Livre, Chap.
[7, 8]	οἰκεῖα ἐγκλήματα. ἐπεὶ δὲ ἡ	Νάβιδος	ἐν Σπάρτῃ τυραννὶς κατελέλυτο, ἐς
[7, 8]	ἐπὶ δὲ τῆς τυραννίδος τῆς	Νάβιδος	καὶ ἐς τὸ ἀσφαλέστατον ὀχυρωθέντα.
[7, 9]	αὐτοὺς οἱ Ἀχαιοὶ καὶ ἀποθανόντος	Νάβιδος	παρὰ γνώμην Λακεδαιμονίων τοῦ δήμου
[7, 9]	οὐ δίκαιοι· γενομένους γὰρ ὑπὸ	Νάβιδος	φυγάδας ὑπεδέξαντο αὐτοὺς οἱ Ἀχαιοὶ
[7, 22]	ἱερόν ἐστι τοῦ Ἑρμοῦ· Ἑρμοῦ	νᾶμα	μὲν τῇ πηγῇ τὸ ὄνομα,
[7, 3]	ἀδελφὸν Δαμασίχθονα ἀποκτείνας ἔφυγεν ἐς	Νάξον,	καὶ ἀπέθανε μὲν αὐτόθι ἐν
[7, 3]	ἀπέθανε μὲν αὐτόθι ἐν τῇ	Νάξῳ,	τὸν νεκρὸν δὲ οἴκαδε ἀπαχθέντα
[7, 21]	ἐν τούτῳ τῷ ἄλσει καὶ	ναοὶ	θεῶν, Ἀπόλλωνος, ὁ δὲ Ἀφροδίτης·
[7, 3]	τοῦ μὲν Ἀττικοῦ Δάμασος καὶ	Νάοκλος	Κόδρου παῖδες, τῶν δὲ Βοιωτῶν
[7, 27]	ἐλέφαντι ἐπιτήδειον. (ὑπὲρ δὲ τὸν	ναὸν	τῆς Ἀθηνᾶς ἐστιν ἄλσος περιῳκοδομημένον
[7, 24]	ἔστι μὲν πρὸς τῇ ἀγορᾷ	ναὸς	Ἀπόλλωνι καὶ Ἀρτέμιδι ἐν κοινῷ,
[7, 19]	ἦν ἐν κοινῷ τέμενος καὶ	ναὸς	Ἀρτέμιδος Τρικλαρίας ἐπίκλησιν, καὶ ἑορτὴν
[7, 22]	δάφναι μάλιστα ἐν αὐτῷ πεφύκασι,	ναὸς	δὲ οὐκ ἦν ἐν αὐτῷ
[7, 27]	ἐστὶν Ἀθηνᾶς λίθου μὲν ἐπιχωρίου	ναός,	ἐλέφαντος δὲ τὸ ἄγαλμα καὶ
[7, 25]	αὐτοὶ τῆς Βούρας ἐγένοντο οἰκισταί.	ναὸς	ἐνταῦθα Δήμητρος, ὁ δὲ Ἀφροδίτης
[7, 20]	ἐντὸς τῆς Λαφρίας καὶ Ἀθηνᾶς	ναὸς	ἐπίκλησιν Παναχαΐδος· ἐλέφαντος τὸ ἄγαλμα
[7, 17]	καὶ Ἀθηνᾶς ἐπὶ τῷ ποταμῷ	ναός	ἐστι Λαρισαίας, καὶ Ἀχαιῶν πόλις
[7, 26]	ἐξ ἀρχῆς Ἰφιγενείᾳ ποιηθεὶς ὁ	ναός.	(ἔστι καὶ Ἀπόλλωνος ἱερὸν ἐς
[7, 27]	ἐπιχωρίων. πλησίον δὲ τοῦ Ἀπόλλωνος	ναός	ἐστιν Ἀρτέμιδος· τοξευούσης δὲ ἡ
[7, 17]	(Δυμαίοις δὲ ἔστι μὲν Ἀθηνᾶς	ναὸς	καὶ ἄγαλμα ἐς τὰ μάλιστα
[7, 21]	δὲ τῷ λιμένι Ποσειδῶνός τε	ναὸς	καὶ ἄγαλμά ἐστιν ὀρθὸν λίθου.
