Dissertations, Chap.
[31, 1]	τὸ ἀγαθὸν τοῦτο. Καὶ ποῖον	ἄν	τις ἐπινοήσαι ἀγαθὸν σαλεῦον καὶ
[31, 3]	ἵππον τῷ ἀρότρῳ, ἆρ´ οὐκ	ἂν	ἦν πρὸς μὲν τὴν φύσιν
[31, 1]	ὁ ἀγαθὸν λέγων μὴ εἶναι,	ἂν	μὴ ὡς βέβαιον ᾖ; Ἐγὼ
[31, 3]	θησαυροὺς ταμιευόμενοι κιβδήλων ἀγαθῶν. ~Τίς	ἂν	οὖν καὶ γένοιτο ἡ σκέψις
[31, 1]	ἀνθεῖ, ὡς ὥρα σώματος. Πῶς	ἂν	οὖν τις περὶ ἡδονῆς σκοποῖ,
[31, 3]	τῷ ἀρότρῳ, ἆρ´ οὐκ ἂν	ἦν	πρὸς μὲν τὴν φύσιν παράνομος,
[31, 5]	καὶ ὤτων τίμα τὰ ὄργανα·	ἐὰν	δὲ προέλθῃς περαιτέρω, ἐπὶ τὰς
[31, 1]	πείθειν ἡμᾶς ὡς αἱρετέον ἡδονήν,	ἐὰν	προσγένηται αὐτῇ τὸ ἀσφαλές· σοφιστὴς
[31, 1]	ἀγαθοῦ εἴ τις ἀφέλοι τὴν	ἀκρίβειαν	καὶ τὴν στάσιν, συναφεῖλεν αὐτοῦ
[31, 4]	τοῦ βίου, καὶ θεραπεῦον τὴν	ἔνδειαν	τῶν σωμάτων, καὶ ἀντιτεχνώμενον ταῖς
[31, 3]	τέχνας ἀμαθής, πρὸς δὲ τὴν	χρείαν	ἀκερδής, πρὸς δὲ τὴν ὑπηρεσίαν
[31, 4]	δυνάμεις, ἑκάστην ἕκαστον κατὰ τὴν	χρείαν	τοῦ βίου, καὶ τὰ ἔργα
[31, 5]	καὶ διὰ τοῦτο αὐτοῦ τὴν	προτιμίαν	οὐκ ἀνέχομαι· ἥδεται καὶ βοῦς,
[31, 3]	πτεροῖς. Φασὶν δὲ καὶ Καρχηδόνιον	νεανίαν	ἀγρεῦσαι λέοντα ἄρτι ἐκ γάλακτος,
[31, 4]	τι αὐτῷ ζώπυρον ἀφανὲς πρὸς	σωτηρίαν	βίου, ὃ καλοῦσιν οἱ ἄνθρωποι
[31, 4]	τῷ ἵππων γένει συγκεκλήρωται πρὸς	σωτηρίαν	δρόμος, καὶ τῷ βοῶν πόνοι,
[31, 5]	ὅρα τίσιν ὀργάνοις ἀνατίθης τὴν	σωτηρίαν.	Εὗρες τὰ ὄργανα, ζήτει τὰ
[31, 3]	τῶν ἁρμάτων, ὑπαλλάξας ἑκατέρου τὴν	ἐργασίαν,	ὑπαγαγεῖν τὸν μὲν βοῦν τῷ
[31, 3]	χρείαν ἀκερδής, πρὸς δὲ τὴν	ὑπηρεσίαν	καταγέλαστος; Τί δὲ τὰ τούτων
[31, 1]	τὸν δρόμον, συναφεῖλεν αὐτοῦ τὴν	οὐσίαν·	οὕτως καὶ τοῦ ἀγαθοῦ εἴ
[31, 1]	λέγων τὴν ἡδονὴν ἀγαθὸν εἶναι,	κἂν	μὴ βέβαιος, ἢ ὁ ἀγαθὸν
[31, 3]	δι´ ἄστεος ὄνου δίκην· ἀλλὰ	ἀπέκτεινάν	γε αὐτὸν Καρχηδόνιοι μισήσαντες τῆς
[31, 1]	ἀφέλοι τὶς τῷ λόγῳ τὴν	ἕδραν	ἢ τὴν μονήν, συναφεῖλεν αὐτῆς
[31, 4]	διασωστικὴ τοῦ γένους· ταύτην δὲ	ἑτέραν	εἶναι δεῖ παρ´ ἕκαστον τῶν
[31, 5]	τὰ ἔργα. Λιχνευέτω ἡ γλῶττα,	τηκέσθωσαν	οἱ ὀφθαλμοί, ἐκλυέσθω ἡ ἀκοή,
[31, 1]	φύσιν, καθόσον ἡδονή, ποῦ τάττεται,	ἐν	ἀγαθοῖς ἢ κακοῖς, ἐν ποτέρῳ
[31, 2]	διεκρίναντο τἀληθοῦς τὸ μὴ δόκιμον·	ἐν	δὲ τῇ τῶν ἀγαθῶν νομῇ
[31, 1]	τάττεται, ἐν ἀγαθοῖς ἢ κακοῖς,	ἐν	ποτέρῳ χορῷ παρεὶς τὸ σκέμμα,
[31, 4]	ξυνελόντι εἰπεῖν, τὸ ἑκάστου ἀγαθὸν	ἐν	τῷ ἐπιχωρίῳ τῶν ἔργων μένει,
[31, 4]	χρείας ἀναγκαίῳ, ἡ δὲ χρεία	ἐν	τῷ τῆς δυνάμεως εὐπόρῳ, ἡ
[31, 4]	ὀργάνων εὐμηχάνῳ, τὰ δὲ ὄργανα	ἐν	τῷ τῆς φύσεως ποικίλῳ. Παντοδαπὴ
[31, 4]	ἔργων μένει, τὰ δὲ ἔργα	ἐν	τῷ τῆς χρείας ἀναγκαίῳ, ἡ
[31, 4]	δυνάμεως εὐπόρῳ, ἡ δὲ δύναμις	ἐν	τῷ τῶν ὀργάνων εὐμηχάνῳ, τὰ
