| Dialogue |
| [6] |
ὦ
Αἰακέ͵
οὗτοι
μόνοι
καὶ
|
φαιδροὶ |
τῶν
ἄλλων·
ὁ
δὲ
σποδοῦ |
| [6] |
~ΣΩΚΡΑΤΗΣ
~Χαρμίδης͵
ὦ
Μένιππε͵
καὶ
|
Φαῖδρος |
καὶ
ὁ
τοῦ
Κλεινίου.
~ΜΕΝΙΠΠΟΣ |
| [22] |
καὶ
λεπτὸς
εἰς
~τὸ
ἀκριβέστατον
|
φαινόμενος. |
ἐγὼ
δὲ
καίπερ
εἰδὼς
ἀνέκρινον͵ |
| [29] |
κρανίον
προτιμηθείη
ἂν
τοῦ
ἐμοῦ·
|
φαλακρὰ |
γὰρ
ἄμφω
~καὶ
γυμνά,
καὶ |
| [6] |
~Ὁρᾷς
τὸν
φαλακρόν;
~ΜΕΝΙΠΠΟΣ
~Ἅπαντες
|
φαλακροί |
εἰσιν·
ὥστε
πάντων
ἂν
εἴη |
| [6] |
ἐνθάδε
ἐστίν.
~ΑΙΑΚΟΣ
~Ὁρᾷς
τὸν
|
φαλακρόν; |
~ΜΕΝΙΠΠΟΣ
~Ἅπαντες
φαλακροί
εἰσιν·
ὥστε |
| [19] |
πόλει·
καὶ
γέροντά
με
καὶ
|
~φαλακρόν͵ |
ὡς
ὁρᾷς͵
ὄντα
καὶ
λημῶντα |
| [1] |
ἐστι
τὴν
ὄψιν
~ΔΙΟΓΕΝΗΣ
~Γέρων,
|
φαλακρός, |
τριβώνιον
ἔχων
πολύθυρον,
ἅπαντι
ἀνέμῳ |
| [18] |
εἶναι͵
θέσθαι
διαθήκας
εἰς
τὸ
|
φανερόν͵ |
ἐν
αἷς
ἐκείνῳ
~καταλέλοιπα
τἀμὰ |
| [21] |
~καὶ
τὰς
διαθήκας
εἰς
τὸ
|
φανερὸν |
ἐτίθεντο͵
Ἀριστέαν
μὲν
ὁ
Μοίριχος͵ |
| [19] |
τῶν
κτημάτων;
~ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΣ
~Εἰς
τὸ
|
φανερὸν |
μὲν
ἕκαστον
αὐτῶν
κληρονόμον
ἀπολιπεῖν |
| [15] |
ὅμως
~θεραπεύουσιν
ἔν
γε
τῷ
|
φανερῷ͵ |
καὶ
νοσοῦντος
ἃ
μὲν
βουλεύονται |
| [28] |
τῇ
καλῇ
σου
~ἐκείνῃ
νύμφῃ
|
φανῆναι; |
πῶς
δὲ
κἀκείνη
προσήσεταί
σε |
| [22] |
τῶν
ἐν
τῷ
~γήρᾳ
κακῶν
|
φάρμακον. |
ἀλλ΄
ἀπίωμεν
ἤδη͵
μὴ
καί |
| [17] |
τὸν
κλῆρον
ἐξηῦρον·
πριάμενος
γὰρ
|
~φάρμακον |
ἀνέπεισα
τὸν
οἰνοχόον͵
ἐπειδὰν
τάχιστα |
| [17] |
οἶδ΄
ὅπως
ἐμοὶ
μὲν
τὸ
|
φάρμακον͵ |
Πτοιοδώρῳ
δὲ
~τὸ
ἀφάρμακτον
ἔδωκεν· |
| [17] |
τῷ
Πτοιοδώρῳ
τὴν
ἔχουσαν
τὸ
|
φάρμακον͵ |
τὴν
δὲ
~ἑτέραν
ἐμοί͵
σφαλεὶς |
| [14] |
οἱ
πολλοί·
νῦν
δὲ
ἢ
|
φαρμάκῳ |
~τις
ὑπὸ
τοῦ
παιδὸς
ἀποθανὼν |
| [22] |
Δᾶμις
ὑπὸ
τοῦ
παιδὸς
ἐκ
|
φαρμάκων |
ἀποθανών͵
ὁ
δὲ
Λάμπις
δι΄ |
| [1] |
ἀλλὰ
πάντα
μία
ἡμῖν
κόνις,
|
φασί, |
κρανία
γυμνὰ
~τοῦ
κάλλους.
~ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ
|
| [12] |
Μακεδονικὴν
χλαμύδα
καταβαλὼν
~κάνδυν͵
ὥς
|
φασι͵ |
μετενέδυς
καὶ
τιάραν
ὀρθὴν
ἐπέθου |
| [8] |
ὦ
Μένιππε;
~ΜΕΝΙΠΠΟΣ
~Ὅπερ͵
οἶμαι͵
|
φασί͵ |
συνετὸν
ὄντα
ἀρέσκεσθαι
καὶ
ἀγαπᾶν |
| [20] |
~δικασθῆναι
δεήσει͵
καὶ
τὰς
καταδίκας
|
φασὶν |
εἶναι
βαρείας͵
τροχοὺς
καὶ
~λίθους |
| [3] |
λυπηρός
ἐστιν.
~ΠΛΟΥΤΩΝ
~Τί
ταῦτά
|
φασιν͵ |
ὦ
Μένιππε;
~ΜΕΝΙΠΠΟΣ
~Ἀληθῆ͵
ὦ |
| [1] |
ἐμὲ
ἀμαθῆ
καὶ
ἀπαίδευτον
εἶναι
|
φάσκουσι |
κατηγοροῦντα
τῆς
~σοφίας
αὐτῶν.
~ΔΙΟΓΕΝΗΣ
|
| [19] |
καὶ
σύ
τινα
ὥσπερ
ὁ
|
Φάων |
τὴν
Ἀφροδίτην
ἐκ
Χίου
~διεπόρθμευσας͵ |
| [19] |
ταῦτα·
ἐγὼ
γάρ
σε
πάνυ
|
φειδόμενον |
ἠπιστάμην.
~ΠΟΛΥΣΤΡΑΤΟΣ
~Ἀλλ΄
ἐπέρρει
μοι͵ |
| [16] |
~ΠΛΟΥΤΩΝ
~Θάρρει͵
ὦ
Τερψίων·
καὶ
|
Φείδων |
γὰρ
καὶ
Μέλανθος
καὶ
ὅλως |
| [6] |
σοι;
~ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ
~Οὐ
γάρ·
ἀλλὰ
|
φέρε |
ἴδω
εἴ
τί
σοι
ἐδώδιμον |
| [26] |
δὲ
καὶ
Ὀδυσσεὺς
ἀφίξεται
πάντως.
|
φέρει |
δὲ
~παραμυθίαν
καὶ
ἡ
κοινωνία |
| [26] |
λέγειν
ὁρῶμεν·
~σιωπᾶν
γὰρ
καὶ
|
φέρειν |
καὶ
ἀνέχεσθαι
δέδοκται
ἡμῖν͵
μὴ |
| [8] |
τὰ
ἐν
ᾅδου
δὲ
πῶς
|
φέρεις͵ |
ἀφ΄
οὗ
προελόμενος
~αὐτὰ
ἥκεις; |
| [13] |
ἂν
μάθοιμι
παρὰ
σοῦ͵
πῶς
|
φέρεις͵ |
ὁπόταν
ἐννοήσῃς
ὅσην
~εὐδαιμονίαν
ὑπὲρ |
| [20] |
ἢ
τί
τὸ
τρόπαιον
τοῦτο
|
φέρεις; |
~ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ
~Ὅτι
ἐνίκησα͵
ὦ
Ἑρμῆ͵ |
| [3] |
ΠΛΟΥΤΩΝΙ
ΚΑΤΑ
ΜΕΝΙΠΠΟΥ
~ΚΡΟΙΣΟΣ
~Οὐ
|
φέρομεν͵ |
ὦ
Πλούτων͵
Μένιππον
τουτονὶ
τὸν |
| [16] |
τοῖς
ἀτέκνοις
τῶν
~γερόντων
εἰσποιεῖτε
|
φέροντες |
αὑτούς;
τοιγαροῦν
γέλωτα
ὀφλισκάνετε
~πρὸ |
| [23] |
ὅπλων
παραδοῦναι
συγγενεῖ
γε
ὄντι͵
|
φέρουσα |
ἐς
τὸ
~κοινὸν
κατέθετο
αὐτά. |
| [28] |
ἐκ
τοῦ
παστοῦ.
~ΠΛΟΥΤΩΝ
~Ἐπεὶ
|
Φερσεφόνῃ |
συνδοκεῖ͵
ἀναγαγὼν
τοῦτον
αὖθις
ποίησον |
| [28] |
ἀνελθεῖν
~δεήσει.
