HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Maxime de Tyr, Dissertations, V

Liste des contextes (ordre alphabétique)


κ  =  42 formes différentes pour 161 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Dissertation, chap.
[5, 5]   καὶ ἀδέσποτον, καὶ ἀμετάστρεπτον· ἣ,  καθάπερ   ψάλιον ἐμβάλλουσα ταῖς τῶν ἀνθρώπων
[5, 5]   τύραννον· τυραννικὸν δὲ εἱμαρμένη,  καὶ   ἀδέσποτον, καὶ ἀμετάστρεπτον· ἣ, καθάπερ
[5, 8]   δὲ τέκτονος χλανίδα, ἄπεισιν ἀτελὴς  καὶ   ἄδωρος καὶ ἄτευκτος. Ζεῦ,
[5, 8]   ἄδωρος καὶ ἄτευκτος. Ζεῦ,  καὶ   Ἀθηνᾶ, καὶ Ἄπολλον, ἐθῶν ἀνθρωπίνων
[5, 6]   ἀρχήν, ἀλλὰ ὀργή, καὶ φορά,  καὶ   ἄλογοι ἕξεις, καὶ ἔμπληκτοι ὁρμαί,
[5, 4]   δὲ ἰατρὸς οἶδεν τὴν αἰτίαν,  καὶ   ἀμελεῖ εὐχομένων τῶν μερῶν, σώζει
[5, 5]   δὲ εἱμαρμένη, καὶ ἀδέσποτον,  καὶ   ἀμετάστρεπτον· ἣ, καθάπερ ψάλιον ἐμβάλλουσα
[5, 6]   χρήματι, καὶ ἀνοήτῳ, καὶ ἀσταθμήτῳ,  καὶ   ἀμίκτῳ; Λοιπὸν δὴ μετὰ τὴν
[5, 2]   ἐπεὶ δὲ πρὸς αὐτὸν ἐπαρρησιάσατο  καὶ   ἀνέμνησεν τῆς κνίσης τῶν μηρίων,
[5, 6]   οὖν τις εὔξαιτο ἀστάτῳ χρήματι,  καὶ   ἀνοήτῳ, καὶ ἀσταθμήτῳ, καὶ ἀμίκτῳ;
[5, 3]   ἄστρεπτον τὸ θεῖον καὶ ἀτενὲς  καὶ   ἀπαραίτητον; μετατίθεσθαι γὰρ καὶ μεταγινώσκειν
[5, 7]   εὐχάς, εἰς δικαστήριον παρελήλυθας ἀκριβὲς  καὶ   ἀπαραίτητον· οὐδεὶς ἀνέξεταί σου θεὸς
[5, 8]   ἄτευκτος. Ζεῦ, καὶ Ἀθηνᾶ,  καὶ   Ἄπολλον, ἐθῶν ἀνθρωπίνων ἐπίσκοποι, φιλοσόφων
[5, 6]   εὔξαιτο ἀστάτῳ χρήματι, καὶ ἀνοήτῳ,  καὶ   ἀσταθμήτῳ, καὶ ἀμίκτῳ; Λοιπὸν δὴ
[5, 3]   τουναντίον, ἄστρεπτον τὸ θεῖον  καὶ   ἀτενὲς καὶ ἀπαραίτητον; μετατίθεσθαι γὰρ
[5, 8]   χλανίδα, ἄπεισιν ἀτελὴς καὶ ἄδωρος  καὶ   ἄτευκτος. Ζεῦ, καὶ Ἀθηνᾶ,
[5, 1]   οἱ μὲν ἀπατήσαντες, οἱ δὲ  καὶ   βιασάμενοι τυχόντες ὧν ἐπεθύμουν, οὐχ
[5, 3]   τὸ δὲ θεῖον ἔξω πονηρίας.  Καὶ   γὰρ ἤτοι εὐχόμενος ἄξιος
[5, 8]   βίος Σωκράτει μεστὸς εὐχῆς.  Καὶ   γὰρ Πυθαγόρας ηὔξατο, καὶ Πλάτων,
[5, 8]   ὅπως ἄρξει Ἀθηναίων; πολλοῦ γε  καὶ   δεῖ. Ἀλλ´ εὔχετο μὲν τοῖς
[5, 2]   αὐτὸν βασιλῆα πολυχρύσοιο Μυκήνης·  καὶ   δηλαδὴ Ζεὺς ἐπιτελεῖ τὴν
