Dissertation, chap. |
[5, 5] |
καὶ
ἀδέσποτον,
καὶ
ἀμετάστρεπτον·
ἣ,
|
καθάπερ |
ψάλιον
ἐμβάλλουσα
ταῖς
τῶν
ἀνθρώπων |
[5, 5] |
τύραννον·
τυραννικὸν
δὲ
ἡ
εἱμαρμένη,
|
καὶ |
ἀδέσποτον,
καὶ
ἀμετάστρεπτον·
ἣ,
καθάπερ |
[5, 8] |
δὲ
τέκτονος
χλανίδα,
ἄπεισιν
ἀτελὴς
|
καὶ |
ἄδωρος
καὶ
ἄτευκτος.
Ὦ
Ζεῦ, |
[5, 8] |
ἄδωρος
καὶ
ἄτευκτος.
Ὦ
Ζεῦ,
|
καὶ |
Ἀθηνᾶ,
καὶ
Ἄπολλον,
ἐθῶν
ἀνθρωπίνων |
[5, 6] |
ἀρχήν,
ἀλλὰ
ὀργή,
καὶ
φορά,
|
καὶ |
ἄλογοι
ἕξεις,
καὶ
ἔμπληκτοι
ὁρμαί, |
[5, 4] |
δὲ
ἰατρὸς
οἶδεν
τὴν
αἰτίαν,
|
καὶ |
ἀμελεῖ
εὐχομένων
τῶν
μερῶν,
σώζει |
[5, 5] |
δὲ
ἡ
εἱμαρμένη,
καὶ
ἀδέσποτον,
|
καὶ |
ἀμετάστρεπτον·
ἣ,
καθάπερ
ψάλιον
ἐμβάλλουσα |
[5, 6] |
χρήματι,
καὶ
ἀνοήτῳ,
καὶ
ἀσταθμήτῳ,
|
καὶ |
ἀμίκτῳ;
Λοιπὸν
δὴ
μετὰ
τὴν |
[5, 2] |
ἐπεὶ
δὲ
πρὸς
αὐτὸν
ἐπαρρησιάσατο
|
καὶ
|
ἀνέμνησεν
τῆς
κνίσης
τῶν
μηρίων, |
[5, 6] |
οὖν
τις
εὔξαιτο
ἀστάτῳ
χρήματι,
|
καὶ |
ἀνοήτῳ,
καὶ
ἀσταθμήτῳ,
καὶ
ἀμίκτῳ; |
[5, 3] |
ἄστρεπτον
τὸ
θεῖον
καὶ
ἀτενὲς
|
καὶ |
ἀπαραίτητον;
μετατίθεσθαι
γὰρ
καὶ
μεταγινώσκειν |
[5, 7] |
εὐχάς,
εἰς
δικαστήριον
παρελήλυθας
ἀκριβὲς
|
καὶ |
ἀπαραίτητον·
οὐδεὶς
ἀνέξεταί
σου
θεὸς |
[5, 8] |
ἄτευκτος.
Ὦ
Ζεῦ,
καὶ
Ἀθηνᾶ,
|
καὶ |
Ἄπολλον,
ἐθῶν
ἀνθρωπίνων
ἐπίσκοποι,
φιλοσόφων |
[5, 6] |
εὔξαιτο
ἀστάτῳ
χρήματι,
καὶ
ἀνοήτῳ,
|
καὶ |
ἀσταθμήτῳ,
καὶ
ἀμίκτῳ;
Λοιπὸν
δὴ |
[5, 3] |
ἢ
τουναντίον,
ἄστρεπτον
τὸ
θεῖον
|
καὶ |
ἀτενὲς
καὶ
ἀπαραίτητον;
μετατίθεσθαι
γὰρ |
[5, 8] |
χλανίδα,
ἄπεισιν
ἀτελὴς
καὶ
ἄδωρος
|
καὶ |
ἄτευκτος.
Ὦ
Ζεῦ,
καὶ
Ἀθηνᾶ, |
[5, 1] |
οἱ
μὲν
ἀπατήσαντες,
οἱ
δὲ
|
καὶ |
βιασάμενοι
τυχόντες
ὧν
ἐπεθύμουν,
οὐχ |
[5, 3] |
τὸ
δὲ
θεῖον
ἔξω
πονηρίας.
|
Καὶ |
γὰρ
ἤτοι
ὁ
εὐχόμενος
ἄξιος |
[5, 8] |
ὁ
βίος
Σωκράτει
μεστὸς
εὐχῆς.
|
Καὶ |
γὰρ
Πυθαγόρας
ηὔξατο,
καὶ
Πλάτων, |
[5, 8] |
ὅπως
ἄρξει
Ἀθηναίων;
πολλοῦ
γε
|
καὶ |
δεῖ.
