HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Maxime de Tyr, Dissertations, IV

Liste des contextes (ordre alphabétique)

δ = 52 formes différentes pour 113 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[4]   ἐχρήσατο γυμνοῖς τοῖς λόγοις· οἱ δ´ εἰσὶν οὐδὲν ἀλλοιότεροι τῶν προτέρων

[4]   ἐταλάντευεν, τὴν μὲν Ἀχιλλῆος, τὴν δ´ Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο, ἀνατείνας τὰ ζυγὰ

[4]   ἕνδεκα λόχους κεκοσμημένης, οὐδέ γε δαινυμένοις τοῖς θεοῖς ἐν Διὸς τοὺς

[4]   τυχοῦσα μὲν σπεύδει ἀνευρεῖν, τυχοῦσα δὲ ἀγαπᾷ ὡς ἑαυτῆς ἔργον. ~Τοῦτο

[4]   πάντα ἕπεται καὶ πειθαρχεῖ· τὴν δὲ Ἀθηνᾶν, φρόνησιν· τὸν δὲ Ἀπόλλω,

[4]   καὶ ποιητικοῦ καὶ φιλοσόφου, τοῖς δὲ ἄλλοις ἡ πραγματεία ἴση καὶ

[4]   παραπλήσια καὶ τὰ ἔργα· ἰατρικὴν δὲ ἀνάγκη ἑπομένην τῇ κρατήσει τῶν

[4]   τὴν δὲ Ἀθηνᾶν, φρόνησιν· τὸν δὲ Ἀπόλλω, ἥλιον· τὸν δὲ Ποσειδῶ,

[4]   ἐν ποσὶν ἧσσον τιμᾷ, τοῦ δὲ ἀπόντος θαυμαστικῶς ἔχει· καταμαντευομένη δὲ

[4]   ἐκ βύρσης φέρῃ σάκος· ἀμφότερα δὲ ἀριστευτικὰ καὶ ἐκπληκτικὰ ὁμοίως ἡ

[4]   τῷ μὲν χρόνῳ παλαιά, τῇ δὲ ἁρμονίᾳ ἔμμετρος, τῇ δὲ γνώμῃ

[4]   τῷ μὲν χρόνῳ νεωτέρα, τῇ δὲ ἁρμονίᾳ εὐζωνοτέρα, τῇ δὲ γνώμῃ

[4]   εὐμεταχείριστα ἦν τῇ τέχνῃ, τὰ δὲ αὖθις ἐδεήθη ἰατρικῆς ἀλλοιοτέρας· οὕτω

[4]   τὴν ῥᾳστώνην τῶν ἀκουσμάτων· ἐὰν δὲ ἀφέλῃς ἑκατέρου τὸ ἀληθές, καὶ

[4]   τῇ δὲ ἁρμονίᾳ ἔμμετρος, τῇ δὲ γνώμῃ μυθολογική; καὶ φιλοσοφία τί

[4]   τῇ δὲ ἁρμονίᾳ εὐζωνοτέρα, τῇ δὲ γνώμῃ σαφεστέρα; Δύο τοίνυν πραγμάτων

[4]   εὐσχημονέστερος ἑρμηνεὺς ὁ μῦθος. Ἐγὼ δὲ εἰ μέν τι πλέον ἐθεάσαντο

[4]   παῖδας διὰ μυθολογίας βουκολῶσιν· προϊοῦσα δὲ εἰς δεινότητα, καὶ ἀνδριζομένη, καὶ

[4]   διὰ πάσης φιλοσοφίας ἦλθον. ~Ἐπίκουρον δὲ ἐξελῶ λόγου καὶ ποιητικοῦ καὶ

[4]   εἰ μὴ καὶ μᾶλλον. Καθάπερ δὲ ἐπὶ τῶν σωμάτων τὰ μὲν

[4]   δὲ τοῖς φιλοσόφοις λόγων. Τὰ δὲ Ἐπικούρου τίνι μύθων εἰκάσω; τίς

[4]   μὲν ὁ κυβερνήτης ἔχει, πράγματα δὲ ἔχει ὁ στρατηγός, πράγματα δὲ

[4]   καὶ πῶς Ἀσσύριοι εὐδαιμονῶσιν· σοὶ δὲ ἡ Διὸς ἡδονὴ καὶ τῆς

[4]   ἀνθρώπου ἀρετὴ καὶ εὐδαιμονία. Συνίημι δὲ καὶ Ἀθηνᾶς, νῦν μὲν τῷ

[4]   μὲν οἱ ποιηταὶ λέγουσιν, ταῦτα δὲ καὶ οἱ φιλόσοφοι λέγουσιν· ὧν

[4]   φοβοῦμαι δὲ τὴν τοξείαν. Σείει δὲ καὶ Ποσειδῶν γῆν τριστόμῳ δόρατι,

[4]   καὶ ποιητικῆς ἀσπίδος στρατευόμενον, ὁμοίως δὲ καὶ τὸν Αἴαντα, κἂν ἐκ

[4]   ἀκοαῖς, φιλόσοφοι μὲν ὄντες, ποιηταὶ δὲ καλούμενοι, ἀλλαξάμενοι χρήματος ἐπιφθόνου δημοτερπῆ