[5, 3]   δὲ οὐκ ἄξιος, ἐνοχλῶν,  καὶ   διὰ τοῦτο οὐκ ἄξιος· καὶ
[5, 8]   οὐ παρόντων, ἐγὼ δὲ ὁμιλίαν  καὶ   διάλεκτον πρὸς τοὺς θεοὺς περὶ
[5, 5]   Λάχεσις, ἄτρεπτον, καὶ ἐπικεκλωσμένον,  καὶ   διειληχὸς τοὺς ἀνθρωπίνους βίους. Πῶς
[5, 4]   βασιλεῖς σώζουσι τὰς πόλεις νόμῳ  καὶ   δίκῃ, οὐ διατείνοντες ἐφ´ ἕκαστον
[5, 3]   ταῦτα, ποιητῶν ἄριστε; λίχνον  καὶ   δωροδόκον τὸ θεῖον, καὶ μηδὲν
[5, 2]   Ἀπόλλωνι ἑλεῖν τὴν Περσῶν ἀρχήν,  καὶ   ἐθεράπευεν χρυσῷ πολλῷ τὸν θεόν,
[5, 4]   τέχνην, εἰς τύχης φοράν.  Καὶ   εἰ μὲν εἰς πρόνοιαν συντελεῖ,
[5, 1]   εἰκὸς ἦν καὶ τοῦτον αἰτεῖν,  καὶ   ἐκεῖνον τελεσιουργεῖν, γενέσθαι αὐτῷ τὴν
[5, 6]   καὶ φορά, καὶ ἄλογοι ἕξεις,  καὶ   ἔμπληκτοι ὁρμαί, καὶ ἐπιθυμιῶν διαδοχαί.
[5, 8]   τοὺς θεοὺς περὶ τῶν παρόντων  καὶ   ἐπίδειξιν τῆς ἀρετῆς· ἢ, οἴει,
[5, 6]   ἄλογοι ἕξεις, καὶ ἔμπληκτοι ὁρμαί,  καὶ   ἐπιθυμιῶν διαδοχαί. Τοιοῦτον τύχη,
[5, 5]   Κλωθώ, καὶ Λάχεσις, ἄτρεπτον,  καὶ   ἐπικεκλωσμένον, καὶ διειληχὸς τοὺς ἀνθρωπίνους
[5, 8]   ψυχαῖς ὑποδεξάμενοι ἄμητον βίου καλὸν  καὶ   εὐδαίμονα ἐκκαρπώσονται· ἀλλὰ ἐστὶν σπάνιον
[5, 8]   ἡσυχίαν βίου, καὶ ζωὴν ἄμεμπτον,  καὶ   εὔελπιν θάνατον, τὰ θαυμαστὰ δῶρα,
[5, 1]   καὶ ποεῖται παλινῳδίαν τῆς εὐχῆς,  καὶ   εὔχεται Σατύρῳ μὲν οὐκέτι, θεοῖς
[5, 5]   δημοκρατίᾳ δύναταί τι καὶ πειθώ,  καὶ   εὐχή, καὶ θεραπεία, καὶ λιταί·
[5, 8]   ἀρετὴν ψυχῆς, καὶ ἡσυχίαν βίου,  καὶ   ζωὴν ἄμεμπτον, καὶ εὔελπιν θάνατον,
[5, 7]   εὔξαιο μοχθηρίαις, ἐπιτήδευσον τὸ πρᾶγμα.  Καὶ   πλοῦτον καὶ πρᾶγμα λαμβάνεις’
[5, 5]   Ζεὺς ὑπὲρ τοῦ παιδός;  Καὶ   Θέτις βοᾷ, ὤμοι ἐγὼ
[5, 5]   Τοιοῦτο χρῆμα εἱμαρμένη Ἄτροπος,  καὶ   Κλωθώ, καὶ Λάχεσις,
[5, 5]   εἱμαρμένη Ἄτροπος, καὶ Κλωθώ,  καὶ   Λάχεσις, ἄτρεπτον, καὶ ἐπικεκλωσμένον,
[5, 4]   τὰ δὲ οἰκονομεῖ τέχνη.  Καὶ   μὲν πρόνοια θεοῦ ἔργον,
[5, 8]   θεῷ, καὶ τοὺς ἄλλους προετρέπετο,  καὶ   ἦν βίος Σωκράτει μεστὸς
[5, 8]   ἑαυτοῦ, συνεπινευόντων ἐκείνων, ἀρετὴν ψυχῆς,  καὶ   ἡσυχίαν βίου, καὶ ζωὴν ἄμεμπτον,