~ΠΡΩΤΕΣΙΛΑΟΣ
~Ἀλλ΄
οὐ
|
φέρω |
τὴν
διατριβήν͵
ὦ
Πλούτων·
ἠράσθης |
| [7] |
~ΤΑΝΤΑΛΟΣ
~Οὐδὲν
ὄφελος͵
εἰ
ἐπικύψαιμι·
|
φεύγει |
γὰρ
τὸ
ὕδωρ͵
ἐπειδὰν
προσιόντα |
| [22] |
καὶ
τὸ
τεθνάναι
δεινὸν
καὶ
|
φευκτέον. |
~ΔΙΟΓΕΝΗΣ
~Παραπαίεις͵
ὦ
γέρον͵
καὶ |
| [28] |
φοβήσεται
γὰρ
εὖ
οἶδα
καὶ
|
φεύξεταί |
σε
καὶ
μάτην
ἔσῃ
~τοσαύτην |
| [25] |
οὕτω
θρασὺν·
ἱκανὴ
γὰρ
ἡ
|
~φήμη |
διδάξαι
σε͵
οἷος
μὲν
ἐγὼ |
| [2] |
ὦ
Χάρων͵
ἥδιον.
~ΧΑΡΩΝ
~Ἀπόδος͵
|
φημί͵ |
ἀνθ΄
ὧν
σε
διεπορθμεύσαμεν.
~ΜΕΝΙΠΠΟΣ |
| [25] |
ταύτῃ
πλέον
οὗτος
ἐνέγκαιτό
μου.
|
φημὶ |
δὲ
~τούτους
μάλιστα
ἐπαίνου
ἀξίους |
| [25] |
πάντων
~σχεδὸν
τῶν
πρὸ
ἐμοῦ
|
φημι |
διενεγκεῖν
τὰ
πολέμια.
~ΜΙΝΩΣ
~Οὐκοῦν |
| [25] |
ἐστιν
ἃ
ἐγὼ
~Ἀλεξάνδρου
ἀμείνων
|
φημὶ |
εἶναι.
εἰ
δέ
ἐστι
καλλίων |
| [25] |
ὦ
Ἀλέξανδρε͵
τί
πρὸς
ταῦτα
|
φῄς; |
~ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
~Ἐχρῆν
μέν͵
ὦ
Μίνως͵ |
| [10] |
ἠπίστεις
~σὺ
τούτοις.
~ΜΕΝΙΠΠΟΣ
~Τί
|
φῄς; |
εἰ
μὴ
εἰς
Λεβάδειαν
γὰρ |
| [16] |
ὀδόντας
~ἀπομυγέντες.
~ΤΕΡΨΙΩΝ
~Ἀληθῆ
ταῦτα
|
φῄς· |
ἐμοῦ
γοῦν
Θούκριτος
πόσα
κατέφαγεν |
| [11] |
~Σαφῶς
νῦν
μανθάνω·
δύο
γὰρ
|
φῂς |
ἔτεκεν
ἡ
Ἀλκμήνη
κατὰ
τὸ |
| [29] |
φρονεῖν;
~ΔΙΟΓΕΝΗΣ
~Ἐπὶ
τῇ
βασιλείᾳ
|
φῄς |
καὶ
τῷ
κάλλει
καὶ
τῷ |
| [7] |
τοῦτο
μὲν
οὕτως
πιστεύσομεν͵
ἐπεὶ
|
φῂς |
κολάζεσθαι
τῷ
~δίψει.
τί
δ΄ |
| [21] |
Περσῶν
ἀρχῆς.
~ΔΙΟΓΕΝΗΣ
~Τίνα
ταῦτα
|
φῄς; |
~ΚΡΑΤΗΣ
~Σοφίαν͵
αὐτάρκειαν͵
ἀλήθειαν͵
παρρησίαν͵ |
| [8] |
λόγος
~περιστῇ.
