Livre, Chap.
[7, 24]	ἢ ἀνθρώπων τεκτόνων· ὁ δὲ	δὴ	δεύτερος τῶν σεισμῶν ἀπώλειάν τε
[7, 25]	λέγουσιν. ὃς δ´ ἂν ἐνταῦθα	ἢ	αἵματι ἢ ἄλλῳ τῳ μιάσματι
[7, 20]	τοῦ Ἀπόλλωνος, καὶ ἔτι πρότερον	ἢ	Ἀλκαῖον γενέσθαι πεποιημένα ἦν Ὁμήρῳ
[7, 25]	δ´ ἂν ἐνταῦθα ἢ αἵματι	ἢ	ἄλλῳ τῳ μιάσματι ἔνοχος ἢ
[7, 24]	τούτων συνδεῖ τὰ διεσπασμένα μᾶλλον	ἢ	ἀνθρώπων τεκτόνων· ὁ δὲ δὴ
[7, 6]	σφᾶς κατάλογος συμμάχων ἔχει Λακωνικὸς	ἢ	Ἀττικός. (ὑστέρησαν δὲ καὶ ἔργου
[7, 14]	μετὰ ἀσθενείας μανία ἂν μᾶλλον	ἢ	ἀτυχία καλοῖτο. ὃ δὴ καὶ
[7, 21]	ἢ θύσῃ τῷ Διονύσῳ Κόρεσος	ἢ	αὐτὴν Καλλιρόην ἢ τὸν ἀποθανεῖν
[7, 21]	καὶ τούτων, ἐλείπετο οὐδὲν ἔτι	ἢ	αὐτὴν φονεύεσθαι. (προεξεργασθέντων δὲ ὁπόσα
[7, 24]	εἴωθεν ἢ γὰρ ἐπομβρίαι συνεχεῖς	ἢ	αὐχμοὶ πρὸ τῶν σεισμῶν συμβαίνουσιν
[7, 7]	Ἀτθίδι συγγραφῇ, ὅσοι τε Ἑλλήνων	ἢ	βαρβάρων ἐναντία Φιλίππου συνήραντο Ἀθηναίοις
[7, 16]	Ἀχαιῶν καὶ τὸ ἐν Φωκεῦσιν	ἢ	Βοιωτοῖς ἢ ἑτέρωθί που τῆς
[7, 24]	αὐτὰ ὡς τὸ ἐπίπαν εἴωθεν	ἢ	γὰρ ἐπομβρίαι συνεχεῖς ἢ αὐχμοὶ
[7, 25]	ὄρει, καί οἱ τὸ ὄνομα	ἢ	δυνάστης ἐπιχώριος ἢ ὁ Κερυνίτης
[7, 11]	δὲ ὁ δῆμος ἀνάγκῃ πλέον	ἢ	ἑκουσίως διαρπάζουσιν Ὠρωπὸν ὑπήκοόν σφισιν
[7, 27]	τὸν εἰργασμένον φασὶ πρότερον ἔτι	ἢ	ἐν τῇ ἀκροπόλει τε αὐτὸν
[7, 25]	οὐδὲ τὰ πρότερα ἔσται πλέον	ἢ	ἑνὸς ἀνδρὸς ἐς πεῖραν ἀφιγμένη.
[7, 2]	ἡγήσατο· γενεᾷ δὲ μιᾷ πρότερον	ἢ	ἐξέπλευσαν ἐξ Ἀθηνῶν Ἴωνες, Λακεδαιμονίους
[7, 14]	ὅτῳ κουρᾶς ἢ ὑποδημάτων ἕνεκα	ἢ	ἐπὶ τῇ ἐσθῆτι ἢ κατ´
[7, 13]	τῇ Ἀσίᾳ πράγματα ἐκέλευε, πρὶν	ἢ	ἐς τὴν Ἀσίαν διαβῆναι, τοῖς
[7, 22]	εἰσιν ἐκ Φαρῶν. πρὶν δὲ	ἢ	ἐς τὴν πόλιν ἐσελθεῖν, μνῆμά
[7, 16]	τὸ ἐν Φωκεῦσιν ἢ Βοιωτοῖς	ἢ	ἑτέρωθί που τῆς Ἑλλάδος, κατελέλυτο
[7, 10]	ἡγούμενοι. ὅσοι δὲ ἀποδράντες ᾤχοντο	ἢ	εὐθὺς ἡνίκα ἀνήγοντο ἐς Ῥώμην
[7, 4]	νῆσον οἰκοῦντες ἀνάγκῃ πλέον ἐδέξαντο	ἢ	εὐνοίᾳ συνοίκους Ἴωνας. ἡγεμὼν δὲ
[7, 1]	ἀπέχεσθαι, ἰσχύος μᾶλλον οἰκείας ἕνεκα	ἢ	εὐνοίᾳ τῇ ἐς τοὺς Ἴωνας
[7, 8]	καὶ Ῥωμαίοις ὀμωμοσμένης, ὁπόσα δὲ	ἢ	Θεσσαλοῖς ἢ τῶν ἐξ Ἠπείρου
[7, 21]	δὲ οὐ πρότερον λύσιν πρὶν	ἢ	θύσῃ τῷ Διονύσῳ Κόρεσος ἢ
[7, 13]	Λακεδαιμόνιοι δὲ ὑπὸ φρονήματος μᾶλλον	ἢ	ἰσχύος ἔλαβον μὲν τὰ ὅπλα
[7, 3]	δὲ καὶ Φωκαεῦσι, πρὶν μὲν	ἢ	Ἴωνας ἐς τὴν Ἀσίαν ἐλθεῖν,
[7, 25]	ἢ ἄλλῳ τῳ μιάσματι ἔνοχος	ἢ	καὶ ἀσεβὴς ἐσέλθῃ θέλων θεάσασθαι,
[7, 10]	(ἑπτακαιδεκάτῳ δὲ ὕστερον ἔτει τριακοσίους	ἢ	καὶ ἐλάσσονας, οἳ μόνοι περὶ
[7, 23]	οὐδὲν δέ τι Φοινίκων μᾶλλον	ἢ	καὶ Ἑλλήνων ἔφην τὸν λόγον,
[7, 24]	εἰωθὸς ἤτοι ἐς τὸ ἐρυθρότερον	ἢ	καὶ ἡσυχῇ ῥέπουσαν ἐς τὸ
[7, 16]	τι γενόμενος ἐς Ἀχαιοὺς ὅμοιος	ἢ	καὶ Καλλίστρατος ὁ Ἐμπέδου πρὸς
[7, 16]	κατέλυε καὶ ὅπλα ἀφῃρεῖτο πρὶν	ἢ	καὶ συμβούλους ἀποσταλῆναι παρὰ Ῥωμαίων·
[7, 21]	σφισι τὸν νοσοῦντα ἤτοι ζῶντα	ἢ	καὶ τεθνεῶτα ἐπιδείκνυσι. (τούτῳ μὲν
[7, 22]	ἑορτὴν ἄγουσιν, οὐδέν τι ἀλλοίως	ἢ	καὶ τῷ Διονύσῳ δρῶσιν Ἕλληνες.
[7, 12]	Ῥώμην ὠφέλησεν ἄν τι Ἀχαιοὺς	ἢ	κακῶν σφισιν ἐγένετο μειζόνων ἀρχή·
[7, 18]	νομίζων κεῖσθαι καλῶς τὰς Πάτρας	ἢ	κατ´ ἄλλην τινὰ αἰτίαν ἐπανήγαγεν
[7, 21]	ἕτερον τῶν ἀγαλμάτων γενεᾷ πρότερον	ἢ	κατ´ ἐμὲ ἁλιεῖς ἄνδρες ἀνείλκυσαν
[7, 14]	ἕνεκα ἢ ἐπὶ τῇ ἐσθῆτι	ἢ	κατ´ ὄνομα προσγένοιτο ὑπόνοια· τοὺς
[7, 17]	αὐξανομένῳ κάλλους οἱ μετῆν πλέον	ἢ	κατὰ εἶδος ἀνθρώπου, ἐνταῦθα τοῦ
[7, 2]	ἐσοίκησιν, πολλῷ δὲ πρεσβύτερα ἔτι	ἢ	κατὰ Ἴωνας τὰ ἐς τὴν
[7, 25]	ἀποδημοῦντες ἢ στρατείας ἕνεκα ἔτυχον	ἢ	κατὰ πρόφασιν ἀλλοίαν, μόνοι τε
[7, 2]	καὶ τὸ μαντεῖόν ἐστιν ἀρχαιότερον	ἢ	κατὰ τὴν Ἰώνων ἐσοίκησιν, πολλῷ
[7, 15]	πέρας τῷ πολέμῳ φανῇ πρὶν	ἢ	Μόμμιον ἐς τὴν Ἑλλάδα ἀφῖχθαι.
[7, 25]	τὸ ὄνομα ἢ δυνάστης ἐπιχώριος	ἢ	ὁ Κερυνίτης ποταμὸς πεποίηκεν, ὃς
[7, 22]	ὁ Φυλοδαμείας τῆς Δαναοῦ σφισιν	ἢ	ὁμώνυμος ἐκείνῳ τις ἐγένετο οἰκιστής.
[7, 21]	ὀρθὸν λίθου. Ποσειδῶνι δὲ παρὲξ	ἢ	ὁπόσα ὀνόματα ποιηταῖς πεποιημένα ἐστὶν
[7, 14]	τὰ Λακεδαιμονίων καὶ Ἀχαιῶν ὕστερον	ἢ	Ὀρέστης ἀπεσταλμένοις, ὀπίσω καὶ αὐτοὶ
[7, 9]	ἐπελθόντες σὺν ὀργῇ μᾶλλον ἐποιοῦντο	ἢ	πειθοῖ τοὺς λόγους. (Λυκόρτας δὲ
[7, 9]	ἐφιᾶσιν ἐς Ῥώμην, ἐναντία ἐφιέντες	ἢ	Ῥωμαίοις συγκείμενα ἦν καὶ Ἀχαιοῖς·
[7, 16]	ποιήσασθαι τὴν ἔξοδον πρότερον πρὶν	ἢ	Ῥωμαίους ἄρχειν μάχης· (ὡς δὲ
[7, 25]	ἀρχαῖα. (ὁπόσοι δὲ τηνικαῦτα ἀποδημοῦντες	ἢ	στρατείας ἕνεκα ἔτυχον ἢ κατὰ
[7, 8]	(ὅσα μὲν δὴ Ἀχαιοὶ Μακεδόσιν	ἢ	στρατιᾷ τῇ Σύρων ἐναντία ἐτάξαντο,
[7, 13]	καὶ ἁρπαγαῖς ἐκ τῆς χώρας	ἢ	συντόνῳ πολιορκίᾳ. (Δαμοκρίτῳ μὲν οὖν
[7, 19]	καὶ ἀπ´ αὐτῶν θάνατοι πλείονες	ἢ	τὰ πρότερα ἐγίνοντο. (καταφυγόντων δὲ
[7, 24]	ἦν ἐν τῇ λίμνῃ, πρὶν	ἢ	τὸ ὕδωρ ἀπέκρυψεν αὐτὰ τοῦ
[7, 14]	φθόνῳ μᾶλλον ἔκ του δαιμόνων	ἢ	τοῖς πολεμήσασι ποιεῖ τὸ ἔγκλημα·
[7, 21]	Διονύσῳ Κόρεσος ἢ αὐτὴν Καλλιρόην	ἢ	τὸν ἀποθανεῖν ἀντ´ ἐκείνης τολμήσαντα.
[7, 19]	μὴν οἱ Πατρεῖς ἄλλον τινὰ	ἢ	τὸν Εὐαίμονος ἔχουσιν Εὐρύπυλον ἐν
[7, 3]	δεχομένων σφᾶς ἐς Πανιώνιον πρὶν	ἢ	τοῦ γένους βασιλέας τοῦ Κοδριδῶν
[7, 18]	τε καὶ Ἄρβαν. (Αὔγουστος δὲ	ἢ	τοῦ παράπλου νομίζων κεῖσθαι καλῶς
[7, 8]	ὀμωμοσμένης, ὁπόσα δὲ ἢ Θεσσαλοῖς	ἢ	τῶν ἐξ Ἠπείρου τισὶν ἐγκλήματα
[7, 26]	μνημονευόμενα ἤθροιζε, τότε αὐτὸν Πεισίστρατον	ἢ	τῶν τινα ἑταίρων μεταποιῆσαι τὸ
[7, 20]	ἐξείργαστό μοι τὰ ἐς Ἀθηναίους	ἢ	ὑπῆρκτο Ἡρώδης τοῦ οἰκοδομήματος. (ἐν
[7, 26]	τὰ ἐς ἔρωτα τύχῃ μᾶλλον	ἢ	ὑπὸ κάλλους κατορθοῦται. ἐγὼ μὲν
[7, 10]	τῇ Ἑλλάδι ὑπὸ προδοσίας μᾶλλον	ἢ	ὑπὸ νόσου πρότερον τῆς λοιμώδους
[7, 14]	ὄντα ἠπίσταντο καὶ ὅτῳ κουρᾶς	ἢ	ὑποδημάτων ἕνεκα ἢ ἐπὶ τῇ
[7, 10]	εὐθὺς ἡνίκα ἀνήγοντο ἐς Ῥώμην	ἢ	ὕστερον ἐκ τῶν πόλεων ἐς
[7, 22]	καὶ ὁπόσοις ἂν κατὰ γνώμην	ᾖ,	καὶ ἐγκαθεύδουσι. (περίβολος δὲ ἀγορᾶς
[7, 26]	καὶ ἄγαλμα ἐνταῦθα ἀρχαῖον, Ἰφιγένεια	ἡ	Ἀγαμέμνονος, ὡς οἱ Αἰγειρᾶταί φασιν·
[7, 25]	ὁμοίως ἐστὶν ἀρχαῖον. γυνὴ δὲ	ἡ	ἀεὶ τὴν ἱερωσύνην λαμβάνουσα ἁγιστεύει
[7, 26]	ἐκάλουν τῷ ἀρχαίῳ. παρείχετο δὲ	ἡ	Αἴγειρα ἐς συγγραφὴν ἱερὸν Διὸς
[7, 4]	ἡ ὑπὲρ Μυκάλης καὶ Χίος	ἡ	ἀπαντικρὺ τοῦ Μίμαντος. Ἄσιος δὲ
[7, 18]	ἐντός οἱ τοῦ περιβόλου καὶ	ἡ	Ἀρόη γένηται, ὄνομα ἔθετο ἀφ´
[7, 17]	(χρόνῳ δὲ ὕστερον ἐς Νέρωνα	ἡ	βασιλεία περιῆλθεν ἡ Ῥωμαίων, καὶ
[7, 12]	σὺν κόσμῳ. (καί σφισιν ἀπεκρίνατο	ἡ	βουλὴ ἀποστέλλειν πρέσβεις, οἳ κρινοῦσιν
[7, 7]	ἕνεκα ἐμοὶ δοκεῖν, ἐπεὶ ἐπύθετο	ἡ	βουλή, ἀποστέλλουσιν Ὀτιλίῳ διάδοχον τῆς
[7, 11]	πεντακόσια τάλαντα ἐπιβάλλουσι, Ῥωμαίων δὲ	ἡ	βουλὴ δεηθεῖσιν Ἀθηναίοις ἀφίησι πλὴν
[7, 12]	βουλήν· καταφεύγουσι δὲ αὐτοῖς προεῖπεν	ἡ	βουλὴ δικάζεσθαι τὰ ἄλλα πλὴν
[7, 9]	συνεδρίῳ θάνατον ζημίαν. (Ῥωμαίων δὲ	ἡ	βουλὴ πέμπουσιν ἄλλους τε ἄνδρας
[7, 25]	θαλάσσης δὲ ἐν δεξιᾷ {καὶ}	ἡ	Βοῦρα ἐν ὄρει κεῖται. τεθῆναι
[7, 21]	τεθνεῶτα εἶδεν, μετέπεσε τῇ παιδὶ	ἡ	γνώμη, καὶ ἐσῄει γὰρ αὐτὴν
[7, 21]	δώρων ὑποσχέσεις παντοίας οὐκ ἐνετρέπετο	ἡ	γνώμη τῆς παρθένου, ἐκομίζετο ἱκέτης
[7, 6]	ἐναντίον Λεοννάτῳ μαχόμενος ὑπὲρ Ἑλλήνων.	(ἡ	δὲ ἐς Θερμοπύλας ἐπὶ τὴν
[7, 5]	ὁρμίσασθαι πρὸς ἄκρᾳ καλουμένῃ Μεσάτῃ·	ἡ	δὲ ἔστι μὲν τῆς ἠπείρου,
[7, 5]	καὶ θαλάσσης ἀμιγοῦς ὕδατι ἀλλοίῳ.	(ἡ	δὲ Ἰωνία παρὲξ τῶν τε
[7, 1]	~ΑΧΑΙΚΑ	~(Ἡ	δὲ τῆς Ἠλείας μέση καὶ
[7, 23]	Εἰλειθυίας ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον, καὶ	ἡ	Εἰλείθυια ἐς ἄκρους ἐκ κεφαλῆς
[7, 17]	δὲ ἀσθενείας τότε μάλιστα κατῆλθεν	ἡ	Ἑλλάς, λυμανθεῖσα κατὰ μέρη καὶ
[7, 24]	αὐτῷ γενείων ἐς ἄλλον παῖδα	ἡ	ἐπὶ τῷ κάλλει μετῄει τιμή.
