Livre, Chap.
[7, 7]	φαρμάκων δὲ ἐς ὄλεθρον ἀνθρώποις,	ἃ	δὴ ὁ μὲν τοῦ Ἀμύντου
[7, 1]	τε δὴ ἕνεκα καὶ ἔργων	ἃ	ἔπραξε πολεμαρχῶν Ἀθηναίοις· λέγεται δὲ
[7, 5]	καὶ οἰκουμένην τῆς χώρας, καθ´	ἃ	καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι πόλιν
[7, 15]	ἀπέστειλαν καὶ ἐκ τῶν γραμμάτων	ἃ	Μέτελλος ἐπέστελλεν, ἀδικεῖν Ἀχαιῶν κατέγνωσαν·
[7, 5]	ναὸς καὶ ἄγαλμα ξύλου μεγέθει	μέγα	καθήμενόν τε ἐπὶ θρόνου καὶ
[7, 26]	ἱερὸν τῆς Ἀγροτέρας, ἔνθα τὴν	αἶγα	ὀκλάσαι λέγουσιν. (τῆς δὲ Αἰγειρατῶν
[7, 26]	Ὑπερησιεῦσιν ἤλπιζον καὶ εἶναι τὴν	φλόγα	{καὶ} ἐκ τοῦ ἐπικουρικοῦ πυρός
[7, 7]	τε ἦν Ἀχαιοῖς καὶ τὰ	ἔργα.	(ἀθροίζεσθαι δὲ ἐς Αἴγιόν σφισιν
[7, 18]	δὲ ἐς Ἡρακλέα καὶ τὰ	ἔργα	αὐτοῦ πεποιήκασιν, ἔστιν οὐκ ἐλάχιστά
[7, 17]	αὐτῇ νεμεσήσαντα ὗν ἐπὶ τὰ	ἔργα	ἐπιπέμψαι τῶν Λυδῶν. (ἐνταῦθα ἄλλοι
[7, 22]	ταῦροί σφισι καὶ ἐς τὰ	ἔργα	ἐπιτηδειότεροι θηλειῶν βοῶν εἰσιν, ἐπὶ
[7, 25]	Πεντελησίου τὰ ἀγάλματα, Ἀθηναίου δὲ	ἔργα	Εὐκλείδου· καὶ τῇ Δήμητρί ἐστιν
[7, 11]	ἐς οὐκ ἀφανῆ πόλεμον καὶ	ἔργα	οὕτως ἀφειδῆ προαχθείσαις, κριθείσαις δὲ
[7, 5]	λόγους ἐς τοῦ Οἰνοπίωνος τὰ	ἔργα·	Σαμίοις δὲ κατὰ τὴν ὁδὸν
[7, 24]	φασὶν αὐτόν, καθότι καὶ τὰ	ἔργα	τῶν σφαλάκων ἐκ μυχοῦ τῆς
[7, 23]	εὐθὺ ἐκτέταται, τῇ δὲ ἀνέχει	δᾷδα.	Εἰλειθυίᾳ δὲ εἰκάσαι τις ἂν
[7, 9]	χλευασμῷ καὶ Ἀρέως ἀποψηφίζονται καὶ	Ἀλκιβιάδα	μηδὲν ἀδίκημα ἐξ αὐτῶν ἐς
[7, 17]	ἐν Ὀλυμπίᾳ περὶ τὴν ὀγδοηκοστὴν	ὀλυμπιάδα	κατὰ μάντευμα ἐκ Δελφῶν ἀξιωθέντι,
[7, 24]	οὐδὲ οὗτος ἔχων πω γένεια,	Ἀγελάδα	τέχνη τοῦ Ἀργείου. τούτοις κατὰ
[7, 15]	ἀνδρῶν διδαχθέντες οὓς ἐς τὴν	Ἑλλάδα	ἀπέστειλαν καὶ ἐκ τῶν γραμμάτων
[7, 10]	τε ἐλευθέραν καὶ τὴν πᾶσαν	Ἑλλάδα	ἀφήσει· Δημάδης δὲ καὶ ὅσον
[7, 9]	σὺν ἐκείνῳ πρότερον ἐς τὴν	Ἑλλάδα	ἀφίκοντο. οἱ δὲ τούς τε
[7, 15]	πρὶν ἢ Μόμμιον ἐς τὴν	Ἑλλάδα	ἀφῖχθαι. (ἀγγέλους οὖν παρὰ τοὺς
[7, 10]	ἐκ τοῦ χρόνου παντὸς τὴν	Ἑλλάδα	ἐκλιπόν. ἐπὶ μέν γε Δαρείου
[7, 10]	Ἀλκιμάχου. Ξέρξῃ δὲ ἐπὶ τὴν	Ἑλλάδα	ἐλαύνοντι Θεσσαλία τε δι´ Ἀλευάδου
[7, 10]	ἐδουλώθησαν. οὕτω μὲν οὔποτε τὴν	Ἑλλάδα	ἐπέλειπον οἱ ἐπὶ προδοσίᾳ νοσήσαντες·
[7, 14]	ἀδικώτατος. ~(ἀφίκοντο δὲ ἐς τὴν	Ἑλλάδα	καὶ οἱ ἀποσταλέντες ἐκ Ῥώμης
[7, 6]	Ξέρξου καὶ Μήδων ἐπὶ τὴν	Ἑλλάδα	{ὁδὸν} οὔτε Λεωνίδᾳ τῆς ἐξόδου
[7, 11]	τῆς βουλῆς καταπέμπουσιν ἐς τὴν	Ἑλλάδα·	ὄνομα μὲν τῷ ἀνδρὶ ἦν
[7, 10]	Μακεδονίᾳ. ἥκοντας δὲ ἐς τὴν	Ἑλλάδα	ὑπήρχετο ὁ Καλλικράτης οὔτε ἔργον
[7, 4]	Ποσειδῶνος δὲ καὶ Ἀστυπαλαίας εἶναι	παῖδα	Ἀγκαῖον, βασιλεύειν δὲ αὐτὸν τῶν
[7, 22]	Ἀθηνᾶς τὴν παρθένον, Μελάνιππον δὲ	παῖδα	Ἄρεως καὶ Τριτείας οἰκίσαι τε
[7, 26]	Φόρβαντος δὲ εἶναι τοῦ Τριόπα	παῖδα	αὐτὸν λέγουσιν. (Αἰγείρας δὲ ἐν
[7, 2]	δὲ τοῦ ποταμοῦ τὸν Ἔφεσον	παῖδα	εἶναι νομίζουσιν οὗτοι τὸ ἱερόν
[7, 17]	τεκούσης δὲ τράγος περιεῖπε τὸν	παῖδα	ἐκκείμενον. ὡς δὲ αὐξανομένῳ κάλλους
[7, 2]	ἀπόγονον Πηνέλεω καὶ Αἴπυτον Νειλέως	παῖδα	ἔσχον οἰκιστάς. Πριηνεῖς μὲν δὴ
[7, 7]	εἶχεν, ἐπιτροπεύων Φίλιππον τὸν Δημητρίου	παῖδα	ἔτι ἡλικίαν ὄντα· ἦν δὲ
[7, 18]	ἐτράπετο ὁ Τριπτόλεμος, ἐνταῦθα Ἀνθείαν	παῖδα	Εὐμήλου τοὺς δράκοντάς φασιν ὑπὸ
[7, 24]	δὲ αὐτῷ γενείων ἐς ἄλλον	παῖδα	ἡ ἐπὶ τῷ κάλλει μετῄει
[7, 4]	ἅπαντας ἀνθρώπους. ἀποκτείνας μὲν ἀδελφῆς	παῖδα	καὶ ἐπιστάμενος τὰ οἴκοι νόμιμα
[7, 19]	δὲ ἐς τὴν γῆν καταλαμβάνει	παῖδα	καὶ παρθένον ἐπὶ τὸν βωμὸν
[7, 19]	ἀνὰ πᾶν ἔτος παρθένον καὶ	παῖδα	οἳ τὸ εἶδος εἶεν κάλλιστοι
[7, 1]	αὐτὸν Ἴωνα ἐπὶ τῇ ἀρχῇ	παῖδα	ποιούμενος. (καί πως ταῦτα τῷ
[7, 19]	τὰ εἰρημένα, ἀλλὰ Εὐρύπυλον Δεξαμενοῦ	παῖδα	τοῦ ἐν Ὠλένῳ βασιλεύσαντος ἐθέλουσιν
[7, 13]	τὴν ψυχὴν πιὼν φάρμακον. καὶ	Μεκαλκίδᾳ	μὲν τέλος τοιοῦτον ἐγένετο, ἄρξαντι
[7, 12]	ἐπὶ μὲν τῇ ἀφέσει τοῦ	Μεναλκίδα	ἰδίᾳ τε ἕκαστος καὶ ἐν
[7, 12]	ὑπὲρ τοῦ λήμματος προθυμούμενος ἔμελλε	Μεναλκίδᾳ	καὶ ἀκόντων Ἀχαιῶν σωτηρίαν παρέξειν.
[7, 12]	ἀρχή· Δίαιος δὲ ἐς ἀντιλογίαν	Μεναλκίδᾳ	καταστὰς ἐπὶ τῆς βουλῆς πολλὰ
[7, 12]	ἀρχῆς Διαίῳ τε Ἀχαιοὺς καὶ	Μεναλκίδᾳ	Λακεδαιμονίους· τοὺς μὲν δὴ παρῆγεν
[7, 11]	τῇ Ἀθηναίων. ἐνταῦθα οἱ Ὠρώπιοι	Μεναλκίδᾳ,	Λακεδαιμονίῳ μὲν γένος, στρατηγοῦντι δὲ
[7, 12]	τῆς παρὰ Ἀχαιῶν, ὅμως ὑπὸ	Μεναλκίδα	τὰ χρήματα ἐξεπράχθησαν· ὁ δὲ
[7, 16]	πιὼν φάρμακον, ἐοικυῖαν μὲν παρασχόμενος	Μεναλκίδᾳ	τὴν ἐς χρήματα πλεονεξίαν, ἐοικυῖαν
[7, 14]	σὺν ὅπλοις ἐς γῆν τὴν	Φωκίδα,	δευτέραν Εὐβοεῦσιν, ἐδῄωσαν γὰρ καὶ
[7, 24]	ἰόντι ἐπὶ τὴν πηγὴν τὴν	Βιβλίδα	Ποσειδῶνος πρὸ τῆς πόλεώς ἐστιν
[7, 6]	ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα {ὁδὸν} οὔτε	Λεωνίδᾳ	τῆς ἐξόδου τῆς ἐς Θερμοπύλας
[7, 6]	τοῦ ἔργου τοῦ περὶ Λάμιαν.	(οἶδα	δὲ καὶ ἄνδρα αὐτὸς Λυδὸν
[7, 12]	ὁδὸν Καλλικράτης τελευτᾷ νόσῳ, οὐδὲ	οἶδα	εἰ ἀφικόμενος ἐς Ῥώμην ὠφέλησεν
[7, 17]	ἐφ´ ἡμῶν, σαφῶς δὲ οὐκ	οἶδα	εἴτε ἀπὸ γυναικὸς ἐπιχωρίας Δύμης
[7, 26]	προκαθαριεύσαντες καὶ ἐς τὴν δίαιταν.	οἶδα	καὶ οἴκημα ἐν Αἰγείρᾳ θεασάμενος·
[7, 12]	αὐτὸν ἐγκλημάτων μετῆγεν ἐς πραγμάτων	ἐλπίδα	μειζόνων, προφάσει χρώμενος τοιᾷδε ἐς
[7, 10]	τολμημάτων δὲ τὸ ἀνοσιώτατον, τὴν	πατρίδα	καὶ ἄνδρας προδιδόναι πολίτας ἐπὶ
[7, 17]	Οἰβώτας στάδιον νικῶν ὅδ´ Ἁχαιὸς	πατρίδα	Πάλειαν θῆκ´ ὀνομαστοτέραν. τοῦτο οὖν
[7, 19]	ἑορτὴν οἱ Ἴωνες αὐτῇ καὶ	παννυχίδα	ἦγον ἀνὰ πᾶν ἔτος. ἱερωσύνην
[7, 4]	Ἴωσι δέοι συνθύειν ἐς Πανιώνιον·	τρίποδα	δὲ ἆθλον λαβεῖν αὐτὸν ἐπὶ
[7, 22]	γένειά ἐστι χιτῶνα ἐνδεδυκὼς καὶ	χλαμύδα	ἐπὶ τῷ χιτῶνι φοινικῆν· παρὰ
[7, 14]	Ἀχαιῶν δικάσαι ἀφίκετο μὲν ἐν	Τεγέᾳ	τῇ Ἀρκάδων τοῖς ἀνδράσιν ἐς
[7, 24]	ἀφανισθῆναι· ἐξ ὅτου δὲ {ἡ	ἰδέα}	κατεάγη τοῦ ὄρους, ὕδωρ αὐτόθεν
[7, 24]	τραπέντα, (καὶ ἐν τῇ τοιᾷδε	ἰδέᾳ	τοῦ σεισμοῦ κίονας ὁρᾶν ἔστιν
[7, 5]	φυλάσσουσι· καὶ δὴ καὶ τὸν	ἁλιέα	οἱ αὐτοὶ οὗτοι ἀναβλέψαι τε
[7, 10]	τε Σαπαίους καὶ Σαπαίων τὸν	βασιλέα	Ἀβρούπολιν στράτευμα ἀγαγὼν ἐποίησεν ἀναστάτους
[7, 1]	στρατιὰν καὶ ἐπὶ Σελινοῦντα τὸν	βασιλέα	αὐτῶν ἀθροίζοντι ἀγγέλους ἔπεμπεν ὁ
[7, 1]	ἔγνω γὰρ τὸν πρεσβύτατον Κέκροπα	βασιλέα	εἶναι οἱ λοιποὶ τοῦ Ἐρεχθέως
[7, 1]	ἀναμιχθέντων αὐτοῖς Τισαμενὸν ἐν κοινῷ	βασιλέα	ἕλωνται κατά τε ἀνδραγαθίαν καὶ
[7, 14]	ἄρασθαι. (τὸ μὲν δὴ ἄνδρα	βασιλέα	καὶ πόλιν ἀνελέσθαι πόλεμον καὶ
[7, 19]	καὶ οἱ ἐπιχώριοι τοῦ χρησμοῦ,	βασιλέα	τε ἰδόντες ὃν οὔπω πρότερον
[7, 19]	καὶ οὗτοι. (ἐγὼ δὲ οὔτε	Ἡρακλέα	ἀγνοῆσαι τὰ ἐς τὴν λάρνακα
[7, 2]	παλαιοῦ τὸ ἱερόν, καὶ ἡνίκα	Ἡρακλέα	ἔφυγον, αἱ δὲ καὶ Διόνυσον
[7, 18]	τῷ Πείρῳ. ὁπόσοι δὲ ἐς	Ἡρακλέα	καὶ τὰ ἔργα αὐτοῦ πεποιήκασιν,
[7, 17]	μετὰ ἀνθρώπων οὕτως οἱ τὸν	Ἡρακλέα	τό τε μνῆμα αὐτὸν εἶναι
[7, 26]	εἰπεῖν· ὅστις δὲ ἤδη τὸν	Ἡρακλέα	τὸν ἐν Σικυῶνι ἐθεάσατο, τεκμαίροιτο
[7, 25]	τοῦ σχήματος. (σταδίων ἐπὶ τὸν	Ἡρακλέα	ὡς τριάκοντα ἐξ Ἑλίκης ὁδὸς
[7, 27]	Ὀλυμπίασι, τρεῖς δ´ Ἰσθμίων καὶ	Νεμέᾳ	δύο· καὶ αὐτοῦ καὶ εἰκόνας
[7, 22]	θρόνος τε ἐλέφαντος καὶ γυνὴ	νέα	καὶ εἴδους εὖ ἔχουσα ἐπὶ
[7, 4]	Ἕκτωρ δὲ ἀπὸ Ἀμφίκλου τετάρτῃ	γενεᾷ	βασιλείαν γὰρ ἔσχε καὶ οὗτος
[7, 2]	ἐς Σαρδὼ καὶ Θεσπιεῦσιν ἡγήσατο·	γενεᾷ	δὲ μιᾷ πρότερον ἢ ἐξέπλευσαν
[7, 21]	τὸ δὲ ἕτερον τῶν ἀγαλμάτων	γενεᾷ	πρότερον ἢ κατ´ ἐμὲ ἁλιεῖς
[7, 18]	Ἀρτέμιδος τὸ μήνιμα τὸ ἐς	Οἰνέα	ἀνὰ χρόνον τοῖς Καλυδωνίοις ἐλαφρότερον
[7, 20]	αὐτὸν ἐς τὰ μάλιστα θεραπεύοντες	ἐννέα	τέ εἰσιν ἄνδρες, οὓς ἂν
[7, 9]	Ἀχαιοῖς ἔσεσθαι καθ´ ἡδονήν, οἳ	Ἀρέα	καὶ Ἀλκιβιάδαν ἅμ´ αὐτοῖς ἐπήγοντο
[7, 2]	στρατευομένας ἐπὶ Ἀθήνας τε καὶ	Θησέα.	αἱ δὲ ἀπὸ Θερμώδοντος γυναῖκες
[7, 17]	Φορωνείδας καὶ Ἐρεχθείδην ἐπονομάζουσι τὸν	Θησέα.	(ὀλίγον δὲ πρὸ τοῦ ἄστεώς
[7, 10]	οὔτε εὐνοίας μοι μέτεστιν ἐς	Περσέα·	καὶ τοῦδε ἕνεκα ἐθέλω μὲν
[7, 22]	τὸ δὲ ἀρχαῖον ἐς Ῥώμην,	καθὰ	οἱ Τριταιεῖς λέγουσιν, ἐκομίσθη. θύειν
[7, 7]	αὖθις ἐν λόγοις τοῖς Ἀρκαδικοῖς	ἀφιξόμεθα	ἐς μνήμην· (Φίλιππος δὲ ὁ
[7, 5]	τοῦτο Ἐνδοίου τέχνην καὶ ἄλλοις	ἐτεκμαιρόμεθα	εἶναι καὶ ἐς τὴν ἐργασίαν
[7, 24]	γε τοσούτῳ ῥᾳστώνην ἐνεῖναί τινα	ἡγησώμεθα,	ἐπειδὰν ὁμοῦ τῇ κινήσει τῇ
[7, 27]	οὐ πολλαί· τὸ δὲ χωρίον,	ἔνθα	αἱ πηγαί, Γλυκείας ὀνομάζουσι. (γυμνάσιον
[7, 25]	{καὶ} τῷ ποταμῷ Κρᾶθις καὶ	ἔνθα	αἱ πηγαὶ τοῦ ποταμοῦ τῷ
[7, 19]	(καὶ αὐτῷ γενέσθαι λέγουσι μάντευμα,	ἔνθα	ἂν ἐπιτύχῃ θύουσιν ἀνθρώποις θυσίαν
[7, 2]	τὸν νεκρὸν ἔθαψαν τῆς σφετέρας	ἔνθα	δείκνυται καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι
[7, 15]	καὶ Ῥωμαῖοι περὶ Χαιρώνειαν ἐπιφαίνονται·	ἔνθα	δὴ ἐπελάμβανε τοὺς Ἀρκάδας ἐκ
[7, 10]	οὐ σφᾶς καταγινώσκειν εἰκὸς εἶναι.	(ἔνθα	δὴ ὡς ἠλέγχετο ὁ Ῥωμαῖος,
[7, 14]	ἐκάλει παρ´ αὑτόν. ἀφικομένοις δὲ	ἔνθα	ἔτυχεν αὐτὸς ἐσῳκισμένος, ἀπεγύμνου τὸν
[7, 15]	τὸ χωρίον πρὸς ἀμείνονος ἐλπίδος,	ἔνθα	ἦν μὲν Λακεδαιμονίοις ὑπὲρ τῶν
[7, 3]	κατεδέξαντο οἱ Δαμασίχθονος παῖδες· καὶ	ἔνθα	ὁ τοῦ Προμήθου τάφος, Πολυτειχίδες
[7, 5]	καὶ σπήλαιον ἐπὶ ταῖς πηγαῖς,	ἔνθα	Ὅμηρον ποιῆσαι τὰ ἔπη λέγουσι·
[7, 14]	τοὺς δὲ αὐτῶν καὶ καταφυγεῖν	ἔνθα	Ὀρέστης ᾤκει φθάνοντας ὅμως καὶ
[7, 1]	ἐς ἐμὲ ἔτι αὐτῷ τάφος,	ἔνθα	τὰ δεῖπνα Λακεδαιμονίοις ἐστὶ τὰ
[7, 26]	ὁδοῦ τὸ ἱερὸν τῆς Ἀγροτέρας,	ἔνθα	τὴν αἶγα ὀκλάσαι λέγουσιν. (τῆς
[7, 26]	Φλιασίου Λαφάους. (Ἀσκληπιοῦ δὲ ἀγάλματα	ὀρθά	ἐστιν ἐν ναῷ καὶ Σαράπιδος
[7, 21]	ἐπιχωρίας τέμενος. Διονύσου δέ ἐστιν	ἐνταῦθα	ἀγάλματα, ἴσοι τε τοῖς ἀρχαίοις
[7, 12]	πρωτευόντων τὰ πάντα ἐν Σπάρτῃ.	ἐνταῦθα	Ἀγασισθένους ἐνίκησε γνώμη δοκίμου καὶ
[7, 17]	τὰ ἔργα ἐπιπέμψαι τῶν Λυδῶν.	(ἐνταῦθα	ἄλλοι τε τῶν Λυδῶν καὶ
[7, 20]	ἀγορᾶς τὸ Ὠιδεῖον, καὶ Ἀπόλλων	ἐνταῦθα	ἀνάκειται θέας ἄξιος· ἐποιήθη δὲ
[7, 27]	θεοῦ γίνεται. ὕδωρ δὲ καὶ	ἐνταῦθα	ἀνέδην ἐστί, καὶ ἐπὶ τῇ
[7, 27]	καθέστηκεν οὐδενὶ πρὶν ἂν ἐφηβεύσωσιν.	ἐνταῦθα	ἀνὴρ Πελληνεὺς ἕστηκε Πρόμαχος ὁ
[7, 18]	πρὸς ὕπνον ἐτράπετο ὁ Τριπτόλεμος,	ἐνταῦθα	Ἀνθείαν παῖδα Εὐμήλου τοὺς δράκοντάς
[7, 19]	τε ἡ νόσος καὶ τοῖς	ἐνταῦθα	ἀνθρώποις τὰ ἐς τὴν θυσίαν
[7, 23]	ἐστι, Σέλεμνον μειράκιον ὡραῖον ποιμαίνειν	ἐνταῦθα,	Ἀργυρᾶν δὲ εἶναι μὲν τῶν
[7, 26]	γάμου. ἕστηκε δὲ καὶ ἄγαλμα	ἐνταῦθα	ἀρχαῖον, Ἰφιγένεια ἡ Ἀγαμέμνονος, ὡς
[7, 5]	καὶ οὔσαις σφίσιν ἐλευθέραις ἦν	ἐνταῦθα	βίος, ἀποκεῖραι παρέχουσιν αὑτάς· καὶ
[7, 25]	τῆς Βούρας ἐγένοντο οἰκισταί. ναὸς	ἐνταῦθα	Δήμητρος, ὁ δὲ Ἀφροδίτης Διονύσου
[7, 16]	ἀφίκοντο οἱ σὺν αὐτῷ βουλευσόμενοι,	ἐνταῦθα	δημοκρατίας μὲν κατέπαυε, καθίστα δὲ
[7, 24]	Δήμητρος καὶ τέταρτον Ὁμαγυρίῳ Διί.	ἐνταῦθα	Διὸς καὶ Ἀφροδίτης ἐστὶ καὶ
[7, 6]	τρόπον διαβεβήκεσαν ἐς τὴν Ἀσίαν,	ἐνταῦθα	εἶχεν οὕτω τὰ Ἑλλήνων. προεστήκεσαν
[7, 2]	Διόνυσον τὰ ἔτι ἀρχαιότερα, ἱκέτιδες	ἐνταῦθα	ἐλθοῦσαι· οὐ μὴν ὑπὸ Ἀμαζόνων
[7, 1]	Ἀχαιοῦ παίδων, τοὺς ἀνθρώπους τοὺς	ἐνταῦθα	ἐξενίκησεν Ἀχαιοὺς κληθῆναι· τοῦτο μέν
[7, 18]	αὐτὸν ἐν τῇ Μεσάτει καὶ	ἐνταῦθα	ἐπιβουλευθέντα ὑπὸ Τιτάνων ἐς παντοῖον
[7, 23]	λόγος ὡς Κρόνος τῆς θαλάσσης	ἐνταῦθα	ἔρριψε τὸ δρέπανον, ᾧ τὸν
[7, 21]	ἐς αὐτὴν πεποίηται. μαντεῖον δὲ	ἐνταῦθά	ἐστιν ἀψευδές, οὐ μὲν ἐπὶ
[7, 25]	Ὀρέστην λέγουσιν. ὃς δ´ ἂν	ἐνταῦθα	ἢ αἵματι ἢ ἄλλῳ τῳ
[7, 1]	καὶ οἰκήσαντι αὐτῷ μὲν ἐγένετο	ἐνταῦθα	ἡ τελευτή, τῶν δέ οἱ
[7, 27]	δὲ καὶ ἑορτὴν τῇ Δήμητρι	ἐνταῦθα	ἡμερῶν ἑπτά· (τρίτῃ δὲ ἡμέρᾳ
[7, 19]	τοῦ Εὐρυπύλου τὴν ἐπιδημίαν τοῖς	ἐνταῦθα	ἦν τὰ παρόντα {τοῖς} ἀνθρώποις.
[7, 3]	ἀναμεμιγμένοι μὲν τῷ Ἑλληνικῷ καὶ	ἐνταῦθα	ἦσαν οἱ Κᾶρες· ἐσήγαγε δὲ
[7, 19]	ἐπιτύχῃ θύουσιν ἀνθρώποις θυσίαν ξένην,	ἐνταῦθα	ἱδρύσασθαί τε τὴν λάρνακα καὶ
[7, 24]	χρόνῳ δὲ ὕστερον Ἀχαιοῖς τοῖς	ἐνταῦθα,	ἱκέτας ἄνδρας ἀποστήσασιν ἐκ τοῦ
[7, 22]	λέγουσιν, ἐκομίσθη. θύειν δὲ οἱ	ἐνταῦθα	καὶ Ἄρει καὶ τῇ Τριτείᾳ
[7, 15]	ὁπλιτεῦον τετρακισχίλιοί τε καὶ μύριοι.	(ἐνταῦθα	ὁ Δίαιος ἐς ἅπαν ἀφίκετο
[7, 14]	δὲ οὐκ ἀφίκοντο οἱ συνεδρεύσοντες,	(ἐνταῦθα	ὁ Κριτόλαος μάλιστα ἐπεδείκνυτο ἀπάτῃ
[7, 11]	τε καὶ αἰδοῖ τῇ Ἀθηναίων.	ἐνταῦθα	οἱ Ὠρώπιοι Μεναλκίδᾳ, Λακεδαιμονίῳ μὲν
[7, 5]	αὐτῷ τὰς Νεμέσεις ἐπιφανείσας πόλιν	ἐνταῦθα	οἰκίζειν καὶ ἄγειν ἐς αὐτὴν
[7, 5]	σχεδία κατὰ τὴν ἄκραν ἔσχεν,	ἐνταῦθα	πολὺν μὲν οἱ Ἐρυθραῖοι πόνον,
[7, 18]	πῦρ ἐνιᾶσιν ἐς τὰ ξύλα.	ἐνταῦθά	που καὶ ἄρκτον καὶ ἄλλο
[7, 4]	οὖσαν ἀφικέσθαι καὶ νύμφῃ τε	ἐνταῦθα	συγγενέσθαι καὶ ὑπὸ τὰς ὠδῖνας
[7, 17]	πλέον ἢ κατὰ εἶδος ἀνθρώπου,	ἐνταῦθα	τοῦ παιδὸς ἔρως ἔσχεν Ἄγδιστιν.
[7, 24]	ἐπὶ θαλάσσῃ χωρίον ἐστὶν Ἑλίκη.	ἐνταῦθα	ᾤκητο Ἑλίκη πόλις καὶ Ἴωσιν
[7, 12]	τὴν Σπάρτην συνεδρίου τοῦ Ἀχαιῶν.	(ἐνταῦθα	ὡς ἀφικνεῖτο ἐς πᾶν ὁ
[7, 14]	πάντα σφίσιν ἤδη λόγον, ὡς	δίκαια	ἡγοῖτο ἡ Ῥωμαίων βουλὴ μήτε
[7, 11]	Ὠρώπιοι· καὶ δόξαντες παθεῖν οὐ	δίκαια,	{καὶ} ἐπεστάλη Σικυωνίοις ὑπὸ τῆς
[7, 9]	ἀπέφαινε τὰ ὑπὲρ τῶν Ἀχαιῶν	δίκαια	καὶ ὁμοῦ τοῖς λόγοις καὶ
[7, 9]	Ἄππιον Λακεδαιμονίοις καὶ Ἀχαιοῖς τὰ	δίκαια	ὁρίσαι. Ἄππιος δὲ καὶ οἱ
[7, 9]	ἠνίασεν, ὡς οὔτε ἄλλως πάσχοντας	δίκαια	ὑπὸ Ῥωμαίων καὶ ἐς τὸ
[7, 5]	Σάμῳ τῆς Ἥρας καὶ ἐν	Φωκαίᾳ	τῆς Ἀθηνᾶς· θαῦμα δὲ ὅμως
[7, 4]	ἐκ Περιμήδης τῆς Οἰνέως γένοιτο	Ἀστυπάλαια	καὶ Εὐρώπη, Ποσειδῶνος δὲ καὶ
[7, 17]	ἐν δὲ τῇ χώρᾳ τῇ	Δυμαίᾳ	καὶ τοῦ δρομέως Οἰβώτα τάφος
[7, 18]	καὶ ἡ ἱερωμένη παρθένος ὀχεῖται	τελευταία	τῆς πομπῆς ἐπὶ ἐλάφων ὑπὸ
[7, 7]	μετὰ Ἑλίκην ἐπικλυσθεῖσαν πόλεων ἐν	Ἀχαΐᾳ	τῶν ἄλλων δόξῃ προεῖχεν ἐκ
[7, 16]	κατὰ ἔθνος ἀποδιδόασιν ἑκάστοις τὰ	ἀρχαῖα	καὶ τὸ ἐν τῇ ὑπερορίᾳ
[7, 25]	ἐν τοῖς ἱεροῖς ὑπολειφθῆναι τὰ	ἀρχαῖα.	(ὁπόσοι δὲ τηνικαῦτα ἀποδημοῦντες ἢ
[7, 16]	λογάδες χίλιοι προσπεσόντες κατὰ τὰ	πλάγια	ἐς τελέαν τοὺς Ἀχαιοὺς φυγὴν
[7, 17]	τῷ Ἑρμησιάνακτος λόγῳ καὶ Λυδοῖς	ὄργια	ἐτέλει Μητρός, ἐς τοσοῦτο ἥκων
[7, 17]	ἥκων παρ´ αὐτῇ τιμῆς ὡς	Δία	αὐτῇ νεμεσήσαντα ὗν ἐπὶ τὰ
[7, 15]	ἤλαυνεν ἐκ Μακεδονίας τὸν στρατόν,	διὰ	Θεσσαλίας τὴν πορείαν καὶ παρὰ
[7, 26]	ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ τοῦ Διὸς	διά	τε ὀρῶν καὶ ἀνάντης ἐστί·
[7, 21]	δωτῆρα νεῶν τ´ ἰθυκρηδέμνων" οὕτω	διὰ	τὴν ἱππικὴν καὶ οὐκ ἀπὸ
[7, 25]	ἐς τὸ ἔπειτα ἐγένετο ἐπιφανεστέρα	διὰ	τὴν συνοίκησιν τῶν Μυκηναίων. (ἐν
[7, 26]	τοῦδε ἕνεκα αἵ τε ἀδελφαὶ	διὰ	τὸ ἐπ´ αὐτῷ πένθος ἀποκοσμοῦνται
[7, 6]	τὰς αὑτῶν ἔσωζον καὶ ἅμα	διὰ	τὸ ἔργον τὸ πρὸς Τροίαν
[7, 10]	δὲ καὶ Περσέως κεχειρωμένων πολέμῳ	διὰ	τὸ ἐς Σαπαίους ἀδίκημα, ἄνδρες
[7, 18]	ἄλλης ὑπὸ Αὐγούστου βασιλέως ἐρημωθείσης	διὰ	τὸ {τὴν} ἐς τὴν Νικόπολιν
[7, 16]	τῷ Καλλιστράτῳ παρέστη τόλμα διεκπαῖσαι	διὰ	τῶν πολεμίων ἄγοντι τοὺς ἱππέας·
[7, 20]	ὑπαίθρῳ, ἀλλὰ ἔσοδος ἐς αὐτὰ	διὰ	τῶν στοῶν ἐστι. τὸ μὲν
[7, 17]	ἄλλος σφίσιν ἐς αὐτὸν λόγος,	Δία	ὑπνωμένον ἀφεῖναι σπέρμα ἐς γῆν,
[7, 11]	Καλλικράτει τὸ ἥμισυ ὑπισχνεῖτο, ἰσχύοντι	διὰ	φιλίαν τὴν Ῥωμαίων ἐν Ἀχαιοῖς
[7, 27]	ἱερὸν νομίζεσθαι. (Πελλήνης δὲ ὅσον	στάδια	ἑξήκοντα ἀπέχει τὸ Μύσαιον, ἱερὸν
[7, 5]	καὶ ἄλλο, ἀκριβῶς ἐστιν Αἰγύπτιον.	σχεδία	γὰρ ἦν ξύλων, καὶ ἐπ´
[7, 5]	ἐστι μεσαίτατον. ἐπεὶ δὲ ἡ	σχεδία	κατὰ τὴν ἄκραν ἔσχεν, ἐνταῦθα
[7, 5]	ἐς τὴν θάλασσαν ἀφίκετο ἡ	σχεδία	τὴν Ἰώνων, φασὶν αὐτὴν ὁρμίσασθαι
[7, 18]	ἐς τοὺς προγόνους ὑπάρχοντα ἦν·	ἰδίᾳ	δὲ ἀνὰ χρόνον Πατρεῖς διέβησαν
[7, 9]	τὴν Ῥωμαίων βουλὴν ἀπιέναι πρέσβεις,	ἰδίᾳ	δὲ ἀπείρητο μὴ πρεσβεύεσθαι τὰς
[7, 7]	τασσομένων τηνικαῦτα ἔτι ἐν κοινῷ,	ἰδίᾳ	δὲ ἑκάστων κατὰ σφᾶς συνισταμένων,
[7, 14]	συνέδρους καλεῖν ἐς τὸ Ἀχαϊκόν,	ἰδίᾳ	δὲ τοῖς συνέδροις ἐπέστελλεν ἐς
[7, 14]	ἐσομένην ἕκτον· αὐτὸς δὲ οὐδὲν	ἰδίᾳ	διαλέξεσθαί σφισιν ἄνευ τοῦ κοινοῦ
[7, 6]	καὶ ἄνδρα αὐτὸς Λυδὸν Ἄδραστον	ἰδίᾳ	καὶ οὐκ ἀπὸ τοῦ κοινοῦ
[7, 11]	Γάλλου πρεσβείαν ἐπὶ σφῶν αὐτῶν	ἰδίᾳ	παρὰ Ῥωμαίους ἀποστεῖλαι, ἐπετράπη δὲ
[7, 12]	κοινοῦ τοῦ Ἀχαιῶν παρὰ Ῥωμαίους	ἰδίᾳ	πρεσβείαν ἀποστέλλειν. (πόλεμός τε δὴ
[7, 12]	πρὸς τὰς πόλεις αὐτῶν καὶ	ἰδίᾳ	πρὸς τὸν Δίαιον λόγοις. αἱ
[7, 21]	ἐστὶν ἐς ἐπῶν κόσμον καὶ	ἰδίᾳ	σφίσιν ἐπιχώρια ὄντα ἕκαστοι τίθενται,
[7, 12]	μὲν τῇ ἀφέσει τοῦ Μεναλκίδα	ἰδίᾳ	τε ἕκαστος καὶ ἐν κοινῷ
[7, 1]	ἐν κοινῷ, Δαναοὶ δὲ Ἀργείοις	ἰδίᾳ.	τότε δὲ ὑπὸ Δωριέων ἐκπεπτωκότες
[7, 1]	ἐκ Θεσσαλίας, ἐπενεγκόντες αἰτίαν ὡς	ἰδίᾳ	χρήματα ὑφελόμενος ἔχοι τῶν πατρῴων·
[7, 15]	ἐμπιπράναι θεῶν οὔτε οἰκοδομήματα καθαιρεῖν	εἴα,	Θηβαίων τε τῶν ἄλλων μήτε
[7, 9]	τῷ Μετέλλῳ καὶ τῇ ἄλλῃ	πρεσβείᾳ	μὴ ὑπεριδεῖν Λακεδαιμονίων ἤρεσε καὶ
[7, 17]	ἀλλὰ Ἑρμησιάνακτι μὲν τῷ τὰ	ἐλεγεῖα	γράψαντι πεποιημένα ἐστὶν ὡς υἱός
[7, 26]	Φελλόην ἐς φυτείαν ἀμπέλων ἐστὶν	ἐπιτήδεια·	καὶ ὅσα πετρώδη τῆς χώρας,
[7, 26]	εἰκόνι. (ὁδὸς δὲ ἐξ Αἰγείρας	εὐθεῖα	ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ τοῦ Διὸς
[7, 25]	τριάκοντα ἐξ Ἑλίκης ὁδὸς ἡ	εὐθεῖά	ἐστι. προελθόντι δὲ ἀπὸ τοῦ
[7, 6]	ὑπὸ Κασσάνδρου μηδὲ σώζειν τὰ	οἰκεῖα	ἀξιόχρεως εἶναι· Ἀθηναίοις δὲ εὔνοια
[7, 13]	ὅπλα καὶ ἐπεξῆλθον ἀμυνοῦντες τῇ	οἰκείᾳ,	βιασθέντες δὲ οὐ μετὰ πολύ,
[7, 8]	Αἰτωλοὺς ἐκ παλαιοῦ σφισιν ἦν	οἰκεῖα	ἐγκλήματα. ἐπεὶ δὲ ἡ Νάβιδος
[7, 2]	δὲ ἤδη κατεληλυθότων ἐπὶ τὰ	οἰκεῖα	Πριηνεῦσιν ἤμυνεν ἐπὶ τοὺς Κᾶρας
[7, 9]	Μεσσηνίους καὶ Ἀχαιοὺς ἐπὶ τὰ	οἰκεῖα.	(τοῦτο Ἀχαιοὺς ἐς τὰ μάλιστα
[7, 17]	(ἐκαλεῖτο δὲ τὰ μὲν ἀρχαιότερα	Πάλεια·	ἐχόντων δὲ ἔτι Ἰώνων ὄνομά
[7, 18]	σκύμνους, οἱ δὲ καὶ τὰ	τέλεια	τῶν θηρίων· κατατιθέασι δὲ ἐπὶ
[7, 3]	ἀνάστατον τὴν πόλιν, ἵνα δὴ	συντέλεια	ἐς μέγεθος τῇ Ἐφέσῳ γένοιτο·
[7, 5]	γῇ θαῦμα ἀνθρώποις ὁμοῦ καὶ	ὠφέλεια	γίνεται· ἔστι δὲ καὶ Τηίοις
[7, 17]	δὲ ὕστερον ἐς Νέρωνα ἡ	βασιλεία	περιῆλθεν ἡ Ῥωμαίων, καὶ ἐλεύθερον
[7, 25]	ἀντισχεῖν. (ἐγένετο δὲ τῆς Ἑλίκης	ἀπώλεια	Ἀστείου μὲν Ἀθήνῃσιν ἔτι ἄρχοντος,
[7, 24]	οὐδὲ τοῦ οἰκισθῆναί ποτε ὑπολείπει	σημεῖα	ἐν τῇ γῇ. (τότε δὲ
[7, 24]	Ἡρακλῆς, οὐδὲ οὗτος ἔχων πω	γένεια,	Ἀγελάδα τέχνη τοῦ Ἀργείου. τούτοις
[7, 22]	λίθου πεποιημένον ἄγαλμα ἔχον καὶ	γένεια·	ἑστηκὼς δὲ πρὸς αὐτῇ τῇ
[7, 22]	νεανίσκος ὀρθὸς οὐκ ἔχων πω	γένειά	ἐστι χιτῶνα ἐνδεδυκὼς καὶ χλαμύδα
[7, 23]	καὶ ἄγαλμα, οὐκ ἔχων πω	γένεια.	ἔστι δὲ καὶ Διὸς ἐπίκλησιν
[7, 23]	τὸ δὲ οὐκ ἔχον πω	γένεια	ἐφαίνετο ἀρχαιότερον εἶναί μοι. (ἐν
[7, 27]	τελέσαι· σχῆμα δὲ αὐτῷ τετράγωνον,	γένειά	τε ἔχει καὶ ἐπὶ τῇ
[7, 2]	ἀπογόνῳ Πηνέλεω καὶ Ὀρχομένιοι Μινύαι	συγγενείᾳ	τῶν Κόδρου παίδων· (μετέσχον δὲ
[7, 26]	δὲ καὶ ἄγαλμα ἐνταῦθα ἀρχαῖον,	Ἰφιγένεια	ἡ Ἀγαμέμνονος, ὡς οἱ Αἰγειρᾶταί
[7, 26]	οὗτοι, δῆλός ἐστιν ἐξ ἀρχῆς	Ἰφιγενείᾳ	ποιηθεὶς ὁ ναός. (ἔστι καὶ
[7, 25]	τὴν συνοίκησιν τῶν Μυκηναίων. (ἐν	Κερυνείᾳ	δὲ ἱερόν ἐστιν Εὐμενίδων· ἱδρύσασθαι
[7, 6]	καὶ Ῥύπες καὶ Αἴγιον καὶ	Κερύνεια	καὶ Βοῦρα, ἐπὶ ταύταις δὲ
[7, 25]	Κερύνειαν, καὶ δυνατωτέρα τε ἡ	Κερύνεια	οἰκητόρων πλήθει καὶ ἐς τὸ
[7, 15]	δίκη τῶν Ἑλληνικῶν, οἳ ἐν	Χαιρωνείᾳ	Φιλίππου καὶ Μακεδόνων ἐναντία ἀγωνιζομένους
[7, 6]	Ἕλλησι κοινοῦ τοῦ μὲν ἐν	Χαιρωνείᾳ	Φιλίππου τε ἐναντία καὶ Μακεδόνων
[7, 19]	ἄλλα τοὺς ἡλικιώτας καὶ ὄψεως	εὐπρεπείᾳ	μάλιστα ὑπερηρκότα. ὡς δὲ ὁ
[7, 23]	πλεῖστα ὅσα, κατευωχουμένοις δὲ τὰ	ἱερεῖα	ἐν κοινῷ ἀνάλωμα οὐδὲν ἐς
[7, 18]	ὄρνιθάς τε τοὺς ἐδωδίμους καὶ	ἱερεῖα	ὁμοίως ἅπαντα, ἔτι δὲ ὗς
[7, 26]	ὁδὸς καὶ ἑκατόν· ταύτης δὲ	ἡμίσεια	ἐς Πελλήνην ἀπὸ τοῦ ἐπινείου.
