HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Lysias, Discours XXXII : Contre Diogiton

Liste des contextes (ordre alphabétique)

η = 28 formes différentes pour 52 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, paragraphes

[32, 20]   τὸν οἶκον ἀπηλλαγμένον πολλῶν πραγμάτων, ἢ γῆν πριάμενον ἐκ τῶν προσιόντων

[32, 0]   ὑπομεῖναι τοὺς ἐσχάτους κινδύνους μᾶλλον ἢ τὰ δίκαια ποιήσας ἀπηλλάχθαι τῶν

[32, 20]   δὲ παντὸς τοῦ χρόνου πλεῖν ἢ τάλαντον ἀργυρίου. εἰς δὲ τὸ

[32, 20]   καὶ θυσίας ἐλογίσατο αὐτοῖς πλεῖν ἢ τετρακισχιλίας δραχμὰς ἀνηλωμένας, ἕτερά τε

[32, 15]   ἀποθνῄσκοντας μηδὲν μᾶλλον τοῖς οἰκειοτάτοις ἢ τοῖς ἐχθίστοις πιστεύειν: ~ὃς ἐτόλμησε

[32, 25]   δραχμὰς ἑκάστου ἐνιαυτοῦ, μικρῷ ἔλαττον ἢ τρεῖς δραχμὰς τῆς ἡμέρας: ἐν

[32, 10]   ἐπειδὴ δὲ συνήλθομεν, ἤρετο αὐτὸν ἡ γυνή, τίνα ποτὲ ψυχὴν ἔχων

[32, 10]   ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ. τελευτῶσα δὲ ἡ μήτηρ αὐτῶν ἠντεβόλει με καὶ

[32, 20]   τούτοις ὀρφανοῖς οὖσι λελόγισται, οὓς ἡ πόλις οὐ μόνον παῖδας ὄντας

[32, 10]   πρὸς ἡμᾶς. ἐλθὼν δ' ἐγὼ ἠγανάκτουν μὲν πρὸς Ἡγήμονα τὸν ἔχοντα

[32, 0]   δὲ εἰς τὸν λοιπὸν χρόνον ἡγεῖσθαι χείρους εἶναι. ἐξ ἀρχῆς δ'

[32, 10]   δ' ἐγὼ ἠγανάκτουν μὲν πρὸς Ἡγήμονα τὸν ἔχοντα τὴν τούτου θυγατέρα,

[32, 15]   ἅπασι τοῖς πολίταις ἄξιον ὀργῆς ἡγήσησθε. εἰς τοσαύτην γὰρ ὑποψίαν Διογείτων

[32, 20]   ὡς αὐτὸς ἕξων τὰ τούτων, ἡγούμενος δεῖν τὴν αὑτοῦ πονηρίαν κληρονόμον

[32, 5]   δὲ τῶν παιδίων καὶ θεῖον, ἡγούμενος διὰ ταύτας τὰς ἀναγκαιότητας οὐδενὶ

[32, 5]   καὶ ἀνὴρ γεγένησαι, σκόπει αὐτὸς ἤδη πόθεν ἕξεις τὰ ἐπιτήδεια" ~ταῦτ'

[32, 10]   δὲ τὸ μὲν πρῶτον οὐκ ἤθελε, τελευτῶν δὲ ὑπὸ τῶν φίλων

[32, 10]   πτωχείαν καταστάντας, ὑβρισμένους ὑφ' ὧν ἥκιστα ἐχρῆν, ἀλλὰ βοηθῆσαι καὶ τῆς

[32, 0]   καὶ δεινὰ πεπονθότες ὑφ' ὧν ἥκιστα ἐχρῆν, ἐπ' ἐμὲ κηδεστὴν ὄντα

[32, 20]   παισίν: ἐφ' ᾧ ἡμεῖς οὐχ ἥκιστα ὠργίσθημεν. οὕτως, ὦ ἄνδρες, ἐν

[32, 10]   μητέρα, καὶ παραλα῎ βόντες ἐκείνην ἧκον πρὸς ἐμέ, οἰκτρῶς ὑπὸ τοῦ

[32, 20]   δραχμὰς ἀποδεῖξαι. καὶ εἰς τοῦτο ἦλθεν ἀναισχυντίας, ὥστε οὐκ ἔχων ὅποι