[7, 23]	αἱ δᾷδες, ὅτι Εἰλείθυιά ἐστιν	ἡ	ἐς φῶς ἄγουσα τοὺς παῖδας.
[7, 25]	τοῦδε ἕνεκα οὐ τοῖς πᾶσιν	ἡ	ἔσοδος οὐδὲ ἐξ ἐπιδρομῆς ἐστι.
[7, 25]	ὡς τριάκοντα ἐξ Ἑλίκης ὁδὸς	ἡ	εὐθεῖά ἐστι. προελθόντι δὲ ἀπὸ
[7, 10]	Ἀλεξάνδρῳ δὲ τῷ Φιλίππου παρέσχεν	ἡ	εὐτυχία μικρὰ ἀνδρῶν προδοτῶν καὶ
[7, 24]	σφισιν ἐπὶ πολὺ τῆς χώρας	ἡ	θάλασσα καὶ τὴν Ἑλίκην περιέλαβεν
[7, 27]	ναός ἐστιν Ἀρτέμιδος· τοξευούσης δὲ	ἡ	θεὸς παρέχεται σχῆμα. ᾠκοδόμηται δὲ
[7, 24]	χάσμα ἀφανισθῆναι· ἐξ ὅτου δὲ	{ἡ	ἰδέα} κατεάγη τοῦ ὄρους, ὕδωρ
[7, 18]	μεγαλοπρεπεστάτην τῇ Ἀρτέμιδι πομπεύουσι, καὶ	ἡ	ἱερωμένη παρθένος ὀχεῖται τελευταία τῆς
[7, 17]	Ἑλλάδος τὸ Ἀχαϊκόν, καὶ αὐτὸ	ἡ	κακία τῶν στρατηγησάντων ἐκόλουσεν ἔτι
[7, 26]	τῶν αἰγῶν, καὶ καθότι αὐτῶν	ἡ	καλλίστη καὶ ἡγουμένη τῶν ἄλλων
[7, 25]	τὴν Κερύνειαν, καὶ δυνατωτέρα τε	ἡ	Κερύνεια οἰκητόρων πλήθει καὶ ἐς
[7, 24]	δέ, ὅσας ἐκτὸς ὀλισθεῖν ἐποίησεν	ἡ	κίνησις, ἐπανίασιν αὖθις ἐς τὰς
[7, 7]	μέν γε Πελοποννήσῳ Κόρινθος καὶ	ἡ	Κορινθίων ἀκρόπολις ἐτετείχιστο, ἐπὶ δὲ
[7, 15]	ἐδέχθησαν· ὡς δὲ τοῖς Φωκεῦσιν	ἡ	Κριτολάου συμφορὰ καὶ Ἀχαιῶν ἀπηγγέλλετο,
[7, 17]	ἔτεσιν ἔμελλεν οὐ πολλοῖς ὕστερον	ἡ	Μακεδόνων ἀκμὴ καθαιρήσειν· κατέσκηψε δὲ
[7, 8]	δὴ Φίλιππός τε αὐτὸς καὶ	ἡ	Μακεδόνων ἀκμὴ καθῄρητο ὑπὸ Ῥωμαίων
[7, 10]	σφισιν ἐγίνετο κακῶν Περσεὺς καὶ	ἡ	Μακεδόνων ἀρχὴ καταλυθεῖσα ὑπὸ Ῥωμαίων.
[7, 3]	{καὶ} ἄλλοι τε αἰχμάλωτοι καὶ	ἡ	Μαντὼ τῷ Ἀπόλλωνι ἐκομίσθησαν ἐς
[7, 5]	παρέχεται καὶ ἄλλα ἐς συγγραφήν,	ἡ	μέν γε Ἐφεσία χώρα τόν
[7, 12]	ψυχῆς ἐν συνεδρίῳ τῷ Ἀχαιῶν.	ἡ	μὲν δὴ ταῦτα ἀπεκρίνατο· Δίαιος
[7, 21]	ἄλλα ἐκ Δωδώνης μεμαντευμένα ἦν,	ἡ	μὲν ἱερείου τρόπον ἦκτο ἐπὶ
[7, 26]	ἱερὰ Διονύσου καὶ Ἀρτέμιδός ἐστιν·	ἡ	μὲν χαλκοῦ πεποίηται, βέλος δὲ
[7, 14]	ποιεῖ τὸ ἔγκλημα· θρασύτης δὲ	ἡ	μετὰ ἀσθενείας μανία ἂν μᾶλλον
[7, 8]	δὲ ἀνίσχοντα ἥλιον μᾶλλόν τι	ἡ	Μυσία τέτραπται. ~(τότε δὲ τῷ
[7, 8]	ἦν οἰκεῖα ἐγκλήματα. ἐπεὶ δὲ	ἡ	Νάβιδος ἐν Σπάρτῃ τυραννὶς κατελέλυτο,
[7, 19]	(καὶ οὕτω τῷ Εὐρυπύλῳ τε	ἡ	νόσος καὶ τοῖς ἐνταῦθα ἀνθρώποις
[7, 23]	οὔτε ὡς αὐτὸν φοιτήσειν ἔμελλεν	ἡ	νύμφη, Σέλεμνον δὲ μονωθέντα Ἀργυρᾶς
[7, 20]	ὁ ἱερεύς. αὕτη μὲν δὴ	ἡ	νὺξ γέρας τοῦτο εἴληφε, καταβαίνουσι
[7, 12]	Ῥώμης πρέσβεσι σχολαιτέρα πως ἐγίνετο	ἡ	ὁδός, ὥστε ἐξαπατᾶν ὑπῆρχεν ἐξ
[7, 21]	ἔχεται Δήμητρος· αὕτη μὲν καὶ	ἡ	παῖς ἑστᾶσι, τὸ δὲ ἄγαλμα
[7, 21]	δὲ οὐδὲν ἐς σωτηρίαν εὑρίσκετο	ἡ	παρθένος, δεύτερα ἐπὶ τοὺς θρεψαμένους
[7, 21]	τοσοῦτο εἶχεν ἀπεχθείας ἐς αὐτὸν	ἡ	παρθένος. (ὡς δὲ τοῦ Κορέσου
[7, 22]	ἀπὸ τοῦ Ἐρινεοῦ· ὁδὸς δὲ	ἡ	πεζὴ σταδίους τεσσαράκοντα μάλιστα ἐς
[7, 2]	μετέβαλεν ἀπὸ τοῦ Μιλήτου καὶ	ἡ	πόλις. ἀφίκετο δὲ ἐκ Κρήτης
[7, 27]	χθαμαλωτέρῳ πεπόλισταί σφισιν οὐ συνεχὴς	ἡ	πόλις, ἐς δὲ μοίρας νενεμημένη
[7, 27]	ἐπὶ τῆς Ἀργοῦς. ~(Πελληνεῦσι δὲ	ἡ	πόλις ἐστὶν ἐπὶ λόφου κατὰ
[7, 18]	τὴν θυσίαν νομίζουσι, δημοσίᾳ τε	ἡ	πόλις καὶ οὐχ ἧσσον ἐς
[7, 18]	τοὺς ὀγδοήκοντα ἀφέστηκε σταδίους Πατρέων	ἡ	πόλις· οὐ πόρρω δὲ αὐτῆς
[7, 25]	οὐ μετὰ πολὺ ἐσείσθη σφίσιν	ἡ	πόλις συνεχεῖ τε ὁμοῦ καὶ
[7, 7]	Βοιωτοῖς τε καὶ Φωκεῦσι Χαλκὶς	ἡ	πρὸς τῷ Εὐρίπῳ, κατὰ δὲ
[7, 2]	τὸ ἐν Δελφοῖς, δίδωσι Μέδοντι	ἡ	Πυθία βασιλείαν τὴν Ἀθηναίων. οὕτω
[7, 19]	χρηστήριον τὸ ἐν Δελφοῖς, ἤλεγχεν	ἡ	Πυθία Μελάνιππον καὶ Κομαιθώ· καὶ
[7, 14]	ἤδη λόγον, ὡς δίκαια ἡγοῖτο	ἡ	Ῥωμαίων βουλὴ μήτε Λακεδαιμονίους τελεῖν
[7, 17]	ἐς Νέρωνα ἡ βασιλεία περιῆλθεν	ἡ	Ῥωμαίων, καὶ ἐλεύθερον ὁ Νέρων
[7, 2]	θαλάσσῃ πόλεων, Νειλεὺς δὲ καὶ	ἡ	σὺν αὐτῷ μοῖρα ἐς Μίλητον.
[7, 5]	τοῦτό ἐστι μεσαίτατον. ἐπεὶ δὲ	ἡ	σχεδία κατὰ τὴν ἄκραν ἔσχεν,
[7, 5]	δὲ ἐς τὴν θάλασσαν ἀφίκετο	ἡ	σχεδία τὴν Ἰώνων, φασὶν αὐτὴν
[7, 21]	ὑπὸ μέθης ἐγίνοντο ἔκφρονες καὶ	ἡ	τελευτὴ σφᾶς παραπλῆγας ἐπελάμβανε. καταφεύγουσιν
[7, 1]	οἰκήσαντι αὐτῷ μὲν ἐγένετο ἐνταῦθα	ἡ	τελευτή, τῶν δέ οἱ παίδων
[7, 24]	τῆς γῆς ἀναπέμπεται· μόνη τε	ἡ	τοιαύτη κίνησις οὐδὲ τοῦ οἰκισθῆναί
[7, 5]	ἧς καὶ τῶν φυλῶν σφισιν	ἡ	τρίτη τὸ ὄνομα ἔσχηκεν, ἔστι
[7, 25]	ἀφίκωνται γυναῖκες ἐς ἀμφισβήτησιν πλέονες,	ἡ	τῷ κλήρῳ λαχοῦσα προτετίμηται. ~(ἐς
[7, 4]	νήσοις εἰσὶν Ἰώνων πόλεις Σάμος	ἡ	ὑπὲρ Μυκάλης καὶ Χίος ἡ
[7, 5]	ἔχει μὲν ἐπιτηδειότατα ὡρῶν κράσεως	ἡ	χώρα, ἔχει δὲ καὶ ἱερὰ
[7, 18]	ἦν πόλισμα ἐξ ἀρχῆς μικρὸν	ἡ	Ὤλενος, μαρτυρεῖ τῷ λόγῳ μου
[7, 2]	Μιλήτου δὲ κατάραντος στόλῳ Κρητῶν	ἥ	τε γῆ τὸ ὄνομα μετέβαλεν
[7, 26]	τὸ Αἰγειρατῶν ὄνομα τὸ αὐτὸ	ἥ	τε πόλις καὶ τὸ ἐπίνειον
[7, 23]	τὸ ἄγαλμα ὅτι μὴ γυναιξίν,	ἣ	ἂν τὴν ἱερωσύνην ἔχῃ, ἄλλῳ
[7, 25]	πίνουσαι δὲ αἷμα ταύρου δοκιμάζονται·	ἣ	δ´ ἂν αὐτῶν τύχῃ μὴ
[7, 21]	ἐς τὴν πηγήν, {τοῦ λιμένος}	ἣ	ἐν Καλυδῶνί ἐστιν οὐ πόρρω
[7, 1]	ὁ Σελινοῦς, τὴν θυγατέρα Ἑλίκην,	ἣ	μόνη οἱ παῖς ἦν, γυναῖκα
[7, 20]	δὲ ἰόντι ἐκ τῆς ἀγορᾶς,	ᾗ	τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνος, πύλη
[7, 18]	Πατρεῖς ἀνὰ πᾶν ἔτος, ἐν	ᾗ	τρόπος ἐπιχώριος θυσίας ἐστὶν αὐτοῖς.
