Discours, paragraphes |
[32, 20] |
τούτοις
λελόγισται.
εἰς
Διονύσια
τοίνυν,
|
ὦ |
ἄν
δρες
δικασταί,
οὐκ
ἄτοπον |
[32, 0] |
αὐτῶν
διδάξαι
πειράσομαι.
Ἀδελφοὶ
ἦσαν,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
Διόδοτος
καὶ
Διογείτων |
[32, 25] |
ΕΣ
Τῶν
μὲν
μαρτύρων
ἀκηκόατε,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί:
ἐγὼ
δ'
ὅσα |
[32, 15] |
περὶ
τῶν
ἑαυτοῦ
πιστεῦσαι,
ὥστε,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
μηδένα
τῶν
παρόντων |
[32, 0] |
μὴ
μεγάλα
ἦν
τὰ
διαφέροντα,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
οὐκ
ἄν
ποτε |
[32, 20] |
χρημάτων.
ὃ
δὲ
πάντων
δεινότατον,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί:
οὗτος
γὰρ
συντριηραρχῶν |
[32, 15] |
ποιεῖ
χρημάτων"
τότε
μὲν
οὖν,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
πολλῶν
καὶ
δεινῶν |
[32, 0] |
ἀνέχεσθαι
μὴ
δύνωνται:
ἐπειδὴ
μέντοι,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
πολλῶν
χρημάτων
ἀπεστέρηνται |
[32, 25] |
πλουτήσει.
καθ'
ἕκαστον
μὲν
οὖν,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
πολὺ
ἂν
ἔργον |
[32, 15] |
ΜΑP
ΤΥP
ΕΣ
Ἀξιῶ
τοίνυν,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
τῷ
λογισμῷ
προσέχειν |
[32, 20] |
ἡμεῖς
οὐχ
ἥκιστα
ὠργίσθημεν.
οὕτως,
|
ὦ |
ἄνδρες,
ἐν
ταῖς
μεγάλαις
ζημίαις |
[32, 20] |
δραχμὰς
ἐλογίζετο
τοῖς
παισίν:
ἐφ'
|
ᾧ |
ἡμεῖς
οὐχ
ἥκιστα
ὠργίσθημεν.
οὕτως, |
[32, 25] |
δικασταί:
ἐγὼ
δ'
ὅσα
τελευτῶν
|
ὡμολόγησεν |
ἔχειν
αὐτὸς
χρήματα,
ἑπτὰ
τάλαντα |
[32, 20] |
τῶν
λῃτουργιῶν.
οὗτος
δὲ
πάππος
|
ὢν |
παρὰ
τοὺς
νόμους
τῆς
ἑαυτοῦ |
[32, 10] |
τοιαύτῃ
γνώμῃ
χρῆσθαι,
ἀδελφὸς
μὲν
|
ὢν |
τοῦ
πατρὸς
αὐτῶν,
πατὴρ
δ' |
[32, 10] |
εἰς
πτωχείαν
καταστάντας,
ὑβρισμένους
ὑφ'
|
ὧν |
ἥκιστα
ἐχρῆν,
ἀλλὰ
βοηθῆσαι
καὶ |
[32, 0] |
πολλὰ
καὶ
δεινὰ
πεπονθότες
ὑφ'
|
ὧν |
ἥκιστα
ἐχρῆν,
ἐπ'
ἐμὲ
κηδεστὴν |
[32, 5] |
ἐπιδοὺς
πεντακισχιλίας
δραχμάς,
χιλίαις
ἔλαττον
|
ὧν |
ὁ
ἀνὴρ
αὐτῇ
ἔδωκεν.
ὀγδόῳ |
[32, 25] |
τί
αὐτὸν
οἴεσθε
πεποιηκέναι
περὶ
|
ὧν |
οὐδεὶς
αὐτῷ
σύνοιδεν
ἀλλ'
αὐτὸς |
[32, 20] |
ἐφ'
ᾧ
ἡμεῖς
οὐχ
ἥκιστα
|
ὠργίσθημεν. |
οὕτως,
ὦ
ἄνδρες,
ἐν
ταῖς |
[32, 15] |
πεπονθότες,
ἀναμιμνῃσκόμενοι
δὲ
τοῦ
ἀποθανόντος,
|
ὡς |
ἀνάξιον
τῆς
οὐσίας
τὸν
ἐπίτροπον |
[32, 20] |
φανερὰν
καταστήσων
τὴν
οὐσίαν,
ἀλλ'
|
ὡς |
αὐτὸς
ἕξων
τὰ
τούτων,
ἡγούμενος |
[32, 15] |
ἔφη
εἰπεῖν,
ἔχων
τοσαῦτα
χρήματα,
|
ὡς |
δισχιλίας
δραχμὰς
ὁ
τούτων
πατὴρ |
[32, 0] |
αὐτοὺς
ἐπιτετροπευμένους
ὑπὸ
τοῦ
πάππου
|
ὡς |
οὐδεὶς
πώποτε
ὑπὸ
τῶν
μηδὲν |
[32, 20] |
δέ
μοι
δοκεῖ
οὐδεπώποτε
διανοηθῆναι
|
ὡς |
φανερὰν
καταστήσων
τὴν
οὐσίαν,
ἀλλ' |
[32, 15] |
τὸν
ἐπίτροπον
κατέλιπεν,
ἐνθυμούμενοι
δὲ
|
ὡς |
χαλεπὸν
ἐξευρεῖν
ὅτῳ
χρὴ
περὶ |
[32, 20] |
ἃ
πρὸς
τὸ
κεφάλαιον
συνελογίζετο,
|
ὥσπερ |
διὰ
τοῦτο
ἐπίτροπος
τῶν
παιδίων |
[32, 10] |
οὕτω
περὶ
πολλοῦ
ποιοῦμαι
χρήματα,
|
ὥστ' |
ἐπιορκήσασα
κατὰ
τῶν
παίδων
τῶν |
[32, 15] |
πάντας
ἀνθρώπους
πρὸς
ἀλλήλους
καθίστησιν,
|
ὥστε |
μήτε
ζῶντας
μήτε
ἀποθνῄσκοντας
μηδὲν |
[32, 20] |
καὶ
εἰς
τοῦτο
ἦλθεν
ἀναισχυντίας,
|
ὥστε |
οὐκ
ἔχων
ὅποι
τρέψειε
τὰ |
[32, 25] |
δυοῖν
δεούσας
πεντήκοντα
μνᾶς
ἀνηλωκέναι,
|
ὥστε |
τούτοις
λελογίσθαι
ὅσον
περ
ὅλον |
[32, 15] |
χρὴ
περὶ
τῶν
ἑαυτοῦ
πιστεῦσαι,
|
ὥστε, |
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
μηδένα
τῶν |
[32, 5] |
πράξας
καὶ
οἴκοι
ἀντίγραφα
καταλιπὼν
|
ᾤχετο |
στρατευσόμενος
μετὰ
Θρασύλλου.
ἀποθανόντος
δὲ |
[32, 10] |
~ταῦτ'
ἀκούσαντες
ἐκπεπληγμένοι
καὶ
δακρύοντες
|
ᾤχοντο |
πρὸς
τὴν
μητέρα,
καὶ
παραλα῎ |