐδέν,
τοῦ
ἔρημον
ἢ
μὴ |
[7, 334] |
θεία
τις
τύχη,
ὡς
οὐκ
|
ἔστιν |
παῦλα
κακῶν
τοῖς
στασιάσασιν,
πρὶν |
[7, 339] |
Οὔκουν
ἐμόν
γε
περὶ
αὐτῶν
|
ἔστιν |
σύγγραμμα
οὐδὲ
μήποτε
γένηται·
ῥητὸν |
[2, 310] |
ἐγὼ
περὶ
τούτων
γέγραφα,
οὐδ'
|
ἔστιν |
σύγγραμμα
Πλάτωνος
οὐδὲν
οὐδ'
ἔσται, |
[2, 310] |
γράφειν
ἀλλ'
ἐκμανθάνειν·
(οὐ
γὰρ
|
ἔστιν |
τὰ
γραφέντα
μὴ
οὐκ
ἐκπεσεῖν. |
[7, 324] |
ὀρθὴν
φιλοσοφίαν,
ὡς
ἐκ
ταύτης
|
ἔστιν |
τά
τε
πολιτικὰ
δίκαια
καὶ |
[2, 310] |
καὶ
ἐγὼ
τεκμήριον
ποιοῦμαι
ὅτι
|
ἔστιν |
τις
αἴσθησις
τοῖς
τεθνεῶσιν
τῶν |
[2, 310] |
γάρ,
ὡς
ἐμοὶ
δοκεῖ,
οὐκ
|
ἔστιν |
τούτων
πρὸς
τοὺς
πολλοὺς
καταγελαστότερα |
[7, 339] |
οὖν
εἶναι
καὶ
νῦν
λεκτέος.
|
Ἔστιν |
τῶν
ὄντων
ἑκάστῳ,
δι'
ὧν |
[7, 334] |
δυνάμενοι
δουλεύειν.
Ἄλλως
δὲ
οὐκ
|
ἔστιν |
ὡς
ἄν
ποτε
κακῶν
λήξαι |
[13, 360] |
ἐμοῦ
ἐστιν·
τοὺς
Λοκρούς
ποθ'
|
ἑστιῶν |
νεανίσκους,
πόρρω
κατακείμενος
ἀπ'
ἐμοῦ, |
[8, 352] |
τε
καὶ
ἐπιχείρησις
τοῦ
λόγου.
|
Ἔστω |
δὴ
παντάπασι
(μὲν
εὐχή
τις |
[13, 360] |
πράττειν.
Ἀρχή
σοι
τῆς
ἐπιστολῆς
|
ἔστω |
καὶ
ἅμα
σύμβολον
ὅτι
παρ' |
[8, 352] |
τῆς
σωτηρίας
αἰτίαν
συμβῆναι
γενομένην,
|
ἔστω |
ταύτῃ
ὅπῃ
τις
ὑπολαμβάνει·
σωτηρία |
[7, 349] |
βίᾳ.
αὐτὸν
δὴ
καὶ
Δίωνα
|
ἔσφηλεν· |
κακοὶ
μὲν
γὰρ
ὄντες
αὐτὸν |
[8, 352] |
ἅπασαν,
τόθ'
ὅτε
κίνδυνος
ἐγένετο
|
ἔσχατος |
Σικελίᾳ
τῇ
τῶν
Ἑλλήνων
ὑπὸ |
[7, 339] |
συγκείμενος·
τὸ
γὰρ
ἐκ
τῶν
|
ἐσχάτων |
ἐπὶ
τὸ
μέσον
ἴσον
ἀπέχον |
[7, 344] |
ὁ
μὲν
Ἡρακλείδης
ἐκποδὼν
αὑτὸν
|
ἔσχεν |
ἀφανῆ,
Διονύσιος
(δὲ
ἐζήτει
λαβεῖν, |
[7, 324] |
(αὐτὸς
ὑπὸ
τῶν
ὀρθῶν
λόγων
|
ἔσχεν, |
ἐγγιγνομένην
δὲ
αὐτὴν
καὶ
ἐν |
[3, 315] |
ἂν
βέλτιον
τῶν
νῦν
γεγονότων
|
ἔσχεν |
καὶ
σοὶ
καὶ
Συρακούσαις
καὶ |
[7, 324] |
νῦν
Ἱππαρῖνος
γέγονεν,
καὶ
ἣν
|
ἔσχεν |
(τότε
δόξαν,
ταύτην
καὶ
διετέλεσεν |
[7, 329] |
ὑπὸ
σοφίας
πιστεύων
οὐδενί,
μόγις
|
ἐσώθη· |
πένης
γὰρ
ἦν
ἀνδρῶν
φίλων |
[7, 339] |
τοῦτό
γε
οὖν
ἔπραξα
ὄντως·
|
ἐσώθην |
γάρ
τοι
πάλιν
εὐτυχῶς,
καὶ |
[7, 334] |
ἐπειδὴ
δ'
οὖν
οἴκαδέ
τ'
|
ἐσώθην |
καὶ
καλοῦντος
τὸ
δεύτερον
ἀπηρνήθην, |
[8, 352] |
ὧν
οἱ
πρόγονοι
τότε,
μέγιστον,
|
ἔσωσαν |
ἀπὸ
βαρβάρων
τοὺς
Ἕλληνας,
ὥστ' |
[7, 324] |
προτρέποντα
εἰς
φιλίαν
τε
καὶ
|
ἑταιρίαν |
ἀλλήλοις
(καθιστάναι
ἑκάστοτε·
ὧν
ἐνδείᾳ |
[7, 324] |
τὴν
Δίωνος
ξενίαν
τε
καὶ
|
ἑταιρίαν |
ἐν
κινδύνοις
ὄντως
γεγονότος
οὐ |
[7, 329] |
φίλω,
ἀλλ'
ἐκ
τῆς
περιτρεχούσης
|
ἑταιρίας |
ταύτης
τῆς
τῶν
πλείστων
φίλων, |
[7, 344] |
τῶν
Δίωνος·
ὅμως
δὲ
ἔφαμεν
|
ἑταῖροί |
γε
εἶναι
πρὸς
πᾶσαν
Σικελίαν. |
[8, 352] |
τοῖς
Δίωνος
οἰκείοις
τε
καὶ
|
ἑταίροις |
εὖ
πράττειν.
Ἃ
δ'
ἂν |
[7, 324] |
τοῖς
Δίωνος
οἰκείοις
τε
καὶ
|
ἑταίροις |
εὖ
πράττειν.
Ἐπεστείλατέ
μοι
νομίζειν |
[7, 349] |
καὶ
τοῖς
συνεργοῖς
τε
καὶ
|
ἑταίροις |
παρακελεύηται
ὅπως
μηδεὶς
αὐτῷ
ἐγκαλεῖ |
[7, 334] |
πρὶν
συμβουλεύειν
τοῖς
οἰκείοις
καὶ
|
ἑταίροις |
τοῖς
περὶ
Δίωνα·
τὸ
μετ' |
[10, 358] |
Ἀκούω
Δίωνος
ἐν
τοῖς
μάλιστα
|
ἑταῖρον |
εἶναί
τέ
σε
νῦν
καὶ |
[7, 324] |
δέ
τινα
τύχην
αὖ
τὸν
|
ἑταῖρον |
ἡμῶν
Σωκράτη
τοῦτον
δυναστεύοντές
τινες |
[7, 334] |
γενέσθαι
τύραννον,
οὐ
μόνον
τὸν
|
ἑταῖρον |
καὶ
ξένον
προύδοσαν,
ἀλλ'
οἷον |
[7, 329] |
πράγματα.
Ἦλθον
Ἀθηναῖος
ἀνὴρ
ἐγώ,
|
ἑταῖρος |
Δίωνος,
σύμμαχος
αὐτῷ,
πρὸς
τὸν |
[7, 339] |
ἐν
Τάραντι
ξένους
τε
καὶ
|
ἑταίρους, |
αὐτῷ
δέ
μοι
ὑπῆν
ὡς |
[7, 349] |
τις
πλούσιον
ἑαυτὸν
ποιήσῃ
καὶ
|
ἑταίρους |
καὶ
πόλιν,
ἐπιβουλεύσας
καὶ
συνωμότας |
[7, 329] |
καὶ
πιστοὺς
φίλους
τε
καὶ
|
ἑταίρους |
κτήσεσθαι,
ὅπως
μὴ
πάθοι
ἅπερ |
[7, 329] |
πρὸς
τὴν
κάθοδον
ὑπηρεσίας
ἐγενέσθην
|
ἑταίρω· |
~ἐλθόντες
(δὲ
εἰς
Σικελίαν,
ἐπειδὴ |
[13, 360] |
Τιμοθέου
μὲν
ἀδελφῷ,
ἐμῷ
δ'
|
ἑταίρῳ, |
θώρακα
δωρησώμεθα
ὁπλιτικὸν
τῶν
μαλακῶν |
[7, 329] |
πολιτείας
ἐν
ἑκάσταις
καταστήσασθαι
πιστὰς
|
ἑταίρων |
ἀνδρῶν,
οὔτε
ἄλλων
δή
(ποθεν |
[1, 309] |
ὥστε
κομισάμενος
ἄλλον
τινὰ
τῶν
|
ἑταίρων |
θεράπευσον
ὥσπερ
ἐμέ·
κἀγὼ
γὰρ |
[13, 360] |
καὶ
Πολυξένῳ
τῶν
Βρύσωνός
τινι
|
ἑταίρων. |
Ὃ
δὲ
σπάνιον
ἐπὶ
τούτοις, |
[7, 324] |
γὰρ
ἄνευ
φίλων
ἀνδρῶν
καὶ
|
ἑταίρων |
πιστῶν
οἷόν
τ'
εἶναι
πράττειν |
[7, 329] |
τοὐναντίον
ὁ
πατὴρ
αὐτοῦ
φόρον
|
ἐτάξατο |
φέρειν
τοῖς
βαρβάροις.
