Livre, Chap.
[7, 10]	τῶν ἐν Ἕλλησιν εὕροι τις	ἄν·	αἱ δὲ ἄλλαι πόλεις αἱ
[7, 12]	εἰ ἀφικόμενος ἐς Ῥώμην ὠφέλησεν	ἄν	τι Ἀχαιοὺς ἢ κακῶν σφισιν
[7, 17]	θῆκ´ ὀνομαστοτέραν. τοῦτο οὖν οὐκ	ἄν	τινι ἀλογίαν παραστήσειεν, εἰ Πάλειαν
[7, 20]	κρανίον τοῦ βοὸς ἐπὶ τοιῷδε	ἄν	τις εἰκάσειε πεποιῆσθαι· ἔστι δὲ
[7, 17]	εἰκόνι τῇ Οἰβώτα οὐ προαχθείη	ἄν	τις ἐς ἀλογίαν. Οἰβώτᾳ γὰρ
[7, 21]	Ἵππιον τὸν θεὸν πείθοιτο μὲν	ἄν	τις καὶ ἐπ´ αἰτίαις ἄλλαις·
[7, 4]	μάλιστα ἀρχαῖον {ὃ} οὐχ ἥκιστα	ἄν	τις καὶ ἐπὶ τῷ ἀγάλματι
[7, 25]	αἷμα ταύρου δοκιμάζονται· ἣ δ´	ἂν	αὐτῶν τύχῃ μὴ ἀληθεύουσα, αὐτίκα
[7, 24]	φέρει καί, ἐφ´ ὅ τι	ἂν	βάλῃ τὴν ὁρμήν, ἀνέκλινεν αὐτίκα
[7, 19]	αὐτὴν ἐπιστάμενος δοκεῖ μοί ποτε	ἂν	δοῦναι δῶρον συμμαχήσαντι ἀνδρί· οὔτε
[7, 23]	δᾷδα. Εἰλειθυίᾳ δὲ εἰκάσαι τις	ἂν	εἶναι δᾷδας, ὅτι γυναιξὶν ἐν
[7, 20]	ἐννέα τέ εἰσιν ἄνδρες, οὓς	ἂν	ἐκ πάντων ὁ δῆμος προέληται
[7, 25]	αὐτὸ Ὀρέστην λέγουσιν. ὃς δ´	ἂν	ἐνταῦθα ἢ αἵματι ἢ ἄλλῳ
[7, 22]	ἀπὸ τῶν ὤτων, καὶ ἧστινος	ἂν	ἐπακούσῃ φωνῆς, μάντευμα ἡγεῖται. (τοιαύτη
[7, 19]	αὐτῷ γενέσθαι λέγουσι μάντευμα, ἔνθα	ἂν	ἐπιτύχῃ θύουσιν ἀνθρώποις θυσίαν ξένην,
[7, 13]	ὁμοῦ καὶ Ἀχαιοῖς ἐσδραμεῖν ὑπῆρξεν	ἂν	ἐς τὸ τεῖχος τῆς Σπάρτης
[7, 26]	ἡμῶν· ἱερᾶται δὲ παρθένος, ἔστ´	ἂν	ἐς ὥραν ἀφίκηται γάμου. ἕστηκε
[7, 27]	ἐγγραφῆναι πρότερον καθέστηκεν οὐδενὶ πρὶν	ἂν	ἐφηβεύσωσιν. ἐνταῦθα ἀνὴρ Πελληνεὺς ἕστηκε
[7, 13]	ἐπάξειν Λακεδαιμονίοις πόλεμον, ἀλλὰ ἔστ´	ἂν	ἥκωσιν ἐκ Ῥώμης, ἀναμενεῖν τοὺς
[7, 6]	ἐν Ὀλυμπίᾳ τῶν Ἑλλήνων μετῆν	ἂν	καὶ Ἀχαιοῖς γεγράφθαι. δοκεῖν δέ
[7, 26]	τὸν ἐν Σικυῶνι ἐθεάσατο, τεκμαίροιτο	ἂν	καὶ ἐν Αἰγείρᾳ τὸν Ἀπόλλωνα
[7, 5]	τοῦ πυρὸς λελυμασμένοι. (ἡσθείης δ´	ἂν	καὶ τῷ ἐν Ἐρυθραῖς Ἡρακλείῳ
[7, 22]	τῶν χηραμῶν ἐντός, καὶ ὁπόσοις	ἂν	κατὰ γνώμην ᾖ, καὶ ἐγκαθεύδουσι.
[7, 23]	εἰσιν αἱ ὠδῖνες· ἔχοιεν δ´	ἂν	λόγον καὶ ἐπὶ τοιῷδε αἱ
[7, 14]	δὲ ἡ μετὰ ἀσθενείας μανία	ἂν	μᾶλλον ἢ ἀτυχία καλοῖτο. ὃ
[7, 13]	νῷ} τότε μὲν Λακεδαιμονίων ὡς	ἂν	ὁ ἀμαθέστατος στρατηγός, πρότερον δὲ
[7, 23]	ἄγαλμα ὅτι μὴ γυναιξίν, ἣ	ἂν	τὴν ἱερωσύνην ἔχῃ, ἄλλῳ γε
[7, 18]	Βολίνην καὶ Ἀργυρᾶν τε καὶ	Ἄρβαν.	(Αὔγουστος δὲ ἢ τοῦ παράπλου
[7, 9]	καθ´ ἡδονήν, οἳ Ἀρέα καὶ	Ἀλκιβιάδαν	ἅμ´ αὐτοῖς ἐπήγοντο ἐν τῷ
[7, 22]	(Τριτείας δὲ οἰκιστὴν οἱ μὲν	Κελβίδαν	γενέσθαι λέγουσιν, ἀφικόμενον {δὲ} ἐκ
[7, 20]	ἐς τοῦτο ἐκομίσθη τὸ χωρίον·	ἐπειδὰν	δὲ τῇ Λιμνάτιδι τὴν ἑορτὴν
[7, 24]	τοσούτῳ ῥᾳστώνην ἐνεῖναί τινα ἡγησώμεθα,	ἐπειδὰν	ὁμοῦ τῇ κινήσει τῇ ἀρξαμένῃ
[7, 19]	καὶ ἐναγίζουσιν ἀνὰ πᾶν ἔτος,	ἐπειδὰν	τῷ Διονύσῳ τὴν ἑορτὴν ἄγωσι.
[7, 12]	ἀπηχθημένος παυσάμενον {μὲν} τῆς ἀρχῆς	Μεναλκίδαν	ἐδίωκεν ἐν τοῖς Ἀχαιοῖς θανάτου
[7, 14]	Ἀχαιῶν τῶν ἐν τέλει καὶ	Θεαρίδαν·	ὡς δὲ ἀπῆλθον, ἐντυχόντες κατὰ
[7, 24]	δὴ κατέλαβεν, {καὶ} ἕτερον τὴν	ἰδέαν,	ἐν Σιπύλῳ πόλιν ἐς χάσμα
[7, 24]	ἐν τῇ γῇ. (τότε δὲ	ἰδέαν	μὲν ταύτην ἐπὶ τῇ Ἑλίκῃ
[7, 19]	αὐτίκα ἦν ἔκφρων μετὰ τὴν	θέαν·	τὰ μὲν δὴ πλείονα ἐμαίνετο,
[7, 5]	δὲ ὁ τοῦ Οἰνοπίωνος τάφος	θέαν	τε παρέχεται καί τινας καὶ
[7, 15]	μηδένα μήτε αἱρεῖν φεύγοντα ἀπηγόρευε·	Πυθέαν	δὲ ἢν ἕλωσιν, ἀνάγειν ἐκέλευσεν
[7, 16]	προσπεσόντες κατὰ τὰ πλάγια ἐς	τελέαν	τοὺς Ἀχαιοὺς φυγὴν κατέστησαν. (εἰ
[7, 26]	τὴν ἐν Εὐβοίᾳ τῷ ὀνόματι	Ἑστίαιαν	ἐκάλουν τῷ ἀρχαίῳ. παρείχετο δὲ
[7, 7]	Ῥωμαίων ἐστὶν εἰργασμένα· Εὐβοέων γὰρ	Ἑστίαιαν	πόλιν καὶ Ἀντίκυραν τὴν ἐν
[7, 1]	γαμβροί, καὶ Αὐτομάτην μὲν Ἀρχιτέλης,	Σκαιὰν	δὲ ἔλαβεν Ἄρχανδρος. δηλοῦσι δὲ
[7, 15]	αὐτῶν κατὰ συγγένειαν δή τινα	παλαιὰν	ἐδέχθησαν· ὡς δὲ τοῖς Φωκεῦσιν
[7, 4]	οἱ δὲ ὁμοῦ Λεωγόρῳ περὶ	Ἀναίαν	τὴν ἐν τῇ ἠπείρῳ τῇ
[7, 5]	τὴν φύσιν καὶ πηγὴν τὴν	Ἁλιταίαν·	ἐν δὲ τῇ Μιλησίᾳ πηγή
[7, 1]	ἐπὶ τὴν πρὸς ἕω θάλασσαν,	Ἀχαΐαν	δὲ ὄνομα τὸ ἐφ´ ἡμῶν
[7, 5]	ἐμὲ ἔτι πόλιν {ἣν} καλοῦσιν	ἀρχαίαν,	Ἴωνες ἐκ Κολοφῶνος ὁρμηθέντες ἀφελόμενοι
[7, 17]	οὐ προαχθείη ἄν τις ἐς	ἀλογίαν.	Οἰβώτᾳ γὰρ ἀνδρὶ Δυμαίῳ, σταδίου
[7, 17]	τοῦτο οὖν οὐκ ἄν τινι	ἀλογίαν	παραστήσειεν, εἰ Πάλειαν ἀλλὰ μὴ
[7, 23]	τοῦ Ἀσκληπιοῦ τῷ ἱερῷ ἐς	ἀντιλογίαν	ἀφίκετο ἀνήρ μοι Σιδόνιος, ὃς
[7, 12]	μειζόνων ἀρχή· Δίαιος δὲ ἐς	ἀντιλογίαν	Μεναλκίδᾳ καταστὰς ἐπὶ τῆς βουλῆς
[7, 3]	δὲ οὐ πολέμῳ, κατὰ δὲ	ὁμολογίαν	λαμβάνουσι παρὰ Κυμαίων· Ἰώνων δὲ
[7, 8]	ἐξ ἁπασῶν τὰς φρουρὰς κατὰ	ὁμολογίαν	πρὸς Ῥωμαίους (κατὰ μέντοι τοῦ
[7, 11]	ὑπελθόντες Ὠρωπίους ὑπάγονται σφᾶς ἐς	ὁμολογίαν	φρουράν τε Ἀθηναίων ἐσελθεῖν ἐς
[7, 5]	καὶ οὕτως οἱ Ἐρυθραῖοι τὴν	σχεδίαν	καθέλκουσιν. ἔσοδός τε δὴ ταῖς
[7, 5]	κάλον ἐκ τῶν τριχῶν τὴν	σχεδίαν	παρὰ σφᾶς κατάξειν. αἱ μὲν
[7, 27]	δὲ τὸ ἄγαλμα καὶ χρυσοῦ·	Φειδίαν	δὲ εἶναι τὸν εἰργασμένον φασὶ
[7, 17]	ἐπεὶ δὲ ηὔξητο, μετῴκησεν ἐς	Λυδίαν	τῷ Ἑρμησιάνακτος λόγῳ καὶ Λυδοῖς
[7, 4]	οὗτος. (Ἴωνι δὲ τῷ ποιήσαντι	τραγῳδίαν	ἐστὶν ἐν τῇ συγγραφῇ τοιάδε
[7, 12]	τοῦ Ἀχαιῶν παρὰ Ῥωμαίους ἰδίᾳ	πρεσβείαν	ἀποστέλλειν. (πόλεμός τε δὴ ἀπὸ
[7, 11]	ἐπετράπη μὲν ὑπὸ τοῦ Γάλλου	πρεσβείαν	ἐπὶ σφῶν αὐτῶν ἰδίᾳ παρὰ
[7, 8]	καὶ ὅσοι σὺν Μετέλλῳ κατὰ	πρεσβείαν	ἧκον ἐκ Ῥώμης. ἀφίκοντο δὲ
[7, 23]	τῆς Σικυωνίων τὸ αὐτὸ ἄγαλμα	Ὑγείαν	τε ὀνομάζεσθαι καὶ παιδὶ ἦν
[7, 21]	ἐπιτηδειοτάτους καὶ ἐς τἄλλα δίαιταν	ἡδεῖαν	ὥρᾳ παρεχόμενον θερινῇ. ἐν τούτῳ
[7, 18]	ὕπνον ἐτράπετο ὁ Τριπτόλεμος, ἐνταῦθα	Ἀνθείαν	παῖδα Εὐμήλου τοὺς δράκοντάς φασιν
[7, 18]	τοσάδε ἄλλα ᾤκησαν, Μεσάτιν καὶ	Ἄνθειαν	καὶ Βολίνην καὶ Ἀργυρᾶν τε
[7, 18]	Πρευγένους τοῦ Ἀγήνορος ἐς μὲν	Ἄνθειαν	καὶ ἐς Μεσάτιν μὴ ἐνοικίζεσθαι
[7, 19]	ἀνθρώποις. Ἰώνων τοῖς Ἀρόην καὶ	Ἄνθειαν	καὶ Μεσάτιν οἰκοῦσιν ἦν ἐν
[7, 18]	ἅρματος, Τριπτόλεμος δὲ καὶ Εὔμηλος	Ἄνθειαν	πόλιν οἰκίζουσιν ἐν κοινῷ, τοῦ
[7, 23]	πᾶσιν ὁμοίως ζῴοις ἐπιτήδειον πρὸς	ὑγίειαν,	Ἀπόλλωνα δὲ ἥλιον, καὶ αὐτὸν
[7, 23]	τὸν ἡλιακὸν δρόμον ἐπὶ γῆς	ὑγίειαν	ποιοῦντα ἀνθρώποις. (Αἰγιεῦσι δὲ Ἀθηνᾶς
[7, 10]	οὔτε ἔργον τῶν ἐς τὴν	κολακείαν	οὔτε λόγον οὐδένα ἐς αὐτοὺς
[7, 17]	ἄν τινι ἀλογίαν παραστήσειεν, εἰ	Πάλειαν	ἀλλὰ μὴ Δύμην τὸ ἐπίγραμμα
[7, 17]	στάδιον νικῶν ὅδ´ Ἁχαιὸς πατρίδα	Πάλειαν	θῆκ´ ὀνομαστοτέραν. τοῦτο οὖν οὐκ
[7, 4]	παρὰ Σαμίους καὶ ἐς τὴν	Ἠλείαν,	παρ´ ἄλλους γε οὐδένας φανερός
[7, 4]	δὲ ἀπὸ Ἀμφίκλου τετάρτῃ γενεᾷ	βασιλείαν	γὰρ ἔσχε καὶ οὗτος ἐπολέμησεν
[7, 3]	Ἕλληνας συνεπολιτεύοντο, οὐδὲν ἔχοντες πλέον·	βασιλείαν	δὲ Ἰώνων ἡγεμόνες Δαμασίχθων λαμβάνει
[7, 2]	Δελφοῖς, δίδωσι Μέδοντι ἡ Πυθία	βασιλείαν	τὴν Ἀθηναίων. οὕτω δὴ ὁ
[7, 10]	ἑαυτῶν. κατὰ δὲ τὴν Φιλίππου	βασιλείαν	τοῦ Ἀμύντου Λακεδαίμονα πόλεων μόνην
[7, 15]	φέροντα ἐς σύμβασιν προσίεντο οὐδένα,	Ἡράκλειαν	δὲ προσεκάθηντο πολιορκοῦντες οὐ βουλομένους
[7, 15]	στράτευμα ἤλαυνεν ἐπὶ τὰς Θήβας·	Ἡράκλειάν	τε γὰρ ἐπολιόρκησαν οἱ Θηβαῖοι
[7, 14]	ἀφεῖσθαι δὲ καὶ Ἄργος καὶ	Ἡράκλειαν	τὴν πρὸς Οἴτῃ καὶ Ὀρχομενίους
[7, 24]	δὲ δὴ δεύτερος τῶν σεισμῶν	ἀπώλειάν	τε τῶν ἑτοιμοτέρων φέρει καί,
[7, 15]	τὴν πόλιν ὑπ´ αὐτῶν κατὰ	συγγένειαν	δή τινα παλαιὰν ἐδέχθησαν· ὡς
[7, 3]	καὶ Παμφύλων, Λυκίων μὲν κατὰ	συγγένειαν	τὴν Κρητῶν καὶ γὰρ οἱ
[7, 25]	ἄλλος δῆμος ἀφίκοντο ἐς τὴν	Κερύνειαν,	καὶ δυνατωτέρα τε ἡ Κερύνεια
[7, 25]	δεξιὰν καὶ ἥξεις ἐς πόλισμα	Κερύνειαν·	ᾤκισται δὲ ὑπὲρ τὴν λεωφόρον
[7, 15]	Πελοπόννησον Μέτελλος καὶ Ῥωμαῖοι περὶ	Χαιρώνειαν	ἐπιφαίνονται· ἔνθα δὴ ἐπελάμβανε τοὺς
[7, 15]	Μέτελλος δὲ ὡς οἱ περὶ	Χαιρώνειαν	λογάδες κατέστρωντο οἱ Ἀρκάδων, ἀναστήσας
[7, 7]	αὐτοῦ μιμούμενος καὶ τὰ ἐς	θεραπείαν	ὅσοις πατρίδας ἀρεστὰ ἦν ἐπ´
[7, 15]	τὸν στρατόν, διὰ Θεσσαλίας τὴν	πορείαν	καὶ παρὰ τὸν Λαμιακὸν ποιούμενος
[7, 3]	Δελφούς· Τειρεσίαν δὲ κατὰ τὴν	πορείαν	τὸ χρεὼν ἐπέλαβεν ἐν τῇ
[7, 1]	ἀνὰ πάντα καὶ ἀμφ´ Ἑλίκην	εὐρεῖαν"	(τότε δὲ ἐπὶ τῆς Ἴωνος
[7, 6]	ἐκ θαλάσσης τῆς κατὰ Λέχαιον	ἀποτειχίσειαν	ἐς τὴν ἑτέραν τὴν ἐπὶ
[7, 6]	κατὰ μὲν τὴν ἐς Ἴλιον	ἐπιστρατείαν	Ἀγαμέμνονος Λακεδαίμονα ἔτι καὶ Ἄργος
[7, 27]	ἀνεῖται μελέτην· οὐδὲ ἐς τὴν	πολιτείαν	ἐγγραφῆναι πρότερον καθέστηκεν οὐδενὶ πρὶν
[7, 27]	ἀρχὴν ἐθέλουσιν ὀνομάζειν, ὅτι κατέλυσε	πολιτείαν	ἐμοὶ δοκεῖν τὴν ἐν Πελλήνῃ,
[7, 22]	βασιλέως δόντος· στάδιοι δὲ ἐς	Τρίτειαν	εἴκοσί τε καὶ ἑκατόν εἰσιν
[7, 26]	δὲ περὶ τὴν Φελλόην ἐς	φυτείαν	ἀμπέλων ἐστὶν ἐπιτήδεια· καὶ ὅσα
[7, 15]	Ἀχαιῶν καὶ ἀγῶνος τοῦ πρὸς	Σκάρφειαν	μετεσχήκεσαν. τότε δὲ αὐτοί τε
[7, 15]	διαβεβηκέναι τὸν Σπερχειόν, ἀπέφευγεν ἐς	Σκάρφειαν	τὴν Λοκρῶν, οὐδὲ κατὰ τὸ
[7, 1]	κοινῷ βασιλέα ἕλωνται κατά τε	ἀνδραγαθίαν	καὶ γένους δόξαν. (Ἰώνων δὲ
[7, 4]	Εὐκλείδου. οὗτος ὁ Σμῖλίς ἐστιν	ἡλικίαν	κατὰ Δαίδαλον, δόξης δὲ οὐκ
[7, 7]	Φίλιππον τὸν Δημητρίου παῖδα ἔτι	ἡλικίαν	ὄντα· ἦν δὲ καὶ ἀνεψιὸς
[7, 20]	Πρευγένης καὶ Ἀθερίων, οἳ Πατρέως	ἡλικίαν	παιδὸς ἔχοντος καὶ αὐτοὶ παῖδές
[7, 24]	ἀγάλματα χαλκοῦ πεποιημένα, Ζεύς τε	ἡλικίαν	παῖς καὶ Ἡρακλῆς, οὐδὲ οὗτος
[7, 18]	Κάλλωνος οὐ πολλῷ γενέσθαι τινὶ	ἡλικίαν	ὑστέρους. (ἄγουσι δὲ καὶ Λάφρια
[7, 25]	καὶ ἰσχυρῷ τῷ σεισμῷ, ὥστε	οἰκίαν	μηδεμίαν τῶν ἐν Λακεδαίμονι ἀντισχεῖν.
[7, 2]	λοιποὶ τῶν Κόδρου παίδων ἐς	ἀποικίαν	ἀπεστάλησαν, ἀγαγόντες μὲν καὶ αὐτῶν
[7, 2]	καὶ αὐτοί σφισιν ἐς τὴν	ἀποικίαν	ἐγένοντο ἡγεμόνες· ὡς δὲ ταῖς
[7, 3]	Ἁλιαρτίᾳ. (ἐκπέμψαντος δὲ σφᾶς ἐς	ἀποικίαν	τοῦ θεοῦ, περαιοῦνται ναυσὶν ἐς
[7, 16]	οἱ Ἀχαιοὶ φιλάνθρωπον ἐδυνήθησαν, ἐς	πολιορκίαν	καὶ τριβὴν πολέμου καταστάντες· νῦν
[7, 24]	ὁρμήν, ἀνέκλινεν αὐτίκα τοῖς ἐς	πολιορκίαν	μηχανήμασιν ὁμοίως. (τὸν δὲ αὐτῶν
[7, 6]	Ἀχαιοὶ μετέσχον, ἐς δὲ τὴν	Θεσσαλίαν	καὶ ἐπὶ τὸν πρὸς Λαμίᾳ
[7, 1]	ἐξ Ἀθηνῶν ἐπικούρους κατῆλθεν ἐς	Θεσσαλίαν	καὶ ἔσχε τὴν πατρῴαν ἀρχήν,
[7, 19]	οὕτω διακείμενος οὐκ ἐς τὴν	Θεσσαλίαν	τὸν πλοῦν ἐποιεῖτο, ἀλλ´ ἐπί
[7, 10]	καὶ ἐλάσσονας, οἳ μόνοι περὶ	Ἰταλίαν	Ἀχαιῶν ἔτι ἐλείποντο, ἀφιᾶσιν, ἀποχρώντως
[7, 25]	ᾧ Μαρδόνιος ὁ Γωβρύου τὴν	ἀγγελίαν	ἐπίστευσεν ἐς Ἀθηναίους ἀπαγγεῖλαι· ὁ
[7, 4]	ὡς ἀνὰ πᾶσαν μὲν τὴν	Σικελίαν,	ἐπὶ πλεῖστον δὲ καὶ Ἰταλίας
[7, 16]	καὶ τὴν ἐς τὸν θάνατον	δειλίαν.	(Ἀχαιῶν δὲ οἱ ἐς Κόρινθον
[7, 3]	ὁμοῦ ἔφυγον Καρῶν δὲ κατὰ	φιλίαν	ἐκ παλαιοῦ πρὸς Μίνω, Παμφύλων
[7, 9]	καί τι καὶ φρόνημα κατὰ	φιλίαν	προσειληφὼς τὴν Φιλοποίμενος, λόγῳ τε
[7, 18]	ἐς Αἰτωλίαν Ἀχαιῶν μόνοι κατὰ	φιλίαν	τὴν Αἰτωλῶν, τὸν πόλεμόν σφισι
[7, 11]	τὸ ἥμισυ ὑπισχνεῖτο, ἰσχύοντι διὰ	φιλίαν	τὴν Ῥωμαίων ἐν Ἀχαιοῖς μέγιστον.
[7, 18]	ἀνὰ χρόνον Πατρεῖς διέβησαν ἐς	Αἰτωλίαν	Ἀχαιῶν μόνοι κατὰ φιλίαν τὴν
[7, 9]	τε Ἀθήνας κατεπέμπετο καὶ ἐς	Αἰτωλίαν	κατάγειν σφᾶς Μεσσηνίους καὶ Ἀχαιοὺς
[7, 26]	ᾠδῇ καὶ Μοιρῶν τε εἶναι	μίαν	τὴν Τύχην καὶ ὑπὲρ τὰς
[7, 6]	ἔφασκε τοῦ ἔργου τοῦ περὶ	Λάμιαν.	(οἶδα δὲ καὶ ἄνδρα αὐτὸς
[7, 4]	τοῦ ποταμοῦ λαβόντι τοῦ Μαιάνδρου	Σαμίαν	γενέσθαι Περίλαον καὶ Ἔνουδον καὶ
[7, 12]	πόλεις ὅσαι τελοῦσιν ἐς Ἀχαιοὺς	μηδεμίαν	ἐφ´ ἑαυτῆς καθεστηκέναι κυρίαν ἄνευ
[7, 25]	ἰσχυρῷ τῷ σεισμῷ, ὥστε οἰκίαν	μηδεμίαν	τῶν ἐν Λακεδαίμονι ἀντισχεῖν. (ἐγένετο
[7, 23]	Ἀπόλλωνα ἐπιφημίζειν, θνητὴν δὲ γυναῖκα	οὐδεμίαν	μητέρα· (Ἀσκληπιὸν μὲν γὰρ ἀέρα
[7, 15]	χρόνου τοῦ προτέρου σφίσιν ἀπειθείας	οὐδεμίαν	παρὰ Ῥωμαίων ὑπισχνεῖτο ὀργὴν γενήσεσθαι.
[7, 19]	ὁποῖα ὑπὸ τοῦ Εὐρυπύλου τὴν	ἐπιδημίαν	τοῖς ἐνταῦθα ἦν τὰ παρόντα
[7, 16]	δὲ καὶ ὅσοις ἐπιβεβλήκει Μόμμιος	ζημίαν·	Βοιωτούς τε γὰρ Ἡρακλεώταις καὶ
[7, 11]	πλὴν ταλάντων ἑκατὸν τὴν ἄλλην	ζημίαν·	ἐξέτισαν δὲ οὐδὲ ταῦτα οἱ
[7, 11]	ἐπιβάλλειν σφᾶς Ἀθηναίοις ἐς Ὠρωπίους	ζημίαν	κατὰ τῆς βλάβης ἧς ἦρξαν
[7, 14]	δίκην Μετέλλου δικάζοντος Φωκεῦσιν ἐκτῖσαι	ζημίαν,	ὅτι ἐσέβαλον σὺν ὅπλοις ἐς
[7, 11]	ἐς καιρὸν τῆς κρίσεως Ἀθηναίοις	ζημίαν	πεντακόσια τάλαντα ἐπιβάλλουσι, Ῥωμαίων δὲ
[7, 13]	τὴν στρατιὰν ἐπιβάλλουσιν οἱ Ἀχαιοὶ	ζημίαν	πεντήκοντα ἅτε ἀνδρὶ προδότῃ τάλαντα,
[7, 9]	ἐπιβάλλουσιν ἐν τῷ συνεδρίῳ θάνατον	ζημίαν.	(Ῥωμαίων δὲ ἡ βουλὴ πέμπουσιν
[7, 13]	πόλιν. (εἰ δὲ ὁ Δαμόκριτος	προθυμίαν	ἐποιήσατο, τοῖς φεύγουσιν ἐκ τῆς
[7, 21]	ἐξ ἀρχῆς ἀποφυγόντα φασὶ τὴν	μανίαν	Εὐρύπυλον. πρὸς δὲ τῷ λιμένι
[7, 26]	καὶ ταῦτα Πεντελησίου. τὴν δὲ	Οὐρανίαν	σέβουσι μὲν τὰ μάλιστα, ἐσελθεῖν
[7, 10]	Ῥωμαῖοι προκατεγνῶσθαι νομίζοντες ἔς τε	Τυρσηνίαν	καὶ ἐς τὰς ἐκεῖ διέπεμψαν
[7, 10]	τοὺς ἀνθεστηκότας σφίσιν Ἑλλήνων ἐς	Μακεδονίαν	ἐβιάσαντο ἀποσταλῆναι, διδόναι δὲ αὐτοὺς
[7, 8]	καί σφισιν εἵποντο μὲν ἐς	Μακεδονίαν	καὶ ἐπὶ Φίλιππον, μετέσχον δὲ
[7, 25]	δὲ πλέον μὲν ἥμισυ ἐς	Μακεδονίαν	καταφεύγουσι παρὰ Ἀλέξανδρον, ᾧ Μαρδόνιος
[7, 16]	Ῥωμαίων στράτευμα, ἀποπέμψας δὲ ἐς	Μακεδονίαν	Μέτελλον καὶ ὅσον εἵπετο ἐκείνῳ,
[7, 13]	αὐτὸν χρόνον τοῦτον ἀφίκετο ἐς	Μακεδονίαν	στρατιά τε Ῥωμαίων καὶ ἡγεμὼν
[7, 15]	(Ἀχαιοῖς δὲ αὖθις ἐπὶ τὴν	ἡγεμονίαν	τοῦ στρατεύματος παρῄει Δίαιος· καὶ
[7, 6]	παροικοῦντες ἀνασώσασθαι τὴν προτέραν ἔτι	εὐδαιμονίαν	ἐκώλυον· (Θηβαίοις δὲ ἐς τοσοῦτο
[7, 3]	πολὺ ἐκλείπουσιν, ἐπανιόντες δὲ ἐς	Ἰωνίαν	Σκύππιον τῆς Κολοφωνίας ἔκτισαν. (ἀπελθόντες
[7, 27]	ποταμῶν τῶν Ἀχαϊκῶν, ἐς τὴν	Σικυωνίαν	ἐκδίδωσι θάλασσαν.
[7, 11]	τῆς βλάβης ἧς ἦρξαν τὴν	ἀξίαν.	(Σικυώνιοι μὲν οὖν οὐκ ἀφικομένοις
[7, 25]	ἀποτραπήσῃ τε ἀπὸ θαλάσσης ἐς	δεξιὰν	καὶ ἥξεις ἐς πόλισμα Κερύνειαν·
[7, 16]	παρασχόμενος Μεναλκίδᾳ τὴν ἐς χρήματα	πλεονεξίαν,	ἐοικυῖαν δὲ καὶ τὴν ἐς
[7, 25]	ἕνεκα ἔτυχον ἢ κατὰ πρόφασιν	ἀλλοίαν,	μόνοι τε οὗτοι Βουρέων ἐλείφθησαν
[7, 13]	πολίσματα ἐς τὴν Ἀχαιῶν ὑπηγάγετο	εὔνοιαν,	ἐσήγαγε δὲ ἐς αὐτὰ καὶ
[7, 6]	διὰ τὸ ἔργον τὸ πρὸς	Τροίαν	Λακεδαιμονίους Δωριεῖς ἀπηξίουν σφίσιν ἡγεῖσθαι.
[7, 27]	οἱ Πελληνεῖς τὴν μὲν ἐς	Ὀλυμπίαν	ἀνέθεσαν, τὴν δὲ ἐν τῷ
[7, 17]	καὶ τὴν εἰκόνα ἀναθεῖσιν ἐς	Ὀλυμπίαν	Σώστρατος Πελληνεὺς σταδίου νίκην ἔσχεν
[7, 16]	καὶ οἰκέτας, ὅσοι τῶν ἐς	ἐλευθερίαν	ἀφεθέντων καὶ μαχεσαμένων μετὰ Ἀχαιῶν
[7, 15]	Δίαιος· καὶ δούλους τε ἐς	ἐλευθερίαν	ἠφίει, τὸ Μιλτιάδου καὶ Ἀθηναίων
[7, 17]	ἐκέλευσεν ἡγεμόνος, ἀπομεμαθηκέναι φήσας τὴν	ἐλευθερίαν	τὸ Ἑλληνικόν. (τάδε μὲν οὕτω
[7, 13]	ἐκ τοῦ προσδοκωμένου κινδύνου Λακεδαιμονίοις	σωτηρίαν	εὕρισκεν ἀφίησιν ἑκουσίως τὴν ψυχὴν
[7, 21]	τολμήσαντα. ὡς δὲ οὐδὲν ἐς	σωτηρίαν	εὑρίσκετο ἡ παρθένος, δεύτερα ἐπὶ
[7, 12]	ἔμελλε Μεναλκίδᾳ καὶ ἀκόντων Ἀχαιῶν	σωτηρίαν	παρέξειν. Ἀχαιοὶ δὲ ἐπὶ μὲν
[7, 2]	λέγουσιν· ἐπὶ γενεὰς μὲν δύο	Ἀνακτορίαν	καλεῖσθαι τὴν γῆν Ἄνακτός τε
[7, 10]	δὲ Ἴωνας κεχειρωμένους ἠνδραποδίσαντο καὶ	Ἐρέτριαν	Μῆδοι, προδόται δὲ ἐγένοντο οἱ
[7, 8]	~(τότε δὲ ἥκων ὁ Φλαμίνιος	Ἐρέτριάν	τε διήρπασε, τοὺς φρουροῦντας Μακεδόνων
[7, 12]	Ἀχαιοὺς μηδεμίαν ἐφ´ ἑαυτῆς καθεστηκέναι	κυρίαν	ἄνευ τοῦ κοινοῦ τοῦ Ἀχαιῶν
[7, 7]	τῶν συμμάχων ἐπὶ Ῥωμαίους καὶ	ἐπικουρίαν	τὴν ἐκεῖθεν κατέφευγον οἱ Ἀθηναῖοι.
[7, 26]	ἔστιν ἀνθρώποις. θεοῦ δὲ ἣν	Συρίαν	ἐπονομάζουσιν, ἐς ταύτης τὸ ἱερὸν
[7, 18]	γενέσθαι δὲ ἐπίκλησιν τῇ θεῷ	Λαφρίαν	ἀπὸ ἀνδρὸς Φωκέως φασί· Λάφριον
[7, 13]	ἐκέλευε, πρὶν ἢ ἐς τὴν	Ἀσίαν	διαβῆναι, τοῖς ἡγεμόσιν αὐτοὺς τοῖς
[7, 3]	μὲν ἢ Ἴωνας ἐς τὴν	Ἀσίαν	ἐλθεῖν, οὐκ ᾠκοῦντο αἱ πόλεις·
[7, 6]	δὴ τρόπον διαβεβήκεσαν ἐς τὴν	Ἀσίαν,	ἐνταῦθα εἶχεν οὕτω τὰ Ἑλλήνων.
[7, 3]	θεοῦ, περαιοῦνται ναυσὶν ἐς τὴν	Ἀσίαν,	καὶ ὡς κατὰ τὴν Κλάρον
[7, 2]	δὲ ταῖς ναυσὶν ἐς τὴν	Ἀσίαν	κατῆραν, ἐπ´ ἄλλην ἐτρέποντο ἄλλοι
[7, 13]	τὰ Ἀχαιῶν ἀπηλλάσσοντο ἐς τὴν	Ἀσίαν·	Λακεδαιμόνιοι δὲ ὑπὸ φρονήματος μᾶλλον
[7, 6]	ἔτι διεβεβήκει ναυσὶν ἐς τὴν	Ἀσίαν.	οὗτοί τε δὴ τηνικαῦτα ἐν
[7, 3]	τοῖς Ἀθηναίοις διέβησαν ἐς τὴν	Ἀσίαν.	τὴν χώραν δὲ οὐ πολέμῳ,
[7, 5]	ἐτεκμαιρόμεθα εἶναι καὶ ἐς τὴν	ἐργασίαν	ὁρῶντες ἔνδον τοῦ ἀγάλματος καὶ
[7, 3]	τῷ Ἀπόλλωνι ἐκομίσθησαν ἐς Δελφούς·	Τειρεσίαν	δὲ κατὰ τὴν πορείαν τὸ
[7, 2]	τὰ ἐς τὴν Ἄρτεμιν τὴν	Ἐφεσίαν	ἐστίν. (οὐ μὴν πάντα γε
[7, 14]	οἰκίας καὶ ἐκάλουν Ἀχαιοὺς ἐς	ἐκκλησίαν·	οἱ δὲ ὡς τὰ ἐγνωσμένα
[7, 7]	αὐτῶν καὶ τοῦ Αἰτωλῶν ἔθνους	Μαγνησίαν	τὴν ὑπὸ τὸ Πήλιον κατεῖχεν
[7, 21]	(προεξεργασθέντων δὲ ὁπόσα ἐς τὴν	θυσίαν	ἄλλα ἐκ Δωδώνης μεμαντευμένα ἦν,
[7, 19]	χαλεπῶς συνήσειν τὰ ἐς τὴν	θυσίαν·	ἀφίκοντο δὲ ἐς μνήμην καὶ
[7, 19]	ἐνταῦθα ἀνθρώποις τὰ ἐς τὴν	θυσίαν	ἐπαύσθη, τό τε ὄνομα ἐτέθη
[7, 18]	ἤδη δρᾶν τὰ ἐς τὴν	θυσίαν	νομίζουσι, δημοσίᾳ τε ἡ πόλις
[7, 19]	ἔνθα ἂν ἐπιτύχῃ θύουσιν ἀνθρώποις	θυσίαν	ξένην, ἐνταῦθα ἱδρύσασθαί τε τὴν
[7, 19]	ἀγόμενος δαίμονα, τὰ ἐς τὴν	θυσίαν	τῆς Τρικλαρίας παύσει. Ἰλίου δὲ
[7, 13]	ἀπαγορεύσοντας, τὴν δὲ ἐκ Ῥώμης	παρουσίαν	τῶν ἀνδρῶν προεροῦντας μένειν, οἳ
[7, 2]	ἐξέλιπον τὴν πόλιν. (κατὰ τὴν	Μυουσίαν	χώραν θαλάσσης κόλπος ἐσεῖχεν οὐ
[7, 6]	ἐς Θερμοπύλας ἐπὶ τὴν Γαλατῶν	στρατιὰν	ἔξοδος καὶ τοῖς πᾶσιν ὁμοίως
[7, 13]	μὲν οὖν ἀπαγαγόντι ὀπίσω τὴν	στρατιὰν	ἐπιβάλλουσιν οἱ Ἀχαιοὶ ζημίαν πεντήκοντα
[7, 1]	Ἴωνι δὲ ἐπὶ τοὺς Αἰγιαλεῖς	στρατιὰν	καὶ ἐπὶ Σελινοῦντα τὸν βασιλέα
[7, 15]	ᾑρημένος, τοῦτον ναῦς τε καὶ	στρατιὰν	πεζὴν ἐκέλευον ἐπ´ Ἀχαιοὺς ἄγειν.
[7, 7]	πραγμάτων· (τότε δὲ ἀποστέλλουσιν Ἀθηναίοις	στρατιάν	τε καὶ ἡγεμόνα Ὀτίλιον· τοῦτο
[7, 19]	τε ὢν καὶ καθ´ ἥντινα	αἰτίαν	ἀφίκετο ἐς τὴν γῆν ταύτην,
[7, 4]	ἐξελαύνουσιν ἐκ τῆς νήσου Σαμίους·	αἰτίαν	δὲ ἐπέφερον μετὰ Καρῶν σφᾶς
[7, 18]	Πάτρας ἢ κατ´ ἄλλην τινὰ	αἰτίαν	ἐπανήγαγεν αὖθις ἐκ τῶν πολισμάτων
[7, 10]	Ἀχαιοῖς οὕτως" ἔφη κατὰ τὴν	αἰτίαν	ἔχει ταύτην· ἐστρατήγησα μὲν Ἀχαιῶν
[7, 3]	τε ἀνθρώπων ὄντες καὶ κατὰ	αἰτίαν	ἥντινα ἥκουσι λαμβάνει μὲν γυναῖκα
[7, 5]	Φοινίκης ἐξέπλευσε· καθ´ ἥντινα δὲ	αἰτίαν,	οὐδὲ αὐτοὶ τοῦτο οἱ Ἐρυθραῖοι
[7, 10]	προφάσεως, καὶ ὁπόσοις Καλλικράτης ἐπῆγεν	αἰτίαν	Περσεῖ σφᾶς φρονῆσαι τὰ αὐτά,
[7, 4]	καὶ πολέμου παρέσχε τοῖς Σικελοῖς	αἰτίαν	πρὸς τοὺς Κρῆτας, ὅτι ἐξαιτοῦντος
[7, 17]	ποτε οἱ Ἀχαιοὶ καθ´ ἥντινα	αἰτίαν	στεφάνου τοῦ Ὀλυμπίασιν ἡμάρτανον, διδάσκονται
[7, 9]	γενέσθαι νομισθέντας καὶ κατὰ τὴν	αἰτίαν	ταύτην ὑπὸ Ἀχαιῶν ἐκπεπτωκότας, τούτους
[7, 18]	Καλυδωνίοις ἐλαφρότερον γενέσθαι λέγουσι καὶ	αἰτίαν	τῇ θεῷ τῆς ἐπικλήσεως ἐθέλουσιν
[7, 1]	λόγος μοι προδιηγησαμένῳ καθ´ ἥντινα	αἰτίαν	τοῖς Λακεδαίμονα οἰκοῦσι καὶ Ἄργος
[7, 4]	ἐκεῖνό γε εἴρηκε, καθ´ ἥντινα	αἰτίαν	Χῖοι τελοῦσιν ἐς Ἴωνας. ~(Σμύρναν
[7, 1]	παῖδες διώκουσιν ἐκ Θεσσαλίας, ἐπενεγκόντες	αἰτίαν	ὡς ἰδίᾳ χρήματα ὑφελόμενος ἔχοι
[7, 22]	αὐτή, μολίβδῳ δὲ πρὸς τὴν	ἑστίαν	προσέχονται λύχνοι χαλκοῖ. (ἀφικόμενος οὖν
[7, 15]	τὴν πόλιν ἐπλανῶντο ἀνὰ τὴν	Βοιωτίαν	καὶ ἐς τῶν ὀρῶν τὰ
[7, 16]	Μεναλκίδᾳ τὴν ἐς χρήματα πλεονεξίαν,	ἐοικυῖαν	δὲ καὶ τὴν ἐς τὸν
[7, 16]	γένοιτο αἰχμάλωτος, τελευτᾷ πιὼν φάρμακον,	ἐοικυῖαν	μὲν παρασχόμενος Μεναλκίδᾳ τὴν ἐς
[7, 6]	πόλεμον καταστάντων ὕστερον, ἐς τὴν	συμμαχίαν	ἦσαν οἱ Ἀχαιοὶ πρόθυμοι Πατρεῦσι,
[7, 16]	τοὺς διαπίπτοντας ἐκ τῆς φυγῆς,	κἂν	εὕρασθαί τι παρὰ Μομμίου οἱ
[7, 14]	καὶ οἱ μὲν ἐπεὶ ἀπατώμενοι	συνῆκαν,	ἀπηλλάσσοντο ἐς Ῥώμην· Κριτόλαος δὲ
[7, 16]	τὸ ἐν τῇ ὑπερορίᾳ κτᾶσθαι,	ἀφῆκαν	δὲ καὶ ὅσοις ἐπιβεβλήκει Μόμμιος
[7, 26]	οἱ λοιποὶ τῶν ἀδελφῶν οἴκαδε	ἀπήγγειλαν·	καὶ τοῦδε ἕνεκα αἵ τε
[7, 15]	διδαχθέντες οὓς ἐς τὴν Ἑλλάδα	ἀπέστειλαν	καὶ ἐκ τῶν γραμμάτων ἃ
[7, 15]	Μεγάρων ἐγίνετο ὁ στρατός, οὔτε	ὑπέμειναν	οἱ περὶ τὸν Ἀλκαμένην καὶ
[7, 8]	Ἀκροκορίνθου τὴν πᾶσαν ἐξήλασαν καὶ	ἀπέκτειναν	Περσαῖον ὑπὸ Ἀντιγόνου ταχθέντα ἐπὶ
[7, 2]	μὲν γένος πᾶν τὸ ἄρσεν	ἀπέκτειναν	πλὴν ὅσοι τῆς πόλεως ἁλισκομένης
[7, 15]	οἱ ὁμοῦ τῷ Μετέλλῳ, καὶ	ἀπέκτεινάν	τε πλήθει πολλοὺς καὶ ἔλαβον
[7, 5]	αἰτίαν Χῖοι τελοῦσιν ἐς Ἴωνας.	~(Σμύρναν	δὲ ἐν ταῖς δώδεκα πόλεσιν
[7, 20]	στρατὸν τῶν Γαλατῶν οἱ Πατρεῖς	ἤμυναν	Αἰτωλοῖς Ἀχαιῶν μόνοι. κεκόσμηται δὲ
[7, 8]	ἐτάξαντο, φιλίᾳ τῇ πρὸς Ῥωμαίους	ἔπραξαν·	ἐς δὲ Αἰτωλοὺς ἐκ παλαιοῦ
[7, 10]	Περσεῖ τὰ αὐτὰ Ἀχαιῶν τινες	ἔπραξαν,	ὀνομαστὶ αὐτῶν ἑκάστου μνησθῆναι, πρότερον
[7, 8]	ἐκ τῶν Λυκούργου νόμων καταλύσαντες	ἐπέταξαν	τοῖς Ἀχαιῶν ἐφήβοις τὰ αὐτὰ
[7, 16]	ψυχήν. (οὗτος μὲν δὴ ἀγαθὴν	δόξαν	Ἀθηναίοις καὶ αὑτῷ κτώμενος περιεποίησέ
[7, 27]	ἄνδρες τῶν ἐπιχωρίων εἰσὶ κατὰ	δόξαν	γένους μάλιστα αἱρούμενοι. τοῦ δὲ
[7, 2]	ἕτερον ἦν τῶν ποδῶν χωλός·	δόξαν	δέ σφισιν ἀνενεγκεῖν ἐς τὸ
[7, 1]	κατά τε ἀνδραγαθίαν καὶ γένους	δόξαν.	(Ἰώνων δὲ οὐ προσεμένων τοὺς
[7, 11]	ζημίαν κατὰ τῆς βλάβης ἧς	ἦρξαν	τὴν ἀξίαν. (Σικυώνιοι μὲν οὖν
[7, 16]	δὲ ἔτι ἐς τὸ στρατόπεδον	κατεῖρξαν,	καὶ ἀσπίδας ὅσον τε πεντακοσίας
[7, 24]	κύκλος παρέχεται τοῦ ἡλίου τὴν	χρόαν	παρὰ τὸ εἰωθὸς ἤτοι ἐς
[7, 18]	τῇ Ἀρτέμιδι οἱ Πατρεῖς ἀνὰ	πᾶν	ἔτος, ἐν ᾗ τρόπος ἐπιχώριος
[7, 19]	καί οἱ καὶ ἐναγίζουσιν ἀνὰ	πᾶν	ἔτος, ἐπειδὰν τῷ Διονύσῳ τὴν
[7, 19]	αὐτῇ καὶ παννυχίδα ἦγον ἀνὰ	πᾶν	ἔτος. ἱερωσύνην δὲ εἶχε τῆς
[7, 19]	θῦσαι τῇ Ἀρτέμιδι καὶ ἀνὰ	πᾶν	ἔτος παρθένον καὶ παῖδα οἳ
[7, 12]	Ἀχαιῶν. (ἐνταῦθα ὡς ἀφικνεῖτο ἐς	πᾶν	ὁ Μεναλκίδας κινδύνου, μεταδίδωσι τάλαντα
[7, 2]	οἱ Ἴωνες, τὸ μὲν γένος	πᾶν	τὸ ἄρσεν ἀπέκτειναν πλὴν ὅσοι
[7, 15]	μύριοι. (ἐνταῦθα ὁ Δίαιος ἐς	ἅπαν	ἀφίκετο ἀνοίας, ὃς Κριτόλαον καὶ
[7, 17]	ἣν ἐνίκα Διόδωρος Σικυώνιος. ~(ἐς	ἅπαν	δὲ ἀσθενείας τότε μάλιστα κατῆλθεν
[7, 24]	ἀνορθουμένους οἳ ὀλίγου ἐδέησαν ἐς	ἅπαν	ἐκριφῆναι, καὶ ὁπόσα διέστη τοίχων
[7, 10]	ἀνὴρ Ἀχαιὸς Καλλικράτης τηνικαῦτα ἐς	ἅπαν	ἐποίει Ῥωμαίοις ὑποχειρίους. ἀρχὴ δέ
[7, 6]	ἀριθμόν, ὁπόσαι γε καὶ ἐς	ἅπαν	τὸ Ἑλληνικὸν γνώριμοι, Δύμη μὲν
[7, 11]	Λακεδαιμονίους δὲ καὶ Ἀργείους τὸ	παράπαν	ἔθετο ἐν χλευασίᾳ· (πόλεσι γὰρ
[7, 3]	Ῥακίου καὶ Μαντοῦς καὶ τὸ	παράπαν	τοὺς Κᾶρας ἐξέβαλεν ἐκ τῆς
[7, 24]	κατὰ τὰ αὐτὰ ὡς τὸ	ἐπίπαν	εἴωθεν ἢ γὰρ ἐπομβρίαι συνεχεῖς
[7, 20]	Αἰσυμνήτου. ταῦτα μέν σφισιν οὕτω	δρᾶν	καθέστηκε, τοῦ περιβόλου δέ ἐστιν
[7, 18]	δὲ τὴν ἐπιοῦσαν τηνικαῦτα ἤδη	δρᾶν	τὰ ἐς τὴν θυσίαν νομίζουσι,
[7, 16]	τινα ἐντὸς τοῦ τείχους ὑποπτεύων	ἐνέδραν·	τρίτῃ δὲ ἡμέρᾳ μετὰ τὴν
[7, 25]	ἐπὶ τῷ μνήματι ἵππῳ παρεστῶτα,	ἀμυδρὰν	γραφήν. ὁδὸς δὲ ἀπὸ τοῦ
[7, 23]	τῷ Ἀλφειῷ λόγος Ἀρεθούσης ἔτι	ἐρᾶν	αὐτόν δωρεῖται καὶ τῷδε Ἀφροδίτη
[7, 10]	διέφερεν οὐδὲν εἰ Ἀθήνας τε	ἐλευθέραν	καὶ τὴν πᾶσαν Ἑλλάδα ἀφήσει·
[7, 4]	τὴν ἐν τῇ ἠπείρῳ τῇ	πέραν	βαλόμενοι τεῖχος, δέκα ἔτεσιν ὕστερον
[7, 20]	τε Ἥρας ἄγαλμα τοῦ Ὀλυμπίου	πέραν	ἱερόν τε Ἀπόλλωνος πεποίηται καὶ
[7, 8]	Ῥωμαῖοί τε δὴ τὰ πρὸς	ἑσπέραν	νεμόμενοι τῆς Εὐρώπης καθεῖλον τὴν
[7, 22]	λύχνοι χαλκοῖ. (ἀφικόμενος οὖν περὶ	ἑσπέραν	ὁ τῷ θεῷ χρώμενος λιβανωτόν
[7, 6]	κατὰ Λέχαιον ἀποτειχίσειαν ἐς τὴν	ἑτέραν	τὴν ἐπὶ Κεγχρέαις θάλασσαν. (τοῦτο
[7, 18]	καὶ ἄνοδον ἐπὶ τὸν βωμὸν	λειοτέραν,	ἐπιφέροντες γῆν ἐπὶ τοῦ βωμοῦ
[7, 6]	οἱ Μεσσήνιοι παροικοῦντες ἀνασώσασθαι τὴν	προτέραν	ἔτι εὐδαιμονίαν ἐκώλυον· (Θηβαίοις δὲ
[7, 17]	ὅδ´ Ἁχαιὸς πατρίδα Πάλειαν θῆκ´	ὀνομαστοτέραν.	τοῦτο οὖν οὐκ ἄν τινι
[7, 14]	ὅπλοις ἐς γῆν τὴν Φωκίδα,	δευτέραν	Εὐβοεῦσιν, ἐδῄωσαν γὰρ καὶ Εὐβοέων
[7, 2]	ταῖς ναυσὶν ἐς τὴν Ἀσίαν	κατῆραν,	ἐπ´ ἄλλην ἐτρέποντο ἄλλοι τῶν
[7, 26]	μὴν καὶ αὐτίκα γε ἐξενίκησεν	Αἴγειραν	ἀντὶ Ὑπερησίας καλεῖσθαι, ἐπεὶ κατ´
[7, 25]	αὐτοὶ οἱ ἔχοντες τὰς ἀρχὰς	διέφθειραν	τῆς Ἀθηνᾶς ἱκέτας τῶν Κύλωνι
[7, 25]	πλέον ἢ ἑνὸς ἀνδρὸς ἐς	πεῖραν	ἀφιγμένη. πίνουσαι δὲ αἷμα ταύρου
[7, 23]	ἐπὶ τούτῳ δὲ καὶ τὴν	ἄκραν	Δρέπανον ὀνομάζουσιν. ὀλίγον δὲ ὑπὲρ
[7, 5]	δὲ ἡ σχεδία κατὰ τὴν	ἄκραν	ἔσχεν, ἐνταῦθα πολὺν μὲν οἱ
[7, 27]	πόλις ἐστὶν ἐπὶ λόφου κατὰ	ἄκραν	τὴν κορυφὴν ἐς ὀξὺ ἀνεστηκότος.
[7, 23]	ἄγαλμα. (τῆς δὲ Εἰλειθυίας οὐ	μακρὰν	Ἀσκληπιοῦ τέ ἐστι τέμενος καὶ
[7, 24]	τοιᾷδε ἰδέᾳ τοῦ σεισμοῦ κίονας	ὁρᾶν	ἔστιν ἀνορθουμένους οἳ ὀλίγου ἐδέησαν
[7, 5]	αὐτοὶ οὗτοι ἀναβλέψαι τε καὶ	ὁρᾶν	τὸ λοιπὸν τοῦ βίου φασίν.
[7, 25]	παρὰ τούτους σύνοικοι Μυκηναῖοι κατὰ	συμφορὰν	ἀφίκοντο ἐκ τῆς Ἀργολίδος. Μυκηναίοις
[7, 12]	δωροδόκημα εἶχεν ἐν χειρί, ἐποιεῖτο	συμφορὰν	εἰ καὶ Καλλικράτει μεταδώσει τῶν
[7, 19]	ῥιφῆναί φασιν αὐτὴν ὑπὸ Κασσάνδρας	συμφορὰν	τῷ εὑρόντι Ἑλλήνων. ἤνοιξε δ´
[7, 19]	πλοῦν ἐποιεῖτο, ἀλλ´ ἐπί τε	Κίρραν	καὶ ἐς τὸν ταύτῃ κόλπον·
[7, 23]	Σέλεμνον μειράκιον ὡραῖον ποιμαίνειν ἐνταῦθα,	Ἀργυρᾶν	δὲ εἶναι μὲν τῶν ἐν
[7, 18]	καὶ Ἄνθειαν καὶ Βολίνην καὶ	Ἀργυρᾶν	τε καὶ Ἄρβαν. (Αὔγουστος δὲ
[7, 7]	Εὐβοέων γὰρ Ἑστίαιαν πόλιν καὶ	Ἀντίκυραν	τὴν ἐν τῇ Φωκίδι ἑλών,
[7, 25]	ἐπὶ πολὺ δεύτερα ἔστιν ἐς	Βοῦραν	ἀποτραπέσθαι· θαλάσσης δὲ ἐν δεξιᾷ
[7, 25]	ὁ θεός, τότε καὶ τὴν	Βοῦραν	σεισμὸς ἐπέλαβεν ἰσχυρός, ὡς μηδὲ
[7, 11]	παρεῖτό σφισιν ἁρπαγαῖς, ἀπάγουσι τὴν	φρουράν.	Ἀχαιοὺς δὲ ὑστερήσαντας τῆς βοηθείας
[7, 8]	πρότερον, ὅτε Ἄρατος καὶ Σικυώνιοι	φρουρὰν	ἐκ τοῦ Ἀκροκορίνθου τὴν πᾶσαν
[7, 11]	ἀπέστελλον ὁμήρους τε ἀπαιτήσοντας καὶ	φρουράν	σφισιν ἐξάγειν κατὰ τὰ συγκείμενα
[7, 11]	Ὠρωπίους ὑπάγονται σφᾶς ἐς ὁμολογίαν	φρουράν	τε Ἀθηναίων ἐσελθεῖν ἐς Ὠρωπὸν
[7, 11]	Ἀθηναίους γένηται ἔγκλημα Ὠρωπίοις, τὴν	φρουρὰν	τότε ἀπάγειν παρ´ αὐτῶν Ἀθηναίους,
[7, 18]	ἐμβαλόντες ἐπανάγουσιν αὖθις ἐς τὴν	πυράν.	τρωθῆναι δὲ οὐδένα ὑπὸ τῶν
[7, 26]	δὲ παρθένος, ἔστ´ ἂν ἐς	ὥραν	ἀφίκηται γάμου. ἕστηκε δὲ καὶ
[7, 24]	παρὰ τὴν ἑκάστοτε τοῦ ἔτους	ὥραν	χειμῶνός τε γίνεται καυματωδέστερος καὶ
[7, 3]	διέβησαν ἐς τὴν Ἀσίαν. τὴν	χώραν	δὲ οὐ πολέμῳ, κατὰ δὲ
[7, 23]	ἀπέχει Ῥυπῶν. (Αἰγίου δὲ τὴν	χώραν	διέξεισι μὲν ποταμὸς Φοῖνιξ, διέξεισι
[7, 24]	ἔστιν οἷς ἐνέπεσον ἐς τὴν	χώραν	ἐμβολαὶ περιτρέπουσαι τὰ δένδρα, καί
[7, 2]	τὸ πολὺ οἱ νεμόμενοι τὴν	χώραν	ἦσαν· ᾤκουν δὲ καὶ περὶ
[7, 2]	τὴν πόλιν. (κατὰ τὴν Μυουσίαν	χώραν	θαλάσσης κόλπος ἐσεῖχεν οὐ μέγας·
[7, 25]	δὲ οὐκέτι ὄντων νέμονται τὴν	χώραν	οἱ Αἰγιεῖς. (μετὰ δὲ Ἑλίκην
[7, 2]	Κᾶρες οἱ πρότερον νεμόμενοι τὴν	χώραν	σύνοικοι τοῖς Κρησὶν ἐγένοντο· (τότε
[7, 24]	Ποσειδῶνος, ἀλλὰ σεισμὸς ἐς τὴν	χώραν	σφίσιν αὐτίκα κατασκήψας τῶν τε
[7, 14]	ἐδῄωσαν γὰρ καὶ Εὐβοέων τὴν	χώραν,	τρίτην δὲ Ἀμφισσεῦσι, τεμόντες καὶ
[7, 18]	ἐκλείπουσιν· οἱ δὲ ἄλλοι κατὰ	χώραν	ὑπὸ φιλεργίας ἐσκεδάσθησαν καὶ πολίσματα
[7, 2]	Νειλεὺς πρεσβύτατοι τῶν Κόδρου παίδων	ἐστασίασαν	ὑπὲρ τῆς ἀρχῆς, καὶ οὐκ
[7, 2]	λίμνης, ἐς ὃ τοὺς ἀνθρώπους	ἠνάγκασαν	ἐκλιπεῖν τὴν πόλιν. ἀπεχώρησαν δὲ
[7, 8]	ἐκ τοῦ Ἀκροκορίνθου τὴν πᾶσαν	ἐξήλασαν	καὶ ἀπέκτειναν Περσαῖον ὑπὸ Ἀντιγόνου
[7, 16]	αὐτὸς ἐν τῷ ἰσθμῷ τὴν	πᾶσαν	ἀθροισθῆναι παρασκευήν. ἀφίκετο δὲ ἱππικὸν
[7, 10]	Ἀθήνας τε ἐλευθέραν καὶ τὴν	πᾶσαν	Ἑλλάδα ἀφήσει· Δημάδης δὲ καὶ
[7, 8]	φρουρὰν ἐκ τοῦ Ἀκροκορίνθου τὴν	πᾶσαν	ἐξήλασαν καὶ ἀπέκτειναν Περσαῖον ὑπὸ
[7, 27]	κρατῆρας ἱστᾶσιν ἀνὰ τὴν πόλιν	πᾶσαν.	(ἔστι καὶ Ἀπόλλωνος Θεοξενίου Πελληνεῦσιν
[7, 24]	τὴν Ἑλίκην περιέλαβεν ἐν κύκλῳ	πᾶσαν·	καὶ δὴ καὶ τὸ ἄλσος
[7, 4]	Δαιδάλου. (δῆλά τε ὡς ἀνὰ	πᾶσαν	μὲν τὴν Σικελίαν, ἐπὶ πλεῖστον
[7, 8]	ὁ δ´ ὁπλότερος τιμὴν ἀπὸ	πᾶσαν	ὀλέσσει, δμηθεὶς ἑσπερίοισιν ὑπ´ ἀνδράσιν
[7, 13]	δὲ αὐτῶν ἔς τε τὴν	πᾶσαν	πολέμου παρασκευὴν καὶ οὐχ ἥκιστα
[7, 15]	ἀφίκετο ἀνοίας, ὃς Κριτόλαον καὶ	πᾶσαν	τὴν Ἀχαιῶν ἐπιστάμενος παρασκευὴν κακῶς
[7, 20]	μεγέθει τε καὶ ἐς τὴν	πᾶσαν	ὑπερῆρκε κατασκευήν, ἀνὴρ δὲ Ἀθηναῖος
[7, 11]	συγκείμενα ἐροῦντας· Ἀθηναῖοι δὲ οὐδέτερα	ἔφασαν	ποιήσειν, ἀνθρώπων γὰρ τῶν ἐπὶ
[7, 7]	Ἀχαιῶν μετέσχον, μετὰ δὲ Σικυωνίους	ἐσῄεσαν	ἤδη καὶ τῶν ἄλλων Πελοποννησίων
[7, 6]	δὲ Ἀδράστου τούτου χαλκῆν εἰκόνα	ἀνέθεσαν	οἱ Λυδοὶ πρὸ ἱεροῦ Περσικῆς
[7, 27]	Πελληνεῖς τὴν μὲν ἐς Ὀλυμπίαν	ἀνέθεσαν,	τὴν δὲ ἐν τῷ γυμνασίῳ,
[7, 10]	Λυσάνδρου καλούμενοι ξένοι χρόνον οὐδένα	ἀνίεσαν	πατρίδας ἐγχειρίζοντες Λυσάνδρῳ τὰς ἑαυτῶν.
[7, 14]	ξένους δὲ ἀπ´ αὐτῶν διακρίνοντες	ἠφίεσαν.	ἀποστέλλουσι δὲ καὶ ἐς Ῥώμην
[7, 19]	τε ἰδόντες ὃν οὔπω πρότερον	ἑωράκεσαν	καὶ ἐς τὴν λάρνακα ὑπενόησαν
[7, 6]	Γαλάται ναυσὶν ὅντινα δὴ τρόπον	διαβεβήκεσαν	ἐς τὴν Ἀσίαν, ἐνταῦθα εἶχεν
[7, 16]	ὑπὸ τοῦ πολέμου τὸ ἔργον	ἐτεθνήκεσαν.	ἀναθημάτων δὲ καὶ τοῦ ἄλλου
[7, 6]	ἐνταῦθα εἶχεν οὕτω τὰ Ἑλλήνων.	προεστήκεσαν	κατ´ ἰσχὺν οὐδένες ἔτι τοῦ
[7, 7]	πόλεις τὸν χρόνον ἅπαντα ἀπείρως	ἐσχήκεσαν	αἵ τε ἐκ πολέμων καὶ
[7, 16]	καὶ ὅσοι ἄλλοι τοῦ στόλου	μετεσχήκεσαν	ἀπώλλυντο πρὸς τῷ ποταμῷ {τότε}
[7, 15]	καὶ ἀγῶνος τοῦ πρὸς Σκάρφειαν	μετεσχήκεσαν.	τότε δὲ αὐτοί τε καὶ
[7, 14]	συνεπιλήψεσθαι προθύμως ἐπηγγέλλοντο τοῦ πολέμου·	(ἑαλώκεσαν	δὲ οἱ Θηβαῖοι πρώτην δίκην
[7, 4]	καὶ Ἀργείων ἐκ τῆς Ἐπιδαυρίας	ἐξεπεπτώκεσαν·	τούτῳ τῷ Προκλεῖ γένος ἦν
[7, 7]	κατέφευγον οἱ Ἀθηναῖοι. Ῥωμαῖοι δὲ	ἐπεπόμφεσαν	καὶ οὐ πολλῷ τινι ἔμπροσθεν
[7, 13]	προεροῦντας μένειν, οἳ κατὰ τοῦτο	ἦσαν	ἀπεσταλμένοι Λακεδαιμονίοις δικασταὶ καὶ Ἀχαιοῖς
[7, 6]	δὲ δύο τε καὶ δέκα	ἦσαν	ἀριθμόν, ὁπόσαι γε καὶ ἐς
[7, 6]	πρότερον ἔτι ὑπὸ Ἰώνων οἰκουμένας.	(ἦσαν	δὲ οἱ τὸ μέγιστον ἐν
[7, 26]	εἶναι ἀθροίζουσιν αἶγας, ὁπόσαι σφίσιν	ἦσαν	ἐν τῇ χώρᾳ, συλλέξαντες δὲ
[7, 26]	Ὑπερησίας καλεῖσθαι, ἐπεὶ κατ´ ἐμὲ	ἦσαν	ἔτι οἳ Ὠρεὸν τὴν ἐν
[7, 24]	ἐπόρθησε καὶ ὅσαι περίοικοι πόλεις	ἦσαν.	(ἐφεξῆς δὲ τῷ Ὁμαγυρίῳ Διὶ
[7, 7]	διάφοροί τε Ἀχαιοῖς τὰ μάλιστα	ἦσαν	καὶ ἐκ τοῦ φανεροῦ πόλεμόν
[7, 3]	πολὺ οὐκ Ἴωνες, Κλεωναῖοι δὲ	ἦσαν	καὶ ἐκ Φλιοῦντος, ὅσοι Δωριέων
[7, 5]	τῆς Ἀθηνᾶς· θαῦμα δὲ ὅμως	ἦσαν	καὶ ὑπὸ τοῦ πυρὸς λελυμασμένοι.
[7, 6]	οἰκοῦντες μεγίστη τοῦ Ἑλληνικοῦ μοῖρα	ἦσαν·	κατὰ δὲ τὴν Ξέρξου καὶ
[7, 12]	δικαστήριον τῷ λόγῳ καὶ ἀποθανεῖν	ἦσαν	κατεγνωσμένοι· ἀπεστάλησαν δὲ καὶ ὑπὸ
[7, 6]	καταστάντων ὕστερον, ἐς τὴν συμμαχίαν	ἦσαν	οἱ Ἀχαιοὶ πρόθυμοι Πατρεῦσι, καὶ
[7, 3]	μὲν τῷ Ἑλληνικῷ καὶ ἐνταῦθα	ἦσαν	οἱ Κᾶρες· ἐσήγαγε δὲ Ἴωνας
[7, 2]	Ἴωσι δὲ τοῦ στόλου μετασχόντες	ἦσαν	οἵδε Ἑλλήνων, Θηβαῖοί τε οἱ
[7, 2]	μέρος παρ´ αὐτῶν λαβόντες ἐκτὸς	ἦσαν	πολέμου. ἀφείλετο δὲ καὶ Σάμον
[7, 8]	Ῥωμαίων καὶ ἐς τὰ πάντα	ἦσαν	πρόθυμοι· καί σφισιν εἵποντο μὲν
[7, 2]	βουλόμενον, τὸ δὲ πλεῖστόν σφισιν	ἦσαν	τοῦ στρατεύματος οἱ Ἴωνες. (ἐκ
[7, 2]	πολὺ οἱ νεμόμενοι τὴν χώραν	ἦσαν·	ᾤκουν δὲ καὶ περὶ τὸ
[7, 3]	πόλιν· ἐς δὲ τὴν νῆσον	διέβησαν	δὴ κατὰ τὸ Περσῶν δέος.
[7, 18]	ἰδίᾳ δὲ ἀνὰ χρόνον Πατρεῖς	διέβησαν	ἐς Αἰτωλίαν Ἀχαιῶν μόνοι κατὰ
[7, 3]	καὶ Δάμωνι ὁμοῦ τοῖς Ἀθηναίοις	διέβησαν	ἐς τὴν Ἀσίαν. τὴν χώραν
[7, 26]	ἐν τῇ χώρᾳ, συλλέξαντες δὲ	ἔδησαν	πρὸς τοῖς κέρασιν αὐτῶν δᾷδας,
[7, 24]	ὁρᾶν ἔστιν ἀνορθουμένους οἳ ὀλίγου	ἐδέησαν	ἐς ἅπαν ἐκριφῆναι, καὶ ὁπόσα
[7, 23]	ὁ Ἀργείων ἔχει λόγος, ὅτι	ἐποιήθησαν	ἐν τῇ πόλει τῇ Ἀργείων,
[7, 16]	παρὰ Μομμίου οἱ Ἀχαιοὶ φιλάνθρωπον	ἐδυνήθησαν,	ἐς πολιορκίαν καὶ τριβὴν πολέμου
[7, 24]	παρ´ ἐκείνων διδαχθέντες ἰδέας καταμαθεῖν	ἐδυνήθησαν	τοσάσδε ἐπὶ τοῖς σεισμοῖς. ἠπιώτατος
[7, 10]	ἁλόντων μέν σφισι δισχιλίων, ὡς	ἐκρατήθησαν,	παρὰ τὸ ἔργον, χιλίων δὲ
[7, 16]	τούτου δὲ τοῦ ἔργου καὶ	ἐπήρθησαν	οἱ Ἀχαιοὶ ποιήσασθαι τὴν ἔξοδον
[7, 18]	ἄλλοι κατὰ χώραν ὑπὸ φιλεργίας	ἐσκεδάσθησαν	καὶ πολίσματα παρὲξ αὐτὰς Πάτρας
[7, 3]	καὶ ἡ Μαντὼ τῷ Ἀπόλλωνι	ἐκομίσθησαν	ἐς Δελφούς· Τειρεσίαν δὲ κατὰ
[7, 25]	καὶ αὐτοί τε οἱ ἀποκτείναντες	ἐνομίσθησαν	καὶ οἱ ἐξ ἐκείνων ἐναγεῖς
[7, 25]	ἀλλοίαν, μόνοι τε οὗτοι Βουρέων	ἐλείφθησαν	καὶ αὐτοὶ τῆς Βούρας ἐγένοντο
[7, 10]	ἄνδρες τῆς Ῥωμαίων βουλῆς δέκα	ἐπέμφθησαν	καταστησόμενοι πρὸς τὸ ἐπιτηδειότατον Ῥωμαίοις
[7, 10]	πόλεων ἐς ἃς ὑπὸ Ῥωμαίων	ἐπέμφθησαν,	πρόφασις οὐδεμία ἦν τούτους ἁλόντας
[7, 12]	ὅμως ὑπὸ Μεναλκίδα τὰ χρήματα	ἐξεπράχθησαν·	ὁ δὲ ὡς τὸ δωροδόκημα
[7, 2]	δὲ τότε οἱ Κόδρου παῖδες	ἐπετάχθησαν	Ἴωσιν ἄρχοντες, οὐδέν σφισι γένους
[7, 15]	κατὰ συγγένειαν δή τινα παλαιὰν	ἐδέχθησαν·	ὡς δὲ τοῖς Φωκεῦσιν ἡ
[7, 17]	Νέρωνα ἄρξαντος ἐς ἐμφύλιον στάσιν	προήχθησαν,	καὶ σφᾶς ὑποτελεῖς τε αὖθις
[7, 10]	καὶ οὐ πλέον τι, Μακεδόσιν	ἐδουλώθησαν.	οὕτω μὲν οὔποτε τὴν Ἑλλάδα
[7, 8]	ἀλλήλοις, τέλος οἱ εὖνοι Ῥωμαίοις	ἐνίκησαν	καὶ Ἀχαιοὶ Φλαμινίῳ Κόρινθον συνεπολιόρκησαν.
[7, 15]	τὰς Θήβας· Ἡράκλειάν τε γὰρ	ἐπολιόρκησαν	οἱ Θηβαῖοι μετὰ Ἀχαιῶν καὶ
[7, 8]	ἐνίκησαν καὶ Ἀχαιοὶ Φλαμινίῳ Κόρινθον	συνεπολιόρκησαν.	(Κορίνθιοι δὲ ἀπὸ Μακεδόνων ἐλευθερωθέντες
[7, 4]	μὲν ἐπὶ τῇ Θρᾴκῃ νῆσον	ᾤκησαν,	καὶ ἀπὸ τούτων τῆς ἐνοικήσεως
[7, 18]	παρὲξ αὐτὰς Πάτρας τοσάδε ἄλλα	ᾤκησαν,	Μεσάτιν καὶ Ἄνθειαν καὶ Βολίνην
[7, 2]	βασιλεῦσιν ἀλλοίοις ὄχλοις τε ἀλλοίοις	ἐστάλησαν.	τὰ μὲν γὰρ ἀρχαιότατα Ἰόλαος
[7, 2]	τῶν Κόδρου παίδων ἐς ἀποικίαν	ἀπεστάλησαν,	ἀγαγόντες μὲν καὶ αὐτῶν Ἀθηναίων
[7, 12]	λόγῳ καὶ ἀποθανεῖν ἦσαν κατεγνωσμένοι·	ἀπεστάλησαν	δὲ καὶ ὑπὸ Ἀχαιῶν Καλλικράτης
[7, 19]	ἱερῷ Κομαιθὼ καὶ Μελάνιππος {καὶ}	ἐξέπλησαν	τοῦ ἔρωτος τὴν ὁρμήν. καὶ
[7, 16]	(πόλεων δέ, ὅσαι Ῥωμαίων ἐναντία	ἐπολέμησαν,	τείχη μὲν ὁ Μόμμιος κατέλυε
[7, 19]	ἑωράκεσαν καὶ ἐς τὴν λάρνακα	ὑπενόησαν	ὡς εἴη τις ἐν αὐτῇ
[7, 9]	ἐν τῷ τότε Ἀχαιοῖς ἐχθίστους·	ἐλύπησαν	δὲ καὶ ἐς πλέον τοὺς
[7, 10]	ὑπὸ νόσου πρότερον τῆς λοιμώδους	ἐφθάρησαν.	Ἀλεξάνδρῳ δὲ τῷ Φιλίππου παρέσχεν
[7, 6]	συμμάχων ἔχει Λακωνικὸς ἢ Ἀττικός.	(ὑστέρησαν	δὲ καὶ ἔργου τοῦ Πλαταιᾶσι·
[7, 2]	ἀνθρώπους ἠνάγκασαν ἐκλιπεῖν τὴν πόλιν.	ἀπεχώρησαν	δὲ ἐς Μίλητον Μυούσιοι τά
[7, 2]	Κρησὶν ἐγένοντο· (τότε δὲ ὡς	ἐκράτησαν	τῶν ἀρχαίων Μιλησίων οἱ Ἴωνες,
[7, 16]	ἐς τελέαν τοὺς Ἀχαιοὺς φυγὴν	κατέστησαν.	(εἰ δὲ ἐτόλμησεν ἐσδραμεῖν μετὰ
[7, 10]	Ἀμύντου Λακεδαίμονα πόλεων μόνην οὐ	προδοθεῖσαν	τῶν ἐν Ἕλλησιν εὕροι τις
[7, 23]	μὲν τῶν ἐν θαλάσσῃ νυμφῶν,	ἐρασθεῖσαν	δὲ αὐτὴν Σελέμνου φοιτᾶν τε
[7, 7]	ἔδοξεν· αὕτη γὰρ μετὰ Ἑλίκην	ἐπικλυσθεῖσαν	πόλεων ἐν Ἀχαΐᾳ τῶν ἄλλων
[7, 11]	ταλάντων ἑκατὸν τὴν ἄλλην ζημίαν·	ἐξέτισαν	δὲ οὐδὲ ταῦτα οἱ Ἀθηναῖοι,
[7, 3]	ἐς Ἰωνίαν Σκύππιον τῆς Κολοφωνίας	ἔκτισαν.	(ἀπελθόντες δὲ ἑκουσίως καὶ ἐκ
[7, 5]	χρόνῳ δὲ ὕστερον καὶ Ἴωνες	μετέδοσαν	Σμυρναίοις τοῦ ἐν Πανιωνίῳ συλλόγου.
[7, 27]	Ἀχαϊκῶν, ἐς τὴν Σικυωνίαν ἐκδίδωσι	θάλασσαν.
[7, 23]	ἐς τὴν ταύτῃ φασὶν ἀφεῖναι	θάλασσαν	αὑτήν, καὶ ἀθάνατον γενέσθαι χάριτι
[7, 5]	λέγουσιν. (ὡς δὲ ἐς τὴν	θάλασσαν	ἀφίκετο ἡ σχεδία τὴν Ἰώνων,
[7, 1]	μὲν ἐπὶ τὴν πρὸς ἕω	θάλασσαν,	Ἀχαΐαν δὲ ὄνομα τὸ ἐφ´
[7, 19]	ἐπὶ τὴν πρὸς τῇ Ἀρόῃ	θάλασσαν·	ἐκβὰς δὲ ἐς τὴν γῆν
[7, 25]	ἀπὸ τοῦ Ἡρακλέους ποταμὸς ἐς	θάλασσαν	ἐκδίδωσιν ἀέναος ἐξ ὄρους Ἀρκαδικοῦ
[7, 23]	δὲ ἄκρα τε ἐς τὴν	θάλασσαν	ἔχει, καὶ ἐπ´ αὐτῇ λέγεται
[7, 23]	καὶ Σέλεμνος ποταμὸς κατιὼν ἐς	θάλασσαν.	λόγος δὲ τῶν ἐπιχωρίων ἐς
[7, 18]	αὐτῆς ποταμὸς Γλαῦκος ἐκδίδωσιν ἐς	θάλασσαν.	Πατρέων δὲ οἱ τὰ ἀρχαιότατα
[7, 24]	θεοῦ πέμματα ἐπιχώρια ἀφιᾶσιν ἐς	θάλασσαν,	πέμπειν δὲ τῇ ἐν Συρακούσαις
[7, 25]	δὲ ἐκ Βούρας ὡς ἐπὶ	θάλασσαν	ποταμός τε Βουραϊκὸς ὀνομαζόμενος καὶ
[7, 23]	δὲ καὶ ἕτερος Μειγανίτας, ἐς	θάλασσαν	ῥέοντες. στοὰ δὲ τῆς πόλεως
[7, 6]	τὴν ἑτέραν τὴν ἐπὶ Κεγχρέαις	θάλασσαν.	(τοῦτο μὲν δὴ Πελοποννησίων ἦν
[7, 26]	θ´ Ὑπερησίην τε καὶ αἰπεινὴν	Δονόεσσαν"	Πεισίστρατον δέ, ἡνίκα ἔπη τὰ
[7, 2]	γενεᾷ δὲ μιᾷ πρότερον ἢ	ἐξέπλευσαν	ἐξ Ἀθηνῶν Ἴωνες, Λακεδαιμονίους τε
[7, 2]	αἱ δὲ ἀπὸ Θερμώδοντος γυναῖκες	ἔθυσαν	μὲν καὶ τότε τῇ Ἐφεσίᾳ
[7, 21]	ἢ κατ´ ἐμὲ ἁλιεῖς ἄνδρες	ἀνείλκυσαν	ἐν δικτύῳ. ἔστι δὲ καὶ
[7, 9]	καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις τιμήματα	ἔλυσαν·	καὶ συντελείας μὲν Λακεδαιμονίους τῆς
[7, 5]	δὲ ἐν ταῖς δώδεκα πόλεσιν	οὖσαν	Αἰολέων καὶ οἰκουμένην τῆς χώρας,
[7, 4]	Ποσειδῶνα ἐς τὴν νῆσον ἔρημον	οὖσαν	ἀφικέσθαι καὶ νύμφῃ τε ἐνταῦθα
[7, 11]	ἑκουσίως διαρπάζουσιν Ὠρωπὸν ὑπήκοόν σφισιν	οὖσαν·	πενίας γὰρ ἐς τὸ ἔσχατον
[7, 23]	ἐρασθῆναι Βολίνης Ἀπόλλωνα, τὴν δὲ	φεύγουσαν	ἐς τὴν ταύτῃ φασὶν ἀφεῖναι
[7, 23]	ὡς αὐτόν φασιν ἐκ θαλάσσης	ἀνιοῦσαν,	καὶ καθεύδειν παρ´ αὐτῷ· (μετὰ
[7, 27]	τὸ ἄρρεν. ἐς δὲ τὴν	ἐπιοῦσαν	ἀφικομένων ἐς τὸ ἱερὸν τῶν
[7, 18]	ἅρμα ἐζευγμένων· ἐς δὲ τὴν	ἐπιοῦσαν	τηνικαῦτα ἤδη δρᾶν τὰ ἐς
[7, 19]	ὅπου καὶ Μελανίππῳ τότε ἐθέλοντι	ἐθέλουσαν	ἄγεσθαι Κομαιθὼ οὔτε παρὰ τῶν
[7, 24]	σεισμοῦ τὴν ἐς τὸ ἔδαφος	ἀνακινοῦσαν,	σὺν δὲ αὐτῇ καὶ ἄλλο
[7, 24]	τὸ ἐρυθρότερον ἢ καὶ ἡσυχῇ	ῥέπουσαν	ἐς τὸ μελάντερον· (τῶν τε
[7, 14]	γῆν τὴν Φωκίδα, δευτέραν Εὐβοεῦσιν,	ἐδῄωσαν	γὰρ καὶ Εὐβοέων τὴν χώραν,
[7, 6]	Λακεδαιμονίους Δωριεῖς ἀπηξίουν σφίσιν ἡγεῖσθαι.	ἐδήλωσαν	δὲ καὶ ἀνὰ χρόνον· Λακεδαιμονίων
[7, 15]	ἃ Μέτελλος ἐπέστελλεν, ἀδικεῖν Ἀχαιῶν	κατέγνωσαν·	καὶ ἦν γὰρ Μόμμιός σφισιν
[7, 12]	πως ἐγίνετο ἡ ὁδός, ὥστε	ἐξαπατᾶν	ὑπῆρχεν ἐξ ἀρχῆς Διαίῳ τε
[7, 21]	τε ἐπιτηδειοτάτους καὶ ἐς τἄλλα	δίαιταν	ἡδεῖαν ὥρᾳ παρεχόμενον θερινῇ. ἐν
[7, 26]	νομίζουσι προκαθαριεύσαντες καὶ ἐς τὴν	δίαιταν.	οἶδα καὶ οἴκημα ἐν Αἰγείρᾳ
[7, 23]	νυμφῶν, ἐρασθεῖσαν δὲ αὐτὴν Σελέμνου	φοιτᾶν	τε ὡς αὐτόν φασιν ἐκ
[7, 9]	δὲ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ	Λυκόρταν	λέγοντα ἐποιοῦντο ἐν χλευασμῷ καὶ
[7, 18]	ἐκ Δύμης ποταμὸς Πεῖρος ἐς	θάλατταν	κάτεισι, καὶ Ἀχαιῶν πόλις ποτὲ
[7, 2]	Πριηνεῖς δὲ Ἴωσιν ἀναμεμιγμένοι Θηβαῖοι	Φιλώταν	τε τὸν ἀπόγονον Πηνέλεω καὶ
[7, 2]	ἀνελόμενοι τοῦ Ἀνδρόκλου τὸν νεκρὸν	ἔθαψαν	τῆς σφετέρας ἔνθα δείκνυται καὶ
[7, 19]	τὸ νῦν τῷ ποταμῷ Μείλιχος.	ἔγραψαν	δὲ ἤδη τινὲς οὐ τῷ
[7, 6]	πρὸ ἱεροῦ Περσικῆς Ἀρτέμιδος, καὶ	ἔγραψαν	ἐπίγραμμα ὡς τελευτήσειεν ὁ Ἄδραστος
[7, 10]	Τυρσηνίαν καὶ ἐς τὰς ἐκεῖ	διέπεμψαν	πόλεις, καὶ Ἀχαιῶν ἄλλοτε ἄλλας
[7, 1]	ἐς Θεσσαλίαν καὶ ἔσχε τὴν	πατρῴαν	ἀρχήν, Ἴωνι δὲ ἐπὶ τοὺς
[7, 26]	ὑπὲρ τὰς ἀδελφάς τι ἰσχύειν·	(ἐν	Αἰγείρᾳ δὲ ἐν τούτῳ τῷ
[7, 26]	τὴν δίαιταν. οἶδα καὶ οἴκημα	ἐν	Αἰγείρᾳ θεασάμενος· (ἄγαλμα ἦν ἐν
[7, 26]	Σικυῶνι ἐθεάσατο, τεκμαίροιτο ἂν καὶ	ἐν	Αἰγείρᾳ τὸν Ἀπόλλωνα ἔργον εἶναι
[7, 24]	(πρὸς θαλάσσῃ δὲ Ἀφροδίτης ἱερὸν	ἐν	Αἰγίῳ καὶ μετ´ αὐτὸ Ποσειδῶνος,
[7, 12]	καὶ ἐν κοινῷ Δίαιον ἐποιοῦντο	ἐν	αἰτίᾳ· Δίαιος δὲ σφᾶς ἀπὸ
[7, 8]	ἐποιοῦντο μὲν μεγάλως καὶ αὐτὸν	ἐν	αἰτίᾳ Φλαμίνιον καὶ ἔτι πρότερον
[7, 18]	οἱ Ῥωμαῖοι νομίζουσι. (Πατρεῦσι δὲ	ἐν	ἄκρᾳ τῇ πόλει Λαφρίας ἱερόν
[7, 10]	ἐβιάσαντο ἀποσταλῆναι, διδόναι δὲ αὐτοὺς	ἐν	Ἀμφικτύοσιν εἴων λόγον. (τότε δὲ
[7, 1]	δὲ ἔλαβεν Ἄρχανδρος. δηλοῦσι δὲ	ἐν	Ἄργει καταμείναντες οὐχ ἥκιστα ἐν
[7, 3]	τάφος ἐκ Κολοφῶνος ἰόντι ἐστὶν	ἐν	ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ, διαβάντι τὸν
[7, 3]	ὁ τάφος ἰόντι ἐς Κλάρον	ἐν	ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ. (Λεβεδίοις δὲ
[7, 2]	ἐστὶν οὐ πόρρω τῶν πυλῶν	ἐν	ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ· τὸ δὲ
[7, 23]	ἀγορᾷ τέμενος καὶ ἀγάλματα ἐσελθόντων	ἐν	ἀριστερᾷ, χαλκοῦ μὲν ἀμφότερα, τὸ
[7, 19]	λάρνακα ὑπενόησαν ὡς εἴη τις	ἐν	αὐτῇ θεός. (καὶ οὕτω τῷ
[7, 5]	ἐς τὸ πέλαγος ἄκρα καὶ	ἐν	αὐτῇ λουτρὰ θαλάσσια, μάλιστα τῶν
[7, 10]	τῷ Ἀχαιῶν, ἐθέλω δὲ καὶ	ἐν	αὐτοῖς Ῥωμαίοις ὑπέχειν κρίσιν. ὁ
[7, 22]	ἐστιν ἄλσος Διοσκούρων. δάφναι μάλιστα	ἐν	αὐτῷ πεφύκασι, ναὸς δὲ οὐκ
[7, 7]	γὰρ μετὰ Ἑλίκην ἐπικλυσθεῖσαν πόλεων	ἐν	Ἀχαΐᾳ τῶν ἄλλων δόξῃ προεῖχεν
[7, 11]	ἰσχύοντι διὰ φιλίαν τὴν Ῥωμαίων	ἐν	Ἀχαιοῖς μέγιστον. (προσγενομένου δὲ τοῦ
[7, 6]	μετὰ τὸ πταῖσμα ἀνενηνοχέναι τὸ	ἐν	Βοιωτοῖς· ὁ δὲ τῶν ἐπιχωρίων
[7, 10]	γὰρ μετὰ τὸ ἀτύχημα τὸ	ἐν	Βοιωτοῖς οὐκ ἐγένοντο Φιλίππου κατήκοοι,
[7, 5]	οὐκ ἐξειργασμένα Ἀπόλλωνος, τό τε	ἐν	Βραγχίδαις τῆς Μιλησίας καὶ ἐν
[7, 5]	πεποιημένα. Κλαζομενίοις δὲ λουτρά ἐστιν	ἐν	δὲ αὐτοῖς Ἀγαμέμνων ἔχει τιμάς
[7, 20]	πόλιν Μητρὸς Δινδυμήνης ἐστὶν ἱερόν,	ἐν	δὲ αὐτῷ καὶ Ἄττης ἔχει
[7, 23]	γένεια ἐφαίνετο ἀρχαιότερον εἶναί μοι.	(ἐν	δὲ οἰκήματι κατευθὺ τῆς ὁδοῦ,
[7, 5]	τῆς Βιβλίδος τὸν ἔρωτα ᾄδουσιν·	ἐν	δὲ τῇ Κολοφωνίων ἄλσος τε
[7, 5]	φύσιν καὶ πηγὴν τὴν Ἁλιταίαν·	ἐν	δὲ τῇ Μιλησίᾳ πηγή τέ
[7, 17]	μὲν ἐς Ἄττην τὰ γνωριμώτατα·	ἐν	δὲ τῇ χώρᾳ τῇ Δυμαίᾳ
[7, 21]	καὶ ἱερὰ δύο ἐστὶ Σαράπιδος·	ἐν	δὲ τῷ ἑτέρῳ πεποίηται μνῆμα
[7, 2]	ἀνενεγκεῖν ἐς τὸ χρηστήριον τὸ	ἐν	Δελφοῖς, δίδωσι Μέδοντι ἡ Πυθία
[7, 19]	δὲ αὐτῶν ἐπὶ χρηστήριον τὸ	ἐν	Δελφοῖς, ἤλεγχεν ἡ Πυθία Μελάνιππον
[7, 1]	θαψάντων, ὕστερον χρόνῳ Λακεδαιμόνιοι τοῦ	ἐν	Δελφοῖς σφισιν ἀνειπόντος χρηστηρίου κομίζουσι
[7, 25]	ἐς Βοῦραν ἀποτραπέσθαι· θαλάσσης δὲ	ἐν	δεξιᾷ {καὶ} ἡ Βοῦρα ἐν
[7, 22]	ἐπὶ τὸν βωμὸν τοῦ ἀγάλματος	ἐν	δεξιᾷ νόμισμα ἐπιχώριον καλεῖται δὲ
[7, 22]	ἔχον. τοῦτο μὲν δή ἐστιν	ἐν	δεξιᾷ, προελθόντι δὲ ἀπὸ τοῦ
[7, 23]	Ἀργυρᾶς, καὶ πηγή τε Ἀργυρᾶ	ἐν	δεξιᾷ τῆς λεωφόρου καὶ Σέλεμνος
[7, 21]	ἐρχομένοις ἔστιν ἐκ τῆς ἀγορᾶς	ἐν	δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ. (ἀπὸ δὲ
[7, 25]	δὲ ἀπωτέρω Κράθιδος σῆμά τε	ἐν	δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ καὶ ἄνδρα
[7, 17]	τοῦ ἄστεώς ἐστι τοῦ Δυμαίων	ἐν	δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ τάφος Σωστράτου·
[7, 26]	ἐς τὰ πρόσω βαδίζουσιν ἔστιν	ἐν	δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ τὸ ἱερὸν
[7, 2]	ὁδοῦ· τὸ δὲ ἱερὸν τὸ	ἐν	Διδύμοις τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ τὸ
[7, 10]	σφᾶς φρονῆσαι τὰ αὐτά, ἀνέπεμπεν	ἐν	δικαστηρίῳ κρίσιν τῷ Ῥωμαίων ὑφέξοντας.
[7, 21]	κατ´ ἐμὲ ἁλιεῖς ἄνδρες ἀνείλκυσαν	ἐν	δικτύῳ. ἔστι δὲ καὶ ἀγάλματα
[7, 25]	τῆς Ἀφείδαντος ἀφίκετο παρὰ τοῦ	ἐν	Δωδώνῃ Διὸς τὰ ἔπη τάδε·
[7, 25]	καὶ ὁ θεὸς παραινῶν ὁ	ἐν	Δωδώνῃ νέμειν ἐς ἱκέτας αἰδῶ.
[7, 21]	οὖν ἐπὶ τὸ χρηστήριον τὸ	ἐν	Δωδώνῃ· τοῖς γὰρ τὴν ἤπειρον
[7, 19]	πλείονα ἐμαίνετο, ὀλιγάκις δὲ ἐγίνετο	ἐν	ἑαυτῷ. ἅτε δὲ οὕτω διακείμενος
[7, 13]	αὖθις Λακεδαιμονίοις καὶ Ἀχαιοῖς πόλεμον	ἐν	ἐγκλήμασί τε ἦν ὑπὸ τῶν
[7, 14]	Ὀρέστης· ὁ δὲ τούς τε	ἐν	ἑκάστῃ πόλει τῶν Ἀχαιῶν ἔχοντας
[7, 5]	τε ἐπὶ θρόνου καὶ ἠλακάτην	ἐν	ἑκατέρᾳ τῶν χειρῶν ἔχει καὶ
[7, 1]	Τισαμενοῦ δὲ τὸν νεκρὸν Ἀχαιῶν	ἐν	Ἑλίκῃ θαψάντων, ὕστερον χρόνῳ Λακεδαιμόνιοι
[7, 20]	ἄλλα τὸ Ὠιδεῖον ἀξιολογώτατα τῶν	ἐν	Ἕλλησι, πλήν γε δὴ τοῦ
[7, 26]	ἄγριοι· (εἰ δέ τινα τῶν	ἐν	Ἕλλησι πολισματίων ἀφθόνῳ καταρρεῖται τῷ
[7, 10]	πόλεων μόνην οὐ προδοθεῖσαν τῶν	ἐν	Ἕλλησιν εὕροι τις ἄν· αἱ
[7, 10]	δὲ ἐγένοντο οἱ εὐδοκιμοῦντες μάλιστα	ἐν	Ἐρετρίᾳ Φίλαγρος Κυνέου καὶ Εὔφορβος
[7, 5]	(ἡσθείης δ´ ἂν καὶ τῷ	ἐν	Ἐρυθραῖς Ἡρακλείῳ καὶ Ἀθηνᾶς τῷ
[7, 5]	τοῦ βίου φασίν. (ἔστι δὲ	ἐν	Ἐρυθραῖς καὶ Ἀθηνᾶς Πολιάδος ναὸς
[7, 5]	ἀγάλματος ἕνεκα, Ἡρακλείῳ δὲ τῷ	ἐν	Ἐρυθραῖς κατὰ ἀρχαιότητα· τὸ δὲ
[7, 4]	ἐξ Ἱστιαίας ὁ Ἄμφικλος τῆς	ἐν	Εὐβοίᾳ κατὰ μάντευμα ἐκ Δελφῶν.
[7, 26]	ἦσαν ἔτι οἳ Ὠρεὸν τὴν	ἐν	Εὐβοίᾳ τῷ ὀνόματι Ἑστίαιαν ἐκάλουν
[7, 18]	οἱ Πατρεῖς ἀνὰ πᾶν ἔτος,	ἐν	ᾗ τρόπος ἐπιχώριος θυσίας ἐστὶν
[7, 15]	Ἀρκάδων ἀπὸ τῶν πόλεων τοὺς	ἐν	ἡλικίᾳ· ἐγένετο δέ, ἀναμεμιγμένων ὁμοῦ
[7, 26]	ἐς ταύτης τὸ ἱερὸν ἐσίασιν	ἐν	ἡμέραις ῥηταῖς, ἄλλα τε ὅσα
[7, 25]	δὲ καὶ Ὅμηρος τῶν Αἰγῶν	ἐν	Ἥρας λόγοις ἐποιήσατο μνήμην, οἱ
[7, 23]	Ἀργυρᾶν δὲ εἶναι μὲν τῶν	ἐν	θαλάσσῃ νυμφῶν, ἐρασθεῖσαν δὲ αὐτὴν
[7, 24]	χειμῶνός τε γίνεται καυματωδέστερος καὶ	ἐν	θέρει μετὰ ἀχλύος μᾶλλον ὁ
[7, 14]	καὶ Ἀχαιοὺς Πυθέας βοιωταρχῶν τηνικαῦτα	ἐν	Θήβαις, καὶ οἱ Θηβαῖοι συνεπιλήψεσθαι
[7, 10]	Τιμηγενίδας προδιδόασι φερόμενοι τὰ πρῶτα	ἐν	Θήβαις. Πελοποννησίων δὲ καὶ Ἀθηναίων
[7, 10]	Σαπαίων δὲ τούτων καὶ Ἀρχίλοχος	ἐν	ἰάμβῳ μνήμην ἔσχε. (Μακεδόνων δὲ
[7, 4]	θυγατράσιν ἐποίησε, καθότι καὶ Ὅμηρος	ἐν	Ἰλιάδι ἐδήλωσε· (καταγνωσθεὶς δὲ ἀδικεῖν
[7, 20]	ἐπὶ μισθῷ νέμειν· Ποσειδῶνι περιέθηκεν	ἐν	Ἰλιάδι τὰ ἔπη, (ἤτοι ἐγὼ
[7, 21]	ὄνομα εἰκάζω. Ὅμηρος μέν γε	ἐν	ἵππων ἄθλοις Μενελάῳ κατὰ τοῦ
[7, 23]	ἂν εἶναι δᾷδας, ὅτι γυναιξὶν	ἐν	ἴσῳ καὶ πῦρ εἰσιν αἱ
[7, 25]	Κράθιδος καὶ πρὸς Κρότωνι τῇ	ἐν	Ἰταλίᾳ ποταμὸς ὄνομα ἔσχηκε. (πρὸς
[7, 5]	τὸ μνῆμα. τὰ μὲν δὴ	ἐν	Ἰωνίᾳ θαύματα πολλά τε καὶ
[7, 5]	ἄλσους Ἄλης ποταμὸς ψυχρότατος τῶν	ἐν	Ἰωνίᾳ. (Λεβεδίοις δὲ τὰ λουτρὰ
[7, 5]	αὐτῇ λουτρὰ θαλάσσια, μάλιστα τῶν	ἐν	Ἰωνίᾳ λουτρῶν ὠφέλιμα ἀνθρώποις. Σμυρναίοις
[7, 5]	τῇ Κολοφωνίων. δύο δὲ ἄλλους	ἐν	Ἰωνίᾳ ναοὺς ἐπέλαβεν ὑπὸ Περσῶν
[7, 3]	Κόδρου συλλέξας ἐξ ἁπασῶν τῶν	ἐν	Ἰωνίᾳ πόλεων ὅσους δὴ παρὰ
[7, 24]	μέν ἐστιν αὐτῶν, ἢν δὴ	ἐν	κακῷ γε τοσούτῳ ῥᾳστώνην ἐνεῖναί
[7, 21]	τὴν πηγήν, {τοῦ λιμένος} ἣ	ἐν	Καλυδῶνί ἐστιν οὐ πόρρω τοῦ
[7, 1]	τὸ ἐξ ἀρχῆς· Ὁμήρῳ γοῦν	ἐν	καταλόγῳ τῶν μετὰ Ἀγαμέμνονος ἐξήρκεσε
[7, 26]	ἀνάστατος, μνημονεύειν δὲ καὶ Ὅμηρον	ἐν	καταλόγῳ τῶν σὺν Ἀγαμέμνονί φασιν
[7, 25]	διὰ τὴν συνοίκησιν τῶν Μυκηναίων.	(ἐν	Κερυνείᾳ δὲ ἱερόν ἐστιν Εὐμενίδων·
[7, 3]	δὲ τὸ μὲν ἱερὸν τὸ	ἐν	Κλάρῳ καὶ τὸ μαντεῖον ἐκ
[7, 5]	ἐν Βραγχίδαις τῆς Μιλησίας καὶ	ἐν	Κλάρῳ τῇ Κολοφωνίων. δύο δὲ
[7, 23]	ὅσα, κατευωχουμένοις δὲ τὰ ἱερεῖα	ἐν	κοινῷ ἀνάλωμα οὐδὲν ἐς αὐτὰ
[7, 1]	μὴ Ἀχαιῶν ἀναμιχθέντων αὐτοῖς Τισαμενὸν	ἐν	κοινῷ βασιλέα ἕλωνται κατά τε
[7, 24]	ἐν τῇ Ἑλλάδι ἀξίους, μεθέξοντας	ἐν	κοινῷ βουλῆς καθ´ ὅντινα χρὴ
[7, 12]	Μεναλκίδα ἰδίᾳ τε ἕκαστος καὶ	ἐν	κοινῷ Δίαιον ἐποιοῦντο ἐν αἰτίᾳ·
[7, 9]	ἠξίουν συγκαλέσαι τοὺς Ἀχαιούς, ἵνα	ἐν	κοινῷ διδάξωσιν αὐτοὺς ἠπιώτερον μεταχειρίζεσθαι
[7, 24]	ἀγορᾷ ναὸς Ἀπόλλωνι καὶ Ἀρτέμιδι	ἐν	κοινῷ, ἔστι δὲ ἐν τῇ
[7, 7]	δὲ οὐ τασσομένων τηνικαῦτα ἔτι	ἐν	κοινῷ, ἰδίᾳ δὲ ἑκάστων κατὰ
[7, 22]	ταφῆναι δὲ ἄνδρα καὶ γυναῖκα	ἐν	κοινῷ παρίστατο ἅπασιν εἰκάζειν. (Τριτείας
[7, 18]	καὶ Εὔμηλος Ἄνθειαν πόλιν οἰκίζουσιν	ἐν	κοινῷ, τοῦ Εὐμήλου παιδὸς ἐπώνυμον.
