Discours, paragraphes |
[2, 70] |
δὲ
τὸν
βίον,
ὥσπερ
χρὴ
|
τοὺς |
ἀγαθοὺς
ἀποθνῄσκειν,
τῇ
μὲν
γὰρ |
[2, 75] |
γὰρ
τοὺς
πονηροὺς
ὑπερορᾷ
οὔτε
|
τοὺς |
ἀγαθοὺς
θαυμάζει,
ἀλλ'
ἴσον
ἑαυτὸν |
[2, 15] |
ταῖς
ψυχαῖς
ἐπολι
τεύοντο,
νόμῳ
|
τοὺς |
ἀγαθοὺς
τιμῶντες
καὶ
τοὺς
κακοὺς |
[2, 80] |
τετελευτηκότας
ταῖς
αὐταῖς
τιμαῖς
καὶ
|
τοὺς |
ἀθανάτους
τιμᾶσθαι.
ἐγὼ
μὲν
οὖν |
[2, 20] |
προαπολεῖσθαι,
νι
κήσαντες
δὲ
καὶ
|
τοὺς |
ἄλλους
ἐλευθερώσειν.
~ἄνδρες
δ'
ἀγαθοὶ |
[2, 40] |
κατὰ
θάλατταν
κινδύνου,
καὶ
διανοουμένων
|
τοὺς |
ἄλλους
Ἕλληνας
περιιδεῖν
ὑπὸ
τοῖς |
[2, 20] |
χάριν
εἰδέναι,
ἀλλὰ
σφίσιν
αὐτοῖς
|
τοὺς |
ἄλλους
Ἕλληνας.
ταῦτα
μιᾷ
γνώμῃ |
[2, 70] |
ἀλλὰ
τότε
αὐτῶν
εἰκὸς
καὶ
|
τοὺς |
ἄλλους
μεμνῆσθαι.
ἀλλ'
ἐν
ταῖς |
[2, 5] |
οὐ
κομίζεσθαι,
ἱερῶν
δὲ
μιαινομένων
|
τοὺς |
ἄνω
θεοὺς
ἀσεβεῖσθαι,
τὸ
μὲν |
[2, 45] |
πάντας
τοὺς
Ἕλληνας
ἐνίκων
μαχόμενοι
|
τοὺς |
ἀπογνόντας
τῆς
ἐλευθερίας
καὶ
ὑπομείναντας |
[2, 10] |
αὑτῶν
Ἐλευσῖνι.
περὶ
μὲν
οὖν
|
τοὺς |
ἀποθανόντας
τῶν
ἑπτὰ
ἐπὶ
Θήβας |
[2, 10] |
τὰ
ἆθλα
ὧνπερ
ἕνεκα
ἀφίκοντο,
|
τοὺς |
Ἀργείων
νεκρούς,
ἔθαψαν
ἐν
τῇ |
[2, 70] |
μὲν
καὶ
θρέψαι
καὶ
θάψαι
|
τοὺς |
αὑτῶν,
ἐν
δὲ
τῷ
γήρᾳ |
[2, 70] |
δὲ
γυναῖκας
ἐποίησαν,
ὀρφανοὺς
δὲ
|
τοὺς |
αὑτῶν
παῖδας
ἀπέ
λιπον,
ἐρήμους |
[2, 45] |
πολεμίων,
Λακεδαιμόνιοι
μὲν
καὶ
Τεγεᾶται
|
τοὺς |
βαρβάρους
ἐτρέψαντο,
Ἀθηναῖοι
δὲ
καὶ |
[2, 45] |
πεζομαχοῦντες
καὶ
ναυμαχοῦντες,
καὶ
πρὸς
|
τοὺς |
βαρβάρους
καὶ
πρὸς
τοὺς
Ἕλληνας, |
[2, 70] |
φίλους
φεύγοντας
τὴν
αὑτῶν
ἀπορίαν,
|
τοὺς |
δ'
ἐχθροὺς
μέγα
φρονοῦντας
ἐπὶ |
[2, 10] |
ἤραντο,
τοὺς
μὲν
ἀδικουμένους
ἐλεοῦντες,
|
τοὺς |
δ'
ὑβρίζοντας
μισοῦντες,
καὶ
τοὺς |
[2, 5] |
ἀποθανόντας
δίκην
ἔχειν
τὴν
μεγίστην,
|
τοὺς |
δὲ
κάτω
τὰ
αὑτῶν
οὐ |
[2, 75] |
ὥσπερ
ἐκεῖνοι
περὶ
πολλοῦ
ποιοίμεθα,
|
τοὺς |
δὲ
παῖδας
οὕτως
ἀσπαζοίμεθα
ὥσπερ |
[2, 0] |
μὲν
τοὺς
φεύγοντας,
ἀπέλειπον
δὲ
|
τοὺς |
διώκοντας:
ἐνομίζοντο
δὲ
διὰ
τὴν |
[2, 60] |
πρότερον
ὑπάρχοντας
καὶ
τοὺς
πολίτας
|
τοὺς |
ἑαυτῶν.