Ἀλλ´
εὔχετο
μὲν
τοῖς |
[5, 2] |
ἢ
αὐτὸν
βασιλῆα
πολυχρύσοιο
Μυκήνης·
|
καὶ |
δηλαδὴ
ὁ
Ζεὺς
ἐπιτελεῖ
τὴν |
[5, 3] |
ὁ
δὲ
οὐκ
ἄξιος,
ἐνοχλῶν,
|
καὶ |
διὰ
τοῦτο
οὐκ
ἄξιος·
καὶ |
[5, 8] |
οὐ
παρόντων,
ἐγὼ
δὲ
ὁμιλίαν
|
καὶ |
διάλεκτον
πρὸς
τοὺς
θεοὺς
περὶ |
[5, 5] |
ἡ
Λάχεσις,
ἄτρεπτον,
καὶ
ἐπικεκλωσμένον,
|
καὶ
|
διειληχὸς
τοὺς
ἀνθρωπίνους
βίους.
Πῶς |
[5, 4] |
βασιλεῖς
σώζουσι
τὰς
πόλεις
νόμῳ
|
καὶ |
δίκῃ,
οὐ
διατείνοντες
ἐφ´
ἕκαστον |
[5, 3] |
ταῦτα,
ὦ
ποιητῶν
ἄριστε;
λίχνον
|
καὶ |
δωροδόκον
τὸ
θεῖον,
καὶ
μηδὲν |
[5, 2] |
Ἀπόλλωνι
ἑλεῖν
τὴν
Περσῶν
ἀρχήν,
|
καὶ
|
ἐθεράπευεν
χρυσῷ
πολλῷ
τὸν
θεόν, |
[5, 4] |
τέχνην,
ἢ
εἰς
τύχης
φοράν.
|
Καὶ |
εἰ
μὲν
εἰς
πρόνοιαν
συντελεῖ, |
[5, 1] |
εἰκὸς
ἦν
καὶ
τοῦτον
αἰτεῖν,
|
καὶ
|
ἐκεῖνον
τελεσιουργεῖν,
γενέσθαι
αὐτῷ
τὴν |
[5, 6] |
καὶ
φορά,
καὶ
ἄλογοι
ἕξεις,
|
καὶ |
ἔμπληκτοι
ὁρμαί,
καὶ
ἐπιθυμιῶν
διαδοχαί. |
[5, 8] |
τοὺς
θεοὺς
περὶ
τῶν
παρόντων
|
καὶ |
ἐπίδειξιν
τῆς
ἀρετῆς·
ἢ,
οἴει, |
[5, 6] |
ἄλογοι
ἕξεις,
καὶ
ἔμπληκτοι
ὁρμαί,
|
καὶ
|
ἐπιθυμιῶν
διαδοχαί.
Τοιοῦτον
ἡ
τύχη, |
[5, 5] |
Κλωθώ,
καὶ
ἡ
Λάχεσις,
ἄτρεπτον,
|
καὶ |
ἐπικεκλωσμένον,
καὶ
διειληχὸς
τοὺς
ἀνθρωπίνους |
[5, 8] |
ψυχαῖς
ὑποδεξάμενοι
ἄμητον
βίου
καλὸν
|
καὶ |
εὐδαίμονα
ἐκκαρπώσονται·
ἀλλὰ
ἐστὶν
σπάνιον |
[5, 8] |
ἡσυχίαν
βίου,
καὶ
ζωὴν
ἄμεμπτον,
|
καὶ |
εὔελπιν
θάνατον,
τὰ
θαυμαστὰ
δῶρα, |
[5, 1] |
καὶ
ποεῖται
παλινῳδίαν
τῆς
εὐχῆς,
|
καὶ |
εὔχεται
Σατύρῳ
μὲν
οὐκέτι,
θεοῖς |
[5, 5] |
δημοκρατίᾳ
δύναταί
τι
καὶ
πειθώ,
|
καὶ
|
εὐχή,
καὶ
θεραπεία,
καὶ
λιταί· |
[5, 8] |
ἀρετὴν
ψυχῆς,
καὶ
ἡσυχίαν
βίου,
|
καὶ |
ζωὴν
ἄμεμπτον,
καὶ
εὔελπιν
θάνατον, |
[5, 7] |
εὔξαιο
μοχθηρίαις,
ἐπιτήδευσον
τὸ
πρᾶγμα.
