Livre, Chap. |
[7, 26] |
φασιν
αὐτῆς
ποιήσαντα
ἔπος
οἵ
|
θ´ |
Ὑπερησίην
τε
καὶ
αἰπεινὴν
Δονόεσσαν" |
[7, 19] |
ἐς
τὸ
ἔπειτα
ἴσα
καὶ
|
θαλάμῳ |
χρήσεσθαι·
τοὺς
δὲ
ἀνθρώπους
αὐτίκα |
[7, 24] |
ἐπὶ
πολὺ
τῆς
χώρας
ἡ
|
θάλασσα |
καὶ
τὴν
Ἑλίκην
περιέλαβεν
ἐν |
[7, 2] |
τὸ
ὕδωρ
καὶ
οὐκέτι
ἦν
|
θάλασσα, |
οἱ
κώνωπες
ἄπειρον
πλῆθος
ἐγίνοντο |
[7, 27] |
Ἀχαϊκῶν,
ἐς
τὴν
Σικυωνίαν
ἐκδίδωσι
|
θάλασσαν. |
|
[7, 23] |
ἐς
τὴν
ταύτῃ
φασὶν
ἀφεῖναι
|
θάλασσαν |
αὑτήν,
καὶ
ἀθάνατον
γενέσθαι
χάριτι |
[7, 5] |
λέγουσιν.
(ὡς
δὲ
ἐς
τὴν
|
θάλασσαν |
ἀφίκετο
ἡ
σχεδία
τὴν
Ἰώνων, |
[7, 1] |
μὲν
ἐπὶ
τὴν
πρὸς
ἕω
|
θάλασσαν, |
Ἀχαΐαν
δὲ
ὄνομα
τὸ
ἐφ´ |
[7, 19] |
ἐπὶ
τὴν
πρὸς
τῇ
Ἀρόῃ
|
θάλασσαν· |
ἐκβὰς
δὲ
ἐς
τὴν
γῆν |
[7, 25] |
ἀπὸ
τοῦ
Ἡρακλέους
ποταμὸς
ἐς
|
θάλασσαν |
ἐκδίδωσιν
ἀέναος
ἐξ
ὄρους
Ἀρκαδικοῦ |
[7, 23] |
δὲ
ἄκρα
τε
ἐς
τὴν
|
θάλασσαν |
ἔχει,
καὶ
ἐπ´
αὐτῇ
λέγεται |
[7, 23] |
καὶ
Σέλεμνος
ποταμὸς
κατιὼν
ἐς
|
θάλασσαν. |
λόγος
δὲ
τῶν
ἐπιχωρίων
ἐς |
[7, 18] |
αὐτῆς
ποταμὸς
Γλαῦκος
ἐκδίδωσιν
ἐς
|
θάλασσαν. |
Πατρέων
δὲ
οἱ
τὰ
ἀρχαιότατα |
[7, 24] |
θεοῦ
πέμματα
ἐπιχώρια
ἀφιᾶσιν
ἐς
|
θάλασσαν, |
πέμπειν
δὲ
τῇ
ἐν
Συρακούσαις |
[7, 25] |
δὲ
ἐκ
Βούρας
ὡς
ἐπὶ
|
θάλασσαν |
ποταμός
τε
Βουραϊκὸς
ὀνομαζόμενος
καὶ |
[7, 23] |
δὲ
καὶ
ἕτερος
Μειγανίτας,
ἐς
|
θάλασσαν |
ῥέοντες.
στοὰ
δὲ
τῆς
πόλεως |
[7, 6] |
τὴν
ἑτέραν
τὴν
ἐπὶ
Κεγχρέαις
|
θάλασσαν. |
(τοῦτο
μὲν
δὴ
Πελοποννησίων
ἦν |
[7, 24] |
αἱ
πόλεις
ἐναγίζουσιν
ἀμφότεραι.
(πρὸς
|
θαλάσσῃ |
δὲ
Ἀφροδίτης
ἱερὸν
ἐν
Αἰγίῳ |
[7, 21] |
δέ
σφισι
καὶ
ἄλσος
ἐπὶ
|
θαλάσσῃ, |
δρόμους
τε
ἐπιτηδειοτάτους
καὶ
ἐς |
[7, 3] |
παρέχεται
θερμὰ
πλεῖστα
τῶν
ἐπὶ
|
θαλάσσῃ |
καὶ
ἥδιστα.
τὸ
δὲ
ἐξ |
[7, 3] |
ἔτι}
πλῆθος,
ἔχον
τὰ
ἐπὶ
|
θαλάσσῃ |
καὶ
ναυσὶν
ἰσχῦον·
τῆς
δὲ |
[7, 22] |
ἐρείπια,
ὑπὸ
ἀνθρώπων
τῶν
πρὸς
|
θαλάσσῃ |
καλούμενος
Πεῖρος.
πρὸς
δὲ
τῷ |
[7, 26] |
Βουραϊκήν
εἰσιν
Ἡρακλέους
στάδιοι.
ἐπὶ
|
θαλάσσῃ |
μὲν
δὴ
Αἰγειράταις
οὐδέν
ἐστιν |
[7, 23] |
δὲ
εἶναι
μὲν
τῶν
ἐν
|
θαλάσσῃ |
νυμφῶν,
ἐρασθεῖσαν
δὲ
αὐτὴν
Σελέμνου |
[7, 2] |
ἄλλην
ἐτρέποντο
ἄλλοι
τῶν
ἐπὶ
|
θαλάσσῃ |
πόλεων,
Νειλεὺς
δὲ
καὶ
ἡ |
[7, 26] |
τοῦτο
ἐξ
Αἰγείρας
τῆς
ἐπὶ
|
θαλάσσῃ |
σταδίων
ἐστὶν
εἴκοσιν
ὁδὸς
καὶ |
[7, 21] |
ἱερὸν
τοῦτο
ἐς
τὰ
ἐπὶ
|
θαλάσσῃ |
τῆς
πόλεως
ἐρχομένοις
ἔστιν
ἐκ |
[7, 24] |
ἀπωτέρω
τεσσαράκοντα
Αἰγίου
σταδίοις
ἐπὶ
|
θαλάσσῃ |
χωρίον
ἐστὶν
Ἑλίκη.
ἐνταῦθα
ᾤκητο |
[7, 5] |
μεταξὺ
Κορυφῆς
τε
ὄρους
καὶ
|
θαλάσσης |
ἀμιγοῦς
ὕδατι
ἀλλοίῳ.
