Chapitre
[6]	φίλοις ἁπάσης τύχης κοινωνεῖν. ~καὶ	ἅ	γε μετ´ ἀλλήλων ἢ ὑπὲρ
[21]	Σιμύλος ταῦτα μόνα εἶχε λέγειν	ἅ	ποτε εἶδε τῆς νυκτός, τὸν
[9]	κωφοῖς προσωπείοις ἐοικότας ὑμᾶς ἀπολιποῦσαι,	ἃ	διηρμένα τὸ στόμα καὶ παμμέγεθες
[42]	Δάνδαμις καὶ ὡς ἐτυφλοῦτο καὶ	ἃ	εἶπεν καὶ ὡς ἐπανῆκεν καὶ
[30]	τὸ λοιπὸν δὲ ἐκείνῳ δίδωσιν,	ἃ	εἶχε πιναρὰ καὶ ἐκτετρυχωμένα ῥάκη
[5]	ὄντες ἀγαθὰ εἰργάσαντο, ἐπαινοῦντες δὲ	ἃ	ἔπραξαν, οἰκείους αὐτοὺς ἀπὸ τῶν
[3]	Μνήσιππε, γενναῖα τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων	ἃ	κατέλεξας. τὸ γὰρ δύο ὄντας
[40]	αὐτοῦ λάβοι. ὁ Δάνδαμις δέ,	Ἃ	μὲν εἶχον, φησίν, ἅπαντα διήρπασται
[12]	τῶν προγόνων καὶ φυλάττειν παραγγέλλων	ἃ	μετὰ πολλῶν καμάτων ὁ πατὴρ
[56]	ἀπιστῶν καὶ ἄλλα τοιαῦτα εἰπεῖν	ἃ	οἶδα ὑπὸ Σκυθῶν γενόμενα. ΜΝΗΣΙΠΠΟΣ.
[8]	ἐπαναιρεῖσθαι, τεκμαιρόμενος τοῖς τε ἄλλοις	ἃ	περὶ αὐτῶν ἀκούομεν καὶ ὅτι
[53]	ἦν εἰς ἕνα συνελθόντες ἔτι	μέγα	νομίζοιμεν εἶναι εἰ τὸ μέρος
[3]	τὸ γὰρ δύο ὄντας οὕτω	μέγα	τόλμημα τολμῆσαι καὶ τοσοῦτον ἀπὸ
[34]	προδιεβεβλήκεις ἡμᾶς ὡς ἐπὶ ῥήμασι	μέγα	φρονοῦντας, καὶ αὐτοὺς ἄν σοι
[61]	τῆς ἀγκάλης μόλις διεπήδησε τὴν	φλόγα,	καὶ ἡ παῖς σὺν αὐτῇ,
[9]	ἄμεινον ἄλλων ἂν εἰπεῖν δύνασθαι,	τἄργα	δὲ αὐτῆς οὐ μόνον οὐ
[10]	καθ´ ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ τὰ	ἔργα	αὐτῶν διηγησάμενοι, ἐγὼ μὲν τὰ
[35]	τοῦτο, καὶ μάλιστα ἐπειδὰν τὰ	ἔργα	ὑπερφθέγγηται τοὺς λόγους. προσδοκήσῃς δὲ
[46]	ἀγαθῶν βοσκήματα πολλὰ καὶ ἐκπώματα	περίεργα	καὶ ἁμάξας βαρείας. Ἐγὼ δέ,
[52]	τε, εἰ δέοι, καὶ τὴν	παῖδα	ἄγειν. Τοῦτο, ἔφη, καὶ μᾶλλον,
[44]	τῆς τραπέζης καὶ μνηστεύεσθαι τὴν	παῖδα	πολλὰ ἐπαινοῦντα ἑαυτόν, ὥς τις
[52]	Μιτραίων ὄρη, διαναπαύων μεταξὺ τὴν	παῖδα,	τριταῖος ἐτέλεσεν ἐκ Μαχλύων ἐς
[22]	κλῆρον διαδέξονται, λέγοντες, εἴπερ ἀποτίσουσιν	Εὐδαμίδᾳ	καὶ ζῶντες αὐτοὶ κληρονομήσονται ὑπὸ
[23]	μερίδα παραλαβὼν τρέφει τε τοῦ	Εὐδαμίδα	τὴν μητέρα καὶ τὴν θυγατέρα
[22]	τὴν πενίαν μὲν εἰδότες τοῦ	Εὐδαμίδα,	τὴν φιλίαν δὲ ἣ πρὸς
[18]	πολλοῦ γενόμενον· ἔτη γὰρ οὐκ	οἶδα	εἰ πέντε ἤδη διελήλυθεν ἀφ´
[22]	ἴσως γελοίους, σοὶ δὲ οὐκ	οἶδα	εἰ τοιαῦται δόξουσιν ἀνδρὶ ἀγαθῷ
[39]	οὕτω γὰρ ἐσκηνώσαμεν τότε, οὐκ	οἶδα	ὅ τι δόξαν τοῖς ἀρχιπλάνοις
[42]	σύ τινα τοιοῦτον ἔλεγες, εὖ	οἶδα,	ὁπόσα ἂν κομψὰ ἐγκατέμιξας τῷ
[56]	καὶ ἄλλα τοιαῦτα εἰπεῖν ἃ	οἶδα	ὑπὸ Σκυθῶν γενόμενα. ΜΝΗΣΙΠΠΟΣ. Μὴ
[55]	ἐμβοήσας ἤλαυνε διὰ τῶν πολεμίων	κοπίδα	διηρμένος, ὥστε τοὺς Μάχλυας μηδὲ
[23]	τε αὑτοῦ καὶ τὴν ἐκείνου	μερίδα	παραλαβὼν τρέφει τε τοῦ Εὐδαμίδα
[22]	ἐν τοσούτῳ πάθῃ, τὴν ἐκείνου	μερίδα,	φησίν, ἐχέτω ὁ ἕτερος. τούτων
[28]	Σύρος καὶ τοὔνομα καὶ τὴν	πατρίδα,	ἱεροσύλοις τισὶ κοινωνήσας συνεισῆλθέν τε
[3]	ἐπὶ τῆς Ἀργοῦς ἐς τὴν	Κολχίδα	στρατευσάντων, μὴ καταπλαγέντας μήτε τοὺς
[48]	ἐπιβὰς τῇ βύρσῃ τὸν δεξιὸν	πόδα	ὑπισχνεῖται κατὰ δύναμιν, ὁ μὲν
[19]	ἄλλον, ὦ Τόξαρι, Εὐθύδικον τὸν	Χαλκιδέα.	διηγεῖτο δέ μοι περὶ αὐτοῦ
[19]	Εὐθύδικον καὶ μετ´ αὐτοῦ Δάμωνα,	Χαλκιδέα	καὶ τοῦτον, ἑταῖρον αὐτοῦ· ἡλικιώτας
[30]	πίπτουσιν ἰλιγγιάσαντες ἐπὶ τῇ ἀπροσδοκήτῳ	θέᾳ.	Χρόνῳ δὲ ἀναλαβὼν αὑτόν τε
[2]	τῆς φρουρᾶς ἐπικρατήσαντες τόν τε	βασιλέα	κτείνουσι καὶ τὴν ἱέρειαν παραλαβόντες,
[3]	διαφεύξονται μόνον, ἀλλὰ τιμωρησαμένους τὸν	βασιλέα	τῆς ὕβρεως καὶ τὴν Ἄρτεμιν
[12]	ἐκείνων ἐκώμαζε, λανθάνειν πειρώμενος τὸν	Ἀγαθοκλέα.	~Καὶ δή ποτε ὑπὸ τῶν
[16]	ἐρώμενον μετεληλύθεσαν) ἔρχεται παρὰ τὸν	Ἀγαθοκλέα	καὶ πάλαι εἰδότα ὡς ἔχοι
[18]	οὕτω Σκυθικόν τινα φίλον τὸν	Ἀγαθοκλέα	τοῦτον διηγήσω. πλὴν οὐ δέδια
[54]	ὁ Εὐβίοτος καὶ ὁ Ἀδύρμαχος,	ἐννέα	μυριάδες ἅπαντες ἐγένοντο καὶ τούτων
[52]	ἐτεθεραπεύκει δὲ ἕνα σφίσιν ἄλλον	ἱππέα	ἕπεσθαι— ἀναπηδήσας καὶ αὐτὸς οὐκέτι
[48]	ὤν, βοῦν ἱερεύσας τὰ μὲν	κρέα	κατακόψας ἥψησεν, αὐτὸς δὲ ἐκπετάσας
[5]	φθονοῦμεν εἰ μὴ φίλοι ὄντες	ἀγαθὰ	εἰργάσαντο, ἐπαινοῦντες δὲ ἃ ἔπραξαν,
[7]	τιμῶμεν, ἀρίστους γενομένους τὰ Σκυθῶν	ἀγαθὰ	καὶ ἐν φιλίᾳ διενεγκόντας, ὃ
[7]	καὶ τοὔνομα ἐπὶ τούτοις αὐτῶν	ἐθέμεθα	Κοράκους καλεῖσθαι· τοῦτο δέ ἐστιν
[36]	καὶ διὰ τοῦτο ὡς βεβαιότατα	συντιθέμεθα	τὰς φιλίας, μόνον τοῦτο ὅπλον
[52]	Βόσπορον, ἱππεῖ ἑνὶ πλείους ἂν	γενοίμεθα·	εἰ δέ μοι τὴν γυναῖκα
[37]	ταύταις καὶ μοιχευομέναις γυναιξί, καὶ	οἰόμεθα	οὐκέθ´ ὁμοίως ἰσχυρὰν αὐτοῦ τὴν
[1]	ἀλλὰ πρὸς τοὺς ζῶντας ἄμεινον	οἰόμεθα	πράξειν μεμνημένοι τῶν ἀρίστων, καὶ
[9]	δὲ ἔμπαλιν· ὅσῳ γὰρ δὴ	λειπόμεθα	ἐν τοῖς περὶ φιλίας λόγοις,
[47]	~Πῶς οὖν, ὁ Μακέντης ἔφη,	χρησόμεθα	τοῖς παροῦσι; Διελώμεθα, ἔφη ὁ
[36]	συμπεσόντες ὑπὲρ νομῆς ἢ λείας	μαχόμεθα,	ἔνθα μάλιστα δεῖ φίλων ἀγαθῶν·
[1]	τῶν ἀρίστων, καὶ τιμῶμεν ἀποθανόντας,	ἡγούμεθα	γὰρ οὕτως ἂν ἡμῖν πολλοὺς
[5]	οἰκείους αὐτοὺς ἀπὸ τῶν ἔργων	ποιούμεθα.	Ὃ δὲ δὴ μάλιστα καταπλαγέντες
[37]	σοι εἰπεῖν βούλομαι ὃν τρόπον	ποιούμεθα	τοὺς φίλους, οὐκ ἐκ τῶν
[11]	ὀμόσειας, οὐχ ὅσιον ἀπιστεῖν. ΜΝΗΣΙΠΠΟΣ.	Ὀμούμεθα,	εἴ τι καὶ ὅρκου δεῖν
[58]	καὶ τὰ ἄλλα ὁπόσα εἴχομεν·	~ἐσκοπούμεθα	δὲ περὶ τῶν παρόντων ὅ
[63]	αἵματος, ὦ Τόξαρι, μήτε ἀκινάκου	δεώμεθα	τὴν φιλίαν ἡμῖν βεβαιώσοντος· ὁ
[59]	ἀποζήσαντες, ἐνστάσης ἤδη τῆς θέας	ἐθεώμεθα	καὶ αὐτοί· παραλαβὼν γάρ με
[39]	καὶ τὰς γυναῖκας· ἡμεῖς δὲ	ἠνιώμεθα	τῷ πράγματι. ~ὁ δὲ Ἀμιζώκης
[47]	Μακέντης ἔφη, χρησόμεθα τοῖς παροῦσι;	Διελώμεθα,	ἔφη ὁ Λογχάτης, τὸ ἔργον·
[3]	καὶ Πυλάδῃ ἐνιδόντες ἥρωσιν αὐτοῖς	χρώμεθα.	~ΜΝΗΣΙΠΠΟΣ. Λέγοις ἂν ἤδη ὅ
[32]	ὑπὸ τῷ αὐτῷ κλοιῷ δεδέσθαι.	ἔνθα	δὴ καὶ μάλιστα ἔδειξε τὴν
[6]	τούτου, ἀπονήχονται πρὸς τὴν γῆν.	ἔνθα	δὴ καὶ μάλιστα ἴδοι τις
[33]	ἐκεῖνοι μὲν οὖν τὸ παραυτίκα	ἔνθα	ἐδύναντο ἕκαστος διασπαρέντες ὕστερον συνελήφθησαν
[39]	εἰς τὸ πέραν τοῦ ποταμοῦ,	ἔνθα	ἡμῖν τὸ ἥμισυ τοῦ στρατοπέδου
[50]	οὕτως ἐπὶ τὸν τόπον ἀφικόμενος	ἔνθα	καταδεδεμένον καταλελοίπει τὸν ἵππον, ἀναβὰς
[36]	ὑπὲρ νομῆς ἢ λείας μαχόμεθα,	ἔνθα	μάλιστα δεῖ φίλων ἀγαθῶν· καὶ
[62]	τινα δικαστὴν τοῦ λόγου. ἀλλ´	οἶσθα	ὃ δράσωμεν; ἐπειδὴ νῦν ἄσκοπα
[61]	ἡ φλὸξ ἁπανταχόθεν τὴν οἰκίαν.	ἐνταῦθα	δὴ ἀνεγρόμενος ὁ Ἀβαύχας καταλιπὼν
[25]	αὐτοῖς καὶ ἔσπεισαν τοῖς θεοῖς,	ἐνταῦθα	δὴ μεστὴν αὐτῷ τὴν φιάλην
[50]	ἤθελεν ὀμνύειν, Μὴ σύ γε	ἐνταῦθα,	εἶπεν, μὴ καί τις ὑπίδηται
[59]	ληψόμενον μυρίας μισθὸν τῆς μάχης,	ἐνταῦθα	ἐξανίσταται ὁ Σισίννης καὶ καταπηδήσας
[63]	καὶ ξένοι, ἐμοὶ μὲν σὺ	ἐνταῦθα	ἐπὶ τῆς Ἑλλάδος, ἐγὼ δὲ
[8]	ἄλλως γιγνώσκοντι ἤδη καὶ αὐτῷ	δίκαια	ποιεῖν δοκεῖτε οὕτως Ὀρέστην καὶ
[61]	δὲ ἐν ὑπερῴῳ τινὶ οἰκοῦντες—	πυρκαϊὰ	μεγάλη ἐξανίσταται καὶ πάντα περιεκλείετο
[2]	τοὐντεῦθεν αὐτοὶ ἤδη πρὸς τὰ	παλαιὰ	σκοπεῖτε, εἰ καλῶς ἔχει ὑμῖν
[3]	Καὶ ταῦτα μέν, ὦ Μνήσιππε,	γενναῖα	τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων ἃ κατέλεξας.
[2]	πολεμίους; οἵ γε, ἐπεὶ σφᾶς	ναυαγίᾳ	περιπεσόντας οἱ τότε Σκύθαι συλλαβόντες
[56]	καὶ ταῦτά σοι νομοθετοῦντι καὶ	διὰ	βραχέων λεκτέον, μὴ καὶ κάμῃς
[38]	ποιεῖ. ΜΝΗΣΙΠΠΟΣ. Καὶ μὴν εἰ	διά	γε τοῦτο, καὶ ἄλλους ἂν
[51]	Ἀλανὸν τοῦ Σκύθου· ὥστε ἐπιστεύετο	διὰ	ταῦτα καὶ ἐδόκει Μαστείρας καὶ
[7]	τοῦ προδότην φιλίας γεγενῆσθαι δοκεῖν.	διὰ	ταῦτα Ὀρέστην καὶ Πυλάδην τιμῶμεν,
[12]	πατὴρ αὐτῷ κτησάμενος κατέλιπεν, ὥστε	διὰ	ταῦτα οὐδὲ ἐπὶ τοὺς κώμους
[2]	κοινοῦ τῶν Σκυθῶν. ὥστε εἰ	διὰ	ταῦτα τιμᾶτε τοὺς ἄνδρας, οὐκ
[50]	μεταξὺ διαλεγόμενος δῆθεν αὐτῷ καὶ	διὰ	ταχέων ἥξειν λέγων, ὡς δὴ
[54]	ἐπανελθὼν καὶ στρατιὰν πολλὴν συναγαγὼν	διὰ	τῆς ὀρεινῆς εἰσέβαλεν εἰς τὴν
[36]	μάλιστα δεῖ φίλων ἀγαθῶν· καὶ	διὰ	τοῦτο ὡς βεβαιότατα συντιθέμεθα τὰς
[43]	ἑαυτὸν παροξύνων καὶ μετάγων καὶ	διὰ	τῶν ὀδόντων μεταξὺ διείρων τοὺς
[55]	μύωπας τῷ ἵππῳ ἐμβοήσας ἤλαυνε	διὰ	τῶν πολεμίων κοπίδα διηρμένος, ὥστε
[50]	γάρ τι τούτων πύθοιτο Ἀρσακόμας,	δέδια	μὴ προθύσηται με τοῦ πολέμου,
[18]	Ἀγαθοκλέα τοῦτον διηγήσω. πλὴν οὐ	δέδια	μή τινα καὶ ἄλλον ὅμοιον
[49]	ἀπὸ τοῦ κοινοῦ τῶν Σκυθῶν,	ἰδίᾳ	δὲ αὐτῷ μεγάλα πράγματα κομίζων.