|
Καὶ |
ἢ
πλοῦτον
καὶ
πρᾶγμα
λαμβάνεις’ |
[5, 5] |
ὁ
Ζεὺς
ὑπὲρ
τοῦ
παιδός;
|
Καὶ |
ἡ
Θέτις
βοᾷ,
ὤμοι
ἐγὼ |
[5, 5] |
Τοιοῦτο
χρῆμα
ἡ
εἱμαρμένη
Ἄτροπος,
|
καὶ |
ἡ
Κλωθώ,
καὶ
ἡ
Λάχεσις, |
[5, 5] |
εἱμαρμένη
Ἄτροπος,
καὶ
ἡ
Κλωθώ,
|
καὶ |
ἡ
Λάχεσις,
ἄτρεπτον,
καὶ
ἐπικεκλωσμένον, |
[5, 4] |
τὰ
δὲ
οἰκονομεῖ
ἡ
τέχνη.
|
Καὶ |
ἡ
μὲν
πρόνοια
θεοῦ
ἔργον, |
[5, 8] |
θεῷ,
καὶ
τοὺς
ἄλλους
προετρέπετο,
|
καὶ |
ἦν
ὁ
βίος
Σωκράτει
μεστὸς |
[5, 8] |
ἑαυτοῦ,
συνεπινευόντων
ἐκείνων,
ἀρετὴν
ψυχῆς,
|
καὶ |
ἡσυχίαν
βίου,
καὶ
ζωὴν
ἄμεμπτον, |
[5, 7] |
Ἐμπορίαν
αἰτεῖς;
ἣν
δίδωσιν
ναῦς
|
καὶ |
θάλαττα
καὶ
πνευμάτων
φορά·
ἀγορὰ
|
[5, 3] |
καὶ
τῷ
μὲν
ἀναθήσομεν
αἰδὼ
|
καὶ |
θάρσος,
διὰ
μὲν
τὸ
θαρρεῖν
|
[5, 1] |
Σατύρῳ
μὲν
οὐκέτι,
θεοῖς
δὲ
|
καὶ |
θεαῖς,
ἐλθεῖν
αὐτῷ
τὴν
ἀρχαίαν |
[5, 3] |
τοῦτο
ἀποδεξόμεθα,
στρεπτοὶ
δέ
τε
|
καὶ |
θεοὶ
αὐτοί;
ἢ
τουναντίον,
ἄστρεπτον |
[5, 5] |
τι
καὶ
πειθώ,
καὶ
εὐχή,
|
καὶ |
θεραπεία,
καὶ
λιταί·
ἐν
δὲ |
[5, 5] |
Πεισίστρατος
Ἀθηναίους,
καὶ
Περίανδρος
Κορινθίους,
|
καὶ |
Θρασύβουλος
Μιλησίους.
Ἐν
μὲν
γὰρ |
[5, 4] |
τοίνυν
εὐκτέον;
Ὅμοιον
ὡς
εἰ
|
καὶ |
ἰατρὸν
ᾔτει
ὁ
κάμνων
φάρμακον |
[5, 1] |
τὴν
εὔφορον
ἐκείνην
καὶ
πάμφορον
|
καὶ |
καρποτρόφον,
τὸν
δὲ
χρυσὸν
ἀπελθεῖν |
[5, 2] |
ἡδονὴν
τὸν
χρησμόν,
διέβη
Ἅλυν,
|
καὶ |
κατέλυσεν
τὴν
Λυδῶν
μεγάλην
ἀρχήν. |
[5, 2] |
τίθησιν·
τῷ
δὲ
Ἀγαμέμνονι
ὑπέσχετο
|
καὶ |
κατένευσεν
ἐπὶ
τὴν
ἀλλοτρίαν
ἐλθόντι
|
[5, 2] |
ἐννῆμαρ
ἐποιχόμενος’
αὐτούς,
καὶ
ὀρεῖς
|
καὶ |
κύνας.
~Τί
ταῦτα,
ὦ
ποιητῶν |
[5, 5] |
πειθώ,
καὶ
εὐχή,
καὶ
θεραπεία,
|
καὶ |
λιταί·
ἐν
δὲ
τυραννίδι
ἡ |
[5, 7] |
τὰ
μὴ
σοὶ
δοτά.