[7, 3]	δὲ ὅρκους ποιησάμενοι πρὸς τοὺς	ἐν	Κολοφῶνι Ἕλληνας συνεπολιτεύοντο, οὐδὲν ἔχοντες
[7, 18]	αὐτοῖς. περὶ μὲν τὸν βωμὸν	ἐν	κύκλῳ ξύλα ἱστᾶσιν ἔτι χλωρὰ
[7, 24]	θάλασσα καὶ τὴν Ἑλίκην περιέλαβεν	ἐν	κύκλῳ πᾶσαν· καὶ δὴ καὶ
[7, 13]	τοὺς Λακεδαιμονίους παρεῦρε τοιόνδε· τὰ	ἐν	κύκλῳ τῆς Σπάρτης πολίσματα ἐς
[7, 8]	Φλαμινίου καὶ Ῥωμαίων ἐναντία Φίλιππος	ἐν	Κυνὸς καλουμέναις κεφαλαῖς {ἐν λόγοις}
[7, 25]	σεισμῷ, ὥστε οἰκίαν μηδεμίαν τῶν	ἐν	Λακεδαίμονι ἀντισχεῖν. (ἐγένετο δὲ τῆς
[7, 9]	διδάξωσιν αὐτοὺς ἠπιώτερον μεταχειρίζεσθαι τὰ	ἐν	Λακεδαίμονι. οἱ δέ σφισιν ἀπεκρίναντο
[7, 10]	τὸ ἔργον, χιλίων δὲ φονευθέντων·	ἐν	Λαμίᾳ δὲ περὶ διακοσίους πεσόντων
[7, 10]	λόγου προσδεηθῆναι. (ἐπεὶ δὲ τὸ	ἐν	Λαμίᾳ πταῖσμα ἐγένετο Ἕλλησιν, Ἀντίπατρος
[7, 6]	Ἑλληνικοῦ· Λακεδαιμονίους μὲν γὰρ τὸ	ἐν	Λεύκτροις πταῖσμα καὶ ἅμα οἵ
[7, 8]	Φίλιππος ἐν Κυνὸς καλουμέναις κεφαλαῖς	{ἐν	λόγοις} τὸ ἧττον ἠνέγκατο, ἀλλ´
[7, 7]	Κλεομένους μὲν δὴ καὶ αὖθις	ἐν	λόγοις τοῖς Ἀρκαδικοῖς ἀφιξόμεθα ἐς
[7, 10]	πρὸς τὸ ἐπιτηδειότατον Ῥωμαίοις τὰ	ἐν	Μακεδονίᾳ. ἥκοντας δὲ ἐς τὴν
[7, 13]	ἀπὸ Ῥωμαίων. καὶ ὁ μὲν	ἐν	Μακεδονίᾳ πόλεμος ἔμελλεν ὡς ῥᾷστα
[7, 7]	μᾶλλόν τι ἐπὶ κατασκοπῇ τῶν	ἐν	Μακεδονίᾳ πραγμάτων· (τότε δὲ ἀποστέλλουσιν
[7, 15]	τις ἐνέκειτο αὐτῷ πόθος τὰ	ἐν	Μακεδονίᾳ τε ὁμοῦ καὶ τὰ
[7, 15]	τὸ πρὸ τοῦ ἔργου τοῦ	ἐν	Μαραθῶνι μιμούμενος, καὶ Ἀχαιῶν συνέλεγε
[7, 22]	ἐστιν ἐν Φαραῖς, Ἑρμοῦ δὲ	ἐν	μέσῃ τῇ ἀγορᾷ λίθου πεποιημένον
[7, 20]	τὸν μὲν ἄλλον χρόνον ἔχουσιν	ἐν	Μεσόᾳ, ὅτι καὶ ἐξ ἀρχῆς
[7, 22]	δέ, Ἀχαιῶν καὶ αὕτη πόλις,	ἐν	μεσογαίῳ μὲν ᾤκισται, τελοῦσι δὲ
[7, 19]	ἢ τὸν Εὐαίμονος ἔχουσιν Εὐρύπυλον	ἐν	μνήμῃ, καί οἱ καὶ ἐναγίζουσιν
[7, 27]	καὶ Εἰλειθυίας Πελληνεῦσιν ἱερόν· τοῦτο	ἐν	μοίρᾳ τῆς πόλεως τῇ ἐλάσσονί
[7, 2]	καὶ ἦν κατ´ ἐμὲ οὐδὲν	ἐν	Μυοῦντι ὅτι μὴ Διονύσου ναὸς
[7, 26]	(Ἀσκληπιοῦ δὲ ἀγάλματα ὀρθά ἐστιν	ἐν	ναῷ καὶ Σαράπιδος ἑτέρωθι καὶ
[7, 27]	τε ἐς τὸ ἱερὸν κομίζουσιν	ἐν	νυκτὶ καὶ οἴνου κρατῆρας ἱστᾶσιν
[7, 17]	νίκην ὀλυμπιάδι ἕκτῃ, εἰκόνος δὲ	ἐν	Ὀλυμπίᾳ περὶ τὴν ὀγδοηκοστὴν ὀλυμπιάδα
[7, 17]	τῷ Οἰβώτᾳ, καὶ ἢν κρατήσωσιν,	ἐν	Ὀλυμπίᾳ στεφανοῦν τοῦ Οἰβώτα τὴν
[7, 27]	ἀνελόμενον πάλης νίκας Ἰσθμικὰς καὶ	ἐν	Ὀλυμπίᾳ τέσσαρας οὐδὲ ἀρχὴν ἐθέλουσιν
[7, 27]	ὡς Πουλυδάμαντος τοῦ Σκοτουσσαίου κρατήσειεν	ἐν	Ὀλυμπίᾳ· τὸν δὲ Πουλυδάμαντα δεύτερα
[7, 6]	ὅτι ἐπὶ τῷ ἀναθήματι τῷ	ἐν	Ὀλυμπίᾳ τῶν Ἑλλήνων μετῆν ἂν
[7, 22]	ἀφικόμενον {δὲ} ἐκ Κύμης τῆς	ἐν	Ὀπικοῖς· οἱ δὲ ὡς Ἄρης
[7, 25]	ᾤκισται δὲ ὑπὲρ τὴν λεωφόρον	ἐν	ὄρει, καί οἱ τὸ ὄνομα
[7, 25]	ἐν δεξιᾷ {καὶ} ἡ Βοῦρα	ἐν	ὄρει κεῖται. τεθῆναι δέ φασι
[7, 13]	Ἴασον ἑλὼν ἐξ ἐπιδρομῆς ἐπόρθησεν,	ἐν	ὅροις μὲν χώρας τῆς Λακωνικῆς,
[7, 17]	Σώστρατος Πελληνεὺς σταδίου νίκην ἔσχεν	ἐν	παισί. διαμένει δὲ ἐς ἐμὲ
[7, 5]	καὶ Ἴωνες μετέδοσαν Σμυρναίοις τοῦ	ἐν	Πανιωνίῳ συλλόγου. Ἀλέξανδρος δὲ ὁ
[7, 20]	ἢ ὑπῆρκτο Ἡρώδης τοῦ οἰκοδομήματος.	(ἐν	Πάτραις δὲ ἰόντι ἐκ τῆς
[7, 21]	ἑτέρας προφάσεως τὸ ὄνομα ἔσχηκεν.	(ἐν	Πάτραις δὲ οὐ πολὺ ἀπωτέρω
[7, 21]	ὁμοίως πάντα ὁπόσα θέλει θεάσασθαι.	ἐν	Πάτραις δὲ πρὸς τῷ ἄλσει
[7, 27]	κατέλυσε πολιτείαν ἐμοὶ δοκεῖν τὴν	ἐν	Πελλήνῃ, δῶρον τὸ ἐπιφθονώτατον παρὰ
[7, 5]	τὰ μὲν ἐπὶ τῷ κλύδωνι	ἐν	πέτρας χηραμῷ, τὰ δὲ καὶ
[7, 25]	δὲ παντὶ ἀστραγάλου σχήματι γεγραμμένα	ἐν	πίνακι ἐπίτηδες ἐξήγησιν ἔχει τοῦ
[7, 27]	τε αὐτὸν τῇ Ἀθηναίων καὶ	ἐν	Πλαταιαῖς ποιῆσαι τῆς Ἀθηνᾶς τὰ
[7, 5]	Ἐρυθραῖς Ἡρακλείῳ καὶ Ἀθηνᾶς τῷ	ἐν	Πριήνῃ ναῷ, τούτῳ μὲν τοῦ
[7, 5]	Νύκτα, ἐπεὶ Ἀθηναῖοί γε τῇ	ἐν	Ῥαμνοῦντι θεῷ πατέρα λέγουσιν εἶναι
[7, 4]	Προκλέους, βασιλεύοντα μετὰ τὸν πατέρα	ἐν	Σάμῳ, καὶ μάχῃ νικήσαντες ἐξελαύνουσιν
[7, 4]	νῆσον. (τὸ δὲ ἱερὸν τὸ	ἐν	Σάμῳ τῆς Ἥρας εἰσὶν οἳ
[7, 5]	ὑπὸ Περσῶν κατακαυθῆναι, τόν τε	ἐν	Σάμῳ τῆς Ἥρας καὶ ἐν
[7, 4]	δὲ ἀφίκετο, καὶ τὸ ἄγαλμα	ἐν	Σάμῳ τῆς Ἥρας ὁ ποιήσας
[7, 7]	Μεγάλην πόλιν· Λακεδαιμονίοις τε τὸ	ἐν	Σελλασίᾳ πταῖσμα πρὸς Ἀχαιοὺς καὶ
[7, 16]	(τούτῳ γὰρ τῷ ἀνδρὶ ἱππαρχήσαντι	ἐν	Σικελίᾳ, ὅτε Ἀθηναῖοι καὶ ὅσοι
[7, 26]	δὲ ἤδη τὸν Ἡρακλέα τὸν	ἐν	Σικυῶνι ἐθεάσατο, τεκμαίροιτο ἂν καὶ
[7, 24]	κατέλαβεν, {καὶ} ἕτερον τὴν ἰδέαν,	ἐν	Σιπύλῳ πόλιν ἐς χάσμα ἀφανισθῆναι·
[7, 12]	καὶ εἴκοσι πρωτευόντων τὰ πάντα	ἐν	Σπάρτῃ. ἐνταῦθα Ἀγασισθένους ἐνίκησε γνώμη
[7, 24]	τῷ Ταλθυβίῳ καὶ ἄλλο μνῆμα	ἐν	Σπάρτῃ, καὶ αὐτῷ αἱ πόλεις
[7, 8]	ἐγκλήματα. ἐπεὶ δὲ ἡ Νάβιδος	ἐν	Σπάρτῃ τυραννὶς κατελέλυτο, ἐς πλείστην
[7, 25]	καὶ Ἡρακλῆς οὐ μέγας ἐστὶν	ἐν	σπηλαίῳ· ἐπίκλησις μὲν καὶ τούτου
[7, 10]	καὶ τοῦδε ἕνεκα ἐθέλω μὲν	ἐν	συνεδρίῳ τῷ Ἀχαιῶν, ἐθέλω δὲ
[7, 12]	δικάζεσθαι τὰ ἄλλα πλὴν ψυχῆς	ἐν	συνεδρίῳ τῷ Ἀχαιῶν. ἡ μὲν
[7, 24]	ἐς θάλασσαν, πέμπειν δὲ τῇ	ἐν	Συρακούσαις Ἀρεθούσῃ φασὶν αὐτά. (ἔστι
[7, 25]	ἴσης ἔν τε Ἑλίκῃ καὶ	ἐν	ταῖς Αἰγαῖς ἔχοντος. (οὐ πολὺ
[7, 5]	τελοῦσιν ἐς Ἴωνας. ~(Σμύρναν δὲ	ἐν	ταῖς δώδεκα πόλεσιν οὖσαν Αἰολέων
[7, 18]	πρὸς Γαλάτας συνδιοίσοντες. προσπταίσαντες δ´	ἐν	ταῖς μάχαις λόγου μειζόνως καὶ
[7, 4]	νήσῳ, καὶ τοὺς μὲν ἀπέκτεινεν	ἐν	ταῖς μάχαις, τοὺς δὲ ἀπελθεῖν
[7, 4]	λαμβάνουσι καὶ Ἄβαρτον. ~(αἱ δὲ	ἐν	ταῖς νήσοις εἰσὶν Ἰώνων πόλεις
[7, 21]	ἄγουσιν. αἱ δὲ γυναῖκές εἰσιν	ἐν	ταῖς Πάτραις ἀριθμὸν μὲν καὶ
[7, 11]	καὶ αὖθις κατασύραντες εἴ τι	ἐν	ταῖς προτέραις παρεῖτό σφισιν ἁρπαγαῖς,
[7, 24]	τε τοῦ σώματος ἐπισημαίνει καὶ	ἐν	ταῖς χερσὶν ὑπὸ ἑκάτερον μάλιστα
[7, 10]	τῇ Ἀσίᾳ πόλεμον, ἐβούλετο εἰρήνην	ἐν	τάχει συντίθεσθαι, καί οἱ διέφερεν
[7, 14]	καὶ Ἀχαιῶν δικάσαι ἀφίκετο μὲν	ἐν	Τεγέᾳ τῇ Ἀρκάδων τοῖς ἀνδράσιν
[7, 14]	Ῥώμην ἄλλους τε Ἀχαιῶν τῶν	ἐν	τέλει καὶ Θεαρίδαν· ὡς δὲ
[7, 24]	ἐστιν Ἑλικωνίου βωμὸς καὶ ὡσαύτως	ἐν	Τέῳ περίβολός τε καὶ βωμός
[7, 20]	Μητρὸς λίθου πεποίηται. ἔστι δὲ	ἐν	τῇ ἀγορᾷ Διὸς ναὸς Ὀλυμπίου,
[7, 24]	Ἀρτέμιδι ἐν κοινῷ, ἔστι δὲ	ἐν	τῇ ἀγορᾷ ἱερὸν Ἀρτέμιδος, τοξευούσῃ
[7, 27]	ᾠκοδόμηται δὲ καὶ ἔλυτρον κρήνης	ἐν	τῇ ἀγορᾷ, καὶ λουτρά ἐστιν
[7, 23]	δὲ καὶ Διὸς ἐπίκλησιν Σωτῆρος	ἐν	τῇ ἀγορᾷ τέμενος καὶ ἀγάλματα
[7, 27]	εἰργασμένον φασὶ πρότερον ἔτι ἢ	ἐν	τῇ ἀκροπόλει τε αὐτὸν τῇ
[7, 18]	δὴ καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι	ἐν	τῇ ἀκροπόλει τῇ Πατρέων εἶχε
[7, 3]	τὴν πορείαν τὸ χρεὼν ἐπέλαβεν	ἐν	τῇ Ἁλιαρτίᾳ. (ἐκπέμψαντος δὲ σφᾶς
[7, 4]	εἰσὶν οἳ ἱδρύσασθαί φασι τοὺς	ἐν	τῇ Ἀργοῖ πλέοντας, ἐπάγεσθαι δὲ
[7, 10]	διαβῆναι ποιούμενος σπουδὴν πρὸς τὸν	ἐν	τῇ Ἀσίᾳ πόλεμον, ἐβούλετο εἰρήνην
[7, 13]	Ῥωμαίων ἀπεσταλμένους βουλῆς ἐπὶ τὰ	ἐν	τῇ Ἀσίᾳ πράγματα ἐκέλευε, πρὶν
[7, 7]	μοι καὶ πρότερον ὁ λόγος	ἐν	τῇ Ἀτθίδι συγγραφῇ, ὅσοι τε
[7, 20]	μνήμην ἀποθανούσης γυναικός. ἐμοὶ δὲ	ἐν	τῇ Ἀτθίδι συγγραφῇ τὸ ἐς
[7, 1]	ἡγεμονίᾳ τοῦ πολέμου, τὸν μὲν	ἐν	τῇ Ἀττικῇ τὸ χρεὼν ἐπιλαμβάνει,
[7, 5]	Ἰωνίᾳ. (Λεβεδίοις δὲ τὰ λουτρὰ	ἐν	τῇ γῇ θαῦμα ἀνθρώποις ὁμοῦ
[7, 24]	τοῦ οἰκισθῆναί ποτε ὑπολείπει σημεῖα	ἐν	τῇ γῇ. (τότε δὲ ἰδέαν
[7, 21]	τὰ ὀνόματα. ταῦτα τὰ ἀγάλματα	ἐν	τῇ Διονύσου {τῇ} ἑορτῇ κομίζουσιν
[7, 26]	ἐπιχώριοι Συμπαθῆ, ἅτε ἐλεεινὸν καὶ	ἐν	τῇ εἰκόνι. (ὁδὸς δὲ ἐξ
[7, 24]	τὸ χωρίον τοὺς λόγου μάλιστα	ἐν	τῇ Ἑλλάδι ἀξίους, μεθέξοντας ἐν
[7, 5]	καὶ οὐ πολλῷ τινι τῶν	ἐν	τῇ Ἑλλάδι ἀποδέοντά ἐστιν· ~(τότε
[7, 8]	ἐκ τῶν πόλεων, ὅσας εἷλεν	ἐν	τῇ Ἑλλάδι πολέμῳ παραστησάμενος, ἐξήγαγεν
[7, 10]	αἱ δὲ ἄλλαι πόλεις αἱ	ἐν	τῇ Ἑλλάδι ὑπὸ προδοσίας μᾶλλον
[7, 20]	γυναῖκες τοῖς ἀνδράσι. μιᾷ δὲ	ἐν	τῇ ἑορτῇ νυκτὶ ἐς τὸ
[7, 21]	ἐστιν ἀπὸ τῆς βύσσου τῆς	ἐν	τῇ Ἤλιδι φυομένης· κεκρυφάλους τε
[7, 3]	νῦν ἔτι ἔχουσι, καὶ κατεσκευάσαντο	ἐν	τῇ ἠπείρῳ Κλαζομενὰς πόλιν· ἐς
[7, 4]	ὁμοῦ Λεωγόρῳ περὶ Ἀναίαν τὴν	ἐν	τῇ ἠπείρῳ τῇ πέραν βαλόμενοι
[7, 17]	ποιήσαντα καὶ ἀπαρχὰς ἀπὸ τῶν	ἐν	τῇ κεφαλῇ τριχῶν δοῦναι. ἐπίθημα
[7, 2]	καὶ νικῶντος τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔπεσεν	ἐν	τῇ μάχῃ. Ἐφέσιοι δὲ ἀνελόμενοι
[7, 1]	σὺν ὅπλοις, Τισαμενὸς μὲν ἔπεσεν	ἐν	τῇ μάχῃ, Ἴωνας δὲ Ἀχαιοὶ
[7, 3]	Ἔφεσον μόνοι, τοῖς δὲ ἀποθανοῦσιν	ἐν	τῇ μάχῃ Κολοφωνίων τε αὐτῶν
[7, 13]	αὐτῶν καὶ τόλμαις ἀκμάζοντες πίπτουσιν	ἐν	τῇ μάχῃ, τὸ δὲ ἄλλο
[7, 18]	Διονύσου λέγουσι, τραφῆναί τε αὐτὸν	ἐν	τῇ Μεσάτει καὶ ἐνταῦθα ἐπιβουλευθέντα
[7, 3]	Νάξον, καὶ ἀπέθανε μὲν αὐτόθι	ἐν	τῇ Νάξῳ, τὸν νεκρὸν δὲ
[7, 4]	Ἀβάντων καὶ Καρῶν τοῖς οἰκοῦσιν	ἐν	τῇ νήσῳ, καὶ τοὺς μὲν
[7, 4]	Σάμιοι δὲ αὐτοὶ τεχθῆναι νομίζουσιν	ἐν	τῇ νήσῳ τὴν θεὸν παρὰ
[7, 25]	γενόμενοι μὲν ἐντὸς τείχους λανθάνουσιν	ἐν	τῇ νυκτί, ἅμα δὲ ἡμέρᾳ
[7, 27]	καταλειπόμεναι δὲ αἱ γυναῖκες δρῶσιν	ἐν	τῇ νυκτὶ ὁπόσα νόμος ἐστὶν
[7, 1]	τῷ Σικυωνίων ἀπὸ Αἰγιαλέως βασιλεύσαντος	ἐν	τῇ νῦν Σικυωνίᾳ, εἰσὶ δὲ
[7, 23]	Ἀργείων ἔχει λόγος, ὅτι ἐποιήθησαν	ἐν	τῇ πόλει τῇ Ἀργείων, ὡς
[7, 20]	ἀρχαῖον ἐς τὸ τέμενος τὸ	ἐν	τῇ πόλει. (τούτου δὲ τοῦ
[7, 4]	τεῖχος, δέκα ἔτεσιν ὕστερον διαβάντες	ἐν	τῇ Σάμῳ τούς τε Ἐφεσίους
[7, 7]	Ἆγις εἷλεν ὁ Εὐδαμίδου βασιλεύων	ἐν	{τῇ} Σπάρτῃ, καὶ ἐξέπεσεν αὐτίκα
[7, 9]	μὲν καὶ δόκιμοι τὰ μάλιστα	ἐν	τῇ Σπάρτῃ, τὰ δὲ ἐς
[7, 4]	δὲ τῷ ποιήσαντι τραγῳδίαν ἐστὶν	ἐν	τῇ συγγραφῇ τοιάδε εἰρημένα, Ποσειδῶνα
[7, 24]	ἐξεγείρῃ τὰ ἤδη τραπέντα, (καὶ	ἐν	τῇ τοιᾷδε ἰδέᾳ τοῦ σεισμοῦ
[7, 16]	ἑκάστοις τὰ ἀρχαῖα καὶ τὸ	ἐν	τῇ ὑπερορίᾳ κτᾶσθαι, ἀφῆκαν δὲ
[7, 16]	οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες ἐκωλύοντο	ἐν	τῇ ὑπερορίᾳ κτᾶσθαι· συνέδριά τε
[7, 7]	Ἑστίαιαν πόλιν καὶ Ἀντίκυραν τὴν	ἐν	τῇ Φωκίδι ἑλών, ὑπηκόους κατ´
[7, 18]	φασιν Εὔμηλον αὐτόχθονα οἰκῆσαι πρῶτον	ἐν	τῇ χώρᾳ, βασιλεύοντα αὐτὸν ἀνθρώπων
[7, 6]	τῶν Ἀχαιῶν ἐδόθη κτίσασθαι πόλιν	ἐν	τῇ χώρᾳ, καὶ τὸ ὄνομα
[7, 26]	ἀθροίζουσιν αἶγας, ὁπόσαι σφίσιν ἦσαν	ἐν	τῇ χώρᾳ, συλλέξαντες δὲ ἔδησαν
[7, 27]	οὖν Πρόμαχον τὰ μάλιστα ἄγουσιν	ἐν	τιμῇ. Χαίρωνα δὲ δύο ἀνελόμενον
[7, 25]	(ἐτετείχιστο γὰρ κατὰ ταὐτὰ τῷ	ἐν	Τίρυνθι ὑπὸ τῶν Κυκλώπων καλουμένων,
[7, 23]	ἔφην τὸν λόγον, ἐπεὶ καὶ	ἐν	Τιτάνῃ τῆς Σικυωνίων τὸ αὐτὸ
[7, 26]	τε ἱερὸν αὐτὸ καὶ ὁπόσα	ἐν	τοῖς ἀετοῖς, ἀρχαῖον δὲ καὶ
[7, 6]	Ἀσίαν. οὗτοί τε δὴ τηνικαῦτα	ἐν	τοῖς Ἀχαιοῖς ἐδυνάστευον καὶ Δαμασίας
[7, 6]	(ἦσαν δὲ οἱ τὸ μέγιστον	ἐν	τοῖς Ἀχαιοῖς ἔχοντες κράτος οἵ
[7, 12]	{μὲν} τῆς ἀρχῆς Μεναλκίδαν ἐδίωκεν	ἐν	τοῖς Ἀχαιοῖς θανάτου δίκην· πρεσβεῦσαί
[7, 4]	γενέσθαι. (Ἄσιος μὲν ἐς τοσοῦτο	ἐν	τοῖς ἔπεσιν ἐδήλωσε· τότε δὲ
[7, 26]	τὴν ἄνω πόλιν. (Ὁμήρου δὲ	ἐν	τοῖς ἔπεσιν Ὑπερησία ὠνόμασται· τὸ
[7, 4]	δὲ ὁ Ἀμφιπτολέμου Σάμιος ἐποίησεν	ἐν	τοῖς ἔπεσιν ὡς Φοίνικι ἐκ
[7, 25]	ἰσχυρός, ὡς μηδὲ τὰ ἀγάλματα	ἐν	τοῖς ἱεροῖς ὑπολειφθῆναι τὰ ἀρχαῖα.
[7, 4]	δ´ οὖν τὸ ἱερὸν τοῦτο	ἐν	τοῖς μάλιστα ἀρχαῖον {ὃ} οὐχ
[7, 19]	πολλῶν τε δὴ ἄλλων καὶ	ἐν	τοῖς Μελανίππου παθήμασιν, ὡς μέτεστιν
[7, 15]	ζῶν μετὰ τὴν μάχην οὔτε	ἐν	τοῖς νεκροῖς εὑρέθη· εἰ δὲ
[7, 26]	ἀριθμεῖν καὶ τὴν Φελλόην ἔστιν	ἐν	τούτοις. θεῶν δὲ ἱερὰ Διονύσου
[7, 23]	Δαμοφῶντα εἶναι τὸν εἰργασμένον φησίν.	ἐν	τούτῳ τοῦ Ἀσκληπιοῦ τῷ ἱερῷ
[7, 21]	δίαιταν ἡδεῖαν ὥρᾳ παρεχόμενον θερινῇ.	ἐν	τούτῳ τῷ ἄλσει καὶ ναοὶ
[7, 26]	Πεντελησίου, Ἀθηναίου δὲ ἔργον Εὐκλείδου.	ἐν	τούτῳ τῷ ἱερῷ καὶ Ἀθηνᾶς
[7, 26]	τι ἰσχύειν· (ἐν Αἰγείρᾳ δὲ	ἐν	τούτῳ τῷ οἰκήματι ἀνήρ τε
[7, 22]	τὸ ὄνομα ἀπὸ τῆς μητρός.	(ἐν	Τριτείᾳ δὲ ἔστι μὲν ἱερὸν
[7, 1]	τε ἀπὸ τῆς γυναικὸς ᾤκισεν	ἐν	τῷ Αἰγιαλῷ πόλιν καὶ τοὺς
[7, 22]	τὰ ἀγάλματα. ἐν Φαραῖς δὲ	ἐν	τῷ ἄλσει βωμὸς λίθων λογάδων
[7, 9]	ἐγκλήματα, λαμβάνειν τε αὐτοὺς καὶ	ἐν	τῷ Ἀχαϊκῷ ὑπέχειν τὰς κρίσεις.
[7, 27]	ἐς Ὀλυμπίαν ἀνέθεσαν, τὴν δὲ	ἐν	τῷ γυμνασίῳ, λίθου ταύτην καὶ
[7, 1]	τὸ χρεὼν ἐπιλαμβάνει, καὶ Ἴωνος	ἐν	τῷ δήμῳ μνῆμα τῷ Ποταμίων
[7, 13]	μὲν τέλος τοιοῦτον ἐγένετο, ἄρξαντι	ἐν	τῷ {ἑαυτοῦ νῷ} τότε μὲν
[7, 4]	καὶ ὑπὸ τῇ λύγῳ τῇ	ἐν	τῷ Ἡραίῳ κατ´ ἐμὲ ἔτι
[7, 16]	ὅσον εἵπετο ἐκείνῳ, ἀνέμενεν αὐτὸς	ἐν	τῷ ἰσθμῷ τὴν πᾶσαν ἀθροισθῆναι
[7, 26]	παῖδα αὐτὸν λέγουσιν. (Αἰγείρας δὲ	ἐν	τῷ μεταξὺ καὶ Πελλήνης πόλισμα
[7, 19]	τῶν θηρίων μνημονεύουσιν. ~(ἔστι δὲ	ἐν	τῷ μεταξὺ τοῦ ναοῦ τε
[7, 27]	τῷ Ἀργείων. ἔστι δὲ ἄλσος	ἐν	τῷ Μυσαίῳ, δένδρα ὁμοίως τὰ
[7, 5]	ὄψιν ὀνείρατος· (Ἀλέξανδρον γὰρ θηρεύοντα	ἐν	τῷ ὄρει τῷ Πάγῳ, ὡς
[7, 24]	τὰ δένδρα, καί που καὶ	ἐν	τῷ οὐρανῷ διαδρομαὶ σὺν πολλῇ
[7, 23]	γυναιξὶν ἐς ἔρωτος ἴαμα, λουομένοις	ἐν	τῷ ποταμῷ λήθην ἔρωτος γίνεσθαι.
[7, 9]	Ἀχαιοὶ δέ σφισιν ἀπελθοῦσιν ἐπιβάλλουσιν	ἐν	τῷ συνεδρίῳ θάνατον ζημίαν. (Ῥωμαίων
[7, 8]	Ἑλληνικῷ δεσπόται προστάττειν. ῥηθέντων δὲ	ἐν	τῷ συνεδρίῳ πολλῶν καὶ ἐναντίων
[7, 19]	θεῶν τιμάς, ὅπου καὶ τότε	ἐν	τῷ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερῷ Κομαιθὼ
[7, 9]	καὶ Ἀλκιβιάδαν ἅμ´ αὐτοῖς ἐπήγοντο	ἐν	τῷ τότε Ἀχαιοῖς ἐχθίστους· ἐλύπησαν
[7, 11]	Λακεδαιμονίῳ μὲν γένος, στρατηγοῦντι δὲ	ἐν	τῷ τότε Ἀχαιῶν, ὑπισχνοῦνται δέκα
[7, 7]	προεῖχεν ἐκ παλαιοῦ καὶ ἴσχυεν	ἐν	τῷ τότε. Ἑλλήνων δὲ τῶν
[7, 13]	χώρας τῆς Λακωνικῆς, Ἀχαιῶν δὲ	ἐν	τῷ τότε ὑπήκοον. (ἐξεγείρας δὲ
[7, 1]	ἐν Ἄργει καταμείναντες οὐχ ἥκιστα	ἐν	τῷδε· Μετανάστην γὰρ τῷ παιδὶ
[7, 20]	μάλιστα Ἀπόλλωνα Ἀλκαῖός τε ἐδήλωσεν	ἐν	ὕμνῳ τῷ ἐς Ἑρμῆν, γράψας
[7, 20]	ἱερά· πεποίηται δὲ ταῦτα οὐκ	ἐν	ὑπαίθρῳ, ἀλλὰ ἔσοδος ἐς αὐτὰ
[7, 5]	Ὥραις, αἳ πρὶν ἐσελθεῖν ἑστήκασιν	ἐν	ὑπαίθρῳ λίθου λευκοῦ. ἐποιήθη δὲ
[7, 20]	τις εἰκάσειε πεποιῆσθαι· ἔστι δὲ	ἐν	ὑπαίθρῳ τῆς ἀγορᾶς ἄγαλμά τε
[7, 1]	πολεμαρχῶν Ἀθηναίοις· λέγεται δὲ ὡς	ἐν	ὑπονοίᾳ ποιούμενοι τοὺς Δωριέας οἱ
[7, 22]	φασιν ἐς Ῥώμην τὰ ἀγάλματα.	ἐν	Φαραῖς δὲ ἐν τῷ ἄλσει
[7, 22]	Ἄπιδος τὸ ἱερὸν μαντεία καθέστηκεν·	ἐν	Φαραῖς δὲ καὶ ὕδωρ ἱερόν
[7, 22]	κατὰ τρόπον τὸν ἀρχαιότερόν ἐστιν	ἐν	Φαραῖς, Ἑρμοῦ δὲ ἐν μέσῃ
[7, 5]	ἐν Σάμῳ τῆς Ἥρας καὶ	ἐν	Φωκαίᾳ τῆς Ἀθηνᾶς· θαῦμα δὲ
[7, 16]	τὰ ἑκάστων, Ἀχαιῶν καὶ τὸ	ἐν	Φωκεῦσιν ἢ Βοιωτοῖς ἢ ἑτέρωθί
[7, 15]	θεῶν δίκη τῶν Ἑλληνικῶν, οἳ	ἐν	Χαιρωνείᾳ Φιλίππου καὶ Μακεδόνων ἐναντία
[7, 6]	τοῦ Ἕλλησι κοινοῦ τοῦ μὲν	ἐν	Χαιρωνείᾳ Φιλίππου τε ἐναντία καὶ
[7, 12]	δὲ ὡς τὸ δωροδόκημα εἶχεν	ἐν	χειρί, ἐποιεῖτο συμφορὰν εἰ καὶ
[7, 11]	καὶ Ἀργείους τὸ παράπαν ἔθετο	ἐν	χλευασίᾳ· (πόλεσι γὰρ ἐς τοσοῦτο
[7, 9]	σὺν αὐτῷ Λυκόρταν λέγοντα ἐποιοῦντο	ἐν	χλευασμῷ καὶ Ἀρέως ἀποψηφίζονται καὶ
[7, 15]	ἐναντία ἀγωνιζομένους ἐγκαταλιπόντες Ἕλληνας τότε	ἐν	χωρίῳ τῷ αὐτῷ ἐκτείνοντο ὑπὸ
[7, 22]	καὶ τὸ ἱερὸν τῆς Τρικλαρίας	{ἐν	ὧ} ἐστίν, ἄγαλμα οὐδὲν ἔτι
[7, 24]	Δήμητρος. παρέχεται δὲ ὁ αἰγιαλός,	ἐν	ᾧ καὶ τὰ ἱερὰ Αἰγιεῦσίν
[7, 18]	δείγματα τοῦ λόγου Δεξαμενὸς ὁ	ἐν	Ὠλένῳ βασιλεὺς καὶ ὁποίων Ἡρακλῆς
[7, 19]	ἀλλὰ Εὐρύπυλον Δεξαμενοῦ παῖδα τοῦ	ἐν	Ὠλένῳ βασιλεύσαντος ἐθέλουσιν ἅμα Ἡρακλεῖ
[7, 1]	ὄνομα ἔθετο Ἄρχανδρος. (δυνηθέντων δὲ	ἔν	τε Ἄργει καὶ Λακεδαίμονι τῶν
[7, 25]	γέρα τοῦ Ποσειδῶνος ἐπ´ ἴσης	ἔν	τε Ἑλίκῃ καὶ ἐν ταῖς
[7, 1]	Αὐτομάτην μὲν Ἀρχιτέλης, Σκαιὰν δὲ	ἔλαβεν	Ἄρχανδρος. δηλοῦσι δὲ ἐν Ἄργει
[7, 4]	Οἰνοπίωνος δὲ καὶ τῶν παίδων	ἔλαβεν	ὕστερον Ἄμφικλος τὴν ἀρχήν· (ἀφίκετο
[7, 24]	ἡ θάλασσα καὶ τὴν Ἑλίκην	περιέλαβεν	ἐν κύκλῳ πᾶσαν· καὶ δὴ
[7, 21]	καὶ Κόρεσος, ὃν ἀνθρώπων μάλιστα	ἐπέλαβεν	ἄδικα ἐξ ἔρωτος παθεῖν. ἤρα
[7, 3]	κατὰ τὴν πορείαν τὸ χρεὼν	ἐπέλαβεν	ἐν τῇ Ἁλιαρτίᾳ. (ἐκπέμψαντος δὲ
[7, 25]	τότε καὶ τὴν Βοῦραν σεισμὸς	ἐπέλαβεν	ἰσχυρός, ὡς μηδὲ τὰ ἀγάλματα
[7, 5]	δὲ ἄλλους ἐν Ἰωνίᾳ ναοὺς	ἐπέλαβεν	ὑπὸ Περσῶν κατακαυθῆναι, τόν τε
[7, 2]	λίθου λευκοῦ· Μυουσίοις δέ γε	κατέλαβεν	ἐοικότα καὶ Ἀταρνείτας παθεῖν τοὺς
[7, 24]	τὴν Ἑλίκην. (τοιοῦτό γε δὴ	κατέλαβεν,	{καὶ} ἕτερον τὴν ἰδέαν, ἐν
[7, 2]	Λήμνου Θήρας ὁ Αὐτεσίωνος Θηβαῖος	ἤγαγεν	ἐς τὴν νῆσον τὴν νῦν
[7, 18]	ἢ κατ´ ἄλλην τινὰ αἰτίαν	ἐπανήγαγεν	αὖθις ἐκ τῶν πολισμάτων τῶν
[7, 8]	ἐν τῇ Ἑλλάδι πολέμῳ παραστησάμενος,	ἐξήγαγεν	ἐξ ἁπασῶν τὰς φρουρὰς κατὰ
[7, 3]	πόλεων ὅσους δὴ παρὰ ἑκάστων	ἐπεισήγαγεν	Ἐρυθραίοις συνοίκους. (Κλαζομενίοις δὲ καὶ
[7, 12]	Δίαιος δὲ οὐ τὸν ὄντα	ἔλεγεν	Ἀχαιοῖς λόγον, ψυχαγωγῶν δὲ αὐτοὺς
[7, 21]	χρησθέντα ἐκ Δωδώνης Διονύσου μὲν	ἔλεγεν	εἶναι τὸ μήνιμα, ἔσεσθαι δὲ
[7, 10]	Περσέως. ὁ μὲν δὴ ταῦτα	ἔλεγεν	ὑπὸ διδασκαλίᾳ Καλλικράτους· ἀναστὰς δὲ
[7, 10]	ὡς ἐς τὸν σύλλογον ἐσῆλθεν,	ἔλεγεν	ὡς πολεμοῦντι πρὸς Ῥωμαίους Περσεῖ
[7, 8]	συμβολῇ, ὡς στρατιᾶς τε ἣν	ἦγεν	ἀποβαλεῖν τὸ πολὺ καὶ ἐκ
[7, 10]	τῆς προφάσεως, καὶ ὁπόσοις Καλλικράτης	ἐπῆγεν	αἰτίαν Περσεῖ σφᾶς φρονῆσαι τὰ
[7, 12]	Μεναλκίδᾳ Λακεδαιμονίους· τοὺς μὲν δὴ	παρῆγεν	ὁ Δίαιος ὡς τὰ πάντα
[7, 12]	ἀπὸ τῶν ἐς αὐτὸν ἐγκλημάτων	μετῆγεν	ἐς πραγμάτων ἐλπίδα μειζόνων, προφάσει
[7, 16]	τῶν Ἀχαιῶν εὐθὺ Μεγάλης πόλεως	ἔφευγεν	ὁ Δίαιος, οὐδέν τι γενόμενος
[7, 15]	καὶ Ῥωμαίους διαβεβηκέναι τὸν Σπερχειόν,	ἀπέφευγεν	ἐς Σκάρφειαν τὴν Λοκρῶν, οὐδὲ
[7, 19]	δύο ἐς αὐτήν, ὡς ὅτε	ἔφυγεν	Αἰνείας, ἀπολίποι ταύτην τὴν λάρνακα·
[7, 4]	οἴκοι νόμιμα ἑκουσίως παρὰ Μίνω	ἔφυγεν	ἐς Κρήτην, καὶ αὐτῷ τε
[7, 3]	ὕστερον τὸν ἀδελφὸν Δαμασίχθονα ἀποκτείνας	ἔφυγεν	ἐς Νάξον, καὶ ἀπέθανε μὲν
[7, 9]	καὶ Ἀρέως ἀποψηφίζονται καὶ Ἀλκιβιάδα	μηδὲν	ἀδίκημα ἐξ αὐτῶν ἐς Ἀχαιοὺς
[7, 21]	ἵππων ἁψάμενος, γαιήοχον ἐννοσίγαιον ὄμνυθι	μηδὲν	ἑκὼν τὸ ἐμὸν δόλῳ ἅρμα
[7, 10]	Ἀθήνῃσιν ἄλλο ἦν, ἀναπείθουσιν Ἀντίπατρον	μηδὲν	ἐς Ἕλληνας φρονῆσαι φιλάνθρωπον, ἐκφοβήσαντες
[7, 21]	(Καλλιρόη τε ὡς Κόρεσον τεθνεῶτα	εἶδεν,	μετέπεσε τῇ παιδὶ ἡ γνώμη,
[7, 5]	Φορμίων ἦν, οὗτος ὁ ἁλιεὺς	εἶδεν	ὄψιν ὀνείρατος ὡς τὰς Ἐρυθραίων
[7, 2]	τὸ ἱερὸν οἰκοῦσι δεῖμα ἦν	οὐδέν,	ἀλλὰ Ἴωσιν ὅρκους δόντες καὶ
[7, 20]	τούτου μὲν δὴ {τὸ} ἄγαλμα	οὐδὲν	ἀποφαίνουσι· τὸ δὲ τῆς Μητρὸς
[7, 15]	καὶ Ἀθηναίοις τὰ ἐς Γαλάτας	οὐδὲν	ἀφανέστερα ἐκείνων τολμήματα. (ὑποφεύγοντας δὲ
[7, 23]	δὲ ἀποδέχεσθαι μὲν τὰ εἰρημένα,	οὐδὲν	δέ τι Φοινίκων μᾶλλον ἢ
[7, 10]	τάχει συντίθεσθαι, καί οἱ διέφερεν	οὐδὲν	εἰ Ἀθήνας τε ἐλευθέραν καὶ
[7, 19]	ὁπόσοι μὲν ἐς τὴν θεὸν	οὐδὲν	εἰργασμένοι Μελανίππου καὶ Κομαιθοῦς ἕνεκα
[7, 2]	ἀγάλματα, καὶ ἦν κατ´ ἐμὲ	οὐδὲν	ἐν Μυοῦντι ὅτι μὴ Διονύσου
[7, 17]	νικήσαντι Ὀλύμπια Ἀχαιῶν πρώτῳ γέρας	οὐδὲν	ἐξαίρετον παρ´ αὐτῶν ἐγένετο εὕρασθαι·
[7, 19]	παρὰ τῶν Κομαιθοῦς ἥμερον ἀπήντησεν	οὐδέν.	(ἐπέδειξε δὲ ἐπὶ πολλῶν τε
[7, 23]	τὰ ἱερεῖα ἐν κοινῷ ἀνάλωμα	οὐδὲν	ἐς αὐτὰ γίνεσθαι· τέλος δὲ
[7, 10]	Ἀχαιῶν καὶ ἐγώ, ἀδικίας δὲ	οὐδὲν	ἐς Ῥωμαίους οὔτε εὐνοίας μοι
[7, 21]	ἀντ´ ἐκείνης τολμήσαντα. ὡς δὲ	οὐδὲν	ἐς σωτηρίαν εὑρίσκετο ἡ παρθένος,
[7, 26]	ἐπὶ θαλάσσῃ μὲν δὴ Αἰγειράταις	οὐδέν	ἐστιν ἐς μνήμην, ὁδὸς δὲ
[7, 3]	οὐδὲ τοῖς Τηίοις νεώτερον ἐβούλευσεν	οὐδέν.	ἔτεσι δὲ οὐ πολλοῖς ὕστερον
[7, 22]	Τρικλαρίας {ἐν ὧ} ἐστίν, ἄγαλμα	οὐδὲν	ἔτι ἔχον. τοῦτο μὲν δή
[7, 21]	ἁμαρτάνουσα δὲ καὶ τούτων, ἐλείπετο	οὐδὲν	ἔτι ἢ αὐτὴν φονεύεσθαι. (προεξεργασθέντων
[7, 3]	τοὺς ἐν Κολοφῶνι Ἕλληνας συνεπολιτεύοντο,	οὐδὲν	ἔχοντες πλέον· βασιλείαν δὲ Ἰώνων
[7, 6]	δεινὸν ἔσεσθαί σφισιν ἀπ´ αὐτῶν	οὐδὲν	ἤλπιζον, εἰ τὸν Κορινθίων ἰσθμὸν
[7, 14]	μῆνα ἐσομένην ἕκτον· αὐτὸς δὲ	οὐδὲν	ἰδίᾳ διαλέξεσθαί σφισιν ἄνευ τοῦ
[7, 17]	πεποιημένον. Ἄττης δὲ ὅστις ἦν,	οὐδὲν	οἷός τε ἦν ἀπόρρητον ἐς
[7, 19]	ἐκλήθη· τέως δὲ ὄνομα εἶχεν	οὐδέν.	(παίδων δὲ καὶ παρθένων ὁπόσοι
[7, 2]	Κόδρου παῖδες ἐπετάχθησαν Ἴωσιν ἄρχοντες,	οὐδέν	σφισι γένους τοῦ Ἴωνος μετόν,
[7, 22]	τούτοις κατὰ ἔτος ἑορτὴν ἄγουσιν,	οὐδέν	τι ἀλλοίως ἢ καὶ τῷ
[7, 16]	Μεγάλης πόλεως ἔφευγεν ὁ Δίαιος,	οὐδέν	τι γενόμενος ἐς Ἀχαιοὺς ὅμοιος
[7, 14]	Ἀχαιῶν· γένους τε γὰρ αὐτοῖς	οὐδὲν	τοῦ Ἀχαιῶν μετεῖναι καὶ ὕστερον
[7, 3]	δὲ Φωκαεῖς γένος μὲν τὸ	ἀνέκαθέν	εἰσιν ἐκ τῆς ὑπὸ τῷ
[7, 7]	ἐπὶ Ῥωμαίους καὶ ἐπικουρίαν τὴν	ἐκεῖθεν	κατέφευγον οἱ Ἀθηναῖοι. Ῥωμαῖοι δὲ
[7, 7]	τοῦ ἰσθμοῦ συντελεῖν ἐς Ἀχαιοὺς	ἔπειθεν,	ὅτι ἐς πλέον ἰσχύος προϊὸν
[7, 25]	τε καὶ ἁγνοί" (ταῦτα Ἕλλησιν	ἦλθεν	ἐς μνήμην, ὅτε ἀφίκοντο ἐπὶ
[7, 17]	ὕστερον ἐς Νέρωνα ἡ βασιλεία	περιῆλθεν	ἡ Ῥωμαίων, καὶ ἐλεύθερον ὁ
[7, 10]	ὁ πατήρ οἱ Φίλιππος ἐποιήσατο,	ἐπῆλθεν	ὑπερβῆναι τοὺς ὅρκους καὶ ἐπί
[7, 10]	δὲ ὡς ἐς τὸν σύλλογον	ἐσῆλθεν,	ἔλεγεν ὡς πολεμοῦντι πρὸς Ῥωμαίους
[7, 1]	παραλαβὼν καὶ ἐξ Ἀθηνῶν ἐπικούρους	κατῆλθεν	ἐς Θεσσαλίαν καὶ ἔσχε τὴν
[7, 17]	ἅπαν δὲ ἀσθενείας τότε μάλιστα	κατῆλθεν	ἡ Ἑλλάς, λυμανθεῖσα κατὰ μέρη
[7, 7]	ἐκδηλότατον, ἐπεὶ καλοῦνταί γε οὐ	πατρόθεν	οἱ Ῥωμαῖοι κατὰ ταὐτὰ Ἕλλησιν,
[7, 24]	ἰδέα} κατεάγη τοῦ ὄρους, ὕδωρ	αὐτόθεν	ἐρρύη, καὶ λίμνη τε ὀνομαζομένη
[7, 15]	ἀναμεμιγμένων ὁμοῦ καὶ οἰκετῶν, τὸ	ἀθροισθὲν	ἐς ἑξακοσίους μὲν μάλιστα ἀριθμὸν
[7, 7]	ἐπεπόμφεσαν καὶ οὐ πολλῷ τινι	ἔμπροσθεν	λόγῳ μὲν ἐπικουρήσοντας Αἰτωλοῖς ἐναντία
[7, 14]	Ὀρέστης ᾤκει φθάνοντας ὅμως καὶ	ἐντεῦθεν	ἐβιάζοντο ἕλκειν. (Ὀρέστης δὲ καὶ
[7, 21]	κύκλῳ τοῦ κατόπτρου. τὸ δὲ	ἐντεῦθεν	εὐξάμενοι τῇ θεῷ καὶ θυμιάσαντες
[7, 24]	τὰ αὐτὰ ὡς τὸ ἐπίπαν	εἴωθεν	ἢ γὰρ ἐπομβρίαι συνεχεῖς ἢ
[7, 18]	θεῷ τὸ ὄνομα, ἐσηγμένον δὲ	ἑτέρωθεν	καὶ τὸ ἄγαλμα. Καλυδῶνος γὰρ
[7, 19]	καὶ παῖδα οἳ τὸ εἶδος	εἶεν	κάλλιστοι τῇ θεῷ θύειν. ταύτης
[7, 27]	ὡς Κορινθίου συνεστῶτος πολέμου Πελληνεῦσιν	ἀποκτείνειεν	ὁ Πρόμαχος πλείστους τῶν ἀντιτεταγμένων.
[7, 10]	ἔθνους ὅντινα καὶ ἀναίτιον Καλλικράτης	ἐθελήσειεν	αἰτιάσασθαι, ἀνάγεσθαι πάντα τινὰ ἐκεκύρωτο
[7, 27]	καὶ ὡς Πουλυδάμαντος τοῦ Σκοτουσσαίου	κρατήσειεν	ἐν Ὀλυμπίᾳ· τὸν δὲ Πουλυδάμαντα
[7, 17]	οὖν οὐκ ἄν τινι ἀλογίαν	παραστήσειεν,	εἰ Πάλειαν ἀλλὰ μὴ Δύμην
[7, 6]	Ἀρτέμιδος, καὶ ἔγραψαν ἐπίγραμμα ὡς	τελευτήσειεν	ὁ Ἄδραστος ἐναντίον Λεοννάτῳ μαχόμενος
[7, 20]	οὕτω καὶ τὸ ἀρχαῖον οὓς	ἄγοιεν	τῇ Ἀρτέμιδι θύσοντες. (τὰ δὲ
[7, 8]	καὶ Μακεδόνων Ῥωμαῖοι σφίσι τε	ἥκοιεν	καὶ τῷ Ἑλληνικῷ δεσπόται προστάττειν.
[7, 10]	Ἀχαιοὺς θάνατον· εἰ δὲ ἐκεῖνοι	καταγνοῖεν,	τότε καὶ αὐτὸς τὰ ὀνόματα
[7, 23]	καὶ πῦρ εἰσιν αἱ ὠδῖνες·	ἔχοιεν	δ´ ἂν λόγον καὶ ἐπὶ
[7, 10]	χρήματα οἱ δυνατώτατοι τῶν Ἀχαιῶν	παράσχοιεν,	συνάραιντο δὲ καὶ ἐς τὰ
[7, 19]	ἄνεμος τὰς ναῦς τοῦ Εὐρυπύλου	κατήνεγκεν	ἐπὶ τὴν πρὸς τῇ Ἀρόῃ
[7, 16]	ἀπολωλεκὼς Μεγαλοπολίταις κακῶν τῶν ἐφεστηκότων	ἧκεν	ἄγγελος, ἀποκτείνας δὲ αὐτοχειρὶ τὴν
[7, 20]	Λαομέδοντος ἐπὶ μισθῷ νέμειν· Ποσειδῶνι	περιέθηκεν	ἐν Ἰλιάδι τὰ ἔπη, (ἤτοι
[7, 21]	κατὰ τοῦ θεοῦ τούτου πρόκλησιν	περιέθηκεν	ὅρκου· ἵππων ἁψάμενος, γαιήοχον ἐννοσίγαιον
[7, 25]	ἐπιχώριος ἢ ὁ Κερυνίτης ποταμὸς	πεποίηκεν,	ὃς ἐξ Ἀρκαδίας καὶ ὄρους
[7, 22]	τοῦ Ἄπιδος τὸ ἱερὸν μαντεία	καθέστηκεν·	ἐν Φαραῖς δὲ καὶ ὕδωρ
[7, 5]	τοῖς ὑπὸ ἔρωτος ἀνιωμένοις εὔχεσθαι	καθέστηκεν	ἰοῦσιν ἐπὶ τὸ μνῆμα. τὰ
[7, 27]	ἐς τὴν πολιτείαν ἐγγραφῆναι πρότερον	καθέστηκεν	οὐδενὶ πρὶν ἂν ἐφηβεύσωσιν. ἐνταῦθα
[7, 24]	προενδείκνυσθαι· (τῆς δὲ κινήσεως αὐτῆς	καθέστηκεν	οὐχ εἷς τρόπος, ἀλλ´ οἱ
[7, 21]	μὲν πρὸς τοῦ ναοῦ λίθων	ἀνέστηκεν	αἱμασιά, κατὰ δὲ τὸ ἐκτὸς
[7, 22]	ἀπωτέρω τῆς ἄκρας. τοσούτους δὲ	ἀφέστηκεν	ἑτέρους ἀπὸ Πανόρμου τὸ Ἀθηνᾶς
[7, 21]	ἀπὸ ἑτέρας προφάσεως τὸ ὄνομα	ἔσχηκεν.	(ἐν Πάτραις δὲ οὐ πολὺ
[7, 5]	σφισιν ἡ τρίτη τὸ ὄνομα	ἔσχηκεν,	ἔστι δὲ τῆς Χαλκίδος κατατείνουσα
[7, 12]	πρεσβεῦσαί τε γὰρ Ἀχαιῶν ἐναντία	ἔφασκεν	αὐτὸν ἐς Ῥώμην καὶ ἐς
[7, 2]	ὑπὲρ τῆς ἀρχῆς, καὶ οὐκ	ἔφασκεν	ὁ Νειλεὺς ἀνέξεσθαι βασιλευόμενος ὑπὸ
[7, 12]	γὰρ ἦρχε τῶν Ἀχαιῶν καὶ	ἔφασκεν	οὐ τῇ Σπάρτῃ, τοῖς δὲ
[7, 12]	καταχθήσεσθαι σφᾶς οὐ μετὰ πολὺ	ἔφασκεν	ὑπὸ Ῥωμαίων. (καὶ οἱ μὲν
[7, 13]	τοῦ προσδοκωμένου κινδύνου Λακεδαιμονίοις σωτηρίαν	εὕρισκεν	ἀφίησιν ἑκουσίως τὴν ψυχὴν πιὼν
[7, 17]	μάλιστα εὐδαίμονα ἀντὶ Ἑλλάδος σφίσιν	ἀντέδωκεν.	ἀπιδόντι οὖν ἐς τοῦτό μοι
[7, 12]	παυσάμενον {μὲν} τῆς ἀρχῆς Μεναλκίδαν	ἐδίωκεν	ἐν τοῖς Ἀχαιοῖς θανάτου δίκην·
[7, 3]	καὶ τὸ παράπαν τοὺς Κᾶρας	ἐξέβαλεν	ἐκ τῆς γῆς. (Ἴωνες δὲ
[7, 2]	Λυδοὺς τὴν ἄνω πόλιν ἔχοντας	ἐξέβαλεν	ἐκ τῆς χώρας· τοῖς δὲ
[7, 2]	ἥ τε γῆ τὸ ὄνομα	μετέβαλεν	ἀπὸ τοῦ Μιλήτου καὶ ἡ
[7, 14]	σφισιν ἐς κοινὸν σύλλογον οὐδαμῶς	ἤθελεν,	ἀλλὰ ἐς μὲν ἐπήκοον τῶν
[7, 8]	καὶ ἐκ τῶν πόλεων, ὅσας	εἷλεν	ἐν τῇ Ἑλλάδι πολέμῳ παραστησάμενος,
[7, 7]	μέν γε Ἀχαιῶν πόλιν Ἆγις	εἷλεν	ὁ Εὐδαμίδου βασιλεύων ἐν {τῇ}
[7, 15]	ταύτης καταδῦναι τὸ τέλμα, παντάπασιν	ἔμελλεν	ἄγνωστός τε καὶ ἄπυστος οἰχήσεσθαι
[7, 26]	αἰτίᾳ τοιᾷδε. Σικυωνίων ἀφίξεσθαι στρατὸς	ἔμελλεν	αὐτοῖς πολέμιος ἐς τὴν γῆν·
[7, 23]	Σέλεμνος οὔτε ὡς αὐτὸν φοιτήσειν	ἔμελλεν	ἡ νύμφη, Σέλεμνον δὲ μονωθέντα
[7, 3]	δέος. Ἀλέξανδρος δὲ ἀνὰ χρόνον	ἔμελλεν	ὁ Φιλίππου χερρόνησον Κλαζομενὰς ἐργάσεσθαι
[7, 17]	τε καὶ αὖθις ἀνανηξάμενον, ἔτεσιν	ἔμελλεν	οὐ πολλοῖς ὕστερον ἡ Μακεδόνων
[7, 9]	Ἀχαιοῖς δὲ ἐπὶ παντὶ ἀντιβαίνοντος,	ἔμελλεν	οὐ χαλεπῶς Μεσσηνίων καὶ Ἀχαιῶν
[7, 19]	Τρικλαρίας ἠγμένους. καὶ ὁ μὲν	ἔμελλεν	οὐ χαλεπῶς συνήσειν τὰ ἐς
[7, 13]	ὁ μὲν ἐν Μακεδονίᾳ πόλεμος	ἔμελλεν	ὡς ῥᾷστα κατὰ τὸ ἐπιτηδειότατον
[7, 15]	(ἀγγέλους οὖν παρὰ τοὺς Ἀχαιοὺς	ἀπέστελλεν,	ἀφιέναι κελεύων σφᾶς συντελείας Λακεδαιμονίους
[7, 15]	ἐκ τῶν γραμμάτων ἃ Μέτελλος	ἐπέστελλεν,	ἀδικεῖν Ἀχαιῶν κατέγνωσαν· καὶ ἦν
[7, 14]	Ἀχαϊκόν, ἰδίᾳ δὲ τοῖς συνέδροις	ἐπέστελλεν	ἐς τὰς πόλεις ἀπολείπεσθαι σφᾶς
[7, 4]	ἐγένετο ἐς ἅπαντας ἀνθρώπους. ἀποκτείνας	μὲν	ἀδελφῆς παῖδα καὶ ἐπιστάμενος τὰ
[7, 17]	τῷ Σωστράτῳ. (Δυμαίοις δὲ ἔστι	μὲν	Ἀθηνᾶς ναὸς καὶ ἄγαλμα ἐς
[7, 16]	πόλεμος ἔσχεν οὗτος τέλος Ἀντιθέου	μὲν	Ἀθήνῃσιν ἄρχοντος, ὀλυμπιάδι δὲ ἑξηκοστῇ
[7, 25]	δὲ τῆς Ἑλίκης ἀπώλεια Ἀστείου	μὲν	Ἀθήνῃσιν ἔτι ἄρχοντος, τετάρτῳ δὲ
[7, 27]	τῶν ὑπὲρ τὴν Πελλήνην, πρὸς	μὲν	Αἰγείρας καλούμενος Κριός· ἔχειν δὲ
[7, 7]	Φιλίππου πόλεμον. (Ὀτίλιος δὲ τὰ	μὲν	ἄλλα τοῖς πράγμασι κατὰ τὰ
[7, 20]	τὸ ἐκ τῆς Λακεδαίμονος τὸν	μὲν	ἄλλον χρόνον ἔχουσιν ἐν Μεσόᾳ,
[7, 23]	ἀγάλματα ἐσελθόντων ἐν ἀριστερᾷ, χαλκοῦ	μὲν	ἀμφότερα, τὸ δὲ οὐκ ἔχον
[7, 21]	δὲ Ἵππιον τὸν θεὸν πείθοιτο	μὲν	ἄν τις καὶ ἐπ´ αἰτίαις
[7, 17]	δαίμονα διπλᾶ ἔχοντα αἰδοῖα, τὰ	μὲν	ἀνδρός, τὰ δὲ αὐτῶν γυναικός·
[7, 17]	Οἰβώτᾳ γὰρ ἀνδρὶ Δυμαίῳ, σταδίου	μὲν	ἀνελομένῳ νίκην ὀλυμπιάδι ἕκτῃ, εἰκόνος
[7, 18]	ὁ Πρευγένους τοῦ Ἀγήνορος ἐς	μὲν	Ἄνθειαν καὶ ἐς Μεσάτιν μὴ
[7, 4]	ἐν τῇ νήσῳ, καὶ τοὺς	μὲν	ἀπέκτεινεν ἐν ταῖς μάχαις, τοὺς
[7, 12]	ἔφασκεν ὑπὸ Ῥωμαίων. (καὶ οἱ	μὲν	ἀπελθόντες ὑπήγοντο ὑπὸ Σπαρτιατῶν ἐς
[7, 2]	ἐς τὴν νῆσον τὴν νῦν	μὲν	ἀπὸ τοῦ Θήρα τούτου, πρότερον
[7, 27]	τὸ δὲ ὀνομαζόμενον Ποσείδιον τὰ	μὲν	ἀρχαιότερα ἦν δῆμος, ἔρημον δὲ
[7, 17]	αὐτὴν Πατρεῦσιν. (ἐκαλεῖτο δὲ τὰ	μὲν	ἀρχαιότερα Πάλεια· ἐχόντων δὲ ἔτι
[7, 1]	ἐγένοντο Δαναοῦ γαμβροί, καὶ Αὐτομάτην	μὲν	Ἀρχιτέλης, Σκαιὰν δὲ ἔλαβεν Ἄρχανδρος.
[7, 10]	Λαμίᾳ πταῖσμα ἐγένετο Ἕλλησιν, Ἀντίπατρος	μέν,	ἅτε διαβῆναι ποιούμενος σπουδὴν πρὸς
[7, 3]	ἀφίκοντο ἄνδρες· ἡγοῦντο δὲ τοῦ	μὲν	Ἀττικοῦ Δάμασος καὶ Νάοκλος Κόδρου
[7, 7]	καὶ τῶν ἄλλων Πελοποννησίων οἱ	μὲν	αὐτίκα, οἱ δὲ χρόνον τινὰ
[7, 3]	ἔφυγεν ἐς Νάξον, καὶ ἀπέθανε	μὲν	αὐτόθι ἐν τῇ Νάξῳ, τὸν
[7, 14]	οὐ πολλαῖς οἱ Ἀχαιοὶ Λακεδαιμονίων	μὲν	αὐτῶν ὅσους εἶχον συνειληφότες, κατατίθενται
[7, 10]	τὴν αἰτίαν ἔχει ταύτην· ἐστρατήγησα	μὲν	Ἀχαιῶν καὶ ἐγώ, ἀδικίας δὲ
[7, 15]	Κριτολάῳ τοῦ ἔργου μετέσχον, προῆλθον	μὲν	ἄχρι Ἐλατείας τῆς Φωκέων καὶ
[7, 23]	δὲ γυναῖκα οὐδεμίαν μητέρα· (Ἀσκληπιὸν	μὲν	γὰρ ἀέρα γένει τε ἀνθρώπων
[7, 2]	ὄχλοις τε ἀλλοίοις ἐστάλησαν. τὰ	μὲν	γὰρ ἀρχαιότατα Ἰόλαος Θηβαῖος, ἀδελφιδοῦς
[7, 4]	ἐς τὸ ἴσον ἀφίκετο· (Δαιδάλῳ	μὲν	γὰρ γένους τε Ἀθήνῃσιν ὑπῆρχεν
[7, 9]	συγκείμενα ἦν καὶ Ἀχαιοῖς· Ἀχαιῶν	μὲν	γὰρ εἴρητο ἀπὸ τοῦ κοινοῦ
[7, 25]	καὶ ἀστραγάλοις ἔστι λαβεῖν. εὔχεται	μὲν	γὰρ πρὸ τοῦ ἀγάλματος ὁ
[7, 6]	οὐδένες ἔτι τοῦ Ἑλληνικοῦ· Λακεδαιμονίους	μὲν	γὰρ τὸ ἐν Λεύκτροις πταῖσμα
[7, 25]	ἀφίκοντο ἐκ τῆς Ἀργολίδος. Μυκηναίοις	{μὲν}	γὰρ τὸ μὲν τεῖχος ἁλῶναι
[7, 7]	φανεροῦ πόλεμόν σφισιν ἐπῆγον. Πελλήνην	μέν	γε Ἀχαιῶν πόλιν Ἆγις εἷλεν
[7, 10]	παντὸς τὴν Ἑλλάδα ἐκλιπόν. ἐπὶ	μέν	γε Δαρείου τοῦ Ὑστάσπου βασιλεύοντος
[7, 21]	καὶ τὸ ὄνομα εἰκάζω. Ὅμηρος	μέν	γε ἐν ἵππων ἄθλοις Μενελάῳ
[7, 5]	καὶ ἄλλα ἐς συγγραφήν, ἡ	μέν	γε Ἐφεσία χώρα τόν τε
[7, 7]	Ἑλλάδος τὰς πόλεις ταύτας· ἐπὶ	μέν	γε Πελοποννήσῳ Κόρινθος καὶ ἡ
[7, 2]	ἀρχαίων Μιλησίων οἱ Ἴωνες, τὸ	μὲν	γένος πᾶν τὸ ἄρσεν ἀπέκτειναν
[7, 11]	ἐνταῦθα οἱ Ὠρώπιοι Μεναλκίδᾳ, Λακεδαιμονίῳ	μὲν	γένος, στρατηγοῦντι δὲ ἐν τῷ
[7, 3]	κατὰ αἰτίαν ἥντινα ἥκουσι λαμβάνει	μὲν	γυναῖκα τὴν Μαντώ, ποιεῖται δὲ
[7, 16]	λαβόντες ἀφιᾶσι τὴν ψυχήν. (οὗτος	μὲν	δὴ ἀγαθὴν δόξαν Ἀθηναίοις καὶ
[7, 20]	διὰ τῶν στοῶν ἐστι. τὸ	μὲν	δὴ ἄγαλμα τοῦ Ἀσκληπιοῦ, πλὴν
[7, 25]	οὐδὲ ἐξ ἐπιδρομῆς ἐστι. τοῖς	μὲν	δὴ ἀγάλμασι ξύλων εἰργασμένοις μέγεθός
[7, 22]	ἀναθεῖναι αὐτὸ Μεσσήνιον Σιμύλον· καλεῖται	μὲν	δὴ Ἀγοραῖος, παρὰ δὲ αὐτῷ
[7, 26]	εἰσιν Ἡρακλέους στάδιοι. ἐπὶ θαλάσσῃ	μὲν	δὴ Αἰγειράταις οὐδέν ἐστιν ἐς
[7, 25]	Ἀθηναίοις τοῦ Μελάνθου βασιλεύοντος. ὁ	μὲν	δὴ ἄλλος στρατὸς τῶν Πελοποννησίων
[7, 14]	τοῦ εὐθέος πόλεμον ἄρασθαι. (τὸ	μὲν	δὴ ἄνδρα βασιλέα καὶ πόλιν
[7, 19]	λάρνακα καὶ αὐτὸν οἰκῆσαι. ὁ	μὲν	δὴ ἄνεμος τὰς ναῦς τοῦ
[7, 21]	ἑαυτὸν ἀντὶ Καλλιρόης διεργάζεται. ὁ	μὲν	δὴ ἀπέδειξεν ἔργον ἀνθρώπων ὧν
[7, 27]	κορυφὴν ἐς ὀξὺ ἀνεστηκότος. τοῦτο	μὲν	δὴ ἀπότομον καὶ δι´ αὐτό
[7, 5]	σχεδίαν παρὰ σφᾶς κατάξειν. αἱ	μὲν	δὴ ἀσταὶ τῶν γυναικῶν οὐδαμῶς
[7, 16]	Λακεδαιμονίοις διακόσια ἐκέλευσεν ἐκτῖσαι. τούτων	μὲν	δὴ ἄφεσιν παρὰ Ῥωμαίων εὕροντο
[7, 8]	ἐναντία Ἀντιόχου καὶ Σύρων. (ὅσα	μὲν	δὴ Ἀχαιοὶ Μακεδόσιν ἢ στρατιᾷ
[7, 12]	καταγνῶναι τῶν ἐκ Σπάρτης. (οἱ	μὲν	δὴ δικάζειν Λακεδαιμονίοις ἠξίουν καὶ
[7, 23]	καὶ Ἥρας ἐστὶν ἄλσος. Ἀθηνᾶς	μὲν	δὴ δύο ἀγάλματα λευκοῦ λίθου·
[7, 5]	ἰοῦσιν ἐπὶ τὸ μνῆμα. τὰ	μὲν	δὴ ἐν Ἰωνίᾳ θαύματα πολλά
[7, 11]	φρουρῶν ἀδικοῦσιν ἄνδρες Ὠρωπίους. οἱ	μὲν	δὴ ἐς τὰς Ἀθήνας ἀπέστελλον
[7, 20]	εἰλίποδας ἕλικας βοῦς βουκολέεσκες" τὰ	μὲν	δὴ ἐς τὸ κρανίον τοῦ
[7, 10]	δὲ εἴκειν σφίσιν ἐδόκει. ~(τότε	μὲν	δὴ ἐς τοσοῦτο ἐπράχθη· τολμημάτων
[7, 22]	ἄγαλμα οὐδὲν ἔτι ἔχον. τοῦτο	μὲν	δή ἐστιν ἐν δεξιᾷ, προελθόντι
[7, 20]	τὴν λάρνακα ὁ ἱερεύς. αὕτη	μὲν	δὴ ἡ νὺξ γέρας τοῦτο
[7, 7]	ἐπιορκίας τῆς ἐκείνου συνέβη. Κλεομένους	μὲν	δὴ καὶ αὖθις ἐν λόγοις
[7, 8]	ἐφήβοις τὰ αὐτὰ ἐπιτηδεύειν. (ταῦτα	μὲν	δὴ καὶ ἐς πλέον ἐπέξεισιν
[7, 12]	πρὸς τὸν Δίαιον λόγοις. αἱ	μὲν	δὴ κατὰ τὰ αὐτὰ αἱ
[7, 12]	Ἀχαιοὺς καὶ Μεναλκίδᾳ Λακεδαιμονίους· τοὺς	μὲν	δὴ παρῆγεν ὁ Δίαιος ὡς
[7, 6]	τὴν ἐπὶ Κεγχρέαις θάλασσαν. (τοῦτο	μὲν	δὴ Πελοποννησίων ἦν τότε ἁπάντων
[7, 19]	ἔκφρων μετὰ τὴν θέαν· τὰ	μὲν	δὴ πλείονα ἐμαίνετο, ὀλιγάκις δὲ
[7, 18]	τοῦ βωμοῦ τοὺς ἀναβασμούς. (πρῶτα	μὲν	δὴ πομπὴν μεγαλοπρεπεστάτην τῇ Ἀρτέμιδι
[7, 12]	Καλλικράτει μεταδώσει τῶν λημμάτων. τὰ	μὲν	δὴ πρῶτα ἀναβολαῖς καὶ ἀπάταις
[7, 13]	δικασταὶ καὶ Ἀχαιοῖς γενέσθαι. (οἱ	μὲν	δὴ τὰ ἐντεταλμένα Δαμοκρίτῳ καὶ
[7, 11]	ἀφεῖναι συλλόγου τοῦ Ἀχαιῶν. (ὁ	μὲν	δὴ τὰ ἐντεταλμένα ἐποίει, Ἀθηναίων
[7, 22]	κύνας ἐπιτηδείας θηρεύουσιν ἀνθρώποις. πυθέσθαι	μὲν	δὴ τὰ ὀνόματα αὐτῶν οὐκ
[7, 12]	ἐν συνεδρίῳ τῷ Ἀχαιῶν. ἡ	μὲν	δὴ ταῦτα ἀπεκρίνατο· Δίαιος δὲ
[7, 10]	Μακεδόνων τε καὶ Περσέως. ὁ	μὲν	δὴ ταῦτα ἔλεγεν ὑπὸ διδασκαλίᾳ
[7, 19]	κάλλιστοι τῇ θεῷ θύειν. ταύτης	μὲν	δὴ τῆς θυσίας ἕνεκα ὁ
[7, 20]	καὶ Ἄττης ἔχει τιμάς. τούτου	μὲν	δὴ {τὸ} ἄγαλμα οὐδὲν ἀποφαίνουσι·
[7, 24]	σφισι καὶ Σωτηρίας ἱερόν. ἰδεῖν	μὲν	δὴ τὸ ἄγαλμα οὐδενὶ πλὴν
[7, 27]	ἔρημον δὲ ἐφ´ ἡμῶν. ἔστι	μὲν	δὴ τὸ Ποσείδιον τοῦτο ὑπὸ
[7, 16]	στρατιώτας ἄγων παρὰ Ἀττάλου. (Μόμμιος	μὲν	δὴ τῶν τε ἐξ Ἰταλίας
[7, 10]	αὐτοῖς Ῥωμαίοις ὑπέχειν κρίσιν. ὁ	μὲν	δὴ ὑπὸ συνειδότος ἐπαρρησιάζετο ἀγαθοῦ·
[7, 2]	Νειλέως παῖδα ἔσχον οἰκιστάς. Πριηνεῖς	μὲν	δὴ ὑπὸ Ταβούτου τε τοῦ
[7, 8]	οἱ ὁμοῦ Μετέλλῳ κρινοῦντες. (ἔργῳ	μὲν	δὴ Φίλιππός τε αὐτὸς καὶ
[7, 25]	τοὺς βωμούς. (Ἀθηναῖοι δὲ τότε	μὲν	διδόασι τοῖς ἱκέταις ἀπελθεῖν ἀζημίοις,
[7, 27]	Ἑρμοῦ κατὰ τὴν ὁδόν, ἐπίκλησιν	μὲν	Δόλιος, εὐχὰς δὲ ἀνθρώπων ἕτοιμος
[7, 2]	σφισιν εἶναι λέγουσιν· ἐπὶ γενεὰς	μὲν	δύο Ἀνακτορίαν καλεῖσθαι τὴν γῆν
[7, 23]	καὶ πάλης ἀνελομένῳ νίκας. αὕτη	μὲν	ἐγγυμνάζεσθαι τούτῳ τῷ ἀνδρὶ ἐποιήθη·
[7, 1]	τὸν Αἰγιαλὸν καὶ οἰκήσαντι αὐτῷ	μὲν	ἐγένετο ἐνταῦθα ἡ τελευτή, τῶν
[7, 11]	Γάλλος ἐς τὸ Ἑλληνικὸν πολλὰ	μὲν	εἶπε, πολλὰ δὲ καὶ ἔπραξεν
[7, 12]	καταστὰς ἐπὶ τῆς βουλῆς πολλὰ	μὲν	εἶπε, τὰ δὲ ἤκουσεν οὐ
[7, 16]	ὁ δὲ πεζὸς στρατὸς ἀθύμως	μὲν	εἶχεν ἐπὶ τῶν ἱππέων τῇ
[7, 1]	τῶν δέ οἱ παίδων Ἀχαιὸς	μὲν	ἐκ τοῦ Αἰγιαλοῦ παραλαβὼν καὶ
[7, 22]	ὁδὸς δὲ ἐς Φαρὰς Πατρέων	μὲν	ἐκ τοῦ ἄστεως στάδιοι πεντήκοντά
[7, 17]	δὲ ἐς τὸν κόλπον καρπὸς	μὲν	ἐκεῖνος ἦν αὐτίκα ἀφανής, αὐτὴ
[7, 21]	τὰ χρησθέντα ἐκ Δωδώνης Διονύσου	μὲν	ἔλεγεν εἶναι τὸ μήνιμα, ἔσεσθαι
[7, 18]	ἐς ἔδαφος Ῥύπας· καὶ ἔδωκε	μὲν	ἐλευθέροις Ἀχαιῶν μόνοις τοῖς Πατρεῦσιν
[7, 19]	τῆς Τρικλαρίας ἠγμένους. καὶ ὁ	μὲν	ἔμελλεν οὐ χαλεπῶς συνήσειν τὰ
[7, 19]	ἔρωτος τὴν ὁρμήν. καὶ οἱ	μὲν	ἔμελλον τῷ ἱερῷ καὶ ἐς
[7, 13]	ἀφεστηκότι ἀπὸ Ῥωμαίων. καὶ ὁ	μὲν	ἐν Μακεδονίᾳ πόλεμος ἔμελλεν ὡς
[7, 10]	Περσέα· καὶ τοῦδε ἕνεκα ἐθέλω	μὲν	ἐν συνεδρίῳ τῷ Ἀχαιῶν, ἐθέλω
[7, 14]	Λακεδαιμονίων καὶ Ἀχαιῶν δικάσαι ἀφίκετο	μὲν	ἐν Τεγέᾳ τῇ Ἀρκάδων τοῖς
[7, 1]	ἐπὶ ἡγεμονίᾳ τοῦ πολέμου, τὸν	μὲν	ἐν τῇ Ἀττικῇ τὸ χρεὼν
[7, 6]	ὑπὸ τοῦ Ἕλλησι κοινοῦ τοῦ	μὲν	ἐν Χαιρωνείᾳ Φιλίππου τε ἐναντία
[7, 25]	ἤλπιζον· Λακεδαιμονίων δὲ ἄνδρες γενόμενοι	μὲν	ἐντὸς τείχους λανθάνουσιν ἐν τῇ
[7, 3]	συνοίκους ἐδέξαντο. (Ἐρυθραῖοι δὲ τὸ	μὲν	ἐξ ἀρχῆς ἀφικέσθαι σὺν Ἐρύθρῳ
[7, 14]	τοῦ Ἀχαιῶν ἔφασκε. καὶ οἱ	μὲν	ἐπεὶ ἀπατώμενοι συνῆκαν, ἀπηλλάσσοντο ἐς
[7, 1]	ἀλλὰ ἐπεξελθόντων σὺν ὅπλοις, Τισαμενὸς	μὲν	ἔπεσεν ἐν τῇ μάχῃ, Ἴωνας
[7, 14]	σύλλογον οὐδαμῶς ἤθελεν, ἀλλὰ ἐς	μὲν	ἐπήκοον τῶν Ῥωμαίων ἔπεμπεν ἀγγέλους
[7, 21]	δὲ ἐνταῦθά ἐστιν ἀψευδές, οὐ	μὲν	ἐπὶ παντί γε πράγματι, ἀλλὰ
[7, 4]	(Σαμίων δὲ τῶν φευγόντων οἱ	μὲν	ἐπὶ τῇ Θρᾴκῃ νῆσον ᾤκησαν,
[7, 1]	Ἠλείας μέση καὶ Σικυωνίας, καθήκουσα	μὲν	ἐπὶ τὴν πρὸς ἕω θάλασσαν,
[7, 13]	Ἀχαιῶν ἐς λόγους ἐλθεῖν, ὅπλα	μὲν	ἐπὶ τὴν Σπάρτην μὴ ἐπιφέρειν
[7, 5]	ἄκρᾳ λουτρὰ τῇ Μακρίᾳ, τὰ	μὲν	ἐπὶ τῷ κλύδωνι ἐν πέτρας
[7, 7]	οὐ πολλῷ τινι ἔμπροσθεν λόγῳ	μὲν	ἐπικουρήσοντας Αἰτωλοῖς ἐναντία Φιλίππου, τῷ
[7, 18]	καὶ αὐτὸν σπεῖραι· καὶ τὸν	μὲν	ἐπιλαμβάνει τὸ χρεὼν ἐκπεσόντα τοῦ
[7, 5]	εἶναι Ὠκεανόν. (Ἴωσι δὲ ἔχει	μὲν	ἐπιτηδειότατα ὡρῶν κράσεως ἡ χώρα,
[7, 14]	ἐς Κόρινθον Ἀχαιοὺς ἀθροίσας ἀνέπεισε	μὲν	ἐπιφέρειν ὅπλα ἐπὶ τὴν Σπάρτην,
[7, 27]	τὴν πόλιν ἐστὶν Ἀθηνᾶς λίθου	μὲν	ἐπιχωρίου ναός, ἐλέφαντος δὲ τὸ
[7, 17]	τοῦ σώματος μήτε τήκεσθαι. (τάδε	μὲν	ἐς Ἄττην τὰ γνωριμώτατα· ἐν
[7, 23]	πεποίηται· (καὶ ταῖς χερσὶ τῇ	μὲν	ἐς εὐθὺ ἐκτέταται, τῇ δὲ
[7, 8]	ἦσαν πρόθυμοι· καί σφισιν εἵποντο	μὲν	ἐς Μακεδονίαν καὶ ἐπὶ Φίλιππον,
[7, 27]	εἰκόνας ποιήσαντες οἱ Πελληνεῖς τὴν	μὲν	ἐς Ὀλυμπίαν ἀνέθεσαν, τὴν δὲ
[7, 22]	~(Φαραὶ δέ, Ἀχαιῶν πόλις, τελοῦσι	μὲν	ἐς Πάτρας δόντος Αὐγούστου, ὁδὸς
[7, 17]	ἀρχῆς ὑπὸ τοῦ δαίμονος. Ἄργος	μέν,	ἐς πλεῖστον ἀφικομένην δυνάμεως πόλιν
[7, 19]	(παίδων δὲ καὶ παρθένων ὁπόσοι	μὲν	ἐς τὴν θεὸν οὐδὲν εἰργασμένοι
[7, 16]	ἀντεπῆγε καὶ ὁ Μόμμιος, οἱ	μὲν	ἐς τὸ ἱππικὸν τῶν Ἀχαιῶν
[7, 4]	καὶ Ἀπόλλωνος Λυκομήδην γενέσθαι. (Ἄσιος	μὲν	ἐς τοσοῦτο ἐν τοῖς ἔπεσιν
[7, 13]	δὲ οὐ μετὰ πολύ, ὅσον	μὲν	ἐς χιλίους οἱ ἡλικίᾳ μάλιστα
[7, 20]	τῷ ἐντὸς τῆς λάρνακος ἐπίκλησις	μέν	ἐστιν Αἰσυμνήτης, οἱ δὲ αὐτὸν
[7, 24]	τοσάσδε ἐπὶ τοῖς σεισμοῖς. ἠπιώτατος	μέν	ἐστιν αὐτῶν, ἢν δὴ ἐν
[7, 3]	(Κλαζομενίοις δὲ καὶ Φωκαεῦσι, πρὶν	μὲν	ἢ Ἴωνας ἐς τὴν Ἀσίαν
[7, 25]	αὐτῶν, τοῦ δήμου δὲ πλέον	μὲν	ἥμισυ ἐς Μακεδονίαν καταφεύγουσι παρὰ
[7, 5]	δὲ Ἐρυθραῖος ἄνθρωπος, ᾧ βίος	μὲν	ἦν ἀπὸ θαλάσσης γεγονὼς καὶ
[7, 18]	αὐτῷ ξενίων ἔτυχε. καὶ ὅτι	μὲν	ἦν πόλισμα ἐξ ἀρχῆς μικρὸν
[7, 21]	ἐκ Δωδώνης μεμαντευμένα ἦν, ἡ	μὲν	ἱερείου τρόπον ἦκτο ἐπὶ τὸν
[7, 22]	μητρός. (ἐν Τριτείᾳ δὲ ἔστι	μὲν	ἱερὸν καλουμένων Μεγίστων θεῶν, ἀγάλματα
[7, 3]	ὑπὸ Περγάμῳ. ~(Κολοφώνιοι δὲ τὸ	μὲν	ἱερὸν τὸ ἐν Κλάρῳ καὶ
[7, 2]	παίδων ἐς ἀποικίαν ἀπεστάλησαν, ἀγαγόντες	μὲν	καὶ αὐτῶν Ἀθηναίων τὸν βουλόμενον,
[7, 9]	Ἀρεὺς καὶ Ἀλκιβιάδας, {ὡς} Λακεδαιμόνιοι	μὲν	καὶ δόκιμοι τὰ μάλιστα ἐν
[7, 21]	εἰσιν ἐν ταῖς Πάτραις ἀριθμὸν	μὲν	καὶ ἐς δὶς τῶν ἀνδρῶν·
[7, 21]	ἄλσους ἱερὸν ἔχεται Δήμητρος· αὕτη	μὲν	καὶ ἡ παῖς ἑστᾶσι, τὸ
[7, 11]	δὲ ὑστερήσαντας τῆς βοηθείας Μεναλκίδας	μὲν	καὶ Καλλικράτης ἐσβάλλειν ἐς τὴν
[7, 2]	ἐς Ἔφεσον πλευσάντων βασιλεύς Λέλεγας	μὲν	καὶ Λυδοὺς τὴν ἄνω πόλιν
[7, 2]	Μυοῦντα ἐσοικισάμενοι καὶ Πριήνην, Κᾶρας	μὲν	καὶ οὗτοι τὰς πόλεις ἀφείλοντο·
[7, 8]	Σπάρτης καταβάλλουσιν ἐς ἔδαφος, οἰκοδομηθέντα	μὲν	καὶ πρότερον ἔτι αὐτοσχεδίως {καὶ}
[7, 2]	δὲ ἀπὸ Θερμώδοντος γυναῖκες ἔθυσαν	μὲν	καὶ τότε τῇ Ἐφεσίᾳ θεῷ,
[7, 25]	μέγας ἐστὶν ἐν σπηλαίῳ· ἐπίκλησις	μὲν	καὶ τούτου Βουραϊκός, μαντείας δὲ
[7, 21]	ἄδικα ἐξ ἔρωτος παθεῖν. ἤρα	μὲν	Καλλιρόης παρθένου· ὁπόσον δὲ ἐς
[7, 3]	Καρῶν τε καὶ Παμφύλων, Λυκίων	μὲν	κατὰ συγγένειαν τὴν Κρητῶν καὶ
[7, 12]	τῆς βουλῆς. καὶ αὐτῶν ὁ	μὲν	κατὰ τὴν ὁδὸν Καλλικράτης τελευτᾷ
[7, 16]	σὺν αὐτῷ βουλευσόμενοι, ἐνταῦθα δημοκρατίας	μὲν	κατέπαυε, καθίστα δὲ ἀπὸ τιμημάτων
[7, 22]	εἰκάζειν. (Τριτείας δὲ οἰκιστὴν οἱ	μὲν	Κελβίδαν γενέσθαι λέγουσιν, ἀφικόμενον {δὲ}
[7, 2]	πόλεις ἀφείλοντο· οἰκισταὶ δὲ Μυοῦντος	μὲν	Κυάρητος ἐγένετο ὁ Κόδρου, Πριηνεῖς
[7, 15]	πρὸς ἀμείνονος ἐλπίδος, ἔνθα ἦν	μὲν	Λακεδαιμονίοις ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων τὰ
[7, 9]	τούτοις τιμήματα ἔλυσαν· καὶ συντελείας	μὲν	Λακεδαιμονίους τῆς ἐς τὸ Ἀχαϊκὸν
[7, 13]	ἐν τῷ {ἑαυτοῦ νῷ} τότε	μὲν	Λακεδαιμονίων ὡς ἂν ὁ ἀμαθέστατος
[7, 3]	τῆς ὁδοῦ. (Λεβεδίοις δὲ ἐποίησε	μὲν	Λυσίμαχος ἀνάστατον τὴν πόλιν, ἵνα
[7, 16]	καὶ τοῦ ἄλλου κόσμου τὰ	μὲν	μάλιστα ἀνήκοντα ἐς θαῦμα ἀνήγετο,
[7, 15]	οἰκετῶν, τὸ ἀθροισθὲν ἐς ἑξακοσίους	μὲν	μάλιστα ἀριθμὸν ἱππεῖς, τὸ δὲ
[7, 8]	τὸ Ἑλληνικόν. (Ἀχαιοὶ δὲ ἐποιοῦντο	μὲν	μεγάλως καὶ αὐτὸν ἐν αἰτίᾳ
[7, 23]	σφᾶς καλοῦσιν ἐξ Ἄργους, ὡς	μὲν	ὁ Ἀργείων ἔχει λόγος, ὅτι
[7, 16]	ὅσαι Ῥωμαίων ἐναντία ἐπολέμησαν, τείχη	μὲν	ὁ Μόμμιος κατέλυε καὶ ὅπλα
[7, 5]	τὴν ἄκραν ἔσχεν, ἐνταῦθα πολὺν	μὲν	οἱ Ἐρυθραῖοι πόνον, οὐκ ἐλάσσονα
[7, 26]	ἐκ τοῦ ἐπικουρικοῦ πυρός οἱ	μὲν	οἴκαδε ἐπανήρχοντο, Ὑπερησιεῖς δὲ τῇ
[7, 27]	Δρύωνος, ἀνελόμενος παγκρατίου νίκας, τὴν	μὲν	Ὀλυμπίασι, τρεῖς δ´ Ἰσθμίων καὶ
[7, 3]	Καλάοντα ποταμόν. (Τέων δὲ ᾤκουν	μὲν	Ὀρχομένιοι Μινύαι σὺν Ἀθάμαντι ἐς
[7, 3]	κτίσαντες ὑπὸ τῇ Ἴδῃ τὴν	μὲν	οὐ μετὰ πολὺ ἐκλείπουσιν, ἐπανιόντες
[7, 9]	καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἔμελλον	μὲν	οὐδὲ ὀφθέντες Ἀχαιοῖς ἔσεσθαι καθ´
[7, 8]	οὗτοι Φιλίππῳ καὶ Μακεδόσι πόλεμον	μὲν	οὐδένα ἐπάξοντες ἅτε εἰρήνης πρότερον
[7, 7]	τὰ Φιλίππου τοῦ Ἀμύντου, προγόνου	μὲν	οὐκ ὄντος αὐτῷ, τῷ δὲ
[7, 24]	ἐς τοὺς ἔπειτα ἐποίησε. (τὰ	μὲν	οὖν ἄλλα ἐπὶ τοῖς σεισμοῖς,
[7, 13]	χώρας ἢ συντόνῳ πολιορκίᾳ. (Δαμοκρίτῳ	μὲν	οὖν ἀπαγαγόντι ὀπίσω τὴν στρατιὰν
[7, 22]	καὶ τῇ Τριτείᾳ νομίζουσιν. (αἵδε	μὲν	οὖν θαλάσσης τέ εἰσιν ἀπωτέρω
[7, 11]	ἧς ἦρξαν τὴν ἀξίαν. (Σικυώνιοι	μὲν	οὖν οὐκ ἀφικομένοις ἐς καιρὸν
[7, 26]	ἢ ὑπὸ κάλλους κατορθοῦται. ἐγὼ	μὲν	οὖν Πινδάρου τά τε ἄλλα
[7, 15]	οἰχήσεσθαι κατὰ τοῦ βυθοῦ. (ἐς	μὲν	οὖν τὴν Κριτολάου τελευτὴν καὶ
[7, 26]	ὀρῶν καὶ ἀνάντης ἐστί· μῆκος	μὲν	οὖν τῆς ὁδοῦ τεσσαράκοντά εἰσι
[7, 10]	πλέον τι, Μακεδόσιν ἐδουλώθησαν. οὕτω	μὲν	οὔποτε τὴν Ἑλλάδα ἐπέλειπον οἱ
[7, 17]	τὴν ἐλευθερίαν τὸ Ἑλληνικόν. (τάδε	μὲν	οὕτω συμβάντα εὕρισκον· Ἀχαιοῖς δὲ
[7, 24]	τῷ κάλλει μετῄει τιμή. ταῦτα	μὲν	οὕτως ἐνομίζετο· ἐς δὲ Αἴγιον
[7, 11]	τῶν ὅρων τῆς χώρας τὰ	μὲν	παλαιότερα ἐς οὐκ ἀφανῆ πόλεμον
[7, 6]	ἀξιόχρεως εἶναι· Ἀθηναίοις δὲ εὔνοια	μὲν	παρὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ τῶν ἔργων
[7, 15]	Ἀχαιῶν ᾤχοντο φεύγοντες. (καὶ Μεγαρεῖς	μὲν	παραδιδόασιν ἀμαχεὶ Ῥωμαίοις τὴν πόλιν,
[7, 16]	αἰχμάλωτος, τελευτᾷ πιὼν φάρμακον, ἐοικυῖαν	μὲν	παρασχόμενος Μεναλκίδᾳ τὴν ἐς χρήματα
[7, 16]	οἱ πολλοί. Μόμμιος δὲ τὸ	μὲν	παραυτίκα, ἀναπεπταμένων ὅμως τῶν πυλῶν,
[7, 16]	ἀθροισθῆναι παρασκευήν. ἀφίκετο δὲ ἱππικὸν	μὲν	πεντακόσιοί τε καὶ τρισχίλιοι, τοῦ
[7, 16]	διαφορᾷ καὶ Ἀχαιῶν ἐλθόντα, ἀφίκετο	μὲν	περὶ ὄρθρον ἐς τὸ τῶν
[7, 23]	αὐτοὶ δὲ σόφισμα εὑρόντες θύειν	μὲν	πλεῖστα ὅσα, κατευωχουμένοις δὲ τὰ
[7, 18]	ἅμα οἱ πολλοὶ πιεζόμενοι Πάτρας	μὲν	πλὴν ὀλίγων τινῶν ἐκλείπουσιν· οἱ
[7, 18]	Αἰτωλίας καὶ παρὰ Ἀκαρνάνων, τὰ	μὲν	πολλὰ ἐς τὴν Νικόπολιν κομισθῆναι,
[7, 16]	Κόρινθον. (τῶν δὲ ἐγκαταληφθέντων τὸ	μὲν	πολὺ οἱ Ῥωμαῖοι φονεύουσι, γυναῖκας
[7, 23]	ὁδοῦ, χαλκοῦ καὶ ταῦτα, ἔστι	μὲν	Ποσειδῶν καὶ Ἡρακλῆς, ἐστι δὲ
[7, 23]	(Αἰγίου δὲ τὴν χώραν διέξεισι	μὲν	ποταμὸς Φοῖνιξ, διέξεισι δὲ καὶ
[7, 6]	ἅπαν τὸ Ἑλληνικὸν γνώριμοι, Δύμη	μὲν	πρὸς Ἤλιδος πρώτη, μετὰ δὲ
[7, 24]	τὰ ἀγάλματα. ~(Αἰγιεῦσι δὲ ἔστι	μὲν	πρὸς τῇ ἀγορᾷ ναὸς Ἀπόλλωνι
[7, 21]	Δήμητρός ἐστι πηγή· ταύτης τὰ	μὲν	πρὸς τοῦ ναοῦ λίθων ἀνέστηκεν
[7, 21]	λιμένι {δὲ} ἐστὶ τέμενος, λίθου	μὲν	πρόσωπον καὶ ἄκραι χεῖρες καὶ
[7, 8]	καὶ πῆμα Φίλιππος. ἤτοι ὁ	μὲν	πρότερος πόλεσιν λαοῖσί τ´ ἄνακτας
[7, 23]	καὶ δὴ καὶ Ἀσκληπιῷ πατέρα	μὲν	σφᾶς Ἀπόλλωνα ἐπιφημίζειν, θνητὴν δὲ
[7, 10]	οὐκ ἐγένοντο Φιλίππου κατήκοοι, ἁλόντων	μέν	σφισι δισχιλίων, ὡς ἐκρατήθησαν, παρὰ
[7, 11]	κοινῷ Φιλίππῳ τῷ Ἀμύντου, αὐτὸς	μέν	σφισιν ὁ Γάλλος ἀπηξίωσε δικαστὴς
[7, 1]	ἐνταῦθα ἐξενίκησεν Ἀχαιοὺς κληθῆναι· τοῦτο	μέν	σφισιν ὄνομα ἦν ἐν κοινῷ,
[7, 20]	ἱερὸν ἴασι τοῦ Αἰσυμνήτου. ταῦτα	μέν	σφισιν οὕτω δρᾶν καθέστηκε, τοῦ
[7, 18]	ἐπικλήσεως ἐθέλουσιν εἶναι ταύτην. τὸ	μὲν	σχῆμα τοῦ ἀγάλματος θηρεύουσά ἐστιν,
[7, 21]	ἱερὸν καὶ ἄγαλμα λίθου· καλεῖται	μὲν	Σωτηρίας, ἱδρύσασθαι δὲ αὐτὸ ἐξ
[7, 23]	ἀέρι ὑγιείας. ἐγὼ δὲ ἀποδέχεσθαι	μὲν	τὰ εἰρημένα, οὐδὲν δέ τι
[7, 26]	Πεντελησίου. τὴν δὲ Οὐρανίαν σέβουσι	μὲν	τὰ μάλιστα, ἐσελθεῖν δὲ ἐς
[7, 13]	φρονήματος μᾶλλον ἢ ἰσχύος ἔλαβον	μὲν	τὰ ὅπλα καὶ ἐπεξῆλθον ἀμυνοῦντες
[7, 15]	Ἀχαιῶν κατεργασθῆναι δι´ αὐτοῦ. τούτῳ	μὲν	ταῦτα ἐσπευκότι Δίαιος ἠναντιοῦτο ὑπὸ
[7, 24]	τῇ γῇ. (τότε δὲ ἰδέαν	μὲν	ταύτην ἐπὶ τῇ Ἑλίκῃ τοῦ
[7, 25]	Ἀργολίδος. Μυκηναίοις {μὲν} γὰρ τὸ	μὲν	τεῖχος ἁλῶναι κατὰ τὸ ἰσχυρὸν
[7, 13]	ψυχὴν πιὼν φάρμακον. καὶ Μεκαλκίδᾳ	μὲν	τέλος τοιοῦτον ἐγένετο, ἄρξαντι ἐν
[7, 12]	σωτηρίαν παρέξειν. Ἀχαιοὶ δὲ ἐπὶ	μὲν	τῇ ἀφέσει τοῦ Μεναλκίδα ἰδίᾳ
[7, 18]	Λαφρίας ἱερόν ἐστιν Ἀρτέμιδος· ξενικὸν	μὲν	τῇ θεῷ τὸ ὄνομα, ἐσηγμένον
[7, 21]	τὸν βωμόν, Κόρεσος δὲ ἐφειστήκει	μὲν	τῇ θυσίᾳ, τῷ δὲ ἔρωτι
[7, 22]	ἐστι τοῦ Ἑρμοῦ· Ἑρμοῦ νᾶμα	μὲν	τῇ πηγῇ τὸ ὄνομα, τοὺς
[7, 6]	τοιάδε ἦν τοῖς Ἀχαιοῖς. κατὰ	μὲν	τὴν ἐς Ἴλιον ἐπιστρατείαν Ἀγαμέμνονος
[7, 3]	τῷ χωρίῳ. (Κολοφωνίοις δὲ ὅπως	μὲν	τὴν πόλιν συνέπεσεν ἐρημωθῆναι, προεδήλωσέ
[7, 4]	(δῆλά τε ὡς ἀνὰ πᾶσαν	μὲν	τὴν Σικελίαν, ἐπὶ πλεῖστον δὲ
[7, 12]	πόλει τῇ Ἀθηναίων ἀπηχθημένος παυσάμενον	{μὲν}	τῆς ἀρχῆς Μεναλκίδαν ἐδίωκεν ἐν
[7, 5]	καλουμένῃ Μεσάτῃ· ἡ δὲ ἔστι	μὲν	τῆς ἠπείρου, τοῖς δὲ ἐκ
[7, 19]	οὖν συμβῆναί ποτε ὡς ἱερᾶσθαι	μὲν	τῆς θεοῦ Κομαιθὼ τὸ εἶδος
[7, 25]	σφᾶς τῶν σιτίων, καὶ ἄλλοι	μέν	τινες ἐς Κλεωνὰς ἀποχωροῦσιν ἐξ
[7, 3]	πόλεις· (οἱ δὲ Φωκαεῖς γένος	μὲν	τὸ ἀνέκαθέν εἰσιν ἐκ τῆς
[7, 25]	ἀεὶ τὴν ἱερωσύνην λαμβάνουσα ἁγιστεύει	μὲν	τὸ ἀπὸ τούτου, οὐ μὴν
[7, 22]	πρὸς αὐτῇ τῇ γῇ παρέχεται	μὲν	τὸ τετράγωνον σχῆμα, μεγέθει δέ
[7, 5]	ἱερὰ οἷα οὐχ ἑτέρωθι, πρῶτον	μὲν	τὸ τῆς Ἐφεσίας μεγέθους τε
[7, 18]	τοῦ Ἀμύκλα τοῦ Λακεδαίμονος. (Πατρεῖ	μὲν	τοιαῦτα ἐς τοὺς προγόνους ὑπάρχοντα
[7, 25]	δὲ τοῦ Ἱκεσίου μήνιμα πάρεστι	μὲν	τοῖς ἐς τὴν Ἑλίκην, πάρεστι
[7, 18]	ἐπιχώριος θυσίας ἐστὶν αὐτοῖς. περὶ	μὲν	τὸν βωμὸν ἐν κύκλῳ ξύλα
[7, 5]	τῷ ἐν Πριήνῃ ναῷ, τούτῳ	μὲν	τοῦ ἀγάλματος ἕνεκα, Ἡρακλείῳ δὲ
[7, 7]	ὄλεθρον ἀνθρώποις, ἃ δὴ ὁ	μὲν	τοῦ Ἀμύντου Φίλιππος οὐδ´ ἐπενόησεν
[7, 11]	καταπέμπουσιν ἐς τὴν Ἑλλάδα· ὄνομα	μὲν	τῷ ἀνδρὶ ἦν Γάλλος, ἀπέσταλτο
[7, 3]	Ἀθάμαντος εἶναι τοῦ Αἰόλου. ἀναμεμιγμένοι	μὲν	τῷ Ἑλληνικῷ καὶ ἐνταῦθα ἦσαν
[7, 26]	ὄνομα ἐγένετο τῇ πόλει λόγῳ	μὲν	τῷ Πελληνέων ἀπὸ Πάλλαντος, τῶν
[7, 22]	Μειλίχου ποταμός ἐστιν ἄλλος· ὄνομα	μὲν	τῷ ποταμῷ Χάραδρος, ὥρᾳ δὲ
[7, 1]	τὴν γῆν ἐκαλοῦντο Αἰγιαλεῖς, λόγῳ	μὲν	τῷ Σικυωνίων ἀπὸ Αἰγιαλέως βασιλεύσαντος
[7, 17]	ἐς αὐτὸν ἐξευρεῖν, ἀλλὰ Ἑρμησιάνακτι	μὲν	τῷ τὰ ἐλεγεῖα γράψαντι πεποιημένα
[7, 21]	ἢ καὶ τεθνεῶτα ἐπιδείκνυσι. (τούτῳ	μὲν	τῷ ὕδατι ἐς τοσοῦτο μέτεστιν
[7, 20]	(τὰ δὲ ἐφ´ ἡμῶν στεφάνους	μὲν	τῶν ἀσταχύων ἀποτίθενται παρὰ τῇ
[7, 2]	τοῦ Ἴωνος μετόν, ἀλλὰ Μεσσήνιοι	μὲν	τῶν ἐκ Πύλου τὰ πρὸς
[7, 23]	ποιμαίνειν ἐνταῦθα, Ἀργυρᾶν δὲ εἶναι	μὲν	τῶν ἐν θαλάσσῃ νυμφῶν, ἐρασθεῖσαν
[7, 12]	Καλλικράτην ἀνοσιώτατον τῶν τότε Μεναλκίδας	{μὲν}	ὑπερῆρεν ἀπιστίᾳ, Καλλικράτην, ὃς ἐλάσσων
[7, 13]	Ἀχαιοῖς εἶναι. (Μεναλκίδας δὲ ᾕρητο	μὲν	ὑπὸ Λακεδαιμονίων ἐναντία Διαίῳ στρατηγεῖν·
[7, 18]	τι ἐθεασάμην τῶν ζῴων, τὰ	μὲν	ὑπὸ τὴν πρώτην ὁρμὴν τοῦ
[7, 11]	ἄφεσιν εὕρασθαι· καὶ αὐτοῖς ἐπετράπη	μὲν	ὑπὸ τοῦ Γάλλου πρεσβείαν ἐπὶ
[7, 26]	ὑπήκοον Σικυωνίων Δονοῦσσα καλουμένη ἐγένετο	μὲν	ὑπὸ τῶν Σικυωνίων ἀνάστατος, μνημονεύειν
[7, 15]	Κριτόλαος δὲ καὶ Ἀχαιοὶ λόγον	μὲν	φέροντα ἐς σύμβασιν προσίεντο οὐδένα,
[7, 16]	αὐτοῖς τῆς πρώτης, καὶ τοὺς	μὲν	φονεύουσι, πλείονας δὲ ἔτι ἐς
[7, 26]	Διονύσου καὶ Ἀρτέμιδός ἐστιν· ἡ	μὲν	χαλκοῦ πεποίηται, βέλος δὲ ἐκ
[7, 5]	τῷ ποιμένι· (Ἐρυθραίοις δὲ ἔστι	μὲν	χώρα Χαλκίς, ἀφ´ ἧς καὶ
[7, 13]	ἐξ ἐπιδρομῆς ἐπόρθησεν, ἐν ὅροις	μὲν	χώρας τῆς Λακωνικῆς, Ἀχαιῶν δὲ
[7, 22]	καὶ αὕτη πόλις, ἐν μεσογαίῳ	μὲν	ᾤκισται, τελοῦσι δὲ ἐς Πάτρας
[7, 19]	ἦν ἐν τῇ λάρνακι, ἔργον	μὲν	ὥς φασιν Ἡφαίστου, δῶρον δὲ
[7, 17]	Δύμην· Αὔγουστος δὲ ὕστερον καὶ	προσένειμεν	αὐτὴν Πατρεῦσιν. (ἐκαλεῖτο δὲ τὰ
[7, 22]	δὴ τὰ ὀνόματα αὐτῶν οὐκ	εἴχομεν·	ταφῆναι δὲ ἄνδρα καὶ γυναῖκα
[7, 21]	δὴ ἀπέδειξεν ἔργον ἀνθρώπων ὧν	ἴσμεν	διατεθεὶς ἐς ἔρωτα ἀπλαστότατα· (Καλλιρόη
[7, 17]	τῶν Λυδῶν καὶ αὐτὸς Ἄττης	ἀπέθανεν	ὑπὸ τοῦ ὑός· καί τι
[7, 16]	Μέτελλον καὶ ὅσον εἵπετο ἐκείνῳ,	ἀνέμενεν	αὐτὸς ἐν τῷ ἰσθμῷ τὴν
[7, 1]	χώρᾳ δὲ ἔτι καὶ μᾶλλον	διέμεινεν	ὄνομα τὸ ἐξ ἀρχῆς· Ὁμήρῳ
[7, 9]	τοῖς λόγοις καὶ μέμψιν τινὰ	ὑπέτεινεν	ἐς τοὺς Ῥωμαίους. Ἄππιος δὲ
[7, 4]	τῇ νήσῳ, καὶ τοὺς μὲν	ἀπέκτεινεν	ἐν ταῖς μάχαις, τοὺς δὲ
[7, 24]	τι ἂν βάλῃ τὴν ὁρμήν,	ἀνέκλινεν	αὐτίκα τοῖς ἐς πολιορκίαν μηχανήμασιν
[7, 15]	τε δὴ ταῦτα ἐπεκηρυκεύετο καὶ	ἤλαυνεν	ἐκ Μακεδονίας τὸν στρατόν, διὰ
[7, 15]	οἱ Ἀρκάδων, ἀναστήσας τὸ στράτευμα	ἤλαυνεν	ἐπὶ τὰς Θήβας· Ἡράκλειάν τε
[7, 2]	κατεληλυθότων ἐπὶ τὰ οἰκεῖα Πριηνεῦσιν	ἤμυνεν	ἐπὶ τοὺς Κᾶρας ὁ Ἄνδροκλος,
[7, 11]	μὲν εἶπε, πολλὰ δὲ καὶ	ἔπραξεν	ὑπερήφανα, Λακεδαιμονίους δὲ καὶ Ἀργείους
[7, 15]	τετρακισχιλίους· καὶ ἄρχοντα ἐπ´ αὐτοῖς	ἔταξεν	Ἀλκαμένην. ἀπεστέλλοντο δὲ ἐς Μέγαρα
[7, 15]	κακῶς οὕτως ἀγωνισαμένην πρὸς Μέτελλον	ἀπέλεξεν	αὐτὸς ὅσον τετρακισχιλίους· καὶ ἄρχοντα
[7, 21]	Καλλιρόης διεργάζεται. ὁ μὲν δὴ	ἀπέδειξεν	ἔργον ἀνθρώπων ὧν ἴσμεν διατεθεὶς
[7, 7]	(ἀθροίζεσθαι δὲ ἐς Αἴγιόν σφισιν	ἔδοξεν·	αὕτη γὰρ μετὰ Ἑλίκην ἐπικλυσθεῖσαν
[7, 13]	παρατάξεως ὁμοῦ καὶ Ἀχαιοῖς ἐσδραμεῖν	ὑπῆρξεν	ἂν ἐς τὸ τεῖχος τῆς
[7, 1]	τῶν Δωριέων καθόδου μόνοις Πελοποννησίων	ὑπῆρξεν	Ἀχαιοῖς καλεῖσθαι. Ἄρχανδρος Ἀχαιοῦ καὶ
[7, 12]	Ῥωμαίων βουλήν· καταφεύγουσι δὲ αὐτοῖς	προεῖπεν	ἡ βουλὴ δικάζεσθαι τὰ ἄλλα
[7, 14]	ἐς μὲν ἐπήκοον τῶν Ῥωμαίων	ἔπεμπεν	ἀγγέλους κελεύων τοὺς συνέδρους καλεῖν
[7, 1]	τὸν βασιλέα αὐτῶν ἀθροίζοντι ἀγγέλους	ἔπεμπεν	ὁ Σελινοῦς, τὴν θυγατέρα Ἑλίκην,
[7, 10]	Περσεῖ σφᾶς φρονῆσαι τὰ αὐτά,	ἀνέπεμπεν	ἐν δικαστηρίῳ κρίσιν τῷ Ῥωμαίων
[7, 10]	ἐν τάχει συντίθεσθαι, καί οἱ	διέφερεν	οὐδὲν εἰ Ἀθήνας τε ἐλευθέραν
[7, 12]	ἀνοσιώτατον τῶν τότε Μεναλκίδας {μὲν}	ὑπερῆρεν	ἀπιστίᾳ, Καλλικράτην, ὃς ἐλάσσων παντοίου
[7, 27]	ἀλλὰ καὶ τῶν κυνῶν τὸ	ἄρρεν.	ἐς δὲ τὴν ἐπιοῦσαν ἀφικομένων
[7, 9]	(τοῦτο Ἀχαιοὺς ἐς τὰ μάλιστα	ἠνίασεν,	ὡς οὔτε ἄλλως πάσχοντας δίκαια
[7, 4]	ταῖς μάχαις, τοὺς δὲ ἀπελθεῖν	ἠνάγκασεν	ὑποσπόνδους. (γενομένης δὲ ἀπαλλαγῆς πολέμου
[7, 26]	καλλίστη καὶ ἡγουμένη τῶν ἄλλων	ὤκλασεν,	Ἀρτέμιδος Ἀγροτέρας ἐποιήσαντο ἱερόν, τὸ
[7, 18]	καὶ οἰκίσαι διδαχθεὶς πόλιν Ἀρόην	ὠνόμασεν	ἐπὶ τῇ ἐργασίᾳ τῆς γῆς.
[7, 1]	Αἰγιαλῷ πόλιν καὶ τοὺς ἀνθρώπους	ἐκάλεσεν	Ἴωνας ἀφ´ αὑτοῦ. τοῦτο οὐ
[7, 13]	Σπάρτην} νῦν δὲ αὐτίκα τε	ἀνεκάλεσεν	ἀπὸ τῆς διώξεως τοὺς Ἀχαιοὺς
[7, 2]	Ἄνδροκλος, καὶ νικῶντος τοῦ Ἑλληνικοῦ	ἔπεσεν	ἐν τῇ μάχῃ. Ἐφέσιοι δὲ
[7, 1]	ἐπεξελθόντων σὺν ὅπλοις, Τισαμενὸς μὲν	ἔπεσεν	ἐν τῇ μάχῃ, Ἴωνας δὲ
[7, 3]	δὲ ὅπως μὲν τὴν πόλιν	συνέπεσεν	ἐρημωθῆναι, προεδήλωσέ μοι τοῦ λόγου
[7, 7]	βασιλεύων ἐν {τῇ} Σπάρτῃ, καὶ	ἐξέπεσεν	αὐτίκα ἐκ Πελλήνης ὑπὸ Ἀράτου
[7, 13]	πόλισμα Ἴασον ἑλὼν ἐξ ἐπιδρομῆς	ἐπόρθησεν,	ἐν ὅροις μὲν χώρας τῆς
[7, 25]	Ἑλίκης εἶναι. ὅτε δὲ Ἑλίκην	ἐποίησεν	ἄδηλον ἐξ ἀνθρώπων ὁ θεός,
[7, 7]	ὑπηκόους κατ´ ἀνάγκην οὔσας Φιλίππου,	ἐποίησεν	ἀναστάτους. καὶ τοῦδε ἕνεκα ἐμοὶ
[7, 10]	τὸν βασιλέα Ἀβρούπολιν στράτευμα ἀγαγὼν	ἐποίησεν	ἀναστάτους Ῥωμαίων συμμάχους ὄντας· Σαπαίων
[7, 23]	καὶ τελευτήσαντα ὑπὸ τοῦ ἔρωτος	ἐποίησεν	Ἀφροδίτη ποταμόν. λέγω δὲ τὰ
[7, 21]	Ἀθηναίοις τοὺς ἀρχαιοτάτους τῶν ὕμνων	ἐποίησεν,	εἶναί φησι τὸν Ποσειδῶνα ἵππων
[7, 4]	Ἄσιος δὲ ὁ Ἀμφιπτολέμου Σάμιος	ἐποίησεν	ἐν τοῖς ἔπεσιν ὡς Φοίνικι
[7, 24]	δοκοὶ δέ, ὅσας ἐκτὸς ὀλισθεῖν	ἐποίησεν	ἡ κίνησις, ἐπανίασιν αὖθις ἐς
[7, 20]	ὑπερῆρκε κατασκευήν, ἀνὴρ δὲ Ἀθηναῖος	ἐποίησεν	Ἡρώδης ἐς μνήμην ἀποθανούσης γυναικός.
[7, 2]	μέγας· τοῦτον λίμνην ὁ ποταμὸς	ἐποίησεν	ὁ Μαίανδρος, ἀποτεμόμενος τὸν ἔσπλουν
[7, 26]	(οὐ μὴν καὶ αὐτίκα γε	ἐξενίκησεν	Αἴγειραν ἀντὶ Ὑπερησίας καλεῖσθαι, ἐπεὶ
[7, 1]	παίδων, τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἐνταῦθα	ἐξενίκησεν	Ἀχαιοὺς κληθῆναι· τοῦτο μέν σφισιν
[7, 17]	μητρὸς τεχθείη· ἐπεὶ δὲ ηὔξητο,	μετῴκησεν	ἐς Λυδίαν τῷ Ἑρμησιάνακτος λόγῳ
[7, 12]	οἶδα εἰ ἀφικόμενος ἐς Ῥώμην	ὠφέλησεν	ἄν τι Ἀχαιοὺς ἢ κακῶν
[7, 4]	βασιλείαν γὰρ ἔσχε καὶ οὗτος	ἐπολέμησεν	Ἀβάντων καὶ Καρῶν τοῖς οἰκοῦσιν
[7, 12]	δόσιν, μετὰ δὲ οὐ πολὺ	ἐτόλμησεν	ἀποστερεῖν ἐκ τοῦ εὐθέος. (βεβαιοῖ
[7, 16]	Ἀχαιοὺς φυγὴν κατέστησαν. (εἰ δὲ	ἐτόλμησεν	ἐσδραμεῖν μετὰ τὴν μάχην Δίαιος
[7, 15]	καὶ Θερμοπυλῶν τοὺς Ἀχαιοὺς τάξας	ἐτόλμησεν	ὑπομεῖναι Μέτελλον· ἀλλὰ ἐς τοσοῦτο
[7, 10]	δὴ ὡς ἠλέγχετο ὁ Ῥωμαῖος,	ἀπετόλμησεν	εἰπεῖν ὡς οἱ ἐστρατηγηκότες Ἀχαιῶν
[7, 7]	μὲν τοῦ Ἀμύντου Φίλιππος οὐδ´	ἐπενόησεν	ἐμοὶ δοκεῖν ἀρχήν, Φιλίππῳ δὲ
[7, 10]	καὶ Ἀθηναίων πολεμησάντων Ξενίας Ἠλεῖος	ἐπεχείρησεν	Ἦλιν Λακεδαιμονίοις καὶ Ἄγιδι προδοῦναι,
[7, 5]	παρόντων σφίσιν ἐρησομένους, καὶ αὐτοῖς	ἔχρησεν	ὁ θεός· τρὶς μάκαρες κεῖνοι
[7, 11]	οὐχ ἥκιστα τῶν ἐκ Λακεδαίμονος,	ἀνεχώρησεν	ὀπίσω τὸ στράτευμα. ~(Ὠρώπιοι δὲ
[7, 25]	δὴ ἄλλος στρατὸς τῶν Πελοποννησίων	ἀπεχώρησεν	ἐκ τῆς Ἀττικῆς, ἐπειδὴ ἐπύθοντο
[7, 7]	πρὸς Δύμῃ παρὰ πολύ τε	ἐκράτησεν	ἐλθόντας ἐς χεῖρας καὶ ὕστερον
[7, 19]	οὔτε παρὰ τῶν Κομαιθοῦς ἥμερον	ἀπήντησεν	οὐδέν. (ἐπέδειξε δὲ ἐπὶ πολλῶν
[7, 17]	λελωβημένου καὶ αὔου τὰ πλείονα,	ἀνεβλάστησεν	ἐκ τῆς Ἑλλάδος τὸ Ἀχαϊκόν,
[7, 16]	περιεποίησέ τε ὧν ἦρχε καὶ	ἐτελεύτησεν	αὐτὸς ἑκουσίως· Δίαιος δὲ Ἀχαιοὺς
[7, 10]	τὸ συνέδριον ἐσελθεῖν τὸ Ἀχαιῶν	ἔπεισεν.	(ὁ δὲ ὡς ἐς τὸν
[7, 1]	Ἑλίκην τε ἀπὸ τῆς γυναικὸς	ᾤκισεν	ἐν τῷ Αἰγιαλῷ πόλιν καὶ
[7, 24]	τῷ Διὶ ἐπίκλησις, ὅτι Ἀγαμέμνων	ἤθροισεν	ἐς τοῦτο τὸ χωρίον τοὺς
[7, 8]	ἐφθάρη, Σίβυλλα οὐκ ἄνευ θεοῦ	προεθέσπισεν·	ἔχει δὲ οὕτω τὰ χρησθέντα·
[7, 7]	σπονδὰς καὶ αὐτίκα παραβὰς ὅσα	ὤμοσεν	ἠνδραποδίσατο Ἀρκάδων Μεγάλην πόλιν· Λακεδαιμονίοις
[7, 2]	τὸ μὲν γένος πᾶν τὸ	ἄρσεν	ἀπέκτειναν πλὴν ὅσοι τῆς πόλεως
[7, 12]	δόξης· ὃς τοὺς ἄνδρας τούτους	ἐκέλευσεν	ἐκ Λακεδαίμονος ἐθελοντὰς φεύγειν μηδὲ
[7, 16]	ἑκατὸν καὶ Ἀχαιοὺς Λακεδαιμονίοις διακόσια	ἐκέλευσεν	ἐκτῖσαι. τούτων μὲν δὴ ἄφεσιν
[7, 17]	Οὐεσπασιανὸς εἶναι φόρων καὶ ἀκούειν	ἐκέλευσεν	ἡγεμόνος, ἀπομεμαθηκέναι φήσας τὴν ἐλευθερίαν
[7, 10]	δὲ καὶ ἐς τὰ ἄλλα·	ἐκέλευσεν	οὖν καταγνῶναι τοὺς Ἀχαιοὺς θάνατον·
[7, 15]	Πυθέαν δὲ ἢν ἕλωσιν, ἀνάγειν	ἐκέλευσεν	ὡς αὐτόν· ἐξεύρητό τε δὴ
[7, 3]	Ὀρχομενίοις οὐδὲ τοῖς Τηίοις νεώτερον	ἐβούλευσεν	οὐδέν. ἔτεσι δὲ οὐ πολλοῖς
[7, 25]	Μαρδόνιος ὁ Γωβρύου τὴν ἀγγελίαν	ἐπίστευσεν	ἐς Ἀθηναίους ἀπαγγεῖλαι· ὁ δὲ
[7, 24]	τῷ σεισμῷ τῆς θαλάσσης ἀναδραμούσης,	καθείλκυσεν	αὔτανδρον τὸ κῦμα τὴν Ἑλίκην.
[7, 12]	πολλὰ μὲν εἶπε, τὰ δὲ	ἤκουσεν	οὐ σὺν κόσμῳ. (καί σφισιν
[7, 17]	αὐτὸ ἡ κακία τῶν στρατηγησάντων	ἐκόλουσεν	ἔτι αὐξανόμενον. (χρόνῳ δὲ ὕστερον
[7, 20]	χαίρειν μάλιστα Ἀπόλλωνα Ἀλκαῖός τε	ἐδήλωσεν	ἐν ὕμνῳ τῷ ἐς Ἑρμῆν,
[7, 6]	ἐκώλυον· (Θηβαίοις δὲ ἐς τοσοῦτο	ἠρήμωσεν	Ἀλέξανδρος τὴν πόλιν, ὡς ἔτεσιν
[7, 16]	ἱππέας· ὡς δὲ τὸ πολὺ	ἀπέσωσεν	αὐτῶν ἐς Κατάνην, ἀνέστρεφεν ὀπίσω
[7, 14]	πρὸς Ῥωμαίους χρώμενος, ὃς ἄλλην	ἐκέλευεν	ἀναμένειν αὐτοὺς Ἀχαιῶν σύνοδον, ἐς
[7, 7]	δόξῃ προεῖχεν ἐκ παλαιοῦ καὶ	ἴσχυεν	ἐν τῷ τότε. Ἑλλήνων δὲ
[7, 16]	πολὺ ἀπέσωσεν αὐτῶν ἐς Κατάνην,	ἀνέστρεφεν	ὀπίσω τὴν αὐτὴν αὖθις ὁδὸν
[7, 19]	ἐπὶ χρηστήριον τὸ ἐν Δελφοῖς,	ἤλεγχεν	ἡ Πυθία Μελάνιππον καὶ Κομαιθώ·
[7, 21]	Καλλιρόην ἔρωτος Κορέσῳ μετῆν, τοσοῦτο	εἶχεν	ἀπεχθείας ἐς αὐτὸν ἡ παρθένος.