[7, 7]	ἕνεκα καὶ ἐπιορκίας τῆς ἐκείνου	συνέβη.	Κλεομένους μὲν δὴ καὶ αὖθις
[7, 14]	ἀνελέσθαι πόλεμον καὶ μὴ εὐτυχῆσαι	συνέβη	φθόνῳ μᾶλλον ἔκ του δαιμόνων
[7, 5]	δὲ τὰ λουτρὰ ἐν τῇ	γῇ	θαῦμα ἀνθρώποις ὁμοῦ καὶ ὠφέλεια
[7, 22]	ἑστηκὼς δὲ πρὸς αὐτῇ τῇ	γῇ	παρέχεται μὲν τὸ τετράγωνον σχῆμα,
[7, 2]	κατάραντος στόλῳ Κρητῶν ἥ τε	γῆ	τὸ ὄνομα μετέβαλεν ἀπὸ τοῦ
[7, 24]	ποτε ὑπολείπει σημεῖα ἐν τῇ	γῇ.	(τότε δὲ ἰδέαν μὲν ταύτην
[7, 11]	δόσιν, ἤν σφισιν ἐπικουρεῖν Ἀχαιοὺς	ἄγῃ·	ὁ δὲ ἀπὸ τῶν χρημάτων
[7, 24]	ἐξ ὅτου δὲ {ἡ ἰδέα}	κατεάγη	τοῦ ὄρους, ὕδωρ αὐτόθεν ἐρρύη,
[7, 21]	τοῦ ἱεροῦ τῆς Δήμητρός ἐστι	πηγή·	ταύτης τὰ μὲν πρὸς τοῦ
[7, 23]	ἐπιφανῆ πόλεώς ἐστιν Ἀργυρᾶς, καὶ	πηγή	τε Ἀργυρᾶ ἐν δεξιᾷ τῆς
[7, 5]	πρὸς Νεμέσεων λέγουσιν ἱερόν, καὶ	πηγῇ	τε ἐπιτυχεῖν αὐτὸν καὶ πλατάνῳ
[7, 5]	Ἁλιταίαν· ἐν δὲ τῇ Μιλησίᾳ	πηγή	τέ ἐστι Βιβλὶς καὶ ὅσα
[7, 22]	Ἑρμοῦ· Ἑρμοῦ νᾶμα μὲν τῇ	πηγῇ	τὸ ὄνομα, τοὺς δὲ ἰχθῦς
[7, 9]	τὸν σύλλογον αὐτῶν ἐπελθόντες σὺν	ὀργῇ	μᾶλλον ἐποιοῦντο ἢ πειθοῖ τοὺς
[7, 16]	ἀφιᾶσι τὴν ψυχήν. (οὗτος μὲν	δὴ	ἀγαθὴν δόξαν Ἀθηναίοις καὶ αὑτῷ
[7, 20]	τῶν στοῶν ἐστι. τὸ μὲν	δὴ	ἄγαλμα τοῦ Ἀσκληπιοῦ, πλὴν ἐσθῆτος,
[7, 25]	ἐξ ἐπιδρομῆς ἐστι. τοῖς μὲν	δὴ	ἀγάλμασι ξύλων εἰργασμένοις μέγεθός εἰσιν
[7, 22]	αὐτὸ Μεσσήνιον Σιμύλον· καλεῖται μὲν	δὴ	Ἀγοραῖος, παρὰ δὲ αὐτῷ καὶ
[7, 26]	Ἡρακλέους στάδιοι. ἐπὶ θαλάσσῃ μὲν	δὴ	Αἰγειράταις οὐδέν ἐστιν ἐς μνήμην,
[7, 25]	τοῦ Μελάνθου βασιλεύοντος. ὁ μὲν	δὴ	ἄλλος στρατὸς τῶν Πελοποννησίων ἀπεχώρησεν
[7, 19]	(ἐπέδειξε δὲ ἐπὶ πολλῶν τε	δὴ	ἄλλων καὶ ἐν τοῖς Μελανίππου
[7, 14]	εὐθέος πόλεμον ἄρασθαι. (τὸ μὲν	δὴ	ἄνδρα βασιλέα καὶ πόλιν ἀνελέσθαι
[7, 4]	τῷ ἀγάλματι τεκμαίροιτο· ἔστι γὰρ	δὴ	ἀνδρὸς ἔργον Αἰγινήτου Σμίλιδος τοῦ
[7, 19]	καὶ αὐτὸν οἰκῆσαι. ὁ μὲν	δὴ	ἄνεμος τὰς ναῦς τοῦ Εὐρυπύλου
[7, 19]	ἐκτὸς γενέσθαι τίθεμαι· μόνον γὰρ	δὴ	ἀνθρώπῳ ψυχῆς ἐστιν ἀντάξιον κατορθῶσαί
[7, 2]	δὲ ὁ Κόδρου οὗτος γὰρ	δὴ	ἀπεδέδεικτο Ἰώνων τῶν ἐς Ἔφεσον
[7, 21]	ἀντὶ Καλλιρόης διεργάζεται. ὁ μὲν	δὴ	ἀπέδειξεν ἔργον ἀνθρώπων ὧν ἴσμεν
[7, 12]	ἰδίᾳ πρεσβείαν ἀποστέλλειν. (πόλεμός τε	δὴ	ἀπὸ τῶν ἀμφισβητημάτων τούτων Ἀχαιοῖς
[7, 27]	ἐς ὀξὺ ἀνεστηκότος. τοῦτο μὲν	δὴ	ἀπότομον καὶ δι´ αὐτό ἐστιν
[7, 5]	παρὰ σφᾶς κατάξειν. αἱ μὲν	δὴ	ἀσταὶ τῶν γυναικῶν οὐδαμῶς ὑπακούειν
[7, 15]	ἐκέλευσεν ὡς αὐτόν· ἐξεύρητό τε	δὴ	αὐτίκα ὁ Πυθέας καὶ ἀναχθεὶς
[7, 16]	διακόσια ἐκέλευσεν ἐκτῖσαι. τούτων μὲν	δὴ	ἄφεσιν παρὰ Ῥωμαίων εὕροντο Ἕλληνες,
[7, 8]	Ἀντιόχου καὶ Σύρων. (ὅσα μὲν	δὴ	Ἀχαιοὶ Μακεδόσιν ἢ στρατιᾷ τῇ
[7, 12]	τῶν ἐκ Σπάρτης. (οἱ μὲν	δὴ	δικάζειν Λακεδαιμονίοις ἠξίουν καὶ ὑπὲρ
[7, 23]	Ἥρας ἐστὶν ἄλσος. Ἀθηνᾶς μὲν	δὴ	δύο ἀγάλματα λευκοῦ λίθου· τῆς
[7, 10]	ἔφασκε τῶν ἀνδρῶν. λέγειν τε	δὴ	ἐδόκει παντάπασιν ἄδικα καὶ αὐτὸν
[7, 5]	ἐπὶ τὸ μνῆμα. τὰ μὲν	δὴ	ἐν Ἰωνίᾳ θαύματα πολλά τε
[7, 24]	ἠπιώτατος μέν ἐστιν αὐτῶν, ἢν	δὴ	ἐν κακῷ γε τοσούτῳ ῥᾳστώνην
[7, 1]	Ἀνδροπόμπου συνοίκους ἐξεδέξαντο Ἴωνός τε	δὴ	ἕνεκα καὶ ἔργων ἃ ἔπραξε
[7, 15]	Ῥωμαῖοι περὶ Χαιρώνειαν ἐπιφαίνονται· ἔνθα	δὴ	ἐπελάμβανε τοὺς Ἀρκάδας ἐκ θεῶν
[7, 11]	ἀδικοῦσιν ἄνδρες Ὠρωπίους. οἱ μὲν	δὴ	ἐς τὰς Ἀθήνας ἀπέστελλον ὁμήρους
[7, 20]	ἕλικας βοῦς βουκολέεσκες" τὰ μὲν	δὴ	ἐς τὸ κρανίον τοῦ βοὸς
[7, 10]	εἴκειν σφίσιν ἐδόκει. ~(τότε μὲν	δὴ	ἐς τοσοῦτο ἐπράχθη· τολμημάτων δὲ
[7, 22]	οὐδὲν ἔτι ἔχον. τοῦτο μὲν	δή	ἐστιν ἐν δεξιᾷ, προελθόντι δὲ
[7, 20]	λάρνακα ὁ ἱερεύς. αὕτη μὲν	δὴ	ἡ νὺξ γέρας τοῦτο εἴληφε,
[7, 23]	τε ἄλλα Ἑλλήνων βέλτιον καὶ	δὴ	καὶ Ἀσκληπιῷ πατέρα μὲν σφᾶς
[7, 7]	τῆς ἐκείνου συνέβη. Κλεομένους μὲν	δὴ	καὶ αὖθις ἐν λόγοις τοῖς
[7, 18]	Λαφρίας ἔδωκε τὸ ἄγαλμα, ὃ	δὴ	καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι ἐν
[7, 8]	τὰ αὐτὰ ἐπιτηδεύειν. (ταῦτα μὲν	δὴ	καὶ ἐς πλέον ἐπέξεισιν αὖθίς
[7, 21]	ἐγένοντο ἱερεῖς τῷ θεῷ καὶ	δὴ	καὶ Κόρεσος, ὃν ἀνθρώπων μάλιστα
[7, 14]	μᾶλλον ἢ ἀτυχία καλοῖτο. ὃ	δὴ	καὶ Κριτόλαον καὶ Ἀχαιοὺς ἔβλαψε.
[7, 3]	Ἑλληνικοῦ καὶ τούτοις εἰσὶ γὰρ	δὴ	καὶ οἱ Πάμφυλοι τῶν μετὰ
[7, 18]	τῶν ἐκ Καλυδῶνος λαφύρων καὶ	δὴ	καὶ τῆς Λαφρίας ἔδωκε τὸ
[7, 24]	περιέλαβεν ἐν κύκλῳ πᾶσαν· καὶ	δὴ	καὶ τὸ ἄλσος τοῦ Ποσειδῶνος
[7, 5]	ἔτι οἱ ἐπιχώριοι φυλάσσουσι· καὶ	δὴ	καὶ τὸν ἁλιέα οἱ αὐτοὶ
[7, 8]	τὸ ἧττον ἠνέγκατο, ἀλλ´ ἅτε	δὴ	κατὰ δύναμιν ἀγωνισάμενος αὐτὸς οὗτος
[7, 12]	τὸν Δίαιον λόγοις. αἱ μὲν	δὴ	κατὰ τὰ αὐτὰ αἱ πόλεις
[7, 3]	ἐς δὲ τὴν νῆσον διέβησαν	δὴ	κατὰ τὸ Περσῶν δέος. Ἀλέξανδρος
[7, 24]	κῦμα τὴν Ἑλίκην. (τοιοῦτό γε	δὴ	κατέλαβεν, {καὶ} ἕτερον τὴν ἰδέαν,
[7, 16]	δὲ αὐτοχειρὶ τὴν γυναῖκα, ἵνα	δὴ	μὴ γένοιτο αἰχμάλωτος, τελευτᾷ πιὼν
[7, 7]	δὲ ἐς ὄλεθρον ἀνθρώποις, ἃ	δὴ	ὁ μὲν τοῦ Ἀμύντου Φίλιππος
[7, 2]	Πυθία βασιλείαν τὴν Ἀθηναίων. οὕτω	δὴ	ὁ Νειλεὺς καὶ οἱ λοιποὶ
[7, 6]	ἔργου τοῦ Πλαταιᾶσι· δῆλα γὰρ	δὴ	ὅτι ἐπὶ τῷ ἀναθήματι τῷ
[7, 11]	ὀπίσω τοὺς ὁμήρους. (χρόνος τε	δὴ	οὐ πολὺς ὁ μεταξὺ ἤνυστο,
[7, 23]	τὴν ἱερωσύνην ἔχῃ, ἄλλῳ γε	δὴ	οὐδενὶ ἔστι θεάσασθαι. Διονύσου δὲ
[7, 2]	(ἐκ δὲ τῆς Ἑλλάδος τρίτος	δὴ	οὗτος στόλος ὑπὸ βασιλεῦσιν ἀλλοίοις
[7, 3]	τῶν ἐν Ἰωνίᾳ πόλεων ὅσους	δὴ	παρὰ ἑκάστων ἐπεισήγαγεν Ἐρυθραίοις συνοίκους.
[7, 12]	καὶ Μεναλκίδᾳ Λακεδαιμονίους· τοὺς μὲν	δὴ	παρῆγεν ὁ Δίαιος ὡς τὰ
[7, 6]	ἐπὶ Κεγχρέαις θάλασσαν. (τοῦτο μὲν	δὴ	Πελοποννησίων ἦν τότε ἁπάντων βούλευμα·
[7, 19]	μετὰ τὴν θέαν· τὰ μὲν	δὴ	πλείονα ἐμαίνετο, ὀλιγάκις δὲ ἐγίνετο
[7, 18]	βωμοῦ τοὺς ἀναβασμούς. (πρῶτα μὲν	δὴ	πομπὴν μεγαλοπρεπεστάτην τῇ Ἀρτέμιδι πομπεύουσι,
[7, 12]	μεταδώσει τῶν λημμάτων. τὰ μὲν	δὴ	πρῶτα ἀναβολαῖς καὶ ἀπάταις ἐχρῆτο
[7, 16]	ὑπὸ τοῦ θυμοῦ, πρίν γε	δὴ	Ῥωμαίων λογάδες χίλιοι προσπεσόντες κατὰ
[7, 3]	Λυσίμαχος ἀνάστατον τὴν πόλιν, ἵνα	δὴ	συντέλεια ἐς μέγεθος τῇ Ἐφέσῳ
[7, 13]	καὶ Ἀχαιοῖς γενέσθαι. (οἱ μὲν	δὴ	τὰ ἐντεταλμένα Δαμοκρίτῳ καὶ Ἀχαιοῖς
[7, 11]	συλλόγου τοῦ Ἀχαιῶν. (ὁ μὲν	δὴ	τὰ ἐντεταλμένα ἐποίει, Ἀθηναίων δὲ
[7, 22]	ἐπιτηδείας θηρεύουσιν ἀνθρώποις. πυθέσθαι μὲν	δὴ	τὰ ὀνόματα αὐτῶν οὐκ εἴχομεν·
[7, 8]	ἀνδράσιν ἠῴοις τε" Ῥωμαῖοί τε	δὴ	τὰ πρὸς ἑσπέραν νεμόμενοι τῆς
[7, 5]	τὴν σχεδίαν καθέλκουσιν. ἔσοδός τε	δὴ	ταῖς Θρᾴσσαις ἐς τὸ Ἡράκλειόν
[7, 22]	τῆς χώρας μεθιστᾶσι πλήν γε	δὴ	τὰς βοῦς· ταύτας δὲ αὐτοῦ
[7, 12]	συνεδρίῳ τῷ Ἀχαιῶν. ἡ μὲν	δὴ	ταῦτα ἀπεκρίνατο· Δίαιος δὲ οὐ
[7, 10]	τε καὶ Περσέως. ὁ μὲν	δὴ	ταῦτα ἔλεγεν ὑπὸ διδασκαλίᾳ Καλλικράτους·
[7, 15]	ὑπισχνεῖτο ὀργὴν γενήσεσθαι. ἅμα τε	δὴ	ταῦτα ἐπεκηρυκεύετο καὶ ἤλαυνεν ἐκ
[7, 6]	ἐς τὴν Ἀσίαν. οὗτοί τε	δὴ	τηνικαῦτα ἐν τοῖς Ἀχαιοῖς ἐδυνάστευον
[7, 19]	τῇ θεῷ θύειν. ταύτης μὲν	δὴ	τῆς θυσίας ἕνεκα ὁ ποταμὸς
[7, 24]	καὶ ὀχετῶν κατασκευῆς καὶ εἰ	δή	τι ἄλλο ἐπὶ ὕδατος ῥοαῖς
[7, 15]	πόλιν ὑπ´ αὐτῶν κατὰ συγγένειαν	δή	τινα παλαιὰν ἐδέχθησαν· ὡς δὲ
[7, 20]	Ἄττης ἔχει τιμάς. τούτου μὲν	δὴ	{τὸ} ἄγαλμα οὐδὲν ἀποφαίνουσι· τὸ
[7, 24]	καὶ Σωτηρίας ἱερόν. ἰδεῖν μὲν	δὴ	τὸ ἄγαλμα οὐδενὶ πλὴν τῶν
[7, 12]	ἀποστερεῖν ἐκ τοῦ εὐθέος. (βεβαιοῖ	δὴ	τὸ λεγόμενον ὡς ἄρ´ ἦν
[7, 27]	δὲ ἐφ´ ἡμῶν. ἔστι μὲν	δὴ	τὸ Ποσείδιον τοῦτο ὑπὸ τὸ
[7, 19]	τὰ ἐς τὴν λάρνακα εἰ	δὴ	τοιαῦτα ἦν πείθομαι οὔτε τὰ
[7, 20]	τῶν ἐν Ἕλλησι, πλήν γε	δὴ	τοῦ Ἀθήνῃσι· τοῦτο γὰρ μεγέθει
[7, 6]	ἐπεὶ δὲ Γαλάται ναυσὶν ὅντινα	δὴ	τρόπον διαβεβήκεσαν ἐς τὴν Ἀσίαν,
[7, 20]	εἴληφε, καταβαίνουσι δὲ καὶ ὁπόσοι	δὴ	τῶν ἐπιχωρίων παῖδες ἐπὶ τὸν
[7, 16]	ἄγων παρὰ Ἀττάλου. (Μόμμιος μὲν	δὴ	τῶν τε ἐξ Ἰταλίας τινὰς
[7, 10]	Ῥωμαίοις ὑπέχειν κρίσιν. ὁ μὲν	δὴ	ὑπὸ συνειδότος ἐπαρρησιάζετο ἀγαθοῦ· (ὁ
[7, 2]	παῖδα ἔσχον οἰκιστάς. Πριηνεῖς μὲν	δὴ	ὑπὸ Ταβούτου τε τοῦ Πέρσου
[7, 8]	ὁμοῦ Μετέλλῳ κρινοῦντες. (ἔργῳ μὲν	δὴ	Φίλιππός τε αὐτὸς καὶ ἡ
[7, 10]	σφᾶς καταγινώσκειν εἰκὸς εἶναι. (ἔνθα	δὴ	ὡς ἠλέγχετο ὁ Ῥωμαῖος, ἀπετόλμησεν
[7, 26]	τούτῳ τῷ οἰκήματι ἀνήρ τε	ἤδη	γέρων ἴσα καὶ ὀδυρόμενος καὶ
[7, 18]	ἐς δὲ τὴν ἐπιοῦσαν τηνικαῦτα	ἤδη	δρᾶν τὰ ἐς τὴν θυσίαν
[7, 10]	οἱ ἐς τὸν σύλλογον ἐληλυθότες	ἤδη,	εἰ Περσεῖ τὰ αὐτὰ Ἀχαιῶν
[7, 7]	μετέσχον, μετὰ δὲ Σικυωνίους ἐσῄεσαν	ἤδη	καὶ τῶν ἄλλων Πελοποννησίων οἱ
[7, 2]	τὰς προσεχεῖς νήσους· (Σαμίων δὲ	ἤδη	κατεληλυθότων ἐπὶ τὰ οἰκεῖα Πριηνεῦσιν
[7, 20]	καὶ ναὸς Λιμνάτιδος. (ἐχόντων δὲ	ἤδη	Λακεδαίμονα καὶ Ἄργος Δωριέων, ὑφελέσθαι
[7, 14]	ἐσῳκισμένος, ἀπεγύμνου τὸν πάντα σφίσιν	ἤδη	λόγον, ὡς δίκαια ἡγοῖτο ἡ
[7, 14]	ἔσχε· καὶ ἔτυχον γὰρ τότε	ἤδη	οἱ παρὰ Ῥωμαίων ἥκοντες τὰ
[7, 21]	γνώμη τῆς παρθένου, ἐκομίζετο ἱκέτης	ἤδη	παρὰ τοῦ Διονύσου τὸ ἄγαλμα.
