Dissertations, Chap.
[28, 2]	πᾶν ὠχραινόμενον καὶ ἰσχναινόμενον· ὁποῖα	αἱ	ἐξ ἐρώτων λῦπαι ἀπεργάζονται, καὶ
[28, 2]	ἢ μᾶλλον οὑτωσὶ λέγωμεν· καθάπερ	αἱ	τῶν θυμιαμάτων ὀδμαὶ καὶ τοῖς
[28, 2]	σώματι ὀδύνας καὶ θυμοὶ καὶ	ὀργαὶ	καὶ φθόνοι, καὶ τῶν τῆς
[28, 4]	γὰρ φησὶν σὺν τῷ ὅλῳ	ἰᾶσθαι	καὶ τὸ μέρος, καὶ ἀδύνατον
[28, 2]	ἀκαρεὶ θεῖ. Τοῦτο δὲ οἴει	γίγνεσθαι	ἄν, εἰ μὴ ἐτύγχανεν ἡ
[28, 4]	μέρος, καὶ ἀδύνατον εἶναι σωτηρίαν	παραγίνεσθαι	τῷ μορίῳ, πρὶν καὶ τῷ
[28, 1]	καὶ τὴν ψυχὴν ἐπεμελεῖτο μηδὲν	ἀπολείπεσθαι	τῶν σωμάτων εὐκινησίᾳ λογισμῶν καὶ
[28, 4]	ὑγιαίνων τῇ ψυχῇ λόγον τινὰ	ποιεῖσθαι	προσπεσούσης ὀδύνης καὶ τραυμάτων ἤ
[28, 2]	πενίαν τρυχώσεις, καὶ διὰ πένθη	ἀκοιμιστίαι.	Ἀποπέμπουσιν δὲ τῷ σώματι ὀδύνας
[28, 1]	κινδυνεύουσαν, κατασμικρυνομένην ἑκάστοτε εἰς λεπτὰ	καὶ	ἀγεννῆ μόρια, ἀφανισθῆναι παντάπασι· καθάπερ
[28, 4]	ὅλῳ ἰᾶσθαι καὶ τὸ μέρος,	καὶ	ἀδύνατον εἶναι σωτηρίαν παραγίνεσθαι τῷ
[28, 2]	διειληφυῖα τὸ σῶμα πᾶν πάντοθεν,	καὶ	ἀνακεκραμένη αὐτῷ, καθάπερ τὸ φῶς
[28, 2]	ἴσου τὸ σῶμα ὑποδύσαιτ´ ἄν,	καὶ	ἀνακραθεῖσα ἐπιεικῶς ὅλῳ διετάραξεν αὐτοῦ
[28, 4]	~Διὰ μέσου δὴ ἥκων πίστεως	καὶ	ἀπιστίας, καὶ πρὸς ἄγνοιαν τοῦ
[28, 3]	καὶ ἀπὸ ψυχῆς σώματι ἐπιπεμπόμενον,	καὶ	ἀπὸ σώματος ἐπὶ ψυχὴν παραγινόμενον,
[28, 3]	τούτων ἐπιμέμνημαι; Ὅτι τὸ ἀλγεῖν	καὶ	ἀπὸ ψυχῆς σώματι ἐπιπεμπόμενον, καὶ
[28, 4]	Ἐκείνην δὴ τὴν ἰατρικὴν μαστευτέον	καὶ	βασανιστέον, καὶ ἐκείνην τὴν ὑγίειαν
[28, 2]	γὰρ τῶν δένδρων τὰ φύλλα·	καὶ	γὰρ ταῦτά ἐστιν, ὅσα ἐν
[28, 1]	Χείρωνι ἦν τείνουσα ἐφ´ ἑκάτερα·	καὶ	γὰρ τὸ σῶμα ἐξεπόνει τῶν
[28, 2]	δὲ καὶ ὄνυχας ἐξαιρετέον λόγου·	καὶ	γὰρ τῶν δένδρων τὰ φύλλα·
[28, 2]	ἀπεργάζονται, καὶ διὰ πενίαν τρυχώσεις,	καὶ	διὰ πένθη ἀκοιμιστίαι. Ἀποπέμπουσιν δὲ
