HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Marc-Aurèle, Pensées, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ο = 20 formes différentes pour 77 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, pensee

[2, 11]   ἀλήθειαν κακοῖς ἵνα μὴ περιπίπτῃ ὁ ἄνθρωπος, ἐπ αὐτῷ τὸ πᾶν

[2, 6]   σεαυτὴν οὐκέτι καιρὸν ἕξεις· ἀκαριαῖος ὁ βίος ἑκάστῳ, οὗτος δέ σοι

[2, 10]   ἐπιθυμίαν πλημμελούμενα τῶν κατὰ θυμόν. Ὁ γὰρ θυμούμενος μετά τινος λύπης

[2, 10]   καὶ διὰ λύπης ἠναγκασμένῳ θυμωθῆναι· ὁ δὲ αὐτόθεν πρὸς τὸ ἀδικεῖν

[2, 17]   τῆς ψυχῆς ὄνειρος καὶ τῦφος, ὁ δὲ βίος πόλεμος καὶ ξένου

[2, 10]   συστολῆς φαίνεται τὸν λόγον ἀποστρεφόμενος· ὁ δὲ κατ ἐπιθυμίαν ἁμαρτάνων, ὑφ

[2, 10]   τε ἀεὶ καὶ λέγειν. ~Φιλοσόφως ὁ Θεόφραστος ἐν τῇ συγκρίσει τῶν

[2, 9]   ὅλου οὖσα καὶ ὅτι οὐδεὶς ὁ κωλύων τὰ ἀκόλουθα τῇ φύσει,

[2, 10]   τὸ μετὰ λύπης· ὅλως τε ὁ μὲν προηδικημένῳ μᾶλλον ἔοικε καὶ

[2, 17]   καὶ θεσμῷ. ~Τοῦ ἀνθρωπίνου βίου ὁ μὲν χρόνος στιγμή, ἡ δὲ

[2, 14]   ὄψεται· ἑτέρου δέ, ὅτι καὶ ὁ πολυχρονιώτατος καὶ ὁ τάχιστα τεθνηξόμενος

[2, 14]   ὅτι καὶ ὁ πολυχρονιώτατος καὶ ὁ τάχιστα τεθνηξόμενος τὸ ἴσον ἀποβάλλει.

[2, 2]   δὲ τὸ ἀγανακτεῖν καὶ ἀποστρέφεσθαι. ~Ὅ τί ποτε τοῦτό εἰμι, σαρκία

[2, 14]   τὸ μέλλον ἀποβάλοι ἄν τις· ὃ γὰρ οὐκ ἔχει, πῶς ἄν

[2, 11]   ᾖ τὸ μὴ περιπίπτειν αὐτῷ. (Ὃ δὲ χείρω μὴ ποιεῖ ἄνθρωπον,

[2, 3]   ἡ τοῦ ὅλου φύσις καὶ ὃ ἐκείνης ἐστὶ σωστικόν. Σῴζουσι δὲ

[2, 14]   ἔχει καὶ τοῦτο μόνον καὶ ὃ μὴ ἔχει τις οὐκ ἀποβάλλει.

[2, 3]   Παντὶ δὲ φύσεως μέρει ἀγαθόν, ὃ φέρει ἡ τοῦ ὅλου φύσις

[2, 17]   τῇ γνώμῃ περιμένοντα ὡς οὐδὲν ἄλλο ἢ λύσιν τῶν στοιχείων, ἐξ

[2, 12]   διαλύσῃ τὰ ἐμφανταζόμενα αὐτῷ, οὐκέτι ἄλλο τι ὑπολήψεται αὐτὸ εἶναι ἢ

[2, 3]   ἀποθάνῃς, ἀλλὰ ἵλεως ἀληθῶς καὶ ἀπὸ καρδίας εὐχάριστος τοῖς θεοῖς. ~Μέμνησο

[2, 5]   δικαιότητος πράσσειν καὶ σχολὴν ἑαυτῷ ἀπὸ πασῶν τῶν ἄλλων φαντασιῶν πορίζειν.