[7, 19]	τῷ ποταμῷ Μείλιχος. ἔγραψαν δὲ	ἤδη	τινὲς οὐ τῷ Θεσσαλῷ συμβάντα
[7, 26]	τῶν ἐπιχωρίων εἰπεῖν· ὅστις δὲ	ἤδη	τὸν Ἡρακλέα τὸν ἐν Σικυῶνι
[7, 24]	ἀντιστᾶσα ἐναντία κίνησις ἐξεγείρῃ τὰ	ἤδη	τραπέντα, (καὶ ἐν τῇ τοιᾷδε
[7, 3]	καὶ πόλιν κτίσαντες ὑπὸ τῇ	Ἴδῃ	τὴν μὲν οὐ μετὰ πολὺ
[7, 9]	ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν περιυβρίσθαι νομίζοντες,	ἐπειδὴ	ἀφίκοντο ἐς Ῥώμην, πολλὰ ἐπὶ
[7, 25]	Πελοποννησίων ἀπεχώρησεν ἐκ τῆς Ἀττικῆς,	ἐπειδὴ	ἐπύθοντο τοῦ Κόδρου τὴν τελευτὴν
[7, 9]	καὶ ἐς πλέον τοὺς Ἀχαιούς,	ἐπειδὴ	ἐς τὸν σύλλογον αὐτῶν ἐπελθόντες
[7, 11]	ἀφανῆ πόλεμον καὶ ἔργα οὕτως	ἀφειδῆ	προαχθείσαις, κριθείσαις δὲ καὶ ὕστερον
[7, 26]	τά τε ἄλλα πείθομαι τῇ	ᾠδῇ	καὶ Μοιρῶν τε εἶναι μίαν
[7, 26]	ἀμπέλων ἐστὶν ἐπιτήδεια· καὶ ὅσα	πετρώδη	τῆς χώρας, δρῦς τέ εἰσι
[7, 22]	τοῦ Ἐρινεοῦ· ὁδὸς δὲ ἡ	πεζὴ	σταδίους τεσσαράκοντα μάλιστα ἐς τὸν
[7, 26]	τὸν πατέρα ἐπονομάζουσιν οἱ ἐπιχώριοι	Συμπαθῆ,	ἅτε ἐλεεινὸν καὶ ἐν τῇ
[7, 14]	τῆς ἀρχῆς στρατηγεῖν ὑπὸ Ἀχαιῶν	ᾑρέθη	Κριτόλαος. τοῦτον δριμὺς καὶ σὺν
[7, 15]	μάχην οὔτε ἐν τοῖς νεκροῖς	εὑρέθη·	εἰ δὲ ἐτόλμησε τῆς πρὸς
[7, 6]	τὸ ὄνομα ἀπὸ τοῦ Πατρέως	ἐτέθη	τῇ πόλει. (τὰ δὲ ἐς
[7, 19]	θυσίαν ἐπαύσθη, τό τε ὄνομα	ἐτέθη	τὸ νῦν τῷ ποταμῷ Μείλιχος.
[7, 23]	μὲν ἐγγυμνάζεσθαι τούτῳ τῷ ἀνδρὶ	ἐποιήθη·	Αἰγιεῦσι δὲ Εἰλειθυίας ἱερόν ἐστιν
[7, 20]	Ἀπόλλων ἐνταῦθα ἀνάκειται θέας ἄξιος·	ἐποιήθη	δὲ ἀπὸ λαφύρων, ἡνίκα ἐπὶ
[7, 5]	ἑστήκασιν ἐν ὑπαίθρῳ λίθου λευκοῦ.	ἐποιήθη	δὲ καὶ κατ´ ἐμὲ Σμυρναίοις
[7, 23]	στοὰ δὲ τῆς πόλεως πλησίον	ἐποιήθη	Στράτωνι ἀθλητῇ, Ὀλυμπίασιν ἐπὶ ἡμέρας
[7, 9]	βουλῆς καὶ οὐ τὰ πάντα	ἀληθῆ	κατηγόρουν τῶν Ἀχαιῶν. (τούτων δὲ
[7, 26]	οἱ Αἰγειρᾶταί φασιν· εἰ δὲ	ἀληθῆ	λέγουσιν οὗτοι, δῆλός ἐστιν ἐξ
[7, 12]	ἑκάστου ψυχῆς, Λακεδαιμόνιοι δὲ οὔτε	ἀληθῆ	συνεχώρουν Δίαιον λέγειν καὶ ἀνάγειν
[7, 19]	τῷ ἱερῷ τῆς Τρικλαρίας Ἀμείλιχος	ἐκλήθη·	τέως δὲ ὄνομα εἶχεν οὐδέν.
[7, 22]	καὶ Τριτείας οἰκίσαι τε ὡς	ηὐξήθη	τὴν πόλιν καὶ θέσθαι τὸ
[7, 8]	αὐτὸς οὗτος ὁ Φίλιππος τοσοῦτον	ἐκρατήθη	τῇ συμβολῇ, ὡς στρατιᾶς τε
[7, 20]	Ἀτθίδι συγγραφῇ τὸ ἐς τοῦτο	παρείθη	τὸ Ὠιδεῖον, ὅτι πρότερον ἔτι
[7, 25]	μιάσματι ἔνοχος ἢ καὶ ἀσεβὴς	ἐσέλθῃ	θέλων θεάσασθαι, αὐτίκα λέγεται δείμασιν
[7, 19]	Ἡφαίστου, δῶρον δὲ ὑπὸ Διὸς	ἐδόθη	Δαρδάνῳ. (λέγονται δὲ καὶ ἄλλοι
[7, 6]	καί σφισιν ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν	ἐδόθη	κτίσασθαι πόλιν ἐν τῇ χώρᾳ,
[7, 23]	Αἰγιεῖς, παρακαταθήκη σφίσιν ὑπὸ Ἀργείων	ἐδόθη	τὰ ἀγάλματα. (καὶ αὐτοῖς καὶ
[7, 10]	ἐλαύνοντι Θεσσαλία τε δι´ Ἀλευάδου	προεδόθη,	Θήβας δὲ Ἀτταγῖνος καὶ Τιμηγενίδας
[7, 4]	ὑπὸ τοῦ Κωκάλου τῶν θυγατέρων	ἐσπουδάσθη	κατὰ τὴν τέχνην, ὡς καὶ
[7, 25]	τοῦ Ποσειδῶνος, οὐ μετὰ πολὺ	ἐσείσθη	σφίσιν ἡ πόλις συνεχεῖ τε
[7, 18]	κοινῷ, τοῦ Εὐμήλου παιδὸς ἐπώνυμον.	(ᾠκίσθη	δὲ καὶ τρίτη μεταξὺ Ἀνθείας
[7, 22]	Ῥώμην, καθὰ οἱ Τριταιεῖς λέγουσιν,	ἐκομίσθη.	θύειν δὲ οἱ ἐνταῦθα καὶ
[7, 20]	ὑπὸ τοῦ Πρευγένους ἐς τοῦτο	ἐκομίσθη	τὸ χωρίον· ἐπειδὰν δὲ τῇ
[7, 21]	πόλεώς ἐστιν ἱερὸν ἐπίκλησιν Καλυδωνίου·	μετεκομίσθη	γὰρ καὶ τοῦ Διονύσου τὸ
[7, 9]	τῷ Ἀχαϊκῷ ὑπέχειν τὰς κρίσεις.	ἐτειχίσθη	δὲ καὶ ἐξ ἀρχῆς αὖθις
[7, 19]	ἀνθρώποις τὰ ἐς τὴν θυσίαν	ἐπαύσθη,	τό τε ὄνομα ἐτέθη τὸ
[7, 2]	οὐ μὴν ὑπὸ Ἀμαζόνων γε	ἱδρύθη,	Κόρησος δὲ αὐτόχθων καὶ Ἔφεσος
[7, 15]	ὅσον χιλίους. Κριτόλαος δὲ οὔτε	ὤφθη	ζῶν μετὰ τὴν μάχην οὔτε
[7, 24]	φλογί, τὰ δὲ καὶ ἀστέρων	ὤφθη	σχήματα οὔτε ἐγνωσμένα ὑπὸ τῶν
[7, 6]	ἔξοδος καὶ τοῖς πᾶσιν ὁμοίως	παρώφθη	Πελοποννησίοις· ἅτε γὰρ πλοῖα οὐκ
[7, 1]	ἐς Ἴωνας καὶ Ἀχαιούς, ὁπόσα	ἐπράχθη	σφίσιν ἐπ´ ἀλλήλους, ἐπέξεισιν αὐτίκα
[7, 10]	~(τότε μὲν δὴ ἐς τοσοῦτο	ἐπράχθη·	τολμημάτων δὲ τὸ ἀνοσιώτατον, τὴν
[7, 16]	τὰς ἀρχάς· καὶ φόρος τε	ἐτάχθη	τῇ Ἑλλάδι καὶ οἱ τὰ
[7, 1]	ἐς Ἀθήνας φυγὼν θυγατέρα Ἐρεχθέως	ἠξιώθη	λαβεῖν καὶ παῖδας Ἀχαιὸν καὶ
[7, 19]	ἐς τὴν λάρνακα ὑπενόησαν ὡς	εἴη	τις ἐν αὐτῇ θεός. (καὶ
[7, 20]	μάλα καλόν, ἵν´ ἄρρηκτος πόλις	εἴη·	Φοῖβε, σὺ δ´ εἰλίποδας ἕλικας
[7, 17]	τῇ εἰκόνι τῇ Οἰβώτα οὐ	προαχθείη	ἄν τις ἐς ἀλογίαν. Οἰβώτᾳ
[7, 17]	οὐ τεκνοποιὸς ὑπὸ τῆς μητρὸς	τεχθείη·	ἐπεὶ δὲ ηὔξητο, μετῴκησεν ἐς
[7, 15]	τοῦ ἄστεως καί, ἢν Μέτελλος	ἐπίῃ	καὶ οἱ Ῥωμαῖοι, τοῦ πρόσω
[7, 4]	φευγόντων οἱ μὲν ἐπὶ τῇ	Θρᾴκῃ	νῆσον ᾤκησαν, καὶ ἀπὸ τούτων
[7, 4]	δὲ οἱ τὴν νῆσον οἰκοῦντες	ἀνάγκῃ	πλέον ἐδέξαντο ἢ εὐνοίᾳ συνοίκους
[7, 11]	ἐποίει, Ἀθηναίων δὲ ὁ δῆμος	ἀνάγκῃ	πλέον ἢ ἑκουσίως διαρπάζουσιν Ὠρωπὸν
[7, 23]	δὲ αὐτοὶ λέγουσιν οἱ Αἰγιεῖς,	παρακαταθήκη	σφίσιν ὑπὸ Ἀργείων ἐδόθη τὰ
[7, 1]	τοῦτο οὐ μεταβολὴ τοῦ ὀνόματος,	προσθήκη	δέ σφισιν ἐγένετο· Αἰγιαλεῖς γὰρ
[7, 25]	ὄνομα ἔσχηκε. (πρὸς δὲ τῇ	Ἀχαϊκῇ	Κράθιδι Ἀχαιῶν ποτε ᾠκεῖτο Αἰγαὶ
[7, 15]	ἐπελάμβανε τοὺς Ἀρκάδας ἐκ θεῶν	δίκη	τῶν Ἑλληνικῶν, οἳ ἐν Χαιρωνείᾳ
[7, 24]	σταδίοις ἐπὶ θαλάσσῃ χωρίον ἐστὶν	Ἑλίκη.	ἐνταῦθα ᾤκητο Ἑλίκη πόλις καὶ
[7, 1]	δὲ τὸν νεκρὸν Ἀχαιῶν ἐν	Ἑλίκῃ	θαψάντων, ὕστερον χρόνῳ Λακεδαιμόνιοι τοῦ
[7, 6]	καὶ Βοῦρα, ἐπὶ ταύταις δὲ	Ἑλίκη	καὶ Αἰγαί τε καὶ Αἴγειρα
[7, 25]	Ποσειδῶνος ἐπ´ ἴσης ἔν τε	Ἑλίκῃ	καὶ ἐν ταῖς Αἰγαῖς ἔχοντος.
