Chapitre |
[4] |
καλλωπιζομένας·
ὁ
δὲ
ποιητὴς
ἄκουσμα
|
ἁβρὸν |
καὶ
δήμῳ
φίλον,
ἀγαπώμενον
μὲν |
[4] |
τῶν
ἐπιτηδευμάτων·
οὗτος
μὲν
καὶ
|
ἄγαν |
δεινοπαθῶν,
εἴ
τις
ἡγήσαιτο
Ὅμηρον |
[4] |
μὲν
σπεύδει
ἀνευρεῖν,
τυχοῦσα
δὲ
|
ἀγαπᾷ |
ὡς
ἑαυτῆς
ἔργον.
~Τοῦτο
τοίνυν |
[4] |
κἂν
ψιλῶς
λέγῃ,
δέξομαι
καὶ
|
ἀγαπήσω |
τὴν
ῥᾳστώνην
τῶν
ἀκουσμάτων·
ἐὰν |
[4] |
τὴν
πρὸς
τὸ
ἀληθὲς
αἰδὼ
|
ἀγαπῶ |
μᾶλλον,
ἢ
τὴν
παρρησίαν
τῶν |
[4] |
ἄκουσμα
ἁβρὸν
καὶ
δήμῳ
φίλον,
|
ἀγαπώμενον |
μὲν
καθ´
ἡδονήν,
ἀγνοούμενον
δὲ
|
[4] |
διὰ
μέσου
ὄντας
ἐπιστήμης
πρὸς
|
ἄγνοιαν· |
κατὰ
μὲν
τὸ
ἡδὺ
πιστευομένους, |
[4] |
φίλον,
ἀγαπώμενον
μὲν
καθ´
ἡδονήν,
|
ἀγνοούμενον |
δὲ
κατὰ
τὴν
ἀρετήν.
Καθάπερ |
[4] |
δρῶσιν,
οἷα
περὶ
αὐτῶν
ἐκεῖνος
|
ᾄδει. |
Οὐδὲ
γὰρ
Πλάτωνα
ἡγητέον
ἐντετυχηκέναι |
[4] |
λέγῃ,
κἂν
μῦθον
λέγῃ,
κἂν
|
ᾄδων |
λέγῃ,
ἕψομαι
τοῖς
αἰνίγμασιν,
καὶ |
[4] |
ὧν
γὰρ
ἡ
αὐτὴ
χρεία
|
ἀεί, |
τούτων
παραπλήσια
καὶ
τὰ
ἔργα· |
[4] |
τροφῇ
ἀπέκρυψαν
τὴν
τοῦ
ὠφελοῦντος
|
ἀηδίαν, |
οὕτως
καὶ
ἡ
παλαιὰ
φιλοσοφία |
[4] |
περιβολῇ
τῆς
ψυχαγωγίας,
κεράσασα
τὴν
|
ἀηδίαν |
τῶν
διδαγμάτων.
~Μὴ
τοίνυν
ἔρῃ, |
[4] |
μένει,
καὶ
ἀναχεῖται
θάλαττα,
καὶ
|
ἀὴρ |
διαρρεῖ,
καὶ
πῦρ
ἄνω
θεῖ, |
[4] |
τὸν
Ἡράκλειτον,
θεοὶ
θνητοί,
θεοὶ
|
ἀθάνατοι. |
~Πάντα
μεστὰ
αἰνιγμάτων,
καὶ
παρὰ |
[4] |
ἐκλελυμένος
καὶ
θεῶν
ἄπειρος;
Τὸ
|
ἀθάνατον |
οὔτε
αὐτὸ
πράγματα
ἔχει,
οὔτε |
[4] |
περὶ
δὲ
τῆς
Ἑλλάδος
ὁ
|
Ἀθηναίων |
δῆμος·
βουλεύεται
καὶ
περὶ
νεὼς |
[4] |
Ἑλληνικῶν
πραγμάτων
χορηγία
ἐκ
τῆς
|
Ἀθηναίων |
ἐκκλησίας
ῥεῖ·
βουλεύεται
γὰρ
ὑπὲρ |
[4] |
ἕπεται
καὶ
πειθαρχεῖ·
τὴν
δὲ
|
Ἀθηνᾶν, |
φρόνησιν·
τὸν
δὲ
Ἀπόλλω,
ἥλιον· |
[4] |
καὶ
εὐδαιμονία.