[7, 13]	προδότῃ τάλαντα, καὶ οὐ γὰρ	εἶχεν	ἐκτῖσαι φεύγων ᾤχετο ἐκ Πελοποννήσου·
[7, 12]	ὁ δὲ ὡς τὸ δωροδόκημα	εἶχεν	ἐν χειρί, ἐποιεῖτο συμφορὰν εἰ
[7, 16]	δὲ πεζὸς στρατὸς ἀθύμως μὲν	εἶχεν	ἐπὶ τῶν ἱππέων τῇ τροπῇ,
[7, 7]	οὗτος τηνικαῦτα ἀρχὴν τὴν Μακεδόνων	εἶχεν,	ἐπιτροπεύων Φίλιππον τὸν Δημητρίου παῖδα
[7, 11]	οἱ δὲ ὡς ἕκαστος τάχους	εἶχεν	ἐς τὸν Ὠρωπὸν ἐλθόντες καὶ
[7, 13]	ἄλλο στρατιωτικόν, ὡς ἕκαστος τάχους	εἶχεν,	ἔφευγον πρὸς τὴν πόλιν. (εἰ
[7, 26]	μεγέθει μέγας· τὸν ποιήσαντα δὲ	εἶχεν	οὐδεὶς τῶν ἐπιχωρίων εἰπεῖν· ὅστις
[7, 19]	Ἀμείλιχος ἐκλήθη· τέως δὲ ὄνομα	εἶχεν	οὐδέν. (παίδων δὲ καὶ παρθένων
[7, 6]	διαβεβήκεσαν ἐς τὴν Ἀσίαν, ἐνταῦθα	εἶχεν	οὕτω τὰ Ἑλλήνων. προεστήκεσαν κατ´
[7, 17]	δὲ ἀπ´ αὐτῶν ἀναφῦσα ἀμυγδαλῆ	εἶχεν	ὡραῖον τὸν καρπόν, θυγατέρα τοῦ
[7, 15]	ὁ Πυθέας καὶ ἀναχθεὶς δίκην	εἶχεν.	ὡς δὲ πλησίον Μεγάρων ἐγίνετο
[7, 7]	ἐν Ἀχαΐᾳ τῶν ἄλλων δόξῃ	προεῖχεν	ἐκ παλαιοῦ καὶ ἴσχυεν ἐν
[7, 16]	παραυτίκα, ἀναπεπταμένων ὅμως τῶν πυλῶν,	ἐπεῖχεν	ἐς τὴν Κόρινθον παρελθεῖν, ὑποκαθῆσθαί
[7, 2]	τὴν Μυουσίαν χώραν θαλάσσης κόλπος	ἐσεῖχεν	οὐ μέγας· τοῦτον λίμνην ὁ
[7, 7]	Μαγνησίαν τὴν ὑπὸ τὸ Πήλιον	κατεῖχεν	ὁ Φίλιππος. μάλιστα δὲ Ἀθηναίους
[7, 4]	μὲν γὰρ γένους τε Ἀθήνῃσιν	ὑπῆρχεν	εἶναι τοῦ βασιλικοῦ τῶν καλουμένων
[7, 12]	ἐγίνετο ἡ ὁδός, ὥστε ἐξαπατᾶν	ὑπῆρχεν	ἐξ ἀρχῆς Διαίῳ τε Ἀχαιοὺς
[7, 17]	ἀνθρώπου, ἐνταῦθα τοῦ παιδὸς ἔρως	ἔσχεν	Ἄγδιστιν. αὐξηθέντα δὲ Ἄττην ἀποστέλλουσιν
[7, 1]	τῶν Αἰγιαλέων τὴν ἀρχὴν Ἴων	ἔσχεν	ἀποθανόντος Σελινοῦντος, καὶ Ἑλίκην τε
[7, 17]	Ὀλυμπίαν Σώστρατος Πελληνεὺς σταδίου νίκην	ἔσχεν	ἐν παισί. διαμένει δὲ ἐς
[7, 5]	ἡ σχεδία κατὰ τὴν ἄκραν	ἔσχεν,	ἐνταῦθα πολὺν μὲν οἱ Ἐρυθραῖοι
[7, 1]	καὶ παῖδας Ἀχαιὸν καὶ Ἴωνα	ἔσχεν	ἐξ αὐτῆς. ἀποθανόντος δὲ Ἐρεχθέως
[7, 25]	αὐτίκα ἐκ τούτου τὴν δίκην	ἔσχεν.	ἢν δὲ ὑπὲρ τῆς ἱερωσύνης
[7, 17]	αὐτῷ διδούς· Ἄγδιστιν δὲ μετάνοια	ἔσχεν	οἷα Ἄττην ἔδρασε, καί οἱ
[7, 16]	Ἑλληνικοῦ προεστηκότων. ὁ δὲ πόλεμος	ἔσχεν	οὗτος τέλος Ἀντιθέου μὲν Ἀθήνῃσιν
[7, 17]	Δημητρίου πολεμῶν μόνην τῶν Ἀχαϊκῶν	ἔσχεν	ὑπήκοον, καὶ ἐπὶ τῇ αἰτίᾳ
[7, 22]	ἐς τὸ ἐκτὸς τὰς χεῖρας	ἀπέσχεν	ἀπὸ τῶν ὤτων, καὶ ἧστινος
[7, 24]	ἄλσος τοῦ Ποσειδῶνος ἐπὶ τοσοῦτον	ἐπέσχεν	ὁ κλύδων ὡς τὰ ἄκρα
[7, 10]	ἐφθάρησαν. Ἀλεξάνδρῳ δὲ τῷ Φιλίππου	παρέσχεν	ἡ εὐτυχία μικρὰ ἀνδρῶν προδοτῶν
[7, 14]	παρ´ αὑτόν. ἀφικομένοις δὲ ἔνθα	ἔτυχεν	αὐτὸς ἐσῳκισμένος, ἀπεγύμνου τὸν πάντα
[7, 24]	λίμνῃ, πρὶν ἢ τὸ ὕδωρ	ἀπέκρυψεν	αὐτὰ τοῦ χειμάρρου. σύνοπτα δὲ
[7, 11]	Ἀχαιῶν, ὑπισχνοῦνται δέκα ταλάντων δόσιν,	ἤν	σφισιν ἐπικουρεῖν Ἀχαιοὺς ἄγῃ· ὁ
[7, 11]	ὁμήρους λαβεῖν παρὰ Ὠρωπίων Ἀθηναίους·	ἢν	δὲ αὖθις ἐς Ἀθηναίους γένηται
[7, 25]	ἐκ τούτου τὴν δίκην ἔσχεν.	ἢν	δὲ ὑπὲρ τῆς ἱερωσύνης ἀφίκωνται
[7, 24]	σεισμοῖς. ἠπιώτατος μέν ἐστιν αὐτῶν,	ἢν	δὴ ἐν κακῷ γε τοσούτῳ
[7, 15]	αἱρεῖν φεύγοντα ἀπηγόρευε· Πυθέαν δὲ	ἢν	ἕλωσιν, ἀνάγειν ἐκέλευσεν ὡς αὐτόν·
[7, 17]	Ὀλύμπια ἐναγίζειν τῷ Οἰβώτᾳ, καὶ	ἢν	κρατήσωσιν, ἐν Ὀλυμπίᾳ στεφανοῦν τοῦ
[7, 15]	εἶναι Μεγαρεῦσι τοῦ ἄστεως καί,	ἢν	Μέτελλος ἐπίῃ καὶ οἱ Ῥωμαῖοι,
[7, 10]	καὶ ὅσον προδοτῶν Ἀθήνῃσιν ἄλλο	ἦν,	ἀναπείθουσιν Ἀντίπατρον μηδὲν ἐς Ἕλληνας
[7, 5]	Ἐρυθραῖος ἄνθρωπος, ᾧ βίος μὲν	ἦν	ἀπὸ θαλάσσης γεγονὼς καὶ ἄγρας
[7, 4]	ἐξεπεπτώκεσαν· τούτῳ τῷ Προκλεῖ γένος	ἦν	ἀπὸ Ἴωνος τοῦ Ξούθου. Ἄνδροκλος
[7, 17]	ὅστις ἦν, οὐδὲν οἷός τε	ἦν	ἀπόρρητον ἐς αὐτὸν ἐξευρεῖν, ἀλλὰ
[7, 17]	τὸν κόλπον καρπὸς μὲν ἐκεῖνος	ἦν	αὐτίκα ἀφανής, αὐτὴ δὲ ἐκύει·
[7, 22]	πεφύκασι, ναὸς δὲ οὐκ ἦν	ἐν	αὐτῷ οὐδὲ ἀγάλματα· κομισθῆναι δὲ
[7, 7]	ἀπὸ κοινοῦ λόγου βουλεύματά τε	ἦν	Ἀχαιοῖς καὶ τὰ ἔργα. (ἀθροίζεσθαι
[7, 11]	Ἑλλάδα· ὄνομα μὲν τῷ ἀνδρὶ	ἦν	Γάλλος, ἀπέσταλτο δὲ Λακεδαιμονίοις καὶ
[7, 15]	ἐπέστελλεν, ἀδικεῖν Ἀχαιῶν κατέγνωσαν· καὶ	ἦν	γὰρ Μόμμιός σφισιν ὕπατος τότε
[7, 17]	νίκην ἔτι Ἀχαιῶν γενέσθαι. καὶ	ἦν	γάρ τις θεῶν ᾧ τοῦ
[7, 1]	Ἑλίκην, ἣ μόνη οἱ παῖς	ἦν,	γυναῖκα αὐτῷ διδοὺς καὶ αὐτὸν
[7, 15]	τῶν Ἑλλήνων τὰ ἐς Μήδους,	ἦν	δὲ καὶ Ἀθηναίοις τὰ ἐς
[7, 7]	Δημητρίου παῖδα ἔτι ἡλικίαν ὄντα·	ἦν	δὲ καὶ ἀνεψιὸς τῷ Φιλίππῳ
[7, 10]	ἀναστὰς δὲ μετ´ αὐτὸν Ξένων	ἦν	δὲ ὁ Ξένων οὗτος οὐκ
[7, 23]	Ὑγείαν τε ὀνομάζεσθαι καὶ παιδὶ	ἦν	δῆλα ὡς τὸν ἡλιακὸν δρόμον
[7, 27]	ὀνομαζόμενον Ποσείδιον τὰ μὲν ἀρχαιότερα	ἦν	δῆμος, ἔρημον δὲ ἐφ´ ἡμῶν.
[7, 17]	τελεῖσθαι τὰς κατάρας οὐκ ἀμελὲς	ἦν	διδάσκονταί ποτε οἱ Ἀχαιοὶ καθ´
[7, 19]	εἶδε τὸ ἄγαλμα καὶ αὐτίκα	ἦν	ἔκφρων μετὰ τὴν θέαν· τὰ
[7, 7]	τῷ Δημητρίου τὰ φάρμακα τόλμημα	ἦν	ἐλαφρότατον. (κατεῖχε δὲ καὶ τρεῖς
[7, 24]	καὶ Ἴωσιν ἱερὸν ἁγιώτατον Ποσειδῶνος	ἦν	Ἑλικωνίου. διαμεμένηκε δέ σφισι, καὶ
[7, 22]	αὐτῷ πεφύκασι, ναὸς δὲ οὐκ	ἦν	ἐν αὐτῷ οὐδὲ ἀγάλματα· κομισθῆναι
[7, 1]	κληθῆναι· τοῦτο μέν σφισιν ὄνομα	ἦν	ἐν κοινῷ, Δαναοὶ δὲ Ἀργείοις
[7, 19]	καὶ Ἄνθειαν καὶ Μεσάτιν οἰκοῦσιν	ἦν	ἐν κοινῷ τέμενος καὶ ναὸς
[7, 19]	λαμβάνει λάρνακα· Διονύσου δὲ ἄγαλμα	ἦν	ἐν τῇ λάρνακι, ἔργον μὲν
[7, 24]	ἐγένετο καὶ ἐρείπια πόλεως δῆλα	ἦν	ἐν τῇ λίμνῃ, πρὶν ἢ
[7, 26]	οἴκημα ἐν Αἰγείρᾳ θεασάμενος· (ἄγαλμα	ἦν	ἐν τῷ οἰκήματι Τύχης, τὸ
[7, 5]	ἐδούλευον καὶ οὔσαις σφίσιν ἐλευθέραις	ἦν	ἐνταῦθα βίος, ἀποκεῖραι παρέχουσιν αὑτάς·
[7, 26]	δᾷδας, καὶ ὡς πρόσω νυκτὸς	ἦν,	ἐξάπτουσι τὰς δᾷδας. (Σικυώνιοι δὲ
[7, 7]	ἐς θεραπείαν ὅσοις πατρίδας ἀρεστὰ	ἦν	ἐπ´ οἰκείοις προδιδόναι κέρδεσι. προπίνειν
[7, 17]	ἐς ἐμὲ ἔτι στήλη τε	ἦν	ἐπὶ τοῦ χώματος καὶ Ἡρακλῆς
[7, 12]	ὅσα Λακεδαιμονίοις καὶ Ἀχαιοῖς διάφορα	ἦν	ἐς ἀλλήλους. καὶ τοῖς ἐκ
[7, 8]	τῶν ἐξ Ἠπείρου τισὶν ἐγκλήματα	ἦν	ἐς Φίλιππον, ταῦτα ἧκον οἱ
[7, 21]	θυσίαν ἄλλα ἐκ Δωδώνης μεμαντευμένα	ἦν,	ἡ μὲν ἱερείου τρόπον ἦκτο
[7, 2]	ἐνόστησε τὸ ὕδωρ καὶ οὐκέτι	ἦν	θάλασσα, οἱ κώνωπες ἄπειρον πλῆθος
[7, 18]	τοιαῦτα ἐς τοὺς προγόνους ὑπάρχοντα	ἦν·	ἰδίᾳ δὲ ἀνὰ χρόνον Πατρεῖς
[7, 9]	ἐναντία ἐφιέντες ἢ Ῥωμαίοις συγκείμενα	ἦν	καὶ Ἀχαιοῖς· Ἀχαιῶν μὲν γὰρ
[7, 1]	τὰ ὀστᾶ ἐς Σπάρτην, καὶ	ἦν	καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι αὐτῷ
[7, 12]	δὴ τὸ λεγόμενον ὡς ἄρ´	ἦν	καὶ πῦρ ἐς πλέον ἄλλου
[7, 17]	πεποιημένα ἐστὶν ὡς υἱός τε	ἦν	Καλαοῦ Φρυγὸς καὶ ὡς οὐ
[7, 2]	θεῶν φερόμενοι τὰ ἀγάλματα, καὶ	ἦν	κατ´ ἐμὲ οὐδὲν ἐν Μυοῦντι
[7, 1]	τοῦτο μέν σφισιν ὄνομα ἦν	ἐν	κοινῷ, Δαναοὶ δὲ Ἀργείοις ἰδίᾳ.
[7, 19]	Ἄνθειαν καὶ Μεσάτιν οἰκοῦσιν ἦν	ἐν	κοινῷ τέμενος καὶ ναὸς Ἀρτέμιδος
[7, 15]	χωρίον πρὸς ἀμείνονος ἐλπίδος, ἔνθα	ἦν	μὲν Λακεδαιμονίοις ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων
[7, 5]	ἀκριβῶς ἐστιν Αἰγύπτιον. σχεδία γὰρ	ἦν	ξύλων, καὶ ἐπ´ αὐτῇ ὁ
[7, 8]	δὲ Αἰτωλοὺς ἐκ παλαιοῦ σφισιν	ἦν	οἰκεῖα ἐγκλήματα. ἐπεὶ δὲ ἡ
[7, 20]	πρότερον ἢ Ἀλκαῖον γενέσθαι πεποιημένα	ἦν	Ὁμήρῳ βοῦς Ἀπόλλωνα Λαομέδοντος ἐπὶ
[7, 2]	περὶ τὸ ἱερὸν οἰκοῦσι δεῖμα	ἦν	οὐδέν, ἀλλὰ Ἴωσιν ὅρκους δόντες
[7, 17]	Ἄττῃ πεποιημένον. Ἄττης δὲ ὅστις	ἦν,	οὐδὲν οἷός τε ἦν ἀπόρρητον
[7, 5]	ὀφθαλμούς, ὄνομα δέ οἱ Φορμίων	ἦν,	οὗτος ὁ ἁλιεὺς εἶδεν ὄψιν
[7, 6]	ὁ υἱός, ὄνομα δέ οἱ	ἦν	Πατρεύς· καί σφισιν ὑπὸ τῶν
[7, 19]	τὴν λάρνακα εἰ δὴ τοιαῦτα	ἦν	πείθομαι οὔτε τὰ ἐς αὐτὴν
[7, 16]	παρ´ Ἀττάλου στρατηγῷ δίδωσι· καὶ	ἦν	Περγαμηνοῖς καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι
[7, 18]	ξενίων ἔτυχε. καὶ ὅτι μὲν	ἦν	πόλισμα ἐξ ἀρχῆς μικρὸν ἡ
[7, 19]	Εὐρυπύλου τὴν ἐπιδημίαν τοῖς ἐνταῦθα	ἦν	τὰ παρόντα {τοῖς} ἀνθρώποις. Ἰώνων
[7, 19]	λάρνακα· Διονύσου δὲ ἄγαλμα ἦν	ἐν	τῇ λάρνακι, ἔργον μὲν ὥς
[7, 24]	καὶ ἐρείπια πόλεως δῆλα ἦν	ἐν	τῇ λίμνῃ, πρὶν ἢ τὸ
[7, 7]	τοῦτο γάρ οἱ τῶν ὀνομάτων	ἦν	τὸ ἐκδηλότατον, ἐπεὶ καλοῦνταί γε
[7, 4]	αὐτός τε Ἐπιδαύριος καὶ Ἐπιδαυρίους	{ἦν}	τὸ πολὺ ἄγων, οἳ ὑπὸ
[7, 6]	(τὰ δὲ ἐς πόλεμον τοιάδε	ἦν	τοῖς Ἀχαιοῖς. κατὰ μὲν τὴν
[7, 4]	εὐνοίᾳ συνοίκους Ἴωνας. ἡγεμὼν δὲ	ἦν	τοῖς Ἴωσι Προκλῆς ὁ Πιτυρέως,
[7, 6]	θάλασσαν. (τοῦτο μὲν δὴ Πελοποννησίων	ἦν	τότε ἁπάντων βούλευμα· ἐπεὶ δὲ
[7, 18]	πατὴρ τοῦ Πρευγένους Ἀρέως παῖς	ἦν	τοῦ Ἄμπυκος, ὁ δὲ Ἄμπυξ
[7, 10]	ὑπὸ Ῥωμαίων ἐπέμφθησαν, πρόφασις οὐδεμία	ἦν	τούτους ἁλόντας μὴ ὑποσχεῖν δίκην.
[7, 26]	ἐν Αἰγείρᾳ θεασάμενος· (ἄγαλμα ἦν	ἐν	τῷ οἰκήματι Τύχης, τὸ κέρας
[7, 17]	ὁδοῦ τάφος Σωστράτου· μειράκιον δὲ	ἦν	τῶν ἐπιχωρίων, γενέσθαι δὲ Ἡρακλέους
[7, 2]	ὅτι ὁ Μέδων τὸν ἕτερον	ἦν	τῶν ποδῶν χωλός· δόξαν δέ
[7, 13]	Ἀχαιοῖς πόλεμον ἐν ἐγκλήμασί τε	ἦν	ὑπὸ τῶν πολιτῶν καὶ οὐ
[7, 25]	πρώτης ὀλυμπιάδος ἐπὶ ταῖς ἑκατόν,	ἣν	Δάμων Θούριος ἐνίκα τὸ πρῶτον.
[7, 16]	δὲ ἑξηκοστῇ πρὸς ταῖς ἑκατόν,	ἣν	ἐνίκα Διόδωρος Σικυώνιος. ~(ἐς ἅπαν
[7, 8]	δὲ ἐς Μακεδόνας δύναμίν τε,	ἣν	ἐπὶ Φιλίππου περιεβάλοντο τοῦ Ἀμύντου,
[7, 8]	τῇ συμβολῇ, ὡς στρατιᾶς τε	ἣν	ἦγεν ἀποβαλεῖν τὸ πολὺ καὶ
[7, 3]	Κολοφωνίας, οὕτω γῆν τε ἔσχον,	ἣν	καὶ νῦν ἔτι ἔχουσι, καὶ
[7, 5]	καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι πόλιν	{ἣν}	καλοῦσιν ἀρχαίαν, Ἴωνες ἐκ Κολοφῶνος
[7, 26]	οὐκ ἔστιν ἀνθρώποις. θεοῦ δὲ	ἣν	Συρίαν ἐπονομάζουσιν, ἐς ταύτης τὸ
[7, 16]	φιλάνθρωπον ἐδυνήθησαν, ἐς πολιορκίαν καὶ	τριβὴν	πολέμου καταστάντες· νῦν δὲ ἀρχομένων
[7, 2]	μὲν δύο Ἀνακτορίαν καλεῖσθαι τὴν	γῆν	Ἄνακτός τε αὐτόχθονος καὶ Ἀστερίου
[7, 1]	ἀρχαῖον καὶ οἱ νεμόμενοι τὴν	γῆν	ἐκαλοῦντο Αἰγιαλεῖς, λόγῳ μὲν τῷ
[7, 18]	ἐπὶ τὸν βωμὸν λειοτέραν, ἐπιφέροντες	γῆν	ἐπὶ τοῦ βωμοῦ τοὺς ἀναβασμούς.
[7, 4]	ἐξ οὐρανοῦ πεσεῖν ἐς τὴν	γῆν,	καὶ ἀπὸ τούτου Ποσειδῶνα τῷ
[7, 3]	νομίζουσιν· ἐχόντων δὲ ἔτι τὴν	γῆν	Καρῶν ἀφικέσθαι φασὶν ἐς αὐτὴν
[7, 19]	θάλασσαν· ἐκβὰς δὲ ἐς τὴν	γῆν	καταλαμβάνει παῖδα καὶ παρθένον ἐπὶ
[7, 19]	ξένος παραγενόμενός σφισιν ἐπὶ τὴν	γῆν,	ξενικὸν ἅμα ἀγόμενος δαίμονα, τὰ
[7, 6]	δὲ ἀπεληλυθότων Ἰώνων τήν τε	γῆν	οἱ Ἀχαιοὶ τὴν Ἰώνων διελάγχανον
[7, 26]	ἔμελλεν αὐτοῖς πολέμιος ἐς τὴν	γῆν·	οἱ δὲ οὐ γὰρ ἐδόκουν
[7, 26]	καὶ Ἰώνων ἔτι ἐχόντων τὴν	γῆν.	τὰ δὲ περὶ τὴν Φελλόην
[7, 19]	ἥντινα αἰτίαν ἀφίκετο ἐς τὴν	γῆν	ταύτην, δηλώσει μοι καὶ ταῦτα
[7, 3]	καὶ ἐκ τῆς Κολοφωνίας, οὕτω	γῆν	τε ἔσχον, ἣν καὶ νῦν
[7, 17]	Δία ὑπνωμένον ἀφεῖναι σπέρμα ἐς	γῆν,	τὴν δὲ ἀνὰ χρόνον ἀνεῖναι
[7, 14]	ὅτι ἐσέβαλον σὺν ὅπλοις ἐς	γῆν	τὴν Φωκίδα, δευτέραν Εὐβοεῦσιν, ἐδῄωσαν
[7, 17]	ἐλεύθερον ὁ Νέρων ἀφίησιν ἁπάντων,	ἀλλαγὴν	πρὸς δῆμον ποιησάμενος τὸν Ῥωμαίων·
[7, 21]	οἱ ἔπειτα ἄνθρωποι Καλλιρόην τὴν	πηγὴν	καλοῦσι. (τοῦ θεάτρου δὲ ἐγγὺς
[7, 21]	ἔσω ἐνιδόντα τινὰ ἐς τὴν	πηγὴν	ὁμοίως πάντα ὁπόσα θέλει θεάσασθαι.
[7, 5]	τοῦ ὄρους τὴν φύσιν καὶ	πηγὴν	τὴν Ἁλιταίαν· ἐν δὲ τῇ
[7, 24]	Μιλησίοις τε ἰόντι ἐπὶ τὴν	πηγὴν	τὴν Βιβλίδα Ποσειδῶνος πρὸ τῆς
[7, 21]	ἀπέσφαξέ τε αὑτὴν ἐς τὴν	πηγήν,	{τοῦ λιμένος} ἣ ἐν Καλυδῶνί
[7, 15]	ἀπειθείας οὐδεμίαν παρὰ Ῥωμαίων ὑπισχνεῖτο	ὀργὴν	γενήσεσθαι. ἅμα τε δὴ ταῦτα
[7, 16]	πλάγια ἐς τελέαν τοὺς Ἀχαιοὺς	φυγὴν	κατέστησαν. (εἰ δὲ ἐτόλμησεν ἐσδραμεῖν
[7, 27]	γίνεται. ὕδωρ δὲ καὶ ἐνταῦθα	ἀνέδην	ἐστί, καὶ ἐπὶ τῇ μεγίστῃ
[7, 4]	δὲ τῆς Ἀγκαίου καὶ Ἀπόλλωνος	Λυκομήδην	γενέσθαι. (Ἄσιος μὲν ἐς τοσοῦτο
[7, 17]	τε καὶ Ἄδραστον Φορωνείδας καὶ	Ἐρεχθείδην	ἐπονομάζουσι τὸν Θησέα. (ὀλίγον δὲ
[7, 15]	ἐπὶ Ἀχαιοὺς ἀφίκοιτο· καὶ ἐποιεῖτο	σπουδήν,	εἰ ἐπιθεὶς αὐτὸς πέρας τῷ
[7, 5]	δὲ ἔσχον οἱ Χῖοι ποιούμενοι	σπουδὴν	παρὰ σφᾶς καταγαγεῖν ἑκάτεροι τὸ
[7, 10]	Ἀντίπατρος μέν, ἅτε διαβῆναι ποιούμενος	σπουδὴν	πρὸς τὸν ἐν τῇ Ἀσίᾳ
[7, 15]	τοῦτον ναῦς τε καὶ στρατιὰν	πεζὴν	ἐκέλευον ἐπ´ Ἀχαιοὺς ἄγειν. Μέτελλος
[7, 16]	τὴν ψυχήν. (οὗτος μὲν δὴ	ἀγαθὴν	δόξαν Ἀθηναίοις καὶ αὑτῷ κτώμενος
[7, 23]	καὶ τῷδε Ἀφροδίτη Σέλεμνον· ἐς	λήθην	ἄγει τὸν ποταμὸν Ἀργυρᾶς. (ἤκουσα
[7, 23]	ἴαμα, λουομένοις ἐν τῷ ποταμῷ	λήθην	ἔρωτος γίνεσθαι. εἰ δὲ μέτεστιν
[7, 4]	καὶ τοὺς παῖδας Τάλον καὶ	Εὐάνθην	καὶ Μέλανα καὶ Σάλαγόν τε
[7, 26]	αὐτῆς ποιήσαντα ἔπος οἵ θ´	Ὑπερησίην	τε καὶ αἰπεινὴν Δονόεσσαν" Πεισίστρατον
[7, 16]	πρὸ τοῦ παντὸς εἶναι στρατεύματος	φυλακήν·	Ἀχαιοὶ δέ, ἐχόντων ἀφυλακτότερον ὑπὸ
[7, 4]	καὶ ἀπὸ τούτων τῆς ἐνοικήσεως	Σαμοθρᾴκην	τὴν νῆσον καλοῦσιν ἀντὶ Δαρδανίας·
[7, 25]	ὑπὸ τῶν Κυκλώπων καλουμένων, κατὰ	ἀνάγκην	δὲ ἐκλείπουσι Μυκηναῖοι τὴν πόλιν
[7, 7]	τῇ Φωκίδι ἑλών, ὑπηκόους κατ´	ἀνάγκην	οὔσας Φιλίππου, ἐποίησεν ἀναστάτους. καὶ
[7, 26]	τοῦ κατὰ τὴν ὁδὸν τὴν	Βουραϊκήν	εἰσιν Ἡρακλέους στάδιοι. ἐπὶ θαλάσσῃ
[7, 15]	αὐτίκα ὁ Πυθέας καὶ ἀναχθεὶς	δίκην	εἶχεν. ὡς δὲ πλησίον Μεγάρων
[7, 25]	ἀληθεύουσα, αὐτίκα ἐκ τούτου τὴν	δίκην	ἔσχεν. ἢν δὲ ὑπὲρ τῆς
[7, 14]	(ἑαλώκεσαν δὲ οἱ Θηβαῖοι πρώτην	δίκην	Μετέλλου δικάζοντος Φωκεῦσιν ἐκτῖσαι ζημίαν,
[7, 11]	μέντοι αὐτὰ εἰργασμένους ἐπηγγέλλοντο ὑφέξειν	δίκην.	(οἱ δὲ Ὠρώπιοι καταφεύγοντες ἐπὶ
[7, 12]	ἐδίωκεν ἐν τοῖς Ἀχαιοῖς θανάτου	δίκην·	πρεσβεῦσαί τε γὰρ Ἀχαιῶν ἐναντία
[7, 10]	ἦν τούτους ἁλόντας μὴ ὑποσχεῖν	δίκην.	~(Ῥωμαῖοι δὲ αὖθις ἄνδρα ἐκ
[7, 25]	χώραν οἱ Αἰγιεῖς. (μετὰ δὲ	Ἑλίκην	ἀποτραπήσῃ τε ἀπὸ θαλάσσης ἐς
[7, 7]	σφισιν ἔδοξεν· αὕτη γὰρ μετὰ	Ἑλίκην	ἐπικλυσθεῖσαν πόλεων ἐν Ἀχαΐᾳ τῶν
[7, 25]	καὶ Ἑλίκης εἶναι. ὅτε δὲ	Ἑλίκην	ἐποίησεν ἄδηλον ἐξ ἀνθρώπων ὁ
[7, 1]	τ´ ἀνὰ πάντα καὶ ἀμφ´	Ἑλίκην	εὐρεῖαν" (τότε δὲ ἐπὶ τῆς
[7, 1]	ἔπεμπεν ὁ Σελινοῦς, τὴν θυγατέρα	Ἑλίκην,	ἣ μόνη οἱ παῖς ἦν,
[7, 24]	δὲ καὶ Ὁμήρῳ πεποιημένα ἐς	Ἑλίκην	καὶ τὸν Ἑλικώνιον Ποσειδῶνα. χρόνῳ
[7, 1]	Ἀχαιοὶ κρατήσαντες ἐπολιόρκουν καταπεφευγότας ἐς	Ἑλίκην	καὶ ὕστερον ἀφιᾶσιν ἀπελθεῖν ὑποσπόνδους.
[7, 25]	πάρεστι μὲν τοῖς ἐς τὴν	Ἑλίκην,	πάρεστι δὲ καὶ ἄλλοις διδαχθῆναι
[7, 24]	χώρας ἡ θάλασσα καὶ τὴν	Ἑλίκην	περιέλαβεν ἐν κύκλῳ πᾶσαν· καὶ
[7, 1]	Ἴων ἔσχεν ἀποθανόντος Σελινοῦντος, καὶ	Ἑλίκην	τε ἀπὸ τῆς γυναικὸς ᾤκισεν
[7, 25]	μνήμην, οἱ δέ τοι εἰς	Ἑλίκην	τε καὶ Αἰγὰς δῶρ´ ἀνάγουσι"
[7, 24]	καθείλκυσεν αὔτανδρον τὸ κῦμα τὴν	Ἑλίκην.	(τοιοῦτό γε δὴ κατέλαβεν, {καὶ}
[7, 17]	ἐς Ὀλυμπίαν Σώστρατος Πελληνεὺς σταδίου	νίκην	ἔσχεν ἐν παισί. διαμένει δὲ
[7, 17]	ὁ Οἰβώτας ἐποιήσατο μηδενὶ Ὀλυμπικὴν	νίκην	ἔτι Ἀχαιῶν γενέσθαι. καὶ ἦν
[7, 25]	αὐτῷ τρόπον· οὐ γὰρ εἶναι	νίκην	ἔτι σφίσι κατὰ τὸ ἐκ
[7, 17]	ἀνδρὶ Δυμαίῳ, σταδίου μὲν ἀνελομένῳ	νίκην	ὀλυμπιάδι ἕκτῃ, εἰκόνος δὲ ἐν
[7, 22]	καὶ χλαμύδα ἐπὶ τῷ χιτῶνι	φοινικῆν·	παρὰ δὲ αὐτὸν οἰκέτης ἀκόντια
[7, 17]	κατάρας ὁ Οἰβώτας ἐποιήσατο μηδενὶ	Ὀλυμπικὴν	νίκην ἔτι Ἀχαιῶν γενέσθαι. καὶ
[7, 21]	τ´ ἰθυκρηδέμνων" οὕτω διὰ τὴν	ἱππικὴν	καὶ οὐκ ἀπὸ ἑτέρας προφάσεως
[7, 1]	(Ἴωνας δὲ ἀφικομένους ἐς τὴν	Ἀττικὴν	Ἀθηναῖοι καὶ ὁ βασιλεὺς αὐτῶν
[7, 11]	καὶ Καλλικράτης ἐσβάλλειν ἐς τὴν	Ἀττικὴν	ἔπειθον· ἀνθισταμένων δὲ ἄλλων τε
[7, 6]	Ἕλλησι· τοῦ δὲ Ἀδράστου τούτου	χαλκῆν	εἰκόνα ἀνέθεσαν οἱ Λυδοὶ πρὸ
[7, 6]	οἵ τε Ἀρκάδες συνεληλυθότες ἐς	Μεγάλην	πόλιν καὶ οἱ Μεσσήνιοι παροικοῦντες
[7, 7]	παραβὰς ὅσα ὤμοσεν ἠνδραποδίσατο Ἀρκάδων	Μεγάλην	πόλιν· Λακεδαιμονίοις τε τὸ ἐν
[7, 24]	ἐγνωσμένα ὑπὸ τῶν πρότερον καὶ	μεγάλην	τοῖς ὁρῶσιν ἐμποιοῦντα ἔκπληξιν, ἔτι
[7, 14]	ἀπάτῃ πρὸς Ῥωμαίους χρώμενος, ὃς	ἄλλην	ἐκέλευεν ἀναμένειν αὐτοὺς Ἀχαιῶν σύνοδον,
[7, 2]	ἐς τὴν Ἀσίαν κατῆραν, ἐπ´	ἄλλην	ἐτρέποντο ἄλλοι τῶν ἐπὶ θαλάσσῃ
[7, 11]	ἀφίησι πλὴν ταλάντων ἑκατὸν τὴν	ἄλλην	ζημίαν· ἐξέτισαν δὲ οὐδὲ ταῦτα
[7, 18]	καλῶς τὰς Πάτρας ἢ κατ´	ἄλλην	τινὰ αἰτίαν ἐπανήγαγεν αὖθις ἐκ
[7, 21]	αὐτῆς καὶ ἐσθῆτα ὑφαίνουσι τὴν	ἄλλην.	~(Φαραὶ δέ, Ἀχαιῶν πόλις, τελοῦσι
[7, 3]	ἰσχῦον· τῆς δὲ χώρας τὴν	πολλὴν	ἐνέμοντο ἔτι οἱ Κᾶρες. Θερσάνδρου
[7, 16]	τῇ τροπῇ, δεξάμενοι δὲ τὴν	ἐμβολὴν	τοῦ ὁπλιτικοῦ τοῦ Ῥωμαίων βιαζόμενοί
[7, 22]	ἑτέρωσε αὐτὰ τῆς χώρας μεθιστᾶσι	πλήν	γε δὴ τὰς βοῦς· ταύτας
[7, 20]	Ὠιδεῖον ἀξιολογώτατα τῶν ἐν Ἕλλησι,	πλήν	γε δὴ τοῦ Ἀθήνῃσι· τοῦτο
[7, 2]	δὲ καὶ Φωκεῖς οἱ ἄλλοι	πλὴν	Δελφῶν καὶ Ἄβαντες ἐξ Εὐβοίας.
[7, 10]	Ἴωσι τὰ πράγματα ἐφθάρη Σαμίων	πλὴν	ἑνός τε καὶ δέκα ἀνδρῶν
[7, 20]	μὲν δὴ ἄγαλμα τοῦ Ἀσκληπιοῦ,	πλὴν	ἐσθῆτος, λίθου τὰ ἄλλα· Ἀθηνᾶ
[7, 18]	οἱ πολλοὶ πιεζόμενοι Πάτρας μὲν	πλὴν	ὀλίγων τινῶν ἐκλείπουσιν· οἱ δὲ
[7, 2]	γένος πᾶν τὸ ἄρσεν ἀπέκτειναν	πλὴν	ὅσοι τῆς πόλεως ἁλισκομένης ἐκδιδράσκουσι,
[7, 7]	μάλιστα ἴσχυον· τυράννων τε γὰρ	πλὴν	Πελλήνης αἱ ἄλλαι πόλεις τὸν
[7, 23]	πόδας ὑφάσματι κεκάλυπται λεπτῷ, ξόανον	πλὴν	προσώπου τε καὶ χειρῶν ἄκρων
[7, 11]	ἡ βουλὴ δεηθεῖσιν Ἀθηναίοις ἀφίησι	πλὴν	ταλάντων ἑκατὸν τὴν ἄλλην ζημίαν·
[7, 27]	ἐπὶ μεγίστοις αὐτήν· ἔσοδός τε	πλὴν	τοῖς ἱερεῦσιν ἄλλῳ γε οὐδενὶ
[7, 24]	μὲν δὴ τὸ ἄγαλμα οὐδενὶ	πλὴν	τῶν ἱερωμένων ἔστι, δρῶσι δὲ
[7, 12]	ἡ βουλὴ δικάζεσθαι τὰ ἄλλα	πλὴν	ψυχῆς ἐν συνεδρίῳ τῷ Ἀχαιῶν.
[7, 9]	τοῦ κοινοῦ παρὰ τὴν Ῥωμαίων	βουλὴν	ἀπιέναι πρέσβεις, ἰδίᾳ δὲ ἀπείρητο
[7, 12]	ἀνάγειν ἤθελον ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων	βουλήν.	Ἀχαιοὶ δὲ ἀντελαμβάνοντο αὖθις ἄλλου
[7, 12]	χώρας καταφεύγουσιν ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων	βουλήν·	καταφεύγουσι δὲ αὐτοῖς προεῖπεν ἡ
[7, 11]	καταφεύγουσιν οὖν ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων	βουλὴν	οἱ Ὠρώπιοι· καὶ δόξαντες παθεῖν
[7, 9]	ἀναβεβηκότες καὶ οὗτοι παρὰ τὴν	βουλὴν	προθυμότατα ἐνέκειντο Ἀχαιοῖς· Ἀχαιοὶ δέ
[7, 17]	ὑπὸ ἀτόπου παιδείας διεφθαρμένης. (οὐ	μὴν	Ἕλλησί γε ἐξεγένετο ὄνασθαι τοῦ
[7, 24]	Ἑλίκης ἐστὶ τὰ ἐρείπια, οὐ	μὴν	ἔτι γε ὁμοίως, ἅτε ὑπὸ
[7, 26]	Ἀρτέμιδός σφισιν ἐπελθεῖν νομίζοντες. (οὐ	μὴν	καὶ αὐτίκα γε ἐξενίκησεν Αἴγειραν
[7, 19]	δοῦναι δῶρον συμμαχήσαντι ἀνδρί· οὔτε	μὴν	οἱ Πατρεῖς ἄλλον τινὰ ἢ
[7, 25]	μὲν τὸ ἀπὸ τούτου, οὐ	μὴν	οὐδὲ τὰ πρότερα ἔσται πλέον
[7, 17]	ὑῶν οὐχ ἁπτόμενοι. νομίζουσί γε	μὴν	οὐχ οὕτω τὰ ἐς τὸν
[7, 2]	Ἄρτεμιν τὴν Ἐφεσίαν ἐστίν. (οὐ	μὴν	πάντα γε τὰ ἐς τὴν
[7, 2]	ἀρχαιότερα, ἱκέτιδες ἐνταῦθα ἐλθοῦσαι· οὐ	μὴν	ὑπὸ Ἀμαζόνων γε ἱδρύθη, Κόρησος
[7, 18]	καὶ ἄρκτον καὶ ἄλλο τι	ἐθεασάμην	τῶν ζῴων, τὰ μὲν ὑπὸ
[7, 20]	δὲ Ἀθηναῖος ἐποίησεν Ἡρώδης ἐς	μνήμην	ἀποθανούσης γυναικός. ἐμοὶ δὲ ἐν
[7, 4]	πολέμου Χίοις, ἀφικέσθαι τηνικαῦτα ἐς	μνήμην	Ἕκτορι ὡς σφᾶς καὶ Ἴωσι
[7, 10]	τούτων καὶ Ἀρχίλοχος ἐν ἰάμβῳ	μνήμην	ἔσχε. (Μακεδόνων δὲ καὶ Περσέως
[7, 19]	τὴν θυσίαν· ἀφίκοντο δὲ ἐς	μνήμην	καὶ οἱ ἐπιχώριοι τοῦ χρησμοῦ,
[7, 26]	δὴ Αἰγειράταις οὐδέν ἐστιν ἐς	μνήμην,	ὁδὸς δὲ ἐκ τοῦ ἐπινείου
[7, 25]	Αἰγῶν ἐν Ἥρας λόγοις ἐποιήσατο	μνήμην,	οἱ δέ τοι εἰς Ἑλίκην
[7, 25]	ἁγνοί" (ταῦτα Ἕλλησιν ἦλθεν ἐς	μνήμην,	ὅτε ἀφίκοντο ἐπὶ Ἀθήνας Πελοποννήσιοι,
[7, 7]	λόγοις τοῖς Ἀρκαδικοῖς ἀφιξόμεθα ἐς	μνήμην·	(Φίλιππος δὲ ὁ Δημητρίου τὴν
[7, 22]	σταδίους {δὲ} Πατρῶν πεντήκοντα ἀπέχουσα,	λιμὴν	δὲ ὁ Πάνορμος σταδίοις πέντε
[7, 16]	ἐκ Περγάμου τῆς ὑπὲρ Καΐκου	Φιλοποίμην	στρατιώτας ἄγων παρὰ Ἀττάλου. (Μόμμιος
[7, 8]	ἄνακτας θήσει· ὁ δ´ ὁπλότερος	τιμὴν	ἀπὸ πᾶσαν ὀλέσσει, δμηθεὶς ἑσπερίοισιν
[7, 17]	Δελφούς· (οὕτω καὶ ἄλλα ἐς	τιμήν	σφισι τοῦ Οἰβώτα ποιήσασι καὶ
[7, 14]	τεμόντες καὶ τὴν Ἀμφισσέων περὶ	ἀκμὴν	σίτου. ~(Ῥωμαῖοι δὲ παρά τε
[7, 20]	ἐδήλωσεν ἐν ὕμνῳ τῷ ἐς	Ἑρμῆν,	γράψας ὡς ὁ Ἑρμῆς βοῦς
[7, 24]	ὅ τι ἂν βάλῃ τὴν	ὁρμήν,	ἀνέκλινεν αὐτίκα τοῖς ἐς πολιορκίαν
[7, 19]	{καὶ} ἐξέπλησαν τοῦ ἔρωτος τὴν	ὁρμήν.	καὶ οἱ μὲν ἔμελλον τῷ
[7, 18]	τὰ μὲν ὑπὸ τὴν πρώτην	ὁρμὴν	τοῦ πυρὸς βιαζόμενα ἐς τὸ
[7, 17]	ἐπέτρεψε τῇ στρατιᾷ διαρπάσαι τὴν	Δύμην·	Αὔγουστος δὲ ὕστερον καὶ προσένειμεν
[7, 17]	παραστήσειεν, εἰ Πάλειαν ἀλλὰ μὴ	Δύμην	τὸ ἐπίγραμμα καλεῖ τὴν πόλιν·
[7, 11]	τοῦ Καλλικράτους πρὸς τὴν Μεναλκίδου	γνώμην	ἐκεκύρωτο κατὰ Ἀθηναίων ἀμύνειν Ὠρωπίοις.
[7, 22]	ἐντός, καὶ ὁπόσοις ἂν κατὰ	γνώμην	ᾖ, καὶ ἐγκαθεύδουσι. (περίβολος δὲ
[7, 9]	Ἀχαιοὶ καὶ ἀποθανόντος Νάβιδος παρὰ	γνώμην	Λακεδαιμονίων τοῦ δήμου κατάγουσιν ἐς
[7, 7]	ἐχρῆτο, τάδε δὲ οὐ κατὰ	γνώμην	οἱ τὴν Ῥωμαίων ἐστὶν εἰργασμένα·
[7, 6]	τοὺς Ἀθηναίους οὐχ ἧσσον εἶχον	γνώμην.	(πολέμων δὲ τῶν πολεμηθέντων ὕστερον
[7, 8]	πρὸς Ῥωμαίους καὶ οὐ κατὰ	γνώμην	ὑπὸ Μακεδόνων ἀρχομένας· προεωρῶντο δὲ
[7, 14]	ἠφίεσαν. ἀποστέλλουσι δὲ καὶ ἐς	Ῥώμην	ἄλλους τε Ἀχαιῶν τῶν ἐν
[7, 9]	τε ἀποστεῖλαι πρέσβεις ἐφιᾶσιν ἐς	Ῥώμην,	ἐναντία ἐφιέντες ἢ Ῥωμαίοις συγκείμενα
[7, 10]	ἢ εὐθὺς ἡνίκα ἀνήγοντο ἐς	Ῥώμην	ἢ ὕστερον ἐκ τῶν πόλεων
[7, 22]	ἡμῶν· τὸ δὲ ἀρχαῖον ἐς	Ῥώμην,	καθὰ οἱ Τριταιεῖς λέγουσιν, ἐκομίσθη.
[7, 12]	καὶ ὑπὸ Ἀχαιῶν Καλλικράτης ἐς	Ῥώμην	καὶ Δίαιος τοῖς φεύγουσιν ἐκ
[7, 10]	ἀνάγεσθαι πάντα τινὰ ἐκεκύρωτο ἐς	Ῥώμην·	καὶ ἐγένοντο ὑπὲρ χιλίους οἱ
[7, 12]	Ἀχαιῶν ἐναντία ἔφασκεν αὐτὸν ἐς	Ῥώμην	καὶ ἐς τὰ μάλιστα γενέσθαι
[7, 12]	Σπάρτῃ πόλεμον, φυγόντας δὲ ἐς	Ῥώμην	καταχθήσεσθαι σφᾶς οὐ μετὰ πολὺ
[7, 14]	ἐπεὶ ἀπατώμενοι συνῆκαν, ἀπηλλάσσοντο ἐς	Ῥώμην·	Κριτόλαος δὲ ἐς Κόρινθον Ἀχαιοὺς
[7, 9]	περιυβρίσθαι νομίζοντες, ἐπειδὴ ἀφίκοντο ἐς	Ῥώμην,	πολλὰ ἐπὶ τῆς βουλῆς καὶ
[7, 9]	τοὺς φεύγοντας ἀναβῆναι πείθουσιν ἐς	Ῥώμην·	σὺν δέ σφισιν ἀνεληλυθότες καὶ
[7, 22]	δὲ οἱ ἐπιχώριοί φασιν ἐς	Ῥώμην	τὰ ἀγάλματα. ἐν Φαραῖς δὲ
[7, 12]	οὐδὲ οἶδα εἰ ἀφικόμενος ἐς	Ῥώμην	ὠφέλησεν ἄν τι Ἀχαιοὺς ἢ
[7, 16]	τὸ πολὺ ἀπέσωσεν αὐτῶν ἐς	Κατάνην,	ἀνέστρεφεν ὀπίσω τὴν αὐτὴν αὖθις
[7, 20]	Λακεδαίμονα καὶ Ἄργος Δωριέων, ὑφελέσθαι	Πρευγένην	τῆς Λιμνάτιδος τὸ ἄγαλμα κατὰ
[7, 15]	καὶ ἄρχοντα ἐπ´ αὐτοῖς ἔταξεν	Ἀλκαμένην.	ἀπεστέλλοντο δὲ ἐς Μέγαρα φρουρά
[7, 15]	οὔτε ὑπέμειναν οἱ περὶ τὸν	Ἀλκαμένην	καὶ αὐτίκα ἐς Κόρινθον παρὰ
[7, 15]	Ἀχαιῶν ἐπιστάμενος παρασκευὴν κακῶς οὕτως	ἀγωνισαμένην	πρὸς Μέτελλον ἀπέλεξεν αὐτὸς ὅσον
[7, 2]	τοῦ Θήρα τούτου, πρότερον δὲ	ὀνομαζομένην	Καλλίστην. (τρίτον δὲ τότε οἱ
[7, 17]	δαίμονος. Ἄργος μέν, ἐς πλεῖστον	ἀφικομένην	δυνάμεως πόλιν ἐπὶ τῶν καλουμένων
[7, 14]	αὐτοὺς Ἀχαιῶν σύνοδον, ἐς μῆνα	ἐσομένην	ἕκτον· αὐτὸς δὲ οὐδὲν ἰδίᾳ
[7, 8]	καὶ αὖθις ἐλάσας ἐπὶ Κόρινθον	κατεχομένην	ὑπὸ Φιλίππου φρουρᾷ αὐτός τε
[7, 5]	δώδεκα πόλεσιν οὖσαν Αἰολέων καὶ	οἰκουμένην	τῆς χώρας, καθ´ ἃ καὶ
[7, 19]	ἂν ἐπιτύχῃ θύουσιν ἀνθρώποις θυσίαν	ξένην,	ἐνταῦθα ἱδρύσασθαί τε τὴν λάρνακα
[7, 2]	Ἴωνες οἱ Μυοῦντα ἐσοικισάμενοι καὶ	Πριήνην,	Κᾶρας μὲν καὶ οὗτοι τὰς
[7, 27]	μεταξὺ ἀνεχούσης. ἰόντων δὲ ἐς	Πελλήνην	ἄγαλμά ἐστιν Ἑρμοῦ κατὰ τὴν
[7, 26]	ἑκατόν· ταύτης δὲ ἡμίσεια ἐς	Πελλήνην	ἀπὸ τοῦ ἐπινείου. ὄνομα δὲ
[7, 7]	τοῦ φανεροῦ πόλεμόν σφισιν ἐπῆγον.	Πελλήνην	μέν γε Ἀχαιῶν πόλιν Ἆγις
[7, 27]	ὀρῶν κατέρχονται τῶν ὑπὲρ τὴν	Πελλήνην,	πρὸς μὲν Αἰγείρας καλούμενος Κριός·
[7, 7]	ὕστερον Ἀχαιοῖς καὶ Ἀντιγόνῳ συνέθετο	εἰρήνην.	(Ἀντίγονος δὲ οὗτος τηνικαῦτα ἀρχὴν
[7, 8]	τὸ εὐπρεπὲς παρὰ Ῥωμαίων εὕρητο	εἰρήνην	δεήσεσί τε παντοίαις καὶ δαπάναις
[7, 10]	ἐν τῇ Ἀσίᾳ πόλεμον, ἐβούλετο	εἰρήνην	ἐν τάχει συντίθεσθαι, καί οἱ
[7, 15]	ἐπεκηρυκεύετο καὶ τότε Ἀχαιοῖς ἐς	εἰρήνην	καὶ ὁμολογίας προκαλούμενος· ἰσχυρὸς γάρ
[7, 10]	τῷ Φιλίππου πρὸς Ῥωμαίους ἄγοντι	εἰρήνην	κατὰ συνθήκας, ἃς ὁ πατήρ
[7, 26]	οἵ θ´ Ὑπερησίην τε καὶ	αἰπεινὴν	Δονόεσσαν" Πεισίστρατον δέ, ἡνίκα ἔπη
[7, 18]	ᾤκησαν, Μεσάτιν καὶ Ἄνθειαν καὶ	Βολίνην	καὶ Ἀργυρᾶν τε καὶ Ἄρβαν.
[7, 2]	κόλπος ἐσεῖχεν οὐ μέγας· τοῦτον	λίμνην	ὁ ποταμὸς ἐποίησεν ὁ Μαίανδρος,
[7, 9]	οὐδὲ ὀφθέντες Ἀχαιοῖς ἔσεσθαι καθ´	ἡδονήν,	οἳ Ἀρέα καὶ Ἀλκιβιάδαν ἅμ´
[7, 10]	βασιλείαν τοῦ Ἀμύντου Λακεδαίμονα πόλεων	μόνην	οὐ προδοθεῖσαν τῶν ἐν Ἕλλησιν
[7, 17]	ταύτην Φίλιππος ὁ Δημητρίου πολεμῶν	μόνην	τῶν Ἀχαϊκῶν ἔσχεν ὑπήκοον, καὶ
[7, 10]	ἐξ αὐτῶν ἄνδρα οὐδαμῶς ἐς	δικαιοσύνην	πρόθυμον, τοῦτον τὸν ἄνδρα προσεποιήσατο
[7, 19]	παννυχίδα ἦγον ἀνὰ πᾶν ἔτος.	ἱερωσύνην	δὲ εἶχε τῆς θεοῦ παρθένος,
[7, 23]	μὴ γυναιξίν, ἣ ἂν τὴν	ἱερωσύνην	ἔχῃ, ἄλλῳ γε δὴ οὐδενὶ
[7, 25]	γυνὴ δὲ ἡ ἀεὶ τὴν	ἱερωσύνην	λαμβάνουσα ἁγιστεύει μὲν τὸ ἀπὸ
[7, 5]	τῆς κεφαλῆς πόλον· τοῦτο Ἐνδοίου	τέχνην	καὶ ἄλλοις ἐτεκμαιρόμεθα εἶναι καὶ
[7, 4]	τῶν θυγατέρων ἐσπουδάσθη κατὰ τὴν	τέχνην,	ὡς καὶ θάνατον τῷ Μίνῳ
[7, 24]	δὴ ἐν κακῷ γε τοσούτῳ	ῥᾳστώνην	ἐνεῖναί τινα ἡγησώμεθα, ἐπειδὰν ὁμοῦ
[7, 26]	γῆν. τὰ δὲ περὶ τὴν	Φελλόην	ἐς φυτείαν ἀμπέλων ἐστὶν ἐπιτήδεια·
[7, 26]	τῷ ὕδατι, ἀριθμεῖν καὶ τὴν	Φελλόην	ἔστιν ἐν τούτοις. θεῶν δὲ
[7, 26]	εἰσι στάδιοι, ἄγει δὲ ἐς	Φελλόην,	πόλισμα οὐκ ἐπιφανές, οὐδὲ ὡς
[7, 19]	παρόντα {τοῖς} ἀνθρώποις. Ἰώνων τοῖς	Ἀρόην	καὶ Ἄνθειαν καὶ Μεσάτιν οἰκοῦσιν
[7, 21]	Βήλου. φυγεῖν δὲ ἐς τὴν	Ἀρόην	οἱ Πατρεῖς φασιν αὐτὸν τοῖς
[7, 18]	ἥμερον καὶ οἰκίσαι διδαχθεὶς πόλιν	Ἀρόην	ὠνόμασεν ἐπὶ τῇ ἐργασίᾳ τῆς
[7, 21]	Καλλιρόης παρθένου· ὁπόσον δὲ ἐς	Καλλιρόην	ἔρωτος Κορέσῳ μετῆν, τοσοῦτο εἶχεν
[7, 21]	τῷ Διονύσῳ Κόρεσος ἢ αὐτὴν	Καλλιρόην	ἢ τὸν ἀποθανεῖν ἀντ´ ἐκείνης
[7, 21]	ἀπ´ ἐκείνης οἱ ἔπειτα ἄνθρωποι	Καλλιρόην	τὴν πηγὴν καλοῦσι. (τοῦ θεάτρου
[7, 18]	τοὺς ἀναβασμούς. (πρῶτα μὲν δὴ	πομπὴν	μεγαλοπρεπεστάτην τῇ Ἀρτέμιδι πομπεύουσι, καὶ
[7, 4]	Ἀλιθέρσην καὶ θυγατέρα ἐπ´ αὐτῷ	Παρθενόπην,	Παρθενόπης δὲ τῆς Ἀγκαίου καὶ
[7, 6]	ποτε ἐκ τοῦ Μακεδόνων πολέμου	παρῆν	αὐτοῖς. ~(Ἑλλήνων δὲ οὐ τασσομένων
[7, 5]	ἄνδρες ἔσονται, οἳ Πάγον οἰκήσουσι	πέρην	ἱεροῖο Μέλητος" οὕτω μετῳκίσαντο ἐθελονταὶ
[7, 4]	καὶ Ἔνουδον καὶ Σάμον καὶ	Ἀλιθέρσην	καὶ θυγατέρα ἐπ´ αὐτῷ Παρθενόπην,
[7, 25]	Ἀλέξανδρον, ᾧ Μαρδόνιος ὁ Γωβρύου	τὴν	ἀγγελίαν ἐπίστευσεν ἐς Ἀθηναίους ἀπαγγεῖλαι·
[7, 2]	δίδωσι Μέδοντι ἡ Πυθία βασιλείαν	τὴν	Ἀθηναίων. οὕτω δὴ ὁ Νειλεὺς
[7, 26]	τὸ ἱερὸν τῆς Ἀγροτέρας, ἔνθα	τὴν	αἶγα ὀκλάσαι λέγουσιν. (τῆς δὲ
[7, 10]	παρὰ Ἀχαιοῖς οὕτως" ἔφη κατὰ	τὴν	αἰτίαν ἔχει ταύτην· ἐστρατήγησα μὲν
[7, 9]	συναιτίους γενέσθαι νομισθέντας καὶ κατὰ	τὴν	αἰτίαν ταύτην ὑπὸ Ἀχαιῶν ἐκπεπτωκότας,
[7, 18]	Αἰτωλίαν Ἀχαιῶν μόνοι κατὰ φιλίαν	τὴν	Αἰτωλῶν, τὸν πόλεμόν σφισι τὸν
[7, 23]	ἐλυμήνατο· ἐπὶ τούτῳ δὲ καὶ	τὴν	ἄκραν Δρέπανον ὀνομάζουσιν. ὀλίγον δὲ
[7, 5]	ἐπεὶ δὲ ἡ σχεδία κατὰ	τὴν	ἄκραν ἔσχεν, ἐνταῦθα πολὺν μὲν
[7, 25]	Ἀθηνᾶς ἱκέτας τῶν Κύλωνι ὁμοῦ	τὴν	ἀκρόπολιν κατειληφότων· καὶ αὐτοί τε
[7, 21]	Ἀσκληπιοῦ· τοῦτο τὸ ἱερὸν ὑπὲρ	τὴν	ἀκρόπολιν τῶν πυλῶν ἐστιν ἐγγὺς
[7, 5]	ὄρους τὴν φύσιν καὶ πηγὴν	τὴν	Ἁλιταίαν· ἐν δὲ τῇ Μιλησίᾳ
[7, 11]	Ἀθηναίοις ἀφίησι πλὴν ταλάντων ἑκατὸν	τὴν	ἄλλην ζημίαν· ἐξέτισαν δὲ οὐδὲ
[7, 21]	ἀπ´ αὐτῆς καὶ ἐσθῆτα ὑφαίνουσι	τὴν	ἄλλην. ~(Φαραὶ δέ, Ἀχαιῶν πόλις,
[7, 14]	τρίτην δὲ Ἀμφισσεῦσι, τεμόντες καὶ	τὴν	Ἀμφισσέων περὶ ἀκμὴν σίτου. ~(Ῥωμαῖοι
[7, 14]	ὡς δὲ ἀπῆλθον, ἐντυχόντες κατὰ	τὴν	ἄνοδον Ῥωμαίων πρέσβεσιν ἐπὶ τὰ
[7, 2]	βασιλεύς Λέλεγας μὲν καὶ Λυδοὺς	τὴν	ἄνω πόλιν ἔχοντας ἐξέβαλεν ἐκ
[7, 26]	δύο σταδίων καὶ δέκα ἐς	τὴν	ἄνω πόλιν. (Ὁμήρου δὲ ἐν
[7, 11]	κατὰ τῆς βλάβης ἧς ἦρξαν	τὴν	ἀξίαν. (Σικυώνιοι μὲν οὖν οὐκ
[7, 12]	μειζόνων, προφάσει χρώμενος τοιᾷδε ἐς	τὴν	ἀπάτην. (Λακεδαιμόνιοι περὶ ἀμφισβητησίμου χώρας
[7, 2]	πλοῦν καὶ αὐτοί σφισιν ἐς	τὴν	ἀποικίαν ἐγένοντο ἡγεμόνες· ὡς δὲ
[7, 21]	τοῦ Βήλου. φυγεῖν δὲ ἐς	τὴν	Ἀρόην οἱ Πατρεῖς φασιν αὐτὸν
[7, 2]	ἢ κατὰ Ἴωνας τὰ ἐς	τὴν	Ἄρτεμιν τὴν Ἐφεσίαν ἐστίν. (οὐ
[7, 4]	τῶν παίδων ἔλαβεν ὕστερον Ἄμφικλος	τὴν	ἀρχήν· (ἀφίκετο δὲ ἐξ Ἱστιαίας
[7, 1]	ἄπο γνώμης, καὶ τῶν Αἰγιαλέων	τὴν	ἀρχὴν Ἴων ἔσχεν ἀποθανόντος Σελινοῦντος,
[7, 13]	πράγματα ἐκέλευε, πρὶν ἢ ἐς	τὴν	Ἀσίαν διαβῆναι, τοῖς ἡγεμόσιν αὐτοὺς
[7, 3]	πρὶν μὲν ἢ Ἴωνας ἐς	τὴν	Ἀσίαν ἐλθεῖν, οὐκ ᾠκοῦντο αἱ
[7, 6]	ὅντινα δὴ τρόπον διαβεβήκεσαν ἐς	τὴν	Ἀσίαν, ἐνταῦθα εἶχεν οὕτω τὰ
[7, 3]	τοῦ θεοῦ, περαιοῦνται ναυσὶν ἐς	τὴν	Ἀσίαν, καὶ ὡς κατὰ τὴν
[7, 2]	ὡς δὲ ταῖς ναυσὶν ἐς	τὴν	Ἀσίαν κατῆραν, ἐπ´ ἄλλην ἐτρέποντο
[7, 13]	ἀνθεστηκότα τὰ Ἀχαιῶν ἀπηλλάσσοντο ἐς	τὴν	Ἀσίαν· Λακεδαιμόνιοι δὲ ὑπὸ φρονήματος
[7, 6]	πρότερον ἔτι διεβεβήκει ναυσὶν ἐς	τὴν	Ἀσίαν. οὗτοί τε δὴ τηνικαῦτα
[7, 3]	ὁμοῦ τοῖς Ἀθηναίοις διέβησαν ἐς	τὴν	Ἀσίαν. τὴν χώραν δὲ οὐ
[7, 1]	καλούμενα. (Ἴωνας δὲ ἀφικομένους ἐς	τὴν	Ἀττικὴν Ἀθηναῖοι καὶ ὁ βασιλεὺς
[7, 11]	μὲν καὶ Καλλικράτης ἐσβάλλειν ἐς	τὴν	Ἀττικὴν ἔπειθον· ἀνθισταμένων δὲ ἄλλων
[7, 16]	αὐτῶν ἐς Κατάνην, ἀνέστρεφεν ὀπίσω	τὴν	αὐτὴν αὖθις ὁδὸν ἐς Συρακούσας,
[7, 15]	ἀνοίας, ὃς Κριτόλαον καὶ πᾶσαν	τὴν	Ἀχαιῶν ἐπιστάμενος παρασκευὴν κακῶς οὕτως
[7, 13]	κύκλῳ τῆς Σπάρτης πολίσματα ἐς	τὴν	Ἀχαιῶν ὑπηγάγετο εὔνοιαν, ἐσήγαγε δὲ
[7, 24]	τε ἰόντι ἐπὶ τὴν πηγὴν	τὴν	Βιβλίδα Ποσειδῶνος πρὸ τῆς πόλεώς
[7, 15]	ἡλικία τὴν πόλιν ἐπλανῶντο ἀνὰ	τὴν	Βοιωτίαν καὶ ἐς τῶν ὀρῶν
[7, 9]	οὖν ἀναβεβηκότες καὶ οὗτοι παρὰ	τὴν	βουλὴν προθυμότατα ἐνέκειντο Ἀχαιοῖς· Ἀχαιοὶ
[7, 26]	ἀπὸ τοῦ κατὰ τὴν ὁδὸν	τὴν	Βουραϊκήν εἰσιν Ἡρακλέους στάδιοι. ἐπὶ
[7, 25]	ἀνθρώπων ὁ θεός, τότε καὶ	τὴν	Βοῦραν σεισμὸς ἐπέλαβεν ἰσχυρός, ὡς
[7, 6]	(ἡ δὲ ἐς Θερμοπύλας ἐπὶ	τὴν	Γαλατῶν στρατιὰν ἔξοδος καὶ τοῖς
[7, 2]	γενεὰς μὲν δύο Ἀνακτορίαν καλεῖσθαι	τὴν	γῆν Ἄνακτός τε αὐτόχθονος καὶ
[7, 1]	τὸ ἀρχαῖον καὶ οἱ νεμόμενοι	τὴν	γῆν ἐκαλοῦντο Αἰγιαλεῖς, λόγῳ μὲν
[7, 4]	χιόνα ἐξ οὐρανοῦ πεσεῖν ἐς	τὴν	γῆν, καὶ ἀπὸ τούτου Ποσειδῶνα
[7, 3]	γενέσθαι νομίζουσιν· ἐχόντων δὲ ἔτι	τὴν	γῆν Καρῶν ἀφικέσθαι φασὶν ἐς
[7, 19]	Ἀρόῃ θάλασσαν· ἐκβὰς δὲ ἐς	τὴν	γῆν καταλαμβάνει παῖδα καὶ παρθένον
[7, 19]	βασιλεὺς ξένος παραγενόμενός σφισιν ἐπὶ	τὴν	γῆν, ξενικὸν ἅμα ἀγόμενος δαίμονα,
[7, 26]	στρατὸς ἔμελλεν αὐτοῖς πολέμιος ἐς	τὴν	γῆν· οἱ δὲ οὐ γὰρ
[7, 26]	ᾠκεῖτο καὶ Ἰώνων ἔτι ἐχόντων	τὴν	γῆν. τὰ δὲ περὶ τὴν
[7, 19]	καθ´ ἥντινα αἰτίαν ἀφίκετο ἐς	τὴν	γῆν ταύτην, δηλώσει μοι καὶ
[7, 16]	ἧκεν ἄγγελος, ἀποκτείνας δὲ αὐτοχειρὶ	τὴν	γυναῖκα, ἵνα δὴ μὴ γένοιτο
[7, 17]	ὑπνωμένον ἀφεῖναι σπέρμα ἐς γῆν,	τὴν	δὲ ἀνὰ χρόνον ἀνεῖναι δαίμονα
[7, 13]	Σπάρτην μὴ ἐπιφέρειν σφίσιν ἀπαγορεύσοντας,	τὴν	δὲ ἐκ Ῥώμης παρουσίαν τῶν
[7, 27]	τὴν μὲν ἐς Ὀλυμπίαν ἀνέθεσαν,	τὴν	δὲ ἐν τῷ γυμνασίῳ, λίθου
[7, 26]	Ἴσιδος, λίθου καὶ ταῦτα Πεντελησίου.	τὴν	δὲ Οὐρανίαν σέβουσι μὲν τὰ
[7, 23]	παρθένου δὲ ἐρασθῆναι Βολίνης Ἀπόλλωνα,	τὴν	δὲ φεύγουσαν ἐς τὴν ταύτῃ
[7, 26]	ὅσα νομίζουσι προκαθαριεύσαντες καὶ ἐς	τὴν	δίαιταν. οἶδα καὶ οἴκημα ἐν
[7, 20]	δὲ ἀγορᾶς ἄντικρυς κατὰ ταύτην	τὴν	διέξοδον τέμενός ἐστιν Ἀρτέμιδος καὶ
[7, 25]	μὴ ἀληθεύουσα, αὐτίκα ἐκ τούτου	τὴν	δίκην ἔσχεν. ἢν δὲ ὑπὲρ
[7, 12]	ἀναβολαῖς καὶ ἀπάταις ἐχρῆτο ἐς	τὴν	δόσιν, μετὰ δὲ οὐ πολὺ
[7, 17]	Ῥωμαίων, ἐπέτρεψε τῇ στρατιᾷ διαρπάσαι	τὴν	Δύμην· Αὔγουστος δὲ ὕστερον καὶ
[7, 17]	σφισι τοῦ Οἰβώτα ποιήσασι καὶ	τὴν	εἰκόνα ἀναθεῖσιν ἐς Ὀλυμπίαν Σώστρατος
[7, 17]	ἐν Ὀλυμπίᾳ στεφανοῦν τοῦ Οἰβώτα	τὴν	εἰκόνα. ~(σταδίους δὲ ὅσον τεσσαράκοντα
[7, 2]	τὸ μνῆμα κατὰ τὴν ὁδὸν	τὴν	ἐκ τοῦ ἱεροῦ παρὰ τὸ
[7, 24]	πλείονα, καὶ ὁ ἀὴρ παρὰ	τὴν	ἑκάστοτε τοῦ ἔτους ὥραν χειμῶνός
[7, 7]	συμμάχων ἐπὶ Ῥωμαίους καὶ ἐπικουρίαν	τὴν	ἐκεῖθεν κατέφευγον οἱ Ἀθηναῖοι. Ῥωμαῖοι
[7, 17]	ἀκούειν ἐκέλευσεν ἡγεμόνος, ἀπομεμαθηκέναι φήσας	τὴν	ἐλευθερίαν τὸ Ἑλληνικόν. (τάδε μὲν
[7, 25]	μήνιμα πάρεστι μὲν τοῖς ἐς	τὴν	Ἑλίκην, πάρεστι δὲ καὶ ἄλλοις
[7, 24]	τῆς χώρας ἡ θάλασσα καὶ	τὴν	Ἑλίκην περιέλαβεν ἐν κύκλῳ πᾶσαν·
[7, 24]	ἀναδραμούσης, καθείλκυσεν αὔτανδρον τὸ κῦμα	τὴν	Ἑλίκην. (τοιοῦτό γε δὴ κατέλαβεν,
[7, 15]	τῶν ἀνδρῶν διδαχθέντες οὓς ἐς	τὴν	Ἑλλάδα ἀπέστειλαν καὶ ἐκ τῶν
[7, 9]	ὅσοι σὺν ἐκείνῳ πρότερον ἐς	τὴν	Ἑλλάδα ἀφίκοντο. οἱ δὲ τούς
[7, 15]	φανῇ πρὶν ἢ Μόμμιον ἐς	τὴν	Ἑλλάδα ἀφῖχθαι. (ἀγγέλους οὖν παρὰ
[7, 10]	οὔποτε ἐκ τοῦ χρόνου παντὸς	τὴν	Ἑλλάδα ἐκλιπόν. ἐπὶ μέν γε
[7, 10]	Εὔφορβος Ἀλκιμάχου. Ξέρξῃ δὲ ἐπὶ	τὴν	Ἑλλάδα ἐλαύνοντι Θεσσαλία τε δι´
[7, 10]	Μακεδόσιν ἐδουλώθησαν. οὕτω μὲν οὔποτε	τὴν	Ἑλλάδα ἐπέλειπον οἱ ἐπὶ προδοσίᾳ
[7, 14]	ὁ ἀδικώτατος. ~(ἀφίκοντο δὲ ἐς	τὴν	Ἑλλάδα καὶ οἱ ἀποσταλέντες ἐκ
[7, 6]	τὴν Ξέρξου καὶ Μήδων ἐπὶ	τὴν	Ἑλλάδα {ὁδὸν} οὔτε Λεωνίδᾳ τῆς
[7, 11]	ἐκ τῆς βουλῆς καταπέμπουσιν ἐς	τὴν	Ἑλλάδα· ὄνομα μὲν τῷ ἀνδρὶ
[7, 10]	ἐν Μακεδονίᾳ. ἥκοντας δὲ ἐς	τὴν	Ἑλλάδα ὑπήρχετο ὁ Καλλικράτης οὔτε
[7, 16]	ἱππέων τῇ τροπῇ, δεξάμενοι δὲ	τὴν	ἐμβολὴν τοῦ ὁπλιτικοῦ τοῦ Ῥωμαίων
[7, 26]	ἐμὲ ἦσαν ἔτι οἳ Ὠρεὸν	τὴν	ἐν Εὐβοίᾳ τῷ ὀνόματι Ἑστίαιαν
[7, 27]	ὅτι κατέλυσε πολιτείαν ἐμοὶ δοκεῖν	τὴν	ἐν Πελλήνῃ, δῶρον τὸ ἐπιφθονώτατον
[7, 4]	δὲ ὁμοῦ Λεωγόρῳ περὶ Ἀναίαν	τὴν	ἐν τῇ ἠπείρῳ τῇ πέραν
[7, 7]	γὰρ Ἑστίαιαν πόλιν καὶ Ἀντίκυραν	τὴν	ἐν τῇ Φωκίδι ἑλών, ὑπηκόους
[7, 20]	ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνος, πύλη κατὰ	τὴν	ἔξοδόν ἐστι ταύτην, καὶ ἐπιθήματα
[7, 16]	καὶ ἐπήρθησαν οἱ Ἀχαιοὶ ποιήσασθαι	τὴν	ἔξοδον πρότερον πρὶν ἢ Ῥωμαίους
[7, 20]	χωρίον· ἐπειδὰν δὲ τῇ Λιμνάτιδι	τὴν	ἑορτὴν ἄγωσι, τῆς θεοῦ τις
[7, 19]	πᾶν ἔτος, ἐπειδὰν τῷ Διονύσῳ	τὴν	ἑορτὴν ἄγωσι. ~(τῷ θεῷ δὲ
[7, 18]	πόλις καὶ οὐχ ἧσσον ἐς	τὴν	ἑορτὴν οἱ ἰδιῶται φιλοτίμως ἔχουσιν.
[7, 20]	ἔτος, ὡσαύτως δὲ καὶ Πατρεῖ,	τὴν	ἑορτὴν τῇ Λιμνάτιδι ἄγοντες. τοῦ
[7, 6]	Λέχαιον ἀποτειχίσειαν ἐς τὴν ἑτέραν	τὴν	ἐπὶ Κεγχρέαις θάλασσαν. (τοῦτο μὲν
[7, 19]	πρότερον ὁποῖα ὑπὸ τοῦ Εὐρυπύλου	τὴν	ἐπιδημίαν τοῖς ἐνταῦθα ἦν τὰ
[7, 27]	κυνῶν τὸ ἄρρεν. ἐς δὲ	τὴν	ἐπιοῦσαν ἀφικομένων ἐς τὸ ἱερὸν
[7, 18]	τὸ ἅρμα ἐζευγμένων· ἐς δὲ	τὴν	ἐπιοῦσαν τηνικαῦτα ἤδη δρᾶν τὰ
[7, 5]	ἄλλοις ἐτεκμαιρόμεθα εἶναι καὶ ἐς	τὴν	ἐργασίαν ὁρῶντες ἔνδον τοῦ ἀγάλματος
[7, 6]	ἦν τοῖς Ἀχαιοῖς. κατὰ μὲν	τὴν	ἐς Ἴλιον ἐπιστρατείαν Ἀγαμέμνονος Λακεδαίμονα
[7, 18]	Αὐγούστου βασιλέως ἐρημωθείσης διὰ τὸ	{τὴν}	ἐς τὴν Νικόπολιν τὴν ὑπὲρ
[7, 24]	ἐπὶ τῇ Ἑλίκῃ τοῦ σεισμοῦ	τὴν	ἐς τὸ ἔδαφος ἀνακινοῦσαν, σὺν
[7, 5]	Σαμίοις δὲ κατὰ τὴν ὁδὸν	τὴν	ἐς τὸ Ἡραῖον τὸ Ῥαδίνης
[7, 16]	χρήματα πλεονεξίαν, ἐοικυῖαν δὲ καὶ	τὴν	ἐς τὸν θάνατον δειλίαν. (Ἀχαιῶν
[7, 16]	φάρμακον, ἐοικυῖαν μὲν παρασχόμενος Μεναλκίδᾳ	τὴν	ἐς χρήματα πλεονεξίαν, ἐοικυῖαν δὲ
[7, 25]	εἰσιν οὐ μεγάλοι, κατὰ δὲ	τὴν	ἔσοδον ἐς τὸ ἱερὸν γυναικῶν
[7, 22]	καὶ αὐτή, μολίβδῳ δὲ πρὸς	τὴν	ἑστίαν προσέχονται λύχνοι χαλκοῖ. (ἀφικόμενος
[7, 6]	τῆς κατὰ Λέχαιον ἀποτειχίσειαν ἐς	τὴν	ἑτέραν τὴν ἐπὶ Κεγχρέαις θάλασσαν.
[7, 2]	Ἴωνας τὰ ἐς τὴν Ἄρτεμιν	τὴν	Ἐφεσίαν ἐστίν. (οὐ μὴν πάντα
[7, 15]	Ῥωμαίων. (Ἀχαιοῖς δὲ αὖθις ἐπὶ	τὴν	ἡγεμονίαν τοῦ στρατεύματος παρῄει Δίαιος·
[7, 4]	μὴ παρὰ Σαμίους καὶ ἐς	τὴν	Ἠλείαν, παρ´ ἄλλους γε οὐδένας
[7, 21]	τὸ ἐν Δωδώνῃ· τοῖς γὰρ	τὴν	ἤπειρον ταύτην οἰκοῦσι, τοῖς τε
[7, 5]	Ἐρυθραῖοι λέγουσιν. (ὡς δὲ ἐς	τὴν	θάλασσαν ἀφίκετο ἡ σχεδία τὴν
[7, 23]	ἐφεξῆς δὲ ἄκρα τε ἐς	τὴν	θάλασσαν ἔχει, καὶ ἐπ´ αὐτῇ
[7, 19]	καὶ αὐτίκα ἦν ἔκφρων μετὰ	τὴν	θέαν· τὰ μὲν δὴ πλείονα
[7, 2]	μὴν πάντα γε τὰ ἐς	τὴν	θεὸν ἐπύθετο ἐμοὶ δοκεῖν Πίνδαρος,
[7, 19]	καὶ παρθένων ὁπόσοι μὲν ἐς	τὴν	θεὸν οὐδὲν εἰργασμένοι Μελανίππου καὶ
[7, 4]	τεχθῆναι νομίζουσιν ἐν τῇ νήσῳ	τὴν	θεὸν παρὰ τῷ Ἰμβράσῳ ποταμῷ
[7, 6]	οἱ Ἀχαιοὶ μετέσχον, ἐς δὲ	τὴν	Θεσσαλίαν καὶ ἐπὶ τὸν πρὸς
[7, 19]	δὲ οὕτω διακείμενος οὐκ ἐς	τὴν	Θεσσαλίαν τὸν πλοῦν ἐποιεῖτο, ἀλλ´
[7, 17]	Ἄττης, ἀπέκοψε δὲ καὶ ὁ	τὴν	θυγατέρα αὐτῷ διδούς· Ἄγδιστιν δὲ
[7, 1]	ἀθροίζοντι ἀγγέλους ἔπεμπεν ὁ Σελινοῦς,	τὴν	θυγατέρα Ἑλίκην, ἣ μόνη οἱ
[7, 4]	τῶν καλουμένων Λελέγων· Ἀγκαίῳ δὲ	τὴν	θυγατέρα τοῦ ποταμοῦ λαβόντι τοῦ
[7, 21]	φονεύεσθαι. (προεξεργασθέντων δὲ ὁπόσα ἐς	τὴν	θυσίαν ἄλλα ἐκ Δωδώνης μεμαντευμένα
[7, 19]	οὐ χαλεπῶς συνήσειν τὰ ἐς	τὴν	θυσίαν· ἀφίκοντο δὲ ἐς μνήμην
[7, 19]	τοῖς ἐνταῦθα ἀνθρώποις τὰ ἐς	τὴν	θυσίαν ἐπαύσθη, τό τε ὄνομα
[7, 18]	τηνικαῦτα ἤδη δρᾶν τὰ ἐς	τὴν	θυσίαν νομίζουσι, δημοσίᾳ τε ἡ
[7, 19]	ἅμα ἀγόμενος δαίμονα, τὰ ἐς	τὴν	θυσίαν τῆς Τρικλαρίας παύσει. Ἰλίου
[7, 24]	γε δὴ κατέλαβεν, {καὶ} ἕτερον	τὴν	ἰδέαν, ἐν Σιπύλῳ πόλιν ἐς
[7, 23]	ὅτι μὴ γυναιξίν, ἣ ἂν	τὴν	ἱερωσύνην ἔχῃ, ἄλλῳ γε δὴ
[7, 25]	ἀρχαῖον. γυνὴ δὲ ἡ ἀεὶ	τὴν	ἱερωσύνην λαμβάνουσα ἁγιστεύει μὲν τὸ
[7, 21]	νεῶν τ´ ἰθυκρηδέμνων" οὕτω διὰ	τὴν	ἱππικὴν καὶ οὐκ ἀπὸ ἑτέρας
[7, 6]	τήν τε γῆν οἱ Ἀχαιοὶ	τὴν	Ἰώνων διελάγχανον καὶ ἐσῳκίζοντο ἐς
[7, 2]	μαντεῖόν ἐστιν ἀρχαιότερον ἢ κατὰ	τὴν	Ἰώνων ἐσοίκησιν, πολλῷ δὲ πρεσβύτερα
[7, 5]	τὴν θάλασσαν ἀφίκετο ἡ σχεδία	τὴν	Ἰώνων, φασὶν αὐτὴν ὁρμίσασθαι πρὸς
[7, 24]	αὐτίκα κατασκήψας τῶν τε οἰκοδομημάτων	τὴν	κατασκευὴν καὶ ὁμοῦ τῇ κατασκευῇ
[7, 20]	καὶ χρυσοῦ. (ἐρχομένῳ δὲ ἐς	τὴν	κάτω πόλιν Μητρὸς Δινδυμήνης ἐστὶν
[7, 25]	δὲ ἄλλος δῆμος ἀφίκοντο ἐς	τὴν	Κερύνειαν, καὶ δυνατωτέρα τε ἡ
[7, 3]	τὴν Ἀσίαν, καὶ ὡς κατὰ	τὴν	Κλάρον ἐγένοντο, ἐπεξίασιν αὐτοῖς οἱ
[7, 10]	Καλλικράτης οὔτε ἔργον τῶν ἐς	τὴν	κολακείαν οὔτε λόγον οὐδένα ἐς
[7, 16]	ὅμως τῶν πυλῶν, ἐπεῖχεν ἐς	τὴν	Κόρινθον παρελθεῖν, ὑποκαθῆσθαί τινα ἐντὸς
[7, 27]	ἐστὶν ἐπὶ λόφου κατὰ ἄκραν	τὴν	κορυφὴν ἐς ὀξὺ ἀνεστηκότος. τοῦτο
[7, 3]	Παμφύλων, Λυκίων μὲν κατὰ συγγένειαν	τὴν	Κρητῶν καὶ γὰρ οἱ Λύκιοι
[7, 11]	τῆς Ἑλλάδος ἀνδρὶ ἀλάστορι ἐπιτρέπει	τὴν	κρίσιν. (ἀφίκοντο δὲ ὡς τὸν
[7, 15]	τοῦ βυθοῦ. (ἐς μὲν οὖν	τὴν	Κριτολάου τελευτὴν καὶ ἄλλα πάρεστιν
[7, 19]	οὔτε Ἡρακλέα ἀγνοῆσαι τὰ ἐς	τὴν	λάρνακα εἰ δὴ τοιαῦτα ἦν
[7, 19]	θυσίαν ξένην, ἐνταῦθα ἱδρύσασθαί τε	τὴν	λάρνακα καὶ αὐτὸν οἰκῆσαι. ὁ
[7, 19]	ἤνοιξε δ´ οὖν ὁ Εὐρύπυλος	τὴν	λάρνακα καὶ εἶδε τὸ ἄγαλμα
[7, 20]	νυκτὶ ἐς τὸ ἐκτὸς φέρει	τὴν	λάρνακα ὁ ἱερεύς. αὕτη μὲν
[7, 19]	ὅτε ἔφυγεν Αἰνείας, ἀπολίποι ταύτην	τὴν	λάρνακα· οἱ δὲ ῥιφῆναί φασιν
[7, 19]	Ἴλιον λαβεῖν παρὰ τοῦ Ἡρακλέους	τὴν	λάρνακα· τὰ δὲ ἄλλα κατὰ
[7, 19]	οὔπω πρότερον ἑωράκεσαν καὶ ἐς	τὴν	λάρνακα ὑπενόησαν ὡς εἴη τις
[7, 3]	τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆς καὶ	τὴν	Λέβεδον ἐνέμοντο οἱ Κᾶρες, ἐς
[7, 25]	πόλισμα Κερύνειαν· ᾤκισται δὲ ὑπὲρ	τὴν	λεωφόρον ἐν ὄρει, καί οἱ
[7, 25]	(ἐκ Κερυνείας δὲ ἐπανελθόντι ἐς	τὴν	λεωφόρον καὶ ὁδεύσαντι οὐκ ἐπὶ
[7, 23]	Δρέπανον ὀνομάζουσιν. ὀλίγον δὲ ὑπὲρ	τὴν	λεωφόρον Ῥυπῶν ἐστι τὰ ἐρείπια·
[7, 15]	τὸν Σπερχειόν, ἀπέφευγεν ἐς Σκάρφειαν	τὴν	Λοκρῶν, οὐδὲ κατὰ τὸ στενὸν
[7, 8]	ἑσπέραν νεμόμενοι τῆς Εὐρώπης καθεῖλον	τὴν	Μακεδόνων ἀρχὴν καὶ τῶν ἐς
[7, 7]	μνήμην· (Φίλιππος δὲ ὁ Δημητρίου	τὴν	Μακεδόνων ἀρχήν, ὡς ἀφίκετο ἐς
[7, 7]	(Ἀντίγονος δὲ οὗτος τηνικαῦτα ἀρχὴν	τὴν	Μακεδόνων εἶχεν, ἐπιτροπεύων Φίλιππον τὸν
[7, 21]	αὐτὸ ἐξ ἀρχῆς ἀποφυγόντα φασὶ	τὴν	μανίαν Εὐρύπυλον. πρὸς δὲ τῷ
[7, 3]	ἥντινα ἥκουσι λαμβάνει μὲν γυναῖκα	τὴν	Μαντώ, ποιεῖται δὲ καὶ τοὺς
[7, 16]	οἱ ἐς Κόρινθον ἀποσωθέντες μετὰ	τὴν	μάχην ἀπεδίδρασκον ὑπὸ νύκτα εὐθύς·
[7, 16]	(εἰ δὲ ἐτόλμησεν ἐσδραμεῖν μετὰ	τὴν	μάχην Δίαιος ἐς Κόρινθον καὶ
[7, 16]	ἐνέδραν· τρίτῃ δὲ ἡμέρᾳ μετὰ	τὴν	μάχην ᾕρει τε κατὰ κράτος
[7, 15]	δὲ οὔτε ὤφθη ζῶν μετὰ	τὴν	μάχην οὔτε ἐν τοῖς νεκροῖς
[7, 27]	καὶ εἰκόνας ποιήσαντες οἱ Πελληνεῖς	τὴν	μὲν ἐς Ὀλυμπίαν ἀνέθεσαν, τὴν
[7, 27]	ὁ Δρύωνος, ἀνελόμενος παγκρατίου νίκας,	τὴν	μὲν Ὀλυμπίασι, τρεῖς δ´ Ἰσθμίων
[7, 3]	πόλιν κτίσαντες ὑπὸ τῇ Ἴδῃ	τὴν	μὲν οὐ μετὰ πολὺ ἐκλείπουσιν,
[7, 11]	(προσγενομένου δὲ τοῦ Καλλικράτους πρὸς	τὴν	Μεναλκίδου γνώμην ἐκεκύρωτο κατὰ Ἀθηναίων
[7, 2]	τοιᾷδε ἐξέλιπον τὴν πόλιν. (κατὰ	τὴν	Μυουσίαν χώραν θαλάσσης κόλπος ἐσεῖχεν
[7, 3]	ἠπείρῳ Κλαζομενὰς πόλιν· ἐς δὲ	τὴν	νῆσον διέβησαν δὴ κατὰ τὸ
[7, 3]	χερρόνησον Κλαζομενὰς ἐργάσεσθαι χώματι ἐς	τὴν	νῆσον ἐκ τῆς ἠπείρου. τούτων
[7, 4]	ἀφίκοντο δὲ καὶ Κᾶρες ἐς	τὴν	νῆσον ἐπὶ τῆς Οἰνοπίωνος βασιλείας
[7, 4]	συγγραφῇ τοιάδε εἰρημένα, Ποσειδῶνα ἐς	τὴν	νῆσον ἔρημον οὖσαν ἀφικέσθαι καὶ
[7, 17]	ποιησάμενος τὸν Ῥωμαίων· Σαρδὼ γὰρ	τὴν	νῆσον ἐς τὰ μάλιστα εὐδαίμονα
[7, 4]	ἀπὸ τούτων τῆς ἐνοικήσεως Σαμοθρᾴκην	τὴν	νῆσον καλοῦσιν ἀντὶ Δαρδανίας· οἱ
[7, 4]	ἔπεσιν ἐδήλωσε· τότε δὲ οἱ	τὴν	νῆσον οἰκοῦντες ἀνάγκῃ πλέον ἐδέξαντο
[7, 2]	ὁ Αὐτεσίωνος Θηβαῖος ἤγαγεν ἐς	τὴν	νῆσον τὴν νῦν μὲν ἀπὸ
[7, 4]	τε Ἐφεσίους ἐκβάλλουσι καὶ ἀνεσώσαντο	τὴν	νῆσον. (τὸ δὲ ἱερὸν τὸ
[7, 18]	Ἀκαρνάνων, τὰ μὲν πολλὰ ἐς	τὴν	Νικόπολιν κομισθῆναι, Πατρεῦσι δὲ ὁ
[7, 18]	ἐρημωθείσης διὰ τὸ {τὴν} ἐς	τὴν	Νικόπολιν τὴν ὑπὲρ τοῦ Ἀκτίου
[7, 2]	Θηβαῖος ἤγαγεν ἐς τὴν νῆσον	τὴν	νῦν μὲν ἀπὸ τοῦ Θήρα
[7, 6]	Ἑλληνικοῦ μοῖρα ἦσαν· κατὰ δὲ	τὴν	Ξέρξου καὶ Μήδων ἐπὶ τὴν
[7, 17]	εἰκόνος δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ περὶ	τὴν	ὀγδοηκοστὴν ὀλυμπιάδα κατὰ μάντευμα ἐκ
[7, 27]	Πελλήνην ἄγαλμά ἐστιν Ἑρμοῦ κατὰ	τὴν	ὁδόν, ἐπίκλησιν μὲν Δόλιος, εὐχὰς
[7, 27]	κεφαλῇ πῖλον εἰργασμένον. (κατὰ δὲ	τὴν	ὁδὸν ἐς αὐτὴν τὴν πόλιν
[7, 12]	καὶ αὐτῶν ὁ μὲν κατὰ	τὴν	ὁδὸν Καλλικράτης τελευτᾷ νόσῳ, οὐδὲ
[7, 26]	καὶ ἑβδομήκοντα ἀπὸ τοῦ κατὰ	τὴν	ὁδὸν τὴν Βουραϊκήν εἰσιν Ἡρακλέους
[7, 2]	ἐμὲ ἔτι τὸ μνῆμα κατὰ	τὴν	ὁδὸν τὴν ἐκ τοῦ ἱεροῦ
[7, 5]	τὰ ἔργα· Σαμίοις δὲ κατὰ	τὴν	ὁδὸν τὴν ἐς τὸ Ἡραῖον
[7, 24]	ἐφ´ ὅ τι ἂν βάλῃ	τὴν	ὁρμήν, ἀνέκλινεν αὐτίκα τοῖς ἐς
[7, 19]	Μελάνιππος {καὶ} ἐξέπλησαν τοῦ ἔρωτος	τὴν	ὁρμήν. καὶ οἱ μὲν ἔμελλον
[7, 13]	καὶ ἑώρων γὰρ {τὰ} πρὸς	τὴν	παραίνεσιν ἀνθεστηκότα τὰ Ἀχαιῶν ἀπηλλάσσοντο
[7, 19]	τὸ ἴσον τοῦ ἔρωτος ὑπηγάγετο	τὴν	παρθένον, ἐμνᾶτο αὐτὴν παρὰ τοῦ
[7, 22]	Τρίτωνος, ἱερᾶσθαι δὲ τῆς Ἀθηνᾶς	τὴν	παρθένον, Μελάνιππον δὲ παῖδα Ἄρεως
[7, 16]	ἀνέμενεν αὐτὸς ἐν τῷ ἰσθμῷ	τὴν	πᾶσαν ἀθροισθῆναι παρασκευήν. ἀφίκετο δὲ
[7, 10]	εἰ Ἀθήνας τε ἐλευθέραν καὶ	τὴν	πᾶσαν Ἑλλάδα ἀφήσει· Δημάδης δὲ
[7, 8]	Σικυώνιοι φρουρὰν ἐκ τοῦ Ἀκροκορίνθου	τὴν	πᾶσαν ἐξήλασαν καὶ ἀπέκτειναν Περσαῖον
[7, 13]	ἐχόντων δὲ αὐτῶν ἔς τε	τὴν	πᾶσαν πολέμου παρασκευὴν καὶ οὐχ
[7, 20]	γὰρ μεγέθει τε καὶ ἐς	τὴν	πᾶσαν ὑπερῆρκε κατασκευήν, ἀνὴρ δὲ
[7, 10]	ἐπράχθη· τολμημάτων δὲ τὸ ἀνοσιώτατον,	τὴν	πατρίδα καὶ ἄνδρας προδιδόναι πολίτας
[7, 1]	κατῆλθεν ἐς Θεσσαλίαν καὶ ἔσχε	τὴν	πατρῴαν ἀρχήν, Ἴωνι δὲ ἐπὶ
[7, 27]	τῶν ὀρῶν κατέρχονται τῶν ὑπὲρ	τὴν	Πελλήνην, πρὸς μὲν Αἰγείρας καλούμενος
[7, 15]	(ἀπιοῦσι δὲ ὀπίσω σφίσιν ἐς	τὴν	Πελοπόννησον Μέτελλος καὶ Ῥωμαῖοι περὶ
[7, 21]	ἐκείνης οἱ ἔπειτα ἄνθρωποι Καλλιρόην	τὴν	πηγὴν καλοῦσι. (τοῦ θεάτρου δὲ
[7, 21]	Κυανέαις ἔσω ἐνιδόντα τινὰ ἐς	τὴν	πηγὴν ὁμοίως πάντα ὁπόσα θέλει
[7, 24]	καὶ Μιλησίοις τε ἰόντι ἐπὶ	τὴν	πηγὴν τὴν Βιβλίδα Ποσειδῶνος πρὸ
[7, 21]	αἰδώς ἀπέσφαξέ τε αὑτὴν ἐς	τὴν	πηγήν, {τοῦ λιμένος} ἣ ἐν
[7, 2]	ὃ τοὺς ἀνθρώπους ἠνάγκασαν ἐκλιπεῖν	τὴν	πόλιν. ἀπεχώρησαν δὲ ἐς Μίλητον
[7, 13]	ἕκαστος τάχους εἶχεν, ἔφευγον πρὸς	τὴν	πόλιν. (εἰ δὲ ὁ Δαμόκριτος
[7, 27]	τοι πίνειν πηγαί σφισιν ὑπὸ	τὴν	πόλιν εἰσὶν οὐ πολλαί· τὸ
[7, 25]	κατὰ ἀνάγκην δὲ ἐκλείπουσι Μυκηναῖοι	τὴν	πόλιν ἐπιλειπόντων σφᾶς τῶν σιτίων,
[7, 15]	καὶ γυναῖκες ἐκλελοιπότες πᾶσα ἡλικία	τὴν	πόλιν ἐπλανῶντο ἀνὰ τὴν Βοιωτίαν
[7, 22]	Φαρῶν. πρὶν δὲ ἢ ἐς	τὴν	πόλιν ἐσελθεῖν, μνῆμά ἐστι λευκοῦ
[7, 27]	δὲ τὴν ὁδὸν ἐς αὐτὴν	τὴν	πόλιν ἐστὶν Ἀθηνᾶς λίθου μὲν
[7, 3]	δὲ ἐποίησε μὲν Λυσίμαχος ἀνάστατον	τὴν	πόλιν, ἵνα δὴ συντέλεια ἐς
[7, 22]	Τριτείας οἰκίσαι τε ὡς ηὐξήθη	τὴν	πόλιν καὶ θέσθαι τὸ ὄνομα
[7, 2]	οἰκήτορες ἐπὶ τύχῃ τοιᾷδε ἐξέλιπον	τὴν	πόλιν. (κατὰ τὴν Μυουσίαν χώραν
[7, 15]	Μεγαρεῖς μὲν παραδιδόασιν ἀμαχεὶ Ῥωμαίοις	τὴν	πόλιν, Μέτελλος δὲ ὡς ἀφίκετο
[7, 27]	καὶ οἴνου κρατῆρας ἱστᾶσιν ἀνὰ	τὴν	πόλιν πᾶσαν. (ἔστι καὶ Ἀπόλλωνος
[7, 3]	χωρίῳ. (Κολοφωνίοις δὲ ὅπως μὲν	τὴν	πόλιν συνέπεσεν ἐρημωθῆναι, προεδήλωσέ μοι
[7, 17]	μὴ Δύμην τὸ ἐπίγραμμα καλεῖ	τὴν	πόλιν· τὰ γὰρ ἀρχαιότερα ὀνόματα
[7, 15]	Ἐλατείας τῆς Φωκέων καὶ ἐς	τὴν	πόλιν ὑπ´ αὐτῶν κατὰ συγγένειαν
[7, 6]	δὲ ἐς τοσοῦτο ἠρήμωσεν Ἀλέξανδρος	τὴν	πόλιν, ὡς ἔτεσιν ὕστερον οὐ
[7, 27]	μάλιστα ἀνεῖται μελέτην· οὐδὲ ἐς	τὴν	πολιτείαν ἐγγραφῆναι πρότερον καθέστηκεν οὐδενὶ
[7, 3]	ναυσὶν ἰσχῦον· τῆς δὲ χώρας	τὴν	πολλὴν ἐνέμοντο ἔτι οἱ Κᾶρες.
[7, 15]	Μακεδονίας τὸν στρατόν, διὰ Θεσσαλίας	τὴν	πορείαν καὶ παρὰ τὸν Λαμιακὸν
[7, 3]	ἐς Δελφούς· Τειρεσίαν δὲ κατὰ	τὴν	πορείαν τὸ χρεὼν ἐπέλαβεν ἐν
[7, 24]	ὅντινα χρὴ τρόπον ἐπὶ ἀρχὴν	τὴν	Πριάμου στρατεύεσθαι. Ἀγαμέμνονι δὲ καὶ
[7, 1]	καὶ Σικυωνίας, καθήκουσα μὲν ἐπὶ	τὴν	πρὸς ἕω θάλασσαν, Ἀχαΐαν δὲ
[7, 14]	δὲ καὶ Ἄργος καὶ Ἡράκλειαν	τὴν	πρὸς Οἴτῃ καὶ Ὀρχομενίους Ἀρκάδας
[7, 19]	ναῦς τοῦ Εὐρυπύλου κατήνεγκεν ἐπὶ	τὴν	πρὸς τῇ Ἀρόῃ θάλασσαν· ἐκβὰς
[7, 9]	τῷ πράγματι ἐφ´ ὅτῳ ποιεῖται	τὴν	πρόσοδον παρὰ τῆς Ῥωμαίων βουλῆς
[7, 6]	καὶ οἱ Μεσσήνιοι παροικοῦντες ἀνασώσασθαι	τὴν	προτέραν ἔτι εὐδαιμονίαν ἐκώλυον· (Θηβαίοις
[7, 16]	φεύγοντες, τῆς Ῥωμαίων ἵππου μηδὲ	τὴν	πρώτην ἔφοδον ὑπομείναντες· ὁ δὲ
[7, 18]	τῶν ζῴων, τὰ μὲν ὑπὸ	τὴν	πρώτην ὁρμὴν τοῦ πυρὸς βιαζόμενα
[7, 18]	οἱ ἐμβαλόντες ἐπανάγουσιν αὖθις ἐς	τὴν	πυράν. τρωθῆναι δὲ οὐδένα ὑπὸ
[7, 9]	εἴρητο ἀπὸ τοῦ κοινοῦ παρὰ	τὴν	Ῥωμαίων βουλὴν ἀπιέναι πρέσβεις, ἰδίᾳ
[7, 12]	λέγειν καὶ ἀνάγειν ἤθελον ἐπὶ	τὴν	Ῥωμαίων βουλήν. Ἀχαιοὶ δὲ ἀντελαμβάνοντο
[7, 12]	περὶ ἀμφισβητησίμου χώρας καταφεύγουσιν ἐπὶ	τὴν	Ῥωμαίων βουλήν· καταφεύγουσι δὲ αὐτοῖς
[7, 11]	μάλιστα Ἑλλήνων. καταφεύγουσιν οὖν ἐπὶ	τὴν	Ῥωμαίων βουλὴν οἱ Ὠρώπιοι· καὶ
[7, 11]	ἥμισυ ὑπισχνεῖτο, ἰσχύοντι διὰ φιλίαν	τὴν	Ῥωμαίων ἐν Ἀχαιοῖς μέγιστον. (προσγενομένου
[7, 7]	δὲ οὐ κατὰ γνώμην οἱ	τὴν	Ῥωμαίων ἐστὶν εἰργασμένα· Εὐβοέων γὰρ
[7, 4]	τε ὡς ἀνὰ πᾶσαν μὲν	τὴν	Σικελίαν, ἐπὶ πλεῖστον δὲ καὶ
[7, 27]	ἔσχατος ποταμῶν τῶν Ἀχαϊκῶν, ἐς	τὴν	Σικυωνίαν ἐκδίδωσι θάλασσαν.
[7, 14]	ἀνέπεισε μὲν ἐπιφέρειν ὅπλα ἐπὶ	τὴν	Σπάρτην, ἀνέπεισε δὲ καὶ Ῥωμαίοις
[7, 13]	αὐτὰ καὶ φρουράς, ὁρμητήρια ἐπὶ	τὴν	Σπάρτην Ἀχαιοῖς εἶναι. (Μεναλκίδας δὲ
[7, 13]	Ἀχαιοὶ πολεμεῖν, καὶ στρατὸς ἐπὶ	τὴν	Σπάρτην ἠθροίζετο ὑπὸ Δαμοκρίτου στρατηγεῖν
[7, 13]	λόγους ἐλθεῖν, ὅπλα μὲν ἐπὶ	τὴν	Σπάρτην μὴ ἐπιφέρειν σφίσιν ἀπαγορεύσοντας,
[7, 12]	τὰ μάλιστα γενέσθαι πρόθυμον ἐξελέσθαι	τὴν	Σπάρτην συνεδρίου τοῦ Ἀχαιῶν. (ἐνταῦθα
[7, 13]	(Δαμοκρίτῳ μὲν οὖν ἀπαγαγόντι ὀπίσω	τὴν	στρατιὰν ἐπιβάλλουσιν οἱ Ἀχαιοὶ ζημίαν
[7, 6]	Ἀθηναίους πόλεμον καταστάντων ὕστερον, ἐς	τὴν	συμμαχίαν ἦσαν οἱ Ἀχαιοὶ πρόθυμοι
[7, 25]	τὸ ἔπειτα ἐγένετο ἐπιφανεστέρα διὰ	τὴν	συνοίκησιν τῶν Μυκηναίων. (ἐν Κερυνείᾳ
[7, 5]	αὑτάς· καὶ οὕτως οἱ Ἐρυθραῖοι	τὴν	σχεδίαν καθέλκουσιν. ἔσοδός τε δὴ
[7, 5]	πλεξαμένους κάλον ἐκ τῶν τριχῶν	τὴν	σχεδίαν παρὰ σφᾶς κατάξειν. αἱ
[7, 23]	Ἀπόλλωνα, τὴν δὲ φεύγουσαν ἐς	τὴν	ταύτῃ φασὶν ἀφεῖναι θάλασσαν αὑτήν,
[7, 6]	ἐστιν· ~(τότε δὲ ἀπεληλυθότων Ἰώνων	τήν	τε γῆν οἱ Ἀχαιοὶ τὴν
[7, 24]	καὶ οὐδεμιᾶς ἐπελθούσης ὕστερον στρατιᾶς	τήν	τε Ἴλιον ἐπόρθησε καὶ ὅσαι
[7, 25]	Ἀττικῆς, ἐπειδὴ ἐπύθοντο τοῦ Κόδρου	τὴν	τελευτὴν καὶ ὅντινα ἐγένετο αὐτῷ
[7, 4]	Κωκάλου τῶν θυγατέρων ἐσπουδάσθη κατὰ	τὴν	τέχνην, ὡς καὶ θάνατον τῷ
[7, 3]	Κᾶρες· ἐσήγαγε δὲ Ἴωνας ἐς	τὴν	Τέων Ἄποικος ἀπόγονος Μελάνθου τέταρτος,
[7, 26]	καὶ Μοιρῶν τε εἶναι μίαν	τὴν	Τύχην καὶ ὑπὲρ τὰς ἀδελφάς
[7, 18]	τὸ {τὴν} ἐς τὴν Νικόπολιν	τὴν	ὑπὲρ τοῦ Ἀκτίου συνοικίζεσθαι καὶ
[7, 7]	καὶ τοῦ Αἰτωλῶν ἔθνους Μαγνησίαν	τὴν	ὑπὸ τὸ Πήλιον κατεῖχεν ὁ
[7, 26]	τὴν γῆν. τὰ δὲ περὶ	τὴν	Φελλόην ἐς φυτείαν ἀμπέλων ἐστὶν
[7, 26]	καταρρεῖται τῷ ὕδατι, ἀριθμεῖν καὶ	τὴν	Φελλόην ἔστιν ἐν τούτοις. θεῶν
[7, 10]	Λυσάνδρῳ τὰς ἑαυτῶν. κατὰ δὲ	τὴν	Φιλίππου βασιλείαν τοῦ Ἀμύντου Λακεδαίμονα
[7, 9]	καὶ φρόνημα κατὰ φιλίαν προσειληφὼς	τὴν	Φιλοποίμενος, λόγῳ τε ἀπέφαινε τὰ
[7, 26]	τοῖς Ὑπερησιεῦσιν ἤλπιζον καὶ εἶναι	τὴν	φλόγα {καὶ} ἐκ τοῦ ἐπικουρικοῦ
[7, 11]	προτέραις παρεῖτό σφισιν ἁρπαγαῖς, ἀπάγουσι	τὴν	φρουράν. Ἀχαιοὺς δὲ ὑστερήσαντας τῆς
[7, 11]	ἐς Ἀθηναίους γένηται ἔγκλημα Ὠρωπίοις,	τὴν	φρουρὰν τότε ἀπάγειν παρ´ αὐτῶν
[7, 5]	καὶ τοῦ Πίονος τοῦ ὄρους	τὴν	φύσιν καὶ πηγὴν τὴν Ἁλιταίαν·
[7, 14]	ἐσέβαλον σὺν ὅπλοις ἐς γῆν	τὴν	Φωκίδα, δευτέραν Εὐβοεῦσιν, ἐδῄωσαν γὰρ
[7, 4]	χρόνον δὲ καὶ Οἰνοπίωνα ἐς	τὴν	Χίον κατᾶραι ναυσὶν ἐκ Κρήτης,
[7, 5]	τοῦ Ἐρυθραίων λιμένος ἐς νῆσον	τὴν	Χίων πλέουσι τοῦτό ἐστι μεσαίτατον.
[7, 24]	ὁ κύκλος παρέχεται τοῦ ἡλίου	τὴν	χρόαν παρὰ τὸ εἰωθὸς ἤτοι
[7, 3]	Ἀθηναίοις διέβησαν ἐς τὴν Ἀσίαν.	τὴν	χώραν δὲ οὐ πολέμῳ, κατὰ
[7, 23]	τριάκοντα ἀπέχει Ῥυπῶν. (Αἰγίου δὲ	τὴν	χώραν διέξεισι μὲν ποταμὸς Φοῖνιξ,
[7, 24]	ἀνέμων ἔστιν οἷς ἐνέπεσον ἐς	τὴν	χώραν ἐμβολαὶ περιτρέπουσαι τὰ δένδρα,
[7, 2]	Λυδῶν τὸ πολὺ οἱ νεμόμενοι	τὴν	χώραν ἦσαν· ᾤκουν δὲ καὶ
[7, 25]	Ἑλικαέων δὲ οὐκέτι ὄντων νέμονται	τὴν	χώραν οἱ Αἰγιεῖς. (μετὰ δὲ
[7, 2]	δὲ Κᾶρες οἱ πρότερον νεμόμενοι	τὴν	χώραν σύνοικοι τοῖς Κρησὶν ἐγένοντο·
[7, 24]	τοῦ Ποσειδῶνος, ἀλλὰ σεισμὸς ἐς	τὴν	χώραν σφίσιν αὐτίκα κατασκήψας τῶν
[7, 14]	Εὐβοεῦσιν, ἐδῄωσαν γὰρ καὶ Εὐβοέων	τὴν	χώραν, τρίτην δὲ Ἀμφισσεῦσι, τεμόντες
[7, 16]	καὶ ὁ ἵππος λαβόντες ἀφιᾶσι	τὴν	ψυχήν. (οὗτος μὲν δὴ ἀγαθὴν
[7, 13]	Λακεδαιμονίοις σωτηρίαν εὕρισκεν ἀφίησιν ἑκουσίως	τὴν	ψυχὴν πιὼν φάρμακον. καὶ Μεκαλκίδᾳ
[7, 18]	οἰκήτορας ἐκλιπεῖν ὑπὸ ἀσθενείας φασὶ	τὴν	Ὤλενον καὶ ἐς Πειράς τε
[7, 5]	καθήμενόν τε ἐπὶ θρόνου καὶ	ἠλακάτην	ἐν ἑκατέρᾳ τῶν χειρῶν ἔχει
[7, 1]	δὲ ἐγένοντο Δαναοῦ γαμβροί, καὶ	Αὐτομάτην	μὲν Ἀρχιτέλης, Σκαιὰν δὲ ἔλαβεν
[7, 12]	προφάσει χρώμενος τοιᾷδε ἐς τὴν	ἀπάτην.	(Λακεδαιμόνιοι περὶ ἀμφισβητησίμου χώρας καταφεύγουσιν
[7, 12]	ἱέραξ ἱέρακος πέτεσθαι, εἴγε καὶ	Καλλικράτην	ἀνοσιώτατον τῶν τότε Μεναλκίδας {μὲν}
[7, 12]	τότε Μεναλκίδας {μὲν} ὑπερῆρεν ἀπιστίᾳ,	Καλλικράτην,	ὃς ἐλάσσων παντοίου λήμματος καὶ
[7, 18]	ἀναβασμούς. (πρῶτα μὲν δὴ πομπὴν	μεγαλοπρεπεστάτην	τῇ Ἀρτέμιδι πομπεύουσι, καὶ ἡ
[7, 27]	ἀρχαῖον ἐς ἐφήβων μάλιστα ἀνεῖται	μελέτην·	οὐδὲ ἐς τὴν πολιτείαν ἐγγραφῆναι
[7, 8]	Ἀχαιοὶ καθεῖλον καὶ τὰ ἐς	μελέτην	τοῖς ἐφήβοις ἐκ τῶν Λυκούργου
[7, 6]	τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ τῶν Ἑλλήνων	μετῆν	ἂν καὶ Ἀχαιοῖς γεγράφθαι. δοκεῖν
[7, 17]	ὡς δὲ αὐξανομένῳ κάλλους οἱ	μετῆν	πλέον ἢ κατὰ εἶδος ἀνθρώπου,
[7, 21]	δὲ ἐς Καλλιρόην ἔρωτος Κορέσῳ	μετῆν,	τοσοῦτο εἶχεν ἀπεχθείας ἐς αὐτὸν
[7, 21]	ἐπ´ αἰτίαις ἄλλαις· ἐγὼ δὲ	εὑρετὴν	ἱππικῆς ὄντα ἀπὸ τούτου σχεῖν
[7, 23]	πατέρα μὲν σφᾶς Ἀπόλλωνα ἐπιφημίζειν,	θνητὴν	δὲ γυναῖκα οὐδεμίαν μητέρα· (Ἀσκληπιὸν
[7, 4]	ἑκουσίως παρὰ Μίνω ἔφυγεν ἐς	Κρήτην,	καὶ αὐτῷ τε ἀγάλματα Μίνῳ
[7, 3]	παρὰ Ἐρυθραίων καὶ ἐκ Τέω	Δεοίτην	καὶ Πέρικλον λαμβάνουσι καὶ Ἄβαρτον.
[7, 14]	γὰρ καὶ Εὐβοέων τὴν χώραν,	τρίτην	δὲ Ἀμφισσεῦσι, τεμόντες καὶ τὴν
[7, 14]	μὲν ἐπιφέρειν ὅπλα ἐπὶ τὴν	Σπάρτην,	ἀνέπεισε δὲ καὶ Ῥωμαίοις ἐκ
[7, 13]	καὶ φρουράς, ὁρμητήρια ἐπὶ τὴν	Σπάρτην	Ἀχαιοῖς εἶναι. (Μεναλκίδας δὲ ᾕρητο
[7, 13]	πολεμεῖν, καὶ στρατὸς ἐπὶ τὴν	Σπάρτην	ἠθροίζετο ὑπὸ Δαμοκρίτου στρατηγεῖν τηνικαῦτα
[7, 1]	χρηστηρίου κομίζουσι τὰ ὀστᾶ ἐς	Σπάρτην,	καὶ ἦν καὶ ἐς ἐμὲ
[7, 9]	ἐκβληθέντας ὑπὸ Ἀχαιῶν κατάγουσιν ἐς	Σπάρτην	καὶ ὅσων πρὸ κρίσεως ἀπελθόντων
[7, 13]	ἐλθεῖν, ὅπλα μὲν ἐπὶ τὴν	Σπάρτην	μὴ ἐπιφέρειν σφίσιν ἀπαγορεύσοντας, τὴν
[7, 13]	τὸ τεῖχος τῆς Σπάρτης {εἰς	Σπάρτην}	νῦν δὲ αὐτίκα τε ἀνεκάλεσεν
[7, 12]	μάλιστα γενέσθαι πρόθυμον ἐξελέσθαι τὴν	Σπάρτην	συνεδρίου τοῦ Ἀχαιῶν. (ἐνταῦθα ὡς
[7, 9]	Λακεδαιμονίων τοῦ δήμου κατάγουσιν ἐς	Σπάρτην.	τότε οὖν ἀναβεβηκότες καὶ οὗτοι
[7, 27]	ἐστιν ἐπίκλησιν· τούτῳ καὶ Λαμπτήρια	ἑορτὴν	ἄγουσι, καὶ δᾷδάς τε ἐς
[7, 22]	πηλοῦ πεποιημένα· τούτοις κατὰ ἔτος	ἑορτὴν	ἄγουσιν, οὐδέν τι ἀλλοίως ἢ
[7, 20]	ἐπειδὰν δὲ τῇ Λιμνάτιδι τὴν	ἑορτὴν	ἄγωσι, τῆς θεοῦ τις τῶν
[7, 19]	ἔτος, ἐπειδὰν τῷ Διονύσῳ τὴν	ἑορτὴν	ἄγωσι. ~(τῷ θεῷ δὲ τῷ
[7, 18]	καὶ οὐχ ἧσσον ἐς τὴν	ἑορτὴν	οἱ ἰδιῶται φιλοτίμως ἔχουσιν. ἐσβάλλουσι
[7, 19]	ναὸς Ἀρτέμιδος Τρικλαρίας ἐπίκλησιν, καὶ	ἑορτὴν	οἱ Ἴωνες αὐτῇ καὶ παννυχίδα
[7, 18]	ὑστέρους. (ἄγουσι δὲ καὶ Λάφρια	ἑορτὴν	τῇ Ἀρτέμιδι οἱ Πατρεῖς ἀνὰ
[7, 27]	ἐκ πηγῶν. ἄγουσι δὲ καὶ	ἑορτὴν	τῇ Δήμητρι ἐνταῦθα ἡμερῶν ἑπτά·
[7, 20]	ὡσαύτως δὲ καὶ Πατρεῖ, τὴν	ἑορτὴν	τῇ Λιμνάτιδι ἄγοντες. τοῦ θεάτρου
[7, 1]	καταμείναντες οὐχ ἥκιστα ἐν τῷδε·	Μετανάστην	γὰρ τῷ παιδὶ ὄνομα ἔθετο
[7, 16]	ἠναντιοῦτο ὑπὸ ἀγνωμοσύνης· ~(Μόμμιος δὲ	Ὀρέστην	ἅμα ἀγόμενος, τὸν πρότερον ἐπὶ
[7, 25]	ἐστιν Εὐμενίδων· ἱδρύσασθαι δὲ αὐτὸ	Ὀρέστην	λέγουσιν. ὃς δ´ ἂν ἐνταῦθα
[7, 6]	τῶν ἐπιχωρίων Πατρεῦσιν ἐξηγητὴς τὸν	παλαιστὴν	Χίλωνα Ἀχαιῶν μόνον μετασχεῖν ἔφασκε
[7, 8]	ἐν Σπάρτῃ τυραννὶς κατελέλυτο, ἐς	πλείστην	ὠμότητα ἀνδρὸς ἀφικομένου, τὰ ἐς
[7, 22]	παρίστατο ἅπασιν εἰκάζειν. (Τριτείας δὲ	οἰκιστὴν	οἱ μὲν Κελβίδαν γενέσθαι λέγουσιν,
[7, 3]	Ῥαδαμάνθυός φασιν ἐκ Κρήτης καὶ	οἰκιστὴν	τῇ πόλει γενέσθαι τὸν Ἔρυθρον·
[7, 19]	τῆς θεοῦ Κομαιθὼ τὸ εἶδος	καλλίστην	παρθένον, τυγχάνειν δὲ αὐτῆς ἐρῶντα
[7, 2]	Θήρα τούτου, πρότερον δὲ ὀνομαζομένην	Καλλίστην.	(τρίτον δὲ τότε οἱ Κόδρου
[7, 17]	δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ περὶ τὴν	ὀγδοηκοστὴν	ὀλυμπιάδα κατὰ μάντευμα ἐκ Δελφῶν
[7, 17]	οὐχ οὕτω τὰ ἐς τὸν	Ἄττην,	ἀλλὰ ἐπιχώριός ἐστιν ἄλλος σφίσιν
[7, 17]	ἔρως ἔσχεν Ἄγδιστιν. αὐξηθέντα δὲ	Ἄττην	ἀποστέλλουσιν ἐς Πεσσινοῦντα οἱ προσήκοντες
[7, 17]	Ἄγδιστιν δὲ μετάνοια ἔσχεν οἷα	Ἄττην	ἔδρασε, καί οἱ παρὰ Διὸς
[7, 17]	μήτε τήκεσθαι. (τάδε μὲν ἐς	Ἄττην	τὰ γνωριμώτατα· ἐν δὲ τῇ
[7, 25]	ᾠκεῖτο Αἰγαὶ πόλις· ἐκλειφθῆναι δὲ	αὐτὴν	ἀνὰ χρόνον ὑπὸ ἀσθενείας λέγουσι.
