Paragraphes
[33]	τὸ δεξιὸν ἐμὲ Ἀντίπατρόν τινα	ἔασον	ἐπὶ τῆς Ἑλλάδος, μή με
[43]	φερούσας τὸν ἔρωτα καὶ ἀναρτᾶν	ἑαυτὰς	καὶ τὰ μειράκια ἐπιμεμηνέναι μοι
[7]	ἀπάραντας οὐ πάνυ βιαίῳ πνεύματι	ἑβδομαίους	ἰδεῖν τὸν Ἀκάμαντα, εἶτα ζεφύρου
[9]	ἐκπεσόντας διὰ τοῦ Αἰγαίου πλεύσαντας	ἑβδομηκοστῇ	ἀπ´ Αἰγύπτου ἡμέρᾳ πρὸς ἀντίους
[25]	ἐπισκώπτει μου τὴν εὐχήν. τοῦτον	ἐβουλόμην	βιῶναι τὸν βίον πλουτῶν ἐς
[16]	γὰρ οἷος ἂν καὶ πλουτήσας	ἐγένετο.	~(ΣΑΜΙΠΠΟΣ) Καλῶς, ὦ Τιμόλαε, καὶ
[44]	σελήνης καὶ αὐτοῦ ἡλίου ῥᾳδίως	ἔγνων	ἂν ἀπαθὴς ὢν τῷ πυρί,
[2]	τοῦ μετώπου ἀπηγμένην. εἰ τοίνυν	ἐγὼ	Ἀδείμαντον οἶδα, οἶμαι, γλαφυρὸν οὕτω
[4]	ἐνταῦθα καραδοκεῖν αὐτόν, ἢ ἐθέλεις	ἐγὼ	αὖθις ἐπάνειμι ἐς τὸ πλοῖον;
[30]	ἐρρωμένων τούτων τινὰ ποίησον ἵππαρχον.	ἐγὼ	γάρ σοι δεινῶς ἄφιππός εἰμι
[42]	τὸ ἀνιαρὸν ἐν αὐτοῖς ἦν.	~ἐγὼ	δὲ βούλομαι τὸν Ἑρμῆν ἐντυχόντα
[28]	ἤδη ὁ Σάμιππος εὔχου. ~(ΣΑΜΙΠΠΟΣ)	Ἐγὼ	δὲ— ἠπειρώτης γάρ εἰμι, Ἀρκὰς
[21]	μή μοι ἀνάλυε τὴν εὐχήν.	ἐγὼ	δὲ καὶ τὰς τραπέζας ὅλας
[44]	ἐν Ἰνδοῖς ἀθέατον τοῖς ἄλλοις,	ἐγὼ	δὲ καὶ τοῦτο ἑώρων ἄν,
[31]	Τιμόλαος ἐπὶ τοῦ εὐωνύμου τετάξεται.	ἐγὼ	δὲ κατὰ μέσον, ὡς νόμος
[35]	διασκοπούμενος; (ΛΥΚΙΝΟΣ) Εὖ γε ὑπέμνησας.	ἐγὼ	δὲ νήφειν ᾤμην καὶ ὕπαρ
[17]	σὲ οὑτοσὶ Σάμιππος, εἶτα Τιμόλαος,	ἐγὼ	δὲ ὀλίγον ὅσον ἡμιστάδιον τὸ
[22]	θύραν, οἷα νῦν αὐτοὶ ποιοῦσιν.	ἐγὼ	δέ, ὁπόταν δόξῃ, προκύψας ὥσπερ
[29]	ἱππεῖς δὲ ἀμφὶ τοὺς πεντακισχιλίους.	~ἐγὼ	δὲ χειροτονητὸς ὑφ´ ἁπάντων προκριθεὶς
[37]	καὶ σὺ ἤδη τὸ μέρος.	ἐγὼ	δέ, ὡς ὁρᾷς, καὶ μονομαχήσω
[1]	~ΠΛΟΙΟΝ Η ΕΥΧΑΙ. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Οὐκ	ἐγὼ	ἔλεγον ὅτι θᾶττον τοὺς γῦπας
[46]	(ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἀλλ´ οὐ δέομαι εὐχῆς	ἐγώ.	ἥκομεν γὰρ δὴ πρὸς τὸ
[43]	ἀνέραστον καὶ ὅτῳ μὴ ποθεινότατος	ἐγὼ	καὶ ἀνὰ στόμα, ὥστε πολλὰς
[34]	διάβαινε τὸ δεξιὸν ἄγων, εἶτα	ἐγὼ	καὶ μετ´ ἐμὲ ὁ Τιμόλαος·
[18]	οἷόν τε παραδραμών. ~(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) Οὐκοῦν	ἐγὼ	μὲν οὐδὲ νῦν ἀποστήσομαι τῆς
[35]	τι χρὴ ποιεῖν. ~(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) Ἀλλ´	ἐγὼ	μέν φημι δεῖν ὑμᾶς τὸ
[1]	δὲ ὁ Ἀδείμαντος ἦν, εἶτ´	ἐγὼ	μετ´ ἐκεῖνον ἐχόμενος αὐτοῦ ἀμφοτέραις,
[22]	δέ τις πένης, οἷος ἦν	ἐγὼ	πρὸ τοῦ θησαυροῦ, φιλοφρονήσομαι τοῦτον
[35]	τί, ὦ Λυκῖνε, δοκιμάζεις; (ΛΥΚΙΝΟΣ)	Ἐγώ	σοι φράσω. ἐπειδὴ κεκμήκαμεν συντόνως
[31]	καὶ ἕξεσθαι τοῦ χαλινοῦ. ~(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ)	Ἐγώ	σοι, ὦ Σάμιππε, ἡγήσομαι τῶν
[11]	σιγᾶν μεμαθήκαμεν. (ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) Ἀλλ´ αἰσχύνομαι	ἔγωγε	εἰπεῖν πρὸς ὑμᾶς. οὕτω γὰρ
[30]	μὴ τοῦ σαλπιγκτοῦ ἐποτρύνοντος καταπεσὼν	ἔγωγε	συμπατηθῶ ἐν τῇ τύρβῃ ὑπὸ
[19]	(ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἀλλ´ ὑπὲρ ἀσφαλείας τοῦτο	ἔγωγε	τῆς σῆς ἐποιησάμην, ὡς μὴ
[39]	δὲ καὶ ἐτιτρώσκου μονομαχῶν καὶ	ἐδεδίεις	καὶ ἐφρόντιζες νύκτωρ καὶ μεθ´
[1]	τὰ τοιαῦτα. (ΤΙΜΟΛΑΟΣ) Τί γὰρ	ἔδει	ποιεῖν, ὦ Λυκῖνε, σχολὴν ἄγοντα
[9]	ἀποσυρέντας ἐς τὸ κάτω, οὓς	ἔδει	τὴν Κρήτην δεξιὰν λαβόντας ὑπὲρ
[6]	κάμακι τὰ τηλικαῦτα πηδάλια περιστρέφων·	ἐδείχθη	γάρ μοι ἀναφαλαντίας τις, οὖλος,
[3]	ἢ οἱ πρόγονοι ἡμῶν, οἷς	ἐδόκει	καλὸν εἶναι κομᾶν τοὺς γέροντας
[44]	πάντα ἐμὰ ἦν καὶ θεὸς	ἐδόκουν	τοῖς ἄλλοις. τοῦτο ἡ ἄκρα
[37]	ἅπαντες καὶ μόνος ἐπιτήδειος αὐτοῖς	ἔδοξα	ἐπελαύνεσθαι. καί μοι δοκῶ, ἢν
[2]	καλός, ὦ Σάμιππε, ὁ μειρακίσκος	ἔδοξέ	μοι, ὡς ἂν καὶ Ἀδείμαντον
[5]	πρύμναν οἰκήσεις θαυμάσια πάντα μοι	ἔδοξεν.	~καὶ τὸ τῶν ναυτῶν πλῆθος
[44]	ὅσον ἀνοίγειν τε τὰς θύρας	ἐδυνάμην	καὶ κοιμίζειν τοὺς φύλακας καὶ
[4]	ἄστυ, ἐπεὶ μηκέθ´ ἡμᾶς εὑρεῖν	ἐδύνατο.	εἰ δὲ μή, ἀλλ´ οἶδε
[15]	Μέμφιδος, εἰ δὲ ἡ ναῦς	ἐδύνατο,	καὶ τῶν πυραμίδων μίαν. ~(ΤΙΜΟΛΑΟΣ)
[15]	ἕκαστος ὀβολῶν διεπλεύσαμεν, καὶ οὐδὲν	ἐδυσχέραινες	ἡμᾶς συμπλέοντας, νῦν δὲ ἀγανακτεῖς,
[33]	ἤδη ἐσμὲν καὶ ὁ ποταμὸς	ἔζευκται	καὶ κατόπιν ὁπόσα διεληλύθαμεν ἀσφαλῶς
[4]	ἡμᾶς; ἐνταῦθα καραδοκεῖν αὐτόν, ἢ	ἐθέλεις	ἐγὼ αὖθις ἐπάνειμι ἐς τὸ
[26]	κόραξι πάντα ἐκεῖνα καταλιπών; ἢ	ἐθέλεις	καταριθμήσομαί σοι τοὺς μὲν αὐτίκα
[39]	τῷ μέρει εὔχεσθαι ὅπερ ἂν	ἐθέλῃ.	(ΣΑΜΙΠΠΟΣ) Τί δ´ οὖν, ὦ
[29]	καὶ τοὺς ἀνέρας τοὺς ἀσπιδιώτας·	ἐθέλω	γὰρ εἰδέναι οἷ βαδιεῖσθε τοσοῦτοι
[42]	ἐς ὕπνον κατασπᾶν ὁπόσους ἂν	ἐθέλω	καὶ ἅπασαν θύραν προσιόντι μοι
[28]	νόμος τῆς εὐχῆς ὃν Τιμόλαος	ἔθηκε	φήσας μηδὲν ὀκνεῖν αἰτεῖν, ὡς
[33]	ὕπαρχοι κατέχουσιν ὑπ´ ἐμοῦ ἑκάστῳ	ἔθνει	ἐπεισαχθέντες, οἱ δὲ καὶ ἀπίασι
[45]	τινα ἄλλον εἶδες ἐν τοσούτοις	ἔθνεσιν,	ὅσα ὑπερέπτης, γέροντα ἤδη ἄνδρα
[39]	ἐπιτάγματα, καὶ ἤτοι ἀφέστηκέ τι	ἔθνος	ἢ ἐπελαύνουσί τινες τῶν ἔξω
[14]	σου τὸ πταῖσμα· πέντε γάρ,	εἰ	βούλει, καλλίω καὶ μείζω τοῦ
[43]	τινα καὶ μόνον προσβλέψαιμι αὐτῶν,	εἰ	δ´ ὑπερορῴην, κἀκεῖνα ὑπὸ λύπης
[15]	Κανώπου ἢ ἶβιν ἐκ Μέμφιδος,	εἰ	δὲ ἡ ναῦς ἐδύνατο, καὶ
[4]	ἐπεὶ μηκέθ´ ἡμᾶς εὑρεῖν ἐδύνατο.	εἰ	δὲ μή, ἀλλ´ οἶδε τὴν
[21]	ποιήσομαι καὶ τὰς κλίνας χρυσᾶς,	εἰ	δὲ μὴ σιωπήσῃ, καὶ τοὺς
[44]	φύλακας καὶ ἀθέατος εἶναι εἰσιών.	εἰ	δέ τι ἐν Ἰνδοῖς ἢ
[23]	περὶ πέμματα καὶ χυμοὺς ἔχοντες.	εἰ	δέ τινι προπίοιμι σκύφον ἢ
[44]	ἐν Συρίᾳ δειπνῆσαι ἐν Ἰταλίᾳ.	εἰ	δέ τις ἐχθρὸς εἴη, ἀμύνασθαι
[22]	ἐκείνων μὲν οὐδ´ ἐπιβλέψομαι ἐνίους,	εἰ	δέ τις πένης, οἷος ἦν
[31]	ἐρώμεθα, ὦ Ἀδείμαντε, τοὺς ἱππέας,	εἰ	δέξονται ἄρχοντά σε σφῶν γενέσθαι.
[33]	ἀφικώμεθα. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἐμέ, ὦ βασιλεῦ,	εἰ	δοκεῖ, σατράπην τῆς Ἑλλάδος κατάλιπε.
[44]	ἐπισκοπεῖν ἔξω βέλους ὑπεραιωρούμενον; καὶ	εἰ	δόξειέ μοι, προσθέμενος ἂν τοῖς
[26]	βιώσει πλουτῶν. τίς γὰρ οἶδεν	εἰ	ἔτι παρακειμένης σοι τῆς χρυσῆς
[19]	ἡ εὐχή, τὴν Πάρνηθα ἐκείνην,	εἰ	θέλεις, ὅλην χρυσῆν ποιήσας ἔχε,
[4]	αὐτοὺς ἀπιέναι. βαδίζωμεν δ´ ὅμως,	εἰ	καὶ Σαμίππῳ τοῦτο δοκεῖ. (ΣΑΜΙΠΠΟΣ)
[16]	οἱ θεοὶ πάντα ὑποκείσθωσαν παρέξοντες,	εἰ	καὶ τῇ φύσει ἀπίθανα ἔσται.
[14]	κατ´ ἔτος ἕκαστον σιταγωγείτωσαν σιταγωγίαν,	εἰ	καί, ὦ ναυκλήρων ἄριστε, δῆλος
[30]	καταδεθῆναί με πρὸς τὸ ἐφίππιον,	εἰ	μέλλω μενεῖν τε ἄνω καὶ
[17]	καλῇ, εὔξομαι ἅπερ ἂν δοκῇ.	εἰ	μὲν γὰρ Ἀδείμαντος βούλεται, οὐδὲ
[11]	αὕτη; μὴ γὰρ ὀκνήσῃς εἰπεῖν,	εἰ	μή τίς ἐστι τῶν πάνυ
[14]	τουτουὶ δεσπότης ὢν παρήκουες βοώντων,	εἰ	πέντε κτήσαιο πρὸς τούτῳ τριάρμενα
[13]	μοι, Δώδεκα, ἔφη, Ἀττικὰ τάλαντα,	εἰ	πρὸς τοὐλάχιστόν τις λογίζοιτο. τοὐντεῦθεν
[15]	ἡμᾶς συμπλέοντας, νῦν δὲ ἀγανακτεῖς,	εἰ	συνεμβησόμεθά σοι, καὶ τὴν ἀποβάθραν
[2]	ἐπ´ ἀμφότερα τοῦ μετώπου ἀπηγμένην.	εἰ	τοίνυν ἐγὼ Ἀδείμαντον οἶδα, οἶμαι,
[17]	Λυκίνῳ δοκεῖν. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἀλλὰ πλουτῶμεν,	εἰ	τοῦτο ἄμεινον, μὴ καὶ βασκαίνειν
[44]	τίς ἐνίκησεν Ὀλύμπια, καὶ ἀριστήσαντα,	εἰ	τύχοι, ἐν Συρίᾳ δειπνῆσαι ἐν
[20]	Ἰσθμὸν ὀλίγα τῶν ἀγώνων ἕνεκα,	εἴ	ποτε δὴ τὰ Ἴσθμια ἐπιδημήσαιμι,
[20]	τὸ Σικυώνιον πεδίον, καὶ ὅλως	εἴ	πού τι ἢ συνηρεφὲς ἢ
[14]	Αἰγύπτου ἢ Ἰταλίας καταπλέοντας ἀνακρίνοντες,	εἴ	που τὸ μέγα Ἀδειμάντου πλοῖον
[36]	τὴν γνώμην. ~(ΣΑΜΙΠΠΟΣ) Πρόσιμεν δή,	εἴ	σοι δοκεῖ. καὶ ὅπως ἄνδρες
[30]	Ἄκουε, ὦ Λυκῖνε, μᾶλλον δέ,	εἴ	σοι φίλον, ἀκολούθει μεθ´ ἡμῶν.
[41]	(ΤΙΜΟΛΑΟΣ) Σκόπει γοῦν, ὦ Λυκῖνε,	εἴ	τι ἐπιλήψιμον εὔξομαι καὶ ὅ
[18]	γυναῖκες οἱ ναῦται καὶ ἄλλο	εἴ	τι ἥδιστον κτημάτων ἁπάντων. (ΣΑΜΙΠΠΟΣ)
[45]	πλὴν ἀλλὰ ἐκεῖνο ἐρήσομαί σε,	εἴ	τινα ἄλλον εἶδες ἐν τοσούτοις
[43]	μοι καὶ εὐδαίμονα εἶναι δοκεῖν,	εἴ	τινα καὶ μόνον προσβλέψαιμι αὐτῶν,
[44]	ὅσον τῆς γῆς ἀοίκητον, καὶ	εἴ	τινες ἀντίποδες ἡμῖν οἰκοῦσι τὸ
[28]	ἢ Πτολεμαῖος ἢ Μιθριδάτης ἢ	εἴ	τις ἄλλος ἐκδεξάμενος τὴν βασιλείαν
[13]	λογίζοιτο. τοὐντεῦθεν οὖν ἐπανιὼν ἐλογιζόμην,	εἴ	τις θεῶν τὴν ναῦν ἄφνω
[33]	δὲ νόμος ἀποτετμῆσθαι τὴν κεφαλήν,	εἴ	τις λιπὼν φαίνοιτο τὴν τάξιν.
