Dissertation, Chap. |
[15, 1] |
ἴδοις
ἂν
τὸν
μὲν
γεωργικὸν
|
μακαρίζοντα |
τοὺς
ἀστικούς,
ὡς
συνόντας
βίῳ |
[15, 4] |
τὰ
ὄντα,
καὶ
ἀληθείας
ἐμπίμπλαμαι.
|
Μακάριος |
τῆς
πολλῆς
σχολῆς·
σύ
μοι |
[15, 4] |
θαλάττῃ;
καὶ
πολύ
γε
οἶμαι
|
μᾶλλον |
ἐν
γῇ·
εἰ
μὲν
γὰρ |
[15, 2] |
δυσαρεστήσεις
τί
χρὴ
σκοπεῖν;
οὐ
|
μᾶλλον |
ἢ
τὰς
τῶν
θρεμμάτων·
τοὺς |
[15, 9] |
ἀνδρὸς
φίλου,
φυγάδος
καὶ
πένητος,
|
μεγάλῃ |
καὶ
ἰσχυρᾷ
τυραννίδι
ἀντετάξατο,
γῆν
|
[15, 2] |
παρεσκευασμένοις
μὲν
πρὸς
πλοῦν,
καλῷ
|
μεγέθει |
ὁλκάδος,
καὶ
κατασκευῇ
ὑγιεῖ,
καὶ |
[15, 8] |
τὸν
κάματον,
μήτε
νύκτωρ,
μήτε
|
μεθ´ |
ἡμέραν.
Ἀντίθες
καὶ
Ἐπικούρῳ
πολλούς, |
[15, 7] |
χρῆσις
βίου
πολιτική,
διωκτέον
ταῦτα,
|
μεθ´ |
ὧν
ἄν
τις
καὶ
τὴν |
[15, 10] |
ὁρῶ
τὰ
βλήματα,
Ἀνύτους
πολλούς,
|
Μελήτους |
πολλούς·
ἁλώσιμον
τὸ
τειχίον.
|
[15, 5] |
καὶ
ἄκαρπον,
μηδὲν
αὐτῆς
ὀνίνασθαι
|
μέλλοντα |
μηδὲ
ὠφελήσειν
ἑτέρους;
πλὴν
εἰ |
[15, 6] |
λαοί
τ´
ἐπιτετράφαται
καὶ
τόσσα
|
μέμηλεν. |
~Πρὸς
ταῦτα
ἀπιδὼν
ὁ
φιλόσοφος, |
[15, 2] |
καὶ
πάνυ
ἄν
τις
ἢ
|
μέμψαιτο, |
ἢ
οἰκτείραι·
οἳ
κομῶντες
ἐπὶ |
[15, 10] |
βαλών.
~Ἐῶ
λέγειν,
ὅτι
ὁ
|
μὲν |
ἀγαθὸς
ἀνὴρ
πράττων
καὶ
μὴ |
[15, 8] |
τοιοῦτος
λογισμὸς
ἦν,
ὅτι
ἄδηλοι
|
μὲν |
αἱ
τοῦ
πολέμου
τύχαι,
τὸ |
[15, 8] |
Ἐπικούρῳ
πολλούς,
Ἕλληνι
Ἕλληνας·
ἐκ
|
μὲν |
Ἀκαδημίας
Πλάτωνα,
ἐκ
δὲ
στρατοπέδου |
[15, 2] |
τῇ
τῶν
βίων
ἀγωνίᾳ
οἱ
|
μὲν |
ἄλλοι
ἡμῖν
ἐκκηρυχθέντες
τὲ
καὶ |
[15, 2] |
λιμένων,
πάντων
δὲ
ἀπιστουμένων.
Τοὺς
|
μὲν |
ἄλλους
ἐῶμεν
χαίρειν
αὐτοῖς
βίοις, |
[15, 5] |
ἐν
αὐτῷ
μερῶν;
Καὶ
τῶν
|
μὲν |
ἄλλων
τοῦ
πράττειν
ἐξισταμένων
οὐδεὶς
|
[15, 2] |
δὲ
ἐν
ἀγῶνι
σωμάτων
οἱ
|
μὲν |
ἀσθενεῖς
καὶ
παρὰ
τὸ
εἰκὸς |
[15, 9] |
κατὰ
τὸν
Ὀδυσσέα
ἐκεῖνον,
ὅντινα
|
μὲν |
βασιλῆα
καὶ
ἔξοχον
ἄνδρα
κιχείη, |
[15, 7] |
καὶ
τὴν
ἀρετὴν
λάβοι.
