Livre, pensee |
[2, 11] |
μέν,
μὴ
δυναμένη
δὲ
προφυλάξασθαι
|
ἢ |
διορθώσασθαι
ταῦτα
ἡ
τῶν
ὅλων |
[2, 14] |
διαφέρει,
πότερον
ἐν
ἑκατὸν
ἔτεσιν
|
ἢ |
ἐν
διακοσίοις
ἢ
ἐν
τῷ |
[2, 14] |
ἑκατὸν
ἔτεσιν
ἢ
ἐν
διακοσίοις
|
ἢ |
ἐν
τῷ
ἀπείρῳ
χρόνῳ
τὰ |
[2, 16] |
δέ,
ὅταν
ἄνθρωπόν
τινα
ἀποστραφῇ
|
ἢ |
καὶ
ἐναντία
φέρηται
ὡς
βλάψουσα, |
[2, 16] |
ἐπιπλάστως
καὶ
ἀναλήθως
τι
ποιῇ
|
ἢ |
λέγῃ.
Πέμπτον,
ὅταν
πρᾶξίν
τινα |
[2, 17] |
γνώμῃ
περιμένοντα
ὡς
οὐδὲν
ἄλλο
|
ἢ |
λύσιν
τῶν
στοιχείων,
ἐξ
ὧν |
[2, 2] |
τὸ
εἱμαρμένον
ἢ
παρὸν
δυσχερᾶναι
|
ἢ |
μέλλον
ὑπιδέσθαι.
~Τὰ
τῶν
θεῶν |
[2, 17] |
ἀνενδεῆ
τοῦ
ἄλλον
ποιῆσαί
τι
|
ἢ |
μὴ
ποιῆσαι·
ἔτι
δὲ
τὰ |
[2, 14] |
ὃν
ζῇ,
οὐδὲ
ἄλλον
ζῇ
|
ἢ |
ὃν
ἀποβάλλει.
Εἰς
ταὐτὸν
οὖν |
[2, 11] |
εἰ
δὲ
ἤτοι
οὐκ
εἰσὶν
|
ἢ |
οὐ
μέλει
αὐτοῖς
τῶν
ἀνθρωπείων, |
[2, 11] |
τηλικοῦτον
ἥμαρτεν
ἤτοι
παῤ
ἀδυναμίαν
|
ἢ |
παῤ
ἀτεχνίαν,
ἵνα
τὰ
ἀγαθὰ |
[2, 2] |
ἀκοινώνητον
νευροσπαστηθῆναι,
μηκέτι
τὸ
εἱμαρμένον
|
ἢ |
παρὸν
δυσχερᾶναι
ἢ
μέλλον
ὑπιδέσθαι. |
[2, 16] |
ὑβρίζει
ἑαυτήν,
ὅταν
ἡσσᾶται
ἡδονῆς
|
ἢ |
πόνου.
Τέταρτον,
ὅταν
ὑποκρίνηται
καὶ |
[2, 11] |
ζῆν
ἐν
κόσμῳ
κενῷ
θεῶν
|
ἢ |
προνοίας
κενῷ;
Ἀλλὰ
καὶ
εἰσὶ |
[2, 1] |
ὅτι
μοι
συγγενής,
οὐχὶ
αἵματος
|
ἢ |
σπέρματος
τοῦ
αὐτοῦ
ἀλλὰ
νοῦ |
[2, 3] |
τῆς
τύχης
οὐκ
ἄνευ
φύσεως
|
ἢ |
συγκλώσεως
καὶ
ἐπιπλοκῆς
τῶν
προνοίᾳ |
[2, 14] |
ὅτι
οὐδεὶς
ἄλλον
ἀποβάλλει
βίον
|
ἢ |
τοῦτον
ὃν
ζῇ,
οὐδὲ
ἄλλον |
[2, 12] |
καὶ
μάλιστα
τὰ
ἡδονῇ
δελεάζοντα
|
ἢ |
τῷ
πόνῳ
φοβοῦντα
ἢ
τῷ |
[2, 12] |
δελεάζοντα
ἢ
τῷ
πόνῳ
φοβοῦντα
|
ἢ |
τῷ
τύφῳ
διαβεβοημένα,
πῶς
εὐτελῆ |
[2, 12] |
ἄλλο
τι
ὑπολήψεται
αὐτὸ
εἶναι
|
ἢ |
φύσεως
ἔργον·
φύσεως
δὲ
ἔργον |
[2, 11] |
ἂν
προείδοντο,
ἵνα
ἐπὶ
παντὶ
|
ᾖ |
τὸ
μὴ
περιπίπτειν
αὐτῷ.
