Discours, paragraphes
[20, 30]	ὑμεῖς κωλύσητε. Δεινὰ δ᾽ ἂν	πάθοιμεν,	εἰ ὑπὸ τῶν πολεμίων μὲν
[20, 10]	ἐμαρτύρουν. Ἦ δεινά γ᾽ ἂν	πάθοιμεν,	ὦ ἄνδρες δικασταί, (εἰ τοὺς
[20, 30]	ὦ ἄνδρες δικασταί, ἐάν τις	παῖδας	αὑτοῦ ἀναβιβασάμενος κλαίῃ καὶ ὀλοφύρηται,
[20, 30]	κλαίῃ καὶ ὀλοφύρηται, τούς τε	παῖδας	δι᾽ αὐτὸν εἰ ἀτιμωθήσονται ἐλεοῦντας,
[20, 30]	τῶν πατέρων ἁμαρτίας διὰ τοὺς	παῖδας,	οὓς οὔπω ἴστε εἴτε ἀγαθοὶ
[20, 30]	Οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι τοὺς	παῖδας	παραστησάμενοι ἐξαιτοῦνται ὑμᾶς, ἡμεῖς δὲ
[20, 10]	κατηγόρουν. Ἀλλὰ μὴν οὐδ᾽ ἐκ	παιδείας	φίλος ἦν αὐτῷ· ὁ μὲν
[20, 0]	πλῆθος τὸ ὑμέτερον, ἢ τῶν	παίδων.	Ὁ μὲν γὰρ ἐν Σικελίᾳ
[20, 0]	ἀπέτρεπε πάντας. (Ὥστε οἱ πολλοὶ	πάντα	ἀπεγίγνωσκον αὐτῶν· τοὺς μὲν γὰρ
[20, 10]	ὅπως τῶν ὑμετέρων ἔχει, ἀλλὰ	πάντα	μᾶλλον κατηγοροῦσιν ἢ εἰς τὴν
[20, 0]	ὁ φόνος τῶν πεπονθότων ἀπέτρεπε	πάντας.	(Ὥστε οἱ πολλοὶ πάντα ἀπεγίγνωσκον
[20, 30]	τοῖς λέγουσι βεβαιώσητε λόγον τὸν	πάντων	πονηρότατον· λέγεται γὰρ τοὺς κακῶς
[20, 30]	ἐπειδὴ δὲ εἰσέβαλον οἱ πολέμιοι,	πάντων	τούτων ἐστερήθημεν. Ὥστε αὐτῶν τούτων
[20, 0]	ἡλικίαν εἶχε λέγων τι διαπράττεσθαι	παρ᾽	ὑμῖν, ἢ τῷ σώματι πιστεύων,
[20, 30]	~Τῶς οὖν οὐ χρὴ χάριν	παρ᾽	ὑμῶν ἀπολαμβάνειν, εἰ τοιοῦτοί ἐσμεν;
[20, 30]	εἰκὸς ἦν διακωλύειν μὴ σῴζεσθαι,	παρ᾽	ὑμῶν δὲ μηδὲ εὑρησόμεθα τὸ
[20, 30]	ποτε κίνδυνος εἴη ἡμῖν, ἐξαιτούμενοι	παρ᾽	ὑμῶν τὴν ἀξίαν χάριν ἀπολάβοιμεν.