Ἐξεταστὴς
|
καὶ |
λογιστὴς
ἐφέστηκεν
ταῖς
ἑκάστου
εὐχαῖς |
[5, 3] |
ἀτενὲς
καὶ
ἀπαραίτητον;
μετατίθεσθαι
γὰρ
|
καὶ |
μεταγινώσκειν
προσήκει
μὴ
ὅτι
θεῷ, |
[5, 3] |
ἀγαθῷ·
ὁ
γὰρ
στρεπτὸς
ἀνὴρ
|
καὶ |
μετανοητικός,
εἰ
μὲν
εἰς
τὸ |
[5, 4] |
γὰρ
εἰ
μὲν
ἀνύτει
τι,
|
καὶ |
μὴ
αἰτοῦντι
δώσει·
εἰ
δὲ |
[5, 3] |
εἰ
μὲν
οὖν
ἄξιος,
τεύξεται
|
καὶ |
μὴ
εὐξάμενος·
εἰ
δὲ
οὐκ |
[5, 3] |
λίχνον
καὶ
δωροδόκον
τὸ
θεῖον,
|
καὶ |
μηδὲν
διαφέρον
τῶν
πολλῶν
ἀνθρώπων; |
[5, 4] |
οὐ
δώσει
κατὰ
τὴν
ἀξίαν.
|
~Καὶ |
μὴν
τῶν
ὅσα
οἱ
ἄνθρωποι |
[5, 3] |
μὴ
τύχῃ·
τῷ
δὲ
ἀμαθίαν
|
καὶ |
μοχθηρίαν,
διὰ
μὲν
ἀμαθίαν
εὐχομένῳ, |
[5, 2] |
ἐλθόντι
Ἴλιον
ἐκπέρσαντ´
εὐτείχεον
ἀπονέεσθαι.
|
Καὶ |
ὁ
Ἀπόλλων
πρότερον
μὲν
οὐκ |
[5, 1] |
ἡ
γῆ,
λιμὸς
εἶχεν
Φρύγας·
|
καὶ |
ὁ
Μίδας
ὀδύρεται
τὸν
πλοῦτον, |
[5, 2] |
ὑπὲρ
τῆς
οἰκείας
γῆς,
βοῦς
|
καὶ |
ὄϊς
ὁσημέραι
τῷ
Διὶ
καταθύοντι, |
[5, 8] |
γε
μὴν
τοῦ
σπανίου
τούτου
|
καὶ |
ὀλίγου
ἐναύσματος
τῷ
βίῳ
ἄλλοτε
|
[5, 7] |
κεφαλῆς,
εἰ
δὲ
οὕτω
τύχοι,
|
καὶ |
ὀνειδιζούσας
τῷ
θεῷ,
εἴ
ποτέ |
[5, 2] |
τὸ
Ἑλληνικόν,
ἐννῆμαρ
ἐποιχόμενος’
αὐτούς,
|
καὶ |
ὀρεῖς
καὶ
κύνας.
~Τί
ταῦτα, |
[5, 8] |
γὰρ
Πυθαγόρας
ηὔξατο,
καὶ
Πλάτων,
|
καὶ |
ὅστις
ἄλλος
θεοῖς
προσήγορος·
ἀλλὰ
|
[5, 6] |
ἀμάντευτον,
Εὐρίπου
δίκην
μεταρρέον,
περιφερόμενον,
|
καὶ |
οὐδεμιᾶς
ἀνεχόμενον
κυβερνήτου
τέχνης.
Τί |
[5, 8] |
γεωργίας
ταύτης
χρῆμα,
μόλις
δὲ
|
καὶ |
ὀψὲ
παραγινόμενον.
Δεῖ
γε
μὴν |
[5, 1] |
ἀρχαίαν
πενίαν,
τὴν
εὔφορον
ἐκείνην
|
καὶ |
πάμφορον
καὶ
καρποτρόφον,
τὸν
δὲ |
[5, 2] |
Λυδῶν
μεγάλην
ἀρχήν.
Ἀκούω
δὲ
|
καὶ |
παρ´
Ὁμήρῳ
εὐχομένου
Ἕλληνος
ἀνδρός, |
[5, 8] |
παρὰ
δὲ
τῆς
θαλάττης
εὐκαρπίαν,
|
καὶ |
παρὰ
μὲν
ὑφάντου
ἄροτρον,
παρὰ |
[5, 1] |
δωρεὰ
τύχης,
ἄλογος
ἀλόγου,
οἷαι
|
καὶ |
παρὰ
τῶν
μεθυόντων
φιλοσοφρύναι.
