HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Maxime de Tyr, Dissertations, VII

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ε = 24 formes différentes pour 67 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Dissertations, Chap.

[7, 5]   τούτου περιβλήματος. ~Φαίην δ´ ἂν ἔγωγε, οὐδὲ ἀκούσῃ εἶναι τῇ γενναίᾳ

[7, 1]   νοσεῖν καὶ ὑγείαν στέργοντος· εἰ δὲ ἀμφοῖν ὁμοίως συγκεκραμένων μὲν πρὸς

[7, 2]   τὸ μὲν αὐτοῦ ἄρχον, τὸ δὲ ἀρχόμενον, ὡς ἐν πόλει ἄρχων

[7, 3]   ἐφήμερος· τῇ μὲν βέβαιος, τῷ δὲ ἄστατος· τῇ μὲν ἀθάνατος, τῷ

[7, 2]   φύσει φροντιστικώτατον, καὶ λογιστικώτατον, τὸ δὲ αὐτὸν καὶ ἡ ψυχή· ὁ

[7, 7]   ὑγιᾶ, σῶμα δὲ νοσοῦν. ~Εἰ δὲ βούλει, σκέψαι μεταλαβὼν τῆς ψυχῆς

[7, 5]   ὁ γέρων ἐπιγουνίδα φαίνει· Ἡ δὲ δειλὴ ψυχὴ κατορωρυγμένη ἐν σώματι,

[7, 1]   λυμαίνεται αὐτῶν τῇ συμμετρίᾳ, καλοῦμεν δὲ ἑκατέραν τὴν πλεονεξίαν, τὴν μὲν

[7, 3]   πρὸς τὴν ἴασιν εἰκτικώτερον, ἡ δὲ ἐξαναλοῦσα τὸν ἔχοντα, ὑπερορᾶν τῶν

[7, 6]   διαβεβρωμένον ὑπὸ τῆς νόσου. Οἱ δὲ ἐπείσθησαν τῷ θεῷ, καὶ ἤγαγον

[7, 3]   ἡ μὲν ἄμοιρος κακοῦ, ἡ δὲ ἐπισφαλὴς εἰς μοχθηρίαν· τῇ μὲν

[7, 3]   τῇ μὲν ἀέναος ὑγεία, τῷ δὲ ἐφήμερος· τῇ μὲν βέβαιος, τῷ

[7, 5]   οὐκ ἀποδέχομαι τῆς εὐχῆς· εἰ δὲ ἡγεῖ τῷ ὄντι τὸν θάνατον

[7, 3]   ἄστατος· τῇ μὲν ἀθάνατος, τῷ δὲ θνητή. Σκόπει καὶ τὰς νόσους·

[7, 7]   ἕδραν τοῦ νοσήματος ἐκτέμῃ· ὡς δὲ καὶ ὅτῳ ὕπουλος καὶ διαβεβρωμένη

[7, 1]   ᾠδῆς, καὶ ἔμεινεν ᾀδόμενον. Εἰ δὲ καὶ τοιοῦτόν ἐστιν, ὁποῖον αὐτὸ

[7, 4]   δείκνυσι μὲν Ἀλκιβιάδης Σικελίαν, δείκνυσι δὲ Κλέων Σφακτηρίαν, καὶ ἄλλος ἄλλην

[7, 2]   ἀγαθῷ ἐναντίον, μεῖζον κακόν· ἀγαθὸν δὲ μεῖζον ὑγεία ψυχῆς ὑγείας σώματος·

[7, 3]   τῇ μὲν βοηθοῦσιν θεοί, τὴν δὲ μισοῦσιν· πόλεμον οὐ κινεῖς διὰ

[7, 6]   σύμμαχον, ψυχὴν μὲν ὑγιᾶ, σῶμα δὲ νοσοῦν. ~Εἰ δὲ βούλει, σκέψαι

[7, 6]   ἔλθῃ ψυχὴ μὲν ἐρρωμένη, σῶμα δὲ νοσοῦν, ὀδωδὸς καὶ χωλεῦον, καὶ

[7, 2]   ἐλευθέρᾳ τῇ πόλει νοσεῖ· ἄρχοντος δὲ νοσοῦντος, δουλεία πόλεως. Συνελόντι δ´