[44]	αὐτοῖς τὸ χρυσίον. καὶ μὴν	εἴ	τις ὑπερόπτης εἴη ἢ τύραννος
[14]	καί, ὦ ναυκλήρων ἄριστε, δῆλος	εἶ	ἀφόρητος ἡμῖν τότε γενησόμενος. ὃς
[14]	Ἀδειμάντου πλοῖον τὴν Ἶσίν τις	εἶδεν.	~(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) Ὁρᾷς; διὰ τοῦτο ὤκνουν
[29]	ἀνέρας τοὺς ἀσπιδιώτας· ἐθέλω γὰρ	εἰδέναι	οἷ βαδιεῖσθε τοσοῦτοι ὄντες ἐξ
[45]	ἐρήσομαί σε, εἴ τινα ἄλλον	εἶδες	ἐν τοσούτοις ἔθνεσιν, ὅσα ὑπερέπτης,
[1]	ἀπὸ τούτου δὲ οὐκέτι αὐτὸν	εἶδον	οὔτε ἔνδον οὔτε ἐπεὶ κατεληλύθαμεν.
[41]	ἄνδρα συνετὸν καὶ πράγμασιν χρῆσθαι	εἰδότα.	(ΤΙΜΟΛΑΟΣ) Σκόπει γοῦν, ὦ Λυκῖνε,
[15]	τοῦτο ὤκνουν εἰπεῖν ἃ ἐνενόουν,	εἰδὼς	ὅτι ἐν γέλωτι καὶ σκώμματι
[44]	Ἰταλίᾳ. εἰ δέ τις ἐχθρὸς	εἴη,	ἀμύνασθαι καὶ τοῦτον ἐκ τοῦ
[44]	καὶ μὴν εἴ τις ὑπερόπτης	εἴη	ἢ τύραννος πλούσιος ὑβριστής, ἀράμενος
[31]	κέρας ἐχέτω. δίκαιος δ´ ἂν	εἴην	τυχεῖν παρὰ σοῦ τῶν μεγίστων
[6]	ναυτῶν πλῆθος στρατοπέδῳ ἄν τις	εἰκάσειεν.	ἐλέγετο δὲ καὶ τοσοῦτον ἄγειν
[40]	ἀπολιπών, ἐκπρόθεσμα καὶ ἀνεπαίσθητα φιλοτιμήματα.	εἰκόνες	δὲ ἐκεῖναι καὶ νεῴ, οὓς
[41]	καὶ ὅπως ὑπερβαλῇ τούτους, ὥσπερ	εἰκὸς	ἄνδρα συνετὸν καὶ πράγμασιν χρῆσθαι
[4]	πλοῖον; (ΤΙΜΟΛΑΟΣ) Μηδαμῶς, ἀλλὰ προΐωμεν.	εἰκὸς	γὰρ ἤδη παρεληλυθέναι ἐκεῖνον ἀποσοβοῦντα
[46]	Κρέοντες. λυπήσεσθε οὖν, ὡς τὸ	εἰκός,	καὶ δυσάρεστοι ἔσεσθε τὰ ἐπὶ
[5]	~ἀλλὰ μεταξὺ λόγων, ἡλίκη ναῦς,	εἴκοσι	καὶ ἑκατὸν πήχεων ἔλεγε ὁ
[25]	φίλοις δὲ ὑμῖν, Σαμίππῳ μὲν	εἴκοσι	μεδίμνους ἐπισήμου χρυσίου παραμετρῆσαι τὸν
[5]	τὸν ἄντλον, ἐννέα πρὸς τοῖς	εἴκοσι.	τὰ δ´ ἄλλα ἡλίκος μὲν
[44]	ἀράμενος αὐτὸν ὅσον ἐπὶ σταδίους	εἴκοσιν	ἀφῆκα φέρεσθαι κατὰ τῶν κρημνῶν.
[34]	τοῦ μαχίμου συνειλέχθαι καὶ τούτων	εἴκοσιν	ἱπποτοξότας, καίτοι οὔπω ὁ Ἀρμένιος
[41]	καὶ δείματα ὑπὲρ τῆς ἀρχῆς,	εἰκότως	διέβαλες, οὐκ αἰτήσομαι. ἀβέβαια γὰρ
[28]	~(ΣΑΜΙΠΠΟΣ) Ἐγὼ δὲ— ἠπειρώτης γάρ	εἰμι,	Ἀρκὰς ἐκ Μαντινείας, ὡς ἴστε—
[30]	ἐγὼ γάρ σοι δεινῶς ἄφιππός	εἰμι	καὶ οὐδὲ ὅλως ἐπέβην ἵππου
[33]	τῆς Ἑλλάδος κατάλιπε. δειλὸς γάρ	εἰμι	καὶ τῶν οἴκοι πολὺ ἀπελθεῖν
[43]	καὶ δήμοις ὅλοις καὶ μηδένα	εἶναι	ἀνέραστον καὶ ὅτῳ μὴ ποθεινότατος
[39]	πρὸς τὴν ἐλπίδα εὖνοι δοκοῦντες	εἶναι.	ἀπόλαυσις μέν γε οὐδὲ ὄναρ
[43]	μειράκια ἐπιμεμηνέναι μοι καὶ εὐδαίμονα	εἶναι	δοκεῖν, εἴ τινα καὶ μόνον
[35]	Ἔτι γὰρ Ἀθήνησιν, ὦ μακάριε,	εἶναι	δοκεῖς, ὃς ἀμφὶ Βαβυλῶνα ἐν
[28]	οἱ θεοί, καὶ τὰ μέγιστα	εἶναι	δοκοῦντα, καὶ ὁ νόμος τῆς
[29]	ὑφ´ ἁπάντων προκριθεὶς ἄρχων, ἄριστος	εἶναι	δόξας ἀνθρώπων ἡγεῖσθαι καὶ πράγμασι
[44]	κοιμίζειν τοὺς φύλακας καὶ ἀθέατος	εἶναι	εἰσιών. εἰ δέ τι ἐν
[9]	ὑπὲρ τὴν Μαλέαν πλεύσαντας ἤδη	εἶναι	ἐν Ἰταλίᾳ. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Νὴ Δία,
[24]	Δίπυλον ἥκειν κἀνταῦθά που λιμένα	εἶναι	ἐπαχθέντος ὀρύγματι μεγάλῳ τοῦ ὕδατος,
[42]	ὑγιαίνειν τὸ σῶμα καὶ ἄτρωτον	εἶναι	καὶ ἀπαθῆ, ἕτερον δὲ ὡς
[16]	ἐπικλύσας τὸ πλοῖον, ὡς ὑπέραντλον	εἶναι	καὶ μηκέτι ἀντέχειν πρὸς τὸ
[2]	οὗτος δὲ πρὸς τῷ μελάγχρους	εἶναι	καὶ πρόχειλός ἐστι καὶ λεπτὸς
[3]	πρόγονοι ἡμῶν, οἷς ἐδόκει καλὸν	εἶναι	κομᾶν τοὺς γέροντας ἀναδουμένους κρωβύλον
[43]	Ὕλαν ἢ Φάωνα τὸν Χῖον	εἶναί	με. ~καὶ ταῦτα πάντα ἔχειν
[43]	πᾶσιν ὁ ἥδιστος, ὡς ἐράσμιον	εἶναί	με περιθέμενον παισὶ τοῖς ὡραίοις
[42]	γῆς ἀρθέντα, καὶ πρὸς τοῦτο	εἶναί	μοι δακτύλιόν τινα. καὶ μὴν
[13]	τὴν ναῦν ἄφνω ἐμὴν ποιήσειεν	εἶναι,	οἷον ἄν, ὡς εὐδαίμονα βίον
[6]	τοσοῦτον ἄγειν σῖτον, ὡς ἱκανὸν	εἶναι	πᾶσι τοῖς ἐν τῇ Ἀττικῇ
[15]	μὴ γὰρ οἴου σοὶ μὲν	εἶναι	ῥᾴδιον τηλικαῦτα πλοῖα κτᾶσθαι μήτε
[2]	συνεσπειραμένος οὐκ ἐλεύθερόν φησιν αὐτὸν	εἶναι.	~(ΤΙΜΟΛΑΟΣ) Τοῦτο μὲν εὐγενείας, ὦ
[29]	τοῦτό γε αὐτὸ ἡδύ, μείζω	εἶναι	τῶν ἄλλων βασιλέων ἅτε ἀρετῇ
[45]	καὶ τὴν ῥῖνα σιμόν; ἀτὰρ	εἰπέ	μοι καὶ τόδε, τί δή
[15]	~(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) Ὁρᾷς; διὰ τοῦτο ὤκνουν	εἰπεῖν	ἃ ἐνενόουν, εἰδὼς ὅτι ἐν
[11]	Τίς αὕτη; μὴ γὰρ ὀκνήσῃς	εἰπεῖν,	εἰ μή τίς ἐστι τῶν
[11]	μεμαθήκαμεν. (ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) Ἀλλ´ αἰσχύνομαι ἔγωγε	εἰπεῖν	πρὸς ὑμᾶς. οὕτω γὰρ μειρακιῶδες
[3]	περὶ τῆς ἀρχαίας ἡμῶν τρυφῆς	εἶπεν	ἐν τοῖς Ἴωσιν, ὁπότε οἱ
[1]	Δία, καὶ Ἀδείμαντος ὁ Μυρρινούσιος	εἵπετο	μεθ´ ἡμῶν, ἀλλ´ οὐκ οἶδ´
[27]	ἐκεῖνος εὖ οἶδα, κἂν μὴ	εἴπῃς.	ἐῶ λέγειν ὅσας ἐπιβουλὰς μετὰ
[14]	ἢ καταποντιστήν, ὃς τηλικοῦτον ναυάγιον	εἴργασμαι,	καὶ ταῦτα ἐν γῇ κατὰ
[25]	καὶ πάσαις ἡδοναῖς ἀφθόνως χρώμενος.	εἴρηκα,	καί μοι ὁ Ἑρμῆς τελεσιουργήσειεν
[1]	τῶν παραδόξων Τιμόλαον διαλάθοι, κἂν	εἰς	Κόρινθον δέοι ἀπνευστὶ θέοντα ἀπιέναι
[28]	πολὺ μύριοι, καὶ τὸ πᾶν	εἰς	πέντε μυριάδας ὁπλιτικόν, ἱππεῖς δὲ
[19]	φθόνει, ὦ Λυκῖνε, ἀλλ´ ἐπειδὰν	εἰς	σὲ παρέλθῃ ἡ εὐχή, τὴν
[34]	διατρίβων ἤκουσε τὴν ἔφοδον, εἶτα	εἰς	Σελεύκειαν παρελθὼν παρασκευάζεται ἱππέας τε
[37]	μέντοι τὸ τραῦμα καὶ οὐκ	εἰς	τὰ φανερὰ τοῦ σώματος, ὡς
[32]	τὰς τριήρεις καὶ τοὺς ἵππους	εἰς	τὰς ἱππαγωγοὺς ἐμβιβάσαντες— παρεσκεύασται δ´
[34]	ἐπὶ Βαβυλῶνα ἐλθόντες ἀπροσδόκητοι παρήλθομεν	εἰς	τὸ εἴσω τῶν τειχῶν καὶ
[30]	τὸ Περσικὸν προσκυνῶ σε περιαγαγὼν	εἰς	τοὐπίσω τὼ χεῖρε τιμῶν τὴν
[45]	τόδε, τί δή ποτε οὐχ	εἷς	δακτύλιος ἅπαντα ταῦτα δύναταί σοι,
[42]	τοῦ μοχλοῦ ἀφαιρουμένου, ταῦτα ἀμφότερα	εἷς	δακτύλιος δυνάσθω. ~τὸ δὲ μέγιστον
[38]	κατὰ τὸν Ἑλλήνων νόμον ἄρξω	εἷς	στρατηγὸς ὀνομαζόμενος. ἐπὶ τούτοις ἄρα
[22]	αὐτοῖς καὶ πρὸ τῶν ἄλλων	εἰσδεχθῆναι	ἀξιοῦσι θυρωροὶ ἑπτὰ ἐφεστῶτες, εὐμεγέθεις
[19]	ἐπιμετρεῖς τῶν σκωμμάτων, καὶ ταῦτα	εἰσηγητὴς	αὐτὸς γενόμενος; ~(ΤΙΜΟΛΑΟΣ) Ἄμεινον γὰρ
[36]	ἐμὲ ἰσόπαλον ἔτι, Πέρσαι γάρ	εἰσι	καὶ ὁ βασιλεὺς ἐν αὐτοῖς.
[8]	τῷ ἀκρωτηρίῳ σχιζόμενος ἀπόξυροι δέ	εἰσι	πέτραι καὶ ὀξεῖαι παραθηγόμεναι τῷ
[35]	ἀλλ´ ἕως ἔτι καθ´ ὁδόν	εἰσιν	οἱ πολέμιοι, ἐπιχειρῶμεν αὐτοῖς. (ΣΑΜΙΠΠΟΣ)
[44]	δὲ ὁμιλεῖν ἀκωλύτως ἂν ἐξῆν	εἰσιόντα	ἀθέατον κοιμίσαντα ἅπαντας ἄνευ ἐκείνων
[44]	τοὺς φύλακας καὶ ἀθέατος εἶναι	εἰσιών.	εἰ δέ τι ἐν Ἰνδοῖς
[38]	ἐπιβαίνων κατ´ ὀλίγον ἐς τὸ	εἴσω	τῶν ὅρων. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Πέπαυσο ἤδη,
[34]	ἐλθόντες ἀπροσδόκητοι παρήλθομεν εἰς τὸ	εἴσω	τῶν τειχῶν καὶ ἔχομεν τὴν
[1]	σὲ δὲ ὁ Ἀδείμαντος ἦν,	εἶτ´	ἐγὼ μετ´ ἐκεῖνον ἐχόμενος αὐτοῦ
[23]	ὅ τι περ τὸ ἀνθηρότατον.	~εἶτα	δεῖπνα ἐπὶ χρυσοῦ— εὐτελὴς γὰρ
[34]	Λυκῖνε, διάβαινε τὸ δεξιὸν ἄγων,	εἶτα	ἐγὼ καὶ μετ´ ἐμὲ ὁ
[34]	Κτησιφῶντα διατρίβων ἤκουσε τὴν ἔφοδον,	εἶτα	εἰς Σελεύκειαν παρελθὼν παρασκευάζεται ἱππέας
[13]	αὐτός, ἐνίοτε δὲ οἰκέτας ἐκπέμπων.	εἶτα	ἐκ τῶν δώδεκα ἐκείνων ταλάντων
[32]	τὸν Αἰγαῖον ἐς τὴν Ἰωνίαν,	εἶτα	ἐκεῖ τῇ Ἀρτέμιδι θύσαντες καὶ
[4]	τὸν ναύτην διὰ τῶν κάλων,	εἶτα	ἐπὶ τῆς κεραίας ἄνω ἀσφαλῶς
[7]	πνεύματι ἑβδομαίους ἰδεῖν τὸν Ἀκάμαντα,	εἶτα	ζεφύρου ἀντιπνεύσαντος ἀπενεχθῆναι πλαγίους ἄχρι
[33]	ἐν τούτῳ καὶ τὴν Παλαιστίνην	εἶτα	καὶ τὴν ~Αἴγυπτον προσαξόμενοι, σὺ
[28]	πιστοὶ μάλα καὶ πρόθυμοι, γενέσθωσαν,	εἶτα	κατ´ ὀλίγον τριακόσιοι προσιόντες ἡμῖν
[32]	προχωρῶμεν ἐπὶ Συρίας διὰ Καρίας,	εἶτα	Λυκίας καὶ Παμφυλίας καὶ Πισιδῶν
[17]	ἄρξεται; (ΛΥΚΙΝΟΣ) Σύ, ὦ Ἀδείμαντε,	εἶτα	μετὰ σὲ οὑτοσὶ Σάμιππος, εἶτα
[35]	τῆς ἀνατετραμμένης στήλης καθίσαντας ἀναπαύσασθαι,	εἶτα	οὕτως ἀναστάντας ἀνύειν τὸ λοιπὸν
[21]	διτάλαντον ἕκαστον τὴν ὁλκήν. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ)	Εἶτα	πῶς ὁ οἰνοχόος ὀρέξει πλῆρες
[37]	ἵππον διέπειρα τὴν λόγχην ἀφείς,	εἶτα	τὴν κεφαλὴν ἀποτεμὼν καὶ ἀφελὼν
[17]	εἶτα μετὰ σὲ οὑτοσὶ Σάμιππος,	εἶτα	Τιμόλαος, ἐγὼ δὲ ὀλίγον ὅσον
[28]	προσιόντες ἡμῖν ἄλλος ἐπ´ ἄλλῳ,	εἶτα	χίλιοι καὶ μετ´ οὐ πολὺ
[26]	δὲ καὶ ζῶντας ἀποστερηθέντας ὧν	εἶχον	ὑπό τινος βασκάνου πρὸς τὰ
[2]	τὸ πλοῖον παρέστηκε δακρύων, ὥσπερ	εἴωθε.	ταχύδακρυς γὰρ ὁ ἀνὴρ ἐς
[28]	δὲ— ἠπειρώτης γάρ εἰμι, Ἀρκὰς	ἐκ	Μαντινείας, ὡς ἴστε— ναῦν μὲν
[15]	ἀπὸ τοῦ Κανώπου ἢ ἶβιν	ἐκ	Μέμφιδος, εἰ δὲ ἡ ναῦς
[44]	βιοτῆς, ἀλλ´ ἔτη χίλια νέον	ἐκ	νέου γιγνόμενον διαβιῶναι ἀμφὶ τὰ
[14]	ταῦτα ἐν γῇ κατὰ τὴν	ἐκ	Πειραιῶς ἐς τὸ ἄστυ. ἀλλὰ
[2]	οἶμαι, τὸ ὡραῖον ἐκεῖνο μειράκιον	ἐκ	τῆς θαλάμης προῆλθε τὸ τὴν
[44]	ἐχθρὸς εἴη, ἀμύνασθαι καὶ τοῦτον	ἐκ	τοῦ ἀφανοῦς πέτρον ἐμβαλόντα τῇ
[40]	ὁ οὕτως ὑψηλὸς καταπεσὼν ἀνάσπαστος	ἐκ	τοῦ βασιλείου θρόνου τὴν αὐτὴν
[24]	μου πλησίον ὁρμεῖν καταφανὲς ὂν	ἐκ	τοῦ Κεραμεικοῦ. ~τοῖς φίλοις δὲ
[46]	Ἰκάρῳ τῆς πτερώσεως διαλυθείσης καταπεσόντα	ἐκ	τοῦ οὐρανοῦ χαμαὶ βαδίζειν ἀπολέσαντα