[7, 5]	ἐν Ἐρυθραῖς καὶ Ἀθηνᾶς Πολιάδος	ναὸς	καὶ ἄγαλμα ξύλου μεγέθει μέγα
[7, 26]	ἐστὶ καὶ φαρμάκοις. (Ἀρτέμιδός τε	ναὸς	καὶ ἄγαλμα τέχνης τῆς ἐφ´
[7, 20]	θεάτρου δὲ οὐ πόρρω Νεμέσεως	ναὸς	καὶ ἕτερός ἐστιν Ἀφροδίτης· μεγέθει
[7, 23]	ἀνθρώποις. (Αἰγιεῦσι δὲ Ἀθηνᾶς τε	ναὸς	καὶ Ἥρας ἐστὶν ἄλσος. Ἀθηνᾶς
[7, 2]	ἐν Μυοῦντι ὅτι μὴ Διονύσου	ναὸς	λίθου λευκοῦ· Μυουσίοις δέ γε
[7, 20]	διέξοδον τέμενός ἐστιν Ἀρτέμιδος καὶ	ναὸς	Λιμνάτιδος. (ἐχόντων δὲ ἤδη Λακεδαίμονα
[7, 20]	δὲ ἐν τῇ ἀγορᾷ Διὸς	ναὸς	Ὀλυμπίου, αὐτός τε ἐπὶ θρόνου
[7, 22]	Ἕλληνες. ἔστι δὲ καὶ Ἀθηνᾶς	ναός,	τὸ δὲ ἄγαλμα λίθου τὸ
[7, 21]	ταύτης τὰ μὲν πρὸς τοῦ	ναοῦ	λίθων ἀνέστηκεν αἱμασιά, κατὰ δὲ
[7, 19]	δὲ ἐν τῷ μεταξὺ τοῦ	ναοῦ	τε τῆς Λαφρίας καὶ τοῦ
[7, 5]	δύο δὲ ἄλλους ἐν Ἰωνίᾳ	ναοὺς	ἐπέλαβεν ὑπὸ Περσῶν κατακαυθῆναι, τόν
[7, 6]	Θεμιστοκλεῖ πρὸς Εὐβοίᾳ καὶ Σαλαμῖνι	ναυμαχήσαντες,	οὐδὲ σφᾶς κατάλογος συμμάχων ἔχει
[7, 18]	ἐλέφαντος δὲ καὶ χρυσοῦ πεποίηται,	Ναυπάκτιοι	δὲ Μέναιχμος καὶ Σοΐδας εἰργάσαντο·
[7, 2]	καὶ Δάμων οἱ Εὐκτήμονος Ἀθηναῖοι	ναῦς	τε διδόασιν ἐς τὸν πλοῦν
[7, 15]	σφισιν ὕπατος τότε ᾑρημένος, τοῦτον	ναῦς	τε καὶ στρατιὰν πεζὴν ἐκέλευον
[7, 19]	ὁ μὲν δὴ ἄνεμος τὰς	ναῦς	τοῦ Εὐρυπύλου κατήνεγκεν ἐπὶ τὴν
[7, 4]	Οἰνοπίωνα ἐς τὴν Χίον κατᾶραι	ναυσὶν	ἐκ Κρήτης, ἕπεσθαι δέ οἱ
[7, 3]	ἐς ἀποικίαν τοῦ θεοῦ, περαιοῦνται	ναυσὶν	ἐς τὴν Ἀσίαν, καὶ ὡς
[7, 2]	ἐγένοντο ἡγεμόνες· ὡς δὲ ταῖς	ναυσὶν	ἐς τὴν Ἀσίαν κατῆραν, ἐπ´
[7, 6]	Τισαμενοῦ παίδων πρότερον ἔτι διεβεβήκει	ναυσὶν	ἐς τὴν Ἀσίαν. οὗτοί τε
[7, 3]	ἔχον τὰ ἐπὶ θαλάσσῃ καὶ	ναυσὶν	ἰσχῦον· τῆς δὲ χώρας τὴν
[7, 6]	ἁπάντων βούλευμα· ἐπεὶ δὲ Γαλάται	ναυσὶν	ὅντινα δὴ τρόπον διαβεβήκεσαν ἐς