[32, 0]   μή, τούτῳ μὲν ἅπαντα πιστεύειν, ἡμᾶς δὲ εἰς τὸν λοιπὸν χρόνον

[32, 10]   σφετέρων κακῶν δηλῶσαι πάντα πρὸς ἡμᾶς. ἐλθὼν δ' ἐγὼ ἠγανάκτουν μὲν

[32, 15]   τοῦ ἀδελφοῦ μέμνησαι, ἀλλὰ πάντας ἡμᾶς περὶ ἐλάττονος ποιεῖ χρημάτων" τότε

[32, 20]   ἐλογίζετο τοῖς παισίν: ἐφ' ᾧ ἡμεῖς οὐχ ἥκιστα ὠργίσθημεν. οὕτως, ὦ

[32, 20]   καὶ ἀδελφῇ πέντε ὀβολοὺς τῆς ἡμέρας ἐλογίζετο, εἰς ὑποδήματα δὲ καὶ

[32, 25]   ἔλαττον ἢ τρεῖς δραχμὰς τῆς ἡμέρας: ἐν ὀκτὼ αὗται ἔτεσι γίγνονται

[32, 20]   ἐκ πεντακισχιλίων δραχμῶν, τὸ μὲν ἥμισυ αὑτῷ τίθησι, τὸ δὲ τούτοις

[32, 20]   τριηραρχίας παρὰ τῶν θυγατριδῶν τὸ ἥμισυ πράττεται. ~καὶ ἀποπέμψας εἰς τὸν

[32, 20]   πεντήκοντα μνᾶς ἐκείνῳ συμβαλέσθαι, τὸ ἥμισυ τούτοις ὀρφανοῖς οὖσι λελόγισται, οὓς

[32, 0]   λαβεῖν τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα, ἥπερ ἦν αὐτῷ μόνη: καὶ γίγνονται αὐτῷ

[32, 20]   εἰς κουρέως κατὰ μῆνα οὐκ ἦν αὐτῷ οὐδὲ κατ' ἐνιαυτὸν γεγραμμένα,

[32, 20]   μέν τις αὐτοῖς πατρικὸς ἐχθρὸς ἦν, ἐκείνου μὲν ἐπιλάθωνται, τῷ δ'

[32, 10]   πένθος ἐν τῇ ἐμῇ οἰκίᾳ ἦν ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ. τελευτῶσα

[32, 25]   ἑτέρων ἐπράχθη καὶ οὐ χαλεπὸν ἦν περὶ τούτων πυθέσθαι, ἐτόλμησε ψευσάμενος

[32, 0]   ΔΙΟΓΕΙΤΟΝΟΣ. Εἰ μὲν μὴ μεγάλα ἦν τὰ διαφέροντα, ὦ ἄνδρες δικασταί,

[32, 10]   τελευτῶν δὲ ὑπὸ τῶν φίλων ἠναγκάσθη. ἐπειδὴ δὲ συνήλθομεν, ἤρετο αὐτὸν

[32, 10]   τελευτῶσα δὲ ἡ μήτηρ αὐτῶν ἠντεβόλει με καὶ ἱκέτευε συναγαγεῖν αὐτῆς

[32, 10]   ἐποιούμην πρὸς τοὺς ἄλλους ἐπιτηδείους, ἠξίουν δὲ τοῦτον εἰς ἔλεγχον ἰέναι

[32, 15]   σοι ἔδωκα; καὶ ἐκβάλλειν τούτους ἠξίωσας θυγατριδοῦς ὄντας ἐκ τῆς οἰκίας

[32, 0]   Διογείτων λαβεῖν τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα, ἥπερ ἦν αὐτῷ μόνη: καὶ γίγνονται