(ἡ
δὲ |
[7, 24] |
καὶ
ὁμοῦ
τῷ
σεισμῷ
τῆς
|
θαλάσσης |
ἀναδραμούσης,
καθείλκυσεν
αὔτανδρον
τὸ
κῦμα |
[7, 23] |
τε
ὡς
αὐτόν
φασιν
ἐκ
|
θαλάσσης |
ἀνιοῦσαν,
καὶ
καθεύδειν
παρ´
αὐτῷ· |
[7, 5] |
ᾧ
βίος
μὲν
ἦν
ἀπὸ
|
θαλάσσης |
γεγονὼς
καὶ
ἄγρας
ἰχθύων,
διέφθαρτο |
[7, 22] |
πεντήκοντά
εἰσι
καὶ
ἑκατόν,
ἀπὸ
|
θαλάσσης |
δὲ
ἄνω
πρὸς
ἤπειρον
περὶ |
[7, 25] |
δεύτερα
ἔστιν
ἐς
Βοῦραν
ἀποτραπέσθαι·
|
θαλάσσης |
δὲ
ἐν
δεξιᾷ
{καὶ}
ἡ |
[7, 23] |
λέγεται
λόγος
ὡς
Κρόνος
τῆς
|
θαλάσσης |
ἐνταῦθα
ἔρριψε
τὸ
δρέπανον,
ᾧ |
[7, 25] |
δὲ
Ἑλίκην
ἀποτραπήσῃ
τε
ἀπὸ
|
θαλάσσης |
ἐς
δεξιὰν
καὶ
ἥξεις
ἐς |
[7, 15] |
ἐτόλμησε
τῆς
πρὸς
τῇ
Οἴτῃ
|
θαλάσσης |
ἐς
ταύτης
καταδῦναι
τὸ
τέλμα, |
[7, 2] |
πόλιν.
(κατὰ
τὴν
Μυουσίαν
χώραν
|
θαλάσσης |
κόλπος
ἐσεῖχεν
οὐ
μέγας·
τοῦτον |
[7, 22] |
Τριτείᾳ
νομίζουσιν.
(αἵδε
μὲν
οὖν
|
θαλάσσης |
τέ
εἰσιν
ἀπωτέρω
πόλεις
καὶ |
[7, 6] |
εἰ
τὸν
Κορινθίων
ἰσθμὸν
ἐκ
|
θαλάσσης |
τῆς
κατὰ
Λέχαιον
ἀποτειχίσειαν
ἐς |
[7, 5] |
ἄκρα
καὶ
ἐν
αὐτῇ
λουτρὰ
|
θαλάσσια, |
μάλιστα
τῶν
ἐν
Ἰωνίᾳ
λουτρῶν |
[7, 18] |
ἐκ
Δύμης
ποταμὸς
Πεῖρος
ἐς
|
θάλατταν |
κάτεισι,
καὶ
Ἀχαιῶν
πόλις
ποτὲ |
[7, 19] |
τὰ
εἰωθότα
καὶ
ἀπ´
αὐτῶν
|
θάνατοι |
πλείονες
ἢ
τὰ
πρότερα
ἐγίνοντο. |
[7, 12] |
Ῥωμαίων
σφίσιν
ἐφεῖσθαι
βουλῆς
καὶ
|
θάνατον |
ἀνδρὸς
καταγνῶναι
τῶν
ἐκ
Σπάρτης. |
[7, 16] |
δὲ
καὶ
τὴν
ἐς
τὸν
|
θάνατον |
δειλίαν.
(Ἀχαιῶν
δὲ
οἱ
ἐς |
[7, 10] |
ἐκέλευσεν
οὖν
καταγνῶναι
τοὺς
Ἀχαιοὺς
|
θάνατον· |
εἰ
δὲ
ἐκεῖνοι
καταγνοῖεν,
τότε |
[7, 9] |
ἀπελθοῦσιν
ἐπιβάλλουσιν
ἐν
τῷ
συνεδρίῳ
|
θάνατον |
ζημίαν.
(Ῥωμαίων
δὲ
ἡ
βουλὴ |
[7, 26] |
Αἰγειρατῶν
τελευτῆσαι,
καὶ
αὐτοῦ
τὸν
|
θάνατον |
οἱ
λοιποὶ
τῶν
ἀδελφῶν
οἴκαδε |
[7, 4] |
κατὰ
τὴν
τέχνην,
ὡς
καὶ
|
θάνατον |
τῷ
Μίνῳ
βουλεῦσαι
τὰς
γυναῖκας |
[7, 12] |
Μεναλκίδαν
ἐδίωκεν
ἐν
τοῖς
Ἀχαιοῖς
|
θανάτου |
δίκην·
πρεσβεῦσαί
τε
γὰρ
Ἀχαιῶν |
[7, 9] |
μάλιστα
ἤλπιζον.
Μεσσηνίους
τοὺς
Φιλοποίμενι
|
θανάτου |
συναιτίους
γενέσθαι
νομισθέντας
καὶ
κατὰ |
[7, 16] |
τὰ
μὲν
μάλιστα
ἀνήκοντα
ἐς
|
θαῦμα |
ἀνήγετο,
τὰ
δὲ
ἐκείνοις
οὐχ |
[7, 5] |
τὰ
λουτρὰ
ἐν
τῇ
γῇ
|
θαῦμα |
ἀνθρώποις
ὁμοῦ
καὶ
ὠφέλεια
γίνεται· |
[7, 5] |
καὶ
ἐν
Φωκαίᾳ
τῆς
Ἀθηνᾶς·
|
θαῦμα |
δὲ
ὅμως
ἦσαν
καὶ
ὑπὸ |
[7, 5] |
τὰ
μὲν
δὴ
ἐν
Ἰωνίᾳ
|
θαύματα |
πολλά
τε
καὶ
οὐ
πολλῷ |
[7, 1] |
τὸν
νεκρὸν
Ἀχαιῶν
ἐν
Ἑλίκῃ
|
θαψάντων, |
ὕστερον
χρόνῳ
Λακεδαιμόνιοι
τοῦ
ἐν |
[7, 19] |
αὐτίκα
ἦν
ἔκφρων
μετὰ
τὴν
|
θέαν· |
τὰ
μὲν
δὴ
πλείονα
ἐμαίνετο, |
[7, 5] |
δὲ
ὁ
τοῦ
Οἰνοπίωνος
τάφος
|
θέαν |
τε
παρέχεται
καί
τινας
καὶ |
[7, 14] |
Ἀχαιῶν
τῶν
ἐν
τέλει
καὶ
|
Θεαρίδαν· |
ὡς
δὲ
ἀπῆλθον,
ἐντυχόντες
κατὰ |
[7, 20] |
Ὠιδεῖον,
καὶ
Ἀπόλλων
ἐνταῦθα
ἀνάκειται
|
θέας |
ἄξιος·
ἐποιήθη
δὲ
ἀπὸ
λαφύρων, |
[7, 24] |
καὶ
βωμός
ἐστι
τῷ
Ἑλικωνίῳ
|
θέας |
ἄξιος.
