Discours, paragraphes
[20, 20]	ἐμοί, πότερα τῷ ὑμετέρῳ πλήθει	ἀγαθὰ	ἐνῆν ἢ οὔ. Τά τε
[20, 30]	παῖδας, οὓς οὔπω ἴστε εἴτε	ἀγαθοὶ	εἴτε κακοὶ ἡβήσαντες γενήσονται· ἡμᾶς
[20, 30]	οὐσία, καὶ ἦν ὁ πατὴρ	ἀγαθὸς	γεωργός· ἐπειδὴ δὲ εἰσέβαλον οἱ
[20, 30]	οὖν ὑμῶν πρὸς τῶν ὑπαρχόντων	ἀγαθῶν	ἑκάστῳ, ὅτῳ μὲν εἰσὶν ὑεῖς,
[20, 10]	αὐτῷ· ὁ μὲν γὰρ ἐν	ἀγρῷ	πένης ὢν ἐποίμαινεν, ὁ δὲ
[20, 20]	πιστεύων αὑτῷ μηδὲν ἡμαρτῆσθαι ἀλλ᾽	ἀγωνιεῖσθαι	εὖ μετὰ τοῦ δικαίου. Ὡς
[20, 20]	παρέξομαι. Μάρτυρες” (Τὸν δὲ πρεσβύτατον	ἀδελφὸν	αὐτοὶ οἱ συστρατευόμενοι ἴσασιν, οἵτινες
[20, 20]	ἐπέστελλεν. (Ἀλλὰ μὴν καὶ τὸν	ἀδελφὸν	τὸν νεώτατον, οἷος εἰς ὑμᾶς
[20, 0]	Ἐγὼ δ᾽ ἡγοῦμαι οὐ τούτους	ἀδικεῖν	ἐν τοῖς πράγμασιν ἐκείνοις, ἀλλ᾽
[20, 10]	ἐλεῶν· οἱ μὲν γὰρ δοκοῦντες	ἀδικεῖν	ἐξῃτημένοι εἰσὶν ὑπὸ τῶν ὑμῖν
[20, 0]	οὐχ ὑπέμειναν, καταγνόντες σφῶν αὐτῶν	ἀδικεῖν·	ὁ δὲ ἡγούμενος μηδὲν ἠδικηκέναι
[20, 20]	Ἐκεῖνοι δὲ σφῶν αὐτῶν προκαταγνόντες	ἀδικεῖν	οἴχονται, ἵνα μὴ δοῖεν δίκην·
[20, 10]	ἐκπριάμενοι τοὺς κατηγόρους οὐδ᾽ ἔδοξαν	ἀδικεῖν.	Πῶς (ἂν) οὖν οὐκ ἂν
[20, 10]	πατήρ, (εἰ μὴ καὶ ὑμεῖς	ἀδικεῖτε,	ὅτι ὑμῶν ἐστι πολίτης. Πῶς
[20, 0]	ὧν δ᾽ ἂν μὴ κερδαίνωσιν,	ἀδικοῦντας	ἀποφαίνουσι. Καὶ ὁμοίας τὰς κατηγορίας
[20, 0]	δίκην δίδωσι. (Καὶ τοὺς μὲν	ἀδικοῦντας	οἱ κατήγοροι ἐκκλέπτουσιν, ἀργύριον λαμβάνοντες·
[20, 20]	ἄλλοι ἀδικοῦσιν, ἧττον μὲν ἐκείνων,	ἀδικοῦσι	δέ, τὸ δέος αὐτοὺς ποιεῖ
[20, 10]	χρῆν πεισθῆναι; ἀλλ᾽ οὐχ οὗτοι	ἀδικοῦσιν,	ἀλλ᾽ οἳ ὑμᾶς ἐξηπάτων καὶ
[20, 20]	δίκην· καὶ εἴ τινες ἄλλοι	ἀδικοῦσιν,	ἧττον μὲν ἐκείνων, ἀδικοῦσι δέ,
[20, 20]	ὑμῖν δίκην δέδωκεν, οὐδὲν ὑμᾶς	ἀδικῶν,	εὐθὺς μετὰ τὰ πράγματα, ὅτε
[20, 30]	καὶ ἡμᾶς. Εἰ δὲ ἡμᾶς	ἀδίκως	ἀπολεῖτε, πῶς ἢ οὗτος ἡμῖν
[20, 10]	πείσαντες τοὺς κατηγόρους, οἳ δ᾽	ἀεὶ	ὑμῖν χρηστοὶ ἦσαν, οὗτοι πονηροί.
