Chapitre
[4]	τῷ σχήματι τῆς ἁρμονίας, ἀλλ´	αἱ	περὶ θεῶν δόξαι ἀρξάμεναι ἄνωθεν
[4]	δειλοῖς ἀριστεύς· οὐ γὰρ ἀνέχονται	αἱ	πονηρίαι τὰς ἀρετὰς ἐν αὐταῖς
[4]	δημαγωγήσει αὐτὴν καὶ μεταχειριεῖται, καθάπερ	αἱ	τιτθαὶ τοὺς παῖδας διὰ μυθολογίας
[4]	Ποδαλείριον, ἧττόν τι εἶναι δεξιωτέρους	ἰᾶσθαι	τῶν αὖθις ἐπιτιθεμένων τῇ τέχνῃ,
[4]	τὸ ζητεῖν τὰ ὄντα, καὶ	διερευνᾶσθαι	περαιτέρω. Ἔλαθον μέχρι πλείστου οἱ
[4]	αὐτῶν ἐγεννησάτην. οὐδέ γε θεατὴν	γενέσθαι	Πυριφλεγέθοντός τε καὶ Ἀχέροντος καὶ
[4]	αὐτὴν καὶ μεταχειριεῖται, καθάπερ αἱ	τιτθαὶ	τοὺς παῖδας διὰ μυθολογίας βουκολῶσιν·
[4]	ἀριστεύς· οὐ γὰρ ἀνέχονται αἱ	πονηρίαι	τὰς ἀρετὰς ἐν αὐταῖς καλλωπιζομένας·
[4]	ὑπὲρ τῶν ἐπιτηδευμάτων· οὗτος μὲν	καὶ	ἄγαν δεινοπαθῶν, εἴ τις ἡγήσαιτο
[4]	λεγέτω, κἂν ψιλῶς λέγῃ, δέξομαι	καὶ	ἀγαπήσω τὴν ῥᾳστώνην τῶν ἀκουσμάτων·
[4]	γῆ μένει, καὶ ἀναχεῖται θάλαττα,	καὶ	ἀὴρ διαρρεῖ, καὶ πῦρ ἄνω
[4]	ἀρετὴ καὶ εὐδαιμονία. Συνίημι δὲ	καὶ	Ἀθηνᾶς, νῦν μὲν τῷ Ἀχιλλεῖ
[4]	γὰρ ποιητὴν καλῇς, φιλόσοφον λέγεις,	καὶ	ἂν φιλόσοφον καλῇς, ποιητὴν λέγεις.
[4]	νευμάτων· διὰ τούτων γῆ μένει,	καὶ	ἀναχεῖται θάλαττα, καὶ ἀὴρ διαρρεῖ,
[4]	βουκολῶσιν· προϊοῦσα δὲ εἰς δεινότητα,	καὶ	ἀνδριζομένη, καὶ ὑποπιμπλαμένη ἀπιστίας καὶ
[4]	φύεται· τῶν Διὸς νευμάτων ἔργα	καὶ	ἀνθρώπου ἀρετὴ καὶ εὐδαιμονία. Συνίημι
[4]	νῦν μὲν τῷ Ἀχιλλεῖ ξυνισταμένης	καὶ	ἀπαγούσης τοῦ θυμοῦ τὸν ἄνδρα
[4]	ἀνεχομένη τῶν αἰνιγμάτων, ἐξεκάλυψέν τε	καὶ	ἀπέδυσεν φιλοσοφίαν τοῦ αὑτῆς κόσμου,
[4]	οἷς περιέβαλλον οἱ τελεσταὶ χρυσὸν	καὶ	ἄργυρον καὶ πέπλους, τὰ πρῶτα
[4]	Ποσειδῶν γῆν τριστόμῳ δόρατι, ξυνάγει	καὶ	Ἄρης στρατοπέδων τάξεις, καὶ ὁ
[4]	τὸν μὲν Δία νοῦν πρεσβύτατον	καὶ	ἀρχικώτατον, ᾧ πάντα ἕπεται καὶ
[4]	γε θεατὴν γενέσθαι Πυριφλεγέθοντός τε	καὶ	Ἀχέροντος καὶ Κωκυτοῦ καὶ τῶν
[4]	ὁ Ζεύς, ἀλλὰ καὶ δημηγορεῖ,	καὶ	βουλεύεται, ὡς ἡ τῶν περὶ
[4]	ἂν φιλόσοφον καλῇς, ποιητὴν λέγεις.	Καὶ	γὰρ ἀριστεῖς καλεῖς, ὁμοίως μὲν
[4]	τὸ πάμπαν, μήτε φιλοσόφου λόγῳ.	~Καὶ	γὰρ Ἐπίκουρος λέγει μὲν λόγους,
[4]	τὰ ποιητικῆς πρὸς φιλοσοφίαν ἔχει.	Καὶ	γὰρ ποιητικὴ τί ἄλλο ἢ
[4]	ἵνα σωθῇ ναῦς, καὶ στρατόπεδον,	καὶ	γῆ, καὶ οἶκος, πράγματα μὲν
[4]	ὁ νομοθέτης· ὑπὲρ δὲ οὐρανοῦ	καὶ	γῆς καὶ θαλάττης καὶ τῶν
[4]	τὰ ὀνόματα, εὑρήσεις τὴν ὁμοιότητα,	καὶ	γνωριεῖς τὸ διήγημα. Κάλει τὸν
[4]	οὐρανὸς περιφέρεται, καὶ ζῷα γίνεται,	καὶ	δένδρα φύεται· τῶν Διὸς νευμάτων
[4]	παρ´ Ὁμήρῳ ὁ Ζεύς, ἀλλὰ	καὶ	δημηγορεῖ, καὶ βουλεύεται, ὡς ἡ
[4]	ὁ δὲ ποιητὴς ἄκουσμα ἁβρὸν	καὶ	δήμῳ φίλον, ἀγαπώμενον μὲν καθ´
[4]	τροφαῖς ἀλλοιουμένῳ καὶ μεταπίπτοντι, ἰάματα	καὶ	διαίτας αὐτῷ ἐξευρίσκειν ἄλλοτε ἄλλας,
[4]	ἁπλοῦν δὲ κατὰ τὴν οὐσίαν,	καὶ	διαφέρον τὸ αὐτοῦ, οἷον εἴ
