HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PAUSANIAS, Le Tour de la Grèce, livre VII

Liste des contextes (ordre alphabétique)


θ  =  110 formes différentes pour 237 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[7, 26]   φασιν αὐτῆς ποιήσαντα ἔπος οἵ  θ´   Ὑπερησίην τε καὶ αἰπεινὴν Δονόεσσαν"
[7, 19]   ἐς τὸ ἔπειτα ἴσα καὶ  θαλάμῳ   χρήσεσθαι· τοὺς δὲ ἀνθρώπους αὐτίκα
[7, 24]   ἐπὶ πολὺ τῆς χώρας  θάλασσα   καὶ τὴν Ἑλίκην περιέλαβεν ἐν
[7, 2]   τὸ ὕδωρ καὶ οὐκέτι ἦν  θάλασσα,   οἱ κώνωπες ἄπειρον πλῆθος ἐγίνοντο
[7, 27]   Ἀχαϊκῶν, ἐς τὴν Σικυωνίαν ἐκδίδωσι  θάλασσαν.  
[7, 23]   ἐς τὴν ταύτῃ φασὶν ἀφεῖναι  θάλασσαν   αὑτήν, καὶ ἀθάνατον γενέσθαι χάριτι
[7, 5]   λέγουσιν. (ὡς δὲ ἐς τὴν  θάλασσαν   ἀφίκετο σχεδία τὴν Ἰώνων,
[7, 1]   μὲν ἐπὶ τὴν πρὸς ἕω  θάλασσαν,   Ἀχαΐαν δὲ ὄνομα τὸ ἐφ´
[7, 19]   ἐπὶ τὴν πρὸς τῇ Ἀρόῃ  θάλασσαν·   ἐκβὰς δὲ ἐς τὴν γῆν
[7, 25]   ἀπὸ τοῦ Ἡρακλέους ποταμὸς ἐς  θάλασσαν   ἐκδίδωσιν ἀέναος ἐξ ὄρους Ἀρκαδικοῦ
[7, 23]   δὲ ἄκρα τε ἐς τὴν  θάλασσαν   ἔχει, καὶ ἐπ´ αὐτῇ λέγεται
[7, 23]   καὶ Σέλεμνος ποταμὸς κατιὼν ἐς  θάλασσαν.   λόγος δὲ τῶν ἐπιχωρίων ἐς
[7, 18]   αὐτῆς ποταμὸς Γλαῦκος ἐκδίδωσιν ἐς  θάλασσαν.   Πατρέων δὲ οἱ τὰ ἀρχαιότατα
[7, 24]   θεοῦ πέμματα ἐπιχώρια ἀφιᾶσιν ἐς  θάλασσαν,   πέμπειν δὲ τῇ ἐν Συρακούσαις
[7, 25]   δὲ ἐκ Βούρας ὡς ἐπὶ  θάλασσαν   ποταμός τε Βουραϊκὸς ὀνομαζόμενος καὶ
[7, 23]   δὲ καὶ ἕτερος Μειγανίτας, ἐς  θάλασσαν   ῥέοντες. στοὰ δὲ τῆς πόλεως
[7, 6]   τὴν ἑτέραν τὴν ἐπὶ Κεγχρέαις  θάλασσαν.   (τοῦτο μὲν δὴ Πελοποννησίων ἦν
[7, 24]   αἱ πόλεις ἐναγίζουσιν ἀμφότεραι. (πρὸς  θαλάσσῃ   δὲ Ἀφροδίτης ἱερὸν ἐν Αἰγίῳ
[7, 21]   δέ σφισι καὶ ἄλσος ἐπὶ  θαλάσσῃ,   δρόμους τε ἐπιτηδειοτάτους καὶ ἐς
[7, 3]   παρέχεται θερμὰ πλεῖστα τῶν ἐπὶ  θαλάσσῃ   καὶ ἥδιστα. τὸ δὲ ἐξ
[7, 3]   ἔτι} πλῆθος, ἔχον τὰ ἐπὶ  θαλάσσῃ   καὶ ναυσὶν ἰσχῦον· τῆς δὲ
[7, 22]   ἐρείπια, ὑπὸ ἀνθρώπων τῶν πρὸς  θαλάσσῃ   καλούμενος Πεῖρος. πρὸς δὲ τῷ
[7, 26]   Βουραϊκήν εἰσιν Ἡρακλέους στάδιοι. ἐπὶ  θαλάσσῃ   μὲν δὴ Αἰγειράταις οὐδέν ἐστιν
[7, 23]   δὲ εἶναι μὲν τῶν ἐν  θαλάσσῃ   νυμφῶν, ἐρασθεῖσαν δὲ αὐτὴν Σελέμνου
[7, 2]   ἄλλην ἐτρέποντο ἄλλοι τῶν ἐπὶ  θαλάσσῃ   πόλεων, Νειλεὺς δὲ καὶ
[7, 26]   τοῦτο ἐξ Αἰγείρας τῆς ἐπὶ  θαλάσσῃ   σταδίων ἐστὶν εἴκοσιν ὁδὸς καὶ
[7, 21]   ἱερὸν τοῦτο ἐς τὰ ἐπὶ  θαλάσσῃ   τῆς πόλεως ἐρχομένοις ἔστιν ἐκ
[7, 24]   ἀπωτέρω τεσσαράκοντα Αἰγίου σταδίοις ἐπὶ  θαλάσσῃ   χωρίον ἐστὶν Ἑλίκη. ἐνταῦθα ᾤκητο
