Dissertation, chap.
[5, 1]	ἣν φοιτῶν διψήσας ἔπινεν. Εὔχεται	ὁ	ἀνόητος Φρὺξ δαίμονι αἰχμαλώτῳ· εὔχεται
[5, 3]	τεύξεται οὐδὲ εὐξάμενος. Οὔτε γὰρ	ὁ	ἄξιος μὲν, παραλείπων δὲ τὴν
[5, 2]	Ἴλιον ἐκπέρσαντ´ εὐτείχεον ἀπονέεσθαι. Καὶ	ὁ	Ἀπόλλων πρότερον μὲν οὐκ ἐπαμύνει
[5, 4]	τέχνῃ μὴ φθαρῆναι; οὐκ ἀποκρινεῖται	ὁ	Ἀσκληπιὸς αὐτοῖς, ὡς· Οὐχ ὑμῶν
[5, 8]	τοὺς ἄλλους προετρέπετο, καὶ ἦν	ὁ	βίος Σωκράτει μεστὸς εὐχῆς. Καὶ
[5, 3]	θεῷ, ἀλλ´ οὐδὲ ἀνδρὶ ἀγαθῷ·	ὁ	γὰρ στρεπτὸς ἀνὴρ καὶ μετανοητικός,
[5, 4]	μὲν τὴν διάλυσιν φθορὰν καλεῖς·	ὁ	δὲ ἰατρὸς οἶδεν τὴν αἰτίαν,
[5, 3]	ᾔτει τὸν στρατηγὸν ὁπλίτου χώραν,	ὁ	δὲ ὁπλιτεύειν ἐπιτήδειος τὴν ἡσυχίαν
[5, 3]	λαβεῖν, μὴ ἐνοχλῶν, τυχεῖν ἀξιώτερος·	ὁ	δὲ οὐκ ἄξιος, ἐνοχλῶν, καὶ
[5, 7]	ἐὰν μὴ λάβωσι προστάτην φιλάργυρον.	Ὁ	δὲ χρηστὸς ἦν. Μετάθου τὸν
[5, 3]	ἔξω πονηρίας. Καὶ γὰρ ἤτοι	ὁ	εὐχόμενος ἄξιος τυχεῖν ὧν ηὔξατο,
[5, 5]	θυσίαν; τίνα εὐχήν; Ἀλλ´ οὐδὲ	ὁ	Ζεὺς αὐτὸς εὕρατο παρ´ ἐκείνης
[5, 2]	βασιλῆα πολυχρύσοιο Μυκήνης· καὶ δηλαδὴ	ὁ	Ζεὺς ἐπιτελεῖ τὴν εὐχήν, ἐκ
[5, 5]	Μενοιτιάδαο δαμῆναι. Τίνι θεῶν εὔχεται	ὁ	Ζεὺς ὑπὲρ τοῦ παιδός; Καὶ
[5, 4]	εὐχῆς; εἰ γάρ τοι προνοεῖ	ὁ	θεὸς (ἤτοι προνοεῖ τοῦ ὅλου,
[5, 3]	Τί δέ, εἰ στρατηγὸς ἦν	ὁ	θεός, κᾆτα ὁ μὲν σκευοφορεῖν
[5, 7]	χαρίεντ´ ἐπὶ νηὸν ἔρεψα. Ἀλλ´	ὁ	θεὸς λέγει, Ἐπὶ ἀγαθῷ αἰτεῖς;
[5, 4]	καὶ τῶν κατὰ μέρος προνοεῖ	ὁ	θεός. Οὐδὲ ἐνταῦθα τοίνυν εὐκτέον;
[5, 4]	ὡς εἰ καὶ ἰατρὸν ᾔτει	ὁ	κάμνων φάρμακον ἤ σιτίον· τοῦτο
[5, 3]	ὅτι εὔξατο· ἀλλὰ αὐτὸ τοὐναντίον,	ὁ	μὲν ἄξιος λαβεῖν, μὴ ἐνοχλῶν,