[31, 2]	φαντασίᾳ, τὸ μὴ ἀγαθὸν διώκεται	ἐν	χώρᾳ ἀγαθοῦ· καθάπερ ὑπὸ τῶν
[31, 5]	τὸ ὄργανον; ὅπου τὸ διωκόμενον.	Ἐντεῦθεν	ἄρξαι. Τί ἀνθρώπου διασωστικόν; ἡδονή·
[31, 2]	ἀγαθὸν αἱρουμένους μὴ διώκειν ἡδονήν.	Οὐθὲν	δὲ οἶμαι διωκτὸν ὅ, τι
[31, 4]	ἡ φύσις, καὶ διὰ τοῦτο	περιέβαλεν	καὶ διεκόσμησεν τὰ ζῷα ἕκαστα
[31, 1]	τὴν ἕδραν ἢ τὴν μονήν,	συναφεῖλεν	αὐτῆς καὶ τὸ εἶναι· καὶ
[31, 1]	τὴν ἀκρίβειαν καὶ τὴν στάσιν,	συναφεῖλεν	αὐτοῦ καὶ τὴν φύσιν· οὐ
[31, 1]	τὴν κίνησιν καὶ τὸν δρόμον,	συναφεῖλεν	αὐτοῦ τὴν οὐσίαν· οὕτως καὶ
[31, 1]	τις περὶ ἡδονῆς σκοποῖ, τὸ	μὲν	ἀγαθὸν αὐτῇ προσθείς, ἀφελὼν δὲ
[31, 2]	τὸ ἀσφαλές. ~Ἐπεὶ τοίνυν τὸ	μὲν	ἀγαθὸν οὐχ ἡδὺ πάντως, βέβαιον
[31, 3]	ἑκατέρου τὴν ἐργασίαν, ὑπαγαγεῖν τὸν	μὲν	βοῦν τῷ ἅρματι, τὸν δὲ
[31, 2]	κιβδήλου φύσιν ἐπικρυπτόμενα. Ἀλλ´ ἐνταῦθα	μὲν	οἱ ἀργυρογνώμονες τῇ τέχνῃ διεκρίναντο
[31, 1]	μὴ ὡς βέβαιον ᾖ; Ἐγὼ	μὲν	οἶμαι, θάτερον· κρεῖττον γὰρ ἀφελεῖν
[31, 4]	βίου, ἄλλα ἄλλοις ὅπλοις· τὰ	μὲν	ὀνύχων ἀκμαῖς, τὰ δὲ ὀδόντων
[31, 3]	τούτων ἔτι ἀτοπώτερα; εἰ τῶν	μὲν	ὀρνίθων ἀφελὼν τὰ πτερά, βαδιστικὰ
[31, 2]	τῶν ὄντων ἀγαθῶν τὰ φαινόμενα	μέν,	οὐκ ὄντα δέ· ἀλλὰ λησόμεθα,
[31, 5]	πολλοῖς καὶ παντοδαποῖς· καὶ μέχρι	μὲν	ὀφθαλμῶν καὶ ὤτων τίμα τὰ
[31, 3]	μισήσαντες τῆς παρανομίας, ὡς τύραννον	μὲν	τῇ φύσει, ἰδιώτην δὲ τῇ
[31, 3]	ἆρ´ οὐκ ἂν ἦν πρὸς	μὲν	τὴν φύσιν παράνομος, πρὸς δὲ
[31, 4]	ἄνθρωπον ἀποδύσασα τουτωνὶ τῶν περιβλημάτων,	ἀπέφηνεν	γυμνὸν καὶ ἀσθενῆ καὶ ἄτριχον,
[31, 3]	νόθῳ, ὥστε ἐπιθεὶς αὐτῷ φορτίον	ἤλαυνεν	δι´ ἄστεος ὄνου δίκην· ἀλλὰ
[31, 4]	καὶ διὰ τοῦτο περιέβαλεν καὶ	διεκόσμησεν	τὰ ζῷα ἕκαστα ἐπὶ σωτηρίᾳ
[31, 4]	ἀνίπτασθαι ἀμήχανον, καὶ νήχειν ἀμβλύτατον·	ἐνέφυσεν	δέ τι αὐτῷ ζώπυρον ἀφανὲς
[31, 3]	ἀτόπους οὕτω τέχνας πραγματευόμενον, ἀλλὰ	ἀπέρριψεν	αὐτῷ τὸν παῖδα τοῦ αἰθέρος
[31, 3]	τὸν παῖδα τοῦ αἰθέρος εἰς	γῆν	κάτω αὐτοῖς πτεροῖς. Φασὶν δὲ
[31, 3]	φορτίον ἤλαυνεν δι´ ἄστεος ὄνου	δίκην·	ἀλλὰ ἀπέκτεινάν γε αὐτὸν Καρχηδόνιοι
[31, 4]	οἱ ἵπποι, μηδὲ ἀχθοφορεῖν ὄνου	δίκην,	μηδὲ ἀροῦν βοὸς δίκην, μηδὲ
[31, 4]	ὄνου δίκην, μηδὲ ἀροῦν βοὸς	δίκην,	μηδὲ πέτασθαι κατὰ ὄρνιθας, μηδὲ
[31, 3]	αἰθέρι φέρεσθαι δι´ αὐτοῦ, ὄρνιθος	δίκην,	οὐκ ἔσῃ καταγέλαστος τῆς ἀλλαγῆς;
[31, 5]	ὡς περὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων	ἀπεκρινάμην·	ἐνταῦθα ζήτει τὸ ἀνθρώπου ἀγαθόν,
[31, 4]	καὶ ἀσθενῆ καὶ ἄτριχον, καὶ	ῥώμην	ἀσθενῆ, καὶ θεῖν βράδιστον, καὶ
[31, 1]	πιθανῷ πλησιαίτερος; ὁ λέγων τὴν	ἡδονὴν	ἀγαθὸν εἶναι, κἂν μὴ βέβαιος,