[20]	ἀνευρεῖν, ὡς μὴ πράγματα ἔχοις	ἐκ	τοῦ πλοίου μετατιθεὶς χρυσίον ἐς
[13]	ἐνίοτε δὲ οἰκέτας ἐκπέμπων. εἶτα	ἐκ	τῶν δώδεκα ἐκείνων ταλάντων οἰκίαν
[34]	οὔτε οἱ ἀπὸ Βάκτρων, ἀλλ´	ἐκ	τῶν πλησίον καὶ προαστείων τῆς
[23]	λαγώς, καὶ ὅσα πτηνά, ὄρνις	ἐκ	Φάσιδος καὶ ταὼς ἐξ Ἰνδίας
[23]	ὁ Νομαδικός· οἱ δὲ σκευάζοντες	ἕκαστα	σοφισταί τινες περὶ πέμματα καὶ
[24]	αἱ μὲν διανομαὶ κατὰ μῆνα	ἕκαστον	δραχμαὶ τῷ μὲν ἀστῷ ἑκατόν,
[14]	πεντάκις ἐξ Αἰγύπτου κατ´ ἔτος	ἕκαστον	σιταγωγείτωσαν σιταγωγίαν, εἰ καί, ὦ
[13]	ἐπὶ τὸ πολὺ κατ´ ἔτος	ἕκαστον	τὴν μισθοφορίαν. ὁ δέ μοι,
[20]	ὡς τὰ Ἐχεκράτους, ἀλλὰ διτάλαντον	ἕκαστον	τὴν ὁλκήν. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Εἶτα πῶς
[15]	πάντες ἅμα οἱ φίλοι τεττάρων	ἕκαστος	ὀβολῶν διεπλεύσαμεν, καὶ οὐδὲν ἐδυσχέραινες
[33]	πάντα ὕπαρχοι κατέχουσιν ὑπ´ ἐμοῦ	ἑκάστῳ	ἔθνει ἐπεισαχθέντες, οἱ δὲ καὶ
[16]	ποιήσοντι ἡμᾶς· παρ´ αὐτῷ γὰρ	ἑκάστῳ	ἔστω τὸ μέτρον τῆς εὐχῆς,
[16]	τὴν ὁδὸν κατὰ τοὺς ἐπιβάλλοντας	ἑκάστῳ	σταδίους αἰτῶμεν ἅπερ ἂν δοκῇ
[5]	νεὼς θεὸν ἔχουσα τὴν Ἶσιν	ἑκατέρωθεν.	ὁ μὲν γὰρ ἄλλος κόσμος,
[34]	οὖν οἱ σκοποὶ ἀμφὶ τὰς	ἑκατὸν	ἤδη μυριάδας τοῦ μαχίμου συνειλέχθαι
[5]	λόγων, ἡλίκη ναῦς, εἴκοσι καὶ	ἑκατὸν	πήχεων ἔλεγε ὁ ναυπηγός τὸ
[24]	ἕκαστον δραχμαὶ τῷ μὲν ἀστῷ	ἑκατόν,	τῷ δὲ μετοίκῳ ἥμισυ τούτων,
[28]	Μιθριδάτης ἢ εἴ τις ἄλλος	ἐκδεξάμενος	τὴν βασιλείαν παρὰ πατρὸς ἦρξεν,
[32]	Αἰγαῖον ἐς τὴν Ἰωνίαν, εἶτα	ἐκεῖ	τῇ Ἀρτέμιδι θύσαντες καὶ τὰς
[7]	ἀντιπνεύσαντος ἀπενεχθῆναι πλαγίους ἄχρι Σιδῶνος,	ἐκεῖθεν	δὲ χειμῶνι μεγάλῳ περιπεσόντας δεκάτῃ
[26]	ἄπει γυψὶ καὶ κόραξι πάντα	ἐκεῖνα	καταλιπών; ἢ ἐθέλεις καταριθμήσομαί σοι
[40]	καὶ ἀνεπαίσθητα φιλοτιμήματα. εἰκόνες δὲ	ἐκεῖναι	καὶ νεῴ, οὓς ἀνιστᾶσιν αἱ
[26]	οὑτοσὶ πλοῦτος ἀπήρτηται, καὶ ἢν	ἐκείνη	ἀπορραγῇ, πάντα οἴχεται καὶ ἄνθρακές
[19]	παρέλθῃ ἡ εὐχή, τὴν Πάρνηθα	ἐκείνην,	εἰ θέλεις, ὅλην χρυσῆν ποιήσας
[13]	Ποικίλην, τὴν παρὰ τὸν Ἰλισσὸν	ἐκείνην	τὴν πατρῴαν ἀφείς, καὶ οἰκέτας
[8]	ἐπιλάβῃ καὶ τοῦ νότου· κατ´	ἐκεῖνο	γὰρ δὴ συμβαίνει μερίζεσθαι τὸ
[45]	μυρίους τὴν ἰσχύν, πλὴν ἀλλὰ	ἐκεῖνο	ἐρήσομαί σε, εἴ τινα ἄλλον
[2]	ἀπέλιπεν; ὁπότε, οἶμαι, τὸ ὡραῖον	ἐκεῖνο	μειράκιον ἐκ τῆς θαλάμης προῆλθε
[4]	προΐωμεν. εἰκὸς γὰρ ἤδη παρεληλυθέναι	ἐκεῖνον	ἀποσοβοῦντα ἐς τὸ ἄστυ, ἐπεὶ
[1]	Ἀδείμαντος ἦν, εἶτ´ ἐγὼ μετ´	ἐκεῖνον	ἐχόμενος αὐτοῦ ἀμφοτέραις, καί με
[9]	Λυκίας, ὡς γνωρίσαι τὸν τόπον	ἐκεῖνον,	καί τινα λαμπρὸν ἀστέρα Διοσκούρων
[10]	~ἀλλὰ τί τοῦτο; οὐκ Ἀδείμαντος	ἐκεῖνός	ἐστι; (ΤΙΜΟΛΑΟΣ) Πάνυ μὲν οὖν,
[1]	ἀλλ´ οὐκ οἶδ´ ὅπου νῦν	ἐκεῖνός	ἐστιν ἀποπλανηθεὶς ἐν τῷ πλήθει
[27]	τῷ πλουσίῳ καὶ θηλύνεσθαι ὡς	ἐκεῖνος	εὖ οἶδα, κἂν μὴ εἴπῃς.
[2]	οἶδα, οἶμαι, γλαφυρὸν οὕτω θέαμα	ἐκεῖνος	ἰδὼν μακρὰ χαίρειν φράσας τῷ
[39]	βιαιότερα τῶν Ἀδειμάντου, παρ´ ὅσον	ἐκεῖνος	μὲν ἐτρύφα διτάλαντα χρύσεα ἐκπώματα
[10]	θοἰμάτιον αὐτοῦ καὶ τὸ βάδισμα	ἐκείνου,	καὶ ἐν χρῷ ἡ κουρά.
[46]	χαμαὶ βαδίζειν ἀπολέσαντα τοὺς δακτυλίους	ἐκείνους	ἅπαντας ἀπορρυέντας τῶν δακτύλων. ἐμοὶ
[22]	δόξῃ, προκύψας ὥσπερ ὁ ἥλιος	ἐκείνων	μὲν οὐδ´ ἐπιβλέψομαι ἐνίους, εἰ
[44]	εἰσιόντα ἀθέατον κοιμίσαντα ἅπαντας ἄνευ	ἐκείνων	μόνων. οἷον δὲ κἀκεῖνο ἦν,
[28]	φήσας μηδὲν ὀκνεῖν αἰτεῖν, ὡς	ἐκείνων	πρὸς οὐδὲν ἀνανευόντων. αἰτῶ δὴ
[13]	ἐκπέμπων. εἶτα ἐκ τῶν δώδεκα	ἐκείνων	ταλάντων οἰκίαν τε ἤδη ᾠκοδομησάμην
[25]	ἐπισήμου χρυσίου παραμετρῆσαι τὸν οἰκονόμον	ἐκέλευσα	ἄν, Τιμολάῳ δὲ πέντε χοίνικας,
[10]	ἢ δυσχεραίνει καθ´ ἡμῶν ἢ	ἐκκεκώφωται.	Ἀδείμαντος γάρ, οὐκ ἄλλος τίς
[34]	οὐδεὶς ἀπήντηκεν ἡμῖν πολέμιος, ἀλλὰ	ἑκόντες	αὑτούς τε καὶ τὰς ἀκροπόλεις
[16]	ἅμα εὐφρανούμεθα ὥσπερ ἡδίστῳ ὀνείρατι	ἑκουσίῳ	περιπεσόντες, ἐφ´ ὅσον βουλόμεθα, εὖ
[13]	μὲν αὐτός, ἐνίοτε δὲ οἰκέτας	ἐκπέμπων.	εἶτα ἐκ τῶν δώδεκα ἐκείνων
[9]	τοὐντεῦθεν δὲ ἅπαξ τῆς ὀρθῆς	ἐκπεσόντας	διὰ τοῦ Αἰγαίου πλεύσαντας ἑβδομηκοστῇ
[26]	Πολυκράτην πολύ σου πλουσιωτέρους γενομένους	ἐκπεσόντας	ἐν βραχεῖ τῶν ἀγαθῶν ἁπάντων.
[23]	σκύφον ἢ φιάλην αἰτήσας, ὁ	ἐκπιὼν	ἀποφερέτω καὶ τὸ ἔκπωμα. ~οἱ
[2]	μοι, ὡς ἂν καὶ Ἀδείμαντον	ἐκπλῆξαι,	ᾧ τοσοῦτοι Ἀθήνησι καλοὶ ἕπονται,
[40]	πυραμίδα εὔγραμμον τὰς γωνίας ἀπολιπών,	ἐκπρόθεσμα	καὶ ἀνεπαίσθητα φιλοτιμήματα. εἰκόνες δὲ
[21]	οἰνοχόος ὀρέξει πλῆρες οὕτω βαρὺ	ἔκπωμα;	ἢ σὺ δέξῃ παρ´ αὐτοῦ
[23]	ὁ ἐκπιὼν ἀποφερέτω καὶ τὸ	ἔκπωμα.	~οἱ δὲ νῦν πλούσιοι πρὸς
[20]	κοῖλος ἡμῖν ἐμφαγεῖν, τὰ δὲ	ἐκπώματα	οὐ κοῦφα ὡς τὰ Ἐχεκράτους,
[39]	ἐκεῖνος μὲν ἐτρύφα διτάλαντα χρύσεα	ἐκπώματα	προπίνων τοῖς συμπόταις, σὺ δὲ
[39]	ἐν Βαβυλῶνι εὐωχεῖσθαι τὰ ἐπινίκια—	ἑκστάδιος	γὰρ οἶμαί σοι ἡ ἀρχή—
[35]	μάλιστα, ἐνταῦθά που ἐπὶ τὰς	ἐλαίας	ἐπὶ τῆς ἀνατετραμμένης στήλης καθίσαντας
[23]	Ἰβηρίας, οἶνος δὲ ἐξ Ἰταλίας,	ἔλαιον	δὲ ἐξ Ἰβηρίας καὶ τοῦτο,
[33]	ἔοικας ἐπὶ Ἀρμενίους καὶ Παρθυαίους	ἐλάσειν	μάχιμα φῦλα καὶ τὴν τοξικὴν
[40]	ὁδὸν ἄπει τοῖς πολλοῖς, ἰσότιμος	ἐλαυνόμενος	ἐν τῇ ἀγέλῃ τῶν νεκρῶν,
[36]	βαρβάρων ἐπὶ τὸ δεξιὸν ἡμῶν	ἐλαύνουσιν,	ὥστε, ὦ Λυκῖνε, αὐτός τε
[5]	ναῦς, εἴκοσι καὶ ἑκατὸν πήχεων	ἔλεγε	ὁ ναυπηγός τὸ μῆκος, εὖρος
[6]	πλῆθος στρατοπέδῳ ἄν τις εἰκάσειεν.	ἐλέγετο	δὲ καὶ τοσοῦτον ἄγειν σῖτον,
[1]	Η ΕΥΧΑΙ. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Οὐκ ἐγὼ	ἔλεγον	ὅτι θᾶττον τοὺς γῦπας ἕωλος
[29]	Μαντίνεια θαυμαστὸν βασιλέα καὶ στρατηγὸν	ἐλελήθει	ἀνατρέφουσα. πλὴν ἀλλὰ βασίλευε καὶ
[3]	κόμη. ἅπαντες γὰρ αὐτὴν οἱ	ἐλεύθεροι	παῖδες ἀναπλέκονται ἔστε πρὸς τὸ
[2]	τοσοῦτοι Ἀθήνησι καλοὶ ἕπονται, πάντες	ἐλεύθεροι,	στωμύλοι τὸ φθέγμα, παλαίστρας ἀποπνέοντες,
[2]	τοὐπίσω ὁ πλόκαμος συνεσπειραμένος οὐκ	ἐλεύθερόν	φησιν αὐτὸν εἶναι. ~(ΤΙΜΟΛΑΟΣ) Τοῦτο
[20]	θύμον καὶ λίθοι, καὶ ἐν	Ἐλευσῖνι	ὅσα ἐπὶ θαλάττῃ καὶ περὶ
[7]	ἐπὶ Χελιδονέας διὰ τοῦ Αὐλῶνος	ἐλθεῖν,	ἔνθα δὴ παρὰ μικρὸν ὑποβρυχίους
[34]	ἅνθρωποι ἐνεχείρισαν, καὶ ἐπὶ Βαβυλῶνα	ἐλθόντες	ἀπροσδόκητοι παρήλθομεν εἰς τὸ εἴσω
[20]	ἔνυδρον ἢ εὔκαρπον ἐν τῇ	Ἑλλάδι,	πάντα ἐν ὀλίγῳ Ἀδειμάντου ἔσται.
[32]	βασιλείῳ Διί· κἀπειδὰν τἀν τῇ	Ἑλλάδι	πάντα ἤδη χειρωσώμεθα— οὐδεὶς γὰρ
[33]	βασιλεῦ, εἰ δοκεῖ, σατράπην τῆς	Ἑλλάδος	κατάλιπε. δειλὸς γάρ εἰμι καὶ
[33]	Ἀντίπατρόν τινα ἔασον ἐπὶ τῆς	Ἑλλάδος,	μή με καὶ διαπείρῃ τις
[45]	ἢ τοῦτο μὲν καὶ ὁ	ἑλλέβορος	ἱκανὸς ποιῆσαι ζωρότερος ποθείς; ~(ΤΙΜΟΛΑΟΣ)
[2]	τι καὶ συνεχὲς καὶ ἐπίτροχον,	Ἑλληνιστὶ	μέν, ἐς τὸ πάτριον δὲ
[38]	βάρβαροι προσκυνείτωσαν. ὑμῶν κατὰ τὸν	Ἑλλήνων	νόμον ἄρξω εἷς στρατηγὸς ὀνομαζόμενος.
[13]	τις λογίζοιτο. τοὐντεῦθεν οὖν ἐπανιὼν	ἐλογιζόμην,	εἴ τις θεῶν τὴν ναῦν
[27]	ὅτι μὲν γὰρ οὐκ ἂν	ἕλοιο	πλουτῶν δὶς τοσοῦτον πλοῦτον ὅμοια
[39]	δέος ἅπαντες ἢ πρὸς τὴν	ἐλπίδα	εὖνοι δοκοῦντες εἶναι. ἀπόλαυσις μέν
[38]	οἰκιῶ, ὅσας δὲ καὶ καθαιρήσω	ἑλὼν	κατὰ κράτος, αἳ ἂν ὑβρίσωσί
[44]	με ταῦτα ἔχοντα· πάντα γὰρ	ἐμὰ	ἦν ἂν τὰ τῶν ἄλλων,
[44]	τῶν ἀνθρώπων βίον καὶ πάντα	ἐμὰ	ἦν καὶ θεὸς ἐδόκουν τοῖς
[18]	καὶ τὰ ἐν αὐτῷ πάντα	ἐμὰ	καὶ ὁ φόρτος οἱ ἔμποροι
[38]	ὅσας μὲν πόλεις ἐπωνύμους ἐπ´	ἐμαυτοῦ	οἰκιῶ, ὅσας δὲ καὶ καθαιρήσω
[11]	θαυμάσιε, τοιοῦτον, ἀλλά τινα πλοῦτον	ἐμαυτῷ	ἀνεπλαττόμην, ἣν κενὴν μακαρίαν οἱ
[44]	τοῦτον ἐκ τοῦ ἀφανοῦς πέτρον	ἐμβαλόντα	τῇ κεφαλῇ, ὡς ἐπιτετρῖφθαι τὸ
[32]	τοὺς ἵππους εἰς τὰς ἱππαγωγοὺς	ἐμβιβάσαντες—	παρεσκεύασται δ´ ἐν Κεγχρεαῖς καὶ
[10]	Πάνυ μὲν οὖν, Ἀδείμαντος αὐτός.	ἐμβοήσωμεν	οὖν. Ἀδείμαντε, σέ φημι τὸν
[33]	ὥστε ἄλλῳ παραδοὺς τὸ δεξιὸν	ἐμὲ	Ἀντίπατρόν τινα ἔασον ἐπὶ τῆς
[37]	~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Ὢ τῆς τύχης. ἐπ´	ἐμὲ	γὰρ οἱ ἱππεῖς ἅπαντες καὶ
[24]	~οἱ δὲ νῦν πλούσιοι πρὸς	ἐμὲ	Ἶροι δηλαδὴ ἅπαντες, καὶ οὐκέτι
[36]	Μήδους ὄντας, τὸ δὲ κατ´	ἐμὲ	ἰσόπαλον ἔτι, Πέρσαι γάρ εἰσι
[34]	ἄγων, εἶτα ἐγὼ καὶ μετ´	ἐμὲ	ὁ Τιμόλαος· ἐπὶ πᾶσι δὲ
[42]	μυρίοι κινῆσαι μόλις δύναιντο, τοῦτο	ἐμὲ	ῥᾳδίως μόνον ἀνατίθεσθαι, ἔτι δὲ
[23]	ὁ ἄργυρος καὶ οὐ κατ´	ἐμέ—	τάριχος μὲν ἐξ Ἰβηρίας, οἶνος
[33]	ἐπὶ τὸν Εὐφράτην ἀφικώμεθα. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ)	Ἐμέ,	ὦ βασιλεῦ, εἰ δοκεῖ, σατράπην
[13]	τις θεῶν τὴν ναῦν ἄφνω	ἐμὴν	ποιήσειεν εἶναι, οἷον ἄν, ὡς
[46]	ἐκείνους ἅπαντας ἀπορρυέντας τῶν δακτύλων.	ἐμοὶ	δὲ καὶ τοῦτο ἱκανὸν ἀντὶ
[46]	δὲ ἐν Ἰταλίᾳ καὶ τοῖς	ἐμοὶ	ἐπιβάλλουσι σταδίοις κατεχρήσασθε καλῶς ποιοῦντες.