Συνίημι
δὲ
καὶ
|
Ἀθηνᾶς, |
νῦν
μὲν
τῷ
Ἀχιλλεῖ
ξυνισταμένης |
[4] |
τῷ
σχήματι
τῆς
ἁρμονίας,
ἀλλ´
|
αἱ |
περὶ
θεῶν
δόξαι
ἀρξάμεναι
ἄνωθεν |
[4] |
δειλοῖς
ἀριστεύς·
οὐ
γὰρ
ἀνέχονται
|
αἱ |
πονηρίαι
τὰς
ἀρετὰς
ἐν
αὐταῖς |
[4] |
δημαγωγήσει
αὐτὴν
καὶ
μεταχειριεῖται,
καθάπερ
|
αἱ |
τιτθαὶ
τοὺς
παῖδας
διὰ
μυθολογίας |
[4] |
στρατευόμενον,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τὸν
|
Αἴαντα, |
κἂν
ἐκ
βύρσης
φέρῃ
σάκος· |
[4] |
ἐγὼ
τὴν
πρὸς
τὸ
ἀληθὲς
|
αἰδὼ
|
ἀγαπῶ
μᾶλλον,
ἢ
τὴν
παρρησίαν |
[4] |
κἂν
ᾄδων
λέγῃ,
ἕψομαι
τοῖς
|
αἰνίγμασιν, |
καὶ
διερευνήσομαι
τὸν
μῦθον,
καὶ |
[4] |
τὴν
γνῶσιν,
μετέλαβον
αὐτῶν
τὰ
|
αἰνίγματα |
εἰς
μύθους
σαφεῖς,
δέδια
μή |
[4] |
λόγοις,
μύθους
λόγου
μὲν
ἀφανεστέρους,
|
αἰνίγματος |
δὲ
σαφεστέρους,
διὰ
μέσου
ὄντας |
[4] |
διερευνωμένη,
καὶ
οὐκ
ἀνεχομένη
τῶν
|
αἰνιγμάτων, |
ἐξεκάλυψέν
τε
καὶ
ἀπέδυσεν
φιλοσοφίαν |
[4] |
θνητοί,
θεοὶ
ἀθάνατοι.
~Πάντα
μεστὰ
|
αἰνιγμάτων, |
καὶ
παρὰ
ποιηταῖς,
καὶ
παρὰ |
[4] |
ἀτελεύτητον,
ὅτι
κεν
κεφαλῇ
κατανεύσω.
|
Αἰσθάνομαι |
τῶν
Διὸς
νευμάτων·
διὰ
τούτων |
[4] |
ἄνδρες
οὗτοι,
ἐπιβουλεύσαντες
ἡμῶν
ταῖς
|
ἀκοαῖς, |
φιλόσοφοι
μὲν
ὄντες,
ποιηταὶ
δὲ |
[4] |
πλούσιος
θέαμα
βαρύ,
καὶ
ἐν
|
ἀκολάστοις |
ὁ
σώφρων,
καὶ
ἐν
δειλοῖς |
[4] |
αὐταῖς
καλλωπιζομένας·
ὁ
δὲ
ποιητὴς
|
ἄκουσμα |
ἁβρὸν
καὶ
δήμῳ
φίλον,
ἀγαπώμενον |
[4] |
βαρὺ
καὶ
πρόσαντες
τοῖς
πολλοῖς
|
ἄκουσμα, |
ὡς
ἐν
πένησιν
ὁ
πλούσιος |
[4] |
καὶ
ἀγαπήσω
τὴν
ῥᾳστώνην
τῶν
|
ἀκουσμάτων· |
ἐὰν
δὲ
ἀφέλῃς
ἑκατέρου
τὸ |
[4] |
ὧν
ἐγὼ
τὴν
πρὸς
τὸ
|
ἀληθὲς |
αἰδὼ
ἀγαπῶ
μᾶλλον,
ἢ
τὴν |
[4] |
ἐὰν
δὲ
ἀφέλῃς
ἑκατέρου
τὸ
|
ἀληθές, |
καὶ
τοῦ
ποιητοῦ
καὶ
τοῦ
|
[4] |
ἀλλὰ
τὴν
ἀρετὴν
τοῦ
χρωμένου.
|
Ἀληθῆ |
λεγέτω,
κἂν
ποιητὴς
λέγῃ,
κἂν
|
[4] |
οὐκ
ἐκστήσει
με
ἡ
ᾠδή·
|
ἀληθῆ |
λεγέτω,
κἂν
ψιλῶς
λέγῃ,
δέξομαι
|
[4] |
τὸν
λόγον·
ἄνευ
δὲ
τοῦ
|
ἀληθοῦς |
μήτε
μύθῳ
ποιητοῦ
διαπιστεύσῃς
τὸ |
[4] |
πλὴν
τῷ
σχήματι
τῆς
ἁρμονίας,
|
ἀλλ´ |
αἱ
περὶ
θεῶν
δόξαι
ἀρξάμεναι |
[4] |
οὐδὲ
ὁ
Σαρδανάπαλλος
ἀπράγμων
ἦν,
|
ἀλλ´ |
ἐντὸς
θυρῶν
κατακεκλεισμένος,
ἐπὶ
σφυρηλάτου |
[4] |
νομοθέτης;
τίς
γεωργός;
τίς
οἰκονόμος;
|
Ἀλλ´ |
οὐδὲ
ὁ
Σαρδανάπαλλος
ἀπράγμων
ἦν, |
[4] |
τάξεις,
καὶ
ὁ
Ἥφαιστος
χαλκεύει·
|
ἀλλ´ |
οὐκ
Ἀχιλλεῖ
μόνῳ,
πάσῃ
διαπύρῳ |
[4] |
καὶ
παρ´
Ὁμήρῳ
ὁ
Ζεύς,
|
ἀλλὰ |
καὶ
δημηγορεῖ,
καὶ
βουλεύεται,
ὡς |
[4] |
οὐδὲ
τῶν
ἐν
μέσῳ
κακῶν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἐπὶ
τὰ
εἰρηνικώτατα
τῶν |
[4] |
ἀτράκτῳ
ἑπτὰ
καὶ
διαφόρους
ἑλιγμούς.