[31, 1]	οἶμαι, θάτερον· κρεῖττον γὰρ ἀφελεῖν	ἡδονὴν	ἀγαθοῦ, προσθέντας τὸ βέβαιον αὐτῷ
[31, 2]	λείπεται δυοῖν θάτερον, ἢ τὴν	ἡδονὴν	διώκοντας ἀμελεῖν τἀγαθοῦ, ἢ τὸ
[31, 1]	παρελθὼν πείθειν ἡμᾶς ὡς αἱρετέον	ἡδονήν,	ἐὰν προσγένηται αὐτῇ τὸ ἀσφαλές·
[31, 2]	τὸ ἀγαθὸν αἱρουμένους μὴ διώκειν	ἡδονήν.	Οὐθὲν δὲ οἶμαι διωκτὸν ὅ,
[31, 1]	λόγῳ τὴν ἕδραν ἢ τὴν	μονήν,	συναφεῖλεν αὐτῆς καὶ τὸ εἶναι·
[31, 1]	τοῦ ἀγαθοῦ εἴ τις ἀφέλοι	τὴν	ἀκρίβειαν καὶ τὴν στάσιν, συναφεῖλεν
[31, 1]	εἰ ἀφέλοι τὶς τῷ λόγῳ	τὴν	ἕδραν ἢ τὴν μονήν, συναφεῖλεν
[31, 4]	ἐξιώμενον τοῦ βίου, καὶ θεραπεῦον	τὴν	ἔνδειαν τῶν σωμάτων, καὶ ἀντιτεχνώμενον
[31, 3]	ἵππον τῶν ἁρμάτων, ὑπαλλάξας ἑκατέρου	τὴν	ἐργασίαν, ὑπαγαγεῖν τὸν μὲν βοῦν
[31, 1]	τῷ πιθανῷ πλησιαίτερος; ὁ λέγων	τὴν	ἡδονὴν ἀγαθὸν εἶναι, κἂν μὴ
[31, 2]	πάντως, λείπεται δυοῖν θάτερον, ἢ	τὴν	ἡδονὴν διώκοντας ἀμελεῖν τἀγαθοῦ, ἢ
[31, 1]	ἀπατεὼν δεινῶς, ὅς, ἐξὸν σκοπεῖν	τὴν	ἡδονῆς φύσιν, καθόσον ἡδονή, ποῦ
[31, 1]	τοῦ ἡλίου εἰ ἀφέλοι τὶς	τὴν	κίνησιν καὶ τὸν δρόμον, συναφεῖλεν
[31, 1]	τῷ λόγῳ τὴν ἕδραν ἢ	τὴν	μονήν, συναφεῖλεν αὐτῆς καὶ τὸ
[31, 1]	καὶ τὸν δρόμον, συναφεῖλεν αὐτοῦ	τὴν	οὐσίαν· οὕτως καὶ τοῦ ἀγαθοῦ
[31, 5]	ἐξικνούμενον, καὶ διὰ τοῦτο αὐτοῦ	τὴν	προτιμίαν οὐκ ἀνέχομαι· ἥδεται καὶ
[31, 1]	τις ἀφέλοι τὴν ἀκρίβειαν καὶ	τὴν	στάσιν, συναφεῖλεν αὐτοῦ καὶ τὴν
[31, 5]	ὁδούς, ὅρα τίσιν ὀργάνοις ἀνατίθης	τὴν	σωτηρίαν. Εὗρες τὰ ὄργανα, ζήτει
[31, 2]	τῇ πρὸς τὸ ἀληθὲς ὁμοιότητι	τὴν	τοῦ κιβδήλου φύσιν ἐπικρυπτόμενα. Ἀλλ´
[31, 3]	τὴν χρείαν ἀκερδής, πρὸς δὲ	τὴν	ὑπηρεσίαν καταγέλαστος; Τί δὲ τὰ
[31, 1]	τὴν στάσιν, συναφεῖλεν αὐτοῦ καὶ	τὴν	φύσιν· οὐ γὰρ χρόνῳ τὸ
[31, 3]	οὐκ ἂν ἦν πρὸς μὲν	τὴν	φύσιν παράνομος, πρὸς δὲ τὰ
[31, 3]	τὰς τέχνας ἀμαθής, πρὸς δὲ	τὴν	χρείαν ἀκερδής, πρὸς δὲ τὴν
[31, 4]	τὰς δυνάμεις, ἑκάστην ἕκαστον κατὰ	τὴν	χρείαν τοῦ βίου, καὶ τὰ
[31, 4]	ἐννενέμηται τὰ ζῷα τὰς δυνάμεις,	ἑκάστην	ἕκαστον κατὰ τὴν χρείαν τοῦ
[31, 4]	δύναμις ξυμφυὴς διασωστικὴ τοῦ γένους·	ταύτην	δὲ ἑτέραν εἶναι δεῖ παρ´
[31, 3]	ὡς τύραννον μὲν τῇ φύσει,	ἰδιώτην	δὲ τῇ δυστυχίᾳ. ~Ὥσπερ οὖν
[31, 3]	ἁρμάτων, ὑπαλλάξας ἑκατέρου τὴν ἐργασίαν,	ὑπαγαγεῖν	τὸν μὲν βοῦν τῷ ἅρματι,
[31, 5]	πληρούσθω ἡ γαστήρ, ὑβριζέτω τὰ	ὑβρίζειν	πεφυκότα. Εὗρες τὰ ἔργα, ἐντετύχηκας
[31, 4]	ἄτριχον, καὶ ῥώμην ἀσθενῆ, καὶ	θεῖν	βράδιστον, καὶ ἀνίπτασθαι ἀμήχανον, καὶ
[31, 1]	~Ἐπεχείρει ἐχθρὸς λόγος τὶς παρελθὼν	πείθειν	ἡμᾶς ὡς αἱρετέον ἡδονήν, ἐὰν
[31, 2]	ἢ τὸ ἀγαθὸν αἱρουμένους μὴ	διώκειν	ἡδονήν. Οὐθὲν δὲ οἶμαι διωκτὸν