[18]	τὸν κομήτην. κἀκεῖνος οὖν ἔστω	ἐμός.	ὁπόσος δὲ ὁ πυρὸς ἔνδον
[33]	καὶ πάντα ὕπαρχοι κατέχουσιν ὑπ´	ἐμοῦ	ἑκάστῳ ἔθνει ἐπεισαχθέντες, οἱ δὲ
[24]	πόλει δὲ ταῦτα ἐξαίρετα παρ´	ἐμοῦ	ὑπῆρξεν ἄν, αἱ μὲν διανομαὶ
[24]	ἐπειδὰν ὁρᾷ τοὺς οἰκέτας τοὺς	ἐμοὺς	ἀργύρῳ τοσούτῳ χρωμένους. τῇ πόλει
[3]	ἀναπλέκονται ἔστε πρὸς τὸ ἐφηβικόν,	ἔμπαλιν	ἢ οἱ πρόγονοι ἡμῶν, οἷς
[6]	τὴν τέχνην, ὡς ἔφασκον οἱ	ἐμπλέοντες,	καὶ τὰ θαλάττια σοφὸς ὑπὲρ
[18]	ἐμὰ καὶ ὁ φόρτος οἱ	ἔμποροι	αἱ γυναῖκες οἱ ναῦται καὶ
[44]	ἢ κτῆμα τίμιον ἢ ὅσα	ἐμφαγεῖν	ἢ πιεῖν ἡδέα, οὐ μεταστειλάμενος,
[20]	ὁ χρυσὸς δὲ κοῖλος ἡμῖν	ἐμφαγεῖν,	τὰ δὲ ἐκπώματα οὐ κοῦφα
[11]	οἱ πολλοὶ καλοῦσιν, καί μοι	ἐν	ἀκμῇ τῆς περιουσίας καὶ τρυφῆς
[22]	θύραις ἄνω καὶ κάτω περιπατήσουσιν,	ἐν	αὐτοῖς δὲ καὶ Κλεαίνετος καὶ
[36]	γάρ εἰσι καὶ ὁ βασιλεὺς	ἐν	αὐτοῖς. ἡ δὲ ἵππος ἅπασα
[41]	πλέον τοῦ ἡδέος τὸ ἀνιαρὸν	ἐν	αὐτοῖς ἦν. ~ἐγὼ δὲ βούλομαι
[18]	γὰρ τὸ πλοῖον καὶ τὰ	ἐν	αὐτῷ πάντα ἐμὰ καὶ ὁ
[39]	ἤδη μὲν νενικηκότα τηλικαύτην μάχην	ἐν	Βαβυλῶνι εὐωχεῖσθαι τὰ ἐπινίκια— ἑκστάδιος
[26]	πολύ σου πλουσιωτέρους γενομένους ἐκπεσόντας	ἐν	βραχεῖ τῶν ἀγαθῶν ἁπάντων. ~ἵνα
[15]	εἰπεῖν ἃ ἐνενόουν, εἰδὼς ὅτι	ἐν	γέλωτι καὶ σκώμματι ποιήσεσθέ μου
[14]	τηλικοῦτον ναυάγιον εἴργασμαι, καὶ ταῦτα	ἐν	γῇ κατὰ τὴν ἐκ Πειραιῶς
[20]	ὅσα θύμον καὶ λίθοι, καὶ	ἐν	Ἐλευσῖνι ὅσα ἐπὶ θαλάττῃ καὶ
[13]	ταλάντων οἰκίαν τε ἤδη ᾠκοδομησάμην	ἐν	ἐπικαίρῳ μικρὸν ὑπὲρ τὴν Ποικίλην,
[15]	τὴν τῆς Ἐνοδίας τελετὴν, οἶσθα,	ἐν	ἡλίκῳ σκαφιδίῳ πάντες ἅμα οἱ
[44]	ὑπόπτερον θηρίον ἢ φοῖνιξ ὄρνεον	ἐν	Ἰνδοῖς ἀθέατον τοῖς ἄλλοις, ἐγὼ
[44]	εἶναι εἰσιών. εἰ δέ τι	ἐν	Ἰνδοῖς ἢ Ὑπερβορέοις θέαμα παράδοξον
[44]	εἰ τύχοι, ἐν Συρίᾳ δειπνῆσαι	ἐν	Ἰταλίᾳ. εἰ δέ τις ἐχθρὸς
[46]	μὲν ἐν Συρίᾳ, δειπνῶν δὲ	ἐν	Ἰταλίᾳ καὶ τοῖς ἐμοὶ ἐπιβάλλουσι
[9]	τὴν Μαλέαν πλεύσαντας ἤδη εἶναι	ἐν	Ἰταλίᾳ. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Νὴ Δία, θαυμάσιόν
[15]	οὕτως ἐπῆρέ σε ἡ οἰκία	ἐν	καλῷ τῆς πόλεως οἰκοδομηθεῖσα καὶ
[32]	τὰς ἱππαγωγοὺς ἐμβιβάσαντες— παρεσκεύασται δ´	ἐν	Κεγχρεαῖς καὶ σῖτος ἱκανὸς καὶ
[44]	δυναμένη, καὶ μάλιστα μεθ´ ὑγιείας	ἐν	μακρῷ τῷ βίῳ. ~τί ἂν
[20]	εὔκαρπον ἐν τῇ Ἑλλάδι, πάντα	ἐν	ὀλίγῳ Ἀδειμάντου ἔσται. ὁ χρυσὸς
[14]	εὐπλόει, ὦ βέλτιστε, ἡμεῖς δὲ	ἐν	Πειραιεῖ καθεδούμεθα τοὺς ἐξ Αἰγύπτου
[44]	Ὀλύμπια, καὶ ἀριστήσαντα, εἰ τύχοι,	ἐν	Συρίᾳ δειπνῆσαι ἐν Ἰταλίᾳ. εἰ
[46]	σύ, ὦ Τιμόλαε, ἀριστῶν μὲν	ἐν	Συρίᾳ, δειπνῶν δὲ ἐν Ἰταλίᾳ
[17]	τοῦτο ἄμεινον, μὴ καὶ βασκαίνειν	ἐν	ταῖς κοιναῖς εὐτυχίαις δοκῶ. (ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ)
[40]	ἄπει τοῖς πολλοῖς, ἰσότιμος ἐλαυνόμενος	ἐν	τῇ ἀγέλῃ τῶν νεκρῶν, χῶμα
[6]	ὡς ἱκανὸν εἶναι πᾶσι τοῖς	ἐν	τῇ Ἀττικῇ ἐνιαύσιον πρὸς τροφήν.
[20]	τὸν λίθινον, ὅς ἐστιν ἡμῖν	ἐν	τῇ αὐλῇ, μέδιμνοι χίλιοι ἐπισήμου
[20]	συνηρεφὲς ἢ ἔνυδρον ἢ εὔκαρπον	ἐν	τῇ Ἑλλάδι, πάντα ἐν ὀλίγῳ
[18]	ἁπάντων. (ΣΑΜΙΠΠΟΣ) Λέληθας σεαυτὸν ἔχων	ἐν	τῇ νηΐ. (ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) Τὸν παῖδα
[17]	ἐρωτᾶν οἶμαι, ὅς γε δὴ	ἐν	τῇ νηῒ τὸν ἕτερον πόδα
[24]	ἢ τὸν σκύφον ἐπιδείξεται Διόνικος	ἐν	τῇ πομπῇ, καὶ μάλιστα ἐπειδὰν
[12]	(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) Ἀπελείφθην μὲν ὑμῶν εὐθὺς	ἐν	τῇ πρώτῃ ἐς τὴν ναῦν
[30]	σαλπιγκτοῦ ἐποτρύνοντος καταπεσὼν ἔγωγε συμπατηθῶ	ἐν	τῇ τύρβῃ ὑπὸ τοσαύταις ὁπλαῖς,
[3]	τῆς ἀρχαίας ἡμῶν τρυφῆς εἶπεν	ἐν	τοῖς Ἴωσιν, ὁπότε οἱ τότε
[36]	δοκεῖ. καὶ ὅπως ἄνδρες ἀγαθοὶ	ἐν	τοῖς κινδύνοις ἔσεσθε μηδὲ προδώσετε
[45]	σε, εἴ τινα ἄλλον εἶδες	ἐν	τοσούτοις ἔθνεσιν, ὅσα ὑπερέπτης, γέροντα
[35]	τῷ πεδίῳ πρὸ τῶν τειχῶν	ἐν	τοσούτοις στρατιώταις κάθησαι περὶ τοῦ
[33]	καὶ ἀπίασι τὴν Φοινίκην ἡμῖν	ἐν	τούτῳ καὶ τὴν Παλαιστίνην εἶτα
[39]	σοι ἡ ἀρχή— Τιμόλαον δὲ	ἐν	τῷ μέρει εὔχεσθαι ὅπερ ἂν
[35]	εἶναι δοκεῖς, ὃς ἀμφὶ Βαβυλῶνα	ἐν	τῷ πεδίῳ πρὸ τῶν τειχῶν
[1]	ὅπου νῦν ἐκεῖνός ἐστιν ἀποπλανηθεὶς	ἐν	τῷ πλήθει τῶν θεατῶν. ἄχρι
[30]	καὶ οὐδὲ ὅλως ἐπέβην ἵππου	ἐν	τῷ πρὸ τοῦ χρόνῳ. δέδια
[3]	ἀναμιμνήσκεις τῶν Θουκυδίδου συγγραμμάτων, ἃ	ἐν	τῷ προοιμίῳ περὶ τῆς ἀρχαίας
[8]	παραπλεύσας καὶ αὐτὸς Χελιδονέας ἡλίκον	ἐν	τῷ τόπῳ ἀνίσταται τὸ κῦμα,
[1]	θᾶττον τοὺς γῦπας ἕωλος νεκρὸς	ἐν	φανερῷ κείμενος ἢ θέαμά τι
[10]	καὶ τὸ βάδισμα ἐκείνου, καὶ	ἐν	χρῷ ἡ κουρά. ἐπιτείνωμεν δὲ
[45]	τὴν ἀριστερὰν πεφορτισμένος κατὰ δάκτυλον	ἕνα;	μᾶλλον δὲ ὑπερπαίει ὁ ἀριθμός,
[42]	δακτυλίους τινὰς τοιούτους τὴν δύναμιν,	ἕνα	μὲν ὥστε ἀεὶ ἐρρῶσθαι καὶ
[36]	τὰς ἀσπίδας ἐπείγεσθε συμμῖξαι τοῖς	ἐναντίοις	καὶ ἐντὸς γενέσθαι τῶν τοξευμάτων,
[45]	ὦ Τιμόλαε. οὐδὲ γὰρ ἀσφαλὲς	ἐναντιοῦσθαι	ἀνδρὶ πτηνῷ καὶ ὑπὲρ μυρίους
[32]	ἤδη χειρωσώμεθα— οὐδεὶς γὰρ ὁ	ἐναντιωθησόμενος	ἡμῖν τὰ ὅπλα τοσούτοις οὖσιν,
[30]	ἵππος ἐξενέγκῃ με τὸν χαλινὸν	ἐνδακὼν	ἐς μέσους τοὺς πολεμίους, ἢ
[2]	προῆλθε τὸ τὴν καθαρὰν ὀθόνην	ἐνδεδυκός,	ἀναδεδεμένον ἐς τοὐπίσω τὴν κόμην
[18]	ἐμός. ὁπόσος δὲ ὁ πυρὸς	ἔνδον	ἐστίν, οὗτος ὁ ἀριθμὸς ἅπας
[1]	δὲ οὐκέτι αὐτὸν εἶδον οὔτε	ἔνδον	οὔτε ἐπεὶ κατεληλύθαμεν. ~(ΣΑΜΙΠΠΟΣ) Οἶσθα
[20]	τὸν Ἰσθμὸν ὀλίγα τῶν ἀγώνων	ἕνεκα,	εἴ ποτε δὴ τὰ Ἴσθμια
[15]	διὰ τοῦτο ὤκνουν εἰπεῖν ἃ	ἐνενόουν,	εἰδὼς ὅτι ἐν γέλωτι καὶ
[34]	τε καὶ τὰς ἀκροπόλεις ἅνθρωποι	ἐνεχείρισαν,	καὶ ἐπὶ Βαβυλῶνα ἐλθόντες ἀπροσδόκητοι
[7]	Χελιδονέας διὰ τοῦ Αὐλῶνος ἐλθεῖν,	ἔνθα	δὴ παρὰ μικρὸν ὑποβρυχίους δῦναι
[6]	πᾶσι τοῖς ἐν τῇ Ἀττικῇ	ἐνιαύσιον	πρὸς τροφήν. κἀκεῖνα πάντα μικρός
[44]	αὐθημερὸν ἀγγεῖλαι ἐς Βαβυλῶνα, τίς	ἐνίκησεν	Ὀλύμπια, καὶ ἀριστήσαντα, εἰ τύχοι,
[13]	καὶ ἐπιπλέων ἐνίοτε μὲν αὐτός,	ἐνίοτε	δὲ οἰκέτας ἐκπέμπων. εἶτα ἐκ
[13]	ποιῶν τοὺς φίλους καὶ ἐπιπλέων	ἐνίοτε	μὲν αὐτός, ἐνίοτε δὲ οἰκέτας
[26]	πρὶν ἀπολαῦσαι τοῦ πλούτου ἀποθανόντας,	ἐνίους	δὲ καὶ ζῶντας ἀποστερηθέντας ὧν
[27]	τοὺς μὲν οὐδὲ βαδίζειν δυναμένους,	ἐνίους	δὲ τυφλοὺς ἢ τῶν ἐντοσθιδίων
[22]	ἥλιος ἐκείνων μὲν οὐδ´ ἐπιβλέψομαι	ἐνίους,	εἰ δέ τις πένης, οἷος
[5]	ᾗ βαθύτατον κατὰ τὸν ἄντλον,	ἐννέα	πρὸς τοῖς εἴκοσι. τὰ δ´
[38]	στρατηγὸς ὀνομαζόμενος. ἐπὶ τούτοις ἄρα	ἐννοεῖτε	ὅσας μὲν πόλεις ἐπωνύμους ἐπ´
[11]	χαλεπόν, ἀλλά με κενή τις	ἔννοια	μεταξὺ βαδίζοντα ὑπελθοῦσα παρακοῦσαι ὑμῶν
[15]	ἐς Αἴγιναν ἐπὶ τὴν τῆς	Ἐνοδίας	τελετὴν, οἶσθα, ἐν ἡλίκῳ σκαφιδίῳ
[14]	τότε γενησόμενος. ὃς γὰρ ἔτι	ἑνὸς	πλοίου τουτουὶ δεσπότης ὢν παρήκουες
[45]	καὶ τὴν δεξιὰν συνεπιλαβεῖν. καίτοι	ἑνὸς	τοῦ ἀναγκαιοτάτου προσδεῖ, ὃς περιθέμενόν
[4]	δ´ οὖν χρὴ ποιεῖν ἡμᾶς;	ἐνταῦθα	καραδοκεῖν αὐτόν, ἢ ἐθέλεις ἐγὼ
[35]	κατὰ μεσημβρίαν γὰρ ἤδη μάλιστα,	ἐνταῦθά	που ἐπὶ τὰς ἐλαίας ἐπὶ
[36]	ἐπείγεσθε συμμῖξαι τοῖς ἐναντίοις καὶ	ἐντὸς	γενέσθαι τῶν τοξευμάτων, ὡς μηδὲ
[27]	ἐνίους δὲ τυφλοὺς ἢ τῶν	ἐντοσθιδίων	τι ἀλγοῦντας; ὅτι μὲν γὰρ
[42]	~ἐγὼ δὲ βούλομαι τὸν Ἑρμῆν	ἐντυχόντα	μοι δοῦναι δακτυλίους τινὰς τοιούτους
[36]	ὥστε τὸ μὲν σύνθημα ἔστω	Ἐνυάλιος.	ὑμεῖς δὲ ἐπειδὰν σημάνῃ ὁ
[20]	πού τι ἢ συνηρεφὲς ἢ	ἔνυδρον	ἢ εὔκαρπον ἐν τῇ Ἑλλάδι,
[14]	δὲ ἐν Πειραιεῖ καθεδούμεθα τοὺς	ἐξ	Αἰγύπτου ἢ Ἰταλίας καταπλέοντας ἀνακρίνοντες,
[14]	δυνάμενα, καὶ τάχα σοι πεντάκις	ἐξ	Αἰγύπτου κατ´ ἔτος ἕκαστον σιταγωγείτωσαν
[22]	καὶ παῖδας ὡραίους ὅσον δισχιλίους,	ἐξ	ἁπάσης ἡλικίας ὅ τι περ
[29]	εἰδέναι οἷ βαδιεῖσθε τοσοῦτοι ὄντες	ἐξ	Ἀρκαδίας ἢ ἐπὶ τίνας ἀθλίους
[1]	τουτονί, μὴ κατ´ ἄλλο τι	ἐξ	ἄστεος ἥκειν ἢ ὀψομένους τὸ
[46]	θησαυρῶν τε καὶ διαδημάτων ὥσπερ	ἐξ	ἡδίστου ὀνείρατος ἀνεγρόμενοι ἀνόμοια τὰ
[23]	δὲ ἐξ Ἰταλίας, ἔλαιον δὲ	ἐξ	Ἰβηρίας καὶ τοῦτο, μέλι δὲ
[23]	οὐ κατ´ ἐμέ— τάριχος μὲν	ἐξ	Ἰβηρίας, οἶνος δὲ ἐξ Ἰταλίας,
[23]	ὄρνις ἐκ Φάσιδος καὶ ταὼς	ἐξ	Ἰνδίας καὶ ἀλεκτρυὼν ὁ Νομαδικός·
[23]	μὲν ἐξ Ἰβηρίας, οἶνος δὲ	ἐξ	Ἰταλίας, ἔλαιον δὲ ἐξ Ἰβηρίας
[11]	γὰρ οὐδὲ τοῦτο ἀμυήτοις ἡμῖν	ἐξαγορεύσεις,	ἀλλὰ ὑπὸ λαμπρᾷ τῇ δᾳδὶ
[24]	χρωμένους. τῇ πόλει δὲ ταῦτα	ἐξαίρετα	παρ´ ἐμοῦ ὑπῆρξεν ἄν, αἱ
[40]	ὁρᾷς οἷα μὲν ἔτι ζῶν	ἕξεις	πράγματα δεδιὼς καὶ φροντίζων καὶ
[46]	οἱ τοὺς βασιλεῖς ὑποκρινόμενοι τραγῳδοὶ	ἐξελθόντες	ἀπὸ τοῦ θεάτρου λιμώττοντες οἱ
[30]	καὶ θυμοειδὴς ὢν ὁ ἵππος	ἐξενέγκῃ	με τὸν χαλινὸν ἐνδακὼν ἐς
[30]	μέλλω μενεῖν τε ἄνω καὶ	ἕξεσθαι	τοῦ χαλινοῦ. ~(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) Ἐγώ σοι,
[18]	ἀποστήσομαι τῆς νεώς, ἀλλ´, ἐπείπερ	ἔξεστιν,	ἐπιμετρήσω τῇ εὐχῇ. ὁ δὲ
[38]	μετελεύσομαι, ὃς ὅμορος ὤν μοι	ἐξέωσε	τοῦ ἀγροῦ ἐπιβαίνων κατ´ ὀλίγον
[44]	παιδικοῖς δὲ ὁμιλεῖν ἀκωλύτως ἂν	ἐξῆν	εἰσιόντα ἀθέατον κοιμίσαντα ἅπαντας ἄνευ
[19]	οἱ δελφῖνες γὰρ αὐτὸ ὑποδύντες	ἐξοίσουσιν	ἐπὶ τὴν γῆν. ἢ νομίζεις
[44]	κἀκεῖνο ἦν, τοὺς πολεμοῦντας ἐπισκοπεῖν	ἔξω	βέλους ὑπεραιωρούμενον; καὶ εἰ δόξειέ
[39]	ἔθνος ἢ ἐπελαύνουσί τινες τῶν	ἔξω	τῆς ἀρχῆς. δεδιέναι οὖν δεῖ
[33]	ἂν ἡδέως ὑπομείναιμι. σὺ δὲ	ἔοικας	ἐπὶ Ἀρμενίους καὶ Παρθυαίους ἐλάσειν
[11]	ἡμῖν βοῶσιν, ἀλλὰ καὶ φροντίζοντι	ἔοικας	ἐπὶ συννοίας τινὸς οὐ μικρὸν
[28]	ὀλίγον τριακόσιοι προσιόντες ἡμῖν ἄλλος	ἐπ´	ἄλλῳ, εἶτα χίλιοι καὶ μετ´
[2]	ἀναδεδεμένον ἐς τοὐπίσω τὴν κόμην	ἐπ´	ἀμφότερα τοῦ μετώπου ἀπηγμένην. εἰ
[38]	ἐννοεῖτε ὅσας μὲν πόλεις ἐπωνύμους	ἐπ´	ἐμαυτοῦ οἰκιῶ, ὅσας δὲ καὶ
[37]	ἐπέλασιν. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Ὢ τῆς τύχης.	ἐπ´	ἐμὲ γὰρ οἱ ἱππεῖς ἅπαντες
[46]	τε οὐκ ἂν δεξαίμην πλουτήσας	ἐπ´	ὀλίγον ὑπηνέμιόν τινα πλοῦτον ἀνιᾶσθαι
[7]	δεῦρο κατήγαγε τὸ πλοῖον, οἷα	ἔπαθον	πλέοντες ἢ ὡς ὁ ἀστὴρ
[46]	τοιούτοις οὖσι, καὶ ταῦτα φιλοσοφίαν	ἐπαινοῦντες.