[7, 22]	ὁμώνυμος ἐκείνῳ τις ἐγένετο οἰκιστής.	(Τρίτεια	δέ, Ἀχαιῶν καὶ αὕτη πόλις,
[7, 22]	ὄνομα ἀπὸ τῆς μητρός. (ἐν	Τριτείᾳ	δὲ ἔστι μὲν ἱερὸν καλουμένων
[7, 22]	οἱ δὲ ὡς Ἄρης συγγένοιτο	Τριτείᾳ	θυγατρὶ Τρίτωνος, ἱερᾶσθαι δὲ τῆς
[7, 6]	αὐτὴν Ὤλενος καὶ Φαραὶ καὶ	Τρίτεια	καὶ Ῥύπες καὶ Αἴγιον καὶ
[7, 22]	ἐνταῦθα καὶ Ἄρει καὶ τῇ	Τριτείᾳ	νομίζουσιν. (αἵδε μὲν οὖν θαλάσσης
[7, 22]	περὶ τοῦ Ἄπιδος τὸ ἱερὸν	μαντεία	καθέστηκεν· ἐν Φαραῖς δὲ καὶ
[7, 4]	δὲ ἆθλον λαβεῖν αὐτὸν ἐπὶ	ἀνδραγαθίᾳ	παρὰ τοῦ κοινοῦ φησι τοῦ
[7, 16]	καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι λάφυρα	Κορίνθια.	(πόλεων δέ, ὅσαι Ῥωμαίων ἐναντία
[7, 2]	ἐν Δελφοῖς, δίδωσι Μέδοντι ἡ	Πυθία	βασιλείαν τὴν Ἀθηναίων. οὕτω δὴ
[7, 19]	τὸ ἐν Δελφοῖς, ἤλεγχεν ἡ	Πυθία	Μελάνιππον καὶ Κομαιθώ· καὶ ἐκείνους
[7, 17]	τὸ Ἀχαϊκόν, καὶ αὐτὸ ἡ	κακία	τῶν στρατηγησάντων ἐκόλουσεν ἔτι αὐξανόμενον.
[7, 15]	ἀπὸ τῶν πόλεων τοὺς ἐν	ἡλικίᾳ·	ἐγένετο δέ, ἀναμεμιγμένων ὁμοῦ καὶ
[7, 13]	ὅσον μὲν ἐς χιλίους οἱ	ἡλικίᾳ	μάλιστα αὐτῶν καὶ τόλμαις ἀκμάζοντες
[7, 15]	τε καὶ γυναῖκες ἐκλελοιπότες πᾶσα	ἡλικία	τὴν πόλιν ἐπλανῶντο ἀνὰ τὴν
[7, 13]	ἐκ τῆς χώρας ἢ συντόνῳ	πολιορκίᾳ.	(Δαμοκρίτῳ μὲν οὖν ἀπαγαγόντι ὀπίσω
[7, 21]	ἀληθείας, Κυανεῶν δὲ τῶν πρὸς	Λυκίᾳ	πλησιαίτατα χρηστήριον Ἀπόλλωνός ἐστι Θυρξέως·
[7, 10]	μὲν δὴ ταῦτα ἔλεγεν ὑπὸ	διδασκαλίᾳ	Καλλικράτους· ἀναστὰς δὲ μετ´ αὐτὸν
[7, 10]	δὲ ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἐλαύνοντι	Θεσσαλία	τε δι´ Ἀλευάδου προεδόθη, Θήβας
[7, 25]	καὶ πρὸς Κρότωνι τῇ ἐν	Ἰταλίᾳ	ποταμὸς ὄνομα ἔσχηκε. (πρὸς δὲ
[7, 16]	γὰρ τῷ ἀνδρὶ ἱππαρχήσαντι ἐν	Σικελίᾳ,	ὅτε Ἀθηναῖοι καὶ ὅσοι ἄλλοι
[7, 24]	εὐθὺ ὑποδύεσθαι τῶν οἰκοδομημάτων καὶ	θεμέλια	ἀναπάλλειν φασὶν αὐτόν, καθότι καὶ
[7, 26]	καὶ γυναῖκες {αἱ} τρεῖς ἀφαιρούμεναι	ψέλιά	εἰσι καὶ ἴσοι νεανίσκοι ταῖς
[7, 7]	τὰ συμπόσια ἐπὶ δεξιότητι καὶ	φιλίᾳ	κύλικας οὐκ οἴνου, φαρμάκων δὲ
[7, 11]	Ἀχαιοῖς δὲ ἤρεσκε μὴ τιμωρεῖν	φιλίᾳ	τε καὶ αἰδοῖ τῇ Ἀθηναίων.
[7, 8]	στρατιᾷ τῇ Σύρων ἐναντία ἐτάξαντο,	φιλίᾳ	τῇ πρὸς Ῥωμαίους ἔπραξαν· ἐς
[7, 20]	καὶ ἴσαι γυναῖκες τοῖς ἀνδράσι.	μιᾷ	δὲ ἐν τῇ ἑορτῇ νυκτὶ
[7, 2]	καὶ Θεσπιεῦσιν ἡγήσατο· γενεᾷ δὲ	μιᾷ	πρότερον ἢ ἐξέπλευσαν ἐξ Ἀθηνῶν
[7, 10]	ἔργον, χιλίων δὲ φονευθέντων· ἐν	Λαμίᾳ	δὲ περὶ διακοσίους πεσόντων καὶ
[7, 6]	Θεσσαλίαν καὶ ἐπὶ τὸν πρὸς	Λαμίᾳ	καλούμενον πόλεμον οὔ φασιν ἐκστρατεύσασθαι,
[7, 10]	προσδεηθῆναι. (ἐπεὶ δὲ τὸ ἐν	Λαμίᾳ	πταῖσμα ἐγένετο Ἕλλησιν, Ἀντίπατρος μέν,
[7, 10]	ἃς ὑπὸ Ῥωμαίων ἐπέμφθησαν, πρόφασις	οὐδεμία	ἦν τούτους ἁλόντας μὴ ὑποσχεῖν
[7, 22]	λιβανωτόν τε ἐπὶ τῆς ἑστίας	θυμιᾷ	καὶ ἐμπλήσας τοὺς λύχνους ἐλαίου
[7, 14]	θρασύτης δὲ ἡ μετὰ ἀσθενείας	μανία	ἂν μᾶλλον ἢ ἀτυχία καλοῖτο.
[7, 27]	χαλκοῦ πεποίηται· καὶ ἀγῶνα ἐπιτελοῦσι	Θεοξένια	τῷ Ἀπόλλωνι, τιθέντες ἀργύριον ἆθλα
[7, 17]	ἐπίγραμμά ἐστιν ἐπ´ αὐτῷ λέγον·	(Οἰνία	Οἰβώτας στάδιον νικῶν ὅδ´ Ἁχαιὸς
[7, 10]	τὸ ἐπιτηδειότατον Ῥωμαίοις τὰ ἐν	Μακεδονίᾳ.	ἥκοντας δὲ ἐς τὴν Ἑλλάδα
[7, 13]	Ῥωμαίων. καὶ ὁ μὲν ἐν	Μακεδονίᾳ	πόλεμος ἔμελλεν ὡς ῥᾷστα κατὰ
[7, 7]	τι ἐπὶ κατασκοπῇ τῶν ἐν	Μακεδονίᾳ	πραγμάτων· (τότε δὲ ἀποστέλλουσιν Ἀθηναίοις
[7, 15]	ἐνέκειτο αὐτῷ πόθος τὰ ἐν	Μακεδονίᾳ	τε ὁμοῦ καὶ τὰ Ἀχαιῶν
[7, 1]	καὶ Ἀθηναίων Ἴωνα ἐπαγαγομένων ἐπὶ	ἡγεμονίᾳ	τοῦ πολέμου, τὸν μὲν ἐν
[7, 5]	μνῆμα. τὰ μὲν δὴ ἐν	Ἰωνίᾳ	θαύματα πολλά τε καὶ οὐ
[7, 5]	Ἄλης ποταμὸς ψυχρότατος τῶν ἐν	Ἰωνίᾳ.	(Λεβεδίοις δὲ τὰ λουτρὰ ἐν
[7, 5]	λουτρὰ θαλάσσια, μάλιστα τῶν ἐν	Ἰωνίᾳ	λουτρῶν ὠφέλιμα ἀνθρώποις. Σμυρναίοις δὲ
[7, 5]	Κολοφωνίων. δύο δὲ ἄλλους ἐν	Ἰωνίᾳ	ναοὺς ἐπέλαβεν ὑπὸ Περσῶν κατακαυθῆναι,
[7, 5]	ἀμιγοῦς ὕδατι ἀλλοίῳ. (ἡ δὲ	Ἰωνία	παρὲξ τῶν τε ἱερῶν καὶ
[7, 3]	συλλέξας ἐξ ἁπασῶν τῶν ἐν	Ἰωνίᾳ	πόλεων ὅσους δὴ παρὰ ἑκάστων
[7, 1]	Αἰγιαλέως βασιλεύσαντος ἐν τῇ νῦν	Σικυωνίᾳ,	εἰσὶ δὲ οἵ φασιν ἀπὸ
[7, 10]	μικρὰ ἀνδρῶν προδοτῶν καὶ οὐκ	ἄξια	λόγου προσδεηθῆναι. (ἐπεὶ δὲ τὸ
[7, 25]	Βοῦραν ἀποτραπέσθαι· θαλάσσης δὲ ἐν	δεξιᾷ	{καὶ} ἡ Βοῦρα ἐν ὄρει
[7, 22]	τὸν βωμὸν τοῦ ἀγάλματος ἐν	δεξιᾷ	νόμισμα ἐπιχώριον καλεῖται δὲ χαλκοῦς
[7, 22]	τοῦτο μὲν δή ἐστιν ἐν	δεξιᾷ,	προελθόντι δὲ ἀπὸ τοῦ Μειλίχου
[7, 23]	καὶ πηγή τε Ἀργυρᾶ ἐν	δεξιᾷ	τῆς λεωφόρου καὶ Σέλεμνος ποταμὸς
[7, 21]	ἔστιν ἐκ τῆς ἀγορᾶς ἐν	δεξιᾷ	τῆς ὁδοῦ. (ἀπὸ δὲ τοῦ
[7, 25]	ἀπωτέρω Κράθιδος σῆμά τε ἐν	δεξιᾷ	τῆς ὁδοῦ καὶ ἄνδρα εὑρήσεις
[7, 17]	ἄστεώς ἐστι τοῦ Δυμαίων ἐν	δεξιᾷ	τῆς ὁδοῦ τάφος Σωστράτου· μειράκιον
[7, 26]	τὰ πρόσω βαδίζουσιν ἔστιν ἐν	δεξιᾷ	τῆς ὁδοῦ τὸ ἱερὸν τῆς
[7, 17]	διδούς· Ἄγδιστιν δὲ μετάνοια ἔσχεν	οἷα	Ἄττην ἔδρασε, καί οἱ παρὰ
[7, 5]	χώρα, ἔχει δὲ καὶ ἱερὰ	οἷα	οὐχ ἑτέρωθι, πρῶτον μὲν τὸ
[7, 7]	Κορινθίων ἀκρόπολις ἐτετείχιστο, ἐπὶ δὲ	Εὐβοίᾳ	καὶ Βοιωτοῖς τε καὶ Φωκεῦσι
[7, 6]	Ἀθηναίοις ὁμοῦ καὶ Θεμιστοκλεῖ πρὸς	Εὐβοίᾳ	καὶ Σαλαμῖνι ναυμαχήσαντες, οὐδὲ σφᾶς
[7, 4]	Ἱστιαίας ὁ Ἄμφικλος τῆς ἐν	Εὐβοίᾳ	κατὰ μάντευμα ἐκ Δελφῶν. Ἕκτωρ
[7, 26]	ἔτι οἳ Ὠρεὸν τὴν ἐν	Εὐβοίᾳ	τῷ ὀνόματι Ἑστίαιαν ἐκάλουν τῷ
[7, 17]	καὶ Ἄγδιστις ἐφίσταται καὶ τὰ	αἰδοῖα	ἀπέκοψε μανεὶς ὁ Ἄττης, ἀπέκοψε
[7, 17]	θεοὶ δὲ Ἄγδιστιν δείσαντες τὰ	αἰδοῖά	οἱ τὰ ἀνδρὸς ἀποκόπτουσιν. (ὡς
[7, 17]	χρόνον ἀνεῖναι δαίμονα διπλᾶ ἔχοντα	αἰδοῖα,	τὰ μὲν ἀνδρός, τὰ δὲ
[7, 6]	ὁμοίως παρώφθη Πελοποννησίοις· ἅτε γὰρ	πλοῖα	οὐκ ἐχόντων τῶν βαρβάρων, δεινὸν
[7, 17]	θυγατέρα αὐτῷ διδούς· Ἄγδιστιν δὲ	μετάνοια	ἔσχεν οἷα Ἄττην ἔδρασε, καί
[7, 1]	Ἀθηναίοις· λέγεται δὲ ὡς ἐν	ὑπονοίᾳ	ποιούμενοι τοὺς Δωριέας οἱ Ἀθηναῖοι,
[7, 14]	ἐσθῆτι ἢ κατ´ ὄνομα προσγένοιτο	ὑπόνοια·	τοὺς δὲ αὐτῶν καὶ καταφυγεῖν
[7, 4]	οἰκοῦντες ἀνάγκῃ πλέον ἐδέξαντο ἢ	εὐνοίᾳ	συνοίκους Ἴωνας. ἡγεμὼν δὲ ἦν
[7, 8]	ἀξιωθησομένους καλεῖσθαι Ῥωμαίων καὶ ἅμα	εὐνοίᾳ	τῇ ἐς τὸ Ἑλληνικόν. (Ἀχαιοὶ
[7, 1]	ἰσχύος μᾶλλον οἰκείας ἕνεκα ἢ	εὐνοίᾳ	τῇ ἐς τοὺς Ἴωνας συνοίκους
[7, 6]	οἰκεῖα ἀξιόχρεως εἶναι· Ἀθηναίοις δὲ	εὔνοια	μὲν παρὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ τῶν
[7, 19]	ταῦτα ὁ λόγος προδιηγησαμένῳ πρότερον	ὁποῖα	ὑπὸ τοῦ Εὐρυπύλου τὴν ἐπιδημίαν
[7, 9]	(Λακεδαιμονίων δὲ οἱ κατελθόντες, βουλεύοντες	παντοῖα	ἐπὶ Ἀχαιοῖς, λυπήσειν σφᾶς ἐπὶ
[7, 24]	δὲ καὶ Ἑλίκης ἐστὶ τὰ	ἐρείπια,	οὐ μὴν ἔτι γε ὁμοίως,
[7, 23]	τετίμηται. ~(μετὰ δὲ τὸν Χάραδρον	ἐρείπια	οὐκ ἐπιφανῆ πόλεώς ἐστιν Ἀργυρᾶς,
[7, 24]	Σαλόη τὸ χάσμα ἐγένετο καὶ	ἐρείπια	πόλεως δῆλα ἦν ἐν τῇ
[7, 23]	τὴν λεωφόρον Ῥυπῶν ἐστι τὰ	ἐρείπια·	σταδίους δὲ Αἴγιον περὶ τοὺς
[7, 22]	ὃς καὶ τὰ Ὠλένου παρέξεισιν	ἐρείπια,	ὑπὸ ἀνθρώπων τῶν πρὸς θαλάσσῃ
[7, 17]	ἐστί· τούτῳ τῷ Οἰβώτα νικήσαντι	Ὀλύμπια	Ἀχαιῶν πρώτῳ γέρας οὐδὲν ἐξαίρετον
[7, 17]	Ἀχαιῶν τοῖς ἀγωνίζεσθαι μέλλουσι τὰ	Ὀλύμπια	ἐναγίζειν τῷ Οἰβώτᾳ, καὶ ἢν
[7, 17]	ὀλυμπιάδι ἕκτῃ, εἰκόνος δὲ ἐν	Ὀλυμπίᾳ	περὶ τὴν ὀγδοηκοστὴν ὀλυμπιάδα κατὰ
[7, 17]	Οἰβώτᾳ, καὶ ἢν κρατήσωσιν, ἐν	Ὀλυμπίᾳ	στεφανοῦν τοῦ Οἰβώτα τὴν εἰκόνα.
[7, 27]	πάλης νίκας Ἰσθμικὰς καὶ ἐν	Ὀλυμπίᾳ	τέσσαρας οὐδὲ ἀρχὴν ἐθέλουσιν ὀνομάζειν,
[7, 27]	Πουλυδάμαντος τοῦ Σκοτουσσαίου κρατήσειεν ἐν	Ὀλυμπίᾳ·	τὸν δὲ Πουλυδάμαντα δεύτερα τότε
[7, 6]	ἐπὶ τῷ ἀναθήματι τῷ ἐν	Ὀλυμπίᾳ	τῶν Ἑλλήνων μετῆν ἂν καὶ
[7, 16]	ἔλεον Ῥωμαῖοι τῆς Ἑλλάδος, καὶ	συνέδριά	τε κατὰ ἔθνος ἀποδιδόασιν ἑκάστοις
[7, 16]	ἐκωλύοντο ἐν τῇ ὑπερορίᾳ κτᾶσθαι·	συνέδριά	τε κατὰ ἔθνος τὰ ἑκάστων,
[7, 26]	χώρας, δρῦς τέ εἰσι καὶ	θηρία,	ἔλαφοι καὶ ὗς ἄγριοι· (εἰ
[7, 7]	δὲ καὶ τρεῖς πόλεις φρουραῖς	ὁρμητήρια	εἶναί οἱ κατὰ τῆς Ἑλλάδος,
[7, 13]	δὲ ἐς αὐτὰ καὶ φρουράς,	ὁρμητήρια	ἐπὶ τὴν Σπάρτην Ἀχαιοῖς εἶναι.
[7, 27]	Λαμπτῆρός ἐστιν ἐπίκλησιν· τούτῳ καὶ	Λαμπτήρια	ἑορτὴν ἄγουσι, καὶ δᾷδάς τε
[7, 9]	ψυχῇ ξενικά σφισι διδόασιν εἶναι	δικαστήρια,	ὅσα δὲ ἄλλα ἐγκλήματα, λαμβάνειν
[7, 5]	ἐπὶ τῇ ἄκρᾳ λουτρὰ τῇ	Μακρίᾳ,	τὰ μὲν ἐπὶ τῷ κλύδωνι
[7, 16]	ἀρχαῖα καὶ τὸ ἐν τῇ	ὑπερορίᾳ	κτᾶσθαι, ἀφῆκαν δὲ καὶ ὅσοις
[7, 16]	χρήματα ἔχοντες ἐκωλύοντο ἐν τῇ	ὑπερορίᾳ	κτᾶσθαι· συνέδριά τε κατὰ ἔθνος
[7, 7]	κατὰ ταὐτὰ Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ	τρία	ὁπότε ὀλίγιστα καὶ ἔτι πλέονα
[7, 12]	ὁ Μεναλκίδας κινδύνου, μεταδίδωσι τάλαντα	τρία	τῶν ἐξ Ὠρωποῦ Μεγαλοπολίτῃ Διαίῳ.
[7, 10]	ἐγένοντο οἱ εὐδοκιμοῦντες μάλιστα ἐν	Ἐρετρίᾳ	Φίλαγρος Κυνέου καὶ Εὔφορβος Ἀλκιμάχου.
[7, 18]	ἡλικίαν ὑστέρους. (ἄγουσι δὲ καὶ	Λάφρια	ἑορτὴν τῇ Ἀρτέμιδι οἱ Πατρεῖς
[7, 24]	λαμβάνοντες παρὰ τῆς θεοῦ πέμματα	ἐπιχώρια	ἀφιᾶσιν ἐς θάλασσαν, πέμπειν δὲ
[7, 21]	ἐπῶν κόσμον καὶ ἰδίᾳ σφίσιν	ἐπιχώρια	ὄντα ἕκαστοι τίθενται, τοσαίδε ἐς
[7, 10]	σπουδὴν πρὸς τὸν ἐν τῇ	Ἀσίᾳ	πόλεμον, ἐβούλετο εἰρήνην ἐν τάχει
[7, 13]	βουλῆς ἐπὶ τὰ ἐν τῇ	Ἀσίᾳ	πράγματα ἐκέλευε, πρὶν ἢ ἐς
[7, 18]	πόλιν Ἀρόην ὠνόμασεν ἐπὶ τῇ	ἐργασίᾳ	τῆς γῆς. (ὡς δὲ πρὸς
[7, 7]	πόλιν· Λακεδαιμονίοις τε τὸ ἐν	Σελλασίᾳ	πταῖσμα πρὸς Ἀχαιοὺς καὶ Ἀντίγονον
[7, 21]	πρὸς τοῦ ναοῦ λίθων ἀνέστηκεν	αἱμασιά,	κατὰ δὲ τὸ ἐκτὸς κάθοδος
[7, 11]	Ἀργείους τὸ παράπαν ἔθετο ἐν	χλευασίᾳ·	(πόλεσι γὰρ ἐς τοσοῦτο ἡκούσαις
[7, 2]	ἔθυσαν μὲν καὶ τότε τῇ	Ἐφεσίᾳ	θεῷ, ἅτε ἐπιστάμεναι {τε} ἐκ
[7, 5]	ἐς συγγραφήν, ἡ μέν γε	Ἐφεσία	χώρα τόν τε Κέγχριον ποταμὸν
[7, 5]	τὴν Ἁλιταίαν· ἐν δὲ τῇ	Μιλησίᾳ	πηγή τέ ἐστι Βιβλὶς καὶ
[7, 26]	(Ὁμήρου δὲ ἐν τοῖς ἔπεσιν	Ὑπερησία	ὠνόμασται· τὸ δὲ ὄνομα τὸ
[7, 10]	τὴν Ἑλλάδα ἐπέλειπον οἱ ἐπὶ	προδοσίᾳ	νοσήσαντες· Ἀχαιοὺς δὲ ἀνὴρ Ἀχαιὸς
[7, 16]	τάλαντα ἑκατὸν καὶ Ἀχαιοὺς Λακεδαιμονίοις	διακόσια	ἐκέλευσεν ἐκτῖσαι. τούτων μὲν δὴ
[7, 11]	καιρὸν τῆς κρίσεως Ἀθηναίοις ζημίαν	πεντακόσια	τάλαντα ἐπιβάλλουσι, Ῥωμαίων δὲ ἡ
[7, 18]	τὰ ἐς τὴν θυσίαν νομίζουσι,	δημοσίᾳ	τε ἡ πόλις καὶ οὐχ
[7, 7]	κέρδεσι. προπίνειν δὲ παρὰ τὰ	συμπόσια	ἐπὶ δεξιότητι καὶ φιλίᾳ κύλικας
[7, 5]	ἄκρα καὶ ἐν αὐτῇ λουτρὰ	θαλάσσια,	μάλιστα τῶν ἐν Ἰωνίᾳ λουτρῶν
[7, 24]	ὕστερον ἐξ Ἀθηνῶν ἐς τὰ	παραθαλάσσια	ἀφίκοντο τῆς Ἀσίας, σέβεσθαι Ποσειδῶνα
[7, 21]	Κόρεσος δὲ ἐφειστήκει μὲν τῇ	θυσίᾳ,	τῷ δὲ ἔρωτι εἴξας καὶ
[7, 8]	ἀνίσχοντα ἥλιον μᾶλλόν τι ἡ	Μυσία	τέτραπται. ~(τότε δὲ τῷ Μετέλλῳ
[7, 17]	καὶ οὗτος Ῥωμαίων, ἐπέτρεψε τῇ	στρατιᾷ	διαρπάσαι τὴν Δύμην· Αὔγουστος δὲ
[7, 8]	ἐπήγγελλέ σφισιν ἀφικνεῖσθαι πρὸς Κόρινθον	στρατιᾷ,	συμμάχους τε ἀξιωθησομένους καλεῖσθαι Ῥωμαίων
[7, 13]	χρόνον τοῦτον ἀφίκετο ἐς Μακεδονίαν	στρατιά	τε Ῥωμαίων καὶ ἡγεμὼν ἐπ´
[7, 8]	μὲν δὴ Ἀχαιοὶ Μακεδόσιν ἢ	στρατιᾷ	τῇ Σύρων ἐναντία ἐτάξαντο, φιλίᾳ
[7, 12]	ἐν κοινῷ Δίαιον ἐποιοῦντο ἐν	αἰτίᾳ·	Δίαιος δὲ σφᾶς ἀπὸ τῶν
[7, 10]	ἐστρατηγηκότες Ἀχαιῶν ἐνέχονται πάντες τῇ	αἰτίᾳ·	πάντας γὰρ φρονῆσαι τὰ Μακεδόνων
[7, 17]	ἔσχεν ὑπήκοον, καὶ ἐπὶ τῇ	αἰτίᾳ	ταύτῃ Σουλπίκιος, ἡγεμὼν καὶ οὗτος
[7, 26]	Ἰώνων ἐποικούντων, ἐγένετο δὲ ἐπ´	αἰτίᾳ	τοιᾷδε. Σικυωνίων ἀφίξεσθαι στρατὸς ἔμελλεν
[7, 8]	μὲν μεγάλως καὶ αὐτὸν ἐν	αἰτίᾳ	Φλαμίνιον καὶ ἔτι πρότερον Ὀτίλιον,
[7, 1]	τὰ δεῖπνα Λακεδαιμονίοις ἐστὶ τὰ	Φειδίτια	καλούμενα. (Ἴωνας δὲ ἀφικομένους ἐς
[7, 15]	ἐν Χαιρωνείᾳ Φιλίππου καὶ Μακεδόνων	ἐναντία	ἀγωνιζομένους ἐγκαταλιπόντες Ἕλληνας τότε ἐν
[7, 8]	τρίτα δὲ ὁμοῦ Ῥωμαίοις ἐμαχέσαντο	ἐναντία	Ἀντιόχου καὶ Σύρων. (ὅσα μὲν
[7, 13]	δὲ ᾕρητο μὲν ὑπὸ Λακεδαιμονίων	ἐναντία	Διαίῳ στρατηγεῖν· ἐχόντων δὲ αὐτῶν
[7, 16]	Κορίνθια. (πόλεων δέ, ὅσαι Ῥωμαίων	ἐναντία	ἐπολέμησαν, τείχη μὲν ὁ Μόμμιος
[7, 8]	Μακεδόσιν ἢ στρατιᾷ τῇ Σύρων	ἐναντία	ἐτάξαντο, φιλίᾳ τῇ πρὸς Ῥωμαίους
[7, 12]	δίκην· πρεσβεῦσαί τε γὰρ Ἀχαιῶν	ἐναντία	ἔφασκεν αὐτὸν ἐς Ῥώμην καὶ
[7, 9]	ἀποστεῖλαι πρέσβεις ἐφιᾶσιν ἐς Ῥώμην,	ἐναντία	ἐφιέντες ἢ Ῥωμαίοις συγκείμενα ἦν
[7, 9]	ἐπὶ τὰ Φιλίππου καὶ Αἰτωλῶν	ἐναντία	καὶ αὖθις Ἀντιόχου στρατεύσαντες χάριτι
[7, 6]	μὲν ἐν Χαιρωνείᾳ Φιλίππου τε	ἐναντία	καὶ Μακεδόνων οἱ Ἀχαιοὶ μετέσχον,
[7, 24]	ἔδαφος τροπῇ τῶν οἰκοδομημάτων ἀντιστᾶσα	ἐναντία	κίνησις ἐξεγείρῃ τὰ ἤδη τραπέντα,
[7, 8]	μαχεσάμενος γὰρ Φλαμινίου καὶ Ῥωμαίων	ἐναντία	Φίλιππος ἐν Κυνὸς καλουμέναις κεφαλαῖς
[7, 7]	ὅσοι τε Ἑλλήνων ἢ βαρβάρων	ἐναντία	Φιλίππου συνήραντο Ἀθηναίοις καὶ ὡς
[7, 7]	ἔμπροσθεν λόγῳ μὲν ἐπικουρήσοντας Αἰτωλοῖς	ἐναντία	Φιλίππου, τῷ δὲ ἔργῳ μᾶλλόν
[7, 22]	φοινικῆν· παρὰ δὲ αὐτὸν οἰκέτης	ἀκόντια	ἔχων ἐστὶ καὶ ἄγει κύνας
[7, 3]	τὸ χρεὼν ἐπέλαβεν ἐν τῇ	Ἁλιαρτίᾳ.	(ἐκπέμψαντος δὲ σφᾶς ἐς ἀποικίαν
[7, 22]	κεῖται δὲ πρὸ τοῦ ἀγάλματος	ἑστία,	λίθου καὶ αὐτή, μολίβδῳ δὲ
[7, 12]	τῶν τότε Μεναλκίδας {μὲν} ὑπερῆρεν	ἀπιστίᾳ,	Καλλικράτην, ὃς ἐλάσσων παντοίου λήμματος
[7, 23]	ἐκτέταται, τῇ δὲ ἀνέχει δᾷδα.	Εἰλειθυίᾳ	δὲ εἰκάσαι τις ἂν εἶναι
[7, 23]	ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον, καὶ ἡ	Εἰλείθυια	ἐς ἄκρους ἐκ κεφαλῆς τοὺς
[7, 23]	ἐπὶ τοιῷδε αἱ δᾷδες, ὅτι	Εἰλείθυιά	ἐστιν ἡ ἐς φῶς ἄγουσα
[7, 5]	καὶ πλατάνῳ πρὸ τοῦ ἱεροῦ,	πεφυκυίᾳ	δὲ ἐπὶ τοῦ ὕδατος. καὶ
[7, 4]	τῷ Ἡραίῳ κατ´ ἐμὲ ἔτι	πεφυκυίᾳ.	εἶναι δ´ οὖν τὸ ἱερὸν
[7, 14]	ἀσθενείας μανία ἂν μᾶλλον ἢ	ἀτυχία	καλοῖτο. ὃ δὴ καὶ Κριτόλαον
[7, 10]	δὲ τῷ Φιλίππου παρέσχεν ἡ	εὐτυχία	μικρὰ ἀνδρῶν προδοτῶν καὶ οὐκ
[7, 7]	Φιλίππῳ δὲ τῷ Δημητρίου τὰ	φάρμακα	τόλμημα ἦν ἐλαφρότατον. (κατεῖχε δὲ
[7, 19]	Ἑλλήνων, Εὐρύπυλος ὁ Εὐαίμονος λαμβάνει	λάρνακα·	Διονύσου δὲ ἄγαλμα ἦν ἐν
[7, 19]	Ἡρακλέα ἀγνοῆσαι τὰ ἐς τὴν	λάρνακα	εἰ δὴ τοιαῦτα ἦν πείθομαι
[7, 19]	ξένην, ἐνταῦθα ἱδρύσασθαί τε τὴν	λάρνακα	καὶ αὐτὸν οἰκῆσαι. ὁ μὲν
[7, 19]	δ´ οὖν ὁ Εὐρύπυλος τὴν	λάρνακα	καὶ εἶδε τὸ ἄγαλμα καὶ
[7, 20]	ἐς τὸ ἐκτὸς φέρει τὴν	λάρνακα	ὁ ἱερεύς. αὕτη μὲν δὴ
[7, 19]	ἔφυγεν Αἰνείας, ἀπολίποι ταύτην τὴν	λάρνακα·	οἱ δὲ ῥιφῆναί φασιν αὐτὴν
[7, 19]	λαβεῖν παρὰ τοῦ Ἡρακλέους τὴν	λάρνακα·	τὰ δὲ ἄλλα κατὰ τὰ
[7, 19]	πρότερον ἑωράκεσαν καὶ ἐς τὴν	λάρνακα	ὑπενόησαν ὡς εἴη τις ἐν
[7, 26]	γυναιξί, {καὶ ὁ} ἐνδεδυκὼς δὲ	θώρακα	εἷς. τοῦτόν φασιν Ἀχαιοῖς γενομένου
[7, 10]	Σαμίων πλὴν ἑνός τε καὶ	δέκα	ἀνδρῶν τῶν ἄλλων τριηράρχων τὸ
[7, 22]	ὁ Πάνορμος σταδίοις πέντε καὶ	δέκα	ἀπωτέρω τῆς ἄκρας. τοσούτους δὲ
[7, 22]	δὲ ὅσον πέντε σταδίους καὶ	δέκα	ἀπωτέρω τῆς πόλεώς ἐστιν ἄλσος
[7, 10]	ἀδίκημα, ἄνδρες τῆς Ῥωμαίων βουλῆς	δέκα	ἐπέμφθησαν καταστησόμενοι πρὸς τὸ ἐπιτηδειότατον
[7, 26]	τοῦ ἐπινείου δύο σταδίων καὶ	δέκα	ἐς τὴν ἄνω πόλιν. (Ὁμήρου
[7, 16]	ἐπικουρικὰ ἀπωτέρω δύο τε καὶ	δέκα	ἔταξε σταδίοις, πρὸ τοῦ παντὸς
[7, 4]	ἠπείρῳ τῇ πέραν βαλόμενοι τεῖχος,	δέκα	ἔτεσιν ὕστερον διαβάντες ἐν τῇ
[7, 6]	αἱ δὲ δύο τε καὶ	δέκα	ἦσαν ἀριθμόν, ὁπόσαι γε καὶ
[7, 11]	ἐν τῷ τότε Ἀχαιῶν, ὑπισχνοῦνται	δέκα	ταλάντων δόσιν, ἤν σφισιν ἐπικουρεῖν
[7, 18]	ἱστᾶσιν ἔτι χλωρὰ καὶ ἐς	ἑκκαίδεκα	ἕκαστον πήχεις· ἐντὸς δὲ ἐπὶ
[7, 5]	Ἴωνας. ~(Σμύρναν δὲ ἐν ταῖς	δώδεκα	πόλεσιν οὖσαν Αἰολέων καὶ οἰκουμένην
[7, 26]	ἀδελφῶν οἴκαδε ἀπήγγειλαν· καὶ τοῦδε	ἕνεκα	αἵ τε ἀδελφαὶ διὰ τὸ
[7, 19]	οὐδὲν εἰργασμένοι Μελανίππου καὶ Κομαιθοῦς	ἕνεκα	ἀπώλλυντο, αὐτοί τε οἰκτρότατα καὶ
[7, 10]	μέτεστιν ἐς Περσέα· καὶ τοῦδε	ἕνεκα	ἐθέλω μὲν ἐν συνεδρίῳ τῷ
[7, 7]	Φιλίππου, ἐποίησεν ἀναστάτους. καὶ τοῦδε	ἕνεκα	ἐμοὶ δοκεῖν, ἐπεὶ ἐπύθετο ἡ
[7, 25]	δὲ τηνικαῦτα ἀποδημοῦντες ἢ στρατείας	ἕνεκα	ἔτυχον ἢ κατὰ πρόφασιν ἀλλοίαν,
[7, 14]	καὶ ὅτῳ κουρᾶς ἢ ὑποδημάτων	ἕνεκα	ἢ ἐπὶ τῇ ἐσθῆτι ἢ
[7, 1]	ἐθέλωσιν ἀπέχεσθαι, ἰσχύος μᾶλλον οἰκείας	ἕνεκα	ἢ εὐνοίᾳ τῇ ἐς τοὺς
[7, 5]	ναῷ, τούτῳ μὲν τοῦ ἀγάλματος	ἕνεκα,	Ἡρακλείῳ δὲ τῷ ἐν Ἐρυθραῖς
[7, 2]	τὸ ἱερὸν ἄλλοι τε ἱκεσίας	ἕνεκα	καὶ γυναῖκες τοῦ Ἀμαζόνων γένους.
[7, 4]	τῇ τέχνῃ τῆς πλάνης τε	ἕνεκα	καὶ ἐπὶ ταῖς συμφοραῖς ἐπιφανέστερος
[7, 5]	τὸ τῆς Ἐφεσίας μεγέθους τε	ἕνεκα	καὶ ἐπὶ τῷ ἄλλῳ πλούτῳ,
[7, 7]	πρὸς Ἀχαιοὺς καὶ Ἀντίγονον Κλεομένους	ἕνεκα	καὶ ἐπιορκίας τῆς ἐκείνου συνέβη.
[7, 1]	συνοίκους ἐξεδέξαντο Ἴωνός τε δὴ	ἕνεκα	καὶ ἔργων ἃ ἔπραξε πολεμαρχῶν
[7, 19]	ταύτης μὲν δὴ τῆς θυσίας	ἕνεκα	ὁ ποταμὸς ὁ πρὸς τῷ
[7, 22]	τὰ πλείω συμβαίνει, καὶ τοῦδε	ἕνεκα	οἱ νομεῖς ἑτέρωσε αὐτὰ τῆς
[7, 25]	τῶν φρενῶν γίνεσθαι· καὶ τοῦδε	ἕνεκα	οὐ τοῖς πᾶσιν ἡ ἔσοδος
[7, 1]	ἣ μόνη οἱ παῖς ἦν,	γυναῖκα	αὐτῷ διδοὺς καὶ αὐτὸν Ἴωνα
[7, 22]	εἴχομεν· ταφῆναι δὲ ἄνδρα καὶ	γυναῖκα	ἐν κοινῷ παρίστατο ἅπασιν εἰκάζειν.
[7, 16]	ἄγγελος, ἀποκτείνας δὲ αὐτοχειρὶ τὴν	γυναῖκα,	ἵνα δὴ μὴ γένοιτο αἰχμάλωτος,
[7, 23]	σφᾶς Ἀπόλλωνα ἐπιφημίζειν, θνητὴν δὲ	γυναῖκα	οὐδεμίαν μητέρα· (Ἀσκληπιὸν μὲν γὰρ
[7, 3]	αἰτίαν ἥντινα ἥκουσι λαμβάνει μὲν	γυναῖκα	τὴν Μαντώ, ποιεῖται δὲ καὶ
[7, 0]		~ΑΧΑΙΚΑ	~(Ἡ δὲ τῆς Ἠλείας μέση
[7, 21]	Κόρεσος, ὃν ἀνθρώπων μάλιστα ἐπέλαβεν	ἄδικα	ἐξ ἔρωτος παθεῖν. ἤρα μὲν
[7, 10]	λέγειν τε δὴ ἐδόκει παντάπασιν	ἄδικα	καὶ αὐτὸν ἠξίουν οἱ ἐς
[7, 16]	ἑξηκοστῇ πρὸς ταῖς ἑκατόν, ἣν	ἐνίκα	Διόδωρος Σικυώνιος. ~(ἐς ἅπαν δὲ
[7, 25]	ταῖς ἑκατόν, ἣν Δάμων Θούριος	ἐνίκα	τὸ πρῶτον. Ἑλικαέων δὲ οὐκέτι
[7, 9]	περὶ δὲ τῇ ἑκάστου ψυχῇ	ξενικά	σφισι διδόασιν εἶναι δικαστήρια, ὅσα
[7, 10]	δὲ ἀποδράντες ᾤχοντο ἢ εὐθὺς	ἡνίκα	ἀνήγοντο ἐς Ῥώμην ἢ ὕστερον
[7, 26]	καὶ αἰπεινὴν Δονόεσσαν" Πεισίστρατον δέ,	ἡνίκα	ἔπη τὰ Ὁμήρου διεσπασμένα τε
[7, 20]	ἄξιος· ἐποιήθη δὲ ἀπὸ λαφύρων,	ἡνίκα	ἐπὶ τὸν στρατὸν τῶν Γαλατῶν
[7, 2]	ἐκ παλαιοῦ τὸ ἱερόν, καὶ	ἡνίκα	Ἡρακλέα ἔφυγον, αἱ δὲ καὶ
[7, 16]	ἐξ Ἰταλίας τινὰς καὶ τὰ	ἐπικουρικὰ	ἀπωτέρω δύο τε καὶ δέκα
[7, 17]	κόλπον καρπὸς μὲν ἐκεῖνος ἦν	αὐτίκα	ἀφανής, αὐτὴ δὲ ἐκύει· τεκούσης
[7, 26]	ἐπελθεῖν νομίζοντες. (οὐ μὴν καὶ	αὐτίκα	γε ἐξενίκησεν Αἴγειραν ἀντὶ Ὑπερησίας
[7, 7]	ἐν {τῇ} Σπάρτῃ, καὶ ἐξέπεσεν	αὐτίκα	ἐκ Πελλήνης ὑπὸ Ἀράτου καὶ
[7, 25]	ἂν αὐτῶν τύχῃ μὴ ἀληθεύουσα,	αὐτίκα	ἐκ τούτου τὴν δίκην ἔσχεν.