[7, 24]	χωρίον ἐστὶν Ἑλίκη. ἐνταῦθα ᾤκητο	Ἑλίκη	πόλις καὶ Ἴωσιν ἱερὸν ἁγιώτατον
[7, 24]	ἰδέαν μὲν ταύτην ἐπὶ τῇ	Ἑλίκῃ	τοῦ σεισμοῦ τὴν ἐς τὸ
[7, 1]	πολέμου, τὸν μὲν ἐν τῇ	Ἀττικῇ	τὸ χρεὼν ἐπιλαμβάνει, καὶ Ἴωνος
[7, 24]	καί, ἐφ´ ὅ τι ἂν	βάλῃ	τὴν ὁρμήν, ἀνέκλινεν αὐτίκα τοῖς
[7, 17]	(ὡς δὲ ἀπ´ αὐτῶν ἀναφῦσα	ἀμυγδαλῆ	εἶχεν ὡραῖον τὸν καρπόν, θυγατέρα
[7, 11]	δόξαντες παθεῖν οὐ δίκαια, {καὶ}	ἐπεστάλη	Σικυωνίοις ὑπὸ τῆς βουλῆς ἐπιβάλλειν
[7, 11]	Ῥωμαίων συνεδρίου τοῦ Ἀχαιῶν ἀποστῆναι.	προσεπεστάλη	δὲ ὑπὸ τῆς βουλῆς τῷ
[7, 27]	τε ἔχει καὶ ἐπὶ τῇ	κεφαλῇ	πῖλον εἰργασμένον. (κατὰ δὲ τὴν
[7, 17]	ἀπαρχὰς ἀπὸ τῶν ἐν τῇ	κεφαλῇ	τριχῶν δοῦναι. ἐπίθημα δὲ καὶ
[7, 17]	δὲ καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι	στήλη	τε ἦν ἐπὶ τοῦ χώματος
[7, 9]	δὲ τῷ Μετέλλῳ καὶ τῇ	ἄλλῃ	πρεσβείᾳ μὴ ὑπεριδεῖν Λακεδαιμονίων ἤρεσε
[7, 24]	ἐν τῷ οὐρανῷ διαδρομαὶ σὺν	πολλῇ	τῇ φλογί, τὰ δὲ καὶ
[7, 17]	τῶν καλουμένων ἡρώων, ὁμοῦ τῇ	μεταβολῇ	τῇ ἐς Δωριέας ἐπέλιπε τὸ
[7, 1]	Ἴωνας ἀφ´ αὑτοῦ. τοῦτο οὐ	μεταβολὴ	τοῦ ὀνόματος, προσθήκη δέ σφισιν
[7, 8]	ὁ Φίλιππος τοσοῦτον ἐκρατήθη τῇ	συμβολῇ,	ὡς στρατιᾶς τε ἣν ἦγεν
[7, 12]	κόσμῳ. (καί σφισιν ἀπεκρίνατο ἡ	βουλὴ	ἀποστέλλειν πρέσβεις, οἳ κρινοῦσιν ὅσα
[7, 7]	ἐμοὶ δοκεῖν, ἐπεὶ ἐπύθετο ἡ	βουλή,	ἀποστέλλουσιν Ὀτιλίῳ διάδοχον τῆς ἀρχῆς
[7, 11]	τάλαντα ἐπιβάλλουσι, Ῥωμαίων δὲ ἡ	βουλὴ	δεηθεῖσιν Ἀθηναίοις ἀφίησι πλὴν ταλάντων
[7, 12]	καταφεύγουσι δὲ αὐτοῖς προεῖπεν ἡ	βουλὴ	δικάζεσθαι τὰ ἄλλα πλὴν ψυχῆς
[7, 14]	ὡς δίκαια ἡγοῖτο ἡ Ῥωμαίων	βουλὴ	μήτε Λακεδαιμονίους τελεῖν ἐς τὸ
[7, 9]	θάνατον ζημίαν. (Ῥωμαίων δὲ ἡ	βουλὴ	πέμπουσιν ἄλλους τε ἄνδρας καὶ
[7, 20]	ᾗ τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνος,	πύλη	κατὰ τὴν ἔξοδόν ἐστι ταύτην,
[7, 25]	ἣ δ´ ἂν αὐτῶν τύχῃ	μὴ	ἀληθεύουσα, αὐτίκα ἐκ τούτου τὴν
[7, 1]	Ἰώνων τοὺς βασιλέας ὑπῄει δέος,	μὴ	Ἀχαιῶν ἀναμιχθέντων αὐτοῖς Τισαμενὸν ἐν
[7, 16]	αὐτοχειρὶ τὴν γυναῖκα, ἵνα δὴ	μὴ	γένοιτο αἰχμάλωτος, τελευτᾷ πιὼν φάρμακον,
[7, 23]	δὲ Ἥρας τὸ ἄγαλμα ὅτι	μὴ	γυναιξίν, ἣ ἂν τὴν ἱερωσύνην
[7, 2]	ἐμὲ οὐδὲν ἐν Μυοῦντι ὅτι	μὴ	Διονύσου ναὸς λίθου λευκοῦ· Μυουσίοις
[7, 17]	ἀλογίαν παραστήσειεν, εἰ Πάλειαν ἀλλὰ	μὴ	Δύμην τὸ ἐπίγραμμα καλεῖ τὴν
[7, 18]	μὲν Ἄνθειαν καὶ ἐς Μεσάτιν	μὴ	ἐνοικίζεσθαι τοῖς Ἀχαιοῖς ἀπεῖπε, περίβολον
[7, 9]	σύλλογον μήτε ἄλλῳ συνάξειν, ὅστις	μὴ	ἐπὶ τῷ πράγματι ἐφ´ ὅτῳ
[7, 13]	ὅπλα μὲν ἐπὶ τὴν Σπάρτην	μὴ	ἐπιφέρειν σφίσιν ἀπαγορεύσοντας, τὴν δὲ
[7, 16]	ἀφεθέντων καὶ μαχεσαμένων μετὰ Ἀχαιῶν	μὴ	εὐθὺς ὑπὸ τοῦ πολέμου τὸ
[7, 14]	καὶ πόλιν ἀνελέσθαι πόλεμον καὶ	μὴ	εὐτυχῆσαι συνέβη φθόνῳ μᾶλλον ἔκ
[7, 1]	ποιούμενοι τοὺς Δωριέας οἱ Ἀθηναῖοι,	μὴ	οὐδὲ αὐτῶν ἐθέλωσιν ἀπέχεσθαι, ἰσχύος
[7, 4]	ὄνομα. ὁ δὲ Σμῖλις, ὅτι	μὴ	παρὰ Σαμίους καὶ ἐς τὴν
[7, 9]	ἀπιέναι πρέσβεις, ἰδίᾳ δὲ ἀπείρητο	μὴ	πρεσβεύεσθαι τὰς πόλεις ὅσαι συνεδρίου
[7, 4]	τοὺς Κρῆτας, ὅτι ἐξαιτοῦντος Μίνω	μὴ	πρόοιτο αὐτὸν ὁ Κώκαλος· καὶ
[7, 21]	τῶν λεπτῶν δήσαντες καθιᾶσι, σταθμώμενοι	μὴ	πρόσω καθικέσθαι τῆς πηγῆς, ἀλλ´
[7, 10]	κρίσιν τῷ Ῥωμαίων ὑφέξοντας. ὃ	μή	πω κατειλήφει πρότερον Ἕλληνας· οὐδὲ
[7, 25]	ς´ ἱκετεῦσαι δουρὶ πιεζομένους. τοὺς	μὴ	σὺ κτεῖνε σιδήρῳ, μηδ´ ἱκέτας
[7, 11]	τιμωρῆσαί σφισιν· Ἀχαιοῖς δὲ ἤρεσκε	μὴ	τιμωρεῖν φιλίᾳ τε καὶ αἰδοῖ
[7, 9]	Μετέλλῳ καὶ τῇ ἄλλῃ πρεσβείᾳ	μὴ	ὑπεριδεῖν Λακεδαιμονίων ἤρεσε καὶ Ἀχαιῶν,
[7, 10]	πρόφασις οὐδεμία ἦν τούτους ἁλόντας	μὴ	ὑποσχεῖν δίκην. ~(Ῥωμαῖοι δὲ αὖθις
[7, 19]	τὸν Εὐαίμονος ἔχουσιν Εὐρύπυλον ἐν	μνήμῃ,	καί οἱ καὶ ἐναγίζουσιν ἀνὰ
[7, 24]	ἡ ἐπὶ τῷ κάλλει μετῄει	τιμή.	ταῦτα μὲν οὕτως ἐνομίζετο· ἐς
[7, 27]	Πρόμαχον τὰ μάλιστα ἄγουσιν ἐν	τιμῇ.	Χαίρωνα δὲ δύο ἀνελόμενον πάλης
[7, 17]	οὐ πολλοῖς ὕστερον ἡ Μακεδόνων	ἀκμὴ	καθαιρήσειν· κατέσκηψε δὲ ἐκ Μακεδονίας
[7, 8]	τε αὐτὸς καὶ ἡ Μακεδόνων	ἀκμὴ	καθῄρητο ὑπὸ Ῥωμαίων μαχεσάμενος γὰρ
[7, 6]	ἐς ἅπαν τὸ Ἑλληνικὸν γνώριμοι,	Δύμη	μὲν πρὸς Ἤλιδος πρώτη, μετὰ
[7, 7]	ἀντικαθημένους Ἄρατον καὶ Ἀχαιοὺς πρὸς	Δύμῃ	παρὰ πολύ τε ἐκράτησεν ἐλθόντας
[7, 17]	ἐστι Λαρισαίας, καὶ Ἀχαιῶν πόλις	Δύμη	σταδίους ὅσον τε τριάκοντα ἀπέχει
[7, 12]	ἐν Σπάρτῃ. ἐνταῦθα Ἀγασισθένους ἐνίκησε	γνώμη	δοκίμου καὶ τὰ πρότερα ὄντος,
[7, 21]	εἶδεν, μετέπεσε τῇ παιδὶ ἡ	γνώμη,	καὶ ἐσῄει γὰρ αὐτὴν Κορέσου
[7, 21]	ὑποσχέσεις παντοίας οὐκ ἐνετρέπετο ἡ	γνώμη	τῆς παρθένου, ἐκομίζετο ἱκέτης ἤδη
[7, 23]	τὸν λόγον, ἐπεὶ καὶ ἐν	Τιτάνῃ	τῆς Σικυωνίων τὸ αὐτὸ ἄγαλμα
[7, 15]	ἐπιθεὶς αὐτὸς πέρας τῷ πολέμῳ	φανῇ	πρὶν ἢ Μόμμιον ἐς τὴν
[7, 11]	τὰ μὲν παλαιότερα ἐς οὐκ	ἀφανῆ	πόλεμον καὶ ἔργα οὕτως ἀφειδῆ
[7, 23]	δὲ τὸν Χάραδρον ἐρείπια οὐκ	ἐπιφανῆ	πόλεώς ἐστιν Ἀργυρᾶς, καὶ πηγή
[7, 24]	ἐπειδὰν ὁμοῦ τῇ κινήσει τῇ	ἀρξαμένῃ	τὸ πρῶτον καὶ τῇ ἐς
[7, 25]	ἢ ἑνὸς ἀνδρὸς ἐς πεῖραν	ἀφιγμένη.	πίνουσαι δὲ αἷμα ταύρου δοκιμάζονται·
[7, 27]	ἡ πόλις, ἐς δὲ μοίρας	νενεμημένη	δύο ὑπὸ τῆς ἄκρας μεταξὺ
[7, 22]	ἐκ Πατρῶν ἄκρα πρῶτόν ἐστιν	ὀνομαζομένη	Ῥίον, σταδίους {δὲ} Πατρῶν πεντήκοντα
[7, 24]	αὐτόθεν ἐρρύη, καὶ λίμνη τε	ὀνομαζομένη	Σαλόη τὸ χάσμα ἐγένετο καὶ
[7, 26]	καθότι αὐτῶν ἡ καλλίστη καὶ	ἡγουμένη	τῶν ἄλλων ὤκλασεν, Ἀρτέμιδος Ἀγροτέρας
[7, 26]	Πελλήνης πόλισμα ὑπήκοον Σικυωνίων Δονοῦσσα	καλουμένη	ἐγένετο μὲν ὑπὸ τῶν Σικυωνίων
[7, 5]	φασὶν αὐτὴν ὁρμίσασθαι πρὸς ἄκρᾳ	καλουμένῃ	Μεσάτῃ· ἡ δὲ ἔστι μὲν
[7, 3]	δὲ ἀφικομένων μοῖρα ἐξ αὐτῶν	πλανωμένη	μετεπέμψατο ἡγεμόνα παρὰ Κολοφωνίων Πάρφορον,
[7, 18]	τῇ Ἀρτέμιδι πομπεύουσι, καὶ ἡ	ἱερωμένη	παρθένος ὀχεῖται τελευταία τῆς πομπῆς
[7, 5]	Ἡρακλείῳ καὶ Ἀθηνᾶς τῷ ἐν	Πριήνῃ	ναῷ, τούτῳ μὲν τοῦ ἀγάλματος
[7, 27]	πολιτείαν ἐμοὶ δοκεῖν τὴν ἐν	Πελλήνῃ,	δῶρον τὸ ἐπιφθονώτατον παρὰ Ἀλεξάνδρου
[7, 6]	Αἰγαί τε καὶ Αἴγειρα καὶ	Πελλήνη	πρὸς τῆς Σικυωνίας ἐσχάτη· ἐς
[7, 17]	δὲ καὶ ἄλλο ἱερόν σφισι	Δινδυμήνῃ	μητρὶ καὶ Ἄττῃ πεποιημένον. Ἄττης
[7, 21]	τἄλλα δίαιταν ἡδεῖαν ὥρᾳ παρεχόμενον	θερινῇ.	ἐν τούτῳ τῷ ἄλσει καὶ
[7, 24]	πόλεως δῆλα ἦν ἐν τῇ	λίμνῃ,	πρὶν ἢ τὸ ὕδωρ ἀπέκρυψεν
[7, 24]	ὄρους, ὕδωρ αὐτόθεν ἐρρύη, καὶ	λίμνη	τε ὀνομαζομένη Σαλόη τὸ χάσμα
[7, 1]	Σελινοῦς, τὴν θυγατέρα Ἑλίκην, ἣ	μόνη	οἱ παῖς ἦν, γυναῖκα αὐτῷ
[7, 24]	ἐκ μυχοῦ τῆς γῆς ἀναπέμπεται·	μόνη	τε ἡ τοιαύτη κίνησις οὐδὲ
[7, 25]	τοῖς μάλιστα ὁμοίως ἐστὶν ἀρχαῖον.	γυνὴ	δὲ ἡ ἀεὶ τὴν ἱερωσύνην
[7, 22]	Νικίου· θρόνος τε ἐλέφαντος καὶ	γυνὴ	νέα καὶ εἴδους εὖ ἔχουσα
[7, 22]	αἵ εἰσιν ἐπὶ τοῦ τάφου,	τέχνη	Νικίου· θρόνος τε ἐλέφαντος καὶ
[7, 4]	καλουμένων Μητιονιδῶν καὶ ὁμοῦ τῇ	τέχνῃ	τῆς πλάνης τε ἕνεκα καὶ
[7, 24]	οὗτος ἔχων πω γένεια, Ἀγελάδα	τέχνη	τοῦ Ἀργείου. τούτοις κατὰ ἔτος
[7, 25]	Ἀφείδαντος ἀφίκετο παρὰ τοῦ ἐν	Δωδώνῃ	Διὸς τὰ ἔπη τάδε· φράζεο
[7, 25]	ὁ θεὸς παραινῶν ὁ ἐν	Δωδώνῃ	νέμειν ἐς ἱκέτας αἰδῶ. Ἀθηναίοις
[7, 21]	ἐπὶ τὸ χρηστήριον τὸ ἐν	Δωδώνῃ·	τοῖς γὰρ τὴν ἤπειρον ταύτην
[7, 26]	δὲ καὶ Πάλλαντα εἶναι λέγουσι,	δόξῃ	δὲ τῇ Ἀργείων ἀπὸ ἀνδρὸς
[7, 7]	πόλεων ἐν Ἀχαΐᾳ τῶν ἄλλων	δόξῃ	προεῖχεν ἐκ παλαιοῦ καὶ ἴσχυεν
[7, 10]	Φίλαγρος Κυνέου καὶ Εὔφορβος Ἀλκιμάχου.	Ξέρξῃ	δὲ ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἐλαύνοντι
[7, 24]	ἐρρύη, καὶ λίμνη τε ὀνομαζομένη	Σαλόη	τὸ χάσμα ἐγένετο καὶ ἐρείπια
[7, 18]	περίβολον δὲ τείχους πρὸς τῇ	Ἀρόῃ	βαλόμενος μείζονα, ἵνα ἐντός οἱ
[7, 18]	οἱ τοῦ περιβόλου καὶ ἡ	Ἀρόη	γένηται, ὄνομα ἔθετο ἀφ´ ἑαυτοῦ
[7, 19]	κατήνεγκεν ἐπὶ τὴν πρὸς τῇ	Ἀρόῃ	θάλασσαν· ἐκβὰς δὲ ἐς τὴν
[7, 21]	ἴσμεν διατεθεὶς ἐς ἔρωτα ἀπλαστότατα·	(Καλλιρόη	τε ὡς Κόρεσον τεθνεῶτα εἶδεν,
[7, 11]	αὐτῶν ἰδίᾳ παρὰ Ῥωμαίους ἀποστεῖλαι,	ἐπετράπη	δὲ ὑπὸ Ῥωμαίων συνεδρίου τοῦ
[7, 11]	ἐθέλοντες ἄφεσιν εὕρασθαι· καὶ αὐτοῖς	ἐπετράπη	μὲν ὑπὸ τοῦ Γάλλου πρεσβείαν
[7, 20]	Ποσειδῶνι περιέθηκεν ἐν Ἰλιάδι τὰ	ἔπη,	(ἤτοι ἐγὼ Τρώεσσι πόλιν πέρι
[7, 5]	πηγαῖς, ἔνθα Ὅμηρον ποιῆσαι τὰ	ἔπη	λέγουσι· (Χίοις δὲ ὁ τοῦ
[7, 26]	αἰπεινὴν Δονόεσσαν" Πεισίστρατον δέ, ἡνίκα	ἔπη	τὰ Ὁμήρου διεσπασμένα τε καὶ
[7, 25]	τοῦ ἐν Δωδώνῃ Διὸς τὰ	ἔπη	τάδε· φράζεο δ´ Ἄρειόν τε
[7, 7]	δὲ ἔργῳ μᾶλλόν τι ἐπὶ	κατασκοπῇ	τῶν ἐν Μακεδονίᾳ πραγμάτων· (τότε
[7, 16]	εἶχεν ἐπὶ τῶν ἱππέων τῇ	τροπῇ,	δεξάμενοι δὲ τὴν ἐμβολὴν τοῦ
[7, 24]	καὶ τῇ ἐς τὸ ἔδαφος	τροπῇ	τῶν οἰκοδομημάτων ἀντιστᾶσα ἐναντία κίνησις
[7, 4]	τῆς Οἰνέως γένοιτο Ἀστυπάλαια καὶ	Εὐρώπη,	Ποσειδῶνος δὲ καὶ Ἀστυπαλαίας εἶναι
[7, 10]	βασιλεύοντος Περσῶν Ἴωσι τὰ πράγματα	ἐφθάρη	Σαμίων πλὴν ἑνός τε καὶ
[7, 8]	τοῦ ὑστέρου τὰ πράγματά σφισιν	ἐφθάρη,	Σίβυλλα οὐκ ἄνευ θεοῦ προεθέσπισεν·
[7, 17]	κατῆλθεν ἡ Ἑλλάς, λυμανθεῖσα κατὰ	μέρη	καὶ διαπορθηθεῖσα ἐξ ἀρχῆς ὑπὸ
[7, 24]	τῶν οἰκοδομημάτων ἀντιστᾶσα ἐναντία κίνησις	ἐξεγείρῃ	τὰ ἤδη τραπέντα, (καὶ ἐν
[7, 25]	βωμούς τε θυώδεις Εὐμενίδων, ὅθι	χρὴ	Λακεδαιμονίους ς´ ἱκετεῦσαι δουρὶ πιεζομένους.