[20, 0]	οἱ κατήγοροι ἐκκλέπτουσιν, ἀργύριον λαμβάνοντες·	παρ᾽	ὧν δ᾽ ἂν μὴ κερδαίνωσιν,
[20, 20]	Ὧν ὑμῖν αὐτοὺς μάρτυρας τοὺς	παραγενομένους	παρέξομαι. Μάρτυρες” (Τὸν δὲ πρεσβύτατον
[20, 10]	ἢ ὅστις ὑμῶν ψηφισαμένων πεντακισχιλίοις	παραδοῦναι	τὰ πράγματα καταλογεὺς ὢν ἐνακισχιλίους
[20, 30]	μὲν γὰρ ἄλλοι τοὺς παῖδας	παραστησάμενοι	ἐξαιτοῦνται ὑμᾶς, ἡμεῖς δὲ τὸν
[20, 10]	ὑμεῖς αὐτοὶ πεισθέντες ὑπὸ τούτων	παρέδοτε	τοῖς πεντακισχιλίοις, καὶ εἰ αὐτοὶ
[20, 20]	ὁπλιτεύων. Ὧν ὑμῖν τοὺς μάρτυρας	παρέξομαι.	Μάρτυρες” (Ἀκηκόατε μὲν τῶν μαρτύρων,
[20, 20]	ὑμῖν αὐτοὺς μάρτυρας τοὺς παραγενομένους	παρέξομαι.	Μάρτυρες” (Τὸν δὲ πρεσβύτατον ἀδελφὸν
[20, 20]	εἰσφορὰς καὶ λῃτουργοίη. Καὶ ἡμᾶς	παρεσκεύασεν,	ὡς ἂν τῇ πόλει ὠφελιμώτατοι
[20, 20]	αἴτιοί εἰσιν, ἐπεὶ καὶ τοὺς	παρόντας	ὑμεῖς ἀπελύσατε. Οὐδὲ γὰρ εἴ
[20, 30]	τούτου διαβολὴν δεῖ ἡμᾶς τι>	πάσχειν,	δίκαιοί ἐσμεν διὰ τὴν ἡμετέραν
[20, 0]	ἡγοῦμαι ἀξίους εἶναι τούτους μηδὲν	πάσχειν	ὑφ᾽ ὑμῶν κακόν, εἰ ὑμῖν
[20, 10]	(ἂν) οὖν οὐκ ἂν δεινὰ	πάσχοιμεν;	(καὶ κατηγοροῦσι μὲν τῶν τετρακοσίων,
[20, 30]	ἀπόλιδας· ἀλλὰ ἐλεήσατε καὶ τὸν	πατέρα	γέροντα ὄντα καὶ ἡμᾶς. Εἰ
[20, 30]	γεγενήμεθα εἰς ὑμᾶς, καὶ τὸν	πατέρα	οὐδὲν ἡμαρτηκότα. Ὥστε πολλῷ δικαιότεροί
[20, 30]	ἐξαιτοῦνται ὑμᾶς, ἡμεῖς δὲ τὸν	πατέρα	τουτονὶ καὶ ἡμᾶς ἐξαιτούμεθα, μὴ
[20, 30]	ἐλεοῦντας, καὶ ἀφιέντας τὰς τῶν	πατέρων	ἁμαρτίας διὰ τοὺς παῖδας, οὓς
[20, 30]	φανερὰ οὐσία, καὶ ἦν ὁ	πατὴρ	ἀγαθὸς γεωργός· ἐπειδὴ δὲ εἰσέβαλον
[20, 30]	ἐσμεν; ἀλλ᾽ ὧν μὲν ὁ	πατὴρ	διαβέβληται εἰς ὑμᾶς, δικαίως τούτων
[20, 10]	διὰ τοῦτο βλάπτεσθαί ἐστιν ὁ	πατήρ,	(εἰ μὴ καὶ ὑμεῖς ἀδικεῖτε,
[20, 10]	πένης ὢν ἐποίμαινεν, ὁ δὲ	πατὴρ	ἐν τῷ ἄστει ἐπαιδεύετο. (Καὶ
[20, 30]	ἡμῖν ἡλικιώτης τυγχάνει ἢ τῷ	πατρί,	ἐλεήσαντας ἀποψηφίσασθαι· καὶ μὴ ἡμᾶς
[20, 10]	τε ἄλλα κατηγόρησαν ψευδῆ τοῦ	πατρός,	καὶ συγγενῆ Φρύνιχον αὐτοῦ εἶναι
[20, 10]	πλῆθος τὸ ὑμέτερον, καὶ τοῦ	πατρὸς	οὐδὲν ὑμᾶς ἠδικηκότος, οὐ χαριεῖσθε.
