Livre, Chap.
[1, 17]	χρηστῆς. (ἐν δὲ τῷ γυμνασίῳ	τῆς	ἀγορᾶς ἀπέχοντι οὐ πολύ, Πτολεμαίου
[1, 44]	ἐστὶν ἀνὴρ γυμνὸς. (ἐκ δὲ	τῆς	ἀγορᾶς κατιοῦσι τῆς ὁδοῦ τῆς
[1, 8]	πλησίον δέ οἱ καὶ Ἀρσινόης	τῆς	ἀδελφῆς ἐστιν εἰκών. ~(ὁ δὲ
[1, 7]	παῖδες ἐγένοντο ἐξ Ἀρσινόης, οὐ	τῆς	ἀδελφῆς, Λυσιμάχου δὲ θυγατρός· τὴν
[1, 39]	ἤδη πλησιόχωρος ἡ> καλουμένη Μεγαρίς·	τῆς	Ἀθηναίων ἦν καὶ αὕτη τὸ
[1, 14]	λόγον· τὸ δὲ ἄγαλμα ὁρῶν	τῆς	Ἀθηνᾶς γλαυκοὺς ἔχον τοὺς ὀφθαλμοὺς
[1, 27]	αὐτῶν. (πρὸς δὲ τῷ ναῷ	τῆς	Ἀθηνᾶς ἔστι μὲν εὐήρις πρεσβῦτις
[1, 26]	τῆς χώρας φανῆναι. (ἱερὰ μὲν	τῆς	Ἀθηνᾶς ἐστιν ἥ τε ἄλλη
[1, 28]	Παρράσιον καταγράψαι τὸν Εὐήνορος· ταύτης	τῆς	Ἀθηνᾶς ἡ τοῦ δόρατος αἰχμὴ
[1, 27]	ἐπὶ τὰς κεφαλὰς ἃ ἡ	τῆς	Ἀθηνᾶς ἱέρεια δίδωσι φέρειν, οὔτε
[1, 20]	μήνιμα, ὅτι καταφυγόντα ἐς τὸ	τῆς	Ἀθηνᾶς ἱερὸν ἀπέκτεινεν ἀποσπάσας Ἀριστίωνα.
[1, 13]	τῶν Κελτῶν ἐς (τε) τὸ	τῆς	Ἀθηνᾶς ἱερὸν τῆς Ἰτωνίας Φερῶν
[1, 24]	τοσαῦτα εἰρήσθω· (τὸ δὲ ἄγαλμα	τῆς	Ἀθηνᾶς ὀρθόν ἐστιν ἐν χιτῶνι
[1, 27]	βλαστῆσαι πήχεις. τῷ ναῷ δὲ	τῆς	Ἀθηνᾶς Πανδρόσου ναὸς συνεχής ἐστι·
[1, 37]	ἐν τῷ ναῷ τῷ μεγάλῳ	τῆς	Ἀθηνᾶς· τέθαπται δὲ Θεμιστοκλῆς Πολιάρχου,
[1, 25]	ἀκροπόλεως καθελὼν χρυσᾶς καὶ αὐτὸ	τῆς	Ἀθηνᾶς τὸ ἄγαλμα τὸν περιαιρετὸν
[1, 42]	διαδεξάμενον ποιῆσαι τὸ ἄγαλμα ἡγοῦμαι	τῆς	Ἀθηνᾶς. (τοῦ δὲ Ἀπόλλωνος πλίνθου
[1, 2]	Κῴοις ὁ μῦθος ὁ> περὶ	τῆς	ἄκρας ἔχει τῆς Χελώνης· τὸ
[1, 1]	ναὸς Ἀθηνᾶς Σουνιάδος ἐπὶ κορυφῇ	τῆς	ἄκρας. πλέοντι δὲ ἐς τὸ
[1, 18]	εἶδον τὸν Ἐριχθόνιον, καὶ κατὰ	τῆς	ἀκροπόλεως, ἔνθα ἦν μάλιστα ἀπότομον,
[1, 21]	τοῦ Νοτίου καλουμένου τείχους, ὃ	τῆς	ἀκροπόλεως ἐς τὸ θέατρόν ἐστι
[1, 41]	βασιλεύοντα Κᾶρα ἔλεγον. ~(ἐκ δὲ	τῆς	ἀκροπόλεως κατιοῦσιν, ᾗ πρὸς ἄρκτον
[1, 25]	τοῦ ἀρχαίου τὸ Μουσεῖον ἀπαντικρὺ	τῆς	ἀκροπόλεως λόφος, ἔνθα Μουσαῖον ᾄδειν
[1, 44]	αὐτὴ Νίσαια· καταβᾶσι δὲ ἐκ	τῆς	ἀκροπόλεως μνῆμά ἐστι πρὸς θαλάσσῃ
[1, 42]	ᾠκοδόμηται δὲ ἐπὶ τῇ κορυφῇ	τῆς	ἀκροπόλεως ναὸς Ραθηνᾶς, ἄγαλμα δέ
[1, 32]	φύει νομὰς μελίσσαις ἐπιτηδειοτάτας πλὴν	τῆς	Ἀλαζώνων. Ἀλαζῶσι γὰρ συνήθεις ὁμοῦ
[1, 41]	ἐθέλοντας ὀπίσω κομίσαι τὸν νεκρὸν	τῆς	Ἀλκμήνης, τοὺς δ᾽ αὐτῶν ἐς
[1, 39]	ἐκαλεῖτο Κερκυόνος, ὀλίγον τοῦ τάφου	τῆς	Ἀλόπης ἀπέχων. λέγεται δὲ ὁ
[1, 12]	τῶν πρέσβεων μνήμη τὸν Πύρρον	τῆς	ἁλώσεως ἐσῆλθε τῆς Ἰλίου, καί
[1, 19]	οὐδέν, ἀπολύσας δὲ ὡς λέγεται	τῆς	ἁμάξης τοὺς βοῦς, ἥ σφισι
[1, 31]	Ἀμαρυσίαν, ἑορτὴν δὲ καὶ Ἀθηναῖοι	τῆς	Ἀμαρυσίας ἄγουσιν οὐδέν τι Εὐβοέων
[1, 14]	τὴν πόλιν ἔγραψε καὶ ὡς	τῆς	ἀνδρίας μάρτυρας ἔχοι τὸ Μαραθῶνι
[1, 27]	γὰρ ἐπείθετο ἀναιτίους εἶναι σφᾶς	τῆς	Ἀνδρόγεω τελευτῆς ἐς τοσοῦτον ἐκάκωσεν,
[1, 1]	πρότερον Θησέα δώσοντα Μίνῳ δίκας	τῆς	Ἀνδρόγεω τελευτῆς. Θεμιστοκλῆς δὲ ὡς
[1, 16]	Βαβυλῶνα, κατελθὼν δὲ ἐκράτησε μὲν	τῆς	Ἀντιγόνου στρατιᾶς καὶ αὐτὸν ἀπέκτεινεν