[20, 0]	ἦν τῷ πλήθει τῷ ὑμετέρῳ,	αἱρεθεὶς	ὑπὸ τῶν φυλετῶν, οἳ ἄριστ᾽
[20, 20]	πείθει ὑμᾶς, οὐχ ὑμεῖς ἐστε	αἴτιοι,	(ἀλλ᾽ ὁ ἐξαπατῶν ὑμᾶς. Ἐκεῖνοι
[20, 20]	εἶπον, οὐχ οἱ ἀπόντες τούτων	αἴτιοί	εἰσιν, ἐπεὶ καὶ τοὺς παρόντας
[20, 20]	ὑμῖν τοὺς μάρτυρας παρέξομαι. Μάρτυρες”	(Ἀκηκόατε	μὲν τῶν μαρτύρων, ὦ ἄνδρες
[20, 0]	ἀπεκτίνυσαν. Οἳ δὲ ἐκείνων ἔμελλον	ἀκροᾶσθαι	καὶ μηδὲν ἐπιβουλεύειν μηδὲ ἐξαγγέλλειν,
[20, 20]	ἔμελλε, πιστεύων αὑτῷ μηδὲν ἡμαρτῆσθαι	ἀλλ᾽	ἀγωνιεῖσθαι εὖ μετὰ τοῦ δικαίου.
[20, 10]	οὔτε ὀμόσαι ἤθελεν οὔτε καταλέγειν,	(ἀλλ᾽	αὐτὸν ἠνάγκαζον, ἐπιβολὰς ἐπιβάλλοντες καὶ
[20, 30]	ὠφέλειαν γενέσθαι; ἀλλ᾽ οὐ δίκαιον.	Ἀλλ᾽	εἰ διὰ τὴν τούτου διαβολὴν
[20, 0]	ἀδικεῖν ἐν τοῖς πράγμασιν ἐκείνοις,	ἀλλ᾽	εἴ τις ὀλίγας ἄρξας ἀρχὰς
[20, 10]	εἰς τὸ βουλευτήριον, (ᾤχετο ἐκπλέων.	Ἀλλ᾽	εἴποι ἄν τις κερδαίνειν ἐπιθυμῶν
[20, 20]	κακὸς εἶναι, μὴ ἐξείη αὐτῶ,	ἀλλ᾽	εἰσφέροι τε τὰς εἰσφορὰς καὶ
[20, 20]	γὰρ ὅσων οὐδεμιᾶς στρατείας ἀπελείφθη,	ἀλλ᾽	ἐστρατεύετο, ὡς συνειδότες ἂν εἴποιεν
[20, 0]	κακὸν ἐργάσαιντο μήθ᾽ ὑμῶν μηδένα,	ἀλλ᾽	εὖνοι ὄντες εἰσῆθον εἰς τὸ
[20, 10]	(Καὶ οὐ φθονῶν τούτοις λέγω,	ἀλλ᾽	ἡμᾶς ἐλεῶν· οἱ μὲν γὰρ
[20, 30]	ἵνα λάβοιμεν, εὖ ὑμᾶς ἐποιοῦμεν,	ἀλλ᾽	ἵνα, εἴ ποτε κίνδυνος εἴη
[20, 10]	αὐτῷ διάφορος εἴη τῶν δημοτῶν,	ἀλλ᾽	ἵνα τὸν μὲν βουλόμενον ἐγγράφοι,
[20, 20]	ὑμᾶς, οὐχ ὑμεῖς ἐστε αἴτιοι,	(ἀλλ᾽	ὁ ἐξαπατῶν ὑμᾶς. Ἐκεῖνοι δὲ
[20, 0]	καλῶς ἄρχοντες προὐδίδοσαν τὴν πόλιν,	(ἀλλ᾽	οἱ μὴ δικαίως. Οὗτος δὲ
[20, 10]	ποιῶσιν, οὗτοι καταλύουσι τὸν δῆμον,	ἀλλ᾽	οἳ ἂν ἐκ πλειόνων ἐλάττους.
[20, 10]	πεισθῆναι; ἀλλ᾽ οὐχ οὗτοι ἀδικοῦσιν,	ἀλλ᾽	οἳ ὑμᾶς ἐξηπάτων καὶ κακῶς
[20, 0]	ὑβρίζοι εἰς τῶν ὑμετέρων τινά;	ἀλλ᾽	ὁρᾶτε αὐτοῦ τὴν ἡλικίαν, ᾗ
[20, 30]	πόλιν γεγενήμεθα, μηδεμίαν ὠφέλειαν γενέσθαι;	ἀλλ᾽	οὐ δίκαιον. Ἀλλ᾽ εἰ διὰ
[20, 10]	τῶν τετρακοσίων οὐ χρῆν πεισθῆναι;	ἀλλ᾽	οὐχ οὗτοι ἀδικοῦσιν, ἀλλ᾽ οἳ
[20, 30]	τε ἀνάξιοι καὶ τῆς πόλεως;	ἀλλ᾽	ὑμῶν δεόμεθα τρεῖς ὄντες ἐᾶσαι
[20, 30]	ὑμῶν ἀπολαμβάνειν, εἰ τοιοῦτοί ἐσμεν;	ἀλλ᾽	ὧν μὲν ὁ πατὴρ διαβέβληται
[20, 10]	μαρτυρησάτω ὡς ἀναγκαῖον ὄντα Φρυνίχῳ.	Ἀλλὰ	γὰρ ψευδῆ κατηγόρουν. Ἀλλὰ μὴν