[28, 2]	αἱ ἐξ ἐρώτων λῦπαι ἀπεργάζονται,	καὶ	διὰ πενίαν τρυχώσεις, καὶ διὰ
[28, 1]	καὶ τῷ ἀνδρώδει τῶν παθημάτων·	καὶ	διὰ τοῦτο ἄρα ἰατρικώτατός τε
[28, 1]	πρὸς τῷ ἰατρῷ φαρμάκων τινῶν,	καὶ	διαίτης κεκραμένης πρὸς ὑγίειαν καλῶς;
[28, 1]	δὲ ἐν τῷ παρόντι διέστηκεν	καὶ	διεστα〉 σίασται πρὸς ἑαυτὴν ἡ
[28, 1]	διὰ τοῦτο ἄρα ἰατρικώτατός τε	καὶ	δικαιότατος ὁμοῦ ἔδοξεν εἶναι ὁ
[28, 1]	τοῦ ὑγιεινοῦ θήραις καὶ ὀρειβασίαις	καὶ	δρόμοις καὶ εὐναῖς ἐπὶ στιβάδων
[28, 4]	τὴν ἰατρικὴν μαστευτέον καὶ βασανιστέον,	καὶ	ἐκείνην τὴν ὑγίειαν ποριστέον καὶ
[28, 4]	καὶ ἐκείνην τὴν ὑγίειαν ποριστέον	καὶ	ἐκθηρατέον, ᾗ τάχα μὲν καὶ
[28, 2]	καὶ τὸ ἄλλο σῶμα πᾶν·	καὶ	ἔστιν οὕτω δή τις ὀξύτατος
[28, 1]	θήραις καὶ ὀρειβασίαις καὶ δρόμοις	καὶ	εὐναῖς ἐπὶ στιβάδων καὶ σιτίοις
[28, 1]	τὴν τέχνην μίαν τὲ οὖσαν	καὶ	ἠθροισμένην, ἀλλ´ οὐ διαλαχοῦσαν τοῦ
[28, 2]	Ἀποπέμπουσιν δὲ τῷ σώματι ὀδύνας	καὶ	θυμοὶ καὶ ὀργαὶ καὶ φθόνοι,
[28, 3]	παραγινόμενον, εἰκότως ἄρα δέοιτο ἂν	καὶ	ἰατρικῆς μιᾶς πρὸς ἀλυπίαν, καθάπερ
[28, 2]	δάκρυα, τοῦτο δὲ πᾶν ὠχραινόμενον	καὶ	ἰσχναινόμενον· ὁποῖα αἱ ἐξ ἐρώτων
[28, 1]	τὴν δὲ ἄλλό τι μόριον,	καὶ	κινδυνεύουσαν, κατασμικρυνομένην ἑκάστοτε εἰς λεπτὰ
[28, 2]	καὶ τὴν ψυχὴν πανταχοῦ διεληλυθέναι,	καὶ	μηδὲν εἶναι ἄψυχον σώματος μέρος·
[28, 2]	ἄψυχον σώματος μέρος· τρίχας δὲ	καὶ	ὄνυχας ἐξαιρετέον λόγου· καὶ γὰρ
[28, 2]	τῷ σώματι ὀδύνας καὶ θυμοὶ	καὶ	ὀργαὶ καὶ φθόνοι, καὶ τῶν
[28, 1]	τὸ ἀκρότατον τοῦ ὑγιεινοῦ θήραις	καὶ	ὀρειβασίαις καὶ δρόμοις καὶ εὐναῖς
[28, 3]	ἵνα μοι διπλᾶ τἀγαθὰ ἔλθῃ·	καὶ	οὔτε πιστεύω τῷ τεχνιτεύματι (τὸ
[28, 4]	καὶ ἐκθηρατέον, ᾗ τάχα μὲν	καὶ	περὶ τουτὶ τὸ σῶμα ῥᾳστώνη