[1, 6]	ἐκ Βερενίκης ἀλλ᾽ οὐκ ἐκ	τῆς	Ἀντιπάτρου θυγατρός. ~(οὗτος ὁ Πτολεμαῖος
[1, 13]	πόλεις, αὐτὸς δὲ Μακεδονίας τε	τῆς	ἄνω καὶ Θεσσαλῶν ἐπεκράτησε. δηλοῖ
[1, 35]	δ᾽ ἐμοὶ θαῦμα παρασχόν, Λυδίας	τῆς	ἄνω πόλις ἐστὶν οὐ μεγάλη
[1, 15]	Ἀθηναίους ἔχει τεταγμένους ἐν Οἰνόῃ	τῆς	Ἀργεία; ἐναντία Λακεδαιμονίων· γέγραπται δὲ
[1, 20]	ἀναγόμενος καὶ Διόνυσος ἥκων ἐς	τῆς	Ἀριάδνης τὴν ἁρπαγήν. (ἔστι δὲ
[1, 10]	χαλεπῶς φέρων καὶ τὰ παρὰ	τῆς	Ἀρσινόης ὕποπτα ἡγούμενος καταλαμβάνει Πέργαμον
[1, 29]	ὁμολογεῖ τὰ ἔπη τὰ Πάμφω,	τῆς	Ἀρτέμιδός εἰσιν ἐπικλήσεις αὗται, λεγόμενον
[1, 13]	ὕστερον ἐς ἀμφισβήτησιν κατέστη περὶ	τῆς	ἀρχῆς Ἀρεὺς ὁ Ἀκροτάτου, καὶ
[1, 39]	τοὺς ἀνθρώπους κληθῆναι Λέλεγας ἐπὶ	τῆς	ἀρχῆς αὐτοῦ· Κλήσωνος δὲ τοῦ
[1, 31]	φάναι πολλοὺς ὡς καὶ πρὸ	τῆς	ἀρχῆς ἐβασιλεύοντο τῆς Κέκροπος· ἔστι
[1, 10]	δὲ ἐς Δημήτριον τὸν Ἀντιγόνου	τῆς	ἀρχῆς, ἐνταῦθα ἤδη Λυσίμαχος πολεμήσεσθαι
[1, 5]	Κέκροπος τοῦ δευτέρου· τοῦτον Μητιονίδαι	τῆς	ἀρχῆς ἐξελαύνουσι, καί οἱ φυγόντι
[1, 2]	ἀναχώρησιν οἰκοδομηθέντα τὴν Μήδων ἐπὶ	τῆς	ἀρχῆς καθῃρέθη τῶν τριάκοντα ὀνομαζομένων.
[1, 2]	θυγατέρα ὅμως ἔχων αὐτοῦ, παύει	τῆς	ἀρχῆς· καὶ αὐτὸς ὕστερον ὑπὸ
[1, 11]	Τευθρανίᾳ κτείνει μονομαχήσαντά οἱ περὶ	τῆς	ἀρχῆς καὶ τῇ πόλει τὸ
[1, 41]	θυγατρὸς καὶ ὡς διάδοχον ἕξει	τῆς	ἀρχῆς, ὅστις τὸν Κιθαιρώνιον λέοντα
[1, 39]	Πανδίονος ἐς ἀμφισβήτησιν ἐλθεῖν περὶ	τῆς	ἀρχῆς Σκίρωνα καί σφισιν Αἰακὸν
[1, 41]	βουλόμενοι δοκεῖν ἁλῶναί σφισιν ἐπὶ	τῆς	ἀρχῆς τῆς Νίσου τὴν πόλιν,
[1, 29]	τοὺς δὲ ἐπὶ τοῖς ἐσχάτοις	τῆς	Ἀσιανῆς ἠπείρου διαφθαρῆναι δηλοῖ, τοὺς
[1, 37]	ἐποίησεν, ὃς Ἀλέξανδρον ἀποδρὰς ἐκ	τῆς	Ἀσίας διέβη ναυσὶν ἐς τὴν
[1, 28]	Φειδίου καί οἱ τὴν ἐπὶ	τῆς	ἀσπίδος μάχην> Λαπιθῶν πρὸς Κενταύρους
[1, 35]	Κυχρέα> ἀπὸ τῆς μητρὸς Σαλαμῖνος	τῆς	Ἀσωποῦ, καὶ ὕστερον Αἰγινήτας τοὺς
[1, 37]	κελεύει θῦσαι πρῶτον Ἀπόλλωνι ἐνταῦθα	τῆς	Ἀττικῆς, ἔνθα ἂν ἴδωσιν ἐπὶ
[1, 27]	ἐς γῆν τὴν Ἀττικὴν καὶ	τῆς	Ἀττικῆς ἐς δῆμον τὸν Μαραθωνίων,
[1, 32]	Καρύστου τῆς ἐν Εὐβοίᾳ· ταύτῃ	τῆς	Ἀττικῆς ἔσχον οἱ βάρβαροι καὶ
[1, 1]	Αἰγαῖον ἄκρα Σούνιον πρόκειται γῆς	τῆς	Ἀττικῆς· καὶ λιμήν τε παραπλεύσαντι
[1, 34]	δὲ γῆν τὴν Ὠρωπίαν μεταξὺ	τῆς	Ἀττικῆς καὶ Ταναγρικῆς, Βοιωτίαν τὸ
[1, 44]	ἐστιν Εὐρυσθέως· φεύγοντα δὲ ἐκ	τῆς	Ἀττικῆς μετὰ τὴν πρὸς Ἡρακλείδας
[1, 30]	χῶρος καλούμενος κολωνὸς ἵππιος, ἔνθα	τῆς	Ἀττικῆς πρῶτον ἐλθεῖν λέγουσιν Οἰδίποδα
[1, 31]	γῆν. ~(δῆμοι δὲ οἱ μικροὶ	τῆς	Ἀττικῆς, ὡς ἔτυχεν ἕκαστος οἰκισθείς,
[1, 14]	προσήκων οὔτε πόλεως ἦν Ἐπιμενίδῃ	τῆς	αὐτῆς· ἀλλ᾽ ὁ μὲν Κνώσσιος,
[1, 30]	πεσεῖν τε ἀπὸ τῆς πέτρας	τῆς	αὐτῆς καὶ οὕτως ἀφεὶς αὑτὸν
[1, 29]	ἑτέρων ὑπαρξαμένων, τὰ δὲ ἐπὶ	τῆς	αὐτοῦ πολιτείας ἃ ᾠκοδόμησεν ἐν
[1, 9]	Δρομιχαίτην εἰρήνην, τῆς τε ἀρχῆς	τῆς	αὑτοῦ τὰ πέραν Ἴστρου παρεὶς