[4]	ἐντετυχηκέναι ἑλιττομένῳ τῷ ἀτράκτῳ ἑπτὰ	καὶ	διαφόρους ἑλιγμούς. Ἀλλὰ καὶ τοῦ
[4]	ἐπὶ τὸ ζητεῖν τὰ ὄντα,	καὶ	διερευνᾶσθαι περαιτέρω. Ἔλαθον μέχρι πλείστου
[4]	ᾄδων λέγῃ, ἕψομαι τοῖς αἰνίγμασιν,	καὶ	διερευνήσομαι τὸν μῦθον, καὶ οὐκ
[4]	ποιηταὶ ἢ φιλόσοφοι· ἀλλὰ σπονδὰς	καὶ	ἐκεχειρίαν τοῖς ἐπιτηδεύμασιν ποιησάμενος, ὡς
[4]	εἰκάσω; τίς οὕτω ποιητὴς ἀργὸς	καὶ	ἐκλελυμένος καὶ θεῶν ἄπειρος; Τὸ
[4]	φέρῃ σάκος· ἀμφότερα δὲ ἀριστευτικὰ	καὶ	ἐκπληκτικὰ ὁμοίως ἡ ἀρετὴ ποιεῖ,
[4]	πένησιν ὁ πλούσιος θέαμα βαρύ,	καὶ	ἐν ἀκολάστοις ὁ σώφρων, καὶ
[4]	καὶ ἐν ἀκολάστοις ὁ σώφρων,	καὶ	ἐν δειλοῖς ἀριστεύς· οὐ γὰρ
[4]	τῶν ἐν μέσῳ κακῶν, ἀλλὰ	καὶ	ἐπὶ τὰ εἰρηνικώτατα τῶν ὄντων
[4]	καὶ Πενία λαθόντε ξυνηλθέτην τὲ	καὶ	Ἔρωτα ἐξ αὐτῶν ἐγεννησάτην. οὐδέ
[4]	νευμάτων ἔργα καὶ ἀνθρώπου ἀρετὴ	καὶ	εὐδαιμονία. Συνίημι δὲ καὶ Ἀθηνᾶς,
[4]	ἀπέδυσεν φιλοσοφίαν τοῦ αὑτῆς κόσμου,	καὶ	ἐχρήσατο γυμνοῖς τοῖς λόγοις· οἱ
[4]	ἄνω θεῖ, καὶ οὐρανὸς περιφέρεται,	καὶ	ζῷα γίνεται, καὶ δένδρα φύεται·
[4]	δὲ ἄλλοις ἡ πραγματεία ἴση	καὶ	ἡ αὐτή· πλὴν εἰ μὴ
[4]	τὴν τοῦ ὠφελοῦντος ἀηδίαν, οὕτως	καὶ	ἡ παλαιὰ φιλοσοφία καταθεμένη τὴν
[4]	πραγμάτων χορηγία διὰ〉 βασιλέως ῥεῖ,	καὶ	ἡ τῶν Ἑλληνικῶν πραγμάτων χορηγία
[4]	αὖθις ἐδεήθη ἰατρικῆς ἀλλοιοτέρας· οὕτω	καὶ	ἡ ψυχὴ πρότερον μὲν δι´
[4]	ἐκλελυμένοις παντάπασιν, ῥᾳδίως αὐτὰ μετεχειρίζετο,	καὶ	ἦν αὐτῆς ἔργόν τι ἁπλοῦν
[4]	δεινοπαθῶν, εἴ τις ἡγήσαιτο Ὅμηρον	καὶ	Ἡσίοδον ἤ, νὴ Δία, Ὀρφέα
[4]	δὲ Ποσειδῶ, πνεῦμα διὰ γῆς	καὶ	θαλάττης ἰόν, οἰκονομοῦν αὐτῶν τὴν
[4]	ὑπὲρ δὲ οὐρανοῦ καὶ γῆς	καὶ	θαλάττης καὶ τῶν ἄλλων μερῶν,
[4]	οὕτω ποιητὴς ἀργὸς καὶ ἐκλελυμένος	καὶ	θεῶν ἄπειρος; Τὸ ἀθάνατον οὔτε
[4]	καταμαντευομένη δὲ τῶν οὐχ ὁρωμένων	καὶ	θηρεύουσα ταῦτα τοῖς λογισμοῖς, μὴ
[4]	φῶμεν τοιῷδε, οἷον εἴ τις	καὶ	ἰατρικὴν ἐνθυμηθεὶς τὴν πρώτην ἐκείνην
[4]	στρατηγός, καὶ περὶ πόλεως νομοθέτης·	καὶ	ἵνα σωθῇ ναῦς, καὶ στρατόπεδον,
[4]	καὶ Κωκυτοῦ καὶ τῶν ἄνω	καὶ	κάτω ποταμῶν, ῥεόντων ὕδατι καὶ
[4]	τῶν σωμάτων εἰς δίαιταν ποικιλωτέραν	καὶ	κρᾶσιν πονηράν, ἐξεποικίλθη τὲ αὐτὴ
[4]	γενέσθαι Πυριφλεγέθοντός τε καὶ Ἀχέροντος	καὶ	Κωκυτοῦ καὶ τῶν ἄνω καὶ
[4]	τὰ αὐτὰ δεινούς, εἰ μὴ	καὶ	μᾶλλον. Καθάπερ δὲ ἐπὶ τῶν
[4]	κατὰ τὴν δίαιταν τροφαῖς ἀλλοιουμένῳ	καὶ	μεταπίπτοντι, ἰάματα καὶ διαίτας αὐτῷ
[4]	ἣ διὰ μύθων δημαγωγήσει αὐτὴν	καὶ	μεταχειριεῖται, καθάπερ αἱ τιτθαὶ τοὺς
[4]	κρᾶσιν πονηράν, ἐξεποικίλθη τὲ αὐτὴ	καὶ	μετέβαλλεν ἐκ τῆς πρόσθεν ἁπλότητος
[4]	τὴν αὑτῆς γνώμην εἰς μύθους	καὶ	μέτρα καὶ σχῆμα ᾠδῆς, ἔλαθεν
[4]	ἐκείνου ἀργοτέρα; Ὢ μύθων ἀπίστων,	καὶ	μηδεμιᾷ ποιητικῇ ἁρμονίᾳ πρεπόντων.
