Para. |
[30] |
δειλὸς
ἐὼν
φεύγῃ
μένος
Ἡφαίστοιο,
|
λάεσσιν |
βαλέειν
τοῦτον
τάχα
πάντας
Ἀχαιούς, |
[5] |
ἕνεκα;
εἶτα
ὁ
μὲν
ἐπειρᾶτο
|
λέγειν, |
ἐβόα
δὲ
ὁ
Κυνικός,
ὥστε |
[2] |
δοξοκοπίας,
ὢ—
τῶν
ἄλλων
ἃ
|
λέγειν
|
εἰώθαμεν
περὶ
αὐτῶν.
σὺ
μὲν |
[4] |
γάρ
τις,
ἔφη,
κενόδοξον
τολμᾷ
|
λέγειν, |
ὦ
γῆ
καὶ
ἥλιε
καὶ |
[27] |
τὸ
Ἰνδικὸν
ὄρνεον,
ἐπιβαίνειν
πυρᾶς
|
λέγεται |
πορρωτάτω
γήρως
προβεβηκώς.
ἀλλὰ
καὶ |
[21] |
καὶ
τόδε
οἱ
πολλοί
μοι
|
λέγουσιν, |
ὡς
οὐδεὶς
ὀξύτερος
ἄλλος
θανάτου
|
[39] |
οὐρανὸν
ἀνθρωπιστὶ
μεγάλῃ
τῇ
φωνῇ
|
λέγων
|
ἔλιπον
γᾶν,
βαίνω
δ´
ἐς |
[39] |
δ´
οὖν
τοὺς
πολλοὺς
αὐτῶν
|
λέγων |
ἤδη
τετελέσθαι
τὸ
ἔργον,
οἷς |
[39] |
ἰδεῖν
τὸν
τόπον
καί
τι
|
λείψανον
|
καταλαμβάνειν
τοῦ
πυρός.
Ἔνθα
δή, |
[40] |
τὸ
καυθῆναι
θεάσαιτο
αὐτὸν
ἐν
|
λευκῇ |
ἐσθῆτι
μικρὸν
ἔμπροσθεν,
καὶ
νῦν |
[36] |
ὀθόνῃ
ῥυπώσῃ
ἀκριβῶς.
εἶτα
ᾔτει
|
λιβανωτόν, |
ὡς
ἐπιβάλοι
ἐπὶ
τὸ
πῦρ, |
[15] |
τις
ἐπιχειρήσειεν
μεμνῆσθαι
τοῦ
φόνου,
|
λίθοις |
εὐθὺς
ἐβάλλετο.
~Ἐξῄει
οὖν
τὸ |
[12] |
εἶτα
δεῖπνα
ποικίλα
εἰσεκομίζετο
καὶ
|
λόγοι |
ἱεροὶ
αὐτῶν
ἐλέγοντο,
καὶ
ὁ |
[5] |
αὐτούς,
καὶ
οὕτω
κατέπαυε
τὸν
|
λόγον· |
~Δύο
γὰρ
ταῦτα,
ἔφη,
ὁ |
[33] |
καὶ
ὑποτρέμειν,
ὥστε
κατέπαυσε
τὸν
|
λόγον. |
~Ἐγὼ
δέ,
εἰκάζεις,
οἶμαι,
πῶς |
[20] |
περὶ
τῆς
πυρᾶς,
καὶ
διέδωκε
|
λόγον |
ἐς
τοὺς
Ἕλληνας
εὐθὺς
ἀπ´ |
[20] |
~ἐς
δὲ
τὴν
ἑξῆς
Ὀλυμπιάδα
|
λόγον |
τινὰ
διὰ
τεττάρων
ἐτῶν
συνθεὶς |
[27] |
πορρωτάτω
γήρως
προβεβηκώς.
ἀλλὰ
καὶ
|
λογοποιεῖ |
καὶ
χρησμούς
τινας
διέξεισιν
παλαιοὺς
|
[32] |
κατόπιν
τοῦ
τῶν
κηρύκων
ἀγῶνος
|
λόγους |
τινὰς
διεξῆλθεν
περὶ
ἑαυτοῦ,
τὸν |
[1] |
ἐνεπήδησεν
ἐπὶ
τοσούτων
μαρτύρων,
καὶ
|
λόγους |
τινὰς
ὑπὲρ
τούτου
εἰπὼν
πρὸς |
[42] |
Πρωτέως
ἐγένετο,
ἀνδρός,
ὡς
βραχεῖ
|
λόγῳ |
περιλαβεῖν,
πρὸς
ἀλήθειαν
μὲν
οὐδεπώποτε |
[7] |
Θεαγένης
τέλος
τῶν
μιαρωτάτων
αὐτοῦ
|
λόγων |
τὰ
Ἡρακλείτου
δάκρυα
ἐποιήσατο,
ἐγὼ |
[18] |
καὶ
μάλιστα
τέχνην
τινὰ
τὸ
|
λοιδορεῖσθαι |
πεποιημένον.
τούτῳ
δὲ
καὶ
ἀπὸ |
[3] |
ἀρετὴν
ἐπιβοωμένου
καὶ
ἅπασιν
ἁπαξαπλῶς
|
λοιδορουμένου. |
εἶτα
κατέληξεν
αὐτῷ
ἡ
βοὴ |
[5] |
ἄλλου
ἀκούειν.
ἐπήκουον
οὖν
τὰ
|
λοιπὰ |
ἐπαντλοῦντος
αὐτοῦ
καὶ
θαυμαστάς
τινας |
[14] |
ἀνθρώποις
καὶ
βοσκήμασιν
καὶ
τῇ
|
λοιπῇ |
παρασκευῇ.
~Ἀλλ´
ἔτι
γε
ἡ |
[40] |
ἐπὶ
τῷ
πώγωνι
καὶ
τῇ
|
λοιπῇ |
σεμνότητι,
τά
τε
ἄλλα
διηγουμένῳ |
[41] |
βλακικῶν
τὸν
τρόπον.
~Ἐννόει
τὸ
|
λοιπὸν |
οἷα
εἰκὸς
ἐπ´
αὐτῷ
γενήσεσθαι, |
[1] |
~ΠΕΡΙ
ΤΗΣ
ΠΕΡΕΓΡΙΝΟΥ
ΤΕΛΕΥΤΗΣ
|
~Λουκιανὸς |
Κρονίῳ
εὖ
πράττειν.
Ὁ
κακοδαίμων |
[6] |
ἕλκειν·
καὶ
τέλος
ἀπῆγον
αὐτὸν
|
λύζοντα
|
μεταξὺ
τῶν
Κυνικῶν
τινες
παραμυθούμενοι. |
[30] |
ἕπονται,
μιμεῖσθαι
χρὴ
πότμον
ἀποιχομένοιο
|
λύκοιο. |
ὃς
δέ
κε
δειλὸς
ἐὼν |
[37] |
ἐδάκρυον
μέν,
σιωπῇ
δὲ
ἐνεδείκνυντο
|
λύπην |
τινὰ
εἰς
τὸ
πῦρ
ὁρῶντες, |