[7, 5]   μεταξὺ Κορυφῆς τε ὄρους καὶ  θαλάσσης   ἀμιγοῦς ὕδατι ἀλλοίῳ. (ἡ δὲ
[7, 24]   καὶ ὁμοῦ τῷ σεισμῷ τῆς  θαλάσσης   ἀναδραμούσης, καθείλκυσεν αὔτανδρον τὸ κῦμα
[7, 23]   τε ὡς αὐτόν φασιν ἐκ  θαλάσσης   ἀνιοῦσαν, καὶ καθεύδειν παρ´ αὐτῷ·
[7, 5]   βίος μὲν ἦν ἀπὸ  θαλάσσης   γεγονὼς καὶ ἄγρας ἰχθύων, διέφθαρτο
[7, 22]   πεντήκοντά εἰσι καὶ ἑκατόν, ἀπὸ  θαλάσσης   δὲ ἄνω πρὸς ἤπειρον περὶ
[7, 25]   δεύτερα ἔστιν ἐς Βοῦραν ἀποτραπέσθαι·  θαλάσσης   δὲ ἐν δεξιᾷ {καὶ}
[7, 23]   λέγεται λόγος ὡς Κρόνος τῆς  θαλάσσης   ἐνταῦθα ἔρριψε τὸ δρέπανον,
[7, 25]   δὲ Ἑλίκην ἀποτραπήσῃ τε ἀπὸ  θαλάσσης   ἐς δεξιὰν καὶ ἥξεις ἐς
[7, 15]   ἐτόλμησε τῆς πρὸς τῇ Οἴτῃ  θαλάσσης   ἐς ταύτης καταδῦναι τὸ τέλμα,
[7, 2]   πόλιν. (κατὰ τὴν Μυουσίαν χώραν  θαλάσσης   κόλπος ἐσεῖχεν οὐ μέγας· τοῦτον
[7, 22]   Τριτείᾳ νομίζουσιν. (αἵδε μὲν οὖν  θαλάσσης   τέ εἰσιν ἀπωτέρω πόλεις καὶ
[7, 6]   εἰ τὸν Κορινθίων ἰσθμὸν ἐκ  θαλάσσης   τῆς κατὰ Λέχαιον ἀποτειχίσειαν ἐς
[7, 5]   ἄκρα καὶ ἐν αὐτῇ λουτρὰ  θαλάσσια,   μάλιστα τῶν ἐν Ἰωνίᾳ λουτρῶν
[7, 18]   ἐκ Δύμης ποταμὸς Πεῖρος ἐς  θάλατταν   κάτεισι, καὶ Ἀχαιῶν πόλις ποτὲ
[7, 19]   τὰ εἰωθότα καὶ ἀπ´ αὐτῶν  θάνατοι   πλείονες τὰ πρότερα ἐγίνοντο.
[7, 12]   Ῥωμαίων σφίσιν ἐφεῖσθαι βουλῆς καὶ  θάνατον   ἀνδρὸς καταγνῶναι τῶν ἐκ Σπάρτης.
[7, 16]   δὲ καὶ τὴν ἐς τὸν  θάνατον   δειλίαν. (Ἀχαιῶν δὲ οἱ ἐς
[7, 10]   ἐκέλευσεν οὖν καταγνῶναι τοὺς Ἀχαιοὺς  θάνατον·   εἰ δὲ ἐκεῖνοι καταγνοῖεν, τότε
[7, 9]   ἀπελθοῦσιν ἐπιβάλλουσιν ἐν τῷ συνεδρίῳ  θάνατον   ζημίαν. (Ῥωμαίων δὲ βουλὴ
[7, 26]   Αἰγειρατῶν τελευτῆσαι, καὶ αὐτοῦ τὸν  θάνατον   οἱ λοιποὶ τῶν ἀδελφῶν οἴκαδε
[7, 4]   κατὰ τὴν τέχνην, ὡς καὶ  θάνατον   τῷ Μίνῳ βουλεῦσαι τὰς γυναῖκας
[7, 12]   Μεναλκίδαν ἐδίωκεν ἐν τοῖς Ἀχαιοῖς  θανάτου   δίκην· πρεσβεῦσαί τε γὰρ Ἀχαιῶν
[7, 9]   μάλιστα ἤλπιζον. Μεσσηνίους τοὺς Φιλοποίμενι  θανάτου   συναιτίους γενέσθαι νομισθέντας καὶ κατὰ
[7, 16]   τὰ μὲν μάλιστα ἀνήκοντα ἐς  θαῦμα   ἀνήγετο, τὰ δὲ ἐκείνοις οὐχ
[7, 5]   τὰ λουτρὰ ἐν τῇ γῇ  θαῦμα   ἀνθρώποις ὁμοῦ καὶ ὠφέλεια γίνεται·
[7, 5]   καὶ ἐν Φωκαίᾳ τῆς Ἀθηνᾶς·  θαῦμα   δὲ ὅμως ἦσαν καὶ ὑπὸ
[7, 5]   τὰ μὲν δὴ ἐν Ἰωνίᾳ  θαύματα   πολλά τε καὶ οὐ πολλῷ
[7, 1]   τὸν νεκρὸν Ἀχαιῶν ἐν Ἑλίκῃ  θαψάντων,   ὕστερον χρόνῳ Λακεδαιμόνιοι τοῦ ἐν
[7, 19]   αὐτίκα ἦν ἔκφρων μετὰ τὴν  θέαν·   τὰ μὲν δὴ πλείονα ἐμαίνετο,
[7, 5]   δὲ τοῦ Οἰνοπίωνος τάφος  θέαν   τε παρέχεται καί τινας καὶ
[7, 14]   Ἀχαιῶν τῶν ἐν τέλει καὶ  Θεαρίδαν·   ὡς δὲ ἀπῆλθον, ἐντυχόντες κατὰ