[1, 11]	τε ὁρῶν τὴν νῆσον πρὸ	τῆς	αὑτοῦ χώρας καὶ ἄλλοις ὁρμητήριον
[1, 43]	ἔργα σφίσι. πλησίον δὲ τοῦ	τῆς	Ἀφροδίτης ναοῦ Τύχης ἐστὶν ἱερόν,
[1, 19]	εἶναι πρεσβυτάτην. τὸ δὲ ἄγαλμα	τῆς	Ἀφροδίτης τῆς> ἐν (τοῖς) Κήποις
[1, 19]	χωρίον, ὃ Κήπους ὀνομάζουσι, καὶ	τῆς	Ἀφροδίτης τὸν ναὸν οὐδεὶς λεγόμενός
[1, 39]	ἄρχειν, αὐτὸς δὲ Μεγάρων καὶ	τῆς	ἄχρι Κορίνθου βασιλεύειν ἀξιωθείς· Νίσαιά
[1, 4]	ἐνόμιζον ἀπεῖναι τὸ κατὰ σφᾶς	τῆς	βοηθείας. (Ἀθηναῖοι δὲ μάλιστα μὲν
[1, 44]	(ἡ δὲ ὀρεινὴ τῆς Μεγαρίδος	τῆς	Βοιωτῶν ἐστιν ὅμορος, ἐν ᾗ
[1, 24]	ἔστι δὲ καὶ ταῦρος ἀνάθημα	τῆς	βουλῆς τῆς ἐν Ἀρείῳ πάγῳ,
[1, 40]	ἐκφυγεῖν δὲ πρὸς τὰ ἄκρα	τῆς	Γερανίας, οὐκ ἔχοντός πω τοῦ
[1, 28]	σφᾶς ἔγκλημα, πρὸς ἀκροωμένους ἐκ	τῆς	γῆς ἀπὸ νεὼς ἀπολογοῦνται· Τεῦκρον
[1, 24]	πρὸς Ἀθηνᾶν ἐστιν ἔρις ὑπὲρ	τῆς	γῆς· αὐτὸ δὲ ἔκ τε
[1, 38]	πρὸς Ἀθηναίους τοὺς ἄλλους ὅροι	τῆς	γῆς Ἐλευσινίοις ἦσαν, καὶ διαβᾶσι
[1, 38]	τοῦ Χαλκιδέων Εὐρίπου ῥέουσιν ὑπὸ	τῆς	γῆς ἐς θάλασσαν κοιλοτέραν ἐμπίπτοντες.
[1, 21]	ἂν οὔτε ἐς ἰδιωτῶν κλήρους	τῆς	γῆς μεμερισμένης οὔτε τι φερούσης
[1, 27]	ἐς Βοιωτοὺς στρατῷ· πορθήσας δὲ	τῆς	γῆς τὴν πολλὴν καὶ παραστησάμενος
[1, 37]	Ἀττικῆς, ἔνθα ἂν ἴδωσιν ἐπὶ	τῆς	γῆς τριήρη θέουσαν. γενομένοις δὲ
[1, 21]	ἐστι τετραμμένον, ἐπὶ τούτου Μεδούσης	τῆς	Γοργόνος ἐπίχρυσος ἀνάκειται κεφαλή, καὶ
[1, 15]	τε καὶ Κασσάνδραν. (τελευταῖον δὲ	τῆς	γραφῆς εἰσιν οἱ μαχεσάμενοι Μαραθῶνι·
[1, 18]	ἐς Κόλχους πλεύσαντας· καί οἱ	τῆς	γραφῆς ἡ σπουδὴ μάλιστα ἐς
[1, 21]	τῆς τελευτῆς δοκῶ ποιηθῆναι καὶ>	τῆς	γραφῆς ἣ τὸ ἔργον ἔχει
[1, 15]	ἕλος ὠθοῦντες ἀλλήλους, ἔσχαται δὲ	τῆς	γραφῆς νῆές τε αἱ Φοίνισσαι
[1, 10]	αἴσθοιτο ὕστερον τὰ τολμηθέντα ὑπὸ	τῆς	γυναικός, εἶναι δὲ οὐδὲν ἔτι
[1, 6]	Εὐρυδίκῃ συνέπεμψεν ἐς Αἴγυπτον. ταύτης	τῆς	γυναικὸς ἐρασθεὶς παῖδας ἐξ αὐτῆς
[1, 10]	ἀπέθανεν. Ἀλέξανδρος δέ, ὃς ἐκ	τῆς	γυναικὸς Ὀδρυσίδος ἐγεγόνει οἱ, πολλὰ
[1, 23]	λέαινα Ἀθηναίοις ἐστὶν ἐς μνήμην	τῆς	γυναικός, παρὰ δὲ αὐτὴν ἄγαλμα
[1, 37]	ἐξ Ἀθηνῶν διὰ τὸν Πρόκριδος	τῆς	γυναικὸς φόνον. δεκάτῃ δὲ ὕστερον
[1, 26]	καὶ τούτοις ἤμυνεν ἀποστᾶσι Κασσάνδρου.	(τῆς	δὲ εἰκόνος πλησίον τῆς Ὀλυμπιοδώρου
[1, 1]	ἀπωτέρω τοῦ λιμένος ἐστὶν ἑτέρα	τῆς	δὲ ἐπὶ θαλάσσης στοᾶς ὄπισθεν
[1, 9]	ὑπὸ τοῦ πατρὸς πεμφθῆναι πράξασα·	τῆς	δὲ ἐς τὸν παῖδα τῇ
[1, 42]	οἰκοδομίας τοῦ τείχους ἔμελλεν ἄρχεσθαι.	(τῆς	δὲ ἑστίας ἐγγὺς ταύτης ἐστὶ
[1, 40]	τοῦτο Γερανίαν τὸ ὄρος ὀνομασθῆναι.	(τῆς	δὲ κρήνης οὐ πόρρω ταύτης
[1, 8]	τοῦ δήμου μήποτε καλῶς τελευτῆσαι.	(τῆς	δὲ τοῦ Δημοσθένους εἰκόνος πλησίον
[1, 40]	τὴν Ὑγείαν ἐποίησεν. ἐνταῦθα καὶ	τῆς	Δήμητρος τὸ καλούμενον μέγαρον· ποιῆσαι
[1, 6]	τε καὶ τῇ Σελεύκου στρατιᾷ,	τῆς	δυνάμεως ἀπώλεσε τὸ πολὺ καὶ
[1, 20]	αὐτὸς δὲ Ταξίλῳ τὸ πολὺ	τῆς	δυνάμεως ἔχων ἐς Βοιωτοὺς ἀπαντᾷ.
