Dissertations, Chap.
[10, 5]	καὶ ἐν Ἅιδου διαλέγονται αἱ	ψυχαί,	καὶ εἰσὶν μαντικαὶ τότε. Λέγει
[10, 4]	ὀλίγαι δέ που καὶ σπάνιοι	ψυχαὶ	τελεσφόροι, ὧν τὰ ἔκγονα σαφῆ
[10, 4]	ἀνάμνησις· κύουσιν δὲ πᾶσαι μὲν	ψυχαὶ	φύσει, ὠδίνουσιν δὲ ἔθει, τίκτουσιν
[10, 1]	γῇ βίος ταῖς τῶν ἀνθρώπων	ψυχαῖς	ὀνείρατι ἔοικεν μακρῷ καὶ πολυετεῖ.
[10, 1]	δὲ ταῖς μὲν τῶν πολλῶν	ψυχαῖς	ὄνειροι δι´ ἐλεφαντίνων πυλῶν· εἰ
[10, 2]	μὲν σῶμα τεθνήξεται, ἡ δὲ	ψυχὴ	ἀναπτᾶσα οἰχήσεται ἀθανὴς καὶ ἀγήρως·
[10, 9]	~Σῶμα μὲν βαδιστικὸν τῇ φύσει,	ψυχὴ	δὲ λογιστικὴ τῇ φύσει· εἰ
[10, 4]	ταυτὶ τὰ σπέρματα ἐμπεφυτευμένα τῇ	ψυχῇ·	εἰ δὲ ἦν, καὶ ἀεὶ
[10, 2]	καὶ ἐγγύτατα θανάτου· ἡ δὲ	ψυχὴ	ἐκδῦσα τοῦ σώματος, ἐπλανᾶτο ἐν
[10, 7]	ὄντων ἢ γεγονότων, οἷς ἡ	ψυχὴ	ἐνέτυχεν, ἀκολουθίαν ἔχει, ἢ κατὰ
[10, 9]	λογισμοῦ. Ἐπειδὰν δὲ ἀπαλλαγῇ ἡ	ψυχὴ	ἐνθένδε ἐκεῖσε, ὥσπερ ἐκ τῆς
[10, 1]	δέ που τίς ἐστιν καθαρὰ	ψυχὴ	καὶ νηφάλιος, καὶ ὀλίγα ὑπὸ
[10, 5]	γάρ τι χρῆμα ἀτεχνῶς ἡ	ψυχή,	καὶ τὸ εἰδέναι παρὰ θεῶν
[10, 9]	δὲ νῦν. Ἡ δὲ ἐρρωμένη	ψυχὴ	καὶ χρηστῷ δαίμονι συγκεκληρωμένη, κἀνταῦθα
[10, 1]	δεῦρο βίος, καθ´ ὃν ἡ	ψυχὴ	κατορωρυγμένη ἐν σώματι ὑπὸ κόρου
[10, 5]	κηρὸς ὑπὸ ἡλίου τηκόμενος, ἢ	ψυχὴ	μάθημα, εἴπέρ ἐστιν σῶμα· πᾶν
[10, 4]	καὶ εἴ τι ἀληθὲς ἡ	ψυχὴ	ξυνίησιν, ἀνάγκη ἀληθῆ εἶναι ταυτὶ
[10, 5]	μὲν οὖν τοιοῦτόν ἐστιν ἡ	ψυχή,	οἷον καὶ τὸ σῶμα, θνητὸν
[10, 5]	καὶ ἔμπληκτον. Εἰ τοιοῦτον ἡ	ψυχή,	οὔτέ τι οἶδεν, οὐδὲ ἀναμιμνήσκεται,
[10, 9]	δέ, οἶμαι, διττῷ βίῳ ἡ	ψυχὴ	συνεχομένη, τῷ μὲν καθαρῷ καὶ
[10, 9]	τούτοις γάρ που φλεγμαίνουσα ἡ	ψυχὴ	ὑπὸ τοῦ ἀνέδην πότου, ἐγγύτατα
[10, 6]	Τοιοῦτον ἡγοῦ καὶ περὶ τὴν	ψυχὴν	γίγνεσθαι· νύκτα πολλὴν καὶ ὕπνον
[10, 7]	Φαίαξιν, αὐτοῦ μένον· τὴν δὲ	ψυχὴν	γίγνεσθαι τῆς μνήμης ἐκεῖ ἐν
[10, 4]	τὸν τρόπον καὶ λόγος μαιεύεται	ψυχὴν	κύουσαν καὶ ὠδίνων μεστήν· ἀλλὰ
[10, 5]	οὐ τοιοῦτον χρῆμα εἶναι τὴν	ψυχὴν	μαντεύεται οὔτε Πυθαγόρας, οὔτε Πλάτων·
[10, 3]	δρόμον. Νόμιζε δὴ καὶ τὴν	ψυχὴν	ὄψιν τινὰ εἶναι διορατικὴν τῶν
[10, 1]	καὶ μηδὲν ὕπαρ ἐπὶ τὴν	ψυχὴν	φέροντας. Ταύτῃ τοι ἔτεινεν καὶ
[10, 8]	~Ἅτε οὖν ἐν προθύροις τῆς	ψυχῆς	αἱ αἰσθήσεις ἱδρυμέναι, ἐπειδάν τινος
[10, 4]	περὶ τὰς ἐπιστήμας γιγνόμενον, σπερμάτων	ψυχῆς	ἄνθος, καὶ τελεσφόρησις· ὃ δὲ
[10, 6]	τὸ ζητούμενον. Ἡ δὴ γὰρ	ψυχῆς	εὕρεσις, αὐτογενής τις οὖσα, καὶ
[10, 6]	ἕτερον ἐξ ἑτέρου θηρευούσης τῆς	ψυχῆς,	καὶ χειραγωγουμένης ὑπὸ τοῦ παρόντος
[10, 4]	πατέρων· ὄνομα δὲ τῇ μὲν	ψυχῆς	κυήσει νοῦς, τῇ δὲ ὠδῖνι
[10, 6]	καὶ ὕπνον βαθὺν τῶν τῆς	ψυχῆς	νοημάτων· τὸν δὲ λόγον αὐτόν,
[10, 3]	μεστῷ ἐναργῶν ὀνειράτων· ἔοικεν δὲ	ψυχῆς	πτήσει μεταρσίῳ, οὐχ ὑπὲρ ἄκρων
[10, 7]	οὐκ εἰκός, ἐπιλαβομένης αὐτῷ τῆς	ψυχῆς	τοιαύτης ἀρχῆς, ὁδεύειν ἐπὶ τὰ
[10, 3]	τι ἢ τὴν σχολὴν τῆς	ψυχῆς	τοῦ ἀγαθοῦ ἀνδρὸς ἀπὸ τῶν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 10/01/2008