|
Ἀλλὰ |
καὶ
τοῦ
Συρίου
τὴν
ποίησιν |
[4] |
γὰρ
Ἐπίκουρος
λέγει
μὲν
λόγους,
|
ἀλλὰ |
μύθων
ἀτοπωτέρους·
ὥστε
ἔγωγε
πιστεύω |
[4] |
καὶ
σοφὰ
ταῦτα
ἡμῖν
ἐξευρηκότων·
|
ἀλλὰ |
οὐχὶ
καὶ
τούτους
ὁμοίως
μὲν |
[4] |
θεῶν
διειλήφασιν,
ποιηταὶ
ἢ
φιλόσοφοι·
|
ἀλλὰ |
σπονδὰς
καὶ
ἐκεχειρίαν
τοῖς
ἐπιτηδεύμασιν |
[4] |
πράγματι
οὐχ
ἑστῶτι
οὐδὲ
ὡμολογημένῳ,
|
ἀλλὰ |
ταῖς
κατὰ
τὴν
δίαιταν
τροφαῖς |
[4] |
τὸν
χρυσόν,
μήτε
τὴν
βύρσαν,
|
ἀλλὰ |
τὴν
ἀρετὴν
τοῦ
χρωμένου.
Ἀληθῆ |
[4] |
ταῦτα
καὶ
παντοδαπὰ
ἰάματα
ἐξευρηκότων·
|
ἀλλὰ |
τότε
μὲν
ἡ
τέχνη
σώμασιν
|
[4] |
τὴν
ἁρμονίαν.
~Κἂν
ἐπὶ
τὰ
|
ἄλλα |
ἴῃς,
εὑρήσεις
πάντα
μεστά,
παρὰ
|
[4] |
μὲν
ὄντες,
ποιηταὶ
δὲ
καλούμενοι,
|
ἀλλαξάμενοι |
χρήματος
ἐπιφθόνου
δημοτερπῆ
τέχνην.
Ὁ
|
[4] |
καὶ
διαίτας
αὐτῷ
ἐξευρίσκειν
ἄλλοτε
|
ἄλλας, |
προσφόρους
τῇ
παρούσῃ
τροφῇ.
Μηδὲν |
[4] |
ὁ
Ἀσκληπιός,
ὅτι
τὰς
μὲν
|
ἄλλας |
τέχνας
οὐ
μεταποιοῦσιν
οἱ
χρόνοι· |
[4] |
πραγμάτων
χρόνῳ
μόνον
καὶ
σχήματι
|
ἀλλήλοις
|
διαφερομένων
πῶς
ἄν
τις
διαιτῆσαι |
[4] |
διαλεγομένοις,
ἢ
θύουσιν,
ἤ
τι
|
ἄλλο
|
δρῶσιν,
οἷα
περὶ
αὐτῶν
ἐκεῖνος |
[4] |
ἀπορρήτους
λόγους.
Τί
γὰρ
ἂν
|
ἄλλο |
εἴη
μύθου
χρεία;
λόγος
περισκεπὴς |
[4] |
γνώμῃ
μυθολογική;
καὶ
φιλοσοφία
τί
|
ἄλλο |
ἢ
ποιητική,
τῷ
μὲν
χρόνῳ |
[4] |
ἔχει.
Καὶ
γὰρ
ποιητικὴ
τί
|
ἄλλο |
ἢ
φιλοσοφία,
τῷ
μὲν
χρόνῳ |
[4] |
τὸν
ἥλιον
ὑπὲρ
γῆς
θέοντα
|
ἄλλό |
τι
ἢ
ἡμέραν·
οὕτω
τοι |
[4] |
εἴ
τις
ἢ
τὴν
ἡμέραν
|
ἄλλό |
τι
ἡγήσαιτο
πλὴν
ἡλίου
φῶς |
[4] |
τὰ
δὲ
αὖθις
ἐδεήθη
ἰατρικῆς
|
ἀλλοιοτέρας· |
οὕτω
καὶ
ἡ
ψυχὴ
πρότερον |
[4] |
λόγοις·
οἱ
δ´
εἰσὶν
οὐδὲν
|
ἀλλοιότεροι |
τῶν
προτέρων
οἱ
ἔπειτα,
πλὴν |
[4] |
ταῖς
κατὰ
τὴν
δίαιταν
τροφαῖς
|
ἀλλοιουμένῳ |
καὶ
μεταπίπτοντι,
ἰάματα
καὶ
διαίτας |
[4] |
ποιητικοῦ
καὶ
φιλοσόφου,
τοῖς
δὲ
|
ἄλλοις |
ἡ
πραγματεία
ἴση
καὶ
ἡ |
[4] |
ἤ,
νὴ
Δία,
Ὀρφέα
ἢ
|
ἄλλόν
|
τινα
τῶν
τότε
ἀνδρῶν,
ἧττόν |
[4] |
ἰάματα
καὶ
διαίτας
αὐτῷ
ἐξευρίσκειν
|
ἄλλοτε |
ἄλλας,
προσφόρους
τῇ
παρούσῃ
τροφῇ. |
[4] |
οὔτε
αὐτὸ
πράγματα
ἔχει,
οὔτε
|
ἄλλῳ |
παρέχει
Τίς
μοι
γένηται
τοιοῦτος |
[4] |
γῆς
καὶ
θαλάττης
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
μερῶν,
τίς,
ὦ
Ἐπίκουρε,
βουλεύεται; |
[4] |
~Τίνες
|
ἄμεινον |
περὶ
θεῶν
διέλαβον,
ποιηταὶ
ἢ |
[4] |
τοῦ
ποιητοῦ
καὶ
τοῦ
φιλοσόφου,
|
ἄμουσον |
μὲν
τὴν
ᾠδὴν
ποιεῖς,
μῦθον |
[4] |
κἂν
ἐκ
βύρσης
φέρῃ
σάκος·
|
ἀμφότερα |
δὲ
ἀριστευτικὰ
καὶ
ἐκπληκτικὰ
ὁμοίως |
[4] |
καὶ
σχήματι
ἀλλήλοις
διαφερομένων
πῶς
|
ἄν |
τις
διαιτῆσαι
τὴν
διαφορὰν
ἐν
|
[4] |
ἐξαγορευόντων
ἀπορρήτους
λόγους.