[2, 5]   πάσης εἰκαιότητος καὶ ἐμπαθοῦς ἀποστροφῆς ἀπὸ τοῦ αἱροῦντος λόγου καὶ ὑποκρίσεως

[2, 1]   θείας ἀπομοίρας μέτοχος, οὔτε βλαβῆναι ὑπό τινος αὐτῶν δύναμαι· αἰσχρῷ γάρ

[2, 4]   ἀπὸ καρδίας εὐχάριστος τοῖς θεοῖς. ~Μέμνησο ἐκ πόσου ταῦτα ἀναβάλλῃ καὶ

[2, 14]   μέλλῃς, καὶ τοσαυτάκις μύρια, ὅμως μέμνησο ὅτι οὐδεὶς ἄλλον ἀποβάλλει βίον

[2, 1]   ἀλλήλοις παρὰ φύσιν· ἀντιπρακτικὸν δὲ τὸ ἀγανακτεῖν καὶ ἀποστρέφεσθαι. ~Ὅ τί

[2, 10]   θυμωθῆναι· ὁ δὲ αὐτόθεν πρὸς τὸ ἀδικεῖν ὥρμηται, φερόμενος ἐπὶ τὸ

[2, 3]   Πάντα ἐκεῖθεν ῥεῖ· πρόσεστι δὲ τὸ ἀναγκαῖον καὶ τὸ τῷ ὅλῳ

[2, 4]   τοῦ χρόνου, ᾧ ἐὰν εἰς τὸ ἀπαιθριάσαι μὴ χρήσῃ, οἰχήσεται καὶ

[2, 14]   τὸ ἀπολλύμενον οὖν ἴσον καὶ τὸ ἀποβαλλόμενον οὕτως ἀκαριαῖον ἀναφαίνεται. Οὔτε

[2, 12]   τὴν ἀδοξίαν παρέχουσι› Τί ἐστι τὸ ἀποθανεῖν, καὶ ὅτι, ἐάν τις

[2, 14]   γὰρ παρὸν πᾶσιν ἴσον καὶ τὸ ἀπολλύμενον οὖν ἴσον καὶ τὸ

[2, 2]   τί ἐστιν· ἄνεμος, οὐδὲ ἀεὶ τὸ αὐτό, ἀλλὰ πάσης ὥρας ἐξεμούμενον

[2, 16]   κόσμου, ὅσον ἐφ ἑαυτῇ, γένηται· τὸ γὰρ δυσχεραίνειν τινὶ τῶν γινομένων

[2, 14]   τάχιστα τεθνηξόμενος τὸ ἴσον ἀποβάλλει. Τὸ γὰρ παρόν ἐστι μόνον οὗ

[2, 14]   καθίσταται τὸ μήκιστον τῷ βραχυτάτῳ. Τὸ γὰρ παρὸν πᾶσιν ἴσον καὶ

[2, 11]   ποιεῖν καὶ λέγειν καὶ διανοεῖσθαι. Τὸ δὲ ἐξ ἀνθρώπων ἀπελθεῖν, εἰ

[2, 2]   καθ ὁρμὴν ἀκοινώνητον νευροσπαστηθῆναι, μηκέτι τὸ εἱμαρμένον ἢ παρὸν δυσχερᾶναι ἢ

[2, 5]   στιβαρῶς ὡς Ῥωμαῖος καὶ ἄῤῥην τὸ ἐν χερσὶ μετὰ τῆς ἀκριβοῦς

[2, 16]   γίνεσθαι· τέλος δὲ λογικῶν ζῴων τὸ ἕπεσθαι τῷ τῆς πόλεως καὶ

[2, 2]   πάλιν ῥοφούμενον. Τρίτον οὖν ἐστι τὸ ἡγεμονικόν. Ἄφες τὰ βιβλία· μηκέτι

[2, 2]   σαρκία ἐστὶ καὶ πνευμάτιον καὶ τὸ ἡγεμονικόν. Τῶν μὲν σαρκίων καταφρόνησον·

[2, 14]   πολυχρονιώτατος καὶ ὁ τάχιστα τεθνηξόμενος τὸ ἴσον ἀποβάλλει. Τὸ γὰρ παρόν