[7, 7]   μὲν γὰρ ὁ Σαρδανάπαλλος, καλὸς δὲ ὁ Ἀλκιβιάδης, ἰσχυρὸς δὲ ὁ

[7, 7]   καλὸς δὲ ὁ Ἀλκιβιάδης, ἰσχυρὸς δὲ ὁ Κριτίας· ἀλλὰ τὴν ὑγείαν

[7, 3]   Ἡ μὲν πάντων ἀδεής, ἡ δὲ πάντων ἐνδεής· ἡ μὲν εὐδαιμονίαν

[7, 3]   ἡ μὲν εὐδαιμονίαν χορηγεῖ, ἡ δὲ ποθίζεται· ἡ μὲν ἄμοιρος κακοῦ,

[7, 1]   πλεονεξίαν, τὴν μὲν ψυχῆς, τὴν δὲ σώματος, καὶ πρὸς μὲν αὐτὸ

[7, 4]   αὐτόθι, ἔφθειρε τὴν πόλιν. συνεπελάμβανεν δὲ τῇ τοῦ κακοῦ ἐπιδημίᾳ καὶ

[7, 4]   καὶ ἐκ Πελοποννήσου πόλεμος. Δῃουμένης δὲ τῆς γῆς, καὶ φθειρομένης τῆς

[7, 7]   Λυκείου ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν, ἀπὸ δὲ τῆς ἐκκλησίας ἐπὶ τὴν θάλατταν,

[7, 7]   ἐκκλησίας ἐπὶ τὴν θάλατταν, ἀπὸ δὲ τῆς θαλάττης ἐπὶ Σικελίαν, κἀκεῖθεν

[7, 1]   ἑκάτερον ὁμοίως ὑγείας ἐνδεές, πρὸς δὲ τὸ πλησίον οὐ κατ´ ἰσηγορίαν

[7, 2]   εἰπεῖν, ψυχὴ σώματος τιμιώτερον· τὸ δὲ τοῦ τιμιωτέρου ἀγαθόν, μεῖζον· τὸ

[7, 2]   τοῦ τιμιωτέρου ἀγαθόν, μεῖζον· τὸ δὲ τῷ μείζονι ἀγαθῷ ἐναντίον, μεῖζον

[7, 1]   κάλλιστον ὑπὸ τῆς φύσεως, ταραττομένων δὲ ὑπὸ τῆς παροινίας τῶν μερῶν,

[7, 7]   μᾶλλον ἢ διὰ ἡδονήν) μᾶλλον δὲ φθειρέσθω πᾶς, ὅτῳ ἐπιρρεῖ ἀέναος

[7, 2]   εἶναι σοι οἷον δῆμον, τὴν δὲ ψυχὴν ὥσπερ δυνάστην; θέασαι τοίνυν,

[7, 2]   μὲν σώματος τέχνης ἔργον, ὑγεία δὲ ψυχῆς, ἀρετῆς ἔργον· νόσος ψυχῆς

[7, 4]   μὲν σαρκῶν αὐτῷ φθειρομένων, τῆς δὲ ψυχῆς ἑστώσης ὀρθῆς, καὶ παραδοκούσης

[7, 3]   κινεῖς διὰ νόσον σώματος, διὰ δὲ ψυχῆς νόσον οἱ πολλοὶ πόλεμοι·

[7, 5]   βόα, μηδὲ λοιδοροῦ τοῖς φιλτάτοις, μηδὲ ἐνόχλει τὴν Λημνίων γῆν. Ὦ

[7, 5]   Ἄνθρωπε, ἄφες, καὶ μὴ βόα, μηδὲ λοιδοροῦ τοῖς φιλτάτοις, μηδὲ ἐνόχλει

[7, 5]   περιβλήματος. ~Φαίην δ´ ἂν ἔγωγε, οὐδὲ ἀκούσῃ εἶναι τῇ γενναίᾳ ψυχῇ

[7, 7]   καὶ παντοδαπήν, καὶ οὐκ ἰάσιμον, οὐδὲ ἀνασχετὴν τῇ πάσῃ πόλει. Καίτοι

[7, 1]   ἄξιον· οὐ γὰρ ἂν εἰκῇ οὐδὲ ἐκ τοῦ προστυχόντος κατηξιώθη ᾠδῆς,

[7, 5]   καὶ οὐδεπώποτε θέλει ἀπαλλαγῆναι αὐτοῦ, οὐδὲ ἐξερπύσαι, ἀλλὰ καιομένῳ συγκάεται, καὶ