[32, 10]   φίλων ἠναγκάσθη. ἐπειδὴ δὲ συνήλθομεν, ἤρετο αὐτὸν ἡ γυνή, τίνα ποτὲ

[32, 25]   παρέλαβον τὰ γράμματα, μάρτυρας ἔχων ἠρώτων Ἀριστόδικον τὸν ἀδελφὸν τὸν Ἀλέξιδος

[32, 20]   οὐδενὸς ἂν ἧττον Ἀθηναίων πλούσιοι ἦσαν. νῦν δέ μοι δοκεῖ οὐδεπώποτε

[32, 15]   ὁρῶντες μὲν τοὺς παῖδας, οἷα ἦσαν πεπονθότες, ἀναμιμνῃσκόμενοι δὲ τοῦ ἀποθανόντος,

[32, 0]   περὶ αὐτῶν διδάξαι πειράσομαι. Ἀδελφοὶ ἦσαν, ὦ ἄνδρες δικασταί, Διόδοτος καὶ

[32, 10]   πάππος. καὶ εἰ μηδένα ἀνθρώπων ᾐσχύνου, τοὺς θεοὺς ἐχρῆν σε" φησί

[32, 20]   ὁπότερα τούτων ἐποίησεν, οὐδενὸς ἂν ἧττον Ἀθηναίων πλούσιοι ἦσαν. νῦν δέ

[32, 20]   ταῖς μεγάλαις ζημίαις ἐνίοτε οὐχ ἧττον τὰ μικρὰ λυπεῖ τοὺς ἀδικουμένους:

[32, 15]   φθέγξασθαι, ἀλλὰ καὶ δακρύοντας μὴ ἧττον τῶν πεπονθότων ἀπιόντας οἴχεσθαι σιωπῇ.

[32, 25]   ἔφασκεν εἶναι, καὶ ἐλθόντες οἴκαδε ηὕρομεν Διογείτονα τέτταρας καὶ εἴκοσι μνᾶς