~ΧΕΙΡΩΝ
~Πῶς
τοῦτο
|
φῄς; |
~ΜΕΝΙΠΠΟΣ
~Ὅτι
εἰ
τῶν
ἐν |
| [10] |
~Ὃ
μήτε
ἄνθρωπός
ἐστιν͵
ὡς
|
φῄς͵ |
μήτε
θεός͵
καὶ
συναμφότερόν
ἐστιν; |
| [29] |
αὐτοῦ,
πλὴν
εἰ
μὴ
τοῦτο
|
φῄς, |
ὅτι
~μᾶλλον
ἡμῶν
ἀχθοφορεῖς
ὑπὸ |
| [15] |
~πεντακισμύριοι;
~ΕΡΜΗΣ
~Ναί͵
τὸν
Σικυώνιον
|
φῄς. |
τί
οὖν;
~ΠΛΟΥΤΩΝ
~Ἐκεῖνον
μέν͵ |
| [14] |
πότε
δ΄
οὖν
~ταῦτα
ἀποδώσειν
|
φῄς; |
~ΧΑΡΩΝ
~Νῦν
μέν͵
ὦ
Ἑρμῆ͵ |
| [25] |
ἀξιῶ;
~ΜΙΝΩΣ
~Νὴ
Δί΄
εὐγνώμονα
|
φῄς͵ |
ὦ
Σκιπίων·
ὥστε
πρῶτος
μὲν |
| [27] |
τοῦ
Ἔρωτος
ἀποκρινοῦμαι
τὰ
δίκαια·
|
φήσει |
γὰρ
~αὐτὸς
μὲν
τοῦ
ἐρᾶν |
| [25] |
ἡ
ἔρις;
~ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
~Περὶ
προεδρίας·
|
φησὶ |
γὰρ
οὗτος
ἀμείνων
γεγενῆσθαι
στρατηγὸς |
| [25] |
νεκροὺς
ἐπὶ
μιᾶς
ἡμέρας
κατέπεμψα·
|
φησὶ |
γοῦν
ὁ
~πορθμεὺς
μὴ
διαρκέσαι |
| [7] |
καὶ
προσενέγκω
τῷ
στόματι͵
οὐ
|
~φθάνω |
βρέξας
ἄκρον
τὸ
χεῖλος͵
καὶ |
| [22] |
γὰρ
Βλεψίας
αὐτὸς
ἑαυτοῦ
κατηγόρει
|
φθάσας |
~πολλὴν
τὴν
ἄνοιαν͵
ὡς
τὰ |
| [4] |
ὑλακτεῖν
μόνον͵
ἀλλὰ
καὶ
ἀνθρωπίνως
|
φθέγγεσθαι͵ |
ὁπότ΄
~ἐθέλοις.
~ΚΕΡΒΕΡΟΣ
~Πόρρωθεν
μέν͵ |
| [26] |
ὃς
ἐξὸν
~ἀκλεῶς
ἐν
τῇ
|
Φθιώτιδι |
πολυχρόνιον
βασιλεύειν͵
ἑκὼν
προείλου
τὸν |
| [22] |
μόνους
οἰκέτας
ἐπηγάγετο͵
καὶ
ταῦτα
|
φιάλας |
πέντε
χρυσᾶς
~καὶ
κυμβία
τέτταρα |
| [20] |
ὁ
Μεγαρικὸς
ἐπέραστος͵
οὗ
τὸ
|
φίλημα |
διτάλαντον
ἦν.
~ΕΡΜΗΣ
~Ἀπόδυθι
τοιγαροῦν |
| [20] |
κάλλος
καὶ
τὰ
χείλη
αὐτοῖς
|
φιλήμασι |
καὶ
τὴν
~κόμην
τὴν
βαθεῖαν |
| [13] |
οὕτω
σε
τεχθῆναι͵
τὸν
δὲ
|
Φίλιππον |
~ἐξηπατῆσθαι
οἰόμενον
πατέρα
σου
εἶναι. |
| [12] |
ψυχρολογίας
καταγελῶν.
~ΦΙΛΙΠΠΟΥ
ΚΑΙ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
|
~ΦΙΛΙΠΠΟΣ |
~Νῦν
μέν͵
ὦ
Ἀλέξανδρε͵
οὐκ |
| [12] |
δὲ
ἴσως
ἀκούεις
~ὅπως
μετῆλθον.
|
~ΦΙΛΙΠΠΟΣ |
~Οἶδα
ταῦτα
πάντα·
Κλεῖτος
γὰρ |
| [12] |
~ἐκείνων
λαβόντος͵
ἐγὼ
μόνος
ἐχειρωσάμην.
|
~ΦΙΛΙΠΠΟΣ |
~Ὁρᾷς
ὅτι
ταῦτα
ὡς
Ἄμμωνος |
| [12] |
τείχους
καὶ
τοσαῦτα
λαβεῖν
τραύματα;
|
~ΦΙΛΙΠΠΟΣ |
~Οὐκ
ἐπαινῶ
τοῦτο͵
ὦ
Ἀλέξανδρε͵ |
| [12] |
εἰς
τὰ
πράγματα
εἶναι
οἰόμενος.
