Discours, paragraphes |
[5, 0] |
ταύτῃ
τῇ
πόλει
πολλὰ
μὲν
|
ἀγαθὰ |
ὑμᾶς
ἐποίησεν,
οὐδεμίαν
δὲ
σχὼν |
[5, 0] |
ἀποβλέποντες
οὐκέτι
σκέψονται
ὅ
τι
|
ἀγαθὸν |
εἰργασμένοι
τοὺς
δεσπότας
ἐλεύθεροι
γένοιντο |
[5, 0] |
καὶ
πολλῶν
κακῶν
πεπειραμένοι,
ὥσπερ
|
ἀγαθοῦ |
τινος
αἴτιοι
γεγενημένοι
περὶ
ἐλευθερίας |
[5, 0] |
τῇ
πόλει,
ὥστε
πολὺ
πρότερον
|
ἀγαθοῦ |
τινος
τεύξεσθαι
παρ´
ὑμῶν
ἢ |
[5, 0] |
οὐ
τούτων
ἴδιον
ἡγεῖσθαι
τὸν
|
ἀγῶνα, |
ἀλλὰ
κοινὸν
ἁπάντων
τῶν
ἐν |
[5, 0] |
ποιοῦσι
τὸν
βίον
τοῖς
μηδὲν
|
ἀδικοῦσιν |
ἢ
τοῖς
πολλῶν
κακῶν
αἰτίοις |
[5, 0] |
εἰρημένα·
νῦν
δέ
μοι
δοκεῖ
|
αἰσχρὸν |
εἶναι,
κελεύοντος
καὶ
δεομένου,
καὶ |
[5, 0] |
παρ´
ὑμῶν
ἢ
ἐπὶ
τοιαύταις
|
αἰτίαις |
εἰς
τοσοῦτον
κίνδυνον
καταστήσεσθαι·
νῦν |
[5, 0] |
ὑμᾶς
ἐποίησεν,
οὐδεμίαν
δὲ
σχὼν
|
αἰτίαν |
εἰς
τοῦτο
τῆς
ἡλικίας
ἀφῖκται, |
[5, 0] |
κακῶν
πεπειραμένοι,
ὥσπερ
ἀγαθοῦ
τινος
|
αἴτιοι |
γεγενημένοι
περὶ
ἐλευθερίας
νυνὶ
ποιοῦνται |
[5, 0] |
ἀδικοῦσιν
ἢ
τοῖς
πολλῶν
κακῶν
|
αἰτίοις |
οὖσιν.
Ὑὑμᾶς
δὲ
ἄξιον
μὴ |
[5, 0] |
τοὺς
δεσπότας
ἐλεύθεροι
γένοιντο
ἄν,
|
ἀλλ´ |
ὅ
τι
ψεῦδος
περὶ
αὐτῶν |
[5, 0] |
γὰρ
τούτοις
μόνοις
εἰσὶ
θεράποντες,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασιν,
οἳ |
[5, 0] |
τούτων
ἴδιον
ἡγεῖσθαι
τὸν
ἀγῶνα,
|
ἀλλὰ |
κοινὸν
ἁπάντων
τῶν
ἐν
τῇ |
[5, 0] |
περὶ
ἑτέρων
ποιοῦνται
τοὺς
λόγους,
|
ἀλλὰ |
πολὺ
μᾶλλον
ὅσοι
τῷ
δημοσίῳ |
[5, 0] |
καὶ
πολλῶν
συμβολαίων
ἡμῖν
πρὸς
|
ἀλλήλους |
γεγενημένων,
μὴ
βοηθῆσαι
Καλλίᾳ
τὰ |
[5, 0] |
εἰσὶ
θεράποντες,
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἅπασιν,
οἳ
πρὸς
τὴν
τούτων |
[5, 0] |
ΕΡΟΣΥΛΙΑΣ
ΑΠΟΛΟΓΙΑ.