[7, 24]	ἐν κοινῷ βουλῆς καθ´ ὅντινα	χρὴ	τρόπον ἐπὶ ἀρχὴν τὴν Πριάμου
[7, 1]	~ΑΧΑΙΚΑ ~(Ἡ δὲ τῆς Ἠλείας	μέση	καὶ Σικυωνίας, καθήκουσα μὲν ἐπὶ
[7, 22]	ἐν Φαραῖς, Ἑρμοῦ δὲ ἐν	μέσῃ	τῇ ἀγορᾷ λίθου πεποιημένον ἄγαλμα
[7, 25]	οἱ Αἰγιεῖς. (μετὰ δὲ Ἑλίκην	ἀποτραπήσῃ	τε ἀπὸ θαλάσσης ἐς δεξιὰν
[7, 24]	αἱ πόλεις ἐναγίζουσιν ἀμφότεραι. (πρὸς	θαλάσσῃ	δὲ Ἀφροδίτης ἱερὸν ἐν Αἰγίῳ
[7, 21]	δέ σφισι καὶ ἄλσος ἐπὶ	θαλάσσῃ,	δρόμους τε ἐπιτηδειοτάτους καὶ ἐς
[7, 3]	παρέχεται θερμὰ πλεῖστα τῶν ἐπὶ	θαλάσσῃ	καὶ ἥδιστα. τὸ δὲ ἐξ
[7, 3]	ἔτι} πλῆθος, ἔχον τὰ ἐπὶ	θαλάσσῃ	καὶ ναυσὶν ἰσχῦον· τῆς δὲ
[7, 22]	ἐρείπια, ὑπὸ ἀνθρώπων τῶν πρὸς	θαλάσσῃ	καλούμενος Πεῖρος. πρὸς δὲ τῷ
[7, 26]	Βουραϊκήν εἰσιν Ἡρακλέους στάδιοι. ἐπὶ	θαλάσσῃ	μὲν δὴ Αἰγειράταις οὐδέν ἐστιν
[7, 23]	δὲ εἶναι μὲν τῶν ἐν	θαλάσσῃ	νυμφῶν, ἐρασθεῖσαν δὲ αὐτὴν Σελέμνου
[7, 2]	ἄλλην ἐτρέποντο ἄλλοι τῶν ἐπὶ	θαλάσσῃ	πόλεων, Νειλεὺς δὲ καὶ ἡ
[7, 26]	τοῦτο ἐξ Αἰγείρας τῆς ἐπὶ	θαλάσσῃ	σταδίων ἐστὶν εἴκοσιν ὁδὸς καὶ
[7, 21]	ἱερὸν τοῦτο ἐς τὰ ἐπὶ	θαλάσσῃ	τῆς πόλεως ἐρχομένοις ἔστιν ἐκ
[7, 24]	ἀπωτέρω τεσσαράκοντα Αἰγίου σταδίοις ἐπὶ	θαλάσσῃ	χωρίον ἐστὶν Ἑλίκη. ἐνταῦθα ᾤκητο
[7, 21]	οὐ πρότερον λύσιν πρὶν ἢ	θύσῃ	τῷ Διονύσῳ Κόρεσος ἢ αὐτὴν
[7, 24]	πέμπειν δὲ τῇ ἐν Συρακούσαις	Ἀρεθούσῃ	φασὶν αὐτά. (ἔστι δὲ καὶ
[7, 22]	τῶν ὤτων, καὶ ἧστινος ἂν	ἐπακούσῃ	φωνῆς, μάντευμα ἡγεῖται. (τοιαύτη καὶ
[7, 24]	ἐν τῇ ἀγορᾷ ἱερὸν Ἀρτέμιδος,	τοξευούσῃ	δὲ εἴκασται, καὶ Ταλθυβίου τοῦ
[7, 20]	λίθου πεποίηται. ἔστι δὲ ἐν	τῇ	ἀγορᾷ Διὸς ναὸς Ὀλυμπίου, αὐτός
[7, 24]	ἐν κοινῷ, ἔστι δὲ ἐν	τῇ	ἀγορᾷ ἱερὸν Ἀρτέμιδος, τοξευούσῃ δὲ
[7, 27]	δὲ καὶ ἔλυτρον κρήνης ἐν	τῇ	ἀγορᾷ, καὶ λουτρά ἐστιν αὐτοῖς
[7, 22]	Φαραῖς, Ἑρμοῦ δὲ ἐν μέσῃ	τῇ	ἀγορᾷ λίθου πεποιημένον ἄγαλμα ἔχον
[7, 24]	~(Αἰγιεῦσι δὲ ἔστι μὲν πρὸς	τῇ	ἀγορᾷ ναὸς Ἀπόλλωνι καὶ Ἀρτέμιδι
[7, 23]	καὶ Διὸς ἐπίκλησιν Σωτῆρος ἐν	τῇ	ἀγορᾷ τέμενος καὶ ἀγάλματα ἐσελθόντων
[7, 12]	ἐπὶ οὐδενὶ οἰκείῳ κέρδει πόλει	τῇ	Ἀθηναίων ἀπηχθημένος παυσάμενον {μὲν} τῆς
[7, 11]	τιμωρεῖν φιλίᾳ τε καὶ αἰδοῖ	τῇ	Ἀθηναίων. ἐνταῦθα οἱ Ὠρώπιοι Μεναλκίδᾳ,
[7, 27]	ἐν τῇ ἀκροπόλει τε αὐτὸν	τῇ	Ἀθηναίων καὶ ἐν Πλαταιαῖς ποιῆσαι
[7, 10]	οἱ ἐστρατηγηκότες Ἀχαιῶν ἐνέχονται πάντες	τῇ	αἰτίᾳ· πάντας γὰρ φρονῆσαι τὰ
[7, 17]	Ἀχαϊκῶν ἔσχεν ὑπήκοον, καὶ ἐπὶ	τῇ	αἰτίᾳ ταύτῃ Σουλπίκιος, ἡγεμὼν καὶ
[7, 5]	ἔστι δὲ καὶ Τηίοις ἐπὶ	τῇ	ἄκρᾳ λουτρὰ τῇ Μακρίᾳ, τὰ
[7, 27]	φασὶ πρότερον ἔτι ἢ ἐν	τῇ	ἀκροπόλει τε αὐτὸν τῇ Ἀθηναίων
[7, 18]	καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι ἐν	τῇ	ἀκροπόλει τῇ Πατρέων εἶχε τιμάς.
[7, 3]	πορείαν τὸ χρεὼν ἐπέλαβεν ἐν	τῇ	Ἁλιαρτίᾳ. (ἐκπέμψαντος δὲ σφᾶς ἐς
[7, 9]	~(τότε δὲ τῷ Μετέλλῳ καὶ	τῇ	ἄλλῃ πρεσβείᾳ μὴ ὑπεριδεῖν Λακεδαιμονίων
[7, 26]	Πάλλαντα εἶναι λέγουσι, δόξῃ δὲ	τῇ	Ἀργείων ἀπὸ ἀνδρὸς Ἀργείου Πέλληνος·
[7, 23]	ὅτι ἐποιήθησαν ἐν τῇ πόλει	τῇ	Ἀργείων, ὡς δὲ αὐτοὶ λέγουσιν
[7, 4]	οἳ ἱδρύσασθαί φασι τοὺς ἐν	τῇ	Ἀργοῖ πλέοντας, ἐπάγεσθαι δὲ αὐτοὺς
[7, 14]	δικάσαι ἀφίκετο μὲν ἐν Τεγέᾳ	τῇ	Ἀρκάδων τοῖς ἀνδράσιν ἐς λόγους
[7, 24]	ἡγησώμεθα, ἐπειδὰν ὁμοῦ τῇ κινήσει	τῇ	ἀρξαμένῃ τὸ πρῶτον καὶ τῇ
[7, 18]	ἀπεῖπε, περίβολον δὲ τείχους πρὸς	τῇ	Ἀρόῃ βαλόμενος μείζονα, ἵνα ἐντός
[7, 19]	Εὐρυπύλου κατήνεγκεν ἐπὶ τὴν πρὸς	τῇ	Ἀρόῃ θάλασσαν· ἐκβὰς δὲ ἐς
[7, 19]	(παύσασθαι δὲ οὕτω λέγονται θύοντες	τῇ	Ἀρτέμιδι ἀνθρώπους. ἐκέχρητο {δὲ} αὐτοῖς
[7, 20]	καὶ τὸ ἀρχαῖον οὓς ἄγοιεν	τῇ	Ἀρτέμιδι θύσοντες. (τὰ δὲ ἐφ´
[7, 19]	τε αὐτοὺς μάντευμα ἀφίκετο θῦσαι	τῇ	Ἀρτέμιδι καὶ ἀνὰ πᾶν ἔτος
[7, 18]	(ἄγουσι δὲ καὶ Λάφρια ἑορτὴν	τῇ	Ἀρτέμιδι οἱ Πατρεῖς ἀνὰ πᾶν
[7, 18]	(πρῶτα μὲν δὴ πομπὴν μεγαλοπρεπεστάτην	τῇ	Ἀρτέμιδι πομπεύουσι, καὶ ἡ ἱερωμένη
[7, 1]	διδοὺς καὶ αὐτὸν Ἴωνα ἐπὶ	τῇ	ἀρχῇ παῖδα ποιούμενος. (καί πως
[7, 10]	ποιούμενος σπουδὴν πρὸς τὸν ἐν	τῇ	Ἀσίᾳ πόλεμον, ἐβούλετο εἰρήνην ἐν
[7, 13]	ἀπεσταλμένους βουλῆς ἐπὶ τὰ ἐν	τῇ	Ἀσίᾳ πράγματα ἐκέλευε, πρὶν ἢ
[7, 7]	καὶ πρότερον ὁ λόγος ἐν	τῇ	Ἀτθίδι συγγραφῇ, ὅσοι τε Ἑλλήνων
[7, 20]	ἀποθανούσης γυναικός. ἐμοὶ δὲ ἐν	τῇ	Ἀτθίδι συγγραφῇ τὸ ἐς τοῦτο
[7, 1]	τοῦ πολέμου, τὸν μὲν ἐν	τῇ	Ἀττικῇ τὸ χρεὼν ἐπιλαμβάνει, καὶ
[7, 12]	παρέξειν. Ἀχαιοὶ δὲ ἐπὶ μὲν	τῇ	ἀφέσει τοῦ Μεναλκίδα ἰδίᾳ τε
[7, 25]	ποταμὸς ὄνομα ἔσχηκε. (πρὸς δὲ	τῇ	Ἀχαϊκῇ Κράθιδι Ἀχαιῶν ποτε ᾠκεῖτο
[7, 5]	(Λεβεδίοις δὲ τὰ λουτρὰ ἐν	τῇ	γῇ θαῦμα ἀνθρώποις ὁμοῦ καὶ
[7, 22]	γένεια· ἑστηκὼς δὲ πρὸς αὐτῇ	τῇ	γῇ παρέχεται μὲν τὸ τετράγωνον
[7, 24]	οἰκισθῆναί ποτε ὑπολείπει σημεῖα ἐν	τῇ	γῇ. (τότε δὲ ἰδέαν μὲν
[7, 23]	τῇ μὲν ἐς εὐθὺ ἐκτέταται,	τῇ	δὲ ἀνέχει δᾷδα. Εἰλειθυίᾳ δὲ
[7, 27]	πηγῶν. ἄγουσι δὲ καὶ ἑορτὴν	τῇ	Δήμητρι ἐνταῦθα ἡμερῶν ἑπτά· (τρίτῃ
[7, 25]	Ἀθηναίου δὲ ἔργα Εὐκλείδου· καὶ	τῇ	Δήμητρί ἐστιν ἐσθής. πεποίηται δὲ
[7, 21]	ὀνόματα. ταῦτα τὰ ἀγάλματα ἐν	τῇ	Διονύσου {τῇ} ἑορτῇ κομίζουσιν ἐς
[7, 17]	γνωριμώτατα· ἐν δὲ τῇ χώρᾳ	τῇ	Δυμαίᾳ καὶ τοῦ δρομέως Οἰβώτα
[7, 26]	Συμπαθῆ, ἅτε ἐλεεινὸν καὶ ἐν	τῇ	εἰκόνι. (ὁδὸς δὲ ἐξ Αἰγείρας
[7, 17]	τοῦ ἐλεγείου τοῦ Ὀλυμπίασιν ἐπὶ	τῇ	εἰκόνι τῇ Οἰβώτα οὐ προαχθείη
[7, 9]	Ἀχαϊκὸν οὐκ ἀφιᾶσι, περὶ δὲ	τῇ	ἑκάστου ψυχῇ ξενικά σφισι διδόασιν
[7, 27]	τοῦτο ἐν μοίρᾳ τῆς πόλεως	τῇ	ἐλάσσονί ἐστιν ἱδρυμένον. τὸ δὲ
[7, 24]	δὲ ἰδέαν μὲν ταύτην ἐπὶ	τῇ	Ἑλίκῃ τοῦ σεισμοῦ τὴν ἐς
[7, 24]	χωρίον τοὺς λόγου μάλιστα ἐν	τῇ	Ἑλλάδι ἀξίους, μεθέξοντας ἐν κοινῷ
[7, 5]	οὐ πολλῷ τινι τῶν ἐν	τῇ	Ἑλλάδι ἀποδέοντά ἐστιν· ~(τότε δὲ
[7, 16]	ἀρχάς· καὶ φόρος τε ἐτάχθη	τῇ	Ἑλλάδι καὶ οἱ τὰ χρήματα
[7, 8]	τῶν πόλεων, ὅσας εἷλεν ἐν	τῇ	Ἑλλάδι πολέμῳ παραστησάμενος, ἐξήγαγεν ἐξ
[7, 10]	δὲ ἄλλαι πόλεις αἱ ἐν	τῇ	Ἑλλάδι ὑπὸ προδοσίας μᾶλλον ἢ
[7, 25]	τῆς Κράθιδος καὶ πρὸς Κρότωνι	τῇ	ἐν Ἰταλίᾳ ποταμὸς ὄνομα ἔσχηκε.
[7, 5]	εἶναι Νύκτα, ἐπεὶ Ἀθηναῖοί γε	τῇ	ἐν Ῥαμνοῦντι θεῷ πατέρα λέγουσιν
[7, 24]	ἀφιᾶσιν ἐς θάλασσαν, πέμπειν δὲ	τῇ	ἐν Συρακούσαις Ἀρεθούσῃ φασὶν αὐτά.