Τὴν
|
μὲν |
γὰρ
κακότητα
καὶ
εἰλαδόν
ἐστιν |
[15, 4] |
τοῦ
φιλοσόφου
ἔργον
καταστησόμεθα;
ὅτι
|
μὲν |
γὰρ
οὐκ
ἀχρεῖος
ἡμῖν
οὐδὲ
|
[15, 4] |
οἶμαι
μᾶλλον
ἐν
γῇ·
εἰ
|
μὲν |
γὰρ
πλέομεν,
ὀλίγον
τὸ
ἐνεργόν, |
[15, 1] |
ᾖ.
Καὶ
ἴδοις
ἂν
τὸν
|
μὲν |
γεωργικὸν
μακαρίζοντα
τοὺς
ἀστικούς,
ὡς |
[15, 8] |
ἐκ
τούτων
τῶν
λογισμῶν
ἄπλουν
|
μὲν |
εἶναι
τὴν
θάλατταν,
ἐλευθερίας
δὲ |
[15, 6] |
ἀλλ´
ὁρῶ
τὰ
ἔργα,
τοῦτο
|
μὲν |
ἐν
γῇ,
τοῦτο
δὲ
ἐν |
[15, 2] |
ἐῶμεν
χαίρειν
αὐτοῖς
βίοις,
τὸν
|
μὲν |
ἐν
ἡδονῇ
τηκόμενον,
τὸν
δ´ |
[15, 7] |
ἀνθρώπινον.
Ἀλλὰ
καὶ
τούτοις
ἔφερεν
|
μὲν |
ἡ
γῆ
πυροὺς
καὶ
κριθάς, |
[15, 5] |
πᾶν
καὶ
φθαρῆναι;
Ἢ
τὰ
|
μὲν |
ἰσχυρὰ
τῶν
οἰκοδομημάτων
τῇ
πρὸς |
[15, 10] |
δεικνὺς
τὰ
νῶτα,
θρασύ–
τητος
|
μὲν |
καὶ
ἀπειροκαλίας
καὶ
τόλμης
τὸ |
[15, 3] |
ὡς
τὸ
εἰκὸς
εἰσδέξεται·
γραφέας
|
μὲν |
καὶ
δημιουργοὺς
ἀγαλμάτων,
ἐπὶ
εὐφροσύνῃ |
[15, 3] |
πόλει,
οἶμαι
ἂν
εἰπεῖν
τὸν
|
μὲν |
οἰκοδόμον,
ὅτι
λίθους
ἐν
τάξει |
[15, 2] |
δικασταῖς
τὰ
αὑτοῦ
δίεισιν;
ἐγὼ
|
μὲν |
οἶμαι,
ὅτι
ὁ
πρακτικός·
θαρσαλέος |
[15, 7] |
ἄλλου
εἴη
πλὴν
νεκροῦ;
Εἰ
|
μὲν
|
οὖν
τὸ
πράττειν
ἔρημον
ἦν |
[15, 9] |
καὶ
παρεῖχεν
ἑαυτῷ
πράγματα,
αὑτὸν
|
μὲν |
πληγῇσιν
ἀεικελίῃσι
δαμάσσας,
σπεῖρα
κάκ´ |
[15, 9] |
ἀληθείας
ἐμπίμπλασθαι.
Ξενοφῶντα
δὲ
καλεῖ
|
μὲν |
Πρόξενος,
παραπέμπει
δὲ
ὁ
Ἀπόλλων, |
[15, 2] |
ἀλλὰ
ἀτεχνῶς
ἐοίκασιν
κυβερνήταις
παρεσκευασμένοις
|
μὲν |
πρὸς
πλοῦν,
καλῷ
μεγέθει
ὁλκάδος, |
[15, 8] |
βίον
λέγεις.
Ἀντιθῶμεν
αὐτοῖς,
Κῦρον
|
μὲν |
Σαρδαναπάλλῳ,
τὸν
Πέρσην
τῷ
Ἀσσυρίῳ, |
[15, 1] |
γηδίῳ
σμικρῷ.
Ἀκούσῃ
δὲ
τοῦ
|
μὲν |
στρατιωτικοῦ
τὸν
εἰρηνικὸν
εὐδαιμονίζοντος,
τοῦ |
[15, 1] |
αὖ
οἱ
αὐτοὶ
ἐκεῖνοι
ποθήσουσι
|
μὲν |
τὰ
πρότερα,
ὀδυροῦνται
δὲ
τὰ |
[15, 4] |
ἡμῖν
ἀνὴρ
πλανήσεται;
ἀλλ´
ἔστιν
|
μέν |
τι
αὐτοῦ
ἔργον·
ὅ,
τι |
[15, 2] |
τὰ
αὑτοῦ
ἀσπάζεται.