[2, 10]   ἔφη μείζονος ἐγκλή ματος ἔχεσθαι τὸ μεθ ἡδονῆς ἁμαρτανόμενον ἤπερ τὸ

[2, 14]   Οὔτε γὰρ τὸ παρῳχηκὸς οὔτε τὸ μέλλον ἀποβάλοι ἄν τις· ὃ

[2, 10]   τὸ μεθ ἡδονῆς ἁμαρτανόμενον ἤπερ τὸ μετὰ λύπης· ὅλως τε ὁ

[2, 8]   καθάπαξ φαντασίαν ἀπευθύνουσιν. ~Παρὰ μὲν τὸ μὴ ἐφιστάνειν, τί ἐν τῇ

[2, 11]   προείδοντο, ἵνα ἐπὶ παντὶ ᾖ τὸ μὴ περιπίπτειν αὐτῷ. (Ὃ δὲ

[2, 14]   ἀποβάλλει. Εἰς ταὐτὸν οὖν καθίσταται τὸ μήκιστον τῷ βραχυτάτῳ. Τὸ γὰρ

[2, 15]   τοῦ λεγομένου, ἐάν τις αὐτοῦ τὸ νόστιμον μέχρι τοῦ ἀληθοῦς δέχηται.

[2, 1]   ἄνω καὶ τῶν κάτω ὀδόντων. Τὸ οὖν ἀντιπράσσειν ἀλλήλοις παρὰ φύσιν·

[2, 11]   περιπίπτῃ ὁ ἄνθρωπος, ἐπ αὐτῷ τὸ πᾶν ἔθεντο· τῶν δὲ λοιπῶν

[2, 17]   δὲ ὑστεροφημία λήθη. Τί οὖν τὸ παραπέμψαι δυνάμενον; Ἓν καὶ μόνον

[2, 14]   οὕτως ἀκαριαῖον ἀναφαίνεται. Οὔτε γὰρ τὸ παρῳχηκὸς οὔτε τὸ μέλλον ἀποβάλοι