[4]	αὐτόν, ἢ ἐθέλεις ἐγὼ αὖθις	ἐπάνειμι	ἐς τὸ πλοῖον; (ΤΙΜΟΛΑΟΣ) Μηδαμῶς,
[5]	ὡς δὲ ἡ πρύμνα μὲν	ἐπανέστηκεν	ἠρέμα καμπύλη χρυσοῦν χηνίσκον ἐπικειμένη,
[13]	τοὐλάχιστόν τις λογίζοιτο. τοὐντεῦθεν οὖν	ἐπανιὼν	ἐλογιζόμην, εἴ τις θεῶν τὴν
[24]	ἥκειν κἀνταῦθά που λιμένα εἶναι	ἐπαχθέντος	ὀρύγματι μεγάλῳ τοῦ ὕδατος, ὡς
[30]	ἄφιππός εἰμι καὶ οὐδὲ ὅλως	ἐπέβην	ἵππου ἐν τῷ πρὸ τοῦ
[13]	οἷον ἄν, ὡς εὐδαίμονα βίον	ἐπεβίωσα	εὖ ποιῶν τοὺς φίλους καὶ
[44]	ἀπέλαυον ἁπάντων ἐς κόρον. καὶ	ἐπεὶ	γρὺψ ὑπόπτερον θηρίον ἢ φοῖνιξ
[33]	λιπὼν φαίνοιτο τὴν τάξιν. ἀλλ´	ἐπεὶ	κατὰ τὸν Εὐφράτην ἤδη ἐσμὲν
[1]	αὐτὸν εἶδον οὔτε ἔνδον οὔτε	ἐπεὶ	κατεληλύθαμεν. ~(ΣΑΜΙΠΠΟΣ) Οἶσθα οὖν, ὦ
[4]	ἐκεῖνον ἀποσοβοῦντα ἐς τὸ ἄστυ,	ἐπεὶ	μηκέθ´ ἡμᾶς εὑρεῖν ἐδύνατο. εἰ
[12]	πρώτῃ ἐς τὴν ναῦν ἐπιβάσει,	ἐπεὶ	σέ, ὦ Λυκῖνε, κατέστησα ἐς
[15]	ὑφ´ ὑμῶν καταγελᾶσθαι. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Μηδαμῶς,	ἐπεὶ	συνεμβησόμεθά σοι καὶ αὐτοὶ ἐπιστάντες.
[29]	ἄλλου πονήσαντος ἐς τὴν βασιλείαν·	ἐπεὶ	τῷ Ἀδειμάντου θησαυρῷ παραπλήσιον τὸ
[36]	δόρατα κρούσαντες πρὸς τὰς ἀσπίδας	ἐπείγεσθε	συμμῖξαι τοῖς ἐναντίοις καὶ ἐντὸς
[31]	ὡς νόμος βασιλεῦσι τῶν Περσῶν,	ἐπειδὰν	αὐτοὶ συμπαρῶσι. ~προΐωμεν δὲ ἤδη
[22]	πιθανώτερον, ὦ Λυκῖνε, μετ´ ὀλίγον,	ἐπειδὰν	αὐτὸς αἰτῇς. ἐσθὴς ἐπὶ τούτοις
[19]	Μὴ φθόνει, ὦ Λυκῖνε, ἀλλ´	ἐπειδὰν	εἰς σὲ παρέλθῃ ἡ εὐχή,
[46]	οἷα ὑμεῖς πείσεσθε μετ´ ὀλίγον,	ἐπειδὰν	ἡ εὐδαιμονία μὲν ὑμῖν καὶ
[24]	ἐν τῇ πομπῇ, καὶ μάλιστα	ἐπειδὰν	ὁρᾷ τοὺς οἰκέτας τοὺς ἐμοὺς
[36]	σύνθημα ἔστω Ἐνυάλιος. ὑμεῖς δὲ	ἐπειδὰν	σημάνῃ ὁ σαλπιγκτής, ἀλαλάξαντες καὶ
[36]	λαμβάνωμεν ἀκροβολίζεσθαι αὐτοῖς διδόντες. καὶ	ἐπειδὴ	ἐς χεῖρας ἤδη συνεληλύθαμεν, τὸ
[35]	δοκιμάζεις; (ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἐγώ σοι φράσω.	ἐπειδὴ	κεκμήκαμεν συντόνως ὁδεύοντες, ὁπότε κατῄειμεν
[4]	ἄνω ἀσφαλῶς διαθέοντα τῶν κεροιάκων	ἐπειλημμένον.	(ΣΑΜΙΠΠΟΣ) Εὖ λέγεις. τί δ´
[18]	νῦν ἀποστήσομαι τῆς νεώς, ἀλλ´,	ἐπείπερ	ἔξεστιν, ἐπιμετρήσω τῇ εὐχῇ. ὁ
[16]	ἀντέχειν πρὸς τὸ ἐπιρρέον; Καὶ	ἐπείπερ	ἔτι πολὺ ἡμῖν τὸ λοιπόν
[33]	κατέχουσιν ὑπ´ ἐμοῦ ἑκάστῳ ἔθνει	ἐπεισαχθέντες,	οἱ δὲ καὶ ἀπίασι τὴν
[37]	γενέσθαι. πλὴν ἀλλὰ ὁρᾷς ὅπως	ἐπελάσας	μιᾷ πληγῇ αὐτόν τε καὶ
[36]	μετὰ σαυτοῦ παρακελεύου δέχεσθαι τὴν	ἐπέλασιν.	~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Ὢ τῆς τύχης. ἐπ´
[37]	καὶ μόνος ἐπιτήδειος αὐτοῖς ἔδοξα	ἐπελαύνεσθαι.	καί μοι δοκῶ, ἢν βιάζωνται,
[39]	ἤτοι ἀφέστηκέ τι ἔθνος ἢ	ἐπελαύνουσί	τινες τῶν ἔξω τῆς ἀρχῆς.
[45]	κινεῖν ἄκρῳ τῷ δακτύλῳ δυνάμενον,	ἐπέραστον	πᾶσι, καὶ ταῦτα φαλακρὸν ὄντα
[11]	ἀκμῇ τῆς περιουσίας καὶ τρυφῆς	ἐπέστητε.	(ΛΥΚΙΝΟΣ) Οὐκοῦν τὸ προχειρότατον τοῦτο,
[32]	ἐπὶ Κορίνθου διὰ τῆς ὀρεινῆς	ἐπευξάμενοι	τῷ βασιλείῳ Διί· κἀπειδὰν τἀν
[15]	οἶσθα ὅστις ὢν ναυκληρεῖς. οὕτως	ἐπῆρέ	σε ἡ οἰκία ἐν καλῷ
[27]	ἐς τέλος μου τῆς εὐχῆς	ἐπηρεάζων.	(ΛΥΚΙΝΟΣ) Τοῦτο μὲν ἤδη κατὰ
[33]	ἡδέως ὑπομείναιμι. σὺ δὲ ἔοικας	ἐπὶ	Ἀρμενίους καὶ Παρθυαίους ἐλάσειν μάχιμα
[34]	τὰς ἀκροπόλεις ἅνθρωποι ἐνεχείρισαν, καὶ	ἐπὶ	Βαβυλῶνα ἐλθόντες ἀπροσδόκητοι παρήλθομεν εἰς
[45]	ἄνδρα οὕτω παρακεκινηκότα τὴν γνώμην,	ἐπὶ	δακτυλίου μικροῦ ὀχούμενον, ὄρη ὅλα
[19]	ἄλλο παιδίον ἐς τὸν Ἰσθμὸν	ἐπὶ	δελφῖνος ὁμοίως προσκομισθῆναι, τὸν δὲ
[20]	λίθοι, καὶ ἐν Ἐλευσῖνι ὅσα	ἐπὶ	θαλάττῃ καὶ περὶ τὸν Ἰσθμὸν
[32]	συμπαρῶσι. ~προΐωμεν δὲ ἤδη τὴν	ἐπὶ	Κορίνθου διὰ τῆς ὀρεινῆς ἐπευξάμενοι
[35]	ὑμᾶς τὸ πεζὸν ἀπιέναι τὴν	ἐπὶ	Κτησιφῶντος, ἡμᾶς δὲ τὸ ἱππικὸν
[34]	καὶ μετ´ ἐμὲ ὁ Τιμόλαος·	ἐπὶ	πᾶσι δὲ τὸ ἱππικὸν ἄγε
[43]	δὲ μέγιστον ἄλλος τις ἔστω	ἐπὶ	πᾶσιν ὁ ἥδιστος, ὡς ἐράσμιον
[40]	ἢν δὲ καὶ ὅτι μάλιστα	ἐπὶ	πλεῖστον παραμείνῃ, τίς ἔτι ἀπόλαυσις
[15]	οὐκ αἰτήσομεν παρὰ τῶν θεῶν	ἐπὶ	πολλοὺς σταδίους ἀκμῆτες δύνασθαι νεῖν;
[4]	Ἀδείμαντος, ὅτε παρὰ τὸν ἱστὸν	ἐπὶ	πολὺ ἔστημεν ἀναβλέποντες, ἀριθμοῦντες τῶν
[44]	πλούσιος ὑβριστής, ἀράμενος αὐτὸν ὅσον	ἐπὶ	σταδίους εἴκοσιν ἀφῆκα φέρεσθαι κατὰ
[11]	βοῶσιν, ἀλλὰ καὶ φροντίζοντι ἔοικας	ἐπὶ	συννοίας τινὸς οὐ μικρὸν οὐδὲ
[32]	λαβόντες ῥᾳδίως ἄρχοντας ἀπολιπόντες προχωρῶμεν	ἐπὶ	Συρίας διὰ Καρίας, εἶτα Λυκίας
[9]	καρχησίῳ καὶ κατευθῦναι τὴν ναῦν	ἐπὶ	τὰ λαιὰ ἐς τὸ πέλαγος
[35]	γὰρ ἤδη μάλιστα, ἐνταῦθά που	ἐπὶ	τὰς ἐλαίας ἐπὶ τῆς ἀνατετραμμένης
[32]	οὖσιν, ἀλλ´ ἀκονιτὶ κρατοῦμεν— ἐπιβάντες	ἐπὶ	τὰς τριήρεις καὶ τοὺς ἵππους
[19]	δελφῖνες γὰρ αὐτὸ ὑποδύντες ἐξοίσουσιν	ἐπὶ	τὴν γῆν. ἢ νομίζεις κιθαρῳδὸν
[15]	καίτοι πρῴην καὶ ἐς Αἴγιναν	ἐπὶ	τὴν τῆς Ἐνοδίας τελετὴν, οἶσθα,
[35]	ἐνταῦθά που ἐπὶ τὰς ἐλαίας	ἐπὶ	τῆς ἀνατετραμμένης στήλης καθίσαντας ἀναπαύσασθαι,
[33]	δεξιὸν ἐμὲ Ἀντίπατρόν τινα ἔασον	ἐπὶ	τῆς Ἑλλάδος, μή με καὶ
[4]	ναύτην διὰ τῶν κάλων, εἶτα	ἐπὶ	τῆς κεραίας ἄνω ἀσφαλῶς διαθέοντα
[15]	ἂν ὑμεῖς προχωρήσητε, ἀποπλευσοῦμαι πάλιν	ἐπὶ	τῆς νεώς. πολὺ γὰρ ἄμεινον
[46]	ἡδίστου ὀνείρατος ἀνεγρόμενοι ἀνόμοια τὰ	ἐπὶ	τῆς οἰκίας εὑρίσκητε ὥσπερ οἱ
[46]	εἰκός, καὶ δυσάρεστοι ἔσεσθε τὰ	ἐπὶ	τῆς οἰκίας, καὶ μάλιστα σύ,
[29]	τοσοῦτοι ὄντες ἐξ Ἀρκαδίας ἢ	ἐπὶ	τίνας ἀθλίους πρώτους ἀφίξεσθε. ~(ΣΑΜΙΠΠΟΣ)
[22]	λουσάμενον ἥκειν κελεύσω τὴν ὥραν	ἐπὶ	τὸ δεῖπνον. οἱ δὲ ἀποπνιγήσονται
[36]	δὲ ἵππος ἅπασα τῶν βαρβάρων	ἐπὶ	τὸ δεξιὸν ἡμῶν ἐλαύνουσιν, ὥστε,
[13]	ἡ ναῦς τῷ δεσπότῃ ὡς	ἐπὶ	τὸ πολὺ κατ´ ἔτος ἕκαστον
[32]	καὶ ὀρεινῆς Κιλικίας, ἄχρι ἂν	ἐπὶ	τὸν Εὐφράτην ἀφικώμεθα. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἐμέ,
[31]	τὸ δεξιόν. οὑτοσὶ δὲ Τιμόλαος	ἐπὶ	τοῦ εὐωνύμου τετάξεται. ἐγὼ δὲ
[35]	(ΤΙΜΟΛΑΟΣ) Ἁπάσῃ τῇ στρατιᾷ βαδίζειν	ἐπὶ	τοὺς πολεμίους, μηδὲ περιμένειν ἔστ´
[22]	ὀλίγον, ἐπειδὰν αὐτὸς αἰτῇς. ἐσθὴς	ἐπὶ	τούτοις ἁλουργὶς καὶ ὁ βίος
[38]	νόμον ἄρξω εἷς στρατηγὸς ὀνομαζόμενος.	ἐπὶ	τούτοις ἄρα ἐννοεῖτε ὅσας μὲν
[7]	δὲ χειμῶνι μεγάλῳ περιπεσόντας δεκάτῃ	ἐπὶ	Χελιδονέας διὰ τοῦ Αὐλῶνος ἐλθεῖν,
[23]	περ τὸ ἀνθηρότατον. ~εἶτα δεῖπνα	ἐπὶ	χρυσοῦ— εὐτελὴς γὰρ ὁ ἄργυρος
[38]	ὤν μοι ἐξέωσε τοῦ ἀγροῦ	ἐπιβαίνων	κατ´ ὀλίγον ἐς τὸ εἴσω
[26]	σοι τῆς χρυσῆς τραπέζης, πρὶν	ἐπιβαλεῖν	τὴν χεῖρα καὶ ἀπογεύσασθαι τοῦ
[16]	τετραχῆ τὴν ὁδὸν κατὰ τοὺς	ἐπιβάλλοντας	ἑκάστῳ σταδίους αἰτῶμεν ἅπερ ἂν
[46]	ἐν Ἰταλίᾳ καὶ τοῖς ἐμοὶ	ἐπιβάλλουσι	σταδίοις κατεχρήσασθε καλῶς ποιοῦντες. ἄλλως
[32]	τοσούτοις οὖσιν, ἀλλ´ ἀκονιτὶ κρατοῦμεν—	ἐπιβάντες	ἐπὶ τὰς τριήρεις καὶ τοὺς
[12]	τῇ πρώτῃ ἐς τὴν ναῦν	ἐπιβάσει,	ἐπεὶ σέ, ὦ Λυκῖνε, κατέστησα
[13]	ἔπλεον ὑφ´ ἁπάντων εὐδαιμονιζόμενος τῶν	ἐπιβατῶν	φοβερὸς τοῖς ναύταις καὶ μονονουχὶ
[22]	ὁ ἥλιος ἐκείνων μὲν οὐδ´	ἐπιβλέψομαι	ἐνίους, εἰ δέ τις πένης,
[4]	ἀναβλέποντες, ἀριθμοῦντες τῶν βυρσῶν τὰς	ἐπιβολὰς	καὶ θαυμάζοντες ἀνιόντα τὸν ναύτην
[39]	πολεμίων φοβερὰ ἦν, ἀλλὰ καὶ	ἐπιβουλαὶ	μυρίαι καὶ φθόνος παρὰ τῶν
[41]	ταῦτά γε καὶ πολλὰς τὰς	ἐπιβουλὰς	ἔχοντα καὶ πλέον τοῦ ἡδέος