|
~ΦΙΛΙΠΠΟΣ |
~Πῶς
λέγεις;
χρήσιμον
ἐδόκει
σοι |
| [12] |
μάχεσθαι͵
ὥστε
ῥᾷον
ἐκράτουν
αὐτῶν.
|
~ΦΙΛΙΠΠΟΣ |
~Τίνων
δὲ
ἐκράτησας
σύ
γε |
| [13] |
ἑαυτοῦ
σε
εἶναι͵
σὺ
δὲ
|
Φιλίππου |
~ἄρα
ἦσθα;
~ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
~Φιλίππου
δηλαδή· |
| [13] |
δὲ
Φιλίππου
~ἄρα
ἦσθα;
~ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
|
~Φιλίππου |
δηλαδή·
οὐ
γὰρ
ἂν
ἐτεθνήκειν |
| [12] |
~καὶ
τῆς
τοιαύτης
ψυχρολογίας
καταγελῶν.
|
~ΦΙΛΙΠΠΟΥ |
ΚΑΙ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
~ΦΙΛΙΠΠΟΣ
~Νῦν
μέν͵ |
| [25] |
Καρχηδόνιος͵
ἐγὼ
δὲ
Ἀλέξανδρος
ὁ
|
Φιλίππου. |
~ΜΙΝΩΣ
~Νὴ
Δία
ἔνδοξοί
γε |
| [12] |
αὐτὸς
ἠγνόουν͵
ὦ
πάτερ͵
ὡς
|
Φιλίππου |
τοῦ
Ἀμύντου
υἱός
εἰμι͵
~ἀλλ΄ |
| [22] |
τῶν
νέων͵
ὁπότε
~οἱ
τηλικοῦτοι
|
φιλόζωοί |
εἰσιν͵
οὓς
ἐχρῆν
διώκειν
τὸν |
| [26] |
καὶ
πέρα
~τοῦ
καλῶς
ἔχοντος
|
φιλόζῳον |
ἴσως
ἐχρῆν
λέγειν͵
τὸν
Πηλέως |
| [12] |
βασιλικὰ
γὰρ
ταῦτα.
~ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
~Τὸ
|
φιλοκίνδυνον |
δέ͵
ὦ
πάτερ͵
οὐκ
ἐπαινεῖς |
| [26] |
τὸν
Πηλέως
δὲ
υἱόν͵
τὸν
|
~φιλοκινδυνότατον |
ἡρώων
ἁπάντων͵
ταπεινὰ
οὕτω
περὶ |
| [22] |
μὲν
πολεμίους
~οὐδεπώποτε
ἔτρεσας͵
ἀλλὰ
|
φιλοκινδύνως |
ἠγωνίζου
πρὸ
τῶν
ἄλλων͵
ἀπὸ |
| [27] |
ἐπεὶ
προσεφέρεσθε
τῇ
Τρῳάδι͵
οὕτως
|
φιλοκινδύνως |
καὶ
~ἀπονενοημένως
προεπήδησας
τῶν
ἄλλων |
| [6] |
Ἀθήναις;
~ΜΕΝΙΠΠΟΣ
~Πολλοὶ
τῶν
νέων
|
φιλοσοφεῖν |
λέγουσι͵
καὶ
τά
γε
σχήματα |
| [6] |
βαδίσματα
εἰ
θεάσαιτό
τις͵
ἄκροι
|
φιλόσοφοι. |
~ΣΩΚΡΑΤΗΣ
~Μάλα
πολλοὺς
ἑώρακα.
~ΜΕΝΙΠΠΟΣ |
| [20] |
~ποία
πεντηκόντορος
δέξαιτο
ἄν
σε;
|
~ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ |
~Ἀποτίθεμαι
τοίνυν
αὐτά͵
ἐπείπερ
οὕτω |
| [20] |
~Εὖ
λέγεις·
ἀπόθου
καὶ
τοῦτον.
|
~ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ |
~Καὶ
τίς
ὁ
ἀποκείρων
ἔσται; |
| [20] |
ὁ
ἀρτίως
τὸν
πώγωνα
δεδῃωμένος;
|
~ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ |
~Ὅτι͵
ὦ
Ἑρμῆ͵
ἀθάνατον
ᾤμην |
| [20] |
ἐν
τῷ
βίῳ
χρησιμεύσασαν
αὐτῷ.