[4]   ἀγαπώμενον μὲν καθ´ ἡδονήν, ἀγνοούμενον δὲ κατὰ τὴν ἀρετήν. Καθάπερ δὲ

[4]   μὲν κατὰ τὸ ὄνομα, ἁπλοῦν δὲ κατὰ τὴν οὐσίαν, καὶ διαφέρον

[4]   τοὺς ἄνδρας τῆς θέας· εἰ δὲ μηδενὶ πλεονεκτοῦντες κατὰ τὴν γνῶσιν,

[4]   ψιλὸν λόγον ὕλῃ δημοτικῇ· σκόπει δὲ μήτε τὸν χρυσόν, μήτε τὴν

[4]   τ´ ἤπια φάρμακα πάσσειν· τελευτῶσα δὲ νῦν, ὑπολισθαινόντων αὐτῇ τῶν σωμάτων

[4]   δὲ ἔχει ὁ στρατηγός, πράγματα δὲ ὁ νομοθέτης· ὑπὲρ δὲ οὐρανοῦ

[4]   δὲ κατὰ τὴν ἀρετήν. Καθάπερ δὲ οἱ ἰατροὶ τοῖς κακοσίτοις τῶν

[4]   πράγματα δὲ ὁ νομοθέτης· ὑπὲρ δὲ οὐρανοῦ καὶ γῆς καὶ θαλάττης

[4]   ἀρετὰς ἐν αὐταῖς καλλωπιζομένας· ὁ δὲ ποιητὴς ἄκουσμα ἁβρὸν καὶ δήμῳ

[4]   τὸν δὲ Ἀπόλλω, ἥλιον· τὸν δὲ Ποσειδῶ, πνεῦμα διὰ γῆς καὶ

[4]   μύθους λόγου μὲν ἀφανεστέρους, αἰνίγματος δὲ σαφεστέρους, διὰ μέσου ὄντας ἐπιστήμης

[4]   μὲν αὐτοῦ τὴν ἁρμονίαν, φοβοῦμαι δὲ τὴν τοξείαν. Σείει δὲ καὶ

[4]   Ἀσίας ὁ μέγας βασιλεύς, περὶ δὲ τῆς Ἑλλάδος ὁ Ἀθηναίων δῆμος·

[4]   μὲν τὸ ἡδὺ πιστευομένους, κατὰ δὲ τὸ παράδοξον ἀπιστουμένους· καὶ χειραγωγοῦντας

[4]   μὲν τοῖς ποιηταῖς ὀνομάτων, παρὰ δὲ τοῖς φιλοσόφοις λόγων. Τὰ δὲ

[4]   μὲν τὴν ᾠδὴν ποιεῖς, μῦθον δὲ τὸν λόγον· ἄνευ δὲ τοῦ

[4]   μῦθον δὲ τὸν λόγον· ἄνευ δὲ τοῦ ἀληθοῦς μήτε μύθῳ ποιητοῦ

[4]   ἄνδρα καὶ σπώσης ὀπίσω, νῦν δὲ τῷ Ὀδυσσεῖ παρισταμένης ἐν πάντεσσι

[4]   δὲ ἀπόντος θαυμαστικῶς ἔχει· καταμαντευομένη δὲ τῶν οὐχ ὁρωμένων καὶ θηρεύουσα

[4]   καὶ τὴν ᾠδὴν χρυσῷ, τὸν δὲ ψιλὸν λόγον ὕλῃ δημοτικῇ· σκόπει

[4]   τὰ αἰνίγματα εἰς μύθους σαφεῖς, δέδια μή τις αὐτῶν ἐπιλάβηται ὡς

[4]   ἀκολάστοις ὁ σώφρων, καὶ ἐν δειλοῖς ἀριστεύς· οὐ γὰρ ἀνέχονται αἱ

[4]   ἐπιτηδευμάτων· οὗτος μὲν καὶ ἄγαν δεινοπαθῶν, εἴ τις ἡγήσαιτο Ὅμηρον καὶ

[4]   μυθολογίας βουκολῶσιν· προϊοῦσα δὲ εἰς δεινότητα, καὶ ἀνδριζομένη, καὶ ὑποπιμπλαμένη ἀπιστίας

[4]   ὁμοίως μὲν καὶ τὰ αὐτὰ δεινούς, εἰ μὴ καὶ μᾶλλον. Καθάπερ

[4]   θεῶν διέλαβον, ποιηταὶ ἢ φιλόσοφοι. ~Δεινῶς γε οἱ ἄνθρωποι στασιωτικοὶ οὐ

[4]   περιφέρεται, καὶ ζῷα γίνεται, καὶ δένδρα φύεται· τῶν Διὸς νευμάτων ἔργα

[4]   τὴν θεῶν μάχην, καὶ τὸ δένδρον, καὶ τὸν πέπλον· σκόπει καὶ

[4]   ἀνδροφόνοιο, ἀνατείνας τὰ ζυγὰ τῇ δεξιᾷ· ὁρῶ γὰρ τὴν εἱμαρμένην τῶν

[4]   τῶν ἀνδρῶν συναπονεύουσαν τῇ Διὸς δεξιᾷ οὐ γὰρ ἐμὸν παλινάγρετον οὐδ´

[4]   τὸν Ποδαλείριον, ἧττόν τι εἶναι δεξιωτέρους ἰᾶσθαι τῶν αὖθις ἐπιτιθεμένων τῇ