[7, 8]	ἀφικομένου, τὰ ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους	αὐτίκα	ἐνεπεπτώκει· (καὶ σφᾶς ὑπὸ τὸν
[7, 19]	θαλάμῳ χρήσεσθαι· τοὺς δὲ ἀνθρώπους	αὐτίκα	ἐξ Ἀρτέμιδος μήνιμα ἔφθειρε, τῆς
[7, 15]	οἱ περὶ τὸν Ἀλκαμένην καὶ	αὐτίκα	ἐς Κόρινθον παρὰ τὸ στρατόπεδον
[7, 14]	τὰ ἐγνωσμένα ἐπύθοντο ὑπὸ Ῥωμαίων,	αὐτίκα	ἐτρέποντο ἐπὶ τοὺς Σπαρτιάτας οἳ
[7, 19]	καὶ εἶδε τὸ ἄγαλμα καὶ	αὐτίκα	ἦν ἔκφρων μετὰ τὴν θέαν·
[7, 24]	σεισμὸς ἐς τὴν χώραν σφίσιν	αὐτίκα	κατασκήψας τῶν τε οἰκοδομημάτων τὴν
[7, 25]	καὶ ἀσεβὴς ἐσέλθῃ θέλων θεάσασθαι,	αὐτίκα	λέγεται δείμασιν ἐκτὸς τῶν φρενῶν
[7, 1]	ἐπράχθη σφίσιν ἐπ´ ἀλλήλους, ἐπέξεισιν	αὐτίκα	ὁ λόγος μοι προδιηγησαμένῳ καθ´
[7, 15]	ὡς αὐτόν· ἐξεύρητό τε δὴ	αὐτίκα	ὁ Πυθέας καὶ ἀναχθεὶς δίκην
[7, 10]	ἐπαρρησιάζετο ἀγαθοῦ· (ὁ δὲ ἐπελάβετο	αὐτίκα	ὁ Ῥωμαῖος τῆς προφάσεως, καὶ
[7, 7]	τῶν ἄλλων Πελοποννησίων οἱ μὲν	αὐτίκα,	οἱ δὲ χρόνον τινὰ ἐπισχόντες·
[7, 7]	ποιησάμενος ὁ Κλεομένης σπονδὰς καὶ	αὐτίκα	παραβὰς ὅσα ὤμοσεν ἠνδραποδίσατο Ἀρκάδων
[7, 8]	δὲ ἀπὸ Μακεδόνων ἐλευθερωθέντες μετέσχον	αὐτίκα	συνεδρίου τοῦ Ἀχαιῶν, μετασχόντες καὶ
[7, 13]	Σπάρτης {εἰς Σπάρτην} νῦν δὲ	αὐτίκα	τε ἀνεκάλεσεν ἀπὸ τῆς διώξεως
[7, 24]	ἂν βάλῃ τὴν ὁρμήν, ἀνέκλινεν	αὐτίκα	τοῖς ἐς πολιορκίαν μηχανήμασιν ὁμοίως.
[7, 9]	ἐς δέον χωρήσειν· γράμματά τε	αὐτίκα	ὑπὸ τῆς βουλῆς ἔς τε
[7, 16]	τὸ ἱππικὸν τῶν Ἀχαιῶν ταχθέντες	αὐτίκα	ᾤχοντο φεύγοντες, τῆς Ῥωμαίων ἵππου
[7, 16]	πολλοί. Μόμμιος δὲ τὸ μὲν	παραυτίκα,	ἀναπεπταμένων ὅμως τῶν πυλῶν, ἐπεῖχεν
[7, 15]	ἐπ´ Ἀχαιοὺς ἄγειν. Μέτελλος δὲ	παραυτίκα	ἐπέπυστο ὡς Μόμμιος καὶ ὁ
[7, 21]	ἱερέως καὶ οἱ Καλυδώνιοι τὸ	παραυτίκα	ὥσπερ ὑπὸ μέθης ἐγίνοντο ἔκφρονες
[7, 20]	καὶ ἕτερός ἐστιν Ἀφροδίτης· μεγέθει	μεγάλα	λίθου λευκοῦ τὰ ἀγάλματα. ~(καὶ
[7, 20]	τεῖχος ἔδειμα, εὐρύ τε καὶ	μάλα	καλόν, ἵν´ ἄρρηκτος πόλις εἴη·
[7, 6]	δὲ καὶ ἔργου τοῦ Πλαταιᾶσι·	δῆλα	γὰρ δὴ ὅτι ἐπὶ τῷ
[7, 24]	χάσμα ἐγένετο καὶ ἐρείπια πόλεως	δῆλα	ἦν ἐν τῇ λίμνῃ, πρὶν
[7, 4]	τὰς γυναῖκας ἐς χάριν Δαιδάλου.	(δῆλά	τε ὡς ἀνὰ πᾶσαν μὲν
[7, 23]	τε ὀνομάζεσθαι καὶ παιδὶ ἦν	δῆλα	ὡς τὸν ἡλιακὸν δρόμον ἐπὶ
[7, 27]	Θεοξένια τῷ Ἀπόλλωνι, τιθέντες ἀργύριον	ἆθλα	τῆς νίκης, καὶ ἄνδρες ἀγωνίζονται
[7, 18]	τοῦ Δηρείτου τοῦ Ἁρπάλου τοῦ	Ἀμύκλα	τοῦ Λακεδαίμονος. (Πατρεῖ μὲν τοιαῦτα
[7, 16]	ἀπεστέλλετο· καλοῦσι δὲ οὐχ Ἑλλάδος,	ἀλλὰ	Ἀχαΐας ἡγεμόνα οἱ Ῥωμαῖοι, διότι
[7, 1]	οὐ προσεμένων τοὺς Ἀχαιῶν λόγους	ἀλλὰ	ἐπεξελθόντων σὺν ὅπλοις, Τισαμενὸς μὲν
[7, 21]	μὲν ἐπὶ παντί γε πράγματι,	ἀλλὰ	ἐπὶ τῶν καμνόντων. κάτοπτρον καλῳδίῳ
[7, 17]	οὕτω τὰ ἐς τὸν Ἄττην,	ἀλλὰ	ἐπιχώριός ἐστιν ἄλλος σφίσιν ἐς
[7, 17]	ἦν ἀπόρρητον ἐς αὐτὸν ἐξευρεῖν,	ἀλλὰ	Ἑρμησιάνακτι μὲν τῷ τὰ ἐλεγεῖα
[7, 14]	ἐς κοινὸν σύλλογον οὐδαμῶς ἤθελεν,	ἀλλὰ	ἐς μὲν ἐπήκοον τῶν Ῥωμαίων
[7, 15]	Ἀχαιοὺς τάξας ἐτόλμησεν ὑπομεῖναι Μέτελλον·	ἀλλὰ	ἐς τοσοῦτο ἀφίκετο δείματος ὡς
[7, 20]	δὲ ταῦτα οὐκ ἐν ὑπαίθρῳ,	ἀλλὰ	ἔσοδος ἐς αὐτὰ διὰ τῶν
[7, 13]	ὡμολόγησε μηδένα ἐπάξειν Λακεδαιμονίοις πόλεμον,	ἀλλὰ	ἔστ´ ἂν ἥκωσιν ἐκ Ῥώμης,
[7, 19]	Θεσσαλῷ συμβάντα Εὐρυπύλῳ τὰ εἰρημένα,	ἀλλὰ	Εὐρύπυλον Δεξαμενοῦ παῖδα τοῦ ἐν
[7, 2]	ἱερὸν οἰκοῦσι δεῖμα ἦν οὐδέν,	ἀλλὰ	Ἴωσιν ὅρκους δόντες καὶ ἀνὰ
[7, 7]	οἱ Ῥωμαῖοι κατὰ ταὐτὰ Ἕλλησιν,	ἀλλὰ	καὶ τρία ὁπότε ὀλίγιστα καὶ
[7, 27]	δὲ οὐχ οἱ ἄνδρες μόνον	ἀλλὰ	καὶ τῶν κυνῶν τὸ ἄρρεν.
[7, 2]	σφισι γένους τοῦ Ἴωνος μετόν,	ἀλλὰ	Μεσσήνιοι μὲν τῶν ἐκ Πύλου
[7, 17]	τινι ἀλογίαν παραστήσειεν, εἰ Πάλειαν	ἀλλὰ	μὴ Δύμην τὸ ἐπίγραμμα καλεῖ
[7, 24]	τὸ μήνιμα ἐκ τοῦ Ποσειδῶνος,	ἀλλὰ	σεισμὸς ἐς τὴν χώραν σφίσιν
[7, 11]	δὲ οὐδὲ ταῦτα οἱ Ἀθηναῖοι,	ἀλλὰ	ὑποσχέσεσι καὶ δώροις ὑπελθόντες Ὠρωπίους
[7, 18]	ἔσχον. (ὡσαύτως δὲ καὶ ὅσα	ἄλλα	ἀγάλματα ἔκ τε Αἰτωλίας καὶ
[7, 2]	ἐς Μίλητον Μυούσιοι τά τε	ἄλλα	ἀγώγιμα καὶ τῶν θεῶν φερόμενοι
[7, 20]	Ἀσκληπιοῦ, πλὴν ἐσθῆτος, λίθου τὰ	ἄλλα·	Ἀθηνᾶ δὲ ἐλέφαντος εἴργασται καὶ
[7, 24]	φασὶν αὐτά. (ἔστι δὲ καὶ	ἄλλα	Αἰγιεῦσιν ἀγάλματα χαλκοῦ πεποιημένα, Ζεύς
[7, 26]	τὰ Ὁμήρου διεσπασμένα τε καὶ	ἄλλα	ἀλλαχοῦ μνημονευόμενα ἤθροιζε, τότε αὐτὸν
[7, 22]	λίθου, θέας καὶ ἐς τὰ	ἄλλα	ἄξιον καὶ οὐχ ἥκιστα ἐπὶ
[7, 7]	ἀληθεῖ λόγῳ δεσπότου, τά τε	ἄλλα	αὐτοῦ μιμούμενος καὶ τὰ ἐς
[7, 18]	ἔδωκε δὲ καὶ ἐς τὰ	ἄλλα	γέρα σφίσιν, ὁπόσα τοῖς ἀποίκοις
[7, 9]	διδόασιν εἶναι δικαστήρια, ὅσα δὲ	ἄλλα	ἐγκλήματα, λαμβάνειν τε αὐτοὺς καὶ
[7, 21]	δὲ ὁπόσα ἐς τὴν θυσίαν	ἄλλα	ἐκ Δωδώνης μεμαντευμένα ἦν, ἡ
[7, 10]	συνάραιντο δὲ καὶ ἐς τὰ	ἄλλα·	ἐκέλευσεν οὖν καταγνῶναι τοὺς Ἀχαιοὺς
[7, 23]	ἔφασκε Φοίνικας {καὶ} τά τε	ἄλλα	Ἑλλήνων βέλτιον καὶ δὴ καὶ
[7, 24]	ἔπειτα ἐποίησε. (τὰ μὲν οὖν	ἄλλα	ἐπὶ τοῖς σεισμοῖς, ὅσοι μεγέθει
[7, 27]	Πουλυδάμαντα οὐχ ὁμολογοῦντες παρέχονται καὶ	ἄλλα	ἐς πίστιν καὶ ἐλεγεῖον ἐπὶ
[7, 5]	τοῦ ἀέρος κράσεως παρέχεται καὶ	ἄλλα	ἐς συγγραφήν, ἡ μέν γε
[7, 17]	ἀποστείλαντες ἐς Δελφούς· (οὕτω καὶ	ἄλλα	ἐς τιμήν σφισι τοῦ Οἰβώτα
[7, 24]	Πριάμου στρατεύεσθαι. Ἀγαμέμνονι δὲ καὶ	ἄλλα	ἐστὶν ἐς ἔπαινον καὶ ὅτι
[7, 19]	Ἡρακλέους τὴν λάρνακα· τὰ δὲ	ἄλλα	κατὰ τὰ αὐτὰ εἰρήκασι καὶ
[7, 15]	οὖν τὴν Κριτολάου τελευτὴν καὶ	ἄλλα	πάρεστιν εἰκάζειν· Ἀρκάδων δὲ ἐξεστρατευμένοι
[7, 26]	μὲν οὖν Πινδάρου τά τε	ἄλλα	πείθομαι τῇ ᾠδῇ καὶ Μοιρῶν
[7, 12]	προεῖπεν ἡ βουλὴ δικάζεσθαι τὰ	ἄλλα	πλὴν ψυχῆς ἐν συνεδρίῳ τῷ
[7, 26]	ἱερὸν ἐσίασιν ἐν ἡμέραις ῥηταῖς,	ἄλλα	τε ὅσα νομίζουσι προκαθαριεύσαντες καὶ
[7, 24]	γῆς κάτω πνευμάτων ὑπήχησις ἰσχυρά,	ἄλλα	τε πολλὰ ὁ θεὸς ἐπὶ
[7, 18]	κομισθῆναι, Πατρεῦσι δὲ ὁ Αὔγουστος	ἄλλα	τε τῶν ἐκ Καλυδῶνος λαφύρων
[7, 20]	μόνοι. κεκόσμηται δὲ καὶ ἐς	ἄλλα	τὸ Ὠιδεῖον ἀξιολογώτατα τῶν ἐν
[7, 24]	τῶν ἱερωμένων ἔστι, δρῶσι δὲ	ἄλλα	τοιαῦτα· λαμβάνοντες παρὰ τῆς θεοῦ
[7, 20]	δὲ τοῦ τεμένους ἐστὶ καὶ	ἄλλα	τοῖς Πατρεῦσιν ἱερά· πεποίηται δὲ
[7, 7]	πόλεμον. (Ὀτίλιος δὲ τὰ μὲν	ἄλλα	τοῖς πράγμασι κατὰ τὰ ἐπιτεταγμένα
[7, 19]	αὐτῆς ἐρῶντα Μελάνιππον, τά τε	ἄλλα	τοὺς ἡλικιώτας καὶ ὄψεως εὐπρεπείᾳ
[7, 18]	πολίσματα παρὲξ αὐτὰς Πάτρας τοσάδε	ἄλλα	ᾤκησαν, Μεσάτιν καὶ Ἄνθειαν καὶ
[7, 19]	πως τῷ γήρᾳ τά τε	ἄλλα	ὡς τὸ πολὺ ἐναντιοῦσθαι νέοις
[7, 21]	δρόμους τε ἐπιτηδειοτάτους καὶ ἐς	τἄλλα	δίαιταν ἡδεῖαν ὥρᾳ παρεχόμενον θερινῇ.
[7, 1]	τῆς χώρας, εἶναι γὰρ τὰ	πολλὰ	αὐτῆς αἰγιαλόν. (χρόνῳ δὲ ὕστερον
[7, 11]	τὸ Ἑλληνικὸν πολλὰ μὲν εἶπε,	πολλὰ	δὲ καὶ ἔπραξεν ὑπερήφανα, Λακεδαιμονίους
[7, 9]	νομίζοντες, ἐπειδὴ ἀφίκοντο ἐς Ῥώμην,	πολλὰ	ἐπὶ τῆς βουλῆς καὶ οὐ
[7, 18]	καὶ παρὰ Ἀκαρνάνων, τὰ μὲν	πολλὰ	ἐς τὴν Νικόπολιν κομισθῆναι, Πατρεῦσι
[7, 11]	ὁ Γάλλος ἐς τὸ Ἑλληνικὸν	πολλὰ	μὲν εἶπε, πολλὰ δὲ καὶ
[7, 12]	Μεναλκίδᾳ καταστὰς ἐπὶ τῆς βουλῆς	πολλὰ	μὲν εἶπε, τὰ δὲ ἤκουσεν
[7, 24]	πνευμάτων ὑπήχησις ἰσχυρά, ἄλλα τε	πολλὰ	ὁ θεὸς ἐπὶ τοῖς βιαίοις
[7, 5]	μὲν δὴ ἐν Ἰωνίᾳ θαύματα	πολλά	τε καὶ οὐ πολλῷ τινι
[7, 8]	ὑστέρου τὰ πράγματά σφισιν ἐφθάρη,	Σίβυλλα	οὐκ ἄνευ θεοῦ προεθέσπισεν· ἔχει
[7, 17]	δὲ ἀνὰ χρόνον ἀνεῖναι δαίμονα	διπλᾶ	ἔχοντα αἰδοῖα, τὰ μὲν ἀνδρός,
[7, 16]	μὲν ὁ Μόμμιος κατέλυε καὶ	ὅπλα	ἀφῃρεῖτο πρὶν ἢ καὶ συμβούλους
[7, 14]	Ἀχαιοὺς ἀθροίσας ἀνέπεισε μὲν ἐπιφέρειν	ὅπλα	ἐπὶ τὴν Σπάρτην, ἀνέπεισε δὲ
[7, 13]	ἢ ἰσχύος ἔλαβον μὲν τὰ	ὅπλα	καὶ ἐπεξῆλθον ἀμυνοῦντες τῇ οἰκείᾳ,
[7, 13]	τοῖς Ἀχαιῶν ἐς λόγους ἐλθεῖν,	ὅπλα	μὲν ἐπὶ τὴν Σπάρτην μὴ
[7, 18]	τούτου πῦρ ἐνιᾶσιν ἐς τὰ	ξύλα.	ἐνταῦθά που καὶ ἄρκτον καὶ
[7, 18]	μὲν τὸν βωμὸν ἐν κύκλῳ	ξύλα	ἱστᾶσιν ἔτι χλωρὰ καὶ ἐς
[7, 19]	σφισιν ἐπὶ τὴν γῆν, ξενικὸν	ἅμα	ἀγόμενος δαίμονα, τὰ ἐς τὴν
[7, 16]	ὑπὸ ἀγνωμοσύνης· ~(Μόμμιος δὲ Ὀρέστην	ἅμα	ἀγόμενος, τὸν πρότερον ἐπὶ τῇ
[7, 8]	προσεκάθητο πολιορκῶν καὶ παρὰ Ἀχαιοὺς	ἅμα	ἀποστέλλων ἐπήγγελλέ σφισιν ἀφικνεῖσθαι πρὸς
[7, 25]	τείχους λανθάνουσιν ἐν τῇ νυκτί,	ἅμα	δὲ ἡμέρᾳ τούς τε ἑαυτῶν
[7, 6]	ἕκαστοι τὰς αὑτῶν ἔσωζον καὶ	ἅμα	διὰ τὸ ἔργον τὸ πρὸς
[7, 8]	τε ἀξιωθησομένους καλεῖσθαι Ῥωμαίων καὶ	ἅμα	εὐνοίᾳ τῇ ἐς τὸ Ἑλληνικόν.
[7, 19]	τοῦ ἐν Ὠλένῳ βασιλεύσαντος ἐθέλουσιν	ἅμα	Ἡρακλεῖ στρατεύσαντα ἐς Ἴλιον λαβεῖν
[7, 18]	λόγου μειζόνως καὶ ὑπὸ πενίας	ἅμα	οἱ πολλοὶ πιεζόμενοι Πάτρας μὲν
[7, 6]	τὸ ἐν Λεύκτροις πταῖσμα καὶ	ἅμα	οἵ τε Ἀρκάδες συνεληλυθότες ἐς
[7, 15]	παρὰ Ῥωμαίων ὑπισχνεῖτο ὀργὴν γενήσεσθαι.	ἅμα	τε δὴ ταῦτα ἐπεκηρυκεύετο καὶ
[7, 23]	εἶναι καὶ γυναιξὶν ἐς ἔρωτος	ἴαμα,	λουομένοις ἐν τῷ ποταμῷ λήθην
[7, 22]	ἱερόν ἐστι τοῦ Ἑρμοῦ· Ἑρμοῦ	νᾶμα	μὲν τῇ πηγῇ τὸ ὄνομα,
[7, 9]	παρὰ τῆς Ῥωμαίων βουλῆς ἔχει	δόγμα.	Μέτελλος δὲ καὶ οἱ σὺν
[7, 13]	ἐκ Ῥώμης, ἀναμενεῖν τοὺς διαλλακτάς.	(στρατήγημα	δὲ ἄλλο ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους
[7, 22]	ἰχθῦς οὐχ αἱροῦσιν ἐξ αὐτῆς,	ἀνάθημα	εἶναι τοῦ θεοῦ νομίζοντες. ἑστήκασι
[7, 17]	ἐν τῇ κεφαλῇ τριχῶν δοῦναι.	ἐπίθημα	δὲ καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι
[7, 2]	καὶ ἐπὶ πύλας τὰς Μαγνήτιδας·	ἐπίθημα	δὲ τῷ μνήματι ἀνήρ ἐστιν
[7, 10]	πολέμῳ διὰ τὸ ἐς Σαπαίους	ἀδίκημα,	ἄνδρες τῆς Ῥωμαίων βουλῆς δέκα
[7, 9]	Ἀρέως ἀποψηφίζονται καὶ Ἀλκιβιάδα μηδὲν	ἀδίκημα	ἐξ αὐτῶν ἐς Ἀχαιοὺς εἶναι,
[7, 26]	ἐς τὴν δίαιταν. οἶδα καὶ	οἴκημα	ἐν Αἰγείρᾳ θεασάμενος· (ἄγαλμα ἦν
[7, 12]	ἐξεπράχθησαν· ὁ δὲ ὡς τὸ	δωροδόκημα	εἶχεν ἐν χειρί, ἐποιεῖτο συμφορὰν
[7, 14]	ἢ τοῖς πολεμήσασι ποιεῖ τὸ	ἔγκλημα·	θρασύτης δὲ ἡ μετὰ ἀσθενείας
[7, 11]	δὲ αὖθις ἐς Ἀθηναίους γένηται	ἔγκλημα	Ὠρωπίοις, τὴν φρουρὰν τότε ἀπάγειν
[7, 7]	δὲ τῷ Δημητρίου τὰ φάρμακα	τόλμημα	ἦν ἐλαφρότατον. (κατεῖχε δὲ καὶ
[7, 21]	ἐν δὲ τῷ ἑτέρῳ πεποίηται	μνῆμα	Αἰγύπτου τοῦ Βήλου. φυγεῖν δὲ
[7, 17]	οἱ τὸν Ἡρακλέα τό τε	μνῆμα	αὐτὸν εἶναι τὸν ποιήσαντα καὶ
[7, 24]	δὲ τῷ Ταλθυβίῳ καὶ ἄλλο	μνῆμα	ἐν Σπάρτῃ, καὶ αὐτῷ αἱ
[7, 5]	Ἡραῖον τὸ Ῥαδίνης καὶ Λεοντίχου	μνῆμά	ἐστι, καὶ τοῖς ὑπὸ ἔρωτος
[7, 22]	ἢ ἐς τὴν πόλιν ἐσελθεῖν,	μνῆμά	ἐστι λευκοῦ λίθου, θέας καὶ
[7, 20]	τῆς Ἀθηνᾶς τοῦ ἱεροῦ Πρευγένους	μνῆμά	ἐστιν· ἐναγίζουσι δὲ καὶ τῷ
[7, 19]	Λαφρίας καὶ τοῦ βωμοῦ πεποιημένον	μνῆμα	Εὐρυπύλου. τὰ δὲ ὅστις τε
[7, 2]	καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι τὸ	μνῆμα	κατὰ τὴν ὁδὸν τὴν ἐκ
[7, 5]	εὔχεσθαι καθέστηκεν ἰοῦσιν ἐπὶ τὸ	μνῆμα.	τὰ μὲν δὴ ἐν Ἰωνίᾳ
[7, 1]	καὶ Ἴωνος ἐν τῷ δήμῳ	μνῆμα	τῷ Ποταμίων ἐστίν· οἱ δὲ
[7, 9]	Ἀρκάδων ὕστερος καί τι καὶ	φρόνημα	κατὰ φιλίαν προσειληφὼς τὴν Φιλοποίμενος,
[7, 24]	σὺν δὲ αὐτῇ καὶ ἄλλο	πῆμα	τοιόνδε οἱ ἐπιγενέσθαι φασὶν ὥρᾳ
[7, 8]	Ἀργεάδῃσιν, ὑμῖν κοιρανέων ἀγαθὸν καὶ	πῆμα	Φίλιππος. ἤτοι ὁ μὲν πρότερος
[7, 25]	(οὐ πολὺ δὲ ἀπωτέρω Κράθιδος	σῆμά	τε ἐν δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ
[7, 11]	οὐ τοῦ Ἀθηναίων δήμου τὸ	ἁμάρτημα	εἶναι· τοὺς μέντοι αὐτὰ εἰργασμένους
[7, 22]	ὁποῖόν τι καὶ ἑκάστῳ τὸ	ἐρώτημά	ἐστι. τὸ ἀπὸ τούτου δὲ
[7, 27]	εὐχὰς δὲ ἀνθρώπων ἕτοιμος τελέσαι·	σχῆμα	δὲ αὐτῷ τετράγωνον, γένειά τε
[7, 22]	γῇ παρέχεται μὲν τὸ τετράγωνον	σχῆμα,	μεγέθει δέ ἐστιν οὐ μέγας.
[7, 18]	ἐθέλουσιν εἶναι ταύτην. τὸ μὲν	σχῆμα	τοῦ ἀγάλματος θηρεύουσά ἐστιν, ἐλέφαντος
[7, 27]	τοξευούσης δὲ ἡ θεὸς παρέχεται	σχῆμα.	ᾠκοδόμηται δὲ καὶ ἔλυτρον κρήνης
[7, 10]	λόγον· (Ἀθηναῖοι γὰρ μετὰ τὸ	ἀτύχημα	τὸ ἐν Βοιωτοῖς οὐκ ἐγένοντο
[7, 25]	ἐς πεῖραν ἀφιγμένη. πίνουσαι δὲ	αἷμα	ταύρου δοκιμάζονται· ἣ δ´ ἂν
[7, 2]	Μίλητον Μυούσιοι τά τε ἄλλα	ἀγώγιμα	καὶ τῶν θεῶν φερόμενοι τὰ
[7, 2]	δὲ περὶ τὸ ἱερὸν οἰκοῦσι	δεῖμα	ἦν οὐδέν, ἀλλὰ Ἴωσιν ὅρκους
[7, 20]	ἐγὼ Τρώεσσι πόλιν πέρι τεῖχος	ἔδειμα,	εὐρύ τε καὶ μάλα καλόν,
[7, 5]	μάλιστα τῶν ἐν Ἰωνίᾳ λουτρῶν	ὠφέλιμα	ἀνθρώποις. Σμυρναίοις δὲ ποταμὸς Μέλης
[7, 4]	παῖδα καὶ ἐπιστάμενος τὰ οἴκοι	νόμιμα	ἑκουσίως παρὰ Μίνω ἔφυγεν ἐς
[7, 19]	μέτεστιν ἔρωτι καὶ ἀνθρώπων συγχέαι	νόμιμα	καὶ ἀνατρέψαι θεῶν τιμάς, ὅπου
[7, 24]	καὶ ἀποκτείνασιν, οὐκ ἐμέλλησε τὸ	μήνιμα	ἐκ τοῦ Ποσειδῶνος, ἀλλὰ σεισμὸς
[7, 21]	Διονύσου μὲν ἔλεγεν εἶναι τὸ	μήνιμα,	ἔσεσθαι δὲ οὐ πρότερον λύσιν
[7, 19]	δὲ ἀνθρώπους αὐτίκα ἐξ Ἀρτέμιδος	μήνιμα	ἔφθειρε, τῆς τε γῆς καρπὸν
[7, 17]	τὰς Βοιωτίας Θήβας τὸ Ἀλεξάνδρου	μήνιμα.	Λακεδαιμονίοις δὲ Ἐπαμινώνδας ὁ Θηβαῖος
[7, 25]	λελυμασμένα. ~(τὸ δὲ τοῦ Ἱκεσίου	μήνιμα	πάρεστι μὲν τοῖς ἐς τὴν
[7, 18]	(οἱ δὲ τῆς Ἀρτέμιδος τὸ	μήνιμα	τὸ ἐς Οἰνέα ἀνὰ χρόνον
[7, 21]	γὰρ καὶ τοῦ Διονύσου τὸ	ἄγαλμα	ἐκ Καλυδῶνος. ὅτε δὲ ᾠκεῖτο
[7, 4]	τούτους δὲ ἀφίκετο, καὶ τὸ	ἄγαλμα	ἐν Σάμῳ τῆς Ἥρας ὁ
[7, 26]	ἀφίκηται γάμου. ἕστηκε δὲ καὶ	ἄγαλμα	ἐνταῦθα ἀρχαῖον, Ἰφιγένεια ἡ Ἀγαμέμνονος,
[7, 4]	πλέοντας, ἐπάγεσθαι δὲ αὐτοὺς τὸ	ἄγαλμα	ἐξ Ἄργους· Σάμιοι δὲ αὐτοὶ
[7, 17]	ἔστι μὲν Ἀθηνᾶς ναὸς καὶ	ἄγαλμα	ἐς τὰ μάλιστα ἀρχαῖον, ἔστι
[7, 26]	τούτῳ τῷ ἱερῷ καὶ Ἀθηνᾶς	ἄγαλμα	ἕστηκε· πρόσωπόν τε καὶ ἄκραι
[7, 26]	Διονύσῳ δὲ ὑπὸ κινναβάρεως τὸ	ἄγαλμά	ἐστιν ἐπηνθισμένον. ἐς δὲ τὸ
[7, 27]	ἀνεχούσης. ἰόντων δὲ ἐς Πελλήνην	ἄγαλμά	ἐστιν Ἑρμοῦ κατὰ τὴν ὁδόν,
[7, 21]	λιμένι Ποσειδῶνός τε ναὸς καὶ	ἄγαλμά	ἐστιν ὀρθὸν λίθου. Ποσειδῶνι δὲ
[7, 22]	μέσῃ τῇ ἀγορᾷ λίθου πεποιημένον	ἄγαλμα	ἔχον καὶ γένεια· ἑστηκὼς δὲ
[7, 19]	Εὐαίμονος λαμβάνει λάρνακα· Διονύσου δὲ	ἄγαλμα	ἦν ἐν τῇ λάρνακι, ἔργον
[7, 26]	καὶ οἴκημα ἐν Αἰγείρᾳ θεασάμενος·	(ἄγαλμα	ἦν ἐν τῷ οἰκήματι Τύχης,
[7, 27]	τῶν πηγῶν τοῦ Ἀσκληπιοῦ τὸ	ἄγαλμα	ἵδρυται. ποταμοὶ δὲ ἐκ τῶν
[7, 26]	ἐς συγγραφὴν ἱερὸν Διὸς καὶ	ἄγαλμα	καθήμενον λίθου τοῦ Πεντελησίου, Ἀθηναίου
[7, 19]	τὴν λάρνακα καὶ εἶδε τὸ	ἄγαλμα	καὶ αὐτίκα ἦν ἔκφρων μετὰ
[7, 20]	ναὸς ἐπίκλησιν Παναχαΐδος· ἐλέφαντος τὸ	ἄγαλμα	καὶ χρυσοῦ. (ἐρχομένῳ δὲ ἐς
[7, 27]	ἐπιχωρίου ναός, ἐλέφαντος δὲ τὸ	ἄγαλμα	καὶ χρυσοῦ· Φειδίαν δὲ εἶναι
[7, 18]	ἐσηγμένον δὲ ἑτέρωθεν καὶ τὸ	ἄγαλμα.	Καλυδῶνος γὰρ καὶ Αἰτωλίας τῆς
[7, 20]	ὑφελέσθαι Πρευγένην τῆς Λιμνάτιδος τὸ	ἄγαλμα	κατὰ ὄψιν ὀνείρατος λέγουσιν ἐκ
[7, 21]	κατωτέρω ἰόντι ἄλλο ἱερὸν καὶ	ἄγαλμα	λίθου· καλεῖται μὲν Σωτηρίας, ἱδρύσασθαι
[7, 22]	καὶ Ἀθηνᾶς ναός, τὸ δὲ	ἄγαλμα	λίθου τὸ ἐφ´ ἡμῶν· τὸ
[7, 5]	καὶ Ἀθηνᾶς Πολιάδος ναὸς καὶ	ἄγαλμα	ξύλου μεγέθει μέγα καθήμενόν τε
[7, 21]	ἤδη παρὰ τοῦ Διονύσου τὸ	ἄγαλμα.	ὁ δὲ ἤκουσέ τε εὐχομένου
[7, 18]	καὶ τῆς Λαφρίας ἔδωκε τὸ	ἄγαλμα,	ὃ δὴ καὶ ἐς ἐμὲ
[7, 23]	λίθου· τῆς δὲ Ἥρας τὸ	ἄγαλμα	ὅτι μὴ γυναιξίν, ἣ ἂν
[7, 20]	τιμάς. τούτου μὲν δὴ {τὸ}	ἄγαλμα	οὐδὲν ἀποφαίνουσι· τὸ δὲ τῆς
[7, 22]	τῆς Τρικλαρίας {ἐν ὧ} ἐστίν,	ἄγαλμα	οὐδὲν ἔτι ἔχον. τοῦτο μὲν
[7, 24]	ἱερόν. ἰδεῖν μὲν δὴ τὸ	ἄγαλμα	οὐδενὶ πλὴν τῶν ἱερωμένων ἔστι,
[7, 23]	θεάτρῳ πεποίηταί σφισιν ἱερὸν καὶ	ἄγαλμα,	οὐκ ἔχων πω γένεια. ἔστι
[7, 5]	Ἐρυθραῖς κατὰ ἀρχαιότητα· τὸ δὲ	ἄγαλμα	οὔτε τοῖς καλουμένοις Αἰγιναίοις οὔτε
[7, 20]	δὲ ἐν ὑπαίθρῳ τῆς ἀγορᾶς	ἄγαλμά	τε Ἀθηνᾶς καὶ πρὸ αὐτοῦ
[7, 5]	παρὰ σφᾶς καταγαγεῖν ἑκάτεροι τὸ	ἄγαλμα·	(τέλος δὲ Ἐρυθραῖος ἄνθρωπος, ᾧ
[7, 26]	φαρμάκοις. (Ἀρτέμιδός τε ναὸς καὶ	ἄγαλμα	τέχνης τῆς ἐφ´ ἡμῶν· ἱερᾶται
[7, 18]	τοῦ Δελφοῦ Καλυδωνίοις ἱδρύσασθαι τὸ	ἄγαλμα	τῆς Ἀρτέμιδος τὸ ἀρχαῖον, (οἱ
[7, 21]	ἡ παῖς ἑστᾶσι, τὸ δὲ	ἄγαλμα	τῆς Γῆς ἐστι καθήμενον. (πρὸ
[7, 23]	τοῦ Μεσσηνίου Δαμοφῶντός ἐστι τὸ	ἄγαλμα.	(τῆς δὲ Εἰλειθυίας οὐ μακρὰν
[7, 18]	καὶ τὸ Αἰτωλικόν, οὕτω τὸ	ἄγαλμα	τῆς Λαφρίας οἱ Πατρεῖς ἔσχον.