Ταῦτα
ἦν |
[7, 344] |
αὐτῷ
ταῦτ'
ἐσπουδασμένα
ἐν
γράμμασιν
|
(ἐτέθη, |
ἐξ
ἄρα
δή
τοι
ἔπειτα, |
[8, 352] |
οὐ
καὶ
πάσχειν
αὐτὸν
πολλὰ
|
ἕτερα. |
Δεῖ
δὲ
οὐ
μακρὰν
ἐλθόντας |
[7, 324] |
ἦν
ταῦτά
τε
καὶ
τοιαῦτα
|
ἕτερα |
πάμπολλα,
τὴν
δ'
ἐμὴν
δόξαν |
[3, 315] |
καὶ
σῆς·
καὶ
εἴ
τινα
|
ἑτέραν |
ἀλλοτριότητα
ἐνεῖδες
ἐν
ἐμοὶ
πρὸς |
[11, 358] |
ἔχω
δι'
ἃ
δέ,
μακρᾶς
|
ἑτέρας |
δέοιτ'
ἂν
ἐπιστολῆς
ἥτις
πάντα |
[13, 360] |
ὄνομα
δ'
ἔστιν
αὐτῷ
Λεωχάρης.
|
Ἕτερον |
δὲ
παρ'
αὐτῷ
ἔργον
ἦν |
[3, 315] |
δῆλον
ὅτι·
οὐδὲν
γὰρ
ἂν
|
ἕτερον |
ἔφησεν
αἴτιόν
τις
εἶναι
τῆς |
[7, 339] |
ταῦτα,
οὐδὲν
πάσχει,
τούτων
ὡς
|
ἕτερον |
ὄν.
Τέταρτον
δὲ
ἐπιστήμη
καὶ |
[2, 310] |
εἰρηκότων,
ὧν
φασὶ
(λέγειν
τὸν
|
ἕτερον |
ὅτι
ἀκούοι
Ὀλυμπίασι
πολλῶν
τινων |
[7, 339] |
ἐν
ψυχαῖς
ἐνόν,
ᾧ
δῆλον
|
ἕτερόν |
τε
ὂν
αὐτοῦ
τοῦ
κύκλου |
[3, 315] |
ὧν
σὺ
προσέγραψας
ἤ
τις
|
ἕτερος· |
ἀκούω
γὰρ
ὕστερον
ὑμῶν
τινας |
[2, 310] |
ἐᾶν
χαίρειν,
εἰ
δὲ
παρ'
|
ἑτέρου |
ἀκήκοας
ἢ
αὐτὸς
βελτίονα
ηὕρηκας |
[2, 310] |
ἐμὲ
μέν
πως
ἀποπέμψασθαι
ἐθέλειν,
|
ἑτέρους |
δὲ
μεταπέμψασθαι,
καὶ
ζητεῖν
τὸ |
[3, 315] |
Συρακουσίους
καὶ
εἰ
δή
τινας
|
ἑτέρους |
πείθεις
λέγων
αὐτά,
ἀλλὰ
πολὺ |
[4, 320] |
ῥώμῃ
διενεγκεῖν
δόξειεν
ἂν
καὶ
|
ἑτέρων |
εἶναί
τινων,
ἀληθείᾳ
δὲ
καὶ |
[7, 324] |
ἐπί
τινα
τῶν
πολιτῶν
μεθ'
|
ἑτέρων |
ἔπεμπον,
βίᾳ
ἄξοντα
ὡς
ἀποθανούμενον, |
[7, 344] |
ἢ
καὶ
μαθὼν
ἔμπροσθεν
παρ'
|
ἑτέρων, |
ἢ
φαῦλα
εἶναι
τὰ
λεχθέντα, |
[13, 360] |
ἡ
δὲ
σμικρὸν
πρὸς
τρισὶν
|
ἔτεσιν, |
ἡ
δὲ
οὔπω
ἐνιαυσία.
Ταύτας |
[7, 329] |
ἀλλ'
οἰκουμένας
παραλαβόντες,
ὅμως
(ἑβδομήκοντα
|
ἔτη |
διεφύλαξαν
τὴν
ἀρχὴν
ἄνδρας
φίλους |
[2, 310] |
καὶ
ἀεὶ
ἀκουόμενα
καὶ
πολλὰ
|
ἔτη, |
μόγις
ὥσπερ
χρυσὸς
ἐκκαθαίρεται
μετὰ |
[7, 324] |
εἰς
Συρακούσας
ἐγὼ
ἀφικόμην,
σχεδὸν
|
ἔτη |
τετταράκοντα
γεγονώς,
δίων
εἶχε
τὴν |
[7, 349] |
Δίωνος
δὲ
χρημάτων
οὔτ'
ἐγὼ
|
ἔτι |
ἀπῄτουν
οὔτε
τις
ἀπέδωκεν.
Ἐλθὼν |
[7, 329] |
νῦν
διασέσωκεν
τὴν
Περσῶν
ἀρχήν.
|
Ἔτι |
δὲ
Ἀθηναῖοι
πρὸς
τούτοις,
οὐκ |
[13, 360] |
μέτριαι
γὰρ
αὗται
ἡμῖν
προῖκες.
|
Ἔτι |
δὲ
ἐὰν
ἡ
μήτηρ
τελευτήσῃ |
[13, 360] |
τὰ
ἐκείνου
πάνυ
χαριέντως
ἔχων·
|
ἔτι |
δὲ
καὶ
τῶν
Ἰσοκράτους
μαθητῶν |
[7, 339] |
ἐλπίδος,
ὡς
(σέμν'
ἄττα
μεμαθηκότας.
|
Ἔτι |
δὲ
μακρότερα
περὶ
αὐτῶν
ἐν |
[2, 310] |
μὴ
τιμώμενος
δὲ
ἡσυχίαν
ἕξω.
|
Ἔτι |
δὲ
σὺ
μὲν
ἐμὲ
τιμῶν |
[8, 352] |
ὄντων
τριῶν,
ψυχῆς
καὶ
σώματος
|
ἔτι |
δὲ
χρημάτων,
τὴν
τῆς
ψυχῆς |
[7, 339] |
εἰσὶν
τὸ
ὅλον,
καὶ
οὐδὲν
|
ἔτι |
δέονταί
τινων
πραγμάτων.
Ἡ
μὲν |
[7, 344] |
περὶ
τῶν
Δίωνος
πραγμάτων
οὐδὲν
|
ἔτι |
διελεγόμην·
οὐδὲν
γὰρ
ἔτι
πλέον |
[7, 324] |
δέος
δὲ
μὴ
καὶ
πλειόνων
|
ἔτι, |
ἐὰν
μὴ
νῦν
ὑμεῖς
ἐμοὶ |
[7, 324] |
ἦν
εὑρεῖν
εὐπετές,
οὐ
γὰρ
|
ἔτι |
ἐν
τοῖς
τῶν
πατέρων
ἤθεσιν |
[7, 334] |
μετεπέμπετό
με,
Δίωνα
δὲ
ἐπισχεῖν
|
ἔτι |
ἐνιαυτὸν
ἐδεῖτο,
ἐμὲ
δὲ
ἥκειν |
[7, 344] |
μόνον,
ὕστερον
δὲ
οὐ
πώποτε
|
ἔτι. |
Ἐννοεῖν
δὴ
δεῖ
τὸ
μετὰ |
[8, 352] |
καὶ
πρότερον
ὑμῖν,
ὅμως
δ'
|
ἔτι |
καὶ
νῦν
ἀκούετε.
Ἐὰν
ἐθέλῃ |
[7, 329] |
ἀγαθὸν
γίγνεσθαι·
νόμους
γὰρ
κατασκευάσας
|
ἔτι |
καὶ
νῦν
διασέσωκεν
τὴν
Περσῶν |
[3, 315] |
αὐτῷ
κομίζεσθαι
καὶ
μᾶλλον
ἐγὼ
|
ἔτι |
καὶ
οὐχ
ἧττον
ἐμοῦ
παραγενομένου |
[7, 329] |
κατοικίσας
ὅθεν
οὐδ'
ἂν
εἷς
|
ἔτι |
με
ναύκληρος
μὴ
ὅτι
κωλύοντος |
[7, 344] |
πραγμάτων,
πρὸς
δὲ
καὶ
τούτοισιν
|
ἔτι |
μηδ'
ἐθέλῃ
με
ἐκπέμπειν,
αὐτὸς |
[3, 315] |
ἐγὼ
δὲ
συνεχώρουν
μεμνῆσθαι
καὶ
|
ἔτι |
νῦν
μοι
δοκεῖν
ταῦτ'
εἶναι |
[7, 344] |
μὲν
ᾤμην
γελοῖον
εἶναι
ἀντιλέγειν
|
ἔτι, |
ὅμως
δ'
εἶπον
ὅτι
χρείη |
[7, 344] |
Διονύσιος
γενόμενος
ἅπαντα
συνεχώρησεν
καὶ
|
ἔτι |
πλείω
τοῖς
τότε
συλλεχθεῖσι
τῶν |
[7, 344] |
οὐδὲν
ἔτι
διελεγόμην·
οὐδὲν
γὰρ
|
ἔτι |
πλέον
ᾤμην
ποιεῖν.
Μέχρι
μὲν |
[7, 344] |
δὲ
ἀναγκαῖον
ἴσως
ἐνιαυτόν
γ'
|
ἔτι |
πονῆσαι
καὶ
ἔργοις
ἐλέγξαι
πειρᾶσθαι |
[3, 315] |
μου
καταψεύσασθαι,
πρὸς
δὲ
τούτοις
|
ἔτι |
σαφεστέρους
τούτων
εἰς
ἔλεγχον
λόγους |
[2, 310] |
ἢ
νῦν.
Τοῦτο
οὖν
ἡμῖν
|
ἔτι, |
σὺν
θεῷ
εἰπεῖν,
ἔξεστιν,
εἴ |
[7, 349] |
Οὔτ'
οὖν
ἡλικίαν
ἔχω
συμπολεμεῖν
|
ἔτι |
σχεδὸν
οὐδενί,
κοινός
τε
ὑμῖν |
[7, 344] |
τὸν
περὶ
τὴν
Σκύλλαν,
ὄφρ'
|
ἔτι |
τὴν
ὀλοὴν
ἀναμετρήσαιμι
Χάρυβδιν"
λέγειν |
[7, 329] |
μόνον
ποιήσοι,
πολλαπλασίαν
δὲ
ὄντως·
|
ἕτοιμον |
γὰρ
εἶναι
τούτων
γενομένων
πολὺ |
[11, 358] |
καὶ
μὴ
ἀνοηταίνειν
οἰομένους
τι
|
ἑτοίμως |
διαπράξασθαι.