Τί
γὰρ
|
ἂν |
ἄλλο
εἴη
μύθου
χρεία;
λόγος |
[4] |
βέλτιον
καὶ
χεῖρον;
Ἀποκρίναιτο
γὰρ
|
ἂν |
αὐτῷ
ὁ
Ἀσκληπιός,
ὅτι
τὰς |
[4] |
καὶ
οἱ
φιλόσοφοι
λέγουσιν·
ὧν
|
ἂν |
μεταλάβῃς
τὰ
ὀνόματα,
εὑρήσεις
τὴν
|
[4] |
ποιητὴν
καλῇς,
φιλόσοφον
λέγεις,
καὶ
|
ἂν |
φιλόσοφον
καλῇς,
ποιητὴν
λέγεις.
Καὶ
|
[4] |
καὶ
τὰ
ἔργα·
ἰατρικὴν
δὲ
|
ἀνάγκη
|
ἑπομένην
τῇ
κρατήσει
τῶν
σωμάτων, |
[4] |
καμνόντων
τὰ
πικρὰ
τῶν
φαρμάκων
|
ἀναδεύσαντες |
προσηνεῖ
τροφῇ
ἀπέκρυψαν
τὴν
τοῦ |
[4] |
μοι
γένηται
τοιοῦτος
μῦθος;
πῶς
|
ἀναπλάσω |
τὸν
Δία;
τί
δρῶντα,
καὶ |
[4] |
Ἀχιλλῆος,
τὴν
δ´
Ἕκτορος
ἀνδροφόνοιο,
|
ἀνατείνας |
τὰ
ζυγὰ
τῇ
δεξιᾷ·
ὁρῶ |
[4] |
διὰ
τούτων
γῆ
μένει,
καὶ
|
ἀναχεῖται |
θάλαττα,
καὶ
ἀὴρ
διαρρεῖ,
καὶ |
[4] |
καὶ
ἀπαγούσης
τοῦ
θυμοῦ
τὸν
|
ἄνδρα |
καὶ
σπώσης
ὀπίσω,
νῦν
δὲ |
[4] |
προτέρων
οἱ
ἔπειτα,
μακαρίζω
τοὺς
|
ἄνδρας |
τῆς
θέας·
εἰ
δὲ
μηδενὶ |
[4] |
περαιτέρω.
Ἔλαθον
μέχρι
πλείστου
οἱ
|
ἄνδρες |
οὗτοι,
ἐπιβουλεύσαντες
ἡμῶν
ταῖς
ἀκοαῖς, |
[4] |
προϊοῦσα
δὲ
εἰς
δεινότητα,
καὶ
|
ἀνδριζομένη, |
καὶ
ὑποπιμπλαμένη
ἀπιστίας
καὶ
πανουργίας, |
[4] |
μὲν
Ἀχιλλῆος,
τὴν
δ´
Ἕκτορος
|
ἀνδροφόνοιο, |
ἀνατείνας
τὰ
ζυγὰ
τῇ
δεξιᾷ· |
[4] |
ἢ
ἄλλόν
τινα
τῶν
τότε
|
ἀνδρῶν, |
ἧττόν
τι
εἶναι
σοφώτερον
Ἀριστοτέλους |
[4] |
ὁρῶ
γὰρ
τὴν
εἱμαρμένην
τῶν
|
ἀνδρῶν |
συναπονεύουσαν
τῇ
Διὸς
δεξιᾷ
οὐ |
[4] |
ποιεῖς,
μῦθον
δὲ
τὸν
λόγον·
|
ἄνευ |
δὲ
τοῦ
ἀληθοῦς
μήτε
μύθῳ |
[4] |
λογισμοῖς,
μὴ
τυχοῦσα
μὲν
σπεύδει
|
ἀνευρεῖν, |
τυχοῦσα
δὲ
ἀγαπᾷ
ὡς
ἑαυτῆς |
[4] |
τοὺς
μύθους
διερευνωμένη,
καὶ
οὐκ
|
ἀνεχομένη |
τῶν
αἰνιγμάτων,
ἐξεκάλυψέν
τε
καὶ |
[4] |
ἐν
δειλοῖς
ἀριστεύς·
οὐ
γὰρ
|
ἀνέχονται |
αἱ
πονηρίαι
τὰς
ἀρετὰς
ἐν |
[4] |
προσδοκίαν.
