Discours, paragraphes |
[9, 10] |
μὴ
ἐλθὼν
εἰς
τὸ
συνέδριον,
|
ὁ |
δὲ
νόμος
τοὺς
ἐντὸς
πλημμελοῦντας |
[9, 20] |
ἀντιδίκων
τὴν
προθυμίαν,
ἀποροῦντα
δ'
|
ὅθεν |
χρὴ
τῶν
δικαίων
τινὸς
τυχεῖν; |
[9, 0] |
ΣΤP
ΑΤΙΩΤΟΥ.
Τί
ποτε
διανοηθέντες
|
οἱ |
ἀντίδικοι
τοῦ
μὲν
πράγματος
παρημελήκασι, |
[9, 5] |
διείλεκτο
ἐπὶ
τῇ
Φιλίου
τραπέζῃ:
|
οἱ |
δὲ
μετὰ
Κτησικλέους
τοῦ
ἄρχοντος, |
[9, 5] |
παρέδοσαν.
οἵδε
μὲν
τάδε
διεπράξαντο:
|
οἱ |
δὲ
ταμίαι
οὐδὲν
ὅμοιον
τοῖσδε |
[9, 15] |
καὶ
δικαίως
βουλευσαμένους
ἀκύρους
καταστήσητε.
|
οἱ |
ταμίαι
γὰρ
ἅπαντα
καὶ
κατὰ |
[9, 5] |
ἀκούσαντες
δὲ
τὸ
γεγενημένον,
ἐννοούμενοι
|
οἷα |
πεπονθὼς
ἦν,
τὸ
μὲν
πρῶτον |
[9, 15] |
τρόποις
τὰ
οἰκείας
καὶ
συνήθεις.
|
Οἵδε |
μὲν
οὖν
ἐκ
παντὸς
τοῦ |
[9, 5] |
εἰς
λεύκωμα
τοῖς
ταμίαις
παρέδοσαν.
|
οἵδε |
μὲν
τάδε
διεπράξαντο:
οἱ
δὲ |
[9, 10] |
εἰ
δ'
οὖν
ἐζημίωσαν
μὲν
|
οἵδε |
προσηκόντως,
ἐκύρωσαν
δ'
ἐν
ὑμῖν |
[9, 15] |
τοῖς
δ'
αὑτῶν
τρόποις
τὰ
|
οἰκείας |
καὶ
συνήθεις.
Οἵδε
μὲν
οὖν |
[9, 0] |
σαφῶς
ἐπίσταμαι:
εἰ
μέντοι
ὑμᾶς
|
οἴονται |
δι'
ἄγνοιαν
ὑπὸ
τῶν
διαβολῶν |
[9, 15] |
βλάψειν,
πολλὰ
δ'
ἑαυτοὺς
ὠφελήσειν,
|
οἵτινες |
οὐδὲ
τοῦ
ἑτέρου
τούτων
ὑπάρχοντος |
[9, 15] |
τοὺς
θεοὺς
ἠξίωσαν,
ἀλλ'
οὕτως
|
ὀλιγώρως |
καὶ
παρανόμως
προσηνέχθησαν,
ὥστε
ἀπολογήσασθαι |
[9, 5] |
διεπράξαντο:
οἱ
δὲ
ταμίαι
οὐδὲν
|
ὅμοιον |
τοῖσδε
διανοηθέντες,
ἀνακαλεσάμενοι
δὲ
τοὺς |
[9, 15] |
προφάσεως
οὐδεμιᾶς
πρὸς
ἔχθραν
ὑπαρχούσης.
|
ὀμόσαντες |
μὲν
οὖν
τοὺς
ἀστρατεύτους
καταλέξειν |
[9, 15] |
κακῶς
πάσχοιμι.