[5, 3]	στρατηγὸς ἦν ὁ θεός, κᾆτα	ὁ	μὲν σκευοφορεῖν ἄξιος ᾔτει τὸν
[5, 1]	χρυσὸν ἀπελθεῖν εἰς ἐχθρῶν κεφαλάς.	Ὁ	μὲν ταῦτα εὔχετο ποτνιώμενος, ἐτελεῖτο
[5, 3]	ἄξιος, ὅτι οὐκ ηὔξατο· οὔτε	ὁ	μὴ ἄξιος μὲν τυχεῖν, λαβεῖν
[5, 1]	γῆ, λιμὸς εἶχεν Φρύγας· καὶ	ὁ	Μίδας ὀδύρεται τὸν πλοῦτον, καὶ
[5, 1]	λαμβάνει τὸν Σάτυρον, ὡς φησὶν	ὁ	μῦθος, δαίμονα φίλοινον, κεράσας οἴνῳ
[5, 1]	δεσμά, καὶ τὸν οἶνον ᾐνίξατο	ὁ	μῦθος· ὅτι οἱ μὲν ἀπατήσαντες,
[5, 1]	ἐν αὐτοῖς ἄνθη. Δίδωσιν ταῦτα	ὁ	Σάτυρος· ἐπεὶ δὲ αὐτῷ ἐκεχρύσωτο
[5, 8]	ἀρετῆς· ἢ, οἴει, τοῦτο εὔχετο	ὁ	Σωκράτης, ὅπως αὐτῷ χρήματα γένηται,
[5, 2]	μεθυόντων φιλοσοφρύναι. ~Τί δὲ Λυδός,	ὁ	τοῦ Φρυγὸς ἀνοητότερος; οὐκ εὔξατο
[5, 7]	εὔξαιτο ἄν τις τοῖς θεοῖς,	ὃ	μὴ προνοίας ἔχεται, ἢ εἱμαρμένης,
[5, 1]	καὶ τῆς πρὸς τ´ ἀληθὲς	ὁδοῦ.	Τί γὰρ δὴ ἄλλο αἰνίττεται,
[5, 1]	εἶχεν Φρύγας· καὶ ὁ Μίδας	ὀδύρεται	τὸν πλοῦτον, καὶ ποεῖται παλινῳδίαν
[5, 5]	εὕρατο παρ´ ἐκείνης ἀποτροπήν, ἀλλ´	ὀδύρεται·	ὤμοι ἐγών, ὅτε μοι Σαρπηδόνα
[5, 4]	ἀξίαν. ~Καὶ μὴν τῶν ὅσα	οἱ	ἄνθρωποι εὔχονται γενέσθαι, φησί, τὰ
[5, 4]	κατὰ μέρος οὐ φροντίζει, ὥσπερ	οἱ	βασιλεῖς σώζουσι τὰς πόλεις νόμῳ
[5, 1]	μῦθος· ὅτι οἱ μὲν ἀπατήσαντες,	οἱ	δὲ καὶ βιασάμενοι τυχόντες ὧν
[5, 1]	οἶνον ᾐνίξατο ὁ μῦθος· ὅτι	οἱ	μὲν ἀπατήσαντες, οἱ δὲ καὶ
[5, 8]	ἐπίσκοποι, φιλοσόφων ὑμῖν μαθητῶν δεῖ,	οἳ	τὴν ὑμετέραν τέχνην ἐρρωμέναις ψυχαῖς
[5, 1]	ταῦτα δωρεὰ τύχης, ἄλογος ἀλόγου,	οἷαι	καὶ παρὰ τῶν μεθυόντων φιλοσοφρύναι.