Θρασεῖα
γὰρ
οὖσα
ἡ
|
ἀνθρωπίνη |
ψυχή,
τὰ
μὲν
ἐν
ποσὶν |
[4] |
τῶν
νεωτέρων·
πραγμάτων
γὰρ
ὑπ´
|
ἀνθρωπίνης |
ἀσθενείας
οὐ
καθορωμένων
σαφῶς,
εὐσχημονέστερος |
[4] |
ἢ
φιλόσοφοι.
~Δεινῶς
γε
οἱ
|
ἄνθρωποι |
στασιωτικοὶ
οὐ
μέχρι
πολιτείας
μόνον, |
[4] |
τῶν
Διὸς
νευμάτων
ἔργα
καὶ
|
ἀνθρώπου
|
ἀρετὴ
καὶ
εὐδαιμονία.
Συνίημι
δὲ |
[4] |
καὶ
ἀὴρ
διαρρεῖ,
καὶ
πῦρ
|
ἄνω
|
θεῖ,
καὶ
οὐρανὸς
περιφέρεται,
καὶ |
[4] |
Ἀχέροντος
καὶ
Κωκυτοῦ
καὶ
τῶν
|
ἄνω
|
καὶ
κάτω
ποταμῶν,
ῥεόντων
ὕδατι |
[4] |
αἱ
περὶ
θεῶν
δόξαι
ἀρξάμεναι
|
ἄνωθεν |
διὰ
πάσης
φιλοσοφίας
ἦλθον.
~Ἐπίκουρον |
[4] |
μὲν
τῷ
Ἀχιλλεῖ
ξυνισταμένης
καὶ
|
ἀπαγούσης |
τοῦ
θυμοῦ
τὸν
ἄνδρα
καὶ |
[4] |
οὐ
γὰρ
ἐμὸν
παλινάγρετον
οὐδ´
|
ἀπατηλὸν
|
οὐδ´
ἀτελεύτητον,
ὅτι
κεν
κεφαλῇ |
[4] |
τῶν
αἰνιγμάτων,
ἐξεκάλυψέν
τε
καὶ
|
ἀπέδυσεν |
φιλοσοφίαν
τοῦ
αὑτῆς
κόσμου,
καὶ |
[4] |
ἀργὸς
καὶ
ἐκλελυμένος
καὶ
θεῶν
|
ἄπειρος; |
Τὸ
ἀθάνατον
οὔτε
αὐτὸ
πράγματα |
[4] |
τῶν
φαρμάκων
ἀναδεύσαντες
προσηνεῖ
τροφῇ
|
ἀπέκρυψαν |
τὴν
τοῦ
ὠφελοῦντος
ἀηδίαν,
οὕτως |
[4] |
δεινότητα,
καὶ
ἀνδριζομένη,
καὶ
ὑποπιμπλαμένη
|
ἀπιστίας |
καὶ
πανουργίας,
καὶ
τοὺς
μύθους |
[4] |
πιστευομένους,
κατὰ
δὲ
τὸ
παράδοξον
|
ἀπιστουμένους· |
καὶ
χειραγωγοῦντας
τὴν
ψυχὴν
ἐπὶ |
[4] |
Σαρδαναπάλλου
ἐκείνου
ἀργοτέρα;
Ὢ
μύθων
|
ἀπίστων, |
καὶ
μηδεμιᾷ
ποιητικῇ
ἁρμονίᾳ
πρεπόντων. |
[4] |
ἡ
ψυχὴ
πρότερον
μὲν
δι´
|
ἁπλότητα |
καὶ
τὴν
καλουμένην
ταύτην
εὐήθειαν
|
[4] |
καὶ
μετέβαλλεν
ἐκ
τῆς
πρόσθεν
|
ἁπλότητος |
εἰς
παντοδαπὸν
σχῆμα.
~Φέρε
καὶ |
[4] |
διττὸν
μὲν
κατὰ
τὸ
ὄνομα,
|
ἁπλοῦν |
δὲ
κατὰ
τὴν
οὐσίαν,
καὶ |
[4] |
καὶ
ἦν
αὐτῆς
ἔργόν
τι
|
ἁπλοῦν
|
ἰούς
τ´
ἐκτάμνειν,
ἐπί
τ´ |
[4] |
ἐν
ἑκατέρᾳ
βέλτιον
καὶ
χεῖρον;
|
Ἀποκρίναιτο
|
γὰρ
ἂν
αὐτῷ
ὁ
Ἀσκληπιός, |
[4] |
ποιητικὸς
ὁμοῦ
καὶ
ὁ
φιλόσοφος
|
ἀποκρινάσθω |
κατὰ
τὸν
Ἀσκληπιὸν
ὑπὲρ
τῶν |
[4] |
δὲ
Ἀθηνᾶν,
φρόνησιν·
τὸν
δὲ
|
Ἀπόλλω, |
ἥλιον·
τὸν
δὲ
Ποσειδῶ,
πνεῦμα |
[4] |
πάντεσσι
πόνοισι.
Ξυνίημι
καὶ
τοῦ
|
Ἀπόλλωνος, |
τοξότης
ὁ
θεὸς
καὶ
μουσικός· |
[4] |
ποσὶν
ἧσσον
τιμᾷ,
τοῦ
δὲ
|
ἀπόντος |
θαυμαστικῶς
ἔχει·
καταμαντευομένη
δὲ
τῶν |
[4] |
τις
αὐτῶν
ἐπιλάβηται
ὡς
ἐξαγορευόντων
|
ἀπορρήτους |
λόγους.
