Para. |
[30] |
ψυχρὸς
ἐὼν
θερμηγορέειν
ἐπιχειρῇ
χρυσῷ
|
σαξάμενος |
πήρην
μάλα
πολλὰ
δανείζων,
ἐν |
[2] |
~Πολλὰ
τοίνυν
δοκῶ
μοι
ὁρᾶν
|
σε |
γελῶντα
ἐπὶ
τῇ
κορύζῃ
τοῦ |
[2] |
δὲ
καὶ
ἀκούω
βοῶντος
οἷά
|
σε |
εἰκὸς
βοᾶν,
Ὢ
τῆς
ἀβελτερίας, |
[37] |
πολλῆς
ἠρμένης.
~Αὖθις
ὁρῶ
γελῶντά
|
σε, |
ὦ
καλὲ
Κρόνιε,
τὴν
καταστροφὴν |
[11] |
μετὰ
γοῦν
ἐκεῖνον
ὃν
ἔτι
|
σέβουσι, |
τὸν
ἄνθρωπον
τὸν
ἐν
τῇ |
[39] |
δὲ
φέρων
ἑαυτὸν
ὁ
Πρωτεύς,
|
σεισμοῦ |
πρότερον
μεγάλου
γενομένου
σὺν
μυκηθμῷ |
[36] |
ἀναφθείη
τάχιστα.
~καὶ
ἐπειδὴ
ἡ
|
σελήνη |
ἀνέτελλεν—
ἔδει
γὰρ
κἀκείνην
θεάσασθαι |
[22] |
μέντοι
θέαμα
ἐπινοεῖται,
οἶμαι,
ὡς
|
σεμνόν, |
ἐν
ἱερῷ
χωρίῳ
καιόμενος
ἄνθρωπος, |
[40] |
τῷ
πώγωνι
καὶ
τῇ
λοιπῇ
|
σεμνότητι, |
τά
τε
ἄλλα
διηγουμένῳ
περὶ |
[29] |
τις
τῶν
ἑταίρων
ἀπήγγειλεν,
καὶ
|
Σίβυλλαν |
ἔφη
προειρηκέναι
περὶ
τούτων·
καὶ |
[30] |
Ἡρακλῆϊ
ἄνακτι.
~Ταῦτα
μὲν
Θεαγένης
|
Σιβύλλης |
ἀκηκοέναι
φησίν.
ἐγὼ
δὲ
Βάκιδος |
[30] |
φαυλότερος
χρησμολόγος
ὁ
Βάκις
τῆς
|
Σιβύλλης |
εἶναι;
ὥστε
ὥρα
τοῖς
θαυμαστοῖς |
[21] |
τί
δή
ποτε
οὐχὶ
κατὰ
|
σιγὴν |
ἑλόμενος
ὄρος
εὔδενδρον
ἐν
ἐκείνῳ |
[5] |
τοῦ
Πρωτέως·
τὸν
μὲν
γὰρ
|
Σινωπέα |
ἢ
τὸν
διδάσκαλον
αὐτοῦ
Ἀντισθένη |
[37] |
τὴν
πυρὰν
οὐκ
ἐδάκρυον
μέν,
|
σιωπῇ
|
δὲ
ἐνεδείκνυντο
λύπην
τινὰ
εἰς |
[15] |
οὗτος
Πρωτεὺς
πρὸς
ἅπαντα
ταῦτα
|
σκέψασθε |
οἷόν
τι
ἐξεῦρεν
καὶ
ὅπως |
[21] |
πανηγύρεως
πληθούσης
μόνον
οὐκ
ἐπὶ
|
σκηνῆς |
ὀπτήσει
ἑαυτόν,
οὐκ
ἀνάξιος
ὤν, |
[3] |
ἂν
οἷός
τε
ὦ
πειράσομαί
|
σοι
|
αὐτὰ
ἐκεῖνα
ἀπομνημονεῦσαι
ὡς
ἐλέγετο. |
[2] |
δεῖν
ὑπὸ
τῶν
Κυνικῶν
ἐγώ
|
σοι |
διεσπάσθην
ὥσπερ
ὁ
Ἀκταίων
ὑπὸ |
[45] |
τῷ
δακτύλῳ
πρόσπταισμα
θεραπεύοι.
τί
|
σοι |
δοκεῖ
ὁ
Δημόκριτος,
εἰ
ταῦτα |
[1] |
εἴχετο.