[4]	τοῦ Ἀπόλλωνος, τοξότης ὁ θεὸς	καὶ	μουσικός· καὶ φιλῶ μὲν αὐτοῦ
[4]	ξυνάγει καὶ Ἄρης στρατοπέδων τάξεις,	καὶ	ὁ Ἥφαιστος χαλκεύει· ἀλλ´ οὐκ
[4]	ἁπλότητος εἰς παντοδαπὸν σχῆμα. ~Φέρε	καὶ	ὁ ποιητικὸς ὁμοῦ καὶ ὁ
[4]	~Φέρε καὶ ὁ ποιητικὸς ὁμοῦ	καὶ	ὁ φιλόσοφος ἀποκρινάσθω κατὰ τὸν
[4]	περὶ τοῦ θείου ἑκάτεροι λέγουσιν	καὶ	οἱ ποιηταὶ καὶ οἱ φιλόσοφοι;
[4]	ἑκάτεροι λέγουσιν καὶ οἱ ποιηταὶ	καὶ	οἱ φιλόσοφοι; ~Ἢ τὸ σκέμμα
[4]	οἱ ποιηταὶ λέγουσιν, ταῦτα δὲ	καὶ	οἱ φιλόσοφοι λέγουσιν· ὧν ἂν
[4]	ναῦς, καὶ στρατόπεδον, καὶ γῆ,	καὶ	οἶκος, πράγματα μὲν ὁ κυβερνήτης
[4]	ἐπιτηδεύμασιν ποιησάμενος, ὡς περὶ μιᾶς	καὶ	ὁμοφώνου τέχνης σκόπει· κἂν γὰρ
[4]	ἐκπληκτικὰ ὁμοίως ἡ ἀρετὴ ποιεῖ,	καὶ	οὐδὲν ἐνταῦθα ὁ χρυσὸς πρὸς
[4]	πανουργίας, καὶ τοὺς μύθους διερευνωμένη,	καὶ	οὐκ ἀνεχομένη τῶν αἰνιγμάτων, ἐξεκάλυψέν
[4]	αἰνίγμασιν, καὶ διερευνήσομαι τὸν μῦθον,	καὶ	οὐκ ἐκστήσει με ἡ ᾠδή·
[4]	διαρρεῖ, καὶ πῦρ ἄνω θεῖ,	καὶ	οὐρανὸς περιφέρεται, καὶ ζῷα γίνεται,
[4]	καὶ ἀνδριζομένη, καὶ ὑποπιμπλαμένη ἀπιστίας	καὶ	πανουργίας, καὶ τοὺς μύθους διερευνωμένη,
[4]	τέχνῃ, καὶ τὸ σοφὰ ταῦτα	καὶ	παντοδαπὰ ἰάματα ἐξευρηκότων· ἀλλὰ τότε
[4]	ποίαις ἡδοναῖς συνόντα; Πίνει μὲν	καὶ	παρ´ Ὁμήρῳ ὁ Ζεύς, ἀλλὰ
[4]	θεοὶ ἀθάνατοι. ~Πάντα μεστὰ αἰνιγμάτων,	καὶ	παρὰ ποιηταῖς, καὶ παρὰ φιλοσόφοις·
[4]	μεστὰ αἰνιγμάτων, καὶ παρὰ ποιηταῖς,	καὶ	παρὰ φιλοσόφοις· ὧν ἐγὼ τὴν
[4]	καὶ ἀρχικώτατον, ᾧ πάντα ἕπεται	καὶ	πειθαρχεῖ· τὴν δὲ Ἀθηνᾶν, φρόνησιν·
[4]	τοὺς Ἀφροδίτης γάμους, ὅτε Πόρος	καὶ	Πενία λαθόντε ξυνηλθέτην τὲ καὶ
[4]	οἱ τελεσταὶ χρυσὸν καὶ ἄργυρον	καὶ	πέπλους, τὰ πρῶτα ἀποσεμνύνοντες αὐτῶν
[4]	Ἑλλάδος ὁ Ἀθηναίων δῆμος· βουλεύεται	καὶ	περὶ νεὼς κυβερνήτης, καὶ περὶ
[4]	κυβερνήτης, καὶ περὶ στρατοπέδου στρατηγός,	καὶ	περὶ πόλεως νομοθέτης· καὶ ἵνα
[4]	βουλεύεται καὶ περὶ νεὼς κυβερνήτης,	καὶ	περὶ στρατοπέδου στρατηγός, καὶ περὶ
[4]	τί δρῶντα, καὶ τί βουλευόμενον,	καὶ	ποίαις ἡδοναῖς συνόντα; Πίνει μὲν
[4]	μὲν τὸν Ἀχιλλέα μετὰ χρυσῆς	καὶ	ποιητικῆς ἀσπίδος στρατευόμενον, ὁμοίως δὲ
[4]	ἦλθον. ~Ἐπίκουρον δὲ ἐξελῶ λόγου	καὶ	ποιητικοῦ καὶ φιλοσόφου, τοῖς δὲ
[4]	δὲ τὴν τοξείαν. Σείει δὲ	καὶ	Ποσειδῶν γῆν τριστόμῳ δόρατι, ξυνάγει
[4]	εὐήθειαν ἐδεῖτο φιλοσοφίας μουσικῆς τινος	καὶ	πρᾳοτέρας, ἣ διὰ μύθων δημαγωγήσει
[4]	Ὁ μὲν γὰρ φιλόσοφος βαρὺ	καὶ	πρόσαντες τοῖς πολλοῖς ἄκουσμα, ὡς
[4]	ἀναχεῖται θάλαττα, καὶ ἀὴρ διαρρεῖ,	καὶ	πῦρ ἄνω θεῖ, καὶ οὐρανὸς
[4]	καὶ κάτω ποταμῶν, ῥεόντων ὕδατι	καὶ	πυρί· οὐδὲ τὴν Κλωθὼ ἰδεῖν
[4]	ἐβουλεύετο ὅμως, πῶς σωθῇ Νῖνος,	καὶ	πῶς Ἀσσύριοι εὐδαιμονῶσιν· σοὶ δὲ
[4]	Λίβυος, ἢ τῶν τὰ πολλὰ	καὶ	σοφὰ ταῦτα ἡμῖν ἐξευρηκότων· ἀλλὰ
[4]	ἀπαγούσης τοῦ θυμοῦ τὸν ἄνδρα	καὶ	σπώσης ὀπίσω, νῦν δὲ τῷ
[4]	νομοθέτης· καὶ ἵνα σωθῇ ναῦς,	καὶ	στρατόπεδον, καὶ γῆ, καὶ οἶκος,
[4]	μόνῳ, πάσῃ διαπύρῳ χρείᾳ συντάττεται	καὶ	συνεργάζεται. Ταῦτα μὲν οἱ ποιηταὶ
[4]	γνώμην εἰς μύθους καὶ μέτρα	καὶ	σχῆμα ᾠδῆς, ἔλαθεν τῇ περιβολῇ
[4]	Δύο τοίνυν πραγμάτων χρόνῳ μόνον	καὶ	σχήματι ἀλλήλοις διαφερομένων πῶς ἄν
[4]	οὐχὶ καὶ τούτους ὁμοίως μὲν	καὶ	τὰ αὐτὰ δεινούς, εἰ μὴ
[4]	αὐτὴ χρεία ἀεί, τούτων παραπλήσια	καὶ	τὰ ἔργα· ἰατρικὴν δὲ ἀνάγκη
[4]	τι ἢ ἡμέραν· οὕτω τοι	καὶ	τὰ ποιητικῆς πρὸς φιλοσοφίαν ἔχει.