Τί
γὰρ
ἂν
ἄλλο |
[4] |
ἄργυρον
καὶ
πέπλους,
τὰ
πρῶτα
|
ἀποσεμνύνοντες |
αὐτῶν
τὴν
προσδοκίαν.
Θρασεῖα
γὰρ |
[4] |
οἰκονόμος;
Ἀλλ´
οὐδὲ
ὁ
Σαρδανάπαλλος
|
ἀπράγμων |
ἦν,
ἀλλ´
ἐντὸς
θυρῶν
κατακεκλεισμένος, |
[4] |
μύθων
εἰκάσω;
τίς
οὕτω
ποιητὴς
|
ἀργὸς |
καὶ
ἐκλελυμένος
καὶ
θεῶν
ἄπειρος; |
[4] |
ἡδονὴ
καὶ
τῆς
Σαρδαναπάλλου
ἐκείνου
|
ἀργοτέρα; |
Ὢ
μύθων
ἀπίστων,
καὶ
μηδεμιᾷ |
[4] |
περιέβαλλον
οἱ
τελεσταὶ
χρυσὸν
καὶ
|
ἄργυρον |
καὶ
πέπλους,
τὰ
πρῶτα
ἀποσεμνύνοντες |
[4] |
γὰρ
ἀνέχονται
αἱ
πονηρίαι
τὰς
|
ἀρετὰς |
ἐν
αὐταῖς
καλλωπιζομένας·
ὁ
δὲ |
[4] |
Διὸς
νευμάτων
ἔργα
καὶ
ἀνθρώπου
|
ἀρετὴ |
καὶ
εὐδαιμονία.
Συνίημι
δὲ
καὶ |
[4] |
ἀριστευτικὰ
καὶ
ἐκπληκτικὰ
ὁμοίως
ἡ
|
ἀρετὴ
|
ποιεῖ,
καὶ
οὐδὲν
ἐνταῦθα
ὁ |
[4] |
ἡδονήν,
ἀγνοούμενον
δὲ
κατὰ
τὴν
|
ἀρετήν. |
Καθάπερ
δὲ
οἱ
ἰατροὶ
τοῖς |
[4] |
μήτε
τὴν
βύρσαν,
ἀλλὰ
τὴν
|
ἀρετὴν
|
τοῦ
χρωμένου.
Ἀληθῆ
λεγέτω,
κἂν |
[4] |
γῆν
τριστόμῳ
δόρατι,
ξυνάγει
καὶ
|
Ἄρης |
στρατοπέδων
τάξεις,
καὶ
ὁ
Ἥφαιστος |
[4] |
καλῇς,
ποιητὴν
λέγεις.
Καὶ
γὰρ
|
ἀριστεῖς |
καλεῖς,
ὁμοίως
μὲν
τὸν
Ἀχιλλέα |
[4] |
Διὸς
λέγοντι,
ὅτι
ψυχὰς
δυοῖν
|
ἀριστέοιν |
ἐπὶ
πλάστιγγος
χρυσῆς
ἐταλάντευεν,
τὴν |
[4] |
ὁ
σώφρων,
καὶ
ἐν
δειλοῖς
|
ἀριστεύς· |
οὐ
γὰρ
ἀνέχονται
αἱ
πονηρίαι |
[4] |
βύρσης
φέρῃ
σάκος·
ἀμφότερα
δὲ
|
ἀριστευτικὰ |
καὶ
ἐκπληκτικὰ
ὁμοίως
ἡ
ἀρετὴ
|
[4] |
ἀνδρῶν,
ἧττόν
τι
εἶναι
σοφώτερον
|
Ἀριστοτέλους |
τοῦ
Σταγειρίτου,
ἢ
Χρυσίππου
τοῦ |
[4] |
ἡνιοχοῦντι
καὶ
φερομένῳ
ἐπὶ
πτηνοῦ
|
ἅρματος, |
στρατιᾶς
θεῶν
κατὰ
ἕνδεκα
λόχους |
[4] |
μὲν
χρόνῳ
παλαιά,
τῇ
δὲ
|
ἁρμονίᾳ |
ἔμμετρος,
τῇ
δὲ
γνώμῃ
μυθολογική; |
[4] |
μὲν
χρόνῳ
νεωτέρα,
τῇ
δὲ
|
ἁρμονίᾳ |
εὐζωνοτέρα,
τῇ
δὲ
γνώμῃ
σαφεστέρα; |
[4] |
μύθων
ἀπίστων,
καὶ
μηδεμιᾷ
ποιητικῇ
|
ἁρμονίᾳ |
πρεπόντων.
|
[4] |
αὐτῶν
τὴν
στάσιν
καὶ
τὴν
|
ἁρμονίαν. |
~Κἂν
ἐπὶ
τὰ
ἄλλα
ἴῃς, |
[4] |
καὶ
φιλῶ
μὲν
αὐτοῦ
τὴν
|
ἁρμονίαν, |
φοβοῦμαι
δὲ
τὴν
τοξείαν.