[7, 10]	ἀνδρῶν τῶν ἄλλων τριηράρχων τὸ	ναυτικὸν	τὸ Ἰώνων προδόντων· (μετὰ δὲ
[7, 26]	δὲ ἀγάλματα ὀρθά ἐστιν ἐν	ναῷ	καὶ Σαράπιδος ἑτέρωθι καὶ Ἴσιδος,
[7, 5]	καὶ Ἀθηνᾶς τῷ ἐν Πριήνῃ	ναῷ,	τούτῳ μὲν τοῦ ἀγάλματος ἕνεκα,
[7, 22]	θρόνος τε ἐλέφαντος καὶ γυνὴ	νέα	καὶ εἴδους εὖ ἔχουσα ἐπὶ
[7, 26]	ἀφαιρούμεναι ψέλιά εἰσι καὶ ἴσοι	νεανίσκοι	ταῖς γυναιξί, {καὶ ὁ} ἐνδεδυκὼς
[7, 22]	αὐτῇ προσέστηκε σκιάδιον φέρουσα· (καὶ	νεανίσκος	ὀρθὸς οὐκ ἔχων πω γένειά
[7, 2]	ἀρχῆς, καὶ οὐκ ἔφασκεν ὁ	Νειλεὺς	ἀνέξεσθαι βασιλευόμενος ὑπὸ τοῦ Μέδοντος,
[7, 2]	ἄλλοι τῶν ἐπὶ θαλάσσῃ πόλεων,	Νειλεὺς	δὲ καὶ ἡ σὺν αὐτῷ
[7, 2]	τὴν Ἀθηναίων. οὕτω δὴ ὁ	Νειλεὺς	καὶ οἱ λοιποὶ τῶν Κόδρου
[7, 2]	οὐ πολλοῖς ὕστερον Μέδων καὶ	Νειλεὺς	πρεσβύτατοι τῶν Κόδρου παίδων ἐστασίασαν
[7, 2]	τὰς ἐκείνων γαμοῦσι. τοῦ δὲ	Νειλέως	ὁ τάφος ἰόντων ἐς Διδύμους
[7, 2]	τὸν ἀπόγονον Πηνέλεω καὶ Αἴπυτον	Νειλέως	παῖδα ἔσχον οἰκιστάς. Πριηνεῖς μὲν
[7, 15]	τὴν μάχην οὔτε ἐν τοῖς	νεκροῖς	εὑρέθη· εἰ δὲ ἐτόλμησε τῆς
[7, 1]	ἀπελθεῖν ὑποσπόνδους. Τισαμενοῦ δὲ τὸν	νεκρὸν	Ἀχαιῶν ἐν Ἑλίκῃ θαψάντων, ὕστερον
[7, 3]	αὐτόθι ἐν τῇ Νάξῳ, τὸν	νεκρὸν	δὲ οἴκαδε ἀπαχθέντα κατεδέξαντο οἱ
[7, 2]	δὲ ἀνελόμενοι τοῦ Ἀνδρόκλου τὸν	νεκρὸν	ἔθαψαν τῆς σφετέρας ἔνθα δείκνυται
[7, 27]	Ὀλυμπίασι, τρεῖς δ´ Ἰσθμίων καὶ	Νεμέᾳ	δύο· καὶ αὐτοῦ καὶ εἰκόνας
[7, 25]	θεὸς παραινῶν ὁ ἐν Δωδώνῃ	νέμειν	ἐς ἱκέτας αἰδῶ. Ἀθηναίοις γὰρ
[7, 18]	γέρα σφίσιν, ὁπόσα τοῖς ἀποίκοις	νέμειν	οἱ Ῥωμαῖοι νομίζουσι. (Πατρεῦσι δὲ
[7, 20]	βοῦς Ἀπόλλωνα Λαομέδοντος ἐπὶ μισθῷ	νέμειν·	Ποσειδῶνι περιέθηκεν ἐν Ἰλιάδι τὰ