[4]   ἀληθῆ λεγέτω, κἂν ψιλῶς λέγῃ, δέξομαι καὶ ἀγαπήσω τὴν ῥᾳστώνην τῶν

[4]   πρώτην ἐκείνην πρὸς τὴν νέαν δὴ καὶ τοῖς νῦν σώμασιν ἐπιτεταγμένην,

[4]   χρυσὸς πρὸς τὴν βύρσαν. Εἴκαζε δὴ κἀνταῦθα τὰ μὲν μέτρα καὶ

[4]   καὶ πρᾳοτέρας, ἣ διὰ μύθων δημαγωγήσει αὐτὴν καὶ μεταχειριεῖται, καθάπερ αἱ

[4]   Ὁμήρῳ ὁ Ζεύς, ἀλλὰ καὶ δημηγορεῖ, καὶ βουλεύεται, ὡς ἡ τῶν

[4]   δὲ τῆς Ἑλλάδος ὁ Ἀθηναίων δῆμος· βουλεύεται καὶ περὶ νεὼς κυβερνήτης,

[4]   δὲ καλούμενοι, ἀλλαξάμενοι χρήματος ἐπιφθόνου δημοτερπῆ τέχνην. Ὁ μὲν γὰρ φιλόσοφος

[4]   τὸν δὲ ψιλὸν λόγον ὕλῃ δημοτικῇ· σκόπει δὲ μήτε τὸν χρυσόν,

[4]   δὲ ποιητὴς ἄκουσμα ἁβρὸν καὶ δήμῳ φίλον, ἀγαπώμενον μὲν καθ´ ἡδονήν,

[4]   καὶ ἡ ψυχὴ πρότερον μὲν δι´ ἁπλότητα καὶ τὴν καλουμένην ταύτην

[4]   περὶ τὴν Ἀσίαν πραγμάτων χορηγία διὰ〉 βασιλέως ῥεῖ, καὶ ἡ τῶν

[4]   ἥλιον· τὸν δὲ Ποσειδῶ, πνεῦμα διὰ γῆς καὶ θαλάττης ἰόν, οἰκονομοῦν

[4]   μὲν ἀφανεστέρους, αἰνίγματος δὲ σαφεστέρους, διὰ μέσου ὄντας ἐπιστήμης πρὸς ἄγνοιαν·

[4]   καθάπερ αἱ τιτθαὶ τοὺς παῖδας διὰ μυθολογίας βουκολῶσιν· προϊοῦσα δὲ εἰς

[4]   μουσικῆς τινος καὶ πρᾳοτέρας, ἣ διὰ μύθων δημαγωγήσει αὐτὴν καὶ μεταχειριεῖται,

[4]   τὸ διήγημα. Κάλει τὸν μὲν Δία νοῦν πρεσβύτατον καὶ ἀρχικώτατον, ᾧ

[4]   Ὅμηρον καὶ Ἡσίοδον ἤ, νὴ Δία, Ὀρφέα ἢ ἄλλόν τινα τῶν

[4]   περὶ θεῶν δόξαι ἀρξάμεναι ἄνωθεν διὰ πάσης φιλοσοφίας ἦλθον. ~Ἐπίκουρον δὲ

[4]   τοιοῦτος μῦθος; πῶς ἀναπλάσω τὸν Δία; τί δρῶντα, καὶ τί βουλευόμενον,

[4]   κατανεύσω. Αἰσθάνομαι τῶν Διὸς νευμάτων· διὰ τούτων γῆ μένει, καὶ ἀναχεῖται

[4]   ὑπολισθαινόντων αὐτῇ τῶν σωμάτων εἰς δίαιταν ποικιλωτέραν καὶ κρᾶσιν πονηράν, ἐξεποικίλθη

[4]   ὡμολογημένῳ, ἀλλὰ ταῖς κατὰ τὴν δίαιταν τροφαῖς ἀλλοιουμένῳ καὶ μεταπίπτοντι, ἰάματα

[4]   ἀλλοιουμένῳ καὶ μεταπίπτοντι, ἰάματα καὶ διαίτας αὐτῷ ἐξευρίσκειν ἄλλοτε ἄλλας, προσφόρους

[4]   σωμάτων τὰ μὲν ἀρχαῖα ὑπὸ διαίτης χρηστῆς εὐμεταχείριστα ἦν τῇ τέχνῃ,

[4]   ἀλλήλοις διαφερομένων πῶς ἄν τις διαιτῆσαι τὴν διαφορὰν ἐν οἷς τι

[4]   ἐντετυχηκέναι τοῖς θεοῖς τοξεύουσιν, ἢ διαλεγομένοις, ἢ θύουσιν, ἤ τι ἄλλο

[4]   τοῦ ἀληθοῦς μήτε μύθῳ ποιητοῦ διαπιστεύσῃς τὸ πάμπαν, μήτε φιλοσόφου λόγῳ.