~Τί |
[5, 5] |
μὲν
γὰρ
δημοκρατίᾳ
δύναταί
τι
|
καὶ |
πειθώ,
καὶ
εὐχή,
καὶ
θεραπεία, |
[5, 5] |
Συρακοσίους
Διονύσιος,
ὡς
Πεισίστρατος
Ἀθηναίους,
|
καὶ
|
Περίανδρος
Κορινθίους,
καὶ
Θρασύβουλος
Μιλησίους. |
[5, 8] |
εὐχῆς.
Καὶ
γὰρ
Πυθαγόρας
ηὔξατο,
|
καὶ |
Πλάτων,
καὶ
ὅστις
ἄλλος
θεοῖς |
[5, 7] |
τὸ
παρὰ
τὴν
ἀξίαν
φοβηθῇς·
|
καὶ |
πλουτήσεις,
κἂν
Ἱππόνικος
ἦς·
νικήσεις, |
[5, 7] |
ἣν
δίδωσιν
ναῦς
καὶ
θάλαττα
|
καὶ |
πνευμάτων
φορά·
ἀγορὰ
πρόκειται·
ὤνιον |
[5, 1] |
ὁ
Μίδας
ὀδύρεται
τὸν
πλοῦτον,
|
καὶ |
ποεῖται
παλινῳδίαν
τῆς
εὐχῆς,
καὶ |
[5, 6] |
τοῖς
κατὰ
τὴν
τύχην
εὐκτέον,
|
καὶ
|
πολὺ
μᾶλλον
ἐνταῦθα
οὐκ
εὐκτέον· |
[5, 7] |
τὸ
πρᾶγμα.
Καὶ
ἢ
πλοῦτον
|
καὶ |
πρᾶγμα
λαμβάνεις’
πορνοβοσκῶν,
ἢ
καπηλεύων, |
[5, 5] |
τῶν
ἀνθρώπων
ἀγέλαις,
βίᾳ
σπᾷ
|
καὶ |
προσαναγκάζει
συναπονεύειν
ταῖς
αὐτῆς
ἀγωγαῖς· |
[5, 7] |
σοι
οὐδὲν
εὐχῆς
δεῖ,
λήψῃ
|
καὶ |
σιωπῶν.
~Ἀλλὰ
Σωκράτης
εἰς
Πειραιᾶ |
[5, 3] |
μηδὲν
διαφέρον
τῶν
πολλῶν
ἀνθρώπων;
|
καί |
σου
τὸ
ἔπος
τοῦτο
ἀποδεξόμεθα, |
[5, 1] |
γενέσθαι
αὐτῷ
τὴν
γῆν
χρυσῆν,
|
καὶ |
τὰ
δένδρα
χρυσᾶ,
καὶ
τὰ |
[5, 1] |
Τὴν
δὲ
θήραν
τοῦ
Σατύρου,
|
καὶ |
τὰ
δεσμά,
καὶ
τὸν
οἶνον |
[5, 1] |
τὰ
λήϊα,
καὶ
τοὺς
λειμῶνας,
|
καὶ |
τὰ
ἐν
αὐτοῖς
ἄνθη.
Δίδωσιν |
[5, 1] |
χρυσῆν,
καὶ
τὰ
δένδρα
χρυσᾶ,
|
καὶ |
τὰ
λήϊα,
καὶ
τοὺς
λειμῶνας, |
[5, 4] |
τοῦ
ὅλου.
Τί
γὰρ
εἰ
|
καὶ |
τὰ
μόρια
τοῦ
σώματος
φωνὴν |
[5, 1] |
Ἐπαινῶ
τὸν
μῦθον
τῆς
χάριτος
|
καὶ |
τῆς
πρὸς
τ´
ἀληθὲς
ὁδοῦ. |
[5, 6] |
μετὰ
τὴν
τύχην
ἡ
τέχνη.
|
Καὶ |
τίς
τέκτων
εὔξεται
περὶ
κάλλους |
[5, 1] |
τοῦ
Σατύρου,
καὶ
τὰ
δεσμά,
|
καὶ |
τὸν
οἶνον
ᾐνίξατο
ὁ
μῦθος· |
[5, 5] |
εἱμαρμένῃ
ἐκλυσόμεθα
ἑαυτοὺς
τῆς
ἀνάγκης
|
καὶ |
τοῦ
δεσμοῦ;
τίνα
χρυσόν;
τίνα |
[5, 8] |
Πειραιᾶ
κατῄει
προσευξόμενος
τῇ
θεῷ,
|
καὶ |
τοὺς
ἄλλους
προετρέπετο,
καὶ
ἦν |
[5, 1] |
δένδρα
χρυσᾶ,
καὶ
τὰ
λήϊα,
|
καὶ |
τοὺς
λειμῶνας,
καὶ
τὰ
ἐν |
[5, 1] |
δὲ
εὐχήν,
οἵαν
εἰκὸς
ἦν
|
καὶ |
τοῦτον
αἰτεῖν,
καὶ
ἐκεῖνον
τελεσιουργεῖν, |
[5, 3] |
καὶ
διὰ
τοῦτο
οὐκ
ἄξιος·
|
καὶ |
τῷ
μὲν
ἀναθήσομεν
αἰδὼ
καὶ |
[5, 2] |
ὃν
ἄρ´
ἤθελον
αὐτοὶ
Αἴαντος.