Εὐτύχει.
~Πλάτων
Ἀρχύτᾳ
Ταραντίνῳ |
[8, 357] |
τυγχάνει
καὶ
λογισαμένοις
εὑρεῖν
βέλτιστα
|
ἑτοίμως |
ἔχει,
ταῦτα
δὲ
σχεδὸν
ὁ |
[7, 344] |
ἐμοί,
καὶ
οὐκ
ἂν
αὐτὰ
|
ἐτόλμησεν |
εἰς
ἀναρμοστίαν
καὶ
ἀπρέπειαν
ἐκβάλλειν. |
[7, 334] |
ἐπ'
ἄλλο
γε
(σχῆμα
ἀρχῆς
|
ἐτράπετο |
ἢ
ἐπὶ
τὸ
Συρακούσας
μὲν |
[7, 329] |
~(καὶ
Μεγαροῖ
μὲν
εἰ
κατοικοῦντες
|
ἐτυγχάνομεν, |
ἦλθες
δήπου
ἄν
μοι
βοηθὸς |
[7, 324] |
οἰκεῖοί
τε
ὄντες
καὶ
γνώριμοι
|
ἐτύγχανον |
ἐμοί,
καὶ
δὴ
καὶ
παρεκάλουν |
[7, 344] |
Θεοδότην
μεταπεμψάμενος
εἰς
τὸν
κῆπον
|
ἔτυχον |
δ'
ἐν
τῷ
κήπῳ
καὶ |
[2, 310] |
ἤδη
καὶ
οὐκ
ἐλάττω
τριάκοντα
|
ἐτῶν |
ἀκηκοότες,
οἳ
νῦν
ἄρτι
σφίσι |
[2, 310] |
ἂν
εἰς
τὸν
ἔπειτα
χρόνον
|
εὖ |
ἀκούσωσιν.
Ὃ
δὴ
καὶ
ἐγὼ |
[6, 322] |
τις
ὑμῖν
τύχην
ἀγαθήν,
ἂν
|
εὖ |
δέξησθε,
εὐμενῶς
καὶ
ἱκανῶς
παρασκευάζειν· |
[7, 344] |
τε
καὶ
πλάνῳ
ὁ
συνεπισπόμενος
|
εὖ |
εἴσεται,
εἴτ'
οὖν
Διονύσιος
ἔγραψέν |
[2, 310] |
Ἀθήναζε.
Τὸν
ἐκ
τῶν
λατομιῶν
|
εὖ |
ἐποίησας
ἀφείς,
ἐλαφρὰ
δὲ
ἡ |
[2, 310] |
οὐ
σοὶ
μόνῳ
γέγονεν,
ἀλλ'
|
εὖ |
ἴσθι
μηδένα
πώποτέ
μου
τὸ |
[7, 344] |
τὰ
χρήματα
ταῦτα·
καὶ
δίων
|
εὖ |
οἶδ'
ὅτι
πολλὴν
χάριν
ἕξει |
[7, 339] |
μόγις
ἐπιστήμην
ἐνέτεκεν
εὖ
πεφυκότος
|
εὖ |
πεφυκότι·
κακῶς
δὲ
ἂν
φυῇ, |
[7, 339] |
ἐφ'
ἕκαστον,
μόγις
ἐπιστήμην
ἐνέτεκεν
|
εὖ |
πεφυκότος
εὖ
πεφυκότι·
κακῶς
δὲ |
[11, 358] |
ὑπὸ
νόμων
θέσεως
καὶ
ὧντινων
|
εὖ |
ποτε
πολιτείαν
κατασκευασθῆναι
ἄνευ
τοῦ |
[8, 352] |
Δίωνος
οἰκείοις
τε
καὶ
ἑταίροις
|
εὖ |
πράττειν.
Ἃ
δ'
ἂν
διανοηθέντες |
[10, 358] |
αὐτὸν
τὸν
νεανίσκον.
~(Πλάτων
Ἀριστοδώρῳ
|
εὖ |
πράττειν.
Ἀκούω
Δίωνος
ἐν
τοῖς |
[13, 360] |
παρακελεύεσθαι.
~(Πλάτων
Διονυσίῳ
τυράννῳ
Συρακουσῶν
|
εὖ |
πράττειν.
Ἀρχή
σοι
τῆς
ἐπιστολῆς |
[9, 357] |
καὶ
εὐτυχῆ.
~Πλάτων
Ἀρχύτᾳ
Ταραντίνῳ
|
εὖ |
πράττειν.
Ἀφίκοντο
πρὸς
ἡμᾶς
οἱ |
[1, 309] |
~(Πλάτων
Διονυσίῳ
|
εὖ |
πράττειν.
Διατρίψας
ἐγὼ
παρ'
ὑμῖν |
[6, 322] |
Ἑρμείᾳ
καὶ
Ἐράστῳ
καὶ
Κορίσκῳ
|
εὖ |
πράττειν.
Ἐμοὶ
φαίνεται
θεῶν
τις |
[11, 358] |
καὶ
νῦν
μένεις.
~(Πλάτων
Λαοδάμαντι
|
εὖ |
πράττειν.
Ἐπέστειλα
μέν
σοι
καὶ |
[7, 324] |
Δίωνος
οἰκείοις
τε
καὶ
ἑταίροις
|
εὖ |
πράττειν.
Ἐπεστείλατέ
μοι
νομίζειν
δεῖν |
[5, 321] |
ἐρημίᾳ
σύνοικος.
Εὐτύχει.
~Πλάτων
Περδίκκᾳ
|
εὖ |
πράττειν.
Εὐφραίῳ
μὲν
συνεβούλευσα,
καθάπερ |
[2, 310] |
ἄλλους
βέλτιον
προσφέρῃ.
~Πλάτων
Διονυσίῳ
|
εὖ |
πράττειν.
Ἤκουσα
Ἀρχεδήμου
ὅτι
σὺ |
[4, 320] |
λόγον
μεταστήσῃ.
~Πλάτων
Δίωνι
Συρακοσίῳ
|
εὖ |
πράττειν.
Οἶμαι
μὲν
φανερὰν
εἶναι |
[12, 359] |
διαπράξασθαι.
Εὐτύχει.
~Πλάτων
Ἀρχύτᾳ
Ταραντίνῳ
|
εὖ |
πράττειν.
Τὰ
μὲν
παρὰ
σοῦ |
[3, 315] |
κατὰ
τὴν
ἐμὴν
συνήθειαν
γράφων
|
Εὖ |
πράττειν,
ὥσπερ
εἴωθα
ἐν
ταῖς |
[8, 352] |
Ἃ
δ'
ἂν
διανοηθέντες
μάλιστα
|
εὖ |
πράττοιτε
ὄντως,
πειράσομαι
ταῦθ'
ὑμῖν |
[13, 360] |
παρ'
ἐμὲ
καὶ
φιλοφρονούμενος
εἶπες
|
εὖ |
τι
ῥῆμα
ἔχον,
ὡς
ἔμοιγε |
[8, 357] |
σχεδὸν
ὁ
κρίνων
ἀδύνατα
(οὐκ
|
εὖ |
φρονεῖ.
Λέγω
δὲ
τὰς
δύο |
[7, 334] |
ὧν
τ'
ἐγὼ
ἐπεχειρήσαμεν
Συρακούσαις
|
εὖ |
φρονοῦντες
συμπρᾶξαι,
δεύτερα
μήν·
πρῶτα |
[11, 358] |
πόλεις
οὕτω
κατεσκευάσθησαν,
καὶ
ἔπειτα
|
εὖ |
ᾤκησαν,
ὑπὸ
συμβάσεων
πραγμάτων
μεγάλων |
[2, 310] |
τῷ
πλήθει.
Τοῦτο
δ'
οὐκ
|
εὐαγές |
μοι
ἀπέβη.