[49]	ἀπὸ κοινῆς γνώμης ἐκπέμπεσθαι, ἀλλὰ	ἰδίᾳ	ἕκαστον ἐπὶ τῷ κέρδει κλωπεύειν·
[61]	γυναῖκα, ἧς ἤρα μάλιστα, καὶ	παιδία	δύο· τὸ μὲν ἐπιμαστίδιον ἄρρεν,
[61]	ἀνεγρόμενος ὁ Ἀβαύχας καταλιπὼν τὰ	παιδία	κλαυθμυριζόμενα καὶ τὴν γυναῖκα ἐκκρεμαννυμένην
[36]	τῶν φίλων, ἵν´ εἰδῇς ὡς	παιδιὰ	τὰ ὑμέτερά ἐστιν παρὰ τὰ
[22]	ἄνδρας ἦν αὐτῷ ἀγνοοῦντες ἐν	παιδιᾷ	τὸ πρᾶγμα ἐποιοῦντο καὶ οὐδεὶς
[36]	πρὸς ἐπίδειξιν φιλίας ἐν εἰρήνῃ	βαθείᾳ	βιοῦσιν, ὥσπερ οὐδ´ ἂν ἐν
[13]	ἄρτι μὲν ὀργῇ, ἄρτι δὲ	κολακείᾳ,	καὶ μετὰ μικρὸν ὑπεροψίᾳ καὶ
[39]	Τανάϊδος. Εὐθὺς οὖν ἥ τε	λεία	περιηλαύνετο καὶ τὰ αἰχμάλωτα συνείχετο
[13]	εἰς τὰ δίκτυα ἐμπεσόντες. Ἡ	Χαρίκλεια	δὲ ἦν ἀστεῖον μέν τι
[13]	οὐδὲν ἦν μή πῃ ἀντείποι	Χαρίκλεια.	δεινὴ δὲ καὶ τὰ ἄλλα,
[13]	ἄθλιος ἀναπείθεται ὡς ἐρῴη αὐτοῦ	Χαρίκλεια	Δημώνακτος γυνή, ἀνδρὸς ἐπιφανοῦς καὶ
[16]	οὐκ ἀφανὴς εὐθὺς ἦν τῇ	Χαρικλείᾳ	καλός ποθεν αὖθις γεγενημένος, καὶ
[16]	βιώσεται μὴ οὐχὶ συνὼν τῇ	Χαρικλείᾳ.	ὁ δὲ ἄκαιρον εἶναι νομίσας
[6]	τὴν θυσίαν παρεσκευασμένος, καὶ ἡ	Ἰφιγένεια	ἤδη κατάρχεται αὐτῶν. καταντικρὺ δὲ
[1]	αὐτῶν; οὐ γὰρ δὴ ἐπ´	εὐμενείᾳ	θύετε αὐτοῖς, νεκροῖς γε οὖσιν.
[3]	ἱερείοις ὀλίγου δεῖν τότε γενομένοις	ἱερεῖα	νῦν προσάγετε; γελοῖα γὰρ ἂν
[16]	αὖθις ἡ ἅβρα καὶ τὰ	γραμματεῖα,	καὶ μέμψις ὅτι μὴ πολλοῦ
[14]	ἐκεῖνα ἐπ´ αὐτὸν καθίει τὰ	γραμματεῖα,	συνεχῶς πεμπομένη τὴν ἅβραν, ὡς
[13]	πρώτου Ἐφεσίων τὰ πολιτικά· καὶ	γραμματεῖά	τε εἰσεφοίτα παρὰ τῆς γυναικὸς
[24]	Μασσαλίηθεν. Ἐδείχθη δέ μοι ἐν	Ἰταλίᾳ	πρεσβεύοντι ὑπὲρ τῆς πατρίδος, καλὸς
[14]	τέλος ὡς ἀπάγξει ἑαυτὴν ἡ	ἀθλία	ὑπὸ τοῦ ἔρωτος, ἕως δὴ
[7]	τὰ Σκυθῶν ἀγαθὰ καὶ ἐν	φιλίᾳ	διενεγκόντας, ὃ πρῶτον ἡμεῖς ἁπάντων
[0]	~ΤΟΞΑΡΙΣ Η	ΦΙΛΙΑ.	~ΜΝΗΣΙΠΠΟΣ. Τί φής, ὦ Τόξαρι;
[17]	κρόταφον, καὶ τὴν Χαρίκλειαν, οὐ	μιᾷ	πληγῇ ταύτην, ἀλλὰ καὶ τῷ
[4]	ἐπὶ τῷ πλῷ καὶ τῇ	ἀποδημίᾳ	πολλοὺς ἄν σοι θειοτέρους ἐκείνων
[29]	μὴν καὶ τοῦ οἰκήματος ἡ	δυσοσμία	καὶ τὸ πνῖγος, ἐν ταὐτῷ
[57]	Ὅτε γὰρ Ἀθήναζε ἀπῄειν οἴκοθεν	ἐπιθυμίᾳ	παιδείας τῆς Ἑλληνικῆς, κατέπλευσα ἐς
[60]	οὐκ ἐν Μάχλυσιν οὐδὲ ἐν	Ἀλανίᾳ	ἐγένετο, ὡς ἀμάρτυρον εἶναι καὶ
[51]	τῶν Μαστείρας ἀδελφῶν τῶν ἐν	Ἀλανίᾳ	παρακελευομένων ὅτι τάχιστα ἐλαύνειν ἐπὶ
[24]	ὀλίγῳ ἐγένετο· μάλιστα δὲ αὐτὸν	ἠνία	θυγάτηρ αὕτη, ἐπίγαμος ἤδη καὶ
[12]	οὔτε ἐς τὴν ἄλλην περιουσίαν.	Δεινίᾳ	δὲ τῷ Λύσωνος Ἐφεσίῳ φίλος
[16]	νομίσας ἐν τούτῳ ἀπομνημονεύειν τῷ	Δεινίᾳ	διότι οὐ προσίετο μόνον αὐτὸν
[14]	τῆς ἄγρας καὶ τῷ κακοδαίμονι	Δεινίᾳ	μυρίων κακῶν αἰτία ἐγένετο. Τὸ
[15]	Λύσωνος οἶκος, ὀνομαστότατος τῶν ἐν	Ἰωνίᾳ	γενόμενος, ἐξήντλητο ἤδη καὶ ἐξεκεκένωτο.
[3]	θαυμαστὰ καὶ θείας τινὸς τιμῆς	ἄξια	παρὰ πάντων ὁπόσοι ἀρετὴν ἐπαινοῦσιν;
[53]	ἀριστερά μου χάριν εἰδείη τῇ	δεξιᾷ	διότι τρωθεῖσάν ποτε αὐτὴν ἐθεράπευσε
[52]	ἀποτραπόμενος εἰς τὴν μεσόγειαν ἐν	δεξιᾷ	λαβὼν τὰ Μιτραίων ὄρη, διαναπαύων
[39]	δὲ τρὶς τοσοῦτοι ἐπεληλυθέναι ἐλέγοντο.	οἷα	δὲ οὐ προϊδομένοις τὴν ἔφοδον
[42]	ἂν κομψὰ ἐγκατέμιξας τῷ λόγῳ,	οἷα	ἱκέτευεν ὁ Δάνδαμις καὶ ὡς
[3]	προσηγορίαν καταδείσαντας ὅτι ἄξενος ἐκαλεῖτο,	οἷα,	οἶμαι, ἀγρίων ἐθνῶν περιοικούντων, καὶ
[35]	δὲ μηδὲν τοιοῦτο παρ´ ἡμῶν	οἷα	σὺ διεξελήλυθας, ἐπαινῶν εἴ τις
[57]	~μᾶλλον δὲ ἄκουσον ἐμοὶ αὐτῷ	οἷα	φίλος, Σισίννης τοὔνομα, ὑπηρέτησεν. Ὅτε
[35]	ἄνδρα ἀγαθὸν εἶναι· ἐπεὶ καὶ	γελοῖα	ἂν πάθοις Ὀρέστην μὲν καὶ
[3]	τότε γενομένοις ἱερεῖα νῦν προσάγετε;	γελοῖα	γὰρ ἂν ταῦτα δόξειε καὶ
[53]	ἐθεράπευσε καὶ φιλοφρόνως ἐπεμελήθη καμνούσης.	γελοῖα	τοίνυν καὶ ἡμεῖς ἂν ποιοῖμεν
[23]	ὡς καὶ αὐτὸς ἂν τὰ	ὅμοια	ἔπραξεν ἐπ´ αὐτοῖς, εἰ μὴ
[56]	τραγικά, ὦ Τόξαρι, καὶ μύθοις	ὅμοια·	καὶ ἵλεως μὲν ὁ Ἀκινάκης
[42]	ἐπευφημοῦντες οἱ Σκύθαι καὶ ἄλλα	ὁποῖα	ὑμεῖς μηχανᾶσθαι εἰώθατε πρὸς τὴν
[59]	καθίσαντες ἑωρῶμεν τὸ μὲν πρῶτον	θηρία	κατακοντιζόμενα καὶ ὑπὸ κυνῶν διωκόμενα
[48]	τοῦτό ἐστιν ἡμῖν ἡ μεγίστη	ἱκετηρία.	παρακειμένων δὲ τῶν κρεῶν τοῦ
[21]	ἤ τις αὐτοῖς ἐκ παραλόγου	σωτηρία	ἐγένετο; ὡς ἔγωγε οὐ μετρίως
[16]	ἧκεν αὐτῷ τὴν τιμὴν κομίζων,	τρία	τάλαντα. Λαβὼν δὲ ὁ Δεινίας
[28]	οἰκίαν τοῦ Ἀντιφίλου, καὶ τὰ	φώρια	ἐξέφερον ὑπὸ κλίνῃ τινὶ ἐν
[41]	ὑπὸ τοῦ κοινοῦ τῶν Σκυθῶν	δημοσίᾳ	μετὰ πάσης τιμῆς τρεφόμενοι. ~Τί
[14]	τῷ κακοδαίμονι Δεινίᾳ μυρίων κακῶν	αἰτία	ἐγένετο. Τὸ μὲν γὰρ πρῶτον
[3]	γὰρ ἂν ταῦτα δόξειε καὶ	ὑπεναντία	τοῖς πάλαι. ΤΟΞΑΡΙΣ. Καὶ ταῦτα
[44]	ἐχρημάτιζεν αὐτῷ ὁ βασιλεὺς καὶ	εἱστία,	ἤδη αὐτὸν ἀποπέμπων. ἔθος δέ
[25]	αὐτὸν καὶ δεῖπνον παρασκευασθῆναι κελεύσας	εἱστία	τοὺς φίλους καὶ τὸν Μενεκράτη,
[56]	γενναῖε, μὴ φθόνος ὑμῶν ἡ	ἀπιστία	ᾖ. πλὴν οὐκ ἐμὲ ἀποτρέψεις
[13]	δὲ κολακείᾳ, καὶ μετὰ μικρὸν	ὑπεροψίᾳ	καὶ τῷ πρὸς ἕτερον ἀποκλίνειν
[19]	χαλάζας καὶ ἄλλα ὅσα χειμῶνος	κακά;	ἐπεὶ δὲ ἤδη σφᾶς κατὰ
[15]	σκήπτεται— ἱκανὸν δὲ καὶ τοῦτο	βλᾶκα	ἐραστὴν προσεκπυρῶσαι— καὶ οὐκέτι ἐφοίτα
[32]	γοῦν μόλις, πολλὰ ἱκετεύσας τὸν	δεσμοφύλακα,	ἐξειργάσατο παρ´ αὐτοῦ, πλησίον τῷ
[42]	εἰπεῖν, εἰ καὶ ἄλλους σοι	δέκα	δοίη τις ἐπὶ τοῖς πέντε
[46]	χρυσᾶς τε φιάλας ἐλέγετο ἔχειν	δέκα	καὶ ἁμάξας τετρακλίνους ὀγδοήκοντα καὶ
[48]	ἀσίτους καὶ ἀμίσθους, ὁ δὲ	δέκα,	ὁ δὲ πλείους, ὁ δὲ
[9]	ἀκούσῃς ἢν εἴπω τι ὧν	κατανενόηκα	πολὺν ἤδη χρόνον ὑμῖν συγγινόμενος.
[62]	μοι πολλὴν τῆς εὐνοίας παρεσχημένος.	~Εἴρηκα,	ὦ Μνήσιππε, ἀπὸ πολλῶν πέντε
[52]	γενοίμεθα· εἰ δέ μοι τὴν	γυναῖκα	ἄγοις, ἀντὶ πολλῶν ἂν γένοιο.
[61]	τὰ παιδία κλαυθμυριζόμενα καὶ τὴν	γυναῖκα	ἐκκρεμαννυμένην ἀποσεισάμενος καὶ σώζειν αὑτὴν
[45]	βασιλεῦ, τὴν θυγατέρα σου Μαζαίαν	γυναῖκα	ἔχειν πολὺ ἐπιτηδειοτέρῳ τούτων ὄντι
[35]	εἴ τις ἄπροικον ἔγημεν αἰσχρὰν	γυναῖκα	ἢ εἴ τις ἀργύριον ἐπέδωκε
[61]	τὴν Βορυσθενιτῶν πόλιν ἐπαγόμενος καὶ	γυναῖκα,	ἧς ἤρα μάλιστα, καὶ παιδία
[61]	προδοὺς τὰ τέκνα καὶ τὴν	γυναῖκα	ὁ δὲ Γυνδάνην ἐξεκόμισεν, Ἀλλὰ
[24]	ὢν ἀνέχεται παροχουμένην τοιαύτην αὐτῷ	γυναῖκα,	ὁ δείξας αὐτὸν διηγεῖτό μοι
[56]	ὑπὲρ τῶν φίλων. ~ΜΝΗΣΙΠΠΟΣ. Πάνυ	τραγικά,	ὦ Τόξαρι, καὶ μύθοις ὅμοια·
[36]	τὰ ὑμέτερά ἐστιν παρὰ τὰ	Σκυθικὰ	ἐξετάζεσθαι. Καίτοι οὐδὲ ἀλόγως αὐτὸ
[10]	αὐτῶν διηγησάμενοι, ἐγὼ μὲν τὰ	Σκυθικά,	σὺ δὲ τὰ Ἑλληνικά, ὁπότερος
[37]	δακτύλους ἐνσταλάξωμεν τὸ αἷμα εἰς	κύλικα	καὶ τὰ ξίφη ἄκρα βάψαντες
[8]	ἀγαθοὶ ἦσαν Σκύθαι καὶ τὰ	πολεμικὰ	τῶν ἄλλων ἀμείνους, ἀλλὰ καὶ
[10]	τὰ Σκυθικά, σὺ δὲ τὰ	Ἑλληνικά,	ὁπότερος ἂν ἐν τούτοις κρατῇ
[21]	ἐγένετο; ὡς ἔγωγε οὐ μετρίως	δέδοικα	ὑπὲρ αὐτῶν. ΜΝΗΣΙΠΠΟΣ. Θάρρει, ὦ
[25]	τὴν σὴν θυγατέρα Κυδιμάχην· τὴν	προῖκα	δὲ πάλαι εἴληφα, τάλαντα πέντε
[13]	ἐπιφανοῦς καὶ πρώτου Ἐφεσίων τὰ	πολιτικά·	καὶ γραμματεῖά τε εἰσεφοίτα παρὰ
[60]	τὸ στέρνον καὶ διήλασεν, ὥστε	αὐτίκα	ἐπεπτώκει πρὸ τοῖν ποδοῖν αὐτοῦ.