|
Καὶ |
τῷ
μὲν
Πριάμῳ
εὐχομένῳ
ὑπὲρ |
[5, 4] |
ἐκεῖνο
σωζέσθω,
ὑμῶν
ἀπολλυμένων.
Τοῦτο
|
καὶ |
τῷ
σύμπαντι
τούτῳ
γίγνεσθαι
φιλεῖ. |
[5, 4] |
φροντίζει
γὰρ
τοῦ
ὅλου.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
τῶν
κατὰ
μέρος
προνοεῖ
ὁ |
[5, 6] |
οἰκονομεῖ
τὴν
ἀρχήν,
ἀλλὰ
ὀργή,
|
καὶ |
φορά,
καὶ
ἄλογοι
ἕξεις,
καὶ |
[5, 4] |
σὺ
μὲν
τὴν
διάλυσιν
φθορὰν
|
καλεῖς· |
ὁ
δὲ
ἰατρὸς
οἶδεν
τὴν |
[5, 6] |
Καὶ
τίς
τέκτων
εὔξεται
περὶ
|
κάλλους |
ἀρότρου,
τὴν
τέχνην
ἔχων;
ἢ |
[5, 6] |
ἔχων;
ἢ
τίς
χαλκεὺς
περὶ
|
κάλλους |
ἀσπίδος,
τὴν
τέχνην
ἔχων;
ἢ |
[5, 6] |
ἔχων;
ἢ
τίς
ὑφάντης
περὶ
|
κάλλους |
χλανίδος,
τὴν
τέχνην
ἔχων;
ἢ |
[5, 8] |
δεῖ
φωτὸς
ὀλίγου·
τὸ
γὰρ
|
καλὸν |
ἐν
ἀνθρωπίνῃ
φύσει
οὐ
πολύ, |
[5, 8] |
ἐρρωμέναις
ψυχαῖς
ὑποδεξάμενοι
ἄμητον
βίου
|
καλὸν |
καὶ
εὐδαίμονα
ἐκκαρπώσονται·
ἀλλὰ
ἐστὶν |
[5, 1] |
λαβόντες·
οὐδὲν
γὰρ
τῶν
μὴ
|
καλῶν |
δίδωσιν
θεός,
ἀλλ´
ἐστὶν
ταῦτα
|
[5, 7] |
ἐνόχλει
θεοῖς,
οὐδὲν
αἰτεῖς
τῶν
|
καλῶν· |
μὴ
ἐνόχλει
τῇ
εἱμαρμένῃ,
οὐδὲν |
[5, 7] |
πάνυ
τι
γηράσκουσιν
αἱ
τέχναι
|
καλῶς, |
ἐὰν
μὴ
λάβωσι
προστάτην
φιλάργυρον. |
[5, 4] |
τοῦ
σώματος
φωνὴν
λαβόντα,
ἐπειδὰν
|
κάμνῃ
|
τὶ
αὐτῶν
ὑπὸ
τοῦ
ἰατροῦ |
[5, 4] |
εἰ
καὶ
ἰατρὸν
ᾔτει
ὁ
|
κάμνων |
φάρμακον
ἤ
σιτίον·
τοῦτο
γὰρ |
[5, 4] |
διατείνοντες
ἐφ´
ἕκαστον
τῇ
φροντίδι)
|
κἀν |
τοῖς
ἐπὶ
μέρους
ἡ
πρόνοια |
[5, 3] |
ὁπλίτας
ἔταττεν;
Ἀλλὰ
στρατηγὸς
μὲν
|
κἂν |
ἀγνοήσαι,
κἂν
δωροδοκήσαι,
κἂν
ἐξαπατηθείη· |
[5, 3] |
Ἀλλὰ
στρατηγὸς
μὲν
κἂν
ἀγνοήσαι,
|
κἂν |
δωροδοκήσαι,
κἂν
ἐξαπατηθείη·
τὸ
δὲ |
[5, 3] |
μὲν
κἂν
ἀγνοήσαι,
κἂν
δωροδοκήσαι,
|
κἂν |
ἐξαπατηθείη·
τὸ
δὲ
θεῖον
οὐ |
[5, 7] |
Τί
τοίνυν
ἐστίν,
ὑπὲρ
ὅτου
|
κἂν |
εὔξαιτο
ἄν
τις
τοῖς
θεοῖς, |
[5, 7] |
τὴν
ἀξίαν
φοβηθῇς·
καὶ
πλουτήσεις,
|
κἂν |
Ἱππόνικος
ἦς·
νικήσεις,
κἂν
Κλέων |
[5, 7] |
πλουτήσεις,
κἂν
Ἱππόνικος
ἦς·
νικήσεις,
|
κἂν |
Κλέων
ᾖς·
αἱρήσεις,
κἂν
Μέλητος |
[5, 7] |
νικήσεις,
κἂν
Κλέων
ᾖς·
αἱρήσεις,
|
κἂν |
Μέλητος
ᾖς.
