Discours, paragraphes
[20, 10]	γεγένηται, πείσαντες τοὺς κατηγόρους, οἳ	δ᾽	ἀεὶ ὑμῖν χρηστοὶ ἦσαν, οὗτοι
[20, 10]	ὅτι ὑμῶν ἐστι πολίτης. Πῶς	δ᾽	ἂν γένοιτο δημοτικώτερος, ἢ ὅστις
[20, 0]	ἐκκλέπτουσιν, ἀργύριον λαμβάνοντες· παρ᾽ ὧν	δ᾽	ἂν μὴ κερδαίνωσιν, ἀδικοῦντας ἀποφαίνουσι.
[20, 30]	τὴν πόλιν ὑμεῖς κωλύσητε. Δεινὰ	δ᾽	ἂν πάθοιμεν, εἰ ὑπὸ τῶν
[20, 20]	μαρτύρων, ὦ ἄνδρες δικασταί· οἷος	δ᾽	εἰμὶ περὶ τὸ ὑμέτερον πλῆθος,
[20, 10]	βουλευτήριον ὦφλε χρήματα τοσαῦτα· τῶν	δ᾽	εἰπόντων ὑμῖν τἀναντία καὶ διὰ
[20, 10]	ἐγένετο, ὁ μὲν ἐγεώργει, ὁ	δ᾽	ἐλθὼν εἰς τὸ ἄστυ ἐσυκοφάντει,
[20, 0]	γὰρ ἐν Σικελίᾳ ἦν, οἱ	δ᾽	ἐν Βοιωτοῖς· ὥστε μηδὲ τούτων
[20, 10]	ἐξηπάτων καὶ κακῶς ἐποίουν. Οὗτος	δ᾽	ἐν πολλοῖς δηλοῖ ὑμῖν εὐνοῶν
[20, 0]	περὶ τοῦ ὑμετέρου πλήθους. (Ἐγὼ	δ᾽	ἡγοῦμαι ἀξίους εἶναι τούτους μηδὲν
[20, 0]	ὡς οὐ καλῶς ἦρξεν. Ἐγὼ	δ᾽	ἡγοῦμαι οὐ τούτους ἀδικεῖν ἐν
[20, 10]	ἐν τοῖς πράγμασι γενομένων, οἱ	δ᾽	ἠδικηκότες ἐκπριάμενοι τοὺς κατηγόρους οὐδ᾽
[20, 10]	ἐξήμαρτεν εἰς ὑμᾶς, ἐν ὀκτὼ	δ᾽	ἡμέραις· καὶ οἱ μὲν τὸν
[20, 30]	ὑεῖς, τούτων ἕνεκα ἐλεῆσαι, ὅστις	δ᾽	ἡμῖν ἡλικιώτης τυγχάνει ἢ τῷ
[20, 10]	οἳ ἂν φίλοι ὦσιν. Εἰ	δ᾽	ἦν δημότης, οὐ δίκαιος διὰ
[20, 20]	εὖ μετὰ τοῦ δικαίου. Ὡς	δ᾽	ἦν δημοτικός, ἐγὼ ὑμῖν ἀποδείξω.
[20, 0]	γὰρ ἐπιβουλεύσαντες ἦσαν αὐτῶν, οἱ	δ᾽	ἵνα μήτε τὴν πόλιν μηδὲν
[20, 30]	εἴτε κακοὶ ἡβήσαντες γενήσονται· ἡμᾶς	δ᾽	ἴστε ὅτι πρόθυμοι γεγενήμεθα εἰς
[20, 20]	μὲν εἰς Σικελίαν ἐξέπεμψεν, ὑμῖν	δ᾽	οὐκ ἦ ὥστ᾽ εἰδέναι τοὺς
[20, 20]	λόγοι οὐκ ὀλίγοι ἦσαν. Ὧν	δ᾽	οὖν ἐγὼ εἶπον, καλῶ μάρτυρας.
[20, 0]	ἦρχον καταπροδόντων τὰ πράγματα. Οἱ	δ᾽	οὐχ ὑπέμειναν, καταγνόντες σφῶν αὐτῶν
[20, 30]	ποιούντων οἱ εὖ ποιοῦντες; ἔχει	δ᾽	ὑμῖν, (ὦ ἄνδρες δικασταί, οὕτως.