[31, 2]	θάτερον, ἢ τὴν ἡδονὴν διώκοντας	ἀμελεῖν	τἀγαθοῦ, ἢ τὸ ἀγαθὸν αἱρουμένους
[31, 3]	τροφῇ, καὶ τὸν θυμὸν αὐτοῦ	ἐξελεῖν	διαίτῃ νόθῳ, ὥστε ἐπιθεὶς αὐτῷ
[31, 1]	μὲν οἶμαι, θάτερον· κρεῖττον γὰρ	ἀφελεῖν	ἡδονὴν ἀγαθοῦ, προσθέντας τὸ βέβαιον
[31, 4]	ἔργα καὶ τἀγαθά. Καί, ξυνελόντι	εἰπεῖν,	τὸ ἑκάστου ἀγαθὸν ἐν τῷ
[31, 1]	καὶ ἀπατεὼν δεινῶς, ὅς, ἐξὸν	σκοπεῖν	τὴν ἡδονῆς φύσιν, καθόσον ἡδονή,
[31, 4]	δρόμου, ὥσπερ οἱ ἵπποι, μηδὲ	ἀχθοφορεῖν	ὄνου δίκην, μηδὲ ἀροῦν βοὸς
[31, 4]	βράδιστον, καὶ ἀνίπτασθαι ἀμήχανον, καὶ	νήχειν	ἀμβλύτατον· ἐνέφυσεν δέ τι αὐτῷ
[31, 3]	οὖν καὶ γένοιτο ἡ σκέψις	ἡμῖν;	καὶ τίς ὁ τῆς δοκιμασίας
[31, 2]	ἀγαθόν, ἀβέβαιον δὲ πάντως, λείπεται	δυοῖν	θάτερον, ἢ τὴν ἡδονὴν διώκοντας
[31, 1]	ἀφέλοι τὴν ἀκρίβειαν καὶ τὴν	στάσιν,	συναφεῖλεν αὐτοῦ καὶ τὴν φύσιν·
[31, 3]	εἰς γῆν κάτω αὐτοῖς πτεροῖς.	Φασὶν	δὲ καὶ Καρχηδόνιον νεανίαν ἀγρεῦσαι
[31, 1]	ἡλίου εἰ ἀφέλοι τὶς τὴν	κίνησιν	καὶ τὸν δρόμον, συναφεῖλεν αὐτοῦ
[31, 5]	ἐπὶ τὰς ἡδονῆς ὁδούς, ὅρα	τίσιν	ὀργάνοις ἀνατίθης τὴν σωτηρίαν. Εὗρες
[31, 4]	πόνοι, καὶ ὄρνισι πτερά, καὶ	λέουσιν	ἀλκή, καὶ ἄλλοις ἄλλό τι,
[31, 4]	ἀφανὲς πρὸς σωτηρίαν βίου, ὃ	καλοῦσιν	οἱ ἄνθρωποι νοῦν, ᾧ διατελεῖ
[31, 2]	ἀληθὲς ὁμοιότητι τὴν τοῦ κιβδήλου	φύσιν	ἐπικρυπτόμενα. Ἀλλ´ ἐνταῦθα μὲν οἱ
[31, 1]	ὅς, ἐξὸν σκοπεῖν τὴν ἡδονῆς	φύσιν,	καθόσον ἡδονή, ποῦ τάττεται, ἐν
[31, 1]	στάσιν, συναφεῖλεν αὐτοῦ καὶ τὴν	φύσιν·	οὐ γὰρ χρόνῳ τὸ ἀγαθὸν
[31, 3]	ἂν ἦν πρὸς μὲν τὴν	φύσιν	παράνομος, πρὸς δὲ τὰ ζῷα
[31, 1]	βέβαιον; Εἰ γὰρ ἀνάγκη ἀγαθὸν	ὂν	βέβαιον εἶναι, τῇ τοῦ βεβαίου
[31, 4]	πλεονεξίαις, καὶ πάντων κρατοῦν καὶ	ὑπάγον	τῷ τοῦδε νόμῳ καὶ λόγῳ.
[31, 4]	Ἀλλ´ ἔστί τι καὶ τούτῳ	ἔργον	ἴδιον, διαγνωστικὸν τοῦ βίου, εἰ
[31, 5]	ἔργον. Ποῦ δὲ εὕρω τὸ	ἔργον;	ὅπου τὸ ὄργανον. Ποῦ δὲ
[31, 5]	ἀνθρώπου ἀγαθόν, ὅπου τὸ ἀνθρώπου	ἔργον.	Ποῦ δὲ εὕρω τὸ ἔργον;
[31, 1]	τὶς παρελθὼν πείθειν ἡμᾶς ὡς	αἱρετέον	ἡδονήν, ἐὰν προσγένηται αὐτῇ τὸ
[31, 5]	με καὶ περὶ τοῦ ἀνθρώπου·	σκεπτέον	τὸ τούτου ἀγαθόν, ποῦ καὶ
[31, 5]	δίδως. Εἰ δὲ ἡδονὴ τὸ	σῶζον,	ζήτει μετὰ τοῦτο, τί ἡδονῆς
[31, 2]	τὸ δὲ ἡδὺ οὐ πάντως	ἀγαθόν,	ἀβέβαιον δὲ πάντως, λείπεται δυοῖν
[31, 2]	διώκοντας ἀμελεῖν τἀγαθοῦ, ἢ τὸ	ἀγαθὸν	αἱρουμένους μὴ διώκειν ἡδονήν. Οὐθὲν
[31, 2]	οἶμαι διωκτὸν ὅ, τι μὴ	ἀγαθόν·	ἀλλ´ ἀγαθοῦ φαντασίᾳ, τὸ μὴ
[31, 0]	~Περὶ ἡδονῆς, ὅτι εἰ καὶ	ἀγαθόν,	ἀλλ´ οὐ βέβαιον βʹ ~Ἐπεχείρει
[31, 1]	φύσιν· οὐ γὰρ χρόνῳ τὸ	ἀγαθὸν	ἀνθεῖ, ὡς ὥρα σώματος. Πῶς
[31, 1]	περὶ ἡδονῆς σκοποῖ, τὸ μὲν	ἀγαθὸν	αὐτῇ προσθείς, ἀφελὼν δὲ τὸ