Ἐὰν
δὲ
εἰς |
[5, 3] |
διὰ
δὲ
τὴν
αἰδὼ
ἡσυχάζοντι,
|
κἂν |
μὴ
τύχῃ·
τῷ
δὲ
ἀμαθίαν |
[5, 5] |
τῶν
κατὰ
τὴν
εἱμαρμένην;
ἢ
|
κἀνταῦθα |
ἡ
εὐχὴ
γελοιότατον·
θᾶττον
γὰρ |
[5, 7] |
καὶ
πρᾶγμα
λαμβάνεις’
πορνοβοσκῶν,
ἢ
|
καπηλεύων, |
ἢ
ληϊζόμενος,
ἢ
πανουργῶν,
ἢ |
[5, 1] |
εὔφορον
ἐκείνην
καὶ
πάμφορον
καὶ
|
καρποτρόφον, |
τὸν
δὲ
χρυσὸν
ἀπελθεῖν
εἰς |
[5, 8] |
ἀφέλῃς,
ἔπηξας
τὸ
σῶμα·
ὡς
|
καρποὺς |
γῆς
ἐὰν
ἀφέλῃς,
τὴν
γῆν |
[5, 4] |
προνοεῖ
τοῦ
ὅλου,
τῶν
δὲ
|
κατὰ
|
μέρος
οὐ
φροντίζει,
ὥσπερ
οἱ |
[5, 4] |
τοῦ
ὅλου.
Ἀλλὰ
καὶ
τῶν
|
κατὰ |
μέρος
προνοεῖ
ὁ
θεός.
Οὐδὲ
|
[5, 3] |
οὔτε
οὐκ
εὐχομένοις
οὐ
δώσει
|
κατὰ
|
τὴν
ἀξίαν.
~Καὶ
μὴν
τῶν |
[5, 5] |
οὔτε
εὐκτέον.
~Τί
δὲ
τῶν
|
κατὰ |
τὴν
εἱμαρμένην;
ἢ
κἀνταῦθα
ἡ
|
[5, 4] |
αἰτοῦντι
δώσει.
Τῶν
μὲν
δὴ
|
κατὰ |
τὴν
πρόνοιαν,
οὐδὲν
οὔτε
αἰτητέον, |
[5, 6] |
εἱμαρμένῃ;
~Ἀλλ´
οὐδὲ
ἐν
τοῖς
|
κατὰ |
τὴν
τύχην
εὐκτέον,
καὶ
πολὺ |
[5, 3] |
τὴν
ἡσυχίαν
ἦγεν·
ἆρα
οὐ
|
κατὰ
|
τὴν
χρείαν
τῆς
τάξεως
τὸν |
[5, 3] |
εἰ
στρατηγὸς
ἦν
ὁ
θεός,
|
κᾆτα |
ὁ
μὲν
σκευοφορεῖν
ἄξιος
ᾔτει |
[5, 2] |
καὶ
ὄϊς
ὁσημέραι
τῷ
Διὶ
|
καταθύοντι, |
ἀτελῆ
τὴν
εὐχὴν
τίθησιν·
τῷ |
[5, 2] |
Κροῖσος
Ἅλυν
διαβὰς
μεγάλην
ἀρχὴν
|
καταλύσει, |
ἐκδεχόμενος
πρὸς
ἡδονὴν
τὸν
χρησμόν, |
[5, 4] |
πρόνοια
ἐφορᾷ·
τὰ
δὲ
εἱμαρμένη
|
καταναγκάζει, |
τὰ
δὲ
μεταβάλλει
ἡ
τύχη, |
[5, 7] |
Οἴκτειρον’
βοώσας,
πολλὴν
τὴν
κόνιν
|
καταχεομένας |
τῆς
κεφαλῆς,
εἰ
δὲ
οὕτω |
[5, 2] |
τὸν
χρησμόν,
διέβη
Ἅλυν,
καὶ
|
κατέλυσεν |
τὴν
Λυδῶν
μεγάλην
ἀρχήν.