[7, 20]	δούλων τὸν εὐνούστατον. τὸ δὲ	ἄγαλμα	τὸ ἐκ τῆς Λακεδαίμονος τὸν
[7, 20]	στοῶν ἐστι. τὸ μὲν δὴ	ἄγαλμα	τοῦ Ἀσκληπιοῦ, πλὴν ἐσθῆτος, λίθου
[7, 20]	τὸν θρόνον, τῆς τε Ἥρας	ἄγαλμα	τοῦ Ὀλυμπίου πέραν ἱερόν τε
[7, 23]	Τιτάνῃ τῆς Σικυωνίων τὸ αὐτὸ	ἄγαλμα	Ὑγείαν τε ὀνομάζεσθαι καὶ παιδὶ
[7, 27]	Θεοξενίου Πελληνεῦσιν ἱερόν, τὸ δὲ	ἄγαλμα	χαλκοῦ πεποίηται· καὶ ἀγῶνα ἐπιτελοῦσι
[7, 15]	θαλάσσης ἐς ταύτης καταδῦναι τὸ	τέλμα,	παντάπασιν ἔμελλεν ἄγνωστός τε καὶ
[7, 16]	τούτῳ τότε τῷ Καλλιστράτῳ παρέστη	τόλμα	διεκπαῖσαι διὰ τῶν πολεμίων ἄγοντι
[7, 22]	οὐ μέγας. καὶ αὐτῷ καὶ	ἐπίγραμμα	ἔπεστιν, ἀναθεῖναι αὐτὸ Μεσσήνιον Σιμύλον·
[7, 17]	κατὰ μάντευμα ἐκ Δελφῶν ἀξιωθέντι,	ἐπίγραμμά	ἐστιν ἐπ´ αὐτῷ λέγον· (Οἰνία
[7, 17]	Πάλειαν ἀλλὰ μὴ Δύμην τὸ	ἐπίγραμμα	καλεῖ τὴν πόλιν· τὰ γὰρ
[7, 6]	ἱεροῦ Περσικῆς Ἀρτέμιδος, καὶ ἔγραψαν	ἐπίγραμμα	ὡς τελευτήσειεν ὁ Ἄδραστος ἐναντίον
[7, 1]	τὸ ἀρχαῖον δηλῶσαι τῆς γῆς	ὄνομα·	Αἰγιαλόν τ´ ἀνὰ πάντα καὶ
[7, 25]	δέ φασι τῇ πόλει τὸ	ὄνομα	ἀπὸ γυναικὸς Βούρας, θυγατέρα δ´
[7, 22]	τὴν πόλιν καὶ θέσθαι τὸ	ὄνομα	ἀπὸ τῆς μητρός. (ἐν Τριτείᾳ
[7, 27]	Κριός· ἔχειν δὲ αὐτὸν τὸ	ὄνομα	ἀπὸ Τιτᾶνος Κριοῦ· (Κριὸς δὲ
[7, 6]	ἐν τῇ χώρᾳ, καὶ τὸ	ὄνομα	ἀπὸ τοῦ Πατρέως ἐτέθη τῇ
[7, 21]	τοὺς παῖδας παθήμασι καὶ τὸ	ὄνομα	αὐτὸ πεφρικότα τοῦ Ἄργους καὶ
[7, 18]	τοῖς Πατρεῦσιν {τῆς Μεσάτεως τὸ	ὄνομα}	αὐτοῖς σφισιν ἐξηγεῖσθαι παρίημι. (Ἀχαιῶν
[7, 17]	ἀνδρός, τὰ δὲ αὐτῶν γυναικός·	ὄνομα	δὲ Ἄγδιστιν αὐτῷ τίθενται. θεοὶ
[7, 26]	ἐς Πελλήνην ἀπὸ τοῦ ἐπινείου.	ὄνομα	δὲ Ἀριστοναύτας γενέσθαι τῷ ἐπινείῳ
[7, 25]	ἀέναος ἐξ ὄρους Ἀρκαδικοῦ κατερχόμενος,	ὄνομα	δὲ αὐτῷ τε {καὶ} τῷ
[7, 6]	Λακεδαίμονος Πρευγένης καὶ ὁ υἱός,	ὄνομα	δέ οἱ ἦν Πατρεύς· καί
[7, 5]	δὲ ὑπὸ νόσου τοὺς ὀφθαλμούς,	ὄνομα	δέ οἱ Φορμίων ἦν, οὗτος
[7, 26]	Ἀχαιῶν οἰκοῦσιν ἔσχατοι. τὸ δὲ	ὄνομα	ἐγένετο τῇ πόλει λόγῳ μὲν
[7, 1]	τῷδε· Μετανάστην γὰρ τῷ παιδὶ	ὄνομα	ἔθετο Ἄρχανδρος. (δυνηθέντων δὲ ἔν
[7, 18]	περιβόλου καὶ ἡ Ἀρόη γένηται,	ὄνομα	ἔθετο ἀφ´ ἑαυτοῦ Πάτρας τῇ
[7, 21]	ἀπὸ τούτου σχεῖν καὶ τὸ	ὄνομα	εἰκάζω. Ὅμηρος μέν γε ἐν
[7, 19]	Τρικλαρίας Ἀμείλιχος ἐκλήθη· τέως δὲ	ὄνομα	εἶχεν οὐδέν. (παίδων δὲ καὶ
[7, 22]	οἱ Φαρεῖς, ἑκάστῳ θεοῦ τινὸς	ὄνομα	ἐπιλέγοντες. τὰ δὲ ἔτι παλαιότερα
[7, 18]	ξενικὸν μὲν τῇ θεῷ τὸ	ὄνομα,	ἐσηγμένον δὲ ἑτέρωθεν καὶ τὸ
[7, 2]	καὶ ἀπὸ τοῦ Ἐφέσου τὸ	ὄνομά	ἐστι τῇ πόλει. (Λέλεγες δὲ
[7, 3]	ὁ τοῦ Προμήθου τάφος, Πολυτειχίδες	ὄνομά	ἐστι τῷ χωρίῳ. (Κολοφωνίοις δὲ
[7, 25]	Κρότωνι τῇ ἐν Ἰταλίᾳ ποταμὸς	ὄνομα	ἔσχηκε. (πρὸς δὲ τῇ Ἀχαϊκῇ
[7, 21]	οὐκ ἀπὸ ἑτέρας προφάσεως τὸ	ὄνομα	ἔσχηκεν. (ἐν Πάτραις δὲ οὐ
[7, 5]	φυλῶν σφισιν ἡ τρίτη τὸ	ὄνομα	ἔσχηκεν, ἔστι δὲ τῆς Χαλκίδος
[7, 19]	τὴν θυσίαν ἐπαύσθη, τό τε	ὄνομα	ἐτέθη τὸ νῦν τῷ ποταμῷ
[7, 25]	ἐν ὄρει, καί οἱ τὸ	ὄνομα	ἢ δυνάστης ἐπιχώριος ἢ ὁ
[7, 1]	Ἀχαιοὺς κληθῆναι· τοῦτο μέν σφισιν	ὄνομα	ἦν ἐν κοινῷ, Δαναοὶ δὲ
[7, 4]	ἀπὸ τούτου Ποσειδῶνα τῷ παιδὶ	ὄνομα	θέσθαι Χίον· συγγενέσθαι δὲ αὐτὸν
[7, 11]	βουλῆς καταπέμπουσιν ἐς τὴν Ἑλλάδα·	ὄνομα	μὲν τῷ ἀνδρὶ ἦν Γάλλος,
[7, 22]	τοῦ Μειλίχου ποταμός ἐστιν ἄλλος·	ὄνομα	μὲν τῷ ποταμῷ Χάραδρος, ὥρᾳ
[7, 2]	Κρητῶν ἥ τε γῆ τὸ	ὄνομα	μετέβαλεν ἀπὸ τοῦ Μιλήτου καὶ
[7, 4]	Ἰταλίας ἀφίκετο τοῦ Δαιδάλου τὸ	ὄνομα.	ὁ δὲ Σμῖλις, ὅτι μὴ
[7, 17]	Πάλεια· ἐχόντων δὲ ἔτι Ἰώνων	ὄνομά	οἱ μετέθεντο τὸ ἐφ´ ἡμῶν,
[7, 14]	ἐπὶ τῇ ἐσθῆτι ἢ κατ´	ὄνομα	προσγένοιτο ὑπόνοια· τοὺς δὲ αὐτῶν
[7, 26]	δὲ τὸ ἐπίνειον τὸ Αἰγειρατῶν	ὄνομα	τὸ αὐτὸ ἥ τε πόλις
[7, 1]	δὲ ἔτι καὶ μᾶλλον διέμεινεν	ὄνομα	τὸ ἐξ ἀρχῆς· Ὁμήρῳ γοῦν
[7, 1]	πρὸς ἕω θάλασσαν, Ἀχαΐαν δὲ	ὄνομα	τὸ ἐφ´ ἡμῶν ἔχουσα ἀπὸ
[7, 26]	ἔπεσιν Ὑπερησία ὠνόμασται· τὸ δὲ	ὄνομα	τὸ νῦν ἐγένετο Ἰώνων ἐποικούντων,
[7, 26]	δὲ τῇ τε πόλει τὸ	ὄνομα	τὸ νῦν μετέθεντο ἀπὸ τῶν
[7, 22]	νᾶμα μὲν τῇ πηγῇ τὸ	ὄνομα,	τοὺς δὲ ἰχθῦς οὐχ αἱροῦσιν
[7, 26]	τῶν τινα ἑταίρων μεταποιῆσαι τὸ	ὄνομα	ὑπὸ ἀγνοίας. (ἔστι δὲ Ἀριστοναῦται
[7, 18]	πομπῆς ἐπὶ ἐλάφων ὑπὸ τὸ	ἅρμα	ἐζευγμένων· ἐς δὲ τὴν ἐπιοῦσαν
[7, 18]	φασιν ὑπὸ τοῦ Τριπτολέμου τὸ	ἅρμα	ζεύξαντα ἐθελῆσαι καὶ αὐτὸν σπεῖραι·
[7, 21]	μηδὲν ἑκὼν τὸ ἐμὸν δόλῳ	ἅρμα	πεδῆσαι" (Πάμφως δέ, ὃς Ἀθηναίοις
[7, 3]	ἐστιν εὐδαίμων καὶ λουτρὰ παρέχεται	θερμὰ	πλεῖστα τῶν ἐπὶ θαλάσσῃ καὶ
[7, 17]	αὐτὸν λόγος, Δία ὑπνωμένον ἀφεῖναι	σπέρμα	ἐς γῆν, τὴν δὲ ἀνὰ
[7, 24]	ἰδέαν, ἐν Σιπύλῳ πόλιν ἐς	χάσμα	ἀφανισθῆναι· ἐξ ὅτου δὲ {ἡ
[7, 24]	λίμνη τε ὀνομαζομένη Σαλόη τὸ	χάσμα	ἐγένετο καὶ ἐρείπια πόλεως δῆλα
[7, 6]	οὐ γάρ πω μετὰ τὸ	πταῖσμα	ἀνενηνοχέναι τὸ ἐν Βοιωτοῖς· ὁ
[7, 10]	(ἐπεὶ δὲ τὸ ἐν Λαμίᾳ	πταῖσμα	ἐγένετο Ἕλλησιν, Ἀντίπατρος μέν, ἅτε
[7, 6]	μὲν γὰρ τὸ ἐν Λεύκτροις	πταῖσμα	καὶ ἅμα οἵ τε Ἀρκάδες
[7, 7]	Λακεδαιμονίοις τε τὸ ἐν Σελλασίᾳ	πταῖσμα	πρὸς Ἀχαιοὺς καὶ Ἀντίγονον Κλεομένους
[7, 18]	ἔτυχε. καὶ ὅτι μὲν ἦν	πόλισμα	ἐξ ἀρχῆς μικρὸν ἡ Ὤλενος,
[7, 13]	ὅμως τὰς σπονδὰς ὑπερβῆναι καὶ	πόλισμα	Ἴασον ἑλὼν ἐξ ἐπιδρομῆς ἐπόρθησεν,
[7, 25]	ἐς δεξιὰν καὶ ἥξεις ἐς	πόλισμα	Κερύνειαν· ᾤκισται δὲ ὑπὲρ τὴν
[7, 26]	στάδιοι, ἄγει δὲ ἐς Φελλόην,	πόλισμα	οὐκ ἐπιφανές, οὐδὲ ὡς ἀεὶ
[7, 26]	ἐν τῷ μεταξὺ καὶ Πελλήνης	πόλισμα	ὑπήκοον Σικυωνίων Δονοῦσσα καλουμένη ἐγένετο
[7, 22]	βωμὸν τοῦ ἀγάλματος ἐν δεξιᾷ	νόμισμα	ἐπιχώριον καλεῖται δὲ χαλκοῦς τὸ
[7, 22]	ἐπιχώριον καλεῖται δὲ χαλκοῦς τὸ	νόμισμα	καὶ ἐρωτᾷ πρὸς τὸ οὖς
[7, 26]	Ἀρτέμιδος Ἀγροτέρας ἐποιήσαντο ἱερόν, τὸ	σόφισμα	ἐς τοὺς Σικυωνίους οὐκ ἄνευ
[7, 23]	ἀγάλμασιν ἡμέρᾳ θύειν· αὐτοὶ δὲ	σόφισμα	εὑρόντες θύειν μὲν πλεῖστα ὅσα,
[7, 16]	τὰ μὲν μάλιστα ἀνήκοντα ἐς	θαῦμα	ἀνήγετο, τὰ δὲ ἐκείνοις οὐχ
[7, 5]	τὰ λουτρὰ ἐν τῇ γῇ	θαῦμα	ἀνθρώποις ὁμοῦ καὶ ὠφέλεια γίνεται·
[7, 5]	καὶ ἐν Φωκαίᾳ τῆς Ἀθηνᾶς·	θαῦμα	δὲ ὅμως ἦσαν καὶ ὑπὸ
[7, 6]	δὴ Πελοποννησίων ἦν τότε ἁπάντων	βούλευμα·	ἐπεὶ δὲ Γαλάται ναυσὶν ὅντινα
[7, 15]	ἠφίει, τὸ Μιλτιάδου καὶ Ἀθηναίων	βούλευμα	τὸ πρὸ τοῦ ἔργου τοῦ
[7, 24]	εἰκάζειν, τὸ ἐντὸς τοῦ ἀνθρώπου	πνεῦμα	εἰ συνεχεῖ πυρετῷ πυκνότερόν τε
[7, 10]	καὶ Σαπαίων τὸν βασιλέα Ἀβρούπολιν	στράτευμα	ἀγαγὼν ἐποίησεν ἀναστάτους Ῥωμαίων συμμάχους
[7, 16]	ὄρθρον ἐς τὸ τῶν Ῥωμαίων	στράτευμα,	ἀποπέμψας δὲ ἐς Μακεδονίαν Μέτελλον
[7, 15]	κατέστρωντο οἱ Ἀρκάδων, ἀναστήσας τὸ	στράτευμα	ἤλαυνεν ἐπὶ τὰς Θήβας· Ἡράκλειάν
[7, 11]	ἐκ Λακεδαίμονος, ἀνεχώρησεν ὀπίσω τὸ	στράτευμα.	~(Ὠρώπιοι δὲ καὶ ὠφελείας σφίσιν
[7, 19]	Κομαιθώ· καὶ ἐκείνους τε αὐτοὺς	μάντευμα	ἀφίκετο θῦσαι τῇ Ἀρτέμιδι καὶ
[7, 17]	περὶ τὴν ὀγδοηκοστὴν ὀλυμπιάδα κατὰ	μάντευμα	ἐκ Δελφῶν ἀξιωθέντι, ἐπίγραμμά ἐστιν
[7, 4]	Ἄμφικλος τῆς ἐν Εὐβοίᾳ κατὰ	μάντευμα	ἐκ Δελφῶν. Ἕκτωρ δὲ ἀπὸ
[7, 19]	νόσου. (καὶ αὐτῷ γενέσθαι λέγουσι	μάντευμα,	ἔνθα ἂν ἐπιτύχῃ θύουσιν ἀνθρώποις
[7, 22]	καὶ ἧστινος ἂν ἐπακούσῃ φωνῆς,	μάντευμα	ἡγεῖται. (τοιαύτη καὶ Αἰγυπτίοις ἑτέρα
[7, 25]	σφίσι κατὰ τὸ ἐκ Δελφῶν	μάντευμα	ἤλπιζον· Λακεδαιμονίων δὲ ἄνδρες γενόμενοι
[7, 24]	θαλάσσης ἀναδραμούσης, καθείλκυσεν αὔτανδρον τὸ	κῦμα	τὴν Ἑλίκην. (τοιοῦτό γε δὴ
[7, 20]	πάντων ὁ δῆμος προέληται κατ´	ἀξίωμα,	καὶ ἴσαι γυναῖκες τοῖς ἀνδράσι.
[7, 23]	δὲ τὰ ἱερεῖα ἐν κοινῷ	ἀνάλωμα	οὐδὲν ἐς αὐτὰ γίνεσθαι· τέλος
[7, 27]	γυναῖκές τε ἐς αὐτοὺς καὶ	ἀνὰ	μέρος ἐς τὰς γυναῖκας οἱ
[7, 2]	ἀλλὰ Ἴωσιν ὅρκους δόντες καὶ	ἀνὰ	μέρος παρ´ αὐτῶν λαβόντες ἐκτὸς
[7, 18]	ἑορτὴν τῇ Ἀρτέμιδι οἱ Πατρεῖς	ἀνὰ	πᾶν ἔτος, ἐν ᾗ τρόπος
[7, 19]	μνήμῃ, καί οἱ καὶ ἐναγίζουσιν	ἀνὰ	πᾶν ἔτος, ἐπειδὰν τῷ Διονύσῳ
[7, 19]	Ἴωνες αὐτῇ καὶ παννυχίδα ἦγον	ἀνὰ	πᾶν ἔτος. ἱερωσύνην δὲ εἶχε
[7, 19]	ἀφίκετο θῦσαι τῇ Ἀρτέμιδι καὶ	ἀνὰ	πᾶν ἔτος παρθένον καὶ παῖδα
[7, 1]	τῆς γῆς ὄνομα· Αἰγιαλόν τ´	ἀνὰ	πάντα καὶ ἀμφ´ Ἑλίκην εὐρεῖαν"
[7, 4]	χάριν Δαιδάλου. (δῆλά τε ὡς	ἀνὰ	πᾶσαν μὲν τὴν Σικελίαν, ἐπὶ
[7, 15]	πᾶσα ἡλικία τὴν πόλιν ἐπλανῶντο	ἀνὰ	τὴν Βοιωτίαν καὶ ἐς τῶν
[7, 27]	νυκτὶ καὶ οἴνου κρατῆρας ἱστᾶσιν	ἀνὰ	τὴν πόλιν πᾶσαν. (ἔστι καὶ
[7, 17]	σπέρμα ἐς γῆν, τὴν δὲ	ἀνὰ	χρόνον ἀνεῖναι δαίμονα διπλᾶ ἔχοντα
[7, 4]	παῖδας Ἄγελόν τε καὶ Μέλανα·	ἀνὰ	χρόνον δὲ καὶ Οἰνοπίωνα ἐς
[7, 18]	Εὐρυτίωνα Κένταυρον ὑπὸ Ἑρμησιάνακτος πεποιημένον·	ἀνὰ	χρόνον δὲ τοὺς οἰκήτορας ἐκλιπεῖν
[7, 3]	τὸ Περσῶν δέος. Ἀλέξανδρος δὲ	ἀνὰ	χρόνον ἔμελλεν ὁ Φιλίππου χερρόνησον
[7, 6]	σφίσιν ἡγεῖσθαι. ἐδήλωσαν δὲ καὶ	ἀνὰ	χρόνον· Λακεδαιμονίων γὰρ ἐς τὸν
[7, 18]	προγόνους ὑπάρχοντα ἦν· ἰδίᾳ δὲ	ἀνὰ	χρόνον Πατρεῖς διέβησαν ἐς Αἰτωλίαν
[7, 18]	τὸ μήνιμα τὸ ἐς Οἰνέα	ἀνὰ	χρόνον τοῖς Καλυδωνίοις ἐλαφρότερον γενέσθαι
[7, 25]	Αἰγαὶ πόλις· ἐκλειφθῆναι δὲ αὐτὴν	ἀνὰ	χρόνον ὑπὸ ἀσθενείας λέγουσι. τούτων
[7, 4]	οἱ παῖδας Ἄγελόν τε καὶ	Μέλανα·	ἀνὰ χρόνον δὲ καὶ Οἰνοπίωνα
[7, 4]	παῖδας Τάλον καὶ Εὐάνθην καὶ	Μέλανα	καὶ Σάλαγόν τε καὶ Ἀθάμαντα.
[7, 11]	εἶπε, πολλὰ δὲ καὶ ἔπραξεν	ὑπερήφανα,	Λακεδαιμονίους δὲ καὶ Ἀργείους τὸ
[7, 10]	λόγον οὐδένα ἐς αὐτοὺς παριείς·	ἕνα	δέ τινα ἐξ αὐτῶν ἄνδρα
[7, 13]	ἀποστείλαντι αὖθις Μετέλλῳ πρέσβεις ὡμολόγησε	μηδένα	ἐπάξειν Λακεδαιμονίοις πόλεμον, ἀλλὰ ἔστ´
[7, 15]	τε τῶν ἄλλων μήτε ἀποκτεῖναι	μηδένα	μήτε αἱρεῖν φεύγοντα ἀπηγόρευε· Πυθέαν
[7, 10]	τε Λυσάνδρου καλούμενοι ξένοι χρόνον	οὐδένα	ἀνίεσαν πατρίδας ἐγχειρίζοντες Λυσάνδρῳ τὰς
[7, 19]	ἔφθειρε, τῆς τε γῆς καρπὸν	οὐδένα	ἀποδιδούσης καὶ νόσοι σφίσιν οὐ
[7, 8]	Φιλίππῳ καὶ Μακεδόσι πόλεμον μὲν	οὐδένα	ἐπάξοντες ἅτε εἰρήνης πρότερον ἔτι
[7, 10]	καὶ ἱκεσίας ἐπιπεμπόντων λόγον ἐποιοῦντο	οὐδένα.	(ἑπτακαιδεκάτῳ δὲ ὕστερον ἔτει τριακοσίους
[7, 10]	ἐς τὴν κολακείαν οὔτε λόγον	οὐδένα	ἐς αὐτοὺς παριείς· ἕνα δέ
[7, 15]	μὲν φέροντα ἐς σύμβασιν προσίεντο	οὐδένα,	Ἡράκλειαν δὲ προσεκάθηντο πολιορκοῦντες οὐ
[7, 18]	ἐς τὴν πυράν. τρωθῆναι δὲ	οὐδένα	ὑπὸ τῶν θηρίων μνημονεύουσιν. ~(ἔστι
[7, 7]	ἄλλα τοῖς πράγμασι κατὰ τὰ	ἐπιτεταγμένα	ἐχρῆτο, τάδε δὲ οὐ κατὰ
[7, 21]	ἀγάλματα τοῦ λιμένος ἐγγυτάτω χαλκοῦ	πεποιημένα	Ἄρεως, τὸ δὲ Ἀπόλλωνος· καὶ
[7, 24]	ἄξιος. (ἔστι δὲ καὶ Ὁμήρῳ	πεποιημένα	ἐς Ἑλίκην καὶ τὸν Ἑλικώνιον
[7, 21]	παρὲξ ἢ ὁπόσα ὀνόματα ποιηταῖς	πεποιημένα	ἐστὶν ἐς ἐπῶν κόσμον καὶ
[7, 17]	μὲν τῷ τὰ ἐλεγεῖα γράψαντι	πεποιημένα	ἐστὶν ὡς υἱός τε ἦν
[7, 24]	καὶ ἄλλα Αἰγιεῦσιν ἀγάλματα χαλκοῦ	πεποιημένα,	Ζεύς τε ἡλικίαν παῖς καὶ
[7, 20]	ἔτι πρότερον ἢ Ἀλκαῖον γενέσθαι	πεποιημένα	ἦν Ὁμήρῳ βοῦς Ἀπόλλωνα Λαομέδοντος
[7, 5]	δὲ καὶ ἐς ἐπίδειξιν πλούτου	πεποιημένα.	Κλαζομενίοις δὲ λουτρά ἐστιν ἐν
[7, 22]	θεῶν, ἀγάλματα δέ σφισι πηλοῦ	πεποιημένα·	τούτοις κατὰ ἔτος ἑορτὴν ἄγουσιν,
[7, 19]	τῷ Θεσσαλῷ συμβάντα Εὐρυπύλῳ τὰ	εἰρημένα,	ἀλλὰ Εὐρύπυλον Δεξαμενοῦ παῖδα τοῦ
[7, 23]	ἐγὼ δὲ ἀποδέχεσθαι μὲν τὰ	εἰρημένα,	οὐδὲν δέ τι Φοινίκων μᾶλλον
[7, 4]	ἐστὶν ἐν τῇ συγγραφῇ τοιάδε	εἰρημένα,	Ποσειδῶνα ἐς τὴν νῆσον ἔρημον
[7, 24]	τὰ ἱερὰ Αἰγιεῦσίν ἐστι τὰ	εἰρημένα,	ὕδωρ ἄφθονον θεάσασθαί τε καὶ
[7, 11]	φρουράν σφισιν ἐξάγειν κατὰ τὰ	συγκείμενα	ἐροῦντας· Ἀθηναῖοι δὲ οὐδέτερα ἔφασαν
[7, 9]	Ῥώμην, ἐναντία ἐφιέντες ἢ Ῥωμαίοις	συγκείμενα	ἦν καὶ Ἀχαιοῖς· Ἀχαιῶν μὲν
[7, 22]	Ἀθηνᾶς καλούμενον τεῖχος. ἐς δὲ	λιμένα	Ἐρινεὸν ἐξ Ἀθηνᾶς τείχους παράπλους
[7, 26]	ὅτι καὶ ἐς τοῦτον τὸν	λιμένα	ὡρμίσαντο οἱ πλεύσαντες ἐπὶ τῆς
[7, 13]	γενέσθαι. (οἱ μὲν δὴ τὰ	ἐντεταλμένα	Δαμοκρίτῳ καὶ Ἀχαιοῖς ἐπήγγελλον ἐφθακόσιν
[7, 11]	Ἀχαιῶν. (ὁ μὲν δὴ τὰ	ἐντεταλμένα	ἐποίει, Ἀθηναίων δὲ ὁ δῆμος
[7, 25]	ἐπὶ δὲ παντὶ ἀστραγάλου σχήματι	γεγραμμένα	ἐν πίνακι ἐπίτηδες ἐξήγησιν ἔχει
[7, 23]	λέγω δὲ τὰ ὑπὸ Πατρέων	λεγόμενα.	καὶ ἤρα γὰρ καὶ ὕδωρ
[7, 18]	τὴν πρώτην ὁρμὴν τοῦ πυρὸς	βιαζόμενα	ἐς τὸ ἐκτός, τὰ δὲ
[7, 26]	διεσπασμένα τε καὶ ἄλλα ἀλλαχοῦ	μνημονευόμενα	ἤθροιζε, τότε αὐτὸν Πεισίστρατον ἢ
[7, 24]	ἐκριφῆναι, καὶ ὁπόσα διέστη τοίχων	συνερχόμενα	ἐς τὸ ἐξ ἀρχῆς· δοκοὶ
[7, 7]	γνώμην οἱ τὴν Ῥωμαίων ἐστὶν	εἰργασμένα·	Εὐβοέων γὰρ Ἑστίαιαν πόλιν καὶ
[7, 5]	ἄλλῳ πλούτῳ, δύο δὲ οὐκ	ἐξειργασμένα	Ἀπόλλωνος, τό τε ἐν Βραγχίδαις
[7, 24]	ὁμοίως, ἅτε ὑπὸ τῆς ἅλμης	λελυμασμένα.	~(τὸ δὲ τοῦ Ἱκεσίου μήνιμα
[7, 24]	προάγει, καὶ τούτων συνδεῖ τὰ	διεσπασμένα	μᾶλλον ἢ ἀνθρώπων τεκτόνων· ὁ
[7, 26]	δέ, ἡνίκα ἔπη τὰ Ὁμήρου	διεσπασμένα	τε καὶ ἄλλα ἀλλαχοῦ μνημονευόμενα
[7, 14]	ἐκκλησίαν· οἱ δὲ ὡς τὰ	ἐγνωσμένα	ἐπύθοντο ὑπὸ Ῥωμαίων, αὐτίκα ἐτρέποντο
[7, 24]	καὶ ἀστέρων ὤφθη σχήματα οὔτε	ἐγνωσμένα	ὑπὸ τῶν πρότερον καὶ μεγάλην
[7, 21]	τὴν θυσίαν ἄλλα ἐκ Δωδώνης	μεμαντευμένα	ἦν, ἡ μὲν ἱερείου τρόπον
[7, 1]	δεῖπνα Λακεδαιμονίοις ἐστὶ τὰ Φειδίτια	καλούμενα.	(Ἴωνας δὲ ἀφικομένους ἐς τὴν
[7, 23]	αὐτοὺς τὰ ἐς τὰς θυσίας	ἀναλούμενα	ἀπαιτεῖν· τοὺς δὲ οὐ γὰρ
[7, 22]	αὐτοῦ τὰ βοσκήματα ὀφείλει τίκτειν	ἄρρενα	ὡς τὰ πλείω συμβαίνει, καὶ
[7, 20]	πλὴν ἐσθῆτος, λίθου τὰ ἄλλα·	Ἀθηνᾶ	δὲ ἐλέφαντος εἴργασται καὶ χρυσοῦ.
[7, 23]	ἐστι δὲ Ζεύς τε καὶ	Ἀθηνᾶ·	θεοὺς δὲ σφᾶς καλοῦσιν ἐξ
[7, 20]	τε ἐπὶ θρόνου καὶ ἑστῶσα	Ἀθηνᾶ	παρὰ τὸν θρόνον, τῆς τε
[7, 14]	ἀναμένειν αὐτοὺς Ἀχαιῶν σύνοδον, ἐς	μῆνα	ἐσομένην ἕκτον· αὐτὸς δὲ οὐδὲν
[7, 16]	ἀποκτείνας δὲ αὐτοχειρὶ τὴν γυναῖκα,	ἵνα	δὴ μὴ γένοιτο αἰχμάλωτος, τελευτᾷ
[7, 3]	μὲν Λυσίμαχος ἀνάστατον τὴν πόλιν,	ἵνα	δὴ συντέλεια ἐς μέγεθος τῇ
[7, 9]	συνέδριον ἠξίουν συγκαλέσαι τοὺς Ἀχαιούς,	ἵνα	ἐν κοινῷ διδάξωσιν αὐτοὺς ἠπιώτερον
[7, 18]	πρὸς τῇ Ἀρόῃ βαλόμενος μείζονα,	ἵνα	ἐντός οἱ τοῦ περιβόλου καὶ
[7, 22]	εὖ ἔχουσα ἐπὶ τῷ θρόνῳ,	θεράπαινα	δὲ αὐτῇ προσέστηκε σκιάδιον φέρουσα·
[7, 23]	πόλις ποτὲ ᾠκεῖτο πρὸς αὐτῷ	Βολίνα.	παρθένου δὲ ἐρασθῆναι Βολίνης Ἀπόλλωνα,
[7, 18]	τὰς Πάτρας ἢ κατ´ ἄλλην	τινὰ	αἰτίαν ἐπανήγαγεν αὖθις ἐκ τῶν
[7, 13]	τῶν πολιτῶν καὶ οὐ γάρ	τινα	ἐκ τοῦ προσδοκωμένου κινδύνου Λακεδαιμονίοις
[7, 10]	Καλλικράτης ἐθελήσειεν αἰτιάσασθαι, ἀνάγεσθαι πάντα	τινὰ	ἐκεκύρωτο ἐς Ῥώμην· καὶ ἐγένοντο
[7, 16]	ἐς τὴν Κόρινθον παρελθεῖν, ὑποκαθῆσθαί	τινα	ἐντὸς τοῦ τείχους ὑποπτεύων ἐνέδραν·
[7, 10]	ἐς αὐτοὺς παριείς· ἕνα δέ	τινα	ἐξ αὐτῶν ἄνδρα οὐδαμῶς ἐς
[7, 7]	μὲν αὐτίκα, οἱ δὲ χρόνον	τινὰ	ἐπισχόντες· τοὺς δὲ καὶ ἐκτὸς
[7, 19]	ἀνθρώπῳ ψυχῆς ἐστιν ἀντάξιον κατορθῶσαί	τινα	ἐρασθέντα. (παύσασθαι δὲ οὕτω λέγονται
[7, 21]	πρὸς ταῖς Κυανέαις ἔσω ἐνιδόντα	τινὰ	ἐς τὴν πηγὴν ὁμοίως πάντα
[7, 26]	τότε αὐτὸν Πεισίστρατον ἢ τῶν	τινα	ἑταίρων μεταποιῆσαι τὸ ὄνομα ὑπὸ
[7, 19]	οὔτε μὴν οἱ Πατρεῖς ἄλλον	τινὰ	ἢ τὸν Εὐαίμονος ἔχουσιν Εὐρύπυλον
[7, 24]	κακῷ γε τοσούτῳ ῥᾳστώνην ἐνεῖναί	τινα	ἡγησώμεθα, ἐπειδὰν ὁμοῦ τῇ κινήσει
[7, 14]	ἔτυχον ἐπιδημοῦντες, συνήρπαζον δὲ πάντα	τινὰ	καὶ ὃν Λακεδαιμόνιον σαφῶς ὄντα
[7, 15]	ὑπ´ αὐτῶν κατὰ συγγένειαν δή	τινα	παλαιὰν ἐδέχθησαν· ὡς δὲ τοῖς
[7, 2]	Σαμίους, καὶ ἔσχον Ἐφέσιοι χρόνον	τινὰ	Σάμον καὶ τὰς προσεχεῖς νήσους·
[7, 26]	καὶ ὗς ἄγριοι· (εἰ δέ	τινα	τῶν ἐν Ἕλλησι πολισματίων ἀφθόνῳ
[7, 9]	ὁμοῦ τοῖς λόγοις καὶ μέμψιν	τινὰ	ὑπέτεινεν ἐς τοὺς Ῥωμαίους. Ἄππιος
[7, 19]	ὅστις τε ὢν καὶ καθ´	ἥντινα	αἰτίαν ἀφίκετο ἐς τὴν γῆν
[7, 17]	διδάσκονταί ποτε οἱ Ἀχαιοὶ καθ´	ἥντινα	αἰτίαν στεφάνου τοῦ Ὀλυμπίασιν ἡμάρτανον,
[7, 1]	ὁ λόγος μοι προδιηγησαμένῳ καθ´	ἥντινα	αἰτίαν τοῖς Λακεδαίμονα οἰκοῦσι καὶ
[7, 4]	μέντοι ἐκεῖνό γε εἴρηκε, καθ´	ἥντινα	αἰτίαν Χῖοι τελοῦσιν ἐς Ἴωνας.
[7, 5]	Τύρου τῆς Φοινίκης ἐξέπλευσε· καθ´	ἥντινα	δὲ αἰτίαν, οὐδὲ αὐτοὶ τοῦτο
[7, 3]	ἀνθρώπων ὄντες καὶ κατὰ αἰτίαν	ἥντινα	ἥκουσι λαμβάνει μὲν γυναῖκα τὴν
[7, 6]	βούλευμα· ἐπεὶ δὲ Γαλάται ναυσὶν	ὅντινα	δὴ τρόπον διαβεβήκεσαν ἐς τὴν
[7, 25]	τοῦ Κόδρου τὴν τελευτὴν καὶ	ὅντινα	ἐγένετο αὐτῷ τρόπον· οὐ γὰρ
[7, 10]	δὲ ἐκ τοῦ Ἀχαιῶν ἔθνους	ὅντινα	καὶ ἀναίτιον Καλλικράτης ἐθελήσειεν αἰτιάσασθαι,
[7, 24]	μεθέξοντας ἐν κοινῷ βουλῆς καθ´	ὅντινα	χρὴ τρόπον ἐπὶ ἀρχὴν τὴν
[7, 7]	τρία ὁπότε ὀλίγιστα καὶ ἔτι	πλέονα	ὀνόματα ἑκάστῳ τίθενται. τῷ δὲ
[7, 18]	τείχους πρὸς τῇ Ἀρόῃ βαλόμενος	μείζονα,	ἵνα ἐντός οἱ τοῦ περιβόλου
[7, 3]	Πρόμηθος δὲ ὕστερον τὸν ἀδελφὸν	Δαμασίχθονα	ἀποκτείνας ἔφυγεν ἐς Νάξον, καὶ
[7, 18]	τὰ ἀρχαιότατα μνημονεύοντές φασιν Εὔμηλον	αὐτόχθονα	οἰκῆσαι πρῶτον ἐν τῇ χώρᾳ,
[7, 17]	δένδρου λελωβημένου καὶ αὔου τὰ	πλείονα,	ἀνεβλάστησεν ἐκ τῆς Ἑλλάδος τὸ
[7, 19]	τὴν θέαν· τὰ μὲν δὴ	πλείονα	ἐμαίνετο, ὀλιγάκις δὲ ἐγίνετο ἐν
[7, 9]	κατηγόρουν τῶν Ἀχαιῶν. (τούτων δὲ	πλείονα	ἐνεκάλουν Ἀχαιοῖς Ἀρεὺς καὶ Ἀλκιβιάδας,
[7, 24]	τῶν σεισμῶν συμβαίνουσιν ἐπὶ χρόνον	πλείονα,	καὶ ὁ ἀὴρ παρὰ τὴν
[7, 4]	ὑπὸ τὰς ὠδῖνας τῆς νύμφης	χιόνα	ἐξ οὐρανοῦ πεσεῖν ἐς τὴν
[7, 17]	τοῦ Οἰβώτα ποιήσασι καὶ τὴν	εἰκόνα	ἀναθεῖσιν ἐς Ὀλυμπίαν Σώστρατος Πελληνεὺς
[7, 6]	τοῦ δὲ Ἀδράστου τούτου χαλκῆν	εἰκόνα	ἀνέθεσαν οἱ Λυδοὶ πρὸ ἱεροῦ
[7, 17]	Ὀλυμπίᾳ στεφανοῦν τοῦ Οἰβώτα τὴν	εἰκόνα.	~(σταδίους δὲ ὅσον τεσσαράκοντα προελθόντι
[7, 16]	δὲ οὐχ Ἑλλάδος, ἀλλὰ Ἀχαΐας	ἡγεμόνα	οἱ Ῥωμαῖοι, διότι ἐχειρώσαντο Ἕλληνας
[7, 7]	ἀποστέλλουσιν Ἀθηναίοις στρατιάν τε καὶ	ἡγεμόνα	Ὀτίλιον· τοῦτο γάρ οἱ τῶν
[7, 3]	μοῖρα ἐξ αὐτῶν πλανωμένη μετεπέμψατο	ἡγεμόνα	παρὰ Κολοφωνίων Πάρφορον, καὶ πόλιν
[7, 17]	τὴν δὲ ἀνὰ χρόνον ἀνεῖναι	δαίμονα	διπλᾶ ἔχοντα αἰδοῖα, τὰ μὲν
[7, 19]	τὴν γῆν, ξενικὸν ἅμα ἀγόμενος	δαίμονα,	τὰ ἐς τὴν θυσίαν τῆς
[7, 6]	τὴν ἐς Ἴλιον ἐπιστρατείαν Ἀγαμέμνονος	Λακεδαίμονα	ἔτι καὶ Ἄργος οἰκοῦντες μεγίστη
[7, 20]	ναὸς Λιμνάτιδος. (ἐχόντων δὲ ἤδη	Λακεδαίμονα	καὶ Ἄργος Δωριέων, ὑφελέσθαι Πρευγένην
[7, 1]	προδιηγησαμένῳ καθ´ ἥντινα αἰτίαν τοῖς	Λακεδαίμονα	οἰκοῦσι καὶ Ἄργος πρὸ τῆς
[7, 13]	Ἀχαιοῖς ἐπήγγελλον ἐφθακόσιν ἔξοδον ἐπὶ	Λακεδαίμονα	πεποιῆσθαι καὶ ἑώρων γὰρ {τὰ}
[7, 10]	τὴν Φιλίππου βασιλείαν τοῦ Ἀμύντου	Λακεδαίμονα	πόλεων μόνην οὐ προδοθεῖσαν τῶν
[7, 17]	τὴν νῆσον ἐς τὰ μάλιστα	εὐδαίμονα	ἀντὶ Ἑλλάδος σφίσιν ἀντέδωκεν. ἀπιδόντι
[7, 5]	μὲν οἱ Ἐρυθραῖοι πόνον, οὐκ	ἐλάσσονα	δὲ ἔσχον οἱ Χῖοι ποιούμενοι
[7, 1]	ἔτι αὐτῷ τάφος, ἔνθα τὰ	δεῖπνα	Λακεδαιμονίοις ἐστὶ τὰ Φειδίτια καλούμενα.
[7, 27]	Πουλυδάμαντα δεύτερα τότε ἐς τὸν	ἀγῶνα	ἀφῖχθαι τὸν Ὀλυμπικὸν παρὰ βασιλέως
[7, 27]	δὲ ἄγαλμα χαλκοῦ πεποίηται· καὶ	ἀγῶνα	ἐπιτελοῦσι Θεοξένια τῷ Ἀπόλλωνι, τιθέντες
[7, 24]	παραθαλάσσια ἀφίκοντο τῆς Ἀσίας, σέβεσθαι	Ποσειδῶνα	Ἑλικώνιον· καὶ Μιλησίοις τε ἰόντι
[7, 4]	ἐν τῇ συγγραφῇ τοιάδε εἰρημένα,	Ποσειδῶνα	ἐς τὴν νῆσον ἔρημον οὖσαν
[7, 21]	ὕμνων ἐποίησεν, εἶναί φησι τὸν	Ποσειδῶνα	ἵππων τε δωτῆρα νεῶν τ´
[7, 4]	τὴν γῆν, καὶ ἀπὸ τούτου	Ποσειδῶνα	τῷ παιδὶ ὄνομα θέσθαι Χίον·
[7, 24]	ἐς Ἑλίκην καὶ τὸν Ἑλικώνιον	Ποσειδῶνα.	χρόνῳ δὲ ὕστερον Ἀχαιοῖς τοῖς
[7, 1]	πολεμησάντων Ἀθηναίοις Ἐλευσινίων καὶ Ἀθηναίων	Ἴωνα	ἐπαγαγομένων ἐπὶ ἡγεμονίᾳ τοῦ πολέμου,
[7, 1]	γυναῖκα αὐτῷ διδοὺς καὶ αὐτὸν	Ἴωνα	ἐπὶ τῇ ἀρχῇ παῖδα ποιούμενος.
[7, 1]	λαβεῖν καὶ παῖδας Ἀχαιὸν καὶ	Ἴωνα	ἔσχεν ἐξ αὐτῆς. ἀποθανόντος δὲ
[7, 4]	Ἰώνων. τοσαῦτα εἰρηκότα ἐς Χίους	Ἴωνα	εὕρισκον· οὐ μέντοι ἐκεῖνό γε
[7, 4]	Μέλανα· ἀνὰ χρόνον δὲ καὶ	Οἰνοπίωνα	ἐς τὴν Χίον κατᾶραι ναυσὶν
[7, 18]	λόγῳ μου καὶ ἐλεγεῖον ἐς	Εὐρυτίωνα	Κένταυρον ὑπὸ Ἑρμησιάνακτος πεποιημένον· ἀνὰ
[7, 6]	ἐπιχωρίων Πατρεῦσιν ἐξηγητὴς τὸν παλαιστὴν	Χίλωνα	Ἀχαιῶν μόνον μετασχεῖν ἔφασκε τοῦ
[7, 20]	βοός. (βουσὶ γὰρ χαίρειν μάλιστα	Ἀπόλλωνα	Ἀλκαῖός τε ἐδήλωσεν ἐν ὕμνῳ
[7, 23]	ὁμοίως ζῴοις ἐπιτήδειον πρὸς ὑγίειαν,	Ἀπόλλωνα	δὲ ἥλιον, καὶ αὐτὸν ὀρθότατα
[7, 23]	καὶ Ἀσκληπιῷ πατέρα μὲν σφᾶς	Ἀπόλλωνα	ἐπιφημίζειν, θνητὴν δὲ γυναῖκα οὐδεμίαν
[7, 26]	ἂν καὶ ἐν Αἰγείρᾳ τὸν	Ἀπόλλωνα	ἔργον εἶναι τοῦ αὐτοῦ Φλιασίου
[7, 20]	γενέσθαι πεποιημένα ἦν Ὁμήρῳ βοῦς	Ἀπόλλωνα	Λαομέδοντος ἐπὶ μισθῷ νέμειν· Ποσειδῶνι
[7, 23]	Βολίνα. παρθένου δὲ ἐρασθῆναι Βολίνης	Ἀπόλλωνα,	τὴν δὲ φεύγουσαν ἐς τὴν
[7, 17]	τοῦ δώρου· Οὐεσπασιανοῦ γὰρ μετὰ	Νέρωνα	ἄρξαντος ἐς ἐμφύλιον στάσιν προήχθησαν,
[7, 17]	αὐξανόμενον. (χρόνῳ δὲ ὕστερον ἐς	Νέρωνα	ἡ βασιλεία περιῆλθεν ἡ Ῥωμαίων,
[7, 27]	τὰ μάλιστα ἄγουσιν ἐν τιμῇ.	Χαίρωνα	δὲ δύο ἀνελόμενον πάλης νίκας
[7, 11]	τὸν Γάλλον καὶ Αἰτωλῶν οἱ	Πλευρῶνα	οἰκοῦντες, συντελείας τῆς ἐς Ἀχαιοὺς
[7, 22]	οὐκ ἔχων πω γένειά ἐστι	χιτῶνα	ἐνδεδυκὼς καὶ χλαμύδα ἐπὶ τῷ
[7, 20]	μὲν ἄλλον χρόνον ἔχουσιν ἐν	Μεσόᾳ,	ὅτι καὶ ἐξ ἀρχῆς ὑπὸ
[7, 23]	ἕτερος Μειγανίτας, ἐς θάλασσαν ῥέοντες.	στοὰ	δὲ τῆς πόλεως πλησίον ἐποιήθη
[7, 21]	καὶ πόδες, ξύλου δὲ τὰ	λοιπὰ	εἴργασται. (ἔστι δέ σφισι καὶ
[7, 3]	δέ σφισιν ἔς τε τὰ	λοιπά	ἐστιν εὐδαίμων καὶ λουτρὰ παρέχεται
[7, 26]	Πέλληνος· Φόρβαντος δὲ εἶναι τοῦ	Τριόπα	παῖδα αὐτὸν λέγουσιν. (Αἰγείρας δὲ
[7, 1]	καὶ ἔγνω γὰρ τὸν πρεσβύτατον	Κέκροπα	βασιλέα εἶναι οἱ λοιποὶ τοῦ
[7, 15]	ἔταξεν Ἀλκαμένην. ἀπεστέλλοντο δὲ ἐς	Μέγαρα	φρουρά τε εἶναι Μεγαρεῦσι τοῦ
[7, 18]	ἀγάλματα ἔκ τε Αἰτωλίας καὶ	παρὰ	Ἀκαρνάνων, τὰ μὲν πολλὰ ἐς
[7, 25]	μὲν ἥμισυ ἐς Μακεδονίαν καταφεύγουσι	παρὰ	Ἀλέξανδρον, ᾧ Μαρδόνιος ὁ Γωβρύου
[7, 27]	ἐν Πελλήνῃ, δῶρον τὸ ἐπιφθονώτατον	παρὰ	Ἀλεξάνδρου τοῦ Φιλίππου λαβών, τύραννος
[7, 19]	θεοῦ παρθένος, ἐς ὃ ἀποστέλλεσθαι	παρὰ	ἄνδρα ἔμελλε. (λέγουσιν οὖν συμβῆναί
[7, 16]	ὑπὲρ Καΐκου Φιλοποίμην στρατιώτας ἄγων	παρὰ	Ἀττάλου. (Μόμμιος μὲν δὴ τῶν
[7, 10]	Ξένων οὗτος οὐκ ἐλαχίστου λόγου	παρὰ	Ἀχαιοῖς οὕτως" ἔφη κατὰ τὴν
[7, 8]	αὐτός τε προσεκάθητο πολιορκῶν καὶ	παρὰ	Ἀχαιοὺς ἅμα ἀποστέλλων ἐπήγγελλέ σφισιν
[7, 12]	ὠφελείας σφίσιν οὐ γενομένης τῆς	παρὰ	Ἀχαιῶν, ὅμως ὑπὸ Μεναλκίδα τὰ
[7, 27]	τὸν ἀγῶνα ἀφῖχθαι τὸν Ὀλυμπικὸν	παρὰ	βασιλέως τοῦ Περσῶν ἀνασωθέντα οἴκαδε.