[31, 2]	ἀλλ´ ἀγαθοῦ φαντασίᾳ, τὸ μὴ	ἀγαθὸν	διώκεται ἐν χώρᾳ ἀγαθοῦ· καθάπερ
[31, 1]	πλησιαίτερος; ὁ λέγων τὴν ἡδονὴν	ἀγαθὸν	εἶναι, κἂν μὴ βέβαιος, ἢ
[31, 4]	Καί, ξυνελόντι εἰπεῖν, τὸ ἑκάστου	ἀγαθὸν	ἐν τῷ ἐπιχωρίῳ τῶν ἔργων
[31, 1]	κἂν μὴ βέβαιος, ἢ ὁ	ἀγαθὸν	λέγων μὴ εἶναι, ἂν μὴ
[31, 1]	τὸ βέβαιον; Εἰ γὰρ ἀνάγκη	ἀγαθὸν	ὂν βέβαιον εἶναι, τῇ τοῦ
[31, 5]	ἀπεκρινάμην· ἐνταῦθα ζήτει τὸ ἀνθρώπου	ἀγαθόν,	ὅπου τὸ ἀνθρώπου ἔργον. Ποῦ
[31, 2]	ἀσφαλές. ~Ἐπεὶ τοίνυν τὸ μὲν	ἀγαθὸν	οὐχ ἡδὺ πάντως, βέβαιον δὲ
[31, 5]	τοῦ ἀνθρώπου· σκεπτέον τὸ τούτου	ἀγαθόν,	ποῦ καὶ τίνα τρόπον. Ἀποκρινοῦμαί
[31, 1]	Καὶ ποῖον ἄν τις ἐπινοήσαι	ἀγαθὸν	σαλεῦον καὶ κραδαινόμενον; Ὥσπερ γάρ,
[31, 1]	τοῦ βεβαίου ἀπουσίᾳ καὶ τὸ	ἀγαθὸν	τῆς ἡδονῆς συναπέρχεται. Καὶ πότερος
[31, 1]	οὔσης, ἐσκοπεῖτο εἰ βέβαιον τὸ	ἀγαθὸν	τοῦτο. Καὶ ποῖον ἄν τις
[31, 1]	βέβαιον αὐτῷ ἢ προσθεῖναι ἡδονῇ	τἀγαθόν,	ἀφελόντας αὐτῆς τὸ ἀσφαλές. ~Ἐπεὶ
[31, 1]	ἀφελεῖν ἡδονὴν ἀγαθοῦ, προσθέντας τὸ	βέβαιον	αὐτῷ ἢ προσθεῖναι ἡδονῇ τἀγαθόν,
[31, 0]	εἰ καὶ ἀγαθόν, ἀλλ´ οὐ	βέβαιον	βʹ ~Ἐπεχείρει ἐχθρὸς λόγος τὶς
[31, 2]	μὲν ἀγαθὸν οὐχ ἡδὺ πάντως,	βέβαιον	δὲ πάντως, τὸ δὲ ἡδὺ
[31, 1]	αὐτῇ προσθείς, ἀφελὼν δὲ τὸ	βέβαιον;	Εἰ γὰρ ἀνάγκη ἀγαθὸν ὂν
[31, 1]	Εἰ γὰρ ἀνάγκη ἀγαθὸν ὂν	βέβαιον	εἶναι, τῇ τοῦ βεβαίου ἀπουσίᾳ
[31, 1]	μὴ εἶναι, ἂν μὴ ὡς	βέβαιον	ᾖ; Ἐγὼ μὲν οἶμαι, θάτερον·
[31, 1]	τῆς ἡδονῆς οὔσης, ἐσκοπεῖτο εἰ	βέβαιον	τὸ ἀγαθὸν τοῦτο. Καὶ ποῖον
[31, 2]	δὲ ἡδὺ οὐ πάντως ἀγαθόν,	ἀβέβαιον	δὲ πάντως, λείπεται δυοῖν θάτερον,
[31, 4]	ἔστί τι καὶ τούτῳ ἔργον	ἴδιον,	διαγνωστικὸν τοῦ βίου, εἰ ἐννενέμηται
[31, 3]	αὐτοῖς πτεροῖς. Φασὶν δὲ καὶ	Καρχηδόνιον	νεανίαν ἀγρεῦσαι λέοντα ἄρτι ἐκ
[31, 1]	βέβαιον τὸ ἀγαθὸν τοῦτο. Καὶ	ποῖον	ἄν τις ἐπινοήσαι ἀγαθὸν σαλεῦον
[31, 3]	διαίτῃ νόθῳ, ὥστε ἐπιθεὶς αὐτῷ	φορτίον	ἤλαυνεν δι´ ἄστεος ὄνου δίκην·
[31, 4]	τι καὶ τούτῳ ἔργον ἴδιον,	διαγνωστικὸν	τοῦ βίου, εἰ ἐννενέμηται τὰ
[31, 5]	διωκόμενον. Ἐντεῦθεν ἄρξαι. Τί ἀνθρώπου	διασωστικόν;	ἡδονή· Πρᾶγμά μοι κοινὸν λέγεις,
[31, 3]	Ὁπότε μηδὲ ὁ μῦθος τὸν	Δαίδαλον	ἠνέσχετο ἀτόπους οὕτω τέχνας πραγματευόμενον,
[31, 2]	τέχνῃ διεκρίναντο τἀληθοῦς τὸ μὴ	δόκιμον·	ἐν δὲ τῇ τῶν ἀγαθῶν
[31, 1]	τὶς τὴν κίνησιν καὶ τὸν	δρόμον,	συναφεῖλεν αὐτοῦ τὴν οὐσίαν· οὕτως
[31, 3]	τοῦτον παρανόμῳ τροφῇ, καὶ τὸν	θυμὸν	αὐτοῦ ἐξελεῖν διαίτῃ νόθῳ, ὥστε
[31, 5]	ζήτει μετὰ τοῦτο, τί ἡδονῆς	ὄργανον·	ἐντεύξῃ δὲ πολλοῖς καὶ παντοδαποῖς·
[31, 5]	ὄργανον. Ποῦ δὲ εὕρω τὸ	ὄργανον;	ὅπου τὸ διωκόμενον. Ἐντεῦθεν ἄρξαι.