[7, 16]	ἐς Κατάνην, ἀνέστρεφεν ὀπίσω τὴν	αὐτὴν	αὖθις ὁδὸν ἐς Συρακούσας, διαρπάζοντας
[7, 3]	Ὀρχομένιοι Μινύαι σὺν Ἀθάμαντι ἐς	αὐτὴν	ἐλθόντες· λέγεται δὲ ὁ Ἀθάμας
[7, 19]	ἦν πείθομαι οὔτε τὰ ἐς	αὐτὴν	ἐπιστάμενος δοκεῖ μοί ποτε ἂν
[7, 26]	φέρουσα τὸ Ἀμαλθείας· παρὰ δὲ	αὐτὴν	Ἔρως πτερὰ ἔχων ἐστίν, ἐθέλει
[7, 27]	Ἀρτέμιδος, καὶ ὀμνύουσιν ἐπὶ μεγίστοις	αὐτήν·	ἔσοδός τε πλὴν τοῖς ἱερεῦσιν
[7, 25]	ἀπὸ γυναικὸς Βούρας, θυγατέρα δ´	αὐτὴν	Ἴωνος τοῦ Ξούθου καὶ Ἑλίκης
[7, 21]	θύσῃ τῷ Διονύσῳ Κόρεσος ἢ	αὐτὴν	Καλλιρόην ἢ τὸν ἀποθανεῖν ἀντ´
[7, 21]	ἡ γνώμη, καὶ ἐσῄει γὰρ	αὐτὴν	Κορέσου τε ἔλεος καὶ ὅσα
[7, 14]	τελεῖν ἐς τὸ Ἀχαϊκὸν μήτε	αὐτὴν	Κόρινθον, ἀφεῖσθαι δὲ καὶ Ἄργος
[7, 3]	γενέσθαι τὸν Ἔρυθρον· ἐχόντων δὲ	αὐτὴν	ὁμοῦ τοῖς Κρησὶ Λυκίων καὶ
[7, 5]	ἡ σχεδία τὴν Ἰώνων, φασὶν	αὐτὴν	ὁρμίσασθαι πρὸς ἄκρᾳ καλουμένῃ Μεσάτῃ·
[7, 19]	ἔρωτος ὑπηγάγετο τὴν παρθένον, ἐμνᾶτο	αὐτὴν	παρὰ τοῦ πατρός. ἕπεται δέ
[7, 17]	Αὔγουστος δὲ ὕστερον καὶ προσένειμεν	αὐτὴν	Πατρεῦσιν. (ἐκαλεῖτο δὲ τὰ μὲν
[7, 21]	δὲ τὸ ἐκτὸς κάθοδος ἐς	αὐτὴν	πεποίηται. μαντεῖον δὲ ἐνταῦθά ἐστιν
[7, 12]	τῇ Σπάρτῃ, τοῖς δὲ ταράσσουσιν	αὐτὴν	πολεμήσων ἀφίξεσθαι. (ἐρομένων δὲ τῶν
[7, 3]	γῆν Καρῶν ἀφικέσθαι φασὶν ἐς	αὐτὴν	πρώτους τοῦ Ἑλληνικοῦ Κρῆτας, Ῥάκιον
[7, 23]	ἐν θαλάσσῃ νυμφῶν, ἐρασθεῖσαν δὲ	αὐτὴν	Σελέμνου φοιτᾶν τε ὡς αὐτόν
[7, 5]	ἐνταῦθα οἰκίζειν καὶ ἄγειν ἐς	αὐτὴν	Σμυρναίους ἀναστήσαντα ἐκ τῆς προτέρας·
[7, 27]	(κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν ἐς	αὐτὴν	τὴν πόλιν ἐστὶν Ἀθηνᾶς λίθου
[7, 19]	λάρνακα· οἱ δὲ ῥιφῆναί φασιν	αὐτὴν	ὑπὸ Κασσάνδρας συμφορὰν τῷ εὑρόντι
[7, 21]	τούτων, ἐλείπετο οὐδὲν ἔτι ἢ	αὐτὴν	φονεύεσθαι. (προεξεργασθέντων δὲ ὁπόσα ἐς
[7, 6]	πρὸς Ἤλιδος πρώτη, μετὰ δὲ	αὐτὴν	Ὤλενος καὶ Φαραὶ καὶ Τρίτεια
[7, 19]	καὶ ἄλλοι λόγοι δύο ἐς	αὐτήν,	ὡς ὅτε ἔφυγεν Αἰνείας, ἀπολίποι
[7, 21]	αὐτὸν εἴργασται αἰδώς ἀπέσφαξέ τε	αὑτὴν	ἐς τὴν πηγήν, {τοῦ λιμένος}
[7, 23]	τὴν ταύτῃ φασὶν ἀφεῖναι θάλασσαν	αὑτήν,	καὶ ἀθάνατον γενέσθαι χάριτι τοῦ
[7, 19]	αἰτίαν ἀφίκετο ἐς τὴν γῆν	ταύτην,	δηλώσει μοι καὶ ταῦτα ὁ
[7, 24]	γῇ. (τότε δὲ ἰδέαν μὲν	ταύτην	ἐπὶ τῇ Ἑλίκῃ τοῦ σεισμοῦ
[7, 10]	ἔφη κατὰ τὴν αἰτίαν ἔχει	ταύτην·	ἐστρατήγησα μὲν Ἀχαιῶν καὶ ἐγώ,
[7, 20]	πύλη κατὰ τὴν ἔξοδόν ἐστι	ταύτην,	καὶ ἐπιθήματα ἐπὶ τῆς πύλης
[7, 27]	δὲ ἐν τῷ γυμνασίῳ, λίθου	ταύτην	καὶ οὐ χαλκοῦ. (λέγεται δὲ
[7, 21]	Δωδώνῃ· τοῖς γὰρ τὴν ἤπειρον	ταύτην	οἰκοῦσι, τοῖς τε Αἰτωλοῖς καὶ
[7, 20]	τῆς δὲ ἀγορᾶς ἄντικρυς κατὰ	ταύτην	τὴν διέξοδον τέμενός ἐστιν Ἀρτέμιδος
[7, 19]	ὡς ὅτε ἔφυγεν Αἰνείας, ἀπολίποι	ταύτην	τὴν λάρνακα· οἱ δὲ ῥιφῆναί
[7, 18]	θεῷ τῆς ἐπικλήσεως ἐθέλουσιν εἶναι	ταύτην.	τὸ μὲν σχῆμα τοῦ ἀγάλματος
[7, 9]	νομισθέντας καὶ κατὰ τὴν αἰτίαν	ταύτην	ὑπὸ Ἀχαιῶν ἐκπεπτωκότας, τούτους τε
[7, 17]	τε τριάκοντα ἀπέχει τοῦ Λαρίσου.	ταύτην	Φίλιππος ὁ Δημητρίου πολεμῶν μόνην
[7, 15]	(ἐς μὲν οὖν τὴν Κριτολάου	τελευτὴν	καὶ ἄλλα πάρεστιν εἰκάζειν· Ἀρκάδων
[7, 25]	ἐπειδὴ ἐπύθοντο τοῦ Κόδρου τὴν	τελευτὴν	καὶ ὅντινα ἐγένετο αὐτῷ τρόπον·
[7, 14]	πολέμου· (ἑαλώκεσαν δὲ οἱ Θηβαῖοι	πρώτην	δίκην Μετέλλου δικάζοντος Φωκεῦσιν ἐκτῖσαι
[7, 16]	τῆς Ῥωμαίων ἵππου μηδὲ τὴν	πρώτην	ἔφοδον ὑπομείναντες· ὁ δὲ πεζὸς
[7, 18]	ζῴων, τὰ μὲν ὑπὸ τὴν	πρώτην	ὁρμὴν τοῦ πυρὸς βιαζόμενα ἐς
[7, 16]	τῷ ἰσθμῷ τὴν πᾶσαν ἀθροισθῆναι	παρασκευήν.	ἀφίκετο δὲ ἱππικὸν μὲν πεντακόσιοί
[7, 13]	ἔς τε τὴν πᾶσαν πολέμου	παρασκευὴν	καὶ οὐχ ἥκιστα τοῖς χρήμασιν
[7, 15]	καὶ πᾶσαν τὴν Ἀχαιῶν ἐπιστάμενος	παρασκευὴν	κακῶς οὕτως ἀγωνισαμένην πρὸς Μέτελλον
[7, 20]	καὶ ἐς τὴν πᾶσαν ὑπερῆρκε	κατασκευήν,	ἀνὴρ δὲ Ἀθηναῖος ἐποίησεν Ἡρώδης
[7, 24]	κατασκήψας τῶν τε οἰκοδομημάτων τὴν	κατασκευὴν	καὶ ὁμοῦ τῇ κατασκευῇ καὶ
[7, 25]	τῷ μνήματι ἵππῳ παρεστῶτα, ἀμυδρὰν	γραφήν.	ὁδὸς δὲ ἀπὸ τοῦ τάφου
[7, 5]	κράσεως παρέχεται καὶ ἄλλα ἐς	συγγραφήν,	ἡ μέν γε Ἐφεσία χώρα
[7, 26]	παρείχετο δὲ ἡ Αἴγειρα ἐς	συγγραφὴν	ἱερὸν Διὸς καὶ ἄγαλμα καθήμενον
[7, 23]	Φοινίκων μᾶλλον ἢ καὶ Ἑλλήνων	ἔφην	τὸν λόγον, ἐπεὶ καὶ ἐν
[7, 27]	ἐπὶ λόφου κατὰ ἄκραν τὴν	κορυφὴν	ἐς ὀξὺ ἀνεστηκότος. τοῦτο μὲν
[7, 16]	ἐς Κόρινθον ἀποσωθέντες μετὰ τὴν	μάχην	ἀπεδίδρασκον ὑπὸ νύκτα εὐθύς· ἀπεδίδρασκον
[7, 16]	δὲ ἐτόλμησεν ἐσδραμεῖν μετὰ τὴν	μάχην	Δίαιος ἐς Κόρινθον καὶ ὑποδέξασθαι
[7, 16]	τρίτῃ δὲ ἡμέρᾳ μετὰ τὴν	μάχην	ᾕρει τε κατὰ κράτος καὶ
[7, 15]	οὔτε ὤφθη ζῶν μετὰ τὴν	μάχην	οὔτε ἐν τοῖς νεκροῖς εὑρέθη·
[7, 4]	παίδων ἔλαβεν ὕστερον Ἄμφικλος τὴν	ἀρχήν·	(ἀφίκετο δὲ ἐξ Ἱστιαίας ὁ
[7, 27]	καὶ ἐν Ὀλυμπίᾳ τέσσαρας οὐδὲ	ἀρχὴν	ἐθέλουσιν ὀνομάζειν, ὅτι κατέλυσε πολιτείαν
[7, 1]	γνώμης, καὶ τῶν Αἰγιαλέων τὴν	ἀρχὴν	Ἴων ἔσχεν ἀποθανόντος Σελινοῦντος, καὶ
[7, 1]	Θεσσαλίαν καὶ ἔσχε τὴν πατρῴαν	ἀρχήν,	Ἴωνι δὲ ἐπὶ τοὺς Αἰγιαλεῖς
[7, 8]	τῆς Εὐρώπης καθεῖλον τὴν Μακεδόνων	ἀρχὴν	καὶ τῶν ἐς τὸ συμμαχικὸν
[7, 7]	εἰρήνην. (Ἀντίγονος δὲ οὗτος τηνικαῦτα	ἀρχὴν	τὴν Μακεδόνων εἶχεν, ἐπιτροπεύων Φίλιππον
[7, 24]	καθ´ ὅντινα χρὴ τρόπον ἐπὶ	ἀρχὴν	τὴν Πριάμου στρατεύεσθαι. Ἀγαμέμνονι δὲ
[7, 7]	Φίλιππος οὐδ´ ἐπενόησεν ἐμοὶ δοκεῖν	ἀρχήν,	Φιλίππῳ δὲ τῷ Δημητρίου τὰ
[7, 7]	δὲ ὁ Δημητρίου τὴν Μακεδόνων	ἀρχήν,	ὡς ἀφίκετο ἐς ἄνδρας, παρὰ
[7, 26]	Μοιρῶν τε εἶναι μίαν τὴν	Τύχην	καὶ ὑπὲρ τὰς ἀδελφάς τι
[7, 16]	ὁ ἵππος λαβόντες ἀφιᾶσι τὴν	ψυχήν.	(οὗτος μὲν δὴ ἀγαθὴν δόξαν
[7, 13]	σωτηρίαν εὕρισκεν ἀφίησιν ἑκουσίως τὴν	ψυχὴν	πιὼν φάρμακον. καὶ Μεκαλκίδᾳ μὲν
[7, 4]	ἐς Πανιώνιον· τρίποδα δὲ ἆθλον	λαβεῖν	αὐτὸν ἐπὶ ἀνδραγαθίᾳ παρὰ τοῦ
[7, 25]	πίνακί τε καὶ ἀστραγάλοις ἔστι	λαβεῖν.	εὔχεται μὲν γὰρ πρὸ τοῦ
[7, 1]	Ἀθήνας φυγὼν θυγατέρα Ἐρεχθέως ἠξιώθη	λαβεῖν	καὶ παῖδας Ἀχαιὸν καὶ Ἴωνα
[7, 19]	ἅμα Ἡρακλεῖ στρατεύσαντα ἐς Ἴλιον	λαβεῖν	παρὰ τοῦ Ἡρακλέους τὴν λάρνακα·
[7, 11]	ἐσελθεῖν ἐς Ὠρωπὸν καὶ ὁμήρους	λαβεῖν	παρὰ Ὠρωπίων Ἀθηναίους· ἢν δὲ
[7, 17]	καρπόν, θυγατέρα τοῦ Σαγγαρίου ποταμοῦ	λαβεῖν	φασι τοῦ καρποῦ· ἐσθεμένης δὲ
[7, 5]	ἐπιφανείσας πόλιν ἐνταῦθα οἰκίζειν καὶ	ἄγειν	ἐς αὐτὴν Σμυρναίους ἀναστήσαντα ἐκ
[7, 15]	στρατιὰν πεζὴν ἐκέλευον ἐπ´ Ἀχαιοὺς	ἄγειν.	Μέτελλος δὲ παραυτίκα ἐπέπυστο ὡς
[7, 5]	Χῖοι ποιούμενοι σπουδὴν παρὰ σφᾶς	καταγαγεῖν	ἑκάτεροι τὸ ἄγαλμα· (τέλος δὲ
[7, 15]	ἀπηγόρευε· Πυθέαν δὲ ἢν ἕλωσιν,	ἀνάγειν	ἐκέλευσεν ὡς αὐτόν· ἐξεύρητό τε
[7, 12]	ἀληθῆ συνεχώρουν Δίαιον λέγειν καὶ	ἀνάγειν	ἤθελον ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων βουλήν.
[7, 11]	τε ἀπαιτήσοντας καὶ φρουράν σφισιν	ἐξάγειν	κατὰ τὰ συγκείμενα ἐροῦντας· Ἀθηναῖοι
[7, 11]	ἔγκλημα Ὠρωπίοις, τὴν φρουρὰν τότε	ἀπάγειν	παρ´ αὐτῶν Ἀθηναίους, ἀποδοῦναι δὲ
[7, 9]	Ἀθήνας κατεπέμπετο καὶ ἐς Αἰτωλίαν	κατάγειν	σφᾶς Μεσσηνίους καὶ Ἀχαιοὺς ἐπὶ
[7, 12]	δὲ οὔτε ἀληθῆ συνεχώρουν Δίαιον	λέγειν	καὶ ἀνάγειν ἤθελον ἐπὶ τὴν
[7, 10]	ὀνόματα ἐρεῖν ἔφασκε τῶν ἀνδρῶν.	λέγειν	τε δὴ ἐδόκει παντάπασιν ἄδικα
[7, 13]	μὲν ὑπὸ Λακεδαιμονίων ἐναντία Διαίῳ	στρατηγεῖν·	ἐχόντων δὲ αὐτῶν ἔς τε
[7, 13]	Δίαιος δὲ Ἀχαιῶν μετὰ Δαμόκριτον	στρατηγεῖν	ᾑρημένος ἀποστείλαντι αὖθις Μετέλλῳ πρέσβεις
[7, 13]	τὴν Σπάρτην ἠθροίζετο ὑπὸ Δαμοκρίτου	στρατηγεῖν	τηνικαῦτα Ἀχαιῶν ᾑρημένου. περὶ δὲ
[7, 14]	ἐξήκοντος τοῦ χρόνου τῆς ἀρχῆς	στρατηγεῖν	ὑπὸ Ἀχαιῶν ᾑρέθη Κριτόλαος. τοῦτον
[7, 7]	δὲ Ὀτιλίῳ προσετέτακτο ὑπὸ Ῥωμαίων	ἀπείργειν	ἀπὸ Ἀθηναίων καὶ τοῦ Αἰτωλικοῦ
[7, 12]	τούτους ἐκέλευσεν ἐκ Λακεδαίμονος ἐθελοντὰς	φεύγειν	μηδὲ αὐτοῦ μένοντας ἐργάσασθαι τῇ
[7, 21]	πεποίηται μνῆμα Αἰγύπτου τοῦ Βήλου.	φυγεῖν	δὲ ἐς τὴν Ἀρόην οἱ
[7, 14]	ὑπόνοια· τοὺς δὲ αὐτῶν καὶ	καταφυγεῖν	ἔνθα Ὀρέστης ᾤκει φθάνοντας ὅμως
[7, 24]	δέ σφισι καὶ Σωτηρίας ἱερόν.	ἰδεῖν	μὲν δὴ τὸ ἄγαλμα οὐδενὶ
[7, 9]	καὶ τῇ ἄλλῃ πρεσβείᾳ μὴ	ὑπεριδεῖν	Λακεδαιμονίων ἤρεσε καὶ Ἀχαιῶν, τοὺς
[7, 23]	φασιν ἐκ θαλάσσης ἀνιοῦσαν, καὶ	καθεύδειν	παρ´ αὐτῷ· (μετὰ δὲ οὐ
[7, 12]	ἐκ Σπάρτης. (οἱ μὲν δὴ	δικάζειν	Λακεδαιμονίοις ἠξίουν καὶ ὑπὲρ τῆς
[7, 15]	Κριτολάου τελευτὴν καὶ ἄλλα πάρεστιν	εἰκάζειν·	Ἀρκάδων δὲ ἐξεστρατευμένοι λογάδες χίλιοι,
[7, 24]	αὐτῶν ὀλεθριώτατον τοιῷδέ τινι ἐθέλουσιν	εἰκάζειν,	τὸ ἐντὸς τοῦ ἀνθρώπου πνεῦμα
[7, 22]	γυναῖκα ἐν κοινῷ παρίστατο ἅπασιν	εἰκάζειν.	(Τριτείας δὲ οἰκιστὴν οἱ μὲν
[7, 27]	Ὀλυμπίᾳ τέσσαρας οὐδὲ ἀρχὴν ἐθέλουσιν	ὀνομάζειν,	ὅτι κατέλυσε πολιτείαν ἐμοὶ δοκεῖν
[7, 17]	τοῖς ἀγωνίζεσθαι μέλλουσι τὰ Ὀλύμπια	ἐναγίζειν	τῷ Οἰβώτᾳ, καὶ ἢν κρατήσωσιν,
[7, 5]	τὰς Νεμέσεις ἐπιφανείσας πόλιν ἐνταῦθα	οἰκίζειν	καὶ ἄγειν ἐς αὐτὴν Σμυρναίους
[7, 23]	Ἀσκληπιῷ πατέρα μὲν σφᾶς Ἀπόλλωνα	ἐπιφημίζειν,	θνητὴν δὲ γυναῖκα οὐδεμίαν μητέρα·
[7, 6]	πολλοῖς καταχθέντας ὑπὸ Κασσάνδρου μηδὲ	σώζειν	τὰ οἰκεῖα ἀξιόχρεως εἶναι· Ἀθηναίοις
[7, 24]	οἱ παρ´ ἐκείνων διδαχθέντες ἰδέας	καταμαθεῖν	ἐδυνήθησαν τοσάσδε ἐπὶ τοῖς σεισμοῖς.
[7, 21]	μάλιστα ἐπέλαβεν ἄδικα ἐξ ἔρωτος	παθεῖν.	ἤρα μὲν Καλλιρόης παρθένου· ὁπόσον
[7, 11]	βουλὴν οἱ Ὠρώπιοι· καὶ δόξαντες	παθεῖν	οὐ δίκαια, {καὶ} ἐπεστάλη Σικυωνίοις
[7, 2]	γε κατέλαβεν ἐοικότα καὶ Ἀταρνείτας	παθεῖν	τοὺς ὑπὸ Περγάμῳ. ~(Κολοφώνιοι δὲ
[7, 13]	αὐτοὺς τοῖς Ἀχαιῶν ἐς λόγους	ἐλθεῖν,	ὅπλα μὲν ἐπὶ τὴν Σπάρτην
[7, 3]	ἢ Ἴωνας ἐς τὴν Ἀσίαν	ἐλθεῖν,	οὐκ ᾠκοῦντο αἱ πόλεις· Ἰώνων
[7, 25]	τότε μὲν διδόασι τοῖς ἱκέταις	ἀπελθεῖν	ἀζημίοις, χρόνῳ δὲ ὕστερον αὐτοὶ
[7, 15]	Κριτολάου συμφορὰ καὶ Ἀχαιῶν ἀπηγγέλλετο,	ἀπελθεῖν	ἐκ τῆς Ἐλατείας κελεύουσι τοὺς
[7, 4]	ἐν ταῖς μάχαις, τοὺς δὲ	ἀπελθεῖν	ἠνάγκασεν ὑποσπόνδους. (γενομένης δὲ ἀπαλλαγῆς
[7, 1]	ἐς Ἑλίκην καὶ ὕστερον ἀφιᾶσιν	ἀπελθεῖν	ὑποσπόνδους. Τισαμενοῦ δὲ τὸν νεκρὸν
[7, 26]	οὐκ ἄνευ τῆς Ἀρτέμιδός σφισιν	ἐπελθεῖν	νομίζοντες. (οὐ μὴν καὶ αὐτίκα
[7, 16]	πυλῶν, ἐπεῖχεν ἐς τὴν Κόρινθον	παρελθεῖν,	ὑποκαθῆσθαί τινα ἐντὸς τοῦ τείχους
[7, 26]	Οὐρανίαν σέβουσι μὲν τὰ μάλιστα,	ἐσελθεῖν	δὲ ἐς τὸ ἱερὸν οὐκ
[7, 11]	ἐς ὁμολογίαν φρουράν τε Ἀθηναίων	ἐσελθεῖν	ἐς Ὠρωπὸν καὶ ὁμήρους λαβεῖν
[7, 5]	τε καὶ Ὥραις, αἳ πρὶν	ἐσελθεῖν	ἑστήκασιν ἐν ὑπαίθρῳ λίθου λευκοῦ.
[7, 22]	δὲ ἢ ἐς τὴν πόλιν	ἐσελθεῖν,	μνῆμά ἐστι λευκοῦ λίθου, θέας
[7, 10]	αὐτὸν καὶ ἐς τὸ συνέδριον	ἐσελθεῖν	τὸ Ἀχαιῶν ἔπεισεν. (ὁ δὲ
[7, 24]	ἀρχῆς· δοκοὶ δέ, ὅσας ἐκτὸς	ὀλισθεῖν	ἐποίησεν ἡ κίνησις, ἐπανίασιν αὖθις
[7, 24]	ὕδωρ ἄφθονον θεάσασθαί τε καὶ	πιεῖν	ἐκ πηγῆς ἡδύ. ἔστι δέ
[7, 2]	ποδῶν χωλός· δόξαν δέ σφισιν	ἀνενεγκεῖν	ἐς τὸ χρηστήριον τὸ ἐν
[7, 27]	Πελληνεῖς καὶ ἄδυτον τῆς Ἀθηνᾶς	καθήκειν	ἐς βάθος τῆς γῆς, εἶναι
[7, 15]	τῶν γραμμάτων ἃ Μέτελλος ἐπέστελλεν,	ἀδικεῖν	Ἀχαιῶν κατέγνωσαν· καὶ ἦν γὰρ
[7, 12]	δὲ τῶν γερόντων ὁπόσους ἡγοῖτο	ἀδικεῖν,	ἐσπέμπει σφίσι τεσσάρων ὀνόματα ἀνδρῶν
[7, 25]	σὺ κτεῖνε σιδήρῳ, μηδ´ ἱκέτας	ἀδικεῖν·	ἱκέται δ´ ἱεροί τε καὶ
[7, 9]	ἀπελθόντων κατέγνωστο ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν	ἀδικεῖν,	καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις τιμήματα
[7, 4]	ἐν Ἰλιάδι ἐδήλωσε· (καταγνωσθεὶς δὲ	ἀδικεῖν	ὑπὸ τοῦ Μίνω καὶ ἐς
[7, 9]	οὐ καθαρῶν χεῖρας· ὅμως δὲ	εἴκειν	σφίσιν ἐδόκει. ~(τότε μὲν δὴ
[7, 14]	φθάνοντας ὅμως καὶ ἐντεῦθεν ἐβιάζοντο	ἕλκειν.	(Ὀρέστης δὲ καὶ οἱ σὺν
[7, 7]	Ἀμύντου Φίλιππος οὐδ´ ἐπενόησεν ἐμοὶ	δοκεῖν	ἀρχήν, Φιλίππῳ δὲ τῷ Δημητρίου
[7, 6]	μετῆν ἂν καὶ Ἀχαιοῖς γεγράφθαι.	δοκεῖν	δέ μοι τὰς πατρίδας τε
[7, 7]	ἀναστάτους. καὶ τοῦδε ἕνεκα ἐμοὶ	δοκεῖν,	ἐπεὶ ἐπύθετο ἡ βουλή, ἀποστέλλουσιν
[7, 22]	Φαρῶν Πίερος, ὁ αὐτὸς ἐμοὶ	δοκεῖν	ὃς καὶ τὰ Ὠλένου παρέξεισιν
[7, 2]	ἐς τὴν θεὸν ἐπύθετο ἐμοὶ	δοκεῖν	Πίνδαρος, ὃς Ἀμαζόνας τὸ ἱερὸν
[7, 27]	ὀνομάζειν, ὅτι κατέλυσε πολιτείαν ἐμοὶ	δοκεῖν	τὴν ἐν Πελλήνῃ, δῶρον τὸ
[7, 10]	μνησθῆναι, πρότερον δὲ οὐ σφᾶς	καταγινώσκειν	εἰκὸς εἶναι. (ἔνθα δὴ ὡς
[7, 8]	ὡς στρατιᾶς τε ἣν ἦγεν	ἀποβαλεῖν	τὸ πολὺ καὶ ἐκ τῶν
[7, 14]	ἔπεμπεν ἀγγέλους κελεύων τοὺς συνέδρους	καλεῖν	ἐς τὸ Ἀχαϊκόν, ἰδίᾳ δὲ
[7, 14]	ἡ Ῥωμαίων βουλὴ μήτε Λακεδαιμονίους	τελεῖν	ἐς τὸ Ἀχαϊκὸν μήτε αὐτὴν
[7, 7]	καὶ ἐκτὸς οἰκοῦντας τοῦ ἰσθμοῦ	συντελεῖν	ἐς Ἀχαιοὺς ἔπειθεν, ὅτι ἐς
[7, 15]	οὐ βουλομένους ἐς τὸ Ἀχαϊκὸν	συντελεῖν.	(τότε δὲ ὡς παρὰ τῶν
[7, 11]	ἐπεστάλη Σικυωνίοις ὑπὸ τῆς βουλῆς	ἐπιβάλλειν	σφᾶς Ἀθηναίοις ἐς Ὠρωπίους ζημίαν
[7, 11]	βοηθείας Μεναλκίδας μὲν καὶ Καλλικράτης	ἐσβάλλειν	ἐς τὴν Ἀττικὴν ἔπειθον· ἀνθισταμένων
[7, 24]	ὑποδύεσθαι τῶν οἰκοδομημάτων καὶ θεμέλια	ἀναπάλλειν	φασὶν αὐτόν, καθότι καὶ τὰ
[7, 12]	Ἀχαιῶν παρὰ Ῥωμαίους ἰδίᾳ πρεσβείαν	ἀποστέλλειν.	(πόλεμός τε δὴ ἀπὸ τῶν
[7, 12]	(καί σφισιν ἀπεκρίνατο ἡ βουλὴ	ἀποστέλλειν	πρέσβεις, οἳ κρινοῦσιν ὅσα Λακεδαιμονίοις
[7, 16]	φυγὴν κατέστησαν. (εἰ δὲ ἐτόλμησεν	ἐσδραμεῖν	μετὰ τὴν μάχην Δίαιος ἐς
[7, 13]	τῆς παρατάξεως ὁμοῦ καὶ Ἀχαιοῖς	ἐσδραμεῖν	ὑπῆρξεν ἂν ἐς τὸ τεῖχος
[7, 13]	τῶν ἀντιλογιῶν Λακεδαιμονίοις ὥρμηντο Ἀχαιοὶ	πολεμεῖν,	καὶ στρατὸς ἐπὶ τὴν Σπάρτην
[7, 14]	σὺν οὐδενὶ λογισμῷ τὸν Κριτόλαον	πολεμεῖν	πρὸς Ῥωμαίους ἔρως ἔσχε· καὶ
[7, 25]	θεὸς παραινῶν ὁ ἐν Δωδώνῃ	νέμειν	ἐς ἱκέτας αἰδῶ. Ἀθηναίοις γὰρ
[7, 18]	γέρα σφίσιν, ὁπόσα τοῖς ἀποίκοις	νέμειν	οἱ Ῥωμαῖοι νομίζουσι. (Πατρεῦσι δὲ
[7, 20]	βοῦς Ἀπόλλωνα Λαομέδοντος ἐπὶ μισθῷ	νέμειν·	Ποσειδῶνι περιέθηκεν ἐν Ἰλιάδι τὰ
[7, 26]	πολισματίων ἀφθόνῳ καταρρεῖται τῷ ὕδατι,	ἀριθμεῖν	καὶ τὴν Φελλόην ἔστιν ἐν
[7, 9]	δικαστήρια, ὅσα δὲ ἄλλα ἐγκλήματα,	λαμβάνειν	τε αὐτοὺς καὶ ἐν τῷ
[7, 21]	ἢ αὐτὴν Καλλιρόην ἢ τὸν	ἀποθανεῖν	ἀντ´ ἐκείνης τολμήσαντα. ὡς δὲ
[7, 17]	Ἡρακλέους ἐρώμενόν φασιν αὐτόν, καὶ	ἀποθανεῖν	γὰρ τὸν Σώστρατον Ἡρακλέους ἔτι
[7, 12]	ἐς δικαστήριον τῷ λόγῳ καὶ	ἀποθανεῖν	ἦσαν κατεγνωσμένοι· ἀπεστάλησαν δὲ καὶ
[7, 19]	Κομαιθὼ τὸ εἶδος καλλίστην παρθένον,	τυγχάνειν	δὲ αὐτῆς ἐρῶντα Μελάνιππον, τά
[7, 13]	Ῥώμης παρουσίαν τῶν ἀνδρῶν προεροῦντας	μένειν,	οἳ κατὰ τοῦτο ἦσαν ἀπεσταλμένοι
[7, 14]	Ῥωμαίους χρώμενος, ὃς ἄλλην ἐκέλευεν	ἀναμένειν	αὐτοὺς Ἀχαιῶν σύνοδον, ἐς μῆνα
[7, 13]	ἔστ´ ἂν ἥκωσιν ἐκ Ῥώμης,	ἀναμενεῖν	τοὺς διαλλακτάς. (στρατήγημα δὲ ἄλλο
[7, 26]	πτερὰ ἔχων ἐστίν, ἐθέλει δὲ	σημαίνειν	ὅτι ἀνθρώποις καὶ τὰ ἐς
[7, 24]	ἐπὶ μήκιστον διικνοῦνται τῆς γῆς,	προσημαίνειν	ὁ θεὸς κατὰ τὰ αὐτὰ
[7, 23]	αὐτόν ἐστι, Σέλεμνον μειράκιον ὡραῖον	ποιμαίνειν	ἐνταῦθα, Ἀργυρᾶν δὲ εἶναι μὲν
[7, 27]	ἐκ τοῦ θεοῦ, ἐπεί τοι	πίνειν	πηγαί σφισιν ὑπὸ τὴν πόλιν
[7, 7]	ἦν ἐπ´ οἰκείοις προδιδόναι κέρδεσι.	προπίνειν	δὲ παρὰ τὰ συμπόσια ἐπὶ
[7, 11]	Μεναλκίδου γνώμην ἐκεκύρωτο κατὰ Ἀθηναίων	ἀμύνειν	Ὠρωπίοις. καί τις ἐξαγγέλλει ταῦτα
[7, 9]	Ἀχαιοὺς ἐς σύλλογον μήτε ἄλλῳ	συνάξειν,	ὅστις μὴ ἐπὶ τῷ πράγματι
[7, 13]	αὖθις Μετέλλῳ πρέσβεις ὡμολόγησε μηδένα	ἐπάξειν	Λακεδαιμονίοις πόλεμον, ἀλλὰ ἔστ´ ἂν
[7, 5]	τριχῶν τὴν σχεδίαν παρὰ σφᾶς	κατάξειν.	αἱ μὲν δὴ ἀσταὶ τῶν
[7, 12]	Μεναλκίδᾳ καὶ ἀκόντων Ἀχαιῶν σωτηρίαν	παρέξειν.	Ἀχαιοὶ δὲ ἐπὶ μὲν τῇ
[7, 11]	τοὺς μέντοι αὐτὰ εἰργασμένους ἐπηγγέλλοντο	ὑφέξειν	δίκην. (οἱ δὲ Ὠρώπιοι καταφεύγοντες
[7, 10]	κέρδεσιν, ἔμελλε καὶ Ἀχαιοῖς κακῶν	ἄρξειν,	οὔποτε ἐκ τοῦ χρόνου παντὸς
[7, 26]	δὲ εἶχεν οὐδεὶς τῶν ἐπιχωρίων	εἰπεῖν·	ὅστις δὲ ἤδη τὸν Ἡρακλέα
[7, 10]	ὡς ἠλέγχετο ὁ Ῥωμαῖος, ἀπετόλμησεν	εἰπεῖν	ὡς οἱ ἐστρατηγηκότες Ἀχαιῶν ἐνέχονται
[7, 23]	δὲ οὐ γὰρ ἔχειν ἐκτῖσαι	καταλιπεῖν	σφισιν αὐτοὺς τὰ ἀγάλματα. ~(Αἰγιεῦσι
[7, 2]	ἐς ὃ τοὺς ἀνθρώπους ἠνάγκασαν	ἐκλιπεῖν	τὴν πόλιν. ἀπεχώρησαν δὲ ἐς
[7, 18]	ἀνὰ χρόνον δὲ τοὺς οἰκήτορας	ἐκλιπεῖν	ὑπὸ ἀσθενείας φασὶ τὴν Ὤλενον
[7, 24]	πέμματα ἐπιχώρια ἀφιᾶσιν ἐς θάλασσαν,	πέμπειν	δὲ τῇ ἐν Συρακούσαις Ἀρεθούσῃ
[7, 10]	τότε καὶ αὐτὸς τὰ ὀνόματα	ἐρεῖν	ἔφασκε τῶν ἀνδρῶν. λέγειν τε
[7, 12]	μετὰ δὲ οὐ πολὺ ἐτόλμησεν	ἀποστερεῖν	ἐκ τοῦ εὐθέος. (βεβαιοῖ δὴ
[7, 14]	Κόρινθον Ἀχαιοὺς ἀθροίσας ἀνέπεισε μὲν	ἐπιφέρειν	ὅπλα ἐπὶ τὴν Σπάρτην, ἀνέπεισε
[7, 13]	μὲν ἐπὶ τὴν Σπάρτην μὴ	ἐπιφέρειν	σφίσιν ἀπαγορεύσοντας, τὴν δὲ ἐκ
[7, 15]	ἄλλων μήτε ἀποκτεῖναι μηδένα μήτε	αἱρεῖν	φεύγοντα ἀπηγόρευε· Πυθέαν δὲ ἢν
[7, 15]	ἱερὰ ἐμπιπράναι θεῶν οὔτε οἰκοδομήματα	καθαιρεῖν	εἴα, Θηβαίων τε τῶν ἄλλων
[7, 20]	κρανίου βέβηκε βοός. (βουσὶ γὰρ	χαίρειν	μάλιστα Ἀπόλλωνα Ἀλκαῖός τε ἐδήλωσεν
[7, 17]	τε ἦν ἀπόρρητον ἐς αὐτὸν	ἐξευρεῖν,	ἀλλὰ Ἑρμησιάνακτι μὲν τῷ τὰ
[7, 11]	δέκα ταλάντων δόσιν, ἤν σφισιν	ἐπικουρεῖν	Ἀχαιοὺς ἄγῃ· ὁ δὲ ἀπὸ
[7, 11]	σφισιν· Ἀχαιοῖς δὲ ἤρεσκε μὴ	τιμωρεῖν	φιλίᾳ τε καὶ αἰδοῖ τῇ
[7, 4]	τῆς νύμφης χιόνα ἐξ οὐρανοῦ	πεσεῖν	ἐς τὴν γῆν, καὶ ἀπὸ
[7, 11]	ἐροῦντας· Ἀθηναῖοι δὲ οὐδέτερα ἔφασαν	ποιήσειν,	ἀνθρώπων γὰρ τῶν ἐπὶ τῇ
[7, 19]	ὁ μὲν ἔμελλεν οὐ χαλεπῶς	συνήσειν	τὰ ἐς τὴν θυσίαν· ἀφίκοντο
[7, 9]	κατελθόντες, βουλεύοντες παντοῖα ἐπὶ Ἀχαιοῖς,	λυπήσειν	σφᾶς ἐπὶ τοιῷδε μάλιστα ἤλπιζον.
[7, 17]	πολλοῖς ὕστερον ἡ Μακεδόνων ἀκμὴ	καθαιρήσειν·	κατέσκηψε δὲ ἐκ Μακεδονίας καὶ
[7, 9]	φεύγουσι τὰ βουλεύματα ἐς δέον	χωρήσειν·	γράμματά τε αὐτίκα ὑπὸ τῆς
[7, 23]	ἐφαίνετο Σέλεμνος οὔτε ὡς αὐτὸν	φοιτήσειν	ἔμελλεν ἡ νύμφη, Σέλεμνον δὲ
[7, 11]	ὁ δὲ ἀπὸ τῶν χρημάτων	μεταδώσειν	Καλλικράτει τὸ ἥμισυ ὑπισχνεῖτο, ἰσχύοντι
[7, 23]	τὰ ἐς τὰς θυσίας ἀναλούμενα	ἀπαιτεῖν·	τοὺς δὲ οὐ γὰρ ἔχειν
[7, 22]	ἐξ αὐτοῦ τὰ βοσκήματα ὀφείλει	τίκτειν	ἄρρενα ὡς τὰ πλείω συμβαίνει,
[7, 8]	ἥκοιεν καὶ τῷ Ἑλληνικῷ δεσπόται	προστάττειν.	ῥηθέντων δὲ ἐν τῷ συνεδρίῳ
[7, 8]	τοῖς Ἀχαιῶν ἐφήβοις τὰ αὐτὰ	ἐπιτηδεύειν.	(ταῦτα μὲν δὴ καὶ ἐς
[7, 5]	καὶ ὑπὸ τῇ πλατάνῳ καθεύδοντι	κελεύειν	φασὶν αὐτῷ τὰς Νεμέσεις ἐπιφανείσας
[7, 4]	καὶ Ἀστυπαλαίας εἶναι παῖδα Ἀγκαῖον,	βασιλεύειν	δὲ αὐτὸν τῶν καλουμένων Λελέγων·
[7, 4]	δὲ ἐπέφερον μετὰ Καρῶν σφᾶς	ἐπιβουλεύειν	Ἴωσι. (Σαμίων δὲ τῶν φευγόντων
[7, 26]	μὲν ὑπὸ τῶν Σικυωνίων ἀνάστατος,	μνημονεύειν	δὲ καὶ Ὅμηρον ἐν καταλόγῳ
[7, 12]	ὁ Μεναλκίδας ἠπάτα παντελῶς τοῦ	συνεδρεύειν	ἐς τὸ Ἀχαϊκὸν ὑπὸ Ῥωμαίων
[7, 23]	φασιν, ἑκάστῃ τοῖς ἀγάλμασιν ἡμέρᾳ	θύειν·	αὐτοὶ δὲ σόφισμα εὑρόντες θύειν
[7, 22]	καθὰ οἱ Τριταιεῖς λέγουσιν, ἐκομίσθη.	θύειν	δὲ οἱ ἐνταῦθα καὶ Ἄρει
[7, 23]	θύειν· αὐτοὶ δὲ σόφισμα εὑρόντες	θύειν	μὲν πλεῖστα ὅσα, κατευωχουμένοις δὲ
[7, 19]	εἶδος εἶεν κάλλιστοι τῇ θεῷ	θύειν.	ταύτης μὲν δὴ τῆς θυσίας
[7, 4]	ὡς σφᾶς καὶ Ἴωσι δέοι	συνθύειν	ἐς Πανιώνιον· τρίποδα δὲ ἆθλον
[7, 15]	οἱ Ῥωμαῖοι, τοῦ πρόσω σφᾶς	κωλύειν.	Μέτελλος δὲ ὡς οἱ περὶ
[7, 17]	ὁ Οὐεσπασιανὸς εἶναι φόρων καὶ	ἀκούειν	ἐκέλευσεν ἡγεμόνος, ἀπομεμαθηκέναι φήσας τὴν
[7, 5]	δὴ ἀσταὶ τῶν γυναικῶν οὐδαμῶς	ὑπακούειν	τῷ ὀνείρατι ἐβούλοντο· (ὁπόσαι δὲ
[7, 12]	οὔ σφισιν ἔξοδον ἐπαγγέλλοντος στρατηγοῦ	παρακούειν	εἶναι νόμον· Δίαιος γὰρ ἦρχε
[7, 26]	καὶ ὑπὲρ τὰς ἀδελφάς τι	ἰσχύειν·	(ἐν Αἰγείρᾳ δὲ ἐν τούτῳ
[7, 27]	πρὸς μὲν Αἰγείρας καλούμενος Κριός·	ἔχειν	δὲ αὐτὸν τὸ ὄνομα ἀπὸ
[7, 23]	ἀπαιτεῖν· τοὺς δὲ οὐ γὰρ	ἔχειν	ἐκτῖσαι καταλιπεῖν σφισιν αὐτοὺς τὰ
[7, 14]	σὺν αὐτῷ τῆς τε τόλμης	ἐπέχειν	τοὺς Ἀχαιοὺς ἐπειρῶντο καὶ ἐκέλευον
[7, 10]	δὲ καὶ ἐν αὐτοῖς Ῥωμαίοις	ὑπέχειν	κρίσιν. ὁ μὲν δὴ ὑπὸ
[7, 9]	αὐτοὺς καὶ ἐν τῷ Ἀχαϊκῷ	ὑπέχειν	τὰς κρίσεις. ἐτειχίσθη δὲ καὶ
[7, 21]	τὰ ἐκ τῆς δρυὸς μαντεύματα	μετέχειν	μάλιστα ἐφαίνετο ἀληθείας. (τότε δὲ
[7, 16]	ἔξοδον πρότερον πρὶν ἢ Ῥωμαίους	ἄρχειν	μάχης· (ὡς δὲ ἀντεπῆγε καὶ
[7, 21]	εὑρετὴν ἱππικῆς ὄντα ἀπὸ τούτου	σχεῖν	καὶ τὸ ὄνομα εἰκάζω. Ὅμηρος
[7, 6]	τὸν παλαιστὴν Χίλωνα Ἀχαιῶν μόνον	μετασχεῖν	ἔφασκε τοῦ ἔργου τοῦ περὶ
[7, 25]	οἰκίαν μηδεμίαν τῶν ἐν Λακεδαίμονι	ἀντισχεῖν.	(ἐγένετο δὲ τῆς Ἑλίκης ἀπώλεια
[7, 10]	οὐδεμία ἦν τούτους ἁλόντας μὴ	ὑποσχεῖν	δίκην. ~(Ῥωμαῖοι δὲ αὖθις ἄνδρα
[7, 5]	λέγουσιν ἱερόν, καὶ πηγῇ τε	ἐπιτυχεῖν	αὐτὸν καὶ πλατάνῳ πρὸ τοῦ
[7, 10]	Ἀθηναίων πολεμησάντων Ξενίας Ἠλεῖος ἐπεχείρησεν	Ἦλιν	Λακεδαιμονίοις καὶ Ἄγιδι προδοῦναι, (οἵ
[7, 7]	ἐπῆγον. Πελλήνην μέν γε Ἀχαιῶν	πόλιν	Ἆγις εἷλεν ὁ Εὐδαμίδου βασιλεύων
[7, 14]	μὲν δὴ ἄνδρα βασιλέα καὶ	πόλιν	ἀνελέσθαι πόλεμον καὶ μὴ εὐτυχῆσαι
[7, 2]	τοὺς ἀνθρώπους ἠνάγκασαν ἐκλιπεῖν τὴν	πόλιν.	ἀπεχώρησαν δὲ ἐς Μίλητον Μυούσιοι
[7, 18]	τὸν ἥμερον καὶ οἰκίσαι διδαχθεὶς	πόλιν	Ἀρόην ὠνόμασεν ἐπὶ τῇ ἐργασίᾳ
[7, 4]	Κρήτης καὶ ἐς Ἴνυκον Σικελῶν	πόλιν	ἀφικνεῖται παρὰ Κώκαλον, καὶ πολέμου
[7, 13]	τάχους εἶχεν, ἔφευγον πρὸς τὴν	πόλιν.	(εἰ δὲ ὁ Δαμόκριτος προθυμίαν
[7, 27]	πίνειν πηγαί σφισιν ὑπὸ τὴν	πόλιν	εἰσὶν οὐ πολλαί· τὸ δὲ
[7, 6]	ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν ἐδόθη κτίσασθαι	πόλιν	ἐν τῇ χώρᾳ, καὶ τὸ
[7, 5]	φασὶν αὐτῷ τὰς Νεμέσεις ἐπιφανείσας	πόλιν	ἐνταῦθα οἰκίζειν καὶ ἄγειν ἐς
[7, 17]	μέν, ἐς πλεῖστον ἀφικομένην δυνάμεως	πόλιν	ἐπὶ τῶν καλουμένων ἡρώων, ὁμοῦ
[7, 25]	ἀνάγκην δὲ ἐκλείπουσι Μυκηναῖοι τὴν	πόλιν	ἐπιλειπόντων σφᾶς τῶν σιτίων, καὶ
[7, 15]	γυναῖκες ἐκλελοιπότες πᾶσα ἡλικία τὴν	πόλιν	ἐπλανῶντο ἀνὰ τὴν Βοιωτίαν καὶ
[7, 3]	κατεσκευάσαντο ἐν τῇ ἠπείρῳ Κλαζομενὰς	πόλιν·	ἐς δὲ τὴν νῆσον διέβησαν
[7, 24]	ἕτερον τὴν ἰδέαν, ἐν Σιπύλῳ	πόλιν	ἐς χάσμα ἀφανισθῆναι· ἐξ ὅτου
[7, 22]	πρὶν δὲ ἢ ἐς τὴν	πόλιν	ἐσελθεῖν, μνῆμά ἐστι λευκοῦ λίθου,
[7, 27]	τὴν ὁδὸν ἐς αὐτὴν τὴν	πόλιν	ἐστὶν Ἀθηνᾶς λίθου μὲν ἐπιχωρίου
[7, 2]	μὲν καὶ Λυδοὺς τὴν ἄνω	πόλιν	ἔχοντας ἐξέβαλεν ἐκ τῆς χώρας·
[7, 5]	ἃ καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι	πόλιν	{ἣν} καλοῦσιν ἀρχαίαν, Ἴωνες ἐκ
[7, 3]	ἐποίησε μὲν Λυσίμαχος ἀνάστατον τὴν	πόλιν,	ἵνα δὴ συντέλεια ἐς μέγεθος
[7, 7]	ἐστὶν εἰργασμένα· Εὐβοέων γὰρ Ἑστίαιαν	πόλιν	καὶ Ἀντίκυραν τὴν ἐν τῇ
[7, 22]	οἰκίσαι τε ὡς ηὐξήθη τὴν	πόλιν	καὶ θέσθαι τὸ ὄνομα ἀπὸ
[7, 6]	τε Ἀρκάδες συνεληλυθότες ἐς Μεγάλην	πόλιν	καὶ οἱ Μεσσήνιοι παροικοῦντες ἀνασώσασθαι
[7, 1]	γυναικὸς ᾤκισεν ἐν τῷ Αἰγιαλῷ	πόλιν	καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἐκάλεσεν Ἴωνας
[7, 2]	ἐπὶ τύχῃ τοιᾷδε ἐξέλιπον τὴν	πόλιν.	(κατὰ τὴν Μυουσίαν χώραν θαλάσσης
[7, 3]	ἡγεμόνα παρὰ Κολοφωνίων Πάρφορον, καὶ	πόλιν	κτίσαντες ὑπὸ τῇ Ἴδῃ τὴν
[7, 7]	ὅσα ὤμοσεν ἠνδραποδίσατο Ἀρκάδων Μεγάλην	πόλιν·	Λακεδαιμονίοις τε τὸ ἐν Σελλασίᾳ
[7, 15]	μὲν παραδιδόασιν ἀμαχεὶ Ῥωμαίοις τὴν	πόλιν,	Μέτελλος δὲ ὡς ἀφίκετο παρὰ
[7, 20]	(ἐρχομένῳ δὲ ἐς τὴν κάτω	πόλιν	Μητρὸς Δινδυμήνης ἐστὶν ἱερόν, ἐν
[7, 18]	Τριπτόλεμος δὲ καὶ Εὔμηλος Ἄνθειαν	πόλιν	οἰκίζουσιν ἐν κοινῷ, τοῦ Εὐμήλου
[7, 26]	καὶ δέκα ἐς τὴν ἄνω	πόλιν.	(Ὁμήρου δὲ ἐν τοῖς ἔπεσιν
[7, 27]	οἴνου κρατῆρας ἱστᾶσιν ἀνὰ τὴν	πόλιν	πᾶσαν. (ἔστι καὶ Ἀπόλλωνος Θεοξενίου
[7, 20]	τὰ ἔπη, (ἤτοι ἐγὼ Τρώεσσι	πόλιν	πέρι τεῖχος ἔδειμα, εὐρύ τε
[7, 3]	(Κολοφωνίοις δὲ ὅπως μὲν τὴν	πόλιν	συνέπεσεν ἐρημωθῆναι, προεδήλωσέ μοι τοῦ
[7, 17]	Δύμην τὸ ἐπίγραμμα καλεῖ τὴν	πόλιν·	τὰ γὰρ ἀρχαιότερα ὀνόματα ἐς
[7, 15]	τῆς Φωκέων καὶ ἐς τὴν	πόλιν	ὑπ´ αὐτῶν κατὰ συγγένειαν δή
[7, 6]	ἐς τοσοῦτο ἠρήμωσεν Ἀλέξανδρος τὴν	πόλιν,	ὡς ἔτεσιν ὕστερον οὐ πολλοῖς
[7, 18]	τὰ μὲν πολλὰ ἐς τὴν	Νικόπολιν	κομισθῆναι, Πατρεῦσι δὲ ὁ Αὔγουστος
[7, 18]	διὰ τὸ {τὴν} ἐς τὴν	Νικόπολιν	τὴν ὑπὲρ τοῦ Ἀκτίου συνοικίζεσθαι
[7, 25]	ἱκέτας τῶν Κύλωνι ὁμοῦ τὴν	ἀκρόπολιν	κατειληφότων· καὶ αὐτοί τε οἱ
[7, 21]	τοῦτο τὸ ἱερὸν ὑπὲρ τὴν	ἀκρόπολιν	τῶν πυλῶν ἐστιν ἐγγὺς αἳ
[7, 10]	Σαπαίους καὶ Σαπαίων τὸν βασιλέα	Ἀβρούπολιν	στράτευμα ἀγαγὼν ἐποίησεν ἀναστάτους Ῥωμαίων
[7, 8]	ἠνέγκατο, ἀλλ´ ἅτε δὴ κατὰ	δύναμιν	ἀγωνισάμενος αὐτὸς οὗτος ὁ Φίλιππος
[7, 8]	μεγάλαις. τὰ δὲ ἐς Μακεδόνας	δύναμίν	τε, ἣν ἐπὶ Φιλίππου περιεβάλοντο
[7, 2]	κατὰ Ἴωνας τὰ ἐς τὴν	Ἄρτεμιν	τὴν Ἐφεσίαν ἐστίν. (οὐ μὴν
[7, 8]	χρησθέντα· (αὐχοῦντες βασιλεῦσι Μακεδόνες Ἀργεάδῃσιν,	ὑμῖν	κοιρανέων ἀγαθὸν καὶ πῆμα Φίλιππος.
[7, 24]	καὶ μεγάλην τοῖς ὁρῶσιν ἐμποιοῦντα	ἔκπληξιν,	ἔτι δὲ καὶ τῆς γῆς
[7, 23]	τις ἂν εἶναι δᾷδας, ὅτι	γυναιξὶν	ἐν ἴσῳ καὶ πῦρ εἰσιν
[7, 23]	σύμφορον καὶ ἀνδράσιν εἶναι καὶ	γυναιξὶν	ἐς ἔρωτος ἴαμα, λουομένοις ἐν
[7, 23]	Ἥρας τὸ ἄγαλμα ὅτι μὴ	γυναιξίν,	ἣ ἂν τὴν ἱερωσύνην ἔχῃ,
[7, 5]	χηραμῷ, τὰ δὲ καὶ ἐς	ἐπίδειξιν	πλούτου πεποιημένα. Κλαζομενίοις δὲ λουτρά
[7, 4]	Μίνῳ βουλεῦσαι τὰς γυναῖκας ἐς	χάριν	Δαιδάλου. (δῆλά τε ὡς ἀνὰ
[7, 27]	πολιτείαν ἐγγραφῆναι πρότερον καθέστηκεν οὐδενὶ	πρὶν	ἂν ἐφηβεύσωσιν. ἐνταῦθα ἀνὴρ Πελληνεὺς
[7, 16]	ὅμως ἀντεῖχον ὑπὸ τοῦ θυμοῦ,	πρίν	γε δὴ Ῥωμαίων λογάδες χίλιοι
[7, 22]	καὶ ἑκατόν εἰσιν ἐκ Φαρῶν.	πρὶν	δὲ ἢ ἐς τὴν πόλιν
[7, 5]	Χάρισί τε καὶ Ὥραις, αἳ	πρὶν	ἐσελθεῖν ἑστήκασιν ἐν ὑπαίθρῳ λίθου
[7, 13]	ἐν τῇ Ἀσίᾳ πράγματα ἐκέλευε,	πρὶν	ἢ ἐς τὴν Ἀσίαν διαβῆναι,
[7, 21]	ἔσεσθαι δὲ οὐ πρότερον λύσιν	πρὶν	ἢ θύσῃ τῷ Διονύσῳ Κόρεσος
[7, 16]	Μόμμιος κατέλυε καὶ ὅπλα ἀφῃρεῖτο	πρὶν	ἢ καὶ συμβούλους ἀποσταλῆναι παρὰ
[7, 15]	αὐτὸς πέρας τῷ πολέμῳ φανῇ	πρὶν	ἢ Μόμμιον ἐς τὴν Ἑλλάδα
[7, 16]	Ἀχαιοὶ ποιήσασθαι τὴν ἔξοδον πρότερον	πρὶν	ἢ Ῥωμαίους ἄρχειν μάχης· (ὡς
[7, 24]	δῆλα ἦν ἐν τῇ λίμνῃ,	πρὶν	ἢ τὸ ὕδωρ ἀπέκρυψεν αὐτὰ
[7, 3]	οὐ δεχομένων σφᾶς ἐς Πανιώνιον	πρὶν	ἢ τοῦ γένους βασιλέας τοῦ
[7, 3]	συνοίκους. (Κλαζομενίοις δὲ καὶ Φωκαεῦσι,	πρὶν	μὲν ἢ Ἴωνας ἐς τὴν
[7, 26]	ἐπηνθισμένον. ἐς δὲ τὸ ἐπίνειον	καταβᾶσιν	ἐξ Αἰγείρας καὶ αὖθις ἐς
[7, 15]	Ἀχαιοὶ λόγον μὲν φέροντα ἐς	σύμβασιν	προσίεντο οὐδένα, Ἡράκλειαν δὲ προσεκάθηντο
[7, 24]	ἐκτὸς ὀλισθεῖν ἐποίησεν ἡ κίνησις,	ἐπανίασιν	αὖθις ἐς τὰς ἕδρας· ὡσαύτως
[7, 18]	(τὸ δὲ ἀπὸ τούτου πῦρ	ἐνιᾶσιν	ἐς τὰ ξύλα. ἐνταῦθά που
[7, 3]	ὡς κατὰ τὴν Κλάρον ἐγένοντο,	ἐπεξίασιν	αὐτοῖς οἱ Κρῆτες μετὰ ὅπλων
[7, 27]	(τρίτῃ δὲ ἡμέρᾳ τῆς ἑορτῆς	ὑπεξίασιν	οἱ ἄνδρες ἐκ τοῦ ἱεροῦ,
[7, 23]	πόλεως πλησίον ἐποιήθη Στράτωνι ἀθλητῇ,	Ὀλυμπίασιν	ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς παγκρατίου
[7, 17]	ὑπὸ δὲ τοῦ ἐλεγείου τοῦ	Ὀλυμπίασιν	ἐπὶ τῇ εἰκόνι τῇ Οἰβώτα
[7, 17]	καθ´ ἥντινα αἰτίαν στεφάνου τοῦ	Ὀλυμπίασιν	ἡμάρτανον, διδάσκονται δὲ ἀποστείλαντες ἐς
[7, 26]	ἐπονομάζουσιν, ἐς ταύτης τὸ ἱερὸν	ἐσίασιν	ἐν ἡμέραις ῥηταῖς, ἄλλα τε
[7, 1]	καταπεφευγότας ἐς Ἑλίκην καὶ ὕστερον	ἀφιᾶσιν	ἀπελθεῖν ὑποσπόνδους. Τισαμενοῦ δὲ τὸν
[7, 10]	περὶ Ἰταλίαν Ἀχαιῶν ἔτι ἐλείποντο,	ἀφιᾶσιν,	ἀποχρώντως κολασθῆναι σφᾶς ἡγούμενοι. ὅσοι
[7, 24]	παρὰ τῆς θεοῦ πέμματα ἐπιχώρια	ἀφιᾶσιν	ἐς θάλασσαν, πέμπειν δὲ τῇ
[7, 9]	εἶναι, Λακεδαιμονίοις τε ἀποστεῖλαι πρέσβεις	ἐφιᾶσιν	ἐς Ῥώμην, ἐναντία ἐφιέντες ἢ
[7, 18]	Ἡρακλέα καὶ τὰ ἔργα αὐτοῦ	πεποιήκασιν,	ἔστιν οὐκ ἐλάχιστά σφισι δείγματα
[7, 5]	καὶ Ὥραις, αἳ πρὶν ἐσελθεῖν	ἑστήκασιν	ἐν ὑπαίθρῳ λίθου λευκοῦ. ἐποιήθη
[7, 8]	Λακεδαιμόνιοι δὲ ἅτε μεγάλως τοῖς	ἐπιτάγμασιν	ἀχθόμενοι τοῖς Ἀχαιῶν καταφεύγουσιν ἐπὶ
[7, 19]	ἄλλων καὶ ἐν τοῖς Μελανίππου	παθήμασιν,	ὡς μέτεστιν ἔρωτι καὶ ἀνθρώπων
[7, 24]	ἀνέκλινεν αὐτίκα τοῖς ἐς πολιορκίαν	μηχανήμασιν	ὁμοίως. (τὸν δὲ αὐτῶν ὀλεθριώτατον
[7, 13]	παρασκευὴν καὶ οὐχ ἥκιστα τοῖς	χρήμασιν	ἀσθενῶς, πρὸς δὲ καὶ τῆς
[7, 25]	ἐσέλθῃ θέλων θεάσασθαι, αὐτίκα λέγεται	δείμασιν	ἐκτὸς τῶν φρενῶν γίνεσθαι· καὶ
[7, 23]	ἔτι προσταχθῆναί φασιν, ἑκάστῃ τοῖς	ἀγάλμασιν	ἡμέρᾳ θύειν· αὐτοὶ δὲ σόφισμα
[7, 27]	τε ἐς ἀλλήλους χρῶνται καὶ	σκώμμασιν.	(ἀπωτέρω δὲ οὐ πολὺ ἀπὸ
[7, 16]	τῷ πλήθει καὶ ἀπαγορεύοντες τοῖς	τραύμασιν	ὅμως ἀντεῖχον ὑπὸ τοῦ θυμοῦ,
[7, 24]	ἀποστήσασιν ἐκ τοῦ ἱεροῦ καὶ	ἀποκτείνασιν,	οὐκ ἐμέλλησε τὸ μήνιμα ἐκ
[7, 21]	ἕκαστοι τίθενται, τοσαίδε ἐς ἅπαντας	γεγόνασιν	ἐπικλήσεις αὐτῷ, Πελαγαῖος καὶ Ἀσφάλιός
[7, 9]	τῇ ἑκάστου ψυχῇ ξενικά σφισι	διδόασιν	εἶναι δικαστήρια, ὅσα δὲ ἄλλα
[7, 2]	οἱ Εὐκτήμονος Ἀθηναῖοι ναῦς τε	διδόασιν	ἐς τὸν πλοῦν καὶ αὐτοί
[7, 15]	ᾤχοντο φεύγοντες. (καὶ Μεγαρεῖς μὲν	παραδιδόασιν	ἀμαχεὶ Ῥωμαίοις τὴν πόλιν, Μέτελλος
[7, 16]	καὶ συνέδριά τε κατὰ ἔθνος	ἀποδιδόασιν	ἑκάστοις τὰ ἀρχαῖα καὶ τὸ
[7, 22]	δὲ ἔτι παλαιότερα καὶ τοῖς	πᾶσιν	Ἕλλησι τιμὰς θεῶν ἀντὶ ἀγαλμάτων
[7, 7]	ἑκόντος Ἀντιγόνου λαβὼν φόβον τοῖς	πᾶσιν	Ἕλλησιν ἐνεποίησε, τὰ Φιλίππου τοῦ
[7, 25]	καὶ τοῦδε ἕνεκα οὐ τοῖς	πᾶσιν	ἡ ἔσοδος οὐδὲ ἐξ ἐπιδρομῆς
[7, 23]	γένει τε ἀνθρώπων εἶναι καὶ	πᾶσιν	ὁμοίως ζῴοις ἐπιτήδειον πρὸς ὑγίειαν,
[7, 6]	Γαλατῶν στρατιὰν ἔξοδος καὶ τοῖς	πᾶσιν	ὁμοίως παρώφθη Πελοποννησίοις· ἅτε γὰρ
[7, 22]	καὶ γυναῖκα ἐν κοινῷ παρίστατο	ἅπασιν	εἰκάζειν. (Τριτείας δὲ οἰκιστὴν οἱ
[7, 10]	ἀνδρῶν. λέγειν τε δὴ ἐδόκει	παντάπασιν	ἄδικα καὶ αὐτὸν ἠξίουν οἱ
[7, 15]	ἐς ταύτης καταδῦναι τὸ τέλμα,	παντάπασιν	ἔμελλεν ἄγνωστός τε καὶ ἄπυστος
[7, 23]	ὕδωρ τοῦ Σελέμνου σύμφορον καὶ	ἀνδράσιν	εἶναι καὶ γυναιξὶν ἐς ἔρωτος
[7, 9]	ἀνεληλυθότες καὶ αὐτοὶ γενέσθαι τοῖς	ἀνδράσιν	ἔπρασσον κάθοδον. ἅτε δὲ τοῦ
[7, 14]	ἐν Τεγέᾳ τῇ Ἀρκάδων τοῖς	ἀνδράσιν	ἐς λόγους ὁ Κριτόλαος, ἀθροῖσαι
[7, 8]	πᾶσαν ὀλέσσει, δμηθεὶς ἑσπερίοισιν ὑπ´	ἀνδράσιν	ἠῴοις τε" Ῥωμαῖοί τε δὴ
[7, 26]	συλλέξαντες δὲ ἔδησαν πρὸς τοῖς	κέρασιν	αὐτῶν δᾷδας, καὶ ὡς πρόσω
[7, 4]	Μίνῳ καὶ τοῦ Μίνω ταῖς	θυγατράσιν	ἐποίησε, καθότι καὶ Ὅμηρος ἐν
[7, 24]	Ἀχαιοῖς τοῖς ἐνταῦθα, ἱκέτας ἄνδρας	ἀποστήσασιν	ἐκ τοῦ ἱεροῦ καὶ ἀποκτείνασιν,
[7, 17]	μετὰ Νέρωνα ἄρξαντος ἐς ἐμφύλιον	στάσιν	προήχθησαν, καὶ σφᾶς ὑποτελεῖς τε
[7, 27]	ἐν νυκτὶ καὶ οἴνου κρατῆρας	ἱστᾶσιν	ἀνὰ τὴν πόλιν πᾶσαν. (ἔστι
[7, 18]	τὸν βωμὸν ἐν κύκλῳ ξύλα	ἱστᾶσιν	ἔτι χλωρὰ καὶ ἐς ἑκκαίδεκα
[7, 27]	Μυσίας· ἱδρύσασθαι δὲ αὐτὸ Μύσιόν	φασιν	ἄνδρα Ἀργεῖον, ἐδέξατο δὲ οἴκῳ
[7, 1]	νῦν Σικυωνίᾳ, εἰσὶ δὲ οἵ	φασιν	ἀπὸ τῆς χώρας, εἶναι γὰρ
[7, 24]	δὲ τῇ ἐν Συρακούσαις Ἀρεθούσῃ	φασὶν	αὐτά. (ἔστι δὲ καὶ ἄλλα
[7, 5]	ἀφίκετο ἡ σχεδία τὴν Ἰώνων,	φασὶν	αὐτὴν ὁρμίσασθαι πρὸς ἄκρᾳ καλουμένῃ
[7, 19]	τὴν λάρνακα· οἱ δὲ ῥιφῆναί	φασιν	αὐτὴν ὑπὸ Κασσάνδρας συμφορὰν τῷ
[7, 26]	ἐν καταλόγῳ τῶν σὺν Ἀγαμέμνονί	φασιν	αὐτῆς ποιήσαντα ἔπος οἵ θ´
[7, 24]	τῶν οἰκοδομημάτων καὶ θεμέλια ἀναπάλλειν	φασὶν	αὐτόν, καθότι καὶ τὰ ἔργα
[7, 17]	ἐπιχωρίων, γενέσθαι δὲ Ἡρακλέους ἐρώμενόν	φασιν	αὐτόν, καὶ ἀποθανεῖν γὰρ τὸν
[7, 21]	ἐς τὴν Ἀρόην οἱ Πατρεῖς	φασιν	αὐτὸν τοῖς τε ἐς τοὺς
[7, 5]	ὑπὸ τῇ πλατάνῳ καθεύδοντι κελεύειν	φασὶν	αὐτῷ τὰς Νεμέσεις ἐπιφανείσας πόλιν
[7, 23]	δὲ φεύγουσαν ἐς τὴν ταύτῃ	φασὶν	ἀφεῖναι θάλασσαν αὑτήν, καὶ ἀθάνατον
[7, 26]	ἐνδεδυκὼς δὲ θώρακα εἷς. τοῦτόν	φασιν	Ἀχαιοῖς γενομένου πολέμου μαχεσάμενον ἀνδρειότατα
[7, 26]	ἡ Ἀγαμέμνονος, ὡς οἱ Αἰγειρᾶταί	φασιν·	εἰ δὲ ἀληθῆ λέγουσιν οὗτοι,
[7, 5]	ἀντὶ μιᾶς καὶ μητέρα αὐταῖς	φασιν	εἶναι Νύκτα, ἐπεὶ Ἀθηναῖοί γε
[7, 23]	Σελέμνου φοιτᾶν τε ὡς αὐτόν	φασιν	ἐκ θαλάσσης ἀνιοῦσαν, καὶ καθεύδειν
[7, 3]	ἀφικέσθαι σὺν Ἐρύθρῳ τῷ Ῥαδαμάνθυός	φασιν	ἐκ Κρήτης καὶ οἰκιστὴν τῇ
[7, 23]	αὐτοῖς καὶ τάδε ἔτι προσταχθῆναί	φασιν,	ἑκάστῃ τοῖς ἀγάλμασιν ἡμέρᾳ θύειν·
[7, 6]	πρὸς Λαμίᾳ καλούμενον πόλεμον οὔ	φασιν	ἐκστρατεύσασθαι, οὐ γάρ πω μετὰ
[7, 3]	ἔτι τὴν γῆν Καρῶν ἀφικέσθαι	φασὶν	ἐς αὐτὴν πρώτους τοῦ Ἑλληνικοῦ
[7, 22]	ἀγάλματα· κομισθῆναι δὲ οἱ ἐπιχώριοί	φασιν	ἐς Ῥώμην τὰ ἀγάλματα. ἐν
[7, 5]	ὁρᾶν τὸ λοιπὸν τοῦ βίου	φασίν.	(ἔστι δὲ ἐν Ἐρυθραῖς καὶ
[7, 18]	δὲ οἱ τὰ ἀρχαιότατα μνημονεύοντές	φασιν	Εὔμηλον αὐτόχθονα οἰκῆσαι πρῶτον ἐν
[7, 19]	τῇ λάρνακι, ἔργον μὲν ὥς	φασιν	Ἡφαίστου, δῶρον δὲ ὑπὸ Διὸς
[7, 18]	Ἀνθείαν παῖδα Εὐμήλου τοὺς δράκοντάς	φασιν	ὑπὸ τοῦ Τριπτολέμου τὸ ἅρμα
[7, 24]	ἄλλο πῆμα τοιόνδε οἱ ἐπιγενέσθαι	φασὶν	ὥρᾳ χειμῶνος. ἐπῆλθε γάρ σφισιν
[7, 25]	στρατείας ἕνεκα ἔτυχον ἢ κατὰ	πρόφασιν	ἀλλοίαν, μόνοι τε οὗτοι Βουρέων
[7, 14]	ἐντυχόντες κατὰ τὴν ἄνοδον Ῥωμαίων	πρέσβεσιν	ἐπὶ τὰ Λακεδαιμονίων καὶ Ἀχαιῶν
[7, 10]	ἄνδρας προδιδόναι πολίτας ἐπὶ οἰκείοις	κέρδεσιν,	ἔμελλε καὶ Ἀχαιοῖς κακῶν ἄρξειν,
[7, 8]	Φίλιππος. ἤτοι ὁ μὲν πρότερος	πόλεσιν	λαοῖσί τ´ ἄνακτας θήσει· ὁ
[7, 5]	~(Σμύρναν δὲ ἐν ταῖς δώδεκα	πόλεσιν	οὖσαν Αἰολέων καὶ οἰκουμένην τῆς
[7, 13]	ἑώρων γὰρ {τὰ} πρὸς τὴν	παραίνεσιν	ἀνθεστηκότα τὰ Ἀχαιῶν ἀπηλλάσσοντο ἐς
[7, 4]	μὲν ἐς τοσοῦτο ἐν τοῖς	ἔπεσιν	ἐδήλωσε· τότε δὲ οἱ τὴν
[7, 26]	πόλιν. (Ὁμήρου δὲ ἐν τοῖς	ἔπεσιν	Ὑπερησία ὠνόμασται· τὸ δὲ ὄνομα
[7, 4]	Ἀμφιπτολέμου Σάμιος ἐποίησεν ἐν τοῖς	ἔπεσιν	ὡς Φοίνικι ἐκ Περιμήδης τῆς
[7, 17]	ἀνενεγκόν τε καὶ αὖθις ἀνανηξάμενον,	ἔτεσιν	ἔμελλεν οὐ πολλοῖς ὕστερον ἡ
[7, 4]	τῇ πέραν βαλόμενοι τεῖχος, δέκα	ἔτεσιν	ὕστερον διαβάντες ἐν τῇ Σάμῳ
[7, 6]	ἠρήμωσεν Ἀλέξανδρος τὴν πόλιν, ὡς	ἔτεσιν	ὕστερον οὐ πολλοῖς καταχθέντας ὑπὸ
[7, 11]	συντελείας τῆς ἐς Ἀχαιοὺς ἐθέλοντες	ἄφεσιν	εὕρασθαι· καὶ αὐτοῖς ἐπετράπη μὲν
[7, 16]	ἐκέλευσεν ἐκτῖσαι. τούτων μὲν δὴ	ἄφεσιν	παρὰ Ῥωμαίων εὕροντο Ἕλληνες, ἡγεμὼν
[7, 7]	καὶ τὸ Αἰτωλικὸν ἐπιστρατείαις τε	συνεχέσιν	ἐπίεζε καὶ λῃστῶν καταδρομαῖς· (ἐμνημόνευσε
[7, 25]	σχήματι γεγραμμένα ἐν πίνακι ἐπίτηδες	ἐξήγησιν	ἔχει τοῦ σχήματος. (σταδίων ἐπὶ
[7, 8]	τὰ χρησθέντα· (αὐχοῦντες βασιλεῦσι Μακεδόνες	Ἀργεάδῃσιν,	ὑμῖν κοιρανέων ἀγαθὸν καὶ πῆμα
[7, 22]	τοὺς λύχνους ἐλαίου καὶ ἐξάψας	τίθησιν	ἐπὶ τὸν βωμὸν τοῦ ἀγάλματος
[7, 17]	τὰ γὰρ ἀρχαιότερα ὀνόματα ἐς	ποίησιν	ἐπάγεσθαι τῶν ὑστέρων καθεστηκός ἐστιν
[7, 17]	Ῥωμαίων, καὶ ἐλεύθερον ὁ Νέρων	ἀφίησιν	ἁπάντων, ἀλλαγὴν πρὸς δῆμον ποιησάμενος
[7, 13]	προσδοκωμένου κινδύνου Λακεδαιμονίοις σωτηρίαν εὕρισκεν	ἀφίησιν	ἑκουσίως τὴν ψυχὴν πιὼν φάρμακον.
[7, 25]	παρὰ τῷ Ἡρακλεῖ κεῖνται τέσσαρας	ἀφίησιν	ἐπὶ τῆς τραπέζης· ἐπὶ δὲ
[7, 25]	ἔπειτα ἐγένετο ἐπιφανεστέρα διὰ τὴν	συνοίκησιν	τῶν Μυκηναίων. (ἐν Κερυνείᾳ δὲ
[7, 2]	ἀρχαιότερον ἢ κατὰ τὴν Ἰώνων	ἐσοίκησιν,	πολλῷ δὲ πρεσβύτερα ἔτι ἢ
[7, 27]	ἐστιν ἄλσος περιῳκοδομημένον τείχει Σωτείρας	ἐπίκλησιν	Ἀρτέμιδος, καὶ ὀμνύουσιν ἐπὶ μεγίστοις
[7, 25]	δὲ ἱερόν ἐστιν ὁ Γαῖος	ἐπίκλησιν	Εὐρυστέρνου, ξόανον δὲ τοῖς μάλιστα
[7, 19]	τέμενος καὶ ναὸς Ἀρτέμιδος Τρικλαρίας	ἐπίκλησιν,	καὶ ἑορτὴν οἱ Ἴωνες αὐτῇ
[7, 21]	τοῦτο τῆς πόλεώς ἐστιν ἱερὸν	ἐπίκλησιν	Καλυδωνίου· μετεκομίσθη γὰρ καὶ τοῦ
[7, 27]	ἐστιν Ἑρμοῦ κατὰ τὴν ὁδόν,	ἐπίκλησιν	μὲν Δόλιος, εὐχὰς δὲ ἀνθρώπων
[7, 20]	τῆς Λαφρίας καὶ Ἀθηνᾶς ναὸς	ἐπίκλησιν	Παναχαΐδος· ἐλέφαντος τὸ ἄγαλμα καὶ
[7, 23]	γένεια. ἔστι δὲ καὶ Διὸς	ἐπίκλησιν	Σωτῆρος ἐν τῇ ἀγορᾷ τέμενος
[7, 18]	Πατρέων εἶχε τιμάς. γενέσθαι δὲ	ἐπίκλησιν	τῇ θεῷ Λαφρίαν ἀπὸ ἀνδρὸς
[7, 27]	ἱερὸν ἀπαντικρὺ Διονύσου Λαμπτῆρός ἐστιν	ἐπίκλησιν·	τούτῳ καὶ Λαμπτήρια ἑορτὴν ἄγουσι,
[7, 21]	Μενελάῳ κατὰ τοῦ θεοῦ τούτου	πρόκλησιν	περιέθηκεν ὅρκου· ἵππων ἁψάμενος, γαιήοχον
[7, 7]	πατρόθεν οἱ Ῥωμαῖοι κατὰ ταὐτὰ	Ἕλλησιν,	ἀλλὰ καὶ τρία ὁπότε ὀλίγιστα
[7, 10]	τὸ ἐν Λαμίᾳ πταῖσμα ἐγένετο	Ἕλλησιν,	Ἀντίπατρος μέν, ἅτε διαβῆναι ποιούμενος
[7, 7]	Ἀντιγόνου λαβὼν φόβον τοῖς πᾶσιν	Ἕλλησιν	ἐνεποίησε, τὰ Φιλίππου τοῦ Ἀμύντου,
[7, 10]	μόνην οὐ προδοθεῖσαν τῶν ἐν	Ἕλλησιν	εὕροι τις ἄν· αἱ δὲ
[7, 25]	ἱεροί τε καὶ ἁγνοί" (ταῦτα	Ἕλλησιν	ἦλθεν ἐς μνήμην, ὅτε ἀφίκοντο
[7, 10]	Δημάδης δὲ καὶ ὅσον προδοτῶν	Ἀθήνῃσιν	ἄλλο ἦν, ἀναπείθουσιν Ἀντίπατρον μηδὲν
[7, 16]	ἔσχεν οὗτος τέλος Ἀντιθέου μὲν	Ἀθήνῃσιν	ἄρχοντος, ὀλυμπιάδι δὲ ἑξηκοστῇ πρὸς
[7, 25]	τῆς Ἑλίκης ἀπώλεια Ἀστείου μὲν	Ἀθήνῃσιν	ἔτι ἄρχοντος, τετάρτῳ δὲ ἔτει
[7, 4]	(Δαιδάλῳ μὲν γὰρ γένους τε	Ἀθήνῃσιν	ὑπῆρχεν εἶναι τοῦ βασιλικοῦ τῶν
[7, 2]	νεμόμενοι τὴν χώραν σύνοικοι τοῖς	Κρησὶν	ἐγένοντο· (τότε δὲ ὡς ἐκράτησαν
[7, 25]	τῆς ἱερωσύνης ἀφίκωνται γυναῖκες ἐς	ἀμφισβήτησιν	πλέονες, ἡ τῷ κλήρῳ λαχοῦσα
[7, 23]	Μεσσήνιον Δαμοφῶντα εἶναι τὸν εἰργασμένον	φησίν.	ἐν τούτῳ τοῦ Ἀσκληπιοῦ τῷ
[7, 6]	Πενθίλου τοῦ Ὀρέστου, τοῖς Τισαμενοῦ	παισὶν	ἀνεψιὸς πρὸς πατρός. ἴσχυον δὲ
[7, 1]	αὐτῆς. ἀποθανόντος δὲ Ἐρεχθέως τοῖς	παισὶν	αὐτοῦ δικαστὴς Ξοῦθος ἐγένετο ὑπὲρ
[7, 23]	γυναιξὶν ἐν ἴσῳ καὶ πῦρ	εἰσιν	αἱ ὠδῖνες· ἔχοιεν δ´ ἂν
[7, 20]	τὰ μάλιστα θεραπεύοντες ἐννέα τέ	εἰσιν	ἄνδρες, οὓς ἂν ἐκ πάντων
[7, 22]	(αἵδε μὲν οὖν θαλάσσης τέ	εἰσιν	ἀπωτέρω πόλεις καὶ ἠπειρώτιδες βεβαίως·
[7, 12]	σφισιν ὑπὸ τῆς Ῥωμαίων βουλῆς	εἰσιν	ἐγνωσμένοι, Λακεδαιμονίους δὲ ὁ Μεναλκίδας
[7, 25]	ἱερὸν γυναικῶν εἰκόνες λίθου τέ	εἰσιν	εἰργασμέναι καὶ ἔχουσαι τέχνης εὖ·
[7, 3]	γὰρ οἱ Λύκιοι τὸ ἀρχαῖόν	εἰσιν	ἐκ Κρήτης, οἳ Σαρπηδόνι ὁμοῦ
[7, 3]	Φωκαεῖς γένος μὲν τὸ ἀνέκαθέν	εἰσιν	ἐκ τῆς ὑπὸ τῷ Παρνασσῷ
[7, 22]	Τρίτειαν εἴκοσί τε καὶ ἑκατόν	εἰσιν	ἐκ Φαρῶν. πρὶν δὲ ἢ
[7, 21]	Μεσάτιν ἄγουσιν. αἱ δὲ γυναῖκές	εἰσιν	ἐν ταῖς Πάτραις ἀριθμὸν μὲν
[7, 22]	τὰ ἔργα ἐπιτηδειότεροι θηλειῶν βοῶν	εἰσιν,	ἐπὶ δὲ τοῖς ἄλλοις κτήνεσι
[7, 22]	ἥκιστα ἐπὶ ταῖς γραφαῖς αἵ	εἰσιν	ἐπὶ τοῦ τάφου, τέχνη Νικίου·
[7, 20]	ἐπιθήματα ἐπὶ τῆς πύλης ἀνδριάντες	εἰσὶν	ἐπίχρυσοι, Πατρεύς τε καὶ Πρευγένης
[7, 26]	κατὰ τὴν ὁδὸν τὴν Βουραϊκήν	εἰσιν	Ἡρακλέους στάδιοι. ἐπὶ θαλάσσῃ μὲν
[7, 4]	~(αἱ δὲ ἐν ταῖς νήσοις	εἰσὶν	Ἰώνων πόλεις Σάμος ἡ ὑπὲρ
[7, 6]	τῆς ἐξόδου τῆς ἐς Θερμοπύλας	εἰσὶν	οἱ Ἀχαιοὶ δῆλοι μετεσχηκότες οὔτε
[7, 2]	εἶναι νομίζουσιν οὗτοι τὸ ἱερόν	εἰσιν	οἱ ἱδρυσάμενοι, καὶ ἀπὸ τοῦ
[7, 4]	τὸ ἐν Σάμῳ τῆς Ἥρας	εἰσὶν	οἳ ἱδρύσασθαί φασι τοὺς ἐν
[7, 25]	δὴ ἀγάλμασι ξύλων εἰργασμένοις μέγεθός	εἰσιν	οὐ μεγάλοι, κατὰ δὲ τὴν
[7, 27]	πηγαί σφισιν ὑπὸ τὴν πόλιν	εἰσὶν	οὐ πολλαί· τὸ δὲ χωρίον,
[7, 17]	Οἰβώτα ποιήσασι καὶ τὴν εἰκόνα	ἀναθεῖσιν	ἐς Ὀλυμπίαν Σώστρατος Πελληνεὺς σταδίου
[7, 11]	ἐπιβάλλουσι, Ῥωμαίων δὲ ἡ βουλὴ	δεηθεῖσιν	Ἀθηναίοις ἀφίησι πλὴν ταλάντων ἑκατὸν
[7, 27]	τὰ πάντα, καὶ ὕδωρ ἄφθονον	ἄνεισιν	ἐκ πηγῶν. ἄγουσι δὲ καὶ
[7, 8]	μὲν δὴ καὶ ἐς πλέον	ἐπέξεισιν	αὖθίς μοι τὰ ἐς Ἀρκάδας·
[7, 1]	ὁπόσα ἐπράχθη σφίσιν ἐπ´ ἀλλήλους,	ἐπέξεισιν	αὐτίκα ὁ λόγος μοι προδιηγησαμένῳ
[7, 22]	δοκεῖν ὃς καὶ τὰ Ὠλένου	παρέξεισιν	ἐρείπια, ὑπὸ ἀνθρώπων τῶν πρὸς
[7, 22]	ἐστι. τὸ ἀπὸ τούτου δὲ	ἄπεισιν	ἐκ τῆς ἀγορᾶς ἐπιφραξάμενος τὰ
[7, 25]	ὑπὸ τῶν ἐπιχωρίων ἱέρειαι ταῖς	Εὐμενίσιν	αἱ γυναῖκες γενέσθαι. (ἐκ Κερυνείας
[7, 8]	τιμὴν ἀπὸ πᾶσαν ὀλέσσει, δμηθεὶς	ἑσπερίοισιν	ὑπ´ ἀνδράσιν ἠῴοις τε" Ῥωμαῖοί
[7, 11]	Ἑλλάδος ἀνδρὶ ἀλάστορι ἐπιτρέπει τὴν	κρίσιν.	(ἀφίκοντο δὲ ὡς τὸν Γάλλον
[7, 10]	καὶ ἐν αὐτοῖς Ῥωμαίοις ὑπέχειν	κρίσιν.	ὁ μὲν δὴ ὑπὸ συνειδότος
[7, 10]	τὰ αὐτά, ἀνέπεμπεν ἐν δικαστηρίῳ	κρίσιν	τῷ Ῥωμαίων ὑφέξοντας. ὃ μή
[7, 8]	Θεσσαλοῖς ἢ τῶν ἐξ Ἠπείρου	τισὶν	ἐγκλήματα ἦν ἐς Φίλιππον, ταῦτα
[7, 1]	χρόνῳ Λακεδαιμόνιοι τοῦ ἐν Δελφοῖς	σφισιν	ἀνειπόντος χρηστηρίου κομίζουσι τὰ ὀστᾶ
[7, 9]	πείθουσιν ἐς Ῥώμην· σὺν δέ	σφισιν	ἀνεληλυθότες καὶ αὐτοὶ γενέσθαι τοῖς
[7, 2]	τῶν ποδῶν χωλός· δόξαν δέ	σφισιν	ἀνενεγκεῖν ἐς τὸ χρηστήριον τὸ
[7, 1]	Τισαμενὸς ὁ Ὀρέστου γενέσθαι σύνοικοί	σφισιν	ἄνευ πολέμου· τῶν δὲ Ἰώνων
[7, 14]	αὐτὸς δὲ οὐδὲν ἰδίᾳ διαλέξεσθαί	σφισιν	ἄνευ τοῦ κοινοῦ τοῦ Ἀχαιῶν
[7, 17]	τὰ μάλιστα εὐδαίμονα ἀντὶ Ἑλλάδος	σφίσιν	ἀντέδωκεν. ἀπιδόντι οὖν ἐς τοῦτό
[7, 6]	ἐχόντων τῶν βαρβάρων, δεινὸν ἔσεσθαί	σφισιν	ἀπ´ αὐτῶν οὐδὲν ἤλπιζον, εἰ
[7, 13]	ἐπὶ τὴν Σπάρτην μὴ ἐπιφέρειν	σφίσιν	ἀπαγορεύσοντας, τὴν δὲ ἐκ Ῥώμης
[7, 15]	ἐκ τοῦ χρόνου τοῦ προτέρου	σφίσιν	ἀπειθείας οὐδεμίαν παρὰ Ῥωμαίων ὑπισχνεῖτο
[7, 9]	τὰ ἐν Λακεδαίμονι. οἱ δέ	σφισιν	ἀπεκρίναντο μήτε ἐκείνοις Ἀχαιοὺς ἐς
[7, 12]	ἤκουσεν οὐ σὺν κόσμῳ. (καί	σφισιν	ἀπεκρίνατο ἡ βουλὴ ἀποστέλλειν πρέσβεις,
[7, 9]	προθυμότατα ἐνέκειντο Ἀχαιοῖς· Ἀχαιοὶ δέ	σφισιν	ἀπελθοῦσιν ἐπιβάλλουσιν ἐν τῷ συνεδρίῳ
[7, 11]	τι ἐν ταῖς προτέραις παρεῖτό	σφισιν	ἁρπαγαῖς, ἀπάγουσι τὴν φρουράν. Ἀχαιοὺς
[7, 13]	πρὸς δὲ καὶ τῆς γῆς	σφισιν	ἀσπόρου μεμενηκυίας, διας ὅμως τὰς
[7, 24]	ἀλλὰ σεισμὸς ἐς τὴν χώραν	σφίσιν	αὐτίκα κατασκήψας τῶν τε οἰκοδομημάτων
[7, 23]	οὐ γὰρ ἔχειν ἐκτῖσαι καταλιπεῖν	σφισιν	αὐτοὺς τὰ ἀγάλματα. ~(Αἰγιεῦσι δὲ
[7, 8]	παρὰ Ἀχαιοὺς ἅμα ἀποστέλλων ἐπήγγελλέ	σφισιν	ἀφικνεῖσθαι πρὸς Κόρινθον στρατιᾷ, συμμάχους
[7, 11]	καταφεύγοντες ἐπὶ Ἀχαιοὺς ἐδέοντο τιμωρῆσαί	σφισιν·	Ἀχαιοῖς δὲ ἤρεσκε μὴ τιμωρεῖν
[7, 1]	μεταβολὴ τοῦ ὀνόματος, προσθήκη δέ	σφισιν	ἐγένετο· Αἰγιαλεῖς γὰρ ἐκαλοῦντο Ἴωνες.
[7, 12]	ἄν τι Ἀχαιοὺς ἢ κακῶν	σφισιν	ἐγένετο μειζόνων ἀρχή· Δίαιος δὲ
[7, 10]	ἐποίει Ῥωμαίοις ὑποχειρίους. ἀρχὴ δέ	σφισιν	ἐγίνετο κακῶν Περσεὺς καὶ ἡ
[7, 9]	καθαρῶν χεῖρας· ὅμως δὲ εἴκειν	σφίσιν	ἐδόκει. ~(τότε μὲν δὴ ἐς
[7, 7]	ἔργα. (ἀθροίζεσθαι δὲ ἐς Αἴγιόν	σφισιν	ἔδοξεν· αὕτη γὰρ μετὰ Ἑλίκην
[7, 2]	δὲ αὐτοὶ τοιάδε τὰ ἀρχαιότατά	σφισιν	εἶναι λέγουσιν· ἐπὶ γενεὰς μὲν
[7, 8]	τὰ πάντα ἦσαν πρόθυμοι· καί	σφισιν	εἵποντο μὲν ἐς Μακεδονίαν καὶ
[7, 5]	Θρᾳκίου γένους ἐδούλευον καὶ οὔσαις	σφίσιν	ἐλευθέραις ἦν ἐνταῦθα βίος, ἀποκεῖραι
[7, 10]	Ἀμύντου καὶ Ἀλέξανδρος, τοὺς ἀνθεστηκότας	σφίσιν	Ἑλλήνων ἐς Μακεδονίαν ἐβιάσαντο ἀποσταλῆναι,
[7, 11]	ὁμήρους τε ἀπαιτήσοντας καὶ φρουράν	σφισιν	ἐξάγειν κατὰ τὰ συγκείμενα ἐροῦντας·
[7, 18]	{τῆς Μεσάτεως τὸ ὄνομα} αὐτοῖς	σφισιν	ἐξηγεῖσθαι παρίημι. (Ἀχαιῶν δὲ ὕστερον
[7, 12]	πόλεις ἐποιοῦντο τὰς ἀποκρίσεις, οὔ	σφισιν	ἔξοδον ἐπαγγέλλοντος στρατηγοῦ παρακούειν εἶναι
[7, 1]	Ἴωνας καὶ Ἀχαιούς, ὁπόσα ἐπράχθη	σφίσιν	ἐπ´ ἀλλήλους, ἐπέξεισιν αὐτίκα ὁ
[7, 19]	τε οἰκτρότατα καὶ οἱ προσήκοντές	σφισιν	ἔπασχον, Μελάνιππον δὲ καὶ Κομαιθὼ
[7, 26]	Σικυωνίους οὐκ ἄνευ τῆς Ἀρτέμιδός	σφισιν	ἐπελθεῖν νομίζοντες. (οὐ μὴν καὶ
[7, 7]	καὶ ἐκ τοῦ φανεροῦ πόλεμόν	σφισιν	ἐπῆγον. Πελλήνην μέν γε Ἀχαιῶν
[7, 24]	φασὶν ὥρᾳ χειμῶνος. ἐπῆλθε γάρ	σφισιν	ἐπὶ πολὺ τῆς χώρας ἡ
[7, 19]	Δελφῶν ὡς βασιλεὺς ξένος παραγενόμενός	σφισιν	ἐπὶ τὴν γῆν, ξενικὸν ἅμα
[7, 11]	ὑπισχνοῦνται δέκα ταλάντων δόσιν, ἤν	σφισιν	ἐπικουρεῖν Ἀχαιοὺς ἄγῃ· ὁ δὲ
[7, 21]	ἐς ἐπῶν κόσμον καὶ ἰδίᾳ	σφίσιν	ἐπιχώρια ὄντα ἕκαστοι τίθενται, τοσαίδε
[7, 5]	οἱ Σμυρναῖοι περὶ τῶν παρόντων	σφίσιν	ἐρησομένους, καὶ αὐτοῖς ἔχρησεν ὁ
[7, 17]	Ἄττην, ἀλλὰ ἐπιχώριός ἐστιν ἄλλος	σφίσιν	ἐς αὐτὸν λόγος, Δία ὑπνωμένον
[7, 9]	καὶ ἐς τὸ ἀνωφελὲς προϋπηργμένων	σφίσιν	ἐς αὐτούς, οἳ ἐπὶ τὰ
[7, 14]	ὁ Κριτόλαος, ἀθροῖσαι δὲ Ἀχαιούς	σφισιν	ἐς κοινὸν σύλλογον οὐδαμῶς ἤθελεν,
[7, 2]	ἐς τὸν πλοῦν καὶ αὐτοί	σφισιν	ἐς τὴν ἀποικίαν ἐγένοντο ἡγεμόνες·
[7, 15]	τοὺς Ἀρκάδας. (ἀπιοῦσι δὲ ὀπίσω	σφίσιν	ἐς τὴν Πελοπόννησον Μέτελλος καὶ
[7, 8]	Ἀχαϊκὸν καὶ δίκας τε ἐδίκαζόν	σφισιν	ἐς τὸ ἀκριβέστατον καὶ τὰ
[7, 3]	τῇ Ἐφέσῳ γένοιτο· χώρα δέ	σφισιν	ἔς τε τὰ λοιπά ἐστιν
[7, 12]	αὐτοὺς ἔφασκε παρὰ τῆς Ῥωμαίων	σφίσιν	ἐφεῖσθαι βουλῆς καὶ θάνατον ἀνδρὸς
[7, 8]	Φιλίππου τοῦ ὑστέρου τὰ πράγματά	σφισιν	ἐφθάρη, Σίβυλλα οὐκ ἄνευ θεοῦ
[7, 22]	Φάρης ὁ Φυλοδαμείας τῆς Δαναοῦ	σφισιν	ἢ ὁμώνυμος ἐκείνῳ τις ἐγένετο
[7, 25]	Ποσειδῶνος, οὐ μετὰ πολὺ ἐσείσθη	σφίσιν	ἡ πόλις συνεχεῖ τε ὁμοῦ
[7, 5]	ἀφ´ ἧς καὶ τῶν φυλῶν	σφισιν	ἡ τρίτη τὸ ὄνομα ἔσχηκεν,
[7, 6]	πρὸς Τροίαν Λακεδαιμονίους Δωριεῖς ἀπηξίουν	σφίσιν	ἡγεῖσθαι. ἐδήλωσαν δὲ καὶ ἀνὰ
[7, 14]	αὐτὸς ἐσῳκισμένος, ἀπεγύμνου τὸν πάντα	σφίσιν	ἤδη λόγον, ὡς δίκαια ἡγοῖτο
[7, 8]	ἐς δὲ Αἰτωλοὺς ἐκ παλαιοῦ	σφισιν	ἦν οἰκεῖα ἐγκλήματα. ἐπεὶ δὲ
[7, 26]	Σικυωνίοις εἶναι ἀθροίζουσιν αἶγας, ὁπόσαι	σφίσιν	ἦσαν ἐν τῇ χώρᾳ, συλλέξαντες
[7, 2]	τὸν βουλόμενον, τὸ δὲ πλεῖστόν	σφισιν	ἦσαν τοῦ στρατεύματος οἱ Ἴωνες.
[7, 23]	δὲ πρὸς τῷ θεάτρῳ πεποίηταί	σφισιν	ἱερὸν καὶ ἄγαλμα, οὐκ ἔχων
[7, 11]	Φιλίππῳ τῷ Ἀμύντου, αὐτὸς μέν	σφισιν	ὁ Γάλλος ἀπηξίωσε δικαστὴς καταστῆναι,
[7, 1]	ἐξενίκησεν Ἀχαιοὺς κληθῆναι· τοῦτο μέν	σφισιν	ὄνομα ἦν ἐν κοινῷ, Δαναοὶ
[7, 18]	καὶ ἐς τὰ ἄλλα γέρα	σφίσιν,	ὁπόσα τοῖς ἀποίκοις νέμειν οἱ
[7, 12]	στράτευμα. ~(Ὠρώπιοι δὲ καὶ ὠφελείας	σφίσιν	οὐ γενομένης τῆς παρὰ Ἀχαιῶν,
[7, 19]	καρπὸν οὐδένα ἀποδιδούσης καὶ νόσοι	σφίσιν	οὐ κατὰ τὰ εἰωθότα καὶ
[7, 27]	ἀοίκητον· τῷ δὲ χθαμαλωτέρῳ πεπόλισταί	σφισιν	οὐ συνεχὴς ἡ πόλις, ἐς
[7, 11]	ἢ ἑκουσίως διαρπάζουσιν Ὠρωπὸν ὑπήκοόν	σφισιν	οὖσαν· πενίας γὰρ ἐς τὸ
[7, 20]	ἴασι τοῦ Αἰσυμνήτου. ταῦτα μέν	σφισιν	οὕτω δρᾶν καθέστηκε, τοῦ περιβόλου
[7, 15]	κατέγνωσαν· καὶ ἦν γὰρ Μόμμιός	σφισιν	ὕπατος τότε ᾑρημένος, τοῦτον ναῦς
[7, 23]	αὐτοὶ λέγουσιν οἱ Αἰγιεῖς, παρακαταθήκη	σφίσιν	ὑπὸ Ἀργείων ἐδόθη τὰ ἀγάλματα.
[7, 27]	θεοῦ, ἐπεί τοι πίνειν πηγαί	σφισιν	ὑπὸ τὴν πόλιν εἰσὶν οὐ
[7, 12]	ὡς τὰ πάντα ἕπεσθαι Λακεδαιμόνιοί	σφισιν	ὑπὸ τῆς Ῥωμαίων βουλῆς εἰσιν
[7, 6]	δέ οἱ ἦν Πατρεύς· καί	σφισιν	ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν ἐδόθη κτίσασθαι
[7, 11]	τότε Ἀχαιῶν, ὑπισχνοῦνται δέκα ταλάντων	δόσιν,	ἤν σφισιν ἐπικουρεῖν Ἀχαιοὺς ἄγῃ·
[7, 12]	καὶ ἀπάταις ἐχρῆτο ἐς τὴν	δόσιν,	μετὰ δὲ οὐ πολὺ ἐτόλμησεν
[7, 10]	πεσόντων καὶ οὐ πλέον τι,	Μακεδόσιν	ἐδουλώθησαν. οὕτω μὲν οὔποτε τὴν
[7, 8]	Σύρων. (ὅσα μὲν δὴ Ἀχαιοὶ	Μακεδόσιν	ἢ στρατιᾷ τῇ Σύρων ἐναντία
[7, 13]	ἐντεταλμένα Δαμοκρίτῳ καὶ Ἀχαιοῖς ἐπήγγελλον	ἐφθακόσιν	ἔξοδον ἐπὶ Λακεδαίμονα πεποιῆσθαι καὶ
[7, 26]	τῆς ἐπὶ θαλάσσῃ σταδίων ἐστὶν	εἴκοσιν	ὁδὸς καὶ ἑκατόν· ταύτης δὲ
[7, 13]	ἐς τὴν Ἀσίαν διαβῆναι, τοῖς	ἡγεμόσιν	αὐτοὺς τοῖς Ἀχαιῶν ἐς λόγους
[7, 20]	ἐσθῆτος· ὑποδήματα δὲ ὑπὸ τοῖς	ποσίν	ἐστιν αὐτῷ, καὶ τῷ ἑτέρῳ
[7, 10]	ἀποσταλῆναι, διδόναι δὲ αὐτοὺς ἐν	Ἀμφικτύοσιν	εἴων λόγον. (τότε δὲ ἐκ
[7, 24]	σώματος ἐπισημαίνει καὶ ἐν ταῖς	χερσὶν	ὑπὸ ἑκάτερον μάλιστα τὸν καρπόν.
[7, 4]	Οἰνοπίωνα ἐς τὴν Χίον κατᾶραι	ναυσὶν	ἐκ Κρήτης, ἕπεσθαι δέ οἱ
[7, 3]	ἐς ἀποικίαν τοῦ θεοῦ, περαιοῦνται	ναυσὶν	ἐς τὴν Ἀσίαν, καὶ ὡς
[7, 2]	ἐγένοντο ἡγεμόνες· ὡς δὲ ταῖς	ναυσὶν	ἐς τὴν Ἀσίαν κατῆραν, ἐπ´
[7, 6]	Τισαμενοῦ παίδων πρότερον ἔτι διεβεβήκει	ναυσὶν	ἐς τὴν Ἀσίαν. οὗτοί τε
[7, 3]	ἔχον τὰ ἐπὶ θαλάσσῃ καὶ	ναυσὶν	ἰσχῦον· τῆς δὲ χώρας τὴν
[7, 6]	ἁπάντων βούλευμα· ἐπεὶ δὲ Γαλάται	ναυσὶν	ὅντινα δὴ τρόπον διαβεβήκεσαν ἐς
[7, 24]	αὐτά. (ἔστι δὲ καὶ ἄλλα	Αἰγιεῦσιν	ἀγάλματα χαλκοῦ πεποιημένα, Ζεύς τε
[7, 24]	ἐν ᾧ καὶ τὰ ἱερὰ	Αἰγιεῦσίν	ἐστι τὰ εἰρημένα, ὕδωρ ἄφθονον
[7, 2]	Ἡρακλέους, Ἀθηναίοις ἐς Σαρδὼ καὶ	Θεσπιεῦσιν	ἡγήσατο· γενεᾷ δὲ μιᾷ πρότερον
[7, 26]	δὲ ἰέναι γὰρ συμμάχους τοῖς	Ὑπερησιεῦσιν	ἤλπιζον καὶ εἶναι τὴν φλόγα
[7, 14]	Θηβαῖοι πρώτην δίκην Μετέλλου δικάζοντος	Φωκεῦσιν	ἐκτῖσαι ζημίαν, ὅτι ἐσέβαλον σὺν
[7, 16]	ἑκάστων, Ἀχαιῶν καὶ τὸ ἐν	Φωκεῦσιν	ἢ Βοιωτοῖς ἢ ἑτέρωθί που
[7, 15]	παλαιὰν ἐδέχθησαν· ὡς δὲ τοῖς	Φωκεῦσιν	ἡ Κριτολάου συμφορὰ καὶ Ἀχαιῶν
[7, 2]	τρίτος δὴ οὗτος στόλος ὑπὸ	βασιλεῦσιν	ἀλλοίοις ὄχλοις τε ἀλλοίοις ἐστάλησαν.
[7, 2]	ἤδη κατεληλυθότων ἐπὶ τὰ οἰκεῖα	Πριηνεῦσιν	ἤμυνεν ἐπὶ τοὺς Κᾶρας ὁ
[7, 27]	καὶ ὡς Κορινθίου συνεστῶτος πολέμου	Πελληνεῦσιν	ἀποκτείνειεν ὁ Πρόμαχος πλείστους τῶν
[7, 26]	ὑπὸ ἀγνοίας. (ἔστι δὲ Ἀριστοναῦται	Πελληνεῦσιν	ἐπίνειον. ἐς τοῦτο ἐξ Αἰγείρας
[7, 27]	πᾶσαν. (ἔστι καὶ Ἀπόλλωνος Θεοξενίου	Πελληνεῦσιν	ἱερόν, τὸ δὲ ἄγαλμα χαλκοῦ
[7, 27]	καταστῆναι. (ἔστι δὲ καὶ Εἰλειθυίας	Πελληνεῦσιν	ἱερόν· τοῦτο ἐν μοίρᾳ τῆς
[7, 27]	τὸν Ἕρμον κάτεισι. καθότι δὲ	Πελληνεῦσιν	ὅροι τῆς χώρας πρὸς Σικυωνίους
[7, 14]	ἐς γῆν τὴν Φωκίδα, δευτέραν	Εὐβοεῦσιν,	ἐδῄωσαν γὰρ καὶ Εὐβοέων τὴν
[7, 27]	αὐτήν· ἔσοδός τε πλὴν τοῖς	ἱερεῦσιν	ἄλλῳ γε οὐδενὶ ἔστιν ἀνθρώπων.