(ἔστι
δὲ
καὶ
Ὁμήρῳ |
[7, 22] |
ἐσελθεῖν,
μνῆμά
ἐστι
λευκοῦ
λίθου,
|
θέας |
καὶ
ἐς
τὰ
ἄλλα
ἄξιον |
[7, 26] |
οἶδα
καὶ
οἴκημα
ἐν
Αἰγείρᾳ
|
θεασάμενος· |
(ἄγαλμα
ἦν
ἐν
τῷ
οἰκήματι |
[7, 25] |
ἢ
καὶ
ἀσεβὴς
ἐσέλθῃ
θέλων
|
θεάσασθαι, |
αὐτίκα
λέγεται
δείμασιν
ἐκτὸς
τῶν |
[7, 23] |
ἄλλῳ
γε
δὴ
οὐδενὶ
ἔστι
|
θεάσασθαι. |
Διονύσου
δὲ
πρὸς
τῷ
θεάτρῳ |
[7, 21] |
πηγὴν
ὁμοίως
πάντα
ὁπόσα
θέλει
|
θεάσασθαι. |
ἐν
Πάτραις
δὲ
πρὸς
τῷ |
[7, 24] |
ἐστι
τὰ
εἰρημένα,
ὕδωρ
ἄφθονον
|
θεάσασθαί |
τε
καὶ
πιεῖν
ἐκ
πηγῆς |
[7, 21] |
Καλλιρόην
τὴν
πηγὴν
καλοῦσι.
(τοῦ
|
θεάτρου |
δὲ
ἐγγὺς
πεποίηται
Πατρεῦσι
γυναικὸς |
[7, 20] |
ἑορτὴν
τῇ
Λιμνάτιδι
ἄγοντες.
τοῦ
|
θεάτρου |
δὲ
οὐ
πόρρω
Νεμέσεως
ναὸς |
[7, 23] |
θεάσασθαι.
Διονύσου
δὲ
πρὸς
τῷ
|
θεάτρῳ |
πεποίηταί
σφισιν
ἱερὸν
καὶ
ἄγαλμα, |
[7, 23] |
ὃς
ἐγνωκέναι
τὰ
ἐς
τὸ
|
θεῖον |
ἔφασκε
Φοίνικας
{καὶ}
τά
τε |
[7, 21] |
τὴν
πηγὴν
ὁμοίως
πάντα
ὁπόσα
|
θέλει |
θεάσασθαι.
ἐν
Πάτραις
δὲ
πρὸς |
[7, 25] |
ἔνοχος
ἢ
καὶ
ἀσεβὴς
ἐσέλθῃ
|
θέλων |
θεάσασθαι,
αὐτίκα
λέγεται
δείμασιν
ἐκτὸς |
[7, 24] |
εὐθὺ
ὑποδύεσθαι
τῶν
οἰκοδομημάτων
καὶ
|
θεμέλια |
ἀναπάλλειν
φασὶν
αὐτόν,
καθότι
καὶ |
[7, 6] |
μετεσχηκότες
οὔτε
Ἀθηναίοις
ὁμοῦ
καὶ
|
Θεμιστοκλεῖ |
πρὸς
Εὐβοίᾳ
καὶ
Σαλαμῖνι
ναυμαχήσαντες, |
[7, 17] |
ὄνομα
δὲ
Ἄγδιστιν
αὐτῷ
τίθενται.
|
θεοὶ |
δὲ
Ἄγδιστιν
δείσαντες
τὰ
αἰδοῖά |
[7, 2] |
πάντα
γε
τὰ
ἐς
τὴν
|
θεὸν |
ἐπύθετο
ἐμοὶ
δοκεῖν
Πίνδαρος,
ὃς |
[7, 22] |
ἐρωτᾷ
πρὸς
τὸ
οὖς
τὸν
|
θεὸν |
ὁποῖόν
τι
καὶ
ἑκάστῳ
τὸ |
[7, 19] |
παρθένων
ὁπόσοι
μὲν
ἐς
τὴν
|
θεὸν |
οὐδὲν
εἰργασμένοι
Μελανίππου
καὶ
Κομαιθοῦς |
[7, 4] |
νομίζουσιν
ἐν
τῇ
νήσῳ
τὴν
|
θεὸν |
παρὰ
τῷ
Ἰμβράσῳ
ποταμῷ
καὶ |
[7, 21] |
Ἵππιος.
(ὠνομάσθαι
δὲ
Ἵππιον
τὸν
|
θεὸν |
πείθοιτο
μὲν
ἄν
τις
καὶ |
[7, 27] |
χαλκοῦ
πεποίηται·
καὶ
ἀγῶνα
ἐπιτελοῦσι
|
Θεοξένια |
τῷ
Ἀπόλλωνι,
τιθέντες
ἀργύριον
ἆθλα |
[7, 27] |
πόλιν
πᾶσαν.
(ἔστι
καὶ
Ἀπόλλωνος
|
Θεοξενίου |
Πελληνεῦσιν
ἱερόν,
τὸ
δὲ
ἄγαλμα |
[7, 5] |
ξύλων,
καὶ
ἐπ´
αὐτῇ
ὁ
|
θεὸς |
ἐκ
Τύρου
τῆς
Φοινίκης
ἐξέπλευσε· |
[7, 24] |
ἰσχυρά,
ἄλλα
τε
πολλὰ
ὁ
|
θεὸς |
ἐπὶ
τοῖς
βιαίοις
τῶν
σεισμῶν |
[7, 19] |
ὡς
εἴη
τις
ἐν
αὐτῇ
|
θεός. |
(καὶ
οὕτω
τῷ
Εὐρυπύλῳ
τε |
[7, 24] |
διικνοῦνται
τῆς
γῆς,
προσημαίνειν
ὁ
|
θεὸς |
κατὰ
τὰ
αὐτὰ
ὡς
τὸ |
[7, 25] |
ἀπαραίτητον·
φαίνεται
δὲ
καὶ
ὁ
|
θεὸς |
παραινῶν
ὁ
ἐν
Δωδώνῃ
νέμειν |
[7, 27] |
ἐστιν
Ἀρτέμιδος·
τοξευούσης
δὲ
ἡ
|
θεὸς |
παρέχεται
σχῆμα.