[5, 7]   Ἐμπορίαν αἰτεῖς; ἣν δίδωσιν ναῦς  καὶ   θάλαττα καὶ πνευμάτων φορά· ἀγορὰ
[5, 3]   καὶ τῷ μὲν ἀναθήσομεν αἰδὼ  καὶ   θάρσος, διὰ μὲν τὸ θαρρεῖν
[5, 1]   Σατύρῳ μὲν οὐκέτι, θεοῖς δὲ  καὶ   θεαῖς, ἐλθεῖν αὐτῷ τὴν ἀρχαίαν
[5, 3]   τοῦτο ἀποδεξόμεθα, στρεπτοὶ δέ τε  καὶ   θεοὶ αὐτοί; τουναντίον, ἄστρεπτον
[5, 5]   τι καὶ πειθώ, καὶ εὐχή,  καὶ   θεραπεία, καὶ λιταί· ἐν δὲ
[5, 5]   Πεισίστρατος Ἀθηναίους, καὶ Περίανδρος Κορινθίους,  καὶ   Θρασύβουλος Μιλησίους. Ἐν μὲν γὰρ
[5, 4]   τοίνυν εὐκτέον; Ὅμοιον ὡς εἰ  καὶ   ἰατρὸν ᾔτει κάμνων φάρμακον
[5, 1]   τὴν εὔφορον ἐκείνην καὶ πάμφορον  καὶ   καρποτρόφον, τὸν δὲ χρυσὸν ἀπελθεῖν
[5, 2]   ἡδονὴν τὸν χρησμόν, διέβη Ἅλυν,  καὶ   κατέλυσεν τὴν Λυδῶν μεγάλην ἀρχήν.
[5, 2]   τίθησιν· τῷ δὲ Ἀγαμέμνονι ὑπέσχετο  καὶ   κατένευσεν ἐπὶ τὴν ἀλλοτρίαν ἐλθόντι
[5, 2]   ἐννῆμαρ ἐποιχόμενος’ αὐτούς, καὶ ὀρεῖς  καὶ   κύνας. ~Τί ταῦτα, ποιητῶν
[5, 5]   πειθώ, καὶ εὐχή, καὶ θεραπεία,  καὶ   λιταί· ἐν δὲ τυραννίδι
[5, 7]   τὰ μὴ σοὶ δοτά. Ἐξεταστὴς  καὶ   λογιστὴς ἐφέστηκεν ταῖς ἑκάστου εὐχαῖς
[5, 3]   ἀτενὲς καὶ ἀπαραίτητον; μετατίθεσθαι γὰρ  καὶ   μεταγινώσκειν προσήκει μὴ ὅτι θεῷ,
[5, 3]   ἀγαθῷ· γὰρ στρεπτὸς ἀνὴρ  καὶ   μετανοητικός, εἰ μὲν εἰς τὸ
[5, 4]   γὰρ εἰ μὲν ἀνύτει τι,  καὶ   μὴ αἰτοῦντι δώσει· εἰ δὲ
[5, 3]   εἰ μὲν οὖν ἄξιος, τεύξεται  καὶ   μὴ εὐξάμενος· εἰ δὲ οὐκ
[5, 3]   λίχνον καὶ δωροδόκον τὸ θεῖον,  καὶ   μηδὲν διαφέρον τῶν πολλῶν ἀνθρώπων;
[5, 4]   οὐ δώσει κατὰ τὴν ἀξίαν.  ~Καὶ   μὴν τῶν ὅσα οἱ ἄνθρωποι
[5, 3]   μὴ τύχῃ· τῷ δὲ ἀμαθίαν  καὶ   μοχθηρίαν, διὰ μὲν ἀμαθίαν εὐχομένῳ,
[5, 2]   ἐλθόντι Ἴλιον ἐκπέρσαντ´ εὐτείχεον ἀπονέεσθαι.  Καὶ   Ἀπόλλων πρότερον μὲν οὐκ
[5, 1]   γῆ, λιμὸς εἶχεν Φρύγας·  καὶ   Μίδας ὀδύρεται τὸν πλοῦτον,
[5, 2]   ὑπὲρ τῆς οἰκείας γῆς, βοῦς  καὶ   ὄϊς ὁσημέραι τῷ Διὶ καταθύοντι,
[5, 8]   γε μὴν τοῦ σπανίου τούτου  καὶ   ὀλίγου ἐναύσματος τῷ βίῳ ἄλλοτε
[5, 7]   κεφαλῆς, εἰ δὲ οὕτω τύχοι,  καὶ   ὀνειδιζούσας τῷ θεῷ, εἴ ποτέ
[5, 2]   τὸ Ἑλληνικόν, ἐννῆμαρ ἐποιχόμενος’ αὐτούς,  καὶ   ὀρεῖς καὶ κύνας. ~Τί ταῦτα,
