HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Marc-Aurèle, Pensées, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique)

φ = 28 formes différentes pour 40 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, pensee

[2, 10]   ὑφ ἡδονῆς ἡττώμενος ἀκολαστότερός πως φαίνεται καὶ θηλύτερος ἐν ταῖς ἁμαρτίαις.

[2, 10]   τινος λύπης καὶ λεληθυίας συστολῆς φαίνεται τὸν λόγον ἀποστρεφόμενος· ὁ δὲ

[2, 7]   ὃν πᾶσαν ὁρμὴν καὶ καθάπαξ φαντασίαν ἀπευθύνουσιν. ~Παρὰ μὲν τὸ μὴ

[2, 5]   ἑαυτῷ ἀπὸ πασῶν τῶν ἄλλων φαντασιῶν πορίζειν. Ποριεῖς δέ, ἂν ὡς

[2, 3]   δὲ φύσεως μέρει ἀγαθόν, ὃ φέρει ἡ τοῦ ὅλου φύσις καὶ

[2, 16]   τινα ἀποστραφῇ ἢ καὶ ἐναντία φέρηται ὡς βλάψουσα, οἷαί εἰσιν αἱ

[2, 10]   αὐτόθεν πρὸς τὸ ἀδικεῖν ὥρμηται, φερόμενος ἐπὶ τὸ πρᾶξαί τι κατ

[2, 17]   δὲ τύχη δυστέκμαρτον, ἡ δὲ φήμη ἄκριτον· συνελόντι δὲ εἰπεῖν, πάντα

[2, 10]   τις κοινότερον τὰ τοιαῦτα συγκρίνειε, φησὶ βαρύτερα εἶναι τὰ κατ ἐπιθυμίαν

[2, 13]   ἐκπεριερχομένου καὶ τὰ νέρθεν γᾶς (φησὶν) ἐρευνῶντος” καὶ τὰ ἐν ταῖς

[2, 13]   ἀρετήν· τὰ δὲ ἐξ ἀνθρώπων φίλα διὰ συγγένειαν, ἔστι δὲ ὅτε

[2, 5]   αἱροῦντος λόγου καὶ ὑποκρίσεως καὶ φιλαυτίας καὶ δυσαρεστήσεως πρὸς τὰ συμμεμοιραμένα.

[2, 17]   παραπέμψαι δυνάμενον; Ἓν καὶ μόνον φιλοσοφία· τοῦτο δὲ ἐν τῷ τηρεῖν

[2, 10]   ταῖς ἁμαρτίαις. Ὀρθῶς οὖν καὶ φιλοσοφίας ἀξίως ἔφη μείζονος ἐγκλή ματος

[2, 10]   πράσσειν τε ἀεὶ καὶ λέγειν. ~Φιλοσόφως ὁ Θεόφραστος ἐν τῇ συγκρίσει

[2, 5]   ἀκριβοῦς καὶ ἀπλάστου σεμνότητος καὶ φιλοστοργίας καὶ ἐλευθερίας καὶ δικαιότητος πράσσειν

[2, 2]   ὀστάρια καὶ κροκύφαντος, ἐκ νεύρων, φλεβίων, ἀρτηριῶν πλεγμάτιον. Θέασαι δὲ καὶ

[2, 12]   φύσεως δὲ ἔργον εἴ τις φοβεῖται, παιδίον ἐστί· τοῦτο μέντοι οὐ

[2, 12]   ἡδονῇ δελεάζοντα ἢ τῷ πόνῳ φοβοῦντα ἢ τῷ τύφῳ διαβεβοημένα, πῶς

[2, 5]   αὖθις οὐκ ἐξέσται. ~Πάσης ὥρας φρόντιζε στιβαρῶς ὡς Ῥωμαῖος καὶ ἄῤῥην

[2, 7]   δὲ καὶ τὴν ἑτέραν περιφορὰν φυλακτέον· ληροῦσι γὰρ καὶ διὰ πράξεων

[2, 5]   οὐδὲν ἀπαιτήσουσι παρὰ τοῦ ταῦτα φυλάσσοντος. ~Ὑβρίζεις, ὑβρίζεις ἑαυτήν, ὦ ψυχή·

[2, 16]   μέν, ὅταν ἀπόστημα καὶ οἷον φῦμα τοῦ κόσμου, ὅσον ἐφ ἑαυτῇ,

[2, 9]   ὁ κωλύων τὰ ἀκόλουθα τῇ φύσει, ἧς μέρος εἶ, πράσσειν τε

[2, 16]   ἐν μέρει ἕκασται τῶν λοιπῶν φύσεις περιέχονται. Ἔπειτα δέ, ὅταν ἄνθρωπόν