[31, 5]	εὕρω τὸ ἔργον; ὅπου τὸ	ὄργανον.	Ποῦ δὲ εὕρω τὸ ὄργανον;
[31, 4]	καὶ θεῖν βράδιστον, καὶ ἀνίπτασθαι	ἀμήχανον,	καὶ νήχειν ἀμβλύτατον· ἐνέφυσεν δέ
[31, 4]	οἱ ἄνθρωποι νοῦν, ᾧ διατελεῖ	σωζόμενον,	καὶ τὰς ἀπορίας ἐξιώμενον τοῦ
[31, 5]	εὕρω τὸ ὄργανον; ὅπου τὸ	διωκόμενον.	Ἐντεῦθεν ἄρξαι. Τί ἀνθρώπου διασωστικόν;
[31, 1]	τις ἐπινοήσαι ἀγαθὸν σαλεῦον καὶ	κραδαινόμενον;	Ὥσπερ γάρ, οἶμαι, καὶ τῆς
[31, 3]	Δαίδαλον ἠνέσχετο ἀτόπους οὕτω τέχνας	πραγματευόμενον,	ἀλλὰ ἀπέρριψεν αὐτῷ τὸν παῖδα
[31, 5]	κοινὸν λέγεις, ἐπὶ πάσας φύσεις	ἐξικνούμενον,	καὶ διὰ τοῦτο αὐτοῦ τὴν
[31, 4]	διατελεῖ σωζόμενον, καὶ τὰς ἀπορίας	ἐξιώμενον	τοῦ βίου, καὶ θεραπεῦον τὴν
[31, 4]	τὴν ἔνδειαν τῶν σωμάτων, καὶ	ἀντιτεχνώμενον	ταῖς τῶν ἄλλων ζῴων πλεονεξίαις,
[31, 5]	ἀνθρώπου διασωστικόν; ἡδονή· Πρᾶγμά μοι	κοινὸν	λέγεις, ἐπὶ πάσας φύσεις ἐξικνούμενον,
[31, 4]	ἀποδύσασα τουτωνὶ τῶν περιβλημάτων, ἀπέφηνεν	γυμνὸν	καὶ ἀσθενῆ καὶ ἄτριχον, καὶ
[31, 3]	Καρχηδόνιοι μισήσαντες τῆς παρανομίας, ὡς	τύραννον	μὲν τῇ φύσει, ἰδιώτην δὲ
[31, 1]	λόγος καὶ ἀπατεὼν δεινῶς, ὅς,	ἐξὸν	σκοπεῖν τὴν ἡδονῆς φύσιν, καθόσον
[31, 5]	τούτου ἀγαθόν, ποῦ καὶ τίνα	τρόπον.	Ἀποκρινοῦμαί σοι ὡς περὶ τοῦ
[31, 3]	βοῦν τῷ ἅρματι, τὸν δὲ	ἵππον	τῷ ἀρότρῳ, ἆρ´ οὐκ ἂν
[31, 3]	ὑπολύσας τῶν ἀρότρων, καὶ τὸν	ἵππον	τῶν ἁρμάτων, ὑπαλλάξας ἑκατέρου τὴν
[31, 4]	τὰ δὲ ἰῷ· τὸν δὲ	ἄνθρωπον	ἀποδύσασα τουτωνὶ τῶν περιβλημάτων, ἀπέφηνεν
[31, 3]	εἶναί σοι θέλῃς, τὸν δὲ	ἄνθρωπον	πτερώσας παραδῷς τῷ αἰθέρι φέρεσθαι
[31, 2]	ἀβέβαιον δὲ πάντως, λείπεται δυοῖν	θάτερον,	ἢ τὴν ἡδονὴν διώκοντας ἀμελεῖν
[31, 1]	βέβαιον ᾖ; Ἐγὼ μὲν οἶμαι,	θάτερον·	κρεῖττον γὰρ ἀφελεῖν ἡδονὴν ἀγαθοῦ,
[31, 4]	ἀμβλύτατον· ἐνέφυσεν δέ τι αὐτῷ	ζώπυρον	ἀφανὲς πρὸς σωτηρίαν βίου, ὃ
[31, 1]	ἐξὸν σκοπεῖν τὴν ἡδονῆς φύσιν,	καθόσον	ἡδονή, ποῦ τάττεται, ἐν ἀγαθοῖς
[31, 3]	τρόπος; Φέρε, εἴ τις ἐπεχείρει	τὸν	βοῦν ὑπολύσας τῶν ἀρότρων, καὶ
[31, 3]	ἀλλαγῆς; Ὁπότε μηδὲ ὁ μῦθος	τὸν	Δαίδαλον ἠνέσχετο ἀτόπους οὕτω τέχνας
[31, 4]	δὲ θυμῷ, τὰ δὲ ἰῷ·	τὸν	δὲ ἄνθρωπον ἀποδύσασα τουτωνὶ τῶν
[31, 3]	ἐκ πτηνῶν εἶναί σοι θέλῃς,	τὸν	δὲ ἄνθρωπον πτερώσας παραδῷς τῷ
[31, 3]	τὸν μὲν βοῦν τῷ ἅρματι,	τὸν	δὲ ἵππον τῷ ἀρότρῳ, ἆρ´
[31, 1]	ἀφέλοι τὶς τὴν κίνησιν καὶ	τὸν	δρόμον, συναφεῖλεν αὐτοῦ τὴν οὐσίαν·
[31, 3]	ἡμερῶσαι τοῦτον παρανόμῳ τροφῇ, καὶ	τὸν	θυμὸν αὐτοῦ ἐξελεῖν διαίτῃ νόθῳ,
[31, 3]	βοῦν ὑπολύσας τῶν ἀρότρων, καὶ	τὸν	ἵππον τῶν ἁρμάτων, ὑπαλλάξας ἑκατέρου
[31, 3]	ὑπαλλάξας ἑκατέρου τὴν ἐργασίαν, ὑπαγαγεῖν	τὸν	μὲν βοῦν τῷ ἅρματι, τὸν
[31, 3]	τέχνας πραγματευόμενον, ἀλλὰ ἀπέρριψεν αὐτῷ	τὸν	παῖδα τοῦ αἰθέρος εἰς γῆν
[31, 4]	καὶ ἀνίπτασθαι ἀμήχανον, καὶ νήχειν	ἀμβλύτατον·	ἐνέφυσεν δέ τι αὐτῷ ζώπυρον
[31, 2]	διώκειν ἡδονήν. Οὐθὲν δὲ οἶμαι	διωκτὸν	ὅ, τι μὴ ἀγαθόν· ἀλλ´
[31, 4]	τὰ ζῷα τὰς δυνάμεις, ἑκάστην	ἕκαστον	κατὰ τὴν χρείαν τοῦ βίου,