[5, 1]	δαίμονι αἰχμαλώτῳ· εὔχεται δὲ εὐχήν,	οἵαν	εἰκὸς ἦν καὶ τοῦτον αἰτεῖν,
[5, 4]	φθορὰν καλεῖς· ὁ δὲ ἰατρὸς	οἶδεν	τὴν αἰτίαν, καὶ ἀμελεῖ εὐχομένων
[5, 8]	καὶ ἐπίδειξιν τῆς ἀρετῆς· ἢ,	οἴει,	τοῦτο εὔχετο ὁ Σωκράτης, ὅπως
[5, 2]	μὲν Πριάμῳ εὐχομένῳ ὑπὲρ τῆς	οἰκείας	γῆς, βοῦς καὶ ὄϊς ὁσημέραι
[5, 4]	μεταβάλλει ἡ τύχη, τὰ δὲ	οἰκονομεῖ	ἡ τέχνη. Καὶ ἡ μὲν
[5, 6]	οὐδὲ κρίσις οὐδὲ ὁρμὴ σώφρων	οἰκονομεῖ	τὴν ἀρχήν, ἀλλὰ ὀργή, καὶ
[5, 7]	ὀρέξεις τὰς σὰς ἐλεεινὰ φθεγγομένας,	Οἴκτειρον’	βοώσας, πολλὴν τὴν κόνιν καταχεομένας
[5, 1]	καὶ τὰ δεσμά, καὶ τὸν	οἶνον	ᾐνίξατο ὁ μῦθος· ὅτι οἱ
[5, 1]	ὁ μῦθος, δαίμονα φίλοινον, κεράσας	οἴνῳ	κρήνην, εἰς ἣν φοιτῶν διψήσας
[5, 2]	τῆς οἰκείας γῆς, βοῦς καὶ	ὄϊς	ὁσημέραι τῷ Διὶ καταθύοντι, ἀτελῆ
[5, 4]	ὑμῶν ἕνεκα, ὦ δείλαια, χρὴ	οἴχεσθαι	τὸ πᾶν σῶμα, ἀλλὰ ἐκεῖνο
[5, 8]	μὴν τοῦ σπανίου τούτου καὶ	ὀλίγου	ἐναύσματος τῷ βίῳ ἄλλοτε ἐν
[5, 8]	ἐν νυκτὶ πολλῇ δεῖ φωτὸς	ὀλίγου·	τὸ γὰρ καλὸν ἐν ἀνθρωπίνῃ
[5, 8]	φιλεῖ γε μὴν πρὸς τοῦ	ὀλίγου	τούτου σώζεσθαι τὰ πάντα. Ἂν
[5, 4]	τὸ πᾶν· φροντίζει γὰρ τοῦ	ὅλου.	Ἀλλὰ καὶ τῶν κατὰ μέρος
[5, 4]	ἰατροῦ τεμνόμενον ἐπὶ σωτηρίᾳ τοῦ	ὅλου,	εὔξαιτο τῇ τέχνῃ μὴ φθαρῆναι;
[5, 4]	Τί δὴ φῶμεν; βούλει τοῦ	ὅλου	προνοεῖν τὸν θεόν; οὐκ ἐνοχλητέον
[5, 4]	παρὰ τὴν σωτηρίαν αἰτῇς τοῦ	ὅλου.	Τί γὰρ εἰ καὶ τὰ
[5, 4]	ὁ θεὸς (ἤτοι προνοεῖ τοῦ	ὅλου,	τῶν δὲ κατὰ μέρος οὐ
[5, 5]	βία κρατεῖ· ὡς ἐν πολέμῳ	Ὅμηρος,	ζώγρει Ἀτρέος ὑιέ, σὺ δ´
[5, 2]	ἀρχήν. Ἀκούω δὲ καὶ παρ´	Ὁμήρῳ	εὐχομένου Ἕλληνος ἀνδρός, Ζεῦ πάτερ,