ἀλλ'
ὅμως
οὐ
τὸ |
[2, 50] |
ἀπειρηκόσι
καὶ
τοῖς
οὔπω
δυναμένοις,
|
τοὺς |
εἰς
τὴν
σφετέραν
ἐμβαλεῖν
ἀξιώσαντας, |
[2, 45] |
ναυμαχίας
Ἀθηναίοις
πρὸς
Αἰγινήτας
καὶ
|
τοὺς |
ἐκείνων
συμμάχους
γενομένης
ἑβδομήκοντα
τριήρεις |
[2, 20] |
οὕτως
ἂν
ἐρημοτάτους
εἶναι
συμμάχων
|
τοὺς |
Ἕλληνας,
εἰ
ἔτι
στασιαζούσης
τῆς |
[2, 45] |
Ἀθηναῖοι
δὲ
καὶ
Πλαταιεῖς
πάντας
|
τοὺς |
Ἕλληνας
ἐνίκων
μαχόμενοι
τοὺς
ἀπογνόντας |
[2, 30] |
μετὰ
τῶν
βαρβάρων
γενομένους
καταδουλώσασθαι
|
τοὺς |
Ἕλληνας,
ἡγησάμενοι
κρεῖττον
εἶναι
μετ' |
[2, 55] |
ἡγεμόνων
γενομένων
ἐνίκησαν
μὲν
ναυμαχοῦντες
|
τοὺς |
Ἕλληνας
οἱ
πρότερον
εἰς
τὴν |
[2, 45] |
πρὸς
τοὺς
βαρβάρους
καὶ
πρὸς
|
τοὺς |
Ἕλληνας,
ὑπὸ
πάντων
ἠξιώθησαν,
καὶ |
[2, 65] |
ἐδύναντο.
Ἐκεῖνοι
μὲν
οὖν
διὰ
|
τοὺς |
ἐν
Πειραιεῖ
κινδύνους
ὑπὸ
πάντων |
[2, 35] |
γνώμην
εἶχον
ἢ
οἱ
θεώμενοι
|
τοὺς |
ἐν
ταῖς
ναυσὶν
ἐκείναις,
οὔσης |
[2, 20] |
ἡμέτεροι
πρόγονοι
οὐ
λογισμῷ
δόντες
|
τοὺς |
ἐν
τῷ
πολέμῳ
κινδύνους,
ἀλλὰ |
[2, 75] |
γὰρ
οἷόν
τε
ἦν
τοῖς
|
τοὺς |
ἐν
τῷ
πολέμῳ
κινδύνους
διαφυγοῦσιν |
[2, 80] |
καὶ
πλούτου,
ὡς
ἀξίους
ὄντας
|
τοὺς |
ἐν
τῷ
πολέμῳ
τετελευτηκότας
ταῖς |
[2, 65] |
ἄξιον
δὲ
καὶ
τοὺς
ξένους
|
τοὺς |
ἐνθάδε
κειμένους
ἐπαινέσαι,
οἳ
τῷ |
[2, 60] |
κείρασθαι
τῇ
Ἑλλάδι
καὶ
πενθῆσαι
|
τοὺς |
ἐνθάδε
κειμένους,
ὡς
συγκαταθαπτομένης
τῆς |
[2, 20] |
Ἑλλάδος
ᾧ
τινι
χρὴ
τρόπῳ
|
τοὺς |
ἐπιόντας
ἀμύνασθαι,
τὸν
κίνδυνον
ποιήσαιντο. |
[2, 5] |
ἀξιοῦντες
τῶν
νομιζομένων
τυγχάνειν
πρὸς
|
τοὺς |
ἑτέρους
ὑπὲρ
ἀμφοτέρων
ἐκινδύνευσαν,
ὑπὲρ |
[2, 5] |
ἀνδρῶν
μὲν
ἀγαθῶν
εἶναι
ζῶντας
|
τοὺς |
ἐχθροὺς
τιμωρήσασθαι,
ἀπιστούντων
δὲ
σφίσιν |
[2, 0] |
ἐν
τοῖς
τῶν
τεθνεώτων
ἔργοις
|
τοὺς |
ζῶντας.