[20, 30]	ποιήσητε, ἀντὶ δὲ πολιτῶν ἀπόλιδας·	ἀλλὰ	ἐλεήσατε καὶ τὸν πατέρα γέροντα
[20, 20]	οἷοι τ᾽ ἦσαν κακὸν εἰργάζοντο,	ἀλλὰ	καὶ ἀπὸ τοῦ τείχους ἔφερον
[20, 20]	οὐκ ἄν ποτε τοιαῦτα ἐπέστελλεν.	(Ἀλλὰ	μὴν καὶ τὸν ἀδελφὸν τὸν
[20, 10]	Φρυνίχῳ. Ἀλλὰ γὰρ ψευδῆ κατηγόρουν.	Ἀλλὰ	μὴν οὐδ᾽ ἐκ παιδείας φίλος
[20, 10]	τι ὅπως τῶν ὑμετέρων ἔχει,	ἀλλὰ	πάντα μᾶλλον κατηγοροῦσιν ἢ εἰς
[20, 20]	τὸ τῶν κατηγόρων μὴ ἐπιδημεῖν	ἀλλὰ	στρατεύεσθαι, ἵνα ἢ ὑμᾶς πραοτέρους
[20, 0]	τῷ ὀνόματι τῷ τῶν τετρακοσίων,	ἀλλὰ	τοῖς ἔργοις ἐνίων. Οἱ μὲν
[20, 10]	ταῖς πρότερον κατηγορίαις τά τε	ἄλλα	κατηγόρησαν ψευδῆ τοῦ πατρός, καὶ
[20, 30]	ἡμῖν ἡδέως συνέσται ἢ ἡμεῖς	ἀλλήλοις	ἐν τῷ αὐτῷ, ὄντες ὑμῶν
[20, 10]	ὥστε μηδὲν ὁμολογεῖν τῷ τρόπῳ	ἀλλήλων.	Καὶ ὅτ᾽ ἐξέτινε τῷ δημοσίῳ,
[20, 20]	δοῖεν δίκην· καὶ εἴ τινες	ἄλλοι	ἀδικοῦσιν, ἧττον μὲν ἐκείνων, ἀδικοῦσι
[20, 30]	ἄλλοις ἀνθρώποις. Οἱ μὲν γὰρ	ἄλλοι	τοὺς παῖδας παραστησάμενοι ἐξαιτοῦνται ὑμᾶς,
[20, 30]	ἔσονται. (Πεπόνθαμεν δὲ τοὐναντίον τοῖς	ἄλλοις	ἀνθρώποις. Οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι
[20, 0]	τὴν ἡλικίαν, ᾗ καὶ τοὺς	ἄλλους	ἱκανός ἐστιν ἀποτρέπειν τούτων. (Ὅστις
[20, 30]	ἐσμεν εἰς ὑμᾶς· τοὺς δὲ	ἄλλους	προθυμοτέρους ποιήσετε, κατ᾽ ἀξίαν χαριζόμενοι,
[20, 0]	οὔθ᾽ ἑτέραν πολιτείαν κατέστησε, τῶν	ἄλλων	ἁπάντων ὅσοι ἦρχον καταπροδόντων τὰ
[20, 30]	Χρὴ δὲ ὑμᾶς καὶ τῶν	ἄλλων	ἕνεκα τοιούτους εἶναι, γιγνώσκοντας ὅτι,
[20, 20]	ἦγον ὑμᾶς, ἐξελάσας ἐκ τῶν	ἄλλων	ἱππέων ἕνα ἀπέκτεινεν. Ὧν ὑμῖν
[20, 0]	πολιτείας ἐπεθύμησε, διὰ τὰ πρόσθεν	ἁμαρτήματα	αὑτοῦ ἕνεκ᾽ ἂν ἔπραττε· τούτῳ
[20, 0]	πολιτείας ἐπιθυμῆσαι (διὰ τὰ πρόσθεν	ἁμαρτήματα)	(Καὶ κατηγοροῦσι μὲν αὐτοῦ ὡς
[20, 30]	καὶ ἀφιέντας τὰς τῶν πατέρων	ἁμαρτίας	διὰ τοὺς παῖδας, οὓς οὔπω
[20, 10]	εἰς τὸ ὑμέτερον πλῆθος, οὐκ	ἄν	ποτ᾽ ἐν ὀκτὼ ἡμέραις, εἰσελθὼν
[20, 20]	τῇ πόλει καὶ ὑμῖν, οὐκ	ἄν	ποτε τοιαῦτα ἐπέστελλεν. (Ἀλλὰ μὴν
[20, 10]	βουλευτήριον, (ᾤχετο ἐκπλέων. Ἀλλ᾽ εἴποι	ἄν	τις κερδαίνειν ἐπιθυμῶν ἐξέπλευσεν, ὥσπερ
[20, 30]	ποιήσετε, κατ᾽ ἀξίαν χαριζόμενοι, ὅσ᾽	ἄν	τις ὑμᾶς εὖ ποιῇ. (Καὶ
[20, 10]	ἢ εὐεργέτης ἀναγραφῆναι ἠξίου, ἔδοτε	ἂν	αὐτῷ· ἡμῖν δὲ οὐ δώσετε