[7, 21]	δείματι. (ἔστι δὲ καὶ ἱερὸν	Πατρεῦσιν	Ἀσκληπιοῦ· τοῦτο τὸ ἱερὸν ὑπὲρ
[7, 18]	μὲν ἐλευθέροις Ἀχαιῶν μόνοις τοῖς	Πατρεῦσιν	εἶναι, ἔδωκε δὲ καὶ ἐς
[7, 17]	δὲ ὕστερον καὶ προσένειμεν αὐτὴν	Πατρεῦσιν.	(ἐκαλεῖτο δὲ τὰ μὲν ἀρχαιότερα
[7, 6]	Βοιωτοῖς· ὁ δὲ τῶν ἐπιχωρίων	Πατρεῦσιν	ἐξηγητὴς τὸν παλαιστὴν Χίλωνα Ἀχαιῶν
[7, 20]	τεμένους ἐστὶ καὶ ἄλλα τοῖς	Πατρεῦσιν	ἱερά· πεποίηται δὲ ταῦτα οὐκ
[7, 18]	ἀφικέσθαι κίνδυνον, οὐκ ἐναντιούμενος τοῖς	Πατρεῦσιν	{τῆς Μεσάτεως τὸ ὄνομα} αὐτοῖς
[7, 21]	μήνιμα, ἔσεσθαι δὲ οὐ πρότερον	λύσιν	πρὶν ἢ θύσῃ τῷ Διονύσῳ
[7, 22]	λίθοι τριάκοντα μάλιστα ἀριθμόν· τούτους	σέβουσιν	οἱ Φαρεῖς, ἑκάστῳ θεοῦ τινὸς
[7, 21]	ἐστιν ἐγγὺς αἳ ἐπὶ Μεσάτιν	ἄγουσιν.	αἱ δὲ γυναῖκές εἰσιν ἐν
[7, 27]	δ´ οὖν Πρόμαχον τὰ μάλιστα	ἄγουσιν	ἐν τιμῇ. Χαίρωνα δὲ δύο
[7, 22]	πεποιημένα· τούτοις κατὰ ἔτος ἑορτὴν	ἄγουσιν,	οὐδέν τι ἀλλοίως ἢ καὶ
[7, 3]	οἱ Κρῆτες μετὰ ὅπλων καὶ	ἀνάγουσιν	ὡς τὸν Ῥάκιον· ὁ δὲ
[7, 18]	ὑπὸ ἰσχύος· ταῦτα οἱ ἐμβαλόντες	ἐπανάγουσιν	αὖθις ἐς τὴν πυράν. τρωθῆναι
[7, 9]	τούς τε ἐκβληθέντας ὑπὸ Ἀχαιῶν	κατάγουσιν	ἐς Σπάρτην καὶ ὅσων πρὸ
[7, 9]	παρὰ γνώμην Λακεδαιμονίων τοῦ δήμου	κατάγουσιν	ἐς Σπάρτην. τότε οὖν ἀναβεβηκότες
[7, 26]	εἶναι τοῦ Τριόπα παῖδα αὐτὸν	λέγουσιν.	(Αἰγείρας δὲ ἐν τῷ μεταξὺ
[7, 22]	οἰκιστὴν οἱ μὲν Κελβίδαν γενέσθαι	λέγουσιν,	ἀφικόμενον {δὲ} ἐκ Κύμης τῆς
[7, 5]	τῇ ἐν Ῥαμνοῦντι θεῷ πατέρα	λέγουσιν	εἶναι Ὠκεανόν. (Ἴωσι δὲ ἔχει
[7, 20]	τὸ ἄγαλμα κατὰ ὄψιν ὀνείρατος	λέγουσιν	ἐκ Σπάρτης, κοινωνῆσαι δὲ αὐτῷ
[7, 22]	ἐς Ῥώμην, καθὰ οἱ Τριταιεῖς	λέγουσιν,	ἐκομίσθη. θύειν δὲ οἱ ἐνταῦθα
[7, 2]	τοιάδε τὰ ἀρχαιότατά σφισιν εἶναι	λέγουσιν·	ἐπὶ γενεὰς μὲν δύο Ἀνακτορίαν
[7, 5]	τῆς θήρας, ἀφικέσθαι πρὸς Νεμέσεων	λέγουσιν	ἱερόν, καὶ πηγῇ τε ἐπιτυχεῖν
[7, 23]	τῇ Ἀργείων, ὡς δὲ αὐτοὶ	λέγουσιν	οἱ Αἰγιεῖς, παρακαταθήκη σφίσιν ὑπὸ
[7, 25]	Εὐμενίδων· ἱδρύσασθαι δὲ αὐτὸ Ὀρέστην	λέγουσιν.	ὃς δ´ ἂν ἐνταῦθα ἢ
[7, 26]	δὲ Ἀριστοναύτας γενέσθαι τῷ ἐπινείῳ	λέγουσιν,	ὅτι καὶ ἐς τοῦτον τὸν
[7, 19]	ὃ ἀποστέλλεσθαι παρὰ ἄνδρα ἔμελλε.	(λέγουσιν	οὖν συμβῆναί ποτε ὡς ἱερᾶσθαι
[7, 26]	Αἰγειρᾶταί φασιν· εἰ δὲ ἀληθῆ	λέγουσιν	οὗτοι, δῆλός ἐστιν ἐξ ἀρχῆς
[7, 26]	Ἀγροτέρας, ἔνθα τὴν αἶγα ὀκλάσαι	λέγουσιν.	(τῆς δὲ Αἰγειρατῶν ἔχονται Πελληνεῖς·
[7, 5]	οὐδὲ αὐτοὶ τοῦτο οἱ Ἐρυθραῖοι	λέγουσιν.	(ὡς δὲ ἐς τὴν θάλασσαν
[7, 12]	ἐς Ῥώμην καὶ Δίαιος τοῖς	φεύγουσιν	ἐκ Σπάρτης ἀντιδικήσοντες ἐπὶ τῆς
[7, 13]	ὁ Δαμόκριτος προθυμίαν ἐποιήσατο, τοῖς	φεύγουσιν	ἐκ τῆς παρατάξεως ὁμοῦ καὶ
[7, 8]	τοῖς ἐπιτάγμασιν ἀχθόμενοι τοῖς Ἀχαιῶν	καταφεύγουσιν	ἐπὶ Μέτελλον καὶ ὅσοι σὺν
[7, 12]	ἀπάτην. (Λακεδαιμόνιοι περὶ ἀμφισβητησίμου χώρας	καταφεύγουσιν	ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων βουλήν· καταφεύγουσι
[7, 25]	ἀθροιζομένων ἐπ´ αὐτοὺς τῶν Ἀθηναίων	καταφεύγουσιν	ἐς τὸν Ἄρειον πάγον καὶ
[7, 11]	Μακεδόνων πολέμῳ πιεσθέντες μάλιστα Ἑλλήνων.	καταφεύγουσιν	οὖν ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων βουλὴν
[7, 21]	ἡ τελευτὴ σφᾶς παραπλῆγας ἐπελάμβανε.	καταφεύγουσιν	οὖν ἐπὶ τὸ χρηστήριον τὸ
[7, 5]	ἐς τῆς Βιβλίδος τὸν ἔρωτα	ᾄδουσιν·	ἐν δὲ τῇ Κολοφωνίων ἄλσος
[7, 23]	δὲ καὶ τὴν ἄκραν Δρέπανον	ὀνομάζουσιν.	ὀλίγον δὲ ὑπὲρ τὴν λεωφόρον
[7, 26]	ἀνθρώποις. θεοῦ δὲ ἣν Συρίαν	ἐπονομάζουσιν,	ἐς ταύτης τὸ ἱερὸν ἐσίασιν
[7, 26]	πένθος ἀποκοσμοῦνται καὶ τὸν πατέρα	ἐπονομάζουσιν	οἱ ἐπιχώριοι Συμπαθῆ, ἅτε ἐλεεινὸν
[7, 11]	δῆμος ἀνάγκῃ πλέον ἢ ἑκουσίως	διαρπάζουσιν	Ὠρωπὸν ὑπήκοόν σφισιν οὖσαν· πενίας
[7, 24]	Σπάρτῃ, καὶ αὐτῷ αἱ πόλεις	ἐναγίζουσιν	ἀμφότεραι. (πρὸς θαλάσσῃ δὲ Ἀφροδίτης
[7, 19]	ἐν μνήμῃ, καί οἱ καὶ	ἐναγίζουσιν	ἀνὰ πᾶν ἔτος, ἐπειδὰν τῷ
[7, 26]	καὶ αὖθις ἐς τὰ πρόσω	βαδίζουσιν	ἔστιν ἐν δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ
[7, 18]	δὲ καὶ Εὔμηλος Ἄνθειαν πόλιν	οἰκίζουσιν	ἐν κοινῷ, τοῦ Εὐμήλου παιδὸς
[7, 27]	δᾷδάς τε ἐς τὸ ἱερὸν	κομίζουσιν	ἐν νυκτὶ καὶ οἴνου κρατῆρας
[7, 21]	ἐν τῇ Διονύσου {τῇ} ἑορτῇ	κομίζουσιν	ἐς τὸ ἱερὸν τοῦ Αἰσυμνήτου·
[7, 22]	καὶ Ἄρει καὶ τῇ Τριτείᾳ	νομίζουσιν.	(αἵδε μὲν οὖν θαλάσσης τέ
[7, 5]	μετῳκίσαντο ἐθελονταὶ καὶ δύο Νεμέσεις	νομίζουσιν	ἀντὶ μιᾶς καὶ μητέρα αὐταῖς
[7, 4]	Ἄργους· Σάμιοι δὲ αὐτοὶ τεχθῆναι	νομίζουσιν	ἐν τῇ νήσῳ τὴν θεὸν
[7, 3]	τὸ μαντεῖον ἐκ παλαιοτάτου γενέσθαι	νομίζουσιν·	ἐχόντων δὲ ἔτι τὴν γῆν
[7, 2]	ποταμοῦ τὸν Ἔφεσον παῖδα εἶναι	νομίζουσιν	οὗτοι τὸ ἱερόν εἰσιν οἱ
[7, 26]	ἐδόκουν ἀξιόμαχοι τοῖς Σικυωνίοις εἶναι	ἀθροίζουσιν	αἶγας, ὁπόσαι σφίσιν ἦσαν ἐν
[7, 9]	Ἀχαιῶν αὐτῶν τοὺς φεύγοντας ἀναβῆναι	πείθουσιν	ἐς Ῥώμην· σὺν δέ σφισιν
[7, 10]	ὅσον προδοτῶν Ἀθήνῃσιν ἄλλο ἦν,	ἀναπείθουσιν	Ἀντίπατρον μηδὲν ἐς Ἕλληνας φρονῆσαι
[7, 9]	ἐνέκειντο Ἀχαιοῖς· Ἀχαιοὶ δέ σφισιν	ἀπελθοῦσιν	ἐπιβάλλουσιν ἐν τῷ συνεδρίῳ θάνατον
[7, 5]	ὑπὸ ἔρωτος ἀνιωμένοις εὔχεσθαι καθέστηκεν	ἰοῦσιν	ἐπὶ τὸ μνῆμα. τὰ μὲν
[7, 11]	μεταξὺ ἤνυστο, καὶ τῶν φρουρῶν	ἀδικοῦσιν	ἄνδρες Ὠρωπίους. οἱ μὲν δὴ
[7, 4]	ἐπολέμησεν Ἀβάντων καὶ Καρῶν τοῖς	οἰκοῦσιν	ἐν τῇ νήσῳ, καὶ τοὺς
[7, 26]	καὶ μοίρας τῆς Ἀργολίδος Ἀχαιῶν	οἰκοῦσιν	ἔσχατοι. τὸ δὲ ὄνομα ἐγένετο
[7, 19]	Ἀρόην καὶ Ἄνθειαν καὶ Μεσάτιν	οἰκοῦσιν	ἦν ἐν κοινῷ τέμενος καὶ
[7, 5]	οὕτως οἱ Ἐρυθραῖοι τὴν σχεδίαν	καθέλκουσιν.	ἔσοδός τε δὴ ταῖς Θρᾴσσαις
[7, 1]	οἱ λοιποὶ τοῦ Ἕλληνος παῖδες	διώκουσιν	ἐκ Θεσσαλίας, ἐπενεγκόντες αἰτίαν ὡς
[7, 4]	τῆς ἐνοικήσεως Σαμοθρᾴκην τὴν νῆσον	καλοῦσιν	ἀντὶ Δαρδανίας· οἱ δὲ ὁμοῦ
[7, 5]	ἐς ἐμὲ ἔτι πόλιν {ἣν}	καλοῦσιν	ἀρχαίαν, Ἴωνες ἐκ Κολοφῶνος ὁρμηθέντες
[7, 23]	καὶ Ἀθηνᾶ· θεοὺς δὲ σφᾶς	καλοῦσιν	ἐξ Ἄργους, ὡς μὲν ὁ
[7, 19]	παῖδα τοῦ ἐν Ὠλένῳ βασιλεύσαντος	ἐθέλουσιν	ἅμα Ἡρακλεῖ στρατεύσαντα ἐς Ἴλιον
[7, 24]	δὲ αὐτῶν ὀλεθριώτατον τοιῷδέ τινι	ἐθέλουσιν	εἰκάζειν, τὸ ἐντὸς τοῦ ἀνθρώπου
[7, 18]	αἰτίαν τῇ θεῷ τῆς ἐπικλήσεως	ἐθέλουσιν	εἶναι ταύτην. τὸ μὲν σχῆμα
[7, 27]	ἐν Ὀλυμπίᾳ τέσσαρας οὐδὲ ἀρχὴν	ἐθέλουσιν	ὀνομάζειν, ὅτι κατέλυσε πολιτείαν ἐμοὶ
[7, 12]	αὖθις ἄλλου λόγου, πόλεις ὅσαι	τελοῦσιν	ἐς Ἀχαιοὺς μηδεμίαν ἐφ´ ἑαυτῆς
[7, 2]	κακωθέντες ἐς τὸ ἔσχατον ὅμως	τελοῦσιν	ἐς Ἴωνας· Μυοῦντος δὲ οἱ
[7, 4]	εἴρηκε, καθ´ ἥντινα αἰτίαν Χῖοι	τελοῦσιν	ἐς Ἴωνας. ~(Σμύρναν δὲ ἐν
[7, 8]	καὶ τὰ τείχη τῆς Σπάρτης	καταβάλλουσιν	ἐς ἔδαφος, οἰκοδομηθέντα μὲν καὶ
[7, 9]	Ἀχαιοῖς· Ἀχαιοὶ δέ σφισιν ἀπελθοῦσιν	ἐπιβάλλουσιν	ἐν τῷ συνεδρίῳ θάνατον ζημίαν.
[7, 13]	οὖν ἀπαγαγόντι ὀπίσω τὴν στρατιὰν	ἐπιβάλλουσιν	οἱ Ἀχαιοὶ ζημίαν πεντήκοντα ἅτε
[7, 7]	ἐν Μακεδονίᾳ πραγμάτων· (τότε δὲ	ἀποστέλλουσιν	Ἀθηναίοις στρατιάν τε καὶ ἡγεμόνα
[7, 9]	ἐπὶ τῆς βουλῆς, τοὺς αὐτοὺς	ἀποστέλλουσιν	αὖθις οἱ Ῥωμαῖοι Λακεδαιμονίοις γενέσθαι
[7, 17]	ἔσχεν Ἄγδιστιν. αὐξηθέντα δὲ Ἄττην	ἀποστέλλουσιν	ἐς Πεσσινοῦντα οἱ προσήκοντες συνοικήσοντα
[7, 7]	δοκεῖν, ἐπεὶ ἐπύθετο ἡ βουλή,	ἀποστέλλουσιν	Ὀτιλίῳ διάδοχον τῆς ἀρχῆς Φλαμίνιον.
[7, 5]	Σμυρναίους ἀναστήσαντα ἐκ τῆς προτέρας·	(ἀποστέλλουσιν	οὖν ἐς Κλάρον θεωροὺς οἱ
[7, 25]	ἄνδρες γενόμενοι μὲν ἐντὸς τείχους	λανθάνουσιν	ἐν τῇ νυκτί, ἅμα δὲ
[7, 3]	ἐς Ἔφεσον μόνοι, τοῖς δὲ	ἀποθανοῦσιν	ἐν τῇ μάχῃ Κολοφωνίων τε
[7, 24]	ἢ αὐχμοὶ πρὸ τῶν σεισμῶν	συμβαίνουσιν	ἐπὶ χρόνον πλείονα, καὶ ὁ
[7, 12]	ἡ βουλὴ ἀποστέλλειν πρέσβεις, οἳ	κρινοῦσιν	ὅσα Λακεδαιμονίοις καὶ Ἀχαιοῖς διάφορα
[7, 4]	ἐν Σάμῳ, καὶ μάχῃ νικήσαντες	ἐξελαύνουσιν	ἐκ τῆς νήσου Σαμίους· αἰτίαν
[7, 1]	οἱ λοιποὶ τοῦ Ἐρεχθέως παῖδες	ἐξελαύνουσιν	ἐκ τῆς χώρας αὐτόν· (ἀφικομένῳ
[7, 22]	τὰς βοῦς· ταύτας δὲ αὐτοῦ	καταλείπουσιν	ἐπὶ τῷ ποταμῷ, διότι καὶ
[7, 24]	τε ὑδάτων ὡς τὸ πολὺ	ἐπιλείπουσιν	αἱ πηγαί, καὶ ἀνέμων ἔστιν
[7, 3]	τὴν μὲν οὐ μετὰ πολὺ	ἐκλείπουσιν,	ἐπανιόντες δὲ ἐς Ἰωνίαν Σκύππιον
[7, 18]	Πάτρας μὲν πλὴν ὀλίγων τινῶν	ἐκλείπουσιν·	οἱ δὲ ἄλλοι κατὰ χώραν
[7, 9]	ζημίαν. (Ῥωμαίων δὲ ἡ βουλὴ	πέμπουσιν	ἄλλους τε ἄνδρας καὶ Ἄππιον
[7, 11]	αὖθις ἄνδρα ἐκ τῆς βουλῆς	καταπέμπουσιν	ἐς τὴν Ἑλλάδα· ὄνομα μὲν
[7, 22]	ὄνομα, τοὺς δὲ ἰχθῦς οὐχ	αἱροῦσιν	ἐξ αὐτῆς, ἀνάθημα εἶναι τοῦ
[7, 15]	(ὑποφεύγοντας δὲ Κριτόλαον καὶ Ἀχαιοὺς	αἱροῦσιν	ὀλίγον πρὸ τῆς Σκαρφείας οἱ
[7, 25]	ἄλλοι μέν τινες ἐς Κλεωνὰς	ἀποχωροῦσιν	ἐξ αὐτῶν, τοῦ δήμου δὲ
[7, 12]	οὐ τῇ Σπάρτῃ, τοῖς δὲ	ταράσσουσιν	αὐτὴν πολεμήσων ἀφίξεσθαι. (ἐρομένων δὲ
[7, 13]	μάλιστα αὐτῶν καὶ τόλμαις ἀκμάζοντες	πίπτουσιν	ἐν τῇ μάχῃ, τὸ δὲ
[7, 17]	τὰ αἰδοῖά οἱ τὰ ἀνδρὸς	ἀποκόπτουσιν.	(ὡς δὲ ἀπ´ αὐτῶν ἀναφῦσα
[7, 18]	δὲ οὐδένα ὑπὸ τῶν θηρίων	μνημονεύουσιν.	~(ἔστι δὲ ἐν τῷ μεταξὺ
[7, 22]	ἐστὶ καὶ ἄγει κύνας ἐπιτηδείας	θηρεύουσιν	ἀνθρώποις. πυθέσθαι μὲν δὴ τὰ
[7, 4]	Ξούθου. Ἄνδροκλος δὲ καὶ Ἐφέσιοι	στρατεύουσιν	ἐπὶ Λεώγορον τὸν Προκλέους, βασιλεύοντα
[7, 19]	λέγουσι μάντευμα, ἔνθα ἂν ἐπιτύχῃ	θύουσιν	ἀνθρώποις θυσίαν ξένην, ἐνταῦθα ἱδρύσασθαί
[7, 27]	τείχει Σωτείρας ἐπίκλησιν Ἀρτέμιδος, καὶ	ὀμνύουσιν	ἐπὶ μεγίστοις αὐτήν· ἔσοδός τε
[7, 20]	Λακεδαίμονος τὸν μὲν ἄλλον χρόνον	ἔχουσιν	ἐν Μεσόᾳ, ὅτι καὶ ἐξ
[7, 18]	τὴν ἑορτὴν οἱ ἰδιῶται φιλοτίμως	ἔχουσιν.	ἐσβάλλουσι γὰρ ζῶντας ἐς τὸν
[7, 19]	ἄλλον τινὰ ἢ τὸν Εὐαίμονος	ἔχουσιν	Εὐρύπυλον ἐν μνήμῃ, καί οἱ
[7, 5]	ἐλευθέραις ἦν ἐνταῦθα βίος, ἀποκεῖραι	παρέχουσιν	αὑτάς· καὶ οὕτως οἱ Ἐρυθραῖοι
[7, 14]	σφᾶς ὡς ἀδικημάτων καὶ ὕβρεως	ἄρχουσιν	ἐς Ῥωμαίους. ἡμέραις δὲ ὕστερον
[7, 5]	τοῦ Πίονος τοῦ ὄρους τὴν	φύσιν	καὶ πηγὴν τὴν Ἁλιταίαν· ἐν
[7, 20]	ἐπιχωρίων παῖδες ἐπὶ τὸν Μείλιχον	ἀστάχυσιν	ἐστεφανωμένοι τὰς κεφαλάς· ἐκόσμουν δὲ
[7, 3]	τοῦ γένους βασιλέας τοῦ Κοδριδῶν	λάβωσιν,	οὕτω παρὰ Ἐρυθραίων καὶ ἐκ
[7, 25]	τοῦ Ἡρακλέους ποταμὸς ἐς θάλασσαν	ἐκδίδωσιν	ἀέναος ἐξ ὄρους Ἀρκαδικοῦ κατερχόμενος,
[7, 18]	πόρρω δὲ αὐτῆς ποταμὸς Γλαῦκος	ἐκδίδωσιν	ἐς θάλασσαν. Πατρέων δὲ οἱ
[7, 2]	ἐγένετο ὁ Κόδρου, Πριηνεῖς δὲ	Ἴωσιν	ἀναμεμιγμένοι Θηβαῖοι Φιλώταν τε τὸν
[7, 2]	τότε οἱ Κόδρου παῖδες ἐπετάχθησαν	Ἴωσιν	ἄρχοντες, οὐδέν σφισι γένους τοῦ
[7, 1]	Ἄργους καὶ ἐκ Λακεδαίμονος ἐπεκηρυκεύοντο	Ἴωσιν	αὐτοί τε καὶ ὁ βασιλεὺς
[7, 24]	ἐνταῦθα ᾤκητο Ἑλίκη πόλις καὶ	Ἴωσιν	ἱερὸν ἁγιώτατον Ποσειδῶνος ἦν Ἑλικωνίου.
[7, 2]	οἰκοῦσι δεῖμα ἦν οὐδέν, ἀλλὰ	Ἴωσιν	ὅρκους δόντες καὶ ἀνὰ μέρος
[7, 13]	Λακεδαιμονίοις πόλεμον, ἀλλὰ ἔστ´ ἂν	ἥκωσιν	ἐκ Ῥώμης, ἀναμενεῖν τοὺς διαλλακτάς.
[7, 3]	καὶ οἱ Πάμφυλοι τῶν μετὰ	ἅλωσιν	Ἰλίου πλανηθέντων σὺν Κάλχαντι τούτων
[7, 15]	φεύγοντα ἀπηγόρευε· Πυθέαν δὲ ἢν	ἕλωσιν,	ἀνάγειν ἐκέλευσεν ὡς αὐτόν· ἐξεύρητό
[7, 1]	οἱ Ἀθηναῖοι, μὴ οὐδὲ αὐτῶν	ἐθέλωσιν	ἀπέχεσθαι, ἰσχύος μᾶλλον οἰκείας ἕνεκα
[7, 9]	τοὺς Ἀχαιούς, ἵνα ἐν κοινῷ	διδάξωσιν	αὐτοὺς ἠπιώτερον μεταχειρίζεσθαι τὰ ἐν
[7, 22]	ἀλλοίως ἢ καὶ τῷ Διονύσῳ	δρῶσιν	Ἕλληνες. ἔστι δὲ καὶ Ἀθηνᾶς
[7, 27]	ἱεροῦ, καταλειπόμεναι δὲ αἱ γυναῖκες	δρῶσιν	ἐν τῇ νυκτὶ ὁπόσα νόμος
[7, 17]	καί τι ἑπόμενον τούτοις Γαλατῶν	δρῶσιν	οἱ Πεσσινοῦντα ἔχοντες, ὑῶν οὐχ
[7, 24]	τῶν πρότερον καὶ μεγάλην τοῖς	ὁρῶσιν	ἐμποιοῦντα ἔκπληξιν, ἔτι δὲ καὶ
[7, 17]	ἐναγίζειν τῷ Οἰβώτᾳ, καὶ ἢν	κρατήσωσιν,	ἐν Ὀλυμπίᾳ στεφανοῦν τοῦ Οἰβώτα
[7, 27]	πρότερον καθέστηκεν οὐδενὶ πρὶν ἂν	ἐφηβεύσωσιν.	ἐνταῦθα ἀνὴρ Πελληνεὺς ἕστηκε Πρόμαχος
[7, 21]	πυλῶν ἐστιν ἐγγὺς αἳ ἐπὶ	Μεσάτιν	ἄγουσιν. αἱ δὲ γυναῖκές εἰσιν
[7, 18]	αὐτὰς Πάτρας τοσάδε ἄλλα ᾤκησαν,	Μεσάτιν	καὶ Ἄνθειαν καὶ Βολίνην καὶ
[7, 18]	ἐς μὲν Ἄνθειαν καὶ ἐς	Μεσάτιν	μὴ ἐνοικίζεσθαι τοῖς Ἀχαιοῖς ἀπεῖπε,
[7, 19]	τοῖς Ἀρόην καὶ Ἄνθειαν καὶ	Μεσάτιν	οἰκοῦσιν ἦν ἐν κοινῷ τέμενος
[7, 22]	ἱερὸν τῆς Τρικλαρίας {ἐν ὧ}	ἐστίν,	ἄγαλμα οὐδὲν ἔτι ἔχον. τοῦτο
[7, 27]	ὁδὸν ἐς αὐτὴν τὴν πόλιν	ἐστὶν	Ἀθηνᾶς λίθου μὲν ἐπιχωρίου ναός,
[7, 5]	δέ τι καὶ ἄλλο, ἀκριβῶς	ἐστιν	Αἰγύπτιον. σχεδία γὰρ ἦν ξύλων,
[7, 20]	ἐντὸς τῆς λάρνακος ἐπίκλησις μέν	ἐστιν	Αἰσυμνήτης, οἱ δὲ αὐτὸν ἐς
[7, 22]	δὲ ἀπὸ τοῦ Μειλίχου ποταμός	ἐστιν	ἄλλος· ὄνομα μὲν τῷ ποταμῷ
[7, 17]	ἐς τὸν Ἄττην, ἀλλὰ ἐπιχώριός	ἐστιν	ἄλλος σφίσιν ἐς αὐτὸν λόγος,
[7, 23]	Ἀθηνᾶς τε ναὸς καὶ Ἥρας	ἐστὶν	ἄλσος. Ἀθηνᾶς μὲν δὴ δύο
[7, 22]	καὶ δέκα ἀπωτέρω τῆς πόλεώς	ἐστιν	ἄλσος Διοσκούρων. δάφναι μάλιστα ἐν
[7, 22]	πρὸς δὲ τῷ ποταμῷ πλατάνων	ἐστὶν	ἄλσος, κοῖλαί τε ὑπὸ παλαιότητος
[7, 27]	δὲ τὸν ναὸν τῆς Ἀθηνᾶς	ἐστιν	ἄλσος περιῳκοδομημένον τείχει Σωτείρας ἐπίκλησιν
[7, 23]	τῷ λόγῳ, τιμιώτερον χρημάτων πολλῶν	ἐστιν	ἀνθρώποις τὸ ὕδωρ τοῦ Σελέμνου.
[7, 19]	μόνον γὰρ δὴ ἀνθρώπῳ ψυχῆς	ἐστιν	ἀντάξιον κατορθῶσαί τινα ἐρασθέντα. (παύσασθαι
[7, 27]	δὴ ἀπότομον καὶ δι´ αὐτό	ἐστιν	ἀοίκητον· τῷ δὲ χθαμαλωτέρῳ πεπόλισταί
[7, 21]	βίος δὲ αὐτῶν ταῖς πολλαῖς	ἐστιν	ἀπὸ τῆς βύσσου τῆς ἐν
[7, 4]	παρ´ ἄλλους γε οὐδένας φανερός	ἐστιν	ἀποδημήσας· ἐς τούτους δὲ ἀφίκετο,
[7, 23]	Χάραδρον ἐρείπια οὐκ ἐπιφανῆ πόλεώς	ἐστιν	Ἀργυρᾶς, καὶ πηγή τε Ἀργυρᾶ
[7, 20]	κατὰ ταύτην τὴν διέξοδον τέμενός	ἐστιν	Ἀρτέμιδος καὶ ναὸς Λιμνάτιδος. (ἐχόντων
[7, 18]	ἄκρᾳ τῇ πόλει Λαφρίας ἱερόν	ἐστιν	Ἀρτέμιδος· ξενικὸν μὲν τῇ θεῷ
[7, 27]	πλησίον δὲ τοῦ Ἀπόλλωνος ναός	ἐστιν	Ἀρτέμιδος· τοξευούσης δὲ ἡ θεὸς
[7, 25]	ξόανον δὲ τοῖς μάλιστα ὁμοίως	ἐστὶν	ἀρχαῖον. γυνὴ δὲ ἡ ἀεὶ
[7, 23]	ἐποιήθη· Αἰγιεῦσι δὲ Εἰλειθυίας ἱερόν	ἐστιν	ἀρχαῖον, καὶ ἡ Εἰλείθυια ἐς
[7, 2]	τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ τὸ μαντεῖόν	ἐστιν	ἀρχαιότερον ἢ κατὰ τὴν Ἰώνων
[7, 27]	πολὺ ἀπὸ τοῦ Μυσαίου ἱερόν	ἐστιν	Ἀσκληπιοῦ καλούμενον Κῦρος, καὶ ἰάματα
[7, 27]	ἐν τῇ νυκτὶ ὁπόσα νόμος	ἐστὶν	αὐταῖς· ἀπελαύνονται δὲ οὐχ οἱ
[7, 18]	ἐν ᾗ τρόπος ἐπιχώριος θυσίας	ἐστὶν	αὐτοῖς. περὶ μὲν τὸν βωμὸν
[7, 21]	καὶ Ἀνθεύς τε καὶ Ἀροεύς	ἐστιν	αὐτοῖς τὰ ὀνόματα. ταῦτα τὰ
[7, 27]	ἐν τῇ ἀγορᾷ, καὶ λουτρά	ἐστιν	αὐτοῖς τὸ ὕδωρ τὸ ἐκ
[7, 20]	ὑποδήματα δὲ ὑπὸ τοῖς ποσίν	ἐστιν	αὐτῷ, καὶ τῷ ἑτέρῳ ποδὶ
[7, 24]	ἐπὶ τοῖς σεισμοῖς. ἠπιώτατος μέν	ἐστιν	αὐτῶν, ἢν δὴ ἐν κακῷ
[7, 20]	πόρρω Νεμέσεως ναὸς καὶ ἕτερός	ἐστιν	Ἀφροδίτης· μεγέθει μεγάλα λίθου λευκοῦ
[7, 21]	πολὺ ἀπωτέρω τοῦ Ποσειδῶνος ἱερά	ἐστιν	Ἀφροδίτης· τὸ δὲ ἕτερον τῶν
[7, 21]	αὐτὴν πεποίηται. μαντεῖον δὲ ἐνταῦθά	ἐστιν	ἀψευδές, οὐ μὲν ἐπὶ παντί
[7, 21]	ὑπὲρ τὴν ἀκρόπολιν τῶν πυλῶν	ἐστιν	ἐγγὺς αἳ ἐπὶ Μεσάτιν ἄγουσιν.
[7, 26]	δὲ αὐτὴν Ἔρως πτερὰ ἔχων	ἐστίν,	ἐθέλει δὲ σημαίνειν ὅτι ἀνθρώποις
[7, 26]	Αἰγείρας τῆς ἐπὶ θαλάσσῃ σταδίων	ἐστὶν	εἴκοσιν ὁδὸς καὶ ἑκατόν· ταύτης
[7, 7]	κατὰ γνώμην οἱ τὴν Ῥωμαίων	ἐστὶν	εἰργασμένα· Εὐβοέων γὰρ Ἑστίαιαν πόλιν
[7, 18]	μὲν σχῆμα τοῦ ἀγάλματος θηρεύουσά	ἐστιν,	ἐλέφαντος δὲ καὶ χρυσοῦ πεποίηται,
[7, 24]	Αἰγίου σταδίοις ἐπὶ θαλάσσῃ χωρίον	ἐστὶν	Ἑλίκη. ἐνταῦθα ᾤκητο Ἑλίκη πόλις
[7, 24]	Βιβλίδα Ποσειδῶνος πρὸ τῆς πόλεώς	ἐστιν	Ἑλικωνίου βωμὸς καὶ ὡσαύτως ἐν
[7, 17]	ποίησιν ἐπάγεσθαι τῶν ὑστέρων καθεστηκός	ἐστιν	Ἕλλησι, καὶ Ἀμφιάραόν τε καὶ
[7, 3]	ὁ τάφος ἐκ Κολοφῶνος ἰόντι	ἐστὶν	ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ, διαβάντι
[7, 5]	πλούτου πεποιημένα. Κλαζομενίοις δὲ λουτρά	ἐστιν	ἐν δὲ αὐτοῖς Ἀγαμέμνων ἔχει
[7, 22]	ἔτι ἔχον. τοῦτο μὲν δή	ἐστιν	ἐν δεξιᾷ, προελθόντι δὲ ἀπὸ
[7, 26]	Λαφάους. (Ἀσκληπιοῦ δὲ ἀγάλματα ὀρθά	ἐστιν	ἐν ναῷ καὶ Σαράπιδος ἑτέρωθι
[7, 25]	ὀνομαζόμενος καὶ Ἡρακλῆς οὐ μέγας	ἐστὶν	ἐν σπηλαίῳ· ἐπίκλησις μὲν καὶ
[7, 4]	(Ἴωνι δὲ τῷ ποιήσαντι τραγῳδίαν	ἐστὶν	ἐν τῇ συγγραφῇ τοιάδε εἰρημένα,
[7, 22]	μέγας κατὰ τρόπον τὸν ἀρχαιότερόν	ἐστιν	ἐν Φαραῖς, Ἑρμοῦ δὲ ἐν
[7, 20]	Ἀθηνᾶς τοῦ ἱεροῦ Πρευγένους μνῆμά	ἐστιν·	ἐναγίζουσι δὲ καὶ τῷ Πρευγένει
[7, 21]	γυναικὸς ἐπιχωρίας τέμενος. Διονύσου δέ	ἐστιν	ἐνταῦθα ἀγάλματα, ἴσοι τε τοῖς
[7, 20]	δρᾶν καθέστηκε, τοῦ περιβόλου δέ	ἐστιν	ἐντὸς τῆς Λαφρίας καὶ Ἀθηνᾶς
[7, 26]	δὲ ἀληθῆ λέγουσιν οὗτοι, δῆλός	ἐστιν	ἐξ ἀρχῆς Ἰφιγενείᾳ ποιηθεὶς ὁ
[7, 17]	μάντευμα ἐκ Δελφῶν ἀξιωθέντι, ἐπίγραμμά	ἐστιν	ἐπ´ αὐτῷ λέγον· (Οἰνία Οἰβώτας
[7, 26]	δὲ ὑπὸ κινναβάρεως τὸ ἄγαλμά	ἐστιν	ἐπηνθισμένον. ἐς δὲ τὸ ἐπίνειον
[7, 27]	Ἀργοῦς. ~(Πελληνεῦσι δὲ ἡ πόλις	ἐστὶν	ἐπὶ λόφου κατὰ ἄκραν τὴν
[7, 27]	Σωτείρας ἱερὸν ἀπαντικρὺ Διονύσου Λαμπτῆρός	ἐστιν	ἐπίκλησιν· τούτῳ καὶ Λαμπτήρια ἑορτὴν
[7, 26]	τὴν Φελλόην ἐς φυτείαν ἀμπέλων	ἐστὶν	ἐπιτήδεια· καὶ ὅσα πετρώδη τῆς
[7, 27]	ἰόντων δὲ ἐς Πελλήνην ἄγαλμά	ἐστιν	Ἑρμοῦ κατὰ τὴν ὁδόν, ἐπίκλησιν
[7, 24]	στρατεύεσθαι. Ἀγαμέμνονι δὲ καὶ ἄλλα	ἐστὶν	ἐς ἔπαινον καὶ ὅτι τοῖς
[7, 21]	ἢ ὁπόσα ὀνόματα ποιηταῖς πεποιημένα	ἐστὶν	ἐς ἐπῶν κόσμον καὶ ἰδίᾳ
[7, 26]	θαλάσσῃ μὲν δὴ Αἰγειράταις οὐδέν	ἐστιν	ἐς μνήμην, ὁδὸς δὲ ἐκ
[7, 25]	ἔργα Εὐκλείδου· καὶ τῇ Δήμητρί	ἐστιν	ἐσθής. πεποίηται δὲ καὶ Ἴσιδι
[7, 3]	σφισιν ἔς τε τὰ λοιπά	ἐστιν	εὐδαίμων καὶ λουτρὰ παρέχεται θερμὰ
[7, 25]	Μυκηναίων. (ἐν Κερυνείᾳ δὲ ἱερόν	ἐστιν	Εὐμενίδων· ἱδρύσασθαι δὲ αὐτὸ Ὀρέστην
[7, 23]	τοιῷδε αἱ δᾷδες, ὅτι Εἰλείθυιά	ἐστιν	ἡ ἐς φῶς ἄγουσα τοὺς
[7, 26]	δὲ ἱερὰ Διονύσου καὶ Ἀρτέμιδός	ἐστιν·	ἡ μὲν χαλκοῦ πεποίηται, βέλος
[7, 4]	τοῦ Εὐκλείδου. οὗτος ὁ Σμῖλίς	ἐστιν	ἡλικίαν κατὰ Δαίδαλον, δόξης δὲ
[7, 27]	μοίρᾳ τῆς πόλεως τῇ ἐλάσσονί	ἐστιν	ἱδρυμένον. τὸ δὲ ὀνομαζόμενον Ποσείδιον
[7, 20]	τὴν κάτω πόλιν Μητρὸς Δινδυμήνης	ἐστὶν	ἱερόν, ἐν δὲ αὐτῷ καὶ
[7, 21]	Διονύσου κατὰ τοῦτο τῆς πόλεώς	ἐστιν	ἱερὸν ἐπίκλησιν Καλυδωνίου· μετεκομίσθη γὰρ
[7, 25]	καλούμενον Γαῖον· Γῆς δὲ ἱερόν	ἐστιν	ὁ Γαῖος ἐπίκλησιν Εὐρυστέρνου, ξόανον
[7, 3]	Κολοφωνίων τε αὐτῶν καὶ Σμυρναίων	ἐστὶν	ὁ τάφος ἰόντι ἐς Κλάρον
[7, 1]	τῷ δήμῳ μνῆμα τῷ Ποταμίων	ἐστίν·	οἱ δὲ ἀπόγονοι τοῦ Ἴωνος
[7, 11]	βουλῆς τῷ Γάλλῳ πόλεις ὁπόσας	ἐστὶν	οἷός τε {ὡς} πλείστας ἀφεῖναι
[7, 22]	Αἴγιον ἐκ Πατρῶν ἄκρα πρῶτόν	ἐστιν	ὀνομαζομένη Ῥίον, σταδίους {δὲ} Πατρῶν
[7, 23]	Σελέμνου. (ἀπωτέρω δὲ Ἀργυρᾶς ποταμός	ἐστιν	ὀνομαζόμενος Βολιναῖος, καὶ πόλις ποτὲ
[7, 21]	Ποσειδῶνός τε ναὸς καὶ ἄγαλμά	ἐστιν	ὀρθὸν λίθου. Ποσειδῶνι δὲ παρὲξ
[7, 22]	τὸ τετράγωνον σχῆμα, μεγέθει δέ	ἐστιν	οὐ μέγας. καὶ αὐτῷ καὶ
[7, 2]	ἐς τὴν Ἄρτεμιν τὴν Ἐφεσίαν	ἐστίν.	(οὐ μὴν πάντα γε τὰ
[7, 21]	{τοῦ λιμένος} ἣ ἐν Καλυδῶνί	ἐστιν	οὐ πόρρω τοῦ λιμένος, καὶ
[7, 2]	ὁ τάφος ἰόντων ἐς Διδύμους	ἐστὶν	οὐ πόρρω τῶν πυλῶν ἐν
[7, 4]	Σάμῳ τῆς Ἥρας ὁ ποιήσας	ἐστὶν	οὗτος. (Ἴωνι δὲ τῷ ποιήσαντι
[7, 5]	τῶν ἐν τῇ Ἑλλάδι ἀποδέοντά	ἐστιν·	~(τότε δὲ ἀπεληλυθότων Ἰώνων τήν
[7, 17]	ὁπόσα ἀδικήματα μεγέθει καὶ τολμήματί	ἐστιν	ὑπερηρκότα, οὐ τῶν ἐπιτυχόντων εἶναι
[7, 2]	ἐπίθημα δὲ τῷ μνήματι ἀνήρ	ἐστιν	ὡπλισμένος. (οἱ δὲ Ἴωνες οἱ
[7, 17]	τῷ τὰ ἐλεγεῖα γράψαντι πεποιημένα	ἐστὶν	ὡς υἱός τε ἦν Καλαοῦ
[7, 26]	δὲ ἐς τὸ ἱερὸν οὐκ	ἔστιν	ἀνθρώποις. θεοῦ δὲ ἣν Συρίαν
[7, 27]	τοῖς ἱερεῦσιν ἄλλῳ γε οὐδενὶ	ἔστιν	ἀνθρώπων. ἱερεῖς δὲ ἄνδρες τῶν
[7, 24]	ἰδέᾳ τοῦ σεισμοῦ κίονας ὁρᾶν	ἔστιν	ἀνορθουμένους οἳ ὀλίγου ἐδέησαν ἐς
[7, 25]	καὶ ἄλλοις διδαχθῆναι πολλοῖς ὡς	ἔστιν	ἀπαραίτητον· φαίνεται δὲ καὶ ὁ
[7, 21]	ἐπὶ θαλάσσῃ τῆς πόλεως ἐρχομένοις	ἔστιν	ἐκ τῆς ἀγορᾶς ἐν δεξιᾷ
[7, 26]	αὖθις ἐς τὰ πρόσω βαδίζουσιν	ἔστιν	ἐν δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ τὸ
[7, 26]	ὕδατι, ἀριθμεῖν καὶ τὴν Φελλόην	ἔστιν	ἐν τούτοις. θεῶν δὲ ἱερὰ
[7, 25]	ὁδεύσαντι οὐκ ἐπὶ πολὺ δεύτερα	ἔστιν	ἐς Βοῦραν ἀποτραπέσθαι· θαλάσσης δὲ
[7, 24]	ἐπιλείπουσιν αἱ πηγαί, καὶ ἀνέμων	ἔστιν	οἷς ἐνέπεσον ἐς τὴν χώραν
[7, 18]	καὶ τὰ ἔργα αὐτοῦ πεποιήκασιν,	ἔστιν	οὐκ ἐλάχιστά σφισι δείγματα τοῦ
[7, 22]	μέγας. καὶ αὐτῷ καὶ ἐπίγραμμα	ἔπεστιν,	ἀναθεῖναι αὐτὸ Μεσσήνιον Σιμύλον· καλεῖται
[7, 15]	τὴν Κριτολάου τελευτὴν καὶ ἄλλα	πάρεστιν	εἰκάζειν· Ἀρκάδων δὲ ἐξεστρατευμένοι λογάδες
[7, 21]	μὲν τῷ ὕδατι ἐς τοσοῦτο	μέτεστιν	ἀληθείας, Κυανεῶν δὲ τῶν πρὸς
[7, 23]	λήθην ἔρωτος γίνεσθαι. εἰ δὲ	μέτεστιν	ἀληθείας τῷ λόγῳ, τιμιώτερον χρημάτων
[7, 3]	Μίνω, Παμφύλων δὲ ὅτι γένους	μέτεστιν	Ἑλληνικοῦ καὶ τούτοις εἰσὶ γὰρ
[7, 19]	ἐν τοῖς Μελανίππου παθήμασιν, ὡς	μέτεστιν	ἔρωτι καὶ ἀνθρώπων συγχέαι νόμιμα
[7, 10]	ἐς Ῥωμαίους οὔτε εὐνοίας μοι	μέτεστιν	ἐς Περσέα· καὶ τοῦδε ἕνεκα
[7, 17]	ἐνταῦθα τοῦ παιδὸς ἔρως ἔσχεν	Ἄγδιστιν.	αὐξηθέντα δὲ Ἄττην ἀποστέλλουσιν ἐς
[7, 17]	δὲ αὐτῶν γυναικός· ὄνομα δὲ	Ἄγδιστιν	αὐτῷ τίθενται. θεοὶ δὲ Ἄγδιστιν
[7, 17]	ὁ τὴν θυγατέρα αὐτῷ διδούς·	Ἄγδιστιν	δὲ μετάνοια ἔσχεν οἷα Ἄττην
[7, 17]	Ἄγδιστιν αὐτῷ τίθενται. θεοὶ δὲ	Ἄγδιστιν	δείσαντες τὰ αἰδοῖά οἱ τὰ
[7, 27]	ὁμολογοῦντες παρέχονται καὶ ἄλλα ἐς	πίστιν	καὶ ἐλεγεῖον ἐπὶ τῷ Πουλυδάμαντι·
[7, 9]	καὶ ὁμοῦ τοῖς λόγοις καὶ	μέμψιν	τινὰ ὑπέτεινεν ἐς τοὺς Ῥωμαίους.
[7, 5]	ἡμῶν πόλεως ἐγένετο οἰκιστὴς κατ´	ὄψιν	ὀνείρατος· (Ἀλέξανδρον γὰρ θηρεύοντα ἐν
[7, 20]	τῆς Λιμνάτιδος τὸ ἄγαλμα κατὰ	ὄψιν	ὀνείρατος λέγουσιν ἐκ Σπάρτης, κοινωνῆσαι
[7, 5]	ἦν, οὗτος ὁ ἁλιεὺς εἶδεν	ὄψιν	ὀνείρατος ὡς τὰς Ἐρυθραίων γυναῖκας
[7, 21]	θεῷ καὶ δὴ καὶ Κόρεσος,	ὃν	ἀνθρώπων μάλιστα ἐπέλαβεν ἄδικα ἐξ
[7, 14]	συνήρπαζον δὲ πάντα τινὰ καὶ	ὃν	Λακεδαιμόνιον σαφῶς ὄντα ἠπίσταντο καὶ
[7, 19]	τοῦ χρησμοῦ, βασιλέα τε ἰδόντες	ὃν	οὔπω πρότερον ἑωράκεσαν καὶ ἐς
[7, 4]	λαβόντι τοῦ Μαιάνδρου Σαμίαν γενέσθαι	Περίλαον	καὶ Ἔνουδον καὶ Σάμον καὶ
[7, 15]	ἀφανέστερα ἐκείνων τολμήματα. (ὑποφεύγοντας δὲ	Κριτόλαον	καὶ Ἀχαιοὺς αἱροῦσιν ὀλίγον πρὸ
[7, 14]	ἀτυχία καλοῖτο. ὃ δὴ καὶ	Κριτόλαον	καὶ Ἀχαιοὺς ἔβλαψε. παρώξυνε δὲ
[7, 15]	ἐς ἅπαν ἀφίκετο ἀνοίας, ὃς	Κριτόλαον	καὶ πᾶσαν τὴν Ἀχαιῶν ἐπιστάμενος
[7, 14]	καὶ σὺν οὐδενὶ λογισμῷ τὸν	Κριτόλαον	πολεμεῖν πρὸς Ῥωμαίους ἔρως ἔσχε·
[7, 27]	ἐλέφαντι ἐπιτήδειον. (ὑπὲρ δὲ τὸν	ναὸν	τῆς Ἀθηνᾶς ἐστιν ἄλσος περιῳκοδομημένον
[7, 17]	ὑστέρων καθεστηκός ἐστιν Ἕλλησι, καὶ	Ἀμφιάραόν	τε καὶ Ἄδραστον Φορωνείδας καὶ
[7, 15]	ἀπέκτεινάν τε πλήθει πολλοὺς καὶ	ἔλαβον	ζῶντας ὅσον χιλίους. Κριτόλαος δὲ
[7, 13]	ὑπὸ φρονήματος μᾶλλον ἢ ἰσχύος	ἔλαβον	μὲν τὰ ὅπλα καὶ ἐπεξῆλθον
[7, 7]	ἄνδρας, παρὰ ἑκόντος Ἀντιγόνου λαβὼν	φόβον	τοῖς πᾶσιν Ἕλλησιν ἐνεποίησε, τὰ
[7, 4]	καὶ Εὐάνθην καὶ Μέλανα καὶ	Σάλαγόν	τε καὶ Ἀθάμαντα. ἀφίκοντο δὲ
[7, 25]	τάδε· φράζεο δ´ Ἄρειόν τε	πάγον	βωμούς τε θυώδεις Εὐμενίδων, ὅθι
[7, 25]	Ἀθηναίων καταφεύγουσιν ἐς τὸν Ἄρειον	πάγον	καὶ ἐπὶ τῶν θεῶν αἳ
[7, 5]	καὶ τετράκις ἄνδρες ἔσονται, οἳ	Πάγον	οἰκήσουσι πέρην ἱεροῖο Μέλητος" οὕτω
[7, 17]	ἀξιωθέντι, ἐπίγραμμά ἐστιν ἐπ´ αὐτῷ	λέγον·	(Οἰνία Οἰβώτας στάδιον νικῶν ὅδ´
[7, 19]	οἱ Ἴωνες αὐτῇ καὶ παννυχίδα	ἦγον	ἀνὰ πᾶν ἔτος. ἱερωσύνην δὲ
[7, 7]	ἐκ τοῦ φανεροῦ πόλεμόν σφισιν	ἐπῆγον.	Πελλήνην μέν γε Ἀχαιῶν πόλιν
[7, 17]	καὶ Ἐρεχθείδην ἐπονομάζουσι τὸν Θησέα.	(ὀλίγον	δὲ πρὸ τοῦ ἄστεώς ἐστι
[7, 23]	καὶ τὴν ἄκραν Δρέπανον ὀνομάζουσιν.	ὀλίγον	δὲ ὑπὲρ τὴν λεωφόρον Ῥυπῶν
[7, 15]	δὲ Κριτόλαον καὶ Ἀχαιοὺς αἱροῦσιν	ὀλίγον	πρὸ τῆς Σκαρφείας οἱ ὁμοῦ
[7, 10]	δέ μοι καὶ τόδε τὸν	λόγον·	(Ἀθηναῖοι γὰρ μετὰ τὸ ἀτύχημα
[7, 14]	οὐδὲ τὸν πάντα ὑπομείναντες ἀκοῦσαι	λόγον	ἔθεον ἐς τὸ ἐκτὸς τῆς
[7, 23]	ἢ καὶ Ἑλλήνων ἔφην τὸν	λόγον,	ἐπεὶ καὶ ἐν Τιτάνῃ τῆς
[7, 5]	μητρός σφισι Πύρρου καλούμενον, καὶ	λόγον	ἐπὶ τῷ Πύρρῳ λέγουσι τῷ
[7, 10]	πρεσβείας τε καὶ ἱκεσίας ἐπιπεμπόντων	λόγον	ἐποιοῦντο οὐδένα. (ἑπτακαιδεκάτῳ δὲ ὕστερον
[7, 23]	αἱ ὠδῖνες· ἔχοιεν δ´ ἂν	λόγον	καὶ ἐπὶ τοιῷδε αἱ δᾷδες,
[7, 15]	κόλπον. Κριτόλαος δὲ καὶ Ἀχαιοὶ	λόγον	μὲν φέροντα ἐς σύμβασιν προσίεντο
[7, 10]	τῶν ἐς τὴν κολακείαν οὔτε	λόγον	οὐδένα ἐς αὐτοὺς παριείς· ἕνα
[7, 23]	δὲ καὶ ἄλλον ἐπ´ αὐτῷ	λόγον,	τὸ ὕδωρ τοῦ Σελέμνου σύμφορον
[7, 10]	δὲ αὐτοὺς ἐν Ἀμφικτύοσιν εἴων	λόγον.	(τότε δὲ ἐκ τοῦ Ἀχαιῶν
[7, 12]	οὐ τὸν ὄντα ἔλεγεν Ἀχαιοῖς	λόγον,	ψυχαγωγῶν δὲ αὐτοὺς ἔφασκε παρὰ
[7, 14]	ἀπεγύμνου τὸν πάντα σφίσιν ἤδη	λόγον,	ὡς δίκαια ἡγοῖτο ἡ Ῥωμαίων
[7, 9]	τοὺς Ἀχαιούς, ἐπειδὴ ἐς τὸν	σύλλογον	αὐτῶν ἐπελθόντες σὺν ὀργῇ μᾶλλον
[7, 10]	αὐτὸν ἠξίουν οἱ ἐς τὸν	σύλλογον	ἐληλυθότες ἤδη, εἰ Περσεῖ τὰ
[7, 10]	(ὁ δὲ ὡς ἐς τὸν	σύλλογον	ἐσῆλθεν, ἔλεγεν ὡς πολεμοῦντι πρὸς
[7, 9]	ἀπεκρίναντο μήτε ἐκείνοις Ἀχαιοὺς ἐς	σύλλογον	μήτε ἄλλῳ συνάξειν, ὅστις μὴ
[7, 14]	δὲ Ἀχαιούς σφισιν ἐς κοινὸν	σύλλογον	οὐδαμῶς ἤθελεν, ἀλλὰ ἐς μὲν
[7, 8]	χρόνον οἱ Ἀχαιοὶ τοῦτον ἐς	σύλλογον	ὑπάγονται τὸν Ἀχαϊκὸν καὶ δίκας
[7, 4]	τεκμαίροιτο· ἔστι γὰρ δὴ ἀνδρὸς	ἔργον	Αἰγινήτου Σμίλιδος τοῦ Εὐκλείδου. οὗτος
[7, 21]	διεργάζεται. ὁ μὲν δὴ ἀπέδειξεν	ἔργον	ἀνθρώπων ὧν ἴσμεν διατεθεὶς ἐς
[7, 23]	ἐς φῶς ἄγουσα τοὺς παῖδας.	ἔργον	δὲ τοῦ Μεσσηνίου Δαμοφῶντός ἐστι
[7, 26]	καὶ ἐν Αἰγείρᾳ τὸν Ἀπόλλωνα	ἔργον	εἶναι τοῦ αὐτοῦ Φλιασίου Λαφάους.
[7, 16]	εὐθὺς ὑπὸ τοῦ πολέμου τὸ	ἔργον	ἐτεθνήκεσαν. ἀναθημάτων δὲ καὶ τοῦ
[7, 26]	λίθου τοῦ Πεντελησίου, Ἀθηναίου δὲ	ἔργον	Εὐκλείδου. ἐν τούτῳ τῷ ἱερῷ
[7, 19]	ἄγαλμα ἦν ἐν τῇ λάρνακι,	ἔργον	μὲν ὥς φασιν Ἡφαίστου, δῶρον
[7, 17]	τοῦτό μοι τοῦ Νέρωνος τὸ	ἔργον	ὀρθότατα εἰρηκέναι Πλάτων ἐφαίνετο ὁ
[7, 6]	ἔσωζον καὶ ἅμα διὰ τὸ	ἔργον	τὸ πρὸς Τροίαν Λακεδαιμονίους Δωριεῖς
[7, 10]	Ἑλλάδα ὑπήρχετο ὁ Καλλικράτης οὔτε	ἔργον	τῶν ἐς τὴν κολακείαν οὔτε
[7, 10]	δισχιλίων, ὡς ἐκρατήθησαν, παρὰ τὸ	ἔργον,	χιλίων δὲ φονευθέντων· ἐν Λαμίᾳ
[7, 13]	στρατιωτικόν, ὡς ἕκαστος τάχους εἶχεν,	ἔφευγον	πρὸς τὴν πόλιν. (εἰ δὲ
[7, 15]	ἐς τῶν ὀρῶν τὰ ἄκρα	ἀνέφευγον.	(Μέτελλος δὲ οὔτε ἱερὰ ἐμπιπράναι
[7, 7]	Ῥωμαίους καὶ ἐπικουρίαν τὴν ἐκεῖθεν	κατέφευγον	οἱ Ἀθηναῖοι. Ῥωμαῖοι δὲ ἐπεπόμφεσαν
[7, 2]	τὸ ἱερόν, καὶ ἡνίκα Ἡρακλέα	ἔφυγον,	αἱ δὲ καὶ Διόνυσον τὰ
[7, 3]	ἐκ Κρήτης, οἳ Σαρπηδόνι ὁμοῦ	ἔφυγον	Καρῶν δὲ κατὰ φιλίαν ἐκ
[7, 3]	δὲ ἐξ ἀρχῆς καὶ τὴν	Λέβεδον	ἐνέμοντο οἱ Κᾶρες, ἐς ὃ
[7, 16]	δὲ ἔτι εὑρὼν τὸ Ἀθηναίων	στρατόπεδον	καταβάλλει τε ὅσον πέντε ἐξ
[7, 16]	πλείονας δὲ ἔτι ἐς τὸ	στρατόπεδον	κατεῖρξαν, καὶ ἀσπίδας ὅσον τε
[7, 15]	αὐτίκα ἐς Κόρινθον παρὰ τὸ	στρατόπεδον	τὸ Ἀχαιῶν ᾤχοντο φεύγοντες. (καὶ
[7, 5]	καὶ ἐς τὴν ἐργασίαν ὁρῶντες	ἔνδον	τοῦ ἀγάλματος καὶ οὐχ ἥκιστα
[7, 27]	ἄγαλμά ἐστιν Ἑρμοῦ κατὰ τὴν	ὁδόν,	ἐπίκλησιν μὲν Δόλιος, εὐχὰς δὲ
[7, 27]	πῖλον εἰργασμένον. (κατὰ δὲ τὴν	ὁδὸν	ἐς αὐτὴν τὴν πόλιν ἐστὶν
[7, 16]	ἀνέστρεφεν ὀπίσω τὴν αὐτὴν αὖθις	ὁδὸν	ἐς Συρακούσας, διαρπάζοντας δὲ ἔτι
[7, 12]	αὐτῶν ὁ μὲν κατὰ τὴν	ὁδὸν	Καλλικράτης τελευτᾷ νόσῳ, οὐδὲ οἶδα
[7, 6]	καὶ Μήδων ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα	{ὁδὸν}	οὔτε Λεωνίδᾳ τῆς ἐξόδου τῆς
[7, 26]	ἑβδομήκοντα ἀπὸ τοῦ κατὰ τὴν	ὁδὸν	τὴν Βουραϊκήν εἰσιν Ἡρακλέους στάδιοι.
[7, 2]	ἔτι τὸ μνῆμα κατὰ τὴν	ὁδὸν	τὴν ἐκ τοῦ ἱεροῦ παρὰ
[7, 5]	ἔργα· Σαμίοις δὲ κατὰ τὴν	ὁδὸν	τὴν ἐς τὸ Ἡραῖον τὸ
[7, 9]	αὐτοὶ γενέσθαι τοῖς ἀνδράσιν ἔπρασσον	κάθοδον.	ἅτε δὲ τοῦ Ἀππίου Λακεδαιμονίοις
[7, 18]	τὸν καιρὸν τῆς ἑορτῆς καὶ	ἄνοδον	ἐπὶ τὸν βωμὸν λειοτέραν, ἐπιφέροντες
[7, 14]	δὲ ἀπῆλθον, ἐντυχόντες κατὰ τὴν	ἄνοδον	Ῥωμαίων πρέσβεσιν ἐπὶ τὰ Λακεδαιμονίων
[7, 14]	ἄλλην ἐκέλευεν ἀναμένειν αὐτοὺς Ἀχαιῶν	σύνοδον,	ἐς μῆνα ἐσομένην ἕκτον· αὐτὸς
[7, 12]	ἐποιοῦντο τὰς ἀποκρίσεις, οὔ σφισιν	ἔξοδον	ἐπαγγέλλοντος στρατηγοῦ παρακούειν εἶναι νόμον·
[7, 13]	Δαμοκρίτῳ καὶ Ἀχαιοῖς ἐπήγγελλον ἐφθακόσιν	ἔξοδον	ἐπὶ Λακεδαίμονα πεποιῆσθαι καὶ ἑώρων
[7, 20]	τοῦ Ἀπόλλωνος, πύλη κατὰ τὴν	ἔξοδόν	ἐστι ταύτην, καὶ ἐπιθήματα ἐπὶ
[7, 16]	ἐπήρθησαν οἱ Ἀχαιοὶ ποιήσασθαι τὴν	ἔξοδον	πρότερον πρὶν ἢ Ῥωμαίους ἄρχειν
[7, 20]	ἀγορᾶς ἄντικρυς κατὰ ταύτην τὴν	διέξοδον	τέμενός ἐστιν Ἀρτέμιδος καὶ ναὸς
[7, 25]	οὐ μεγάλοι, κατὰ δὲ τὴν	ἔσοδον	ἐς τὸ ἱερὸν γυναικῶν εἰκόνες
[7, 9]	πράγματι ἐφ´ ὅτῳ ποιεῖται τὴν	πρόσοδον	παρὰ τῆς Ῥωμαίων βουλῆς ἔχει
[7, 16]	Ῥωμαίων ἵππου μηδὲ τὴν πρώτην	ἔφοδον	ὑπομείναντες· ὁ δὲ πεζὸς στρατὸς
[7, 6]	(οἶδα δὲ καὶ ἄνδρα αὐτὸς	Λυδὸν	Ἄδραστον ἰδίᾳ καὶ οὐκ ἀπὸ
[7, 4]	Μαιάνδρου Σαμίαν γενέσθαι Περίλαον καὶ	Ἔνουδον	καὶ Σάμον καὶ Ἀλιθέρσην καὶ
[7, 9]	τοῖς φεύγουσι τὰ βουλεύματα ἐς	δέον	χωρήσειν· γράμματά τε αὐτίκα ὑπὸ
[7, 2]	πάντα γε τὰ ἐς τὴν	θεὸν	ἐπύθετο ἐμοὶ δοκεῖν Πίνδαρος, ὃς
[7, 22]	ἐρωτᾷ πρὸς τὸ οὖς τὸν	θεὸν	ὁποῖόν τι καὶ ἑκάστῳ τὸ
[7, 19]	παρθένων ὁπόσοι μὲν ἐς τὴν	θεὸν	οὐδὲν εἰργασμένοι Μελανίππου καὶ Κομαιθοῦς
[7, 4]	νομίζουσιν ἐν τῇ νήσῳ τὴν	θεὸν	παρὰ τῷ Ἰμβράσῳ ποταμῷ καὶ
[7, 21]	Ἵππιος. (ὠνομάσθαι δὲ Ἵππιον τὸν	θεὸν	πείθοιτο μὲν ἄν τις καὶ
[7, 14]	τὸν πάντα ὑπομείναντες ἀκοῦσαι λόγον	ἔθεον	ἐς τὸ ἐκτὸς τῆς οἰκίας
[7, 16]	οὐ πολλοῖς ὕστερον ἐτράποντο ἐς	ἔλεον	Ῥωμαῖοι τῆς Ἑλλάδος, καὶ συνέδριά
[7, 12]	ἄρ´ ἦν καὶ πῦρ ἐς	πλέον	ἄλλου πυρὸς καῖον καὶ λύκος
[7, 3]	Κολοφῶνι Ἕλληνας συνεπολιτεύοντο, οὐδὲν ἔχοντες	πλέον·	βασιλείαν δὲ Ἰώνων ἡγεμόνες Δαμασίχθων
[7, 12]	παραινέσεως ταύτης προελθόντος καὶ ἐς	πλέον	δόξης· ὃς τοὺς ἄνδρας τούτους
[7, 4]	οἱ τὴν νῆσον οἰκοῦντες ἀνάγκῃ	πλέον	ἐδέξαντο ἢ εὐνοίᾳ συνοίκους Ἴωνας.
[7, 8]	(ταῦτα μὲν δὴ καὶ ἐς	πλέον	ἐπέξεισιν αὖθίς μοι τὰ ἐς
[7, 11]	Ἀθηναίων δὲ ὁ δῆμος ἀνάγκῃ	πλέον	ἢ ἑκουσίως διαρπάζουσιν Ὠρωπὸν ὑπήκοόν
[7, 25]	μὴν οὐδὲ τὰ πρότερα ἔσται	πλέον	ἢ ἑνὸς ἀνδρὸς ἐς πεῖραν
[7, 17]	δὲ αὐξανομένῳ κάλλους οἱ μετῆν	πλέον	ἢ κατὰ εἶδος ἀνθρώπου, ἐνταῦθα
[7, 7]	ἐς Ἀχαιοὺς ἔπειθεν, ὅτι ἐς	πλέον	ἰσχύος προϊὸν ἑώρων ἀεὶ τὸ
[7, 25]	ἐξ αὐτῶν, τοῦ δήμου δὲ	πλέον	μὲν ἥμισυ ἐς Μακεδονίαν καταφεύγουσι
[7, 22]	ἄλλοις κτήνεσι τὸ θῆλυ ἐπὶ	πλέον	τετίμηται. ~(μετὰ δὲ τὸν Χάραδρον
[7, 10]	περὶ διακοσίους πεσόντων καὶ οὐ	πλέον	τι, Μακεδόσιν ἐδουλώθησαν. οὕτω μὲν
[7, 21]	πεφρικότα τοῦ Ἄργους καὶ ἐς	πλέον	τοῦ Δαναοῦ δείματι. (ἔστι δὲ
[7, 9]	ἐχθίστους· ἐλύπησαν δὲ καὶ ἐς	πλέον	τοὺς Ἀχαιούς, ἐπειδὴ ἐς τὸν
[7, 22]	καλούμενον τεῖχος. ἐς δὲ λιμένα	Ἐρινεὸν	ἐξ Ἀθηνᾶς τείχους παράπλους ἐνενήκοντά
[7, 26]	κατ´ ἐμὲ ἦσαν ἔτι οἳ	Ὠρεὸν	τὴν ἐν Εὐβοίᾳ τῷ ὀνόματι
[7, 8]	τὸν Ἀχαϊκὸν καὶ δίκας τε	ἐδίκαζόν	σφισιν ἐς τὸ ἀκριβέστατον καὶ
[7, 14]	οἳ Κορίνθῳ τότε ἔτυχον ἐπιδημοῦντες,	συνήρπαζον	δὲ πάντα τινὰ καὶ ὃν
[7, 6]	ἔσεσθαί σφισιν ἀπ´ αὐτῶν οὐδὲν	ἤλπιζον,	εἰ τὸν Κορινθίων ἰσθμὸν ἐκ
[7, 26]	ἰέναι γὰρ συμμάχους τοῖς Ὑπερησιεῦσιν	ἤλπιζον	καὶ εἶναι τὴν φλόγα {καὶ}
[7, 25]	κατὰ τὸ ἐκ Δελφῶν μάντευμα	ἤλπιζον·	Λακεδαιμονίων δὲ ἄνδρες γενόμενοι μὲν
[7, 9]	λυπήσειν σφᾶς ἐπὶ τοιῷδε μάλιστα	ἤλπιζον.	Μεσσηνίους τοὺς Φιλοποίμενι θανάτου συναιτίους
[7, 23]	πατέρα ἐπονομάζεσθαι, ὅτι ἐς τὸ	ἁρμόζον	ταῖς ὥραις ποιούμενος ὁ ἥλιος
[7, 6]	τε ὑπολειφθέντες ἕκαστοι τὰς αὑτῶν	ἔσωζον	καὶ ἅμα διὰ τὸ ἔργον
[7, 8]	βασιλεῦσι Μακεδόνες Ἀργεάδῃσιν, ὑμῖν κοιρανέων	ἀγαθὸν	καὶ πῆμα Φίλιππος. ἤτοι ὁ
[7, 11]	Καλλικράτης ἐσβάλλειν ἐς τὴν Ἀττικὴν	ἔπειθον·	ἀνθισταμένων δὲ ἄλλων τε αὐτοῖς
[7, 13]	ἔλαβον μὲν τὰ ὅπλα καὶ	ἐπεξῆλθον	ἀμυνοῦντες τῇ οἰκείᾳ, βιασθέντες δὲ
[7, 15]	οἳ Κριτολάῳ τοῦ ἔργου μετέσχον,	προῆλθον	μὲν ἄχρι Ἐλατείας τῆς Φωκέων
[7, 14]	τέλει καὶ Θεαρίδαν· ὡς δὲ	ἀπῆλθον,	ἐντυχόντες κατὰ τὴν ἄνοδον Ῥωμαίων
[7, 16]	δύο προσόντων καὶ τούτοις τρισχιλίων·	ἐπῆλθον	δὲ καὶ τοξόται Κρῆτες καὶ
[7, 16]	δειλίαν. (Ἀχαιῶν δὲ οἱ ἐς	Κόρινθον	ἀποσωθέντες μετὰ τὴν μάχην ἀπεδίδρασκον
[7, 14]	ἐς τὸ Ἀχαϊκὸν μήτε αὐτὴν	Κόρινθον,	ἀφεῖσθαι δὲ καὶ Ἄργος καὶ
[7, 14]	ἐς Ῥώμην· Κριτόλαος δὲ ἐς	Κόρινθον	Ἀχαιοὺς ἀθροίσας ἀνέπεισε μὲν ἐπιφέρειν
[7, 16]	μετὰ τὴν μάχην Δίαιος ἐς	Κόρινθον	καὶ ὑποδέξασθαι τῷ τείχει τοὺς
[7, 8]	νικήσας, καὶ αὖθις ἐλάσας ἐπὶ	Κόρινθον	κατεχομένην ὑπὸ Φιλίππου φρουρᾷ αὐτός
[7, 15]	τὸν Ἀλκαμένην καὶ αὐτίκα ἐς	Κόρινθον	παρὰ τὸ στρατόπεδον τὸ Ἀχαιῶν
[7, 16]	τῶν πυλῶν, ἐπεῖχεν ἐς τὴν	Κόρινθον	παρελθεῖν, ὑποκαθῆσθαί τινα ἐντὸς τοῦ
[7, 8]	ἀποστέλλων ἐπήγγελλέ σφισιν ἀφικνεῖσθαι πρὸς	Κόρινθον	στρατιᾷ, συμμάχους τε ἀξιωθησομένους καλεῖσθαι
[7, 8]	Ῥωμαίοις ἐνίκησαν καὶ Ἀχαιοὶ Φλαμινίῳ	Κόρινθον	συνεπολιόρκησαν. (Κορίνθιοι δὲ ἀπὸ Μακεδόνων
[7, 16]	τε κατὰ κράτος καὶ ἔκαιε	Κόρινθον.	(τῶν δὲ ἐγκαταληφθέντων τὸ μὲν
[7, 21]	τε ναὸς καὶ ἄγαλμά ἐστιν	ὀρθὸν	λίθου. Ποσειδῶνι δὲ παρὲξ ἢ
[7, 1]	(χρόνῳ δὲ ὕστερον ἀποθανόντος Ἕλληνος	Ξοῦθον	οἱ λοιποὶ τοῦ Ἕλληνος παῖδες
[7, 25]	ὅσον τριάκοντα ἐπὶ τὸν καλούμενον	Γαῖον·	Γῆς δὲ ἱερόν ἐστιν ὁ
[7, 21]	περιέθηκεν ὅρκου· ἵππων ἁψάμενος, γαιήοχον	ἐννοσίγαιον	ὄμνυθι μηδὲν ἑκὼν τὸ ἐμὸν
[7, 14]	Ἀχαιῶν ἔχοντας τὰς ἀρχὰς καὶ	Δίαιον	ἐκάλει παρ´ αὑτόν. ἀφικομένοις δὲ
[7, 12]	τε ἕκαστος καὶ ἐν κοινῷ	Δίαιον	ἐποιοῦντο ἐν αἰτίᾳ· Δίαιος δὲ
[7, 12]	Λακεδαιμόνιοι δὲ οὔτε ἀληθῆ συνεχώρουν	Δίαιον	λέγειν καὶ ἀνάγειν ἤθελον ἐπὶ
[7, 12]	αὐτῶν καὶ ἰδίᾳ πρὸς τὸν	Δίαιον	λόγοις. αἱ μὲν δὴ κατὰ
[7, 12]	πῦρ ἐς πλέον ἄλλου πυρὸς	καῖον	καὶ λύκος ἀγριώτερος λύκων ἄλλων
[7, 4]	δὲ καὶ Ἀστυπαλαίας εἶναι παῖδα	Ἀγκαῖον,	βασιλεύειν δὲ αὐτὸν τῶν καλουμένων
[7, 20]	Ἀπόλλωνος, καὶ ἔτι πρότερον ἢ	Ἀλκαῖον	γενέσθαι πεποιημένα ἦν Ὁμήρῳ βοῦς
[7, 5]	Μέλης ὕδωρ ἐστὶ κάλλιστον καὶ	σπήλαιον	ἐπὶ ταῖς πηγαῖς, ἔνθα Ὅμηρον
[7, 5]	τὴν ὁδὸν τὴν ἐς τὸ	Ἡραῖον	τὸ Ῥαδίνης καὶ Λεοντίχου μνῆμά
[7, 23]	ἐς αὐτόν ἐστι, Σέλεμνον μειράκιον	ὡραῖον	ποιμαίνειν ἐνταῦθα, Ἀργυρᾶν δὲ εἶναι
[7, 17]	ἀπ´ αὐτῶν ἀναφῦσα ἀμυγδαλῆ εἶχεν	ὡραῖον	τὸν καρπόν, θυγατέρα τοῦ Σαγγαρίου
[7, 8]	τὴν πᾶσαν ἐξήλασαν καὶ ἀπέκτειναν	Περσαῖον	ὑπὸ Ἀντιγόνου ταχθέντα ἐπὶ τῇ
[7, 27]	ὅσον στάδια ἑξήκοντα ἀπέχει τὸ	Μύσαιον,	ἱερὸν Δήμητρος Μυσίας· ἱδρύσασθαι δὲ
[7, 1]	Ἐρεχθέως ἠξιώθη λαβεῖν καὶ παῖδας	Ἀχαιὸν	καὶ Ἴωνα ἔσχεν ἐξ αὐτῆς.
[7, 6]	ἰσθμὸν ἐκ θαλάσσης τῆς κατὰ	Λέχαιον	ἀποτειχίσειαν ἐς τὴν ἑτέραν τὴν
[7, 25]	δὲ τοῖς μάλιστα ὁμοίως ἐστὶν	ἀρχαῖον.	γυνὴ δὲ ἡ ἀεὶ τὴν
[7, 26]	καὶ ὁπόσα ἐν τοῖς ἀετοῖς,	ἀρχαῖον	δὲ καὶ τοῦ θεοῦ τὸ
[7, 1]	τῶν μετὰ Ἀγαμέμνονος ἐξήρκεσε τὸ	ἀρχαῖον	δηλῶσαι τῆς γῆς ὄνομα· Αἰγιαλόν
[7, 3]	καὶ γὰρ οἱ Λύκιοι τὸ	ἀρχαῖόν	εἰσιν ἐκ Κρήτης, οἳ Σαρπηδόνι
[7, 27]	πηγαί, Γλυκείας ὀνομάζουσι. (γυμνάσιον δὲ	ἀρχαῖον	ἐς ἐφήβων μάλιστα ἀνεῖται μελέτην·
[7, 22]	τὸ ἐφ´ ἡμῶν· τὸ δὲ	ἀρχαῖον	ἐς Ῥώμην, καθὰ οἱ Τριταιεῖς
[7, 20]	ἔρχεται τὸ ξόανον κομίζων τὸ	ἀρχαῖον	ἐς τὸ τέμενος τὸ ἐν
[7, 17]	καὶ ἄγαλμα ἐς τὰ μάλιστα	ἀρχαῖον,	ἔστι δὲ καὶ ἄλλο ἱερόν
[7, 26]	ἕστηκε δὲ καὶ ἄγαλμα ἐνταῦθα	ἀρχαῖον,	Ἰφιγένεια ἡ Ἀγαμέμνονος, ὡς οἱ
[7, 23]	Αἰγιεῦσι δὲ Εἰλειθυίας ἱερόν ἐστιν	ἀρχαῖον,	καὶ ἡ Εἰλείθυια ἐς ἄκρους
[7, 1]	ἐνοικούντων, αὐτή τε Αἰγιαλὸς τὸ	ἀρχαῖον	καὶ οἱ νεμόμενοι τὴν γῆν
[7, 4]	ἱερὸν τοῦτο ἐν τοῖς μάλιστα	ἀρχαῖον	{ὃ} οὐχ ἥκιστα ἄν τις
[7, 18]	τὸ ἄγαλμα τῆς Ἀρτέμιδος τὸ	ἀρχαῖον,	(οἱ δὲ τῆς Ἀρτέμιδος τὸ
[7, 20]	ἐκόσμουν δὲ οὕτω καὶ τὸ	ἀρχαῖον	οὓς ἄγοιεν τῇ Ἀρτέμιδι θύσοντες.
[7, 26]	Ἀπόλλωνος ἱερὸν ἐς τὰ μάλιστα	ἀρχαῖον	τό τε ἱερὸν αὐτὸ καὶ
[7, 22]	εἰσι στάδιοι, ἑξήκοντα δὲ ἐς	Αἴγιον	ἀπὸ τοῦ Ἐρινεοῦ· ὁδὸς δὲ
[7, 22]	ἠπειρώτιδες βεβαίως· πλέοντι δὲ ἐς	Αἴγιον	ἐκ Πατρῶν ἄκρα πρῶτόν ἐστιν
[7, 24]	μὲν οὕτως ἐνομίζετο· ἐς δὲ	Αἴγιον	καὶ ἐφ´ ἡμῶν ἔτι συνέδριον
[7, 6]	καὶ Τρίτεια καὶ Ῥύπες καὶ	Αἴγιον	καὶ Κερύνεια καὶ Βοῦρα, ἐπὶ
[7, 23]	ἐστι τὰ ἐρείπια· σταδίους δὲ	Αἴγιον	περὶ τοὺς τριάκοντα ἀπέχει Ῥυπῶν.
[7, 7]	τὰ ἔργα. (ἀθροίζεσθαι δὲ ἐς	Αἴγιόν	σφισιν ἔδοξεν· αὕτη γὰρ μετὰ
[7, 22]	θρόνῳ, θεράπαινα δὲ αὐτῇ προσέστηκε	σκιάδιον	φέρουσα· (καὶ νεανίσκος ὀρθὸς οὐκ
[7, 17]	ἐπ´ αὐτῷ λέγον· (Οἰνία Οἰβώτας	στάδιον	νικῶν ὅδ´ Ἁχαιὸς πατρίδα Πάλειαν
[7, 27]	ἐστιν ἱδρυμένον. τὸ δὲ ὀνομαζόμενον	Ποσείδιον	τὰ μὲν ἀρχαιότερα ἦν δῆμος,
[7, 27]	ἡμῶν. ἔστι μὲν δὴ τὸ	Ποσείδιον	τοῦτο ὑπὸ τὸ γυμνάσιον, διαμεμένηκε
[7, 5]	ἐστι γυναικῶν μόναις, καὶ τὸ	καλῴδιον	τὸ ἐκ τῶν τριχῶν καὶ
[7, 23]	καὶ ἀγάλματα Ὑγείας καὶ Ἀσκληπιοῦ·	ἰαμβεῖον	δὲ ἐπὶ τῷ βάθρῳ τὸν
[7, 27]	καὶ ἄλλα ἐς πίστιν καὶ	ἐλεγεῖον	ἐπὶ τῷ Πουλυδάμαντι· ὦ τροφὲ
[7, 18]	μαρτυρεῖ τῷ λόγῳ μου καὶ	ἐλεγεῖον	ἐς Εὐρυτίωνα Κένταυρον ὑπὸ Ἑρμησιάνακτος
[7, 27]	δὲ αὐτὸ Μύσιόν φασιν ἄνδρα	Ἀργεῖον,	ἐδέξατο δὲ οἴκῳ Δήμητρα καὶ
[7, 23]	εἶναι καὶ πᾶσιν ὁμοίως ζῴοις	ἐπιτήδειον	πρὸς ὑγίειαν, Ἀπόλλωνα δὲ ἥλιον,
[7, 27]	καὶ δι´ αὐτὸ τῷ ἐλέφαντι	ἐπιτήδειον.	(ὑπὲρ δὲ τὸν ναὸν τῆς
[7, 20]	δὲ καὶ ἐς ἄλλα τὸ	Ὠιδεῖον	ἀξιολογώτατα τῶν ἐν Ἕλλησι, πλήν
[7, 20]	(ἔχεται δὲ τῆς ἀγορᾶς τὸ	Ὠιδεῖον,	καὶ Ἀπόλλων ἐνταῦθα ἀνάκειται θέας
[7, 20]	τὸ ἐς τοῦτο παρείθη τὸ	Ὠιδεῖον,	ὅτι πρότερον ἔτι ἐξείργαστό μοι
[7, 23]	ὃς ἐγνωκέναι τὰ ἐς τὸ	θεῖον	ἔφασκε Φοίνικας {καὶ} τά τε
[7, 2]	ἐκ τοῦ ἱεροῦ παρὰ τὸ	Ὀλυμπιεῖον	καὶ ἐπὶ πύλας τὰς Μαγνήτιδας·
[7, 5]	δὴ ταῖς Θρᾴσσαις ἐς τὸ	Ἡράκλειόν	ἐστι γυναικῶν μόναις, καὶ τὸ
[7, 26]	ἐπίνειον ἔχει ἐς οὖν τὸ	ἐπίνειον	Αἰγειρατῶν δύο καὶ ἑβδομήκοντα ἀπὸ
[7, 26]	ἀγνοίας. (ἔστι δὲ Ἀριστοναῦται Πελληνεῦσιν	ἐπίνειον.	ἐς τοῦτο ἐξ Αἰγείρας τῆς
[7, 26]	ἥ τε πόλις καὶ τὸ	ἐπίνειον	ἔχει ἐς οὖν τὸ ἐπίνειον
[7, 26]	ἐστιν ἐπηνθισμένον. ἐς δὲ τὸ	ἐπίνειον	καταβᾶσιν ἐξ Αἰγείρας καὶ αὖθις
[7, 26]	λαχοῦσα προτετίμηται. ~(ἐς δὲ τὸ	ἐπίνειον	τὸ Αἰγειρατῶν ὄνομα τὸ αὐτὸ
[7, 25]	τῶν Ἀθηναίων καταφεύγουσιν ἐς τὸν	Ἄρειον	πάγον καὶ ἐπὶ τῶν θεῶν
[7, 25]	τὰ ἔπη τάδε· φράζεο δ´	Ἄρειόν	τε πάγον βωμούς τε θυώδεις
[7, 21]	ἐκτὸς κάθοδος ἐς αὐτὴν πεποίηται.	μαντεῖον	δὲ ἐνταῦθά ἐστιν ἀψευδές, οὐ
[7, 3]	τὸ ἐν Κλάρῳ καὶ τὸ	μαντεῖον	ἐκ παλαιοτάτου γενέσθαι νομίζουσιν· ἐχόντων
[7, 2]	Διδύμοις τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ τὸ	μαντεῖόν	ἐστιν ἀρχαιότερον ἢ κατὰ τὴν
[7, 15]	Μέτελλον καὶ Ῥωμαίους διαβεβηκέναι τὸν	Σπερχειόν,	ἀπέφευγεν ἐς Σκάρφειαν τὴν Λοκρῶν,
[7, 3]	αὐτὴν πρώτους τοῦ Ἑλληνικοῦ Κρῆτας,	Ῥάκιον	καὶ ὅσον εἵπετο ἄλλο τῷ
[7, 3]	ὅπλων καὶ ἀνάγουσιν ὡς τὸν	Ῥάκιον·	ὁ δὲ μανθάνει γὰρ παρὰ
[7, 17]	δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ τάφος Σωστράτου·	μειράκιον	δὲ ἦν τῶν ἐπιχωρίων, γενέσθαι
[7, 23]	ἐπιχωρίων ἐς αὐτόν ἐστι, Σέλεμνον	μειράκιον	ὡραῖον ποιμαίνειν ἐνταῦθα, Ἀργυρᾶν δὲ
[7, 23]	ἐπιτήδειον πρὸς ὑγίειαν, Ἀπόλλωνα δὲ	ἥλιον,	καὶ αὐτὸν ὀρθότατα Ἀσκληπιῷ πατέρα
[7, 8]	Μυσίας στρατιᾶς· πρὸς δὲ ἀνίσχοντα	ἥλιον	μᾶλλόν τι ἡ Μυσία τέτραπται.
[7, 7]	ἔθνους Μαγνησίαν τὴν ὑπὸ τὸ	Πήλιον	κατεῖχεν ὁ Φίλιππος. μάλιστα δὲ
[7, 6]	Ἀχαιοῖς. κατὰ μὲν τὴν ἐς	Ἴλιον	ἐπιστρατείαν Ἀγαμέμνονος Λακεδαίμονα ἔτι καὶ
[7, 24]	ἐπελθούσης ὕστερον στρατιᾶς τήν τε	Ἴλιον	ἐπόρθησε καὶ ὅσαι περίοικοι πόλεις
[7, 19]	ἐθέλουσιν ἅμα Ἡρακλεῖ στρατεύσαντα ἐς	Ἴλιον	λαβεῖν παρὰ τοῦ Ἡρακλέους τὴν
[7, 8]	αἰτίᾳ Φλαμίνιον καὶ ἔτι πρότερον	Ὀτίλιον,	οἳ μετεχειρίσαντο ὠμῶς οὕτω πόλεις
[7, 7]	Ἀθηναίοις στρατιάν τε καὶ ἡγεμόνα	Ὀτίλιον·	τοῦτο γάρ οἱ τῶν ὀνομάτων
[7, 17]	γὰρ μετὰ Νέρωνα ἄρξαντος ἐς	ἐμφύλιον	στάσιν προήχθησαν, καὶ σφᾶς ὑποτελεῖς
[7, 15]	τῷ πολέμῳ φανῇ πρὶν ἢ	Μόμμιον	ἐς τὴν Ἑλλάδα ἀφῖχθαι. (ἀγγέλους
[7, 20]	τὰ μὲν δὴ ἐς τὸ	κρανίον	τοῦ βοὸς ἐπὶ τοιῷδε ἄν
[7, 23]	δὲ ἐπὶ τῷ βάθρῳ τὸν	Μεσσήνιον	Δαμοφῶντα εἶναι τὸν εἰργασμένον φησίν.
[7, 22]	καὶ ἐπίγραμμα ἔπεστιν, ἀναθεῖναι αὐτὸ	Μεσσήνιον	Σιμύλον· καλεῖται μὲν δὴ Ἀγοραῖος,
[7, 8]	μεγάλως καὶ αὐτὸν ἐν αἰτίᾳ	Φλαμίνιον	καὶ ἔτι πρότερον Ὀτίλιον, οἳ
[7, 7]	ἀποστέλλουσιν Ὀτιλίῳ διάδοχον τῆς ἀρχῆς	Φλαμίνιον.	~(τότε δὲ ἥκων ὁ Φλαμίνιος
[7, 14]	δὲ πάντα τινὰ καὶ ὃν	Λακεδαιμόνιον	σαφῶς ὄντα ἠπίσταντο καὶ ὅτῳ
[7, 3]	δὲ οὐ δεχομένων σφᾶς ἐς	Πανιώνιον	πρὶν ἢ τοῦ γένους βασιλέας
[7, 4]	καὶ Ἴωσι δέοι συνθύειν ἐς	Πανιώνιον·	τρίποδα δὲ ἆθλον λαβεῖν αὐτὸν
[7, 24]	ἀφίκοντο τῆς Ἀσίας, σέβεσθαι Ποσειδῶνα	Ἑλικώνιον·	καὶ Μιλησίοις τε ἰόντι ἐπὶ
[7, 24]	πεποιημένα ἐς Ἑλίκην καὶ τὸν	Ἑλικώνιον	Ποσειδῶνα. χρόνῳ δὲ ὕστερον Ἀχαιοῖς
[7, 22]	θέας καὶ ἐς τὰ ἄλλα	ἄξιον	καὶ οὐχ ἥκιστα ἐπὶ ταῖς
[7, 19]	γὰρ δὴ ἀνθρώπῳ ψυχῆς ἐστιν	ἀντάξιον	κατορθῶσαί τινα ἐρασθέντα. (παύσασθαι δὲ
[7, 22]	πρὸς τὸ οὖς τὸν θεὸν	ὁποῖόν	τι καὶ ἑκάστῳ τὸ ἐρώτημά
[7, 7]	ἔπειθεν, ὅτι ἐς πλέον ἰσχύος	προϊὸν	ἑώρων ἀεὶ τὸ Ἀχαϊκόν. (Λακεδαιμόνιοι
[7, 18]	ἐνταῦθα ἐπιβουλευθέντα ὑπὸ Τιτάνων ἐς	παντοῖον	ἀφικέσθαι κίνδυνον, οὐκ ἐναντιούμενος τοῖς
[7, 23]	θνητὴν δὲ γυναῖκα οὐδεμίαν μητέρα·	(Ἀσκληπιὸν	μὲν γὰρ ἀέρα γένει τε
[7, 9]	Λακεδαιμονίοις γενέσθαι καὶ Ἀχαιοῖς δικαστάς,	Ἄππιον	καὶ ὅσοι σὺν ἐκείνῳ πρότερον
[7, 9]	πέμπουσιν ἄλλους τε ἄνδρας καὶ	Ἄππιον	Λακεδαιμονίοις καὶ Ἀχαιοῖς τὰ δίκαια
[7, 21]	τε καὶ Ἵππιος. (ὠνομάσθαι δὲ	Ἵππιον	τὸν θεὸν πείθοιτο μὲν ἄν
[7, 3]	ἐκλείπουσιν, ἐπανιόντες δὲ ἐς Ἰωνίαν	Σκύππιον	τῆς Κολοφωνίας ἔκτισαν. (ἀπελθόντες δὲ
[7, 22]	Πατρῶν ἄκρα πρῶτόν ἐστιν ὀνομαζομένη	Ῥίον,	σταδίους {δὲ} Πατρῶν πεντήκοντα ἀπέχουσα,
[7, 10]	ὥστε αὐτὸν καὶ ἐς τὸ	συνέδριον	ἐσελθεῖν τὸ Ἀχαιῶν ἔπεισεν. (ὁ
[7, 9]	τὰς ἀρχὰς ἔχοντας ἐς τὸ	συνέδριον	ἠξίουν συγκαλέσαι τοὺς Ἀχαιούς, ἵνα
[7, 7]	ὅσον τοῖς ἄλλοις ἐγένοντο Ἕλλησι.	συνέδριόν	τε οὖν Ἀχαϊκὸν καλούμενον καὶ
[7, 24]	Αἴγιον καὶ ἐφ´ ἡμῶν ἔτι	συνέδριον	τὸ Ἀχαιῶν ἀθροίζεται, καθότι ἐς
[7, 12]	ἀπελθόντες ὑπήγοντο ὑπὸ Σπαρτιατῶν ἐς	δικαστήριον	τῷ λόγῳ καὶ ἀποθανεῖν ἦσαν
[7, 21]	δὲ τῶν πρὸς Λυκίᾳ πλησιαίτατα	χρηστήριον	Ἀπόλλωνός ἐστι Θυρξέως· παρέχεται δὲ
[7, 22]	Ἀγοραῖος, παρὰ δὲ αὐτῷ καὶ	χρηστήριον	καθέστηκε. κεῖται δὲ πρὸ τοῦ
[7, 2]	δέ σφισιν ἀνενεγκεῖν ἐς τὸ	χρηστήριον	τὸ ἐν Δελφοῖς, δίδωσι Μέδοντι
[7, 19]	ἐγίνοντο. (καταφυγόντων δὲ αὐτῶν ἐπὶ	χρηστήριον	τὸ ἐν Δελφοῖς, ἤλεγχεν ἡ
[7, 21]	ἐπελάμβανε. καταφεύγουσιν οὖν ἐπὶ τὸ	χρηστήριον	τὸ ἐν Δωδώνῃ· τοῖς γὰρ
[7, 4]	ὑπὸ τοῦ Μίνω καὶ ἐς	δεσμωτήριον	ὁμοῦ τῷ παιδὶ ἐμβληθεὶς ἐκδιδράσκει
[7, 14]	εἶχον συνειληφότες, κατατίθενται σφᾶς ἐς	δεσμωτήριον,	τοὺς ξένους δὲ ἀπ´ αὐτῶν
[7, 27]	ἐπιτελοῦσι Θεοξένια τῷ Ἀπόλλωνι, τιθέντες	ἀργύριον	ἆθλα τῆς νίκης, καὶ ἄνδρες
[7, 18]	Λαφρίαν ἀπὸ ἀνδρὸς Φωκέως φασί·	Λάφριον	γὰρ τὸν Κασταλίου τοῦ Δελφοῦ
[7, 5]	γε Ἐφεσία χώρα τόν τε	Κέγχριον	ποταμὸν καὶ τοῦ Πίονος τοῦ
[7, 27]	εἰσὶν οὐ πολλαί· τὸ δὲ	χωρίον,	ἔνθα αἱ πηγαί, Γλυκείας ὀνομάζουσι.
[7, 20]	Πρευγένους ἐς τοῦτο ἐκομίσθη τὸ	χωρίον·	ἐπειδὰν δὲ τῇ Λιμνάτιδι τὴν
[7, 24]	τεσσαράκοντα Αἰγίου σταδίοις ἐπὶ θαλάσσῃ	χωρίον	ἐστὶν Ἑλίκη. ἐνταῦθα ᾤκητο Ἑλίκη
[7, 15]	ὡς μηδὲ αὐτὸ ποιήσασθαι τὸ	χωρίον	πρὸς ἀμείνονος ἐλπίδος, ἔνθα ἦν
[7, 24]	Ἀγαμέμνων ἤθροισεν ἐς τοῦτο τὸ	χωρίον	τοὺς λόγου μάλιστα ἐν τῇ
[7, 22]	τοῦ ἀγάλματος ἐν δεξιᾷ νόμισμα	ἐπιχώριον	καλεῖται δὲ χαλκοῦς τὸ νόμισμα
[7, 27]	ἔνθα αἱ πηγαί, Γλυκείας ὀνομάζουσι.	(γυμνάσιον	δὲ ἀρχαῖον ἐς ἐφήβων μάλιστα
[7, 27]	τὸ Ποσείδιον τοῦτο ὑπὸ τὸ	γυμνάσιον,	διαμεμένηκε δὲ καὶ ἐς τόδε
[7, 27]	καὶ ἄνδρες ἀγωνίζονται τῶν ἐπιχωρίων.	πλησίον	δὲ τοῦ Ἀπόλλωνος ναός ἐστιν
[7, 23]	ῥέοντες. στοὰ δὲ τῆς πόλεως	πλησίον	ἐποιήθη Στράτωνι ἀθλητῇ, Ὀλυμπίασιν ἐπὶ
[7, 15]	ἀναχθεὶς δίκην εἶχεν. ὡς δὲ	πλησίον	Μεγάρων ἐγίνετο ὁ στρατός, οὔτε
[7, 22]	περὶ ἑβδομήκοντα. ποταμὸς δὲ ῥεῖ	πλησίον	Φαρῶν Πίερος, ὁ αὐτὸς ἐμοὶ
[7, 27]	Δήμητρος Μυσίας· ἱδρύσασθαι δὲ αὐτὸ	Μύσιόν	φασιν ἄνδρα Ἀργεῖον, ἐδέξατο δὲ
[7, 10]	τοῦ Ἀχαιῶν ἔθνους ὅντινα καὶ	ἀναίτιον	Καλλικράτης ἐθελήσειεν αἰτιάσασθαι, ἀνάγεσθαι πάντα
[7, 23]	{καὶ} τά τε ἄλλα Ἑλλήνων	βέλτιον	καὶ δὴ καὶ Ἀσκληπιῷ πατέρα
[7, 6]	ἐπίγραμμα ὡς τελευτήσειεν ὁ Ἄδραστος	ἐναντίον	Λεοννάτῳ μαχόμενος ὑπὲρ Ἑλλήνων. (ἡ
[7, 27]	τὸν ἀέρα ἐκ τοῦ ἀδύτου	νότιόν	τε εἶναι καὶ δι´ αὐτὸ
[7, 5]	τι καὶ ἄλλο, ἀκριβῶς ἐστιν	Αἰγύπτιον.	σχεδία γὰρ ἦν ξύλων, καὶ
[7, 4]	δὲ καὶ Οἰνοπίωνα ἐς τὴν	Χίον	κατᾶραι ναυσὶν ἐκ Κρήτης, ἕπεσθαι
[7, 4]	Ποσειδῶνα τῷ παιδὶ ὄνομα θέσθαι	Χίον·	συγγενέσθαι δὲ αὐτὸν καὶ ἑτέρᾳ
[7, 23]	παιδὶ ἦν δῆλα ὡς τὸν	ἡλιακὸν	δρόμον ἐπὶ γῆς ὑγίειαν ποιοῦντα
[7, 15]	τὴν πορείαν καὶ παρὰ τὸν	Λαμιακὸν	ποιούμενος κόλπον. Κριτόλαος δὲ καὶ
[7, 16]	μὴ γένοιτο αἰχμάλωτος, τελευτᾷ πιὼν	φάρμακον,	ἐοικυῖαν μὲν παρασχόμενος Μεναλκίδᾳ τὴν
[7, 13]	ἀφίησιν ἑκουσίως τὴν ψυχὴν πιὼν	φάρμακον.	καὶ Μεκαλκίδᾳ μὲν τέλος τοιοῦτον
[7, 17]	πολέμου καὶ νόσου τῆς λοιμώδους	ἀνενεγκόν	τε καὶ αὖθις ἀνανηξάμενον, ἔτεσιν
[7, 11]	ἐς τὸ ἔσχατον Ἀθηναῖοι τηνικαῦτα	ἧκον	ἅτε ὑπὸ Μακεδόνων πολέμῳ πιεσθέντες
[7, 8]	ὅσοι σὺν Μετέλλῳ κατὰ πρεσβείαν	ἧκον	ἐκ Ῥώμης. ἀφίκοντο δὲ οὗτοι
[7, 8]	ἐγκλήματα ἦν ἐς Φίλιππον, ταῦτα	ἧκον	οἱ ὁμοῦ Μετέλλῳ κρινοῦντες. (ἔργῳ
[7, 14]	τοὺς συνέδρους καλεῖν ἐς τὸ	Ἀχαϊκόν,	ἰδίᾳ δὲ τοῖς συνέδροις ἐπέστελλεν
[7, 17]	ἀνεβλάστησεν ἐκ τῆς Ἑλλάδος τὸ	Ἀχαϊκόν,	καὶ αὐτὸ ἡ κακία τῶν
[7, 8]	τοῦτον ἐς σύλλογον ὑπάγονται τὸν	Ἀχαϊκὸν	καὶ δίκας τε ἐδίκαζόν σφισιν
[7, 7]	ἐγένοντο Ἕλλησι. συνέδριόν τε οὖν	Ἀχαϊκὸν	καλούμενον καὶ ἀπὸ κοινοῦ λόγου
[7, 7]	ἰσχύος προϊὸν ἑώρων ἀεὶ τὸ	Ἀχαϊκόν.	(Λακεδαιμόνιοι δὲ Ἑλλήνων μόνοι διάφοροί
[7, 14]	μήτε Λακεδαιμονίους τελεῖν ἐς τὸ	Ἀχαϊκὸν	μήτε αὐτὴν Κόρινθον, ἀφεῖσθαι δὲ
[7, 9]	μὲν Λακεδαιμονίους τῆς ἐς τὸ	Ἀχαϊκὸν	οὐκ ἀφιᾶσι, περὶ δὲ τῇ
[7, 15]	πολιορκοῦντες οὐ βουλομένους ἐς τὸ	Ἀχαϊκὸν	συντελεῖν. (τότε δὲ ὡς παρὰ
[7, 14]	πόλεις προσχωρῆσαι ταύτας πρὸς τὸ	Ἀχαϊκόν.	(ταῦτα Ὀρέστου λέγοντος οἱ ἄρχοντες
[7, 12]	παντελῶς τοῦ συνεδρεύειν ἐς τὸ	Ἀχαϊκὸν	ὑπὸ Ῥωμαίων αὐτοὺς ἀπηλλάχθαι. ~(αὖθις
[7, 7]	μάλιστα δὲ Ἀθηναίους καὶ τὸ	Αἰτωλικὸν	ἐπιστρατείαις τε συνεχέσιν ἐπίεζε καὶ
[7, 18]	τοῦ Ἀκτίου συνοικίζεσθαι καὶ τὸ	Αἰτωλικόν,	οὕτω τὸ ἄγαλμα τῆς Λαφρίας
[7, 19]	παραγενόμενός σφισιν ἐπὶ τὴν γῆν,	ξενικὸν	ἅμα ἀγόμενος δαίμονα, τὰ ἐς
[7, 18]	πόλει Λαφρίας ἱερόν ἐστιν Ἀρτέμιδος·	ξενικὸν	μὲν τῇ θεῷ τὸ ὄνομα,
[7, 8]	ἅμα εὐνοίᾳ τῇ ἐς τὸ	Ἑλληνικόν.	(Ἀχαιοὶ δὲ ἐποιοῦντο μὲν μεγάλως
[7, 6]	γε καὶ ἐς ἅπαν τὸ	Ἑλληνικὸν	γνώριμοι, Δύμη μὲν πρὸς Ἤλιδος
[7, 11]	οὗτος ὁ Γάλλος ἐς τὸ	Ἑλληνικὸν	πολλὰ μὲν εἶπε, πολλὰ δὲ
[7, 17]	ἀπομεμαθηκέναι φήσας τὴν ἐλευθερίαν τὸ	Ἑλληνικόν.	(τάδε μὲν οὕτω συμβάντα εὕρισκον·
[7, 7]	ὕβρεως καὶ τῆς ἐς τὸ	Ἑλληνικὸν	ὑπεροψίας κλεῖς τῆς Ἑλλάδος τὰς
[7, 27]	ἐς τὸν ἀγῶνα ἀφῖχθαι τὸν	Ὀλυμπικὸν	παρὰ βασιλέως τοῦ Περσῶν ἀνασωθέντα
[7, 16]	πᾶσαν ἀθροισθῆναι παρασκευήν. ἀφίκετο δὲ	ἱππικὸν	μὲν πεντακόσιοί τε καὶ τρισχίλιοι,
[7, 16]	Μόμμιος, οἱ μὲν ἐς τὸ	ἱππικὸν	τῶν Ἀχαιῶν ταχθέντες αὐτίκα ᾤχοντο
[7, 17]	εὐμενές· (τὸ δὲ ἔθνος τὸ	Ἀττικόν,	ἀπὸ τοῦ Πελοποννησίων πολέμου καὶ
[7, 10]	ἀνδρῶν τῶν ἄλλων τριηράρχων τὸ	ναυτικὸν	τὸ Ἰώνων προδόντων· (μετὰ δὲ
[7, 13]	τῇ μάχῃ, τὸ δὲ ἄλλο	στρατιωτικόν,	ὡς ἕκαστος τάχους εἶχεν, ἔφευγον
[7, 8]	ἀρχὴν καὶ τῶν ἐς τὸ	συμμαχικὸν	ταχθέντων Ἄτταλος τῆς ἐκ Περγάμου
[7, 16]	μάχην ἀπεδίδρασκον ὑπὸ νύκτα εὐθύς·	ἀπεδίδρασκον	δὲ καὶ αὐτῶν Κορινθίων οἱ
[7, 16]	Κόρινθον ἀποσωθέντες μετὰ τὴν μάχην	ἀπεδίδρασκον	ὑπὸ νύκτα εὐθύς· ἀπεδίδρασκον δὲ
[7, 17]	Ἑλληνικόν. (τάδε μὲν οὕτω συμβάντα	εὕρισκον·	Ἀχαιοῖς δὲ ὅροι καὶ Ἠλείοις
[7, 4]	τοσαῦτα εἰρηκότα ἐς Χίους Ἴωνα	εὕρισκον·	οὐ μέντοι ἐκεῖνό γε εἴρηκε,
[7, 4]	τε ἐκ Κρήτης καὶ ἐς	Ἴνυκον	Σικελῶν πόλιν ἀφικνεῖται παρὰ Κώκαλον,
[7, 14]	δικάζοντος Φωκεῦσιν ἐκτῖσαι ζημίαν, ὅτι	ἐσέβαλον	σὺν ὅπλοις ἐς γῆν τὴν
[7, 4]	ὁ Σμῖλίς ἐστιν ἡλικίαν κατὰ	Δαίδαλον,	δόξης δὲ οὐκ ἐς τὸ
[7, 1]	αὐτόν· (ἀφικομένῳ δὲ ἐς τὸν	Αἰγιαλὸν	καὶ οἰκήσαντι αὐτῷ μὲν ἐγένετο
[7, 1]	ἀρχαῖον δηλῶσαι τῆς γῆς ὄνομα·	Αἰγιαλόν	τ´ ἀνὰ πάντα καὶ ἀμφ´
[7, 1]	εἶναι γὰρ τὰ πολλὰ αὐτῆς	αἰγιαλόν.	(χρόνῳ δὲ ὕστερον ἀποθανόντος Ἕλληνος
[7, 5]	καὶ οὕτω τοὺς ἄνδρας πλεξαμένους	κάλον	ἐκ τῶν τριχῶν τὴν σχεδίαν
[7, 20]	ἔδειμα, εὐρύ τε καὶ μάλα	καλόν,	ἵν´ ἄρρηκτος πόλις εἴη· Φοῖβε,
[7, 4]	Ἴνυκον Σικελῶν πόλιν ἀφικνεῖται παρὰ	Κώκαλον,	καὶ πολέμου παρέσχε τοῖς Σικελοῖς
[7, 4]	δέ οἱ καὶ τοὺς παῖδας	Τάλον	καὶ Εὐάνθην καὶ Μέλανα καὶ
[7, 4]	νύμφῃ, καὶ γενέσθαι οἱ παῖδας	Ἄγελόν	τε καὶ Μέλανα· ἀνὰ χρόνον
[7, 12]	συνεχώρουν Δίαιον λέγειν καὶ ἀνάγειν	ἤθελον	ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων βουλήν. Ἀχαιοὶ
[7, 25]	τε καὶ Αἰγὰς δῶρ´ ἀνάγουσι"	δῆλον	ὡς γέρα τοῦ Ποσειδῶνος ἐπ´
[7, 25]	εἶναι. ὅτε δὲ Ἑλίκην ἐποίησεν	ἄδηλον	ἐξ ἀνθρώπων ὁ θεός, τότε
[7, 18]	οἱ τὰ ἀρχαιότατα μνημονεύοντές φασιν	Εὔμηλον	αὐτόχθονα οἰκῆσαι πρῶτον ἐν τῇ
[7, 4]	συνθύειν ἐς Πανιώνιον· τρίποδα δὲ	ἆθλον	λαβεῖν αὐτὸν ἐπὶ ἀνδραγαθίᾳ παρὰ
[7, 16]	καὶ ἀσπίδας ὅσον τε πεντακοσίας	εἷλον.	ἀπὸ τούτου δὲ τοῦ ἔργου
[7, 8]	τείχη τῆς Σπάρτης οἱ Ἀχαιοὶ	καθεῖλον	καὶ τὰ ἐς μελέτην τοῖς
[7, 8]	πρὸς ἑσπέραν νεμόμενοι τῆς Εὐρώπης	καθεῖλον	τὴν Μακεδόνων ἀρχὴν καὶ τῶν
[7, 27]	ἔχει καὶ ἐπὶ τῇ κεφαλῇ	πῖλον	εἰργασμένον. (κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν
[7, 3]	καὶ ἐκ Τέω Δεοίτην καὶ	Πέρικλον	λαμβάνουσι καὶ Ἄβαρτον. ~(αἱ δὲ
[7, 23]	ποταμὸν Ἀργυρᾶς. (ἤκουσα δὲ καὶ	ἄλλον	ἐπ´ αὐτῷ λόγον, τὸ ὕδωρ
[7, 24]	ἀρχομένων δὲ αὐτῷ γενείων ἐς	ἄλλον	παῖδα ἡ ἐπὶ τῷ κάλλει
[7, 19]	ἀνδρί· οὔτε μὴν οἱ Πατρεῖς	ἄλλον	τινὰ ἢ τὸν Εὐαίμονος ἔχουσιν
[7, 20]	ἐκ τῆς Λακεδαίμονος τὸν μὲν	ἄλλον	χρόνον ἔχουσιν ἐν Μεσόᾳ, ὅτι
[7, 11]	κρίσιν. (ἀφίκοντο δὲ ὡς τὸν	Γάλλον	καὶ Αἰτωλῶν οἱ Πλευρῶνα οἰκοῦντες,
[7, 1]	τῇ χώρᾳ δὲ ἔτι καὶ	μᾶλλον	διέμεινεν ὄνομα τὸ ἐξ ἀρχῆς·
[7, 14]	καὶ μὴ εὐτυχῆσαι συνέβη φθόνῳ	μᾶλλον	ἔκ του δαιμόνων ἢ τοῖς
[7, 9]	σύλλογον αὐτῶν ἐπελθόντες σὺν ὀργῇ	μᾶλλον	ἐποιοῦντο ἢ πειθοῖ τοὺς λόγους.
[7, 24]	καὶ τούτων συνδεῖ τὰ διεσπασμένα	μᾶλλον	ἢ ἀνθρώπων τεκτόνων· ὁ δὲ
[7, 14]	ἡ μετὰ ἀσθενείας μανία ἂν	μᾶλλον	ἢ ἀτυχία καλοῖτο. ὃ δὴ
[7, 13]	Ἀσίαν· Λακεδαιμόνιοι δὲ ὑπὸ φρονήματος	μᾶλλον	ἢ ἰσχύος ἔλαβον μὲν τὰ
[7, 23]	εἰρημένα, οὐδὲν δέ τι Φοινίκων	μᾶλλον	ἢ καὶ Ἑλλήνων ἔφην τὸν
[7, 26]	καὶ τὰ ἐς ἔρωτα τύχῃ	μᾶλλον	ἢ ὑπὸ κάλλους κατορθοῦται. ἐγὼ
[7, 10]	ἐν τῇ Ἑλλάδι ὑπὸ προδοσίας	μᾶλλον	ἢ ὑπὸ νόσου πρότερον τῆς
[7, 13]	καὶ ἐς τὸ ἔπειτα καταδρομαῖς	μᾶλλον	καὶ ἁρπαγαῖς ἐκ τῆς χώρας
[7, 24]	καὶ ἐν θέρει μετὰ ἀχλύος	μᾶλλον	ὁ κύκλος παρέχεται τοῦ ἡλίου
[7, 1]	οὐδὲ αὐτῶν ἐθέλωσιν ἀπέχεσθαι, ἰσχύος	μᾶλλον	οἰκείας ἕνεκα ἢ εὐνοίᾳ τῇ
[7, 7]	ἐναντία Φιλίππου, τῷ δὲ ἔργῳ	μᾶλλόν	τι ἐπὶ κατασκοπῇ τῶν ἐν
[7, 8]	στρατιᾶς· πρὸς δὲ ἀνίσχοντα ἥλιον	μᾶλλόν	τι ἡ Μυσία τέτραπται. ~(τότε
[7, 13]	τὰ ἐντεταλμένα Δαμοκρίτῳ καὶ Ἀχαιοῖς	ἐπήγγελλον	ἐφθακόσιν ἔξοδον ἐπὶ Λακεδαίμονα πεποιῆσθαι
[7, 9]	δὲ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ	ἔμελλον	μὲν οὐδὲ ὀφθέντες Ἀχαιοῖς ἔσεσθαι
[7, 19]	τὴν ὁρμήν. καὶ οἱ μὲν	ἔμελλον	τῷ ἱερῷ καὶ ἐς τὸ
[7, 15]	τοὺς Ἀχαιοὺς τάξας ἐτόλμησεν ὑπομεῖναι	Μέτελλον·	ἀλλὰ ἐς τοσοῦτο ἀφίκετο δείματος
[7, 15]	παρασκευὴν κακῶς οὕτως ἀγωνισαμένην πρὸς	Μέτελλον	ἀπέλεξεν αὐτὸς ὅσον τετρακισχιλίους· καὶ
[7, 8]	ἀχθόμενοι τοῖς Ἀχαιῶν καταφεύγουσιν ἐπὶ	Μέτελλον	καὶ ὅσοι σὺν Μετέλλῳ κατὰ
[7, 16]	στράτευμα, ἀποπέμψας δὲ ἐς Μακεδονίαν	Μέτελλον	καὶ ὅσον εἵπετο ἐκείνῳ, ἀνέμενεν
[7, 15]	τῶν κατασκόπων ἐπυνθάνετο ὁ Κριτόλαος	Μέτελλον	καὶ Ῥωμαίους διαβεβηκέναι τὸν Σπερχειόν,
[7, 11]	μὲν δὴ ἐς τὰς Ἀθήνας	ἀπέστελλον	ὁμήρους τε ἀπαιτήσοντας καὶ φρουράν
[7, 18]	μὴ ἐνοικίζεσθαι τοῖς Ἀχαιοῖς ἀπεῖπε,	περίβολον	δὲ τείχους πρὸς τῇ Ἀρόῃ
[7, 5]	ἔχει καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς	πόλον·	τοῦτο Ἐνδοίου τέχνην καὶ ἄλλοις
[7, 22]	ἐπίγραμμα ἔπεστιν, ἀναθεῖναι αὐτὸ Μεσσήνιον	Σιμύλον·	καλεῖται μὲν δὴ Ἀγοραῖος, παρὰ
[7, 19]	συμβάντα Εὐρυπύλῳ τὰ εἰρημένα, ἀλλὰ	Εὐρύπυλον	Δεξαμενοῦ παῖδα τοῦ ἐν Ὠλένῳ
[7, 19]	τινὰ ἢ τὸν Εὐαίμονος ἔχουσιν	Εὐρύπυλον	ἐν μνήμῃ, καί οἱ καὶ
[7, 21]	ἀρχῆς ἀποφυγόντα φασὶ τὴν μανίαν	Εὐρύπυλον.	πρὸς δὲ τῷ λιμένι Ποσειδῶνός
[7, 2]	ἦσαν πολέμου. ἀφείλετο δὲ καὶ	Σάμον	Ἄνδροκλος Σαμίους, καὶ ἔσχον Ἐφέσιοι
[7, 4]	γενέσθαι Περίλαον καὶ Ἔνουδον καὶ	Σάμον	καὶ Ἀλιθέρσην καὶ θυγατέρα ἐπ´
[7, 2]	καὶ ἔσχον Ἐφέσιοι χρόνον τινὰ	Σάμον	καὶ τὰς προσεχεῖς νήσους· (Σαμίων
[7, 23]	Σέλεμνον· ἐς λήθην ἄγει τὸν	ποταμὸν	Ἀργυρᾶς. (ἤκουσα δὲ καὶ ἄλλον
[7, 5]	Ἐφεσία χώρα τόν τε Κέγχριον	ποταμὸν	καὶ τοῦ Πίονος τοῦ ὄρους
[7, 23]	ὑπὸ τοῦ ἔρωτος ἐποίησεν Ἀφροδίτη	ποταμόν.	λέγω δὲ τὰ ὑπὸ Πατρέων
[7, 3]	τῆς ὁδοῦ, διαβάντι τὸν Καλάοντα	ποταμόν.	(Τέων δὲ ᾤκουν μὲν Ὀρχομένιοι
[7, 21]	ἐννοσίγαιον ὄμνυθι μηδὲν ἑκὼν τὸ	ἐμὸν	δόλῳ ἅρμα πεδῆσαι" (Πάμφως δέ,
[7, 13]	πρέσβεις ὡμολόγησε μηδένα ἐπάξειν Λακεδαιμονίοις	πόλεμον,	ἀλλὰ ἔστ´ ἂν ἥκωσιν ἐκ
[7, 14]	καὶ Ῥωμαίοις ἐκ τοῦ εὐθέος	πόλεμον	ἄρασθαι. (τὸ μὲν δὴ ἄνδρα
[7, 10]	πρὸς τὸν ἐν τῇ Ἀσίᾳ	πόλεμον,	ἐβούλετο εἰρήνην ἐν τάχει συντίθεσθαι,
[7, 13]	δὲ αὖθις Λακεδαιμονίοις καὶ Ἀχαιοῖς	πόλεμον	ἐν ἐγκλήμασί τε ἦν ὑπὸ
[7, 11]	μὲν παλαιότερα ἐς οὐκ ἀφανῆ	πόλεμον	καὶ ἔργα οὕτως ἀφειδῆ προαχθείσαις,
[7, 14]	ἄνδρα βασιλέα καὶ πόλιν ἀνελέσθαι	πόλεμον	καὶ μὴ εὐτυχῆσαι συνέβη φθόνῳ
[7, 6]	γὰρ ἐς τὸν πρὸς Ἀθηναίους	πόλεμον	καταστάντων ὕστερον, ἐς τὴν συμμαχίαν
[7, 8]	δὲ οὗτοι Φιλίππῳ καὶ Μακεδόσι	πόλεμον	μὲν οὐδένα ἐπάξοντες ἅτε εἰρήνης
[7, 7]	καὶ τοῦ Αἰτωλικοῦ τὸν Φιλίππου	πόλεμον.	(Ὀτίλιος δὲ τὰ μὲν ἄλλα
[7, 6]	ἐπὶ τὸν πρὸς Λαμίᾳ καλούμενον	πόλεμον	οὔ φασιν ἐκστρατεύσασθαι, οὐ γάρ
[7, 18]	κατὰ φιλίαν τὴν Αἰτωλῶν, τὸν	πόλεμόν	σφισι τὸν πρὸς Γαλάτας συνδιοίσοντες.