καὶ
νῦν
ἐκεῖνος
ἀπηνθράκωταί
|
σοι |
ὁ
βέλτιστος
κατὰ
τὸν
Ἐμπεδοκλέα, |
[43] |
ἀναίσθητος
αὐτῶν
γενόμενος.
~Ἓν
ἔτι
|
σοι |
προσδιηγησάμενος
παύσομαι,
ὡς
ἔχῃς
ἐπὶ |
[32] |
ἐν
τῷ
Πλεθρίῳ.
~Ταῦτα
μέν
|
σοι |
τὰ
ἐν
Ἤλιδι.
ἐπεὶ
δὲ |
[39] |
τινα
χαρίεντα,
ψιλὰ
ἂν
ὥσπερ
|
σοὶ |
τὰ
πραχθέντα
διηγούμην,
πρὸς
δὲ |
[11] |
ἀμείβων.
~Ὅτεπερ
καὶ
τὴν
θαυμαστὴν
|
σοφίαν |
τῶν
Χριστιανῶν
ἐξέμαθεν,
περὶ
τὴν |
[32] |
ἀπῆλθον
μακρὰ
χαίρειν
φράσας
θανατιῶντι
|
σοφιστῇ |
τὸν
ἐπιτάφιον
ἑαυτοῦ
πρὸ
τελευτῆς |
[13] |
ἀπαρνήσωνται,
τὸν
δὲ
ἀνεσκολοπισμένον
ἐκεῖνον
|
σοφιστὴν |
αὐτὸν
προσκυνῶσιν
καὶ
κατὰ
τοὺς |
[3] |
ὅλον
τὸν
βίον,
ὑπὲρ
τὸν
|
Σοφοκλέα
|
καὶ
τὸν
Αἰσχύλον.
ἐγὼ
δὲ |
[18] |
ὁ
τὴν
πόλιν
ἐπιτετραμμένος
ἀνὴρ
|
σοφὸς |
ἀπέπεμψεν
αὐτὸν
ἀμέτρως
ἐντρυφῶντα
τῷ |
[15] |
οὕτως
ἀσεβῶς
ἀπολωλότα.
ὁ
δὲ
|
σοφὸς |
οὗτος
Πρωτεὺς
πρὸς
ἅπαντα
ταῦτα |
[7] |
τοῖς
προτέροις
ἱερείοις
ἐπέχει
τῶν
|
σπονδῶν. |
καὶ
τὸ
μὲν
πρῶτον
ἐπὶ |
[12] |
πᾶσα
οὐ
παρέργως
ἀλλὰ
σὺν
|
σπουδῇ |
ἐγίγνετο·
καὶ
ἕωθεν
μὲν
εὐθὺς |
[35] |
Ἁρπίνης,
ἔνθα
ἦν
ἡ
πυρά.
|
στάδιοι
|
πάντες
οὗτοι
εἴκοσιν
ἀπὸ
τῆς |
[45] |
ὅμοιον
ὡς
εἴ
τις
ἐπὶ
|
σταυρὸν |
ἀναβήσεσθαι
μέλλων
τὸ
ἐν
τῷ |
[34] |
ὅτι
καὶ
τοῖς
ἐπὶ
τὸν
|
σταυρὸν |
ἀπαγομένοις
ἢ
ὑπὸ
τοῦ
δημίου
|
[13] |
ὧν
ἧκόν
τινες,
τῶν
Χριστιανῶν
|
στελλόντων |
ἀπὸ
τοῦ
κοινοῦ,
βοηθήσοντες
καὶ |
[40] |
περιπατοῦντα
φαιδρὸν
ἐν
τῇ
ἑπταφώνῳ
|
στοᾷ |
κοτίνῳ
τε
ἐστεμμένον.
εἶτ´
ἐπὶ |
[21] |
ἀνοῖξαι
γὰρ
δεῖ
μόνον
τὸ
|
στόμα |
καὶ
αὐτίκα
τεθνάναι.