[9]	ἤν του φίλος δεηθεὶς τύχῃ,	αὐτίκα	μάλα ὥσπερ τὰ ὀνείρατα οἴχονται
[40]	τοὺς ὀφθαλμοὺς ᾔτησεν. ὁ δὲ	αὐτίκα	παρέσχεν ἐκκόπτειν αὐτούς· κἀπειδὴ ἐξεκέκοπτο
[30]	αὑτὸν ὅστις ἦν, ἄμφω μὲν	αὐτίκα	πίπτουσιν ἰλιγγιάσαντες ἐπὶ τῇ ἀπροσδοκήτῳ
[33]	ἀθρόοι. ἐκεῖνοι μὲν οὖν τὸ	παραυτίκα	ἔνθα ἐδύναντο ἕκαστος διασπαρέντες ὕστερον
[37]	τινα ἴδωμεν ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ	μεγάλα	ἐργάσασθαι δυνάμενον, ἐπὶ τοῦτον ἅπαντες
[49]	τῶν Σκυθῶν, ἰδίᾳ δὲ αὐτῷ	μεγάλα	πράγματα κομίζων. τοῦ δὲ λέγειν
[40]	μὴ γὰρ προήσεσθαι, εἰ μὴ	μεγάλα	ὑπὲρ αὐτοῦ λάβοι. ὁ Δάνδαμις
[28]	δὲ ἐν τοσούτῳ συμφορᾷ ἐχρήσατο	μάλα	γενναίου τινὸς φίλου δεομένῃ. οἰκέτης
[11]	ἱκανός; ὁ Φίλιος; ΤΟΞΑΡΙΣ. Καὶ	μάλα·	ἐγὼ δὲ τὸν ἐπιχώριον ὀμοῦμαί
[11]	γραφαί, ἃς μικρῷ πρόσθεν εὖ	μάλα	ἐξετραγῴδησας, Ἕλληνας δὲ πάντας, τοσαῦτα
[50]	κομίζων. Ὑπισχνοῦμαι, ἔφη ὁ βασιλεύς,	μάλα	περιδεὴς γενόμενος· ἔγνω γὰρ τὴν
[9]	του φίλος δεηθεὶς τύχῃ, αὐτίκα	μάλα	ὥσπερ τὰ ὀνείρατα οἴχονται ὑμῖν
[15]	μὲν γὰρ δῶρα οὐ κατὰ	μῆλα	καὶ στεφάνους ἀντεδίδοτο αὐτῇ, ἀλλὰ
[13]	αὐτῷ καὶ στέφανοι ἡμιμάραντοι καὶ	μῆλά	τινα ἀποδεδηγμένα καὶ ἄλλα ὁπόσα
[62]	ἀγαπῶμεν ἄμφω νικήσαντες, τὰ μέγιστα	ἆθλα	προσλαβόντες, ἀντὶ μιᾶς γλώττης καὶ
[1]	μὴν θεούς γε οἰόμενοι εἶναι,	ἀλλὰ	ἄνδρας ἀγαθούς. ΜΝΗΣΙΠΠΟΣ. Νόμος δὲ
[63]	τά γε τοιαῦτα οὐκ ἀνάγκης	ἀλλὰ	γνώμης δεῖσθαί μοι δοκεῖ. ΤΟΞΑΡΙΣ.
[40]	εἴπῃ, οὐκέτι φονεύεται ὑπ´ αὐτῶν,	ἀλλὰ	δέχονται αὐτὸν ὡς ἐπὶ λύτροις
[55]	ὑποστῆναι τὸ ῥόθιον τοῦ θυμοῦ,	ἀλλὰ	διαιρεθέντες ἔδωκαν αὐτῷ διεξελθεῖν. Ὁ
[15]	οὐδὲ ἠνείχετο μὴ ὁρῶν αὐτήν,	ἀλλὰ	ἐδάκρυε καὶ τοὺς κόλακας εἰσέπεμπεν
[36]	Καίτοι οὐδὲ ἀλόγως αὐτὸ πεπόνθατε,	ἀλλὰ	εἰκότως τὰ μικρὰ ταῦτα ἐπαινεῖτε·
[50]	τῶν ὁρώντων ἐφ´ ὅτῳ ὁρκωμοτοῦμεν,	ἀλλὰ	εἰς τὸ ἱερὸν τοῦ Ἄρεως
[46]	Οὐ μόνον, ἐπεῖπεν ὁ Λογχάτης,	ἀλλὰ	ἕκαστος ἡμῶν ὅλος ὕβρισται, ὁπότε
[49]	φασὶν ἀπὸ κοινῆς γνώμης ἐκπέμπεσθαι,	ἀλλὰ	ἰδίᾳ ἕκαστον ἐπὶ τῷ κέρδει
[6]	Ὀρέστου καὶ Πυλάδου πράξεις ἀγνοήσειεν.	Ἀλλὰ	καὶ ἐν τῷ περιβόλῳ τοῦ
[1]	ὥσπερ θεοῖς; ΤΟΞΑΡΙΣ. Οὐ μόνον,	ἀλλὰ	καὶ ἑορταῖς καὶ πανηγύρεσιν τιμῶμεν
[28]	διδασκάλου ἀνασπασθείς. ἐβοήθει δὲ οὐδείς,	ἀλλὰ	καὶ οἱ τέως ἑταῖροι ἀπεστρέφοντο
[8]	τὰ πολεμικὰ τῶν ἄλλων ἀμείνους,	ἀλλὰ	καὶ ῥῆσιν εἰπεῖν ἁπάντων πιθανώτατοι.
[26]	οὐχ ὅπως αἰσχύνεται τῷ γάμῳ,	ἀλλὰ	καὶ σεμνυνομένῳ ἔοικεν, ἐπιδεικνύμενος ὡς
[2]	κτείνουσι καὶ τὴν ἱέρειαν παραλαβόντες,	ἀλλὰ	καὶ τὴν Ἄρτεμιν αὐτὴν ἀποσυλήσαντες
[17]	Χαρίκλειαν, οὐ μιᾷ πληγῇ ταύτην,	ἀλλὰ	καὶ τῷ μοχλῷ πολλάκις καὶ
[16]	οὐχ ὑπὸ τῆς Χαρικλείας μόνον	ἀλλὰ	καὶ ὑπὸ τῶν κολάκων (κἀκεῖνοι
[49]	νομέας ὑμῶν ἐς τὸ πεδίον	ἀλλὰ	μέχρι τοῦ τράχωνος νέμειν· τοὺς
[5]	τε οὐδὲν ὅτι ξένοι ἦσαν	ἀλλὰ	μὴ Σκύθαι ἀγαθοὺς κεκρίσθαι καὶ
[63]	λέγεις· καὶ οὕτω ποιῶμεν. ΜΝΗΣΙΠΠΟΣ.	Ἀλλὰ	μήτε αἵματος, ὦ Τόξαρι, μήτε
[12]	τοὺς κώμους ἀπῆγεν ἔτι αὐτόν,	ἀλλὰ	μόνος μετ´ ἐκείνων ἐκώμαζε, λανθάνειν
[51]	οἱ Ἀλανοὶ ὥσπερ οἱ Σκύθαι.	ἀλλὰ	ὁ Μακέντης καὶ τοῦτο εἴκαστο
[61]	γυναῖκα ὁ δὲ Γυνδάνην ἐξεκόμισεν,	Ἀλλὰ	παῖδας μέν, ἔφη, καὶ αὖθις
[4]	καὶ τοῦ Βοσπόρου μόνον ἐσπλέοντας,	ἀλλὰ	πανταχοῦ τῆς Ἑλληνικῆς καὶ βαρβαρικῆς
[14]	οὐκ ἀνῆκεν ἐκ τῶν ὀνύχων,	ἀλλὰ	περιέχουσα πανταχόθεν καὶ διαπείρασα, ὅτε
[60]	ἀμάρτυρον εἶναι καὶ ἀπιστεῖσθαι δύνασθαι,	ἀλλὰ	πολλοὶ πάρεισιν Ἀμαστριανῶν μεμνημένοι τὴν
[35]	μὴ χείρους ἐρεῖς τοὺς Σκύθας,	ἀλλὰ	πολλῷ τούτων ἀμείνους, αὐτῷ σοὶ
[23]	καὶ ἐν διαθήκαις ταῦτα ἐνεγέγραπτο,	ἀλλὰ	πρὸ τῶν ἄλλων ἧκεν ἂν
[1]	ἡμῖν εὐμενεῖς εἶεν· οὐ μὴν	ἀλλὰ	πρὸς τοὺς ζῶντας ἄμεινον οἰόμεθα
[15]	μῆλα καὶ στεφάνους ἀντεδίδοτο αὐτῇ,	ἀλλὰ	συνοικίαι ὅλαι καὶ ἀγροὶ καὶ
[2]	ὁμοίους αὐτοῖς ἐθελῆσαι γενέσθαι. ~ΜΝΗΣΙΠΠΟΣ.	Ἀλλὰ	ταῦτα μὲν ὀρθῶς γιγνώσκετε. Ὀρέστην
[11]	οὐ τὴν δεξιὰν ὥσπερ ὑμεῖς	ἀλλὰ	τὴν γλῶτταν ἀποτμηθῆναι καλόν. πότερον
[3]	μὴ ἀγαπῆσαι εἰ διαφεύξονται μόνον,	ἀλλὰ	τιμωρησαμένους τὸν βασιλέα τῆς ὕβρεως
[7]	οὐκ ἀνθρώπινα ταῦτα ᾠήθημεν εἶναι,	ἀλλά	τινος γνώμης βελτίονος ἢ κατὰ
[16]	προσίετο μόνον αὐτὸν τῶν φίλων	ἀλλὰ	τοὺς κόλακας αὐτοῦ προετίμα τότε,
[41]	αὐτὸς ἐπὶ τυφλῷ τῷ Δανδάμιδι,	ἀλλὰ	τυφλώσας καὶ αὐτὸς ἑαυτὸν ἀμφότεροι
[45]	ἔθος ἡμῖν ἐκχεῖν τὸν οἶνον,	ἀλλὰ	ὕβρις εἶναι δοκεῖ τοῦτο εἰς
[35]	πεφρόντικας, ὡς μὴ ἀποτμηθείης αὐτήν.	ἀλλὰ	χρὴ ἄνδρα ἀγαθὸν εἶναι· ἐπεὶ
[50]	σου θυγατέρα Βαρκέτιν, οὐδὲ τὰ	ἄλλα	ἀναξίῳ ὑμῶν ὄντι, οὐκ εἰς
[12]	πρὸς φιλίαν, ὡς ἔδειξεν, τὰ	ἄλλα	δὲ οὐδὲν ἀμείνων Σαμίων τῶν
[24]	ἐπὶ ζεύγους ὁδοιποροῦντι τά τε	ἄλλα	εἰδεχθὴς καὶ ξηρὰ τὸ ἥμισυ
[9]	~ΤΟΞΑΡΙΣ. Εἰ μὲν καὶ τὰ	ἄλλα	ἡμεῖς τῶν Ἑλλήνων καὶ δικαιότεροι
[13]	Χαρίκλεια. δεινὴ δὲ καὶ τὰ	ἄλλα,	καὶ τεχνῖτις παρ´ ἥντινα βούλει
[42]	αὐτὸν ἐπευφημοῦντες οἱ Σκύθαι καὶ	ἄλλα	ὁποῖα ὑμεῖς μηχανᾶσθαι εἰώθατε πρὸς
[13]	καὶ μῆλά τινα ἀποδεδηγμένα καὶ	ἄλλα	ὁπόσα αἱ μαστροποὶ ἐπὶ τοῖς
[57]	καὶ δάπιδάς τινας καὶ τὰ	ἄλλα	ὁπόσα εἴχομεν· ~ἐσκοπούμεθα δὲ περὶ
[19]	καὶ στροβίλους καὶ χαλάζας καὶ	ἄλλα	ὅσα χειμῶνος κακά; ἐπεὶ δὲ
[60]	λαβὼν τὰ ὅπλα τὰ μὲν	ἄλλα	περιεδήσατο, τὸ κράνος δὲ οὐκ
[56]	οὐκ ἐμὲ ἀποτρέψεις ἀπιστῶν καὶ	ἄλλα	τοιαῦτα εἰπεῖν ἃ οἶδα ὑπὸ
[28]	τοῦτο, καὶ κυνοκεφάλους ἀργυροῦς καὶ	ἄλλα	τοιαῦτα, κατέθεντο πάντα παρὰ τῷ
[18]	βασιλέως. ~Ὁ δὲ Ἀγαθοκλῆς καὶ	τἄλλα	μὲν συνῆν καὶ συναπῆρεν εἰς
[44]	τραπέζης καὶ μνηστεύεσθαι τὴν παῖδα	πολλὰ	ἐπαινοῦντα ἑαυτόν, ὥς τις ἢ
[12]	τελευταῖον δὲ καὶ προσέκρουε τὰ	πολλὰ	ἐπιτιμῶν, καὶ φορτικὸς ἐδόκει ὑπομιμνήσκων
[42]	ἀνωμότους, εἰ βούλει, ὡς καὶ	πολλὰ	ἐπιψεύδοιο αὐτοῖς; καίτοι ἐγὼ μέν
[14]	γυναιξὶ περιπόθητος, καί που συνηνέχθη	πολλὰ	ἱκετευθείς. ~τὸ ἐντεῦθεν ἤδη ῥᾷον,
[30]	οἰκέταις παρακελευσάμενος· ἕωθεν δὲ εἰσέρχεται	πολλὰ	ἱκετεύσας. καὶ παρελθὼν ἐπὶ πολὺ
[32]	τὸν Ἀντίφιλον τοῦτο γοῦν μόλις,	πολλὰ	ἱκετεύσας τὸν δεσμοφύλακα, ἐξειργάσατο παρ´
[46]	ἄρα προετίμησεν ἀνδρῶν ἀγαθῶν βοσκήματα	πολλὰ	καὶ ἐκπώματα περίεργα καὶ ἁμάξας
[13]	συνεκεκρότητο ἁπανταχόθεν ἡ γυνὴ καὶ	πολλὰ	μηχανήματα παρεσκεύαστο κατὰ τῶν ἐραστῶν.
[19]	ἐπιπεσεῖν αὐτοῖς. καὶ τὰ μὲν	πολλὰ	τί ἄν τις λέγοι, τρικυμίας
[14]	ἐπὶ τὸ μειράκιον, καὶ τὰ	πολλὰ	ὑπεκωμῴδουν, συνωθοῦντες αὐτὸν εἰς τὸν
[31]	δεσμωτηρίου στιβάδιόν τι ποιησάμενος καὶ	φύλλα	ὑποβαλόμενος ἀνεπαύετο. Χρόνον μὲν οὖν
[62]	καὶ πόδας τέτταρας καὶ ὅλως	διπλᾶ	πάντα; τοιοῦτόν τι γάρ ἐστι
[54]	ἤδη προΐεντο οἱ πολλοὶ τὰ	ὅπλα.	~Ἐν τούτοις δὲ καὶ ὁ
[59]	καταπηδήσας ὑπέστη μαχεῖσθαι καὶ τὰ	ὅπλα	ᾔτει, καὶ τὸν μισθὸν λαβών,
[47]	αὐτοῦ περιμένων συνάγειρε καὶ παρασκεύαζε	ὅπλα	καὶ ἵππους καὶ τὴν ἄλλην
[60]	ἐκώκυον, ὁ δὲ λαβὼν τὰ	ὅπλα	τὰ μὲν ἄλλα περιεδήσατο, τὸ
[58]	τὰς τροφάς. Καὶ τότε μὲν	ξύλα	ἐκ τοῦ λιμένος παρεκόμισεν καὶ
[38]	τοῦτο ἐν ἀρχῇ διωμολογησάμην· οὐ	μὰ	γὰρ τὸν Ἄνεμον καὶ τὸν
[37]	καὶ τὰ ξίφη ἄκρα βάψαντες	ἅμα	ἀμφότεροι ἐπισχόμενοι πίωμεν, οὐκ ἔστιν
[5]	δὲ καὶ νεὼς ἀποδέδεικται αὐτοῖς	ἅμα	ἀμφοτέροις, ὥσπερ εἰκὸς ἦν, ἑταίροις
[59]	μὲν κρατήσαιμι, ὦ Τόξαρι, εἶπεν,	ἅμα	ἄπιμεν ἔχοντες τὰ ἀρκοῦντα, ἢν
[43]	λέοντος εἶδε Βάσθην τὸν φίλον	(ἅμα	δὲ ἔτυχον θηρῶντες) καὶ ἤδη
[40]	Ἀμιζώκην ἐπανῄει ἐπερειδόμενος αὐτῷ, καὶ	ἅμα	διανηξάμενοι ἀπεσώθησαν πρὸς ἡμᾶς. ~Τοῦτο
[25]	τινὰ εὑρήσει νυμφίον. καὶ ταῦτα	ἅμα	διεξιὼν λαβόμενος αὐτὸν τῆς δεξιᾶς
[52]	Μαζαίαν ἄγειν. ἢν μὲν γὰρ	ἅμα	ἡμῖν ἴῃς ἐπὶ Βόσπορον, ἱππεῖ
[43]	λέοντα εἰς τὸ στέρνον ὥστε	ἅμα	πάντες ἀπέθανον, καὶ ἡμεῖς ἐθάψαμεν
[62]	γὰρ δοκεῖν, τρεῖς ἐκεῖνοι ἦσαν	ἅμα	πράττοντες πάντα, ὥσπερ ἐστὶ δίκαιον
[52]	ὦ Ἀδύρμαχε, ἐλαύνειν τε ἕτοιμος	ἅμα	σοι ἐπὶ τὸν Βόσπορον, ἢν
[6]	παλαιῶν εἰκασμένα δείκνυται, πλέων Ὀρέστης	ἅμα	τῷ φίλῳ, εἶτα ἐν τοῖς
[59]	ἐπὶ τερπνόν τι καὶ παράδοξον	θέαμα	τῶν Ἑλληνικῶν ἄγει εἰς τὸ
[17]	στρατηγοὶ παρῆσαν— ἤδη γὰρ τὸ	πρᾶγμα	διεβεβόητο— καὶ συλλαβόντες τὸν Δεινίαν,
[33]	ἠνάγκασαν τὸν δικαστὴν ἀκριβῶς τὸ	πρᾶγμα	ἐξετάσαι. ὁ δὲ ἐπεὶ ἔμαθεν
[22]	αὐτῷ ἀγνοοῦντες ἐν παιδιᾷ τὸ	πρᾶγμα	ἐποιοῦντο καὶ οὐδεὶς ὅστις οὐ
[15]	οἷός τε ἦν φέρειν τὸ	πρᾶγμα,	οὐδὲ ἠνείχετο μὴ ὁρῶν αὐτήν,
[15]	καὶ λύττα ἦν ἀκριβὴς τὸ	πρᾶγμα.	τὰ μὲν γὰρ δῶρα οὐ
[48]	πλῆθος ἐνίοτε, καὶ τὸ τοιοῦτο	σύνταγμα	βεβαιότατόν τέ ἐστι συμμεῖναι καὶ
[23]	ὁ Ἀρεταῖος οὗτος; ἆρα φαῦλον	παράδειγμα	φιλίας παρεσχῆσθαι τοιαῦτα κληρονομήσας καὶ
[28]	ὡς τὸ Ἀνουβίδειον σεσυληκότα καὶ	ἀσέβημα	αὐτῶν ἡγοῦντο εἶναι εἰ συνέπιόν
[6]	καὶ νόμον ἐποιήσαντο πρῶτον τοῦτο	μάθημα	καὶ παίδευμα τοῖς παισὶ τοῖς
[32]	καὶ οὐκέτι παρῄει εἰς τὸ	οἴκημα	οὐδὲ εἷς τῶν δεομένων. ἐφ´
[3]	γὰρ δύο ὄντας οὕτω μέγα	τόλμημα	τολμῆσαι καὶ τοσοῦτον ἀπὸ τῆς
[62]	ἄλλο ἡγοῦμαι ἀνθρώποις εἶναι τούτου	κτῆμα	ἄμεινον ἢ κάλλιον, τί οὐχὶ
[37]	ἅπαξ τοὺς δακτύλους ἐνσταλάξωμεν τὸ	αἷμα	εἰς κύλικα καὶ τὰ ξίφη
[60]	ξίφει ὑποτμηθεὶς τὴν ἰγνύαν, ὥστε	αἷμα	ἔρρει πολύ· ἐγὼ δὲ προετεθνήκειν
[39]	Ἀμιζώκῃ, ἀφ´ οὗ τὸ ἀλλήλων	αἷμα	συνεπεπώκεσαν· ἧκον δὲ ἡμῖν ἐπὶ
[16]	φίλων ἀλλὰ τοὺς κόλακας αὐτοῦ	προετίμα	τότε, ἣν μόνον εἶχεν πατρῴαν
[53]	Μακέντης ἐγχειρίσας τὴν Μαζαίαν τῷ	Ἀρσακόμᾳ,	Δέδεξο, εἶπεν, καὶ παρ´ ἐμοῦ
[47]	γινέσθω, ἔφη· σὺ δέ, ὦ	Ἀρσακόμα,	ἐν τοσούτῳ εἰκὸς γὰρ καὶ
[55]	τούτοις ἐπείσθημεν, δόξαν πολὺ πρότερον	Ἀρσακόμᾳ	καὶ Λογχάτῃ, καὶ ἐγένετο εἰρήνη
[44]	Μακέντου φιλίαν καὶ Λογχάτου καὶ	Ἀρσακόμα.	ὁ γὰρ Ἀρσακόμας οὗτος ἠράσθη
[51]	καὶ τὴν ὑπόσχεσιν ἀπεπλήρωσεν τῷ	Ἀρσακόμᾳ	παραδοὺς τὴν κεφαλὴν τοῦ Λευκάνορος.