[20, 10]	ὑμῶν ἐστι πολίτης. Πῶς δ᾽	ἂν	γένοιτο δημοτικώτερος, ἢ ὅστις ὑμῶν
[20, 10]	ἀδικεῖν. Πῶς (ἂν) οὖν οὐκ	ἂν	δεινὰ πάσχοιμεν; (καὶ κατηγοροῦσι μὲν
[20, 0]	ὑπὸ τῶν φυλετῶν, οἳ ἄριστ᾽	ἂν	διαγνοῖεν περὶ σφῶν αὐτῶν ὁποῖοί
[20, 10]	ἥρπαζον καὶ ἔφερον. Οὐδεὶς τοίνυν	ἂν	εἴποι τι ὅπως τῶν ὑμετέρων
[20, 20]	ἀπελείφθη, ἀλλ᾽ ἐστρατεύετο, ὡς συνειδότες	ἂν	εἴποιεν οἱ δημόται· καὶ ἐξὸν
[20, 10]	καταλύουσι τὸν δῆμον, ἀλλ᾽ οἳ	ἂν	ἐκ πλειόνων ἐλάττους. Οὗτος δὲ
[20, 0]	τινές εἰσιν. (Οὗτος δὲ τίνος	ἂν	ἕνεκα ὀλιγαρχίας ἐπεθύμησε; πότερον ὡς
[20, 0]	τὰ πρόσθεν ἁμαρτήματα αὑτοῦ ἕνεκ᾽	ἂν	ἔπραττε· τούτῳ δὲ τοιοῦτον οὐδὲν
[20, 0]	μηδὲν ἐπιβουλεύειν μηδὲ ἐξαγγέλλειν, τούτους	ἂν	καθίσταντο. Ὥστε οὐκ ἂν ῥᾳδίως
[20, 0]	ἀργύριον λαμβάνοντες· παρ᾽ ὧν δ᾽	ἂν	μὴ κερδαίνωσιν, ἀδικοῦντας ἀποφαίνουσι. Καὶ
[20, 10]	κατηγόρους οὐδ᾽ ἔδοξαν ἀδικεῖν. Πῶς	(ἂν)	οὖν οὐκ ἂν δεινὰ πάσχοιμεν;
[20, 30]	πόλιν ὑμεῖς κωλύσητε. Δεινὰ δ᾽	ἂν	πάθοιμεν, εἰ ὑπὸ τῶν πολεμίων
[20, 10]	δεδοικότες ἐμαρτύρουν. Ἦ δεινά γ᾽	ἂν	πάθοιμεν, ὦ ἄνδρες δικασταί, (εἰ
[20, 10]	εἴη, χαρίζοιτο. Καίτοι οὐχ οἳ	ἂν	πλείους τοὺς πολίτας ποιῶσιν, οὗτοι
[20, 0]	τούτους ἂν καθίσταντο. Ὥστε οὐκ	ἂν	ῥᾳδίως μετέστη ἂν ὑμῖν ἡ
[20, 20]	λῃτουργοίη. Καὶ ἡμᾶς παρεσκεύασεν, ὡς	ἂν	τῇ πόλει ὠφελιμώτατοι εἴημεν. (Καὶ
[20, 0]	Ὥστε οὐκ ἂν ῥᾳδίως μετέστη	ἂν	ὑμῖν ἡ πολιτεία. Οὔκουν δίκαιοί
[20, 10]	τοῖς τοιούτοις μάλιστα δηλοῦσιν οἳ	ἂν	φίλοι ὦσιν. Εἰ δ᾽ ἦν
[20, 20]	ἀνθρώπων τὴν ψυχήν. καὶ μοι	ἀνάβητε	δεῦρο. Μάρτυρες” ~Τῶς οὖν οὐ
[20, 30]	δικασταί, ἐάν τις παῖδας αὑτοῦ	ἀναβιβασάμενος	κλαίῃ καὶ ὀλοφύρηται, τούς τε
[20, 10]	λόγῳ τῷ ἐμῷ μαρτυρησάτω ὡς	ἀναγκαῖον	ὄντα Φρυνίχῳ. Ἀλλὰ γὰρ ψευδῆ
[20, 10]	ἢ χρήματα ᾔτει ἢ εὐεργέτης	ἀναγραφῆναι	ἠξίου, ἔδοτε ἂν αὐτῷ· ἡμῖν
[20, 30]	τῷ αὐτῷ, ὄντες ὑμῶν τε	ἀνάξιοι	καὶ τῆς πόλεως; ἀλλ᾽ ὑμῶν
[20, 30]	(Καίτοι ὁρῶμέν γ᾽ ὑμᾶς, ὦ	ἄνδρες	δικασταί, ἐάν τις παῖδας αὑτοῦ
[20, 10]	δεινά γ᾽ ἂν πάθοιμεν, ὦ	ἄνδρες	δικασταί, (εἰ τοὺς μὲν οὐχ
[20, 20]	(Ἀκηκόατε μὲν τῶν μαρτύρων, ὦ	ἄνδρες	δικασταί· οἷος δ᾽ εἰμὶ περὶ
[20, 10]	αὐτοῖς. Καὶ μὴ θαυμάζετε, ὦ	ἄνδρες	δικασταί, ὅτι τοσαῦτα ὦφλε χρήματα.