[20, 30]	οἷοί ἐσμεν εἰς ὑμᾶς· τοὺς	δὲ	ἄλλους προθυμοτέρους ποιήσετε, κατ᾽ ἀξίαν
[20, 0]	ἐκείνοις οἱ μὲν ἔφευγον οἱ	δὲ	ἀπέθνῃσκον, ὥστ᾽ εἴ τις καὶ
[20, 0]	μὲν γὰρ ἐξήλαυνον αὐτῶν, τοὺς	δὲ	ἀπεκτίνυσαν. Οἳ δὲ ἐκείνων ἔμελλον
[20, 10]	μὲν ἀφεῖτε ἀνδρὶ ἐξαιτουμένῳ, ἡμῖν	δὲ	αὐτοῖς τε προθύμοις γεγενημένοις περὶ
[20, 0]	τὸ πλῆθος τὸ ὑμέτερον· κατηγοροῦσι	δὲ	αὐτοῦ ὡς οὐκ εὔνους ἦν
[20, 20]	τὸ στρατόπεδον σῶν ἦν· ἐπειδὴ	δὲ	διεφθάρη καὶ ἀνεσώθην εἰς Κατάνην,
[20, 30]	ὁ πατὴρ ἀγαθὸς γεωργός· ἐπειδὴ	δὲ	εἰσέβαλον οἱ πολέμιοι, πάντων τούτων
[20, 0]	αὐτῶν, τοὺς δὲ ἀπεκτίνυσαν. Οἳ	δὲ	ἐκείνων ἔμελλον ἀκροᾶσθαι καὶ μηδὲν
[20, 10]	τῷ μὲν ὀνόματι ὑμῖν, (τῷ	δὲ	ἔργω σφίσιν αὐτοῖς. Καὶ μὴ
[20, 0]	καταγνόντες σφῶν αὐτῶν ἀδικεῖν· ὁ	δὲ	ἡγούμενος μηδὲν ἠδικηκέναι δίκην δίδωσι.
[20, 30]	γέροντα ὄντα καὶ ἡμᾶς. Εἰ	δὲ	ἡμᾶς ἀδίκως ἀπολεῖτε, πῶς ἢ
[20, 10]	ἐπιβολὰς ἐπιβάλλοντες καὶ ζημιοῦντες· ἐπεὶ	δὲ	ἠναγκάσθη καὶ ὤμοσε τὸν ὅρκον,
[20, 10]	τῷ δήμῳ οὐδὲ ἐβοήθουν· νῦν	δὲ	ἡνίκα αὐτὸς ἑαυτῷ εὐνούστατός ἐστιν
[20, 10]	δέος τὸ τῶν κατηγόρων, τοῖς	δὲ	καὶ τὰ ψευδῆ δεδοικότες ἐμαρτύρουν.
[20, 30]	διακωλύειν μὴ σῴζεσθαι, παρ᾽ ὑμῶν	δὲ	μηδὲ εὑρησόμεθα τὸ σωθῆναι.
[20, 10]	ἦσαν, ~τούτων δίκην διδόναι. Δεινὸν	δέ	μοι δοκεῖ εἶναι, εἰ τοῖς
[20, 10]	ἠξίου, ἔδοτε ἂν αὐτῷ· ἡμῖν	δὲ	οὐ δώσετε ἡμᾶς αὐτοὺς ἐπιτίμους
[20, 0]	βουλῇ καὶ τῶν μή. Οὗτος	δὲ	οὐδὲ γνώμην οὐδεμίαν εἶπε περὶ
[20, 0]	ὡς πολλὰς ἀρχὰς ἦρξεν, ἀποδεῖξαι	δὲ	οὐδεὶς οἷός τέ ἐστιν ὡς
[20, 0]	ὑμῖν μὲν εὖνοι ἦσαν, ἐκείνοις	δὲ	οὐκ> ἀπηχθάνοντο. Τῶν γὰρ λεγόντων
[20, 10]	ἂν ἐκ πλειόνων ἐλάττους. Οὗτος	δὲ	οὔτε ὀμόσαι ἤθελεν οὔτε καταλέγειν,
[20, 10]	ἀγρῷ πένης ὢν ἐποίμαινεν, ὁ	δὲ	πατὴρ ἐν τῷ ἄστει ἐπαιδεύετο.