[20, 20]	Μάρτυρες” (Σκέψασθε δὴ καὶ τοῦ	πατρὸς	τὴν ἐπιστολήν, ἣν ἔδωκεν ἀποδοῦναι
[20, 20]	ἐνθάδε μὴ τὰ ἄριστα λέγων	πείθει	ὑμᾶς, οὐχ ὑμεῖς ἐστε αἴτιοι,
[20, 20]	ὑμᾶς πραοτέρους ποιῶσιν ἢ τούτους	πείθωσιν.	(Οὗτος δὲ ὑμῖν δίκην δέδωκεν,
[20, 10]	χρηστοὶ ἐν τῷ λογιστηρίῳ γεγένηται,	πείσαντες	τοὺς κατηγόρους, οἳ δ᾽ ἀεὶ
[20, 10]	ἄριστα ὁ μηδὲν εἰπὼν ταὐτὰ	πείσεται,	καὶ ἐν μὲν ἑβδομήκοντα ἔτεσιν
[20, 10]	ἦσαν κακοί· καίτοι ὑμεῖς αὐτοὶ	πεισθέντες	ὑπὸ τούτων παρέδοτε τοῖς πεντακισχιλίοις,
[20, 10]	ἕκαστον τῶν τετρακοσίων οὐ χρῆν	πεισθῆναι;	ἀλλ᾽ οὐχ οὗτοι ἀδικοῦσιν, ἀλλ᾽
[20, 10]	ὁ μὲν γὰρ ἐν ἀγρῷ	πένης	ὢν ἐποίμαινεν, ὁ δὲ πατὴρ
[20, 10]	πεισθέντες ὑπὸ τούτων παρέδοτε τοῖς	πεντακισχιλίοις,	καὶ εἰ αὐτοὶ τοσοῦτοι ὄντες
[20, 10]	δημοτικώτερος, ἢ ὅστις ὑμῶν ψηφισαμένων	πεντακισχιλίοις	παραδοῦναι τὰ πράγματα καταλογεὺς ὢν
[20, 30]	μὲν γὰρ καὶ πρὶν δεηθῆναι	πεπείρασθε,	οἷοί ἐσμεν εἰς ὑμᾶς· τοὺς
[20, 30]	Ὥστε πολλῷ δικαιότεροί ἐστε, ὧν	πεπείρασθε,	τούτοις χαρίσασθαι, ἢ οὓς οὐκ
[20, 30]	οὐκ ἴστε ὁποῖοί τινες ἔσονται.	(Πεπόνθαμεν	δὲ τοὐναντίον τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις.
[20, 30]	πονηρότατον· λέγεται γὰρ τοὺς κακῶς	πεπονθότας	μεμνῆσθαι μᾶλλον ἢ τοὺς εὖ.
[20, 0]	δέος καὶ ὁ φόνος τῶν	πεπονθότων	ἀπέτρεπε πάντας. (Ὥστε οἱ πολλοὶ
[20, 10]	ὑμῖν εὐνοῶν καὶ> ὅτι, εἴ	πέρ	τι νεωτερίζειν ἐβούλετο εἰς τὸ
[20, 30]	ὑμῖν, (ὦ ἄνδρες δικασταί, οὕτως.	Περὶ	ἡμῶν γάρ ἐστι ψῆφος ὑμῖν,
[20, 0]	φυλετῶν, οἳ ἄριστ᾽ ἂν διαγνοῖεν	περὶ	σφῶν αὐτῶν ὁποῖοί τινές εἰσιν.
