Dissertation, chap. |
[5, 5] |
ἐν
πολέμῳ
Ὅμηρος,
ζώγρει
Ἀτρέος
|
ὑιέ, |
σὺ
δ´
ἄξια
δέξαι
ἄποινα. |
[5, 2] |
ἢ
Αἴαντα
λαχεῖν,
ἢ
Τυδέος
|
υἱόν, |
ἢ
αὐτὸν
βασιλῆα
πολυχρύσοιο
Μυκήνης· |
[5, 4] |
Διακεκλήρωνται
δὲ
τούτων
ἑκάστων
αἱ
|
ὕλαι |
τοῦ
βίου·
ἃ
τοίνυν
εὐχόμεθα, |
[5, 8] |
ὑμῖν
μαθητῶν
δεῖ,
οἳ
τὴν
|
ὑμετέραν |
τέχνην
ἐρρωμέναις
ψυχαῖς
ὑποδεξάμενοι
ἄμητον |
[5, 8] |
Ἄπολλον,
ἐθῶν
ἀνθρωπίνων
ἐπίσκοποι,
φιλοσόφων
|
ὑμῖν |
μαθητῶν
δεῖ,
οἳ
τὴν
ὑμετέραν |
[5, 4] |
πᾶν
σῶμα,
ἀλλὰ
ἐκεῖνο
σωζέσθω,
|
ὑμῶν |
ἀπολλυμένων.
Τοῦτο
καὶ
τῷ
σύμπαντι |
[5, 4] |
ὁ
Ἀσκληπιὸς
αὐτοῖς,
ὡς·
Οὐχ
|
ὑμῶν |
ἕνεκα,
ὦ
δείλαια,
χρὴ
οἴχεσθαι |
[5, 7] |
ἔχων;
~Εἶεν.
Τί
τοίνυν
ἐστίν,
|
ὑπὲρ |
ὅτου
κἂν
εὔξαιτο
ἄν
τις
|
[5, 2] |
Καὶ
τῷ
μὲν
Πριάμῳ
εὐχομένῳ
|
ὑπὲρ |
τῆς
οἰκείας
γῆς,
βοῦς
καὶ |
[5, 5] |
Τίνι
θεῶν
εὔχεται
ὁ
Ζεὺς
|
ὑπὲρ |
τοῦ
παιδός;
Καὶ
ἡ
Θέτις |
[5, 2] |
εὐχὴν
τίθησιν·
τῷ
δὲ
Ἀγαμέμνονι
|
ὑπέσχετο |
καὶ
κατένευσεν
ἐπὶ
τὴν
ἀλλοτρίαν |
[5, 5] |
μοι
Σαρπηδόνα
φίλτατον
ἀνδρῶν
μοῖρ´
|
ὑπὸ |
Πατρόκλοιο
Μενοιτιάδαο
δαμῆναι.
Τίνι
θεῶν |
[5, 4] |
λαβόντα,
ἐπειδὰν
κάμνῃ
τὶ
αὐτῶν
|
ὑπὸ |
τοῦ
ἰατροῦ
τεμνόμενον
ἐπὶ
σωτηρίᾳ |
[5, 8] |
τὴν
ὑμετέραν
τέχνην
ἐρρωμέναις
ψυχαῖς
|
ὑποδεξάμενοι |
ἄμητον
βίου
καλὸν
καὶ
εὐδαίμονα |
[5, 6] |
τὴν
τέχνην
ἔχων;
ἢ
τίς
|
ὑφάντης |
περὶ
κάλλους
χλανίδος,
τὴν
τέχνην |
[5, 8] |
θαλάττης
εὐκαρπίαν,
καὶ
παρὰ
μὲν
|
ὑφάντου |
ἄροτρον,
παρὰ
δὲ
τέκτονος
χλανίδα, |