|
~ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ |
~Οὐκοῦν
καὶ
σύ͵
ὦ
Μένιππε͵ |
| [20] |
ἀργύριον
~λήψεται·
ταῦτα
λυπεῖ
αὐτόν.
|
~ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ |
~Σὺ
γάρ͵
ὦ
Μένιππε͵
οὐκ |
| [20] |
ὦ
μάταιοι͵
καὶ
μάλιστα
ὁ
|
~φιλόσοφος |
σὺ
ὁ
ἀρτίως
τὸν
πώγωνα |
| [20] |
τὸν
βαθὺν
πώγωνα
~καθειμένος;
~ΜΕΝΙΠΠΟΣ
|
~Φιλόσοφός |
τις͵
ὦ
Ἑρμῆ͵
μᾶλλον
δὲ |
| [1] |
~τὰ
πολλὰ
τοὺς
ἀλαζόνας
τούτους
|
φιλοσόφους |
ἐπισκώπτει.
~ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ
~Ῥᾴδιον
εὑρεῖν
ἀπό |
| [1] |
αὐτοὺς
ἐκείνους
ἐντείλωμαί
τι
τοὺς
|
φιλοσόφους; |
~ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ
~Λέγε·
οὐ
βαρὺ
γὰρ |
| [1] |
Λυκείῳ
τῶν
~ἐριζόντων
πρὸς
ἀλλήλους
|
φιλοσόφων |
καταγελῶντα
εἰπεῖν
πρὸς
αὐτόν,
~ὅτι |
| [29] |
μὲν
ἴσως
εἶεν
ἐπιδείκνυσθαι
καὶ
|
~φιλοτιμεῖσθαι |
πρὸς
τοὺς
ξένους,
ὡς
δή |
| [13] |
κατεχρῆτό
μου
τῇ
περὶ
παιδείαν
|
φιλοτιμίᾳ |
θωπεύων
~καὶ
ἐπαινῶν
ἄρτι
μὲν |
| [19] |
ὑπερεβάλλοντο
ἐν
τῇ
~περὶ
ἐμὲ
|
φιλοτιμίᾳ. |
~ΣΙΜΥΛΟΣ
~Τέλος
δ΄
οὖν
πῶς |
| [25] |
ἐνίκησα
μεγάλῃ
ἱππομαχίᾳ͵
καὶ
τοὺς
|
φίλους |
εὖ
~ἐποίησα
καὶ
τοὺς
ἐχθροὺς |
| [25] |
ἐμιαιφόνει
ἐν
τοῖς
~συμποσίοις
τοὺς
|
φίλους |
καὶ
συνελάμβανεν
ἐπὶ
θανάτῳ.
ἐγὼ |
| [1] |
~ΔΙΟΓΕΝΗΣ
~Τοῖς
πλουσίοις
δ'
ὦ
|
φίλτατον |
Πολυδεύκιον,
ἀπάγγελλε
ταῦτα
~παρ'
ἡμῶν· |
| [22] |
~ὀδύρονται.
τί
τοῦτο;
ἆρα
τὸ
|
φίλτρον |
αὐτοὺς
ἔχει
τοῦ
βίου;
τοῦτον |
| [16] |
ζῇ
μηδένα
εὐχόμενος
~ἀποθανεῖν
τῶν
|
φίλων͵ |
σὺ
δὲ
παρὰ
πάντα
τὸν |
| [9] |
~ἂν
εἰπεῖν
ἔχοις͵
τίς
ὁ
|
Φινεὺς |
ἦν
ἢ
τίς
ὁ
Λυγκεύς. |
| [6] |
καθάπερ
ἐγκρυφίας
ἄρτος͵
ὁ
ταῖς
|
φλυκταίναις |
ἐξηνθηκώς͵
τίς
~ἐστιν;
ΑΙΑΚΟΣ
~Ἐμπεδοκλῆς͵ |
| [25] |
φονέας
τοῦ
~πατρὸς
μετῆλθον͵
κᾆτα
|
φοβήσας |
τὴν
Ἑλλάδα
τῇ
Θηβαίων
ἀπωλείᾳ |
| [28] |
προσήσεταί
σε
οὐδὲ
διαγνῶναι
~δυναμένη;
|
φοβήσεται |
γὰρ
εὖ
οἶδα
καὶ
φεύξεταί |
| [11] |
ἐγὼ
δὲ
τί
ἂν
ἔτι
|
φοβοίμην |
σε
~ἅπαξ
τεθνεώς;
ἀτὰρ
εἰπέ |
| [26] |
διδασκάλοιν
ἀμφοῖν͵
Χείρωνός
τε
καὶ
|
~Φοίνικος. |