[7, 9]	οἱ Ἀχαιοὶ καὶ ἀποθανόντος Νάβιδος	παρὰ	γνώμην Λακεδαιμονίων τοῦ δήμου κατάγουσιν
[7, 26]	τὸ κέρας φέρουσα τὸ Ἀμαλθείας·	παρὰ	δὲ αὐτὴν Ἔρως πτερὰ ἔχων
[7, 22]	χλαμύδα ἐπὶ τῷ χιτῶνι φοινικῆν·	παρὰ	δὲ αὐτὸν οἰκέτης ἀκόντια ἔχων
[7, 22]	Σιμύλον· καλεῖται μὲν δὴ Ἀγοραῖος,	παρὰ	δὲ αὐτῷ καὶ χρηστήριον καθέστηκε.
[7, 11]	προαχθείσαις, κριθείσαις δὲ καὶ ὕστερον	παρὰ	δικαστῇ κοινῷ Φιλίππῳ τῷ Ἀμύντου,
[7, 17]	οἷα Ἄττην ἔδρασε, καί οἱ	παρὰ	Διὸς εὕρετο μήτε σήπεσθαί τι
[7, 3]	ἐν Ἰωνίᾳ πόλεων ὅσους δὴ	παρὰ	ἑκάστων ἐπεισήγαγεν Ἐρυθραίοις συνοίκους. (Κλαζομενίοις
[7, 7]	ἀρχήν, ὡς ἀφίκετο ἐς ἄνδρας,	παρὰ	ἑκόντος Ἀντιγόνου λαβὼν φόβον τοῖς
[7, 3]	βασιλέας τοῦ Κοδριδῶν λάβωσιν, οὕτω	παρὰ	Ἐρυθραίων καὶ ἐκ Τέω Δεοίτην
[7, 3]	ἐξ αὐτῶν πλανωμένη μετεπέμψατο ἡγεμόνα	παρὰ	Κολοφωνίων Πάρφορον, καὶ πόλιν κτίσαντες
[7, 3]	πολέμῳ, κατὰ δὲ ὁμολογίαν λαμβάνουσι	παρὰ	Κυμαίων· Ἰώνων δὲ οὐ δεχομένων
[7, 4]	ἐς Ἴνυκον Σικελῶν πόλιν ἀφικνεῖται	παρὰ	Κώκαλον, καὶ πολέμου παρέσχε τοῖς
[7, 10]	κατειλήφει πρότερον Ἕλληνας· οὐδὲ γὰρ	{παρὰ}	Μακεδόνων οἱ ἰσχύσαντες μέγιστον, Φίλιππος
[7, 4]	ἐπιστάμενος τὰ οἴκοι νόμιμα ἑκουσίως	παρὰ	Μίνω ἔφυγεν ἐς Κρήτην, καὶ
[7, 16]	τῆς φυγῆς, κἂν εὕρασθαί τι	παρὰ	Μομμίου οἱ Ἀχαιοὶ φιλάνθρωπον ἐδυνήθησαν,
[7, 7]	Ἄρατον καὶ Ἀχαιοὺς πρὸς Δύμῃ	παρὰ	πολύ τε ἐκράτησεν ἐλθόντας ἐς
[7, 11]	πρεσβείαν ἐπὶ σφῶν αὐτῶν ἰδίᾳ	παρὰ	Ῥωμαίους ἀποστεῖλαι, ἐπετράπη δὲ ὑπὸ
[7, 12]	ἄνευ τοῦ κοινοῦ τοῦ Ἀχαιῶν	παρὰ	Ῥωμαίους ἰδίᾳ πρεσβείαν ἀποστέλλειν. (πόλεμός
[7, 8]	μέντοι τοῦ λόγου τὸ εὐπρεπὲς	παρὰ	Ῥωμαίων εὕρητο εἰρήνην δεήσεσί τε
[7, 16]	ἐκτῖσαι. τούτων μὲν δὴ ἄφεσιν	παρὰ	Ῥωμαίων εὕροντο Ἕλληνες, ἡγεμὼν δὲ
[7, 14]	ἔτυχον γὰρ τότε ἤδη οἱ	παρὰ	Ῥωμαίων ἥκοντες τὰ Λακεδαιμονίων καὶ
[7, 15]	τοῦ προτέρου σφίσιν ἀπειθείας οὐδεμίαν	παρὰ	Ῥωμαίων ὑπισχνεῖτο ὀργὴν γενήσεσθαι. ἅμα
[7, 16]	πρὶν ἢ καὶ συμβούλους ἀποσταλῆναι	παρὰ	Ῥωμαίων· ὡς δὲ ἀφίκοντο οἱ
[7, 4]	ὁ δὲ Σμῖλις, ὅτι μὴ	παρὰ	Σαμίους καὶ ἐς τὴν Ἠλείαν,
[7, 5]	ἔσχον οἱ Χῖοι ποιούμενοι σπουδὴν	παρὰ	σφᾶς καταγαγεῖν ἑκάτεροι τὸ ἄγαλμα·
[7, 5]	ἐκ τῶν τριχῶν τὴν σχεδίαν	παρὰ	σφᾶς κατάξειν. αἱ μὲν δὴ
[7, 7]	οἰκείοις προδιδόναι κέρδεσι. προπίνειν δὲ	παρὰ	τὰ συμπόσια ἐπὶ δεξιότητι καὶ
[7, 15]	περὶ ἀκμὴν σίτου. ~(Ῥωμαῖοι δὲ	παρά	τε τῶν ἀνδρῶν διδαχθέντες οὓς
[7, 20]	στεφάνους μὲν τῶν ἀσταχύων ἀποτίθενται	παρὰ	τῇ θεῷ, λουσάμενοι δὲ τῷ
[7, 9]	τότε οὖν ἀναβεβηκότες καὶ οὗτοι	παρὰ	τὴν βουλὴν προθυμότατα ἐνέκειντο Ἀχαιοῖς·
[7, 24]	χρόνον πλείονα, καὶ ὁ ἀὴρ	παρὰ	τὴν ἑκάστοτε τοῦ ἔτους ὥραν
[7, 9]	γὰρ εἴρητο ἀπὸ τοῦ κοινοῦ	παρὰ	τὴν Ῥωμαίων βουλὴν ἀπιέναι πρέσβεις,
[7, 24]	δρῶσι δὲ ἄλλα τοιαῦτα· λαμβάνοντες	παρὰ	τῆς θεοῦ πέμματα ἐπιχώρια ἀφιᾶσιν
[7, 3]	Ῥάκιον· ὁ δὲ μανθάνει γὰρ	παρὰ	τῆς Μαντοῦς οἵτινές τε ἀνθρώπων
[7, 9]	ἐφ´ ὅτῳ ποιεῖται τὴν πρόσοδον	παρὰ	τῆς Ῥωμαίων βουλῆς ἔχει δόγμα.
[7, 12]	λόγον, ψυχαγωγῶν δὲ αὐτοὺς ἔφασκε	παρὰ	τῆς Ῥωμαίων σφίσιν ἐφεῖσθαι βουλῆς
[7, 24]	παρέχεται τοῦ ἡλίου τὴν χρόαν	παρὰ	τὸ εἰωθὸς ἤτοι ἐς τὸ
[7, 10]	μέν σφισι δισχιλίων, ὡς ἐκρατήθησαν,	παρὰ	τὸ ἔργον, χιλίων δὲ φονευθέντων·
[7, 2]	ὁδὸν τὴν ἐκ τοῦ ἱεροῦ	παρὰ	τὸ Ὀλυμπιεῖον καὶ ἐπὶ πύλας
[7, 15]	Ἀλκαμένην καὶ αὐτίκα ἐς Κόρινθον	παρὰ	τὸ στρατόπεδον τὸ Ἀχαιῶν ᾤχοντο
[7, 20]	ἐπὶ θρόνου καὶ ἑστῶσα Ἀθηνᾶ	παρὰ	τὸν θρόνον, τῆς τε Ἥρας
[7, 15]	πόλιν, Μέτελλος δὲ ὡς ἀφίκετο	παρὰ	τὸν ἰσθμόν, ἐπεκηρυκεύετο καὶ τότε
[7, 15]	διὰ Θεσσαλίας τὴν πορείαν καὶ	παρὰ	τὸν Λαμιακὸν ποιούμενος κόλπον. Κριτόλαος
[7, 21]	τῆς παρθένου, ἐκομίζετο ἱκέτης ἤδη	παρὰ	τοῦ Διονύσου τὸ ἄγαλμα. ὁ
[7, 6]	εἶναι· Ἀθηναίοις δὲ εὔνοια μὲν	παρὰ	τοῦ Ἑλληνικοῦ τῶν ἔργων μάλιστα
[7, 25]	ἡλικίας μάλιστα τῆς Ἀφείδαντος ἀφίκετο	παρὰ	τοῦ ἐν Δωδώνῃ Διὸς τὰ
[7, 19]	Ἡρακλεῖ στρατεύσαντα ἐς Ἴλιον λαβεῖν	παρὰ	τοῦ Ἡρακλέους τὴν λάρνακα· τὰ
[7, 27]	καλούμενον Κῦρος, καὶ ἰάματα ἀνθρώποις	παρὰ	τοῦ θεοῦ γίνεται. ὕδωρ δὲ
[7, 4]	ἆθλον λαβεῖν αὐτὸν ἐπὶ ἀνδραγαθίᾳ	παρὰ	τοῦ κοινοῦ φησι τοῦ Ἰώνων.
[7, 19]	ὑπηγάγετο τὴν παρθένον, ἐμνᾶτο αὐτὴν	παρὰ	τοῦ πατρός. ἕπεται δέ πως
[7, 15]	τὴν Ἑλλάδα ἀφῖχθαι. (ἀγγέλους οὖν	παρὰ	τοὺς Ἀχαιοὺς ἀπέστελλεν, ἀφιέναι κελεύων
[7, 25]	ῥέων Ἀχαιοὺς τοὺς ταύτῃ παρέξεισι.	παρὰ	τούτους σύνοικοι Μυκηναῖοι κατὰ συμφορὰν
[7, 25]	λαβὼν ἀστραγάλους οἱ δὲ ἄφθονοι	παρὰ	τῷ Ἡρακλεῖ κεῖνται τέσσαρας ἀφίησιν
[7, 4]	ἐν τῇ νήσῳ τὴν θεὸν	παρὰ	τῷ Ἰμβράσῳ ποταμῷ καὶ ὑπὸ
[7, 18]	Ἀχαιῶν πόλις ποτὲ Ὤλενος ᾠκεῖτο	παρὰ	τῷ Πείρῳ. ὁπόσοι δὲ ἐς
[7, 19]	ἐθέλοντι ἐθέλουσαν ἄγεσθαι Κομαιθὼ οὔτε	παρὰ	τῶν ἑαυτοῦ γονέων οὔτε παρὰ
[7, 15]	Ἀχαϊκὸν συντελεῖν. (τότε δὲ ὡς	παρὰ	τῶν κατασκόπων ἐπυνθάνετο ὁ Κριτόλαος
[7, 19]	παρὰ τῶν ἑαυτοῦ γονέων οὔτε	παρὰ	τῶν Κομαιθοῦς ἥμερον ἀπήντησεν οὐδέν.
[7, 11]	ἐς Ὠρωπὸν καὶ ὁμήρους λαβεῖν	παρὰ	Ὠρωπίων Ἀθηναίους· ἢν δὲ αὖθις
[7, 27]	ἱδρύσασθαι δὲ αὐτὸ Μύσιόν φασιν	ἄνδρα	Ἀργεῖον, ἐδέξατο δὲ οἴκῳ Δήμητρα
[7, 6]	περὶ Λάμιαν. (οἶδα δὲ καὶ	ἄνδρα	αὐτὸς Λυδὸν Ἄδραστον ἰδίᾳ καὶ
[7, 14]	πόλεμον ἄρασθαι. (τὸ μὲν δὴ	ἄνδρα	βασιλέα καὶ πόλιν ἀνελέσθαι πόλεμον
[7, 11]	ὑποσχεῖν δίκην. ~(Ῥωμαῖοι δὲ αὖθις	ἄνδρα	ἐκ τῆς βουλῆς καταπέμπουσιν ἐς
[7, 19]	παρθένος, ἐς ὃ ἀποστέλλεσθαι παρὰ	ἄνδρα	ἔμελλε. (λέγουσιν οὖν συμβῆναί ποτε
[7, 25]	ἐν δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ καὶ	ἄνδρα	εὑρήσεις ἐπὶ τῷ μνήματι ἵππῳ
[7, 22]	αὐτῶν οὐκ εἴχομεν· ταφῆναι δὲ	ἄνδρα	καὶ γυναῖκα ἐν κοινῷ παρίστατο
[7, 10]	ἕνα δέ τινα ἐξ αὐτῶν	ἄνδρα	οὐδαμῶς ἐς δικαιοσύνην πρόθυμον, τοῦτον
[7, 10]	ἐς δικαιοσύνην πρόθυμον, τοῦτον τὸν	ἄνδρα	προσεποιήσατο ὁ Καλλικράτης ἐς τοσοῦτον
[7, 24]	τὴν χώραν ἐμβολαὶ περιτρέπουσαι τὰ	δένδρα,	καί που καὶ ἐν τῷ
[7, 5]	Κολοφωνίων ἄλσος τε τοῦ Ἀπόλλωνος,	δένδρα	μελίαι, καὶ οὐ πόρρω τοῦ
[7, 27]	δὲ ἄλσος ἐν τῷ Μυσαίῳ,	δένδρα	ὁμοίως τὰ πάντα, καὶ ὕδωρ
[7, 23]	οὐδεμίαν μητέρα· (Ἀσκληπιὸν μὲν γὰρ	ἀέρα	γένει τε ἀνθρώπων εἶναι καὶ
[7, 27]	ἀγάλματος τῷ βάθρῳ, καὶ τὸν	ἀέρα	ἐκ τοῦ ἀδύτου νότιόν τε
[7, 18]	δὲ καὶ ἐς τὰ ἄλλα	γέρα	σφίσιν, ὁπόσα τοῖς ἀποίκοις νέμειν
[7, 25]	Αἰγὰς δῶρ´ ἀνάγουσι" δῆλον ὡς	γέρα	τοῦ Ποσειδῶνος ἐπ´ ἴσης ἔν
[7, 24]	αἰγιαλός, ἐν ᾧ καὶ τὰ	ἱερὰ	Αἰγιεῦσίν ἐστι τὰ εἰρημένα, ὕδωρ
[7, 26]	ἔστιν ἐν τούτοις. θεῶν δὲ	ἱερὰ	Διονύσου καὶ Ἀρτέμιδός ἐστιν· ἡ
[7, 21]	δὲ πρὸς τῷ ἄλσει καὶ	ἱερὰ	δύο ἐστὶ Σαράπιδος· ἐν δὲ
[7, 15]	ἄκρα ἀνέφευγον. (Μέτελλος δὲ οὔτε	ἱερὰ	ἐμπιπράναι θεῶν οὔτε οἰκοδομήματα καθαιρεῖν
[7, 21]	οὐ πολὺ ἀπωτέρω τοῦ Ποσειδῶνος	ἱερά	ἐστιν Ἀφροδίτης· τὸ δὲ ἕτερον
[7, 5]	ἡ χώρα, ἔχει δὲ καὶ	ἱερὰ	οἷα οὐχ ἑτέρωθι, πρῶτον μὲν
[7, 20]	ἐστὶ καὶ ἄλλα τοῖς Πατρεῦσιν	ἱερά·	πεποίηται δὲ ταῦτα οὐκ ἐν
[7, 23]	προσταχθῆναί φασιν, ἑκάστῃ τοῖς ἀγάλμασιν	ἡμέρᾳ	θύειν· αὐτοὶ δὲ σόφισμα εὑρόντες
[7, 16]	τείχους ὑποπτεύων ἐνέδραν· τρίτῃ δὲ	ἡμέρᾳ	μετὰ τὴν μάχην ᾕρει τε
[7, 27]	ἐνταῦθα ἡμερῶν ἑπτά· (τρίτῃ δὲ	ἡμέρᾳ	τῆς ἑορτῆς ὑπεξίασιν οἱ ἄνδρες
[7, 25]	ἐν τῇ νυκτί, ἅμα δὲ	ἡμέρᾳ	τούς τε ἑαυτῶν ἀπεληλυθότας αἰσθάνονται
[7, 17]	ἀπέκοψε δὲ καὶ ὁ τὴν	θυγατέρα	αὐτῷ διδούς· Ἄγδιστιν δὲ μετάνοια
[7, 25]	τὸ ὄνομα ἀπὸ γυναικὸς Βούρας,	θυγατέρα	δ´ αὐτὴν Ἴωνος τοῦ Ξούθου
[7, 1]	ἀγγέλους ἔπεμπεν ὁ Σελινοῦς, τὴν	θυγατέρα	Ἑλίκην, ἣ μόνη οἱ παῖς
[7, 4]	καὶ Σάμον καὶ Ἀλιθέρσην καὶ	θυγατέρα	ἐπ´ αὐτῷ Παρθενόπην, Παρθενόπης δὲ
[7, 1]	ὁ δὲ ἐς Ἀθήνας φυγὼν	θυγατέρα	Ἐρεχθέως ἠξιώθη λαβεῖν καὶ παῖδας
[7, 4]	καλουμένων Λελέγων· Ἀγκαίῳ δὲ τὴν	θυγατέρα	τοῦ ποταμοῦ λαβόντι τοῦ Μαιάνδρου
[7, 17]	ἀμυγδαλῆ εἶχεν ὡραῖον τὸν καρπόν,	θυγατέρα	τοῦ Σαγγαρίου ποταμοῦ λαβεῖν φασι
[7, 24]	ἔτος ἱερεῖς αἱρετοὶ γίνονται, καὶ	ἑκάτερα	τῶν ἀγαλμάτων ἐπὶ ταῖς οἰκίαις
[7, 5]	ἐπὶ θρόνου καὶ ἠλακάτην ἐν	ἑκατέρᾳ	τῶν χειρῶν ἔχει καὶ ἐπὶ
[7, 4]	τὸν Προκλέους, βασιλεύοντα μετὰ τὸν	πατέρα	ἐν Σάμῳ, καὶ μάχῃ νικήσαντες
[7, 23]	ἥλιον, καὶ αὐτὸν ὀρθότατα Ἀσκληπιῷ	πατέρα	ἐπονομάζεσθαι, ὅτι ἐς τὸ ἁρμόζον
[7, 26]	αὐτῷ πένθος ἀποκοσμοῦνται καὶ τὸν	πατέρα	ἐπονομάζουσιν οἱ ἐπιχώριοι Συμπαθῆ, ἅτε
[7, 5]	γε τῇ ἐν Ῥαμνοῦντι θεῷ	πατέρα	λέγουσιν εἶναι Ὠκεανόν. (Ἴωσι δὲ
[7, 23]	βέλτιον καὶ δὴ καὶ Ἀσκληπιῷ	πατέρα	μὲν σφᾶς Ἀπόλλωνα ἐπιφημίζειν, θνητὴν
[7, 23]	ἔρριψε τὸ δρέπανον, ᾧ τὸν	πατέρα	Οὐρανὸν ἐλυμήνατο· ἐπὶ τούτῳ δὲ
[7, 4]	Χίον· συγγενέσθαι δὲ αὐτὸν καὶ	ἑτέρᾳ	νύμφῃ, καὶ γενέσθαι οἱ παῖδας
[7, 22]	μάντευμα ἡγεῖται. (τοιαύτη καὶ Αἰγυπτίοις	ἑτέρα	περὶ τοῦ Ἄπιδος τὸ ἱερὸν
[7, 11]	τὰ συγκείμενα ἐροῦντας· Ἀθηναῖοι δὲ	οὐδέτερα	ἔφασαν ποιήσειν, ἀνθρώπων γὰρ τῶν
[7, 23]	ἐπιφημίζειν, θνητὴν δὲ γυναῖκα οὐδεμίαν	μητέρα·	(Ἀσκληπιὸν μὲν γὰρ ἀέρα γένει
[7, 5]	Νεμέσεις νομίζουσιν ἀντὶ μιᾶς καὶ	μητέρα	αὐταῖς φασιν εἶναι Νύκτα, ἐπεὶ
[7, 12]	καὶ τοῖς ἐκ Ῥώμης πρέσβεσι	σχολαιτέρα	πως ἐγίνετο ἡ ὁδός, ὥστε
[7, 11]	ὅρων τῆς χώρας τὰ μὲν	παλαιότερα	ἐς οὐκ ἀφανῆ πόλεμον καὶ
[7, 22]	ὄνομα ἐπιλέγοντες. τὰ δὲ ἔτι	παλαιότερα	καὶ τοῖς πᾶσιν Ἕλλησι τιμὰς
[7, 24]	τοῦ ἱερωμένου. τὰ δὲ ἔτι	παλαιότερα	προεκέκριτο ἐκ τῶν παίδων ἱερᾶσθαι
[7, 27]	δὲ ὀνομαζόμενον Ποσείδιον τὰ μὲν	ἀρχαιότερα	ἦν δῆμος, ἔρημον δὲ ἐφ´
[7, 2]	δὲ καὶ Διόνυσον τὰ ἔτι	ἀρχαιότερα,	ἱκέτιδες ἐνταῦθα ἐλθοῦσαι· οὐ μὴν
[7, 17]	καλεῖ τὴν πόλιν· τὰ γὰρ	ἀρχαιότερα	ὀνόματα ἐς ποίησιν ἐπάγεσθαι τῶν
[7, 17]	Πατρεῦσιν. (ἐκαλεῖτο δὲ τὰ μὲν	ἀρχαιότερα	Πάλεια· ἐχόντων δὲ ἔτι Ἰώνων
[7, 19]	αὐτῶν θάνατοι πλείονες ἢ τὰ	πρότερα	ἐγίνοντο. (καταφυγόντων δὲ αὐτῶν ἐπὶ
[7, 25]	τούτου, οὐ μὴν οὐδὲ τὰ	πρότερα	ἔσται πλέον ἢ ἑνὸς ἀνδρὸς
[7, 12]	ἐνίκησε γνώμη δοκίμου καὶ τὰ	πρότερα	ὄντος, ἀπὸ δὲ τῆς παραινέσεως
[7, 23]	ἐσελθόντων ἐν ἀριστερᾷ, χαλκοῦ μὲν	ἀμφότερα,	τὸ δὲ οὐκ ἔχον πω
[7, 26]	Ἀμαλθείας· παρὰ δὲ αὐτὴν Ἔρως	πτερὰ	ἔχων ἐστίν, ἐθέλει δὲ σημαίνειν
[7, 15]	Ἀθηναίοις τὰ ἐς Γαλάτας οὐδὲν	ἀφανέστερα	ἐκείνων τολμήματα. (ὑποφεύγοντας δὲ Κριτόλαον
[7, 25]	καὶ ἐς τὸ ἔπειτα ἐγένετο	ἐπιφανεστέρα	διὰ τὴν συνοίκησιν τῶν Μυκηναίων.
[7, 3]	ἐκ Κολοφῶνος ἰόντι ἐστὶν ἐν	ἀριστερᾷ	τῆς ὁδοῦ, διαβάντι τὸν Καλάοντα
[7, 3]	τάφος ἰόντι ἐς Κλάρον ἐν	ἀριστερᾷ	τῆς ὁδοῦ. (Λεβεδίοις δὲ ἐποίησε
[7, 2]	οὐ πόρρω τῶν πυλῶν ἐν	ἀριστερᾷ	τῆς ὁδοῦ· τὸ δὲ ἱερὸν
[7, 23]	τέμενος καὶ ἀγάλματα ἐσελθόντων ἐν	ἀριστερᾷ,	χαλκοῦ μὲν ἀμφότερα, τὸ δὲ
[7, 2]	τὴν Ἰώνων ἐσοίκησιν, πολλῷ δὲ	πρεσβύτερα	ἔτι ἢ κατὰ Ἴωνας τὰ
[7, 21]	ἐς σωτηρίαν εὑρίσκετο ἡ παρθένος,	δεύτερα	ἐπὶ τοὺς θρεψαμένους καταφεύγει· ἁμαρτάνουσα
[7, 25]	καὶ ὁδεύσαντι οὐκ ἐπὶ πολὺ	δεύτερα	ἔστιν ἐς Βοῦραν ἀποτραπέσθαι· θαλάσσης
[7, 27]	ἐν Ὀλυμπίᾳ· τὸν δὲ Πουλυδάμαντα	δεύτερα	τότε ἐς τὸν ἀγῶνα ἀφῖχθαι
[7, 25]	ἀφίκοντο ἐς τὴν Κερύνειαν, καὶ	δυνατωτέρα	τε ἡ Κερύνεια οἰκητόρων πλήθει
[7, 23]	τὰ ὑπὸ Πατρέων λεγόμενα. καὶ	ἤρα	γὰρ καὶ ὕδωρ γενόμενος Ἀργυρᾶς,
[7, 21]	ἐπέλαβεν ἄδικα ἐξ ἔρωτος παθεῖν.	ἤρα	μὲν Καλλιρόης παρθένου· ὁπόσον δὲ
[7, 19]	πατρός. ἕπεται δέ πως τῷ	γήρᾳ	τά τε ἄλλα ὡς τὸ
[7, 2]	τὴν νῦν μὲν ἀπὸ τοῦ	Θήρα	τούτου, πρότερον δὲ ὀνομαζομένην Καλλίστην.
[7, 21]	φησι τὸν Ποσειδῶνα ἵππων τε	δωτῆρα	νεῶν τ´ ἰθυκρηδέμνων" οὕτω διὰ
[7, 16]	πέντε ἐξ αὐτῶν, καὶ τραύματα	ἐπίκαιρα	αὐτὸς καὶ ὁ ἵππος λαβόντες
[7, 26]	τὰς ἀδελφάς τι ἰσχύειν· (ἐν	Αἰγείρᾳ	δὲ ἐν τούτῳ τῷ οἰκήματι
[7, 26]	δίαιταν. οἶδα καὶ οἴκημα ἐν	Αἰγείρᾳ	θεασάμενος· (ἄγαλμα ἦν ἐν τῷ
[7, 26]	ἐθεάσατο, τεκμαίροιτο ἂν καὶ ἐν	Αἰγείρᾳ	τὸν Ἀπόλλωνα ἔργον εἶναι τοῦ
[7, 26]	τῷ ἀρχαίῳ. παρείχετο δὲ ἡ	Αἴγειρα	ἐς συγγραφὴν ἱερὸν Διὸς καὶ
[7, 6]	Ἑλίκη καὶ Αἰγαί τε καὶ	Αἴγειρα	καὶ Πελλήνη πρὸς τῆς Σικυωνίας
[7, 3]	αἱ πόλεις· Ἰώνων δὲ ἀφικομένων	μοῖρα	ἐξ αὐτῶν πλανωμένη μετεπέμψατο ἡγεμόνα
[7, 2]	δὲ καὶ ἡ σὺν αὐτῷ	μοῖρα	ἐς Μίλητον. (Μιλήσιοι δὲ αὐτοὶ
[7, 6]	Ἄργος οἰκοῦντες μεγίστη τοῦ Ἑλληνικοῦ	μοῖρα	ἦσαν· κατὰ δὲ τὴν Ξέρξου
[7, 2]	πόλει. (Λέλεγες δὲ τοῦ Καρικοῦ	μοῖρα	καὶ Λυδῶν τὸ πολὺ οἱ
[7, 27]	Εἰλειθυίας Πελληνεῦσιν ἱερόν· τοῦτο ἐν	μοίρᾳ	τῆς πόλεως τῇ ἐλάσσονί ἐστιν
[7, 15]	καὶ ἐς τῶν ὀρῶν τὰ	ἄκρα	ἀνέφευγον. (Μέτελλος δὲ οὔτε ἱερὰ
[7, 5]	Χαλκίδος κατατείνουσα ἐς τὸ πέλαγος	ἄκρα	καὶ ἐν αὐτῇ λουτρὰ θαλάσσια,
[7, 5]	Ἰώνων, φασὶν αὐτὴν ὁρμίσασθαι πρὸς	ἄκρᾳ	καλουμένῃ Μεσάτῃ· ἡ δὲ ἔστι
[7, 5]	δὲ καὶ Τηίοις ἐπὶ τῇ	ἄκρᾳ	λουτρὰ τῇ Μακρίᾳ, τὰ μὲν
[7, 22]	δὲ ἐς Αἴγιον ἐκ Πατρῶν	ἄκρα	πρῶτόν ἐστιν ὀνομαζομένη Ῥίον, σταδίους
[7, 23]	χάριτι τοῦ Ἀπόλλωνος. ἐφεξῆς δὲ	ἄκρα	τε ἐς τὴν θάλασσαν ἔχει,
[7, 18]	Ῥωμαῖοι νομίζουσι. (Πατρεῦσι δὲ ἐν	ἄκρᾳ	τῇ πόλει Λαφρίας ἱερόν ἐστιν
[7, 24]	ἐπέσχεν ὁ κλύδων ὡς τὰ	ἄκρα	τῶν δένδρων σύνοπτα εἶναι μόνον.
[7, 10]	τῷ Φιλίππου παρέσχεν ἡ εὐτυχία	μικρὰ	ἀνδρῶν προδοτῶν καὶ οὐκ ἄξια
[7, 20]	πεποίηται. ἔστι δὲ ἐν τῇ	ἀγορᾷ	Διὸς ναὸς Ὀλυμπίου, αὐτός τε
[7, 24]	κοινῷ, ἔστι δὲ ἐν τῇ	ἀγορᾷ	ἱερὸν Ἀρτέμιδος, τοξευούσῃ δὲ εἴκασται,
[7, 27]	καὶ ἔλυτρον κρήνης ἐν τῇ	ἀγορᾷ,	καὶ λουτρά ἐστιν αὐτοῖς τὸ
[7, 22]	Ἑρμοῦ δὲ ἐν μέσῃ τῇ	ἀγορᾷ	λίθου πεποιημένον ἄγαλμα ἔχον καὶ
[7, 24]	δὲ ἔστι μὲν πρὸς τῇ	ἀγορᾷ	ναὸς Ἀπόλλωνι καὶ Ἀρτέμιδι ἐν
[7, 23]	Διὸς ἐπίκλησιν Σωτῆρος ἐν τῇ	ἀγορᾷ	τέμενος καὶ ἀγάλματα ἐσελθόντων ἐν
[7, 12]	κρινοῦσιν ὅσα Λακεδαιμονίοις καὶ Ἀχαιοῖς	διάφορα	ἦν ἐς ἀλλήλους. καὶ τοῖς
[7, 16]	τὸν πρότερον ἐπὶ τῇ Λακεδαιμονίων	διαφορᾷ	καὶ Ἀχαιῶν ἐλθόντα, ἀφίκετο μὲν
[7, 15]	δὲ τοῖς Φωκεῦσιν ἡ Κριτολάου	συμφορὰ	καὶ Ἀχαιῶν ἀπηγγέλλετο, ἀπελθεῖν ἐκ
[7, 27]	ἄνδρα Ἀργεῖον, ἐδέξατο δὲ οἴκῳ	Δήμητρα	καὶ ὁ Μύσιος λόγῳ τῷ
[7, 5]	ἐν Ἰωνίᾳ. (Λεβεδίοις δὲ τὰ	λουτρὰ	ἐν τῇ γῇ θαῦμα ἀνθρώποις
[7, 27]	κρήνης ἐν τῇ ἀγορᾷ, καὶ	λουτρά	ἐστιν αὐτοῖς τὸ ὕδωρ τὸ
[7, 5]	ἐπίδειξιν πλούτου πεποιημένα. Κλαζομενίοις δὲ	λουτρά	ἐστιν ἐν δὲ αὐτοῖς Ἀγαμέμνων
[7, 5]	πέλαγος ἄκρα καὶ ἐν αὐτῇ	λουτρὰ	θαλάσσια, μάλιστα τῶν ἐν Ἰωνίᾳ
[7, 3]	τὰ λοιπά ἐστιν εὐδαίμων καὶ	λουτρὰ	παρέχεται θερμὰ πλεῖστα τῶν ἐπὶ
[7, 5]	καὶ Τηίοις ἐπὶ τῇ ἄκρᾳ	λουτρὰ	τῇ Μακρίᾳ, τὰ μὲν ἐπὶ
[7, 23]	ἐστιν Ἀργυρᾶς, καὶ πηγή τε	Ἀργυρᾶ	ἐν δεξιᾷ τῆς λεωφόρου καὶ
[7, 25]	δὲ ἐν δεξιᾷ {καὶ} ἡ	Βοῦρα	ἐν ὄρει κεῖται. τεθῆναι δέ
[7, 6]	καὶ Αἴγιον καὶ Κερύνεια καὶ	Βοῦρα,	ἐπὶ ταύταις δὲ Ἑλίκη καὶ
[7, 8]	ἐπὶ Κόρινθον κατεχομένην ὑπὸ Φιλίππου	φρουρᾷ	αὐτός τε προσεκάθητο πολιορκῶν καὶ
[7, 8]	ὑπὸ Ἀντιγόνου ταχθέντα ἐπὶ τῇ	φρουρᾷ.	Ἀχαιοὶ δὲ τὸ ἀπὸ τούτου
[7, 11]	ἀνθρώπων γὰρ τῶν ἐπὶ τῇ	φρουρᾷ	καὶ οὐ τοῦ Ἀθηναίων δήμου
[7, 15]	Ἀλκαμένην. ἀπεστέλλοντο δὲ ἐς Μέγαρα	φρουρά	τε εἶναι Μεγαρεῦσι τοῦ ἄστεως
[7, 16]	Περγαμηνοῖς καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι	λάφυρα	Κορίνθια. (πόλεων δέ, ὅσαι Ῥωμαίων
[7, 19]	δὲ ἁλούσης καὶ νεμομένων τὰ	λάφυρα	τῶν Ἑλλήνων, Εὐρύπυλος ὁ Εὐαίμονος
[7, 24]	τῆς γῆς κάτω πνευμάτων ὑπήχησις	ἰσχυρά,	ἄλλα τε πολλὰ ὁ θεὸς
[7, 22]	ὄνομα μὲν τῷ ποταμῷ Χάραδρος,	ὥρᾳ	δὲ ἦρος πίνοντα ἐξ αὐτοῦ
[7, 21]	καὶ ἐς τἄλλα δίαιταν ἡδεῖαν	ὥρᾳ	παρεχόμενον θερινῇ. ἐν τούτῳ τῷ
[7, 24]	πῆμα τοιόνδε οἱ ἐπιγενέσθαι φασὶν	ὥρᾳ	χειμῶνος. ἐπῆλθε γάρ σφισιν ἐπὶ
[7, 18]	ἐν κύκλῳ ξύλα ἱστᾶσιν ἔτι	χλωρὰ	καὶ ἐς ἑκκαίδεκα ἕκαστον πήχεις·
[7, 18]	αὐτόχθονα οἰκῆσαι πρῶτον ἐν τῇ	χώρᾳ,	βασιλεύοντα αὐτὸν ἀνθρώπων οὐ πολλῶν.
[7, 1]	Αἰγιαλεῖς γὰρ ἐκαλοῦντο Ἴωνες. τῇ	χώρᾳ	δὲ ἔτι καὶ μᾶλλον διέμεινεν
[7, 3]	ἐς μέγεθος τῇ Ἐφέσῳ γένοιτο·	χώρα	δέ σφισιν ἔς τε τὰ
[7, 5]	μὲν ἐπιτηδειότατα ὡρῶν κράσεως ἡ	χώρα,	ἔχει δὲ καὶ ἱερὰ οἷα
[7, 6]	ἐδόθη κτίσασθαι πόλιν ἐν τῇ	χώρᾳ,	καὶ τὸ ὄνομα ἀπὸ τοῦ
[7, 26]	ὁπόσαι σφίσιν ἦσαν ἐν τῇ	χώρᾳ,	συλλέξαντες δὲ ἔδησαν πρὸς τοῖς
[7, 17]	τὰ γνωριμώτατα· ἐν δὲ τῇ	χώρᾳ	τῇ Δυμαίᾳ καὶ τοῦ δρομέως
[7, 5]	συγγραφήν, ἡ μέν γε Ἐφεσία	χώρα	τόν τε Κέγχριον ποταμὸν καὶ
[7, 5]	ποιμένι· (Ἐρυθραίοις δὲ ἔστι μὲν	χώρα	Χαλκίς, ἀφ´ ἧς καὶ τῶν
[7, 15]	αὐτοί τε καὶ γυναῖκες ἐκλελοιπότες	πᾶσα	ἡλικία τὴν πόλιν ἐπλανῶντο ἀνὰ
[7, 24]	τὸ ἔδαφος τροπῇ τῶν οἰκοδομημάτων	ἀντιστᾶσα	ἐναντία κίνησις ἐξεγείρῃ τὰ ἤδη
[7, 10]	κατὰ τὴν αἰτίαν ἔχει ταύτην·	ἐστρατήγησα	μὲν Ἀχαιῶν καὶ ἐγώ, ἀδικίας
[7, 19]	ἱερῷ καὶ ἐς τὸ ἔπειτα	ἴσα	καὶ θαλάμῳ χρήσεσθαι· τοὺς δὲ
[7, 26]	οἰκήματι ἀνήρ τε ἤδη γέρων	ἴσα	καὶ ὀδυρόμενος καὶ γυναῖκες {αἱ}
[7, 17]	Ἑλλάς, λυμανθεῖσα κατὰ μέρη καὶ	διαπορθηθεῖσα	ἐξ ἀρχῆς ὑπὸ τοῦ δαίμονος.