~τὴν
μὲν
οὖν
|
ὀργὴν |
διὰ
τὰ
προειρημένα
συνεστήσαντο,
προφάσεως |
[9, 15] |
τοὺς
ἀστρατεύτους
καταλέξειν
παρέβησαν
τοὺς
|
ὅρκους, |
προὔθεσαν
δὲ
τῷ
πλή
θει |
[9, 0] |
προσελθὼν
οὖν
τῷ
στρατηγῷ
ἐδήλωσα
|
ὅτι |
ἐστρατευμένος
εἴην,
ἔτυχον
δὲ
οὐδενὸς |
[9, 20] |
ποιησάμενοι
τὸ
δίκαιον,
καὶ
ἐνθυμηθέντες
|
ὅτι |
καὶ
ὑπὲρ
τῶν
περιφανῶν
ἀδικημάτων |
[9, 5] |
λοιδοροῦντας
ζημιοῦν
ἀκηκόατε:
ἐγὼ
δ'
|
ὅτι |
μὲν
οὐκ
εἰσῆλθον
εἰς
τὸ |
[9, 0] |
λόγον
ἢ
τοῦ
προσήκοντος
ποιοῦνται;
|
ὅτι |
μὲν
οὐκ
ἐμοῦ
καταφρονήσαντες
ἀλλὰ |
[9, 5] |
ὑποστάντες
ἄκυρον
τὴν
ζημίαν
ἔκριναν
|
Ὅτι |
μὲν
οὖν
ἀφείθην
ὑπὸ
τῶν |
[9, 5] |
καὶ
δήσειν
με
ἀπειλοῖεν,
λέγοντες
|
ὅτι |
οὐδὲν
ἐλάττω
χρόνον
Καλλικράτους
Πολύαινος |
[9, 0] |
μου
ἐπεχείρησαν
διαβάλλειν;
πότερον
ἀγνοοῦντες
|
ὅτι |
περὶ
τοῦ
πράγματος
προσήκει
λέγειν; |
[9, 20] |
λυπηθείην.
δι'
ἔχθραν
μὲν
γὰρ
|
οὐ |
δόξω
κακῶς
πεπονθέναι,
διὰ
κακίαν |
[9, 0] |
ἄνδρες
δικασταί,
περὶ
τοῦ
ἐγκλήματος,
|
οὐ |
περὶ
τοῦ
τρόπου
τὸν
ἀγῶνά |
[9, 15] |
λοιδοροῦσι,
τοῖς
μὲν
ἐμοῖς
ἐπιτηδεύμασιν
|
οὐ |
προσηκούσας
διαβολὰς
ἐπιφέροντες,
τοῖς
δ' |
[9, 15] |
ἀπολογήσασθαι
μὲν
περὶ
τῶν
πεπραγμένων
|
οὐδ' |
ἐπεχείρησαν,
τὸ
δὲ
τελευταῖον,
νομίζοντες |
[9, 15] |
πολλὰ
δ'
ἑαυτοὺς
ὠφελήσειν,
οἵτινες
|
οὐδὲ |
τοῦ
ἑτέρου
τούτων
ὑπάρχοντος
πάντα |
[9, 15] |
εἰ
κατεφρόνησαν
τοῦ
ὑμετέρου
πλήθους,
|
οὐδὲ |
φοβηθῆναι
τοὺς
θεοὺς
ἠξίωσαν,
ἀλλ' |
[9, 15] |
διὰ
τὰ
προειρημένα
συνεστήσαντο,
προφάσεως
|
οὐδεμιᾶς |
πρὸς
ἔχθραν
ὑπαρχούσης.
