HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
δεύτερος 1
δευτέρου 1
δευτέρῳ 1
δὴ 73
δή 3
Δηιανείρας 1
Δηίονος 1

Fréquences [« »]
70 κατὰ
67 λέγουσιν
69 ὕστερον
73 δὴ
74 Ἀθηναίοις
75 ἐνταῦθα
76 ἐστι

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PAUSANIAS, Le Tour de la Grèce, livre I

δὴ

Livre, Chap.

[1, 20]   Ρωμαῖον· ἀλλὰ γὰρ οὐ ταῦτα δὴ αἰτίαν γενέσθαι οἱ δοκῶ τῆς

[1, 24]   ἐν Ἀρείῳ πάγῳ, ἐφ᾽ ὅτῳ δὴ ἀνέθηκεν ἡ βουλή· (πολλὰ δ᾽

[1, 20]   ἐς οὐρανὸν ἤγαγε· ταῦτά τε δὴ γεγραμμένα εἰσὶ καὶ Πενθεὺς καὶ

[1, 20]   Πόντον τὸν Εὔξεινον. πρόφασις μὲν δὴ δι᾽ ἥντινα Ρωμαίοις ἐπολέμησε καὶ

[1, 43]   καὶ Ἵμερος καὶ Πόθος, εἰ δὴ διάφορά ἐστι κατὰ ταὐτὸ τοῖς

[1, 18]   ἄκρους τοὺς πόδας. τὰ μὲν δὴ δύο εἶναι Κρητικὰ καὶ Φαίδρας

[1, 13]   καὶ πάρος Αἰακίδαι. τούτους μὲν δὴ ἐνταῦθα, τῷ δὲ ἐν Δωδώνῃ

[1, 24]   κριοῦ· θύσας δὲ αὐτὸν ὅτῳ δὴ θεῷ, ὡς δὲ εἰκάσαι τῷ

[1, 17]   Θησέα ἀνασωθέντα ὕστερον ἀπωσθῆναι. στέλλεται δὴ Θησεὺς παρὰ Δευκαλίωνα ἐς Κρήτην,

[1, 17]   διὰ ταῦτα ἐβούλευσεν. ὁ μὲν δὴ Θησέως σηκὸς Ἀθηναίοις ἐγένετο ὕστερον

[1, 29]   καὶ δήμου δίκαιον βούλευμα, εἰ δὴ καὶ Ἀθηναῖοι μετέδοσαν δούλοις δημοσίᾳ

[1, 14]   νίκῃ ταύτῃ μάλιστα εἰκάζω· καὶ δὴ καὶ Αἰσχύλος, ὥς οἱ τοῦ

[1, 3]   Πεισίστρατος ἐτυράννησεν ἐπαναστάς. λέγεται μὲν δὴ καὶ ἄλλα οὐκ ἀληθῆ παρὰ