(Ὃ |
[2, 17] |
στιγμή,
ἡ
δὲ
οὐσία
ῥέουσα,
|
ἡ |
δὲ
αἴσθησις
ἀμυδρά,
ἡ
δὲ |
[2, 17] |
ῥέουσα,
ἡ
δὲ
αἴσθησις
ἀμυδρά,
|
ἡ |
δὲ
ὅλου
τοῦ
σώματος
σύγκρισις |
[2, 17] |
βίου
ὁ
μὲν
χρόνος
στιγμή,
|
ἡ |
δὲ
οὐσία
ῥέουσα,
ἡ
δὲ |
[2, 17] |
εὔσηπτος,
ἡ
δὲ
ψυχὴ
ῥεμβός,
|
ἡ |
δὲ
τύχη
δυστέκμαρτον,
ἡ
δὲ |
[2, 17] |
βίος
πόλεμος
καὶ
ξένου
ἐπιδημία,
|
ἡ |
δὲ
ὑστεροφημία
λήθη.
Τί
οὖν |
[2, 17] |
ῥεμβός,
ἡ
δὲ
τύχη
δυστέκμαρτον,
|
ἡ |
δὲ
φήμη
ἄκριτον·
συνελόντι
δὲ |
[2, 17] |
ὅλου
τοῦ
σώματος
σύγκρισις
εὔσηπτος,
|
ἡ |
δὲ
ψυχὴ
ῥεμβός,
ἡ
δὲ |
[2, 9] |
τῶν
ὅλων
φύσις
καὶ
τίς
|
ἡ |
ἐμὴ
καὶ
πῶς
αὕτη
πρὸς |
[2, 13] |
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν·
οὐκ
ἐλάττων
|
ἡ |
πήρωσις
αὕτη
τῆς
στερισκούσης
τοῦ |
[2, 16] |
τοῦ
ἀληθοῦς
δέχηται.
~Ὑβρίζει
ἑαυτὴν
|
ἡ |
τοῦ
ἀνθρώπου
ψυχὴ
μάλιστα
μέν, |
[2, 3] |
φύσεως
μέρει
ἀγαθόν,
ὃ
φέρει
|
ἡ |
τοῦ
ὅλου
φύσις
καὶ
ὃ |
[2, 9] |
κακοδαιμονεῖν.
~Τούτων
ἀεὶ
μεμνῆσθαι,
τίς
|
ἡ |
τῶν
ὅλων
φύσις
καὶ
τίς |
[2, 11] |
δὲ
προφυλάξασθαι
ἢ
διορθώσασθαι
ταῦτα
|
ἡ |
τῶν
ὅλων
φύσις
παρεῖδεν
ἄν, |
[2, 16] |
καὶ
ἀναλήθως
τι
ποιῇ
ἢ
|
λέγῃ. |
Πέμπτον,
ὅταν
πρᾶξίν
τινα
ἑαυτῆς |
[2, 16] |
ἀλλ
εἰκῇ
καὶ
ἀπαρακολουθήτως
ὁτιοῦν
|
ἐνεργῇ, |
δέον
καὶ
τὰ
μικρότατα
κατὰ |
[2, 2] |
σπῶ·
οὐ
δέδοται.
Ἀλλ
ὡς
|
ἤδη |
ἀποθνῄσκων
ὧδε
ἐπινοήθητι·
γέρων
εἶ· |
[2, 7] |
ἀγαθόν
τι
καὶ
παῦσαι
ῥεμβόμενος.
|
Ἤδη |
δὲ
καὶ
τὴν
ἑτέραν
περιφορὰν |
[2, 11] |
πρᾶξαί
τι
κατ
ἐπιθυμίαν.
~Ὡς
|
ἤδη |
δυνατοῦ
ὄντος
ἐξιέναι
τοῦ
βίου, |
[2, 4] |
οὐ
χρᾷ
αὐταῖς.