[31, 4]	δὲ ἑτέραν εἶναι δεῖ παρ´	ἕκαστον	τῶν ἄλλων, εἰ μέλλει ἄνθρωπος
[31, 4]	καὶ ῥώμην ἀσθενῆ, καὶ θεῖν	βράδιστον,	καὶ ἀνίπτασθαι ἀμήχανον, καὶ νήχειν
[31, 1]	ᾖ; Ἐγὼ μὲν οἶμαι, θάτερον·	κρεῖττον	γὰρ ἀφελεῖν ἡδονὴν ἀγαθοῦ, προσθέντας
[31, 3]	ὄνου δίκην· ἀλλὰ ἀπέκτεινάν γε	αὐτὸν	Καρχηδόνιοι μισήσαντες τῆς παρανομίας, ὡς
[31, 3]	ἄρτι ἐκ γάλακτος, καὶ ἡμερῶσαι	τοῦτον	παρανόμῳ τροφῇ, καὶ τὸν θυμὸν
[31, 1]	ποῖον ἄν τις ἐπινοήσαι ἀγαθὸν	σαλεῦον	καὶ κραδαινόμενον; Ὥσπερ γάρ, οἶμαι,
[31, 4]	ἀπορίας ἐξιώμενον τοῦ βίου, καὶ	θεραπεῦον	τὴν ἔνδειαν τῶν σωμάτων, καὶ
[31, 4]	ἀπέφηνεν γυμνὸν καὶ ἀσθενῆ καὶ	ἄτριχον,	καὶ ῥώμην ἀσθενῆ, καὶ θεῖν
[31, 2]	ἀφελόντας αὐτῆς τὸ ἀσφαλές. ~Ἐπεὶ	τοίνυν	τὸ μὲν ἀγαθὸν οὐχ ἡδὺ
[31, 3]	ταμιευόμενοι κιβδήλων ἀγαθῶν. ~Τίς ἂν	οὖν	καὶ γένοιτο ἡ σκέψις ἡμῖν;
[31, 1]	ὡς ὥρα σώματος. Πῶς ἂν	οὖν	τις περὶ ἡδονῆς σκοποῖ, τὸ
[31, 4]	ἰδιώτην δὲ τῇ δυστυχίᾳ. ~Ὥσπερ	οὖν	τῷ ἵππων γένει συγκεκλήρωται πρὸς
[31, 3]	τὴν ἐργασίαν, ὑπαγαγεῖν τὸν μὲν	βοῦν	τῷ ἅρματι, τὸν δὲ ἵππον
[31, 3]	Φέρε, εἴ τις ἐπεχείρει τὸν	βοῦν	ὑπολύσας τῶν ἀρότρων, καὶ τὸν
[31, 4]	βίου, ὃ καλοῦσιν οἱ ἄνθρωποι	νοῦν,	ᾧ διατελεῖ σωζόμενον, καὶ τὰς
[31, 4]	μηδὲ ἀχθοφορεῖν ὄνου δίκην, μηδὲ	ἀροῦν	βοὸς δίκην, μηδὲ πέτασθαι κατὰ
[31, 4]	ἄλλων ζῴων πλεονεξίαις, καὶ πάντων	κρατοῦν	καὶ ὑπάγον τῷ τοῦδε νόμῳ
[31, 4]	τῶν ἄλλων, εἰ μέλλει ἄνθρωπος	ὢν	μὴ ὑπὸ ἀλκῆς σωθήσεσθαι, ὥσπερ
[31, 1]	μὴ βέβαιος, ἢ ὁ ἀγαθὸν	λέγων	μὴ εἶναι, ἂν μὴ ὡς
[31, 1]	τούτων τῷ πιθανῷ πλησιαίτερος; ὁ	λέγων	τὴν ἡδονὴν ἀγαθὸν εἶναι, κἂν
[31, 4]	ἀγαθὸν ἐν τῷ ἐπιχωρίῳ τῶν	ἔργων	μένει, τὰ δὲ ἔργα ἐν
[31, 4]	δὲ κεράτων ὀξύτητι, τὰ δὲ	ποδῶν	τάχει, τὰ δὲ θυμῷ, τὰ
[31, 1]	τὸ ἀσφαλές· σοφιστὴς λόγος καὶ	ἀπατεὼν	δεινῶς, ὅς, ἐξὸν σκοπεῖν τὴν
[31, 5]	γένος, τίνας αὐτῷ κοινωνοὺς τῶν	ἀγαθῶν	δίδως. Εἰ δὲ ἡδονὴ τὸ
[31, 2]	δόκιμον· ἐν δὲ τῇ τῶν	ἀγαθῶν	νομῇ διακρίνει ὁ λόγος ἀπὸ
[31, 2]	ὁ λόγος ἀπὸ τῶν ὄντων	ἀγαθῶν	τὰ φαινόμενα μέν, οὐκ ὄντα
[31, 2]	μοχθηροὶ χρηματισταί, θησαυροὺς ταμιευόμενοι κιβδήλων	ἀγαθῶν.	~Τίς ἂν οὖν καὶ γένοιτο
[31, 3]	ἔτι ἀτοπώτερα; εἰ τῶν μὲν	ὀρνίθων	ἀφελὼν τὰ πτερά, βαδιστικὰ ἐκ
[31, 1]	βʹ ~Ἐπεχείρει ἐχθρὸς λόγος τὶς	παρελθὼν	πείθειν ἡμᾶς ὡς αἱρετέον ἡδονήν,
[31, 1]	τὸ μὲν ἀγαθὸν αὐτῇ προσθείς,	ἀφελὼν	δὲ τὸ βέβαιον; Εἰ γὰρ
[31, 3]	ἀτοπώτερα; εἰ τῶν μὲν ὀρνίθων	ἀφελὼν	τὰ πτερά, βαδιστικὰ ἐκ πτηνῶν
[31, 2]	οἱ μοχθηροὶ χρηματισταί, θησαυροὺς ταμιευόμενοι	κιβδήλων	ἀγαθῶν. ~Τίς ἂν οὖν καὶ
[31, 5]	τοῦ ὄρνιθος, ὡς περὶ τῶν	ἄλλων	ἁπάντων ἀπεκρινάμην· ἐνταῦθα ζήτει τὸ
[31, 4]	εἶναι δεῖ παρ´ ἕκαστον τῶν	ἄλλων,	εἰ μέλλει ἄνθρωπος ὢν μὴ
[31, 4]	σωμάτων, καὶ ἀντιτεχνώμενον ταῖς τῶν	ἄλλων	ζῴων πλεονεξίαις, καὶ πάντων κρατοῦν
[31, 5]	καὶ παντοδαποῖς· καὶ μέχρι μὲν	ὀφθαλμῶν	καὶ ὤτων τίμα τὰ ὄργανα·
[31, 4]	δὲ δύναμις ἐν τῷ τῶν	ὀργάνων	εὐμηχάνῳ, τὰ δὲ ὄργανα ἐν