[7, 6]   μάτην διώκετε, κενὰ τοξεύετε, κενὰ βουλεύεσθε· οὐ γὰρ ἂν ἄλλως ἕλοιτε

[7, 2]   ὥσπερ δυνάστην; θέασαι τοίνυν, καὶ παράβαλε τὴν εἰκόνα. Ὁ δῆμος πλέον

[7, 6]   τὸν παιᾶνα. ~Καὶ δὴ φέρων με ὁ λόγος εἰς παράδειγμα ἐμβέβληκεν

[7, 5]   ἀφήσω σε; ὁ Φιλοκτήτης λέγει. Ἄνθρωπε, ἄφες, καὶ μὴ βόα, μηδὲ

[7, 1]   ποτέρᾳ τῷ ἀνθρώπῳ μεῖζον κακόν, φέρε δὴ οὑτωσὶ τὸ πᾶν διαιτήσωμαι.

[7, 2]   αἰτητικόν, καὶ φιλήδονον, καὶ ὁρμητικόν. Φέρε, καὶ τὸν ἄρχοντα τῷ ἄρχοντι

[7, 4]   τελευτήσας ἐκεῖ, καὶ ἱδρυθεὶς αὐτόθι, ἔφθειρε τὴν πόλιν. συνεπελάμβανεν δὲ τῇ

[7, 5]   βοῶντι συμβοᾷ. Ὦ ποῦς, ἀφήσω σε; ὁ Φιλοκτήτης λέγει. Ἄνθρωπε, ἄφες,

[7, 4]   καὶ συνεσφάλλετο, καὶ συναπωλλύετο, ἄλλου ἄλλοσε τὴν δειλαίαν καλοῦντος, δεῦρ´ ἴθι,

[7, 7]   οὖσα ἡ ψυχὴ ἐπινέμεται πρόσω τὲ καὶ τὰ πλησίον ἀεὶ καταλαμβάνει,

[7, 6]   ἦν που σώματα μυρία, ὅσσα τε φύλλα καὶ ἄνθεα γίνεται ὥρῃ,

[7, 5]   ἐνόχλει τὴν Λημνίων γῆν. Ὦ θάνατε παιάν· εἰ μὲν ταῦτα λέγεις

[7, 6]   Ἑλλάδος θρέμματα, μάτην πονεῖτε, μάτην διώκετε, κενὰ τοξεύετε, κενὰ βουλεύεσθε· οὐ

[7, 6]   μάτην πονεῖτε, μάτην διώκετε, κενὰ τοξεύετε, κενὰ βουλεύεσθε· οὐ γὰρ ἂν

[7, 6]   γενναῖα γῆς Ἑλλάδος θρέμματα, μάτην πονεῖτε, μάτην διώκετε, κενὰ τοξεύετε, κενὰ

[7, 6]   βουλεύεσθε· οὐ γὰρ ἂν ἄλλως ἕλοιτε τουτὶ τὸ τεῖχος, πρὶν ὑμῖν

[7, 4]   δὴ καὶ τὴν δευτέραν εἰκόνα. Ὅτε μὲν ὁ λοιμὸς ἐπέπαυτο, καὶ

[7, 5]   φωλεόν, φιλεῖ τὸν φωλεόν, καὶ οὐδεπώποτε θέλει ἀπαλλαγῆναι αὐτοῦ, οὐδὲ ἐξερπύσαι,