Δεῖ
δὲ
|
ἤδη |
ποτὲ
αἰσθέσθαι
τίνος
κόσμου
μέρος |
[2, 12] |
ὅτι,
ἐάν
τις
αὐτὸ
μόνον
|
ἴδῃ |
καὶ
τῷ
μερισμῷ
τῆς
ἐννοίας |
[2, 14] |
μέν,
ὅτι
πάντα
ἐξ
ἀιδίου
|
ὁμοειδῆ |
καὶ
ἀνακυκλούμενα
καὶ
οὐδὲν
διαφέρει, |
[2, 5] |
κρατήσας
τις
δύναται
εὔρουν
καὶ
|
θεουδῆ |
βιῶσαι
βίον·
καὶ
γὰρ
οἱ |
[2, 17] |
μηδὲ
διεψευσμένως
καὶ
μεθ
ὑποκρίσεως,
|
ἀνενδεῆ |
τοῦ
ἄλλον
ποιῆσαί
τι
ἢ |
[2, 14] |
τοῦτον
ὃν
ζῇ,
οὐδὲ
ἄλλον
|
ζῇ |
ἢ
ὃν
ἀποβάλλει.
Εἰς
ταὐτὸν |
[2, 14] |
ἀποβάλλει
βίον
ἢ
τοῦτον
ὃν
|
ζῇ, |
οὐδὲ
ἄλλον
ζῇ
ἢ
ὃν |
[2, 17] |
ξένου
ἐπιδημία,
ἡ
δὲ
ὑστεροφημία
|
λήθη. |
Τί
οὖν
τὸ
παραπέμψαι
δυνάμενον; |
[2, 8] |
ψυχῇ
γίνεται,
οὐ
ῥᾳδίως
τις
|
ὤφθη |
κακοδαιμονῶν·
τοὺς
δὲ
τοῖς
τῆς |
[2, 16] |
καὶ
ἐπιπλάστως
καὶ
ἀναλήθως
τι
|
ποιῇ |
ἢ
λέγῃ.
Πέμπτον,
ὅταν
πρᾶξίν |
[2, 16] |
καὶ
ὁρμὴν
ἐπ
οὐδένα
σκοπὸν
|
ἀφιῇ, |
ἀλλ
εἰκῇ
καὶ
ἀπαρακολουθήτως
ὁτιοῦν |
[2, 8] |
ἰδίας
ψυχῆς
κινήμασι
μὴ
παρακολουθοῦντας
|
ἀνάγκη |
κακοδαιμονεῖν.
~Τούτων
ἀεὶ
μεμνῆσθαι,
τίς |
[2, 16] |
ἐπ
οὐδένα
σκοπὸν
ἀφιῇ,
ἀλλ
|
εἰκῇ |
καὶ
ἀπαρακολουθήτως
ὁτιοῦν
ἐνεργῇ,
δέον |
[2, 17] |
ἡδονῶν
καὶ
πόνων
κρείττονα,
μηδὲν
|
εἰκῇ |
ποιοῦντα
μηδὲ
διεψευσμένως
καὶ
μεθ |
[2, 12] |
ἢ
τῷ
τύφῳ
διαβεβοημένα,
πῶς
|
εὐτελῆ |
καὶ
εὐκαταφρόνητα
καὶ
ῥυπαρὰ
καὶ |
[2, 10] |
καὶ
φιλοσοφίας
ἀξίως
ἔφη
μείζονος
|
ἐγκλή |
ματος
ἔχεσθαι
τὸ
μεθ
ἡδονῆς |
[2, 4] |
θεοῖς.
~Μέμνησο
ἐκ
πόσου
ταῦτα
|
ἀναβάλλῃ |
καὶ
ὁποσάκις
προθεσμίας
λαβὼν
παρὰ |
[2, 6] |
οὗτος
δέ
σοι
σχεδὸν
διήνυσται,
|
μὴ |
αἰδουμένῃ
σεαυτήν,
ἀλλ
ἐν
ταῖς |
[2, 13] |
τῶν
πλησίον
διὰ
τεκμάρσεως
ζητοῦντος,
|
μὴ |
αἰσθομένου
δέ,
ὅτι
ἀρκεῖ
πρὸς |
[2, 3] |
τῶν
βιβλίων
δίψαν
ῥῖψον,
ἵνα
|
μὴ |
γογγύζων
ἀποθάνῃς,
ἀλλὰ
ἵλεως
ἀληθῶς |
[2, 11] |
κατ
ἄγνοιαν
οὔτε
εἰδυῖα
μέν,
|
μὴ |
δυναμένη
δὲ
προφυλάξασθαι
ἢ
διορθώσασθαι |
[2, 8] |
φαντασίαν
ἀπευθύνουσιν.
~Παρὰ
μὲν
τὸ
|
μὴ |
ἐφιστάνειν,
τί
ἐν
τῇ
ἄλλου |
[2, 14] |
καὶ
τοῦτο
μόνον
καὶ
ὃ
|
μὴ |
ἔχει
τις
οὐκ
ἀποβάλλει.