[7, 5]	καθεύδοντι κελεύειν φασὶν αὐτῷ τὰς	Νεμέσεις	ἐπιφανείσας πόλιν ἐνταῦθα οἰκίζειν καὶ
[7, 5]	οὕτω μετῳκίσαντο ἐθελονταὶ καὶ δύο	Νεμέσεις	νομίζουσιν ἀντὶ μιᾶς καὶ μητέρα
[7, 5]	ἀπὸ τῆς θήρας, ἀφικέσθαι πρὸς	Νεμέσεων	λέγουσιν ἱερόν, καὶ πηγῇ τε
[7, 20]	τοῦ θεάτρου δὲ οὐ πόρρω	Νεμέσεως	ναὸς καὶ ἕτερός ἐστιν Ἀφροδίτης·
[7, 17]	αὐτῇ τιμῆς ὡς Δία αὐτῇ	νεμεσήσαντα	ὗν ἐπὶ τὰ ἔργα ἐπιπέμψαι
[7, 1]	Αἰγιαλὸς τὸ ἀρχαῖον καὶ οἱ	νεμόμενοι	τὴν γῆν ἐκαλοῦντο Αἰγιαλεῖς, λόγῳ
[7, 2]	καὶ Λυδῶν τὸ πολὺ οἱ	νεμόμενοι	τὴν χώραν ἦσαν· ᾤκουν δὲ
[7, 2]	οἱ δὲ Κᾶρες οἱ πρότερον	νεμόμενοι	τὴν χώραν σύνοικοι τοῖς Κρησὶν
[7, 8]	τε δὴ τὰ πρὸς ἑσπέραν	νεμόμενοι	τῆς Εὐρώπης καθεῖλον τὴν Μακεδόνων
[7, 19]	παύσει. Ἰλίου δὲ ἁλούσης καὶ	νεμομένων	τὰ λάφυρα τῶν Ἑλλήνων, Εὐρύπυλος
[7, 25]	πρῶτον. Ἑλικαέων δὲ οὐκέτι ὄντων	νέμονται	τὴν χώραν οἱ Αἰγιεῖς. (μετὰ
[7, 27]	ἡ πόλις, ἐς δὲ μοίρας	νενεμημένη	δύο ὑπὸ τῆς ἄκρας μεταξὺ
[7, 19]	ἄλλα ὡς τὸ πολὺ ἐναντιοῦσθαι	νέοις	καὶ οὐχ ἥκιστα ἐς τοὺς
[7, 17]	ἡ Ῥωμαίων, καὶ ἐλεύθερον ὁ	Νέρων	ἀφίησιν ἁπάντων, ἀλλαγὴν πρὸς δῆμον
[7, 17]	τοῦ δώρου· Οὐεσπασιανοῦ γὰρ μετὰ	Νέρωνα	ἄρξαντος ἐς ἐμφύλιον στάσιν προήχθησαν,
[7, 17]	αὐξανόμενον. (χρόνῳ δὲ ὕστερον ἐς	Νέρωνα	ἡ βασιλεία περιῆλθεν ἡ Ῥωμαίων,
[7, 17]	οὖν ἐς τοῦτό μοι τοῦ	Νέρωνος	τὸ ἔργον ὀρθότατα εἰρηκέναι Πλάτων
[7, 21]	τὸν Ποσειδῶνα ἵππων τε δωτῆρα	νεῶν	τ´ ἰθυκρηδέμνων" οὕτω διὰ τὴν
[7, 3]	τοῖς Ὀρχομενίοις οὐδὲ τοῖς Τηίοις	νεώτερον	ἐβούλευσεν οὐδέν. ἔτεσι δὲ οὐ
[7, 4]	Ἄβαρτον. ~(αἱ δὲ ἐν ταῖς	νήσοις	εἰσὶν Ἰώνων πόλεις Σάμος ἡ
[7, 3]	Κλαζομενὰς πόλιν· ἐς δὲ τὴν	νῆσον	διέβησαν δὴ κατὰ τὸ Περσῶν
[7, 3]	Κλαζομενὰς ἐργάσεσθαι χώματι ἐς τὴν	νῆσον	ἐκ τῆς ἠπείρου. τούτων τῶν