[7, 4]   ἔρρωτο, καὶ ἡ δύναμις ἤκμαζεν· τότε δὴ τὸ ἀρχικὸν μέρος τῆς

[7, 6]   ὑμῖν. Ἐν γὰρ τοῖς Ἀχαιοῖς τότε ἦν που σώματα μυρία, ὅσσα

[7, 5]   καὶ ὡς τάχιστα ἐφίεται γυμνωθῆναι· ὥστε κἂν ἐπιφθέγξαιτό τις τῷ γενναίῳ

Dissertations, Chap.
[7, 5]	τούτου περιβλήματος. ~Φαίην δ´ ἂν	ἔγωγε,	οὐδὲ ἀκούσῃ εἶναι τῇ γενναίᾳ
[7, 1]	νοσεῖν καὶ ὑγείαν στέργοντος· εἰ	δὲ	ἀμφοῖν ὁμοίως συγκεκραμένων μὲν πρὸς
[7, 2]	τὸ μὲν αὐτοῦ ἄρχον, τὸ	δὲ	ἀρχόμενον, ὡς ἐν πόλει ἄρχων
[7, 3]	ἐφήμερος· τῇ μὲν βέβαιος, τῷ	δὲ	ἄστατος· τῇ μὲν ἀθάνατος, τῷ
[7, 2]	φύσει φροντιστικώτατον, καὶ λογιστικώτατον, τὸ	δὲ	αὐτὸν καὶ ἡ ψυχή· ὁ
[7, 7]	ὑγιᾶ, σῶμα δὲ νοσοῦν. ~Εἰ	δὲ	βούλει, σκέψαι μεταλαβὼν τῆς ψυχῆς
[7, 5]	ὁ γέρων ἐπιγουνίδα φαίνει· Ἡ	δὲ	δειλὴ ψυχὴ κατορωρυγμένη ἐν σώματι,
[7, 1]	λυμαίνεται αὐτῶν τῇ συμμετρίᾳ, καλοῦμεν	δὲ	ἑκατέραν τὴν πλεονεξίαν, τὴν μὲν
[7, 3]	πρὸς τὴν ἴασιν εἰκτικώτερον, ἡ	δὲ	ἐξαναλοῦσα τὸν ἔχοντα, ὑπερορᾶν τῶν
[7, 6]	διαβεβρωμένον ὑπὸ τῆς νόσου. Οἱ	δὲ	ἐπείσθησαν τῷ θεῷ, καὶ ἤγαγον
[7, 3]	ἡ μὲν ἄμοιρος κακοῦ, ἡ	δὲ	ἐπισφαλὴς εἰς μοχθηρίαν· τῇ μὲν
[7, 3]	τῇ μὲν ἀέναος ὑγεία, τῷ	δὲ	ἐφήμερος· τῇ μὲν βέβαιος, τῷ
[7, 5]	οὐκ ἀποδέχομαι τῆς εὐχῆς· εἰ	δὲ	ἡγεῖ τῷ ὄντι τὸν θάνατον
[7, 3]	ἄστατος· τῇ μὲν ἀθάνατος, τῷ	δὲ	θνητή. Σκόπει καὶ τὰς νόσους·
[7, 7]	ἕδραν τοῦ νοσήματος ἐκτέμῃ· ὡς	δὲ	καὶ ὅτῳ ὕπουλος καὶ διαβεβρωμένη
[7, 1]	ᾠδῆς, καὶ ἔμεινεν ᾀδόμενον. Εἰ	δὲ	καὶ τοιοῦτόν ἐστιν, ὁποῖον αὐτὸ
[7, 4]	δείκνυσι μὲν Ἀλκιβιάδης Σικελίαν, δείκνυσι	δὲ	Κλέων Σφακτηρίαν, καὶ ἄλλος ἄλλην
[7, 2]	ἀγαθῷ ἐναντίον, μεῖζον κακόν· ἀγαθὸν	δὲ	μεῖζον ὑγεία ψυχῆς ὑγείας σώματος·
[7, 3]	τῇ μὲν βοηθοῦσιν θεοί, τὴν	δὲ	μισοῦσιν· πόλεμον οὐ κινεῖς διὰ
[7, 6]	σύμμαχον, ψυχὴν μὲν ὑγιᾶ, σῶμα	δὲ	νοσοῦν. ~Εἰ δὲ βούλει, σκέψαι
[7, 6]	ἔλθῃ ψυχὴ μὲν ἐρρωμένη, σῶμα	δὲ	νοσοῦν, ὀδωδὸς καὶ χωλεῦον, καὶ