ἠκροώμην
γάρ͵
ὁπότε
ἔφης
βούλεσθαι |
| [25] |
ἀρχὴν
τεταραγμένην
κατέσχον
καὶ
τοὺς
|
φονέας |
τοῦ
~πατρὸς
μετῆλθον͵
κᾆτα
φοβήσας |
| [24] |
τοίνυν
ἀναγκασθείς
τις
ὑπ΄
ἄλλου
|
φονεύσειέν |
τινα
οὐ
δυνάμενος
~ἀντιλέγειν
ἐκείνῳ |
| [24] |
δὲ
τυράννῳ͵
τίνα
αἰτιάσῃ
τοῦ
|
φόνου; |
~ΜΙΝΩΣ
~Δῆλον
ὡς
τὸν
δικαστὴν |
| [30] |
ἁπάντων
~εὐμορφότερον
προσειπών͵
ἀλλ΄
ὁ
|
φοξὸς |
ἐγὼ
καὶ
ψεδνὸς
οὐδὲν
χείρων |
| [12] |
ποτε
τρωθείης͵
~καὶ
βλέποιέν
σε
|
φοράδην |
τοῦ
πολέμου
ἐκκομιζόμενον͵
αἵματι
ῥεόμενον͵ |
| [19] |
ἐκείνας
ἔχων
κατέλιπον
οἰμώζειν
ἅπασι
|
φράσας. |
~ΣΙΜΥΛΟΣ
~Τίνα
δὲ
αἱ
τελευταῖαι |
| [20] |
ποιήσαντες
εὐπλοήσομεν;
~ΧΑΡΩΝ
~Ἐγὼ
ὑμῖν
|
φράσω· |
γυμνοὺς
ἐπιβαίνειν
χρὴ
τὰ
περιττὰ |
| [29] |
σοι
δικαίως
ἐπὶ
τούτοις
μέγα
|
φρονεῖν; |
~ΔΙΟΓΕΝΗΣ
~Ἐπὶ
τῇ
βασιλείᾳ
φῄς |
| [29] |
~Ὦ
Κάρ,
ἐπὶ
τίνι
μέγα
|
φρονεῖς |
καὶ
πάντων
ἡμῶν
προτιμᾶσθαι
ἀξιοῖς; |
| [6] |
~ΣΩΚΡΑΤΗΣ
~Περὶ
ἐμοῦ
δὲ
τί
|
φρονοῦσιν; |
~ΜΕΝΙΠΠΟΣ
~Εὐδαίμων͵
ὦ
Σώκρατες͵
ἄνθρωπος |
| [12] |
γίγνεσθαι
δοκοῦν.
~ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
~Οὐ
ταῦτα
|
φρονοῦσιν |
οἱ
ἄνθρωποι
περὶ
ἐμοῦ͵
ἀλλὰ |
| [16] |
~ἀποθανεῖν
αἴτια
γεγένηται͵
ἀγρυπνία
καὶ
|
φροντίδες· |
ὁ
δὲ
τοσοῦτόν
μοι
~δέλεαρ |
| [16] |
μεγαλοδωρεᾷ͵
καὶ
τὰ
πολλὰ
ὑπὸ
|
φροντίδων |
ἄγρυπνος
~ἐκείμην
ἀριθμῶν
ἕκαστα
καὶ |
| [20] |
~ὀφρῦς
ἐπηρκώς͵
ὁ
ἐπὶ
τῶν
|
φροντίδων |
τίς
ἐστιν͵
ὁ
τὸν
βαθὺν |
| [16] |
~προελεύσονται
αὐτοῦ
ὑπὸ
ταῖς
αὐταῖς
|
φροντίσιν. |
~ΤΕΡΨΙΩΝ
~Ἐπαινῶ
ταῦτα.
ζῴης
ἐπὶ |
| [26] |
ταῦτα
μὲν
οὖν
ἀγεννῆ
τινα
|
Φρύγα |
δειλὸν
καὶ
πέρα
~τοῦ
καλῶς |
| [19] |
τινα
τῶν
μειρακίων
τῶν
ὡραίων
|
Φρύγα. |
~ΣΙΜΥΛΟΣ
~Ἀμφὶ
πόσα
ἔτη͵
ὦ |
| [25] |
Λυδίαν
λαβὼν
καὶ
Ἰωνίαν
καὶ
|
Φρυγίαν |
καὶ
ὅλως
τὰ
~ἐν
ποσὶν |
| [23] |
ἔσωσα
~κινδυνεύοντα
κατακεκόφθαι
ὑπὸ
τῶν
|
Φρυγῶν͵ |
ἀμείνων
ἠξίου
εἶναι
καὶ
~ἐπιτηδειότερος |
| [3] |
μήν͵
ὦ
κάκιστοι
Λυδῶν
καὶ
|
Φρυγῶν |
καὶ
Ἀσσυρίων͵
οὕτω
~γινώσκετε
ὡς |
| [25] |
ὃς
ἐδίωξα
~νικήσας
αὐτὸν
καὶ
|
φυγεῖν |
καταναγκάσας
ἀτίμως.
