Para.
[41]	τίνας δὲ κορώνας οὐκ ἐπιπτήσεσθαι	καθάπερ	ἐπὶ τὸν Ἡσιόδου τάφον, καὶ
[25]	Δί´, ὅπως τὴν καρτερίαν ἐπιδείξηται	καθάπερ	οἱ Βραχμᾶνες· ἐκείνοις γὰρ αὐτὸν
[33]	τῷ πυρί, ἀλλὰ ἄκοντα δὴ	καθέξειν	ἐν τῷ βίῳ. τὸ δὲ
[28]	μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ χρηστήριον, οἶμαι,	καὶ	ἄδυτον ἐπὶ τῇ πυρᾷ μηχανήσονται,
[10]	ἀκοῦσαι ἄξιον· καίτοι πάντες ἴστε,	καὶ	ἀκηκόατε ὡς ἀπέπνιξε τὸν γέροντα,
[2]	κορύζῃ τοῦ γέροντος, μᾶλλον δὲ	καὶ	ἀκούω βοῶντος οἷά σε εἰκὸς
[39]	εἶχον ἅπασι διηγούμενος καὶ ἀνακρίνουσιν	καὶ	ἀκριβῶς ἐκπυνθανομένοις. εἰ μὲν οὖν
[17]	παιόμενος νάρθηκι εἰς τὰς πυγὰς	καὶ	ἄλλα πολλὰ νεανικώτερα θαυματοποιῶν. ~Ἐκεῖθεν
[31]	ἤκουσεν τῆς βοῆς, ἧκεν εὐθὺς	καὶ	ἀναβὰς ἐκεκράγει καὶ μυρία κακὰ
[36]	ὡς ἐπιβάλοι ἐπὶ τὸ πῦρ,	καὶ	ἀναδόντος τινὸς ἐπέβαλέν τε καὶ
[39]	μυρία πράγματα εἶχον ἅπασι διηγούμενος	καὶ	ἀνακρίνουσιν καὶ ἀκριβῶς ἐκπυνθανομένοις. εἰ
[33]	τὸν Ἡρακλείως βεβιωκότα Ἡρακλείως ἀποθανεῖν	καὶ	ἀναμιχθῆναι τῷ αἰθέρι. Καὶ ὠφελῆσαι,
[24]	Ἀσκληπιοῦ, ἀλλὰ καὶ τῶν ἱεροσύλων	καὶ	ἀνδροφόνων, οὓς ὁρᾶν ἔστιν ἐκ
[39]	οὖν ἐτεθήπεσαν καὶ προσεκύνουν ὑποφρίττοντες	καὶ	ἀνέκρινόν με πότερον πρὸς ἕω
[19]	Ῥωμαίοις, ἄρτι δὲ ἄνδρα παιδείᾳ	καὶ	ἀξιώματι προὔχοντα, διότι καὶ ἐν
[3]	ἐκ τριόδου τὴν ἀρετὴν ἐπιβοωμένου	καὶ	ἅπασιν ἁπαξαπλῶς λοιδορουμένου. εἶτα κατέληξεν
[18]	τὸ λοιδορεῖσθαι πεποιημένον. τούτῳ δὲ	καὶ	ἀπὸ τούτων τὰ τῆς δόξης
[18]	οὕτω παρεσκευασμένος ἐπὶ Ἰταλίας ἔπλευσεν	καὶ	ἀποβὰς τῆς νεὼς εὐθὺς ἐλοιδορεῖτο
[19]	διψῶντας καὶ νὴ Δία γε	καὶ	ἀποθνήσκειν πολλοὺς αὐτῶν ὑπὸ σφοδρῶν
[20]	ὑπὲρ τοῦ τὸ ὕδωρ ἐπαγαγόντος	καὶ	ἀπολογίαν ὑπὲρ τῆς τότε φυγῆς.
[38]	ἐκείνῳ τἀνδρὶ καὶ τἄλλα ἐμπλήκτως	καὶ	ἀπονενοημένως βεβιωκότι καὶ οὐκ ἀναξίως
[24]	γὰρ αὐτὸ οὐ μόνον Ἡρακλέους	καὶ	Ἀσκληπιοῦ, ἀλλὰ καὶ τῶν ἱεροσύλων
[7]	ἀπὸ τοῦ Δημοκρίτου γέλωτος ἄρξομαι.	καὶ	αὖθις ἐγέλα ἐπὶ πολύ, ὥστε
[21]	γὰρ δεῖ μόνον τὸ στόμα	καὶ	αὐτίκα τεθνάναι. ~Τὸ μέντοι θέαμα
[12]	ἐνέπεσεν εἰς τὸ δεσμωτήριον, ὅπερ	καὶ	αὐτὸ οὐ μικρὸν αὐτῷ ἀξίωμα
[2]	γέροντος· ἦσαν δέ τινες οἳ	καὶ	αὐτοὶ ἐγέλων ἐπ´ αὐτῷ. ἀλλ´
[39]	ἐνετύγχανον πολλοῖς ἀπιοῦσιν ὡς θεάσαιντο	καὶ	αὐτοί· ᾤοντο γὰρ ἔτι καταλήψεσθαι
[43]	ἔπεισε κυνίζειν ὡς ἔχοι τινὰ	καὶ	αὐτὸς Ἀλκιβιάδην, καὶ ὡς ἐπεὶ
[22]	Ἀρτέμιδος τὸν νεών. τοιοῦτόν τι	καὶ	αὐτὸς ἐπινοεῖ, τοσοῦτος ἔρως τῆς
[45]	δ´ οὖν, ὦ φιλότης, γέλα	καὶ	αὐτός, καὶ μάλιστα ὁπόταν τῶν
[24]	πῦρ. Οὐ γὰρ ἐν πήρᾳ	καὶ	βάκτρῳ καὶ τρίβωνι ὁ ζῆλος,
[13]	τὸ μὲν ὅλον ἀθάνατοι ἔσεσθαι	καὶ	βιώσεσθαι τὸν ἀεὶ χρόνον, παρ´
[40]	ἀφῆκα πέτεσθαι καταγελῶντα τῶν ἀνοήτων	καὶ	βλακικῶν τὸν τρόπον. ~Ἐννόει τὸ
[14]	παραλαβοῦσα πραθείη ἂν αὐτοῖς ἀνθρώποις	καὶ	βοσκήμασιν καὶ τῇ λοιπῇ παρασκευῇ.
[21]	τὴν φλόγα ἐν ἀκαρεῖ τεθνάναι.	καὶ	γὰρ αὖ καὶ τόδε οἱ
[39]	γὰρ ἔτι καταλήψεσθαι ζῶντα αὐτόν.	καὶ	γὰρ καὶ τόδε τῇ προτεραίᾳ
[36]	εἶπεν ἐς τὴν μεσημβρίαν ἀποβλέπων—	καὶ	γὰρ καὶ τοῦτ´ αὐτὸ πρὸς
[16]	παρὰ τῆς πόλεως τὰ κτήματα,	καὶ	γραμματεῖον ἐπιδοὺς ἠξίου ταῦτα κομίσασθαι
[11]	περὶ τὴν Παλαιστίνην τοῖς ἱερεῦσιν	καὶ	γραμματεῦσιν αὐτῶν ξυγγενόμενος. καὶ τί
[28]	τινα ἐπ´ αὐτῷ συστήσεσθαι νυκτέριον	καὶ	δᾳδουχίαν ἐπὶ τῇ πυρᾷ. ~Θεαγένης
[21]	βόθρον ὀρύττων καὶ ξύλα συγκομίζων	καὶ	δεινήν τινα τὴν καρτερίαν ὑπισχνούμενος.