Εἰ
μὲν
περὶ
|
ἄλλου |
τινὸς
ἢ
τοῦ
σώματος,
ὦ |
[5, 0] |
μοι
καὶ
τὰ
παρὰ
τῶν
|
ἄλλων |
εἰρημένα·
νῦν
δέ
μοι
δοκεῖ |
[5, 0] |
εἰργασμένοι
τοὺς
δεσπότας
ἐλεύθεροι
γένοιντο
|
ἄν, |
ἀλλ´
ὅ
τι
ψεῦδος
περὶ |
[5, 0] |
ἄνδρες
δικασταί,
Καλλίας
ἠγωνίζετο,
ἐξήρκει
|
ἄν |
μοι
καὶ
τὰ
παρὰ
τῶν |
[5, 0] |
βοηθῆσαι
Καλλίᾳ
τὰ
δίκαια,
ὅπως
|
ἂν |
δύνωμαι.
Ἐνόμιζον
μὲν
οὖν
οὕτως |
[5, 0] |
τινὸς
ἢ
τοῦ
σώματος,
ὦ
|
ἄνδρες |
δικασταί,
Καλλίας
ἠγωνίζετο,
ἐξήρκει
ἄν |
[5, 0] |
εἰς
κινδύνους
σφᾶς
αὐτοὺς
καθιστᾶσιν.
|
Ἄξιον |
δέ
μοι
δοκεῖ
εἶναι
οὐ |
[5, 0] |
κακῶν
αἰτίοις
οὖσιν.
Ὑὑμᾶς
δὲ
|
ἄξιον |
μὴ
τοὺς
μὲν
τῶν
θεραπόντων |
[5, 0] |
ἡλικίας
ἀφῖκται,
οὗτοι
δὲ
ἐν
|
ἅπαντι |
τῷ
βίῳ
μεγάλα
ἡμαρτηκότες
καὶ |
[5, 0] |
ἡγεῖσθαι
τὸν
ἀγῶνα,
ἀλλὰ
κοινὸν
|
ἁπάντων |
τῶν
ἐν
τῇ
πόλει·
οὐ |
[5, 0] |
θεράποντες,
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
|
ἅπασιν, |
οἳ
πρὸς
τὴν
τούτων
τύχην |
[5, 0] |
ἐξαπατήσωσι,
τῶν
παρόντων
κακῶν
ἔσονται
|
ἀπηλλαγμένοι. |
Καίτοι
τοὺς
τοιούτους
οὔτε
κατηγόρους |
[5, 0] |
πιστοὺς
νομίζειν,
τοὺς
δὲ
τούτων
|
ἀπίστους, |
ἐνθυμουμένους
ὅτι
Καλλίᾳ
μὲν
οὐδεὶς |
[5, 0] |
οἳ
πρὸς
τὴν
τούτων
τύχην
|
ἀποβλέποντες |
οὐκέτι
σκέψονται
ὅ
τι
ἀγαθὸν |
[5, 0] |
~ΥΠΕΡ
ΚΑΛΛΙΟΥ
ΕΡΟΣΥΛΙΑΣ
|
ΑΠΟΛΟΓΙΑ. |
Εἰ
μὲν
περὶ
ἄλλου
τινὸς |
[5, 0] |
πώποτε
οὔτ´
ἰδιώτης
ἐνεκάλεσεν
οὔτε
|
ἄρχων, |
οἰκῶν
δ´
ἐν
ταύτῃ
τῇ |
[5, 0] |
πιστοὺς
χρὴ
νομίζειν
εἶναι,
οἵτινες
|
αὐτοὶ |
μεγάλα
κερδαίνοντες
περὶ
ἑτέρων
ποιοῦνται |
[5, 0] |
Ἐνόμιζον
μὲν
οὖν
οὕτως
μετοικεῖν
|
αὐτὸν |
ἐν
ταύτῃ
τῇ
πόλει,
ὥστε |
[5, 0] |
δημοσίῳ
βοηθοῦντες
εἰς
κινδύνους
σφᾶς
|
αὐτοὺς |
καθιστᾶσιν.
Ἄξιον
δέ
μοι
δοκεῖ |
[5, 0] |
ἀλλ´
ὅ
τι
ψεῦδος
περὶ
|
αὐτῶν |
μηνύσαντες
|
[5, 0] |
αἰτίαν
εἰς
τοῦτο
τῆς
ἡλικίας
|
ἀφῖκται, |
οὗτοι
δὲ
ἐν
ἅπαντι
τῷ |