Σείει |
[4] |
ἔπειτα,
πλὴν
τῷ
σχήματι
τῆς
|
ἁρμονίας, |
ἀλλ´
αἱ
περὶ
θεῶν
δόξαι |
[4] |
ἀλλ´
αἱ
περὶ
θεῶν
δόξαι
|
ἀρξάμεναι |
ἄνωθεν
διὰ
πάσης
φιλοσοφίας
ἦλθον. |
[4] |
ἐπὶ
τῶν
σωμάτων
τὰ
μὲν
|
ἀρχαῖα |
ὑπὸ
διαίτης
χρηστῆς
εὐμεταχείριστα
ἦν |
[4] |
οὐ
μέχρι
πολιτείας
μόνον,
οὐδὲ
|
ἀρχῆς, |
οὐδὲ
τῶν
ἐν
μέσῳ
κακῶν, |
[4] |
μὲν
Δία
νοῦν
πρεσβύτατον
καὶ
|
ἀρχικώτατον, |
ᾧ
πάντα
ἕπεται
καὶ
πειθαρχεῖ· |
[4] |
νεωτέρων·
πραγμάτων
γὰρ
ὑπ´
ἀνθρωπίνης
|
ἀσθενείας |
οὐ
καθορωμένων
σαφῶς,
εὐσχημονέστερος
ἑρμηνεὺς |
[4] |
ὡς
ἡ
τῶν
περὶ
τὴν
|
Ἀσίαν |
πραγμάτων
χορηγία
διὰ〉
βασιλέως
ῥεῖ, |
[4] |
βουλεύεται
γὰρ
ὑπὲρ
μὲν
τῆς
|
Ἀσίας |
ὁ
μέγας
βασιλεύς,
περὶ
δὲ |
[4] |
ὁ
φιλόσοφος
ἀποκρινάσθω
κατὰ
τὸν
|
Ἀσκληπιὸν |
ὑπὲρ
τῶν
ἐπιτηδευμάτων·
οὗτος
μὲν |
[4] |
Ἀποκρίναιτο
γὰρ
ἂν
αὐτῷ
ὁ
|
Ἀσκληπιός, |
ὅτι
τὰς
μὲν
ἄλλας
τέχνας
|
[4] |
Ἀχιλλέα
μετὰ
χρυσῆς
καὶ
ποιητικῆς
|
ἀσπίδος |
στρατευόμενον,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τὸν |
[4] |
πῶς
σωθῇ
Νῖνος,
καὶ
πῶς
|
Ἀσσύριοι |
εὐδαιμονῶσιν·
σοὶ
δὲ
ἡ
Διὸς |
[4] |
ἐμὸν
παλινάγρετον
οὐδ´
ἀπατηλὸν
οὐδ´
|
ἀτελεύτητον, |
ὅτι
κεν
κεφαλῇ
κατανεύσω.
Αἰσθάνομαι |
[4] |
λέγει
μὲν
λόγους,
ἀλλὰ
μύθων
|
ἀτοπωτέρους· |
ὥστε
ἔγωγε
πιστεύω
μᾶλλον
Ὁμήρῳ |
[4] |
Ἄτροπον,
οὔτε
ἐντετυχηκέναι
ἑλιττομένῳ
τῷ
|
ἀτράκτῳ |
ἑπτὰ
καὶ
διαφόρους
ἑλιγμούς.
Ἀλλὰ |
[4] |
τὴν
Κλωθὼ
ἰδεῖν
καὶ
τὴν
|
Ἄτροπον, |
οὔτε
ἐντετυχηκέναι
ἑλιττομένῳ
τῷ
ἀτράκτῳ |
[4] |
ἦν
τῇ
τέχνῃ,
τὰ
δὲ
|
αὖθις |
ἐδεήθη
ἰατρικῆς
ἀλλοιοτέρας·
οὕτω
καὶ |
[4] |
τι
εἶναι
δεξιωτέρους
ἰᾶσθαι
τῶν
|
αὖθις |
ἐπιτιθεμένων
τῇ
τέχνῃ,
καὶ
τὸ |
[4] |
τούτους
ὁμοίως
μὲν
καὶ
τὰ
|
αὐτὰ |
δεινούς,
εἰ
μὴ
καὶ
μᾶλλον. |
[4] |
ποικίλοις,
οὐδὲ
ἐκλελυμένοις
παντάπασιν,
ῥᾳδίως
|
αὐτὰ |
μετεχειρίζετο,
καὶ
ἦν
αὐτῆς
ἔργόν |
[4] |
αἱ
πονηρίαι
τὰς
ἀρετὰς
ἐν
|
αὐταῖς |
καλλωπιζομένας·
ὁ
δὲ
ποιητὴς
ἄκουσμα |
[4] |
καὶ
κρᾶσιν
πονηράν,
ἐξεποικίλθη
τὲ
|
αὐτὴ |
καὶ
μετέβαλλεν
ἐκ
τῆς
πρόσθεν |
[4] |
οἱ
ποιηταὶ
κατανοήσαντες,
ἐξεῦρον
ἐπ´
|
αὐτῇ |
μηχανὴν
ἐν
τοῖς
θείοις
λόγοις, |
[4] |
ἡ
πραγματεία
ἴση
καὶ
ἡ
|
αὐτή· |
πλὴν
εἰ
μὴ
νομίζεις
Ὅμηρον |
[4] |
πάσσειν·
τελευτῶσα
δὲ