[20, 30]	ποιοῦντες; ἔχει δ᾽ ὑμῖν, (ὦ	ἄνδρες	δικασταί, οὕτως. Περὶ ἡμῶν γάρ
[20, 10]	ἔχειν ὑμῶν, τούτους μὲν ἀφεῖτε	ἀνδρὶ	ἐξαιτουμένῳ, ἡμῖν δὲ αὐτοῖς τε
[20, 20]	ἦν· ἐπειδὴ δὲ διεφθάρη καὶ	ἀνεσώθην	εἰς Κατάνην, ἐλῃζόμην ὁρμώμενος ἐντεῦθεν
[20, 10]	τῷ ἄστει ἐπαιδεύετο. (Καὶ ἐπειδὴ	ἀνὴρ	ἐγένετο, ὁ μὲν ἐγεώργει, ὁ
[20, 0]	τῶν φυλετῶν ὡς χρηστὸς ὢν	ἀνὴρ	καὶ περὶ τοὺς δημότας καὶ
[20, 30]	(Πεπόνθαμεν δὲ τοὐναντίον τοῖς ἄλλοις	ἀνθρώποις.	Οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι τοὺς
[20, 20]	ὥστε νομίζειν μηδενὸς ἥττον᾽ εἶναι	ἀνθρώπων	τὴν ψυχήν. καὶ μοι ἀνάβητε
[20, 20]	ἕνα ἕκαστον τῶν ἐκεῖ ὄντων,	ἀντεῖπον	εὐθὺς αὐτῷ, καὶ ἐλθὼν ὡς
[20, 30]	ἀντὶ μὲν ἐπιτίμων ἀτίμους ποιήσητε,	ἀντὶ	δὲ πολιτῶν ἀπόλιδας· ἀλλὰ ἐλεήσατε
[20, 30]	καὶ ἡμᾶς ἐξαιτούμεθα, μὴ ἡμᾶς	ἀντὶ	μὲν ἐπιτίμων ἀτίμους ποιήσητε, ἀντὶ
[20, 30]	δὲ ἄλλους προθυμοτέρους ποιήσετε, κατ᾽	ἀξίαν	χαριζόμενοι, ὅσ᾽ ἄν τις ὑμᾶς
[20, 30]	ἡμῖν, ἐξαιτούμενοι παρ᾽ ὑμῶν τὴν	ἀξίαν	χάριν ἀπολάβοιμεν. Χρὴ δὲ ὑμᾶς
[20, 30]	δὲ πρόθυμοι ὄντες εἰς ὑμᾶς	ἀξιοῦμεν	εὑρίσκεσθαι χάριν. (Καίτοι ὁρῶμέν γ᾽
[20, 0]	ὑμετέρου πλήθους. (Ἐγὼ δ᾽ ἡγοῦμαι	ἀξίους	εἶναι τούτους μηδὲν πάσχειν ὑφ᾽
[20, 10]	καὶ οἱ μὲν τὸν βίον	ἅπαντα	πονηροὶ ὄντες χρηστοὶ ἐν τῷ
[20, 20]	ἐνταῦθα κινδύνου ἀπελειπόμην, ὥστ᾽ εἰδέναι	ἅπαντας	οἷος ἦν τὴν ψυχὴν ἱππεύων
[20, 0]	ἑτέραν πολιτείαν κατέστησε, τῶν ἄλλων	ἁπάντων	ὅσοι ἦρχον καταπροδόντων τὰ πράγματα.
