Para. |
[4] |
καὶ
ἥλιε
καὶ
ποταμοὶ
καὶ
|
θάλαττα
|
καὶ
πατρῷε
Ἡράκλεις—
Πρωτέα
τὸν |
[32] |
ἑώρων,
ἀπῆλθον
μακρὰ
χαίρειν
φράσας
|
θανατιῶντι |
σοφιστῇ
τὸν
ἐπιτάφιον
ἑαυτοῦ
πρὸ |
[21] |
οἶμαι,
μάλιστα
μὲν
περιμένειν
τὸν
|
θάνατον |
καὶ
μὴ
δραπετεύειν
ἐκ
τοῦ |
[44] |
πρὸς
αὐτὸν
ὡς
εἰ
πάντως
|
θανάτου |
δέοιτο,
ἥκειν
αὐτὸν
ἐπὶ
τὰς |
[13] |
παρ´
ὃ
καὶ
καταφρονοῦσιν
τοῦ
|
θανάτου |
καὶ
ἑκόντες
αὑτοὺς
ἐπιδιδόασιν
οἱ |
[23] |
τῆς
καρτερίας
ταύτης
καὶ
καταφρονεῖν
|
θανάτου
|
καὶ
καύσεως
καὶ
τῶν
τοιούτων |
[23] |
αὐτὸ
δρᾷ,
ὡς
διδάξειεν
αὐτοὺς
|
θανάτου |
καταφρονεῖν
καὶ
ἐγκαρτερεῖν
τοῖς
δεινοῖς. |
[33] |
δείξας
αὐτοῖς
ὃν
χρὴ
τρόπον
|
θανάτου |
καταφρονεῖν·
πάντας
οὖν
δεῖ
μοι |
[43] |
τῶν
γυναικῶν
ὁ
θαυμαστὸς
καὶ
|
θανάτου |
κρείττων
εἶναι
δοκῶν.
~ἀλλὰ
μικρὸν |
[21] |
τούτοις
χρῆσθαι,
ἀλλ´
ἕτερόν
τινα
|
θανάτου |
τρόπον,
μυρίων
ὄντων,
ἑλόμενον
ἀπελθεῖν. |
[21] |
λέγουσιν,
ὡς
οὐδεὶς
ὀξύτερος
ἄλλος
|
θανάτου
|
τρόπος
τοῦ
διὰ
πυρός·
ἀνοῖξαι |
[22] |
χωρίῳ
καιόμενος
ἄνθρωπος,
ἔνθα
μηδὲ
|
θάπτειν |
ὅσιον
τοὺς
ἄλλους
ἀποθνήσκοντας.
ἀκούετε
|
[26] |
ἐῶντος
μιαίνειν
ἱερὸν
χωρίον.
ἀλλὰ
|
θαρρείτω |
τούτου
γε
ἕνεκα·
ἐγὼ
γὰρ |
[20] |
ὅτῳ
ἐκπλήξει
τοὺς
ἐντυγχάνοντας
καὶ
|
θαυμάζειν |
καὶ
πρὸς
αὐτὸν
ἀποβλέπειν
ποιήσει, |
[45] |
μάλιστα
ὁπόταν
τῶν
ἄλλων
ἀκούῃς
|
θαυμαζόντων |
αὐτόν.
|
[34] |
ἀποβλέπων
ἐς
τὸ
πλῆθος
τῶν
|
θαυμαζόντων, |
οὐκ
εἰδὼς
ὁ
ἄθλιος
ὅτι |
[5] |
τὰ
λοιπὰ
ἐπαντλοῦντος
αὐτοῦ
καὶ
|
θαυμαστάς |
τινας
ὑπερβολὰς
διεξιόντος
κατὰ
τοῦ
|
[17] |
παρὰ
τὸν
Ἀγαθόβουλον,
ἵναπερ
τὴν
|
θαυμαστὴν
|
ἄσκησιν
διησκεῖτο,
ξυρόμενος
μὲν
τῆς |
[11] |
ἄλλην
ἀμείβων.
~Ὅτεπερ
καὶ
τὴν
|
θαυμαστὴν |
σοφίαν
τῶν
Χριστιανῶν
ἐξέμαθεν,
περὶ |
[38] |
ἔρως
ἄφυκτος
καὶ
τοῖς
πάνυ
|
θαυμαστοῖς |
εἶναι
δοκοῦσιν,
οὐχ
ὅπως
ἐκείνῳ |
[30] |
Σιβύλλης
εἶναι;
ὥστε
ὥρα
τοῖς
|
θαυμαστοῖς |
τούτοις
ὁμιληταῖς
τοῦ
Πρωτέως
περισκοπεῖν
|
[43] |
ἐκώκυε
μετὰ
τῶν
γυναικῶν
ὁ
|
θαυμαστὸς |
καὶ
θανάτου
κρείττων
εἶναι
δοκῶν. |
[21] |
ἑαυτόν.