Τὸ
δ'
αἴτιον |
[7, 324] |
νῦν
γεγονότων
κακῶν
βίον
ἂν
|
εὐδαίμονα |
καὶ
ἀληθινὸν
ἐν
πάσῃ
τῇ |
[8, 352] |
ὀρθῶς
ὑμῖν
εἴη
κείμενος,
ὄντως
|
εὐδαίμονας |
ἀποτελῶν
τοὺς
χρωμένους·
ὁ
δὲ |
[8, 352] |
χρωμένους·
ὁ
δὲ
τοὺς
πλουσίους
|
εὐδαίμονας |
ὀνομάζων
λόγος
αὐτός
τε
ἄθλιος, |
[7, 334] |
πάντ'
ἔσται
σωτηρίας
τε
καὶ
|
εὐδαιμονίας |
μεστὰ
καὶ
πάντων
κακῶν
ἀποφυγή· |
[8, 352] |
καὶ
φεύγειν
φυγῇ
ἀπλήστως
πεινώντων
|
εὐδαιμόνισμα |
ἀνθρώπων
καὶ
ἀνοήτων,
εἰς
βασιλέως |
[6, 322] |
πάντες
σαφῶς
εἰς
δύναμιν
ἀνθρώπων
|
εὐδαιμόνων. |
~Πλάτων
τοῖς
Δίωνος
οἰκείοις
τε |
[8, 352] |
ἀρξάντων
Σικελιῶται
τότε
ὡς
ᾤοντο
|
εὐδαιμόνως |
ἔζων,
τρυφῶντές
τε
καὶ
ἅμα |
[7, 324] |
ὁ
ταύτῃ
λεγόμενος
αὖ
βίος
|
εὐδαίμων, |
Ἰταλιωτικῶν
τε
καὶ
Συρακουσίων
τραπεζῶν |
[7, 334] |
ὡς
οὐκ
ἄν
ποτε
γένοιτο
|
εὐδαίμων |
οὔτε
πόλις
οὔτ'
ἀνὴρ
οὐδείς, |
[7, 334] |
εἴ
τῳ
συμβαίη,
γένοιτο
ἂν
|
εὐδαίμων, |
ὡς
δοκεῖ
τοῖς
πολλοῖς·
κακὸν |
[13, 360] |
σχολὴν
μανθάνων
βελτίων
γίγνῃ
καὶ
|
εὐδοξῇς, |
ὅπως
τὸ
δι'
ἐμὲ
ὠφελεῖσθαί |
[2, 310] |
διεσκόπεις
καὶ
ἄλλους,
πρὸς
πολλῶν
|
εὐδοξίαν |
σοι
οἴσει
ὡς
φιλοσόφῳ
ὄντι. |
[13, 360] |
γένος
ἐκ
Κυζίκου,
μαθητὴς
δὲ
|
Εὐδόξου |
καὶ
περὶ
πάντα
τὰ
ἐκείνου |
[7, 339] |
τε
καὶ
κατ'
ἔργα,
αἰσθήσεσιν
|
εὐέλεγκτον |
τό
τε
λεγόμενον
καὶ
δεικνύμενον |
[7, 329] |
ἦν
πειθοῖ
καὶ
διδαχῇ
καὶ
|
εὐεργεσίαις |
καὶ
συγγενείαις
ἀπεργασάμενος
ποιήσασθαι,
Δαρείου |
[8, 352] |
ἄλλων
πρέπει
τοῖς
γενομένοις
ποτὲ
|
εὐεργέταις, |
πολέμου
δὲ
καὶ
εἰρήνης
ἄρχοντας |
[7, 349] |
πόλεως
τῆς
αὑτοῦ
διανοοῖτ'
ἂν
|
εὐεργετῶν |
ἐν
δυνάμει
καὶ
τιμαῖσιν
γενέσθαι |
[7, 349] |
τὴν
πόλιν
ἂν
οὕτω
τις
|
εὐεργετῶν |
τιμᾶται
ὑπ'
αὐτῆς,
τοῖς
πολλοῖς |
[13, 360] |
ἔοικεν,
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἐλαφρὸς
καὶ
|
εὐήθης |
(δόξειεν
ἂν
εἶναι.
Δεδιὼς
δὲ |
[7, 339] |
καλούμενα
εὐθέα
κεκλῆσθαι
τά
τε
|
εὐθέα |
δὴ
στρογγύλα,
καὶ
οὐδὲν
ἧττον |
[7, 339] |
οὐδὲν
τὰ
νῦν
στρογγύλα
καλούμενα
|
εὐθέα |
κεκλῆσθαι
τά
τε
εὐθέα
δὴ |
[7, 339] |
ἀπέχει.
Ταὐτὸν
δὴ
περί
τε
|
εὐθέος |
ἅμα
καὶ
περιφεροῦς
σχήματος
καὶ |
[7, 339] |
ἐστὶν
τῷ
πέμπτῳ
τοῦ
γὰρ
|
εὐθέος |
ἐφάπτεται
πάντῃ
αὐτὸς
δέ,
φαμέν, |
[7, 329] |
ἐκπορευόμενον,
ὃς
οὐκ
ἂν
συλλαβὼν
|
εὐθέως |
παρὰ
Διονύσιον
πάλιν
ἀπήγαγεν,
ἄλλως |
[7, 339] |
μεστοῖς,
ὃ
δὴ
κἀγὼ
Διονύσιον
|
εὐθὺς |
ἐλθὼν
ᾐσθόμην
καὶ
μάλα
πεπονθότα. |
[7, 324] |
ἐπὶ
τὰ
κοινὰ
τῆς
πόλεως
|
(εὐθὺς |
ἰέναι.
Καί
μοι
τύχαι
τινὲς |
[7, 349] |
ὁ
δὲ
τὸν
Δία
ἐπιμαρτυράμενος
|
εὐθὺς |
παρήγγελλεν
ἐμοὶ
καὶ
τοῖς
ἐμοῖς |
[7, 344] |
ἀκροπόλεως
πύλας,
οἱ
δ'
ἐφέροντο
|
εὐθὺς |
πρὸς
τὰ
τείχη,
παιῶνά
τινα |
[7, 324] |
ἐμοί,
καὶ
δὴ
καὶ
παρεκάλουν
|
εὐθὺς |
ὡς
ἐπὶ
προσήκοντα
πράγματά
με. |
[13, 360] |
μετεπεμψάμην
αὐτόν,
δι'
αὐτὸ
τοῦτο
|
εὐθὺς |
ὠφελήθην.
Τοῦτ'
οὖν
διασωστέον,
ὅπως |
[8, 352] |
ὥστε
γενεὰς
τοσαύτας
ἤδη
μετ'
|
εὐκλείας |
σῴζεσθαι,
νόμος
(ἐπειδὴ
κύριος
ἐγένετο |
[8, 352] |
δούλειον
ζυγὸν
ὡς
ὂν
κακόν,
|
εὐλαβεῖσθαι |
συμβουλεύοιμ'
ἂν
μή
ποτε
ἀπληστίᾳ |
[13, 360] |
Σκόπει
δὲ
καὶ
αὐτὸς
καὶ
|
εὐλαβοῦ. |
Μάλιστα
μὲν
οὖν,
ἂν
καὶ |
[2, 310] |
Ἀρχέδημος
ἐμπορεύσεται
καλλίω
(καὶ
θεοφιλεστέραν.
|
Εὐλαβοῦ |
μέντοι
μή
ποτε
ἐκπέσῃ
ταῦτα |
[2, 310] |
τοὐναντίον.
Πρὸς
ταῦτ'
οὖν
σκοπῶν
|
εὐλαβοῦ |
μή
ποτέ
σοι
μεταμελήσῃ
τῶν |
[3, 315] |
τὰ
(μὲν
πολιτικὰ
χαίρειν
ἐᾶν,
|
εὐλαβούμενον |
τὰς
ἐκ
τῶν
φθόνων
διαβολάς, |
[7, 349] |
δ'
ἄρα
τινὶ
νῦν
ῥηθέντα
|
εὐλογώτερα |
ἐφάνη
καὶ
προφάσεις
πρὸς
τὰ |
[7, 344] |
συγγενῆ
τοῦ
πράγματος
οὔτ'
ἂν
|
εὐμάθεια |
ποιήσειέν
ποτε
οὔτε
μνήμη
τὴν |
[7, 344] |
καὶ
συγγενεῖς,
ἄλλοι
δὲ
ἄλλων
|
εὐμαθεῖς |
ἅμα
καὶ
μνήμονες,
οὐδ'
ὅσοι |
[7, 339] |
ἄνθρωπον
παρακούοντα
ἀξίων
λόγου
πραγμάτων,
|
εὐμαθῆ, |
πρὸς
ἔρωτα
ἐλθεῖν
τοῦ
βελτίστου |
[7, 339] |
ἡμέραν
ἥτις
ἂν
αὐτὸν
μάλιστα
|
εὐμαθῆ |
τε
καὶ
μνήμονα
καὶ
λογίζεσθαι |
[7, 324] |
Δίων
μὲν
γὰρ
δή,
μάλ'
|
εὐμαθὴς |
ὢν
πρός
τε
τἆλλα
καὶ |
[7, 344] |
ὄψεις
τε
καὶ
αἰσθήσεις,
ἐν
|
εὐμενέσιν |
ἐλέγχοις
ἐλεγχόμενα
καὶ
ἄνευ
φθόνων |
[6, 322] |
τύχην
ἀγαθήν,
ἂν
εὖ
δέξησθε,
|
εὐμενῶς |
καὶ
ἱκανῶς
παρασκευάζειν·
οἰκεῖτε
γὰρ |
[13, 360] |
ἀποφαίνομαι,
οὐ
φαύλου
ζῴου
ἀλλ'
|
εὐμεταβόλου, |
πλὴν
πάνυ
ὀλίγων
τινῶν
καὶ |
[7, 349] |
αὐτοῦ
δ'
ἐχθροῦ,
καὶ
οὐκ
|
εὐνοεῖν |
ᾤετό
με,
ὅτι
Δίωνι
τὰ |
[7, 334] |
φίλοις
τήν
τε
τῆς
πατρίδος
|
εὔνοιαν |
καὶ
τὴν
τῆς
τροφῆς
σώφρονα |
[4, 320] |
τις
οἴηται
μετὰ
σπουδῆς
κατ'
|
εὔνοιαν |
παρακελεύεσθαι.
Νῦν
οὖν
αὐτοί
τε |
[13, 360] |
αὐτὸν
κατάστησον
ὡς
ὄντα
σοι
|
εὔνουν, |
καὶ
ἄν
τι
βούλῃ,
αὐτῷ |
[13, 360] |
πᾶσιν
ἡμῖν
οἰκεῖός
τε
καὶ
|
εὔνους. |
(Περὶ
δὲ
δὴ
τοῦ
συμβόλου |
[7, 329] |
τῆς
τοῦ
Μήδου
τε
(καὶ
|
εὐνούχου |
χειρώσεως,
διένειμέ
τε
μέρη
μείζω |
[1, 309] |
σοὶ
πραγμάτων
ἄλλων
ποτὲ
συμπεσόντων.
|
Εὔξῃ |
τοιοῦτον
ἄνδρα
σοι
παρεστάναι.