[4]   ἀλλ´ οὐκ Ἀχιλλεῖ μόνῳ, πάσῃ διαπύρῳ χρείᾳ συντάττεται καὶ συνεργάζεται. Ταῦτα

[4]   καὶ ἀναχεῖται θάλαττα, καὶ ἀὴρ διαρρεῖ, καὶ πῦρ ἄνω θεῖ, καὶ

[4]   χρόνῳ μόνον καὶ σχήματι ἀλλήλοις διαφερομένων πῶς ἄν τις διαιτῆσαι τὴν

[4]   δὲ κατὰ τὴν οὐσίαν, καὶ διαφέρον τὸ αὐτοῦ, οἷον εἴ τις

[4]   πῶς ἄν τις διαιτῆσαι τὴν διαφορὰν ἐν οἷς τι περὶ τοῦ

[4]   ἑλιττομένῳ τῷ ἀτράκτῳ ἑπτὰ καὶ διαφόρους ἑλιγμούς. Ἀλλὰ καὶ τοῦ Συρίου

[4]   ψυχαγωγίας, κεράσασα τὴν ἀηδίαν τῶν διδαγμάτων. ~Μὴ τοίνυν ἔρῃ, πότεροι κρεῖττον

[4]   ἔρῃ, πότεροι κρεῖττον περὶ θεῶν διειλήφασιν, ποιηταὶ ἢ φιλόσοφοι· ἀλλὰ σπονδὰς

[4]   ~Τίνες ἄμεινον περὶ θεῶν διέλαβον, ποιηταὶ ἢ φιλόσοφοι. ~Δεινῶς γε

[4]   τὸ ζητεῖν τὰ ὄντα, καὶ διερευνᾶσθαι περαιτέρω. Ἔλαθον μέχρι πλείστου οἱ

[4]   λέγῃ, ἕψομαι τοῖς αἰνίγμασιν, καὶ διερευνήσομαι τὸν μῦθον, καὶ οὐκ ἐκστήσει

[4]   καὶ πανουργίας, καὶ τοὺς μύθους διερευνωμένη, καὶ οὐκ ἀνεχομένη τῶν αἰνιγμάτων,

[4]   τὴν ὁμοιότητα, καὶ γνωριεῖς τὸ διήγημα. Κάλει τὸν μὲν Δία νοῦν

[4]   γὰρ Πλάτωνα ἡγητέον ἐντετυχηκέναι τῷ Διὶ ἡνιοχοῦντι καὶ φερομένῳ ἐπὶ πτηνοῦ

[4]   εἱμαρμένην τῶν ἀνδρῶν συναπονεύουσαν τῇ Διὸς δεξιᾷ οὐ γὰρ ἐμὸν παλινάγρετον

[4]   Ἀσσύριοι εὐδαιμονῶσιν· σοὶ δὲ ἡ Διὸς ἡδονὴ καὶ τῆς Σαρδαναπάλλου ἐκείνου

[4]   ἔγωγε πιστεύω μᾶλλον Ὁμήρῳ περὶ Διὸς λέγοντι, ὅτι ψυχὰς δυοῖν ἀριστέοιν

[4]   κεν κεφαλῇ κατανεύσω. Αἰσθάνομαι τῶν Διὸς νευμάτων· διὰ τούτων γῆ μένει,

[4]   γίνεται, καὶ δένδρα φύεται· τῶν Διὸς νευμάτων ἔργα καὶ ἀνθρώπου ἀρετὴ

[4]   γε δαινυμένοις τοῖς θεοῖς ἐν Διὸς τοὺς Ἀφροδίτης γάμους, ὅτε Πόρος

[4]   προεληλύθασιν, ποιητικὴν καὶ φιλοσοφίαν· χρῆμα διττὸν μὲν κατὰ τὸ ὄνομα, ἁπλοῦν

[4]   ἁρμονίας, ἀλλ´ αἱ περὶ θεῶν δόξαι ἀρξάμεναι ἄνωθεν διὰ πάσης φιλοσοφίας

[4]   δὲ καὶ Ποσειδῶν γῆν τριστόμῳ δόρατι, ξυνάγει καὶ Ἄρης στρατοπέδων τάξεις,

[4]   πῶς ἀναπλάσω τὸν Δία; τί δρῶντα, καὶ τί βουλευόμενον, καὶ ποίαις

[4]   ἢ θύουσιν, ἤ τι ἄλλο δρῶσιν, οἷα περὶ αὐτῶν ἐκεῖνος ᾄδει.