[5, 8]	τῶν οὐ παρόντων, ἐγὼ δὲ	ὁμιλίαν	καὶ διάλεκτον πρὸς τοὺς θεοὺς
[5, 4]	θεός. Οὐδὲ ἐνταῦθα τοίνυν εὐκτέον;	Ὅμοιον	ὡς εἰ καὶ ἰατρὸν ᾔτει
[5, 2]	ἐκ δ´ ἔθορε κλῆρος κυνέης,	ὃν	ἄρ´ ἤθελον αὐτοὶ Αἴαντος. Καὶ
[5, 7]	εἰ δὲ οὕτω τύχοι, καὶ	ὀνειδιζούσας	τῷ θεῷ, εἴ ποτέ τοι
[5, 3]	εἴα, τὸν δὲ εἰς τοὺς	ὁπλίτας	ἔταττεν; Ἀλλὰ στρατηγὸς μὲν κἂν
[5, 3]	στρατηγὸν ὁπλίτου χώραν, ὁ δὲ	ὁπλιτεύειν	ἐπιτήδειος τὴν ἡσυχίαν ἦγεν· ἆρα
[5, 3]	σκευοφορεῖν ἄξιος ᾔτει τὸν στρατηγὸν	ὁπλίτου	χώραν, ὁ δὲ ὁπλιτεύειν ἐπιτήδειος
[5, 8]	ὅπως αὐτῷ χρήματα γένηται, ἢ	ὅπως	ἄρξει Ἀθηναίων; πολλοῦ γε καὶ
[5, 8]	οἴει, τοῦτο εὔχετο ὁ Σωκράτης,	ὅπως	αὐτῷ χρήματα γένηται, ἢ ὅπως
[5, 6]	σώφρων οἰκονομεῖ τὴν ἀρχήν, ἀλλὰ	ὀργή,	καὶ φορά, καὶ ἄλογοι ἕξεις,
[5, 2]	Ἑλληνικόν, ἐννῆμαρ ἐποιχόμενος’ αὐτούς, καὶ	ὀρεῖς	καὶ κύνας. ~Τί ταῦτα, ὦ
[5, 7]	ἀναβιβασάμενος ὥσπερ εἰς δικαστήριον τὰς	ὀρέξεις	τὰς σὰς ἐλεεινὰ φθεγγομένας, Οἴκτειρον’
[5, 6]	καὶ ἄλογοι ἕξεις, καὶ ἔμπληκτοι	ὁρμαί,	καὶ ἐπιθυμιῶν διαδοχαί. Τοιοῦτον ἡ
[5, 6]	οὐ βούλευμα οὐδὲ κρίσις οὐδὲ	ὁρμὴ	σώφρων οἰκονομεῖ τὴν ἀρχήν, ἀλλὰ
[5, 4]	τὴν ἀξίαν. ~Καὶ μὴν τῶν	ὅσα	οἱ ἄνθρωποι εὔχονται γενέσθαι, φησί,
[5, 2]	οἰκείας γῆς, βοῦς καὶ ὄϊς	ὁσημέραι	τῷ Διὶ καταθύοντι, ἀτελῆ τὴν
[5, 8]	Πυθαγόρας ηὔξατο, καὶ Πλάτων, καὶ	ὅστις	ἄλλος θεοῖς προσήγορος· ἀλλὰ σὺ
[5, 5]	ἀποτροπήν, ἀλλ´ ὀδύρεται· ὤμοι ἐγών,	ὅτε	μοι Σαρπηδόνα φίλτατον ἀνδρῶν μοῖρ´
[5, 3]	δὲ εὐχόμενος, διὰ τοῦτο ἄξιος,	ὅτι	εὔξατο· ἀλλὰ αὐτὸ τοὐναντίον, ὁ
[5, 3]	γὰρ καὶ μεταγινώσκειν προσήκει μὴ	ὅτι	θεῷ, ἀλλ´ οὐδὲ ἀνδρὶ ἀγαθῷ·