[20, 10]	δὲ αὐτοῖς τε προθύμοις γεγενημένοις	περὶ	τὸ πλῆθος τὸ ὑμέτερον, καὶ
[20, 0]	καὶ περὶ τοὺς δημότας καὶ	περὶ	τὸ πλῆθος τὸ ὑμέτερον· κατηγοροῦσι
[20, 10]	δοκεῖ εἶναι, εἰ τοῖς εἰποῦσι	περὶ	τὸ πλῆθος τὸ ὑμέτερον μὴ
[20, 20]	ἄνδρες δικασταί· οἷος δ᾽ εἰμὶ	περὶ	τὸ ὑμέτερον πλῆθος, ἐγὼ ὑμῖν
[20, 0]	δὲ οὐδὲ γνώμην οὐδεμίαν εἶπε	περὶ	τοῦ ὑμετέρου πλήθους. (Ἐγὼ δ᾽
[20, 0]	ὡς χρηστὸς ὢν ἀνὴρ καὶ	περὶ	τοὺς δημότας καὶ περὶ τὸ
[20, 30]	ἐστι ψῆφος ὑμῖν, καὶ οὐ	περὶ	χρημάτων. Ἕως μὲν γὰρ εἰρήνη,
[20, 20]	γενομένων καὶ οὗτος ἐλεγχθήσεσθαι ἔμελλε,	πιστεύων	αὑτῷ μηδὲν ἡμαρτῆσθαι ἀλλ᾽ ἀγωνιεῖσθαι
[20, 0]	παρ᾽ ὑμῖν, ἢ τῷ σώματι	πιστεύων,	ἵνα ὑβρίζοι εἰς τῶν ὑμετέρων
[20, 10]	δῆμον, ἀλλ᾽ οἳ ἂν ἐκ	πλειόνων	ἐλάττους. Οὗτος δὲ οὔτε ὀμόσαι
[20, 10]	χαρίζοιτο. Καίτοι οὐχ οἳ ἂν	πλείους	τοὺς πολίτας ποιῶσιν, οὗτοι καταλύουσι
[20, 20]	θεῷ τε τὰς δεκάτας ἐξαιρεθῆναι	πλέον	ἢ τριάκοντα μνᾶς καὶ τοῖς
[20, 10]	οὔτ᾽ εἰπὼν γνώμην οὐδεμίαν, οὔτε	πλέον	ὀκτὼ ἡμερῶν ἐλθὼν εἰς τὸ
[20, 20]	ἀποδοῦναι ἐμοί, πότερα τῷ ὑμετέρῳ	πλήθει	ἀγαθὰ ἐνῆν ἢ οὔ. Τά
[20, 0]	ὡς οὐκ εὔνους ἦν τῷ	πλήθει	τῷ ὑμετέρῳ, αἱρεθεὶς ὑπὸ τῶν
[20, 20]	δ᾽ εἰμὶ περὶ τὸ ὑμέτερον	πλῆθος,	ἐγὼ ὑμῖν ἀποδείξω. Ἀφικομένου γὰρ
[20, 10]	νεωτερίζειν ἐβούλετο εἰς τὸ ὑμέτερον	πλῆθος,	οὐκ ἄν ποτ᾽ ἐν ὀκτὼ
[20, 0]	ὥστε αὑτοῦ ἕνεκα μισεῖν τὸ	πλῆθος	τὸ ὑμέτερον, ἢ τῶν παίδων.