[4]   εὐζωνοτέρα, τῇ δὲ γνώμῃ σαφεστέρα; Δύο τοίνυν πραγμάτων χρόνῳ μόνον καὶ

[4]   περὶ Διὸς λέγοντι, ὅτι ψυχὰς δυοῖν ἀριστέοιν ἐπὶ πλάστιγγος χρυσῆς ἐταλάντευεν,

Chapitre
[4]	ἐχρήσατο γυμνοῖς τοῖς λόγοις· οἱ	δ´	εἰσὶν οὐδὲν ἀλλοιότεροι τῶν προτέρων
[4]	ἐταλάντευεν, τὴν μὲν Ἀχιλλῆος, τὴν	δ´	Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο, ἀνατείνας τὰ ζυγὰ
[4]	ἕνδεκα λόχους κεκοσμημένης, οὐδέ γε	δαινυμένοις	τοῖς θεοῖς ἐν Διὸς τοὺς
[4]	τυχοῦσα μὲν σπεύδει ἀνευρεῖν, τυχοῦσα	δὲ	ἀγαπᾷ ὡς ἑαυτῆς ἔργον. ~Τοῦτο
[4]	πάντα ἕπεται καὶ πειθαρχεῖ· τὴν	δὲ	Ἀθηνᾶν, φρόνησιν· τὸν δὲ Ἀπόλλω,
[4]	καὶ ποιητικοῦ καὶ φιλοσόφου, τοῖς	δὲ	ἄλλοις ἡ πραγματεία ἴση καὶ
[4]	παραπλήσια καὶ τὰ ἔργα· ἰατρικὴν	δὲ	ἀνάγκη ἑπομένην τῇ κρατήσει τῶν
[4]	τὴν δὲ Ἀθηνᾶν, φρόνησιν· τὸν	δὲ	Ἀπόλλω, ἥλιον· τὸν δὲ Ποσειδῶ,
[4]	ἐν ποσὶν ἧσσον τιμᾷ, τοῦ	δὲ	ἀπόντος θαυμαστικῶς ἔχει· καταμαντευομένη δὲ
[4]	ἐκ βύρσης φέρῃ σάκος· ἀμφότερα	δὲ	ἀριστευτικὰ καὶ ἐκπληκτικὰ ὁμοίως ἡ
[4]	τῷ μὲν χρόνῳ παλαιά, τῇ	δὲ	ἁρμονίᾳ ἔμμετρος, τῇ δὲ γνώμῃ
[4]	τῷ μὲν χρόνῳ νεωτέρα, τῇ	δὲ	ἁρμονίᾳ εὐζωνοτέρα, τῇ δὲ γνώμῃ
[4]	εὐμεταχείριστα ἦν τῇ τέχνῃ, τὰ	δὲ	αὖθις ἐδεήθη ἰατρικῆς ἀλλοιοτέρας· οὕτω
[4]	τὴν ῥᾳστώνην τῶν ἀκουσμάτων· ἐὰν	δὲ	ἀφέλῃς ἑκατέρου τὸ ἀληθές, καὶ
[4]	τῇ δὲ ἁρμονίᾳ ἔμμετρος, τῇ	δὲ	γνώμῃ μυθολογική; καὶ φιλοσοφία τί
[4]	τῇ δὲ ἁρμονίᾳ εὐζωνοτέρα, τῇ	δὲ	γνώμῃ σαφεστέρα; Δύο τοίνυν πραγμάτων
[4]	εὐσχημονέστερος ἑρμηνεὺς ὁ μῦθος. Ἐγὼ	δὲ	εἰ μέν τι πλέον ἐθεάσαντο
[4]	παῖδας διὰ μυθολογίας βουκολῶσιν· προϊοῦσα	δὲ	εἰς δεινότητα, καὶ ἀνδριζομένη, καὶ
[4]	διὰ πάσης φιλοσοφίας ἦλθον. ~Ἐπίκουρον	δὲ	ἐξελῶ λόγου καὶ ποιητικοῦ καὶ
[4]	εἰ μὴ καὶ μᾶλλον. Καθάπερ	δὲ	ἐπὶ τῶν σωμάτων τὰ μὲν
[4]	δὲ τοῖς φιλοσόφοις λόγων. Τὰ	δὲ	Ἐπικούρου τίνι μύθων εἰκάσω; τίς
[4]	μὲν ὁ κυβερνήτης ἔχει, πράγματα	δὲ	ἔχει ὁ στρατηγός, πράγματα δὲ
[4]	καὶ πῶς Ἀσσύριοι εὐδαιμονῶσιν· σοὶ	δὲ	ἡ Διὸς ἡδονὴ καὶ τῆς
[4]	ἀνθρώπου ἀρετὴ καὶ εὐδαιμονία. Συνίημι	δὲ	καὶ Ἀθηνᾶς, νῦν μὲν τῷ
[4]	μὲν οἱ ποιηταὶ λέγουσιν, ταῦτα	δὲ	καὶ οἱ φιλόσοφοι λέγουσιν· ὧν
[4]	φοβοῦμαι δὲ τὴν τοξείαν. Σείει	δὲ	καὶ Ποσειδῶν γῆν τριστόμῳ δόρατι,
[4]	καὶ ποιητικῆς ἀσπίδος στρατευόμενον, ὁμοίως	δὲ	καὶ τὸν Αἴαντα, κἂν ἐκ