πῶς
οὖν
οὐκ |
| [25] |
~βασιλεύων
ἀπέθανον͵
οὗτος
δὲ
ἐν
|
φυγῇ |
ὢν
παρὰ
Προυσίᾳ
τῷ
Βιθυνῷ͵ |
| [12] |
ἀλλὰ
πρὶν
ἢ
τόξευμα
ἐξικνεῖσθαι
|
φυγόντων; |
~ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
~Ἀλλ΄
οἱ
Σκύθαι
γε͵ |
| [13] |
ἐπεὶ
~ἐνταῦθά
γε
ἐλλέβορος
οὐ
|
φύεται͵ |
σὺ
δὲ
κἂν
τὸ
Λήθης |
| [28] |
~Εἰμὶ
μὲν
Πρωτεσίλαος
ὁ
Ἰφίκλου
|
Φυλάκιος |
συστρατιώτης
τῶν
~Ἀχαιῶν
καὶ
πρῶτος |
| [1] |
τί,
ὦ
μάταιοι,
τὸν
χρυσὸν
|
φυλάττετε; |
τί
δὲ
τιμωρεῖσθε
ἑαυτοὺς
~λογιζόμενοι |
| [1] |
τῶν
ὅλων
~ἐρίζουσιν
καὶ
κέρατα
|
φύουσιν |
ἀλλήλοις
καὶ
κροκοδείλους
ποιοῦσι
καὶ |
| [25] |
σοφιστῇ
~παιδευθείς͵
μόνῃ
δὲ
τῇ
|
φύσει |
ἀγαθῇ
χρησάμενος.
ταῦτά
ἐστιν
ἃ |
| [26] |
Ἀχιλλεῦ;
ταῦτα
γὰρ
ἔδοξε
τῇ
|
φύσει͵ |
~πάντως
ἀποθνήσκειν
ἅπαντας͵
ὥστε
χρὴ |
| [16] |
ἄλλως
ἡ
Μοῖρα
καὶ
ἡ
|
φύσις |
~διέταξεν.
~ΤΕΡΨΙΩΝ
~Οὐκοῦν
ταύτης
αἰτιῶμαι |
| [16] |
ὁ
δὲ
παῖς
καὶ
ἡ
|
φύσις͵ |
~ὥσπερ
ἐστὶ
δίκαιον͵
κρατοῦσι
πάντων͵ |
| [12] |
κρατεῖν
ἔργον
ἦν͵
Βοιωτῶν
καὶ
|
Φωκέων |
καὶ
Ἀθηναίων͵
καὶ
τὸ
~Ἀρκάδων |
| [25] |
ὅτι
ἐνταῦθα
καὶ
τὴν
Ἑλλάδα
|
~φωνὴν |
ἐξέμαθον·
ὥστε
οὐδὲ
ταύτῃ
πλέον |
| [22] |
~Ναί·
ἡδὺ
γὰρ
ἦν
τὸ
|
φῶς |
καὶ
τὸ
τεθνάναι
δεινὸν
καὶ |
| [8] |
ἡδὺ
ἦν
ζῶντα
ὁρᾶν
τὸ
|
φῶς; |
~ΧΕΙΡΩΝ
~Οὔκ͵
ὦ
Μένιππε·
τὸ |
| [8] |
οὐδὲν
ἔχει
τὸ
διάφορον
ἐν
|
φωτὶ |
εἶναι
ἢ
ἐν
σκότῳ·
ἄλλως |
| [28] |
Ἑρμῆν
κέλευσον͵
ἐπειδὰν
~ἐν
τῷ
|
φωτὶ |
ἤδη
ὁ
Πρωτεσίλαος
ᾖ͵
καθικόμενον |
| [8] |
καὶ
ἀπέλαυον
τῶν
ὁμοίων͵
ἡλίου͵
|
φωτός͵ |
~τροφῆς͵
αἱ
ὧραι
δὲ
αἱ |