Ἀμαζόνες
γὰρ
Ἄρεως
μὲν |
[2, 80] |
θεραπεύοντας
τὸν
πάτριον
νόμον
ὀλοφύρεσθαι
|
τοὺς |
θαπτομένους.
|
[2, 5] |
τοὺς
τεθνεῶτας
ἐξαμαρτάνοντες
πλείω
περὶ
|
τοὺς |
θεοὺς
ἐξυβρίσωσιν,
ὑπὲρ
δὲ
τῶν |
[2, 15] |
ἂν
ἠξίουν
Εὐρυσθέα
αὐτὸν
ἱκετεύοντα
|
τοὺς |
ἱκέτας
αὐτῶν
ἐξελεῖν.
παραταξάμενοι
δ' |
[2, 15] |
νόμῳ
τοὺς
ἀγαθοὺς
τιμῶντες
καὶ
|
τοὺς |
κακοὺς
κολάζοντες,
ἡγησάμενοι
θηρίων
μὲν |
[2, 60] |
ἐγγὺς
ὄντας
τοῦδε
τοῦ
μνήματος
|
τοὺς |
Λακεδαιμονίων
τάφους
παρέχονται.
καὶ
γάρ |
[2, 10] |
τοσοῦτον
κίνδυνον
ὑπὲρ
αὐτῶν
ἤραντο,
|
τοὺς |
μὲν
ἀδικουμένους
ἐλεοῦντες,
τοὺς
δ' |
[2, 15] |
φιλότιμον
αὑτῷ
καταστήσας
τὸν
βίον
|
τοὺς |
μὲν
ἄλλους
ἀδικοῦντας
ἐκόλασεν,
Εὐρυσθέα |
[2, 10] |
τοὺς
δ'
ὑβρίζοντας
μισοῦντες,
καὶ
|
τοὺς |
μὲν
κωλύειν
ἐπιχειροῦντες,
τοῖς
δ' |
[2, 70] |
Πολλῶν
δὲ
καὶ
δεινῶν
ὑπαρχόντων
|
τοὺς |
μὲν
παῖδας
αὐτῶν
ζηλῶ,
ὅτι |
[2, 70] |
τοῖς
ἰδίοις
κινδύνοις,
ὅταν
ὁρῶσι
|
τοὺς |
μὲν
πρότερον
ὄντας
φίλους
φεύγοντας |
[2, 75] |
ἐνθάδε
κειμένοις
ἀποδοῦναι
χάριν,
εἰ
|
τοὺς |
μὲν
τοκέας
αὐτῶν
ὁμοίως
ὥσπερ |
[2, 5] |
μάχῃ,
οὐκ
ἐώντων
Καδμείων
θάπτειν
|
τοὺς |
νεκρούς,
Ἀθηναῖοι
ἡγησάμενοι
ἐκείνους
μέν, |
[2, 65] |
ἀνθρώπων
ζηλοῦνται:
ἄξιον
δὲ
καὶ
|
τοὺς |
ξένους
τοὺς
ἐνθάδε
κειμένους
ἐπαινέσαι, |
[2, 25] |
εἰς
τὴν
ἀλλοτρίαν
ἐμβαλόντων,
παρὰ
|
τοὺς |
ὅρους
τῆς
χώρας
οὕτω
δὲ |
[2, 0] |
ἀρετὰς
ὑμνοῦσι.