[28, 1]	οὖν ὑμῖν γένοιτο ψυχῆς ἰατρός;	καὶ	ποῖα τὰ φάρμακα; καὶ πρὸ
[28, 1]	ἰατρός; καὶ ποῖα τὰ φάρμακα;	καὶ	πρὸ τῆς διαίτης αὐτὸς τρόπος;
[28, 4]	δὴ ἥκων πίστεως καὶ ἀπιστίας,	καὶ	πρὸς ἄγνοιαν τοῦ εἰδέναι τῇδέ
[28, 1]	ἐν ταῖς τοῦ σώματος ὀδύναις,	καὶ	πρὸς τῷ ἰατρῷ φαρμάκων τινῶν,
[28, 1]	στιβάδων καὶ σιτίοις ἐξ ἄγρας	καὶ	πώμασιν ἐκ ναμάτων· καὶ τὴν
[28, 1]	δρόμοις καὶ εὐναῖς ἐπὶ στιβάδων	καὶ	σιτίοις ἐξ ἄγρας καὶ πώμασιν
[28, 2]	ἐντεῦθεν τὸ δεινὸν συνελκύσῃ τὲ	καὶ	συνεπισπάσηται τῇ ὀδύνῃ καὶ τὸ
[28, 4]	τέχνην, μὴ μέντοι δυοῖν, ψυχῆς	καὶ	σώματος, ἀλλὰ τῇ πραγματείᾳ τοῦ
[28, 4]	σώματος· ἐν δὲ τῇ ψυχῆς	καὶ	σώματος συζυγίᾳ ἀντιστρόφως φημὶ ἔχειν·
[28, 2]	ἔχουσα, ἀνακέκραται αὐτοῦ ταῖς λύπαις	καὶ	ταῖς ἡδοναῖς. Καὶ τὸ ἀλγεῖν
[28, 2]	ὀφθαλμοῖς πόρρωθεν ἔρχεται ὡς ἐπιγράψαντα	καὶ	ταῦτα τὸν ἀέρα τῇ αὑτῶν
[28, 2]	γὰρ τῆς ψυχῆς αὕτη ἔρχεται,	καὶ	τελευτᾷ ἐπὶ τὸ σῶμα. Ψυχῆς
[28, 2]	ᾖ τὸ τὴν αἰτίαν ἔχον	καὶ	τὴν πηγὴν τοῦ νοσήματος, ὁρμηθὲν
[28, 1]	φανῇ, πρὶν ἄν μοι δείξῃς	καὶ	τὴν τέχνην μίαν τὲ οὖσαν
[28, 1]	ἄγρας καὶ πώμασιν ἐκ ναμάτων·	καὶ	τὴν ψυχὴν ἐπεμελεῖτο μηδὲν ἀπολείπεσθαι
[28, 2]	τῇ αὑτῶν φύσει· ταύτῃ νόμιζε	καὶ	τὴν ψυχὴν πανταχοῦ διεληλυθέναι, καὶ
[28, 2]	ταῖς λύπαις καὶ ταῖς ἡδοναῖς.	Καὶ	τὸ ἀλγεῖν ἔστιν αἰτία μὲν
[28, 2]	τὲ καὶ συνεπισπάσηται τῇ ὀδύνῃ	καὶ	τὸ ἄλλο σῶμα πᾶν· καὶ
[28, 4]	φησὶν σὺν τῷ ὅλῳ ἰᾶσθαι	καὶ	τὸ μέρος, καὶ ἀδύνατον εἶναι
[28, 2]	καθάπερ αἱ τῶν θυμιαμάτων ὀδμαὶ	καὶ	τοῖς πόρρω οὖσιν προσέβαλλον, ἀνακεράσασαι
[28, 3]	γὰρ ἔργον μέγα, τῆς Ὄσσης	καὶ	τοῦ Ὀλύμπου ὑψηλότερον) οὔτε ἀπιστῷ
[28, 3]	Εὔριππος κυβερνητικῆς μιᾶς πρὸς εὔπλοιαν.	Καὶ	τοῦτο μὲν ταῦτά μοι ἔστω
[28, 4]	λόγον τινὰ ποιεῖσθαι προσπεσούσης ὀδύνης	καὶ	τραυμάτων ἤ τινος ἄλλης κακουχίας