[45]	ἢ πόσας ἁμάξας ἔχεις, ὦ	Ἀρσακόμα;	ταῦτα γὰρ ὑμεῖς πλουτεῖτε, Ἀλλ´
[50]	τὴν αἰτίαν τῆς ὀργῆς τῆς	Ἀρσακόμα	τὴν ἐπὶ τῷ γάμῳ, καὶ
[47]	ἔργον· καὶ ἐγὼ μὲν ὑπισχνοῦμαι	Ἀρσακόμᾳ	τὴν κεφαλὴν κομιεῖν τὴν Λευκάνορος,
[50]	ἔφοδον ἐσομένην ἐφ´ ὑμᾶς ὑπ´	Ἀρσακόμα	τοῦ Μαριάντα, ὃς ἐπρέσβευε πρῴην
[53]	μὲν ὁ Μακέντης ἔφη τῷ	Ἀρσακόμᾳ	χάριν ὁμολογήσαντι. ~ὁ δὲ Ἀδύρμαχος
[24]	Μασσαλιῶται κολάζομεν, ἔφη, εἴ τις	παράνομα	γράψειεν. ἐλυπεῖτο οὖν ὁ Μενεκράτης
[30]	παρατάξεσιν. καὶ εἴ γε μὴ	τοὔνομα	ἐβόησεν, Ἀντίφιλον Δεινομένους, κἂν ἐπὶ
[7]	πρῶτον ἡμεῖς ἁπάντων θαυμάζομεν, καὶ	τοὔνομα	ἐπὶ τούτοις αὐτῶν ἐθέμεθα Κοράκους
[28]	οἰκέτης γὰρ αὐτοῦ, Σύρος καὶ	τοὔνομα	καὶ τὴν πατρίδα, ἱεροσύλοις τισὶ
[15]	καὶ τοὺς κόλακας εἰσέπεμπεν καὶ	τοὔνομα	τῆς Χαρικλείας ἐπεβοᾶτο καὶ τὴν
[57]	ἐμοὶ αὐτῷ οἷα φίλος, Σισίννης	τοὔνομα,	ὑπηρέτησεν. Ὅτε γὰρ Ἀθήναζε ἀπῄειν
[9]	ὑμᾶς ἀπολιποῦσαι, ἃ διηρμένα τὸ	στόμα	καὶ παμμέγεθες κεχηνότα οὐδὲ τὸ
[50]	ἀκινάκην, ἐπισχὼν τῇ ἑτέρᾳ τὸ	στόμα	ὡς μὴ βοήσειε, παίει παρὰ
[6]	ἑτέρου τοίχου ἤδη ἐκδεδυκὼς τὰ	δεσμὰ	γέγραπται καὶ φονεύων τὸν Θόαντα
[6]	ἐποιήσαντο πρῶτον τοῦτο μάθημα καὶ	παίδευμα	τοῖς παισὶ τοῖς σφετέροις εἶναι
[26]	τὸ βουλευτήριον θαλλῷ ἐστεμμένον καὶ	μέλανα	ἀμπεχόμενον, ὡς ἐλεεινότερον φανείη ὑπὲρ
[43]	πλησίον, ἕνα μὲν τῶν φίλων,	ἕνα	δὲ καταντικρὺ τοῦ λέοντος. ~Τρίτην
[43]	αὐτοὺς δύο τάφους ἀναχώσαντες πλησίον,	ἕνα	μὲν τῶν φίλων, ἕνα δὲ
[53]	ὡς οἷόν τε ἦν εἰς	ἕνα	συνελθόντες ἔτι μέγα νομίζοιμεν εἶναι
[52]	ἐπὶ τὸν ἵππον— ἐτεθεραπεύκει δὲ	ἕνα	σφίσιν ἄλλον ἱππέα ἕπεσθαι— ἀναπηδήσας
[38]	σὺ δὲ ὅμως εὖ ποιῶν	οὐδένα	θεῶν ἐπωμόσω. ΤΟΞΑΡΙΣ. Τί σὺ
[17]	τῷ Ἀγαθοκλεῖ διέτριβεν, ἀναλογιζόμενοι τὰ	πεπραγμένα	καὶ περὶ τῶν μελλόντων ὅ
[13]	στέφανοι ἡμιμάραντοι καὶ μῆλά τινα	ἀποδεδηγμένα	καὶ ἄλλα ὁπόσα αἱ μαστροποὶ
[59]	διωκόμενα καὶ ἐπ´ ἀνθρώπους δεδεμένους	ἀφιέμενα,	κακούργους τινάς, ὡς εἰκάζομεν. ἐπεὶ
[28]	ὑπὸ κλίνῃ τινὶ ἐν σκοτεινῷ	κείμενα.	ὅ τε οὖν Σύρος ἐδέδετο
[29]	σκέλη δυνάμενον ἐν τῷ ξύλῳ	κατακεκλειμένα·	τῆς μὲν γὰρ ἡμέρας ὁ
[6]	ταύτην καὶ τὰ ἐπ´ αὐτῆς	γεγραμμένα	διαμνημονεῦσαι. θᾶττον γοῦν τοὔνομ´ ἂν
[61]	ὁ Ἀβαύχας καταλιπὼν τὰ παιδία	κλαυθμυριζόμενα	καὶ τὴν γυναῖκα ἐκκρεμαννυμένην ἀποσεισάμενος
[59]	ἑωρῶμεν τὸ μὲν πρῶτον θηρία	κατακοντιζόμενα	καὶ ὑπὸ κυνῶν διωκόμενα καὶ
[59]	θηρία κατακοντιζόμενα καὶ ὑπὸ κυνῶν	διωκόμενα	καὶ ἐπ´ ἀνθρώπους δεδεμένους ἀφιέμενα,
[51]	ὁδὸν ἀκούσας τὰ ἐν Βοσπόρῳ	γενόμενα	ἧκεν εἰς τοὺς Μάχλυας καὶ
[56]	εἰπεῖν ἃ οἶδα ὑπὸ Σκυθῶν	γενόμενα.	ΜΝΗΣΙΠΠΟΣ. Μὴ μακρὰ μόνον, ὦ
[26]	οὐδὲ ὑπὸ πολλῶν ἂν Σκυθῶν	γενόμενα,	οἵ γε κἂν τὰς παλλακὰς
[9]	προσωπείοις ἐοικότας ὑμᾶς ἀπολιποῦσαι, ἃ	διηρμένα	τὸ στόμα καὶ παμμέγεθες κεχηνότα
[6]	δηλοῖ γραφαῖς ὑπὸ τῶν παλαιῶν	εἰκασμένα	δείκνυται, πλέων Ὀρέστης ἅμα τῷ
[30]	δίδωσιν, ἃ εἶχε πιναρὰ καὶ	ἐκτετρυχωμένα	ῥάκη περισπάσας. ~καὶ τὸ ἀπὸ
[55]	πατάξας τῇ κοπίδι παρὰ τὸν	αὐχένα	μέχρι τῆς ζώνης διέτεμεν. πεσόντος
[27]	κατὰ τὸν Νεῖλον ἕκτον ἤδη	μῆνα,	ὀκνήσαντα πρὸς τὴν ὁδὸν καὶ
[44]	φέροντες ἡμῖν τότε ἤδη τρίτον	μῆνα	ὑπερήμεροι ἐγεγένηντο. ἐν τῷ δείπνῳ
[18]	Μνήσιππε, ἀνώμοτος ὢν ταῦτα ἔλεγες,	ἵνα	καὶ ἀπιστεῖν ἂν ἐδυνάμην αὐτοῖς·
[33]	ἐβόα δὲ ὁ Δημήτριος καὶ	δεινὰ	ἐποίει, ἀδικεῖσθαι σφᾶς οὐ μικρὰ
[20]	μεγάλῳ τῷ πνεύματι ἐλαυνομένους. πλὴν	ἐκεῖνά	γε ποιῆσαι, φελλούς τε γὰρ
[14]	Τὸ μὲν γὰρ πρῶτον εὐθὺς	ἐκεῖνα	ἐπ´ αὐτὸν καθίει τὰ γραμματεῖα,
[51]	καὶ ὁμόγλωττος τοῖς Ἀλανοῖς ὤν·	κοινὰ	γὰρ ταῦτα Ἀλανοῖς καὶ Σκύθαις,
[49]	Οἱ μὲν Σκύθαι, φησίν, τὰ	κοινὰ	ταῦτα καὶ τὰ καθ´ ἡμέραν
[7]	τοῦ πρὸς ἀλλήλους ἔρωτος, οὐκ	ἀνθρώπινα	ταῦτα ᾠήθημεν εἶναι, ἀλλά τινος
[13]	καὶ στέφανοι ἡμιμάραντοι καὶ μῆλά	τινα	ἀποδεδηγμένα καὶ ἄλλα ὁπόσα αἱ
[62]	Οὐδὲ εἷς· οὐ γὰρ ἐκαθίσαμέν	τινα	δικαστὴν τοῦ λόγου. ἀλλ´ οἶσθα
[57]	ὤν. ἡμεῖς μὲν οὖν καταγωγήν	τινα	ἐπὶ τῷ λιμένι σκεψάμενοι κἀκ
[25]	θυγάτηρ σου ἄξιον τοῦ γένους	τινὰ	εὑρήσει νυμφίον. καὶ ταῦτα ἅμα
[37]	ἢ γείτων ἦν, ἀλλ´ ἐπειδάν	τινα	ἴδωμεν ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ μεγάλα
[18]	διηγήσω. πλὴν οὐ δέδια μή	τινα	καὶ ἄλλον ὅμοιον εἴπῃς αὐτῷ.
[16]	αὖος ἦν, ἀπολιποῦσα αὐτὸν ἄλλον	τινὰ	Κρῆτα νεανίσκον τῶν ὑποχρύσων ἐθήρα
[31]	ὑποβαλόμενος ἀνεπαύετο. Χρόνον μὲν οὖν	τινα	οὕτω διῆγον, εἰσιὼν μὲν ὁ
[59]	δὲ εἰσῆλθον οἱ μονομάχοι καί	τινα	παραγαγὼν ὁ κῆρυξ εὐμεγέθη νεανίσκον
[17]	συνιδὼν οὗ κακῶν ἦν, μοχλόν	τινα	πλησίον κείμενον ἁρπάσας αὐτόν τε
[42]	ἔργον διηγησάμην· εἰ δὲ σύ	τινα	τοιοῦτον ἔλεγες, εὖ οἶδα, ὁπόσα
[25]	καὶ τὸν Μενεκράτη, ὡς δή	τινα	τῶν ἑταίρων πεπεικὼς ὑποστῆναι τῆς
[18]	ἂν ἐδυνάμην αὐτοῖς· οὕτω Σκυθικόν	τινα	φίλον τὸν Ἀγαθοκλέα τοῦτον διηγήσω.
[58]	κατὰ τὴν ἀγορὰν εἶδε προπομπήν	τινα,	ὡς ἔφη, γενναίων καὶ καλῶν
[20]	οὖσαν. Ἐννόησον τοίνυν πρὸς θεῶν	ἥντινα	ἄν τις ἄλλην ἐπίδειξιν ἐπιδείξαιτο
[13]	τὰ ἄλλα, καὶ τεχνῖτις παρ´	ἥντινα	βούλει τῶν ἑταιρῶν ἐπισπάσασθαι ἐραστὴν
[50]	δὲ παρέστω ἐς τὸν νεὼν	ὅντινα	μὴ ἐγὼ καλέσω. Ἐπεὶ δὲ
[61]	τὸν Ἀβαύχαν διότι προδοὺς τὰ	τέκνα	καὶ τὴν γυναῖκα ὁ δὲ
[9]	θεῶν τῶν Ἑλλήνων μὴ πρὸς	ἀχθηδόνα	μου ἀκούσῃς ἢν εἴπω τι
[15]	τῆς Χαρικλείας ἐπεβοᾶτο καὶ τὴν	εἰκόνα	περιβαλὼν αὐτῆς— ἐπεποίητο δὲ λίθου
[21]	ὁ μὲν γὰρ Σιμύλος ταῦτα	μόνα	εἶχε λέγειν ἅ ποτε εἶδε
[24]	καὶ πενήτων ῥᾳδίως παραλαβεῖν, οὕτως	κακοδαίμονα	οὖσαν τὴν ὄψιν. ἐλέγετο δὲ
[27]	μὴ παρέχεσθαι σκιάν, τὸν δὲ	Μέμνονα	βοᾶν πρὸς ἀνατέλλοντα τὸν ἥλιον.