[4]	ἀκοαῖς, φιλόσοφοι μὲν ὄντες, ποιηταὶ	δὲ	καλούμενοι, ἀλλαξάμενοι χρήματος ἐπιφθόνου δημοτερπῆ
[4]	ἀγαπώμενον μὲν καθ´ ἡδονήν, ἀγνοούμενον	δὲ	κατὰ τὴν ἀρετήν. Καθάπερ δὲ
[4]	μὲν κατὰ τὸ ὄνομα, ἁπλοῦν	δὲ	κατὰ τὴν οὐσίαν, καὶ διαφέρον
[4]	τοὺς ἄνδρας τῆς θέας· εἰ	δὲ	μηδενὶ πλεονεκτοῦντες κατὰ τὴν γνῶσιν,
[4]	ψιλὸν λόγον ὕλῃ δημοτικῇ· σκόπει	δὲ	μήτε τὸν χρυσόν, μήτε τὴν
[4]	τ´ ἤπια φάρμακα πάσσειν· τελευτῶσα	δὲ	νῦν, ὑπολισθαινόντων αὐτῇ τῶν σωμάτων
[4]	δὲ ἔχει ὁ στρατηγός, πράγματα	δὲ	ὁ νομοθέτης· ὑπὲρ δὲ οὐρανοῦ
[4]	δὲ κατὰ τὴν ἀρετήν. Καθάπερ	δὲ	οἱ ἰατροὶ τοῖς κακοσίτοις τῶν
[4]	πράγματα δὲ ὁ νομοθέτης· ὑπὲρ	δὲ	οὐρανοῦ καὶ γῆς καὶ θαλάττης
[4]	ἀρετὰς ἐν αὐταῖς καλλωπιζομένας· ὁ	δὲ	ποιητὴς ἄκουσμα ἁβρὸν καὶ δήμῳ
[4]	τὸν δὲ Ἀπόλλω, ἥλιον· τὸν	δὲ	Ποσειδῶ, πνεῦμα διὰ γῆς καὶ
[4]	μύθους λόγου μὲν ἀφανεστέρους, αἰνίγματος	δὲ	σαφεστέρους, διὰ μέσου ὄντας ἐπιστήμης
[4]	μὲν αὐτοῦ τὴν ἁρμονίαν, φοβοῦμαι	δὲ	τὴν τοξείαν. Σείει δὲ καὶ
[4]	Ἀσίας ὁ μέγας βασιλεύς, περὶ	δὲ	τῆς Ἑλλάδος ὁ Ἀθηναίων δῆμος·
[4]	μὲν τὸ ἡδὺ πιστευομένους, κατὰ	δὲ	τὸ παράδοξον ἀπιστουμένους· καὶ χειραγωγοῦντας
[4]	μὲν τοῖς ποιηταῖς ὀνομάτων, παρὰ	δὲ	τοῖς φιλοσόφοις λόγων. Τὰ δὲ
[4]	μὲν τὴν ᾠδὴν ποιεῖς, μῦθον	δὲ	τὸν λόγον· ἄνευ δὲ τοῦ
[4]	μῦθον δὲ τὸν λόγον· ἄνευ	δὲ	τοῦ ἀληθοῦς μήτε μύθῳ ποιητοῦ
[4]	ἄνδρα καὶ σπώσης ὀπίσω, νῦν	δὲ	τῷ Ὀδυσσεῖ παρισταμένης ἐν πάντεσσι
[4]	δὲ ἀπόντος θαυμαστικῶς ἔχει· καταμαντευομένη	δὲ	τῶν οὐχ ὁρωμένων καὶ θηρεύουσα
[4]	καὶ τὴν ᾠδὴν χρυσῷ, τὸν	δὲ	ψιλὸν λόγον ὕλῃ δημοτικῇ· σκόπει
[4]	τὰ αἰνίγματα εἰς μύθους σαφεῖς,	δέδια	μή τις αὐτῶν ἐπιλάβηται ὡς
[4]	ἀκολάστοις ὁ σώφρων, καὶ ἐν	δειλοῖς	ἀριστεύς· οὐ γὰρ ἀνέχονται αἱ
[4]	ἐπιτηδευμάτων· οὗτος μὲν καὶ ἄγαν	δεινοπαθῶν,	εἴ τις ἡγήσαιτο Ὅμηρον καὶ
[4]	μυθολογίας βουκολῶσιν· προϊοῦσα δὲ εἰς	δεινότητα,	καὶ ἀνδριζομένη, καὶ ὑποπιμπλαμένη ἀπιστίας
[4]	ὁμοίως μὲν καὶ τὰ αὐτὰ	δεινούς,	εἰ μὴ καὶ μᾶλλον. Καθάπερ
[4]	θεῶν διέλαβον, ποιηταὶ ἢ φιλόσοφοι.	~Δεινῶς	γε οἱ ἄνθρωποι στασιωτικοὶ οὐ
[4]	περιφέρεται, καὶ ζῷα γίνεται, καὶ	δένδρα	φύεται· τῶν Διὸς νευμάτων ἔργα
[4]	τὴν θεῶν μάχην, καὶ τὸ	δένδρον,	καὶ τὸν πέπλον· σκόπει καὶ
[4]	ἀνδροφόνοιο, ἀνατείνας τὰ ζυγὰ τῇ	δεξιᾷ·	ὁρῶ γὰρ τὴν εἱμαρμένην τῶν