[5, 1]	τὸν οἶνον ᾐνίξατο ὁ μῦθος·	ὅτι	οἱ μὲν ἀπατήσαντες, οἱ δὲ
[5, 3]	εὐχήν, διὰ τοῦτο οὐκ ἄξιος,	ὅτι	οὐκ ηὔξατο· οὔτε ὁ μὴ
[5, 7]	~Εἶεν. Τί τοίνυν ἐστίν, ὑπὲρ	ὅτου	κἂν εὔξαιτο ἄν τις τοῖς
[5, 6]	γὰρ ἀνοήτῳ δυνάστῃ διαλεκτέον, ἔνθα	οὐ	βούλευμα οὐδὲ κρίσις οὐδὲ ὁρμὴ
[5, 4]	οὐκ ἐνοχλητέον ἄρα τῷ θεῷ·	οὐ	γὰρ πείσεται, ἤν τι παρὰ
[5, 7]	ἀναγκαίων· μὴ ἐνόχλει τῇ τύχῃ,	οὐ	γὰρ τοῖς δεομένοις δίδωσιν· μὴ
[5, 4]	τὰς πόλεις νόμῳ καὶ δίκῃ,	οὐ	διατείνοντες ἐφ´ ἕκαστον τῇ φροντίδι)
[5, 3]	τὴν ἀξίαν, οὔτε οὐκ εὐχομένοις	οὐ	δώσει κατὰ τὴν ἀξίαν. ~Καὶ
[5, 3]	ἐπιτήδειος τὴν ἡσυχίαν ἦγεν· ἆρα	οὐ	κατὰ τὴν χρείαν τῆς τάξεως
[5, 7]	τέχνῃ, ἀκούεις γὰρ Μενάνδρου λέγοντος,	οὐ	πάνυ τι γηράσκουσιν αἱ τέχναι
[5, 1]	εὔξαντο, ἀνατιθέασιν θεοῖς τὴν δωρεάν,	οὐ	παρ´ ἐκείνων λαβόντες· οὐδὲν γὰρ
[5, 8]	φιλοσόφου εὐχὴν αἴτησιν εἶναι τῶν	οὐ	παρόντων, ἐγὼ δὲ ὁμιλίαν καὶ
[5, 8]	γὰρ καλὸν ἐν ἀνθρωπίνῃ φύσει	οὐ	πολύ, φιλεῖ γε μὴν πρὸς
[5, 3]	εὐξάμενος· εἰ δὲ οὐκ ἄξιος,	οὐ	τεύξεται οὐδὲ εὐξάμενος. Οὔτε γὰρ
[5, 3]	κἂν ἐξαπατηθείη· τὸ δὲ θεῖον	οὐ	τοιοῦτον· οὔτε οὖν εὐχομένοις δώσει
[5, 4]	ὅλου, τῶν δὲ κατὰ μέρος	οὐ	φροντίζει, ὥσπερ οἱ βασιλεῖς σώζουσι
[5, 4]	αἰτοῦντι δώσει· εἰ δὲ ἐπισφαλές,	οὐδὲ	αἰτοῦντι δώσει. Τῶν μὲν δὴ
[5, 3]	προσήκει μὴ ὅτι θεῷ, ἀλλ´	οὐδὲ	ἀνδρὶ ἀγαθῷ· ὁ γὰρ στρεπτὸς
[5, 7]	τοῦ συμφέροντος μέτρῳ τὰ σά·	οὐδὲ	αὐτὸν μεταχειριῇ ἀναβιβασάμενος ὥσπερ εἰς
[5, 6]	πολὺ μᾶλλον ἐνταῦθα οὐκ εὐκτέον·	οὐδὲ	γὰρ ἀνοήτῳ δυνάστῃ διαλεκτέον, ἔνθα
[5, 7]	θεὸς εὐχομένου τὰ μὴ εὐκτά,	οὐδὲ	δώσει τὰ μὴ σοὶ δοτά.