[7, 4]	δὲ καὶ Κᾶρες ἐς τὴν	νῆσον	ἐπὶ τῆς Οἰνοπίωνος βασιλείας καὶ
[7, 4]	τοιάδε εἰρημένα, Ποσειδῶνα ἐς τὴν	νῆσον	ἔρημον οὖσαν ἀφικέσθαι καὶ νύμφῃ
[7, 17]	τὸν Ῥωμαίων· Σαρδὼ γὰρ τὴν	νῆσον	ἐς τὰ μάλιστα εὐδαίμονα ἀντὶ
[7, 4]	τούτων τῆς ἐνοικήσεως Σαμοθρᾴκην τὴν	νῆσον	καλοῦσιν ἀντὶ Δαρδανίας· οἱ δὲ
[7, 4]	ἐδήλωσε· τότε δὲ οἱ τὴν	νῆσον	οἰκοῦντες ἀνάγκῃ πλέον ἐδέξαντο ἢ
[7, 2]	Αὐτεσίωνος Θηβαῖος ἤγαγεν ἐς τὴν	νῆσον	τὴν νῦν μὲν ἀπὸ τοῦ
[7, 5]	ἐκ τοῦ Ἐρυθραίων λιμένος ἐς	νῆσον	τὴν Χίων πλέουσι τοῦτό ἐστι
[7, 4]	Ἐφεσίους ἐκβάλλουσι καὶ ἀνεσώσαντο τὴν	νῆσον.	(τὸ δὲ ἱερὸν τὸ ἐν
[7, 4]	οἱ μὲν ἐπὶ τῇ Θρᾴκῃ	νῆσον	ᾤκησαν, καὶ ἀπὸ τούτων τῆς
[7, 4]	μάχῃ νικήσαντες ἐξελαύνουσιν ἐκ τῆς	νήσου	Σαμίους· αἰτίαν δὲ ἐπέφερον μετὰ
[7, 2]	τινὰ Σάμον καὶ τὰς προσεχεῖς	νήσους·	(Σαμίων δὲ ἤδη κατεληλυθότων ἐπὶ
[7, 4]	Καρῶν τοῖς οἰκοῦσιν ἐν τῇ	νήσῳ,	καὶ τοὺς μὲν ἀπέκτεινεν ἐν
[7, 4]	αὐτοὶ τεχθῆναι νομίζουσιν ἐν τῇ	νήσῳ	τὴν θεὸν παρὰ τῷ Ἰμβράσῳ
[7, 23]	αὐτῆς παγκρατίου καὶ πάλης ἀνελομένῳ	νίκας.	αὕτη μὲν ἐγγυμνάζεσθαι τούτῳ τῷ
[7, 27]	Χαίρωνα δὲ δύο ἀνελόμενον πάλης	νίκας	Ἰσθμικὰς καὶ ἐν Ὀλυμπίᾳ τέσσαρας
[7, 27]	Πρόμαχος ὁ Δρύωνος, ἀνελόμενος παγκρατίου	νίκας,	τὴν μὲν Ὀλυμπίασι, τρεῖς δ´
[7, 17]	ἐς Ὀλυμπίαν Σώστρατος Πελληνεὺς σταδίου	νίκην	ἔσχεν ἐν παισί. διαμένει δὲ
[7, 17]	ὁ Οἰβώτας ἐποιήσατο μηδενὶ Ὀλυμπικὴν	νίκην	ἔτι Ἀχαιῶν γενέσθαι. καὶ ἦν
[7, 25]	αὐτῷ τρόπον· οὐ γὰρ εἶναι	νίκην	ἔτι σφίσι κατὰ τὸ ἐκ
[7, 17]	ἀνδρὶ Δυμαίῳ, σταδίου μὲν ἀνελομένῳ	νίκην	ὀλυμπιάδι ἕκτῃ, εἰκόνος δὲ ἐν
[7, 27]	Ἀπόλλωνι, τιθέντες ἀργύριον ἆθλα τῆς	νίκης,	καὶ ἄνδρες ἀγωνίζονται τῶν ἐπιχωρίων.
