Dissertations, Chap. |
[28, 4] |
σώματος
συζυγίᾳ
ἀντιστρόφως
φημὶ
ἔχειν·
|
ᾧ |
γὰρ
ἂν
τὸ
μέρος
καλῶς |
[28, 4] |
τῷ
παντὶ
ἔλθῃ·
ὀρθῶς
λέγων,
|
κἀγὼ |
πείθομαι,
ὅσα
γε
ἐπὶ
σώματος· |
[28, 3] |
ἀμφοτέρωθεν
ἐπιόντα,
τίς
ἡμῖν
λέξει;
|
Ἐγὼ |
μὲν
γὰρ
ἀπορῶ,
εἴ
τινα |
[28, 1] |
πρὸ
τῆς
διαίτης
αὐτὸς
τρόπος;
|
Ἐγὼ |
μὲν
ὑπὸ
φιλίας
πρὸς
τὰ
|
[28, 2] |
δεῦρο
ἐπὶ
τὸν
λόγον;
Φέρε,
|
ἴδω |
μετὰ
σοῦ,
εἰ
μὴ
ἐν |
[28, 1] |
τοῖς
ποιηταῖς,
ὅτι
ἦν
ἐν
|
Πηλίῳ |
ἀνὴρ
ἰατρικός·
Χείρωνα
αὐτὸν
καλοῦσιν, |
[28, 4] |
ἀδύνατον
εἶναι
σωτηρίαν
παραγίνεσθαι
τῷ
|
μορίῳ, |
πρὶν
καὶ
τῷ
παντὶ
ἔλθῃ· |
[28, 4] |
ἄγνοιαν
τοῦ
εἰδέναι
τῇδέ
μοι
|
δοκῶ |
διαιτήσειν
τὴν
στάσιν.
Ὑποπτεύω
τοι |
[28, 2] |
ὑποδύσαιτ´
ἄν,
καὶ
ἀνακραθεῖσα
ἐπιεικῶς
|
ὅλῳ |
διετάραξεν
αὐτοῦ
τὴν
κατὰ
φύσιν |
[28, 4] |
μὲν
γὰρ
φησὶν
σὺν
τῷ
|
ὅλῳ
|
ἰᾶσθαι
καὶ
τὸ
μέρος,
καὶ |
[28, 1] |
σίασται
πρὸς
ἑαυτὴν
ἡ
τέχνη,
|
μήπω |
σοι
τοῦτο
θαυμαστὸν
φανῇ,
πρὶν |
[28, 2] |
δὴ
αὕτη
χορηγία
ὀδύνης
τῷ
|
ἀνθρώπῳ. |
Δευτέρα
δὲ
ἥδε,
ἔμπαλιν
αὖθις |
[28, 1] |
πρὸς
τὰ
ἀρχαῖα
πάντα
οὐ
|
διαιρῶ |
τὰς
τέχνας,
πείθομαι
δὲ
τοῖς
|
[28, 2] |
ὡς
μάθοις
ἂν
τῷ
προσπταίσματι
|
ἄκρῳ |
τῷ
ποδί·
ἐκ
γὰρ
ὀνύχων, |
[28, 3] |
ἡμῖν
λέξει;
Ἐγὼ
μὲν
γὰρ
|
ἀπορῶ, |
εἴ
τινα
ἐξευρήσω
δεινὸν
τὴν |
[28, 2] |
τῶν
θυμιαμάτων
ὀδμαὶ
καὶ
τοῖς
|
πόρρω
|
οὖσιν
προσέβαλλον,
ἀνακεράσασαι
τὸν
διὰ |
[28, 1] |
σώματος
ὀδύναις,
καὶ
πρὸς
τῷ
|
ἰατρῷ |
φαρμάκων
τινῶν,
καὶ
διαίτης
κεκραμένης |
[28, 3] |
μὲν
γὰρ
ἀπορῶ,
εἴ
τινα
|
ἐξευρήσω
|
δεινὸν
τὴν
τέχνην
κατὰ
τὸν |
[28, 2] |
ἀνακεκραμένη
αὐτῷ,
καθάπερ
τὸ
φῶς
|
τῷ |
ἀέρι;
ἢ
μᾶλλον
οὑτωσὶ
λέγωμεν· |
[28, 1] |
τῶν
σωμάτων
εὐκινησίᾳ
λογισμῶν
καὶ
|
τῷ |
ἀνδρώδει
τῶν
παθημάτων·
καὶ
διὰ |
[28, 2] |
μὲν
δὴ
αὕτη
χορηγία
ὀδύνης
|
τῷ |
ἀνθρώπῳ.