ᾠκοδόμηται
δὲ
καὶ |
[7, 25] |
ἐποίησεν
ἄδηλον
ἐξ
ἀνθρώπων
ὁ
|
θεός, |
τότε
καὶ
τὴν
Βοῦραν
σεισμὸς |
[7, 5] |
ἐρησομένους,
καὶ
αὐτοῖς
ἔχρησεν
ὁ
|
θεός· |
τρὶς
μάκαρες
κεῖνοι
καὶ
τετράκις |
[7, 27] |
καὶ
ἰάματα
ἀνθρώποις
παρὰ
τοῦ
|
θεοῦ |
γίνεται.
ὕδωρ
δὲ
καὶ
ἐνταῦθα |
[7, 26] |
τὸ
ἱερὸν
οὐκ
ἔστιν
ἀνθρώποις.
|
θεοῦ |
δὲ
ἣν
Συρίαν
ἐπονομάζουσιν,
ἐς |
[7, 27] |
τὸ
ὕδωρ
τὸ
ἐκ
τοῦ
|
θεοῦ, |
ἐπεί
τοι
πίνειν
πηγαί
σφισιν |
[7, 24] |
μόνον.
σείσαντος
δὲ
ἐξαίφνης
τοῦ
|
θεοῦ |
καὶ
ὁμοῦ
τῷ
σεισμῷ
τῆς |
[7, 19] |
ποτε
ὡς
ἱερᾶσθαι
μὲν
τῆς
|
θεοῦ |
Κομαιθὼ
τὸ
εἶδος
καλλίστην
παρθένον, |
[7, 25] |
οἱ
ἐξ
ἐκείνων
ἐναγεῖς
τῆς
|
θεοῦ. |
Λακεδαιμονίοις
δέ,
ἀποκτείνασι
καὶ
τούτοις |
[7, 22] |
ἐξ
αὐτῆς,
ἀνάθημα
εἶναι
τοῦ
|
θεοῦ |
νομίζοντες.
ἑστήκασι
δὲ
ἐγγύτατα
τοῦ |
[7, 19] |
ἔτος.
ἱερωσύνην
δὲ
εἶχε
τῆς
|
θεοῦ |
παρθένος,
ἐς
ὃ
ἀποστέλλεσθαι
παρὰ |
[7, 24] |
ἄλλα
τοιαῦτα·
λαμβάνοντες
παρὰ
τῆς
|
θεοῦ |
πέμματα
ἐπιχώρια
ἀφιᾶσιν
ἐς
θάλασσαν, |
[7, 3] |
δὲ
σφᾶς
ἐς
ἀποικίαν
τοῦ
|
θεοῦ, |
περαιοῦνται
ναυσὶν
ἐς
τὴν
Ἀσίαν, |
[7, 8] |
σφισιν
ἐφθάρη,
Σίβυλλα
οὐκ
ἄνευ
|
θεοῦ |
προεθέσπισεν·
ἔχει
δὲ
οὕτω
τὰ |
[7, 22] |
τούτους
σέβουσιν
οἱ
Φαρεῖς,
ἑκάστῳ
|
θεοῦ |
τινὸς
ὄνομα
ἐπιλέγοντες.
τὰ
δὲ |
[7, 20] |
Λιμνάτιδι
τὴν
ἑορτὴν
ἄγωσι,
τῆς
|
θεοῦ |
τις
τῶν
οἰκετῶν
ἐκ
Μεσόας |
[7, 26] |
ἀετοῖς,
ἀρχαῖον
δὲ
καὶ
τοῦ
|
θεοῦ |
τὸ
ξόανον,
γυμνός,
μεγέθει
μέγας· |
[7, 21] |
ἵππων
ἄθλοις
Μενελάῳ
κατὰ
τοῦ
|
θεοῦ |
τούτου
πρόκλησιν
περιέθηκεν
ὅρκου·
ἵππων |
[7, 23] |
δὲ
Ζεύς
τε
καὶ
Ἀθηνᾶ·
|
θεοὺς |
δὲ
σφᾶς
καλοῦσιν
ἐξ
Ἄργους, |
[7, 22] |
εὖ
ἔχουσα
ἐπὶ
τῷ
θρόνῳ,
|
θεράπαινα |
δὲ
αὐτῇ
προσέστηκε
σκιάδιον
φέρουσα· |
[7, 7] |
αὐτοῦ
μιμούμενος
καὶ
τὰ
ἐς
|
θεραπείαν |
ὅσοις
πατρίδας
ἀρεστὰ
ἦν
ἐπ´ |
[7, 20] |
δὲ
αὐτὸν
ἐς
τὰ
μάλιστα
|
θεραπεύοντες |
ἐννέα
τέ
εἰσιν
ἄνδρες,
οὓς |
[7, 24] |
τε
γίνεται
καυματωδέστερος
καὶ
ἐν
|
θέρει |
μετὰ
ἀχλύος
μᾶλλον
ὁ
κύκλος |
[7, 21] |
τἄλλα
δίαιταν
ἡδεῖαν
ὥρᾳ
παρεχόμενον
|
θερινῇ. |
ἐν
τούτῳ
τῷ
ἄλσει
καὶ |
[7, 3] |
ἐστιν
εὐδαίμων
καὶ
λουτρὰ
παρέχεται
|
θερμὰ |
πλεῖστα
τῶν
ἐπὶ
θαλάσσῃ
καὶ |
[7, 6] |
Λεωνίδᾳ
τῆς
ἐξόδου
τῆς
ἐς
|
Θερμοπύλας |
εἰσὶν
οἱ
Ἀχαιοὶ
δῆλοι
μετεσχηκότες |
[7, 6] |
ὑπὲρ
Ἑλλήνων.
(ἡ
δὲ
ἐς
|
Θερμοπύλας |
ἐπὶ
τὴν
Γαλατῶν
στρατιὰν
ἔξοδος |
[7, 24] |
τὸ
Ἀχαιῶν
ἀθροίζεται,
καθότι
ἐς
|
Θερμοπύλας |
τε
καὶ
ἐς
Δελφοὺς
οἱ |
[7, 15] |
τὸ
Ἡρακλείας
τε
μεταξὺ
καὶ
|
Θερμοπυλῶν |
τοὺς
Ἀχαιοὺς
τάξας
ἐτόλμησεν
ὑπομεῖναι |
[7, 2] |
καὶ
Θησέα.