[28, 1]	ἀπολείπεσθαι τῶν σωμάτων εὐκινησίᾳ λογισμῶν	καὶ	τῷ ἀνδρώδει τῶν παθημάτων· καὶ
[28, 4]	σωτηρίαν παραγίνεσθαι τῷ μορίῳ, πρὶν	καὶ	τῷ παντὶ ἔλθῃ· ὀρθῶς λέγων,
[28, 2]	θυμοὶ καὶ ὀργαὶ καὶ φθόνοι,	καὶ	τῶν τῆς ψυχῆς παρὰ μέλος
[28, 2]	λύπῃ, συγκάμνει τοι σῶμα τὶ	καὶ	ὑποτήκεται τοῦτο μὲν ἐκ τῶν
[28, 2]	ὀδύνας καὶ θυμοὶ καὶ ὀργαὶ	καὶ	φθόνοι, καὶ τῶν τῆς ψυχῆς
[28, 2]	λέγωμεν· καθάπερ αἱ τῶν θυμιαμάτων	ὀδμαὶ	καὶ τοῖς πόρρω οὖσιν προσέβαλλον,
[28, 3]	ὁτιοῦν. ~Τί δὴ οὖν τούτων	ἐπιμέμνημαι;	Ὅτι τὸ ἀλγεῖν καὶ ἀπὸ
[28, 1]	πάντα οὐ διαιρῶ τὰς τέχνας,	πείθομαι	δὲ τοῖς ποιηταῖς, ὅτι ἦν
[28, 4]	παντὶ ἔλθῃ· ὀρθῶς λέγων, κἀγὼ	πείθομαι,	ὅσα γε ἐπὶ σώματος· ἐν
[28, 4]	ἀπιστίας, καὶ πρὸς ἄγνοιαν τοῦ	εἰδέναι	τῇδέ μοι δοκῶ διαιτήσειν τὴν
[28, 2]	νόμιζε καὶ τὴν ψυχὴν πανταχοῦ	διεληλυθέναι,	καὶ μηδὲν εἶναι ἄψυχον σώματος
[28, 1]	εἰς λεπτὰ καὶ ἀγεννῆ μόρια,	ἀφανισθῆναι	παντάπασι· καθάπερ τὴν Μακεδόνων φασὶν
[28, 2]	ψυχὴν πανταχοῦ διεληλυθέναι, καὶ μηδὲν	εἶναι	ἄψυχον σώματος μέρος· τρίχας δὲ
[28, 1]	τε καὶ δικαιότατος ὁμοῦ ἔδοξεν	εἶναι	ὁ αὐτός, δύο ὀνόματα τέχνῃ
[28, 4]	καὶ τὸ μέρος, καὶ ἀδύνατον	εἶναι	σωτηρίαν παραγίνεσθαι τῷ μορίῳ, πρὶν
[28, 4]	στάσιν. Ὑποπτεύω τοι μίαν μὲν	εἶναι	τὴν τέχνην, μὴ μέντοι δυοῖν,
[28, 2]	ἰσχναινόμενον· ὁποῖα αἱ ἐξ ἐρώτων	λῦπαι	ἀπεργάζονται, καὶ διὰ πενίαν τρυχώσεις,
[28, 2]	καὶ τοῖς πόρρω οὖσιν προσέβαλλον,	ἀνακεράσασαι	τὸν διὰ μέσου ἀέρα τῇ
[28, 2]	τὸ σῶμα ἡ ψυχὴ ἔχουσα,	ἀνακέκραται	αὐτοῦ ταῖς λύπαις καὶ ταῖς
[28, 2]	συγκάμνει τοι σῶμα τὶ καὶ	ὑποτήκεται	τοῦτο μὲν ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν
[28, 2]	ἀπὸ γὰρ τῆς ψυχῆς αὕτη	ἔρχεται,	καὶ τελευτᾷ ἐπὶ τὸ σῶμα.