Πρῶτον
μὲν
οὖν
|
τοὺς |
παλαιοὺς
κινδύνους
τῶν
προγό
νων |
[2, 25] |
ἀρετῆς
οὐ
φιλοψυχήσαντες,
καὶ
μᾶλλον
|
τοὺς |
παρ'
αὑτοῖς
νόμους
αἰσχυνόμενοι
ἢ |
[2, 5] |
πολλῶν
ἐθνῶν,
καὶ
ἔργῳ
μὲν
|
τοὺς |
περὶ
αὐτὰς
καταδεδουλωμέναι,
λόγῳ
δὲ |
[2, 25] |
νόμους
αἰσχυνόμενοι
ἢ
τὸν
πρὸς
|
τοὺς |
πολεμίους
κίνδυνον
φοβούμενοι,
ἔστησαν
μὲν |
[2, 60] |
δὲ
τοὺς
πρότερον
ὑπάρχοντας
καὶ
|
τοὺς |
πολίτας
τοὺς
ἑαυτῶν.
ἀλλ'
ὅμως |
[2, 55] |
τοὺς
συμμάχους,
οὐ
τοῖς
ὀλίγοις
|
τοὺς |
πολλοὺς
δουλεύειν
ἀξιώσαντες,
ἀλλὰ
τὸ |
[2, 75] |
καὶ
τοῖς
βελτίστοις;
οὔτε
γὰρ
|
τοὺς |
πονηροὺς
ὑπερορᾷ
οὔτε
τοὺς
ἀγαθοὺς |
[2, 70] |
καὶ
σφᾶς
αὐτοὺς
ὀλοφύρεσθαι
καὶ
|
τοὺς |
προσήκοντας
αὐτῶν
ἐλεεῖν
τοῦ
ἐπιλοίπου |
[2, 0] |
τὰ
τούτων
ἔργα
ἀλλὰ
πρὸς
|
τοὺς |
πρότερον
ἐπ'
αὐτοῖς
εἰρηκότας.
τοσαύτην |
[2, 60] |
καὶ
συνθήκας
ἔχοντες,
πολεμίους
δὲ
|
τοὺς |
πρότερον
ὑπάρχοντας
καὶ
τοὺς
πολίτας |
[2, 55] |
ἴσον
ἔχειν
ἅπαντας
ἀναγκάσαντες,
οὐδὲ
|
τοὺς |
συμμάχους
ἀσθενεῖς
ποιοῦντες,
ἀλλὰ
κἀκείνους |
[2, 55] |
ἄρ
ξαντες,
ἀστασιάστους
δὲ
παρασχόντες
|
τοὺς |
συμμάχους,
οὐ
τοῖς
ὀλίγοις
τοὺς |
[2, 20] |
οὐκ
ἀνέμειναν
πυθέσθαι
οὐδὲ
βοηθῆσαι
|
τοὺς |
συμμάχους,
οὐδ'
ᾠήθησαν
δεῖν
ἑτέροις |
[2, 5] |
τοῖς
ζῶσιν
Ἀργείων
χαριζόμενοι,
ἀλλὰ
|
τοὺς |
τεθνεῶτας
ἐν
τῷ
πολέμῳ
ἀξιοῦντες |
[2, 5] |
μὲν
τῶν,
ἵνα
μηκέτι
εἰς
|
τοὺς |
τεθνεῶτας
ἐξαμαρτάνοντες
πλείω
περὶ
τοὺς |
[2, 75] |
ζῶσι
τὸν
ἅπαντα
χρόνον
πενθεῖν
|
τοὺς |
τεθνεῶτας:
νῦν
δὲ
ἥ
τε |
[2, 75] |
δικαιότερον
περὶ
πολλοῦ
ποιοίμεθα
ἢ
|
τοὺς |
τούτοις
προσήκοντας,
οἳ
τῆς
μὲν |
[2, 10] |
μᾶλλον
ἢ
τοῖς
δυναμένοις
χαριζόμενοι
|
τοὺς |
ὑπ'
ἐκείνων
ἀδικουμένους
ἐκδοῦναι.
ἐπιστρατεύσαντος |
[2, 35] |
ἃ
ὑπὸ
τῶν
βαρβάρων
εὐτυχησάντων
|
τοὺς |
ὑπεκτεθέντας
ἤλπιζον
πείσεσθαι.
ἦ
που |
[2, 0] |
ἀπειρίαν
τῶν
ἐναντίων
ᾕρουν
μὲν
|
τοὺς |
φεύγοντας,
ἀπέλειπον
δὲ
τοὺς
διώκοντας: |