Dissertations, Chap. |
[28, 1] |
καὶ
δικαιότατος
ὁμοῦ
ἔδοξεν
εἶναι
|
ὁ |
αὐτός,
δύο
ὀνόματα
τέχνῃ
μιᾷ
|
[28, 3] |
ἰατρικῆς
μιᾶς
πρὸς
ἀλυπίαν,
καθάπερ
|
ὁ |
Εὔριππος
κυβερνητικῆς
μιᾶς
πρὸς
εὔπλοιαν. |
[28, 4] |
ἡ
Θρᾴκιος
ἐπῳδή,
ἀλλὰ
ἀντιστρόφως.
|
Ὁ |
μὲν
γὰρ
φησὶν
σὺν
τῷ |
[28, 2] |
ἔστιν
οὕτω
δή
τις
ὀξύτατος
|
ὁ |
τοῦ
ἀλγεῖν
δρόμος
ἐπὶ
τὸ |
[28, 2] |
τὸν
Ἀλέξανδρον.
~Τί
δὴ
οὖν
|
ὁ |
Χείρων
ἦλθεν
ἡμῖν
δεῦρο
ἐπὶ |
[28, 2] |
καθάπερ
σίδηρον
πῦρ,
αὐτὸ
τοῦτο,
|
ὃ |
καλοῦμεν
πῦρ·
ὑποκοριζόμενοι
δ´
οἱ |
[28, 2] |
συνεπισπάσηται
τῇ
ὀδύνῃ
καὶ
τὸ
|
ἄλλο |
σῶμα
πᾶν·
καὶ
ἔστιν
οὕτω |
[28, 1] |
τὴν
δὲ
νῶτα,
τὴν
δὲ
|
ἄλλό |
τι
μόριον,
καὶ
κινδυνεύουσαν,
κατασμικρυνομένην |
[28, 1] |
τοῦ
σώματος
τὰ
χωρία,
ἄλλην
|
ἄλλό
|
τι,
τὴν
μὲν
ὀφθαλμούς,
τὴν |
[28, 4] |
πρὸς
τὸν
Χαρμίδην,
οὐκ
αὐτὸ
|
ἐκεῖνο, |
ἡ
Θρᾴκιος
ἐπῳδή,
ἀλλὰ
ἀντιστρόφως. |
[28, 2] |
αὖ
πρὸς
τὴν
προτέραν
ἔχουσα·
|
ἀπὸ |
γὰρ
τῆς
ψυχῆς
αὕτη
ἔρχεται, |
[28, 3] |
ἀπὸ
ψυχῆς
σώματι
ἐπιπεμπόμενον,
καὶ
|
ἀπὸ |
σώματος
ἐπὶ
ψυχὴν
παραγινόμενον,
εἰκότως |
[28, 2] |
ἀλγεῖν
δρόμος
ἐπὶ
τὸ
ὑγιαῖνον
|
ἀπὸ |
τοῦ
κάμνοντος,
ὡς
μάθοις
ἂν |
[28, 3] |
ἐπιμέμνημαι;
Ὅτι
τὸ
ἀλγεῖν
καὶ
|
ἀπὸ |
ψυχῆς
σώματι
ἐπιπεμπόμενον,
καὶ
ἀπὸ |
[28, 1] |
διαίτης
αὐτὸς
τρόπος;
Ἐγὼ
μὲν
|
ὑπὸ |
φιλίας
πρὸς
τὰ
ἀρχαῖα
πάντα |
[28, 1] |
καὶ
ποῖα
τὰ
φάρμακα;
καὶ
|
πρὸ |
τῆς
διαίτης
αὐτὸς
τρόπος;
Ἐγὼ |
[28, 2] |
οὖν
ὁ
Χείρων
ἦλθεν
ἡμῖν
|
δεῦρο |
ἐπὶ
τὸν
λόγον;
Φέρε,
ἴδω |
[28, 1] |
ἐξεπόνει
τῶν
προσιόντων
αὐτῷ
εἰς
|
τὸ |
ἀκρότατον
τοῦ
ὑγιεινοῦ
θήραις
καὶ
|
[28, 2] |
λύπαις
καὶ
ταῖς
ἡδοναῖς.