[31, 3]	ἀφελὼν τὰ πτερά, βαδιστικὰ ἐκ	πτηνῶν	εἶναί σοι θέλῃς, τὸν δὲ
[31, 4]	πρὸς σωτηρίαν δρόμος, καὶ τῷ	βοῶν	πόνοι, καὶ ὄρνισι πτερά, καὶ
[31, 4]	τῇ δυστυχίᾳ. ~Ὥσπερ οὖν τῷ	ἵππων	γένει συγκεκλήρωται πρὸς σωτηρίαν δρόμος,
[31, 5]	πίθηκος. Ὅρα ποῦ τάττεις τῶν	ἀνθρώπων	τὸ γένος, τίνας αὐτῷ κοινωνοὺς
[31, 3]	ἐπεχείρει τὸν βοῦν ὑπολύσας τῶν	ἀρότρων,	καὶ τὸν ἵππον τῶν ἁρμάτων,
[31, 5]	τὸ γένος, τίνας αὐτῷ κοινωνοὺς	τῶν	ἀγαθῶν δίδως. Εἰ δὲ ἡδονὴ
[31, 2]	μὴ δόκιμον· ἐν δὲ τῇ	τῶν	ἀγαθῶν νομῇ διακρίνει ὁ λόγος
[31, 5]	περὶ τοῦ ὄρνιθος, ὡς περὶ	τῶν	ἄλλων ἁπάντων ἀπεκρινάμην· ἐνταῦθα ζήτει
[31, 4]	ἑτέραν εἶναι δεῖ παρ´ ἕκαστον	τῶν	ἄλλων, εἰ μέλλει ἄνθρωπος ὢν
[31, 4]	τῶν σωμάτων, καὶ ἀντιτεχνώμενον ταῖς	τῶν	ἄλλων ζῴων πλεονεξίαις, καὶ πάντων
[31, 5]	καὶ πίθηκος. Ὅρα ποῦ τάττεις	τῶν	ἀνθρώπων τὸ γένος, τίνας αὐτῷ
[31, 3]	τῶν ἀρότρων, καὶ τὸν ἵππον	τῶν	ἁρμάτων, ὑπαλλάξας ἑκατέρου τὴν ἐργασίαν,
[31, 3]	τις ἐπεχείρει τὸν βοῦν ὑπολύσας	τῶν	ἀρότρων, καὶ τὸν ἵππον τῶν
[31, 4]	ἑκάστου ἀγαθὸν ἐν τῷ ἐπιχωρίῳ	τῶν	ἔργων μένει, τὰ δὲ ἔργα
[31, 3]	τὰ τούτων ἔτι ἀτοπώτερα; εἰ	τῶν	μὲν ὀρνίθων ἀφελὼν τὰ πτερά,
[31, 2]	ὑπὸ τῶν χρηματιστῶν τὰ κίβδηλα	τῶν	νομισμάτων, οὐ διότι κίβδηλα, αἱρετὰ
[31, 2]	νομῇ διακρίνει ὁ λόγος ἀπὸ	τῶν	ὄντων ἀγαθῶν τὰ φαινόμενα μέν,
[31, 4]	ἡ δὲ δύναμις ἐν τῷ	τῶν	ὀργάνων εὐμηχάνῳ, τὰ δὲ ὄργανα
[31, 4]	τὸν δὲ ἄνθρωπον ἀποδύσασα τουτωνὶ	τῶν	περιβλημάτων, ἀπέφηνεν γυμνὸν καὶ ἀσθενῆ
[31, 4]	βίου, καὶ θεραπεῦον τὴν ἔνδειαν	τῶν	σωμάτων, καὶ ἀντιτεχνώμενον ταῖς τῶν
[31, 2]	ἐν χώρᾳ ἀγαθοῦ· καθάπερ ὑπὸ	τῶν	χρηματιστῶν τὰ κίβδηλα τῶν νομισμάτων,
[31, 4]	δὲ ἄνθρωπον ἀποδύσασα τουτωνὶ τῶν	περιβλημάτων,	ἀπέφηνεν γυμνὸν καὶ ἀσθενῆ καὶ
[31, 3]	ἀρότρων, καὶ τὸν ἵππον τῶν	ἁρμάτων,	ὑπαλλάξας ἑκατέρου τὴν ἐργασίαν, ὑπαγαγεῖν
[31, 2]	τῶν χρηματιστῶν τὰ κίβδηλα τῶν	νομισμάτων,	οὐ διότι κίβδηλα, αἱρετὰ ὄντα,
[31, 4]	καὶ θεραπεῦον τὴν ἔνδειαν τῶν	σωμάτων,	καὶ ἀντιτεχνώμενον ταῖς τῶν ἄλλων
[31, 4]	δὲ ὀδόντων ῥώμῃ, τὰ δὲ	κεράτων	ὀξύτητι, τὰ δὲ ποδῶν τάχει,
[31, 4]	τῶν ἄλλων ζῴων πλεονεξίαις, καὶ	πάντων	κρατοῦν καὶ ὑπάγον τῷ τοῦδε
[31, 5]	ὄρνιθος, ὡς περὶ τῶν ἄλλων	ἁπάντων	ἀπεκρινάμην· ἐνταῦθα ζήτει τὸ ἀνθρώπου
[31, 2]	διακρίνει ὁ λόγος ἀπὸ τῶν	ὄντων	ἀγαθῶν τὰ φαινόμενα μέν, οὐκ
[31, 4]	μὲν ὀνύχων ἀκμαῖς, τὰ δὲ	ὀδόντων	ῥώμῃ, τὰ δὲ κεράτων ὀξύτητι,
[31, 2]	χώρᾳ ἀγαθοῦ· καθάπερ ὑπὸ τῶν	χρηματιστῶν	τὰ κίβδηλα τῶν νομισμάτων, οὐ
[31, 3]	ὑπηρεσίαν καταγέλαστος; Τί δὲ τὰ	τούτων	ἔτι ἀτοπώτερα; εἰ τῶν μὲν
[31, 1]	τῆς ἡδονῆς συναπέρχεται. Καὶ πότερος	τούτων	τῷ πιθανῷ πλησιαίτερος; ὁ λέγων
[31, 5]	καὶ μέχρι μὲν ὀφθαλμῶν καὶ	ὤτων	τίμα τὰ ὄργανα· ἐὰν δὲ
[31, 4]	ἄλλα ἄλλοις ὅπλοις· τὰ μὲν	ὀνύχων	ἀκμαῖς, τὰ δὲ ὀδόντων ῥώμῃ,
[31, 4]	καὶ ἀντιτεχνώμενον ταῖς τῶν ἄλλων	ζῴων	πλεονεξίαις, καὶ πάντων κρατοῦν καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/04/2008