[4]	ἰόν, οἰκονομοῦν αὐτῶν τὴν στάσιν	καὶ	τὴν ἁρμονίαν. ~Κἂν ἐπὶ τὰ
[4]	πυρί· οὐδὲ τὴν Κλωθὼ ἰδεῖν	καὶ	τὴν Ἄτροπον, οὔτε ἐντετυχηκέναι ἑλιττομένῳ
[4]	Ἔρωτα, καὶ τὴν Ὀφιονέως γένεσιν,	καὶ	τὴν θεῶν μάχην, καὶ τὸ
[4]	ψυχὴ πρότερον μὲν δι´ ἁπλότητα	καὶ	τὴν καλουμένην ταύτην εὐήθειαν ἐδεῖτο
[4]	καὶ τὸν ἐν τούτοις Ἔρωτα,	καὶ	τὴν Ὀφιονέως γένεσιν, καὶ τὴν
[4]	τὴν ποίησιν σκόπει, τὸν Ζῆνα,	καὶ	τὴν Χθονίην, καὶ τὸν ἐν
[4]	δὴ κἀνταῦθα τὰ μὲν μέτρα	καὶ	τὴν ᾠδὴν χρυσῷ, τὸν δὲ
[4]	σοὶ δὲ ἡ Διὸς ἡδονὴ	καὶ	τῆς Σαρδαναπάλλου ἐκείνου ἀργοτέρα; Ὢ
[4]	ἀναπλάσω τὸν Δία; τί δρῶντα,	καὶ	τί βουλευόμενον, καὶ ποίαις ἡδοναῖς
[4]	γένεσιν, καὶ τὴν θεῶν μάχην,	καὶ	τὸ δένδρον, καὶ τὸν πέπλον·
[4]	τῶν αὖθις ἐπιτιθεμένων τῇ τέχνῃ,	καὶ	τὸ σοφὰ ταῦτα καὶ παντοδαπὰ
[4]	ἐκείνην πρὸς τὴν νέαν δὴ	καὶ	τοῖς νῦν σώμασιν ἐπιτεταγμένην, σκοποῖ
[4]	ποιητικῆς ἀσπίδος στρατευόμενον, ὁμοίως δὲ	καὶ	τὸν Αἴαντα, κἂν ἐκ βύρσης
[4]	τὸν Ζῆνα, καὶ τὴν Χθονίην,	καὶ	τὸν ἐν τούτοις Ἔρωτα, καὶ
[4]	δένδρον, καὶ τὸν πέπλον· σκόπει	καὶ	τὸν Ἡράκλειτον, θεοὶ θνητοί, θεοὶ
[4]	θεῶν μάχην, καὶ τὸ δένδρον,	καὶ	τὸν πέπλον· σκόπει καὶ τὸν
[4]	τοὺς ἐμούς, τὸν Μαχάονα ἐκεῖνον	καὶ	τὸν Ποδαλείριον, ἧττόν τι εἶναι
[4]	παρισταμένης ἐν πάντεσσι πόνοισι. Ξυνίημι	καὶ	τοῦ Ἀπόλλωνος, τοξότης ὁ θεὸς
[4]	δὲ ἀφέλῃς ἑκατέρου τὸ ἀληθές,	καὶ	τοῦ ποιητοῦ καὶ τοῦ φιλοσόφου,
[4]	ἑπτὰ καὶ διαφόρους ἑλιγμούς. Ἀλλὰ	καὶ	τοῦ Συρίου τὴν ποίησιν σκόπει,
[4]	τὸ ἀληθές, καὶ τοῦ ποιητοῦ	καὶ	τοῦ φιλοσόφου, ἄμουσον μὲν τὴν
[4]	καὶ ὑποπιμπλαμένη ἀπιστίας καὶ πανουργίας,	καὶ	τοὺς μύθους διερευνωμένη, καὶ οὐκ
[4]	ταῦτα ἡμῖν ἐξευρηκότων· ἀλλὰ οὐχὶ	καὶ	τούτους ὁμοίως μὲν καὶ τὰ
[4]	οὐρανοῦ καὶ γῆς καὶ θαλάττης	καὶ	τῶν ἄλλων μερῶν, τίς, ὦ
[4]	τε καὶ Ἀχέροντος καὶ Κωκυτοῦ	καὶ	τῶν ἄνω καὶ κάτω ποταμῶν,
[4]	δὲ εἰς δεινότητα, καὶ ἀνδριζομένη,	καὶ	ὑποπιμπλαμένη ἀπιστίας καὶ πανουργίας, καὶ
[4]	ἡγητέον ἐντετυχηκέναι τῷ Διὶ ἡνιοχοῦντι	καὶ	φερομένῳ ἐπὶ πτηνοῦ ἅρματος, στρατιᾶς
[4]	ἔμμετρος, τῇ δὲ γνώμῃ μυθολογική;	καὶ	φιλοσοφία τί ἄλλο ἢ ποιητική,
[4]	εἰρηνικώτατα τῶν ὄντων προεληλύθασιν, ποιητικὴν	καὶ	φιλοσοφίαν· χρῆμα διττὸν μὲν κατὰ
[4]	δὲ ἐξελῶ λόγου καὶ ποιητικοῦ	καὶ	φιλοσόφου, τοῖς δὲ ἄλλοις ἡ
[4]	τοξότης ὁ θεὸς καὶ μουσικός·	καὶ	φιλῶ μὲν αὐτοῦ τὴν ἁρμονίαν,
[4]	κατὰ δὲ τὸ παράδοξον ἀπιστουμένους·	καὶ	χειραγωγοῦντας τὴν ψυχὴν ἐπὶ τὸ
[4]	σκοποῖ τὸ ἐν ἑκατέρᾳ βέλτιον	καὶ	χεῖρον; Ἀποκρίναιτο γὰρ ἂν αὐτῷ
[4]	ἀτελεύτητον, ὅτι κεν κεφαλῇ κατανεύσω.	Αἰσθάνομαι	τῶν Διὸς νευμάτων· διὰ τούτων
[4]	ἀληθῆ λεγέτω, κἂν ψιλῶς λέγῃ,	δέξομαι	καὶ ἀγαπήσω τὴν ῥᾳστώνην τῶν
[4]	λέγῃ, ἕψομαι τοῖς αἰνίγμασιν, καὶ	διερευνήσομαι	τὸν μῦθον, καὶ οὐκ ἐκστήσει
[4]	μῦθον λέγῃ, κἂν ᾄδων λέγῃ,	ἕψομαι	τοῖς αἰνίγμασιν, καὶ διερευνήσομαι τὸν
[4]	φιλῶ μὲν αὐτοῦ τὴν ἁρμονίαν,	φοβοῦμαι	δὲ τὴν τοξείαν. Σείει δὲ
[4]	ἰδεῖν καὶ τὴν Ἄτροπον, οὔτε	ἐντετυχηκέναι	ἑλιττομένῳ τῷ ἀτράκτῳ ἑπτὰ καὶ
[4]	πλὴν εἰ μὴ νομίζεις Ὅμηρον	ἐντετυχηκέναι	τοῖς θεοῖς τοξεύουσιν, ἢ διαλεγομένοις,
[4]	ᾄδει. Οὐδὲ γὰρ Πλάτωνα ἡγητέον	ἐντετυχηκέναι	τῷ Διὶ ἡνιοχοῦντι καὶ φερομένῳ
[4]	φιλόσοφοι; ~Ἢ τὸ σκέμμα τουτὶ	ἐοικέναι	φῶμεν τοιῷδε, οἷον εἴ τις
[4]	ἀλλ´ αἱ περὶ θεῶν δόξαι	ἀρξάμεναι	ἄνωθεν διὰ πάσης φιλοσοφίας ἦλθον.