αἱ
δὲ
ἀπὸ
|
Θερμώδοντος |
γυναῖκες
ἔθυσαν
μὲν
καὶ
τότε |
[7, 3] |
πολλὴν
ἐνέμοντο
ἔτι
οἱ
Κᾶρες.
|
Θερσάνδρου |
δὲ
τοῦ
Πολυνείκους
καὶ
Ἀργείων |
[7, 22] |
ὡς
ηὐξήθη
τὴν
πόλιν
καὶ
|
θέσθαι |
τὸ
ὄνομα
ἀπὸ
τῆς
μητρός. |
[7, 4] |
τούτου
Ποσειδῶνα
τῷ
παιδὶ
ὄνομα
|
θέσθαι |
Χίον·
συγγενέσθαι
δὲ
αὐτὸν
καὶ |
[7, 2] |
Ἡρακλέους,
Ἀθηναίοις
ἐς
Σαρδὼ
καὶ
|
Θεσπιεῦσιν |
ἡγήσατο·
γενεᾷ
δὲ
μιᾷ
πρότερον |
[7, 10] |
δὲ
ἐπὶ
τὴν
Ἑλλάδα
ἐλαύνοντι
|
Θεσσαλία |
τε
δι´
Ἀλευάδου
προεδόθη,
Θήβας |
[7, 6] |
Ἀχαιοὶ
μετέσχον,
ἐς
δὲ
τὴν
|
Θεσσαλίαν |
καὶ
ἐπὶ
τὸν
πρὸς
Λαμίᾳ |
[7, 1] |
ἐξ
Ἀθηνῶν
ἐπικούρους
κατῆλθεν
ἐς
|
Θεσσαλίαν |
καὶ
ἔσχε
τὴν
πατρῴαν
ἀρχήν, |
[7, 19] |
οὕτω
διακείμενος
οὐκ
ἐς
τὴν
|
Θεσσαλίαν |
τὸν
πλοῦν
ἐποιεῖτο,
ἀλλ´
ἐπί |
[7, 1] |
τοῦ
Ἕλληνος
παῖδες
διώκουσιν
ἐκ
|
Θεσσαλίας, |
ἐπενεγκόντες
αἰτίαν
ὡς
ἰδίᾳ
χρήματα |
[7, 15] |
ἐκ
Μακεδονίας
τὸν
στρατόν,
διὰ
|
Θεσσαλίας |
τὴν
πορείαν
καὶ
παρὰ
τὸν |
[7, 27] |
βασιλέως
τοῦ
Περσῶν
ἀνασωθέντα
οἴκαδε.
|
Θεσσαλοὶ |
δὲ
ἡσσηθῆναι
Πουλυδάμαντα
οὐχ
ὁμολογοῦντες |
[7, 8] |
Ῥωμαίοις
ὀμωμοσμένης,
ὁπόσα
δὲ
ἢ
|
Θεσσαλοῖς |
ἢ
τῶν
ἐξ
Ἠπείρου
τισὶν |
[7, 19] |
δὲ
ἤδη
τινὲς
οὐ
τῷ
|
Θεσσαλῷ |
συμβάντα
Εὐρυπύλῳ
τὰ
εἰρημένα,
ἀλλὰ |
[7, 7] |
πρὸς
τῷ
Εὐρίπῳ,
κατὰ
δὲ
|
Θεσσαλῶν |
τε
αὐτῶν
καὶ
τοῦ
Αἰτωλῶν |
[7, 2] |
μὲν
καὶ
τότε
τῇ
Ἐφεσίᾳ
|
θεῷ, |
ἅτε
ἐπιστάμεναι
{τε}
ἐκ
παλαιοῦ |
[7, 20] |
Διονύσῳ
τὴν
ἑορτὴν
ἄγωσι.
~(τῷ
|
θεῷ |
δὲ
τῷ
ἐντὸς
τῆς
λάρνακος |
[7, 19] |
τὸ
εἶδος
εἶεν
κάλλιστοι
τῇ
|
θεῷ |
θύειν.
ταύτης
μὲν
δὴ
τῆς |
[7, 21] |
τε
Καλυδωνίων
ἐγένοντο
ἱερεῖς
τῷ
|
θεῷ |
καὶ
δὴ
καὶ
Κόρεσος,
ὃν |
[7, 21] |
τὸ
δὲ
ἐντεῦθεν
εὐξάμενοι
τῇ
|
θεῷ |
καὶ
θυμιάσαντες
ἐς
τὸ
κάτοπτρον |
[7, 18] |
τιμάς.
γενέσθαι
δὲ
ἐπίκλησιν
τῇ
|
θεῷ |
Λαφρίαν
ἀπὸ
ἀνδρὸς
Φωκέως
φασί· |
[7, 20] |
τῶν
ἀσταχύων
ἀποτίθενται
παρὰ
τῇ
|
θεῷ, |
λουσάμενοι
δὲ
τῷ
ποταμῷ
καὶ |
[7, 5] |
Ἀθηναῖοί
γε
τῇ
ἐν
Ῥαμνοῦντι
|
θεῷ |
πατέρα
λέγουσιν
εἶναι
Ὠκεανόν.
(Ἴωσι |
[7, 18] |
γενέσθαι
λέγουσι
καὶ
αἰτίαν
τῇ
|
θεῷ |
τῆς
ἐπικλήσεως
ἐθέλουσιν
εἶναι
ταύτην. |
[7, 18] |
ἐστιν
Ἀρτέμιδος·
ξενικὸν
μὲν
τῇ
|
θεῷ |
τὸ
ὄνομα,
ἐσηγμένον
δὲ
ἑτέρωθεν |
[7, 25] |
πρὸ
τοῦ
ἀγάλματος
ὁ
τῷ
|
θεῷ |
χρώμενος,
ἐπὶ
δὲ
τῇ
εὐχῇ |
[7, 22] |
οὖν
περὶ
ἑσπέραν
ὁ
τῷ
|
θεῷ |
χρώμενος
λιβανωτόν
τε
ἐπὶ
τῆς |
[7, 22] |
ἔστι
μὲν
ἱερὸν
καλουμένων
Μεγίστων
|
θεῶν, |
ἀγάλματα
δέ
σφισι
πηλοῦ
πεποιημένα· |
[7, 25] |
Ἄρειον
πάγον
καὶ
ἐπὶ
τῶν
|
θεῶν |
αἳ
Σεμναὶ
καλοῦνται
τοὺς
βωμούς. |
[7, 22] |
καὶ
τοῖς
πᾶσιν
Ἕλλησι
τιμὰς
|
θεῶν |
ἀντὶ
ἀγαλμάτων
εἶχον
ἀργοὶ
λίθοι. |
[7, 21] |
τούτῳ
τῷ
ἄλσει
καὶ
ναοὶ
|
θεῶν, |
Ἀπόλλωνος,
ὁ
δὲ
Ἀφροδίτης·
πεποίηται |
[7, 26] |
τὴν
Φελλόην
ἔστιν
ἐν
τούτοις.
|
θεῶν |
δὲ
ἱερὰ
Διονύσου
καὶ
Ἀρτέμιδός |
[7, 15] |
δὴ
ἐπελάμβανε
τοὺς
Ἀρκάδας
ἐκ
|
θεῶν |
δίκη
τῶν
Ἑλληνικῶν,
οἳ
ἐν |
[7, 15] |
(Μέτελλος
δὲ
οὔτε
ἱερὰ
ἐμπιπράναι
|
θεῶν |
οὔτε
οἰκοδομήματα
καθαιρεῖν
εἴα,
Θηβαίων |
[7, 19] |
ἀνθρώπων
συγχέαι
νόμιμα
καὶ
ἀνατρέψαι
|
θεῶν |
τιμάς,
ὅπου
καὶ
τότε
ἐν |
[7, 2] |
τε
ἄλλα
ἀγώγιμα
καὶ
τῶν
|
θεῶν |
φερόμενοι
τὰ
ἀγάλματα,
καὶ
ἦν |
[7, 17] |
γενέσθαι.
