Dissertation, chap. |
[5, 5] |
γελοιότατον·
θᾶττον
γὰρ
ἄν
τις
|
βασιλέα |
ἔπεισεν,
ἢ
τύραννον·
τυραννικὸν
δὲ |
[5, 4] |
μέρος
οὐ
φροντίζει,
ὥσπερ
οἱ
|
βασιλεῖς |
σώζουσι
τὰς
πόλεις
νόμῳ
καὶ |
[5, 2] |
ἢ
Τυδέος
υἱόν,
ἢ
αὐτὸν
|
βασιλῆα |
πολυχρύσοιο
Μυκήνης·
καὶ
δηλαδὴ
ὁ |
[5, 3] |
μετανοητικός,
εἰ
μὲν
εἰς
τὸ
|
βέλτιον |
ἐκ
τοῦ
φαυλοτέρου
μετατίθεται,
πονήρως |
[5, 3] |
εἰς
τὸ
χεῖρον
ἐκ
τοῦ
|
βελτίστου, |
πονηρῶς
μετέθετο·
τὸ
δὲ
θεῖον |
[5, 5] |
λιταί·
ἐν
δὲ
τυραννίδι
ἡ
|
βία
|
κρατεῖ·
ὡς
ἐν
πολέμῳ
Ὅμηρος, |
[5, 5] |
ἐμβάλλουσα
ταῖς
τῶν
ἀνθρώπων
ἀγέλαις,
|
βίᾳ |
σπᾷ
καὶ
προσαναγκάζει
συναπονεύειν
ταῖς |
[5, 1] |
μὲν
ἀπατήσαντες,
οἱ
δὲ
καὶ
|
βιασάμενοι
|
τυχόντες
ὧν
ἐπεθύμουν,
οὐχ
ὧν |
[5, 1] |
εὔχεσθαι.
~Ἀνὴρ
Φρύξ,
ἀργὸς
τὸν
|
βίον, |
ἐραστὴς
χρημάτων,
λαμβάνει
τὸν
Σάτυρον, |
[5, 8] |
ἄλλους
προετρέπετο,
καὶ
ἦν
ὁ
|
βίος
|
Σωκράτει
μεστὸς
εὐχῆς.
Καὶ
γὰρ |
[5, 4] |
τούτων
ἑκάστων
αἱ
ὕλαι
τοῦ
|
βίου· |
ἃ
τοίνυν
εὐχόμεθα,
ἢ
εἰς |
[5, 8] |
ἐκείνων,
ἀρετὴν
ψυχῆς,
καὶ
ἡσυχίαν
|
βίου, |
καὶ
ζωὴν
ἄμεμπτον,
καὶ
εὔελπιν
|
[5, 8] |
τέχνην
ἐρρωμέναις
ψυχαῖς
ὑποδεξάμενοι
ἄμητον
|
βίου |
καλὸν
καὶ
εὐδαίμονα
ἐκκαρπώσονται·
ἀλλὰ |
[5, 8] |
πάντα.
Ἂν
δ´
ἐξέλῃς
τοῦ
|
βίου |
φιλοσοφίαν,
ἐξεῖλες
αὐτοῦ
τὸ
ζώπυρον, |
[5, 5] |
ἐπικεκλωσμένον,
καὶ
διειληχὸς
τοὺς
ἀνθρωπίνους
|
βίους. |
Πῶς
ἂν
οὖν
τις
εὔξαιτο |
[5, 8] |
τούτου
καὶ
ὀλίγου
ἐναύσματος
τῷ
|
βίῳ |
ἄλλοτε
ἐν
ἄλλοις
σώμασιν
φανταζομένου, |
[5, 5] |
τοῦ
παιδός;
Καὶ
ἡ
Θέτις
|
βοᾷ, |
ὤμοι
ἐγὼ
δειλή·
ὤμοι
δυσαριστοτόκεια. |
[5, 4] |
πρόνοια
ἐξετάζεται.
Τί
δὴ
φῶμεν;
|
βούλει |
τοῦ
ὅλου
προνοεῖν
τὸν
θεόν; |
[5, 6] |
ἀνοήτῳ
δυνάστῃ
διαλεκτέον,
ἔνθα
οὐ
|
βούλευμα |
οὐδὲ
κρίσις
οὐδὲ
ὁρμὴ
σώφρων |
[5, 2] |
εὐχομένῳ
ὑπὲρ
τῆς
οἰκείας
γῆς,
|
βοῦς |
καὶ
ὄϊς
ὁσημέραι
τῷ
Διὶ |
[5, 7] |
τὰς
σὰς
ἐλεεινὰ
φθεγγομένας,
Οἴκτειρον’
|
βοώσας, |
πολλὴν
τὴν
κόνιν
καταχεομένας
τῆς |