[1, 28]   πᾶν ἔτος κρίνεται. (λέγεται μὲν δὴ καὶ ἄλλα τῶν ἀψύχων αὐτόματα

[1, 33]   ἐς Ἄργος ἀφικέσθαι· ξόανον μὲν δὴ καὶ αὐτόθι ἐστὶν Ἀρτέμιδος ἀρχαῖον,

[1, 43]   ἐς αὐτὸν ἔχοντα Κόροιβον, καὶ δὴ καὶ ἐπίθημά ἐστι τῷ τάφῳ

[1, 44]   ἀπέκτεινεν ὁ πατήρ. λέγεται μὲν δὴ καὶ μανέντα δρᾶσαι ταῦτα Ἀθάμαντα,

[1, 5]   θυγατέρα ἔσχε, καὶ ὕστερος, ὃς δὴ καὶ μετῴκησεν ἐς Εὔβοιαν, Ἐρεχθέως

[1, 22]   Ὀδυσσέα κατὰ τὰ αὐτὰ καθὰ δὴ καὶ Ὅμηρος ἐποίησε. γραφαὶ δέ

[1, 5]   τοῦ Πανδίονος τοῦ Ἐριχθονίου. καὶ δὴ καὶ Πανδίων ἐβασίλευσεν ὅ τε

[1, 22]   ἔχειν ἐν Σκύρῳ δίαιταν, ἃ δὴ καὶ Πολύγνωτος ἔγραψεν. ἔγραψε δὲ

[1, 17]   ἀποτολμῆσαι τῶν ἐν Ἅιδου καὶ δὴ καὶ τὰ ὀνόματα τοῖς ποταμοῖς

[1, 20]   οὐδὲν ἔφασκεν εἶναι πλέον, εἰ δὴ καὶ τὸν Σάτυρον ἡ φλὸξ

[1, 25]   ναυσὶν ἐς τὴν Εὐρώπην. καὶ δὴ καὶ τότε ὧν ἐς αὐτὸν

[1, 23]   ἔνδον ἔχοι τοὺς ἀρίστους, καὶ δὴ καὶ τοῦ χαλκοῦ τὸ σχῆμά

[1, 43]   Καλλιπόλιδος καθῆραι τοῦ παιδός. ᾠκοδόμησε δὴ καὶ τῷ Διονύσῳ τὸ ἱερὸν

[1, 30]   ἤθελε χαρίζεσθαι τῷ μειρακίῳ καὶ δὴ καὶ φέρων ἑαυτὸν ἀφῆκε· Μέλητα

[1, 8]   βασιλέων εἰσὶν Αἰγυπτίων. ὀνόματα μὲν δὴ κατὰ τὰ αὐτὰ Πτολεμαῖοί σφισιν,

[1, 23]   ὁ Διιτρέφης ἀπῆγεν ὀπίσω. καὶ δὴ κατὰ τὸν Χαλκιδικὸν ἔσχεν Εὔριπον,

[1, 29]   μηδὲν ἄνευ Τύχης εἶναι, εἰ δὴ Λακεδαιμόνιοι, Κορινθίων τότε καὶ Ἀθηναίων,

[1, 18]   παρακαταθήκην μὴ πολυπραγμονεῖν· Πάνδροσον μὲν δὴ λέγουσι πείθεσθαι, τὰς δὲ δύο

[1, 44]   αὐχμοῦ θύσαντος Αἰακοῦ κατά τι δὴ λόγιον τῷ Πανελληνίῳ Διὶ ἐν

[1, 27]   μάλιστα γεγονὼς ἔτος· τοὺς μὲν δὴ λοιποὺς παῖδας, ὡς τὸ δέρμα

[1, 44]   τὸν ἀγῶνα ἄγουσι. τὴν μὲν δὴ Μολουρίδα πέτραν Λευκοθέας καὶ Παλαίμονος

[1, 14]   δὲ ᾄδεται Μουσαίου μέν, εἰ δὴ Μουσαίου καὶ ταῦτα, Τριπτόλεμον παῖδα

[1, 28]   φαίη τὴν ἔξοδον, εἶναι γὰρ δὴ νόμον αὐτοῖς μὴ πρότερον μαχουμένους

[1, 11]   δέκα εἰσὶ γενεαί· πρῶτος γὰρ δὴ οὗτος ἁλούσης Ἰλίου τὴν μὲν

[1, 7]   καὶ ἑνὸς τοῦ δήμου τότε δὴ οὗτος ὁ Μάγας ἀποστήσας Πτολεμαίου

[1, 31]   ἐστι τῆς χώρας. (ταῦτα μὲν δὴ οὕτω λέγεται, Φλυεῦσι δέ εἰσι

[1, 22]   καὶ Πειθὼ κατέστησε· τὰ μὲν δὴ παλαιὰ ἀγάλματα οὐκ ἦν ἐπ᾽

[1, 44]   περιεζωσμένων ἐν τοῖς ἀγῶσι κατὰ δὴ παλαιὸν ἔθος τῶν ἀθλητῶν Ὀλύμπια

[1, 19]   ἤροντο σὺν χλευασίᾳ, ὅ τι δὴ παρθένος ἐν ὥρᾳ γάμου πλανᾶται

[1, 18]   καλοῦσιν ἀποίκους πόλεις. ὁ μὲν δὴ πᾶς περίβολος σταδίων μάλιστα τεσσάρων