[20, 0]	πάντας. (Ὥστε οἱ πολλοὶ πάντα	ἀπεγίγνωσκον	αὐτῶν· τοὺς μὲν γὰρ ἐξήλαυνον
[20, 0]	οἱ μὲν ἔφευγον οἱ δὲ	ἀπέθνῃσκον,	ὥστ᾽ εἴ τις καὶ ἐβούλετο
[20, 20]	ἐκ τῶν ἄλλων ἱππέων ἕνα	ἀπέκτεινεν.	Ὧν ὑμῖν αὐτοὺς μάρτυρας τοὺς
[20, 0]	γὰρ ἐξήλαυνον αὐτῶν, τοὺς δὲ	ἀπεκτίνυσαν.	Οἳ δὲ ἐκείνων ἔμελλον ἀκροᾶσθαι
[20, 20]	καὶ οὐδενὸς οὐδ᾽ ἐνταῦθα κινδύνου	ἀπελειπόμην,	ὥστ᾽ εἰδέναι ἅπαντας οἷος ἦν
[20, 20]	μὲν γὰρ ὅσων οὐδεμιᾶς στρατείας	ἀπελείφθη,	ἀλλ᾽ ἐστρατεύετο, ὡς συνειδότες ἂν
[20, 20]	ἐπεὶ καὶ τοὺς παρόντας ὑμεῖς	ἀπελύσατε.	Οὐδὲ γὰρ εἴ τις τῶν
[20, 0]	καὶ ὁ φόνος τῶν πεπονθότων	ἀπέτρεπε	πάντας. (Ὥστε οἱ πολλοὶ πάντα
[20, 0]	εὖνοι ἦσαν, ἐκείνοις δὲ οὐκ>	ἀπηχθάνοντο.	Τῶν γὰρ λεγόντων ἐναντία ἐκείνοις
[20, 20]	ἦσαν κακὸν εἰργάζοντο, ἀλλὰ καὶ	ἀπὸ	τοῦ τείχους ἔφερον καὶ ἦγον
[20, 0]	αὐτοῦ ὡς πολλὰς ἀρχὰς ἦρξεν,	ἀποδεῖξαι	δὲ οὐδεὶς οἷός τέ ἐστιν
[20, 20]	τὸ ὑμέτερον πλῆθος, ἐγὼ ὑμῖν	ἀποδείξω.	Ἀφικομένου γὰρ ἐκεῖσε Συρακουσίου ὅρκιον
[20, 20]	οἷος εἰς ὑμᾶς ἐστιν, ἐγὼ	ἀποδείξω.	Καταδρομῆς γὰρ γενομένης τῶν φυγάδων,
[20, 20]	δ᾽ ἦν δημοτικός, ἐγὼ ὑμῖν	ἀποδείξω.	(Πρῶτον μὲν γὰρ ὅσων οὐδεμιᾶς
[20, 20]	πατρὸς τὴν ἐπιστολήν, ἣν ἔδωκεν	ἀποδοῦναι	ἐμοί, πότερα τῷ ὑμετέρῳ πλήθει
[20, 30]	παρ᾽ ὑμῶν τὴν ἀξίαν χάριν	ἀπολάβοιμεν.	Χρὴ δὲ ὑμᾶς καὶ τῶν
[20, 30]	οὐ χρὴ χάριν παρ᾽ ὑμῶν	ἀπολαμβάνειν,	εἰ τοιοῦτοί ἐσμεν; ἀλλ᾽ ὧν
[20, 30]	ἡμᾶς. Εἰ δὲ ἡμᾶς ἀδίκως	ἀπολεῖτε,	πῶς ἢ οὗτος ἡμῖν ἡδέως
[20, 30]	δικαίως τούτων δεῖ ἡμᾶς ἕνεκα	ἀπολέσθαι,	(δι᾽ ὧν δὲ πρόθυμοι εἰς
[20, 30]	ἀτίμους ποιήσητε, ἀντὶ δὲ πολιτῶν	ἀπόλιδας·	ἀλλὰ ἐλεήσατε καὶ τὸν πατέρα
[20, 20]	μὴ ἐπιτηδείαν εἶπον, οὐχ οἱ	ἀπόντες	τούτων αἴτιοί εἰσιν, ἐπεὶ καὶ
[20, 10]	ἐν τῷ βουλευτηρίῳ ὄντων πολλοὶ	ἀποπεφεύγασι.	(Καὶ οὐ φθονῶν τούτοις λέγω,
[20, 0]	καὶ τοὺς ἄλλους ἱκανός ἐστιν	ἀποτρέπειν	τούτων. (Ὅστις μὲν οὖν ἄτιμος
[20, 0]	δ᾽ ἂν μὴ κερδαίνωσιν, ἀδικοῦντας	ἀποφαίνουσι.	Καὶ ὁμοίας τὰς κατηγορίας ποιοῦνται
[20, 30]	τυγχάνει ἢ τῷ πατρί, ἐλεήσαντας	ἀποψηφίσασθαι·	καὶ μὴ ἡμᾶς βουλομένους εὖ
[20, 10]	δημοσίῳ, οὐκ εἰσήνεγκεν αὐτῷ τὸ	ἀργύριον·	καίτοι ἐν τοῖς τοιούτοις μάλιστα