[5, 8]   γὰρ Πυθαγόρας ηὔξατο, καὶ Πλάτων,  καὶ   ὅστις ἄλλος θεοῖς προσήγορος· ἀλλὰ
[5, 6]   ἀμάντευτον, Εὐρίπου δίκην μεταρρέον, περιφερόμενον,  καὶ   οὐδεμιᾶς ἀνεχόμενον κυβερνήτου τέχνης. Τί
[5, 8]   γεωργίας ταύτης χρῆμα, μόλις δὲ  καὶ   ὀψὲ παραγινόμενον. Δεῖ γε μὴν
[5, 1]   ἀρχαίαν πενίαν, τὴν εὔφορον ἐκείνην  καὶ   πάμφορον καὶ καρποτρόφον, τὸν δὲ
[5, 2]   Λυδῶν μεγάλην ἀρχήν. Ἀκούω δὲ  καὶ   παρ´ Ὁμήρῳ εὐχομένου Ἕλληνος ἀνδρός,
[5, 8]   παρὰ δὲ τῆς θαλάττης εὐκαρπίαν,  καὶ   παρὰ μὲν ὑφάντου ἄροτρον, παρὰ
[5, 1]   δωρεὰ τύχης, ἄλογος ἀλόγου, οἷαι  καὶ   παρὰ τῶν μεθυόντων φιλοσοφρύναι. ~Τί
[5, 5]   μὲν γὰρ δημοκρατίᾳ δύναταί τι  καὶ   πειθώ, καὶ εὐχή, καὶ θεραπεία,
[5, 5]   Συρακοσίους Διονύσιος, ὡς Πεισίστρατος Ἀθηναίους,  καὶ   Περίανδρος Κορινθίους, καὶ Θρασύβουλος Μιλησίους.
[5, 8]   εὐχῆς. Καὶ γὰρ Πυθαγόρας ηὔξατο,  καὶ   Πλάτων, καὶ ὅστις ἄλλος θεοῖς
[5, 7]   τὸ παρὰ τὴν ἀξίαν φοβηθῇς·  καὶ   πλουτήσεις, κἂν Ἱππόνικος ἦς· νικήσεις,
[5, 7]   ἣν δίδωσιν ναῦς καὶ θάλαττα  καὶ   πνευμάτων φορά· ἀγορὰ πρόκειται· ὤνιον
[5, 1]   Μίδας ὀδύρεται τὸν πλοῦτον,  καὶ   ποεῖται παλινῳδίαν τῆς εὐχῆς, καὶ
[5, 6]   τοῖς κατὰ τὴν τύχην εὐκτέον,  καὶ   πολὺ μᾶλλον ἐνταῦθα οὐκ εὐκτέον·
[5, 7]   τὸ πρᾶγμα. Καὶ πλοῦτον  καὶ   πρᾶγμα λαμβάνεις’ πορνοβοσκῶν, καπηλεύων,
[5, 5]   τῶν ἀνθρώπων ἀγέλαις, βίᾳ σπᾷ  καὶ   προσαναγκάζει συναπονεύειν ταῖς αὐτῆς ἀγωγαῖς·
[5, 7]   σοι οὐδὲν εὐχῆς δεῖ, λήψῃ  καὶ   σιωπῶν. ~Ἀλλὰ Σωκράτης εἰς Πειραιᾶ
[5, 3]   μηδὲν διαφέρον τῶν πολλῶν ἀνθρώπων;  καί   σου τὸ ἔπος τοῦτο ἀποδεξόμεθα,
[5, 1]   γενέσθαι αὐτῷ τὴν γῆν χρυσῆν,  καὶ   τὰ δένδρα χρυσᾶ, καὶ τὰ
[5, 1]   Τὴν δὲ θήραν τοῦ Σατύρου,  καὶ   τὰ δεσμά, καὶ τὸν οἶνον
[5, 1]   τὰ λήϊα, καὶ τοὺς λειμῶνας,  καὶ   τὰ ἐν αὐτοῖς ἄνθη. Δίδωσιν
[5, 1]   χρυσῆν, καὶ τὰ δένδρα χρυσᾶ,  καὶ   τὰ λήϊα, καὶ τοὺς λειμῶνας,
[5, 4]   τοῦ ὅλου. Τί γὰρ εἰ  καὶ   τὰ μόρια τοῦ σώματος φωνὴν
[5, 1]   Ἐπαινῶ τὸν μῦθον τῆς χάριτος  καὶ   τῆς πρὸς τ´ ἀληθὲς ὁδοῦ.
