Paragraphes |
[27] |
πραγμάτων
αἴτιος
ὁ
θησαυρὸς
γίγνεται;
|
(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) |
Ἀεὶ
σύ
μοι,
ὦ
Λυκῖνε, |
[11] |
ὡς
οἶσθα,
καὶ
σιγᾶν
μεμαθήκαμεν.
|
(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) |
Ἀλλ´
αἰσχύνομαι
ἔγωγε
εἰπεῖν
πρὸς |
[35] |
ἡμᾶς
ὅ
τι
χρὴ
ποιεῖν.
|
~(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) |
Ἀλλ´
ἐγὼ
μέν
φημι
δεῖν |
[15] |
συνεμβησόμεθά
σοι
καὶ
αὐτοὶ
ἐπιστάντες.
|
(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) |
Ἀλλὰ
ὑφαιρήσω
τὴν
ἀποβάθραν
προεισελθών. |
[21] |
ἀλλὰ
Σισύφειόν
τι
βάρος
ἀναδιδόντος;
|
(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) |
Ἄνθρωπε,
μή
μοι
ἀνάλυε
τὴν |
[12] |
φίλους
ὄντας
τῆς
Ἀδειμάντου
τρυφῆς.
|
(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) |
Ἀπελείφθην
μὲν
ὑμῶν
εὐθὺς
ἐν |
[31] |
ἄνω
καὶ
ἕξεσθαι
τοῦ
χαλινοῦ.
|
~(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) |
Ἐγώ
σοι,
ὦ
Σάμιππε,
ἡγήσομαι |
[20] |
μετατιθεὶς
χρυσίον
ἐς
τὸ
ἄστυ.
|
(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) |
Εὖ
λέγεις,
καὶ
ἀνορωρύχθω
θησαυρὸς |
[19] |
τὸν
νεώνητον
ἀπορήσειν
δελφῖνος
ἐρωτικοῦ;
|
(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) |
Καὶ
σὺ
γάρ,
Τιμόλαε,
μιμῇ |
[19] |
πυροῦ
καὶ
τοῦ
ἰσαρίθμου
χρυσίου.
|
(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) |
Μὴ
φθόνει,
ὦ
Λυκῖνε,
ἀλλ´ |
[15] |
πλοῖον
τὴν
Ἶσίν
τις
εἶδεν.
|
~(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) |
Ὁρᾷς;
διὰ
τοῦτο
ὤκνουν
εἰπεῖν |
[11] |
τῇ
δᾳδὶ
καὶ
αὐτοῖς
τετελεσμένοις.
|
(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) |
Οὐδέν,
ὦ
θαυμάσιε,
τοιοῦτον,
ἀλλά |
[11] |
εὐκαταφρόνητον
πρᾶγμα,
ὡς
δοκεῖς,
ἀνακυκλῶν.
|
(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) |
Οὐδέν,
ὦ
Λυκῖνε,
χαλεπόν,
ἀλλά |
[18] |
τοῦτο
ὡς
οἷόν
τε
παραδραμών.
|
~(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) |
Οὐκοῦν
ἐγὼ
μὲν
οὐδὲ
νῦν |
[31] |
Ἀδείμαντον
ἱππαρχεῖν,
ἀνατεινάτω
τὴν
χεῖρα.
|
(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) |
Πάντες,
ὡς
ὁρᾷς,
ὦ
Σάμιππε, |
[26] |
ἄνθρακές
σοι
ὁ
θησαυρὸς
ἔσται;
|
(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) |
Πῶς
λέγεις,
ὦ
Λυκῖνε;
(ΛΥΚΙΝΟΣ) |
[22] |
ἄθλιος
ἀπόλῃ
λιμῷ
διαφθαρεὶς
πολυτελεῖ.
|
~(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) |
Τὰ
σὰ
ῥυθμιεῖς
πιθανώτερον,
ὦ |
[17] |
ἐν
ταῖς
κοιναῖς
εὐτυχίαις
δοκῶ.
|
(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) |
Τίς
γοῦν
πρῶτος
ἄρξεται;
(ΛΥΚΙΝΟΣ) |
[18] |
σεαυτὸν
ἔχων
ἐν
τῇ
νηΐ.
|
(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) |
Τὸν
παῖδα
φής,
ὦ
Σάμιππε, |