[22]	ἤδη τρίτον ἄλλον οὐδέν τι	χείρονα	αὐτῶν. Εὐδαμίδας Κορίνθιος Ἀρεταίῳ τῷ
[10]	καὶ τὴν αὑτοῦ ἀνακηρύξει, κάλλιστον	ἀγῶνα	καὶ σεμνότατον ἀγωνισάμενος. ὡς ἔγωγε
[19]	ἐν τοσούτῳ σάλῳ ναυτιάσαντα τὸν	Δάμωνα	ἐμεῖν ἐκκεκυφότα ἐς τὴν θάλασσαν·
[20]	τὴν θάλασσαν καὶ καταλαβόντα τὸν	Δάμωνα	ἤδη ἀπαγορεύοντα— φαίνεσθαι γὰρ ἐπὶ
[19]	ἐρρωμένον καὶ καρτερόν, τὸν δὲ	Δάμωνα	ὕπωχρον καὶ ἀσθενικόν, ἄρτι ἐκ
[19]	τὸν Εὐθύδικον καὶ μετ´ αὐτοῦ	Δάμωνα,	Χαλκιδέα καὶ τοῦτον, ἑταῖρον αὐτοῦ·
[19]	αὐτῷ ἤδη τῷ Ἰονίῳ ἔπλεον,	χειμῶνα	μέγιστον ἐπιπεσεῖν αὐτοῖς. καὶ τὰ
[53]	χάριν ἐμοὶ ὁμολογεῖν ἐφ´ οἷς	ἔπραξα	τούτοις τοιόνδε ἐστὶν ὥσπερ ἂν
[33]	ἐκεῖνοί γε ἠγάπησαν οὕτως ἀφιέμενοι,	ἐβόα	δὲ ὁ Δημήτριος καὶ δεινὰ
[40]	αὐτὸν ὡς κατακεντήσοντες, ὁ δὲ	ἐβόα	τὸ Ζίριν. τοῦτο δὲ ἤν
[40]	δὲ Ἀμιζώκης ἀγόμενος— ἑαλώκει γάρ—	ἐβόα	τὸν φίλον ὀνομαστί, κακῶς δεδεμένος,
[29]	καὶ ὕπνος ὀλίγος— ταῦτα πάντα	χαλεπὰ	ἦν καὶ ἀφόρητα οἵῳ ἀνδρὶ
[62]	οἶσθα ὃ δράσωμεν; ἐπειδὴ νῦν	ἄσκοπα	τετοξεύκαμεν, αὖθις ἑλόμενοι διαιτητὴν ἄλλους
[43]	ἐπιπίπτει κατόπιν τῷ θηρίῳ καὶ	περιέσπα,	πρὸς ἑαυτὸν παροξύνων καὶ μετάγων
[12]	ἦν. ὁ δὲ Δεινίας ἐπλούτει	ἄρα	εἰς ὑπερβολήν, καὶ ὥσπερ εἰκὸς
[27]	σοφιστῇ, ὁ δὲ Ἀντίφιλος ἰατρικὴν	ἄρα	ἐμελέτα. καὶ δή ποτε ὁ
[38]	ὁ Ἀκινάκης θεοὶ εἶναι; οὕτως	ἄρα	ἠγνόησας ὅτι ἀνθρώποις μεῖζον οὐδέν
[46]	πρόβατα καὶ βοῦς πολλούς. οὕτως	ἄρα	προετίμησεν ἀνδρῶν ἀγαθῶν βοσκήματα πολλὰ
[8]	~ΜΝΗΣΙΠΠΟΣ. Ὦ Τόξαρι, οὐ μόνον	ἄρα	τοξεύειν ἀγαθοὶ ἦσαν Σκύθαι καὶ
[23]	ὦ Τόξαρι, ὁ Ἀρεταῖος οὗτος;	ἆρα	φαῦλον παράδειγμα φιλίας παρεσχῆσθαι τοιαῦτα
[30]	δὲ ἐκείνῳ δίδωσιν, ἃ εἶχε	πιναρὰ	καὶ ἐκτετρυχωμένα ῥάκη περισπάσας. ~καὶ
[61]	καὶ ἡ παῖς σὺν αὐτῇ,	παρὰ	μικρὸν ἐλθοῦσα κἀκείνη ἀποθανεῖν. καὶ
[3]	καὶ θείας τινὸς τιμῆς ἄξια	παρὰ	πάντων ὁπόσοι ἀρετὴν ἐπαινοῦσιν; ἀτὰρ
[50]	τοῦ Μαριάντα, ὃς ἐπρέσβευε πρῴην	παρὰ	σὲ καί, οἶμαι, διότι αἰτήσας
[50]	αἰτήσας τὴν θυγατέρα οὐκ ἔτυχε	παρὰ	σοῦ, ἀγανακτεῖ καὶ ἐπὶ τῆς
[36]	ὡς παιδιὰ τὰ ὑμέτερά ἐστιν	παρὰ	τὰ Σκυθικὰ ἐξετάζεσθαι. Καίτοι οὐδὲ
[45]	Ἀδύρμαχος ἔμελλεν ἀπάξειν τὴν νύμφην	παρὰ	τὴν Μαιῶτιν ἐς τοὺς Μάχλυας.
[52]	ἕπεσθαι— ἀναπηδήσας καὶ αὐτὸς οὐκέτι	παρὰ	τὴν Μαιῶτιν ἤλαυνεν, ἀλλ´ ἀποτραπόμενος
[13]	πολιτικά· καὶ γραμματεῖά τε εἰσεφοίτα	παρὰ	τῆς γυναικὸς αὐτῷ καὶ στέφανοι
[16]	ἤδη τὸν ἐρώμενον μετεληλύθεσαν) ἔρχεται	παρὰ	τὸν Ἀγαθοκλέα καὶ πάλαι εἰδότα
[32]	ἐς τὸ δεσμωτήριον, καὶ ἀχθεὶς	παρὰ	τὸν Ἀντίφιλον τοῦτο γοῦν μόλις,
[17]	ὄντα μὴ οὐχὶ πεφονευκέναι, ἀπάγουσι	παρὰ	τὸν ἁρμοστὴν ὃς ἥρμοζε τὴν
[55]	Ἀδύρμαχον καὶ πατάξας τῇ κοπίδι	παρὰ	τὸν αὐχένα μέχρι τῆς ζώνης
[50]	στόμα ὡς μὴ βοήσειε, παίει	παρὰ	τὸν μαστόν, εἶτα ἀποτεμὼν τὴν
[25]	προτείνας, Δέδεξο, εἶπεν, ὦ Μενέκρατες,	παρὰ	τοῦ γαμβροῦ φιλοτησίαν· ἄξομαι γὰρ
[34]	ᾤχετο ἀπιὼν εἰς τὴν Ἰνδικὴν	παρὰ	τοὺς Βραχμᾶνας, τοσοῦτον εἰπὼν πρὸς
[17]	Καὶ τὸ μέχρι τῆς ἕω	παρὰ	τῷ Ἀγαθοκλεῖ διέτριβεν, ἀναλογιζόμενοι τὰ
[28]	καὶ ἄλλα τοιαῦτα, κατέθεντο πάντα	παρὰ	τῷ Σύρῳ· εἶτ´ ἐμπεσόντες— ἑάλωσαν
[51]	Λευκάνωρ. καὶ νῦν σοι ἥκω	παρὰ	τῶν Μαστείρας ἀδελφῶν τῶν ἐν
[47]	ἡλικιώταις διελέγετο καὶ ὥπλιζε δύναμιν	παρὰ	τῶν οἰκείων, τέλος δὲ καὶ
[55]	Εἰς δὲ τὴν ἐπιοῦσαν ἱκέται	παρὰ	τῶν πολεμίων ἥκοντες ἐδέοντο φιλίαν
[16]	αὖθις γεγενημένος, καὶ αὖθις ἡ	ἅβρα	καὶ τὰ γραμματεῖα, καὶ μέμψις
[35]	μὴ ἀποτμηθείης αὐτήν. ἀλλὰ χρὴ	ἄνδρα	ἀγαθὸν εἶναι· ἐπεὶ καὶ γελοῖα
[37]	ἀλλ´ ἐπειδάν τινα ἴδωμεν ἀγαθὸν	ἄνδρα	καὶ μεγάλα ἐργάσασθαι δυνάμενον, ἐπὶ
[20]	ἐπίδειξιν ἐπιδείξαιτο εὐνοίας βεβαιοτέραν πρὸς	ἄνδρα	φίλον ἐν νυκτὶ ἐκπεσόντα ἐς
[33]	λαβόμενοι ἤδη ἀπιόντος. ἐπεὶ δὲ	ἡμέρα	ἐγένετο, μαθὼν ὁ τὴν Αἴγυπτον
[39]	σοι. ~ΤΟΞΑΡΙΣ. Τετάρτη μὲν ἦν	ἡμέρα	τῆς φιλίας Δανδάμιδι καὶ Ἀμιζώκῃ,
[30]	ἐλθών, τότε μὲν οὐκ εἰσεδέχθη,	ἑσπέρα	γὰρ ἦν, καὶ ὁ δεσμοφύλαξ
[50]	μοι ὑπόσχοιο τὴν ἑτέραν σου	θυγατέρα	Βαρκέτιν, οὐδὲ τὰ ἄλλα ἀναξίῳ
[51]	τοὺς πολλούς, ἰδόντας τὴν Λευκάνορος	θυγατέρα.	ἐγὼ δὲ Ἀλανός τέ εἰμι
[25]	γὰρ ἐγὼ τήμερον τὴν σὴν	θυγατέρα	Κυδιμάχην· τὴν προῖκα δὲ πάλαι
[22]	καὶ γηροκομεῖν, Χαριξένῳ δὲ τὴν	θυγατέρα	μου ἐκδοῦναι μετὰ προικὸς ὁπόσην
[23]	Εὐδαμίδα τὴν μητέρα καὶ τὴν	θυγατέρα	οὐ πρὸ πολλοῦ ἐκδέδωκεν, ἀπὸ
[50]	καί, οἶμαι, διότι αἰτήσας τὴν	θυγατέρα	οὐκ ἔτυχε παρὰ σοῦ, ἀγανακτεῖ
[45]	μοι, εἶπεν, ὦ βασιλεῦ, τὴν	θυγατέρα	σου Μαζαίαν γυναῖκα ἔχειν πολὺ
[50]	σπασάμενος τὸν ἀκινάκην, ἐπισχὼν τῇ	ἑτέρᾳ	τὸ στόμα ὡς μὴ βοήσειε,
[29]	ὁ κλοιὸς ἤρκει καὶ ἡ	ἑτέρα	χεὶρ πεπεδημένη, εἰς δὲ τὴν
[54]	μάχης καρτερᾶς ἐνεδίδου ἤδη τὰ	ἡμέτερα	καὶ παρερρήγνυτο ἡ φάλαγξ, καὶ
[7]	τοῦτο δέ ἐστιν ἐν τῇ	ἡμετέρᾳ	φωνῇ ὥσπερ ἂν εἴ τις
[36]	ἵν´ εἰδῇς ὡς παιδιὰ τὰ	ὑμέτερά	ἐστιν παρὰ τὰ Σκυθικὰ ἐξετάζεσθαι.
[23]	τρέφει τε τοῦ Εὐδαμίδα τὴν	μητέρα	καὶ τὴν θυγατέρα οὐ πρὸ
[22]	Ἀπο– λείπω Ἀρεταίῳ μὲν τὴν	μητέρα	μου τρέφειν καὶ γηροκομεῖν, Χαριξένῳ
[63]	τὸ τῶν ὁμοίων ὀρέγεσθαι πολὺ	πιστότερα	τῆς κύλικος ἐκείνης ἣν πίνετε,
[46]	Ἐγὼ δέ, ὦ φίλοι, δι´	ἀμφότερα	ἀνιῶμαι· καὶ γὰρ ἐρῶ τῆς
[53]	ἐστὶν ὥσπερ ἂν εἰ ἡ	ἀριστερά	μου χάριν εἰδείη τῇ δεξιᾷ
[11]	ἐμῶν ἴσαι τὸν ἀριθμὸν οὖσαι,	καιριώτερα	δῆλον ὅτι ἐργάσονταί μοι τραύματα
[16]	καὶ μετέβαινεν ἐπ´ ἐκεῖνον καὶ	ἤρα	ἤδη αὐτοῦ, κἀκεῖνος ἐπίστευεν. Ἀμελούμενος
[44]	Μαζαίαν μεγάλην καὶ καλὴν παρθένον	ἤρα	καὶ πονηρῶς εἶχε. τὰ μὲν
[61]	πόλιν ἐπαγόμενος καὶ γυναῖκα, ἧς	ἤρα	μάλιστα, καὶ παιδία δύο· τὸ
[16]	τινὰ Κρῆτα νεανίσκον τῶν ὑποχρύσων	ἐθήρα	καὶ μετέβαινεν ἐπ´ ἐκεῖνον καὶ
[24]	τά τε ἄλλα εἰδεχθὴς καὶ	ξηρὰ	τὸ ἥμισυ τὸ δεξιὸν καὶ
[8]	ἀξένους καὶ ἀγρίους ὄντας αὐτοὺς	ἔχθρᾳ	μὲν ἀεὶ συνεῖναι καὶ ὀργῇ
[50]	μὴ προθύσηται με τοῦ πολέμου,	χεῖρα	οὐ μικρὰν ἤδη περιβεβλημένος. Εἰσίωμεν,
[62]	Γηρυόνην οἱ γραφεῖς ἐνδείκνυνται, ἄνθρωπον	ἑξάχειρα	καὶ τρικέφαλον· ἐμοὶ γὰρ δοκεῖν,
[37]	εἰς κύλικα καὶ τὰ ξίφη	ἄκρα	βάψαντες ἅμα ἀμφότεροι ἐπισχόμενοι πίωμεν,
[56]	ὑπὸ Σκυθῶν γενόμενα. ΜΝΗΣΙΠΠΟΣ. Μὴ	μακρὰ	μόνον, ὦ ἄριστε, μηδὲ οὕτως
[33]	δεινὰ ἐποίει, ἀδικεῖσθαι σφᾶς οὐ	μικρὰ	εἰ δόξουσι κακοῦργοι ὄντες ἐλέῳ
[26]	τοῦ φίλου, ὡς ὁρᾷς, οὐ	μικρὰ	οὐδὲ ὑπὸ πολλῶν ἂν Σκυθῶν
[36]	αὐτὸ πεπόνθατε, ἀλλὰ εἰκότως τὰ	μικρὰ	ταῦτα ἐπαινεῖτε· οὐδὲ γὰρ οὐδέ
[56]	εἶναι δόξειεν ἄν. ΤΟΞΑΡΙΣ. Ἀλλ´	ὅρα,	ὦ γενναῖε, μὴ φθόνος ὑμῶν
[26]	αἰσχρῶν καὶ πλούτου καὶ δόξης,	ἀφορᾷ	δὲ ἐς τὸν φίλον καὶ
[28]	Ἀντίφιλον. ~Ὁ δὲ ἐν τοσούτῳ	συμφορᾷ	ἐχρήσατο μάλα γενναίου τινὸς φίλου
[40]	κἀπειδὴ ἐξεκέκοπτο καὶ ἤδη τὰ	λύτρα	εἶχον οἱ Σαυρομάται, παραλαβὼν τὸν
[40]	ἀπῄτει τὸν φίλον, ὁ δὲ	λύτρα	ᾔτει· μὴ γὰρ προήσεσθαι, εἰ
[25]	νέον καὶ καλὸν ὄντα κόρῃ	αἰσχρᾷ	καὶ λελωβημένῃ συγκαταζευγνύμενον, ὁ δέ,
[15]	τὸ πρᾶγμα. τὰ μὲν γὰρ	δῶρα	οὐ κατὰ μῆλα καὶ στεφάνους
[24]	καὶ ἀπρόσιτον μορμολυκεῖον. εἶτα ἐπεὶ	ἐθαύμασα	εἰ καλὸς οὗτος καὶ ὡραῖος
[23]	δὲ τὸν Εὐδαμίδαν πολὺ μᾶλλον	ἐθαύμασα	τοῦ θάρσους ὃ εἶχεν ἐπὶ
[5]	προσάγονται καὶ ἡ ἄλλη τιμὴ	ἅπασα,	κωλύει τε οὐδὲν ὅτι ξένοι
[14]	ὀνύχων, ἀλλὰ περιέχουσα πανταχόθεν καὶ	διαπείρασα,	ὅτε ἤδη παντάπασιν ἐκράτει, αὐτή
[14]	ἡ δὲ πολλοὺς ἤδη νέους	ἐκτραχηλίσασα	καὶ μυρίους ἔρωτας ὑποκριναμένη καὶ
[61]	φέρουσα τὸ βρέφος εἵπετο, ἀκολουθεῖν	κελεύσασα	καὶ τὴν κόρην. ἡ δὲ
[14]	ἔρωτας ὑποκριναμένη καὶ οἴκους πολυταλάντους	ἀνατρέψασα,	ποικίλον τι καὶ πολυγύμναστον κακόν,
[60]	ἡ ψυχή, ἀλλ´ ἐγὼ προσδραμὼν	ἀνέστησα	καὶ παρεμυθησάμην. ἐπεὶ δὲ ἀφεῖτο
[26]	τὼ χεῖρε, ἡ βουλὴ δὲ	ἐπικλασθεῖσα	πρὸς αὐτὸ ἀφίησι τῷ Μενεκράτει
[61]	τὴν κόρην. ἡ δὲ ἡμίφλεκτος	ἀφεῖσα	τὸ παιδίον ἐκ τῆς ἀγκάλης
[60]	ἀφεῖτο ἤδη νενικηκώς, ἀράμενος αὐτὸν	ἐκόμισα	εἰς τὴν οἰκίαν· καὶ ἐπὶ
[19]	στροβίλους καὶ χαλάζας καὶ ἄλλα	ὅσα	χειμῶνος κακά; ἐπεὶ δὲ ἤδη
[45]	Σκυθῶν τῶν πολλῶν— καὶ ἐρομένου,	Πόσα	δὲ βοσκήματα ἢ πόσας ἁμάξας
[13]	μῆλά τινα ἀποδεδηγμένα καὶ ἄλλα	ὁπόσα	αἱ μαστροποὶ ἐπὶ τοῖς νέοις
[42]	τινα τοιοῦτον ἔλεγες, εὖ οἶδα,	ὁπόσα	ἂν κομψὰ ἐγκατέμιξας τῷ λόγῳ,
[12]	Ζεὺς ὁ Φίλιος, ἦ μὴν	ὁπόσα	ἂν λέγω πρὸς σὲ ἢ