Ὑπομνῆσαι |
[7, 324] |
ἀδελφιδοῦς
καὶ
τοὺς
οἰκείους
ὡς
|
εὐπαράκλητοι |
εἶεν
πρὸς
τὸν
ὑπ'
ἐμοῦ |
[7, 324] |
οὓς
οὔθ'
ὑπάρχοντας
ἦν
εὑρεῖν
|
εὐπετές, |
οὐ
γὰρ
ἔτι
ἐν
τοῖς |
[7, 324] |
αὑτοῦ
καὶ
ἐμὴν
συνουσίαν
ὡς
|
εὐπετῶς |
ἐξηργάσατο
εἰς
ἐπιθυμίαν
ἐλθεῖν
αὐτὸν |
[8, 352] |
καὶ
πόνων,
ἢ
κεῖνοι
ἑλεῖν
|
εὐπετῶς |
πάλιν
τὴν
ἀρχήν,
οὐδ'
ἂν |
[13, 360] |
τὰ
δὲ
νῦν
αὐτῶν
ἐγὼ
|
εὐπορώτατος, |
καὶ
τὰς
μητέρας
δὲ
αὐτῶν |
[7, 329] |
τε
καὶ
φίλον
πρὸς
τὴν
|
εὐπρέπειαν |
τῆς
ἐκβολῆς
τῆς
Δίωνος
αὐτῷ |
[8, 357] |
ὄντα
ψυχαῖν
τυγχάνει
καὶ
λογισαμένοις
|
εὑρεῖν |
βέλτιστα
ἑτοίμως
ἔχει,
ταῦτα
δὲ |
[7, 324] |
πράττειν
οὓς
οὔθ'
ὑπάρχοντας
ἦν
|
εὑρεῖν |
εὐπετές,
οὐ
γὰρ
ἔτι
ἐν |
[7, 344] |
μέλει
τὸ
περὶ
αὐτὰ
γεγονὸς
|
εὑρεῖν |
ὅπῃ
ποτὲ
γέγονεν,
τίνι
πότ' |
[2, 310] |
ἔφησθα
ἐννενοηκέναι
(καὶ
εἶναι
σὸν
|
εὕρημα· |
καὶ
ἐγὼ
εἶπον
ὅτι
τοῦτο |
[6, 322] |
μηνύω
καὶ
μαρτυρῶ
μὴ
ῥᾳδίως
|
εὑρήσειν |
σε
ἀξιοπιστότερα
ἤθη
τούτων
τῶν |
[1, 309] |
τεθεράπευμαι.
Καί
μοι
τὸ
τοῦ
|
Εὐριπίδου |
κατὰ
καιρόν
ἐστιν
εἰπεῖν,
ὅτι |
[7, 339] |
ἀκηκοότες
εἴτ'
ἄλλων
εἴθ'
ὡς
|
εὑρόντες |
αὐτοί·
τούτους
οὐκ
ἔστιν
κατά |
[7, 344] |
μετὰ
ταύτην
τὴν
ἡμέραν
δείλης
|
Εὐρύβιος |
καὶ
Θεοδότης
προσηλθέτην
μοι
σπουδῇ |
[3, 315] |
ἐμοί,
διότι
μετὰ
Θεοδότου
καὶ
|
Εὐρυβίου |
συνεδεήθην
σου
μὴ
ποιεῖν
ταῦτα, |
[1, 309] |
ἀστράπτει
πρὸς
ὄψεις·
οὐδὲ
γαίας
|
εὐρυπέδου |
γόνιμοι
βρίθοντες
αὐτάρκεις
γύαι,
ὡς |
[3, 315] |
μή
μοι
στενὸς
γίγνοιτο
ἀντ'
|
εὐρυχωρίας. |
Ἀλλ'
οὖν
ὧν
ἕνεκα
πάντ' |
[7, 344] |
καὶ
ἱκανῶς
οἶδεν,
εἴτε
αὐτὸς
|
εὑρὼν |
ἢ
καὶ
μαθὼν
ἔμπροσθεν
παρ' |
[7, 349] |
ἐκ
τῆς
ἀκροπόλεως
ἐκπέμπει
με,
|
εὑρὼν |
(πρόφασιν
ὡς
τὰς
γυναῖκας
ἐν |
[2, 310] |
τούτου
ἡμεῖς
ἐπιμελούμενοι
οὐδὲν
ἂν
|
εὐσεβέστερον |
πράττοιμεν,
οὐδ'
ἀμελοῦντες
ἀσεβέστερον.
Ὡς |
[13, 360] |
ὅσα
ἀναγκαῖα
ἢ
δίκαια
ἢ
|
εὐσχήμονα |
ἐμοί
τε
δοκεῖ
καὶ
παρ' |
[13, 360] |
Λεπτίνου,
λέγων
ἅ
μοι
ἐδόκει
|
εὐσχημονέστατα |
ἡμῖν
εἶναι
καὶ
ἀληθῆ
λέγειν, |
[4, 320] |
(καὶ
τῇ
περὶ
πάντα
ταῦτα
|
εὐσχημοσύνῃ, |
συμφαίη
τις
ἂν
τοὺς
ἀντιποιουμένους |
[7, 329] |
ἂν
ἦν
μοι
πρὸς
ταῦτα
|
εὐσχήμων |
ἀπόκρισις;
οὐκ
ἔστιν.
Ἀλλ'
ἦλθον |
[11, 358] |
ἀνοηταίνειν
οἰομένους
τι
ἑτοίμως
διαπράξασθαι.
|
Εὐτύχει. |
~Πλάτων
Ἀρχύτᾳ
Ταραντίνῳ
εὖ
πράττειν. |
[5, 321] |
ἐμὲ
καὶ
τὰ
ἐμὰ
συμβουλῆς.
|
Εὐτύχει. |
~Πλάτων
Ἑρμείᾳ
καὶ
Ἐράστῳ
καὶ |
[4, 320] |
ἡ
δ'
αὐθάδεια
ἐρημίᾳ
σύνοικος.
|
Εὐτύχει. |
~Πλάτων
Περδίκκᾳ
εὖ
πράττειν.
Εὐφραίῳ |
[7, 334] |
(Τὰ
δὲ
νῦν
ὑμεῖς
πειρᾶσθε
|
εὐτυχέστερον |
αὐτὰ
ἀγαθῇ
πρᾶξαι
μοίρᾳ
καὶ |
[8, 357] |
ἐναργῆ
τε
ἐξεργάσησθε
τελεσθέντα
καὶ
|
εὐτυχῆ. |
~Πλάτων
Ἀρχύτᾳ
Ταραντίνῳ
εὖ
πράττειν. |
[7, 339] |
ὄντως·
ἐσώθην
γάρ
τοι
πάλιν
|
εὐτυχῶς, |
καὶ
τούτων
γε
μετὰ
θεὸν |
[7, 334] |
καὶ
(ἀπώλεσεν.
Νῦν
δὲ
δὴ
|
εὐφημῶμεν |
χάριν
οἰωνοῦ
τὸ
τρίτον.
Ὅμως |
[5, 321] |
ἄλλην
φθείρεται.
Πρὸς
ταῦτ'
οὖν
|
Εὐφραῖός |
σοι
γίγνοιτ'
οὐχ
ἥκιστα
ἂν |
[5, 321] |
ὧν
ἂν
φράζῃς
καὶ
ὡς
|
Εὐφραίῳ |
δεῖ
τὰ
νῦν
χρῆσθαι.
Πολλὰ |
[5, 321] |
Εὐτύχει.
~Πλάτων
Περδίκκᾳ
εὖ
πράττειν.
|
Εὐφραίῳ |
μὲν
συνεβούλευσα,
καθάπερ
ἐπέστελλες,
τῶν |
[2, 310] |
ἀκούσματα,
οὐδ'
αὖ
πρὸς
τοὺς
|
εὐφυεῖς |
θαυμαστότερά
τε
καὶ
ἐνθουσιαστικώτερα.
Πολλάκις |
[7, 344] |
ἡγεμόνα
τούτων
καὶ
κύριον
οὕτως
|
εὐχερῶς |
ἠτίμασέν
ποτ'
ἄν;
πῶς
δ' |
[7, 329] |
τὴν
ἀρίστην,
ἡσυχίαν
δὲ
ἄγοντα
|
εὔχεσθαι |
τὰ
ἀγαθὰ
αὑτῷ
τε
καὶ |
[11, 358] |
ἀλλὰ
τὸ
λοιπὸν
τοῖς
θεοῖς
|
εὔχεσθε. |
Καὶ
γὰρ
σχεδόν
τι
καὶ |
[8, 352] |
ῥᾴδιον
ὁρᾶν
οὔτε
ἰδόντα
ἐπιτελεῖν,
|
εὐχῇ |
δὲ
προσέοικεν
ἡ
τοιαύτη
συμβουλή |
[8, 352] |
λόγου.
Ἔστω
δὴ
παντάπασι
(μὲν
|
εὐχή |
τις
ἀπὸ
γὰρ
θεῶν
χρὴ |
[8, 357] |
θεοῖς
τε
πᾶσιν
τιμὰς
μετ'
|
εὐχῶν |
δόντες,
τοῖς
τε
ἄλλοις
ὅσοις |
[7, 324] |
αὖ
δεῖν
γίγνεσθαι
πλὴν
ἐς
|
εὐωχίας |
καὶ
πότους
καὶ
ἀφροδισίων
σπουδὰς |
[7, 329] |
ἦλθες
δήπου
ἄν
μοι
βοηθὸς
|
ἐφ' |
ἅ
σε
παρεκάλουν,
ἢ
πάντων |
[11, 358] |
ἄσχημον
ἂν
εἴη
μὴ
διαπράξασθαι
|
ἐφ' |
ἅπερ
σὺ
παρακαλεῖς.
Ἐγὼ
δὲ |
[7, 339] |
διαγωγή,
ἄνω
καὶ
κάτω
μεταβαίνουσα
|
ἐφ' |
ἕκαστον,
μόγις
ἐπιστήμην
ἐνέτεκεν
εὖ |
[7, 339] |
ἐμὲ
λυποῖ.
Εἰ
δέ
μοι
|
ἐφαίνετο |
γραπτέα
θ'
ἱκανῶς
εἶναι
πρὸς |
[7, 324] |
τὸ
πρόσθε
προύβαινον,
τοσούτῳ
χαλεπώτερον
|
ἐφαίνετο |
ὀρθῶς
εἶναί
μοι
τὰ
πολιτικὰ |
[2, 310] |
ἂν
πολλοὶ
εἴποιεν,
ἀλλ'
ὅτι
|
ἐφαίνου |
οὐ
πάνυ
ἐμοὶ
πιστεύειν
σύ, |
[7, 344] |
ἀποδοὺς
τῶν
Δίωνος·
ὅμως
δὲ
|
ἔφαμεν |
ἑταῖροί
γε
εἶναι
πρὸς
πᾶσαν |
[7, 349] |
ἄρα
τινὶ
νῦν
ῥηθέντα
εὐλογώτερα
|
ἐφάνη |
καὶ
προφάσεις
πρὸς
τὰ
γενόμενα |
[7, 339] |
τῷ
πέμπτῳ
τοῦ
γὰρ
εὐθέος
|
ἐφάπτεται |
πάντῃ
αὐτὸς
δέ,
φαμέν,
ὁ |
[7, 344] |
στρατιῶται
συνελέγησαν
ἁθρόοι
καὶ
οὐκ
|
ἔφασαν |
ἐπιτρέψειν.