[1, 18]	Ἥρας εἶναι· μόνοις δὲ Ἀθηναίοις	τῆς	Εἰλειθυίας κεκάλυπται τὰ ξόανα ἐς
[1, 18]	δὲ ἄλλους παρ᾽ αὐτῶν φασι	τῆς	Εἰλειθυίας μαθεῖν τὸ ὄνομα· καὶ
[1, 24]	πεποίηται δὲ καὶ τὸ φυτὸν	τῆς	ἐλαίας Ἀθηνᾶ καὶ κῦμα ἀναφαίνων
[1, 27]	Λακεδαιμόνιοι τὸν ἀκινάκην. (περὶ δὲ	τῆς	ἐλαίας οὐδὲν ἔχουσιν ἄλλο εἰπεῖν
[1, 29]	Λακεδαιμονίων καὶ Βοιωτῶν τεταγμένους, ἔνθα	τῆς	Ἐλεωνίας εἰσὶ χώρας πρὸς Ταναγραίους
[1, 29]	βοηθοῦντα Αἰγινήταις. στρατὸν δὲ ἔξω	τῆς	Ἑλλάδος Ἀθηναῖοι τρίτον τοῦτον ἔστειλαν·
[1, 12]	εὐδαιμονίας ἕνεκα ἀντὶ πάσης εἴη	τῆς	Ἑλλάδος καὶ ὡς οὐχ ὅσιον
[1, 27]	Παρνάς< ς> ιος καὶ δράκοντες	τῆς	Ἑλλάδος πολλαχοῦ καὶ ὗς περί
[1, 12]	Πύρρος ἐστὶν ὁ πρῶτος ἐκ	τῆς	Ἑλλάδος τῆς πέραν Ἰονίου διαβὰς
[1, 1]	Ἑλλάδος Περιήγησις Ἀττικά. ~(τῆς ἠπείρου	τῆς	Ἑλληνικῆς κατὰ νήσους τὰς Κυκλάδας
[1, 27]	φασιν, ὅτι θαλάσσης ἄρχων Μίνως	τῆς	Ἑλληνικῆς οὐδενὸς Ποσειδῶνα ἦγεν ἄλλου
[1, 24]	καὶ ταῦρος ἀνάθημα τῆς βουλῆς	τῆς	ἐν Ἀρείῳ πάγῳ, ἐφ᾽ ὅτῳ
[1, 32]	τῶν Ἀθηναίων ἀπέχων καὶ Καρύστου	τῆς	ἐν Εὐβοίᾳ· ταύτῃ τῆς Ἀττικῆς
[1, 22]	Ἀλκιβιάδης, (ἵππων δέ οἱ νίκης	τῆς	ἐν Νεμέᾳ ἐστὶ σημεῖα ἐν
[1, 19]	τὸ δὲ ἄγαλμα τῆς Ἀφροδίτης	τῆς>	ἐν (τοῖς) Κήποις ἔργον ἐστὶν
[1, 18]	δὲ ὅτι πρὸς τὴν ἀγγελίαν	τῆς	ἐν Χαιρωνείᾳ μάχης ἀλγήσας ἐτελεύτησεν
[1, 27]	παρὰ τῇ θεῷ, παραγενομένης δὲ	τῆς	ἑορτῆς δρῶσιν ἐν νυκτὶ τοιάδε.
[1, 44]	δὲ εἶναι Ποσειδῶνος καὶ Λιβύης	τῆς	Ἐπάφου. παρήκει δὲ παρὰ τὴν
[1, 30]	ἦν. ~(πρὸ δὲ τῆς ἐσόδου	τῆς	ἐς Ἀκαδημίαν ἐστὶ βωμὸς Ἔρωτος
[1, 13]	τε ποιούμενος ἐγκλήματα καὶ μάλιστα	τῆς	ἐς Ἰταλίαν βοηθείας διαμαρτίαν. κρατήσας
[1, 25]	ἐκάκωσε, νήσους τε ἀφελόμενος καὶ	τῆς	ἐς τὰ ναυτικὰ παύσας ἀρχῆς.
[1, 4]	ᾗ στενώτατον ἦν, τῆς ἐσόδου	τῆς	ἐς τὴν Ἑλλάδα εἶργον τοὺς
[1, 22]	λέγουσιν, ἀλλὰ τὸ ἔργον γεγενῆσθαι	τῆς	ἐς τὸν ἔρωτα ἄσης καὶ
[1, 8]	ὃ καλοῦσιν Ὠιδεῖον ἀνδριάντες πρὸ	τῆς	ἐσόδου βασιλέων εἰσὶν Αἰγυπτίων. ὀνόματα
[1, 26]	οἴκημα Ἐρέχθειον καλούμενον· πρὸ δὲ	τῆς	ἐσόδου Διός ἐστι βωμὸς Ὑπάτου,
[1, 30]	ἡμᾶς ἔτι ἦν. ~(πρὸ δὲ	τῆς	ἐσόδου τῆς ἐς Ἀκαδημίαν ἐστὶ
[1, 4]	καταλαβόντες δὲ ᾗ στενώτατον ἦν,	τῆς	ἐσόδου τῆς ἐς τὴν Ἑλλάδα
[1, 44]	τῆς ἀγορᾶς κατιοῦσι τῆς ὁδοῦ	τῆς	Εὐθείας καλουμένης Ἀπόλλωνος ἱερόν ἐστιν
[1, 12]	δὲ πρῶτος μὲν τῶν ἐκ	τῆς	Εὐρώπης Ἀλέξανδρος ἐκτήσατο Πῶρον καὶ
[1, 4]	~(οἱ δὲ Γαλάται οὗτοι νέμονται	τῆς	Εὐρώπης τὰ ἔσχατα ἐπὶ θαλάσσῃ
[1, 29]	ἐκπεμφθεὶς δὲ ὑπὸ Ἀρσίτου σατράπου	τῆς	ἐφ᾽ Ἑλλησπόντῳ Φρυγίας διεφύλαξε Περινθίοις
[1, 1]	~Παυσανίου Ἑλλάδος Περιήγησις Ἀττικά.	~(τῆς	ἠπείρου τῆς Ἑλληνικῆς κατὰ νήσους
[1, 17]	Ἀμφιτρίτης δῶρον, ἀνελθεῖν λέγουσιν ἐκ	τῆς	θαλάσσης. (ἐς δὲ τὴν τελευτὴν
[1, 24]	τοὺς αὐλοὺς ἀνέλοιτο, ἐρρῖφθαι σφᾶς	τῆς	θεοῦ βουλομένης. τούτων πέραν, ὧν
[1, 33]	Νεμέσεως, τῇ κεφαλῇ δὲ ἔπεστι	τῆς	θεοῦ στέφανος ἐλάφους ἔχων καὶ