[45]	ἔχειν πολὺ ἐπιτηδειοτέρῳ τούτων ὄντι	ὁπόσα	γε ἐπὶ τῷ πλούτῳ καὶ
[57]	δάπιδάς τινας καὶ τὰ ἄλλα	ὁπόσα	εἴχομεν· ~ἐσκοπούμεθα δὲ περὶ τῶν
[6]	περιβόλῳ τοῦ νεὼ τὰ αὐτὰ	ὁπόσα	ἡ στήλη δηλοῖ γραφαῖς ὑπὸ
[57]	οἴκοθεν ἐπιθυμίᾳ παιδείας τῆς Ἑλληνικῆς,	κατέπλευσα	ἐς Ἄμαστριν τὴν Ποντικήν· ἐν
[24]	αὕτη, ἐπίγαμος ἤδη καὶ ὀκτωκαιδεκαέτις	οὖσα,	ἣν οὐδὲ μετὰ πάσης τῆς
[14]	ποικίλον τι καὶ πολυγύμναστον κακόν,	παραλαβοῦσα	εἰς τὰς χεῖρας ἁπλοϊκὸν καὶ
[15]	πρὸς αὐτόν, φυλάττεσθαι ὑπὸ τἀνδρὸς	λέγουσα	πεπυσμένου τὸν ἔρωτα. Ὁ δ´
[61]	παῖς σὺν αὐτῇ, παρὰ μικρὸν	ἐλθοῦσα	κἀκείνη ἀποθανεῖν. καὶ ἐπεὶ ὠνείδισέν
[50]	συνῆκται στρατὸς οὐκ ὀλίγος αὐτῷ.	Ἤκουσα,	ἔφη ὁ Λευκάνωρ, καὶ αὐτὸς
[16]	~εἶτα, ὡς ἤδη αὖος ἦν,	ἀπολιποῦσα	αὐτὸν ἄλλον τινὰ Κρῆτα νεανίσκον
[61]	τοῦ πυρός. ἡ γυνὴ δὲ	φέρουσα	τὸ βρέφος εἵπετο, ἀκολουθεῖν κελεύσασα
[14]	ἀνῆκεν ἐκ τῶν ὀνύχων, ἀλλὰ	περιέχουσα	πανταχόθεν καὶ διαπείρασα, ὅτε ἤδη
[57]	προσπλέουσιν, οὐ πολὺ τῆς Καράμβεως	ἀπέχουσα,	ἡ πόλις. εἵπετο δὲ ὁ
[39]	ἥ τε λεία περιηλαύνετο καὶ	τὰ	αἰχμάλωτα συνείχετο καὶ τὰς σκηνὰς
[50]	ἑτέραν σου θυγατέρα Βαρκέτιν, οὐδὲ	τὰ	ἄλλα ἀναξίῳ ὑμῶν ὄντι, οὐκ
[12]	μὲν πρὸς φιλίαν, ὡς ἔδειξεν,	τὰ	ἄλλα δὲ οὐδὲν ἀμείνων Σαμίων
[9]	ἀποθανόντας. ~ΤΟΞΑΡΙΣ. Εἰ μὲν καὶ	τὰ	ἄλλα ἡμεῖς τῶν Ἑλλήνων καὶ
[13]	ἀντείποι Χαρίκλεια. δεινὴ δὲ καὶ	τὰ	ἄλλα, καὶ τεχνῖτις παρ´ ἥντινα
[57]	πολλὴν καὶ δάπιδάς τινας καὶ	τὰ	ἄλλα ὁπόσα εἴχομεν· ~ἐσκοπούμεθα δὲ
[59]	Τόξαρι, εἶπεν, ἅμα ἄπιμεν ἔχοντες	τὰ	ἀρκοῦντα, ἢν δὲ πέσω, θάψας
[46]	συνεληλύθαμεν εἷς ἄνθρωπος ὄντες καὶ	τὰ	αὐτὰ ἀνιώμενοι καὶ τὰ αὐτὰ
[6]	ἐν τῷ περιβόλῳ τοῦ νεὼ	τὰ	αὐτὰ ὁπόσα ἡ στήλη δηλοῖ
[46]	καὶ τὰ αὐτὰ ἀνιώμενοι καὶ	τὰ	αὐτὰ χαίροντες. Οὐ μόνον, ἐπεῖπεν
[63]	κύλικος ἐκείνης ἣν πίνετε, ἐπεὶ	τά	γε τοιαῦτα οὐκ ἀνάγκης ἀλλὰ
[16]	καὶ αὖθις ἡ ἅβρα καὶ	τὰ	γραμματεῖα, καὶ μέμψις ὅτι μὴ
[14]	εὐθὺς ἐκεῖνα ἐπ´ αὐτὸν καθίει	τὰ	γραμματεῖα, συνεχῶς πεμπομένη τὴν ἅβραν,
[21]	ὅσον ἐν νυκτὶ καθορᾶν ἐδύνατο.	τὰ	δὲ ἀπὸ τούτου οἱ ἀμφὶ
[6]	τοῦ ἑτέρου τοίχου ἤδη ἐκδεδυκὼς	τὰ	δεσμὰ γέγραπται καὶ φονεύων τὸν
[13]	οἰομένοις) ἄχρι ἂν λάθωσιν εἰς	τὰ	δίκτυα ἐμπεσόντες. Ἡ Χαρίκλεια δὲ
[23]	ὡς ἤκουσαν, ἧκον εὐθὺς διαιτῶντες	τὰ	ἐκ τῶν διαθηκῶν. ὁ μὲν
[10]	μὲν τὰ Σκυθικά, σὺ δὲ	τὰ	Ἑλληνικά, ὁπότερος ἂν ἐν τούτοις
[51]	Μακέντης δὲ καθ´ ὁδὸν ἀκούσας	τὰ	ἐν Βοσπόρῳ γενόμενα ἧκεν εἰς
[6]	εἶναι τὴν στήλην ταύτην καὶ	τὰ	ἐπ´ αὐτῆς γεγραμμένα διαμνημονεῦσαι. θᾶττον
[10]	τῶν καθ´ ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ	τὰ	ἔργα αὐτῶν διηγησάμενοι, ἐγὼ μὲν
[35]	Σκυθικὸν τοῦτο, καὶ μάλιστα ἐπειδὰν	τὰ	ἔργα ὑπερφθέγγηται τοὺς λόγους. προσδοκήσῃς
[57]	κλεῖστρον ἐκφέρουσιν ἅπαντα, ὡς μηδὲ	τὰ	ἐς ἐκείνην τὴν ἡμέραν διαρκέσοντα
[54]	πολὺ μάχης καρτερᾶς ἐνεδίδου ἤδη	τὰ	ἡμέτερα καὶ παρερρήγνυτο ἡ φάλαγξ,
[49]	φησίν, τὰ κοινὰ ταῦτα καὶ	τὰ	καθ´ ἡμέραν ἀξιοῦσιν, μὴ ὑπερβαίνειν
[49]	κελεύσαντος, Οἱ μὲν Σκύθαι, φησίν,	τὰ	κοινὰ ταῦτα καὶ τὰ καθ´
[40]	αὐτούς· κἀπειδὴ ἐξεκέκοπτο καὶ ἤδη	τὰ	λύτρα εἶχον οἱ Σαυρομάται, παραλαβὼν
[62]	εἰσαεὶ ἔσεσθαι ἀγαπῶμεν ἄμφω νικήσαντες,	τὰ	μέγιστα ἆθλα προσλαβόντες, ἀντὶ μιᾶς
[60]	ὁ δὲ λαβὼν τὰ ὅπλα	τὰ	μὲν ἄλλα περιεδήσατο, τὸ κράνος
[15]	λύττα ἦν ἀκριβὴς τὸ πρᾶγμα.	τὰ	μὲν γὰρ δῶρα οὐ κατὰ
[48]	οὐκ ἀξιόμαχος ὤν, βοῦν ἱερεύσας	τὰ	μὲν κρέα κατακόψας ἥψησεν, αὐτὸς
[44]	παρθένον ἤρα καὶ πονηρῶς εἶχε.	τὰ	μὲν οὖν περὶ τῶν φόρων
[19]	χειμῶνα μέγιστον ἐπιπεσεῖν αὐτοῖς. καὶ	τὰ	μὲν πολλὰ τί ἄν τις
[36]	ἀλόγως αὐτὸ πεπόνθατε, ἀλλὰ εἰκότως	τὰ	μικρὰ ταῦτα ἐπαινεῖτε· οὐδὲ γὰρ
[52]	τὴν μεσόγειαν ἐν δεξιᾷ λαβὼν	τὰ	Μιτραίων ὄρη, διαναπαύων μεταξὺ τὴν
[37]	τὸ αἷμα εἰς κύλικα καὶ	τὰ	ξίφη ἄκρα βάψαντες ἅμα ἀμφότεροι
[23]	γὰρ ὡς καὶ αὐτὸς ἂν	τὰ	ὅμοια ἔπραξεν ἐπ´ αὐτοῖς, εἰ
[9]	δεηθεὶς τύχῃ, αὐτίκα μάλα ὥσπερ	τὰ	ὀνείρατα οἴχονται ὑμῖν ἐκποδὼν ἀποπτάμεναι
[54]	καὶ ἤδη προΐεντο οἱ πολλοὶ	τὰ	ὅπλα. ~Ἐν τούτοις δὲ καὶ
[59]	καὶ καταπηδήσας ὑπέστη μαχεῖσθαι καὶ	τὰ	ὅπλα ᾔτει, καὶ τὸν μισθὸν
[60]	τούτοις ἐκώκυον, ὁ δὲ λαβὼν	τὰ	ὅπλα τὰ μὲν ἄλλα περιεδήσατο,
[61]	δὴ ἀνεγρόμενος ὁ Ἀβαύχας καταλιπὼν	τὰ	παιδία κλαυθμυριζόμενα καὶ τὴν γυναῖκα
[2]	καὶ τοὐντεῦθεν αὐτοὶ ἤδη πρὸς	τὰ	παλαιὰ σκοπεῖτε, εἰ καλῶς ἔχει
[50]	ὑπὸ τῶν γεραιτέρων καὶ ἀμείνων	τὰ	πάντα δοκῶ εἶναι· εἰ δέ
[17]	παρὰ τῷ Ἀγαθοκλεῖ διέτριβεν, ἀναλογιζόμενοι	τὰ	πεπραγμένα καὶ περὶ τῶν μελλόντων
[41]	ὑπερέσχον· ὥστε νυκτὸς ἐπιγενομένης ἀπολιπόντες	τὰ	πλεῖστα τῶν βοσκημάτων καὶ τὰς
[8]	τοξεύειν ἀγαθοὶ ἦσαν Σκύθαι καὶ	τὰ	πολεμικὰ τῶν ἄλλων ἀμείνους, ἀλλὰ
[13]	ἀνδρὸς ἐπιφανοῦς καὶ πρώτου Ἐφεσίων	τὰ	πολιτικά· καὶ γραμματεῖά τε εἰσεφοίτα
[12]	κολάκων. τελευταῖον δὲ καὶ προσέκρουε	τὰ	πολλὰ ἐπιτιμῶν, καὶ φορτικὸς ἐδόκει
[14]	παραλαμβάνουσιν ἐπὶ τὸ μειράκιον, καὶ	τὰ	πολλὰ ὑπεκωμῴδουν, συνωθοῦντες αὐτὸν εἰς
[16]	πάλαι εἰδότα ὡς ἔχοι πονηρῶς	τὰ	πράγματα αὐτῷ, καὶ αἰδούμενος τὸ
[9]	ἡμεῖς τῶν Ἑλλήνων καὶ δικαιότεροι	τὰ	πρὸς τοὺς γονέας καὶ ὁσιώτεροί
[29]	καὶ τῆς νυκτὸς οὐδὲ ἀποτείνειν	τὰ	σκέλη δυνάμενον ἐν τῷ ξύλῳ
[36]	παιδιὰ τὰ ὑμέτερά ἐστιν παρὰ	τὰ	Σκυθικὰ ἐξετάζεσθαι. Καίτοι οὐδὲ ἀλόγως
[10]	ἔργα αὐτῶν διηγησάμενοι, ἐγὼ μὲν	τὰ	Σκυθικά, σὺ δὲ τὰ Ἑλληνικά,
[7]	καὶ Πυλάδην τιμῶμεν, ἀρίστους γενομένους	τὰ	Σκυθῶν ἀγαθὰ καὶ ἐν φιλίᾳ
[54]	ἐπικλήτους ἑκατέρους δισμυρίους. ἀναμίξαντες δὲ	τὰ	στρατεύματα ὁ Εὐβίοτος καὶ ὁ
[24]	αὐτῷ γυνὴ ἐπὶ ζεύγους ὁδοιποροῦντι	τά	τε ἄλλα εἰδεχθὴς καὶ ξηρὰ
[61]	ὕστερον τὸν Ἀβαύχαν διότι προδοὺς	τὰ	τέκνα καὶ τὴν γυναῖκα ὁ
[11]	ἀληθῆ ἐρεῖν· ἄλλως γὰρ ἀναπλάττειν	τὰ	τοιαῦτα οὐ πάνυ χαλεπὸν καὶ
[38]	Κώνειον δὲ καὶ Βρόχον καὶ	τὰ	τοιαῦτα· ποικίλος γὰρ οὗτος ὁ
[36]	φίλων, ἵν´ εἰδῇς ὡς παιδιὰ	τὰ	ὑμέτερά ἐστιν παρὰ τὰ Σκυθικὰ
[8]	τὴν μάχην τῶν ἀνδρῶν καὶ	τὰ	ὑπὲρ ἀλλήλων τραύματα. πλὴν ἀλλ´
[28]	τὴν οἰκίαν τοῦ Ἀντιφίλου, καὶ	τὰ	φώρια ἐξέφερον ὑπὸ κλίνῃ τινὶ
[46]	καὶ ἁμάξας τετρακλίνους ὀγδοήκοντα καὶ	πρόβατα	καὶ βοῦς πολλούς. οὕτως ἄρα
[10]	τῶν πάλαι καταριθμεῖν ἔχομεν, ἐπεὶ	κατά	γε τοῦτο πλεονεκτοῖτε ἄν, πολλοὺς
[48]	βύρσῃ τὸν δεξιὸν πόδα ὑπισχνεῖται	κατὰ	δύναμιν, ὁ μὲν πέντε ἱππέας
[27]	ἔτυχεν ἐς τὴν Αἴγυπτον ἀποδημῶν	κατὰ	θέαν τῶν πυραμίδων καὶ τοῦ
[15]	τὰ μὲν γὰρ δῶρα οὐ	κατὰ	μῆλα καὶ στεφάνους ἀντεδίδοτο αὐτῇ,
[13]	μαστροποὶ ἐπὶ τοῖς νέοις μηχανῶνται,	κατὰ	μικρὸν αὐτοῖς ἐπιτεχνώμεναι τοὺς ἔρωτας
[58]	μισθοῦ ἐπισιτισάμενος· ἕωθεν δὲ περιιὼν	κατὰ	τὴν ἀγορὰν εἶδε προπομπήν τινα,
[19]	κακά; ἐπεὶ δὲ ἤδη σφᾶς	κατὰ	τὴν Ζάκυνθον εἶναι ἀπὸ ψιλῆς
[61]	νοσῶν ἀπὸ τραύματος ὃ ἐτέτρωτο	κατὰ	τὴν ὁδὸν ὑπὸ λῃστῶν ἐπιπεσόντων
[44]	παύσωνται δειπνοῦντες, αἰτήσαντα φιάλην ἐπισπεῖσαι	κατὰ	τῆς τραπέζης καὶ μνηστεύεσθαι τὴν
[4]	εἰς τὴν αὐτῶν ἐπανίασιν. οὓς	κατὰ	τὸν αὐτὸν λόγον θεοὺς νόμιζε,
[27]	ἀκροάσεως δὲ τοῦ Μέμνονος, ἀναπεπλεύκει	κατὰ	τὸν Νεῖλον ἕκτον ἤδη μῆνα,
[45]	ἢ δυνάμεως ἔχει. ~Πολλῶν οὖν	κατὰ	τόνδε τὸν νόμον σπεισάντων καὶ
[15]	ᾆσαι καὶ κιθαρίσαι. Οἷς ἅπασι	κατὰ	τοῦ Δεινίου ἐκέχρητο· καὶ ἐπεὶ
[7]	ἀλλά τινος γνώμης βελτίονος ἢ	κατὰ	τοὺς πολλοὺς τούτους ἀνθρώπους, οἳ
[13]	γυνὴ καὶ πολλὰ μηχανήματα παρεσκεύαστο	κατὰ	τῶν ἐραστῶν. ~Ταύτην οὖν τότε
[10]	ἐπιτίμιόν ἐστιν, ἢ χείρων ἄλλου	κατὰ	φιλίαν κεκρίσθαι, καὶ ταῦτα Ἕλληνος,
[33]	Δημήτριος δὲ καὶ ὁ Ἀντίφιλος	κατὰ	χώραν ἔμειναν, καὶ τοῦ Σύρου
[16]	εἰδότα ὡς ἔχοι πονηρῶς τὰ	πράγματα	αὐτῷ, καὶ αἰδούμενος τὸ πρῶτον
[49]	Σκυθῶν, ἰδίᾳ δὲ αὐτῷ μεγάλα	πράγματα	κομίζων. τοῦ δὲ λέγειν κελεύσαντος,
[45]	πολλῶν— καὶ ἐρομένου, Πόσα δὲ	βοσκήματα	ἢ πόσας ἁμάξας ἔχεις, ὦ
[46]	οὕτως ἄρα προετίμησεν ἀνδρῶν ἀγαθῶν	βοσκήματα	πολλὰ καὶ ἐκπώματα περίεργα καὶ
[13]	ἁπανταχόθεν ἡ γυνὴ καὶ πολλὰ	μηχανήματα	παρεσκεύαστο κατὰ τῶν ἐραστῶν. ~Ταύτην
[11]	καιριώτερα δῆλον ὅτι ἐργάσονταί μοι	τραύματα	καὶ θᾶττον ἐνδώσω πρὸς τὰς
[8]	ἀνδρῶν καὶ τὰ ὑπὲρ ἀλλήλων	τραύματα.	πλὴν ἀλλ´ οὐκ ᾠήθην ἂν
[54]	ἑκατέρους δισμυρίους. ἀναμίξαντες δὲ τὰ	στρατεύματα	ὁ Εὐβίοτος καὶ ὁ Ἀδύρμαχος,