[7, 17]	τότε μάλιστα κατῆλθεν ἡ Ἑλλάς,	λυμανθεῖσα	κατὰ μέρη καὶ διαπορθηθεῖσα ἐξ
[7, 10]	Περσεὺς καὶ ἡ Μακεδόνων ἀρχὴ	καταλυθεῖσα	ὑπὸ Ῥωμαίων. (Περσεῖ τῷ Φιλίππου
[7, 18]	Πατρεῖς ἔσχον. (ὡσαύτως δὲ καὶ	ὅσα	ἄλλα ἀγάλματα ἔκ τε Αἰτωλίας
[7, 9]	ξενικά σφισι διδόασιν εἶναι δικαστήρια,	ὅσα	δὲ ἄλλα ἐγκλήματα, λαμβάνειν τε
[7, 21]	αὐτὴν Κορέσου τε ἔλεος καὶ	ὅσα	ἐς αὐτὸν εἴργασται αἰδώς ἀπέσφαξέ
[7, 5]	πηγή τέ ἐστι Βιβλὶς καὶ	ὅσα	ἐς τῆς Βιβλίδος τὸν ἔρωτα
[7, 23]	σόφισμα εὑρόντες θύειν μὲν πλεῖστα	ὅσα,	κατευωχουμένοις δὲ τὰ ἱερεῖα ἐν
[7, 12]	βουλὴ ἀποστέλλειν πρέσβεις, οἳ κρινοῦσιν	ὅσα	Λακεδαιμονίοις καὶ Ἀχαιοῖς διάφορα ἦν
[7, 8]	ἐμαχέσαντο ἐναντία Ἀντιόχου καὶ Σύρων.	(ὅσα	μὲν δὴ Ἀχαιοὶ Μακεδόσιν ἢ
[7, 26]	ἐν ἡμέραις ῥηταῖς, ἄλλα τε	ὅσα	νομίζουσι προκαθαριεύσαντες καὶ ἐς τὴν
[7, 26]	φυτείαν ἀμπέλων ἐστὶν ἐπιτήδεια· καὶ	ὅσα	πετρώδη τῆς χώρας, δρῦς τέ
[7, 7]	Κλεομένης σπονδὰς καὶ αὐτίκα παραβὰς	ὅσα	ὤμοσεν ἠνδραποδίσατο Ἀρκάδων Μεγάλην πόλιν·
[7, 17]	εἰρηκέναι Πλάτων ἐφαίνετο ὁ Ἀρίστωνος,	ὁπόσα	ἀδικήματα μεγέθει καὶ τολμήματί ἐστιν
[7, 8]	ἔτι Φιλίππῳ καὶ Ῥωμαίοις ὀμωμοσμένης,	ὁπόσα	δὲ ἢ Θεσσαλοῖς ἢ τῶν
[7, 18]	Ἀνθείας καὶ Ἀρόης Μεσάτις πόλις.	ὁπόσα	δὲ οἱ Πατρεῖς περὶ Διονύσου
[7, 24]	ἐδέησαν ἐς ἅπαν ἐκριφῆναι, καὶ	ὁπόσα	διέστη τοίχων συνερχόμενα ἐς τὸ
[7, 26]	τό τε ἱερὸν αὐτὸ καὶ	ὁπόσα	ἐν τοῖς ἀετοῖς, ἀρχαῖον δὲ
[7, 1]	δὲ ἐς Ἴωνας καὶ Ἀχαιούς,	ὁπόσα	ἐπράχθη σφίσιν ἐπ´ ἀλλήλους, ἐπέξεισιν
[7, 21]	ἢ αὐτὴν φονεύεσθαι. (προεξεργασθέντων δὲ	ὁπόσα	ἐς τὴν θυσίαν ἄλλα ἐκ
[7, 21]	ἐς τὴν πηγὴν ὁμοίως πάντα	ὁπόσα	θέλει θεάσασθαι. ἐν Πάτραις δὲ
[7, 27]	γυναῖκες δρῶσιν ἐν τῇ νυκτὶ	ὁπόσα	νόμος ἐστὶν αὐταῖς· ἀπελαύνονται δὲ
[7, 21]	λίθου. Ποσειδῶνι δὲ παρὲξ ἢ	ὁπόσα	ὀνόματα ποιηταῖς πεποιημένα ἐστὶν ἐς
[7, 18]	ἐς τὰ ἄλλα γέρα σφίσιν,	ὁπόσα	τοῖς ἀποίκοις νέμειν οἱ Ῥωμαῖοι
[7, 24]	ἐπὶ πολὺ τῆς χώρας ἡ	θάλασσα	καὶ τὴν Ἑλίκην περιέλαβεν ἐν
[7, 2]	τὸ ὕδωρ καὶ οὐκέτι ἦν	θάλασσα,	οἱ κώνωπες ἄπειρον πλῆθος ἐγίνοντο
[7, 27]	Πουλυδάμαντι· ὦ τροφὲ Πουλυδάμαντος ἀνικάτου	Σκοτόεσσα"	(Πελληνεῖς δ´ οὖν Πρόμαχον τὰ
[7, 26]	καὶ Πελλήνης πόλισμα ὑπήκοον Σικυωνίων	Δονοῦσσα	καλουμένη ἐγένετο μὲν ὑπὸ τῶν
[7, 23]	Εἰλείθυιά ἐστιν ἡ ἐς φῶς	ἄγουσα	τοὺς παῖδας. ἔργον δὲ τοῦ
[7, 23]	λήθην ἄγει τὸν ποταμὸν Ἀργυρᾶς.	(ἤκουσα	δὲ καὶ ἄλλον ἐπ´ αὐτῷ
[7, 1]	τῆς Ἠλείας μέση καὶ Σικυωνίας,	καθήκουσα	μὲν ἐπὶ τὴν πρὸς ἕω
[7, 25]	δὲ ἡ ἀεὶ τὴν ἱερωσύνην	λαμβάνουσα	ἁγιστεύει μὲν τὸ ἀπὸ τούτου,
[7, 26]	πεποίηται, βέλος δὲ ἐκ φαρέτρας	λαμβάνουσα·	τῷ Διονύσῳ δὲ ὑπὸ κινναβάρεως
[7, 21]	δεύτερα ἐπὶ τοὺς θρεψαμένους καταφεύγει·	ἁμαρτάνουσα	δὲ καὶ τούτων, ἐλείπετο οὐδὲν
[7, 5]	ἔσχηκεν, ἔστι δὲ τῆς Χαλκίδος	κατατείνουσα	ἐς τὸ πέλαγος ἄκρα καὶ
[7, 22]	θεράπαινα δὲ αὐτῇ προσέστηκε σκιάδιον	φέρουσα·	(καὶ νεανίσκος ὀρθὸς οὐκ ἔχων
[7, 26]	τῷ οἰκήματι Τύχης, τὸ κέρας	φέρουσα	τὸ Ἀμαλθείας· παρὰ δὲ αὐτὴν
[7, 25]	δ´ ἂν αὐτῶν τύχῃ μὴ	ἀληθεύουσα,	αὐτίκα ἐκ τούτου τὴν δίκην
[7, 18]	τὸ μὲν σχῆμα τοῦ ἀγάλματος	θηρεύουσά	ἐστιν, ἐλέφαντος δὲ καὶ χρυσοῦ
[7, 25]	ἀμφισβήτησιν πλέονες, ἡ τῷ κλήρῳ	λαχοῦσα	προτετίμηται. ~(ἐς δὲ τὸ ἐπίνειον
[7, 1]	δὲ ὄνομα τὸ ἐφ´ ἡμῶν	ἔχουσα	ἀπὸ τῶν ἐνοικούντων, αὐτή τε
[7, 22]	γυνὴ νέα καὶ εἴδους εὖ	ἔχουσα	ἐπὶ τῷ θρόνῳ, θεράπαινα δὲ
[7, 22]	Ῥίον, σταδίους {δὲ} Πατρῶν πεντήκοντα	ἀπέχουσα,	λιμὴν δὲ ὁ Πάνορμος σταδίοις
[7, 17]	ἀποκόπτουσιν. (ὡς δὲ ἀπ´ αὐτῶν	ἀναφῦσα	ἀμυγδαλῆ εἶχεν ὡραῖον τὸν καρπόν,
[7, 20]	αὐτός τε ἐπὶ θρόνου καὶ	ἑστῶσα	Ἀθηνᾶ παρὰ τὸν θρόνον, τῆς
[7, 25]	ἄλλος Εἰλειθυίας· λίθου τοῦ Πεντελησίου	τὰ	ἀγάλματα, Ἀθηναίου δὲ ἔργα Εὐκλείδου·
[7, 23]	ἔχειν ἐκτῖσαι καταλιπεῖν σφισιν αὐτοὺς	τὰ	ἀγάλματα. ~(Αἰγιεῦσι δὲ ἔστι μὲν
[7, 21]	ἐστιν αὐτοῖς τὰ ὀνόματα. ταῦτα	τὰ	ἀγάλματα ἐν τῇ Διονύσου {τῇ}
[7, 25]	σεισμὸς ἐπέλαβεν ἰσχυρός, ὡς μηδὲ	τὰ	ἀγάλματα ἐν τοῖς ἱεροῖς ὑπολειφθῆναι
[7, 22]	οἱ ἐπιχώριοί φασιν ἐς Ῥώμην	τὰ	ἀγάλματα. ἐν Φαραῖς δὲ ἐν
[7, 23]	παρακαταθήκη σφίσιν ὑπὸ Ἀργείων ἐδόθη	τὰ	ἀγάλματα. (καὶ αὐτοῖς καὶ τάδε
[7, 20]	Ἀφροδίτης· μεγέθει μεγάλα λίθου λευκοῦ	τὰ	ἀγάλματα. ~(καὶ Διονύσου κατὰ τοῦτο
[7, 2]	ἀγώγιμα καὶ τῶν θεῶν φερόμενοι	τὰ	ἀγάλματα, καὶ ἦν κατ´ ἐμὲ
[7, 27]	ἐν Πλαταιαῖς ποιῆσαι τῆς Ἀθηνᾶς	τὰ	ἀγάλματα. λέγουσι δὲ οἱ Πελληνεῖς
[7, 21]	Ἀφροδίτης· πεποίηται λίθου καὶ τούτοις	τὰ	ἀγάλματα. τοῦ δὲ ἄλσους ἱερὸν
[7, 17]	ᾔδετο καὶ Ἄγδιστις ἐφίσταται καὶ	τὰ	αἰδοῖα ἀπέκοψε μανεὶς ὁ Ἄττης,
[7, 17]	τίθενται. θεοὶ δὲ Ἄγδιστιν δείσαντες	τὰ	αἰδοῖά οἱ τὰ ἀνδρὸς ἀποκόπτουσιν.
[7, 15]	Βοιωτίαν καὶ ἐς τῶν ὀρῶν	τὰ	ἄκρα ἀνέφευγον. (Μέτελλος δὲ οὔτε
[7, 24]	τοσοῦτον ἐπέσχεν ὁ κλύδων ὡς	τὰ	ἄκρα τῶν δένδρων σύνοπτα εἶναι
[7, 20]	τοῦ Ἀσκληπιοῦ, πλὴν ἐσθῆτος, λίθου	τὰ	ἄλλα· Ἀθηνᾶ δὲ ἐλέφαντος εἴργασται
[7, 22]	λευκοῦ λίθου, θέας καὶ ἐς	τὰ	ἄλλα ἄξιον καὶ οὐχ ἥκιστα
[7, 18]	εἶναι, ἔδωκε δὲ καὶ ἐς	τὰ	ἄλλα γέρα σφίσιν, ὁπόσα τοῖς
[7, 10]	παράσχοιεν, συνάραιντο δὲ καὶ ἐς	τὰ	ἄλλα· ἐκέλευσεν οὖν καταγνῶναι τοὺς
[7, 12]	αὐτοῖς προεῖπεν ἡ βουλὴ δικάζεσθαι	τὰ	ἄλλα πλὴν ψυχῆς ἐν συνεδρίῳ
[7, 17]	Ἄγδιστιν δείσαντες τὰ αἰδοῖά οἱ	τὰ	ἀνδρὸς ἀποκόπτουσιν. (ὡς δὲ ἀπ´
[7, 16]	τε κατὰ ἔθνος ἀποδιδόασιν ἑκάστοις	τὰ	ἀρχαῖα καὶ τὸ ἐν τῇ
[7, 25]	ἀγάλματα ἐν τοῖς ἱεροῖς ὑπολειφθῆναι	τὰ	ἀρχαῖα. (ὁπόσοι δὲ τηνικαῦτα ἀποδημοῦντες
[7, 18]	ἐς θάλασσαν. Πατρέων δὲ οἱ	τὰ	ἀρχαιότατα μνημονεύοντές φασιν Εὔμηλον αὐτόχθονα
[7, 2]	Μίλητον. (Μιλήσιοι δὲ αὐτοὶ τοιάδε	τὰ	ἀρχαιότατά σφισιν εἶναι λέγουσιν· ἐπὶ
[7, 18]	ἐντὸς δὲ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ	τὰ	αὐότατά σφισι τῶν ξύλων κεῖται.
[7, 12]	λόγοις. αἱ μὲν δὴ κατὰ	τὰ	αὐτὰ αἱ πόλεις ἐποιοῦντο τὰς
[7, 10]	ἐπῆγεν αἰτίαν Περσεῖ σφᾶς φρονῆσαι	τὰ	αὐτά, ἀνέπεμπεν ἐν δικαστηρίῳ κρίσιν
[7, 10]	σύλλογον ἐληλυθότες ἤδη, εἰ Περσεῖ	τὰ	αὐτὰ Ἀχαιῶν τινες ἔπραξαν, ὀνομαστὶ
[7, 19]	λάρνακα· τὰ δὲ ἄλλα κατὰ	τὰ	αὐτὰ εἰρήκασι καὶ οὗτοι. (ἐγὼ
[7, 8]	καταλύσαντες ἐπέταξαν τοῖς Ἀχαιῶν ἐφήβοις	τὰ	αὐτὰ ἐπιτηδεύειν. (ταῦτα μὲν δὴ
[7, 24]	γῆς, προσημαίνειν ὁ θεὸς κατὰ	τὰ	αὐτὰ ὡς τὸ ἐπίπαν εἴωθεν
[7, 13]	{τὰ} πρὸς τὴν παραίνεσιν ἀνθεστηκότα	τὰ	Ἀχαιῶν ἀπηλλάσσοντο ἐς τὴν Ἀσίαν·
[7, 15]	ἐν Μακεδονίᾳ τε ὁμοῦ καὶ	τὰ	Ἀχαιῶν κατεργασθῆναι δι´ αὐτοῦ. τούτῳ
[7, 22]	δὲ ἦρος πίνοντα ἐξ αὐτοῦ	τὰ	βοσκήματα ὀφείλει τίκτειν ἄρρενα ὡς
[7, 9]	Μεσσηνίων καὶ Ἀχαιῶν τοῖς φεύγουσι	τὰ	βουλεύματα ἐς δέον χωρήσειν· γράμματά
[7, 17]	τὸ ἐπίγραμμα καλεῖ τὴν πόλιν·	τὰ	γὰρ ἀρχαιότερα ὀνόματα ἐς ποίησιν
[7, 17]	τήκεσθαι. (τάδε μὲν ἐς Ἄττην	τὰ	γνωριμώτατα· ἐν δὲ τῇ χώρᾳ
[7, 19]	παρὰ τοῦ Ἡρακλέους τὴν λάρνακα·	τὰ	δὲ ἄλλα κατὰ τὰ αὐτὰ
[7, 17]	ἔχοντα αἰδοῖα, τὰ μὲν ἀνδρός,	τὰ	δὲ αὐτῶν γυναικός· ὄνομα δὲ
[7, 16]	μάλιστα ἀνήκοντα ἐς θαῦμα ἀνήγετο,	τὰ	δὲ ἐκείνοις οὐχ ὁμοίου λόγου
[7, 9]	τὰ μάλιστα ἐν τῇ Σπάρτῃ,	τὰ	δὲ ἐς Ἀχαιοὺς οὐ δίκαιοι·
[7, 1]	καὶ Ἄργους ὑπὸ Δωριέων ἐξεληλάσθαι·	(τὰ	δὲ ἐς Ἴωνας καὶ Ἀχαιούς,
[7, 8]	παντοίαις καὶ δαπάναις χρημάτων μεγάλαις.	τὰ	δὲ ἐς Μακεδόνας δύναμίν τε,
[7, 6]	τοῦ Πατρέως ἐτέθη τῇ πόλει.	(τὰ	δὲ ἐς πόλεμον τοιάδε ἦν
[7, 22]	ἑκάστῳ θεοῦ τινὸς ὄνομα ἐπιλέγοντες.	τὰ	δὲ ἔτι παλαιότερα καὶ τοῖς
[7, 24]	ταῖς οἰκίαις μένει τοῦ ἱερωμένου.	τὰ	δὲ ἔτι παλαιότερα προεκέκριτο ἐκ
[7, 20]	οὓς ἄγοιεν τῇ Ἀρτέμιδι θύσοντες.	(τὰ	δὲ ἐφ´ ἡμῶν στεφάνους μὲν
[7, 12]	τῆς βουλῆς πολλὰ μὲν εἶπε,	τὰ	δὲ ἤκουσεν οὐ σὺν κόσμῳ.
[7, 24]	διαδρομαὶ σὺν πολλῇ τῇ φλογί,	τὰ	δὲ καὶ ἀστέρων ὤφθη σχήματα
[7, 18]	πυρὸς βιαζόμενα ἐς τὸ ἐκτός,	τὰ	δὲ καὶ ἐκφεύγοντα ὑπὸ ἰσχύος·
[7, 5]	τῷ κλύδωνι ἐν πέτρας χηραμῷ,	τὰ	δὲ καὶ ἐς ἐπίδειξιν πλούτου
[7, 19]	τοῦ βωμοῦ πεποιημένον μνῆμα Εὐρυπύλου.	τὰ	δὲ ὅστις τε ὢν καὶ
[7, 26]	Ἰώνων ἔτι ἐχόντων τὴν γῆν.	τὰ	δὲ περὶ τὴν Φελλόην ἐς
[7, 1]	ἐμὲ ἔτι αὐτῷ τάφος, ἔνθα	τὰ	δεῖπνα Λακεδαιμονίοις ἐστὶ τὰ Φειδίτια
[7, 24]	ἐς τὴν χώραν ἐμβολαὶ περιτρέπουσαι	τὰ	δένδρα, καί που καὶ ἐν
[7, 24]	ῥοαῖς προάγει, καὶ τούτων συνδεῖ	τὰ	διεσπασμένα μᾶλλον ἢ ἀνθρώπων τεκτόνων·
[7, 9]	καὶ Ἄππιον Λακεδαιμονίοις καὶ Ἀχαιοῖς	τὰ	δίκαια ὁρίσαι. Ἄππιος δὲ καὶ
[7, 14]	ἐς ἐκκλησίαν· οἱ δὲ ὡς	τὰ	ἐγνωσμένα ἐπύθοντο ὑπὸ Ῥωμαίων, αὐτίκα
[7, 19]	οὐ τῷ Θεσσαλῷ συμβάντα Εὐρυπύλῳ	τὰ	εἰρημένα, ἀλλὰ Εὐρύπυλον Δεξαμενοῦ παῖδα
[7, 23]	ὑγιείας. ἐγὼ δὲ ἀποδέχεσθαι μὲν	τὰ	εἰρημένα, οὐδὲν δέ τι Φοινίκων
[7, 24]	καὶ τὰ ἱερὰ Αἰγιεῦσίν ἐστι	τὰ	εἰρημένα, ὕδωρ ἄφθονον θεάσασθαί τε
[7, 19]	καὶ νόσοι σφίσιν οὐ κατὰ	τὰ	εἰωθότα καὶ ἀπ´ αὐτῶν θάνατοι
[7, 21]	καὶ Ἠπειρώταις, αἱ πέλειαι καὶ	τὰ	ἐκ τῆς δρυὸς μαντεύματα μετέχειν
[7, 16]	κτᾶσθαι· συνέδριά τε κατὰ ἔθνος	τὰ	ἑκάστων, Ἀχαιῶν καὶ τὸ ἐν
[7, 6]	τὴν Ἀσίαν, ἐνταῦθα εἶχεν οὕτω	τὰ	Ἑλλήνων. προεστήκεσαν κατ´ ἰσχὺν οὐδένες
[7, 13]	ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους παρεῦρε τοιόνδε·	τὰ	ἐν κύκλῳ τῆς Σπάρτης πολίσματα
[7, 9]	κοινῷ διδάξωσιν αὐτοὺς ἠπιώτερον μεταχειρίζεσθαι	τὰ	ἐν Λακεδαίμονι. οἱ δέ σφισιν
[7, 10]	καταστησόμενοι πρὸς τὸ ἐπιτηδειότατον Ῥωμαίοις	τὰ	ἐν Μακεδονίᾳ. ἥκοντας δὲ ἐς
[7, 15]	γάρ τις ἐνέκειτο αὐτῷ πόθος	τὰ	ἐν Μακεδονίᾳ τε ὁμοῦ καὶ
[7, 13]	τῆς Ῥωμαίων ἀπεσταλμένους βουλῆς ἐπὶ	τὰ	ἐν τῇ Ἀσίᾳ πράγματα ἐκέλευε,
[7, 13]	Ἀχαιοῖς γενέσθαι. (οἱ μὲν δὴ	τὰ	ἐντεταλμένα Δαμοκρίτῳ καὶ Ἀχαιοῖς ἐπήγγελλον
[7, 11]	τοῦ Ἀχαιῶν. (ὁ μὲν δὴ	τὰ	ἐντεταλμένα ἐποίει, Ἀθηναίων δὲ ὁ
[7, 20]	νέμειν· Ποσειδῶνι περιέθηκεν ἐν Ἰλιάδι	τὰ	ἔπη, (ἤτοι ἐγὼ Τρώεσσι πόλιν
[7, 5]	ταῖς πηγαῖς, ἔνθα Ὅμηρον ποιῆσαι	τὰ	ἔπη λέγουσι· (Χίοις δὲ ὁ
[7, 25]	παρὰ τοῦ ἐν Δωδώνῃ Διὸς	τὰ	ἔπη τάδε· φράζεο δ´ Ἄρειόν
[7, 3]	{καὶ ὅσον ἔτι} πλῆθος, ἔχον	τὰ	ἐπὶ θαλάσσῃ καὶ ναυσὶν ἰσχῦον·
[7, 21]	τὸ δὲ ἱερὸν τοῦτο ἐς	τὰ	ἐπὶ θαλάσσῃ τῆς πόλεως ἐρχομένοις
[7, 9]	ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν ἀδικεῖν, καὶ	τὰ	ἐπὶ τούτοις τιμήματα ἔλυσαν· καὶ
[7, 16]	τε ἐξ Ἰταλίας τινὰς καὶ	τὰ	ἐπικουρικὰ ἀπωτέρω δύο τε καὶ
[7, 7]	μὲν ἄλλα τοῖς πράγμασι κατὰ	τὰ	ἐπιτεταγμένα ἐχρῆτο, τάδε δὲ οὐ
[7, 7]	βουλεύματά τε ἦν Ἀχαιοῖς καὶ	τὰ	ἔργα. (ἀθροίζεσθαι δὲ ἐς Αἴγιόν
[7, 18]	ὁπόσοι δὲ ἐς Ἡρακλέα καὶ	τὰ	ἔργα αὐτοῦ πεποιήκασιν, ἔστιν οὐκ
[7, 17]	Δία αὐτῇ νεμεσήσαντα ὗν ἐπὶ	τὰ	ἔργα ἐπιπέμψαι τῶν Λυδῶν. (ἐνταῦθα
[7, 22]	οἱ ταῦροί σφισι καὶ ἐς	τὰ	ἔργα ἐπιτηδειότεροι θηλειῶν βοῶν εἰσιν,
[7, 5]	καὶ λόγους ἐς τοῦ Οἰνοπίωνος	τὰ	ἔργα· Σαμίοις δὲ κατὰ τὴν
[7, 24]	ἀναπάλλειν φασὶν αὐτόν, καθότι καὶ	τὰ	ἔργα τῶν σφαλάκων ἐκ μυχοῦ
[7, 24]	σύνοπτα δὲ καὶ Ἑλίκης ἐστὶ	τὰ	ἐρείπια, οὐ μὴν ἔτι γε
[7, 23]	ὑπὲρ τὴν λεωφόρον Ῥυπῶν ἐστι	τὰ	ἐρείπια· σταδίους δὲ Αἴγιον περὶ
[7, 20]	ὅτι πρότερον ἔτι ἐξείργαστό μοι	τὰ	ἐς Ἀθηναίους ἢ ὑπῆρκτο Ἡρώδης
[7, 8]	ἐς πλέον ἐπέξεισιν αὖθίς μοι	τὰ	ἐς Ἀρκάδας· Λακεδαιμόνιοι δὲ ἅτε
[7, 19]	δὴ τοιαῦτα ἦν πείθομαι οὔτε	τὰ	ἐς αὐτὴν ἐπιστάμενος δοκεῖ μοί
[7, 15]	Μήδους, ἦν δὲ καὶ Ἀθηναίοις	τὰ	ἐς Γαλάτας οὐδὲν ἀφανέστερα ἐκείνων
[7, 26]	δὲ σημαίνειν ὅτι ἀνθρώποις καὶ	τὰ	ἐς ἔρωτα τύχῃ μᾶλλον ἢ
[7, 7]	τε ἄλλα αὐτοῦ μιμούμενος καὶ	τὰ	ἐς θεραπείαν ὅσοις πατρίδας ἀρεστὰ
[7, 3]	ἐρημωθῆναι, προεδήλωσέ μοι τοῦ λόγου	τὰ	ἐς Λυσίμαχον· ἐμαχέσαντο δὲ Λυσιμάχῳ
[7, 8]	Σπάρτης οἱ Ἀχαιοὶ καθεῖλον καὶ	τὰ	ἐς μελέτην τοῖς ἐφήβοις ἐκ
[7, 15]	μὲν Λακεδαιμονίοις ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων	τὰ	ἐς Μήδους, ἦν δὲ καὶ
[7, 23]	ὑπὸ τῶν Ἀργείων καὶ αὐτοὺς	τὰ	ἐς τὰς θυσίας ἀναλούμενα ἀπαιτεῖν·
[7, 2]	πρεσβύτερα ἔτι ἢ κατὰ Ἴωνας	τὰ	ἐς τὴν Ἄρτεμιν τὴν Ἐφεσίαν
[7, 2]	ἐστίν. (οὐ μὴν πάντα γε	τὰ	ἐς τὴν θεὸν ἐπύθετο ἐμοὶ
[7, 19]	μὲν ἔμελλεν οὐ χαλεπῶς συνήσειν	τὰ	ἐς τὴν θυσίαν· ἀφίκοντο δὲ
[7, 19]	νόσος καὶ τοῖς ἐνταῦθα ἀνθρώποις	τὰ	ἐς τὴν θυσίαν ἐπαύσθη, τό
[7, 18]	τὴν ἐπιοῦσαν τηνικαῦτα ἤδη δρᾶν	τὰ	ἐς τὴν θυσίαν νομίζουσι, δημοσίᾳ
[7, 19]	γῆν, ξενικὸν ἅμα ἀγόμενος δαίμονα,	τὰ	ἐς τὴν θυσίαν τῆς Τρικλαρίας
[7, 19]	(ἐγὼ δὲ οὔτε Ἡρακλέα ἀγνοῆσαι	τὰ	ἐς τὴν λάρνακα εἰ δὴ
[7, 23]	ἀνήρ μοι Σιδόνιος, ὃς ἐγνωκέναι	τὰ	ἐς τὸ θεῖον ἔφασκε Φοίνικας
[7, 17]	νομίζουσί γε μὴν οὐχ οὕτω	τὰ	ἐς τὸν Ἄττην, ἀλλὰ ἐπιχώριός
[7, 8]	ἐς πλείστην ὠμότητα ἀνδρὸς ἀφικομένου,	τὰ	ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους αὐτίκα ἐνεπεπτώκει·
[7, 2]	ἔφυγον, αἱ δὲ καὶ Διόνυσον	τὰ	ἔτι ἀρχαιότερα, ἱκέτιδες ἐνταῦθα ἐλθοῦσαι·
[7, 24]	οἰκοδομημάτων ἀντιστᾶσα ἐναντία κίνησις ἐξεγείρῃ	τὰ	ἤδη τραπέντα, (καὶ ἐν τῇ
[7, 24]	ὁ αἰγιαλός, ἐν ᾧ καὶ	τὰ	ἱερὰ Αἰγιεῦσίν ἐστι τὰ εἰρημένα,
[7, 23]	μὲν πλεῖστα ὅσα, κατευωχουμένοις δὲ	τὰ	ἱερεῖα ἐν κοινῷ ἀνάλωμα οὐδὲν
[7, 14]	ἤδη οἱ παρὰ Ῥωμαίων ἥκοντες	τὰ	Λακεδαιμονίων καὶ Ἀχαιῶν δικάσαι ἀφίκετο
[7, 14]	τὴν ἄνοδον Ῥωμαίων πρέσβεσιν ἐπὶ	τὰ	Λακεδαιμονίων καὶ Ἀχαιῶν ὕστερον ἢ
[7, 19]	Ἰλίου δὲ ἁλούσης καὶ νεμομένων	τὰ	λάφυρα τῶν Ἑλλήνων, Εὐρύπυλος ὁ
[7, 21]	χεῖρες καὶ πόδες, ξύλου δὲ	τὰ	λοιπὰ εἴργασται. (ἔστι δέ σφισι
[7, 3]	χώρα δέ σφισιν ἔς τε	τὰ	λοιπά ἐστιν εὐδαίμων καὶ λουτρὰ
[7, 5]	τῶν ἐν Ἰωνίᾳ. (Λεβεδίοις δὲ	τὰ	λουτρὰ ἐν τῇ γῇ θαῦμα
[7, 10]	τῇ αἰτίᾳ· πάντας γὰρ φρονῆσαι	τὰ	Μακεδόνων τε καὶ Περσέως. ὁ
[7, 27]	Σκοτόεσσα" (Πελληνεῖς δ´ οὖν Πρόμαχον	τὰ	μάλιστα ἄγουσιν ἐν τιμῇ. Χαίρωνα
[7, 17]	Ἀθηνᾶς ναὸς καὶ ἄγαλμα ἐς	τὰ	μάλιστα ἀρχαῖον, ἔστι δὲ καὶ
[7, 26]	(ἔστι καὶ Ἀπόλλωνος ἱερὸν ἐς	τὰ	μάλιστα ἀρχαῖον τό τε ἱερὸν
[7, 12]	αὐτὸν ἐς Ῥώμην καὶ ἐς	τὰ	μάλιστα γενέσθαι πρόθυμον ἐξελέσθαι τὴν
[7, 9]	{ὡς} Λακεδαιμόνιοι μὲν καὶ δόκιμοι	τὰ	μάλιστα ἐν τῇ Σπάρτῃ, τὰ
[7, 26]	τὴν δὲ Οὐρανίαν σέβουσι μὲν	τὰ	μάλιστα, ἐσελθεῖν δὲ ἐς τὸ
[7, 17]	Σαρδὼ γὰρ τὴν νῆσον ἐς	τὰ	μάλιστα εὐδαίμονα ἀντὶ Ἑλλάδος σφίσιν
[7, 9]	τὰ οἰκεῖα. (τοῦτο Ἀχαιοὺς ἐς	τὰ	μάλιστα ἠνίασεν, ὡς οὔτε ἄλλως
[7, 7]	Ἑλλήνων μόνοι διάφοροί τε Ἀχαιοῖς	τὰ	μάλιστα ἦσαν καὶ ἐκ τοῦ
[7, 20]	Αἰσυμνήτης, οἱ δὲ αὐτὸν ἐς	τὰ	μάλιστα θεραπεύοντες ἐννέα τέ εἰσιν
[7, 7]	τὸν Φιλίππου πόλεμον. (Ὀτίλιος δὲ	τὰ	μὲν ἄλλα τοῖς πράγμασι κατὰ
[7, 17]	ἀνεῖναι δαίμονα διπλᾶ ἔχοντα αἰδοῖα,	τὰ	μὲν ἀνδρός, τὰ δὲ αὐτῶν
[7, 27]	ἱδρυμένον. τὸ δὲ ὀνομαζόμενον Ποσείδιον	τὰ	μὲν ἀρχαιότερα ἦν δῆμος, ἔρημον
[7, 17]	προσένειμεν αὐτὴν Πατρεῦσιν. (ἐκαλεῖτο δὲ	τὰ	μὲν ἀρχαιότερα Πάλεια· ἐχόντων δὲ
[7, 2]	ἀλλοίοις ὄχλοις τε ἀλλοίοις ἐστάλησαν.	τὰ	μὲν γὰρ ἀρχαιότατα Ἰόλαος Θηβαῖος,
[7, 5]	καθέστηκεν ἰοῦσιν ἐπὶ τὸ μνῆμα.	τὰ	μὲν δὴ ἐν Ἰωνίᾳ θαύματα
[7, 20]	δ´ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς βουκολέεσκες"	τὰ	μὲν δὴ ἐς τὸ κρανίον
[7, 19]	ἦν ἔκφρων μετὰ τὴν θέαν·	τὰ	μὲν δὴ πλείονα ἐμαίνετο, ὀλιγάκις
[7, 12]	καὶ Καλλικράτει μεταδώσει τῶν λημμάτων.	τὰ	μὲν δὴ πρῶτα ἀναβολαῖς καὶ
[7, 5]	τῇ ἄκρᾳ λουτρὰ τῇ Μακρίᾳ,	τὰ	μὲν ἐπὶ τῷ κλύδωνι ἐν
[7, 16]	δὲ καὶ τοῦ ἄλλου κόσμου	τὰ	μὲν μάλιστα ἀνήκοντα ἐς θαῦμα
[7, 24]	ἀφανὲς ἐς τοὺς ἔπειτα ἐποίησε.	(τὰ	μὲν οὖν ἄλλα ἐπὶ τοῖς
[7, 11]	ὑπὲρ τῶν ὅρων τῆς χώρας	τὰ	μὲν παλαιότερα ἐς οὐκ ἀφανῆ
[7, 18]	τε Αἰτωλίας καὶ παρὰ Ἀκαρνάνων,	τὰ	μὲν πολλὰ ἐς τὴν Νικόπολιν
[7, 21]	τῆς Δήμητρός ἐστι πηγή· ταύτης	τὰ	μὲν πρὸς τοῦ ναοῦ λίθων
[7, 18]	ἄλλο τι ἐθεασάμην τῶν ζῴων,	τὰ	μὲν ὑπὸ τὴν πρώτην ὁρμὴν
[7, 18]	ἀπὸ τούτου πῦρ ἐνιᾶσιν ἐς	τὰ	ξύλα. ἐνταῦθά που καὶ ἄρκτον
[7, 6]	καταχθέντας ὑπὸ Κασσάνδρου μηδὲ σώζειν	τὰ	οἰκεῖα ἀξιόχρεως εἶναι· Ἀθηναίοις δὲ
[7, 2]	(Σαμίων δὲ ἤδη κατεληλυθότων ἐπὶ	τὰ	οἰκεῖα Πριηνεῦσιν ἤμυνεν ἐπὶ τοὺς
[7, 9]	σφᾶς Μεσσηνίους καὶ Ἀχαιοὺς ἐπὶ	τὰ	οἰκεῖα. (τοῦτο Ἀχαιοὺς ἐς τὰ
[7, 4]	μὲν ἀδελφῆς παῖδα καὶ ἐπιστάμενος	τὰ	οἴκοι νόμιμα ἑκουσίως παρὰ Μίνω
[7, 17]	ἔτι Ἀχαιῶν τοῖς ἀγωνίζεσθαι μέλλουσι	τὰ	Ὀλύμπια ἐναγίζειν τῷ Οἰβώτᾳ, καὶ
[7, 26]	Δονόεσσαν" Πεισίστρατον δέ, ἡνίκα ἔπη	τὰ	Ὁμήρου διεσπασμένα τε καὶ ἄλλα
[7, 22]	θηρεύουσιν ἀνθρώποις. πυθέσθαι μὲν δὴ	τὰ	ὀνόματα αὐτῶν οὐκ εἴχομεν· ταφῆναι
[7, 10]	ἐκεῖνοι καταγνοῖεν, τότε καὶ αὐτὸς	τὰ	ὀνόματα ἐρεῖν ἔφασκε τῶν ἀνδρῶν.
[7, 21]	τε καὶ Ἀροεύς ἐστιν αὐτοῖς	τὰ	ὀνόματα. ταῦτα τὰ ἀγάλματα ἐν
[7, 13]	μᾶλλον ἢ ἰσχύος ἔλαβον μὲν	τὰ	ὅπλα καὶ ἐπεξῆλθον ἀμυνοῦντες τῇ
[7, 1]	Δελφοῖς σφισιν ἀνειπόντος χρηστηρίου κομίζουσι	τὰ	ὀστᾶ ἐς Σπάρτην, καὶ ἦν
[7, 9]	ἐπὶ τῆς βουλῆς καὶ οὐ	τὰ	πάντα ἀληθῆ κατηγόρουν τῶν Ἀχαιῶν.
[7, 12]	ὀνόματα ἀνδρῶν καὶ εἴκοσι πρωτευόντων	τὰ	πάντα ἐν Σπάρτῃ. ἐνταῦθα Ἀγασισθένους
[7, 12]	δὴ παρῆγεν ὁ Δίαιος ὡς	τὰ	πάντα ἕπεσθαι Λακεδαιμόνιοί σφισιν ὑπὸ
[7, 8]	τε ὠνομάζοντο Ῥωμαίων καὶ ἐς	τὰ	πάντα ἦσαν πρόθυμοι· καί σφισιν
[7, 27]	ἐν τῷ Μυσαίῳ, δένδρα ὁμοίως	τὰ	πάντα, καὶ ὕδωρ ἄφθονον ἄνεισιν
[7, 24]	καὶ ὕστερον ἐξ Ἀθηνῶν ἐς	τὰ	παραθαλάσσια ἀφίκοντο τῆς Ἀσίας, σέβεσθαι
[7, 19]	τὴν ἐπιδημίαν τοῖς ἐνταῦθα ἦν	τὰ	παρόντα {τοῖς} ἀνθρώποις. Ἰώνων τοῖς
[7, 16]	Ῥωμαίων λογάδες χίλιοι προσπεσόντες κατὰ	τὰ	πλάγια ἐς τελέαν τοὺς Ἀχαιοὺς
[7, 17]	ἐκ δένδρου λελωβημένου καὶ αὔου	τὰ	πλείονα, ἀνεβλάστησεν ἐκ τῆς Ἑλλάδος
[7, 22]	βοσκήματα ὀφείλει τίκτειν ἄρρενα ὡς	τὰ	πλείω συμβαίνει, καὶ τοῦδε ἕνεκα
[7, 1]	ἀπὸ τῆς χώρας, εἶναι γὰρ	τὰ	πολλὰ αὐτῆς αἰγιαλόν. (χρόνῳ δὲ
[7, 10]	τοῦ Ὑστάσπου βασιλεύοντος Περσῶν Ἴωσι	τὰ	πράγματα ἐφθάρη Σαμίων πλὴν ἑνός
[7, 8]	ὡς ἐπὶ Φιλίππου τοῦ ὑστέρου	τὰ	πράγματά σφισιν ἐφθάρη, Σίβυλλα οὐκ
[7, 8]	ἠῴοις τε" Ῥωμαῖοί τε δὴ	τὰ	πρὸς ἑσπέραν νεμόμενοι τῆς Εὐρώπης
[7, 2]	Μεσσήνιοι μὲν τῶν ἐκ Πύλου	τὰ	πρὸς Κόδρου καὶ Μελάνθου, Ἀθηναῖοι
[7, 2]	καὶ Μελάνθου, Ἀθηναῖοι δὲ ὄντες	τὰ	πρὸς μητρός. Ἴωσι δὲ τοῦ
[7, 13]	Λακεδαίμονα πεποιῆσθαι καὶ ἑώρων γὰρ	{τὰ}	πρὸς τὴν παραίνεσιν ἀνθεστηκότα τὰ
[7, 26]	ἐξ Αἰγείρας καὶ αὖθις ἐς	τὰ	πρόσω βαδίζουσιν ἔστιν ἐν δεξιᾷ
[7, 19]	ἀπ´ αὐτῶν θάνατοι πλείονες ἢ	τὰ	πρότερα ἐγίνοντο. (καταφυγόντων δὲ αὐτῶν
[7, 25]	ἀπὸ τούτου, οὐ μὴν οὐδὲ	τὰ	πρότερα ἔσται πλέον ἢ ἑνὸς
[7, 12]	Ἀγασισθένους ἐνίκησε γνώμη δοκίμου καὶ	τὰ	πρότερα ὄντος, ἀπὸ δὲ τῆς
[7, 10]	Ἀτταγῖνος καὶ Τιμηγενίδας προδιδόασι φερόμενοι	τὰ	πρῶτα ἐν Θήβαις. Πελοποννησίων δὲ
[7, 11]	καὶ φρουράν σφισιν ἐξάγειν κατὰ	τὰ	συγκείμενα ἐροῦντας· Ἀθηναῖοι δὲ οὐδέτερα
[7, 7]	προδιδόναι κέρδεσι. προπίνειν δὲ παρὰ	τὰ	συμπόσια ἐπὶ δεξιότητι καὶ φιλίᾳ
[7, 2]	ἀπεχώρησαν δὲ ἐς Μίλητον Μυούσιοι	τά	τε ἄλλα ἀγώγιμα καὶ τῶν
[7, 7]	τῷ δὲ ἀληθεῖ λόγῳ δεσπότου,	τά	τε ἄλλα αὐτοῦ μιμούμενος καὶ
[7, 23]	τὸ θεῖον ἔφασκε Φοίνικας {καὶ}	τά	τε ἄλλα Ἑλλήνων βέλτιον καὶ
[7, 26]	κατορθοῦται. ἐγὼ μὲν οὖν Πινδάρου	τά	τε ἄλλα πείθομαι τῇ ᾠδῇ
[7, 19]	τυγχάνειν δὲ αὐτῆς ἐρῶντα Μελάνιππον,	τά	τε ἄλλα τοὺς ἡλικιώτας καὶ
[7, 19]	ἕπεται δέ πως τῷ γήρᾳ	τά	τε ἄλλα ὡς τὸ πολὺ
[7, 8]	καὶ ἐς τὸ ἀσφαλέστατον ὀχυρωθέντα.	τά	τε οὖν τείχη τῆς Σπάρτης
[7, 8]	σφισιν ἐς τὸ ἀκριβέστατον καὶ	τὰ	τείχη τῆς Σπάρτης καταβάλλουσιν ἐς
[7, 18]	ἄρκτων σκύμνους, οἱ δὲ καὶ	τὰ	τέλεια τῶν θηρίων· κατατιθέασι δὲ
[7, 24]	εἷς τρόπος, ἀλλ´ οἱ φροντίσαντες	τὰ	τοιαῦτα ἐξ ἀρχῆς καὶ οἱ
[7, 9]	τὴν Φιλοποίμενος, λόγῳ τε ἀπέφαινε	τὰ	ὑπὲρ τῶν Ἀχαιῶν δίκαια καὶ
[7, 23]	ἐποίησεν Ἀφροδίτη ποταμόν. λέγω δὲ	τὰ	ὑπὸ Πατρέων λεγόμενα. καὶ ἤρα
[7, 7]	ἀρχήν, Φιλίππῳ δὲ τῷ Δημητρίου	τὰ	φάρμακα τόλμημα ἦν ἐλαφρότατον. (κατεῖχε
[7, 1]	ἔνθα τὰ δεῖπνα Λακεδαιμονίοις ἐστὶ	τὰ	Φειδίτια καλούμενα. (Ἴωνας δὲ ἀφικομένους
[7, 9]	σφίσιν ἐς αὐτούς, οἳ ἐπὶ	τὰ	Φιλίππου καὶ Αἰτωλῶν ἐναντία καὶ
[7, 7]	φόβον τοῖς πᾶσιν Ἕλλησιν ἐνεποίησε,	τὰ	Φιλίππου τοῦ Ἀμύντου, προγόνου μὲν
[7, 12]	παρὰ Ἀχαιῶν, ὅμως ὑπὸ Μεναλκίδα	τὰ	χρήματα ἐξεπράχθησαν· ὁ δὲ ὡς
[7, 16]	ἐτάχθη τῇ Ἑλλάδι καὶ οἱ	τὰ	χρήματα ἔχοντες ἐκωλύοντο ἐν τῇ
[7, 8]	θεοῦ προεθέσπισεν· ἔχει δὲ οὕτω	τὰ	χρησθέντα· (αὐχοῦντες βασιλεῦσι Μακεδόνες Ἀργεάδῃσιν,
[7, 21]	μάλιστα ἐφαίνετο ἀληθείας. (τότε δὲ	τὰ	χρησθέντα ἐκ Δωδώνης Διονύσου μὲν
[7, 22]	αὐτὸς ἐμοὶ δοκεῖν ὃς καὶ	τὰ	Ὠλένου παρέξεισιν ἐρείπια, ὑπὸ ἀνθρώπων
[7, 22]	ἄπεισιν ἐκ τῆς ἀγορᾶς ἐπιφραξάμενος	τὰ	ὦτα· προελθὼν δὲ ἐς τὸ
[7, 11]	πρὸς τὴν Μεναλκίδου γνώμην ἐκεκύρωτο	κατὰ	Ἀθηναίων ἀμύνειν Ὠρωπίοις. καί τις
[7, 3]	οἵτινές τε ἀνθρώπων ὄντες καὶ	κατὰ	αἰτίαν ἥντινα ἥκουσι λαμβάνει μὲν
[7, 27]	ἡ πόλις ἐστὶν ἐπὶ λόφου	κατὰ	ἄκραν τὴν κορυφὴν ἐς ὀξὺ
[7, 25]	Τίρυνθι ὑπὸ τῶν Κυκλώπων καλουμένων,	κατὰ	ἀνάγκην δὲ ἐκλείπουσι Μυκηναῖοι τὴν
[7, 5]	Ἡρακλείῳ δὲ τῷ ἐν Ἐρυθραῖς	κατὰ	ἀρχαιότητα· τὸ δὲ ἄγαλμα οὔτε
[7, 22]	χηραμῶν ἐντός, καὶ ὁπόσοις ἂν	κατὰ	γνώμην ᾖ, καὶ ἐγκαθεύδουσι. (περίβολος
[7, 7]	ἐπιτεταγμένα ἐχρῆτο, τάδε δὲ οὐ	κατὰ	γνώμην οἱ τὴν Ῥωμαίων ἐστὶν
[7, 8]	οὔσας πρὸς Ῥωμαίους καὶ οὐ	κατὰ	γνώμην ὑπὸ Μακεδόνων ἀρχομένας· προεωρῶντο
[7, 4]	οὗτος ὁ Σμῖλίς ἐστιν ἡλικίαν	κατὰ	Δαίδαλον, δόξης δὲ οὐκ ἐς
[7, 7]	Χαλκὶς ἡ πρὸς τῷ Εὐρίπῳ,	κατὰ	δὲ Θεσσαλῶν τε αὐτῶν καὶ
[7, 3]	τὴν χώραν δὲ οὐ πολέμῳ,	κατὰ	δὲ ὁμολογίαν λαμβάνουσι παρὰ Κυμαίων·
[7, 25]	εἰργασμένοις μέγεθός εἰσιν οὐ μεγάλοι,	κατὰ	δὲ τὴν ἔσοδον ἐς τὸ
[7, 6]	μεγίστη τοῦ Ἑλληνικοῦ μοῖρα ἦσαν·	κατὰ	δὲ τὴν Ξέρξου καὶ Μήδων
[7, 27]	ἐπὶ τῇ κεφαλῇ πῖλον εἰργασμένον.	(κατὰ	δὲ τὴν ὁδὸν ἐς αὐτὴν
[7, 10]	πατρίδας ἐγχειρίζοντες Λυσάνδρῳ τὰς ἑαυτῶν.	κατὰ	δὲ τὴν Φιλίππου βασιλείαν τοῦ
[7, 21]	τοῦ ναοῦ λίθων ἀνέστηκεν αἱμασιά,	κατὰ	δὲ τὸ ἐκτὸς κάθοδος ἐς
[7, 27]	δὲ ἄνδρες τῶν ἐπιχωρίων εἰσὶ	κατὰ	δόξαν γένους μάλιστα αἱρούμενοι. τοῦ
[7, 8]	ἧττον ἠνέγκατο, ἀλλ´ ἅτε δὴ	κατὰ	δύναμιν ἀγωνισάμενος αὐτὸς οὗτος ὁ
[7, 16]	τῆς Ἑλλάδος, καὶ συνέδριά τε	κατὰ	ἔθνος ἀποδιδόασιν ἑκάστοις τὰ ἀρχαῖα
[7, 16]	τῇ ὑπερορίᾳ κτᾶσθαι· συνέδριά τε	κατὰ	ἔθνος τὰ ἑκάστων, Ἀχαιῶν καὶ
[7, 17]	κάλλους οἱ μετῆν πλέον ἢ	κατὰ	εἶδος ἀνθρώπου, ἐνταῦθα τοῦ παιδὸς
[7, 22]	δέ σφισι πηλοῦ πεποιημένα· τούτοις	κατὰ	ἔτος ἑορτὴν ἄγουσιν, οὐδέν τι
[7, 24]	Ἀγελάδα τέχνη τοῦ Ἀργείου. τούτοις	κατὰ	ἔτος ἱερεῖς αἱρετοὶ γίνονται, καὶ
[7, 20]	ἐναγίζουσι δὲ καὶ τῷ Πρευγένει	κατὰ	ἔτος, ὡσαύτως δὲ καὶ Πατρεῖ,
[7, 2]	πολλῷ δὲ πρεσβύτερα ἔτι ἢ	κατὰ	Ἴωνας τὰ ἐς τὴν Ἄρτεμιν
[7, 16]	μετὰ τὴν μάχην ᾕρει τε	κατὰ	κράτος καὶ ἔκαιε Κόρινθον. (τῶν
[7, 6]	Κορινθίων ἰσθμὸν ἐκ θαλάσσης τῆς	κατὰ	Λέχαιον ἀποτειχίσειαν ἐς τὴν ἑτέραν
[7, 17]	Ὀλυμπίᾳ περὶ τὴν ὀγδοηκοστὴν ὀλυμπιάδα	κατὰ	μάντευμα ἐκ Δελφῶν ἀξιωθέντι, ἐπίγραμμά
[7, 4]	ὁ Ἄμφικλος τῆς ἐν Εὐβοίᾳ	κατὰ	μάντευμα ἐκ Δελφῶν. Ἕκτωρ δὲ
[7, 6]	πόλεμον τοιάδε ἦν τοῖς Ἀχαιοῖς.	κατὰ	μὲν τὴν ἐς Ἴλιον ἐπιστρατείαν
[7, 8]	φρουρὰς κατὰ ὁμολογίαν πρὸς Ῥωμαίους	(κατὰ	μέντοι τοῦ λόγου τὸ εὐπρεπὲς
[7, 17]	μάλιστα κατῆλθεν ἡ Ἑλλάς, λυμανθεῖσα	κατὰ	μέρη καὶ διαπορθηθεῖσα ἐξ ἀρχῆς
[7, 8]	ἐξήγαγεν ἐξ ἁπασῶν τὰς φρουρὰς	κατὰ	ὁμολογίαν πρὸς Ῥωμαίους (κατὰ μέντοι
[7, 20]	Πρευγένην τῆς Λιμνάτιδος τὸ ἄγαλμα	κατὰ	ὄψιν ὀνείρατος λέγουσιν ἐκ Σπάρτης,
[7, 8]	Μέτελλον καὶ ὅσοι σὺν Μετέλλῳ	κατὰ	πρεσβείαν ἧκον ἐκ Ῥώμης. ἀφίκοντο
[7, 25]	ἢ στρατείας ἕνεκα ἔτυχον ἢ	κατὰ	πρόφασιν ἀλλοίαν, μόνοι τε οὗτοι
[7, 15]	ἐς τὴν πόλιν ὑπ´ αὐτῶν	κατὰ	συγγένειαν δή τινα παλαιὰν ἐδέχθησαν·
[7, 3]	τε καὶ Παμφύλων, Λυκίων μὲν	κατὰ	συγγένειαν τὴν Κρητῶν καὶ γὰρ
[7, 25]	παρέξεισι. παρὰ τούτους σύνοικοι Μυκηναῖοι	κατὰ	συμφορὰν ἀφίκοντο ἐκ τῆς Ἀργολίδος.