[1, 33]	τῶν βαρβάρων ἀπαντῆσαι μήνιμα ἐκ	τῆς	θεοῦ ταύτης· καταφρονήσαντες γὰρ μηδέν>
[1, 1]	μάλιστα, καί σφισιν ἔστιν ἱερὰ	τῆς	θεοῦ· τὸ μὲν γὰρ ἀρχαιότατον
[1, 17]	εἶχεν ἐν Κιχύρῳ. (γῆς δὲ	τῆς	Θεσπρωτίδος ἔστι μέν που καὶ
[1, 9]	αὐτῆς ᾤκισεν ἐπὶ τῷ ἰσθμῷ	τῆς	Θρᾳκίας χερρονήσου. ~(Λυσιμάχῳ δὲ ἐπὶ
[1, 12]	τὸν Πύρρον τῆς ἁλώσεως ἐσῆλθε	τῆς	Ἰλίου, καί οἱ κατὰ ταὐτὰ
[1, 42]	Μεγαρεῖς οἱ λέγοντες τὸν νεκρὸν	τῆς	Ἰνοῦς ἐς τὰ παραθαλάσσιά σφισιν
[1, 27]	εἶχεν ἐν Πλαταιαῖς τὴν ἡγεμονίαν	τῆς	ἵππου, καὶ ἀκινάκης Μαρδονίου λεγόμενος
[1, 15]	Ἀθηναίων ἱππομαχίᾳ κρατησάντων Πλείσταρχον, ὃς	τῆς	ἵππου Κασσάνδρου καὶ τοῦ ξενικοῦ
[1, 42]	Ἀλκάθους δὲ ἀνήκοος ὢν ἔτι	τῆς	Ἰσχεπόλιδος τελευτῆς κατεδίκαζεν οὐ ποιεῖν
[1, 13]	(τε) τὸ τῆς Ἀθηνᾶς ἱερὸν	τῆς	Ἰτωνίας Φερῶν μεταξὺ καὶ Λαρίσης
[1, 43]	ταῖς κόραις χοὰς πρὸς τὸ	τῆς	Ἰφινόης μνῆμα προσφέρειν πρὸ γάμου
[1, 3]	τὸν πάντα πόλεμον, κατάληψίν τε	τῆς	Καδμείας καὶ τὸ πταῖσμα Λακεδαιμονίων
[1, 27]	δὲ περίβολος ἐν τῇ πόλει	τῆς	καλουμένης ἐν Κήποις Ἀφροδίτης οὐ
[1, 4]	σφισι, τῆς τε Ἀσίας ἀρχὴ	τῆς	κάτω καὶ ἡ Γαλατῶν ἀπ᾽
[1, 31]	καὶ πρὸ τῆς ἀρχῆς ἐβασιλεύοντο	τῆς	Κέκροπος· ἔστι δὲ ὁ Κόλαινος
[1, 30]	τῶν Ἠριδανοῦ πέραν ὑπὲρ γῆς	τῆς	Κελτικῆς Κύκνον ἄνδρα μουσικὸν γενέσθαι
[1, 40]	δέ οἱ Φειδίαν. ὑπὲρ δὲ	τῆς	κεφαλῆς τοῦ Διός εἰσιν Ὧραι
[1, 24]	Ἀθηνᾶ τέ ἐστιν ἀνιοῦσα ἐκ	τῆς	κεφαλῆς τοῦ Διός. ἔστι δὲ
[1, 18]	ᾄδουσιν Ὠλῆνος. Κρῆτες δὲ χώρας	τῆς	Κνωσσίας ἐν Ἀμνισῷ γενέσθαι νομίζουσιν
[1, 19]	καὶ πεπλεγμένης ἐς εὐπρεπές οἱ	τῆς	κόμης, ὡς ἐγίνετο κατὰ τὸν
[1, 14]	ὡς Χρυσανθὶς τὴν ἁρπαγὴν ἐπισταμένη	τῆς	Κόρης διηγήσαιτο· ὕστερον δὲ Τροχίλον
[1, 27]	τε Καλυδῶνα καὶ Ἐρύμανθον καὶ	τῆς	Κορινθίας ἐν (Κρομ( μ) υῶνι,
[1, 43]	ἐπιτυχόντες ἐκ τῆς ποίμνης κύνες	τῆς	Κροτώπου, Ἀπόλλων δὲ Ἀργείοις ἐς
[1, 44]	ἐς τὰς Παγὰς ἐκτραπομένοις ὀλίγον	τῆς	λεωφόρου πέτρα δείκνυται διὰ πάσης
[1, 18]	δὲ καὶ ἐνταῦθα ἑκατὸν λιθοτομίας	τῆς	Λιβύων. ~(μετὰ δὲ τὸν ναὸν
[1, 19]	ᾠκοδόμησε, καί οἱ τὸ πολὺ	τῆς	λιθοτομίας τῆς Πεντελῆσιν ἐς τὴν
[1, 32]	ῥεῖ δὲ καὶ ποταμὸς ἐκ	τῆς	λίμνης, τὰ μὲν πρὸς αὐτῇ
[1, 1]	Ἀρκεσίλαος. ἔστι δὲ τῆς στοᾶς	τῆς	μακρᾶς, ἔνθα καθέστηκεν ἀγορὰ τοῖς
[1, 12]	ἔσχεν Ἀντίγονος, Πύρρῳ δὲ ἐκ	τῆς	μάχης ἐγεγόνει τῆς πρὸς Δημήτριον
[1, 13]	δηλοῖ δὲ μάλιστα τὸ μέγεθος	τῆς	μάχης καὶ τὴν Πύρρου νίκην,
[1, 15]	τὸ ἔργον· τὸ δὲ ἔσω	τῆς	μάχης φεύγοντές εἰσιν οἱ βάρβαροι
[1, 44]	ἀποθανόντα οἱ προσήκοντες ἐς Παγὰς	τῆς	Μεγαρίδος κομίσαντες θάπτουσι, καὶ Αἰγιάλειον
[1, 44]	τῶν Κρητῶν. (ἡ δὲ ὀρεινὴ	τῆς	Μεγαρίδος τῆς Βοιωτῶν ἐστιν ὅμορος,
[1, 41]	περὶ τὰς Παγὰς τὰς καλουμένας	τῆς	Μεγαρίδος, ὡς δὲ ἐγώ τε
[1, 7]	ἀδελφὸς ὁμομήτριος Πτολεμαίου παρὰ Βερενίκης	τῆς	μητρὸς ἀξιωθεὶς ἐπιτροπεύειν Κυρήνην ἐγεγόνει