[1, 43]   ἔργον Παρίου λίθου. τοῦτον μὲν δὴ Πατρῷον καλοῦσιν· ἕτερον δὲ Διόνυσον

[1, 8]   τότε ἐς τὴν Καλαυρείαν, ἔνθα δὴ πιὼν φάρμακον ἐτελεύτησεν· φυγάδα τε

[1, 4]   Ἕλληνας ὑπερβαλόντες τὴν Οἴτην. (ἔνθα δὴ πλείστου παρέσχοντο αὑτοὺς Ἀθηναῖοι τοῖς

[1, 13]   καὶ ὁ Πύρρος τέθαπται. θαῦμα δὴ ποιοῦμαι τῶν καλουμένων Αἰακιδῶν τρισὶ

[1, 20]   φονεύουσι τοὺς πολλούς. (Ἀθηναίοις μὲν δὴ πολιορκία καθειστήκει, Ταξίλος δὲ Μιθριδάτου

[1, 25]   μετὰ Μακεδόνων ἐτάχθησαν. τὰς μὲν δὴ πολλὰς Φίλιππος τῶν πόλεων εἷλεν,

[1, 44]   παίδων τὸν> νεώτερον· τὸν γὰρ δὴ πρεσβύτερον αὐτῶν Λέαρχον ἀπέκτεινεν ὁ

[1, 33]   διὰ παντὸς πέφυκε· τὰ μὲν δὴ πρὸς τοὺς Νασαμῶνας αὐτοῦ γινώσκεται,

[1, 12]   Ρωμαίων πρὸς Ταραντίνους συμβολῆς τότε δὴ πρῶτον ἐπιφαίνεται σὺν τῷ στρατῷ

[1, 42]   Ἀδριανὸς λίθου λευκοῦ. ὁ μὲν δὴ Πύθιος καλούμενος καὶ ὁ Δεκατηφόρος

[1, 26]   λίνου Καρπασίου θρυαλλὶς ἔνεστιν, ὃ δὴ πυρὶ λίνων μόνον οὐκ ἔστιν

[1, 9]   δὲ ἐξ Ἠπείρου ἀπιόντα, οἷα δὴ τὰ πολλὰ ἐκεῖνος ἐπλανᾶτο, τήν

[1, 27]   κατίασιν αἱ παρθένοι. κάτω μὲν δὴ τὰ φερόμενα λείπουσιν, λαβοῦσαι δὲ

[1, 13]   τὴν Πύρρου βοήθειαν· Ρωμαῖοι μὲν δὴ ταῦτα ἀκούοντες ἡσύχαζον, Πύρρος δὲ

[1, 27]   Μαρδονίου λεγόμενος εἶναι. Μασίστιον μὲν δὴ τελευτήσαντα ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων οἶδα

[1, 4]   θήραν τοῦ Σιληνοῦ ταύτην τε δὴ τὴν Ἄγκυραν εἷλον καὶ Πεσσινοῦντα

[1, 4]   ἐλαύνουσιν ἀπὸ θαλάσσης. οὗτοι μὲν δὴ τὴν ἐκτὸς Σαγγαρίου χώραν ἔσχον

[1, 40]   παῖδα ὄντα Διὸς καὶ ταύτης δὴ τῆς νύμφης ἐκφυγεῖν τὴν ἐπὶ

[1, 37]   θνητῶν γένος ἐξονομάζει· ἐξ οὗ δὴ τιμὰς Φυτάλου γένος ἔσχεν ἀγήρως.