~καὶ
νῦν
αὐτὰ
ταῦτα
|
θαυματοποιεῖ, |
ὥς
φασι,
βόθρον
ὀρύττων
καὶ |
[17] |
πυγὰς
καὶ
ἄλλα
πολλὰ
νεανικώτερα
|
θαυματοποιῶν. |
~Ἐκεῖθεν
δὲ
οὕτω
παρεσκευασμένος
ἐπὶ |
[31] |
δ´
οὐκ
ἔλαθεν
ἰαχή,
τὸν
|
Θεαγένη, |
ἀλλ´
ὡς
ἤκουσεν
τῆς
βοῆς, |
[24] |
αὐτοῦ
ζηλώσειεν
ἄν;
τὸν
γοῦν
|
Θεαγένη |
τοῦτο
μάλιστα
αἰτιάσαιτο
ἄν
τις, |
[21] |
ἐνέπρησεν
μόνος,
ἕνα
τινὰ
οἷον
|
Θεαγένη |
τοῦτον
Φιλοκτήτην
παραλαβών;
ὁ
δὲ |
[29] |
καὶ
δᾳδουχίαν
ἐπὶ
τῇ
πυρᾷ.
|
~Θεαγένης |
δὲ
ἔναγχος,
ὥς
μοί
τις |
[25] |
Βραχμᾶνες·
ἐκείνοις
γὰρ
αὐτὸν
ἠξίου
|
Θεαγένης |
εἰκάζειν,
ὥσπερ
οὐκ
ἐνὸν
καὶ |
[14] |
κατέλιπεν,
οὐχ
ὥσπερ
ὁ
παγγέλοιος
|
Θεαγένης |
ἔλεγε
πεντακισχιλίων·
τοσούτου
γὰρ
οὐδὲ |
[30] |
καὶ
Ἡρακλῆϊ
ἄνακτι.
~Ταῦτα
μὲν
|
Θεαγένης |
Σιβύλλης
ἀκηκοέναι
φησίν.
ἐγὼ
δὲ |
[7] |
ὧδέ
πως·
Ἐπεὶ
ὁ
κατάρατος
|
Θεαγένης |
τέλος
τῶν
μιαρωτάτων
αὐτοῦ
λόγων |
[5] |
~Ὡς
δὲ
ταῦτα
εἶπεν
ὁ
|
Θεαγένης— |
τοῦτο
γὰρ
ὁ
κεκραγὼς
ἐκεῖνος |
[22] |
καὶ
αὐτίκα
τεθνάναι.
~Τὸ
μέντοι
|
θέαμα |
ἐπινοεῖται,
οἶμαι,
ὡς
σεμνόν,
ἐν |
[37] |
μάταιοι·
οὐ
γὰρ
ἡδὺ
τὸ
|
θέαμα |
ὠπτημένον
γέροντα
ὁρᾶν
κνίσης
ἀναπιμπλαμένους |
[39] |
~εἶτα
ἐνετύγχανον
πολλοῖς
ἀπιοῦσιν
ὡς
|
θεάσαιντο |
καὶ
αὐτοί·
ᾤοντο
γὰρ
ἔτι |
[40] |
καὶ
ὡς
μετὰ
τὸ
καυθῆναι
|
θεάσαιτο |
αὐτὸν
ἐν
λευκῇ
ἐσθῆτι
μικρὸν |
[36] |
σελήνη
ἀνέτελλεν—
ἔδει
γὰρ
κἀκείνην
|
θεάσασθαι |
τὸ
κάλλιστον
τοῦτο
ἔργον—
πρόεισιν |
[19] |
καταθηλύναντα
τοὺς
Ἕλληνας,
δέον
τοὺς
|
θεατὰς
|
τῶν
Ὀλυμπίων
διακαρτερεῖν
διψῶντας
καὶ |
[22] |
δέ,
οἶμαι,
ὡς
καὶ
πάλαι
|
θέλων |
τις
ἔνδοξος
γενέσθαι,
ἐπεὶ
κατ´ |
[11] |
αὐτὸς
καὶ
συνέγραφεν,
καὶ
ὡς
|
θεὸν |
αὐτὸν
ἐκεῖνοι
ᾐδοῦντο
καὶ
νομοθέτῃ
|
[13] |
εἶεν
ἀλλήλων,
ἐπειδὰν
ἅπαξ
παραβάντες
|
θεοὺς |
μὲν
τοὺς
Ἑλληνικοὺς
ἀπαρνήσωνται,
τὸν
|
[6] |
ἀλλὰ
νῦν
ἐξ
ἀνθρώπων
εἰς
|
θεοὺς |
τὸ
ἄγαλμα
τοῦτο
οἰχήσεται,
ὀχούμενον
|
[12] |
ἦν
ἀδύνατον,
ἥ
γε
ἄλλη
|
θεραπεία |
πᾶσα
οὐ
παρέργως
ἀλλὰ
σὺν |
[45] |
τὸ
ἐν
τῷ
δακτύλῳ
πρόσπταισμα
|
θεραπεύοι. |
τί
σοι
δοκεῖ
ὁ
Δημόκριτος, |
[30] |
Ἀχαιούς,
ὡς
μὴ
ψυχρὸς
ἐὼν
|
θερμηγορέειν |
ἐπιχειρῇ
χρυσῷ
σαξάμενος
πήρην
μάλα |
[15] |
ἡ
κατηγορία
καὶ
τὸ
ἔγκλημα
|
θερμὸν |
ἦν,
καὶ
ἐῴκει
οὐκ
εἰς |
[26] |
ἂν
ἦ
μὴν
μηδένα
τῶν
|
θεῶν |
ἀγανακτήσειν,
εἰ
Περεγρῖνος
κακῶς
ἀποθάνοι. |
[11] |
παῖδας
αὐτοὺς
ἀπέφηνε,
προφήτης
καὶ
|
θιασάρχης |
καὶ
ξυναγωγεὺς
καὶ
πάντα
μόνος |
[30] |
πολλὴν
πηδήσῃ
δόξης
ὑπ´
ἐρινύι
|
θυμὸν |
ὀρινθείς,
δὴ
τότε
τοὺς
ἄλλους |
[44] |
δέοιτο,
ἥκειν
αὐτὸν
ἐπὶ
τὰς
|
θύρας |
αὐτόματον,
ὥστε
καλῶς
ἔχειν
ἕπεσθαι |