[1, 28]	Ὀρέστην λέγουσιν ἐπὶ τῷ φόνῳ	τῆς	μητρός· καὶ βωμός ἐστιν Ἀθηνᾶς
[1, 35]	θέσθαι (τοῦτο( ν) Κυχρέα> ἀπὸ	τῆς	μητρὸς Σαλαμῖνος τῆς Ἀσωποῦ, καὶ
[1, 44]	τὸν παῖδα ἀπὸ τῆς πέτρας	τῆς	Μολουρίδος ἀφίησιν, ἐξενεχθέντος δὲ ἐς
[1, 35]	ἐπὶ τοῖς ὅπλοις ἤκουσα, οἳ	τῆς	ναυαγίας Ὀδυσσεῖ συμβάσης ἐξενεχθῆναι κατὰ
[1, 11]	Πύρρος ἦν, Ὀλυμπιάδος δὲ Ἀλέξανδρος	τῆς	Νεοπτολέμου, Νεοπτολέμῳ δὲ καὶ Ἀρύββᾳ
[1, 40]	Ἀθηναῖοι χρόνον τινὰ Μεγαρεῦσιν ἀποστῆναι	τῆς	νήσου, Σόλωνα δὲ ὕστερόν φασιν
[1, 29]	νὺξ ἐπελθοῦσα ἀφείλετο τὸ σαφὲς	τῆς	νίκης, ἐς δὲ τὴν ὑστεραίαν
[1, 36]	τοῦτο δὲ τρόπαιον ἕστηκεν ἀπὸ	τῆς	νίκης ἣν Θεμιστοκλῆς ὁ Νεοκλέους
[1, 30]	ἐστίν, ἀποσβεσθείσης δὲ οὐδὲν ἔτι	τῆς	νίκης τῷ πρώτῳ, δευτέρῳ δὲ
[1, 41]	ἁλῶναί σφισιν ἐπὶ τῆς ἀρχῆς	τῆς	Νίσου τὴν πόλιν, διαδέξασθαι δὲ
[1, 40]	ὄντα Διὸς καὶ ταύτης δὴ	τῆς	νύμφης ἐκφυγεῖν τὴν ἐπὶ Δευκαλίωνός
[1, 41]	τῆς ὑπὲρ Χαιρωνείας· πάλαι γὰρ	τῆς	νῦν καλουμένης Ἑλλάδος βάρβαροι τὰ
[1, 20]	τῆς σκηνῆς αὐτὸ ἐς μίμησιν	τῆς	Ξέρξου λέγεται· ἐποιήθη δὲ καὶ
[1, 44]	τοῦτο ὀλίγον ἐκτραπέντα ἔστιν ἐκ	τῆς	ὁδοῦ ἀνευρεῖν. Ἀπόλλων δὲ ἐν
[1, 44]	ὑπὸ Ἰολάου λέγουσιν. ἐκ ταύτης	τῆς	ὁδοῦ καταβᾶσιν Ἀπόλλωνος ἱερόν ἐστι
[1, 44]	πέτρας, αἳ κατὰ τὸ στενὸν	τῆς	ὁδοῦ μάλιστα ἀνέχουσιν, ἐς μὲν
[1, 40]	νύκτα τε ὁδοιποροῦσιν ἐπιγενέσθαι καὶ	τῆς	ὁδοῦ σφᾶς ἁμαρτόντας ἐς τὴν
[1, 44]	(ἐκ δὲ τῆς ἀγορᾶς κατιοῦσι	τῆς	ὁδοῦ τῆς Εὐθείας καλουμένης Ἀπόλλωνος
[1, 41]	παροῦσιν ἀθύμως ἔχουσαν καὶ περὶ	τῆς	οἴκαδε ἐς τὴν Θεμίσκυραν σωτηρίας
[1, 36]	ὁ Δημητρίου· πρῶτος γὰρ ταύτης	τῆς	οἰκίας ἔσχε Δημήτριος τὴν Μακεδόνων
[1, 42]	σφισιν Ἀλκάθουν λέγουσι πρῶτον, ὅτε	τῆς	οἰκοδομίας τοῦ τείχους ἔμελλεν ἄρχεσθαι.
[1, 1]	ἐς Λάμιαν κατέκλεισε τὴν ἀπαντικρὺ	τῆς	Οἴτης, τοῦτον τὸν Λεωσθένην καὶ
[1, 26]	Κασσάνδρου. (τῆς δὲ εἰκόνος πλησίον	τῆς	Ὀλυμπιοδώρου χαλκοῦν Ἀρτέμιδος ἄγαλμα ἔστηκεν
[1, 6]	καὶ παῖδα Ἀλέξανδρον ἐκ Ρωξάνης	τῆς	Ὀξυάρτου γεγονότα καὶ Ἀλεξάνδρου, τῷ
[1, 21]	εἰκάζων τὸ ἔργον τὸ ἐκ	τῆς	ὁπλῆς οὐκ ἂν ἁμαρτάνοι. ταῦτα
[1, 19]	ὡς ἐξειργασμένου τοῦ ναοῦ πλὴν	τῆς	ὀροφῆς ἀγνὼς ἔτι τοῖς πᾶσιν
[1, 14]	γενέσθαι τὴν συμφορὰν ἐκ μηνίματος	τῆς	Οὐρανίας. τὸ δὲ ἐφ᾽ ἡμῶν
[1, 14]	Πορφυρίωνα ἔτι πρότερον Ἀκταίου βασιλεύσαντα	τῆς	Οὐρανίας φασὶ τὸ παρὰ σφίσιν
[1, 37]	ἐν ᾧ κεῖται Δήμητρος καὶ	τῆς	παιδὸς ἀγάλματα καὶ Ἀθηνᾶς τε
[1, 39]	καθῆσθαι Δήμητρα μετὰ τὴν ἁρπαγὴν	τῆς	παιδὸς γραῒ εἰκασμένην· ἐντεῦθεν δὲ
[1, 14]	εἶναι, μηνύσασι δέ σφισι περὶ	τῆς	παιδὸς δοθῆναι παρὰ Δήμητρος σπεῖραι
[1, 37]	βωμὸς καὶ Δήμητρος ἱερὸν καὶ	τῆς	παιδός· σὺν δέ σφισιν Ἀθηνᾶ
[1, 25]	Θρᾴκην ποτὲ καὶ τὸν ἰσθμὸν	τῆς	Παλλήνης ᾤκησαν, τούτων τὸν λεγόμενον
[1, 2]	παρὰ τῶν δυνατῶν ὑστέραν θέμενος	τῆς	παρὰ τοῖς πολλοῖς δόξης, ἐπεὶ
[1, 19]	οἱ τὸ πολὺ τῆς λιθοτομίας	τῆς	Πεντελῆσιν ἐς τὴν οἰκοδομὴν ἀνηλώθη.