[13]	ἐν βραχεῖ γὰρ ἀφειδοῦσι πάντων.	καὶ	δὴ καὶ τῷ Περεγρίνῳ πολλὰ
[35]	δημίου ἐχομένοις πολλῷ πλείους ἕπονται.	~Καὶ	δὴ τὰ μὲν Ὀλύμπια τέλος
[27]	εἴη δαίμονα νυκτοφύλακα γενέσθαι αὐτόν,	καὶ	δῆλός ἐστι βωμῶν ἤδη ἐπιθυμῶν
[7]	μὲν πρῶτον ἐπὶ πολὺ ἐγέλα	καὶ	δῆλος ἦν νειόθεν αὐτὸ δρῶν·
[9]	γὰρ τῆς φύσεως τοῦτο πλάσμα	καὶ	δημιούργημα, ὁ τοῦ Πολυκλείτου κανών,
[18]	ἀλλὰ καὶ τοῦτο κλεινὸν αὐτοῦ	καὶ	διὰ στόματος ἦν ἅπασιν, ὁ
[20]	τόλμημα ἐβουλεύσατο περὶ τῆς πυρᾶς,	καὶ	διέδωκε λόγον ἐς τοὺς Ἕλληνας
[11]	τῶν βίβλων τὰς μὲν ἐξηγεῖτο	καὶ	διεσάφει, πολλὰς δὲ αὐτὸς καὶ
[4]	Ἡρακλῆς οὕτως; οὐ γὰρ Ἀσκληπιὸς	καὶ	Διόνυσος κεραυνῷ; οὐ γὰρ τὰ
[18]	προσήλαυνε κατὰ τοῦτο τῷ Μουσωνίῳ	καὶ	Δίωνι καὶ Ἐπικτήτῳ καὶ εἴ
[12]	ἑξῆς βίον καὶ τὴν τερατείαν	καὶ	δοξοκοπίαν ὧν ἐρῶν ἐτύγχανεν. ἐπεὶ
[44]	ἐμφαγὼν ἤμεσέν τε τῆς νυκτὸς	καὶ	ἑάλω πυρετῷ μάλα σφοδρῷ. ταῦτα
[33]	οὖν ἀνοητότεροι τῶν ἀνθρώπων ἐδάκρυον	καὶ	ἐβόων Σώζου τοῖς Ἕλλησιν, οἱ
[23]	ὡς διδάξειεν αὐτοὺς θανάτου καταφρονεῖν	καὶ	ἐγκαρτερεῖν τοῖς δεινοῖς. ἐγὼ δὲ
[18]	Μουσωνίῳ καὶ Δίωνι καὶ Ἐπικτήτῳ	καὶ	εἴ τις ἄλλος ἐν περιστάσει
[36]	καὶ ἀναδόντος τινὸς ἐπέβαλέν τε	καὶ	εἶπεν ἐς τὴν μεσημβρίαν ἀποβλέπων—
[37]	ἂν ἕποιντο τῷ διδασκάλῳ, ἐπαύσαντο	καὶ	εἰρήνην ἦγον. ~Ἐγὼ δὲ ἐπανιὼν
[42]	εἰπόντος ἀεὶ καὶ πράξαντος, ὡς	καὶ	εἰς πῦρ ἁλέσθαι, ὅτε μηδὲ
[32]	ἐπαινούντων τὴν προαίρεσιν αὐτοῦ, ὥστε	καὶ	εἰς χεῖρας αὐτῶν ἦλθον οἱ
[3]	τῇ φωνῇ τὰ συνήθη ταῦτα	καὶ	ἐκ τριόδου τὴν ἀρετὴν ἐπιβοωμένου
[13]	ὃ καὶ καταφρονοῦσιν τοῦ θανάτου	καὶ	ἑκόντες αὑτοὺς ἐπιδιδόασιν οἱ πολλοί.
[37]	παραγράφουσιν; ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἠγανάκτουν	καὶ	ἐλοιδοροῦντό μοι, ἔνιοι δὲ καὶ
[5]	τοῦ πυρός, ἢ τί Ἡρακλῆς	καὶ	Ἐμπεδοκλῆς πρὸς τὸν Πρωτέα. ὁ
[25]	ὅπερ φασί, μηχανήσεται βαθεῖαν γενέσθαι	καὶ	ἐν βόθρῳ τὴν πυράν. ~εἰσὶ
[25]	Θεαγένης εἰκάζειν, ὥσπερ οὐκ ἐνὸν	καὶ	ἐν Ἰνδοῖς εἶναί τινας μωροὺς
[19]	παιδείᾳ καὶ ἀξιώματι προὔχοντα, διότι	καὶ	ἐν τοῖς ἄλλοις εὖ ἐποίησεν
[34]	παρεπέμπετο δὲ ὅμως ὑπὸ πολλῶν	καὶ	ἐνεφορεῖτο τῆς δόξης ἀποβλέπων ἐς
[19]	καὶ ὕδωρ ἐπήγαγεν τῇ Ὀλυμπίᾳ	καὶ	ἔπαυσε δίψει ἀπολλυμένους τοὺς πανηγυριστάς,
[35]	τὸν ἱππόδρομον ἀπιόντων πρὸς ἕω.	καὶ	ἐπεὶ τάχιστα ἀφικόμεθα, καταλαμβάνομεν πυρὰν
[36]	τῶν φρυγάνων, ὡς ἀναφθείη τάχιστα.	~καὶ	ἐπειδὴ ἡ σελήνη ἀνέτελλεν— ἔδει
[41]	τε τῶν ἄλλων Ἑλλήνων, οἷς	καὶ	ἐπεσταλκέναι ἔλεγεν, αὐτίκα μάλα οἶδα
[37]	καὶ ἐλοιδοροῦντό μοι, ἔνιοι δὲ	καὶ	ἐπὶ τὰς βακτηρίας ᾖξαν. εἶτα,
[18]	τοῦτο τῷ Μουσωνίῳ καὶ Δίωνι	καὶ	Ἐπικτήτῳ καὶ εἴ τις ἄλλος
[16]	οὕτως ἐβόσκετο· εἶτα παρανομήσας τι	καὶ	ἐς ἐκείνους— ὤφθη γάρ τι,
[2]	δὲ παρὰ τὸ πῦρ αὐτὸ	καὶ	ἔτι πρότερον ἐν πολλῷ πλήθει
[25]	ὁ μὲν Ἡρακλῆς, εἴπερ ἄρα	καὶ	ἐτόλμησέν τι τοιοῦτο, ὑπὸ νόσου
[12]	παρέργως ἀλλὰ σὺν σπουδῇ ἐγίγνετο·	καὶ	ἕωθεν μὲν εὐθὺς ἦν ὁρᾶν
[15]	καὶ τὸ ἔγκλημα θερμὸν ἦν,	καὶ	ἐῴκει οὐκ εἰς μακρὰν ἐπαναστήσεσθαί
[4]	κενόδοξον τολμᾷ λέγειν, ὦ γῆ	καὶ	ἥλιε καὶ ποταμοὶ καὶ θάλαττα
[3]	ποιητὴν οἶσθα οἷός τε ἦν	καὶ	ἡλίκα ἐτραγῴδει παρ´ ὅλον τὸν
[18]	μάλιστα τῷ βασιλεῖ, πρᾳότατον αὐτὸν	καὶ	ἡμερώτατον εἰδώς, ὥστε ἀσφαλῶς ἐτόλμα·
[25]	ἀπ´ ἐλπίδος μὴ ἀναπηδήσασθαι αὐτὸν	καὶ	ἡμίφλεκτον, εἰ μή, ὅπερ φασί,
[7]	αὖθις ἐγέλα ἐπὶ πολύ, ὥστε	καὶ	ἡμῶν τοὺς πολλοὺς ἐπὶ τὸ
[29]	κέλομαι ἥρωα μέγιστον σύνθρονον Ἡφαίστῳ	καὶ	Ἡρακλῆϊ ἄνακτι. ~Ταῦτα μὲν Θεαγένης
[4]	γῆ καὶ ἥλιε καὶ ποταμοὶ	καὶ	θάλαττα καὶ πατρῷε Ἡράκλεις— Πρωτέα
[43]	μετὰ τῶν γυναικῶν ὁ θαυμαστὸς	καὶ	θανάτου κρείττων εἶναι δοκῶν. ~ἀλλὰ
[20]	ἐφ´ ὅτῳ ἐκπλήξει τοὺς ἐντυγχάνοντας	καὶ	θαυμάζειν καὶ πρὸς αὐτὸν ἀποβλέπειν
[5]	οὖν τὰ λοιπὰ ἐπαντλοῦντος αὐτοῦ	καὶ	θαυμαστάς τινας ὑπερβολὰς διεξιόντος κατὰ
[11]	βραχεῖ παῖδας αὐτοὺς ἀπέφηνε, προφήτης	καὶ	θιασάρχης καὶ ξυναγωγεὺς καὶ πάντα
[28]	ἦν. μαρτύρομαι δὲ ἦ μὴν	καὶ	ἱερέας αὐτοῦ ἀποδειχθήσεσθαι μαστίγων ἢ
[13]	ἀνεσκολοπισμένον ἐκεῖνον σοφιστὴν αὐτὸν προσκυνῶσιν	καὶ	κατὰ τοὺς ἐκείνου νόμους βιῶσιν.
[21]	ἀθέους δίκας διδόναι τῶν τολμημάτων.	καὶ	κατὰ τοῦτο πάνυ ὀψὲ δρᾶν
[23]	αὐτοῦ γενέσθαι τῆς καρτερίας ταύτης	καὶ	καταφρονεῖν θανάτου καὶ καύσεως καὶ
[13]	τὸν ἀεὶ χρόνον, παρ´ ὃ	καὶ	καταφρονοῦσιν τοῦ θανάτου καὶ ἑκόντες
[23]	καρτερίας ταύτης καὶ καταφρονεῖν θανάτου	καὶ	καύσεως καὶ τῶν τοιούτων δειμάτων.