[5, 6]	τις εὔξαιτο ἀπαραιτήτῳ εἱμαρμένῃ; ~Ἀλλ´	οὐδὲ	ἐν τοῖς κατὰ τὴν τύχην
[5, 4]	κατὰ μέρος προνοεῖ ὁ θεός.	Οὐδὲ	ἐνταῦθα τοίνυν εὐκτέον; Ὅμοιον ὡς
[5, 3]	δὲ οὐκ ἄξιος, οὐ τεύξεται	οὐδὲ	εὐξάμενος. Οὔτε γὰρ ὁ ἄξιος
[5, 6]	δυνάστῃ διαλεκτέον, ἔνθα οὐ βούλευμα	οὐδὲ	κρίσις οὐδὲ ὁρμὴ σώφρων οἰκονομεῖ
[5, 5]	τίνα θυσίαν; τίνα εὐχήν; Ἀλλ´	οὐδὲ	ὁ Ζεὺς αὐτὸς εὕρατο παρ´
[5, 6]	ἔνθα οὐ βούλευμα οὐδὲ κρίσις	οὐδὲ	ὁρμὴ σώφρων οἰκονομεῖ τὴν ἀρχήν,
[5, 7]	δικαστήριον παρελήλυθας ἀκριβὲς καὶ ἀπαραίτητον·	οὐδεὶς	ἀνέξεταί σου θεὸς εὐχομένου τὰ
[5, 6]	Εὐρίπου δίκην μεταρρέον, περιφερόμενον, καὶ	οὐδεμιᾶς	ἀνεχόμενον κυβερνήτου τέχνης. Τί ἂν
[5, 7]	καλῶν· μὴ ἐνόχλει τῇ εἱμαρμένῃ,	οὐδὲν	αἰτεῖς τῶν ἀναγκαίων· μὴ ἐνόχλει
[5, 7]	Χρήματα αἰτεῖς; Μὴ ἐνόχλει θεοῖς,	οὐδὲν	αἰτεῖς τῶν καλῶν· μὴ ἐνόχλει
[5, 1]	δωρεάν, οὐ παρ´ ἐκείνων λαβόντες·	οὐδὲν	γὰρ τῶν μὴ καλῶν δίδωσιν
[5, 7]	ὢν αἰτεῖς· ταῦτα ἔχοντί σοι	οὐδὲν	εὐχῆς δεῖ, λήψῃ καὶ σιωπῶν.
[5, 1]	ταῦτα εὔχετο ποτνιώμενος, ἐτελεῖτο δὲ	οὐδὲν	μᾶλλον. Ἐπαινῶ τὸν μῦθον τῆς
[5, 4]	μὲν δὴ κατὰ τὴν πρόνοιαν,	οὐδὲν	οὔτε αἰτητέον, οὔτε εὐκτέον. ~Τί
[5, 1]	ἢ ἀνοήτου ἀνδρὸς εὐχὴν ἐπ´	οὐδενὶ	χρηστῷ, εὐχομένου μέν, ἵνα τύχῃ,
[5, 3]	ἄξιος τυχεῖν ὧν ηὔξατο, ἢ	οὐκ	ἄξιος· εἰ μὲν οὖν ἄξιος,
[5, 3]	ἐνοχλῶν, τυχεῖν ἀξιώτερος· ὁ δὲ	οὐκ	ἄξιος, ἐνοχλῶν, καὶ διὰ τοῦτο
[5, 3]	ἄξιος, ἐνοχλῶν, καὶ διὰ τοῦτο	οὐκ	ἄξιος· καὶ τῷ μὲν ἀναθήσομεν
[5, 3]	δὲ τὴν εὐχήν, διὰ τοῦτο	οὐκ	ἄξιος, ὅτι οὐκ ηὔξατο· οὔτε
[5, 3]	καὶ μὴ εὐξάμενος· εἰ δὲ	οὐκ	ἄξιος, οὐ τεύξεται οὐδὲ εὐξάμενος.