[7, 20]   Ὠιδεῖον, καὶ Ἀπόλλων ἐνταῦθα ἀνάκειται  θέας   ἄξιος· ἐποιήθη δὲ ἀπὸ λαφύρων,
[7, 24]   καὶ βωμός ἐστι τῷ Ἑλικωνίῳ  θέας   ἄξιος. (ἔστι δὲ καὶ Ὁμήρῳ
[7, 22]   ἐσελθεῖν, μνῆμά ἐστι λευκοῦ λίθου,  θέας   καὶ ἐς τὰ ἄλλα ἄξιον
[7, 26]   οἶδα καὶ οἴκημα ἐν Αἰγείρᾳ  θεασάμενος·   (ἄγαλμα ἦν ἐν τῷ οἰκήματι
[7, 25]   καὶ ἀσεβὴς ἐσέλθῃ θέλων  θεάσασθαι,   αὐτίκα λέγεται δείμασιν ἐκτὸς τῶν
[7, 23]   ἄλλῳ γε δὴ οὐδενὶ ἔστι  θεάσασθαι.   Διονύσου δὲ πρὸς τῷ θεάτρῳ
[7, 21]   πηγὴν ὁμοίως πάντα ὁπόσα θέλει  θεάσασθαι.   ἐν Πάτραις δὲ πρὸς τῷ
[7, 24]   ἐστι τὰ εἰρημένα, ὕδωρ ἄφθονον  θεάσασθαί   τε καὶ πιεῖν ἐκ πηγῆς
[7, 21]   Καλλιρόην τὴν πηγὴν καλοῦσι. (τοῦ  θεάτρου   δὲ ἐγγὺς πεποίηται Πατρεῦσι γυναικὸς
[7, 20]   ἑορτὴν τῇ Λιμνάτιδι ἄγοντες. τοῦ  θεάτρου   δὲ οὐ πόρρω Νεμέσεως ναὸς
[7, 23]   θεάσασθαι. Διονύσου δὲ πρὸς τῷ  θεάτρῳ   πεποίηταί σφισιν ἱερὸν καὶ ἄγαλμα,
[7, 23]   ὃς ἐγνωκέναι τὰ ἐς τὸ  θεῖον   ἔφασκε Φοίνικας {καὶ} τά τε
[7, 21]   τὴν πηγὴν ὁμοίως πάντα ὁπόσα  θέλει   θεάσασθαι. ἐν Πάτραις δὲ πρὸς
[7, 25]   ἔνοχος καὶ ἀσεβὴς ἐσέλθῃ  θέλων   θεάσασθαι, αὐτίκα λέγεται δείμασιν ἐκτὸς
[7, 24]   εὐθὺ ὑποδύεσθαι τῶν οἰκοδομημάτων καὶ  θεμέλια   ἀναπάλλειν φασὶν αὐτόν, καθότι καὶ
[7, 6]   μετεσχηκότες οὔτε Ἀθηναίοις ὁμοῦ καὶ  Θεμιστοκλεῖ   πρὸς Εὐβοίᾳ καὶ Σαλαμῖνι ναυμαχήσαντες,
[7, 17]   ὄνομα δὲ Ἄγδιστιν αὐτῷ τίθενται.  θεοὶ   δὲ Ἄγδιστιν δείσαντες τὰ αἰδοῖά
[7, 2]   πάντα γε τὰ ἐς τὴν  θεὸν   ἐπύθετο ἐμοὶ δοκεῖν Πίνδαρος, ὃς
[7, 22]   ἐρωτᾷ πρὸς τὸ οὖς τὸν  θεὸν   ὁποῖόν τι καὶ ἑκάστῳ τὸ
[7, 19]   παρθένων ὁπόσοι μὲν ἐς τὴν  θεὸν   οὐδὲν εἰργασμένοι Μελανίππου καὶ Κομαιθοῦς
[7, 4]   νομίζουσιν ἐν τῇ νήσῳ τὴν  θεὸν   παρὰ τῷ Ἰμβράσῳ ποταμῷ καὶ
[7, 21]   Ἵππιος. (ὠνομάσθαι δὲ Ἵππιον τὸν  θεὸν   πείθοιτο μὲν ἄν τις καὶ
[7, 27]   χαλκοῦ πεποίηται· καὶ ἀγῶνα ἐπιτελοῦσι  Θεοξένια   τῷ Ἀπόλλωνι, τιθέντες ἀργύριον ἆθλα
[7, 27]   πόλιν πᾶσαν. (ἔστι καὶ Ἀπόλλωνος  Θεοξενίου   Πελληνεῦσιν ἱερόν, τὸ δὲ ἄγαλμα
[7, 5]   ξύλων, καὶ ἐπ´ αὐτῇ  θεὸς   ἐκ Τύρου τῆς Φοινίκης ἐξέπλευσε·
[7, 24]   ἰσχυρά, ἄλλα τε πολλὰ  θεὸς   ἐπὶ τοῖς βιαίοις τῶν σεισμῶν
[7, 19]   ὡς εἴη τις ἐν αὐτῇ  θεός.   (καὶ οὕτω τῷ Εὐρυπύλῳ τε
[7, 24]   διικνοῦνται τῆς γῆς, προσημαίνειν  θεὸς   κατὰ τὰ αὐτὰ ὡς τὸ
[7, 25]   ἀπαραίτητον· φαίνεται δὲ καὶ  θεὸς   παραινῶν ἐν Δωδώνῃ νέμειν
[7, 27]   ἐστιν Ἀρτέμιδος· τοξευούσης δὲ  θεὸς   παρέχεται σχῆμα. ᾠκοδόμηται δὲ καὶ
[7, 25]   ἐποίησεν ἄδηλον ἐξ ἀνθρώπων  θεός,   τότε καὶ τὴν Βοῦραν σεισμὸς