[7, 10]	Φιλίππου πρὸς Ῥωμαίους ἄγοντι εἰρήνην	κατὰ	συνθήκας, ἃς ὁ πατήρ οἱ
[7, 7]	ἐν κοινῷ, ἰδίᾳ δὲ ἑκάστων	κατὰ	σφᾶς συνισταμένων, οἱ Ἀχαιοὶ μάλιστα
[7, 12]	Δίαιον λόγοις. αἱ μὲν δὴ	κατὰ	τὰ αὐτὰ αἱ πόλεις ἐποιοῦντο
[7, 19]	τὴν λάρνακα· τὰ δὲ ἄλλα	κατὰ	τὰ αὐτὰ εἰρήκασι καὶ οὗτοι.
[7, 24]	τῆς γῆς, προσημαίνειν ὁ θεὸς	κατὰ	τὰ αὐτὰ ὡς τὸ ἐπίπαν
[7, 19]	ἀποδιδούσης καὶ νόσοι σφίσιν οὐ	κατὰ	τὰ εἰωθότα καὶ ἀπ´ αὐτῶν
[7, 7]	τὰ μὲν ἄλλα τοῖς πράγμασι	κατὰ	τὰ ἐπιτεταγμένα ἐχρῆτο, τάδε δὲ
[7, 16]	δὴ Ῥωμαίων λογάδες χίλιοι προσπεσόντες	κατὰ	τὰ πλάγια ἐς τελέαν τοὺς
[7, 11]	ἀπαιτήσοντας καὶ φρουράν σφισιν ἐξάγειν	κατὰ	τὰ συγκείμενα ἐροῦντας· Ἀθηναῖοι δὲ
[7, 7]	γε οὐ πατρόθεν οἱ Ῥωμαῖοι	κατὰ	ταὐτὰ Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ τρία
[7, 24]	ὑπὸ ἑκάτερον μάλιστα τὸν καρπόν.	κατὰ	ταὐτὰ οὖν καὶ τὸν σεισμὸν
[7, 25]	ἐδύνατο ὑπὸ Ἀργείων, (ἐτετείχιστο γὰρ	κατὰ	ταὐτὰ τῷ ἐν Τίρυνθι ὑπὸ
[7, 20]	εἰσι. τῆς δὲ ἀγορᾶς ἄντικρυς	κατὰ	ταύτην τὴν διέξοδον τέμενός ἐστιν
[7, 1]	Τισαμενὸν ἐν κοινῷ βασιλέα ἕλωνται	κατά	τε ἀνδραγαθίαν καὶ γένους δόξαν.
[7, 10]	λόγου παρὰ Ἀχαιοῖς οὕτως" ἔφη	κατὰ	τὴν αἰτίαν ἔχει ταύτην· ἐστρατήγησα
[7, 9]	θανάτου συναιτίους γενέσθαι νομισθέντας καὶ	κατὰ	τὴν αἰτίαν ταύτην ὑπὸ Ἀχαιῶν
[7, 5]	μεσαίτατον. ἐπεὶ δὲ ἡ σχεδία	κατὰ	τὴν ἄκραν ἔσχεν, ἐνταῦθα πολὺν
[7, 14]	Θεαρίδαν· ὡς δὲ ἀπῆλθον, ἐντυχόντες	κατὰ	τὴν ἄνοδον Ῥωμαίων πρέσβεσιν ἐπὶ
[7, 20]	τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνος, πύλη	κατὰ	τὴν ἔξοδόν ἐστι ταύτην, καὶ
[7, 2]	τὸ μαντεῖόν ἐστιν ἀρχαιότερον ἢ	κατὰ	τὴν Ἰώνων ἐσοίκησιν, πολλῷ δὲ
[7, 3]	ἐς τὴν Ἀσίαν, καὶ ὡς	κατὰ	τὴν Κλάρον ἐγένοντο, ἐπεξίασιν αὐτοῖς
[7, 2]	τύχῃ τοιᾷδε ἐξέλιπον τὴν πόλιν.	(κατὰ	τὴν Μυουσίαν χώραν θαλάσσης κόλπος
[7, 27]	ἐς Πελλήνην ἄγαλμά ἐστιν Ἑρμοῦ	κατὰ	τὴν ὁδόν, ἐπίκλησιν μὲν Δόλιος,
[7, 12]	βουλῆς. καὶ αὐτῶν ὁ μὲν	κατὰ	τὴν ὁδὸν Καλλικράτης τελευτᾷ νόσῳ,
[7, 26]	δύο καὶ ἑβδομήκοντα ἀπὸ τοῦ	κατὰ	τὴν ὁδὸν τὴν Βουραϊκήν εἰσιν
[7, 2]	ἐς ἐμὲ ἔτι τὸ μνῆμα	κατὰ	τὴν ὁδὸν τὴν ἐκ τοῦ
[7, 5]	Οἰνοπίωνος τὰ ἔργα· Σαμίοις δὲ	κατὰ	τὴν ὁδὸν τὴν ἐς τὸ
[7, 3]	ἐκομίσθησαν ἐς Δελφούς· Τειρεσίαν δὲ	κατὰ	τὴν πορείαν τὸ χρεὼν ἐπέλαβεν
[7, 4]	τοῦ Κωκάλου τῶν θυγατέρων ἐσπουδάσθη	κατὰ	τὴν τέχνην, ὡς καὶ θάνατον
[7, 11]	σφᾶς Ἀθηναίοις ἐς Ὠρωπίους ζημίαν	κατὰ	τῆς βλάβης ἧς ἦρξαν τὴν
[7, 7]	πόλεις φρουραῖς ὁρμητήρια εἶναί οἱ	κατὰ	τῆς Ἑλλάδος, καὶ ὠνόμαζε δὲ
[7, 25]	γὰρ εἶναι νίκην ἔτι σφίσι	κατὰ	τὸ ἐκ Δελφῶν μάντευμα ἤλπιζον·
[7, 13]	Μακεδονίᾳ πόλεμος ἔμελλεν ὡς ῥᾷστα	κατὰ	τὸ ἐπιτηδειότατον Ῥωμαίοις κριθήσεσθαι· (Μέτελλος
[7, 25]	γὰρ τὸ μὲν τεῖχος ἁλῶναι	κατὰ	τὸ ἰσχυρὸν οὐκ ἐδύνατο ὑπὸ
[7, 3]	δὲ τὴν νῆσον διέβησαν δὴ	κατὰ	τὸ Περσῶν δέος. Ἀλέξανδρος δὲ
[7, 15]	ἐς Σκάρφειαν τὴν Λοκρῶν, οὐδὲ	κατὰ	τὸ στενὸν τὸ Ἡρακλείας τε
[7, 15]	ἄγνωστός τε καὶ ἄπυστος οἰχήσεσθαι	κατὰ	τοῦ βυθοῦ. (ἐς μὲν οὖν
[7, 21]	γε ἐν ἵππων ἄθλοις Μενελάῳ	κατὰ	τοῦ θεοῦ τούτου πρόκλησιν περιέθηκεν
[7, 13]	τῶν ἀνδρῶν προεροῦντας μένειν, οἳ	κατὰ	τοῦτο ἦσαν ἀπεσταλμένοι Λακεδαιμονίοις δικασταὶ
[7, 27]	τῆς χώρας πρὸς Σικυωνίους εἰσί,	κατὰ	τοῦτο ποταμός σφισι Σύθας, ἔσχατος
[7, 21]	λευκοῦ τὰ ἀγάλματα. ~(καὶ Διονύσου	κατὰ	τοῦτο τῆς πόλεώς ἐστιν ἱερὸν
[7, 22]	ἐγκαθεύδουσι. (περίβολος δὲ ἀγορᾶς μέγας	κατὰ	τρόπον τὸν ἀρχαιότερόν ἐστιν ἐν
[7, 3]	Σαρπηδόνι ὁμοῦ ἔφυγον Καρῶν δὲ	κατὰ	φιλίαν ἐκ παλαιοῦ πρὸς Μίνω,
[7, 9]	ὕστερος καί τι καὶ φρόνημα	κατὰ	φιλίαν προσειληφὼς τὴν Φιλοποίμενος, λόγῳ
[7, 18]	διέβησαν ἐς Αἰτωλίαν Ἀχαιῶν μόνοι	κατὰ	φιλίαν τὴν Αἰτωλῶν, τὸν πόλεμόν
[7, 18]	τινῶν ἐκλείπουσιν· οἱ δὲ ἄλλοι	κατὰ	χώραν ὑπὸ φιλεργίας ἐσκεδάσθησαν καὶ
[7, 27]	ἐστιν Ἀσκληπιοῦ καλούμενον Κῦρος, καὶ	ἰάματα	ἀνθρώποις παρὰ τοῦ θεοῦ γίνεται.
[7, 13]	ἐπὶ τὰ ἐν τῇ Ἀσίᾳ	πράγματα	ἐκέλευε, πρὶν ἢ ἐς τὴν
[7, 10]	Ὑστάσπου βασιλεύοντος Περσῶν Ἴωσι τὰ	πράγματα	ἐφθάρη Σαμίων πλὴν ἑνός τε
[7, 8]	ἐπὶ Φιλίππου τοῦ ὑστέρου τὰ	πράγματά	σφισιν ἐφθάρη, Σίβυλλα οὐκ ἄνευ
[7, 18]	πεποιήκασιν, ἔστιν οὐκ ἐλάχιστά σφισι	δείγματα	τοῦ λόγου Δεξαμενὸς ὁ ἐν
[7, 20]	καὶ Ἀπόλλων χαλκοῦς, γυμνὸς ἐσθῆτος·	ὑποδήματα	δὲ ὑπὸ τοῖς ποσίν ἐστιν
[7, 20]	τὴν ἔξοδόν ἐστι ταύτην, καὶ	ἐπιθήματα	ἐπὶ τῆς πύλης ἀνδριάντες εἰσὶν
[7, 17]	Πλάτων ἐφαίνετο ὁ Ἀρίστωνος, ὁπόσα	ἀδικήματα	μεγέθει καὶ τολμήματί ἐστιν ὑπερηρκότα,
[7, 22]	ἦρος πίνοντα ἐξ αὐτοῦ τὰ	βοσκήματα	ὀφείλει τίκτειν ἄρρενα ὡς τὰ
[7, 8]	ἐκ παλαιοῦ σφισιν ἦν οἰκεῖα	ἐγκλήματα.	ἐπεὶ δὲ ἡ Νάβιδος ἐν
[7, 8]	ἢ τῶν ἐξ Ἠπείρου τισὶν	ἐγκλήματα	ἦν ἐς Φίλιππον, ταῦτα ἧκον
[7, 9]	εἶναι δικαστήρια, ὅσα δὲ ἄλλα	ἐγκλήματα,	λαμβάνειν τε αὐτοὺς καὶ ἐν
[7, 9]	ἀδικεῖν, καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις	τιμήματα	ἔλυσαν· καὶ συντελείας μὲν Λακεδαιμονίους
[7, 15]	ἐς Γαλάτας οὐδὲν ἀφανέστερα ἐκείνων	τολμήματα.	(ὑποφεύγοντας δὲ Κριτόλαον καὶ Ἀχαιοὺς
[7, 15]	οὔτε ἱερὰ ἐμπιπράναι θεῶν οὔτε	οἰκοδομήματα	καθαιρεῖν εἴα, Θηβαίων τε τῶν
[7, 12]	Ἀχαιῶν, ὅμως ὑπὸ Μεναλκίδα τὰ	χρήματα	ἐξεπράχθησαν· ὁ δὲ ὡς τὸ
[7, 16]	τῇ Ἑλλάδι καὶ οἱ τὰ	χρήματα	ἔχοντες ἐκωλύοντο ἐν τῇ ὑπερορίᾳ
[7, 10]	ὡς πολεμοῦντι πρὸς Ῥωμαίους Περσεῖ	χρήματα	οἱ δυνατώτατοι τῶν Ἀχαιῶν παράσχοιεν,
[7, 16]	μὲν παρασχόμενος Μεναλκίδᾳ τὴν ἐς	χρήματα	πλεονεξίαν, ἐοικυῖαν δὲ καὶ τὴν
[7, 1]	Θεσσαλίας, ἐπενεγκόντες αἰτίαν ὡς ἰδίᾳ	χρήματα	ὑφελόμενος ἔχοι τῶν πατρῴων· ὁ
[7, 24]	τὰ δὲ καὶ ἀστέρων ὤφθη	σχήματα	οὔτε ἐγνωσμένα ὑπὸ τῶν πρότερον
[7, 25]	Εἰλειθυίας· λίθου τοῦ Πεντελησίου τὰ	ἀγάλματα,	Ἀθηναίου δὲ ἔργα Εὐκλείδου· καὶ
[7, 23]	ἐκτῖσαι καταλιπεῖν σφισιν αὐτοὺς τὰ	ἀγάλματα.	~(Αἰγιεῦσι δὲ ἔστι μὲν πρὸς
[7, 22]	μὲν ἱερὸν καλουμένων Μεγίστων θεῶν,	ἀγάλματα	δέ σφισι πηλοῦ πεποιημένα· τούτοις
[7, 18]	(ὡσαύτως δὲ καὶ ὅσα ἄλλα	ἀγάλματα	ἔκ τε Αἰτωλίας καὶ παρὰ
[7, 21]	αὐτοῖς τὰ ὀνόματα. ταῦτα τὰ	ἀγάλματα	ἐν τῇ Διονύσου {τῇ} ἑορτῇ
[7, 25]	ἐπέλαβεν ἰσχυρός, ὡς μηδὲ τὰ	ἀγάλματα	ἐν τοῖς ἱεροῖς ὑπολειφθῆναι τὰ
[7, 22]	ἐπιχώριοί φασιν ἐς Ῥώμην τὰ	ἀγάλματα.	ἐν Φαραῖς δὲ ἐν τῷ
[7, 23]	ἐν τῇ ἀγορᾷ τέμενος καὶ	ἀγάλματα	ἐσελθόντων ἐν ἀριστερᾷ, χαλκοῦ μὲν
[7, 21]	τέμενος. Διονύσου δέ ἐστιν ἐνταῦθα	ἀγάλματα,	ἴσοι τε τοῖς ἀρχαίοις πολίσμασι
[7, 23]	σφίσιν ὑπὸ Ἀργείων ἐδόθη τὰ	ἀγάλματα.	(καὶ αὐτοῖς καὶ τάδε ἔτι
[7, 20]	μεγέθει μεγάλα λίθου λευκοῦ τὰ	ἀγάλματα.	~(καὶ Διονύσου κατὰ τοῦτο τῆς
[7, 2]	καὶ τῶν θεῶν φερόμενοι τὰ	ἀγάλματα,	καὶ ἦν κατ´ ἐμὲ οὐδὲν
[7, 22]	οὐκ ἦν ἐν αὐτῷ οὐδὲ	ἀγάλματα·	κομισθῆναι δὲ οἱ ἐπιχώριοί φασιν
[7, 27]	Πλαταιαῖς ποιῆσαι τῆς Ἀθηνᾶς τὰ	ἀγάλματα.	λέγουσι δὲ οἱ Πελληνεῖς καὶ
[7, 23]	ἄλσος. Ἀθηνᾶς μὲν δὴ δύο	ἀγάλματα	λευκοῦ λίθου· τῆς δὲ Ἥρας
[7, 4]	ἐς Κρήτην, καὶ αὐτῷ τε	ἀγάλματα	Μίνῳ καὶ τοῦ Μίνω ταῖς
[7, 24]	καὶ Ἀφροδίτης ἐστὶ καὶ Ἀθηνᾶς	ἀγάλματα·	Ὁμαγύριος δὲ ἐγένετο τῷ Διὶ
[7, 26]	αὐτοῦ Φλιασίου Λαφάους. (Ἀσκληπιοῦ δὲ	ἀγάλματα	ὀρθά ἐστιν ἐν ναῷ καὶ
[7, 21]	πεποίηται λίθου καὶ τούτοις τὰ	ἀγάλματα.	τοῦ δὲ ἄλσους ἱερὸν ἔχεται
[7, 21]	ἐν δικτύῳ. ἔστι δὲ καὶ	ἀγάλματα	τοῦ λιμένος ἐγγυτάτω χαλκοῦ πεποιημένα
[7, 23]	Ἀσκληπιοῦ τέ ἐστι τέμενος καὶ	ἀγάλματα	Ὑγείας καὶ Ἀσκληπιοῦ· ἰαμβεῖον δὲ
[7, 24]	(ἔστι δὲ καὶ ἄλλα Αἰγιεῦσιν	ἀγάλματα	χαλκοῦ πεποιημένα, Ζεύς τε ἡλικίαν
[7, 9]	τὰ βουλεύματα ἐς δέον χωρήσειν·	γράμματά	τε αὐτίκα ὑπὸ τῆς βουλῆς
[7, 24]	τοιαῦτα· λαμβάνοντες παρὰ τῆς θεοῦ	πέμματα	ἐπιχώρια ἀφιᾶσιν ἐς θάλασσαν, πέμπειν
[7, 12]	ἡγοῖτο ἀδικεῖν, ἐσπέμπει σφίσι τεσσάρων	ὀνόματα	ἀνδρῶν καὶ εἴκοσι πρωτευόντων τὰ
[7, 22]	ἀνθρώποις. πυθέσθαι μὲν δὴ τὰ	ὀνόματα	αὐτῶν οὐκ εἴχομεν· ταφῆναι δὲ
[7, 7]	ὁπότε ὀλίγιστα καὶ ἔτι πλέονα	ὀνόματα	ἑκάστῳ τίθενται. τῷ δὲ Ὀτιλίῳ
[7, 10]	καταγνοῖεν, τότε καὶ αὐτὸς τὰ	ὀνόματα	ἐρεῖν ἔφασκε τῶν ἀνδρῶν. λέγειν
[7, 17]	τὴν πόλιν· τὰ γὰρ ἀρχαιότερα	ὀνόματα	ἐς ποίησιν ἐπάγεσθαι τῶν ὑστέρων
[7, 21]	Ποσειδῶνι δὲ παρὲξ ἢ ὁπόσα	ὀνόματα	ποιηταῖς πεποιημένα ἐστὶν ἐς ἐπῶν
[7, 21]	καὶ Ἀροεύς ἐστιν αὐτοῖς τὰ	ὀνόματα.	ταῦτα τὰ ἀγάλματα ἐν τῇ
[7, 13]	τὰ ἐν κύκλῳ τῆς Σπάρτης	πολίσματα	ἐς τὴν Ἀχαιῶν ὑπηγάγετο εὔνοιαν,
[7, 18]	χώραν ὑπὸ φιλεργίας ἐσκεδάσθησαν καὶ	πολίσματα	παρὲξ αὐτὰς Πάτρας τοσάδε ἄλλα
[7, 5]	τὰ μὲν δὴ ἐν Ἰωνίᾳ	θαύματα	πολλά τε καὶ οὐ πολλῷ
[7, 16]	ὅσον πέντε ἐξ αὐτῶν, καὶ	τραύματα	ἐπίκαιρα αὐτὸς καὶ ὁ ἵππος
[7, 9]	καὶ Ἀχαιῶν τοῖς φεύγουσι τὰ	βουλεύματα	ἐς δέον χωρήσειν· γράμματά τε
[7, 7]	καλούμενον καὶ ἀπὸ κοινοῦ λόγου	βουλεύματά	τε ἦν Ἀχαιοῖς καὶ τὰ
[7, 21]	καὶ τὰ ἐκ τῆς δρυὸς	μαντεύματα	μετέχειν μάλιστα ἐφαίνετο ἀληθείας. (τότε
[7, 12]	ἐγνωσμένοι, Λακεδαιμονίους δὲ ὁ Μεναλκίδας	ἠπάτα	παντελῶς τοῦ συνεδρεύειν ἐς τὸ
[7, 21]	Κυανεῶν δὲ τῶν πρὸς Λυκίᾳ	πλησιαίτατα	χρηστήριον Ἀπόλλωνός ἐστι Θυρξέως· παρέχεται
[7, 23]	Ἀπόλλωνα δὲ ἥλιον, καὶ αὐτὸν	ὀρθότατα	Ἀσκληπιῷ πατέρα ἐπονομάζεσθαι, ὅτι ἐς
[7, 17]	μοι τοῦ Νέρωνος τὸ ἔργον	ὀρθότατα	εἰρηκέναι Πλάτων ἐφαίνετο ὁ Ἀρίστωνος,
[7, 2]	ἀλλοίοις ἐστάλησαν. τὰ μὲν γὰρ	ἀρχαιότατα	Ἰόλαος Θηβαῖος, ἀδελφιδοῦς ὁ Ἡρακλέους,
[7, 18]	θάλασσαν. Πατρέων δὲ οἱ τὰ	ἀρχαιότατα	μνημονεύοντές φασιν Εὔμηλον αὐτόχθονα οἰκῆσαι
[7, 2]	(Μιλήσιοι δὲ αὐτοὶ τοιάδε τὰ	ἀρχαιότατά	σφισιν εἶναι λέγουσιν· ἐπὶ γενεὰς
[7, 5]	Ὠκεανόν. (Ἴωσι δὲ ἔχει μὲν	ἐπιτηδειότατα	ὡρῶν κράσεως ἡ χώρα, ἔχει
[7, 26]	φασιν Ἀχαιοῖς γενομένου πολέμου μαχεσάμενον	ἀνδρειότατα	Αἰγειρατῶν τελευτῆσαι, καὶ αὐτοῦ τὸν
[7, 9]	καὶ οὗτοι παρὰ τὴν βουλὴν	προθυμότατα	ἐνέκειντο Ἀχαιοῖς· Ἀχαιοὶ δέ σφισιν
[7, 19]	Κομαιθοῦς ἕνεκα ἀπώλλυντο, αὐτοί τε	οἰκτρότατα	καὶ οἱ προσήκοντές σφισιν ἔπασχον,
[7, 21]	ὧν ἴσμεν διατεθεὶς ἐς ἔρωτα	ἀπλαστότατα·	(Καλλιρόη τε ὡς Κόρεσον τεθνεῶτα
[7, 18]	δὲ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ τὰ	αὐότατά	σφισι τῶν ξύλων κεῖται. μηχανῶνται
[7, 22]	τοῦ θεοῦ νομίζοντες. ἑστήκασι δὲ	ἐγγύτατα	τοῦ ἀγάλματος τετράγωνοι λίθοι τριάκοντα
[7, 20]	καὶ ἐς ἄλλα τὸ Ὠιδεῖον	ἀξιολογώτατα	τῶν ἐν Ἕλλησι, πλήν γε
[7, 17]	(τάδε μὲν ἐς Ἄττην τὰ	γνωριμώτατα·	ἐν δὲ τῇ χώρᾳ τῇ
[7, 1]	Ὁμήρῳ γοῦν ἐν καταλόγῳ τῶν	μετὰ	Ἀγαμέμνονος ἐξήρκεσε τὸ ἀρχαῖον δηλῶσαι
[7, 3]	δὴ καὶ οἱ Πάμφυλοι τῶν	μετὰ	ἅλωσιν Ἰλίου πλανηθέντων σὺν Κάλχαντι
[7, 17]	τὸν Σώστρατον Ἡρακλέους ἔτι ὄντος	μετὰ	ἀνθρώπων οὕτως οἱ τὸν Ἡρακλέα
[7, 14]	τὸ ἔγκλημα· θρασύτης δὲ ἡ	μετὰ	ἀσθενείας μανία ἂν μᾶλλον ἢ
[7, 15]	τε γὰρ ἐπολιόρκησαν οἱ Θηβαῖοι	μετὰ	Ἀχαιῶν καὶ ἀγῶνος τοῦ πρὸς
[7, 16]	ἐς ἐλευθερίαν ἀφεθέντων καὶ μαχεσαμένων	μετὰ	Ἀχαιῶν μὴ εὐθὺς ὑπὸ τοῦ
[7, 24]	γίνεται καυματωδέστερος καὶ ἐν θέρει	μετὰ	ἀχλύος μᾶλλον ὁ κύκλος παρέχεται
[7, 13]	ἐκ Πελοποννήσου· Δίαιος δὲ Ἀχαιῶν	μετὰ	Δαμόκριτον στρατηγεῖν ᾑρημένος ἀποστείλαντι αὖθις
[7, 6]	Δύμη μὲν πρὸς Ἤλιδος πρώτη,	μετὰ	δὲ αὐτὴν Ὤλενος καὶ Φαραὶ
[7, 25]	νέμονται τὴν χώραν οἱ Αἰγιεῖς.	(μετὰ	δὲ Ἑλίκην ἀποτραπήσῃ τε ἀπὸ
[7, 10]	τὸ ναυτικὸν τὸ Ἰώνων προδόντων·	(μετὰ	δὲ Ἴωνας κεχειρωμένους ἠνδραποδίσαντο καὶ
[7, 12]	ἀπάταις ἐχρῆτο ἐς τὴν δόσιν,	μετὰ	δὲ οὐ πολὺ ἐτόλμησεν ἀποστερεῖν
[7, 23]	ἀνιοῦσαν, καὶ καθεύδειν παρ´ αὐτῷ·	(μετὰ	δὲ οὐ πολὺν χρόνον οὔτε
[7, 7]	συνεδρίου πρῶτοι τοῦ Ἀχαιῶν μετέσχον,	μετὰ	δὲ Σικυωνίους ἐσῄεσαν ἤδη καὶ
[7, 23]	τὸ θῆλυ ἐπὶ πλέον τετίμηται.	~(μετὰ	δὲ τὸν Χάραδρον ἐρείπια οὐκ
[7, 7]	Αἴγιόν σφισιν ἔδοξεν· αὕτη γὰρ	μετὰ	Ἑλίκην ἐπικλυσθεῖσαν πόλεων ἐν Ἀχαΐᾳ
[7, 4]	νήσου Σαμίους· αἰτίαν δὲ ἐπέφερον	μετὰ	Καρῶν σφᾶς ἐπιβουλεύειν Ἴωσι. (Σαμίων
[7, 17]	ὄνασθαι τοῦ δώρου· Οὐεσπασιανοῦ γὰρ	μετὰ	Νέρωνα ἄρξαντος ἐς ἐμφύλιον στάσιν
[7, 3]	ἐγένοντο, ἐπεξίασιν αὐτοῖς οἱ Κρῆτες	μετὰ	ὅπλων καὶ ἀνάγουσιν ὡς τὸν
[7, 3]	τῇ Ἴδῃ τὴν μὲν οὐ	μετὰ	πολὺ ἐκλείπουσιν, ἐπανιόντες δὲ ἐς
[7, 25]	ἐπὶ Ταινάρῳ τοῦ Ποσειδῶνος, οὐ	μετὰ	πολὺ ἐσείσθη σφίσιν ἡ πόλις
[7, 12]	ἐς Ῥώμην καταχθήσεσθαι σφᾶς οὐ	μετὰ	πολὺ ἔφασκεν ὑπὸ Ῥωμαίων. (καὶ
[7, 13]	τῇ οἰκείᾳ, βιασθέντες δὲ οὐ	μετὰ	πολύ, ὅσον μὲν ἐς χιλίους
[7, 19]	ἄγαλμα καὶ αὐτίκα ἦν ἔκφρων	μετὰ	τὴν θέαν· τὰ μὲν δὴ
[7, 16]	δὲ οἱ ἐς Κόρινθον ἀποσωθέντες	μετὰ	τὴν μάχην ἀπεδίδρασκον ὑπὸ νύκτα
[7, 16]	κατέστησαν. (εἰ δὲ ἐτόλμησεν ἐσδραμεῖν	μετὰ	τὴν μάχην Δίαιος ἐς Κόρινθον
[7, 16]	ὑποπτεύων ἐνέδραν· τρίτῃ δὲ ἡμέρᾳ	μετὰ	τὴν μάχην ᾕρει τε κατὰ
[7, 15]	Κριτόλαος δὲ οὔτε ὤφθη ζῶν	μετὰ	τὴν μάχην οὔτε ἐν τοῖς
[7, 10]	τόδε τὸν λόγον· (Ἀθηναῖοι γὰρ	μετὰ	τὸ ἀτύχημα τὸ ἐν Βοιωτοῖς
[7, 6]	φασιν ἐκστρατεύσασθαι, οὐ γάρ πω	μετὰ	τὸ πταῖσμα ἀνενηνοχέναι τὸ ἐν
[7, 4]	ἐπὶ Λεώγορον τὸν Προκλέους, βασιλεύοντα	μετὰ	τὸν πατέρα ἐν Σάμῳ, καὶ
[7, 21]	τε γὰρ ἀπ´ αὐτῆς καὶ	ἐσθῆτα	ὑφαίνουσι τὴν ἄλλην. ~(Φαραὶ δέ,
[7, 5]	δὲ τῷ ἐν Ἐρυθραῖς κατὰ	ἀρχαιότητα·	τὸ δὲ ἄγαλμα οὔτε τοῖς
[7, 8]	Σπάρτῃ τυραννὶς κατελέλυτο, ἐς πλείστην	ὠμότητα	ἀνδρὸς ἀφικομένου, τὰ ἐς τοὺς
[7, 21]	λιμένος, καὶ ἀπ´ ἐκείνης οἱ	ἔπειτα	ἄνθρωποι Καλλιρόην τὴν πηγὴν καλοῦσι.