[7, 2]	ἐλευθέρᾳ τῇ πόλει νοσεῖ· ἄρχοντος	δὲ	νοσοῦντος, δουλεία πόλεως. Συνελόντι δ´
[7, 7]	μὲν γὰρ ὁ Σαρδανάπαλλος, καλὸς	δὲ	ὁ Ἀλκιβιάδης, ἰσχυρὸς δὲ ὁ
[7, 7]	καλὸς δὲ ὁ Ἀλκιβιάδης, ἰσχυρὸς	δὲ	ὁ Κριτίας· ἀλλὰ τὴν ὑγείαν
[7, 3]	Ἡ μὲν πάντων ἀδεής, ἡ	δὲ	πάντων ἐνδεής· ἡ μὲν εὐδαιμονίαν
[7, 3]	ἡ μὲν εὐδαιμονίαν χορηγεῖ, ἡ	δὲ	ποθίζεται· ἡ μὲν ἄμοιρος κακοῦ,
[7, 1]	πλεονεξίαν, τὴν μὲν ψυχῆς, τὴν	δὲ	σώματος, καὶ πρὸς μὲν αὐτὸ
[7, 4]	αὐτόθι, ἔφθειρε τὴν πόλιν. συνεπελάμβανεν	δὲ	τῇ τοῦ κακοῦ ἐπιδημίᾳ καὶ
[7, 4]	καὶ ἐκ Πελοποννήσου πόλεμος. Δῃουμένης	δὲ	τῆς γῆς, καὶ φθειρομένης τῆς
[7, 7]	Λυκείου ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν, ἀπὸ	δὲ	τῆς ἐκκλησίας ἐπὶ τὴν θάλατταν,
[7, 7]	ἐκκλησίας ἐπὶ τὴν θάλατταν, ἀπὸ	δὲ	τῆς θαλάττης ἐπὶ Σικελίαν, κἀκεῖθεν
[7, 1]	ἑκάτερον ὁμοίως ὑγείας ἐνδεές, πρὸς	δὲ	τὸ πλησίον οὐ κατ´ ἰσηγορίαν
[7, 2]	εἰπεῖν, ψυχὴ σώματος τιμιώτερον· τὸ	δὲ	τοῦ τιμιωτέρου ἀγαθόν, μεῖζον· τὸ
[7, 2]	τοῦ τιμιωτέρου ἀγαθόν, μεῖζον· τὸ	δὲ	τῷ μείζονι ἀγαθῷ ἐναντίον, μεῖζον
[7, 1]	κάλλιστον ὑπὸ τῆς φύσεως, ταραττομένων	δὲ	ὑπὸ τῆς παροινίας τῶν μερῶν,
[7, 7]	μᾶλλον ἢ διὰ ἡδονήν) μᾶλλον	δὲ	φθειρέσθω πᾶς, ὅτῳ ἐπιρρεῖ ἀέναος
[7, 2]	εἶναι σοι οἷον δῆμον, τὴν	δὲ	ψυχὴν ὥσπερ δυνάστην; θέασαι τοίνυν,
[7, 2]	μὲν σώματος τέχνης ἔργον, ὑγεία	δὲ	ψυχῆς, ἀρετῆς ἔργον· νόσος ψυχῆς
[7, 4]	μὲν σαρκῶν αὐτῷ φθειρομένων, τῆς	δὲ	ψυχῆς ἑστώσης ὀρθῆς, καὶ παραδοκούσης
[7, 3]	κινεῖς διὰ νόσον σώματος, διὰ	δὲ	ψυχῆς νόσον οἱ πολλοὶ πόλεμοι·
[7, 5]	βόα, μηδὲ λοιδοροῦ τοῖς φιλτάτοις,	μηδὲ	ἐνόχλει τὴν Λημνίων γῆν. Ὦ
[7, 5]	Ἄνθρωπε, ἄφες, καὶ μὴ βόα,	μηδὲ	λοιδοροῦ τοῖς φιλτάτοις, μηδὲ ἐνόχλει
[7, 5]	περιβλήματος. ~Φαίην δ´ ἂν ἔγωγε,	οὐδὲ	ἀκούσῃ εἶναι τῇ γενναίᾳ ψυχῇ
[7, 7]	καὶ παντοδαπήν, καὶ οὐκ ἰάσιμον,	οὐδὲ	ἀνασχετὴν τῇ πάσῃ πόλει. Καίτοι
[7, 1]	ἄξιον· οὐ γὰρ ἂν εἰκῇ	οὐδὲ	ἐκ τοῦ προστυχόντος κατηξιώθη ᾠδῆς,