[7, 5]   ἐρησομένους, καὶ αὐτοῖς ἔχρησεν  θεός·   τρὶς μάκαρες κεῖνοι καὶ τετράκις
[7, 27]   καὶ ἰάματα ἀνθρώποις παρὰ τοῦ  θεοῦ   γίνεται. ὕδωρ δὲ καὶ ἐνταῦθα
[7, 26]   τὸ ἱερὸν οὐκ ἔστιν ἀνθρώποις.  θεοῦ   δὲ ἣν Συρίαν ἐπονομάζουσιν, ἐς
[7, 27]   τὸ ὕδωρ τὸ ἐκ τοῦ  θεοῦ,   ἐπεί τοι πίνειν πηγαί σφισιν
[7, 24]   μόνον. σείσαντος δὲ ἐξαίφνης τοῦ  θεοῦ   καὶ ὁμοῦ τῷ σεισμῷ τῆς
[7, 19]   ποτε ὡς ἱερᾶσθαι μὲν τῆς  θεοῦ   Κομαιθὼ τὸ εἶδος καλλίστην παρθένον,
[7, 25]   οἱ ἐξ ἐκείνων ἐναγεῖς τῆς  θεοῦ.   Λακεδαιμονίοις δέ, ἀποκτείνασι καὶ τούτοις
[7, 22]   ἐξ αὐτῆς, ἀνάθημα εἶναι τοῦ  θεοῦ   νομίζοντες. ἑστήκασι δὲ ἐγγύτατα τοῦ
[7, 19]   ἔτος. ἱερωσύνην δὲ εἶχε τῆς  θεοῦ   παρθένος, ἐς ἀποστέλλεσθαι παρὰ
[7, 24]   ἄλλα τοιαῦτα· λαμβάνοντες παρὰ τῆς  θεοῦ   πέμματα ἐπιχώρια ἀφιᾶσιν ἐς θάλασσαν,
[7, 3]   δὲ σφᾶς ἐς ἀποικίαν τοῦ  θεοῦ,   περαιοῦνται ναυσὶν ἐς τὴν Ἀσίαν,
[7, 8]   σφισιν ἐφθάρη, Σίβυλλα οὐκ ἄνευ  θεοῦ   προεθέσπισεν· ἔχει δὲ οὕτω τὰ
[7, 22]   τούτους σέβουσιν οἱ Φαρεῖς, ἑκάστῳ  θεοῦ   τινὸς ὄνομα ἐπιλέγοντες. τὰ δὲ
[7, 20]   Λιμνάτιδι τὴν ἑορτὴν ἄγωσι, τῆς  θεοῦ   τις τῶν οἰκετῶν ἐκ Μεσόας
[7, 26]   ἀετοῖς, ἀρχαῖον δὲ καὶ τοῦ  θεοῦ   τὸ ξόανον, γυμνός, μεγέθει μέγας·
[7, 21]   ἵππων ἄθλοις Μενελάῳ κατὰ τοῦ  θεοῦ   τούτου πρόκλησιν περιέθηκεν ὅρκου· ἵππων
[7, 23]   δὲ Ζεύς τε καὶ Ἀθηνᾶ·  θεοὺς   δὲ σφᾶς καλοῦσιν ἐξ Ἄργους,
[7, 22]   εὖ ἔχουσα ἐπὶ τῷ θρόνῳ,  θεράπαινα   δὲ αὐτῇ προσέστηκε σκιάδιον φέρουσα·
[7, 7]   αὐτοῦ μιμούμενος καὶ τὰ ἐς  θεραπείαν   ὅσοις πατρίδας ἀρεστὰ ἦν ἐπ´
[7, 20]   δὲ αὐτὸν ἐς τὰ μάλιστα  θεραπεύοντες   ἐννέα τέ εἰσιν ἄνδρες, οὓς
[7, 24]   τε γίνεται καυματωδέστερος καὶ ἐν  θέρει   μετὰ ἀχλύος μᾶλλον κύκλος
[7, 21]   τἄλλα δίαιταν ἡδεῖαν ὥρᾳ παρεχόμενον  θερινῇ.   ἐν τούτῳ τῷ ἄλσει καὶ
[7, 3]   ἐστιν εὐδαίμων καὶ λουτρὰ παρέχεται  θερμὰ   πλεῖστα τῶν ἐπὶ θαλάσσῃ καὶ
[7, 6]   Λεωνίδᾳ τῆς ἐξόδου τῆς ἐς  Θερμοπύλας   εἰσὶν οἱ Ἀχαιοὶ δῆλοι μετεσχηκότες
[7, 6]   ὑπὲρ Ἑλλήνων. (ἡ δὲ ἐς  Θερμοπύλας   ἐπὶ τὴν Γαλατῶν στρατιὰν ἔξοδος
[7, 24]   τὸ Ἀχαιῶν ἀθροίζεται, καθότι ἐς  Θερμοπύλας   τε καὶ ἐς Δελφοὺς οἱ
[7, 15]   τὸ Ἡρακλείας τε μεταξὺ καὶ  Θερμοπυλῶν   τοὺς Ἀχαιοὺς τάξας ἐτόλμησεν ὑπομεῖναι
[7, 2]   καὶ Θησέα. αἱ δὲ ἀπὸ  Θερμώδοντος   γυναῖκες ἔθυσαν μὲν καὶ τότε
[7, 3]   πολλὴν ἐνέμοντο ἔτι οἱ Κᾶρες.  Θερσάνδρου   δὲ τοῦ Πολυνείκους καὶ Ἀργείων
[7, 22]   ὡς ηὐξήθη τὴν πόλιν καὶ  θέσθαι   τὸ ὄνομα ἀπὸ τῆς μητρός.