[7, 25]	οἰκητόρων πλήθει καὶ ἐς τὸ	ἔπειτα	ἐγένετο ἐπιφανεστέρα διὰ τὴν συνοίκησιν
[7, 24]	τὸ ἔδαφος ἀφανὲς ἐς τοὺς	ἔπειτα	ἐποίησε. (τὰ μὲν οὖν ἄλλα
[7, 19]	τῷ ἱερῷ καὶ ἐς τὸ	ἔπειτα	ἴσα καὶ θαλάμῳ χρήσεσθαι· τοὺς
[7, 13]	καὶ ἐχρῆτο καὶ ἐς τὸ	ἔπειτα	καταδρομαῖς μᾶλλον καὶ ἁρπαγαῖς ἐκ
[7, 8]	δὲ καὶ στρατείας ἐς Αἰτωλούς,	τρίτα	δὲ ὁμοῦ Ῥωμαίοις ἐμαχέσαντο ἐναντία
[7, 5]	καὶ μητέρα αὐταῖς φασιν εἶναι	Νύκτα,	ἐπεὶ Ἀθηναῖοί γε τῇ ἐν
[7, 16]	μετὰ τὴν μάχην ἀπεδίδρασκον ὑπὸ	νύκτα	εὐθύς· ἀπεδίδρασκον δὲ καὶ αὐτῶν
[7, 17]	τὸ Ἑλληνικόν. (τάδε μὲν οὕτω	συμβάντα	εὕρισκον· Ἀχαιοῖς δὲ ὅροι καὶ
[7, 19]	ἤδη τινὲς οὐ τῷ Θεσσαλῷ	συμβάντα	Εὐρυπύλῳ τὰ εἰρημένα, ἀλλὰ Εὐρύπυλον
[7, 16]	τε γὰρ Ἡρακλεώταις καὶ Εὐβοεῦσι	τάλαντα	ἑκατὸν καὶ Ἀχαιοὺς Λακεδαιμονίοις διακόσια
[7, 11]	τῆς κρίσεως Ἀθηναίοις ζημίαν πεντακόσια	τάλαντα	ἐπιβάλλουσι, Ῥωμαίων δὲ ἡ βουλὴ
[7, 13]	ζημίαν πεντήκοντα ἅτε ἀνδρὶ προδότῃ	τάλαντα,	καὶ οὐ γὰρ εἶχεν ἐκτῖσαι
[7, 12]	πᾶν ὁ Μεναλκίδας κινδύνου, μεταδίδωσι	τάλαντα	τρία τῶν ἐξ Ὠρωποῦ Μεγαλοπολίτῃ
[7, 26]	Πάλλαντος, τῶν Τιτάνων δὲ καὶ	Πάλλαντα	εἶναι λέγουσι, δόξῃ δὲ τῇ
[7, 27]	κρατήσειεν ἐν Ὀλυμπίᾳ· τὸν δὲ	Πουλυδάμαντα	δεύτερα τότε ἐς τὸν ἀγῶνα
[7, 27]	ἀνασωθέντα οἴκαδε. Θεσσαλοὶ δὲ ἡσσηθῆναι	Πουλυδάμαντα	οὐχ ὁμολογοῦντες παρέχονται καὶ ἄλλα
[7, 4]	Μέλανα καὶ Σάλαγόν τε καὶ	Ἀθάμαντα.	ἀφίκοντο δὲ καὶ Κᾶρες ἐς
[7, 6]	ἀπὸ τοῦ κοινοῦ τοῦ Λυδῶν	ἀμύναντα	Ἕλλησι· τοῦ δὲ Ἀδράστου τούτου
[7, 18]	ὑπὸ τοῦ Τριπτολέμου τὸ ἅρμα	ζεύξαντα	ἐθελῆσαι καὶ αὐτὸν σπεῖραι· καὶ
[7, 9]	τῆς βουλῆς καὶ οὐ τὰ	πάντα	ἀληθῆ κατηγόρουν τῶν Ἀχαιῶν. (τούτων
[7, 2]	τὴν Ἐφεσίαν ἐστίν. (οὐ μὴν	πάντα	γε τὰ ἐς τὴν θεὸν
[7, 12]	ἀνδρῶν καὶ εἴκοσι πρωτευόντων τὰ	πάντα	ἐν Σπάρτῃ. ἐνταῦθα Ἀγασισθένους ἐνίκησε
[7, 12]	παρῆγεν ὁ Δίαιος ὡς τὰ	πάντα	ἕπεσθαι Λακεδαιμόνιοί σφισιν ὑπὸ τῆς
[7, 16]	που τῆς Ἑλλάδος, κατελέλυτο ὁμοίως	πάντα.	(ἔτεσι δὲ οὐ πολλοῖς ὕστερον
[7, 8]	ὠνομάζοντο Ῥωμαίων καὶ ἐς τὰ	πάντα	ἦσαν πρόθυμοι· καί σφισιν εἵποντο
[7, 1]	γῆς ὄνομα· Αἰγιαλόν τ´ ἀνὰ	πάντα	καὶ ἀμφ´ Ἑλίκην εὐρεῖαν" (τότε
[7, 27]	τῷ Μυσαίῳ, δένδρα ὁμοίως τὰ	πάντα,	καὶ ὕδωρ ἄφθονον ἄνεισιν ἐκ
[7, 21]	τινὰ ἐς τὴν πηγὴν ὁμοίως	πάντα	ὁπόσα θέλει θεάσασθαι. ἐν Πάτραις
[7, 14]	ἔτυχεν αὐτὸς ἐσῳκισμένος, ἀπεγύμνου τὸν	πάντα	σφίσιν ἤδη λόγον, ὡς δίκαια
[7, 10]	ἀναίτιον Καλλικράτης ἐθελήσειεν αἰτιάσασθαι, ἀνάγεσθαι	πάντα	τινὰ ἐκεκύρωτο ἐς Ῥώμην· καὶ
[7, 14]	τότε ἔτυχον ἐπιδημοῦντες, συνήρπαζον δὲ	πάντα	τινὰ καὶ ὃν Λακεδαιμόνιον σαφῶς
[7, 14]	ἄρχοντες τῶν Ἀχαιῶν οὐδὲ τὸν	πάντα	ὑπομείναντες ἀκοῦσαι λόγον ἔθεον ἐς
[7, 7]	αἱ ἄλλαι πόλεις τὸν χρόνον	ἅπαντα	ἀπείρως ἐσχήκεσαν αἵ τε ἐκ
[7, 18]	τοὺς ἐδωδίμους καὶ ἱερεῖα ὁμοίως	ἅπαντα,	ἔτι δὲ ὗς ἀγρίους καὶ
[7, 26]	ξόανον, γυμνός, μεγέθει μέγας· τὸν	ποιήσαντα	δὲ εἶχεν οὐδεὶς τῶν ἐπιχωρίων
[7, 26]	τῶν σὺν Ἀγαμέμνονί φασιν αὐτῆς	ποιήσαντα	ἔπος οἵ θ´ Ὑπερησίην τε
[7, 17]	τε μνῆμα αὐτὸν εἶναι τὸν	ποιήσαντα	καὶ ἀπαρχὰς ἀπὸ τῶν ἐν
[7, 21]	ἢ τὸν ἀποθανεῖν ἀντ´ ἐκείνης	τολμήσαντα.	ὡς δὲ οὐδὲν ἐς σωτηρίαν
[7, 17]	αὐτῇ τιμῆς ὡς Δία αὐτῇ	νεμεσήσαντα	ὗν ἐπὶ τὰ ἔργα ἐπιπέμψαι
[7, 5]	καὶ ἄγειν ἐς αὐτὴν Σμυρναίους	ἀναστήσαντα	ἐκ τῆς προτέρας· (ἀποστέλλουσιν οὖν
[7, 23]	Σέλεμνον δὲ μονωθέντα Ἀργυρᾶς καὶ	τελευτήσαντα	ὑπὸ τοῦ ἔρωτος ἐποίησεν Ἀφροδίτη
[7, 19]	Ὠλένῳ βασιλεύσαντος ἐθέλουσιν ἅμα Ἡρακλεῖ	στρατεύσαντα	ἐς Ἴλιον λαβεῖν παρὰ τοῦ
[7, 8]	τῆς Σπάρτης καταβάλλουσιν ἐς ἔδαφος,	οἰκοδομηθέντα	μὲν καὶ πρότερον ἔτι αὐτοσχεδίως
[7, 17]	τοῦ παιδὸς ἔρως ἔσχεν Ἄγδιστιν.	αὐξηθέντα	δὲ Ἄττην ἀποστέλλουσιν ἐς Πεσσινοῦντα
[7, 19]	ψυχῆς ἐστιν ἀντάξιον κατορθῶσαί τινα	ἐρασθέντα.	(παύσασθαι δὲ οὕτω λέγονται θύοντες
[7, 8]	προεθέσπισεν· ἔχει δὲ οὕτω τὰ	χρησθέντα·	(αὐχοῦντες βασιλεῦσι Μακεδόνες Ἀργεάδῃσιν, ὑμῖν
[7, 21]	ἐφαίνετο ἀληθείας. (τότε δὲ τὰ	χρησθέντα	ἐκ Δωδώνης Διονύσου μὲν ἔλεγεν
[7, 18]	ἐν τῇ Μεσάτει καὶ ἐνταῦθα	ἐπιβουλευθέντα	ὑπὸ Τιτάνων ἐς παντοῖον ἀφικέσθαι
[7, 3]	Νάξῳ, τὸν νεκρὸν δὲ οἴκαδε	ἀπαχθέντα	κατεδέξαντο οἱ Δαμασίχθονος παῖδες· καὶ
[7, 8]	καὶ ἀπέκτειναν Περσαῖον ὑπὸ Ἀντιγόνου	ταχθέντα	ἐπὶ τῇ φρουρᾷ. Ἀχαιοὶ δὲ
[7, 23]	ἔμελλεν ἡ νύμφη, Σέλεμνον δὲ	μονωθέντα	Ἀργυρᾶς καὶ τελευτήσαντα ὑπὸ τοῦ
[7, 8]	Νάβιδος καὶ ἐς τὸ ἀσφαλέστατον	ὀχυρωθέντα.	τά τε οὖν τείχη τῆς
[7, 27]	Ὀλυμπικὸν παρὰ βασιλέως τοῦ Περσῶν	ἀνασωθέντα	οἴκαδε. Θεσσαλοὶ δὲ ἡσσηθῆναι Πουλυδάμαντα
[7, 24]	ἐναντία κίνησις ἐξεγείρῃ τὰ ἤδη	τραπέντα,	(καὶ ἐν τῇ τοιᾷδε ἰδέᾳ
[7, 21]	ἄλλαις· ἐγὼ δὲ εὑρετὴν ἱππικῆς	ὄντα	ἀπὸ τούτου σχεῖν καὶ τὸ
[7, 21]	κόσμον καὶ ἰδίᾳ σφίσιν ἐπιχώρια	ὄντα	ἕκαστοι τίθενται, τοσαίδε ἐς ἅπαντας
[7, 12]	ἀπεκρίνατο· Δίαιος δὲ οὐ τὸν	ὄντα	ἔλεγεν Ἀχαιοῖς λόγον, ψυχαγωγῶν δὲ
[7, 7]	τὸν Δημητρίου παῖδα ἔτι ἡλικίαν	ὄντα·	ἦν δὲ καὶ ἀνεψιὸς τῷ
[7, 14]	τινὰ καὶ ὃν Λακεδαιμόνιον σαφῶς	ὄντα	ἠπίσταντο καὶ ὅτῳ κουρᾶς ἢ
[7, 3]	ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ, διαβάντι τὸν	Καλάοντα	ποταμόν. (Τέων δὲ ᾤκουν μὲν
[7, 9]	καὶ οἱ σὺν αὐτῷ Λυκόρταν	λέγοντα	ἐποιοῦντο ἐν χλευασμῷ καὶ Ἀρέως
[7, 15]	μήτε ἀποκτεῖναι μηδένα μήτε αἱρεῖν	φεύγοντα	ἀπηγόρευε· Πυθέαν δὲ ἢν ἕλωσιν,
[7, 18]	τὸ ἐκτός, τὰ δὲ καὶ	ἐκφεύγοντα	ὑπὸ ἰσχύος· ταῦτα οἱ ἐμβαλόντες
[7, 21]	ἱδρύσασθαι δὲ αὐτὸ ἐξ ἀρχῆς	ἀποφυγόντα	φασὶ τὴν μανίαν Εὐρύπυλον. πρὸς
[7, 21]	τὸ πρὸς ταῖς Κυανέαις ἔσω	ἐνιδόντα	τινὰ ἐς τὴν πηγὴν ὁμοίως
[7, 5]	τινι τῶν ἐν τῇ Ἑλλάδι	ἀποδέοντά	ἐστιν· ~(τότε δὲ ἀπεληλυθότων Ἰώνων
[7, 16]	τῇ Λακεδαιμονίων διαφορᾷ καὶ Ἀχαιῶν	ἐλθόντα,	ἀφίκετο μὲν περὶ ὄρθρον ἐς
[7, 23]	σταδίους δὲ Αἴγιον περὶ τοὺς	τριάκοντα	ἀπέχει Ῥυπῶν. (Αἰγίου δὲ τὴν
[7, 17]	πόλις Δύμη σταδίους ὅσον τε	τριάκοντα	ἀπέχει τοῦ Λαρίσου. ταύτην Φίλιππος
[7, 25]	(σταδίων ἐπὶ τὸν Ἡρακλέα ὡς	τριάκοντα	ἐξ Ἑλίκης ὁδὸς ἡ εὐθεῖά
[7, 25]	ἀπὸ τοῦ τάφου σταδίων ὅσον	τριάκοντα	ἐπὶ τὸν καλούμενον Γαῖον· Γῆς
[7, 22]	ἐγγύτατα τοῦ ἀγάλματος τετράγωνοι λίθοι	τριάκοντα	μάλιστα ἀριθμόν· τούτους σέβουσιν οἱ
[7, 24]	Σελινοῦς τε ποταμὸς καὶ ἀπωτέρω	τεσσαράκοντα	Αἰγίου σταδίοις ἐπὶ θαλάσσῃ χωρίον
[7, 26]	μῆκος μὲν οὖν τῆς ὁδοῦ	τεσσαράκοντά	εἰσι στάδιοι, ἄγει δὲ ἐς
[7, 22]	ὁδὸς δὲ ἡ πεζὴ σταδίους	τεσσαράκοντα	μάλιστα ἐς τὸν ἀριθμὸν ἀποδεῖ
[7, 18]	τὴν εἰκόνα. ~(σταδίους δὲ ὅσον	τεσσαράκοντα	προελθόντι ἐκ Δύμης ποταμὸς Πεῖρος
[7, 26]	τὸ ἐπίνειον Αἰγειρατῶν δύο καὶ	ἑβδομήκοντα	ἀπὸ τοῦ κατὰ τὴν ὁδὸν
[7, 22]	δὲ ἄνω πρὸς ἤπειρον περὶ	ἑβδομήκοντα.	ποταμὸς δὲ ῥεῖ πλησίον Φαρῶν
[7, 16]	ἄλλου κόσμου τὰ μὲν μάλιστα	ἀνήκοντα	ἐς θαῦμα ἀνήγετο, τὰ δὲ
[7, 22]	Ἐρινεὸν ἐξ Ἀθηνᾶς τείχους παράπλους	ἐνενήκοντά	εἰσι στάδιοι, ἑξήκοντα δὲ ἐς
[7, 27]	νομίζεσθαι. (Πελλήνης δὲ ὅσον στάδια	ἑξήκοντα	ἀπέχει τὸ Μύσαιον, ἱερὸν Δήμητρος
[7, 22]	τείχους παράπλους ἐνενήκοντά εἰσι στάδιοι,	ἑξήκοντα	δὲ ἐς Αἴγιον ἀπὸ τοῦ
[7, 18]	δὲ Πείρου ποταμοῦ περὶ τοὺς	ὀγδοήκοντα	ἀφέστηκε σταδίους Πατρέων ἡ πόλις·
[7, 22]	ὀνομαζομένη Ῥίον, σταδίους {δὲ} Πατρῶν	πεντήκοντα	ἀπέχουσα, λιμὴν δὲ ὁ Πάνορμος
[7, 13]	στρατιὰν ἐπιβάλλουσιν οἱ Ἀχαιοὶ ζημίαν	πεντήκοντα	ἅτε ἀνδρὶ προδότῃ τάλαντα, καὶ
[7, 22]	μὲν ἐκ τοῦ ἄστεως στάδιοι	πεντήκοντά	εἰσι καὶ ἑκατόν, ἀπὸ θαλάσσης
[7, 22]	ποταμῷ Χάραδρος, ὥρᾳ δὲ ἦρος	πίνοντα	ἐξ αὐτοῦ τὰ βοσκήματα ὀφείλει
[7, 19]	ἐπιδημίαν τοῖς ἐνταῦθα ἦν τὰ	παρόντα	{τοῖς} ἀνθρώποις. Ἰώνων τοῖς Ἀρόην
[7, 15]	δὲ καὶ Ἀχαιοὶ λόγον μὲν	φέροντα	ἐς σύμβασιν προσίεντο οὐδένα, Ἡράκλειαν
[7, 18]	τὸν μὲν ἐπιλαμβάνει τὸ χρεὼν	ἐκπεσόντα	τοῦ ἅρματος, Τριπτόλεμος δὲ καὶ
[7, 17]	ἀποστέλλουσιν ἐς Πεσσινοῦντα οἱ προσήκοντες	συνοικήσοντα	τοῦ βασιλέως θυγατρί· (ὑμέναιος δὲ
[7, 18]	οἰκῆσαι πρῶτον ἐν τῇ χώρᾳ,	βασιλεύοντα	αὐτὸν ἀνθρώπων οὐ πολλῶν. Τριπτολέμου
[7, 4]	στρατεύουσιν ἐπὶ Λεώγορον τὸν Προκλέους,	βασιλεύοντα	μετὰ τὸν πατέρα ἐν Σάμῳ,
[7, 5]	κατ´ ὄψιν ὀνείρατος· (Ἀλέξανδρον γὰρ	θηρεύοντα	ἐν τῷ ὄρει τῷ Πάγῳ,
[7, 17]	ἀνὰ χρόνον ἀνεῖναι δαίμονα διπλᾶ	ἔχοντα	αἰδοῖα, τὰ μὲν ἀνδρός, τὰ
[7, 15]	ἀπέλεξεν αὐτὸς ὅσον τετρακισχιλίους· καὶ	ἄρχοντα	ἐπ´ αὐτοῖς ἔταξεν Ἀλκαμένην. ἀπεστέλλοντο
[7, 18]	μὲν τοιαῦτα ἐς τοὺς προγόνους	ὑπάρχοντα	ἦν· ἰδίᾳ δὲ ἀνὰ χρόνον
[7, 8]	ἐκ Μυσίας στρατιᾶς· πρὸς δὲ	ἀνίσχοντα	ἥλιον μᾶλλόν τι ἡ Μυσία
[7, 23]	ἡλιακὸν δρόμον ἐπὶ γῆς ὑγίειαν	ποιοῦντα	ἀνθρώποις. (Αἰγιεῦσι δὲ Ἀθηνᾶς τε
[7, 24]	πρότερον καὶ μεγάλην τοῖς ὁρῶσιν	ἐμποιοῦντα	ἔκπληξιν, ἔτι δὲ καὶ τῆς
[7, 1]	τοὺς Αἰγιαλεῖς στρατιὰν καὶ ἐπὶ	Σελινοῦντα	τὸν βασιλέα αὐτῶν ἀθροίζοντι ἀγγέλους
[7, 17]	ἑπόμενον τούτοις Γαλατῶν δρῶσιν οἱ	Πεσσινοῦντα	ἔχοντες, ὑῶν οὐχ ἁπτόμενοι. νομίζουσί
[7, 17]	αὐξηθέντα δὲ Ἄττην ἀποστέλλουσιν ἐς	Πεσσινοῦντα	οἱ προσήκοντες συνοικήσοντα τοῦ βασιλέως
[7, 21]	βλέπουσι· τὸ δέ σφισι τὸν	νοσοῦντα	ἤτοι ζῶντα ἢ καὶ τεθνεῶτα
[7, 2]	ὡπλισμένος. (οἱ δὲ Ἴωνες οἱ	Μυοῦντα	ἐσοικισάμενοι καὶ Πριήνην, Κᾶρας μὲν
[7, 21]	δέ σφισι τὸν νοσοῦντα ἤτοι	ζῶντα	ἢ καὶ τεθνεῶτα ἐπιδείκνυσι. (τούτῳ
[7, 19]	καλλίστην παρθένον, τυγχάνειν δὲ αὐτῆς	ἐρῶντα	Μελάνιππον, τά τε ἄλλα τοὺς
[7, 23]	ἐπὶ τῷ βάθρῳ τὸν Μεσσήνιον	Δαμοφῶντα	εἶναι τὸν εἰργασμένον φησίν. ἐν
[7, 19]	νόσοι σφίσιν οὐ κατὰ τὰ	εἰωθότα	καὶ ἀπ´ αὐτῶν θάνατοι πλείονες
[7, 4]	κοινοῦ φησι τοῦ Ἰώνων. τοσαῦτα	εἰρηκότα	ἐς Χίους Ἴωνα εὕρισκον· οὐ
[7, 13]	γὰρ {τὰ} πρὸς τὴν παραίνεσιν	ἀνθεστηκότα	τὰ Ἀχαιῶν ἀπηλλάσσοντο ἐς τὴν
[7, 2]	λευκοῦ· Μυουσίοις δέ γε κατέλαβεν	ἐοικότα	καὶ Ἀταρνείτας παθεῖν τοὺς ὑπὸ
[7, 21]	παθήμασι καὶ τὸ ὄνομα αὐτὸ	πεφρικότα	τοῦ Ἄργους καὶ ἐς πλέον
[7, 17]	ἀδικήματα μεγέθει καὶ τολμήματί ἐστιν	ὑπερηρκότα,	οὐ τῶν ἐπιτυχόντων εἶναι ταῦτα
[7, 19]	ἡλικιώτας καὶ ὄψεως εὐπρεπείᾳ μάλιστα	ὑπερηρκότα.	ὡς δὲ ὁ Μελάνιππος ἐς
[7, 27]	ἑορτὴν τῇ Δήμητρι ἐνταῦθα ἡμερῶν	ἑπτά·	(τρίτῃ δὲ ἡμέρᾳ τῆς ἑορτῆς
[7, 24]	ὕδωρ ἀπέκρυψεν αὐτὰ τοῦ χειμάρρου.	σύνοπτα	δὲ καὶ Ἑλίκης ἐστὶ τὰ
[7, 24]	ὡς τὰ ἄκρα τῶν δένδρων	σύνοπτα	εἶναι μόνον. σείσαντος δὲ ἐξαίφνης
[7, 13]	ἐν Μακεδονίᾳ πόλεμος ἔμελλεν ὡς	ῥᾷστα	κατὰ τὸ ἐπιτηδειότατον Ῥωμαίοις κριθήσεσθαι·
[7, 7]	τὰ ἐς θεραπείαν ὅσοις πατρίδας	ἀρεστὰ	ἦν ἐπ´ οἰκείοις προδιδόναι κέρδεσι.
[7, 7]	Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ τρία ὁπότε	ὀλίγιστα	καὶ ἔτι πλέονα ὀνόματα ἑκάστῳ
[7, 3]	πλεῖστα τῶν ἐπὶ θαλάσσῃ καὶ	ἥδιστα.	τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆς καὶ
[7, 23]	δὲ σόφισμα εὑρόντες θύειν μὲν	πλεῖστα	ὅσα, κατευωχουμένοις δὲ τὰ ἱερεῖα
[7, 3]	εὐδαίμων καὶ λουτρὰ παρέχεται θερμὰ	πλεῖστα	τῶν ἐπὶ θαλάσσῃ καὶ ἥδιστα.
[7, 16]	βουλευσόμενοι, ἐνταῦθα δημοκρατίας μὲν κατέπαυε,	καθίστα	δὲ ἀπὸ τιμημάτων τὰς ἀρχάς·
[7, 4]	τοῖς μάλιστα ἀρχαῖον {ὃ} οὐχ	ἥκιστα	ἄν τις καὶ ἐπὶ τῷ
[7, 1]	δὲ ἐν Ἄργει καταμείναντες οὐχ	ἥκιστα	ἐν τῷδε· Μετανάστην γὰρ τῷ
[7, 22]	τὰ ἄλλα ἄξιον καὶ οὐχ	ἥκιστα	ἐπὶ ταῖς γραφαῖς αἵ εἰσιν
[7, 5]	ἔνδον τοῦ ἀγάλματος καὶ οὐχ	ἥκιστα	ἐπὶ ταῖς Χάρισί τε καὶ
[7, 19]	πολὺ ἐναντιοῦσθαι νέοις καὶ οὐχ	ἥκιστα	ἐς τοὺς ἐρῶντας τὸ ἀνάλγητον,
[7, 13]	πᾶσαν πολέμου παρασκευὴν καὶ οὐχ	ἥκιστα	τοῖς χρήμασιν ἀσθενῶς, πρὸς δὲ
[7, 11]	ἄλλων τε αὐτοῖς καὶ οὐχ	ἥκιστα	τῶν ἐκ Λακεδαίμονος, ἀνεχώρησεν ὀπίσω
[7, 27]	(Πελληνεῖς δ´ οὖν Πρόμαχον τὰ	μάλιστα	ἄγουσιν ἐν τιμῇ. Χαίρωνα δὲ
[7, 27]	ἐπιχωρίων εἰσὶ κατὰ δόξαν γένους	μάλιστα	αἱρούμενοι. τοῦ δὲ ἄλσους τῆς
[7, 27]	(γυμνάσιον δὲ ἀρχαῖον ἐς ἐφήβων	μάλιστα	ἀνεῖται μελέτην· οὐδὲ ἐς τὴν
[7, 16]	τοῦ ἄλλου κόσμου τὰ μὲν	μάλιστα	ἀνήκοντα ἐς θαῦμα ἀνήγετο, τὰ
[7, 20]	βέβηκε βοός. (βουσὶ γὰρ χαίρειν	μάλιστα	Ἀπόλλωνα Ἀλκαῖός τε ἐδήλωσεν ἐν
[7, 15]	τὸ ἀθροισθὲν ἐς ἑξακοσίους μὲν	μάλιστα	ἀριθμὸν ἱππεῖς, τὸ δὲ ὁπλιτεῦον
[7, 22]	τοῦ ἀγάλματος τετράγωνοι λίθοι τριάκοντα	μάλιστα	ἀριθμόν· τούτους σέβουσιν οἱ Φαρεῖς,
[7, 17]	ναὸς καὶ ἄγαλμα ἐς τὰ	μάλιστα	ἀρχαῖον, ἔστι δὲ καὶ ἄλλο
[7, 4]	τὸ ἱερὸν τοῦτο ἐν τοῖς	μάλιστα	ἀρχαῖον {ὃ} οὐχ ἥκιστα ἄν
[7, 26]	καὶ Ἀπόλλωνος ἱερὸν ἐς τὰ	μάλιστα	ἀρχαῖον τό τε ἱερὸν αὐτὸ
[7, 13]	μὲν ἐς χιλίους οἱ ἡλικίᾳ	μάλιστα	αὐτῶν καὶ τόλμαις ἀκμάζοντες πίπτουσιν
[7, 12]	ἐς Ῥώμην καὶ ἐς τὰ	μάλιστα	γενέσθαι πρόθυμον ἐξελέσθαι τὴν Σπάρτην
[7, 7]	τὸ Πήλιον κατεῖχεν ὁ Φίλιππος.	μάλιστα	δὲ Ἀθηναίους καὶ τὸ Αἰτωλικὸν
[7, 11]	ἅτε ὑπὸ Μακεδόνων πολέμῳ πιεσθέντες	μάλιστα	Ἑλλήνων. καταφεύγουσιν οὖν ἐπὶ τὴν
[7, 22]	πόλεώς ἐστιν ἄλσος Διοσκούρων. δάφναι	μάλιστα	ἐν αὐτῷ πεφύκασι, ναὸς δὲ
[7, 10]	προδόται δὲ ἐγένοντο οἱ εὐδοκιμοῦντες	μάλιστα	ἐν Ἐρετρίᾳ Φίλαγρος Κυνέου καὶ
[7, 24]	τοῦτο τὸ χωρίον τοὺς λόγου	μάλιστα	ἐν τῇ Ἑλλάδι ἀξίους, μεθέξοντας
[7, 9]	Λακεδαιμόνιοι μὲν καὶ δόκιμοι τὰ	μάλιστα	ἐν τῇ Σπάρτῃ, τὰ δὲ
[7, 14]	οἱ συνεδρεύσοντες, (ἐνταῦθα ὁ Κριτόλαος	μάλιστα	ἐπεδείκνυτο ἀπάτῃ πρὸς Ῥωμαίους χρώμενος,
[7, 21]	δὴ καὶ Κόρεσος, ὃν ἀνθρώπων	μάλιστα	ἐπέλαβεν ἄδικα ἐξ ἔρωτος παθεῖν.
[7, 22]	δὲ ἡ πεζὴ σταδίους τεσσαράκοντα	μάλιστα	ἐς τὸν ἀριθμὸν ἀποδεῖ τὸν
[7, 26]	δὲ Οὐρανίαν σέβουσι μὲν τὰ	μάλιστα,	ἐσελθεῖν δὲ ἐς τὸ ἱερὸν
[7, 17]	γὰρ τὴν νῆσον ἐς τὰ	μάλιστα	εὐδαίμονα ἀντὶ Ἑλλάδος σφίσιν ἀντέδωκεν.
[7, 21]	ἐκ τῆς δρυὸς μαντεύματα μετέχειν	μάλιστα	ἐφαίνετο ἀληθείας. (τότε δὲ τὰ
[7, 9]	Ἀχαιοῖς, λυπήσειν σφᾶς ἐπὶ τοιῷδε	μάλιστα	ἤλπιζον. Μεσσηνίους τοὺς Φιλοποίμενι θανάτου
[7, 9]	οἰκεῖα. (τοῦτο Ἀχαιοὺς ἐς τὰ	μάλιστα	ἠνίασεν, ὡς οὔτε ἄλλως πάσχοντας
[7, 7]	μόνοι διάφοροί τε Ἀχαιοῖς τὰ	μάλιστα	ἦσαν καὶ ἐκ τοῦ φανεροῦ
[7, 20]	οἱ δὲ αὐτὸν ἐς τὰ	μάλιστα	θεραπεύοντες ἐννέα τέ εἰσιν ἄνδρες,
[7, 7]	κατὰ σφᾶς συνισταμένων, οἱ Ἀχαιοὶ	μάλιστα	ἴσχυον· τυράννων τε γὰρ πλὴν
[7, 17]	~(ἐς ἅπαν δὲ ἀσθενείας τότε	μάλιστα	κατῆλθεν ἡ Ἑλλάς, λυμανθεῖσα κατὰ
[7, 25]	ἐπίκλησιν Εὐρυστέρνου, ξόανον δὲ τοῖς	μάλιστα	ὁμοίως ἐστὶν ἀρχαῖον. γυνὴ δὲ
[7, 25]	αἰδῶ. Ἀθηναίοις γὰρ ἐπὶ ἡλικίας	μάλιστα	τῆς Ἀφείδαντος ἀφίκετο παρὰ τοῦ
[7, 24]	ἐν ταῖς χερσὶν ὑπὸ ἑκάτερον	μάλιστα	τὸν καρπόν. κατὰ ταὐτὰ οὖν
[7, 5]	καὶ ἐν αὐτῇ λουτρὰ θαλάσσια,	μάλιστα	τῶν ἐν Ἰωνίᾳ λουτρῶν ὠφέλιμα
[7, 19]	τοὺς ἡλικιώτας καὶ ὄψεως εὐπρεπείᾳ	μάλιστα	ὑπερηρκότα. ὡς δὲ ὁ Μελάνιππος
[7, 6]	παρὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ τῶν ἔργων	μάλιστα	ὑπῆρχε τῶν ὕστερον, ἀναπαύσασθαι δὲ
[7, 18]	ἔργα αὐτοῦ πεποιήκασιν, ἔστιν οὐκ	ἐλάχιστά	σφισι δείγματα τοῦ λόγου Δεξαμενὸς
[7, 1]	σφισιν ἀνειπόντος χρηστηρίου κομίζουσι τὰ	ὀστᾶ	ἐς Σπάρτην, καὶ ἦν καὶ
[7, 12]	αἱ μὲν δὴ κατὰ τὰ	αὐτὰ	αἱ πόλεις ἐποιοῦντο τὰς ἀποκρίσεις,
[7, 10]	αἰτίαν Περσεῖ σφᾶς φρονῆσαι τὰ	αὐτά,	ἀνέπεμπεν ἐν δικαστηρίῳ κρίσιν τῷ
[7, 10]	ἐληλυθότες ἤδη, εἰ Περσεῖ τὰ	αὐτὰ	Ἀχαιῶν τινες ἔπραξαν, ὀνομαστὶ αὐτῶν
[7, 23]	ἐν κοινῷ ἀνάλωμα οὐδὲν ἐς	αὐτὰ	γίνεσθαι· τέλος δὲ ἀπαιτεῖσθαι ὑπὸ
[7, 20]	ἐν ὑπαίθρῳ, ἀλλὰ ἔσοδος ἐς	αὐτὰ	διὰ τῶν στοῶν ἐστι. τὸ
[7, 11]	τὸ ἁμάρτημα εἶναι· τοὺς μέντοι	αὐτὰ	εἰργασμένους ἐπηγγέλλοντο ὑφέξειν δίκην. (οἱ
[7, 19]	τὰ δὲ ἄλλα κατὰ τὰ	αὐτὰ	εἰρήκασι καὶ οὗτοι. (ἐγὼ δὲ
[7, 8]	ἐπέταξαν τοῖς Ἀχαιῶν ἐφήβοις τὰ	αὐτὰ	ἐπιτηδεύειν. (ταῦτα μὲν δὴ καὶ
[7, 24]	τῇ ἐν Συρακούσαις Ἀρεθούσῃ φασὶν	αὐτά.	(ἔστι δὲ καὶ ἄλλα Αἰγιεῦσιν
[7, 13]	ὑπηγάγετο εὔνοιαν, ἐσήγαγε δὲ ἐς	αὐτὰ	καὶ φρουράς, ὁρμητήρια ἐπὶ τὴν
[7, 22]	τοῦδε ἕνεκα οἱ νομεῖς ἑτέρωσε	αὐτὰ	τῆς χώρας μεθιστᾶσι πλήν γε
[7, 24]	πρὶν ἢ τὸ ὕδωρ ἀπέκρυψεν	αὐτὰ	τοῦ χειμάρρου. σύνοπτα δὲ καὶ
[7, 24]	προσημαίνειν ὁ θεὸς κατὰ τὰ	αὐτὰ	ὡς τὸ ἐπίπαν εἴωθεν ἢ
[7, 24]	τρόπος, ἀλλ´ οἱ φροντίσαντες τὰ	τοιαῦτα	ἐξ ἀρχῆς καὶ οἱ παρ´
[7, 18]	Ἀμύκλα τοῦ Λακεδαίμονος. (Πατρεῖ μὲν	τοιαῦτα	ἐς τοὺς προγόνους ὑπάρχοντα ἦν·
[7, 19]	ἐς τὴν λάρνακα εἰ δὴ	τοιαῦτα	ἦν πείθομαι οὔτε τὰ ἐς
[7, 24]	ἱερωμένων ἔστι, δρῶσι δὲ ἄλλα	τοιαῦτα·	λαμβάνοντες παρὰ τῆς θεοῦ πέμματα
[7, 25]	ὑπολειφθῆναι τὰ ἀρχαῖα. (ὁπόσοι δὲ	τηνικαῦτα	ἀποδημοῦντες ἢ στρατείας ἕνεκα ἔτυχον
[7, 7]	συνέθετο εἰρήνην. (Ἀντίγονος δὲ οὗτος	τηνικαῦτα	ἀρχὴν τὴν Μακεδόνων εἶχεν, ἐπιτροπεύων
[7, 13]	Σπάρτην ἠθροίζετο ὑπὸ Δαμοκρίτου στρατηγεῖν	τηνικαῦτα	Ἀχαιῶν ᾑρημένου. περὶ δὲ τὸν
[7, 14]	δὲ καὶ Ἀχαιοὺς Πυθέας βοιωταρχῶν	τηνικαῦτα	ἐν Θήβαις, καὶ οἱ Θηβαῖοι
[7, 6]	τὴν Ἀσίαν. οὗτοί τε δὴ	τηνικαῦτα	ἐν τοῖς Ἀχαιοῖς ἐδυνάστευον καὶ
[7, 10]	Ἀχαιοὺς δὲ ἀνὴρ Ἀχαιὸς Καλλικράτης	τηνικαῦτα	ἐς ἅπαν ἐποίει Ῥωμαίοις ὑποχειρίους.
[7, 4]	δὲ ἀπαλλαγῆς πολέμου Χίοις, ἀφικέσθαι	τηνικαῦτα	ἐς μνήμην Ἕκτορι ὡς σφᾶς
[7, 7]	αὐτοῖς. ~(Ἑλλήνων δὲ οὐ τασσομένων	τηνικαῦτα	ἔτι ἐν κοινῷ, ἰδίᾳ δὲ
[7, 18]	ἐζευγμένων· ἐς δὲ τὴν ἐπιοῦσαν	τηνικαῦτα	ἤδη δρᾶν τὰ ἐς τὴν
[7, 11]	γὰρ ἐς τὸ ἔσχατον Ἀθηναῖοι	τηνικαῦτα	ἧκον ἅτε ὑπὸ Μακεδόνων πολέμῳ
[7, 1]	ὁ δῆμος. τοῖς δὲ Ἀχαιοῖς	τηνικαῦτα	ὑπῆρξε καὶ αὐτοῖς ἐκ Λακεδαίμονος
[7, 4]	τοῦ κοινοῦ φησι τοῦ Ἰώνων.	τοσαῦτα	εἰρηκότα ἐς Χίους Ἴωνα εὕρισκον·
[7, 17]	ὑπερηρκότα, οὐ τῶν ἐπιτυχόντων εἶναι	ταῦτα	ἀνθρώπων, ψυχῆς δὲ γενναίας ὑπὸ
[7, 12]	τῷ Ἀχαιῶν. ἡ μὲν δὴ	ταῦτα	ἀπεκρίνατο· Δίαιος δὲ οὐ τὸν
[7, 23]	καὶ χειρῶν ἄκρων καὶ ποδῶν,	ταῦτα	δὲ τοῦ Πεντελησίου λίθου πεποίηται·
[7, 10]	καὶ Περσέως. ὁ μὲν δὴ	ταῦτα	ἔλεγεν ὑπὸ διδασκαλίᾳ Καλλικράτους· ἀναστὰς
[7, 25]	δ´ ἱεροί τε καὶ ἁγνοί"	(ταῦτα	Ἕλλησιν ἦλθεν ἐς μνήμην, ὅτε
[7, 15]	ὀργὴν γενήσεσθαι. ἅμα τε δὴ	ταῦτα	ἐπεκηρυκεύετο καὶ ἤλαυνεν ἐκ Μακεδονίας
[7, 11]	ἀμύνειν Ὠρωπίοις. καί τις ἐξαγγέλλει	ταῦτα	ἐς τοὺς Ἀθηναίους· οἱ δὲ
[7, 15]	κατεργασθῆναι δι´ αὐτοῦ. τούτῳ μὲν	ταῦτα	ἐσπευκότι Δίαιος ἠναντιοῦτο ὑπὸ ἀγνωμοσύνης·
[7, 23]	κατευθὺ τῆς ὁδοῦ, χαλκοῦ καὶ	ταῦτα,	ἔστι μὲν Ποσειδῶν καὶ Ἡρακλῆς,
[7, 8]	τισὶν ἐγκλήματα ἦν ἐς Φίλιππον,	ταῦτα	ἧκον οἱ ὁμοῦ Μετέλλῳ κρινοῦντες.
[7, 8]	Ἀχαιῶν ἐφήβοις τὰ αὐτὰ ἐπιτηδεύειν.	(ταῦτα	μὲν δὴ καὶ ἐς πλέον
[7, 24]	ἐπὶ τῷ κάλλει μετῄει τιμή.	ταῦτα	μὲν οὕτως ἐνομίζετο· ἐς δὲ
[7, 20]	τὸ ἱερὸν ἴασι τοῦ Αἰσυμνήτου.	ταῦτα	μέν σφισιν οὕτω δρᾶν καθέστηκε,
[7, 19]	γῆν ταύτην, δηλώσει μοι καὶ	ταῦτα	ὁ λόγος προδιηγησαμένῳ πρότερον ὁποῖα
[7, 11]	ἄλλην ζημίαν· ἐξέτισαν δὲ οὐδὲ	ταῦτα	οἱ Ἀθηναῖοι, ἀλλὰ ὑποσχέσεσι καὶ
[7, 18]	δὲ καὶ ἐκφεύγοντα ὑπὸ ἰσχύος·	ταῦτα	οἱ ἐμβαλόντες ἐπανάγουσιν αὖθις ἐς
[7, 14]	προσχωρῆσαι ταύτας πρὸς τὸ Ἀχαϊκόν.	(ταῦτα	Ὀρέστου λέγοντος οἱ ἄρχοντες τῶν
[7, 20]	τοῖς Πατρεῦσιν ἱερά· πεποίηται δὲ	ταῦτα	οὐκ ἐν ὑπαίθρῳ, ἀλλὰ ἔσοδος
[7, 26]	ἑτέρωθι καὶ Ἴσιδος, λίθου καὶ	ταῦτα	Πεντελησίου. τὴν δὲ Οὐρανίαν σέβουσι
[7, 21]	Ἀροεύς ἐστιν αὐτοῖς τὰ ὀνόματα.	ταῦτα	τὰ ἀγάλματα ἐν τῇ Διονύσου
[7, 1]	ἀρχῇ παῖδα ποιούμενος. (καί πως	ταῦτα	τῷ Ἴωνι ἐγένετο οὐκ ἄπο
[7, 7]	οὐ πατρόθεν οἱ Ῥωμαῖοι κατὰ	ταὐτὰ	Ἕλλησιν, ἀλλὰ καὶ τρία ὁπότε
[7, 24]	ἑκάτερον μάλιστα τὸν καρπόν. κατὰ	ταὐτὰ	οὖν καὶ τὸν σεισμὸν {εἴτ´}
[7, 25]	ὑπὸ Ἀργείων, (ἐτετείχιστο γὰρ κατὰ	ταὐτὰ	τῷ ἐν Τίρυνθι ὑπὸ τῶν
[7, 12]	μὲν κατὰ τὴν ὁδὸν Καλλικράτης	τελευτᾷ	νόσῳ, οὐδὲ οἶδα εἰ ἀφικόμενος
[7, 16]	ἵνα δὴ μὴ γένοιτο αἰχμάλωτος,	τελευτᾷ	πιὼν φάρμακον, ἐοικυῖαν μὲν παρασχόμενος
[7, 22]	ἐκ τῆς ἀγορᾶς ἐπιφραξάμενος τὰ	ὦτα·	προελθὼν δὲ ἐς τὸ ἐκτὸς
[7, 17]	προαχθείη ἄν τις ἐς ἀλογίαν.	Οἰβώτᾳ	γὰρ ἀνδρὶ Δυμαίῳ, σταδίου μὲν
[7, 17]	μέλλουσι τὰ Ὀλύμπια ἐναγίζειν τῷ	Οἰβώτᾳ,	καὶ ἢν κρατήσωσιν, ἐν Ὀλυμπίᾳ
[7, 17]	Οἰβώτα τάφος ἐστί· τούτῳ τῷ	Οἰβώτα	νικήσαντι Ὀλύμπια Ἀχαιῶν πρώτῳ γέρας
[7, 17]	Ὀλυμπίασιν ἐπὶ τῇ εἰκόνι τῇ	Οἰβώτα	οὐ προαχθείη ἄν τις ἐς
[7, 17]	ἄλλα ἐς τιμήν σφισι τοῦ	Οἰβώτα	ποιήσασι καὶ τὴν εἰκόνα ἀναθεῖσιν
[7, 17]	τῇ Δυμαίᾳ καὶ τοῦ δρομέως	Οἰβώτα	τάφος ἐστί· τούτῳ τῷ Οἰβώτα
[7, 17]	γάρ τις θεῶν ᾧ τοῦ	Οἰβώτα	τελεῖσθαι τὰς κατάρας οὐκ ἀμελὲς
[7, 17]	κρατήσωσιν, ἐν Ὀλυμπίᾳ στεφανοῦν τοῦ	Οἰβώτα	τὴν εἰκόνα. ~(σταδίους δὲ ὅσον
[7, 21]	ἀπλαστότατα· (Καλλιρόη τε ὡς Κόρεσον	τεθνεῶτα	εἶδεν, μετέπεσε τῇ παιδὶ ἡ
[7, 21]	νοσοῦντα ἤτοι ζῶντα ἢ καὶ	τεθνεῶτα	ἐπιδείκνυσι. (τούτῳ μὲν τῷ ὕδατι
[7, 2]	Ἑλλήνων, Θηβαῖοί τε οἱ ὁμοῦ	Φιλώτᾳ	γεγονότι ἀπογόνῳ Πηνέλεω καὶ Ὀρχομένιοι
[7, 22]	δὲ χαλκοῦς τὸ νόμισμα καὶ	ἐρωτᾷ	πρὸς τὸ οὖς τὸν θεὸν
[7, 5]	ὅσα ἐς τῆς Βιβλίδος τὸν	ἔρωτα	ᾄδουσιν· ἐν δὲ τῇ Κολοφωνίων
[7, 21]	ἀνθρώπων ὧν ἴσμεν διατεθεὶς ἐς	ἔρωτα	ἀπλαστότατα· (Καλλιρόη τε ὡς Κόρεσον
[7, 26]	ὅτι ἀνθρώποις καὶ τὰ ἐς	ἔρωτα	τύχῃ μᾶλλον ἢ ὑπὸ κάλλους
[7, 12]	τῶν λημμάτων. τὰ μὲν δὴ	πρῶτα	ἀναβολαῖς καὶ ἀπάταις ἐχρῆτο ἐς
[7, 10]	καὶ Τιμηγενίδας προδιδόασι φερόμενοι τὰ	πρῶτα	ἐν Θήβαις. Πελοποννησίων δὲ καὶ
[7, 18]	ἐπὶ τοῦ βωμοῦ τοὺς ἀναβασμούς.	(πρῶτα	μὲν δὴ πομπὴν μεγαλοπρεπεστάτην τῇ
[7, 25]	εὑρήσεις ἐπὶ τῷ μνήματι ἵππῳ	παρεστῶτα,	ἀμυδρὰν γραφήν. ὁδὸς δὲ ἀπὸ
[7, 17]	ἐξευρεῖν, ἀλλὰ Ἑρμησιάνακτι μὲν τῷ	τὰ	ἐλεγεῖα γράψαντι πεποιημένα ἐστὶν ὡς