~Τὸ
μέντοι |
[18] |
τοῦτο
κλεινὸν
αὐτοῦ
καὶ
διὰ
|
στόματος |
ἦν
ἅπασιν,
ὁ
φιλόσοφος
διὰ |
[45] |
πόθεν
εἶχεν
ἐκεῖνος
τοσοῦτον
γέλωτα;
|
σὺ |
δ´
οὖν,
ὦ
φιλότης,
γέλα |
[3] |
αὐτὰ
ἐκεῖνα
ἀπομνημονεῦσαι
ὡς
ἐλέγετο.
|
σὺ |
δὲ
γνωριεῖς
δηλαδή,
πολλάκις
αὐτοῖς |
[2] |
ἃ
λέγειν
εἰώθαμεν
περὶ
αὐτῶν.
|
σὺ |
μὲν
οὖν
πόρρω
ταῦτα
καὶ |
[26] |
ἐῶντες
ἀποδειλιᾶν·
ὧν
εἰ
δύο
|
συγκατασπάσας |
ἐμπέσοι
εἰς
τὴν
πυράν,
τοῦτο
|
[21] |
φασι,
βόθρον
ὀρύττων
καὶ
ξύλα
|
συγκομίζων |
καὶ
δεινήν
τινα
τὴν
καρτερίαν |
[24] |
ζηλοῦν
καὶ
πυρὰν
συνθέντα
κορμῶν
|
συκίνων
|
ὡς
ἔνι
μάλιστα
χλωρῶν
ἐναποπνιγῆναι |
[12] |
τὸν
βίον.
~Τότε
δὴ
καὶ
|
συλληφθεὶς |
ἐπὶ
τούτῳ
ὁ
Πρωτεὺς
ἐνέπεσεν |
[43] |
Συρίας
διηγούμην
ὡς
ἀπὸ
Τρῳάδος
|
συμπλεύσαιμι |
αὐτῷ
καὶ
τήν
τε
ἄλλην |
[12] |
δ´
οὖν
ἐδέδετο,
οἱ
Χριστιανοὶ
|
συμφορὰν |
ποιούμενοι
τὸ
πρᾶγμα
πάντα
ἐκίνουν |
[14] |
πᾶσα
τῶν
Παριανῶν
πόλις
πέντε
|
σὺν |
αὐτῇ
τὰς
γειτνιώσας
παραλαβοῦσα
πραθείη |
[39] |
Πρωτεύς,
σεισμοῦ
πρότερον
μεγάλου
γενομένου
|
σὺν |
μυκηθμῷ
τῆς
γῆς,
γὺψ
ἀναπτάμενος
|
[12] |
θεραπεία
πᾶσα
οὐ
παρέργως
ἀλλὰ
|
σὺν |
σπουδῇ
ἐγίγνετο·
καὶ
ἕωθεν
μὲν |
[13] |
ἀπὸ
τοῦ
κοινοῦ,
βοηθήσοντες
καὶ
|
συναγορεύσοντες |
καὶ
παραμυθησόμενοι
τὸν
ἄνδρα.
ἀμήχανον |
[25] |
τί
μέγα
εἰ
ἐμπεσὼν
τεθνήξεται
|
συναρπασθεὶς |
ὑπὸ
τοῦ
πυρός;
οὐκ
ἀπ´ |
[11] |
διεσάφει,
πολλὰς
δὲ
αὐτὸς
καὶ
|
συνέγραφεν, |
καὶ
ὡς
θεὸν
αὐτὸν
ἐκεῖνοι |
[14] |
ἄρχοντος,
ἀνδρὸς
φιλοσοφίᾳ
χαίροντος,
ὃς
|
συνεὶς |
τὴν
ἀπόνοιαν
αὐτοῦ
καὶ
ὅτι |
[12] |
δὲ
ἐν
τέλει
αὐτῶν
καὶ
|
συνεκάθευδον |
ἔνδον
μετ´
αὐτοῦ
διαφθείραντες
τοὺς |
[24] |
δυνάμενος
ἐν
βραχεῖ
πανευδαίμων
γενέσθαι
|
συνεμπεσὼν |
ἐπὶ
κεφαλὴν
ἐς
τὸ
πῦρ. |
[3] |
καὶ
τραχείᾳ
τῇ
φωνῇ
τὰ
|
συνήθη |
ταῦτα
καὶ
ἐκ
τριόδου
τὴν |
[20] |
λόγον
τινὰ
διὰ
τεττάρων
ἐτῶν
|
συνθεὶς |
τῶν
διὰ
μέσου
ἐξήνεγκε
πρὸς |
[24] |
κεφάλαιον
χρὴ
ζηλοῦν
καὶ
πυρὰν
|
συνθέντα |
κορμῶν
συκίνων
ὡς
ἔνι
μάλιστα |
[29] |
νυκτιπόλον
τιμᾶν
κέλομαι
ἥρωα
μέγιστον
|
σύνθρονον |
Ἡφαίστῳ
καὶ
Ἡρακλῆϊ
ἄνακτι.