[4]	τῶν ἀνδρῶν συναπονεύουσαν τῇ Διὸς	δεξιᾷ	οὐ γὰρ ἐμὸν παλινάγρετον οὐδ´
[4]	τὸν Ποδαλείριον, ἧττόν τι εἶναι	δεξιωτέρους	ἰᾶσθαι τῶν αὖθις ἐπιτιθεμένων τῇ
[4]	ἀληθῆ λεγέτω, κἂν ψιλῶς λέγῃ,	δέξομαι	καὶ ἀγαπήσω τὴν ῥᾳστώνην τῶν
[4]	πρώτην ἐκείνην πρὸς τὴν νέαν	δὴ	καὶ τοῖς νῦν σώμασιν ἐπιτεταγμένην,
[4]	χρυσὸς πρὸς τὴν βύρσαν. Εἴκαζε	δὴ	κἀνταῦθα τὰ μὲν μέτρα καὶ
[4]	καὶ πρᾳοτέρας, ἣ διὰ μύθων	δημαγωγήσει	αὐτὴν καὶ μεταχειριεῖται, καθάπερ αἱ
[4]	Ὁμήρῳ ὁ Ζεύς, ἀλλὰ καὶ	δημηγορεῖ,	καὶ βουλεύεται, ὡς ἡ τῶν
[4]	δὲ τῆς Ἑλλάδος ὁ Ἀθηναίων	δῆμος·	βουλεύεται καὶ περὶ νεὼς κυβερνήτης,
[4]	δὲ καλούμενοι, ἀλλαξάμενοι χρήματος ἐπιφθόνου	δημοτερπῆ	τέχνην. Ὁ μὲν γὰρ φιλόσοφος
[4]	τὸν δὲ ψιλὸν λόγον ὕλῃ	δημοτικῇ·	σκόπει δὲ μήτε τὸν χρυσόν,
[4]	δὲ ποιητὴς ἄκουσμα ἁβρὸν καὶ	δήμῳ	φίλον, ἀγαπώμενον μὲν καθ´ ἡδονήν,
[4]	καὶ ἡ ψυχὴ πρότερον μὲν	δι´	ἁπλότητα καὶ τὴν καλουμένην ταύτην
[4]	περὶ τὴν Ἀσίαν πραγμάτων χορηγία	διὰ〉	βασιλέως ῥεῖ, καὶ ἡ τῶν
[4]	ἥλιον· τὸν δὲ Ποσειδῶ, πνεῦμα	διὰ	γῆς καὶ θαλάττης ἰόν, οἰκονομοῦν
[4]	μὲν ἀφανεστέρους, αἰνίγματος δὲ σαφεστέρους,	διὰ	μέσου ὄντας ἐπιστήμης πρὸς ἄγνοιαν·
[4]	καθάπερ αἱ τιτθαὶ τοὺς παῖδας	διὰ	μυθολογίας βουκολῶσιν· προϊοῦσα δὲ εἰς
[4]	μουσικῆς τινος καὶ πρᾳοτέρας, ἣ	διὰ	μύθων δημαγωγήσει αὐτὴν καὶ μεταχειριεῖται,
[4]	τὸ διήγημα. Κάλει τὸν μὲν	Δία	νοῦν πρεσβύτατον καὶ ἀρχικώτατον, ᾧ
[4]	Ὅμηρον καὶ Ἡσίοδον ἤ, νὴ	Δία,	Ὀρφέα ἢ ἄλλόν τινα τῶν
[4]	περὶ θεῶν δόξαι ἀρξάμεναι ἄνωθεν	διὰ	πάσης φιλοσοφίας ἦλθον. ~Ἐπίκουρον δὲ
[4]	τοιοῦτος μῦθος; πῶς ἀναπλάσω τὸν	Δία;	τί δρῶντα, καὶ τί βουλευόμενον,
[4]	κατανεύσω. Αἰσθάνομαι τῶν Διὸς νευμάτων·	διὰ	τούτων γῆ μένει, καὶ ἀναχεῖται
[4]	ὑπολισθαινόντων αὐτῇ τῶν σωμάτων εἰς	δίαιταν	ποικιλωτέραν καὶ κρᾶσιν πονηράν, ἐξεποικίλθη
[4]	ὡμολογημένῳ, ἀλλὰ ταῖς κατὰ τὴν	δίαιταν	τροφαῖς ἀλλοιουμένῳ καὶ μεταπίπτοντι, ἰάματα
[4]	ἀλλοιουμένῳ καὶ μεταπίπτοντι, ἰάματα καὶ	διαίτας	αὐτῷ ἐξευρίσκειν ἄλλοτε ἄλλας, προσφόρους
[4]	σωμάτων τὰ μὲν ἀρχαῖα ὑπὸ	διαίτης	χρηστῆς εὐμεταχείριστα ἦν τῇ τέχνῃ,
[4]	ἀλλήλοις διαφερομένων πῶς ἄν τις	διαιτῆσαι	τὴν διαφορὰν ἐν οἷς τι
[4]	ἐντετυχηκέναι τοῖς θεοῖς τοξεύουσιν, ἢ	διαλεγομένοις,	ἢ θύουσιν, ἤ τι ἄλλο