Ὁ
δ'
ἐπεχείρει
(βιάζεσθαι |
[7, 334] |
ἀρίστοις
τοὺς
πολίτας,
τό
τε
|
ἐφεξῆς |
τούτοις
προυθυμεῖτ'
ἂν
πρᾶξαι,
πᾶσαν |
[7, 344] |
τῆς
ἀκροπόλεως
πύλας,
οἱ
δ'
|
ἐφέροντο |
εὐθὺς
πρὸς
τὰ
τείχη,
παιῶνά |
[7, 344] |
τὴν
δ'
ἡμίσειαν
τοῦ
ὑέος·
|
ἔφη |
δὴ
πωλήσειν
αὐτήν,
πραθείσης
δὲ |
[7, 344] |
τε
καὶ
μέμνημαι.
Πλάτων
γάρ,
|
ἔφη, |
Διονύσιον
ἐγὼ
πείθω
τουτονί,
ἐὰν |
[7, 344] |
διαφέρεσθαι·
ποιήσω
γὰρ
διὰ
σέ,
|
ἔφη, |
Δίωνι
τάδε.
Ἀξιῶ
ἐκεῖνον
ἀπολαβόντα |
[7, 344] |
δὲ
αὐτός
μοι
πομπὴν
(παρασκευάσειν
|
ἔφη. |
Ἐγὼ
γὰρ
ἐν
τοῖς
ἀποστόλοις |
[7, 349] |
μοι
καὶ
μάλα
τυραννικῶς,
σοί,
|
ἔφη, |
ἐγὼ
οὔτε
τι
σμικρὸν
οὔτε |
[7, 344] |
λόγον·
ἐμοὶ
καὶ
σοὶ
Δίων,
|
ἔφη, |
καὶ
τὰ
Δίωνος
(ἐκποδὼν
ἀπαλλαχθήτω |
[7, 324] |
μακρότερα
εἰπεῖν.
Τίνας
γὰρ
καιρούς,
|
ἔφη, |
μείζους
περιμενοῦμεν
τῶν
νῦν
παραγεγονότων |
[7, 334] |
Σικελίᾳ
συνωμολογήσαμεν
ἀμφότεροι.
Διονύσιος
μὲν
|
ἔφη |
μεταπέμψεσθαι
Δίωνα
καὶ
ἐμὲ
πάλιν, |
[7, 344] |
θαυμαστῶς,
καὶ
Θεοδότης
λέγει,
Πλάτων,
|
ἔφη, |
παρῆσθα
χθὲς
οἷς
περὶ
Ἡρακλείδου |
[7, 349] |
ἔφην·
ὁ
δέ,
ἐκέλευε
τοίνυν,
|
ἔφη, |
σοὶ
φράζειν
ὅτι
καλῶς
οὐδαμῇ |
[7, 344] |
ἄλλο
τι
Διονυσίῳ
δόξῃ.
Ταῦτα,
|
ἔφη, |
συγχωρεῖς;
λέγων
πρὸς
τὸν
Διονύσιον. |
[7, 344] |
πῃ
ταύτῃ
κινδυνεύει·
ἀλλ'
ἡμῖν,
|
ἔφη, |
~(συνακολούθησον
πρὸς
Διονύσιον
ἁπάσῃ
μηχανῇ. |
[7, 344] |
μηδ'
ἂν
πρὸς
τῇ
σῇ,
|
ἔφη, |
φανῇ
οἰκίᾳ,
πείσεσθαι
φλαῦρον
μηδὲν |
[8, 352] |
καὶ
γένει
ἀείζωον
ἀντὶ
τυραννίδος
|
ἐφημέρου |
καὶ
ἀδίκου
κτώμενος.
Τρίτον
δὲ |
[3, 315] |
πάντα
ταῦτα
ἢ
μὴ
ποιεῖν.
|
Ἔφην |
ἐγὼ
κάλλιστα
μνημονεῦσαί
σε.
Οὐκοῦν |
[3, 315] |
οὗ
μοι
τὸ
δεύτερον
ἀπολογητέον
|
ἔφην |
εἶναι.
(Σκόπει
δὴ
καὶ
πρόσεχε |
[7, 344] |
ἐδυσχέραινον
μέν,
ὅμως
δὲ
βουλευσάμενος
|
ἔφην |
εἰς
τὴν
ὑστεραίαν
αὐτῷ
περὶ |
[2, 310] |
Οὐ
μὴν
ἄλλῳ
γέ
ποτ'
|
ἔφην |
ἐντετυχηκέναι
τοῦθ'
ηὑρηκότι,
ἀλλὰ
ἡ |
[7, 344] |
δέδοκταί
(μοι
μένειν·
ἀξιῶ
μήν,
|
ἔφην, |
μὴ
κύριον
ἡγεῖσθαί
σε
Δίωνος |
[7, 344] |
καὶ
σέ;
πῶς
δὲ
οὔκ;
|
ἔφην. |
Νῦν
τοίνυν,
ἦ
δ'
ὅς, |
[7, 349] |
μεταπεμψαμένου
με
Θεοδότου.
Κἀγώ,
παντάπασιν,
|
ἔφην· |
ὁ
δέ,
ἐκέλευε
τοίνυν,
ἔφη, |
[7, 349] |
δ'
ἐγὼ
παραμυθούμενος,
θάρρει,
Θεοδότα,
|
ἔφην· |
οὐ
γὰρ
τολμήσει
Διονύσιος
παρὰ |
[13, 360] |
σοῦ
ἔλθωσιν
αἱ
ἐπιστολαί,
ὥσπερ
|
ἔφης· |
περὶ
μέντοι
ἐκείνων
ὧν
οὐκ |
[3, 315] |
ὅτι·
οὐδὲν
γὰρ
ἂν
ἕτερον
|
ἔφησεν |
αἴτιόν
τις
εἶναι
τῆς
ἐμῆς |
[3, 315] |
κάλλιστα
μνημονεῦσαί
σε.
Οὐκοῦν
παιδευθέντα,
|
ἔφησθα, |
γεωμετρεῖν,
ἢ
πῶς;
κἀγὼ
τὸ |
[2, 310] |
κήπῳ
ὑπὸ
ταῖς
δάφναις
αὐτὸς
|
ἔφησθα |
ἐννενοηκέναι
(καὶ
εἶναι
σὸν
εὕρημα· |
[3, 315] |
ἐπέστειλας,
Δίωνα
δ'
εἰς
αὖθις
|
ἔφησθα |
μεταπέμψεσθαι.
Διὰ
ταῦτα
οὐκ
ἦλθον, |
[7, 344] |
πρὸς
ἐμὲ
δὲ
οὐδὲν
ὅλως
|
ἐφθέγγετο |
περὶ
αὐτῶν,
καὶ
μὴν
ὡσαύτως |
[7, 339] |
αὐτό
ἐστιν
ὄνομα
ὃ
νῦν
|
ἐφθέγμεθα. |
Λόγος
δ'
αὐτοῦ
τὸ
δεύτερον, |
[5, 321] |
τὰ
βέλτιστα
οὐ
πώποτε
ἀναστὰς
|
ἐφθέγξατο, |
πρὸς
ταῦτ'
εἰπεῖν
ὅτι
Πλάτων |
[8, 352] |
πᾶσιν
παρακελεύεται,
τοῖς
μὲν
τυραννίδος
|
ἐφιεμένοις |
ἀποτρέπεσθαι
καὶ
φεύγειν
φυγῇ
ἀπλήστως |
[7, 334] |
καλῶς·
τὸ
γὰρ
τῶν
καλλίστων
|
ἐφιέμενον |
αὑτῷ
τε
καὶ
πόλει
πάσχειν |
[7, 329] |
μᾶλλον
ἢ
κεῖνον,
καὶ
θαυμαστῶς
|
ἐφιλονίκει |
πρὸς
τὸ
τοιοῦτον·
ᾗ
δ' |
[7, 329] |
τὸ
μετὰ
τοῦτο
πάντες
φίλοι
|
ἐφοβούμεθα |
μή
τινα
ἐπαιτιώμενος
τιμωροῖτο
ὡς |
[7, 349] |
Ὁ
δὲ
συνωμολόγησεν
καὶ
ἀπέπεμψεν
|
ἐφόδια |
δούς,
τῶν
Δίωνος
δὲ
χρημάτων |
[1, 309] |
τὴν
ἐπιστολὴν
φέρων·
οὔτε
γὰρ
|
ἐφόδιον |
ἐκεῖνό
γ'
ἦν
ἱκανὸν
οὔτε |
[7, 339] |
καιροῦ
λεγόμενα.
Ἐπιστολαὶ
δὲ
ἄλλαι
|
ἐφοίτων |
παρά
τε
Ἀρχύτου
καὶ
τῶν |
[8, 352] |
γερόντων
ἀρχὴν
καὶ
τὸν
τῶν
|
ἐφόρων |
δεσμὸν
τῆς
βασιλικῆς
ἀρχῆς
σωτήριον, |
[3, 315] |
πρῶτον
μὲν
ὡς
εἰκότως
σοι
|
ἔφυγον |
κοινωνεῖν
περὶ
τὰ
τῆς
πόλεως |
[7, 324] |
αὐτὴν
ἐγὼ
πρὸς
ὑμᾶς
διεξελθεῖν·
|
ἔχει |
γὰρ
καιρὸν
τὰ
νῦν.
Νέος |
[2, 310] |
Τὸ
δὲ
σφαιρίον
οὐκ
ὀρθῶς
|
ἔχει· |
δηλώσει
δέ
σοι
Ἀρχέδημος,
ἐπειδὰν |
[2, 310] |
γίγνεσθαι,
καὶ
τὸ
δίκαιον
ᾗ
|
ἔχει, |
ἐγὼ
φράσω.
