Chapitre |
[4] |
θεοῖς
ἐν
Διὸς
τοὺς
Ἀφροδίτης
|
γάμους, |
ὅτε
Πόρος
καὶ
Πενία
λαθόντε |
[4] |
ὡς
ἐξαγορευόντων
ἀπορρήτους
λόγους.
Τί
|
γὰρ |
ἂν
ἄλλο
εἴη
μύθου
χρεία; |
[4] |
ἑκατέρᾳ
βέλτιον
καὶ
χεῖρον;
Ἀποκρίναιτο
|
γὰρ |
ἂν
αὐτῷ
ὁ
Ἀσκληπιός,
ὅτι |
[4] |
καὶ
ἐν
δειλοῖς
ἀριστεύς·
οὐ
|
γὰρ |
ἀνέχονται
αἱ
πονηρίαι
τὰς
ἀρετὰς |
[4] |
φιλόσοφον
καλῇς,
ποιητὴν
λέγεις.
Καὶ
|
γὰρ |
ἀριστεῖς
καλεῖς,
ὁμοίως
μὲν
τὸν |
[4] |
συναπονεύουσαν
τῇ
Διὸς
δεξιᾷ
οὐ
|
γὰρ |
ἐμὸν
παλινάγρετον
οὐδ´
ἀπατηλὸν
οὐδ´ |
[4] |
πάμπαν,
μήτε
φιλοσόφου
λόγῳ.
~Καὶ
|
γὰρ |
Ἐπίκουρος
λέγει
μὲν
λόγους,
ἀλλὰ |
[4] |
οὐ
μεταποιοῦσιν
οἱ
χρόνοι·
ὧν
|
γὰρ |
ἡ
αὐτὴ
χρεία
ἀεί,
τούτων |
[4] |
ἀποσεμνύνοντες
αὐτῶν
τὴν
προσδοκίαν.
Θρασεῖα
|
γὰρ |
οὖσα
ἡ
ἀνθρωπίνη
ψυχή,
τὰ |
[4] |
περὶ
αὐτῶν
ἐκεῖνος
ᾄδει.
Οὐδὲ
|
γὰρ |
Πλάτωνα
ἡγητέον
ἐντετυχηκέναι
τῷ
Διὶ |
[4] |
καὶ
ὁμοφώνου
τέχνης
σκόπει·
κἂν
|
γὰρ |
ποιητὴν
καλῇς,
φιλόσοφον
λέγεις,
καὶ |
[4] |
ποιητικῆς
πρὸς
φιλοσοφίαν
ἔχει.
Καὶ
|
γὰρ |
ποιητικὴ
τί
ἄλλο
ἢ
φιλοσοφία, |
[4] |
τὰ
ζυγὰ
τῇ
δεξιᾷ·
ὁρῶ
|
γὰρ |
τὴν
εἱμαρμένην
τῶν
ἀνδρῶν
συναπονεύουσαν |
[4] |
τὴν
παρρησίαν
τῶν
νεωτέρων·
πραγμάτων
|
γὰρ |
ὑπ´
ἀνθρωπίνης
ἀσθενείας
οὐ
καθορωμένων |
[4] |
τῆς
Ἀθηναίων
ἐκκλησίας
ῥεῖ·
βουλεύεται
|
γὰρ |
ὑπὲρ
μὲν
τῆς
Ἀσίας
ὁ |
[4] |
ἐπιφθόνου
δημοτερπῆ
τέχνην.
Ὁ
μὲν
|
γὰρ |
φιλόσοφος
βαρὺ
καὶ
πρόσαντες
τοῖς |
[4] |
κατὰ
ἕνδεκα
λόχους
κεκοσμημένης,
οὐδέ
|
γε |
δαινυμένοις
τοῖς
θεοῖς
ἐν
Διὸς |
[4] |
Ἔρωτα
ἐξ
αὐτῶν
ἐγεννησάτην.
οὐδέ
|
γε |
θεατὴν
γενέσθαι
Πυριφλεγέθοντός
τε
καὶ |
[4] |
διέλαβον,
ποιηταὶ
ἢ
φιλόσοφοι.