[4]	τοῦ ἀληθοῦς μήτε μύθῳ ποιητοῦ	διαπιστεύσῃς	τὸ πάμπαν, μήτε φιλοσόφου λόγῳ.
[4]	ἀλλ´ οὐκ Ἀχιλλεῖ μόνῳ, πάσῃ	διαπύρῳ	χρείᾳ συντάττεται καὶ συνεργάζεται. Ταῦτα
[4]	καὶ ἀναχεῖται θάλαττα, καὶ ἀὴρ	διαρρεῖ,	καὶ πῦρ ἄνω θεῖ, καὶ
[4]	χρόνῳ μόνον καὶ σχήματι ἀλλήλοις	διαφερομένων	πῶς ἄν τις διαιτῆσαι τὴν
[4]	δὲ κατὰ τὴν οὐσίαν, καὶ	διαφέρον	τὸ αὐτοῦ, οἷον εἴ τις
[4]	πῶς ἄν τις διαιτῆσαι τὴν	διαφορὰν	ἐν οἷς τι περὶ τοῦ
[4]	ἑλιττομένῳ τῷ ἀτράκτῳ ἑπτὰ καὶ	διαφόρους	ἑλιγμούς. Ἀλλὰ καὶ τοῦ Συρίου
[4]	ψυχαγωγίας, κεράσασα τὴν ἀηδίαν τῶν	διδαγμάτων.	~Μὴ τοίνυν ἔρῃ, πότεροι κρεῖττον
[4]	ἔρῃ, πότεροι κρεῖττον περὶ θεῶν	διειλήφασιν,	ποιηταὶ ἢ φιλόσοφοι· ἀλλὰ σπονδὰς
[4]	~Τίνες ἄμεινον περὶ θεῶν	διέλαβον,	ποιηταὶ ἢ φιλόσοφοι. ~Δεινῶς γε
[4]	τὸ ζητεῖν τὰ ὄντα, καὶ	διερευνᾶσθαι	περαιτέρω. Ἔλαθον μέχρι πλείστου οἱ
[4]	λέγῃ, ἕψομαι τοῖς αἰνίγμασιν, καὶ	διερευνήσομαι	τὸν μῦθον, καὶ οὐκ ἐκστήσει
[4]	καὶ πανουργίας, καὶ τοὺς μύθους	διερευνωμένη,	καὶ οὐκ ἀνεχομένη τῶν αἰνιγμάτων,
[4]	τὴν ὁμοιότητα, καὶ γνωριεῖς τὸ	διήγημα.	Κάλει τὸν μὲν Δία νοῦν
[4]	γὰρ Πλάτωνα ἡγητέον ἐντετυχηκέναι τῷ	Διὶ	ἡνιοχοῦντι καὶ φερομένῳ ἐπὶ πτηνοῦ
[4]	εἱμαρμένην τῶν ἀνδρῶν συναπονεύουσαν τῇ	Διὸς	δεξιᾷ οὐ γὰρ ἐμὸν παλινάγρετον
[4]	Ἀσσύριοι εὐδαιμονῶσιν· σοὶ δὲ ἡ	Διὸς	ἡδονὴ καὶ τῆς Σαρδαναπάλλου ἐκείνου
[4]	ἔγωγε πιστεύω μᾶλλον Ὁμήρῳ περὶ	Διὸς	λέγοντι, ὅτι ψυχὰς δυοῖν ἀριστέοιν
[4]	κεν κεφαλῇ κατανεύσω. Αἰσθάνομαι τῶν	Διὸς	νευμάτων· διὰ τούτων γῆ μένει,
[4]	γίνεται, καὶ δένδρα φύεται· τῶν	Διὸς	νευμάτων ἔργα καὶ ἀνθρώπου ἀρετὴ
[4]	γε δαινυμένοις τοῖς θεοῖς ἐν	Διὸς	τοὺς Ἀφροδίτης γάμους, ὅτε Πόρος
[4]	προεληλύθασιν, ποιητικὴν καὶ φιλοσοφίαν· χρῆμα	διττὸν	μὲν κατὰ τὸ ὄνομα, ἁπλοῦν
[4]	ἁρμονίας, ἀλλ´ αἱ περὶ θεῶν	δόξαι	ἀρξάμεναι ἄνωθεν διὰ πάσης φιλοσοφίας
[4]	δὲ καὶ Ποσειδῶν γῆν τριστόμῳ	δόρατι,	ξυνάγει καὶ Ἄρης στρατοπέδων τάξεις,
[4]	πῶς ἀναπλάσω τὸν Δία; τί	δρῶντα,	καὶ τί βουλευόμενον, καὶ ποίαις
[4]	ἢ θύουσιν, ἤ τι ἄλλο	δρῶσιν,	οἷα περὶ αὐτῶν ἐκεῖνος ᾄδει.
[4]	εὐζωνοτέρα, τῇ δὲ γνώμῃ σαφεστέρα;	Δύο	τοίνυν πραγμάτων χρόνῳ μόνον καὶ
[4]	περὶ Διὸς λέγοντι, ὅτι ψυχὰς	δυοῖν	ἀριστέοιν ἐπὶ πλάστιγγος χρυσῆς ἐταλάντευεν,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/04/2008