[7, 4]	πατέρα ἐν Σάμῳ, καὶ μάχῃ	νικήσαντες	ἐξελαύνουσιν ἐκ τῆς νήσου Σαμίους·
[7, 17]	τάφος ἐστί· τούτῳ τῷ Οἰβώτα	νικήσαντι	Ὀλύμπια Ἀχαιῶν πρώτῳ γέρας οὐδὲν
[7, 8]	διήρπασε, τοὺς φρουροῦντας Μακεδόνων μάχῃ	νικήσας,	καὶ αὖθις ἐλάσας ἐπὶ Κόρινθον
[7, 22]	εἰσιν ἐπὶ τοῦ τάφου, τέχνη	Νικίου·	θρόνος τε ἐλέφαντος καὶ γυνὴ
[7, 18]	τὰ μὲν πολλὰ ἐς τὴν	Νικόπολιν	κομισθῆναι, Πατρεῦσι δὲ ὁ Αὔγουστος
[7, 18]	διὰ τὸ {τὴν} ἐς τὴν	Νικόπολιν	τὴν ὑπὲρ τοῦ Ἀκτίου συνοικίζεσθαι
[7, 24]	παίδων ἱερᾶσθαι τῷ Διὶ ὁ	νικῶν	κάλλει· ἀρχομένων δὲ αὐτῷ γενείων
[7, 17]	αὐτῷ λέγον· (Οἰνία Οἰβώτας στάδιον	νικῶν	ὅδ´ Ἁχαιὸς πατρίδα Πάλειαν θῆκ´
[7, 2]	τοὺς Κᾶρας ὁ Ἄνδροκλος, καὶ	νικῶντος	τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔπεσεν ἐν τῇ
[7, 22]	συμβαίνει, καὶ τοῦδε ἕνεκα οἱ	νομεῖς	ἑτέρωσε αὐτὰ τῆς χώρας μεθιστᾶσι
[7, 27]	τόδε ἔτι αὐτῷ Ποσειδῶνος ἱερὸν	νομίζεσθαι.	(Πελλήνης δὲ ὅσον στάδια ἑξήκοντα
[7, 9]	αὐτῷ ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν περιυβρίσθαι	νομίζοντες,	ἐπειδὴ ἀφίκοντο ἐς Ῥώμην, πολλὰ
[7, 10]	ὑπὸ Ἀχαιῶν οἱ Ῥωμαῖοι προκατεγνῶσθαι	νομίζοντες	ἔς τε Τυρσηνίαν καὶ ἐς
[7, 22]	αὐτῆς, ἀνάθημα εἶναι τοῦ θεοῦ	νομίζοντες.	ἑστήκασι δὲ ἐγγύτατα τοῦ ἀγάλματος
[7, 26]	ἄνευ τῆς Ἀρτέμιδός σφισιν ἐπελθεῖν	νομίζοντες.	(οὐ μὴν καὶ αὐτίκα γε
[7, 17]	Πεσσινοῦντα ἔχοντες, ὑῶν οὐχ ἁπτόμενοι.	νομίζουσί	γε μὴν οὐχ οὕτω τὰ
[7, 18]	δρᾶν τὰ ἐς τὴν θυσίαν	νομίζουσι,	δημοσίᾳ τε ἡ πόλις καὶ
[7, 18]	τοῖς ἀποίκοις νέμειν οἱ Ῥωμαῖοι	νομίζουσι.	(Πατρεῦσι δὲ ἐν ἄκρᾳ τῇ
[7, 26]	ἡμέραις ῥηταῖς, ἄλλα τε ὅσα	νομίζουσι	προκαθαριεύσαντες καὶ ἐς τὴν δίαιταν.