[1, 43]   φόνου τῆς Ποινῆς. (ἐς μὲν δὴ τὸ Ἄργος ἀναστρέφειν οὐκ εἴα

[1, 27]   μᾶλλον ἐν τιμῇ. (κομισθῆναι μὲν δὴ τὸν ταῦρον τοῦτόν φασιν ἐς

[1, 29]   νῦν Ἰωνίαν ἐστράτευσαν καὶ τρίτον δὴ τότε ἐς τὴν Θρᾴκην. (ἔστι

[1, 10]   ἐς τὸ ἔσχατον. (ὡς γὰρ δὴ τότε ὁ Λυσίμαχος ἀνελεῖν τὸν

[1, 13]   γῆν. Πύρρου δὲ ἐσβαλόντος τέταρτον δὴ τότε στρατὸν ὁρῶντες πολέμιον αὐτοί

[1, 17]   Μιλτιάδου Σκυρίους ποιήσαντος ἀναστάτους δίκην δὴ τοῦ Θησέως θανάτου καὶ τὰ

[1, 24]   τὸν Σιληνὸν Μαρσύαν παίουσα, ὅτι δὴ τοὺς αὐλοὺς ἀνέλοιτο, ἐρρῖφθαι σφᾶς

[1, 4]   τοῦ πηλοῦ πλεῖν. (οὗτοι μὲν δὴ τοὺς Ἕλληνας τρόπον τὸν εἰρημένον

[1, 13]   ὁ Ἀκροτάτου, καὶ Κλεώνυμος ὅτῳ δὴ τρόπῳ μετελθὼν ἐπάγει Πύρρον ἐς

[1, 25]   εἰληφότα ἐπὶ σοφίᾳ. τοῦτον μὲν δὴ τυραννίδος ἔπαυσε Δημήτριος ὁ Ἀντιγόνου,

[1, 8]   Παφλαγόνα εἶχεν εὐνοῦχον. ὅσα μὲν δὴ Φιλεταίρῳ πεπραγμένα ἐς τὴν ἀπόστασίν