[2, 2]   ἀρτηριῶν πλεγμάτιον. Θέασαι δὲ καὶ τὸ πνεῦμα ὁποῖόν τί ἐστιν· ἄνεμος,

[2, 10]   τὸ ἀδικεῖν ὥρμηται, φερόμενος ἐπὶ τὸ πρᾶξαί τι κατ ἐπιθυμίαν. ~Ὡς

[2, 16]   τὰ μικρότατα κατὰ τὴν ἐπὶ τὸ τέλος ἀναφορὰν γίνεσθαι· τέλος δὲ

[2, 12]   καὶ ὅταν πῶς {ἔχῃ} διακέηται τὸ τοῦ ἀνθρώπου τοῦτο μόριον. ~Οὐδὲν

[2, 3]   πρόσεστι δὲ τὸ ἀναγκαῖον καὶ τὸ τῷ ὅλῳ κόσμῳ συμφέρον, οὗ

[2, 15]   Μόνιμον λεγόμενα· δῆλον δὲ καὶ τὸ χρήσιμον τοῦ λεγομένου, ἐάν τις

[2, 14]   πῶς ἄν τις τοῦτο αὐτοῦ ἀφέλοιτο; Τούτων οὖν τῶν δύο ἀεὶ

[2, 11]   ἄνθρωπος, ἐπ αὐτῷ τὸ πᾶν ἔθεντο· τῶν δὲ λοιπῶν εἴ τι

[2, 11]   κακὸν ἦν, καὶ τοῦτο ἂν προείδοντο, ἵνα ἐπὶ παντὶ ᾖ τὸ

[2, 2]   ἐστιν· ἄνεμος, οὐδὲ ἀεὶ τὸ αὐτό, ἀλλὰ πάσης ὥρας ἐξεμούμενον καὶ

[2, 12]   αὐτῷ, οὐκέτι ἄλλο τι ὑπολήψεται αὐτὸ εἶναι ἢ φύσεως ἔργον· φύσεως

[2, 12]   ἀποθανεῖν, καὶ ὅτι, ἐάν τις αὐτὸ μόνον ἴδῃ καὶ τῷ μερισμῷ

[2, 11]   εἴ τι κακὸν ἦν, καὶ τοῦτο ἂν προείδοντο, ἵνα ἐπὶ παντὶ

[2, 14]   οὐκ ἔχει, πῶς ἄν τις τοῦτο αὐτοῦ ἀφέλοιτο; Τούτων οὖν τῶν

[2, 11]   μὴ ποιεῖ ἄνθρωπον, πῶς ἂν τοῦτο βίον ἀνθρώπου χείρω ποιήσειεν; Οὔτε

[2, 17]   δυνάμενον; Ἓν καὶ μόνον φιλοσοφία· τοῦτο δὲ ἐν τῷ τηρεῖν τὸν

[2, 2]   ὧδε ἐπινοήθητι· γέρων εἶ· μηκέτι τοῦτο ἐάσῃς δουλεῦσαι, μηκέτι καθ ὁρμὴν

[2, 2]   καὶ ἀποστρέφεσθαι. ~Ὅ τί ποτε τοῦτό εἰμι, σαρκία ἐστὶ καὶ πνευμάτιον

[2, 12]   εἴ τις φοβεῖται, παιδίον ἐστί· τοῦτο μέντοι οὐ μόνον φύσεως ἔργον

[2, 14]   μέλλει, εἴπερ γε ἔχει καὶ τοῦτο μόνον καὶ ὃ μὴ ἔχει

[2, 12]   {ἔχῃ} διακέηται τὸ τοῦ ἀνθρώπου τοῦτο μόριον. ~Οὐδὲν ἀθλιώτερον τοῦ πάντα