[28, 2]	τὰ χρώματα ἐν ὀφθαλμοῖς πόρρωθεν	ἔρχεται	ὡς ἐπιγράψαντα καὶ ταῦτα τὸν
[28, 4]	περὶ τουτὶ τὸ σῶμα ῥᾳστώνη	ἕψεται,	εἰ δὲ μή, πάντως γε
[28, 2]	τὸ δεινὸν συνελκύσῃ τὲ καὶ	συνεπισπάσηται	τῇ ὀδύνῃ καὶ τὸ ἄλλο
[28, 3]	τὴν δὲ ἰατρικὴν αὐτήν, ἥτις	ἀμυνεῖται	τὰ δεινὰ ἀμφοτέρωθεν ἐπιόντα, τίς
[28, 2]	ὁποῖα αἱ ἐξ ἐρώτων λῦπαι	ἀπεργάζονται,	καὶ διὰ πενίαν τρυχώσεις, καὶ
[28, 1]	τῷ παρόντι διέστηκεν καὶ διεστα〉	σίασται	πρὸς ἑαυτὴν ἡ τέχνη, μήπω
[28, 2]	ἂν τῷ προσπταίσματι ἄκρῳ τῷ	ποδί·	ἐκ γὰρ ὀνύχων, φασίν, ἐπὶ
[28, 1]	τέχνῃ μιᾷ ἐπιφημισάντων τῶν ποιητῶν.	Εἰ	δὲ ἐν τῷ παρόντι διέστηκεν
[28, 4]	τουτὶ τὸ σῶμα ῥᾳστώνη ἕψεται,	εἰ	δὲ μή, πάντως γε ἡ
[28, 2]	σώματος· καλεῖς μέντοι. Ταύτης τοίνυν,	εἰ	μὲν ἐξ ἴσου τὸ σῶμα
[28, 2]	λόγον; Φέρε, ἴδω μετὰ σοῦ,	εἰ	μὴ ἐν δέοντι, εἴπερ γάρ
[28, 2]	Τοῦτο δὲ οἴει γίγνεσθαι ἄν,	εἰ	μὴ ἐτύγχανεν ἡ ψυχὴ διειληφυῖα
[28, 2]	ἔλαττον ἡμῖν τὸ δεινὸν φανούμενον,	εἰ	πυρετὸς καλοῖτο, ἀλλὰ μὴ πῦρ.
[28, 3]	λέξει; Ἐγὼ μὲν γὰρ ἀπορῶ,	εἴ	τινα ἐξευρήσω δεινὸν τὴν τέχνην
[28, 1]	ἀλυπίαν τῇ ψυχῇ περιποιήσαιτο; ἢ	δεῖ	κἀνταῦθα ἰατροῦ, καθάπερ ἐν ταῖς
[28, 1]	σωμάτων εὐκινησίᾳ λογισμῶν καὶ τῷ	ἀνδρώδει	τῶν παθημάτων· καὶ διὰ τοῦτο
[28, 2]	τὴν κεφαλὴν τὸ ἀλγεινὸν ἀκαρεὶ	θεῖ.	Τοῦτο δὲ οἴει γίγνεσθαι ἄν,
[28, 2]	ἀλγεινὸν ἀκαρεὶ θεῖ. Τοῦτο δὲ	οἴει	γίγνεσθαι ἄν, εἰ μὴ ἐτύγχανεν
[28, 4]	ἀνάπτει τὸ χεῖρον· ἤ σοι	δοκεῖ	ἄνθρωπος ὑγιαίνων τῇ ψυχῇ λόγον
[28, 2]	σῶμα. Ψυχῆς γοῦν καμούσης λύπῃ,	συγκάμνει	τοι σῶμα τὶ καὶ ὑποτήκεται
[28, 1]	ἑκάτερα· καὶ γὰρ τὸ σῶμα	ἐξεπόνει	τῶν προσιόντων αὐτῷ εἰς τὸ
[28, 3]	δεινὰ ἀμφοτέρωθεν ἐπιόντα, τίς ἡμῖν	λέξει;	Ἐγὼ μὲν γὰρ ἀπορῶ, εἴ
[28, 2]	ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τὸ ἀλγεινὸν	ἀκαρεὶ	θεῖ. Τοῦτο δὲ οἴει γίγνεσθαι
[28, 2]	ταῦτα τὸν ἀέρα τῇ αὑτῶν	φύσει·	ταύτῃ νόμιζε καὶ τὴν ψυχὴν