Καὶ
|
τὸ |
ἀλγεῖν
ἔστιν
αἰτία
μὲν
σώματος, |
[28, 3] |
δὴ
οὖν
τούτων
ἐπιμέμνημαι;
Ὅτι
|
τὸ |
ἀλγεῖν
καὶ
ἀπὸ
ψυχῆς
σώματι |
[28, 2] |
ὀνύχων,
φασίν,
ἐπὶ
τὴν
κεφαλὴν
|
τὸ |
ἀλγεινὸν
ἀκαρεὶ
θεῖ.
Τοῦτο
δὲ
|
[28, 2] |
καὶ
συνεπισπάσηται
τῇ
ὀδύνῃ
καὶ
|
τὸ |
ἄλλο
σῶμα
πᾶν·
καὶ
ἔστιν |
[28, 3] |
καὶ
οὔτε
πιστεύω
τῷ
τεχνιτεύματι
|
(τὸ |
γὰρ
ἔργον
μέγα,
τῆς
Ὄσσης |
[28, 2] |
τοῦ
νοσήματος,
ὁρμηθὲν
δὲ
ἐντεῦθεν
|
τὸ |
δεινὸν
συνελκύσῃ
τὲ
καὶ
συνεπισπάσηται |
[28, 2] |
μετέβαλλον
τοὔνομα,
ὡς
ἔλαττον
ἡμῖν
|
τὸ |
δεινὸν
φανούμενον,
εἰ
πυρετὸς
καλοῖτο, |
[28, 4] |
ἡ
γὰρ
τοῦ
χείρονος
πρὸς
|
τὸ |
κρεῖττον
ὁμιλία
ἐκ
τῆς
τοῦ |
[28, 4] |
σὺν
τῷ
ὅλῳ
ἰᾶσθαι
καὶ
|
τὸ |
μέρος,
καὶ
ἀδύνατον
εἶναι
σωτηρίαν
|
[28, 4] |
φημὶ
ἔχειν·
ᾧ
γὰρ
ἂν
|
τὸ |
μέρος
καλῶς
ἔχῃ,
ἀνάγκη
τὸ
|
[28, 4] |
τὸ
μέρος
καλῶς
ἔχῃ,
ἀνάγκη
|
τὸ
|
πᾶν
τούτῳ
ἔχειν
καλῶς,
οὐχ |
[28, 1] |
τείνουσα
ἐφ´
ἑκάτερα·
καὶ
γὰρ
|
τὸ |
σῶμα
ἐξεπόνει
τῶν
προσιόντων
αὐτῷ |
[28, 2] |
τὰ
ἀναισθητότατα.
Οὕτω
δὴ
πρὸς
|
τὸ |
σῶμα
ἡ
ψυχὴ
ἔχουσα,
ἀνακέκραται |
[28, 2] |
μὴ
ἐτύγχανεν
ἡ
ψυχὴ
διειληφυῖα
|
τὸ |
σῶμα
πᾶν
πάντοθεν,
καὶ
ἀνακεκραμένη |
[28, 4] |
τάχα
μὲν
καὶ
περὶ
τουτὶ
|
τὸ |
σῶμα
ῥᾳστώνη
ἕψεται,
εἰ
δὲ |
[28, 2] |
τοίνυν,
εἰ
μὲν
ἐξ
ἴσου
|
τὸ |
σῶμα
ὑποδύσαιτ´
ἄν,
καὶ
ἀνακραθεῖσα |
[28, 2] |
αὕτη
ἔρχεται,
καὶ
τελευτᾷ
ἐπὶ
|
τὸ |
σῶμα.