[25]	ἐν Ἰνδοῖς εἶναί τινας μωροὺς	καὶ	κενοδόξους ἀνθρώπους. ὅμως δ´ οὖν
[13]	καταφρονοῦσιν οὖν ἁπάντων ἐξ ἴσης	καὶ	κοινὰ ἡγοῦνται, ἄνευ τινὸς ἀκριβοῦς
[15]	φιλόσοφον, ἕνα φιλόπατριν, ἕνα Διογένους	καὶ	Κράτητος ζηλωτήν. οἱ δὲ ἐχθροὶ
[43]	μέσῳ τῷ Αἰγαίῳ γνόφου καταβάντος	καὶ	κῦμα παμμέγεθες ἐγείραντος ἐκώκυε μετὰ
[12]	δεσμοφύλακας. εἶτα δεῖπνα ποικίλα εἰσεκομίζετο	καὶ	λόγοι ἱεροὶ αὐτῶν ἐλέγοντο, καὶ
[27]	λέγεται πορρωτάτω γήρως προβεβηκώς. ἀλλὰ	καὶ	λογοποιεῖ καὶ χρησμούς τινας διέξεισιν
[1]	νήσας ἐνεπήδησεν ἐπὶ τοσούτων μαρτύρων,	καὶ	λόγους τινὰς ὑπὲρ τούτου εἰπὼν
[28]	ἐπιθυμῶν καὶ χρυσοῦς ἀναστήσεσθαι ἐλπίζων.	~Καὶ	μὰ Δία οὐδὲν ἀπεικὸς ἐν
[2]	σὺ μὲν οὖν πόρρω ταῦτα	καὶ	μακρῷ ἀσφαλέστερον, ἐγὼ δὲ παρὰ
[36]	αὐτῷ τὰ τέλη τῶν κυνῶν,	καὶ	μάλιστα ὁ γεννάδας ὁ ἐκ
[15]	εἰς μακρὰν ἐπαναστήσεσθαί τις αὐτῷ,	καὶ	μάλιστα ὁ δῆμος αὐτὸς ἠγανάκτει,
[45]	ὦ φιλότης, γέλα καὶ αὐτός,	καὶ	μάλιστα ὁπόταν τῶν ἄλλων ἀκούῃς
[18]	ὑποδυόμενόν τινα κολάζειν ἐπὶ ῥήμασι	καὶ	μάλιστα τέχνην τινὰ τὸ λοιδορεῖσθαι
[18]	τῆς νεὼς εὐθὺς ἐλοιδορεῖτο πᾶσι,	καὶ	μάλιστα τῷ βασιλεῖ, πρᾳότατον αὐτὸν
[35]	τελευταῖον προειρήκει ἐπιδείξασθαι τὴν καῦσιν·	καί	με τῶν ἑταίρων τινὸς παραλαβόντος
[26]	τὴν πυράν. ~εἰσὶ δ´ οἳ	καὶ	μεταβαλέσθαι φασιν αὐτὸν καί τινα
[21]	μάλιστα μὲν περιμένειν τὸν θάνατον	καὶ	μὴ δραπετεύειν ἐκ τοῦ βίου·
[33]	ἐθορυβήθη ἐλπίζων πάντας ἕξεσθαι αὐτοῦ	καὶ	μὴ προήσεσθαι τῷ πυρί, ἀλλὰ
[20]	Ἤδη δὲ ἀμελούμενος ὑφ´ ἁπάντων	καὶ	μηκέθ´ ὁμοίως περίβλεπτος ὤν— ἕωλα
[13]	καινὸς Σωκράτης ὑπ´ αὐτῶν ὠνομάζετο.	~Καὶ	μὴν κἀκ τῶν ἐν Ἀσίᾳ
[36]	δᾴδων καὶ φρυγάνων. ὁ δέ—	καί	μοι πάνυ ἤδη πρόσεχε τὸν
[14]	κτημάτων παρὰ τὴν ἀποδημίαν αὐτοῦ	καὶ	μόνοι ὑπελείποντο οἱ ἀγροὶ ὅσον
[31]	ἧκεν εὐθὺς καὶ ἀναβὰς ἐκεκράγει	καὶ	μυρία κακὰ διεξῄει περὶ τοῦ
[1]	ἅπαντα γὰρ δόξης ἕνεκα γενόμενος	καὶ	μυρίας τροπὰς τραπόμενος, τὰ τελευταῖα
[41]	πρεσβευτὰς τῶν ἑταίρων ἐχειροτόνησεν, νεκραγγέλους	καὶ	νερτεροδρόμους προσαγορεύσας. ~Τοῦτο τέλος τοῦ
[19]	θεατὰς τῶν Ὀλυμπίων διακαρτερεῖν διψῶντας	καὶ	νὴ Δία γε καὶ ἀποθνήσκειν
[33]	ἤδη νεκρικῶς τὴν χροιὰν ἔχοντι,	καὶ	νὴ Δία καὶ ὑποτρέμειν, ὥστε
[28]	ἤ τινος τοιαύτης τερατουργίας, ἢ	καὶ	νὴ Δία τελετήν τινα ἐπ´
[40]	πανήγυριν ἐπέστην τινὶ πολιῷ ἀνδρὶ	καὶ	νὴ τὸν Δί´ ἀξιοπίστῳ τὸ
[11]	ὡς θεὸν αὐτὸν ἐκεῖνοι ᾐδοῦντο	καὶ	νομοθέτῃ ἐχρῶντο καὶ προστάτην ἐπεγράφοντο,
[41]	αὐτόν, διαθήκας τινὰς καὶ παραινέσεις	καὶ	νόμους· καί τινας ἐπὶ τούτῳ
[28]	τεταρταίων ἀπηλλάχθαι δι´ αὐτοῦ φήσοντας	καὶ	νύκτωρ ἐντετυχηκέναι τῷ δαίμονι τῷ
[40]	ἐν λευκῇ ἐσθῆτι μικρὸν ἔμπροσθεν,	καὶ	νῦν ἀπολίποι περιπατοῦντα φαιδρὸν ἐν
[21]	ὡς ἐς τοὐπιὸν καύσων ἑαυτόν.	~καὶ	νῦν αὐτὰ ταῦτα θαυματοποιεῖ, ὥς
[1]	τῷ ἔρωτι τῆς δόξης εἴχετο.	καὶ	νῦν ἐκεῖνος ἀπηνθράκωταί σοι ὁ
[21]	θαυματοποιεῖ, ὥς φασι, βόθρον ὀρύττων	καὶ	ξύλα συγκομίζων καὶ δεινήν τινα
[36]	ἐσκευασμένος ἐς τὸν ἀεὶ τρόπον	καὶ	ξὺν αὐτῷ τὰ τέλη τῶν
[11]	αὐτοὺς ἀπέφηνε, προφήτης καὶ θιασάρχης	καὶ	ξυναγωγεὺς καὶ πάντα μόνος αὐτὸς
[12]	καὶ λόγοι ἱεροὶ αὐτῶν ἐλέγοντο,	καὶ	ὁ βέλτιστος Περεγρῖνος— ἔτι γὰρ
[31]	Ἤδη καιέσθωσαν ἄξιοι τοῦ πυρός.	καὶ	ὁ μὲν κατέβη γελῶν, Νέστορα
[36]	οὐ φαῦλος δευτεραγωνιστής· ἐδᾳδοφόρει δὲ	καὶ	ὁ Πρωτεύς. καὶ προσελθόντες ἄλλος
[8]	παρὰ τῶν πολιτῶν αὐτοῦ ἐπυνθανόμην	καὶ	οἷς ἀνάγκη ἦν ἀκριβῶς εἰδέναι
[15]	ξύλον ἐν τῇ χειρὶ ἦν,	καὶ	ὅλως μάλα τραγικῶς ἐσκεύαστο— τοιοῦτος
[15]	ταῦτα σκέψασθε οἷόν τι ἐξεῦρεν	καὶ	ὅπως τὸν κίνδυνον διέφυγεν. παρελθὼν
[32]	τοὺς κινδύνους οὓς ἐκινδύνευσεν διηγούμενος	καὶ	ὅσα πράγματα φιλοσοφίας ἕνεκα ὑπέμεινεν.
[14]	ὃς συνεὶς τὴν ἀπόνοιαν αὐτοῦ	καὶ	ὅτι δέξαιτ´ ἂν ἀποθανεῖν ὡς
[20]	ὤν— ἕωλα γὰρ ἦν ἅπαντα	καὶ	οὐδὲν ἔτι καινουργεῖν ἐδύνατο ἐφ´
[10]	πηλὸς γὰρ ἔτι ἄπλαστος ἦν	καὶ	οὐδέπω ἐντελὲς ἄγαλμα ἡμῖν δεδημιούργητο.
[38]	τἄλλα ἐμπλήκτως καὶ ἀπονενοημένως βεβιωκότι	καὶ	οὐκ ἀναξίως τοῦ πυρός. ~εἶτα
[18]	εἰκός, ὀλίγον ἔμελεν τῶν βλασφημιῶν	καὶ	οὐκ ἠξίου τὴν φιλοσοφίαν ὑποδυόμενόν
[5]	αὐτῷ ἴσους πως φυλάξαι αὐτούς,	καὶ	οὕτω κατέπαυε τὸν λόγον· ~Δύο
[12]	δεσμωτηρίῳ περιμένοντα γρᾴδια χήρας τινὰς	καὶ	παιδία ὀρφανά, οἱ δὲ ἐν
[17]	τοῦτο καλούμενον ἐπιδεικνύμενος, εἶτα παίων	καὶ	παιόμενος νάρθηκι εἰς τὰς πυγὰς
[22]	ἀποθνήσκοντας. ἀκούετε δέ, οἶμαι, ὡς	καὶ	πάλαι θέλων τις ἔνδοξος γενέσθαι,
[11]	προφήτης καὶ θιασάρχης καὶ ξυναγωγεὺς	καὶ	πάντα μόνος αὐτὸς ὤν, καὶ
[24]	ταῦτα μὲν ἀσφαλῆ καὶ ῥᾴδια	καὶ	παντὸς ἂν εἴη, τὸ τέλος
[21]	ἐκ τοῦ βίου· εἰ δὲ	καὶ	πάντως διέγνωστό οἱ ἀπαλλάττεσθαι, μὴ
[10]	ἃ δὲ τὸν πατέρα ἔδρασεν	καὶ	πάνυ ἀκοῦσαι ἄξιον· καίτοι πάντες
[41]	ἐπιστολὰς διαπέμψαι αὐτόν, διαθήκας τινὰς	καὶ	παραινέσεις καὶ νόμους· καί τινας
[13]	τοῦ κοινοῦ, βοηθήσοντες καὶ συναγορεύσοντες	καὶ	παραμυθησόμενοι τὸν ἄνδρα. ἀμήχανον δέ
[35]	βάθος. δᾷδες ἦσαν τὰ πολλὰ	καὶ	παρεβέβυστο τῶν φρυγάνων, ὡς ἀναφθείη
[4]	ἥλιε καὶ ποταμοὶ καὶ θάλαττα	καὶ	πατρῷε Ἡράκλεις— Πρωτέα τὸν ἐν
[36]	ἦν, ἡ μεσημβρία— Δαίμονες μητρῷοι	καὶ	πατρῷοι, δέξασθέ με εὐμενεῖς. ταῦτα
[18]	ηὐξάνετο, παρὰ γοῦν τοῖς ἰδιώταις,	καὶ	περίβλεπτος ἦν ἐπὶ τῇ ἀπονοίᾳ,
[15]	ἤδη καὶ τρίβωνα πιναρὸν ἠμπείχετο	καὶ	πήραν παρήρτητο καὶ τὸ ξύλον
[14]	τοῦ πατρῴου φόνου ἔτι φλεγμαῖνον	καὶ	πολλοὺς τοὺς ἐπανατεινομένους τὴν κατηγορίαν.