Livre, Chap.
[1, 20]	Ρωμαῖον· ἀλλὰ γὰρ οὐ ταῦτα	δὴ	αἰτίαν γενέσθαι οἱ δοκῶ τῆς
[1, 24]	ἐν Ἀρείῳ πάγῳ, ἐφ᾽ ὅτῳ	δὴ	ἀνέθηκεν ἡ βουλή· (πολλὰ δ᾽
[1, 20]	ἐς οὐρανὸν ἤγαγε· ταῦτά τε	δὴ	γεγραμμένα εἰσὶ καὶ Πενθεὺς καὶ
[1, 20]	Πόντον τὸν Εὔξεινον. πρόφασις μὲν	δὴ	δι᾽ ἥντινα Ρωμαίοις ἐπολέμησε καὶ
[1, 43]	καὶ Ἵμερος καὶ Πόθος, εἰ	δὴ	διάφορά ἐστι κατὰ ταὐτὸ τοῖς
[1, 18]	ἄκρους τοὺς πόδας. τὰ μὲν	δὴ	δύο εἶναι Κρητικὰ καὶ Φαίδρας
[1, 13]	καὶ πάρος Αἰακίδαι. τούτους μὲν	δὴ	ἐνταῦθα, τῷ δὲ ἐν Δωδώνῃ
[1, 24]	κριοῦ· θύσας δὲ αὐτὸν ὅτῳ	δὴ	θεῷ, ὡς δὲ εἰκάσαι τῷ
[1, 17]	Θησέα ἀνασωθέντα ὕστερον ἀπωσθῆναι. στέλλεται	δὴ	Θησεὺς παρὰ Δευκαλίωνα ἐς Κρήτην,
[1, 17]	διὰ ταῦτα ἐβούλευσεν. ὁ μὲν	δὴ	Θησέως σηκὸς Ἀθηναίοις ἐγένετο ὕστερον
[1, 29]	καὶ δήμου δίκαιον βούλευμα, εἰ	δὴ	καὶ Ἀθηναῖοι μετέδοσαν δούλοις δημοσίᾳ
[1, 14]	νίκῃ ταύτῃ μάλιστα εἰκάζω· καὶ	δὴ	καὶ Αἰσχύλος, ὥς οἱ τοῦ
[1, 3]	Πεισίστρατος ἐτυράννησεν ἐπαναστάς. λέγεται μὲν	δὴ	καὶ ἄλλα οὐκ ἀληθῆ παρὰ
[1, 28]	πᾶν ἔτος κρίνεται. (λέγεται μὲν	δὴ	καὶ ἄλλα τῶν ἀψύχων αὐτόματα
[1, 33]	ἐς Ἄργος ἀφικέσθαι· ξόανον μὲν	δὴ	καὶ αὐτόθι ἐστὶν Ἀρτέμιδος ἀρχαῖον,
[1, 43]	ἐς αὐτὸν ἔχοντα Κόροιβον, καὶ	δὴ	καὶ ἐπίθημά ἐστι τῷ τάφῳ
[1, 44]	ἀπέκτεινεν ὁ πατήρ. λέγεται μὲν	δὴ	καὶ μανέντα δρᾶσαι ταῦτα Ἀθάμαντα,
[1, 5]	θυγατέρα ἔσχε, καὶ ὕστερος, ὃς	δὴ	καὶ μετῴκησεν ἐς Εὔβοιαν, Ἐρεχθέως
[1, 22]	Ὀδυσσέα κατὰ τὰ αὐτὰ καθὰ	δὴ	καὶ Ὅμηρος ἐποίησε. γραφαὶ δέ
[1, 5]	τοῦ Πανδίονος τοῦ Ἐριχθονίου. καὶ	δὴ	καὶ Πανδίων ἐβασίλευσεν ὅ τε
[1, 22]	ἔχειν ἐν Σκύρῳ δίαιταν, ἃ	δὴ	καὶ Πολύγνωτος ἔγραψεν. ἔγραψε δὲ
[1, 17]	ἀποτολμῆσαι τῶν ἐν Ἅιδου καὶ	δὴ	καὶ τὰ ὀνόματα τοῖς ποταμοῖς
[1, 20]	οὐδὲν ἔφασκεν εἶναι πλέον, εἰ	δὴ	καὶ τὸν Σάτυρον ἡ φλὸξ
[1, 25]	ναυσὶν ἐς τὴν Εὐρώπην. καὶ	δὴ	καὶ τότε ὧν ἐς αὐτὸν
[1, 23]	ἔνδον ἔχοι τοὺς ἀρίστους, καὶ	δὴ	καὶ τοῦ χαλκοῦ τὸ σχῆμά
[1, 43]	Καλλιπόλιδος καθῆραι τοῦ παιδός. ᾠκοδόμησε	δὴ	καὶ τῷ Διονύσῳ τὸ ἱερὸν