[1, 12]	ὁ πρῶτος ἐκ τῆς Ἑλλάδος	τῆς	πέραν Ἰονίου διαβὰς ἐπὶ Ρωμαίους·
[1, 22]	ἐς τὸν ἔρωτα ἄσης καὶ	τῆς	περόνης ἣν ἐπὶ ταῖς θριξὶν
[1, 27]	λόγου, χαλκοῦ πάντα ὁμοίως πλὴν	τῆς	πέτρας· (ἀνέθεσαν δὲ καὶ ἄλλο
[1, 30]	Τιμαγόραν ἐρασθέντα ἀτιμάζων ἀφεῖναι κατὰ	τῆς	πέτρας αὑτὸν ἐκέλευσεν ἐς τὸ
[1, 30]	ἐλθεῖν ὡς πεσεῖν τε ἀπὸ	τῆς	πέτρας τῆς αὐτῆς καὶ οὕτως
[1, 44]	αὑτὴν καὶ τὸν παῖδα ἀπὸ	τῆς	πέτρας τῆς Μολουρίδος ἀφίησιν, ἐξενεχθέντος
[1, 38]	αὐτὸ τοὺς παῖδας, περὶ δὲ	τῆς	πηγῆς τὸν ποιμένα εὑρόντα τοὺς
[1, 21]	ταῖς οὖν ἐπὶ τῷ καρπῷ	τῆς	πίτυος φαινομέναις ἐντομαῖς εἰκάζων τὸ
[1, 43]	τὸν μὲν διαφθείρουσιν ἐπιτυχόντες ἐκ	τῆς	ποίμνης κύνες τῆς Κροτώπου, Ἀπόλλων
[1, 43]	δίκας τῷ θεῷ τοῦ φόνου	τῆς	Ποινῆς. (ἐς μὲν δὴ τὸ
[1, 13]	στενωποὺς καὶ κατ᾽ ἄλλο ἄλλων	τῆς	πόλεως, ἐνταῦθα ὁ Πύρρος ἐμονώθη
[1, 14]	μὲν γὰρ καὶ διὰ πάσης	τῆς	πόλεώς ἐστι, πηγὴ δὲ αὕτη
[1, 1]	δέ ταύτῃ γὰρ ἐλάχιστον ἀπέχει	τῆς	πόλεως ἡ θάλασσα τοῦτό σφισιν
[1, 35]	νόθας. ἔστι δὲ Μιλησίοις πρὸ	τῆς	πόλεως Λάδη νῆσος, ἀπερρώγασι δὲ
[1, 28]	τρίγωνον, τὸ μὲν ἐν ἀφανεῖ	τῆς	πόλεως ὂν καὶ ἐπ᾽ ἐλαχίστοις
[1, 39]	τὴν ἐπὶ Νίσου βασιλεύοντος ἅλωσιν	τῆς	πόλεως οὐκ ἐθέλουσιν εἰδέναι. ~(ἔστι
[1, 18]	(ἐντεῦθεν ἰοῦσιν ἐς τὰ κάτω	τῆς	πόλεως Σαράπιδός ἐστιν ἱερόν, ὃν
[1, 34]	συγγραφὴν παρεχομένη· ἀπέχει δὲ δώδεκα	τῆς	πόλεως σταδίους μάλιστα ἱερὸν τοῦ
[1, 32]	ἐπέξειμι. δῆμός ἐστι Μαραθὼν ἴσον	τῆς	πόλεως τῶν Ἀθηναίων ἀπέχων καὶ
[1, 27]	~(κεῖται δὲ ἐν τῷ ναῷ	τῆς	Πολιάδος Ἑρμῆς ξύλου, Κέκροπος εἶναι
[1, 27]	συμβαίνει. παρθένοι δύο τοῦ ναοῦ	τῆς	Πολιάδος οἰκοῦσιν οὐ πόρρω, καλοῦσι
[1, 9]	ὡς μηδὲ ὑπόμνημα λειφθῆναι Θηβαίοις	τῆς	ποτε εὐδαιμονίας προελθούσης ἐς τοσοῦτον
[1, 12]	δὲ ἐκ τῆς μάχης ἐγεγόνει	τῆς	πρὸς Δημήτριον τὰ θηρία αἰχμάλωτα·
[1, 2]	τειχῶν ἐστιν, ἃ Κόνων ὕστερον	τῆς	πρὸς Κνίδῳ ναυμαχίας ἀνέστησε· τὰ
[1, 9]	(Κλεοπάτραν δὲ περιῆλθεν ἡ δίκη	τῆς	Πτολεμαίου φυγῆς ἀποθανοῦσαν ὑπὸ Ἀλεξάνδρου,
[1, 28]	πρὶν ἢ πλήρη τὸν κύκλον	τῆς	σελήνης γενέσθαι· τὸν δὲ Πᾶνα
[1, 20]	τοῦ θεάτρου κατασκεύασμα, ποιηθῆναι δὲ	τῆς	σκηνῆς αὐτὸ ἐς μίμησιν τῆς
[1, 36]	Δωδώνης ὄνομα Σκῖρος, ὃς καὶ	τῆς	Σκιράδος ἱδρύσατο Ἀθηνᾶς ἐπὶ Φαληρῷ
[1, 13]	ἐς πολιορκίαν εὐτρεπίζοντο, πρότερον ἔτι	τῆς	Σπάρτης ἐπὶ τοῦ πολέμου τοῦ
[1, 3]	βασιλείαν. ταύτης ἔπεστι τῷ κεράμῳ	τῆς	στοᾶς ἀγάλματα ὀπτῆς γῆς, ἀφιεὶς
[1, 3]	ἐς τὰς γυναῖκας. (πλησίον δὲ	τῆς	στοᾶς Κόνων ἕστηκε καὶ Τιμόθεος
[1, 16]	δὲ χαλκοῖ κεῖνται πρὸ μὲν	τῆς	στοᾶς Σόλων ὁ τοὺς νόμους
[1, 1]	παῖδας ἔγραψεν Ἀρκεσίλαος. ἔστι δὲ	τῆς	στοᾶς τῆς μακρᾶς, ἔνθα καθέστηκεν
[1, 6]	δὲ ἐς μὲν τὸ εὐπρεπὲς	τῆς	στρατείας ἐπήγετο Ἀριδαῖον τὸν Φιλίππου