[7, 4]   τούτου Ποσειδῶνα τῷ παιδὶ ὄνομα  θέσθαι   Χίον· συγγενέσθαι δὲ αὐτὸν καὶ
[7, 2]   Ἡρακλέους, Ἀθηναίοις ἐς Σαρδὼ καὶ  Θεσπιεῦσιν   ἡγήσατο· γενεᾷ δὲ μιᾷ πρότερον
[7, 10]   δὲ ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἐλαύνοντι  Θεσσαλία   τε δι´ Ἀλευάδου προεδόθη, Θήβας
[7, 6]   Ἀχαιοὶ μετέσχον, ἐς δὲ τὴν  Θεσσαλίαν   καὶ ἐπὶ τὸν πρὸς Λαμίᾳ
[7, 1]   ἐξ Ἀθηνῶν ἐπικούρους κατῆλθεν ἐς  Θεσσαλίαν   καὶ ἔσχε τὴν πατρῴαν ἀρχήν,
[7, 19]   οὕτω διακείμενος οὐκ ἐς τὴν  Θεσσαλίαν   τὸν πλοῦν ἐποιεῖτο, ἀλλ´ ἐπί
[7, 1]   τοῦ Ἕλληνος παῖδες διώκουσιν ἐκ  Θεσσαλίας,   ἐπενεγκόντες αἰτίαν ὡς ἰδίᾳ χρήματα
[7, 15]   ἐκ Μακεδονίας τὸν στρατόν, διὰ  Θεσσαλίας   τὴν πορείαν καὶ παρὰ τὸν
[7, 27]   βασιλέως τοῦ Περσῶν ἀνασωθέντα οἴκαδε.  Θεσσαλοὶ   δὲ ἡσσηθῆναι Πουλυδάμαντα οὐχ ὁμολογοῦντες
[7, 8]   Ῥωμαίοις ὀμωμοσμένης, ὁπόσα δὲ  Θεσσαλοῖς   τῶν ἐξ Ἠπείρου τισὶν
[7, 19]   δὲ ἤδη τινὲς οὐ τῷ  Θεσσαλῷ   συμβάντα Εὐρυπύλῳ τὰ εἰρημένα, ἀλλὰ
[7, 7]   πρὸς τῷ Εὐρίπῳ, κατὰ δὲ  Θεσσαλῶν   τε αὐτῶν καὶ τοῦ Αἰτωλῶν
[7, 2]   μὲν καὶ τότε τῇ Ἐφεσίᾳ  θεῷ,   ἅτε ἐπιστάμεναι {τε} ἐκ παλαιοῦ
[7, 20]   Διονύσῳ τὴν ἑορτὴν ἄγωσι. ~(τῷ  θεῷ   δὲ τῷ ἐντὸς τῆς λάρνακος
[7, 19]   τὸ εἶδος εἶεν κάλλιστοι τῇ  θεῷ   θύειν. ταύτης μὲν δὴ τῆς
[7, 21]   τε Καλυδωνίων ἐγένοντο ἱερεῖς τῷ  θεῷ   καὶ δὴ καὶ Κόρεσος, ὃν
[7, 21]   τὸ δὲ ἐντεῦθεν εὐξάμενοι τῇ  θεῷ   καὶ θυμιάσαντες ἐς τὸ κάτοπτρον
[7, 18]   τιμάς. γενέσθαι δὲ ἐπίκλησιν τῇ  θεῷ   Λαφρίαν ἀπὸ ἀνδρὸς Φωκέως φασί·
[7, 20]   τῶν ἀσταχύων ἀποτίθενται παρὰ τῇ  θεῷ,   λουσάμενοι δὲ τῷ ποταμῷ καὶ
[7, 5]   Ἀθηναῖοί γε τῇ ἐν Ῥαμνοῦντι  θεῷ   πατέρα λέγουσιν εἶναι Ὠκεανόν. (Ἴωσι
[7, 18]   γενέσθαι λέγουσι καὶ αἰτίαν τῇ  θεῷ   τῆς ἐπικλήσεως ἐθέλουσιν εἶναι ταύτην.
[7, 18]   ἐστιν Ἀρτέμιδος· ξενικὸν μὲν τῇ  θεῷ   τὸ ὄνομα, ἐσηγμένον δὲ ἑτέρωθεν
[7, 25]   πρὸ τοῦ ἀγάλματος τῷ  θεῷ   χρώμενος, ἐπὶ δὲ τῇ εὐχῇ
[7, 22]   οὖν περὶ ἑσπέραν τῷ  θεῷ   χρώμενος λιβανωτόν τε ἐπὶ τῆς
[7, 22]   ἔστι μὲν ἱερὸν καλουμένων Μεγίστων  θεῶν,   ἀγάλματα δέ σφισι πηλοῦ πεποιημένα·
[7, 25]   Ἄρειον πάγον καὶ ἐπὶ τῶν  θεῶν   αἳ Σεμναὶ καλοῦνται τοὺς βωμούς.
[7, 22]   καὶ τοῖς πᾶσιν Ἕλλησι τιμὰς  θεῶν   ἀντὶ ἀγαλμάτων εἶχον ἀργοὶ λίθοι.