[27]	μὴ εἴπῃς. ἐῶ λέγειν ὅσας	ἐπιβουλὰς	μετὰ τοῦ πλούτου καὶ λῃστὰς
[44]	εὐδαιμονία ἐστὶ μήτε ἀπολέσθαι μήτε	ἐπιβουλευθῆναι	δυναμένη, καὶ μάλιστα μεθ´ ὑγιείας
[28]	γενέσθαι, ἥν γε τοῖς πολίταις	ἐπιδείξασθαι	ἀδύνατον, οὐδὲ μικρολογήσομαι πρὸς τοὺς
[24]	ἀργυροῦν πινάκιον ἢ τὸν σκύφον	ἐπιδείξεται	Διόνικος ἐν τῇ πομπῇ, καὶ
[16]	ἀπίθανα ἔσται. τὸ δὲ μέγιστον,	ἐπίδειξις	ἔσται τὸ πρᾶγμα ὅστις ἂν
[20]	εἴ ποτε δὴ τὰ Ἴσθμια	ἐπιδημήσαιμι,	καὶ τὸ Σικυώνιον πεδίον, καὶ
[9]	λαμπρὸν ἀστέρα Διοσκούρων τὸν ἕτερον	ἐπικαθίσαι	τῷ καρχησίῳ καὶ κατευθῦναι τὴν
[13]	οἰκίαν τε ἤδη ᾠκοδομησάμην ἐν	ἐπικαίρῳ	μικρὸν ὑπὲρ τὴν Ποικίλην, τὴν
[5]	ἐπανέστηκεν ἠρέμα καμπύλη χρυσοῦν χηνίσκον	ἐπικειμένη,	καταντικρὺ δὲ ἀνάλογον ἡ πρῷρα
[9]	ἀλλὰ πρὸς τὴν οἰμωγὴν αὐτῶν	ἐπικλασθέντας	τοὺς θεοὺς πῦρ τε ἀναδεῖξαι
[16]	Ἀδείμαντον ἐποίησας πολλῷ τῷ γέλωτι	ἐπικλύσας	τὸ πλοῖον, ὡς ὑπέραντλον εἶναι
[8]	μάλιστα περὶ τὸν λίβα, ὁπόταν	ἐπιλάβῃ	καὶ τοῦ νότου· κατ´ ἐκεῖνο
[36]	γάρ που καὶ οἱ πολέμιοι	ἐπιλαμβάνουσιν.	ὥστε τὸ μὲν σύνθημα ἔστω
[41]	γοῦν, ὦ Λυκῖνε, εἴ τι	ἐπιλήψιμον	εὔξομαι καὶ ὅ τι ἂν
[17]	ἡμιστάδιον τὸ πρὸ τοῦ Διπύλου	ἐπιλήψομαι	τῇ εὐχῇ, καὶ τοῦτο ὡς
[43]	ἀναρτᾶν ἑαυτὰς καὶ τὰ μειράκια	ἐπιμεμηνέναι	μοι καὶ εὐδαίμονα εἶναι δοκεῖν,
[19]	γάρ, Τιμόλαε, μιμῇ Λυκῖνον καὶ	ἐπιμετρεῖς	τῶν σκωμμάτων, καὶ ταῦτα εἰσηγητὴς
[18]	τῆς νεώς, ἀλλ´, ἐπείπερ ἔξεστιν,	ἐπιμετρήσω	τῇ εὐχῇ. ὁ δὲ Ἑρμῆς
[18]	ὁ δὲ Ἑρμῆς ὁ κερδῷος	ἐπινευσάτω	ἅπασιν. ἔστω γὰρ τὸ πλοῖον
[39]	μάχην ἐν Βαβυλῶνι εὐωχεῖσθαι τὰ	ἐπινίκια—	ἑκστάδιος γὰρ οἶμαί σοι ἡ
[44]	ἡδέα, οὐ μεταστειλάμενος, ἀλλ´ αὐτὸς	ἐπιπετόμενος	ἀπέλαυον ἁπάντων ἐς κόρον. καὶ
[13]	εὖ ποιῶν τοὺς φίλους καὶ	ἐπιπλέων	ἐνίοτε μὲν αὐτός, ἐνίοτε δὲ
[37]	ἀρχῆς μαχόμενον. (ΣΑΜΙΠΠΟΣ) Εὖ λέγεις.	ἐπιπόλαιον	μέντοι τὸ τραῦμα καὶ οὐκ
[39]	Παρὰ πολύ, ὦ θαυμασιώτατε βασιλέων,	ἐπιπονώτερα	καὶ βιαιότερα τῶν Ἀδειμάντου, παρ´
[16]	καὶ μηκέτι ἀντέχειν πρὸς τὸ	ἐπιρρέον;	Καὶ ἐπείπερ ἔτι πολὺ ἡμῖν
[2]	ἄγαν τοῖν σκελοῖν, καὶ ἐφθέγγετο	ἐπισεσυρμένον	τι καὶ συνεχὲς καὶ ἐπίτροχον,
[18]	οὗτος ὁ ἀριθμὸς ἅπας χρυσίον	ἐπίσημον	γενέσθω, τοσοῦτοι δαρεικοί. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Τί
[20]	οἶκος τὸ πρῶτον, ὡς ἂν	ἐπισημότατα	οἰκοίην, καὶ τὰ περὶ τὸ
[20]	ἐν τῇ αὐλῇ, μέδιμνοι χίλιοι	ἐπισήμου	χρυσίου. εὐθὺς οὖν κατὰ τὸν
[25]	ὑμῖν, Σαμίππῳ μὲν εἴκοσι μεδίμνους	ἐπισήμου	χρυσίου παραμετρῆσαι τὸν οἰκονόμον ἐκέλευσα
[31]	μεγίστων τοσούτοις σε μεδίμνοις δωρησάμενος	ἐπισήμου	χρυσίου. (ΣΑΜΙΠΠΟΣ) Καὶ αὐτοὺς ἐρώμεθα,
[44]	δὲ κἀκεῖνο ἦν, τοὺς πολεμοῦντας	ἐπισκοπεῖν	ἔξω βέλους ὑπεραιωρούμενον; καὶ εἰ
[25]	ταύτην, ὅτι λάλος ἐστὶ καὶ	ἐπισκώπτει	μου τὴν εὐχήν. τοῦτον ἐβουλόμην
[19]	ὡραῖον ἀποπνιγήσεται ἄθλιον νεῖν οὐκ	ἐπιστάμενον.	(ΤΙΜΟΛΑΟΣ) Θάρρει, ὦ Λυκῖνε. οἱ
[15]	ἐπεὶ συνεμβησόμεθά σοι καὶ αὐτοὶ	ἐπιστάντες.	(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) Ἀλλὰ ὑφαιρήσω τὴν ἀποβάθραν
[15]	ποιήσεσθέ μου τὴν εὐχήν. ὥστε	ἐπιστὰς	μικρόν, ἔστ´ ἂν ὑμεῖς προχωρήσητε,
[40]	θάνατος δέδιε τοὺς δορυφόρους, ἀλλ´	ἐπιστάς,	ὁπόταν αὐτῷ δοκῇ, ἄγει οἰμώζοντα
[13]	καὶ ἐς λιμένα πόρρωθεν ἀποβλέποντι	ἐπιστάς,	ὦ Λυκῖνε, κατέδυσας τὸν πλοῦτον
[11]	μὴ τοῦ ἱματίου λαβόμενοι σε	ἐπιστρέψωμεν,	ὦ Ἀδείμαντε, οὐχ ὑπακούσει ἡμῖν
[39]	δικάζειν ἢ καταπέμπειν τοῖς ὑπηκόοις	ἐπιτάγματα,	καὶ ἤτοι ἀφέστηκέ τι ἔθνος
[10]	καὶ ἐν χρῷ ἡ κουρά.	ἐπιτείνωμεν	δὲ ὅμως τὸν περίπατον, ὡς
[44]	πέτρον ἐμβαλόντα τῇ κεφαλῇ, ὡς	ἐπιτετρῖφθαι	τὸ κρανίον, τούς τε αὖ
[37]	οἱ ἱππεῖς ἅπαντες καὶ μόνος	ἐπιτήδειος	αὐτοῖς ἔδοξα ἐπελαύνεσθαι. καί μοι
[2]	ἐπισεσυρμένον τι καὶ συνεχὲς καὶ	ἐπίτροχον,	Ἑλληνιστὶ μέν, ἐς τὸ πάτριον
[44]	τε αὖ φίλους εὖ ποιεῖν	ἐπιχέαντα	κοιμωμένοις αὐτοῖς τὸ χρυσίον. καὶ
[35]	καθ´ ὁδόν εἰσιν οἱ πολέμιοι,	ἐπιχειρῶμεν	αὐτοῖς. (ΣΑΜΙΠΠΟΣ) Εὖ λέγεις. σὺ
[13]	ἵππους. νυνὶ δὲ ἤδη καὶ	ἔπλεον	ὑφ´ ἁπάντων εὐδαιμονιζόμενος τῶν ἐπιβατῶν
[19]	ἀσφαλείας τοῦτο ἔγωγε τῆς σῆς	ἐποιησάμην,	ὡς μὴ ἀπολέσθαι ἅπαντας μετὰ
[16]	Λυκῖνε. ὁρᾷς, ὡς ἐρυθριᾶν Ἀδείμαντον	ἐποίησας	πολλῷ τῷ γέλωτι ἐπικλύσας τὸ
[11]	μεταξὺ βαδίζοντα ὑπελθοῦσα παρακοῦσαι ὑμῶν	ἐποίησεν	ἀτενὲς πρὸς αὐτὴν ἅπαντι τῷ
[44]	τροπῆς. καὶ τὸ ὅλον, παιδιὰν	ἐποιούμην	ἂν τὸν τῶν ἀνθρώπων βίον
[2]	ἐκπλῆξαι, ᾧ τοσοῦτοι Ἀθήνησι καλοὶ	ἕπονται,	πάντες ἐλεύθεροι, στωμύλοι τὸ φθέγμα,
[30]	δέδια τοίνυν μὴ τοῦ σαλπιγκτοῦ	ἐποτρύνοντος	καταπεσὼν ἔγωγε συμπατηθῶ ἐν τῇ
[22]	τῶν ἄλλων εἰσδεχθῆναι ἀξιοῦσι θυρωροὶ	ἑπτὰ	ἐφεστῶτες, εὐμεγέθεις βάρβαροι, προσαραξάτωσαν ἐς
[44]	νέου γιγνόμενον διαβιῶναι ἀμφὶ τὰ	ἑπτακαίδεκα	ἔτη ἀεὶ ἀποδυόμενον τὸ γῆρας
[5]	ἐς τὸ πρόσω ἀπομηκυνομένη, τὴν	ἐπώνυμον	τῆς νεὼς θεὸν ἔχουσα τὴν
[38]	ἄρα ἐννοεῖτε ὅσας μὲν πόλεις	ἐπωνύμους	ἐπ´ ἐμαυτοῦ οἰκιῶ, ὅσας δὲ
[43]	ἐπὶ πᾶσιν ὁ ἥδιστος, ὡς	ἐράσμιον	εἶναί με περιθέμενον παισὶ τοῖς
[45]	τὴν ἰσχύν, πλὴν ἀλλὰ ἐκεῖνο	ἐρήσομαί	σε, εἴ τινα ἄλλον εἶδες
[11]	Οὐκοῦν τὸ προχειρότατον τοῦτο, κοινὸς	Ἑρμᾶς	φασι, ~καὶ ἐς μέσον κατατίθει
[42]	ἦν. ~ἐγὼ δὲ βούλομαι τὸν	Ἑρμῆν	ἐντυχόντα μοι δοῦναι δακτυλίους τινὰς
[20]	καὶ ἀνορωρύχθω θησαυρὸς ὑπὸ τὸν	Ἑρμῆν	τὸν λίθινον, ὅς ἐστιν ἡμῖν
[18]	ἐπιμετρήσω τῇ εὐχῇ. ὁ δὲ	Ἑρμῆς	ὁ κερδῷος ἐπινευσάτω ἅπασιν. ἔστω
[25]	χρώμενος. εἴρηκα, καί μοι ὁ	Ἑρμῆς	τελεσιουργήσειεν αὐτά. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Οἶσθα οὖν,
[30]	τὸ διάδημα. σὺ δὲ τῶν	ἐρρωμένων	τούτων τινὰ ποίησον ἵππαρχον. ἐγὼ
[42]	δύναμιν, ἕνα μὲν ὥστε ἀεὶ	ἐρρῶσθαι	καὶ ὑγιαίνειν τὸ σῶμα καὶ
[16]	παιδιᾶς, ὦ Λυκῖνε. ὁρᾷς, ὡς	ἐρυθριᾶν	Ἀδείμαντον ἐποίησας πολλῷ τῷ γέλωτι
[31]	ἐπισήμου χρυσίου. (ΣΑΜΙΠΠΟΣ) Καὶ αὐτοὺς	ἐρώμεθα,	ὦ Ἀδείμαντε, τοὺς ἱππέας, εἰ
[43]	πολλὰς γυναῖκας οὐ φερούσας τὸν	ἔρωτα	καὶ ἀναρτᾶν ἑαυτὰς καὶ τὰ
[17]	μὲν γὰρ Ἀδείμαντος βούλεται, οὐδὲ	ἐρωτᾶν	οἶμαι, ὅς γε δὴ ἐν
[2]	γὰρ ὁ ἀνὴρ ἐς τὰ	ἐρωτικά.	(ΛΥΚΙΝΟΣ) Καὶ μὴν οὐ πάνυ
[11]	δόξει τὸ φρόντισμα. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Μῶν	ἐρωτικόν	τί ἐστιν; οὐδὲ γὰρ οὐδὲ
[19]	οἰκέτην τὸν νεώνητον ἀπορήσειν δελφῖνος	ἐρωτικοῦ;	(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) Καὶ σὺ γάρ, Τιμόλαε,
[15]	δύνασθαι νεῖν; καίτοι πρῴην καὶ	ἐς	Αἴγιναν ἐπὶ τὴν τῆς Ἐνοδίας
[1]	νεὼς ἅμα ἤλθομεν καὶ ἀνιόντες	ἐς	αὐτὴν, σὺ μέν, οἶμαι, Σάμιππε,
[44]	τὸ πάντων ἥδιστον, αὐθημερὸν ἀγγεῖλαι	ἐς	Βαβυλῶνα, τίς ἐνίκησεν Ὀλύμπια, καὶ
[1]	καταπεπλευκέναι μίαν τῶν ἀπ´ Αἰγύπτου	ἐς	Ἰταλίαν σιταγωγῶν; οἶμαι δὲ καὶ
[24]	ἥμισυ τούτων, δημοσίᾳ δὲ ὅσα	ἐς	κάλλος θέατρα καὶ βαλανεῖα, καὶ
[44]	ἀλλ´ αὐτὸς ἐπιπετόμενος ἀπέλαυον ἁπάντων	ἐς	κόρον. καὶ ἐπεὶ γρὺψ ὑπόπτερον
[13]	κατὰ τὴν ναῦν εὐθετίζοντι καὶ	ἐς	λιμένα πόρρωθεν ἀποβλέποντι ἐπιστάς, ὦ
[12]	τοῦτο, κοινὸς Ἑρμᾶς φασι, ~καὶ	ἐς	μέσον κατατίθει φέρων τὸν πλοῦτον.