καὶ
ἦν
γάρ
τις
|
θεῶν |
ᾧ
τοῦ
Οἰβώτα
τελεῖσθαι
τὰς |
[7, 5] |
προτέρας·
(ἀποστέλλουσιν
οὖν
ἐς
Κλάρον
|
θεωροὺς |
οἱ
Σμυρναῖοι
περὶ
τῶν
παρόντων |
[7, 15] |
Ἡράκλειάν
τε
γὰρ
ἐπολιόρκησαν
οἱ
|
Θηβαῖοι |
μετὰ
Ἀχαιῶν
καὶ
ἀγῶνος
τοῦ |
[7, 14] |
τοῦ
πολέμου·
(ἑαλώκεσαν
δὲ
οἱ
|
Θηβαῖοι |
πρώτην
δίκην
Μετέλλου
δικάζοντος
Φωκεῦσιν |
[7, 14] |
τηνικαῦτα
ἐν
Θήβαις,
καὶ
οἱ
|
Θηβαῖοι |
συνεπιλήψεσθαι
προθύμως
ἐπηγγέλλοντο
τοῦ
πολέμου· |
[7, 2] |
στόλου
μετασχόντες
ἦσαν
οἵδε
Ἑλλήνων,
|
Θηβαῖοί |
τε
οἱ
ὁμοῦ
Φιλώτᾳ
γεγονότι |
[7, 2] |
Κόδρου,
Πριηνεῖς
δὲ
Ἴωσιν
ἀναμεμιγμένοι
|
Θηβαῖοι |
Φιλώταν
τε
τὸν
ἀπόγονον
Πηνέλεω |
[7, 6] |
τὴν
προτέραν
ἔτι
εὐδαιμονίαν
ἐκώλυον·
|
(Θηβαίοις |
δὲ
ἐς
τοσοῦτο
ἠρήμωσεν
Ἀλέξανδρος |
[7, 2] |
τὰ
μὲν
γὰρ
ἀρχαιότατα
Ἰόλαος
|
Θηβαῖος, |
ἀδελφιδοῦς
ὁ
Ἡρακλέους,
Ἀθηναίοις
ἐς |
[7, 2] |
ἐκ
Λήμνου
Θήρας
ὁ
Αὐτεσίωνος
|
Θηβαῖος |
ἤγαγεν
ἐς
τὴν
νῆσον
τὴν |
[7, 17] |
μήνιμα.
Λακεδαιμονίοις
δὲ
Ἐπαμινώνδας
ὁ
|
Θηβαῖος |
καὶ
αὖθις
ὁ
Ἀχαιῶν
πόλεμος |
[7, 14] |
Ἀχαιοὺς
Πυθέας
βοιωταρχῶν
τηνικαῦτα
ἐν
|
Θήβαις, |
καὶ
οἱ
Θηβαῖοι
συνεπιλήψεσθαι
προθύμως |
[7, 10] |
προδιδόασι
φερόμενοι
τὰ
πρῶτα
ἐν
|
Θήβαις. |
Πελοποννησίων
δὲ
καὶ
Ἀθηναίων
πολεμησάντων |
[7, 15] |
θεῶν
οὔτε
οἰκοδομήματα
καθαιρεῖν
εἴα,
|
Θηβαίων |
τε
τῶν
ἄλλων
μήτε
ἀποκτεῖναι |
[7, 10] |
Θεσσαλία
τε
δι´
Ἀλευάδου
προεδόθη,
|
Θήβας |
δὲ
Ἀτταγῖνος
καὶ
Τιμηγενίδας
προδιδόασι |
[7, 15] |
τὸ
στράτευμα
ἤλαυνεν
ἐπὶ
τὰς
|
Θήβας· |
Ἡράκλειάν
τε
γὰρ
ἐπολιόρκησαν
οἱ |
[7, 3] |
τοῦ
Πολυνείκους
καὶ
Ἀργείων
ἑλόντων
|
Θήβας |
{καὶ}
ἄλλοι
τε
αἰχμάλωτοι
καὶ |
[7, 17] |
Μακεδονίας
καὶ
ἐς
τὰς
Βοιωτίας
|
Θήβας |
τὸ
Ἀλεξάνδρου
μήνιμα.
Λακεδαιμονίοις
δὲ |
[7, 17] |
νικῶν
ὅδ´
Ἁχαιὸς
πατρίδα
Πάλειαν
|
θῆκ´ |
ὀνομαστοτέραν.
τοῦτο
οὖν
οὐκ
ἄν |
[7, 22] |
καὶ
ἐς
τὰ
ἔργα
ἐπιτηδειότεροι
|
θηλειῶν |
βοῶν
εἰσιν,
ἐπὶ
δὲ
τοῖς |
[7, 22] |
δὲ
τοῖς
ἄλλοις
κτήνεσι
τὸ
|
θῆλυ |
ἐπὶ
πλέον
τετίμηται.
~(μετὰ
δὲ |
[7, 2] |
τὴν
νῦν
μὲν
ἀπὸ
τοῦ
|
Θήρα |
τούτου,
πρότερον
δὲ
ὀνομαζομένην
Καλλίστην. |
[7, 5] |
Πάγῳ,
ὡς
ἐγένετο
ἀπὸ
τῆς
|
θήρας, |
ἀφικέσθαι
πρὸς
Νεμέσεων
λέγουσιν
ἱερόν, |
[7, 2] |
ἐκβληθέντας
ὑπὸ
Πελασγῶν
ἐκ
Λήμνου
|
Θήρας |
ὁ
Αὐτεσίωνος
Θηβαῖος
ἤγαγεν
ἐς |
[7, 5] |
κατ´
ὄψιν
ὀνείρατος·
(Ἀλέξανδρον
γὰρ
|
θηρεύοντα |
ἐν
τῷ
ὄρει
τῷ
Πάγῳ, |
[7, 18] |
τὸ
μὲν
σχῆμα
τοῦ
ἀγάλματος
|
θηρεύουσά |
ἐστιν,
ἐλέφαντος
δὲ
καὶ
χρυσοῦ |
[7, 22] |
ἐστὶ
καὶ
ἄγει
κύνας
ἐπιτηδείας
|
θηρεύουσιν |
ἀνθρώποις.