~Δεινῶς
|
γε |
οἱ
ἄνθρωποι
στασιωτικοὶ
οὐ
μέχρι |
[4] |
αὐτῶν
ἐγεννησάτην.
οὐδέ
γε
θεατὴν
|
γενέσθαι |
Πυριφλεγέθοντός
τε
καὶ
Ἀχέροντος
καὶ |
[4] |
τούτοις
Ἔρωτα,
καὶ
τὴν
Ὀφιονέως
|
γένεσιν, |
καὶ
τὴν
θεῶν
μάχην,
καὶ |
[4] |
οὔτε
ἄλλῳ
παρέχει
Τίς
μοι
|
γένηται |
τοιοῦτος
μῦθος;
πῶς
ἀναπλάσω
τὸν
|
[4] |
τίς
στρατηγός;
τίς
νομοθέτης;
τίς
|
γεωργός; |
τίς
οἰκονόμος;
Ἀλλ´
οὐδὲ
ὁ |
[4] |
σωθῇ
ναῦς,
καὶ
στρατόπεδον,
καὶ
|
γῆ, |
καὶ
οἶκος,
πράγματα
μὲν
ὁ |
[4] |
τῶν
Διὸς
νευμάτων·
διὰ
τούτων
|
γῆ |
μένει,
καὶ
ἀναχεῖται
θάλαττα,
καὶ |
[4] |
πλὴν
ἡλίου
φῶς
πίπτον
εἰς
|
γῆν, |
ἢ
τὸν
ἥλιον
ὑπὲρ
γῆς |
[4] |
τοξείαν.
Σείει
δὲ
καὶ
Ποσειδῶν
|
γῆν |
τριστόμῳ
δόρατι,
ξυνάγει
καὶ
Ἄρης |
[4] |
γῆν,
ἢ
τὸν
ἥλιον
ὑπὲρ
|
γῆς |
θέοντα
ἄλλό
τι
ἢ
ἡμέραν· |
[4] |
τὸν
δὲ
Ποσειδῶ,
πνεῦμα
διὰ
|
γῆς |
καὶ
θαλάττης
ἰόν,
οἰκονομοῦν
αὐτῶν |
[4] |
νομοθέτης·
ὑπὲρ
δὲ
οὐρανοῦ
καὶ
|
γῆς |
καὶ
θαλάττης
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[4] |
καὶ
οὐρανὸς
περιφέρεται,
καὶ
ζῷα
|
γίνεται, |
καὶ
δένδρα
φύεται·
τῶν
Διὸς |
[4] |
δὲ
ἁρμονίᾳ
ἔμμετρος,
τῇ
δὲ
|
γνώμῃ |
μυθολογική;
καὶ
φιλοσοφία
τί
ἄλλο |
[4] |
δὲ
ἁρμονίᾳ
εὐζωνοτέρα,
τῇ
δὲ
|
γνώμῃ |
σαφεστέρα;
Δύο
τοίνυν
πραγμάτων
χρόνῳ |
[4] |
παλαιὰ
φιλοσοφία
καταθεμένη
τὴν
αὑτῆς
|
γνώμην |
εἰς
μύθους
καὶ
μέτρα
καὶ
|
[4] |
ὀνόματα,
εὑρήσεις
τὴν
ὁμοιότητα,
καὶ
|
γνωριεῖς |
τὸ
διήγημα.
Κάλει
τὸν
μὲν
|
[4] |
δὲ
μηδενὶ
πλεονεκτοῦντες
κατὰ
τὴν
|
γνῶσιν, |
μετέλαβον
αὐτῶν
τὰ
αἰνίγματα
εἰς |
[4] |
τοῦ
αὑτῆς
κόσμου,
καὶ
ἐχρήσατο
|
γυμνοῖς |
τοῖς
λόγοις·
οἱ
δ´
εἰσὶν |
[4] |
ἐπὶ
σφυρηλάτου
κλίνης
κείμενος
ἐν
|
γυναικῶν |
χορῷ,
ἐβουλεύετο
ὅμως,
πῶς
σωθῇ |