[2, 14]   αὐτοῦ ἀφέλοιτο; Τούτων οὖν τῶν δύο ἀεὶ μεμνῆσθαι· ἑνὸς μέν, ὅτι

Livre, pensee
[2, 11]	ἀλήθειαν κακοῖς ἵνα μὴ περιπίπτῃ	ὁ	ἄνθρωπος, ἐπ αὐτῷ τὸ πᾶν
[2, 6]	σεαυτὴν οὐκέτι καιρὸν ἕξεις· ἀκαριαῖος	ὁ	βίος ἑκάστῳ, οὗτος δέ σοι
[2, 10]	ἐπιθυμίαν πλημμελούμενα τῶν κατὰ θυμόν.	Ὁ	γὰρ θυμούμενος μετά τινος λύπης
[2, 10]	καὶ διὰ λύπης ἠναγκασμένῳ θυμωθῆναι·	ὁ	δὲ αὐτόθεν πρὸς τὸ ἀδικεῖν
[2, 17]	τῆς ψυχῆς ὄνειρος καὶ τῦφος,	ὁ	δὲ βίος πόλεμος καὶ ξένου
[2, 10]	συστολῆς φαίνεται τὸν λόγον ἀποστρεφόμενος·	ὁ	δὲ κατ ἐπιθυμίαν ἁμαρτάνων, ὑφ
[2, 10]	τε ἀεὶ καὶ λέγειν. ~Φιλοσόφως	ὁ	Θεόφραστος ἐν τῇ συγκρίσει τῶν
[2, 9]	ὅλου οὖσα καὶ ὅτι οὐδεὶς	ὁ	κωλύων τὰ ἀκόλουθα τῇ φύσει,
[2, 10]	τὸ μετὰ λύπης· ὅλως τε	ὁ	μὲν προηδικημένῳ μᾶλλον ἔοικε καὶ
[2, 17]	καὶ θεσμῷ. ~Τοῦ ἀνθρωπίνου βίου	ὁ	μὲν χρόνος στιγμή, ἡ δὲ
[2, 14]	ὄψεται· ἑτέρου δέ, ὅτι καὶ	ὁ	πολυχρονιώτατος καὶ ὁ τάχιστα τεθνηξόμενος
[2, 14]	ὅτι καὶ ὁ πολυχρονιώτατος καὶ	ὁ	τάχιστα τεθνηξόμενος τὸ ἴσον ἀποβάλλει.
[2, 2]	δὲ τὸ ἀγανακτεῖν καὶ ἀποστρέφεσθαι.	~Ὅ	τί ποτε τοῦτό εἰμι, σαρκία
[2, 14]	τὸ μέλλον ἀποβάλοι ἄν τις·	ὃ	γὰρ οὐκ ἔχει, πῶς ἄν
[2, 11]	ᾖ τὸ μὴ περιπίπτειν αὐτῷ.	(Ὃ	δὲ χείρω μὴ ποιεῖ ἄνθρωπον,
[2, 3]	ἡ τοῦ ὅλου φύσις καὶ	ὃ	ἐκείνης ἐστὶ σωστικόν. Σῴζουσι δὲ
[2, 14]	ἔχει καὶ τοῦτο μόνον καὶ	ὃ	μὴ ἔχει τις οὐκ ἀποβάλλει.
[2, 3]	Παντὶ δὲ φύσεως μέρει ἀγαθόν,	ὃ	φέρει ἡ τοῦ ὅλου φύσις
[2, 17]	τῇ γνώμῃ περιμένοντα ὡς οὐδὲν	ἄλλο	ἢ λύσιν τῶν στοιχείων, ἐξ
[2, 12]	διαλύσῃ τὰ ἐμφανταζόμενα αὐτῷ, οὐκέτι	ἄλλο	τι ὑπολήψεται αὐτὸ εἶναι ἢ
[2, 3]	ἀποθάνῃς, ἀλλὰ ἵλεως ἀληθῶς καὶ	ἀπὸ	καρδίας εὐχάριστος τοῖς θεοῖς. ~Μέμνησο
[2, 5]	δικαιότητος πράσσειν καὶ σχολὴν ἑαυτῷ	ἀπὸ	πασῶν τῶν ἄλλων φαντασιῶν πορίζειν.
[2, 5]	πάσης εἰκαιότητος καὶ ἐμπαθοῦς ἀποστροφῆς	ἀπὸ	τοῦ αἱροῦντος λόγου καὶ ὑποκρίσεως
[2, 1]	θείας ἀπομοίρας μέτοχος, οὔτε βλαβῆναι	ὑπό	τινος αὐτῶν δύναμαι· αἰσχρῷ γάρ
[2, 4]	ἀπὸ καρδίας εὐχάριστος τοῖς θεοῖς.	~Μέμνησο	ἐκ πόσου ταῦτα ἀναβάλλῃ καὶ