~Καὶ
τὰς
|
μὲν |
τῶν
πολλῶν
ὀρέξεις
τὲ
καὶ |
[15, 9] |
τοῦ
Πόντου
Διογένην.
~Οὐκοῦν
ὁ
|
μὲν |
ὑπὲρ
ἀνδρὸς
φίλου,
φυγάδος
καὶ
|
[15, 2] |
καὶ
ἀποροῦσιν
πῇ
τράπωνται,
πολλῶν
|
μὲν |
ὑποφαινομένων
λιμένων,
πάντων
δὲ
ἀπιστουμένων. |
[15, 3] |
εἰς
τὸν
βίον·
ἀλλ´
ὁ
|
μὲν |
χρείαν
τινὰ
παρεχόμενος,
ὁ
δὲ |
[15, 10] |
βαλών,
κακὸς
ὥς,
ἐν
ὁμίλῳ;
|
Μένε, |
καὶ
ἵστασο,
καὶ
ἀνέχου
τῶν |
[15, 5] |
λίθων
ξυνδέδεται
καὶ
ἕστηκεν
καὶ
|
μένει, |
εἰ
δὲ
ἐξέλοις
ὅ,
τι |
[15, 2] |
ἀπεῖπον,
οἱ
δὲ
ἐφάμιλλοι
ἀρετῇ
|
μένουσιν |
καὶ
καρτεροῦσιν
καὶ
διαγωνίζονται
περὶ |
[15, 5] |
ἑαυτὰ
ξυννεύσεως
τῶν
ἐν
αὐτῷ
|
μερῶν; |
Καὶ
τῶν
μὲν
ἄλλων
τοῦ |
[15, 4] |
πολυδεής,
σώζεται
τῇ
συντελείᾳ
τῶν
|
μερῶν |
πρὸς
τὴν
ὑπηρεσίαν
τοῦ
ὅλου· |
[15, 10] |
οὖν
τις
βιώῃ
ἀσφαλῶς
ἐν
|
μέσοις |
ὢν
τοῖς
πολεμίοις;
οὐδὲν
γὰρ |
[15, 8] |
ὅτι
τὸ
πλεῖν
ἐπισφαλές,
κινδύνων
|
μεστὸν
|
καὶ
πόνων,
καὶ
πολλοῦ
τοῦ |
[15, 10] |
δὲ
ἑαυτοῦ
προΐεται.
Ποῖ
φεύγεις
|
μετὰ |
νῶτα
βαλών,
κακὸς
ὥς,
ἐν |
[15, 1] |
τοῦ
παρόντος
βίου
καὶ
σχήματος
|
μεταμφιέσει |
τὰ
τοῦ
πλησίον·
αὖθις
αὖ |
[15, 8] |
θάλατταν,
ἐλευθερίας
δὲ
μηδὲ
ὄναρ
|
μετέχειν |
τοὺς
πολλοὺς
ἀπορίᾳ
στρατηγῶν,
τὸν |
[15, 5] |
τὸν
κάματον,
φέρων
καὶ
αἰωρῶν
|
μετέωρον |
τοσοῦτον
ἄχθος,
σχολὴν
ἄγειν
καὶ |
[15, 8] |
καὶ
διψῶν
καὶ
λιμώττων,
καὶ
|
μὴ |
ἀνεὶς
τὸν
κάματον,
μήτε
νύκτωρ, |
[15, 4] |
ἀκούουσιν
ἀκοαί,
καὶ
τἄλλα,
ἵνα
|
μὴ |
διατρίβω
λέγων.