[46]	ἀνδρῶν ἀγαθῶν βοσκήματα πολλὰ καὶ	ἐκπώματα	περίεργα καὶ ἁμάξας βαρείας. Ἐγὼ
[9]	τύχῃ, αὐτίκα μάλα ὥσπερ τὰ	ὀνείρατα	οἴχονται ὑμῖν ἐκποδὼν ἀποπτάμεναι αἱ
[36]	ἀγαθῶν· καὶ διὰ τοῦτο ὡς	βεβαιότατα	συντιθέμεθα τὰς φιλίας, μόνον τοῦτο
[46]	ὁπόσος ἐστίν μοι, ὑμᾶς, ὦ	Λογχάτα	καὶ Μακέντα, καὶ τὴν εὔνοιαν
[27]	ὁ δὲ Ἀντίφιλος ἰατρικὴν ἄρα	ἐμελέτα.	καὶ δή ποτε ὁ μὲν
[22]	ἐπιβάντας εὐμαρῶς προσενεχθῆναι τῇ Ζακύνθῳ.	~Μετὰ	δὲ τούτους οὐ φαύλους ὄντας,
[13]	ὀργῇ, ἄρτι δὲ κολακείᾳ, καὶ	μετὰ	μικρὸν ὑπεροψίᾳ καὶ τῷ πρὸς
[24]	καὶ ὀκτωκαιδεκαέτις οὖσα, ἣν οὐδὲ	μετὰ	πάσης τῆς οὐσίας τοῦ πατρὸς
[41]	τοῦ κοινοῦ τῶν Σκυθῶν δημοσίᾳ	μετὰ	πάσης τιμῆς τρεφόμενοι. ~Τί τοιοῦτον,
[12]	προγόνων καὶ φυλάττειν παραγγέλλων ἃ	μετὰ	πολλῶν καμάτων ὁ πατὴρ αὐτῷ
[55]	ἅπαν, καὶ τὸ Ἀλανικὸν οὐ	μετὰ	πολύ, καὶ οἱ Ἕλληνες ἐπὶ
[54]	Σκυθίαν· καὶ ὁ Εὐβίοτος οὐ	μετὰ	πολὺ καὶ οὗτος εἰσέπεσεν ἄγων
[22]	δὲ τὴν θυγατέρα μου ἐκδοῦναι	μετὰ	προικὸς ὁπόσην ἂν πλείστην ἐπιδοῦναι
[17]	συλλαμβάνειν, ὡς καὶ αὐτοῖς ἐπῄει	μετὰ	τοῦ ξίφους, ἐκεῖνοι μὲν ἔφευγον,
[47]	καὶ στρατιᾶς καὶ πολέμου τὸ	μετὰ	τοῦτο δεήσειν— ἡμᾶς αὐτοῦ περιμένων
[37]	οὐκ ἔστιν ὅ τι τὸ	μετὰ	τοῦτο ἡμᾶς διαλύσειεν ἄν. ἐφεῖται
[57]	ἡμῶν τις δαρεικοὺς τετρακοσίους καὶ	ἐσθῆτα	πολλὴν καὶ δάπιδάς τινας καὶ
[58]	Μηκέτι, ὦ Τόξαρι, ἔφη, σαυτὸν	πένητα	λέγε, εἰς γὰρ τρίτην ἡμέραν
[45]	δὲ Λευκάνορος θαυμάσαντος— ἠπίστατο γὰρ	πένητα	τὸν Ἀρσακόμαν καὶ Σκυθῶν τῶν
[43]	δὴ ὁ λέων ἀφεὶς ἐκεῖνον	ἡμιθνῆτα	ἤδη ἐπὶ τὸν Βελίτταν ἀπεστράφη
[16]	κολάκων (κἀκεῖνοι γὰρ ἐπὶ τὸν	Κρῆτα	ἤδη τὸν ἐρώμενον μετεληλύθεσαν) ἔρχεται
[16]	τῆς γυναικός, τὸν ἀντεραστὴν τὸν	Κρῆτα,	καὶ τέλος ὡς οὐ βιώσεται
[16]	ἦν, ἀπολιποῦσα αὐτὸν ἄλλον τινὰ	Κρῆτα	νεανίσκον τῶν ὑποχρύσων ἐθήρα καὶ
[29]	ταῦτα πάντα χαλεπὰ ἦν καὶ	ἀφόρητα	οἵῳ ἀνδρὶ ἐκείνων ἀήθει καὶ
[20]	τὴν νύκτα καὶ τὴν ἀπόγνωσιν·	εἶτα	ἀποπνιγόμενον ἐκεῖνον καὶ μόγις ἀνακύπτοντα
[50]	βοήσειε, παίει παρὰ τὸν μαστόν,	εἶτα	ἀποτεμὼν τὴν κεφαλὴν ὑπὸ τῇ
[6]	πλέων Ὀρέστης ἅμα τῷ φίλῳ,	εἶτα	ἐν τοῖς κρημνοῖς διαφθαρείσης αὐτῷ
[24]	παλλώβητόν τι καὶ ἀπρόσιτον μορμολυκεῖον.	εἶτα	ἐπεὶ ἐθαύμασα εἰ καλὸς οὗτος
[19]	ἐμεῖν ἐκκεκυφότα ἐς τὴν θάλασσαν·	εἶτα,	οἶμαι, τῆς νεὼς βιαιότερον ἐς
[62]	ἄλλους ἐπ´ ἐκείνῳ εἴπωμεν φίλους,	εἶτα	ὃς ἂν ἥττων γένηται, ἀποτετμήσεται
[17]	τῷ παραδόξῳ τοῦ πράγματος ἐκπεπληγμένοι,	εἶτα	πειρώμενοι συλλαμβάνειν, ὡς καὶ αὐτοῖς
[16]	γενόμενος, ἐξήντλητο ἤδη καὶ ἐξεκεκένωτο.	~εἶτα,	ὡς ἤδη αὖος ἦν, ἀπολιποῦσα
[15]	βλᾶκα ἐραστὴν προσεκπυρῶσαι— καὶ οὐκέτι	ἐφοίτα	πρὸς αὐτόν, φυλάττεσθαι ὑπὸ τἀνδρὸς
[13]	τὰ πολιτικά· καὶ γραμματεῖά τε	εἰσεφοίτα	παρὰ τῆς γυναικὸς αὐτῷ καὶ
[17]	ἁρπάσας αὐτόν τε ἀποκτείνει τὸν	Δημώνακτα,	πατάξας εἰς τὸν κρόταφον, καὶ
[29]	χεὶρ πεπεδημένη, εἰς δὲ τὴν	νύκτα	ἔδει ὅλον καταδεδέσθαι. καὶ μὴν
[20]	ἐπικλωμένου, τὸν ἀφρὸν περιζέοντα, τὴν	νύκτα	καὶ τὴν ἀπόγνωσιν· εἶτα ἀποπνιγόμενον
[50]	ἐφ´ ὑμᾶς ὑπ´ Ἀρσακόμα τοῦ	Μαριάντα,	ὃς ἐπρέσβευε πρῴην παρὰ σὲ
[35]	γαμουμένῃ φίλου ἀνδρὸς θυγατρὶ δύο	τάλαντα,	ἢ καὶ νὴ Δί´ εἴ
[16]	αὐτῷ τὴν τιμὴν κομίζων, τρία	τάλαντα.	Λαβὼν δὲ ὁ Δεινίας οὐκ
[25]	τὴν προῖκα δὲ πάλαι εἴληφα,	τάλαντα	πέντε καὶ εἴκοσι. τοῦ δέ,
[44]	δεῖ δὲ τῶν μνηστήρων ἕκαστον,	προσαγγείλαντα	ἑαυτὸν διότι μνηστευσόμενος ἥκει, δειπνεῖν
[6]	δεσμὰ γέγραπται καὶ φονεύων τὸν	Θόαντα	καὶ πολλοὺς ἄλλους τῶν Σκυθῶν,
[4]	ἅπασαν γὰρ οὗτοι ἀκτὴν καὶ	πάντα	αἰγιαλόν, ὡς εἰπεῖν, διερευνησάμενοι καθ´
[50]	τῶν γεραιτέρων καὶ ἀμείνων τὰ	πάντα	δοκῶ εἶναι· εἰ δέ μοι
[37]	ἀξιοῦμεν, ἐπὶ πολὺ μνηστευόμενοι καὶ	πάντα	ὁμοῦ πράττοντες ὡς μὴ διαμαρτάνοιμεν
[28]	ἀργυροῦς καὶ ἄλλα τοιαῦτα, κατέθεντο	πάντα	παρὰ τῷ Σύρῳ· εἶτ´ ἐμπεσόντες—
[61]	οἰκοῦντες— πυρκαϊὰ μεγάλη ἐξανίσταται καὶ	πάντα	περιεκλείετο καὶ περιεῖχεν ἡ φλὸξ
[62]	πόδας τέτταρας καὶ ὅλως διπλᾶ	πάντα;	τοιοῦτόν τι γάρ ἐστι συνελθόντες
[16]	αἰδούμενος τὸ πρῶτον ὅμως διηγεῖτο	πάντα—	τὸν ἔρωτα, τὴν ἀπορίαν, τὴν
[31]	περισπάσας. ~καὶ τὸ ἀπὸ τούτου	πάντα	τρόπον συνῆν ἐπιμελούμενος αὐτοῦ καὶ
[29]	ψόφος καὶ ὕπνος ὀλίγος— ταῦτα	πάντα	χαλεπὰ ἦν καὶ ἀφόρητα οἵῳ
[62]	τρεῖς ἐκεῖνοι ἦσαν ἅμα πράττοντες	πάντα,	ὥσπερ ἐστὶ δίκαιον φίλους γε
[40]	δέ, Ἃ μὲν εἶχον, φησίν,	ἅπαντα	διήρπασται ὑφ´ ὑμῶν, εἰ δέ
[28]	δὲ τῶν οἰκετῶν, δύο ὄντες,	ἅπαντα	ἐκ τῆς οἰκίας συσκευασάμενοι ᾤχοντο
[28]	ἐμπεσόντες— ἑάλωσαν γάρ τι ἀπεμπολῶντες—	ἅπαντα	εὐθὺς ἔλεγον στρεβλούμενοι ἐπὶ τοῦ
[57]	τινες ἀνασπάσαντες τὸ κλεῖστρον ἐκφέρουσιν	ἅπαντα,	ὡς μηδὲ τὰ ἐς ἐκείνην
[19]	νύκτας οἷον ἐν τοσούτῳ σάλῳ	ναυτιάσαντα	τὸν Δάμωνα ἐμεῖν ἐκκεκυφότα ἐς
[27]	τὸν Νεῖλον ἕκτον ἤδη μῆνα,	ὀκνήσαντα	πρὸς τὴν ὁδὸν καὶ τὸ
[18]	ἀποφέρων ἔτρεφε τὸν Δεινίαν· καὶ	νοσήσαντά	τε ἐπὶ μήκιστον ἐθεράπευσε καὶ
[44]	ἡσυχίας· ἐπὰν δὲ παύσωνται δειπνοῦντες,	αἰτήσαντα	φιάλην ἐπισπεῖσαι κατὰ τῆς τραπέζης
[58]	μὲν ἐδόκει ὡς εἶχον αὐτοῦ	παραβύσαντα	ἐς τὴν πλευρὰν τὸν ἀκινάκην
[43]	Ἀμιζώκου τούτου ἀνεψιόν, ὃς ἐπεὶ	κατασπασθέντα	ἐκ τοῦ ἵππου ὑπὸ λέοντος
[58]	τι ὑποστῆναι λιμῷ ἢ δίψει	πιεσθέντα,	ὁ δὲ Σισίννης παρεμυθεῖτο καὶ
[46]	μοι, ὑμᾶς, ὦ Λογχάτα καὶ	Μακέντα,	καὶ τὴν εὔνοιαν τὴν ὑμετέραν,
[51]	ἔφη, ὦ Ἀδύρμαχε, σὲ γαμβρὸν	ὄντα	ἐπὶ τὴν βασιλείαν καλεῖ· ὥστε
[25]	περιιδεῖν σε νέον καὶ καλὸν	ὄντα	κόρῃ αἰσχρᾷ καὶ λελωβημένῃ συγκαταζευγνύμενον,
[17]	τὸν Δεινίαν, οὐδ´ αὐτὸν ἔξαρνον	ὄντα	μὴ οὐχὶ πεφονευκέναι, ἀπάγουσι παρὰ
[13]	ἐπισπάσασθαι ἐραστὴν καὶ ἀμφίβολον ἔτι	ὄντα	ὅλον ὑποποιήσασθαι καὶ ἐνεχόμενον ἤδη
[3]	Πόντον ἀπείρατον ἔτι τοῖς Ἕλλησιν	ὄντα	πλὴν μόνων τῶν ἐπὶ τῆς
[12]	ὑπερβολήν, καὶ ὥσπερ εἰκὸς νεόπλουτον	ὄντα,	πολλοὺς καὶ ἄλλους εἶχε περὶ
[20]	δὲ γυμνὸν ἐν τῇ εὐνῇ	ὄντα—	ῥῖψαι ἑαυτὸν εἰς τὴν θάλασσαν
[52]	Ἀδύρμαχος, ἐθελήσαιμ´ ἄν, ἀφ´ αἵματος	ὄντα	σε Μαζαίαν ἄγειν. ἢν μὲν
[38]	τὸν μὲν ἄνεμον ζωῆς αἴτιον	ὄντα,	τὸν ἀκινάκην δὲ ὅτι ἀποθνήσκειν
[16]	συνέθεον ἐπικαλαμησόμενοι, ὁρῶντες ἐδώδιμον ἔτι	ὄντα	τὸν Δεινίαν. ~ὡς δὲ ὑπέσχετο
[20]	ἑαυτὸν εἰς τὴν θάλασσαν καὶ	καταλαβόντα	τὸν Δάμωνα ἤδη ἀπαγορεύοντα— φαίνεσθαι
[20]	μόγις ἀνακύπτοντα καὶ τὰς χεῖρας	ὀρέγοντα	τῷ ἑταίρῳ, τὸν δὲ ἐπιπηδῶντα
[29]	πονηρῶς εἶχεν οἷον εἰκὸς χαμαὶ	καθεύδοντα	καὶ τῆς νυκτὸς οὐδὲ ἀποτείνειν
[20]	τοῦ ὕδατος ἐπικλωμένου, τὸν ἀφρὸν	περιζέοντα,	τὴν νύκτα καὶ τὴν ἀπόγνωσιν·
[43]	ἔφθη πατάξας τῷ ἀκινάκῃ τὸν	λέοντα	εἰς τὸ στέρνον ὥστε ἅμα
[20]	τὸν δὲ ἐπιπηδῶντα εὐθὺς καὶ	συννέοντα	καὶ δεδιότα μὴ προαπόληται αὐτοῦ
[40]	δέχονται αὐτὸν ὡς ἐπὶ λύτροις	ἥκοντα.	Καὶ δὴ ἀναχθεὶς πρὸς τὸν
[40]	κατέχεσθαί σε, καὶ ταῦτα Ζίριν	ἥκοντα,	σὺ δὲ ὧν ἔχεις μέρος
[46]	ἔχειν δέκα καὶ ἁμάξας τετρακλίνους	ὀγδοήκοντα	καὶ πρόβατα καὶ βοῦς πολλούς.
[27]	τὸν δὲ Μέμνονα βοᾶν πρὸς	ἀνατέλλοντα	τὸν ἥλιον. τούτων ἐπιθυμήσας Δημήτριος,
[57]	τὰ ἐς ἐκείνην τὴν ἡμέραν	διαρκέσοντα	καταλιπεῖν. Ἐπανελθόντες οὖν οἶκαδε καὶ
[20]	πρὸς ἄνδρα φίλον ἐν νυκτὶ	ἐκπεσόντα	ἐς πέλαγος οὕτως ἠγριωμένον ἢ
[21]	εἶδε τῆς νυκτός, τὸν μὲν	ἐκπίπτοντα,	τὸν δὲ ἐπιπηδῶντα, καὶ νηχομένους
[20]	εἶτα ἀποπνιγόμενον ἐκεῖνον καὶ μόγις	ἀνακύπτοντα	καὶ τὰς χεῖρας ὀρέγοντα τῷ
[20]	καὶ καταλαβόντα τὸν Δάμωνα ἤδη	ἀπαγορεύοντα—	φαίνεσθαι γὰρ ἐπὶ πολὺ ταῦτα
[15]	ἐκέχρητο· καὶ ἐπεὶ ᾔσθετο πονηρῶς	ἔχοντα	καὶ διάβροχον ἤδη τῷ ἔρωτι
[19]	βοᾶν πνιγόμενον καὶ μόγις ἑαυτὸν	ὑπερέχοντα	τοῦ κλύδωνος. ~Τὸν δὲ Εὐθύδικον,
[40]	Καὶ δὴ ἀναχθεὶς πρὸς τὸν	ἄρχοντα	αὐτῶν ἀπῄτει τὸν φίλον, ὁ
[59]	εἶπεν, ἅμα ἄπιμεν ἔχοντες τὰ	ἀρκοῦντα,	ἢν δὲ πέσω, θάψας με
[6]	πεποίηκεν γὰρ ὁ γραφεὺς ἑκάτερον	ἀμελοῦντα	μὲν τῶν καθ´ ἑαυτὸν πολεμίων,
[44]	καὶ μνηστεύεσθαι τὴν παῖδα πολλὰ	ἐπαινοῦντα	ἑαυτόν, ὥς τις ἢ γένους
[20]	ὀρέγοντα τῷ ἑταίρῳ, τὸν δὲ	ἐπιπηδῶντα	εὐθὺς καὶ συννέοντα καὶ δεδιότα
[21]	τὸν μὲν ἐκπίπτοντα, τὸν δὲ	ἐπιπηδῶντα,	καὶ νηχομένους ἐς ὅσον ἐν
[16]	παρὰ τὸν Ἀγαθοκλέα καὶ πάλαι	εἰδότα	ὡς ἔχοι πονηρῶς τὰ πράγματα
[20]	ἐπιπηδῶντα εὐθὺς καὶ συννέοντα καὶ	δεδιότα	μὴ προαπόληται αὐτοῦ ὁ Δάμων.