[1, 30]	ἤθελε χαρίζεσθαι τῷ μειρακίῳ καὶ	δὴ	καὶ φέρων ἑαυτὸν ἀφῆκε· Μέλητα
[1, 8]	βασιλέων εἰσὶν Αἰγυπτίων. ὀνόματα μὲν	δὴ	κατὰ τὰ αὐτὰ Πτολεμαῖοί σφισιν,
[1, 23]	ὁ Διιτρέφης ἀπῆγεν ὀπίσω. καὶ	δὴ	κατὰ τὸν Χαλκιδικὸν ἔσχεν Εὔριπον,
[1, 29]	μηδὲν ἄνευ Τύχης εἶναι, εἰ	δὴ	Λακεδαιμόνιοι, Κορινθίων τότε καὶ Ἀθηναίων,
[1, 18]	παρακαταθήκην μὴ πολυπραγμονεῖν· Πάνδροσον μὲν	δὴ	λέγουσι πείθεσθαι, τὰς δὲ δύο
[1, 44]	αὐχμοῦ θύσαντος Αἰακοῦ κατά τι	δὴ	λόγιον τῷ Πανελληνίῳ Διὶ ἐν
[1, 27]	μάλιστα γεγονὼς ἔτος· τοὺς μὲν	δὴ	λοιποὺς παῖδας, ὡς τὸ δέρμα
[1, 44]	τὸν ἀγῶνα ἄγουσι. τὴν μὲν	δὴ	Μολουρίδα πέτραν Λευκοθέας καὶ Παλαίμονος
[1, 14]	δὲ ᾄδεται Μουσαίου μέν, εἰ	δὴ	Μουσαίου καὶ ταῦτα, Τριπτόλεμον παῖδα
[1, 28]	φαίη τὴν ἔξοδον, εἶναι γὰρ	δὴ	νόμον αὐτοῖς μὴ πρότερον μαχουμένους
[1, 11]	δέκα εἰσὶ γενεαί· πρῶτος γὰρ	δὴ	οὗτος ἁλούσης Ἰλίου τὴν μὲν
[1, 7]	καὶ ἑνὸς τοῦ δήμου τότε	δὴ	οὗτος ὁ Μάγας ἀποστήσας Πτολεμαίου
[1, 31]	ἐστι τῆς χώρας. (ταῦτα μὲν	δὴ	οὕτω λέγεται, Φλυεῦσι δέ εἰσι
[1, 22]	καὶ Πειθὼ κατέστησε· τὰ μὲν	δὴ	παλαιὰ ἀγάλματα οὐκ ἦν ἐπ᾽
[1, 44]	περιεζωσμένων ἐν τοῖς ἀγῶσι κατὰ	δὴ	παλαιὸν ἔθος τῶν ἀθλητῶν Ὀλύμπια
[1, 19]	ἤροντο σὺν χλευασίᾳ, ὅ τι	δὴ	παρθένος ἐν ὥρᾳ γάμου πλανᾶται
[1, 18]	καλοῦσιν ἀποίκους πόλεις. ὁ μὲν	δὴ	πᾶς περίβολος σταδίων μάλιστα τεσσάρων
[1, 43]	ἔργον Παρίου λίθου. τοῦτον μὲν	δὴ	Πατρῷον καλοῦσιν· ἕτερον δὲ Διόνυσον
[1, 8]	τότε ἐς τὴν Καλαυρείαν, ἔνθα	δὴ	πιὼν φάρμακον ἐτελεύτησεν· φυγάδα τε
[1, 4]	Ἕλληνας ὑπερβαλόντες τὴν Οἴτην. (ἔνθα	δὴ	πλείστου παρέσχοντο αὑτοὺς Ἀθηναῖοι τοῖς
[1, 13]	καὶ ὁ Πύρρος τέθαπται. θαῦμα	δὴ	ποιοῦμαι τῶν καλουμένων Αἰακιδῶν τρισὶ
[1, 20]	φονεύουσι τοὺς πολλούς. (Ἀθηναίοις μὲν	δὴ	πολιορκία καθειστήκει, Ταξίλος δὲ Μιθριδάτου
[1, 25]	μετὰ Μακεδόνων ἐτάχθησαν. τὰς μὲν	δὴ	πολλὰς Φίλιππος τῶν πόλεων εἷλεν,
[1, 44]	παίδων τὸν> νεώτερον· τὸν γὰρ	δὴ	πρεσβύτερον αὐτῶν Λέαρχον ἀπέκτεινεν ὁ