[20, 30]	μὲν ἐπιτίμων ἀτίμους ποιήσητε, ἀντὶ	δὲ	πολιτῶν ἀπόλιδας· ἀλλὰ ἐλεήσατε καὶ
[20, 20]	τοὺς παραγενομένους παρέξομαι. Μάρτυρες” (Τὸν	δὲ	πρεσβύτατον ἀδελφὸν αὐτοὶ οἱ συστρατευόμενοι
[20, 30]	ἡμᾶς ἕνεκα ἀπολέσθαι, (δι᾽ ὧν	δὲ	πρόθυμοι εἰς τὴν πόλιν γεγενήμεθα,
[20, 30]	οὐκ εἴη ὁπόθεν ἐκτίσομεν, αὐτοὶ	δὲ	πρόθυμοι ὄντες εἰς ὑμᾶς ἀξιοῦμεν
[20, 0]	(ἀλλ᾽ οἱ μὴ δικαίως. Οὗτος	δὲ	πρῶτον μὲν ἄρξας ἐν Ὠρωπῷ
[20, 20]	(ἀλλ᾽ ὁ ἐξαπατῶν ὑμᾶς. Ἐκεῖνοι	δὲ	σφῶν αὐτῶν προκαταγνόντες ἀδικεῖν οἴχονται,
[20, 20]	αὐτοὺς ἐπιτίμους ὑμῖν γενέσθαι; ~Εἰ	δέ	τινες κακόνοι ἐγένοντο εἰς τὰ
[20, 0]	αὐτῶν ὁποῖοί τινές εἰσιν. (Οὗτος	δὲ	τίνος ἂν ἕνεκα ὀλιγαρχίας ἐπεθύμησε;
[20, 20]	ἀδικοῦσιν, ἧττον μὲν ἐκείνων, ἀδικοῦσι	δέ,	τὸ δέος αὐτοὺς ποιεῖ τό
[20, 0]	αὑτοῦ ἕνεκ᾽ ἂν ἔπραττε· τούτῳ	δὲ	τοιοῦτον οὐδὲν ἡμάρτητο, ὥστε αὑτοῦ
[20, 30]	παῖδας παραστησάμενοι ἐξαιτοῦνται ὑμᾶς, ἡμεῖς	δὲ	τὸν πατέρα τουτονὶ καὶ ἡμᾶς
[20, 30]	ἴστε ὁποῖοί τινες ἔσονται. (Πεπόνθαμεν	δὲ	τοὐναντίον τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις. Οἱ
[20, 10]	τὸν μὲν βουλόμενον ἐγγράφοι, εἰ	δέ	τῳ μὴ οἷόν τ᾽ εἴη,
[20, 30]	τὴν ἀξίαν χάριν ἀπολάβοιμεν. Χρὴ	δὲ	ὑμᾶς καὶ τῶν ἄλλων ἕνεκα
[20, 20]	ποιῶσιν ἢ τούτους πείθωσιν. (Οὗτος	δὲ	ὑμῖν δίκην δέδωκεν, οὐδὲν ὑμᾶς
[20, 10]	τοῖς δὲ καὶ τὰ ψευδῆ	δεδοικότες	ἐμαρτύρουν. Ἦ δεινά γ᾽ ἂν
[20, 20]	πείθωσιν. (Οὗτος δὲ ὑμῖν δίκην	δέδωκεν,	οὐδὲν ὑμᾶς ἀδικῶν, εὐθὺς μετὰ
[20, 30]	ἡμῶν μὲν γὰρ καὶ πρὶν	δεηθῆναι	πεπείρασθε, οἷοί ἐσμεν εἰς ὑμᾶς·
[20, 30]	διαβέβληται εἰς ὑμᾶς, δικαίως τούτων	δεῖ	ἡμᾶς ἕνεκα ἀπολέσθαι, (δι᾽ ὧν
[20, 30]	εἰ διὰ τὴν τούτου διαβολὴν	δεῖ	ἡμᾶς τι> πάσχειν, δίκαιοί ἐσμεν
[20, 10]	τὰ ψευδῆ δεδοικότες ἐμαρτύρουν. Ἦ	δεινά	γ᾽ ἂν πάθοιμεν, ὦ ἄνδρες
[20, 30]	ποιεῖν τὴν πόλιν ὑμεῖς κωλύσητε.	Δεινὰ	δ᾽ ἂν πάθοιμεν, εἰ ὑπὸ