[32]	συντριβείην ἐν τοσαύτῃ τύρβῃ, ἐπεὶ	καὶ	πολλοὺς τοῦτο πάσχοντας ἑώρων, ἀπῆλθον
[4]	λέγειν, ὦ γῆ καὶ ἥλιε	καὶ	ποταμοὶ καὶ θάλαττα καὶ πατρῷε
[13]	αὐτοὺς γόης καὶ τεχνίτης ἄνθρωπος	καὶ	πράγμασιν χρῆσθαι δυνάμενος, αὐτίκα μάλα
[42]	πολλῶν ἐπαίνῳ ἅπαντα εἰπόντος ἀεὶ	καὶ	πράξαντος, ὡς καὶ εἰς πῦρ
[20]	ἐκπλήξει τοὺς ἐντυγχάνοντας καὶ θαυμάζειν	καὶ	πρὸς αὐτὸν ἀποβλέπειν ποιήσει, οὗπερ
[15]	ἤκουσεν ὁ δῆμος, πένητες ἄνθρωποι	καὶ	πρὸς διανομὰς κεχηνότες, ἀνέκραγον εὐθὺς
[39]	διηγούμην, πρὸς δὲ τοὺς βλᾶκας	καὶ	πρὸς τὴν ἀκρόασιν κεχηνότας ἐτραγῴδουν
[39]	Ὄλυμπον. ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἐτεθήπεσαν	καὶ	προσεκύνουν ὑποφρίττοντες καὶ ἀνέκρινόν με
[36]	ἐδᾳδοφόρει δὲ καὶ ὁ Πρωτεύς.	καὶ	προσελθόντες ἄλλος ἀλλαχόθεν ἀνῆψαν τὸ
[18]	καὶ τὴν ἄγαν ἐλευθερίαν ἐξελαθείς,	καὶ	προσήλαυνε κατὰ τοῦτο τῷ Μουσωνίῳ
[13]	αὐτῶν ἐπὶ προφάσει τῶν δεσμῶν,	καὶ	πρόσοδον οὐ μικρὰν ταύτην ἐποιήσατο.
[11]	ἐκεῖνοι ᾐδοῦντο καὶ νομοθέτῃ ἐχρῶντο	καὶ	προστάτην ἐπεγράφοντο, μετὰ γοῦν ἐκεῖνον
[6]	ἐθεάσατο, τὸν Δία τὸν Ὀλύμπιον	καὶ	Πρωτέα· πλάσται δὲ καὶ τεχνῖται,
[28]	ἐπὶ τῇ πυρᾷ μηχανήσονται, διότι	καὶ	Πρωτεὺς ἐκεῖνος ὁ Διός, ὁ
[1]	τροπὰς τραπόμενος, τὰ τελευταῖα ταῦτα	καὶ	πῦρ ἐγένετο· τοσούτῳ ἄρα τῷ
[24]	καὶ τὸ κεφάλαιον χρὴ ζηλοῦν	καὶ	πυρὰν συνθέντα κορμῶν συκίνων ὡς
[24]	ζῆλος, ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἀσφαλῆ	καὶ	ῥᾴδια καὶ παντὸς ἂν εἴη,
[29]	μοί τις τῶν ἑταίρων ἀπήγγειλεν,	καὶ	Σίβυλλαν ἔφη προειρηκέναι περὶ τούτων·
[12]	ἐς τὸν βίον. ~Τότε δὴ	καὶ	συλληφθεὶς ἐπὶ τούτῳ ὁ Πρωτεὺς
[13]	στελλόντων ἀπὸ τοῦ κοινοῦ, βοηθήσοντες	καὶ	συναγορεύσοντες καὶ παραμυθησόμενοι τὸν ἄνδρα.
[11]	καὶ διεσάφει, πολλὰς δὲ αὐτὸς	καὶ	συνέγραφεν, καὶ ὡς θεὸν αὐτὸν
[12]	οἱ δὲ ἐν τέλει αὐτῶν	καὶ	συνεκάθευδον ἔνδον μετ´ αὐτοῦ διαφθείραντες
[24]	τἀνδρὸς οὐχ ἕπεται τῷ διδασκάλῳ	καὶ	συνοδεύει παρὰ τὸν Ἡρακλέα, ὥς
[26]	οἱ γὰρ συνόντες κύνες παρορμῶσιν	καὶ	συνωθοῦσιν ἐς τὸ πῦρ καὶ
[29]	Σίβυλλαν ἔφη προειρηκέναι περὶ τούτων·	καὶ	τὰ ἔπη γὰρ ἀπεμνημόνευεν· Ἀλλ´
[10]	ἁρμοστὴν ἀπαχθῆναι τῆς Ἀσίας. ~Ταῦτα	καὶ	τὰ τοιαῦτα ἐάσειν μοι δοκῶ·
[41]	καθάπερ ἐπὶ τὸν Ἡσιόδου τάφον,	καὶ	τὰ τοιαῦτα. εἰκόνας μὲν γὰρ
[38]	δοκοῦσιν, οὐχ ὅπως ἐκείνῳ τἀνδρὶ	καὶ	τἄλλα ἐμπλήκτως καὶ ἀπονενοημένως βεβιωκότι
[6]	ἱδρῶτι διεξελθὼν ἐδάκρυε μάλα γελοίως	καὶ	τὰς τρίχας ἐτίλλετο, ὑποφειδόμενος μὴ
[19]	ἐν πολλῷ τῷ πλήθει ἐπεπόλαζον.	καὶ	ταῦτα ἔλεγε πίνων τοῦ αὐτοῦ
[6]	ἐτίλλετο, ὑποφειδόμενος μὴ πάνυ ἕλκειν·	καὶ	τέλος ἀπῆγον αὐτὸν λύζοντα μεταξὺ
[9]	ἁλοὺς μάλα πολλὰς πληγὰς ἔλαβεν	καὶ	τέλος κατὰ τοῦ τέγους ἁλόμενος
[28]	τοῖς ἀνοήτοις εὑρεθήσεσθαί τινας τοὺς	καὶ	τεταρταίων ἀπηλλάχθαι δι´ αὐτοῦ φήσοντας
[6]	Ὀλύμπιον καὶ Πρωτέα· πλάσται δὲ	καὶ	τεχνῖται, τοῦ μὲν Φειδίας, τοῦ
[13]	παρέλθῃ τις εἰς αὐτοὺς γόης	καὶ	τεχνίτης ἄνθρωπος καὶ πράγμασιν χρῆσθαι
[14]	ἂν αὐτοῖς ἀνθρώποις καὶ βοσκήμασιν	καὶ	τῇ λοιπῇ παρασκευῇ. ~Ἀλλ´ ἔτι
[40]	τὸ πρόσωπον ἐπὶ τῷ πώγωνι	καὶ	τῇ λοιπῇ σεμνότητι, τά τε
[18]	ὁ φιλόσοφος διὰ τὴν παρρησίαν	καὶ	τὴν ἄγαν ἐλευθερίαν ἐξελαθείς, καὶ
[11]	ἐπλανᾶτο ἄλλοτε ἄλλην ἀμείβων. ~Ὅτεπερ	καὶ	τὴν θαυμαστὴν σοφίαν τῶν Χριστιανῶν
[43]	ὡς ἀπὸ Τρῳάδος συμπλεύσαιμι αὐτῷ	καὶ	τήν τε ἄλλην τὴν ἐν
[12]	περιεποίησεν πρὸς τὸν ἑξῆς βίον	καὶ	τὴν τερατείαν καὶ δοξοκοπίαν ὧν
[11]	ἱερεῦσιν καὶ γραμματεῦσιν αὐτῶν ξυγγενόμενος.	καὶ	τί γάρ; ἐν βραχεῖ παῖδας
[39]	κἂν αὐτὸν ἰδεῖν τὸν τόπον	καί	τι λείψανον καταλαμβάνειν τοῦ πυρός.