[2, 14]	μέλλῃς, καὶ τοσαυτάκις μύρια, ὅμως	μέμνησο	ὅτι οὐδεὶς ἄλλον ἀποβάλλει βίον
[2, 1]	ἀλλήλοις παρὰ φύσιν· ἀντιπρακτικὸν δὲ	τὸ	ἀγανακτεῖν καὶ ἀποστρέφεσθαι. ~Ὅ τί
[2, 10]	θυμωθῆναι· ὁ δὲ αὐτόθεν πρὸς	τὸ	ἀδικεῖν ὥρμηται, φερόμενος ἐπὶ τὸ
[2, 3]	Πάντα ἐκεῖθεν ῥεῖ· πρόσεστι δὲ	τὸ	ἀναγκαῖον καὶ τὸ τῷ ὅλῳ
[2, 4]	τοῦ χρόνου, ᾧ ἐὰν εἰς	τὸ	ἀπαιθριάσαι μὴ χρήσῃ, οἰχήσεται καὶ
[2, 14]	τὸ ἀπολλύμενον οὖν ἴσον καὶ	τὸ	ἀποβαλλόμενον οὕτως ἀκαριαῖον ἀναφαίνεται. Οὔτε
[2, 12]	τὴν ἀδοξίαν παρέχουσι› Τί ἐστι	τὸ	ἀποθανεῖν, καὶ ὅτι, ἐάν τις
[2, 14]	γὰρ παρὸν πᾶσιν ἴσον καὶ	τὸ	ἀπολλύμενον οὖν ἴσον καὶ τὸ
[2, 2]	τί ἐστιν· ἄνεμος, οὐδὲ ἀεὶ	τὸ	αὐτό, ἀλλὰ πάσης ὥρας ἐξεμούμενον
[2, 16]	κόσμου, ὅσον ἐφ ἑαυτῇ, γένηται·	τὸ	γὰρ δυσχεραίνειν τινὶ τῶν γινομένων
[2, 14]	τάχιστα τεθνηξόμενος τὸ ἴσον ἀποβάλλει.	Τὸ	γὰρ παρόν ἐστι μόνον οὗ
[2, 14]	καθίσταται τὸ μήκιστον τῷ βραχυτάτῳ.	Τὸ	γὰρ παρὸν πᾶσιν ἴσον καὶ
[2, 11]	ποιεῖν καὶ λέγειν καὶ διανοεῖσθαι.	Τὸ	δὲ ἐξ ἀνθρώπων ἀπελθεῖν, εἰ
[2, 2]	καθ ὁρμὴν ἀκοινώνητον νευροσπαστηθῆναι, μηκέτι	τὸ	εἱμαρμένον ἢ παρὸν δυσχερᾶναι ἢ
[2, 5]	στιβαρῶς ὡς Ῥωμαῖος καὶ ἄῤῥην	τὸ	ἐν χερσὶ μετὰ τῆς ἀκριβοῦς
[2, 16]	γίνεσθαι· τέλος δὲ λογικῶν ζῴων	τὸ	ἕπεσθαι τῷ τῆς πόλεως καὶ
[2, 2]	πάλιν ῥοφούμενον. Τρίτον οὖν ἐστι	τὸ	ἡγεμονικόν. Ἄφες τὰ βιβλία· μηκέτι
[2, 2]	σαρκία ἐστὶ καὶ πνευμάτιον καὶ	τὸ	ἡγεμονικόν. Τῶν μὲν σαρκίων καταφρόνησον·
[2, 14]	πολυχρονιώτατος καὶ ὁ τάχιστα τεθνηξόμενος	τὸ	ἴσον ἀποβάλλει. Τὸ γὰρ παρόν
[2, 10]	ἔφη μείζονος ἐγκλή ματος ἔχεσθαι	τὸ	μεθ ἡδονῆς ἁμαρτανόμενον ἤπερ τὸ
[2, 14]	Οὔτε γὰρ τὸ παρῳχηκὸς οὔτε	τὸ	μέλλον ἀποβάλοι ἄν τις· ὃ
[2, 10]	τὸ μεθ ἡδονῆς ἁμαρτανόμενον ἤπερ	τὸ	μετὰ λύπης· ὅλως τε ὁ
[2, 8]	καθάπαξ φαντασίαν ἀπευθύνουσιν. ~Παρὰ μὲν	τὸ	μὴ ἐφιστάνειν, τί ἐν τῇ
[2, 11]	προείδοντο, ἵνα ἐπὶ παντὶ ᾖ	τὸ	μὴ περιπίπτειν αὐτῷ. (Ὃ δὲ
[2, 14]	ἀποβάλλει. Εἰς ταὐτὸν οὖν καθίσταται	τὸ	μήκιστον τῷ βραχυτάτῳ. Τὸ γὰρ
[2, 15]	τοῦ λεγομένου, ἐάν τις αὐτοῦ	τὸ	νόστιμον μέχρι τοῦ ἀληθοῦς δέχηται.