[7, 7]	ἦσαν καὶ ἐκ τοῦ φανεροῦ	πόλεμόν	σφισιν ἐπῆγον. Πελλήνην μέν γε
[7, 6]	τῇ πόλει. (τὰ δὲ ἐς	πόλεμον	τοιάδε ἦν τοῖς Ἀχαιοῖς. κατὰ
[7, 12]	αὐτοῦ μένοντας ἐργάσασθαι τῇ Σπάρτῃ	πόλεμον,	φυγόντας δὲ ἐς Ῥώμην καταχθήσεσθαι
[7, 10]	φιλάνθρωπον, ἐκφοβήσαντες δὲ Ἀθηναίων τὸν	δῆμον	ἔς τε Ἀθήνας καὶ πόλεων
[7, 17]	Νέρων ἀφίησιν ἁπάντων, ἀλλαγὴν πρὸς	δῆμον	ποιησάμενος τὸν Ῥωμαίων· Σαρδὼ γὰρ
[7, 27]	τὰ μὲν ἀρχαιότερα ἦν δῆμος,	ἔρημον	δὲ ἐφ´ ἡμῶν. ἔστι μὲν
[7, 4]	εἰρημένα, Ποσειδῶνα ἐς τὴν νῆσον	ἔρημον	οὖσαν ἀφικέσθαι καὶ νύμφῃ τε
[7, 22]	σταδίους τεσσαράκοντα μάλιστα ἐς τὸν	ἀριθμὸν	ἀποδεῖ τὸν εἰρημένον. (οὐ πόρρω
[7, 15]	ἀθροισθὲν ἐς ἑξακοσίους μὲν μάλιστα	ἀριθμὸν	ἱππεῖς, τὸ δὲ ὁπλιτεῦον τετρακισχίλιοί
[7, 21]	γυναῖκές εἰσιν ἐν ταῖς Πάτραις	ἀριθμὸν	μὲν καὶ ἐς δὶς τῶν
[7, 6]	δύο τε καὶ δέκα ἦσαν	ἀριθμόν,	ὁπόσαι γε καὶ ἐς ἅπαν
[7, 22]	ἀγάλματος τετράγωνοι λίθοι τριάκοντα μάλιστα	ἀριθμόν·	τούτους σέβουσιν οἱ Φαρεῖς, ἑκάστῳ
[7, 6]	οὐδὲν ἤλπιζον, εἰ τὸν Κορινθίων	ἰσθμὸν	ἐκ θαλάσσης τῆς κατὰ Λέχαιον
[7, 15]	δὲ ὡς ἀφίκετο παρὰ τὸν	ἰσθμόν,	ἐπεκηρυκεύετο καὶ τότε Ἀχαιοῖς ἐς
[7, 12]	ἔξοδον ἐπαγγέλλοντος στρατηγοῦ παρακούειν εἶναι	νόμον·	Δίαιος γὰρ ἦρχε τῶν Ἀχαιῶν
[7, 23]	ἦν δῆλα ὡς τὸν ἡλιακὸν	δρόμον	ἐπὶ γῆς ὑγίειαν ποιοῦντα ἀνθρώποις.
[7, 23]	ὥραις ποιούμενος ὁ ἥλιος τὸν	δρόμον	μεταδίδωσι καὶ τῷ ἀέρι ὑγιείας.
[7, 27]	ὀξὺ ἀνεστηκότος. τοῦτο μὲν δὴ	ἀπότομον	καὶ δι´ αὐτό ἐστιν ἀοίκητον·
[7, 27]	Σιπύλου τοῦ ὄρους ἐς τὸν	Ἕρμον	κάτεισι. καθότι δὲ Πελληνεῦσιν ὅροι
[7, 24]	κατὰ ταὐτὰ οὖν καὶ τὸν	σεισμὸν	{εἴτ´} εὐθὺ ὑποδύεσθαι τῶν οἰκοδομημάτων
[7, 21]	ποιηταῖς πεποιημένα ἐστὶν ἐς ἐπῶν	κόσμον	καὶ ἰδίᾳ σφίσιν ἐπιχώρια ὄντα
[7, 12]	καὶ ἐς τὰ μάλιστα γενέσθαι	πρόθυμον	ἐξελέσθαι τὴν Σπάρτην συνεδρίου τοῦ
[7, 10]	αὐτῶν ἄνδρα οὐδαμῶς ἐς δικαιοσύνην	πρόθυμον,	τοῦτον τὸν ἄνδρα προσεποιήσατο ὁ
[7, 18]	ἐν κοινῷ, τοῦ Εὐμήλου παιδὸς	ἐπώνυμον.	(ᾠκίσθη δὲ καὶ τρίτη μεταξὺ
[7, 18]	ἐστὶν αὐτοῖς. περὶ μὲν τὸν	βωμὸν	ἐν κύκλῳ ξύλα ἱστᾶσιν ἔτι
[7, 18]	θηρίων· κατατιθέασι δὲ ἐπὶ τὸν	βωμὸν	καὶ δένδρων καρπὸν τῶν ἡμέρων.
[7, 21]	ἱερείου τρόπον ἦκτο ἐπὶ τὸν	βωμόν,	Κόρεσος δὲ ἐφειστήκει μὲν τῇ
[7, 18]	ἑορτῆς καὶ ἄνοδον ἐπὶ τὸν	βωμὸν	λειοτέραν, ἐπιφέροντες γῆν ἐπὶ τοῦ
[7, 18]	ἐσβάλλουσι γὰρ ζῶντας ἐς τὸν	βωμὸν	ὄρνιθάς τε τοὺς ἐδωδίμους καὶ
[7, 19]	παῖδα καὶ παρθένον ἐπὶ τὸν	βωμὸν	τῆς Τρικλαρίας ἠγμένους. καὶ ὁ
[7, 22]	καὶ ἐξάψας τίθησιν ἐπὶ τὸν	βωμὸν	τοῦ ἀγάλματος ἐν δεξιᾷ νόμισμα
[7, 5]	Ῥαμνοῦντι θεῷ πατέρα λέγουσιν εἶναι	Ὠκεανόν.	(Ἴωσι δὲ ἔχει μὲν ἐπιτηδειότατα
[7, 26]	δὲ καὶ τοῦ θεοῦ τὸ	ξόανον,	γυμνός, μεγέθει μέγας· τὸν ποιήσαντα
[7, 25]	ἐστιν ὁ Γαῖος ἐπίκλησιν Εὐρυστέρνου,	ξόανον	δὲ τοῖς μάλιστα ὁμοίως ἐστὶν
[7, 20]	οἰκετῶν ἐκ Μεσόας ἔρχεται τὸ	ξόανον	κομίζων τὸ ἀρχαῖον ἐς τὸ
[7, 23]	τοὺς πόδας ὑφάσματι κεκάλυπται λεπτῷ,	ξόανον	πλὴν προσώπου τε καὶ χειρῶν
[7, 26]	οἱ πόδες, τὸ δὲ ἄλλο	ξόανον	χρυσῷ τε ἐπιπολῆς διηνθισμένον ἐστὶ
[7, 23]	τούτῳ δὲ καὶ τὴν ἄκραν	Δρέπανον	ὀνομάζουσιν. ὀλίγον δὲ ὑπὲρ τὴν
[7, 23]	τῆς θαλάσσης ἐνταῦθα ἔρριψε τὸ	δρέπανον,	ᾧ τὸν πατέρα Οὐρανὸν ἐλυμήνατο·
[7, 23]	τὸ δρέπανον, ᾧ τὸν πατέρα	Οὐρανὸν	ἐλυμήνατο· ἐπὶ τούτῳ δὲ καὶ
[7, 17]	ἥντινα αἰτίαν στεφάνου τοῦ Ὀλυμπίασιν	ἡμάρτανον,	διδάσκονται δὲ ἀποστείλαντες ἐς Δελφούς·
[7, 6]	γῆν οἱ Ἀχαιοὶ τὴν Ἰώνων	διελάγχανον	καὶ ἐσῳκίζοντο ἐς τὰς πόλεις.
[7, 19]	ἴσον τοῦ ἔρωτος ὑπηγάγετο τὴν	παρθένον,	ἐμνᾶτο αὐτὴν παρὰ τοῦ πατρός.
[7, 19]	τὴν γῆν καταλαμβάνει παῖδα καὶ	παρθένον	ἐπὶ τὸν βωμὸν τῆς Τρικλαρίας
[7, 19]	Ἀρτέμιδι καὶ ἀνὰ πᾶν ἔτος	παρθένον	καὶ παῖδα οἳ τὸ εἶδος
[7, 22]	ἱερᾶσθαι δὲ τῆς Ἀθηνᾶς τὴν	παρθένον,	Μελάνιππον δὲ παῖδα Ἄρεως καὶ
[7, 19]	θεοῦ Κομαιθὼ τὸ εἶδος καλλίστην	παρθένον,	τυγχάνειν δὲ αὐτῆς ἐρῶντα Μελάνιππον,
[7, 18]	ἐκλιπεῖν ὑπὸ ἀσθενείας φασὶ τὴν	Ὤλενον	καὶ ἐς Πειράς τε καὶ
[7, 17]	λοιμώδους ἀνενεγκόν τε καὶ αὖθις	ἀνανηξάμενον,	ἔτεσιν ἔμελλεν οὐ πολλοῖς ὕστερον
[7, 26]	τοῦτόν φασιν Ἀχαιοῖς γενομένου πολέμου	μαχεσάμενον	ἀνδρειότατα Αἰγειρατῶν τελευτῆσαι, καὶ αὐτοῦ
[7, 1]	δέος, μὴ Ἀχαιῶν ἀναμιχθέντων αὐτοῖς	Τισαμενὸν	ἐν κοινῷ βασιλέα ἕλωνται κατά
[7, 12]	κέρδει πόλει τῇ Ἀθηναίων ἀπηχθημένος	παυσάμενον	{μὲν} τῆς ἀρχῆς Μεναλκίδαν ἐδίωκεν
[7, 18]	μὲν τῇ θεῷ τὸ ὄνομα,	ἐσηγμένον	δὲ ἑτέρωθεν καὶ τὸ ἄγαλμα.
[7, 26]	συγγραφὴν ἱερὸν Διὸς καὶ ἄγαλμα	καθήμενον	λίθου τοῦ Πεντελησίου, Ἀθηναίου δὲ
[7, 21]	δὲ ἄγαλμα τῆς Γῆς ἐστι	καθήμενον.	(πρὸ δὲ τοῦ ἱεροῦ τῆς
[7, 5]	καὶ ἄγαλμα ξύλου μεγέθει μέγα	καθήμενόν	τε ἐπὶ θρόνου καὶ ἠλακάτην
[7, 22]	ἐν μέσῃ τῇ ἀγορᾷ λίθου	πεποιημένον	ἄγαλμα ἔχον καὶ γένεια· ἑστηκὼς
[7, 18]	ἐς Εὐρυτίωνα Κένταυρον ὑπὸ Ἑρμησιάνακτος	πεποιημένον·	ἀνὰ χρόνον δὲ τοὺς οἰκήτορας
[7, 17]	σφισι Δινδυμήνῃ μητρὶ καὶ Ἄττῃ	πεποιημένον.	Ἄττης δὲ ὅστις ἦν, οὐδὲν
[7, 19]	τῆς Λαφρίας καὶ τοῦ βωμοῦ	πεποιημένον	μνῆμα Εὐρυπύλου. τὰ δὲ ὅστις
[7, 27]	ναὸν τῆς Ἀθηνᾶς ἐστιν ἄλσος	περιῳκοδομημένον	τείχει Σωτείρας ἐπίκλησιν Ἀρτέμιδος, καὶ
[7, 22]	ἐς τὸν ἀριθμὸν ἀποδεῖ τὸν	εἰρημένον.	(οὐ πόρρω δὲ τοῦ Πατρέων
[7, 17]	δὲ τράγος περιεῖπε τὸν παῖδα	ἐκκείμενον.	ὡς δὲ αὐξανομένῳ κάλλους οἱ
[7, 12]	τοῦ εὐθέος. (βεβαιοῖ δὴ τὸ	λεγόμενον	ὡς ἄρ´ ἦν καὶ πῦρ
[7, 27]	ἐλάσσονί ἐστιν ἱδρυμένον. τὸ δὲ	ὀνομαζόμενον	Ποσείδιον τὰ μὲν ἀρχαιότερα ἦν
[7, 22]	οἱ μὲν Κελβίδαν γενέσθαι λέγουσιν,	ἀφικόμενον	{δὲ} ἐκ Κύμης τῆς ἐν
[7, 27]	ἐν τιμῇ. Χαίρωνα δὲ δύο	ἀνελόμενον	πάλης νίκας Ἰσθμικὰς καὶ ἐν
[7, 2]	μὲν καὶ αὐτῶν Ἀθηναίων τὸν	βουλόμενον,	τὸ δὲ πλεῖστόν σφισιν ἦσαν
[7, 17]	κακία τῶν στρατηγησάντων ἐκόλουσεν ἔτι	αὐξανόμενον.	(χρόνῳ δὲ ὕστερον ἐς Νέρωνα
[7, 17]	ὑπὸ τοῦ ὑός· καί τι	ἑπόμενον	τούτοις Γαλατῶν δρῶσιν οἱ Πεσσινοῦντα
[7, 21]	ἐς τἄλλα δίαιταν ἡδεῖαν ὥρᾳ	παρεχόμενον	θερινῇ. ἐν τούτῳ τῷ ἄλσει
[7, 27]	καὶ ἐπὶ τῇ κεφαλῇ πῖλον	εἰργασμένον.	(κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν ἐς
[7, 27]	χρυσοῦ· Φειδίαν δὲ εἶναι τὸν	εἰργασμένον	φασὶ πρότερον ἔτι ἢ ἐν
[7, 23]	τὸν Μεσσήνιον Δαμοφῶντα εἶναι τὸν	εἰργασμένον	φησίν. ἐν τούτῳ τοῦ Ἀσκληπιοῦ
[7, 26]	ἄλλο ξόανον χρυσῷ τε ἐπιπολῆς	διηνθισμένον	ἐστὶ καὶ φαρμάκοις. (Ἀρτέμιδός τε
[7, 26]	ὑπὸ κινναβάρεως τὸ ἄγαλμά ἐστιν	ἐπηνθισμένον.	ἐς δὲ τὸ ἐπίνειον καταβᾶσιν
[7, 25]	σταδίων ὅσον τριάκοντα ἐπὶ τὸν	καλούμενον	Γαῖον· Γῆς δὲ ἱερόν ἐστιν
[7, 7]	Ἕλλησι. συνέδριόν τε οὖν Ἀχαϊκὸν	καλούμενον	καὶ ἀπὸ κοινοῦ λόγου βουλεύματά
[7, 5]	καὶ ἄντρον μητρός σφισι Πύρρου	καλούμενον,	καὶ λόγον ἐπὶ τῷ Πύρρῳ
[7, 27]	τοῦ Μυσαίου ἱερόν ἐστιν Ἀσκληπιοῦ	καλούμενον	Κῦρος, καὶ ἰάματα ἀνθρώποις παρὰ
[7, 6]	καὶ ἐπὶ τὸν πρὸς Λαμίᾳ	καλούμενον	πόλεμον οὔ φασιν ἐκστρατεύσασθαι, οὐ
[7, 22]	ἑτέρους ἀπὸ Πανόρμου τὸ Ἀθηνᾶς	καλούμενον	τεῖχος. ἐς δὲ λιμένα Ἐρινεὸν
[7, 27]	τῆς πόλεως τῇ ἐλάσσονί ἐστιν	ἱδρυμένον.	τὸ δὲ ὀνομαζόμενον Ποσείδιον τὰ
[7, 17]	σφίσιν ἐς αὐτὸν λόγος, Δία	ὑπνωμένον	ἀφεῖναι σπέρμα ἐς γῆν, τὴν
[7, 17]	τῶν ἐπιχωρίων, γενέσθαι δὲ Ἡρακλέους	ἐρώμενόν	φασιν αὐτόν, καὶ ἀποθανεῖν γὰρ
[7, 15]	τὴν Λοκρῶν, οὐδὲ κατὰ τὸ	στενὸν	τὸ Ἡρακλείας τε μεταξὺ καὶ
[7, 24]	δὲ καὶ ἄλλα ἐστὶν ἐς	ἔπαινον	καὶ ὅτι τοῖς ἐξ ἀρχῆς
[7, 6]	πλοῖα οὐκ ἐχόντων τῶν βαρβάρων,	δεινὸν	ἔσεσθαί σφισιν ἀπ´ αὐτῶν οὐδὲν
[7, 26]	ἐπονομάζουσιν οἱ ἐπιχώριοι Συμπαθῆ, ἅτε	ἐλεεινὸν	καὶ ἐν τῇ εἰκόνι. (ὁδὸς
[7, 14]	ἀθροῖσαι δὲ Ἀχαιούς σφισιν ἐς	κοινὸν	σύλλογον οὐδαμῶς ἤθελεν, ἀλλὰ ἐς
[7, 23]	αὐτὸν φοιτήσειν ἔμελλεν ἡ νύμφη,	Σέλεμνον	δὲ μονωθέντα Ἀργυρᾶς καὶ τελευτήσαντα
[7, 23]	αὐτόν δωρεῖται καὶ τῷδε Ἀφροδίτη	Σέλεμνον·	ἐς λήθην ἄγει τὸν ποταμὸν
[7, 23]	τῶν ἐπιχωρίων ἐς αὐτόν ἐστι,	Σέλεμνον	μειράκιον ὡραῖον ποιμαίνειν ἐνταῦθα, Ἀργυρᾶν
[7, 7]	συνῴκει. πρὸς τοῦτον οὖν τὸν	Ἀντίγονον	καὶ Ἀχαιοὺς ποιησάμενος ὁ Κλεομένης
[7, 7]	Σελλασίᾳ πταῖσμα πρὸς Ἀχαιοὺς καὶ	Ἀντίγονον	Κλεομένους ἕνεκα καὶ ἐπιορκίας τῆς
[7, 2]	ἀναμεμιγμένοι Θηβαῖοι Φιλώταν τε τὸν	ἀπόγονον	Πηνέλεω καὶ Αἴπυτον Νειλέως παῖδα
[7, 27]	ὁμοίως τὰ πάντα, καὶ ὕδωρ	ἄφθονον	ἄνεισιν ἐκ πηγῶν. ἄγουσι δὲ
[7, 24]	Αἰγιεῦσίν ἐστι τὰ εἰρημένα, ὕδωρ	ἄφθονον	θεάσασθαί τε καὶ πιεῖν ἐκ
[7, 27]	ἀπελαύνονται δὲ οὐχ οἱ ἄνδρες	μόνον	ἀλλὰ καὶ τῶν κυνῶν τὸ
[7, 19]	Κομαιθὼ συμφορᾶς ἐκτὸς γενέσθαι τίθεμαι·	μόνον	γὰρ δὴ ἀνθρώπῳ ψυχῆς ἐστιν
[7, 6]	ἐξηγητὴς τὸν παλαιστὴν Χίλωνα Ἀχαιῶν	μόνον	μετασχεῖν ἔφασκε τοῦ ἔργου τοῦ
[7, 24]	ἄκρα τῶν δένδρων σύνοπτα εἶναι	μόνον.	σείσαντος δὲ ἐξαίφνης τοῦ θεοῦ
[7, 5]	ἐνταῦθα πολὺν μὲν οἱ Ἐρυθραῖοι	πόνον,	οὐκ ἐλάσσονα δὲ ἔσχον οἱ
[7, 20]	καὶ ἑστῶσα Ἀθηνᾶ παρὰ τὸν	θρόνον,	τῆς τε Ἥρας ἄγαλμα τοῦ
[7, 17]	ἐς γῆν, τὴν δὲ ἀνὰ	χρόνον	ἀνεῖναι δαίμονα διπλᾶ ἔχοντα αἰδοῖα,
[7, 7]	Πελλήνης αἱ ἄλλαι πόλεις τὸν	χρόνον	ἅπαντα ἀπείρως ἐσχήκεσαν αἵ τε
[7, 4]	Ἄγελόν τε καὶ Μέλανα· ἀνὰ	χρόνον	δὲ καὶ Οἰνοπίωνα ἐς τὴν
[7, 18]	Κένταυρον ὑπὸ Ἑρμησιάνακτος πεποιημένον· ἀνὰ	χρόνον	δὲ τοὺς οἰκήτορας ἐκλιπεῖν ὑπὸ
[7, 3]	Περσῶν δέος. Ἀλέξανδρος δὲ ἀνὰ	χρόνον	ἔμελλεν ὁ Φιλίππου χερρόνησον Κλαζομενὰς
[7, 20]	τῆς Λακεδαίμονος τὸν μὲν ἄλλον	χρόνον	ἔχουσιν ἐν Μεσόᾳ, ὅτι καὶ
[7, 6]	ἡγεῖσθαι. ἐδήλωσαν δὲ καὶ ἀνὰ	χρόνον·	Λακεδαιμονίων γὰρ ἐς τὸν πρὸς
[7, 8]	ἐνεπεπτώκει· (καὶ σφᾶς ὑπὸ τὸν	χρόνον	οἱ Ἀχαιοὶ τοῦτον ἐς σύλλογον
[7, 10]	(οἵ τε Λυσάνδρου καλούμενοι ξένοι	χρόνον	οὐδένα ἀνίεσαν πατρίδας ἐγχειρίζοντες Λυσάνδρῳ
[7, 23]	αὐτῷ· (μετὰ δὲ οὐ πολὺν	χρόνον	οὔτε ὡραῖος ἔτι ἐφαίνετο Σέλεμνος
[7, 18]	ὑπάρχοντα ἦν· ἰδίᾳ δὲ ἀνὰ	χρόνον	Πατρεῖς διέβησαν ἐς Αἰτωλίαν Ἀχαιῶν
[7, 24]	πρὸ τῶν σεισμῶν συμβαίνουσιν ἐπὶ	χρόνον	πλείονα, καὶ ὁ ἀὴρ παρὰ
[7, 7]	οἱ μὲν αὐτίκα, οἱ δὲ	χρόνον	τινὰ ἐπισχόντες· τοὺς δὲ καὶ
[7, 2]	Ἄνδροκλος Σαμίους, καὶ ἔσχον Ἐφέσιοι	χρόνον	τινὰ Σάμον καὶ τὰς προσεχεῖς
[7, 18]	μήνιμα τὸ ἐς Οἰνέα ἀνὰ	χρόνον	τοῖς Καλυδωνίοις ἐλαφρότερον γενέσθαι λέγουσι
[7, 13]	ᾑρημένου. περὶ δὲ τὸν αὐτὸν	χρόνον	τοῦτον ἀφίκετο ἐς Μακεδονίαν στρατιά
[7, 25]	πόλις· ἐκλειφθῆναι δὲ αὐτὴν ἀνὰ	χρόνον	ὑπὸ ἀσθενείας λέγουσι. τούτων δὲ
[7, 18]	τῆς γῆς. (ὡς δὲ πρὸς	ὕπνον	ἐτράπετο ὁ Τριπτόλεμος, ἐνταῦθα Ἀνθείαν
[7, 18]	ὑπὸ Τιτάνων ἐς παντοῖον ἀφικέσθαι	κίνδυνον,	οὐκ ἐναντιούμενος τοῖς Πατρεῦσιν {τῆς
[7, 27]	ἕτοιμος τελέσαι· σχῆμα δὲ αὐτῷ	τετράγωνον,	γένειά τε ἔχει καὶ ἐπὶ
[7, 22]	τῇ γῇ παρέχεται μὲν τὸ	τετράγωνον	σχῆμα, μεγέθει δέ ἐστιν οὐ
[7, 3]	ἀδελφὸν Δαμασίχθονα ἀποκτείνας ἔφυγεν ἐς	Νάξον,	καὶ ἀπέθανε μὲν αὐτόθι ἐν
[7, 14]	οὐδαμῶς ἤθελεν, ἀλλὰ ἐς μὲν	ἐπήκοον	τῶν Ῥωμαίων ἔπεμπεν ἀγγέλους κελεύων
[7, 13]	Ἀχαιῶν δὲ ἐν τῷ τότε	ὑπήκοον.	(ἐξεγείρας δὲ αὖθις Λακεδαιμονίοις καὶ
[7, 17]	πολεμῶν μόνην τῶν Ἀχαϊκῶν ἔσχεν	ὑπήκοον,	καὶ ἐπὶ τῇ αἰτίᾳ ταύτῃ
[7, 26]	τῷ μεταξὺ καὶ Πελλήνης πόλισμα	ὑπήκοον	Σικυωνίων Δονοῦσσα καλουμένη ἐγένετο μὲν
[7, 11]	πλέον ἢ ἑκουσίως διαρπάζουσιν Ὠρωπὸν	ὑπήκοόν	σφισιν οὖσαν· πενίας γὰρ ἐς
[7, 10]	οὕτω μὲν οὔποτε τὴν Ἑλλάδα	ἐπέλειπον	οἱ ἐπὶ προδοσίᾳ νοσήσαντες· Ἀχαιοὺς
[7, 3]	ὅσοι Δωριέων ἐς Πελοπόννησον κατελθόντων	ἐξέλιπον	τὰς πόλεις· (οἱ δὲ Φωκαεῖς
[7, 2]	οἱ οἰκήτορες ἐπὶ τύχῃ τοιᾷδε	ἐξέλιπον	τὴν πόλιν. (κατὰ τὴν Μυουσίαν
[7, 10]	τοῦ χρόνου παντὸς τὴν Ἑλλάδα	ἐκλιπόν.	ἐπὶ μέν γε Δαρείου τοῦ
[7, 5]	ἀναβλέψαι τε καὶ ὁρᾶν τὸ	λοιπὸν	τοῦ βίου φασίν. (ἔστι δὲ
[7, 19]	Κίρραν καὶ ἐς τὸν ταύτῃ	κόλπον·	ἀναβὰς δὲ ἐς Δελφοὺς ἐχρᾶτο
[7, 17]	καρποῦ· ἐσθεμένης δὲ ἐς τὸν	κόλπον	καρπὸς μὲν ἐκεῖνος ἦν αὐτίκα
[7, 15]	καὶ παρὰ τὸν Λαμιακὸν ποιούμενος	κόλπον.	Κριτόλαος δὲ καὶ Ἀχαιοὶ λόγον
[7, 6]	δὲ Γαλάται ναυσὶν ὅντινα δὴ	τρόπον	διαβεβήκεσαν ἐς τὴν Ἀσίαν, ἐνταῦθα
[7, 24]	κοινῷ βουλῆς καθ´ ὅντινα χρὴ	τρόπον	ἐπὶ ἀρχὴν τὴν Πριάμου στρατεύεσθαι.
[7, 21]	μεμαντευμένα ἦν, ἡ μὲν ἱερείου	τρόπον	ἦκτο ἐπὶ τὸν βωμόν, Κόρεσος
[7, 25]	τελευτὴν καὶ ὅντινα ἐγένετο αὐτῷ	τρόπον·	οὐ γὰρ εἶναι νίκην ἔτι
[7, 22]	(περίβολος δὲ ἀγορᾶς μέγας κατὰ	τρόπον	τὸν ἀρχαιότερόν ἐστιν ἐν Φαραῖς,
[7, 8]	μὲν ἐς Μακεδονίαν καὶ ἐπὶ	Φίλιππον,	μετέσχον δὲ καὶ στρατείας ἐς
[7, 8]	Ἠπείρου τισὶν ἐγκλήματα ἦν ἐς	Φίλιππον,	ταῦτα ἧκον οἱ ὁμοῦ Μετέλλῳ
[7, 7]	ἀρχὴν τὴν Μακεδόνων εἶχεν, ἐπιτροπεύων	Φίλιππον	τὸν Δημητρίου παῖδα ἔτι ἡλικίαν
[7, 19]	καὶ οἱ προσήκοντές σφισιν ἔπασχον,	Μελάνιππον	δὲ καὶ Κομαιθὼ συμφορᾶς ἐκτὸς
[7, 22]	δὲ τῆς Ἀθηνᾶς τὴν παρθένον,	Μελάνιππον	δὲ παῖδα Ἄρεως καὶ Τριτείας
[7, 19]	ἐν Δελφοῖς, ἤλεγχεν ἡ Πυθία	Μελάνιππον	καὶ Κομαιθώ· καὶ ἐκείνους τε
[7, 19]	παρθένον, τυγχάνειν δὲ αὐτῆς ἐρῶντα	Μελάνιππον,	τά τε ἄλλα τοὺς ἡλικιώτας
[7, 17]	ἀναφῦσα ἀμυγδαλῆ εἶχεν ὡραῖον τὸν	καρπόν,	θυγατέρα τοῦ Σαγγαρίου ποταμοῦ λαβεῖν
[7, 24]	χερσὶν ὑπὸ ἑκάτερον μάλιστα τὸν	καρπόν.	κατὰ ταὐτὰ οὖν καὶ τὸν
[7, 18]	τῆς Ἀττικῆς ἀφικομένου τόν τε	καρπὸν	λαμβάνει τὸν ἥμερον καὶ οἰκίσαι
[7, 19]	μήνιμα ἔφθειρε, τῆς τε γῆς	καρπὸν	οὐδένα ἀποδιδούσης καὶ νόσοι σφίσιν
[7, 18]	ἐπὶ τὸν βωμὸν καὶ δένδρων	καρπὸν	τῶν ἡμέρων. (τὸ δὲ ἀπὸ
[7, 16]	τι παρὰ Μομμίου οἱ Ἀχαιοὶ	φιλάνθρωπον	ἐδυνήθησαν, ἐς πολιορκίαν καὶ τριβὴν
[7, 10]	Ἀντίπατρον μηδὲν ἐς Ἕλληνας φρονῆσαι	φιλάνθρωπον,	ἐκφοβήσαντες δὲ Ἀθηναίων τὸν δῆμον
[7, 11]	ἕκαστος τάχους εἶχεν ἐς τὸν	Ὠρωπὸν	ἐλθόντες καὶ αὖθις κατασύραντες εἴ
[7, 11]	φρουράν τε Ἀθηναίων ἐσελθεῖν ἐς	Ὠρωπὸν	καὶ ὁμήρους λαβεῖν παρὰ Ὠρωπίων
[7, 11]	ἀνάγκῃ πλέον ἢ ἑκουσίως διαρπάζουσιν	Ὠρωπὸν	ὑπήκοόν σφισιν οὖσαν· πενίας γὰρ
[7, 21]	{δὲ} ἐστὶ τέμενος, λίθου μὲν	πρόσωπον	καὶ ἄκραι χεῖρες καὶ πόδες,
[7, 26]	ἱερῷ καὶ Ἀθηνᾶς ἄγαλμα ἕστηκε·	πρόσωπόν	τε καὶ ἄκραι χεῖρες ἐλέφαντος
[7, 3]	Ἀσίαν, καὶ ὡς κατὰ τὴν	Κλάρον	ἐγένοντο, ἐπεξίασιν αὐτοῖς οἱ Κρῆτες
[7, 3]	ἐστὶν ὁ τάφος ἰόντι ἐς	Κλάρον	ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ. (Λεβεδίοις
[7, 5]	τῆς προτέρας· (ἀποστέλλουσιν οὖν ἐς	Κλάρον	θεωροὺς οἱ Σμυρναῖοι περὶ τῶν
[7, 23]	πλέον τετίμηται. ~(μετὰ δὲ τὸν	Χάραδρον	ἐρείπια οὐκ ἐπιφανῆ πόλεώς ἐστιν
[7, 5]	ἐγένετο οἰκιστὴς κατ´ ὄψιν ὀνείρατος·	(Ἀλέξανδρον	γὰρ θηρεύοντα ἐν τῷ ὄρει
[7, 25]	ἥμισυ ἐς Μακεδονίαν καταφεύγουσι παρὰ	Ἀλέξανδρον,	ᾧ Μαρδόνιος ὁ Γωβρύου τὴν
[7, 24]	σεισμῷ τῆς θαλάσσης ἀναδραμούσης, καθείλκυσεν	αὔτανδρον	τὸ κῦμα τὴν Ἑλίκην. (τοιοῦτό
[7, 17]	βασιλεία περιῆλθεν ἡ Ῥωμαίων, καὶ	ἐλεύθερον	ὁ Νέρων ἀφίησιν ἁπάντων, ἀλλαγὴν
[7, 24]	ᾤκητο Ἑλίκη πόλις καὶ Ἴωσιν	ἱερὸν	ἁγιώτατον Ποσειδῶνος ἦν Ἑλικωνίου. διαμεμένηκε
[7, 2]	ᾤκουν δὲ καὶ περὶ τὸ	ἱερὸν	ἄλλοι τε ἱκεσίας ἕνεκα καὶ
[7, 27]	τοῦ δὲ ἄλσους τῆς Σωτείρας	ἱερὸν	ἀπαντικρὺ Διονύσου Λαμπτῆρός ἐστιν ἐπίκλησιν·
[7, 24]	ἔστι δὲ ἐν τῇ ἀγορᾷ	ἱερὸν	Ἀρτέμιδος, τοξευούσῃ δὲ εἴκασται, καὶ
[7, 5]	δὲ καὶ κατ´ ἐμὲ Σμυρναίοις	ἱερὸν	Ἀσκληπιοῦ μεταξὺ Κορυφῆς τε ὄρους
[7, 26]	τὰ μάλιστα ἀρχαῖον τό τε	ἱερὸν	αὐτὸ καὶ ὁπόσα ἐν τοῖς
[7, 25]	δὲ τὴν ἔσοδον ἐς τὸ	ἱερὸν	γυναικῶν εἰκόνες λίθου τέ εἰσιν
[7, 27]	στάδια ἑξήκοντα ἀπέχει τὸ Μύσαιον,	ἱερὸν	Δήμητρος Μυσίας· ἱδρύσασθαι δὲ αὐτὸ
[7, 26]	δὲ ἡ Αἴγειρα ἐς συγγραφὴν	ἱερὸν	Διὸς καὶ ἄγαλμα καθήμενον λίθου
[7, 2]	παῖδα εἶναι νομίζουσιν οὗτοι τὸ	ἱερόν	εἰσιν οἱ ἱδρυσάμενοι, καὶ ἀπὸ
[7, 24]	ἀμφότεραι. (πρὸς θαλάσσῃ δὲ Ἀφροδίτης	ἱερὸν	ἐν Αἰγίῳ καὶ μετ´ αὐτὸ
[7, 20]	κάτω πόλιν Μητρὸς Δινδυμήνης ἐστὶν	ἱερόν,	ἐν δὲ αὐτῷ καὶ Ἄττης
[7, 21]	κατὰ τοῦτο τῆς πόλεώς ἐστιν	ἱερὸν	ἐπίκλησιν Καλυδωνίου· μετεκομίσθη γὰρ καὶ
[7, 26]	ὁ ναός. (ἔστι καὶ Ἀπόλλωνος	ἱερὸν	ἐς τὰ μάλιστα ἀρχαῖον τό
[7, 26]	Συρίαν ἐπονομάζουσιν, ἐς ταύτης τὸ	ἱερὸν	ἐσίασιν ἐν ἡμέραις ῥηταῖς, ἄλλα
[7, 22]	ἐν Φαραῖς δὲ καὶ ὕδωρ	ἱερόν	ἐστι τοῦ Ἑρμοῦ· Ἑρμοῦ νᾶμα
[7, 18]	ἐν ἄκρᾳ τῇ πόλει Λαφρίας	ἱερόν	ἐστιν Ἀρτέμιδος· ξενικὸν μὲν τῇ
[7, 23]	ἀνδρὶ ἐποιήθη· Αἰγιεῦσι δὲ Εἰλειθυίας	ἱερόν	ἐστιν ἀρχαῖον, καὶ ἡ Εἰλείθυια
[7, 27]	οὐ πολὺ ἀπὸ τοῦ Μυσαίου	ἱερόν	ἐστιν Ἀσκληπιοῦ καλούμενον Κῦρος, καὶ
[7, 25]	τῶν Μυκηναίων. (ἐν Κερυνείᾳ δὲ	ἱερόν	ἐστιν Εὐμενίδων· ἱδρύσασθαι δὲ αὐτὸ
[7, 25]	τὸν καλούμενον Γαῖον· Γῆς δὲ	ἱερόν	ἐστιν ὁ Γαῖος ἐπίκλησιν Εὐρυστέρνου,
[7, 2]	δοκεῖν Πίνδαρος, ὃς Ἀμαζόνας τὸ	ἱερὸν	ἔφη τοῦτο ἱδρύσασθαι στρατευομένας ἐπὶ
[7, 21]	τὰ ἀγάλματα. τοῦ δὲ ἄλσους	ἱερὸν	ἔχεται Δήμητρος· αὕτη μὲν καὶ
[7, 20]	στεφάνους ἐπιθέμενοι κισσοῦ πρὸς τὸ	ἱερὸν	ἴασι τοῦ Αἰσυμνήτου. ταῦτα μέν
[7, 24]	ἔστι δέ σφισι καὶ Σωτηρίας	ἱερόν.	ἰδεῖν μὲν δὴ τὸ ἄγαλμα
[7, 21]	τοῦ Αἰσυμνήτου κατωτέρω ἰόντι ἄλλο	ἱερὸν	καὶ ἄγαλμα λίθου· καλεῖται μὲν
[7, 23]	πρὸς τῷ θεάτρῳ πεποίηταί σφισιν	ἱερὸν	καὶ ἄγαλμα, οὐκ ἔχων πω
[7, 2]	ἐπιστάμεναι {τε} ἐκ παλαιοῦ τὸ	ἱερόν,	καὶ ἡνίκα Ἡρακλέα ἔφυγον, αἱ
[7, 5]	θήρας, ἀφικέσθαι πρὸς Νεμέσεων λέγουσιν	ἱερόν,	καὶ πηγῇ τε ἐπιτυχεῖν αὐτὸν
[7, 22]	(ἐν Τριτείᾳ δὲ ἔστι μὲν	ἱερὸν	καλουμένων Μεγίστων θεῶν, ἀγάλματα δέ
[7, 25]	ἐσθής. πεποίηται δὲ καὶ Ἴσιδι	ἱερόν.	(καταβάντων δὲ ἐκ Βούρας ὡς
[7, 25]	καὶ τούτοις ἄνδρας ἐς τὸ	ἱερὸν	καταπεφευγότας τὸ ἐπὶ Ταινάρῳ τοῦ
[7, 27]	καὶ δᾷδάς τε ἐς τὸ	ἱερὸν	κομίζουσιν ἐν νυκτὶ καὶ οἴνου
[7, 22]	ἑτέρα περὶ τοῦ Ἄπιδος τὸ	ἱερὸν	μαντεία καθέστηκεν· ἐν Φαραῖς δὲ
[7, 27]	ἐς τόδε ἔτι αὐτῷ Ποσειδῶνος	ἱερὸν	νομίζεσθαι. (Πελλήνης δὲ ὅσον στάδια
[7, 2]	χώρας· τοῖς δὲ περὶ τὸ	ἱερὸν	οἰκοῦσι δεῖμα ἦν οὐδέν, ἀλλὰ
[7, 26]	μάλιστα, ἐσελθεῖν δὲ ἐς τὸ	ἱερὸν	οὐκ ἔστιν ἀνθρώποις. θεοῦ δὲ
[7, 21]	Δαναοῦ δείματι. (ἔστι δὲ καὶ	ἱερὸν	Πατρεῦσιν Ἀσκληπιοῦ· τοῦτο τὸ ἱερὸν
[7, 17]	ἀρχαῖον, ἔστι δὲ καὶ ἄλλο	ἱερόν	σφισι Δινδυμήνῃ μητρὶ καὶ Ἄττῃ
[7, 20]	Ἥρας ἄγαλμα τοῦ Ὀλυμπίου πέραν	ἱερόν	τε Ἀπόλλωνος πεποίηται καὶ Ἀπόλλων
[7, 26]	ἐν δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ τὸ	ἱερὸν	τῆς Ἀγροτέρας, ἔνθα τὴν αἶγα
[7, 22]	τε ὁ Μείλιχος καὶ τὸ	ἱερὸν	τῆς Τρικλαρίας {ἐν ὧ} ἐστίν,
[7, 27]	(ἔστι καὶ Ἀπόλλωνος Θεοξενίου Πελληνεῦσιν	ἱερόν,	τὸ δὲ ἄγαλμα χαλκοῦ πεποίηται·
[7, 2]	ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ· τὸ δὲ	ἱερὸν	τὸ ἐν Διδύμοις τοῦ Ἀπόλλωνος
[7, 3]	Περγάμῳ. ~(Κολοφώνιοι δὲ τὸ μὲν	ἱερὸν	τὸ ἐν Κλάρῳ καὶ τὸ
[7, 4]	ἀνεσώσαντο τὴν νῆσον. (τὸ δὲ	ἱερὸν	τὸ ἐν Σάμῳ τῆς Ἥρας
[7, 26]	ἄλλων ὤκλασεν, Ἀρτέμιδος Ἀγροτέρας ἐποιήσαντο	ἱερόν,	τὸ σόφισμα ἐς τοὺς Σικυωνίους
[7, 21]	{τῇ} ἑορτῇ κομίζουσιν ἐς τὸ	ἱερὸν	τοῦ Αἰσυμνήτου· τὸ δὲ ἱερὸν
[7, 20]	ἐκ τῆς ἀγορᾶς, ᾗ τὸ	ἱερὸν	τοῦ Ἀπόλλωνος, πύλη κατὰ τὴν
[7, 27]	(ἔστι δὲ καὶ Εἰλειθυίας Πελληνεῦσιν	ἱερόν·	τοῦτο ἐν μοίρᾳ τῆς πόλεως
[7, 4]	πεφυκυίᾳ. εἶναι δ´ οὖν τὸ	ἱερὸν	τοῦτο ἐν τοῖς μάλιστα ἀρχαῖον
[7, 21]	ἱερὸν τοῦ Αἰσυμνήτου· τὸ δὲ	ἱερὸν	τοῦτο ἐς τὰ ἐπὶ θαλάσσῃ
[7, 27]	τὴν ἐπιοῦσαν ἀφικομένων ἐς τὸ	ἱερὸν	τῶν ἀνδρῶν, αἱ γυναῖκές τε
[7, 21]	ἱερὸν Πατρεῦσιν Ἀσκληπιοῦ· τοῦτο τὸ	ἱερὸν	ὑπὲρ τὴν ἀκρόπολιν τῶν πυλῶν
[7, 19]	γονέων οὔτε παρὰ τῶν Κομαιθοῦς	ἥμερον	ἀπήντησεν οὐδέν. (ἐπέδειξε δὲ ἐπὶ
[7, 18]	τόν τε καρπὸν λαμβάνει τὸν	ἥμερον	καὶ οἰκίσαι διδαχθεὶς πόλιν Ἀρόην
[7, 24]	καὶ ἐν ταῖς χερσὶν ὑπὸ	ἑκάτερον	μάλιστα τὸν καρπόν. κατὰ ταὐτὰ
[7, 2]	Μέδοντος, ὅτι ὁ Μέδων τὸν	ἕτερον	ἦν τῶν ποδῶν χωλός· δόξαν
[7, 24]	(τοιοῦτό γε δὴ κατέλαβεν, {καὶ}	ἕτερον	τὴν ἰδέαν, ἐν Σιπύλῳ πόλιν
[7, 21]	ἱερά ἐστιν Ἀφροδίτης· τὸ δὲ	ἕτερον	τῶν ἀγαλμάτων γενεᾷ πρότερον ἢ
[7, 24]	καὶ ἡσυχῇ ῥέπουσαν ἐς τὸ	μελάντερον·	(τῶν τε ὑδάτων ὡς τὸ
[7, 23]	οὐκ ἔχον πω γένεια ἐφαίνετο	ἀρχαιότερον	εἶναί μοι. (ἐν δὲ οἰκήματι
[7, 22]	ἀγορᾶς μέγας κατὰ τρόπον τὸν	ἀρχαιότερόν	ἐστιν ἐν Φαραῖς, Ἑρμοῦ δὲ
[7, 2]	Ἀπόλλωνος καὶ τὸ μαντεῖόν ἐστιν	ἀρχαιότερον	ἢ κατὰ τὴν Ἰώνων ἐσοίκησιν,
[7, 24]	ἀνθρώπου πνεῦμα εἰ συνεχεῖ πυρετῷ	πυκνότερόν	τε καὶ ὑπὸ πολλῆς ἄνω
[7, 24]	τὸ εἰωθὸς ἤτοι ἐς τὸ	ἐρυθρότερον	ἢ καὶ ἡσυχῇ ῥέπουσαν ἐς
[7, 13]	ὡς ἂν ὁ ἀμαθέστατος στρατηγός,	πρότερον	δὲ ἔτι τοῦ Ἀχαιῶν ἔθνους
[7, 2]	μὲν ἀπὸ τοῦ Θήρα τούτου,	πρότερον	δὲ ὀνομαζομένην Καλλίστην. (τρίτον δὲ
[7, 10]	ἔπραξαν, ὀνομαστὶ αὐτῶν ἑκάστου μνησθῆναι,	πρότερον	δὲ οὐ σφᾶς καταγινώσκειν εἰκὸς
[7, 10]	ὑφέξοντας. ὃ μή πω κατειλήφει	πρότερον	Ἕλληνας· οὐδὲ γὰρ {παρὰ} Μακεδόνων
[7, 16]	δὲ Ὀρέστην ἅμα ἀγόμενος, τὸν	πρότερον	ἐπὶ τῇ Λακεδαιμονίων διαφορᾷ καὶ
[7, 9]	Ἄππιον καὶ ὅσοι σὺν ἐκείνῳ	πρότερον	ἐς τὴν Ἑλλάδα ἀφίκοντο. οἱ
[7, 8]	ἐς ἔδαφος, οἰκοδομηθέντα μὲν καὶ	πρότερον	ἔτι αὐτοσχεδίως {καὶ} ἐπί τε
[7, 6]	ὁ πρεσβύτατος τῶν Τισαμενοῦ παίδων	πρότερον	ἔτι διεβεβήκει ναυσὶν ἐς τὴν
[7, 19]	Ἀρτέμιδι ἀνθρώπους. ἐκέχρητο {δὲ} αὐτοῖς	πρότερον	ἔτι ἐκ Δελφῶν ὡς βασιλεὺς
[7, 20]	τοῦτο παρείθη τὸ Ὠιδεῖον, ὅτι	πρότερον	ἔτι ἐξείργαστό μοι τὰ ἐς
[7, 27]	δὲ εἶναι τὸν εἰργασμένον φασὶ	πρότερον	ἔτι ἢ ἐν τῇ ἀκροπόλει
[7, 6]	καὶ οἱ βασιλεῖς αὐτῶν ἐσῳκίζοντο	πρότερον	ἔτι ὑπὸ Ἰώνων οἰκουμένας. (ἦσαν
[7, 8]	μὲν οὐδένα ἐπάξοντες ἅτε εἰρήνης	πρότερον	ἔτι Φιλίππῳ καὶ Ῥωμαίοις ὀμωμοσμένης,
[7, 19]	βασιλέα τε ἰδόντες ὃν οὔπω	πρότερον	ἑωράκεσαν καὶ ἐς τὴν λάρνακα
[7, 20]	ὑφέλοιτο τοῦ Ἀπόλλωνος, καὶ ἔτι	πρότερον	ἢ Ἀλκαῖον γενέσθαι πεποιημένα ἦν
[7, 2]	Θεσπιεῦσιν ἡγήσατο· γενεᾷ δὲ μιᾷ	πρότερον	ἢ ἐξέπλευσαν ἐξ Ἀθηνῶν Ἴωνες,
[7, 21]	δὲ ἕτερον τῶν ἀγαλμάτων γενεᾷ	πρότερον	ἢ κατ´ ἐμὲ ἁλιεῖς ἄνδρες
[7, 27]	οὐδὲ ἐς τὴν πολιτείαν ἐγγραφῆναι	πρότερον	καθέστηκεν οὐδενὶ πρὶν ἂν ἐφηβεύσωσιν.
[7, 24]	σχήματα οὔτε ἐγνωσμένα ὑπὸ τῶν	πρότερον	καὶ μεγάλην τοῖς ὁρῶσιν ἐμποιοῦντα
[7, 21]	τὸ μήνιμα, ἔσεσθαι δὲ οὐ	πρότερον	λύσιν πρὶν ἢ θύσῃ τῷ
[7, 2]	φεύγοντες, οἱ δὲ Κᾶρες οἱ	πρότερον	νεμόμενοι τὴν χώραν σύνοικοι τοῖς
[7, 7]	καταδρομαῖς· (ἐμνημόνευσε δέ μοι καὶ	πρότερον	ὁ λόγος ἐν τῇ Ἀτθίδι
[7, 19]	καὶ ταῦτα ὁ λόγος προδιηγησαμένῳ	πρότερον	ὁποῖα ὑπὸ τοῦ Εὐρυπύλου τὴν
[7, 8]	συνεδρίου τοῦ Ἀχαιῶν, μετασχόντες καὶ	πρότερον,	ὅτε Ἄρατος καὶ Σικυώνιοι φρουρὰν
[7, 8]	ἐν αἰτίᾳ Φλαμίνιον καὶ ἔτι	πρότερον	Ὀτίλιον, οἳ μετεχειρίσαντο ὠμῶς οὕτω
[7, 16]	οἱ Ἀχαιοὶ ποιήσασθαι τὴν ἔξοδον	πρότερον	πρὶν ἢ Ῥωμαίους ἄρχειν μάχης·
[7, 10]	προδοσίας μᾶλλον ἢ ὑπὸ νόσου	πρότερον	τῆς λοιμώδους ἐφθάρησαν. Ἀλεξάνδρῳ δὲ
[7, 18]	Οἰνέα ἀνὰ χρόνον τοῖς Καλυδωνίοις	ἐλαφρότερον	γενέσθαι λέγουσι καὶ αἰτίαν τῇ
[7, 16]	στρατεύματος φυλακήν· Ἀχαιοὶ δέ, ἐχόντων	ἀφυλακτότερον	ὑπὸ φρονήματος τῶν Ῥωμαίων, ἐπιτίθενται
[7, 4]	δὲ καὶ τῶν παίδων ἔλαβεν	ὕστερον	Ἄμφικλος τὴν ἀρχήν· (ἀφίκετο δὲ
[7, 6]	τῶν ἔργων μάλιστα ὑπῆρχε τῶν	ὕστερον,	ἀναπαύσασθαι δὲ οὔ ποτε ἐκ
[7, 1]	πολλὰ αὐτῆς αἰγιαλόν. (χρόνῳ δὲ	ὕστερον	ἀποθανόντος Ἕλληνος Ξοῦθον οἱ λοιποὶ
[7, 25]	ἱκέταις ἀπελθεῖν ἀζημίοις, χρόνῳ δὲ	ὕστερον	αὐτοὶ οἱ ἔχοντες τὰς ἀρχὰς
[7, 1]	ἐπολιόρκουν καταπεφευγότας ἐς Ἑλίκην καὶ	ὕστερον	ἀφιᾶσιν ἀπελθεῖν ὑποσπόνδους. Τισαμενοῦ δὲ
[7, 7]	ἐκράτησεν ἐλθόντας ἐς χεῖρας καὶ	ὕστερον	Ἀχαιοῖς καὶ Ἀντιγόνῳ συνέθετο εἰρήνην.
[7, 24]	τὸν Ἑλικώνιον Ποσειδῶνα. χρόνῳ δὲ	ὕστερον	Ἀχαιοῖς τοῖς ἐνταῦθα, ἱκέτας ἄνδρας
[7, 4]	πέραν βαλόμενοι τεῖχος, δέκα ἔτεσιν	ὕστερον	διαβάντες ἐν τῇ Σάμῳ τούς
[7, 10]	ἡνίκα ἀνήγοντο ἐς Ῥώμην ἢ	ὕστερον	ἐκ τῶν πόλεων ἐς ἃς
[7, 3]	οὐδέν. ἔτεσι δὲ οὐ πολλοῖς	ὕστερον	ἔκ τε Ἀθηναίων καὶ ἐκ
[7, 18]	σφισιν ἐξηγεῖσθαι παρίημι. (Ἀχαιῶν δὲ	ὕστερον	ἐκβαλόντων Ἴωνας, Πατρεὺς ὁ Πρευγένους
[7, 24]	Ἀχαιῶν ἐκπεσόντες ἐς Ἀθήνας καὶ	ὕστερον	ἐξ Ἀθηνῶν ἐς τὰ παραθαλάσσια
[7, 17]	ἐκόλουσεν ἔτι αὐξανόμενον. (χρόνῳ δὲ	ὕστερον	ἐς Νέρωνα ἡ βασιλεία περιῆλθεν
[7, 6]	τὸν πρὸς Ἀθηναίους πόλεμον καταστάντων	ὕστερον,	ἐς τὴν συμμαχίαν ἦσαν οἱ
[7, 10]	λόγον ἐποιοῦντο οὐδένα. (ἑπτακαιδεκάτῳ δὲ	ὕστερον	ἔτει τριακοσίους ἢ καὶ ἐλάσσονας,
[7, 16]	πάντα. (ἔτεσι δὲ οὐ πολλοῖς	ὕστερον	ἐτράποντο ἐς ἔλεον Ῥωμαῖοι τῆς
[7, 14]	ἐπὶ τὰ Λακεδαιμονίων καὶ Ἀχαιῶν	ὕστερον	ἢ Ὀρέστης ἀπεσταλμένοις, ὀπίσω καὶ
[7, 17]	ἀνανηξάμενον, ἔτεσιν ἔμελλεν οὐ πολλοῖς	ὕστερον	ἡ Μακεδόνων ἀκμὴ καθαιρήσειν· κατέσκηψε
[7, 5]	τοὺς Αἰολεῖς ἔσχον· χρόνῳ δὲ	ὕστερον	καὶ Ἴωνες μετέδοσαν Σμυρναίοις τοῦ
[7, 17]	διαρπάσαι τὴν Δύμην· Αὔγουστος δὲ	ὕστερον	καὶ προσένειμεν αὐτὴν Πατρεῦσιν. (ἐκαλεῖτο
[7, 2]	ἐδέξαντο. ~(ἔτεσι δὲ οὐ πολλοῖς	ὕστερον	Μέδων καὶ Νειλεὺς πρεσβύτατοι τῶν
[7, 14]	ἄρχουσιν ἐς Ῥωμαίους. ἡμέραις δὲ	ὕστερον	οὐ πολλαῖς οἱ Ἀχαιοὶ Λακεδαιμονίων
[7, 6]	Ἀλέξανδρος τὴν πόλιν, ὡς ἔτεσιν	ὕστερον	οὐ πολλοῖς καταχθέντας ὑπὸ Κασσάνδρου
[7, 11]	ἀφειδῆ προαχθείσαις, κριθείσαις δὲ καὶ	ὕστερον	παρὰ δικαστῇ κοινῷ Φιλίππῳ τῷ
[7, 24]	ἀρχῆς ἀκολουθήσασι καὶ οὐδεμιᾶς ἐπελθούσης	ὕστερον	στρατιᾶς τήν τε Ἴλιον ἐπόρθησε
[7, 14]	οὐδὲν τοῦ Ἀχαιῶν μετεῖναι καὶ	ὕστερον	τὰς πόλεις προσχωρῆσαι ταύτας πρὸς
[7, 8]	ἐπί τε τῆς Δημητρίου καὶ	ὕστερον	τῆς Πύρρου καὶ Ἠπειρωτῶν στρατείας,
[7, 3]	Πρόμηθος Κόδρου παῖδες. Πρόμηθος δὲ	ὕστερον	τὸν ἀδελφὸν Δαμασίχθονα ἀποκτείνας ἔφυγεν
[7, 2]	Ταβούτου τε τοῦ Πέρσου καὶ	ὕστερον	ὑπὸ Ἱέρωνος ἀνδρὸς ἐπιχωρίου κακωθέντες
[7, 6]	γνώμην. (πολέμων δὲ τῶν πολεμηθέντων	ὕστερον	ὑπὸ τοῦ Ἕλλησι κοινοῦ τοῦ
[7, 1]	νεκρὸν Ἀχαιῶν ἐν Ἑλίκῃ θαψάντων,	ὕστερον	χρόνῳ Λακεδαιμόνιοι τοῦ ἐν Δελφοῖς
[7, 3]	τοῖς Ὀρχομενίοις οὐδὲ τοῖς Τηίοις	νεώτερον	ἐβούλευσεν οὐδέν. ἔτεσι δὲ οὐ
[7, 23]	δὲ μέτεστιν ἀληθείας τῷ λόγῳ,	τιμιώτερον	χρημάτων πολλῶν ἐστιν ἀνθρώποις τὸ
[7, 9]	ἵνα ἐν κοινῷ διδάξωσιν αὐτοὺς	ἠπιώτερον	μεταχειρίζεσθαι τὰ ἐν Λακεδαίμονι. οἱ
[7, 4]	τῆς νήσου Σαμίους· αἰτίαν δὲ	ἐπέφερον	μετὰ Καρῶν σφᾶς ἐπιβουλεύειν Ἴωσι.
[7, 26]	Σικυωνίων ἀνάστατος, μνημονεύειν δὲ καὶ	Ὅμηρον	ἐν καταλόγῳ τῶν σὺν Ἀγαμέμνονί
[7, 5]	σπήλαιον ἐπὶ ταῖς πηγαῖς, ἔνθα	Ὅμηρον	ποιῆσαι τὰ ἔπη λέγουσι· (Χίοις
[7, 7]	οὐκ οἴνου, φαρμάκων δὲ ἐς	ὄλεθρον	ἀνθρώποις, ἃ δὴ ὁ μὲν
[7, 16]	Ἀχαιῶν ἐλθόντα, ἀφίκετο μὲν περὶ	ὄρθρον	ἐς τὸ τῶν Ῥωμαίων στράτευμα,
[7, 3]	οἰκιστὴν τῇ πόλει γενέσθαι τὸν	Ἔρυθρον·	ἐχόντων δὲ αὐτὴν ὁμοῦ τοῖς
[7, 18]	κεῖται. μηχανῶνται δὲ ὑπὸ τὸν	καιρὸν	τῆς ἑορτῆς καὶ ἄνοδον ἐπὶ
[7, 11]	μὲν οὖν οὐκ ἀφικομένοις ἐς	καιρὸν	τῆς κρίσεως Ἀθηναίοις ζημίαν πεντακόσια
[7, 2]	οὐκέτι ἦν θάλασσα, οἱ κώνωπες	ἄπειρον	πλῆθος ἐγίνοντο ἐκ τῆς λίμνης,
[7, 22]	ἀπὸ θαλάσσης δὲ ἄνω πρὸς	ἤπειρον	περὶ ἑβδομήκοντα. ποταμὸς δὲ ῥεῖ
[7, 21]	ἐν Δωδώνῃ· τοῖς γὰρ τὴν	ἤπειρον	ταύτην οἰκοῦσι, τοῖς τε Αἰτωλοῖς
[7, 1]	ἀπελθεῖν ὑποσπόνδους. Τισαμενοῦ δὲ τὸν	νεκρὸν	Ἀχαιῶν ἐν Ἑλίκῃ θαψάντων, ὕστερον
[7, 3]	αὐτόθι ἐν τῇ Νάξῳ, τὸν	νεκρὸν	δὲ οἴκαδε ἀπαχθέντα κατεδέξαντο οἱ
[7, 2]	δὲ ἀνελόμενοι τοῦ Ἀνδρόκλου τὸν	νεκρὸν	ἔθαψαν τῆς σφετέρας ἔνθα δείκνυται
[7, 18]	μὲν ἦν πόλισμα ἐξ ἀρχῆς	μικρὸν	ἡ Ὤλενος, μαρτυρεῖ τῷ λόγῳ
[7, 4]	δὲ καὶ Ἐφέσιοι στρατεύουσιν ἐπὶ	Λεώγορον	τὸν Προκλέους, βασιλεύοντα μετὰ τὸν
[7, 23]	λόγον, τὸ ὕδωρ τοῦ Σελέμνου	σύμφορον	καὶ ἀνδράσιν εἶναι καὶ γυναιξὶν
[7, 3]	πλανωμένη μετεπέμψατο ἡγεμόνα παρὰ Κολοφωνίων	Πάρφορον,	καὶ πόλιν κτίσαντες ὑπὸ τῇ
[7, 25]	Κερύνειαν· ᾤκισται δὲ ὑπὲρ τὴν	λεωφόρον	ἐν ὄρει, καί οἱ τὸ
[7, 25]	Κερυνείας δὲ ἐπανελθόντι ἐς τὴν	λεωφόρον	καὶ ὁδεύσαντι οὐκ ἐπὶ πολὺ
[7, 23]	ὀνομάζουσιν. ὀλίγον δὲ ὑπὲρ τὴν	λεωφόρον	Ῥυπῶν ἐστι τὰ ἐρείπια· σταδίους
[7, 10]	προδοτῶν Ἀθήνῃσιν ἄλλο ἦν, ἀναπείθουσιν	Ἀντίπατρον	μηδὲν ἐς Ἕλληνας φρονῆσαι φιλάνθρωπον,
[7, 5]	αὐτοῖς Ἀγαμέμνων ἔχει τιμάς καὶ	ἄντρον	μητρός σφισι Πύρρου καλούμενον, καὶ
[7, 21]	θεῷ καὶ θυμιάσαντες ἐς τὸ	κάτοπτρον	βλέπουσι· τὸ δέ σφισι τὸν
[7, 21]	πράγματι, ἀλλὰ ἐπὶ τῶν καμνόντων.	κάτοπτρον	καλῳδίῳ τῶν λεπτῶν δήσαντες καθιᾶσι,
[7, 27]	παρέχεται σχῆμα. ᾠκοδόμηται δὲ καὶ	ἔλυτρον	κρήνης ἐν τῇ ἀγορᾷ, καὶ
[7, 18]	μου καὶ ἐλεγεῖον ἐς Εὐρυτίωνα	Κένταυρον	ὑπὸ Ἑρμησιάνακτος πεποιημένον· ἀνὰ χρόνον
[7, 25]	μὲν τεῖχος ἁλῶναι κατὰ τὸ	ἰσχυρὸν	οὐκ ἐδύνατο ὑπὸ Ἀργείων, (ἐτετείχιστο
[7, 19]	ἔργον μὲν ὥς φασιν Ἡφαίστου,	δῶρον	δὲ ὑπὸ Διὸς ἐδόθη Δαρδάνῳ.
[7, 19]	δοκεῖ μοί ποτε ἂν δοῦναι	δῶρον	συμμαχήσαντι ἀνδρί· οὔτε μὴν οἱ
[7, 27]	ἐμοὶ δοκεῖν τὴν ἐν Πελλήνῃ,	δῶρον	τὸ ἐπιφθονώτατον παρὰ Ἀλεξάνδρου τοῦ
[7, 13]	τὰς σπονδὰς ὑπερβῆναι καὶ πόλισμα	Ἴασον	ἑλὼν ἐξ ἐπιδρομῆς ἐπόρθησεν, ἐν
[7, 24]	πηγαί, καὶ ἀνέμων ἔστιν οἷς	ἐνέπεσον	ἐς τὴν χώραν ἐμβολαὶ περιτρέπουσαι
[7, 1]	κράτος, ἐς ὃ ὑπ´ Ἀχαιῶν	ἐξέπεσον	καὶ αὐτοὶ καὶ ὁ δῆμος.
[7, 21]	ἔρωτα ἀπλαστότατα· (Καλλιρόη τε ὡς	Κόρεσον	τεθνεῶτα εἶδεν, μετέπεσε τῇ παιδὶ
[7, 3]	Μακεδόσι Κολοφώνιοι τῶν ἀνοικισθέντων ἐς	Ἔφεσον	μόνοι, τοῖς δὲ ἀποθανοῦσιν ἐν
[7, 2]	Καΰστρου δὲ τοῦ ποταμοῦ τὸν	Ἔφεσον	παῖδα εἶναι νομίζουσιν οὗτοι τὸ
[7, 2]	δὴ ἀπεδέδεικτο Ἰώνων τῶν ἐς	Ἔφεσον	πλευσάντων βασιλεύς Λέλεγας μὲν καὶ
[7, 3]	Κλαζομενὰς πόλιν· ἐς δὲ τὴν	νῆσον	διέβησαν δὴ κατὰ τὸ Περσῶν
[7, 3]	Κλαζομενὰς ἐργάσεσθαι χώματι ἐς τὴν	νῆσον	ἐκ τῆς ἠπείρου. τούτων τῶν
[7, 4]	δὲ καὶ Κᾶρες ἐς τὴν	νῆσον	ἐπὶ τῆς Οἰνοπίωνος βασιλείας καὶ
[7, 4]	τοιάδε εἰρημένα, Ποσειδῶνα ἐς τὴν	νῆσον	ἔρημον οὖσαν ἀφικέσθαι καὶ νύμφῃ
[7, 17]	τὸν Ῥωμαίων· Σαρδὼ γὰρ τὴν	νῆσον	ἐς τὰ μάλιστα εὐδαίμονα ἀντὶ
[7, 4]	τούτων τῆς ἐνοικήσεως Σαμοθρᾴκην τὴν	νῆσον	καλοῦσιν ἀντὶ Δαρδανίας· οἱ δὲ
[7, 4]	ἐδήλωσε· τότε δὲ οἱ τὴν	νῆσον	οἰκοῦντες ἀνάγκῃ πλέον ἐδέξαντο ἢ
[7, 2]	Αὐτεσίωνος Θηβαῖος ἤγαγεν ἐς τὴν	νῆσον	τὴν νῦν μὲν ἀπὸ τοῦ
[7, 5]	ἐκ τοῦ Ἐρυθραίων λιμένος ἐς	νῆσον	τὴν Χίων πλέουσι τοῦτό ἐστι
[7, 4]	Ἐφεσίους ἐκβάλλουσι καὶ ἀνεσώσαντο τὴν	νῆσον.	(τὸ δὲ ἱερὸν τὸ ἐν
[7, 4]	οἱ μὲν ἐπὶ τῇ Θρᾴκῃ	νῆσον	ᾤκησαν, καὶ ἀπὸ τούτων τῆς
[7, 3]	ἐκ Φλιοῦντος, ὅσοι Δωριέων ἐς	Πελοπόννησον	κατελθόντων ἐξέλιπον τὰς πόλεις· (οἱ
[7, 15]	δὲ ὀπίσω σφίσιν ἐς τὴν	Πελοπόννησον	Μέτελλος καὶ Ῥωμαῖοι περὶ Χαιρώνειαν
[7, 3]	ἀνὰ χρόνον ἔμελλεν ὁ Φιλίππου	χερρόνησον	Κλαζομενὰς ἐργάσεσθαι χώματι ἐς τὴν
[7, 4]	δόξης δὲ οὐκ ἐς τὸ	ἴσον	ἀφίκετο· (Δαιδάλῳ μὲν γὰρ γένους
[7, 19]	δὲ ὁ Μελάνιππος ἐς τὸ	ἴσον	τοῦ ἔρωτος ὑπηγάγετο τὴν παρθένον,
[7, 3]	τοῦ Ἑλληνικοῦ Κρῆτας, Ῥάκιον καὶ	ὅσον	εἵπετο ἄλλο τῷ Ῥακίῳ {καὶ
[7, 16]	δὲ ἐς Μακεδονίαν Μέτελλον καὶ	ὅσον	εἵπετο ἐκείνῳ, ἀνέμενεν αὐτὸς ἐν
[7, 21]	πρόσω καθικέσθαι τῆς πηγῆς, ἀλλ´	ὅσον	ἐπιψαῦσαι τοῦ ὕδατος τῷ κύκλῳ
[7, 3]	εἵπετο ἄλλο τῷ Ῥακίῳ {καὶ	ὅσον	ἔτι} πλῆθος, ἔχον τὰ ἐπὶ
[7, 13]	βιασθέντες δὲ οὐ μετὰ πολύ,	ὅσον	μὲν ἐς χιλίους οἱ ἡλικίᾳ
[7, 16]	τὸ Ἀθηναίων στρατόπεδον καταβάλλει τε	ὅσον	πέντε ἐξ αὐτῶν, καὶ τραύματα
[7, 22]	εἶχον ἀργοὶ λίθοι. (Φαρεῦσι δὲ	ὅσον	πέντε σταδίους καὶ δέκα ἀπωτέρω
[7, 10]	Ἑλλάδα ἀφήσει· Δημάδης δὲ καὶ	ὅσον	προδοτῶν Ἀθήνῃσιν ἄλλο ἦν, ἀναπείθουσιν
[7, 27]	Ποσειδῶνος ἱερὸν νομίζεσθαι. (Πελλήνης δὲ	ὅσον	στάδια ἑξήκοντα ἀπέχει τὸ Μύσαιον,
[7, 16]	τὸ στρατόπεδον κατεῖρξαν, καὶ ἀσπίδας	ὅσον	τε πεντακοσίας εἷλον. ἀπὸ τούτου
[7, 17]	καὶ Ἀχαιῶν πόλις Δύμη σταδίους	ὅσον	τε τριάκοντα ἀπέχει τοῦ Λαρίσου.
[7, 18]	Οἰβώτα τὴν εἰκόνα. ~(σταδίους δὲ	ὅσον	τεσσαράκοντα προελθόντι ἐκ Δύμης ποταμὸς
[7, 15]	ἀγωνισαμένην πρὸς Μέτελλον ἀπέλεξεν αὐτὸς	ὅσον	τετρακισχιλίους· καὶ ἄρχοντα ἐπ´ αὐτοῖς
[7, 7]	οὐκ ἐς τοσοῦτο Ἀχαιοῖς ἐφ´	ὅσον	τοῖς ἄλλοις ἐγένοντο Ἕλλησι. συνέδριόν
[7, 25]	δὲ ἀπὸ τοῦ τάφου σταδίων	ὅσον	τριάκοντα ἐπὶ τὸν καλούμενον Γαῖον·
[7, 15]	πλήθει πολλοὺς καὶ ἔλαβον ζῶντας	ὅσον	χιλίους. Κριτόλαος δὲ οὔτε ὤφθη
[7, 21]	παθεῖν. ἤρα μὲν Καλλιρόης παρθένου·	ὁπόσον	δὲ ἐς Καλλιρόην ἔρωτος Κορέσῳ
[7, 9]	καὶ αὐτοὶ γενέσθαι τοῖς ἀνδράσιν	ἔπρασσον	κάθοδον. ἅτε δὲ τοῦ Ἀππίου
[7, 6]	καὶ ἐς τοὺς Ἀθηναίους οὐχ	ἧσσον	εἶχον γνώμην. (πολέμων δὲ τῶν
[7, 18]	τε ἡ πόλις καὶ οὐχ	ἧσσον	ἐς τὴν ἑορτὴν οἱ ἰδιῶται
[7, 2]	Ἡρακλέα ἔφυγον, αἱ δὲ καὶ	Διόνυσον	τὰ ἔτι ἀρχαιότερα, ἱκέτιδες ἐνταῦθα
[7, 27]	δὲ Πουλυδάμαντα δεύτερα τότε ἐς	τὸν	ἀγῶνα ἀφῖχθαι τὸν Ὀλυμπικὸν παρὰ
[7, 3]	Κόδρου παῖδες. Πρόμηθος δὲ ὕστερον	τὸν	ἀδελφὸν Δαμασίχθονα ἀποκτείνας ἔφυγεν ἐς
[7, 27]	τοῦ ἀγάλματος τῷ βάθρῳ, καὶ	τὸν	ἀέρα ἐκ τοῦ ἀδύτου νότιόν
[7, 1]	χώρας αὐτόν· (ἀφικομένῳ δὲ ἐς	τὸν	Αἰγιαλὸν καὶ οἰκήσαντι αὐτῷ μὲν
[7, 5]	ἐπιχώριοι φυλάσσουσι· καὶ δὴ καὶ	τὸν	ἁλιέα οἱ αὐτοὶ οὗτοι ἀναβλέψαι
[7, 15]	στρατός, οὔτε ὑπέμειναν οἱ περὶ	τὸν	Ἀλκαμένην καὶ αὐτίκα ἐς Κόρινθον
[7, 10]	οὐδαμῶς ἐς δικαιοσύνην πρόθυμον, τοῦτον	τὸν	ἄνδρα προσεποιήσατο ὁ Καλλικράτης ἐς
[7, 7]	αὐτοῦ συνῴκει. πρὸς τοῦτον οὖν	τὸν	Ἀντίγονον καὶ Ἀχαιοὺς ποιησάμενος ὁ
[7, 2]	Ἴωσιν ἀναμεμιγμένοι Θηβαῖοι Φιλώταν τε	τὸν	ἀπόγονον Πηνέλεω καὶ Αἴπυτον Νειλέως
[7, 21]	Κόρεσος ἢ αὐτὴν Καλλιρόην ἢ	τὸν	ἀποθανεῖν ἀντ´ ἐκείνης τολμήσαντα. ὡς
[7, 26]	τεκμαίροιτο ἂν καὶ ἐν Αἰγείρᾳ	τὸν	Ἀπόλλωνα ἔργον εἶναι τοῦ αὐτοῦ
[7, 25]	αὐτοὺς τῶν Ἀθηναίων καταφεύγουσιν ἐς	τὸν	Ἄρειον πάγον καὶ ἐπὶ τῶν
[7, 22]	πεζὴ σταδίους τεσσαράκοντα μάλιστα ἐς	τὸν	ἀριθμὸν ἀποδεῖ τὸν εἰρημένον. (οὐ
[7, 22]	δὲ ἀγορᾶς μέγας κατὰ τρόπον	τὸν	ἀρχαιότερόν ἐστιν ἐν Φαραῖς, Ἑρμοῦ
[7, 17]	μὴν οὐχ οὕτω τὰ ἐς	τὸν	Ἄττην, ἀλλὰ ἐπιχώριός ἐστιν ἄλλος
[7, 13]	τηνικαῦτα Ἀχαιῶν ᾑρημένου. περὶ δὲ	τὸν	αὐτὸν χρόνον τοῦτον ἀφίκετο ἐς
[7, 8]	Ἀχαιοὶ τοῦτον ἐς σύλλογον ὑπάγονται	τὸν	Ἀχαϊκὸν καὶ δίκας τε ἐδίκαζόν
[7, 10]	ἐπί τε Σαπαίους καὶ Σαπαίων	τὸν	βασιλέα Ἀβρούπολιν στράτευμα ἀγαγὼν ἐποίησεν
[7, 1]	Αἰγιαλεῖς στρατιὰν καὶ ἐπὶ Σελινοῦντα	τὸν	βασιλέα αὐτῶν ἀθροίζοντι ἀγγέλους ἔπεμπεν
[7, 2]	ἀγαγόντες μὲν καὶ αὐτῶν Ἀθηναίων	τὸν	βουλόμενον, τὸ δὲ πλεῖστόν σφισιν
[7, 18]	θυσίας ἐστὶν αὐτοῖς. περὶ μὲν	τὸν	βωμὸν ἐν κύκλῳ ξύλα ἱστᾶσιν
[7, 18]	τῶν θηρίων· κατατιθέασι δὲ ἐπὶ	τὸν	βωμὸν καὶ δένδρων καρπὸν τῶν
[7, 21]	μὲν ἱερείου τρόπον ἦκτο ἐπὶ	τὸν	βωμόν, Κόρεσος δὲ ἐφειστήκει μὲν
[7, 18]	τῆς ἑορτῆς καὶ ἄνοδον ἐπὶ	τὸν	βωμὸν λειοτέραν, ἐπιφέροντες γῆν ἐπὶ
[7, 18]	ἔχουσιν. ἐσβάλλουσι γὰρ ζῶντας ἐς	τὸν	βωμὸν ὄρνιθάς τε τοὺς ἐδωδίμους
[7, 19]	καταλαμβάνει παῖδα καὶ παρθένον ἐπὶ	τὸν	βωμὸν τῆς Τρικλαρίας ἠγμένους. καὶ
[7, 22]	ἐλαίου καὶ ἐξάψας τίθησιν ἐπὶ	τὸν	βωμὸν τοῦ ἀγάλματος ἐν δεξιᾷ
[7, 11]	τὴν κρίσιν. (ἀφίκοντο δὲ ὡς	τὸν	Γάλλον καὶ Αἰτωλῶν οἱ Πλευρῶνα
[7, 24]	τοῖς ἐς πολιορκίαν μηχανήμασιν ὁμοίως.	(τὸν	δὲ αὐτῶν ὀλεθριώτατον τοιῷδέ τινι
[7, 27]	τοῦ Σκοτουσσαίου κρατήσειεν ἐν Ὀλυμπίᾳ·	τὸν	δὲ Πουλυδάμαντα δεύτερα τότε ἐς
[7, 7]	τὴν Μακεδόνων εἶχεν, ἐπιτροπεύων Φίλιππον	τὸν	Δημητρίου παῖδα ἔτι ἡλικίαν ὄντα·
[7, 10]	φρονῆσαι φιλάνθρωπον, ἐκφοβήσαντες δὲ Ἀθηναίων	τὸν	δῆμον ἔς τε Ἀθήνας καὶ
[7, 12]	πόλεις αὐτῶν καὶ ἰδίᾳ πρὸς	τὸν	Δίαιον λόγοις. αἱ μὲν δὴ
[7, 23]	ταῖς ὥραις ποιούμενος ὁ ἥλιος	τὸν	δρόμον μεταδίδωσι καὶ τῷ ἀέρι
[7, 27]	καὶ χρυσοῦ· Φειδίαν δὲ εἶναι	τὸν	εἰργασμένον φασὶ πρότερον ἔτι ἢ
[7, 23]	βάθρῳ τὸν Μεσσήνιον Δαμοφῶντα εἶναι	τὸν	εἰργασμένον φησίν. ἐν τούτῳ τοῦ
[7, 22]	μάλιστα ἐς τὸν ἀριθμὸν ἀποδεῖ	τὸν	εἰρημένον. (οὐ πόρρω δὲ τοῦ
[7, 24]	Ὁμήρῳ πεποιημένα ἐς Ἑλίκην καὶ	τὸν	Ἑλικώνιον Ποσειδῶνα. χρόνῳ δὲ ὕστερον
[7, 26]	ὅστις δὲ ἤδη τὸν Ἡρακλέα	τὸν	ἐν Σικυῶνι ἐθεάσατο, τεκμαίροιτο ἂν
[7, 10]	ἅτε διαβῆναι ποιούμενος σπουδὴν πρὸς	τὸν	ἐν τῇ Ἀσίᾳ πόλεμον, ἐβούλετο
[7, 27]	ἐκ Σιπύλου τοῦ ὄρους ἐς	τὸν	Ἕρμον κάτεισι. καθότι δὲ Πελληνεῦσιν
[7, 3]	καὶ οἰκιστὴν τῇ πόλει γενέσθαι	τὸν	Ἔρυθρον· ἐχόντων δὲ αὐτὴν ὁμοῦ
[7, 5]	καὶ ὅσα ἐς τῆς Βιβλίδος	τὸν	ἔρωτα ᾄδουσιν· ἐν δὲ τῇ
[7, 2]	ποταμὸς ἐποίησεν ὁ Μαίανδρος, ἀποτεμόμενος	τὸν	ἔσπλουν τῇ ἰλύι· ὡς δὲ
[7, 2]	τοῦ Μέδοντος, ὅτι ὁ Μέδων	τὸν	ἕτερον ἦν τῶν ποδῶν χωλός·
[7, 19]	οἱ Πατρεῖς ἄλλον τινὰ ἢ	τὸν	Εὐαίμονος ἔχουσιν Εὐρύπυλον ἐν μνήμῃ,
[7, 20]	αὐτῷ τοῦ ἐγχειρήματος τῶν δούλων	τὸν	εὐνούστατον. τὸ δὲ ἄγαλμα τὸ
[7, 2]	ὁ σὺν αὐτῷ στρατὸς Μίνω	τὸν	Εὐρώπης φεύγοντες, οἱ δὲ Κᾶρες
[7, 2]	Ἔφεσος Καΰστρου δὲ τοῦ ποταμοῦ	τὸν	Ἔφεσον παῖδα εἶναι νομίζουσιν οὗτοι
[7, 23]	καὶ παιδὶ ἦν δῆλα ὡς	τὸν	ἡλιακὸν δρόμον ἐπὶ γῆς ὑγίειαν
[7, 18]	ἀφικομένου τόν τε καρπὸν λαμβάνει	τὸν	ἥμερον καὶ οἰκίσαι διδαχθεὶς πόλιν
[7, 17]	ὄντος μετὰ ἀνθρώπων οὕτως οἱ	τὸν	Ἡρακλέα τό τε μνῆμα αὐτὸν
[7, 26]	ἐπιχωρίων εἰπεῖν· ὅστις δὲ ἤδη	τὸν	Ἡρακλέα τὸν ἐν Σικυῶνι ἐθεάσατο,
[7, 25]	ἔχει τοῦ σχήματος. (σταδίων ἐπὶ	τὸν	Ἡρακλέα ὡς τριάκοντα ἐξ Ἑλίκης
[7, 16]	ἐοικυῖαν δὲ καὶ τὴν ἐς	τὸν	θάνατον δειλίαν. (Ἀχαιῶν δὲ οἱ
[7, 26]	ἀνδρειότατα Αἰγειρατῶν τελευτῆσαι, καὶ αὐτοῦ	τὸν	θάνατον οἱ λοιποὶ τῶν ἀδελφῶν
[7, 22]	καὶ ἐρωτᾷ πρὸς τὸ οὖς	τὸν	θεὸν ὁποῖόν τι καὶ ἑκάστῳ
[7, 21]	καὶ Ἵππιος. (ὠνομάσθαι δὲ Ἵππιον	τὸν	θεὸν πείθοιτο μὲν ἄν τις
[7, 17]	Ἄδραστον Φορωνείδας καὶ Ἐρεχθείδην ἐπονομάζουσι	τὸν	Θησέα. (ὀλίγον δὲ πρὸ τοῦ
[7, 20]	θρόνου καὶ ἑστῶσα Ἀθηνᾶ παρὰ	τὸν	θρόνον, τῆς τε Ἥρας ἄγαλμα
[7, 15]	Μέτελλος δὲ ὡς ἀφίκετο παρὰ	τὸν	ἰσθμόν, ἐπεκηρυκεύετο καὶ τότε Ἀχαιοῖς
[7, 18]	ξύλων κεῖται. μηχανῶνται δὲ ὑπὸ	τὸν	καιρὸν τῆς ἑορτῆς καὶ ἄνοδον
[7, 3]	ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ, διαβάντι	τὸν	Καλάοντα ποταμόν. (Τέων δὲ ᾤκουν
[7, 25]	τάφου σταδίων ὅσον τριάκοντα ἐπὶ	τὸν	καλούμενον Γαῖον· Γῆς δὲ ἱερόν
[7, 17]	αὐτῶν ἀναφῦσα ἀμυγδαλῆ εἶχεν ὡραῖον	τὸν	καρπόν, θυγατέρα τοῦ Σαγγαρίου ποταμοῦ
[7, 24]	ταῖς χερσὶν ὑπὸ ἑκάτερον μάλιστα	τὸν	καρπόν. κατὰ ταὐτὰ οὖν καὶ
[7, 18]	ἀνδρὸς Φωκέως φασί· Λάφριον γὰρ	τὸν	Κασταλίου τοῦ Δελφοῦ Καλυδωνίοις ἱδρύσασθαι
[7, 17]	τοῦ καρποῦ· ἐσθεμένης δὲ ἐς	τὸν	κόλπον καρπὸς μὲν ἐκεῖνος ἦν
[7, 6]	ἀπ´ αὐτῶν οὐδὲν ἤλπιζον, εἰ	τὸν	Κορινθίων ἰσθμὸν ἐκ θαλάσσης τῆς
[7, 14]	δριμὺς καὶ σὺν οὐδενὶ λογισμῷ	τὸν	Κριτόλαον πολεμεῖν πρὸς Ῥωμαίους ἔρως
[7, 15]	Θεσσαλίας τὴν πορείαν καὶ παρὰ	τὸν	Λαμιακὸν ποιούμενος κόλπον. Κριτόλαος δὲ
[7, 26]	λέγουσιν, ὅτι καὶ ἐς τοῦτον	τὸν	λιμένα ὡρμίσαντο οἱ πλεύσαντες ἐπὶ
[7, 10]	βεβαιοῖ δέ μοι καὶ τόδε	τὸν	λόγον· (Ἀθηναῖοι γὰρ μετὰ τὸ
[7, 23]	μᾶλλον ἢ καὶ Ἑλλήνων ἔφην	τὸν	λόγον, ἐπεὶ καὶ ἐν Τιτάνῃ
[7, 20]	δὴ τῶν ἐπιχωρίων παῖδες ἐπὶ	τὸν	Μείλιχον ἀστάχυσιν ἐστεφανωμένοι τὰς κεφαλάς·
[7, 20]	ἄγαλμα τὸ ἐκ τῆς Λακεδαίμονος	τὸν	μὲν ἄλλον χρόνον ἔχουσιν ἐν
[7, 1]	ἐπαγαγομένων ἐπὶ ἡγεμονίᾳ τοῦ πολέμου,	τὸν	μὲν ἐν τῇ Ἀττικῇ τὸ
[7, 18]	ἐθελῆσαι καὶ αὐτὸν σπεῖραι· καὶ	τὸν	μὲν ἐπιλαμβάνει τὸ χρεὼν ἐκπεσόντα
[7, 23]	ἰαμβεῖον δὲ ἐπὶ τῷ βάθρῳ	τὸν	Μεσσήνιον Δαμοφῶντα εἶναι τὸν εἰργασμένον
[7, 27]	τῷ ἐλέφαντι ἐπιτήδειον. (ὑπὲρ δὲ	τὸν	ναὸν τῆς Ἀθηνᾶς ἐστιν ἄλσος
[7, 1]	ἀφιᾶσιν ἀπελθεῖν ὑποσπόνδους. Τισαμενοῦ δὲ	τὸν	νεκρὸν Ἀχαιῶν ἐν Ἑλίκῃ θαψάντων,
[7, 3]	μὲν αὐτόθι ἐν τῇ Νάξῳ,	τὸν	νεκρὸν δὲ οἴκαδε ἀπαχθέντα κατεδέξαντο
[7, 2]	Ἐφέσιοι δὲ ἀνελόμενοι τοῦ Ἀνδρόκλου	τὸν	νεκρὸν ἔθαψαν τῆς σφετέρας ἔνθα
[7, 21]	κάτοπτρον βλέπουσι· τὸ δέ σφισι	τὸν	νοσοῦντα ἤτοι ζῶντα ἢ καὶ
[7, 27]	τότε ἐς τὸν ἀγῶνα ἀφῖχθαι	τὸν	Ὀλυμπικὸν παρὰ βασιλέως τοῦ Περσῶν
[7, 12]	ταῦτα ἀπεκρίνατο· Δίαιος δὲ οὐ	τὸν	ὄντα ἔλεγεν Ἀχαιοῖς λόγον, ψυχαγωγῶν
[7, 17]	ἐκύει· τεκούσης δὲ τράγος περιεῖπε	τὸν	παῖδα ἐκκείμενον. ὡς δὲ αὐξανομένῳ
[7, 6]	δὲ τῶν ἐπιχωρίων Πατρεῦσιν ἐξηγητὴς	τὸν	παλαιστὴν Χίλωνα Ἀχαιῶν μόνον μετασχεῖν
[7, 14]	ἔνθα ἔτυχεν αὐτὸς ἐσῳκισμένος, ἀπεγύμνου	τὸν	πάντα σφίσιν ἤδη λόγον, ὡς
[7, 14]	οἱ ἄρχοντες τῶν Ἀχαιῶν οὐδὲ	τὸν	πάντα ὑπομείναντες ἀκοῦσαι λόγον ἔθεον
[7, 4]	Λεώγορον τὸν Προκλέους, βασιλεύοντα μετὰ	τὸν	πατέρα ἐν Σάμῳ, καὶ μάχῃ
[7, 26]	ἐπ´ αὐτῷ πένθος ἀποκοσμοῦνται καὶ	τὸν	πατέρα ἐπονομάζουσιν οἱ ἐπιχώριοι Συμπαθῆ,
[7, 23]	ἐνταῦθα ἔρριψε τὸ δρέπανον, ᾧ	τὸν	πατέρα Οὐρανὸν ἐλυμήνατο· ἐπὶ τούτῳ
[7, 19]	διακείμενος οὐκ ἐς τὴν Θεσσαλίαν	τὸν	πλοῦν ἐποιεῖτο, ἀλλ´ ἐπί τε
[7, 2]	Ἀθηναῖοι ναῦς τε διδόασιν ἐς	τὸν	πλοῦν καὶ αὐτοί σφισιν ἐς
[7, 26]	τὸ ξόανον, γυμνός, μεγέθει μέγας·	τὸν	ποιήσαντα δὲ εἶχεν οὐδεὶς τῶν
[7, 17]	τό τε μνῆμα αὐτὸν εἶναι	τὸν	ποιήσαντα καὶ ἀπαρχὰς ἀπὸ τῶν
[7, 18]	μόνοι κατὰ φιλίαν τὴν Αἰτωλῶν,	τὸν	πόλεμόν σφισι τὸν πρὸς Γαλάτας
[7, 21]	τῶν ὕμνων ἐποίησεν, εἶναί φησι	τὸν	Ποσειδῶνα ἵππων τε δωτῆρα νεῶν
[7, 23]	Ἀφροδίτη Σέλεμνον· ἐς λήθην ἄγει	τὸν	ποταμὸν Ἀργυρᾶς. (ἤκουσα δὲ καὶ
[7, 1]	τῆς ἀρχῆς, καὶ ἔγνω γὰρ	τὸν	πρεσβύτατον Κέκροπα βασιλέα εἶναι οἱ
[7, 4]	καὶ Ἐφέσιοι στρατεύουσιν ἐπὶ Λεώγορον	τὸν	Προκλέους, βασιλεύοντα μετὰ τὸν πατέρα
[7, 6]	ἀνὰ χρόνον· Λακεδαιμονίων γὰρ ἐς	τὸν	πρὸς Ἀθηναίους πόλεμον καταστάντων ὕστερον,
[7, 18]	τὴν Αἰτωλῶν, τὸν πόλεμόν σφισι	τὸν	πρὸς Γαλάτας συνδιοίσοντες. προσπταίσαντες δ´
[7, 6]	δὲ τὴν Θεσσαλίαν καὶ ἐπὶ	τὸν	πρὸς Λαμίᾳ καλούμενον πόλεμον οὔ
[7, 16]	~(Μόμμιος δὲ Ὀρέστην ἅμα ἀγόμενος,	τὸν	πρότερον ἐπὶ τῇ Λακεδαιμονίων διαφορᾷ
[7, 3]	μετὰ ὅπλων καὶ ἀνάγουσιν ὡς	τὸν	Ῥάκιον· ὁ δὲ μανθάνει γὰρ
[7, 17]	ἁπάντων, ἀλλαγὴν πρὸς δῆμον ποιησάμενος	τὸν	Ῥωμαίων· Σαρδὼ γὰρ τὴν νῆσον
[7, 24]	καρπόν. κατὰ ταὐτὰ οὖν καὶ	τὸν	σεισμὸν {εἴτ´} εὐθὺ ὑποδύεσθαι τῶν
[7, 15]	Κριτόλαος Μέτελλον καὶ Ῥωμαίους διαβεβηκέναι	τὸν	Σπερχειόν, ἀπέφευγεν ἐς Σκάρφειαν τὴν
[7, 15]	ἐπεκηρυκεύετο καὶ ἤλαυνεν ἐκ Μακεδονίας	τὸν	στρατόν, διὰ Θεσσαλίας τὴν πορείαν
[7, 20]	δὲ ἀπὸ λαφύρων, ἡνίκα ἐπὶ	τὸν	στρατὸν τῶν Γαλατῶν οἱ Πατρεῖς
[7, 9]	πλέον τοὺς Ἀχαιούς, ἐπειδὴ ἐς	τὸν	σύλλογον αὐτῶν ἐπελθόντες σὺν ὀργῇ
[7, 10]	καὶ αὐτὸν ἠξίουν οἱ ἐς	τὸν	σύλλογον ἐληλυθότες ἤδη, εἰ Περσεῖ
[7, 10]	ἔπεισεν. (ὁ δὲ ὡς ἐς	τὸν	σύλλογον ἐσῆλθεν, ἔλεγεν ὡς πολεμοῦντι
[7, 17]	φασιν αὐτόν, καὶ ἀποθανεῖν γὰρ	τὸν	Σώστρατον Ἡρακλέους ἔτι ὄντος μετὰ
[7, 19]	ἐπί τε Κίρραν καὶ ἐς	τὸν	ταύτῃ κόλπον· ἀναβὰς δὲ ἐς
[7, 5]	ναοὺς ἐπέλαβεν ὑπὸ Περσῶν κατακαυθῆναι,	τόν	τε ἐν Σάμῳ τῆς Ἥρας
[7, 18]	δὲ ἐκ τῆς Ἀττικῆς ἀφικομένου	τόν	τε καρπὸν λαμβάνει τὸν ἥμερον
[7, 5]	ἡ μέν γε Ἐφεσία χώρα	τόν	τε Κέγχριον ποταμὸν καὶ τοῦ
[7, 7]	ἀπὸ Ἀθηναίων καὶ τοῦ Αἰτωλικοῦ	τὸν	Φιλίππου πόλεμον. (Ὀτίλιος δὲ τὰ
[7, 23]	ἐπὶ πλέον τετίμηται. ~(μετὰ δὲ	τὸν	Χάραδρον ἐρείπια οὐκ ἐπιφανῆ πόλεώς
[7, 7]	πλὴν Πελλήνης αἱ ἄλλαι πόλεις	τὸν	χρόνον ἅπαντα ἀπείρως ἐσχήκεσαν αἵ
[7, 8]	αὐτίκα ἐνεπεπτώκει· (καὶ σφᾶς ὑπὸ	τὸν	χρόνον οἱ Ἀχαιοὶ τοῦτον ἐς
[7, 11]	ὡς ἕκαστος τάχους εἶχεν ἐς	τὸν	Ὠρωπὸν ἐλθόντες καὶ αὖθις κατασύραντες
[7, 22]	ἄστεως στάδιοι πεντήκοντά εἰσι καὶ	ἑκατόν,	ἀπὸ θαλάσσης δὲ ἄνω πρὸς
[7, 22]	ἐς Τρίτειαν εἴκοσί τε καὶ	ἑκατόν	εἰσιν ἐκ Φαρῶν. πρὶν δὲ
[7, 25]	τῆς πρώτης ὀλυμπιάδος ἐπὶ ταῖς	ἑκατόν,	ἣν Δάμων Θούριος ἐνίκα τὸ
[7, 16]	ὀλυμπιάδι δὲ ἑξηκοστῇ πρὸς ταῖς	ἑκατόν,	ἣν ἐνίκα Διόδωρος Σικυώνιος. ~(ἐς
[7, 16]	γὰρ Ἡρακλεώταις καὶ Εὐβοεῦσι τάλαντα	ἑκατὸν	καὶ Ἀχαιοὺς Λακεδαιμονίοις διακόσια ἐκέλευσεν
[7, 26]	σταδίων ἐστὶν εἴκοσιν ὁδὸς καὶ	ἑκατόν·	ταύτης δὲ ἡμίσεια ἐς Πελλήνην
[7, 11]	δεηθεῖσιν Ἀθηναίοις ἀφίησι πλὴν ταλάντων	ἑκατὸν	τὴν ἄλλην ζημίαν· ἐξέτισαν δὲ
[7, 12]	Ῥωμαίων σφίσιν ἐφεῖσθαι βουλῆς καὶ	θάνατον	ἀνδρὸς καταγνῶναι τῶν ἐκ Σπάρτης.
[7, 16]	δὲ καὶ τὴν ἐς τὸν	θάνατον	δειλίαν. (Ἀχαιῶν δὲ οἱ ἐς
[7, 10]	ἐκέλευσεν οὖν καταγνῶναι τοὺς Ἀχαιοὺς	θάνατον·	εἰ δὲ ἐκεῖνοι καταγνοῖεν, τότε
[7, 9]	ἀπελθοῦσιν ἐπιβάλλουσιν ἐν τῷ συνεδρίῳ	θάνατον	ζημίαν. (Ῥωμαίων δὲ ἡ βουλὴ
[7, 26]	Αἰγειρατῶν τελευτῆσαι, καὶ αὐτοῦ τὸν	θάνατον	οἱ λοιποὶ τῶν ἀδελφῶν οἴκαδε
[7, 4]	κατὰ τὴν τέχνην, ὡς καὶ	θάνατον	τῷ Μίνῳ βουλεῦσαι τὰς γυναῖκας
[7, 23]	φασὶν ἀφεῖναι θάλασσαν αὑτήν, καὶ	ἀθάνατον	γενέσθαι χάριτι τοῦ Ἀπόλλωνος. ἐφεξῆς
[7, 7]	βασιλεὺς οἰκίας τῆς ἑτέρας, ἀντικαθημένους	Ἄρατον	καὶ Ἀχαιοὺς πρὸς Δύμῃ παρὰ
[7, 15]	καὶ ἤλαυνεν ἐκ Μακεδονίας τὸν	στρατόν,	διὰ Θεσσαλίας τὴν πορείαν καὶ
[7, 20]	ἀπὸ λαφύρων, ἡνίκα ἐπὶ τὸν	στρατὸν	τῶν Γαλατῶν οἱ Πατρεῖς ἤμυναν
[7, 26]	Ὑπερησίην τε καὶ αἰπεινὴν Δονόεσσαν"	Πεισίστρατον	δέ, ἡνίκα ἔπη τὰ Ὁμήρου
[7, 26]	ἀλλαχοῦ μνημονευόμενα ἤθροιζε, τότε αὐτὸν	Πεισίστρατον	ἢ τῶν τινα ἑταίρων μεταποιῆσαι
[7, 17]	αὐτόν, καὶ ἀποθανεῖν γὰρ τὸν	Σώστρατον	Ἡρακλέους ἔτι ὄντος μετὰ ἀνθρώπων
[7, 5]	τὴν Χίων πλέουσι τοῦτό ἐστι	μεσαίτατον.	ἐπεὶ δὲ ἡ σχεδία κατὰ
[7, 13]	ἔμελλεν ὡς ῥᾷστα κατὰ τὸ	ἐπιτηδειότατον	Ῥωμαίοις κριθήσεσθαι· (Μέτελλος δὲ ἄνδρας
[7, 10]	δέκα ἐπέμφθησαν καταστησόμενοι πρὸς τὸ	ἐπιτηδειότατον	Ῥωμαίοις τὰ ἐν Μακεδονίᾳ. ἥκοντας
[7, 7]	οἱ τῶν ὀνομάτων ἦν τὸ	ἐκδηλότατον,	ἐπεὶ καλοῦνταί γε οὐ πατρόθεν
[7, 7]	Δημητρίου τὰ φάρμακα τόλμημα ἦν	ἐλαφρότατον.	(κατεῖχε δὲ καὶ τρεῖς πόλεις
[7, 3]	(Λεβεδίοις δὲ ἐποίησε μὲν Λυσίμαχος	ἀνάστατον	τὴν πόλιν, ἵνα δὴ συντέλεια
[7, 8]	τε ἐδίκαζόν σφισιν ἐς τὸ	ἀκριβέστατον	καὶ τὰ τείχη τῆς Σπάρτης
[7, 8]	τῆς Νάβιδος καὶ ἐς τὸ	ἀσφαλέστατον	ὀχυρωθέντα. τά τε οὖν τείχη
[7, 20]	τοῦ ἐγχειρήματος τῶν δούλων τὸν	εὐνούστατον.	τὸ δὲ ἄγαλμα τὸ ἐκ
[7, 1]	ἀρχῆς, καὶ ἔγνω γὰρ τὸν	πρεσβύτατον	Κέκροπα βασιλέα εἶναι οἱ λοιποὶ
[7, 24]	Ἑλίκη πόλις καὶ Ἴωσιν ἱερὸν	ἁγιώτατον	Ποσειδῶνος ἦν Ἑλικωνίου. διαμεμένηκε δέ
[7, 24]	μηχανήμασιν ὁμοίως. (τὸν δὲ αὐτῶν	ὀλεθριώτατον	τοιῷδέ τινι ἐθέλουσιν εἰκάζειν, τὸ
[7, 10]	τοσοῦτο ἐπράχθη· τολμημάτων δὲ τὸ	ἀνοσιώτατον,	τὴν πατρίδα καὶ ἄνδρας προδιδόναι
[7, 12]	ἱέρακος πέτεσθαι, εἴγε καὶ Καλλικράτην	ἀνοσιώτατον	τῶν τότε Μεναλκίδας {μὲν} ὑπερῆρεν
[7, 27]	τὴν ἐν Πελλήνῃ, δῶρον τὸ	ἐπιφθονώτατον	παρὰ Ἀλεξάνδρου τοῦ Φιλίππου λαβών,
[7, 11]	οὖσαν· πενίας γὰρ ἐς τὸ	ἔσχατον	Ἀθηναῖοι τηνικαῦτα ἧκον ἅτε ὑπὸ
[7, 2]	ἀνδρὸς ἐπιχωρίου κακωθέντες ἐς τὸ	ἔσχατον	ὅμως τελοῦσιν ἐς Ἴωνας· Μυοῦντος
[7, 2]	οὐδέν σφισι γένους τοῦ Ἴωνος	μετόν,	ἀλλὰ Μεσσήνιοι μὲν τῶν ἐκ
[7, 17]	Ὀλύμπια Ἀχαιῶν πρώτῳ γέρας οὐδὲν	ἐξαίρετον	παρ´ αὐτῶν ἐγένετο εὕρασθαι· καὶ
[7, 19]	ἥκιστα ἐς τοὺς ἐρῶντας τὸ	ἀνάλγητον,	ὅπου καὶ Μελανίππῳ τότε ἐθέλοντι
[7, 27]	ἀπότομον καὶ δι´ αὐτό ἐστιν	ἀοίκητον·	τῷ δὲ χθαμαλωτέρῳ πεπόλισταί σφισιν
[7, 2]	ἡ σὺν αὐτῷ μοῖρα ἐς	Μίλητον.	(Μιλήσιοι δὲ αὐτοὶ τοιάδε τὰ
[7, 2]	τὴν πόλιν. ἀπεχώρησαν δὲ ἐς	Μίλητον	Μυούσιοι τά τε ἄλλα ἀγώγιμα
[7, 17]	ἦν, οὐδὲν οἷός τε ἦν	ἀπόρρητον	ἐς αὐτὸν ἐξευρεῖν, ἀλλὰ Ἑρμησιάνακτι
[7, 25]	ἄλλοις διδαχθῆναι πολλοῖς ὡς ἔστιν	ἀπαραίτητον·	φαίνεται δὲ καὶ ὁ θεὸς
[7, 13]	Πελοποννήσου· Δίαιος δὲ Ἀχαιῶν μετὰ	Δαμόκριτον	στρατηγεῖν ᾑρημένος ἀποστείλαντι αὖθις Μετέλλῳ
[7, 2]	τούτου, πρότερον δὲ ὀνομαζομένην Καλλίστην.	(τρίτον	δὲ τότε οἱ Κόδρου παῖδες
[7, 14]	Ἀχαιῶν σύνοδον, ἐς μῆνα ἐσομένην	ἕκτον·	αὐτὸς δὲ οὐδὲν ἰδίᾳ διαλέξεσθαί
[7, 18]	τὰ ξύλα. ἐνταῦθά που καὶ	ἄρκτον	καὶ ἄλλο τι ἐθεασάμην τῶν
[7, 3]	Δεοίτην καὶ Πέρικλον λαμβάνουσι καὶ	Ἄβαρτον.	~(αἱ δὲ ἐν ταῖς νήσοις
[7, 24]	τε πεποίηται τῆς Δήμητρος καὶ	τέταρτον	Ὁμαγυρίῳ Διί. ἐνταῦθα Διὸς καὶ
[7, 18]	ἔτι χλωρὰ καὶ ἐς ἑκκαίδεκα	ἕκαστον	πήχεις· ἐντὸς δὲ ἐπὶ τοῦ
[7, 6]	δὲ καὶ ἄνδρα αὐτὸς Λυδὸν	Ἄδραστον	ἰδίᾳ καὶ οὐκ ἀπὸ τοῦ
[7, 17]	Ἕλλησι, καὶ Ἀμφιάραόν τε καὶ	Ἄδραστον	Φορωνείδας καὶ Ἐρεχθείδην ἐπονομάζουσι τὸν
[7, 6]	οἰκουμένας. (ἦσαν δὲ οἱ τὸ	μέγιστον	ἐν τοῖς Ἀχαιοῖς ἔχοντες κράτος
[7, 11]	φιλίαν τὴν Ῥωμαίων ἐν Ἀχαιοῖς	μέγιστον.	(προσγενομένου δὲ τοῦ Καλλικράτους πρὸς
[7, 10]	γὰρ {παρὰ} Μακεδόνων οἱ ἰσχύσαντες	μέγιστον,	Φίλιππος Ἀμύντου καὶ Ἀλέξανδρος, τοὺς
[7, 17]	τοῦ δαίμονος. Ἄργος μέν, ἐς	πλεῖστον	ἀφικομένην δυνάμεως πόλιν ἐπὶ τῶν
[7, 4]	πᾶσαν μὲν τὴν Σικελίαν, ἐπὶ	πλεῖστον	δὲ καὶ Ἰταλίας ἀφίκετο τοῦ
[7, 2]	Ἀθηναίων τὸν βουλόμενον, τὸ δὲ	πλεῖστόν	σφισιν ἦσαν τοῦ στρατεύματος οἱ
[7, 24]	μεγέθει τε ὑπερήρκασι καὶ ἐπὶ	μήκιστον	διικνοῦνται τῆς γῆς, προσημαίνειν ὁ
[7, 5]	δὲ ποταμὸς Μέλης ὕδωρ ἐστὶ	κάλλιστον	καὶ σπήλαιον ἐπὶ ταῖς πηγαῖς,
[7, 8]	καλουμέναις κεφαλαῖς {ἐν λόγοις} τὸ	ἧττον	ἠνέγκατο, ἀλλ´ ἅτε δὴ κατὰ
[7, 18]	πρῶτον ἐν τῇ χώρᾳ, βασιλεύοντα	αὐτὸν	ἀνθρώπων οὐ πολλῶν. Τριπτολέμου δὲ
[7, 1]	παῖδες ἐξελαύνουσιν ἐκ τῆς χώρας	αὐτόν·	(ἀφικομένῳ δὲ ἐς τὸν Αἰγιαλὸν
[7, 23]	Ἀλφειῷ λόγος Ἀρεθούσης ἔτι ἐρᾶν	αὐτόν	δωρεῖται καὶ τῷδε Ἀφροδίτη Σέλεμνον·
[7, 12]	δὲ σφᾶς ἀπὸ τῶν ἐς	αὐτὸν	ἐγκλημάτων μετῆγεν ἐς πραγμάτων ἐλπίδα
[7, 17]	τὸν Ἡρακλέα τό τε μνῆμα	αὐτὸν	εἶναι τὸν ποιήσαντα καὶ ἀπαρχὰς
[7, 21]	τε ἔλεος καὶ ὅσα ἐς	αὐτὸν	εἴργασται αἰδώς ἀπέσφαξέ τε αὑτὴν
[7, 8]	δὲ ἐποιοῦντο μὲν μεγάλως καὶ	αὐτὸν	ἐν αἰτίᾳ Φλαμίνιον καὶ ἔτι
[7, 18]	περὶ Διονύσου λέγουσι, τραφῆναί τε	αὐτὸν	ἐν τῇ Μεσάτει καὶ ἐνταῦθα
[7, 17]	οἷός τε ἦν ἀπόρρητον ἐς	αὐτὸν	ἐξευρεῖν, ἀλλὰ Ἑρμησιάνακτι μὲν τῷ
[7, 15]	ἢν ἕλωσιν, ἀνάγειν ἐκέλευσεν ὡς	αὐτόν·	ἐξεύρητό τε δὴ αὐτίκα ὁ
[7, 4]	Πανιώνιον· τρίποδα δὲ ἆθλον λαβεῖν	αὐτὸν	ἐπὶ ἀνδραγαθίᾳ παρὰ τοῦ κοινοῦ
[7, 12]	τε γὰρ Ἀχαιῶν ἐναντία ἔφασκεν	αὐτὸν	ἐς Ῥώμην καὶ ἐς τὰ
[7, 20]	μέν ἐστιν Αἰσυμνήτης, οἱ δὲ	αὐτὸν	ἐς τὰ μάλιστα θεραπεύοντες ἐννέα
[7, 23]	λόγος δὲ τῶν ἐπιχωρίων ἐς	αὐτόν	ἐστι, Σέλεμνον μειράκιον ὡραῖον ποιμαίνειν
[7, 21]	μετῆν, τοσοῦτο εἶχεν ἀπεχθείας ἐς	αὐτὸν	ἡ παρθένος. (ὡς δὲ τοῦ
[7, 10]	δὴ ἐδόκει παντάπασιν ἄδικα καὶ	αὐτὸν	ἠξίουν οἱ ἐς τὸν σύλλογον
[7, 1]	ἦν, γυναῖκα αὐτῷ διδοὺς καὶ	αὐτὸν	Ἴωνα ἐπὶ τῇ ἀρχῇ παῖδα
[7, 24]	οἰκοδομημάτων καὶ θεμέλια ἀναπάλλειν φασὶν	αὐτόν,	καθότι καὶ τὰ ἔργα τῶν
[7, 17]	γενέσθαι δὲ Ἡρακλέους ἐρώμενόν φασιν	αὐτόν,	καὶ ἀποθανεῖν γὰρ τὸν Σώστρατον
[7, 10]	ὁ Καλλικράτης ἐς τοσοῦτον ὥστε	αὐτὸν	καὶ ἐς τὸ συνέδριον ἐσελθεῖν
[7, 4]	ὄνομα θέσθαι Χίον· συγγενέσθαι δὲ	αὐτὸν	καὶ ἑτέρᾳ νύμφῃ, καὶ γενέσθαι
[7, 5]	ἱερόν, καὶ πηγῇ τε ἐπιτυχεῖν	αὐτὸν	καὶ πλατάνῳ πρὸ τοῦ ἱεροῦ,
[7, 26]	δὲ εἶναι τοῦ Τριόπα παῖδα	αὐτὸν	λέγουσιν. (Αἰγείρας δὲ ἐν τῷ
[7, 17]	ἐπιχώριός ἐστιν ἄλλος σφίσιν ἐς	αὐτὸν	λόγος, Δία ὑπνωμένον ἀφεῖναι σπέρμα
[7, 10]	διδασκαλίᾳ Καλλικράτους· ἀναστὰς δὲ μετ´	αὐτὸν	Ξένων ἦν δὲ ὁ Ξένων
[7, 4]	ὅτι ἐξαιτοῦντος Μίνω μὴ πρόοιτο	αὐτὸν	ὁ Κώκαλος· καὶ ἐς τοσοῦτο
[7, 22]	τῷ χιτῶνι φοινικῆν· παρὰ δὲ	αὐτὸν	οἰκέτης ἀκόντια ἔχων ἐστὶ καὶ
[7, 19]	ἱδρύσασθαί τε τὴν λάρνακα καὶ	αὐτὸν	οἰκῆσαι. ὁ μὲν δὴ ἄνεμος
[7, 23]	ὑγίειαν, Ἀπόλλωνα δὲ ἥλιον, καὶ	αὐτὸν	ὀρθότατα Ἀσκληπιῷ πατέρα ἐπονομάζεσθαι, ὅτι
[7, 26]	ἄλλα ἀλλαχοῦ μνημονευόμενα ἤθροιζε, τότε	αὐτὸν	Πεισίστρατον ἢ τῶν τινα ἑταίρων
[7, 18]	τὸ ἅρμα ζεύξαντα ἐθελῆσαι καὶ	αὐτὸν	σπεῖραι· καὶ τὸν μὲν ἐπιλαμβάνει
[7, 27]	ἢ ἐν τῇ ἀκροπόλει τε	αὐτὸν	τῇ Ἀθηναίων καὶ ἐν Πλαταιαῖς
[7, 27]	Αἰγείρας καλούμενος Κριός· ἔχειν δὲ	αὐτὸν	τὸ ὄνομα ἀπὸ Τιτᾶνος Κριοῦ·
[7, 21]	τὴν Ἀρόην οἱ Πατρεῖς φασιν	αὐτὸν	τοῖς τε ἐς τοὺς παῖδας
[7, 4]	εἶναι παῖδα Ἀγκαῖον, βασιλεύειν δὲ	αὐτὸν	τῶν καλουμένων Λελέγων· Ἀγκαίῳ δὲ
[7, 23]	αὐτὴν Σελέμνου φοιτᾶν τε ὡς	αὐτόν	φασιν ἐκ θαλάσσης ἀνιοῦσαν, καὶ
[7, 23]	ἔτι ἐφαίνετο Σέλεμνος οὔτε ὡς	αὐτὸν	φοιτήσειν ἔμελλεν ἡ νύμφη, Σέλεμνον
[7, 13]	Ἀχαιῶν ᾑρημένου. περὶ δὲ τὸν	αὐτὸν	χρόνον τοῦτον ἀφίκετο ἐς Μακεδονίαν
[7, 14]	ἀρχὰς καὶ Δίαιον ἐκάλει παρ´	αὑτόν.	ἀφικομένοις δὲ ἔνθα ἔτυχεν αὐτὸς
[7, 21]	εἴξας καὶ οὐ τῷ θυμῷ	ἑαυτὸν	ἀντὶ Καλλιρόης διεργάζεται. ὁ μὲν
[7, 27]	λέγουσι δὲ οἱ Πελληνεῖς καὶ	ἄδυτον	τῆς Ἀθηνᾶς καθήκειν ἐς βάθος
[7, 27]	τῆς γῆς, εἶναι δὲ τὸ	ἄδυτον	τοῦτο ὑπὸ τοῦ ἀγάλματος τῷ
[7, 13]	φάρμακον. καὶ Μεκαλκίδᾳ μὲν τέλος	τοιοῦτον	ἐγένετο, ἄρξαντι ἐν τῷ {ἑαυτοῦ
[7, 8]	ἀγωνισάμενος αὐτὸς οὗτος ὁ Φίλιππος	τοσοῦτον	ἐκρατήθη τῇ συμβολῇ, ὡς στρατιᾶς
[7, 24]	τὸ ἄλσος τοῦ Ποσειδῶνος ἐπὶ	τοσοῦτον	ἐπέσχεν ὁ κλύδων ὡς τὰ
[7, 10]	ἄνδρα προσεποιήσατο ὁ Καλλικράτης ἐς	τοσοῦτον	ὥστε αὐτὸν καὶ ἐς τὸ
[7, 13]	περὶ δὲ τὸν αὐτὸν χρόνον	τοῦτον	ἀφίκετο ἐς Μακεδονίαν στρατιά τε
[7, 14]	στρατηγεῖν ὑπὸ Ἀχαιῶν ᾑρέθη Κριτόλαος.	τοῦτον	δριμὺς καὶ σὺν οὐδενὶ λογισμῷ
[7, 8]	ὑπὸ τὸν χρόνον οἱ Ἀχαιοὶ	τοῦτον	ἐς σύλλογον ὑπάγονται τὸν Ἀχαϊκὸν
[7, 2]	θαλάσσης κόλπος ἐσεῖχεν οὐ μέγας·	τοῦτον	λίμνην ὁ ποταμὸς ἐποίησεν ὁ
[7, 15]	Μόμμιός σφισιν ὕπατος τότε ᾑρημένος,	τοῦτον	ναῦς τε καὶ στρατιὰν πεζὴν
[7, 7]	καὶ μητρὶ αὐτοῦ συνῴκει. πρὸς	τοῦτον	οὖν τὸν Ἀντίγονον καὶ Ἀχαιοὺς
[7, 10]	ἄνδρα οὐδαμῶς ἐς δικαιοσύνην πρόθυμον,	τοῦτον	τὸν ἄνδρα προσεποιήσατο ὁ Καλλικράτης
[7, 26]	ἐπινείῳ λέγουσιν, ὅτι καὶ ἐς	τοῦτον	τὸν λιμένα ὡρμίσαντο οἱ πλεύσαντες
[7, 26]	ὁ} ἐνδεδυκὼς δὲ θώρακα εἷς.	τοῦτόν	φασιν Ἀχαιοῖς γενομένου πολέμου μαχεσάμενον
[7, 2]	τε τὸν ἀπόγονον Πηνέλεω καὶ	Αἴπυτον	Νειλέως παῖδα ἔσχον οἰκιστάς. Πριηνεῖς
[7, 22]	ἑσπέραν ὁ τῷ θεῷ χρώμενος	λιβανωτόν	τε ἐπὶ τῆς ἑστίας θυμιᾷ
[7, 25]	ἣν Δάμων Θούριος ἐνίκα τὸ	πρῶτον.	Ἑλικαέων δὲ οὐκέτι ὄντων νέμονται
[7, 18]	μνημονεύοντές φασιν Εὔμηλον αὐτόχθονα οἰκῆσαι	πρῶτον	ἐν τῇ χώρᾳ, βασιλεύοντα αὐτὸν
[7, 22]	ἐς Αἴγιον ἐκ Πατρῶν ἄκρα	πρῶτόν	ἐστιν ὀνομαζομένη Ῥίον, σταδίους {δὲ}
[7, 24]	τῇ κινήσει τῇ ἀρξαμένῃ τὸ	πρῶτον	καὶ τῇ ἐς τὸ ἔδαφος
[7, 5]	καὶ ἱερὰ οἷα οὐχ ἑτέρωθι,	πρῶτον	μὲν τὸ τῆς Ἐφεσίας μεγέθους
[7, 15]	ναῦς τε καὶ στρατιὰν πεζὴν	ἐκέλευον	ἐπ´ Ἀχαιοὺς ἄγειν. Μέτελλος δὲ
[7, 14]	ἐπέχειν τοὺς Ἀχαιοὺς ἐπειρῶντο καὶ	ἐκέλευον	μεμνῆσθαι σφᾶς ὡς ἀδικημάτων καὶ
[7, 5]	(ὁπόσαι δὲ τοῦ Θρᾳκίου γένους	ἐδούλευον	καὶ οὔσαις σφίσιν ἐλευθέραις ἦν
[7, 15]	μάλιστα ἀριθμὸν ἱππεῖς, τὸ δὲ	ὁπλιτεῦον	τετρακισχίλιοί τε καὶ μύριοι. (ἐνταῦθα
[7, 6]	δὴ τηνικαῦτα ἐν τοῖς Ἀχαιοῖς	ἐδυνάστευον	καὶ Δαμασίας ὁ Πενθίλου τοῦ
[7, 6]	ἀνασώσασθαι τὴν προτέραν ἔτι εὐδαιμονίαν	ἐκώλυον·	(Θηβαίοις δὲ ἐς τοσοῦτο ἠρήμωσεν
[7, 3]	τὰ ἐπὶ θαλάσσῃ καὶ ναυσὶν	ἰσχῦον·	τῆς δὲ χώρας τὴν πολλὴν
[7, 6]	Τισαμενοῦ παισὶν ἀνεψιὸς πρὸς πατρός.	ἴσχυον	δὲ ἐπ´ ἴσης τοῖς κατειλεγμένοις
[7, 7]	σφᾶς συνισταμένων, οἱ Ἀχαιοὶ μάλιστα	ἴσχυον·	τυράννων τε γὰρ πλὴν Πελλήνης
[7, 3]	παῖδες. Πρόμηθος δὲ ὕστερον τὸν	ἀδελφὸν	Δαμασίχθονα ἀποκτείνας ἔφυγεν ἐς Νάξον,
[7, 3]	μοι τοῦ λόγου τὰ ἐς	Λυσίμαχον·	ἐμαχέσαντο δὲ Λυσιμάχῳ καὶ Μακεδόσι
[7, 27]	ἀνικάτου Σκοτόεσσα" (Πελληνεῖς δ´ οὖν	Πρόμαχον	τὰ μάλιστα ἄγουσιν ἐν τιμῇ.