[4]	καὶ τὸν Ποδαλείριον, ἧττόν τι	εἶναι	δεξιωτέρους ἰᾶσθαι τῶν αὖθις ἐπιτιθεμένων
[4]	τῶν τότε ἀνδρῶν, ἧττόν τι	εἶναι	σοφώτερον Ἀριστοτέλους τοῦ Σταγειρίτου, ἢ
[4]	ἁρμονίας, ἀλλ´ αἱ περὶ θεῶν	δόξαι	ἀρξάμεναι ἄνωθεν διὰ πάσης φιλοσοφίας
[4]	ἀλλήλοις διαφερομένων πῶς ἄν τις	διαιτῆσαι	τὴν διαφορὰν ἐν οἷς τι
[4]	πάσῃ διαπύρῳ χρείᾳ συντάττεται καὶ	συνεργάζεται.	Ταῦτα μὲν οἱ ποιηταὶ λέγουσιν,
[4]	καὶ οὐρανὸς περιφέρεται, καὶ ζῷα	γίνεται,	καὶ δένδρα φύεται· τῶν Διὸς
[4]	πρεσβύτατον καὶ ἀρχικώτατον, ᾧ πάντα	ἕπεται	καὶ πειθαρχεῖ· τὴν δὲ Ἀθηνᾶν,
[4]	πῦρ ἄνω θεῖ, καὶ οὐρανὸς	περιφέρεται,	καὶ ζῷα γίνεται, καὶ δένδρα
[4]	Ἀχιλλεῖ μόνῳ, πάσῃ διαπύρῳ χρείᾳ	συντάττεται	καὶ συνεργάζεται. Ταῦτα μὲν οἱ
[4]	ἐκ τῆς Ἀθηναίων ἐκκλησίας ῥεῖ·	βουλεύεται	γὰρ ὑπὲρ μὲν τῆς Ἀσίας
[4]	τῆς Ἑλλάδος ὁ Ἀθηναίων δῆμος·	βουλεύεται	καὶ περὶ νεὼς κυβερνήτης, καὶ
[4]	ἄλλων μερῶν, τίς, ὦ Ἐπίκουρε,	βουλεύεται;	τίς κυβερνήτης; τίς στρατηγός; τίς
[4]	Ζεύς, ἀλλὰ καὶ δημηγορεῖ, καὶ	βουλεύεται,	ὡς ἡ τῶν περὶ τὴν
[4]	καὶ ζῷα γίνεται, καὶ δένδρα	φύεται·	τῶν Διὸς νευμάτων ἔργα καὶ
[4]	σαφεῖς, δέδια μή τις αὐτῶν	ἐπιλάβηται	ὡς ἐξαγορευόντων ἀπορρήτους λόγους. Τί
[4]	ταῖς ἀκοαῖς, φιλόσοφοι μὲν ὄντες,	ποιηταὶ	δὲ καλούμενοι, ἀλλαξάμενοι χρήματος ἐπιφθόνου
[4]	πότεροι κρεῖττον περὶ θεῶν διειλήφασιν,	ποιηταὶ	ἢ φιλόσοφοι· ἀλλὰ σπονδὰς καὶ
[4]	~Τίνες ἄμεινον περὶ θεῶν διέλαβον,	ποιηταὶ	ἢ φιλόσοφοι. ~Δεινῶς γε οἱ
[4]	θείου ἑκάτεροι λέγουσιν καὶ οἱ	ποιηταὶ	καὶ οἱ φιλόσοφοι; ~Ἢ τὸ
[4]	ἑαυτῆς ἔργον. ~Τοῦτο τοίνυν οἱ	ποιηταὶ	κατανοήσαντες, ἐξεῦρον ἐπ´ αὐτῇ μηχανὴν
[4]	καὶ συνεργάζεται. Ταῦτα μὲν οἱ	ποιηταὶ	λέγουσιν, ταῦτα δὲ καὶ οἱ
[4]	οὔτε ἄλλῳ παρέχει Τίς μοι	γένηται	τοιοῦτος μῦθος; πῶς ἀναπλάσω τὸν
[4]	διὰ μύθων δημαγωγήσει αὐτὴν καὶ	μεταχειριεῖται,	καθάπερ αἱ τιτθαὶ τοὺς παῖδας
[4]	διὰ τούτων γῆ μένει, καὶ	ἀναχεῖται	θάλαττα, καὶ ἀὴρ διαρρεῖ, καὶ
[4]	ἐν δειλοῖς ἀριστεύς· οὐ γὰρ	ἀνέχονται	αἱ πονηρίαι τὰς ἀρετὰς ἐν
[4]	τὰ ἱδρύματα, οἷς περιέβαλλον οἱ	τελεσταὶ	χρυσὸν καὶ ἄργυρον καὶ πέπλους,
[4]	μακαρίζω τοὺς ἄνδρας τῆς θέας·	εἰ	δὲ μηδενὶ πλεονεκτοῦντες κατὰ τὴν
[4]	ἑρμηνεὺς ὁ μῦθος. Ἐγὼ δὲ	εἰ	μέν τι πλέον ἐθεάσαντο τῶν
[4]	μὲν καὶ τὰ αὐτὰ δεινούς,	εἰ	μὴ καὶ μᾶλλον. Καθάπερ δὲ
[4]	ἴση καὶ ἡ αὐτή· πλὴν	εἰ	μὴ νομίζεις Ὅμηρον ἐντετυχηκέναι τοῖς
[4]	καὶ διαφέρον τὸ αὐτοῦ, οἷον	εἴ	τις ἢ τὴν ἡμέραν ἄλλό
[4]	οὗτος μὲν καὶ ἄγαν δεινοπαθῶν,	εἴ	τις ἡγήσαιτο Ὅμηρον καὶ Ἡσίοδον
[4]	τουτὶ ἐοικέναι φῶμεν τοιῷδε, οἷον	εἴ	τις καὶ ἰατρικὴν ἐνθυμηθεὶς τὴν
[4]	ὧν γὰρ ἡ αὐτὴ χρεία	ἀεί,	τούτων παραπλήσια καὶ τὰ ἔργα·
[4]	καὶ Ποσειδῶν γῆν τριστόμῳ δόρατι,	ξυνάγει	καὶ Ἄρης στρατοπέδων τάξεις, καὶ
[4]	φιλοσόφου λόγῳ. ~Καὶ γὰρ Ἐπίκουρος	λέγει	μὲν λόγους, ἀλλὰ μύθων ἀτοπωτέρους·
[4]	δρῶσιν, οἷα περὶ αὐτῶν ἐκεῖνος	ᾄδει.	Οὐδὲ γὰρ Πλάτωνα ἡγητέον ἐντετυχηκέναι
[4]	τοῖς λογισμοῖς, μὴ τυχοῦσα μὲν	σπεύδει	ἀνευρεῖν, τυχοῦσα δὲ ἀγαπᾷ ὡς
[4]	ἀὴρ διαρρεῖ, καὶ πῦρ ἄνω	θεῖ,	καὶ οὐρανὸς περιφέρεται, καὶ ζῷα
[4]	ἁρμονίαν, φοβοῦμαι δὲ τὴν τοξείαν.	Σείει	δὲ καὶ Ποσειδῶν γῆν τριστόμῳ
[4]	καὶ ἐκπληκτικὰ ὁμοίως ἡ ἀρετὴ	ποιεῖ,	καὶ οὐδὲν ἐνταῦθα ὁ χρυσὸς
[4]	ὁμοιότητα, καὶ γνωριεῖς τὸ διήγημα.	Κάλει	τὸν μὲν Δία νοῦν πρεσβύτατον
[4]	ὁ Ἥφαιστος χαλκεύει· ἀλλ´ οὐκ	Ἀχιλλεῖ	μόνῳ, πάσῃ διαπύρῳ χρείᾳ συντάττεται
[4]	καὶ Ἀθηνᾶς, νῦν μὲν τῷ	Ἀχιλλεῖ	ξυνισταμένης καὶ ἀπαγούσης τοῦ θυμοῦ
[4]	Διὸς νευμάτων· διὰ τούτων γῆ	μένει,	καὶ ἀναχεῖται θάλαττα, καὶ ἀὴρ
[4]	τὰ πικρὰ τῶν φαρμάκων ἀναδεύσαντες	προσηνεῖ	τροφῇ ἀπέκρυψαν τὴν τοῦ ὠφελοῦντος
[4]	βουλευόμενον, καὶ ποίαις ἡδοναῖς συνόντα;	Πίνει	μὲν καὶ παρ´ Ὁμήρῳ ὁ