~Εἰ
δὲ
θελήσαι |
[15, 10] |
μὲν
ἀγαθὸς
ἀνὴρ
πράττων
καὶ
|
μὴ |
ἐπαναχωρῶν,
μηδὲ
ἐξιστάμενος
τοῖς
μοχθηροῖς, |
[15, 5] |
μηδὲ
ὠφελήσειν
ἑτέρους;
πλὴν
εἰ
|
μὴ |
καὶ
ἀκοὴ
καλόν,
ἵνα
ἔχωμεν, |
[15, 5] |
ἔχων;
Ἀλλὰ
τί
οὖν·
ὁ
|
μὴ |
κυβερνητικώτατος
ἐξίσταται
τῆς
αὑτοῦ
ἕδρας |
[15, 4] |
μοι
δοκεῖς
καὶ
νεὼς
ἐπιβὰς
|
μὴ |
ὅτι
κυβερνήτης
γενέσθαι,
ἀλλ´
οὐδὲ |
[15, 9] |
καὶ
ἐκπίπτων,
καὶ
κινδυνεύων,
ἵνα
|
μὴ |
προδῷ
τὸ
φιλοσοφίας
ἦθος·
ἐξῆν |
[15, 6] |
τίς
χρεία
Φειδίᾳ
τῆς
τέχνης,
|
μὴ |
προστιθέντι
αὐτὴν
τῷ
ἐλέφαντι
καὶ |
[15, 7] |
~Πρὸς
ταῦτα
ἀπιδὼν
ὁ
φιλόσοφος,
|
μὴ |
τὸν
Δία
μιμείσθω,
μὴ
τὸν |
[15, 7] |
φιλόσοφος,
μὴ
τὸν
Δία
μιμείσθω,
|
μὴ |
τὸν
Ἡρακλέα,
μὴ
τοὺς
ἀγαθοὺς |
[15, 7] |
Δία
μιμείσθω,
μὴ
τὸν
Ἡρακλέα,
|
μὴ |
τοὺς
ἀγαθοὺς
βασιλεῖς,
μὴ
τοὺς |
[15, 7] |
Ἡρακλέα,
μὴ
τοὺς
ἀγαθοὺς
βασιλεῖς,
|
μὴ |
τοὺς
ἄρχοντας,
ἀλλὰ
βιούτω
βίον |
[15, 6] |
τίς
χρεία
ἰατρῷ
τῆς
τέχνης,
|
μὴ |
ὑγιάζοντι
κατὰ
τὴν
τέχνην;
τίς |
[15, 10] |
ἀνὴρ
πράττων
καὶ
μὴ
ἐπαναχωρῶν,
|
μηδὲ |
ἐξιστάμενος
τοῖς
μοχθηροῖς,
ἑαυτὸν
ἂν |
[15, 6] |
καὶ
ἀκοίμητος,
καὶ
μηδέποτε
ἀπαγορεύουσα,
|
μηδὲ |
ἐπαναχωροῦσα
τοῦ
ἑαυτῆς
ἔργου,
ἀέναον |
[15, 8] |
εἶναι
τὴν
θάλατταν,
ἐλευθερίας
δὲ
|
μηδὲ |
ὄναρ
μετέχειν
τοὺς
πολλοὺς
ἀπορίᾳ |
[15, 5] |
ἄκαρπον,
μηδὲν
αὐτῆς
ὀνίνασθαι
μέλλοντα
|
μηδὲ |
ὠφελήσειν
ἑτέρους;
πλὴν
εἰ
μὴ |
[15, 5] |
ἄγονον
καὶ
ἀργὸν
καὶ
ἄκαρπον,
|
μηδὲν |
αὐτῆς
ὀνίνασθαι
μέλλοντα
μηδὲ
ὠφελήσειν |
[15, 10] |
καὶ
ἀνέχου
τῶν
βλημάτων,
καὶ
|
μηδὲν |
ἐκπλαγῇς·
δειλὸν
τὸ
τῶν
πολεμίων |
[15, 8] |
τὸν
δὲ
ξύμπαντα
βίον
εἶναι
|
μηδὲν |
σκωλήκων
διαφέροντα,
δειλὸν
καὶ
ἀργὸν |
[15, 6] |
καὶ
διηνεκὴς
καὶ
ἀκοίμητος,
καὶ
|
μηδέποτε |
ἀπαγορεύουσα,
μηδὲ
ἐπαναχωροῦσα
τοῦ
ἑαυτῆς |
[15, 5] |
Ἑλληνικόν·
ὁ
δὲ
Ἀχιλλεὺς
ὁ
|
μηνίσας |
καὶ
ἐπὶ
σκηνῆς
ἀναπαυόμενος,
καὶ |
[15, 8] |
ἀνεὶς
τὸν
κάματον,
μήτε
νύκτωρ,
|
μήτε |
μεθ´
ἡμέραν.
Ἀντίθες
καὶ
Ἐπικούρῳ |
[15, 8] |
καὶ
μὴ
ἀνεὶς
τὸν
κάματον,
|
μήτε |
νύκτωρ,
μήτε
μεθ´
ἡμέραν.