[20, 0]	μὲν ἀδικοῦντας οἱ κατήγοροι ἐκκλέπτουσιν,	ἀργύριον	λαμβάνοντες· παρ᾽ ὧν δ᾽ ἂν
[20, 0]	αἱρεθεὶς ὑπὸ τῶν φυλετῶν, οἳ	ἄριστ᾽	ἂν διαγνοῖεν περὶ σφῶν αὐτῶν
[20, 0]	ὀλίγας ἄρξας ἀρχὰς μὴ τὰ	ἄριστα	ἦρξε τῇ πόλει. Οὐ γὰρ
[20, 20]	τις τῶν ἐνθάδε μὴ τὰ	ἄριστα	λέγων πείθει ὑμᾶς, οὐχ ὑμεῖς
[20, 10]	πλῆθος τὸ ὑμέτερον μὴ τὰ	ἄριστα	ὁ μηδὲν εἰπὼν ταὐτὰ πείσεται,
[20, 0]	ἐκείνοις, ἀλλ᾽ εἴ τις ὀλίγας	ἄρξας	ἀρχὰς μὴ τὰ ἄριστα ἦρξε
[20, 0]	δικαίως. Οὗτος δὲ πρῶτον μὲν	ἄρξας	ἐν Ὠρωπῷ οὔτε προέδωκε οὔθ᾽
[20, 0]	κατηγοροῦσι μὲν αὐτοῦ ὡς πολλὰς	ἀρχὰς	ἦρξεν, ἀποδεῖξαι δὲ οὐδεὶς οἷός
[20, 0]	ἀλλ᾽ εἴ τις ὀλίγας ἄρξας	ἀρχὰς	μὴ τὰ ἄριστα ἦρξε τῇ
[20, 0]	πόλει. Οὐ γὰρ οἱ καλῶς	ἄρχοντες	προὐδίδοσαν τὴν πόλιν, (ἀλλ᾽ οἱ
[20, 10]	ὁ δὲ πατὴρ ἐν τῷ	ἄστει	ἐπαιδεύετο. (Καὶ ἐπειδὴ ἀνὴρ ἐγένετο,
[20, 10]	ὁ δ᾽ ἐλθὼν εἰς τὸ	ἄστυ	ἐσυκοφάντει, ὥστε μηδὲν ὁμολογεῖν τῷ
[20, 0]	ἀποτρέπειν τούτων. (Ὅστις μὲν οὖν	ἄτιμος	ὤν, κακόν τι ἐργασάμενος ἐν
[20, 30]	μὴ ἡμᾶς ἀντὶ μὲν ἐπιτίμων	ἀτίμους	ποιήσητε, ἀντὶ δὲ πολιτῶν ἀπόλιδας·
[20, 30]	τε παῖδας δι᾽ αὐτὸν εἰ	ἀτιμωθήσονται	ἐλεοῦντας, καὶ ἀφιέντας τὰς τῶν
[20, 30]	ἡμῖν οὐκ εἴη ὁπόθεν ἐκτίσομεν,	αὐτοὶ	δὲ πρόθυμοι ὄντες εἰς ὑμᾶς
[20, 20]	Μάρτυρες” (Τὸν δὲ πρεσβύτατον ἀδελφὸν	αὐτοὶ	οἱ συστρατευόμενοι ἴσασιν, οἵτινες μετὰ
[20, 10]	ὅτι ἦσαν κακοί· καίτοι ὑμεῖς	αὐτοὶ	πεισθέντες ὑπὸ τούτων παρέδοτε τοῖς
[20, 10]	παρέδοτε τοῖς πεντακισχιλίοις, καὶ εἰ	αὐτοὶ	τοσοῦτοι ὄντες ἐπείσθητε, ἕνα ἕκαστον
[20, 10]	ὑμῖν, (τῷ δὲ ἔργω σφίσιν	αὐτοῖς.	Καὶ μὴ θαυμάζετε, ὦ ἄνδρες
[20, 10]	ἀφεῖτε ἀνδρὶ ἐξαιτουμένῳ, ἡμῖν δὲ	αὐτοῖς	τε προθύμοις γεγενημένοις περὶ τὸ
[20, 30]	ὀλοφύρηται, τούς τε παῖδας δι᾽	αὐτὸν	εἰ ἀτιμωθήσονται ἐλεοῦντας, καὶ ἀφιέντας
[20, 10]	ὀμόσαι ἤθελεν οὔτε καταλέγειν, (ἀλλ᾽	αὐτὸν	ἠνάγκαζον, ἐπιβολὰς ἐπιβάλλοντες καὶ ζημιοῦντες·
[20, 10]	τοσαῦτα ὦφλε χρήματα. Ἕρημον γὰρ	αὐτὸν	λαβόντες αὐτοῦ τε καὶ ἡμῶν
[20, 10]	οὐδὲ ἐβοήθουν· νῦν δὲ ἡνίκα	αὐτὸς	ἑαυτῷ εὐνούστατός ἐστιν ὁ δῆμος,
[20, 10]	τοῦ πατρός, καὶ συγγενῆ Φρύνιχον	αὐτοῦ	εἶναι ἔφησαν. Καίτοι εἴ τις
[20, 10]	χρήματα. Ἕρημον γὰρ αὐτὸν λαβόντες	αὐτοῦ	τε καὶ ἡμῶν κατηγοροῦντες εἷλον.