Discours, paragraphes
[32, 20]	τὸν οἶκον ἀπηλλαγμένον πολλῶν πραγμάτων,	ἢ	γῆν πριάμενον ἐκ τῶν προσιόντων
[32, 0]	ὑπομεῖναι τοὺς ἐσχάτους κινδύνους μᾶλλον	ἢ	τὰ δίκαια ποιήσας ἀπηλλάχθαι τῶν
[32, 20]	δὲ παντὸς τοῦ χρόνου πλεῖν	ἢ	τάλαντον ἀργυρίου. εἰς δὲ τὸ
[32, 20]	καὶ θυσίας ἐλογίσατο αὐτοῖς πλεῖν	ἢ	τετρακισχιλίας δραχμὰς ἀνηλωμένας, ἕτερά τε
[32, 15]	ἀποθνῄσκοντας μηδὲν μᾶλλον τοῖς οἰκειοτάτοις	ἢ	τοῖς ἐχθίστοις πιστεύειν: ~ὃς ἐτόλμησε
[32, 25]	δραχμὰς ἑκάστου ἐνιαυτοῦ, μικρῷ ἔλαττον	ἢ	τρεῖς δραχμὰς τῆς ἡμέρας: ἐν
[32, 10]	ἐπειδὴ δὲ συνήλθομεν, ἤρετο αὐτὸν	ἡ	γυνή, τίνα ποτὲ ψυχὴν ἔχων
[32, 10]	ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ. τελευτῶσα δὲ	ἡ	μήτηρ αὐτῶν ἠντεβόλει με καὶ
[32, 20]	τούτοις ὀρφανοῖς οὖσι λελόγισται, οὓς	ἡ	πόλις οὐ μόνον παῖδας ὄντας
[32, 10]	πρὸς ἡμᾶς. ἐλθὼν δ' ἐγὼ	ἠγανάκτουν	μὲν πρὸς Ἡγήμονα τὸν ἔχοντα
[32, 0]	δὲ εἰς τὸν λοιπὸν χρόνον	ἡγεῖσθαι	χείρους εἶναι. ἐξ ἀρχῆς δ'
[32, 10]	δ' ἐγὼ ἠγανάκτουν μὲν πρὸς	Ἡγήμονα	τὸν ἔχοντα τὴν τούτου θυγατέρα,
[32, 15]	ἅπασι τοῖς πολίταις ἄξιον ὀργῆς	ἡγήσησθε.	εἰς τοσαύτην γὰρ ὑποψίαν Διογείτων
[32, 20]	ὡς αὐτὸς ἕξων τὰ τούτων,	ἡγούμενος	δεῖν τὴν αὑτοῦ πονηρίαν κληρονόμον
[32, 5]	δὲ τῶν παιδίων καὶ θεῖον,	ἡγούμενος	διὰ ταύτας τὰς ἀναγκαιότητας οὐδενὶ
[32, 5]	καὶ ἀνὴρ γεγένησαι, σκόπει αὐτὸς	ἤδη	πόθεν ἕξεις τὰ ἐπιτήδεια" ~ταῦτ'
[32, 10]	δὲ τὸ μὲν πρῶτον οὐκ	ἤθελε,	τελευτῶν δὲ ὑπὸ τῶν φίλων
[32, 10]	πτωχείαν καταστάντας, ὑβρισμένους ὑφ' ὧν	ἥκιστα	ἐχρῆν, ἀλλὰ βοηθῆσαι καὶ τῆς
[32, 0]	καὶ δεινὰ πεπονθότες ὑφ' ὧν	ἥκιστα	ἐχρῆν, ἐπ' ἐμὲ κηδεστὴν ὄντα
[32, 20]	παισίν: ἐφ' ᾧ ἡμεῖς οὐχ	ἥκιστα	ὠργίσθημεν. οὕτως, ὦ ἄνδρες, ἐν
[32, 10]	μητέρα, καὶ παραλα῎ βόντες ἐκείνην	ἧκον	πρὸς ἐμέ, οἰκτρῶς ὑπὸ τοῦ
[32, 20]	δραχμὰς ἀποδεῖξαι. καὶ εἰς τοῦτο	ἦλθεν	ἀναισχυντίας, ὥστε οὐκ ἔχων ὅποι
[32, 0]	μή, τούτῳ μὲν ἅπαντα πιστεύειν,	ἡμᾶς	δὲ εἰς τὸν λοιπὸν χρόνον
[32, 10]	σφετέρων κακῶν δηλῶσαι πάντα πρὸς	ἡμᾶς.	ἐλθὼν δ' ἐγὼ ἠγανάκτουν μὲν
[32, 15]	τοῦ ἀδελφοῦ μέμνησαι, ἀλλὰ πάντας	ἡμᾶς	περὶ ἐλάττονος ποιεῖ χρημάτων" τότε
[32, 20]	ἐλογίζετο τοῖς παισίν: ἐφ' ᾧ	ἡμεῖς	οὐχ ἥκιστα ὠργίσθημεν. οὕτως, ὦ
[32, 20]	καὶ ἀδελφῇ πέντε ὀβολοὺς τῆς	ἡμέρας	ἐλογίζετο, εἰς ὑποδήματα δὲ καὶ