[24]	τοιούτου γενέσθαι; οὐκ ἂν εἴποιτε.	καὶ	τί τοῦτο ἠρόμην, ὅπου μηδ´
[26]	οἳ καὶ μεταβαλέσθαι φασιν αὐτὸν	καί	τινα ὀνείρατα διηγεῖσθαι, ὡς τοῦ
[41]	τινὰς καὶ παραινέσεις καὶ νόμους·	καί	τινας ἐπὶ τούτῳ πρεσβευτὰς τῶν
[17]	περιεστώτων δήμῳ ἀναφλῶν τὸ αἰδοῖον	καὶ	τὸ ἀδιάφορον δὴ τοῦτο καλούμενον
[15]	~Ἀλλ´ ἔτι γε ἡ κατηγορία	καὶ	τὸ ἔγκλημα θερμὸν ἦν, καὶ
[36]	τὴν πήραν καὶ τὸ τριβώνιον	καὶ	τὸ Ἡράκλειον ἐκεῖνο ῥόπαλον, ἔστη
[24]	ἂν εἴη, τὸ τέλος δὲ	καὶ	τὸ κεφάλαιον χρὴ ζηλοῦν καὶ
[43]	τὴν ἐν τῷ πλῷ τρυφὴν	καὶ	τὸ μειράκιον τὸ ὡραῖον ὃ
[7]	προτέροις ἱερείοις ἐπέχει τῶν σπονδῶν.	καὶ	τὸ μὲν πρῶτον ἐπὶ πολὺ
[15]	πιναρὸν ἠμπείχετο καὶ πήραν παρήρτητο	καὶ	τὸ ξύλον ἐν τῇ χειρὶ
[21]	ὄντων, ἑλόμενον ἀπελθεῖν. εἰ δὲ	καὶ	τὸ πῦρ ὡς Ἡράκλειόν τι
[36]	τὸν νοῦν— ἀποθέμενος τὴν πήραν	καὶ	τὸ τριβώνιον καὶ τὸ Ἡράκλειον
[21]	ἀκαρεῖ τεθνάναι. καὶ γὰρ αὖ	καὶ	τόδε οἱ πολλοί μοι λέγουσιν,
[39]	καταλήψεσθαι ζῶντα αὐτόν. καὶ γὰρ	καὶ	τόδε τῇ προτεραίᾳ διεδέδοτο ὡς
[34]	οὐκ εἰδὼς ὁ ἄθλιος ὅτι	καὶ	τοῖς ἐπὶ τὸν σταυρὸν ἀπαγομένοις
[38]	μόνος οὗτος ὁ ἔρως ἄφυκτος	καὶ	τοῖς πάνυ θαυμαστοῖς εἶναι δοκοῦσιν,
[23]	τοὺς δὲ πονηροὺς οὐ φιλοκινδυνοτέρους	καὶ	τολμηροτέρους ἀποφανεῖ; ~Καίτοι δυνατὸν ἔστω
[3]	τὸν βίον, ὑπὲρ τὸν Σοφοκλέα	καὶ	τὸν Αἰσχύλον. ἐγὼ δὲ ἐπεὶ
[8]	ἀρχῆς παραφυλάξαντος τὴν γνώμην αὐτοῦ	καὶ	τὸν βίον ἐπιτηρήσαντος· ἔνια δὲ
[44]	οὖν καταλαβεῖν αὐτὸν χαμαὶ κυλιόμενον	καὶ	τὸν φλογμὸν οὐ φέροντα καὶ
[21]	γε χρὴ καὶ τοὺς πατραλοίας	καὶ	τοὺς ἀθέους δίκας διδόναι τῶν
[39]	τὸν ἥλιον ἀσπασάμενος, ὥσπερ ἀμέλει	καὶ	τοὺς Βραχμᾶνάς φασι ποιεῖν, ἐπιβήσεται
[23]	οὐκ ἐκεῖνον ἀλλ´ ὑμᾶς, εἰ	καὶ	τοὺς κακούργους βούλοισθε ἂν μαθητὰς
[32]	τὸν βίον τε ὡς ἐβίω	καὶ	τοὺς κινδύνους οὓς ἐκινδύνευσεν διηγούμενος
[23]	οὖν ὁ Πρωτεὺς τοῦτο διακρινεῖ	καὶ	τοὺς μὲν χρηστοὺς ὠφελήσει, τοὺς
[21]	τὸν Ἡρακλέα, εἴ γε χρὴ	καὶ	τοὺς πατραλοίας καὶ τοὺς ἀθέους
[37]	οὐ σφόδρα ᾐτιώμην· ὅτε δὲ	καὶ	τοὺς πατρῴους ἐπεκαλέσατο, ἀναμνησθεὶς τῶν
[39]	τετελέσθαι τὸ ἔργον, οἷς μὴ	καὶ	τοῦτ´ αὐτὸ περισπούδαστον ἦν, κἂν
[36]	τὴν μεσημβρίαν ἀποβλέπων— καὶ γὰρ	καὶ	τοῦτ´ αὐτὸ πρὸς τὴν τραγῳδίαν
[18]	πόλιν τοιούτου φιλοσόφου. πλὴν ἀλλὰ	καὶ	τοῦτο κλεινὸν αὐτοῦ καὶ διὰ
[3]	ἐπήκουον ἅμα Κυνικοῦ τινος μεγάλῃ	καὶ	τραχείᾳ τῇ φωνῇ τὰ συνήθη
[15]	τῶν Παριανῶν— ἐκόμα δὲ ἤδη	καὶ	τρίβωνα πιναρὸν ἠμπείχετο καὶ πήραν
[24]	γὰρ ἐν πήρᾳ καὶ βάκτρῳ	καὶ	τρίβωνι ὁ ζῆλος, ἀλλὰ ταῦτα
[42]	οὐδεπώποτε ἀποβλέψαντος, ἐπὶ δόξῃ δὲ	καὶ	τῷ παρὰ τῶν πολλῶν ἐπαίνῳ
[13]	γὰρ ἀφειδοῦσι πάντων. καὶ δὴ	καὶ	τῷ Περεγρίνῳ πολλὰ τότε ἧκεν
[11]	καὶ πάντα μόνος αὐτὸς ὤν,	καὶ	τῶν βίβλων τὰς μὲν ἐξηγεῖτο
[24]	μόνον Ἡρακλέους καὶ Ἀσκληπιοῦ, ἀλλὰ	καὶ	τῶν ἱεροσύλων καὶ ἀνδροφόνων, οὓς
[23]	καὶ καταφρονεῖν θανάτου καὶ καύσεως	καὶ	τῶν τοιούτων δειμάτων. ἀλλ´ οὐκ
[19]	ἄλλοις εὖ ἐποίησεν τὴν Ἑλλάδα	καὶ	ὕδωρ ἐπήγαγεν τῇ Ὀλυμπίᾳ καὶ
[24]	διὰ τοῦ καπνοῦ· ἴδιον γὰρ	καὶ	ὑμῶν ἂν μόνων γένοιτο. ~Ἄλλως
[26]	καὶ συνωθοῦσιν ἐς τὸ πῦρ	καὶ	ὑπεκκάουσι τὴν γνώμην, οὐκ ἐῶντες
[33]	χροιὰν ἔχοντι, καὶ νὴ Δία	καὶ	ὑποτρέμειν, ὥστε κατέπαυσε τὸν λόγον.