[1, 15]	Ἡρακλέους καὶ ὕστερον φθαρείσης σφίσι	τῆς	στρατιᾶς, ἣν ἐπ᾽ Ἀθήνας ἔστειλαν,
[1, 17]	Θεσπρωτῶν γυναῖκα ἁρπάσων, τὸ πολὺ	τῆς	στρατιᾶς οὕτως ἀπόλλυσι, καὶ αὐτός
[1, 37]	τούτων δοῦναί οἱ τὸ φυτὸν	τῆς	συκῆς· μαρτυρεῖ δέ μοι τῷ
[1, 4]	ἐναγίζουσι δὲ ἀπὸ ταύτης Δελφοὶ	τῆς	συμμαχίας Πύρρῳ, πρότερον ἔχοντες ἅτε
[1, 20]	δὴ αἰτίαν γενέσθαι οἱ δοκῶ	τῆς	συμφορᾶς, Ἱκεσίου δὲ μήνιμα, ὅτι
[1, 9]	ποιούμενος συνέθετο πρὸς Δρομιχαίτην εἰρήνην,	τῆς	τε ἀρχῆς τῆς αὑτοῦ τὰ
[1, 4]	τρία δὲ γνωριμώτατα ἐξείργασταί σφισι,	τῆς	τε Ἀσίας ἀρχὴ τῆς κάτω
[1, 5]	κατ᾽ ἐμὲ ἤδη βασιλέως Ἀδριανοῦ	τῆς	τε ἐς τὸ θεῖον τιμῆς
[1, 21]	τὴν Αἰσχύλου πολλῷ τε ὕστερον	τῆς	τελευτῆς δοκῶ ποιηθῆναι καὶ> τῆς
[1, 31]	γενομένης οἱ κατὰ τὸν πλοῦν	τῆς	τελευτῆς. (Κραναὸν δὲ τὸν βασιλεύσαντα
[1, 32]	τοῦ Κίμωνος, συμβάσης ὕστερόν οἱ	τῆς	τελευτῆς Πάρου τε ἁμαρτόντι καὶ
[1, 21]	Κάλων ἀδελφῆς παῖδα ὄντα καὶ	τῆς	τέχνης μαθητὴν φονεύσας Δαίδαλος ἐς
[1, 22]	τε ἔρως τῆς Φαίδρας καὶ	τῆς	τροφοῦ τὸ ἐς τὴν διακονίαν
[1, 41]	ἐς τόδε λείπεται, Δαυλίδος ἦρχε	τῆς	ὑπὲρ Χαιρωνείας· πάλαι γὰρ τῆς
[1, 33]	οὐ ποταμῷ, θαλάσσῃ δὲ ἐσχάτῃ	τῆς	ὑπὸ ἀνθρώπων πλεομένης προσοικοῦσιν Ἴβηρες
[1, 22]	ἔμαθεν Ἑλλήνων, ὅ τε ἔρως	τῆς	Φαίδρας καὶ τῆς τροφοῦ τὸ
[1, 5]	Ἡρακλέους, γενόμενος ἐκ Μήδας Ἡρακλεῖ	τῆς	Φύλαντος, καὶ τρίτος Αἴας ὁ
[1, 2]	ὁ> περὶ τῆς ἄκρας ἔχει	τῆς	Χελώνης· τὸ δὲ ἐπίγραμμα τὸ
[1, 35]	~(νῆσοι δὲ Ἀθηναίοις οὐ πόρρω	τῆς	χώρας εἰσίν, ἡ μὲν Πατρόκλου
[1, 29]	Θρᾴκῃ ποτὲ ἐπικρατοῦντας μέχρι Δραβησκοῦ	τῆς	χώρας Ἠδωνοὶ φονεύουσιν ἀνέλπιστοι ἐπιθέμενοι·
[1, 24]	ἀποτρέψειν ὁ θεὸς εἶπεν ἐκ	τῆς	χώρας. καὶ ὅτι μὲν ἀπέτρεψεν
[1, 32]	δὲ ἐργάζονταί τε ὡς ἔτυχον	τῆς	χώρας καὶ συμφυὲς τὸ ἔργον
[1, 6]	δὲ οὔτε παντάπασιν ἐξειστήκει Πτολεμαίῳ	τῆς	χώρας καί τινας τῶν Αἰγυπτίων
[1, 42]	ἐς τὰ παραθαλάσσιά σφισιν ἐκπεσεῖν	τῆς	χώρας, Κλησὼ δὲ καὶ Ταυρόπολιν
[1, 14]	καὶ τοῦτο ἀπὸ Μήδων, οἳ	τῆς	χώρας Μαραθῶνι ἔσχον. φρονῆσαι δὲ
[1, 40]	ἁμαρτόντας ἐς τὴν ὀρεινὴν τραπέσθαι	τῆς	χώρας· πειρωμένους δὲ εἰ> στράτευμα
[1, 4]	τῇ λοιπῇ· καί σφισι διὰ	τῆς	χώρας ῥεῖ ποταμὸς Ἠριδανός, ἐφ᾽
[1, 31]	ἐπολεμάρχησε τάφος ἐν Ποταμοῖς ἐστι	τῆς	χώρας. (ταῦτα μὲν δὴ οὕτω
[1, 30]	ὄρνιθα ἀπ᾽ ἀνδρός. (κατὰ τοῦτο	τῆς	χώρας φαίνεται πύργος Τίμωνος, ὃς
[1, 26]	Ποσειδῶνι μαρτύρια ἐς τὴν ἀμφισβήτησιν	τῆς	χώρας φανῆναι. (ἱερὰ μὲν τῆς
[1, 28]	ταύτῃ τὸν πέλεκυν ἀπῆλθεν ἐκ	τῆς	χώρας φεύγων, ὁ δὲ πέλεκυς
[1, 33]	ὕδωρ τοῦτο ἀναφαινόμενον αὖθις ἐκ	τῆς	ψάμμου ποιεῖν τὸν Νεῖλον Αἰγυπτίοις.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/11/2005