Ἀντίθες |
[15, 3] |
τε
χειμῶνα
καὶ
θάλπος
ἀποχρῶντα
|
μηχανήσεται |
τοῖς
οἰκοῦσιν
ἐρύματα·
τὸν
δὲ |
[15, 3] |
ψαλμάτων,
ἢ
χορῶν
τὸ
τερπνὸν
|
μηχανῶνται |
τῇ
ἀκοῇ.
Ἤδη
δέ
τις |
[15, 4] |
Τυχεῖον;
εἰς
τοὺς
ὀψοποιούς,
ὡς
|
Μίθαικον; |
εἰς
τοὺς
εὐφραίνοντας,
ὡς
Φρυνίωνα; |
[15, 7] |
ὁ
φιλόσοφος,
μὴ
τὸν
Δία
|
μιμείσθω, |
μὴ
τὸν
Ἡρακλέα,
μὴ
τοὺς |
[15, 2] |
πλανώμενον,
τὸν
δὲ
ἐν
ὅπλοις
|
μισθοφοροῦντα, |
τὸν
δὲ
ἐν
ἐκκλησίαις
βοῶντα, |
[15, 3] |
ἐρύματα·
τὸν
δὲ
ὑφάντην,
ὅτι
|
μίτοις |
καὶ
στημονίοις
σὺν
ὕφει
ἐσθήματα |
[15, 8] |
Σαρδαναπάλλου
μοι
βίον
λέγεις,
Ἐπικούρου
|
μοι |
βίον
λέγεις.
Ἀντιθῶμεν
αὐτοῖς,
Κῦρον |
[15, 8] |
καὶ
ἀργὸν
καὶ
ἐπτηχότα;
Σαρδαναπάλλου
|
μοι |
βίον
λέγεις,
Ἐπικούρου
μοι
βίον |
[15, 4] |
Μακάριος
τῆς
πολλῆς
σχολῆς·
σύ
|
μοι |
δοκεῖς
καὶ
νεὼς
ἐπιβὰς
μὴ |
[15, 10] |
ὑπερόψομαι
τῶν
βλημάτων·
ἐὰν
δέ
|
μοι |
τοιοῦτον
τειχίον
λέγῃς,
ᾧ
καὶ |
[15, 6] |
θάλαττα,
καὶ
ὧραι
ἀμείβουσαι,
καὶ
|
Μοῖραι |
διαλαγχάνουσαι,
καὶ
Μοῦσαι
ᾄδουσαι·
ἐπαύσαντο |
[15, 7] |
βίον
ἀνδρὸς
ἐν
ἐρημίᾳ
γεννηθέντος,
|
μονωτὴν |
βίον,
οὐκ
ἀγελαστικόν·
Κυκλώπιον
βίον, |
[15, 6] |
ἀμείβουσαι,
καὶ
Μοῖραι
διαλαγχάνουσαι,
καὶ
|
Μοῦσαι |
ᾄδουσαι·
ἐπαύσαντο
δ´
ἂν
καὶ |
[15, 10] |
οὐδὲν
γὰρ
πολεμιώτερον
ἀνδρὸς
ἀρετῇ
|
μοχθηρίας |
ἀμφιλαφοῦς.
Συνυποσταλείς,
φησὶν
ὁ
Σωκράτης, |
[15, 10] |
μὴ
ἐπαναχωρῶν,
μηδὲ
ἐξιστάμενος
τοῖς
|
μοχθηροῖς, |
ἑαυτὸν
ἂν
σώζοι,
καὶ
τοὺς |
[15, 10] |
καὶ
ἀπειροκαλίας
καὶ
τόλμης
τὸ
|
μοχθηρὸν
|
πᾶν
ἂν
ἀπέπλησεν,
τὸ
δὲ |
[15, 5] |
~Εἰ
δὲ
θελήσαι
λογοποιὸς
Φρὺξ
|
μῦθον |
πλάττειν,
ὅτι
ἄρα
δυσχεράνας
ὁ |
[15, 5] |
φθαρήσεται
ὁ
ἄνθρωπος
ἐν
τῷ
|
μύθῳ; |
Τοιοῦτο
ἀμέλει
ἐστὶν
τὸ
περὶ |
[15, 9] |
καὶ
στρατηγίαν,
καὶ
σωτηρίαν
Ἑλλήνων
|
μυρίων. |
Τὰ
δὲ
Διογένους
τί
χρὴ |
[15, 3] |
δημιουργοὺς
ἀγαλμάτων,
ἐπὶ
εὐφροσύνῃ
ὀφθαλμῶν·
|
μυροπώλας |
δὲ
καὶ
ὀψοποιούς,
χυμῶν
καὶ |