[27]	ἀλλὰ Φοίνικα μετωνόμασεν ἑαυτόν, ὅτι	καὶ	φοῖνιξ, τὸ Ἰνδικὸν ὄρνεον, ἐπιβαίνειν
[36]	πῦρ μέγιστον ἅτε ἀπὸ δᾴδων	καὶ	φρυγάνων. ὁ δέ— καί μοι
[27]	γήρως προβεβηκώς. ἀλλὰ καὶ λογοποιεῖ	καὶ	χρησμούς τινας διέξεισιν παλαιοὺς δή,
[28]	κατάρατοι δὲ οὗτοι μαθηταὶ αὐτοῦ	καὶ	χρηστήριον, οἶμαι, καὶ ἄδυτον ἐπὶ
[16]	δορυφορούμενος ἐν ἅπασιν ἀφθόνοις ἦν.	καὶ	χρόνον μέν τινα οὕτως ἐβόσκετο·
[27]	δῆλός ἐστι βωμῶν ἤδη ἐπιθυμῶν	καὶ	χρυσοῦς ἀναστήσεσθαι ἐλπίζων. ~Καὶ μὰ
[44]	καὶ τὸν φλογμὸν οὐ φέροντα	καὶ	ψυχρὸν αἰτοῦντα πάνυ ἐρωτικῶς, ἑαυτὸν
[3]	ἡ βοὴ ἐς τὸν Πρωτέα,	καὶ	ὡς ἂν οἷός τε ὦ
[43]	ἔχοι τινὰ καὶ αὐτὸς Ἀλκιβιάδην,	καὶ	ὡς ἐπεὶ ταραχθείημεν τῆς νυκτὸς
[11]	πολλὰς δὲ αὐτὸς καὶ συνέγραφεν,	καὶ	ὡς θεὸν αὐτὸν ἐκεῖνοι ᾐδοῦντο
[40]	ἄλλα διηγουμένῳ περὶ τοῦ Πρωτέως	καὶ	ὡς μετὰ τὸ καυθῆναι θεάσαιτο
[33]	ἀποθανεῖν καὶ ἀναμιχθῆναι τῷ αἰθέρι.	Καὶ	ὠφελῆσαι, ἔφη, βούλομαι τοὺς ἀνθρώπους
[31]	ἀνεβόησαν οἱ περιεστῶτες ἅπαντες, Ἤδη	καιέσθωσαν	ἄξιοι τοῦ πυρός. καὶ ὁ
[11]	ἐν τῇ Παλαιστίνῃ ἀνασκολοπισθέντα, ὅτι	καινὴν	ταύτην τελετὴν εἰσῆγεν ἐς τὸν
[12]	Περεγρῖνος— ἔτι γὰρ τοῦτο ἐκαλεῖτο—	καινὸς	Σωκράτης ὑπ´ αὐτῶν ὠνομάζετο. ~Καὶ
[20]	ἦν ἅπαντα καὶ οὐδὲν ἔτι	καινουργεῖν	ἐδύνατο ἐφ´ ὅτῳ ἐκπλήξει τοὺς
[22]	ὡς σεμνόν, ἐν ἱερῷ χωρίῳ	καιόμενος	ἄνθρωπος, ἔνθα μηδὲ θάπτειν ὅσιον
[25]	παροπτώμενοι, εἶτ´ ἐπιβάντες κατὰ σχῆμα	καίονται,	οὐδ´ ὅσον ὀλίγον ἐντρέψαντες τῆς
[24]	οὐ φιλοκινδυνοτέρους καὶ τολμηροτέρους ἀποφανεῖ;	~Καίτοι	δυνατὸν ἔστω ἐς τοῦτο μόνους
[44]	ἐρωτικῶς, ἑαυτὸν δὲ μὴ δοῦναι.	καίτοι	εἰπεῖν ἔφη πρὸς αὐτὸν ὡς
[33]	προσπεσὸν ὠχριᾶν ἔτι μᾶλλον ἐποίησεν,	καίτοι	ἤδη νεκρικῶς τὴν χροιὰν ἔχοντι,
[10]	ἔδρασεν καὶ πάνυ ἀκοῦσαι ἄξιον·	καίτοι	πάντες ἴστε, καὶ ἀκηκόατε ὡς
[45]	γελάσαι ἂν ἐπὶ τῷ ἀνδρί;	καίτοι	πόθεν εἶχεν ἐκεῖνος τοσοῦτον γέλωτα;
[23]	ἔρως τῆς δόξης ἐντέτηκεν αὐτῷ.	~Καίτοι	φησὶν ὅτι ὑπὲρ τῶν ἀνθρώπων
[13]	ὑπ´ αὐτῶν ὠνομάζετο. ~Καὶ μὴν	κἀκ	τῶν ἐν Ἀσίᾳ πόλεων ἔστιν
[31]	καὶ ἀναβὰς ἐκεκράγει καὶ μυρία	κακὰ	διεξῄει περὶ τοῦ καταβεβηκότος· οὐ
[36]	ἡ σελήνη ἀνέτελλεν— ἔδει γὰρ	κἀκείνην	θεάσασθαι τὸ κάλλιστον τοῦτο ἔργον—
[13]	ἐποιήσατο. πεπείκασι γὰρ αὑτοὺς οἱ	κακοδαίμονες	τὸ μὲν ὅλον ἀθάνατοι ἔσεσθαι
[42]	νερτεροδρόμους προσαγορεύσας. ~Τοῦτο τέλος τοῦ	κακοδαίμονος	Πρωτέως ἐγένετο, ἀνδρός, ὡς βραχεῖ
[1]	~Λουκιανὸς Κρονίῳ εὖ πράττειν. Ὁ	κακοδαίμων	Περεγρῖνος, ἢ ὡς αὐτὸς ἔχαιρεν
[23]	ἀλλ´ ὑμᾶς, εἰ καὶ τοὺς	κακούργους	βούλοισθε ἂν μαθητὰς αὐτοῦ γενέσθαι
[26]	τῶν θεῶν ἀγανακτήσειν, εἰ Περεγρῖνος	κακῶς	ἀποθάνοι. οὐ μὴν οὐδὲ ῥᾴδιον
[19]	ἔπαυσε δίψει ἀπολλυμένους τοὺς πανηγυριστάς,	κακῶς	ἠγόρευεν ὡς καταθηλύναντα τοὺς Ἕλληνας,
[30]	πήρην μάλα πολλὰ δανείζων, ἐν	καλαῖς	Πάτραισιν ἔχων τρὶς πέντε τάλαντα.
[25]	Ὀνησίκριτος ὁ Ἀλεξάνδρου κυβερνήτης ἰδὼν	Κάλανον	καόμενόν φησιν, ἀλλ´ ἐπειδὰν νήσωσι,
[37]	~Αὖθις ὁρῶ γελῶντά σε, ὦ	καλὲ	Κρόνιε, τὴν καταστροφὴν τοῦ δράματος.
[27]	δὲ ὡς οὐδὲ Πρωτεὺς ἔτι	καλεῖσθαι	ἀξιοῖ, ἀλλὰ Φοίνικα μετωνόμασεν ἑαυτόν,
[35]	τὰ μὲν Ὀλύμπια τέλος εἶχεν,	κάλλιστα	Ὀλυμπίων γενόμενα ὧν ἐγὼ εἶδον,
[36]	ἔδει γὰρ κἀκείνην θεάσασθαι τὸ	κάλλιστον	τοῦτο ἔργον— πρόεισιν ἐκεῖνος ἐσκευασμένος
[17]	καὶ τὸ ἀδιάφορον δὴ τοῦτο	καλούμενον	ἐπιδεικνύμενος, εἶτα παίων καὶ παιόμενος
[30]	ἐξαερώσουσιν· τοῦτο γὰρ τὴν καῦσιν	καλοῦσιν.	~Ταῦτ´ εἰπόντος ἀνεβόησαν οἱ περιεστῶτες
[44]	ἐπὶ τὰς θύρας αὐτόματον, ὥστε	καλῶς	ἔχειν ἕπεσθαι μηδὲν τοῦ πυρὸς
[39]	καὶ τοῦτ´ αὐτὸ περισπούδαστον ἦν,	κἂν	αὐτὸν ἰδεῖν τὸν τόπον καί
[1]	Ἐμπεδοκλέα, παρ´ ὅσον ὁ μὲν	κἂν	διαλαθεῖν ἐπειράθη ἐμβαλὼν ἑαυτὸν εἰς
[15]	ζηλωτήν. οἱ δὲ ἐχθροὶ ἐπεφίμωντο,	κἂν	εἴ τις ἐπιχειρήσειεν μεμνῆσθαι τοῦ
[25]	κενοδόξους ἀνθρώπους. ὅμως δ´ οὖν	κἂν	ἐκείνους μιμείσθω· ἐκεῖνοι γὰρ οὐκ
[9]	καὶ δημιούργημα, ὁ τοῦ Πολυκλείτου	κανών,	ἐπεὶ εἰς ἄνδρας τελεῖν ἤρξατο,
[25]	ὁ Ἀλεξάνδρου κυβερνήτης ἰδὼν Κάλανον	καόμενόν	φησιν, ἀλλ´ ἐπειδὰν νήσωσι, πλησίον
[24]	ὥστε ἄμεινον τὸ διὰ τοῦ	καπνοῦ·	ἴδιον γὰρ καὶ ὑμῶν ἂν
[24]	ἔνι μάλιστα χλωρῶν ἐναποπνιγῆναι τῷ	καπνῷ·	τὸ πῦρ γὰρ αὐτὸ οὐ
[29]	τότε πάντας ὁμῶς, οἳ ἀρούρης	καρπὸν	ἔδουσιν, νυκτιπόλον τιμᾶν κέλομαι ἥρωα
[25]	πῦρ; νὴ Δί´, ὅπως τὴν	καρτερίαν	ἐπιδείξηται καθάπερ οἱ Βραχμᾶνες· ἐκείνοις
[21]	συγκομίζων καὶ δεινήν τινα τὴν	καρτερίαν	ὑπισχνούμενος. Ἐχρῆν δέ, οἶμαι, μάλιστα
[23]	ἂν μαθητὰς αὐτοῦ γενέσθαι τῆς	καρτερίας	ταύτης καὶ καταφρονεῖν θανάτου καὶ
[22]	θέλων τις ἔνδοξος γενέσθαι, ἐπεὶ	κατ´	ἄλλον τρόπον οὐκ εἶχεν ἐπιτυχεῖν
[45]	ὁ Δημόκριτος, εἰ ταῦτα εἶδε;	κατ´	ἀξίαν γελάσαι ἂν ἐπὶ τῷ
[29]	ἄριστος ἁπάντων Ζηνὸς ἐριγδούπου τέμενος	κάτα	πῦρ ἀνακαύσας ἐς φλόγα πηδήσας
[21]	ἀσπάζεται, τί δή ποτε οὐχὶ	κατὰ	σιγὴν ἑλόμενος ὄρος εὔδενδρον ἐν
[25]	ἀκίνητοι ἀνέχονται παροπτώμενοι, εἶτ´ ἐπιβάντες	κατὰ	σχῆμα καίονται, οὐδ´ ὅσον ὀλίγον
[7]	τὰ Ἡρακλείτου δάκρυα ἐποιήσατο, ἐγὼ	κατὰ	τὸ ἐναντίον ἀπὸ τοῦ Δημοκρίτου
[1]	ἐκεῖνος ἀπηνθράκωταί σοι ὁ βέλτιστος	κατὰ	τὸν Ἐμπεδοκλέα, παρ´ ὅσον ὁ
[35]	οὗτοι εἴκοσιν ἀπὸ τῆς Ὀλυμπίας	κατὰ	τὸν ἱππόδρομον ἀπιόντων πρὸς ἕω.