νῦν,
ὑπολισθαινόντων
|
αὐτῇ |
τῶν
σωμάτων
εἰς
δίαιταν
ποικιλωτέραν |
[4] |
οἱ
χρόνοι·
ὧν
γὰρ
ἡ
|
αὐτὴ |
χρεία
ἀεί,
τούτων
παραπλήσια
καὶ |
[4] |
πρᾳοτέρας,
ἣ
διὰ
μύθων
δημαγωγήσει
|
αὐτὴν |
καὶ
μεταχειριεῖται,
καθάπερ
αἱ
τιτθαὶ |
[4] |
ῥᾳδίως
αὐτὰ
μετεχειρίζετο,
καὶ
ἦν
|
αὐτῆς |
ἔργόν
τι
ἁπλοῦν
ἰούς
τ´ |
[4] |
ἡ
παλαιὰ
φιλοσοφία
καταθεμένη
τὴν
|
αὑτῆς |
γνώμην
εἰς
μύθους
καὶ
μέτρα |
[4] |
τε
καὶ
ἀπέδυσεν
φιλοσοφίαν
τοῦ
|
αὑτῆς |
κόσμου,
καὶ
ἐχρήσατο
γυμνοῖς
τοῖς |
[4] |
θεῶν
ἄπειρος;
Τὸ
ἀθάνατον
οὔτε
|
αὐτὸ |
πράγματα
ἔχει,
οὔτε
ἄλλῳ
παρέχει
|
[4] |
τὴν
οὐσίαν,
καὶ
διαφέρον
τὸ
|
αὐτοῦ, |
οἷον
εἴ
τις
ἢ
τὴν |
[4] |
καὶ
μουσικός·
καὶ
φιλῶ
μὲν
|
αὐτοῦ |
τὴν
ἁρμονίαν,
φοβοῦμαι
δὲ
τὴν |
[4] |
καὶ
μεταπίπτοντι,
ἰάματα
καὶ
διαίτας
|
αὐτῷ |
ἐξευρίσκειν
ἄλλοτε
ἄλλας,
προσφόρους
τῇ |
[4] |
καὶ
χεῖρον;
Ἀποκρίναιτο
γὰρ
ἂν
|
αὐτῷ |
ὁ
Ἀσκληπιός,
ὅτι
τὰς
μὲν |
[4] |
ξυνηλθέτην
τὲ
καὶ
Ἔρωτα
ἐξ
|
αὐτῶν
|
ἐγεννησάτην.
οὐδέ
γε
θεατὴν
γενέσθαι |
[4] |
τι
ἄλλο
δρῶσιν,
οἷα
περὶ
|
αὐτῶν |
ἐκεῖνος
ᾄδει.
Οὐδὲ
γὰρ
Πλάτωνα |
[4] |
μύθους
σαφεῖς,
δέδια
μή
τις
|
αὐτῶν |
ἐπιλάβηται
ὡς
ἐξαγορευόντων
ἀπορρήτους
λόγους. |
[4] |
πλεονεκτοῦντες
κατὰ
τὴν
γνῶσιν,
μετέλαβον
|
αὐτῶν |
τὰ
αἰνίγματα
εἰς
μύθους
σαφεῖς, |
[4] |
καὶ
πέπλους,
τὰ
πρῶτα
ἀποσεμνύνοντες
|
αὐτῶν |
τὴν
προσδοκίαν.
Θρασεῖα
γὰρ
οὖσα |
[4] |
γῆς
καὶ
θαλάττης
ἰόν,
οἰκονομοῦν
|
αὐτῶν |
τὴν
στάσιν
καὶ
τὴν
ἁρμονίαν. |
[4] |
θείοις
λόγοις,
μύθους
λόγου
μὲν
|
ἀφανεστέρους, |
αἰνίγματος
δὲ
σαφεστέρους,
διὰ
μέσου |
[4] |
ῥᾳστώνην
τῶν
ἀκουσμάτων·
ἐὰν
δὲ
|
ἀφέλῃς |
ἑκατέρου
τὸ
ἀληθές,
καὶ
τοῦ |
[4] |
τοῖς
θεοῖς
ἐν
Διὸς
τοὺς
|
Ἀφροδίτης |
γάμους,
ὅτε
Πόρος
καὶ
Πενία |
[4] |
θεατὴν
γενέσθαι
Πυριφλεγέθοντός
τε
καὶ
|
Ἀχέροντος |
καὶ
Κωκυτοῦ
καὶ
τῶν
ἄνω
|
[4] |
ἀριστεῖς
καλεῖς,
ὁμοίως
μὲν
τὸν
|
Ἀχιλλέα |
μετὰ
χρυσῆς
καὶ
ποιητικῆς
ἀσπίδος |
[4] |
ὁ
Ἥφαιστος
χαλκεύει·
ἀλλ´
οὐκ
|
Ἀχιλλεῖ |
μόνῳ,
πάσῃ
διαπύρῳ
χρείᾳ
συντάττεται |
[4] |
καὶ
Ἀθηνᾶς,
νῦν
μὲν
τῷ
|
Ἀχιλλεῖ |
ξυνισταμένης
καὶ
ἀπαγούσης
τοῦ
θυμοῦ
|
[4] |
πλάστιγγος
χρυσῆς
ἐταλάντευεν,
τὴν
μὲν
|
Ἀχιλλῆος, |
τὴν
δ´
Ἕκτορος
ἀνδροφόνοιο,
ἀνατείνας |