[7, 22]	τῇ ἀγορᾷ λίθου πεποιημένον ἄγαλμα	ἔχον	καὶ γένεια· ἑστηκὼς δὲ πρὸς
[7, 23]	μὲν ἀμφότερα, τὸ δὲ οὐκ	ἔχον	πω γένεια ἐφαίνετο ἀρχαιότερον εἶναί
[7, 3]	Ῥακίῳ {καὶ ὅσον ἔτι} πλῆθος,	ἔχον	τὰ ἐπὶ θαλάσσῃ καὶ ναυσὶν
[7, 22]	ὧ} ἐστίν, ἄγαλμα οὐδὲν ἔτι	ἔχον.	τοῦτο μὲν δή ἐστιν ἐν
[7, 22]	Ἕλλησι τιμὰς θεῶν ἀντὶ ἀγαλμάτων	εἶχον	ἀργοὶ λίθοι. (Φαρεῦσι δὲ ὅσον
[7, 6]	ἐς τοὺς Ἀθηναίους οὐχ ἧσσον	εἶχον	γνώμην. (πολέμων δὲ τῶν πολεμηθέντων
[7, 22]	λογάδων ἐστί. πυθέσθαι δὲ οὐκ	εἶχον	εἰ {ὁ} Φάρης ὁ Φυλοδαμείας
[7, 14]	Ἀχαιοὶ Λακεδαιμονίων μὲν αὐτῶν ὅσους	εἶχον	συνειληφότες, κατατίθενται σφᾶς ἐς δεσμωτήριον,
[7, 9]	πόλεις ὅσαι συνεδρίου τοῦ Ἀχαιῶν	μετεῖχον.	(ἀντιπρεσβευσαμένων δὲ καὶ Ἀχαιῶν Λακεδαιμονίοις
[7, 16]	καὶ ἀπαγορεύοντες τοῖς τραύμασιν ὅμως	ἀντεῖχον	ὑπὸ τοῦ θυμοῦ, πρίν γε
[7, 20]	τῶν ἐπιχωρίων παῖδες ἐπὶ τὸν	Μείλιχον	ἀστάχυσιν ἐστεφανωμένοι τὰς κεφαλάς· ἐκόσμουν
[7, 7]	ἐπύθετο ἡ βουλή, ἀποστέλλουσιν Ὀτιλίῳ	διάδοχον	τῆς ἀρχῆς Φλαμίνιον. ~(τότε δὲ
[7, 21]	πρόκλησιν περιέθηκεν ὅρκου· ἵππων ἁψάμενος,	γαιήοχον	ἐννοσίγαιον ὄμνυθι μηδὲν ἑκὼν τὸ
[7, 19]	οἰκτρότατα καὶ οἱ προσήκοντές σφισιν	ἔπασχον,	Μελάνιππον δὲ καὶ Κομαιθὼ συμφορᾶς
[7, 2]	καὶ Σάμον Ἄνδροκλος Σαμίους, καὶ	ἔσχον	Ἐφέσιοι χρόνον τινὰ Σάμον καὶ
[7, 3]	τῆς Κολοφωνίας, οὕτω γῆν τε	ἔσχον,	ἣν καὶ νῦν ἔτι ἔχουσι,
[7, 1]	ἀπόγονοι τοῦ Ἴωνος τὸ Ἰώνων	ἔσχον	κράτος, ἐς ὃ ὑπ´ Ἀχαιῶν
[7, 5]	Ἐρυθραῖοι πόνον, οὐκ ἐλάσσονα δὲ	ἔσχον	οἱ Χῖοι ποιούμενοι σπουδὴν παρὰ
[7, 2]	Πηνέλεω καὶ Αἴπυτον Νειλέως παῖδα	ἔσχον	οἰκιστάς. Πριηνεῖς μὲν δὴ ὑπὸ
[7, 5]	Κολοφῶνος ὁρμηθέντες ἀφελόμενοι τοὺς Αἰολεῖς	ἔσχον·	χρόνῳ δὲ ὕστερον καὶ Ἴωνες
[7, 18]	ἄγαλμα τῆς Λαφρίας οἱ Πατρεῖς	ἔσχον.	(ὡσαύτως δὲ καὶ ὅσα ἄλλα
[7, 8]	(Κορίνθιοι δὲ ἀπὸ Μακεδόνων ἐλευθερωθέντες	μετέσχον	αὐτίκα συνεδρίου τοῦ Ἀχαιῶν, μετασχόντες
[7, 8]	ἐς Μακεδονίαν καὶ ἐπὶ Φίλιππον,	μετέσχον	δὲ καὶ στρατείας ἐς Αἰτωλούς,
[7, 2]	Μινύαι συγγενείᾳ τῶν Κόδρου παίδων·	(μετέσχον	δὲ καὶ Φωκεῖς οἱ ἄλλοι
[7, 6]	ἐναντία καὶ Μακεδόνων οἱ Ἀχαιοὶ	μετέσχον,	ἐς δὲ τὴν Θεσσαλίαν καὶ
[7, 7]	Σικυώνιοι συνεδρίου πρῶτοι τοῦ Ἀχαιῶν	μετέσχον,	μετὰ δὲ Σικυωνίους ἐσῄεσαν ἤδη
[7, 15]	χίλιοι, οἳ Κριτολάῳ τοῦ ἔργου	μετέσχον,	προῆλθον μὲν ἄχρι Ἐλατείας τῆς
[7, 14]	πρὸς Ῥωμαίους ἔρως ἔσχε· καὶ	ἔτυχον	γὰρ τότε ἤδη οἱ παρὰ
[7, 14]	τοὺς Σπαρτιάτας οἳ Κορίνθῳ τότε	ἔτυχον	ἐπιδημοῦντες, συνήρπαζον δὲ πάντα τινὰ
[7, 25]	τηνικαῦτα ἀποδημοῦντες ἢ στρατείας ἕνεκα	ἔτυχον	ἢ κατὰ πρόφασιν ἀλλοίαν, μόνοι
[7, 17]	τιμῆς ὡς Δία αὐτῇ νεμεσήσαντα	ὗν	ἐπὶ τὰ ἔργα ἐπιπέμψαι τῶν
[7, 5]	κατὰ τὴν ἄκραν ἔσχεν, ἐνταῦθα	πολὺν	μὲν οἱ Ἐρυθραῖοι πόνον, οὐκ
[7, 23]	παρ´ αὐτῷ· (μετὰ δὲ οὐ	πολὺν	χρόνον οὔτε ὡραῖος ἔτι ἐφαίνετο
[7, 16]	πολιορκίαν καὶ τριβὴν πολέμου καταστάντες·	νῦν	δὲ ἀρχομένων ἔτι ἐνδιδόναι τῶν
[7, 13]	τεῖχος τῆς Σπάρτης {εἰς Σπάρτην}	νῦν	δὲ αὐτίκα τε ἀνεκάλεσεν ἀπὸ
[7, 26]	ὠνόμασται· τὸ δὲ ὄνομα τὸ	νῦν	ἐγένετο Ἰώνων ἐποικούντων, ἐγένετο δὲ
[7, 3]	γῆν τε ἔσχον, ἣν καὶ	νῦν	ἔτι ἔχουσι, καὶ κατεσκευάσαντο ἐν
[7, 2]	ἤγαγεν ἐς τὴν νῆσον τὴν	νῦν	μὲν ἀπὸ τοῦ Θήρα τούτου,
[7, 26]	τε πόλει τὸ ὄνομα τὸ	νῦν	μετέθεντο ἀπὸ τῶν αἰγῶν, καὶ
[7, 1]	ἀπὸ Αἰγιαλέως βασιλεύσαντος ἐν τῇ	νῦν	Σικυωνίᾳ, εἰσὶ δὲ οἵ φασιν
[7, 19]	τό τε ὄνομα ἐτέθη τὸ	νῦν	τῷ ποταμῷ Μείλιχος. ἔγραψαν δὲ
[7, 24]	τοὺς ἔπειτα ἐποίησε. (τὰ μὲν	οὖν	ἄλλα ἐπὶ τοῖς σεισμοῖς, ὅσοι
[7, 9]	δήμου κατάγουσιν ἐς Σπάρτην. τότε	οὖν	ἀναβεβηκότες καὶ οὗτοι παρὰ τὴν
[7, 13]	ἢ συντόνῳ πολιορκίᾳ. (Δαμοκρίτῳ μὲν	οὖν	ἀπαγαγόντι ὀπίσω τὴν στρατιὰν ἐπιβάλλουσιν
[7, 7]	ἄλλοις ἐγένοντο Ἕλλησι. συνέδριόν τε	οὖν	Ἀχαϊκὸν καλούμενον καὶ ἀπὸ κοινοῦ
[7, 13]	ὑπὸ Ῥωμαίων αὐτοὺς ἀπηλλάχθαι. ~(αὖθις	οὖν	ἐκ τῶν ἀντιλογιῶν Λακεδαιμονίοις ὥρμηντο
[7, 11]	πολέμῳ πιεσθέντες μάλιστα Ἑλλήνων. καταφεύγουσιν	οὖν	ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων βουλὴν οἱ
[7, 21]	τελευτὴ σφᾶς παραπλῆγας ἐπελάμβανε. καταφεύγουσιν	οὖν	ἐπὶ τὸ χρηστήριον τὸ ἐν
[7, 5]	ἀναστήσαντα ἐκ τῆς προτέρας· (ἀποστέλλουσιν	οὖν	ἐς Κλάρον θεωροὺς οἱ Σμυρναῖοι
[7, 17]	ἀντὶ Ἑλλάδος σφίσιν ἀντέδωκεν. ἀπιδόντι	οὖν	ἐς τοῦτό μοι τοῦ Νέρωνος
[7, 22]	τῇ Τριτείᾳ νομίζουσιν. (αἵδε μὲν	οὖν	θαλάσσης τέ εἰσιν ἀπωτέρω πόλεις
[7, 24]	μάλιστα τὸν καρπόν. κατὰ ταὐτὰ	οὖν	καὶ τὸν σεισμὸν {εἴτ´} εὐθὺ
[7, 10]	καὶ ἐς τὰ ἄλλα· ἐκέλευσεν	οὖν	καταγνῶναι τοὺς Ἀχαιοὺς θάνατον· εἰ
[7, 19]	τῷ εὑρόντι Ἑλλήνων. ἤνοιξε δ´	οὖν	ὁ Εὐρύπυλος τὴν λάρνακα καὶ
[7, 17]	πατρίδα Πάλειαν θῆκ´ ὀνομαστοτέραν. τοῦτο	οὖν	οὐκ ἄν τινι ἀλογίαν παραστήσειεν,
[7, 11]	ἦρξαν τὴν ἀξίαν. (Σικυώνιοι μὲν	οὖν	οὐκ ἀφικομένοις ἐς καιρὸν τῆς
[7, 15]	ἐς τὴν Ἑλλάδα ἀφῖχθαι. (ἀγγέλους	οὖν	παρὰ τοὺς Ἀχαιοὺς ἀπέστελλεν, ἀφιέναι
[7, 22]	ἑστίαν προσέχονται λύχνοι χαλκοῖ. (ἀφικόμενος	οὖν	περὶ ἑσπέραν ὁ τῷ θεῷ
[7, 26]	ὑπὸ κάλλους κατορθοῦται. ἐγὼ μὲν	οὖν	Πινδάρου τά τε ἄλλα πείθομαι
[7, 27]	Πουλυδάμαντος ἀνικάτου Σκοτόεσσα" (Πελληνεῖς δ´	οὖν	Πρόμαχον τὰ μάλιστα ἄγουσιν ἐν
[7, 19]	ἀποστέλλεσθαι παρὰ ἄνδρα ἔμελλε. (λέγουσιν	οὖν	συμβῆναί ποτε ὡς ἱερᾶσθαι μὲν
[7, 8]	τὸ ἀσφαλέστατον ὀχυρωθέντα. τά τε	οὖν	τείχη τῆς Σπάρτης οἱ Ἀχαιοὶ
[7, 15]	κατὰ τοῦ βυθοῦ. (ἐς μὲν	οὖν	τὴν Κριτολάου τελευτὴν καὶ ἄλλα
[7, 26]	καὶ ἀνάντης ἐστί· μῆκος μὲν	οὖν	τῆς ὁδοῦ τεσσαράκοντά εἰσι στάδιοι,
[7, 26]	καὶ τὸ ἐπίνειον ἔχει ἐς	οὖν	τὸ ἐπίνειον Αἰγειρατῶν δύο καὶ
[7, 4]	ἐμὲ ἔτι πεφυκυίᾳ. εἶναι δ´	οὖν	τὸ ἱερὸν τοῦτο ἐν τοῖς
[7, 7]	μητρὶ αὐτοῦ συνῴκει. πρὸς τοῦτον	οὖν	τὸν Ἀντίγονον καὶ Ἀχαιοὺς ποιησάμενος
[7, 1]	ὄνομα τὸ ἐξ ἀρχῆς· Ὁμήρῳ	γοῦν	ἐν καταλόγῳ τῶν μετὰ Ἀγαμέμνονος
[7, 12]	(οἱ μὲν δὴ δικάζειν Λακεδαιμονίοις	ἠξίουν	καὶ ὑπὲρ τῆς ἑκάστου ψυχῆς,
[7, 10]	ἐδόκει παντάπασιν ἄδικα καὶ αὐτὸν	ἠξίουν	οἱ ἐς τὸν σύλλογον ἐληλυθότες
[7, 9]	ἀρχὰς ἔχοντας ἐς τὸ συνέδριον	ἠξίουν	συγκαλέσαι τοὺς Ἀχαιούς, ἵνα ἐν
[7, 6]	τὸ πρὸς Τροίαν Λακεδαιμονίους Δωριεῖς	ἀπηξίουν	σφίσιν ἡγεῖσθαι. ἐδήλωσαν δὲ καὶ
[7, 26]	γῆν· οἱ δὲ οὐ γὰρ	ἐδόκουν	ἀξιόμαχοι τοῖς Σικυωνίοις εἶναι ἀθροίζουσιν
[7, 1]	μάχῃ, Ἴωνας δὲ Ἀχαιοὶ κρατήσαντες	ἐπολιόρκουν	καταπεφευγότας ἐς Ἑλίκην καὶ ὕστερον
[7, 2]	οἱ νεμόμενοι τὴν χώραν ἦσαν·	ᾤκουν	δὲ καὶ περὶ τὸ ἱερὸν
[7, 3]	τὸν Καλάοντα ποταμόν. (Τέων δὲ	ᾤκουν	μὲν Ὀρχομένιοι Μινύαι σὺν Ἀθάμαντι
[7, 14]	τὸ ἐκτὸς τῆς οἰκίας καὶ	ἐκάλουν	Ἀχαιοὺς ἐς ἐκκλησίαν· οἱ δὲ
[7, 26]	ἐν Εὐβοίᾳ τῷ ὀνόματι Ἑστίαιαν	ἐκάλουν	τῷ ἀρχαίῳ. παρείχετο δὲ ἡ
[7, 9]	τῶν Ἀχαιῶν. (τούτων δὲ πλείονα	ἐνεκάλουν	Ἀχαιοῖς Ἀρεὺς καὶ Ἀλκιβιάδας, {ὡς}
[7, 19]	οὐκ ἐς τὴν Θεσσαλίαν τὸν	πλοῦν	ἐποιεῖτο, ἀλλ´ ἐπί τε Κίρραν
[7, 2]	ναῦς τε διδόασιν ἐς τὸν	πλοῦν	καὶ αὐτοί σφισιν ἐς τὴν
[7, 2]	ἐποίησεν ὁ Μαίανδρος, ἀποτεμόμενος τὸν	ἔσπλουν	τῇ ἰλύι· ὡς δὲ ἐνόστησε
[7, 20]	Μείλιχον ἀστάχυσιν ἐστεφανωμένοι τὰς κεφαλάς·	ἐκόσμουν	δὲ οὕτω καὶ τὸ ἀρχαῖον
[7, 17]	καὶ ἢν κρατήσωσιν, ἐν Ὀλυμπίᾳ	στεφανοῦν	τοῦ Οἰβώτα τὴν εἰκόνα. ~(σταδίους
[7, 9]	καὶ οὐ τὰ πάντα ἀληθῆ	κατηγόρουν	τῶν Ἀχαιῶν. (τούτων δὲ πλείονα
[7, 12]	ψυχῆς, Λακεδαιμόνιοι δὲ οὔτε ἀληθῆ	συνεχώρουν	Δίαιον λέγειν καὶ ἀνάγειν ἤθελον
[7, 26]	καὶ Ὅμηρον ἐν καταλόγῳ τῶν	σὺν	Ἀγαμέμνονί φασιν αὐτῆς ποιήσαντα ἔπος
[7, 3]	δὲ ᾤκουν μὲν Ὀρχομένιοι Μινύαι	σὺν	Ἀθάμαντι ἐς αὐτὴν ἐλθόντες· λέγεται
[7, 3]	Μαντώ, ποιεῖται δὲ καὶ τοὺς	σὺν	αὐτῇ συνοίκους. Μόψος δὲ ὁ
[7, 16]	Ῥωμαίων· ὡς δὲ ἀφίκοντο οἱ	σὺν	αὐτῷ βουλευσόμενοι, ἐνταῦθα δημοκρατίας μὲν
[7, 9]	ὁρίσαι. Ἄππιος δὲ καὶ οἱ	σὺν	αὐτῷ ἔμελλον μὲν οὐδὲ ὀφθέντες
[7, 9]	Ῥωμαίους. Ἄππιος δὲ καὶ οἱ	σὺν	αὐτῷ Λυκόρταν λέγοντα ἐποιοῦντο ἐν
[7, 2]	πόλεων, Νειλεὺς δὲ καὶ ἡ	σὺν	αὐτῷ μοῖρα ἐς Μίλητον. (Μιλήσιοι
[7, 15]	ἐπέπυστο ὡς Μόμμιος καὶ ὁ	σὺν	αὐτῷ στρατὸς ἐπὶ Ἀχαιοὺς ἀφίκοιτο·
[7, 2]	Κρήτης ὁ Μίλητος καὶ ὁ	σὺν	αὐτῷ στρατὸς Μίνω τὸν Εὐρώπης
[7, 14]	ἕλκειν. (Ὀρέστης δὲ καὶ οἱ	σὺν	αὐτῷ τῆς τε τόλμης ἐπέχειν
[7, 9]	δόγμα. Μέτελλος δὲ καὶ οἱ	σὺν	αὐτῷ ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν περιυβρίσθαι
[7, 24]	τὴν ἐς τὸ ἔδαφος ἀνακινοῦσαν,	σὺν	δὲ αὐτῇ καὶ ἄλλο πῆμα
[7, 9]	φεύγοντας ἀναβῆναι πείθουσιν ἐς Ῥώμην·	σὺν	δέ σφισιν ἀνεληλυθότες καὶ αὐτοὶ
[7, 9]	Ἀχαιοῖς δικαστάς, Ἄππιον καὶ ὅσοι	σὺν	ἐκείνῳ πρότερον ἐς τὴν Ἑλλάδα
[7, 3]	τὸ μὲν ἐξ ἀρχῆς ἀφικέσθαι	σὺν	Ἐρύθρῳ τῷ Ῥαδαμάνθυός φασιν ἐκ
[7, 3]	τῶν μετὰ ἅλωσιν Ἰλίου πλανηθέντων	σὺν	Κάλχαντι τούτων τῶν κατειλεγμένων ἐχόντων
[7, 12]	εἶπε, τὰ δὲ ἤκουσεν οὐ	σὺν	κόσμῳ. (καί σφισιν ἀπεκρίνατο ἡ
[7, 8]	καταφεύγουσιν ἐπὶ Μέτελλον καὶ ὅσοι	σὺν	Μετέλλῳ κατὰ πρεσβείαν ἧκον ἐκ
[7, 14]	Φωκεῦσιν ἐκτῖσαι ζημίαν, ὅτι ἐσέβαλον	σὺν	ὅπλοις ἐς γῆν τὴν Φωκίδα,
[7, 1]	τοὺς Ἀχαιῶν λόγους ἀλλὰ ἐπεξελθόντων	σὺν	ὅπλοις, Τισαμενὸς μὲν ἔπεσεν ἐν
[7, 9]	ἐς τὸν σύλλογον αὐτῶν ἐπελθόντες	σὺν	ὀργῇ μᾶλλον ἐποιοῦντο ἢ πειθοῖ
[7, 14]	ᾑρέθη Κριτόλαος. τοῦτον δριμὺς καὶ	σὺν	οὐδενὶ λογισμῷ τὸν Κριτόλαον πολεμεῖν
[7, 24]	καὶ ἐν τῷ οὐρανῷ διαδρομαὶ	σὺν	πολλῇ τῇ φλογί, τὰ δὲ
[7, 6]	οὕτω τὰ Ἑλλήνων. προεστήκεσαν κατ´	ἰσχὺν	οὐδένες ἔτι τοῦ Ἑλληνικοῦ· Λακεδαιμονίους
[7, 19]	Εὐρυπύλου. τὰ δὲ ὅστις τε	ὢν	καὶ καθ´ ἥντινα αἰτίαν ἀφίκετο
[7, 16]	καὶ αὑτῷ κτώμενος περιεποίησέ τε	ὧν	ἦρχε καὶ ἐτελεύτησεν αὐτὸς ἑκουσίως·
[7, 21]	μὲν δὴ ἀπέδειξεν ἔργον ἀνθρώπων	ὧν	ἴσμεν διατεθεὶς ἐς ἔρωτα ἀπλαστότατα·
[7, 25]	χρώμενος, ἐπὶ δὲ τῇ εὐχῇ	λαβὼν	ἀστραγάλους οἱ δὲ ἄφθονοι παρὰ
[7, 27]	ἐπιφθονώτατον παρὰ Ἀλεξάνδρου τοῦ Φιλίππου	λαβών,	τύραννος πατρίδος τῆς αὑτοῦ καταστῆναι.
[7, 7]	ἐς ἄνδρας, παρὰ ἑκόντος Ἀντιγόνου	λαβὼν	φόβον τοῖς πᾶσιν Ἕλλησιν ἐνεποίησε,
[7, 1]	Ἀχαιὸς μὲν ἐκ τοῦ Αἰγιαλοῦ	παραλαβὼν	καὶ ἐξ Ἀθηνῶν ἐπικούρους κατῆλθεν
[7, 27]	ὀνομάζουσι. (γυμνάσιον δὲ ἀρχαῖον ἐς	ἐφήβων	μάλιστα ἀνεῖται μελέτην· οὐδὲ ἐς
[7, 4]	καὶ Ἐπιδαυρίους {ἦν} τὸ πολὺ	ἄγων,	οἳ ὑπὸ Δηιφόντου καὶ Ἀργείων
[7, 16]	τῆς ὑπὲρ Καΐκου Φιλοποίμην στρατιώτας	ἄγων	παρὰ Ἀττάλου. (Μόμμιος μὲν δὴ
[7, 10]	Σαπαίων τὸν βασιλέα Ἀβρούπολιν στράτευμα	ἀγαγὼν	ἐποίησεν ἀναστάτους Ῥωμαίων συμμάχους ὄντας·
[7, 4]	βασιλεύειν δὲ αὐτὸν τῶν καλουμένων	Λελέγων·	Ἀγκαίῳ δὲ τὴν θυγατέρα τοῦ
[7, 27]	καὶ ὕδωρ ἄφθονον ἄνεισιν ἐκ	πηγῶν.	ἄγουσι δὲ καὶ ἑορτὴν τῇ
[7, 27]	καὶ ἐπὶ τῇ μεγίστῃ τῶν	πηγῶν	τοῦ Ἀσκληπιοῦ τὸ ἄγαλμα ἵδρυται.
[7, 25]	τούτων δὲ καὶ Ὅμηρος τῶν	Αἰγῶν	ἐν Ἥρας λόγοις ἐποιήσατο μνήμην,
[7, 26]	τὸ νῦν μετέθεντο ἀπὸ τῶν	αἰγῶν,	καὶ καθότι αὐτῶν ἡ καλλίστη
[7, 18]	πολλοὶ πιεζόμενοι Πάτρας μὲν πλὴν	ὀλίγων	τινῶν ἐκλείπουσιν· οἱ δὲ ἄλλοι
[7, 9]	δὲ καὶ Ἀχαιῶν Λακεδαιμονίοις καὶ	λόγων	ῥηθέντων ὑπὸ ἀμφοτέρων ἐπὶ τῆς
[7, 1]	Ἴωνός τε δὴ ἕνεκα καὶ	ἔργων	ἃ ἔπραξε πολεμαρχῶν Ἀθηναίοις· λέγεται
[7, 6]	μὲν παρὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ τῶν	ἔργων	μάλιστα ὑπῆρχε τῶν ὕστερον, ἀναπαύσασθαι
[7, 2]	καὶ Μινύας τοὺς ἐκβληθέντας ὑπὸ	Πελασγῶν	ἐκ Λήμνου Θήρας ὁ Αὐτεσίωνος
[7, 13]	καὶ οὐ γὰρ εἶχεν ἐκτῖσαι	φεύγων	ᾤχετο ἐκ Πελοποννήσου· Δίαιος δὲ
[7, 1]	πατρῴων· ὁ δὲ ἐς Ἀθήνας	φυγὼν	θυγατέρα Ἐρεχθέως ἠξιώθη λαβεῖν καὶ
[7, 12]	τὸν ὄντα ἔλεγεν Ἀχαιοῖς λόγον,	ψυχαγωγῶν	δὲ αὐτοὺς ἔφασκε παρὰ τῆς
[7, 22]	ἐν τῷ ἄλσει βωμὸς λίθων	λογάδων	ἐστί. πυθέσθαι δὲ οὐκ εἶχον
[7, 9]	τῇ ἐς Ῥωμαίους ἐγίνοντο ὕστεροι	φυγάδων	ἀνθρώπων καὶ οὐ καθαρῶν χεῖρας·
[7, 15]	περὶ Χαιρώνειαν λογάδες κατέστρωντο οἱ	Ἀρκάδων,	ἀναστήσας τὸ στράτευμα ἤλαυνεν ἐπὶ
[7, 15]	μιμούμενος, καὶ Ἀχαιῶν συνέλεγε καὶ	Ἀρκάδων	ἀπὸ τῶν πόλεων τοὺς ἐν
[7, 15]	τελευτὴν καὶ ἄλλα πάρεστιν εἰκάζειν·	Ἀρκάδων	δὲ ἐξεστρατευμένοι λογάδες χίλιοι, οἳ
[7, 7]	αὐτίκα παραβὰς ὅσα ὤμοσεν ἠνδραποδίσατο	Ἀρκάδων	Μεγάλην πόλιν· Λακεδαιμονίοις τε τὸ
[7, 14]	ἀφίκετο μὲν ἐν Τεγέᾳ τῇ	Ἀρκάδων	τοῖς ἀνδράσιν ἐς λόγους ὁ
[7, 9]	ὁ Μεγαλοπολίτης, οὔτε ἀξιώματι οὐδενὸς	Ἀρκάδων	ὕστερος καί τι καὶ φρόνημα
[7, 2]	~(ἔτεσι δὲ οὐ πολλοῖς ὕστερον	Μέδων	καὶ Νειλεὺς πρεσβύτατοι τῶν Κόδρου
[7, 2]	ὑπὸ τοῦ Μέδοντος, ὅτι ὁ	Μέδων	τὸν ἕτερον ἦν τῶν ποδῶν
[7, 6]	κατὰ δὲ τὴν Ξέρξου καὶ	Μήδων	ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα {ὁδὸν} οὔτε
[7, 1]	ἡ τελευτή, τῶν δέ οἱ	παίδων	Ἀχαιὸς μὲν ἐκ τοῦ Αἰγιαλοῦ
[7, 19]	τέως δὲ ὄνομα εἶχεν οὐδέν.	(παίδων	δὲ καὶ παρθένων ὁπόσοι μὲν
[7, 4]	Εὐβοίας. Οἰνοπίωνος δὲ καὶ τῶν	παίδων	ἔλαβεν ὕστερον Ἄμφικλος τὴν ἀρχήν·
[7, 2]	καὶ οἱ λοιποὶ τῶν Κόδρου	παίδων	ἐς ἀποικίαν ἀπεστάλησαν, ἀγαγόντες μὲν
[7, 2]	καὶ Νειλεὺς πρεσβύτατοι τῶν Κόδρου	παίδων	ἐστασίασαν ὑπὲρ τῆς ἀρχῆς, καὶ
[7, 24]	ἔτι παλαιότερα προεκέκριτο ἐκ τῶν	παίδων	ἱερᾶσθαι τῷ Διὶ ὁ νικῶν
[7, 2]	Ὀρχομένιοι Μινύαι συγγενείᾳ τῶν Κόδρου	παίδων·	(μετέσχον δὲ καὶ Φωκεῖς οἱ
[7, 6]	δὲ ὁ πρεσβύτατος τῶν Τισαμενοῦ	παίδων	πρότερον ἔτι διεβεβήκει ναυσὶν ἐς
[7, 1]	Ἄργει καὶ Λακεδαίμονι τῶν Ἀχαιοῦ	παίδων,	τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἐνταῦθα ἐξενίκησεν
[7, 23]	χαλκοῦ καὶ ταῦτα, ἔστι μὲν	Ποσειδῶν	καὶ Ἡρακλῆς, ἐστι δὲ Ζεύς
[7, 25]	(ἐν Κερυνείᾳ δὲ ἱερόν ἐστιν	Εὐμενίδων·	ἱδρύσασθαι δὲ αὐτὸ Ὀρέστην λέγουσιν.
[7, 25]	τε πάγον βωμούς τε θυώδεις	Εὐμενίδων,	ὅθι χρὴ Λακεδαιμονίους ς´ ἱκετεῦσαι
[7, 4]	εἶναι τοῦ βασιλικοῦ τῶν καλουμένων	Μητιονιδῶν	καὶ ὁμοῦ τῇ τέχνῃ τῆς
[7, 3]	ἢ τοῦ γένους βασιλέας τοῦ	Κοδριδῶν	λάβωσιν, οὕτω παρὰ Ἐρυθραίων καὶ
[7, 23]	τε καὶ χειρῶν ἄκρων καὶ	ποδῶν,	ταῦτα δὲ τοῦ Πεντελησίου λίθου
[7, 2]	Μέδων τὸν ἕτερον ἦν τῶν	ποδῶν	χωλός· δόξαν δέ σφισιν ἀνενεγκεῖν
[7, 6]	οὐκ ἀπὸ τοῦ κοινοῦ τοῦ	Λυδῶν	ἀμύναντα Ἕλλησι· τοῦ δὲ Ἀδράστου
[7, 17]	ἐπὶ τὰ ἔργα ἐπιπέμψαι τῶν	Λυδῶν.	(ἐνταῦθα ἄλλοι τε τῶν Λυδῶν
[7, 17]	Λυδῶν. (ἐνταῦθα ἄλλοι τε τῶν	Λυδῶν	καὶ αὐτὸς Ἄττης ἀπέθανεν ὑπὸ
[7, 2]	δὲ τοῦ Καρικοῦ μοῖρα καὶ	Λυδῶν	τὸ πολὺ οἱ νεμόμενοι τὴν
[7, 21]	Καλυδῶνος. ὅτε δὲ ᾠκεῖτο ἔτι	Καλυδών,	ἄλλοι τε Καλυδωνίων ἐγένοντο ἱερεῖς
[7, 24]	Ποσειδῶνος ἐπὶ τοσοῦτον ἐπέσχεν ὁ	κλύδων	ὡς τὰ ἄκρα τῶν δένδρων
[7, 25]	Δάμων Θούριος ἐνίκα τὸ πρῶτον.	Ἑλικαέων	δὲ οὐκέτι ὄντων νέμονται τὴν
[7, 22]	ἔστι μὲν ἱερὸν καλουμένων Μεγίστων	θεῶν,	ἀγάλματα δέ σφισι πηλοῦ πεποιημένα·
[7, 25]	Ἄρειον πάγον καὶ ἐπὶ τῶν	θεῶν	αἳ Σεμναὶ καλοῦνται τοὺς βωμούς.
[7, 22]	καὶ τοῖς πᾶσιν Ἕλλησι τιμὰς	θεῶν	ἀντὶ ἀγαλμάτων εἶχον ἀργοὶ λίθοι.
[7, 21]	τούτῳ τῷ ἄλσει καὶ ναοὶ	θεῶν,	Ἀπόλλωνος, ὁ δὲ Ἀφροδίτης· πεποίηται
[7, 26]	τὴν Φελλόην ἔστιν ἐν τούτοις.	θεῶν	δὲ ἱερὰ Διονύσου καὶ Ἀρτέμιδός
[7, 15]	δὴ ἐπελάμβανε τοὺς Ἀρκάδας ἐκ	θεῶν	δίκη τῶν Ἑλληνικῶν, οἳ ἐν
[7, 15]	(Μέτελλος δὲ οὔτε ἱερὰ ἐμπιπράναι	θεῶν	οὔτε οἰκοδομήματα καθαιρεῖν εἴα, Θηβαίων
[7, 19]	ἀνθρώπων συγχέαι νόμιμα καὶ ἀνατρέψαι	θεῶν	τιμάς, ὅπου καὶ τότε ἐν
[7, 2]	τε ἄλλα ἀγώγιμα καὶ τῶν	θεῶν	φερόμενοι τὰ ἀγάλματα, καὶ ἦν
[7, 17]	γενέσθαι. καὶ ἦν γάρ τις	θεῶν	ᾧ τοῦ Οἰβώτα τελεῖσθαι τὰς
[7, 1]	Ἀργείοις ἰδίᾳ. τότε δὲ ὑπὸ	Δωριέων	ἐκπεπτωκότες ἔκ τε Ἄργους καὶ
[7, 1]	ἐκ Λακεδαίμονος καὶ Ἄργους ὑπὸ	Δωριέων	ἐξεληλάσθαι· (τὰ δὲ ἐς Ἴωνας
[7, 3]	ἦσαν καὶ ἐκ Φλιοῦντος, ὅσοι	Δωριέων	ἐς Πελοπόννησον κατελθόντων ἐξέλιπον τὰς
[7, 1]	καὶ Ἄργος πρὸ τῆς τῶν	Δωριέων	καθόδου μόνοις Πελοποννησίων ὑπῆρξεν Ἀχαιοῖς
[7, 20]	δὲ ἤδη Λακεδαίμονα καὶ Ἄργος	Δωριέων,	ὑφελέσθαι Πρευγένην τῆς Λιμνάτιδος τὸ
[7, 15]	προῆλθον μὲν ἄχρι Ἐλατείας τῆς	Φωκέων	καὶ ἐς τὴν πόλιν ὑπ´
[7, 1]	οὐκ ἄπο γνώμης, καὶ τῶν	Αἰγιαλέων	τὴν ἀρχὴν Ἴων ἔσχεν ἀποθανόντος
[7, 5]	ἐν ταῖς δώδεκα πόλεσιν οὖσαν	Αἰολέων	καὶ οἰκουμένην τῆς χώρας, καθ´
[7, 16]	ἐς ἐμὲ ἔτι λάφυρα Κορίνθια.	(πόλεων	δέ, ὅσαι Ῥωμαίων ἐναντία ἐπολέμησαν,
[7, 7]	αὕτη γὰρ μετὰ Ἑλίκην ἐπικλυσθεῖσαν	πόλεων	ἐν Ἀχαΐᾳ τῶν ἄλλων δόξῃ
[7, 10]	Ῥώμην ἢ ὕστερον ἐκ τῶν	πόλεων	ἐς ἃς ὑπὸ Ῥωμαίων ἐπέμφθησαν,
[7, 10]	Φιλίππου βασιλείαν τοῦ Ἀμύντου Λακεδαίμονα	πόλεων	μόνην οὐ προδοθεῖσαν τῶν ἐν
[7, 2]	ἐτρέποντο ἄλλοι τῶν ἐπὶ θαλάσσῃ	πόλεων,	Νειλεὺς δὲ καὶ ἡ σὺν
[7, 8]	τὸ πολὺ καὶ ἐκ τῶν	πόλεων,	ὅσας εἷλεν ἐν τῇ Ἑλλάδι
[7, 3]	ἐξ ἁπασῶν τῶν ἐν Ἰωνίᾳ	πόλεων	ὅσους δὴ παρὰ ἑκάστων ἐπεισήγαγεν
[7, 15]	συνέλεγε καὶ Ἀρκάδων ἀπὸ τῶν	πόλεων	τοὺς ἐν ἡλικίᾳ· ἐγένετο δέ,
[7, 10]	δῆμον ἔς τε Ἀθήνας καὶ	πόλεων	τῶν ἄλλων τὰς πολλὰς ἐγένοντο
[7, 21]	τὸν Ποσειδῶνα ἵππων τε δωτῆρα	νεῶν	τ´ ἰθυκρηδέμνων" οὕτω διὰ τὴν
[7, 8]	(αὐχοῦντες βασιλεῦσι Μακεδόνες Ἀργεάδῃσιν, ὑμῖν	κοιρανέων	ἀγαθὸν καὶ πῆμα Φίλιππος. ἤτοι
[7, 21]	ὕδατι ἐς τοσοῦτο μέτεστιν ἀληθείας,	Κυανεῶν	δὲ τῶν πρὸς Λυκίᾳ πλησιαίτατα
[7, 26]	τῇ πόλει λόγῳ μὲν τῷ	Πελληνέων	ἀπὸ Πάλλαντος, τῶν Τιτάνων δὲ
[7, 19]	Κομαιθὼ οὔτε παρὰ τῶν ἑαυτοῦ	γονέων	οὔτε παρὰ τῶν Κομαιθοῦς ἥμερον
[7, 7]	οἱ τὴν Ῥωμαίων ἐστὶν εἰργασμένα·	Εὐβοέων	γὰρ Ἑστίαιαν πόλιν καὶ Ἀντίκυραν
[7, 14]	δευτέραν Εὐβοεῦσιν, ἐδῄωσαν γὰρ καὶ	Εὐβοέων	τὴν χώραν, τρίτην δὲ Ἀμφισσεῦσι,
[7, 16]	ἀθύμως μὲν εἶχεν ἐπὶ τῶν	ἱππέων	τῇ τροπῇ, δεξάμενοι δὲ τὴν
[7, 25]	ἐξ Ἀρκαδίας καὶ ὄρους Κερυνείας	ῥέων	Ἀχαιοὺς τοὺς ταύτῃ παρέξεισι. παρὰ
[7, 22]	εἰρημένον. (οὐ πόρρω δὲ τοῦ	Πατρέων	ἄστεως ποταμός τε ὁ Μείλιχος
[7, 18]	ποταμὸς Γλαῦκος ἐκδίδωσιν ἐς θάλασσαν.	Πατρέων	δὲ οἱ τὰ ἀρχαιότατα μνημονεύοντές
[7, 18]	ἔτι ἐν τῇ ἀκροπόλει τῇ	Πατρέων	εἶχε τιμάς. γενέσθαι δὲ ἐπίκλησιν
[7, 18]	περὶ τοὺς ὀγδοήκοντα ἀφέστηκε σταδίους	Πατρέων	ἡ πόλις· οὐ πόρρω δὲ
[7, 23]	ποταμόν. λέγω δὲ τὰ ὑπὸ	Πατρέων	λεγόμενα. καὶ ἤρα γὰρ καὶ
[7, 22]	Αὐγούστου, ὁδὸς δὲ ἐς Φαρὰς	Πατρέων	μὲν ἐκ τοῦ ἄστεως στάδιοι
[7, 25]	πρόφασιν ἀλλοίαν, μόνοι τε οὗτοι	Βουρέων	ἐλείφθησαν καὶ αὐτοὶ τῆς Βούρας
[7, 18]	καὶ τὸν μὲν ἐπιλαμβάνει τὸ	χρεὼν	ἐκπεσόντα τοῦ ἅρματος, Τριπτόλεμος δὲ
[7, 3]	δὲ κατὰ τὴν πορείαν τὸ	χρεὼν	ἐπέλαβεν ἐν τῇ Ἁλιαρτίᾳ. (ἐκπέμψαντος
[7, 1]	μὲν ἐν τῇ Ἀττικῇ τὸ	χρεὼν	ἐπιλαμβάνει, καὶ Ἴωνος ἐν τῷ
[7, 5]	ἀπὸ τῆς θήρας, ἀφικέσθαι πρὸς	Νεμέσεων	λέγουσιν ἱερόν, καὶ πηγῇ τε
[7, 14]	δὲ Ἀμφισσεῦσι, τεμόντες καὶ τὴν	Ἀμφισσέων	περὶ ἀκμὴν σίτου. ~(Ῥωμαῖοι δὲ
[7, 3]	ἐσήγαγε δὲ Ἴωνας ἐς τὴν	Τέων	Ἄποικος ἀπόγονος Μελάνθου τέταρτος, ὃς
[7, 3]	ὁδοῦ, διαβάντι τὸν Καλάοντα ποταμόν.	(Τέων	δὲ ᾤκουν μὲν Ὀρχομένιοι Μινύαι
[7, 15]	χιλίους. Κριτόλαος δὲ οὔτε ὤφθη	ζῶν	μετὰ τὴν μάχην οὔτε ἐν
[7, 20]	ἐκ Μεσόας ἔρχεται τὸ ξόανον	κομίζων	τὸ ἀρχαῖον ἐς τὸ τέμενος
[7, 18]	(Αὔγουστος δὲ ἢ τοῦ παράπλου	νομίζων	κεῖσθαι καλῶς τὰς Πάτρας ἢ
[7, 21]	τὰ μὲν πρὸς τοῦ ναοῦ	λίθων	ἀνέστηκεν αἱμασιά, κατὰ δὲ τὸ
[7, 22]	δὲ ἐν τῷ ἄλσει βωμὸς	λίθων	λογάδων ἐστί. πυθέσθαι δὲ οὐκ
[7, 22]	τῆς ἀγορᾶς ἐπιφραξάμενος τὰ ὦτα·	προελθὼν	δὲ ἐς τὸ ἐκτὸς τὰς
[7, 3]	πλέον· βασιλείαν δὲ Ἰώνων ἡγεμόνες	Δαμασίχθων	λαμβάνει καὶ Πρόμηθος Κόδρου παῖδες.
[7, 2]	Ἀμαζόνων γε ἱδρύθη, Κόρησος δὲ	αὐτόχθων	καὶ Ἔφεσος Καΰστρου δὲ τοῦ
[7, 1]	καὶ τῶν Αἰγιαλέων τὴν ἀρχὴν	Ἴων	ἔσχεν ἀποθανόντος Σελινοῦντος, καὶ Ἑλίκην
[7, 15]	θεῶν οὔτε οἰκοδομήματα καθαιρεῖν εἴα,	Θηβαίων	τε τῶν ἄλλων μήτε ἀποκτεῖναι
[7, 17]	πρὸ τοῦ ἄστεώς ἐστι τοῦ	Δυμαίων	ἐν δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ τάφος
[7, 3]	κατὰ δὲ ὁμολογίαν λαμβάνουσι παρὰ	Κυμαίων·	Ἰώνων δὲ οὐ δεχομένων σφᾶς
[7, 7]	τῷ δὲ Ὀτιλίῳ προσετέτακτο ὑπὸ	Ῥωμαίων	ἀπείργειν ἀπὸ Ἀθηναίων καὶ τοῦ
[7, 13]	(Μέτελλος δὲ ἄνδρας ὑπὸ τῆς	Ῥωμαίων	ἀπεσταλμένους βουλῆς ἐπὶ τὰ ἐν
[7, 14]	ὡς τὰ ἐγνωσμένα ἐπύθοντο ὑπὸ	Ῥωμαίων,	αὐτίκα ἐτρέποντο ἐπὶ τοὺς Σπαρτιάτας
[7, 12]	συνεδρεύειν ἐς τὸ Ἀχαϊκὸν ὑπὸ	Ῥωμαίων	αὐτοὺς ἀπηλλάχθαι. ~(αὖθις οὖν ἐκ
[7, 15]	χωρίῳ τῷ αὐτῷ ἐκτείνοντο ὑπὸ	Ῥωμαίων.	(Ἀχαιοῖς δὲ αὖθις ἐπὶ τὴν
[7, 16]	τὴν ἐμβολὴν τοῦ ὁπλιτικοῦ τοῦ	Ῥωμαίων	βιαζόμενοί τε τῷ πλήθει καὶ
[7, 14]	λόγον, ὡς δίκαια ἡγοῖτο ἡ	Ῥωμαίων	βουλὴ μήτε Λακεδαιμονίους τελεῖν ἐς
[7, 9]	ἀπὸ τοῦ κοινοῦ παρὰ τὴν	Ῥωμαίων	βουλὴν ἀπιέναι πρέσβεις, ἰδίᾳ δὲ
[7, 12]	καὶ ἀνάγειν ἤθελον ἐπὶ τὴν	Ῥωμαίων	βουλήν. Ἀχαιοὶ δὲ ἀντελαμβάνοντο αὖθις
[7, 12]	ἀμφισβητησίμου χώρας καταφεύγουσιν ἐπὶ τὴν	Ῥωμαίων	βουλήν· καταφεύγουσι δὲ αὐτοῖς προεῖπεν
[7, 11]	Ἑλλήνων. καταφεύγουσιν οὖν ἐπὶ τὴν	Ῥωμαίων	βουλὴν οἱ Ὠρώπιοι· καὶ δόξαντες
[7, 10]	ἐς Σαπαίους ἀδίκημα, ἄνδρες τῆς	Ῥωμαίων	βουλῆς δέκα ἐπέμφθησαν καταστησόμενοι πρὸς
[7, 12]	ἕπεσθαι Λακεδαιμόνιοί σφισιν ὑπὸ τῆς	Ῥωμαίων	βουλῆς εἰσιν ἐγνωσμένοι, Λακεδαιμονίους δὲ
[7, 9]	ποιεῖται τὴν πρόσοδον παρὰ τῆς	Ῥωμαίων	βουλῆς ἔχει δόγμα. Μέτελλος δὲ
[7, 11]	Ἀθηναίοις ζημίαν πεντακόσια τάλαντα ἐπιβάλλουσι,	Ῥωμαίων	δὲ ἡ βουλὴ δεηθεῖσιν Ἀθηναίοις
[7, 9]	ἐν τῷ συνεδρίῳ θάνατον ζημίαν.	(Ῥωμαίων	δὲ ἡ βουλὴ πέμπουσιν ἄλλους
[7, 11]	ὑπισχνεῖτο, ἰσχύοντι διὰ φιλίαν τὴν	Ῥωμαίων	ἐν Ἀχαιοῖς μέγιστον. (προσγενομένου δὲ
[7, 16]	λάφυρα Κορίνθια. (πόλεων δέ, ὅσαι	Ῥωμαίων	ἐναντία ἐπολέμησαν, τείχη μὲν ὁ
[7, 8]	Ῥωμαίων μαχεσάμενος γὰρ Φλαμινίου καὶ	Ῥωμαίων	ἐναντία Φίλιππος ἐν Κυνὸς καλουμέναις
[7, 14]	ἀλλὰ ἐς μὲν ἐπήκοον τῶν	Ῥωμαίων	ἔπεμπεν ἀγγέλους κελεύων τοὺς συνέδρους
[7, 10]	τῶν πόλεων ἐς ἃς ὑπὸ	Ῥωμαίων	ἐπέμφθησαν, πρόφασις οὐδεμία ἦν τούτους
[7, 17]	ταύτῃ Σουλπίκιος, ἡγεμὼν καὶ οὗτος	Ῥωμαίων,	ἐπέτρεψε τῇ στρατιᾷ διαρπάσαι τὴν
[7, 16]	ἐχόντων ἀφυλακτότερον ὑπὸ φρονήματος τῶν	Ῥωμαίων,	ἐπιτίθενται {τοῖς} ἐπὶ φυλακῆς αὐτοῖς
[7, 7]	οὐ κατὰ γνώμην οἱ τὴν	Ῥωμαίων	ἐστὶν εἰργασμένα· Εὐβοέων γὰρ Ἑστίαιαν
[7, 8]	τοῦ λόγου τὸ εὐπρεπὲς παρὰ	Ῥωμαίων	εὕρητο εἰρήνην δεήσεσί τε παντοίαις
[7, 16]	τούτων μὲν δὴ ἄφεσιν παρὰ	Ῥωμαίων	εὕροντο Ἕλληνες, ἡγεμὼν δὲ ἔτι
[7, 14]	γὰρ τότε ἤδη οἱ παρὰ	Ῥωμαίων	ἥκοντες τὰ Λακεδαιμονίων καὶ Ἀχαιῶν
[7, 16]	ταχθέντες αὐτίκα ᾤχοντο φεύγοντες, τῆς	Ῥωμαίων	ἵππου μηδὲ τὴν πρώτην ἔφοδον
[7, 8]	στρατιᾷ, συμμάχους τε ἀξιωθησομένους καλεῖσθαι	Ῥωμαίων	καὶ ἅμα εὐνοίᾳ τῇ ἐς
[7, 17]	Νέρωνα ἡ βασιλεία περιῆλθεν ἡ	Ῥωμαίων,	καὶ ἐλεύθερον ὁ Νέρων ἀφίησιν
[7, 8]	ἀπὸ τούτου σύμμαχοί τε ὠνομάζοντο	Ῥωμαίων	καὶ ἐς τὰ πάντα ἦσαν
[7, 9]	οὔτε ἄλλως πάσχοντας δίκαια ὑπὸ	Ῥωμαίων	καὶ ἐς τὸ ἀνωφελὲς προϋπηργμένων
[7, 13]	ἀφίκετο ἐς Μακεδονίαν στρατιά τε	Ῥωμαίων	καὶ ἡγεμὼν ἐπ´ αὐτῇ Μέτελλος,
[7, 13]	τοῦ Φιλίππου πολεμήσοντες ἀφεστηκότι ἀπὸ	Ῥωμαίων.	καὶ ὁ μὲν ἐν Μακεδονίᾳ
[7, 12]	οὐ μετὰ πολὺ ἔφασκεν ὑπὸ	Ῥωμαίων.	(καὶ οἱ μὲν ἀπελθόντες ὑπήγοντο
[7, 16]	τοῦ θυμοῦ, πρίν γε δὴ	Ῥωμαίων	λογάδες χίλιοι προσπεσόντες κατὰ τὰ
[7, 8]	ἡ Μακεδόνων ἀκμὴ καθῄρητο ὑπὸ	Ῥωμαίων	μαχεσάμενος γὰρ Φλαμινίου καὶ Ῥωμαίων
[7, 10]	ἡ Μακεδόνων ἀρχὴ καταλυθεῖσα ὑπὸ	Ῥωμαίων.	(Περσεῖ τῷ Φιλίππου πρὸς Ῥωμαίους
[7, 14]	ἀπῆλθον, ἐντυχόντες κατὰ τὴν ἄνοδον	Ῥωμαίων	πρέσβεσιν ἐπὶ τὰ Λακεδαιμονίων καὶ
[7, 17]	ἀλλαγὴν πρὸς δῆμον ποιησάμενος τὸν	Ῥωμαίων·	Σαρδὼ γὰρ τὴν νῆσον ἐς
[7, 16]	περὶ ὄρθρον ἐς τὸ τῶν	Ῥωμαίων	στράτευμα, ἀποπέμψας δὲ ἐς Μακεδονίαν
[7, 10]	Ἀβρούπολιν στράτευμα ἀγαγὼν ἐποίησεν ἀναστάτους	Ῥωμαίων	συμμάχους ὄντας· Σαπαίων δὲ τούτων
[7, 11]	Ῥωμαίους ἀποστεῖλαι, ἐπετράπη δὲ ὑπὸ	Ῥωμαίων	συνεδρίου τοῦ Ἀχαιῶν ἀποστῆναι. προσεπεστάλη
[7, 12]	δὲ αὐτοὺς ἔφασκε παρὰ τῆς	Ῥωμαίων	σφίσιν ἐφεῖσθαι βουλῆς καὶ θάνατον
[7, 15]	πόλεις ἄλλας ὁπόσας εἴρητο ὑπὸ	Ῥωμαίων,	τῆς τε ἐκ τοῦ χρόνου
[7, 15]	προτέρου σφίσιν ἀπειθείας οὐδεμίαν παρὰ	Ῥωμαίων	ὑπισχνεῖτο ὀργὴν γενήσεσθαι. ἅμα τε
[7, 10]	ἀνέπεμπεν ἐν δικαστηρίῳ κρίσιν τῷ	Ῥωμαίων	ὑφέξοντας. ὃ μή πω κατειλήφει
[7, 16]	ἢ καὶ συμβούλους ἀποσταλῆναι παρὰ	Ῥωμαίων·	ὡς δὲ ἀφίκοντο οἱ σὺν
[7, 11]	τὴν Μεναλκίδου γνώμην ἐκεκύρωτο κατὰ	Ἀθηναίων	ἀμύνειν Ὠρωπίοις. καί τις ἐξαγγέλλει
[7, 12]	οὐδενὶ οἰκείῳ κέρδει πόλει τῇ	Ἀθηναίων	ἀπηχθημένος παυσάμενον {μὲν} τῆς ἀρχῆς
[7, 15]	ἐλευθερίαν ἠφίει, τὸ Μιλτιάδου καὶ	Ἀθηναίων	βούλευμα τὸ πρὸ τοῦ ἔργου
[7, 11]	μὲν δὴ τὰ ἐντεταλμένα ἐποίει,	Ἀθηναίων	δὲ ὁ δῆμος ἀνάγκῃ πλέον
[7, 11]	τῇ φρουρᾷ καὶ οὐ τοῦ	Ἀθηναίων	δήμου τὸ ἁμάρτημα εἶναι· τοὺς
[7, 11]	φιλίᾳ τε καὶ αἰδοῖ τῇ	Ἀθηναίων.	ἐνταῦθα οἱ Ὠρώπιοι Μεναλκίδᾳ, Λακεδαιμονίῳ
[7, 11]	σφᾶς ἐς ὁμολογίαν φρουράν τε	Ἀθηναίων	ἐσελθεῖν ἐς Ὠρωπὸν καὶ ὁμήρους
[7, 1]	βασιλείας πολεμησάντων Ἀθηναίοις Ἐλευσινίων καὶ	Ἀθηναίων	Ἴωνα ἐπαγαγομένων ἐπὶ ἡγεμονίᾳ τοῦ
[7, 3]	οὐ πολλοῖς ὕστερον ἔκ τε	Ἀθηναίων	καὶ ἐκ Βοιωτίας ἀφίκοντο ἄνδρες·
[7, 27]	τῇ ἀκροπόλει τε αὐτὸν τῇ	Ἀθηναίων	καὶ ἐν Πλαταιαῖς ποιῆσαι τῆς
[7, 7]	προσετέτακτο ὑπὸ Ῥωμαίων ἀπείργειν ἀπὸ	Ἀθηναίων	καὶ τοῦ Αἰτωλικοῦ τὸν Φιλίππου
[7, 25]	καὶ ἀθροιζομένων ἐπ´ αὐτοὺς τῶν	Ἀθηναίων	καταφεύγουσιν ἐς τὸν Ἄρειον πάγον
[7, 2]	Μέδοντι ἡ Πυθία βασιλείαν τὴν	Ἀθηναίων.	οὕτω δὴ ὁ Νειλεὺς καὶ
[7, 10]	ἐν Θήβαις. Πελοποννησίων δὲ καὶ	Ἀθηναίων	πολεμησάντων Ξενίας Ἠλεῖος ἐπεχείρησεν Ἦλιν
[7, 16]	διαρπάζοντας δὲ ἔτι εὑρὼν τὸ	Ἀθηναίων	στρατόπεδον καταβάλλει τε ὅσον πέντε
[7, 2]	ἀπεστάλησαν, ἀγαγόντες μὲν καὶ αὐτῶν	Ἀθηναίων	τὸν βουλόμενον, τὸ δὲ πλεῖστόν
[7, 10]	Ἕλληνας φρονῆσαι φιλάνθρωπον, ἐκφοβήσαντες δὲ	Ἀθηναίων	τὸν δῆμον ἔς τε Ἀθήνας
[7, 25]	ἐπιφανεστέρα διὰ τὴν συνοίκησιν τῶν	Μυκηναίων.	(ἐν Κερυνείᾳ δὲ ἱερόν ἐστιν
[7, 3]	μάχῃ Κολοφωνίων τε αὐτῶν καὶ	Σμυρναίων	ἐστὶν ὁ τάφος ἰόντι ἐς
[7, 10]	ἐποίησεν ἀναστάτους Ῥωμαίων συμμάχους ὄντας·	Σαπαίων	δὲ τούτων καὶ Ἀρχίλοχος ἐν
[7, 10]	καὶ ἐπί τε Σαπαίους καὶ	Σαπαίων	τὸν βασιλέα Ἀβρούπολιν στράτευμα ἀγαγὼν
[7, 5]	εἶδεν ὄψιν ὀνείρατος ὡς τὰς	Ἐρυθραίων	γυναῖκας ἀποκείρασθαι δέοι τὰς κόμας
[7, 3]	τοῦ Κοδριδῶν λάβωσιν, οὕτω παρὰ	Ἐρυθραίων	καὶ ἐκ Τέω Δεοίτην καὶ
[7, 5]	ἠπείρου, τοῖς δὲ ἐκ τοῦ	Ἐρυθραίων	λιμένος ἐς νῆσον τὴν Χίων
[7, 9]	κρίσεως ἀπελθόντων κατέγνωστο ὑπὸ τῶν	Ἀχαιῶν	ἀδικεῖν, καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις
[7, 24]	ἐφ´ ἡμῶν ἔτι συνέδριον τὸ	Ἀχαιῶν	ἀθροίζεται, καθότι ἐς Θερμοπύλας τε
[7, 10]	τὰς ἐκεῖ διέπεμψαν πόλεις, καὶ	Ἀχαιῶν	ἄλλοτε ἄλλας ὑπὲρ τῶν ἀνδρῶν
[7, 1]	τοὺς βασιλέας ὑπῄει δέος, μὴ	Ἀχαιῶν	ἀναμιχθέντων αὐτοῖς Τισαμενὸν ἐν κοινῷ
[7, 15]	Φωκεῦσιν ἡ Κριτολάου συμφορὰ καὶ	Ἀχαιῶν	ἀπηγγέλλετο, ἀπελθεῖν ἐκ τῆς Ἐλατείας
[7, 13]	πρὸς τὴν παραίνεσιν ἀνθεστηκότα τὰ	Ἀχαιῶν	ἀπηλλάσσοντο ἐς τὴν Ἀσίαν· Λακεδαιμόνιοι
[7, 11]	δὲ ὑπὸ Ῥωμαίων συνεδρίου τοῦ	Ἀχαιῶν	ἀποστῆναι. προσεπεστάλη δὲ ὑπὸ τῆς
[7, 9]	Ἀχαιῶν ἐκπεπτωκότας, τούτους τε καὶ	Ἀχαιῶν	αὐτῶν τοὺς φεύγοντας ἀναβῆναι πείθουσιν
[7, 17]	ἐποιήσατο μηδενὶ Ὀλυμπικὴν νίκην ἔτι	Ἀχαιῶν	γενέσθαι. καὶ ἦν γάρ τις
[7, 14]	καὶ Ὀρχομενίους Ἀρκάδας συνεδρίου τοῦ	Ἀχαιῶν·	γένους τε γὰρ αὐτοῖς οὐδὲν
[7, 13]	ὅροις μὲν χώρας τῆς Λακωνικῆς,	Ἀχαιῶν	δὲ ἐν τῷ τότε ὑπήκοον.
[7, 16]	τὴν ἐς τὸν θάνατον δειλίαν.	(Ἀχαιῶν	δὲ οἱ ἐς Κόρινθον ἀποσωθέντες
[7, 18]	ὄνομα} αὐτοῖς σφισιν ἐξηγεῖσθαι παρίημι.	(Ἀχαιῶν	δὲ ὕστερον ἐκβαλόντων Ἴωνας, Πατρεὺς
[7, 9]	τε ἀπέφαινε τὰ ὑπὲρ τῶν	Ἀχαιῶν	δίκαια καὶ ὁμοῦ τοῖς λόγοις
[7, 14]	Ῥωμαίων ἥκοντες τὰ Λακεδαιμονίων καὶ	Ἀχαιῶν	δικάσαι ἀφίκετο μὲν ἐν Τεγέᾳ
[7, 6]	Πατρεύς· καί σφισιν ὑπὸ τῶν	Ἀχαιῶν	ἐδόθη κτίσασθαι πόλιν ἐν τῇ
[7, 10]	ἐθέλω μὲν ἐν συνεδρίῳ τῷ	Ἀχαιῶν,	ἐθέλω δὲ καὶ ἐν αὐτοῖς
[7, 10]	λόγον. (τότε δὲ ἐκ τοῦ	Ἀχαιῶν	ἔθνους ὅντινα καὶ ἀναίτιον Καλλικράτης
[7, 13]	στρατηγός, πρότερον δὲ ἔτι τοῦ	Ἀχαιῶν	ἔθνους ὡς ἀνθρώπων ὁ ἀδικώτατος.
[7, 9]	κατὰ τὴν αἰτίαν ταύτην ὑπὸ	Ἀχαιῶν	ἐκπεπτωκότας, τούτους τε καὶ Ἀχαιῶν
[7, 24]	δέ σφισι, καὶ ὡς ὑπὸ	Ἀχαιῶν	ἐκπεσόντες ἐς Ἀθήνας καὶ ὕστερον
[7, 16]	ἐπὶ τῇ Λακεδαιμονίων διαφορᾷ καὶ	Ἀχαιῶν	ἐλθόντα, ἀφίκετο μὲν περὶ ὄρθρον
[7, 1]	ὑποσπόνδους. Τισαμενοῦ δὲ τὸν νεκρὸν	Ἀχαιῶν	ἐν Ἑλίκῃ θαψάντων, ὕστερον χρόνῳ
[7, 12]	θανάτου δίκην· πρεσβεῦσαί τε γὰρ	Ἀχαιῶν	ἐναντία ἔφασκεν αὐτὸν ἐς Ῥώμην
[7, 10]	ἀπετόλμησεν εἰπεῖν ὡς οἱ ἐστρατηγηκότες	Ἀχαιῶν	ἐνέχονται πάντες τῇ αἰτίᾳ· πάντας
[7, 12]	ἐξελέσθαι τὴν Σπάρτην συνεδρίου τοῦ	Ἀχαιῶν.	(ἐνταῦθα ὡς ἀφικνεῖτο ἐς πᾶν
[7, 1]	ἔσχον κράτος, ἐς ὃ ὑπ´	Ἀχαιῶν	ἐξέπεσον καὶ αὐτοὶ καὶ ὁ
[7, 10]	ἐς τὸ συνέδριον ἐσελθεῖν τὸ	Ἀχαιῶν	ἔπεισεν. (ὁ δὲ ὡς ἐς
[7, 15]	ὃς Κριτόλαον καὶ πᾶσαν τὴν	Ἀχαιῶν	ἐπιστάμενος παρασκευὴν κακῶς οὕτως ἀγωνισαμένην
[7, 13]	διαβῆναι, τοῖς ἡγεμόσιν αὐτοὺς τοῖς	Ἀχαιῶν	ἐς λόγους ἐλθεῖν, ὅπλα μὲν
[7, 10]	ἐλάσσονας, οἳ μόνοι περὶ Ἰταλίαν	Ἀχαιῶν	ἔτι ἐλείποντο, ἀφιᾶσιν, ἀποχρώντως κολασθῆναι
[7, 16]	δὲ ἀρχομένων ἔτι ἐνδιδόναι τῶν	Ἀχαιῶν	εὐθὺ Μεγάλης πόλεως ἔφευγεν ὁ
[7, 14]	σφισιν ἄνευ τοῦ κοινοῦ τοῦ	Ἀχαιῶν	ἔφασκε. καὶ οἱ μὲν ἐπεὶ
[7, 8]	Λυκούργου νόμων καταλύσαντες ἐπέταξαν τοῖς	Ἀχαιῶν	ἐφήβοις τὰ αὐτὰ ἐπιτηδεύειν. (ταῦτα
[7, 14]	τε ἐν ἑκάστῃ πόλει τῶν	Ἀχαιῶν	ἔχοντας τὰς ἀρχὰς καὶ Δίαιον
[7, 12]	πλὴν ψυχῆς ἐν συνεδρίῳ τῷ	Ἀχαιῶν.	ἡ μὲν δὴ ταῦτα ἀπεκρίνατο·
[7, 14]	χρόνου τῆς ἀρχῆς στρατηγεῖν ὑπὸ	Ἀχαιῶν	ᾑρέθη Κριτόλαος. τοῦτον δριμὺς καὶ
[7, 13]	ἠθροίζετο ὑπὸ Δαμοκρίτου στρατηγεῖν τηνικαῦτα	Ἀχαιῶν	ᾑρημένου. περὶ δὲ τὸν αὐτὸν
[7, 15]	γὰρ ἐπολιόρκησαν οἱ Θηβαῖοι μετὰ	Ἀχαιῶν	καὶ ἀγῶνος τοῦ πρὸς Σκάρφειαν
[7, 22]	τις ἐγένετο οἰκιστής. (Τρίτεια δέ,	Ἀχαιῶν	καὶ αὕτη πόλις, ἐν μεσογαίῳ
[7, 10]	αἰτίαν ἔχει ταύτην· ἐστρατήγησα μὲν	Ἀχαιῶν	καὶ ἐγώ, ἀδικίας δὲ οὐδὲν
[7, 12]	νόμον· Δίαιος γὰρ ἦρχε τῶν	Ἀχαιῶν	καὶ ἔφασκεν οὐ τῇ Σπάρτῃ,
[7, 16]	τε κατὰ ἔθνος τὰ ἑκάστων,	Ἀχαιῶν	καὶ τὸ ἐν Φωκεῦσιν ἢ
[7, 12]	κατεγνωσμένοι· ἀπεστάλησαν δὲ καὶ ὑπὸ	Ἀχαιῶν	Καλλικράτης ἐς Ῥώμην καὶ Δίαιος
[7, 9]	δὲ τούς τε ἐκβληθέντας ὑπὸ	Ἀχαιῶν	κατάγουσιν ἐς Σπάρτην καὶ ὅσων
[7, 8]	μεγάλως τοῖς ἐπιτάγμασιν ἀχθόμενοι τοῖς	Ἀχαιῶν	καταφεύγουσιν ἐπὶ Μέτελλον καὶ ὅσοι
[7, 15]	γραμμάτων ἃ Μέτελλος ἐπέστελλεν, ἀδικεῖν	Ἀχαιῶν	κατέγνωσαν· καὶ ἦν γὰρ Μόμμιός
[7, 15]	Μακεδονίᾳ τε ὁμοῦ καὶ τὰ	Ἀχαιῶν	κατεργασθῆναι δι´ αὐτοῦ. τούτῳ μὲν
[7, 9]	Ἀχαιῶν μετεῖχον. (ἀντιπρεσβευσαμένων δὲ καὶ	Ἀχαιῶν	Λακεδαιμονίοις καὶ λόγων ῥηθέντων ὑπὸ
[7, 1]	(Ἰώνων δὲ οὐ προσεμένων τοὺς	Ἀχαιῶν	λόγους ἀλλὰ ἐπεξελθόντων σὺν ὅπλοις,
[7, 9]	Ῥωμαίοις συγκείμενα ἦν καὶ Ἀχαιοῖς·	Ἀχαιῶν	μὲν γὰρ εἴρητο ἀπὸ τοῦ
[7, 13]	ᾤχετο ἐκ Πελοποννήσου· Δίαιος δὲ	Ἀχαιῶν	μετὰ Δαμόκριτον στρατηγεῖν ᾑρημένος ἀποστείλαντι
[7, 8]	ἐλευθερωθέντες μετέσχον αὐτίκα συνεδρίου τοῦ	Ἀχαιῶν,	μετασχόντες καὶ πρότερον, ὅτε Ἄρατος
[7, 14]	τε γὰρ αὐτοῖς οὐδὲν τοῦ	Ἀχαιῶν	μετεῖναι καὶ ὕστερον τὰς πόλεις
[7, 9]	τὰς πόλεις ὅσαι συνεδρίου τοῦ	Ἀχαιῶν	μετεῖχον. (ἀντιπρεσβευσαμένων δὲ καὶ Ἀχαιῶν
[7, 7]	λοιπῶν Σικυώνιοι συνεδρίου πρῶτοι τοῦ	Ἀχαιῶν	μετέσχον, μετὰ δὲ Σικυωνίους ἐσῄεσαν
[7, 16]	ἐλευθερίαν ἀφεθέντων καὶ μαχεσαμένων μετὰ	Ἀχαιῶν	μὴ εὐθὺς ὑπὸ τοῦ πολέμου
[7, 18]	χρόνον Πατρεῖς διέβησαν ἐς Αἰτωλίαν	Ἀχαιῶν	μόνοι κατὰ φιλίαν τὴν Αἰτωλῶν,
[7, 20]	Γαλατῶν οἱ Πατρεῖς ἤμυναν Αἰτωλοῖς	Ἀχαιῶν	μόνοι. κεκόσμηται δὲ καὶ ἐς
[7, 18]	Ῥύπας· καὶ ἔδωκε μὲν ἐλευθέροις	Ἀχαιῶν	μόνοις τοῖς Πατρεῦσιν εἶναι, ἔδωκε
[7, 6]	Πατρεῦσιν ἐξηγητὴς τὸν παλαιστὴν Χίλωνα	Ἀχαιῶν	μόνον μετασχεῖν ἔφασκε τοῦ ἔργου
[7, 12]	αὐτῷ καὶ ἀρχῆς διάδοχος τῆς	Ἀχαιῶν	ὁ Δίαιος· τότε δὲ ὑπὲρ
[7, 11]	{ὡς} πλείστας ἀφεῖναι συλλόγου τοῦ	Ἀχαιῶν.	(ὁ μὲν δὴ τὰ ἐντεταλμένα
[7, 10]	χιλίους οἱ ἀναχθέντες. τούτους ὑπὸ	Ἀχαιῶν	οἱ Ῥωμαῖοι προκατεγνῶσθαι νομίζοντες ἔς
[7, 26]	οὗτοι καὶ μοίρας τῆς Ἀργολίδος	Ἀχαιῶν	οἰκοῦσιν ἔσχατοι. τὸ δὲ ὄνομα
[7, 12]	σφίσιν οὐ γενομένης τῆς παρὰ	Ἀχαιῶν,	ὅμως ὑπὸ Μεναλκίδα τὰ χρήματα
[7, 14]	Ὀρέστου λέγοντος οἱ ἄρχοντες τῶν	Ἀχαιῶν	οὐδὲ τὸν πάντα ὑπομείναντες ἀκοῦσαι
[7, 12]	κυρίαν ἄνευ τοῦ κοινοῦ τοῦ	Ἀχαιῶν	παρὰ Ῥωμαίους ἰδίᾳ πρεσβείαν ἀποστέλλειν.
[7, 10]	Περσεῖ χρήματα οἱ δυνατώτατοι τῶν	Ἀχαιῶν	παράσχοιεν, συνάραιντο δὲ καὶ ἐς
[7, 9]	οἱ σὺν αὐτῷ ὑπὸ τῶν	Ἀχαιῶν	περιυβρίσθαι νομίζοντες, ἐπειδὴ ἀφίκοντο ἐς
[7, 17]	ὁ Θηβαῖος καὶ αὖθις ὁ	Ἀχαιῶν	πόλεμος ἐγένετο· ὅτε δὲ καὶ
[7, 7]	σφισιν ἐπῆγον. Πελλήνην μέν γε	Ἀχαιῶν	πόλιν Ἆγις εἷλεν ὁ Εὐδαμίδου
[7, 17]	ποταμῷ ναός ἐστι Λαρισαίας, καὶ	Ἀχαιῶν	πόλις Δύμη σταδίους ὅσον τε
[7, 18]	Πεῖρος ἐς θάλατταν κάτεισι, καὶ	Ἀχαιῶν	πόλις ποτὲ Ὤλενος ᾠκεῖτο παρὰ
[7, 22]	ὑφαίνουσι τὴν ἄλλην. ~(Φαραὶ δέ,	Ἀχαιῶν	πόλις, τελοῦσι μὲν ἐς Πάτρας
[7, 25]	(πρὸς δὲ τῇ Ἀχαϊκῇ Κράθιδι	Ἀχαιῶν	ποτε ᾠκεῖτο Αἰγαὶ πόλις· ἐκλειφθῆναι
[7, 17]	τούτῳ τῷ Οἰβώτα νικήσαντι Ὀλύμπια	Ἀχαιῶν	πρώτῳ γέρας οὐδὲν ἐξαίρετον παρ´
[7, 15]	τοῦ ἐν Μαραθῶνι μιμούμενος, καὶ	Ἀχαιῶν	συνέλεγε καὶ Ἀρκάδων ἀπὸ τῶν
[7, 14]	ὃς ἄλλην ἐκέλευεν ἀναμένειν αὐτοὺς	Ἀχαιῶν	σύνοδον, ἐς μῆνα ἐσομένην ἕκτον·
[7, 12]	προθυμούμενος ἔμελλε Μεναλκίδᾳ καὶ ἀκόντων	Ἀχαιῶν	σωτηρίαν παρέξειν. Ἀχαιοὶ δὲ ἐπὶ
[7, 16]	μὲν ἐς τὸ ἱππικὸν τῶν	Ἀχαιῶν	ταχθέντες αὐτίκα ᾤχοντο φεύγοντες, τῆς
[7, 10]	ἤδη, εἰ Περσεῖ τὰ αὐτὰ	Ἀχαιῶν	τινες ἔπραξαν, ὀνομαστὶ αὐτῶν ἑκάστου
[7, 17]	διαμένει δὲ ἐς ἐμὲ ἔτι	Ἀχαιῶν	τοῖς ἀγωνίζεσθαι μέλλουσι τὰ Ὀλύμπια
[7, 9]	ἔμελλεν οὐ χαλεπῶς Μεσσηνίων καὶ	Ἀχαιῶν	τοῖς φεύγουσι τὰ βουλεύματα ἐς
[7, 16]	Ῥωμαῖοι, διότι ἐχειρώσαντο Ἕλληνας δι´	Ἀχαιῶν	τότε τοῦ Ἑλληνικοῦ προεστηκότων. ὁ
[7, 9]	μὴ ὑπεριδεῖν Λακεδαιμονίων ἤρεσε καὶ	Ἀχαιῶν,	τοὺς δὲ τὰς ἀρχὰς ἔχοντας
[7, 9]	τὰ πάντα ἀληθῆ κατηγόρουν τῶν	Ἀχαιῶν.	(τούτων δὲ πλείονα ἐνεκάλουν Ἀχαιοῖς
[7, 6]	ἐπ´ ἴσης τοῖς κατειλεγμένοις καὶ	Ἀχαιῶν	τῶν ἐκ Λακεδαίμονος Πρευγένης καὶ
[7, 14]	καὶ ἐς Ῥώμην ἄλλους τε	Ἀχαιῶν	τῶν ἐν τέλει καὶ Θεαρίδαν·
[7, 13]	τῆς Σπάρτης πολίσματα ἐς τὴν	Ἀχαιῶν	ὑπηγάγετο εὔνοιαν, ἐσήγαγε δὲ ἐς
[7, 11]	στρατηγοῦντι δὲ ἐν τῷ τότε	Ἀχαιῶν,	ὑπισχνοῦνται δέκα ταλάντων δόσιν, ἤν
[7, 14]	πρέσβεσιν ἐπὶ τὰ Λακεδαιμονίων καὶ	Ἀχαιῶν	ὕστερον ἢ Ὀρέστης ἀπεσταλμένοις, ὀπίσω
[7, 15]	Κόρινθον παρὰ τὸ στρατόπεδον τὸ	Ἀχαιῶν	ᾤχοντο φεύγοντες. (καὶ Μεγαρεῖς μὲν
[7, 2]	(τότε δὲ ὡς ἐκράτησαν τῶν	ἀρχαίων	Μιλησίων οἱ Ἴωνες, τὸ μὲν
[7, 13]	ἀπηλλάχθαι. ~(αὖθις οὖν ἐκ τῶν	ἀντιλογιῶν	Λακεδαιμονίοις ὥρμηντο Ἀχαιοὶ πολεμεῖν, καὶ
[7, 25]	ἐπίτηδες ἐξήγησιν ἔχει τοῦ σχήματος.	(σταδίων	ἐπὶ τὸν Ἡρακλέα ὡς τριάκοντα
[7, 26]	ἐξ Αἰγείρας τῆς ἐπὶ θαλάσσῃ	σταδίων	ἐστὶν εἴκοσιν ὁδὸς καὶ ἑκατόν·
[7, 26]	δὲ ἐκ τοῦ ἐπινείου δύο	σταδίων	καὶ δέκα ἐς τὴν ἄνω
[7, 25]	ὁδὸς δὲ ἀπὸ τοῦ τάφου	σταδίων	ὅσον τριάκοντα ἐπὶ τὸν καλούμενον
[7, 10]	διδόναι δὲ αὐτοὺς ἐν Ἀμφικτύοσιν	εἴων	λόγον. (τότε δὲ ἐκ τοῦ
[7, 26]	εἶναι λέγουσι, δόξῃ δὲ τῇ	Ἀργείων	ἀπὸ ἀνδρὸς Ἀργείου Πέλληνος· Φόρβαντος
[7, 23]	οἱ Αἰγιεῖς, παρακαταθήκη σφίσιν ὑπὸ	Ἀργείων	ἐδόθη τὰ ἀγάλματα. (καὶ αὐτοῖς
[7, 4]	ἄγων, οἳ ὑπὸ Δηιφόντου καὶ	Ἀργείων	ἐκ τῆς Ἐπιδαυρίας ἐξεπεπτώκεσαν· τούτῳ
[7, 3]	Θερσάνδρου δὲ τοῦ Πολυνείκους καὶ	Ἀργείων	ἑλόντων Θήβας {καὶ} ἄλλοι τε
[7, 27]	καὶ ὁ Μύσιος λόγῳ τῷ	Ἀργείων.	ἔστι δὲ ἄλσος ἐν τῷ
[7, 25]	τὸ ἰσχυρὸν οὐκ ἐδύνατο ὑπὸ	Ἀργείων,	(ἐτετείχιστο γὰρ κατὰ ταὐτὰ τῷ
[7, 23]	ἐξ Ἄργους, ὡς μὲν ὁ	Ἀργείων	ἔχει λόγος, ὅτι ἐποιήθησαν ἐν
[7, 23]	τέλος δὲ ἀπαιτεῖσθαι ὑπὸ τῶν	Ἀργείων	καὶ αὐτοὺς τὰ ἐς τὰς
[7, 23]	ἐποιήθησαν ἐν τῇ πόλει τῇ	Ἀργείων,	ὡς δὲ αὐτοὶ λέγουσιν οἱ
[7, 22]	καὶ ἐς τὰ ἔργα ἐπιτηδειότεροι	θηλειῶν	βοῶν εἰσιν, ἐπὶ δὲ τοῖς
[7, 24]	νικῶν κάλλει· ἀρχομένων δὲ αὐτῷ	γενείων	ἐς ἄλλον παῖδα ἡ ἐπὶ
[7, 7]	γε Πελοποννήσῳ Κόρινθος καὶ ἡ	Κορινθίων	ἀκρόπολις ἐτετείχιστο, ἐπὶ δὲ Εὐβοίᾳ
[7, 6]	αὐτῶν οὐδὲν ἤλπιζον, εἰ τὸν	Κορινθίων	ἰσθμὸν ἐκ θαλάσσης τῆς κατὰ
[7, 16]	εὐθύς· ἀπεδίδρασκον δὲ καὶ αὐτῶν	Κορινθίων	οἱ πολλοί. Μόμμιος δὲ τὸ
[7, 3]	δὲ αὐτὴν ὁμοῦ τοῖς Κρησὶ	Λυκίων	καὶ Καρῶν τε καὶ Παμφύλων,
[7, 3]	καὶ Καρῶν τε καὶ Παμφύλων,	Λυκίων	μὲν κατὰ συγγένειαν τὴν Κρητῶν
[7, 10]	ὡς ἐκρατήθησαν, παρὰ τὸ ἔργον,	χιλίων	δὲ φονευθέντων· ἐν Λαμίᾳ δὲ
[7, 10]	Φιλίππου κατήκοοι, ἁλόντων μέν σφισι	δισχιλίων,	ὡς ἐκρατήθησαν, παρὰ τὸ ἔργον,
[7, 16]	μυριάδας δύο προσόντων καὶ τούτοις	τρισχιλίων·	ἐπῆλθον δὲ καὶ τοξόται Κρῆτες
[7, 2]	Σάμον καὶ τὰς προσεχεῖς νήσους·	(Σαμίων	δὲ ἤδη κατεληλυθότων ἐπὶ τὰ
[7, 4]	μετὰ Καρῶν σφᾶς ἐπιβουλεύειν Ἴωσι.	(Σαμίων	δὲ τῶν φευγόντων οἱ μὲν
[7, 10]	Περσῶν Ἴωσι τὰ πράγματα ἐφθάρη	Σαμίων	πλὴν ἑνός τε καὶ δέκα
[7, 1]	ἐν τῷ δήμῳ μνῆμα τῷ	Ποταμίων	ἐστίν· οἱ δὲ ἀπόγονοι τοῦ
[7, 16]	παρέστη τόλμα διεκπαῖσαι διὰ τῶν	πολεμίων	ἄγοντι τοὺς ἱππέας· ὡς δὲ
[7, 27]	τὴν μὲν Ὀλυμπίασι, τρεῖς δ´	Ἰσθμίων	καὶ Νεμέᾳ δύο· καὶ αὐτοῦ
[7, 5]	τοὺς ὀφθαλμούς, ὄνομα δέ οἱ	Φορμίων	ἦν, οὗτος ὁ ἁλιεὺς εἶδεν
[7, 3]	ἐκ τῆς ἠπείρου. τούτων τῶν	Κλαζομενίων	τὸ πολὺ οὐκ Ἴωνες, Κλεωναῖοι
[7, 18]	καὶ ὁποίων Ἡρακλῆς παρ´ αὐτῷ	ξενίων	ἔτυχε. καὶ ὅτι μὲν ἦν
[7, 9]	παντὶ ἀντιβαίνοντος, ἔμελλεν οὐ χαλεπῶς	Μεσσηνίων	καὶ Ἀχαιῶν τοῖς φεύγουσι τὰ
[7, 1]	τῆς Ἴωνος βασιλείας πολεμησάντων Ἀθηναίοις	Ἐλευσινίων	καὶ Ἀθηναίων Ἴωνα ἐπαγαγομένων ἐπὶ
[7, 6]	ἐδήλωσαν δὲ καὶ ἀνὰ χρόνον·	Λακεδαιμονίων	γὰρ ἐς τὸν πρὸς Ἀθηναίους
[7, 25]	τὸ ἐκ Δελφῶν μάντευμα ἤλπιζον·	Λακεδαιμονίων	δὲ ἄνδρες γενόμενοι μὲν ἐντὸς
[7, 9]	Σπαρτιάταις ὁ κύκλος τοῦ ἄστεως.	(Λακεδαιμονίων	δὲ οἱ κατελθόντες, βουλεύοντες παντοῖα
[7, 16]	ἀγόμενος, τὸν πρότερον ἐπὶ τῇ	Λακεδαιμονίων	διαφορᾷ καὶ Ἀχαιῶν ἐλθόντα, ἀφίκετο
[7, 13]	(Μεναλκίδας δὲ ᾕρητο μὲν ὑπὸ	Λακεδαιμονίων	ἐναντία Διαίῳ στρατηγεῖν· ἐχόντων δὲ
[7, 9]	τῇ ἄλλῃ πρεσβείᾳ μὴ ὑπεριδεῖν	Λακεδαιμονίων	ἤρεσε καὶ Ἀχαιῶν, τοὺς δὲ
[7, 14]	οἱ παρὰ Ῥωμαίων ἥκοντες τὰ	Λακεδαιμονίων	καὶ Ἀχαιῶν δικάσαι ἀφίκετο μὲν
[7, 14]	ἄνοδον Ῥωμαίων πρέσβεσιν ἐπὶ τὰ	Λακεδαιμονίων	καὶ Ἀχαιῶν ὕστερον ἢ Ὀρέστης
[7, 14]	ὕστερον οὐ πολλαῖς οἱ Ἀχαιοὶ	Λακεδαιμονίων	μὲν αὐτῶν ὅσους εἶχον συνειληφότες,
[7, 9]	καὶ ἀποθανόντος Νάβιδος παρὰ γνώμην	Λακεδαιμονίων	τοῦ δήμου κατάγουσιν ἐς Σπάρτην.
[7, 13]	τῷ {ἑαυτοῦ νῷ} τότε μὲν	Λακεδαιμονίων	ὡς ἂν ὁ ἀμαθέστατος στρατηγός,
[7, 21]	ᾠκεῖτο ἔτι Καλυδών, ἄλλοι τε	Καλυδωνίων	ἐγένοντο ἱερεῖς τῷ θεῷ καὶ
[7, 26]	καλουμένη ἐγένετο μὲν ὑπὸ τῶν	Σικυωνίων	ἀνάστατος, μνημονεύειν δὲ καὶ Ὅμηρον
[7, 1]	ἐκαλοῦντο Αἰγιαλεῖς, λόγῳ μὲν τῷ	Σικυωνίων	ἀπὸ Αἰγιαλέως βασιλεύσαντος ἐν τῇ
[7, 26]	ἐγένετο δὲ ἐπ´ αἰτίᾳ τοιᾷδε.	Σικυωνίων	ἀφίξεσθαι στρατὸς ἔμελλεν αὐτοῖς πολέμιος
[7, 26]	μεταξὺ καὶ Πελλήνης πόλισμα ὑπήκοον	Σικυωνίων	Δονοῦσσα καλουμένη ἐγένετο μὲν ὑπὸ
[7, 7]	ἐκ Πελλήνης ὑπὸ Ἀράτου καὶ	Σικυωνίων·	Κλεομένης δὲ ὁ Λεωνίδου τοῦ
[7, 23]	ἐπεὶ καὶ ἐν Τιτάνῃ τῆς	Σικυωνίων	τὸ αὐτὸ ἄγαλμα Ὑγείαν τε
[7, 5]	ἔρωτα ᾄδουσιν· ἐν δὲ τῇ	Κολοφωνίων	ἄλσος τε τοῦ Ἀπόλλωνος, δένδρα
[7, 5]	Μιλησίας καὶ ἐν Κλάρῳ τῇ	Κολοφωνίων.	δύο δὲ ἄλλους ἐν Ἰωνίᾳ
[7, 3]	αὐτῶν πλανωμένη μετεπέμψατο ἡγεμόνα παρὰ	Κολοφωνίων	Πάρφορον, καὶ πόλιν κτίσαντες ὑπὸ
[7, 3]	δὲ ἀποθανοῦσιν ἐν τῇ μάχῃ	Κολοφωνίων	τε αὐτῶν καὶ Σμυρναίων ἐστὶν
[7, 18]	ὁ ἐν Ὠλένῳ βασιλεὺς καὶ	ὁποίων	Ἡρακλῆς παρ´ αὐτῷ ξενίων ἔτυχε.
[7, 16]	δὴ μὴ γένοιτο αἰχμάλωτος, τελευτᾷ	πιὼν	φάρμακον, ἐοικυῖαν μὲν παρασχόμενος Μεναλκίδᾳ
[7, 13]	εὕρισκεν ἀφίησιν ἑκουσίως τὴν ψυχὴν	πιὼν	φάρμακον. καὶ Μεκαλκίδᾳ μὲν τέλος
[7, 11]	Ὠρωπὸν καὶ ὁμήρους λαβεῖν παρὰ	Ὠρωπίων	Ἀθηναίους· ἢν δὲ αὖθις ἐς
[7, 20]	Πατρεύς τε καὶ Πρευγένης καὶ	Ἀθερίων,	οἳ Πατρέως ἡλικίαν παιδὸς ἔχοντος
[7, 18]	δὲ καὶ τὰ τέλεια τῶν	θηρίων·	κατατιθέασι δὲ ἐπὶ τὸν βωμὸν
[7, 18]	τρωθῆναι δὲ οὐδένα ὑπὸ τῶν	θηρίων	μνημονεύουσιν. ~(ἔστι δὲ ἐν τῷ
[7, 17]	Σωστράτου· μειράκιον δὲ ἦν τῶν	ἐπιχωρίων,	γενέσθαι δὲ Ἡρακλέους ἐρώμενόν φασιν
[7, 26]	ποιήσαντα δὲ εἶχεν οὐδεὶς τῶν	ἐπιχωρίων	εἰπεῖν· ὅστις δὲ ἤδη τὸν
[7, 27]	ἀνθρώπων. ἱερεῖς δὲ ἄνδρες τῶν	ἐπιχωρίων	εἰσὶ κατὰ δόξαν γένους μάλιστα
[7, 23]	ἐς θάλασσαν. λόγος δὲ τῶν	ἐπιχωρίων	ἐς αὐτόν ἐστι, Σέλεμνον μειράκιον
[7, 25]	εὖ· ἐλέγοντο δὲ ὑπὸ τῶν	ἐπιχωρίων	ἱέρειαι ταῖς Εὐμενίσιν αἱ γυναῖκες
[7, 20]	δὲ καὶ ὁπόσοι δὴ τῶν	ἐπιχωρίων	παῖδες ἐπὶ τὸν Μείλιχον ἀστάχυσιν
[7, 6]	ἐν Βοιωτοῖς· ὁ δὲ τῶν	ἐπιχωρίων	Πατρεῦσιν ἐξηγητὴς τὸν παλαιστὴν Χίλωνα
[7, 27]	νίκης, καὶ ἄνδρες ἀγωνίζονται τῶν	ἐπιχωρίων.	πλησίον δὲ τοῦ Ἀπόλλωνος ναός
[7, 2]	δὲ ὡς ἐκράτησαν τῶν ἀρχαίων	Μιλησίων	οἱ Ἴωνες, τὸ μὲν γένος
[7, 25]	μὲν δὴ ἄλλος στρατὸς τῶν	Πελοποννησίων	ἀπεχώρησεν ἐκ τῆς Ἀττικῆς, ἐπειδὴ
[7, 10]	φερόμενοι τὰ πρῶτα ἐν Θήβαις.	Πελοποννησίων	δὲ καὶ Ἀθηναίων πολεμησάντων Ξενίας
[7, 6]	Κεγχρέαις θάλασσαν. (τοῦτο μὲν δὴ	Πελοποννησίων	ἦν τότε ἁπάντων βούλευμα· ἐπεὶ
[7, 7]	ἐσῄεσαν ἤδη καὶ τῶν ἄλλων	Πελοποννησίων	οἱ μὲν αὐτίκα, οἱ δὲ
[7, 17]	ἔθνος τὸ Ἀττικόν, ἀπὸ τοῦ	Πελοποννησίων	πολέμου καὶ νόσου τῆς λοιμώδους
[7, 1]	τῆς τῶν Δωριέων καθόδου μόνοις	Πελοποννησίων	ὑπῆρξεν Ἀχαιοῖς καλεῖσθαι. Ἄρχανδρος Ἀχαιοῦ
[7, 23]	τῆς λεωφόρου καὶ Σέλεμνος ποταμὸς	κατιὼν	ἐς θάλασσαν. λόγος δὲ τῶν
[7, 26]	δέ τινα τῶν ἐν Ἕλλησι	πολισματίων	ἀφθόνῳ καταρρεῖται τῷ ὕδατι, ἀριθμεῖν
[7, 25]	τὴν πόλιν ἐπιλειπόντων σφᾶς τῶν	σιτίων,	καὶ ἄλλοι μέν τινες ἐς
[7, 8]	ἐν τῷ συνεδρίῳ πολλῶν καὶ	ἐναντίων	ἀλλήλοις, τέλος οἱ εὖνοι Ῥωμαίοις
[7, 5]	Ἐρυθραίων λιμένος ἐς νῆσον τὴν	Χίων	πλέουσι τοῦτό ἐστι μεσαίτατον. ἐπεὶ
[7, 10]	οἰκείοις κέρδεσιν, ἔμελλε καὶ Ἀχαιοῖς	κακῶν	ἄρξειν, οὔποτε ἐκ τοῦ χρόνου
[7, 10]	ὑποχειρίους. ἀρχὴ δέ σφισιν ἐγίνετο	κακῶν	Περσεὺς καὶ ἡ Μακεδόνων ἀρχὴ
[7, 12]	ὠφέλησεν ἄν τι Ἀχαιοὺς ἢ	κακῶν	σφισιν ἐγένετο μειζόνων ἀρχή· Δίαιος
[7, 16]	Δίαιος δὲ Ἀχαιοὺς ἀπολωλεκὼς Μεγαλοπολίταις	κακῶν	τῶν ἐφεστηκότων ἧκεν ἄγγελος, ἀποκτείνας
[7, 24]	καθότι καὶ τὰ ἔργα τῶν	σφαλάκων	ἐκ μυχοῦ τῆς γῆς ἀναπέμπεται·
[7, 7]	καὶ φιλίᾳ κύλικας οὐκ οἴνου,	φαρμάκων	δὲ ἐς ὄλεθρον ἀνθρώποις, ἃ
[7, 21]	ἁψάμενος, γαιήοχον ἐννοσίγαιον ὄμνυθι μηδὲν	ἑκὼν	τὸ ἐμὸν δόλῳ ἅρμα πεδῆσαι"
[7, 8]	τῆς ἀρχῆς Φλαμίνιον. ~(τότε δὲ	ἥκων	ὁ Φλαμίνιος Ἐρέτριάν τε διήρπασε,
[7, 17]	ὄργια ἐτέλει Μητρός, ἐς τοσοῦτο	ἥκων	παρ´ αὐτῇ τιμῆς ὡς Δία
[7, 25]	τὴν ἔσοδον ἐς τὸ ἱερὸν	γυναικῶν	εἰκόνες λίθου τέ εἰσιν εἰργασμέναι
[7, 5]	Θρᾴσσαις ἐς τὸ Ἡράκλειόν ἐστι	γυναικῶν	μόναις, καὶ τὸ καλῴδιον τὸ
[7, 5]	αἱ μὲν δὴ ἀσταὶ τῶν	γυναικῶν	οὐδαμῶς ὑπακούειν τῷ ὀνείρατι ἐβούλοντο·
[7, 27]	σφισι Σύθας, ἔσχατος ποταμῶν τῶν	Ἀχαϊκῶν,	ἐς τὴν Σικυωνίαν ἐκδίδωσι θάλασσαν.
[7, 17]	ὁ Δημητρίου πολεμῶν μόνην τῶν	Ἀχαϊκῶν	ἔσχεν ὑπήκοον, καὶ ἐπὶ τῇ
[7, 24]	παίδων ἱερᾶσθαι τῷ Διὶ ὁ	νικῶν	κάλλει· ἀρχομένων δὲ αὐτῷ γενείων
[7, 17]	αὐτῷ λέγον· (Οἰνία Οἰβώτας στάδιον	νικῶν	ὅδ´ Ἁχαιὸς πατρίδα Πάλειαν θῆκ´
[7, 15]	Ἀρκάδας ἐκ θεῶν δίκη τῶν	Ἑλληνικῶν,	οἳ ἐν Χαιρωνείᾳ Φιλίππου καὶ
[7, 23]	τὰ εἰρημένα, οὐδὲν δέ τι	Φοινίκων	μᾶλλον ἢ καὶ Ἑλλήνων ἔφην
[7, 5]	τοῖς καλουμένοις Αἰγιναίοις οὔτε τῶν	Ἀττικῶν	τοῖς ἀρχαιοτάτοις ἐμφερές, εἰ δέ
[7, 8]	Φιλίππου φρουρᾷ αὐτός τε προσεκάθητο	πολιορκῶν	καὶ παρὰ Ἀχαιοὺς ἅμα ἀποστέλλων
[7, 12]	πυρὸς καῖον καὶ λύκος ἀγριώτερος	λύκων	ἄλλων καὶ ὠκύτερος ἱέραξ ἱέρακος
[7, 18]	καὶ δορκάδας, οἱ δὲ καὶ	λύκων	καὶ ἄρκτων σκύμνους, οἱ δὲ
[7, 18]	καὶ Ἀχαιοὺς τοὺς ἐκ Ῥυπῶν,	καταβαλὼν	ἐς ἔδαφος Ῥύπας· καὶ ἔδωκε
[7, 7]	πρὸς τῷ Εὐρίπῳ, κατὰ δὲ	Θεσσαλῶν	τε αὐτῶν καὶ τοῦ Αἰτωλῶν
[7, 13]	σπονδὰς ὑπερβῆναι καὶ πόλισμα Ἴασον	ἑλὼν	ἐξ ἐπιδρομῆς ἐπόρθησεν, ἐν ὅροις
[7, 7]	Ἀντίκυραν τὴν ἐν τῇ Φωκίδι	ἑλών,	ὑπηκόους κατ´ ἀνάγκην οὔσας Φιλίππου,
[7, 25]	ἔνοχος ἢ καὶ ἀσεβὴς ἐσέλθῃ	θέλων	θεάσασθαι, αὐτίκα λέγεται δείμασιν ἐκτὸς
[7, 4]	ἐκ Κρήτης καὶ ἐς Ἴνυκον	Σικελῶν	πόλιν ἀφικνεῖται παρὰ Κώκαλον, καὶ
[7, 26]	περὶ τὴν Φελλόην ἐς φυτείαν	ἀμπέλων	ἐστὶν ἐπιτήδεια· καὶ ὅσα πετρώδη
[7, 7]	ἐπικλυσθεῖσαν πόλεων ἐν Ἀχαΐᾳ τῶν	ἄλλων	δόξῃ προεῖχεν ἐκ παλαιοῦ καὶ
[7, 19]	δὲ ἐπὶ πολλῶν τε δὴ	ἄλλων	καὶ ἐν τοῖς Μελανίππου παθήμασιν,
[7, 12]	καῖον καὶ λύκος ἀγριώτερος λύκων	ἄλλων	καὶ ὠκύτερος ἱέραξ ἱέρακος πέτεσθαι,
[7, 15]	καθαιρεῖν εἴα, Θηβαίων τε τῶν	ἄλλων	μήτε ἀποκτεῖναι μηδένα μήτε αἱρεῖν
[7, 7]	Σικυωνίους ἐσῄεσαν ἤδη καὶ τῶν	ἄλλων	Πελοποννησίων οἱ μὲν αὐτίκα, οἱ
[7, 10]	τε Ἀθήνας καὶ πόλεων τῶν	ἄλλων	τὰς πολλὰς ἐγένοντο αἴτιοι Μακεδόνων
[7, 11]	τὴν Ἀττικὴν ἔπειθον· ἀνθισταμένων δὲ	ἄλλων	τε αὐτοῖς καὶ οὐχ ἥκιστα
[7, 18]	αὖθις ἐκ τῶν πολισμάτων τῶν	ἄλλων	τοὺς ἄνδρας ἐς τὰς Πάτρας,
[7, 10]	τε καὶ δέκα ἀνδρῶν τῶν	ἄλλων	τριηράρχων τὸ ναυτικὸν τὸ Ἰώνων
[7, 26]	ἡ καλλίστη καὶ ἡγουμένη τῶν	ἄλλων	ὤκλασεν, Ἀρτέμιδος Ἀγροτέρας ἐποιήσαντο ἱερόν,
[7, 8]	πολιορκῶν καὶ παρὰ Ἀχαιοὺς ἅμα	ἀποστέλλων	ἐπήγγελλέ σφισιν ἀφικνεῖσθαι πρὸς Κόρινθον
[7, 23]	ἀληθείας τῷ λόγῳ, τιμιώτερον χρημάτων	πολλῶν	ἐστιν ἀνθρώποις τὸ ὕδωρ τοῦ
[7, 8]	ῥηθέντων δὲ ἐν τῷ συνεδρίῳ	πολλῶν	καὶ ἐναντίων ἀλλήλοις, τέλος οἱ
[7, 19]	ἀπήντησεν οὐδέν. (ἐπέδειξε δὲ ἐπὶ	πολλῶν	τε δὴ ἄλλων καὶ ἐν
[7, 18]	χώρᾳ, βασιλεύοντα αὐτὸν ἀνθρώπων οὐ	πολλῶν.	Τριπτολέμου δὲ ἐκ τῆς Ἀττικῆς
[7, 20]	τῆς ἀγορᾶς τὸ Ὠιδεῖον, καὶ	Ἀπόλλων	ἐνταῦθα ἀνάκειται θέας ἄξιος· ἐποιήθη
[7, 20]	ἱερόν τε Ἀπόλλωνος πεποίηται καὶ	Ἀπόλλων	χαλκοῦς, γυμνὸς ἐσθῆτος· ὑποδήματα δὲ
[7, 3]	ἐπεξίασιν αὐτοῖς οἱ Κρῆτες μετὰ	ὅπλων	καὶ ἀνάγουσιν ὡς τὸν Ῥάκιον·
[7, 25]	ἐστι. τοῖς μὲν δὴ ἀγάλμασι	ξύλων	εἰργασμένοις μέγεθός εἰσιν οὐ μεγάλοι,
[7, 5]	ἐστιν Αἰγύπτιον. σχεδία γὰρ ἦν	ξύλων,	καὶ ἐπ´ αὐτῇ ὁ θεὸς
[7, 18]	βωμοῦ τὰ αὐότατά σφισι τῶν	ξύλων	κεῖται. μηχανῶνται δὲ ὑπὸ τὸν
[7, 20]	δὲ αὐτῷ τοῦ ἐγχειρήματος τῶν	δούλων	τὸν εὐνούστατον. τὸ δὲ ἄγαλμα
[7, 2]	Διδύμους ἐστὶν οὐ πόρρω τῶν	πυλῶν	ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ· τὸ
[7, 16]	μὲν παραυτίκα, ἀναπεπταμένων ὅμως τῶν	πυλῶν,	ἐπεῖχεν ἐς τὴν Κόρινθον παρελθεῖν,
[7, 21]	ἱερὸν ὑπὲρ τὴν ἀκρόπολιν τῶν	πυλῶν	ἐστιν ἐγγὺς αἳ ἐπὶ Μεσάτιν
[7, 15]	τὸ Ἡρακλείας τε μεταξὺ καὶ	Θερμοπυλῶν	τοὺς Ἀχαιοὺς τάξας ἐτόλμησεν ὑπομεῖναι
[7, 5]	Χαλκίς, ἀφ´ ἧς καὶ τῶν	φυλῶν	σφισιν ἡ τρίτη τὸ ὄνομα
[7, 3]	φιλίαν ἐκ παλαιοῦ πρὸς Μίνω,	Παμφύλων	δὲ ὅτι γένους μέτεστιν Ἑλληνικοῦ
[7, 3]	Λυκίων καὶ Καρῶν τε καὶ	Παμφύλων,	Λυκίων μὲν κατὰ συγγένειαν τὴν
[7, 7]	Θεσσαλῶν τε αὐτῶν καὶ τοῦ	Αἰτωλῶν	ἔθνους Μαγνησίαν τὴν ὑπὸ τὸ
[7, 9]	οἳ ἐπὶ τὰ Φιλίππου καὶ	Αἰτωλῶν	ἐναντία καὶ αὖθις Ἀντιόχου στρατεύσαντες
[7, 11]	δὲ ὡς τὸν Γάλλον καὶ	Αἰτωλῶν	οἱ Πλευρῶνα οἰκοῦντες, συντελείας τῆς
[7, 18]	Ἀχαιῶν μόνοι κατὰ φιλίαν τὴν	Αἰτωλῶν,	τὸν πόλεμόν σφισι τὸν πρὸς
[7, 25]	ὀλυμπιάδος ἐπὶ ταῖς ἑκατόν, ἣν	Δάμων	Θούριος ἐνίκα τὸ πρῶτον. Ἑλικαέων
[7, 2]	τοῖς δὲ Φωκεῦσι Φιλογένης καὶ	Δάμων	οἱ Εὐκτήμονος Ἀθηναῖοι ναῦς τε
[7, 22]	τοσοῦτο ὥστε καὶ ἑστιῶνται τῶν	χηραμῶν	ἐντός, καὶ ὁπόσοις ἂν κατὰ
[7, 27]	τοῦτο ποταμός σφισι Σύθας, ἔσχατος	ποταμῶν	τῶν Ἀχαϊκῶν, ἐς τὴν Σικυωνίαν
[7, 16]	ἄφεσιν παρὰ Ῥωμαίων εὕροντο Ἕλληνες,	ἡγεμὼν	δὲ ἔτι καὶ ἐς ἐμὲ
[7, 4]	ἐδέξαντο ἢ εὐνοίᾳ συνοίκους Ἴωνας.	ἡγεμὼν	δὲ ἦν τοῖς Ἴωσι Προκλῆς
[7, 13]	Μακεδονίαν στρατιά τε Ῥωμαίων καὶ	ἡγεμὼν	ἐπ´ αὐτῇ Μέτελλος, Ἀνδρίσκῳ τῷ
[7, 8]	Ἄτταλος τῆς ἐκ Περγάμου συλλεχθείσης	ἡγεμὼν	καὶ ἔτι ἐκ Μυσίας στρατιᾶς·
[7, 17]	ἐπὶ τῇ αἰτίᾳ ταύτῃ Σουλπίκιος,	ἡγεμὼν	καὶ οὗτος Ῥωμαίων, ἐπέτρεψε τῇ
[7, 6]	Ἀθηναίους οὐχ ἧσσον εἶχον γνώμην.	(πολέμων	δὲ τῶν πολεμηθέντων ὕστερον ὑπὸ
[7, 7]	ἀπείρως ἐσχήκεσαν αἵ τε ἐκ	πολέμων	καὶ ἀπὸ τῆς νόσου συμφοραὶ
[7, 17]	Λαρίσου. ταύτην Φίλιππος ὁ Δημητρίου	πολεμῶν	μόνην τῶν Ἀχαϊκῶν ἔσχεν ὑπήκοον,
[7, 24]	πολὺ ἐπιλείπουσιν αἱ πηγαί, καὶ	ἀνέμων	ἔστιν οἷς ἐνέπεσον ἐς τὴν
[7, 27]	ἦν δῆμος, ἔρημον δὲ ἐφ´	ἡμῶν.	ἔστι μὲν δὴ τὸ Ποσείδιον
[7, 24]	ἐς δὲ Αἴγιον καὶ ἐφ´	ἡμῶν	ἔτι συνέδριον τὸ Ἀχαιῶν ἀθροίζεται,
[7, 1]	Ἀχαΐαν δὲ ὄνομα τὸ ἐφ´	ἡμῶν	ἔχουσα ἀπὸ τῶν ἐνοικούντων, αὐτή
[7, 26]	καὶ ἄγαλμα τέχνης τῆς ἐφ´	ἡμῶν·	ἱερᾶται δὲ παρθένος, ἔστ´ ἂν
[7, 5]	δὲ ὁ Φιλίππου τῆς ἐφ´	ἡμῶν	πόλεως ἐγένετο οἰκιστὴς κατ´ ὄψιν
[7, 17]	ὄνομά οἱ μετέθεντο τὸ ἐφ´	ἡμῶν,	σαφῶς δὲ οὐκ οἶδα εἴτε
[7, 20]	Ἀρτέμιδι θύσοντες. (τὰ δὲ ἐφ´	ἡμῶν	στεφάνους μὲν τῶν ἀσταχύων ἀποτίθενται
[7, 22]	δὲ ἄγαλμα λίθου τὸ ἐφ´	ἡμῶν·	τὸ δὲ ἀρχαῖον ἐς Ῥώμην,
[7, 3]	ἔς τε τὰ λοιπά ἐστιν	εὐδαίμων	καὶ λουτρὰ παρέχεται θερμὰ πλεῖστα
[7, 3]	ἐνέμοντο οἱ Κᾶρες, ἐς ὃ	Ἀνδραίμων	σφᾶς ὁ Κόδρου καὶ Ἴωνες
[7, 8]	τοῖς ἐφήβοις ἐκ τῶν Λυκούργου	νόμων	καταλύσαντες ἐπέταξαν τοῖς Ἀχαιῶν ἐφήβοις
[7, 24]	ὁ δὲ δὴ δεύτερος τῶν	σεισμῶν	ἀπώλειάν τε τῶν ἑτοιμοτέρων φέρει
[7, 24]	θεὸς ἐπὶ τοῖς βιαίοις τῶν	σεισμῶν	ἐθέλει προενδείκνυσθαι· (τῆς δὲ κινήσεως
[7, 24]	συνεχεῖς ἢ αὐχμοὶ πρὸ τῶν	σεισμῶν	συμβαίνουσιν ἐπὶ χρόνον πλείονα, καὶ
[7, 18]	ἔκ τε Αἰτωλίας καὶ παρὰ	Ἀκαρνάνων,	τὰ μὲν πολλὰ ἐς τὴν
[7, 22]	Πεῖρος. πρὸς δὲ τῷ ποταμῷ	πλατάνων	ἐστὶν ἄλσος, κοῖλαί τε ὑπὸ
[7, 26]	τῷ Πελληνέων ἀπὸ Πάλλαντος, τῶν	Τιτάνων	δὲ καὶ Πάλλαντα εἶναι λέγουσι,
[7, 18]	Μεσάτει καὶ ἐνταῦθα ἐπιβουλευθέντα ὑπὸ	Τιτάνων	ἐς παντοῖον ἀφικέσθαι κίνδυνον, οὐκ
[7, 19]	εἶχεν οὐδέν. (παίδων δὲ καὶ	παρθένων	ὁπόσοι μὲν ἐς τὴν θεὸν
[7, 16]	τῶν ἐς ἐλευθερίαν ἀφεθέντων καὶ	μαχεσαμένων	μετὰ Ἀχαιῶν μὴ εὐθὺς ὑπὸ
[7, 9]	ὅσαι συνεδρίου τοῦ Ἀχαιῶν μετεῖχον.	(ἀντιπρεσβευσαμένων	δὲ καὶ Ἀχαιῶν Λακεδαιμονίοις καὶ
[7, 16]	Μόμμιος δὲ τὸ μὲν παραυτίκα,	ἀναπεπταμένων	ὅμως τῶν πυλῶν, ἐπεῖχεν ἐς
[7, 11]	ἐσβάλλειν ἐς τὴν Ἀττικὴν ἔπειθον·	ἀνθισταμένων	δὲ ἄλλων τε αὐτοῖς καὶ
[7, 7]	ἰδίᾳ δὲ ἑκάστων κατὰ σφᾶς	συνισταμένων,	οἱ Ἀχαιοὶ μάλιστα ἴσχυον· τυράννων
[7, 27]	ἀποκτείνειεν ὁ Πρόμαχος πλείστους τῶν	ἀντιτεταγμένων.	λέγεται δὲ καὶ ὡς Πουλυδάμαντος
[7, 3]	πλανηθέντων σὺν Κάλχαντι τούτων τῶν	κατειλεγμένων	ἐχόντων Ἐρυθράς, Κλέοπος ὁ Κόδρου
[7, 15]	τοὺς ἐν ἡλικίᾳ· ἐγένετο δέ,	ἀναμεμιγμένων	ὁμοῦ καὶ οἰκετῶν, τὸ ἀθροισθὲν
[7, 9]	Ῥωμαίων καὶ ἐς τὸ ἀνωφελὲς	προϋπηργμένων	σφίσιν ἐς αὐτούς, οἳ ἐπὶ
[7, 18]	ἐπὶ ἐλάφων ὑπὸ τὸ ἅρμα	ἐζευγμένων·	ἐς δὲ τὴν ἐπιοῦσαν τηνικαῦτα
[7, 1]	γένους δόξαν. (Ἰώνων δὲ οὐ	προσεμένων	τοὺς Ἀχαιῶν λόγους ἀλλὰ ἐπεξελθόντων
[7, 1]	Ἀθηναίοις Ἐλευσινίων καὶ Ἀθηναίων Ἴωνα	ἐπαγαγομένων	ἐπὶ ἡγεμονίᾳ τοῦ πολέμου, τὸν
[7, 25]	τε ἑαυτῶν ἀπεληλυθότας αἰσθάνονται καὶ	ἀθροιζομένων	ἐπ´ αὐτοὺς τῶν Ἀθηναίων καταφεύγουσιν
[7, 27]	ἄρρεν. ἐς δὲ τὴν ἐπιοῦσαν	ἀφικομένων	ἐς τὸ ἱερὸν τῶν ἀνδρῶν,
[7, 3]	ᾠκοῦντο αἱ πόλεις· Ἰώνων δὲ	ἀφικομένων	μοῖρα ἐξ αὐτῶν πλανωμένη μετεπέμψατο
[7, 19]	παύσει. Ἰλίου δὲ ἁλούσης καὶ	νεμομένων	τὰ λάφυρα τῶν Ἑλλήνων, Εὐρύπυλος
[7, 12]	δὲ ταράσσουσιν αὐτὴν πολεμήσων ἀφίξεσθαι.	(ἐρομένων	δὲ τῶν γερόντων ὁπόσους ἡγοῖτο
[7, 7]	παρῆν αὐτοῖς. ~(Ἑλλήνων δὲ οὐ	τασσομένων	τηνικαῦτα ἔτι ἐν κοινῷ, ἰδίᾳ
[7, 3]	παρὰ Κυμαίων· Ἰώνων δὲ οὐ	δεχομένων	σφᾶς ἐς Πανιώνιον πρὶν ἢ
[7, 24]	τῷ Διὶ ὁ νικῶν κάλλει·	ἀρχομένων	δὲ αὐτῷ γενείων ἐς ἄλλον
[7, 16]	τριβὴν πολέμου καταστάντες· νῦν δὲ	ἀρχομένων	ἔτι ἐνδιδόναι τῶν Ἀχαιῶν εὐθὺ
[7, 17]	ἀφικομένην δυνάμεως πόλιν ἐπὶ τῶν	καλουμένων	ἡρώων, ὁμοῦ τῇ μεταβολῇ τῇ
[7, 25]	ἐν Τίρυνθι ὑπὸ τῶν Κυκλώπων	καλουμένων,	κατὰ ἀνάγκην δὲ ἐκλείπουσι Μυκηναῖοι
[7, 4]	Ἀγκαῖον, βασιλεύειν δὲ αὐτὸν τῶν	καλουμένων	Λελέγων· Ἀγκαίῳ δὲ τὴν θυγατέρα
[7, 22]	Τριτείᾳ δὲ ἔστι μὲν ἱερὸν	καλουμένων	Μεγίστων θεῶν, ἀγάλματα δέ σφισι
[7, 4]	ὑπῆρχεν εἶναι τοῦ βασιλικοῦ τῶν	καλουμένων	Μητιονιδῶν καὶ ὁμοῦ τῇ τέχνῃ
[7, 24]	τὸ ἄγαλμα οὐδενὶ πλὴν τῶν	ἱερωμένων	ἔστι, δρῶσι δὲ ἄλλα τοιαῦτα·
[7, 10]	ἔσχε. (Μακεδόνων δὲ καὶ Περσέως	κεχειρωμένων	πολέμῳ διὰ τὸ ἐς Σαπαίους
[7, 10]	Καλλικράτους· ἀναστὰς δὲ μετ´ αὐτὸν	Ξένων	ἦν δὲ ὁ Ξένων οὗτος
[7, 10]	αὐτὸν Ξένων ἦν δὲ ὁ	Ξένων	οὗτος οὐκ ἐλαχίστου λόγου παρὰ
[7, 25]	αὐτίκα λέγεται δείμασιν ἐκτὸς τῶν	φρενῶν	γίνεσθαι· καὶ τοῦδε ἕνεκα οὐ
[7, 1]	τοῦ Αἰγιαλοῦ παραλαβὼν καὶ ἐξ	Ἀθηνῶν	ἐπικούρους κατῆλθεν ἐς Θεσσαλίαν καὶ
[7, 24]	ἐς Ἀθήνας καὶ ὕστερον ἐξ	Ἀθηνῶν	ἐς τὰ παραθαλάσσια ἀφίκοντο τῆς
[7, 2]	μιᾷ πρότερον ἢ ἐξέπλευσαν ἐξ	Ἀθηνῶν	Ἴωνες, Λακεδαιμονίους τε καὶ Μινύας
[7, 23]	Φοίνικας {καὶ} τά τε ἄλλα	Ἑλλήνων	βέλτιον καὶ δὴ καὶ Ἀσκληπιῷ
[7, 7]	τοῦ Μακεδόνων πολέμου παρῆν αὐτοῖς.	~(Ἑλλήνων	δὲ οὐ τασσομένων τηνικαῦτα ἔτι
[7, 7]	καὶ ἴσχυεν ἐν τῷ τότε.	Ἑλλήνων	δὲ τῶν λοιπῶν Σικυώνιοι συνεδρίου
[7, 10]	καὶ Ἀλέξανδρος, τοὺς ἀνθεστηκότας σφίσιν	Ἑλλήνων	ἐς Μακεδονίαν ἐβιάσαντο ἀποσταλῆναι, διδόναι
[7, 19]	καὶ νεμομένων τὰ λάφυρα τῶν	Ἑλλήνων,	Εὐρύπυλος ὁ Εὐαίμονος λαμβάνει λάρνακα·
[7, 23]	τι Φοινίκων μᾶλλον ἢ καὶ	Ἑλλήνων	ἔφην τὸν λόγον, ἐπεὶ καὶ
[7, 7]	τῇ Ἀτθίδι συγγραφῇ, ὅσοι τε	Ἑλλήνων	ἢ βαρβάρων ἐναντία Φιλίππου συνήραντο
[7, 6]	Ἄδραστος ἐναντίον Λεοννάτῳ μαχόμενος ὑπὲρ	Ἑλλήνων.	(ἡ δὲ ἐς Θερμοπύλας ἐπὶ
[7, 19]	ὑπὸ Κασσάνδρας συμφορὰν τῷ εὑρόντι	Ἑλλήνων.	ἤνοιξε δ´ οὖν ὁ Εὐρύπυλος
[7, 2]	τοῦ στόλου μετασχόντες ἦσαν οἵδε	Ἑλλήνων,	Θηβαῖοί τε οἱ ὁμοῦ Φιλώτᾳ
[7, 11]	ὑπὸ Μακεδόνων πολέμῳ πιεσθέντες μάλιστα	Ἑλλήνων.	καταφεύγουσιν οὖν ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων
[7, 6]	ἀναθήματι τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ τῶν	Ἑλλήνων	μετῆν ἂν καὶ Ἀχαιοῖς γεγράφθαι.