Ἦλθον
ἐγὼ
εἰς |
[7, 339] |
σμικρότερον
οὔτε
μεῖζον
τῆς
ἐναντίας
|
ἔχει |
ἐν
αὑτῷ
φύσεως.
Ὄνομά
τε |
[4, 320] |
ἐπιστέλλετε·
τὰ
δ'
ἐνθάδε
παραπλησίως
|
ἔχει |
καθάπερ
καὶ
ὑμῶν
παρόντων.
Ἐπιστέλλετε |
[4, 320] |
τὸ
παρόν,
σὺν
θεῷ
εἰπεῖν,
|
ἔχει |
καλῶς,
τὰ
δὲ
περὶ
τῶν |
[7, 339] |
ὅσων
πραγμάτων
καὶ
ὅσον
πόνον
|
ἔχει. |
Ὁ
γὰρ
ἀκούσας,
ἐὰν
μὲν |
[13, 360] |
περὶ
χρημάτων
ἄκουε
ὥς
σοι
|
ἔχει, |
περί
τε
τὰ
σὰ
τὰ |
[2, 310] |
ἀναγνοὺς
μὴ
γνῷ.
Ὧδε
γὰρ
|
ἔχει. |
Περὶ
τὸν
πάντων
βασιλέα
πάντ' |
[8, 352] |
κατακέχρηται,
τούτων
δίκας
τὰς
μὲν
|
ἔχει, |
τὰς
δὲ
τινέτω.
Τίνες
οὖν |
[8, 357] |
καὶ
λογισαμένοις
εὑρεῖν
βέλτιστα
ἑτοίμως
|
ἔχει, |
ταῦτα
δὲ
σχεδὸν
ὁ
κρίνων |
[2, 310] |
αὑτῆς
συγγενῆ,
ὧν
(οὐδὲν
ἱκανῶς
|
ἔχει. |
Τοῦ
δὴ
βασιλέως
πέρι
καὶ |
[8, 352] |
δή
τις
ὀρθότερον
ἄμεινόν
τ'
|
ἔχει |
τοῦ
ὑπ'
ἐμοῦ
ῥηθησομένου,
ἐνεγκὼν |
[2, 310] |
παρὰ
πᾶσιν
ὄνομα
οὐ
καλὸν
|
ἔχει· |
ὡς
δ'
ἐν
κεφαλαίῳ
εἰπεῖν, |
[12, 359] |
ὧν
ἐπέστειλας,
ἱκανῶς
μὲν
οὔπω
|
ἔχει, |
ὡς
δέ
ποτε
τυγχάνει
ἔχοντα, |
[2, 310] |
βέλτισται
(ψυχαὶ
μαντεύονται
ταῦτα
οὕτως
|
ἔχειν, |
αἱ
δὲ
μοχθηρόταται
οὔ
φασι, |
[2, 310] |
πώποτέ
μου
τὸ
πρῶτον
ἀκούσαντα
|
ἔχειν |
ἄλλως
πως
ἢ
οὕτως
κατ' |
[7, 349] |
Δίωνος
χρήματα
ἔδοξεν
ἔχθρας
λόγον
|
ἔχειν |
ἂν
πρός
με
πιθανόν,
καὶ |
[1, 309] |
τοῖς
νοῦν
ἔχουσιν
οὐ
κακῶς
|
ἔχειν |
δοκεῖ
Οὐ
χρυσὸς
ἀγλαὸς
σπανιώτατος |
[7, 349] |
προφάσεις
πρὸς
τὰ
γενόμενα
ἱκανὰς
|
ἔχειν |
ἔδοξέν
τῳ,
μετρίως
ἂν
ἡμῖν |
[8, 352] |
που
τοῖς
σώσασιν
πάντας
χάριν
|
ἔχειν· |
εἰ
δέ
τι
τὸν
μετέπειτα |
[7, 344] |
μένειν,
οὐκ
οἰόμενός
οἱ
καλῶς
|
ἔχειν |
ἐμὲ
ἄγγελον
αὐτὸν
τῶν
τοιούτων |
[2, 310] |
ὃ
σὺ
ἐρωτᾷς,
πῶς
χρὴ
|
ἔχειν |
ἐμὲ
καὶ
σὲ
πρὸς
ἀλλήλους. |
[2, 310] |
ὅπως
δεῖ
πρὸς
ἀλλήλους
ἡμᾶς
|
ἔχειν. |
Ἐπεὶ
γὰρ
βασανίζεις
αὐτὰ
συγγιγνόμενός |
[7, 339] |
τὸν
τύραννον
δὲ
ἡγήσεται
νοῦν
|
ἔχειν. |
Ἔπεμψε
μὲν
γὰρ
δὴ
Διονύσιος |
[3, 315] |
ἔπειτα
τὰ
Δίωνος
τοὺς
οἰκείους
|
ἔχειν |
(ἠξίουν
καὶ
μὴ
διανείμασθαι
τοὺς |
[7, 344] |
τὸ
γὰρ
δὴ
δικαιότατον
οὕτως
|
ἔχειν. |
Πληγεὶς
δ'
ἐγὼ
τῷ
λεχθέντι |
[5, 321] |
συμβουλήν.
Εἰ
γὰρ
δόξαιμεν
ἀνιάτως
|
ἔχειν, |
πολλὰ
ἂν
χαίρειν
ἡμῖν
εἰπὼν |
[2, 310] |
τοῦτο
εἰ
φαίνοιτό
σοι
οὕτως
|
ἔχειν, |
πολλῶν
ἂν
εἴης
λόγων
ἐμὲ |
[7, 339] |
μέγιστα
εἰδέναι
τε
καὶ
ἱκανῶς
|
ἔχειν |
προσεποιεῖτο
διὰ
τὰς
ὑπὸ
τῶν |
[9, 357] |
Περὶ
τούτων
μὲν
οὖν
ἱκανῶς,
|
Ἐχεκράτους |
δὲ
καὶ
νῦν
ἐπιμέλειαν
ἔχομεν |
[6, 322] |
ἀξιοπιστότερα
ἤθη
τούτων
τῶν
γειτόνων·
|
ἔχεσθαι |
δὴ
παντὶ
συμβουλεύω
δικαίῳ
τρόπῳ |
[7, 324] |
δόξαν
καὶ
ἐπιθυμίαν
τὴν
αὐτὴν
|
ἔχετε |
ἐκείνῳ,
σύμφημι
κοινωνήσειν,
εἰ
δὲ |
[7, 334] |
αὑτῇ
στασιάσασα,
ἀλλὰ
στάσεις
καὶ
|
ἔχθραι |
καὶ
μίση
καὶ
ἀπιστίαι
ταῖς |
[3, 315] |
διαβάλλουσιν
ἡμᾶς
καὶ
βουλομένοις
εἰς
|
ἔχθραν |
ἐλθεῖν
ἑώρων
γὰρ
καὶ
τότε |
[7, 349] |
ἀποδοῦναι
τὰ
Δίωνος
χρήματα
ἔδοξεν
|
ἔχθρας |
λόγον
ἔχειν
ἂν
πρός
με |
[8, 352] |
τρίτοις
δὲ
ὑμῶν
καὶ
τοῖς
|
ἐχθροῖς |
καὶ
πολεμίοις,
πλὴν
εἴ
τις |
[8, 352] |
γένοιτ'
ἂν
ἢ
πᾶσιν
συμφέροντα
|
ἐχθροῖς |
τε
καὶ
φίλοις
ἢ
ὅτι |
[7, 349] |
καὶ
Ἡρακλείδου
φίλου,
αὐτοῦ
δ'
|
ἐχθροῦ, |
καὶ
οὐκ
εὐνοεῖν
ᾤετό
με, |
[7, 324] |
ἐνδεὴς
γενόμενος
τοῦ
ἀμύνασθαι
τοὺς
|
ἐχθρούς, |
ἀλλὰ
λόγων
καὶ
πειθοῦς,
ᾗ |
[7, 349] |
τοὺς
τὰς
οὐσίας
κεκτημένους
ἀποκτείνας,
|
ἐχθροὺς |
καλῶν
τούτους,
διαφορῇ
τὰ
τούτων |
[7, 324] |
οὐδέν
τι
θαυμαστὸν
ἦν
τιμωρίας
|
ἐχθρῶν |
γίγνεσθαί
τινών
τισιν
μείζους
ἐν |
[7, 334] |
ἐπὶ
τιμωρίας
παύσωνται
τρεπόμενοι
τῶν
|
ἐχθρῶν, |
ἐγκρατεῖς
δὲ
ὄντες
αὑτῶν,
θέμενοι |
[7, 324] |
ὑπὸ
Διονυσίου
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
ἐχθρῶν |
ἔλθοι
παρ'
ἡμᾶς
φεύγων
καὶ |
[7, 349] |
ἄκρον
ἐλθὼν
τοῦ
περιγενέσθαι
τῶν
|
(ἐχθρῶν, |
θαυμαστὸν
παθὼν
οὐδέν.