[7, 21]   τούτῳ τῷ ἄλσει καὶ ναοὶ  θεῶν,   Ἀπόλλωνος, δὲ Ἀφροδίτης· πεποίηται
[7, 26]   τὴν Φελλόην ἔστιν ἐν τούτοις.  θεῶν   δὲ ἱερὰ Διονύσου καὶ Ἀρτέμιδός
[7, 15]   δὴ ἐπελάμβανε τοὺς Ἀρκάδας ἐκ  θεῶν   δίκη τῶν Ἑλληνικῶν, οἳ ἐν
[7, 15]   (Μέτελλος δὲ οὔτε ἱερὰ ἐμπιπράναι  θεῶν   οὔτε οἰκοδομήματα καθαιρεῖν εἴα, Θηβαίων
[7, 19]   ἀνθρώπων συγχέαι νόμιμα καὶ ἀνατρέψαι  θεῶν   τιμάς, ὅπου καὶ τότε ἐν
[7, 2]   τε ἄλλα ἀγώγιμα καὶ τῶν  θεῶν   φερόμενοι τὰ ἀγάλματα, καὶ ἦν
[7, 17]   γενέσθαι. καὶ ἦν γάρ τις  θεῶν   τοῦ Οἰβώτα τελεῖσθαι τὰς
[7, 5]   προτέρας· (ἀποστέλλουσιν οὖν ἐς Κλάρον  θεωροὺς   οἱ Σμυρναῖοι περὶ τῶν παρόντων
[7, 15]   Ἡράκλειάν τε γὰρ ἐπολιόρκησαν οἱ  Θηβαῖοι   μετὰ Ἀχαιῶν καὶ ἀγῶνος τοῦ
[7, 14]   τοῦ πολέμου· (ἑαλώκεσαν δὲ οἱ  Θηβαῖοι   πρώτην δίκην Μετέλλου δικάζοντος Φωκεῦσιν
[7, 14]   τηνικαῦτα ἐν Θήβαις, καὶ οἱ  Θηβαῖοι   συνεπιλήψεσθαι προθύμως ἐπηγγέλλοντο τοῦ πολέμου·
[7, 2]   στόλου μετασχόντες ἦσαν οἵδε Ἑλλήνων,  Θηβαῖοί   τε οἱ ὁμοῦ Φιλώτᾳ γεγονότι
[7, 2]   Κόδρου, Πριηνεῖς δὲ Ἴωσιν ἀναμεμιγμένοι  Θηβαῖοι   Φιλώταν τε τὸν ἀπόγονον Πηνέλεω
[7, 6]   τὴν προτέραν ἔτι εὐδαιμονίαν ἐκώλυον·  (Θηβαίοις   δὲ ἐς τοσοῦτο ἠρήμωσεν Ἀλέξανδρος
[7, 2]   τὰ μὲν γὰρ ἀρχαιότατα Ἰόλαος  Θηβαῖος,   ἀδελφιδοῦς Ἡρακλέους, Ἀθηναίοις ἐς
[7, 2]   ἐκ Λήμνου Θήρας Αὐτεσίωνος  Θηβαῖος   ἤγαγεν ἐς τὴν νῆσον τὴν
[7, 17]   μήνιμα. Λακεδαιμονίοις δὲ Ἐπαμινώνδας  Θηβαῖος   καὶ αὖθις Ἀχαιῶν πόλεμος
[7, 14]   Ἀχαιοὺς Πυθέας βοιωταρχῶν τηνικαῦτα ἐν  Θήβαις,   καὶ οἱ Θηβαῖοι συνεπιλήψεσθαι προθύμως
[7, 10]   προδιδόασι φερόμενοι τὰ πρῶτα ἐν  Θήβαις.   Πελοποννησίων δὲ καὶ Ἀθηναίων πολεμησάντων
[7, 15]   θεῶν οὔτε οἰκοδομήματα καθαιρεῖν εἴα,  Θηβαίων   τε τῶν ἄλλων μήτε ἀποκτεῖναι
[7, 10]   Θεσσαλία τε δι´ Ἀλευάδου προεδόθη,  Θήβας   δὲ Ἀτταγῖνος καὶ Τιμηγενίδας προδιδόασι
[7, 15]   τὸ στράτευμα ἤλαυνεν ἐπὶ τὰς  Θήβας·   Ἡράκλειάν τε γὰρ ἐπολιόρκησαν οἱ
[7, 3]   τοῦ Πολυνείκους καὶ Ἀργείων ἑλόντων  Θήβας   {καὶ} ἄλλοι τε αἰχμάλωτοι καὶ
[7, 17]   Μακεδονίας καὶ ἐς τὰς Βοιωτίας  Θήβας   τὸ Ἀλεξάνδρου μήνιμα. Λακεδαιμονίοις δὲ
[7, 17]   νικῶν ὅδ´ Ἁχαιὸς πατρίδα Πάλειαν  θῆκ´   ὀνομαστοτέραν. τοῦτο οὖν οὐκ ἄν
[7, 22]   καὶ ἐς τὰ ἔργα ἐπιτηδειότεροι  θηλειῶν   βοῶν εἰσιν, ἐπὶ δὲ τοῖς
[7, 22]   δὲ τοῖς ἄλλοις κτήνεσι τὸ  θῆλυ   ἐπὶ πλέον τετίμηται. ~(μετὰ δὲ
[7, 2]   τὴν νῦν μὲν ἀπὸ τοῦ  Θήρα   τούτου, πρότερον δὲ ὀνομαζομένην Καλλίστην.