[28, 4]	ἐκ τῆς τοῦ κρείττονος σωτηρίας	ἀνάπτει	τὸ χεῖρον· ἤ σοι δοκεῖ
[28, 4]	ψυχῆς καὶ σώματος συζυγίᾳ ἀντιστρόφως	φημὶ	ἔχειν· ᾧ γὰρ ἂν τὸ
[28, 1]	καλοῦσιν, ἡ δὲ τέχνη τῷ	Χείρωνι	ἦν τείνουσα ἐφ´ ἑκάτερα· καὶ
[28, 2]	ὃ καλοῦμεν πῦρ· ὑποκοριζόμενοι δ´	οἱ	ἰατρικοὶ μετέβαλλον τοὔνομα, ὡς ἔλαττον
[28, 2]	καλοῦμεν πῦρ· ὑποκοριζόμενοι δ´ οἱ	ἰατρικοὶ	μετέβαλλον τοὔνομα, ὡς ἔλαττον ἡμῖν
[28, 1]	τοῦτο θαυμαστὸν φανῇ, πρὶν ἄν	μοι	δείξῃς καὶ τὴν τέχνην μίαν
[28, 3]	κατὰ τὸν Χείρωνα κεῖνον, ἵνα	μοι	διπλᾶ τἀγαθὰ ἔλθῃ· καὶ οὔτε
[28, 4]	πρὸς ἄγνοιαν τοῦ εἰδέναι τῇδέ	μοι	δοκῶ διαιτήσειν τὴν στάσιν. Ὑποπτεύω
[28, 3]	εὔπλοιαν. Καὶ τοῦτο μὲν ταῦτά	μοι	ἔστω ἀποπεφασμένον· τὴν δὲ ἰατρικὴν
[28, 2]	μὴ ἐν δέοντι, εἴπερ γάρ	μοι	καλεῖς τι ὀδύνην σώματος· καλεῖς
[28, 2]	δὲ τῷ σώματι ὀδύνας καὶ	θυμοὶ	καὶ ὀργαὶ καὶ φθόνοι, καὶ
[28, 2]	αὐτὸ τοῦτο, ὃ καλοῦμεν πῦρ·	ὑποκοριζόμενοι	δ´ οἱ ἰατρικοὶ μετέβαλλον τοὔνομα,
[28, 2]	καὶ θυμοὶ καὶ ὀργαὶ καὶ	φθόνοι,	καὶ τῶν τῆς ψυχῆς παρὰ
[28, 4]	σωτηρίας ἀνάπτει τὸ χεῖρον· ἤ	σοι	δοκεῖ ἄνθρωπος ὑγιαίνων τῇ ψυχῇ
[28, 1]	πρὸς ἑαυτὴν ἡ τέχνη, μήπω	σοι	τοῦτο θαυμαστὸν φανῇ, πρὶν ἄν
[28, 4]	δοκῶ διαιτήσειν τὴν στάσιν. Ὑποπτεύω	τοι	μίαν μὲν εἶναι τὴν τέχνην,
[28, 2]	Ψυχῆς γοῦν καμούσης λύπῃ, συγκάμνει	τοι	σῶμα τὶ καὶ ὑποτήκεται τοῦτο
[28, 4]	μὲν εἶναι τὴν τέχνην, μὴ	μέντοι	δυοῖν, ψυχῆς καὶ σώματος, ἀλλὰ
[28, 2]	καλεῖς τι ὀδύνην σώματος· καλεῖς	μέντοι.	Ταύτης τοίνυν, εἰ μὲν ἐξ
[28, 1]	ὀρειβασίαις καὶ δρόμοις καὶ εὐναῖς	ἐπὶ	στιβάδων καὶ σιτίοις ἐξ ἄγρας
[28, 4]	λέγων, κἀγὼ πείθομαι, ὅσα γε	ἐπὶ	σώματος· ἐν δὲ τῇ ψυχῆς
[28, 2]	ποδί· ἐκ γὰρ ὀνύχων, φασίν,	ἐπὶ	τὴν κεφαλὴν τὸ ἀλγεινὸν ἀκαρεὶ
[28, 2]	ψυχῆς αὕτη ἔρχεται, καὶ τελευτᾷ	ἐπὶ	τὸ σῶμα. Ψυχῆς γοῦν καμούσης
[28, 2]	ὀξύτατος ὁ τοῦ ἀλγεῖν δρόμος	ἐπὶ	τὸ ὑγιαῖνον ἀπὸ τοῦ κάμνοντος,