πυθέσθαι
μὲν
δὴ
τὰ |
[7, 26] |
χώρας,
δρῦς
τέ
εἰσι
καὶ
|
θηρία, |
ἔλαφοι
καὶ
ὗς
ἄγριοι·
(εἰ |
[7, 18] |
δὲ
καὶ
τὰ
τέλεια
τῶν
|
θηρίων· |
κατατιθέασι
δὲ
ἐπὶ
τὸν
βωμὸν |
[7, 18] |
τρωθῆναι
δὲ
οὐδένα
ὑπὸ
τῶν
|
θηρίων |
μνημονεύουσιν.
~(ἔστι
δὲ
ἐν
τῷ |
[7, 2] |
στρατευομένας
ἐπὶ
Ἀθήνας
τε
καὶ
|
Θησέα. |
αἱ
δὲ
ἀπὸ
Θερμώδοντος
γυναῖκες |
[7, 17] |
Φορωνείδας
καὶ
Ἐρεχθείδην
ἐπονομάζουσι
τὸν
|
Θησέα. |
(ὀλίγον
δὲ
πρὸ
τοῦ
ἄστεώς |
[7, 8] |
πρότερος
πόλεσιν
λαοῖσί
τ´
ἄνακτας
|
θήσει· |
ὁ
δ´
ὁπλότερος
τιμὴν
ἀπὸ |
[7, 23] |
πατέρα
μὲν
σφᾶς
Ἀπόλλωνα
ἐπιφημίζειν,
|
θνητὴν |
δὲ
γυναῖκα
οὐδεμίαν
μητέρα·
(Ἀσκληπιὸν |
[7, 25] |
ἐπὶ
ταῖς
ἑκατόν,
ἣν
Δάμων
|
Θούριος |
ἐνίκα
τὸ
πρῶτον.
Ἑλικαέων
δὲ |
[7, 4] |
φευγόντων
οἱ
μὲν
ἐπὶ
τῇ
|
Θρᾴκῃ |
νῆσον
ᾤκησαν,
καὶ
ἀπὸ
τούτων |
[7, 5] |
ὀνείρατι
ἐβούλοντο·
(ὁπόσαι
δὲ
τοῦ
|
Θρᾳκίου |
γένους
ἐδούλευον
καὶ
οὔσαις
σφίσιν |
[7, 5] |
καθέλκουσιν.
ἔσοδός
τε
δὴ
ταῖς
|
Θρᾴσσαις |
ἐς
τὸ
Ἡράκλειόν
ἐστι
γυναικῶν |
[7, 14] |
τοῖς
πολεμήσασι
ποιεῖ
τὸ
ἔγκλημα·
|
θρασύτης |
δὲ
ἡ
μετὰ
ἀσθενείας
μανία |
[7, 21] |
ἡ
παρθένος,
δεύτερα
ἐπὶ
τοὺς
|
θρεψαμένους |
καταφεύγει·
ἁμαρτάνουσα
δὲ
καὶ
τούτων, |
[7, 20] |
καὶ
ἑστῶσα
Ἀθηνᾶ
παρὰ
τὸν
|
θρόνον, |
τῆς
τε
Ἥρας
ἄγαλμα
τοῦ |
[7, 22] |
ἐπὶ
τοῦ
τάφου,
τέχνη
Νικίου·
|
θρόνος |
τε
ἐλέφαντος
καὶ
γυνὴ
νέα |
[7, 20] |
ναὸς
Ὀλυμπίου,
αὐτός
τε
ἐπὶ
|
θρόνου |
καὶ
ἑστῶσα
Ἀθηνᾶ
παρὰ
τὸν |
[7, 5] |
μεγέθει
μέγα
καθήμενόν
τε
ἐπὶ
|
θρόνου |
καὶ
ἠλακάτην
ἐν
ἑκατέρᾳ
τῶν |
[7, 22] |
εἴδους
εὖ
ἔχουσα
ἐπὶ
τῷ
|
θρόνῳ, |
θεράπαινα
δὲ
αὐτῇ
προσέστηκε
σκιάδιον |
[7, 17] |
ἀπέκοψε
δὲ
καὶ
ὁ
τὴν
|
θυγατέρα |
αὐτῷ
διδούς·
Ἄγδιστιν
δὲ
μετάνοια |
[7, 25] |
τὸ
ὄνομα
ἀπὸ
γυναικὸς
Βούρας,
|
θυγατέρα |
δ´
αὐτὴν
Ἴωνος
τοῦ
Ξούθου |
[7, 1] |
ἀγγέλους
ἔπεμπεν
ὁ
Σελινοῦς,
τὴν
|
θυγατέρα |
Ἑλίκην,
ἣ
μόνη
οἱ
παῖς |
[7, 4] |
καὶ
Σάμον
καὶ
Ἀλιθέρσην
καὶ
|
θυγατέρα |
ἐπ´
αὐτῷ
Παρθενόπην,
Παρθενόπης
δὲ |
[7, 1] |
ὁ
δὲ
ἐς
Ἀθήνας
φυγὼν
|
θυγατέρα |
Ἐρεχθέως
ἠξιώθη
λαβεῖν
καὶ
παῖδας |
[7, 4] |
καλουμένων
Λελέγων·
Ἀγκαίῳ
δὲ
τὴν
|
θυγατέρα |
τοῦ
ποταμοῦ
λαβόντι
τοῦ
Μαιάνδρου |
[7, 17] |
ἀμυγδαλῆ
εἶχεν
ὡραῖον
τὸν
καρπόν,
|
θυγατέρα |
τοῦ
Σαγγαρίου
ποταμοῦ
λαβεῖν
φασι |
[7, 2] |
ἁλισκομένης
ἐκδιδράσκουσι,
γυναῖκας
δὲ
καὶ
|
θυγατέρας |
τὰς
ἐκείνων
γαμοῦσι.