[20, 10]	Πῶς (ἂν) οὖν οὐκ ἂν	δεινὰ	πάσχοιμεν; (καὶ κατηγοροῦσι μὲν τῶν
[20, 10]	εὖνοι ἦσαν, ~τούτων δίκην διδόναι.	Δεινὸν	δέ μοι δοκεῖ εἶναι, εἰ
[20, 20]	ὥστε τῇ θεῷ τε τὰς	δεκάτας	ἐξαιρεθῆναι πλέον ἢ τριάκοντα μνᾶς
[20, 30]	ἐᾶσαι ἡμᾶς ἔτι προθυμοτέρους γενέσθαι.	(Δεόμεθα	οὖν ὑμῶν πρὸς τῶν ὑπαρχόντων
[20, 30]	καὶ τῆς πόλεως; ἀλλ᾽ ὑμῶν	δεόμεθα	τρεῖς ὄντες ἐᾶσαι ἡμᾶς ἔτι
[20, 20]	μὲν ἐκείνων, ἀδικοῦσι δέ, τὸ	δέος	αὐτοὺς ποιεῖ τό τε ὑμέτερον
[20, 0]	ἐβούλετο ἐναντιοῦσθαι ὑπὲρ ὑμῶν, τὸ	δέος	καὶ ὁ φόνος τῶν πεπονθότων
[20, 10]	μαρτυρίαν, εἶχε μαρτυρεῖν διὰ τὸ	δέος	τὸ τῶν κατηγόρων, τοῖς δὲ
[20, 10]	ἐν ταῖς ναυμαχίαις, καὶ τετρωμένος	δεῦρ᾽	ἦλθε, καὶ ἤδη μετεπεπτώκει τὰ
[20, 20]	τὴν ψυχήν. καὶ μοι ἀνάβητε	δεῦρο.	Μάρτυρες” ~Τῶς οὖν οὐ χρὴ
[20, 30]	σῶσαι καὶ ἡμᾶς. (Οὐ γὰρ	δὴ	ἡμεῖς χρημάτων γε ἕνεκα, ἵνα
[20, 20]	εἶπον, καλῶ μάρτυρας. Μάρτυρες” (Σκέψασθε	δὴ	καὶ τοῦ πατρὸς τὴν ἐπιστολήν,
[20, 10]	ἐποίουν. Οὗτος δ᾽ ἐν πολλοῖς	δηλοῖ	ὑμῖν εὐνοῶν καὶ> ὅτι, εἴ
[20, 10]	καίτοι ἐν τοῖς τοιούτοις μάλιστα	δηλοῦσιν	οἳ ἂν φίλοι ὦσιν. Εἰ
[20, 10]	πολίτας ποιῶσιν, οὗτοι καταλύουσι τὸν	δῆμον,	ἀλλ᾽ οἳ ἂν ἐκ πλειόνων
[20, 10]	αὐτὸς ἑαυτῷ εὐνούστατός ἐστιν ὁ	δῆμος,	βοηθοῦσι τῷ μὲν ὀνόματι ὑμῖν,
[20, 10]	ἀλλήλων. Καὶ ὅτ᾽ ἐξέτινε τῷ	δημοσίῳ,	οὐκ εἰσήνεγκεν αὐτῷ τὸ ἀργύριον·
[20, 20]	ὡς συνειδότες ἂν εἴποιεν οἱ	δημόται·	καὶ ἐξὸν αὐτῷτὴν οὐσίαν ἀφανῆ
[20, 0]	ὢν ἀνὴρ καὶ περὶ τοὺς	δημότας	καὶ περὶ τὸ πλῆθος τὸ
[20, 10]	φίλοι ὦσιν. Εἰ δ᾽ ἦν	δημότης,	οὐ δίκαιος διὰ τοῦτο βλάπτεσθαί
[20, 20]	τοῦ δικαίου. Ὡς δ᾽ ἦν	δημοτικός,	ἐγὼ ὑμῖν ἀποδείξω. (Πρῶτον μὲν
[20, 10]	πολίτης. Πῶς δ᾽ ἂν γένοιτο	δημοτικώτερος,	ἢ ὅστις ὑμῶν ψηφισαμένων πεντακισχιλίοις
[20, 10]	μηδεὶς αὐτῷ διάφορος εἴη τῶν	δημοτῶν,	ἀλλ᾽ ἵνα τὸν μὲν βουλόμενον