[28, 2]	ὁ Χείρων ἦλθεν ἡμῖν δεῦρο	ἐπὶ	τὸν λόγον; Φέρε, ἴδω μετὰ
[28, 3]	σώματι ἐπιπεμπόμενον, καὶ ἀπὸ σώματος	ἐπὶ	ψυχὴν παραγινόμενον, εἰκότως ἄρα δέοιτο
[28, 2]	αὐτῷ, καθάπερ τὸ φῶς τῷ	ἀέρι;	ἢ μᾶλλον οὑτωσὶ λέγωμεν· καθάπερ
[28, 4]	ἐκθηρατέον, ᾗ τάχα μὲν καὶ	περὶ	τουτὶ τὸ σῶμα ῥᾳστώνη ἕψεται,
[28, 1]	λεπτὰ καὶ ἀγεννῆ μόρια, ἀφανισθῆναι	παντάπασι·	καθάπερ τὴν Μακεδόνων φασὶν ἀρχὴν
[28, 2]	φῶς τῷ ἀέρι; ἢ μᾶλλον	οὑτωσὶ	λέγωμεν· καθάπερ αἱ τῶν θυμιαμάτων
[28, 3]	Ὀλύμπου ὑψηλότερον) οὔτε ἀπιστῷ κομιδῇ.	Τί	γὰρ οὐκ ἂν ἐθελήσασα πάντολμος
[28, 2]	βασιλείας ὅλης, μετὰ τὸν Ἀλέξανδρον.	~Τί	δὴ οὖν ὁ Χείρων ἦλθεν
[28, 3]	παρὰ μέλος κινημάτων οὐδὲν ὁτιοῦν.	~Τί	δὴ οὖν τούτων ἐπιμέμνημαι; Ὅτι
[28, 2]	καμούσης λύπῃ, συγκάμνει τοι σῶμα	τὶ	καὶ ὑποτήκεται τοῦτο μὲν ἐκ
[28, 1]	δὲ νῶτα, τὴν δὲ ἄλλό	τι	μόριον, καὶ κινδυνεύουσαν, κατασμικρυνομένην ἑκάστοτε
[28, 2]	δέοντι, εἴπερ γάρ μοι καλεῖς	τι	ὀδύνην σώματος· καλεῖς μέντοι. Ταύτης
[28, 1]	σώματος τὰ χωρία, ἄλλην ἄλλό	τι,	τὴν μὲν ὀφθαλμούς, τὴν δὲ
[28, 2]	κάμνοντος, ὡς μάθοις ἂν τῷ	προσπταίσματι	ἄκρῳ τῷ ποδί· ἐκ γὰρ
[28, 3]	ἔλθῃ· καὶ οὔτε πιστεύω τῷ	τεχνιτεύματι	(τὸ γὰρ ἔργον μέγα, τῆς
[28, 3]	τὸ ἀλγεῖν καὶ ἀπὸ ψυχῆς	σώματι	ἐπιπεμπόμενον, καὶ ἀπὸ σώματος ἐπὶ
[28, 2]	πένθη ἀκοιμιστίαι. Ἀποπέμπουσιν δὲ τῷ	σώματι	ὀδύνας καὶ θυμοὶ καὶ ὀργαὶ
[28, 4]	τῷ μορίῳ, πρὶν καὶ τῷ	παντὶ	ἔλθῃ· ὀρθῶς λέγων, κἀγὼ πείθομαι,
[28, 2]	μετὰ σοῦ, εἰ μὴ ἐν	δέοντι,	εἴπερ γάρ μοι καλεῖς τι
[28, 1]	ποιητῶν. Εἰ δὲ ἐν τῷ	παρόντι	διέστηκεν καὶ διεστα〉 σίασται πρὸς
[28, 1]	τέχνας, πείθομαι δὲ τοῖς ποιηταῖς,	ὅτι	ἦν ἐν Πηλίῳ ἀνὴρ ἰατρικός·
[28, 3]	~Τί δὴ οὖν τούτων ἐπιμέμνημαι;	Ὅτι	τὸ ἀλγεῖν καὶ ἀπὸ ψυχῆς
[28, 4]	ᾗ τάχα μὲν καὶ περὶ	τουτὶ	τὸ σῶμα ῥᾳστώνη ἕψεται, εἰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/07/2008