[7, 5]   Πάγῳ, ὡς ἐγένετο ἀπὸ τῆς  θήρας,   ἀφικέσθαι πρὸς Νεμέσεων λέγουσιν ἱερόν,
[7, 2]   ἐκβληθέντας ὑπὸ Πελασγῶν ἐκ Λήμνου  Θήρας   Αὐτεσίωνος Θηβαῖος ἤγαγεν ἐς
[7, 5]   κατ´ ὄψιν ὀνείρατος· (Ἀλέξανδρον γὰρ  θηρεύοντα   ἐν τῷ ὄρει τῷ Πάγῳ,
[7, 18]   τὸ μὲν σχῆμα τοῦ ἀγάλματος  θηρεύουσά   ἐστιν, ἐλέφαντος δὲ καὶ χρυσοῦ
[7, 22]   ἐστὶ καὶ ἄγει κύνας ἐπιτηδείας  θηρεύουσιν   ἀνθρώποις. πυθέσθαι μὲν δὴ τὰ
[7, 26]   χώρας, δρῦς τέ εἰσι καὶ  θηρία,   ἔλαφοι καὶ ὗς ἄγριοι· (εἰ
[7, 18]   δὲ καὶ τὰ τέλεια τῶν  θηρίων·   κατατιθέασι δὲ ἐπὶ τὸν βωμὸν
[7, 18]   τρωθῆναι δὲ οὐδένα ὑπὸ τῶν  θηρίων   μνημονεύουσιν. ~(ἔστι δὲ ἐν τῷ
[7, 2]   στρατευομένας ἐπὶ Ἀθήνας τε καὶ  Θησέα.   αἱ δὲ ἀπὸ Θερμώδοντος γυναῖκες
[7, 17]   Φορωνείδας καὶ Ἐρεχθείδην ἐπονομάζουσι τὸν  Θησέα.   (ὀλίγον δὲ πρὸ τοῦ ἄστεώς
[7, 8]   πρότερος πόλεσιν λαοῖσί τ´ ἄνακτας  θήσει·   δ´ ὁπλότερος τιμὴν ἀπὸ
[7, 23]   πατέρα μὲν σφᾶς Ἀπόλλωνα ἐπιφημίζειν,  θνητὴν   δὲ γυναῖκα οὐδεμίαν μητέρα· (Ἀσκληπιὸν
[7, 25]   ἐπὶ ταῖς ἑκατόν, ἣν Δάμων  Θούριος   ἐνίκα τὸ πρῶτον. Ἑλικαέων δὲ
[7, 4]   φευγόντων οἱ μὲν ἐπὶ τῇ  Θρᾴκῃ   νῆσον ᾤκησαν, καὶ ἀπὸ τούτων
[7, 5]   ὀνείρατι ἐβούλοντο· (ὁπόσαι δὲ τοῦ  Θρᾳκίου   γένους ἐδούλευον καὶ οὔσαις σφίσιν
[7, 5]   καθέλκουσιν. ἔσοδός τε δὴ ταῖς  Θρᾴσσαις   ἐς τὸ Ἡράκλειόν ἐστι γυναικῶν
[7, 14]   τοῖς πολεμήσασι ποιεῖ τὸ ἔγκλημα·  θρασύτης   δὲ μετὰ ἀσθενείας μανία
[7, 21]   παρθένος, δεύτερα ἐπὶ τοὺς  θρεψαμένους   καταφεύγει· ἁμαρτάνουσα δὲ καὶ τούτων,
[7, 20]   καὶ ἑστῶσα Ἀθηνᾶ παρὰ τὸν  θρόνον,   τῆς τε Ἥρας ἄγαλμα τοῦ
[7, 22]   ἐπὶ τοῦ τάφου, τέχνη Νικίου·  θρόνος   τε ἐλέφαντος καὶ γυνὴ νέα
[7, 20]   ναὸς Ὀλυμπίου, αὐτός τε ἐπὶ  θρόνου   καὶ ἑστῶσα Ἀθηνᾶ παρὰ τὸν
[7, 5]   μεγέθει μέγα καθήμενόν τε ἐπὶ  θρόνου   καὶ ἠλακάτην ἐν ἑκατέρᾳ τῶν
[7, 22]   εἴδους εὖ ἔχουσα ἐπὶ τῷ  θρόνῳ,   θεράπαινα δὲ αὐτῇ προσέστηκε σκιάδιον
[7, 17]   ἀπέκοψε δὲ καὶ τὴν  θυγατέρα   αὐτῷ διδούς· Ἄγδιστιν δὲ μετάνοια
[7, 25]   τὸ ὄνομα ἀπὸ γυναικὸς Βούρας,  θυγατέρα   δ´ αὐτὴν Ἴωνος τοῦ Ξούθου
[7, 1]   ἀγγέλους ἔπεμπεν Σελινοῦς, τὴν  θυγατέρα   Ἑλίκην, μόνη οἱ παῖς
[7, 4]   καὶ Σάμον καὶ Ἀλιθέρσην καὶ  θυγατέρα   ἐπ´ αὐτῷ Παρθενόπην, Παρθενόπης δὲ
[7, 1]   δὲ ἐς Ἀθήνας φυγὼν  θυγατέρα   Ἐρεχθέως ἠξιώθη λαβεῖν καὶ παῖδας
[7, 4]   καλουμένων Λελέγων· Ἀγκαίῳ δὲ τὴν  θυγατέρα   τοῦ ποταμοῦ λαβόντι τοῦ Μαιάνδρου
[7, 17]   ἀμυγδαλῆ εἶχεν ὡραῖον τὸν καρπόν,  θυγατέρα   τοῦ Σαγγαρίου ποταμοῦ λαβεῖν φασι
[7, 2]   ἁλισκομένης ἐκδιδράσκουσι, γυναῖκας δὲ καὶ  θυγατέρας   τὰς ἐκείνων γαμοῦσι. τοῦ δὲ
[7, 4]   τοσοῦτο ὑπὸ τοῦ Κωκάλου τῶν  θυγατέρων   ἐσπουδάσθη κατὰ τὴν τέχνην, ὡς