[28]	ἑταῖροι ἀπεστρέφοντο ὡς τὸ Ἀνουβίδειον	σεσυληκότα	καὶ ἀσέβημα αὐτῶν ἡγοῦντο εἶναι
[9]	διηρμένα τὸ στόμα καὶ παμμέγεθες	κεχηνότα	οὐδὲ τὸ σμικρότατον φθέγγεται. ἡμεῖς
[19]	σάλῳ ναυτιάσαντα τὸν Δάμωνα ἐμεῖν	ἐκκεκυφότα	ἐς τὴν θάλασσαν· εἶτα, οἶμαι,
[24]	ἀνάγκην τοῦ γάμου ἀκριβῶς εἰδὼς	ἕκαστα·	Μασσαλιώτης δὲ καὶ αὐτὸς ἦν.
[55]	καὶ ἐγένετο εἰρήνη ἐκείνων πρυτανευόντων	ἕκαστα.	Τοιαῦτα, ὦ Μνήσιππε, τολμῶσιν ποιεῖν
[30]	Ἀντίφιλον ὁ Δημήτριος καὶ σαφῶς	ἕκαστα	ὡς εἶχεν ἐκπυθόμενος παρ´ αὐτοῦ
[3]	ἀναλαβόντας ἀποπλεῦσαι, πῶς ταῦτα οὐ	θαυμαστὰ	καὶ θείας τινὸς τιμῆς ἄξια
[47]	τὴν ἄλλην δύναμιν ὡς πλείστην.	ῥᾷστα	δ´ ἂν πολλοὺς προσαγάγοις αὐτός
[62]	ἔσεσθαι ἀγαπῶμεν ἄμφω νικήσαντες, τὰ	μέγιστα	ἆθλα προσλαβόντες, ἀντὶ μιᾶς γλώττης
[41]	ὥστε νυκτὸς ἐπιγενομένης ἀπολιπόντες τὰ	πλεῖστα	τῶν βοσκημάτων καὶ τὰς ἁμάξας
[15]	προσδραμεῖν καὶ καλλωπίζεσθαι ὡς ἂν	μάλιστα	ἀρέσειε, καί που καὶ ᾆσαι
[24]	ἐνδόξου ἄδοξος ἐν ὀλίγῳ ἐγένετο·	μάλιστα	δὲ αὐτὸν ἠνία θυγάτηρ αὕτη,
[47]	ἡμῖν οὐκ ὀλίγων ὄντων οἰκείων,	μάλιστα	δὲ εἰ καθέζοιο ἐπὶ τῆς
[36]	νομῆς ἢ λείας μαχόμεθα, ἔνθα	μάλιστα	δεῖ φίλων ἀγαθῶν· καὶ διὰ
[32]	κλοιῷ δεδέσθαι. ἔνθα δὴ καὶ	μάλιστα	ἔδειξε τὴν εὔνοιαν ἣν εἶχε
[35]	οὐ γὰρ Σκυθικὸν τοῦτο, καὶ	μάλιστα	ἐπειδὰν τὰ ἔργα ὑπερφθέγγηται τοὺς
[2]	Ὀρέστην δὲ καὶ Πυλάδην τίνος	μάλιστα	θαυμάσαντες ἰσοθέους ἐποιήσασθε, καὶ ταῦτα
[6]	τὴν γῆν. ἔνθα δὴ καὶ	μάλιστα	ἴδοι τις ἂν ὁπόσην ὑπὲρ
[32]	αὐτός) ἐπιμελούμενος δὲ ὅπως ἐκεῖνος	μάλιστα	καθευδήσει καὶ ἧττον ἀνιάσεται· ὥστε
[61]	ἐπαγόμενος καὶ γυναῖκα, ἧς ἤρα	μάλιστα,	καὶ παιδία δύο· τὸ μὲν
[5]	ἔργων ποιούμεθα. Ὃ δὲ δὴ	μάλιστα	καταπλαγέντες τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων ἐπαινοῦμεν
[13]	(ἐπαγωγότατον γὰρ τοῦτό γε, καὶ	μάλιστα	τοῖς καλοῖς εἶναι οἰομένοις) ἄχρι
[4]	ἐκείνων ἀποδείξαιμι, τοὺς ἐμπόρους, καὶ	μάλιστα	τοὺς Φοίνικας αὐτῶν, οὐκ εἰς
[2]	καταίρειν. ἐμοὶ μὲν γὰρ δοκεῖτε	τάχιστα	ἂν οὕτως ἀσεβεῖς αὐτοὶ καὶ
[51]	τῶν ἐν Ἀλανίᾳ παρακελευομένων ὅτι	τάχιστα	ἐλαύνειν ἐπὶ τὸν Βόσπορον καὶ
[15]	ἑαυτὸν εἰς τοὔδαφος ἐκυλίνδετο καὶ	λύττα	ἦν ἀκριβὴς τὸ πρᾶγμα. τὰ
[46]	εἷς ἄνθρωπος ὄντες καὶ τὰ	αὐτὰ	ἀνιώμενοι καὶ τὰ αὐτὰ χαίροντες.
[6]	τῷ περιβόλῳ τοῦ νεὼ τὰ	αὐτὰ	ὁπόσα ἡ στήλη δηλοῖ γραφαῖς
[46]	τὰ αὐτὰ ἀνιώμενοι καὶ τὰ	αὐτὰ	χαίροντες. Οὐ μόνον, ἐπεῖπεν ὁ
[56]	ἐμὲ ἀποτρέψεις ἀπιστῶν καὶ ἄλλα	τοιαῦτα	εἰπεῖν ἃ οἶδα ὑπὸ Σκυθῶν
[46]	ἡμῶν ὅλος ὕβρισται, ὁπότε σὺ	τοιαῦτα	ἔπαθες. ~Πῶς οὖν, ὁ Μακέντης
[28]	καὶ κυνοκεφάλους ἀργυροῦς καὶ ἄλλα	τοιαῦτα,	κατέθεντο πάντα παρὰ τῷ Σύρῳ·
[23]	ἆρα φαῦλον παράδειγμα φιλίας παρεσχῆσθαι	τοιαῦτα	κληρονομήσας καὶ μὴ προδοὺς τὰς
[26]	συνηγόρῳ χρησάμενος πρὸς τὸ συνέδριον.	Τοιαῦτα	ὁ Μασσαλιώτης ἔλεγεν τὸν Ζηνόθεμιν
[11]	ἐρεῖν· ἄλλως γὰρ ἀναπλάττειν τὰ	τοιαῦτα	οὐ πάνυ χαλεπὸν καὶ ὁ
[63]	ἣν πίνετε, ἐπεὶ τά γε	τοιαῦτα	οὐκ ἀνάγκης ἀλλὰ γνώμης δεῖσθαί
[38]	δὲ καὶ Βρόχον καὶ τὰ	τοιαῦτα·	ποικίλος γὰρ οὗτος ὁ θεὸς
[55]	ἐγένετο εἰρήνη ἐκείνων πρυτανευόντων ἕκαστα.	Τοιαῦτα,	ὦ Μνήσιππε, τολμῶσιν ποιεῖν Σκύθαι
[11]	μάλα ἐξετραγῴδησας, Ἕλληνας δὲ πάντας,	τοσαῦτα	ἔθνη καὶ τοσαύτας πόλεις, ἐρήμην
[51]	τοῖς Ἀλανοῖς ὤν· κοινὰ γὰρ	ταῦτα	Ἀλανοῖς καὶ Σκύθαις, πλὴν ὅτι
[25]	γένους τινὰ εὑρήσει νυμφίον. καὶ	ταῦτα	ἅμα διεξιὼν λαβόμενος αὐτὸν τῆς
[45]	πόσας ἁμάξας ἔχεις, ὦ Ἀρσακόμα;	ταῦτα	γὰρ ὑμεῖς πλουτεῖτε, Ἀλλ´ οὐχ
[51]	φίλος ἐστίν, Ἀλανοῖς δὲ ἀπέχθεται.	Ταῦτα	δὲ ἔλεγεν ὁ Μακέντης ὁμόσκευος
[25]	καὶ λελωβημένῃ συγκαταζευγνύμενον, ὁ δέ,	ταῦτα	διεξιόντος, ἀράμενος τὴν νύμφην ἀπῄει
[46]	τῆς Βοσπορανῶν δυνάμεως. ἀλλ´ ἐμοῦ	ταῦτα	διεξιόντος ἡμᾶς μὲν ἐχλεύαζεν καὶ
[3]	νῦν προσάγετε; γελοῖα γὰρ ἂν	ταῦτα	δόξειε καὶ ὑπεναντία τοῖς πάλαι.
[52]	ἄγοις, ἀντὶ πολλῶν ἂν γένοιο.	Ταῦτα	ἐγίνετο καὶ ὁ μὲν ἀπήλαυνε
[59]	τρίτην ἡμέραν πλούσιόν σε ἀποφανῶ.	~Ταῦτα	εἶπε, καὶ πονηρῶς τὸ μεταξὺ
[18]	γε, ὦ Μνήσιππε, ἀνώμοτος ὢν	ταῦτα	ἔλεγες, ἵνα καὶ ἀπιστεῖν ἂν
[10]	ἄλλου κατὰ φιλίαν κεκρίσθαι, καὶ	ταῦτα	Ἕλληνος, Σκύθης αὐτὸς ὤν. ~ΜΝΗΣΙΠΠΟΣ.
[23]	εἰ μὴ καὶ ἐν διαθήκαις	ταῦτα	ἐνεγέγραπτο, ἀλλὰ πρὸ τῶν ἄλλων
[36]	πεπόνθατε, ἀλλὰ εἰκότως τὰ μικρὰ	ταῦτα	ἐπαινεῖτε· οὐδὲ γὰρ οὐδέ εἰσιν
[2]	μάλιστα θαυμάσαντες ἰσοθέους ἐποιήσασθε, καὶ	ταῦτα	ἐπήλυδας ὑμῖν ὄντας καὶ τὸ
[40]	δεῖ ὅλον κατέχεσθαί σε, καὶ	ταῦτα	Ζίριν ἥκοντα, σὺ δὲ ὧν
[3]	ὁπόσοι ἀρετὴν ἐπαινοῦσιν; ἀτὰρ οὐ	ταῦτα	ἡμεῖς Ὀρέστῃ καὶ Πυλάδῃ ἐνιδόντες
[51]	τοῦ Σκύθου· ὥστε ἐπιστεύετο διὰ	ταῦτα	καὶ ἐδόκει Μαστείρας καὶ Μαζαίας
[63]	δεῖσθαί μοι δοκεῖ. ΤΟΞΑΡΙΣ. Ἐπαινῶ	ταῦτα,	καὶ ἤδη ὦμεν φίλοι καὶ
[35]	ὕστερον λυθήσεσθαι· πάνυ γὰρ εὐτελῆ	ταῦτα	καὶ μεγαλουργὸν ἐν αὐτοῖς ἢ
[47]	τῆς βύρσης τοῦ βοός. ἔδοξε	ταῦτα,	καὶ ὁ μὲν ἐχώρει ὡς
[49]	μὲν Σκύθαι, φησίν, τὰ κοινὰ	ταῦτα	καὶ τὰ καθ´ ἡμέραν ἀξιοῦσιν,
[4]	αὐτὸν λόγον θεοὺς νόμιζε, καὶ	ταῦτα	καπήλους καὶ ταριχοπώλας, εἰ τύχοι,
[23]	νεκροῦ. ~Οἱ κληρονόμοι δὲ οἷς	ταῦτα	κατελέλειπτο, ὡς ἤκουσαν, ἧκον εὐθὺς
[50]	αὐτῶν, σὲ κύριον εἶναι κολάζειν.	~ταῦτα	μὲν ἐκεῖνοι ἐπεστάλκασιν, ἐγὼ δὲ
[51]	ἔγνωσαν, ὑπὲρ τῆς βασιλείας στασιαζόντων.	~Ταῦτα	μὲν ὁ Λογχάτης ἔπραξεν καὶ
[2]	αὐτοῖς ἐθελῆσαι γενέσθαι. ~ΜΝΗΣΙΠΠΟΣ. Ἀλλὰ	ταῦτα	μὲν ὀρθῶς γιγνώσκετε. Ὀρέστην δὲ
[3]	ὑπεναντία τοῖς πάλαι. ΤΟΞΑΡΙΣ. Καὶ	ταῦτα	μέν, ὦ Μνήσιππε, γενναῖα τῶν
[21]	φιλοσοφοῦντες. ὁ μὲν γὰρ Σιμύλος	ταῦτα	μόνα εἶχε λέγειν ἅ ποτε
[38]	Ἄνεμον καὶ τὸν Ἀκινάκην ὀμνύωμεν,	ταῦτα	ὀμνύομεν ὡς τὸν μὲν ἄνεμον
[7]	προδότην φιλίας γεγενῆσθαι δοκεῖν. διὰ	ταῦτα	Ὀρέστην καὶ Πυλάδην τιμῶμεν, ἀρίστους
[3]	τὴν Ἄρτεμιν ἀναλαβόντας ἀποπλεῦσαι, πῶς	ταῦτα	οὐ θαυμαστὰ καὶ θείας τινὸς
[12]	αὐτῷ κτησάμενος κατέλιπεν, ὥστε διὰ	ταῦτα	οὐδὲ ἐπὶ τοὺς κώμους ἀπῆγεν
[29]	ὁ ψόφος καὶ ὕπνος ὀλίγος—	ταῦτα	πάντα χαλεπὰ ἦν καὶ ἀφόρητα
[25]	τὴν σελήνην αὐξανομένην. ~Ὡς δὲ	ταῦτα	πρὸς τὸν Ζηνόθεμιν ἀπωδύρετο, Θάρρει,
[56]	τῇ σιωπῇ. ΤΟΞΑΡΙΣ. Πειστέον καὶ	ταῦτά	σοι νομοθετοῦντι καὶ διὰ βραχέων
[20]	ἀπαγορεύοντα— φαίνεσθαι γὰρ ἐπὶ πολὺ	ταῦτα	τῆς σελήνης καταλαμπούσης— συμπαρανήχεσθαι καὶ
[2]	τῶν Σκυθῶν. ὥστε εἰ διὰ	ταῦτα	τιμᾶτε τοὺς ἄνδρας, οὐκ ἂν
[7]	πρὸς ἀλλήλους ἔρωτος, οὐκ ἀνθρώπινα	ταῦτα	ᾠήθημεν εἶναι, ἀλλά τινος γνώμης
[18]	τῇ νήσῳ ἔμεινεν αἰσχυνόμενος καὶ	τεθνεῶτα	ἀπολιπεῖν τὸν φίλον. Τοῦτό σοι
[39]	τε λεία περιηλαύνετο καὶ τὰ	αἰχμάλωτα	συνείχετο καὶ τὰς σκηνὰς διήρπαζον
[15]	ὑπὸ τἀνδρὸς λέγουσα πεπυσμένου τὸν	ἔρωτα.	Ὁ δ´ οὐκέτι οἷός τε
[16]	πρῶτον ὅμως διηγεῖτο πάντα— τὸν	ἔρωτα,	τὴν ἀπορίαν, τὴν ὑπεροψίαν τῆς
[14]	ὑπεκωμῴδουν, συνωθοῦντες αὐτὸν εἰς τὸν	ἔρωτα	τῆς Χαρικλείας. ἡ δὲ πολλοὺς
[13]	ἄχρι ἂν λάθωσιν εἰς τὰ	δίκτυα	ἐμπεσόντες. Ἡ Χαρίκλεια δὲ ἦν
[25]	Κυδιμάχην· τὴν προῖκα δὲ πάλαι	εἴληφα,	τάλαντα πέντε καὶ εἴκοσι. τοῦ
[61]	Σισίννου. ~Πέμπτον ἔτι σοι τὸ	Ἀβαύχα	ἔργον διηγησάμενος παύσομαι. ἧκέν ποτε
[42]	ἔλεγες, εὖ οἶδα, ὁπόσα ἂν	κομψὰ	ἐγκατέμιξας τῷ λόγῳ, οἷα ἱκέτευεν