[4]	δὲ ψιλὸν λόγον ὕλῃ δημοτικῇ·	σκόπει	δὲ μήτε τὸν χρυσόν, μήτε
[4]	τὸ δένδρον, καὶ τὸν πέπλον·	σκόπει	καὶ τὸν Ἡράκλειτον, θεοὶ θνητοί,
[4]	περὶ μιᾶς καὶ ὁμοφώνου τέχνης	σκόπει·	κἂν γὰρ ποιητὴν καλῇς, φιλόσοφον
[4]	καὶ τοῦ Συρίου τὴν ποίησιν	σκόπει,	τὸν Ζῆνα, καὶ τὴν Χθονίην,
[4]	χορηγία ἐκ τῆς Ἀθηναίων ἐκκλησίας	ῥεῖ·	βουλεύεται γὰρ ὑπὲρ μὲν τῆς
[4]	Ἀσίαν πραγμάτων χορηγία διὰ〉 βασιλέως	ῥεῖ,	καὶ ἡ τῶν Ἑλληνικῶν πραγμάτων
[4]	Ὁμήρῳ ὁ Ζεύς, ἀλλὰ καὶ	δημηγορεῖ,	καὶ βουλεύεται, ὡς ἡ τῶν
[4]	καὶ ἀναχεῖται θάλαττα, καὶ ἀὴρ	διαρρεῖ,	καὶ πῦρ ἄνω θεῖ, καὶ
[4]	καὶ πρᾳοτέρας, ἣ διὰ μύθων	δημαγωγήσει	αὐτὴν καὶ μεταχειριεῖται, καθάπερ αἱ
[4]	ἰατρικὴν δὲ ἀνάγκη ἑπομένην τῇ	κρατήσει	τῶν σωμάτων, πράγματι οὐχ ἑστῶτι
[4]	διερευνήσομαι τὸν μῦθον, καὶ οὐκ	ἐκστήσει	με ἡ ᾠδή· ἀληθῆ λεγέτω,
[4]	σπώσης ὀπίσω, νῦν δὲ τῷ	Ὀδυσσεῖ	παρισταμένης ἐν πάντεσσι πόνοισι. Ξυνίημι
[4]	στρατοπέδων τάξεις, καὶ ὁ Ἥφαιστος	χαλκεύει·	ἀλλ´ οὐκ Ἀχιλλεῖ μόνῳ, πάσῃ
[4]	καὶ τὰ ποιητικῆς πρὸς φιλοσοφίαν	ἔχει.	Καὶ γὰρ ποιητικὴ τί ἄλλο
[4]	τιμᾷ, τοῦ δὲ ἀπόντος θαυμαστικῶς	ἔχει·	καταμαντευομένη δὲ τῶν οὐχ ὁρωμένων
[4]	ὁ κυβερνήτης ἔχει, πράγματα δὲ	ἔχει	ὁ στρατηγός, πράγματα δὲ ὁ
[4]	Τὸ ἀθάνατον οὔτε αὐτὸ πράγματα	ἔχει,	οὔτε ἄλλῳ παρέχει Τίς μοι
[4]	οἶκος, πράγματα μὲν ὁ κυβερνήτης	ἔχει,	πράγματα δὲ ἔχει ὁ στρατηγός,
[4]	αὐτὸ πράγματα ἔχει, οὔτε ἄλλῳ	παρέχει	Τίς μοι γένηται τοιοῦτος μῦθος;
[4]	ἀρχικώτατον, ᾧ πάντα ἕπεται καὶ	πειθαρχεῖ·	τὴν δὲ Ἀθηνᾶν, φρόνησιν· τὸν
[4]	γὰρ Πλάτωνα ἡγητέον ἐντετυχηκέναι τῷ	Διὶ	ἡνιοχοῦντι καὶ φερομένῳ ἐπὶ πτηνοῦ
[4]	Ὀδυσσεῖ παρισταμένης ἐν πάντεσσι πόνοισι.	Ξυνίημι	καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος, τοξότης ὁ
[4]	καὶ ἀνθρώπου ἀρετὴ καὶ εὐδαιμονία.	Συνίημι	δὲ καὶ Ἀθηνᾶς, νῦν μὲν
[4]	ἄνδρας τῆς θέας· εἰ δὲ	μηδενὶ	πλεονεκτοῦντες κατὰ τὴν γνῶσιν, μετέλαβον
[4]	φιλοσόφοις λόγων. Τὰ δὲ Ἐπικούρου	τίνι	μύθων εἰκάσω; τίς οὕτω ποιητὴς
[4]	διερευνᾶσθαι περαιτέρω. Ἔλαθον μέχρι πλείστου	οἱ	ἄνδρες οὗτοι, ἐπιβουλεύσαντες ἡμῶν ταῖς
[4]	ποιηταὶ ἢ φιλόσοφοι. ~Δεινῶς γε	οἱ	ἄνθρωποι στασιωτικοὶ οὐ μέχρι πολιτείας
[4]	καὶ ἐχρήσατο γυμνοῖς τοῖς λόγοις·	οἱ	δ´ εἰσὶν οὐδὲν ἀλλοιότεροι τῶν
[4]	τι πλέον ἐθεάσαντο τῶν προτέρων	οἱ	ἔπειτα, μακαρίζω τοὺς ἄνδρας τῆς
[4]	εἰσὶν οὐδὲν ἀλλοιότεροι τῶν προτέρων	οἱ	ἔπειτα, πλὴν τῷ σχήματι τῆς
[4]	κατὰ τὴν ἀρετήν. Καθάπερ δὲ	οἱ	ἰατροὶ τοῖς κακοσίτοις τῶν καμνόντων
[4]	τοῦ θείου ἑκάτεροι λέγουσιν καὶ	οἱ	ποιηταὶ καὶ οἱ φιλόσοφοι; ~Ἢ
[4]	ὡς ἑαυτῆς ἔργον. ~Τοῦτο τοίνυν	οἱ	ποιηταὶ κατανοήσαντες, ἐξεῦρον ἐπ´ αὐτῇ
[4]	συντάττεται καὶ συνεργάζεται. Ταῦτα μὲν	οἱ	ποιηταὶ λέγουσιν, ταῦτα δὲ καὶ
[4]	καθάπερ τὰ ἱδρύματα, οἷς περιέβαλλον	οἱ	τελεσταὶ χρυσὸν καὶ ἄργυρον καὶ
[4]	λέγουσιν καὶ οἱ ποιηταὶ καὶ	οἱ	φιλόσοφοι; ~Ἢ τὸ σκέμμα τουτὶ
[4]	ποιηταὶ λέγουσιν, ταῦτα δὲ καὶ	οἱ	φιλόσοφοι λέγουσιν· ὧν ἂν μεταλάβῃς
[4]	μὲν ἄλλας τέχνας οὐ μεταποιοῦσιν	οἱ	χρόνοι· ὧν γὰρ ἡ αὐτὴ
[4]	καὶ τὸν Ἡράκλειτον, θεοὶ θνητοί,	θεοὶ	ἀθάνατοι. ~Πάντα μεστὰ αἰνιγμάτων, καὶ
[4]	πέπλον· σκόπει καὶ τὸν Ἡράκλειτον,	θεοὶ	θνητοί, θεοὶ ἀθάνατοι. ~Πάντα μεστὰ
[4]	πῶς σωθῇ Νῖνος, καὶ πῶς	Ἀσσύριοι	εὐδαιμονῶσιν· σοὶ δὲ ἡ Διὸς
[4]	φιλόσοφοι. ~Δεινῶς γε οἱ ἄνθρωποι	στασιωτικοὶ	οὐ μέχρι πολιτείας μόνον, οὐδὲ
[4]	ἔχει, οὔτε ἄλλῳ παρέχει Τίς	μοι	γένηται τοιοῦτος μῦθος; πῶς ἀναπλάσω
[4]	μὲν ὄντες, ποιηταὶ δὲ καλούμενοι,	ἀλλαξάμενοι	χρήματος ἐπιφθόνου δημοτερπῆ τέχνην. Ὁ
[4]	φιλόσοφοι μὲν ὄντες, ποιηταὶ δὲ	καλούμενοι,	ἀλλαξάμενοι χρήματος ἐπιφθόνου δημοτερπῆ τέχνην.