[7, 4]	ποταμῷ καὶ ὑπὸ τῇ λύγῳ	τῇ	ἐν τῷ Ἡραίῳ κατ´ ἐμὲ
[7, 21]	τὰ ἀγάλματα ἐν τῇ Διονύσου	{τῇ}	ἑορτῇ κομίζουσιν ἐς τὸ ἱερὸν
[7, 20]	τοῖς ἀνδράσι. μιᾷ δὲ ἐν	τῇ	ἑορτῇ νυκτὶ ἐς τὸ ἐκτὸς
[7, 18]	διδαχθεὶς πόλιν Ἀρόην ὠνόμασεν ἐπὶ	τῇ	ἐργασίᾳ τῆς γῆς. (ὡς δὲ
[7, 17]	καλουμένων ἡρώων, ὁμοῦ τῇ μεταβολῇ	τῇ	ἐς Δωριέας ἐπέλιπε τὸ ἐκ
[7, 9]	καὶ αὖθις Ἀντιόχου στρατεύσαντες χάριτι	τῇ	ἐς Ῥωμαίους ἐγίνοντο ὕστεροι φυγάδων
[7, 24]	τῇ ἀρξαμένῃ τὸ πρῶτον καὶ	τῇ	ἐς τὸ ἔδαφος τροπῇ τῶν
[7, 8]	καλεῖσθαι Ῥωμαίων καὶ ἅμα εὐνοίᾳ	τῇ	ἐς τὸ Ἑλληνικόν. (Ἀχαιοὶ δὲ
[7, 1]	μᾶλλον οἰκείας ἕνεκα ἢ εὐνοίᾳ	τῇ	ἐς τοὺς Ἴωνας συνοίκους σφᾶς
[7, 14]	ἢ ὑποδημάτων ἕνεκα ἢ ἐπὶ	τῇ	ἐσθῆτι ἢ κατ´ ὄνομα προσγένοιτο
[7, 25]	τῷ θεῷ χρώμενος, ἐπὶ δὲ	τῇ	εὐχῇ λαβὼν ἀστραγάλους οἱ δὲ
[7, 2]	γυναῖκες ἔθυσαν μὲν καὶ τότε	τῇ	Ἐφεσίᾳ θεῷ, ἅτε ἐπιστάμεναι {τε}
[7, 3]	ἵνα δὴ συντέλεια ἐς μέγεθος	τῇ	Ἐφέσῳ γένοιτο· χώρα δέ σφισιν
[7, 21]	ἀπὸ τῆς βύσσου τῆς ἐν	τῇ	Ἤλιδι φυομένης· κεκρυφάλους τε γὰρ
[7, 3]	ἔτι ἔχουσι, καὶ κατεσκευάσαντο ἐν	τῇ	ἠπείρῳ Κλαζομενὰς πόλιν· ἐς δὲ
[7, 4]	Λεωγόρῳ περὶ Ἀναίαν τὴν ἐν	τῇ	ἠπείρῳ τῇ πέραν βαλόμενοι τεῖχος,
[7, 19]	οἳ τὸ εἶδος εἶεν κάλλιστοι	τῇ	θεῷ θύειν. ταύτης μὲν δὴ
[7, 21]	κατόπτρου. τὸ δὲ ἐντεῦθεν εὐξάμενοι	τῇ	θεῷ καὶ θυμιάσαντες ἐς τὸ
[7, 18]	εἶχε τιμάς. γενέσθαι δὲ ἐπίκλησιν	τῇ	θεῷ Λαφρίαν ἀπὸ ἀνδρὸς Φωκέως
[7, 20]	μὲν τῶν ἀσταχύων ἀποτίθενται παρὰ	τῇ	θεῷ, λουσάμενοι δὲ τῷ ποταμῷ
[7, 18]	ἐλαφρότερον γενέσθαι λέγουσι καὶ αἰτίαν	τῇ	θεῷ τῆς ἐπικλήσεως ἐθέλουσιν εἶναι
[7, 18]	ἱερόν ἐστιν Ἀρτέμιδος· ξενικὸν μὲν	τῇ	θεῷ τὸ ὄνομα, ἐσηγμένον δὲ
[7, 4]	τῶν φευγόντων οἱ μὲν ἐπὶ	τῇ	Θρᾴκῃ νῆσον ᾤκησαν, καὶ ἀπὸ
[7, 21]	βωμόν, Κόρεσος δὲ ἐφειστήκει μὲν	τῇ	θυσίᾳ, τῷ δὲ ἔρωτι εἴξας
[7, 3]	Πάρφορον, καὶ πόλιν κτίσαντες ὑπὸ	τῇ	Ἴδῃ τὴν μὲν οὐ μετὰ
[7, 2]	ὁ Μαίανδρος, ἀποτεμόμενος τὸν ἔσπλουν	τῇ	ἰλύι· ὡς δὲ ἐνόστησε τὸ
[7, 24]	οἰκοδομημάτων τὴν κατασκευὴν καὶ ὁμοῦ	τῇ	κατασκευῇ καὶ αὐτὸ τῆς πόλεως
[7, 27]	γένειά τε ἔχει καὶ ἐπὶ	τῇ	κεφαλῇ πῖλον εἰργασμένον. (κατὰ δὲ
[7, 17]	καὶ ἀπαρχὰς ἀπὸ τῶν ἐν	τῇ	κεφαλῇ τριχῶν δοῦναι. ἐπίθημα δὲ
[7, 24]	ἐνεῖναί τινα ἡγησώμεθα, ἐπειδὰν ὁμοῦ	τῇ	κινήσει τῇ ἀρξαμένῃ τὸ πρῶτον
[7, 5]	τὸν ἔρωτα ᾄδουσιν· ἐν δὲ	τῇ	Κολοφωνίων ἄλσος τε τοῦ Ἀπόλλωνος,
[7, 5]	τῆς Μιλησίας καὶ ἐν Κλάρῳ	τῇ	Κολοφωνίων. δύο δὲ ἄλλους ἐν
[7, 16]	ἅμα ἀγόμενος, τὸν πρότερον ἐπὶ	τῇ	Λακεδαιμονίων διαφορᾷ καὶ Ἀχαιῶν ἐλθόντα,
[7, 19]	Διονύσου δὲ ἄγαλμα ἦν ἐν	τῇ	λάρνακι, ἔργον μὲν ὥς φασιν
[7, 20]	δὲ καὶ Πατρεῖ, τὴν ἑορτὴν	τῇ	Λιμνάτιδι ἄγοντες. τοῦ θεάτρου δὲ
[7, 20]	ἐκομίσθη τὸ χωρίον· ἐπειδὰν δὲ	τῇ	Λιμνάτιδι τὴν ἑορτὴν ἄγωσι, τῆς
[7, 24]	ἐρείπια πόλεως δῆλα ἦν ἐν	τῇ	λίμνῃ, πρὶν ἢ τὸ ὕδωρ
[7, 4]	τῷ Ἰμβράσῳ ποταμῷ καὶ ὑπὸ	τῇ	λύγῳ τῇ ἐν τῷ Ἡραίῳ
[7, 5]	Τηίοις ἐπὶ τῇ ἄκρᾳ λουτρὰ	τῇ	Μακρίᾳ, τὰ μὲν ἐπὶ τῷ
[7, 2]	νικῶντος τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔπεσεν ἐν	τῇ	μάχῃ. Ἐφέσιοι δὲ ἀνελόμενοι τοῦ
[7, 1]	ὅπλοις, Τισαμενὸς μὲν ἔπεσεν ἐν	τῇ	μάχῃ, Ἴωνας δὲ Ἀχαιοὶ κρατήσαντες
[7, 3]	μόνοι, τοῖς δὲ ἀποθανοῦσιν ἐν	τῇ	μάχῃ Κολοφωνίων τε αὐτῶν καὶ
[7, 13]	καὶ τόλμαις ἀκμάζοντες πίπτουσιν ἐν	τῇ	μάχῃ, τὸ δὲ ἄλλο στρατιωτικόν,
[7, 27]	ἐνταῦθα ἀνέδην ἐστί, καὶ ἐπὶ	τῇ	μεγίστῃ τῶν πηγῶν τοῦ Ἀσκληπιοῦ
[7, 23]	λίθου πεποίηται· (καὶ ταῖς χερσὶ	τῇ	μὲν ἐς εὐθὺ ἐκτέταται, τῇ
[7, 18]	λέγουσι, τραφῆναί τε αὐτὸν ἐν	τῇ	Μεσάτει καὶ ἐνταῦθα ἐπιβουλευθέντα ὑπὸ
[7, 17]	ἐπὶ τῶν καλουμένων ἡρώων, ὁμοῦ	τῇ	μεταβολῇ τῇ ἐς Δωριέας ἐπέλιπε
[7, 5]	πηγὴν τὴν Ἁλιταίαν· ἐν δὲ	τῇ	Μιλησίᾳ πηγή τέ ἐστι Βιβλὶς
[7, 3]	καὶ ἀπέθανε μὲν αὐτόθι ἐν	τῇ	Νάξῳ, τὸν νεκρὸν δὲ οἴκαδε
[7, 4]	καὶ Καρῶν τοῖς οἰκοῦσιν ἐν	τῇ	νήσῳ, καὶ τοὺς μὲν ἀπέκτεινεν
[7, 4]	δὲ αὐτοὶ τεχθῆναι νομίζουσιν ἐν	τῇ	νήσῳ τὴν θεὸν παρὰ τῷ
[7, 25]	μὲν ἐντὸς τείχους λανθάνουσιν ἐν	τῇ	νυκτί, ἅμα δὲ ἡμέρᾳ τούς
[7, 27]	δὲ αἱ γυναῖκες δρῶσιν ἐν	τῇ	νυκτὶ ὁπόσα νόμος ἐστὶν αὐταῖς·
[7, 1]	Σικυωνίων ἀπὸ Αἰγιαλέως βασιλεύσαντος ἐν	τῇ	νῦν Σικυωνίᾳ, εἰσὶ δὲ οἵ
[7, 17]	τοῦ Ὀλυμπίασιν ἐπὶ τῇ εἰκόνι	τῇ	Οἰβώτα οὐ προαχθείη ἄν τις
[7, 13]	τὰ ὅπλα καὶ ἐπεξῆλθον ἀμυνοῦντες	τῇ	οἰκείᾳ, βιασθέντες δὲ οὐ μετὰ
[7, 15]	εἰ δὲ ἐτόλμησε τῆς πρὸς	τῇ	Οἴτῃ θαλάσσης ἐς ταύτης καταδῦναι
[7, 21]	ὡς Κόρεσον τεθνεῶτα εἶδεν, μετέπεσε	τῇ	παιδὶ ἡ γνώμη, καὶ ἐσῄει
[7, 18]	ἐμὲ ἔτι ἐν τῇ ἀκροπόλει	τῇ	Πατρέων εἶχε τιμάς. γενέσθαι δὲ
[7, 4]	Ἀναίαν τὴν ἐν τῇ ἠπείρῳ	τῇ	πέραν βαλόμενοι τεῖχος, δέκα ἔτεσιν
[7, 22]	τοῦ Ἑρμοῦ· Ἑρμοῦ νᾶμα μὲν	τῇ	πηγῇ τὸ ὄνομα, τοὺς δὲ
[7, 5]	ἐπὶ τοῦ ὕδατος. καὶ ὑπὸ	τῇ	πλατάνῳ καθεύδοντι κελεύειν φασὶν αὐτῷ
[7, 18]	ὄνομα ἔθετο ἀφ´ ἑαυτοῦ Πάτρας	τῇ	πόλει. Ἀγήνωρ δὲ ὁ πατὴρ
[7, 3]	φασιν ἐκ Κρήτης καὶ οἰκιστὴν	τῇ	πόλει γενέσθαι τὸν Ἔρυθρον· ἐχόντων
[7, 18]	νομίζουσι. (Πατρεῦσι δὲ ἐν ἄκρᾳ	τῇ	πόλει Λαφρίας ἱερόν ἐστιν Ἀρτέμιδος·
[7, 2]	τοῦ Ἐφέσου τὸ ὄνομά ἐστι	τῇ	πόλει. (Λέλεγες δὲ τοῦ Καρικοῦ
[7, 26]	ἔσχατοι. τὸ δὲ ὄνομα ἐγένετο	τῇ	πόλει λόγῳ μὲν τῷ Πελληνέων
[7, 6]	ὄνομα ἀπὸ τοῦ Πατρέως ἐτέθη	τῇ	πόλει. (τὰ δὲ ἐς πόλεμον
[7, 23]	ἔχει λόγος, ὅτι ἐποιήθησαν ἐν	τῇ	πόλει τῇ Ἀργείων, ὡς δὲ
[7, 25]	ὄρει κεῖται. τεθῆναι δέ φασι	τῇ	πόλει τὸ ὄνομα ἀπὸ γυναικὸς
[7, 20]	ἐς τὸ τέμενος τὸ ἐν	τῇ	πόλει. (τούτου δὲ τοῦ τεμένους
[7, 8]	τῇ Σύρων ἐναντία ἐτάξαντο, φιλίᾳ	τῇ	πρὸς Ῥωμαίους ἔπραξαν· ἐς δὲ
[7, 4]	δέκα ἔτεσιν ὕστερον διαβάντες ἐν	τῇ	Σάμῳ τούς τε Ἐφεσίους ἐκβάλλουσι
[7, 7]	εἷλεν ὁ Εὐδαμίδου βασιλεύων ἐν	{τῇ}	Σπάρτῃ, καὶ ἐξέπεσεν αὐτίκα ἐκ
[7, 12]	φεύγειν μηδὲ αὐτοῦ μένοντας ἐργάσασθαι	τῇ	Σπάρτῃ πόλεμον, φυγόντας δὲ ἐς
[7, 9]	καὶ δόκιμοι τὰ μάλιστα ἐν	τῇ	Σπάρτῃ, τὰ δὲ ἐς Ἀχαιοὺς
[7, 12]	τῶν Ἀχαιῶν καὶ ἔφασκεν οὐ	τῇ	Σπάρτῃ, τοῖς δὲ ταράσσουσιν αὐτὴν
[7, 17]	ἡγεμὼν καὶ οὗτος Ῥωμαίων, ἐπέτρεψε	τῇ	στρατιᾷ διαρπάσαι τὴν Δύμην· Αὔγουστος
[7, 4]	τῷ ποιήσαντι τραγῳδίαν ἐστὶν ἐν	τῇ	συγγραφῇ τοιάδε εἰρημένα, Ποσειδῶνα ἐς
[7, 8]	οὗτος ὁ Φίλιππος τοσοῦτον ἐκρατήθη	τῇ	συμβολῇ, ὡς στρατιᾶς τε ἣν
[7, 8]	δὴ Ἀχαιοὶ Μακεδόσιν ἢ στρατιᾷ	τῇ	Σύρων ἐναντία ἐτάξαντο, φιλίᾳ τῇ
[7, 26]	μὲν οἴκαδε ἐπανήρχοντο, Ὑπερησιεῖς δὲ	τῇ	τε πόλει τὸ ὄνομα τὸ
[7, 4]	τῶν καλουμένων Μητιονιδῶν καὶ ὁμοῦ	τῇ	τέχνῃ τῆς πλάνης τε ἕνεκα
[7, 24]	τὰ ἤδη τραπέντα, (καὶ ἐν	τῇ	τοιᾷδε ἰδέᾳ τοῦ σεισμοῦ κίονας
[7, 22]	οἱ ἐνταῦθα καὶ Ἄρει καὶ	τῇ	Τριτείᾳ νομίζουσιν. (αἵδε μὲν οὖν
[7, 16]	μὲν εἶχεν ἐπὶ τῶν ἱππέων	τῇ	τροπῇ, δεξάμενοι δὲ τὴν ἐμβολὴν
[7, 16]	τὰ ἀρχαῖα καὶ τὸ ἐν	τῇ	ὑπερορίᾳ κτᾶσθαι, ἀφῆκαν δὲ καὶ
[7, 16]	τὰ χρήματα ἔχοντες ἐκωλύοντο ἐν	τῇ	ὑπερορίᾳ κτᾶσθαι· συνέδριά τε κατὰ
[7, 24]	τῷ οὐρανῷ διαδρομαὶ σὺν πολλῇ	τῇ	φλογί, τὰ δὲ καὶ ἀστέρων
[7, 8]	Περσαῖον ὑπὸ Ἀντιγόνου ταχθέντα ἐπὶ	τῇ	φρουρᾷ. Ἀχαιοὶ δὲ τὸ ἀπὸ
[7, 11]	ποιήσειν, ἀνθρώπων γὰρ τῶν ἐπὶ	τῇ	φρουρᾷ καὶ οὐ τοῦ Ἀθηναίων
[7, 7]	πόλιν καὶ Ἀντίκυραν τὴν ἐν	τῇ	Φωκίδι ἑλών, ὑπηκόους κατ´ ἀνάγκην
[7, 18]	Εὔμηλον αὐτόχθονα οἰκῆσαι πρῶτον ἐν	τῇ	χώρᾳ, βασιλεύοντα αὐτὸν ἀνθρώπων οὐ
[7, 1]	ἐγένετο· Αἰγιαλεῖς γὰρ ἐκαλοῦντο Ἴωνες.	τῇ	χώρᾳ δὲ ἔτι καὶ μᾶλλον
[7, 6]	Ἀχαιῶν ἐδόθη κτίσασθαι πόλιν ἐν	τῇ	χώρᾳ, καὶ τὸ ὄνομα ἀπὸ
[7, 26]	αἶγας, ὁπόσαι σφίσιν ἦσαν ἐν	τῇ	χώρᾳ, συλλέξαντες δὲ ἔδησαν πρὸς
[7, 17]	Ἄττην τὰ γνωριμώτατα· ἐν δὲ	τῇ	χώρᾳ τῇ Δυμαίᾳ καὶ τοῦ
[7, 26]	Πινδάρου τά τε ἄλλα πείθομαι	τῇ	ᾠδῇ καὶ Μοιρῶν τε εἶναι
[7, 14]	(ἐνταῦθα ὁ Κριτόλαος μάλιστα ἐπεδείκνυτο	ἀπάτῃ	πρὸς Ῥωμαίους χρώμενος, ὃς ἄλλην
[7, 5]	αὐτὴν ὁρμίσασθαι πρὸς ἄκρᾳ καλουμένῃ	Μεσάτῃ·	ἡ δὲ ἔστι μὲν τῆς