[7, 7]	ἀεὶ τὸ Ἀχαϊκόν. (Λακεδαιμόνιοι δὲ	Ἑλλήνων	μόνοι διάφοροί τε Ἀχαιοῖς τὰ
[7, 6]	Ἀσίαν, ἐνταῦθα εἶχεν οὕτω τὰ	Ἑλλήνων.	προεστήκεσαν κατ´ ἰσχὺν οὐδένες ἔτι
[7, 15]	ἦν μὲν Λακεδαιμονίοις ὑπὲρ τῶν	Ἑλλήνων	τὰ ἐς Μήδους, ἦν δὲ
[7, 25]	φαίνεται δὲ καὶ ὁ θεὸς	παραινῶν	ὁ ἐν Δωδώνῃ νέμειν ἐς
[7, 2]	γυναῖκας δὲ καὶ θυγατέρας τὰς	ἐκείνων	γαμοῦσι. τοῦ δὲ Νειλέως ὁ
[7, 24]	ἐξ ἀρχῆς καὶ οἱ παρ´	ἐκείνων	διδαχθέντες ἰδέας καταμαθεῖν ἐδυνήθησαν τοσάσδε
[7, 25]	ἀποκτείναντες ἐνομίσθησαν καὶ οἱ ἐξ	ἐκείνων	ἐναγεῖς τῆς θεοῦ. Λακεδαιμονίοις δέ,
[7, 15]	τὰ ἐς Γαλάτας οὐδὲν ἀφανέστερα	ἐκείνων	τολμήματα. (ὑποφεύγοντας δὲ Κριτόλαον καὶ
[7, 18]	πιεζόμενοι Πάτρας μὲν πλὴν ὀλίγων	τινῶν	ἐκλείπουσιν· οἱ δὲ ἄλλοι κατὰ
[7, 21]	ἵππων τε δωτῆρα νεῶν τ´	ἰθυκρηδέμνων"	οὕτω διὰ τὴν ἱππικὴν καὶ
[7, 5]	λουτρά ἐστιν ἐν δὲ αὐτοῖς	Ἀγαμέμνων	ἔχει τιμάς καὶ ἄντρον μητρός
[7, 24]	ἐγένετο τῷ Διὶ ἐπίκλησις, ὅτι	Ἀγαμέμνων	ἤθροισεν ἐς τοῦτο τὸ χωρίον
[7, 21]	ὃς Ἀθηναίοις τοὺς ἀρχαιοτάτους τῶν	ὕμνων	ἐποίησεν, εἶναί φησι τὸν Ποσειδῶνα
[7, 7]	συνισταμένων, οἱ Ἀχαιοὶ μάλιστα ἴσχυον·	τυράννων	τε γὰρ πλὴν Πελλήνης αἱ
[7, 17]	ἔμελλεν οὐ πολλοῖς ὕστερον ἡ	Μακεδόνων	ἀκμὴ καθαιρήσειν· κατέσκηψε δὲ ἐκ
[7, 8]	Φίλιππός τε αὐτὸς καὶ ἡ	Μακεδόνων	ἀκμὴ καθῄρητο ὑπὸ Ῥωμαίων μαχεσάμενος
[7, 10]	ἐγίνετο κακῶν Περσεὺς καὶ ἡ	Μακεδόνων	ἀρχὴ καταλυθεῖσα ὑπὸ Ῥωμαίων. (Περσεῖ
[7, 8]	νεμόμενοι τῆς Εὐρώπης καθεῖλον τὴν	Μακεδόνων	ἀρχὴν καὶ τῶν ἐς τὸ
[7, 7]	(Φίλιππος δὲ ὁ Δημητρίου τὴν	Μακεδόνων	ἀρχήν, ὡς ἀφίκετο ἐς ἄνδρας,
[7, 8]	καὶ οὐ κατὰ γνώμην ὑπὸ	Μακεδόνων	ἀρχομένας· προεωρῶντο δὲ καὶ ὡς
[7, 10]	Ἀρχίλοχος ἐν ἰάμβῳ μνήμην ἔσχε.	(Μακεδόνων	δὲ καὶ Περσέως κεχειρωμένων πολέμῳ
[7, 7]	δὲ οὗτος τηνικαῦτα ἀρχὴν τὴν	Μακεδόνων	εἶχεν, ἐπιτροπεύων Φίλιππον τὸν Δημητρίου
[7, 8]	Κόρινθον συνεπολιόρκησαν. (Κορίνθιοι δὲ ἀπὸ	Μακεδόνων	ἐλευθερωθέντες μετέσχον αὐτίκα συνεδρίου τοῦ
[7, 15]	οἳ ἐν Χαιρωνείᾳ Φιλίππου καὶ	Μακεδόνων	ἐναντία ἀγωνιζομένους ἐγκαταλιπόντες Ἕλληνας τότε
[7, 10]	ἄλλων τὰς πολλὰς ἐγένοντο αἴτιοι	Μακεδόνων	ἐσαχθῆναι φρουράς. βεβαιοῖ δέ μοι
[7, 8]	Ἐρέτριάν τε διήρπασε, τοὺς φρουροῦντας	Μακεδόνων	μάχῃ νικήσας, καὶ αὖθις ἐλάσας
[7, 6]	Χαιρωνείᾳ Φιλίππου τε ἐναντία καὶ	Μακεδόνων	οἱ Ἀχαιοὶ μετέσχον, ἐς δὲ
[7, 10]	πρότερον Ἕλληνας· οὐδὲ γὰρ {παρὰ}	Μακεδόνων	οἱ ἰσχύσαντες μέγιστον, Φίλιππος Ἀμύντου
[7, 6]	δὲ οὔ ποτε ἐκ τοῦ	Μακεδόνων	πολέμου παρῆν αὐτοῖς. ~(Ἑλλήνων δὲ
[7, 11]	Ἀθηναῖοι τηνικαῦτα ἧκον ἅτε ὑπὸ	Μακεδόνων	πολέμῳ πιεσθέντες μάλιστα Ἑλλήνων. καταφεύγουσιν
[7, 8]	καὶ ὡς ἀντὶ Φιλίππου καὶ	Μακεδόνων	Ῥωμαῖοι σφίσι τε ἥκοιεν καὶ
[7, 10]	αἰτίᾳ· πάντας γὰρ φρονῆσαι τὰ	Μακεδόνων	τε καὶ Περσέως. ὁ μὲν
[7, 2]	ἐνταῦθα ἐλθοῦσαι· οὐ μὴν ὑπὸ	Ἀμαζόνων	γε ἱδρύθη, Κόρησος δὲ αὐτόχθων
[7, 2]	ἱκεσίας ἕνεκα καὶ γυναῖκες τοῦ	Ἀμαζόνων	γένους. Ἄνδροκλος δὲ ὁ Κόδρου
[7, 12]	Ἀχαιοὺς ἢ κακῶν σφισιν ἐγένετο	μειζόνων	ἀρχή· Δίαιος δὲ ἐς ἀντιλογίαν
[7, 12]	ἐγκλημάτων μετῆγεν ἐς πραγμάτων ἐλπίδα	μειζόνων,	προφάσει χρώμενος τοιᾷδε ἐς τὴν
[7, 14]	συνέβη φθόνῳ μᾶλλον ἔκ του	δαιμόνων	ἢ τοῖς πολεμήσασι ποιεῖ τὸ
[7, 24]	τὰ διεσπασμένα μᾶλλον ἢ ἀνθρώπων	τεκτόνων·	ὁ δὲ δὴ δεύτερος τῶν
[7, 27]	ἄνδρες μόνον ἀλλὰ καὶ τῶν	κυνῶν	τὸ ἄρρεν. ἐς δὲ τὴν
[7, 3]	ἐλθεῖν, οὐκ ᾠκοῦντο αἱ πόλεις·	Ἰώνων	δὲ ἀφικομένων μοῖρα ἐξ αὐτῶν
[7, 3]	δὲ ὁμολογίαν λαμβάνουσι παρὰ Κυμαίων·	Ἰώνων	δὲ οὐ δεχομένων σφᾶς ἐς
[7, 1]	τε ἀνδραγαθίαν καὶ γένους δόξαν.	(Ἰώνων	δὲ οὐ προσεμένων τοὺς Ἀχαιῶν
[7, 6]	τε γῆν οἱ Ἀχαιοὶ τὴν	Ἰώνων	διελάγχανον καὶ ἐσῳκίζοντο ἐς τὰς
[7, 26]	δὲ ὄνομα τὸ νῦν ἐγένετο	Ἰώνων	ἐποικούντων, ἐγένετο δὲ ἐπ´ αἰτίᾳ
[7, 2]	ἐστιν ἀρχαιότερον ἢ κατὰ τὴν	Ἰώνων	ἐσοίκησιν, πολλῷ δὲ πρεσβύτερα ἔτι
[7, 1]	δὲ ἀπόγονοι τοῦ Ἴωνος τὸ	Ἰώνων	ἔσχον κράτος, ἐς ὃ ὑπ´
[7, 26]	οὐδὲ ὡς ἀεὶ ᾠκεῖτο καὶ	Ἰώνων	ἔτι ἐχόντων τὴν γῆν. τὰ
[7, 3]	οὐδὲν ἔχοντες πλέον· βασιλείαν δὲ	Ἰώνων	ἡγεμόνες Δαμασίχθων λαμβάνει καὶ Πρόμηθος
[7, 6]	αὐτῶν ἐσῳκίζοντο πρότερον ἔτι ὑπὸ	Ἰώνων	οἰκουμένας. (ἦσαν δὲ οἱ τὸ
[7, 17]	ἀρχαιότερα Πάλεια· ἐχόντων δὲ ἔτι	Ἰώνων	ὄνομά οἱ μετέθεντο τὸ ἐφ´
[7, 4]	δὲ ἐν ταῖς νήσοις εἰσὶν	Ἰώνων	πόλεις Σάμος ἡ ὑπὲρ Μυκάλης
[7, 10]	ἄλλων τριηράρχων τὸ ναυτικὸν τὸ	Ἰώνων	προδόντων· (μετὰ δὲ Ἴωνας κεχειρωμένους
[7, 6]	ἀποδέοντά ἐστιν· ~(τότε δὲ ἀπεληλυθότων	Ἰώνων	τήν τε γῆν οἱ Ἀχαιοὶ
[7, 19]	ἦν τὰ παρόντα {τοῖς} ἀνθρώποις.	Ἰώνων	τοῖς Ἀρόην καὶ Ἄνθειαν καὶ
[7, 4]	παρὰ τοῦ κοινοῦ φησι τοῦ	Ἰώνων.	τοσαῦτα εἰρηκότα ἐς Χίους Ἴωνα
[7, 1]	σφισιν ἄνευ πολέμου· τῶν δὲ	Ἰώνων	τοὺς βασιλέας ὑπῄει δέος, μὴ
[7, 2]	Κόδρου οὗτος γὰρ δὴ ἀπεδέδεικτο	Ἰώνων	τῶν ἐς Ἔφεσον πλευσάντων βασιλεύς
[7, 5]	θάλασσαν ἀφίκετο ἡ σχεδία τὴν	Ἰώνων,	φασὶν αὐτὴν ὁρμίσασθαι πρὸς ἄκρᾳ
[7, 22]	ἐς τὰ ἔργα ἐπιτηδειότεροι θηλειῶν	βοῶν	εἰσιν, ἐπὶ δὲ τοῖς ἄλλοις
[7, 20]	ἔσοδος ἐς αὐτὰ διὰ τῶν	στοῶν	ἐστι. τὸ μὲν δὴ ἄγαλμα
[7, 21]	ὀνόματα ποιηταῖς πεποιημένα ἐστὶν ἐς	ἐπῶν	κόσμον καὶ ἰδίᾳ σφίσιν ἐπιχώρια
[7, 7]	τῷ τότε. Ἑλλήνων δὲ τῶν	λοιπῶν	Σικυώνιοι συνεδρίου πρῶτοι τοῦ Ἀχαιῶν
[7, 15]	(τότε δὲ ὡς παρὰ τῶν	κατασκόπων	ἐπυνθάνετο ὁ Κριτόλαος Μέτελλον καὶ
[7, 21]	εἰκάζω. Ὅμηρος μέν γε ἐν	ἵππων	ἄθλοις Μενελάῳ κατὰ τοῦ θεοῦ
[7, 21]	θεοῦ τούτου πρόκλησιν περιέθηκεν ὅρκου·	ἵππων	ἁψάμενος, γαιήοχον ἐννοσίγαιον ὄμνυθι μηδὲν
[7, 21]	ἐποίησεν, εἶναί φησι τὸν Ποσειδῶνα	ἵππων	τε δωτῆρα νεῶν τ´ ἰθυκρηδέμνων"
[7, 23]	Αἴγιον περὶ τοὺς τριάκοντα ἀπέχει	Ῥυπῶν.	(Αἰγίου δὲ τὴν χώραν διέξεισι
[7, 23]	ὀλίγον δὲ ὑπὲρ τὴν λεωφόρον	Ῥυπῶν	ἐστι τὰ ἐρείπια· σταδίους δὲ
[7, 18]	σφισι καὶ Ἀχαιοὺς τοὺς ἐκ	Ῥυπῶν,	καταβαλὼν ἐς ἔδαφος Ῥύπας· καὶ
[7, 25]	τῷ ἐν Τίρυνθι ὑπὸ τῶν	Κυκλώπων	καλουμένων, κατὰ ἀνάγκην δὲ ἐκλείπουσι
[7, 11]	Ἀθηναῖοι δὲ οὐδέτερα ἔφασαν ποιήσειν,	ἀνθρώπων	γὰρ τῶν ἐπὶ τῇ φρουρᾷ
[7, 23]	μὲν γὰρ ἀέρα γένει τε	ἀνθρώπων	εἶναι καὶ πᾶσιν ὁμοίως ζῴοις
[7, 27]	ἐπίκλησιν μὲν Δόλιος, εὐχὰς δὲ	ἀνθρώπων	ἕτοιμος τελέσαι· σχῆμα δὲ αὐτῷ
[7, 27]	ἱερεῦσιν ἄλλῳ γε οὐδενὶ ἔστιν	ἀνθρώπων.	ἱερεῖς δὲ ἄνδρες τῶν ἐπιχωρίων
[7, 9]	ἐς Ῥωμαίους ἐγίνοντο ὕστεροι φυγάδων	ἀνθρώπων	καὶ οὐ καθαρῶν χεῖρας· ὅμως
[7, 21]	καὶ δὴ καὶ Κόρεσος, ὃν	ἀνθρώπων	μάλιστα ἐπέλαβεν ἄδικα ἐξ ἔρωτος
[7, 13]	ἔτι τοῦ Ἀχαιῶν ἔθνους ὡς	ἀνθρώπων	ὁ ἀδικώτατος. ~(ἀφίκοντο δὲ ἐς
[7, 25]	δὲ Ἑλίκην ἐποίησεν ἄδηλον ἐξ	ἀνθρώπων	ὁ θεός, τότε καὶ τὴν
[7, 3]	παρὰ τῆς Μαντοῦς οἵτινές τε	ἀνθρώπων	ὄντες καὶ κατὰ αἰτίαν ἥντινα
[7, 18]	ἐν τῇ χώρᾳ, βασιλεύοντα αὐτὸν	ἀνθρώπων	οὐ πολλῶν. Τριπτολέμου δὲ ἐκ
[7, 17]	Σώστρατον Ἡρακλέους ἔτι ὄντος μετὰ	ἀνθρώπων	οὕτως οἱ τὸν Ἡρακλέα τό
[7, 19]	παθήμασιν, ὡς μέτεστιν ἔρωτι καὶ	ἀνθρώπων	συγχέαι νόμιμα καὶ ἀνατρέψαι θεῶν
[7, 24]	συνδεῖ τὰ διεσπασμένα μᾶλλον ἢ	ἀνθρώπων	τεκτόνων· ὁ δὲ δὴ δεύτερος
[7, 22]	τὰ Ὠλένου παρέξεισιν ἐρείπια, ὑπὸ	ἀνθρώπων	τῶν πρὸς θαλάσσῃ καλούμενος Πεῖρος.
[7, 17]	οὐ τῶν ἐπιτυχόντων εἶναι ταῦτα	ἀνθρώπων,	ψυχῆς δὲ γενναίας ὑπὸ ἀτόπου
[7, 21]	ὁ μὲν δὴ ἀπέδειξεν ἔργον	ἀνθρώπων	ὧν ἴσμεν διατεθεὶς ἐς ἔρωτα
[7, 6]	γὰρ πλοῖα οὐκ ἐχόντων τῶν	βαρβάρων,	δεινὸν ἔσεσθαί σφισιν ἀπ´ αὐτῶν
[7, 7]	συγγραφῇ, ὅσοι τε Ἑλλήνων ἢ	βαρβάρων	ἐναντία Φιλίππου συνήραντο Ἀθηναίοις καὶ
[7, 15]	δίκην εἶχεν. ὡς δὲ πλησίον	Μεγάρων	ἐγίνετο ὁ στρατός, οὔτε ὑπέμειναν
[7, 9]	ὕστεροι φυγάδων ἀνθρώπων καὶ οὐ	καθαρῶν	χεῖρας· ὅμως δὲ εἴκειν σφίσιν
[7, 3]	ἐχόντων δὲ ἔτι τὴν γῆν	Καρῶν	ἀφικέσθαι φασὶν ἐς αὐτὴν πρώτους
[7, 3]	Κρήτης, οἳ Σαρπηδόνι ὁμοῦ ἔφυγον	Καρῶν	δὲ κατὰ φιλίαν ἐκ παλαιοῦ
[7, 4]	Σαμίους· αἰτίαν δὲ ἐπέφερον μετὰ	Καρῶν	σφᾶς ἐπιβουλεύειν Ἴωσι. (Σαμίων δὲ
[7, 3]	ὁμοῦ τοῖς Κρησὶ Λυκίων καὶ	Καρῶν	τε καὶ Παμφύλων, Λυκίων μὲν
[7, 4]	καὶ οὗτος ἐπολέμησεν Ἀβάντων καὶ	Καρῶν	τοῖς οἰκοῦσιν ἐν τῇ νήσῳ,
[7, 12]	ὁπόσους ἡγοῖτο ἀδικεῖν, ἐσπέμπει σφίσι	τεσσάρων	ὀνόματα ἀνδρῶν καὶ εἴκοσι πρωτευόντων
[7, 22]	ἑβδομήκοντα. ποταμὸς δὲ ῥεῖ πλησίον	Φαρῶν	Πίερος, ὁ αὐτὸς ἐμοὶ δοκεῖν
[7, 22]	τε καὶ ἑκατόν εἰσιν ἐκ	Φαρῶν.	πρὶν δὲ ἢ ἐς τὴν
[7, 27]	ἀφικομένων ἐς τὸ ἱερὸν τῶν	ἀνδρῶν,	αἱ γυναῖκές τε ἐς αὐτοὺς
[7, 21]	μὲν καὶ ἐς δὶς τῶν	ἀνδρῶν·	Ἀφροδίτης δέ, εἴπερ ἄλλαις γυναιξί,
[7, 15]	~(Ῥωμαῖοι δὲ παρά τε τῶν	ἀνδρῶν	διδαχθέντες οὓς ἐς τὴν Ἑλλάδα
[7, 12]	ἀδικεῖν, ἐσπέμπει σφίσι τεσσάρων ὀνόματα	ἀνδρῶν	καὶ εἴκοσι πρωτευόντων τὰ πάντα
[7, 10]	τὰ ὀνόματα ἐρεῖν ἔφασκε τῶν	ἀνδρῶν.	λέγειν τε δὴ ἐδόκει παντάπασιν
[7, 10]	Ἀχαιῶν ἄλλοτε ἄλλας ὑπὲρ τῶν	ἀνδρῶν	πρεσβείας τε καὶ ἱκεσίας ἐπιπεμπόντων
[7, 10]	Φιλίππου παρέσχεν ἡ εὐτυχία μικρὰ	ἀνδρῶν	προδοτῶν καὶ οὐκ ἄξια λόγου
[7, 13]	δὲ ἐκ Ῥώμης παρουσίαν τῶν	ἀνδρῶν	προεροῦντας μένειν, οἳ κατὰ τοῦτο
[7, 10]	πλὴν ἑνός τε καὶ δέκα	ἀνδρῶν	τῶν ἄλλων τριηράρχων τὸ ναυτικὸν
[7, 18]	δὲ ἐπὶ τὸν βωμὸν καὶ	δένδρων	καρπὸν τῶν ἡμέρων. (τὸ δὲ
[7, 24]	κλύδων ὡς τὰ ἄκρα τῶν	δένδρων	σύνοπτα εἶναι μόνον. σείσαντος δὲ
[7, 26]	τῷ οἰκήματι ἀνήρ τε ἤδη	γέρων	ἴσα καὶ ὀδυρόμενος καὶ γυναῖκες
[7, 5]	δὲ Ἰωνία παρὲξ τῶν τε	ἱερῶν	καὶ τῆς τοῦ ἀέρος κράσεως
[7, 27]	καὶ ἑορτὴν τῇ Δήμητρι ἐνταῦθα	ἡμερῶν	ἑπτά· (τρίτῃ δὲ ἡμέρᾳ τῆς
[7, 18]	βωμὸν καὶ δένδρων καρπὸν τῶν	ἡμέρων.	(τὸ δὲ ἀπὸ τούτου πῦρ
[7, 17]	ἡ Ῥωμαίων, καὶ ἐλεύθερον ὁ	Νέρων	ἀφίησιν ἁπάντων, ἀλλαγὴν πρὸς δῆμον
[7, 4]	τοσοῦτο ὑπὸ τοῦ Κωκάλου τῶν	θυγατέρων	ἐσπουδάσθη κατὰ τὴν τέχνην, ὡς
[7, 24]	τῶν σεισμῶν ἀπώλειάν τε τῶν	ἑτοιμοτέρων	φέρει καί, ἐφ´ ὅ τι
[7, 9]	Λακεδαιμονίοις καὶ λόγων ῥηθέντων ὑπὸ	ἀμφοτέρων	ἐπὶ τῆς βουλῆς, τοὺς αὐτοὺς
[7, 24]	τῇ φλογί, τὰ δὲ καὶ	ἀστέρων	ὤφθη σχήματα οὔτε ἐγνωσμένα ὑπὸ
[7, 17]	ὀνόματα ἐς ποίησιν ἐπάγεσθαι τῶν	ὑστέρων	καθεστηκός ἐστιν Ἕλλησι, καὶ Ἀμφιάραόν
[7, 26]	αὐτὸν Πεισίστρατον ἢ τῶν τινα	ἑταίρων	μεταποιῆσαι τὸ ὄνομα ὑπὸ ἀγνοίας.
[7, 23]	ξόανον πλὴν προσώπου τε καὶ	χειρῶν	ἄκρων καὶ ποδῶν, ταῦτα δὲ
[7, 5]	καὶ ἠλακάτην ἐν ἑκατέρᾳ τῶν	χειρῶν	ἔχει καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς
[7, 26]	ἄλλα πείθομαι τῇ ᾠδῇ καὶ	Μοιρῶν	τε εἶναι μίαν τὴν Τύχην
[7, 23]	πλὴν προσώπου τε καὶ χειρῶν	ἄκρων	καὶ ποδῶν, ταῦτα δὲ τοῦ
[7, 15]	Σπερχειόν, ἀπέφευγεν ἐς Σκάρφειαν τὴν	Λοκρῶν,	οὐδὲ κατὰ τὸ στενὸν τὸ
[7, 26]	ἱεροῦ τοῦ Διὸς διά τε	ὀρῶν	καὶ ἀνάντης ἐστί· μῆκος μὲν
[7, 27]	ἵδρυται. ποταμοὶ δὲ ἐκ τῶν	ὀρῶν	κατέρχονται τῶν ὑπὲρ τὴν Πελλήνην,
[7, 15]	τὴν Βοιωτίαν καὶ ἐς τῶν	ὀρῶν	τὰ ἄκρα ἀνέφευγον. (Μέτελλος δὲ
[7, 11]	ἡκούσαις ἀξιώματος καὶ ὑπὲρ τῶν	ὅρων	τῆς χώρας τὰ μὲν παλαιότερα
[7, 25]	καὶ δυνατωτέρα τε ἡ Κερύνεια	οἰκητόρων	πλήθει καὶ ἐς τὸ ἔπειτα
[7, 17]	τε αὖθις ὁ Οὐεσπασιανὸς εἶναι	φόρων	καὶ ἀκούειν ἐκέλευσεν ἡγεμόνος, ἀπομεμαθηκέναι
[7, 22]	πλέοντι δὲ ἐς Αἴγιον ἐκ	Πατρῶν	ἄκρα πρῶτόν ἐστιν ὀνομαζομένη Ῥίον,
[7, 22]	ἐστιν ὀνομαζομένη Ῥίον, σταδίους {δὲ}	Πατρῶν	πεντήκοντα ἀπέχουσα, λιμὴν δὲ ὁ
[7, 5]	θαλάσσια, μάλιστα τῶν ἐν Ἰωνίᾳ	λουτρῶν	ὠφέλιμα ἀνθρώποις. Σμυρναίοις δὲ ποταμὸς
[7, 16]	ἐς Συρακούσας, διαρπάζοντας δὲ ἔτι	εὑρὼν	τὸ Ἀθηναίων στρατόπεδον καταβάλλει τε
[7, 22]	ἀπωτέρω τῆς πόλεώς ἐστιν ἄλσος	Διοσκούρων.	δάφναι μάλιστα ἐν αὐτῷ πεφύκασι,
[7, 11]	ὁ μεταξὺ ἤνυστο, καὶ τῶν	φρουρῶν	ἀδικοῦσιν ἄνδρες Ὠρωπίους. οἱ μὲν
[7, 8]	Ἀχαιοὶ Μακεδόσιν ἢ στρατιᾷ τῇ	Σύρων	ἐναντία ἐτάξαντο, φιλίᾳ τῇ πρὸς
[7, 8]	Ῥωμαίοις ἐμαχέσαντο ἐναντία Ἀντιόχου καὶ	Σύρων.	(ὅσα μὲν δὴ Ἀχαιοὶ Μακεδόσιν
[7, 20]	θέας ἄξιος· ἐποιήθη δὲ ἀπὸ	λαφύρων,	ἡνίκα ἐπὶ τὸν στρατὸν τῶν
[7, 18]	ἄλλα τε τῶν ἐκ Καλυδῶνος	λαφύρων	καὶ δὴ καὶ τῆς Λαφρίας
[7, 19]	τὸ ἄγαλμα καὶ αὐτίκα ἦν	ἔκφρων	μετὰ τὴν θέαν· τὰ μὲν
[7, 5]	(Ἴωσι δὲ ἔχει μὲν ἐπιτηδειότατα	ὡρῶν	κράσεως ἡ χώρα, ἔχει δὲ
[7, 21]	δεήσεις τε ποιουμένου πάσας καὶ	δώρων	ὑποσχέσεις παντοίας οὐκ ἐνετρέπετο ἡ
[7, 7]	ὅτι ἐς πλέον ἰσχύος προϊὸν	ἑώρων	ἀεὶ τὸ Ἀχαϊκόν. (Λακεδαιμόνιοι δὲ
[7, 13]	ἔξοδον ἐπὶ Λακεδαίμονα πεποιῆσθαι καὶ	ἑώρων	γὰρ {τὰ} πρὸς τὴν παραίνεσιν
[7, 8]	Ἑλλάδι πολέμῳ παραστησάμενος, ἐξήγαγεν ἐξ	ἁπασῶν	τὰς φρουρὰς κατὰ ὁμολογίαν πρὸς
[7, 3]	Κλέοπος ὁ Κόδρου συλλέξας ἐξ	ἁπασῶν	τῶν ἐν Ἰωνίᾳ πόλεων ὅσους
[7, 12]	Σπάρτῃ, τοῖς δὲ ταράσσουσιν αὐτὴν	πολεμήσων	ἀφίξεσθαι. (ἐρομένων δὲ τῶν γερόντων
[7, 9]	Ἀχαιῶν κατάγουσιν ἐς Σπάρτην καὶ	ὅσων	πρὸ κρίσεως ἀπελθόντων κατέγνωστο ὑπὸ
[7, 27]	τὸν Ὀλυμπικὸν παρὰ βασιλέως τοῦ	Περσῶν	ἀνασωθέντα οἴκαδε. Θεσσαλοὶ δὲ ἡσσηθῆναι
[7, 3]	νῆσον διέβησαν δὴ κατὰ τὸ	Περσῶν	δέος. Ἀλέξανδρος δὲ ἀνὰ χρόνον
[7, 10]	γε Δαρείου τοῦ Ὑστάσπου βασιλεύοντος	Περσῶν	Ἴωσι τὰ πράγματα ἐφθάρη Σαμίων
[7, 5]	ἐν Ἰωνίᾳ ναοὺς ἐπέλαβεν ὑπὸ	Περσῶν	κατακαυθῆναι, τόν τε ἐν Σάμῳ
[7, 12]	{μὲν} ὑπερῆρεν ἀπιστίᾳ, Καλλικράτην, ὃς	ἐλάσσων	παντοίου λήμματος καὶ ἐπὶ οὐδενὶ
[7, 21]	ἐστιν Ἀφροδίτης· τὸ δὲ ἕτερον	τῶν	ἀγαλμάτων γενεᾷ πρότερον ἢ κατ´
[7, 24]	ἱερεῖς αἱρετοὶ γίνονται, καὶ ἑκάτερα	τῶν	ἀγαλμάτων ἐπὶ ταῖς οἰκίαις μένει
[7, 26]	αὐτοῦ τὸν θάνατον οἱ λοιποὶ	τῶν	ἀδελφῶν οἴκαδε ἀπήγγειλαν· καὶ τοῦδε
[7, 25]	αἰσθάνονται καὶ ἀθροιζομένων ἐπ´ αὐτοὺς	τῶν	Ἀθηναίων καταφεύγουσιν ἐς τὸν Ἄρειον
[7, 1]	ἐγένετο οὐκ ἄπο γνώμης, καὶ	τῶν	Αἰγιαλέων τὴν ἀρχὴν Ἴων ἔσχεν
[7, 25]	λέγουσι. τούτων δὲ καὶ Ὅμηρος	τῶν	Αἰγῶν ἐν Ἥρας λόγοις ἐποιήσατο
[7, 26]	ὄνομα τὸ νῦν μετέθεντο ἀπὸ	τῶν	αἰγῶν, καὶ καθότι αὐτῶν ἡ
[7, 7]	Ἑλίκην ἐπικλυσθεῖσαν πόλεων ἐν Ἀχαΐᾳ	τῶν	ἄλλων δόξῃ προεῖχεν ἐκ παλαιοῦ
[7, 15]	οἰκοδομήματα καθαιρεῖν εἴα, Θηβαίων τε	τῶν	ἄλλων μήτε ἀποκτεῖναι μηδένα μήτε
[7, 7]	δὲ Σικυωνίους ἐσῄεσαν ἤδη καὶ	τῶν	ἄλλων Πελοποννησίων οἱ μὲν αὐτίκα,
[7, 10]	ἔς τε Ἀθήνας καὶ πόλεων	τῶν	ἄλλων τὰς πολλὰς ἐγένοντο αἴτιοι
[7, 18]	ἐπανήγαγεν αὖθις ἐκ τῶν πολισμάτων	τῶν	ἄλλων τοὺς ἄνδρας ἐς τὰς
[7, 10]	ἑνός τε καὶ δέκα ἀνδρῶν	τῶν	ἄλλων τριηράρχων τὸ ναυτικὸν τὸ
[7, 26]	αὐτῶν ἡ καλλίστη καὶ ἡγουμένη	τῶν	ἄλλων ὤκλασεν, Ἀρτέμιδος Ἀγροτέρας ἐποιήσαντο
[7, 12]	ἀποστέλλειν. (πόλεμός τε δὴ ἀπὸ	τῶν	ἀμφισβητημάτων τούτων Ἀχαιοῖς καὶ Λακεδαιμονίοις
[7, 27]	ἐπιοῦσαν ἀφικομένων ἐς τὸ ἱερὸν	τῶν	ἀνδρῶν, αἱ γυναῖκές τε ἐς
[7, 21]	ἀριθμὸν μὲν καὶ ἐς δὶς	τῶν	ἀνδρῶν· Ἀφροδίτης δέ, εἴπερ ἄλλαις
[7, 15]	σίτου. ~(Ῥωμαῖοι δὲ παρά τε	τῶν	ἀνδρῶν διδαχθέντες οὓς ἐς τὴν
[7, 10]	αὐτὸς τὰ ὀνόματα ἐρεῖν ἔφασκε	τῶν	ἀνδρῶν. λέγειν τε δὴ ἐδόκει
[7, 10]	καὶ Ἀχαιῶν ἄλλοτε ἄλλας ὑπὲρ	τῶν	ἀνδρῶν πρεσβείας τε καὶ ἱκεσίας
[7, 13]	τὴν δὲ ἐκ Ῥώμης παρουσίαν	τῶν	ἀνδρῶν προεροῦντας μένειν, οἳ κατὰ
[7, 3]	δὲ Λυσιμάχῳ καὶ Μακεδόσι Κολοφώνιοι	τῶν	ἀνοικισθέντων ἐς Ἔφεσον μόνοι, τοῖς
[7, 13]	αὐτοὺς ἀπηλλάχθαι. ~(αὖθις οὖν ἐκ	τῶν	ἀντιλογιῶν Λακεδαιμονίοις ὥρμηντο Ἀχαιοὶ πολεμεῖν,
[7, 27]	Πελληνεῦσιν ἀποκτείνειεν ὁ Πρόμαχος πλείστους	τῶν	ἀντιτεταγμένων. λέγεται δὲ καὶ ὡς
[7, 23]	γίνεσθαι· τέλος δὲ ἀπαιτεῖσθαι ὑπὸ	τῶν	Ἀργείων καὶ αὐτοὺς τὰ ἐς
[7, 2]	ἐγένοντο· (τότε δὲ ὡς ἐκράτησαν	τῶν	ἀρχαίων Μιλησίων οἱ Ἴωνες, τὸ
[7, 20]	δὲ ἐφ´ ἡμῶν στεφάνους μὲν	τῶν	ἀσταχύων ἀποτίθενται παρὰ τῇ θεῷ,
[7, 5]	οὔτε τοῖς καλουμένοις Αἰγιναίοις οὔτε	τῶν	Ἀττικῶν τοῖς ἀρχαιοτάτοις ἐμφερές, εἰ
[7, 27]	ποταμός σφισι Σύθας, ἔσχατος ποταμῶν	τῶν	Ἀχαϊκῶν, ἐς τὴν Σικυωνίαν ἐκδίδωσι
[7, 17]	Φίλιππος ὁ Δημητρίου πολεμῶν μόνην	τῶν	Ἀχαϊκῶν ἔσχεν ὑπήκοον, καὶ ἐπὶ
[7, 1]	ἔν τε Ἄργει καὶ Λακεδαίμονι	τῶν	Ἀχαιοῦ παίδων, τοὺς ἀνθρώπους τοὺς
[7, 9]	πρὸ κρίσεως ἀπελθόντων κατέγνωστο ὑπὸ	τῶν	Ἀχαιῶν ἀδικεῖν, καὶ τὰ ἐπὶ
[7, 9]	λόγῳ τε ἀπέφαινε τὰ ὑπὲρ	τῶν	Ἀχαιῶν δίκαια καὶ ὁμοῦ τοῖς
[7, 6]	ἦν Πατρεύς· καί σφισιν ὑπὸ	τῶν	Ἀχαιῶν ἐδόθη κτίσασθαι πόλιν ἐν
[7, 16]	νῦν δὲ ἀρχομένων ἔτι ἐνδιδόναι	τῶν	Ἀχαιῶν εὐθὺ Μεγάλης πόλεως ἔφευγεν
[7, 14]	τούς τε ἐν ἑκάστῃ πόλει	τῶν	Ἀχαιῶν ἔχοντας τὰς ἀρχὰς καὶ
[7, 12]	εἶναι νόμον· Δίαιος γὰρ ἦρχε	τῶν	Ἀχαιῶν καὶ ἔφασκεν οὐ τῇ
[7, 14]	(ταῦτα Ὀρέστου λέγοντος οἱ ἄρχοντες	τῶν	Ἀχαιῶν οὐδὲ τὸν πάντα ὑπομείναντες
[7, 10]	Ῥωμαίους Περσεῖ χρήματα οἱ δυνατώτατοι	τῶν	Ἀχαιῶν παράσχοιεν, συνάραιντο δὲ καὶ
[7, 9]	καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ὑπὸ	τῶν	Ἀχαιῶν περιυβρίσθαι νομίζοντες, ἐπειδὴ ἀφίκοντο
[7, 16]	οἱ μὲν ἐς τὸ ἱππικὸν	τῶν	Ἀχαιῶν ταχθέντες αὐτίκα ᾤχοντο φεύγοντες,
[7, 9]	οὐ τὰ πάντα ἀληθῆ κατηγόρουν	τῶν	Ἀχαιῶν. (τούτων δὲ πλείονα ἐνεκάλουν
[7, 6]	ἅτε γὰρ πλοῖα οὐκ ἐχόντων	τῶν	βαρβάρων, δεινὸν ἔσεσθαί σφισιν ἀπ´
[7, 20]	λαφύρων, ἡνίκα ἐπὶ τὸν στρατὸν	τῶν	Γαλατῶν οἱ Πατρεῖς ἤμυναν Αἰτωλοῖς
[7, 12]	αὐτὴν πολεμήσων ἀφίξεσθαι. (ἐρομένων δὲ	τῶν	γερόντων ὁπόσους ἡγοῖτο ἀδικεῖν, ἐσπέμπει
[7, 15]	τὴν Ἑλλάδα ἀπέστειλαν καὶ ἐκ	τῶν	γραμμάτων ἃ Μέτελλος ἐπέστελλεν, ἀδικεῖν
[7, 5]	κατάξειν. αἱ μὲν δὴ ἀσταὶ	τῶν	γυναικῶν οὐδαμῶς ὑπακούειν τῷ ὀνείρατι
[7, 3]	Δάμασος καὶ Νάοκλος Κόδρου παῖδες,	τῶν	δὲ Βοιωτῶν Γέρης Βοιωτός· καὶ
[7, 16]	κατὰ κράτος καὶ ἔκαιε Κόρινθον.	(τῶν	δὲ ἐγκαταληφθέντων τὸ μὲν πολὺ
[7, 1]	γενέσθαι σύνοικοί σφισιν ἄνευ πολέμου·	τῶν	δὲ Ἰώνων τοὺς βασιλέας ὑπῄει
[7, 1]	μὲν ἐγένετο ἐνταῦθα ἡ τελευτή,	τῶν	δέ οἱ παίδων Ἀχαιὸς μὲν
[7, 24]	ὁ κλύδων ὡς τὰ ἄκρα	τῶν	δένδρων σύνοπτα εἶναι μόνον. σείσαντος
[7, 20]	κοινωνῆσαι δὲ αὐτῷ τοῦ ἐγχειρήματος	τῶν	δούλων τὸν εὐνούστατον. τὸ δὲ
[7, 1]	οἰκοῦσι καὶ Ἄργος πρὸ τῆς	τῶν	Δωριέων καθόδου μόνοις Πελοποννησίων ὑπῆρξεν
[7, 19]	ἐθέλουσαν ἄγεσθαι Κομαιθὼ οὔτε παρὰ	τῶν	ἑαυτοῦ γονέων οὔτε παρὰ τῶν
[7, 18]	δὲ ὁ Αὔγουστος ἄλλα τε	τῶν	ἐκ Καλυδῶνος λαφύρων καὶ δὴ
[7, 11]	τε αὐτοῖς καὶ οὐχ ἥκιστα	τῶν	ἐκ Λακεδαίμονος, ἀνεχώρησεν ὀπίσω τὸ
[7, 6]	ἴσης τοῖς κατειλεγμένοις καὶ Ἀχαιῶν	τῶν	ἐκ Λακεδαίμονος Πρευγένης καὶ ὁ
[7, 2]	Ἴωνος μετόν, ἀλλὰ Μεσσήνιοι μὲν	τῶν	ἐκ Πύλου τὰ πρὸς Κόδρου
[7, 12]	βουλῆς καὶ θάνατον ἀνδρὸς καταγνῶναι	τῶν	ἐκ Σπάρτης. (οἱ μὲν δὴ
[7, 15]	τοὺς Ἀρκάδας ἐκ θεῶν δίκη	τῶν	Ἑλληνικῶν, οἳ ἐν Χαιρωνείᾳ Φιλίππου
[7, 19]	ἁλούσης καὶ νεμομένων τὰ λάφυρα	τῶν	Ἑλλήνων, Εὐρύπυλος ὁ Εὐαίμονος λαμβάνει
[7, 6]	τῷ ἀναθήματι τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ	τῶν	Ἑλλήνων μετῆν ἂν καὶ Ἀχαιοῖς
[7, 15]	ἔνθα ἦν μὲν Λακεδαιμονίοις ὑπὲρ	τῶν	Ἑλλήνων τὰ ἐς Μήδους, ἦν
[7, 20]	ἐς ἄλλα τὸ Ὠιδεῖον ἀξιολογώτατα	τῶν	ἐν Ἕλλησι, πλήν γε δὴ
[7, 26]	ὗς ἄγριοι· (εἰ δέ τινα	τῶν	ἐν Ἕλλησι πολισματίων ἀφθόνῳ καταρρεῖται
[7, 10]	Λακεδαίμονα πόλεων μόνην οὐ προδοθεῖσαν	τῶν	ἐν Ἕλλησιν εὕροι τις ἄν·
[7, 23]	ἐνταῦθα, Ἀργυρᾶν δὲ εἶναι μὲν	τῶν	ἐν θαλάσσῃ νυμφῶν, ἐρασθεῖσαν δὲ
[7, 5]	τοῦ ἄλσους Ἄλης ποταμὸς ψυχρότατος	τῶν	ἐν Ἰωνίᾳ. (Λεβεδίοις δὲ τὰ
[7, 5]	ἐν αὐτῇ λουτρὰ θαλάσσια, μάλιστα	τῶν	ἐν Ἰωνίᾳ λουτρῶν ὠφέλιμα ἀνθρώποις.
[7, 3]	ὁ Κόδρου συλλέξας ἐξ ἁπασῶν	τῶν	ἐν Ἰωνίᾳ πόλεων ὅσους δὴ
[7, 25]	τῷ σεισμῷ, ὥστε οἰκίαν μηδεμίαν	τῶν	ἐν Λακεδαίμονι ἀντισχεῖν. (ἐγένετο δὲ
[7, 7]	ἔργῳ μᾶλλόν τι ἐπὶ κατασκοπῇ	τῶν	ἐν Μακεδονίᾳ πραγμάτων· (τότε δὲ
[7, 14]	ἐς Ῥώμην ἄλλους τε Ἀχαιῶν	τῶν	ἐν τέλει καὶ Θεαρίδαν· ὡς
[7, 5]	τε καὶ οὐ πολλῷ τινι	τῶν	ἐν τῇ Ἑλλάδι ἀποδέοντά ἐστιν·
[7, 17]	τὸν ποιήσαντα καὶ ἀπαρχὰς ἀπὸ	τῶν	ἐν τῇ κεφαλῇ τριχῶν δοῦναι.
[7, 1]	τὸ ἐφ´ ἡμῶν ἔχουσα ἀπὸ	τῶν	ἐνοικούντων, αὐτή τε Αἰγιαλὸς τὸ
[7, 8]	ὁπόσα δὲ ἢ Θεσσαλοῖς ἢ	τῶν	ἐξ Ἠπείρου τισὶν ἐγκλήματα ἦν
[7, 12]	Μεναλκίδας κινδύνου, μεταδίδωσι τάλαντα τρία	τῶν	ἐξ Ὠρωποῦ Μεγαλοπολίτῃ Διαίῳ. ἐγεγόνει
[7, 3]	καὶ λουτρὰ παρέχεται θερμὰ πλεῖστα	τῶν	ἐπὶ θαλάσσῃ καὶ ἥδιστα. τὸ
[7, 2]	κατῆραν, ἐπ´ ἄλλην ἐτρέποντο ἄλλοι	τῶν	ἐπὶ θαλάσσῃ πόλεων, Νειλεὺς δὲ
[7, 11]	οὐδέτερα ἔφασαν ποιήσειν, ἀνθρώπων γὰρ	τῶν	ἐπὶ τῇ φρουρᾷ καὶ οὐ
[7, 17]	καὶ τολμήματί ἐστιν ὑπερηρκότα, οὐ	τῶν	ἐπιτυχόντων εἶναι ταῦτα ἀνθρώπων, ψυχῆς
[7, 17]	τάφος Σωστράτου· μειράκιον δὲ ἦν	τῶν	ἐπιχωρίων, γενέσθαι δὲ Ἡρακλέους ἐρώμενόν
[7, 26]	τὸν ποιήσαντα δὲ εἶχεν οὐδεὶς	τῶν	ἐπιχωρίων εἰπεῖν· ὅστις δὲ ἤδη
[7, 27]	ἔστιν ἀνθρώπων. ἱερεῖς δὲ ἄνδρες	τῶν	ἐπιχωρίων εἰσὶ κατὰ δόξαν γένους
[7, 23]	κατιὼν ἐς θάλασσαν. λόγος δὲ	τῶν	ἐπιχωρίων ἐς αὐτόν ἐστι, Σέλεμνον
[7, 25]	τέχνης εὖ· ἐλέγοντο δὲ ὑπὸ	τῶν	ἐπιχωρίων ἱέρειαι ταῖς Εὐμενίσιν αἱ
[7, 20]	καταβαίνουσι δὲ καὶ ὁπόσοι δὴ	τῶν	ἐπιχωρίων παῖδες ἐπὶ τὸν Μείλιχον
[7, 6]	τὸ ἐν Βοιωτοῖς· ὁ δὲ	τῶν	ἐπιχωρίων Πατρεῦσιν ἐξηγητὴς τὸν παλαιστὴν
[7, 27]	τῆς νίκης, καὶ ἄνδρες ἀγωνίζονται	τῶν	ἐπιχωρίων. πλησίον δὲ τοῦ Ἀπόλλωνος
[7, 6]	εὔνοια μὲν παρὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ	τῶν	ἔργων μάλιστα ὑπῆρχε τῶν ὕστερον,
[7, 12]	αἰτίᾳ· Δίαιος δὲ σφᾶς ἀπὸ	τῶν	ἐς αὐτὸν ἐγκλημάτων μετῆγεν ἐς
[7, 16]	ἀπέδοτο δὲ καὶ οἰκέτας, ὅσοι	τῶν	ἐς ἐλευθερίαν ἀφεθέντων καὶ μαχεσαμένων
[7, 2]	οὗτος γὰρ δὴ ἀπεδέδεικτο Ἰώνων	τῶν	ἐς Ἔφεσον πλευσάντων βασιλεύς Λέλεγας
[7, 10]	ὑπήρχετο ὁ Καλλικράτης οὔτε ἔργον	τῶν	ἐς τὴν κολακείαν οὔτε λόγον
[7, 8]	καθεῖλον τὴν Μακεδόνων ἀρχὴν καὶ	τῶν	ἐς τὸ συμμαχικὸν ταχθέντων Ἄτταλος
[7, 24]	δεύτερος τῶν σεισμῶν ἀπώλειάν τε	τῶν	ἑτοιμοτέρων φέρει καί, ἐφ´ ὅ
[7, 16]	δὲ Ἀχαιοὺς ἀπολωλεκὼς Μεγαλοπολίταις κακῶν	τῶν	ἐφεστηκότων ἧκεν ἄγγελος, ἀποκτείνας δὲ
[7, 18]	ἄρκτον καὶ ἄλλο τι ἐθεασάμην	τῶν	ζῴων, τὰ μὲν ὑπὸ τὴν
[7, 18]	τὸν βωμὸν καὶ δένδρων καρπὸν	τῶν	ἡμέρων. (τὸ δὲ ἀπὸ τούτου
[7, 25]	τὸν Ἄρειον πάγον καὶ ἐπὶ	τῶν	θεῶν αἳ Σεμναὶ καλοῦνται τοὺς
[7, 2]	τά τε ἄλλα ἀγώγιμα καὶ	τῶν	θεῶν φερόμενοι τὰ ἀγάλματα, καὶ
[7, 18]	οἱ δὲ καὶ τὰ τέλεια	τῶν	θηρίων· κατατιθέασι δὲ ἐπὶ τὸν
[7, 18]	πυράν. τρωθῆναι δὲ οὐδένα ὑπὸ	τῶν	θηρίων μνημονεύουσιν. ~(ἔστι δὲ ἐν
[7, 4]	ἐς τοσοῦτο ὑπὸ τοῦ Κωκάλου	τῶν	θυγατέρων ἐσπουδάσθη κατὰ τὴν τέχνην,
[7, 24]	δὴ τὸ ἄγαλμα οὐδενὶ πλὴν	τῶν	ἱερωμένων ἔστι, δρῶσι δὲ ἄλλα
[7, 16]	στρατὸς ἀθύμως μὲν εἶχεν ἐπὶ	τῶν	ἱππέων τῇ τροπῇ, δεξάμενοι δὲ
[7, 17]	πλεῖστον ἀφικομένην δυνάμεως πόλιν ἐπὶ	τῶν	καλουμένων ἡρώων, ὁμοῦ τῇ μεταβολῇ
[7, 4]	παῖδα Ἀγκαῖον, βασιλεύειν δὲ αὐτὸν	τῶν	καλουμένων Λελέγων· Ἀγκαίῳ δὲ τὴν
[7, 4]	Ἀθήνῃσιν ὑπῆρχεν εἶναι τοῦ βασιλικοῦ	τῶν	καλουμένων Μητιονιδῶν καὶ ὁμοῦ τῇ
[7, 21]	παντί γε πράγματι, ἀλλὰ ἐπὶ	τῶν	καμνόντων. κάτοπτρον καλῳδίῳ τῶν λεπτῶν
[7, 15]	συντελεῖν. (τότε δὲ ὡς παρὰ	τῶν	κατασκόπων ἐπυνθάνετο ὁ Κριτόλαος Μέτελλον
[7, 3]	Ἰλίου πλανηθέντων σὺν Κάλχαντι τούτων	τῶν	κατειλεγμένων ἐχόντων Ἐρυθράς, Κλέοπος ὁ
[7, 3]	νῆσον ἐκ τῆς ἠπείρου. τούτων	τῶν	Κλαζομενίων τὸ πολὺ οὐκ Ἴωνες,
[7, 2]	ὁ Νειλεὺς καὶ οἱ λοιποὶ	τῶν	Κόδρου παίδων ἐς ἀποικίαν ἀπεστάλησαν,
[7, 2]	ὕστερον Μέδων καὶ Νειλεὺς πρεσβύτατοι	τῶν	Κόδρου παίδων ἐστασίασαν ὑπὲρ τῆς
[7, 2]	Πηνέλεω καὶ Ὀρχομένιοι Μινύαι συγγενείᾳ	τῶν	Κόδρου παίδων· (μετέσχον δὲ καὶ
[7, 19]	τῶν ἑαυτοῦ γονέων οὔτε παρὰ	τῶν	Κομαιθοῦς ἥμερον ἀπήντησεν οὐδέν. (ἐπέδειξε
[7, 25]	ταὐτὰ τῷ ἐν Τίρυνθι ὑπὸ	τῶν	Κυκλώπων καλουμένων, κατὰ ἀνάγκην δὲ
[7, 25]	ἀρχὰς διέφθειραν τῆς Ἀθηνᾶς ἱκέτας	τῶν	Κύλωνι ὁμοῦ τὴν ἀκρόπολιν κατειληφότων·
[7, 27]	οἱ ἄνδρες μόνον ἀλλὰ καὶ	τῶν	κυνῶν τὸ ἄρρεν. ἐς δὲ
[7, 21]	ἐπὶ τῶν καμνόντων. κάτοπτρον καλῳδίῳ	τῶν	λεπτῶν δήσαντες καθιᾶσι, σταθμώμενοι μὴ
[7, 12]	συμφορὰν εἰ καὶ Καλλικράτει μεταδώσει	τῶν	λημμάτων. τὰ μὲν δὴ πρῶτα
[7, 7]	ἐν τῷ τότε. Ἑλλήνων δὲ	τῶν	λοιπῶν Σικυώνιοι συνεδρίου πρῶτοι τοῦ
[7, 17]	ὗν ἐπὶ τὰ ἔργα ἐπιπέμψαι	τῶν	Λυδῶν. (ἐνταῦθα ἄλλοι τε τῶν
[7, 17]	τῶν Λυδῶν. (ἐνταῦθα ἄλλοι τε	τῶν	Λυδῶν καὶ αὐτὸς Ἄττης ἀπέθανεν
[7, 8]	ἐς μελέτην τοῖς ἐφήβοις ἐκ	τῶν	Λυκούργου νόμων καταλύσαντες ἐπέταξαν τοῖς
[7, 1]	ἀρχῆς· Ὁμήρῳ γοῦν ἐν καταλόγῳ	τῶν	μετὰ Ἀγαμέμνονος ἐξήρκεσε τὸ ἀρχαῖον
[7, 3]	γὰρ δὴ καὶ οἱ Πάμφυλοι	τῶν	μετὰ ἅλωσιν Ἰλίου πλανηθέντων σὺν
[7, 25]	ἐγένετο ἐπιφανεστέρα διὰ τὴν συνοίκησιν	τῶν	Μυκηναίων. (ἐν Κερυνείᾳ δὲ ἱερόν
[7, 18]	τοῦ βωμοῦ τὰ αὐότατά σφισι	τῶν	ξύλων κεῖται. μηχανῶνται δὲ ὑπὸ
[7, 20]	ἑορτὴν ἄγωσι, τῆς θεοῦ τις	τῶν	οἰκετῶν ἐκ Μεσόας ἔρχεται τὸ
[7, 24]	τῇ ἐς τὸ ἔδαφος τροπῇ	τῶν	οἰκοδομημάτων ἀντιστᾶσα ἐναντία κίνησις ἐξεγείρῃ
[7, 24]	τὸν σεισμὸν {εἴτ´} εὐθὺ ὑποδύεσθαι	τῶν	οἰκοδομημάτων καὶ θεμέλια ἀναπάλλειν φασὶν
[7, 7]	ἡγεμόνα Ὀτίλιον· τοῦτο γάρ οἱ	τῶν	ὀνομάτων ἦν τὸ ἐκδηλότατον, ἐπεὶ
[7, 27]	ἄγαλμα ἵδρυται. ποταμοὶ δὲ ἐκ	τῶν	ὀρῶν κατέρχονται τῶν ὑπὲρ τὴν
[7, 15]	ἀνὰ τὴν Βοιωτίαν καὶ ἐς	τῶν	ὀρῶν τὰ ἄκρα ἀνέφευγον. (Μέτελλος
[7, 11]	τοσοῦτο ἡκούσαις ἀξιώματος καὶ ὑπὲρ	τῶν	ὅρων τῆς χώρας τὰ μὲν
[7, 4]	ἐξ Εὐβοίας. Οἰνοπίωνος δὲ καὶ	τῶν	παίδων ἔλαβεν ὕστερον Ἄμφικλος τὴν
[7, 24]	δὲ ἔτι παλαιότερα προεκέκριτο ἐκ	τῶν	παίδων ἱερᾶσθαι τῷ Διὶ ὁ
[7, 5]	Κλάρον θεωροὺς οἱ Σμυρναῖοι περὶ	τῶν	παρόντων σφίσιν ἐρησομένους, καὶ αὐτοῖς
[7, 1]	ὡς ἰδίᾳ χρήματα ὑφελόμενος ἔχοι	τῶν	πατρῴων· ὁ δὲ ἐς Ἀθήνας
[7, 25]	ὁ μὲν δὴ ἄλλος στρατὸς	τῶν	Πελοποννησίων ἀπεχώρησεν ἐκ τῆς Ἀττικῆς,
[7, 27]	ἐστί, καὶ ἐπὶ τῇ μεγίστῃ	τῶν	πηγῶν τοῦ Ἀσκληπιοῦ τὸ ἄγαλμα
[7, 2]	ὁ Μέδων τὸν ἕτερον ἦν	τῶν	ποδῶν χωλός· δόξαν δέ σφισιν
[7, 6]	ἧσσον εἶχον γνώμην. (πολέμων δὲ	τῶν	πολεμηθέντων ὕστερον ὑπὸ τοῦ Ἕλλησι
[7, 16]	Καλλιστράτῳ παρέστη τόλμα διεκπαῖσαι διὰ	τῶν	πολεμίων ἄγοντι τοὺς ἱππέας· ὡς
[7, 10]	ἐς Ῥώμην ἢ ὕστερον ἐκ	τῶν	πόλεων ἐς ἃς ὑπὸ Ῥωμαίων
[7, 8]	ἀποβαλεῖν τὸ πολὺ καὶ ἐκ	τῶν	πόλεων, ὅσας εἷλεν ἐν τῇ
[7, 15]	Ἀχαιῶν συνέλεγε καὶ Ἀρκάδων ἀπὸ	τῶν	πόλεων τοὺς ἐν ἡλικίᾳ· ἐγένετο
[7, 18]	τινὰ αἰτίαν ἐπανήγαγεν αὖθις ἐκ	τῶν	πολισμάτων τῶν ἄλλων τοὺς ἄνδρας
[7, 13]	ἐν ἐγκλήμασί τε ἦν ὑπὸ	τῶν	πολιτῶν καὶ οὐ γάρ τινα
[7, 22]	Ὠλένου παρέξεισιν ἐρείπια, ὑπὸ ἀνθρώπων	τῶν	πρὸς θαλάσσῃ καλούμενος Πεῖρος. πρὸς
[7, 21]	τοσοῦτο μέτεστιν ἀληθείας, Κυανεῶν δὲ	τῶν	πρὸς Λυκίᾳ πλησιαίτατα χρηστήριον Ἀπόλλωνός
[7, 24]	ὤφθη σχήματα οὔτε ἐγνωσμένα ὑπὸ	τῶν	πρότερον καὶ μεγάλην τοῖς ὁρῶσιν
[7, 2]	ἐς Διδύμους ἐστὶν οὐ πόρρω	τῶν	πυλῶν ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ·
[7, 16]	τὸ μὲν παραυτίκα, ἀναπεπταμένων ὅμως	τῶν	πυλῶν, ἐπεῖχεν ἐς τὴν Κόρινθον
[7, 21]	τὸ ἱερὸν ὑπὲρ τὴν ἀκρόπολιν	τῶν	πυλῶν ἐστιν ἐγγὺς αἳ ἐπὶ
[7, 14]	ἤθελεν, ἀλλὰ ἐς μὲν ἐπήκοον	τῶν	Ῥωμαίων ἔπεμπεν ἀγγέλους κελεύων τοὺς
[7, 16]	δέ, ἐχόντων ἀφυλακτότερον ὑπὸ φρονήματος	τῶν	Ῥωμαίων, ἐπιτίθενται {τοῖς} ἐπὶ φυλακῆς
[7, 16]	μὲν περὶ ὄρθρον ἐς τὸ	τῶν	Ῥωμαίων στράτευμα, ἀποπέμψας δὲ ἐς
[7, 24]	τεκτόνων· ὁ δὲ δὴ δεύτερος	τῶν	σεισμῶν ἀπώλειάν τε τῶν ἑτοιμοτέρων
[7, 24]	ὁ θεὸς ἐπὶ τοῖς βιαίοις	τῶν	σεισμῶν ἐθέλει προενδείκνυσθαι· (τῆς δὲ
[7, 24]	ἐπομβρίαι συνεχεῖς ἢ αὐχμοὶ πρὸ	τῶν	σεισμῶν συμβαίνουσιν ἐπὶ χρόνον πλείονα,
[7, 26]	Δονοῦσσα καλουμένη ἐγένετο μὲν ὑπὸ	τῶν	Σικυωνίων ἀνάστατος, μνημονεύειν δὲ καὶ
[7, 25]	Μυκηναῖοι τὴν πόλιν ἐπιλειπόντων σφᾶς	τῶν	σιτίων, καὶ ἄλλοι μέν τινες
[7, 20]	ἀλλὰ ἔσοδος ἐς αὐτὰ διὰ	τῶν	στοῶν ἐστι. τὸ μὲν δὴ
[7, 17]	Ἀχαϊκόν, καὶ αὐτὸ ἡ κακία	τῶν	στρατηγησάντων ἐκόλουσεν ἔτι αὐξανόμενον. (χρόνῳ
[7, 7]	Ἀθηναίοις καὶ ὡς ὑπὸ ἀσθενείας	τῶν	συμμάχων ἐπὶ Ῥωμαίους καὶ ἐπικουρίαν
[7, 26]	δὲ καὶ Ὅμηρον ἐν καταλόγῳ	τῶν	σὺν Ἀγαμέμνονί φασιν αὐτῆς ποιήσαντα
[7, 24]	αὐτόν, καθότι καὶ τὰ ἔργα	τῶν	σφαλάκων ἐκ μυχοῦ τῆς γῆς
[7, 16]	παρὰ Ἀττάλου. (Μόμμιος μὲν δὴ	τῶν	τε ἐξ Ἰταλίας τινὰς καὶ
[7, 5]	ἀλλοίῳ. (ἡ δὲ Ἰωνία παρὲξ	τῶν	τε ἱερῶν καὶ τῆς τοῦ
[7, 24]	τὴν χώραν σφίσιν αὐτίκα κατασκήψας	τῶν	τε οἰκοδομημάτων τὴν κατασκευὴν καὶ
[7, 24]	ἡσυχῇ ῥέπουσαν ἐς τὸ μελάντερον·	(τῶν	τε ὑδάτων ὡς τὸ πολὺ
[7, 26]	ἤθροιζε, τότε αὐτὸν Πεισίστρατον ἢ	τῶν	τινα ἑταίρων μεταποιῆσαι τὸ ὄνομα
[7, 6]	Λεοντομένης· Κομήτης δὲ ὁ πρεσβύτατος	τῶν	Τισαμενοῦ παίδων πρότερον ἔτι διεβεβήκει
[7, 26]	μὲν τῷ Πελληνέων ἀπὸ Πάλλαντος,	τῶν	Τιτάνων δὲ καὶ Πάλλαντα εἶναι
[7, 12]	πέτεσθαι, εἴγε καὶ Καλλικράτην ἀνοσιώτατον	τῶν	τότε Μεναλκίδας {μὲν} ὑπερῆρεν ἀπιστίᾳ,
[7, 5]	καὶ τὸ καλῴδιον τὸ ἐκ	τῶν	τριχῶν καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι
[7, 5]	τοὺς ἄνδρας πλεξαμένους κάλον ἐκ	τῶν	τριχῶν τὴν σχεδίαν παρὰ σφᾶς
[7, 21]	δέ, ὃς Ἀθηναίοις τοὺς ἀρχαιοτάτους	τῶν	ὕμνων ἐποίησεν, εἶναί φησι τὸν
[7, 27]	δὲ ἐκ τῶν ὀρῶν κατέρχονται	τῶν	ὑπὲρ τὴν Πελλήνην, πρὸς μὲν
[7, 6]	Ἑλληνικοῦ τῶν ἔργων μάλιστα ὑπῆρχε	τῶν	ὕστερον, ἀναπαύσασθαι δὲ οὔ ποτε
[7, 17]	ἀρχαιότερα ὀνόματα ἐς ποίησιν ἐπάγεσθαι	τῶν	ὑστέρων καθεστηκός ἐστιν Ἕλλησι, καὶ
[7, 4]	σφᾶς ἐπιβουλεύειν Ἴωσι. (Σαμίων δὲ	τῶν	φευγόντων οἱ μὲν ἐπὶ τῇ
[7, 25]	θεάσασθαι, αὐτίκα λέγεται δείμασιν ἐκτὸς	τῶν	φρενῶν γίνεσθαι· καὶ τοῦδε ἕνεκα
[7, 11]	πολὺς ὁ μεταξὺ ἤνυστο, καὶ	τῶν	φρουρῶν ἀδικοῦσιν ἄνδρες Ὠρωπίους. οἱ
[7, 5]	χώρα Χαλκίς, ἀφ´ ἧς καὶ	τῶν	φυλῶν σφισιν ἡ τρίτη τὸ
[7, 5]	θρόνου καὶ ἠλακάτην ἐν ἑκατέρᾳ	τῶν	χειρῶν ἔχει καὶ ἐπὶ τῆς
[7, 22]	ἐς τοσοῦτο ὥστε καὶ ἑστιῶνται	τῶν	χηραμῶν ἐντός, καὶ ὁπόσοις ἂν
[7, 11]	Ἀχαιοὺς ἄγῃ· ὁ δὲ ἀπὸ	τῶν	χρημάτων μεταδώσειν Καλλικράτει τὸ ἥμισυ
[7, 22]	ἐκτὸς τὰς χεῖρας ἀπέσχεν ἀπὸ	τῶν	ὤτων, καὶ ἧστινος ἂν ἐπακούσῃ
[7, 24]	ἐς τὸ μελάντερον· (τῶν τε	ὑδάτων	ὡς τὸ πολὺ ἐπιλείπουσιν αἱ
[7, 12]	οἱ μὲν ἀπελθόντες ὑπήγοντο ὑπὸ	Σπαρτιατῶν	ἐς δικαστήριον τῷ λόγῳ καὶ
[7, 17]	ὑός· καί τι ἑπόμενον τούτοις	Γαλατῶν	δρῶσιν οἱ Πεσσινοῦντα ἔχοντες, ὑῶν
[7, 20]	ἡνίκα ἐπὶ τὸν στρατὸν τῶν	Γαλατῶν	οἱ Πατρεῖς ἤμυναν Αἰτωλοῖς Ἀχαιῶν
[7, 6]	δὲ ἐς Θερμοπύλας ἐπὶ τὴν	Γαλατῶν	στρατιὰν ἔξοδος καὶ τοῖς πᾶσιν
[7, 17]	Νέρωνος τὸ ἔργον ὀρθότατα εἰρηκέναι	Πλάτων	ἐφαίνετο ὁ Ἀρίστωνος, ὁπόσα ἀδικήματα
[7, 12]	ἐς αὐτὸν ἐγκλημάτων μετῆγεν ἐς	πραγμάτων	ἐλπίδα μειζόνων, προφάσει χρώμενος τοιᾷδε
[7, 7]	ἐπὶ κατασκοπῇ τῶν ἐν Μακεδονίᾳ	πραγμάτων·	(τότε δὲ ἀποστέλλουσιν Ἀθηναίοις στρατιάν
[7, 14]	ἠπίσταντο καὶ ὅτῳ κουρᾶς ἢ	ὑποδημάτων	ἕνεκα ἢ ἐπὶ τῇ ἐσθῆτι
[7, 16]	τοῦ πολέμου τὸ ἔργον ἐτεθνήκεσαν.	ἀναθημάτων	δὲ καὶ τοῦ ἄλλου κόσμου
[7, 14]	καὶ ἐκέλευον μεμνῆσθαι σφᾶς ὡς	ἀδικημάτων	καὶ ὕβρεως ἄρχουσιν ἐς Ῥωμαίους.
[7, 12]	σφᾶς ἀπὸ τῶν ἐς αὐτὸν	ἐγκλημάτων	μετῆγεν ἐς πραγμάτων ἐλπίδα μειζόνων,
[7, 16]	μὲν κατέπαυε, καθίστα δὲ ἀπὸ	τιμημάτων	τὰς ἀρχάς· καὶ φόρος τε
[7, 10]	μὲν δὴ ἐς τοσοῦτο ἐπράχθη·	τολμημάτων	δὲ τὸ ἀνοσιώτατον, τὴν πατρίδα
[7, 24]	ἐς τὸ ἔδαφος τροπῇ τῶν	οἰκοδομημάτων	ἀντιστᾶσα ἐναντία κίνησις ἐξεγείρῃ τὰ
[7, 24]	σεισμὸν {εἴτ´} εὐθὺ ὑποδύεσθαι τῶν	οἰκοδομημάτων	καὶ θεμέλια ἀναπάλλειν φασὶν αὐτόν,
[7, 24]	σφίσιν αὐτίκα κατασκήψας τῶν τε	οἰκοδομημάτων	τὴν κατασκευὴν καὶ ὁμοῦ τῇ
[7, 8]	δεήσεσί τε παντοίαις καὶ δαπάναις	χρημάτων	μεγάλαις. τὰ δὲ ἐς Μακεδόνας
[7, 11]	ἄγῃ· ὁ δὲ ἀπὸ τῶν	χρημάτων	μεταδώσειν Καλλικράτει τὸ ἥμισυ ὑπισχνεῖτο,
[7, 23]	μέτεστιν ἀληθείας τῷ λόγῳ, τιμιώτερον	χρημάτων	πολλῶν ἐστιν ἀνθρώποις τὸ ὕδωρ
[7, 12]	(πόλεμός τε δὴ ἀπὸ τῶν	ἀμφισβητημάτων	τούτων Ἀχαιοῖς καὶ Λακεδαιμονίοις ἤρχετο
[7, 21]	Ἀφροδίτης· τὸ δὲ ἕτερον τῶν	ἀγαλμάτων	γενεᾷ πρότερον ἢ κατ´ ἐμὲ
[7, 22]	πᾶσιν Ἕλλησι τιμὰς θεῶν ἀντὶ	ἀγαλμάτων	εἶχον ἀργοὶ λίθοι. (Φαρεῦσι δὲ
[7, 24]	αἱρετοὶ γίνονται, καὶ ἑκάτερα τῶν	ἀγαλμάτων	ἐπὶ ταῖς οἰκίαις μένει τοῦ
[7, 15]	Ἑλλάδα ἀπέστειλαν καὶ ἐκ τῶν	γραμμάτων	ἃ Μέτελλος ἐπέστελλεν, ἀδικεῖν Ἀχαιῶν
[7, 12]	εἰ καὶ Καλλικράτει μεταδώσει τῶν	λημμάτων.	τὰ μὲν δὴ πρῶτα ἀναβολαῖς
[7, 7]	Ὀτίλιον· τοῦτο γάρ οἱ τῶν	ὀνομάτων	ἦν τὸ ἐκδηλότατον, ἐπεὶ καλοῦνταί
[7, 18]	αἰτίαν ἐπανήγαγεν αὖθις ἐκ τῶν	πολισμάτων	τῶν ἄλλων τοὺς ἄνδρας ἐς
[7, 24]	δὲ καὶ τῆς γῆς κάτω	πνευμάτων	ὑπήχησις ἰσχυρά, ἄλλα τε πολλὰ
[7, 26]	ἔχει ἐς οὖν τὸ ἐπίνειον	Αἰγειρατῶν	δύο καὶ ἑβδομήκοντα ἀπὸ τοῦ
[7, 26]	αἶγα ὀκλάσαι λέγουσιν. (τῆς δὲ	Αἰγειρατῶν	ἔχονται Πελληνεῖς· πρὸς Σικυῶνος δὲ
[7, 26]	~(ἐς δὲ τὸ ἐπίνειον τὸ	Αἰγειρατῶν	ὄνομα τὸ αὐτὸ ἥ τε
[7, 26]	Ἀχαιοῖς γενομένου πολέμου μαχεσάμενον ἀνδρειότατα	Αἰγειρατῶν	τελευτῆσαι, καὶ αὐτοῦ τὸν θάνατον
[7, 20]	ἄγωσι, τῆς θεοῦ τις τῶν	οἰκετῶν	ἐκ Μεσόας ἔρχεται τὸ ξόανον
[7, 15]	ἐγένετο δέ, ἀναμεμιγμένων ὁμοῦ καὶ	οἰκετῶν,	τὸ ἀθροισθὲν ἐς ἑξακοσίους μὲν
[7, 24]	τὰς ἕδρας· ὡσαύτως δὲ καὶ	ὀχετῶν	κατασκευῆς καὶ εἰ δή τι
[7, 2]	Ἄνακτος, Μιλήτου δὲ κατάραντος στόλῳ	Κρητῶν	ἥ τε γῆ τὸ ὄνομα
[7, 3]	Λυκίων μὲν κατὰ συγγένειαν τὴν	Κρητῶν	καὶ γὰρ οἱ Λύκιοι τὸ
[7, 13]	ἐγκλήμασί τε ἦν ὑπὸ τῶν	πολιτῶν	καὶ οὐ γάρ τινα ἐκ
[7, 18]	οἱ δὲ καὶ λύκων καὶ	ἄρκτων	σκύμνους, οἱ δὲ καὶ τὰ
[7, 4]	γὰρ ἔσχε καὶ οὗτος ἐπολέμησεν	Ἀβάντων	καὶ Καρῶν τοῖς οἰκοῦσιν ἐν
[7, 25]	πεποίηται δὲ καὶ Ἴσιδι ἱερόν.	(καταβάντων	δὲ ἐκ Βούρας ὡς ἐπὶ
[7, 11]	τῷ τότε Ἀχαιῶν, ὑπισχνοῦνται δέκα	ταλάντων	δόσιν, ἤν σφισιν ἐπικουρεῖν Ἀχαιοὺς
[7, 11]	βουλὴ δεηθεῖσιν Ἀθηναίοις ἀφίησι πλὴν	ταλάντων	ἑκατὸν τὴν ἄλλην ζημίαν· ἐξέτισαν
[7, 20]	εἰσιν ἄνδρες, οὓς ἂν ἐκ	πάντων	ὁ δῆμος προέληται κατ´ ἀξίωμα,
[7, 17]	καὶ ἐλεύθερον ὁ Νέρων ἀφίησιν	ἁπάντων,	ἀλλαγὴν πρὸς δῆμον ποιησάμενος τὸν
[7, 6]	μὲν δὴ Πελοποννησίων ἦν τότε	ἁπάντων	βούλευμα· ἐπεὶ δὲ Γαλάται ναυσὶν
[7, 17]	καὶ αὐτὸ ἡ κακία τῶν	στρατηγησάντων	ἐκόλουσεν ἔτι αὐξανόμενον. (χρόνῳ δὲ
[7, 1]	δὲ ἐπὶ τῆς Ἴωνος βασιλείας	πολεμησάντων	Ἀθηναίοις Ἐλευσινίων καὶ Ἀθηναίων Ἴωνα
[7, 10]	Θήβαις. Πελοποννησίων δὲ καὶ Ἀθηναίων	πολεμησάντων	Ξενίας Ἠλεῖος ἐπεχείρησεν Ἦλιν Λακεδαιμονίοις
[7, 2]	ἀπεδέδεικτο Ἰώνων τῶν ἐς Ἔφεσον	πλευσάντων	βασιλεύς Λέλεγας μὲν καὶ Λυδοὺς
[7, 6]	ἐς τὸν πρὸς Ἀθηναίους πόλεμον	καταστάντων	ὕστερον, ἐς τὴν συμμαχίαν ἦσαν
[7, 1]	τὸν νεκρὸν Ἀχαιῶν ἐν Ἑλίκῃ	θαψάντων,	ὕστερον χρόνῳ Λακεδαιμόνιοι τοῦ ἐν
[7, 16]	οἰκέτας, ὅσοι τῶν ἐς ἐλευθερίαν	ἀφεθέντων	καὶ μαχεσαμένων μετὰ Ἀχαιῶν μὴ
[7, 6]	εἶχον γνώμην. (πολέμων δὲ τῶν	πολεμηθέντων	ὕστερον ὑπὸ τοῦ Ἕλλησι κοινοῦ
[7, 3]	Πάμφυλοι τῶν μετὰ ἅλωσιν Ἰλίου	πλανηθέντων	σὺν Κάλχαντι τούτων τῶν κατειλεγμένων
[7, 1]	τῷ παιδὶ ὄνομα ἔθετο Ἄρχανδρος.	(δυνηθέντων	δὲ ἔν τε Ἄργει καὶ
[7, 8]	καὶ τῷ Ἑλληνικῷ δεσπόται προστάττειν.	ῥηθέντων	δὲ ἐν τῷ συνεδρίῳ πολλῶν
[7, 9]	καὶ Ἀχαιῶν Λακεδαιμονίοις καὶ λόγων	ῥηθέντων	ὑπὸ ἀμφοτέρων ἐπὶ τῆς βουλῆς,
[7, 21]	οὐδὲν ἔτι ἢ αὐτὴν φονεύεσθαι.	(προεξεργασθέντων	δὲ ὁπόσα ἐς τὴν θυσίαν
[7, 3]	Λυσιμάχῳ καὶ Μακεδόσι Κολοφώνιοι τῶν	ἀνοικισθέντων	ἐς Ἔφεσον μόνοι, τοῖς δὲ
[7, 10]	παρὰ τὸ ἔργον, χιλίων δὲ	φονευθέντων·	ἐν Λαμίᾳ δὲ περὶ διακοσίους
[7, 16]	καὶ ἔκαιε Κόρινθον. (τῶν δὲ	ἐγκαταληφθέντων	τὸ μὲν πολὺ οἱ Ῥωμαῖοι
[7, 8]	καὶ τῶν ἐς τὸ συμμαχικὸν	ταχθέντων	Ἄτταλος τῆς ἐκ Περγάμου συλλεχθείσης
[7, 1]	βασιλέας ὑπῄει δέος, μὴ Ἀχαιῶν	ἀναμιχθέντων	αὐτοῖς Τισαμενὸν ἐν κοινῷ βασιλέα
[7, 25]	τὸ πρῶτον. Ἑλικαέων δὲ οὐκέτι	ὄντων	νέμονται τὴν χώραν οἱ Αἰγιεῖς.
[7, 4]	ἐπιβουλεύειν Ἴωσι. (Σαμίων δὲ τῶν	φευγόντων	οἱ μὲν ἐπὶ τῇ Θρᾴκῃ
[7, 19]	πλείονες ἢ τὰ πρότερα ἐγίνοντο.	(καταφυγόντων	δὲ αὐτῶν ἐπὶ χρηστήριον τὸ
[7, 10]	τριηράρχων τὸ ναυτικὸν τὸ Ἰώνων	προδόντων·	(μετὰ δὲ Ἴωνας κεχειρωμένους ἠνδραποδίσαντο
[7, 1]	προσεμένων τοὺς Ἀχαιῶν λόγους ἀλλὰ	ἐπεξελθόντων	σὺν ὅπλοις, Τισαμενὸς μὲν ἔπεσεν
[7, 9]	Σπάρτην καὶ ὅσων πρὸ κρίσεως	ἀπελθόντων	κατέγνωστο ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν ἀδικεῖν,
[7, 23]	τῇ ἀγορᾷ τέμενος καὶ ἀγάλματα	ἐσελθόντων	ἐν ἀριστερᾷ, χαλκοῦ μὲν ἀμφότερα,
[7, 3]	Φλιοῦντος, ὅσοι Δωριέων ἐς Πελοπόννησον	κατελθόντων	ἐξέλιπον τὰς πόλεις· (οἱ δὲ
[7, 27]	ὑπὸ τῆς ἄκρας μεταξὺ ἀνεχούσης.	ἰόντων	δὲ ἐς Πελλήνην ἄγαλμά ἐστιν
[7, 2]	τοῦ δὲ Νειλέως ὁ τάφος	ἰόντων	ἐς Διδύμους ἐστὶν οὐ πόρρω
[7, 12]	λήμματος προθυμούμενος ἔμελλε Μεναλκίδᾳ καὶ	ἀκόντων	Ἀχαιῶν σωτηρίαν παρέξειν. Ἀχαιοὶ δὲ
[7, 10]	Βοιωτοῖς οὐκ ἐγένοντο Φιλίππου κατήκοοι,	ἁλόντων	μέν σφισι δισχιλίων, ὡς ἐκρατήθησαν,
[7, 18]	ἐξηγεῖσθαι παρίημι. (Ἀχαιῶν δὲ ὕστερον	ἐκβαλόντων	Ἴωνας, Πατρεὺς ὁ Πρευγένους τοῦ
[7, 3]	δὲ τοῦ Πολυνείκους καὶ Ἀργείων	ἑλόντων	Θήβας {καὶ} ἄλλοι τε αἰχμάλωτοι
[7, 21]	γε πράγματι, ἀλλὰ ἐπὶ τῶν	καμνόντων.	κάτοπτρον καλῳδίῳ τῶν λεπτῶν δήσαντες
[7, 25]	δὲ ἐκλείπουσι Μυκηναῖοι τὴν πόλιν	ἐπιλειπόντων	σφᾶς τῶν σιτίων, καὶ ἄλλοι
[7, 10]	ἀνδρῶν πρεσβείας τε καὶ ἱκεσίας	ἐπιπεμπόντων	λόγον ἐποιοῦντο οὐδένα. (ἑπτακαιδεκάτῳ δὲ
[7, 5]	θεωροὺς οἱ Σμυρναῖοι περὶ τῶν	παρόντων	σφίσιν ἐρησομένους, καὶ αὐτοῖς ἔχρησεν
[7, 12]	πολεμήσων ἀφίξεσθαι. (ἐρομένων δὲ τῶν	γερόντων	ὁπόσους ἡγοῖτο ἀδικεῖν, ἐσπέμπει σφίσι
[7, 10]	ἐν Λαμίᾳ δὲ περὶ διακοσίους	πεσόντων	καὶ οὐ πλέον τι, Μακεδόσιν
[7, 16]	ἀριθμὸς ἐγένετο ἐς μυριάδας δύο	προσόντων	καὶ τούτοις τρισχιλίων· ἐπῆλθον δὲ
[7, 12]	τεσσάρων ὀνόματα ἀνδρῶν καὶ εἴκοσι	πρωτευόντων	τὰ πάντα ἐν Σπάρτῃ. ἐνταῦθα
[7, 16]	εἶναι στρατεύματος φυλακήν· Ἀχαιοὶ δέ,	ἐχόντων	ἀφυλακτότερον ὑπὸ φρονήματος τῶν Ῥωμαίων,
[7, 3]	τῇ πόλει γενέσθαι τὸν Ἔρυθρον·	ἐχόντων	δὲ αὐτὴν ὁμοῦ τοῖς Κρησὶ
[7, 13]	ὑπὸ Λακεδαιμονίων ἐναντία Διαίῳ στρατηγεῖν·	ἐχόντων	δὲ αὐτῶν ἔς τε τὴν
[7, 17]	δὲ τὰ μὲν ἀρχαιότερα Πάλεια·	ἐχόντων	δὲ ἔτι Ἰώνων ὄνομά οἱ
[7, 3]	μαντεῖον ἐκ παλαιοτάτου γενέσθαι νομίζουσιν·	ἐχόντων	δὲ ἔτι τὴν γῆν Καρῶν
[7, 20]	ἐστιν Ἀρτέμιδος καὶ ναὸς Λιμνάτιδος.	(ἐχόντων	δὲ ἤδη Λακεδαίμονα καὶ Ἄργος
[7, 3]	σὺν Κάλχαντι τούτων τῶν κατειλεγμένων	ἐχόντων	Ἐρυθράς, Κλέοπος ὁ Κόδρου συλλέξας
[7, 26]	ἀεὶ ᾠκεῖτο καὶ Ἰώνων ἔτι	ἐχόντων	τὴν γῆν. τὰ δὲ περὶ
[7, 6]	Πελοποννησίοις· ἅτε γὰρ πλοῖα οὐκ	ἐχόντων	τῶν βαρβάρων, δεινὸν ἔσεσθαί σφισιν
[7, 17]	τολμήματί ἐστιν ὑπερηρκότα, οὐ τῶν	ἐπιτυχόντων	εἶναι ταῦτα ἀνθρώπων, ψυχῆς δὲ
[7, 1]	ἐφ´ ἡμῶν ἔχουσα ἀπὸ τῶν	ἐνοικούντων,	αὐτή τε Αἰγιαλὸς τὸ ἀρχαῖον
[7, 26]	ὄνομα τὸ νῦν ἐγένετο Ἰώνων	ἐποικούντων,	ἐγένετο δὲ ἐπ´ αἰτίᾳ τοιᾷδε.
[7, 10]	ἀφήσει· Δημάδης δὲ καὶ ὅσον	προδοτῶν	Ἀθήνῃσιν ἄλλο ἦν, ἀναπείθουσιν Ἀντίπατρον
[7, 10]	παρέσχεν ἡ εὐτυχία μικρὰ ἀνδρῶν	προδοτῶν	καὶ οὐκ ἄξια λόγου προσδεηθῆναι.
[7, 6]	Ἑλλάδι ἀποδέοντά ἐστιν· ~(τότε δὲ	ἀπεληλυθότων	Ἰώνων τήν τε γῆν οἱ
[7, 2]	προσεχεῖς νήσους· (Σαμίων δὲ ἤδη	κατεληλυθότων	ἐπὶ τὰ οἰκεῖα Πριηνεῦσιν ἤμυνεν
[7, 16]	δι´ Ἀχαιῶν τότε τοῦ Ἑλληνικοῦ	προεστηκότων.	ὁ δὲ πόλεμος ἔσχεν οὗτος
[7, 16]	Ἀχαιοὺς ἀπολωλεκὼς Μεγαλοπολίταις κακῶν τῶν	ἐφεστηκότων	ἧκεν ἄγγελος, ἀποκτείνας δὲ αὐτοχειρὶ
[7, 25]	τῶν Κύλωνι ὁμοῦ τὴν ἀκρόπολιν	κατειληφότων·	καὶ αὐτοί τε οἱ ἀποκτείναντες
[7, 21]	τῶν καμνόντων. κάτοπτρον καλῳδίῳ τῶν	λεπτῶν	δήσαντες καθιᾶσι, σταθμώμενοι μὴ πρόσω
[7, 6]	τε Τισαμενοῦ παῖδες Δαϊμένης καὶ	Σπάρτων	καὶ Τέλλις τε καὶ Λεοντομένης·
[7, 16]	συνέδριά τε κατὰ ἔθνος τὰ	ἑκάστων,	Ἀχαιῶν καὶ τὸ ἐν Φωκεῦσιν
[7, 3]	Ἰωνίᾳ πόλεων ὅσους δὴ παρὰ	ἑκάστων	ἐπεισήγαγεν Ἐρυθραίοις συνοίκους. (Κλαζομενίοις δὲ
[7, 7]	ἔτι ἐν κοινῷ, ἰδίᾳ δὲ	ἑκάστων	κατὰ σφᾶς συνισταμένων, οἱ Ἀχαιοὶ
[7, 7]	ἐπιστρατείαις τε συνεχέσιν ἐπίεζε καὶ	λῃστῶν	καταδρομαῖς· (ἐμνημόνευσε δέ μοι καὶ
[7, 22]	δὲ ἔστι μὲν ἱερὸν καλουμένων	Μεγίστων	θεῶν, ἀγάλματα δέ σφισι πηλοῦ
[7, 11]	τὴν φρουρὰν τότε ἀπάγειν παρ´	αὐτῶν	Ἀθηναίους, ἀποδοῦναι δὲ καὶ ὀπίσω
[7, 2]	ἀποικίαν ἀπεστάλησαν, ἀγαγόντες μὲν καὶ	αὐτῶν	Ἀθηναίων τὸν βουλόμενον, τὸ δὲ
[7, 1]	καὶ ἐπὶ Σελινοῦντα τὸν βασιλέα	αὐτῶν	ἀθροίζοντι ἀγγέλους ἔπεμπεν ὁ Σελινοῦς,
[7, 21]	τε Αἰτωλοῖς καὶ τοῖς προσχώροις	αὐτῶν	Ἀκαρνᾶσι καὶ Ἠπειρώταις, αἱ πέλειαι
[7, 17]	ἀνδρὸς ἀποκόπτουσιν. (ὡς δὲ ἀπ´	αὐτῶν	ἀναφῦσα ἀμυγδαλῆ εἶχεν ὡραῖον τὸν
[7, 10]	παριείς· ἕνα δέ τινα ἐξ	αὐτῶν	ἄνδρα οὐδαμῶς ἐς δικαιοσύνην πρόθυμον,
[7, 17]	τὰ μὲν ἀνδρός, τὰ δὲ	αὐτῶν	γυναικός· ὄνομα δὲ Ἄγδιστιν αὐτῷ
[7, 26]	δὲ ἔδησαν πρὸς τοῖς κέρασιν	αὐτῶν	δᾷδας, καὶ ὡς πρόσω νυκτὸς
[7, 14]	δεσμωτήριον, τοὺς ξένους δὲ ἀπ´	αὐτῶν	διακρίνοντες ἠφίεσαν. ἀποστέλλουσι δὲ καὶ
[7, 17]	πρώτῳ γέρας οὐδὲν ἐξαίρετον παρ´	αὐτῶν	ἐγένετο εὕρασθαι· καὶ ἐπὶ τούτῳ
[7, 1]	Δωριέας οἱ Ἀθηναῖοι, μὴ οὐδὲ	αὐτῶν	ἐθέλωσιν ἀπέχεσθαι, ἰσχύος μᾶλλον οἰκείας
[7, 10]	αὐτὰ Ἀχαιῶν τινες ἔπραξαν, ὀνομαστὶ	αὐτῶν	ἑκάστου μνησθῆναι, πρότερον δὲ οὐ
[7, 9]	Ἀχαιούς, ἐπειδὴ ἐς τὸν σύλλογον	αὐτῶν	ἐπελθόντες σὺν ὀργῇ μᾶλλον ἐποιοῦντο
[7, 19]	τὰ πρότερα ἐγίνοντο. (καταφυγόντων δὲ	αὐτῶν	ἐπὶ χρηστήριον τὸ ἐν Δελφοῖς,
[7, 9]	καὶ Ἀλκιβιάδα μηδὲν ἀδίκημα ἐξ	αὐτῶν	ἐς Ἀχαιοὺς εἶναι, Λακεδαιμονίοις τε
[7, 16]	ὡς δὲ τὸ πολὺ ἀπέσωσεν	αὐτῶν	ἐς Κατάνην, ἀνέστρεφεν ὀπίσω τὴν
[7, 13]	ἐναντία Διαίῳ στρατηγεῖν· ἐχόντων δὲ	αὐτῶν	ἔς τε τὴν πᾶσαν πολέμου
[7, 6]	οἱ Ἀχαιοὶ καὶ οἱ βασιλεῖς	αὐτῶν	ἐσῳκίζοντο πρότερον ἔτι ὑπὸ Ἰώνων
[7, 26]	ἀπὸ τῶν αἰγῶν, καὶ καθότι	αὐτῶν	ἡ καλλίστη καὶ ἡγουμένη τῶν
[7, 24]	τοῖς σεισμοῖς. ἠπιώτατος μέν ἐστιν	αὐτῶν,	ἢν δὴ ἐν κακῷ γε
[7, 19]	κατὰ τὰ εἰωθότα καὶ ἀπ´	αὐτῶν	θάνατοι πλείονες ἢ τὰ πρότερα
[7, 11]	τοῦ Γάλλου πρεσβείαν ἐπὶ σφῶν	αὐτῶν	ἰδίᾳ παρὰ Ῥωμαίους ἀποστεῖλαι, ἐπετράπη
[7, 12]	πρεσβείαις ἐχρῶντο πρὸς τὰς πόλεις	αὐτῶν	καὶ ἰδίᾳ πρὸς τὸν Δίαιον
[7, 14]	ὄνομα προσγένοιτο ὑπόνοια· τοὺς δὲ	αὐτῶν	καὶ καταφυγεῖν ἔνθα Ὀρέστης ᾤκει
[7, 3]	ἐν τῇ μάχῃ Κολοφωνίων τε	αὐτῶν	καὶ Σμυρναίων ἐστὶν ὁ τάφος
[7, 13]	ἐς χιλίους οἱ ἡλικίᾳ μάλιστα	αὐτῶν	καὶ τόλμαις ἀκμάζοντες πίπτουσιν ἐν
[7, 7]	Εὐρίπῳ, κατὰ δὲ Θεσσαλῶν τε	αὐτῶν	καὶ τοῦ Αἰτωλῶν ἔθνους Μαγνησίαν
[7, 16]	καταβάλλει τε ὅσον πέντε ἐξ	αὐτῶν,	καὶ τραύματα ἐπίκαιρα αὐτὸς καὶ
[7, 15]	καὶ ἐς τὴν πόλιν ὑπ´	αὐτῶν	κατὰ συγγένειαν δή τινα παλαιὰν
[7, 16]	νύκτα εὐθύς· ἀπεδίδρασκον δὲ καὶ	αὐτῶν	Κορινθίων οἱ πολλοί. Μόμμιος δὲ
[7, 2]	δόντες καὶ ἀνὰ μέρος παρ´	αὐτῶν	λαβόντες ἐκτὸς ἦσαν πολέμου. ἀφείλετο
[7, 1]	Ἀττικὴν Ἀθηναῖοι καὶ ὁ βασιλεὺς	αὐτῶν	Μέλανθος Ἀνδροπόμπου συνοίκους ἐξεδέξαντο Ἴωνός
[7, 12]	ἀντιδικήσοντες ἐπὶ τῆς βουλῆς. καὶ	αὐτῶν	ὁ μὲν κατὰ τὴν ὁδὸν
[7, 24]	πολιορκίαν μηχανήμασιν ὁμοίως. (τὸν δὲ	αὐτῶν	ὀλεθριώτατον τοιῷδέ τινι ἐθέλουσιν εἰκάζειν,
[7, 14]	πολλαῖς οἱ Ἀχαιοὶ Λακεδαιμονίων μὲν	αὐτῶν	ὅσους εἶχον συνειληφότες, κατατίθενται σφᾶς
[7, 6]	βαρβάρων, δεινὸν ἔσεσθαί σφισιν ἀπ´	αὐτῶν	οὐδὲν ἤλπιζον, εἰ τὸν Κορινθίων
[7, 22]	πυθέσθαι μὲν δὴ τὰ ὀνόματα	αὐτῶν	οὐκ εἴχομεν· ταφῆναι δὲ ἄνδρα
[7, 3]	Ἰώνων δὲ ἀφικομένων μοῖρα ἐξ	αὐτῶν	πλανωμένη μετεπέμψατο ἡγεμόνα παρὰ Κολοφωνίων
[7, 21]	μέτεστι καὶ ταύταις. βίος δὲ	αὐτῶν	ταῖς πολλαῖς ἐστιν ἀπὸ τῆς
[7, 25]	τινες ἐς Κλεωνὰς ἀποχωροῦσιν ἐξ	αὐτῶν,	τοῦ δήμου δὲ πλέον μὲν
[7, 9]	ἐκπεπτωκότας, τούτους τε καὶ Ἀχαιῶν	αὐτῶν	τοὺς φεύγοντας ἀναβῆναι πείθουσιν ἐς
[7, 25]	ταύρου δοκιμάζονται· ἣ δ´ ἂν	αὐτῶν	τύχῃ μὴ ἀληθεύουσα, αὐτίκα ἐκ
[7, 6]	πατρίδας τε ὑπολειφθέντες ἕκαστοι τὰς	αὑτῶν	ἔσωζον καὶ ἅμα διὰ τὸ
[7, 25]	ἅμα δὲ ἡμέρᾳ τούς τε	ἑαυτῶν	ἀπεληλυθότας αἰσθάνονται καὶ ἀθροιζομένων ἐπ´
[7, 10]	ἀνίεσαν πατρίδας ἐγχειρίζοντες Λυσάνδρῳ τὰς	ἑαυτῶν.	κατὰ δὲ τὴν Φιλίππου βασιλείαν
[7, 12]	τε δὴ ἀπὸ τῶν ἀμφισβητημάτων	τούτων	Ἀχαιοῖς καὶ Λακεδαιμονίοις ἤρχετο καὶ
[7, 25]	ἀνὰ χρόνον ὑπὸ ἀσθενείας λέγουσι.	τούτων	δὲ καὶ Ὅμηρος τῶν Αἰγῶν
[7, 9]	πάντα ἀληθῆ κατηγόρουν τῶν Ἀχαιῶν.	(τούτων	δὲ πλείονα ἐνεκάλουν Ἀχαιοῖς Ἀρεὺς
[7, 21]	θρεψαμένους καταφεύγει· ἁμαρτάνουσα δὲ καὶ	τούτων,	ἐλείπετο οὐδὲν ἔτι ἢ αὐτὴν
[7, 10]	Ῥωμαίων συμμάχους ὄντας· Σαπαίων δὲ	τούτων	καὶ Ἀρχίλοχος ἐν ἰάμβῳ μνήμην
[7, 16]	Ἀχαιοὺς Λακεδαιμονίοις διακόσια ἐκέλευσεν ἐκτῖσαι.	τούτων	μὲν δὴ ἄφεσιν παρὰ Ῥωμαίων
[7, 24]	ἐπὶ ὕδατος ῥοαῖς προάγει, καὶ	τούτων	συνδεῖ τὰ διεσπασμένα μᾶλλον ἢ
[7, 4]	Θρᾴκῃ νῆσον ᾤκησαν, καὶ ἀπὸ	τούτων	τῆς ἐνοικήσεως Σαμοθρᾴκην τὴν νῆσον
[7, 3]	ἅλωσιν Ἰλίου πλανηθέντων σὺν Κάλχαντι	τούτων	τῶν κατειλεγμένων ἐχόντων Ἐρυθράς, Κλέοπος
[7, 3]	τὴν νῆσον ἐκ τῆς ἠπείρου.	τούτων	τῶν Κλαζομενίων τὸ πολὺ οὐκ
[7, 22]	τὰς χεῖρας ἀπέσχεν ἀπὸ τῶν	ὤτων,	καὶ ἧστινος ἂν ἐπακούσῃ φωνῆς,
[7, 3]	Νάοκλος Κόδρου παῖδες, τῶν δὲ	Βοιωτῶν	Γέρης Βοιωτός· καὶ σφᾶς συναμφοτέρους
[7, 8]	καὶ ὕστερον τῆς Πύρρου καὶ	Ἠπειρωτῶν	στρατείας, ἐπὶ δὲ τῆς τυραννίδος
[7, 17]	Γαλατῶν δρῶσιν οἱ Πεσσινοῦντα ἔχοντες,	ὑῶν	οὐχ ἁπτόμενοι. νομίζουσί γε μὴν
[7, 15]	παρὰ τοὺς Ἀχαιοὺς ἀπέστελλεν, ἀφιέναι	κελεύων	σφᾶς συντελείας Λακεδαιμονίους καὶ πόλεις
[7, 14]	ἐπήκοον τῶν Ῥωμαίων ἔπεμπεν ἀγγέλους	κελεύων	τοὺς συνέδρους καλεῖν ἐς τὸ
[7, 7]	πόλιν Ἆγις εἷλεν ὁ Εὐδαμίδου	βασιλεύων	ἐν {τῇ} Σπάρτῃ, καὶ ἐξέπεσεν
[7, 7]	τηνικαῦτα ἀρχὴν τὴν Μακεδόνων εἶχεν,	ἐπιτροπεύων	Φίλιππον τὸν Δημητρίου παῖδα ἔτι
[7, 16]	ὑποκαθῆσθαί τινα ἐντὸς τοῦ τείχους	ὑποπτεύων	ἐνέδραν· τρίτῃ δὲ ἡμέρᾳ μετὰ
[7, 5]	ἀπὸ θαλάσσης γεγονὼς καὶ ἄγρας	ἰχθύων,	διέφθαρτο δὲ ὑπὸ νόσου τοὺς
[7, 20]	ἐφ´ ἡμῶν στεφάνους μὲν τῶν	ἀσταχύων	ἀποτίθενται παρὰ τῇ θεῷ, λουσάμενοι
[7, 18]	ὀχεῖται τελευταία τῆς πομπῆς ἐπὶ	ἐλάφων	ὑπὸ τὸ ἅρμα ἐζευγμένων· ἐς
[7, 17]	ὀγδοηκοστὴν ὀλυμπιάδα κατὰ μάντευμα ἐκ	Δελφῶν	ἀξιωθέντι, ἐπίγραμμά ἐστιν ἐπ´ αὐτῷ
[7, 4]	ἐν Εὐβοίᾳ κατὰ μάντευμα ἐκ	Δελφῶν.	Ἕκτωρ δὲ ἀπὸ Ἀμφίκλου τετάρτῃ
[7, 2]	καὶ Φωκεῖς οἱ ἄλλοι πλὴν	Δελφῶν	καὶ Ἄβαντες ἐξ Εὐβοίας. τοῖς
[7, 25]	ἔτι σφίσι κατὰ τὸ ἐκ	Δελφῶν	μάντευμα ἤλπιζον· Λακεδαιμονίων δὲ ἄνδρες
[7, 19]	{δὲ} αὐτοῖς πρότερον ἔτι ἐκ	Δελφῶν	ὡς βασιλεὺς ξένος παραγενόμενός σφισιν
[7, 26]	τὸν θάνατον οἱ λοιποὶ τῶν	ἀδελφῶν	οἴκαδε ἀπήγγειλαν· καὶ τοῦδε ἕνεκα
[7, 23]	εἶναι μὲν τῶν ἐν θαλάσσῃ	νυμφῶν,	ἐρασθεῖσαν δὲ αὐτὴν Σελέμνου φοιτᾶν
[7, 11]	ὑπὸ τοῦ Γάλλου πρεσβείαν ἐπὶ	σφῶν	αὐτῶν ἰδίᾳ παρὰ Ῥωμαίους ἀποστεῖλαι,
[7, 7]	καὶ ὡς ὑπὸ ἀσθενείας τῶν	συμμάχων	ἐπὶ Ῥωμαίους καὶ ἐπικουρίαν τὴν
[7, 6]	Σαλαμῖνι ναυμαχήσαντες, οὐδὲ σφᾶς κατάλογος	συμμάχων	ἔχει Λακωνικὸς ἢ Ἀττικός. (ὑστέρησαν
[7, 22]	παρὰ δὲ αὐτὸν οἰκέτης ἀκόντια	ἔχων	ἐστὶ καὶ ἄγει κύνας ἐπιτηδείας
[7, 26]	παρὰ δὲ αὐτὴν Ἔρως πτερὰ	ἔχων	ἐστίν, ἐθέλει δὲ σημαίνειν ὅτι
[7, 24]	παῖς καὶ Ἡρακλῆς, οὐδὲ οὗτος	ἔχων	πω γένεια, Ἀγελάδα τέχνη τοῦ
[7, 22]	φέρουσα· (καὶ νεανίσκος ὀρθὸς οὐκ	ἔχων	πω γένειά ἐστι χιτῶνα ἐνδεδυκὼς
[7, 23]	σφισιν ἱερὸν καὶ ἄγαλμα, οὐκ	ἔχων	πω γένεια. ἔστι δὲ καὶ
[7, 24]	ἅπαν ἐκριφῆναι, καὶ ὁπόσα διέστη	τοίχων	συνερχόμενα ἐς τὸ ἐξ ἀρχῆς·
[7, 17]	ἀπὸ τῶν ἐν τῇ κεφαλῇ	τριχῶν	δοῦναι. ἐπίθημα δὲ καὶ ἐς
[7, 5]	τὸ καλῴδιον τὸ ἐκ τῶν	τριχῶν	καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι οἱ
[7, 5]	ἄνδρας πλεξαμένους κάλον ἐκ τῶν	τριχῶν	τὴν σχεδίαν παρὰ σφᾶς κατάξειν.
[7, 1]	ἕνεκα καὶ ἔργων ἃ ἔπραξε	πολεμαρχῶν	Ἀθηναίοις· λέγεται δὲ ὡς ἐν
[7, 10]	καὶ δέκα ἀνδρῶν τῶν ἄλλων	τριηράρχων	τὸ ναυτικὸν τὸ Ἰώνων προδόντων·
[7, 14]	παρώξυνε δὲ καὶ Ἀχαιοὺς Πυθέας	βοιωταρχῶν	τηνικαῦτα ἐν Θήβαις, καὶ οἱ
[7, 18]	καὶ ἄλλο τι ἐθεασάμην τῶν	ζῴων,	τὰ μὲν ὑπὸ τὴν πρώτην
[7, 17]	δυνάμεως πόλιν ἐπὶ τῶν καλουμένων	ἡρώων,	ὁμοῦ τῇ μεταβολῇ τῇ ἐς
[7, 1]	ἰδίᾳ χρήματα ὑφελόμενος ἔχοι τῶν	πατρῴων·	ὁ δὲ ἐς Ἀθήνας φυγὼν