[30]	ἐξενέγκῃ με τὸν χαλινὸν ἐνδακὼν	ἐς	μέσους τοὺς πολεμίους, ἢ δεήσει
[44]	ἦν ἂν τὰ τῶν ἄλλων,	ἐς	ὅσον ἀνοίγειν τε τὰς θύρας
[9]	πρὸς ἀντίους τοὺς ἐτησίας πλαγιάζοντας	ἐς	Πειραιᾶ χθὲς καθορμίσασθαι τοσοῦτον ἀποσυρέντας
[33]	διαπείρῃ τις οἰστῷ ἄθλιον βαλὼν	ἐς	τὰ γυμνὰ περὶ Σοῦσα ἢ
[2]	εἴωθε. ταχύδακρυς γὰρ ὁ ἀνὴρ	ἐς	τὰ ἐρωτικά. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Καὶ μὴν
[27]	οὐδὲ τὴν χοίνικα ἔτι λήψῃ	ἐς	τέλος μου τῆς εὐχῆς ἐπηρεάζων.
[38]	κράτος, αἳ ἂν ὑβρίσωσί τι	ἐς	τὴν ἀρχήν. ἁπάντων δὲ μάλιστα
[29]	οὐ κληρονόμον γενόμενον ἄλλου πονήσαντος	ἐς	τὴν βασιλείαν· ἐπεὶ τῷ Ἀδειμάντου
[32]	ἄλλα πάντα— διαβάλωμεν τὸν Αἰγαῖον	ἐς	τὴν Ἰωνίαν, εἶτα ἐκεῖ τῇ
[12]	ὑμῶν εὐθὺς ἐν τῇ πρώτῃ	ἐς	τὴν ναῦν ἐπιβάσει, ἐπεὶ σέ,
[37]	δοκῶ, ἢν βιάζωνται, αὐτομολήσειν προσδραμὼν	ἐς	τὴν παλαίστραν ἔτι πολεμοῦντας ὑμᾶς
[20]	ἐκ τοῦ πλοίου μετατιθεὶς χρυσίον	ἐς	τὸ ἄστυ. (ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) Εὖ λέγεις,
[14]	γῇ κατὰ τὴν ἐκ Πειραιῶς	ἐς	τὸ ἄστυ. ἀλλὰ ὅρα ὅπως
[4]	γὰρ ἤδη παρεληλυθέναι ἐκεῖνον ἀποσοβοῦντα	ἐς	τὸ ἄστυ, ἐπεὶ μηκέθ´ ἡμᾶς
[35]	οὕτως ἀναστάντας ἀνύειν τὸ λοιπὸν	ἐς	τὸ ἄστυ. (ΣΑΜΙΠΠΟΣ) Ἔτι γὰρ
[12]	ἐπεὶ σέ, ὦ Λυκῖνε, κατέστησα	ἐς	τὸ ἀσφαλές. περιμετροῦντος γάρ μου
[38]	τοῦ ἀγροῦ ἐπιβαίνων κατ´ ὀλίγον	ἐς	τὸ εἴσω τῶν ὅρων. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ)
[9]	Πειραιᾶ χθὲς καθορμίσασθαι τοσοῦτον ἀποσυρέντας	ἐς	τὸ κάτω, οὓς ἔδει τὴν
[22]	ἑπτὰ ἐφεστῶτες, εὐμεγέθεις βάρβαροι, προσαραξάτωσαν	ἐς	τὸ μέτωπον εὐθὺ τὴν θύραν,
[2]	συνεχὲς καὶ ἐπίτροχον, Ἑλληνιστὶ μέν,	ἐς	τὸ πάτριον δὲ τῷ ψόφῳ
[9]	τὴν ναῦν ἐπὶ τὰ λαιὰ	ἐς	τὸ πέλαγος ἤδη τῷ κρημνῷ
[30]	χάριν οἶδά σοι καὶ ὑποκύψας	ἐς	τὸ Περσικὸν προσκυνῶ σε περιαγαγὼν
[4]	ἢ ἐθέλεις ἐγὼ αὖθις ἐπάνειμι	ἐς	τὸ πλοῖον; (ΤΙΜΟΛΑΟΣ) Μηδαμῶς, ἀλλὰ
[5]	δὲ ἀνάλογον ἡ πρῷρα ὑπερβέβηκεν	ἐς	τὸ πρόσω ἀπομηκυνομένη, τὴν ἐπώνυμον
[19]	καὶ νεκρόν τι ἄλλο παιδίον	ἐς	τὸν Ἰσθμὸν ἐπὶ δελφῖνος ὁμοίως
[15]	ὑπερμαζᾷς γάρ, ὦ Ἀδείμαντε, καὶ	ἐς	τὸν κόλπον οὐ πτύεις, οὐδὲ
[35]	συντόνως ὁδεύοντες, ὁπότε κατῄειμεν ἕωθεν	ἐς	τὸν Πειραιᾶ, καὶ νῦν ἤδη
[1]	ναῦν καὶ πέρα τοῦ μέτρου	ἐς	τὸν Πειραιᾶ καταπεπλευκέναι μίαν τῶν
[5]	τούτου, καὶ ἀπὸ τοῦ καταστρώματος	ἐς	τὸν πυθμένα, ᾗ βαθύτατον κατὰ
[2]	τόνῳ, ἡ κόμη δὲ καὶ	ἐς	τοὐπίσω ὁ πλόκαμος συνεσπειραμένος οὐκ
[2]	τὴν καθαρὰν ὀθόνην ἐνδεδυκός, ἀναδεδεμένον	ἐς	τοὐπίσω τὴν κόμην ἐπ´ ἀμφότερα
[25]	ἐβουλόμην βιῶναι τὸν βίον πλουτῶν	ἐς	ὑπερβολὴν καὶ τρυφῶν καὶ πάσαις
[42]	δακτύλιόν τινα. καὶ μὴν καὶ	ἐς	ὕπνον κατασπᾶν ὁπόσους ἂν ἐθέλω
[36]	ἀκροβολίζεσθαι αὐτοῖς διδόντες. καὶ ἐπειδὴ	ἐς	χεῖρας ἤδη συνεληλύθαμεν, τὸ μὲν
[36]	ἄνδρες ἀγαθοὶ ἐν τοῖς κινδύνοις	ἔσεσθε	μηδὲ προδώσετε τὸ πάτριον φρόνημα.
[46]	ὡς τὸ εἰκός, καὶ δυσάρεστοι	ἔσεσθε	τὰ ἐπὶ τῆς οἰκίας, καὶ
[22]	μετ´ ὀλίγον, ἐπειδὰν αὐτὸς αἰτῇς.	ἐσθὴς	ἐπὶ τούτοις ἁλουργὶς καὶ ὁ
[13]	ἀφείς, καὶ οἰκέτας ὠνούμην καὶ	ἐσθῆτας	καὶ ζεύγη καὶ ἵππους. νυνὶ
[46]	μετ´ ὀλίγον ψιλὴν τὴν μᾶζαν	ἐσθίων,	οἷα ὑμεῖς πείσεσθε μετ´ ὀλίγον,
[33]	ἐπεὶ κατὰ τὸν Εὐφράτην ἤδη	ἐσμὲν	καὶ ὁ ποταμὸς ἔζευκται καὶ
[35]	ἐπὶ τοὺς πολεμίους, μηδὲ περιμένειν	ἔστ´	ἂν ἄμεινον παρασκευάσωνται πανταχόθεν τῶν
[15]	τὴν εὐχήν. ὥστε ἐπιστὰς μικρόν,	ἔστ´	ἂν ὑμεῖς προχωρήσητε, ἀποπλευσοῦμαι πάλιν
[26]	καὶ ἄνθρακές σοι ὁ θησαυρὸς	ἔσται;	(ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) Πῶς λέγεις, ὦ Λυκῖνε;
[40]	δὲ καὶ μετὰ τὴν ἀπαλλαγὴν	ἔσται;	~Ἀλλ´ ἤδη σὸν αἰτεῖν, ὦ
[20]	Ἑλλάδι, πάντα ἐν ὀλίγῳ Ἀδειμάντου	ἔσται.	ὁ χρυσὸς δὲ κοῖλος ἡμῖν
[16]	εἰ καὶ τῇ φύσει ἀπίθανα	ἔσται.	τὸ δὲ μέγιστον, ἐπίδειξις ἔσται
[16]	ἔσται. τὸ δὲ μέγιστον, ἐπίδειξις	ἔσται	τὸ πρᾶγμα ὅστις ἂν ἄριστα
[3]	αὐτὴν οἱ ἐλεύθεροι παῖδες ἀναπλέκονται	ἔστε	πρὸς τὸ ἐφηβικόν, ἔμπαλιν ἢ
[4]	παρὰ τὸν ἱστὸν ἐπὶ πολὺ	ἔστημεν	ἀναβλέποντες, ἀριθμοῦντες τῶν βυρσῶν τὰς
[25]	ἀπομεμαγμένην καὶ ταύτην, ὅτι λάλος	ἐστὶ	καὶ ἐπισκώπτει μου τὴν εὐχήν.
[2]	τῷ μελάγχρους εἶναι καὶ πρόχειλός	ἐστι	καὶ λεπτὸς ἄγαν τοῖν σκελοῖν,
[44]	ἄλλοις. τοῦτο ἡ ἄκρα εὐδαιμονία	ἐστὶ	μήτε ἀπολέσθαι μήτε ἐπιβουλευθῆναι δυναμένη,
[10]	Ἀδείμαντος γάρ, οὐκ ἄλλος τίς	ἐστι.	Πάνυ ἤδη σαφῶς ὁρῶ, καὶ
[10]	τί τοῦτο; οὐκ Ἀδείμαντος ἐκεῖνός	ἐστι;	(ΤΙΜΟΛΑΟΣ) Πάνυ μὲν οὖν, Ἀδείμαντος
[11]	ὀκνήσῃς εἰπεῖν, εἰ μή τίς	ἐστι	τῶν πάνυ ἀπορρήτων. καίτοι ἐτελέσθημεν,
[3]	μὲν εὐγενείας, ὦ Λυκῖνε, σημεῖόν	ἐστιν	Αἰγυπτίοις ἡ κόμη. ἅπαντες γὰρ
[1]	οὐκ οἶδ´ ὅπου νῦν ἐκεῖνός	ἐστιν	ἀποπλανηθεὶς ἐν τῷ πλήθει τῶν
[20]	τὸν Ἑρμῆν τὸν λίθινον, ὅς	ἐστιν	ἡμῖν ἐν τῇ αὐλῇ, μέδιμνοι
[11]	φρόντισμα. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Μῶν ἐρωτικόν τί	ἐστιν;	οὐδὲ γὰρ οὐδὲ τοῦτο ἀμυήτοις
[18]	ὁπόσος δὲ ὁ πυρὸς ἔνδον	ἐστίν,	οὗτος ὁ ἀριθμὸς ἅπας χρυσίον
[16]	ἔτι πολὺ ἡμῖν τὸ λοιπόν	ἐστιν	πρὸς τὸ ἄστυ, διελόμενοι τετραχῆ
[18]	Ἑρμῆς ὁ κερδῷος ἐπινευσάτω ἅπασιν.	ἔστω	γὰρ τὸ πλοῖον καὶ τὰ
[18]	Σάμιππε, τὸν κομήτην. κἀκεῖνος οὖν	ἔστω	ἐμός. ὁπόσος δὲ ὁ πυρὸς
[36]	ἐπιλαμβάνουσιν. ὥστε τὸ μὲν σύνθημα	ἔστω	Ἐνυάλιος. ὑμεῖς δὲ ἐπειδὰν σημάνῃ
[43]	~τὸ δὲ μέγιστον ἄλλος τις	ἔστω	ἐπὶ πᾶσιν ὁ ἥδιστος, ὡς
[16]	ἡμᾶς· παρ´ αὐτῷ γὰρ ἑκάστῳ	ἔστω	τὸ μέτρον τῆς εὐχῆς, καὶ
[6]	μικρός τις ἀνθρωπίσκος γέρων ἤδη	ἔσωζεν	ὑπὸ λεπτῇ κάμακι τὰ τηλικαῦτα
[7]	ἢ ὡς ὁ ἀστὴρ αὐτοὺς	ἔσωσεν;	(ΛΥΚΙΝΟΣ) Οὔκ, ὦ Τιμόλαε, ἀλλὰ
[28]	τὸ πρῶτον ἀπὸ λῃστείας ἀρξαμένῳ	ἑταῖροι	καὶ συνωμόται ὅσον τριάκοντα, πιστοὶ
[11]	ἐστι τῶν πάνυ ἀπορρήτων. καίτοι	ἐτελέσθημεν,	ὡς οἶσθα, καὶ σιγᾶν μεμαθήκαμεν.
[42]	καὶ ἄτρωτον εἶναι καὶ ἀπαθῆ,	ἕτερον	δὲ ὡς μὴ ὁρᾶσθαι τὸν
[9]	τινα λαμπρὸν ἀστέρα Διοσκούρων τὸν	ἕτερον	ἐπικαθίσαι τῷ καρχησίῳ καὶ κατευθῦναι
[17]	δὴ ἐν τῇ νηῒ τὸν	ἕτερον	πόδα ἔχει. χρὴ δὲ καὶ
[44]	γιγνόμενον διαβιῶναι ἀμφὶ τὰ ἑπτακαίδεκα	ἔτη	ἀεὶ ἀποδυόμενον τὸ γῆρας ὥσπερ
[44]	ζῶντα τῆς ἀνθρωπίνης βιοτῆς, ἀλλ´	ἔτη	χίλια νέον ἐκ νέου γιγνόμενον
[9]	Αἰγύπτου ἡμέρᾳ πρὸς ἀντίους τοὺς	ἐτησίας	πλαγιάζοντας ἐς Πειραιᾶ χθὲς καθορμίσασθαι
[40]	μάλιστα ἐπὶ πλεῖστον παραμείνῃ, τίς	ἔτι	ἀπόλαυσις ἀναισθήτῳ αὐτῷ γενομένῳ; ὁρᾷς
[35]	λοιπὸν ἐς τὸ ἄστυ. (ΣΑΜΙΠΠΟΣ)	Ἔτι	γὰρ Ἀθήνησιν, ὦ μακάριε, εἶναι
[44]	νότιον τῆς γῆς ἡμίτομον ἔχοντες.	ἔτι	δὲ καὶ ἀστέρων φύσιν καὶ
[42]	τοῦτο ἐμὲ ῥᾳδίως μόνον ἀνατίθεσθαι,	ἔτι	δὲ καὶ πέτεσθαι πολὺ ἀπὸ
[13]	ναύταις καὶ μονονουχὶ βασιλεὺς νομιζόμενος.	ἔτι	δέ μοι τὰ κατὰ τὴν
[14]	ἡμῖν τότε γενησόμενος. ὃς γὰρ	ἔτι	ἑνὸς πλοίου τουτουὶ δεσπότης ὢν
[40]	αὐτῷ γενομένῳ; ὁρᾷς οἷα μὲν	ἔτι	ζῶν ἕξεις πράγματα δεδιὼς καὶ
[35]	τῶν συμμάχων προσγενομένων, ἀλλ´ ἕως	ἔτι	καθ´ ὁδόν εἰσιν οἱ πολέμιοι,
[9]	σφᾶς καταλαβεῖν ἔφασκεν ὁ ναύκληρος	ἔτι	καὶ νυκτὸς οὔσης καὶ ζόφου
[27]	ὑπεναντίος· ὥστε οὐδὲ τὴν χοίνικα	ἔτι	λήψῃ ἐς τέλος μου τῆς
[26]	πλουτῶν. τίς γὰρ οἶδεν εἰ	ἔτι	παρακειμένης σοι τῆς χρυσῆς τραπέζης,
[36]	τὸ δὲ κατ´ ἐμὲ ἰσόπαλον	ἔτι,	Πέρσαι γάρ εἰσι καὶ ὁ
[37]	αὐτομολήσειν προσδραμὼν ἐς τὴν παλαίστραν	ἔτι	πολεμοῦντας ὑμᾶς καταλιπών. (ΣΑΜΙΠΠΟΣ) Μηδαμῶς.