~Ὅτι |
[2, 7] |
οἱ
κεκμηκότες
τῷ
βίῳ
καὶ
|
μὴ |
ἔχοντες
σκοπόν,
ἐφ
ὃν
πᾶσαν |
[2, 8] |
τοῖς
τῆς
ἰδίας
ψυχῆς
κινήμασι
|
μὴ |
παρακολουθοῦντας
ἀνάγκη
κακοδαιμονεῖν.
~Τούτων
ἀεὶ |
[2, 11] |
ἵνα
ἐπὶ
παντὶ
ᾖ
τὸ
|
μὴ |
περιπίπτειν
αὐτῷ.
(Ὃ
δὲ
χείρω |
[2, 11] |
μὲν
κατ
ἀλήθειαν
κακοῖς
ἵνα
|
μὴ |
περιπίπτῃ
ὁ
ἄνθρωπος,
ἐπ
αὐτῷ |
[2, 11] |
περιπίπτειν
αὐτῷ.
(Ὃ
δὲ
χείρω
|
μὴ |
ποιεῖ
ἄνθρωπον,
πῶς
ἂν
τοῦτο |
[2, 17] |
τοῦ
ἄλλον
ποιῆσαί
τι
ἢ
|
μὴ |
ποιῆσαι·
ἔτι
δὲ
τὰ
συμβαίνοντα |
[2, 4] |
ᾧ
ἐὰν
εἰς
τὸ
ἀπαιθριάσαι
|
μὴ |
χρήσῃ,
οἰχήσεται
καὶ
οἰχήσῃ
καὶ |
[2, 17] |
ἀνθρωπίνου
βίου
ὁ
μὲν
χρόνος
|
στιγμή, |
ἡ
δὲ
οὐσία
ῥέουσα,
ἡ |
[2, 9] |
ὅλων
φύσις
καὶ
τίς
ἡ
|
ἐμὴ |
καὶ
πῶς
αὕτη
πρὸς
ἐκείνην |
[2, 17] |
δὲ
τύχη
δυστέκμαρτον,
ἡ
δὲ
|
φήμη |
ἄκριτον·
συνελόντι
δὲ
εἰπεῖν,
πάντα |
[2, 17] |
δὲ
τὸν
θάνατον
ἵλεῳ
τῇ
|
γνώμῃ |
περιμένοντα
ὡς
οὐδὲν
ἄλλο
ἢ |
[2, 11] |
ἄγνοιαν
οὔτε
εἰδυῖα
μέν,
μὴ
|
δυναμένη |
δὲ
προφυλάξασθαι
ἢ
διορθώσασθαι
ταῦτα |
[2, 6] |
ἀλλ
ἐν
ταῖς
ἄλλων
ψυχαῖς
|
τιθεμένῃ |
τὴν
σὴν
εὐμοιρίαν.
~Περισπᾷ
τί |
[2, 6] |
δέ
σοι
σχεδὸν
διήνυσται,
μὴ
|
αἰδουμένῃ |
σεαυτήν,
ἀλλ
ἐν
ταῖς
ἄλλων |
[2, 11] |
ἀνθρώποις
καὶ
τοῖς
κακοῖς
πεφυρμένως
|
συμβαίνῃ. |
Θάνατος
δέ
γε
καὶ
ζωή, |
[2, 17] |
τὸν
ἔνδον
δαίμονα
ἀνύβριστον
καὶ
|
ἀσινῆ, |
ἡδονῶν
καὶ
πόνων
κρείττονα,
μηδὲν |
[2, 12] |
αἰσθητὰ
πάντα
καὶ
μάλιστα
τὰ
|
ἡδονῇ |
δελεάζοντα
ἢ
τῷ
πόνῳ
φοβοῦντα |
[2, 11] |
δόξα
καὶ
ἀδοξία,
πόνος
καὶ
|
ἡδονή, |
πλοῦτος
καὶ
πενία,
πάντα
ταῦτα |
[2, 4] |
ἐὰν
εἰς
τὸ
ἀπαιθριάσαι
μὴ
|
χρήσῃ, |
οἰχήσεται
καὶ
οἰχήσῃ
καὶ
αὖθις |
[2, 4] |
ἀπαιθριάσαι
μὴ
χρήσῃ,
οἰχήσεται
καὶ
|
οἰχήσῃ |
καὶ
αὖθις
οὐκ
ἐξέσται.