[7, 22]	καὶ Ἄρει καὶ τῇ Τριτείᾳ	νομίζουσιν.	(αἵδε μὲν οὖν θαλάσσης τέ
[7, 5]	μετῳκίσαντο ἐθελονταὶ καὶ δύο Νεμέσεις	νομίζουσιν	ἀντὶ μιᾶς καὶ μητέρα αὐταῖς
[7, 4]	Ἄργους· Σάμιοι δὲ αὐτοὶ τεχθῆναι	νομίζουσιν	ἐν τῇ νήσῳ τὴν θεὸν
[7, 3]	τὸ μαντεῖον ἐκ παλαιοτάτου γενέσθαι	νομίζουσιν·	ἐχόντων δὲ ἔτι τὴν γῆν
[7, 2]	ποταμοῦ τὸν Ἔφεσον παῖδα εἶναι	νομίζουσιν	οὗτοι τὸ ἱερόν εἰσιν οἱ
[7, 18]	(Αὔγουστος δὲ ἢ τοῦ παράπλου	νομίζων	κεῖσθαι καλῶς τὰς Πάτρας ἢ
[7, 4]	παῖδα καὶ ἐπιστάμενος τὰ οἴκοι	νόμιμα	ἑκουσίως παρὰ Μίνω ἔφυγεν ἐς
[7, 19]	μέτεστιν ἔρωτι καὶ ἀνθρώπων συγχέαι	νόμιμα	καὶ ἀνατρέψαι θεῶν τιμάς, ὅπου
[7, 9]	τοὺς Φιλοποίμενι θανάτου συναιτίους γενέσθαι	νομισθέντας	καὶ κατὰ τὴν αἰτίαν ταύτην
[7, 22]	βωμὸν τοῦ ἀγάλματος ἐν δεξιᾷ	νόμισμα	ἐπιχώριον καλεῖται δὲ χαλκοῦς τὸ
[7, 22]	ἐπιχώριον καλεῖται δὲ χαλκοῦς τὸ	νόμισμα	καὶ ἐρωτᾷ πρὸς τὸ οὖς
[7, 12]	ἔξοδον ἐπαγγέλλοντος στρατηγοῦ παρακούειν εἶναι	νόμον·	Δίαιος γὰρ ἦρχε τῶν Ἀχαιῶν
[7, 27]	δρῶσιν ἐν τῇ νυκτὶ ὁπόσα	νόμος	ἐστὶν αὐταῖς· ἀπελαύνονται δὲ οὐχ
[7, 8]	τοῖς ἐφήβοις ἐκ τῶν Λυκούργου	νόμων	καταλύσαντες ἐπέταξαν τοῖς Ἀχαιῶν ἐφήβοις
[7, 10]	Ἑλλάδα ἐπέλειπον οἱ ἐπὶ προδοσίᾳ	νοσήσαντες·	Ἀχαιοὺς δὲ ἀνὴρ Ἀχαιὸς Καλλικράτης
[7, 19]	γῆς καρπὸν οὐδένα ἀποδιδούσης καὶ	νόσοι	σφίσιν οὐ κατὰ τὰ εἰωθότα
[7, 19]	οὕτω τῷ Εὐρυπύλῳ τε ἡ	νόσος	καὶ τοῖς ἐνταῦθα ἀνθρώποις τὰ
[7, 19]	ἐς Δελφοὺς ἐχρᾶτο ὑπὲρ τῆς	νόσου.	(καὶ αὐτῷ γενέσθαι λέγουσι μάντευμα,
[7, 10]	ὑπὸ προδοσίας μᾶλλον ἢ ὑπὸ	νόσου	πρότερον τῆς λοιμώδους ἐφθάρησαν. Ἀλεξάνδρῳ
[7, 7]	ἐκ πολέμων καὶ ἀπὸ τῆς	νόσου	συμφοραὶ τῆς λοιμώδους οὐκ ἐς
[7, 17]	ἀπὸ τοῦ Πελοποννησίων πολέμου καὶ	νόσου	τῆς λοιμώδους ἀνενεγκόν τε καὶ
[7, 5]	ἄγρας ἰχθύων, διέφθαρτο δὲ ὑπὸ	νόσου	τοὺς ὀφθαλμούς, ὄνομα δέ οἱ
[7, 21]	βλέπουσι· τὸ δέ σφισι τὸν	νοσοῦντα	ἤτοι ζῶντα ἢ καὶ τεθνεῶτα