[5, 6]   μετὰ τὴν τύχην τέχνη.  Καὶ   τίς τέκτων εὔξεται περὶ κάλλους
[5, 1]   τοῦ Σατύρου, καὶ τὰ δεσμά,  καὶ   τὸν οἶνον ᾐνίξατο μῦθος·
[5, 5]   εἱμαρμένῃ ἐκλυσόμεθα ἑαυτοὺς τῆς ἀνάγκης  καὶ   τοῦ δεσμοῦ; τίνα χρυσόν; τίνα
[5, 8]   Πειραιᾶ κατῄει προσευξόμενος τῇ θεῷ,  καὶ   τοὺς ἄλλους προετρέπετο, καὶ ἦν
[5, 1]   δένδρα χρυσᾶ, καὶ τὰ λήϊα,  καὶ   τοὺς λειμῶνας, καὶ τὰ ἐν
[5, 1]   δὲ εὐχήν, οἵαν εἰκὸς ἦν  καὶ   τοῦτον αἰτεῖν, καὶ ἐκεῖνον τελεσιουργεῖν,
[5, 3]   καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἄξιος·  καὶ   τῷ μὲν ἀναθήσομεν αἰδὼ καὶ
[5, 2]   ὃν ἄρ´ ἤθελον αὐτοὶ Αἴαντος.  Καὶ   τῷ μὲν Πριάμῳ εὐχομένῳ ὑπὲρ
[5, 4]   ἐκεῖνο σωζέσθω, ὑμῶν ἀπολλυμένων. Τοῦτο  καὶ   τῷ σύμπαντι τούτῳ γίγνεσθαι φιλεῖ.
[5, 4]   φροντίζει γὰρ τοῦ ὅλου. Ἀλλὰ  καὶ   τῶν κατὰ μέρος προνοεῖ
[5, 6]   οἰκονομεῖ τὴν ἀρχήν, ἀλλὰ ὀργή,  καὶ   φορά, καὶ ἄλογοι ἕξεις, καὶ
[5, 4]   σὺ μὲν τὴν διάλυσιν φθορὰν  καλεῖς·   δὲ ἰατρὸς οἶδεν τὴν
[5, 6]   Καὶ τίς τέκτων εὔξεται περὶ  κάλλους   ἀρότρου, τὴν τέχνην ἔχων;
[5, 6]   ἔχων; τίς χαλκεὺς περὶ  κάλλους   ἀσπίδος, τὴν τέχνην ἔχων;
[5, 6]   ἔχων; τίς ὑφάντης περὶ  κάλλους   χλανίδος, τὴν τέχνην ἔχων;
[5, 8]   δεῖ φωτὸς ὀλίγου· τὸ γὰρ  καλὸν   ἐν ἀνθρωπίνῃ φύσει οὐ πολύ,
[5, 8]   ἐρρωμέναις ψυχαῖς ὑποδεξάμενοι ἄμητον βίου  καλὸν   καὶ εὐδαίμονα ἐκκαρπώσονται· ἀλλὰ ἐστὶν
[5, 1]   λαβόντες· οὐδὲν γὰρ τῶν μὴ  καλῶν   δίδωσιν θεός, ἀλλ´ ἐστὶν ταῦτα
[5, 7]   ἐνόχλει θεοῖς, οὐδὲν αἰτεῖς τῶν  καλῶν·   μὴ ἐνόχλει τῇ εἱμαρμένῃ, οὐδὲν
[5, 7]   πάνυ τι γηράσκουσιν αἱ τέχναι  καλῶς,   ἐὰν μὴ λάβωσι προστάτην φιλάργυρον.