[2, 1]	ἄνω καὶ τῶν κάτω ὀδόντων.	Τὸ	οὖν ἀντιπράσσειν ἀλλήλοις παρὰ φύσιν·
[2, 11]	περιπίπτῃ ὁ ἄνθρωπος, ἐπ αὐτῷ	τὸ	πᾶν ἔθεντο· τῶν δὲ λοιπῶν
[2, 17]	δὲ ὑστεροφημία λήθη. Τί οὖν	τὸ	παραπέμψαι δυνάμενον; Ἓν καὶ μόνον
[2, 14]	οὕτως ἀκαριαῖον ἀναφαίνεται. Οὔτε γὰρ	τὸ	παρῳχηκὸς οὔτε τὸ μέλλον ἀποβάλοι
[2, 2]	ἀρτηριῶν πλεγμάτιον. Θέασαι δὲ καὶ	τὸ	πνεῦμα ὁποῖόν τί ἐστιν· ἄνεμος,
[2, 10]	τὸ ἀδικεῖν ὥρμηται, φερόμενος ἐπὶ	τὸ	πρᾶξαί τι κατ ἐπιθυμίαν. ~Ὡς
[2, 16]	τὰ μικρότατα κατὰ τὴν ἐπὶ	τὸ	τέλος ἀναφορὰν γίνεσθαι· τέλος δὲ
[2, 12]	καὶ ὅταν πῶς {ἔχῃ} διακέηται	τὸ	τοῦ ἀνθρώπου τοῦτο μόριον. ~Οὐδὲν
[2, 3]	πρόσεστι δὲ τὸ ἀναγκαῖον καὶ	τὸ	τῷ ὅλῳ κόσμῳ συμφέρον, οὗ
[2, 15]	Μόνιμον λεγόμενα· δῆλον δὲ καὶ	τὸ	χρήσιμον τοῦ λεγομένου, ἐάν τις
[2, 14]	πῶς ἄν τις τοῦτο αὐτοῦ	ἀφέλοιτο;	Τούτων οὖν τῶν δύο ἀεὶ
[2, 11]	ἄνθρωπος, ἐπ αὐτῷ τὸ πᾶν	ἔθεντο·	τῶν δὲ λοιπῶν εἴ τι
[2, 11]	κακὸν ἦν, καὶ τοῦτο ἂν	προείδοντο,	ἵνα ἐπὶ παντὶ ᾖ τὸ
[2, 2]	ἐστιν· ἄνεμος, οὐδὲ ἀεὶ τὸ	αὐτό,	ἀλλὰ πάσης ὥρας ἐξεμούμενον καὶ
[2, 12]	αὐτῷ, οὐκέτι ἄλλο τι ὑπολήψεται	αὐτὸ	εἶναι ἢ φύσεως ἔργον· φύσεως
[2, 12]	ἀποθανεῖν, καὶ ὅτι, ἐάν τις	αὐτὸ	μόνον ἴδῃ καὶ τῷ μερισμῷ
[2, 11]	εἴ τι κακὸν ἦν, καὶ	τοῦτο	ἂν προείδοντο, ἵνα ἐπὶ παντὶ
[2, 14]	οὐκ ἔχει, πῶς ἄν τις	τοῦτο	αὐτοῦ ἀφέλοιτο; Τούτων οὖν τῶν
[2, 11]	μὴ ποιεῖ ἄνθρωπον, πῶς ἂν	τοῦτο	βίον ἀνθρώπου χείρω ποιήσειεν; Οὔτε
[2, 17]	δυνάμενον; Ἓν καὶ μόνον φιλοσοφία·	τοῦτο	δὲ ἐν τῷ τηρεῖν τὸν
[2, 2]	ὧδε ἐπινοήθητι· γέρων εἶ· μηκέτι	τοῦτο	ἐάσῃς δουλεῦσαι, μηκέτι καθ ὁρμὴν
[2, 2]	καὶ ἀποστρέφεσθαι. ~Ὅ τί ποτε	τοῦτό	εἰμι, σαρκία ἐστὶ καὶ πνευμάτιον
[2, 12]	εἴ τις φοβεῖται, παιδίον ἐστί·	τοῦτο	μέντοι οὐ μόνον φύσεως ἔργον
[2, 14]	μέλλει, εἴπερ γε ἔχει καὶ	τοῦτο	μόνον καὶ ὃ μὴ ἔχει
[2, 12]	{ἔχῃ} διακέηται τὸ τοῦ ἀνθρώπου	τοῦτο	μόριον. ~Οὐδὲν ἀθλιώτερον τοῦ πάντα
[2, 14]	αὐτοῦ ἀφέλοιτο; Τούτων οὖν τῶν	δύο	ἀεὶ μεμνῆσθαι· ἑνὸς μέν, ὅτι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 20/08/2009