[1, 33]	διὰ παντὸς πέφυκε· τὰ μὲν	δὴ	πρὸς τοὺς Νασαμῶνας αὐτοῦ γινώσκεται,
[1, 12]	Ρωμαίων πρὸς Ταραντίνους συμβολῆς τότε	δὴ	πρῶτον ἐπιφαίνεται σὺν τῷ στρατῷ
[1, 42]	Ἀδριανὸς λίθου λευκοῦ. ὁ μὲν	δὴ	Πύθιος καλούμενος καὶ ὁ Δεκατηφόρος
[1, 26]	λίνου Καρπασίου θρυαλλὶς ἔνεστιν, ὃ	δὴ	πυρὶ λίνων μόνον οὐκ ἔστιν
[1, 9]	δὲ ἐξ Ἠπείρου ἀπιόντα, οἷα	δὴ	τὰ πολλὰ ἐκεῖνος ἐπλανᾶτο, τήν
[1, 27]	κατίασιν αἱ παρθένοι. κάτω μὲν	δὴ	τὰ φερόμενα λείπουσιν, λαβοῦσαι δὲ
[1, 13]	τὴν Πύρρου βοήθειαν· Ρωμαῖοι μὲν	δὴ	ταῦτα ἀκούοντες ἡσύχαζον, Πύρρος δὲ
[1, 27]	Μαρδονίου λεγόμενος εἶναι. Μασίστιον μὲν	δὴ	τελευτήσαντα ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων οἶδα
[1, 4]	θήραν τοῦ Σιληνοῦ ταύτην τε	δὴ	τὴν Ἄγκυραν εἷλον καὶ Πεσσινοῦντα
[1, 4]	ἐλαύνουσιν ἀπὸ θαλάσσης. οὗτοι μὲν	δὴ	τὴν ἐκτὸς Σαγγαρίου χώραν ἔσχον
[1, 40]	παῖδα ὄντα Διὸς καὶ ταύτης	δὴ	τῆς νύμφης ἐκφυγεῖν τὴν ἐπὶ
[1, 37]	θνητῶν γένος ἐξονομάζει· ἐξ οὗ	δὴ	τιμὰς Φυτάλου γένος ἔσχεν ἀγήρως.
[1, 43]	φόνου τῆς Ποινῆς. (ἐς μὲν	δὴ	τὸ Ἄργος ἀναστρέφειν οὐκ εἴα
[1, 27]	μᾶλλον ἐν τιμῇ. (κομισθῆναι μὲν	δὴ	τὸν ταῦρον τοῦτόν φασιν ἐς
[1, 29]	νῦν Ἰωνίαν ἐστράτευσαν καὶ τρίτον	δὴ	τότε ἐς τὴν Θρᾴκην. (ἔστι
[1, 10]	ἐς τὸ ἔσχατον. (ὡς γὰρ	δὴ	τότε ὁ Λυσίμαχος ἀνελεῖν τὸν
[1, 13]	γῆν. Πύρρου δὲ ἐσβαλόντος τέταρτον	δὴ	τότε στρατὸν ὁρῶντες πολέμιον αὐτοί
[1, 17]	Μιλτιάδου Σκυρίους ποιήσαντος ἀναστάτους δίκην	δὴ	τοῦ Θησέως θανάτου καὶ τὰ
[1, 24]	τὸν Σιληνὸν Μαρσύαν παίουσα, ὅτι	δὴ	τοὺς αὐλοὺς ἀνέλοιτο, ἐρρῖφθαι σφᾶς
[1, 4]	τοῦ πηλοῦ πλεῖν. (οὗτοι μὲν	δὴ	τοὺς Ἕλληνας τρόπον τὸν εἰρημένον
[1, 13]	ὁ Ἀκροτάτου, καὶ Κλεώνυμος ὅτῳ	δὴ	τρόπῳ μετελθὼν ἐπάγει Πύρρον ἐς
[1, 25]	εἰληφότα ἐπὶ σοφίᾳ. τοῦτον μὲν	δὴ	τυραννίδος ἔπαυσε Δημήτριος ὁ Ἀντιγόνου,
[1, 8]	Παφλαγόνα εἶχεν εὐνοῦχον. ὅσα μὲν	δὴ	Φιλεταίρῳ πεπραγμένα ἐς τὴν ἀπόστασίν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 29/11/2005