[4]	ἄλλας τέχνας οὐ μεταποιοῦσιν οἱ	χρόνοι·	ὧν γὰρ ἡ αὐτὴ χρεία
[4]	καὶ τοῖς νῦν σώμασιν ἐπιτεταγμένην,	σκοποῖ	τὸ ἐν ἑκατέρᾳ βέλτιον καὶ
[4]	ἢ φιλόσοφοι. ~Δεινῶς γε οἱ	ἄνθρωποι	στασιωτικοὶ οὐ μέχρι πολιτείας μόνον,
[4]	οἷς τι περὶ τοῦ θείου	ἑκάτεροι	λέγουσιν καὶ οἱ ποιηταὶ καὶ
[4]	λόγοις· οἱ δ´ εἰσὶν οὐδὲν	ἀλλοιότεροι	τῶν προτέρων οἱ ἔπειτα, πλὴν
[4]	τῶν διδαγμάτων. ~Μὴ τοίνυν ἔρῃ,	πότεροι	κρεῖττον περὶ θεῶν διειλήφασιν, ποιηταὶ
[4]	τὴν ἀρετήν. Καθάπερ δὲ οἱ	ἰατροὶ	τοῖς κακοσίτοις τῶν καμνόντων τὰ
[4]	Νῖνος, καὶ πῶς Ἀσσύριοι εὐδαιμονῶσιν·	σοὶ	δὲ ἡ Διὸς ἡδονὴ καὶ
[4]	ἄλλό τι ἢ ἡμέραν· οὕτω	τοι	καὶ τὰ ποιητικῆς πρὸς φιλοσοφίαν
[4]	τὸν Ἡράκλειτον, θεοὶ θνητοί, θεοὶ	ἀθάνατοι.	~Πάντα μεστὰ αἰνιγμάτων, καὶ παρὰ
[4]	σκόπει καὶ τὸν Ἡράκλειτον, θεοὶ	θνητοί,	θεοὶ ἀθάνατοι. ~Πάντα μεστὰ αἰνιγμάτων,
[4]	Ἔλαθον μέχρι πλείστου οἱ ἄνδρες	οὗτοι,	ἐπιβουλεύσαντες ἡμῶν ταῖς ἀκοαῖς, φιλόσοφοι
[4]	περὶ θεῶν διειλήφασιν, ποιηταὶ ἢ	φιλόσοφοι·	ἀλλὰ σπονδὰς καὶ ἐκεχειρίαν τοῖς
[4]	περὶ θεῶν διέλαβον, ποιηταὶ ἢ	φιλόσοφοι.	~Δεινῶς γε οἱ ἄνθρωποι στασιωτικοὶ
[4]	καὶ οἱ ποιηταὶ καὶ οἱ	φιλόσοφοι;	~Ἢ τὸ σκέμμα τουτὶ ἐοικέναι
[4]	λέγουσιν, ταῦτα δὲ καὶ οἱ	φιλόσοφοι	λέγουσιν· ὧν ἂν μεταλάβῃς τὰ
[4]	οὗτοι, ἐπιβουλεύσαντες ἡμῶν ταῖς ἀκοαῖς,	φιλόσοφοι	μὲν ὄντες, ποιηταὶ δὲ καλούμενοι,
[4]	λέγοντι, ὅτι ψυχὰς δυοῖν ἀριστέοιν	ἐπὶ	πλάστιγγος χρυσῆς ἐταλάντευεν, τὴν μὲν
[4]	τῷ Διὶ ἡνιοχοῦντι καὶ φερομένῳ	ἐπὶ	πτηνοῦ ἅρματος, στρατιᾶς θεῶν κατὰ
[4]	ἦν, ἀλλ´ ἐντὸς θυρῶν κατακεκλεισμένος,	ἐπὶ	σφυρηλάτου κλίνης κείμενος ἐν γυναικῶν
[4]	τι ἁπλοῦν ἰούς τ´ ἐκτάμνειν,	ἐπί	τ´ ἤπια φάρμακα πάσσειν· τελευτῶσα
[4]	στάσιν καὶ τὴν ἁρμονίαν. ~Κἂν	ἐπὶ	τὰ ἄλλα ἴῃς, εὑρήσεις πάντα
[4]	ἐν μέσῳ κακῶν, ἀλλὰ καὶ	ἐπὶ	τὰ εἰρηνικώτατα τῶν ὄντων προεληλύθασιν,
[4]	ἀπιστουμένους· καὶ χειραγωγοῦντας τὴν ψυχὴν	ἐπὶ	τὸ ζητεῖν τὰ ὄντα, καὶ
[4]	μὴ καὶ μᾶλλον. Καθάπερ δὲ	ἐπὶ	τῶν σωμάτων τὰ μὲν ἀρχαῖα
[4]	ἤ τι ἄλλο δρῶσιν, οἷα	περὶ	αὐτῶν ἐκεῖνος ᾄδει. Οὐδὲ γὰρ
[4]	τῆς Ἀσίας ὁ μέγας βασιλεύς,	περὶ	δὲ τῆς Ἑλλάδος ὁ Ἀθηναίων
[4]	ὥστε ἔγωγε πιστεύω μᾶλλον Ὁμήρῳ	περὶ	Διὸς λέγοντι, ὅτι ψυχὰς δυοῖν
[4]	~Μὴ τοίνυν ἔρῃ, πότεροι κρεῖττον	περὶ	θεῶν διειλήφασιν, ποιηταὶ ἢ φιλόσοφοι·
[4]	~Τίνες ἄμεινον	περὶ	θεῶν διέλαβον, ποιηταὶ ἢ φιλόσοφοι.