[5]	καὶ θαυμαστάς τινας ὑπερβολὰς διεξιόντος	κατὰ	τοῦ Πρωτέως· τὸν μὲν γὰρ
[9]	πολλὰς πληγὰς ἔλαβεν καὶ τέλος	κατὰ	τοῦ τέγους ἁλόμενος διέφυγε, ῥαφανῖδι
[13]	ἐκεῖνον σοφιστὴν αὐτὸν προσκυνῶσιν καὶ	κατὰ	τοὺς ἐκείνου νόμους βιῶσιν. καταφρονοῦσιν
[21]	δίκας διδόναι τῶν τολμημάτων. καὶ	κατὰ	τοῦτο πάνυ ὀψὲ δρᾶν αὐτὸ
[18]	ἄγαν ἐλευθερίαν ἐξελαθείς, καὶ προσήλαυνε	κατὰ	τοῦτο τῷ Μουσωνίῳ καὶ Δίωνι
[43]	ἐν μέσῳ τῷ Αἰγαίῳ γνόφου	καταβάντος	καὶ κῦμα παμμέγεθες ἐγείραντος ἐκώκυε
[31]	μυρία κακὰ διεξῄει περὶ τοῦ	καταβεβηκότος·	οὐ γὰρ οἶδα ὅστις ἐκεῖνος
[40]	ἐγὼ μικρὸν ἔμπροσθεν ἀφῆκα πέτεσθαι	καταγελῶντα	τῶν ἀνοήτων καὶ βλακικῶν τὸν
[10]	τὸ πρᾶγμα διεβεβόητο, φυγὴν ἑαυτοῦ	καταδικάσας	ἐπλανᾶτο ἄλλοτε ἄλλην ἀμείβων. ~Ὅτεπερ
[24]	ἀνδροφόνων, οὓς ὁρᾶν ἔστιν ἐκ	καταδίκης	αὐτὸ πάσχοντας. ὥστε ἄμεινον τὸ
[19]	τοὺς πανηγυριστάς, κακῶς ἠγόρευεν ὡς	καταθηλύναντα	τοὺς Ἕλληνας, δέον τοὺς θεατὰς
[25]	οὐδ´ ὅσον ὀλίγον ἐντρέψαντες τῆς	κατακλίσεως.	Οὗτος δὲ τί μέγα εἰ
[44]	ὡς ἐπισκοπήσειεν αὐτόν. ἔφη οὖν	καταλαβεῖν	αὐτὸν χαμαὶ κυλιόμενον καὶ τὸν
[14]	δὲ εἰς τὴν οἰκείαν ἐπανελθὼν	καταλαμβάνει	τὸ περὶ τοῦ πατρῴου φόνου
[39]	τὸν τόπον καί τι λείψανον	καταλαμβάνειν	τοῦ πυρός. Ἔνθα δή, ὦ
[35]	ἕω. καὶ ἐπεὶ τάχιστα ἀφικόμεθα,	καταλαμβάνομεν	πυρὰν νενησμένην ἐν βόθρῳ ὅσον
[39]	καὶ αὐτοί· ᾤοντο γὰρ ἔτι	καταλήψεσθαι	ζῶντα αὐτόν. καὶ γὰρ καὶ
[6]	ἐπὶ τοῦ πυρός, ὀρφανοὺς ἡμᾶς	καταλιπόν.	ταῦτα ξὺν πολλῷ ἱδρῶτι διεξελθὼν
[16]	ἐκελεύσθη οἷς ἅπαξ διέγνω μηδενὸς	καταναγκάσαντος.	~Τρίτη ἐπὶ τούτοις ἀποδημία εἰς
[8]	ὁρῶντας δὲ ἄνδρας γέροντας δοξαρίου	καταπτύστου	ἕνεκα μονονουχὶ κυβιστῶντας ἐν τῷ
[28]	τῷ δαίμονι τῷ νυκτοφύλακι. οἱ	κατάρατοι	δὲ οὗτοι μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ
[7]	ἤρξατο ὧδέ πως· Ἐπεὶ ὁ	κατάρατος	Θεαγένης τέλος τῶν μιαρωτάτων αὐτοῦ
[37]	σε, ὦ καλὲ Κρόνιε, τὴν	καταστροφὴν	τοῦ δράματος. ἐγὼ δὲ τοὺς
[23]	γενέσθαι τῆς καρτερίας ταύτης καὶ	καταφρονεῖν	θανάτου καὶ καύσεως καὶ τῶν
[23]	δρᾷ, ὡς διδάξειεν αὐτοὺς θανάτου	καταφρονεῖν	καὶ ἐγκαρτερεῖν τοῖς δεινοῖς. ἐγὼ
[33]	αὐτοῖς ὃν χρὴ τρόπον θανάτου	καταφρονεῖν·	πάντας οὖν δεῖ μοι τοὺς
[13]	κατὰ τοὺς ἐκείνου νόμους βιῶσιν.	καταφρονοῦσιν	οὖν ἁπάντων ἐξ ἴσης καὶ
[13]	ἀεὶ χρόνον, παρ´ ὃ καὶ	καταφρονοῦσιν	τοῦ θανάτου καὶ ἑκόντες αὑτοὺς
[19]	τότε μὲν ἐπὶ τὸν Δία	καταφυγὼν	ὁ γενναῖος εὕρετο μὴ ἀποθανεῖν,
[31]	τοῦ πυρός. καὶ ὁ μὲν	κατέβη	γελῶν, Νέστορα δ´ οὐκ ἔλαθεν
[19]	αὐτοῦ ὕδατος. Ὡς δὲ μικροῦ	κατέλευσαν	αὐτὸν ἐπιδραμόντες ἅπαντες, τότε μὲν
[3]	καὶ ἅπασιν ἁπαξαπλῶς λοιδορουμένου. εἶτα	κατέληξεν	αὐτῷ ἡ βοὴ ἐς τὸν
[15]	ἣν ὁ μακαρίτης πατὴρ αὐτῷ	κατέλιπεν	δημοσίαν εἶναι πᾶσαν. τοῦτο ὡς
[14]	ταλάντων ἀξία ἣν ὁ γέρων	κατέλιπεν,	οὐχ ὥσπερ ὁ παγγέλοιος Θεαγένης
[5]	πως φυλάξαι αὐτούς, καὶ οὕτω	κατέπαυε	τὸν λόγον· ~Δύο γὰρ ταῦτα,
[33]	νὴ Δία καὶ ὑποτρέμειν, ὥστε	κατέπαυσε	τὸν λόγον. ~Ἐγὼ δέ, εἰκάζεις,
[25]	αἵματος, ὥς φησιν ἡ τραγῳδία,	κατεσθιόμενος·	οὗτος δὲ τίνος αἰτίας ἕνεκεν
[37]	περὶ τοῦ φόνου εἰρημένων οὐδὲ	κατέχειν	ἠδυνάμην τὸν γέλωτα. οἱ Κυνικοὶ
[15]	παρασκευῇ. ~Ἀλλ´ ἔτι γε ἡ	κατηγορία	καὶ τὸ ἔγκλημα θερμὸν ἦν,
[14]	καὶ πολλοὺς τοὺς ἐπανατεινομένους τὴν	κατηγορίαν.	διήρπαστο δὲ τὰ πλεῖστα τῶν
[32]	μεστὸς ἦν ὁ ὀπισθόδομος τῶν	κατηγορούντων	Πρωτέως ἢ ἐπαινούντων τὴν προαίρεσιν
[32]	Πρωτεὺς μυρίῳ τῷ πλήθει παραπεμπόμενος	κατόπιν	τοῦ τῶν κηρύκων ἀγῶνος λόγους
[40]	Πρωτέως καὶ ὡς μετὰ τὸ	καυθῆναι	θεάσαιτο αὐτὸν ἐν λευκῇ ἐσθῆτι
[8]	τι τὸ ἄγαλμά ἐστι τὸ	καυθησόμενον,	ἀκούσατέ μου ἐξ ἀρχῆς παραφυλάξαντος
[5]	δέ, Οὐκ εἰς μακράν, ἔφη,	καύσει	ἑαυτὸν ὁ Πρωτεὺς Ὀλυμπίασιν. Πῶς,
[23]	ταύτης καὶ καταφρονεῖν θανάτου καὶ	καύσεως	καὶ τῶν τοιούτων δειμάτων. ἀλλ´
[35]	τὸ τελευταῖον προειρήκει ἐπιδείξασθαι τὴν	καῦσιν·	καί με τῶν ἑταίρων τινὸς
[30]	ἑαυτοὺς ἐξαερώσουσιν· τοῦτο γὰρ τὴν	καῦσιν	καλοῦσιν. ~Ταῦτ´ εἰπόντος ἀνεβόησαν οἱ
[20]	τῶν ἔμπροσθεν ὡς ἐς τοὐπιὸν	καύσων	ἑαυτόν. ~καὶ νῦν αὐτὰ ταῦτα
[28]	ἱερέας αὐτοῦ ἀποδειχθήσεσθαι μαστίγων ἢ	καυτηρίων	ἤ τινος τοιαύτης τερατουργίας, ἢ
[30]	πότμον ἀποιχομένοιο λύκοιο. ὃς δέ	κε	δειλὸς ἐὼν φεύγῃ μένος Ἡφαίστοιο,
[5]	ὁ Θεαγένης— τοῦτο γὰρ ὁ	κεκραγὼς	ἐκεῖνος ἐκαλεῖτο— ἠρόμην τινὰ τῶν