~Ταῦτα |
[24] |
οὐχ
ἕπεται
τῷ
διδασκάλῳ
καὶ
|
συνοδεύει |
παρὰ
τὸν
Ἡρακλέα,
ὥς
φησιν, |
[26] |
αὐτῷ
ἔτ´
ἀναδῦναι·
οἱ
γὰρ
|
συνόντες |
κύνες
παρορμῶσιν
καὶ
συνωθοῦσιν
ἐς |
[32] |
τῶν
περιεστώτων.
εἶτα
φοβηθεὶς
μὴ
|
συντριβείην |
ἐν
τοσαύτῃ
τύρβῃ,
ἐπεὶ
καὶ |
[26] |
γὰρ
συνόντες
κύνες
παρορμῶσιν
καὶ
|
συνωθοῦσιν |
ἐς
τὸ
πῦρ
καὶ
ὑπεκκάουσι
|
[4] |
πατρῷε
Ἡράκλεις—
Πρωτέα
τὸν
ἐν
|
Συρίᾳ
|
δεθέντα,
τὸν
τῇ
πατρίδι
ἀνέντα |
[14] |
ἀφείθη
ὑπὸ
τοῦ
τότε
τῆς
|
Συρίας |
ἄρχοντος,
ἀνδρὸς
φιλοσοφίᾳ
χαίροντος,
ὃς |
[43] |
ἀκούσας
μου
ὅτε
ἥκων
ἀπὸ
|
Συρίας
|
διηγούμην
ὡς
ἀπὸ
Τρῳάδος
συμπλεύσαιμι |
[28] |
Δία
τελετήν
τινα
ἐπ´
αὐτῷ
|
συστήσεσθαι
|
νυκτέριον
καὶ
δᾳδουχίαν
ἐπὶ
τῇ |
[30] |
φησὶν
δὲ
ὁ
Βάκις
οὕτω,
|
σφόδρα
|
εὖ
ἐπειπών,
Ἀλλ´
ὁπόταν
Κυνικὸς |
[37] |
ἐπιβοώμενον
μὰ
τὸν
Δί´
οὐ
|
σφόδρα
|
ᾐτιώμην·
ὅτε
δὲ
καὶ
τοὺς |
[44] |
νυκτὸς
καὶ
ἑάλω
πυρετῷ
μάλα
|
σφοδρῷ. |
ταῦτα
δέ
μοι
Ἀλέξανδρος
ὁ |
[19] |
καὶ
ἀποθνήσκειν
πολλοὺς
αὐτῶν
ὑπὸ
|
σφοδρῶν |
τῶν
νόσων,
αἳ
τέως
διὰ |
[44] |
πρὸ
τῆς
τελευτῆς,
πρὸ
ἐννέα
|
σχεδόν |
που
ἡμερῶν,
πλεῖον,
οἶμαι,
τοῦ |
[41] |
πολλὰς
ἀναστησομένας.
φασὶ
δὲ
πάσαις
|
σχεδὸν |
ταῖς
ἐνδόξοις
πόλεσιν
ἐπιστολὰς
διαπέμψαι |
[25] |
ἀνέχονται
παροπτώμενοι,
εἶτ´
ἐπιβάντες
κατὰ
|
σχῆμα |
καίονται,
οὐδ´
ὅσον
ὀλίγον
ἐντρέψαντες |
[33] |
τῶν
ἀνθρώπων
ἐδάκρυον
καὶ
ἐβόων
|
Σώζου |
τοῖς
Ἕλλησιν,
οἱ
δὲ
ἀνδρωδέστεροι |
[37] |
ἐν
τῷ
δεσμωτηρίῳ
ἑταίρους
τῷ
|
Σωκράτει |
παραγράφουσιν;
ἐκεῖνοι
μὲν
οὖν
ἠγανάκτουν |
[5] |
ἠξίου
αὐτῷ,
ἀλλ´
οὐδὲ
τὸν
|
Σωκράτη |
αὐτόν,
ἐκάλει
δὲ
τὸν
Δία
|
[12] |
ἔτι
γὰρ
τοῦτο
ἐκαλεῖτο—
καινὸς
|
Σωκράτης |
ὑπ´
αὐτῶν
ὠνομάζετο.
~Καὶ
μὴν |