[20, 10]	τε προθύμοις γεγενημένοις περὶ τὸ	πλῆθος	τὸ ὑμέτερον, καὶ τοῦ πατρὸς
[20, 0]	τοὺς δημότας καὶ περὶ τὸ	πλῆθος	τὸ ὑμέτερον· κατηγοροῦσι δὲ αὐτοῦ
[20, 10]	εἰ τοῖς εἰποῦσι περὶ τὸ	πλῆθος	τὸ ὑμέτερον μὴ τὰ ἄριστα
[20, 0]	οὐδεμίαν εἶπε περὶ τοῦ ὑμετέρου	πλήθους.	(Ἐγὼ δ᾽ ἡγοῦμαι ἀξίους εἶναι
[20, 20]	ἀδικοῦσι δέ, τὸ δέος αὐτοὺς	ποιεῖ	τό τε ὑμέτερον καὶ τὸ
[20, 30]	καὶ μὴ ἡμᾶς βουλομένους εὖ	ποιεῖν	τὴν πόλιν ὑμεῖς κωλύσητε. Δεινὰ
[20, 30]	ὅσ᾽ ἄν τις ὑμᾶς εὖ	ποιῇ.	(Καὶ μηδαμῶς τοῖς λέγουσι βεβαιώσητε
[20, 30]	ὑμᾶς· τοὺς δὲ ἄλλους προθυμοτέρους	ποιήσετε,	κατ᾽ ἀξίαν χαριζόμενοι, ὅσ᾽ ἄν
[20, 30]	ἡμᾶς ἀντὶ μὲν ἐπιτίμων ἀτίμους	ποιήσητε,	ἀντὶ δὲ πολιτῶν ἀπόλιδας· ἀλλὰ
[20, 0]	ἀποφαίνουσι. Καὶ ὁμοίας τὰς κατηγορίας	ποιοῦνται	τῶν τε εἰπόντων γνώμην τινὰ
[20, 30]	κακῶς ὑμᾶς ποιούντων οἱ εὖ	ποιοῦντες;	ἔχει δ᾽ ὑμῖν, (ὦ ἄνδρες
[20, 30]	εἰ ἡττηθήσονται τῶν κακῶς ὑμᾶς	ποιούντων	οἱ εὖ ποιοῦντες; ἔχει δ᾽
[20, 20]	στρατεύεσθαι, ἵνα ἢ ὑμᾶς πραοτέρους	ποιῶσιν	ἢ τούτους πείθωσιν. (Οὗτος δὲ
[20, 10]	οἳ ἂν πλείους τοὺς πολίτας	ποιῶσιν,	οὗτοι καταλύουσι τὸν δῆμον, ἀλλ᾽
[20, 20]	εἰ μὴ εὔνους ἦν τῇ	πόλει	καὶ ὑμῖν, οὐκ ἄν ποτε
[20, 0]	μὴ τὰ ἄριστα ἦρξε τῇ	πόλει.	Οὐ γὰρ οἱ καλῶς ἄρχοντες
[20, 20]	ἡμᾶς παρεσκεύασεν, ὡς ἂν τῇ	πόλει	ὠφελιμώτατοι εἴημεν. (Καὶ ἐμὲ μὲν
[20, 30]	γεωργός· ἐπειδὴ δὲ εἰσέβαλον οἱ	πολέμιοι,	πάντων τούτων ἐστερήθημεν. Ὥστε αὐτῶν
[20, 20]	εἰς σωτηρίαν ὅσοι ἐν τοῖς	πολεμίοις	ἦσαν. (Καὶ ἐπειδὴ Καταναῖοι ἠνάγκαζον
[20, 20]	ἐλῃζόμην ὁρμώμενος ἐντεῦθεν καὶ τοὺς	πολεμίους	κακῶς ἐποίουν, ὥστε τῇ θεῷ
[20, 30]	ἂν πάθοιμεν, εἰ ὑπὸ τῶν	πολεμίων	μὲν ἐσώθημεν, οὓς εἰκὸς ἦν