[16]	πρὸς τὸ ἐπιρρέον; Καὶ ἐπείπερ	ἔτι	πολὺ ἡμῖν τὸ λοιπόν ἐστιν
[4]	μάλα δοκεῖ, ἤν πως ἀνεῳγυῖαν	ἔτι	τὴν παλαίστραν καταλάβωμεν. ~ἀλλὰ μεταξὺ
[39]	τοῖς συμπόταις, σὺ δὲ καὶ	ἐτιτρώσκου	μονομαχῶν καὶ ἐδεδίεις καὶ ἐφρόντιζες
[14]	σοι πεντάκις ἐξ Αἰγύπτου κατ´	ἔτος	ἕκαστον σιταγωγείτωσαν σιταγωγίαν, εἰ καί,
[13]	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ κατ´	ἔτος	ἕκαστον τὴν μισθοφορίαν. ὁ δέ
[36]	μὲν εὐώνυμον καὶ ὁ Τιμόλαος	ἐτρέψαντο	τοὺς καθ´ αὑτοὺς Μήδους ὄντας,
[39]	Ἀδειμάντου, παρ´ ὅσον ἐκεῖνος μὲν	ἐτρύφα	διτάλαντα χρύσεα ἐκπώματα προπίνων τοῖς
[35]	περὶ τοῦ πολέμου διασκοπούμενος; (ΛΥΚΙΝΟΣ)	Εὖ	γε ὑπέμνησας. ἐγὼ δὲ νήφειν
[3]	ὑπὸ τέττιγι χρυσῷ ἀνειλημμένον. (ΣΑΜΙΠΠΟΣ)	Εὖ	γε, ὦ Τιμόλαε, ὅτι ἡμᾶς
[37]	περὶ τῆς ἀρχῆς μαχόμενον. (ΣΑΜΙΠΠΟΣ)	Εὖ	λέγεις. ἐπιπόλαιον μέντοι τὸ τραῦμα
[20]	χρυσίον ἐς τὸ ἄστυ. (ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ)	Εὖ	λέγεις, καὶ ἀνορωρύχθω θησαυρὸς ὑπὸ
[35]	οἱ πολέμιοι, ἐπιχειρῶμεν αὐτοῖς. (ΣΑΜΙΠΠΟΣ)	Εὖ	λέγεις. σὺ δὲ τί, ὦ
[4]	διαθέοντα τῶν κεροιάκων ἐπειλημμένον. (ΣΑΜΙΠΠΟΣ)	Εὖ	λέγεις. τί δ´ οὖν χρὴ
[27]	πλουσίῳ καὶ θηλύνεσθαι ὡς ἐκεῖνος	εὖ	οἶδα, κἂν μὴ εἴπῃς. ἐῶ
[44]	κρανίον, τούς τε αὖ φίλους	εὖ	ποιεῖν ἐπιχέαντα κοιμωμένοις αὐτοῖς τὸ
[16]	ἑκουσίῳ περιπεσόντες, ἐφ´ ὅσον βουλόμεθα,	εὖ	ποιήσοντι ἡμᾶς· παρ´ αὐτῷ γὰρ
[13]	ἄν, ὡς εὐδαίμονα βίον ἐπεβίωσα	εὖ	ποιῶν τοὺς φίλους καὶ ἐπιπλέων
[13]	κατέδυσας τὸν πλοῦτον καὶ ἀνέτρεψας	εὖ	φερόμενον τὸ σκάφος οὐρίῳ τῆς
[3]	αὐτὸν εἶναι. ~(ΤΙΜΟΛΑΟΣ) Τοῦτο μὲν	εὐγενείας,	ὦ Λυκῖνε, σημεῖόν ἐστιν Αἰγυπτίοις
[40]	καὶ στήλην μακρὰν ἢ πυραμίδα	εὔγραμμον	τὰς γωνίας ἀπολιπών, ἐκπρόθεσμα καὶ
[13]	ποιήσειεν εἶναι, οἷον ἄν, ὡς	εὐδαίμονα	βίον ἐπεβίωσα εὖ ποιῶν τοὺς
[43]	τὰ μειράκια ἐπιμεμηνέναι μοι καὶ	εὐδαίμονα	εἶναι δοκεῖν, εἴ τινα καὶ
[44]	τοῖς ἄλλοις. τοῦτο ἡ ἄκρα	εὐδαιμονία	ἐστὶ μήτε ἀπολέσθαι μήτε ἐπιβουλευθῆναι
[46]	πείσεσθε μετ´ ὀλίγον, ἐπειδὰν ἡ	εὐδαιμονία	μὲν ὑμῖν καὶ ὁ πολὺς
[39]	πάντων μᾶλλον ἢ ὑπὸ σεαυτοῦ	εὐδαιμονίζεσθαι.	~καὶ γὰρ οὖν καὶ τόδε
[13]	ἤδη καὶ ἔπλεον ὑφ´ ἁπάντων	εὐδαιμονιζόμενος	τῶν ἐπιβατῶν φοβερὸς τοῖς ναύταις
[13]	μοι τὰ κατὰ τὴν ναῦν	εὐθετίζοντι	καὶ ἐς λιμένα πόρρωθεν ἀποβλέποντι
[22]	βάρβαροι, προσαραξάτωσαν ἐς τὸ μέτωπον	εὐθὺ	τὴν θύραν, οἷα νῦν αὐτοὶ
[41]	εὔξομαι καὶ ὅ τι ἂν	εὐθῦναί	τις δυνηθείη. χρυσὸν μὲν οὖν
[12]	τρυφῆς. (ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) Ἀπελείφθην μὲν ὑμῶν	εὐθὺς	ἐν τῇ πρώτῃ ἐς τὴν
[20]	αὐλῇ, μέδιμνοι χίλιοι ἐπισήμου χρυσίου.	εὐθὺς	οὖν κατὰ τὸν Ἡσίοδον οἶκος
[20]	ἢ συνηρεφὲς ἢ ἔνυδρον ἢ	εὔκαρπον	ἐν τῇ Ἑλλάδι, πάντα ἐν
[11]	συννοίας τινὸς οὐ μικρὸν οὐδὲ	εὐκαταφρόνητον	πρᾶγμα, ὡς δοκεῖς, ἀνακυκλῶν. (ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ)
[22]	εἰσδεχθῆναι ἀξιοῦσι θυρωροὶ ἑπτὰ ἐφεστῶτες,	εὐμεγέθεις	βάρβαροι, προσαραξάτωσαν ἐς τὸ μέτωπον
[39]	ἅπαντες ἢ πρὸς τὴν ἐλπίδα	εὖνοι	δοκοῦντες εἶναι. ἀπόλαυσις μέν γε
[46]	πάντως, ὦ Λυκῖνε, καὶ αὐτὸς	εὔξῃ	τι ἤδη ποτέ, ὡς ἂν
[17]	καὶ ὅταν ὁ καιρὸς καλῇ,	εὔξομαι	ἅπερ ἂν δοκῇ. εἰ μὲν
[41]	ὦ Λυκῖνε, εἴ τι ἐπιλήψιμον	εὔξομαι	καὶ ὅ τι ἂν εὐθῦναί
[14]	τοὺς φίλους. σὺ μὲν οὖν	εὐπλόει,	ὦ βέλτιστε, ἡμεῖς δὲ ἐν
[4]	τὸ ἄστυ, ἐπεὶ μηκέθ´ ἡμᾶς	εὑρεῖν	ἐδύνατο. εἰ δὲ μή, ἀλλ´
[46]	ἀνόμοια τὰ ἐπὶ τῆς οἰκίας	εὑρίσκητε	ὥσπερ οἱ τοὺς βασιλεῖς ὑποκρινόμενοι
[5]	ἔλεγε ὁ ναυπηγός τὸ μῆκος,	εὖρος	δὲ ὑπὲρ τὸ τέταρτον μάλιστα
[33]	μάχιμα φῦλα καὶ τὴν τοξικὴν	εὔστοχα.	ὥστε ἄλλῳ παραδοὺς τὸ δεξιὸν
[23]	ἀνθηρότατον. ~εἶτα δεῖπνα ἐπὶ χρυσοῦ—	εὐτελὴς	γὰρ ὁ ἄργυρος καὶ οὐ
[17]	καὶ βασκαίνειν ἐν ταῖς κοιναῖς	εὐτυχίαις	δοκῶ. (ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) Τίς γοῦν πρῶτος
[16]	τε κάματος λάθοι καὶ ἅμα	εὐφρανούμεθα	ὥσπερ ἡδίστῳ ὀνείρατι ἑκουσίῳ περιπεσόντες,
[32]	Κιλικίας, ἄχρι ἂν ἐπὶ τὸν	Εὐφράτην	ἀφικώμεθα. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἐμέ, ὦ βασιλεῦ,
[33]	τάξιν. ἀλλ´ ἐπεὶ κατὰ τὸν	Εὐφράτην	ἤδη ἐσμὲν καὶ ὁ ποταμὸς
[0]	~ΠΛΟΙΟΝ Η	ΕΥΧΑΙ.	~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Οὐκ ἐγὼ ἔλεγον ὅτι
[39]	Τιμόλαον δὲ ἐν τῷ μέρει	εὔχεσθαι	ὅπερ ἂν ἐθέλῃ. (ΣΑΜΙΠΠΟΣ) Τί
[16]	χρήσαιτο τῷ πλούτῳ καὶ τῇ	εὐχῇ,	δηλώσει γὰρ οἷος ἂν καὶ
[17]	πρὸ τοῦ Διπύλου ἐπιλήψομαι τῇ	εὐχῇ,	καὶ τοῦτο ὡς οἷόν τε
[18]	ἀλλ´, ἐπείπερ ἔξεστιν, ἐπιμετρήσω τῇ	εὐχῇ.	ὁ δὲ Ἑρμῆς ὁ κερδῷος
[19]	ἐπειδὰν εἰς σὲ παρέλθῃ ἡ	εὐχή,	τὴν Πάρνηθα ἐκείνην, εἰ θέλεις,
[21]	Ἄνθρωπε, μή μοι ἀνάλυε τὴν	εὐχήν.	ἐγὼ δὲ καὶ τὰς τραπέζας
[25]	ἐστὶ καὶ ἐπισκώπτει μου τὴν	εὐχήν.	τοῦτον ἐβουλόμην βιῶναι τὸν βίον
[15]	καὶ σκώμματι ποιήσεσθέ μου τὴν	εὐχήν.	ὥστε ἐπιστὰς μικρόν, ἔστ´ ἂν
[46]	ἄλλους. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἀλλ´ οὐ δέομαι	εὐχῆς	ἐγώ. ἥκομεν γὰρ δὴ πρὸς
[27]	λήψῃ ἐς τέλος μου τῆς	εὐχῆς	ἐπηρεάζων. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Τοῦτο μὲν ἤδη
[16]	ἑκάστῳ ἔστω τὸ μέτρον τῆς	εὐχῆς,	καὶ οἱ θεοὶ πάντα ὑποκείσθωσαν
[45]	ἂν αἰτιάσαιο, ὦ Λυκῖνε, τῆς	εὐχῆς;	(ΛΥΚΙΝΟΣ) Οὐδέν, ὦ Τιμόλαε. οὐδὲ
[28]	δοκοῦντα, καὶ ὁ νόμος τῆς	εὐχῆς	ὃν Τιμόλαος ἔθηκε φήσας μηδὲν
[13]	φερόμενον τὸ σκάφος οὐρίῳ τῆς	εὐχῆς	πνεύματι. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Οὐκοῦν, ὦ γενναῖε,
[27]	ἀλλὰ σὺ ἤδη ὁ Σάμιππος	εὔχου.	~(ΣΑΜΙΠΠΟΣ) Ἐγὼ δὲ— ἠπειρώτης γάρ
[36]	χεῖρας ἤδη συνεληλύθαμεν, τὸ μὲν	εὐώνυμον	καὶ ὁ Τιμόλαος ἐτρέψαντο τοὺς
[31]	οὑτοσὶ δὲ Τιμόλαος ἐπὶ τοῦ	εὐωνύμου	τετάξεται. ἐγὼ δὲ κατὰ μέσον,
[39]	νενικηκότα τηλικαύτην μάχην ἐν Βαβυλῶνι	εὐωχεῖσθαι	τὰ ἐπινίκια— ἑκστάδιος γὰρ οἶμαί
[46]	αὐτῆς τὸ γελάσαι μάλα ἡδέως	ἐφ´	οἷς ὑμεῖς ᾐτήσατε τοιούτοις οὖσι,
[16]	ὥσπερ ἡδίστῳ ὀνείρατι ἑκουσίῳ περιπεσόντες,	ἐφ´	ὅσον βουλόμεθα, εὖ ποιήσοντι ἡμᾶς·
[22]	ὁ βίος οἷος ἁβρότατος, ὕπνος	ἐφ´	ὅσον ἥδιστος, φίλων πρόσοδοι καὶ
[9]	σκοπέλῳ. ~τοιαῦτα καὶ σφᾶς καταλαβεῖν	ἔφασκεν	ὁ ναύκληρος ἔτι καὶ νυκτὸς
[6]	(ΤΙΜΟΛΑΟΣ) Θαυμάσιος τὴν τέχνην, ὡς	ἔφασκον	οἱ ἐμπλέοντες, καὶ τὰ θαλάττια
[22]	ἄλλων εἰσδεχθῆναι ἀξιοῦσι θυρωροὶ ἑπτὰ	ἐφεστῶτες,	εὐμεγέθεις βάρβαροι, προσαραξάτωσαν ἐς τὸ
[13]	μισθοφορίαν. ὁ δέ μοι, Δώδεκα,	ἔφη,	Ἀττικὰ τάλαντα, εἰ πρὸς τοὐλάχιστόν
[7]	χρηστὸς ἀνὴρ καὶ προσομιλῆσαι δεξιός.	ἔφη	δὲ ἀπὸ τῆς Φάρου ἀπάραντας
[3]	παῖδες ἀναπλέκονται ἔστε πρὸς τὸ	ἐφηβικόν,	ἔμπαλιν ἢ οἱ πρόγονοι ἡμῶν,
[2]	λεπτὸς ἄγαν τοῖν σκελοῖν, καὶ	ἐφθέγγετο	ἐπισεσυρμένον τι καὶ συνεχὲς καὶ
[30]	δεήσει καταδεθῆναί με πρὸς τὸ	ἐφίππιον,	εἰ μέλλω μενεῖν τε ἄνω
[34]	περὶ Κτησιφῶντα διατρίβων ἤκουσε τὴν	ἔφοδον,	εἶτα εἰς Σελεύκειαν παρελθὼν παρασκευάζεται
[39]	ἐτιτρώσκου μονομαχῶν καὶ ἐδεδίεις καὶ	ἐφρόντιζες	νύκτωρ καὶ μεθ´ ἡμέραν· οὐ
[19]	εἰ θέλεις, ὅλην χρυσῆν ποιήσας	ἔχε,	κἀγὼ σιωπήσομαί σοι. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἀλλ´
[14]	μείζω τοῦ Αἰγυπτίου πλοίου ἤδη	ἔχε,	καὶ τὸ μέγιστον οὐδὲ καταδῦναι
[27]	τούτους ἀφῶ, τό γε ὑγιαίνειν	ἐχέγγυον	οἴει σοι γενήσεσθαι καὶ βέβαιον;
[33]	καὶ κατόπιν ὁπόσα διεληλύθαμεν ἀσφαλῶς	ἔχει	καὶ πάντα ὕπαρχοι κατέχουσιν ὑπ´
[17]	τῇ νηῒ τὸν ἕτερον πόδα	ἔχει.	χρὴ δὲ καὶ Λυκίνῳ δοκεῖν.
[44]	εἶναί με. ~καὶ ταῦτα πάντα	ἔχειν	μὴ ὀλιγοχρόνιον ὄντα μηδὲ κατὰ
[31]	Πάντες, ὡς ὁρᾷς, ὦ Σάμιππε,	ἐχειροτόνησαν.	(ΣΑΜΙΠΠΟΣ) Ἀλλὰ σὺ μὲν ἄρχε
[20]	ἐκπώματα οὐ κοῦφα ὡς τὰ	Ἐχεκράτους,	ἀλλὰ διτάλαντον ἕκαστον τὴν ὁλκήν.
[31]	Λυκῖνος δὲ τὸ δεξιὸν κέρας	ἐχέτω.	δίκαιος δ´ ἂν εἴην τυχεῖν
[31]	ἄρχε τῆς ἵππου, Λυκῖνος δὲ	ἐχέτω	τὸ δεξιόν. οὑτοσὶ δὲ Τιμόλαος
[44]	ἐν Ἰταλίᾳ. εἰ δέ τις	ἐχθρὸς	εἴη, ἀμύνασθαι καὶ τοῦτον ἐκ
[20]	κλίνῃ ἀνευρεῖν, ὡς μὴ πράγματα	ἔχοις	ἐκ τοῦ πλοίου μετατιθεὶς χρυσίον
[34]	τὸ εἴσω τῶν τειχῶν καὶ	ἔχομεν	τὴν πόλιν. ὁ βασιλεὺς δὲ
[1]	ἦν, εἶτ´ ἐγὼ μετ´ ἐκεῖνον	ἐχόμενος	αὐτοῦ ἀμφοτέραις, καί με διὰ
[41]	γε καὶ πολλὰς τὰς ἐπιβουλὰς	ἔχοντα	καὶ πλέον τοῦ ἡδέος τὸ
[44]	οὐδὲν γὰρ δεήσει με ταῦτα	ἔχοντα·	πάντα γὰρ ἐμὰ ἦν ἂν
[23]	τινες περὶ πέμματα καὶ χυμοὺς	ἔχοντες.	εἰ δέ τινι προπίοιμι σκύφον
[44]	τὸ νότιον τῆς γῆς ἡμίτομον	ἔχοντες.	ἔτι δὲ καὶ ἀστέρων φύσιν
[5]	τὴν ἐπώνυμον τῆς νεὼς θεὸν	ἔχουσα	τὴν Ἶσιν ἑκατέρωθεν. ὁ μὲν
[18]	κτημάτων ἁπάντων. (ΣΑΜΙΠΠΟΣ) Λέληθας σεαυτὸν	ἔχων	ἐν τῇ νηΐ. (ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ) Τὸν
[27]	εὖ οἶδα, κἂν μὴ εἴπῃς.	ἐῶ	λέγειν ὅσας ἐπιβουλὰς μετὰ τοῦ
[35]	κεκμήκαμεν συντόνως ὁδεύοντες, ὁπότε κατῄειμεν	ἕωθεν	ἐς τὸν Πειραιᾶ, καὶ νῦν
[22]	καὶ προσκυνεῖν, καὶ οἱ μὲν	ἕωθεν	πρὸς ταῖς θύραις ἄνω καὶ
[1]	ἔλεγον ὅτι θᾶττον τοὺς γῦπας	ἕωλος	νεκρὸς ἐν φανερῷ κείμενος ἢ
[44]	ἄλλοις, ἐγὼ δὲ καὶ τοῦτο	ἑώρων	ἄν, καὶ τὰς πηγὰς δὲ
[35]	πανταχόθεν τῶν συμμάχων προσγενομένων, ἀλλ´	ἕως	ἔτι καθ´ ὁδόν εἰσιν οἱ