[5, 4]   τοῦ σώματος φωνὴν λαβόντα, ἐπειδὰν  κάμνῃ   τὶ αὐτῶν ὑπὸ τοῦ ἰατροῦ
[5, 4]   εἰ καὶ ἰατρὸν ᾔτει  κάμνων   φάρμακον σιτίον· τοῦτο γὰρ
[5, 4]   διατείνοντες ἐφ´ ἕκαστον τῇ φροντίδι)  κἀν   τοῖς ἐπὶ μέρους πρόνοια
[5, 3]   ὁπλίτας ἔταττεν; Ἀλλὰ στρατηγὸς μὲν  κἂν   ἀγνοήσαι, κἂν δωροδοκήσαι, κἂν ἐξαπατηθείη·
[5, 3]   Ἀλλὰ στρατηγὸς μὲν κἂν ἀγνοήσαι,  κἂν   δωροδοκήσαι, κἂν ἐξαπατηθείη· τὸ δὲ
[5, 3]   μὲν κἂν ἀγνοήσαι, κἂν δωροδοκήσαι,  κἂν   ἐξαπατηθείη· τὸ δὲ θεῖον οὐ
[5, 7]   Τί τοίνυν ἐστίν, ὑπὲρ ὅτου  κἂν   εὔξαιτο ἄν τις τοῖς θεοῖς,
[5, 7]   τὴν ἀξίαν φοβηθῇς· καὶ πλουτήσεις,  κἂν   Ἱππόνικος ἦς· νικήσεις, κἂν Κλέων
[5, 7]   πλουτήσεις, κἂν Ἱππόνικος ἦς· νικήσεις,  κἂν   Κλέων ᾖς· αἱρήσεις, κἂν Μέλητος
[5, 7]   νικήσεις, κἂν Κλέων ᾖς· αἱρήσεις,  κἂν   Μέλητος ᾖς. Ἐὰν δὲ εἰς
[5, 3]   διὰ δὲ τὴν αἰδὼ ἡσυχάζοντι,  κἂν   μὴ τύχῃ· τῷ δὲ ἀμαθίαν
[5, 5]   τῶν κατὰ τὴν εἱμαρμένην;  κἀνταῦθα   εὐχὴ γελοιότατον· θᾶττον γὰρ
[5, 7]   καὶ πρᾶγμα λαμβάνεις’ πορνοβοσκῶν,  καπηλεύων,   ληϊζόμενος, πανουργῶν,
[5, 1]   εὔφορον ἐκείνην καὶ πάμφορον καὶ  καρποτρόφον,   τὸν δὲ χρυσὸν ἀπελθεῖν εἰς
[5, 8]   ἀφέλῃς, ἔπηξας τὸ σῶμα· ὡς  καρποὺς   γῆς ἐὰν ἀφέλῃς, τὴν γῆν
[5, 4]   προνοεῖ τοῦ ὅλου, τῶν δὲ  κατὰ   μέρος οὐ φροντίζει, ὥσπερ οἱ
[5, 4]   τοῦ ὅλου. Ἀλλὰ καὶ τῶν  κατὰ   μέρος προνοεῖ θεός. Οὐδὲ
[5, 3]   οὔτε οὐκ εὐχομένοις οὐ δώσει  κατὰ   τὴν ἀξίαν. ~Καὶ μὴν τῶν
[5, 5]   οὔτε εὐκτέον. ~Τί δὲ τῶν  κατὰ   τὴν εἱμαρμένην; κἀνταῦθα
[5, 4]   αἰτοῦντι δώσει. Τῶν μὲν δὴ  κατὰ   τὴν πρόνοιαν, οὐδὲν οὔτε αἰτητέον,
[5, 6]   εἱμαρμένῃ; ~Ἀλλ´ οὐδὲ ἐν τοῖς  κατὰ   τὴν τύχην εὐκτέον, καὶ πολὺ
[5, 3]   τὴν ἡσυχίαν ἦγεν· ἆρα οὐ  κατὰ   τὴν χρείαν τῆς τάξεως τὸν
[5, 3]   εἰ στρατηγὸς ἦν θεός,  κᾆτα   μὲν σκευοφορεῖν ἄξιος ᾔτει
[5, 2]   καὶ ὄϊς ὁσημέραι τῷ Διὶ  καταθύοντι,   ἀτελῆ τὴν εὐχὴν τίθησιν· τῷ