[20, 30]	ὑμῶν τε ἀνάξιοι καὶ τῆς	πόλεως;	ἀλλ᾽ ὑμῶν δεόμεθα τρεῖς ὄντες
[20, 0]	οἱ καλῶς ἄρχοντες προὐδίδοσαν τὴν	πόλιν,	(ἀλλ᾽ οἱ μὴ δικαίως. Οὗτος
[20, 30]	ὧν δὲ πρόθυμοι εἰς τὴν	πόλιν	γεγενήμεθα, μηδεμίαν ὠφέλειαν γενέσθαι; ἀλλ᾽
[20, 0]	οἱ δ᾽ ἵνα μήτε τὴν	πόλιν	μηδὲν κακὸν ἐργάσαιντο μήθ᾽ ὑμῶν
[20, 30]	ἡμᾶς βουλομένους εὖ ποιεῖν τὴν	πόλιν	ὑμεῖς κωλύσητε. Δεινὰ δ᾽ ἂν
[20, 10]	οὐχ οἳ ἂν πλείους τοὺς	πολίτας	ποιῶσιν, οὗτοι καταλύουσι τὸν δῆμον,
[20, 0]	ῥᾳδίως μετέστη ἂν ὑμῖν ἡ	πολιτεία.	Οὔκουν δίκαιοί εἰσιν, ὧν ὑμῖν
[20, 0]	Ὠρωπῷ οὔτε προέδωκε οὔθ᾽ ἑτέραν	πολιτείαν	κατέστησε, τῶν ἄλλων ἁπάντων ὅσοι
[20, 0]	ἐν τῷ πρόσθεν χρόνῳ, ἑτέρας	πολιτείας	ἐπεθύμησε, διὰ τὰ πρόσθεν ἁμαρτήματα
[20, 0]	ὥστε μηδὲ τούτων ἕνεκα ἑτέρας	πολιτείας	ἐπιθυμῆσαι (διὰ τὰ πρόσθεν ἁμαρτήματα)
[20, 10]	ὑμεῖς ἀδικεῖτε, ὅτι ὑμῶν ἐστι	πολίτης.	Πῶς δ᾽ ἂν γένοιτο δημοτικώτερος,
[20, 30]	ἐπιτίμων ἀτίμους ποιήσητε, ἀντὶ δὲ	πολιτῶν	ἀπόλιδας· ἀλλὰ ἐλεήσατε καὶ τὸν
[20, 0]	(Καὶ κατηγοροῦσι μὲν αὐτοῦ ὡς	πολλὰς	ἀρχὰς ἦρξεν, ἀποδεῖξαι δὲ οὐδεὶς
[20, 10]	τέλους ἐν τῷ βουλευτηρίῳ ὄντων	πολλοὶ	ἀποπεφεύγασι. (Καὶ οὐ φθονῶν τούτοις
[20, 0]	πεπονθότων ἀπέτρεπε πάντας. (Ὥστε οἱ	πολλοὶ	πάντα ἀπεγίγνωσκον αὐτῶν· τοὺς μὲν
[20, 10]	κακῶς ἐποίουν. Οὗτος δ᾽ ἐν	πολλοῖς	δηλοῖ ὑμῖν εὐνοῶν καὶ> ὅτι,
[20, 30]	τὸν πατέρα οὐδὲν ἡμαρτηκότα. Ὥστε	πολλῷ	δικαιότεροί ἐστε, ὧν πεπείρασθε, τούτοις
[20, 0]	ὧν εἷς ὢν οὑτοσὶ τυγχάνει	Πολύστρατος.	(Οὗτος γὰρ ᾑρέθη μὲν ὑπὸ
[20, 0]	~ΥΠΕΡ	ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΥ.	(Τοὔ μοι δοκεῖ χρῆναι ὀργίζεσθαι
[20, 10]	ἀεὶ ὑμῖν χρηστοὶ ἦσαν, οὗτοι	πονηροί.	(Καίτοι ἔν γε ταῖς πρότερον