[2, 12]   αὐτὸ εἶναι ἢ φύσεως ἔργον· φύσεως δὲ ἔργον εἴ τις φοβεῖται,

[2, 12]   ἐστί· τοῦτο μέντοι οὐ μόνον φύσεως ἔργον ἐστίν, ἀλλὰ καὶ συμφέρον

[2, 12]   τι ὑπολήψεται αὐτὸ εἶναι ἢ φύσεως ἔργον· φύσεως δὲ ἔργον εἴ

[2, 3]   Τὰ τῆς τύχης οὐκ ἄνευ φύσεως ἢ συγκλώσεως καὶ ἐπιπλοκῆς τῶν

[2, 3]   οὗ μέρος εἶ. Παντὶ δὲ φύσεως μέρει ἀγαθόν, ὃ φέρει ἡ

[2, 16]   τῶν γινομένων ἀπόστασίς ἐστι τῆς φύσεως, ὑφ› ἧς ἐν μέρει ἕκασται

[2, 1]   Τὸ οὖν ἀντιπράσσειν ἀλλήλοις παρὰ φύσιν· ἀντιπρακτικὸν δὲ τὸ ἀγανακτεῖν καὶ

[2, 17]   πάντων μεταβολὴν καὶ διάλυσιν; Κατὰ φύσιν γάρ· οὐδὲν δὲ κακὸν κατὰ

[2, 1]   καὶ τὴν αὐτοῦ τοῦ ἁμαρτάνοντος φύσιν ὅτι μοι συγγενής, οὐχὶ αἵματος

[2, 17]   γάρ· οὐδὲν δὲ κακὸν κατὰ φύσιν. {Τὰ ἐν Κουάδοις πρὸς τῷ

[2, 1]   κακῶν. Ἐγὼ δὲ τεθεωρηκὼς τὴν φύσιν τοῦ ἀγαθοῦ ὅτι καλόν, καὶ

[2, 3]   ὃ φέρει ἡ τοῦ ὅλου φύσις καὶ ὃ ἐκείνης ἐστὶ σωστικόν.