Ψυχῆς
γοῦν
καμούσης
λύπῃ, |
[28, 2] |
γένος,
ἐπειδὰν
μόριον
μὲν
ᾖ
|
τὸ
|
τὴν
αἰτίαν
ἔχον
καὶ
τὴν |
[28, 4] |
Ὑπῆλθεν
γάρ
με
λέγοντα
ὁμοῦ
|
τὸ |
τοῦ
Σωκράτους
πρὸς
τὸν
Χαρμίδην, |
[28, 2] |
ὁ
τοῦ
ἀλγεῖν
δρόμος
ἐπὶ
|
τὸ |
ὑγιαῖνον
ἀπὸ
τοῦ
κάμνοντος,
ὡς |
[28, 2] |
πάντοθεν,
καὶ
ἀνακεκραμένη
αὐτῷ,
καθάπερ
|
τὸ |
φῶς
τῷ
ἀέρι;
ἢ
μᾶλλον |
[28, 4] |
τῆς
τοῦ
κρείττονος
σωτηρίας
ἀνάπτει
|
τὸ
|
χεῖρον·
ἤ
σοι
δοκεῖ
ἄνθρωπος |
[28, 1] |
ἄν
τις
ἀλυπίαν
τῇ
ψυχῇ
|
περιποιήσαιτο; |
ἢ
δεῖ
κἀνταῦθα
ἰατροῦ,
καθάπερ |
[28, 3] |
οὐκ
ἂν
ἐθελήσασα
πάντολμος
ψυχὴ
|
ἐπιτεχνήσαιτο; |
~Διὰ
μέσου
δὴ
ἥκων
πίστεως |
[28, 1] |
ἐκ
ναμάτων·
καὶ
τὴν
ψυχὴν
|
ἐπεμελεῖτο |
μηδὲν
ἀπολείπεσθαι
τῶν
σωμάτων
εὐκινησίᾳ |
[28, 3] |
ἐπὶ
ψυχὴν
παραγινόμενον,
εἰκότως
ἄρα
|
δέοιτο |
ἂν
καὶ
ἰατρικῆς
μιᾶς
πρὸς |
[28, 2] |
τὸ
δεινὸν
φανούμενον,
εἰ
πυρετὸς
|
καλοῖτο, |
ἀλλὰ
μὴ
πῦρ.
Ἕτερον
δ´ |
[28, 1] |
ὑγίειαν
καλῶς;
Τίς
οὖν
ὑμῖν
|
γένοιτο
|
ψυχῆς
ἰατρός;
καὶ
ποῖα
τὰ |
[28, 4] |
Σωκράτους
πρὸς
τὸν
Χαρμίδην,
οὐκ
|
αὐτὸ |
ἐκεῖνο,
ἡ
Θρᾴκιος
ἐπῳδή,
ἀλλὰ |
[28, 2] |
φύσιν
οὐσίαν,
καθάπερ
σίδηρον
πῦρ,
|
αὐτὸ
|
τοῦτο,
ὃ
καλοῦμεν
πῦρ·
ὑποκοριζόμενοι |
[28, 1] |
ἀνδρώδει
τῶν
παθημάτων·
καὶ
διὰ
|
τοῦτο |
ἄρα
ἰατρικώτατός
τε
καὶ
δικαιότατος
|
[28, 2] |
κεφαλὴν
τὸ
ἀλγεινὸν
ἀκαρεὶ
θεῖ.
|
Τοῦτο |
δὲ
οἴει
γίγνεσθαι
ἄν,
εἰ |
[28, 2] |
ἐκ
τῶν
ὀφθαλμῶν
ἀπολεῖβον
δάκρυα,
|
τοῦτο
|
δὲ
πᾶν
ὠχραινόμενον
καὶ
ἰσχναινόμενον· |
[28, 1] |
ἑαυτὴν
ἡ
τέχνη,
μήπω
σοι
|
τοῦτο |
θαυμαστὸν
φανῇ,
πρὶν
ἄν
μοι |
[28, 2] |
τοι
σῶμα
τὶ
καὶ
ὑποτήκεται
|
τοῦτο |
μὲν
ἐκ
τῶν
ὀφθαλμῶν
ἀπολεῖβον |
[28, 3] |
κυβερνητικῆς
μιᾶς
πρὸς
εὔπλοιαν.
Καὶ
|
τοῦτο |
μὲν
ταῦτά
μοι
ἔστω
ἀποπεφασμένον· |
[28, 2] |
οὐσίαν,
καθάπερ
σίδηρον
πῦρ,
αὐτὸ
|
τοῦτο, |
ὃ
καλοῦμεν
πῦρ·
ὑποκοριζόμενοι
δ´ |
[28, 1] |
ὁμοῦ
ἔδοξεν
εἶναι
ὁ
αὐτός,
|
δύο |
ὀνόματα
τέχνῃ
μιᾷ
ἐπιφημισάντων
τῶν |