[16]	γραμματεῖον ἐπιδοὺς ἠξίου ταῦτα κομίσασθαι	κελεύσαντος	βασιλέως. εἶτα τῆς πόλεως ἀντιπρεσβευσαμένης
[29]	ἀρούρης καρπὸν ἔδουσιν, νυκτιπόλον τιμᾶν	κέλομαι	ἥρωα μέγιστον σύνθρονον Ἡφαίστῳ καὶ
[4]	τοῦ βίου διέγνωκεν ἑαυτόν, εἰς	κενοδοξίαν	τινὲς τοῦτο ἀναφέρουσιν; οὐ γὰρ
[4]	βοῶσιν. ~Πρωτέα γάρ τις, ἔφη,	κενόδοξον	τολμᾷ λέγειν, ὦ γῆ καὶ
[25]	Ἰνδοῖς εἶναί τινας μωροὺς καὶ	κενοδόξους	ἀνθρώπους. ὅμως δ´ οὖν κἂν
[25]	νόσου αὐτὸ ἔδρασεν, ὑπὸ τοῦ	Κενταυρείου	αἵματος, ὥς φησιν ἡ τραγῳδία,
[4]	οὐ γὰρ Ἀσκληπιὸς καὶ Διόνυσος	κεραυνῷ;	οὐ γὰρ τὰ τελευταῖα Ἐμπεδοκλῆς
[24]	τὸ τέλος δὲ καὶ τὸ	κεφάλαιον	χρὴ ζηλοῦν καὶ πυρὰν συνθέντα
[24]	βραχεῖ πανευδαίμων γενέσθαι συνεμπεσὼν ἐπὶ	κεφαλὴν	ἐς τὸ πῦρ. Οὐ γὰρ
[17]	ἄσκησιν διησκεῖτο, ξυρόμενος μὲν τῆς	κεφαλῆς	τὸ ἥμισυ, χριόμενος δὲ πηλῷ
[39]	βλᾶκας καὶ πρὸς τὴν ἀκρόασιν	κεχηνότας	ἐτραγῴδουν τι παρ´ ἐμαυτοῦ, ὡς
[15]	πένητες ἄνθρωποι καὶ πρὸς διανομὰς	κεχηνότες,	ἀνέκραγον εὐθὺς ἕνα φιλόσοφον, ἕνα
[32]	πλήθει παραπεμπόμενος κατόπιν τοῦ τῶν	κηρύκων	ἀγῶνος λόγους τινὰς διεξῆλθεν περὶ
[15]	τι ἐξεῦρεν καὶ ὅπως τὸν	κίνδυνον	διέφυγεν. παρελθὼν γὰρ εἰς τὴν
[32]	τε ὡς ἐβίω καὶ τοὺς	κινδύνους	οὓς ἐκινδύνευσεν διηγούμενος καὶ ὅσα
[18]	φιλοσόφου. πλὴν ἀλλὰ καὶ τοῦτο	κλεινὸν	αὐτοῦ καὶ διὰ στόματος ἦν
[37]	τὸ θέαμα ὠπτημένον γέροντα ὁρᾶν	κνίσης	ἀναπιμπλαμένους πονηρᾶς. ἢ περιμένετε ἔστ´
[13]	οὖν ἁπάντων ἐξ ἴσης καὶ	κοινὰ	ἡγοῦνται, ἄνευ τινὸς ἀκριβοῦς πίστεως
[44]	ὁ τρόπος γένοιτ´ ἂν, πᾶσιν	κοινὸς	ὤν. ~Ταῦτα μὲν ὁ Ἀλέξανδρος.
[13]	τῶν Χριστιανῶν στελλόντων ἀπὸ τοῦ	κοινοῦ,	βοηθήσοντες καὶ συναγορεύσοντες καὶ παραμυθησόμενοι
[18]	ἠξίου τὴν φιλοσοφίαν ὑποδυόμενόν τινα	κολάζειν	ἐπὶ ῥήμασι καὶ μάλιστα τέχνην
[14]	ἀπολίποι, ἀφῆκεν αὐτὸν οὐδὲ τῆς	κολάσεως	ὑπολαβὼν ἄξιον. ὁ δὲ εἰς
[16]	καὶ γραμματεῖον ἐπιδοὺς ἠξίου ταῦτα	κομίσασθαι	κελεύσαντος βασιλέως. εἶτα τῆς πόλεως
[24]	χρὴ ζηλοῦν καὶ πυρὰν συνθέντα	κορμῶν	συκίνων ὡς ἔνι μάλιστα χλωρῶν
[2]	ὁρᾶν σε γελῶντα ἐπὶ τῇ	κορύζῃ	τοῦ γέροντος, μᾶλλον δὲ καὶ
[41]	τέττιγας οὐκ ἐπᾴσεσθαι, τίνας δὲ	κορώνας	οὐκ ἐπιπτήσεσθαι καθάπερ ἐπὶ τὸν
[33]	γὰρ βούλεσθαι χρυσῷ βίῳ χρυσῆν	κορώνην	ἐπιθεῖναι· χρῆναι γὰρ τὸν Ἡρακλείως
[40]	φαιδρὸν ἐν τῇ ἑπταφώνῳ στοᾷ	κοτίνῳ	τε ἐστεμμένον. εἶτ´ ἐπὶ πᾶσι
[1]	ἐπειράθη ἐμβαλὼν ἑαυτὸν εἰς τοὺς	κρατῆρας,	ὁ δὲ γεννάδας οὗτος, τὴν
[4]	τὰ τελευταῖα Ἐμπεδοκλῆς εἰς τοὺς	κρατῆρας;	~Ὡς δὲ ταῦτα εἶπεν ὁ
[15]	ἕνα φιλόπατριν, ἕνα Διογένους καὶ	Κράτητος	ζηλωτήν. οἱ δὲ ἐχθροὶ ἐπεφίμωντο,
[43]	γυναικῶν ὁ θαυμαστὸς καὶ θανάτου	κρείττων	εἶναι δοκῶν. ~ἀλλὰ μικρὸν πρὸ
[37]	ὁρῶ γελῶντά σε, ὦ καλὲ	Κρόνιε,	τὴν καταστροφὴν τοῦ δράματος. ἐγὼ
[1]	~ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΕΡΕΓΡΙΝΟΥ ΤΕΛΕΥΤΗΣ ~Λουκιανὸς	Κρονίῳ	εὖ πράττειν. Ὁ κακοδαίμων Περεγρῖνος,
[16]	δεῖν παρὰ τῆς πόλεως τὰ	κτήματα,	καὶ γραμματεῖον ἐπιδοὺς ἠξίου ταῦτα
[14]	διήρπαστο δὲ τὰ πλεῖστα τῶν	κτημάτων	παρὰ τὴν ἀποδημίαν αὐτοῦ καὶ
[25]	πῦρ, ὡς Ὀνησίκριτος ὁ Ἀλεξάνδρου	κυβερνήτης	ἰδὼν Κάλανον καόμενόν φησιν, ἀλλ´
[8]	γέροντας δοξαρίου καταπτύστου ἕνεκα μονονουχὶ	κυβιστῶντας	ἐν τῷ μέσῳ; ὡς δὲ
[44]	ἔφη οὖν καταλαβεῖν αὐτὸν χαμαὶ	κυλιόμενον	καὶ τὸν φλογμὸν οὐ φέροντα
[43]	τῷ Αἰγαίῳ γνόφου καταβάντος καὶ	κῦμα	παμμέγεθες ἐγείραντος ἐκώκυε μετὰ τῶν
[30]	ὀρινθείς, δὴ τότε τοὺς ἄλλους	κυναλώπεκας,	οἵ οἱ ἕπονται, μιμεῖσθαι χρὴ
[26]	ἔτ´ ἀναδῦναι· οἱ γὰρ συνόντες	κύνες	παρορμῶσιν καὶ συνωθοῦσιν ἐς τὸ
[43]	μειράκιον τὸ ὡραῖον ὃ ἔπεισε	κυνίζειν	ὡς ἔχοι τινὰ καὶ αὐτὸς
[37]	κατέχειν ἠδυνάμην τὸν γέλωτα. οἱ	Κυνικοὶ	δὲ περιστάντες τὴν πυρὰν οὐκ
[30]	σφόδρα εὖ ἐπειπών, Ἀλλ´ ὁπόταν	Κυνικὸς	πολυώνυμος ἐς φλόγα πολλὴν πηδήσῃ
[5]	ἐπειρᾶτο λέγειν, ἐβόα δὲ ὁ	Κυνικός,	ὥστε ἀμήχανον ἦν ἄλλου ἀκούειν.
[3]	τοῦ γυμνασίου ἀνιὼν ἐπήκουον ἅμα	Κυνικοῦ	τινος μεγάλῃ καὶ τραχείᾳ τῇ
[2]	ἀλλ´ ὀλίγου δεῖν ὑπὸ τῶν	Κυνικῶν	ἐγώ σοι διεσπάσθην ὥσπερ ὁ
[29]	γὰρ ἀπεμνημόνευεν· Ἀλλ´ ὁπόταν Πρωτεὺς	Κυνικῶν	ὄχ´ ἄριστος ἁπάντων Ζηνὸς ἐριγδούπου
[6]	ἀπῆγον αὐτὸν λύζοντα μεταξὺ τῶν	Κυνικῶν	τινες παραμυθούμενοι. ~Μετὰ δὲ τοῦτον
[2]	ὥσπερ ὁ Ἀκταίων ὑπὸ τῶν	κυνῶν	ἢ ὁ ἀνεψιὸς αὐτοῦ ὁ
[36]	ξὺν αὐτῷ τὰ τέλη τῶν	κυνῶν,	καὶ μάλιστα ὁ γεννάδας ὁ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/07/2005