[2, 9]   μεμνῆσθαι, τίς ἡ τῶν ὅλων φύσις καὶ τίς ἡ ἐμὴ καὶ

[2, 11]   διορθώσασθαι ταῦτα ἡ τῶν ὅλων φύσις παρεῖδεν ἄν, οὔτ ἂν τηλικοῦτον

[2, 12]   ὧν αἱ ὑπολήψεις καὶ αἱ φωναὶ τὴν εὐδοξίαν καὶ τὴν ἀδοξίαν

Livre, pensee
[2, 10]	ὑφ ἡδονῆς ἡττώμενος ἀκολαστότερός πως	φαίνεται	καὶ θηλύτερος ἐν ταῖς ἁμαρτίαις.
[2, 10]	τινος λύπης καὶ λεληθυίας συστολῆς	φαίνεται	τὸν λόγον ἀποστρεφόμενος· ὁ δὲ
[2, 7]	ὃν πᾶσαν ὁρμὴν καὶ καθάπαξ	φαντασίαν	ἀπευθύνουσιν. ~Παρὰ μὲν τὸ μὴ
[2, 5]	ἑαυτῷ ἀπὸ πασῶν τῶν ἄλλων	φαντασιῶν	πορίζειν. Ποριεῖς δέ, ἂν ὡς
[2, 3]	δὲ φύσεως μέρει ἀγαθόν, ὃ	φέρει	ἡ τοῦ ὅλου φύσις καὶ
[2, 16]	τινα ἀποστραφῇ ἢ καὶ ἐναντία	φέρηται	ὡς βλάψουσα, οἷαί εἰσιν αἱ
[2, 10]	αὐτόθεν πρὸς τὸ ἀδικεῖν ὥρμηται,	φερόμενος	ἐπὶ τὸ πρᾶξαί τι κατ
[2, 17]	δὲ τύχη δυστέκμαρτον, ἡ δὲ	φήμη	ἄκριτον· συνελόντι δὲ εἰπεῖν, πάντα
[2, 10]	τις κοινότερον τὰ τοιαῦτα συγκρίνειε,	φησὶ	βαρύτερα εἶναι τὰ κατ ἐπιθυμίαν
[2, 13]	ἐκπεριερχομένου καὶ τὰ νέρθεν γᾶς	(φησὶν)	ἐρευνῶντος” καὶ τὰ ἐν ταῖς
[2, 13]	ἀρετήν· τὰ δὲ ἐξ ἀνθρώπων	φίλα	διὰ συγγένειαν, ἔστι δὲ ὅτε
[2, 5]	αἱροῦντος λόγου καὶ ὑποκρίσεως καὶ	φιλαυτίας	καὶ δυσαρεστήσεως πρὸς τὰ συμμεμοιραμένα.
[2, 17]	παραπέμψαι δυνάμενον; Ἓν καὶ μόνον	φιλοσοφία·	τοῦτο δὲ ἐν τῷ τηρεῖν
[2, 10]	ταῖς ἁμαρτίαις. Ὀρθῶς οὖν καὶ	φιλοσοφίας	ἀξίως ἔφη μείζονος ἐγκλή ματος
[2, 10]	πράσσειν τε ἀεὶ καὶ λέγειν.	~Φιλοσόφως	ὁ Θεόφραστος ἐν τῇ συγκρίσει
[2, 5]	ἀκριβοῦς καὶ ἀπλάστου σεμνότητος καὶ	φιλοστοργίας	καὶ ἐλευθερίας καὶ δικαιότητος πράσσειν
[2, 2]	ὀστάρια καὶ κροκύφαντος, ἐκ νεύρων,	φλεβίων,	ἀρτηριῶν πλεγμάτιον. Θέασαι δὲ καὶ
[2, 12]	φύσεως δὲ ἔργον εἴ τις	φοβεῖται,	παιδίον ἐστί· τοῦτο μέντοι οὐ
[2, 12]	ἡδονῇ δελεάζοντα ἢ τῷ πόνῳ	φοβοῦντα	ἢ τῷ τύφῳ διαβεβοημένα, πῶς
[2, 5]	αὖθις οὐκ ἐξέσται. ~Πάσης ὥρας	φρόντιζε	στιβαρῶς ὡς Ῥωμαῖος καὶ ἄῤῥην
[2, 7]	δὲ καὶ τὴν ἑτέραν περιφορὰν	φυλακτέον·	ληροῦσι γὰρ καὶ διὰ πράξεων
[2, 5]	οὐδὲν ἀπαιτήσουσι παρὰ τοῦ ταῦτα	φυλάσσοντος.	~Ὑβρίζεις, ὑβρίζεις ἑαυτήν, ὦ ψυχή·
[2, 16]	μέν, ὅταν ἀπόστημα καὶ οἷον	φῦμα	τοῦ κόσμου, ὅσον ἐφ ἑαυτῇ,
[2, 9]	ὁ κωλύων τὰ ἀκόλουθα τῇ	φύσει,	ἧς μέρος εἶ, πράσσειν τε
[2, 16]	ἐν μέρει ἕκασται τῶν λοιπῶν	φύσεις	περιέχονται. Ἔπειτα δέ, ὅταν ἄνθρωπόν
[2, 12]	αὐτὸ εἶναι ἢ φύσεως ἔργον·	φύσεως	δὲ ἔργον εἴ τις φοβεῖται,
[2, 12]	ἐστί· τοῦτο μέντοι οὐ μόνον	φύσεως	ἔργον ἐστίν, ἀλλὰ καὶ συμφέρον
[2, 12]	τι ὑπολήψεται αὐτὸ εἶναι ἢ	φύσεως	ἔργον· φύσεως δὲ ἔργον εἴ
[2, 3]	Τὰ τῆς τύχης οὐκ ἄνευ	φύσεως	ἢ συγκλώσεως καὶ ἐπιπλοκῆς τῶν
[2, 3]	οὗ μέρος εἶ. Παντὶ δὲ	φύσεως	μέρει ἀγαθόν, ὃ φέρει ἡ
[2, 16]	τῶν γινομένων ἀπόστασίς ἐστι τῆς	φύσεως,	ὑφ› ἧς ἐν μέρει ἕκασται
[2, 1]	Τὸ οὖν ἀντιπράσσειν ἀλλήλοις παρὰ	φύσιν·	ἀντιπρακτικὸν δὲ τὸ ἀγανακτεῖν καὶ
[2, 17]	πάντων μεταβολὴν καὶ διάλυσιν; Κατὰ	φύσιν	γάρ· οὐδὲν δὲ κακὸν κατὰ
[2, 1]	καὶ τὴν αὐτοῦ τοῦ ἁμαρτάνοντος	φύσιν	ὅτι μοι συγγενής, οὐχὶ αἵματος
[2, 17]	γάρ· οὐδὲν δὲ κακὸν κατὰ	φύσιν.	{Τὰ ἐν Κουάδοις πρὸς τῷ
[2, 1]	κακῶν. Ἐγὼ δὲ τεθεωρηκὼς τὴν	φύσιν	τοῦ ἀγαθοῦ ὅτι καλόν, καὶ
[2, 3]	ὃ φέρει ἡ τοῦ ὅλου	φύσις	καὶ ὃ ἐκείνης ἐστὶ σωστικόν.
[2, 9]	μεμνῆσθαι, τίς ἡ τῶν ὅλων	φύσις	καὶ τίς ἡ ἐμὴ καὶ
[2, 11]	διορθώσασθαι ταῦτα ἡ τῶν ὅλων	φύσις	παρεῖδεν ἄν, οὔτ ἂν τηλικοῦτον
[2, 12]	ὧν αἱ ὑπολήψεις καὶ αἱ	φωναὶ	τὴν εὐδοξίαν καὶ τὴν ἀδοξίαν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 20/08/2009