ὀμόσαντες
μὲν |
[9, 5] |
δήσειν
με
ἀπειλοῖεν,
λέγοντες
ὅτι
|
οὐδὲν |
ἐλάττω
χρόνον
Καλλικράτους
Πολύαινος
ἐνδημοίη. |
[9, 15] |
περὶ
τῶν
αὐτῶν
ἠδικηκότα
με
|
οὐδὲν |
ἐπιδεικνύουσι
καὶ
λοιδοροῦσι,
τοῖς
μὲν |
[9, 5] |
τάδε
διεπράξαντο:
οἱ
δὲ
ταμίαι
|
οὐδὲν |
ὅμοιον
τοῖσδε
διανοηθέντες,
ἀνακαλεσάμενοι
δὲ |
[9, 10] |
τὴν
ζημίαν
ὀφείλειν,
ἠδικηκὼς
μὲν
|
οὐδὲν |
φαίνομαι,
ἔχθρᾳ
δὲ
ἄνευ
τούτου |
[9, 15] |
εἰκὸς
ἔπραξαν,
καὶ
ἠδικηκότες
μὲν
|
οὐδὲν |
φαίνονται,
λόγον
δὲ
πλεῖ
στον |
[9, 10] |
οὔτε
λόγῳ
οὔτε
ἔργῳ
ἔβλαψα
|
οὐδένα |
τῶν
κατηγορούντων,
ἔχω
δὲ
καὶ |
[9, 15] |
βιαίως,
ἐπικρύψασθαι
τὴν
ἀδικίαν
περὶ
|
οὐδενὸς |
ἐποιήσαντο,
παραγαγόντες
δὲ
πάλιν
περὶ |
[9, 0] |
ὅτι
ἐστρατευμένος
εἴην,
ἔτυχον
δὲ
|
οὐδενὸς |
τῶν
μετρίων.
προπηλα
κιζόμενος
δὲ |
[9, 5] |
ἀκηκόατε:
ἐγὼ
δ'
ὅτι
μὲν
|
οὐκ |
εἰσῆλθον
εἰς
τὸ
ἀρχεῖον,
μάρτυρας |
[9, 0] |
τοῦ
προσήκοντος
ποιοῦνται;
ὅτι
μὲν
|
οὐκ |
ἐμοῦ
καταφρονήσαντες
ἀλλὰ
τοῦ
πράγματος |
[9, 5] |
δὲ
τὸ
ἀργύριον
πράξασθαι
μὲν
|
οὐκ |
ἐπεχείρησαν,
ἐξιούσης
δὲ
τῆς
ἀρχῆς |
[9, 5] |
ἔπειθον
αὐτοὺς
ἀφεῖναι,
διδάσκοντες
ὡς
|
οὐκ |
ἐπιεικὲς
εἴη
τῶν
πολιτῶν
τινας |
[9, 20] |
τοῦ
δικαίου
ποιησάμενοι.
~τούτων
μὲν
|
οὖν |
ἀδικούντων
μετρίως
ἂν
ἠγανάκτουν,
ἡγούμενος |
[9, 5] |
τὴν
ζημίαν
ἔκριναν
Ὅτι
μὲν
|
οὖν |
ἀφείθην
ὑπὸ
τῶν
ταμιῶν,
ἐπίστασθε: |
[9, 10] |
ψήφῳ
κύρια
κατέστησαν.
εἰ
δ'
|
οὖν |
ἐζημίωσαν
μὲν
οἵδε
προσηκόντως,
ἐκύρωσαν |
[9, 15] |
οἰκείας
καὶ
συνήθεις.
Οἵδε
μὲν
|
οὖν |
ἐκ
παντὸς
τοῦ
τρόπου
προθυμοῦνταί |
[9, 15] |
ἢ
κακῶς
πάσχοιμι.
~τὴν
μὲν
|
οὖν |
ὀργὴν
διὰ
τὰ
προειρημένα
συνεστήσαντο, |
[9, 20] |
δὲ
τῆς
πόλεως.
λόγῳ
μὲν
|
οὖν |
περὶ
τῆς
ἀπογραφῆς
ἀγωνίζομαι,
ἔργῳ |
[9, 0] |
τὴν
ἀπολογίαν
ποιήσασθαι.
πρῶτον
μὲν
|
οὖν |
περὶ
τῆς
ἀπογραφῆς
ὑμᾶς
διδάξω. |
[9, 20] |
δικαίων
τινὸς
τυχεῖν;
περὶ
πλείστου
|
οὖν |
ποιησάμενοι
τὸ
δίκαιον,
καὶ
ἐνθυμηθέντες |
[9, 15] |
πρὸς
ἔχθραν
ὑπαρχούσης.