[32, 25]	ἔλαττον ἢ τρεῖς δραχμὰς τῆς	ἡμέρας:	ἐν ὀκτὼ αὗται ἔτεσι γίγνονται
[32, 20]	ἐκ πεντακισχιλίων δραχμῶν, τὸ μὲν	ἥμισυ	αὑτῷ τίθησι, τὸ δὲ τούτοις
[32, 20]	τριηραρχίας παρὰ τῶν θυγατριδῶν τὸ	ἥμισυ	πράττεται. ~καὶ ἀποπέμψας εἰς τὸν
[32, 20]	πεντήκοντα μνᾶς ἐκείνῳ συμβαλέσθαι, τὸ	ἥμισυ	τούτοις ὀρφανοῖς οὖσι λελόγισται, οὓς
[32, 0]	λαβεῖν τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα, ἥπερ	ἦν	αὐτῷ μόνη: καὶ γίγνονται αὐτῷ
[32, 20]	εἰς κουρέως κατὰ μῆνα οὐκ	ἦν	αὐτῷ οὐδὲ κατ' ἐνιαυτὸν γεγραμμένα,
[32, 20]	μέν τις αὐτοῖς πατρικὸς ἐχθρὸς	ἦν,	ἐκείνου μὲν ἐπιλάθωνται, τῷ δ'
[32, 10]	πένθος ἐν τῇ ἐμῇ οἰκίᾳ	ἦν	ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ. τελευτῶσα
[32, 25]	ἑτέρων ἐπράχθη καὶ οὐ χαλεπὸν	ἦν	περὶ τούτων πυθέσθαι, ἐτόλμησε ψευσάμενος
[32, 0]	ΔΙΟΓΕΙΤΟΝΟΣ. Εἰ μὲν μὴ μεγάλα	ἦν	τὰ διαφέροντα, ὦ ἄνδρες δικασταί,
[32, 10]	τελευτῶν δὲ ὑπὸ τῶν φίλων	ἠναγκάσθη.	ἐπειδὴ δὲ συνήλθομεν, ἤρετο αὐτὸν
[32, 10]	τελευτῶσα δὲ ἡ μήτηρ αὐτῶν	ἠντεβόλει	με καὶ ἱκέτευε συναγαγεῖν αὐτῆς
[32, 10]	ἐποιούμην πρὸς τοὺς ἄλλους ἐπιτηδείους,	ἠξίουν	δὲ τοῦτον εἰς ἔλεγχον ἰέναι
[32, 15]	σοι ἔδωκα; καὶ ἐκβάλλειν τούτους	ἠξίωσας	θυγατριδοῦς ὄντας ἐκ τῆς οἰκίας
[32, 0]	Διογείτων λαβεῖν τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα,	ἥπερ	ἦν αὐτῷ μόνη: καὶ γίγνονται
[32, 10]	φίλων ἠναγκάσθη. ἐπειδὴ δὲ συνήλθομεν,	ἤρετο	αὐτὸν ἡ γυνή, τίνα ποτὲ
[32, 25]	παρέλαβον τὰ γράμματα, μάρτυρας ἔχων	ἠρώτων	Ἀριστόδικον τὸν ἀδελφὸν τὸν Ἀλέξιδος
[32, 20]	οὐδενὸς ἂν ἧττον Ἀθηναίων πλούσιοι	ἦσαν.	νῦν δέ μοι δοκεῖ οὐδεπώποτε
[32, 15]	ὁρῶντες μὲν τοὺς παῖδας, οἷα	ἦσαν	πεπονθότες, ἀναμιμνῃσκόμενοι δὲ τοῦ ἀποθανόντος,
[32, 0]	περὶ αὐτῶν διδάξαι πειράσομαι. Ἀδελφοὶ	ἦσαν,	ὦ ἄνδρες δικασταί, Διόδοτος καὶ
[32, 10]	πάππος. καὶ εἰ μηδένα ἀνθρώπων	ᾐσχύνου,	τοὺς θεοὺς ἐχρῆν σε" φησί
[32, 20]	ὁπότερα τούτων ἐποίησεν, οὐδενὸς ἂν	ἧττον	Ἀθηναίων πλούσιοι ἦσαν. νῦν δέ
[32, 20]	ταῖς μεγάλαις ζημίαις ἐνίοτε οὐχ	ἧττον	τὰ μικρὰ λυπεῖ τοὺς ἀδικουμένους:
[32, 15]	φθέγξασθαι, ἀλλὰ καὶ δακρύοντας μὴ	ἧττον	τῶν πεπονθότων ἀπιόντας οἴχεσθαι σιωπῇ.
[32, 25]	ἔφασκεν εἶναι, καὶ ἐλθόντες οἴκαδε	ηὕρομεν	Διογείτονα τέτταρας καὶ εἴκοσι μνᾶς

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/07/2008