[4]	σχήματι τῆς ἁρμονίας, ἀλλ´ αἱ	περὶ	θεῶν δόξαι ἀρξάμεναι ἄνωθεν διὰ
[4]	ἐκεχειρίαν τοῖς ἐπιτηδεύμασιν ποιησάμενος, ὡς	περὶ	μιᾶς καὶ ὁμοφώνου τέχνης σκόπει·
[4]	ὁ Ἀθηναίων δῆμος· βουλεύεται καὶ	περὶ	νεὼς κυβερνήτης, καὶ περὶ στρατοπέδου
[4]	καὶ περὶ στρατοπέδου στρατηγός, καὶ	περὶ	πόλεως νομοθέτης· καὶ ἵνα σωθῇ
[4]	καὶ περὶ νεὼς κυβερνήτης, καὶ	περὶ	στρατοπέδου στρατηγός, καὶ περὶ πόλεως
[4]	καὶ βουλεύεται, ὡς ἡ τῶν	περὶ	τὴν Ἀσίαν πραγμάτων χορηγία διὰ〉
[4]	τὴν διαφορὰν ἐν οἷς τι	περὶ	τοῦ θείου ἑκάτεροι λέγουσιν καὶ
[4]	κάτω ποταμῶν, ῥεόντων ὕδατι καὶ	πυρί·	οὐδὲ τὴν Κλωθὼ ἰδεῖν καὶ
[4]	ὄντα, καὶ διερευνᾶσθαι περαιτέρω. Ἔλαθον	μέχρι	πλείστου οἱ ἄνδρες οὗτοι, ἐπιβουλεύσαντες
[4]	γε οἱ ἄνθρωποι στασιωτικοὶ οὐ	μέχρι	πολιτείας μόνον, οὐδὲ ἀρχῆς, οὐδὲ
[4]	τῷ Ὀδυσσεῖ παρισταμένης ἐν πάντεσσι	πόνοισι.	Ξυνίημι καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος, τοξότης
[4]	δὲ τῷ Ὀδυσσεῖ παρισταμένης ἐν	πάντεσσι	πόνοισι. Ξυνίημι καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος,
[4]	ἢ διαλεγομένοις, ἢ θύουσιν, ἤ	τι	ἄλλο δρῶσιν, οἷα περὶ αὐτῶν
[4]	δὲ γνώμῃ μυθολογική; καὶ φιλοσοφία	τί	ἄλλο ἢ ποιητική, τῷ μὲν
[4]	φιλοσοφίαν ἔχει. Καὶ γὰρ ποιητικὴ	τί	ἄλλο ἢ φιλοσοφία, τῷ μὲν
[4]	μετεχειρίζετο, καὶ ἦν αὐτῆς ἔργόν	τι	ἁπλοῦν ἰούς τ´ ἐκτάμνειν, ἐπί
[4]	τὸν Δία; τί δρῶντα, καὶ	τί	βουλευόμενον, καὶ ποίαις ἡδοναῖς συνόντα;
[4]	ἐπιλάβηται ὡς ἐξαγορευόντων ἀπορρήτους λόγους.	Τί	γὰρ ἂν ἄλλο εἴη μύθου
[4]	μῦθος; πῶς ἀναπλάσω τὸν Δία;	τί	δρῶντα, καὶ τί βουλευόμενον, καὶ
[4]	ἐκεῖνον καὶ τὸν Ποδαλείριον, ἧττόν	τι	εἶναι δεξιωτέρους ἰᾶσθαι τῶν αὖθις
[4]	τινα τῶν τότε ἀνδρῶν, ἧττόν	τι	εἶναι σοφώτερον Ἀριστοτέλους τοῦ Σταγειρίτου,
[4]	ἥλιον ὑπὲρ γῆς θέοντα ἄλλό	τι	ἢ ἡμέραν· οὕτω τοι καὶ
[4]	τις ἢ τὴν ἡμέραν ἄλλό	τι	ἡγήσαιτο πλὴν ἡλίου φῶς πίπτον
[4]	διαιτῆσαι τὴν διαφορὰν ἐν οἷς	τι	περὶ τοῦ θείου ἑκάτεροι λέγουσιν
[4]	μῦθος. Ἐγὼ δὲ εἰ μέν	τι	πλέον ἐθεάσαντο τῶν προτέρων οἱ
[4]	ἄνω καὶ κάτω ποταμῶν, ῥεόντων	ὕδατι	καὶ πυρί· οὐδὲ τὴν Κλωθὼ
[4]	ἑπομένην τῇ κρατήσει τῶν σωμάτων,	πράγματι	οὐχ ἑστῶτι οὐδὲ ὡμολογημένῳ, ἀλλὰ
[4]	τοίνυν πραγμάτων χρόνῳ μόνον καὶ	σχήματι	ἀλλήλοις διαφερομένων πῶς ἄν τις
[4]	προτέρων οἱ ἔπειτα, πλὴν τῷ	σχήματι	τῆς ἁρμονίας, ἀλλ´ αἱ περὶ
[4]	δὲ καὶ Ποσειδῶν γῆν τριστόμῳ	δόρατι,	ξυνάγει καὶ Ἄρης στρατοπέδων τάξεις,
[4]	πιστεύω μᾶλλον Ὁμήρῳ περὶ Διὸς	λέγοντι,	ὅτι ψυχὰς δυοῖν ἀριστέοιν ἐπὶ
[4]	τὴν δίαιταν τροφαῖς ἀλλοιουμένῳ καὶ	μεταπίπτοντι,	ἰάματα καὶ διαίτας αὐτῷ ἐξευρίσκειν
[4]	Πλάτωνα ἡγητέον ἐντετυχηκέναι τῷ Διὶ	ἡνιοχοῦντι	καὶ φερομένῳ ἐπὶ πτηνοῦ ἅρματος,
[4]	παλινάγρετον οὐδ´ ἀπατηλὸν οὐδ´ ἀτελεύτητον,	ὅτι	κεν κεφαλῇ κατανεύσω. Αἰσθάνομαι τῶν
[4]	γὰρ ἂν αὐτῷ ὁ Ἀσκληπιός,	ὅτι	τὰς μὲν ἄλλας τέχνας οὐ
[4]	μᾶλλον Ὁμήρῳ περὶ Διὸς λέγοντι,	ὅτι	ψυχὰς δυοῖν ἀριστέοιν ἐπὶ πλάστιγγος
[4]	οἱ φιλόσοφοι; ~Ἢ τὸ σκέμμα	τουτὶ	ἐοικέναι φῶμεν τοιῷδε, οἷον εἴ
[4]	κρατήσει τῶν σωμάτων, πράγματι οὐχ	ἑστῶτι	οὐδὲ ὡμολογημένῳ, ἀλλὰ ταῖς κατὰ
[4]	σοφὰ ταῦτα ἡμῖν ἐξευρηκότων· ἀλλὰ	οὐχὶ	καὶ τούτους ὁμοίως μὲν καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/04/2008