[5, 3]	ἀμαθίαν εὐχομένῳ, διὰ δὲ μοχθηρίαν	οὐκ	ἀξιουμένῳ. Τί δέ, εἰ στρατηγὸς
[5, 4]	εὔξαιτο τῇ τέχνῃ μὴ φθαρῆναι;	οὐκ	ἀποκρινεῖται ὁ Ἀσκληπιὸς αὐτοῖς, ὡς·
[5, 4]	τοῦ ὅλου προνοεῖν τὸν θεόν;	οὐκ	ἐνοχλητέον ἄρα τῷ θεῷ· οὐ
[5, 2]	Καὶ ὁ Ἀπόλλων πρότερον μὲν	οὐκ	ἐπαμύνει τῷ Χρύσῃ ἀδικουμένῳ, ἐπεὶ
[5, 6]	εὐκτέον, καὶ πολὺ μᾶλλον ἐνταῦθα	οὐκ	εὐκτέον· οὐδὲ γὰρ ἀνοήτῳ δυνάστῃ
[5, 2]	Λυδός, ὁ τοῦ Φρυγὸς ἀνοητότερος;	οὐκ	εὔξατο μὲν τῷ Ἀπόλλωνι ἑλεῖν
[5, 3]	δώσει παρὰ τὴν ἀξίαν, οὔτε	οὐκ	εὐχομένοις οὐ δώσει κατὰ τὴν
[5, 3]	διὰ τοῦτο οὐκ ἄξιος, ὅτι	οὐκ	ηὔξατο· οὔτε ὁ μὴ ἄξιος
[5, 1]	εὐχῆς, καὶ εὔχεται Σατύρῳ μὲν	οὐκέτι,	θεοῖς δὲ καὶ θεαῖς, ἐλθεῖν
[5, 3]	ἢ οὐκ ἄξιος· εἰ μὲν	οὖν	ἄξιος, τεύξεται καὶ μὴ εὐξάμενος·
[5, 3]	δὲ θεῖον οὐ τοιοῦτον· οὔτε	οὖν	εὐχομένοις δώσει παρὰ τὴν ἀξίαν,
[5, 5]	τοὺς ἀνθρωπίνους βίους. Πῶς ἂν	οὖν	τις εὔξαιτο ἀπαραιτήτῳ εἱμαρμένῃ; ~Ἀλλ´
[5, 6]	ἀνεχόμενον κυβερνήτου τέχνης. Τί ἂν	οὖν	τις εὔξαιτο ἀστάτῳ χρήματι, καὶ
[5, 4]	δὴ κατὰ τὴν πρόνοιαν, οὐδὲν	οὔτε	αἰτητέον, οὔτε εὐκτέον. ~Τί δὲ
[5, 3]	ἄξιος, οὐ τεύξεται οὐδὲ εὐξάμενος.	Οὔτε	γὰρ ὁ ἄξιος μὲν, παραλείπων
[5, 4]	τὴν πρόνοιαν, οὐδὲν οὔτε αἰτητέον,	οὔτε	εὐκτέον. ~Τί δὲ τῶν κατὰ
[5, 3]	οὐκ ἄξιος, ὅτι οὐκ ηὔξατο·	οὔτε	ὁ μὴ ἄξιος μὲν τυχεῖν,
[5, 3]	εὐχομένοις δώσει παρὰ τὴν ἀξίαν,	οὔτε	οὐκ εὐχομένοις οὐ δώσει κατὰ
[5, 3]	τὸ δὲ θεῖον οὐ τοιοῦτον·	οὔτε	οὖν εὐχομένοις δώσει παρὰ τὴν
[5, 7]	καταχεομένας τῆς κεφαλῆς, εἰ δὲ	οὕτω	τύχοι, καὶ ὀνειδιζούσας τῷ θεῷ,
[5, 4]	ἀποκρινεῖται ὁ Ἀσκληπιὸς αὐτοῖς, ὡς·	Οὐχ	ὑμῶν ἕνεκα, ὦ δείλαια, χρὴ
[5, 1]	καὶ βιασάμενοι τυχόντες ὧν ἐπεθύμουν,	οὐχ	ὧν εὔξαντο, ἀνατιθέασιν θεοῖς τὴν
[5, 8]	ταύτης χρῆμα, μόλις δὲ καὶ	ὀψὲ	παραγινόμενον. Δεῖ γε μὴν τοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/12/2007