[7, 4]   Μίνῳ καὶ τοῦ Μίνω ταῖς  θυγατράσιν   ἐποίησε, καθότι καὶ Ὅμηρος ἐν
[7, 22]   δὲ ὡς Ἄρης συγγένοιτο Τριτείᾳ  θυγατρὶ   Τρίτωνος, ἱερᾶσθαι δὲ τῆς Ἀθηνᾶς
[7, 17]   οἱ προσήκοντες συνοικήσοντα τοῦ βασιλέως  θυγατρί·   (ὑμέναιος δὲ ᾔδετο καὶ Ἄγδιστις
[7, 23]   φασιν, ἑκάστῃ τοῖς ἀγάλμασιν ἡμέρᾳ  θύειν·   αὐτοὶ δὲ σόφισμα εὑρόντες θύειν
[7, 22]   καθὰ οἱ Τριταιεῖς λέγουσιν, ἐκομίσθη.  θύειν   δὲ οἱ ἐνταῦθα καὶ Ἄρει
[7, 23]   θύειν· αὐτοὶ δὲ σόφισμα εὑρόντες  θύειν   μὲν πλεῖστα ὅσα, κατευωχουμένοις δὲ
[7, 19]   εἶδος εἶεν κάλλιστοι τῇ θεῷ  θύειν.   ταύτης μὲν δὴ τῆς θυσίας
[7, 22]   λιβανωτόν τε ἐπὶ τῆς ἑστίας  θυμιᾷ   καὶ ἐμπλήσας τοὺς λύχνους ἐλαίου
[7, 21]   ἐντεῦθεν εὐξάμενοι τῇ θεῷ καὶ  θυμιάσαντες   ἐς τὸ κάτοπτρον βλέπουσι· τὸ
[7, 16]   τραύμασιν ὅμως ἀντεῖχον ὑπὸ τοῦ  θυμοῦ,   πρίν γε δὴ Ῥωμαίων λογάδες
[7, 21]   ἔρωτι εἴξας καὶ οὐ τῷ  θυμῷ   ἑαυτὸν ἀντὶ Καλλιρόης διεργάζεται.
[7, 19]   ἐρασθέντα. (παύσασθαι δὲ οὕτω λέγονται  θύοντες   τῇ Ἀρτέμιδι ἀνθρώπους. ἐκέχρητο {δὲ}
[7, 19]   λέγουσι μάντευμα, ἔνθα ἂν ἐπιτύχῃ  θύουσιν   ἀνθρώποις θυσίαν ξένην, ἐνταῦθα ἱδρύσασθαί
[7, 21]   Λυκίᾳ πλησιαίτατα χρηστήριον Ἀπόλλωνός ἐστι  Θυρξέως·   παρέχεται δὲ ὕδωρ τὸ πρὸς
[7, 19]   ἐκείνους τε αὐτοὺς μάντευμα ἀφίκετο  θῦσαι   τῇ Ἀρτέμιδι καὶ ἀνὰ πᾶν
[7, 21]   οὐ πρότερον λύσιν πρὶν  θύσῃ   τῷ Διονύσῳ Κόρεσος αὐτὴν
[7, 21]   Κόρεσος δὲ ἐφειστήκει μὲν τῇ  θυσίᾳ,   τῷ δὲ ἔρωτι εἴξας καὶ
[7, 21]   (προεξεργασθέντων δὲ ὁπόσα ἐς τὴν  θυσίαν   ἄλλα ἐκ Δωδώνης μεμαντευμένα ἦν,
[7, 19]   χαλεπῶς συνήσειν τὰ ἐς τὴν  θυσίαν·   ἀφίκοντο δὲ ἐς μνήμην καὶ
[7, 19]   ἐνταῦθα ἀνθρώποις τὰ ἐς τὴν  θυσίαν   ἐπαύσθη, τό τε ὄνομα ἐτέθη
[7, 18]   ἤδη δρᾶν τὰ ἐς τὴν  θυσίαν   νομίζουσι, δημοσίᾳ τε πόλις
[7, 19]   ἔνθα ἂν ἐπιτύχῃ θύουσιν ἀνθρώποις  θυσίαν   ξένην, ἐνταῦθα ἱδρύσασθαί τε τὴν
[7, 19]   ἀγόμενος δαίμονα, τὰ ἐς τὴν  θυσίαν   τῆς Τρικλαρίας παύσει. Ἰλίου δὲ
[7, 23]   καὶ αὐτοὺς τὰ ἐς τὰς  θυσίας   ἀναλούμενα ἀπαιτεῖν· τοὺς δὲ οὐ
[7, 19]   θύειν. ταύτης μὲν δὴ τῆς  θυσίας   ἕνεκα ποταμὸς πρὸς
[7, 18]   ἔτος, ἐν τρόπος ἐπιχώριος  θυσίας   ἐστὶν αὐτοῖς. περὶ μὲν τὸν
[7, 22]   τῷ ποταμῷ, διότι καὶ πρὸς  θυσίας   οἱ ταῦροί σφισι καὶ ἐς
[7, 20]   ἀρχαῖον οὓς ἄγοιεν τῇ Ἀρτέμιδι  θύσοντες.   (τὰ δὲ ἐφ´ ἡμῶν στεφάνους
[7, 25]   Ἄρειόν τε πάγον βωμούς τε  θυώδεις   Εὐμενίδων, ὅθι χρὴ Λακεδαιμονίους ς´
[7, 26]   γυναιξί, {καὶ ὁ} ἐνδεδυκὼς δὲ  θώρακα   εἷς. τοῦτόν φασιν Ἀχαιοῖς γενομένου




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site d'Agnes VINAS

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 16/01/2007