Δευτέρα
δὲ
ἥδε,
ἔμπαλιν |
[28, 1] |
τοῦ
σώματος
ὀδύναις,
καὶ
πρὸς
|
τῷ |
ἰατρῷ
φαρμάκων
τινῶν,
καὶ
διαίτης
|
[28, 4] |
καὶ
ἀδύνατον
εἶναι
σωτηρίαν
παραγίνεσθαι
|
τῷ |
μορίῳ,
πρὶν
καὶ
τῷ
παντὶ |
[28, 4] |
Ὁ
μὲν
γὰρ
φησὶν
σὺν
|
τῷ |
ὅλῳ
ἰᾶσθαι
καὶ
τὸ
μέρος, |
[28, 4] |
παραγίνεσθαι
τῷ
μορίῳ,
πρὶν
καὶ
|
τῷ |
παντὶ
ἔλθῃ·
ὀρθῶς
λέγων,
κἀγὼ |
[28, 1] |
τῶν
ποιητῶν.
Εἰ
δὲ
ἐν
|
τῷ |
παρόντι
διέστηκεν
καὶ
διεστα〉
σίασται |
[28, 2] |
μάθοις
ἂν
τῷ
προσπταίσματι
ἄκρῳ
|
τῷ |
ποδί·
ἐκ
γὰρ
ὀνύχων,
φασίν, |
[28, 2] |
τοῦ
κάμνοντος,
ὡς
μάθοις
ἂν
|
τῷ
|
προσπταίσματι
ἄκρῳ
τῷ
ποδί·
ἐκ |
[28, 2] |
διὰ
πένθη
ἀκοιμιστίαι.
Ἀποπέμπουσιν
δὲ
|
τῷ |
σώματι
ὀδύνας
καὶ
θυμοὶ
καὶ |
[28, 3] |
τἀγαθὰ
ἔλθῃ·
καὶ
οὔτε
πιστεύω
|
τῷ |
τεχνιτεύματι
(τὸ
γὰρ
ἔργον
μέγα, |
[28, 1] |
αὐτὸν
καλοῦσιν,
ἡ
δὲ
τέχνη
|
τῷ |
Χείρωνι
ἦν
τείνουσα
ἐφ´
ἑκάτερα· |
[28, 3] |
Καὶ
τοῦτο
μὲν
ταῦτά
μοι
|
ἔστω |
ἀποπεφασμένον·
τὴν
δὲ
ἰατρικὴν
αὐτήν, |
[28, 3] |
καὶ
τοῦ
Ὀλύμπου
ὑψηλότερον)
οὔτε
|
ἀπιστῷ |
κομιδῇ.
Τί
γὰρ
οὐκ
ἂν
|
[28, 4] |
γε
ἡ
ὑπεροψία
τῶν
ἐν
|
αὐτῷ |
δεινῶν.
|
[28, 1] |
τὸ
σῶμα
ἐξεπόνει
τῶν
προσιόντων
|
αὐτῷ |
εἰς
τὸ
ἀκρότατον
τοῦ
ὑγιεινοῦ |
[28, 2] |
σῶμα
πᾶν
πάντοθεν,
καὶ
ἀνακεκραμένη
|
αὐτῷ, |
καθάπερ
τὸ
φῶς
τῷ
ἀέρι; |
[28, 2] |
ὅσα
ἐν
φυτοῖς
τὰ
ἀναισθητότατα.
|
Οὕτω |
δὴ
πρὸς
τὸ
σῶμα
ἡ
|
[28, 2] |
ἄλλο
σῶμα
πᾶν·
καὶ
ἔστιν
|
οὕτω |
δή
τις
ὀξύτατος
ὁ
τοῦ |
[28, 4] |
καλῶς
ἔχῃ,
ἀνάγκη
τὸ
πᾶν
|
τούτῳ |
ἔχειν
καλῶς,
οὐχ
ὁποτερονοῦν
τοῖν |
[28, 4] |
μοι
δοκῶ
διαιτήσειν
τὴν
στάσιν.
|
Ὑποπτεύω |
τοι
μίαν
μὲν
εἶναι
τὴν |
[28, 3] |
διπλᾶ
τἀγαθὰ
ἔλθῃ·
καὶ
οὔτε
|
πιστεύω |
τῷ
τεχνιτεύματι
(τὸ
γὰρ
ἔργον |