[5, 2]   Κροῖσος Ἅλυν διαβὰς μεγάλην ἀρχὴν  καταλύσει,   ἐκδεχόμενος πρὸς ἡδονὴν τὸν χρησμόν,
[5, 4]   πρόνοια ἐφορᾷ· τὰ δὲ εἱμαρμένη  καταναγκάζει,   τὰ δὲ μεταβάλλει τύχη,
[5, 7]   Οἴκτειρον’ βοώσας, πολλὴν τὴν κόνιν  καταχεομένας   τῆς κεφαλῆς, εἰ δὲ οὕτω
[5, 2]   τὸν χρησμόν, διέβη Ἅλυν, καὶ  κατέλυσεν   τὴν Λυδῶν μεγάλην ἀρχήν. Ἀκούω
[5, 2]   τῷ δὲ Ἀγαμέμνονι ὑπέσχετο καὶ  κατένευσεν   ἐπὶ τὴν ἀλλοτρίαν ἐλθόντι Ἴλιον
[5, 8]   σιωπῶν. ~Ἀλλὰ Σωκράτης εἰς Πειραιᾶ  κατῄει   προσευξόμενος τῇ θεῷ, καὶ τοὺς
[5, 1]   φησὶν μῦθος, δαίμονα φίλοινον,  κεράσας   οἴνῳ κρήνην, εἰς ἣν φοιτῶν
[5, 1]   δὲ χρυσὸν ἀπελθεῖν εἰς ἐχθρῶν  κεφαλάς.   μὲν ταῦτα εὔχετο ποτνιώμενος,
[5, 7]   πολλὴν τὴν κόνιν καταχεομένας τῆς  κεφαλῆς,   εἰ δὲ οὕτω τύχοι, καὶ
[5, 7]   κἂν Ἱππόνικος ἦς· νικήσεις, κἂν  Κλέων   ᾖς· αἱρήσεις, κἂν Μέλητος ᾖς.
[5, 2]   τὴν εὐχήν, ἐκ δ´ ἔθορε  κλῆρος   κυνέης, ὃν ἄρ´ ἤθελον αὐτοὶ
[5, 5]   εἱμαρμένη Ἄτροπος, καὶ  Κλωθώ,   καὶ Λάχεσις, ἄτρεπτον, καὶ
[5, 2]   αὐτὸν ἐπαρρησιάσατο καὶ ἀνέμνησεν τῆς  κνίσης   τῶν μηρίων, τότε τοὺς ἰοὺς
[5, 7]   φθεγγομένας, Οἴκτειρον’ βοώσας, πολλὴν τὴν  κόνιν   καταχεομένας τῆς κεφαλῆς, εἰ δὲ
[5, 5]   ὡς Πεισίστρατος Ἀθηναίους, καὶ Περίανδρος  Κορινθίους,   καὶ Θρασύβουλος Μιλησίους. Ἐν μὲν
[5, 5]   ἐν δὲ τυραννίδι βία  κρατεῖ·   ὡς ἐν πολέμῳ Ὅμηρος, ζώγρει
[5, 1]   μῦθος, δαίμονα φίλοινον, κεράσας οἴνῳ  κρήνην,   εἰς ἣν φοιτῶν διψήσας ἔπινεν.
[5, 6]   διαλεκτέον, ἔνθα οὐ βούλευμα οὐδὲ  κρίσις   οὐδὲ ὁρμὴ σώφρων οἰκονομεῖ τὴν
[5, 2]   αὐτοῦ θαμὰ ἐκ Δελφῶν ἐπιστέλλοντος  Κροῖσος   Ἅλυν διαβὰς μεγάλην ἀρχὴν καταλύσει,
[5, 6]   μεταρρέον, περιφερόμενον, καὶ οὐδεμιᾶς ἀνεχόμενον  κυβερνήτου   τέχνης. Τί ἂν οὖν τις
[5, 2]   ἐποιχόμενος’ αὐτούς, καὶ ὀρεῖς καὶ  κύνας.   ~Τί ταῦτα, ποιητῶν ἄριστε;
[5, 2]   εὐχήν, ἐκ δ´ ἔθορε κλῆρος  κυνέης,   ὃν ἄρ´ ἤθελον αὐτοὶ Αἴαντος.




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 20/12/2007