[20, 0]	τῶν ὑμετέρων τινά; ἀλλ᾽ ὁρᾶτε	αὐτοῦ	τὴν ἡλικίαν, ᾗ καὶ τοὺς
[20, 0]	πλῆθος τὸ ὑμέτερον· κατηγοροῦσι δὲ	αὐτοῦ	ὡς οὐκ εὔνους ἦν τῷ
[20, 0]	πρόσθεν ἁμαρτήματα) (Καὶ κατηγοροῦσι μὲν	αὐτοῦ	ὡς πολλὰς ἀρχὰς ἦρξεν, ἀποδεῖξαι
[20, 30]	ἄνδρες δικασταί, ἐάν τις παῖδας	αὑτοῦ	ἀναβιβασάμενος κλαίῃ καὶ ὀλοφύρηται, τούς
[20, 0]	ἐπεθύμησε, διὰ τὰ πρόσθεν ἁμαρτήματα	αὑτοῦ	ἕνεκ᾽ ἂν ἔπραττε· τούτῳ δὲ
[20, 0]	δὲ τοιοῦτον οὐδὲν ἡμάρτητο, ὥστε	αὑτοῦ	ἕνεκα μισεῖν τὸ πλῆθος τὸ
[20, 10]	ἡμῖν δὲ οὐ δώσετε ἡμᾶς	αὐτοὺς	ἐπιτίμους ὑμῖν γενέσθαι; ~Εἰ δέ
[20, 20]	ἱππέων ἕνα ἀπέκτεινεν. Ὧν ὑμῖν	αὐτοὺς	μάρτυρας τοὺς παραγενομένους παρέξομαι. Μάρτυρες”
[20, 20]	ἐκείνων, ἀδικοῦσι δέ, τὸ δέος	αὐτοὺς	ποιεῖ τό τε ὑμέτερον καὶ
[20, 20]	βούλοιτο κακὸς εἶναι, μὴ ἐξείη	αὐτῶ,	ἀλλ᾽ εἰσφέροι τε τὰς εἰσφορὰς
[20, 10]	ὢν ἐνακισχιλίους κατέλεξεν, ἵνα μηδεὶς	αὐτῷ	διάφορος εἴη τῶν δημοτῶν, ἀλλ᾽
[20, 10]	εὐεργέτης ἀναγραφῆναι ἠξίου, ἔδοτε ἂν	αὐτῷ·	ἡμῖν δὲ οὐ δώσετε ἡμᾶς
[20, 20]	τῶν ἐκεῖ ὄντων, ἀντεῖπον εὐθὺς	αὐτῷ,	καὶ ἐλθὼν ὡς Τυδέα διηγούμην
[20, 10]	οὐδ᾽ ἐκ παιδείας φίλος ἦν	αὐτῷ·	ὁ μὲν γὰρ ἐν ἀγρῷ
[20, 30]	ἢ ἡμεῖς ἀλλήλοις ἐν τῷ	αὐτῷ,	ὄντες ὑμῶν τε ἀνάξιοι καὶ
[20, 10]	ἐξέτινε τῷ δημοσίῳ, οὐκ εἰσήνεγκεν	αὐτῷ	τὸ ἀργύριον· καίτοι ἐν τοῖς
[20, 20]	καὶ οὗτος ἐλεγχθήσεσθαι ἔμελλε, πιστεύων	αὑτῷ	μηδὲν ἡμαρτῆσθαι ἀλλ᾽ ἀγωνιεῖσθαι εὖ
[20, 0]	δ᾽ οὐχ ὑπέμειναν, καταγνόντες σφῶν	αὐτῶν	ἀδικεῖν· ὁ δὲ ἡγούμενος μηδὲν
[20, 0]	Οἱ μὲν γὰρ ἐπιβουλεύσαντες ἦσαν	αὐτῶν,	οἱ δ᾽ ἵνα μήτε τὴν
[20, 0]	ἄριστ᾽ ἂν διαγνοῖεν περὶ σφῶν	αὐτῶν	ὁποῖοί τινές εἰσιν. (Οὗτος δὲ
[20, 20]	ἐξαπατῶν ὑμᾶς. Ἐκεῖνοι δὲ σφῶν	αὐτῶν	προκαταγνόντες ἀδικεῖν οἴχονται, ἵνα μὴ
[20, 0]	αὐτῶν· τοὺς μὲν γὰρ ἐξήλαυνον	αὐτῶν,	τοὺς δὲ ἀπεκτίνυσαν. Οἳ δὲ
[20, 0]	(Ὥστε οἱ πολλοὶ πάντα ἀπεγίγνωσκον	αὐτῶν·	τοὺς μὲν γὰρ ἐξήλαυνον αὐτῶν,
[20, 30]	πολέμιοι, πάντων τούτων ἐστερήθημεν. Ὥστε	αὐτῶν	τούτων ἕνεκα πρόθυμοι ἦμεν εἰς
[20, 20]	εἴποιεν οἱ δημόται· καὶ ἐξὸν	αὐτῷτὴν	οὐσίαν ἀφανῆ καταστήσαντι μηδὲν ὑμᾶς
[20, 20]	δημόται· καὶ ἐξὸν αὐτῷτὴν οὐσίαν	ἀφανῆ	καταστήσαντι μηδὲν ὑμᾶς ὠφελεῖν, εἵλετο
[20, 10]	χρήματα ἔχειν ὑμῶν, τούτους μὲν	ἀφεῖτε	ἀνδρὶ ἐξαιτουμένῳ, ἡμῖν δὲ αὐτοῖς
[20, 30]	αὐτὸν εἰ ἀτιμωθήσονται ἐλεοῦντας, καὶ	ἀφιέντας	τὰς τῶν πατέρων ἁμαρτίας διὰ
[20, 20]	ὑμέτερον πλῆθος, ἐγὼ ὑμῖν ἀποδείξω.	Ἀφικομένου	γὰρ ἐκεῖσε Συρακουσίου ὅρκιον ἔχοντος
[20, 10]	μᾶλλον κατηγοροῦσιν ἢ εἰς τὴν	ἀχήν.	Καὶ οἱ κατήγοροι τότε μὲν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/04/2010