[7, 5]	καὶ οὐδεπώποτε θέλει ἀπαλλαγῆναι αὐτοῦ,	οὐδὲ	ἐξερπύσαι, ἀλλὰ καιομένῳ συγκάεται, καὶ
[7, 6]	μάτην διώκετε, κενὰ τοξεύετε, κενὰ	βουλεύεσθε·	οὐ γὰρ ἂν ἄλλως ἕλοιτε
[7, 2]	ὥσπερ δυνάστην; θέασαι τοίνυν, καὶ	παράβαλε	τὴν εἰκόνα. Ὁ δῆμος πλέον
[7, 6]	τὸν παιᾶνα. ~Καὶ δὴ φέρων	με	ὁ λόγος εἰς παράδειγμα ἐμβέβληκεν
[7, 5]	ἀφήσω σε; ὁ Φιλοκτήτης λέγει.	Ἄνθρωπε,	ἄφες, καὶ μὴ βόα, μηδὲ
[7, 1]	ποτέρᾳ τῷ ἀνθρώπῳ μεῖζον κακόν,	φέρε	δὴ οὑτωσὶ τὸ πᾶν διαιτήσωμαι.
[7, 2]	αἰτητικόν, καὶ φιλήδονον, καὶ ὁρμητικόν.	Φέρε,	καὶ τὸν ἄρχοντα τῷ ἄρχοντι
[7, 4]	τελευτήσας ἐκεῖ, καὶ ἱδρυθεὶς αὐτόθι,	ἔφθειρε	τὴν πόλιν. συνεπελάμβανεν δὲ τῇ
[7, 5]	βοῶντι συμβοᾷ. Ὦ ποῦς, ἀφήσω	σε;	ὁ Φιλοκτήτης λέγει. Ἄνθρωπε, ἄφες,
[7, 4]	καὶ συνεσφάλλετο, καὶ συναπωλλύετο, ἄλλου	ἄλλοσε	τὴν δειλαίαν καλοῦντος, δεῦρ´ ἴθι,
[7, 7]	οὖσα ἡ ψυχὴ ἐπινέμεται πρόσω	τὲ	καὶ τὰ πλησίον ἀεὶ καταλαμβάνει,
[7, 6]	ἦν που σώματα μυρία, ὅσσα	τε	φύλλα καὶ ἄνθεα γίνεται ὥρῃ,
[7, 5]	ἐνόχλει τὴν Λημνίων γῆν. Ὦ	θάνατε	παιάν· εἰ μὲν ταῦτα λέγεις
[7, 6]	Ἑλλάδος θρέμματα, μάτην πονεῖτε, μάτην	διώκετε,	κενὰ τοξεύετε, κενὰ βουλεύεσθε· οὐ
[7, 6]	μάτην πονεῖτε, μάτην διώκετε, κενὰ	τοξεύετε,	κενὰ βουλεύεσθε· οὐ γὰρ ἂν
[7, 6]	γενναῖα γῆς Ἑλλάδος θρέμματα, μάτην	πονεῖτε,	μάτην διώκετε, κενὰ τοξεύετε, κενὰ
[7, 6]	βουλεύεσθε· οὐ γὰρ ἂν ἄλλως	ἕλοιτε	τουτὶ τὸ τεῖχος, πρὶν ὑμῖν
[7, 4]	δὴ καὶ τὴν δευτέραν εἰκόνα.	Ὅτε	μὲν ὁ λοιμὸς ἐπέπαυτο, καὶ
[7, 5]	φωλεόν, φιλεῖ τὸν φωλεόν, καὶ	οὐδεπώποτε	θέλει ἀπαλλαγῆναι αὐτοῦ, οὐδὲ ἐξερπύσαι,
[7, 4]	ἔρρωτο, καὶ ἡ δύναμις ἤκμαζεν·	τότε	δὴ τὸ ἀρχικὸν μέρος τῆς
[7, 6]	ὑμῖν. Ἐν γὰρ τοῖς Ἀχαιοῖς	τότε	ἦν που σώματα μυρία, ὅσσα
[7, 5]	καὶ ὡς τάχιστα ἐφίεται γυμνωθῆναι·	ὥστε	κἂν ἐπιφθέγξαιτό τις τῷ γενναίῳ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/04/2008