[20, 10]	οὐδαμῇ εὖνοι ὄντες ἐφαίνοντο τῷ	δήμῳ	οὐδὲ ἐβοήθουν· νῦν δὲ ἡνίκα
[20, 30]	καὶ ὀλοφύρηται, τούς τε παῖδας	δι᾽	αὐτὸν εἰ ἀτιμωθήσονται ἐλεοῦντας, καὶ
[20, 30]	τούτων δεῖ ἡμᾶς ἕνεκα ἀπολέσθαι,	(δι᾽	ὧν δὲ πρόθυμοι εἰς τὴν
[20, 0]	πρόσθεν χρόνῳ, ἑτέρας πολιτείας ἐπεθύμησε,	διὰ	τὰ πρόσθεν ἁμαρτήματα αὑτοῦ ἕνεκ᾽
[20, 0]	τούτων ἕνεκα ἑτέρας πολιτείας ἐπιθυμῆσαι	(διὰ	τὰ πρόσθεν ἁμαρτήματα) (Καὶ κατηγοροῦσι
[20, 10]	δ᾽ εἰπόντων ὑμῖν τἀναντία καὶ	διὰ	τέλους ἐν τῷ βουλευτηρίῳ ὄντων
[20, 30]	ἡμᾶς τι> πάσχειν, δίκαιοί ἐσμεν	διὰ	τὴν ἡμετέραν προθυμίαν τοῦτόν τε
[20, 30]	ἀλλ᾽ οὐ δίκαιον. Ἀλλ᾽ εἰ	διὰ	τὴν τούτου διαβολὴν δεῖ ἡμᾶς
[20, 10]	τις εἶχε μαρτυρίαν, εἶχε μαρτυρεῖν	διὰ	τὸ δέος τὸ τῶν κατηγόρων,
[20, 30]	ἀφιέντας τὰς τῶν πατέρων ἁμαρτίας	διὰ	τοὺς παῖδας, οὓς οὔπω ἴστε
[20, 10]	δ᾽ ἦν δημότης, οὐ δίκαιος	διὰ	τοῦτο βλάπτεσθαί ἐστιν ὁ πατήρ,
[20, 30]	ἀλλ᾽ ὧν μὲν ὁ πατὴρ	διαβέβληται	εἰς ὑμᾶς, δικαίως τούτων δεῖ
[20, 30]	Ἀλλ᾽ εἰ διὰ τὴν τούτου	διαβολὴν	δεῖ ἡμᾶς τι> πάσχειν, δίκαιοί
[20, 0]	τῶν φυλετῶν, οἳ ἄριστ᾽ ἂν	διαγνοῖεν	περὶ σφῶν αὐτῶν ὁποῖοί τινές
[20, 30]	μὲν ἐσώθημεν, οὓς εἰκὸς ἦν	διακωλύειν	μὴ σῴζεσθαι, παρ᾽ ὑμῶν δὲ
[20, 0]	ὡς ἡλικίαν εἶχε λέγων τι	διαπράττεσθαι	παρ᾽ ὑμῖν, ἢ τῷ σώματι
[20, 10]	ἐνακισχιλίους κατέλεξεν, ἵνα μηδεὶς αὐτῷ	διάφορος	εἴη τῶν δημοτῶν, ἀλλ᾽ ἵνα
[20, 10]	ὑμῖν εὖνοι ἦσαν, ~τούτων δίκην	διδόναι.	Δεινὸν δέ μοι δοκεῖ εἶναι,
[20, 0]	δὲ ἡγούμενος μηδὲν ἠδικηκέναι δίκην	δίδωσι.	(Καὶ τοὺς μὲν ἀδικοῦντας οἱ
[20, 20]	στρατόπεδον σῶν ἦν· ἐπειδὴ δὲ	διεφθάρη	καὶ ἀνεσώθην εἰς Κατάνην, ἐλῃζόμην
[20, 20]	αὐτῷ, καὶ ἐλθὼν ὡς Τυδέα	διηγούμην	ταῦτα, καὶ σύλλογον ἐποίει, καὶ
[20, 0]	ἂν ὑμῖν ἡ πολιτεία. Οὔκουν	δίκαιοί	εἰσιν, ὧν ὑμῖν εὖνοι ἦσαν,