~Πάσης |
[2, 12] |
καὶ
τῷ
μερισμῷ
τῆς
ἐννοίας
|
διαλύσῃ |
τὰ
ἐμφανταζόμενα
αὐτῷ,
οὐκέτι
ἄλλο |
[2, 8] |
τὸ
μὴ
ἐφιστάνειν,
τί
ἐν
|
τῇ |
ἄλλου
ψυχῇ
γίνεται,
οὐ
ῥᾳδίως |
[2, 17] |
πᾶσι
δὲ
τὸν
θάνατον
ἵλεῳ
|
τῇ |
γνώμῃ
περιμένοντα
ὡς
οὐδὲν
ἄλλο |
[2, 10] |
λέγειν.
~Φιλοσόφως
ὁ
Θεόφραστος
ἐν
|
τῇ |
συγκρίσει
τῶν
ἁμαρτημάτων,
ὡς
ἄν |
[2, 9] |
οὐδεὶς
ὁ
κωλύων
τὰ
ἀκόλουθα
|
τῇ |
φύσει,
ἧς
μέρος
εἶ,
πράσσειν |
[2, 14] |
καὶ
μέλανα.
~Κἂν
τρὶς
χίλια
|
ἔτη |
βιώσεσθαι
μέλλῃς,
καὶ
τοσαυτάκις
μύρια, |
[2, 11] |
κατ
ἀλήθειαν
κακοῖς
ἵνα
μὴ
|
περιπίπτῃ |
ὁ
ἄνθρωπος,
ἐπ
αὐτῷ
τὸ |
[2, 1] |
προλέγειν
ἑαυτῷ·
συντεύξομαι
περιέργῳ,
ἀχαρίστῳ,
|
ὑβριστῇ, |
δολερῷ,
βασκάνῳ,
ἀκοινωνήτῳ·
πάντα
ταῦτα |
[2, 12] |
ἔργον
ἐστίν,
ἀλλὰ
καὶ
συμφέρον
|
αὐτῇ. |
Πῶς
ἅπτεται
θεοῦ
ἄνθρωπος
καὶ |
[2, 9] |
τίς
ἡ
ἐμὴ
καὶ
πῶς
|
αὕτη |
πρὸς
ἐκείνην
ἔχουσα
καὶ
ὁποῖόν |
[2, 13] |
κακῶν·
οὐκ
ἐλάττων
ἡ
πήρωσις
|
αὕτη |
τῆς
στερισκούσης
τοῦ
διακρίνειν
τὰ |
[2, 16] |
φῦμα
τοῦ
κόσμου,
ὅσον
ἐφ
|
ἑαυτῇ, |
γένηται·
τὸ
γὰρ
δυσχεραίνειν
τινὶ |
[2, 16] |
Ἔπειτα
δέ,
ὅταν
ἄνθρωπόν
τινα
|
ἀποστραφῇ |
ἢ
καὶ
ἐναντία
φέρηται
ὡς |
[2, 10] |
Ὀρθῶς
οὖν
καὶ
φιλοσοφίας
ἀξίως
|
ἔφη |
μείζονος
ἐγκλή
ματος
ἔχεσθαι
τὸ |
[2, 12] |
ἑαυτοῦ
μέρος
καὶ
ὅταν
πῶς
|
{ἔχῃ} |
διακέηται
τὸ
τοῦ
ἀνθρώπου
τοῦτο |
[2, 17] |
δὲ
ψυχὴ
ῥεμβός,
ἡ
δὲ
|
τύχη |
δυστέκμαρτον,
ἡ
δὲ
φήμη
ἄκριτον· |
[2, 8] |
ἐφιστάνειν,
τί
ἐν
τῇ
ἄλλου
|
ψυχῇ |
γίνεται,
οὐ
ῥᾳδίως
τις
ὤφθη |
[2, 16] |
~Ὑβρίζει
ἑαυτὴν
ἡ
τοῦ
ἀνθρώπου
|
ψυχὴ |
μάλιστα
μέν,
ὅταν
ἀπόστημα
καὶ |
[2, 17] |
σώματος
σύγκρισις
εὔσηπτος,
ἡ
δὲ
|
ψυχὴ |
ῥεμβός,
ἡ
δὲ
τύχη
δυστέκμαρτον, |
[2, 6] |
φυλάσσοντος.
~Ὑβρίζεις,
ὑβρίζεις
ἑαυτήν,
ὦ
|
ψυχή· |
τοῦ
δὲ
τιμῆσαι
σεαυτὴν
οὐκέτι |
[2, 11] |
συμβαίνῃ.
Θάνατος
δέ
γε
καὶ
|
ζωή, |
δόξα
καὶ
ἀδοξία,
πόνος
καὶ |