[7, 12]	κατὰ τὴν ὁδὸν Καλλικράτης τελευτᾷ	νόσῳ,	οὐδὲ οἶδα εἰ ἀφικόμενος ἐς
[7, 27]	τὸν ἀέρα ἐκ τοῦ ἀδύτου	νότιόν	τε εἶναι καὶ δι´ αὐτὸ
[7, 5]	καὶ μητέρα αὐταῖς φασιν εἶναι	Νύκτα,	ἐπεὶ Ἀθηναῖοί γε τῇ ἐν
[7, 16]	μετὰ τὴν μάχην ἀπεδίδρασκον ὑπὸ	νύκτα	εὐθύς· ἀπεδίδρασκον δὲ καὶ αὐτῶν
[7, 25]	ἐντὸς τείχους λανθάνουσιν ἐν τῇ	νυκτί,	ἅμα δὲ ἡμέρᾳ τούς τε
[7, 20]	μιᾷ δὲ ἐν τῇ ἑορτῇ	νυκτὶ	ἐς τὸ ἐκτὸς φέρει τὴν
[7, 27]	ἐς τὸ ἱερὸν κομίζουσιν ἐν	νυκτὶ	καὶ οἴνου κρατῆρας ἱστᾶσιν ἀνὰ
[7, 27]	αἱ γυναῖκες δρῶσιν ἐν τῇ	νυκτὶ	ὁπόσα νόμος ἐστὶν αὐταῖς· ἀπελαύνονται
[7, 26]	αὐτῶν δᾷδας, καὶ ὡς πρόσω	νυκτὸς	ἦν, ἐξάπτουσι τὰς δᾷδας. (Σικυώνιοι
[7, 4]	συγγενέσθαι δὲ αὐτὸν καὶ ἑτέρᾳ	νύμφῃ,	καὶ γενέσθαι οἱ παῖδας Ἄγελόν
[7, 23]	ὡς αὐτὸν φοιτήσειν ἔμελλεν ἡ	νύμφη,	Σέλεμνον δὲ μονωθέντα Ἀργυρᾶς καὶ
[7, 4]	νῆσον ἔρημον οὖσαν ἀφικέσθαι καὶ	νύμφῃ	τε ἐνταῦθα συγγενέσθαι καὶ ὑπὸ
[7, 4]	καὶ ὑπὸ τὰς ὠδῖνας τῆς	νύμφης	χιόνα ἐξ οὐρανοῦ πεσεῖν ἐς
[7, 23]	εἶναι μὲν τῶν ἐν θαλάσσῃ	νυμφῶν,	ἐρασθεῖσαν δὲ αὐτὴν Σελέμνου φοιτᾶν
[7, 16]	πολιορκίαν καὶ τριβὴν πολέμου καταστάντες·	νῦν	δὲ ἀρχομένων ἔτι ἐνδιδόναι τῶν
[7, 13]	τεῖχος τῆς Σπάρτης {εἰς Σπάρτην}	νῦν	δὲ αὐτίκα τε ἀνεκάλεσεν ἀπὸ
[7, 26]	ὠνόμασται· τὸ δὲ ὄνομα τὸ	νῦν	ἐγένετο Ἰώνων ἐποικούντων, ἐγένετο δὲ
[7, 3]	γῆν τε ἔσχον, ἣν καὶ	νῦν	ἔτι ἔχουσι, καὶ κατεσκευάσαντο ἐν
[7, 2]	ἤγαγεν ἐς τὴν νῆσον τὴν	νῦν	μὲν ἀπὸ τοῦ Θήρα τούτου,
[7, 26]	τε πόλει τὸ ὄνομα τὸ	νῦν	μετέθεντο ἀπὸ τῶν αἰγῶν, καὶ
[7, 1]	ἀπὸ Αἰγιαλέως βασιλεύσαντος ἐν τῇ	νῦν	Σικυωνίᾳ, εἰσὶ δὲ οἵ φασιν
[7, 19]	τό τε ὄνομα ἐτέθη τὸ	νῦν	τῷ ποταμῷ Μείλιχος. ἔγραψαν δὲ
[7, 20]	ἱερεύς. αὕτη μὲν δὴ ἡ	νὺξ	γέρας τοῦτο εἴληφε, καταβαίνουσι δὲ
[7, 13]	ἐγένετο, ἄρξαντι ἐν τῷ {ἑαυτοῦ	νῷ}	τότε μὲν Λακεδαιμονίων ὡς ἂν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/01/2007