[20, 10]	οἱ μὲν τὸν βίον ἅπαντα	πονηροὶ	ὄντες χρηστοὶ ἐν τῷ λογιστηρίῳ
[20, 10]	ἐδόκει ἐκεῖ τὴν ψυχὴν οὐ	πονηρὸς	εἶναι ἐν ταῖς ναυμαχίαις, καὶ
[20, 30]	λέγουσι βεβαιώσητε λόγον τὸν πάντων	πονηρότατον·	λέγεται γὰρ τοὺς κακῶς πεπονθότας
[20, 10]	τὸ ὑμέτερον πλῆθος, οὐκ ἄν	ποτ᾽	ἐν ὀκτὼ ἡμέραις, εἰσελθὼν εἰς
[20, 30]	ὑμᾶς ἐποιοῦμεν, ἀλλ᾽ ἵνα, εἴ	ποτε	κίνδυνος εἴη ἡμῖν, ἐξαιτούμενοι παρ᾽
[20, 20]	πόλει καὶ ὑμῖν, οὐκ ἄν	ποτε	τοιαῦτα ἐπέστελλεν. (Ἀλλὰ μὴν καὶ
[20, 20]	ἐπιστολήν, ἣν ἔδωκεν ἀποδοῦναι ἐμοί,	πότερα	τῷ ὑμετέρῳ πλήθει ἀγαθὰ ἐνῆν
[20, 0]	τίνος ἂν ἕνεκα ὀλιγαρχίας ἐπεθύμησε;	πότερον	ὡς ἡλικίαν εἶχε λέγων τι
[20, 10]	τῶν ὑμῖν προθύμων ἐν τοῖς	πράγμασι	γενομένων, οἱ δ᾽ ἠδικηκότες ἐκπριάμενοι
[20, 0]	οὐ τούτους ἀδικεῖν ἐν τοῖς	πράγμασιν	ἐκείνοις, ἀλλ᾽ εἴ τις ὀλίγας
[20, 20]	κακόνοι ἐγένοντο εἰς τὰ ὑμέτερα	πράγματα	ἢ γνώμην μὴ ἐπιτηδείαν εἶπον,
[20, 10]	ἦλθε, καὶ ἤδη μετεπεπτώκει τὰ	πράγματα.	Καὶ οὗτος μὲν οὔτ᾽ εἰπὼν
[20, 10]	ὑμῶν ψηφισαμένων πεντακισχιλίοις παραδοῦναι τὰ	πράγματα	καταλογεὺς ὢν ἐνακισχιλίους κατέλεξεν, ἵνα
[20, 0]	ἁπάντων ὅσοι ἦρχον καταπροδόντων τὰ	πράγματα.	Οἱ δ᾽ οὐχ ὑπέμειναν, καταγνόντες
[20, 20]	ὑμᾶς ἀδικῶν, εὐθὺς μετὰ τὰ	πράγματα,	ὅτε ὑμεῖς τε μάλιστα ἐμέμνησθε
[20, 20]	ἀλλὰ στρατεύεσθαι, ἵνα ἢ ὑμᾶς	πραοτέρους	ποιῶσιν ἢ τούτους πείθωσιν. (Οὗτος
[20, 20]	παραγενομένους παρέξομαι. Μάρτυρες” (Τὸν δὲ	πρεσβύτατον	ἀδελφὸν αὐτοὶ οἱ συστρατευόμενοι ἴσασιν,
[20, 30]	ὠφελήσετε· ἡμῶν μὲν γὰρ καὶ	πρὶν	δεηθῆναι πεπείρασθε, οἷοί ἐσμεν εἰς
[20, 0]	μὲν ἄρξας ἐν Ὠρωπῷ οὔτε	προέδωκε	οὔθ᾽ ἑτέραν πολιτείαν κατέστησε, τῶν
[20, 30]	δίκαιοί ἐσμεν διὰ τὴν ἡμετέραν	προθυμίαν	τοῦτόν τε σῶσαι καὶ ἡμᾶς.