Ἀκούω |
[5, 2] |
τῷ
δὲ
Ἀγαμέμνονι
ὑπέσχετο
καὶ
|
κατένευσεν
|
ἐπὶ
τὴν
ἀλλοτρίαν
ἐλθόντι
Ἴλιον |
[5, 8] |
σιωπῶν.
~Ἀλλὰ
Σωκράτης
εἰς
Πειραιᾶ
|
κατῄει |
προσευξόμενος
τῇ
θεῷ,
καὶ
τοὺς |
[5, 1] |
φησὶν
ὁ
μῦθος,
δαίμονα
φίλοινον,
|
κεράσας |
οἴνῳ
κρήνην,
εἰς
ἣν
φοιτῶν |
[5, 1] |
δὲ
χρυσὸν
ἀπελθεῖν
εἰς
ἐχθρῶν
|
κεφαλάς. |
Ὁ
μὲν
ταῦτα
εὔχετο
ποτνιώμενος, |
[5, 7] |
πολλὴν
τὴν
κόνιν
καταχεομένας
τῆς
|
κεφαλῆς, |
εἰ
δὲ
οὕτω
τύχοι,
καὶ |
[5, 7] |
κἂν
Ἱππόνικος
ἦς·
νικήσεις,
κἂν
|
Κλέων |
ᾖς·
αἱρήσεις,
κἂν
Μέλητος
ᾖς. |
[5, 2] |
τὴν
εὐχήν,
ἐκ
δ´
ἔθορε
|
κλῆρος |
κυνέης,
ὃν
ἄρ´
ἤθελον
αὐτοὶ
|
[5, 5] |
ἡ
εἱμαρμένη
Ἄτροπος,
καὶ
ἡ
|
Κλωθώ, |
καὶ
ἡ
Λάχεσις,
ἄτρεπτον,
καὶ |
[5, 2] |
αὐτὸν
ἐπαρρησιάσατο
καὶ
ἀνέμνησεν
τῆς
|
κνίσης |
τῶν
μηρίων,
τότε
τοὺς
ἰοὺς
|
[5, 7] |
φθεγγομένας,
Οἴκτειρον’
βοώσας,
πολλὴν
τὴν
|
κόνιν |
καταχεομένας
τῆς
κεφαλῆς,
εἰ
δὲ |
[5, 5] |
ὡς
Πεισίστρατος
Ἀθηναίους,
καὶ
Περίανδρος
|
Κορινθίους, |
καὶ
Θρασύβουλος
Μιλησίους.
Ἐν
μὲν |
[5, 5] |
ἐν
δὲ
τυραννίδι
ἡ
βία
|
κρατεῖ· |
ὡς
ἐν
πολέμῳ
Ὅμηρος,
ζώγρει |
[5, 1] |
μῦθος,
δαίμονα
φίλοινον,
κεράσας
οἴνῳ
|
κρήνην, |
εἰς
ἣν
φοιτῶν
διψήσας
ἔπινεν. |
[5, 6] |
διαλεκτέον,
ἔνθα
οὐ
βούλευμα
οὐδὲ
|
κρίσις
|
οὐδὲ
ὁρμὴ
σώφρων
οἰκονομεῖ
τὴν |
[5, 2] |
αὐτοῦ
θαμὰ
ἐκ
Δελφῶν
ἐπιστέλλοντος
|
Κροῖσος |
Ἅλυν
διαβὰς
μεγάλην
ἀρχὴν
καταλύσει, |
[5, 6] |
μεταρρέον,
περιφερόμενον,
καὶ
οὐδεμιᾶς
ἀνεχόμενον
|
κυβερνήτου |
τέχνης.
Τί
ἂν
οὖν
τις |
[5, 2] |
ἐποιχόμενος’
αὐτούς,
καὶ
ὀρεῖς
καὶ
|
κύνας. |
~Τί
ταῦτα,
ὦ
ποιητῶν
ἄριστε; |
[5, 2] |
εὐχήν,
ἐκ
δ´
ἔθορε
κλῆρος
|
κυνέης, |
ὃν
ἄρ´
ἤθελον
αὐτοὶ
Αἴαντος. |