[20, 30]	διαβολὴν δεῖ ἡμᾶς τι> πάσχειν,	δίκαιοί	ἐσμεν διὰ τὴν ἡμετέραν προθυμίαν
[20, 30]	μηδεμίαν ὠφέλειαν γενέσθαι; ἀλλ᾽ οὐ	δίκαιον.	Ἀλλ᾽ εἰ διὰ τὴν τούτου
[20, 10]	Εἰ δ᾽ ἦν δημότης, οὐ	δίκαιος	διὰ τοῦτο βλάπτεσθαί ἐστιν ὁ
[20, 30]	πατέρα οὐδὲν ἡμαρτηκότα. Ὥστε πολλῷ	δικαιότεροί	ἐστε, ὧν πεπείρασθε, τούτοις χαρίσασθαι,
[20, 20]	ἀλλ᾽ ἀγωνιεῖσθαι εὖ μετὰ τοῦ	δικαίου.	Ὡς δ᾽ ἦν δημοτικός, ἐγὼ
[20, 0]	τὴν πόλιν, (ἀλλ᾽ οἱ μὴ	δικαίως.	Οὗτος δὲ πρῶτον μὲν ἄρξας
[20, 30]	ὁ πατὴρ διαβέβληται εἰς ὑμᾶς,	δικαίως	τούτων δεῖ ἡμᾶς ἕνεκα ἀπολέσθαι,
[20, 30]	ὁρῶμέν γ᾽ ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες	δικασταί,	ἐάν τις παῖδας αὑτοῦ ἀναβιβασάμενος
[20, 10]	γ᾽ ἂν πάθοιμεν, ὦ ἄνδρες	δικασταί,	(εἰ τοὺς μὲν οὐχ οἵους
[20, 20]	μὲν τῶν μαρτύρων, ὦ ἄνδρες	δικασταί·	οἷος δ᾽ εἰμὶ περὶ τὸ
[20, 10]	Καὶ μὴ θαυμάζετε, ὦ ἄνδρες	δικασταί,	ὅτι τοσαῦτα ὦφλε χρήματα. Ἕρημον
[20, 30]	ἔχει δ᾽ ὑμῖν, (ὦ ἄνδρες	δικασταί,	οὕτως. Περὶ ἡμῶν γάρ ἐστι
[20, 20]	τούτους πείθωσιν. (Οὗτος δὲ ὑμῖν	δίκην	δέδωκεν, οὐδὲν ὑμᾶς ἀδικῶν, εὐθὺς
[20, 10]	ὧν ὑμῖν εὖνοι ἦσαν, ~τούτων	δίκην	διδόναι. Δεινὸν δέ μοι δοκεῖ
[20, 0]	ὁ δὲ ἡγούμενος μηδὲν ἠδικηκέναι	δίκην	δίδωσι. (Καὶ τοὺς μὲν ἀδικοῦντας
[20, 20]	ἀδικεῖν οἴχονται, ἵνα μὴ δοῖεν	δίκην·	καὶ εἴ τινες ἄλλοι ἀδικοῦσιν,
[20, 20]	προκαταγνόντες ἀδικεῖν οἴχονται, ἵνα μὴ	δοῖεν	δίκην· καὶ εἴ τινες ἄλλοι
[20, 10]	δίκην διδόναι. Δεινὸν δέ μοι	δοκεῖ	εἶναι, εἰ τοῖς εἰποῦσι περὶ
[20, 0]	~ΥΠΕΡ ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΥ. (Τοὔ μοι	δοκεῖ	χρῆναι ὀργίζεσθαι ὑμᾶς τῷ ὀνόματι
[20, 10]	ἡμᾶς ἐλεῶν· οἱ μὲν γὰρ	δοκοῦντες	ἀδικεῖν ἐξῃτημένοι εἰσὶν ὑπὸ τῶν
[20, 10]	ἂν αὐτῷ· ἡμῖν δὲ οὐ	δώσετε	ἡμᾶς αὐτοὺς ἐπιτίμους ὑμῖν γενέσθαι;

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/04/2010