τοῦ
δὲ |
[7, 4] |
τοσοῦτο
ὑπὸ
τοῦ
Κωκάλου
τῶν
|
θυγατέρων |
ἐσπουδάσθη
κατὰ
τὴν
τέχνην,
ὡς |
[7, 4] |
Μίνῳ
καὶ
τοῦ
Μίνω
ταῖς
|
θυγατράσιν |
ἐποίησε,
καθότι
καὶ
Ὅμηρος
ἐν |
[7, 22] |
δὲ
ὡς
Ἄρης
συγγένοιτο
Τριτείᾳ
|
θυγατρὶ |
Τρίτωνος,
ἱερᾶσθαι
δὲ
τῆς
Ἀθηνᾶς |
[7, 17] |
οἱ
προσήκοντες
συνοικήσοντα
τοῦ
βασιλέως
|
θυγατρί· |
(ὑμέναιος
δὲ
ᾔδετο
καὶ
Ἄγδιστις |
[7, 23] |
φασιν,
ἑκάστῃ
τοῖς
ἀγάλμασιν
ἡμέρᾳ
|
θύειν· |
αὐτοὶ
δὲ
σόφισμα
εὑρόντες
θύειν |
[7, 22] |
καθὰ
οἱ
Τριταιεῖς
λέγουσιν,
ἐκομίσθη.
|
θύειν |
δὲ
οἱ
ἐνταῦθα
καὶ
Ἄρει |
[7, 23] |
θύειν·
αὐτοὶ
δὲ
σόφισμα
εὑρόντες
|
θύειν |
μὲν
πλεῖστα
ὅσα,
κατευωχουμένοις
δὲ |
[7, 19] |
εἶδος
εἶεν
κάλλιστοι
τῇ
θεῷ
|
θύειν. |
ταύτης
μὲν
δὴ
τῆς
θυσίας |
[7, 22] |
λιβανωτόν
τε
ἐπὶ
τῆς
ἑστίας
|
θυμιᾷ |
καὶ
ἐμπλήσας
τοὺς
λύχνους
ἐλαίου |
[7, 21] |
ἐντεῦθεν
εὐξάμενοι
τῇ
θεῷ
καὶ
|
θυμιάσαντες |
ἐς
τὸ
κάτοπτρον
βλέπουσι·
τὸ |
[7, 16] |
τραύμασιν
ὅμως
ἀντεῖχον
ὑπὸ
τοῦ
|
θυμοῦ, |
πρίν
γε
δὴ
Ῥωμαίων
λογάδες |
[7, 21] |
ἔρωτι
εἴξας
καὶ
οὐ
τῷ
|
θυμῷ |
ἑαυτὸν
ἀντὶ
Καλλιρόης
διεργάζεται.
ὁ |
[7, 19] |
ἐρασθέντα.
(παύσασθαι
δὲ
οὕτω
λέγονται
|
θύοντες |
τῇ
Ἀρτέμιδι
ἀνθρώπους.
ἐκέχρητο
{δὲ} |
[7, 19] |
λέγουσι
μάντευμα,
ἔνθα
ἂν
ἐπιτύχῃ
|
θύουσιν |
ἀνθρώποις
θυσίαν
ξένην,
ἐνταῦθα
ἱδρύσασθαί |
[7, 21] |
Λυκίᾳ
πλησιαίτατα
χρηστήριον
Ἀπόλλωνός
ἐστι
|
Θυρξέως· |
παρέχεται
δὲ
ὕδωρ
τὸ
πρὸς |
[7, 19] |
ἐκείνους
τε
αὐτοὺς
μάντευμα
ἀφίκετο
|
θῦσαι |
τῇ
Ἀρτέμιδι
καὶ
ἀνὰ
πᾶν |
[7, 21] |
οὐ
πρότερον
λύσιν
πρὶν
ἢ
|
θύσῃ |
τῷ
Διονύσῳ
Κόρεσος
ἢ
αὐτὴν |
[7, 21] |
Κόρεσος
δὲ
ἐφειστήκει
μὲν
τῇ
|
θυσίᾳ, |
τῷ
δὲ
ἔρωτι
εἴξας
καὶ |
[7, 21] |
(προεξεργασθέντων
δὲ
ὁπόσα
ἐς
τὴν
|
θυσίαν |
ἄλλα
ἐκ
Δωδώνης
μεμαντευμένα
ἦν, |
[7, 19] |
χαλεπῶς
συνήσειν
τὰ
ἐς
τὴν
|
θυσίαν· |
ἀφίκοντο
δὲ
ἐς
μνήμην
καὶ |
[7, 19] |
ἐνταῦθα
ἀνθρώποις
τὰ
ἐς
τὴν
|
θυσίαν |
ἐπαύσθη,
τό
τε
ὄνομα
ἐτέθη |
[7, 18] |
ἤδη
δρᾶν
τὰ
ἐς
τὴν
|
θυσίαν |
νομίζουσι,
δημοσίᾳ
τε
ἡ
πόλις |
[7, 19] |
ἔνθα
ἂν
ἐπιτύχῃ
θύουσιν
ἀνθρώποις
|
θυσίαν |
ξένην,
ἐνταῦθα
ἱδρύσασθαί
τε
τὴν |
[7, 19] |
ἀγόμενος
δαίμονα,
τὰ
ἐς
τὴν
|
θυσίαν |
τῆς
Τρικλαρίας
παύσει.
Ἰλίου
δὲ |
[7, 23] |
καὶ
αὐτοὺς
τὰ
ἐς
τὰς
|
θυσίας |
ἀναλούμενα
ἀπαιτεῖν·
τοὺς
δὲ
οὐ |
[7, 19] |
θύειν.
ταύτης
μὲν
δὴ
τῆς
|
θυσίας |
ἕνεκα
ὁ
ποταμὸς
ὁ
πρὸς |
[7, 18] |
ἔτος,
ἐν
ᾗ
τρόπος
ἐπιχώριος
|
θυσίας |
ἐστὶν
αὐτοῖς.
περὶ
μὲν
τὸν |
[7, 22] |
τῷ
ποταμῷ,
διότι
καὶ
πρὸς
|
θυσίας |
οἱ
ταῦροί
σφισι
καὶ
ἐς |
[7, 20] |
ἀρχαῖον
οὓς
ἄγοιεν
τῇ
Ἀρτέμιδι
|
θύσοντες. |
(τὰ
δὲ
ἐφ´
ἡμῶν
στεφάνους |
[7, 25] |
Ἄρειόν
τε
πάγον
βωμούς
τε
|
θυώδεις |
Εὐμενίδων,
ὅθι
χρὴ
Λακεδαιμονίους
ς´ |
[7, 26] |
γυναιξί,
{καὶ
ὁ}
ἐνδεδυκὼς
δὲ
|
θώρακα |
εἷς.
τοῦτόν
φασιν
Ἀχαιοῖς
γενομένου |