[7, 6]	καὶ Πελλήνη πρὸς τῆς Σικυωνίας	ἐσχάτη·	ἐς ταύτας οἱ Ἀχαιοὶ καὶ
[7, 23]	τῆς πόλεως πλησίον ἐποιήθη Στράτωνι	ἀθλητῇ,	Ὀλυμπίασιν ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς
[7, 23]	τελευτήσαντα ὑπὸ τοῦ ἔρωτος ἐποίησεν	Ἀφροδίτη	ποταμόν. λέγω δὲ τὰ ὑπὸ
[7, 23]	ἐρᾶν αὐτόν δωρεῖται καὶ τῷδε	Ἀφροδίτη	Σέλεμνον· ἐς λήθην ἄγει τὸν
[7, 12]	τάλαντα τρία τῶν ἐξ Ὠρωποῦ	Μεγαλοπολίτῃ	Διαίῳ. ἐγεγόνει δὲ αὐτῷ καὶ
[7, 15]	δὲ ἐτόλμησε τῆς πρὸς τῇ	Οἴτῃ	θαλάσσης ἐς ταύτης καταδῦναι τὸ
[7, 14]	Ἄργος καὶ Ἡράκλειαν τὴν πρὸς	Οἴτῃ	καὶ Ὀρχομενίους Ἀρκάδας συνεδρίου τοῦ
[7, 16]	ἐντὸς τοῦ τείχους ὑποπτεύων ἐνέδραν·	τρίτῃ	δὲ ἡμέρᾳ μετὰ τὴν μάχην
[7, 27]	τῇ Δήμητρι ἐνταῦθα ἡμερῶν ἑπτά·	(τρίτῃ	δὲ ἡμέρᾳ τῆς ἑορτῆς ὑπεξίασιν
[7, 18]	παιδὸς ἐπώνυμον. (ᾠκίσθη δὲ καὶ	τρίτη	μεταξὺ Ἀνθείας καὶ Ἀρόης Μεσάτις
[7, 5]	καὶ τῶν φυλῶν σφισιν ἡ	τρίτη	τὸ ὄνομα ἔσχηκεν, ἔστι δὲ
[7, 17]	σταδίου μὲν ἀνελομένῳ νίκην ὀλυμπιάδι	ἕκτῃ,	εἰκόνος δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ περὶ
[7, 13]	Ἀχαιοὶ ζημίαν πεντήκοντα ἅτε ἀνδρὶ	προδότῃ	τάλαντα, καὶ οὐ γὰρ εἶχεν
[7, 12]	εἴκοσι πρωτευόντων τὰ πάντα ἐν	Σπάρτῃ.	ἐνταῦθα Ἀγασισθένους ἐνίκησε γνώμη δοκίμου
[7, 24]	Ταλθυβίῳ καὶ ἄλλο μνῆμα ἐν	Σπάρτῃ,	καὶ αὐτῷ αἱ πόλεις ἐναγίζουσιν
[7, 7]	ὁ Εὐδαμίδου βασιλεύων ἐν {τῇ}	Σπάρτῃ,	καὶ ἐξέπεσεν αὐτίκα ἐκ Πελλήνης
[7, 12]	μηδὲ αὐτοῦ μένοντας ἐργάσασθαι τῇ	Σπάρτῃ	πόλεμον, φυγόντας δὲ ἐς Ῥώμην
[7, 9]	δόκιμοι τὰ μάλιστα ἐν τῇ	Σπάρτῃ,	τὰ δὲ ἐς Ἀχαιοὺς οὐ
[7, 12]	Ἀχαιῶν καὶ ἔφασκεν οὐ τῇ	Σπάρτῃ,	τοῖς δὲ ταράσσουσιν αὐτὴν πολεμήσων
[7, 8]	ἐπεὶ δὲ ἡ Νάβιδος ἐν	Σπάρτῃ	τυραννὶς κατελέλυτο, ἐς πλείστην ὠμότητα
[7, 4]	Δελφῶν. Ἕκτωρ δὲ ἀπὸ Ἀμφίκλου	τετάρτῃ	γενεᾷ βασιλείαν γὰρ ἔσχε καὶ
[7, 21]	ἀγάλματα ἐν τῇ Διονύσου {τῇ}	ἑορτῇ	κομίζουσιν ἐς τὸ ἱερὸν τοῦ
[7, 20]	ἀνδράσι. μιᾷ δὲ ἐν τῇ	ἑορτῇ	νυκτὶ ἐς τὸ ἐκτὸς φέρει
[7, 14]	ὁ δὲ τούς τε ἐν	ἑκάστῃ	πόλει τῶν Ἀχαιῶν ἔχοντας τὰς
[7, 23]	καὶ τάδε ἔτι προσταχθῆναί φασιν,	ἑκάστῃ	τοῖς ἀγάλμασιν ἡμέρᾳ θύειν· αὐτοὶ
[7, 11]	κριθείσαις δὲ καὶ ὕστερον παρὰ	δικαστῇ	κοινῷ Φιλίππῳ τῷ Ἀμύντου, αὐτὸς
[7, 24]	ἐς ἅπαν ἐκριφῆναι, καὶ ὁπόσα	διέστη	τοίχων συνερχόμενα ἐς τὸ ἐξ
[7, 16]	Ἀσινάρῳ, τούτῳ τότε τῷ Καλλιστράτῳ	παρέστη	τόλμα διεκπαῖσαι διὰ τῶν πολεμίων
[7, 6]	Λακεδαίμονα ἔτι καὶ Ἄργος οἰκοῦντες	μεγίστη	τοῦ Ἑλληνικοῦ μοῖρα ἦσαν· κατὰ
[7, 27]	ἀνέδην ἐστί, καὶ ἐπὶ τῇ	μεγίστῃ	τῶν πηγῶν τοῦ Ἀσκληπιοῦ τὸ
[7, 26]	αἰγῶν, καὶ καθότι αὐτῶν ἡ	καλλίστη	καὶ ἡγουμένη τῶν ἄλλων ὤκλασεν,
[7, 16]	μὲν Ἀθήνῃσιν ἄρχοντος, ὀλυμπιάδι δὲ	ἑξηκοστῇ	πρὸς ταῖς ἑκατόν, ἣν ἐνίκα
[7, 17]	ἱερόν σφισι Δινδυμήνῃ μητρὶ καὶ	Ἄττῃ	πεποιημένον. Ἄττης δὲ ὅστις ἦν,
[7, 17]	Διὸς εὕρετο μήτε σήπεσθαί τι	Ἄττῃ	τοῦ σώματος μήτε τήκεσθαι. (τάδε
[7, 17]	μὲν ἐκεῖνος ἦν αὐτίκα ἀφανής,	αὐτὴ	δὲ ἐκύει· τεκούσης δὲ τράγος
[7, 19]	ὑπενόησαν ὡς εἴη τις ἐν	αὐτῇ	θεός. (καὶ οὕτω τῷ Εὐρυπύλῳ
[7, 24]	τὸ ἔδαφος ἀνακινοῦσαν, σὺν δὲ	αὐτῇ	καὶ ἄλλο πῆμα τοιόνδε οἱ
[7, 19]	ἐπίκλησιν, καὶ ἑορτὴν οἱ Ἴωνες	αὐτῇ	καὶ παννυχίδα ἦγον ἀνὰ πᾶν
[7, 23]	τὴν θάλασσαν ἔχει, καὶ ἐπ´	αὐτῇ	λέγεται λόγος ὡς Κρόνος τῆς
[7, 5]	τὸ πέλαγος ἄκρα καὶ ἐν	αὐτῇ	λουτρὰ θαλάσσια, μάλιστα τῶν ἐν
[7, 13]	τε Ῥωμαίων καὶ ἡγεμὼν ἐπ´	αὐτῇ	Μέτελλος, Ἀνδρίσκῳ τῷ Περσέως τοῦ
[7, 22]	τοῦ ἀγάλματος ἑστία, λίθου καὶ	αὐτή,	μολίβδῳ δὲ πρὸς τὴν ἑστίαν
[7, 17]	παρ´ αὐτῇ τιμῆς ὡς Δία	αὐτῇ	νεμεσήσαντα ὗν ἐπὶ τὰ ἔργα
[7, 5]	γὰρ ἦν ξύλων, καὶ ἐπ´	αὐτῇ	ὁ θεὸς ἐκ Τύρου τῆς
[7, 22]	ἐπὶ τῷ θρόνῳ, θεράπαινα δὲ	αὐτῇ	προσέστηκε σκιάδιον φέρουσα· (καὶ νεανίσκος
[7, 3]	ποιεῖται δὲ καὶ τοὺς σὺν	αὐτῇ	συνοίκους. Μόψος δὲ ὁ Ῥακίου
[7, 1]	ἡμῶν ἔχουσα ἀπὸ τῶν ἐνοικούντων,	αὐτή	τε Αἰγιαλὸς τὸ ἀρχαῖον καὶ
[7, 22]	καὶ γένεια· ἑστηκὼς δὲ πρὸς	αὐτῇ	τῇ γῇ παρέχεται μὲν τὸ
[7, 17]	Μητρός, ἐς τοσοῦτο ἥκων παρ´	αὐτῇ	τιμῆς ὡς Δία αὐτῇ νεμεσήσαντα
[7, 7]	δὲ ἐς Αἴγιόν σφισιν ἔδοξεν·	αὕτη	γὰρ μετὰ Ἑλίκην ἐπικλυσθεῖσαν πόλεων
[7, 20]	φέρει τὴν λάρνακα ὁ ἱερεύς.	αὕτη	μὲν δὴ ἡ νὺξ γέρας
[7, 23]	παγκρατίου καὶ πάλης ἀνελομένῳ νίκας.	αὕτη	μὲν ἐγγυμνάζεσθαι τούτῳ τῷ ἀνδρὶ
[7, 21]	δὲ ἄλσους ἱερὸν ἔχεται Δήμητρος·	αὕτη	μὲν καὶ ἡ παῖς ἑστᾶσι,
[7, 22]	οἰκιστής. (Τρίτεια δέ, Ἀχαιῶν καὶ	αὕτη	πόλις, ἐν μεσογαίῳ μὲν ᾤκισται,
[7, 22]	ἂν ἐπακούσῃ φωνῆς, μάντευμα ἡγεῖται.	(τοιαύτη	καὶ Αἰγυπτίοις ἑτέρα περὶ τοῦ
[7, 24]	γῆς ἀναπέμπεται· μόνη τε ἡ	τοιαύτη	κίνησις οὐδὲ τοῦ οἰκισθῆναί ποτε
[7, 19]	τε Κίρραν καὶ ἐς τὸν	ταύτῃ	κόλπον· ἀναβὰς δὲ ἐς Δελφοὺς
[7, 25]	ὄρους Κερυνείας ῥέων Ἀχαιοὺς τοὺς	ταύτῃ	παρέξεισι. παρὰ τούτους σύνοικοι Μυκηναῖοι
[7, 17]	ὑπήκοον, καὶ ἐπὶ τῇ αἰτίᾳ	ταύτῃ	Σουλπίκιος, ἡγεμὼν καὶ οὗτος Ῥωμαίων,
[7, 23]	τὴν δὲ φεύγουσαν ἐς τὴν	ταύτῃ	φασὶν ἀφεῖναι θάλασσαν αὑτήν, καὶ
[7, 21]	μέθης ἐγίνοντο ἔκφρονες καὶ ἡ	τελευτὴ	σφᾶς παραπλῆγας ἐπελάμβανε. καταφεύγουσιν οὖν
[7, 1]	αὐτῷ μὲν ἐγένετο ἐνταῦθα ἡ	τελευτή,	τῶν δέ οἱ παίδων Ἀχαιὸς
[7, 6]	γνώριμοι, Δύμη μὲν πρὸς Ἤλιδος	πρώτη,	μετὰ δὲ αὐτὴν Ὤλενος καὶ
[7, 24]	τὴν κατασκευὴν καὶ ὁμοῦ τῇ	κατασκευῇ	καὶ αὐτὸ τῆς πόλεως τὸ
[7, 24]	κατεάγη τοῦ ὄρους, ὕδωρ αὐτόθεν	ἐρρύη,	καὶ λίμνη τε ὀνομαζομένη Σαλόη
[7, 7]	ὁ λόγος ἐν τῇ Ἀτθίδι	συγγραφῇ,	ὅσοι τε Ἑλλήνων ἢ βαρβάρων
[7, 20]	ἐμοὶ δὲ ἐν τῇ Ἀτθίδι	συγγραφῇ	τὸ ἐς τοῦτο παρείθη τὸ
[7, 4]	ποιήσαντι τραγῳδίαν ἐστὶν ἐν τῇ	συγγραφῇ	τοιάδε εἰρημένα, Ποσειδῶνα ἐς τὴν
[7, 10]	ἐλαχίστου λόγου παρὰ Ἀχαιοῖς οὕτως"	ἔφη	κατὰ τὴν αἰτίαν ἔχει ταύτην·
[7, 2]	Πίνδαρος, ὃς Ἀμαζόνας τὸ ἱερὸν	ἔφη	τοῦτο ἱδρύσασθαι στρατευομένας ἐπὶ Ἀθήνας
[7, 4]	συγγενέσθαι δὲ αὐτὸν καὶ ἑτέρᾳ	νύμφῃ,	καὶ γενέσθαι οἱ παῖδας Ἄγελόν
[7, 23]	ὡς αὐτὸν φοιτήσειν ἔμελλεν ἡ	νύμφη,	Σέλεμνον δὲ μονωθέντα Ἀργυρᾶς καὶ
[7, 4]	νῆσον ἔρημον οὖσαν ἀφικέσθαι καὶ	νύμφῃ	τε ἐνταῦθα συγγενέσθαι καὶ ὑπὸ
[7, 2]	τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔπεσεν ἐν τῇ	μάχῃ.	Ἐφέσιοι δὲ ἀνελόμενοι τοῦ Ἀνδρόκλου
[7, 1]	Τισαμενὸς μὲν ἔπεσεν ἐν τῇ	μάχῃ,	Ἴωνας δὲ Ἀχαιοὶ κρατήσαντες ἐπολιόρκουν
[7, 3]	τοῖς δὲ ἀποθανοῦσιν ἐν τῇ	μάχῃ	Κολοφωνίων τε αὐτῶν καὶ Σμυρναίων
[7, 4]	τὸν πατέρα ἐν Σάμῳ, καὶ	μάχῃ	νικήσαντες ἐξελαύνουσιν ἐκ τῆς νήσου
[7, 8]	τε διήρπασε, τοὺς φρουροῦντας Μακεδόνων	μάχῃ	νικήσας, καὶ αὖθις ἐλάσας ἐπὶ
[7, 13]	τόλμαις ἀκμάζοντες πίπτουσιν ἐν τῇ	μάχῃ,	τὸ δὲ ἄλλο στρατιωτικόν, ὡς
[7, 23]	γυναιξίν, ἣ ἂν τὴν ἱερωσύνην	ἔχῃ,	ἄλλῳ γε δὴ οὐδενὶ ἔστι
[7, 16]	δέ, ὅσαι Ῥωμαίων ἐναντία ἐπολέμησαν,	τείχη	μὲν ὁ Μόμμιος κατέλυε καὶ
[7, 8]	ἐς τὸ ἀκριβέστατον καὶ τὰ	τείχη	τῆς Σπάρτης καταβάλλουσιν ἐς ἔδαφος,
[7, 8]	ἀσφαλέστατον ὀχυρωθέντα. τά τε οὖν	τείχη	τῆς Σπάρτης οἱ Ἀχαιοὶ καθεῖλον
[7, 10]	ἐς ἅπαν ἐποίει Ῥωμαίοις ὑποχειρίους.	ἀρχὴ	δέ σφισιν ἐγίνετο κακῶν Περσεὺς
[7, 12]	ἢ κακῶν σφισιν ἐγένετο μειζόνων	ἀρχή·	Δίαιος δὲ ἐς ἀντιλογίαν Μεναλκίδᾳ
[7, 10]	κακῶν Περσεὺς καὶ ἡ Μακεδόνων	ἀρχὴ	καταλυθεῖσα ὑπὸ Ῥωμαίων. (Περσεῖ τῷ
[7, 1]	καὶ αὐτὸν Ἴωνα ἐπὶ τῇ	ἀρχῇ	παῖδα ποιούμενος. (καί πως ταῦτα
[7, 25]	θεῷ χρώμενος, ἐπὶ δὲ τῇ	εὐχῇ	λαβὼν ἀστραγάλους οἱ δὲ ἄφθονοι
[7, 24]	ἐς τὸ ἐρυθρότερον ἢ καὶ	ἡσυχῇ	ῥέπουσαν ἐς τὸ μελάντερον· (τῶν
[7, 26]	ἀνθρώποις καὶ τὰ ἐς ἔρωτα	τύχῃ	μᾶλλον ἢ ὑπὸ κάλλους κατορθοῦται.
[7, 25]	δοκιμάζονται· ἣ δ´ ἂν αὐτῶν	τύχῃ	μὴ ἀληθεύουσα, αὐτίκα ἐκ τούτου
[7, 2]	Μυοῦντος δὲ οἱ οἰκήτορες ἐπὶ	τύχῃ	τοιᾷδε ἐξέλιπον τὴν πόλιν. (κατὰ
[7, 19]	γενέσθαι λέγουσι μάντευμα, ἔνθα ἂν	ἐπιτύχῃ	θύουσιν ἀνθρώποις θυσίαν ξένην, ἐνταῦθα
[7, 9]	ἀφιᾶσι, περὶ δὲ τῇ ἑκάστου	ψυχῇ	ξενικά σφισι διδόασιν εἶναι δικαστήρια,