[20, 30]	γενήσονται· ἡμᾶς δ᾽ ἴστε ὅτι	πρόθυμοι	γεγενήμεθα εἰς ὑμᾶς, καὶ τὸν
[20, 30]	ἕνεκα ἀπολέσθαι, (δι᾽ ὧν δὲ	πρόθυμοι	εἰς τὴν πόλιν γεγενήμεθα, μηδεμίαν
[20, 30]	ἐστερήθημεν. Ὥστε αὐτῶν τούτων ἕνεκα	πρόθυμοι	ἦμεν εἰς ὑμᾶς, εἰδότες ὅτι
[20, 30]	εἴη ὁπόθεν ἐκτίσομεν, αὐτοὶ δὲ	πρόθυμοι	ὄντες εἰς ὑμᾶς ἀξιοῦμεν εὑρίσκεσθαι
[20, 10]	ἐξαιτουμένῳ, ἡμῖν δὲ αὐτοῖς τε	προθύμοις	γεγενημένοις περὶ τὸ πλῆθος τὸ
[20, 30]	εἶναι, γιγνώσκοντας ὅτι, ἐάν τις	πρόθυμος	εἰς ὑμᾶς ᾖ, οὐ μόνον
[20, 30]	τρεῖς ὄντες ἐᾶσαι ἡμᾶς ἔτι	προθυμοτέρους	γενέσθαι. (Δεόμεθα οὖν ὑμῶν πρὸς
[20, 30]	εἰς ὑμᾶς· τοὺς δὲ ἄλλους	προθυμοτέρους	ποιήσετε, κατ᾽ ἀξίαν χαριζόμενοι, ὅσ᾽
[20, 10]	ἐξῃτημένοι εἰσὶν ὑπὸ τῶν ὑμῖν	προθύμων	ἐν τοῖς πράγμασι γενομένων, οἱ
[20, 20]	ὑμᾶς. Ἐκεῖνοι δὲ σφῶν αὐτῶν	προκαταγνόντες	ἀδικεῖν οἴχονται, ἵνα μὴ δοῖεν
[20, 20]	ἑτοίμου ὄντος ὁρκοῦν καὶ προσιόντος	πρὸς	ἕνα ἕκαστον τῶν ἐκεῖ ὄντων,
[20, 30]	προθυμοτέρους γενέσθαι. (Δεόμεθα οὖν ὑμῶν	πρὸς	τῶν ὑπαρχόντων ἀγαθῶν ἑκάστῳ, ὅτῳ
[20, 0]	ἑτέρας πολιτείας ἐπεθύμησε, διὰ τὰ	πρόσθεν	ἁμαρτήματα αὑτοῦ ἕνεκ᾽ ἂν ἔπραττε·
[20, 0]	ἑτέρας πολιτείας ἐπιθυμῆσαι (διὰ τὰ	πρόσθεν	ἁμαρτήματα) (Καὶ κατηγοροῦσι μὲν αὐτοῦ
[20, 0]	κακόν τι ἐργασάμενος ἐν τῷ	πρόσθεν	χρόνῳ, ἑτέρας πολιτείας ἐπεθύμησε, διὰ
[20, 20]	καὶ ἑτοίμου ὄντος ὁρκοῦν καὶ	προσιόντος	πρὸς ἕνα ἕκαστον τῶν ἐκεῖ
[20, 10]	πονηροί. (Καίτοι ἔν γε ταῖς	πρότερον	κατηγορίαις τά τε ἄλλα κατηγόρησαν
[20, 0]	Οὐ γὰρ οἱ καλῶς ἄρχοντες	προὐδίδοσαν	τὴν πόλιν, (ἀλλ᾽ οἱ μὴ
[20, 0]	οἱ μὴ δικαίως. Οὗτος δὲ	πρῶτον	μὲν ἄρξας ἐν Ὠρωπῷ οὔτε
[20, 20]	ἦν δημοτικός, ἐγὼ ὑμῖν ἀποδείξω.	(Πρῶτον	μὲν γὰρ ὅσων οὐδεμιᾶς στρατείας
[20, 10]	τοὺς κατηγόρους οὐδ᾽ ἔδοξαν ἀδικεῖν.	Πῶς	(ἂν) οὖν οὐκ ἂν δεινὰ
[20, 10]	ἀδικεῖτε, ὅτι ὑμῶν ἐστι πολίτης.	Πῶς	δ᾽ ἂν γένοιτο δημοτικώτερος, ἢ
[20, 30]	Εἰ δὲ ἡμᾶς ἀδίκως ἀπολεῖτε,	πῶς	ἢ οὗτος ἡμῖν ἡδέως συνέσται

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/04/2010