Ὅσιος
γὰρ |
[8, 357] |
διανοοῦμαι,
καὶ
τότε
κρατήσας
τῶν
|
ἐχθρῶν |
μεθ'
ὑμῶν,
εἰ
μὴ
ξενικαὶ |
[7, 339] |
ἐξελέγξαι
σαφῶς
ὁποτέρως
ποτὲ
ἄρα
|
ἔχοι, |
καὶ
τοῦτ'
αὐτὸ
μηδαμῇ
προδοῦναι |
[7, 324] |
φιλοσοφίας
τε
καὶ
παιδείας
ὡς
|
ἔχοι |
σφόδρα
λέγων,
τούς
τε
αὑτοῦ |
[3, 315] |
γὰρ
οὔθ'
ἧττον
ἐμοὶ
πρέποντα
|
ἔχοις |
ἄν
ποτε
λέγων
μου
καταψεύσασθαι, |
[9, 357] |
Ἐχεκράτους
δὲ
καὶ
νῦν
ἐπιμέλειαν
|
ἔχομεν |
καὶ
εἰς
τὸν
λοιπὸν
χρόνον |
[7, 339] |
παρὰ
πάντα
δὲ
ἀεὶ
φιλοσοφίας
|
ἐχόμενος |
καὶ
τροφῆς
τῆς
καθ'
ἡμέραν |
[7, 329] |
ἡγοῦμαι
προσβιάζεσθαι
μὴ
νόσῳ
παραφροσύνης
|
ἐχομένους, |
ἐὰν
δέ
τινα
καθεστῶτα
ζῶσι |
[7, 324] |
ὂν
ἡλικίας
τε
ἤδη
μετρίως
|
ἔχον. |
Ὅθεν
μοι
σκοπουμένῳ
καὶ
διστάζοντι |
[13, 360] |
φιλοφρονούμενος
εἶπες
εὖ
τι
ῥῆμα
|
ἔχον, |
ὡς
ἔμοιγε
ἐδόκεις
καὶ
(τῷ |
[12, 359] |
ἔχει,
ὡς
δέ
ποτε
τυγχάνει
|
ἔχοντα, |
ἀπέσταλκά
(σοι·
περὶ
δὲ
τῆς |
[7, 324] |
τῶν
νόμων
αὐταῖς
σχεδὸν
ἀνιάτως
|
ἔχοντά |
ἐστιν
ἄνευ
παρασκευῆς
θαυμαστῆς
τινος |
[2, 310] |
τὰ
πρὸς
ἀλλήλους
οὑτωσὶ
τυγχάνει
|
ἔχοντα· |
οὔτε
αὐτοὶ
(ἂν)
ἀγνῶτές
ἐσμεν |
[7, 334] |
τοῦ
φόνου
αὐτόχειρες
ἐγένοντο,
ὅπλα
|
ἔχοντες |
ἐν
ταῖς
χερσὶν
αὐτοὶ
τοῖς |
[6, 322] |
τε
ὑμῖν
αὐτοῖς
καὶ
χρείαν
|
ἔχοντες |
ὥστε
ἀλλήλους
εἰς
τὰ
(μέγιστα |
[3, 315] |
μὴ
θαύμαζε·
κακὸς
γὰρ
ἂν
|
ἔχοντί |
γε
νοῦν
ἀνδρὶ
φαινοίμην
ἐνδίκως, |
[7, 329] |
συμβουλεύοιτό
(τι
τῶν
προσφόρων,
νοῦν
|
ἔχοντος |
τὸ
τοῖς
τοιούτοις
συμβουλεύειν·
τοῖς |
[2, 310] |
ὀλίγα.
Τούτων
δὴ
γεγονότων
καὶ
|
ἐχόντων |
οὕτω,
σχεδὸν
κατὰ
τὴν
ἐμὴν |
[6, 322] |
φίλων
βεβαίων
τε
καὶ
ἦθος
|
ἐχόντων |
ὑγιές·
Ἐράστῳ
δὲ
καὶ
Κορίσκῳ, |
[7, 339] |
ταῦτα
ἦν
παρεσκευασμένη
τὴν
ἀρχὴν
|
ἔχουσα |
ἡ
ἐπιστολή,
τῇδέ
πῃ
φράζουσα |
[8, 357] |
τοὺς
μὲν
βαρβάρους
ἣν
νῦν
|
ἔχουσιν |
ἀφελόμενος,
ὅσοι
μὴ
ὑπὲρ
τῆς |
[1, 309] |
δὲ
τὸ
ποίημα
τοῖς
νοῦν
|
ἔχουσιν |
οὐ
κακῶς
ἔχειν
δοκεῖ
Οὐ |
[13, 360] |
ἔλαβον,
καὶ
λαβὼν
αὐτός
(τε
|
ἐχρησάμην |
καὶ
ὑμῖν
ταῦτα
ἀπέπεμψα.
Τὸ |
[7, 324] |
ἐν
μεταβολαῖς·
καίτοι
πολλῇ
γε
|
ἐχρήσαντο |
οἱ
τότε
κατελθόντες
ἐπιεικείᾳ.
Κατὰ |
[7, 329] |
Σικελίας
πάσης
ἑπτά,
καὶ
πιστοῖς
|
ἐχρήσατο |
τοῖς
κοινωνοῖς
καὶ
οὐκ
ἐπιτιθεμένοις |
[11, 358] |
γενέσθαι
ἂν
οὐ
πολλὴν
ἐλπίδα
|
ἔχω |
δι'
ἃ
δέ,
μακρᾶς
ἑτέρας |
[13, 360] |
ἄν.
Τὰ
μὲν
ἄλλ'
οὔπω
|
ἔχω |
λέγειν,
πρὶν
ἂν
παρὰ
σοῦ |
[11, 358] |
σώματι
διὰ
τὴν
ἡλικίαν
ἱκανῶς
|
ἔχω |
πλανᾶσθαι
καὶ
κινδυνεύειν
κατά
τε |
[11, 358] |
πορείαις
ἐστὶ
μεστά.
Συμβουλεῦσαι
μέντοι
|
(ἔχω |
σοί
τε
καὶ
τοῖς
οἰκισταῖς, |
[7, 349] |
(ᾐδέσθη
δέ.
Οὔτ'
οὖν
ἡλικίαν
|
ἔχω |
συμπολεμεῖν
ἔτι
σχεδὸν
οὐδενί,
κοινός |
[3, 315] |
μὴ
φῂς
εἰρηκέναι
εἰρηκὼς
ταῦτα,
|
ἔχω |
τὴν
δίκην·
εἰ
δ'
ὁμολογεῖς, |
[7, 339] |
Τοσόνδε
γε
μὴν
περὶ
πάντων
|
ἔχω |
φράζειν
τῶν
γεγραφότων
(καὶ
γραψόντων, |
[2, 310] |
ἔπειτα
αὐτοῦ
τὰς
ἀποδείξεις
ὡς
|
ἔχων |
βεβαίως
οὐ
κατέδησας,
ἀλλ'
ᾄττει |
[3, 315] |
τῷ
παιδὶ
καταλείψειν
(αὐτοῦ.
Πολλὰ
|
ἔχων |
εἰπεῖν
ὧν
ὑποσχόμενος
οὐδὲν
ἐποίησας, |
[7, 324] |
φιλοσοφήσῃ.
Ταύτην
δὴ
τὴν
διάνοιαν
|
ἔχων |
εἰς
Ἰταλίαν
τε
καὶ
Σικελίαν |
[7, 334] |
πάσης
τῆς
ἀρχῆς,
μεγίστην
δύναμιν
|
ἔχων, |
ἐν
ᾗ
γενομένη
φιλοσοφία
τε |
[13, 360] |
πάντα
τὰ
ἐκείνου
πάνυ
χαριέντως
|
ἔχων· |
ἔτι
δὲ
καὶ
τῶν
Ἰσοκράτους |
[7, 339] |
λόγων
ἀσθενές·
ὧν
ἕνεκα
νοῦν
|
ἔχων |
οὐδεὶς
τολμήσει
ποτὲ
εἰς
αὐτὸ |
[2, 310] |
Ἦλθον
ἐγὼ
εἰς
Σικελίαν
δόξαν
|
ἔχων |
πολὺ
τῶν
ἐν
φιλοσοφίᾳ
διαφέρειν, |
[2, 310] |
ἀρχάς,
καὶ
ὁ
μὲν
πλείω
|
ἔχων |
πράγματα,
ὁ
δὲ
ἐλάττω,
μόγις |
[7, 324] |
(τότε
δόξαν,
ταύτην
καὶ
διετέλεσεν
|
ἔχων, |
Συρακοσίους
οἴεσθαι
δεῖν
ἐλευθέρους
εἶναι, |
[11, 358] |
καὶ
ἀγαθὸς
ἐγγένηται
μεγάλην
δύναμιν
|
ἔχων· |
τὸ
δ'
ἔμπροσθεν
(αὐτὰ
προθυμεῖσθαι |
[13, 360] |
δίκαιον
γάρ,
καὶ
ἅμα
ἐμπείρως
|
ἔχων |
τῶν
παρὰ
σοὶ
λέγοιμ'
ἄν. |
[7, 334] |
ἐδεῖτο·
καὶ
γὰρ
δὴ
λόγος
|
ἐχώρει |
πολὺς
ἐκ
Σικελίας
ὡς
Διονύσιος |
[7, 329] |
τῶν
ἐπιβουλευόντων
Διονυσίῳ,
ὡς
πολλαχόθεν
|
ἐχώρουν |
οἱ
τοιοῦτοι
λόγοι,
οἳ
δὴ |
[2, 310] |
καὶ
ἐξ
ἀρχῆς,
σὺ
καθηγοῦ,
|
ἕψομαι |
δὲ
ἐγώ·
τιμώμενος
γὰρ
(ὑπὸ |
[7, 344] |
τοῦτο,
ἐν
τῷ
πρόσθεν
Δίωνα
|
ἐῶν |
τὰ
ἑαυτοῦ
κεκτῆσθαι
καὶ
καρποῦσθαι |
[7, 344] |
χρόνῳ,
τούτων
δὲ
οὕτω
γενομένων,
|
ἑωράκη |
τε
ἐγὼ
ἀκριβῶς
τὴν
ἐπιθυμίαν |
[3, 315] |
καὶ
βουλομένοις
εἰς
ἔχθραν
ἐλθεῖν
|
ἑώρων |
γὰρ
καὶ
τότε
καὶ
νῦν |
[13, 360] |
μὴ
ἀναλωθὲν
δὲ
ἀλλ'
ἐγχρονισθὲν
|
ἕως |
ἄν
τις
παρὰ
σοῦ
ἔλθῃ, |
[7, 344] |
μεταστῆναι
δ'
ἐκ
τῆς
χώρας,
|
ἕως |
ἂν
ἄλλο
τι
Διονυσίῳ
δόξῃ. |
[7, 349] |
τι
ποιεῖν
βουληθῆτε·
κακὰ
δὲ
|
ἕως |
ἂν
ἐπιθυμῆτε,
ἄλλους
παρακαλεῖτε.
Ταῦτα |