ὀμόσαντες
μὲν
|
οὖν |
τοὺς
ἀστρατεύτους
καταλέξειν
παρέβησαν
τοὺς |
[9, 0] |
ἐπὶ
μηδενὶ
ὑγιεῖ
κατειλέχθαι.
προσελθὼν
|
οὖν |
τῷ
στρατηγῷ
ἐδήλωσα
ὅτι
ἐστρατευμένος |
[9, 0] |
τοῦτ'
ἂν
θαυμάσαιμι.
ᾤμην
μὲν
|
οὖν, |
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
περὶ
τοῦ |
[9, 0] |
Ἀφικόμενος
προπέρυσιν
εἰς
τὴν
πόλιν,
|
οὔπω |
δύο
μῆνας
ἐπιδεδημηκὼς
κατελέγην
στρατιώτης. |
[9, 5] |
ἀδίκως
δὲ
ζημιωθεὶς
οὔτ'
ὀφείλω
|
οὔτ' |
ἐκτεῖσαι
δίκαιός
εἰμι.
~εἰ
γὰρ |
[9, 10] |
νος
διὰ
τῆς
ἐκείνου
δυναστείας
|
οὔτ' |
ἐχθρὸν
ἐτιμωρησάμην
οὔτε
φίλον
εὐεργέτησα: |
[9, 5] |
μάρτυρας
παρεσχόμην,
ἀδίκως
δὲ
ζημιωθεὶς
|
οὔτ' |
ὀφείλω
οὔτ'
ἐκτεῖσαι
δίκαιός
εἰμι. |
[9, 10] |
καὶ
αὐτοὶ
σφίσιν
ὡς
ἠδικηκότες:
|
οὔτε |
γὰρ
εὐθύνας
ὑπέσχον,
οὔτε
εἰς |
[9, 10] |
ἠδικηκότες:
οὔτε
γὰρ
εὐθύνας
ὑπέσχον,
|
οὔτε |
εἰς
δικαστήριον
εἰσελθόντες
τὰ
πραχθέντα |
[9, 10] |
δὲ
τὸν
βίον
οὔτε
λόγῳ
|
οὔτε |
ἔργῳ
ἔβλαψα
οὐδένα
τῶν
κατηγορούντων, |
[9, 10] |
ἐσχόλαζον,
ἐκλιπόντος
δὲ
τὸν
βίον
|
οὔτε |
λόγῳ
οὔτε
ἔργῳ
ἔβλαψα
οὐδένα |
[9, 10] |
ἐκείνου
δυναστείας
οὔτ'
ἐχθρὸν
ἐτιμωρησάμην
|
οὔτε |
φίλον
εὐεργέτησα:
ζῶντος
μὲν
γὰρ |
[9, 15] |
πόλεως
ἐξή
λασαν.
διατεθέντες
δὲ
|
οὕτω |
παρανόμως
καὶ
βιαίως,
ἐπικρύψασθαι
τὴν |
[9, 15] |
φοβηθῆναι
τοὺς
θεοὺς
ἠξίωσαν,
ἀλλ'
|
οὕτως |
ὀλιγώρως
καὶ
παρανόμως
προσηνέχθησαν,
ὥστε |
[9, 15] |
ἐπεχείρησαν,
τὸ
δὲ
τελευταῖον,
νομίζοντες
|
οὐχ |
ἱκανῶς
με
τετιμωρῆσθαι,
τὸ
πέρας |
[9, 10] |
ἐντὸς
πλημμελοῦντας
ἀγορεύει
τὴν
ζημίαν
|
ὀφείλειν, |
ἠδικηκὼς
μὲν
οὐδὲν
φαίνομαι,
ἔχθρᾳ |
[9, 5] |
παρεσχόμην,
ἀδίκως
δὲ
ζημιωθεὶς
οὔτ'
|
ὀφείλω |
οὔτ'
ἐκτεῖσαι
δίκαιός
εἰμι.
~εἰ |